1/17

Reisverslag Tenerife en ook wat over de GR 131 Patrick Gijssels

Streek: Tenerife, Canarische eilanden, Spanje

Thema: wandelen met de rugzak, meerdaagse tochten, dagtochten, zwemmen

Soort reis: eigen organisatie, enkel vliegtuig geboekt

Wie: man, 56 jaar, meestal alleen gestapt

Periode: eind november en december 2016

Logies: allerlei, niet vooraf gereserveerd. Particulieren, casa rural, hotel en bij vrienden

Transport: vliegtuig, boot, bus, tram, gehuurde auto

Ervaring met Tenerife? Ja, in 2014 en in 2000 (zonder er ooit te wandelen, schande!)

Inhoudstafel

1. Inleiding en doel van de reis2. Reisgidsen, wandelkaarten, sites en toerismebureaus

2.1 reisgidsen2.2 wandelkaarten2.3 sites2.4 toerismebureaus

3. Transport naar en in Tenerife: vliegtuig, boot, bus, auto, tram4. Klimaat en zicht5. Wandelingen

5.1 Anaga5.2 Nationaal Park van de Teide5.3 Teno Parque Rural5.4 La Orotava en omgeving Aguamansa

6. Uitstappen en zwemmen6.1 Santa Cruz de Tenerife en strand Las Teresitas6.2 San Cristobal de la Laguna6.3 De zuidkust, El Medano en strand Montana Pelada

7. Een slaapplek zoeken (couchsurfing, airbnb, booking.com, casas rurales, wwoofing en helpX)

8. Smartphone en lokale simkaart

2/17

9. Diverse onderwerpen van het klassieke reisverslag9.1 inreisvoorwaarden9.2 inentingen9.3 reisverzekering9.4 veiligheid en gezondheid9.5 taal9.6 staat van de wegen en een spannend stuk9.7 geld en prijzen9.8 communicatie9.9 niet te vinden9.10 waardering van de reis, wat zou ik anders doen?

10.Wat nam ik mee, wat gebruikte ik niet en wat flopte?11.Contactgegevens, ook van Berti, de gids van - onder andere- Anaga

3/17

1.Inleiding en doel van de reis

Ik ben een man van 56 jaar, wandelde 27 dagen met de rugzak op Tenerife en Fuerteventura op het einde van november, tot 22 december 2016, meestal alleen. Ik wandelde voordien al in La Gomera, La Palma, Fuerteventura en El Hierro. Tenerife heeft mij bijzonder verbaasd. Geen enkele van de andere eilanden biedt -voor mij- zo veel variatie: kloven zoals in Masca, stranden zonder toeristen, bijzonder mooie bossen met laurisilva, tochten door lavagruis, spectaculaire wandelingen met vergezichten aan de rotskust in het noordoosten en uiteraard het unieke maanlandschap van de Teide waar je adembenemende (berg)tochten kan maken, die technisch niet moeilijk zijn.

Meerdaagse tochten dwars door Fuerteventura en Gran Canaria, dat was mijn doel: de GR131 starten in Fuerteventura, op 8 dagen van noord naar zuid stappen en vervolgens heel Gran Canaria te voet doorkruisen, alsof ik de Camino de Santiago de Compostella zou wandelen maar dan in de zon, 2.300 kilometer meer naar het zuiden. Op Gran Canaria ben ik niet eens geweest. Het werd Tenerife. Ook daar wou ik het eiland doorkruisen. De omstandigheden hebben mij verplicht het doel te verlaten en na 2 weken een auto te huren, wat ik mij niet beklaagd heb. GR131 is een illusie. Je kan geen lange afstandspad stappen als er niet elke avond een slaapplek is. Je kan een tent meenemen- wat ik deed- maar kamperen is er verboden. Je zou op het einde van de dag een bus kunnen nemen naar een grotere stad, zoals reisgidsen suggereren die dit duidelijk niet zelf hebben gedaan. Het kan niet. Het busvervoer brengt de lokale inwoners in de ochtend van de verafgelegen plekjes naar de stad en ’s avonds rijdt de bus van de stad naar de blet. Ben je op een avond in een klein dorp, dan geraak je er niet meer weg. Als je dan geen slaapplaats hebt, vermindert je (lees: mijn) wandelplezier spectaculair. Met 2 geen slaapplek hebben is leuker dan alleen. Op enkele grotere verbindingswegen kan je liften, dat weet ik nu, omdat ik enkele dagen optrok met een lokale professionele gids die Berti heet. Haar slogan ‘Het komt allemaal goed’ slaat op enkele goede liftplaatsen maar vooral op de gastvrijheid van de Canarias. Heb je geen slaapplek? Ze zullen je helpen. Denk je dat je echt een probleem zal hebben? Sta er dan bij stil dat je niet in de Pyreneeën of de Andes stapt. Elke ‘risico’ dat je neemt is beperkt. Overal is wel ergens een weg of een mens.’

Volgende keer hou ik dat in mijn achterhoofd. Ik schrijf het op zodat je als lezer en stapper de risico’s beter kan inschatten.

