Μιχάλης Καϊταντζίδης kamich@euro2day.gr

Δημοσιεύθηκε: 19 Ιουνίου 2016

Φωτοβολταϊκά: Διαγωνισμός για 40 μεγαβάτ μέσα στο 2016

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα από

το υπουργείο Ενέργειας. Σε ισχύ από 1η Ιανουαρίου του 2017 οι

ανταγωνιστικές διαδικασίες για τις νέες μονάδες στο σύστημα. Οι αλλαγές

για συμπαραγωγή και οι καθυστερήσεις.

H εισαγωγή ανταγωνιστικών διαδικασιών για την εγκατάσταση νέων μονάδων

ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ και η εφαρμογή συστήματος λειτουργικής ενίσχυσης για

συγκεκριμένες κατηγορίες μονάδων, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του σχεδίου νόμου για

το νέο καθεστώς στήριξης που έδωσε στη δημοσιότητα και θέτει σε διαβούλευση του

υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Η σύνταξη και εφαρμογή του νέου καθεστώτος, έρχεται με καθυστέρηση ενός και πλέον

χρόνου, στην οποία καθυστέρηση οφείλεται εν μέρει και η επενδυτική απραξία στο

συγκεκριμένο τομέα, όπως επεσήμαναν πρόσφατα στο Εuro2day.gr οι εκπρόσωποι των

αιολικών.

Σε ό,τι αφορά στις ανταγωνιστικές (διαγωνιστικές) διαδικασίες για την ένταξη νέων

μονάδων στο σύστημα, το σχέδιο νόμου προβλέπει αυτό να ισχύσει από την 1η

Ιανουαρίου 2017. Συγκεκριμένα, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ύστερα από

γνώμη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, θα εκδίδει απόφαση. Με αυτήν, θα

καθορίζονται μεταξύ άλλων οι τεχνολογίες και οι κατηγορίες σταθμών παραγωγής

από Α.Π.Ε. και Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητα που εντάσσονται στην

ανταγωνιστική διαδικασία υποβολής προσφορών, η μέγιστη ετήσια ισχύς συνολικά ή ανά

τεχνολογία, ο αριθμός των ετήσιων ανταγωνιστικών διαδικασιών. Η πρώτη γνώμη της

ΡΑΕ θα υποβληθεί στον Υπουργό μέχρι την 30 Νοεμβρίου 2016.

Επίσης ύστερα από γνώμη της ΡΑΕ, απόφαση του Υπουργού θα καθορίζει την

εγκατεστημένη ισχύ, ανά τεχνολογία ή/και κατηγορία σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής

ενέργειας από Α.Π.Ε. και Σ.Η.Θ.Υ.Α., η οποία δημοπρατείται μέσω ανταγωνιστικών

διαδικασιών υποβολής προσφορών, κατά το τρέχον ή και το επόμενο ημερολογιακό έτος

από την έκδοση της απόφασης, τα χρονικά ορόσημα διεξαγωγής των ανταγωνιστικών

διαδικασιών υποβολής προσφορών, καθώς και η ανώτατη ή και κατώτατη

επιτρεπόμενη τιμή προσφοράς για κάθε ανταγωνιστική διαδικασία υποβολής

προσφορών.

Ειδικά για το 2016, σε διάστημα τριών μηνών από την έναρξη ισχύος του νέου νόμου, θα

πραγματοποιηθεί πιλοτική δημοπρασία αποκλειστικά για φωτοβολταϊκά. Η

δημοπρατούμενη ισχύς θα είναι 40 μεγαβάτ ή μεγαλύτερη μετά από σχετική απόφαση

της ΡΑΕ.

Στην περίπτωση επιμερισμού της δημοπρατούμενης ισχύος, μεταξύ μονάδων για τις

οποίες απαιτείται άδεια ή εξαιρούνται, η ανώτατη επιτρεπόμενη τιμή υποβολής

προσφοράς στο πλαίσιο της πιλοτικής ανταγωνιστικής διαδικασίας ορίζεται σε 94 ευρώ

ανά μεγαβατώρα για τις υπόχρεες σε λήψη άδειας παραγωγής φωτοβολταϊκές

εγκαταστάσεις και σε 104 ευρώ για τις εξαιρούμενες.

Η μέγιστη επιτρεπόμενη ισχύς ανά υποβαλλόμενη προσφορά ορίζεται στα 10 μεγαβάτ.

Π. Σκουρλέτης: Αναγκαία η επικοινωνία

κόμματος και κυβέρνησης

Συνέντευξη του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη στην ΕΠΟΧΗ

Την Τετάρτη ψηφίστηκε ο αναπτυξιακός νόμος στη Βουλή. Την Πέμπτη ο

πρωθυπουργός ανακοίνωσε μια σειρά έργων. Γενικά η αναφορά στην ανάπτυξη είναι

συχνή. Υπάρχει το αριστερό πρόσημο σε αυτή την πολιτική ή ψάχνουμε απλά επενδύσεις

«για να σωθεί η χώρα»;

Ο αναπτυξιακός νόμος διατυπώνει μια διαφορετική αντίληψη, σε σχέση με τους

παλαιότερους, για αυτό το ζήτημα. Προσανατολίζεται στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και

