G R A P H I C M A G A Z I N E

A SQUID C ALLED SEBASTIAN KARL NAWROT ANDY GILMORE KLAAS VAN DER LINDEN MUSKETON TOPO

01#

A Squid Called Sebastian

Void News

Karl Nawrot

Experimentele paginas

Andy GillmoreSebastian is een freelance illustra-tor uit het Gentse, oorspronkelijk afkomstig uit de VS. Hij is geboren met een potlood in de hand en heeft een fascinatie voor dikke mannetjes en hiphip-konten. Naast zijn werk als illustrator houdt hij zich ook bezig met stickers en graffiti.

Karl Nawrot is a French designer who lives and works in Amsterdam, the Neth-erlands. He studied illustration in Lyon and completed a Master’s Degree at the Werkplaats Typografie in 2008. He teach at Rietveld Academie in Amsterdam and often works on self-initiated projects with Walter Warton.

New York based Andy Gilmore describes himself as a draftsman, designer and musician.With clients such as Wired Magazine and The New York Times, he has established a solid reputation with his works being featured in countless publications, shows and exhibits around the world.

5 15 2714 23P.

Vo

id M

ag

az

ine

3

Special thanks to:

Sebastian Dailey, Karl Nawrot, Daniël Rivero Baralt, Andy Gilmore, Klaas Van Der Linden, Bert Dries, Terry

Kritis, Jose Mayea, Nele Winkelmans, Dries Deriemaeker, KASK, Marc Popelier, Bieke Depuydt, Peter De Roy .

Two Questions : TopoKlaas Van Der Linden Musketon

Topo kwam drie jaar geleden uit Zuid-Amerika (Caracas Venezuela) naar Gent en raakte snel ingeburgerd in de Gentse graffitiscene. Zijn werk wint aan bekendheid en tentoonstellingen blijven niet uit.

Klaas Van der Linden is een jonge schilder uit het Gentse. Hij maakt ongelofelijk interessante schilderi-jen met een vleugje graffiti. Na 10 jaar jaar graffiti spuiten ruilde hij zijn spuitbus in voor zijn penselen. Gedreven door zijn passie schildert hij door zijn leven.

Berts Dries heeft in het verleden zijn creativiteit laten zegevieren met projecten zoals “pimpmyshoes” en “we masturbate” . In 2008 smijt hij zich in de poster kunst onder de naam Musketon en hij heeft niet stilgezeten.

Published by:

Warren Van Damme (KASK)

Interviews :

Warren Van Damme

Terry Kritis

Jose Mayea

Nele Winkelmans

Dries Deriemaeker

Graphic design :

Warren Van Damme

Printing :

Qualicopy

31 39 4630 38Void Movie Fontstruct

teeming with infinite possibilities...

In the beginning was the void,

Vo

id M

ag

az

ine

5

A SquidCalledSeb tian

Sebastian is een freelance illustrator uit het Gentse, oorspronkelijk afkomstig uit de VS. Hij is geboren met een potlood in de hand en heeft een fascinatie voor dikke mannetjes en hiphip-konten. Naast zijn werk als illustrator houdt hij zich ook bezig met stickers en graf-fiti. Ik ontmoet Sebatian in het café de Spijker in Gent, als ik toekom zie ik aan de ingang een jongeman druk bezig in zijn schetsboek...

6V

oid

Ma

ga

zin

e

“Moest ik alles gedaan willen krijgen wat ik wil doen in mijn leven dan zou ik acht armen nodig hebben.”

Vanwaar komt de naam “ A Squid Called Sebastian “? - Squid is eigenlijk uit mijn initialen ontstaan, de eerste en laatste letter daarvan en dan gewoon een woord genomen. Moest ik alles gedaan willen krijgen wat ik wil doen in mijn leven dan zou ik ook acht armen nodig heb-ben. Maar ik ben mij nu aan het focussen om meer één ding te doen, meer af te werken. Wat beter in één ding worden dan in alles een beetje.

Je ziet wel dat je inderdaad bezig bent met je werk als illustrator, maar ook street-art zoals graffiti en stickers, en ondertussen ook t-shirt ontwerpen maakt.- Ik was daar altijd al een beetje door gefas-cineerd en een beetje mee bezig, en vlak na mijn studies ben ik zo wat in de commerciële wereld terecht gekomen, reclame enzo en dat heeft me wat gedegouteerd. Dus nu ben ik terug aan het werk in horeca, en zo kan ik alles betalen en heb ik toch de luxe om veel selec-tiever te zijn in het werk dat ik dan nog aan-neem. Als ik dan nog iets doe moet het echt iets zijn waar ik achter sta waar ik zelf ook voor gemotiveerd ben. Dan heb ik daar ook geen problemen mee, die commerciële wereld dat zegt me gewoon helemaal niks meer.

Dus je werkt het liefst uit jezelf?- Ja, ook gewoon gaan plakken enzo en mijn eigen ding gewoon doen. Als ik eens een dag wil gaan spuiten ga ik gaan spuiten, wil ik schilderen ga ik schilderen, wil ik plakken dan ga ik gaan plakken. Ik heb op dit moment ook niemand die afhankelijk is van mij, dus ik heb die luxe echt nog wel. Dat is wel beestig.

Hoe oud ben je nu?- Ik word volgende maand 29.

Tekst Warren Van Damme (warrenvd@hotmail.com) Beelden A Squid Called Sebastian (squidone@gmail.com)

Vo

id M

ag

az

ine

7

En wat heb je gestudeerd?- Een heel discours gedaan uiteindelijk, eerst twee jaar grafische vormgeving in brussel. Eerst nog een jaar overdag onderwijs gedaan en dat heb ik zelfs niet afgemaakt omdat ik er nogal door gedesillusioneerd was. Ik dacht, ik ga alles kunnen doen wat ik altijd heb gewild en dat gaat kei beestig zijn. Dan kreeg ik mijn lessenpakket, nog in het kandidatuur-systeem. Maar dat viel zwaar tegen, uiteindelijk twee vakken dat ik plezant vond. Dus dat jaar heb ik niet afgemaakt. Dan avondlessen gedaan voor een jaar en gewerkt, ook in brussel. Maar brussel is een zeer kille omgeving zeker als je avondlessen doet, een donkere stad. Dan naar Gent gekomen en de eerste dag was ik al verkocht, veel gezelliger. Iedereen leeft hier door elkaar zonder problemen, Brussel valt er niet mee te vergelijken. Ook hoe Brussel omgesprongen is met al de schoonheid dat ze vroeger hadden, Schaarbeek was een van de mooiste gemeentes op vlak van art-nouveau. Wat voor gebouwen dat ze daar gesloopt heb-ben en van die prefab appartementen gezet hebben, dan verloederd de buurt direct. De jar-en ‘60 hebben niks goed gedaan voor Brussel.

Vanwaar ben je oorsponkelijk afkomstig?- De VS, ik ben geboren in Boston en ik heb daar acht jaar gewoond. Dan zijn we naar hier verhuisd. Mijn vader is amerikaan, vandaar de naam ook Dailey. Om nog eens terug te komen op mijn naam, ik heb die ook gekozen omdat mijn werk telkens verwijst naar iets uit mijn persoonlijk leven. Redelijk egocentrisch, maar ik werk ook met een aantal personages en ik zie het eerder als de opbouw van een sprookje. Vandaar dat ik de naam “ A Squid Called Sebt-astian “ genomen heb, dat klinkt als in een sprookje. Globaal gezien in de street art moet je ook een goede naam hebben die uitspringt.

8V

oid

Ma

ga

zin

e

Heel veel mensen nemen een samenraapsel zoals bedrijven dat doen, bijvoorbeeld unes-co. Unified Idendity blabla, dat is een tactiek waar ik wat wil buiten staan. Namen zoals Blik-ken Rat, of Banksy... Dat werkt, en andere dan weer niet.

Wanneer heb je je volgende expo?- Ik ben bezig met een gallerij in Antwerpen, om mogelijk een solo expo te doen ergens in maart/ mei volgend jaar. Kheb daar voordien al eens aan een groepsexpo delgenomen en die hebben het voordeel dat het mensen uit de bouw zijn. Ze kunnen goed vakmanschap bieden, eender welke vorm kunnen ze maken. Dat bied natuurlijk veel mogelijkheden. Buit-en mijn eerste expo heb ik geen solos meer gedaan dus ik wil er echt wel iets van maken. Maar de Belgische wet is niet gemaakt voor kleine zelfstandigen, je moet als maar groter worden en blijven groeien. Het is moeilijk overleven als je puur voor kwaliteit wilt gaan en kleine oplages maakt. Ik maak nu ook tshirts

en maak er ook kleine oplages van, ik hoef er geen woekerwinsten van te maken. Als ik iets meer als uit de kosten kom dan is dat voor mij prima. Ik geef het nog liever weg. Veel mensen zeiden mij dat het een stap terug was om in de horeca te gaan werken. Ok, het is kutwerk maar dat houd me wel scherp. Zo wil ik nog meer gaan voor mijn eigen ding te doen. Het is ook flexibel werk, als ik er niet kan zijn dan is dat zo. zolang ze weten dat je goed werkt en respect hebt, dat is het belangrijkste. Volgende maand ga ik twee weken naar Miami voor Art-Basel, en daar gaan zien of ik ergens mijn voet in de deur gestampt krijg. We zien wel, wat gaan plakken...

