1

Küçük Dünya İnsanları

Yazan İlker GÜVEN

2

1.Sokak Dı ş – Gün Binanın önüne taksi yanaşır. Yusuf iner ve annesinin kolundan tutarak onu da indirir. Taksinin bagajından tekerlekli sandalyeyi çıkarmak için arabanın arkasına geçer. Kapıcı Sadık kolunda sipariş sepetiyle gelir.

SADIK – Hoş geldiniz hoca hanım. AYLA – Hoş bulduk Sadık efendi. SADIK – Geçmiş olsun korkuttunuz hepimizi vallahi. AYLA – Geçti geçti

Yusuf sandalyeyi alır ve yanlarına gelir.

YUSUF – Kaptan(gidebilirsin işareti yapar) Nasılsın Sadık abi? SADIK – Nasıl olsun be aslanım aynı, Sadık efendi gazete Sadık efendi ekmek. Sen nasılsın? YUSUF – Daha iyi. Var mı arayan soran? SADIK – Yok kimse aramadı. AYLA – Konuşacak mısınız daha hadi… YUSUF – Tamam anne sen dikkat et. Abi araba kalsın geliyorum almaya şimdi. SADIK – Sen çık getiriyorum ben.

2.Ev İç – Gün Yusuf kapıyı açar. İçeri girerler. Yusuf annesini kolundan tutar destek olmak ister.

AYLA – Ay oğlum bi rahat bırak. Daralıyorum koluma girdikçe böyle. Bayılacağım şimdi bak. YUSUF – Tamam dikkat et, geç otur şöyle.

3

SADIK –(Kapıdan seslenir.) Arabayı koydum yeğenim buraya.

Kapıya yanına gider. YUSUF – Tamam abi eyvallah sağol. SADIK – Var mı bir isteğiniz marketten? YUSUF – Ekmek yoktur herhalde 2 tane al yeter abi. SADIK - Tamam hadi yeğenim anneni üzmemeye dikkat et bak YUSUF – Merak etme abi.

İçeri gelir. Annesinin yanına oturur. Annesi babasının fotoğrafına bakar.

YUSUF – Yine mi fotoğrafa bakıyorsun anne bıkmadın aynı şeye bakmaktan.

Telefon çalar, Yusuf’un arkadaşı arar.

AYLA – Çok konuşma telefona bak. YUSUF – Alo HAKAN – Alo ne haber la Hakan ben, geçmiş olsun oğlum. AYLA – Kim? YUSUF – (ahizeyi kapatarak) Okuldan arkadaşım. YUSUF – Sağol HAKAN – Nasıl iyi mi annen? YUSUF – İyi iyi, hayırdır sen niye aradın? HAKAN – Baktın mı tercih sonuçlarına? YUSUF – Ne tercihi la? Ha açıklandı mı tercihler?

HAKAN – Haa birkaç gün oldu. YUSUF – Bakarım birazdan. Nereyi kazandın sen?

4

HAKAN – Ankara’da kaldım la ben. Yattı İstanbul işi. YUSUF – Boş ver orayı şimdi biliyorsun durumu nasıl gideyim HAKAN – Aynen takılırız burada işte. Hadi görüşürüz sonra. YUSUF – Görüşürüz.

Telefonu kapatır.

AYLA – Ne diyor arkadaşın? YUSUF – Tercihler açıklanmış baktın mı diye soruyor? AYLA – Baktın mı? YUSUF – Fırsat mı oldu anne? Hala fotoğrafa mı bakıyorsun sen?

Yanına oturur. AYLA – Senin mezuniyet fotoğrafına bakıyorum. YUSUF – Böyle olacağını bilseydim evde bırakırdım seni AYLA – Hadi oradan velet. Azıcık bayıldık ne oldu sanki. YUSUF – Azıcık bayıldın mı?

3.Okul İç – Gün Hatıra olarak gelir Yusuf Okul kapısının içinde okul formasıyla heyecanlı şekilde bekler. Üstünü başını düzeltir. Arkadan müdürün konuşma sesleri gelir.

İSMET – 2010-2011 eğitim ve öğretim yılının sonuna geldik. Seneye okulumuza devam edecek arkadaşlarla tekrar tekrar görüşeceğiz ama her sene olduğu gibi bu senede aramızdan ayrılan sizlerin ağabeyleri üniversite yollarını eskitecekler artık. Tek dileğimiz sizinde sizden

5

öncekiler gibi başarılı bir şekilde lise öğreniminizi tamamlayıp kaliteli üniversiteleri kazanmanızdır.

İçerdeki olaylar konuşmaya paralel olarak gerçekleşir. Ayla hanım merdivenlerden yavaş yavaş iner ve heyecanlı olan oğlunun yanına gider.

YUSUF – Anne, nasıl düzgün değil mi üstüm başım? AYLA – Düzgün merak etme. Seninle gurur duyuyorum oğlum, Yusuf’um.

Sarılırlar. Annesinin gözleri dolar.

YUSUF – Sen iyi misin anne? Çok halsiz görünüyorsun, gerek yoktu ki gelmene. AYLA – En gururlu gününde oğlumun yanında olmayacağım öyle mi, sen dayak istiyorsun herhalde(tebessüm) Seni çağırıyor şimdi sanırım. İSMET – Bu yıl okulumuzu 1. olarak tamamlayan arkadaşınız12-E Yusuf ÇETİN.

Yusuf kapıyı açar ve müdürün yanına gider.

4.Okul Dı ş – Gün Müdür mikrofonu yardımcısına verir Yusuf’u tebrik eder elini sıkar ve plaket, çiçek ve hediye verilir. Annesi kapını hemen dışında cama elini koyar ve acı bir şekilde gülümser. Müdür tekrar mikrofonu alır ve konuşmaya başlar.

İSMET – Ayrıca Yusuf arkadaşınıza okul adına katıldığı yarışmalar ve başarıları için üniversite eğitimi boyunca burs verilecektir. YUSUF – Teşekkürler hocam, çok teşekkür ederim.

Yusuf annesine bakar. Annesi ayakta daha fazla duramaz ve kapının önünde yere düşer. Yusuf elindeki her şeyi yere atar ve annesinin yanına koşar.

YUSUF – Anne… Anne iyi misin? Anne..

6

Müdür ve diğer hocalarda hemen yanına gider. Tören alanındaki öğrenciler kürsüye doğru yüklenirler.

İSMET – Yusuf dur sakin ol oğlum tamam, tamam. Hocam kolonya getirin ambulans çağırdınız mı?

Bir karmaşa olur bayan hocalardan biri Ayla hanıma kolonya sürer. Müdür Yusuf’u tutar. Ambulans gelir. Ayla ve Yusuf ambulansa biner diğerleri de arabayla peşinden giderler.

5.Ambulans İç – Gün

YUSUF – Anne buradayım anne. Yanındayım. (hemşirelere) Ne kadar kaldı hataneye. HEMŞİRE – Merak etme yaşam fonksiyonları yerinde. Sakin ol.

Ambulans hastaneye girer.

6.Hastane İç – Gün Yusuf koridorda bekler, doktor odadan çıkar.

YUSUF – Nedir durum? DOKTOR – Daha önce neden getirmediniz hastayı? YUSUF – Ne hastası niye getirecektik? DOKTOR – Sen oğlu musun? YUSUF – Evet DOKTOR – Annen karaciğer kanseri evladım nasıl niye getirelim? YUSUF – Karaciğer kanserimi yanlışlık olmasın doktor. DOKTOR – Annenin kanser olduğunu bilmiyor muydun? YUSUF – Hayır bilmiyordum.

7

DOKTOR – Üzgünüm evlat böyle söylemek istemezdim.

Doktor gider.

7.Hastane Oda İç – Gün Yusuf donuk bir şekilde içeri girer. Refakatçi koltuğuna oturur ve annesine bakar.

YUSUF – Sen biliyordun değil mi? Annesi cevap vermez.

YUSUF – Niye söylemedin? Anne babam öleli 13 yıl oldu. Bir orospu çocuğu geldi ve öldürdü. Bende özlüyorum ama kendimi öldürmeye çalışmıyorum. Sen neden atlatamıyorsun bunu? Sen de gidince ben ne yapacağım hiç mi düşünmüyorsun? Tedavi olacaksın. AYLA – İstemiyorum. YUSUF – Tedavi olacaksın.

8.Hastane Bahçe Dı ş – Gün Ayla tekerlekli sandalyede oturur ve hastanenin bahçesinde Yusuf sürer. 1 sahnedeki elbiseler ve taksi aynıdır.

YUSUF – Nasıl hissediyorsun kendini? AYLA – Dipcik gibi(gülerler) YUSUF – İyisin değil mi, yorgunluk halsizlik vs yok. AYLA – Gayet iyiyim. Durdur takside gidelim artık evimi özledim.

Yusuf taksi durdurur ve binerler.

9.Ev İç – Gün 2. sahneden devam eder.

AYLA – Evim evim güzel evim.

8

YUSUF – Anne bırak artık şu fotoğrafları ya, ne olacak senin bu geçmiş takıntın.

Kapı çalar. AYLA – Çok konuşma sen kapıya bak. YUSUF – Sadık abi ekmeği getirmiştir.

Kapıya bakmaya gider.

SADIK – Al bakalım yeğenim en tazesinden 2 tane ekmek. YUSUF – Sağol abi. SADIK – Var mı başka isteğiniz? YUSUF – Yok abi sağol.

Kapıyı kapatır.

10.Ev İç – Gece Ayla yemek masasını hazırlar tabak vs getirir. Oturur ve yemekleri koyar. Yusuf bilgisayar başında tercih sonuçlarına bakar.

AYLA – Yusuf yemek hazır. YUSUF – Geliyorum bir dakika. AYLA – Koydum bak soğuyor. YUSUF – Bir dakika tercihlere bakıyorum.

Yusuf masaya gelir konuşmaz. Annesi bakar yüzüne.

AYLA – Eeee… YUSUF – Elektrik-elektronik mühendisliği. AYLA – Aferin oğluma benim. Sen niye sevinmiyorsun. YUSUF – İstanbul’da AYLA – Zaten İstanbul istemiyor muydun sen? YUSUF – O zaman senin hastalığını bilmiyordum.

9

AYLA – Ne yapmayı düşünüyorsun? YUSUF – Bu sene boş geçer seneye tekrar girerim sınava bir şey olmaz. AYLA – Olmaz öyle şey paşa paşa gideceksin İstanbul’a okuyacaksın bölümünde. YUSUF – Ben gidince düşüp kalsan bi yerde ne olacak kim bakacak? AYLA – (kızgın) Gidiyorsun dedim o kadar. (sakin) Hangi üniversiteyi kazandın? YUSUF – Yıldız teknik. AYLA – Eşek sıpası.

11.Sokak Dı ş – Gün Yusuf, Sadık kapıdadır. Yusuf’un sırtında çantası vardır İstanbul’a gidecektir.

SADIK – Aslanım benim demek İstanbul’a gidiyorsun ha. Gel bi sarılayım sana.

Sarılırlar.

YUSUF – Hiç gidesim yok ama mecburen gidiyorum. SADIK – Neden gitmek istemiyorsun. YUSUF – Biliyorsun abi annemin durumunu, ben gidince ne yapacak tek başına. Düşüp kalsa bi yerde kim bakacak. SADIK – Aaa ama bak ayıp ettin şimdi. Biz neciyiz oğlum burada. YUSUF – Estağfurullah abi. SADIK – Sen git orada okulunu başarıyla bitir gel. Ailenin yüzünü yere düşürme yeter. Anneni de hiç merak etme biz buradayız evvel Allah. YUSUF – Eyvallah abi bir şey falan olursa ara hemen beni mutlaka. SADIK – Merak etme yeğenim.

10

YUSUF – Hadi anne arabayı kaçıracağım AYLA – Geldim geldim. Gel buraya(sarılır) orada kendine dikkat et. Paraya falan ihtiyacın olursa ara hiç çekinme. Derslerinden başka bir şeyle ilgilenme. Bana bak öyle kızlara falan dadanma sakın kırarım kafanı. Hadi Allah’a emanet ol. YUSUF – Sende kendine dikkat et anne, öyle oturup saatlerce eski resimlere bakma. Üzme kendini. Ararım ben seni.

Tekrar sarılırlar. Yusuf ayrılır yanlarından Annesi arkasından su döker.

11.İstanbul Otogar Dı ş – Gün Yusuf’un arabası perona yanaşır. Yusuf arabadan iner.

12.Yazıhane İç – Gün Yazıhaneye girer ve görevliye sorar.

YUSUF – Pardon, Beşiktaş’a nasıl gidebilirim. GÖREVLİ - (umursamaz,işaret ederek) Metroya bineceksin. YUSUF – Metroya…

Görevlinin işaret ettiği yere(metroya) doğru yürür.

13.Metro İç – Gün Yusuf tekrar nasıl Beşiktaş’a gideceğini sormak içi büfeye yanaşır.

YUSUF – Pardon ben, BÜFECİ – Tost mu verim abi, çift kaşarlı mı, karışık mı vereyim? YUSUF – Yok tost alma..

11

BÜFECİ – Su mu, su vereyim soğuk al abi, önündekiler sıcak istersen. YUSUF – Su istemiyorum. BÜFECİ – Akbil mi dolacak ne kadarlık? YUSUF – Yok abi akbilim yok zaten. BÜFECİ – Vereyim abi akbil hemen. YUSUF – Adres soracaktım ben a…

İki tane müşteri gelir büfeye. BÜFECİ – Arkadaşım bir şey almayacaksan çekil büfenin önünden müşteri geliyor bak.(müşterilere)Ne istiyorsunuz?

Yusuf şaşkındır ne olduğunu anlamaz. Turnikede duran görevliye doğru ilerler.

YUSUF – Kolay gelsin. T.GÖREVLİ – Sağol YUSUF – Beşiktaş’a nasıl gidebilirim. T.GÖREVLİ – Bak şimdi buradan metroya bineceksin

Yusuf metroya binmiş gösterilir.

T.GÖREVLİ – Merter’de inip metrobüse bineceksin.

Görevli anlatırken Yusuf merterde iner ve metrobüse biner.

T.GÖREVLİ – Zincirlikuyu’da metrobüsten iniyorsun yukarı çıkıp Beşiktaş’a giden İETT arabasına biniyorsun. Nerede ineceksen iniyorsun? YUSUF – Eyvallah hocam.

Yusuf’ İETT’den inerken gösterilir. Durağın adına bakar.

. YUSUF – Hadi bakalım İndiği durak olarak Yıldız Teknik Üniversitesi gösterilir.

12

14.YTÜ Kampus Dı ş – Gün Yusuf Mühendislik fakültesinden çıkar, annesini arar.

YUSUF – Alo anne. AYLA – Oğlum nasılsın yeni mi indin ne yapıyorsun? YUSUF – Yok oldu biraz kayıt işlerini hallettim. AYLA – Sorun yok değil mi, nerede kalacaksın sen? YUSUF – Merak etme anne bir şey yok, yurt çıkmış yurtta kalacağım. AYLA – Nerdesin şuan dışarıda mısın? YUSUF – Evet anne kampusun içindeyim. İş bakmaya gideceğim işte. Ararım ben yine seni tamam. AYLA – Tamam hadi görüşürüz kendine dikkat et oğlum. YUSUF – Tamam anne görüşürüz.

Telefonu kapatır yürürken karşıdan gelen çocuk durdurur.

OKAN – Pardon kardeş bakar mısın? YUSUF – Ha… OKAN – Kayıtlar buradan mı yapılıyor. YUSUF – Evet OKAN – Sağol. YUSUF – (giderken) Hangi fakülte? OKAN – Mühendislik… YUSUF – Tamam buradan yapılıyor. OKAN – Sağol.

13

15.Cihangir Dı ş – Gün Yusuf sırtında çantası birkaç dükkana girer ve iş sorar. Hepsinden eli boş çıkar. Yorulur bir şeyler yemek için kaldırımda duran simitçinin yanına gider.

YUSUF – Bir tane verir misin abi? Bir de meyve suyu. SİMİTÇİ – Buyur.

Simidi alır geçer kaldırıma oturur ve simidi yemeye başlar. Telefonu çalar.

YUSUF – Alo. HAKAN – Alo ne haber la. YUSUF – Sağol seni sormalı. HAKAN – Neredesin oğlum sen aradım evi annen çıktı İstanbul falan bir şeyler dedi. YUSUF – İstanbul’dayım la he valla. HAKAN – Harbi mi diyorsun. Oğlum Ankara’da kalıyorduk. YUSUF – La oğlum zorla yolladılar ben ne yapayım. HAKAN – İyi tamam ne diyelim. YUSUF – Gel sende yatay geçişle falan. HAKAN – Tamam hadi eyvallah. YUSUF – Görüşürüz.

Tekrar simidini yemeye devam eder. O sırada karşıdaki lüks restauranttan sinirli bir şekilde garson kıyafeti giymiş biri çıkar ve hemen arkasından takım elbiseli biri daha çıkar. İlk giden garson kıyafetlinin arkasından bağırır.

LEVENT – Şerefsiz bir daha görmeyeyim seni burada. Kovuldun oğlum.

14

Yusuf olanları karşı kaldırımdan izler. Simidini bitirir ve restaurantta doğru gider. İçeri girer.

16.Restaurant İç – Gün Yusuf kapıyı açar ve içeri girer çantası sırtındadır.. Metin masada oturur, kağıda bir şeyler yazar, birkaç garsonda masaları düzeltir. Yusuf Metin’in yanına doğru gider.

YUSUF – Selamun Alykum METİN – Aleykum selam, evet buyur. YUSUF – Ben iş için gelmiştim. METİN – İşçi aramıyoruz? YUSUF – Az önce birini kovdunuz. METİN – Eleman fazlalığından çıkarmış olamaz mıyız? YUSUF – Ee ilan hazırlıyorsunuz. METİN – Çok mu zekisin, nerelisin sen? YUSUF – Estağfurullah, Ankaralıyım. METİN – Ne işin var burada? YUSUF – Okuyorum. METİN – (kağıdı kaldırarak) Oku bakayım ne yazıyor. Tecrübeli garson alınacaktır. Tecrüben var mı? YUSUF – Yok ama sizde ilk başladığınızda benim gibi değimliydiniz?

Metin başını sallar.”öyle mi” der gibi.

15

17.Restaurant Dı ş – Gün Yusuf Restauranttın önündeki kaldırıma oturur. Metin camdan bakar, telefonla konuşur ve sonra o da yanına gelir. Oturur.

METİN – Değildim.

Yusuf anlamaz ne der gibi bakar.

METİN – Ben ilk başladığımda senin gibi değildim. Ben çok maldım.

Yusuf güler.

METİN – Gülme öyleydim. Babamın arkadaşı olmasa patron çoktan kovardı beni. Garson olup ne yapacaksın? YUSUF – Başka iş yok. METİN – Kıl bir adam gelir yemeği beğenmez, tipini beğenmez hakaret eder, bir şey diyemezsin. Üç kuruş için başını eğersin. YUSUF – Seçme şansım yok. Para paradır. METİN – İyi o zaman geç içeri giy üstünü bugün bir çalış sonrasına bakarız.

Yusuf ayağa kalkar.

YUSUF – Sağol patron. METİN – (ayağa kalkar) Metin. YUSUF – Ne ? METİN – Adım Metin. YUSUF – Bende Yusuf

Tokalaşırlar.

18.Restaurant İç – Gece Yusuf ve Metin bekleme yerinde beklerler.

16

METİN – Bak şimdi söyleyeceklerimi iyi dinle ve ona göre hareket et. Sen bir köle değilsin. Hizmet büyük bir sanattır, tanrı en büyük hizmetkardır. İnsanlara hizmet verir ama insanların kölesi değildir. Ay çiçeğini düşün güneşe eğilirler. Fazla eğilmiş bir ay çiçeği ölmüş demektir. Bak şu garsonu izle servis yaparken eğilir. Müşteri güneştir. Ama fazla eğilirsen saygı göremezsin. YUSUF – (Metin’e hayranlıkla bakar) Vay… METİN – Bir filmde görmüştüm. Karşıla gelen müşteriyi.

Yusuf müşterini yanına gelir.

YUSUF – Hoş geldiniz efendim. Buyurun. Masalarını gösterir.

YUSUF – Ne arzu edersiniz? MÜŞTERİ 1 – Ben bir ızgara sote bir de mevsim salatası. MÜŞTERİ 2 – Ben sadece ızgara sote alacağım. YUSUF – İçecek olarak ne alırsınız efendim? MÜŞTERİ 2 – Ne öneririsiniz? YUSUF – Tabi ki kırmızı şarap. MÜŞTERİ 2 – Tamam o halde kırmızı şarap olsun.

Mutfağa gider.

19.Restaurant Mutfak İç – Gece Mutfak oldukça hareketlidir.

YUSUF – Usta 2 ızgara sote bir mevsim salatası. AŞÇI – Hemen geliyor.

Yusuf ta o sırada şarabı hazırlar. O hazırlarken Metin girer içeri.

METİN – Kırmızı şarap nerden çıktı oğlum.

17

YUSUF – En pahalısı oydu abi. (gülerler) AŞÇI – Soteler hazır. YUSUF – Aldım.

Tekrar içeri geçerler.

20.Restaurant İç – Gece Metin tekrar bekleme yerine geçer Yusuf’ta siparişleri götürür.

YUSUF – Buyurun efendim.

Tabakları koyup şarabı açar ve bardaklara doldurur.

MÜŞTERİ 1,2 – Teşekkürler. YUSUF – Afiyet olsun.

Metin’in yanına gider. Yüzüne bakar, Metin gülüyordur sonra yüzünü çevirir bu sefer Metin ona bakar Yusuf’ta gülüyordur.

21.Restaurant İç – Gece İçerisi boşalmıştır. Yusuf son müşteriye de hesabı götürür ve kapının yanına doğru ilerler. Müşteri hesabı masaya bırakır ve çıkışa yönelir.

YUSUF – İyi geceler efendim. Kapıyı kapatır. Metin masadaki hesabı alır. Yusuf yanına gider.

METİN – Ee nasıl ilk gün? YUSUF – Yorucu METİN – Bugün iyi dinlen o zaman. Yarın yine yorulacaksın. Al buda bahşiş. YUSUF – Sağol abi. (sarılır)

18

22.Yurt Koridor İç – Gece Yusuf sırtında çantasıyla koridorda yürür elinde anahtar vardır. Kapılara bakarak söylenir.

YUSUF – 21 21 21 21 21 21

Odanın önüne gelir ve kapıyı açıp içeri girer.

23.Yurt İç – Gece İçerde arkası kapıya dönük şekilde Okan oturmaktadır. Laptopunda internete girer. Kapının açıldığını duyunca arkasını döner ve Yusuf’u görür.

OKAN – Vay tesadüfünde bu kadarı. YUSUF – Tesadüfle kaderi karıştırma. OKAN – (elini uzatır) Okan YUSUF – (tokalaşırlar) Yusuf. Ben bir üstümü değiştireyim.

OKAN – Takıl kafana göre.

Yusuf dolabını açar çantasındakileri dolaba yerleştirir ve üstünü değiştirir. O üstünü değiştirirken Okan pc ile ilgilenir bir yandan da sohbet etmek ister.

OKAN - Hangi bölümde okuyorsun? YUSUF – Elektrik-Elektronik OKAN – Süpermiş birlikte takılırız artık.

Üstünü değiştirmiştir geçer yatağına uzanır.

YUSUF – Bana uyar. OKAN – Yatıyor musun? YUSUF – Evet yorgunum biraz. OKAN – Hayırdır?

19

YUSUF – Çalışıyordum. OKAN – Nerede çalışıyorsun? YUSUF – Yarın okulda konuşuruz. OKAN – İyi geceler. YUSUF – Sağol.

Yusuf gözlerini kapatır ve uykuya geçer.

24. YTU Kampus Dı ş – Gün Sabah kampus ve öğrenciler dışarıdan gösterilir.

25.Amfi İç – Gün Amfide öğrenciler birbirleriyle konuşurlar, tanışırlar gürültülü bir ortam vardır. Yusuf ve Okan sınıfa girer. Yavaş yavaş ilerlerler. Arka tarafa geçmek için merdivenlerden çıkarlar. O sırada Yusuf Selin’i görür ve o tarafa doğru yönelirken Okan kolundan tutar. Selin, Sevinç, Canan ve Armina sohbet ederler.

OKAN – Gel abi buraya oturalım. Tam tersi tarafa İsmail ve diğerlerinin olduğu yere götürür

OKAN – Selam (elini uzatır) Okan arkadaşım Yusuf. İSMAİL – İsmail BULUT – Bulut EMRE – Emre TAYFUN – Bende Tayfun YUSUF – Boş değil mi burası? İSMAİL – Boş boş, oturun aga. YUSUF – Eyvallah.

20

Diğer tarafta Sevinç’ler muhabbet eder. Eş zamanlı olarak.

SELİN – Kızım süper oldu aynı yere geldik ya. SEVİNÇ – Aynı yere geldik iyide 10 tane kız ya var ya yok. ARMİNA – Kızım bizim elektrikle elektronikle ne işimiz var ya sizin aklınıza uyduk geldik. CANAN – Zorla mı yazdırdık burayı. Gelmek istemiyorsan yazmasaydın. SELİN – Bütün hevesimi kaçırdınız ya.

Matematik hocası gelir. Kürsüye geçer.

AYŞE – Evet bu saatten sonra muhabbet etmek isteyenler dışarı çıkabilirler.

Sessizlik olur.

AYŞE – Güzel Ben Ayşe UYAR matematik dersini birlikte işleyeceğiz. Devam zorunluluğunuz yoktur derse gelmeyenler zaten geçemez. Kaynak olarak bir kitap vermiyorum derste not tutarsanız geçersiniz. (Arkasını döner tahtaya yazar.) Açın defterlerinizi ilk konu Matrisler. OKAN – (alçak ama hocanın duyabileceği bir sesle) İlk ders, ders mi olur hocam? AYŞE – Kim dedi onu? OKAN – (Okan elini kaldırır.) Ben dedim hocam. AYŞE – Tekrarla evladım kurduğu cümleyi. OKAN – İlk ders, ders mi olur? Dedim. AYŞE – Dediğin gibi ilk ders, yani ders, peki derste ne yapılır? OKAN – Ders yapılır hocam. AYŞE – Ah sen çok zekisin, ama ders yapmak istemiyorsan çıkabilirsin.

Okan yerine oturur.

21

26.YTU Kampus Dı ş – Gün Ders bitmiştir bizimkiler okuldan çıkarlar.

OKAN – Mahkeme duvarı gibi suratı var kadının ilk günden ders mi işlenir kanka. BULUT – Sabah sabah kafamızı İSMAİL – (sözünü keser) Aga sakin YUSUF – Bir derse girip çıktınız kafanız duman oldu, la oğlum diğer derslerde ne yapacaksınız siz? EMRE – Ders bitti muhabbeti bitmedi hadi dolaşalım dışarıda biraz. İSMAİL – Aynen aga sahile inelim. OKAN – İnelim biraz temiz hava alırız. YUSUF – Siz inin benim işe gitmem lazım. TAYFUN – Olmadı mı ama şimdi bu. YUSUF – Çalışıyoruz oğlum ne yapayım.

27.Restaurant İç – Gün Metin masada oturuyordur. Yusuf içeri girer.

YUSUF – Selamun Aleykum abi. METİN – Aleykum selam hayırdır bu saatte. YUSUF – Yurtta canım sıkılıyor başka gidecek yerim de yok buraya geldim bende. METİN – İyi yaptın benimde tek başıma canım sıkılıyordu birlikte sıkılırız artık.

Gülerler.

METİN – Boş durma bari gir içeriyi temizle. YUSUF – Mutfağı mı, tamam.

Yusuf mutfağa girer. Kapı kapanır, hemen tekrar açılır diğer sahneye geçer.

22

28.Restaurant İç – Gece Yusuf mutfak kapısını açar elinde tepsiyle çıkar ve müşteriye siparişini götürüp bekleme yerine gider.

METİN – Var mı sıkıntı? YUSUF – Yok abi her şey yolunda. METİN – Onu demiyorum lan para konusunda yani. YUSUF – Ha yok abi eyvallah sağol. Şuan idare ediyorum. METİN – Ne okuyorum demiştin sen? YUSUF – Dememiştin. METİN – De YUSUF – Elektrik-Elektronik Mühendisliği. METİN – Mühendislik ha nerede okuyorsun? YUSUF – Yıldız Teknik. METİN – Ciddi misin? YUSUF – Ha ne oldu ki. METİN – Hiç…

29.Yurt İç – Gece Yusuf odasında üstünü değiştirir. T-shirtini değiştirirken Okan girer.

