ვაზის დაბერება

ვაზი უმთავრესად დედამიწის თბილი და ზომიერი ჰავის ქვეყნებშია გავრცელებული.

ვაზი, მცენარის გვარი ვაზისებრთა ოჯახისა, აერთიანებს 70–მდე სახეობას.

ვაზის სასიცოცხლო ციკლი

აქტიური ხანა პასიური ხანა

აქტიურ ხანად ითვლება, მცენარეში წვენის მოძრაობის

დაწყება, რომელიც შემოდგომაზე

ფოთოლცვენით მთავრდება.

აქტიური ხანა ანუ სავეგეტაციო პერიოდი მოიცავს 6 ფაზას:

1.ვაზის ტირილიდან კვირტის გაშლამდე

2.კვირტის გაშლიდან ყვავილობამდე

3.ვაზის ყვავილობა4.ნაყოფის გამოხორბლიდან

მომწიფებამდე 5.სიმწიფე

6. ფოთოლცვენა

ვაზის საერთო განვითარება,

მოსავლის რაოდენობა და ხარისხი დიდად დამოკიდებულია, ნიადაგის ფიზიკურ–ქიმიურ შედგენილობაზე

დედამიწაზე 4000– მდე ჯიშის ყურძენია.

საქართველოში ვაზის უამრავი ჯიშია, მაგრამ კახეთში გავრცელებული ვაზის ჯიშები, რომლებიც თითქმის ყველა რეგიონში გვხვდება არის: რქაწითელი, კახური მწვანე, ხიხვი, ქისი, საფერავი და კაბერნე–სოვინიონი.

რქაწითელი თეთრყურძნიანი აბორიგენული ვაზის

საღვინე ჯიშია.

პერიოდი დაკვირტვიდან ყურძნის ტექნიკურ სიმწიფემდე, ხორნა– ბუჯის ტერიტორიაზე 150 დღეა.

კახური მწვანე

კახური მწვანე გვხვდება ძირითადად საგარეჯოს რაიონში, კერძოდ სოფელ მანავის ზონაში, სადაც საუკეთესო თვისებებს ამჟღავნებს.

ხიხვი ხიხვი ძირითადად გურჯაანის რაიონში

გვხვდება, კერძოდ კი კარდენახის ზონაში.

ჯიში ყინვაგამძლე და გვალვაგამძლეა.

ხიხვი გამოიყენება, მაღალხარისხოვანი ღვინის, კახური ტიპის, “რქაწითელ– ხორნაბუჯულის” სამზადებლად .

ქისი

ქისს შუალედური ადგილი უკავია რქაწითელსა და კახურ მწვანეს შორის.

ეს ჯიში გამოიყენება შამპანიურის დასამზადებლად.

პერიოდი დაკვირტვიდან ყურძნის ტექნიკურ სიმწიფემდე ხორნაბუჯის ტეორიტორიაზე 140 დღეა.

საფერავი

საფერავისგან მზადდება ღვინო “ქინძმარაული”.

ივანე ჯავახიშვილის თქმით საფერავი ეკუთვნის ზოგადად ჯიშთა ჯგუფს, თუმცა წარმომავლობით კახური უნდა იყოს.

საფერავი გამოირჩევა მაღალი შაქრიანობით.

საფერავი არსებობს ორი სახეობა – დიდი და პატარა საფერავი.

კაბერნე–სოვინიონი

საქართველოში გავრცელების არეალი თელავისა და ყვარელის რაიონებია.

1970 წლის მონაცემებით კაბერნე–სოვინიონს საქართველოში 1400–მდე ჰექტარი ეჭირა.

კლიმატის ხშირი ცვალებადობისა და ძლიერი გვალვების გამო მევენახეები ასეთ ხერხს მიმართავენ.

ავტორი: სალომე ბერიკელაშვილი.