όχι σε φαραωνικά έργα. Οι επενδύσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι για την ανάπτυξη, όχι στη

λογική που τις αντιλαμβάνονται οι νεοφιλελεύθεροι. Μιλάμε για ιδιωτικές επενδύσεις με

συγκεκριμένο προσανατολισμό. Ο αναπτυξιακός νόμος απευθύνεται σε ιδιώτες και

επιχειρεί, μέσα σε ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από έλλειψη πόρων, να κατανείμει με ορθό

τρόπο αυτά τα λίγα που έχει σήμερα το ελληνικό κράτος. Αυτό που είναι σημαντικό,

λαμβάνοντας υπόψη το αρνητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε και που προέκυψε από τις

αλλεπάλληλες μνημονιακές συμφωνίες, είναι ότι εμείς δεν μιλάμε για μια ανάπτυξη που θα

βασίζεται στη συμπίεση του εργασιακού κόστους, των δικαιωμάτων ή δεν θα λαμβάνει υπόψη το

περιβάλλον. Θέλουμε επενδύσεις που θα δημιουργούν προστιθέμενη αξία εδώ, γιατί ανάπτυξη

υπήρξε και σε άλλες εποχές, π.χ. επί Σημίτη, με ρυθμό ανάπτυξης 4%, αλλά ήταν μια ανάπτυξη με

πήλινα πόδια. Δεν διεύρυνε την παραγωγική βάση, δεν δημιουργούσε σταθερές θέσεις εργασίας,

βασιζόταν στην κατανάλωση υποθηκεύοντας μελλοντικά εισοδήματα μέσω ενός υπερδανεισμού,

είτε ιδιωτικού είτε δημόσιου.

Ανάπτυξη από κάποιους θεωρείται και το παράδειγμα εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές…

Πριν αναφερθώ συγκεκριμένα για τις Σκουριές επιτρέψτε μου ένα σχόλιο. Πρέπει να

συνειδητοποιήσουμε ότι δεν αρκεί η διακυβέρνηση της χώρας για να μπορέσεις να ελέγξεις όλους

τους αρμούς της εξουσίας. Το κράτος δεν είναι ένα εργαλείο που μπορούμε να το βάλουμε να

δουλέψει όπως θέλουμε, επειδή είμαστε στην κυβέρνηση. Όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν

υπάρξει μεγάλες αλλαγές σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση, οι οποίες έχουν διαμορφώσει ένα

αρνητικό έδαφος που δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Για να ανατραπεί πρέπει να

αρχίζεις να ξηλώνεις κάποια πράγματα. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο, αν λάβουμε υπόψη τους

περιορισμένους βαθμούς ελευθερίας που έχει η σημερινή κυβέρνηση λόγω της συμφωνίας. Αυτό

είναι από τα πολύ μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Δεν έχουμε, δηλαδή, όπως

φανταζόμασταν από τη μια ένα δημοσιονομικό πρόγραμμα προσαρμογής και κάποια άλλα

παράλληλα πεδία, όπου μπορούμε να δράσουμε ελεύθερα. Είναι όλα μπλεγμένα και γίνεται μια

διαρκής αντιπαράθεση με την τρόικα, προκειμένου να αποσαφηνιστεί αυτή η σχέση.

Για τις Σκουριές πιο συγκεκριμένα πρέπει να καταλάβουμε πως διαφορετικά προσεγγίζει το

ζήτημα το κίνημα, το κόμμα και η κυβέρνηση, λόγω της διαφορετικότητας των ρόλων τους. Είναι

εύκολο στο κίνημα να εναντιώνεται, και καλά κάνει γιατί δημιουργεί όρους κοινωνικής πίεσης

απέναντι στη συγκεκριμένη επένδυση, όπως και το κόμμα να μη θέλει τέτοιου είδους επενδύσεις.

Η κυβέρνηση, όμως, έχει να διαχειριστεί μια κατάσταση ήδη διαμορφωμένη. Υπήρχε ένα αίτημα

κατάργησης του νόμου, βάσει του οποίου δόθηκε η περιοχή των Σκουριών. Αυτό και να γινόταν

δεν θα έλυνε τίποτα, γιατί δεν θα είχε αναδρομική ισχύ. Οι επενδυτές, λοιπόν, δρουν στο όνομα

της νομιμότητας. Είναι έτσι, όμως; Έχουμε ήδη ένα παράδειγμα παρανομίας που εντοπίσαμε και

τους επιβάλλαμε πρόστιμο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο τίθεται και η πολιτική αντίληψη της

κυβέρνησης για το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του περιβάλλοντος. Αλλά σε πρώτο

επίπεδο η προσέγγιση γίνεται βάσει της ισχύουσας σύμβασης και του θεσμικού πλαισίου. Δεν

είναι μικρές οι δυνατότητες παρέμβασης στη βάσει αυτών. Το μεγαλύτερο ζήτημα που έχουμε

μπροστά μας είναι αυτό της μεταλλουργίας, το λεγόμενο flash smelting. Η εταιρεία οφείλει να

αποδείξει πολλά πράγματα ακόμα, βάσει της σύμβασης, για το αν αυτή η επένδυση έχει κάποια

συνέπεια με αυτά που ευαγγελιζόταν, δηλαδή την παραγωγή χρυσού εδώ και όχι απλά να εξάγει

μεταλλεύματα. Αν δεν μπορεί να το αποδείξει αυτό, ανατρέπεται όλο το οικοδόμημα της

σύμβασης.