YUSUF – Yeni mi geliyorsun sen? OKAN – Evet kanka. YUSUF – Ne yaptınız oğlum bu saate kadar. OKAN – Gezdik kanka sahilde var ya bir kızlar var aklın durur.

23

YUSUF – Allah akıl fikir versin ne diyeyim. OKAN – Ben yatıyorum kanka acayip yoruldum.

Kendini yatağa atar.

YUSUF – Tabi kızlara bakmak zor baya, iyi geceler. OKAN – İyi geceler.

30.Kantin İç – Gün İsmail, Emre, Tayfun ve Bulut masada otururlar. Hiç biri uyanamamıştır. Yusuf ve Okan gelir, Okan dire masaya oturur ve kafayı koyar.

YUSUF – Günaydın beyler. RABARBA – Günaydın. YUSUF – Ne oğlum bu haliniz. Afyonunuz patlamadı mı daha? İSMAİL – Aga biraz sessiz kestirelim. YUSUF – Ne kestirmesi bilader yürüyün ders başlayacak birazdan. Kalk baba kalk hadi.

Yusuf onları kaldırmaya çalışırken diğer masada Sevinç, Kaan, Selin, Canan ve Savaş otururlar.

KAAN – Sen niye gerginsin hayatım. SEVİNÇ – Gergin değilim ya KAAN – Suratından düşen bin parça. SEVİNÇ – Erken kalktım biraz ondandır.

Bu sırada Yusuflar kalkıp sınıfa geçerler.

CANAN – Keşke ikinci öğretim yazsaydık ya ne güzel akşama kadar yatardık.

24

SAVAŞ – Çok konuştunuz siz hadi ders başlar birazdan.

31.Amfi İç – Gün Yusuflar yerlerine oturmuşlardır. Sohbet ederler.

BULUT – Kanka dünkü sarışın fenaydı ya numarasını alamadık kızın. EMRE – Sarışın diyor hala ya sen esmeri görmedin herhalde.

Sevinçler girer. YUSUF – Ulan az önce bayılıyordunuz muhabbet karıya kıza gelince uykunuz mu kaçtı? İSMAİL – Aynen aga abaza mısınız oğlum?

Yusuf Sevinç’in yanındaki Kaan’la savaşı görür. İsmail’e sessizce sorar.

YUSUF – Bunları tanıyor musun? Dün yoktular. İSMAİL – Aga her kez bizim gibi ilk günden gelmiyor ki? YUSUF – Tanıyor musun sen? İSMAİL – Bizim lisedeydi o grup komple, bak bunlar lisede başladılar çıkmaya hala devam ediyor. Çocukta para bok, kızda zengin. YUSUF – Sen ne lisesinde okudun? İSMAİL – Devlet lisesi…

Hoca sınıfa girer daha sessiz konuşurlar. Çantasını kürsüye bırakır. Tahtaya adını yazar. “Cem YAMAN”

YUSUF – Bunlarda para var diyorsun devlet lisesinde ne işleri var la. İSMAİL – Ne bilim aga ben.

Sevinçler konuşur.

SEVİNÇ – Sınıfta sarılma Kaan hoca görecek şimdi. KAAN – Görsün ne olacak?

25

SEVİNÇ – Ayıp olur mu öyle şey? KAAN – Tamam sevgilimize sarılamıyoruz SEVİNÇ – Ben sarılma demiyorum ki hocaların yanında sarılma. KAAN – Tamam tamam, sana bu akşam sürprizim var ona göre. SEVİNÇ – Ne sürprizi? CEM – Arkadaşlar sessizliği sağlayın.

32.Restaurant Mutfak İç – Gece Metin mutfağa girer. Birkaç garson mutfaktadır.

GARSON 1 – Köşedeki masada oturan adamı gördün mü? Her seferinde farklı hatunla geliyor adam. GARSON 2 – Seninde o kadar paran olsun sende gezersin oğlum ne olacak. METİN – Lak lak yapmayın beyler çalışın hadi hadi.

Garsonlar çıkar. Yusuf’ta girer mutfağa.

METİN – Millet yemek bekliyor bunlar dedikodu yapıyor arkadaş. Bizim sokaktaki kadınları geçtiler. YUSUF – Gelen müşteri sende abi.

Arkalarından bakmak için kapıyı aralar. Hemen kapatır.

METİN – Yusuf bu müşteriyi sen al seninkini ben alırım. YUSUF – Emrin olur abi.

Yusuf kapıyı açar çıkar hemen geri girer.

YUSUF – Abi bunu sen al ben sonrakini ben alayım.

26

METİN – Niye? YUSUF – Bu gelenler bizim sınıftan. Okuldan METİN – Ne olmuş oğlum, çalışmak ayıp mı? YUSUF – Değil.

33.Restaurant İç – Gece Kaan’la Sevinç girerler.

KAAN – Nasıl beğendin mi? SEVİNÇ – Ne farkı var buranın? KAAN – Öyle deme yemekleri çok güzel.

Yusuf gelir.

YUSUF – Hoş geldiniz efendim şöyle buyurun. Otururlar.

YUSUF – Ne arzu edersiniz? SEVİNÇ – Ne önerirsin? YUSUF – Osmanlı köftesini denemelisiniz. SEVİNÇ – Tamam yanına birde mevsim salatası YUSUF – Siz efendim. KAAN – Üç Rozet. YUSUF – İçecek olarak. KAAN – Şarap, beyaz. YUSUF – Hemen geliyor.

34.Restaurant İç – Gece Yusuf siparişleri alır gelir.

YUSUF – Buyurun efendim. Yemekleri koyar ve şarabı açıp bardaklara doldurur.

YUSUF – Başka bir arzunu var mı efendim?

27

KAAN – Yok sağol. Seni daha önce gördüm mü? YUSUF – Dünya küçük, tekrar afiyet olsun efendim.

Sevinç’in telefonu çalar.

35.Restaurant Mutfak İç – Gece Metin telefonla konuşur.

METİN – Neredesin sen? Kimle? Beni sinir etme görüşme demedim mi sana? Hemen eve git.

Yusuf girer konuşmanın sonunu duymuştur.

YUSUF – Hayırdır abi problem mi var? METİN – Yok yok hallettim mi siparişi? YUSUF – Evet. METİN – Tamam bırak tepsiyi geç yerine.

Yusuf içeri bekleme yerine geçer.

36.Restaurant İç – Gece Bekleme yerinde yanına garson gelir.

GARSON 3 – Yusuf senin şu masa hesap istiyor. YUSUF – Ne hesabı la yeni geldi onlar. GARSON 3 – Ne bilim abi git sor.

Yusuf masaya gider.

SEVİNÇ – Abimi biliyorsun işte. KAAN – Abinde çok oluyor ama. YUSUF – Buyurun efendim. KAAN – Hesabı istemiştik. YUSUF – Yemeklerde bir sorun mu var efendim? KAAN – (sinirli)Yok kardeşim hesabı getir.

28

SEVİNÇ – Sakin ol Kaan.

Yusuf gider ve hesabı getirir. Kaan hesabı koyar masaya ve giderler. Metin gelir Yusuf’un yanına.

METİN – Sorun mu var hayırdır. YUSUF – Yok abi METİN – Tamam

Bekleme yerine geçerler. Levent bey gelir.

METİN – Patron geldi. Hoş geldiniz Levent bey LEVENT – Hoş bulduk. Bu kim? METİN – Yusuf efendim yeni başladı. LEVENT – İyi hayırlı olsun. YUSUF – Sağolun efendim. LEVENT – Nedir durum Metin? METİN – Gayet iyi efendim şükür.

Masasına oturur.

METİN – Efendim bugün arkadaşların haftalıkları verilecek. LEVENT – Tamam tamam çıkışı hallederiz.

37.Restaurant İç – Gece Restaurant boştur garsonlar sıraya girmiştir. Haftalıklarını beklerler.

LEVENT – Al bakalım 150 lira. GARSON 1 – Sağolun efendim.

İşlem arkada devam ederken Yusuf’un telefonu çalar.

YUSUF – Abi buna bakmam lazım. METİN – Tamam bak koçum.

Yusuf biraz uzaklaşır ve konuşmaya başlar.

29

YUSUF – Alo Sadık abi? SADIK –(Dış ses) He yeğenim sakin ol tamam mı hiç telaş yapma. YUSUF – Ne oldu abi bir şey mi oldu söylesene?

Metin sesi yükselen Yusuf’a bakar. Herkes haftalığını almıştır Metin Yusuf ve Levent kalır restaurantta.

SADIK – Annen bayıldı ambulans çağırdık hastaneye gidiyoruz şimdi. YUSUF – Abi ne diyorsun? SADIK – Telaş yapma yeğenim doktor var yanımızda sakin ol.

Telefonu kapatır. Metin’in yanına gider.

YUSUF – Abi benim gitmem lazım. METİN – Ne oldu kötü bir şey mi? LEVENT – Gel al paranı gidersin lan. Sevdim bu çocuğu ha..

Alır parayı.

METİN – Nereye gidiyorsun? YUSUF – Ankara’ya abi. LEVENT – Ne Ankara’sı oğlum yarın iş var. METİN – Bir şey mi oldu oğlum söylesene? YUSUF – Annemi hastaneye kaldırmışlar abi benim gitmem lazım. LEVENT – Gidemezsin yarın iş var. YUSUF – Gitmem lazım. LEVENT – Gidemezsin diyorum yarın iş var bak gidersen paranı keserim sen bilirsin. YUSUF – Ulan paranın amına koyum tamam mı götüne sok paranı. Ben annem ölüyor hastaneye

30

kaldırmışlar diyorum sen paranı keserim diyorsun. Çokta sikimde.

Metin tutar sakinleştirmeye çalışır. Dışarı çıkarır. Levent arkalarından bağırır.

LEVENT – Nerden buluyorsun böyle adamları Metin. Şerefsiz.

38.Restaurant Dı ş – Gece Metin Yusuf’u dışarı çıkarır.

METİN – Ne yapıyorsun oğlum sen. Kafan mı güzel? YUSUF – Annem abi annem ölüyor kadın. METİN – Allah korusun onu nereden çıkarıyorsun oğlum ya alla alla. YUSUF – Karaciğer kanseriydi yazın tedavi oldu normal değil bayılması. METİN – Kendi ağzınla diyorsun tedavi oldu diye. Korkma bir şeyi yoktur. Sakin ol sen. Al yak bir tane

Sigara paketini çıkarır. Bir tane kendisine alır paketi Yusuf’a verir. Yusuf’ta bir tane alır. Tekrar paketi Metin’ uzatır.

METİN – Kalsın. Niye söylemedin daha önce annenin kanser olduğunu. YUSUF – Artık kanser değil tedavi başarılı oldu ama bayılması falan normal değil.

Telefonu çalar.

YUSUF – Ne oldu abi?

39.Hastane Oda İç – Gece

SADIK – Tansiyonu düşmüş yeğenim korkacak bir şey yok.

31

40.Restaurant Dı ş – Gece YUSUF – Sağol abi tamam. Bir şeyi yok değil mi bak.

41.Hastane Oda İç – Gece SADIK – Yok yeğenim merak edecek bir şey yok ben yanındayım zaten. Hadi görüşürüz, sen kendine dikkat et.

Telefonu kapatır Ayla’ya döner.

SADIK – Oldu mu hocam böyle yalan söylemek. AYLA – Bilse ne değişecek Sadık efendi. Bırak boşu boşuna üzülmesin. SADIK – Siz bilirsiniz.

42.Restaurant Dı ş – Gece METİN – Ne olmuş YUSUF – Tansiyonu düşmüş bir şeyi yokmuş. METİN – Dedik oğlum o kadar bir şeyi yoktur diye. YUSUF – Ne yapayım abi. Bir başına kadın baba zaten yok bende kalkıp buraya geldim yapayalnız kaldı orada.

Başını okşar.

METİN – Götüne sok paranı he, iyiydi. YUSUF – İşten de olduk. METİN – Ben hallederim o işi. Rahat ol.

43.Amfi İç – Gün Sınıfta Ayhan hoca ders anlatır. Tahtada bir tane elektronik devre vardır. Süper Pozisyon Yöntemi’ni anlatır. Yusuf ve Okan hariç onların arkadaşları sınıfta ders dinler.

AYHAN – Devreyi incelerken her akım ve gerilim kaynağı için ayrı ayrı ele alıyoruz.

32

Okan kapıyı açar. Yusuf’la sınıfa girerler.

YUSUF – Özür dilerim hocam geçebilir miyiz?

İsmailler gösterilir.

BULUT – Şimdi ayvayı yediler. İSMAİL – Yazık oldu aga. AYHAN – Neden geç kaldınız?

Yusuf’la Okan birbirine bakar.

OKAN – Trafik çok şeydi hocam.

İsmail’ler tepki verir. EMRE – Hadi be TAYFUN – Trafik dedi salak. İSMAİL – Ama harbi yazık oldu aga. AYHAN – Trafik? Bu kadar insan zamanında geliyor ama trafik bir size trafik değil mi?

44.Kantin İç – Gün Kantinde Yusuf ve Okan oturur, poğaça yer ve çay içerler.

YUSUF – La oğlum sen mal mısın? Ne trafiği ya? OKAN – Ne bilim abi aklıma başka bir şey gelmedi YUSUF – Hay aklını? OKAN – Ne yapayım abi sen söyleseydin o zaman. YUSUF – Ya oğlum ne bilim öğrenci işlerinden çağırmışlar, kimliğimi kaybettim onu bildirdim falan bir şey de. Trafik ne ya en son en zaman trafiğe takıldın oğlum.

Arkadaşları gelir. Ara verilmiştir.

TAYFUN – Ne haber gençler.

Hemen poğaçaya saldırırlar.

33

BULUT – Bu nasıl poğaça kanka ya. EMRE – Bayat lan bunlar. İSMAİL – Nesi var aga yiyin gitsin.

Sevinçler gelirler.

CANAN – Oturun şuraya ya. SELİN – Çay alıyorum isteyen var mı? SEVİNÇ – Bende içerim CANAN – Bana da al. ARMİNA – Bana da al bari. CANAN – Ya kızlar ne diyorum acaba bi tanışma partisi falan yapsak mı ya dersler ağırlaşmadan. SEVİNÇ – Ne gerek var ya ARMİNA – Senin için geçmiş kızım, süper fikir.

Selin çayları getirir.

SELİN – Ne fikriymiş bu? SEVİNÇ – Tanışma partisi yapalım diyorlar. SELİN – Süpermiş ne zaman yapıyoruz? SEVİNÇ – Sen demi kızım ya… SELİN – Ne var eğlenelim biraz. ARMİNA – Tamam o zaman yarın bizim barda yapalım. Söyleyin millete herkes gelsin. CANAN – Kalkın hadi sınıfa gidelim.

Sınıfa giderken Sevinç Yusuf’u fark eder. Onların yanına doğru giderler.

SEVİNÇ – Dünya küçük. YUSUF – (tebessümle) İnsanlar çok.

34

SELİN – Biz yarın parti veriyoruz gelir misiniz sizde? YUSUF – Yok biz gelmeyelim. BULUT – Geliriz tabi OKAN – Geliriz geliriz.

Sevinç Yusuf’a bakar Yusuf gözleriyle onaylar.

CANAN – Hadi sınıfa geçelim.

Giderler.

YUSUF – Ben gelemeyebilirim ona göre. EMRE – Niye oğlum eğleniriz biraz. YUSUF – İşyerinden izin vermezler ya. BULUT – Alırsın kanka ya. Çağırdılar şimdi ayıp olur.

İSMAİL – Aynen aga neyse hadi kalkın abi bizde geçelim sınıfa.

45.Amfi İç – Gün Önde Sevinçler arkada Yusuf’lar sınıfa girer. Kaan sınıfın köşesinde Buse’yle oldukça samimidir. Burun buruna konuşurlar.

BUSE – Sevgilin kızmasın. KAAN – Niye kızacakmış? BUSE – Bizi böyle görse kızmaz mı? KAAN – Kızması hiç önemli değil. Senin için sorun yoksa benim içinde yoktur.

Sevinç görür ve sinirlenir.

ARMİNA – Ya kızım boş ver bak. Hemen gidip saldırma öyle. Bırak Allah’ından bulsun. CANAN – Boş ver kızım ya.

35

Arkalarında Yusuflar konuşur. EMRE – Of of of kızı yedi bitirdi hayvan OKAN – Kızda güzelmiş ha. BULUT – Bilgisayardan herhalde. TAYFUN – Dudaklarını vakumladı bak bak. İSMAİL – Bir susun aga.

Sevinç çıkmak için arkasını döner. Yusuf’la karşı karşıya gelir. Yusuf yazık oldu gibisinden başını sallar. Sevinç çıkar gider.

46.Yurt İç – Gün Okan Dolaptan elbiselerini çıkarır ve bakar. Yusuf masada ders çalışır. Sonunda dayanamaz Okan’a sorar.

YUSUF – Ne yapıyorsun oğlum sen dağıttın her şeyi. OKAN – Ne giysem ben ya. Sen ne giyeceksin abi. YUSUF – Ne zaman? OKAN – Yarın işte. YUSUF – Gömlek pantolon giyerim ya da t shirt neden? OKAN – Olur mu kanka öyle ya? YUSUF – Niye la ne var ki yarın? OKAN – Akşam partiyi diyorum ya. YUSUF – Ne giyersen giy oğlum takıl kafana göre. OKAN – Olur mu öyle kanka bir sürü kız vardır orada. YUSUF – Olsa ne olacak? OKAN – Tabi senin için bir şey olmayacak.

36

YUSUF – Senin içinde olmasın, bu yaşta bu kadar azgınlık kırkında merak ediyorum seni. OKAN – Sabah gördük kantinde Sevinç’le muhabbetler falan. Ee kız sevgilisinden de ayrıldı. Ne güzel işte. Sen yarın bitirirsin o işi. YUSUF – (Elindeki kalemi fırlatır şakayla karışık, sinirli şekilde) İşine bak la. Ben gelmiyorum zaten. OKAN – Nasıl gelmiyorum abi çocuklarla birlikte geleceğiz işte restaurantta alacağız senide gideceğiz. YUSUF – Alırsın(gülerek)

47.Restaurant İç – Gece Restaurant fazla kalabalık değildir. Yusuf’un telefonu çalar.

YUSUF – Bakayım mı abi? METİN – Bak bak.

İçeri gider.

48.Restaurant Mutfak İç – Gece Mutfak kapısının dibinde

YUSUF – Alo, la oğlum bir yürüyün gidin ya, olmaz, olmaz ne diyeceğim adama. Tamam, tamam sanmıyorum ama bir deneyeyim.

Kapatır telefonu.

49.Restaurant İç – Gece Metin’in yanına gelir.

METİN – Ne oldu problem mi var yine? YUSUF – Yok abi arkadaşlar aradı. METİN – Bu saatte ne işleri var oğlum.

37

YUSUF – Ya tanışma partisi var geliyor musun diye sordular. METİN – İyi tamam. YUSUF – Gidebilir miyim abi? METİN – Nereye? YUSUF – Partiye müşteri az zaten, saatte geç oldu kimse gelmez artık. METİN – Diyorsun. İyi git tamam hadi. Tanış bakalım. 2 ay sonra nasıl tanışma partisiyse.

50.Restaurant Dı ş – Gece Yusuf kapıdan çıkar İsmail Bulut Emre Tayfun ve Okan bekliyordur.

YUSUF – Ne haber la BULUT – İyidir kanka. İSMAİL – Aldın mı izin aga? YUSUF – Aldım aldım hadi gidelim.

Önden gider.

OKAN – Gelmek istemeyen adama bak en önden gidiyor.

Yusuf kolundan çeker.

YUSUF – Hadi la hadi.

51.Bar Dış – Gece Yusuf ve arkadaşları barın girişine gelirler.

BULUT – Ooo herkez gelmiş kanka. OKAN – Girelim hadi. EMRE – Görende gerdeğe giriyor sanar adamdaki heyecana bak.

38

52.Bar İç – Gece Bara girerler ve bar kısmında dururlar.

TAYFUN – 6 bira hocam. YUSUF – Ben almayayım. İSMAİL - Alırsın alırsın. 6 tane çek hocam. OKAN – Kızlara bak kanka. BULUT – Kanka sana bir şey söyleyeyim mi? Bu gec buradan boş çıkmayız biz. OKAN – Ağzından bal damlıyor kanka.

Bir yandan biralarını yudumlarlar. TAYFUN – Oğlum bunların hepsi bizim sınıftaki kızlar. YUSUF – Harbi bunların hepsi bizim sınıfta iş çıkmaz size buradan. İSMAİL – Boş boş konuşuyorlar işte bir şey yapacaklarından değil. BULUT – Kanka ayıp oluyor ama hem bak millet arkadaşlarını çağırmış tanımadıklarımız da var. OKAN – Biz akalım kanka şöyle.

Bulut, Okan, Emre ve Tayfun giderler.

İSMAİL – Aga Kaan değil mi şu? YUSUF – Evet o, almış yine kızı kucağına. İSMAİL – Millet şapur şupur götürüyor, baksana halimize yalnızlık bile terk etti bizi aga. YUSUF – O kadar paran olsa seninde kucağında her gün farklı bir orospu olurdu oğlum.

Sevinç, Selin, Canan ve Armina gelir.

CANAN – Kızım partiyi biz veriyoruz en son biz geliyoruz ben hiç bir şey anlamadım bu işten.

39

ARMİNA – Assolist gibi düşün kızım (gülerler) SELİN – Geçelim şöyle…

Masalara doğru giderler. Biraz oldukları yerde sallanırlar. Sevinç Kaan’ı görür.

CANAN – Sevinç Sevinç buraya bak, bana bak. Hiç keyfini bozma terk etmedin mi kızım sen onu hiç bakma o tarafa. ARMİNA – Eğlenmene bak kızım. SEVİNÇ – Tamam tamam iyim ben bir bira alayım.

Bara gider Yusuf’un yanında durur.

İSMAİL – Ben bizimkilere bakayım kayboldu ibneler.

Yusuf birasında bir yudum kalır. Sevinç yanında onu görmez Yusuf Sevinç’e bakar.

SEVİNÇ – (barmene) Bira

Sevinç Yusuf’un baktığını fark eder.

SEVİNÇ – Dünyanın bu kadar küçük olduğunu bilmiyordum. YUSUF – Sen çağırdın bizi.

SEVİNÇ – Evet tabi unutmuşum.

Sevinç konuşurken son yudumu da içer.

SEVİNÇ – (barmene)2 olsun bira.(Yusuf’a) Bir şey soracağım ama yanlış anlama. YUSUF – Dinliyorum. SEVİNÇ – Sevgilin var mı? YUSUF – Bana mı asılıyorsun? SEVİNÇ – Yok daha neler, ben yanlış anlaşılmasın diye sordum. YUSUF – İçmeden sarhoş mu oldun sen. (Ciddi) Sevgilini mi gördün? SEVİNÇ – Benim sevgilim falan yok.

Kaan gelir ve Sevinç’e sarılmak ister.

40

KAAN – Nasılsın aşkım. SEVİNÇ – Ne saçmalıyorsun sen ya. KAAN – İyi misin sen canım. SEVİNÇ – Defol git Kaan YUSUF – (sigara paketini göstererek) Ben dışarı çıkayım.

Dışarı çıkar. SEVİNÇ – Ne istiyorsun Kaan KAAN – Ne oldu hayatım sana. SEVİNÇ – Bana hayatım deme git o kucağında oturttuğun kıza de ya da sınıfta dudaklarını kopardığın kıza da diyebilirsin. KAAN – Hayatım sen yanlış anladın beni. SEVİNÇ – Haklısın en başından yanlış anlamışım.

Dışarı çıkar. Kaan’da peşinden.

53.Bar Dış – Gece Yusuf dışarıda sigara içiyordur. Önce Sevinç çıkar. Yusuf’la göz göze gelir ve devam eder. Ardından Kaan.

KAAN – Sevinç bekler misin bir dakika.

Kolundan tutar, Yusuf çok yakındır onlara.

KAAN – Ben seni seviyorum. SEVİNÇ – Beni seviyorsun demek. Ama ben senden iğreniyorum. KAAN – Özür dilerim tamam hata yaptım. SEVİNÇ – Boynuna sarılmam mı gerekiyor. KAAN – Tamam uzatma hadi gel içeri geçelim. SEVİNÇ – Sen nesin biliyor musun? Sen yüzsüz şerefsiz bir piçsin.

41

KAAN – Benimle düzgün konuş. SEVİNÇ – Ne yaparsın oğlum adam mısın sen?

Kaan Sevinç’in iki kolunu sıkar ve hırpalar Sevinç yere düşer.

KAAN – Sana benimle düzgün konuş diyorum.

Sevinç yerde ağlar. Yusuf yanlarında sigarasını içer. Kaan giderken ona da sataşır. Kaan Yusuf’un üstüne yürürken İsmail ve diğer çocuklarda gelir.

KAAN – Seni bir daha bu kızın yanında görmeyeceğim. Karşıma çıkma oğlum. Benden çekeceğin var.

Sinirli bir şekilde gider. Yusuf yerde ağlayan Sevinç’in yanına gider. Yardım etmek ister. Karşısına çömelir.

YUSUF – İyi misin? SEVİNÇ – Git başımdan.

Sigarasından çeker Yusuf. YUSUF – Şimdi ayağa kalkman gerekiyor.

Sevinç ayağa kalkar, Yusuf güler yüzlüdür. Sevinç konuşmaya başlayınca ifadesi değişir.

SEVİNÇ – Sen ne bicim erkeksin ya, gözünün önünde dövse beni bir şey yapmayacaksın. YUSUF – Bak kızım Kaan’la birlikte olmayı sen seçtin ve şimdi ondan sen ayrıldın. Bunları yaparken ben sana bir şey dedim mi? Şimdi neden karışayım? Seçimlerinin sonuçları. SEVİNÇ – Tokat atar ve gider.

54.Kantin İç – Gün Yusuf masada arkadaşlarıyla oturur.

İSMAİL – Aga anlatsana dün ne oldu öyle. TAYFUN – Sevinç niye tokat attı sana? YUSUF – Bi durun uyanalım oğlum ya.

42

BULUT – Bende öle tokat yesem beni de uyku tutmazdı. Keyfine bak kanka.

Sevinç masaya gelir.

SEVİNÇ – Merhaba. RABARBA – Merhaba. SEVİNÇ – Biraz konuşalım mı Yusuf?

Yusuf gülerek(tebessüm)

YUSUF – Tabii. Sevinç ciddi ciddi bakınca kalkar.

SEVİNÇ – Şöyle oturalım. Başka masaya geçerler. Bulut arkalarından söylenir.

BULUT – Bu da bize gelince uykulu millete uyanık.

Yusuflar oturur. SEVİNÇ – Nasılsın?

Yusuf tokat yediği yanağını biraz ovar.

YUSUF – Daha iyi günlerim olmuştu. SEVİNÇ – Bak ben üzgünüm. YUSUF – Evet üzgünsün. Şimdi özür dileyeceksin, hata yaptığından falan bahsedeceksin değil mi? SEVİNÇ – Evet özür diliyorum, çünkü dediğin gibi sana tokat atmakla hata yaptım. YUSUF – Kabul etmiyorum. SEVİNÇ – Neyi kabul etmiyorsun? YUSUF – Özrünü. SEVİNÇ – (şaşkın bir gülüşle) Anlamadım. YUSUF – Özrünü kabul etmiyorum. SEVİNÇ – Sen ne küstahmışsın ya.

43

YUSUF – Benimle ne konuşmak istiyorsun, açık açık konuş. Belli ki benimle özür dilemek için konuşmak istemedin. SEVİNÇ – Bilmiyorum sadece konuşmak istedim. YUSUF – Arkadaşlarınla neden konuşmuyorsun? SEVİNÇ – Onlar beni yeterince dinlediler çok iyi tanıyorlar sen beni yeterince tanımıyorsun. Hem sende arkadaşımsın. YUSUF – Ben senin arkadaşın değilim ki. SEVİNÇ – Nesin peki? YUSUF – Bilmiyorum ama arkadaşın değilim. Neden benimle konuşmak istedin? Belki canın sıkıldığında konuşmak istediğin biriyim

Okan İsmaillerin yanına gelir.

OKAN – Günaydın gençler. TAYFUN – Ne günaydını oğlum saat kaç? OKAN – Yusuf nerde? EMRE – Alla alla nedir bu Yusuf aşkı? OKAN – Ne diyor kanka bu? İSMAİL – Sevinç’le konuşuyorlar orada? OKAN – Görüşürüz sonra.

Direk Yusufların masaya doğru gider.

BULUT – Kanka, lan nereye gidiyorsun oğlum? Giderken arkasını döner, tamam merak etmeyin işareti yapar.

OKAN – Günaydın SEVİNÇ – Günaydın. YUSUF – Günaydın hayırdır. SEVİNÇ – Ben kalkayım görüşürüz sonra.

