Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty Looking After ... and support/ID... · Takie sytuacje...
Transcript of Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty Looking After ... and support/ID... · Takie sytuacje...
Looking After Our Wellbeing:
An introduction to Mindfulness during lockdown for
young people and adults.
Sprawy poruszane w tym
dokumencie:
● Czym jest incydent krytyczny?
● Rozmowa z dziećmi
o incydencie krytycznym.
● Jak można pomóc dzieciom.
● Kiedy szukać pomocy.
● Lista kontrolna do zadbania
o siebie.
● Dbanie o dobre
samopoczucie: dzieci
i młodzieży.
● Środki i działania, które
należy dzielić z dziećmi.
● Materiały do czytania.
● Materiały wideo.
● Organizacje charytatywne
udzielające wsparcia
w żałobie — wyspa Jersey.
● Organizacje charytatywne
udzielające wsparcia
w żałobie — Wielka Brytania.
Wprowadzenie
Incydent krytyczny można zdefiniować jako nagłe
I nieoczekiwane zdarzenie, które jest niepokojące dla
uczniów i/lub personelu. Może to obejmować przemoc
wobec kogoś ze szkoły, poważny wypadek, nagłą
śmierć dziecka lub nauczyciela lub pandemię choroby,
takiej jak COVID-19 (koronawirus).
Ważne jest, aby pamiętać, że reakcje będą się różnić
w zależności od tego, jak bardzo dziecko lub rodzic/
opiekun byli zaangażowani w incydent krytyczny oraz
w zależności od ich wcześniejszych doświadczeń.
Po tym zdarzeniu może wystąpić szereg uczuć.
Niektóre uczucia mogą być bardzo silne. Dzieci często
nie rozumieją tych spraw w taki sam sposób jak dorośli.
Mogą mieć większe trudności z mówieniem o tym
I kontrolowaniem swoich reakcji na uczucia wywołane
przez to zdarzenie.
Niniejsza ulotka została napisana w celu udzielenia
rodzicom i opiekunom ogólnych wskazówek
dotyczących postępowania w przypadku incydentu
krytycznego. Ulotka może być rozdawana przez szkołę
jako środek wsparcia, ale jest również dostępna do
pobrania na stronie gov.je.
Służby ds. Pomocy Psychologicznej i Komfortu Życia Wyspy Jersey Maj 2020
Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty krytyczne: dzieci, rodzice i rodziny
Wsparcie w zakresie reagowania na incydenty
krytyczne: wskazó wki dla dzieci, rodzicó w i rodzin po stracie
bliskiej osoby/incydencie krytycznym.
W obecnym kontekście Covid-19
rodzice/opiekunowie stoją przed
wyzwaniem wyjaśnienia swoim
dzieciom zupełnie nowej
sytuacji, która niesie ze sobą
zupełnie nowe słownictwo:
zakaz wychodzenia z domu,
konieczność pozostania
w domu, zamknięcie szkół,
dystans społeczny podczas
załatwiania spraw oraz
konieczność częstego mycia
rąk. Rozmowy te są niezwykle
ważne, ponieważ dają rodzicom/
opiekunom szansę, aby pomóc
ich dzieciom poczuć się
bezpieczniej i zrozumieć świat,
w którym żyją.
Takie sytuacje jak obecna
pandemia nie są dla nikogo
łatwe do zrozumienia
i zaakceptowania. To
zrozumiałe, że wiele małych
dzieci czuje dezorientację,
zdenerwowanie i niepokój.
Rodzice, nauczyciele i dorośli
opiekunowie mogą im pomóc,
wysłuchując ich i reagując
w sposób uczciwy, spójny
i wspierający. Większość dzieci,
nawet tych narażonych na urazy
psychiczne, jest dość odporna.
Podobnie jak większość
dorosłych są one w stanie
przejść przez trudne czasy
i kontynuować swoje życie
i faktycznie to osiągają. Tworząc
otwarte środowisko, w którym
można swobodnie zadawać
pytania, rodzice mogą pomóc im
w radzeniu sobie z tymi
sprawami i zmniejszeniu
możliwości wystąpienia
trudności emocjonalnych.
