Finanse przedsiębiorstwa
• elementy sprawozdania finansowego;
• analiza wskaźnikowa wyników finansowych.
Sprawozdawczość finansowa
Sprawozdania rzeczowe – zawierają dane liczbowe opisujące działalność jednostki w wartościach naturalnych (struktura, produkcja)
Sprawozdania finansowe – zawiera zagregowane informacje o zdarzeniach gospodarczych i transakcjach wyrażone w jednostkach pieniężnych. Celem jest dostarczenie informacji o sytuacji przedsiębiorstwa i wynikach działania.
Sprawozdanie finansowe:
◦ Ułatwia podejmowanie decyzji dotyczących
dalszego funkcjonowania firmy;
◦ Umożliwia porównanie wyników firmy z
innymi, podobnymi przedsiębiorstwami;
◦ Dostarcza informacji o wartości
przedsiębiorstwa.
Podstawowe elementy sprawozdania
finansowego:
◦ Bilans – informuje o wielkości, strukturze i
zmianach środków gospodarczych (majątku)
przedsiębiorstwa oraz źródłach finansowania
tych środków;
◦ Rachunek zysków i strat – zawiera informację
na temat kosztów, przychodów oraz zysku
przedsiębiorstwa
Jednostki, których sprawozdania podlegają
obowiązkowi badania przez biegłego
rewidenta, muszą także sporządzać:
◦ Rachunek przepływów pieniężnych (cash-
flow) – jest to zestawienie informacji o
zmianach w strumieniach pieniężnych, czyli o
wpływach i wydatkach pieniężnych;
◦ Zestawienie zmian w kapitale własnym –
informacja o zmianach w poszczególnych
pozycjach kapitałów własnych firmy.
Obowiązek sprawozdawczości
Zgodnie z art.. 2 uor: ◦ spółki handlowe (osobowe i kapitałowe, w tym
również w organizacji) oraz spółki cywilne, a także inne osoby prawne, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego;;
◦ Osoby fizyczne, spółki cywilne, jawne i partnerskie – o ile ich przychody przekroczyły 1200 000 euro;
◦ Fundusze powiernicze, emerytalne, inwestycyjne, banki, towarzystwa ubezpieczeniowe;
◦ JST
◦ Zagraniczne osoby fizyczne i prawne w odniesieniu do prowadzonej w Polsce działalności
Badanie biegłego rewidenta
Badaniu podlegają sprawozdania:
◦ Banków;
◦ Ubezpieczycieli;
◦ Spółek akcyjnych;
◦ Jednostek, które osiągnęły lub przekroczyły 2
z 3 wielkości:
Średnie roczne zatrudnienie – 50 etatów;
Suma aktywów = 2,5 mln euro;
Przychód ze sprzedaży i operacji finansowych = 5
mln euro
Funkcje sprawozdań
Kontrolna – weryfikacja stanu przedstawionego w sprawozdaniu z rzeczywistością;
Statystyczna – zestawienie wyników jednostki z innymi przedsiębiorstwami z danej branży,
Planistyczna – związana z tworzenie planów dalszego funkcjonowania firmy;
Zarządcza – ułatwiająca kierownictwu podejmowania decyzji
Motywująca
Cechy sprawozdań
Prawdziwość – zgodność z rzeczywistym stanem;
Sprawdzalność – możliwość zweryfikowania danych na podstawie dokumentacji źródłowej (księgowej);
Kompletność – nie może być pominięte żadne zdarzenie gospodarcze ani żaden składnik majątku;
Przejrzystość i zrozumiałość – dane prezentowane w sprawozdaniu muszą być łatwe do odczytania i jednoznaczne;
Wiarygodność – bezstronne prezentowanie danych oraz bezstronna ocena.