44

Okan kalkmasına izin vermez. OKAN – Otur otur ben şunu verip gideceğim.

Zarfı Yusuf’a verir.

YUSUF – Ne bu? OKAN – Sabah odaya getirdiler sanaymış.(oturur) YUSUF – Alla alla. Sayın Yusuf ÇETİN Yurt kurallarına riayet etmediğiniz ve onaylanmayan davranışlarda bulunduğunuz için yurtla ilişkiniz kesilmiştir. Bilgilerinize. Bu ne oğlum? OKAN – Ne bilim aga sabah getirdiler odaya işte. Bana sordular hatta dün kavga ettin mi diye? YUSUF – Ne kavgası la sen ne dedin? OKAN – Kavga yok ama Kaan’la tartıştı dedim.

Yusuf küfür eder gibi ağzını açar ama küfür etmez çünkü masada Sevinç vardır. Sevinç’e bakar sonra tekrar Okan’a döner elindeki kağıdı Okan’a fırlatır ve masadan kalkar.

SEVİNÇ – Nereye gidiyorsun?(peşinden kalkıp gider) OKAN – Abi dur bir dinle ya. Ne bilim ben.

Diğer asmada İsmailler de görür olanları. Okan’a sorarlar.

İSMAİL – Ne oldu aga. Okan kağıdı uzatır. İsmail’in yüzü değişir.

55.YTU Kampus Dı ş – Gün Yusuf kampuste hızlı hızlı yürür. Sevinçte peşinden koşarak gelir.

SEVİNÇ – Yusuf, nereye gidiyorsun? Yusuf…

Sevinç tam Yusuf’un arkasına geldiğinde Yusuf birden araksını döner ve bağırır

YUSUF – Ne var? SEVİNÇ – İyi misin?

45

YUSUF – (kahkaha atarak) Çok iyiyim. SEVİNÇ – Senden gerçekten özür diliyorum. YUSUF – Hiç sırası değil (giderken bağırarak) Hiç sırası değil.

56.Restaurant İç – Gece Restaurant her zaman ki gibidir. Yusuf durgundur aklı başka yerdedir.

METİN – Yusuf müşteriyi karşıla.

Yusuf duymaz.

METİN – Yusuf. Yusuf yine oralı olmaz Metin başka garsona işaret eder o garson müşteriyle ilgilenir. Metin Yusuf’u kolundan sıkar Yusuf kendine gelir. Uyku sersemi gibidir.

YUSUF – Ne oldu abi? METİN – Bu ne hal oğlum, uyumadın mı dün? YUSUF – Bişey yok abi. METİN – Nasıl bir şey yok lan ne oldu anlat bakayım. YUSUF – Bir şey yok abi iyiyim ben. METİN – İyi git müşteriyle ilgilen.

Yusuf müşterinin yanına gider. Aynı donuk tavırdadır.

57.Park Dış – Gece Yusuf sırtında çantası parkta yatacak yer arar. Bir bank bulur ve uzanır. Biraz sonra köpek havlama sesi gelir. Yusuf tedirgin olur kalkar.

YUSUF – Hoşt. Yerden bir taş alıp köpeklere atar. Köpekler üstüne doğru gelince çantayı alıp kaçar.

46

58.Park Dış – Gece Başka bir bank bulur ve orada yatar. Yine bir köpek havlar kafasını kaldırıp bakar ve tekrar yatar.

59.Amfi İç – Gün Yusuf sınıfta sırasında uyuyordur. Sevinç yanına gelir.

SEVİNÇ – (omzundan dürterek) Yusuf uyuyor musun? (biraz daha dürter) Yusuf…

Yusuf başını kaldırır.

YUSUF – İzin verirsen biraz uyumaya çalışıyorum.

SEVİNÇ – Nasılsın?

YUSUF – (alaylı şekilde) Bomba gibiyim görmüyor musun? Bak şimdi patlayacağım.

Kafasını yine sıraya koyar Sevinç yanından kalkar o sırada arkadaşları İsmail, emre, bulut, tayfun ve okan gelir.

İSMAİL – Aga bu çocuk burada mı uyudu? BULUT – Yok be kanka yeni yatmıştır.

TAYFUN – Hiç iyi görünmüyor valla.

EMRE – Bakalım bir abi ne duruyorsunuz burada?

Yusuf’un yanına gelirler.

EMRE – Yusuf ne yapıyorsun oğlum hoca gelir birazdan.

BULUT – Kalksana kanka.

Başını kaldırır.

YUSUF – Ne var la? İSMAİL – Aga iyi misin sen?

47

YUSUF – Birader uykum var biraz ben kestireceğim siz takılın OKAN – Kanka hoca.. YUSUF – Hocana başlatma lan şimdi BULUT – Tamam kanka sen uyumana bak. OKAN – Ne dedim ben şimdi ya.

60.Restaurant İç – Gün Yusuf restaurantta gelir sırtında çantası vardır. Metin içerdedir.

YUSUF – Selamun aleykum abi. METİN – Aleykum selam. Ne iş bu saatte? YUSUF – Ders bitti başka gidecek yerim yok. METİN – İyi gel otur. YUSUF – Sen ne yapıyorsun abi? METİN – Bir koku geliyor mu sana? YUSUF – Yoo ne kokusu?

Metin Yusuf’un üzerini koklar.

METİN – En son en zaman duş aldın oğlum sen? Yusuf kendini koklar.

YUSUF – Kokuyor mu harbi? METİN – Nerede kalıyorsun sen? YUSUF – Yurtta. METİN – Oğlum yurtta duş yok mu yalan söyleme? Sokakta kalacağına bana söylesene sokakta kalınır mı lan? YUSUF – Attılar yurttan ben ne yapayım abi. METİN – Şimdi mi söylüyorsun? YUSUF – Ne fark edecek?

48

METİN – Bak oğlum ben tek kalıyorum evde, benim yanıma taşınacaksın. YUSUF – Yok olmaz öyle olur mu abi? METİN – Babamın hayrına kalmayacaksın herhalde. Kiraya ve masraflara ortak olacaksın. Yurda verdiğin parayı kiraya vereceksin işte. Aynı hesap. YUSUF – Haa tamam öyle olur. O zaman olur.

61.Yusuf Ev İç – Gece Metin’in evine gelirler.

METİN – Geç bakalım. Bizim fakirhane. Yusuf etrafa bakar.

YUSUF – Düzen, nizam, intizam.

Metin Yusuf’un ensesine bir şaplak atar. METİN – Düzenli olacaksın tabi oğlum. YUSUF – Ben nerede kalacağım abi. METİN – İçeride odan. YUSUF – Ya bir şey soracağım ben METİN – Sor. YUSUF – Kokuyor muyum gerçekten? METİN – Yok be oğlum, (Yusuf rahatlar) Ama bir duş alsan fena olmaz. (bozulur)

62.Yusuf Ev İç – Gün Sabah Yusuf kahvaltı hazırlar. Yumurta yapmıştır elinde tavayla salona geçerken Metin’e seslenir.

YUSUF – Metin abi. Kalkmıyor musun hala ya?

Masaya oturur.

YUSUF – Bak yiyorum hepsini. Yemeye başlar. Birazını bitirir. Saatine bakar.

49

YUSUF – Ohoo geç kalmışım Abi ben gidiyorum bak?

Kapıdan sesler gelir.

AYL İN(dış ses) – Dikkat edin kırılmasın onlar. Yusuf masadan kalkar. Metin’in odasına doğru gider.

YUSUF – Bu gürültü ne sabah sabah ya? (Metin’in kapıdan) Abi ben okula gidiyorum.

Kapıyı açar kapının önünde bir kadın duruyordur.

YUSUF – Günaydın. AYL İN – Günaydın. YUSUF – Buraya mı taşınıyorsunuz? AYL İN – Evet. Kusura bakmayın sabah sabah biraz gürültü yaptık. YUSUF – Est. Kolay gelsin.

63.Kantin İç – Gün Yusuf kantine gelir arkadaşları orda oturuyordur.

YUSUF – Ne yapıyorsunuz la? TAYFUN – İyidir sen ne yapıyorsun? YUSUF – Mala bağlamış bu yine. BULUT – Mutluluktandır kanka. YUSUF – Ne oldu ki? İSMAİL – Ders boş aga. YUSUF – Şu an sana sarılmak istiyorum. EMRE – Ya abi ders boş kantinde mi oturacağız böyle? Çıkalım dışarı gezelim hava güzel ortam müsait. YUSUF – Hadi la çıkalım.

50

İSMAİL – Hayırdır senin keyfin yerinde. YUSUF – Hadi hadi anlatırım yolda.

64.Kafe Dış – Gün Boğaz kenarında bahçeli bir kafeye gelirler.

OKAN – Ne yapacağız abi burada? İSMAİL – Abi okey var tavla var nargile var. YUSUF – E daha ne olsun.

Masaya geçerler.

OKAN – Ee 6 kişiyiz okey nasıl oynayacağız. YUSUF – Siz okey oynayın 4 kişi bizde İsmail’le tavla atalım. İSMAİL – Sen tavla oynamayı biliyor musun aga, bak üzerim sonra. YUSUF – Senin koltuk altın boş kalmış geç bakalım.

Otururlar masalara. Garson gelir.

GARSON – Buyurun efendim. İSMAİL – Aga bize bir tavla 2 tane de, Nargile içer miyiz? YUSUF – İçeriz GARSON – Ne li olsun nargile? YUSUF – Limonlu İSMAİL – Aynen. OKAN – Hocam bize de bi okey 4 tane de nargile.

51

65.Kafe Bahçe Dı ş – Gün Tavla oynayıp nargile içerler bir yandan da sohbet ederler. Diğer 4 kişide okey oynar.

OKAN – Eyvallah kanka çok makbule geçti bu taş. EMRE – Ya oğlum taş atıp durmasana şuna. TAYFUN – Ne yapayım ya başka atacak taş yok. BULUT – Devam gençler devam bekleme yapma.

İsmaillerin masa.

İSMAİL – Ne yani şimdi sen Metin abide mi kalıyorsun? YUSUF – He valla birlikte kalıyoruz. İSMAİL – Hadi bakalım. Yırtıl acemi tırtıl.(zar atar) Koca Konya ovasında sıçmaya yer bulamadık iyi mi? YUSUF – Al eline dola beline, söyleseydin kız tavlası oynardık la. İSMAİL – Penç üse severler güzeli genç üse. YUSUF – Şu lafta bir söylenmesin la. Neyse olmuşları toplayalım. İSMAİL – Acemi şansı aga. YUSUF – Oğlum bilmediğin boku git mektebinde oku.

Tavlayı kapatır. İsmail bozulur yan oturur sandalyeye. Sevinçlerin geldiğini görür.

İSMAİL – Ooo tesadüfe bak. YUSUF – Tesadüfle kaderi karıştırma. İSMAİL – Haa kaderim diyorsun yani.

52

YUSUF – Anlamadım. İSMAİL – Sevinçler gelmiş aga. YUSUF - Tesadüf

Girişte. ARMİNA – Kızım burayı nereden buldun ya? SEVİNÇ – Hep aynı yerlerde canım sıkılıyor değişiklik olsun. Geç oturalım şöyle.

Masada YUSUF – Bakmasana la, alla alla. İSMAİL – Ne olacak aga sanki yabancılar. YUSUF – La oğlum dön önünü iç şu nargileni. ARMİNA – Aa kızım senin ki de burada Ben anladım niye buraya gelmek istediğini SEVİNÇ – Saçmalama Armina. ARMİNA – Nargile içiyorlar ıyy. Ne kadar kıroymuş bunlar. SEVİNÇ – Sen hiç nargile içtin mi? ARMİNA – Yoo.

66.Kafe Bahçe Dı ş – Gün Sevinçlerin masada nargileler vardır ikiside içip içip öksürürler.

ARMİNA – Ya kızım fena değilmiş bu nargile. SEVİNÇ – Valla benimde hoşuma gitti. Birde öksürtmese. ARMİNA – İlk ya ondan geçer birazdan.

Yusuf’ların masa.

İSMAİL – Son senede dershaneydi stajdı öyle geçti. Yıldız Tekniği kazandık işte. YUSUF – Hangi lisede okumuştun sen? İSMAİL – Avcılar Endüstri Meslek Lisesi

53

YUSUF – İyiymiş.

Arkasını döner ve diğer 4 kişiyi uyarır.

YUSUF – La oğlum bitiremediniz mi bir okeyi. Hadi BULUT – Tamam kanka son el zaten. EMRE – Bitti hatta. (el biter) İSMAİL – Artize bak. YUSUF – Neyse hadi kalkalım o zaman. RABARBA – Tamam kalkalım hadi. İSMAİL – Çıkarken selam ver kıza ayıp olmasın. YUSUF – La yürü oğlum.

En önden İsmail gider, kızların yanından geçerken selam verir.

İSMAİL – Merhaba iyi günler kızlar. ARMİNA – Sağol sizede.

İsmail geçer Yusuf’a bakar Yusuf en arkadadır. Küfür eder gibi kafasını sallar o sırada diğerleri de selam verir.

RABARBA – Selam, afiyet olsun. YUSUF – Afiyet olsun. SEVİNÇ – Sağol. YUSUF – Sen nargile içiyor muydun? SEVİNÇ – Tabi ki içilmez mi bu?

Nargilesinden içer ve öksürür.

YUSUF – (tebessümle) Görüşürüz. SEVİNÇ – Görüşürüz.

Kafeden çıkarken Kaan içeri girer. Yusuf’la karşılaşır.

KAAN – Vay vay vay delikanlı ne haber.

54

YUSUF – Eyvallah senden ne haber. KAAN – İyi işte ne olsun sevgilimin yanına geldim bende. Özledim biliyor musun? Böyle onun bir kokusu var sen bilmezsin burnumda tütüyor. Sana bir daha yanında görünme demedim mi ben. İSMAİL – Yusuf hadi gidelim aga biz. YUSUF – Gidelim KAAN – Güle güle, görüşeceğiz.

Sevinçlerin masaya gider.

SEVİNÇ – Bu nerden geldi ya?

Armina Kaan’ı görür Sevinç’e döner ve sırıtır.

SEVİNÇ – İnanmıyorum sana ya, niye çağırıyorsun kızım. ARMİNA – Barışın diye yaptık herhalde.

Sevinç kızgın şekilde Armina’ya bakar. KAAN – Selam kızlar. Nasılsınız? Nargile mi içiyorsunuz? Bu ne böyle (koklar) çok arabesk. SEVİNÇ – Ben kalkıyorum geliyor musun Armina? KAAN – Nereye gidiyorsun hayatım? ARMİNA – Otursaydık biraz daha. SEVİNÇ – İyi sen otur ben gidiyorum.

Çantasını alır ve hızla gider. ARMİNA – Dur beklesene kızım.

67.Kafe Dış – Gün Kafeden çıkıp sahilde yürümeye başlarlar.

İSMAİL – Aga hiç bozma kendini boşver. YUSUF – Oğlum senin kafan mı güzel? Nargile kafa mı yapıyor sende? Banane la Sevinçten.

55

Arkalarından diğer dörtlü gelir. Onlarında arkasında Sevinç sinirli ve hızlı şekilde gelir ve Yusuf’a çarparak gider.

YUSUF – Yavaş biraz ya. Sevinç arkasını döner ve yanına gelir.

SEVİNÇ – (bağırarak)Pardon. YUSUF – Bir tek sen yürümüyorsun. İSMAİL – Aga tamam.

Armina’da gelir. ARMİNA – Of kızım yavaş biraz ya.

SEVİNÇ – (Duygusal) Özür dilerim. ARMİNA – Hadi canım gidelim biz.

Sevinç omzunu Armina’ya yaslar yavaş yavaş giderler. Yusuf’la İsmail arkalarından bakar.

68. Ev İç – Gün Ayla hanım evde TV izleyip örgü örer. Bir süre sonra kapı çalar. Elindeki örgüyü bırakıp kapıyı açar. Sadık gelir.

AYLA – Ay sen miydin Sadık efendi. SADIK – Siparişleri getirdiydim hoca hanım. AYLA – Mutfağa bırakabilir misin sana zahmet olmazsa? SADIK – Ne zahmeti hoca hanım.

Sadık poşetleri alır hızlıca mutfağa götürür. Hemen geri gelir ve para üstünü uzatır.

SADIK – Buyurun hoca hanım para üstü. AYLA – Kalsın Sadık efendi. SADIK – Aman hoca.. AYLA – (hafif ısrarcı) Kalsın diyorum. SADIK – Sağolun.

56

AYLA – Kolay gelsin. Evden çıkar.

69. Ev Merdiven İç – Gün Ayla kapıyı kapatırken karşı dairenin kapısı açılır.

KADIN – Getirdin mi bizim siparişleri? SADIK – Getirdim efendim.

Ayla kapıyı kapatır ve hemen düşme sesi duyulur. Sadık ve kadın duyar tedirgin olurlar. Kapıya vurur.

SADIK – Hoca hanım..İyi misiniz hoca hanım? Ses çıkmayınca kapıyı kırar. Hoca kapının hemen dibinde yerde baygın şekilde yatar. Sadık hemen başına gider.

SADIK – Hoca hanım, (kadına) ambulansı ara hemen, ambulansı ara. Hoca hanım

70. Yusuf Ev İç – Gece Yusuf ve Metin eve gelirler. Metin kapıyı açar

YUSUF – Ölüyorum yorgunluktan ya. METİN – Çalışmak kolay mı sandın oğlum. YUSUF – Sen yorulmadın mı abi? METİN – Yoruldum bende biraz. YUSUF – O zaman. (güler) METİN – (enseye yavaşça tokat) Yürü len.

Yusuf koltuğa atar kendini.

METİN – Ulan öldün mü be oğlum? Kalk hadi kalk. YUSUF – Ne oldu ki? METİN – Kalk bi. Gel şöyle.

57

Yusuf kalkar Yanına gider. Metin bu sefer kendini koltuğa atar.

YUSUF – Bu mu yani abi? METİN – Dolapta bir büyük olacak rafta da ıvır zıvır var. Getir demlenelim biraz.

Yusuf mutfağa gider. Metin birine telefon açar, sessizce konuşur. Yusuf mutfakta rakı ve çerezleri hazırlar hepsini bir getirmeye çalışır, rakıları doldurur. Otururlar Metin konuşmasını bitirir.

METİN – Hadi bakalım afiyet olsun. YUSUF – Eyvallah abi. (bir yudum alır) METİN – Bana bak daha önce içtin mi sen? YUSUF – Yoo ne fark eder?

METİN – Hiç..

Yusuf’un telefonu çalar. Sadık arar.

METİN – Kim? YUSUF – Sadık abi

Metin anlamsız bakar. YUSUF – Ankara’dan, kapıcı. Alo Sadık abi. SADIK – (Dış ses) Heh yeğenim nasılsın iyi misin? YUSUF – İyiyim abi hayırdır bu saatte.

71. Hastane Koidor İç – Gece SADIK – Hiç öyle aradım bir. Nasılsın nasıl gidiyor okul?

72. Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – İyi abi işte okuyoruz yani. Siz ne yapıyorsunuz? SADIK – (dış ses) Bizi biliyorsun yeğenim. Aynı devam ediyoruz Apartmanı sil çöpleri at siparişleri al.

58

YUSUF – Allah kolaylık versin abi. SADIK – (dış ses) Sağol yeğenim. YUSUF – Annem nasıl abi var mı bir sorun?

73. Hastane Koidor İç – Gece Sadık yoğun bakımın penceresinden içeri bakar. Ayla hanım yatıyordur. Yusuf telefonda sorunu yeniler.

YUSUF – (dış ses) Alo abi annem nasıl? SADIK – İyi yeğenim iyi merak etme. YUSUF – (dış ses)Var mı yine bayılma falan? (cevap gelmez) Abi, bir şey varsa söyle? SADIK – Telaş yapma yeğenim şuan hastanedeyiz merak etme doktorlar başında duruyor.

73. Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Ne hastanesi abi ne diyorsun? SADIK – (dış ses)Akşamüstü fenalaştı kaldırdık hastaneye merak etme önemli bir şey değil.

Yusuf ayağa kalkar odada dönemeye başlar. YUSUF – Abi iki oldu nasıl önemli değil ya? METİN – Oğlum sakin ol otur şuraya. YUSUF – Abi bir şey olunca ara hemen beni SADIK – (dış ses) Tamam tamam merak etme. Hadi görüşürüz. YUSUF – Görüşürüz.

Telefonu kapatır.

METİN – Ne olmuş oğlum otursana şuraya. YUSUF – Annemi yine hastaneye kaldırmışlar

59

METİN – Ciddi bir şey mi? YUSUF – Bayılmış. 2. oluyor bu. Benim Ankara’ya gitmem lazım. METİN – Geçende öyle dedin. Yaşlı başlı kadın olabilir böyle bayılmalar. Tansiyonu düşmüştür şekeri çıkmıştır bir şey olmuştur. Otur şuraya.

Oturur.

YUSUF – Normal mi yani bu bayılmalar? METİN – Normaldir oğlum benim bile tansiyonum var. İç hadi biraz, kendine gel.

Ara ara rakısını içer. YUSUF – Olsun abi benim gitmem lazım Ankara’ya, bir tek annem var benim. Başka kimsem yok Onu da kaybedersem… METİN – Oğlum er ya da geç oda…. YUSUF – Geç olsun abi olabildiğince geç olsun. METİN – Baban hakkında ne demiştin bana? YUSUF – Şehit olduğunu söylemiştim. METİN – Hatırlıyor musun babanı?

74. Ev 2 İç – Gün Ufak bir çocuk evde babasıyla oynar. Yusuf olayı anlatmaya başlar ve anlattığı şekilde sahne gelir.

YUSUF – (dış ses)5 yaşındaydım hayal meyal hatırlıyorum bazı şeyleri. Ankara’da görevliydi oda, operasyon için güneydoğuya gitmişti. Belki hatırlarsın bu operasyonların çok olduğu dönemdi. Yani dönemmiş. Babamla gece birlikte yattık sabah tek uyandım. Annem işe gitti dedi. Kışlanın içinde lojmanda kalıyorduk babam arada sırada gelirdi eve o gün hiç gelmedi. Akşam da gelmedi. Ondan sonraki birkaç gün de gelmedi. O günden sonra hiç gelmedi işin aslı. Babamla uyumak istiyorum diye az ağlamamıştım. Babam operasyona gittikten 4 ay sonra kapı çaldı. Askerler gelmişti. Annem hemen geldi bir zarf verdiler. Zarfı veren asker gözünü kırpmadan anneme bakıyordu. Annem

60

birden ağlamaya başladı zarfı açmamıştı bile, Bana öyle bir sarıldı ki boğuyordu beni. Belki de boğmak istiyordu önce beni sonra kendini. Babamı kaybetmiştim yetmedi bir süreliğine annemi de kaybettim.

75.Yusuf Ev İç – Gece Metin şaşırır.

METİN – Anneni mi kaybettim? Hastanede olan üvey annen mi? YUSUF – Yok öyle değil.

76. Ev 2 İç – Gün Yusuf’un anlatımıyla sahne gösterilir.

YUSUF – Baba mı kaybettikten sonra annem uzun bir süre konuşmadı, gülmedi işin garibi hiç ağlamadı da. Ruhunu kaybetmiş gibiydi. METİN – Nasıl yani? YUSUF – Bu nasıl anlatılır. Bir müzisyenin sağır olması ya da bir ressamın kör olması gibi, kurak bir toprak gibi. Ona baktığımda bunu görüyordum o yaşamıyordu, sadece nefes alıyordu.

77.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf’un gözleri dolmuştur. Metin’de oldukça duyguludur. Konuşurken ağlamaya başlar.

YUSUF – Şimdi nefes almakta bile zorlanıyor. Onu kaybetmek istemiyorum abi, yalnız kalmak istemiyorum. METİN – Ne ağlıyorsun lan? Bak ne diyeceğim. Madem merak ediyorsun anneni getir İstanbul’a, gözün arkada kalmamış olur. Burada kalırsınız işte. YUSUF – Ciddi misin abi?

61

METİN – Tabii oğlum burada doktorada gösteririz hem. Gerekirse hastaneye gideriz. YUSUF – (eliyle işaret yaparak) Bu kaç abi? METİN – O kadar sarhoş olmadık len.

Yusuf ağlarken güler.

78.Yusuf Ev İç – Gün Yusuf çekyatta uyuya kalmıştır. Kapı çalar, biz Yusuf’u görürüz. Arkada Aylin ve Metin konuşurlar.

METİN – Buyurun. AYL İN – Günaydın, ben Aylin yeni komşunuz. METİN – Öyle mi hayırlı olsun. AYL İN – Sağolun. Malum taşınma telaşı falan dağınık durudayım biraz.

Elindeki bardağı uzatarak. AYL İN – Ben biraz çay isteyecektim varsa. METİN – Tabi bakayım ben siz geçin isterseniz.

Yusuf uyanır Aylin başına gelir. Yusuf şaşırır.

AYL İN – Günaydın. YUSUF – Günaydın abla, hayırdır. AYL İN – Çay almaya geldim.

Biraz sessizlik olur. Metin gelirken,

AYL İN – İkiniz mi yaşıyorsunuz, baba oğul? YUSUF – Yok ablacım abi kardeş.

Metin çayı verir.

METİN – Buyurun. Siz tanışıyor musunuz? AYL İN – Evet dün sabah tanıştık. Sağolun iyi günler.

Metin Aylin’i geçirir. İçeri döner

METİN – Baba oğul mu sandı bizi? O kadar yaşlı mıyım lan ben?

62

YUSUF – Yok be abi. O senin evi olup olmadığını kesinleştirmek için sormuştur. METİN – Emin misin? YUSUF – Yani öyle umuyorum. Sen ne zaman kalktın abi? METİN – Az önce

Saate bakar. YUSUF – Ooo abi saat kaç olmuş ya niye uyandırmıyorsun?

Telaşla kalkar. Banyoya gider.Oradan seslenir.

YUSUF – Geç kalıyorum okula METİN – Kahvaltı yapsaydın oğlum.

Salona gelir direk çıkar. YUSUF – Görüşürüz akşam.

79.Kantin İç – Gün Yusuf arkadaşlarıyla kantine gelir oturur.

İSMAİL – Sınav tarihleri açıklanmış aga. TAYFUN – Harbi mi? OKAN – Abi adam akıllı ders görmedik ki daha. YUSUF – Dinleseydin biraz görürdün. BULUT – Kanka o zaman hemen bir kopya stratejimizi oluşturalım. EMRE – Diğer bölümlere soralım belki aynı hoca giriyordur. Soruları alırız. İSMAİL – Sorular önemli değil aga cevapları önemli(gülerler) BULUT – Cevapları yazarız kağıtlara olur biter. YUSUF – Sıraya yaz la kağıda niye yazıyorsun. OKAN – Hoca görür sırada olmaz kanka. YUSUF – Kağıtla uğraşırken de hoca fark eder. Sıraya yaz en iyisi cevaplar önünde direk kağıdına geçir.

63

Yusuf’un telefonu çalar. Telefona bakmak için kalkar masadan diğerleri konuşmaya devam eder.

İSMAİL – Hem kağıda hem sıraya yazarız bizde aga. EMRE – Aynen garanti olsun. TAYFUN – Elimize de yazalım tam garanti olsun. YUSUF – Alo Sadık abi. SADIK – Benim yeğenim nasılsın? YUSUF – İyidir abi sağol siz nasılsınız ne yaptınız? SADIK – Şükür halimize. Annende iyi normal odaya aldılar. Doktor yarın taburcu olur dedi. YUSUF – Eyvallah abi çok sağol uğraşıyorsun o kadar. SADIK – Estağfurullah yeğenim. YUSUF – Abi bak ne diyeceğim. Yarın taburcu olur olmaz annemi bindir oradan otobüse gelsin İstanbul’a. SADIK – Olur mu yeğenim öyle annen gelmek ister mi? YUSUF – Gelmek ister mi falan yok abi bindir gelsin. Gitmem ben falan derse Yusuf okulu bırakıp gelecekmiş de bak nasıl biniyor otobüse. SADIK – Tamam yeğenim yarın çıkınca bindiririm otobüse. Hadi kendine dikkat et. YUSUF – Sağol abi görüşürüz.

80.Amfi İç – Gün Sevinç sınıfa girer mutsuz ve üzgündür. Elinde valiz gibi bir çanta vardır. Selin’in yanına oturur.

64

SELİN – Günaydın SEVİNÇ – Günaydın. SELİN – Bu çanta ne, iyi misin? SEVİNÇ – Evet. SELİN - Canım kötü görünüyorsun bir şey mi oldu? SEVİNÇ – İyiyim dedim…

Selin üstelemez fazla biraz durduktan sonra Sevinç kendi konuşur.