Waar heeft je werk je zoal gebracht?-Eigenlijk nog niet zo veel, we zijn nu wel bezig met een project. We willen een tour doen door heel Europa, een maand onderweg zijn en drie dagen per stad doen. Gewoon massaal veel steden doen, stickers doen gaan plakken gaan schilderen... Maar wel allemaal op een legale

“Geef je honderd eerste werken desnoods weg.”

Vo

id M

ag

az

ine

9

manier, op gebouwen die al tien jaar verlaten zijn bijvoorbeeld. Ik vind het iets heel mottig dat de maatschappij een associatie heeft met graffiti, als er graffiti staat dat de buurt aan het verloederen is en de waarde van het vastgoed naar beneden gaat. Oké je hebt gasten die gaan taggen op historische gebouwen, en dat vind ik echt fout. Maar om hen te associeren met mensen die dat bijvoorbeeld doen op di-chtgespijkerde huizen ofzo. In mijn ogen is dat iets dat de buurt verloederd, ze krijgen het zelf niet verkocht en spijkeren ze toe. Dat is ver-loedering. Als die grauwe panelen bespoten worden met kleurijke graffiti, dan fleurt dat de buurt net op. Ik vind dat dat dan publiek eigendom word, het word constant gezien. Ik heb evenveel recht vind ik om daar iets op te zetten, dan dat ze daar een reclamebord oph-angen. Ik wil hun reclame ook niet zien, dat is evengoed een inkleding van publieke ruimte. Het draait allemaal om cijfers en gemoeid met geld, ik ben daar ergens wel naïf in. Ik weet goed genoeg hoe het allemaal ineen zit maar kies gewoon om daar niet aan mee te doen. Ik nu ook in een posititie waar dat moet, en mo-menteel kan ik dat zo volhouden en ik ga dat zolang mogelijk proberen doen. Om terug te komen op wat je zei van waar ik al geweest ben. Ik heb nog nie zoveel plaatsen gedaan om mijn eigen werk te doen, ik ben nog nie zo heel lang aan het plakken enzo en met graffiti ben ik ook niet zo intens bezig ge-weest om uitgenodigd te worden op jams. All-es wat ik al gedaan heb is persoonlijk uit mijn eigen motivatie geweest, dus ik ben wel al gaan plakken in Berlijn. Ook al eens naar New York geweest met mijn stickers, maar nooit voor een grote opdracht ofzo. Gewoon mijn ogen openhouden en zien wat waar kan.

Ik weet dat je vader kunstleraar is, maar wie heeft je nog geïnspireerd om te doen wat je nu doet? - Graffiti heeft me altijd visueel heel sterk ge-prikkeld, als kind in Boston langs de sporen enzo. Pas op mijn driëntwintig ofzo heb ik mijn eerste piece gezet, dat heeft allemaal lang geduurd. Tekenen doe ik wel al van kinds af aan, vanaf ik iets kon vasthouden ben ik be-gonnen met tekenen. Gaf mij een stuk papier

en iets om te tekenen ik je hoorde me twee uur niet. Ik heb er altijd de passie voor gehad, en je moet ook gewoon blijven werken en dan geraak je wel vooruit. Je moet echt een serieuze kwantiteit aan werk hebben, en geef je honderd eerste werken desnoods weg. Die doen hun eigen reclame wel, je moet afstand kunnen nemen van je werk. Mijn laatste werk vind ik meestal mijn beste, en na een tijd ben ik erover. Dan ben je weer met andere themas bezig, endere dingen... Kvind het wel wat een kwaal dat mensen steeds dezelfde techniek gebruiken zoals banksy of hetzelfde figuurtje zoals flying fortress of wat dan ook. Dat zijn meestal heel simpele figuurtjes, om heel snel te doen. Ik werk ook wel met een aantal per-sonages maar ik werk die dan liever wat beter uit. Het boeit me ook om constant nieuwe technieken en nieuwe manieren te zoeken , gewoon blijven leren. Dat is het belangerijk-ste, kheb veel bijgeleerd in school maar meer erna. Eerst een jaar in die commerciële wereld, waar geld eigenlijk het belangerijkste is. Ik kon het nog goedpraten voor mezelf omdat ik me enkel met roughs en storyboards bezig hield. Dat is allemaal pre-productie, dus in essentie ben je het idee aan het verkopen aan de multi-national in plaats van het product te verkopen aan de consument. En meestal kiezen ze er nog het slechtste idee uit.Ik ben zelf bijna docent geweest aan Sint Lu-cas, een nieuwe richting, studio-still noemt dat. En dat houd alles van pre-productie in, dus dat was eigenlijk perfect geweest voor mij. Maar ze hebben iemand anders gekozen. Maar als deeltijdse job zou ik dat zeker zien zit-ten, allessinds beter dan de horeca. Ik heb ook al veel workshops gegeven aan probleemjon-geren, en het kunstonderwijs is wat hetzelfde he (lacht). Ook allemaal issues enzo...

Werk je dan thuis of heb je een atelier waar je je terugtrekt?-Ik heb dat wel gehad maar dat werkte niet zo goed voor mij, dat was altijd een drempel om naar daar te gaan. Voor één expo heb ik daar dan wel een week ofzo gezeten, maar als ik een deadline heb dan maakt het niet uit waar ik werk. Ik werk desnoods in mijn keuken als het moet. Ik huur nu een huis samen met een

10V

oid

Ma

ga

zin

e

Vo

id M

ag

az

ine

11

vriend, we hebben een klein tuintje dus in de zomer kan ik zelfs buiten werken.

Wat zou je nog willen doen of hoe zie je jezelf nog evolueren?-Ik wil gewoon blijven verder doen wat ik nu doe, ik heb mijn richting wel gevonden denk ik. Mijn doel is om op een punt te ko-men waar ik echt daarvan kan overleven, van expo naar expo blijven gaan. Daartussen wat reizen, dat zou beestig zijn. Ik heb veel inspi-ratie opgedaan door vroeger met mijn vader naar Italië te gaan, de oude meesters gezien. Firenze, Toscane, Siënna, Milaan, dat heeft me enorm veel respect gegeven puur voor techniek. En dat mis ik enorm hard in de he-dendaagse kunst, het concept is zo belangeri-jk en dit en dat. En dat vind ik ook he, maar een magritte bijvoorbeeld is voor mij veel in-teressanter. Daar zit ook een idee achter maar is figuratief uitgebeeld en dat hoeft nie per se vier opeen gestapelde houtblokken te zijn. Ik wil niet een volledige tekst moeten lezen om betekenis te geven aan een werk. Pas op, sommige werken vind ik nog altijd zeer goed. Conceptuele werken die echt keisterk kunnen zijn, maar dat moet je visueel ook prikkelen. Gewoon een hoop vuilnis opeen smijten en er zesduizend euro aan verdienen, van die ready-made bullshit. Dat is allemaal cruciaal geweest voor de kunstgeschiedenis enzo, dat zijn extremen die moeten opgezocht worden. Maar nu zijn we op een punt gekomen waar we allebei de extremen al gezien hebben. Het is vrijer dan ooit, je kan eender wat doen en het slaat ergens wel aan. Nu moet je niet meer in de evolutie van de kunstgeschiedenis bezig zijn, terwijl dat vroeger echt moest. Als je kijkt naar de muziek zie je dat ook, ze nemen frag-mentjes van dingen die gedaan zijn en maken er iets nieuws van. Dat maakt het boeiend.

Waarom street art ook zo aan het boomen is is omdat dat de oervorm van de kunst is. De aller eerste vorm was een handafdruk in een grot, wat peetjes geschilderd. En dat blijft ter-ugkomen doorheen de geschiedenis. In het begin werd dat allemaal wat rapper gedaan, en dan beginnen mensen er meer hun tijd in te steken. De hele hiphop beweging was ook een heel revolutionaire beweging samen met de punkrock, dat was een afstoot tegenover de maatschappij. Het spijtige is dat dat dan weer gecommercialiseerd word. Voor Mos Def het ik bijvoorbeeld veel respect, hij heeft op een supergroot label gezeten met blackstar. Zijn tweede plaat, een soloplaat, had dan niet zoveel succes zoals ze verwacht hadden en ze hebben hem laten vallen. Maar hij is gewoon zijn eigen ding blijven doen, blijven evolu-eren.

