yeryüzü yeniği

uluer aydoğdu

Alp YayınlarıZımba Kitap/Şiir Dizisi 14

Yeryüzü Yeniği/ Uluer AydoğduBirinci Basım/ Bursa Ocak 2013

Editör/Nuri DemirciKapak ve İç Düzen/ Muharrem Sönmez

ISBN: 978-605-5338-14-5

Basım Yeri:Stüdyo Star Ajans Ltd. Şti.Aladdin Bey Mah. 634.Sk.

Ayaz Plaza No: 24 Nilüfer/ BURSATel.: (0224) 249 33 20

Sertifika No: 15366

Alp Yayınları:Alacamescit Mah. Tek Sk. No:12

Osmangazi/BvURSATel.: (0224) 223 01 19

Web:www.alpdagitim.com

yeryüzü yeniği

uluer aydoğdu

Kırlangıç uşaklarına…

5

Bu bir şiir değildir

Kendime yenildim, en büyük zafer!

Bir gün geldim ve söyledim şans ya da kader denen şeyin cömert bağrından. Varoluşun aç ve cesur sesiyle: Ben Hiperborea'lıyım, hayatın ağrıyan yeridir hallerim. Evim basit bir kabuk, gönlüm şu dalgalanan deniz, orman ahlakım. Her nefeste içime çekip kâinatı her nefeste geri veririm. Kendi kendime kendimi solur, kendi kendime kendimi var ederim. Şimdi, burada gürleşen kalp ormanında geçer günlerim, aşk boylarında, kavga tarlasında. Oluşmaktan başka bir şey bilmem. Bana “aferin” der mi Turgut Uyar acaba, göğe en iyi ben bakarım. Karınca sözüdür, herkes göğe bakarsa o sene çok olurmuş aşk ve zerdali. Hayatın bir bildiği olmalı, benim bildiğim matematiği olmayan bir matematiktir hayat. Böyle iyi, böyle çok iyi, kertenkele kralım* ben lemurların arasında, çiçekler tanrıdan daha gerçek.

Yüzmeye hevesli şeyler olmasa suyun kaldırma kuvveti ne işe yarardı ki? Doğum ile ölüm arasında yayındayım, timsahlarla zebralar da bir ırmağı tamamlar zaten. Hevesli olmasam ateş yakar mıydı hiç? Bir salyangozun çatı katında yaşıyorum epeydir. Sevgilimin gamzelerinde, o gamzeler için ölünür, yoksa ne işe yarar maviyi sevmek, zerdali ağacının bilinçaltında, kedilerin yaban oluş bilgisinde.

Eskiyi özledim mektup yazıyor mektup yazmayı özledim eski yazıyorum. Biliyorum, yarın bir ormanda uğuldayacağım coşkuyla. Şimdi eğrelti otu olanlar kesmeye gelecekler o gün beni. Ne yapayım, gider kurulurum ferah bir salona. Fena mı masa olmak hani şairin üzerine ha babam bir şeyler koyduğu. Uzanıp sonsuzluğu koyduğunda iç geçirdiğim ya da bir demet nergis bırakıldığında sağa sola salınarak seni hatırladığım.

Merhaba alacakaranlıkta öten ilk kuşselamünaleyküm kertenkele!

* Jim Morisson.

Şiirin bu mu dünya?

ULU'MALAR

64 model bir adamım, şeyseken bir kurşunum babamın sıktığı

ne yapayım buradayım.

9

Hiçbir yerde oturuyorum

Ben çok uzak bir gelecekte oturuyorum, atlarınyürüyüşünde, ey sevgili ben senin geleceğindeoturuyorum. Kuşlarda, güllerde, akşamlarda,pervaza dayanmış bir dirseğin burkuluşunda oturuyorum. Kaya'da ve su'da. Ağaçların kabuklarında.Dinozorlar kuşlar doğru bükülür, orada. Bir anıdaki kırıklıkta,bir kadındaki kuşkuda oturuyorum. Çok ileride.İlerinin de ilerisinde oturuyorum. Size göre geride. Hemen şuracıkta, gölgede. Kendimde oturuyorum.Az kaldı bir ölümde oturuyorum. Biliyorum, ey sorgucularepey gitmek gerek, ötelerde oturuyorum. Öteleri geçer geçmez mutlak sessizlikte oturuyorum. Bir yalnızlıkta, bir dönemeçte. Şu çölü aştık mı görünür, bir şenlikte oturuyorum.Sola doğru bakın, duydunuz mu şu eski türküyü:Mavi yazma bağlama anam, mavi yazma tez solar,da oturuyorum. Az daha gidin, karşınıza kallavi bir güneş çıkacak, da oturuyorum. Hayal edin, neredeyse görünür deniz, de oturuyorum. Bağırıyorum, çağırıyorum, çarpışıyoruz birbirimizle. Orda oturuyorum:Ah, iç tenim: Ben hiçbir yerde oturuyorum, her yerde.

10

Bir bilinç gezintisi: Çıkış için* -İçindeymişim meğerse içimde olanın-

Kendini evden çıkardıne el sallayan oldu ne su dökenkatlayıp itinayla evisokaktan çıkardısokağı omuzlayıp mahalledenuyuyordu mahallelimahalleyi bir güzel bohçalayıp şehirden çıkardıkimsenin ruhu duymadışehri alıp sanki çıkarılması yasak bir şeymiş gibiülkeden çıkardı gizliceülke bir iki tıngırdadıbir iki sağa sola oynadıülkeyi dünyadan çıkardı bir güzelağzının kenarına bir ıslık yerleştirdi gelişigüzeldünyayı, hop, kâinattan çıkardıdurdu bir süre çıkar çıkar bitmiyorduiçine kendisinden koymuştu namussuz

1

11

kâinatı alıp kendinden çıkardıkayboldu öylece ah etmeden vah demedenve ben ardından bakıpgülümsedim.

* Jacques Prevert'in Sabah Kahvaltısı'nda bulunmasaydım bu şiiri yazamazdım.

12

Ot hızlıdır

-Ters dönmüş zirvedir çukur-

Denizimi kalbimden çıkardımoldum bir dehliz gıdım gıdımimgeveleyip durun siz bataktan çıkardım kalbimiben kaç tım.

Uzayımı yanımda taşırım ben giderim o gider cevahirimde bir solucan deliği aramam bulurum seniben kaç tım.

Uçlarım çıplak, uçlarım kaçak, uçlarım deli bir ot oluştum, yorum yok ellerinizden öptüm, yorum yokiyi günler ruhi bey, nasılsınız ben kaç tım.

13

Bir kertenkele gibi tım tımovaladım sihirli lambasını Uluer'incini oldum, iniverdim ülkeme ölümüm cebimdeölümüm bedavahediyem.

N'aber yavrum

ben kaç tım.

14

Doğru kuşlar yanlış uçmaz

“Bu gece ne yapsak, Karlos, ne yapsak”*

Bu gece Orion'a baksak Karlossen, baldız ve hülyalı kız hani bir de yanımızda Cek olursa tadından yenmez olur gecegecenin hakanı kim diye sorma, bizizhem hepimiz birer yıldızızaşk etmeye geldik dünyayadem almaya, sancakaha işte kalbimizde bekliyor uzay gemilerimizbu gece kertenkelelere teslimizteslimiyet, biricik mucizedir Karlosher birimiz, dünya dünya, her birimiz.

