8/16/2019 vem -lratu

1/6

     Վ     է     մ

  հ  ա  մ  ա  հ  ա  յ  կ  ա  կ  ա  ն  հ  ա  ն  դ  ե  ս

  Ը  (  Ժ  Դ  )  տ  ա  ր  ի ,   թ  ի  վ

  1  (  5  3  )  հ  ո  ն  վ  ա  ր -  մ  ա  ր  տ ,   2  0  1  6

ԼՐԱՏՈՒ

Հասմկ Ա. ԵղիաարյանԲանաս. գիտ. թեկնած 

 

ԵՎՐՈՊԱՅԻ ՎԵՐՋԻՆ ՄԵԾ ՄՏԱԾՈՂԸ

Ուբերտո Էկոյի հիշատակին*

Բանալի բառեր - Ուբերտո Էկո, մջնադար, ոստո-դեռնի, ինտերտեքստուալություն, հեգնանք, ԶԼՄ, բեսթ-սելեր։

2016 թ. փետրվարի 19-ին  անքից հեռացավ իտա-լացի ականավոր փիլիսոփա, նշանագետ, գրականագետ,գրող Ուբերտո Էկոն՝ թողնելով բաաթիվ գիտականաշխատություններ, դասագրքեր, վեեր, հոդված ներ:Եվ չնայած նա ժաա նակի ոչ մայն անահայտնի, այլև

անակարդացվող, անատագրվող, անաքննարկ-վող, բաաթիվ րցա նակ ներ ստացած հեղինակներիցէր, մայն այսօր՝ նրա ահից հետո, փորձելով ափոփել նրա ժառանագությունը, սկսու ենք գիտակցել, թեորքան բաաան ու ծածավալ է այն: Ուբերտո Էկոյիգիտական աշխատությունների քանակը դժվար է հստակ նշել նաև այն ատճառով, որ դրանք բամցս լրա-

շակվել, երբե նաև թարգանվել են հեղինակի կողմց ու վերահրատարակվել:«Հետևել Ուբերտո Էկոյի անքին նշանակու է վերստեղծել ր երկրի շա-

կութային անքի մ կարևորագույն ասը»1,- նշու է իտալական “Corriere della sera”թերթի խբագրությունը, որի հետ Էկոն աշխատել է երկար տարիներ: Փորձենք Էկոյի

գործերի և անքի որոշ դրվագների մջոցով կարճ ճանաարհորդություն կատարելշակութային Իտալիայով:Այսես, Պիեոնտի շրջանի փոքրիկ քաղաք Ալեսանդրիայու 1932 թվականին

ծնված Ուբերտո Էկոյի անկությունն անցնու է ֆաշիստական քսանայակիթնոլորտու: Իր առաջին գրական րցանակը Էկոն ստացավ 1943 թվականին՝իտալացի դրոցականների հաար կաակերված “Ludi Juveniles” օլիիադայու՝«Ինչու՞ ետք է ռնել հանուն Մուսոլինիի և Իտալիայի անահ փառքի» վերնագրովշարադրության հաար: Այս տարիների հիշողություններին և ֆաշիմ քննադա-տությանը հեղինակը բամցս անդրադառնալու է իր գործերու:

Կրթաթոշակ ստանալով Թուրինի հաալսարանու՝ ուսանողական տարիների

*Ընդունվել է տագրության 10.03. 2016։

1 http://www.corriere.it/cultura/16_febbraio_20/morto-umberto-eco-6a6c8fac-d760-11e5-a4d1-c8704a1e2204.shtml

Page 1 of 6

8/16/2019 vem -lratu

2/6

ընթացքու հեղինակը անդաակցու է մ քանի մլիոն անդա ունեցող կաթոլիկերիտասարդական կաակերությանը՝ “GIAC”-ին, գրավու կարևոր աշտոն,սակայն ղեկավարության հետ ունեցած անհաաձայնությունները նրան ստիու ենհեռանալ կաակերությունից:

1954-ին Էկոն գրու է Թովա Աքվինացուն նվիրված ավարտական թե: Այսաշխատությունը որոշ առուով կանխորոշու է նրա հետագա գիտական և գրականգործունեության հիական ուղղություններից կը՝ մջնադարագիտությունը. «Միջ- նադարն ի առօրյան է»2,-  գրու է Էկոն «Գրառուեր «Վարդի անուն»-ի լու-սանցքներու» գրքույկու: Եվ ճակատագրի հեգնանքով հենց կաթոլիկ եկեղեցու այսհայրերից կի շնորհիվ է, որ նա հեռանու է քրիստոնեական հավատքից, դառնուաթեիստ. «Կարելի է ասել, որ նա՝ Թովա Աքվինացին, ինձ հրաշալի կերով բուժեցհավատքից»3: Սրա ասին է վկայու նաև նրա աշխարհիկ հուղարկավորանարարողությունը:

