ZONAS MALACOLÓXICAS-ZONAS MALACOLOGICAS

REXIÓNS MALACOLÓXICASLugar: Sala de malacoloxía

Duración: 30 minutos

Días: 9, 10, 11, 12 - 16, 17, 18, 19 - 23, 26 - 30, 2 – 6, 7, 8, 9 – 13, 14, 15, 16

Hora: 17:30 horas

Sen inscrición

Martes 9 de Decembro.

Provincia Ártica. Provincia Aleutiana. Formada polos fríos mares polares. En contra do que puidera

parecer, non é especialmente escasa en moluscos, se ben é certo que as especies destes lugares non

son tan chamativas e coloridas como as tropicais. Algúns autores consideran a provincia aleutiana como

subprovincia da ártica.

Nome da cuncha: Vieira islandica

Clasificación: Phylum Mollusca; Clase Bivalvia; Orden Ostreoida; Familia Pectinidae; Género y especie

Chlamys islandica

Materia: Material orgánico

Descripción: A vieira islándica “Chlamys islandica (O.F.Miller) es un bivalvo ártico boreal. Pode chegar a

ter un diámetro de 11 cm, pero comúnmente sólo mide uns poucos centímetros. Ten un gran número de

crestas irradiando dende a marxe dorsal. A cor é xeneralmente marrón, vermello, rosa, laranxa. As dúas

valvas son aproximadamente do mesmo tamaño e iguais.

Hábitat e ecoloxía: As vieiras viven en auga fría de entre 0 a 8 y 10 grados baixo cero na area grosa ou

fondos arenosos máis finos, a una profundidade de 20 a 100 metros (Ekman 1953 Wiborg 1963)

Distribución: Circumpolar

Procedencia e profundidade: Noruega (Lofoten) a 20 metros.

Categoría: Común. Es la especie más abundante de las vieiras en el Atlántico sub-ártico y regiones

Árticas (Ekman 1953, Wiborg 1963, Luka et al 1987).

Uso: Comestible

Forma de ingreso: Exposición temporal

Fonte de Ingreso: David A. López Álvarez

Procedemento: Colección

Mércores 10 de Decembro.

Provincia Atlantoboreal: Augas menos frías que as anteriores. Os moluscos predominantes son: os da

familia Mitilidae (comunmente chamados mellillóns); as familias Solenidae e Pharidae (navallas); Bivalvos

con cunchas con surcos transversais (almexas), ou son surcos lonxitudinais (berberechos, vieiras)

Nome da cuncha: Aviñeira

Clasificación xenérica: Phylum Mollusca; Clase Bivalvia; Orden Ostreoida; Familia Pectinidae; Género y

especie Pecten maximus

Materia: Materia orgánica

Descripción:

Hábitat e ecoloxía:

Distribución: Dende Noruega ata Portugal

Procedencia: Bretaña Francesa

Profundidade: 15 metros

Uso: Comestible, instrumento musical




Xoves 11 de Decembro.

Provincia Lusitana: ou Mediterránea, ou mediterráneo lusitana. Augas temperadas. Bastante rica en

especies que coinciden case na súa maioría coas do apartado anterior. Dende a apertura do canal do

Suez estase a producir un intercambio de especies co Mar Roxo (pertence a outra provincia).

Nome da cuncha: Aviñeira, Concha de pelegrín

Clasificación xenérica: Phylum Mollusca; Clase Bivalvia; Orden Ostreoida; Familia Pectinidae; Género y

especie Pecten jacobaeus


Descripción: Cuncha de ata 13 cm de lonxitude, coa valva inferior aplanada ea superior convexa.

Presentan costelas radiais, de sección rectangular e estrías de crecemento. Umbo terminal, con dúas

orellas d mesmo tamaño. Cor da valva superior vermella ou parda, con manchas, e a inferior rosada.

Hábitat e ecoloxía: Fondos de area, grava, ou fango en augas profundas. Vive semienterrada no sustrato.

Distribución: Dende Noruega ata Portugal

Procedencia: Italia

Profundidade: 20 metros.

Uso: Comestible. Recipiente co que bebían os pelegríns.




Venres 12 de Decembro.

