II
lfJna
u en ik ken elkaar
Saskia en Lucia hadden allebei eenbijna-dooderwaring (BDE). Het veranderde
hun Ieven voorgoed.
eg prachtigt inzichten cadeau"
.IK ERVAAR NU EEN VEEL RUIMER BEWUSTZIJN'
Lucia Prinsen stierf bijna door een onjuiste medicijninjectie tijdens de bevalling. Zeliep hersenschade op en is maatschappelijk gezien een schim van wie ze was. Tochis ze blij en dankbaar voor de bijna-doodervaring die ze had door de fout. "Kenneliikhad ik dit nodig om wakker te worden."
"lk beviel in het ziekenhuis van mijn tweede kind. De bevalling
vlotte niet, ik kreeg een ruggenprik. Omdat mijn bloeddruk aan
de lage kant was, schreef de anesthesist efedrine voor. lk was
vol vertrouwen en verheugde me erop dat ik het weeënverloop
rustig op de monitor kon volgen. Maar er gebeurde iets anders.
De arts-assistent pakte epinephrine, pure adrenaline. Als je na
een hartaanval gereanimeerd wordt, krijg je 0,5 milligram, zodat je
bloedvaten iets samen trekken. lk kreeg tien keer zoveel en dat
met een volgroeide baby in mijn buik. "
"Het voelde alsof mijn hoofd werd opgeblazen. Al het bloed in
mijn lichaam steeg naar mijn hoofd. Mqn hart knalde mijn borst-
kas uit. Mijn zicht verslechterde - ik zag kwallen voor mijn ogen.
De rt'tare overdosis zorgde ervoor dat mijn bloedvaten helemaal
dichttrokken, mijn bloeddruk steeg tot boven de 300."
RUST"Omstanders zagen dat ik een blauw hoofd kreeg, een lijk-
bleek lichaam en een strakgespannen buik. De verpleegkundige
holde schreeuwend de gang op: 'Mevrouw gaat dood!'. Toen
de anesthesist de lege ampullen zag, vloekte hij alles bij elkaar.
Zo'n stomme fout! Op het moment dat ik me realiseerde dat
het helemaal fout ging, kwam er een enorme rust over me heen.
lk draaide mijn hoofd opzij en wist dat alles goed was. Voor de
omstanders was ik buiten bewustzijn. "
"lk was middenin een helder licht. Een ervaring vol liefde, warmte,
rust, ruimte en tijdloosheid. Overal in vettondenheid met alles en
iedereen. ln mijn lichaam, buiten mijn lichaam. Alsof ik in een soort
onzichtbare zeepbel rondzweefde waarin ik alle emoties aan-
schouwde en doorvoelde. Alles wat ik zag nam ik zonder oordeel
waar. lk hoefde er niets van te vinden. Empathie vanuit het hart en
niet vanuit het ego. Onvoorwaardelijke liefde, waarin alles goed is
zoals het is.""Het medisch team kon niets doen. Toen de epinephrine na een
halfuur uitgewerkt was, stabiliseerde mijn conditie en kwam ik bij.
Een uur na de bijna fatale injectie is mijn zoon via een spoedkei-
zersnede ter wereld gekomen. "
" lk leef nog. Maar de opdonder die ik kreeg is vergelijkbaar met
ongetraind drie marathons achter elkaar lopen. En dan nog de
zooJ
FUG(,E
rLE(,otsouz
a=UYzÉtsaYUts
gezoncl\lU 77
zwangerschap, de keizersnede, die troep in mijn lichaam. Thuis
bleef ik moe. Wekenlang. De borstvoeding, het zorgen voor de
baby, het ging allemaal anders dan met mijn eerste kind. lk kon
niets. De hoge druk in mijn hoofd leidde tot puntbloedingen in mijn
hoofd: hersenschade.""lk kon me niet meer concentreren, had een slecht geheugen.
Plannen en coórdineren deed ik altrld op mijn duimpje, maar nu
was ik niet meer in staat om de wekelijkse boodschappen te
halen. Niets lukte. lk kwam nergens aan toe. Ook niet aan mezelf.
lk voelde me een demente bejaarde. "
"De relatie met mijn partner overleefde het niet. lk heb geen inko-
men. lk kan niet meer zelfstandig voor mijn kinderen zorgen; Milou
en Sebastiaan wonen allebei bij hun vader. lk ben lichtgeraakt en
prikkelbaar. Een weekend met de kinderen is een uitputtingsslag."
u en ik ken elkaar
"Maatschappelijk gezien is het een drama. Toch ben ik dankbaar
dat ik dit meemaakte. lk had het nodig om wakker te worden. lk
besef dat ik onderdeel ben van het geheel, als een druppel die
samen met alle andere druppels de oceaan vormt. "
"De BDE, of zoals ik het liever noem 'bewust zijn beleving', gaf
mij een kijkje over de grens van het lichamehlk bewustzijn. We zijn
meer dan dit lichaam met hersenen.""Voorheen leefde ik zoals ik dacht dat het hoorde: huis, huwelijk,
kinderen, auto. Aan- en afgeleerd gedrag, vezamelde overtui-
gingen. lk ervaar nu een veel ruimer bewustzijn en ik zie mezelf
zoals wie ik werkelijk ben zondervooroordelen. Niet mijn huis,
niet mijn werk, niet mijn kinderen. lk leef weer als het vrije kind
dat zijn hart volgt in het volste vertrouwen dat het leven geeft
wat je nodig hebt. "
.IK BEN NIET HELEMAAL TERUGGEKOMEN'ïjdens een hartstilstand kreeg Saskia Bauer een"lk had het voor geen goud willen missen."