4/17

Maar als je dit niet bedacht, zoals ik, en je (voor een keer) lang solo stapt en een maniakale voorbereider ben, geeft dit toch wat ongewenste stress. Voorbereiden is niet hetzelfde als ‘alles uitvoeren volgens plan’. Het gaat om kennis. Als je weet wat de mogelijkheden zijn, kan je eventueel een plan b uitvoeren, graag zelfs. Als er geen informatie is, krullen mijn tenen. Ik was oorspronkelijk niet van plan naar Tenerife te gaan, wel naar Gran Canaria en startte in Tenerife zonder wandelgids of kaart, voor mij een ongewone voorbereiding.

2.Reisgidsen, kaarten, sites en toerismebureaus

2.1.Reisgidsen

De Engelstalige gidsen van Paddy Dillon over de diverse Canarische Eilanden, (Uitgever Cicerone) zijn erg goed. Maar …

-ze geven geen zicht op eventuele overnachtingsmogelijkheden;

-ze zeggen wel dat je ‘occasional’ een bus kan nemen maar ze hebben dit duidelijk niet gecheckt;

-ze beschrijven een wandeltocht vanuit één bepaalde richting, toevallig niet diegene die jij logisch vindt, wat het lezen moeilijk maakt;

-ze missen een quotering over de wandeltocht, spreken niet over de moeilijkheidsgraad en zeker niet over hoe mooi de tocht is;

-de minikaartjes bij elke staptocht zijn een degelijke hulp en aan de hand van de foto’s heb je een idee wat je te wachten staat.

Mijn absolute voorkeur gaat uit naar de wandelgids ‘Tenerife’ van Marion Helbig (Uitgever Michael Muller Verlag), oorspronkelijk in het Duits, ik kocht hem in het Spaans ‘Guia de senderismo con 35 rutas’, een uitstekende gids.

-ze geeft je per dagtocht de hoogteverschillen, gebruikt veelzeggende foto’s, heeft uitstekende detailkaarten en geeft per wandeltocht een eigen evaluatie met een sterrensysteem, waar ze ook wandelingen met kinderen in opneemt. Het sterrensysteem -dat uiteraard subjectief is- vond ik een meerwaarde. Ze geeft ook tips over wat je moet meenemen of welke kleren je moet dragen en vermeldt telkens of het pad hoogtevrees geeft of niet. Ze erkent het overnachtingsprobleem en geeft suggesties. ‘Je komt uit op een weg waar weinig verkeer komt. Je kant best een taxi bellen’. Met een wandel-GPS kan je ook dit boek gebruiken. (Ik heb geen GPS dus weet ik niet wat het waard is).

5/17

De klassieker die je vandaag overal vindt is de uitgave Tenerife van Rother (ook Duits) over Tenerife van Klaus en Annette Wolfsperger, vertaald in het Nederlands. De auteurs geven een overzicht van 70 wandelingen (met GPS, niet door mij gecheckt) en doen dat degelijk: ze geven de hoogteverschillen, geven aan hoe zwaar de staptocht is en geven hieraan een kleur, nemen detailkaarten op en drukken goede foto’s af. Gekocht aan 16 euro. Ook hier geen info over hoe je ooit aan een slaapplaats geraakt op het eindpunt. Of moet je met de Titsabus? De taxi? Liften?

De algemene conclusie over de reisgidsen: enkel de gids van Marion Helbig heeft enige aandacht voor de wandelaar die meerdaagse staptochten zoekt en ook zij heeft geen echte oplossing. De specifieke conclusie is: Tenerife is een eiland dat je best bewandeld door een auto te huren. Je maakt lustochten, zoals vaak beschreven in de wandelgidsen of je gaat van punt a naar b en daar bel je een taxi om terug te gaan naar a, waar je auto staat. Of je probeert te liften. Of je vindt de ‘occasional’ Titsabus om je naar een slaapplaats te brengen.

2.2 Wandelkaarten

Goede wandelkaarten van Tenerife zijn schaars en moeilijk te vinden in de Canarische Eilanden. De Duitse Kompass is -volgens mijn info-de enige met een schaal 1/50.000 (1 centimeter op de kaart is 500 meter onder de zon). Spijtig dat hun boekje bij de kaart enkel in het Duits is. (Blijkbaar volstaat dit om commercieel succes te hebben. Dat zegt wat over het aantal Duitsers). Het is een duidelijke kaart die je als Nederlandstalige bijna volledig begrijpt. Deze kaart heb ik overal gezocht, ook in Santa Cruz de Tenerife met haar fijne boekhandels. Nergens gevonden! In heel Santa Cruz geen enkele degelijke wandelkaart van Tenerife gevonden! Tip: koop deze kaart vooraf. (bijvoorbeeld in Kariboe Leuven of in Anticyclone des Açores in Brussel). De kaart is inhoudelijk goed maar scheurt snel en houdt niet van vocht en regenweer. In plastic verpakken, dus. Spijtig is ook dat er weinig aandacht is voor overnachtingsmogelijkheden. Enkel hotels zijn aangeduid. En in Spanje is een hotel een hotel. Vraag je een hotel, dan zal men je geen pension wijzen of een andere overnachtingsmogelijkheid. (Vraag ‘un habitacion’, ‘Oen abitasjion’, dan heb je alle mogelijkheden). Indien de kaart ook een pension, casa rural en andere mogelijkheden zou opnemen, (Airbnb ligt iets moeilijker) zou je iets geruster naar de avond toe wandelen.