Provincia Atlantoafricana: Augas tropicais moi pouco exploradas

Nome da Cuncha: Argonauta argo, Linnaeus 1758

Clasificación xenérica: Reino Animalia, Filum Mollusca, Clase Cephalopoda, Subclase coleoidea, Orden

octópoda, Suborden Incírrata, Familia Argonautidae, Xénero e especie Argonauta argo


Descripción: Cefalópodo cun notable dimorfismo sexual, pois as femia miden 10 – 12 cm de lonxitude e os

machos tan solo 1 cm, A femia ten unha concha branca traslúcida, cunha sola cámara, fráxil, cunha quilla

dorsal non moi grosa e con dúas filas máis pequenas ó seu carón, que se parten polas numerosas crestas

máis ou menos onduladas que percorren transversalmente a cuncha. O macho carece de cuncha.

Hábitat e ecoloxía: Xeneralmente nadando en zonas próximas á costa, pero ás veces atópase reptando

no fondo.

Distribución: Cosmopolita

Procedencia: Angola

Profundidade:

Uso: ornamental para o home. A femia do animal emprega a súa cuncha para protexer os ovos.





Provincia Sudafricana: Augas temperadas a frías. Correspóndese case exactamente coa República

Sudafricana. Posúe algúns grupos de especies moi interesantes coma os seus exclusivos cónidos.

Nome da cuncha: Lambis digitata

Clasificación xenérica: Reino Animalia, Filo Molluscos, Clase Gasterópodos, Familia Strombidae, Xénero

e especie Lambis digitata.


Descripción: Nas primeiras espiras hai costelas radiais desenroladas que as empregan para poder

alimentarse dos moluscos bivalvos. Nos codos e nas espiras presentan varices con nós redondeados. A

cor exterior e branca e marrón ocre. No seu interior mostra unha textura nacarada con fondo raiado en

branco e marrón escuro.

Hábitat e ecoloxía: Os animais viven sobre a area e o fango e aliméntase das algas e dos detritus

vexetais.

Distribución: Indopacífico occidental

Procedencia: Mozambique


Uso: ornamental





Provincia Indopacífica: Augas tropicais. É a máis grande e a que maior variedade e cantidade de especies

ofrece. Poden distinguirse nela varias subprovincias coma a do Mar Roxo ou a das Illas Hawaii

Nome da cuncha: Cypraea moneta

Clasificación xenérica: Reino Animales, Filo Moluscos, Clase gasterópodos, Orden Sorbeoconcha, Familia

Cypraeidae, Género Cypraea, Especie C. Moneta.


Descripción: A cuncha é pequena (de 2 a 4 cm de longo). Cores branco verdoso pálido, e moitas veces

ten un anel dourado o redor da área dorsal. Capa de esmalte aporcelanado e debuxo verde coloreado.

Cuncha barriguda e piriforme, cónica, ovoide, esférica, fusiforme, casi cilíndrica. Lado dorsal máis

fortemente abombado. Lado ventral ou base menos abombado ata plano, dividido en dous lados por un

surco que ten escavacións a modo de fosiñas cara o interior da cuncha.

Hábitat e ecoloxía: Esta carcola vive en áreas de rochas intermareales. Poden ser atopadas sobre ou

baixo rocas en augas pouco profundas e sobre corais expostos na marea baixa. Aliméntanse de algas e

vexetación marina que crece sobre as rochas e pezas de coral morto.

Distribución: Augas tropicais Indopacíficas

Procedencia: Filipinas


Uso: Caracolas de este tipo foron comunmente usadas como medio de intercambio en moitas áreas

tropicais (África, Asia e Illas Pacíficas) no s XIX.




Xoves 18 de Decembro.

Provincia Australiana: Augas subtropicais e temperadas.

Nome da cuncha: Trompeta australina

Clasificación xenérica: Reino animales, Filo moluscos, clase gasterópodos, Orden Monotocardia, Familia

Melongenidae, Género Syrinx, Especia S. aruanus


Descripción: É a cuncha máis grande do mundo. Na súa xuventude forma, a partir de 8 espiras de igual

tamaño e anchura, un ápice de estraña forma que posteriormente expulsa. Cor de concha amarelo –

laranxa. Pode pesar 18 kg e medir 89 cm de longo por 116 de circunferencia.

Hábitat e ecoloxía: Caracois de grandes a moi grandes que viven en augas someras. Depredadores e

carroñeros. Aliméntanse de gusanos poliquetos.

Distribución: Costa Oeste e norte de Australia

Procedencia: Australia

Uso: Os indíxenas empregaban esta gran concha para coller auga.





Provincia Neozelandesa: Augas temperadas a frías.

Nome da cuncha: Murex zealandica

Clasificación xenérica: Reino animales, Filo Moluscos, Clase gasterópoda, Orden monotocardia, Familia

Muricidae, Xénero Murex, Especie Murex zealandica.


