1

Uitgave Oktober 2014 - Eerste jaargang - www.volante-magazine.be

Maserati Ghibli SQ4... Door de Vlaamse Ardennen

• Maserati Gran Turismo MC Stradale & Maserati Gran Cabrio• De koning te rijk in de Bentley New Flying Spur • Mark Webber: over Formule 1 & Fia WEC

• Nagelbijten in Spa & LeMans• De Jaguar F-Type V8S: Lachen, Gieren, Brullen• Samsung Galaxy S5: De telefoon van de toekomst?

#0

Mercedes C-Klasse Alle wegen leiden naar Monza!

2

Als u dit leest, is het ons gelukt! Onder het motto van het “pub-licatie-heft” in eigen handen te nemen, werd ik tien maanden geleden wakker met een idee. Een magazine maken dat de beli-chaming van rij-plezier is. Een ode aan de roadtrip. Voor Volante is de auto geen vervoersmiddel, maar een reisgezel. Het zijn die reisgezellen, Maserati’s, Mercedes ‘, Lotus’ & Bentley’s die ons in deze eerste editie naar fantastische locaties zoals Trier en Monza brachten. Maar ook dichter bij huis zoals Roborst en Chimay. Met Volante willen we meer dan alleen rijden in mooie wagens. Het draait rond veel meer. Zo trekken we het reisverhaal ook open en gaan we op zoek naar de betere spijzen en dranken en testen we tijdens onze trips de nieuwste gadgets uit.

Het koste meer dan zes maanden, bloed, zweet en tranen om deze editie in elkaar te boksen Maar niet zonder enige trots stel ik U met veel plezier Volante #0 voor.

Deze eerste uitgave is een test editie. Wanneer u de artikels leest, zijn wij volop bezig met dit magazine nog te verbeteren. Elke editie van zal net iets anders zijn. Net iets straffer dan de vorige. Meer toeters en bellen. Dat is Volante, het leeft en staat nooit stil.

Veel kijk & lees plezier.Frederik Herregods

“We Did It”

3

Coverstory:

5 De Vlaamse Leeuw achterna: Maserati Ghibli SQ411 Alle wegen leiden naar Monza : Mercedes C220

Spotlight

16 Met Het Mes Tussen De Tanden: Blancpain GT38 De Legende uit Stuttgart keert terug: Fia WEC

Sunday trip

18 Zeeland wakker schudden: Lotus Elise S Club Racer22 Topless door de Moeselstreek: Maserati GranCabrio Sport25 Een ode aan een legende: Maserati MC Stradale

Drive:

29 Kleine Crossover in Ninjakostuum: Nissan Juke Nismo32 “Take me home, James”: Bentley New Flying Spur35 Brit-Pop op wielen!: Jaguar F-Type V8S roadster38 Bosweg Hooligan: Fiesta ST Lifestyle 43 Samsung Galaxy S544 iLeica? 45 Columbian Gin-Tonic

Volante #0 - oktober 2014

Volante is een productie van Frederik Herregods Photographyen wordt exclusief online uitgegeven. Voor vragen of opmerkingen kan u terecht bij. Info@volante-magazine.be

Redactie:Frederik Herregods (stichter + hoofdredactie)Kris VDC

Fotografie: Frederik Herregods & Sven Goewie (portret FH)

Lay-out & Art-directionSven Goewie

4

Het salon van Parijs is zonder twijfel, een van de grootste autosalon’s ter wereld. Het is ook naar dit salon dat iederen jaarlijks steevast uitkijkt.

Ook deze keer waren er enkele opmerkelijke premieres. We gaan ze niet allemaal opsom-men maar geven met plezier enkele high-lights mee.

De grootste verrassing kwam uit het kamp van Lamborghini. De Italianen verbaasde vriend en

Spada!In het Brusselse Autoworld presenteerde Bart Lenaerts en Lies De Mol een boek over Ercole Spada, de gewezen hoofdstylist van Carrozze-ria Zagato in de jaren ‘60. De naam Spada mag dan niet zo bekend klinken als Pininfa-rina of Guigaro. Toch neemt dit niet weg dat Spada aan de wieg lag voor legendarische designs waaronder de Aston Martin DB4 GT Zagato en de Alfa TZ. In 1970 nam hij het heft in handen van Carrozzeria Ghia om vervol-gens in 1976 bij BMW ingelijfd te worden als hoofddesigner. Het boek belicht het hele plaatje, over autodesign, over passie en over vaders en zonen met verrassende inzichten. 300 Pagina’s vol beeldmateriaal in het gebrui-kelijke WAFT-formaat ( 30×30 centimeter) met een A1 afdruk van Ercole’s absolute meester-werk, de Alfa TZ1 als extraatje...

www.waft.be

vijand met de nieuwe Asterion LP910. De eerste Lamborghini Hybride. Yes please...

Een Ferrari 458 speciale zonder dak is misschien niet wereldschokkend maar wij zijn fan van de Speciale en nu het

dak eraf kan, nog meer!

Maar de blikvanger was natuurlijk de gloednieuwe Mercedes AMG GT. De nieuwe, kortere vervanger van de SLS gaat de strijd aan met Ferrari, Porsche en Jaguar. Meer van dat!

Update

Paris s’ eveille

5

Coverstory

De Vlaamse Leeuw Achterna Maserati Ghibli SQ4

6

Coverstory

Wie zegt “Vlaamse Ardennen” denkt Oudenaarde, wie zegt Oudenaarde denkt aan de “De Ronde”. De Vlaamse Ardennen staan bij meesten onder ons bekend als het walhalla van de wielersport op eigen bodem. De kasseien en heuvels hebben al voor heel wat spektakel op twee wielen gezorgd. Een reden te meer om en-kele weken voor de ronde eens de streek te verkennen op vier wielen. Onze reisgezel: De Maserati Ghibli SQ4

Onze tocht start in het, nu nog, rustige Oudenaarde. De bakermat van de Ronde. Overal waar je gaat of staat zijn er aanwijzingen naar de wielersport. Niet in het minst uiteraard het Ronde Van Vlaanderen museum. Een plaats waar elke zelfrespecterende wielerfanaat toch een keer in zijn leven moet geweest zijn....

Vanuit Oudenaarde trekken we de velden in. Op de smalle bochtige wegen komt de Maserati Ghibli echt tot zijn recht. Snel laten we de de de normale mode achterwege en activeren we de sport-mode. De ophanging wordt stijver en geeft wat meer weerstand. Ook gaan de actieve uitlaatklepjes open en brult de “Maser” zich van de ene holle weg naar de andere, zoals het een echte Maserati betaamt. De automatische mode laten we snel achterwege en we behelpen onze zelf met de mooie aluminium peddels echter het stuur. Ondanks het dat er “maar” een geblazen V6 (ontworpen in samenwerking met Ferrari) voorin de Maserati ligt, zet de Ghibli SQ 410pk op de baan en moet hij zeker niet onder doen voor de grotere V8’s.

We naderen onze eerste stop, het Pitoreske Roborst. Een klein ge-huchtje in “the middel of nowhere”. Roborst staat bekend voor zijn cresson, of Kervel. Het is hier dat in grote waterbakken massa’s kervel wordt geteeld, vroeger geloofde men zelfs dat kervel genezende eigenschappen had. Zo staat er in het midden van het dorpje een standbeeld van een meisje met een lading kervel aan een fonteint-je. Eronder prijkt de tekst: wie de cresson eert, de ziekte weert. (Top wistjedatje voor wanneer je nog eens kervelsoep op je bord krijgt). Het is druk in Roborst, in de plaat-selijke kerk is er koor repetitie. We nemen kort de tijd om het mooie dorpje eens te bekijken en zetten onze weg verder.

7

Coverstory

Op weg naar de volgende bestemming, Kluisber-gen, komt het echte werk eraan. Lange heen en weer zwiepende gewestwegen stellen de Ghibli op proef. Bij enkele scherpe bochtencombinaties merken we al snel dat de vierwiel aangedreven Ghibli SQ4 tegen de baan plakt en zelf bij overenthousiast een bocht uitaccelereren niet uit zijn lood te slagen is. Wanneer de achtertrein de grip begint te verliezen wordt alle vermogen onmiddellijk naar voor gestuurd zonder dat je er veel van merkt.

Bij de eerste klim, de patersberg moeten we meteen ons petje afdoen voor alle professionele en amateur wielren-ners. De kasseistroken liggen er zodanig, slecht bij dat we met hangende pootjes de beklimming afbreken en op zoek gaan naar een stukje asfalt. De Ghibli ligt net iets te

laag om zich door de door de diepe putten de worstelen. We geven niet op. Naast de kasseiweg ligt een verharde parallelweg. Deze is even steil en we kunnen er met een gerust hart tot boven klimmen.

Eens boven aangekomen zien we weer de bekende wielertruitjes en andere wielersport attributen her en der verspreid. Terwijl enkel wielertoeristen de wagen bewon-deren nemen we kort de tijd voor enkele foto’s.

Tijdens afdaling naar Kluisbergen is worden we getrak-teerd op enkele kleine verharde en onverharde veldwe-gen. Op de onverharde weggetjes laat de achtertrein zich sporadisch eens gaan wat enkel maar resulteert in een grote grijns en kort tegen sturen.