6/17

Na 3 weken vond ik in het winkeltje naast de Parador del Teide de Duitse wandelkaart ‘Teneriffa’ van de uitgever Globe Series, schaal 1/75.000, prijs 12.50 euro. Niet gedetailleerd genoeg om zelfstandig mee te wandelen. Niet kopen.

2.3.Sites

Op reis heb ik ontdekt wat je met een smartphone kan doen. Heel wat! De weg vinden, pensions of casa rurales localiseren, airbnb, couchsurfing. (Zie verderop bij ‘Een slaapplek zoeken’). En heel wat niet … Wikiloc zou prima zijn om te wandelen, maakt alle kaarten overbodig, tenzij je geen bereik hebt …

2.4. Lokale toerismebureaus

De kwaliteit van de informatie hangt af van de persoon achter het loket. Zo wist de man in de luchthaven Tenerife Zuid bijzonder weinig (hij sprak ook enkel Spaans, tot ongenoegen van enkele toeristen).

In het grote bureau van Santa Cruz de Tenerife krijg je heel wat nuttige info over bussen en een gratis wegenkaart met interessante wandelingen. De info over de Titsabussen die je zogezegd naar die plekken brengen, bleek vaak niet correct.

De beste info over wandelen kreeg ik aan de infopost van de Centro de Visitantes (bezoekerscentrum) El Portillo van de Teide. De vrouw in het piepkleine, koude hok, kent de wandelroutes van het Nationaal Park op haar duimpje.

Ook het toerismebureau van Vilaflor (de Chasna) deed haar best, spijtig genoeg enkel open van 9 tot 12.

3.Transport naar en in Tenerife: vliegtuig, boot, bus, auto, tram

Een vliegtuig boek ik meestal via World Ticket Center of WTC, een Nederlandse site (www.wtc.nl). Nog nooit een probleem gehad. Voor het overige had ik niks gereserveerd.

Als je wat eilanden hopt, kan het nuttig zijn twee enkele vliegreizen te boeken. Dat kan iets duurder uitvallen. Ik boekte ook rechtstreekse vluchten (te oud geworden om lang te wachten in luchthavens?). Ik wou mijn staptocht beginnen in Corralejo, in het noorden van Fuerteventura maar vloog op Arrecife in Lanzarote, omdat het ticket een stuk goedkoper was (ongeveer 130 euro met Thomas Cook). Van de luchthaven van Lanzarote neem je voor enkele

7/17

euro’s een Titsabus naar Playa Blanca waar de ferry je voor 14 euro 45 minuten later in Corralejo afzet, een mooie tocht met Lineas Romero (www.lineasromero.com) in een niet al te grote boot. (Blijkbaar is dit een vrij nieuwe concurrent voor de 2 grote ferrymaatschappijen, Fred Olsen en Armas, zie verder).

Om naar België terug te keren boekte ik het retourticket van Tenerife Zuid (TFS) naar Zaventem met TUIfly Belgium (140 euro + 39 euro boekingskosten, samen 179 euro). Terugkeren naar Fuerteventura enkel om een vliegtuig te nemen, vond ik geen goed idee.

Je kan de afstand Tenerife-Fuerteventura overbruggen met een vliegtuigje van Binter Canarias (rond de 100 euro voor een enkele vlucht. Dat is niet niks maar je wint tijd, als dat belangrijk is voor jou. Als je op het eiland woont betaal je 50 euro. Probeer niet op te geven dat je resident bent want je krijgt een boete).

Je kan ook met de boot gaan, ofwel met Armas (www.navieraarmas.es De site vind ik niet erg gebruiksvriendelijk.) of met Fred Olsen (www.fredolsen.es) voor 81 euro + lang, saai en altijd kans op zeeziekte. Het duurt soms 4 uur, soms 8 uur omdat de ferry’s een tussenstop maken op Gran Canaria en een bus van de ferrymaatschappij je naar een andere haven brengt (Agaete of Las Palmas de Gran Canaria) om je reis verder te zetten. Tip: ga op tijd na wanneer er een rechtstreekse boot is. Je zal ook merken dat de vertrekuren wat vreemd zijn, duidelijk gemaakt voor de inwoners die gaan werken: vertrekuur om 6 uur ’s morgens of rond 16 uur.

Soms is het goedkoper om vanuit Zaventem naar Tenerife Noord te vliegen, ook al wil je je vakantie starten in Tenerife Zuid. De busverbinding van noord naar zuid is uitstekend en duurt maar 1,5 uur. (Titsabus 343, onder andere). Zo zie je het landschap al. Als je met een groep bent is de taxi ook een optie, dan duurt het maar een uurtje.