Όντως υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα διαμορφωμένο στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Με τη

συνέχεια μιας ανάπτυξης, όμως, που εστιάζει στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στον ανταγωνισμό, πώς θα επιτευχθεί αλλαγή αυτού του συστήματος;

Το ανταγωνιστικό πλαίσιο είναι δεδομένο στην Ευρώπη και στην παγκόσμια σκηνή. Είτε το

λάβουμε υπόψη είτε όχι, υπάρχει. Το ζητούμενο για εμάς είναι να μπορέσουμε μέσα σε αυτό το

νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, χωρίς οικονομικά σύνορα, ανεξάρτητα από τους μακροπρόθεσμους

πολιτικούς μας στόχους που μπορεί να έχουμε για την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας και

τον μετασχηματισμό της, να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την ισχυρή παρουσία του δημοσίου.

Αυτός είναι ο άμεσος στόχος μας, να έχουμε δημόσια εργαλεία παρέμβασης, ώστε να καθορίζουν

τους όρους μιας απελευθερωμένης αγοράς, που όμως λόγω της ισχυρής παρουσίας του δημοσίου

να μπορούμε να την προσανατολίζουμε. Αυτό τι σημαίνει στην πράξη; Να κρατήσουμε πχ τη

ΔΕΗ δημόσια και να μην την πουλήσουμε, να κρατήσουμε τον ΑΔΜΗΕ και να μην

ιδιωτικοποιηθεί. Ορισμένους, δηλαδή, πυλώνες, εργαλεία παραγωγικής ανασυγκρότησης. Αυτό

πρέπει να είναι το μέλημά μας και μέχρι τώρα στον τομέα της ενέργειας το έχουμε διαφυλάξει και

έχουμε κάνει βήματα σε θετική κατεύθυνση.

Δεν υπάρχουν οικονομικά σύνορα, όπως είπατε. Τώρα γίνεται και η συζήτηση για

την TTIP και τη CETA. Μάλιστα, 58 βουλευτές, εκ των οποίων 52 είναι του ΣΥΡΙΖΑ,

έστειλαν επιστολή για τη συζήτηση αυτών των εμπορικών συμφωνιών στα εθνικά

κοινοβούλια. Ποια θα πρέπει να είναι η στάση της ελληνικής πλευράς στη συνεδρίαση που

θα γίνει;

Η ελληνική πλευρά πρέπει να πρωτοστατήσει να ανοίξει μια συζήτηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο

για όλες τις πτυχές, που μέχρι τώρα συζητούνται εν κρυπτώ. Πρόκειται για μια συμφωνία που θα

σφραγίσει τις επόμενες δεκαετίες, και η κυβέρνηση μας πρέπει καταθέσει την αντίθεση της.

Η αξιολόγηση τελείωσε και αντί να τεθεί το ζήτημα βελτίωσης της καθημερινότητας του

κόσμου, ξεκίνησε μια συζήτηση για τον εκλογικό νόμο. Γιατί συνέβη αυτό;

Στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση αγώνων της αριστεράς και του προοδευτικού πολιτικού

κόσμου υπέρ της απλής αναλογικής, άρα δεν το θεωρώ πολυτέλεια ή αποπροσανατολιστικό, τώρα

που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην κυβέρνηση, να διαμορφώσουμε ένα εκλογικό σύστημα που θα

κατατείνει στην πιο αυθεντική μορφή ενός αναλογικού συστήματος, προσπαθώντας να το

αποτυπώσει και συνταγματικά, όπως υποστηρίζαμε από παλιά. Θα είναι, δηλαδή, ένα

προοδευτικό αποτύπωμα στη λειτουργία του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Υπάρχουν οι απαραίτητοι συσχετισμοί δύναμης για να επιτευχθεί αυτό;

Νομίζω πως, λόγω της ήττας του δικομματισμού, μπορούν να διαμορφωθούν οι συσχετισμοί για

ένα τέτοιο σύστημα. Μιλάω για αυτό και όχι για τη συνταγματική αναθεώρηση που θα θέσει άλλα

ζητήματα, που ενδεχομένως να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου, και για τα οποία πράγματι δεν

υπάρχουν οι αυθεντικοί πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί. Η συνταγματική

αναθεώρηση πρέπει να είναι προσεκτικά προσανατολισμένη σε ζητήματα όπως είναι το εκλογικό

σύστημα, η κατάργηση του άρθρου περί ευθύνης υπουργών, η αναβάθμιση του ρόλου των

δημοψηφισμάτων. Για παράδειγμα, είμαι επιφυλακτικός να διερευνήσουμε το θέμα της άμεσης

εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Αυτό σημαίνει περισσότερες εξουσίες και

αλλαγή του πολιτειακού χαρακτήρα του συστήματος, κάτι που νομίζω ότι είναι έξω από τις

παραδόσεις μας και την αντίληψή μας ως αριστερά.