Rozmowa z dziećmi
o pandemii: Covid- 19
(koronawirusa)
Po incydencie krytycznym często pojawiają się następujące reakcje:
Szok — dziecko może być bardzo ciche lub może płakać w sposób
niekontrolowany.
Zaprzeczanie — może im być trudno uwierzyć, że coś tak
strasznego się wydarzyło. Jeśli ktoś umarł, dzieci mogą myśleć, że
osoba ta wróci, mimo że wiedzą o jego śmierci.
Poszukiwania — mogą się martwić o utratę innych ludzi lub martwić
się, czy incydent się nie powtórzy.
Rozpacz — dziecko może stać się płaczliwe i odrzucić uczucia
innych.
Gniew — wobec ludzi wokół nich lub osób zaangażowanych
w incydent, w tym tych, którzy mogli zostać ranni, zachorować lub
umrzeć.
Niepokój — o rzeczy, które mogły zrobić lub powiedzieć, lub czego
nie zrobiły lub powiedziały, a co mogło spowodować to zdarzenie.
Poczucie winy — dzieci mogą czuć, że w jakiś sposób mogły do
tego nie dopuścić.
Dezorientacja — w związku z tym, co stało się z osobami
zaangażowanymi w ten incydent, zwłaszcza jeśli ktoś umarł.
Dzieci mogą okazywać swoje uczucia bardziej poprzez swoje
zachowanie, a nie poprzez słowa. Zachowania te mogą obejmować:
● zachowania właściwe dla młodszych dzieci,
● większą drażliwość, zachowania niegrzeczne lub agresywne,
● bardzo duże wycofanie,
● zaburzenia snu, w tym złe sny i retrospekcje incydentu, strach
przed zostaniem samemu lub strach przed ciemnością; chęć
bycia z rodzicami lub zaufanymi dorosłymi przez cały czas,
● trudności z koncentracją, zwłaszcza w szkole,
● zaburzenia apetytu lub zmiany nawyków żywieniowych,
● obawy o własne bezpieczeństwo, bezpieczeństwo rodziny lub
przyjaciół,
● niechęć do rozmów,
● łatwe denerwowanie się,
● niechęć do uczęszczania do szkoły.
Wszystko to może być normalną reakcją na niepokojące wydarzenie.
Staraj się odpowiadać
na pytania tak uczciwie
i dokładnie, jak tylko
potrafisz.
Dalej róbcie to, co
robicie normalnie.
Znana rutyna
i zdarzenia zapewnią
bezpieczeństwo.
Bądź w gotowości, aby
wysłuchać swojego
dziecka, jeżeli zechce
ono porozmawiać
o swoich uczuciach.
Traktuj swoje dziecko
w zwykły sposób, stale
zapewniaj je o swojej
miłości i wsparciu.
Pozwól dzieciom
przejść przez ich
własne indywidualne
etapy żałoby.
Nie denerwuj się, jeśli
Twoje dziecko nie chce
rozmawiać o swoich
uczuciach.
Następujące informacje mogą być pomocne dla rodziców i opiekunów
podczas rozmowy z dziećmi i młodzieżą:
● Znajdź czas i stwórz miejsce, w którym dzieci mogą zadawać pytania.
Nie zmuszaj dzieci do mówienia o tych sprawach, dopóki nie będą
gotowe.
● Pamiętaj, że dzieci mają tendencję do personalizowania sytuacji. Na
przykład mogą martwić się o przyjaciół lub krewnych, którzy mieszkają
w Wielkiej Brytanii lub innych krajach.
● Wspieraj dzieci w znajdowaniu sposobów wyrażania siebie. Niektóre
dzieci mogą nie być w stanie mówić o swoich myślach, uczuciach lub
lękach. Mogą czuć się bardziej komfortowo, rysując, bawiąc się
zabawkami czy pisząc opowiadania lub wiersze bezpośrednio lub
pośrednio związane z bieżącymi wydarzeniami.
● Pomóż dzieciom w ustaleniu przewidywalnej rutyny i harmonogramu.