Een auto huren is goedkoper op de luchthaven dan elders en heeft het grote voordeel dat je de wagen in de andere luchthaven kan achterlaten. Cicar is de grootste maatschappij en doet het uitstekend. Tip: boek een (kleine) wagen online, kort voor het begin van je huurperiode. De kans is dan groot dat ze dit type niet meer in voorraad hebben, zodat je een grotere wagen krijgt aan de prijs van de kleinere. In feite heb je geen sterke motor nodig. Ik betaalde 154 euro voor 9 volle dagen. Omdat ik de wagen vroeg inleverde op de 10 e dag,

8/17

moest ik hiervoor niet betalen. De dagprijs was dus 17 euro en een verademing na het urenlang gepuzzel om de goede busverbindingen te vinden.

Busvervoer op alle eilanden is in handen van de private onderneming Titsa (en ze rijden met Belgische bussen van Van Hool uit Koningshooikt). Op de eilanden -net zoals in Zuid-Amerika- heet de bus een guagua, een klanknabootsing van de vroegere toeter. Titsa heeft uitstekende verbindingen maar niet altijd op de uren die je wenst en vaak vind je op hun site niet wat je zoekt. In (meer afgelegen) bushokjes is er meestal bijzonder weinig info, waardoor je lokale mensen om hulp moet vragen. De structuur van de Titsasite is gebouwd voor lokale inwoners die steden en streken kennen, niet voor de toeristen die van toeten noch blazen weten. Het nadeel van deze gebrekkige info is dat je moeilijk een dagplanning kan maken. Vervloekte app!

In Santa Cruz de Tenerife kan je een tram nemen naar San Cristobal de La Laguna, zeker eens doen, zie verder. Je kan voor bus en tram éénzelfde kaart gebruiken, een kartonnen rittenkaart waar je zoveel euro’s op zet als je wenst. Te koop in de grote busstations, ‘intercambiador’ genoemd.

4.Klimaat en zicht

Eind november en december zijn uitstekend om te wandelen. Soms bewolkt, soms wat druppels maar meestal droog, iets meer dan 20 graden celsius, het zeewater was 23 graden. Lagere temperaturen krijg je op grotere hoogte. Het plateau van de Teide ligt op 2.200 meter waardoor je -zonder een berg te beklimmen- al een goede fleece en muts kan gebruiken.

Als je een tocht plant en nadien nog een heel eind met de wagen wil rijden, denk er dan aan dat in de omgeving van de Teide de mist snel kan opzetten, waardoor je snelheid vertraagt tot 10 km per uur en de bestemming een pak langer verwijderd blijft.

Rond 18.15 is het donker. Daar hou je best rekening mee als je nog een eind door de bergen moet stappen/rijden.

5.Wandelingen

Voor Berti, (de professionele gids, weet je nog?) zijn er 3 mooie (wandel)streken en daar ging ik naartoe:

5.1. Anaga, waar zij woont, in het noordoosten van het eiland en door de Unesco erkend als biosfeerreservaat. Waar is dat? Grofweg van Cruz del

9/17

Carmen/Punta de Hidalgo tot Igueste de San Andrès en Faro de Anaga. Waarom?

-Je kan spectaculaire zichten krijgen van de rotskusten, bijvoorbeeld door naar Taborno te gaan en de Roque de Taborno te beklimmen (af en toe billen samen knijpen want steil maar niet moeilijk);

-Je kan gaan zwemmen aan prachtige stranden met rotsen in zee zoals Benijo (Playa de Benijo);

-Je kan wandelen in bossen van laurisilva, subtropisch bos met hangende mossen. Sprookjesachtig.

5.2. Het nationaal park van de Teide in het centrum van het land. Weinig uitleg nodig, die vind je overal. In het kort: gestolde lavagolven, lavagruis en uitgedoofde vulkaankegels in een wonderlijk, buitenaards landschap. Er zijn korte tochten mogelijk zoals rond Roques de Garcia (2 uur) en lange zoals van de Parador van de Teide (geïsoleerd luxehotel met winkeltje in het centrum van het Nationaal Park) naar Vilaflor (5 à 6uur) over de Montana de Guajara (2.718 meter), waar het vriest op de top. Deze tocht geeft spectaculaire uitzichten, brengt je door lavagruis en bossen naar het mooie Vilaflor, het hoogste dorp van de Canarische eilanden op 1.466 meter. In Vilaflor kan je ook enkele mooie wandelingen maken, onder andere naar de ‘paisaje lunar’, witte rotsformaties uit geërodeerde lava die wat aan een maanlandschap doen denken. Het toerismebureau op het centrale pleintje is enkel open van 9 tot 12. Je kan er wel dag en nacht hun wifi gebruiken. Logeren kan op diverse plekken, in pensions (goedkoop) of in een casa rural zoals Hotel Zaguan, een prachtig oud herenhuis met mooie, ruime kamers in het centrum.

Ondanks diverse pogingen heb ik de kabelbaan op de Teide niet kunnen nemen, telkens was er te veel wind. Wil je de Teide beklimmen tot aan de top (3.718 meter), dan heb je een permiso nodig, een vergunning die je maanden vooraf moet aanvragen, omdat georganiseerde reizen hele tijdsblokken reserveren voor hun deelnemers. Om in de refugio de Altavista (berghut) te kunnen overnachten, moet je niet zo lang vooraf boeken, het kan via de site www.volcanoteide.com Een overnachting kost 21 euro.