“Ik heb veel inspiratie opgedaan door vroeger met mijn vader naar Italië te gaan”

12V

oid

Ma

ga

zin

e

Zoals hij samen met de Black Keys Blakroc heeft opgezet...-Superzwaar project echt! Ik heb veel respect ook voor de man die dit op poten heeft gezet, ik ben even zijn naam kwijt. Hij heeft wat de-zelfde evolutie meegemaakt als Mos Def, op een hoogtepunt gekomen en de val van een ster meegemaakt, en dan teruggekomen tot-waar zij het wilden. En niet erover gaan, nooit op uitgeweest om de volgende shakira te zijn. Ik vind het spijtig dat er weinig artisten zijn die blijven evolueren en blijven experimenteren. Pas op, er blijven goede artisten komen die hun ding doen, maar die hebben het moeili-jker om door te breken. Op MTV, JIM en TMF worden telkens dezelfde dingen gedraaid, ze worden je opgedrongen. Maar one hit won-ders blijven niet bestaan, buiten mensen die gepassioneerd hun ding doen en er goed in zijn wel.

Jij zou je nooit laten betalen om iets te doen wat niet je ding doen is, niet laten uit-kopen?-Ik zou het enkel doen moest ik echt zoveel geld kunnen vragen dat ik me een stuk strand kan kopen onder de zon. Gewoon één deal waar je alles uit haalt en dan je ding ongestoord blijven verder doen.

“Nooit op uitgeweest om de volgende shakira te zijn...”

Vo

id M

ag

az

ine

13

14V

oid

Ma

ga

zin

e

Vijf kleinere drukkerijen uit Oost- en West Vlaanderen fuseren op 1 januari 2011 tot een groep. De groep krijgt de naam Captains of Printing. De fuserende bedrijven zijn Cresco Graphics uit Izegem, drukkerij Moeyaert uit Zedelgem, Debeer Printing uit Torhout, Drukkerij Vandevelde uit Oudenaarde en Fieuws&Terryn uit Bissegem. Captains of Printing zal in totaal veertig mensen in dienst heb-ben en de groepsomzet bedraagt meer dan 5,5 miljoen euro.De groep heeft volgens bericht op standaard.be meteen de groot-ste capaciteit en mogelijkheden voor klein- en middelgroot formaatdrukwerk in Oost- en West-Vlaanderen. Door de sterke lokale verankering worden de merknamen Vandevelde, Moeyaert, Debeer, Cresco en Fieuws&Terryn behouden. ‘Tot nu toe had elk van de partners zijn eigen specialiteit in offset en/of digitaal drukwerk’, zegt

Dirk Vandevelde van Drukkerij Vandevelde. ‘Nu vormen wij samen een sterk geheel en zullen wij de klanten veel meer mogeli-jkheden kunnen bieden. Ook op milieuvlak blijft Captains of Printing een voortrekker. Zo draait onze digitale drukkerij op zonne-energie’. De groep inves-teert 500.000 euro extra in de uitbreiding van het machinepark en zal opereren vanuit vier ves-tigingen: Oudenaarde, Zedel-gem, Torhout en Bissegem. De vestiging in Izegem verhuist naar Zedelgem voor het offsetwerk en naar Bissegem voor het digi-tale drukwerk.De nieuwe fus-iegroep heeft al meteen een prijs te pakken. Captains of Printing behaalde op een Europese wed-strijd van Canon de tweede plaats in de categorie ‘Waag de Sprong’. Canon Europe Lim-ited lanceerde die competitie om grafische ondernemers te stimuleren over hun toekomst na te denken.

Fusie vijf Belgische drukkers

NEWS

Touch schermen zijn eigenlijk niet meer weg te denken in ons huidig technologisch tijdperk. Sinds de komst van de iPhone hebben ze een enorme vlucht door gemaakt en zijn we volgens mij nog lang niet aan het einde van de ontwikkelingen.De Media Computing Group heeft nu een bureau gemaakt dat bestaat uit één groot multitouch scherm. Dit dient als bureaublad

en als een scherm voor je. Het ziet er niet eens zo onpraktisch uit en wellicht ook nog zeer ergonomisch. De gedachten is dat ze de belangrijkste plek om te werken meer aansluiting wil-len geven met de daadwerkelijk plaatst waar iets staat. Tot nu toe is een touch scherm een aparte ruimte op of in het scherm. Door deze nieuwe toepassing krijgt het ook meer een plek.

Volgens cijfers van het Audit Bu-reau of Circulations (het Amer-ikaanse HOI) dalen de oplages van bladen voor de iPad.Een mogelijke verklaring voor de dalende cijfers is dat de nieu-wigheid er voor bladenkopers van af is. Een tweede argument om de digitale bladen links te laten liggen, is de relatief hoge prijs voor een los exemplaar, vergeleken met de prijs die ie-mand voor een jaarabonnement zou betalen. Een andere reden voor de tanende belangstelling is de onbekendheid met deze ver-sie van de magazines. Mogelijk verdrinken ze in het enorme

aanbod van andere applicaties die men kan downloaden.Virgin Group bracht begin de-cember 2010 ook een pad blad op de markt, onder de naam Project. Het eerste exemplaar kostte drie dollar, maar af-gelopen week werd het al gratis aangeboden. Het is niet bekend of de verkoopcijfers erg tegen-vallen of dat de uitgever zijn titel met een kunstgreep kortstondig hoog in de downloadlijsten wil werken.Overigens valt wel weer een sti-jging te verwachten, omdat er veel iPads onder de kerstboom lagen.

Verkoopcijfers iPad magazines dalen

Touch bureau : prototype

Vo

id M

ag

az

ine

15

As I understand you are a busy man and have a lot of jobs at this time?

Yes exactly. I’m working for example right now for (Levis Anderson?) to make a type-face for a museum in Spain. We started actu-ally with this tubelight typeface for the ex-hibition. So I already designed the typeface with tubes for EABA and then they got this commission from the museum and the guy really liked the project of the tubelights so he wanted to have this in the museum, but also to adapt it to a typeface. But of course if you adapt it to a typeface, it doesn’t have the same energy, look or feel, so now i’m work-ing on a more specific shape and I am really

Tekst Terry Kritis

Beelden Karl Nawrot

KarlNawrot

16V

oid

Ma

ga

zin

e

excited about it. Also next week i’ll be in Bir-mingham to make some drawings for a mu-seum also. I draw these architectural shapes and buildings from memory and so I create something entirely new.

But this job is just illustrations? No typefaces?

Exactly, purely drawing and illustrating. I’m doing the illustrations for this filmfestival in Belgium in the summer but I forgot the name. I’m also finishing a book with Karel (Martens) about architecture and right now we are also making this small booklet about a new typeface I designed with Radim Pesk. It has been a long project actually, we have been working on it for one year and a half now and the next issue is about typographers. We got invited to make a small booklet and it is loosely based on Wim Crouwel’s New Alphabet but we called it Newer Alphabet. We kind of push the story of how he started but not as seriously and not as critical but it’s a lot of fun. Crouwel said 40 years ago with the new alphabet that machines couldn’t un-derstand diagonals or curves and now we’re saying: “Sorry, but that’s not true!” (Laughs) And finally I’m also working on this typeface which blends the Walt Disney font with Fu-tura but this is kind of secret.

It seems that you have a lot of going on right now.

Exactly but once again I don’t have a real specific job in graphic design, it’s always something else.

Because when we corresponded you said you were broke as usual and I thought: Great! He has nothing going on so we can do the interview!

(Laughs) That’s the thing in graphic design, you can work hard, you can work all the time but mostly you don’t get paid in accordance to your effort. It’s a new value of things ac-tually. It’s a new economy. But this creates a big conflict within yourself, you don’t under-stand why you are so busy and working hard and you don’t receive the pay you deserve for this kind of work. Yesterday I was also hav-ing this discussion with Armand . There are so many graphic designers now that for one particular job some guys would probably do it for free, and like you said before, everyone is copying everyone and everywhere you see the same style, it’s kind of depressing. I know these guys who did this book recently, about 200 pages, all for free, so there you have it..

“I kind of look like a

homeless guy because of all the plastic bags.”

Vo

id M

ag

az

ine

17

Damn‚ So what do you mostly do, il-lustrations or typefaces?