Descripción: Cunchas dotadas de púas. Cunchas con espirais frecuentemente barrigudas, cun ápice curto

e con fortes varicosidades

Hábitat e ecoloxía: Viven nas zonas de marea, orillas pedregosas, arrecifes de coral, substrato pedregoso

ou arenoso – fangoso (hábiat demoluscos máis pequenos cuxa carne sérvelles como alimento)

Distribución: A familia, cunhas 1000 especies vivientes, está ampliamente expandida, principalmente nos

mares tropicales e cálidos.

Procedencia: Nueva Zelanda

Uso: En Creta 1600 anos a.c., na antigua Roma (Plinius) e ata a Idade Media, foron empregadas para

colorear valiosos tecidos e tapices (traxes monárquicos e sacerdotais), debido a súa pureza de cor.





Provincia Nipona: Augas temperadas. Comprende os mares de Xapón e Corea. Ten especies moi

interesantes

Nome da cuncha: Biplex perca

Clasificación xenérica: Reino Animales, Filo Moluscos, Clase gasterópodos, Familia Ranellidae, Xénero

Biplex e Especie B. perca


Descripción: Caracola con poderosa escultura espiral. Forma da cuncha moi peculiar. Cuncha cunha

expansión alar a cada volta da espira. Cada expansión alar presenta rugosidade radial centrífuga. Cada

volta da espira presenta rugosidade radial lonxitudinal. Avertura opercular ovoide, que se prolonga nun

canal sifonal non extremadamente longo.

Hábitat e ecoloxía: Viven por debaixo da zona de marea e a máis profundidade, principalmente preto de

arrecifes coralinos e sobre a area. Estos animais son depredadores, principalmente de equinodermos,

gusanos, caracoles máis pequenos e bivalvos.

Procedencia: Xapón


Uso: Ornamental




Venres 2 de Xaneiro.

Provincia Californiana: Adóitase dividir en dúas sub-provincias:

Oregoniana ó norte con augas temperadas – frías

Californiana ó Sur, con augas temperadas

Nome da cuncha: Diodora crenulata

Clasificación xenérica: Reino animales, Filo mosluscos, Clase gasterópodos, Orden Diotocardia, Familia

Fissurellidae, Xénero Diodora, Especie D. Crenulata.

Materia: Materia orágnica

Descripción: Cuncha con forma de gorro ou cunco de cor branquecino. Interiomente é aporcelanada.

Cuncha cun orificio no ápice. Borde do orificio rodeado interiormente por unha callosidade achatada

posteriormente. Textura definida por costelas finas e borde dentado. Pode medir ata 10 cm.

Hábitat e ecoloxía: Habitantes da zona inferior de mareas e do sublitoral superior, principalmente nos

mares temperados. Os animais son vexetarianos, perante o día permanecen fixos e pola noite pastan as

pedras cubertas de algas.

Distribución: Costa californiana

Procedencia: California

Uso: Ornamental




Martes 6 de Xaneiro.

Provincia Panameña: Abarca dende México ata ó Ecuador e as súas augas son subtropicais.

Nome da cuncha: Caracoles coco


Melongenidae, Género Melongena, Especia M. patulla


Descripción: Cunchas cónico –ovaladas con espiral levantada e espiras rugosas de textura moi fina

definida por liñas lonxitudinais. Cor escura, neste caso cuberta de sedimentos secos

Hábitat e ecoloxía: Viven en augas someras, na zona intermareal e en áreas fangosas como baixo as

árbores de manglares. So depredadoras carroñeras, e aliméntanse de pequenos bivalvos, incluso poden

ser caníbales.

Distribución: Oeste de México ata Ecuador.

Procedencia: México

Uso: Comestible





Provincia Peruana: Augas subtropicais e temperadas. Exténdese dende o Ecuador ata o centro de Chile.

Rexión con especies moi interesantes.

Nome da cuncha: Murex regius

Clasificación xenérica: Reino animales, Filo Moluscos, Clase gasterópoda, Orden monotocardia, Familia

Muricidae, Xénero Murex, Especie Murex regius

Materia: Materio orgánica

Descripción: Cunchas dotadas de púas. Cunchas con espirais frecuentemente barrigudas, cun ápice curto

e con fortes varicosidades. Labios cor rosa luminosos, callosidade parietal con manchas de pardo escuras

a pardo negruzcas. Púas torcidas. De 10 a 12 cm.