8

Coverstory

De klim naar de Kluisberg is nog steiler en is een van de mooiste wegen die het Vlaamse land te bieden heeft. Zodra je begint te stijgen waan je je echt in de Arden-nen. Aan de top van de Kluisberg vind je het uitgestrek-te Kluisberg bos. Dat zich kilometerslang uitstrek en een prachtig uitzicht geeft. Het is net alsof je ergens in de buurt van Spa rondwandelt, zelfs de bouwstijl is gelijkaar-dig. Na een kleine boswandeling, om de beentjes even te strekken, merken we meteen dat Maserati met de Ghibli zijn doel niet gemist heeft.

Achter onze Ghibli staat en ander exemplaar in een prachtige blauwe uitvoering. Begin dit jaar zwaaide Maserati president Harald Wester met grote ambities. 60.000 wagens bouwen in 2014 met de Ghibli en Quat-troporte op kop. Ongeziene cijfers voor Maserati en voor elke exclusieve autoconstructeur. Maar zeker niet uit de

lucht gegrepen. Met de Ghibli gaan de opvolgers van Alfieri Maserati de strijd aan met de Duitse kolossen zoals de BMW 5, de Mercedes E en Audi A6 (de Ghibli diesel start al vanaf €60.000).

Op de vroege avond besluiten we een stukje af te snij-den en de autostrade op naar Rijsel. Maar eerst volgen er, gelukkig, nog enkele afdalingen. Nog een keer mag de Ghibli de keel nog eens open zetten en worden we getrakteerd op een geroffel en geknal wanneer we en-kele versnellingen naar beneden schakelen.

Kilometer na kilometer verwerkt de Ghibli de gewestwe-gen zonder moeite. Eens we op,de autostrade richting Lille rijden toon de Jongste Maserati zich van een heel andere kant. In normale mode is de Italiaan comforta-bel afgeveerd en schakelt de soepele ZF versnellings-

9

Coverstory

bak naadloos tussen de acht beschikbare versnellingen. Wanneer de sport-stand uitgeschakeld is, kan hij ook stil zijn, al mis je het gebrul van die mooie V6 erg snel. Een aparte knop voor de uitlaat demping is daarom iets wat we wel zouden kunnen appreciëren.

Bij het vallen van de avond komen we in Lille aan. Een heel leuke stad met typische Noord-Fanse trekjes. Een prachtig opera gebouw wordt omringd door vele kleine straatjes. Parijs in het klein zeg maar. Omdat het grootste deel van het centrum van de stad niet voor vierwielers toegankelijk is laten we de wagen achter in een van de vele ondergrondse parkings en zetten we onze ontdek-kingstocht te voet verder. Lille is een echte studenten-stad. Een stadje dat leegloopt tijdens het weekend en bruist op de weekavonden. Het is zondag vandaag en de meeste restaurants zijn vandaag gesloten. Gelukkig vinden we op de hoek van “la grand marché” een Pain Quotidien die 7 dagen op 7 geopend is.

We sluitend de avond af met een bezoekje aan ... Een oud theater gebouw waar op het binnenplein een oud rommelmarktje is met allerhande snuisterijen zoals retro posters, lp’s en schaalmodellen aan weggeef prijsjes. We kunnen het niet laten om even in onze portefeuille tasten ( wie laat er nu een 1/43 schaalmodellen van een Masera-ti A6GC en Fiat 8V in Mille miglia uitvoering liggen)

Tevreden keren we terug de grenzen over naar ons eigen belgenlandje. België mag wel erg klein zij maar maar blijft verassen. We mogen wel altijd blijven vloeken op de schijnbaar eeuwig durende files en steen en been klagen over de staat van de autosnelwegen. Maar met een beet-je zoeken, leer je snel dat je zelfs in Vlaanderen een hoop rijplezier kan beleven of je nu achter het stuur zit van een geweldige Maserati Ghibli of je eigen wagen.

Tekst & Foto’s: Frederik Herregods

10

Coverstory

11

Roadtrip

Alle wegen leiden naar...

Mercedes C-Klasse C220 Bluetec

Monza

12

Roadtrip

Bij Volante hebben we niet echt een reden nodig om een roadtrip te doen, laat staan eentje naar la bella Italia. Maar de start van het Blancpain Endurance kam-pioenschap in Monza is wel een héél erg goed excuus. Vorig jaar trok Maxi Buhk in zijn HTP Mercedes SLS AMG GT3 aan het langste eind en haalde het kampio-enschap binnen. Een reden te meer om in een wagen voorzien van zilveren ster richting de Italiaanse “tem-ple of speed” te trekken.

Een gloednieuwe Mercedes C220 Blue Efficiency in een spierwitte AMG-line uitvoering is onze reisgezel voor de komende 970 km. De nieuwste incarnatie van de kask-raker uit Stuttgart is meer dan gewoon een update. De nieuwe C heeft een volledig nieuw design en een stevige verjongingskuur gekregen. Het design blijft klassiek en stijlvol, iets wat de wagen heel toegankelijk maakt voor een groot publiek, maar vernieuwt met kleine accenten zoals actieve LED koplampen, een grote grille en een mooi lijnenspel op de flanken. Giet daar de AMG-line saus over met sportieve bumpers en 19” velgen en je krijgt een echte “headturner” als resultaat.

Onze trip zal ons door België, Duitsland, Frankrijk, Zwit-serland en Italië leiden. Het Mercedes GPS-systeem schotelde ons naast de gewoonlijke keuzes in route ook een dynamisch traject voor. In ruil voor een paar extra kilometers krijg je een interessanter stuk asfalt aange-boden. Iets waar we na 10 uur rijden zeker niet ondank-baar voor zullen zijn. Met het motormanagement op Eco-ingesteld ,voor de extra kilometers, geven we de jonge Duitser de sporen.

Vanuit onze start in het centrum van Antwerpen vertrek-ken richting de Kempen en Limburg. Eens Hasselt gepas-seerd, verdwijnt het lint van industrie en handelspanden. Wanneer we de taalgrens oversteken merken we snel dat de GPS ons langs een van de leukste stukken autostrade van het land stuurt. De E42 is de baan die je via de lange

slalom en viaducten over Verviers recht naar hetlegendarische circuit van Spa-Francorchamps brengt. Vanuit Spa zetten we onze toch verder en passeren we Sankt-Vith en ruilen we België voor Duitsland. Tijd voor de Autobahn!

Een lang stuk onbegrensde snelweg stuurt ons richt-ing Saarbrücken en geeft de Mercedes de kans om de beentjes even te strekken. De 2.2-liter Bluetec 4-cylinder Dieselmotor is met 163 pk niet meteen een volbloed snelheidsmonster maar wel een echte kilometervreter. De head-up display die navigatie en snelheid op de voor-ruit projecteert zorgt ervoor dat we nooit onze ogen van de baan moeten houden. Erg handig wanneer de snel-heiden oplopen en concentratie belangrijk is. Zonder erg

veel moeite verschijnt er een 2 op onze snelheidsmeter komen we enkele keren in de buurt van de topsnelheid (233km/u).

Ter hoogte van Saarbrucken verlaten we de Autobahn rijden we door het drukke centrum van Saarbrucken, de hoofdstad van deelstaat Saarland. Bekend door zijn, u raadt het nooit, bruggen. Via de verschillende bruggen ,sommigen oud andere jonger, huppelen we enkele keren de Saar over. Eens het we het centrum verlaten vervolgen we onze weg langs de bochtige oevers van de Saar. Op de heen en weer wiegende banen is de C-klasse vooral comfortabel en zelf in sport mode is de C-klasse niet overdadig sportief en hoeft ESP en tractie controle niet in te grijpen. Zelfs al gaan we in het midden van een bocht

13

Roadtrip

volop op het gas. De C kiest duidelijk voor comfort over dynamiek. Misschien iets wat we zouden missen op een korte bergrit. Tijdens een lange rit van meer dan tien uur kunnen we het comfortabele en voorspelbare rijgedrag absoluut smaken.

Een laatste sprong over de Saar brengt ons naar Frankrijk waar we de Autoroute de l’est links laten liggen en de „Routes Departementales” aan elkaar rijgen. De mooie D1004 brengt ons tussen de wijngaarden door van het ene pittoreske dorpje in het andere. Onze route brengt ons langs Molsheim. Een dorpje een schijnbaar kopie is van de dorpjes die we eerder passeerden met een groot verschil: Molsheim is de bakermat van Bugatti. We maken een korte stop voor de poorten van het chateau saint-Jean. Ettore Bugatti kocht het kasteel in 1920, niet om in te wonen maar om de prestige van het merk te bevesti-gen en het is sindsdien de achtergrond van talloze Bugat-ti foto’s Het is ook hier, voor de trappen van het kasteel, dat je je gloednieuwe Veyron kan komen oppikken. Nadat we onze nieuwsgiere neus even door de hekken steken, rijden we even het hoekje om naar het atelier. Na het faillissement van Bugatti in 1995 nam Volkswagen het roer over en bouwde een nieuw en hypermodern atelier voor de productie van de Veyron. Wanneer we eens glimp proberen op te vangen van het atelier en een passerende Veyron komen in de verte twee kleerkasten met een alles behalve gastvrije lichaamstaal met rasse schreden in onze richting gemarcheerd. De boodschap is luid en duidelijk. Onze gezonde nieuwsgierigheid wordt niet geapprecieerd en het wordt dringend tijd dat we onze weg verder zetten. We moeten tenslotte ook nog de Zwitserse Alpen doorkruisen.