Այսուհանդերձ, Էկոն աստվածաբանության ծ գիտակ էր, մշտ էլ ահանուէր հարգանքը եկեղեցու նկատաբ և կարծու էր, որ այն ետք է անտարբեր չա,ավելին՝ ակտիվորեն ասնակցի երկրու կատարվող փոփոխությունների, բարո- յական խնդիրների քննարկանը: Չափաանց հետաքրքրական է այս առուով Էկոյիև կարդինալ Մարտինիի նաակագրությունը, ուր երկու տավորականները քննուեն մ շարք բարոյափիլիսոփայական խնդիրներ, կը՝ որես հոգևորական, յուսը՝աթեիստ: Կաթոլիկ լրատվամջոցներից կի հետ հարցարույցու, ի ատասխանայն ակնարկի, որ հաիվ թե նրան ներս թողնեն դրախտ, Էկոն կատակու է. « Եսճանաչու ե Աստծուն, նք կարդացել ենք նույն գրքերը, ու բացի այդ՝ ես սուրբԹովայի բարեկա ե … Մենք հին ընկերներ ենք, հո ինձ դրսու չե՞ն թողնի»4: 

Այսես, իրենց հետքը թողնելով, նրա հաար հետևու են ու երկու գաղա-փարախոսություն՝ ֆաշի ու կաթոլիկ հավատքը:

Հաալսարանից անմջաես հետո Էկոն սկսու է ակտիվորեն աս նակցել երկ-րի շակութային անքին, դրա ձևավորանն ու ուսուասիրությանը: Հաղթելովհաաատասխան րցույթու՝ նա ուտք է գործու հեռուստատեսություն: 1954-

1959 թվականներին աշխատու է RAI հեռուստաընկերության շակութային ծրագրերիբաժնու: Այսինքն՝ լուրջ ու բարձր գիտական-աստվածաբանական ասարեից հե-տո հայտնվու է անգվածային շակույթի կերտան կիակետու և նույնիսկ դառ- նու դրա ասնակիցը:

Վաթսունականներին հեռուստատեսությունը որոշիչ դեր էր խաղու ճաշակի ևհասարակական կարծիքի ձևավորան գործու: Փաստորեն, հեռուստատեսությանըև անգվածային լրատվամջոցներին (ԶԼՄ), որոնց նույնես հաճախ էր անդրա-դառնալու իր գրական ու գիտական գործերու (այդ թվու նաև վերջին՝ « Հաարրո վեու»), նա ծանոթ էր ներսից: Այս շարքից հետաքրքիր է «Մայք Բոնջոռնոյիֆենոնոլոգիան» (1961) էսսեն: Այս ոչ ծածավալ գրվածքը հեռուստատեսությանադեցության վերլուծության առաջին փորձերից էր, ընդ որու, արված դրա ծաղկ-

ան շրջանու՝ վաթսունականների սկբին: Իտալական հեռուստատեսության հի- նադիր ներից կի՝ հեռուստախաղերի ու վարճալի հաղորդուերի վարող Մ. Բոն-ջոռնոյի օրինակով Էկոն քննու և կնաբանու է ԶԼՄ-ների նոր իդեալի կառուցուու մտուը դեի մջակություն: « Որես իդեալ՝ հեռուստատեսությունը առաջարկուէ բացարձակաես մջակ արդու: …Միլիո նավոր արդկանց կուռք դարձած այսարդը (Մ. Բոնջոռնոն) իր հաջողությաբ արտական է նրան, որ հեռուստաէկրան- ների հաար իր ստեղծած կերարի ցանկացած գործողություն և ցանկացած բառ

2 http://www.epubbud.com/read.php?g=QZSX5QYA&p=663 Umberto Eco veniva dall’azione cattolica e lo chiamavano “comunista”/http://www.farodiroma.it/2016/02/20/e-morto-umberto-eco-il-piu-grande-semiologo-italiano-scrittore-di-grande-successo-ave-va-militato-nellazione-cattolica-lo-emarginarono-chiamandolo-comunista/

4 La parabola di Umberto Eco, dall’Azione Cattolica ad un ateismo “inquieto”//http://it.aleteia.org/2016/02/23/la-parabola-di-umberto-eco-dallazione-cattolica-ad-un-ateismo-inquieto/

Page 2 of 6

8/16/2019 vem -lratu

3/6

     Վ     է     մ

  հ  ա  մ  ա  հ  ա  յ  կ  ա  կ  ա  ն  հ  ա  ն  դ  ե  ս

  Ը  (  Ժ  Դ  )  տ  ա  ր  ի ,   թ  ի  վ

  1  (  5  3  )  հ  ո  ն  վ  ա  ր -  մ  ա  ր  տ ,   2  0  1  6

 ներծծված են բացարձակ մջակությաբ»5:Ինչես նկատու է Էկոյի կոլեգաներից կը, նա նույն կրքով գրու էր թե՛ Թովա