SEVİNÇ – Abimle kavga ettim. SELİN – Dövdü mü yoksa? SEVİNÇ – Yok ya öyle değil. Tartıştık SELİN – Bir dakika kızım senin abin evde kalmıyordu hani. SEVİNÇ – Kalmıyor zaten dün gecenin bir vakti aradı. Bağırdı çağırdı, “kaç yaşına geldin artık kendi paranı kendin kazan, kendine bakmasını öğren falan” dedi. Bir sürür şey söyledi. SELİN – Canım benim ya.

Sevinç başını Selin’e yaslar. SEVİNÇ – Bende bağırdım o bağırınca sabahta eşyalarımı topladım çıktım evden. Gitmeyeceğim eve. SELİN – Ee nerede kalacaksın? SEVİNÇ – Sizde kalsam. SELİN – Bizimkiler izin verir mi bilmiyorum ki? SEVİNÇ – Birkaç hafta en fazla hem döndü mü onlar? SELİN –Döndüler. Bir arıyım sorayım şansımızı deneyelim

Yusuf’lar sınıfa girerler, sıralarına geçerken Yusuf’un gözü Sevinç’in çantasına takılır. Sonra Sevinç’e bakar. Göz göze gelirler.

65

Yusuf hafif bir tebessüm yapar, düşünceli görünür.

81.Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Metin merdivenlerden çıkar. Daireni önüne gelir. Cebinde anahtarını arar bulamaz. Merdiven boşluğundan Yusuf’a seslenir.

METİN – Yusuf, Yusuf hadi be oğlum. Aylin kapıyı açar

METİN – Eee, iyi akşamlar. AYL İN – İyi akşamlar bir sorun mu var? METİN – Yok anahtarımı evde unutmuşumda Yusuf’u bekliyordum geldi oda.

Yusuf gelir.

YUSUF – İyi akşamlar abla. METİN – Nerde kaldın oğlum? YUSUF – Geldim abi faturalara baktım. METİN – Var mı bir şey? YUSUF – Bana bir zarf gelmiş eski okulumdan. METİN – Tamam sonra bakarsın. Aç kapıyı da girelim. Öldük açlıktan. YUSUF – Açıyorum açıyorum AYL İN – İsterseniz bana gelebilirsiniz, sofrayı yeni kuruyordum. METİN – Yok fazla aç değiliz zaten.

Yusuf’la Aylin güler. Yusuf zarfı kapıya sıkıştırır. İlerleyen zamanlarda Zarf tekrar kullanılacak evde TV’nin üstünde durur.

82.Aylin Ev İç – Gece Aylin’in evinde masada otururlar. Aylin mutfaktan yemeği getirir. Oturur ve tabaklara yemek koyar.

66

METİN – Hiç gerek yoktu Aylin hanım. AYL İN – Yalnız yemekten iyidir. YUSUF – Sağol abla.

AYL İN – Ee ne iş yapıyorsunuz? METİN – Garsonluk YUSUF – Şef garson kendisi. AYL İN – Vay. Şef garson he servisimi beğenmişsinizdir umarım. METİN – Elinize sağlık çok güzel olmuş. YUSUF – Sen ne iş yapıyorsun ablacım. AYL İN – Psikiyatri kliniğinde asistanım. Aileniz nerede, yani yoksa (öldüler mi demeye çalışır) METİN – Benimkiler rahmetli. AYL İN – Nasıl yani benimkiler siz kardeş değil misiniz? YUSUF – Yoo Metin abi öz abim değil ama öz olsa bu kadar olmazdı herhalde. METİN – Eyvallah kardeşim. AYL İN – Ciddi misiniz siz? Nasıl tanıştınız peki, aynı evde kalıyorsunuz? YUSUF – Ben iş arıyordum Metin abinin çalıştığı yere girdim öyle tanıştık. Sonra yurttan atılınca buraya taşındım bende. AYL İN – Çok güzelmiş. YUSUF – Ha bu arada abi yarın annem geliyor otogardan alırız değil mi? METİN – Alırız tabi merak etme.

83.Selin Ev Dı ş – Gece

67

Sevinç’le Selin evin ziline basarlar. Kapıyı evin yardımcısı açar.

MELEK – Hoş geldin güzelim. SELİN – Hoş bulduk ablacım annemler evde mi?

84.Selin Ev İç – Gece Selin’in annesi gelir.

GÜL – Hoş geldiniz kızlar. SEVİNÇ – Hoş bulduk GÜL – Aç mısınız? Melek bir şeyler hazırla hemen. SELİN – Yok Melek abla aç değiliz. Ben bir babama merhaba diyeyim yukarı geçeriz.

İçeri geçerler.

SELİN – Babacım ne haber? (babasını yanağından öper) TARIK – Oo kızlar hoş geldiniz. RABARBA – Hoş bulduk. SELİN – Yukarı çıkıyoruz biz.

85.Selin Ev Oda İç – Gece Selin’in odasına girerler.

SEVİNÇ – Odan güzelmiş. SELİN – Biliyorum. SEVİNÇ – Ee nerede yatacağım ben? SELİN – Benim yatağımda. SEVİNÇ – Sen nerede yatacaksın?

Selin nerede olabilir gibi bir bakış atar.

SEVİNÇ – Birlikte mi yatacağız? SELİN – Herhalde kızım.

68

Sevinç uzanır. SELİN – Hemen uyuyacak mısın? SEVİNÇ – Evet yorgunum biraz. SELİN – Sana tatlı rüyalar. SEVİNÇ – İyi geceler

86.İstanbul Otogar Dı ş – Gün Metin ve Yusuf arabanın yanaşmasını beklerler. Araba yanaşır ve Yusuf’un annesi iner. Yusuf hemen sarılır annesine Metin’de bagajdan çantasını alır.

YUSUF – Nasılsın anne? AYLA – Bomba gibiyim, dur bakayım sen nasılsın? Zayıfladın mı sen? YUSUF – Yok be anne, hı zayıflamış mıyım? AYLA – Eve gidelim gösteririm ben. YUSUF – Ha bak anne Metin abi onun evinde kalıyoruz.

Tokalaşırken. AYLA – (şaşkın)Nasıl? METİN – Benim evim değil kirayı ortak ödüyoruz. YUSUF – Hadi abi randevuyu kaçıyoruz. AYLA – Ne randevusu? YUSUF – Hastaneye gidiyoruz, bir muayene ol bakalım durmadan bayılmalar neymiş öğrenelim. AYLA – Hiçte bile hastaneye falan gitmem. İstanbul’a hastaneye yatmaya mı geldim ben? Hadi bakayım İstanbul’da gezdirin beni.

Önden yürür Metin ve Yusuf birbirine bakar.

AYLA – E hadi sizi mi bekleyeceğim.

69

87.İstanbul Gezi Dı ş – Gün İstanbul’un çeşitli mekanlarını gezerler tekneyle boğaz turu yapılır. En fazla 5 dakika sürer.

88.Emirgan Parkı Dı ş – Gün Yorucu bir gezi olmuştur parkta bir restaurantta oturur yemek yerler.

AYLA – Çok teşekkür ederim çocuklar, çok güzel bir gündü. İstanbul baya değişmiş. METİN – Daha önce geldiniz mi İstanbul’a? AYLA – Evet. YUSUF – Nasıl, ne zaman geldin? AYLA – Ben öğretmen olana kadar İstanbul’da yaşadım oğlum. YUSUF – Hiç anlatmadın anne. AYLA – Hiç sormadın ki. METİN – En son en zaman gelmiştiniz İstanbul’a? AYLA – Ben İstanbul’dan ayrılırken 2. köprü yeni yapılıyordu. METİN – Baya olmuş. AYLA – Evet oldu ama İstanbul güzelliğinden bir şey kaybetmemiş.(Yusuf’a) Senin okulun yok muydu bugün? YUSUF – Vardı ama önemli değil. AYLA – Ne demek önemli değil?

89.Amfi İç – Gün Kaan, Savaş ve Bilal pencerenin önünde konuşurlar.

SAVAŞ – Vizeler yaklaşıyor abi ne yapacağız?

70

KAAN – Gelsin de bi bakarız şimdiden heyecanlanmana gerek yok.

Sevinç’le Selin sınıfa girer ve yerlerine otururlar. Onlar otururken konuşurlar.

BİLAL – Sevinç geldi. Siz barışmadınız değil mi hala. KAAN – Yok barışmadık daha ama barışacağız. SAVAŞ – Boş ver abi sana kız mı yok. Yolluydu o zaten.

Kaan kızar. KAAN – Ne diyorsun oğlum sen. BİLAL – Tamam abi sakin. Bak ne diyeceğim Sevinç abisiyle tartışmış evden ayrılmış. KAAN – Nerede kalıyormuş? BİLAL – Bilmiyorum. KAAN – Bir soralım bakalım.

Sevinç’le Selin konuşurlar. SEVİNÇ – Sizinkiler bir şey dediler mi? SELİN – Ne gibi tatlım. SEVİNÇ – Ne zaman gidecek gibisinden. SELİN – Yok yok merak etme ama fazla uzun olmaz yani. SEVİNÇ – Biliyorum off.

Kaan gelir. KAAN – Ne haber kızlar nasılsınız?

Sevinç cevap vermez Selin verir. SELİN – Sağol sen nasılsın Kaan. KAAN – Abinle kavga mı ettin. SEVİNÇ – Seni ilgilendirmez. KAAN – Sevinç tamam seninle ayrılmış olabiliriz ama ben hala seni seviyorum kalacak yerin yoksa benim evimde kalabilirsin. Bizimkiler benim evime gelmezler. SEVİNÇ – Sağol Kaan almayayım. Selinlerde kalıyorum.

71

90.Yusuf Ev İç – Gün Yusuf, annesi ve Metin eve gelir. İçeri girerler.

AYLA – Burası mı? METİN – Beğenmediniz mi? AYLA – Yok güzelmiş. Bu kadar düzenli beklemiyordum. Ee benim odam neresi? METİN – Yusuf benim odamda yatar siz Yusuf’un odasında yatarsınız. YUSUF – Sen nerede yatacaksın abi? METİN – Çekyatta yatarım ben ya. YUSUF – Yok daha neler annemle ben benim odada yatarız abi. AYLA – Olmaz öyle çekyatta falan. METİN – Odalar küçük bi yataklık daha yer yok ki. YUSUF – Yere açarız bir yatak ben yerde yatarım. Hadi geç kalmayalım abi biz. AYLA – Nereye gidiyorsunuz siz? YUSUF – İşe gidiyoruz anne. Sen yerleştir benim odama eşyalarını. Geç geliriz biz.(öper annesini) AYLA – (arkalarından seslenir.)Tamam görüşürüz dikkat edin kendinize.

Ayla hanımının yanında duvardaki saati görürüz. Zaman ilerler. Akşam olmuştur. Saati görürken zil çalar.

91.Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Yusuf ve Metin kapıda beklerler.

METİN – Niye almadın oğlum anahtarını? YUSUF – Evde unutmuşum bende, uyumamıştır inş.

72

METİN – Kadını kaldıracaksın gece gece.

Kapıyı Aylin açar. AYL İN – Hoş geldiniz çocuklar. YUSUF – İyi geceler abla hayırdır.

İçeri girerler.

92.Yusuf Ev İç – Gece Ayla ve Aylin kahve içiyorlardır. Ev tamamen değişmiştir. Her şeyin üstünde dantel vardır.

AYLA – Hoş geldiniz çocuklar. YUSUF – Eve ne yaptınız anne. AYLA – Ne yapmışız? Durmayın öyle ayakta. Aç mısınız? Aylin bir şeyler getirmiş size. YUSUF – Yok biz yedik restaurantta.. METİN – Ben yine açıktım yerim yani.

Metin Aylin’e kur yapar gibi davranır. AYL İN – Masaya geç istersen.(mutfağa gider.) YUSUF – (fısıltı)Aylin ablayla ne zaman tanıştın AYLA – (fısıltı)Kızın benim geldiğimden haberi yok size yemek getirmiş. İyi kız belli ki. Metin bekardı değil mi? METİN – Efendim?

Aylin bir tabak yemek getirir. YUSUF – Afiyet olsun abi. METİN – Sağol koçum gel istersen. YUSUF – Yok abi 3 porsiyondan sonra benim midede yer kalmadı. (annesine)Kahve sana yaksa değil mi anne?

Aylin’de karşısına oturur. AYLA –Yoo kim diyor. YUSUF – İyi bakalım.

Yusuf Metin’in yanına gider. YUSUF – Abi hala nerene yiyorsun ya. Ayıp yemin ediyorum ya.

73

METİN – Kızcağız hazırlamış o kadar asıl yemezsek ayıp olur. YUSUF – Bak abi Aylin ablaya karşı bir şeyler hissediyorsan bana söyleyebilirsin. METİN – Onu nereden çıkardın lan?

Yusuf bilemiyorum artık gibi bi işaret yapar.

93.Yusuf Ev İç – Gün Sabah olmuş ve Ayla hanım kahvaltı hazırlamıştır, çocuklara seslenir.

AYLA – Çocuklar, bu saatte yatılır mı hala? Kime diyorum ben.

Yusuf uyanır uykulu bir şekilde salona gelir. YUSUF – Günaydın anne. AYLA – Günaydın. Bu ne oğlum öğlene kadar yatıyor musunuz siz? YUSUF – Ben okula gitmek için kalkıyorum Metin abiyi bilmiyorum valla. AYLA – Metin, Metin diyorum. YUSUF – Uyanmaz o daha boş ver. AYLA – Ne demek uyanmaz bak şimdi nasıl uyandırıyorum.

Metin’in odasına gider.

94.Yusuf Ev Metin Oda İç – Gün AYLA – Metin evladım kalksana.

Metin hiç oralı olmaz.

AYLA – Kalkıyor musun kalkmıyor musun? Metin sırtını döner ama yüzü açıktadır. Ayla Metin’in başucunda duran bardaktaki suyu yüzüne döker. Metin neye uğradığını şaşırır ve yataktan fırlar.

74

95.Yusuf Ev İç – Gün Yusuf Metin ve Ayla kahvaltı yaparlar. Metin masada hala uyuklar.

AYLA – Bundan böyle sabah erken kalkılacak birlikte kahvaltı yapılacak ona göre.

Uyuklayan Metin’in kolunu çeker. Metin’in başı boşluğa düşer.

AYLA – Duydun mu beni? METİN – Duymaz mıyım duydum tabi. YUSUF – Tamam ben zaten erken kalkıyorum benim için fark etmez. AYLA – İyi o zaman sorun yok. YUSUF – Ben okula gidiyorum afiyet olsun size.

Annesini öper ve kapıya doğru gider. AYLA – Allah zihin açıklığı versin.

Yusuf çıkar.

AYLA – Oğlum yesene bir şeyler. METİN – Benim sabahları pek iştahım olmuyor Ayla hanım. AYLA – Bana Ayla hanım demene gerek yok. Artık annen sayılırım seninde. METİN – Tamam anneciğim.

Metin hala sersem gibidir. AYLA – Sen ayılamamışsın hala. Ben sana soğuk bir su getireyim de kendine gel. METİN – Hiç gerek yok iyiyim ben. Yiyorum tamam.

Canlanır kahvaltıdan yemeye başlar. AYLA – Aferin hep böyle. Şimdi anlat bakayım Yusuf’la nasıl tanıştınız siz. METİN – Yusuf iş arıyordu bizim mekana geldi öyle tanıştık. Yurttan atılınca da bana taşındı. AYLA – Yurttan atıldı mı o? METİN – Evet atıldı bilmiyor muydunuz, yoksa niye gelsin.

75

AYLA – Atıldım demedi bana. Senin annen baban eşin dostun yok mu? METİN – Annem babam sizlere ömür, başkada kimsem yok. AYLA – Başın sağolsun. Peki hiç hapise falan girdin mi? METİN – Ayla hanım ben ne tecavüzcüyüm ne sapığım ne de seri katilim. Yusuf sokakta kalıyordu, buralar geceleri tinerci kaynar. Ondan bana taşın dedim. Siz birkaç kere hastaneye kaldırıldınız durmadan sizi arıyordu dedim annende buraya taşınabilir. Yani benden ne oğlunuza ne de size bir zarar gelir. Dert etmenize gerek yok. AYLA – Yok evladım ondan sormadım ben. Sende biliyorsun sanırım kanserim ben ne kadar yaşarım bilinmez oğlumu emanet edecek kimimiz kimsemiz yok. Sen düzgün birine benziyorsun. Bana söz vermeni istiyorum eğer olurda bana bir şey olursa oğlum. METİN – Merak etmeyin benim hiç erkek kardeşim olmadı ama olsaydı Yusuf gibi olmasını isterdim. Gözüm gibi bakarım ben ona. AYLA – Ayrıca bana anne diyebilirsin demiştim.

Gülerler. AYLA – Aylin hoş kız değil mi?

Metin ağzına salatalık alır. Soru üzerine birden şaşırır.

96.Amfi İç – Gün Sabah okula gelir keyfi yerindedir.

YUSUF – Vay be afilli delikanlılara bak. EMRE – Gel gel hoş geldin. YUSUF – Hoş bulduk. Ne yapıyorsunuz la. OKAN – Hiç öyle konuşuyoruz kanka. İSMAİL – Bulut’un abisi askerden geliyormuş.

76

YUSUF – Harbi mi şafak kaç oğlum. BULUT – Şafak doğan güneş kanka. YUSUF – Hadi gözünüz aydın o zaman. BULUT – Sağol kanka. TAYFUN – Hacı abin geldiğinde bizi de çağırsana ya. BULUT – Abimi nereden tanıyorsun oğlum sen. TAYFUN – Hacı oğlu askerden gelen bir annenin yaptığı yemek gibisi yoktur bu dünyada bizde gelelim mi, ha? BULUT – Hacıya hocaya taktı bu da ben getiririm size yemeklerden. İSMAİL – Aga burada mı oturacağız ya bir çaylanalım hadi.

Amfiden çıkarlar. Yusuf arkadan gelirken Sevinç’i görür tek başına otururken yanına gider. Diğerleri Yusuf’un kaldığını fark etmez. Sevinç telefonuyla uğraşır Yusuf gelince kapatır.

YUSUF – Selam. SEVİNÇ – Selam. YUSUF – Rahatsız mı ettim? SEVİNÇ – Yok yok. (biraz bekler) Abimdi. YUSUF – Abin mi vardı senin? SEVİNÇ – Sen bilmiyor muydun? YUSUF – Yok nereden bileceğim. (Sessizlik) Ben nasılsın diye sormak için şey ettim. SEVİNÇ – İyiyim sağol sen nasılsın? YUSUF – Öyle lafın gelişi değil canım. Bu canım o canım değil, olur mu canım gibi hani. SEVİNÇ – Tamam(gülerek)

77

YUSUF – En son gördüğümde bavulla dolaşıyordun ondan sordum. SEVİNÇ – Ha önemli bir şey değil. YUSUF – Bir sorun yoktur umarım. SEVİNÇ – Yok sağol. YUSUF – Tamam görüşürüz. SEVİNÇ – Görüşürüz. (Yusuf giderken) Yusuf… YUSUF – (sıradan kalkmıştır) Evet. SEVİNÇ – Sağol sorduğun için. YUSUF – Bak bir şey varsa anlatabilirsin. SEVİNÇ – Başka zaman. YUSUF – İstediğin zaman.

97.Kantin İç – Gün Masada yemek muhabbeti devam eder. Bisküvi ve çay vardır.

BULUT – Kanka bir yürü git ya ne işin var oğlum abimle. TAYFUN – Abinle bir işim yok hacı benim işim yemeklerle BULUT – Lan ben getireceğim sana söz EMRE – Biz de isteriz hacı. BULUT – Dün akşam aynı filmimi izlediniz kanka siz. Takmışsınız hacıya.

Yusuf gelir. İsmail’le Emre’nin arasına oturur.

TAYFUN – Nereye kayboldun hacı? YUSUF – Geldik işte oğlum. EMRE – Nereye kaybolacak oğlum baksana Sevinç’ten dört köşe olmuş.

78

Yusuf masadaki bisküviden alıp Emre’nin ağzına tıkar. Emre ağzında bisküviyle konuşur.

EMRE – Şaka yapıyoruz ya. TAYFUN – Önce ağzındakini ye hacı.

Bulut Tayfun’un ensesine tokat atar. Yusuf’un gözü İsmail’e takılır. İsmail Armina’yı izliyordur. Armina arkadaşlarıyla başka masada sohbet eder.

YUSUF – Allah’ı var güzel kız. İSMAİL – He ne diyorsun? YUSUF – Armina diyorum güzel kız. İSMAİL – Allah sahibine bağışlasın. YUSUF – Amin amin. İSMAİL – Ben bu bakışı biliyorum. YUSUF – Paçan tutuşmuş oğlum senin.

98.Yusuf Ev İç – Gece Kapıyı açarlar ve içeri girerler.

YUSUF – Biz geldik. AYLA – Hoş geldiniz. METİN – Hoş bulduk.

Ayla çekyatta örgü örüp TV izliyordur. Yusuf önüne geçer hal hatır sormak için.

YUSUF – Nasılsın anne var mı bir şeyler.

Terliğini fırlatarak. AYLA – Çekil önümden göremedim bak ne olduğunu.

Metin güler. YUSUF – (Metin’e) Bir şeyi yok anlaşılan. METİN – Yemek yaptın mı anneciğim. YUSUF – Anneciğim. METİN – Aramızda.

79

YUSUF – Ayıp oluyor ama. METİN – Hadi len. AYLA – Yok yapmadım. YUSUF – Nasıl yapmadım. Sen yapacaksın diye yemek yemedik biz. METİN – Aç mı kaldık şimdi. AYLA – Aylin yaptı merak etmeyin. METİN – Aylin’de mi yiyeceğiz yemeği?

Aylin mutfaktan çıkar.

AYL İN – Hayır burada yiyeceğiz. Tekrar mutfağa gider.

METİN – Aylin miydi o? YUSUF – Su mu dokundu acaba. O son suyu içmeyecektik.

Ayla kalkar yerinden masaya doğru gider.

AYLA – Bitti dizi. YUSUF – Aylin ablanın olduğunu niye söylemiyorsun anne? AYLA – Yabancı mı o gelinim olacak benim. YUSUF – Oha. AYLA – Metin gel isteyelim bu kızı sana, baya hamarat kız. METİN – Duyacak ayıp olacak şimdi.

Aylin tekrar gelir.

AYL İN – Sofra hazır gelin oturun. AYLA – Geçin bakalım.

Sofraya otururlar. Yemeğe başlarlar. AYLA – Eline sağlık çok güzel olmuş. AYL İN – Afiyet olsun. AYLA - Erkek arkadaşına da yapıyor musun böyle yemekler?

80

Metin ağzında yemek varken öksürür. AYL İN – (gülerek) Erkek arkadaşım yok ablacım. AYLA – Ni şanlın? AYL İN – Bekarım ablacım. AYLA – İyi iyi.

Yusuf Metin’e fısıldayarak. YUSUF – Yine dört ayaküstüne düştün abi.

99.Yusuf Ev İç – Gece Yemekler bitmiştir. Yusuf ve Metin masada Aylin ve Ayla koltukta oturup çay içerler. TV izlerler.

YUSUF – Abi ne yapacaksın? METİN – Hangi konuda? YUSUF – Aylin abla. METİN – Saçmalama oğlum. YUSUF – Valla abi annem kafaya koymuş gibi. Aylin ablada her gün bizde oluru var gibi bu işin. METİN – Benim sözlüm var oğlum memlekette. YUSUF – He he tamam. METİN – Ciddiyim ben. YUSUF – Niye söylemedin abi şimdiye kadar. Ee ne zaman evlenmeyi düşünüyorsun? METİN – Biraz çalışıp para biriktirmeye geldim buraya yakında dönmeyi planlıyorum.

Aylin kalkar o sırada.

AYL İN – Ben kalkayım abla artık saat geç oldu. AYLA – Otur biraz daha, sanki çok uzak yola gideceksin. AYL İN – Sabah işe gideceğim abla yatsam iyi olacak.

81

AYLA – Tamam iyi geceler. AYL İN – İyi geceler abla, iyi geceler çocuklar. RABARBA – İyi geceler.

Ayla Aylin’i geçirir. İçeri gelir. AYLA – Ben yatıyorum çocuklar çok yorgunum. METİN – E şimdi oturalım diyordun ablacım. AYLA – Çok konuşma bakayım sen. Ayrıca bana anne diyebilirsin demiştim.

Ayla odasına gider. Odaya girer girmez Yusuf ile Metin kumanda için koşar. Metin kumandayı alır.

YUSUF – Ya abi geldiğimizden beri dizi izliyoruz kusacağım şimdi. METİN – Al benden de o kadar.

Biraz TV izlerler.

100.Yusuf Ev İç – Gün Sabah olur Metin ve Yusuf çekyatta uyuya kalmışlardır. Yusuf yavaş yavaş uyanır. Çekyata oturur gözlerini ovuşturur. TV açıktır. Kalkar TV’yi kapatır. Annesine seslenir.

YUSUF – Anne. Odasına gider ve bakar.

101.Yusuf Ev Oda İç – Gün Annesi yatağında uyur durumdadır. Dolabından sessizce elbiselerini alıp giyinir. Tekrar içeri gider.

102.Yusuf Ev İç – Gün Metin çekyatta uyuyordur. Onun yanına gider.

YUSUF – Abi, abi. METİN – Söyle koçum.

82

YUSUF – Ben okula gidiyorum abi annem yatıyor hala. METİN – Tamam YUSUF – Tamam

Yusuf evden çıkar.

103.Amfi İç – Gün Ayhan hoca ders anlatır. İşlenen konu gerilim kaynağının akım kaynağına, akım kaynağının gerilim kaynağına çevrilmesi. Hoca tahtadaki şekiller üzerinden anlatır.

AYHAN – Ohm kanununu bilmeyeniniz yoktur sanıyorum. Meslek lisesi çıkışlı olanlar zaten bilir. Diğerleri de fizik dersinde mutlaka görmüştür. Buna göre V= I*R dir. İlk şekilde gerilim kaynağı akım kaynağına çevrilecek. Bir gerilim kaynağı ve bir direnç var devremizde. Formülde yerlerine yazıp I’yı çektiğimizde I=V/R olur ve devre ikinci şekildeki gibi yeniden çizilir.

Hoca devreyi çizerken kapı çalar Kaan sınıfa girer. Hoca sinirlenir.

AYHAN – Ben gir dedim mi? KAAN – Kapıyı vurdum. AYHAN – Ben gir demedim. Dışarı çık kapıyı vur ve ben gir diyene kadar girme.

Kaan dışarı çıkar kapıyı vurur hoca duymazdan gelip şekli çizmeye devam eder. Ders anlatmaya devam ederken kapı durmadan çalar.

AYHAN – Akım kaynağından gerilim kaynağına çevrilirken yine yanı formül kullanılır. Bu sefer değiştirmemize gerek yok. Gerilimi bulmak için V=I*R de değerleri yerine yazarız ve 3. şekil 4. şekle çevrilir.

Konuyu anlattıktan sonra Kaan’ı içeri alır. AYHAN – Gir.

Kaan girer. KAAN – Sağolun hocam. AYHAN – Ne demek… Ders bitmiştir arkadaşlar çıkabilirsiniz.

83

Tüm sınıf güler. Kaan hocaya bakar. Yusuf ‘la İsmail konuşur.

YUSUF – Sen niye ölü gibisin la. İSMAİL – Aga (Armina’yı işaret eder) YUSUF – Ooho kardeşim hayırlısı. Konuştun mu? İSMAİL – Yok be aga nasıl konuşayım. YUSUF – Niye la git konuş işte. İSMAİL – Sen niye konuşmuyorsun? YUSUF – Ben kimle konuşacağım oğlum. Kalk hadi çıkalım.

Çıkarken kızların yanlarından geçerler. İsmail Armina’nın yüzüne pek bakmaz.

SEVİNÇ – Eee ne haber. YUSUF – İyi, senden ne haber? SEVİNÇ – İyi. YUSUF – Görüşürüz.

Yusuflar giderken sevinç araya girer. SEVİNÇ – Bu akşam işiniz var mı? Dışarı da gezeceğiz biraz, isterseniz gelebilirsiniz. İSMAİL – Olabilir. YUSUF – Şimdi mi, (saatine bakar)benim işe gitmem lazım ama. İSMAİL – Tamam başka zaman yaparız. YUSUF – Sen git oğlum senin ne işin var. SEVİNÇ – Tamam o zaman sonra yaparız. YUSUF – E iyi tamam.

104.Restaurant İç – Gece Yusuf bekleme yerinde durur. Metin servisten gelir.

84

METİN – Oğlum çekyatta yatmışım niye kaldırmadın beni? YUSUF – Bende çekyatta yatmışım abi sabah kalktım yüzümde baklava deseni vardı. TV de açıktı. METİN – Bende de vardı fıstıklı.

