Danuta Salamon | portfolio

dane osobowe

imię i nazwisko Danuta Salamondata urodzenia 31 marca 1989 r.adres Piekary Śląskie, ul. Związkowa 14telefon 501 49 43 45e-mail danutasalamon@gmail.com

wykształcenie

2005–2009 Liceum Plastyczne w Katowicach specjalizacja: jubilerstwo2009–2011 Policealna Szkoła Fotograficzna Fotoedukacja zawód: fototechnik2010–2013 Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach kierunek: projektowanie graficzne

doświadczenie zawodowe

2009–2010 MATURA Śląska Wytwórnia Pieczątek i Drukarnia w Piekarach Śl. drukarnia cyfrowa i offsetowa zakres obowiązków: wykonywanie projektów graficznych, przygotowanie projektów do druku cyfrowego i offsetowegood 2012 NIKELMAN OSŁONKI Katowice drukarnia fleksograficzna zakres obowiązków: wykonywanie projektów graficznych, przygotowanie projektów do druku fleksograficznego2012 SAATCHI & SAATCHI Warszawa miesięczny staż w agencji reklamowej stanowisko: projektant graficzny, dział kreacji2012–2013 Stowarzyszenie Lokalnych Ośrodków Twórczych współpraca przy projektach dla SLOT Art Festivalu projekt ulotek, identyfikatorów, wkładek informacyjnych.

osiągnięcia

2012 nagroda w konkursie Klubu Twórców Reklamy Young Creatives Students w 2012 r. z wyróżnieniem honorowym Prezydenta Miasta Łodzi w kategorii Design. Współpraca z Grzegorzem Owczarkiem. 2012 prezentacja projektu konkursowego na Łódź Design Festival.2013 udział w projekcie fotograficznym „Projekt Biblioteka” Biblioteka Miejska w Jastrzębiu-Zdroju

umiejętności

języki angielski na poziomie zaawansowanym rosyjski na poziomie podstawowymprogramy Adobe Photoshop, Indesign, Illustrator, After Effects, Corel Draw

Danuta Salamon DYPLOM

dyplom | multimedia

praca praktyczna klip wideo realizacja 2013 Pracownia Działań Multimedialnych Temat pracy praktycznej: Teledysk z użyciem postprodukcji. Promotor pracy praktycznej: prof. zw. Marian Oslislo

Celem pracy dyplomowej było stworzenie obrazu w technice cyfrowego wideo łączą-cego typografię i postprodukcję do muzyki Julii Marcell pod tytułem „June”. Główną inspiracją w pracy nad scenariuszem były kontrasty. Zauważalne pomiędzy lekko-ścią muzyki, a poważnymi słowami pio-senki – deklaracjami artystki, oraz w sa-mym tekście, który ukazuje różne strony osobowości kobiety, występującej w utwo-rze. Teledysk ma pokazywać różne emocje, konflikt wewnętrzny oraz próbę zmiany ży-cia kobiety.

analizaPierwszym krokiem była dokładna analiza tekstu piosenki w oryginalnej wersji oraz po przetłumaczeniu. Był on rozpatrzony pod różnymi aspektami. Dokładna anali-za całości, ustalenie ciągu zdarzeń, myśli i emocji pozwoliła na wstępne określenie napięć w utworze. Po dogłębnej analizie materiału, ustaleniu nastrojów panujących w piosence wyklarowała się koncepcja projektu. Teledysk ma opowiadać historię kobiety z tekstu, ukazać jej dramatyczne zmagania ze sobą, wewnętrzne sprzeczno-ści i wątpliwości oraz próbę zmiany swoje-go życia. Istotnym elementem było ukaza-nie kontrastów zawartych w słowach oraz różnic pomiędzy lekkością muzyki, a po-wagą, ciężkością słów. Dzięki zastosowa-niu jasnych i ciemnych ujęć podkreślone będą przeciwieństwa.

