VERSLAG VAN ONZE VIERDAAGSE REIS NAAR FRANS-VLAANDEREN

Van dinsdag 6 t.e.m. vrijdag 9 september

Dinsdag 6 september : Geleide Stadwandeling door Rijsel en een kort bezoek

aan de Kasselberg

Zoals gewoonlijk stond

iedereen, nu om 6.45 uur –

en dit is vroeg – goedge-

mutst klaar om de

geplande vierdaagse te

starten.

In de bus wenst Herman

ons het beste toe en

verwittigt ons dat we onze

gids Jozef de Brabander gaan

ophalen in Kortrijk.

Zo gezegd, zo gedaan; wij

horen dan van deze man

waar hij woont, wat mij

onmiddellijk doet denken :

dat is een “ grensgeval”.

Hij doet dan ook de

chauffeur sluipwegen

nemen om controles te

vermijden en vertelt

ondertussen alles over

smokkelpraktijken.

Ja…?!Maar dan : zelden een zo

ervaren en gedocumenteerde

man gezien en gehoord.

Fantastische rondleiding tot in de fijnste details in Rijsel. Niets lijkt hem onbekend en bovendien

blijkt hij een goede fysiek te hebben.

In Cassel loodst hij ons nog even

de berg op om Maarschalk Foch op

zijn paard te zien. “De vier poten

op de grond, dus thuis gestorven”

leren we. Daarna hebben we nog

wel recht op een frisse pint.

We rijden dan verder naar St Omer

waar hotel Le Bretagne

ons de gelegenheid

biedt om gezellig te

eten en te slapen. Na

een verkwikkende

nacht gaan we

beginnen aan een

verdere “DRIEdaagse”.

Luc Van Echelpoel

Woensdag 7 september : Bezoek aan La Coupole -Rondvaart door de

Audimaroispolders en geleide stadswandeling door St-Omer

Na een gezellige avond en een

deugddoende eerste overnach-

ting zijn we de 2e dag mistig

maar veelbelovend ingegaan op

de weg naar “ La Coupole “.

Van het futuristische Rijsel( na 4

jaar metamorfosen ) zetten wij

een stap in het verleden.

De “ Deutche puntklichheid “ van

Hitler en trawanten dachten in 2 jaar

betongieten en jaren voorbereiding

Engeland te bedwingen met de

vergeldingswapens V1 & V2 maar

moesten onderdoen voor het

geallieerde vernuft en hun “ Toy Boys

“ bombardementen.

De “ zwarte “ aannemers hadden zich aan al

deze constructies verrijkt maar ze waren ten

dode opgeschreven.

De Moffen moesten

zich dan maar bij nacht

in de bossen

verschansen om hun

V1’s & V2’s op

Engeland en België te

richten nadat wij reeds

waren bevrijd, voor de

oudsten onder ons een

kwade herinnering ,

voor de jongsten “

geschiedenis “

Na het interessante bezoek

mochten wij “ draadloos “ gaan

genieten “ Au Bon Accueil “ van

spek en bonen ( cassoulet ) en

daarna een uurtje genieten van de

prachtige omgeving in een

geruisloze vaartuig van lokaal

fabricaat.

De HST-lijn naar Zuid-

Europa deelt de moerassen

met 700 km kanalen in

twee delen , Clair-Marais

voor de groentetelers en

het natuurdeel voor een

aangename woonomgeving

voor levensgenieters.

Ten slotte vertoonde St-Omer

ons nog menige schatten in

architectuur, gotiek ,grandioos

orgel en wood-be Rubens

met als toemaatje een

mooie plantentuin en

een drankje alvorens “

Le Bretagne” terug te

vinden.

Wat een mooie laat

zomerse dag !

Paul Stockmans

Donderdag 8 september : Geleide stadswandeling door Boulogne-sur-Mer-

Bezoek aan NAUSICAA- RondRit langs de Côte d’opale.

We hebben de derde dag van onze

vierdaagse uitstap naar Noord Frankrijk

weeral zonder problemen afgewerkt, en

dit door Luc onze chauffeur die nogmaals

bewezen heeft dat hij uiterst secuur met

zijn bus kan maneuvreren, ook zonder de

kabels er af te rijden, en natuurlijk ook

door de vakkundige uitleg van onze

professionele gids, excuseer…onze reis-

be-ge-lei-der.

Wij zijn stipt vertrokken via de N42,

excuseer… de D942 naar Boulogne door

een mooi golvend landschap. Daar

hebben wij eerst de oude stad bezocht

en we hebben die doorkruist in de

voetsporen van onze Romeinse

voorvaderen. We hebben ook gezien

dat ze daar een mooie kathedraal,

excuseer…een mooie basiliek hebben,

die binnenin wel een likje verf zou

kunnen verdragen.

Dan zijn we naar

het nieuwere

Boulogne sur Mer

gereden voor onze

lunch. Maar visje

eten… eerst visje

kijken!

Nausicaä biedt een

bijzonder boeiend

en leerrijk

spektakel, dat moet

gezegd worden.

Dan de straat oversteken voor een stevige streekmaaltijd met vis uit de zee en groentjes uit de

Marais.

Daarna koers naar Cap

Gris Nez, maar eerst

onderweg nog een

verrassing: het graf van

John Mc Craig, de

frontarts die ons dat

sublieme gedicht “In

Flanders Fields the

Poppies grow” geschonken

heeft.

Wie van ons wist dat hij

daar begraven ligt?