Atıp formalarımızı çıksak dünyaya anadan üryan şiire sen geçsen Karlossağ açıkta baldız, sol cenahta hülyalı kızortada memleketimin bütün kokularıve ben ileride ispermeçet balinası, nam-ı diğer kaşalot, yani Donkişotsarksak eşyanın iç taraflarına şiir üzerine şiir düzenlesekhani bir de yanımızda Cek olursakimse değemez şu gamlı gönüllerimizin keyfinedaha işlenmemiş cinayetler müzesinde yer ayarlasak çavuş üzümü gösterisi düzenlesek tatlandırıcılara karşı Amerikan başkonsolosluğunun önünde bir kara şiir eşliğindeazıya alıp graviteyi kendi iç şekerimizi kullanarak haykırsak:

15

postalı zulüm amca çık dışarıya vuruşalımne ettiysen biz de sana edeceğizsenin füzelerin varsa nihavent'imiz var bizimsen ne kadar çiğnediysen gururumuzu biz o kadar hicazkâr'ızbelki o zaman Ma Rlan Kû, Orion'dan gelip gravotunun sırrını söyler bizekaynadıkça şerbetini uzaya salar aşk, aşklansakhem, hepimiz oksijen soluyan azot taneciği değil miyiz Karlos.

Doğru kuşlar yanlış uçmaz.

* Hakan Savlı

16

Kim yaptı bunları, atomlar

Güzel bahçeli seni koymuşlar buraya, bunu önümebuyur etmişler işte kayısı ağaçlarını falan, kuşları, yağmurutamam, seni öpmedim henüz, atomların emri öperim devalslar, tangolar, upuzun Ankara havaları, sızarım vesızdırırım ne varsamneysem, ne kaldıysamikileme artık birlesen yokken akşamlar şarabi ve burukher istikamete ayarlanabilirim, istikametler hoş gelmişyoldan çıkmalar hoş gelmiş, doğular batılarişte kaybolmayalım diyedir bütün yörüngelersanmıyorum ki bir yere varacağımvarmak buranın işi değilbir süre, sonra bir süre daha buradayımatom altı tayfası ne derse o olacakkanser falandağılıp gidiyoruz, bozulup gidiyoruz, savruluphayatımız yok ki bizim.

Bir halt değil bugöğe bakmak falan hiç değiliyisi mi biz gidip seviştirelim bedenlerimizi ölümü unutmak içinöyle umalım, ummak tehlikeli bir şey olsa da öyle yapalımromantizm falanruhun değil bedenin kurtuluşuna inanalım.

17

Sana gelirken izlediğim yolu betimleyen parabole dair

İşte ben uzamış kıvır kıvır beyaz sakalımla uzayın ortasında bu tümsekte şu tuhaf ve tılsımlı kuark, bakbeyaz harmanimle ve ondan daha beyaz bir duyguylakanatlı, yay ve oklu tombul meleklerin eşliğinde-teşrifatçıdır onlar çiçeklerin açışını taklit ediyorumşimdiye kadar hiç beceremediğimbeklenmez ama seni öptüğümde bir sabahçayır nergisine dönüşeceğim.

Belki bir marangozun çattığıdır bu sabahlar, bu iç geçirmelerben toprağı bilir toprağı söylerimgök aşkınaeşik cinleri de çatallanma eşiklerinde fısıldar zaten.

Beni bir sapana koymuşlarsuyun muradını dökmüşler üzerime.

Bir bildiği olmalı hayatın, ben ne bilirim!

18

Ah

Tanrıyı suçlayıp durma çok yaş var aranızda.

Gelip geçmek var ya gelip geçmek o sıracalı, o alacalı at var ediyor seni, yokluğunvarlık demek, bir koşu gelip ağrımakgördün, kalp için için ağrıyor, et dışın dışınşimdi, burada uzaylaşırken zamandünya senden geçiyor harala gürelesen dünyadansinen ne varsa toprağatopraktan sana sinmiş-ah, o kokularah, sevgilinin o buğulu nefesialacakaranlıkta öten ilk kuş yerinde duramayışın ise sulardan olmalıbu acayip sevmeler, Donkişotluklarınah buhar olup gidişi gençliğinintürküleri, Evreşe yolları dar, çıkmaz sokaklı isyanları kertenkeleler sonra, çökelti kayaları, aşklarah, gözlerini şiir açıp beklediğin devrimannen doğurarak öldürdü seni.

19

Teslim almışlar işte, çevirmişler, kuşatmışlarşehirler, evler, uykular koymuşlar içine oyunlar, göğe bakmalardalgalanıyorsun velhasılhavaya, ateşe, suya bulaşıyorsungeçip gitmenin tadı damağındaşiir batımları var sonra, aşk doğumları,ağrı üzerleri ol yanında biten kızıllıklardışarıdan bakılınca çoktan bitmişne yana dönsen içten böyle ayarlıannen doğurarak öldürdü seni.

Aşındıran dalgalar kuarklardan yapılmış bir de karanlık madde zamandantaşları ufalayan yağmurlar keza öyleöpmeye doyamadığın tenlerkuşlar, özgür sandığındeğil mi ki kaçacağın bir yer yokburadasın, buz gibiormanlar gibi, tepeler, vadiler öfken buna annen doğurarak öldürdü seni.

Ah, uyanıp kalışınhele bir uyanıp kalmaya görünyavaş yavaş ve hızlı hızlı cennet biter, çocukluk biterah, o yekpare bütünannen öldürerek doğurdu seni.

20

Genkabı

Burada bilinmez hakikatin işçisi insan anlatılırhayat, taç yaprakları aç, gelişigüzel oyundur

burada faz geçişleri anlatılır, çekerlerin rastgeleliğiTürkiye, şu canım kristal birikintidir

burada ulu bir er'in Kû boyundan geldiği anlatılır

Genkabı'yım benİhtiyazorlar da var içimdekah kih kohsivri burunlu fareler de görünmezler ama bende yaşar eğrelti otları da Kû'lar da.

İsterler, kuşlar gibi cıvıldarımonların mağlubuyum ben, onların mağlubusürüyle istikamet var içimdesürüyle münakaşaben eşlik ederim yalnızcahayat denen sızıya.

İtiraz etmeyi ne bilirimgenkabı'yım benağla der içlerinden biri, ağlarım balinalar gibihüzün de var içimdeneyleyim, peşimdedir külhanbeyi ölümpencere pervazına dayanmış dirsekler de.

21

Onlar buyurur ben savaşırım velhasıl yürü derler yürürüm geleceğefelsefe taşırım, mimik taşırım, işaretah, evetgenkabı'yım ben.

Bundan daha hüzünlü tay yokişte o taylı hüzünlemahsus şiir eder gözlerinizden öperim.

Belki de modası geçiyor insanın, dert etmeyin geleceğiişbu sıracalı şiirde, kâinatın ağrıyan yeri insan

anlatılmıştırkazıyın hele bir, denemesi bedava

katı halleri vardır insanın, akışkan halleri, uçuşkanbirer Kû'yuz belki de

katılaştığı için uçmayı unutan.

22

Gelişigüzel Oyun

En büyük ölüm başka doğum yok!

Ne kadar toprak eder şu kertenkele acabakaç tane gül yetiştirir bir ceset?

