MARTIJN

VERBORGEN WERKLOOSHEIDMomenteel werk ik achter mijn laptop in Zuid-Afrika. Ik ben hier om lezingen te geven over technologie en de toekomst van werk. In Zuid-Afrika verschilt het officiële werkloosheidscijfer nogal van de werkelijkheid. Van de cfo’s tot en met de taxichauffeur die ik hier spreek, iedereen is het erover eens dat de werkloosheid hier minstens 40 procent is. In de krant lees ik dat de overheid in Zuid-Afrika wil proberen om 95.000 nieuwe banen te creëren. Ik geloof daar niet in, in het creëren van banen. Er is werk of er is geen werk. En daar ligt het probleem: het is er niet. Zelfs als je je fantasie gebruikt, is er sprake van een enorme mismatch tussen vraag en aanbod van werk.

VERBORGEN WERKLOOSHEIDVorige week, in Nederland, sprak ik een aantal hoge ambtenaren over hetzelfde vraagstuk. Zoals minister Asscher een tijdje geleden terecht benoemde, bedreigen automatisering en robotisering onze werkgelegenheid. Beter gezegd (en ik weet niet of hij dat woord ex-pres wegliet) de huidige werkgelegenheid. Volgens mij slaan de fel-le discussies tussen werkgevers en vakbonden de plank faliekant mis, bekeken in het licht van de langzaam zichtbaar wordende verborgen werkloosheid in ons land; er zijn ontzettend veel men-sen bezig met taakjes en baantjes die eigenlijk al overbodig zijn. Denk aan de gemeenteambtenaren die paspoorten uitgeven aan het loket, terwijl dat inmiddels natuurlijk allang veel makkelijker, sneller en goedkoper kan, vanuit een centraal afstuurpunt. Er wordt onwaarschijnlijk veel onnodig werk gedaan, waar we wel met zijn allen voor betalen, maar waarvoor inmiddels technisch gezien elke logica ontbreekt …

TRANSFORMATIESEr is een transitie gaande in de wereld van werk die zijn weerga niet kent. Het boekje van Bas van de Haterd, ‘10 banen die ver-dwijnen & 10 banen die verschijnen’, illustreert dit op enigszins ludieke wijze (Hebben we straks echt city-farmers?! En geen belas-tingconsulenten meer?), maar het is wel de realiteit.Ik mis – zowel bij werkgevers als bij de overheid – visie en leider-schap op dit vlak. Er vinden momenteel achterhoedegevechten plaats over zaken die er in het licht van deze transformaties totaal niet toe doen! Oké, wel degelijk voor de man op de werkvloer – en ik gun uiteraard iedereen zijn illusie van zekerheid – maar het is schone schijn, het is kortetermijndenken; net lang genoeg voor politici om te kunnen scoren voor de volgende verkiezingen.

AARDGASHet lijkt erop dat we het financiële veiligheidsnet van aardgasbaten langzaam gaan kwijtraken. Dat is heel griezelig, dat begrijp ik best. Maar misschien is dit dan de eyeopener die ons dwingt om eindelijk eens écht te gaan innoveren op de arbeidsmarkt?

COLUMNMartijn Aslander is professioneel lifehacker en verbinder van

mensen, informatie en ideeën. Hij is een veelgevraagd spreker

op congressen, geeft advies aan overheid en bedrijfsleven en

is schrijver van het boek ‘Easycratie’. Zowel in zijn publicaties

als op het podium laat hij de ongekende mogelijkheden zien

van de huidige netwerksamenleving voor mens en arbeids-

markt. www.martijnaslander.nl

COLUMN

19