Ciągłość – informacje z okres poprzedniego muszą pokrywać się z danymi okresu następującego;
Porównywalność – jednolite zasady i procedury dotyczące obliczeń i sposobu prezentacji wyników finansowych;
Terminowość – obowiązek sporządzania sprawozdania w określonych terminach (kwartalne, roczne)
Interesariusze sprawozdań
Zarząd;
Kierownicy;
Pracownicy;
Właściciele, rada nadzorcza;
Banki;
Dostawcy/odbiorcy;
Fundusze emerytalne, ubezpieczeniowe, inwestycyjne;
Inwestorzy indywidualni;
Biegli rewidenci;
Władze państwowe i lokalne;
Konkurencja.
Bilans
Jest zestawieniem składników majątkowych, posiadanych lub kontrolowanych przez przedsiębiorstwo oraz źródeł ich finansowania.
Jest zestawieniem statycznym – określa stan aktywów i pasywów w określonym momencie (na określony dzień)
Źródłem są konta bilansowe, wartość aktywów wynika z wartości księgowej (zakupu) skorygowanej o odpisy amortyzacyjne, odpisy aktualizujące wartość aktywów trwałych, zapasy i wartość należności.
Bilans
Suma bilansowa – wartość aktywów i
odpowiadających im pasywów (A zawsze
równe P)
Aktywa prezentowane są według
wzrastającej płynności (czyli możliwości
ich zamiany na pieniądz)
Pasywa prezentowane są wg malejących
terminów wymagalności (zwrotu, zapłaty)
Bilans
Aktywa:
◦ Trwałe (których okres użytkowania > 1 rok)
Wartości niematerialne i prawne;
Rzeczowe składniki majątku trwałego;
Należności długoterminowe;
Inwestycje długoterminowe;
Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe.
◦ Obrotowe:
Zapasy
Należności krótkoterminowe;
Inwestycje krótkoterminowe
Bilans
Pasywa;
◦ Kapitał własny:
Kapitał podstawowy;
Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wartość
ujemna);
Kapitał zapasowy;
Kapitał z aktualizacji wyceny;
Pozostałe kapitały rezerwowe;
Zysk (strata) z lat ubiegłych
Zysk (strata) netto.
Bilans
Pasywa:
◦ Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
Rezerwy na zobowiązania;
Zobowiązania długoterminowe;
Zobowiązania krótkoterminowe;
Rozliczenia międzyokresowe
Rachunek zysków i strat (rzis)
Jest zestawieniem dynamicznym, tj.
prezentuje wielkości strumieniowe;
Pozwala ustalić strukturę wyniku
finansowego;
Celem jest pomiar wyniku
ekonomicznego przedsiębiorstwa
RZiS
Wynik finansowy
◦ Jest różnicą przychodów i kosztów
◦ K>P = strata
◦ K<P = zysk
◦ Czyli wynik finansowy (zysk/strata) =
przychody – koszty.
RZiS
Przychody – uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznej o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów albo zmniejszenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli
RZiS
Koszty – uprawdopodobnione zmniejszenie korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
RZiS
W sporządzania rzis naczelną zasadą jest zasada memoriału, która polega na przyporządkowaniu w danym okresie tylko tych przychodów i kosztów, które tego okresu dotyczą. A więc liczy się tylko moment powstania przychodu lub kosztu, a nie moment wpływu lub wydatku pieniędzy.
Zasada współmierności przychodów i kosztów – nakazuje przypisanie danym przychodom tylko te koszty, które im faktycznie odpowiadają.
RZiS
RZiS może być sporządzony:
◦ W układzie pionowym lub poziomym;
◦ W wariancie kalkulacyjnym – ujmuje koszt uzyskania przychodu podstawowej działalności operacyjnej w postaci kosztu wytworzenia sprzedanych produktów powiększonego o koszty sprzedaży i zarządu;
◦ W układzie porównawczym – ujmuje koszty wg rodzajów skorygowanych kwotą zmiany stanu produktów lub produktów wytworzonych na własne potrzeby.
RZiS
Elementy RZiS: ◦ Przychody z działalności operacyjnej;
◦ Koszty działalności operacyjnej;
◦ Pozostała działalność operacyjna;
◦ Przychody finansowe;
◦ Koszty finansowe;
◦ Przychody nadzwyczajne;
◦ Koszty nadzwyczajne;
◦ Zysk (strata) brutto;
◦ Podatek
◦ Zysk (strata) netto.