Sevinç restaurantta gelir. Metin hemen kaçar. METİN – Ben içerdeyim müşteriyle ilgilen sen. YUSUF – Ya abi ya.

Sevinç’e selam verir. Sadece Yusuf’u arkasından görürüz ve tekrar görüntü gelir Sevinç masaya oturmuş ve salatasını yer. Yusuf servisi yapmıştır.

YUSUF – Başka bir isteğin var mı? SEVİNÇ – Hayır teşekkür ederim. YUSUF – Başka birini mi bekliyorsun? Kızlarla takılacaktın ondan sordum. SEVİNÇ – Yok iptal ettik onu, YUSUF – Salata yeter mi sadece? SEVİNÇ - İşin aslı aç değilim. YUSUF – Restaurantta tok mu geldin? (gülerek) Afiyet olsun. SEVİNÇ – (Yusuf giderken)Sen oturamıyorsun değil mi? YUSUF – Nasıl ha yok maalesef hem yasak hem de bu şekilde senin karşına oturmam hoş olmaz. SEVİNÇ – Hangi şekilde? YUSUF – Ben burada çalışıyorum sen müşterisin sonuçta.

Sevinç araya girmek ister Yusuf izin vermez. YUSUF – Başka bir arzun yoksa... afiyet olsun.

Yerine geçer Sevinç’e bakar. Sevinç’te ona bakar. İkisi de güler.

85

105.Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Yusuf ve Metin merdivenden çıkar.

METİN – Bu gelen kız arkadaşın değil miydi senin? YUSUF – Hangi kız abi. METİN – Bakıp bakıp güldüğün kız. YUSUF – Müşteri memnuniyeti abi. METİN – Sevgilisiyle gelmemiş miydi o, sen yeni başladığın zaman. YUSUF – Evet gelmişlerdi.

Kapılarına gelirler. METİN – Ayrılmışlar yani. YUSUF – Nereden anladın? METİN – O da sana gülüyordu oğlum.

Zile basar. YUSUF – Annem uyudu herhalde. METİN – Anahtarla aç.

Üstünü yoklar. YUSUF – Evde unutmuşum, sen açsana abi? METİN – Bende de yok ki.

Kapıya sertçe vururlar. YUSUF – Aylin ablaya gitmiş olmasın abi. METİN – Olabilir çal bakayım bir kapıyı.

Yusuf Aylin’in zili çalar. Aylin kapıyı açar. AYL İN - Evet YUSUF – Annem burada mı abla? AYL İN – Yok bugün bende çay içmek için çaldım kapıyı ama açmadı. Sizinledir sandım. YUSUF – Yok sabah yatıyordu. Bir yere mi gitti acaba. AYL İN – Ben bugün bütün gün evdeydim bir yere çıksa görürdüm. YUSUF – Abi?

Yusuf’un içine kurt düşer.

86

METİN – Dur bir kredi kartıyla kapıyı açarız belki.

Metin kapıyla uğraşır Aylin ve Yusuf bekler. Biraz zaman geçer Yusuf sıkılır iyice endişelenir. Ayağa kalkar biraz gerilir.

YUSUF – Abi bayılıp kalmasın yine. METİN – Aklına kötü şeyler getirme koçum. YUSUF – Sen şu merdivene çıksana bir abi. METİN – Niye? YUSUF – Çık bir sen.

Metin kapının önünden çekilir. Yusuf koşar ve kapıyı kırar içeri girer. Yalpalayarak içeri girer.

106.Yusuf Ev İç – Gece Evde telaşlı bir şekilde seslenir.

YUSUF – Anne, anne. Metin ile Aylin içeri girer. Salonda beklerler, Yusuf annesinin odasına gider.

107.Yusuf Ev Oda İç – Gece Annesi yatağında sabah ki gibi yatıyordur. Yusuf bir rahatlar uyandırmak ister.

YUSUF – Anne yatıyor musun hala ya saat kaç oldu?

Koluna dokunur, soğuktur annesinin öldüğünü anlar. Yatağın kenarına oturur. Annesinin elini bırakmaz.

108.Yusuf Ev İç – Gece Metin’le Aylin içerde dururlarken Yusuf’un sesini duyarlar.

YUSUF – (bağırarak) Anne.. Sessizce ağlamaya başlar. Metin koşarak odaya gelir.

109.Yusuf Ev Oda İç – Gece Kapıyı açar ve yerde ağlayan Yusuf’u görür. Aylin’de arkasından gelir.

87

METİN – Yusuf. Tamam koçum sakin ol.

Metin Yusuf’un yanına oturur. Yusuf Metin’e sarılarak ağlar. Aylin’de kapıda ayakta ağlar.

110.Yusuf Ev İç – Gün Eve gelirler defin işlemleri bitmiştir. Hiç konuşmazlar. Yusuf gider kendinden geçmiş bir şekilde çekyata oturur. Aylin ve Metin fısıldayarak ayakta konuşurlar.

AYL İN – Hiç iyi görünmüyor, istersen yanında çalıştığım psikologdan randevu ayarlıyım. METİN – Olabilir de ne kadar ki ücreti? AYL İN – Sen onu merak etme.

Metin Yusuf’un karşısına oturur. METİN – Yusuf nasılsın? YUSUF – Mükemmel. METİN – Ee Aylin’in asistanlık yaptığı psikolog… AYL İN – Eda, Eda hanım. METİN – Eda hanımla görüşmek ister misin?

Yusuf gözlerini yerden ağır ağır kaldırarak Metin’e bakar ve oldukça cansız şekilde cevap verir.

YUSUF – Tamam. Tekrar başını öne eğer. Eğerken Yusuf’u yandan görürüz ve daha sonra arkadan saatle birlikte görürüz. Zaman hızlı akar. Saat oldukça hızlı döner. Metin ve Aylin ara ara salona gelirler onlarda hızlı hareket ederler. Aylin Yusuf’a yemek getirir masaya bırakır. Yusuf dokunmaz sonra kaldırır. Yusuf olduğu yere yatar. Kalkar zaman hızlı akmaya devam eder. Aylin yine yemek getirir. Bu sefer kendi yedirir. Bu şekilde hızlı zamanda birkaç gün geçer.

88

111.Yusuf Ev İç – Gün Yusuf aynı yerinde oturur. Yavaşça yüzünü görürüz. Zaman normal ilerler. Metin gelir.

METİN – Koçum arkadaşların gelmiş. Görüşmek istemiyorsan söyleyebilirim.

Yusuf tepkisizdir. Metin arkadaşlarını içeri alır.

METİN – Geçin bakalım çocuklar. BULUT – Kanka başın sağolsun. RABARBA – Başın sağolsun. İSMAİL – Nasılsın aga. YUSUF – Mükemmel.

Aylin mutfaktan gelir iki bardak çayla. AYL İN – Hoş geldiniz çocuklar. RABARBA – Hoş bulduk abla.

Aylin masaya Metin’in yanına geçer.

TAYFUN – Bizden bir şey istiyor musun la ne olursa. EMRE – Aynen bir şey falan istersen söyle. İSMAİL – Aga toparlaman lazım kendini salma böyle. Er ya da geç hepimizin sonu belli. YUSUF – Neden er? İSMAİL – Anlamadım. YUSUF – Neden geç değil neden er oldu? BULUT – Takdir-i ilahi kanka. YUSUF – Takdir-i ilahi. AYL İN – Çocuklar sizde çay ister misiniz? İSMAİL – Yok abla biz kalkalım. EMRE – Okula geç kalıyoruz. BULUT – Görüşürüz kanka kendine iyi bak.

89

YUSUF – Bende geliyorum. METİN – Nereye gidiyorsun? YUSUF – Okula. METİN – Bak gitmene gerek yok dinlen biraz. AYL İN – Aslında gitse daha iyi olur. METİN – Tamam, çocuklar bir şey olursa arayın beni hemen.

112.Amfi İç – Gün Sınıf her zamanki gibidir. Önden çocuklar arkadan Yusuf ve arkasında İsmail sınıfa girer. İsmail’in eli Yusuf’un omzundadır. Yusuf sınıfa girdiğinde bir an sessizlik olur ve fısıldamalar başlar.

RABARBA – Ayy yazık ya, yazık çocuğa, annesi mi ölmüş? Çok kötü görünüyor.

Yusuf ve İsmail biraz kapıda durur. Yusuf eğik başını biraz kaldırır ve fısıldayan ve kendine bakan insanlara çevirir ve tekrar yere bakar. İsmail’in uyarısı ile yürümeye başlar ve sadece sırtını görürüz.

113.Amfi İç – Gün Hoca dersi bitirir.

AYŞE – Bu günlük bu kadar, önümüzde ki derste bu konuyla ilgili bir örnek çözüp yeni konuya geçeceğiz.

Sınıftan çıkar. Diğer öğrencilerde eşyalarını toplar ve sınıftan çıkar. Yusuf hiçbir eşyasına dokunmaz elleri masada oturur.

OKAN – Abi ders bitti çıkalım istersen.

O sırada Sevinç, Armina, Canan ve Selin gelir.

ARMİNA – Yusuf başın sağolsun SELİN – Başın sağolsun.

90

CANAN – (Yusuf’un yanağını severek) Ay canım ya çok üzüldüm duyunca başın sağolsun.

Sevinç gelir yanına. Arkadaşlarına bakar. CANAN – Biz dışarıdayız. SEVİNÇ – Tamam. İSMAİL – Bizde kapıda bekliyoruz aga eve bırakalım seni.

Amfide sadece Sevinç ve Yusuf kalır. SEVİNÇ – Nasılsın? YUSUF – Mükemmel. SEVİNÇ – Çok üzüldüm gerçekten. YUSUF – İnanır mısın bende? SEVİNÇ – Duyduğumda arayacaktım ama böylesi daha uygun olur diye düşündüm.

Yusuf’un elini tutar. SEVİNÇ – Başın sağolsun üzüntünü, nasıl olduğunu çok iyi biliyorum. YUSUF – Sen bunu bilemezsin. Hissedemezsin. Nereden bileceksin? SEVİNÇ – Ben yetimhanede büyüdüm, evet belki yaşım küçük olduğu için annemle babamın aynı anda ölmesini anlayamamış ve o zaman buna gülmüş olabilirim. Ama büyüdükçe hissettim. Sana yemin ederim nasıl olduğunu çok iyi biliyorum. Sen en azından kendi başının çaresine bakabilirsin. Ben 2, 3 yaşlarımda yetimhanede yüzlerce kardeşimle birlikte yatıp kalkıyordum.

Yusuf’un gözleri dolar. Eliyle gözlerini ovuşturur.

YUSUF – Ben çok üşüyorum. SEVİNÇ – Hatırladın mı dünya küçük. YUSUF – İnsanlar çok. SEVİNÇ – Birileri ölmeli. Hadi kalkalım artık ya da daha oturalım mı ona göre yollayacağım arkadaşlarını.

Yusuf ve Sevinç kalkar. Sevinç Yusuf’un solunda yürü sağ elini Yusuf’un sağ koluna

91

koymuş ve başını omzuna yaslamıştır. Kapıdan çıkarlar.

114.Amfi Koridor İç – Gün Yusuf ve Sevinç önde Yusuf’un arkadaşları arkada yavaş yavaş yürürler. Yusuf tek noktaya bakarak cansız bir şekilde yürür. Koridordaki çöp kutusunun yanında geçerken Yusuf’un midesi bulanır ve çöpe kusar.

SEVİNÇ – Yusuf… İSMAİL – Aga dur iyi misin? Yusuf.

Kustuktan sonra çöpün yanına oturur.

115.Psikiyatri Klini ği Bekleme İç – Gün Aylin bilgisayarının başında oturur. Yusuf ise bekleme koltuğunda daha iyi bir şekilde oturur. Duvardaki saate ve kolundaki saate arka arkaya bakar. Eda odasının kapısını açar ve hastasını yolcu eder.

EDA – Giderek daha da iyi bir seviyeye geldik haftaya görüşmek üzere. HASTA – Tabi iyi günler.

Aylin Yusuf’u tanıtır. AYL İN – Eda hanım Yusuf, bahsetmiştim. EDA – Evet, Yusuf benimle biraz sohbet eder misin?

Yusuf Aylin’e bakar ve odaya girer.

116.Psikiyatri Klini ği İç – Gün İçeri geçerler ve karşılıklı otururlar.

EDA – Ee nasılsın Yusuf? Yusuf bu sorudan bıkmış bir ifadeyle başını sağa sola sallar.

EDA – Haklısın biraz kötü bir soru oldu. Aylin biraz senden bahsetti, babandan ve annenden de tabi. Başın sağolsun öncelikle. Aylin’in anlattığına göre kendini sosyal hayattan soyutlamışsın.

92

Yusuf susar. EDA – Arkadaşın var mı? Onlarla dışarı çıkıyor musun?

Susmaya devam eder. EDA – Bir kız arkadaşın var mı sevgilin yani?

Yusuf yine cevap vermez. EDA – Bak Yusuf susmaya devam edip kendini dışarıya kapatırsan, sana ulaşmama izin vermezsen yardım edemem. Bana cevap vermen lazım. Annenle aran nasıldı? YUSUF – O bu dünyada sahip olduğum tek kişiydi. Sadece annem değil benim ruhum, sahip olduğum bir kavram ya da bir ideoloji tümüyle benim kişili ğimdi. Hiç üşümediğim kadar çok üşüyorum, çok hastayım, büyük bir boşlukta gibiyim iyileşmek istiyorum ama ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor hissedemiyorum başım vücuduma ağır geliyor, ne zaman kaldırmaya çalışsam yine aşağı düşüyor, yola geri dönmek istiyorum ama olmuyor, bir kara deliğin içinde gibiyim, güneş bana doğmuyor. EDA – Anlıyorum. Annen bütün hayatını anılarını kaplamış durumda bu senin yaşında biri için normal çünkü bu yaşa kadar bütün insanlar anne ve babalarına karşı duydukları sevgiyi dünyalarının her noktasına yansıtırlar. Hayatını bir oda gibi düşün bu odayı tamamen annen dolduruyor. Ama zaman ilerledikçe sevgililerin, karın, çocukların ve arkadaşların da bu odada kendilerine yer açıyorlar ve annenin ya da babanın kapladığı alan azalıyor. Yetişkin bir yaşta ailenden birini kaybetseydin bu kadar üzülmezdin. Tam da bu yaşlarda annenin hayatındaki etkisi azalmaya başlıyor aslında. Ama şu anda senin odanın büyük bir kısmı annene ait ve boşlukta hissetmenin nedeni annenin kapladığı alanın birden boşalması. Bu tarz travmalarda böyle olması çok normal. Dışarı çıktıkça hayatındaki boş alanlar dolacaktır emin ol. Yapman gereken kendine biraz zaman tanıman, sonra kendiliğinden her şey rayına oturacaktır.

117.Psikiyatri Klini ği Bekleme İç – Gün Eda ile Yusuf çıkarlar odadan.

93

EDA – Zeki bir çocuksun bir daha gelmene gerek yok ama kontrolünü bırakma.

Aylin kalkar Yusuf’un yanına gider. EDA – Ee Aylin seninle biraz konuşabilir miyiz? AYL İN – Tabi Eda hanım geliyorum.

Yusuf kapının önünde bekler. Aylin’le Eda köşede konuşurlar.

EDA – Ciddi bir psikolojik rahatsızlığı yok, ebeveynlerden birini kaybetmenin verdiği bir travma sadece yalnız zaman geçirmesine izin vermeyin kısa sürede atlatır. AYL İN – Tamam Eda Hanım çok teşekkür ederim. EDA – Önemli değil canım. Sende çıkabilirsin dediğim gibi yalnız bırakmayın.

Aylin çantasını alır ve çıkarlar.

118.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf koltukta oturur tv izler. Metin ve Aylin arkada konuşur.

METİN – Neymiş durum ne zaman toparlar kendini. AYL İN – Ebeveynleri kaybeden gençlerde görülen bir travmaymış. Eda hanım, çok normal böyle olması yalnız bırakmayın hemen toplar kendini dedi. METİN – İyi kötü bir şey değilmiş. AYL İN – Yazık çocuğa ya ben daha kötü olurdum eminim.

Yanına gider. AYL İN – Yusuf film izleyelim mi? YUSUF – Olur. METİN – Siz oturun ben filmi koyayım

119.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf filmden sıkılır kalmak ister.

94

YUSUF – Ben odama gidiyorum, size iyi geceler. METİN – İyi geceler koçum.

Aylin gitmesine izin vermez. AYL İN – Yok olmaz öyle erkenden yatmak yok. Tavuk musun sen, otur bakayım.

Yusuf’u tekrar oturtturur.

120.Yusuf Ev İç – Gün Sabah Yusuf film izlediği koltukta uyanır üzerine battaniye örtülmüştür. Uyanır Metin kahvaltı yapıyordur.

METİN – Günaydın koçum gel bir şeyler atıştır. YUSUF – Günaydın abi, bir yüzümü yıkayayım.

Banyoya gider.

121.Yusuf Ev Banyo İç – Gün Yusuf banyoda yüzünü yıkarken kapı çalar Aylin gelmiştir. Yusuf konuşmaları duyar.

AYL İN – Günaydın METİN – Günaydın AYL İN – Yusuf nerede kalktı mı? METİN – Yüzünü yıkıyor.

Yusuf yüzünü havluya siler ve içeri döner.

122.Yusuf Ev İç – Gün AYL İN – Günaydın Yusuf. YUSUF – Günaydın abla.

Masaya otururlar.

METİN – Çay koyayım mı? AYL İN – Olur. Bugün nasılsın bakalım. YUSUF – Daha iyi. Koltukta yatmışım.

95

AYL İN – Film izlerken uyuya kaldın. METİN – Okula gidecek misin? YUSUF – Evet çıkarım birazdan. METİN – Çıkmadan seninle konuşalım. YUSUF – Merak etme abi dikkatli olurum, çocuklara da söylerim bir şey olursa seni ararlar. METİN – Yok o değil. YUSUF – Ne o zaman, söyle abi dinliyorum. METİN – Ben memlekete gidiyorum. YUSUF – Tamam ne kadar kalacaksın idare ederim ben. METİN – Seninle konuşmuştuk ya memlekette benim işim vardı. YUSUF – Evet hatırladım. AYL İN – Ne işiymiş o. METİN – Özel bi durum.

Aylin bozulur. AYL İN – Anladım ben kalkayım istiyorsanız. METİN – Yok gerek yok. Neyse o iş sonunda bitiyor. YUSUF – Çok sevindim abi hayırlısı olsun. METİN – Sağol. Yusuf yani ben gidiyorum. Dönmeyeceğim

Gözüyle kapını yanındaki bavulu işaret eder. Yusuf kahvaltı yapmayı keser.

YUSUF – Nasıl abi bu ev ne olacak? Restaurant’ta var. METİN – Restaurant benim mi oğlum. Evde sana kalıyor işte. Biliyorum zamanlaması çok kötü ama yapacak bir şey yok. YUSUF – Ne zaman gidiyorsun abi?

96

METİN – Birlikte çıkarız birazdan. AYL İN – Hemen gidiyor musun? YUSUF – Demek bir daha görüşemeyeceğiz ha. METİN – O ne demek lan olur mu öyle şey.

Ayağa kalkar. YUSUF – Öyle abi öyle bak dönen yok seferinden.

Metin’de ayağa kalkar bavulundan bir köstekli saat alır ve Yusuf’a getirir.

METİN – Benim hiç erkek kardeşim olmamıştı seninle tanışana kadar. Bu saati al. YUSUF – Yok abi aile hatırasına benziyor. METİN – Doğru aile hatırası ama zaten sana vermiyorum. Sana emanet ediyorum döndüğüm zaman geri alacağım.

Sarılırlar gözleri yaşarır. YUSUF – Benimde sayende bir abim oldu.

Ayrılırlar. YUSUF – Bugün tek kalacağım yani(güler)

123.Amfi İç – Gün Yusuf’un arkadaşları yerlerinde otururlar. Yusuf sınıfa girer. Arkadaşlarını görünce başıyla selam verip hafif güler. Hızlı adımlarla yanlarına giderken arkadaşları konuşur.

BULUT – İyi görünüyor kanka. İSMAİL – Adam geliyor işte adam. YUSUF – Selam. OKAN – Aleykum selam nasılsın? YUSUF – Mükemmel. TAYFUN – Hacı iyi görünüyorsun ha. YUSUF – Eyvallah.

Yerlerine otururlar.

97

YUSUF – Ne haber abi. İSMAİL – İyidir aga sende daha iyi görünüyorsun. YUSUF – Sağol sen ailenle kalıyordun değil mi? İSMAİL – Evet hayırdır. YUSUF – Eve çıkmak ister misin? İSMAİL – Noldu aga Metin abiyle sorun mu var? YUSUF – Yok be oğlum ne sorunu? Memlekete dönüyor adam tek kaldım evde kira, yemek, doğalgaz bir sürü masraf var. Bana ev arkadaşı lazım. İSMAİL – Aga valla ben ailemle kalıyorum yani, Bulut sen çık eve aga. BULUT – Bende ailemle kalıyorum kanka nasıl çıkayım. TAYFUN – Bana bakmayın hacı bende aile çocuğuyum. EMRE – Bana hiç bakmayın. OKAN – Ben zaten yurttayım. YUSUF – Biliyorum. İSMAİL – Ne zaman gidiyor Metin abi? YUSUF – Gitti bile gelirken yolcu ettik. İSMAİL – Kimle yolcu ettiniz. YUSUF – Aylin abla.

İsmail o kim gibisinden bakar. YUSUF – La oğlum gelmiştiniz ya eve o kadın işte karşı dairede oturuyor. BULUT – Sen ne ballı adamsın kanka hep böyle insanlara denk geliyorsun. YUSUF – Balla alakası yok oğlum. İstanbul büyük şehir ama insanların dünyası küçük.

98

İSMAİL – Aga biz napalım bak sana kesin ev arkadaşı lazım değil mi? YUSUF – Evet oğlum lazım. İSMAİL – Tamam o zaman.

124.Kütüphane İç – Gün İsmail anlatırken bizim gözümüzde canlanır.

İSMAİL - Şimdi bir bilgisayar buluyoruz. Sana A4 kağıdına ev arkadaşı aranıyor yazıp çıktı alıyoruz. YUSUF – Yok şey yazalım. Ev arkadaşı aranıyor. Düzenli, sorumluluk sahibi ev arkadaşı aranıyor. Altına telefon numarası onun altına da bizim sınıfı ver abi oraya da gelsinler. BULUT – Ücreti yazmayalım mı? YUSUF – Yok gelince konuşuruz.

125.Amfi İç – Gün İsmail’le Bulut çıktıları alır sınıfa getirip masaya koyarlar.

YUSUF – Oldu mu şimdi. TAYFUN – Olmuş valla hacı. EMRE – Bunları sağa sola yapıştıralım hemen. OKAN – İyi hadi kantine gidelim. YUSUF – Adrese sınıfı verdik oğlum ne kantini. İSMAİL – Aga doğru diyor aslında o zaman Okan sen burada kal biz kantine gidiyoruz. Buraya gelen olursa sen kantine yolla tamam mı? Hadin koçlar. OKAN – Kanka ama.

Okan bunu beklemiyordu bira bozulur.

99

126.Kantin İç – Gün Kantinde masaya oturmuşlardır, gelen başvuruları değerlendirirler.

YUSUF – Daha önce biriyle eve çıktın mı Demir?

Öğrencilikle alakası olmayan kıro bir öğrenci.

DEMİR – Evet. YUSUF – Neden ayrıldınız? DEMİR – Dövdüm lavuğu. YUSUF – Neden? DEMİR – Ev sahibini dövdüm diye tantana yapıyordu? YUSUF – Ev sahibini neden dövdün? DEMİR – Gece çok geç geliyor muşum binanın içine kusuyormuşum, ben hatırlamıyorum diyorum illa ısrar ediyor. YUSUF – (korkarak)Anladım bizim bina akşam 9 da kapıları kapatıyor ben bir ev sahibiyle konuşayım seni arayayım sonra. DEMİR – Tamam birader telefon bekliyorum. İSMAİL – Ararız, kesin.

İkizler gelir. YUSUF – Tek kişi arıyorduk biz. İKİZLER 1 – Tek yumurta ikiziyiz zaten biz. YUSUF – Anlıyorum ama iki kişisiniz. İKİZLER 2 – Siz bunun salaklığına bakmayın biz aynı odada kalabiliriz.

Yusuf tam konuşacakken bunlar tartışmaya başlar.

İKİZLER 1 – Sen bana salak mı dedin? İKİZLER 2 – Evet bir sorun mu var?

100

İKİZLER 1 – (ağlamaklı)Bana niye salak diyorsun? Sensin salak. İKZİLER 2 – Bana salak deme demedim mi abinim ben senin. İKİZLER 1 – Benden 1 saniye önce doğmuşsun. İKİZLER 2 – Abi diyeceksin bana. İSMAİL – Beyler. YUSUF – Ee biz sizi ararız. İKİZLER 2 – Tamam beni arayın büyük olan benim. İKİZLER 1 – Hayır beni arayın BULUT – Tamam kanka ikinizi aynı anda arayacağız.

İkizler gider. YUSUF – Bu ne oğlum.

Oldukça düzenli bir tip gelir. Kalın gözlükleri ve düzen takıntısı vardır. Masadaki kağıtları kitapları simetrik şekilde düzenler.

YUSUF – Ee kardeşim adın ne? NİZAM – Nizam.

İsmail kendini tutamaz güler. YUSUF – Nizam kardeşin işin var mı? NİZAM – Yok ben çalışmıyorum.

Yusuf’un üstünü de düzeltmeye çalışır. YUSUF – Kirayı neyle ödemeyi planlıyorsun. NİZAM – Ne kirası?

Emo gelir. Bayan. YUSUF – Daha önce bir erkekle evde kaldın mı? EMO – Hayır YUSUF – Senin için sorun olur mu? EMO – Hayır YUSUF – Ailen izin verir mi?

101

EMO – Evet YUSUF – Çalışıyor musun? EMO – Hayır YUSUF – Arkadaşlarınla sık sık evde buluşur musun? EMO – Evet. YUSUF – Öyle olmaz ama. EMO – Off çok üstüme geliyorsunuz ama.

Emo kalkar ve ağlaya ağlaya gider. YUSUF – La oğlum bu ne la. Doğru düzgün bir insan denk gelmez mi bize. İSMAİL – Aga sende şans yok BULUT – Var ya istesen bu kadar tip bir araya gelmez.

Okan gelir.

OKAN – Ne yaptınız kanka. EMRE – Sen niye geldin hacı? OKAN – Bekledim biraz kimse gelmiyor bu saatten sonra gelmez artık. En son birini yolladım yabancıydı biraz. Gelir şimdi.

Sevinç, Selin ve Armina gelir. Yusuf bakınırken onları görür. Yusuf kızlara bakarken zenci gelir.

OKAN – Geldi kanka. İsmail baya güler. Yusuf ona odaklanır zenciyi görmez.

YUSUF – Ne gülüyorsun la. Bir karanlık çöktü sanki.

Zenciyi görüp şaşırır. ZENCİ – Selam dostum. YUSUF – Aleykum selam.(İsmail’e) Gönderin abi şunu. İSMAİL – İşin var mı aga senin?

102

ZENCİ – Var. İSMAİL – Daha önce nerede kalıyordun? ZENCİ – Arkadaşımda kalıyordum o memlekete döndü. İSMAİL – Abi adam iyi. YUSUF – Ben buldum birini kardeş kusura bakma. Hem senin çalışma iznin var mı? ZENCİ – Sigortasız çalışıyorum. YUSUF – O olmazdı zaten. ZENCİ – Lanet olsun dostum yüzümü kara çıkardın.

Zenci gider. YUSUF – Yüzümü kara çıkardın mı dedi o? Psikopat oğlum adam niye yolluyorsun buraya. OKAN – Ne bileyim kanka. İSMAİL – Adamın ne güzel parası da vardı aga. YUSUF – La oğlum benim kalbim kaldırmaz, tanımıyorum. Tanısam tamam ama tanımıyorum.

Sevinçler kantinde ilanın asılı olduğu duvarın hemen önünde konuşurlar. Selin ilana arkası dönük şekilde karşısında Sevinç ve Armina durur.

SELİN – Kızım abinle barışmadın mı sen hala? SEVİNÇ – Yok aramadı bile. SELİN – E sen arasaydın. SEVİNÇ – Ben bir şey yapmadım ki özür dilemem. SELİN – Kalacak yer buldun mu? SEVİNÇ – Niye? SELİN – Benim için sorun yok ta bizimkileri biliyorsun. Keşke hep birlikte kalsak.