Driemaal heeft iemand mij gesuggereerd om de berg zonder vergunning te beklimmen …’s nachts. Ik kreeg volgende tip van een professionele gids (niet

10/17

Berti deze keer): stap onder de kabelbaan, neem dus niet de weg die naar de refugio leidt omdat je op dat pad tijdens de nacht gemakkelijk verloren loopt, overnacht in het hok op het einde van de kabelbaan (waar de elektrische draden en kabels samenkomen), de deur staat altijd open, zorg voor goede lampen en voorzie thermisch ondergoed, zware handschoenen en warme kleren want de temperatuur kan variëren van -10 tot -15 graden. Begin aan je staptocht op het moment dat de kabelbaan gesloten is, rond 18 uur want het personeel kan boetes geven. Van het hok tot de top is het nog 2 uur stappen. Ze vond deze tocht door de bittere koude geen fijne ervaring- ondanks het uitzicht bij zonsopgang- en zou het zelf nooit meer doen.

Er zijn er anderen die ’s nachts het ‘normale’ pad via de refugio nemen, zie http://klimbingkorns.de/teide-3718-m-by-night-climbing-spains-highest-mountain/

Het gevaar van de (nachtelijke) beklimming ligt in de hoogte van de berg - de hoogste van heel Spanje- waardoor je hoogteziek kan worden of ademhalingsproblemen kan krijgen.

5.3. De derde streek die je niet mag missen als wandelaar is Teno Parque Rural, in de westpunt van het eiland, grofweg van Buenavista del Norte en Los Silos, via Santiago del Teide tot aan Los Gigantes. Waarom? Spectaculaire uitzichten met de Teide in de verte, prachtige bossen en diepe, groene kloven zoals in Masca, mooie dorpen zoals Buenavista del Norte, Teno Alto, en Masca zelf, terrasbouw en akkers.

Voor wandelaars is de Barranco (kloof) van Masca een aanrader. Je daalt ongeveer 3 uur af door een groene kloof met cactussen, mossen en riviertjes tussen steile bergwanden met ongewone rotsformaties, tot aan de zee, die er gekneld zit tussen hoge wanden. Het water is er te wild om te kunnen zwemmen. Daar kan je kiezen: terug naar Masca stappen via dezelfde weg of via het keienstrand en de aanlegsteiger een bootje nemen die je naar Los Gigantes brengt. Je kan de boot best vooraf reserveren in het café tegenover het kerkje van Masca, de prijs is 10 euro. Site: www.mascalosgigantes.com. De boot vaart elk half uur tussen 12 uur en 17.30 en zet er 15 minuten op. Sportieve kinderen van 10 jaar kunnen deze tocht ook maken.

Op de boot kan je de meeuwen uit je hand laten eten terwijl je langs gigantische rotsformaties vaart. Je kan het traject ook met een gehuurde kano

11/17

afleggen. Blij dat ik dat niet heb gedaan. Het schijnt bijzonder zwaar te zijn, twee uur peddelen in een deinende zee. Eenmaal in Los Gigantes, waar wel een strandje is en een kleine jachthaven, voor de rest oninteressant, moet je terug in Masca geraken. Dat kostte 25 euro met een taxi en duurde een half uur.

Masca is bijzonder klein en tijdens de dag buitengewoon toeristisch. Na 17 uur is er geen mens meer. Daarom is dat ook het onspaanse sluitingsuur van de 2 winkeltjes. De restaurants (2 of 3) sluiten al om 19 uur, ook dat is ongebruikelijk. Daarentegen gaan de winkels pas open om 9.30 of 10 uur. Sla dus op tijd je voorraad water en eten in voor je tocht van de volgende dag in de kloof.

In Masca overnachtte ik in een casa rural met een van de mooiste uitzichten uit mijn ‘reisgeschiedenis’. Een appartementje met terras dat uitzicht geeft op de kloof van Masca en de omringende bergruggen. De eigenaar kan je ook wat informatie geven over camino reales, oude paden (letterlijk: koninklijke paden) die in onbruik zijn geraakt, boven op de bergkam. Volgens hem zorgde ‘de politiek’ ervoor dat deze wandelingen niet op kaart zijn gezet. Wat moet je daarvan denken? Ik betaalde 50 euro voor het appartement met 2 bedden, zonder ontbijt en kreeg een uitstekende fles wijn ‘El Libertario’ cadeau. Er liepen wel wat zwarte duizendpoten door de badkamer maar daar kon de brave man niks aan doen, zei hij. Ook in zijn eigen huis kreeg hij ze niet weg. Info: www.morrocatana.es

In Buenavista del Norte besef je plots dat dit Zuid-Amerika is. De kerk, het plein, de palmbomen, patio’s met planten en balustrades waar je Zorro ziet springen naar de kroonluchter. Mexico, Costa Rica, Cuba en overal elders zie je hier terug. Dat zit zo: Columbus en zijn mannen ‘ontdekten’ Amerika via de Canarische eilanden, hun ultieme bevoorradingsplek voor de grote oversteek. Omdat ze een kort geheugen hadden en weinig fantasie, kopieerden ze de laatste bouwstijl die hen voor ogen kwam: de Canarische.