Σε δημοσκόπηση της Κάπα Research που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα το έργο της

κυβέρνησης αξιολογήθηκε κατά 76,9% αρνητικά. Ποια είναι τα μέτρα που πρέπει να λάβει,

ώστε να κάνει και τις τομές για τις οποίες έχει δεσμευτεί;

Οι δημοσκοπήσεις «σκοτώνουν» την πραγματική εικόνα για τα πράγματα, γιατί λειτουργούν με

ένα αφαιρετικό τρόπο, μέσα από τη διατύπωση ενός συγκεκριμένου ερωτήματος ενώ η

πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Εύκολα, δηλαδή, κάποιος, όταν ερωτάται στις

δεδομένες συνθήκες θα εκφράζει ένα αρνητισμό απέναντι στην κυβέρνηση. Όμως, αν συζητήσεις

περισσότερο μαζί του, μπορείς να διαπιστώσεις ότι είναι διατεθειμένος να δώσει χώρο και χρόνο

στον ΣΥΡΙΖΑ για να δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο, και νομίζω ότι αυτό αφορά το μεγαλύτερο

κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό επιβεβαιώνεται από μια έμμεση ανάγνωση όλων των

δημοσκοπήσεων και αποτυπώνεται μέσα από το ποσοστό όσων δηλώνουν «δεν ξέρω/δεν

απαντώ», «κανένα κόμμα» κτλ. Αυτός είναι χώρος αναφοράς μας.

Το ζήτημα των τομών συναντιέται με αυτό που είπαμε πριν για τα στενά όρια ελευθερίας, που

έχουμε ως κυβέρνηση. Σε ένα πρώτο επίπεδο πρέπει να επιδιώκουμε προφανώς να σπάσουμε το

φόβο και την απογοήτευση του κόσμου, να δούμε πως θα πάρει μπροστά η οικονομία, γεγονός

αντιφατικό με βάση τα μέτρα που έχουμε λάβει, γιατί αυτό είναι το μόνο που μπορεί να αμβλύνει

τις αρνητικές επιπτώσεις αυτών των μέτρων. Παράλληλα, να προχωρήσει και να βαθύνει η

συζήτηση για το θέμα του χρέους, πράγμα απολύτως εφικτό μετά την θετική προσέγγιση του

θέματος μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, έτσι ώστε όταν η Ελλάδα θα έχει φθάσει στο

ίδιο επίπεδο χρέους που έχει η Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, με διαφορετικούς όρους να

τεθεί ξανά το θέμα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Όταν φθάσουμε, δηλαδή, στο 120-130%, του ΑΕΠ,

θα μπορούμε πια να δημιουργήσουμε μια συμμαχία με τις αντίστοιχες οικονομίες του ευρωπαϊκού

νότου και να απαιτήσουμε διαφορετικές προσεγγίσεις, όπως ευρωομόλογο κτλ. Τώρα βέβαια δεν

μπορεί να πει κανείς με σιγουριά πως θα είναι η Ευρώπη το 2018, όταν έχουμε μπροστά μας ένα

ενδεχόμενο Brexit.

Πώς θα επηρέαζε ένα τέτοιο γεγονός την Ελλάδα, και την ΕΕ εν γένει;

Νομίζω ότι οι επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου Brexit είναι απρόβλεπτες και για την ΕΕ και για την

Ελλάδα. Αλλά ακόμα και αν αυτό αποτραπεί, θα είναι μέσα από ένα οριακό αποτέλεσμα.

Ουσιαστικά έχουμε μια λαβωμένη Ευρώπη ως προς το όραμα της ένωσης της. Οι ευρωπαϊκοί

λαοί πιστεύουν πολύ λιγότερο σε αυτό, και το γεγονός της ανόδου της ακροδεξιάς, ουσιαστικά

πιστοποιεί την αποτυχία των πολιτικών λιτότητας, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια. Η

Ευρώπη αποδομείται και βρίσκεται σε οριακή κατάσταση, ακριβώς γιατί ακολουθήθηκε ένας

ακραίος νεοφιλελευθερισμός, που κατέστησε λίγο, έως και καθόλου, ελκτικό το όραμα της

ενωμένης Ευρώπης στους λαούς. Αυτός είναι ο υπ’ αριθμόν ένας κίνδυνος.

Ταυτόχρονα, όμως με αυτές τις αλλαγές, υπάρχουν εξελίξεις και από την άλλη πλευρά.

Είδαμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλαγές στην Πορτογαλία, την Ισπανία.

Ναι, αυτά βρίσκονται στον αντίποδα των προηγούμενων εξελίξεων. Και πρέπει να μιλήσουμε για

τις θετικές επιδράσεις που άσκησε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ενδυναμώνοντας

αντίστοιχες πολιτικές διεργασίες και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό είναι το μόνο ελπιδοφόρο, οι

εξελίξεις στην Πορτογαλία, την Ισπανία, οι κινητοποιήσεις στην Γαλλία για τα θέματα της

εργασίας, δείχνουν ακριβώς και τα μεγάλα πεδία αντιπαράθεσης που θα έχουμε στο άμεσο

μέλλον.