Hayat oyundur, gelişigüzel ve öylesine, başka nedir ki ağzıngelir ağzımdan öper acayip güzel olur dünyarastlaşmalar güzeldiryosun güzeldir, aşk güzel dinamitlemeli bekleme salonlarınızarların havada yuvarlanışı güzeldirgelecek güzel günleri beklersiniz sizbaşıboş ve hülyalı yaşarım ben rastgele tekerleği patlamış araba gibidir gelecekgelir ellerin ya da kışalnıma yanaşan gemiler de güzeldir ayrılanlar dagöynüm ortada, birkaç damla yağmur eder mi bilmemkırdığım kalplerden özür dilerim.

Ağır ve sancılı geçiyor günlerşiire yoruyorum kalbimdeki gümbürtüleri belki de bu gece ayhane'de olacak eceihtimaller güzeldirithaka güzeldir, yolda olmak güzelhiçe bakar seyr-i süluk'ta dervişlergüzeldirbakmak gibisi yoktur sevgilinin yüzünebakarım, doymam, bakarım bir sevişme dolanır bedenime, doğanın armağanı.

23

Aşk çıkar, meşk çıkarbu bahçeden gemiler çıkarbu bahçeden seni sarıp sarmalar, seni özlemelersularını yanında taşır gemiler, gemilerinmayasında yüzmek de vardır batmak dabu bahçede yetişir gökyüzü bu bahçede sensizliğin tuhaf sesibu bahçede hayal kırıklıklarıhayır, ummak yokkarşına nadiren birileri çıkacak, bilesininanacaksan da nehirlere inan sadecerastgele gak der martının biritarifesiz seferler güzeldir.

Kalbim, kaburgalarımın arasında bir küçük gök cismivurup durur ölümü ölüp dururah, zarlar yuvarlanıyor işteburadayım biraz dahaseyrederek dalgaları ve tuzu.

Ne kadar rahmetli olacak şu bedenim, hıbelki de bir evin tuğlası?

Önümüzdeki şiirlere bakacağız artık.

24

Da da

Çırılçıplak serabı saran eşarp inceince sözlerle alıp kendine katar mehtabı küreklebabam küreklegeldi şiir bileklerimeyürüdü rint oğlu rint rüyaylaben de yürüdümben de Lilasilkeleyip silkeleyip balkondan göynümütozunu alarak anneminbeni hayata bir uğurlayışı var ki sormasulu mu sulurüya tadındadada.

Rüzgâr şahit bunadalından toplayıp taze kayıkları çıktım arşakabuğunu kanatıp kanatıp soyarak ummanınbilmez misin Lilaazgın bir katırtırnağıydım bir zamanlar, Hölderlinuçurduğunda kalbinişiirlerde taklalar atan güvercin olmuştu palCebrail bana geldi Lilao sufle ebabil“yaşa”, dedi “yer rabbin her zaman yanında”yağmur, rüzgâr, güneşkırdı kabuğumu kırdı vallahi, Lilabüyüdüm.

25

Bütün bunlardan bir rüzgâr yapabilir mi insan kendine

- Hayaller acayip hızlıdır mı demek istiyorsun yavaşça hareket ettiğinde bile?- Kuşların bildiğini senden mi saklayacağım Uzay ile zaman ve gökyüzü çileği yıldızlar hepsi aynı şeylerdir, bir de aşk ulumalarım dersen, ulu orta dizeler zincirleri kırıp kendinde kendi kendine kendinden kuşlar yapma.

İmdi,

1-İpini koparır uçurtma serin atları olan ovaya vardığında.2- İmlasızlık da denilebilir kuşların uçuşuna.3-Melekler vardır, öyle umulur, öyle saf ve hafiftirler ki bozunabilecekleri başka cevher yoktur sevgilimizdir onlar.4-Var olamayacağı yere varıncaya kadar gayriihtiyari bir jesttir insan geçit vermez sanma sakın geçit'in ta kendisidir geçirir dünyayı içinden geçer.

26

5- Her şey vakumun içinde vakum her şeyin belirip sonra kaybolması bu yüzden masallar servet.6-Sigara değil hastalıklar değil hayat öldürür.

Öyleyse, ölüşüp dur, esastandırusule gelincegit içten gel, git iç dünyadankanma sakın ya da kan kalp oluşmak hüner ister var şiir oluş bir güzel bir yerden geldiğin yokbir yere de gitmiyorsun velhasılburadasın hep, değilsinfarzet ki zamanın içinde pıhtıpıhtının içinde zamansın kimileri buna raks der, ey rakkasebu senin salınışınbu senin dünyansavrulmayasın diye korkuluklarıah, evet neşelikleri ve şiirlikleri olaniçtin bir kere hayattanbaşın döner şiir yazarsın alengirli

ışığa uçuşur

ışığa uçuşur ve ölür gibipalyaçolar var içindehokkabazlar ve çiçek tarhları.

27

Ortası vardır insanın, ortasıçalımları, başlama vuruşları, geri paslarıah güzel ortan senin, kedi ortan, çocukşiir için mi çıldırıyorsun, nehirlere bakçocukların sokağa fırlayışına benzer nehirlerbana bakma, suların menevişlenmesine bak.

- Ne görüyorsun?- Bir azot taneciği, hayata yakalanmış ağzını açıp açıp doğumuna ölüşen.- Öyledir, cebindeyizdir zamanın çıkarıp çıkarıp harcadığı duygu meclisidir şairler büyük defterlerde yaşarlar, büyük muhasebelerde harika varoluş mitingleri vardır onların.

28

Gel gör beni neyledim

-Aybaşılı kadınlar ölü gelecekleri akıtır-

Do'lu rockkâse Kûkuarktı ve sürüyle memesi vardı

ateş gibi şiirlerden ağız kusanejderhaya dönüşüp

kum tanesinde çöl olmadan önceüzerindekileri çıkardı bir bir

cinsiyetini, memleketini, tevellüdünükaçış çizgisine kadar vardırdı

kuşlara soracak olursanızoklarını sivrilten fena çocuktu

oysa canla başla zerdali veriyordu kalbituhaf bir cümleydi rüzgârı azıya almış

şiirine yandığım.

Doğum kanalıaynı zamanda da ölüm kanalıdır buradao kanaldan yüzerekbir başka rahme doğmayı umuyorumbiliyorum, iyi biliyorumher ölümde doğumher doğumda ölüm varbunu düşününce heyecanlanıyorum Kûbunu düşününce kuş oluphuşu içinde uçmaya başlıyor kalbimsenle dolu tıklım tıklım, aşkla yokladım, baktım iyicebir şey çıkmadı üzerimde senden başkaakışlar var yalnızcagüller pıhtıdır yerinde duramayanyıldızlar ve o gezgin tozları pıhtıdır

aşkı

29

insan pıhtıdırakşam olduğundatohum büyüdüğündekuşlardan geçilmez bir salkımsöğüt olduğumdaçözülüp karışacağım toprağavar olamayacağım yere varıncaya kadar bu ağrıve onun hüzünlü neşesi.

Sen gidince öyle bir ağırlaştım ki Kûçöktüm kendi dibime şiirler yazdım sıracalıkalbim tutuştu etim tutuştukoyuldum yanmayaormandım sankisürüyle irice duyguhatıra deniziydim, hasret bahçesibuna alıştım iyi mimüptelası oldum ateşinsana bakandım, sana varan, senden gelenzirve için gereklidir çukur göze aldım“ah, her şey ne kadar kırılgan ve bozulgan”, diyordu hayatın saatidaha bir hassas oldu sankibir kuş ötse kederlebir kunduz yitirse yavrusunubir gül solsasöylüyordu tamı tamınaaşk başlarında ve özellikle de sevişmeye beş kalabaşlıyordu ötmeye kalbimin üstünde bir kuşiyi mi ebabil saydım kendimi ben deuçup durdum senin peşindehayat harcama makinesidir Kûah, ne güzel harcandım ben senin elinde.

