GEWOON professioneel

05

Voorwoord

Gezinsvoogden, pedagogisch hulpverleners, maatschappelijk werkers en andere

professionals in de jeugdzorg halen hun passie voor het werk uit kleine

successen: het zien opbloeien van moeilijk opvoedbare kinderen, jongeren die

door intensieve begeleiding de regie over hun leven terugwinnen en ouders die

hun kinderen weer een veilige leefomgeving kunnen bieden. Sommigen doen

dat al meer dan 30 jaar, anderen wat korter.

Professionals in de jeugdzorg halen geen voldoening uit ongenuanceerde

publiciteit over hun vak gebied, maar ze hebben wel last van de negatieve

beeldvorming die daar het gevolg van is. Met het boek Gewoon professioneel,

een initiatief van de functiegroep Jeugdzorg van de Nederlandse Vereniging

van Maatschappelijk Werkers (NVMW), wil de beroepsgroep een positief

tegengeluid laten horen ten opzichte van alle negatieve media-aandacht.

Geen grote verhalen, maar de dagelijkse praktijk vanuit het perspectief van

professionals en clinten. De verhalen laten zien dat professionals met

overtuiging, plezier en bovenal professionaliteit in de jeugdzorg werken.

De NVMW wil de mensen die meegewerkt hebben aan deze publicatie

bijzonder bedanken voor hun inbreng en openhartigheid. Het zijn stuk voor

stuk prachtige en inspirerende verhalen. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer

positieve verhalen, maar niet iedereen vindt de tijd deze aan het papier toe te

vertrouwen. Ook u heeft als professional successen en mooie momenten te

delen. Vertel uw verhaal tijdens de lunch, op feestjes of thuis aan mensen in uw

directe omgeving. Of vraag eens een (collega) gezinsvoogd, groepsmedewerker,

pedagogisch hulpverlener of maatschappelijk werker waar hij trots op is. Want

professionals in de jeugdzorg hebben, zoals zij zelf aangeven, gewoon een

wereldbaan.

Iris Leene

Directeur NVMW

NVMW

Van: Tonja Roodenburg

Verzonden: woensdag 27 mei 2009 20:55

Aan: NVMW

Onderwerp: brief voor witboek

Wat ik vind van een gezinscoach

Ik ben blij dat ik haar toegewezen kreeg, want zij heeft heel veel voor mij geregeld. De

gezinscoach heeft echt naar mij geluisterd en was de enige die mij geloofde in die moeilijke

tijd. Door haar ben ik gaan beseffen hoe belangrijk mijn gezin is en hoe belangrijk ik zelf ben.

Ook ben ik door haar helemaal van mijn medicijnverslaving af. En als ik het moeilijk heb of

had, mag ik haar bellen, cht 24 uur per dag. Zij is echt een hele steun voor mij geweest

en heeft altijd achter mij gestaan, terwijl iedereen mij in de steek liet en me niet geloofde.

Ik moest onterecht verhuizen en zij heeft de verhuiskosten en opknapkosten geregeld. En

dat allemaal in een zeer korte tijd. Als ik het zelf had moeten doen, dan was er nu nog niks

geregeld. En precies hetzelfde met de woningbouw Vestia. Als ik belde hielpen ze me niet,

maar als de gezinscoach belde bleef ze net zo lang bellen totdat we wel geholpen werden.

De gezinscoach is overal met mij mee naartoe gegaan: naar de woningbouw, reclassering,

de advocaat en het afkickcentrum. Echt niks was teveel voor haar. Ik ben blij dat er een

gezinscoach bestaat want als zij er niet geweest was, had ik met mijn gezin op straat

gestaan. Geen huis, niks had ik gehad. Ik weet dat ik dan de moed had opgegeven. Maar zij

heeft me laten vechten. Zij heeft me nooit in de steek gelaten en dat meen ik echt. En ik vind

het erg dat ik afscheid van haar moet nemen, maar ik weet dat ik haar altijd mag bellen en ik

weet dat zij mij af en toe ook nog zal bellen. En gelukkig gaat ze verder met het helpen van

mensen, want ik vind dat echt heel belangrijk. Zij helpt je met vechten tegen instanties die

fouten maken. Maar niemand gelooft je want instanties maken geen fouten. Nou echt wel en

hele grote fouten. En de gezinscoach probeert voor de gewone mensen op te komen.

Lieve coach, ik wil je bedanken voor alles wat je voor mij gedaan hebt en nog steeds doet. Ik

ben zo blij dat ik jou toegewezen kreeg en zonder jou had ik het niet gered. Ik had een hele

moeilijke tijd maar jij hebt me hier doorheen geholpen, echt waar. Dank je wel, ook namens

mijn kinderen. Je hebt altijd voor ons klaargestaan. Ik zal je missen maar ik weet dat je een

ander gezin gaat helpen die je keihard nodig heeft.

Lieve coach, bedankt voor alles. Veel liefs en dikke kus van ons.

07

Steun

06

Mijn verhaal

De sector jeugdhu lpverlening staat, voora l de laatste ja ren, f link in de schijnwerpers. Politici, de media... iedereen blaast een pa rti jtje mee. Ik ook en a l heel la ng, va naf 1975. Ik begon a ls ra ndgroepjongerenwerker in het toen beruchte jongerencentrum Tin Pan Alley in Emmen. In 1980 maakte ik de overstap naa r de residentie le jeugdhu lpverlening Mettray, in het Gelderse Eefde (tegenwoordig Rentray). De afgelopen twaa lf jaa r werk ik a ls vaste inva ller a ls pedagogisch medewerker bij Entra, in de oudste stad va n ons la nd: Nijmegen.