Vlak voor we onder Basel doorrijden maken we aan de grenspost nog een korte stop voor een wegenvignet. Zwitserland is een land, dat ondanks de prachtige we-gen, een bloedhekel heeft aan alles wat snel gaat en tot 2007 zelfs een verbod op autoraces had. Naast de Alpen,

prachtige wegen heeft het land van de Emmentaler een wereldwijde reputatie voor recordboetes, gebaseerd op je inkomen of zelfs een gevangenisstraf tot 4 jaar. We zetten netjes de begrenzer aan en banen ons een weg door het netwerk van tunnels en de spaghetti van wegen. Wanneer de Alpen in zicht komen wordt het moeilijk om de ogen op de baan te houden. Het natuurspektakel van de besneeuwde Alpentoppen blijft oogverblindend mooi.

Na een korte spurt en een stop voor de obligatoire To-blerone-reep, Bereiken we de Gotthard tunnel. Door werken in de tunnel wordt de snelheid verlaagd tot 70 km/u en duurt het meer dan een kwartier voor we na 16 kilometer tunnel terug daglicht zien.

Bij het verlaten van de tunnel valt het op dat het rijbereik van de Mercedes heel slechts heel traag zakt en dat we door het rijden in eco-mode al meer dan 170 kilometer extra rijbereik hebben opgespaard. Het ziet er naar uit dat we de “temple of speed” op één tank zullen bereik-en. Gemotiveerd door de eco-display maken we er bijna

14

Roadtrip

een spelletje van om zo zuinig mogelijk met de wagen om te springen en de extra kilometer aan elkaar te rijgen.Het duurt niet lang voor we de Alpen in de achteruit-kijk spiegel laten en we Italië binnenrijden en uiteraard onmiddellijk kennis maken met de Italiaanse rijstijl. We worden kort even afgeleid door het prachtige Co-mo-meer. Maar helaas kunnen we niet meer stoppen want we hopen nog voor het vallen van de avond in Mon-za aan te komen.

Eens in Monza aangekomen zijn we niet meteen onder de indruk. De stad heeft een “versleten” indruk. Monza is de hoofdstad van de streek Monza en Brianza en is voor-namelijk een industriële stad. De grootste publiekstrekker zijn de Duomo en het Monza Park. Het park is een van de grootste stadsparken in Europa (meer dan 685 hectare) en , nog belangrijker, het de Autodromo Nazionale di

Monza.

Het circuit van Monza heeft al vele vormen gekend, en bevatte in de 50ies en 60ies de beruchte kombaan, die er nog steeds is, maar niet meer gebruikt wordt en in zeer slechte staat is. Monza haalt zijn naam „Temple of speed” van de hoge snelheden die de wagens op het circuit haalden omdat heel wat bochten flat-out zijn. Zo werden er al snelheden van meer dan 372 km/u opgemeten.

Eens aangekomen op het circuit nemen we een kijkje in de pitboxen waar de teams aan het opbouwen zijn en sluiten we de dag af in de Rosso Pommodoro voor een echte Italiaanse Pizza.Na 970 kilometer had de Mercedes nog steeds geen dorst. We gingen maar pas naar de Dieselpomp wanneer we na het race-weekend Monza verlieten. De Mercedes C-klasse is een rasechte kilometer vreter. De combinatie van het rustige voorspelbare we-ggedrag en de aangename AMG kuipstoeltjes zorgden ervoor dat we ,na bijna 11uur achter het AMG-Stuur, am-per vermoeid aankwamen en klaar waren voor een stevig GT race-weekend.

15

Roadtrip

Autodromo Nazionale di Monza

• geopend op 3 september 1922• 5, 793 km lang (modern circuit• 4,7 kilomter lange kombaan• Het ronderecord is 01:21.046 en werd in 2004 door Rubens Barichello gezet

in een Ferrari F1. Lewis Hamilton reed dit jaar 1:24.• Temple of speed: 80% van het circuit is volgas.• Topsnelheid in 2014: 362 km/u

16

Spotlight

Met Het Mes Tussen De Tanden Blancpain Endurance Series

17

Spotlight

Als je op zoek bent naar het kruim van de GT-racerij moet je bij de Blancpain GT Series zijn en in het verlengde de Endurance Series.

Het recept is eenvoudig: Meer dan 40 GT3-racewagens scheuren drie tot vierentwintig uur lang over 5 legendarische racecircuits. Beeld je een startveld in van Ferrari 458 GT3’s, BMW Z4’s, McLaren 12C’s, Lamborghini Gallardo’s, de machtige Mercedes SLS AMG’s, Aston Martin V12 Vantages, enkele Porsches en twee Bentley Continentals die het tegen elkaar opnemen op legendarische circuits als Monza, Spa en de Nürburgring.

De Blancpain GT Series (de combinatie van de Sprint en endurance reeksen) is het parade paardje van SRO, de organisatie van Stephane Ratel. Hij had het idee om de vroegere FIA GT om te vormen tot een kampioenschap waar zowel ervaren amateurs als professionele racepiloten in dezelfde race kunnen deelnemen. Het resultaat is naast een groot aantal wagens ook een interessant deelnemersveld. Van gewezen F1 piloten zoals Thomas Enge en LeMans winnaar Guy Smith tot Arabische prinsen en russische milionairs. Aande start van de Endurance wedstrijd in Monza stonden ook heel wat belgen aan de start en zeker niet de minste. Zo is Jerome D’ambrosio fabrieksrijder bij het Bentley M-sport Team en komt Nico Verdonck uit bij het HTP Motorsport team in een Mercedes SLS.

McLaren ging aan de haal met de overwinning in Monza en Bentley kwam zowel in Silverstone als Paul Ricard als eerste over de meet.

Tekst & Foto:Frederik Herregodswww.blancpain-GT-series.com

Met Het Mes Tussen De Tanden!

18

Sunday Trip

Lotus Elise SClubracer

Zeeland wakkerschudden

19

Sunday Trip

Evolutie staat niet stil, ook niet bij Lotus Cars, het befaamde Britse automerk dat bekend staat om zijn vederlichte wagens van sportief alooi. De Lotus Elise S Club Racer is de extreemste variant van een op zich al “hardcore auto”. Nu de lente dit jaar zo vroeg voor de deur staat leek het ons het uitgelezen moment aange-broken om de nieuweling eens een keertje te onderw-erpen aan een grondige testrit.

Toeval of niet maar de weergoden waren ons bijzonder goed gezind toen we de sleutel van de Elise S Club Racer overhandigd kregen. Meteen opteerden we voor de hand liggende keuze om de nieuwe Lotus ‘open’ te rijden en een mooie rit te maken richting Zeeland.

Het instappen vergt een beetje gewenning door de hoge drempel en koker waarin je je moet nestelen maar al snel vind je de juiste methode. Deze roadster is net dat beetje anders is dan bij de gemiddelde auto. De beschikbare binnenruimte is vrij beperkt, zeg maar net voldoende. Door de lage zitpositie en de kuipstoeltjes, bevestigd op de bodem, verkrijg je een beter ‘fysiek’ contact met de weg.

Eens de krachtbron tot leven gewekt, ontstaat een licht grommend geluid dat zijn oorsprong van de ‘eenvoud-ige’ standaardmotor verraadt. De versnellingspook van de overigens excellent schakelende zesbak bevindt zich op de hoger geplaatste middenconsole, iets wat we best konden appreciëren. Zoals we hiervoor reeds aanhaalden; alle overbodige en gewichtsverhogende gadgets die je

Puur

20

Sunday Trip

tegenwoordig in hedendaagse wagens terugvindt werden bij deze ‘hard core’ roadster gewoonweg ‘vergeten’. Nuja, een Lotus koop je voor zijn uitstekende dynamische eigenschappen, niet voor een ‘verzameling’ aan elektronische snufjes.

Het zal wellicht niemand verbazen dat de Club Racer, ondanks zijn vrij beperkt vermogen, een stevig tempo op te houden. Een staande sprint neemt niet minder dan vier tellen in beslag en binnen de kortste keer ga je de 200 km/h grens voorbij. Toch mag je stellen dat deze Lotus zich het best in zijn sas voelt bij iets lagere snelheden op de bochtige secundaire wegen die ons naar de Oesterdam brachten. Dit prachtig stuk weg heeft iets magisch, zeker bij goed weer. Je rijdt als het ware door een landschap met enkel water om je heen.

Richting Tholen heb je links van je de Oosterschelde. Rechts heb je zicht op de Noorder voorhaven die iets verder weer uitmondt in het Bergische diep. Op de achtergrond zorgt het Markietzaatsmeer voor een verlengde van de matermassa.

Als genageld aan de grond werp de lotus zich tussen de beekjes en kan-nalen. Het prettige in het hand liggende stuurwiel met een (gelukkig) niet te grote diameter laat makkelijk stuurcorrecties toe. De afwezigheid van stuurbekrachtiging mag dan ook een zege genoemd worden. Hierdoor krijg je een reële terugkoppeling van de stuurinrichting over het gedrag van de wagen, een niet onbelangrijke factor wanneer je echt de limiet gaat opzoeken. En die grens ligt behoorlijk ver!