30

Kuduruk bir şeydir aşk, etergillerdenben ona fena battımben ona çok fena dadandımben onda basbayağı kayboldumalnımdaki kurak araziye kimseler uğramazkenAlfredprufrock* gibiaşk şarkısı oldum Kûher şeyden geçtim desenden geçemedim bir teksakın kuş olmadığını söyleme banabir dahaki sefere gökyüzü olacağım sanaAden bahçesi, Kızılderili şarkısı gece gündüz sana çalışıyorum karıncalar gibiunutmadım tabiiben unutsam dağ taş toprak hatırlarzamanın alnına düşmüş o lüle lüle sözlerini:“kendi kendine, kendini beceremeyenler atılıp gidecek”bu yüzden her gün iştahla atılıyorum kendime attığım kazıklardan söz etmiyorum elbettebiliyorum, çok zor şey rahim olmakçok zor şey kendi kendine kendini becermekçok zor, çok.

2

31

Bir şeyler oluşuyoruz, Kûtam olarak var olduğumu söyleyemem bu yüzdenkimse söyleyemezher yanımı yakıp kavuran eksiklikten muzdaripim anlayacağıntamamlanmayı umuyorum senlebelki de böylece dünyanın şiddeti ve zulmü azalır biraz eksik şiir bu, yok şiir, şiirsöylediğin gibi hepkaratavuklar gibi ötmek demek belki deağızların bitip yeşermesi sevişme tarlasındaçatlaması tohumunölümden korkmadığın gün özgür olacaksın** diyordu Krilovama ne yapayım korkuyorum sensizlikten.

Rüzgâr bu, uzayın ortasında aniden beliriverenkimyalar var çeşit çeşitsuyun rakıya leylim ley dökülüşüaşk edişi kuark kere kuarkınpolimerler sonratuhafiye dükkânlarındaki tuhaf şeylere benzergelişigüzel çarpışmalarkamyonlar, yoldan çıkmaya meyillikaderlerimizi tokuşturmayı seviyoruz Kû, şerefebir adım attın bin adım büyüdü kalbimbir baktın, güneşçildir göz, ısınıverdi içimyüz bin kere, kuşlar kere, sularbiliyorum, iyi biliyorumgeçiş kapısıdır insan kendi kendine, iğne deliği, eşik.

3

32

Sana rastladım bir kererastlamak, tutup kapmaktırdüş çalmak, gelecek çalmak, can eriğiaşık olunmaz, ürperti deposu olunur zatenhiç böyle dopdolu olunmamıştırhıncahınç hasret biliyorum çölde konuşuyorum, çöl iştekendime tatbik ettiğim kuvvettek özgürlüğüm benimzarların havada yuvarlanışıbunun tadını neyle kıyaslayabilirim mecburen galip gelen gözlerinin darbesidirneşenin sıçramasıher şey olabilir buradao kadar çok hayal sundun ki banakalbim keskinleşipkeskinliğim bir kalp edindi kendinde kendi kendineseni gökyüzü yaptı şimdi daha iyi görüyor ve işitebiliyorum güllerin açarkenki sesinidiplerde birikeni her şeyden öte, ne derler onabütün tarih mevcut sendebütün coğrafya, bütün evrimkatı halin ile, sıvı halin, kaçış halinpek tabii, her şeyi birbirine bağlayan bir kalıp var daimaalacalı ve sıracalıyaşamak kadar ölmeye de çağırır benigidip ölür, ölüp doğarım.

33

İşte, gak diyor martının biri, bakgak dememiş gibi yapamayız değil mi elimden gelir de ölümseni sevmiyormuşum gibi davranamam Kûvaroluş bahçesindeyiz aynı şiire baş koymuş kiraz ağaçları ile birlikteyok olmuşlarla, olacaklarladünyaya katıldık bir keredünya bize katıldıdağlar, kuyruğu dik tutmak demek, ah solacağı halde açan çiçekler kahramandırseni beklerim gelmeyeceğini bile bilebekleyişim kahramandırnehirler akar böylecumartesiler akarkalpler, uyuklayan kayalıklariçindeymişim meğerse içimde olanın, içim akarrakseden kaosum benelim uzanmış zerldali koparıyor senden sen uzanmış zerldali veriyorsun elimekocaman bir duygu bu, minicikatomların içinde devasa dünyalardalgayken parça, parçayken dalgaçarpa çarpa birbirimizebağıra çağıragüle oynaya.

34

Gel gör beniher gün pişiyor her gün oluyorum yenidenkalbim dövülüyor yokluk sopasıyla her güngeçip gidiyor her şeyyahu geçip gidiyoruz Kûbunda bir büyü yok mu?

** Ecinniler, *J. Alfred Prufrock'un Aşk Şarkısı, T.S. Eliot.

Dostoyevski.

Şiirin emekçi, namuslu, yurtsever ve aynı zamanda da aşklı olanını severim.

SAÇLARIM EL İSTİYOR

Nerelere geldin nerelere gerilere, ilerilere

akşamlar indisabahlar oldu nerelere

adımını atar atmaz bir kadınageldin nerelere

nereler var senden habersizmercan balıklarına geldin, gökyüzü çileklerinecelali olarak çıkacaksın fotoğraflarda, nerelere

ay lekesi, kertenkele rüyası, korkuluknerelere geldin nerelere

elif elif diye yağdı karceylanlar nerelere

yağma yok gitmek

bir yerlere.

37

At, avrat, silah

-Hayat kitabından, kuşlu, çiçekli-

A

Çok uzaklardanım, hemen sol yanınızdaki rüya denizindenşimdi, burada gürleşen kalp ormanındandik durmanın biliminden, gülhatmilerin ilmindenbaşkaldırışlarım vartutan, koparan, seven ellerimben giderim, onlar gider kadınlarımkalbim var dünyanın ağrıyan yeriotlara yaklaşıp kuşlarla eşitlenmek rakıdan bile güzelaşk, hayata yaklaşma istikametimaşk, rüzgârlardan ağaçlara akan şefkataşk, ayaklarımı tırtıklayan balıklarellerimi uzatmışım ya her ritmeişim budurkarıncanın su içtiği yere bakarım gece gündüz Hülya’ya dikkatlice bakarsanızhayata doğumuna bağlıtitreşen bir ışık sicimi olduğumu görürsünüzhele dokunmaya görünkuş doğup kuş ölenkadınlar büyütür insanı orta yerinden.