Een heerlijke B&B, ligt op het centrale plein, Plaza de los Remedios nr 3. Zie www.bybbuenavista.com. 30 euro voor een ruime kamer met dubbel bed in een oud herenhuis met hoge plafonds en prachtige houten deuren, ontbijt inbegrepen. Douche en toilet op de gang.

Ik at er zeer lekker in een onaantrekkelijk visrestaurant: Restaurante El Pescador, Calle Los Molinos 27. Je ziet en kiest welke vis je wil eten.

12/17

5.4. Ook nog het vermelden waard is wandelen in de streek La Orotava in de omgeving van Aguamansa, ten noorden van het nationaal park van de Teide. La Caldera, de krater- je komt het woord overal tegen, verwarring is dus mogelijk- is een favoriete vertrekplaats voor wandelaars en een barbecueplek. Door stevige mist heb ik er na 2 uur de brui aan gegeven. Ik logeerde voor 18 euro (jawel) in een hotelletje dat Cruz de Tea heet, in een kleine kamer met badkamer en tv, alles piekfijn in orde. Ik kreeg een hete luchtblazer die ik de hele avond heb opgezet omdat het er zo koud was, op 1000 meter hoogte. Het ziet er allemaal erg eenvoudig uit, ook het café-restaurant, dat goede commentaren krijgt en gelegen is aan een verbindingsweg die naar de Teide gaat maar vanaf zonsondergang weinig gebruikt is. Het is er aardedonker en kronkelig. Ik vond geen website van de Cruz de Tea.

In Aquamanse at ik heel lekker: konijn met papas arrugadas (gezouten aardappelen in de schil) en een pint voor 9 euro: Restaurante Aguamansa, Carretera General Las Canadas in Aguamansa.

6.Uitstappen en zwemmen

6.1. Santa Cruz de Tenerife is duidelijk de hoofdstad, de aankomstplek van cruiseschepen en ferry’s, met enkele aangename, autovrije winkelwandelstraten, een prachtige bibliotheek waar studenten in stilte studeren zoals bij ons en aangename pleinen zoals de Plaza de San Francisco waar de sfeer vooral Spaans-toeristisch is. Goed gegeten buiten in de Nassau Gastro Club onder de palmen, naast het mooie ex-rechtbankgebouw.

Het mooie strand van Las Teresitas met haar geïmporteerde Saharazand is puur ontspanning, met ruimte voor frisbee, veilig zwemmen, volleybal en eten in de kraampjes op het strand. Met de bus vanaf het toerismebureau van Santa Cruz ben je er op 20 minuten.

6.2. Vanuit Santa Cruz moet je eens de tram nemen naar La Laguna (San Cristobal de La Laguna), Unesco werelderfgoed, erg mooi en een pak kouder dan Santa Cruz. Je spoort een half uur en soms is er een verschil van 10 graden. La Laguna ligt heel dicht bij de luchthaven Tenerife Norte. De tramlijn is nog niet doorgetrokken, dus heb je 10 minuten bus nodig om je vlucht te halen.

Als je dan toch in La Laguna bent, kan je – best met de wagen- op zoek gaan naar het restaurant ‘El Balcon de La Laguna/Las Mercedes – I’m watching you’

13/17

(zo heet het, werkelijk waar): een typisch Canarisch restaurant waar je echt naar moet zoeken, met neonlicht en plastieken tafelkleden maar met een voortreffelijke keuken en wijnen die meermaals tot de beste van Spanje zijn uitgeroepen: Finca El Vallito, Camino las Mercedes, 270, 38293 San Cristóbal de La Laguna. Je wagen zal nog nooit zo scheef hebben gestaan op een parking.

6.3. Als je wil logeren in de buurt van de luchthaven Tenerife Sur of toch naar de warme zuidkust wil, moet je niet naar de badplaatsen Playa de los Americas, Los Cristianos, Las Galletas, Ten Bel of Costa del Silencio gaan maar kan je kiezen voor El Medano, een stadje met een warme sfeer, kindvriendelijke ruimte, surfers, nauwe straatjes, een strand waar je kan zwemmen en enkele fijne cafés en hotels en heerlijke visrestaurants aan het water, waar je aan de zeezijde bijna met je voeten in het water zit als het tij opkomt.

Ik logeerde eerder al in hotel Carel, een pretentieloos hotel, in orde en met balkon waar je zicht hebt op de zee, geen ontbijt. Wil je wat meer, dan is Hotel Medano een aanrader: gebouwd in de zee, 62 euro voor een nacht, lekker avondeten en uitgebreid ontbijt inbegrepen en een prachtig zicht vanop je balkon. Eigenlijk een betere prijs/kwaliteitskeuze.

Playa Montana Pelada is enkele kilometers verderop naar het oosten, een strandje met een stevige golfslag, ongevaarlijk en een heerlijk lavastrand, geflankeerd door rotsen. Het is er lang ondiep waardoor ook kinderen er kunnen zwemmen. De moeite waard.

Een bijzonder mooi strand, waar ik niet ben geweest is de aanrader van Berti, Playa de Benijo in het noordoosten.

7.Een slaapplek zoeken

Omdat ik de vrijheid verkoos om eens ergens langer te blijven, waardoor ik vooraf geen slaapplaats kon vastleggen, is dit lange tijd een kopzorg geweest, tot ik een auto huurde.