Bij het snel nemen van korte bochten vertoont de Club Sport een hintje. Een eigenschap die je makkelijk kun beperken door de tractiecontrole uit te schakelen en met een stevige stoot gas de achterwielen naar buiten te duwen. Duik je lange bochten behoorlijk snel in, dan toont de Elise zich ernom gebalanceerd. De wagen rolt amper heen en weer in de bochten. Ongelofelijk hoe ver je kan gaan zonder elektronica... Mocht je er dan toch net iets overgaan, dan zorgt een kleine correctie ervoor dat de achtertrein terug in het gareel spring. Prachtig gewoon!

Het spreekt wel voor zich dat de geweldige dynamische eigenschappen geen ruimte laten voor enig comfort, zeker met het wegdek in vergaande staat van ‘ontbinding’. Onze ruggenwervel begint terug een beetje pijn

te doen als we er aan terug denken.

Puur, eenvoudig en zuiver, een greep uit enkele karakteristieke termen die de meest extreme Elise, typeren zoals hij is. Net zoals de suffix ‘Club Racer’ het laat vermoeden staat hij best zijn mannetje op het circuit maar ook op de openbare weg blinkt deze kleine roadster uit door zijn uitmundende dynamische kwaliteiten. Meer bepaald dankzij zijn excellente wegligging en een uitermate goede balans weet Lotus als geen ander zijn reputatie te bevestigen

21

&Jekyll

Maserati Gran Turismo MC Stradale & GranCabrio Sport

Hyde

22

Topless door de MoeselstreekMet een Italiaanse volbloed sportwagen rondrijden is altijd een avontuur op zich. Zeker als de drietand uit Bologna op de grille prijkt. Voeg er dan nog eens een opvouwbaar dak aan toe en de pret kan niet op! Wij trokken met de Maserati GranCabrio Sport naar de oevers van de Moesel.

Elke zondag ochtend begint zoals, elke andere weekdag, aan de koffiemachine. Met drie espresso shots na elkaar proberen we de dag, tevergeefs, in gang te trekken. Voor de deur prijkt een donker grijze Maserati GranCabrio Sport. De donkergrijze lak in combinatie met de nog donkerdere velgen (niet zwart, een tintje lichter) doet willekeurige voorbijgangers omkijken. De GranTurismo mag dan al 7 jaar geleden gelanceerd zijn maar deze wagen ziet er alles behalve gedateerd uit. Smaken en keuren kunnen al wel eens verschillen maar wij vinden de GranTurismo en in het verlengde, de GranCarbrio nog steeds een van de mooiste vierwielers op de markt.

Met kleine oogjes nestelen we ons in de in de wagen. In de hoofdsteun achter mij prijkt de drietand van Bologna. Boven het handschoenen vakje staat duidelijk te lezen in welke wagen er onder je kont zit, zodat ook de passagier het niet vergeet. Veel bagage kunnen we niet meenemen. De kostprijs van een cabrio Maserati betaal je vooral in de koffer. Een cameratas of twee er kon nog net in.

Net zoals de naam het al doet vermoeden is de Gran Turismo ook een rasechte GT. Een wagen waarmee je met gemak honderden kilometers in stijl afhaspelt. In tegenstelling tot vele sportwagens is de GranCabrio een stevige wagen met een lengte van 4.8m en een gewicht van om en bij de twee ton. In essentie heeft deze drietand meer gemeen met een Bentley Continental GTC dan met een Porsche 911. Maar wanneer

Sunday Trip

23

Sunday Trip

je de sleutel omdraait, de 4.7 liter V8 wakkerschudt en de wagen de sporen geeft, vergeet je alle maten en gewichten. De Maserati heeft een krachtbron die 460 paarden losslaat en het gewicht verwaarloosbaar maakt. Een perfect gebalanceerd onderstel zorgen samen met de lange wielbasis voor een stabiele en voorspelbare rijervaring.

Ondanks een bewolkte hemet gaan al van bij het vertrek het dak eraf. We sturen de neus van de”Maser” richting Trier. Al snel laten we Antwerpen, De Kempen, Limburg en Luik achter ons en passeren we via onze favoriete zwiepende autostrades ook via Spa-Francorchamps. Als snel worden we ‘verwelkomd’ in de Bundespublik Deutschland. Hier komt de Autobahn! We duwen het gas tot tegen het tapijt en al snel passeert de wijzer 200km/u en zal daar ook niet meer onder gaan tot we onze bestemming bereikt hebben. Saarland trakteerde ons op talloze viaducten met het ene uitzicht al mooier dan het andere. Maar veel tijd om te kijken is er niet. In tegenstellingen tot onze Vlaamse autostrades is de autobahn zelden kaarsrecht en moeten we onze concentratie erbij houden. Onze eerste bestemming is Trier, een klein

studentenstadje aan de oevers van de Moesel. Het charmante stadje is een van de twee oudste steden van Duitsland. De bouw van de stad dateerde al van 16 VC. De Romeinse keizer Augustus doopte de stad Augusta Trevorum, dat later aangepast werd naar Treves en daarna Trier. Het grootste deel van het centrum is autovrij, dus laten we de GranCabrio even afkoelen in een van de vele parkeergarages. Het stadje staat bol van de historische monumenten. De Sint Peters Dom en Porta Nigra zijn enkele blikvangers. De Porta Nigra is gebouwd door de Romeinen in de 2e Eeuw ,uit licht gele zandsteen, maar heeft zijn naam geërfd dankzij de uitlaatgassen die koning auto over de jaren produceerde en het monumet ermee besmeurden.

Ook later laat Trier zijn sporen in de geschiedenis. Zo is de stad, de geboorte plaats van Duits filosoof en grondlegger van het socialisme en communisme , Karl Marx. Aan hem is er dan ook een Museum geweid in het centrum van de stad. Voor wie na een overdosis cultuur dorst heeft, hoeft zeker niet te klagen. Trier tevens is het epicentrum van Moesel-wijn verkoop. De meeste wijn die langs de oevers wordt verbouwd, wordt in en rond Trier verwerkt en verkocht. Wie de

zoete Moeselwijnen graag wil proeven, kom zeker aan zijn trekken. Omdat we graag nog een stukje rijden laten we de wijn aan ons voorbij gaan en houden we het bij een stevige koffie. Na enkele uurtjes in Trier zetten we onze tocht verder.

Naast wijn kan je in het Moeselgebied ook fantastische wegen vinden. In deze contreien wordt dan ook de spectaculaire Deutschland Rally verreden. De Duitse

24

Sunday Trip

stop in het World Rally Championship. En waar er een rally van niveau wordt verreden zijn prachtige wegen niet ver te zoeken. We volgen de Moezel van uit Trier en komen al snel uit op de B53. De baan die de rivier volgt tot ze in Koblenz in de Rein vloeit. Op deze baantjes is de Maserati echt zijn in element. Met de sportmode geactiveerd zet de struise Italiaan zijn keel open en kaatst het V8 gebrul van de stijle hellingen. Links van ons stijgen de wijnranken de hoogte in rechts van ons kabbelt de rivier lustig verder. Af en toe laten we de B53 links liggen en klauteren we tussen de wijnranken naar boven. Een spaghetti van haarspeldbochten is pure pret in de GranCarbio. De remmen (geen keramische schijven op onze testwagen) hebben even nodig om op te warmen maar al snel gooien we de Maserati zo laat mogelijk in de ankers en tuimelen door enkele tikken op de oversized peddles de versnellingen op de automatische ZF zesbak naar beneden. De GranCabrio geeft ruimte om te spelen en laat de heupen een beetje dansen zonder dat de tractiecontrole al te bruusk ingrijpt.

Voor je het weet waan je je ergens in het zuiden van Frankrijk, enkel de namen van de dorpjes verraden je locatie. Esch, Schweich en Trittenheim passeren de revue. In Piesport steken we de rivier nog een maal over we afscheid van de Moesel ruilen we de B53 in voor de Autobahn richting huis. De Moesel streek is een parel die niet alleen uitblinkt in cultuur en wijn, maar ook met prachtige wegen die met Deutsche grundlichtheid zijn aangelegd en onderhouden de combinatie met deze Italiaanse Drietand was de kers op de taart. Maserati legt de productie van de Gran Turismo volgend jaar stil en is, in een wereld van krimpende motoren en strenge regels, ook deze 4.7 liter V8 met uitsterven bedreigt. Gelukkig konden we er nog een keer van genieten. Tekst & Fotografie Frederik Herregods

25

Sunday Trip

Een ode aan een legende

Chimay verkennen in de MC Stradale

26

Sunday Trip

Een ode aan een legendeDe Maserati Gran Turismo MC Stradale , het is een mondvol. Afgekort gaat hij door het leven als de MC Stradale en is de ongecensureerde, hardcore versie van populaire gran tourer. Deze Maserati is de “straatversie” van Gran Turismo MC Trofeo die wereldwijd de circuits onveilig maakt. We vonden het daarom ook niet meer dan gepast om met deze wagen naar het lang vergeten circuit van Chimay te trekken.