Οι κινητοποιήσεις είναι μεγαλειώδεις, αλλά η γαλλική κυβέρνηση βλέπουμε ότι εμμένει στην

αντεργατική νομοθεσία. Η απορρύθμιση αυτή πώς πρόκειται να επηρεάσει τη δική μας

διαπραγμάτευση για τα εργασιακά, που είναι ήδη απορρυθμισμένα και

διεκδικούμε βελτιώσεις;

Η Ελλάδα ως πειραματόζωο έχει προηγηθεί της Γαλλίας. Οι κινητοποιήσεις έξω αποδεικνύουν ότι

η ορθή στρατηγική προάσπισης του κόσμου της εργασίας είναι αυτή των συμμαχιών στον

ευρωπαϊκό χώρο. Δεν είναι, δηλαδή, μια υπόθεση που πρέπει να μείνει ανάμεσα στα κυβερνητικά

στελέχη, τα τεχνικά κλιμάκια και την τρόικα. Είναι το κατεξοχήν θέμα που προσφέρεται για την

οικοδόμηση συμμαχιών. Όταν ήμουν στο υπουργείο Εργασίας είχα διαπιστώσει, μέσα από τις

συναντήσεις που είχαμε τότε για το νόμο για τις συλλογικές συμβάσεις που δεν προλάβαμε να

καταθέσουμε, ότι υπήρχε ευήκοων ους από τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, που δεν είναι σαν τη

ΓΣΕΕ, γραφειοκρατικοποιημένες σφραγίδες. Αυτό πρέπει να επιδιώξουμε και πάλι, για να

βάλουμε ένα φρένο στη περαιτέρω αποδιάρθρωση της εργασίας και να δούμε τι μπορούμε να

κερδίσουμε προς όφελος του κόσμου της εργασίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγοι Πράσινοι είναι ακόμα μια κυβέρνηση που έλαβε

σκληρά μέτρα. Τι πρέπει να κάνει, ώστε να αποτρέψει το ενδεχόμενο να έχει την ίδια

πτωτική πορεία με τις προηγούμενες;

Καταρχάς θα πρέπει να μιλάμε ειλικρινά, κάτι που δεν έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Να

λέμε ευθέως ότι δεν διεκδικούμε την πατρότητα του σημερινού προγράμματος. Νομίζω ότι όσες

φορές εξηγούμε στον κόσμο ότι βάσει των ευρωπαϊκών συσχετισμών, των συσσωρευμένων

προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, αναγκαστήκαμε σε αυτόν το συμβιβασμό -γιατί η άλλη

λύση ήταν η πλήρης καταστροφή και θα συνιστούσε στρατηγικού χαρακτήρα ήττα και για πολλά

χρόνια, ενώ τώρα υπάρχει ένα αβέβαιο στοίχημα, που μένει να δούμε πώς θα το βγάλουμε εις

πέρας- ο κόσμος το καταλαβαίνει. Πάντοτε, σε όλες τις φάσεις, και τον Ιανουάριο και τον

Σεπτέμβριο, ο κόσμος που μας ψήφισε, ήταν πιο προσγειωμένος από εμάς.

Θεωρείτε ότι χρειάζεται ένα κεντρικό όργανο, που θα σχεδιάζει μαζί με το κόμμα, την

κυβέρνηση και τον κόσμο, θα υλοποιεί και θα ελέγχει το κυβερνητικό έργο;

Αυτό που χρειάζεται αρχικά είναι συντονισμός της κυβέρνησης, γιατί τα προβλήματα δεν μπορείς

να τα αντιμετωπίσεις μέσα στο στενό πλαίσιο του κάθε υπουργείου. Όταν π.χ. μιλάς για

ανάπτυξη, δεν θα ασχοληθεί μόνο το σχετικό υπουργείο, αλλά και το Οικονομίας, Ενέργειας,

Τουρισμού κ.τ.λ. Αυτό δεν είναι μια τεχνική υπόθεση, αλλά κυρίως πολιτική. Αν δεν κάνουμε

βήματα σε αυτό, δεν θα είμαστε αποτελεσματικοί. Όσο για το ζήτημα της αναγκαίας επικοινωνίας

κόμματος και κυβέρνησης, είναι απαραίτητο, ώστε να έχει η κυβέρνηση ένα προγραμματικό

προσανατολισμό. Σήμερα το κόμμα είναι αποδυναμωμένο, πολλά κομμάτια από το πρόγραμμά

του έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα.

Έρχεται, όμως, και προ τετελεσμένων.