Stałe zasady i znajome otoczenie są dla dzieci uspokajające. Rodzinne
rytuały, rutyna i stałe czynności nabierają dodatkowego znaczenia
w stresujących okresach.
● Dzieci, które doświadczyły traumy lub straty, mogą wykazywać bardziej
intensywne reakcje na tragedie lub wiadomości o incydentach
krytycznych, takich jak COVID-19, i ustanowionych zasadach
zachowania bezpieczeństwa i zakazie wychodzenia z domu. Te dzieci
mogą potrzebować dodatkowego wsparcia i uwagi.
● Należy zwrócić uwagę na objawy fizyczne związane ze stresem. Wiele
dzieci okazuje lęk i stres poprzez dolegliwości bólowe i fizyczne.
● Zwróć uwagę na ewentualne przejmowanie się brutalnymi filmami lub
grami wideo/komputerowymi o tematyce wojennej.
● Dzieci, które wydają się być przejęte lub bardziej zestresowane
problemami zdrowotnymi w odniesieniu do siebie, swojej rodziny
i przyjaciół, powinien zbadać wykwalifikowany specjalista ds. zdrowia
psychicznego. Inne oznaki, że dziecko może potrzebować
profesjonalnej pomocy, to m.in: ciągłe kłopoty ze snem, uporczywe
stresujące myśli, przerażające obrazy, intensywne obawy przed
śmiercią i kłopoty z opuszczeniem rodziców lub pójściem do szkoły.
Podstawowy Zespół ds. Zdrowia Psychicznego może pomóc
w dokonaniu odpowiednich ocen (porozmawiać z Twoją szkołą). Można
też zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.
● Pomóż dzieciom komunikować się z innymi i wyrażać swoje uczucia
w domu. Niektóre dzieci mogą zechcieć napisać list do ministra,
lokalnej gazety lub do członków rodziny.
● Niech dzieci będą dziećmi. Mogą nie chcieć dużo myśleć ani
rozmawiać o tych wydarzeniach. To w porządku, jeśli wolą pograć
w piłkę, wspinać się na drzewa, jeździć na rowerze itp.
Słuchaj
Zapewnij wsparcie
Jak pomóc dzieciom
Reakcje dzieci na incydent
krytyczny są różne. U niektórych
dzieci mogą być to reakcje
krótkotrwałe. U innych dzieci
reakcje mogą mieć
poważniejszy i bardziej
długotrwały charakter. Co do
zasady zaleca się, aby
zasięgnąć porady, jeżeli dziecko
nadal wykazuje objawy po 6
miesiącach od wystąpienia
incydentu krytycznego.
Jeśli martwisz się o swoje
dziecko, porozmawiaj
z nauczycielem klasy lub
wychowawcą, który może
zasugerować zaangażowanie
psychologa szkolnego lub
członka Podstawowego Zespołu
ds. Zdrowia Psychicznego.
Ewentualnie możesz zadzwonić
na infolinię doradczą
psychologów szkolnych, aby
omówić swoje wątpliwości:
(07797 713411).
Lista kontrolna do zadbania o siebie
Ta lista kontrolna jest przeznaczona dla każdego, kto
bezpośrednio lub pośrednio został dotknięty incydentem
krytycznym, np. dla rodziny, przyjaciół — wszyscy powinni brać
pod uwagę swoje własne potrzeby.
Najlepiej jest znaleźć kogoś, z kim można by porozmawiać
(kolegę, przyjaciela i partnera) zarówno w celu uzyskania
wsparcia, jak i wymiany doświadczeń. Jeśli nie ma nikogo
takiego, pomocne może być posiedzenie w ciszy i możliwie jak
najbardziej szczegółowe przemyślenie wydarzeń. Sporządź
własne podsumowanie w formie rysunkowej/pisemnej.
Miej świadomość, że możesz doświadczyć skutków fizycznych
i emocjonalnych, takich jak: zmęczenie, niepokój, depresja,
drażliwość, agresja, złość itp., które są normalnymi reakcjami.
● Bądźmy dla siebie łagodni! Pamiętajmy, że nie możemy
wszystkiego „naprawić” i czasami będziemy czuć się
bezradni. Troska i chęć pomocy są czasami ważniejsze niż
czyny.