It kind of depends on the situation. The typefaces take a lot of time, for example I’m working on five different typefaces now, but they won’t be finished for two to three years maybe. Illustrations are re-ally rare because I like to draw architec-ture now and it’s not as easy. I finished these drawings for OASE magazine and they liked them a lot but I also like to do scale models and full animation. I can’t say which of which I do more.

But which do you enjoy more?

I need everything because otherwise it could get boring and stale after a while. If you are always designing typefaces you have the danger of becoming a nerd because you are

in front of the computer al the time, programming everything.But still, you did these letters for the an-niversary of Metropolis M with fur and skin, I can imagine those take a long time developing, sitting at your table and drawing them one by one.

This skin typeface for example is a personal project of mine. It’s attached to the concept of time passing because the skin came from something that’s dead now. And it works for anniversary’s. For example, if you become ten you should get a nine but only the skin of the nine because like I said, the nine is dead, it’s just the skin. A friend of mine, a Polish director, drew a card of two animals fucking to celebrate the new year. The animals are in fact the year 1999 and 2000. But I started doing these letters and then Metropolis con-tacted me about them. I did it for their anni-versary and afterwards I also did it for “From Mars”. Then I got a commission to draw new letters but since then nobody called me anymore about these letters and I really want to finish them. (Laughs)

Next to those letters I also saw that you make these cardboard templates for drawing typefaces, but always in a circle, do you actually use them or is it just an experiment?

Well actually those are old work, it was from before I went to the Werkplaats (Typografie)

18V

oid

Ma

ga

zin

e

and every time I burned a cd with music or data I always had to mark them. So I made this wheel to write on the cd. But it’s more recreational than really for work because I enjoy making the templates and making all the little holes. But after using them once I just put it with the others. Each template is just used for one cd. I like collecting these templates over the years so I can expand it and have a whole archive of these wheels. But then WIRE Magazine wanted to use it for Cornelius Cardew after they had seen me do it for Metropolis M. So for WIRE Magazine I cut a whole new wheel to draw his name. Cornelius Cardew’s drawings are these very abstract line drawings so my il-lustrations were perfect to complement his work. Afterwards they called me to ask if I could do more of these name drawings but I told them no. I played one time, show’s over. They were kind of pissed but it’s the same like playing a record. You put the record on, you play it, and after it gets played it’s over, there is no more music.

So every time you burn a new cd you have to make a new template?

It started out as this idea but lately I’ve been making these templates for 7 inch records. It’s one of my dreams to some day own a

Vo

id M

ag

az

ine

19

“I’m also working on these sexual drawings so I have enough inspiration inside my house.”

record com-pany because then you have this weapon to play with, this tool to create fiction. Because all these things incorporate imaginative ask-ing. For example, what if you have to put letters on a door? And then you start to think about all the possibilities: if the guy pushes the door, will the letter come out or something? And your imagination starts to run and then you think: “I’m thinking about al this shit” and then you have to get back to work. I like it. Then I also would like to make these sculptures but yeah, working consumes a lot of time. I also have a prob-lem with my studio because I have to share it with seven other people so I mostly work at home. I really don’t trust people because they always put their nose in my stuff. So I

put everything in plastic bags. I kind of look like a homeless guy because of all the plastic bags. Recently I received an e-mail from this school in France who wanted to come visit my studio. It’s a very good school but I didn’t reply yet because I don’t know what to show them or where to take them.

Don’t you get bored after a while be-cause you don’t leave the house, since you work at home?

When I have to do book designs and so I go to the studio, but when I have to draw I stay at home, because you have to work on your own. It’s not a problem for me, staying at home.

So you don’t need inspiration from the outside world to create new work?

No I don’t think so. I think if you have enough material in your house and you know what you are doing you can create ev-erything. I don’t need to go outside to get in-spired. Now I’m working on these architec-tural illustrations and I just need pictures of buildings so I don’t need to go outside. Next to those drawings I’m also working on these sexual drawings so I have enough inspiration inside my house. (Laughs)

These architectural drawings, are they purely imaginatitive or are these real life buildings?

No, for example, the old drawings on my website are connected to real architecture. They are more or less drawn from memo-ry, so I draw the space I visited and try to

20V

oid

Ma

ga

zin

e

“I don’t know if I will actually leave

graphic design behind me because I

have a strong love for it, but I like to

change things once in a while.”

connect something autobiographical to that space. There is this process of imagination you have to go through to recreate some-thing you have already seen. If you draw something which is right in front of you the drawing will be to precise. But if you draw the Guggenheim from memory it will be an entirely new museum and then it’s your own. Then you can say: “I am the owner of this fucking museum!!”. What can also be interesting is the basement because it cuts through the ground. You can then wonder what is in that ground. Can you see the roots of the trees etc? And I like this concept of traveling through the ground as if you were a ghost, it’s fun to work with. I’ve been draw-ing for 10 years now and you can really see the evolution of it reflected in my work.

10 years? Amazing! So what did you study when you were in high school?

Biology and Physics.Really?

Yeah but it’s always the same thing. You go to school minding your own business and then you meet this woman and then you change. (Laughs) I actually wanted to be this garden/forrest guy but then I met this draw-ing teacher and she told me:”Why don’t you become a drawing artist?” And I said: “Yeah, well, there is no money in drawing and I want to be an engineer.” And then I failed. I discovered women, I discovered alcohol and it all went downhill from there.(Laughs)

Damn, so biology and physics? I mean, typog-raphy and illustration were not the most obvious career choices after high school. You still had some other options.

Yeah but I thought being this garden/forrest person you just needed to know the name of the plant and what it looked like which was fine by me but when I was follow-ing the course suddenly there was all this physics involved and I said to myself:”What the fuck?” So I soon lost interest. I really wanted this job which was connected with nature. Something like a gardener but more professional. Because I didn’t want to end up as this park maintenance guy. And when I was little I saw my friends collect-ing these bugs and trying to determine which family they were from and I tried to, kind of, do the same. I tried to draw these plants but then after ten pages I was like :” Aaar-rgh, it’s not good!” And then I tried again. So graphic design was always something which was inside of me. Just like this connection of how things should be and having my own opinion about it.

So what did you do after your biology and physics education?

Vo

id M

ag

az

ine

21

In France I went to this drawing school for three more years. I learned a lot there, but after three years I got bored because we got taught by this old guy and he wasn’t up to date with anything so I said:”fuck this”. But then when I started doing illustrations for clients they weren’t happy with them. They said:”These are not illustrations” and they would come up to me with a book that represented illustrations at that time and say:”This is what you should do!”

And then afterwards you went to the Werkplaats (typografie) ?

No, that wasn’t until eight years later I think.

Eight years? So how old are you if you don’t mind me asking?

34, I’m a slow guy (Laughs). But at the time graphic de-sign wasn’t as developed as it is now and we don’t have

this graphic design culture in France so back then I really didn’t know that much about it. So because of my illustrations I came to graphic design.

So what did you do then for eight years?

Everything. Just trying to make a living, getting by. I did every kind of job that wasn’t even connected to drawing or il-lustration. I actually got fired from jobs I did at Le Monde and Libération. For both I did illustrations, but they didn’t really like them. They would always say:”It’s too crazy”. But at that time I was in my dark period so it’s kind of understandable. After this encounter I did whatever job that was available at the time. And during my pastimes I would go to the library and study graphic design on my own. Well not

really study but you get the idea. And then afterwards I tried to apply at the Werkplaats Typografie up to 3 times. I sent them these e-mails and they never replied. Then I started to think “I’m fucked”. It was not until I put al my work up on the internet, to have this goal, that they actually noticed me and then I got in.

Do you think that graphic design and illustration is the last job for you? Or will you move on to the next job in three years or so?

Actually I think so. I don’t know if I will actually leave graphic design behind me be-cause I have a strong love for it, but I like to change things once in a while.

Interesting, I’ll come and see you in three years.

22V

oid

Ma

ga

zin

e

Vo

id M

ag

az

ine

23

24V

oid

Ma

ga

zin

e

Vo

id M

ag

az

ine

25

26V

oid

Ma

ga

zin

e

x-ray:This past week my wife and I were at a fairly large art and craft festival in the old market area. We were walk-ing around the festival and noticed a number of folks roaming the area with cameras. No problem with folks making images (street photography) but these guys became annoying after a while. They systematically worked through the crowd like assassins stalking their prey. It seemed as though no matter where you turned there was someone with a cam-era pointed at you or in your face. As a photographer I hate to see this. This kind of behavior annoys people trying to enjoy themselves and gives a negative impression of the ones of us that don’t do this.

I never thought another photographer could annoy me like this but it hap-pened. It just became too much. A per-sons space is their space and when three photographers pick someone out in a crowd it has a very negative impact. The subject feels uncomfortable and the en-joyment of the moment is gone.