Είναι αποδυναμωμένο και έχει χάσει το ειδικό του βάρος και ρόλο. Το μεγάλο στοίχημα του

επερχόμενου συνεδρίου, είναι να τον αποκαταστήσει, ώστε να είναι ένα

εργαστήριο επεξεργασιών και συνάρθρωσης διαφορετικών αιτημάτων και μηνυμάτων, που θα

προκύπτουν από την κοινωνία και τα κινήματα. Για να μπορεί να καταθέτει ένα ενιαίο

πρόγραμμα, που δεν θα ταυτίζεται με αυτό της κυβέρνησης, αλλά είναι απαραίτητο, ώστε να μην

χάνεται ο βασικός προσανατολισμός μας. Εμείς σε όλες τις φάσεις πρέπει να υπενθυμίζουμε πως

αγωνιζόμαστε για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Ποιες αλλαγές, δηλαδή, πρέπει να σημειωθούν στο κόμμα μετά το συνέδριο κατά τη

γνώμη σας;

Αρχικά πρέπει να αποκαταστηθούν οι όροι εσωτερικού διαλόγου, με πρώτο βήμα να

αυτοδιαλυθούν όλες οι τάσεις και να φτιαχτούν καινούργιες. Είμαι υπέρμαχος του κόμματος των

τάσεων και των ρευμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα προηγούμενα και υφιστάμενα

σχήματα πρέπει να λειτουργούν εξ αδρανείας. Αν δεν το κάνουμε θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να

μετατραπούν σε μηχανισμούς αναδιανομής της εσωκομματικής εξουσίας. Πρέπει να γίνει μια

συζήτηση απολογισμού, κομματικής οικοδόμησης, στρατηγικής αλλά και για για τη σχέση με την

κυβέρνηση. Στη βάση αυτού του εσωτερικού διαλόγου να προκύψουν με ένα αυθεντικό τρόπο οι

νέες τάσεις.

Για τα αεροδρόμια και το Ελληνικό είχατε πει ότι δεν μπορούσαν να σωθούν, γιατί ήταν

δρομολογημένα. Τώρα στην προίκα του ΤΑΙΠΕΔ μπήκε το ποσοστό του δημοσίου στα

ΕΛΠΕ, η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ. Σώθηκε η μικρή ΔΕΗ και ο ΑΔΜΗΕ. Πώς θα σωθούν τα

υπόλοιπα, από την άποψη ότι και αυτά πια δρομολογημένα είναι;

Για το Ελληνικό, όμως, βελτιώσαμε αρκετά. Κατά τη γνώμη μου, η στρατηγική μας πρέπει να

είναι να μην μειωθεί η συμμετοχή του δημοσίου σε καμία από τις ενεργειακές επιχειρήσεις, να

φύγουν από το ΤΑΙΠΕΔ και να πάνε στον άλλον πυλώνα της αξιοποίησης των συμμετοχών του

δημοσίου του Ταμείου.

Αυτό είναι θέμα διαπραγμάτευσης, πώς θα το εξασφαλίσετε;

Θέμα διαπραγμάτευσης ήταν και ο ΑΔΜΗΕ και η μικρή ΔΕΗ, αλλά τα καταφέραμε. Τη

δημιουργία του νέου Υπερταμείου την προτείναμε εμείς ως εναλλακτικό παράδειγμα προς το

ΤΑΙΠΕΔ. Όταν αυτό αρχίσει να λειτουργεί και ταυτόχρονα έχουμε σταθεί στοιχειωδώς στα πόδια

μας οικονομικά, τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε περιουσιακά στοιχεία από το

ΤΑΙΠΕΔ και να τα περάσουμε στον άλλον πυλώνα.

Η μείωση στο τιμολόγιο της ΔΕΗ είναι ένα ανακουφιστικό μέτρο. Ποια άλλα μέτρα

αντίστοιχου χαρακτήρα μπορούν να ληφθούν για να ελαφρυνθεί η κοινωνία;

Η μείωση του 15% στο τιμολόγιο είναι η μεγαλύτερη που έχει σημειωθεί ποτέ στη

ΔΕΗ. Διευκόλυνε η συγκυρία των χαμηλών τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως και ο

ανταγωνισμός με τους ιδιώτες. Για αυτό μιλήσαμε πριν για μια απελευθερωμένη αγορά με μια

ισχυρή δημόσια περιουσία, γιατί όταν δεν υπάρχει αυτή, τότε η αγορά θα

γίνει ανθρωποφαγική. Για παράδειγμα, σκεφτόμαστε μια διαφορετική προσέγγιση στο σκέλος

των χρεώσεων που αφορούν τις ΑΠΕ. Τώρα επεξεργαζόμαστε τρόπους για ελάφρυνση και των

άλλων χρεώσεων μέσα στους λογαριασμούς, δηλαδή χρήσης δικτύων κτλ.

liberal.gr Το πιο θερμό καλοκαίρι για τον ΑΔΜΗΕ

και την ενέργεια Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Του Γιώργου Φιντικάκη

Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για τη κυβέρνηση ως προς το στοίχημά της να κρατήσει

υπό Δημόσιο έλεγχο τον ΑΔΜΗΕ, αφού αν ως τον Οκτώβριο δεν έχει στεφθεί από

επιτυχία ο διαγωνισμός εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή, τότε θα πρέπει να

προχωρήσει στην πώληση του 100%.

Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφές το κείμενο του "συμπληρωματικού" μνημονίου

ως προς το σκέλος για τα ενεργειακά, προκαλώντας μάλιστα χθες εκνευρισμό από το

υπουργείο Ενέργειας, πηγές του οποίου έσπευσαν να μιλήσουν για κάποιους "που

επιχειρούν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν εμπόδια κλείνοντας το μάτι στα

συμφέροντα που επιθυμούν την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ".