● Dawaj wsparcie, zachętę i pochwały bliskim i naucz się
także samemu je przyjmować.
● Każdego wieczora skup się na jakiejś pozytywnej rzeczy,
która wydarzyła się w ciągu dnia.
● Poświęć czas na zadbanie o siebie i zajęcie się swoim
hobby lub czynnościami, które Cię relaksują.
Jeśli czujesz, że nadal masz natrętne myśli o tym wydarzeniu
i uczucia te nie zmniejszają swojej intensywności po kilku
tygodniach, możesz potrzebować więcej wsparcia. Twój lekarz
rodzinny może być w stanie wskazać Ci odpowiednią pomoc.
.
Kiedy szukać pomocy
● Skonfrontuj się ze swoim strachem. To normalne, że martwisz się o swoje bezpieczeństwo
i bezpieczeństwo swojej rodziny, chociaż przestrzegasz wszystkich przekazanych Ci wskazówek
i porad.
● Podziel się swoimi uczuciami. Gniew, smutek, strach i odrętwienie to niektóre z reakcji, które możesz
odczuwać. Nie krępuj się i nie bój się wyrazić, jak się czujesz. Sama rozmowa i podzielenie się
swoimi uczuciami z rodzicami, przyjaciółmi, nauczycielami i innymi osobami może pomóc zarówno
im, jak i Tobie.
● Dbaj o siebie. Bezsenność, niejedzenie i nadmierne martwienie się może spowodować chorobę. W
miarę możliwości staraj się odpowiednio dużo spać, dobrze jeść, ćwiczyć i trzymać się swojej zwykłej
rutyny. Może być to trudne, ale może Ci to również pomóc zachować zdrowie i lepiej radzić sobie
z trudnym okresem.
● Ogranicz czas, który spędzasz na oglądaniu wiadomości. Dobrze jest mieć informacje o tym, co się
dzieje, ale spędzanie godzin na oglądaniu wiadomości może sprawić, że poczujemy się bardziej
niespokojni i smutni.
● Zachowuj się z szacunkiem wobec innych. Na przykład kiedy załatwiasz sprawy poza domem
w czasie obowiązywania zasad dotyczących Covid-19, możesz zaobserwować, że niektóre osoby nie
stosują się do wskazówek dotyczących dystansu społecznego. Staraj się wówczas nie ulegać
negatywnym odczuciom wobec nich.
● Utrzymuj kontakt z przyjaciółmi i bliskimi poprzez swoje ulubione platformy komunikacji. Łączenie się
z innymi w celu podzielenia się swoimi przemyśleniami i uczuciami może być pomocne w tym
trudnym czasie.
● Uzyskaj dodatkowe wsparcie. Traumatyczne zdarzenie może wywołać silne reakcje, ale jeśli Twoje
uczucia uniemożliwiają Ci funkcjonowanie i robienie normalnych rzeczy, takich jak chodzenie do
szkoły, to czas poszukać dodatkowej pomocy. Zwróć się do rodzica, nauczyciela, osoby duchownej
lub pedagoga, aby uzyskać potrzebną pomoc.
● Odwiedź stronę Gov.je (sekcja Służb ds. Pomocy Psychologicznej i Komfortu Życia — Psychology &
Wellbeing Service), gdzie znajduje się więcej pakietów pomocowych/pomysłów terapeutycznych.
Dbanie o dobre samopoczucie: porady dla dzieci i młodzieży
Słoik pamięci — dzieci mogą spisać lub narysować
specjalne wspomnienia, myśli, życzenia, nadzieje lub obawy.
Zajęcie to daje możliwość poznania uczuć poprzez zabawę.
Malowanie kamieniami — odpowiednie dla dzieci w wieku
szkolnym (szkoła podstawowa i średnia). Kamyczki można
zdobić farbami lub kolorowymi flamastrami. Dzielenie twórczej
aktywności wspólnie z rodzicami może być dla dzieci okazją
do podzielenia się swoimi uczuciami.