scenariuszPracę nad scenariuszem będącym podsta-wą realizacji wideo rozpoczęłam od wstęp-

nych ręcznych szkiców ukazujących kon-cepcje ujęć, fabuły. Późniejszym krokiem było ustalenie dokładnych kadrów, które były dopasowane do muzyki, zwrotek i ich budowy. Zwrotki korespondujące ze sobą oraz refren cechują podobne rozwiązania wizualne.

studioStworzenie kompletnego scenariusza umożliwiło ponowne wejście do studia w celu nagrywania materiału filmowego z udziałem modelki. Do rejestracji obrazu użyłam dwóch aparatów Canon 550D i 7D oraz obiektywów 17–55mm i 80mm. Apa-raty zostały ustawione na tryb nagrywania. Do zdjęć posłużyły wydrukowane wcześniej fragmenty tekstu zapisane jednoelemento-wym krojem pisma o nazwie Aller.

montażNagrany materiał został poddany segrega-cji i podziałowi na konkretne ujęcia. Po do-kładnym przestudiowaniu zarejestrowa-nych ujęć zostały wybrane najlepsze, które posłużyły do montażu. Poszczególne ujęcia zostały umiejscowione w muzyce zgodnie ze scenariuszem. Typografia nagrywana cyfrowo, która posiadała subtelny charak-ter, miękkie linie została zestawiona ze sło-wami o ostrych i wyraźnych krawędziach, które były dodane w postprodukcji w tym samym kroju pisma. Po zakończonym montażu ujęć ze studia i typografii został skorygowany i wyrównany kolor, kontrast i jasność poszczególnych scen, w celu uzy-skania spójności.

multimedia

360° klip wideo realizacja 2012 Materiał inspirowany nagraniami z kamer przemysłowych. 360 stopni jako obrót zegara, prześledzenie poszczególnych etapów dnia.

multimedia

poetry in motion animacja 2D realizacja 2013 Na podstawie wiersza Jana Brzechwy „Zebra”.

multimedia

poetry in motion wideo realizacja 2013 Na podstawie The Silvet Mt. Zion „Mountains made of steam”.

multimedia

morfing animacja poklatkowa realizacja 2011

multimedia

flat died animacja 3D realizacja 2012 Animacja abstrakcyjna inspirowana przestrzenią oraz fotografiami i teksturami uzyskanymi w ciemni.

fotografia

fotografia produktu

print

SLOT Art Festival oprawa graficzna projekt realizacja 2012 Projekt identyfokatorów festiwalowych, plakatu.

print

SLOT Art Festival oprawa graficzna projekt realizacja 2013 Projekt identyfokatorów festiwalowych

KOMUNIKAT

Polski malarz, teoretyk sztuki, publicysta,pedagogzkr-gu konstruktywizmu. Pionier konstruktywistycznej awan-gardy lat 20. i 30. XX wieku; twórca teorii unizmu.Zayngówniejakoautor cyklów obrazów Kopozycje Unistyczne, oraz Powidoki. Ekperymentow t z typografi (krój pisma Ko-munikat)Jego imienie nazwano ASP w a najwsze zbio-ry zwizane z twórczocimastwa Strzemich znajdujwMuzeum Sztuki w i.

DYAW

Krój pisma (popularnie: czcionka) zaprojektowany w 1932 roku przez a-dy awa Strzem iego. Kombinacj prostych linii i w po osiemdziesi -ciu latach odbiera si chy-ba tak samo - pismo jest trudne do odczytania, ale za to jakie nowoczesne! To w nie KREATYWNA za-bawa granicami typogr i, i granic m dzy prostot a czytelno ci sta a si in-spiracj dla nowego logo odzi. odzianie wiedz

co to kreatywn

KOMUNIKAT

10 cm

Krój pisma (popularnie: czcionka) zaprojektowany w 1932 roku przez a-dy awa Strzem iego. Kombina prostych linii i uków po osiemdzie ciu latach odbiera chyba tak samo - pismo jest trud-ne do odczytania, ale za to jakie nowoczesne! To w nie KREATYWNA za-bawa granicami typogr i, i granic m dzy prostota czytelno ci sta a in-spira dla nowego logo odzi. odzianie wiedz