Cash flow – „zysk jest opinią,
gotówka jest faktem” Rachunek przepływów pieniężnych (cash
flow)
◦ Ukazuje wszystkie wpływy i rozchody środków
pieniężnych w danym okresie;
◦ Dostarcza informacji o elementach przepływów
środków sensie materialnym, a nie finansowym;
◦ Informuje o ilości wolnej gotówki w firmie;
◦ Informuje o płynności finansowej
przedsiębiorstwa
◦ Cash is king!
Cash flow
Przepływy pieniężne określa się jako
różnicę między wpływami a wydatkami
(strumieniami dodatnimi a ujemnymi) za
dany okres.
Stan początkowy środków pieniężnych +
wpływy – wypływy = stan końcowy
środków pieniężnych >= 0.
Cash flow
Źródłem środków pieniężnych może być:
◦ Zwiększenie pasywów (np. zaciągnięcie długu)
◦ Zmniejszenie aktywów (np. dezinwestycje,
spłata należności)
Zmniejszenie środków pieniężnych:
◦ Zmniejszenie pasywów;
◦ Zwiększenie aktywów (np. inwestycje,
zwiększenie aktywów obrotowych,
należności).
Cash flow
Działalność operacyjna:
◦ Dodatnie przepływy z d.o. świadczą płynności
finansowej i możliwości inwestowania
nadwyżki gotówki np. w aktywa trwałe lub
spłaty zobowiązań;
◦ Ujemne przepływy – świadczą o niskiej
rentowności, problemach ze ściągalnością
należności, gromadzeniem zapasów (np. w
związku z nagłym spadkiem popytu albo
błędną prognozą dotyczącą popytu).
Cash flow
Działalność inwestycyjna:
◦ Przepływy dodatnie gdy przedsiębiorstwo
upłynnia majątek. Może świadczyć o
problemach finansowych.
◦ Przepływy ujemna – świadczą o działalności
inwestycyjnej, gromadzeniu aktywów trwałych.
Wprawdzie może dojść do przejściowych
kłopotów z płynnością, ale inwestycje powinny
w przyszłości przynieść dodatkowy zysk i
finalnie zwiększyć przepływy.
Cash flow
Działalność finansowa:
◦ Dodatnie przepływy – firma pozyskuje kapitał,
np. emisja akcji, ale także poprzez kapitał obcy,
czyli zadłuża się (zazwyczaj sytuacja ta dotyczy
okresu rozwoju firmy);
◦ Ujemne przepływy – firma zwraca kapitał (np.
wykup akcji) albo (zazwyczaj) spłata
zadłużenia.
Cash flow
Idea cash flow wiąże się z przesunięciem czasowym powstawania kosztów i wydatków oraz przychodów i wpływów.
Tworzenie cash flow jest zatem korektą zysku wpracowanego w okresie sprawozdawczym o faktycznie poniesione wydatki i faktycznie otrzymane wpływy.
Zazwyczaj największy wpływ na cash flow ma amortyzacja, która nie jest faktycznie poniesionym wydatkiem oraz (w przypadku przedsiębiorstwa produkcyjnego) zapasy, które stanowią wydatek, ale nie są kosztem (dopóki nie zostaną sprzedane).
Cash flow
Metody sporządzania cash flow:
◦ Pośrednia – poprzez wykorzystanie informacji
z bilansu i rzis oraz naniesienie korekt;
◦ Bezpośrednia – poprzez zestawienie
wszystkich dokonanych wydatków oraz
otrzymanych wpływów (jest szczegółowa i
wymaga drobiazgowej analizy ewidencji
księgowej.