Hábitat e ecoloxía: Viven en augas tranquilas en zonas de mareas.

Distribución: Dende a parte Sur do Golfo de California ata Perú.

Procedencia: Perú

Uso: Ornamental





Provincia Patagónica: Augas temperadas e subtropicais. Comprende dende o centro de Arxentina ata

Bahía (Brasil)

Nome da cuncha: Zidonia dufresnei

Clasificación xenérica: Reino Animales, Filo Moluscos, Clase gasterópodos, Orden Monotocardia, Familia

Volutidae, Xénero Zidonia, Especie Zidona dufresnei

Descripción: Concha fusiforme cor branquecino con debuxos en zig-zag marróns escuras. Boca

alongada, por enbaixo achatada e máis ou menos profundamente recortada. Ápice da espira en forma de

agulla.

Hábitat e ecoloxía: Os animais clávanse na area ou no fango arenoso. Son depredadores. Habita a

profundidades de 10 a 100 metros

Distribución: Mares cálidos. Indopacífico occidental.

Procedencia: Uruguay


Uso: Ornamental




Martes 13 de Xaneiro.

Provincia Caribeña: Augas tropicais. Constitúe a segunda rexión mundial en canto á variedade de

especies atopadas. A diferencia da Rexión Mediterránea, aquí case non se dan intercambios de especies

coa rexión Panameña a través do canal de Panamá, debido as características da súa construcción

Nome do Obxecto: Caracola estrela

Clasificación xenérica: Reino Animales, Filo Moluscos, Clase gasterópodos, Orden Diotocardia, Familia

Turbinidae, Xénero Astraea , Especie Astraea tecta


Descripción: Cuncha sólida de forma cñonica ata de trompo con cara inferior plana e largas apófisis máis

ou menos numerosas. Fortemente esculpida. Interior nacarado. Superficie con relieves (aneis espirais ou

nodosidades nos cantos das espiras).

Hábitat e ecoloxía: Vive en solos arenosos. É herbívora, pois aliméntase de diatomeas e de

cyanobacterias.

Distribución: Espandiada por todo o mundo, principalmente no Indopacífico e na costa occidental de

Centroamérica.

Procedencia: Brasil

Uso: Caracola de acuario, limpa os cristais o se alimentar dos fíos algais.




Mércores 14 de Xaneiro.

Provincia Transatlántica: Augas temperadas a frías. Abarca a costa de Estados Unidos.

Nome da cuncha: Bucino de iluminación


Melongenidae, Género Busycon, Especia M. B. Contraria.


Descripción: Caracola levógira ou “zurda”, pois a pertura opercular está disposta cara a esquerda

colocando a cuncha co ápice da espira hacia arriba. Es espira xira hacia a esquerda e está comprimida. A

cuncha ten unha bonita cor blanca cálida, con matices difuminados marróns violáceos, trazos verticais

marróns e lunares marróns escuros. Canal sifonal longo. Mide de 10 a 15 cm.

Hábitat e ecoloxía: Vive en augas pouco profundas e fondos arenosos. Tamén en augas estuáricas,

atopándose moitas en calas ou ensenadas. Aliméntase de ameixas.

Distribución: Dende as playas de California ás de Florida.

Procedencia: Florida


Uso: É comestible pero non é unha delicatesen.




Xoves 15 de Xaneiro.

Fosa Atlántica: Chámase fosa oceánica ás zonas do solo submarino deprimidas e alongadas onde

aumenta a profundidade do océano. É unha forma de relevo que se atopa no océano e que pode chegas

ata os 12 km de profundidade. Neste caso sitúase ó londo do Océano Atlántico. Aunque non o pareza,

nas fosas oceánicas existe vida mariña, como por exemplo os moluscos.

Clasificación xenérica: Reino Animales, Filo Moluscos, Clase bivalvos, Xénero Bathimodiolus, Especie B.

Childresi.

Materia: Bathimodiolus childresi

Descripción: Dúas valvas de aproximadamente 5 cm. De cor negra – azul moi escuro e gris. Valvas máis

ou menos alongadas e redondeadas nos dous estremos. Valvas abombadas.

Hábitat e ecoloxía: Fosa oceánica.

Distribución: Fosa Oceánica Atlántica

Procedencia: Fosa Atlántica


Uso: Colección. Peza importante e pouco común.




ZONAS MALACOLÓXICAS-ZONAS MALACOLOGICAS

Documents

Transcript of ZONAS MALACOLÓXICAS-ZONAS MALACOLOGICAS