If you find yourself out in a crowd or around other people and making pho-tographs please consider the subjects privacy. Unless it’s a news worthy hap-pening be easy on your subject and respect their space and privacy. As a photographer it was a good learning experience and makes me rethink how I handle public photography.

Let’s not abuse our rights to make pho-tographs of people in public places.

Pherdinand:For gods sake!! It was a FESTIVAL.If you don’t like “invading personal space” you should not go to a festival.Sorry, i really think so.

back alley:i never hunt in a pack.

Pherdinand:I can’t judge since i was not there at the crime scene,...but i think from what i read, the “hunting in pack”, the “assas-sins stalking their pray” is way too para-noid.

feenej:I was at a festival with my camera on Sat-urday, and this drunk chick got right up in my face and started blah-blahing at me. I didn’t take her picture, not enough room between our faces.

swoop:I usually don’t like to do street photog-raphy for this reason. Sometimes I like how it feels kind of naughty. Other times I hate being annoying.

back alley:i never considering myself annoying and it never feels naughty to me.but it’s more fun than shooting a moun-tain for me.

x-ray:Why am I not surprised by a couple of the responses. This is the kind of atti-tude that gives street photography a bad rap and photography in general. And if done right the photographer is never noticed. I’m not paranoid and I don’t have a problem being photographed but some people do and they should be shown the respect they deserve. Why are are we as photographers so special that we can violate others space or pri-vacy? Other countries are moving to restrict such photograph so do we want this to happen here? I’m not saying stop doing candid photography but saying use some respect and be a little more discrete in how the photo is made.

rpsawin:While attending a public festival “per-sonal space” is an optimistic goal as the sheer number of bodies in a confined area makes it highly unlikely. I suppose technically they were within their rights but they displayed a lack of consider-ation for others.

btgc:Personal space is more like abstraction. Right now teenager in flat next to us is loudly hearing radio, our mailbox each day is fed with spam messages, in public transportation stranger can vomit right in my personal 10-15cm area because of coincidence. If you are living in your own house, birds still can sh1t in your lawn or what’s worse, fumes from street come into your garden. When you drive your car, anyone can bump your person-al rolling space with his personal rolling space, thus making them intersecting and abusing your privacy. Visiting in-surance office you again loose your pri-vacy as clerks will stare at you and what’s worse - will offer to take seat, used by so many other people. Again, privacy is ab-straction. So one more picture in public space doesn’t change things too much, or does it ?

x-ray:My problem with the photo issue in public places is not the photography but the lack of respect and professional attitude about how and what they were doing. It was clear they were annoying people but they continued to charge ahead. Whether they were professional or not they should display a professional attitude and approach to their mission. Ones best photos are not made of peo-ple annoyed with the camera person. I use the term camera person because it takes more than a camera and making proper exposures to be a photographer.

FORUM

Vo

id M

ag

az

ine

27

Bright swirling colors, interwoven lines and sleek harmonius forms ‘ the kaleidoscopic images of Rochester, New York-based multi-talent Andy Gilmore have a futuristic, almost alien feel to them. His designs transcend straightforward beauty, their forms inhabiting a realm of mathematical complexity, contain-ing a certain geometric musicality. The ‘musicality’ of his works is more than a coincidence ‘ Andy Gilmore is also a musician. Deeply interested in the physics of sound and acoustics, his work reflects just that. In these pieces, Gilmore explores the physical properties of tone and mirrors that relationship visu-ally, producing complex images with overtones swimming through undertones, melodies dancing with accompaniment. Composed primarily of bold and bright colors on black back-grounds, Gilmore’s hypnotic forms seem to hover like space-crafts ‘ out-of-this-world figures of elaborate and sophisticated design. More than a participant in the rising trend of digital art, Andy Gilmore is an innovator, dreaming up works that, without computers, could not exist.

Andy Gilmore

Could you introduce yourself ? Hello, My name is Andy Gilmore - I currently reside in my hometown of Roch-ester, New York. I have a city and state school education - I received a BFA in 2001. I am 36 years old.

Describe your work?My work is an exploration in color, proportions, and the mind.

What do you want people to see in your work? Harmony.

Tekst Jose Mayea (josemayea@hotmail.com)Beelden Andy Gilmore

28V

oid

Ma

ga

zin

e

“My work is an exploration in color, proportions, and the mind.”

Whats your favorite work ?I am will always be partial to ink drawings.

Which artists have in-spired you? Robert Fludd, William Blake, Athanasius Kircher, Josef Müller-Brockmann,

When your not making art what do you do?When I’m not working on imagery I am playing guitar, reading, eating or sleeping.

On what kind of project are you working now?Well, I just had an opening here at the Rochester Con-temporary art center - it’s a duo show - myself and the artist Christopher Mc-Nulty. In addition this I just finished a piece for the NY Times Sunday magazine.

What kind of creative routines of rituals do you have? Typically I wake around 8am - drink coffee and begin working - either on commissioned work or per-sonal work - which could be computer based or hand

drawn. Once the sun sets I tune my guitar and get to focusing on a different sen-sory exploration. I play for a few hours and then I may settle down at the drawing table or read until I retire for the night.

What does being creative mean to you? Creativity to me is an per-sonal exploration of ones inner life brought out.

Which creative medium you would like to use but haven’t used yet or want to use more?I have always approached drawing as stepping stone to painting. I always be-lieved that I had to master drawing before I could paint. I have yet to master drawing and I don’t have the space or time for paint at this time. I’m in no hurry.

What’s the best advice you can give?I think the most important exercise a creative person can do is to create from the mind/imagination. In work-ing this way one conditions the mind to be more obser-vant of both the inner and the outer world and the proportions that govern creation.

Vo

id M

ag

az

ine

29

30V

oid

Ma

ga

zin

e

Linotype: The Film is a feature-length documentary film centered around the Linotype typecasting machine invented by Ottmar Mergenthaler in 1886. Called the "Eighth Wonder of the World" by Thomas Edison, the Linotype revolutionized printing and society, but very few people know about the inventor or his fascinating machine.The Linotype completely transformed the communication of information similarly to how the in-ternet is now changing communica-tion again. Although these machines were revolutionary, technology be-gan to supersede the Linotype and they were scrapped and melted-down by the thousands. Today, very few machines are still in existence.

The highly-skilled operators of the Linotype are in a battle against time. If their skills are not passed along to a new generation of operators, the machine will die completely. There is a small group of former operators that want to save the Linotype from the scrap yard, but some see this as a fruitless endeavor to slow down progress.This film is about a machine from the past, but that does not mean this is a sentimental fact-film lament-ing the loss of a technology. We are compelled to dig deeper, and find what the Linotype has to say about the present and future.Production started in August of 2010 and it is slated for release in the fall of 2011.

Momenteel werken drie filmmakers in de Verenigde Staten aan een doc-umentaire over de zetmachine Linotype. De film gaat over het redden van de machine uit de sloop, zodat iedereen de revolutie van die tijd kan blijven waarderen. Voor het maken van de docu was 8.000 dollar nodig. Inmiddels is er al meer dan 18.000 dollar bij elkaar gebracht door online geldschieters. Volgens de filmmakers gaat toch al het geld naar het maken van de film.

*www.linotypefilm.com

*About the Film

MOVIE

as an

derLinden

Klaas Van der Linden is een

jonge schilder uit het Gentse.

Hij maakt ongelofelijk

interessante schilderijen met

een vleugje graffiti. Na 10 jaar

jaar graffiti spuiten ruilde

hij zijn spuitbus in voor zijn

penselen. Gedreven door zijn

passie schildert hij door zijn

leven. Met zijn zenuwachtige

handbewegingen beginnen we

aan het interview.

32V

oid

Ma

ga

zin

e

Vo

id M

ag

az

ine

33

KING FOR A DAY, FOOL FOR A LIFETIME

Een paar maand geleden deed je een oproep in ‘De Stip’ omdat je schedels zocht. Heb je daar veel respons op gehad? -Oh, dat valt wel heel goed mee. Schedels zijn namelijk moeilijk te vinden daarom wou ik het eens via deze weg proberen. Ze ston-den hier 5 mintuten vandaan dus heb ik vlug gepasseerd. Zelfs vandaag ben ik nog mensen tegen gekomen die de oproep hadden gezien en dat is wel tof. Vanwaar de fascinatie voor schedels?-Dat boeit mij al sinds een paar jaar geleden. Sindsdien ben ik geobseerd door de vorm en de uitwerking ervan. Er zijn duizenden uitwerkingen door duizenden mensen. Het is karaktervol en het heeft een interessante vorm. Maar het is niet het enigste wat ik doe.