Meteen werden wij ook nog

eens herinnerd aan die

absurde slachtpartij van

honderd jaar geleden.

En dan naar Cap Gris Nez. Wat

hebben wij daar geleerd? Dat Cap

Gris Nez 50 m hoog is en

overwegend grijs, en dat Cap Blanc

Nez nog 80m hoger is en

overwegend wit; maar vooral dat

het zeer gevaarlijk is om op de

rand van deze kliffen te lopen,

want als je eraf valt ben je

morsdood en dat willen wij op onze

leeftijd niet meer meemaken. We zijn

er dan ook op een veilige afstand

voorbij gereden.

Dan zijn wij richting Calais gereden,

waar wij het gat gezien hebben waarin

de Eurostar enkele keren per dag

verdwijnt. Wat ons vooral opviel was

de gelijkenis van het landschap met

dat in sommige plaatsen in Polen in de

veertiger jaren: prikkeldraad alom!

Tegen dan was het tijd om

terug te keren naar St

Omer via een autostrade

waarvan we nu nog niet

weten of we (Marcel Cars

natuurlijk) daar geen

péage moesten betalen,

zoals De Gaulle het wilde,

of wel péage betalen, zoals Hollande

het graag heeft.

In het hotel wachtte ons weeral een

stevige maaltijd, maar we konden die

best gebruiken, want we hadden nog

twee uren zwoegen voor de boeg.

Geestelijke arbeid noemt men dat!

Ziezo beste vrienden en vriendinnen mijn

postkaart is vol en ik zal er dus maar mee

stoppen.

P.S. Nog heel veel zonnige groeten uit “La

Douce France”.

Erik Mostaert

DE QUIZ

Verslag van vrijdag 9 september : Geleide stadswandeling door Arras –

Bezoek aan het museum La Piscine

Op de laatste dag van onze

vierdaagse reis werden we

verzocht wat vroeger uit de

veren te kruipen om zeker

op tijd te vertrekken, nadat

eerst nog de obligatoire

groepsfoto genomen werd

als eeuwig aandenken.

Vervolgens werd, na een laatste volkstelling, het

startsein gegeven: “en route, adieu Saint Omer”

en op naar Arras, hoofdplaats van het

departement Pas de Calais, terwijl Erik onze

geesten opfriste met de belevenissen van de

vorige dag.

Vlot bereikten we Arras, het historische

woongebied van de “Atrebaten”, vandaar de

oorspronkelijke Vlaamse naam: Atrecht voor de stad en Artesië voor de streek, later op initiatief

van koning Louis XIV verfranst tot Arras en Artois.

De stad is helemaal ondergraven met kelders en

tunnels – “les bouves” – deels voor het winnen van

steen voor hun gebouwen. In de wereldoorlog

werden die uitgravingen nog uitgebreid door

soldaten, voornamelijk Nieuw-Zeelanders, maar dat

gedeelte noemt men “les carrieres”.

Onze rondwandeling startte op “la grande place”, de

grote markt, met rondom allemaal gelijkaardige

gebouwen met klokgevels en galerijen.

Arras verwierf sinds de middeleeuwen driemaal grote

rijkdom, een eerste maal met de opkomst van de

textielnijverheid, een tweede maal met de

vervaardiging van tapijten – de

Arrazi – en een derde maal,

begin 16de eeuw, met graan.

Het is voornamelijk in die

laatste periode dat de stenen

gebouwen werden opgetrokken

met steen uit les bouves.

Van de grote markt

wandelden we naar de

kleine markt met het

prachtige “Hotel de Ville”,

stadhuis en Belfort.

Deze plaats werd na W.O.II

herdoopt tot “Place des

Héros” als eerbetoon aan de

gefusilleerde weerstanders..

Dan wandelden we naar de

imposante kathedraal,

“eglise de Notre Dame d’Assumption et de St Vaast” met daarnaast de enorm grote

abdijgebouwen. St Vaast, de eerste Bisschop, was de catechist van Clovis.

Clovis, ons welbekend, was een echte

man, want die luisterde naar zijn

vrouw, Clothilde, toen ze hem zei dat

hij zich moest laten dopen tot het

Christendom, wat hij ook gedaan

heeft.

Verder gingen we langs het huis van

Robespierre tot op de “Place du

Théatre” waar tijdens de revolutie van

1789 de Gilliotine stond

opgesteld om een paar honderd

minder fortuinlijke “citoyens”

terecht te stellen. De ontwerper

was monsieur Gilliotin, de lijfarts

van koning Louis XVI, welke

laatste als eerste met een

Gilliotine werd onthoofd.

Tenslotte bezochten we het voormalige klooster van

de Jezuïeten, nu een hotel met een zeer mooi

restaurant waar we even mochten binnenkijken om

dan onze wandeling te eindigen in restaurant

Comptoir des Halles voor de lunch.

Terug in de autobus, reden we naar

Roubaix waar we als laatste activiteit

het museum “La Piscine” bezochten,

waarna de tocht huiswaarts werd

ingezet na eerst onze reisbegeleider,

Jozef De Brabander, te hebben afgezet

in Kortrijk, met dank voor de fijne

begeleiding en de vele “ware histories”

zoals onder andere hierboven

beschreven.

Dankbaar voor de veilige

thuiskomst en de vele mooie

herinneringen namen we

afscheid van elkaar.

Carl De Boo

Fotografie : Roland De Burchgrave & Herman Stevens