"Herfst, 1998. De zon schijnt, de blaadjes beginnen van de
bomen te vallen. lk wandel met de hond naar de hei en zak onder-
weg ernaar toe op straat in elkaar. Een hartstilstand. Een andere
hondenbezitter ziet me liggen en belt 1 'l 2. lk word drie l$/artier
gereanimeerd op straat, voordat bloedsomloop en ademhaling
voldoende zijn om me de ambulance in te schuiven. Na twee
dagen coma ontwaak ik in het ziekenhuis."" Maar daarvoor ben ik op een onbeschrijflijk mooie plek geweest.
Een wereld waarin al mijn zintuigen op scherp staan. Een wereld
die echter is dan de wereld die ik ken. Er is prachtige natuur en ik
zie ieder detail. Er klinkt engelachtige muziek die ik hoor met oor
voor alle afzondedijke instrumenten. "
"lk zie mijn moeder. Ze loopt van me weg in een tunnel zonder
einde. lk laat haar zwijgend gaan. Het gevoel dat ik niet meer
terug kan als ik achter haar aan ga, weerhoudt me van rennen en
roepen. Daama sta ik op een hoge stenen brug en kijk neer op
het hoofd van mijn vader. Hij staat onder de brug. lk kan zijn haren
tellen. lk weet dat ik niet over de brug heen moet, omdat er dan
geen weg meer terug is. "
ANDERE WERELD" Met dat besef word ik wakker. Dagenlang heb ik epileptische
aanvallen. lk besef dat ik in het ziekenhuis lig. Maar ik herken
mijn man, kinderen en zussen niet. lk doe idiote dingen, zoals een
lange neus trekken naar mensen. Als ik vertel dat ik in een andere
wereld ben geweest, denken ze dat ik in de war ben.""Het is een tijd geleden, maarhet houdt me nog steeds enorm
bezig. ln mijn huis staat een boekenkast vol over dit onderuuerp. ln
2006 schreef ik er zelf een boek over. Mijn gezin heeft nooit aan
mijn BDE getwrjfeld. 'Omdat je zo nuchter bent, neem ik het van
je aan', zegt mijn dochter letterlijk. "
Bijna Dood Ervaring GDE!.
ACCEPTEREN"lk ben niet helemáál teruggekomen, zegik altrjd. En dat bedoel ik
letterlijk. De depressie die ik al vtlf jaar had, liet ik achter. lk denk
dat het komt doordat ik dankzrl de BDE geaccepteerd heb hoe
mijn jeugd verlopen is. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik vier
was. Mijn vader zag ik nooit meer en ik mocht van mijn moeder
niet over hem praten. Onze band was prima als het maar niet over
hem ging. Op m1n 19e zocht ik in het geniep zelfstandig contact
met hem. Toen mijn moeder dat ontdekte, moest ik de sleutel van
ons huis inleveren en was ik niet langer welkom. "
"Dat mijn moeder me bij mijn vader weghield en me daarna de
deur wees, nam ik haar kwalijk tot haar dood. Na de BDE reali-
seerde ik me dat mijn stiekeme daad voor haar als verraad heeft
gevoeld. lk had moeten overleggen. lk heb haar kunnen vergeven.
Sindsdien leef ik met een gevoel van veóondenheid met alle
mensen om mij heen. lk praat met iedereen. lk geef wildvreemden
een compliment. 'Wat een mooie jurk heeft u aan."'" De BDE was een cadeautje. Een ervaring die ik voor geen goud
had willen missen. Het nadeel is dat ik me op deze aardbol niet
meer helemaal thuis voel. lk mis het intense bewustzijn. Het fan-
tastisch mooie licht. Een nazomerse zonsondergang komt een
beetje in de richting, maar is het niet. Het grootste voordeel is dat
ik niet meer bang ben voor de dood. Niet voor mijn eigen dood en
ook niet voor die van anderen. Het is maar trldelijk dat je iemand
niet meer ziet. Als iemand gestorven is, denk ik 'wat een gelukkig
mens'. ln 2003 kreeg ik borstkanker. lk verloor een borst, maar
liet geen traan. Sinds m1n BDE laat ik het leven komen zoals het
is. lk ben meer dan mijn lijf. Als dat ermee ophoudt, is het klaar
hier en ga ik ergens anders verder. "
lNFo PAGINA 80 | gezoncl\lU 79