Zdarzenia
gospodarcz
e
Przychó
d
Koszt Wpływ
gotówki
Wypływ
gotówki
Sprzedaż na
kredyt kupiecki X
Zakup majątku
trwałego X
Wypłata
dywidend X
Spłata odsetek
od kredytu X X
Spłata kredytu X
Emisja akcji X
Zdarzenia
gospodarcze
Przychód Koszt Wpływ
gotówki
Wypływ
gotówki
Zaciągnięcie
kredytu X
Zakup majątku
trwałego X
Amortyzacja X
Spisanie
zapasów na
straty
X
Otrzymanie
należności X
Dywidendy
otrzymane X X
Analiza wskaźnikowa
Istotą analizy wskaźnikowej jest ocena i charakterystyka różnych aspektów działalności przedsiębiorstwa.
W zależności od potrzeb i zainteresowań różne grupy odbiorców ograniczają zakres wskaźników wykorzystywanych w analizie.
Najbardziej typowe rozwiązanie pozwala wyróżnić pięć obszarów analizy wskaźnikowej, służących ocenie:
- płynności finansowej,
- zadłużenia i zdolności do obsługi długu,
- sprawności działania,
- rentowności,
- rynkowej wartości akcji i kapitału.
Istota analizy wskaźnikowej
Wszystkie wskaźniki wykorzystywane w analizie finansowej mogą być obliczane:
- na podstawie danych wyrażających stan zjawiska na początku i końcu okresu sprawozdawczego,
- na podstawie wielkości średnich.
Analiza finansowa jest szybką i efektywną metodą wglądu w operacje gospodarcze i wyniki funkcjonowania przedsiębiorstwa.
W analizie wskaźnikowej najistotniejsza jest interpretacja i kryteria oceny poziomu wskaźników oraz ich zmian w czasie.
Opiera się jednak na przeszłości przedsiębiorstwa, ale wraz z analizą otoczenia może służyć do kształtowania jego przyszłości.
Badanie płynności finansowej
przedsiębiorstwa Płynność – zdolność do terminowego
regulowania zobowiązań bieżących. Nie należy mylić tego pojęcia z wypłacalnością ani płynnością majątku.
Pomiaru można dokonać wieloma sposobami. Najczęściej do tego celu służą: - wskaźnik bieżącej płynności finansowej,
- wskaźnik przyspieszonej płynności finansowej
- wskaźnik środków pieniężnych
- wskaźnik natychmiastowej płynności finansowej
Wskaźnik bieżącej płynności
finansowej Wskaźnik ten ustala się wg formuły:
Wskaźnik informuje o zdolności przedsiębiorstwa do terminowego regulowania zobowiązań krótkoterminowych w oparciu o aktywa bieżące. Stanowią je zasoby majątkowe podlegające konwersji na gotówkę w okresie roku bilansowego (zapasy, należności) oraz posiadane środki pieniężne i ich substytuty
Wzrost wskaźnika informuje o poprawie płynności finansowej, zaś spadek o jej pogorszeniu
Jego optymalny poziom to przedział 1,2-2,0
Wskaźnik płynności przyspieszonej
Przyjęcie do oceny płynności finansowej przedsiębiorstwa łącznych jego aktywów bieżących zaciemnia obraz zdolności tego przedsiębiorstwa do wywiązywania się ze zobowiązań krótkoterminowych. Powstaje więc potrzeba wyłączenia z tych aktywów zapasów, które nie mogą być odpowiednio szybko upłynnione
Dodatkowo więc wykorzystuje się:
Wskaźnik pokazuje stopień pokrycia zobowiązań krótkoterminowych aktywami o dużym stopniu płynności. Wartość satysfakcjonująca wynosi 1.