Αν δείχνει πάντως κάτι το κείμενο του μνημονίου αυτό είναι τα εξαιρετικά σφιχτά

χρονοδιαγράμματα για την υλοποίηση μιας σειράς ενεργειακών υποχρεώσεων της

χώρας, η πλειονότητα των οποίων πρέπει να υλοποιηθεί ή να πάρει μπροστά έως το

τέλος Ιουνίου, δηλαδή σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.

Το βάρος πέφτει φυσικά στη ΔΕΗ, η γενική συνέλευση της οποίας στις 30 Ιουνίου θα

πρέπει να εγκρίνει αφενός το σχέδιο απόσχισης του ΑΔΜΗΕ, αφετέρου τα νέα

εξατομικευμένα τιμολόγια με τις βιομηχανίες- πελάτες της επιχείρησης στην Υψηλή

Τάση.

Εκτός όμως του ΑΔΜΗΕ, το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας θα πρέπει έως το τέλος

Ιουνίου, να έχει ολοκληρώσει περίπου όλα όσα δεν έγιναν μαζί τη τελευταία διετία.

Από τη ψήφιση στη Βουλή του νέου νόμου για τη στήριξη των ΑΠΕ (σσ: τέθηκε από

προχθές σε δημόσια διαβούλευση), έως το νέο μηχανισμό για το ΕΤΜΕΑΡ (πρώην

Τέλος ΑΠΕ), και το μόνιμο σύστημα αποζημίωσης των μονάδων ηλεκτρισμού

προκειμένου να είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμες (ΑΔΙ), για να σταχυολογήσουμε

μερικά εξ αυτών.

Ο οδικός χάρτης του ΑΔΜΗΕ

Ειδικότερα, ως προς το κεφάλαιο ΑΔΜΗΕ, το "συμπληρωματικό" μνημόνιο

επισημαίνει ότι :

- Έως το τέλος Ιουνίου η Γενική Συνέλευση της ΔΕΗ πρέπει να έχει αποφασίσει τη

πώληση τουλάχιστον του 20% του ΑΔΜΗΕ σε στρατηγικό επενδυτή.

- Εντός του Ιουλίου πρέπει να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός.

- Εντός του Οκτωβρίου πρέπει έχει ανακηρυχθεί ο προτιμητέος επενδυτής.

Από εκεί και πέρα το κείμενο αναφέρει ότι "εφόσον οι πιστωτές, σε συνεννόηση με

τις ελληνικές αρχές, διαπιστώσουν ελλιπή πρόοδο ως προς την ολοκλήρωση της

διαδικασίας ανάδειξης στρατηγικού επενδυτή μέσα στο 2016 (σσ: για τουλάχιστον το

20%), τότε το Δημόσιο θα πρέπει έως τον Οκτώβριο του 2016 να ανακοινώσει την

ημερομηνία υποβολής δεσμευτικών προσφορών για την πώληση του συνόλου των

μετοχών της ΔΕΗ στον ΑΔΜΗΕ, προκειμένου οι προσφορές να έχουν υποβληθεί έως

το Δεκέμβριο του 2016, και η πλήρης ιδιωτικοποιήση του ΑΔΜΗΕ να έχει κλείσει

εντός του 2017".

Εκνευρισμός στο ΥΠΕΝ

Το μήνυμα είναι σαφές, και δείχνει ακριβώς πόσο ασφυκτικά είναι τα περιθώρια που

έχουν βάλει στη κυβέρνηση οι θεσμοί. Με άλλα λόγια αποτυχία του διαγωνισμού που

καλείται να γίνει σε ένα εντυπωσιακά στενό χρονικό πλαίσιο, σημαίνει μπελάδες.

Ίσως αυτή ακριβώς η πίεση να εξηγεί και τα επιθετικά από πλευράς ύφους χθεσινά

σχόλια πηγών του υπουργείου Ενέργειας ότι "έχουν δυσαρεστηθεί πολλοί από την

πολιτική επιτυχία της κυβέρνησης που διασφαλίζει τον δημόσιο χαρακτήρα των

δικτύων και της ΔΕΗ και επιχειρούν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν εμπόδια,

"κλείνοντας το μάτι" στα συμφέροντα που επιθυμούν τόσο την ιδιωτικοποίηση του

ΑΔΜΗΕ, όσο και την υλοποίηση του σχεδίου της "Μικρής ΔΕΗ".

Δεύτερη κατά σειρά σημασίας δοκιμασία για τη ΔΕΗ και το υπουργείο, όπως

προκύπτει από το κείμενο του μνημονίου, είναι οι υποχρεωτικές δημοπρασίες

ηλεκτρισμού (ΝΟΜΕ), αρχής γενομένης από το φθινόπωρο. Όπως επισημαίνεται, οι

δημοπρασίες πρέπει να οδηγήσουν σε μείωση κατά 20% του ποσοστού της ΔΕΗ στη

λιανική και στη χονδρεμπορική αγορά μέχρι το 2017 και σε ποσοστά κάτω από 50%

μέχρι το 2020. Η πρώτη δημοπρασία θα γίνει το Σεπτέμβριο για ποσότητες ίσες με το

8% της κατανάλωσης του 2015 και οι παραδόσεις ενέργειας θα ξεκινήσουν στο

τέταρτο τρίμηνο.

