Yapı ve Kaplama Taşı Olarak Tomarza Taşının Özellikleri

Öğr. Gör. Orkun KARABORAN

Erciyes Üniversitesi, Tomarza Mustafa Akıncıoğlu MYO, 38900, KAYSERİ

1. GİRİŞ

Dünyamızdaki teknolojik gelişmelerle birlikte artan şehir nüfusları, insanlarda daha sakin ve

daha doğal mekânlarda yaşama isteğini uyandırmaktadır. Bu bağlamda son yıllarda dünyada

ve ülkemizde inşa edilen yapılarda çevre ile uyumlu doğal yapı taşlarının kullanımı belirgin

bir şekilde artmıştır.

Doğal taş deyimi; yer kabuğunda bulunan, değişik kökendeki her türlü kayaç için kullanılan

genel bir terimdir. Taşlar (kayaçlar) bir veya birkaç mineralin bir araya gelmesiyle oluşan

mineral topluluklarıdır. Bir taş (kayaç) tek bir mineralden oluşacağı gibi birkaç mineralin bir

araya gelmesiyle de oluşabilir. Kalsit, Dolomit, Kuvars, Ortoz, Plajioklas, Biyotit-Muskovit,

Hornblend, Piroksen-Olivin taşların birleşimde bulunan önemli minerallerden bazılarıdır

(Megep, 2013).

Şekil 1.1. Doğal Taşların Sınıflandırılması

DOĞAL TAŞLAR

MAGMATİK

GRANİT

GABRO

DİYABAZ

ANDEZİT

TÜF

SİYENİT

TRAKİT

SEDİMENTER

KIRINTILI

KONGLOMERA

KUMTAŞI

KİMYASAL-ORGANİK

KİREÇ TAŞI

TRAVERTEN

ONİKS

DOLOMİT

FOSİLLİ KİREÇ TAŞI

METAMORFİK

MERMER

SERPANTİN

GNAYS

KUVARSİT

ARDUVAZ

ŞİST

Kayseri yöresindeki yapı taşları, Erciyes volkanizmasının oluşumu ile meydana gelmiştir.

Yaklaşık 40 km çapında dairesel bir alan üzerinde yükselen Erciyes Yanardağı konisi 3917 m

yükseltisi ile Orta Anadolu’nun en yüksek dağını oluşturmaktadır. Yanardağ konisi çeşitli

litolojilerdeki lavları, yamaçlardaki parazit koni ve domlarıyla strato volkanlara önemli bir

örnek teşkil etmektedir (Duran, 2009).

Erciyes Dağı hakkındaki ilk bilimsel çalışma 1905 yılında Avusturyalı bilim adamı Arnold

Penther tarafından yapılmıştır. “Eine Reise in des Gebiet des Erschios Dağ. (Erciyes Dağına

Yapılan Bilimsel Bir Yolculuğun Sonuçları)” başlığıyla yayımlanan ve Erciyes Buzulunun

uzunluğunun 700 m olduğunu saptayan yazarın çalışması, 1900 yıllarından günümüze kadar

buzuldaki gerilemenin saptanması açısından büyük önem taşımaktadır (Penther, 1905).

Sonraki yıllarda Erciyes Dağının jeolojik devirleri ve jeomorfolojik yapısı ile ilgili birçok

çalışma yapılsa da (Bartcsh, 1935; Lahn, 1945; Yalçınlar, 1950; Erinç, 1951; Lebküchner,

1956; Ayrancı, 1963; Pasquare, 1968; Baykal ve Tatar, 1970; Gül ve ark., 1984; Göncüoğlu

ve ark., 1994; Türkecan ve ark., 1998; Yetiş ve ark., 2000; Sarıkaya ve Çiner, 2003; Kuşçu ve

Atilla, 2005) bölgedeki doğal taşların fiziko-mekanik özelliklerinin incelenerek yapı

malzemesi olarak kullanılabilirliğine ilişkin çalışmalar ise sınırlı sayıdadır

Duran (2009), yaptığı çalışmasında Erciyes volkanizmasının oluşumu ile Koçcağız Köyü ve

civarı, jeolojik açıdan ayrıntılı olarak incelenmiş, tüf kökenli kayaçların petrografik, fiziksel,

mekanik özellikleri ortaya konarak bunların yapı-kaplama taşı olarak kullanılabilirliğini

ortaya koymuştur.