Wskaźnik środków pieniężnych
Ustala się go według formuły:
W liczniku uwzględnia się tylko te aktywa, których zdolność do regulowania zobowiązań jest najszybsza. Określa zatem jaka część zobowiązań może być uregulowana w oparciu o te aktywa, które nie są już związane w procesie operacyjnym, a mają postać gotówki lub inwestycji krótkoterminowych o charakterze jej substytutów
Brak środków pieniężnych na koncie nie oznacza jednak utraty płynności finansowej przez przedsiębiorstwo
Wskaźnik natychmiastowej
płynności W literaturze proponuje się także bardziej
rygorystyczne podejście. Jest nim obliczenie wskaźnika natychmiastowej płynności, który jest stosunkiem środków pieniężnych i takich ich substytutów, z których można odzyskać gotówkę do 3 miesięcy, do zobowiązań natychmiast wymagalnych:
Nie ma wypracowanego standardu co do poziomu tego wskaźnika. Przedsiębiorstwo musi zatem porównywać go w czasie
Skutki utraty płynności finansowej
Pogorszenie pozycji rynkowej w porównaniu do konkurentów
(dostawcy żądają przedpłat; brak możliwości szerokiego
kredytowania odbiorców – utrata części klientów)
Utrata elastyczności w podejmowaniu decyzji
Pogorszenie wyników finansowych (kupno surowców w małych
partiach, często przez pośredników, pojawiają się karne odsetki)
Ograniczenie rozwoju przedsiębiorstwa – przedsiębiorstwo zostaje
odcięte od dopływu źródeł finansowania, nie może kontynuować
inwestycji rozpoczętych i rozpoczynać nowych
Utrata płynności finansowej jest pierwszym z symptomów
upadłości przedsiębiorstwa
Analiza rentowności
przedsiębiorstwa Rentowność odzwierciedla w najbardziej syntetycznej formie efektywność
gospodarowania w przedsiębiorstwie.
Wskaźniki rentowności stanowią relację zysku do kapitału.
Analiza rentowności narzuca konieczność porównania wielkości osiągniętych z wielkościami z okresów poprzednich bądź planowanymi
Ogólnie można wyróżnić 3 rodzaje rentowności:
- rentowność sprzedaży (rentowność handlowa),
- rentowność majątku (rentowność ekonomiczna),
- rentowność zaangażowanych kapitałów własnych (rentowność finansowa).
Do ustalenia wskaźników rentowności sprzedaży wykorzystuje się dane zawarte w rachunku zysków i strat.
Rentowność sprzedaży Rentowność sprzedaży pokazuje jak przedsiębiorstwo radzi sobie na rynku
produktów, które oferuje klientom. Jest więc ona wyrazem:
- ilości sprzedanych produktów,
- struktury asortymentowej wyrobów o różnej rentowności jednostkowej,
- polityki cen,
- poziomu jednostkowych kosztów własnych sprzedaży.
Rentowność sprzedaży netto (zwrot ze sprzedaży) informuje o udziale zysku netto w wartości sprzedaży. Im niższy jest ten wskaźnik tym większa wartość sprzedaży musi być zrealizowana dla osiągnięcia określonej kwoty zysku
Rentowność aktywów
Rentowność ta informuje o wielkości zysku netto przypadającego na jednostkę źródeł finansowania zaangażowanych w aktywa przedsiębiorstwa. Najczęściej ustala się ją w procentach:
Wskaźnik ROA (stopa zwrotu z aktywów) wyznacza ogólną zdolność aktywów przedsiębiorstwa do generowania zysków, czyli pokazuje jak firma efektywnie zarządza swoimi aktywami
Im wyższa wartość wskaźnika tym korzystniejsza sytuacja finansowa firmy
W sytuacji kiedy firma ponosi straty do ustalenia rentowności można wykorzystać zysk z działalności operacyjnej:
Tak ustalony wskaźnik może być wykorzystany do porównań międzyzakładowych
Rentowność kapitałów własnych
Rentownością finansową interesują się przede wszystkim inwestorzy. Pozwala ona ustalić stopę zysku, jaką przynosi inwestycja w akcje albo udziały danej firmy. Wyraża ją następująca relacja:
Im wartość ROE jest wyższa tym korzystniejsza jest sytuacja finansowa przedsiębiorstwa i jego akcjonariuszy
Ocena sprawności działania
przedsiębiorstwa
Wskaźniki sprawności służą do pomiaru
aktywności gospodarczej w zakresie
wykorzystania posiadanych zasobów
materialnych i kapitału intelektualnego.