103

SEVİNÇ – Ha onun için söylüyorsun aslında buldum.

Selin’e arkasındaki ilanı gösterir. SELİN – Saçmalama kızım ya tanımadığın birinde mi kalacaksın?

SEVİNÇ – Neden olmasın?

Sevinç kağıdı alır ve bakar. SEVİNÇ – Adres kısmını yırtmışlar bir arayalım bakalım.

Yusuflar zenciyi yeni göndermişlerdir. Telefon çalar.

YUSUF – Alo. SEVİNÇ – E ben ev arkadaşı ilanınız için aramıştım. Görüşebilir miyiz? YUSUF – Tabi Yıldız Teknik Üniversitesini biliyor musunuz? SEVİNÇ – Evet ordayım şuan ben. YUSUF – Tamam o zaman mühendislik fakültesinin kantinine gelin görüşelim. SEVİNÇ – Ben kantindeyim şuan zaten. Sizi göremiyorum.

Etrafına bakınır. YUSUF – Bir saniye ayağa kalkıyorum.

Yusuf’la Sevinç birbirlerini gördüklerine şaşırırlar. Donup kalırlar.

EMRE – Ne oldu hacı. BULUT – Sevinç’e kitlendi yine. ARMİNA – Kızım iyi misin?

127.Kantin İç – Gün Sevinç ve Yusuf kantinde bir masaya oturup konuşular. Yusuf’un arkadaşları başka masada onları izler.

YUSUF – Ev mi arıyorsun? SEVİNÇ – Geçici bir süreliğine.

104

YUSUF – Bavulun sebebi anlaşıldı. Anlatmak istersen… SEVİNÇ – Başka zaman.

Yusuf yine mi gibisinden bakar. SEVİNÇ - Abimle tartıştık evden ayrıldım. Selinlerde kalıyorum. YUSUF – Üzüldüm. SEVİNÇ – Sen neden ev arkadaşı arıyorsun? YUSUF – Abim yani birlikte kaldığım abi memleketine döndü. Evinde masrafları oluyor elektrik falan. Mecbur yani. SEVİNÇ – Anladım. YUSUF – Ee ne diyorsun? SEVİNÇ – Bilmem ki nasıl olacak şimdi? YUSUF – Abin bir erkekle aynı evde kalmana izin verir mi? SEVİNÇ – Ona soran yok. YUSUF – Bence sormalısın. SEVİNÇ – İstemiyorsan sorun değil. YUSUF – Yok hayır öyle demek istemedim. SEVİNÇ – Neyse zaten şimdilik kalacak yerim var sağol. Sana kolay gelsin.

Sevinç ayağa kalkar.Giderken.. YUSUF – Sevinç eğer istersen taşınabilirsin benim için bir sorun yok. SEVİNÇ – Şimdilik düşünmüyorum.

Sevinç gider. Arkadaşları gelir.

EMRE – Ne oldu hacı. YUSUF – Bir şey yok. BULUT – Boş ver kanka onu şimdi, bak ne diyeceğim. Abim askerden geldi demiştim ya. PS3 getirmiş. Sizde oynar mıyız? Bir turnuva yaparız.

105

TAYFUN – Sen oynamayı biliyor musun ki. İSMAİL – Aga PS3’te affetmem alayınızın eline veririm. OKAN – Kim kimin eline veriyor görürüz. YUSUF – Oğlum ben evden çıkacağım ev arkadaşı bulamazsam siz ne diyorsunuz ya. BULUT – Pardon kanka haklısın.

Bulut tavır koyar. YUSUF – Bu ne şimdi. Sevgilin miyim oğlum bana ne kapris yapıyorsun. BULUT – Yok kapris değil kanka.

128.Selin Ev Dı ş – Gece Selin ve Sevinç kapının hemen dışında konuşurlar.

SELİN – Ne oldu Yusuf’la? SEVİNÇ – Konuştuk. SELİN – Ne konuştunuz? SEVİNÇ – Ev arkadaşı arıyormuş işte. SELİN – Sen ne dedin? SEVİNÇ – Olmaz dedim. SELİN – İyi demişsin, boş ver bizimkileri kal burada. Bu arada çok geç kaldık. SEVİNÇ – Ben dedim kalkalım diye.

Selin anahtarla kapıyı açar ve içeri girerler.

129.Selin Ev İç – Gece İçeri girerler. Selin’in anne ve babası tv izler.

SELİN – İyi geceler biz odamdayız. TARIK – Selin seninle konuşalım biraz. SEVİNÇ – Tamam ben yukardayım Selin.

106

Sevinç merdivenin kenarından konuşulanlara kulak misafiri olur.

GÜL – Bu kız daha ne kadar kalacak burada. SELİN – Anlamadım. TARIK – Abisiyle ne zaman barışacak yani. GÜL – Bir beslememiz eksikti evde. SELİN – O ne demek anne ya arkadaşım o benim.

Sevinç bunları duyar ve Selin’in odasına gider.

130.Selin Ev Oda İç – Gece Selin’in yatağına oturup biraz ağlar. Sonra telefonu alıp Yusuf’u arar.

131.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf koltukta uyuya kalmıştır Tv açık. Telefonu çalar. Uyanıp telefona bakar.

YUSUF – Alo.

132. Selin Ev Oda İç – Gece SEVİNÇ – Yusuf ben Sevinç.

133.Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Dinliyorum Sevinç

134. Selin Ev Oda İç – Gece SEVİNÇ – Yusuf ev arkadaşı buldun mu sen?

135.Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Hayır buladım da ne alaka şimdi?

107

136. Selin Ev Oda İç – Gece SEVİNÇ – Tamam ben taşınmak istiyorum sana.

137.Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Tamam yarın gelirsin?

138. Selin Ev Oda İç – Gece SEVİNÇ – Yok şimdi beni alabilir misin Selin’lerin evden?

139.Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Bu saatte mi? İyi misin?

140. Selin Ev Oda İç – Gece SEVİNÇ – Çok kötüyüm, lütfen.

141. Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Tamam geliyorum adresi mesaj at.

Telefonu kapatır evden çıkmak için kapıyı açar. Kapıda Selçuk ile karşılaşır tam kapıyı çalarken.

SELÇUK – Kaynanan seviyormuş delikanlı. Metin’i çağır bakayım bana. YUSUF – Metin abi yok memlekete döndü. SELÇUK – Ne demek taşındı sen kimsin? YUSUF – Ben Yusuf Metin abiyle birlikte kalıyordum. Siz kimsiniz? SELÇUK – Ben ev sahibinim şimdi benim kiramı kim ödeyecek. YUSUF – Ben ödeyeceğim de ne zaman ödemem gerekiyor.

108

SELÇUK – Hemen. YUSUF – Hemen mi, iyide bende para yok şuan haftaya versem sorun olur mu? SELÇUK – Olur. YUSUF – Tamam o zaman size iyi geceler.

142. Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Yusuf kapıyı kapatır. Giderken.

SELÇUK – Sen yanlış anladın delikanlı sorun olur anlamında olur dedim. Ya kirayı verirsin ya anahtarı. YUSUF – Şimdi ben nereden bulayım para ağabeycim. SELÇUK – Beni ilgilendirmez koçum. 1 Hafta gecikti zaten. YUSUF – Tamam abi haftaya vereceğim diyorum kaçmıyoruz ya. Benim burs yatmıştır bankaya şimdi nereden bulayım ben para.

Sesleri duyan Aylin kapıya çıkar.

AYL İN – Yusuf ne oluyor? YUSUF – Bir şey yok abla. SELÇUK – Bir şey var ablası Yusufcuk kirayı ödemiyor. AYL İN – Ne kadar kira? YUSUF – Ya abla sen girsene içeri. SELÇUK – 600 lira tabi başka şekilde de ödeyebilirsin.

Selçuk Aylin’e sarkar. Yusuf sinirlenir boğazına sarılır. Aylin kapısını kapatıp içeri girer.

YUSUF – Ne diyorsun lan sen?

SELÇUK – Çocuk dayak mı istiyorsun sen ver lan şu anahtarı ver.

109

Selçuk anahtarı almışken, Aylin tekrar kapıyı açar ve kirayı uzatarak.

AYL İN – Anahtarı ver. Yusuf’un kirası. SELÇUK – Tamam benim için fark etmez. Siz artık nasıl anlaşırsınız bilemem. AYL İN – Pislik.

Selçuk gider.

YUSUF – Sağol abla. Burs yatınca borcumu öderim sana. AYL İN – Önemli değil. Saat geç oldu sen nereye gidiyorsun? YUSUF – İşim var bi.

143.Selin Ev İç – Gece SELİN – Abisiyle barışsın gidecek kız zaten. Altı üstü bir tabak fazla koyuyoruz masaya bu mu sorun? TARIK – Sen nerdesin bu saate kadar? GÜL – O kıza takıldın eve kaçta geliyorsun şuna bak. SELİN – Bir kere ben dedim dışarıda eğlenelim diye o kız eve getirmeye çalıştı beni.

Sevinç merdivenlerden bavuluyla iner. Selin görür.

SELİN – Sevinç nereye? SEVİNÇ – Yusuf’a taşınıyorum. Birazdan almaya gelecek. Ben dışarıda bekleyeyim.

Sevinç odadan çıkar. GÜL – Yusuf mu erkekle birlikte mi kalacak? SELİN – Of anne ya senin yüzünden gidiyor.

Selin’de Sevinç’in peşinden dışarı çıkar.

110

144.Selin Ev Dı ş – Gece Sevinç dış kapının önünde bavuluyla bekler. Selin yanına gelir.

SELİN - Canım çok özür dilerim ya. SEVİNÇ – Ne için? SELİN – Bizimkilere bakma sen istediğin kadar kalabilirsin. SEVİNÇ – Yok aslında yük oldum size de sonsuza kadar kalamam ya yanınızda. Böylesi daha iyi.

Taksi yanaşır. Yusuf gelir. YUSUF – Selam. Siz iyi misiniz? SEVİNÇ – İyiyim.

Yusuf çantayı alıp bagaja koyar.

YUSUF – Ben arabada bekliyorum. SELİN – Kızmadın değil mi bana? SEVİNÇ – Yok kızım manyak mısın?

Sarılırlar. SELİN – Kendine iyi bak. SEVİNÇ – Tamam pazartesi görüşürüz.

Taksiye biner.

YUSUF – Bir şey mi oldu? SEVİNÇ – Hayır. YUSUF – Aç mısın yoksa eve mi gidelim. SEVİNÇ – Bir yemek yesem fena olmaz.

145.Boğaz Dış – Gece Sahilde bir dürümcüde otururlar.

SEVİNÇ – İyi oldu buraya geldiğimiz.

111

YUSUF – Arada gelirim ben nefes alamadığım zamanlarda.

Dürümleri gelir. HARUN BABA – Buyurun gençler. Afiyet olsun.

Dürümleri yerken bir yandan da sohbet derler.

SEVİNÇ – Boğazın mı morarmış senin? YUSUF – Önemli değil. Ee anlatacak mısın neden fikrinin değiştirdiğini. SEVİNÇ – Boş ver. YUSUF – Selinlerde bir şey mi oldu? SEVİNÇ – Çok da konuşulacak bir şey yok. Böyle olması gerekiyormuş. YUSUF – O zaman gidecek başka yerinde olmadığına göre şartlarımı kabul ediyorsun yani. SEVİNÇ – Ne şartıymış? YUSUF – Kiramı geciktirirsen kapının önüne koyarım. Temizlik ve yemekler sırayla. SEVİNÇ – Oldu başka. YUSUF – 3 aylık kira peşin. Yoksa kapının önündesin ben anlamam. SEVİNÇ – Pis fırsatçı.

Gülerler.

146.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf kapıyı açar ve bavulu taşır.

YUSUF – Geç bakalım hoş geldin yeni evine. Yusuf evi tanıtır.

YUSUF – Burası salon solda mutfak, sola döndüğünde sağdaki ilk oda benim ikinci oda senin. SEVİNÇ – Neden? İlk odayı ben istiyorum.

112

YUSUF – Olmaz, ne olursa olsun, istediğin yerde istediğini yapabilirsin ama o odaya girmeni istemiyorum. SEVİNÇ – İyi tamam madem istemiyorsun.

Sevinç cebinden para çıkartır ve Yusuf’a uzatır.

SEVİNÇ – Unutmadan.3 aylık kira. YUSUF – Televizyonunun üstüne koyabilirsin. Senin paran kaldı mı? SEVİNÇ – Kredi kartlarım var. YUSUF – Abinle konuşmuyorsun ama kartlarını kullanıyorsun. Ben olsam çoktan kırıp atmıştım. Ev için paraya ihtiyacın olursa televizyonun üstündeki para ortak para oradan harcaya bilirsin. SEVİNÇ – Tamam. YUSUF – Ben yatıyorum iyi geceler. SEVİNÇ – İyi geceler.

147.Market İç – Gün Sevinç markette market arabasıyla alışveriş yapar. Telefonla konuşur.

SEVİNÇ – Yok kızım iyiyim ya. ARMİNA – Bir sorun yok değil mi? Gece bir şey falan yapmadı değil mi sana? SEVİNÇ – Oha Armina ya. Sapık yaptın çocuğu sende. ARMİNA – Benimki de laf sen dünden razısın çocuğa zaten. SEVİNÇ – Kızım sapık mısın sen ya? ARMİNA – Tamam tamam o zaman bugün yeni evinin şerefine sizdeyiz tamam mı? SEVİNÇ – Bakarız.

113

ARMİNA – Bakarız yok kızım alışverişini ona göre yap kızlarla geliyoruz. SEVİNÇ – Yusuf’a sormam lazım. ARMİNA – Haklısın beyin bilir. Sen ilk günden böyle onun emrine girdiysen işimiz var. SEVİNÇ – Ya kızım çok fenasın ya. İyi tamam gelin. ARMİNA – Canım benim öptüm akşama sizdeyiz.

148.Yusuf Ev Merdiven İç – Gün Sevinç elinde poşetlerle zile basar.

SEVİNÇ – Of Yusuf nerdesin ya? Birkaç defa daha zile basar. Aylin sesi duyar ve kapıyı açar.

AYL İN – Yusuf’a mı baktın?

Sevinç pek konuşmak istemez. SEVİNÇ – Evet. AYL İN – Restaurantta gitti sanırım sen Sevinç’sin. SEVİNÇ – Evet Sevinç benim. AYL İN – Bende Aylin, ee Yusuf anahtarı sana vermemi söyledi. SEVİNÇ – Sağolun. AYL İN – Sen Yusuf’un kız arkadaşı falan… SEVİNÇ – Yok sadece ev arkadaşı dün taşındım. AYL İN – Haa gece seni almaya gitti o zaman. SEVİNÇ - Evet gece geldim.

Sevinç kapıyı açar içeri girecekken Aylin hala bekler. Sevinç nezaketten soru sorar.

SEVİNÇ – İçeri gelmek ister misin? AYL İN – Tabi.

114

İçeri girerler.

149.Yusuf Ev İç – Gün SEVİNÇ – Sen otura bilirsin. Bir şey ister misin? Kola falan. AYL İN – Evet olabilir.

Sevinç mutfaktan kola getirir. Karşılıklı otururlar.

AYL İN – Yusuf’la ne zamandır tanışıyorsunuz? SEVİNÇ – Üniversitede tanıştık. AYL İN – Güzelmiş. SEVİNÇ – Eeee bu akşam arkadaşlarım gelecekte kız kıza eğleneceğiz biraz benim hazırlık yapmam gerekiyor. Sen istersen oturabilirsin. AYL İN – Üniversitedeyken bizde yapardık. İstersen sana yardım edebilirim. SEVİNÇ – Ben hallederim. AYL İN – Emin misin? SEVİNÇ – Biraz yardım fena olmaz.

Kapı zili çalar.

150.Yusuf Ev İç – Gece Sevinç kapıyı açar.

RABARBA – Selam. SEVİNÇ – Hoş geldiniz geçin içeri.

İçerde Aylin’de vardır. SEVİNÇ – Bu Aylin abla karşı komşumuz bugün yardım etti bana sağolsun. AYL İN – Ee napıyoruz. CANAN – İlk olarak film izleyelim.

Canan söyler söylemez film izlenir.

115

151.Yusuf Ev İç – Gece Bütün kızlar ellerinde mısır ile tv karşısında film izlerler. Romantik komedi. Bazı sahnelerde içleri erir bazılarında ağlarlar.

152.Yusuf Ev İç – Gece Eve ilk geldiklerindeki konuşma devam eder.

SELİN – Sonra şişe çevirmece oynarız.

153.Yusuf Ev İç – Gece Masa etrafında toplanıp şişe çevirmece oynarlar. Selin şişeyi çevirir ve Aylin’e gelir.

SELİN – Evet abla bir sırrını paylaş bizimle. AYL İN – İlk erkek arkadaşım üniversite son sınıfta olmuştu. RABARBA – Ooo, çok kötü, yazık. AYL İN – Evet evet evet. CANAN – İyi bari okul bitmeden birini bulmuşsun.

Şişeyi Aylin çevirir. Selin’e gelir. AYL İN – Ha ha ha işte intikam vakti. Öt bakalım.

SELİN – Lise son sınıftayken bir çocukla bizim evde birlikte olacaktım ama annemler eve gelmişti. Bizde ders çalışıyormuş gibi yapmıştık. AYL İN – Bu benimkinden de kötüymüş. SELİN – Evet çok kötüydü çocukla birlikte olacakken birden üstümüzü giyinmeye başladık. CANAN – Çok yazık.

Şişe çevirmeceden sonra oje sürerler, makyaj yaparlar ve birbirlerini saçlarını yaparlar.

SEVİNÇ – Nasıl bu ruj güzel mi? Aylin abla sende dene.

116

AYL İN – Bakayım. Makyajda biter yüksek seste müzikle dans etmeye başlarlar. Bir süre komik ve saçma şekilde birbirleri ile dans ederler.

154.Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Yusuf merdivenlerden çıkarken gürültüyü duyar.

. YUSUF – Of kızım ya.

Hızlı hızlı çıkıp evin kapısını açar ve eve girer.

155.Yusuf Ev İç – Gece YUSUF – Sevinç

Sevinç’e seslenir eve girdiğinde diğer kızları da görür. Yusuf’u fark etmezler. Yusuf gidip müziği kapatır. Sevinç ne oldu diye bakarken Yusuf’u görür şaşırır.

SEVİNÇ – Yusuf, sen geç gelmeyecek miydin? YUSUF – Saatten haberiniz var mı sizin? Ya kızım evden mi attıracaksın bizi? CANAN – Tamam ya ne gidiyorsun kızın üstüne. SEVİNÇ – Tamam haklısın biraz fazla açtık müziği. YUSUF – Tamam kızlar hadi iyi geceler.

Aylin Sevinç’in odasından üstüne hafifi açık bir elbise giyerek gelir.

AYL İN – Kızlar niye kapattınız müziği. Aylin Yusuf’u fark eder ve üstünü kapatır.

YUSUF – Abla sende mi, bu hal ne ya? Çabuk boşaltın evi.

Sevinç Yusuf’u köşeye çeker.

SEVİNÇ – Ya müziği kapattık biraz film izlesek gidecekler zaten.

117

YUSUF – Sevinç bak ben kaç saattir eşek gibi çalışıyorum. Kendini beğenmiş, bizi kölesi gibi gören kaç kişi geliyor biliyor musun oraya? Yorgunum gidip uyuyacağım ben. Gönder herkesi.

Aylin gelir. SEVİNÇ – Ya Yusuf lütfen sen içerde uyu sessiz olacağız. AYL İN – Yusuf istersen al benim anahtarı benim evimde uyu kızlar kırk yılda bir toplanmışlar. YUSUF – Ya abla sen yapma bari ya. AYL İN – Hadi hadi al anahtarı yürü..

Yusuf istemeye istemeye anahtarı alır. YUSUF – Açım ben. AYL İN - Tamam ben getiriyorum şimdi bir şeyler.

Aylin içeri gider. Sevinç mutluluktan Yusuf’a sarılır.

SEVİNÇ – Çok sağol Yusuf. Sonra ne oluyoruz gibi kendine gelir.

156.Aylin Ev İç – Gece Yusuf Aylin’in evinde koltuğa oturur. Aylin yemek getirir.

AYL İN – Yiyecek bir şeyler koydum buraya. YUSUF – Tamam abla. AYL İN – İstediğin yerde uyuyabilirsin. Kendi evin gibi davran. YUSUF – Tamam tamam (arkasından seslenir) Size iyi eğlenceler.

Yusuf evde tek kalınca oturduğu koltuğa uzanır. Kalkar kitaplığa bakar. Telefonla Bulut’u arar.

YUSUF – Ne yapıyorsun la Yusuf ben?

118

BULUT – Ne yapayım kanka oturuyorum sen ne yapıyorsun? YUSUF – Hani sen diyordun ya PS kapışalım diye. BULUT – Evet. YUSUF – Yarın çocuklara haber ver akşam bana gelin. BULUT – Yok boş ver kanka haklısın sen Sevinç var ayıp olur. YUSUF – Yok yok hallettim o işi ben gelin siz. BULUT – Kanka şimdi çocuklarda pek oynamak istemiyor. YUSUF – La oğlum gelin işte sorun yok diyorum. BULUT – Tamam yarın akşam sizdeyiz.

Masaya oturup kek falan yer. Televizyon izler. Koltukta tam uyuyacakken kapı çalar.

157.Bulut Ev İç – Gece Bulutların evde İsmail, Emre, Tayfun ve Okan PS oynarlar.

BULUT – Yusuf aradı kanka. İSMAİL – Ne diyor? BULUT – Yarın akşam bize gelin PS yapalım diyor. EMRE – Çağırsa mıydık onu da? TAYFUN – Yarın gideriz işte.

158.Yusuf Ev Merdiven İç – Gece Kapıyı Selçuk çalıyordur. Yusuf sersem sersem kapıyı açar. Selçuk’ta biraz içkilidir.

YUSUF – (kapıyı açarken) Kim o?

119

SELÇUK – Senin ne işin var lan burada. YUSUF – Sanane hadi güle güle.

Kapıyı kapatmaya çalışır. Selçuk engeller. SELÇUK – Aylin’i çağır. YUSUF – Aylin yok. SELÇUK – Aylin’i çağar bir şey söyleyip gideceğim. YUSUF – Evde değil. SELÇUK – Lan nasıl evde değil. Aylin, Aylin.

İçeri seslenir, girmeye çalışır.

159.Yusuf Ev İç – Gece Aylinler ve içerde tv izlerken bağrışma seslerini duyarlar.

SEVİNÇ – Bu ses ne abla. AYL İN – Yusuf’un sesi sanırım. Küfür mü ediyor o? YUSUF – (dış ses) Siktir git orospu çocuğu. SEVİNÇ – Abla bir şey mi oldu acaba? SELİN – Bir bakalım.

Kalkıp hepsi kapıya gider. SEVİNÇ – Ses kesildi abla. AYL İN – Dur bakıyoruz.

Aylin kapıyı açar. Yusuf yerde burnu kanayarak oturur.

SEVİNÇ – Yusuf…

160.Yusuf Ev İç – Gece İçeri girerler Aylin Yusuf’a pansuman yapar.

AYL İN – Selçuk’la senin ne işin var be oğlum. YUSUF – Senin kapına geldi benim değil.

120

AYL İN – Yarın ilk iş polise şikayet edeceğim. YUSUF – Çok rahatsız etti mi seni? AYL İN – İş yerini aramıştı birkaç kere. Ben şunları götüreyim.

İlk yardım malzemelerini götürür. Yusuf’un yanına Armina gelir.

ARMİNA – İyi misin? YUSUF – Evet iyiyim. ARMİNA – Salı günü Sevinç’in doğum günü. Ona sürpriz bir doğum günü yapmak istiyoruz gelmeni çok isterim, eminim Sevinç’te çok ister. YUSUF – Haber verdiğin için sağol

Sevinç gelir yanlarına.

SEVİNÇ – Kızlar seni bekliyor canım. ARMİNA – Tamam hadi görüşürüz iyi geceler. SEVİNÇ – İyi geceler.

Sevinç Armina’yı yolcu eder Aylin Yusuf’un yanına gelir.

AYL İN – Burnun iyi şuan ben gidiyorum bir şey olursa haberim olsun.

Sevinç gelir. YUSUF – Tamam abla ne olacak daha. SEVİNÇ – Gidiyor musun abla? AYL İN – Evet iyi geceler size. RABARBA – İyi geceler.

Sevinç ve Yusuf baş başa kalır. Sevinç Yusuf’un yanağında kurumuş kan görür. Başparmağını diliyle ıslatarak kanı temizler.

SEVİNÇ – Çok acıyor mu? YUSUF – Yok. SEVİNÇ – Kızgın mısın bana? YUSUF – Hayır

121

SEVİNÇ – Niye kızıyorsun ki? YUSUF – Kızgın değilim dedim. SEVİNÇ – Özür dilerim. YUSUF – Bak Sevinç dün birlikte kalmaya başladık düzene alışık değilsin ama burada tek başına yaşamıyorsun. Burada benim kiracım değilsin sen yani ikimizde aynı konumdayız. Arkadaşlarını çağırabilirsin elbette ama benim neden haberim yok. Bana söyle müsait misin akşam diye sor? İşim erken bitse ne olacaktı. Sonra başka insanlarda yaşıyor bu binada müziği aç mısınız sonuna kadar? SEVİNÇ – Haklısın özür dilerim ama bu benim için çocukluk hayali gibi bir şeydi. YUSUF – Abartma o kadar. SEVİNÇ – Yemin ediyorum ya lisedeyken üniversiteye gidince ev tutup her hafta kızlarla bir araya geleceğiz diye konuşurduk.

Yusuf Sevinç’e anlamsız şekilde bakar. SEVİNÇ – Ne bakıyorsun senin hiç hayalin yok mu?

Yusuf güler. SEVİNÇ – Anlatsana. YUSUF – Boş ver hayal kurmakta başarılı değilim. SEVİNÇ – Ya lütfen ben anlattım ama.

Yusuf cüzdanından güzel bir araba resmi çıkarır ve Sevinç’e verir. Resimde arabanın fiyatı da yazar.

SEVİNÇ – Bu ne? YUSUF – Benim hayalim işte. SEVİNÇ – (gülerek) Uzaktan kumandalı mı bu? YUSUF – Bak altta fiyatı yazıyor. SEVİNÇ – Baya pahalıymış. YUSUF - Çok uzaktan kumandalı ondandır.

122

Resmi alır Sevinç’ten. SEVİNÇ – Hemen bozulma sende ya. Ne bilim daha değişik bir şey bekliyordum. Araba çıkarınca şaşırdım. YUSUF – Ne bekliyordun mesela. SEVİNÇ – Bilmiyorum ama benim en büyük hayalim ormanın içinde bir ev. Sıfır ses olacak evin çatısı cam olacak yatağıma uzanıp o sessizlikte gece yıldızları izleyeceğim. Yıldızların altında uyumak, ne bilim yıldızları battaniye gibi kullanmak isterim. YUSUF – (tebessümle) Benim hayalim sevdiğim insanların hayallerini gerçekleştirmek diyelim.

161.Dış – Gün Güneş doğar sabah olur.

162.Yusuf Ev Oda İç – Gün Yusuf odasında yatar saat öğlen 3 olmuştur. Telefonu çalar arayan İsmail’dir.

YUSUF – Alo İsmail. İSMAİL – Benim aga akşam sizdeyiz değil mi? YUSUF – Evet oğlum gelirken yiyecek bir şeyler al unutma. İSMAİL – Tamam hadi görüşürüz.

Biraz sonra telefon tekrar çalar.

YUSUF – Alo. BULUT – Kanka akşam geliyoruz sorun yok değil mi? YUSUF – Yok gelirken çerez falan getir. BULUT – Tamam görüşürüz.

Kapatır bir süre sonra tekrar çalar.

YUSUF – Alo.

123

EMRE – Hacı çocuklar akşam sizde olacağımızı söyledi. YUSUF – Evet bizdesiniz yiyecek falan al akşam gel bize.

Kapatır yine çalar. Okan arıyordur.

YUSUF – Ne var amına koyum ya. OKAN – Yusuf. YUSUF – Akşam bizdesiniz evet çekirdek al gel.

Kapatır tekrar çalar. Telefonu açmadan bir of çeker.

YUSUF – Tayfun akşam bizdesin içecek al sakın unutma görüşürüz.

Kapatır telefonu. Kendi kendine konuşur

YUSUF – Başka kimse kalmadı. Tekrar uyumaya yeltenir. Biraz sonra Sevinç kapısına vurur.

SEVİNÇ – Yusuf kalkmadın mı hala? Yusuf gözlerini açar bıkkın bir ifade görürüz.

163.Yusuf Ev İç – Gün Sevinç kapıda tedirgin şekilde bekler içerden ses gelmez. Birkaç kez daha vurur.