Kaygısız (2010), Kayseri yöresindeki yapıtaşı olarak kullanılabilen bazı tüf ve bazalt

kayaçlarının fiziko-mekanik özelliklerini araştırmış ve incelemeler sonucunda Kayseri taşının

TSE standartlarına göre yapı malzemesi olarak kullanılabilirliğini tespit etmiştir.

2. ERCİYES DAĞI ANA KONİSİ

Erciyes Dağı, Kayseri'nin 25 km güneybatısındaki bulunmaktadır. Erciyes Dağı ana konisi

merkez olmak üzere çevredeki İncesu-Develi-Tomarza-Bünyan ve Boğazlıyan arasındaki

alanda yer alan tüm volkanitler ‘’Erciyes Volkanitleri’’ olarak adlandırılmışlardır (Kaygısız,

2010). Orta Anadolu'nun sönmüş volkanları içerisinde en büyüğü olan Erciyes Dağı 3916 m

yüksekliğe sahiptir. Merkez konisinin etrafında çapları 600 ila 3000 m arasında değişen çeşitli

büyüklüklerde 68 volkan konisi bulunmaktadır (Ketin, 1982).

Şekil 2.1. Erciyes Yanardağı (Keskin, 2013).

2.1. Erciyes Volkanizması ve Volkanizmaya Bağlı Olarak Yörenin Şekillenmesi

Güner ve Ark. (1984), yörenin şekillenmesini aşağıdaki evrelere ayırarak incelemiştir.

Geç Miyosen’de andezitik domların gelişimi ile volkanizmanın buluşması:

a. Büyük faylanmalarla tüf - ignimbirit serisi püskürmeler ve bunların Ponsiyen göllerinde

depolanarak tüf - ignimbirit platosunun şekillenmesi,

b. Tüf - ignimbirit platosu üzerinde olivin bazalt lav akıntılarının gelişimi,

c. Volkanizmanın merkezileşmesi ve Koçdağ konisinin kuruluşu,

d. Koçdağ batısındaki platonun faylanmalarla çökerek Kayseri havzasının oluşumu ve Erciyes

Dağı Ana Konisi’nin kuruluşu.

e. Erciyes Ana Konisi’nin tıkanması, koninin KD - GB doğrultulu Erciyes Fayı ile ikiye

ayrılışı ve dasitik lavlar ve domların gelişimi ile yamaçlardaki genç volkanizmanın başlaması.

f. Doruk bölümünde Würn buzullarının gelişimi, buz yalaklarının açılması ve moren

depolanmaları.

g. Bazaltik lavlar ve bazaltik cüruf konilerinin kuruluşu,

h. Blok lav yapılı hornblend - hyalo - dasit lavları ile birlikte süngertaşı püskürmeleri,

ı. Bazaltik piroklastik konilerle Erciyes yöresindeki volkanizma son bulmuştur (Duran, 2009).

2.2. Koçdağı

Şekil 2.2. Tomarza ve Civarındaki Doğal Taşların Dağılımı (pl: Piroklastik=İgnimbirit)(MTA 1/500.000 Ölçekli Jeoloji Haritası)

Yıpranmış bir morfoloji gösteren Koçdağı, Erciyes volkanik sisteminin doğu bölümünü

meydana getirir. Koçdağı gözle görülür bir konik volkan şeklinde olmasa da çeşitli türdeki lav

akıntıları tüf - ignimbirit düzeyleri ve yan konileriyle karmaşık bir stratovolkan yapısı

gösterir. Koçdağı kuzey, güney ve doğudan ignimbirit platolarıyla çevrilmiştir. (Duran, 2009).