co to kreatywn

KOMUNIKATKrój pisma (popularnie: czcionka) zaprojektowany w 1932 roku przez a-dy awa Strzem iego. Kombinacj prostych linii i w po osiemdziesi -ciu latach odbiera si chy-ba tak samo - pismo jest trudne do odczytania, ale za to jakie nowoczesne! To w nie KREATYWNA za-bawa granicami typogr i, i granic m dzy prostot a czytelno ci sta a si in-spiracj dla nowego logo odzi. odzianie wiedz

co to kreatywn

KOMUNIKAT

10 cm

Krój pisma (popularnie: czcionka) zaprojektowany w 1932 roku przez a-dy awa Strzem iego. Kombina prostych linii i uków po osiemdzie ciu latach odbiera chyba tak samo - pismo jest trud-ne do odczytania, ale za to jakie nowoczesne! To w nie KREATYWNA za-bawa granicami typogr i, i granic m dzy prostota czytelno ci sta a in-spira dla nowego logo odzi. odzianie wiedz

co to kreatywn

KOMUNIKATKrój pisma (popularnie: czcionka) zaprojektowany w 1932 roku przez a-dy awa Strzem iego. Kombinacj prostych linii i w po osiemdziesi -ciu latach odbiera si chy-ba tak samo - pismo jest trudne do odczytania, ale za to jakie nowoczesne! To w nie KREATYWNA za-bawa granicami typogr i, i granic m dzy prostot a czytelno ci sta a si in-spiracj dla nowego logo odzi. odzianie wiedz

co to kreatywn

KOMUNIKAT

Young Creatives logo, materiały promocyjneStudents realizacja 2012 Projekt dla miasta Łódź. Nagrodzony przez KTR. Projekt brał udział w wystawie Łódź Design Festival 2012.

print

Young Creatives logo, materiały promocyjneStudents realizacja 2012 Projekt dla miasta Łódź. Nagrodzony przez KTR. Projekt brał udział w wystawie Łódź Design Festival 2012.

Trendy redesign magazynu realizacja 2012

print

6 TRENDY ������/����/������

MARZEC 2011

7

TRENDY ������/����/������

MARZEC 2011

w

miehip

hopu

ryt

Przyznam, ze do napisania tych kilku słów natchnął

mnie Robert Śliżewski! Jak widzę, nie jestem jedynym

wędrowniczkiem, który błąka się po kraju, szukając

świetnych tancerzy i inspiracji do dalszej pracy.

Branfort Marsalis, współtwórca grupy „Buckshot Le-

fonque” to znamienita postać w świecie muzyki jaz-

zowej. Wypowiada się jego nazwisko jednym tchem

wraz z takimi sławami, jak John Coltrane, Dizzy Gil-

lespie, Miles Davis czy Tomasz Stańko. Jako, że ję-

zyk angielski przestał być w naszym kraju językiem

obcym, to właśnie słowami Marsalis’a pozwolę sobie

zacząć. Jak widać, już jakiś czas temu zauważył on

pewien fenomen. Zjawiskiem tym jest swego rodzaju

negowanie przeszłości przez współczesnych twórców,

przypisujących sobie wszelkie zasługi przy tworzeniu

nowych trendów, kierunków czy stylów muzyki, foto-

grafii, rzeźby, plakatu, architektury i wreszcie tańca.