Można je ująć w trzech grupach:
- wskaźniki oparte na kosztach firmy,
- wskaźniki rotacji,
- wskaźniki gospodarowania zasobami
Wskaźniki aktywności oparte na
kosztach
Wskaźnik ten obrazuje jaką część przychodów ze sprzedaży produktów uzyskanych z podstawowej działalności przeznacza się na pokrycie kosztów wytworzenia tych produktów. Im mniej przychodów pochłania ta grupa kosztów tym większe szanse na wyższy wynik finansowy
Wskaźnik ten informuje o udziale kosztów administracyjnych w wartości sprzedaży. Koszty te w przedsiębiorstwach przemysłowych zawierają się w przedziale 5-15%.
Wskaźnik ten obrazuje ile procent przychodów ze sprzedaży trzeba będzie oddać dawcom kapitału obcego
Wskaźniki rotacji
Wskaźnik ten określa ile razy przychód ze sprzedaży jest większy od aktywów posiadanych przez firmę. Jego wielkość zależy od specyfiki branży
Wskaźnik udziela informacji na pytanie ile razy w ciągu badanego okresu nastąpi odnowienie stanu zapasów. Jeśli firma zwiększa go oznacza to zapasy starczają na coraz mniejszą liczbę dni sprzedaży
Wskaźnik określa ile razy w ciągu roku firma odtwarza stan swoich należności. Powinien oscylować w przedziale 7-10. Poniżej 7 może oznaczać że przedsiębiorstwo zbyt długo kredytuje swoich klientów
Poziom zadłużenia przedsiębiorstwa
Ocena ma na celu ustalenie, kto
dostarczył firmie środków: właściciele czy
zewnętrzni kredytodawcy.
Najistotniejsze wskaźniki:
Wskaźnik ogólnego zadłużenia,
wskaźnik zadłużenia kapitału własnego,
wskaźnik zadłużenia długoterminowego,
wskaźnik zadłużenia środków trwałych
wskaźnik pokrycia aktywów trwałych kapitałami stałymi
wskaźnik trwałości struktury finansowania
Wskaźnik zastosowania kapitału własnego
Wskaźnik ogólnej sytuacji finansowej
Wskaźnik ogólnego zadłużenia
wskaźnik ogólnego zadłużenia = (zobowiązania ogółem / aktywa ogółem) x 100%
wskaźnik określa udział zobowiązań w finansowaniu majątku przedsiębiorstwa,
wysoki wskaźnik świadczy o dużym ryzyku finansowym – utracie zdolności do zwrotu długów,
wg standardów zachodnich, jeżeli nie została zachwiana równowaga między kapitałem obcym a kapitałem własnym, wskaźnik ten powinien oscylować w przedziale 0,57 – 0,67.
Wskaźnik zadłużenia kapitału
własnego wskaźnik zadłużenia kapitału własnego = kapitał
własny/zobowiązania ogółem
wskaźnik ten określa stopień zaangażowania kapitału obcego w stosunku do kapitału własnego,
wskazuje na możliwość pokrycia zobowiązań kapitałami własnymi,
wg standardów zachodnich za racjonalny poziom wskaźnika przyjmuje się w małym biznesie proporcję 3:1, dla średnich i dużych firm zaleca się relację 1:1.
Wskaźnik zadłużenia
długoterminowego,
wskaźnik zadłużenia długoterminowego = zobowiązania długoterminowe / kapitał własny
wskaźnik długu, ryzyka – dotyczy długów spłacanych w okresie dłuższym niż rok od daty sporządzenia bilansu,
zadowalający poziom tego wskaźnika wynosi 0,5,
wskaźnik wyższy niż 1,0 świadczy, że zobowiązania długoterminowe są wyższe niż kapitał własny,
za racjonalny wskaźnik długu przyjmuje się przedział 0,5 – 1,0.
Wskaźnik pokrycia aktywów
trwałych kapitałami stałymi
wskaźnik pokrycia aktywów trwałych kapitałami stałymi = kapitał własny wraz z kapitałami mniejszościowymi + zobowiązania długoterminowe + długoterminowe rozliczenia międzyokresowe / aktywa trwałe
Umożliwia sprawdzenie czy w spółce została zachowana tzw. złota reguła finansowa, zgodnie z którą aktywa trwałe powinny być finansowane kapitałem długoterminowym, czyli takim który jest do dyspozycji przedsiębiorstwa ponad 1 rok.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym większe bezpieczeństwo finansowe spółki.