Başlangıç volkanizması dönemi sonunda yörenin ana jeomorfolojik birimlerini andezitik

domlar, geniş tüf - ignimbirit platosu, Koçdağı ve Develi Dağı konileri oluşturmaktadır.

Kayseri ve Develi havzaları bu dönemde tüf - ignimbirit platoları durumundadır. (Güner ve

ark., 1984).

Talas - Tomarza - Develi karayolunun geçtiği platoyu oluşturan ignimbiritler Koç Dağı

konisinin alt düzeylerini meydana getirir. Bu yönüyle Tomarza İlçesinden çıkan doğal yapı

taşlarından olan ve madencilikte ignimbirit olarak adlandırılan tüf taşları, volkanizma

bölgesinde kalan diğer yörelerdeki doğal taşlardan yapısal farklılıklar göstermektedir. Şekil

2.2.’de de görüleceği üzere Tomarza bölgesi ignimbirit serisi doğal taşlardan müteşekkil olup

volkanizma bölgesi içerisinde hususiyete sahiptir.

3. YAPI TAŞI OLARAK İGNİMBİRİTLER

Volkanik püskürmelerle yeryüzüne çıkan katı parçalardan oluşan piroklastik kayaç grubunun

bir çeşidi olan İgnimbirit; pumis içeriği zengin, sıcak olarak yerleşmiş, piroklastik akma

tortulları olarak da tarif edilebilir.

Tüflerde en önemli özellik olarak kaynaklaşma olduğu için yerine "kaynaklaşmış tüf" (welded

tuff) terimi kullanılabilir (Gilbert, 1938).

Tüf Grubu kayaçların tamamı fiziko-mekanik analizler neticesinde tüf olarak adlandırılmış ve

bu grupta değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Andezitik Tüf, Riyolitik Tüf (Sarı), Dasitik Tüf

(Gri), Dasitik Tüf (Pembe), Riyolitik Tüf (Krem) isimli kayaçlar bu grubu temsil eden

kayaçlardır (Kaygısız, 2010).

Duvar kaplaması, taban ve merdiven döşemesi, yol ve kaldırım döşemesi olarak

kullanılabildiği gibi, çeşme, şömine, barbekü ve mezar taşı gibi yapılarda sıklıkla tercih

edilmektedir.

Şekil 3.1. Tomarza Doğal Taş Ocaklarından Blok Örnekleri (Sırasıyla; Gül Kurusu, Antik Sarı ve Tomarza Siyahı)

Doğal yapı taşlarında, renk, desen, görünüş, sertlik, sağlamlık, dış etkenlere karşı dayanım ve

kesilip parlatılabilme gibi özellikler önem arz etmektedir.

Bu taşlar, estetik amaçlarla (dekorasyon amaçlı) kullanıldığı için, kullanım yerine bağımlı

olarak renginin çekici olması gereklidir.

Şekil 3.2. Tomarza yöresinden çıkarılan doğal yapı taşlarına ait renk örneklerinden bazıları

(Sırasıyla; Gül Kurusu, Sarı, Tomarza Siyahı, Kahve, Antik Sarı)

Dekoratif taşlar, tek renkte olabildikleri gibi, değişik renkler gösteren bantlar, damarlar,

benekler halinde çeşitli desenlerde olabilmektedir. Bununla beraber, renk ve desen yönünden

homojenliğe sahip olmaları, yani bir yataktan alınan blokların sürekli olarak, yatağın her

yerinde aynı renk ve desende olması arzu edilir. Kalite itibarıyla, doğal yapı taşlarında, renk,

desen, görünüş, sertlik, sağlamlık, dış etkenlere karşı dayanım ve kesilip parlatılabilme gibi

özellikler önem kazanmaktadır (Duran, 2009).