Ik werd lid van Couchsurfing maar stelde snel vast dat er veel couchsurfers zijn op de Canarias maar dat ze niet noodzakelijk bezoek wensen. Indien ze antwoord gaven -meestal niet- waren ze vriendelijk en bezet. Mijn conclusie: couchsurfing plan je lang, heel lang op voorhand. (Ik kreeg in december 2016 al een vraag van een Italiaanse die naar Werchter wil komen in juli 2017).

Airbnb. Ik maakte mij lid met mijn smartphone terwijl ik in Fuerteventura was. Problemen alom omdat ze een foto van mij wensten en ik hen mijn

14/17

Facebookfoto aanbood, een medium dat ik zelden gebruik. De reactie volgde. Ze wensten een gefilmde opname van 10 seconden omdat ik mijn Facebookprofiel al lang niet meer had gebruikt en ze zekerheid wensten (voor hun klanten zogezegd) over wie ze voor zich hadden. Niks mee kunnen doen.

Booking.com. Ik ben fan omdat het zo praktisch is en het aanbod bijzonder groot is. Vaak gebruikt. Nadeel: ze sluiten hun burelen of hun connectie vrij vroeg zodat je op een avond nergens plaats vindt zoals in El Medano. Booking.com geeft aan dat er in heel het stadje niks vrij is, terwijl we 2 hotels binnenstappen waar er wèl plaats is (en die in hun systeem staan). Vreemde vaststelling. Booking is goed, maar niet als je last minute nog iets zoekt.

Casas Rurales en andere lokale sites: moet je wat geluk mee hebben. www.todotenerife.es en dergelijke.

Wwoofing en Helpx: ik wou ook vrijwilligerswerk doen - onder andere om bij een lokale familie te logeren - maar kreeg geen enkel positief antwoord. Iemand meldde dat er ontzettend veel aanvragen zijn en relatief weinig bioboeren of ander aanbod voor vrijwilligerswerk;

In een stadje in een café of restaurant vragen of ze een slaapplaats kennen, lukte op de momenten dat het nodig was.

8.Smartphone en lokale simkaart

In België zocht ik een oplossing voor mijn kleine maand verblijf in Spanje, waarbij ik mijn smartphone zou gebruiken voor de zoektocht naar bussen, hotels en de juiste staprichting. Intens dus. Eerst werd mij door Mobistar/Orange Vilvoorde aangeraden een kaart te kopen van 42 euro. Bij Orange in Brussel kreeg ik de suggestie een lokale simkaart te kopen. ‘Je betaalt in Europa gemiddeld 10 euro per gigabyte, dus kan je beter een lokale simkaart kopen.’

Het onderwerp is mogelijk zinloos geworden nu de roamingkosten vanaf 1 januari 2017 wegvallen maar toch wil ik kort mijn verhaal kwijt. Ik kocht voor 40 euro een kaart van Vodafone, zo duur had ik niet verwacht. De verrassing werd nog groter toen bleek dat ik hiermee geen sms kon versturen, daarvoor moest ik afzonderlijk betalen. Het wisselen van Belgische en Spaanse kaart is ook niet zo fijn. Mijn advies: doe niks. Gebruik je Belgische simkaart en koop niks ter plaatse.

15/17

9.Diverse onderwerpen van het klassieke reisverslag

9.1 inreisvoorwaarden: Spanje is nog steeds lid van EU (geen Spexit in zicht) en in Schengenzone: Belgische identiteitskaart volstaat;

9.2 inentingen: geen;

9.3 reisverzekering: neem ik nooit binnen Europa, ook geen annulatieverzekering. Mutualiteit voor ziekte, geluk hebben voor de rest;

9.4 veiligheid en gezondheid: een eiland is altijd veiliger dan het vasteland. Dieven kunnen moeilijker ontsnappen. Geen problemen gehad. Spanje is gezond, de lucht in de Canarische eilanden zal bij de beste in Europa zijn;

9.5 taal: kan soms moeilijk zijn. Toch vaak Engels. Maar de Canarias zijn een stuk vriendelijker dan de continentbewoners (zei een Spaanse van het continent) en geduldiger;

9.6 staat van de wegen en een spannend stuk: de staat van de wegen is uitstekend. Enkel in de buurt van Masca kan een beginnende chauffeur zijn/haar billen mogelijk samenknijpen. Er rijden heel wat bussen naar het dorp en kruisen is moeilijk op het steile stuk van ongeveer 7 kilometer tussen Masca en Santiago del Teide. De afgrond is overal met betonblokken afgezet, gevaar is er niet;

9.7 geld en prijzen: in steden vind je een bancontact/ATM maar voorzie voldoende cash. In dorpen kan je vaak niet met je bankkaart of kredietkaart betalen. Dan heb je cash nodig voor verblijf en eten. Tenerife is goedkoper dan België. Dat geldt voor alles, ook voor brandstof;

9.8 communicatie: soms is er geen bereik met je smartphone. In de meeste hotels en casas rurales heb je (gratis) wifi. In grote steden heb je weleens een cybercafé maar minder dan vroeger;