Sztuka czerpie z historii, tworząc nowe dzieła na kan-

wie kamieni milowych historii. W muzyce jest to zna-

komicie widoczne – spójrzmy np. na ostatnia komer-

cyjną twórczość muzyczną – Jay Z „Show me what

you got” a Wreck’n’Effect „Rumpshaker” lub Beyonce

”Crazy in love” a Chi–Lites „Are You My Woman? (Tell

Me So)”. Nie mówiąc juz o nieśmiertelnych: „Sum-

mertime” czy „Fever”, przerabianych na tysiące spo-

sobów. I świetnie! Ukłon w stronę prekursorów jest

zawsze mile widziany, dodatkowo podnosi to wartość

samego utworu (jeśli oczywiście „cover” jest zrobio-

ny nowatorsko i na wysokim poziomie) oraz umacnia

szacunek fanów dla artysty. Dodatkowo, popularyzuje

wcześniejsze dzieła, co wpływa na sukces całej bran-

ży. Muzyka jednak celebruje znaczenie poprzedni-

16 TRENDY ������/����/������

MARZEC 2011

17

TRENDY ������/����/������

MARZEC 2011

Czym jest taniec modern? Donald McDonagh: Taniec modern jest koncertową, ar-

tystycznie ukształtowaną formą spektaklu ruchowego,

która nie ogranicza się do jednej techniki przedstawia-

nia. Zgodnie z nią choreograf sporządza paletę rucho-

wą w sobie tylko znany sposób, który pozostaje w zgo-

dzie z jego artystyczną intuicją lub też adaptuje ruchowe

środki wypracowane wcześniej przez innego twórcę.