SEVİNÇ – Yusuf saat 3 oldu. Yusuf iyi misin? Bak kapıyı açmazsan içeri girerim. İçeri geliyorum.

Kapıyı açacakken Yusuf açar ve içerisi görünmeyecek şekilde kapıyı tutar.

SEVİNÇ – Uyandın mı? Bu saate kadar yatılır mı? YUSUF – Dün yorulmuşum baya. SEVİNÇ – Tamam ben ekmek arası bir şeyler hazırlayım sana. YUSUF – Gerek yok ben hazırlarım yüzümü yıkayayım bir.

124

164.Yusuf Ev İç – Gün Sevinç masada defterlerin arasına gömülmüş ders çalışır. Yusuf yüzünü yıkayıp gelmiştir. Masada ekmek arası salam görür.

YUSUF – Bana mı hazırladın bunu? SEVİNÇ – Evet. YUSUF – Ben hazırlarım demiştim. SEVİNÇ – Sen ne hazırlayacaktın? YUSUF – Aynısını

Gülerler. SEVİNÇ – Afiyet olsun. YUSUF – Sağol.

Sevinç dersine geri döner Yusuf biraz yer ve Sevinç’i izler. Sonra merak edip sorar.

YUSUF – Sen ne yapıyorsun? SEVİNÇ – Hiç, sayısal elektroniğe bakıyorum. YUSUF – Haa çok basit neyine bakıyorsun. SEVİNÇ – Basit mi sabahtan beri başındayım hiç bir şey anlamadım hala. YUSUF – Neyini anlamadın mesela. SEVİNÇ – 1 ile 1’i topluyorsun 0 yapıyor. YUSUF – Siz hiç sayısal elektronik görmediniz mi? SEVİNÇ – Hayır.

Deftere yazarak anlatır. YUSUF – Bak şimdi binary sayı sisteminde 2 sayı vardır 1 ve 0. Onluk sistemde 0 dan 9’a kadar burada da 0 ve 1. Hiçbir farkı yok. Normal sistemde 5+5 işleminin cevabı aslında sıfırdır ve elde 1 vardır. Biz başka işlem olmadığı için elde olan 1’i 0’ın yanına yazıyoruz ve 10 diye okuyoruz. Burada da 1+1 işleminin sonucu 0 ve elde 1 dir ve başka işlem olmadığı için bir sıfır(10) şeklinde okuyoruz. Anladın mı?

125

SEVİNÇ – Onu biliyorum ben normal sisteme nasıl çeviriyoruz? YUSUF – Basamak arttıkça rakamları 2’nin kuvvetleriyle çarpıyorsun. Mesela 110 rakamı ilk basamakta 0 var onu değerlendirmiyoruz. İkinci basamakta 1 var 2 üssü1 ne yapar 2. Kenarda dursun üçüncü basamakta da bir var 2 üssü 2 ne yapar 4 önceden de 2 vardı topla 6 yapar. Yani 110 sayısının normal sistemdeki karşılığı 6 bu kadar basit. 1010’ıda sen yap. SEVİNÇ – Tamam ilk sıfır olduğu için almıyoruz. 2. basamakta 1 var değeri 2 olur. 4. basamakta da 1 var 2 üssü 3 olur yani 8 olur. Yani toplarsak 10 yapar. YUSUF – Evet doğru bak basitmiş. SEVİNÇ – Tamam toplamalara geçelim şimdi.

Yusuf Sevinç’e anlatmaya başlar zaman ilerler. Akşam olur.

165.Yusuf Ev İç – Gece Kapı çalar Yusuf’un arkadaşları gelmiştir.

YUSUF – Sen çöz bunu ben bakarım. Yusuf kapıyı açmaya gider. Sevinç soruyu çözerken sesler gelir.

RABARBA – Lay lay lay lay, Maç var bu akşam, bakalım kim yenecek

Sevinç sesleri duyunca şaşırır. İsmail, Bulut ve diğer çocuklar içeri girer. Sevinç’i görünce şaşırırlar. Yusuf arkadan kapıyı kapatır ve elinde poşetlerle gelir. Çocukların durduğunu görür.

YUSUF – Abi siz kurun sistemi ben geliyorum. Sevinç’in yanına gider.

SEVİNÇ – Ne oluyor? YUSUF – İki dakika konuşalım mı?

Sevinç odasına gider Yusuf elindeki paketleri bırakıp oda gider.

126

166.Yusuf Ev Sevinç Oda İç – Gece Sevinç odada sinirli bir şekilde oturur. Yusuf gelir.

SEVİNÇ – Evet anlatmanı bekliyorum. YUSUF – Bulut’un abisi askerden gelirken PS3 getirmiş bizde bir turnuva yapalım dedik. SEVİNÇ – Dün bana o kadar laf söyledin habersiz yapıyorsun diye. YUSUF – Ya zaten ben kabul etmemiştim ama dün sen benden habersiz yapınca bende aradım yarın gelin dedim. SEVİNÇ – Hani kızmamıştın. YUSUF – Kızmadın sen bir kere çağırdın ben de bir kere çağırdım işte bu son. SEVİNÇ – Ya ben ders çalışacaktım. Nasıl çalışacağım şimdi? YUSUF – Basit konular ben sana anlatırım, şimdi gerimi yollayayım çocukları. SEVİNÇ – İyi tamam birkaç saat oynayın.

Yusuf birden iki eliyle Sevinç’in yüzünü tutar ve yanağından öper.

YUSUF – İyi ki sen taşınmışsın yanıma. Yusuf çıkar Sevinç odada tebessüm eder.

167.Yusuf Ev İç – Gece Odadan çıktıktan sonra Yusuf’ta ne yaptığını anlar ve tebessüm eder. Arkadaşlarının yanına gider.

BULUT – Kanka problem yok değil mi? Sevinç gelir, Yusuf Sevinç’e bakar.

YUSUF – Yok yok devam. Arkadaşlarının arasına atlayarak

YUSUF – Hadi ilk kimle kim?

127

Gülmeye başlar. Sevinç de masaya oturur. Yusuf tekrar Sevinç’e bakar ve güler. Sevinç’te gülerek karşılık verir.

168.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf ve arkadaşları sırayla PS oynarlar cipsler kolalar tüketilir. Masadaki tabaklar zamana yayılarak azalır ve biter. Yeniden doldurulur. Deftere maçlar yazılır lig oluşturulur. Saat gece yarısını geçer. Sevinç ders çalışmaya çalışır fakat gürültüden bir şey anlamaz. Birkaç çalışmayı bırakır. Tatlı bir sinir gelir.

169.Yusuf Ev İç – Gece PS oynarken birden elektrikler gider.

RABARBA – Hayda, aaa. BULUT – Gelir şimdi kanka. YUSUF – Sevinç. SEVİNÇ – Buradayım. Mum getiriyorum.

Sevinç iki mumla gelir. Birini Yusuf’a verir. Masaya gidip oturur.

İSMAİL – Oo aga saat geç olmuş ya kaçalım biz. OKAN – Aynen kanka başka zaman rövanşını yaparız. BULUT – İyi tamam bana uyar. EMRE – Şimdi kim kime taktı. TAYFUN –Birinci yok puanlar eşit. YUSUF – Tamam neyse bir ara tekrar yaparız.

Çocuklar ayağa kalkar.

RABARBA – İyi geceler, görüşürüz. TAYFUN – İyi geceler yenge. YUSUF – (İsmail’e söyler) Şunun ağzına vursana İsmail.

Çocuklar gider. Yusuf masaya Sevinç’in yanına gider.

YUSUF – Tam gol atarken elektrik gitti ya.

128

SEVİNÇ – Çağırayım da gelsin. Sevinç yağa kalkar ve sigortaya doğru gider.

YUSUF – Ben yabancı değilim ama bu espriyi dışarıda yapma sakın.

Sevinç sigortayı açar elektrik gelir. Gülerek Yusuf’un yanına gelir.

YUSUF – Sigortayı mı indirdin? SEVİNÇ – Evet YUSUF – Of kızım ya. SEVİNÇ – Birkaç saat oynayacaktınız sözde 6 saattir okuduğumdan tek bir kelime bile anlamadım. YUSUF – Çok normal SEVİNÇ – (sinirli)Ne demek istiyorsun sen YUSUF – Sayısal elektronik dersi öyle okuyarak anlayabileceğin bir ders değil i şin sırrı konuyu bilen birinin sana anlatmasıdır. Saygı duyduğum insanlardan birisinin sana hakaret edecek değilim. SEVİNÇ – Özür dilerim.

Ayağa kalkar ve koltuğa doğru yürür. YUSUF – (ukalaca)Seni bağışlıyorum.

Koltuğa uzanır ve TV kumandası ile televizyonu açar. TV açılırken görüntü bozulur ve kapanır. Bir daha açılmaz. Yusuf Sevinç’e kızgın olarak bakar. Sevinç tebessüm eder.

170.Yusuf Ev İç – Gece TV koltuğun önünde masaya konmuştur.

SEVİNÇ – Ne görüyorsun? YUSUF – Şu arkadaki iki kondansatörü gördün mü? SEVİNÇ – Evet. YUSUF – Sanırım bozuklar.

129

SEVİNÇ – Nereden anladın? YUSUF – Şişmişler.

Yavaşça TV’nin arkasını görürüz. Sevinç ve Yusuf yan yana oturmuş TV’nin arkasını açmışlar ve arızayı gidermeye çalışıyorlardır. İkisini de yüzü toz olmuştur.

SEVİNÇ – Tamir edebilecek misin? YUSUF – Sanırım.

Tekrar TV’yi önden görürüz.

YUSUF – Tamam fişi tak bir deneyelim. Sevinç yanından kalkar fişi takmaya gider

YUSUF – Bir dakika, bir dakika. Tamam, şimdi tak.

Sevinç fişi takar TV önden görünürü Yusuf görünmez. Fişi takar takmaz TV’de ateş çıkar. Yusuf korkup koltuğa çıkarken onu görürüz.

YUSUF – Hassiktir.

171.Yusuf Ev Oda İç – Gün Sevinç Yusuf’un kapısını çalar aceleci bir tavırla.

SEVİNÇ – Yusuf kalk, geç kalıyoruz. Of Yusuf ya giriyorum bak.

Kapıyı açar ve içeri girer. Yusuf yerde yatıyordur ve yatak boştur yerde yattığını görünce şaşırır. Yusuf’u uyandırır.

SEVİNÇ – Yusuf geç kalıyoruz. Yusuf uyku sersemi.

YUSUF – Sen niye girdin buraya SEVİNÇ – Sınava geç kaldık kalk hadi. YUSUF – Ne sınavı? SEVİNÇ – Ayhan hocanın doğru akım.

Yusuf birden doğrulur ve bir of çekip geriye bırakır kendini.

130

172.Amfi İç – Gün Sınıfta ders başlamıştır hoca tahtaya devre çizerken kapı çalar.

AYHAN – Gir.

Yusuf ve Sevinç girer. Yusuf’un arkadaşları üzülür.

EMRE – Şimdi ayvayı yediler. TAYFUN – Geç kalan bu derse giremez bu kadar basit. AYHAN – Evet çocuklar bir şey mi var? YUSUF – Yerimize geçebilir miyiz? AYHAN – Geç kaldınız kantine gidin kendinize bir çay ısmarlayın. SEVİNÇ – Ama hocam. AYHAN – Tamam birbirinize ısmarlayın. SEVİNÇ – Hocam trafik. AYHAN – Trafik mi?

Yusuf Sevinç’e sinirli şekilde bakar. İsmail ve diğer arkadaşları hayal kırıklığına uğrar.

İSMAİL – Yapma be. BULUT – Trafik lafına uyuz oluyor bu adam. OKAN – Bu adama söyleyebileceğin en kötü yalan. AYHAN – Bu kadar insan…

Yusuf sözünü keser. YUSUF – Hocam hiç o topa girmeyelim trafik yüzünden değil trafik kazası yüzünden geç kaldık. AYHAN – Maşallah hiç bir şeyiniz yok. YUSUF – Hocam şimdi öndeki araba ani fren yapınca bizim otobüste ani fren yaptı yolcular

131

yere düştüler falan. Birkaç kişi kafasını demirlere çarpınca herkesi kontrol ettiler. AYHAN – İyi tamam geçin. SEVİNÇ – Hocam bizim sınavımız olacaktı. AYHAN – Tamam ön sıraya oturun.

Sıraya otururlar hoca kağıtlarını verir. Sınava başlarlar. Yusuf harıl harıl yazar. Sevinç ellerini çenesine koyar ve Yusuf’a bakar yazacak bir şey bulamaz.

173.Amfi İç – Gün

Sınav biter hoca sınıftan çıkarken Yusuf ve Sevinç sırada konuşurlar.

SEVİNÇ – Nasıl geçti? YUSUF – Birkaç gün önce söyleseydin iyi olurdu. SEVİNÇ – Full yaptın hala mızmızlanıyorsun. İsmailler söyleyecekti sana. (üzgün)Ben hiçbir şey yapamadım. YUSUF – Salladım bende zaten üzülme.

Kalkıp yerlerine geçmek için yürürler. Yusuf arkadaşlarının yanına doğru gider. Sevinç’te kendi arkadaşlarının yanına gider. Sevinç’in yerinde Kaan oturuyordur. Yusuf arkadaşlarıyla konuşmaya başlar.

İSMAİL – Niye geç kaldınız aga. YUSUF – La oğlum sınav olduğunu niye söylemiyorsunuz. BULUT – Biz onu unutmuşuz kanka. YUSUF – Kız sabah uyandırmasa doğru akım girecekti bana. Sevinç’e dua edin.

Sevinç’i gösterirken Kaan’la tartıştığını görür.

SEVİNÇ – Kaan kalkar mısın yerimden? KAAN – Senin yerin mi burası?

132

SEVİNÇ – Evet benim yerim. KAAN – Ben geldiğimde boştu kusura bakma güzelim. Zaten burada benim yerim senin yerin yok herkes kafasına göre oturuyor. SEVİNÇ – Zavallısın Kaan.

Yusuf gelir. YUSUF – Silgi mi aldın mı sıradan? SEVİNÇ – Yok almadım. YUSUF – Sorun ne? KAAN – Sorun yok canım hadi güneşimi kapatıyorsun. SEVİNÇ – Bir şey ya benim yerime oturmuş. KAAN – Sevinç’e aittir yazmıyor hiçbir yerinde. YUSUF – Benim yanım boş.

Kısa bir bakıştan sonra Yusuf’ların sıraya giderler. Sevinç gelince Seline, Canan ve Armina’da Yusufların ön sırasına geçerler. Önde kızlar ortada Yusuf ve Sevinç arkalarında ise erkekler oturur. İsmail önde Armina’nın yanında oturur.

YUSUF – Boş ver kafana taktığına değmez. SEVİNÇ – Pislik.

Zeynep hoca sınıfa girer. Derse başlar biraz zaman geçer.

ZEYNEP – Evet arkadaşlar anlamadınız yer olursa sorabilirsiniz. OKAN – Abi ben şimdi anlamadım. 1 ile 1’i topladığında nasıl 0 oluyor? ARMİNA – 1 ile 1’i topladığında 0 mı olur ya saçmalık? İSMAİL – Dur makinede toplayayım bi. SEVİNÇ – 2 çıktı değil mi? İSMAİL – Evet 2 çıkıyor.

133

BULUT – O nasıl oluyor ya? SEVİNÇ – Hocaya soralım. YUSUF – Hepiniz mi düz lise mezunusunuz?

174.Yusuf Ev İç – Gece Yusuf evde koltuğa uzanmış gözleri kapalı şekilde durur. Sevinç masada ders çalışırken kalkar ve elinde bir zarfla Yusuf’un karşısındaki koltuğa geçer. Yusuf pozisyonunu bozmaz.

SEVİNÇ – Uyudun mu? YUSUF – Evet SEVİNÇ – Bir şey sorabilir miyim? YUSUF – Hayır SEVİNÇ – Neden yerde yatıyorsun?

Yusuf cevap vermez. SEVİNÇ – Haklısın bana anlatman için bir neden yok. YUSUF – Bunu yapma. SEVİNÇ – Neyi? YUSUF – Ben kimim bana neden anlatacaksın gibi cümleler kurman benim fikrimi değiştirmez. Zaten anlatacağım sadece kelimeleri seçmekte zorlanıyorum. SEVİNÇ – Ben seni zorlamamak için.. YUSUF – Annem yatıyordu orda. SEVİNÇ – Ama o öldü yani, ben özür dilerim. YUSUF – Öldü mü hiç fark etmemişim. SEVİNÇ – Bana sayısal elektroniği anlatsana. YUSUF – Şuan dinleniyorum. SEVİNÇ – Ya lütfen hadi yapacak başka bir şey yok zaten. YUSUF – Televizyonu bozmasaydın olurdu.

134

SEVİNÇ – Ben mi bozdum. YUSUF – Sigortayı sen indirdin. SEVİNÇ – Tamam ben hatalıyım ders çalıştıracak mısın şimdi?

Yusuf doğrulur ders çalıştırmaya niyetlenir ama elindeki zarfı görür.

YUSUF – Elindeki ne? SEVİNÇ – Bilmem sana gelmiş. Dün televizyonu alırken arkasına düşmüş. YUSUF – Alla alla. Ha Aylin ablanın yeni taşındığında gelmişti bu zarf unutmuşum ben ya.

Yusuf zarfı alır ve okur. Keyfi kaçar.

SEVİNÇ – Ne oldu? Kötü bir şey mi? YUSUF – Şimdi boku yedim işte. Burs kesilmiş. SEVİNÇ – Hangisi? YUSUF – Sevgilinle sözde kavga ettiğim için yurttan atıldım. Yurttan atılınca devlet bursu da kesildi. Şimdi liseden verdikleri burs da kesildi. Meteliğe kurşun atıyorum anlayacağın. SEVİNÇ – Üzülme birlikte hallederiz. YUSUF – Televizyonun üstündeki para nerde kaç paramız var? SEVİNÇ – Hangi para? YUSUF – Ortak para. SEVİNÇ – Bitti. YUSUF – Nasıl bitti? SEVİNÇ – Kızlarla buluşacağımız gün alışveriş yapmıştım biraz. Oradan harcayabilirsin demiştin. YUSUF – Hepsini mi harcadın? SEVİNÇ – Evet.

135

YUSUF – Bütün paramız oydu. Biraz daha az eğlenmen gerekecek sanırım. SEVİNÇ – Çok mu eğleniyoruz sanki. YUSUF – Okul açıldı parti yapalım sınavlar başlamadan parti yapalım, sınavlar bitti parti yapalım, bahar partisi yapalım canımız sıkıldı parti yapalım. SEVİNÇ – Abartma istersen, başka para yok mu? Bütün paramız o muydu yani?

Yusuf Sevinç’e sus işareti yapar. Sevinç susar ve Yusuf tekrar uzanıp gözlerini kapatır.

175.Yusuf Ev İç – Gün Sevinç sabah kalkmış üstünü giyinmiş okula gider. Yusuf koltukta uyur. Sevinç uyandırıp uyandırmamakta kararsız kalır ve omzuna yavaşça dokunur. Yusuf sıçrar, Sevinç korkar.

SEVİNÇ – Okula gidiyorum. YUSUF – Tamam ben bugün gelmiyorum. Benim telefonumu İsmail’e götürür müsün? SEVİNÇ – Neden?

Yusuf öyle işte der gibi başını eğer cevap vermek istemez. Telefondan hattını çıkarır.

SEVİNÇ – Tamam. YUSUF – Onun haberi var mesaj atmıştım dün. SEVİNÇ – Tamam görüşürüz.

Sevinç evden çıkar 5 dakika sonra kapı çalar. Yusuf kapıyı açmaya gider.

YUSUF – Ne unuttun? Aylin gelmiştir.

YUSUF – Sen miydin abla? AYL İN – Birinin mi bekliyordun?

İçeri geçerler. YUSUF – Sevinç çıktı az önce bir şey unuttu sandım.

136

AYL İN – Ee ne yapıyorsun bakalım görüşemiyoruz. YUSUF – İyi işte abla ne olsun sen nasılsın? AYL İN – Çok iyi. YUSUF – Selçuk rahatsız ediyor mu yine? AYL İN – Yok bir iki kere kliniği aradı. YUSUF – Şerefsiz ya. AYL İN – Merak etme polise şikayet edeceğim. Senin bir şeye ihtiyacın var mı? YUSUF – Yok abla sağol. AYL İN – Paran var mı? YUSUF – Sevinçle ne zaman konuştun? AYL İN – Kapıdan çıkarken. YUSUF – Telefonu sattım idare ederim bir süre. AYL İN – Sevinç’in doğum gününe gidecek misin? YUSUF – Ne zaman ki o? AYL İN – Bugün. YUSUF – Yok sanmıyorum, hoş başka günde gitmem ya neyse. AYL İN – Niye gitmiyorsun ayıp olur kıza. YUSUF – Ben sevmiyorum öyle ortamları pek. AYL İN – İyi madem gitmiyorsun al şu parayı pasta falan al kıza.

Para uzatır. YUSUF – Yok abla ya zaten kirayı da veremedim daha. AYL İN – Oğlum benim paraya ihtiyacım yok ne eşim var ne çocuğum ne yapacağım bu kadar parayı bir 50 lira eksik olsun ne olacak. Görende çok bir şey veriyorum sanacak.

137

YUSUF – Sağol abla. Telefonunu verir misin iki dakika?

Telefonu uzatır. AYL İN – Al bakalım. YUSUF – Alo İsmail. İyiyim merak etme. Yok bugün gelmeyeceğim. Oğlum bir sus dinle. Bak şimdi akşam bana gel. La oğlum dinle önce akşam güzel bir pasta al bana gel. Tamam mı? Bir de şimdi mesaj yazacağım o yazdıkları mı da kesin al, gelince hesaplaşırız. Tamam görüşürüz.

Telefon elinde mesaj yazarken Aylin sorar. AYL İN – Hediyeyi ne yapacaksın? YUSUF – Aklımda güzel bir şey var.

176.Yusuf Ev İç – Gün Akşamüzeri İsmail gelir ve kapıyı çalar. Yusuf kapıyı açar.

YUSUF – Aldın mı? İSMAİL – Aldım aldım.

İçeri girer pastayı masaya koyar. YUSUF – Buldun mu tam istediğim gibi. İSMAİL – Zor oldu ama buldum. Artık satılmıyormuş pek. YUSUF – Eyvallah, bir işin olduğunda borcum olsun. İSMAİL – Sayısaldan geçir yeter. YUSUF – Hallederiz onu ver bakayım.

Poşeti uzatır. YUSUF – Harbi güzelmiş. Günahı ne kadar bunların? İSMAİL - Boş ver sonra hallederiz. Al buda telefonun parası. YUSUF – Eyvallah sağol kardeşim.

İsmail duvarda asılı saati görür. Metin’in verdiği saat.

İSMAİL – Bunu da satacak mısın?

138

YUSUF – Yok o benim değil emanet. İSMAİL – Sakın ha satma antikaya benziyor. YUSUF – Yok oğlum satmam onu. İSMAİL – Tamam hadi görüşürüz. İyi eğlenceler size. YUSUF – Görüşürüz.

177.Yusuf Ev İç – Gece Ev karanlıktır. Sadece masada duran pastanın üzerindeki mum etrafı aydınlatır.

SEVİNÇ – Yusuf, evde misin? Masaya doğru ilerler. Pastanın yanındaki kartı okur.

SEVİNÇ – Doğum günün kutlu olsun – Yusuf. Yusuf’un arkadan sesi gelir.

YUSUF – Kutlamayı hak ettiğini, yani diğer günlere göre daha fazla hak ettiğini düşündüm. SEVİNÇ – Sağol. YUSUF – Ee mumu üflemeyecek misin?

Sevinç mumu üfler tamamen karanlık olur.

178.Yusuf Ev İç – Gece Işıklar açılmıştır masada oturup pasta yerler.

YUSUF – Ne oldu? SEVİNÇ – Bir şey yok. YUSUF – Bak ne diyeceğim. Bugün senin doğum günün abinle barışmalısın bence. SEVİNÇ – Onun beni araması gerekiyor. YUSUF – Büyük olan o bence ara.

139

SEVİNÇ – Tamam ararım. YUSUF – Partiye mi sıkıldın sen hoşuna gitmedi mi? SEVİNÇ – Bu parti mi? YUSUF – Bunun parti olmadığını biliyorum, arkadaşlarının verdiği partiden bahsediyorum. SEVİNÇ – Senin haberin var mı ondan? Neden gelmedin? YUSUF – Ben öyle ortamları pek sevmiyorum. Böylesi daha iyi. SEVİNÇ – Bende sana haber vermediler sandım şimdi nasıl söylesem diye düşünüyorum. YUSUF – Keyfin yerine geldiyse hediyeni vereyim artık. SEVİNÇ – Pasta sürpriz oldu zaten hediyeye gerek yoktu. YUSUF – Oh çok rahatladım, kızım bende paramı var nasıl hediye alayım sana. SEVİNÇ – Nasıl? YUSUF – Şaka yapıyorum hediyesiz doğum günü mü olur?

Cebinden göz bandı çıkarıp Sevinç’e uzatır.

SEVİNÇ – Göz bandımı aldın teşekkür ederim. YUSUF – Hayır o gözlerini kapatman için.

Sevinç güler. YUSUF – Ne oldu? SEVİNÇ – Özür dilerim bunu aldın sandım. YUSUF – Partide içki içtin mi? SEVİNÇ – Çok az. YUSUF – Tamam hadi gözlerini kapat.

140

Sevinç gözlerini kapatır. Yusuf ayağa kaldırır ve Sevinç’in odasına doğru götürür.

YUSUF – Dikkat et sağa sola çarpma SEVİNÇ – Gözlerim bağlı farkındaysan. YUSUF – Tamam ben tutuyorum. Geldik sayılır.

179.Yusuf Ev Sevinç Oda İç – Gece Sevinç’in gözleri bağlı şekilde odasına girerler.

SEVİNÇ – Nereye geldik. YUSUF – Sabret, otur şimdi. SEVİNÇ – Benim odama mı geldik? YUSUF – Evet şuan yatağında oturuyorsun. Uzanman lazım SEVİNÇ – Neden? YUSUF – Sürprizi görmek istiyorsan uzan. SEVİNÇ – Tamam.

Sevinç yatağa uzanır. Çok hızlı nefes alıp verir. Yusuf yanına oturur.

YUSUF – Sevinç çok hızlı nefes alıp veriyorsun iyi misin? Bu kadar heyecanlanacak bir şey değil. SEVİNÇ – Tamam sakinim. YUSUF – Tamam açabilirsin gözlerini.

Sevinç ağzı açık şekilde tavana bakıp donar.

SEVİNÇ – Şu yuvarlak şey ne? YUSUF – Dolunay. SEVİNÇ - Manzarayı seyretmek ister misin?

Yusuf’ta Sevinç’in yanına uzanır. Yusuf uzanınca bizde tavanı yani sürprizi görürüz. Yusuf tavanı ve duvarların bir kısmını fosforlu yıldızlarla kaplamış.

YUSUF – Beğendin mi? Üstü açık ev tutmaya param yetmedi bununla idare edeceksin artık.

141

SEVİNÇ – Bana birine verilebilecek en güzel hediyeyi verdin. YUSUF – Neymiş o? SEVİNÇ – Hayali. YUSUF – Bunu kenara yazayım.

Sevinç Yusuf’a dönüp konuşur.

SEVİNÇ – Şuan ki mutluluğumu anlatmam imkansız. Bu benim hayalim. Üstü açık veya kapalı yıldızlar gerçek veya değil fark etmez bunu düşünmen çok hoş. Çok teşekkür ederim Yusuf.

Yusuf’ta Sevinç’e döner. Biraz bakıştıktan sonra Sevinç Yusuf’u öper ve Yusuf önce tepkisiz kalsa da sonra oda karşılık verir. Onlar öpüşürken yavaş yavaş tekrar tavanı görürüz.

180.Yusuf Ev Sevinç Oda İç – Gün Tavandaki yıldızlar yavaş yavaş söner hava aydınlanır sabah ve öğlen olur. Yusuf Sevinç’in yatağında yarı çıplak uyanır. Gözlerini açar, kapar ve tekrar ani şekilde açar. Sevinç’in yatağında olduğuna şaşırır.

YUSUF – Hassiktir

181.Yusuf Ev İç – Gün Sevinç kahvaltı hazırlar, mutfaktan masaya bir şeyler taşır. Birbirlerinin yüzüne bakmazlar.

SEVİNÇ – Günaydın. YUSUF – Günaydın. SEVİNÇ – İyi misin? YUSUF – Evet sağol sen. SEVİNÇ – Çaydanlığı getirir misin?