4. TOMARZA TAŞININ FİZİKO-MEKANİK ÖZELLİKLERİ

Kayseri İli Tomarza İlçesi’nde bulunan doğal taş ocaklarından 70x70x70 cm boyutlarında

numuneler alınmıştır. Alınan örneklerin TS EN 12407 standardına göre yapılan petrografik

incelemelerinde Tomarza Taşının plajiyoklas ve opak minerallerden oluştuğu gözlemlenmiş

olup, kayaçlarda hipokristalin doku hakimdir.

Numuneler üzerinde özgül kütle, birim hacim ağırlık, porozite, su emme, gözeneklilik, tek

eksenli basınç dayanımı, böhme, shore sertliği, donma-çözünme ve ısı iletkenliği deneyleri

ilgili standartlara göre yapılmıştır.

DENEY ADI BİRİM STANDART NUMUNE SAYISI ORTALAMA

ÖZGÜL KÜTLE kg/m3 ASTM D-5550-06 4 2638,75

BİRİM HACİM AĞIRLIK gr/cm3 ASTM D-5550-06 4 1,74

POROZİTE DERECESİ % TS EN 1936 4 11,32KÜTLECE SU EMME % TS EN 1936 4 17,09

BASINÇ MUKAVEMETİ (HAVA KURUSU) Mpa TS EN 1926 4 22,94BASINÇ MUKAVEMETİ (FIRIN KURUSU) Mpa TS EN 1926 4 32,22

25 DONMA ÇÖZÜLME DÖNGÜSÜ SONUNDA BASINÇ MUKAVEMETİ (FIRIN KURUSU) Mpa TS EN 12371 4 27,87

25 DONMA ÇÖZÜLME DÖNGÜSÜ SONUNDA BASINÇ MUKAVEMETİ DEĞİŞİM ORANI % TS EN 12371 4 -13,50

BÖHME AŞINMA DENEYİ (cm3/50cm2) TS EN 1341 Ek C 4 27,18ISI İLETKENLİĞİ w/mK TS EN 1745 4 0,58

Tablo 4.1. Tomarza Taşının Fiziksel ve Mekanik Özellikleri

4.1. Özgül Kütle

Bir cismin içinde boşlukların bulunmadığı haldeki birim hacim kütlesine özgül kütle denir.

Tomarza Taşı için bulunan değer yer döşeme ve kaplama taşı olarak kullanıma uygun olduğu

tespit edilmiştir.

4.2. Birim Hacim Ağırlık

Birim hacim ağırlık; bir maddenin kütlesinin boşluklar dahil hacmine oranıdır. 4 farklı taş

üzerinde yapılan deneyde Tomarza Taşının birim hacim ağırlığı ortalama olarak 1,74 gr/cm³

değeri elde edilmiştir. Hafif yapı malzemeleri birim hacim ağırlıkları 0,5 ila 1,8 gr/cm³

(Duran, 2009) olup Tomarza Taşının hafif yapı malzemeleri sınıfına dahil olduğu

görülmüştür.

4.3. Porozite (Gözeneklilik)

Yapı elemanları, hem doğal taşlar hem de yapay yapı taşları (tuğla, kireç ve çimentolu

harçlar) belli hacimde boşluklar içerir. Kayacın hacimce su emme oranı, onun görünen

porozitesidir. Kayaç içerisinde boşluk bulunması atmosfer etkilerine mukavemet özelliğini

azaltmaktadır. Dayanıklılığı porozitenin artmasıyla azalmaktadır. Ancak Onargan ve ark.,

(2005) bazı tip kayaçlarda boşluk bulunmasının kusur oluşturmayacağı görüşündedir.

Tomarza Taşının 25 donma çözülme döngüsü sonundaki basınç mukavemeti değişim oranına

bakıldığında %13,5 azalma olduğu görülmektedir. Bu veriler ışığında Tomarza Taşının yapı

ve kaplama taşı olarak kullanım açısından uygun olduğu düşünülmektedir.