Met wat hou je je dan nog allemaal bezig?-Als je hier rondkijkt, zie je dat veel mij

inspireert. Wanneer ik vroeger grafitti ging spuiten langs het spoor en op treinen, kwam ik vaak NMBS werkers tegen die de treinen kuisten. Hun fluogele pakken en het licht van de treinen zorgen voor die sfeer in mijn werken. Het is niet altijd duidelijk naar de mensen toe maar het zijn gewoon die figuren die ik schilder en die sfeer die ik probeer op te roepen.

Vandaar dat dit licht veel voorkomt in je werk.-Het is clair obscure hé. Je hebt contrast, zwart, wit en als je fluo op een donker vlak gaat gebruiken, werkt dit perfect. Zeker met die plooien er bij. Dit is iets wat mij enorm boeit, plooien schilderen. Dat is wat ze vroeger ook deden, vandaar de fascinatie. Sfeer creeëren hé, dat is heel belangrijk in je werk.

Vanwaar de overstap naar schilderen of spuit je nog altijd?-Ik doe het nog altijd maar alleen als het grote projecten zijn met een groot budget. Binnenkort moet ik een grote muur spuiten in Evergem.Grafitti spuiten heb ik heel lang gedaan maar het ging me een beetje de keel uit. Dingen waar we soms een weekend aan bezig waren, verdwenen in een dag. Wanneer we op treinen gingen spuiten, steek je al je tijd er in, je riskeert je vel en je ziet het nooit meer terug En het waren echt wel toffe dingen, met characters, figuren en letters. De letters in dezelfde kleuren met een achtergrond maar ja, je ziet ze nooit meer terug. Je vraagt je dan af waarvoor je het doet. Het enigste wat je onthoudt zijn flarden van die nacht omdat je niet veel ziet ‘s nachts. Dus dacht ik dat je maar beter iets kan maken waar je

Tekst Nele Winckelmans (nele_winckelmans@hotmail.com) Beelden Klaas Van der Linden

34V

oid

Ma

ga

zin

e

“Sfeer creeëren, dat is het belangrijkste in je werk!”

iets aan over houdt en dat je gemakkelijk kan verplaatsen. Mensen maken ook veel kapot, bewust of onbewust. Als je mij zou vragen om een plek te tonen waar er graffiti van mij is, zou ik niet direct iets weten. Bij mensen thuis staat er wel nog iets, maar wat er daar van over blijft is peanuts. Alles wat ik nu maak, heb ik. Het meeste kan ik wel tonen maar sommige werken liggenn bij mensen. Maar nu weet ik wat ik aan het doen ben.

Wat heb je als opleiding gedaan?-Eerst heb ik zes jaar academie avondschool gevolgd, vervolgens in het derde middel-baar naar Sint-Lucas middelbaar gegaan en gestart met Beeldende architecturale, dan Vrije Beeldende Kunsten en tenslotte een Artistieke opleiding. In het hoger heb ik een master Beeldende Kunsten gehaald. Ik wou nog verder leren in de Academie maar om

één of andere reden ging dit niet. Maar ik zou zeker nog naar school willen gaan. Je kan je werk voorleggen aan docenten, door hun ervaring kunnen ze je verbeteren en verder op weg helpen. Meestal zeggen ze wel nuttige dingen maar niet alles wat ze zeggen is waar! Maar het meeste leer je nog altijd van de mensen rondom jou. Het interessantste heb ik geleerd van mensen die ik tegen kwam.

Het is me opgevallen dat je veel zelfpor-tretten maakt. Waarom juist?-Als klein kind was ik enorm geboeid door Rembrandt en Egon Schiele. Het is een weergave van jezelf en je hebt jezelf altijd bij de hand. De één schrijft in een dagboek en ik doe het aan de hand van beelden. Als je al die beelden chronologisch naast elkaar legt, ga je mijn leven kunnen lezen aan de hand van beelden.

Leef van je van het schilderen of moet je hier en daar wat bijklussen?-Ja ik probeer het wel. Werken doe ik niet maar ik trek wel mijn plan. Meestal lukt dat wel maar het is altijd wel onzeker. Als ik een goeie expo heb, kan ik daar wel eventjes van leven. Maar het kan evengoed een paar maand niets zijn. Ik heb er wel een goed oog in dat het binnen een paar jaar wel in orde gaat zijn.

Hoelang zit je aan een schilderij? Het hangt er natuurlijk vanaf hoe groot je werk is. -Een groot schilderij neemt algouw drie weken in beslag maar aan portretten zit ik een week of twee. Zit je daar dan elke dag aan of schilder je twee dagen aan een stuk om dan het dan eventjes aan de kant te laten liggen en er dan weer mee verder te gaan of hoe doe je het?

Vo

id M

ag

az

ine

35

Ik ben het nooit beu maar soms schilder ik twee dagen aan een stuk, doe ik gewoon door maar je houdt er alleen een raar bioritme aan over die geen steek houdt. Ik schilder dan door tot ik niet meer kan. Maar dat is niet altijd goed want dan bekijk je je werk achteraf en zie je dat je iets gedaan hebt die niet volledig juist is. Soms moet je eens stil staan bij de dingen.

Schilder je vooral met acryl of gebruik je ook olieverf ?-Hoh, een combinatie van de twee. Ik gebruik ook soms spuitbus en krijt, beetje vanalles eigenlijk. Voor een puntje of een oog gebruik ik een stift, voor een rechte lijn een lat. Je moet gewoon kiezen voor het gemak-kelijkste.

Zit dit talent al van kleinsaf in je bloed of is

de intresse maar later gegroeid?-Als klein manneke had ik een bak met stiften, brol en vanalles nog wat in. Daar hield ik mij mee bezig, kheb nooit niets an-ders gedaan, misschien wel een beetje zielig. Kwas eigenlijk zeer creatief, ik maakt mijn eigen kleren, met een kartonnen doos en plakband maakte ik mijn eigen huisje. Ik ging altijd mee naar mijn pa zijn werk, hij werkte op het ministerie. Hij gaf mij dan een pak pa-pier en stiften, zo kon ik mij de hele dag bezig amuseren. Mensen kwamen dan zeggen: “Oh ventje, zo schoon dat dat is” en dat zeggen ze nu nog steeds. Kheb nooit iets anders willen doen, dit is mijn ding. Sommige mensen verdienen hun boterham met mopkes te vertellen en ik met schilderen. Mensen verwachten wel van mij dat ik iets anders zou moeten doen maar ik heb daar echt geen zin in.

Welke kunstenaars inspireren jou?-Hoh, dat is een hele boterham. Je hebt altijd wel je favorieten en op school leer je ook veel. Als je dan een ontdekking doet, kun je daar veel uit putten.Het begon bij Rembrandt, Egon Schiele, Klimt, Lucian Freud, Michaël Borremans en Sam Dillemans. De laastste tijd zit ik in hedendaagse kunstenaars verwikkelt omdat ik grotere werken probeer te maken die een eigen fantasiewereld hebben met een achtergrond, figuren en dat licht waar ik mee speel. Degene die ik juist heb opgenoemd zijn nogal realistisch. Maar het het geen waar ik naar toe wil is om mijn eigen droomwereld te creeëren.

Hoe zie je toekomst? Heb je plannen?-Dat project in Evergem zoals ik al zei. Soms maak ik wel lijstjes maar na een bepaalde tijd

“Sfeer creeëren, dat is het belangrijkste in je werk!”

36V

oid

Ma

ga

zin

e

Vo

id M

ag

az

ine

37

houdt dat toch geen steek meer. Wat ik wil doen, sla ik op in mijn hoofd maar je kunt nooit iets forceren. Als iets drie weken duurt, kan je dat niet plots stop zetten. Je moet je tijd er voor ne-men, je moet dat verwerken. Nu ga Ik iets maken dat waarschijnlijk drie weken gaat duren, daarna schilder ik een portret voor een kunstenaar dat ook twee weken in beslag gaat nemen. Daarbuiten heb ik nog wel dingen dat ik moet doen, dus er is wel altijd werk genoeg. Maar als ik een week niets kan doen omdat iets niet doorgaat, dan kom ik wel slecht. Het is het enigste wat ik doe, want als ik dat plan en er niet kan aan beginnen…, dan is het gewoon een kloteweek.De kracht van een schilderij komt voort uit je motivatie

om aan een schilderij te beginnen. Kheb een idee in mijn hoofd, dat inspireert mij, ik be-gin er aan en daar komen ook de beste dingen uit voort. Maar als ik geïnspireerd ben en ik moet er mee stoppen dan verlies je die kracht. Je eerste idee is meestal het beste.