De diep donker grijze Stradale die op onze oprit pronkt is de nieuwste incarnatie van de Maserati’s bruut. De jongste telg krijgt net zoals de Gran Tursimo Sport 10 pk meer dan zijn voorganger (460 pk) en ruilt de rolkooi opnieuw om naar twee fijne deren zetels. Maar de rest van het recept is nog steeds hetzelfde gebleven: Een brutale 4.7 liter V8 voorin , een dieet van 80 kg, carbon-keramische remmen ter grootte van vuilnisbak deksels, een MC-race gerobotiseerde 6-bak en Pirelli P-Zero Corsa banden om al dat geweld aan de grond te zetten.

Wanneer we ons in de Stradale nestelen, zijn we meteen volledig omringt door alcantara. De gele stiksels zijn een match met de gele remklauwen die zich onder de zwarte 20-duims velgen verschuilen. Waar we normaal een versnellingspook zouden tegenkomen, vinden we slechts twee knoppen: Eerste versnelling en achteruit. Verder trakteert de wagen ons op drie modes automaat, Sport en Race. Automaat spreekt voor zich maar vinden we een tikkeltje oncomfortabel aangezien de de ge robotiseerde MC-bak aan de agressieve kan durft zijn te zijn. Sport laat toe om de peddles te gebruiken en kan je met een klein trucje de schakel whiplash vermijden. Doornet zoals een handgeschakelde wagen te rijden en het gas te lossen als je schakelt zet je de bak minder onder druk en reageert de wagen een stuk minder op de verandering van versnelling. Dit maakt stads - en file verkeer een stuk aangenamer. Onmiddellijk voel je dat dit een wagen is die zijn benen wil strekken. Met een druk op de knop schakelen we de race-mode in en sturen we de neus richting Chimay. Op de display verschijnt een rood MC-R logo en nu kan de pret echt beginnen.

27

Sunday Trip

De racemode toont de MC Stradale’s ware aard. De klepjes in de uitlaat gaan open en laten de Maserati ongeremd zingen, iets wat boven de 3.000 toeren meteen omschakelt naar brullen. We duwen het gas vol in een zien al snel alle zes versnellingen passeren bij elke klik aan een peddle worden we getrakteerd op kreun van de motor en een schop tegen de kont. Iets wat vanaf de eerste keer een grijns op ons gezicht tovert en later een problematische verslaving zal worden…

Bij het verlaten van de snelweg verkneukelen we ons al of de Waalse boswegen. Hier kunnen we echt ontdekken uit welk hout de Stradale gesneden is. Al bij de scherpe afrit richting chimay onthult de MC Stradale zijn ware aard. Zelfs met het gas stevig ingedrukt plakt de wagen tegen het asfalt. De stradale is geen kleine of lichte wagen, maar de perfecte harmonie tussen gewichtsverdeling, stijvere sport ophanging en de geweldige P-Zero Corsa’s zorgt voor een onvergetelijke rij-ervaring. Genageld aan de weg gooit de Stradale zich met verbazingwekkend gemak van bocht tot bocht. De wagen geeft je ondanks de grote omvang, vertrouwen en reageert enorm voorspelbaar. Af en toe komen de achterwielen eens los, om je eraan te herinneren dat je met het gas ook niet teveel de idioot moet gaan uithangen.

Bij het aansnijden van een rotonde raakt het rechter voorwiel plots iets wat we op de openbare weg niet gewoon zijn, een rood-wit geblokte “curbstone” Tussen de velden verschijnt een pitlane gebouw. De grote Chimay-reclame borden boven de weg verraden meteen dat we onze bestemming hebben bereikt. Het vergeten circuit van Chimay. We stappen even uit en bewonderen iets, wat we alleen maar kunnen bestempelen als vergane glorie. Betonnen blokken en Heras-hekken verhinderen ons de toegang tot de, de met onkruid overgroeide pitlane.

28

Sunday Trip

We stappen terug de wagen in en doen een rondje. Het is zaterdag avond en de banen praktisch verlaten. Het hele circuit is nog min of meer in takt. We snijden de chicanes aan en zouden haast vergeten dat we op de openbare weg rijden. De rechter voet jeukt om tegen het tapijt gedrukt te worden. Maar we weten ons te beheersen. Al voelt het wel een tikkeltje vreemd aan om een richtingaanwijzer te gebruiken bij het verlaten van de vele chicanes.

Deze straten van Chimay waren al in 1926 de achtergrond van Grand Prix des frontrieres. Een auto-en motorrace. Dit event veranderde in een jaarlijks gebeuren en Chimay groeide snel uit tot het tweede populairste race-circuit van het land (na Spa-Francorchamps uiteraard). Het circuit onderging heel wat veranderingen en van het originele 10,8 km lange circuit (dat door het dorpscentrum van Chimay liep) bleef in 1996 slechts 4,5 km over.

Het circuit van Chimay was een snel circuit en bestond uit een aaneenschakeling van snellen bochten en lange rechte stukken. Dit maakte het circuit gevaarlijk en vaak zelfs dodelijk. Ondanks de chicanes die werden geïnstalleerd om de snelheid te verlagen, bleef het circuit slachtoffers eisen. In 2006, op de 80ste verjaardag van het circuit, werd de piste ongeschikt verklaard voor moderne competitie. Het circuit is een mijlpaal in onze nationale race-geschiedenis en had enkele grote namen te gast zoals niemand minder dan James Hunt en Emmerson Fittipaldi. Jaarlijks worden er nog slechts één of twee oldtimer events en motorraces verreden maar ook dit jaar eiste het circuit drie(!) levens in een wedstrijd.

We verlaten chimay met een dubbel gevoel. Het is een plaats met zoveel geschiedenis, maar ook zoveel verlies. Het circuit van Chimay is een prachtige piste en we zouden niet liever doen dan de MC Stradale op de

staart trappen. Maar het ontbreken van uitloopstroken en grindbakken of andere maatregelen die zoveel mensen veilig van het circuit doen terugkeren, houdt ons tegen.

Autosport is en blijft gevaarlijk. Gelukkig hebben in ons kleine landje met Spa & Zolder twee hypermoderne circuits waarmee we aan de top van de autosport mee blijven. Maar hopelijk blijft het circuit van Chimay ook bestaan. Al is het maar om de jongste generatie eraan te herinneren wat voor “cojones” de oude garde in de 70’ies had om over dit circuit aan meer dan 200km/u te scheuren.

Omdat we het toch niet kunnen laten, doen we, voor we huiswaarts trekken, een nog toertje rond het circuit. Wanneer we de wagen nog één keer door de chicanes jagen, brult de Maserati bij 7000 toeren een ode aan het circuit. Heel eventjes wanen we ons terug in de glorie jaren achter het stuur van een een Maserati Tipo 61 “Birdcage”.

29

Drive

De Nissan Juke Nismo

Kleine Crossover in Ninjakostuum

30

Kleine Crossover in Ninjakostuum

De Nissan Juke is het recentste slachtoffer van de “mad scientists” bij Nissans motorsport huis Nismo. Eerder zagen we al een geschifte 370Z en mentale GT-R. Kortom wanneer een Nismo Badge op een Nissan plakt hebben beginnen wij al een beetje te watertanden. Hopelijk stilt ook de Juke onze honger.

In het hele gamma van Nissan is de Juke een beetje het vreemde eendje en valt hij op door zijn gewaagde design. De Juke heeft net daarom veel fervente voor en te-genstanders. Maar over smaken en kleuren valt niet te twisten en misschien doen de updates die Nismo uitvoerde wel heel wat meer hoofden in de goede richting draa-ien.

De Juke die we testte was gedoopt in de wit, rood en donker grijze saus die zo typisch is Nismo en herkenbaar is van de GT-R’s die we in de racerij zien. Verbrede wielkasten, een spoiler, sideskirts, sportuitlaat en sportieve voor en achterbumper zorgen ervoor dat de Juke de sportieve looks krijgt die bij een Nismo-wagen horen.

Binnenin vind je een interieur dat bestaat uit Alcantara en en carbon look kunststof. Naast het erg aangename sportstuurtje zijn er genoeg Nismo plakaatjes om je ook binnenin eraan te herinneren dat je in een Nismo wagen rijdt.

Drive

31

Voorin ligt een 1.6L turbo motor die 200pk via een vlotte handgeschakelde 6-bak naar de voorwielen stu-urt en ervoor zorgt dat de Juke best wel goed vooruit gaat. Nismo zorgde ervoor dat dankzij een sportuitlaat de rij-ervaring vergezeld wordt van een bijpassende soundtrack.

De Juke is in essentie een cross-over en behaalde zijn succes met een aangenaam comfortabel rijgedrag en Nissen zet die trend verder met de Nismo juke. De stu-urinrichting en ophanging zijn wel aangescherpt voor een sportievere rij-ervaring maar zeker niet ten koste van comfort. De Juke is niet zo scherp als een Fiesta ST en rolt en onderstuurt wat meer heen en weer maar hij is wel comfortabel genoeg voor lange ritten op slechte wegen.

Hoewel de Juke Nismo op zich een aangename all rounder is, bleven we toch nog wat op onze honger zitten op vlak van prestaties. De Nismo is vrij zwaar voor zijn klasse (+1600kg) en de kleine turbomotor wist onze Nismo-honger niet echt te stillen. De Nismo Juke leidt een beetje onder het gewicht van een hele zware „badge” die heel hoge verwachtingen schept die de kleine crossover niet kan inlossen. Zeker in vergelijking met de krachtigste standaard Juke die het met slechts 15 pk minder moet stellen.