4.4. Kütlece Su Emme

Ağırlıkça su emme oranı; etüv kurusu kayacın absorbe edebildiği su kütlesinin, kayacın

kütlesine oranıdır. Tomarza Taşının kütlece su emme oranı % 17,09 bulunmuştur. İnşaat

sektöründe kullanılan yapı vekaplama taşlarında aranan değer % 13 - 18 arasında olduğundan

dolayı (Duran, 2009) Tomarza Taşının yapı malzemesi olarak kullanılmaya uygundur.

4.5. Basınç Dayanımı

Basınç dayanımı, üzerlerine uygulanan basınç yüklerine karşı malzemelerin şekil

değiştirmeye ve kırılmaya karşı göstereceği direnme kabiliyetidir. Tomarza Taşının hava

kurusu durumdaki basınç dayanımı 22,94 Mpa olup C16/20 sınıfı betondan nispeten fazla bir

değere sahiptir. Fırın kurusu durumdaki numunenin basınç dayanımı ise 32,22 Mpa olup

C25/30 sınıfı betona eşdeğer bir dayanım göstermektedir.

4.6. 25 Donma Çözülme Döngüsü Sonunda Basınç Mukavemeti Değişim Oranı

TS EN 12371 standardına göre yapılan deney sonucu Tomarza Taşının donma çözülme

sonucu basınç mukavemetinin kabul edilebilir miktarda azaldığı tespit edilmiştir.

4.7. Isı İletkenliği

Yapı malzemelerinin ısı iletkenliği, enerji tasarrufu açısından oldukça önemlidir. Binalarda

Enerji Performansı Yönetmeliği uyarınca binalarda kullanılan yapı malzemelerinin hepsinin

ısı iletkenlik hesap değerinin göz önüne alınması gerekmektedir. Bir binada ısıl kayıpların

yaşandığı en önemli elemanlardan biri de dış duvarlardır. Tomarza Taşı ile bazı yapı

malzemelerinin TS 825’te verilen ısı iletkenlik değerleri kıyaslandığında (Tablo 4.2.)

Tomarza Taşının ısı iletkenliğinin oldukça düşük olduğu görülmektedir.

Malzeme Isı İletkenliği (w/mK)Tomarza Tüfü 0,58Doğal bims betondan dolu bloklarla yapılan duvarlar (TS EN 771-3'e uygun DDB türü bloklarla, kuvars kumu katılmaksızın yapılmış) 0,68

TS EN 771-1‘e uygun tuğlalarla yapılan kâgir duvarlar 0,81

Hafif betondan dolu briket veya dolu bloklarla yapılan duvarlar (TS 406'ya uygun ve kuvars kumu katılmaksızın yapılmış briket ve bloklarla)

0,87

Normal beton (TS 500’e uygun) 2,5Granit 2,8Bazalt 3,5Mermer 3,5

Tablo 4.2. Tomarza Taşının Isı İletkenlik Değeri

5. SONUÇ

Tomarza Taşı, ocaktan çıkartıldığında işlenmesinin kolay olması, atmosfer şartlarında

kaldıkça dayanım kazanması özelliğiyle yapı taşı olarak kullanılabilmektedir. Ayrıca renk

çeşitliliğinin çok olması, yüzeyinin parlatılabilme özelliğinin olması ve estetik görünüme

sahip olması yönünden Tomarza Taşı, dekoratif amaçlı kullanım yönüyle özellikle tercih

edilmektedir.

Tomarza Tüfü ait olduğu kayaç sınıfının gereği olarak gözenekli bir yapıya sahiptir. Ancak

göstermiş olduğu yüksek basınç mukavemeti ve donma-çözülme olayından fazla

etkilenmemesi, kayaç bünyesindeki boşlukların birbiriyle bağlantısız olduğunu

göstermektedir.

Bu özellikleri sayesinde;

1. Tomarza Taşı hafif yapı malzemeleri sınıfına girmekte olup, kullanıldığı binaların ölü

yükünü büyük oranında azaltması (Doğan, 2004) mümkündür.