Jeśli jest większy od 1 oznacza to zapewnioną długoterminową płynność
Wskaźnik trwałości struktury
finansowania Wskaźnik trwałości struktury finansowania =
(kapitał własny wraz z kapitałami mniejszości + zobowiązania długoterminowe z rezerwami)/ aktywa ogółem.
Pokazuje, jaki jest udział kapitałów długoterminowych finansowaniu majątku przedsiębiorstwa.
Wysokie wartości oznaczają wyższy stopień bezpieczeństwa finansowego.
Wskaźnik zastosowania kapitału
własnego
Wskaźnik zastosowania kapitału własnego
= kapitał własny wraz z udziałami
mniejszości/ aktywa trwałe
Ukazuje, w jakim stopniu aktywa trwałe są
finansowane przez kapitał pochodzący od
udziałowców lub akcjonariatu.
Im wyższy, tym lepiej
Wskaźnik zastosowania kapitału
obcego Wskaźnik zastosowania kapitału obcego =
zobowiązania i rezerwy/aktywa obrotowe
W celu przeprowadzenia analizy
finansowej przedsiębiorstwa, przez
zobowiązania rozumie się również
rezerwy na zobowiązania i rozliczenia
międzyokresowe znajdujące się po stronie
pasywów.
Zdolność przedsiębiorstwa do
obsługi długu Ocenie możliwości zwrotu przyznanych kredytów
służą wskaźniki:
wskaźnik pokrycia obsługi długu (wiarygodności
kredytowej),
wskaźnik pokrycia zobowiązań odsetkowych,
wskaźnik pokrycia obsługi kredytu z cash flow.
Wskaźnik pokrycia obsługi długu
(wiarygodności kredytowej)
wskaźnik pokrycia obsługi długu I = (zysk przed
opodatkowaniem + odsetki) / (raty kapitałowe + odsetki)
wskaźnik informuje ile razy zysk w działalności przedsiębiorstwa pokrywa roczne spłaty kredytu długoterminowego i odsetki,
określa stopień zabezpieczenia obsługi kredytu przez wygospodarowany w przedsiębiorstwie zysk,
wysokość wskaźnika zależy od kondycji finansowej firmy i powinna być większa od 1 (minimum 1,2; wg Banku Światowego minimum - 1,3, optimum 2,5).
Wskaźnik pokrycia obsługi długu
(wiarygodności kredytowej)
wskaźnik pokrycia obsługi długu II = zysk po opodatkowaniu / (raty
kapitałowe + odsetki)
uznawany za bardziej uzasadniony do liczenia wskaźnika pokrycia
obsługi długu,
poziom wskaźnika pokrycia obsługi długu opartego na zysku netto
powinien być co najmniej równy lub wyższy niż 1,
malejąca wielkość wskaźnika może świadczyć o nieefektywnym
zarządzaniu przedsiębiorstwem, niewielkiej zyskowności
zainwestowanych środków, nadmiernej skłonności do
inwestowania,
stale utrzymujący się niski poziom wskaźnika może stanowić sygnał
do konieczności wydłużenia okresu spłaty kredytu.
Wskaźnik pokrycia zobowiązań
odsetkowych
wskaźnik pokrycia zobowiązań odsetkowych =
(zysk przed opodatkowaniem + odsetki) /
odsetki
wskaźnik informuje o zdolności
przedsiębiorstwa do terminowej spłaty odsetek,
do ustalenia przyjmuje się zysk brutto, gdyż
odsetki płacone są kredytodawcy przed
odprowadzeniem podatku dochodowego do
budżetu.
Dziękuję za uwagę
Źródło: „Analiza sprawozdań finansowych” A. Sokół, A. Surmacz, M. Brojak-
Trzaskowska, M. Porada - Rochoń, J. Lubowska – Kalisz.
Top Related