Negeer de Nismo badge en je hebt een hele leuke crossover die plezier is om mee te rijden en snel gen-oeg is om af en toe eens een grijns op je gezicht te toveren.

Toeval of niet maar intussen heeft Nissan ook een Nis-mo Juke RS gelanceerd met 18 pk meer… To be con-tinued…

Tekst & Fotografie: Frederik Herregods

Drive

32

Drive

Bentley New Flying Spur

“Take me home, James”

33

“Take me home,James”

Een mooie winterdag leek ons meer dan geschikt om in de nieuwe Flying Spur een rit naar de historische stad Lier te maken, ook bekend als ‘Venetië van de Kempen’.

Het was niet de eerste maal dat we kennismaakten met een lid van het vroegere Continental gamma. Toch waren we meer dan ooit in vervoering gebracht door de elegantie en uitstraling van deze Flying Spur. Na het openen van het portier werd je overvallen door een overdaad aan luxe.

Neem nu bijvoorbeeld het fraaie stuurwiel, het prachtige dashbord met de typische, grote klokken en de smaakvolle middenconsole afgewerkt met een mix van het beste kwaliteitsleder en Walnoonhouten fineer. Stuk voor stuk kenmerken die getuigden van ongekende verfijning met een bijzonder hoge afwerkingsgraad.

Achteraan waande je je helemaal een koning te rijk in de zee van ruimte. Eens de contactsleutel omgehaald ontstond een roffelende geluid dat de aanwezigheid van een dikke twaalfcilinder verraadde. Reeds na de

eerste meters blonk deze Britse schone uit door zijn gebruiksgemak wat van de Flying Spur een echte ‘driverscar’ maakt, perfect geschikt voor dagelijks gebruik in alle omstandigheden. De achttrapsautomaat schakelde boterzacht. Zo soepel dat je enkel aan het motortoerental besefte dat er geschakeld werd.

Naar keuze kon je steeds de automaat zelf zijn laten werk doen maar wij verkozen de sportstand waarbij je, met behulp van de schakelpeddels aan het stuurwiel of door de pook aan de tikken de gewenste versnelling zelf kon inschakelen. Trapte je de Bentley dan op zijn staart, dan werd je hard in de zetel gedrukt.

Drive

34

De integrale aandrijving sloeg er daarbij vlekkeloos in om het titanenvermogen naar de wielen te leiden. Het ging zo snel dat je binnen de kortste keer aan een behoorlijke snelheid reed, een feit waarmee je nog extra geconfronteerd werd toen je een blik op de kilometerteller wierp. De Flying spur is muisstil. Bij lagere toerentallen toonde de Spur zich nog geruislozer zodat de achterste passagiers optimaal konden genieten van het comfort. Deze wagen blink dan ook uit op de autostrade waar de stabiliteit op aan hoge snelheden geen gelijke kent.

Ondanks een stevig gewicht van 2475 kg vertoonde de Britse luxelimousine een behoorlijke balans in bochtsituaties hoewel onze testwagen was uitgerust met winterbanden die het rollen wat meer in de hand werkten. Een typische kenmerk van een wagen met vierwielaandrijving uitte zich bij het snel nemen van kortere bochten waarbij je absoluut op het gas moest blijven om onderstuur te voorkomen. Gewoon goed gedoseerd blijven gasgeven en deze kolos trok zich er perfect door!

De bijzonder krachtige remmen zijn hun taak perfect opgewassen en zorgden steeds dat deze krachtpatser in alle omstandigheden veilig tot stilstand kon gebracht worden.

Met de komst van de nieuwe Flying Spur raffineerde Bentley een concept dat reeds zijn sporen in het verleden heeft verdiend. Meer dan ooit wist deze aristocratische Brit snelheid, look, comfort en gebruiksgemak te combineren en te verheffen tot ongekende hoogtes en zet zo een nieuwe standaard binnen de klasse.

Bentleymotors.com

Drive

35

Drive

Jaguar F-Type V8S

Brit-Pop op wielen!

36

v

De Jaguar F-type opende voor Jaguar een nieuw hoofdstuk. Het merk dat synoniem staat met de legendarische E-type verwaterde in 80’ies 90’ies een beetje en stond zo meer synoniem met opa-auto’s dan Britse vloebloed sportwagens. Al enkele jaren waait er een nieuwe wind door het bedrijf en maakte het al indruk met de nieuwe XK, XF en XJ. Maar met deze nieuwe F-type maakt Jaguar een statement. “The Cat is back”

Het statement van Jaguar is luid en duidelijk. Na E komt F. Met een kleine moderne sportwagen wil de Britse kat het offensief aangaan met de 911. Hiervoor gebruiken ze de typische Britse sportwagen ingrediënten. Een lange motorkap, met potente motor eronder, een korte wielbasis en korte al even kont. Een recept dat we jaren kennen van de MG’s TVR’s, Triumphs en uiteraard ook de E-type.

Het uiterlijk van de F-type zet meteen de toon. Grote luchthappers vanvoor , een S-badge op de grille. Achteraan een strakke kont met vier uitlaten en een vorm die meteen aan de E-type doet terug denken. Maar de looks zijn slechts de fractie van de pret. Het plezier begint past echt wanneer je de startknop indruk. Eén druk op de knop en het roofdier onder de motorkap wordt brullend wakker. U denk misschien dat ik overdrijf, maar voorin de Jaguar V8S ligt een 5-liter druk gevoede V8 motor die maar liefst 495 pk ophoest. De motor vergelijken met een roofdier is dus maar zacht uitgedrukt.

Eerder reden we ook met het kleinere broertje de V6S, met een 3-liter V6 en 380pk, die motor zou volgens specialisten beter passen bij deze wagen. Maar wij zijn hier niet mee akkoord. De V8S werkt verslavend. Het gebrul, gepruttel en geknal die de motor en uitlaat produceren is iets wat meer doet terug denken aan oude racewagens dan aan een moderne sportwagen.

Drive

37

Drive

Terwijl veel sportagens vandaag graag uitpakken met klinische en haarscherpe precisie en hopen grip, staat de F-type hier haaks op en is een pak speelser. De hobby van de V8S is namelijk achterbanden opvreten en grote zwarte strepen trekken op de baan.

Begrijp me niet verkeerd wanneer je, de wil dat de F-type precies en scherp is zal hij dat ook zijn. Maar het differentieel wagen de wagen laat je, zelf met tractiecontrole aan, toe om hier en daar stevig de kont naar buiten te gooien en een beetje te spelen.

Binnenin wordt je getrakteerd op een strak interieur met enkele leuke knopjes. Zo is er een knop die de klepjes in de uitlaat bedient een geeft je de keuze of je de buren uit hun bed wil brullen of liever de kinderen laat slapen wanneer je vroeg vertrekt. Tijdens het testen betrapte we er ons op dat we zelf in normal en eco mode de uitlaten aanzetten, omdat het gepruttel van de uitlaat nu eenmaal een grijns op je gezicht tovert. Maar ook omdat we vaak op autostrades wél het geluid wouden, maar niet de scherpe besturing of harder afgeveerde demping, zoals vaker het geval is bij sportmodes.

De F-Type is enkel beschikbaar met de alomtegenwoordige ZF8 automaat en hoewel we bij Volante graag onze sportwagens met een manuele 6-bak zien, is deze versnellingsbak zonder twijfel de beste automaat waarmee we al reden.

Op het moment van testen was er enkel nog sprake van de F-Type roadster en moesten we nog even wachten op de Coupé. Deze is intussen gelanceerd en staan te popelen ook ook De F-Type R coupe aan de tand te voelen. Maar niet te onderschatten, een cabrio kan met zo’n soundtrack alleen maar een voordeel zijn.

Tekst & Fotografie: Frederik Herregods

38

Drive

Ford Fiesta ST

Bosweg Hooligan!

39

“Bosweg Hooligan”De Hothatch markt is competitiever dan ooit. Maar al snel swingen de prijzen uit de pan. Daar sportieve hatchbacks vroeger erg betaalbaar waren, moet je nu vaak stevig wat euro’s neertellen voor een GTI of A45 AMG. De Ford Fiesta ST is een uitzondering op die regel. Maar is hij daarom minder waard? Volante Zocht het uit!

Toen ik deze flashy rode Fiesta ST enkele weken geleden op de oprit parkeren, wist mijn teergeliefde wederhelft mij te verwelkomen met de woorden “amai, wat een johnnycar”, smaken verschillen nu eenmaal. De styling van de hothatch is natuurlijk altijd opvallender dan een standaardmodel. Ook de Fiesta ST weet zich grondig te onderscheiden. Grote luchthappers in de voorbumper, 17-duim lichtmetalen velgen een dubbele uitlaat en een grote ST-badge op de grille laten meteen uitschijnen dat de heetste Fiesta menes is.

Onderin schuilt een 1.6l geblazen ecoboost motor die 180 pk levert en dat is goed om de lichte Fiesta ST met stevig enthousiasme vooruit te slingeren. Dat enthousiasme gaat gepaart met een aangename soundtrack. De ST is zeker niet de luidste van de bende maar door het specifieke design in de uitlaad kan je ook binnenin genieten van de gegrom, wanneer je de ST de sporen geeft. Binnenin is alles bijna standaard Fiesta, wat op zich

zeker niet slecht is. Het ST-interieur is wel uitgebreid met een sportstuurtje en Recaro-kuipstoeltjes.