2. Tomarza Taşı içyapısındaki bağıntısız boşlukları sayesinde yapıların ısı yalıtımına

büyük katkı sağlamaktadır. Doğan (2004), hafif, yapı malzemeleri kullanılan binaların

ısıtma ve soğutma giderlerinde %50’lere varan enerji tasarrufu sağlandığını

belirtmektedir.

3. Tomarza Taşı, tüf sınıfı kayaçlara göre göstermiş olduğu yüksek basınç mukavemeti

sayesinde hem yapı, hem de kaplama taşı olarak kullanılabilir. Ayrıca atmosfer

koşullarına karşı dayanıklı olması da önemli bir faktördür. Kış mevsiminde iklim

şartlarının çok sert olduğu Tomarza Bölgesindeki yapıların durabilitesini hala koruyor

olması bunun bir göstergesidir. (Şekil 5.1. ve 5.2.)

4. Tomarza Taşı renk çeşitliğinin ve estetiğinin yüksek olması sebebi ile dekoratif

amaçla tercih sebebidir.

Şekil 5.1. Tomarza ilçe merkezinde bulunan Tomarza Merkez Cami, Sultan II. Abdülhamid

döneminin (1876-1908) sonlarında inşa edilmiş bir yapıdır.

Şekil 5.2. Tomarza Saint Bodos Berdos Kilisesi 19. YY

6. TOMARZA TAŞININ GÜNÜMÜZDEKİ UYGULAMALARI

Şekil 6.1. Akdeniz Üniversitesi Camii (Taşıyıcı Duvarlar 17-40-60 cm, Tomarza Sarısı –Tüf-)

Şekil 6.2. İbrahim Buğday Cami, Kundu/Antalya

(Dış cephe kaplaması 3 cm kalınlığında Tomarza Sarısı. Mihrab ve mimber Tomarza Sarısı –Tüf-)

Şekil 6.3. Osmaniye Kent Müzesi (Tomarza Sarısı ve Grisi)

Şekil 6.4. Biga Hükümet Konağı (Gül Kurusu ve Antik Sarı)

Şekil 6.5. Ürgüp Toki Binaları (Vişne ve Tomarza Sarısı)

Şekil 6.6. Dış Cephe Uygulamaları

Şekil 6.7.Çeşme Uygulamaları

Şekil 6.8.Şömine, Barbekü Uygulamaları

Şekil 6.9.Diğer Uygulamalar

KAYNAKLAR

ASTM D5550. Standard Test Method for Specific Gravity of Soil Solids by Gas Pycnometer.

AYRANCI, B., 1963. Orta Anadolu’da Kayseri Civarında Erciyes Volkanik Bölgesinin

Petrolojisi ve Jeolojisi. MTA Dergisi, Sayı:74, 13 - 24.

BARTSCH, G., 1935. Das Gebiet Des Erciyes Dağı und die Scodt Kayseri in Mittel -

Anatolian. Jahrb. Geograph. Ges. Zu Hannover FÜR, 1934 - 1935.

BAYKAL, F., ve TATAR, Y., 1970. Erciyes Volkanizmasının Yaşı Hakkında Yeni

Gözlemler. TJK Bült., Ankara, Cilt:12/2, Sayı:2, 19-25.

DOĞAN, H., 2004. Hafif Yapı Malzemeleri (Pomza-Perlit-Ytong-Gazbeton) Kullanımının

Yaygınlaştırılmasına Yönelik Sonuç ve Öneriler. JMO Haber Bülteni, Sayı:2004/1,

51-53.

DURAN, F., 2009. Erciyes Volkanizmasının Oluşumu, Koçcağız Köyü (Kayseri) Dolayının

Stratigrafisi ve Tüflerin Yapı-Kaplama Taşı Olarak kullanılabilirliği. Çukurova

Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Adana.

ERİNÇ, S., 1951. Glasiyal ve Postglasiyal Safhada Erciyes Glasiyesi. İst. Ü. Coğ. Enst. Der.,

İstanbul, Cilt:1, Sayı:1, 82-90.