Heb je al veel in het buitenland tentoongesteld?-Nog maar één keer. Ik zit bij een gallerij in Hamburg en daar had ik overlaatst een ten-toonstelling, de eerste keer in het buitenland. Kheb al heel België gedaan en khad zo wat het gevoel dat het goed zat om ook in het buitenland tentoon te stellen. Die mensen hebben mij dan gecontacteerd en dit was de eerste stap.

Kben ook nog maar vierentwintig jaar, je moet alles stap voor stap doen. Je kunt niets forceren. Je moet gewoon bezig blijven en de rest komt wel. Het belangrijkste voor mij is dat ik één keer per jaar een grote tentoonstelling kan geven. Dan ga ik opzoek naar coole locaties zoals de vorige keer. Dat was in een oude fabriek. Ik toon dan de beste werken die ik in het afgelopen jaar gemaakt heb en nodig ik ie-dereen uit die belangrijk is. Daarnaast heb ik groepsexpo’s waar ik mijn laatste werken toon met nog andere kunstenaars erbij. Maar die ene tentoonstelling is wel de belangrijkste.

“Soms moet je eens stil staan bij de dingen”

38V

oid

Ma

ga

zin

e

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R

S T U V W X Y Z

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z

5x9

2x4

t u v w x y z

5x5

2x2

Boll

Curft

Vo

id M

ag

az

ine

39

Musketon

Wie ben je en wat doe je?

Ik ben Musketon, mijn echte naam doet er eigenlijk niet echt toe, deze geeft niet echt meerwaarde aan wat ik doe. Noem me maar gewoon Musketon, ik doe dit namelijk niet om mezelf bekend te krijgen, maar eerder om mijn plastische vaardigheid aan de wereld te tonen en mensen blij te maken. Het boeit mij eigenlijk echt niet dat de mensen weten dat ik (Bert Dries) de kerel achter de naam Musketon ben.

Hoe ben je op de naam musketon gekomen?

Achter de naam Musketon zit eigenlijk geen echte filosofie, het heeft voor mij niet echt een speciale betekenis. Het is eigenlijk gewoon een naam die echt goed klinkt en het was de enige naam die zowel goed klonk en waarvan de domeinnaam voor “.be” en “.com” nog beschik-baar was, dit waren eigenlijk de belangrijkste voorwaarden voor mij om deze naam te gaan gebruiken.

Donderdagnamiddag 14:00 was het eindelijk zover, na veel heen en weer gemail werd er na 3 weken concreet afgesproken om het interview te laten plaats vinden. Ik werd via facebookchat uitgenodigd op het kot van Bert Dries’ vriendin om daar in alle sereniteit en rust Musketon te gaan interviewen. Na een korte introductie werd het interview aangevat om een klein uur later met een geluidsfile van 45 minuten en een onuitwisbare indruk van wie Musketon echt was weer over straat te wandelen.

Jong, Hardwerkend en zéér getalenteerd!

Vo

id M

ag

az

ine

41

Heb je aan nog andere namen gedacht dan buiten Musketon?

Eerst had ik gedacht aan iets egyptisch of iets dergelijks. Het zou iets moeten geworden zijn als “Ramses” maar dat vond ik uiteindelijk dan niet goed genoeg. Daarom heb ik verder gedacht en ben ik uiteindelijk bij Musketon gekomen. Het is wel zo dat musketon eigen-lijk de naam is van een veiligheid-instrument gebruikt bij het klimmen, maar daar heeft het niets mee te maken.

Van waaruit werk je en wat is je setup?

Vroeger maakte ik vooral voorstudies en sche-tsen voor ik echt met iets begon, maar nu is het gewoon Adobe Illustrator openen en knallen! Vroeger werkte ik met CS3 en bij de aankoop van mijn nieuwe Macbook Pro ben ik overg-estapt naar CS5, ik moet nu wel zeggen dat ik daar niet de volle 100% tevreden over ben. Er zijn een aantal dingen die veranderd zijn en die

zijn voor mij niet echt logisch, maar het lukt wel. Het is wel zo dat nu met de programma’s van Adobe dat je goed kan werken om posters e.a. vorm te geven, toen ik begon had ik een hele oude, trage computer waar ik photoshop op beginnen leren ben. In het begin vond ik het fijn om in Photoshop zo wat auto’s te tunen en in te kleuren.

Wat heb je gestudeerd?

In het middelbaar heb ik humane wetenschap-pen gedaan, dus niets kunstig. Dan ben ik in Genk beginnen studeren, maar op dat moment was ik vooral met graffiti bezig en heb ik mijn 1e jaar vooral aan graffiti besteed i.p.v. met school bezig te zijn. Dat 1e jaar is dan dus mis-gelopen en hebben ze me keihard gebuisd, daar-bij kwam ook dat ik op dat moment echt heel hard problemen gekregen heb thuis. Als je mijn verhaal zou horen zou je denken van zo’n din-gen gebeuren alleen in de films maar daar heb ik heel veel uit geleerd, ik kan van mezelf toch

“Als ze me teveel aanpassingen laten maken dan krijgen ze me gek!”

42V

oid

Ma

ga

zin

e

Musketonzeggen dat ik ondertussen heel wat levenservar-ing heb. Ergens denk ik wel dat het door al die problemen is dat ik er zo hard wil voor gaan om iets te bereiken. Daarna heb ik mijn vriendin gevonden en die heeft me zowat op het rechte pad gebracht. Ik ben daarna opnieuw beginnen studeren (als grafisch vormgever/ illustrator) en als ik zo de mentaliteit in mijn richting bekijk vind ik dat ik toch wat verder sta omdat veel van hun alleen bezig zijn met het maken van de schoolopdrachten en verder niets. Dat is iets dat ik niet zo goed vind, vroeger ging dat, 4 jaar gaan studeren en daarna direct werk vinden, nu vind ik dat je naast school ook met vanalles moet bezig zijn om er echt te geraken.

Hoe heb je dan voor jezelf de overstap van graffiti naar grafische gemaakt?

Ik ken mensen die op hetzelfde moment als mij begonnen zijn met studeren en die ook zo fel met graffiti bezig waren. Die mensen zijn

blijven zitten in de hele graffitiscene en die zijn nu al aan het werken (zonder hun school af te maken). Dat was iets dat ik niet goed zag zitten en daarom ben ik toch grafischer beginnen werken omdat ik echt dat diploma wil om zo te kunnen blijven doen wat ik graag doe.Hoe ben je in het grafische wereldje verzeilt geraakt?

Ik ben heel toevallig in “het grafische wereldje” verzeilt geraakt, vroeger had ik een ander project en dat heette “Pimp my shows”. Dat project was vooral het pimpen van schoenen met graffiti. In die tijd heb ik met wat vrienden samen een soort van workshop dag georgani-seerd in een leegstaand winkelpand en toen heb ik wat dj’s erbij gehaald en ik had voor dat hele gebeuren een flyer ontworpen en 1 van de dj’s heeft dat dan opgepikt en gevraagd of ik de flyers wilde maken voor hem en zo is de bal aan het rollen gegaan.

“Al maak je kunst met kak, blijf gewoon je ding doen!”

Vo

id M

ag

az

ine

43

MusketonHeb je al problemen gehad met opdrachten?

Ja, 1 keer is het helemaal misgelopen met een klant, ik ben gecontacteerd geweest door een dj om voor een paar feestjes in een discotheek posters te maken, maar door miscommuni-catie en ook wel wat afbras (tussen de dj en de discotheek) had hij ervoor gekozen om een bepaald feest op een andere locatie te laten doorgaan. Daarvoor hadden we dan de poster wat aangepast, om duidelijk te maken dat dat feest op een andere locatie doorging. Wat voor mij resulteerde in problemen met de eigenaar van die 1e discotheek. Dat resulteerde in een dreigement met grote geldboetes en als kleine vormgever is dat toch wel even schrikken, gelukkig is alles dan goed afgelopen!Met een andere klant had ik dan weer wat problemen omdat die mij elke dag vroeg of ik al wat had gemaakt, wat de druk nog wat meer vergrootte en dat vond ik zo irritant dat ik hem gevraagd om te stoppen met me op te jagen.

Het probleem was daarbij ook dat hij mij op voorhand betaalt had waardoor ik wel moest hard doorwerken om resultaat te tonen. Los van dit alles was het wel een zeer toffe opdracht om te doen.Meestal is het ook niet zo dat ik echt proble-men heb met klanten, maar ik word gewoon echt gek van de aanpassingen die ik soms moet maken in mijn werk. Bij sommige klanten blijft dit gewoon aanslepen, die aanpassingen.

Wie zijn je grote voorbeelden?