38

B

Anahtarmış sözcüklerçiçeklerin içinde neler varmış nelerhani şu canım sardunyanın içindeKarşıyaka'lar, uçurtmalar, heyşebboyların salınışında yaşadığını biliyorumşu martının içinde, ormanın bilinçaltındaişim budur eşyanın iç taraflarına akın üzerine akın düzenlerim bengördüm: çok büyük küçüklerin içinde pek küçük büyükler varbazen memelerinin civarında volta atarımbazen ağzının kenarındaaşkın içi sensizlikten kan ağlar bazen geleceğe yollanırım bakalım orda mısın diyehallerden hallere sekmektir işimben balığımhemen şuramdadenizde yaşarım, kaburgalarımın altındahoplayınca bir kadıntürkü söylerim benakşam olup çıkınca ayrakı içerim

Zerdüşt'ün ateşten gemisiyim

bir salyangozun çatı katında yaşıyorum belki deşiirin yamacında, haziranın ortasında, iki bin on ikide.

ulu Atayus'un refakatinde -teşrifatçıdır oçiçek oluşuyorsam ne olmuş yaniotobanların ve bu otobanlarda vızır vızır işleyen küheylanların olduğunu söylüyorsam uzaydakendime kaçış çizgisi arıyorum belki de

bir kaplanda toplanacağım sonrazebraları gözleyeceğim iştahla

39

C

Rüzgâr, oluş”her şeye varım” diyor vakit

nar, zeytin, kekik taşıyor kervanlarsen bana bir adım at hele

ben sana şerbet olurum”, diyorağzının kenarındaki gülümsemeaşk çekimi buorman çekimi, kuş gözlerin uzayı bükmüşgözlerin elmayı yuvarlacık yapmışboy bos vermiş gelinciğe gözlerindönüp duruyorum orada, şiirlikarınca'dauzanıp geri çekiliyorgeri çekilip uzanıyorsunparalel bir evrenden sıçrayıp, ölümcül, ağzımı öpüyorsunşapırtılar, dalgalar, inip kalkışı bir çekicin.

Öpüşmelerimiz mi, bilmiyorumKilimanjaro'nun karlarıyla ilgilidir belki deNevşehir'de dua eden kadının dudak kıvrımlarıylakim bilir, belki çuha çiçekleri de çalışmıştır bu iştegüneş, yağmurlarnardır her biri, gökyüzü eşrafından yıldızlartabii, unutmamak lazım o otobüsü dedoğumla ölüm arasında aheste beste işleyenannemin yamacındaki rüzgârın yerine nefesinellerindeyim, az düşün bunu kuzumzarız, za(a)rdünya oyun masamız.

““

“

40

Ankara'danım, limon ağacının altındaki serinliktenErciyes'e kadar gidebiliriz, oradaki çakıl taşlarındanaşkın kanunundan, ağacın ahlakındanatım da var, avradım da, silahımülkeme yan bakanınişim budurrüzgâr satın alıp büyücü kadınlardansize satarım üç düğümlü torba içindeilk düğümü çözdüğünüzdeincecikten bir esinti çıkar eser Hülya, Hülya diyeikinci düğümde basbayağı bir küheylandayanın, geliyor beş yüz atlı basbayağıkarlı kayın ormanında bir mevsim bu bir oyun, bir tragedya, bir Oğuz Atay diyaloğubiliyorum, üçüncü düğümde Olric çıkacak karşınızaiyi biliyorum, burası sıçrama diyarıaşkın sapağına, uğur böceğinin yanına, huzur ağacının gölgesine.

Kalbim, kâh yeryüzü felsefesi kâh gökyüzükalbim, içinde cenk hikâyeleri geçen vodvil kalbim, ardında bamsı kişnemeler bırakan taysen bana bir hisar verdinben sana Eminönü üstü Galata.

Amor fati, hayatımı bir borç bilirimülkeme, sana ve ille de kedilere.

41

Mualla

İzmir körfezi bana bakıyor Mualla yumuşacık oluyor akşam birdenbire

ılık sular dökülüyor tenimeyayıyorsun aşkını, yününü, kahrınıdinle bak, dinlekalbim atmaya başladı yenidenkuark, kuark, kuark.

Bir kertenkeleye rastladım geçenlerdeondan banabenden ona bir şefkat aktısenle göz göze geldimkırlangıç sürüsü uçuyor sandım tabiiuzanıp çaldım çığlıklarını.

Sıracalıyımhafif meşrebimalacalışuuraltımdan kalkan her gemicinnet taşıyor sana Mualla.

Daha bir güzelleşiyorsun saçlarını kurularkenkırılıyor dallar meyvedenkırları bir araya toplasamçardakları, billurları bir Mualla etmez.

42

Yağmurlar ne ola ki!

Arkana bakma Muallaser kayısılarını kurusunlar güneştegöster memeleriniçıldırayım.

43

Germiyan

Vitesi ikiye aldı küçülterek burada büyüdüm dedizeytin ağaçlarıyla birliktehayallerle umutladeniz biraz uzaktışiir uçuşu bir imgekokusu gelirdi rüzgârlayazlıkçı bir kız geldi sonrabaharbaharbahardımburada öğrendimbu köy kadar güzel olduğunu aşkınneşesiyle birlikteacısı vardı bir dekokusu deli balkan yeliydivitesi üçe aldı çarçabukbir sigara yaktıaylar yıllar üfledi dumanındanah diye içini çektidörde geçirdi vitesihomurdandı 68 şavroleköyün sokaklarından hızla geçti geçmişi şimdiye katarak uzaklaştı son sürat onu göremedim bir daha dedi ağlayarakmevsimler gelip geçtibu köy eskidi ben eskidimbir sen eskimedin Keriman.

44

Jülide

Kökten şiirleştin sonradalından kopup savruldu kalbim

aldı bu nehri ölümüne sevdi.

Henüz açmamış bir çiçeğin devinimleri midir yoksa hayatkoklayıp dururuz birbirimiziGodot gelsin artıkJülide'nin gözleriyeşillik, şiirlik.

Hesap kitap işi değil buyoksa sevmek ne?

Bazen şiirlenir insanişaret parmağı olur kendineaşk, insan bilmektiralevi savunmalıyız Jülide beni öp.

Kayalar dans edebilir migüzel istikametler oluyor bazen böyledışlarımız kayboluyorGodot gel artık.

Biz diye bir ateş var Jülidesen uzaktaykenkalbim devasa bir kıpırtıaynı sahanlıkta değilsek bu ne.

Hava giderek kararıyor alevi koruyalım Jülide ateş bizim dinimiz.

45

İki U arasında sessiz konuşma

Ejderi alıpdünya diye kıvrandığım viraneyi geçtin.

Şimdi atom altında vığıl vığıl kaynayan bir sicimsindikey geçişlerine hayranım babaadın hâlâ ulu bir er miküheylanlar derdin de inanmazdım iyi mibir kalp dolusu hıyarlık iştehemi de gözümün önünde sevişirken el öpenlerdünya belamı versin ki ben seni hep anlamadımbaba kusuruma bak!

Üfürükten bir tayyareden yazıyorum bunlarıbirlikte bir daha rakı içemeyeceğimiz bir cumartesindenbakıp bakıp bir türlü göremediğim dünyadanbaba beni affetmebu hiçliği bir iç sandım bendışımdan yazıyorum bunları içimin olmadığıtuhaf bir mağaradan.

Islık olsam yeterdiben bu balıksız gölü hak ettim babahele hele ağlayamamakböyle garabet bir hayvan olmak var yakalbimdeki o büyük ormandan eser yok artıkkertenkeleler yok, marallar yok, masallar yokoğul yok.

Şimdi o yaz akşamlarıdinozorlar gibi yok.