De Fiesta heeft zeker geen overdaad aan vermogen en hangt op dit vlak achteraan het rijtje van alle hothatches. Maar waar de manier waarop dat vermogen op het asfalt is wordt gezet is verbluffend. Niet zozeer de prestaties in een rechte lijn maar vooral waneer het bochtig wordt. Door een geniaal differentieel vooraan stuurt de motor vermogen naar het wiel met het meeste grip (zgn torque vectoring). Op de weg zorgt dat ervoor dat de ST verassend scherp instuurt en wanneer je enthousiast met het gas en stuur om spring wel eens de achtertrein naar buiten goot of een achterwiel te lucht in stuurt.

Dankzij een vlotte manuele zes-bak ben je ook absoluut betrokken bij de hele ervaring. Nog nooit hadden we zoveel pret met slechts 180 pk. Teks @ Fotografie: Frederik Herregods

Drive

40

Spotlight

De Legende uit Stuttgart

keert terug!Porsche keert terug naar Le Mans!

41

Spotlight

Na een lange afwezigheid viert Porsche dit jaar zijn of-ficiële terugkeer in het ‘Wereldkampioenschap Uithou-dingsracen’, alom bekend als FIA WEC. De 919 Hybrid, het gloednieuwe prototype uit Zuf-fenhausen, sluit daarbij eervol aan bij een rijke traditie en mikt op een overwinning in de 24 uur van Le Mans, ‘s wereld meest prestigieuze langeafstandswedstrijd. Volante was te gast in Francorchamps waar de laatste race voor de Franse uithoudingsklassieker plaatsvond en blikt kort terug op de rijke geschiedenis van Por-sche in deze discipline. Reeds in 1963 prijkte het circuit van Francorchamps op de kalender voor het WK uithouding datt toen het ‘We-reldkampioenschap der Merken’ heette. Na vele klas-senzeges verscheen Zuffenhausen met sportwagens en prototypes, gepiloteerd door de beste stuurviruozen, die aanspraak maakten op de algemene overwinning. In 1969 bezorgde het duo Jo Siffert-Brian Redman Porsche’s eerste zege in het algemene klassement. Hoewel die Zwitsers-Britse bemanning met een Porsche 908 re-den, waren de ogen gericht op de gloednieuwe 917 die tijdens de Belgische 1000 km zijn debuut maakte en zich in een mum van tijd tot de meest legendarische sport-wagen zou schoppen die de indrukwekkende Porsche geschiedenis ooit heeft gekend. Vanaf dan had Zuffen-hausen de smaak van de overwinning te pakken. Zowel in ‘70 als ‘71 legde de 917 in de Gulf kleuren beslag op de eerste positie. Een schitterend resultaat dat op Le Mans werd herhaald. Een reeks mooie resultaten die Porsche in

1971 de derde wereldtitel op rij opleverde. Toen in 1982 het wk uithouding werd bevolkt door sport/prototypes die voldeden aan het Group C reglement domineerde de opnieuw gloednieuwe 956 de Ardeense Etmaalrace. Niemand minder dan Jacky Ickx , bijgestaan door Jochen Mass, verzilverde in ‘83 zijn overwinning nogmaals van het vorige jaar. Het jaar daarop was het de beurt aan de betreurde Stefan Bellof die het rijke 956 palmares aanvulde met een nieuwe Porsche zege. In 1986 was het de beurt aan een andere beroemde Belg, Thierry Boutsen de samen met Frank Jelinski aan boord van een 962, de volgende evolutie van de 956, zegevierde in de 1000 km. De 962 scoorde ook op Le Mans. In die jaren legde Porsche meermaals beslag op de wereldtitel uit-

De Legende uit Stuttgart keert terug!

• Top: De Legendarische Gulf Porsche 917 op Spa-Francorchamps in 1971. Deze wagen werd wereld beroemd door Steve McQueens “LeMans”.

• Boven: Een Porsche 956 in La Source. • Links: De laatste porsche die Lemans won: Porsche

911 GT1.

42

houding waarvoor ze ondertussen een ‘patent’ hadden tot en met ‘86! Door het toedoen van de moordende politiek van F1 baas Bernie Ecclestone verdween het wereldkampioenschap voor sport/proto’s in 1994 en moest het plaatsmaken voor uithoudingswedstrijden met GT’s. In 1996 ontwikkelde Porsche daarvoor de 911 GT1 waamee Thierry Boutsen, bijgestaan door HJ Stuck, prompt een overwinning in de wacht sleepte tijdens de 4 uurswedstrijd op Francorchamps.

Het echte werk: 2014 FIA WEC

Het FIA WEC (World Endurance Championship) nam het startschot over de kleine plas, in Silverstone. Waar Toyo-ta domineerde, de Audi’s een rampzalige race beleefde door twee wagens in de muur te parkeren en Porsche keerde niet ontevreden terug door in de eerste wedstrijd een podium te bemachtigen.

Hongerig naar meer trok Porsche naar de Belgische Ar-dennen en zette meteen de toon door de pole position te grijpen en Porsche #14 werd meteen naar een favorie-tenrol gekatapulteerd. Een mindere start dwong de 919 Hybrid echter de jacht te openen op de leidende Toyota TS040 van Anthony Davidson, Nicolas Lapierre en Sébas-tien Buemi.

Na 4 uur wedstrijd kreeg Lieb echter af te rekenen met een elektrisch probleem waardoor er twee plaatsen werd verloren. Ondanks deze pech wist deze Porsche nog een

mooie 4de plaats te veroveren. Tweede werd de Audi R18 e-Tron van Di Grassi, Duval en Kristensen. Op een derde stelling vonden we de tweede Toyota terug, bere-den door Wurz, Sarrazin en Nakajima.Ook de tweede, misschien de nog net iets te nieuwe Por-sche 919 Hybrid met startnummer 20, bemand door het trio Webber-Bernhard en Hartley, kreeg te maken met de pechduivel en eindigde 23ste.

In de LMP2 klasse ging de zege naar de Morgan G-Drive Racing. Bij de GT’s was het al Ferrari wat de klok sloeg. Zowel in GTE Pro waar Bruni-Vilander met de bloemen gingen lopen. Toch wist de 911 RSR van het duo Pi-let-Bergmeister roet in het eten te gooien door in het laatste uur de tweede 458 Italia van de tweede plek te weerhouden. In GTE Am verdeelden het trio Cioci,Pe-rez-Ciompanc en Venturi (ook in een Ferrari) de buit.

Teks: A. Lavaerts, Fotografie: F.Herregods & Porsche

Porsche 919 Hybride Dit jaar besliste Zuffenhausen opnieuw aan te knopen bij een rijke traditie van het uithoudingsracen. Daarvoor ontwikkelde de Porsche de 919 Hybride, een gloed-nieuw prototype voorzien van de laatste hybride tech-nologie.

Bij deze nieuwe racer ligt het zwaartepunt bij de effi-ciëntie waardoor het brandstofverbruik tot een mini-mum wordt herleid. In vergelijking met de wagens van vorig jaar bedraagt de brandstofbesparing ongeveer 30%. Het chassis bestaat uit een monocoque op basis van door composietmateriaal versterkte glasvezel en een aluminium honingraad structuur. De uiterst com-pacte 2 liter vier cilinder turbomotor met directe injec-tie (FDI) genereert zo’n goede vijfhonderd pk die naar de achterwielen worden geleid.

Indien nodig kan een electromotor voor ongeveer 250 extra pk’s zorgen die de voortrein aandrijft. Al dit ver-mogen wordt via een sequentiële zevenbak naar het differentieel geleid. Om de batterij op te laden, recu-pereert de Porsche zowel energie bij het afremmen als door door de hitte van de uitlaatgassen. Daarnaast is de 919 Hybrid, zoals alle andere LMP1 Prototypes, vederlicht en weegt hij slechts 870kg.

Spotlight

43

Aan tafel met Mark WebberTijdens de Ardeense afspraak had Volante een kort gesprek met de Autraliër, ex F1-ster die dit jaar het Porsche fabrieksteam vervoegde.

Van F1 naar FIA WEC is volgens sommigen een stap terug? Ben je tevreden met je overstap die je gemaakt hebt?

MW: Absoluut. Er bestaat zoiets als een tijd van komen en gaan. Sinds 2002 ben ik actief in het F1 circus en heb goede herinneringen aan deze periode. Toch was nu de tijd aangebroken om met iets nieuws te beginnen. Sinds een tijdje was kon ik geen goede balans meer vinden tussen werk en mijn privé situatie. Ik had reeds een tijd-je daarover gedacht om een einde aan de F1 te maken maar wachtte nog een goede opportuniteit af. Toen Porsche mij contacteerde om deel uit te maken van het fabrieksteam dat zou deelnemen aan het Wereldkampi-oenschap Uithouding heb ik geen moment getwijfeld! Ik beschouw dit als een volgende mijlpaal in mijn carrière als professionele piloot.

Merk je een verschil op met een Formule 1 team?