Pudełko otuchy— dzięki temu zajęciu dzieci i młodzież mogą
odkrywać wspomnienia. Zbieranie zdjęć, obrazków lub
specjalnych przedmiotów, które pomogą zapamiętać dobre
czasy lub konkretną osobę.
Tworzenie kart pozytywnych afirmacji — niech dzieci
napiszą swoje osobiste pozytywne afirmacje.
Rytmiczny ruch
Piłki (toczenie ich tam i z powrotem po podłodze do siebie,
odbijanie ich, rzucanie ich do siebie).
Zabawy z klaskaniem (powtarzające się czynności –
których można „nauczyć” dzieci i których dziecko może
„nauczyć” nas).
Bębnienie (kopiowanie rytmów, zabawa na zmianę,
możliwość „prowadzenia dorosłego”).
Zajęcia te pozwalają dzieciom zaangażować się w fajną
zabawę ruchową, która jest wciągająca i zabawna, a
jednocześnie sprzyja relaksowi i pozytywnemu
samopoczuciu.
Spokojna przestrzeń
Zapewnij miejsce do odpoczynku i relaksu, takie jak „spokojny
kącik”, gdzie dzieci lub młodzi ludzie spędzają czas w cichym
miejscu, aby odzyskać spokój i ograniczyć stymulację.
Czasami uspokajające są przytulanki lub ulubione zabawki,
różne książeczki z obrazkami, w których kładzie się nacisk na
dobre samopoczucie, muzyka lub puzzle, a nawet plastelina
pozwalająca zająć czymś nadmiernie pobudzone ręce.
W przypadku starszych dzieci spędzanie czasu w spokojnej
przestrzeni z fotelem-workiem lub miękkimi poduszkami do
siedzenia, aby uspokoić się przy muzyce, lub zajmując się
tworzeniem czegoś kreatywnego, to strategie, które młodzi
ludzie uznają za przydatne.
Środki i działania, które należy dzielić z dziećmi
Jest to delikatna aktywność z zakresu treningu uważności. Jest to prosty scenariusz przeskanowania ciała. Potrzebna jest tylko spokojna przestrzeń do siedzenia i już.
Uważność
Ice into water body
scan.mp3
Books for
Help for the Hard Times,
E. Hipp ISBN 1-56838-085
-5 (odnosi się do różnych
rodzajów straty i żałoby
oraz umiejętności
pomagania nastolatkom)
The Spying Game, P.
Moon ISBN 978-
1842750049 (o chłopcu,
którego ojciec umiera,
pokazuje reakcje
chłopców)
Vicky Angel (Vicky,
dziewczynka, która stała
się aniołem), J. Wilson
ISBN 978-0440865896
(przyjaciółka dziewczynki
zostaje przejechana
i zabita)
Straight Talk about Death
for Teenagers: How to
Cope with Losing
Someone you Love, E.A.
Grollman ISBN 978-
0807025017
Help is at Hand: Support
after someone may have
died by suicide.
Publikacja parlamentu
wyspy Jersey, 2016 r.
ID Help is at Hand
document 20160127 JL.pdf
Materiały do czytania
Czytanie i dzielenie się książkami to pomocny sposób na zainicjowanie
rozmów o uczuciach. Jest to sugerowana lista materiałów do czytania do
zastosowania w przypadku dzieci i młodzieży (bardziej wyczerpująca lista
jest dostępna na stronie internetowej Winston's Wish).
Organizacja Reading Well dla dzieci zapewnia najwyższej jakości
informacje, opowieści i porady wspierające zdrowie psychiczne i dobre
samopoczucie dzieci. Lista książek jest skierowana do dzieci na 2.