46

Modigliani -Şimdi, burada oluşanın cıvıldayışı-

-Yıldırımdan korkmayan çocukların pekiyi yürüyüşü doğanın fiyakalı dilini emer hep bahçelerdenkendinde, kendi kendine-

Ben doğuma atıldım ölümüneölüme atıldım doğumunaben yazı toprağınaben ten bahçesine atıldımaşkın dar boğazından geçtimsuyun rahle-i tedrisatındanbir ısıl hayvan idimsevişiyordu dalgalarla gemileronların içindenonların ahlakından geçtimkendi üzerine çökmüş yıldızlarpatlayıp kırmızı cücelere dönüşmüş duygular gördümtoprakla diyalektiğe girişmiş çiftçilerışıkla ahbap çavuş olmuş gönüllerköprü yoktu ama bir köprüden geçiyordu Modiglianiorada, süper Zerdüşt'ü gördüm bençiçeklerin havarisiniGüneş'in efradından ötüşünü karatavuğunben feleğin çemberiniçemberin feleğini gördüm.

47

Haz ve acı içindedüşünce yahnisi yiyip aşk çorbası içerek yepyeni bir gökyüzü yapıyordu Modiglianiinanalım diye başka diyarlarakanat çırpışını koyuyordu demokrasinin sesinidevrik bir cümle gibi atan kalbiModigliani, tahtayatragedyanın doğuşunu çiziyorduçok yakınız birbirimize, kuş uçuşuhiç de uzak değildir insan ile küf mantarlarıonlar da yer içerçoğalır ve ölür onlar daModigliani bunu yayıyordu aramızaraks eden kayalıkları, sincabın kalbiniyaydan çıkmış arzunun vınlayışını.

Çok büyük küçük bir havuzun içindeyiz mini minnacık devasakertenkeleler, eğrelti otları, şiirleriç içe, kabuk kabuğaaşk, meşk, salyangozlarkorkma, tek kale maç yapıyoruz biz bizebunu koyuyordu Modigliani önümüzeimlasız bir yazı gibi doğduğumuz dünyayıkuzeyi, doğuyu en yabancı bildik yurdumuzdur cana kıyıp yaratmakkatıp renklere başlangıçları sonları koyuyordu Modiglianiışımaları, yerellikleribüyük küçük patlamaları.

48

Neylikher şeyin kendi avlusu ben diye kapısı olan buradan gireriz birbirimizebaşlarız öpüşmeye buradandünyaya çıkarız püfür püfürdünya açıkdokunmak, o bizim göndere çektiğimiz en aşkın dilimizgezdirir zamanı aramızda bir dost gibisoyundu Modigliani, çırılçıplaktıüzerinde hiçbir şey yoktu nehirlerin akışından başka tam tuttum, kopardım derkenavucumuzdan akıp giden eşyanın hali idi, mealiher an kendi yasını tutup her an kendi şölenini kutlayanbir kadın konduruyordu tuvalegidip sevişiyordu sonra doğumun sesini çiziyordusanki kuzgunun ötüşü, ölümün sesini Modigliani, elinde fırçakapıları kapatıp kapıları açıyordu üzerimizde gezinen ürpertilerhayvanın uyanışıdırModigliani, koyuyordu içimize uyanışıkalkıp uçuyorduk haz ve acı içinde tur atarak hatıralar denizi üzerinde.

Modigliani, yaydıkça şimdi burada olmanın cıvıldayışınıdünya, ha babam, atıyordu üzerinden ağırlıklarını.

49

Türkiye Tarihi.

-Anımsatma, unutanlar için-

Yunus'ta yunduk bizFikret'le istiklale çalıştıkyüzdük Hacı Bektaşi Veli deryasındaJön Türklerizönümüz arkamız aşküstümüz başımız kuş.

Yola dökülmüş gönlü akıtmalı beş yüz atlıdayanın geliyoruz diyorlardayanıyoruzleylaklar, türkülerJön Türklerizsiz barbar dersiniz, bizhakan.

Mustafa Kemal, şah damarımızdadır

neye sayarsanız artıknara, rüzgâra, başağaat süreriz gönülden gönüle bizJön TürklerizÂşık Veysel'i, Nazım'ı iyi bilirizkim baharmış, kim kış.

güneş gidip şaman Dedem Korkut gelip yanmaya hevesli zabit duranoluşunu sevdiğimölünür icabında bu kara sevdadanhiç bu kadar güzel ölünmemiş olunur

50

Ekmek idi Çanakkale'de geçilemeyensu idiDumlupınar'a ve oradan İzmir'e akankalbimizdi iricebir bildiği vardı hayatındünya dönendekuşlar uçanda.

İnsan girip Anafartalar'a Kemal çıkarızseveriz dirimi, onun türkülerini bizgüneş işe girişmiş, bak

ışk taşıyor kağnılaryağmur, ustabaşı sankitoprağı, suyu yönetiyor aşkilelebet çete reisi.

Barış mı, Kurtuluş Savaşı ileLozan'ın aydınlık sokaklarını bilirizPolatlı Ovası'nı vetaşını Ankara'nınbir sapana koymuşlarsuyun muradını dökmüşler üzerimize

Jön Türkleriz biz.

şu kertenkeleye sorun istersenizbazen köpürür su, menevişleniro menevişlerden geliyoruz biz, o deyişlerdenşeker söylesek çocuklara kuş söylesekvakit daha şiirkenardıçlara varıp yağmur söylesek

51

Yurt kuran ölmeyi emretmişseve bir güzel ölmüşsek veölüyorsak hâlâinceldikçe inceliyorsa o edalı memleket kuşları boynumuzhakka tapmışlığımızdandıraşksız, şiirsiz olmaz vatansız aslakim koymuş bizi burayaPir Sultan Abdalbiliriz biz, iyi bilirizgüneşe doğru büyür insan.

Samsun'a değil 19 Mayıs'ta gönlümüze çıkmıştır Mustafa Kemalsayımız da var suyumuz da kıyamet kadar Jön Türkleriziçimiz dışımız vatanüstümüz başımız isyan.

Ya oyalı mendiller ya ölüm!

52

Zor günler

İsmim yok benimkibrim yok, kinim yokuçurtmalarım, misketlerim var dahilem yok benimgelse de zor günlergelmez elimden insan olmaktan başka bir şeydüşlerim, ah… Kırgınlıklarım var danefretim yok benim.

Gelir her şey kendi biçimi, kendi özüylegelir yağmur, gelir başak kendi yüzüyleah… Otlar gelir kaldırım taşlarının ortasından fışkırantertemiz, serin bir rüzgârla zerdali yürüyüp dala gelir haykırmanın yasaklandığı yerde gelir insan kendi doğasıylaaşk gelir, aşk olsun size, ilk kıvılcımı çakanlar gelirbir yanımız demire uzanırsemada güvercinler uçurur diğer yanımız.

Tüccarlığım, yalan dolanım yok dakavgam var benim, kavgamemekten yana, karıncadan yanayaşansa da zor günlergelmez elimden insan olmaktan başka bir şeyah… Zulme uğramışlığım var dahainliğim, alçaklığım yok benim.

İsmim ulu (bir) er.

53

Eğer görebilen gözler olsa doğum ile ölüm arasına kurmuş bir salıncak sallanıyor dünya

"Şu dünyada kuşsuz dalı kuşlamalı", diyen Nihat Behram için!

İnsanlar ölümlüdür, sarıasma kuşları ölürinsanlar sarıasma kuşudur.

Kuşlar kadar güzel bir abim vargökyüzü eşrafındankuşlu dallar gibi cıvıl cıvılkalbi var abimin, kuşlarınkinden daha güzeloluşmak, olmaktan daha iyiabim katırtırnaklarının arasında yaşar zerdali ağacının gövdesinderüzgarın esişindedalgaların kıyıya vuruşunda.