GILBERT, C.M., 1938. Welded tuff in eastern California. Geological Society of America

Bulletin, V. 49, No. 12, Pt. 1, p. 1829-1862.

GÖNCÜOĞLU, M. C., DİRİK, K., ERLER, A., ve YALNIZ, K., 1994. Orta Anadolu

Masifinin Doğu Bölümünün Jeolojisi. Sivas, TPAO Rapor No:3535, 135s.

GÜL, M. A., ÇUHADAR, Ö., ÖZBAŞ, Y., ALKAN, H., EFEÇINAR, T., 1984. Bolkar -

Belemedik Yöresinin Jeolojisi ve Petrol Olanakları. T. P. A. O., Rapor:1972, 159 s.

GÜNER, Y., EMRE, Ö. ve BAŞ, H., 1984. Erciyes Yanardağının Jeolojisi ve Jeomorfolojisi.

MTA Temel Araştırmalar Dairesi Başkanlığı, Ankara, MTA Rapor No: 7550, 7 - 72.

KAYGISIZ, H., 2010. Kayseri Yöresindeki Yapıtaşlarının Fiziko-Mekanik Özelliklerinin

Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi,

Adana.

KETİN, İ., 1982. Genel Jeoloji Yer Bilimine Giriş. İTÜ Vakfı, Cilt I, s:1096, İstanbul.

KESKİN, M., 2013. Orta Anadolu Volkanları, Uyuyan Devler. Atlas Dergisi, Sayı:241.

KUŞCU, G., ve ATİLLA, C., 2005. Bir Jeolojik Miras Unsur Olarak Cora Maarı, Erciyes

Volkanik Kompleksi. İTÜ Avrasya Yer Bilimleri Enstitüsü, 43 - 56.

LAHN, E., 1945, Anadolu’da Neojen ve Dördüncü Zaman Volkanizması. T.C.D., No:7 - 8,

71 - 87.

LEBKÜCHNER, R. F., 1956. Kayseri ve Avanos - Ürgüp Havalisi ile Boğazlıyan Havalisinin

Uzunyayla’ya Kadar Olan Kısmının Jeolojisi. Ankara MTA Rapor No:2656, 32 - 37.

MEB, 2013. İnşaat Teknolojisi, Doğal Taşları Sınıflandırma ve Tespit Etme. Mesleki Eğitim

ve Öğretim Sistemini Güçlendirme Projesi (MEGEP).

MTA, 2004. 1/500.000 Ölçekli Sayısal Jeoloji Haritası. MTA Genel Müdürlüğü, Jeoloji

Etütleri Dairesi Başkanlığı, Ankara.

ONARGAN, T., KÖSE, H., DELİORMANLI, A., 2005. Mermer. Dokuz Eylül Üniversitesi,

Mühendislik Fakültesi Basım Ünitesi, İzmir.

PASGUARE, G,. 1968. Geology of The Cenozoic Volcanic Area of Central Anatolia. Atti

Accad. Naz. Dei. Lincei. Sect, Roma, 8/40, 1077 - 1085.

PENTHER, A., 1905. Eine Reise in des Gebiet des Erschios dağ. Abl., K. Georg, Ges Wien

BD:VI., 63 - 81.

SARIKAYA, M. A., ve ÇİNER, A., 2003. Erciyes Volkanı Geç Kuvarterner Buzul Çökelleri.

Hacettepe Üniversitesi Yerbilimleri Uygulama ve Araştırma Merkezi Bülteni, 27, 59

- 74.

T.S.E., 1987. TS 699, Doğal Yapı Taşları – Muayene ve Deney Metotları. Ankara.

T.S.E., 2007. TS EN 1936, Doğal taşlar- Deney metotları- Gerçek yoğunluk, görünür

yoğunluk, toplam ve açık gözeneklilik tayini. Ankara.

T.S.E., 2009. TS 699, Doğal yapı taşları - İnceleme ve laboratuvar deney yöntemleri. Ankara.