Historycznie rzecz ujmując, rozwój tej ekspresyjnej

formy rozpoczął się w ostatnim dziesięcioleciu XIX wie-

ku na scenach popularnych wówczas teatrów. Tancerze,

którzy go tworzyli nie robili tego w ramach formalnie

istniejących szkół tańca lecz działali w przekonaniu do

ambitnej poza baletowej formy. Przypomina o tym na-

pis na zwieńczeniu portalu sceny Teatru Królewskiego

w Kopenhadze, który głosi, że spektakle baletowe, ope-

rowe i dramatyczne odwiedzane przez publiczność „nie

służą jedynie rozrywce”. Artyści tworzący taniec modern wyłonili się głów-

nie z nurtów artystycznych Ameryki Północnej, tj

w Stanach Zjednoczonych (Loie Fuller, Isadora Dun-

can, Ruth St.Denis i Ted Shawn) i w Kanadzie (Maude

Allan). Niektórzy z nich pochodzili z Europy, np. z An-

glii (Margaret Morris), Rosji (Aleksander Saharof), Au-

strii (Grete Wiesenthal), Węgier i Niemiec (Rudolf La-

ban). Inni zaś zaczynali swoją pracę w Japonii jak np.,

Sada Yacco i Otihiro Kawakami. Nie dzielili oni ani tej

samej podstawy, która wynikałaby z metody ćwiczeń

ani nie wyszli z jednej szkoły tańca. Tym jednak co ich

łączyło był podobny punkt postrzegania spraw związa-

nych z ekspresyjnymi możliwościami zorganizowanej

artystycznie formy ruchu. Jedni podkreślali niczym

nie upiększone ciała a inni zaś tancerzy przybranych

wysoce wyrafinowanym kostiumem. Rozwiązania sce-

nograficzne mogły być z jednej strony realistycznym

przedstawieniem gotyckiego wnętrza z drugiej zaś

mogły ograniczać się do neutralnego, czarnego tła

okotarowania scenicznego. Akompaniament muzycz-

ny spektaklu tańca modern mogły stanowić dźwięki in-

strumentów perkusyjnych wytwarzane przez samych

tancerzy w trakcie tańca jak też całkowicie niezależne

utwory wykonywane przez grupy instrumentalne roz-

maitych rozmiarów i stylów. W Ameryce, w znacznie większym stopniu przyję-

ło się wyrażenie „taniec modern” niż termin „taniec

współczesny” głównie dlatego, że dokładnie precyzo-

wano punkt widzenia reprezentowany przez określoną

Dziesięć lat później poszukiwacze teatralnych upięk-

szeń na nowo odkryli tradycyjne tajniki rzemiosła chore-

ograficznego. Niemal równocześnie pojawiły się nowe

źródła inspiracji, jak łyżwiarstwo, gimnastyka i cyrkowe

prezentacje, z których pojedyncze sztuczki zarezerwo-

wane wcześniej tylko dla poszczególnych dziedzin, włą-

czono w artystycznie opracowane struktury spektakli

choreograficznych. U zarania, kiedy różne style „tańca modern” zaczy-

nały się krystalizować, uczniowie ze szkół prowadzo-

nych przez Marthę Graham, Hanyę Holm, Doris Hum-

phrey i Charlesa Weidmana, prowadzili między sobą

ustawiczne spory. Przedmiotem tego konfliktu były

wszystkie cechy odróżniające ich nauczycieli. Były jed-

nak wyjątki, które stanowiły elementy typowe dla wszyst-

kich twórców tego okresu, tj. ruch oparty na wykorzysta-

niu ciężaru ciała skierowany ku podłodze wykonywany

przez bosonogich tancerzy i ogólna pogarda środowi-

ska dla baletu. Za wiarołomnych uznawano tych, którzy

potajemnie brali lekcje baletu. Wiele lat potem, jakości

baletowych ćwiczeń, zwłaszcza tych wzmacniających

mięśnie nabrały niebagatelnych wartości jako dodatek

w procesie szkolenia tancerza modern. Bezwarunkowym założeniem kształcenia według

metody tańca modern jest przygotowanie ucznia do

podjęcia wyzwania samodzielnego tworzenia rucho-

wych kombinacji noszących znamię jego talentu. Po-

wstający w ten sposób zasób rozwiązań ruchowych po-

równać można do słownika znaków, znaczeń i symboli,

które każdy składa codziennie w indywidualne kombi-

nacje budzące większe lub mniejsze zainteresowanie.

Rezultatem jest przemyślana forma osobistej ekspresji

odzwierciedlająca historię i kulturę, pod wpływem któ-

rych człowiek został uformowany.

grupę artystów. W Niemczech „ausdrucktanz” otwo-

rzył drogę do formy „tanztheater”. Coraz częściej spie-

rano się o słowo „współczesny” używane do określe-

nia rodzaju tańca. Uważano, że obejmuje ono swoim

znaczeniem zbyt wiele zjawisk i nie skupia wystarcza-

jąco uwagi na nowatorskiej istocie świeżo wyłaniającej

się formy, którą sami tancerze właśnie kształtowali.

W sposób nieuchronny, poszczególne koncepcje

tańca modern nabrały barw indywidualnych zależnie

od gustu, skłonności i zainteresowań utalentowanych

choreografów. Z czasem można było pokusić się o roz-

różnienie szkół tańca modern. Główną siłą tańca mo-

dern jest zachęta do twórczego działania artystyczne-

go, do samo wyrażania się poprzez kreatywne, a nie

wyłącznie interpretacyjne, podejście do ruchu. Kształ-

cenie w zakresie tańca modern rutynowo obejmuje

ćwiczenia opracowane przez mistrzów rozmaitych

technik w formie lekcji (Graham, Humphrey–Weidman,

Cunningham, Dunham, etc), jak również podstawową

wiedzę i próby w dziedzinie kompozycji. W latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku,

cały ten aparat kształcenia w zakresie tańca modern,

od przygotowania tancerza do ostatecznej formy spek-

taklu, został zakwestionowany przez grupę studentów

kompozycji oraz choreografów, którzy odwrócili swoją

uwagę od standardowych praktyk teatralnych i zaczęli

pojawiać się w „nie–teatralnych” przestrzeniach, na

wolnym powietrzu, bez kostiumów określających cha-

rakter postaci, bez muzyki nastrojowej, bez charakte-

ryzacji i bez narracyjnych implikacji w strukturze ru-

chowej. Nastała epoka minimalizmu. Wspólną cechą

twórców tego okresu była silna motywacja do zaspo-

kojenia twórczej ciekawości, która znajdowała ujście

w zgłębianiu granic możliwości ekspresji artystycznej

poprzez surowy, niczym nie upiększony ruch.