Σε κάθε περίπτωση, διαβάζοντας το "συμπληρωματικό" μνημόνιο γίνεται σαφές για

μια ακόμη φορά πόσο κρίσιμο είναι το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, εντός των

οποίων πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί 11 ελληνικές ενεργειακές εκκρεμότητες.

Ιδού όλες οι ημερομηνίες ορόσημα :

Ιούνιος 2016

- Έγκριση από τη Γενική Συνέλευση της ΔΕΗ (30 Ιουνίου) της απόφασης πώλησης

τουλάχιστον του 20% του ΑΔΜΗΕ σε στρατηγικό επενδυτή.

- Ολοκλήρωση από τη ΔΕΗ των διαπραγματεύσεων με τις βιομηχανίες - πελάτες της

στην Υψηλή Τάση, υπογράφοντας τις νέες συμβάσεις. Η εκκρεμότητα θα διευθετηθεί

στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της 30ης Ιουνίου, εκεί όπου το Δημόσιο θα

εξουσιοδοτήσει τη διοίκηση της ΔΕΗ να διαπραγματευτεί με πλήρη ευελιξία

κοστοστρεφή και πελατοκεντρικά τιμολόγια με τους βιομηχανικούς της πελάτες.

- Άμεση αποστολή των προτάσεων του ΔΕΣΦΑ στη ΡΑΕ σχετικά με τα νέα τέλη

χρήσης δικτύου.

- Κοινοποίηση στην ΕΕ του σχεδίου για τον μόνιμο μηχανισμό των αποδεικτικών

διαθεσιμότητας ισχύος (ΑΔΙ).

- Ψήφιση από τη Βουλή του νέου θεσμικού πλαισίου για τις ΑΠΕ.

- Νομοθέτηση του νέου μηχανισμού για το ΕΤΜΕΑΡ (πρώην Τέλος ΑΠΕ) καθώς και

διασφάλιση της βιωσιμότητας του ειδικού λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ. Το σχέδιο

για τον ειδικό λογαριασμό ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ πρέπει να διασφαλίζει ότι το έλλειμμα

θα έχει μηδενιστεί εντός 12 μηνών, και όχι αργότερα από τον Ιούνιο του 2017.

- Διευθέτηση των οφειλών μεταξύ ΔΕΗ και ΛΑΓΗΕ.

- Ολοκλήρωση της αναθεώρησης της ενεργειακής φορολογίας.

- Ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης της αγοράς φυσικού αερίου με την υιοθέτηση από

τη ΡΑΕ των νέων τιμολογίων διανομής, την τροποποίηση της νομοθεσίας για τη

διευκόλυνση του διαχωρισμού του δικτύου, καθώς και την αναθεώρηση του

προγράμματος δημοπρασιών φυσικού αερίου.

Ιούλιος 2016

- Προκήρυξη από τη ΔΕΗ του διαγωνισμού για την πώληση τουλάχιστον του 20%

του ΑΔΜΗΕ

Σεπτέμβριος 2016

Έναρξη υποχρεωτικών δημοπρασιών πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ

(ΝΟΜΕ).

Οκτώβριος 2016

Ανακύρηξη του προτιμητέου στρατηγικού επενδυτή για τον ΑΔΜΗΕ.

Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Α 8oC

19|06|2016

Επενδύσεις 10-20 δισ. στον τομέα της

ενέργειας προβλέπει για τα επόμενα

χρόνια η ΤτΕ

Στα 10-20 δισ. ευρώ είναι δυνατόν να φθάσουν οι ενεργειακές

επενδύσεις στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με έκθεση της

Ευρωπαϊκής Επιτροπής την οποία επικαλείται η Έκθεση της

Τράπεζας της Ελλάδας για τη νομισματική πολιτική.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην έκθεση, οι δράσεις του

σχεδίου Γιούνκερ, οι οποίες ήδη είναι σε χρήση σε άλλες χώρες-μέλη

της ΕΕ, μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση των επενδύσεων τα

επόμενα χρόνια. Για παράδειγμα, σύμφωνα με υπολογισμούς των

υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επενδύσεις στον

ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα, οι οποίες στοχεύουν στη βελτίωση

της ενεργειακής απόδοσης μέσω ολοκληρωμένων συστημάτων

μονώσεων κατοικιών και στροφής σε “καθαρότερες” πηγές

ενέργειας, μπορούν να φθάσουν σε10 έως 20 δισεκ. ευρώ τα αμέσως

επόμενα χρόνια.

Οι μεταρρυθμίσεις και η απελευθέρωση του ενεργειακού τομέα που

έχουν ήδη αποφασιστεί και υλοποιούνται, σε συνδυασμό με τις

επενδύσεις που προαναφέρθηκαν, θα έχουν ως αποτέλεσμα τόσο τη

βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών και τη μείωση του

κόστους διαβίωσής τους όσο και την ενίσχυση της

ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων μέσω της μείωσης

του κόστους ενέργειας.