T.S.E., 2011. TS EN 12371, Doğal taşlar - Deney yöntemleri - Dona dayanım tayini. Ankara.

T.S.E., 2012. TS EN 1745, Kâgir ve kâgir mamulleri - Isıl özelliklerinin tayini yöntemleri

Ankara.

T.S.E., 2013. TS EN 12407, Doğal taşlar - Deney yöntemleri - Petrografik inceleme. Ankara.

T.S.E., 2013. TS EN 1926, Doğal taşlar - Deney yöntemleri - Tek eksenli basınç dayanımı

tayini. Ankara.

T.S.E., 2013. TS EN 1341, Dış zemin döşemeleri için tabiî kaplama taşları - Özellikler ve

deney metotları. Ankara.

T.S.E., 2013. TS 825, Binalarda ısı yalıtım kuralları. Ankara.

TÜRKECAN, A., ACARLAR, M., DÖNMEZ, M., HEPŞEN, N., ve BİLGİN, R.,

1998. Kayseri (Bünyan, Develi, Tomarza) Yöresinin Jeolojisi ve Volkanik Kayaçların

Petrolojisi. MTA Jeoloji Etüdleri Dairesi, Ankara, 16 - 90.

YALÇINLAR, İ., 1950. Strüktüral Morfoloji. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü

Yayını, No:29, 18-19.

YETİŞ, C. ve ÇETİN H., KOP A. Ve TAPTIK A., 2000. Kuvaterner Stratigrafisi ve Ecemiş

Fay Kuşağı Boyunca Kaba Alüvyal Yelpazeler: Çamardı - Niğde. 53. Türkiye Jeoloji

Kurultayı, Bildiri Özleri, Ankara, 233s.

Öğr Gör. Orkun KARABORAN

ÖZGEÇMİŞ

KİŞİSEL BİLGİLER

Doğum Yılı : 1981

Doğum Yeri : Ankara

Sabit Telefon : +90 352 4378264 - 614

E-Posta Adresi : orkunkaraboran@erciye.edu.tr

Web Adresi : http://aves.erciyes.edu.tr/orkunkaraboran/

Posta Adresi : Cumhuriyet Mah. Şehit Uz. Çvş. Deniz Aydın Cad. No:5 38900 /

TOMARZA / KAYSERİ

EĞİTİM BİLGİLERİ

Derece Kurum Mezuniyet Tarihi

Doktora ERÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Devam Ediyor

Y. Lisans ERÜ Fen Bilimleri Enstitüsü 16.07.2013

Lisans ERÜ İnşaat Mühendisliği 30.06.2008

YAPTIĞI TEZLER

KARABORAN O., 2013. Serbest Akiferlerdeki Yeraltı Su Seviyeleri ile Meteorolojik Veriler

Arasındaki İlişkinin Yapay Sinir Ağları ile Belirlenmesi. Erciyes Üniversitesi, Fen

Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.

AKADEMİK ÜNVANLAR/GÖREVLER

Öğr. Gör. ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, Tomarza Mustafa Akıncıoğlu MYO, 2013-Devam

Ediyor.

DİĞER DERGİLERDE YAYINLANAN MAKALELER

Karaboran O., Çobaner M., “Serbest Akiferlerdeki Yeraltı Su Seviyeleri ile Meteorolojik

Veriler Arasındaki İlişkinin Yapay Sinir Ağları ile Belirlenmesi”. Erciyes

Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, cilt 30, ss 376-384, 2014.

HAKEMLİ KONGRE/SEMPOZYUM BİLDİRİ KİTAPLARINDA YER ALAN

YAYINLAR

Çobaner M., Çitakoğlu H., Haktanir T., Kişi Ö. , Yurtal R., Karaboran O. , "Modifying

Ritchie equation for estimation of reference evapotranspiration atcoastal regions of

Anatolia", 2nd International Balkans Conference on Challenges of Civil Engineering,

ARNAVUTLUK, 23-25 May 2013, vol.1, pp.901-909.