Wat maakt mijn werk zo boeiend? En waarom hou ik het zo la ng vol met jongeren waar ha lf opvoedend, onderwijzend en regelgevend Nederla nd zijn ta nden telkens weer op stukbijt. De eerste v raag is niet in een paa r zinnen te beantwoorden. Met de tweede v raag ben ik snel klaa r: je moet wel een beetje gek zijn... en genoegen nemen met een bescheiden sa la ris. In mei 2009 werk ik a l 34 jaa r met jongeren.

Terwijl ik dit verhaa l in klad noteer, voert de NS mij la ngs het gra uwe en nevelige la ndschap tussen Elst en Lent, richting Nijmegen. Ik heb eergisteren de jongeren beloofd dat we va ndaag roti gaan eten. Schu in tegenover me zit een bleke ka le man, ha lf verscholen achter zijn kra nt. Op de voorpagina breed en vetgedrukt: Hardere aa npak overlast ha ng jongeren. Vervolgens klinkt een omroepbericht: Dames en heren, va nwege een technische storing ku nnen wij station Nijmegen nog niet in. Herha ling, va nwege..." Als jeugdhu lpverlener ben ik wel wat storing, vertragingen en omleidingen gewend. Straks roti . Ik heb een wereldbaan!

John Oldenhof

..

09

Cas was een jongen van de Horizon, een groep van Het Keerpunt. Een echte Maastrichtenaar en vanuit zijn kamer kon hij Maastricht in de verte zien liggen. Op een dag was er kermis in Maastricht en Cas kon dit zien vanuit zijn kamer. Het Keerpunt was in die tijd nog niet zo beveiligd zoals dat op dit moment het geval is.

Het was iedereen opgevallen dat Cas de laatste dagen erg moe was en zich keer op keer versliep. Uiteraard ging men hierop letten en het meest onmogelijke was waarheid geworden.Men kwam tot de ontdekking dat Cas een manier had gevonden om s nachts zijn raam keurig te demonteren. Hij ging naar de kermis en kwam s avonds laat terug in zijn kamer waar hij zijn raam keurig monteerde en ging slapen.

Het was natuurlijk niet goed wat Cas gedaan had maar iedereen zag hier de humor van in. We hebben er (niet in het bijzijn van Cas) smakelijk om kunnen lachen en er wordt tot vandaag de dag nog over zijn stunt gepraat.

Peter Hofmeijer, maatschappelijk werker

Een jongen waarvan ik mentor was, kwam af en toe op bezoek bij de groep. Dit was heel wat omdat hij ver weg woonde. Tijdens een bezoek zei hij tegen mij: Je hebt toen gelijk gehad. Ik v roeg hem wat hij bedoelde. Het kwam erop neer dat ik hem had geadviseerd over iets dat te maken had met zijn persoonlijke leven. Hij nam mijn advies niet aan toen hij bij ons verbleef. Pas nadat hij weg was gegaan, zag hij in wat ik hem toen had verteld. Hij had daar iets aan gedaan, in de positieve zin en het ging heel erg goed met hem. Het deed mij goed om te horen dat hij zijn leven op de rails had en dat hem toch het een en ander is bijgebleven, ondanks het feit dat hij a lweer een aantal jaren bij ons weg was. Hiervoor doen we het toch ?

Anoniem

Ervaringen medewerkers Stichting Jeugdzorg Sint Joseph

Onder de Stichting Jeugdzorg St. Joseph vallen de justitile jeugdinrichting Het Keerpunt en

Icarus, een JeugdzorgPlus instelling voor gesloten jeugdzorg.

08

Ongeveer twee jaar geleden leerde ik Mathijs kennen. Hij kwam bij ons op de groep en men zei dat hij zwaar hechtingsgestoord en agressief was. Sinds zijn vierde jaar uit huis geplaatst Ik was eerst zijn schaduwmentor, tot mijn collega PIJ-medewerker (Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen) werd en daarna dus zijn mentor. We hebben vele wegen bewandeld en een lang traject afgelegd, maar in mei is hij op een positieve manier vertrokken. Hieraan vooraf heb ik een reis gemaakt van acht uur om gewoon een uurtje een gesprek aan te gaan bij jeugd- en opvoedhulporganisatie OCK Het Spalier. Hier hebben ze een plaatsing overwogen maar stonden ze helemaal niet te springen om jongeren op te nemen met een gesloten machtiging. Ze waren zo blij verrast dat wij dit voor de jongens deden en stonden helemaal achter onze manier van werken en behandelen. Hun feedback was lovend en een week later werd hij aangenomen en heeft hij, dankzij ons en zijn voogd Frank, een waardige plek gevonden om zich weer een beetje thuis te voelen. Met vallen en opstaan, een degelijke behandeling en vooral de nodige energie kom je heel ver met deze probleemjongeren. En daarom doe ik dit werk, want geen enkele dag is hetzelfde en iedere jongen is op zijn manier uniek

Inge, pedagogisch medewerker

Thema

Peter is een jongen die in ee

n gesloten leefgroep van H

et

Keerpunt verbleef. Jaren n

adat hij naar huis was geg

aan,

nam hij plotseling weer co

ntact op met Het Keerpun

t. Hij zat

m