9.10 niet te vinden: ondanks het feit dat heel wat lokale inwoners op het eiland wandelen, heb ik nergens een wandelkaart gevonden op schaal 1/50.000, een minimum om te stappen;

9.11 waardering van de reis, wat zou ik anders doen?: een absolute topbestemming voor wandelaars. Wat ik anders zou doen? Vroeger een auto huren en langer vooraf via couchsurfing en airbnb enkele (niet alle) logies vastleggen. Dat heeft uiteraard als nadeel dat je er moet zijn op de afgesproken data, dus minder vrijheid …;

16/17

10. Wat nam ik mee, wat gebruikt ik niet en wat flopte?

Bij meerdaagse tochten waarbij je alles draagt, is de materiaalkeuze extra belangrijk. Ik wou niet meer dan 15 kilogram dragen, inclusief proviand en 1.5 liter water.

Wat heb ik gebruikt en wat niet?

-een Deuter rugzak (air contact 65 + 10) en een kleine rugzak van Jack Wolfskin voor dagtochten. Ik steek de kleine bovenaan in de grote;

-Goretex leren stapschoenen, type B van Zamberlan, mijn favoriete merk;

-telescopische stapstokken van Leki (gaan al 10 jaar mee), erg nuttig bij lange afdalingen en om je evenwicht te houden als je stapt in steengruis en kiezels, die los liggen op een harde ondergrond;

- 3 T-shirts: 1 dry-fit van polyester (gekocht bij Intersport) en 2 wollen T-shirts van merinowol (gekocht bij As Adventure, merk is Icebreaker, ook online te koop). De wollen kosten 60 euro per stuk en zijn die prijs waard. Ook als je hevig gezweet hebt, gaat de wol niet stinken en blijft het aangenaam. Geen katoen, neemt te veel zweet op en is ijskoud als je zweet en vervolgens stopt in een koude omgeving. Deze 3 T-shirts kan je met de hand wassen (met zeep) en ze drogen snel en zien er ongeveer gestreken uit;

-een lichte fleece van Jack Wolfskin (20 jaar oud) en een zwaardere (25 jaar oud), een muts en handschoenen;

-geen jas maar een degelijke KW, ook een lichte plastieken broek, zoiets als KW;

-een fluitje met een balletje in;

-2 broeken van Fjall Raven, een afritsbare en een andere;

-een smartphone om kastickets, kaarten, en dergelijke te fotograferen (en het landschap uiteraard), te telefoneren en online te gaan en een oplader;

-2 onderbroeken: flop: een sportonderbroek meegenomen die goed is voor korte sporten zoals tennis of volleybal maar schuurt bij langdurig stappen. Gevolg: irritatie na 25 kilometer alsof ik met mijn blote billen over het asfalt had geschuurd: wonderoplossing is vaseline of vaselina, te koop in elke supermarkt; In het totaal 2 onderbroeken en een pyjamashort;

-ik had een claustrofobe tent mee van 1.3 kilogram, een opblaasbare mat en een slaapzak: niks van gebruikt;

-een degelijke hoofdlamp (Petzl bijvoorbeeld)

-medicatie: tegen hoofdpijn, ontsmettingsmiddel, plakkers en een doosje Compeed;

-3 paar kousen: een paar dikke stapkousen, een paar dunne en een paar gewone kousen;

17/17

-een stukje zeep en een piepkleine handdoek;

-een zwembroek;

-een zonnebril, een hoed en zonnebrandolie (ook in november/december nodig);

-tandpasta extra kleine tube en tandenborstel;

-een visakaart en gewone bankkaart;

-een kartonnetje (iets sterker dan een gewoon papier) met nuttige telefoonnummers zoals de lokale hulpdiensten, alle namen van steden, dorpen en tips die ik uit boeken en reisverslagen haal;

-een portefeuille waar ik alles uit haal dat niet echt mee moet: rijbewijs zeker wel, ook kaart of telefoonnummer van het ziekenfonds;

-geen bestek of bord;

-wel een zwarte plastieken vuilniszak om in mijn grote rugzak te steken tegen de regen (niet meer volledig waterdicht) en enkele plastieken zakjes voor afval of om tijdelijk stinkende kousen te isoleren;

11.Contactgegevens en lokale gidsen

Wie wat info wil, kan mij contacteren, liefst via e-mail patrick.gijssels@hotmail.com

Wie een gids zoekt op Tenerife kan Berti contacteren op het nummer

00 34 676 73 63 51 of via bertigurugu@gmail.com. Ze spreekt Spaans en uitstekend Frans, geen Engels. Ze wil jou helpen (prijs met haar af te spreken, duur zal het niet zijn) en zal samenwerken met een vriendin, die ook een officiële gids is, Olga heet en perfect Engels spreekt. Olga’s telefoonnummer: 00 34 692 97 14 89

Indien je liever in een groep terechtkomt, kan je ook een organisatie contacteren zoals deze waar Berti vaak voor werkt en door Spanjaarden is geleid (dus voor een keer niet door Duitsers):

www.pateatusmontes.com (patear betekent stappen of wandelen maar ze bieden ook kajakken aan, rotsklimmen, canyoning en andere activiteiten).

Een goeie reis!

Patrick Gijssels