Co to jest tanec współczesny?Jacek Łumiński: Taniec współczesny jest sposobem

na życie, swoistego rodzaju systemem filozoficznym,

w którym skupia się cała mądrość i wrażliwość współ-

czesnego człowieka. Postrzegany jest jako ujście dla

intuicji lub nieświadomych uczuć niedostępnych wer-

balnej, intelektualnej ekspresji. Tak jak domeną muzyki jest iluzja czasu, malar-

stwa – przestrzeń, tak taniec tworzy iluzję sił nierzeczy-

wistych, których obecność umyka naszej świadomości

wraz z zakończeniem spektaklu. Podstawowym i jedynym instrumentem tancerza

jest jego ciało, najbardziej intymny i ludzki ze wszyst-

kich instrumentów, jakimi posługuje się artysta. Ciało fi-

zyczne i osobowość człowieka oraz zachodzące między

nimi interakcje tworzą nieskończone możliwości wyra-

zowe, jeśli tylko odkryje się i wyzwoli tkwiące w nim siły

twórcze. Nic też dziwnego, że taniec współczesny bez

względu na wielość jego koncepcji od samego począt-

ku celował w rozbudzaniu cech osobowości twórczej

artysty. Cechy te rozbudza się głównie poprzez impro-

wizację, myślenie ciałem, bezpośredniość porozumie-

wania się poprzez zmysły – ale nie tylko. Zwrócono się

ku dalekowschodnim technikom medytacyjnym, aby

uświadomić tancerzom niekończące się pokłady ener-

gii drzemiące w człowieku. Podstawowymi cechami tańca współczesnego, nie-

zależnie od koncepcji i techniki, jest współdziałanie

z siłą grawitacji, swobodny przepływ energii (easy flow),

zawieszenie ruchu, czyli balansowanie między stanem

równowagi a upadkiem (Suspension), izolacja ruchu,

policentryzm, pęd, itp. Wśród najbardziej znanych koncepcji tańca współ-

czesnego są tzw.: Modern Dance (literacka koncepcja

Marthy Graham), New Dance (nieliteracka koncepcja

np. Anny Sokolow), Post Modern Dance (zrywająca

z pojęciem ruchu tanecznego i nietanecznego), New

Wave (obejmująca wszystkie znane koncepcje).

Każda ze znanych technik tanecznych zdąża do ca-

łościowego uruchomienia, całkowitego zaangażowania

ciała fizycznego, eterycznego, jaźni w proces tworzenia

i tańczenia. Istnieje wiele teorii dotyczących technik kompono-

wania dzieła tanecznego, ale żadna nie daje gwarancji

stworzenia dzieła sztuki. Niewątpliwie na rozwój współ-

czesnych koncepcji budowania spektakli choreograficz-

nych (tak jak i na wiele sfer naszego życia) wpływ miały

osiągnięcia współczesnej nauki (fizyki, matematyki

i wielu innych), wiedzy o człowieku; rozwój demokracji.

Zasady komponowania rozwijane zgodnie z poczuciem

talnego Placu Sobieskiego (niestety bezmyślnie „zaplombo-

wanego” po wojnie niebieską biblioteką). Przemieszczając się

ulicami Bytomia, ma się nieodparte, przygnębiające wrażenie

bezpowrotnej utraty czegoś cennego. Nie jest to bynajmniej je-

dynie syndrom Bytomia. Podobne, dojmujące odczucie prze-

bywania w świecie zaginionej cywilizacji dotyka mnie również

w Katowicach, Gliwicach i innych śląskich miastach, choć wy-

daje się, że w Bytomiu przybiera postać ekstremalną.

Pojawia się więc pytanie, z czym mamy do czynienia:

z opuszczoną przez wymarłą cywilizację przestrzenią, chwilo-

wo zaanektowaną przez „koczowniczy lud nomadów”, który

opuści tę ziemię po rabunkowym wyrwaniu z jej głębi cennych

minerałów, czy też z obrazem chaotycznych, głęboko zabu-

rzonych procesów społecznych, gospodarczych, socjologicz-

nych, gdzie nie funkcjonują jakiekolwiek zasady gospodaro-

wania przestrzenią? Niewątpliwie jednak mamy do czynienia

z trwającymi wiele lat procesami dewastacji materii miejskiej,

a nie tylko z incydentalnymi zjawiskami, należy więc postawić

pytanie o rzeczywiste przyczyny takiego stanu rzeczy.