Siz hiç böyle Nihat gördünüz müben görmedim, muradı devrimdirdağ dedi mi biri, yanına ormanı koyar hementoprak dendiğinde, başağı koyar üstüne ille deabimin güzel penceresi uçsuz bucaksız insana bakar her sabah kainata açılır alacalı teknesikaranfildendir, toprağın tenindenebabile benzer şebboylar arasında gezinen, tıpkıbir çığlıktır abimkalbim ne yapsıniçinde devrimciler vardır, içinde turnalarşiir yazar tamircilerle birlikteçıraklarla, martılarlarüzgâr çıkar, salınır otlarbir taşın başında güneşleniyordur kertenkelelero kırları yazar benim güzel abim

54

pirdir, sultandır, karacasözcüklerinin kalbi vardır, teni, ruhuter dedi mi, görürsünüzhemen birikir sözcüğün alnındadenizler oluşur, kalpaklar, kayalar orada abim, elleriyleözü gürleştiriyordurbiliyorum, iyi biliyorummahir bir dalga aşındırır kayalıkları.

Dileği, zebraların nehri geçmesidir abimindileği, kuşların uçması, tohumun saçılmasıdileği, suyun akmasıdırbir isteğin var mı diye sorarsanızdevrim ister benim abimyeşerir telgraf direkleri yeniden“anne anne, bugün bayramşeker alsana bana, dünyayı şeker gibi yapayım” der, bir çocuk

ışık diler hep, kuş diler, can eriği.

Merdivenle çıkılır ağacaerikten, zerdaliden daha çokbaşka bir dünyanın hazzı vardır oradaşiir yazmaz aslında abimmerdiveni taşır.

Gördüm, çocuklar yıldız atıştırıyordu oradadünya bahçesindeaçmaktan başka bir şey bilmeyen insanlar arasındaşenliğin mis gibi kokusu yayılıyordu her bir yanagönüllerin şırıl şırıl sesi.

55

Ben abimin merdiveniyle çıktım çık çık bitmez o ağacaben bayram yerine, ben aşk ocağınaben Âşık Veysel'in sağanlığına çıktımgalaksilere yaklaştım, eşitlendim yıldız tozları iletek bir vücut oluptek bir kalp gibi çarpıncaya kadarben devrimeben taşın aklına, otun aklınatimsahın, ışığın aklına çıktımsokakların gönlüneçıktım, çıktım iç olmayan içenehrin durmayarak duran akışına kadar abimin aklı işte bu nehrin aklıdırbu aklın eliyle uçar kuşlarkelebek dediğindearasız devrimden söz ediyordur benim abimbir tanedir, bin taneoyalı, mendilli ve dili kedili.

56

Abim, kendinde, kendi kendine titreşen ışık sicimidirabim, şiir oklavasıyla dünya hamurunu açarabim, sözcük diker sabah akşam yazı toprağınaabim, dünyaya bulaşmış kederi, acıyı yıkar her günabim, felsefe çitlersiz kalp ormanında dolaşasınız diyeağı ıstakoza, orkideyi çuha çiçeğine bağlarmatematiği olmayan aşktır benim abim ışkla kuşanmışatlıkarınca yapım ve tamir ustasıben diyeyim çekirdeğin içi, siz deyin zenevi karıncaların yanında, evi akasya ağacının dallarında.

57

Yap işini

Usul usul ve aniden gelen bahar gibiyaratmanın ve cana kıymanın zamanı* gelirgelir zamanı kaybolmanın ve bulmanındünya sıçrama ister, doğumculzaman, yap işinihırpalanır ve kışkırtılırız burada kalmamak içingüneş, yap işinişenlik mi, size düşeryapın işinizi tornacılarmadenciler işinizi yapın uçurtmayı en iyi siz uçurursunuzdökümcüler, yontucular burayayapın işinizi şairlersizin işinizdir kalbe su vermekyap işini suişini yap yağmurrüzgâr, fırtına işini yapaşk mı, üzerinize yoktur, ustalaryükseltin tavan kirişini**işinizi yapın çiçekleryoksa mutluluk yokturbilirim, aya hep itinayla bakarsın Hülyagöçmen bir kuş musun nesintartıda hep aşk gelenyap işini Şiraz'ımyap işini Kalecik Kara’mtoprak, işini yapseni en iyi biz belleriz ellerim, tut sapından çekicinişini yapkuşlar varsa gökyüzü

58

kalp varsa hayatyap işiniişini yap tohumdevrim birden gelecek seziyorumyerinde duramayan diplerin eşliğindeücralar, kuytular yapın işiniziişte benim o harika yalnızlığım kertenkelelergüneşleniyorlar bir şiirin başındayukarısı mavi gök aşağısı yemyeşil ovalaryapın işinizibirader, işini yapbiraderlik dünyanın en eski yeni şiiri, bakdüşlerin en güzelini uçuyor kırlangıçlarsize yüksekler yakışırçıkın yükseklere, yükseklereyükselmeyen düşer***şiirleyin bizi birbirimizeörücüler, yapın işinizi.

* T. S. Eliot** Yükseltin Tavan

Salinger.***

Kirişini Ustalar - Seymour / Bir giriş, J.D.

Tevfik Fikret.

59

Kalp üstünde bir kuş öter devrim deyu

“Evvelâ socialiste olmalı, maddeyi anlamalı”*

-Gökte uçan kuşu uçmalarıtaşın başında güneşlenen kertenkeleyi sevmeleri umudu alıp büyütmeleri vardır onların, devrimcilere-

Taşa çalışmalı sabah akşam, taşı öğrenmeline düşünürkalbi var mı gelinciklerinbilmelidalgaların kıyılara vuruşunakıyıların iniltisine bakmalısolacağı halde açan çiçeklerin inadınadağları patlatıp patlatıp yol açanları öğrenmelidemiri eritenleriçekici kavrayan, kalemi tutup orağı sallayanMemede, Ayşeye çalışmalı durmadanaşkı göndere çekenen eski yeni gramerdir tergüzelce bellemelikonup yurt yaptığın bu topraklar Yunus bahçesidirkalp ormanıdır, emek tarlası, vicdan otlağımadencilere, yontuculara çalışmalıçıraklar ki kahramandır alkışlamalı her biriniNevyork'ta, Basmahane'de ve Kordoba'dabarut mu, aha işte kalbimizdişlenmiştiroradan fışkırır Leylabeyaz badanalı ahlak, oradanpembe panjurlu dirim, oradanben aşım deyu

ben suyum deyuişçilere vermeli dünyayı, ehlinegökleri kararma nedir bilmezdünya dönüyorsadönüyorsak yüzümüzü güneşenihaventliktendir.

Nehirlere çalışmalı gece gündüzsuyu öğrenmeli tepeden tırnağaöyle laf olsun diye değiliçimizde akaniçinde aktığımız hayatı anlamak içinsu olmalı hepsu düşünüpsu hissetmelibakalım, neymiş derdi yabanarısı'nındem almalı arasız çabasından karıncanınsancak alıp ol yanımızda taşımalıbüyü değildir de nedir alevne yapıp edip korumalı icap ettiğinde, edecektir illaki gözünü kırpmadan ateşesözünü kırpmadan kâğıda atılmalıpek hicâzkar, pek mahir bir kuştur cesaretbi gayretkınalı ayakları görünce ah etmeyen üzüm gibişaraba yürümeli durmadanyeryüzü yeniği şarabaçaresizler var sonra, yetimler, yoksullaronlarınki derin şarap, onlarınki şarabın içiüzüm kardeşliği onlarınkidoğumcul bir hali var eşyanın, bakbaştan aşağıya gülümcül havadaki hararetgirmeli mevziyeyaklaşmalı birbirimizeeşitlenmeli havadakiyle

60

sudaki ve topraktakiyle eşitlenmelihürriyet için, insanın henüz yaratılmamış vicdanı içinya oyalı mendiller ya ölüm!

