DR INŻ. A

RCH. R

OMAN

RUC

ZYŃSK

I

KOMPOZYCJA

UWAGI DO DOTYCHCZASOWEJ PRACY

PROJEKTOWANIE URBANISTYCZNE

Strona 1 z 2

WYDZIAŁ ARCHITEKTURY PG

Spójrzcie na poniższe dwa obrazki z waszych prac. Przedstawiacie je jako autorską wy-powiedź. Pokazujecie, co tam odkryliście, dajecie świadectwo swojej wrażliwości i świadomości. Stracie się przekonać odbiorcę i przedstawić mu swoje obserwacje i argu-menty…

Popatrzcie na ten fragment planu.

Do rysunku nie była dołączona żadna legenda. Zatem na-leży się domyślić, co znaczą te kolorki. Jest czerwone kó-łeczko i strzałki przechodzące w kreseczki… Brak komentarza, skromne, trochę nieporadne (?) koloro-wanie… Podejdźcie do takiego ćwiczenia jak byście chcieli przygo-tować wykład / prezentację dla swoich kolegów, dla stu-dentów niższego semestru. To nie ma być quiz, zagadka…

Tu jest komentarz i ogólne zaznaczenie obszaru, do którego się odnosi. No ale: 1 Czy w elipsie (moje zaznaczenie) faktycznie wi-

dzimy budynki ułożone wzdłuż ulic? 2 odnosicie się do ulic… których przecież nie widać!

Muszę znać to miejsce lub się domyślać... 3 Piszecie o specyficznym wzorze, ale górna i dolna

połowa zaznaczonego obszaru mają inny wzór… Chyba, że każde ustawienie daje specyficzny wzór, co nie jest wówczas ani odrobinę specyficz-ne.

4 Regularna zabudowa – ale jaka jest ta reguła?

Od razu rzuca się w oczy plac A na skrzyżowaniu dwóch głównych osi kompozycyjnych 1 i 2.

DR INŻ. A

RCH. R

OMAN

RUC

ZYŃSK

I

KOMPOZYCJA

UWAGI DO DOTYCHCZASOWEJ PRACY

PROJEKTOWANIE URBANISTYCZNE

Strona 2 z 2

WYDZIAŁ ARCHITEKTURY PG

Przy tym placu wyraźne dominanty kubaturowe, a zapewne też funkcjonalne. Oś 1 rozpoczyna się drobnym poszerzeniem wprowadzającym w ciąg przestrzeni budowanej symetrycznie sytuowanymi budynkami. Wejście osi na plac A zaakcentowane ścięciem narożników (b) dającym efekt otwarcia. Po drugiej stronie placu wyco-fanie narożników (c) podkreśla kontynuację osi. Pomiędzy c i d górna strona osi zrobiona czterema kwartała-mi o takim samym narysie budującym wyraźny rytm. Strona południowa tworzy długa pierzeja, zrównana dłu-gością z kwartałami po drugiej stronie. Ostatni odcinek przed placem B w pełni symetryczny. Oś przechodzi przez plac i trafia na zamykający ją budynek górujący nad placem. Pomiędzy początkiem osi 1 (a) a placem (A) rytm otwarć i charakterystycznych układów typu cul-de-suck, za-kończonych placykiem i zamkniętych prostopadle postawionym budynkiem (osie 4a-c). Identyczny układ po-wtórzony w osiach 3 a-c. Druga oś kompozycyjna (2) też rozpoczyna się wyraźnym poszerzenie. Lewa pierzeja budowana jest w sposób ciągły podczas gdy prawa jest mocno zróżnicowana. Jeszcze przed placem A widzimy dwa, bardzo podobne poszerzenia – rodzaj aneksów placowych (e), które – co ciekawe – są bardzo odmiennie zrobione. Jeden jest wnęką w dużo dłuższej pierzei, drugi niemal wyznaczony przez otwarcia na prostopadłe ulice. Jed-nak oba kreują bardzo podobne przestrzenie. Oś przechodzi przez główny plac i prowadzi do zamykającego ją mniejszego placu C, za którym trafi w wyraźnie symetryczny budynek, z wysuniętym ryzalitem, podkreślają-cym osiowość założenia. Na planie znajdziecie jeszcze wiele elementów, w których widać świadome działanie projektantów, czyli kreowanie kompozycji właśnie. Tę opowieść można snuć jeszcze dalej, wykazując się wrażliwością i umiejętnością dostrzegania relacji przestrzennych tych kompozycji. Ale ważne jest, aby swoje spostrzeżenia potwierdzić też widokami. Najlepiej, żeby to były rysunki, ale minimum to jakieś zdjęcie, z komentarzem.

Widok na zamknięcie osi kompozy-cyjnej 1 – plac B i ustawiony na osi obiekt sakralny. Obiekt jest niewiel-kich rozmiarów, ale swoją formą i funkcją wyróżnia się pośród otacza-jącej zabudowy – częściowo widocz-nej w tle. Kompozycja samego placu podkreślona woda i nasadzeniami, które po lewej stronie zostały świeżo uzupełnione (młode drzewo), aby utrzymać symetrię układu.

Teraz czekam na wasze świetne prace - RR