Jeśli dokonamy pobieżnej analizy zagospodarowania prze-

strzennego Bytomia, negatywnie oceniając fizyczną postać

dzisiejszego miasta, to pokażemy tym sposobem nieodpo-

wiedzialne działanie społeczeństwa, a przede wszystkim lu-

dzi – tych, którzy tę przestrzeń przez ostatnie dziesięciolecia

kształtowali, i tych, którzy obecnie uczestniczą w jej formo-

waniu. Idąc tym śladem, opisujemy więc nie tyle obiektywne

atrybuty fizycznej przestrzeni, co generujące je stany zbioro-

wej świadomości. W tym miejscu nieuchronnie pojawia się pojęcie tożsamo-

ści, słowo wytrych, którym staramy się otworzyć wszystkie

pozamykane lub co gorsza nieistniejące lub wyłącznie wyima-

ginowane bramy naszej zbiorowej świadomości. Słowo tak

chętnie i często ostatnio przywoływane, że zupełnie wyblakło,

zatracając jakikolwiek sens i znaczenie. Czym więc jest ta mi-

tologiczna wręcz tożsamość? Cytując swobodnie Johna New-

linga, jej istota polega na świadomości własnego ja w odnie-

sieniu do czasu i miejsca, w którym przebywamy. Świadomość,

opierając się głównie na doznaniach empirycznych, jest poję-

ciem znacznie szerszym niż wiedza, bo nawet najstaranniejsze

badania i zbiory encyklopedycznych wiadomości najwyżej ją

wspomagają, lecz nie są w stanie jej zastąpić. Tożsamość to

świadomy, jak i podświadomy nawigator psychologiczny oraz

fizyczny, nadający sens i zrozumienie otaczającej nas prze-

strzeni. Nawigator trwałych, uzgodnionych i akceptowanych

znaczeń pozwalających na zaistnienie interakcji społecznych

i przestrzennych. Poczucie tożsamości miejsca wynikające

ze świadomości, którą posiadamy na temat kontekstu prze-

strzennego, generuje pozytywne, emocjonalne jej rozumienie

i użytkowanie. Ten fenomen funkcjonuje zarówno w sferze

indywidualnej, jak i społecznej, w odniesieniu do konkretne-

go mieszkania, domu, ale także miasta czy regionu. Jego

przeciwieństwem jest stan dezorientacji, implikujący poczucie

niepewności, zagubienia, zagrożenia, brak identyfikacji z miej-

scem, obojętne lub negatywne związki emocjonalne. Nie ma tu

jakiegokolwiek znaczenia – co jest paradoksem – jakość este-

tyczna architektury i urbanistyki. Zdezorientowane społeczno-

ści dokonują projekcji swojego negatywnego stanu świadomo-

ści na otaczającą przestrzeń, doprowadzając do jej fizycznej,

4

kościół św Józefa w Zabrzu

Książka projekt rozkładówek realizacja 2011 Piotr Średniawa „Archeologia współczesnego miasta”

print

kalendarz realizacja 2012

print

książka realizacja 2013 Stanisław Esden-Tempski „Między sierpniem a młotem”

print

książka realizacja 2013 Stanisław Esden-Tempski „Między sierpniem a młotem”

logo

fotografia

Taniec model: Aleksander Paliński realizacja 2011

print

Motion cykl zdjęć / realizacja 2011 Fotografie zostały wydrukowane na kalkach i przełożone zadrukowaną folią, co umożliwia interaktywne komponowanie i oglądanie zdjęć. format: 190 x 190 mm

publikacja w magazynie: TRENDY MAGAZYN | taniec | moda | muzyka maj 2011

fotografia

Kitsh cykl zdjęć, projekty koszulek / realizacja 2010 Koszulki wykonane w technice sitodruku.