- Sen meleksin, şefkat göster bana Hülya seni aldım baş ucuma koydumgitmek yok bir yere, durgitmek yok, duraşka çalışalım, duryemiş, nektar, su taşıyalım birbirimizebakmak gibisi yokturkaracaların suya inişine bakalımyürümek gibisi yokturiç taraflarına yürüyelim maddeninkavga ki şen bilgili bir ayinİzmir'de, Nevşehir'de ve Ankara'dadevrim deyudevrim deyudevrim!

61

Dalgalanmak hayat icabıdır, anlamalıyoldan çıkan başka bir yol arıyordur kendinebaşka bir diyar, başka bir matematikböyle bakmalı bir de, yaşamalı inadınaiyice öğrenmeli atomları, elektronlarıprotonlara çalışmalıkuarklara varıp sormalıhayat ne iştir kuzum diyegalaksilere, toz bulutlarınagüneşlerin doğuşuna güneşlerin yok oluşuna bakmalıinsanın yaşama uğraşı'nabir bakıp bin bin bakıp bir düşünmeli nedir diye, nedir

ısrarla çalışmalı maddeyedaldırıp daldırıp çıkarmalı bilincievvela sosyalist olmalı!

* Mustafa Kemal Atatürk

62

Tekzip / Nihat Behram*

Zorgünler

Şairin çocukluğundan kopmayanını severim. Ömrünce kibirsiz, kinsiz kalanını. Yaşamının her dönemi ve alanında çocukluk günlerinin oyuncaklarıyla isimsiz, hilesiz dolaşanını…

“İsmim yok benim / kibrim yok / kinim yok / uçurtmalarım, misketlerim var da / hilem yok benim„

Şairin zulüm karşısında bile insan olduğunu unutmayanını severim. Hayata sevgi dolu düş kuyusu olanını. Sevdaları uğrunda yaralansa da nefret bağlamayan, pişman olup ağlamayanını… Zaten şairlik de düşleri, sevinçleri, umutları, özlemleri, coşkuları, hüzünleri yüreğiyle kuyulanmak değil midir? Ama nefrete, bencilliğe, korkuya yem olmadan.

“Gelse de zor günler / gelmez elimden insan olmaktan başka bir şey / düşlerim, ah, kırgınlıklarım var da / nefretim yok benim„

Şairin daldaki tomurcukla, dalgayla, rüzgârla tutuşanını severim. Yağmurun, başağın yüzünü, çiçeğinde büyüyen zerdalinin hızını tanıyanını… Şairin çimendeki sesi duyanını severim, göğe, ırmağa, toprağa ikizi gibi uyanını….

“Gelir her şey kendi özü, kendi biçimiyle / gelir yağmur, gelir başak kendi yüzüyle / ah, kaldırım taşlarının ortasında fışkıran otlar gelir / tertemiz, serin bir rüzgârla zerdali yürüyüp dala gelir„

Şairin taşta açan çimeni görenini, zor günde dik duranını severim. Hayatı aşkla sağanını, her sabah yeniden doğanını… Suskunluğun, bezginliğin, yılgınlığın kuşatması altında şairin susmayanını severim; pısmayanını, hayata küsmeyenini… Şairin yasaklara karşı kıvılcım huylusunu severim; öncü soylusunu, alev boylusunu…

63

“Haykırmanın yasaklandığı yerde gelir insan kendi doğasıyla / aşk gelir, aşk olsun size, ilk kıvılcımı çakanlar gelir„

Şairin karıncadan emekçi halka varıncaya kadar hayata adanmışını severim. Mahzuna, masuma, mazluma ses bulanını… Alçaklığa, hainliğe, kalleşliğe öfke duyanını. Şairin insan olanını severim.

“Tüccarlığım, yalanım dolanım yok da / kavgam var benim, kavgam / emekten yana, karıncadan yana / yaşansa da zor günler / gelmez elimden insan olmaktan başka bir şey / ah, zulme uğramışlığım var da / hainliğim, alçaklığım yok benim„

Bugün sizinle Uluer Aydoğdu'nun“Zor Günler„ adlı şiirini bölüştüm. İyi şiir yüreğin bileği taşıdır. Hele ki zor günlerde!-------------------------Uluer Aydoğdu'dan“Bir yanımız demire uzanırsemada güvercinler uçurur diğer yanımız„

*Yurt Gazetesi, 7 Mart 2012, Çarşamba.

64

Uluer Aydoğdu

6 Mart 1964 yılında Saray/Tekirdağ'da doğdu. Ankara'da büyüdü, 2001'den bu yana İzmir'de yaşıyor. İlk şiirleri Çağdaş Türk Dili dergisinde yayımlandı (1987). Daha sonra yazıları ve şiirleri Eşik, Öykü Şiir, Kum, Şiir Ülkesi, Ada, Figan-Edebiyat, Lal, Kavram Karmaşa, Pencere, Mavi Yaren, Denizsuyukâsesi, Bireylikler, Şiiri Özlüyorum, Eski, Andız, Damar, Sınırda, Şiirce, Şehir, Tan, Lacivert, İle, Mühür, Patika, Dize, Kum, Sincan İstasyonu, Eliz, Dünya Kitap Eki, Cumhuriyet Kitap Eki gibi dergilerde yayımlandı, yayımlanıyor.

Denizsuyukasesi adlı fanzini çıkarıyor.

Şiir Kitapları:

Yaşlı Büyücünün Memeleri, Prospero Yayınları, 1994, Ankara.Hayal/Et Hiç Bitmeyecek Çünkü, Pervaz Yayınları, 2005, Ankara.Sözcük İçinde Sözcük En İçte Sen, Denizsuyukâsesi (Fanzin kitap), 2006, İzmir.

içindekiler

5/ Bu bir şiir değildir!

ULU'MALAR

9/ Hiçbir yerde oturuyorum10/ Bir bilinç gezintisi: Çıkış için

12/ Ot hızlıdır14/ Doğru kuşlar yanlış uçmaz16/ Kim yaptı bunları, atomlar

17/ Sana gelirken izlediğim yolu betimleyen parabol'e dair

18/ Ah20/ Genkabı

22/ Gelişigüzel Oyun24/ Da da

25/ Bütün bunlardan bir rüzgâr yapabilir mi insan kendine

28/ Gel gör beni aşkı neyledim

SAÇLARIM EL İSTİYOR

37/ At, avrat, silah41/ Mualla

43/ Germiyan44/ Jülide

45/ İki U arasındaki sessiz konuşma46/ Modigliani

-Şimdi, burada oluşanın cıvıldayışı-49/

52/ Zor günler53/ Eğer görebilen gözler olsa

doğum ile ölüm arasına kurmuş bir salıncak sallanıyor dünya

57/ Yap işini59/ Kalp üstünde bir kuş öter devrim deyu

63/ Tekzip / Nihat BehramZorgünler

Türkiye Tarihi.