142

YUSUF – Evet tabi. Mutfağa gidip çaydanlığı getirir.

YUSUF – Sevinç ben dün gece için… SEVİNÇ – Lütfen özür dileme. YUSUF – Özür dilerim. SEVİNÇ – Senin doğru kişi olduğunu düşünmüştüm. YUSUF – Ben bilmiyorum. SEVİNÇ – Ben seni seviyorum. Belki kendime yeni itiraf edebildim ama uzun zamandır seni seviyorum. YUSUF – Sevinç. SEVİNÇ – Sende beni seviyorsun değil mi? YUSUF – Gerçekten bilmiyorum Sevinç şuan düşünemiyorum. SEVİNÇ - Sevdiğin insanların hayallerini gerçekleştirmeye ne oldu? Dün sen koymadın mı o yıldızları oraya. YUSUF – Ben böyle bir şey düşünmemiştim. Ben senin bakire olduğunu bile bilmiyordum.

Sevinç’in gözleri dolar. SEVİNÇ – Kaan’la birlikte olduğumu mu düşündün. Sen beni ne sandın ki orospu muamelesi yapıyorsun. YUSUF – Özür dilerim. Haklısın SEVİNÇ – Özür dileme aptallık benim senin doğru kişi olduğunu sandım, sende beni seviyorsun biliyorum ama anlaman biraz zaman alacak ve sen son vapuru kaçırmış olacaksın.

Çantasını alıp giderken vazgeçer ve konuşmaya devam eder.

SEVİNÇ – Bu arada abimle barıştım sağol tavsiyen için.

Yusuf’a sert bir tokat atar ve gider. Arka fonda Grup Nara – Ne olur gitme şarkısı çalar. Yusuf masaya oturur kendine gelmeye

143

çalışır çay koyar kendine ekmeğine yağ sürer normal davranmaya devam eder. Ama ne çaya dokunur ne ekmeğe. Kalkar mutfağa gider. Dolaptan rakı alır bardağa koyar ve içer. Tekrar koyar ve içer. Şişedeki rakı yarılanınca sürahiden suyu doldurur şişeye ve kafaya diker ve ağlamaya başlar.

182.Yusuf Ev İç – Gece Gece olur Yusuf masada sızıp kalmıştır. Kapıdan sesler gelir.

SELÇUK – Aylin, canım bir dakika bakar mısın? Aylin. Kapıyı aç güzelim.

Selçuk kafası güzel şekilde Aylin’in kapıya dayanmıştır. Yusuf sesi kontrol etmek için kapıya doğru gider ve kapı deliğinden bakar. Selçuk’u görünce mutfağa gidip tava alır ve gelir. Tam kapıyı açacakken kapının arkasında beyzbol sopası görür. Selçuk bağırmaya devam eder. Yusuf Sopayı alır ve öper.

YUSUF – Eyvallah Metin abi. Kapıyı açar Selçuk kapıya dayanmıştır. Seslenir.

YUSUF – Selçük. Selçuk arkasını dönerken sayıklanır.

SELÇUK – Ne var lan velet. Selçuk tam dönünce Yusuf beyzbol sopasıyla çenesine vurur ve Selçuk’un çenesini kırar. Selçuk ağzı kan içinde merdivenlerden hızlıca iner.

YUSUF – Orospu çocuğu sen bir daha bok gelirsin buraya. Şerefini siktiğiminin evladı.

Aylin kapıyı açar. Elinde bıçakla çıkar. AYL İN – Yusuf iyi misin sen? YUSUF – İyiyim abla merak etme bırak o elindekini.

Aylin ağlar. AYL İN – Az daha öldürecektim. Sinir hastası yaptı beni. YUSUF – Tamam abla sakin ol hadi gir içeri.

144

Aylin eve girer. Yusuf’ta girecekken yerde Selçuk’un düşürdüğü telefonu görür. Telefonu alırken küfür eder.

YUSUF – Beynini siktiğim. İçeri girer kapıyı kapatır. Telefona hattını takar sehpaya koyar kendine koltuğa uzanır. Biraz sonra mesaj gelir. Mesajı okur ve İsmail’i arar.

İSMAİL – Alo YUSUF – Beni aramışsın telefonu sen sattın oğlum ne arıyorsun? İSMAİL – Ya aga heyecanla o mu geldi aklıma. YUSUF – Ne oldu söyle? İSMAİL – Harun babaya gelebilir misin? YUSUF – Şimdi mi? Kafan mı güzel? İSMAİL – Önemli aga. YUSUF – Tamam geliyorum.

183.Boğaz Dış – Gece Yusuf bankta oturur çay içer. Telefonunu çıkarıp İsmail’i arar.

YUSUF – Nerdesin? İSMAİL – Geldim geldim.

Telefonu kapatır. Yanına gelir. YUSUF – Lan geldin madem niye açıyorsun? İSMAİL – Kafam dağınık biraz. YUSUF – Ne oldu anlat. İSMAİL – Siz Sevinç’le ne yaptınız o gece iyi geçti mi?

Suçlu gibi inkar eder. YUSUF – Bir şey yapmadık hayırdır. İSMAİL – Abisiyle barışmış. YUSUF – Evet biliyorum. Sevindim.

145

İSMAİL – Abisinin arabasını almış kaza yapmış. YUSUF – Şuan… İSMAİL – Merak etme iyi hastanede.

Yusuf çayından yudum alır gözünden bir damla yaş akar.

YUSUF – Herkes mesaj atmış nerdesin diye biride ne olduğunu yazmamış ki. İSMAİL – Tamam aga merak etme yarın gideriz ziyaretine. YUSUF – Oğlum acayip bir eşeklik yaptım ben. Kıza resmen orospu muamelesi yaptım. İSMAİL – Oha aga yavaş. YUSUF – Ya kız bana seni seviyorum dedi ben bir şey diyemedim. İSMAİL – Sen sevmiyor musun bu kızı? YUSUF – Seviyorum ama söyleyemedim işte. Kaza nasıl olmuş. İSMAİL – Kırmızı ışıkta geçmiş araba yandan çarpmış. YUSUF – Hay böyle şansın içine edeyim ben. İSMAİL – Harbi biz acayip şanssızız aga bir sevgilimizin babası da al şu parayı kızımı rahat bırak demedi.

Yusuf alaycı bir şekilde güler. YUSUF – La oğlum bizim hiç sevgilimiz olmadı ki. İSMAİL – Düşündüğümden daha şanssızız aga o zaman. YUSUF – Sevinç’e ne diyeceğim şimdi. İSMAİL – O bu değil de sen nasıl anlamadın bu kızın seni sevdiğini. Herkes anladı bi sen anlamadın. YUSUF – Anlamazlıktan geldim belki bilmiyorum. Sende beni seviyorsun biliyorum ama iş işten geçmiş olacak dedi gitti.

146

İsmail Yusuf’a bakar devamını bekler şekilde.

YUSUF – Tamam birde tokat yedim. Sen ne yaptın Armina’yla? İSMAİL – Hiçbir şey. Ben anlamıyorum aga bu işlerden. Ben bide neyi anlamıyorum biliyor musun? Su saati var, kum saati var ama çimento saati olmadan duvar saatine geçmişiz bide bunu anlamıyorum. YUSUF – Tamam hadi kalkalım senin kafa uçmuş. İSMAİL – Neşelen diye söylüyorum aga. Sevinç iyiymiş merak etme. Sabah olacak şimdi hastaneye gidersin direk boşver. YUSUF – İyi tamam birlikte gideriz.

184.Hastane İç – Gün Yusuf ve İsmail hastaneye gelir Danışmaya odasını sorarlar.

YUSUF – Kolay gelsin. DANIŞMA – Buyurun. YUSUF – Ben bir arkadaşımın odasını soracaktım da DANIŞMA – Adı ne? YUSUF – Sevinç DANIŞMA – Soy adı? YUSUF – Soy adını bilmiyorum, sen biliyor musun? İSMAİL – Kutlu. YUSUF – Sevinç Kutlu. DANIŞMA – 2. Kat 27 numaraları oda. YUSUF – Kolay gelsin.

147

185.Hastane Oda İç – Gün Odaya gelirler kapısı aralıktır. Hemşire çıkıyordur.

YUSUF – Merhaba hastanın durumu nasıl acaba? HEMŞİRE – Yakını mısınız? YUSUF – Evet. HEMŞİRE – Kısmi felçli morale ihtiyacı var. YUSUF – Nasıl felçli mi yani şimdi? HEMŞİRE – Merak etmeyin geçici bir felç araba şoför tarafından çarptığı için bacaklarını kullanamıyor. Fizyoterapi ile eski haline gelecektir. YUSUF – Tamam teşekkürler. İSMAİL – Sen gir aga ben burada bekliyorum. YUSUF – Tamam. Affeder mi sence? İSMAİL – Ben affetmezdim. YUSUF – Sağol.

Yusuf kapıyı açar sessizce içeri girerken Kaan’ı görür Sevinç’in elini tutuyordur. Dışarı çıkar hemen.

İSMAİL – Ne oldu aga? YUSUF – Bir şey yok gidelim.

İsmail kolundan tutar durdurur. O sırada tuvaletten Metin çıkar ama Yusuf’la karşılaşmak istemez saklanır.

İSMAİL – Konuşmadı mı ne oldu? YUSUF – Bir şey olmadı gidelim.

186.Yusuf Ev İç – Gün Yusuf eve gelir İsmail’le birlikte kapıyı açıp içeri girerler.

148

İSMAİL – Ne oldu aga yüzünden düşen bin parça. YUSUF – Bir şey yok.

İçeri geçerler. İSMAİL – Sevinç’le niye konuşmadın? YUSUF – Gerek kalmadı. İSMAİL – İyi sen bilirsin.

Koltuğa oturur Tv’ye bakar. İSMAİL – Aga heyecan yapma sanırım televizyonu çalmışlar. YUSUF – Yok bozuldu. Attım bende İSMAİL – Ee ne yapıyorsun canın sıkılmıyor mu böyle? YUSUF – Ağabeycim sen niye geldin ya okula falan gitsene. Zaten senin yüzünden 2 saat otobüs bekledik. İSMAİL – Ne bilim aga ben 79 C yazıyor. 79 derece diye okuyorum bende. YUSUF – La oğlum 79 derece hava sıcaklığı mı olur? İSMAİL – Sen niye bakmadın otobüslere? YUSUF – İsmail valla hiç havamda değilim git istersen sen?

İsmail üzgün bir şekilde. İSMAİL – Haklısın ben gitsem iyi olacak.

İsmail kalkar kapıya doğru gider. Yusuf önce ilgilenmez ama İsmail çıkarken seslenir.

YUSUF – İsmail. Yerinden kalkar ve yanına koşar.

YUSUF – Abi öyle demek istemedim. İstediğin kadar takılabilirsin lafımı olur çok kötü durumdayım. İSMAİL – Biliyorum aga rahat ol dinlen biraz. Sonra görüşürüz. YUSUF – Görüşürüz.

149

İçeri geçer koltuğa sırtını dayar ve yere oturur. Etrafına bakar. Sevinç’in odasına gider.

187.Yusuf Ev Sevinç Oda İç – Gün Sevinç’in yatağına oturur ve fotoğrafını alıp bakar. Yatağa uzanır ve tavandaki yıldızlara bakar. Fotoğrafı göğsüne koyar. Üzgündür.

188.Yusuf Ev İç – Gün 9 ay sonra Yusuf içerde koltukta sırtı dönük şekilde yatar masanın üstü ve ev dağınıktır. Yusuf bakımsız ve kötü görünür. Kapı birkaç defa çalar. Yusuf kalkar masadaki Sevinç’in fotoğrafını düzeltir ve kapıyı açmaya gider. Hafif aralar. Kapıdaki Aylin’dir.

YUSUF – Ne oldu abla? AYL İN – Yemek getirdim sana. YUSUF – Sağol.

Yemeği alır kapatırken Aylin lafa girer. AYL İN – Yusuf, sana bir zarf geldi, birde takım elbise. YUSUF – Takım elbise mi? AYL İN – Evet bekle bir.

Aylin kendi evine girer elbiseyle zarfı alır ve Yusuf’a verir. İçeri girerler birlikte. Yusuf zarfı açıp okumaya başlar.

YUSUF – Saati mi bu hafta sonu geri verebilir misin? – Metin.

Aylin elbiseyi açar. İçindeki notu okur. AYL İN – Kartın arkasındaki adrese gelirken bunu giy. YUSUF – Şaka falan mı yapıyorsunuz. Metin abide o elbiseyi alacak para nerde? AYL İN – Benim hiç bir şeyden haberim yok.

189.Restaurant 2 İç – Gün Yusuf takım elbiseyi giymiş bir halde restaurantta gelir. Garson karşılar.

150

GARSON – Hoş geldiniz efendim. YUSUF – Hoş bulduk Metin ab… GARSON – Metin bey açık alanda sizi bekliyor efendim. Beni izleyin.

Garson önde Yusuf arkada lüks restauranttın balkonuna çıkarlar.

190.Restaurant 2 Dı ş – Gün Boğaz manzaralı bu balkonda en köşedeki masada Metin ve 3 kişi daha oturuyordur. Garson masayı gösterip yerine gider. Yusuf’ta Metin’in yanına doğru gider.

METİN – Yusuf hoş geldin. YUSUF – Hoş bulduk abi bunlar nedir? METİN – Geç otur.

Otururlar. YUSUF – Ne oluyor abi. METİN – Sana hakkımda bazı şeyleri eksik söyledim. YUSUF – Anlamadım? METİN – Benim köyde bir sözlüm falan yok İstanbul’a da Türk filmlerindeki gibi çalışmaya gelmedim. Annem ve babam trafik kazasında hayatlarını kaybetti ben küçükken. Birkaç gün içinde yüzlerce kardeşim oldu. Sonra beni çocukları olmayan bir çift evlat edindi. Tabi beni evlat edindiklerinde pek varlıklı değillerdi ama şimdi durumları gayet iyi. Yani ben senin sandığın gibi garson olarak çalışmıyorum. YUSUF – Birlikte çalıştık o kadar. METİN – O gün tesadüfen ordaydım, orası benim restauranttım aslında. Seni görünce içim ısındı ve işe almaya karar verdim daha yakından tanımak için. Onları sonra konuşuruz. Bu beyler şirketin yönetim kurulu üyeleri ve bu beyde noter. Bu belgeleri imzaladığında şirketteki tüm haklarımı sana devretmiş oluyorum. Tabi bana bir şey olduktan sonra. YUSUF – Şaka mı yapıyorsun abi?

151

METİN – Çok ciddiyim, seninle uzun bir süre birlikte vakit geçirdik söylediklerinde samimiysen eğer bu kağıtları imzala.

Yusuf Metin’in restauranttaki telefon konuşmasını ve Sevinç’le Kaan’ın hemen kalkmasını hatırlar gece evde Metin’in telefonda birini azarladığını hatırlar. Metin’in doğru söylediğini anlar. Masadaki diğer adamlara bakar ve kağıtları imzalar.

METİN – Tamamdır artık benim olan her şey senin sayılır. Beyler bizi yalnız bırakabilirsiniz.

Masadaki diğer adamlar Yusuf’u tebrik eder ve masadan kalkar

YUSUF – Demek bana o kadar zaman yalan söyledin. METİN – Seni tanımam lazımdı ve iyi biri olduğuna karar verdim. YUSUF – Bu elbise niye. METİN – Bu bir iş yemeğiydi. Ayrıca biraz yakışıklı görünmen fena olmaz. YUSUF – Vay be kadere bak. METİN – Kader hayatını kontrol etmez. Kader hayatındaki noktalardır. Bunları nasıl birleştireceğin senin elinde. Her noktaya geldiğinde bir seçim yapmak zorunda kalırsın seçimlerinin sonucu ise hayatını belirler. YUSUF – Ne yani ailenin kaza yapması kader değil mi? METİN – Hayır. O kaza babamın seçiminin bir sonucu. O gün pikniğe gitmeseydik babam ısrar etmeseydi kaza olmazdı.

Yusuf’un arkasında tekerlekli sandalye de Sevinç gelir.

METİN – Seni biriyle tanıştıracağım. Metin ayağa kalkar

SEVİNÇ – Beni çağırmışsın abi.

152

Yusuf manzaraya bakar Sevinç’in sesini duyunca şaşırır. Sevinç’i Yusuf’un karşısına getirir. Sevinç’te şaşırır.

YUSUF – Sevinç. SEVİNÇ – Ne yapıyorsun abi? YUSUF – Abi mi? Kardeşim yok demiştin. METİN – Erkek kardeşim yok demiştim. Kız kardeşim yok demedim. SEVİNÇ – Siz tanışıyor musunuz? YUSUF – Senden önceki ev arkadaşım. SEVİNÇ – Abi. METİN – Seninle tartıştığım için üzgünüm ama bir araya gelmeniz için senin dışarıda kalman gerekiyordu. Bunları sonra konuşuruz. Siz bir konuşun ben geliyorum.

Sevinç’i alnından öper ve gider. SEVİNÇ – Abi…

Baş başa kalırlar Sevinç konuşmaz. Yusuf lafa girer.

YUSUF – Nasılsın? Bacakların nasıl? SEVİNÇ – Merak ettiğin buysa hala hissetmiyorum.

Sinirli şekilde cevap verir. YUSUF – Sevinç çok üzgünüm gerçekten özür… SEVİNÇ – Benden özür dileme lütfen. İstediğin her şeyi söyleyebilirsin ama özür dileme. YUSUF – Sen haklıydın ben seni seviyorum. SEVİNÇ – Ama vapuru kaçırdın. YUSUF – Ama seni seviyorum. SEVİNÇ – Bunu keşke o gün de söyleseydin. YUSUF – Korktum. SEVİNÇ – Korktun mu? Güldürme beni.

153

YUSUF – Evet korktum bana bir bak etrafımda sevdiğim insanlara bak. Hiç biri hayatta değil. Hepsi terk ediyor vazgeçiyor benden. Benim adım Yusuf olmasının sebebini merak ettin mi hiç? Yusuf peygamberin hikayesini biliyor musun? Babası Yusuf’tan vazgeçtikten sonra kavuşmuşlar. Babamla annemin çocukları olmuyormuş. Kaç doktor gezmişler olmamış. Vazgeçmişler çocuktan. Onlar vazgeçtikten bir bucuk iki ay sonra annem bana hamile olduğunu anlamış. Yani ben en başta vazgeçilendim. Bir kere Yusuf okununca kulağıma hep vazgeçilen oldum. Ben vazgeçilenim evet önce babam terk etti o beni ayakta tutuyordu. Gidince düştüm. Olsun annem var dedim benim yerime düşünüyor benim yerime hareket ediyor. Benim adıma karar veriyor beynim gibi davranıyor. O da gitti terk etti. Olsun dedim bundan sonra düşünmem ne olacak abin var nasıl olsa. Metin abi benim elim kolum oldu, korudu baktı yardım etti. Annem öldükten hemen sonra o da gitti. Sen olmasaydın bende gidecektim, herkes gitmiş zaten ben kalsam ne olacak ki? Ama gidemedim, sen kalbimi doldurdun yüreğim oldun. Evet kendime itiraf etmem zor oldu çünkü seninde vazgeçmenden korktum ama korkunun ecele faydası yok değil mi? SEVİNÇ – O zaman benimle neden birlikte oldun. YUSUF – Hataydı. Gelecekte yüzüne vurulabilecek bir şey yapmak istemezdim hala da istemem. Ben seni seviyorum sana zarar veremem. SEVİNÇ – Hastaneye neden gelmedin. YUSUF – Geldim Kaan vardı yanında elini tutuyordu. Ne yapmamı bekliyordun. SEVİNÇ – Kendimde bile değildim doktor söyledi ben uyurken gelmiş biraz oturup gitmiş. YUSUF – Lütfen yaşananları düzeltmeme izin ver.

Garson büyük fincanda iki kahve getirir. SEVİNÇ – Ya yine korkarsan.

Sevinç’in ellerini tutar. *Sevinç geri çekmek ister Yusuf bırakmaz.

154

YUSUF – Artık korkmuyorum, *artık korkmuyorum.

Sevinç mutlu olur. Yusuf ellerini bırakır. SEVİNÇ – Bende seni seviyorum ama bir daha böyle bir şey yaşamak istemiyorum. YUSUF – Söz veriyorum.

Sevinç kahve fincanını avuçlayarak alır, Yusuf lafını bitirmeden bacaklarına döker. Yusuf hemen kalkar masadaki peçeteyle bacaklarının üstünü temizlemeye çalışıyor.

YUSUF – Tamam temizliyorum. SEVİNÇ – Çok sıcakmış. Bacaklarım yandı. YUSUF – Bunu hissettin mi? SEVİNÇ – Evet tabi ki hissettim.

Yusuf biraz duraksar ve Sevinç’e bakar. Sevinç sevinçle hissetim diye tekrar eder.

SEVİNÇ – Hissettim hissediyorum… Birbirlerine sarılırlar. Yukarda pencereden Metin ile Aylin onları izler.

191.Restaurant 2 İç – Gün Aylin merakla Metin’e bakar.

AYL İN – Her şeyi ona mı bıraktın? METİN – Evet. AYL İN – Şimdi ne yapacaksın? METİN – Bundan sonrası onların hayatları hiçbir şekilde müdahale etmeyeceğim. Sende eski işine dönebilirsin. AYL İN – Tabi Metin Bey

192.Ev İç – Gece 2 yıl sonra güzel ve lüks bir evde Sevinç’in doğum günü partisi verilir. Partide tüm arkadaşları Armina, Selin, Canan, İsmail, Bulut, Emre, Okan, Tayfun, Metin Aylin ve başka kişilerde vardır. Herkesin keyfi yerindedir orkestra arkada şarkı çalar. İsmail Armina ile konuşmayı başarmıştır. Pasta

155

gelir. Yusuf ve Sevinç’in parmaklarında nikah yüzükleri vardır, detay olarak bulunur.

RABARBA – İyi ki doğdun Sevinç, İyi ki doğdun Sevinç, iyi ki doğdun iyi ki doğdun iyi ki doğdun Sevinç.

Sevinç mumları üfler .

SEVİNÇ – Hepinize teşekkür ederim. Arkadaşları sırayla hediyelerini verirler. Yusuf Sevinç’in yanından ayrılmaz.

SELİN – Doğum günün kutlu olsun canım SEVİNÇ – Teşekkür ederim. ARMİNA – Doğum günün kutlu olsun. SEVİNÇ – Teşekkür ederim canım. TAYFUN – Doğum günü kutlu olsun yenge. YUSUF – İsmail şunun ağzına vursana.

Gözleri İsmail’i arar. YUSUF – İsmail nerde?

İsmail orkestranın yanına gidip mikrofonu alır ve konuşmaya başlar.

İSMAİL – Herkes duyuyor mu? İsmail’e bakarlar.

İSMAİL – Evet bugün Sevinç’in doğum günü. Doğum günü kutlu olsun Sevinç. SEVİNÇ – Teşekkür ederim. YUSUF – Ne yapıyor oğlum bu. İndirin sahneden. İSMAİL – Sevgili arkadaşım kan kardeşim Yusuf eminim güzel bir hediye hazırlamıştır ama bunu elbette bizim yanımızda vermez. YUSUF – Senin yanında asla vermem.

Gülerler. Herkes keyiflidir. İSMAİL – Bende bunu diyorum. Madem bizim yanımızda veremeyeceğin kadar özel bir hediye o zaman verme. Ama bu insanlar senin sevgiline bir hediye vermeni ya da sürpriz yapmanı bekliyorlar. Buraya gel ve ona şarkı söyle. YUSUF – Hayatta olmaz. RABARBA – Aaa, olur olur. Hadi

156

Sevinç ikna edici bir tonla konuşur. SEVİNÇ – Korkuyor musun?

Yusuf Sevinç’e uzun uzun bakar ve cevap verir.

YUSUF – Asla. Sevinç’i dudağından çok hafif bir şekilde öper ve sahneye doğru gider.

İSMAİL – Evet buraya gel kardeşim. Yusuf sahneye çıkar İsmail mikrofonu verir ve sahneden iner. Yusuf İsmail’e bakarak konuşur.

YUSUF – Çıkışta dayak var. Herkes güler. Yusuf orkestraya döner ve şarkıyı söyler. Orkestra düş sokağı sakinleri – sevdan bir ateş şarkısını çalmaya başlar ve Yusuf bu şarkıyı söyler. Nakarata gelene kadar söyler.

193.Ev Dış – Gece Şarkı arka fonda devam eder. Yusuf ve Sevinç misafirleri yolcu eder. Sevinç ayakta koltuk değnekleri ile durur. Herkesle sarılırlar. Selin ve Canan gelir.

SELİN – Canım kendine iyi bak görüşürüz. CANAN – Görüşürüz canım.

Erkekler gelir. BULUT – Kanka görüşürüz. Sevinç tekrar doğum günü kutlu olsun. EMRE – Nice birlikte yıllara. TAYFUN – İyi geceler. SEVİNÇ - Sağolun YUSUF – İyi geceler.

Metin ve Aylin gelir. AYL İN – İyi geceler, inşallah hep böyle mutlu olursunuz. RABARBA - Sağol Aylin abla. METİN – (Sevinç’e) Canım kendini fazla yorma dikkat et kendine. SEVİNÇ – Merak etme abi. METİN – Yusuf

157

YUSUF – Abi Birbirlerine sarılırlar. Metin giderken Yusuf cebinden saati çıkarır.

YUSUF – Abi saat bende kaldı. METİN – Unutmuşum sağol. SEVİNÇ – Babamın saati mi o? METİN – Evet. Yusuf’a güvenmekte haklıymışım. Hadi iyi geceler.

İsmail ve Armina gelir. İsmail Yusuf’la Armina Sevinç’le konuşur.

YUSUF – Hayırdır. İSMAİL – Hayırlısı. YUSUF – Çok sevindim kardeşim ama bu günün hesabını soracağım. SEVİNÇ – Armina siz. ARMİNA – Evet bir deneyelim dedik. SEVİNÇ – Canım inşallah mutlu olsun. RABARBA – İyi geceler.

Armina ve İsmail’de taksiye binip giderler. Yusuf ve Sevinç kapıda baş başa kalırlar.

SEVİNÇ – Ee hediyem nerede?

Yusuf Sevinç’in elinden değneklerini alır ve içeri koyar. Cebinden göz bandı çıkarır ve Sevinç’e verir. Sevinç gözlerini kapatır. Sevinç’i kucağına alır ve içeri girer. Üst kata yatak odalarına götürür.

SEVİNÇ – Kucağına almana gerek yok artık yürüyebiliyorum. YUSUF – İhtiyacın olduğu için değil seni el üstünde tutmak istediğim için kucağıma alıyorum.

Sevinç’in hoşuna gider. SEVİNÇ – Yanağını getir.

Yusuf’u yanağından öper.

158

194.Ev Yatak Odası İç – Gece Sevinç Yusuf’un kucağında içeri girerler. Yusuf Sevinç’i yatağa bırakır. Masaların üstünde evlilik fotoğrafları vardır.

SEVİNÇ – Yatak odasına mı geldik. YUSUF – Evet.

Sevinç konuşurken Yusuf ufak bir uzaktan kumandanın açma düğmesine basar. Tavanın üst kısmı açılır ve sadece altındaki cam kalır. Gökyüzü çok net görünüyordur.

SEVİNÇ – (gülerek)Yine fosforlu yıldız mı aldın? YUSUF – Hayır.

Yusuf yanına oturur ve gözlerini açmaya yardım eder.

YUSUF – Tamam gözlerini açabilirsin. Sevinç gözlerini açar ve gördüğü manzara karşısında çok şaşırır. Şaşkınlığı atlatınca konuşmaya başlar.

SEVİNÇ – Manzarayı seyretmek ister misin? Yusuf güler ve yanına uzanır. El ele tutuşurlar.

YUSUF – Biliyor musun haklısın. Dünya küçük. SEVİNÇ – İnsanlar çok. YUSUF – Yaşamanın bedeli bu birileri ölmeli. SEVİNÇ – *Birileri ölmeli ki yeni geleceklere yer açılmalı.

*Konuşurken tutuştukları elini karnına götürür ve Yusuf’a bakar. Yusuf Sevinç’e döner ve alnında öper. Öpüşmeye başlarlar. Arada Yusuf bırakıp konuşmaya çalışır. Bu sırada gittikçe onlarda uzaklaşıp gökyüzüne doğru çıkarız.

YUSUF – Ama tamamen iyileşmelisin. Sevinç öpmeye devam eder.

YUSUF – Okulda var. SEVİNÇ – Üstünü çıkar. Hadi.

Sevişmeye devam ederler. Yeterince yükseğe çıktıktan sonra artık onları değil yavaşça gökyüzünü görürüz. Yıldızlarla dolu güzel bir gece vardır.

- Son -