kluczowym etapie (7–11 lat), ale zawiera tytuły przeznaczone do czytania
na różnych poziomach zaawansowania, aby wspierać mniej pewnych
siebie czytelników: https://reading-well.org.uk/books/books-on-prescription/
children#health-minds
I Miss You - A First Look at Death, P. Thomas ISBN 0764117645
Goodbye Mousie, R.H. Harris ISBN 978-0689871344
Goodbye Grandma , D. Brauna ISBN 1405219017
Muddles, Puddles and Sunshine: Your Activity Book to Help When
Someone Has Died, Crossley and Sheppard ISBN-10: 1869890582
The Day the Sea Went Out and Never Came Back: A Story for Children
Who Have Lost Someone They Love, M. Sunderland ISBN-13: 978-
0863884634
The Invisible String, P. Karst
The Invisible String Workbook, Creative Activities to Comfort, Calm and
Connect, D. Wyss
Michaels Rosen’s Sad Book, M. Rosen
Badgers Parting Gifts , S. Varley ISBN 978-0006643173
Always and Forever, A, Durant ISBN 978-0552548779
Flamingo Dream, D.J. Napoli ISBN 978-0688167967 (o chorym ojcu, który
następnie umiera)
The Sunshine Cat, M. Moss ISBN 978-1841215679 (należący do dzieci kot
zostaje zabity w wypadku na drodze)
When Dinosaurs die, L.K. Brown i M. Brown ISBN 031611955 (książka
z dziedziny literatury faktu zgłębiająca zagadnienia dotyczące tego,
dlaczego ktoś umiera i uczucia związane ze śmiercią)
Michael Rosen’s SAD BOOK, M. Rosen ISBN 978-1406313161(odnosi się
do śmierci syna Michaela Rosena i jak to na niego wpływa)
Milly's Bug Nut, J. Janey ISBN 978-0-9539123-4-6 (o dziewczynce, której
ojciec umiera)
Water Bugs and Dragonflies, D. Stickney ISBN 978-0264674414
(kieszonkowa książka wyjaśniająca śmierć)
What on Earth to do when someone dies, T. Romain ISBN 978-
1575420554
Książki dla dzieci poniżej 5 roku życia
Książki dla dzieci w wieku 5–8 lat
Książki dla dzieci w wieku 9–12 lat
Książki dla młodych ludzi w wieku 13–16 lat
Książki dla nauczycieli i rodziców
Ten film pokazuje grupę przyjaciół w wieku
licealnym, którzy opowiadają o swoich
przemyśleniach na temat straty i żałoby.
Wideo – Radzenie sobie ze stratą
z udziałem Nikiego i Sammy'ego. Childline
Publisher NSPCC (2017)
https://www.youtube.com/watch?
v=X_XVBDhYuR0 -
Organizacje charytatywne udzielające wsparcia w żałobie — Jersey
Jersey Hospice Care - społeczne usługi pomocy
w obliczu żałoby, 01534 876555
www.jerseyhospicecare.com
Mind Jersey—0800 7359404 www.mindjersey.org
Childline—infolinia dla dzieci, 0800 1111,
www.childline.org
Samaritans—116 123, www.samaritans.org
Materiały wideo
Jeremiah’s Journey—wsparcie dla dzieci, młodzieży
i ich rodzin w żałobie: www.jeremiahsjourney.org.uk
Young minds—porady i wsparcie w zakresie
zdrowia psychicznego dla młodych:
www.youngminds.org.uk
Childline—infolinia dla dzieci, 0800 1111,
www.childline.org
Kooth—bezpłatne pomoc i wsparcie,
www.kooth.com
4 mental health – nowe źródło pomocy, które
pomoże Ci znaleźć sposób na to, by poczuć się nieco
spokojniej, i podsunie Ci pomysły pomagające radzić
sobie z problemami - www.learn.4mentalhealth.com
Cruse Bereavement Care—0800 808 1677
www.crusebereavementcare.org.uk
Młodzieżowa strona internetowa CRUSE—strona
przeznaczona dla młodzieży prowadzona przez
młodych ludzi. www.hopeagain.org.uk
The Compassionate Friends UK— wsparcie dla
rodzeństwa. www.tcfsiblingsupport.org.uk
Child Bereavement UK - wspiera rodziny, gdy
dziecko w dowolnym wieku umiera, jest umierające
lub musi zmierzyć się z żałobą.
https://childbereavementuk.org
Winston’s Wish - organizacja charytatywna dla
dzieci w żałobie: www.winstonswish.org.uk
Marie Curie—0800 090 2309
www.mariecurie.org.uk
Organizacje charytatywne udzielające wsparcia w żałobie — Wielka Brytania