MW: Het niveau van het fabrieksteam in Zuffenhausen kan werkelijk gelijkwaardig genoemd worden met dat van een volwaardig Formule 1 team. Porsche laat niets aan het toeval over en beschikt over een superprofessionele structuur die niet moet onderdoen voor de allergrootste topteams uit de ‘koningsklasse’.

Op welk vlak verschilt de 919 Hybrid duidelijk met een Formule één bolide?

MW: Beiden vertonen zich behoorlijk gelijkwaardig. Op het gebied van acceleratie merk je niet zo veel onder-

scheid. Het grote verschil uit zich echter bij de rempunt-en. Door zijn lager gewicht kan een Formule één wagen net iets later in de remmen gaan. Daarintegen is het comfort van een prototype beduidend beter waardoor je je minder vermoeidt. Een niet te onderschatten factor tijdens het lange afstandsracen.

Wat zijn op dit ogenblik je prioriteiten ?

MW: Eerst en vooral wil ik zoveel mogelijk ervaring op-doen. Zoveel mogelijk kilometers vergaren door de testen en testen. Een kwestie van de wagen zo goed mogelijk te leren kennen en ook te bedrijfzeker te maken voor onze grote afspraak op Le Mans. Porsche voorziet een grondige simulatie waarbij een reële 24 uurssituatie zo goed mogelijk wordt benadert.

Hoe was je ervaring in de vorige wedstrijd op Silver-stone?

MV: Zeer positief. Hoewel we tot opgave gedwongen werden door een stukke versnellingsbak hebben we heel wat nuttige data kunnen vergaren. Laten we niet vergeten dat dit het racedebuut was voor de nieuwe 919 Hybrid en er logiserwijze nog wel wat werk aan de winkel is. In Spa wisten we tijdens een bijzonder spannende qualificatie de pole te veroveren in de laatste ronde. De Porsche toont zich reeds bijzonder snel dus. Enkel op het vlak van uithouding moet er nog wat ervaring opgedaan worden. Daarom proberen we zoveel mogelijk kilometers af te leggen in reële wedstrijdcondities. Hou ons in de gaten op Le Mans!

Spotlight

44

LeMans was het grote doelwit van de Porsche 919 Hy-bride. Winnen was nog niet de prioriteit, maar finishen wel. Toen Timo Benhard na 20 uur de leiding nam leek alles mogelijk. Maar toe ging alles mis…

Alles zag er goed uit na de start van wat een moeilijke race zou worden. Toen de #20 de leiding nam, kwam zelfs het gedroomde podium in zicht. Maar tot overmaat van ramp begaf aandrijving van de 919 van Timo Bern-hard/Brendon Hartley/Mark Webber. Bernhard probeerde hinkte nog op elektrische kracht naar de pits, waar alleen maar onherstelbare schade kon vastgesteld worden. Over en out.

Alle hoop was nu op de tweede 919 met nummer 14 van Marc Lieb, Romain Dumas & Neel Jani. Toen #20 de geest gaf, reed Marc lieb rond op de vierde plek maar ook hij bleef niet gespaard. 30 minuten na het uitvallen van Bernard keerde Lieb met problemen aan de versnel-lingsbak terug naar de pits. Tevergeefs werd de auto vijf minuten voor de finish nog het circuit op gestuurd maar werd niet geklasseerd.

Audi ging opnieuw met de winst vandoor terwijl Porsche door een zure appel moest buiten. Revanche in 2015?

De 24 uur van de waarheid: LeMans

Spotlight

45

Bigger Better faster stronger

Een dik jaar na de S4 is de vijfde incarnatie van de Sam-sung S reeks alweer een feit. Op het eerste zicht lijkt er weinig veranderd te zijn. Maar een aantal functies geven deze telefoon een stevige voorsprong op de… euhm fruitige concurrent.

Iedereen met een smartphone klaagt steen en been over de levensduur van hun batterij. Wanneer je een beetje enthousiast met je telefoon omspringt en wat Instagrams de wereld instuurt of een app veelvuldig gebruikt houdt je digitale sidekick het vaak niet langer dan een werkdag vol.

Die nieuwe Samsung Galaxy S5 heeft hiervoor Alvast een oplossing. De nieuwe „Ultra power saving mode” schakelt alle overbodige functies uit, en maakt van je Full HD AMOLED display een zwartwit scherm dat net uit een Nokia 3310 is weggelopen. Allemaal voor het goede doel: Een zo lang mogelijk batterij leven. Een functie die we bij volante wel wisten te appreciëren

Wat we ook wisten te appreciëren is dat Samsungs jong-ste ook beschermd is tegen waten en stof. Een niet over-bodige luxe als je dure smartphone ook wil gebruiken als het weer niet ideaal is.

Zoals het elke zelfrespecterende smartphone betaamt, heeft camera ook een stevige update gekregen. Vooraan op de S5 prijkt nu een 16Mp camera met alles erop en eraan. De camera stuurt de gemiddelde compact camera met hangende pootje naar huis.

Daarnaast zijn er nog een hoop gadgets zoals een har-tritme scanner op je telefoon, vingerafdruk beveiliging en een download booster (combi van 4G en wifi) mooie extra’s.

Samsung gaf Apple op de markt het nakijken met de S4. Met deze nieuwe S5 zijn de Koreanen op koers om die voorsprong nog verder uit te breiden. Het Adroid sys-teem was vroeger de Galaxy’s zwakke plek maar met de laatste update moet het Google-systeem niet onze doen tegenover wat er in cupertino wordt geproduceerd.

Samsung Galaxy S5

Gadget

46

Gadget

iLeica?

Leica T (Typ 701, Duitsers, en vooral die bij Leica houd-en van extra product codes) is het Duitse antwoord op Fujifilm, Olympus en Sony die al jaren de systeemcam-era-markt domineren. Maar kunnen de duitsers uit Wetzar het Japanse geweld wel te baas?

We kennen Leica vooral van de legendarische meet-zoeker camera’s. U kent ze wel, de Leica M’s waar nonkel foto het altijd over heeft. Deze Leica T staat echter haaks op de stijl die Leica bij hun M-camera’s hanteerd. De T ziet eruit alsof hij uit de toekomst komt!

Wat niet veranderd is, zijn de neurotische en minutieuze werkwijzen die Leica hanteert bij de constructie van hun camera’s. De body van de T wordt uit een massief blok aluminium gefreesd en wordt daarna 45 minuten lang, met de hand(!), gladgeboend.

De sexy body huist een 16 megapixel sensor. Geen geheugenkaar bij? geen probleem. De T heeft een in-gebouwd geheugen van maar liefst 16Gb. Achteraan valt meteen het 3.7“ touchscreen en is net zoals iPhone volledig vrij van enige knopjes. De enige knopjes zijn de onspanknop, videoknop en een twee rolwieltjes.

Op dit moment zijn er twee objectieven beschikbaar voor deze Leica, een asferische 23mm 2.0 vaste lens en een standaard 18-56mm zoom objectief. Omdat wij kieskeurig zijn, ging onze voorkeur uit naar de 23mm. Heb je al een Leica M, dan is er goed nieuws. Alle M-lenzen zijn, via een adapter ook bruikbaar op de T.

Een leuke functie die tot voor kort enkel voor Leica’s com-pact camera’s beschikbaar was, is een Leica iPhone ap-plicatie waarmee je de camera volledig kan bedienen en ook onmiddellijk foto’s kan delen via sociale netwerken of mail. Een mooi extraatje, zeker voor de reizende Leica enthousiast is de ingebouwde GPS functie, die aan elke foto een geo-tag vasthangt.

Allemaal leuk en wel, hoor ik jullie nu denken. Maar wat is de catch? Eerst en vooral de prijs. Een setje met boven vermeldde 23mm lens kost je ongeveer €3000 en er zijn in die prijscategorie toestellen die het net iets beter doen. Zoals bij de M moet ook deze Leica het vooral hebben van zijn objectieven en die 23mm is echt oogver-blindend mooi.

FH.

47

Drinks

Columbian Gin-Tonic

Zoals een wagen ook moet volgetankt worden, zo mag een bestuurder af en toe ook wel eens wat brandstof krijgen. Aan het einde van een leuke Volante-dag drinken wij graag deze Gin-Tonic. Het verhaal van Gin-Tonic ken-nen we inmiddels allemaal, en hier is onze favoriet van de maand:

- 5cl Colombian Premium (zwarte fles)- 15cl 1724 Tonic- Serveer over grote stukken ijs in een bol glas- Werk af met een twist van sinaas-zeste en korianderza-adjes

Franz De le Boé had het nooit zien aankomen, maar Gin-Tonic is overal. Gelukkig zijn we van die romme-lige mojito’s verlost en hebben we ons als maatschappij verheven tot het aanbidden van de jeneverbes en kinine-boom. Volante brengt u, voor die dagen dat u eens geen bob bent, elke maand een top gin-tonic! Daar kan u dan weer zelf mee bij uw vrienden uitpakken! Wij halen onze benodigdheden in de Gin-Tonic Shop (gintonicshop.be) op het Antwerpse Zuid, en raden U ook zeker aan dat te doen. Toch wat sceptischer? Je kan er ook terecht voor tastings of gin-tonic citytrips! Hou zeker ook de site van Hendrickx in de gaten, want die breiden binnekort de Unusual parties uit naar ons land. KVC