In de eerste plaats Party Harders, dit zijn mensen waar ik erg naar opkijk omdat ze zowat in dezelfde stijl als mij werken. Hun werk is wel wat vlakker, maar dat doet voor mij geen afbraak aan hoe goed die wel zijn. Wel moet ik zeggen dat Party Harders zo wat kunstiger is, ze zijn meer bezig met exposities en tentoon-stellingen en zo. Ik hoop dat dat iets is waar ik mij in de toekomst ook zal mee kunnen bezig

44V

oid

Ma

ga

zin

e

Musketon

houden, maar dat is wel iets dat ik zo weinig mogelijk zal proberen te forceren, dat is iets dat natuurlijk moet komen vind ik. Verder kijk ik op naar So_me van de Ed Banger crew. Ook vind ik Marko Djurdjevic (tekenaar bij Marvel Comics) het vermelden waard omdat hij vanuit zichzelf tekent, zonder referentiemateriaal en toch heb je de indruk dat wat hij tekent direct goed zit.

Is Musketon iets fulltime voor jou?

Tot een maand geleden was Musketon wel full-time voor mij. Nu moet ik het werk voor Mus-keton wat aan de kant leggen omdat de school nu ook weer begonnen is, en die opdrachten kan ik niet aan de kant laten liggen. Daarom las ik voor Musketon nu even een pauze in, ik stop er niet volledig mee maar ik neem gewoon voor een tijdje wat minder werk aan. Het is zo dat in de drukkere periodes voor Musketon, ik heel veel werk aannam en dan alles afwerkte, zodat mijn schoolwerk eigenlijk wat bleef lig-gen. Ik moest opdrachten waar je 7 weken de tijd voor kreeg, in 2 weken afwerken omdat ik het te druk had om te werken voor Musketon. Ik moet ook zeggen dat er periodes zijn dat ik heel hard werk, niet gaan slapen voor 2 uur en

dan toch opstaan om 8 uur om de hele dag les te gaan volgen. Dit zo soms weken aan een stuk.

Ben (of was je in het verleden) nog met an-dere dingen bezig buiten Musketon?

In het verleden heb nog 2 andere dingen gedaan, eerst Pimp my Shoes en later We Mas-turbate. Pimp my Shoes heb ik eerst gedaan, dat is ongeveer 4 jaar geleden. Ik werkte in een schoenenwinkel om wat bij te verdienen en dat was ook de periode dat ik veel met graffiti bezig was. In die tijd waren die slip-on schoenen van Vans zeer populair en ik stelde mijn baas voor om daarop te gaan schilderen. Dit is dan ook zeer snel in de krant gekomen, en ik heb er dan ook 1 grote opdracht aan overgehouden, namelijk voor een bedrijf die naar een beurs in Spanje ging heb ik 25 paar identieke schoenen moeten maken. Na ongeveer een jaar had ik het zowat gehad met Pimp my Shoes omdat het telkens hetzelfde was dat ik moest doen. Daarna ben ik met We Masturbate, de voornamelijkste bedoeling was eigenlijk om het taboe rond masturbatie bij meisjes te doorbreken. Dit werd door Murielle Scherre opgepikt en daardoor zijn we op tv gekomen, en zo is de bal echt aan

Vo

id M

ag

az

ine

45

Musketon

het rollen gegaan. Het moment dat we met het concept naar Netlog getrokken zijn is dit enorm gegroeid in populariteit. Na goed een jaar (en een hele hoop verkochte t-shirts) hebben we het concept verkocht voor een goeie 3000 euro omdat het teveel tijd van me vergde, op dat mo-ment heb ik ook mijn vriendin leren kennen en die vond dat wel wat raar dat ik daarmee bezig was. En de zin om ermee door te doen was ook een beetje weg omdat ik op het einde vooral opdrachten voor Musketon begon te krijgen. Het is ook zo dat alles een beetje groeit uit wat ik voorheen deed, pimp my shows is we mastur-bate geworden, we masturbatie werd musketon en wat de toekomst brengt weet ik nog niet. We zien wel wat eruit volgt.

Waar wil je met Musketon naar toe in de toekomst?

Dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb de afgelopen maanden heel hard gewerkt en ik vind het voor een stuk wel zeer ondankbaar. Want je krijgt een opdracht, je maakt dat, moet het daarna 100 keer aanpassen en dan is het nog niet goed. Dat is zo’n hoog stressgehalte, ik weet niet of ik het voor de rest van mijn leven zou kunnen. Daarbij komt dan ook nog dat ik door de stress

niet echt te genieten was die periode. Het is dat (leven met veel stress en superhard werken) of in u hokje blijven zitten en later nooit echt in de grafische wereld terecht komen of niet rondko-men met wat je maar doet. Ik probeer nu voor mezelf de toekomst te verzekeren zodat ik niet ergens zal moeten gaan werken tegen mijn zin en “grafisch ontwerp” in mijn vrije tijd doen.

Zijn er nog zaken die je aan de wereld wilt meedelen?

Ik zou zeggen dat iedereen moet proberen naar school te blijven gaan, niet aan de drugs moet gaan zitten en mij vooral niet nadoen, al is het met collage of maak je voor mijn part kunst met kak blijf gewoon je ding doen als het aanslaat bij het grote publiek. Ook vind ik dat je niemand anders moet nadoen, in het begin is dat geen probleem, zolang je het maar voor jezelf houdt. Ik vind gewoon dat als je talent hebt je hard moet blijven doorwerken en niet zomaar na een week of als het even niet lukt moet opgeven. Gedraag u naar 2010 en werk hard, dat wil ik de wereld meedelen!

46V

oid

Ma

ga

zin

e

1•Waar ben je momenteel mee bezig?

Vandaag is de closing night van mijn laaste tentoonstelling, in de Espace Ladda. We heb-ben een beetje van alles gedaan. Ik heb de posters gemaakt voor aan de ruit te hangen, en ik ben de Gentuza motorcycle club begonnen. Peter Derks is lid, en veel verschillende mensen. Het is een zeer spontaan en heterogene groep. We hebben een kerel van Mexico die een dokter is, en iemand van Paraguay die in een fabriek werkt, nog een kerel die muziek maakt

en hij verzameld oude brommers van in de jaren 50’. Er zit ook een journaliste bij, een beetje van alles. En dan de Gentuza ontwerpers Jens, Dries en ik. We hebben niet echt een plan of manifest, ik heb een brommer en ik vind het gewoon een leuk imago van een motorcylce club. Dus zijn we die gewoon begonnen. En het is heel gemakkelijk, een logo ontwerpen en naar china sturen om patches van te maken. Je moet enkel wat mensen kunnen overtuigen, want als je dat alleen doet krijg je niet zoveel succes. Maar met een stuk of vijf man en dezelfde patch, dan krijg je wel iets. Het was een soort experiment, we hebben ook t-shirts laten drukken en die patches. Het is de bedoeling het logo wat te verspreiden en er iets mee te doen.Ook in het kader van Espace Ladda heb ik een installatie gemaakt, waar je moet binnenlopen in een donkere kamer. Het grote thema van die tentoonstelling is delen, en ik wou mensen licht laten delen. Als je de kamer binnenloopt met je aansteker, hoe meer mensen er binnenlopen hoe meer je ziet. Kheb die kamer ook samen met vrienden gemaakt, dat is een groot deel van mijn proces gewoon samen met mensen werken. Bijna alles wat ik doe probeer ik met mensen te delen, je hebt een kunstwerk samen gemaakt en dat smeed een band.Nu is het gedaan met Espace Ladda, met de motorcycle club gaan we wachten tot het wat beter weer is. Het is de bedoeling in de toekomst nog wat de doen, wat reizen ofzo naar holland of antwerpen... wat merchandising doen. Ik zou ook brommers willen verzamelen om dan te custom-izen, daar ga ik me in de toekomst wat mee bezig houden, een grafische hobby. Het is een leuke manier om je werk te laten zien, onderweg naar overal. In de nabije toekomst heb ik een tentoonstelling in een theaterzaal aan de Dampoort, het Scala theater. Topo expo, maar with all his friends.

Two Questions

2•Wat doe je dan in je vrije tijd?

Ik heb er niet veel, Topo is een beetje mijn job aan het worden en dat is de hele dag he. Voor derest een beetje drinken, op restaurant gaan. Gewoon buitenshuis gaan want ik woon in mijn atelier. Nu is werken nieuwe pro-jecten zoeken en mijn vrije tijd is aan projecten werken waar ik geen geld voor krijg. Het is leuk om aan een project te werken, werk is leuk als je je werk echt kan doen. Je kan alles doen wat je wilt, je moet gewoon durven en geloven. Het is gemakkelijker om te volgen en een gewone job te doen, niet dat ik zeg dat ik zo origineel ben maar ik doe wat ik wil doen.

Vo

id M

ag

az

ine

47

thank you come again!