Աքվինացու, թե՛ Մայք Բոնջոռնոյի, թե՛ բարձր գրականության և թե՛ կոմքսների ա-սին: « Բարձրի» և « ցածրի» հաադրությունը մշտ ներկա է լինելու նրա և՛ գիտական,և՛ գրական անքու:

1962 թվականին լույս է տեսնու Ու. Էկոյի «Բաց ստեղծագործություն» աշխատու-թյունը, որը, ի արանս հեղինակի, ծ արձագանք է ստանու ոչ մայն Իտալիայու,այլև նրա սահաններից դուրս: Այստեղ գեղարվեստական ստեղծագործությունըդիտվու է որես ի սկբանե ոչ մա նշանակ հաղորդագրություն, որի ընթերցողըկա կատարողը դառնու է դրա հաահեղինակը: Իր դրույթները ներկայացնելու ևառավել ատչելի դարձնելու հաար Էկոն օրինակներ է բերու ոչ մայն գեղարվեստի,գրականության ու երաժշտության բնագավառներից, այլև դիու է տեղեկատվությանտեսությանը, հեռուստատեսությանը, կինոյին, աթեատիկա յին: Երեսնայա գիտ նա-կանի այս ոչ ավանդական ոտեցուը մա նշա նակ չի ընդունվու ակադեմականշրջա նակներու: Դրա վերաբերյալ իտալացի գրաքննադատներից կն ասու է.«Ասացեք այդ երիտասարդին, որ նա այնես է բացու և փակու ստեղծագործությունը,ասես դա մջանցք է, քարտի կա էլ ձախերի կառավարության խաղ»6:

1963-ին Էկոն մ քանի գաղափարակիցների հետ սկիբ է դնու գրական “Gruppo63” խբին: Այդ տարիներին նեոռեալիմ ոետիկան արդեն սառել էր իրեն: Մյուսկողմց, Իտալիան տնտեսական արթոնք էր արու: Խբի նատակը նոր այ-աններու Իտալիայի շակութային բարեփոխու էր, գրականությանը թարություն,արտահայտչականություն հաղորդելը, սխեաներից, կրկնվող թեաներից ձերբա-ատելը: Խուբը երկար անք չունեցավ, սակայն որոշակի թարություն հաղորդեցԻտալիայի շակութային անքին և օգնեց բացահայտելու նոր անուններ գրակա- նության և գրականագիտության ջ:

Ինչես արդեն նշվեց Էկոյի ավանդը ծ է հուանիտար մ շարք գիտություն- ներու: Թերևս առանձին հիշատակության են արժանի Էկոյի՝ նշանագիտությանը նվիրված աշխատությունները, ինչես օրինակ՝ «Բացակայո կառույց» (1968), «Lec-

tor in Fabula» (1979)՝ «Մեկնաբանության սահմանները» (1990), «Լեզվի նշանագի-տությունն ու փիլիսոփայությունը» (1984), «Տրակտատ ընդհանուր նշանագիտու-թյան մասին» (1984) և այլն: Ուբերտո Էկոն դասավանդել է մ շարք հաալսա-րաններու, 1975-ին դարձել Բոլոնիայի հաալսարանի նշանագիտության աբիոնիղեկավարը:

1960-ականներից Ու. Էկոն հաագործակցել է իտալական առաջատար օրաթեր-թերի, ասագրերի և այլ արբերականների հետ՝ «L’Espresso», «La Repubblica», «Corrieredella Sera», «La Stampa», “Sera”, «Il Giorno»: Հետագայու նրա՝ աուլու լույս տեսածհոդվածների մ ասը հրատարակվու է «Միներվայի տուփիկը» («Bustina di Minerva»)հաանուն հոդվածաշարի վերնագրով գրքու: Դժվար է գտնել որևէ կարևոր իրա-դարձություն կա խնդիր, որին հեղինակն անդրադարձած չլինի: Որես իսկական

տավորական՝ նա անտարբեր չէր մջագային բեահարթակու կա Իտալիայուտեղի ունեցող իրադարձությունների նկատաբ, լիներ դա Խորհրդային Միությանփլուուը, ֆաշիմ արտահայտությունները ր օրերու, Բալկանյան ատերա- ները, ներգաղթն ու արտագաղթը, թե Բեռլուսկոնիի՝ ըստ Էկոյի՝ կործանարար կա-ռավարությունը: Իսկ երբե էլ Էկոն անդրադառնու էր անօրյա անքի դրվագնե-րի: Այս գրվածքները տարբերվու են մ կողմց խիստ և տրաաբանական կառուց-ված քով, սեղությաբ, դիուկ երակացություններով, յուս կողմց՝ ատկերավորօրի նակներով և նուրբ հուորով, որոնք աահովու են դրանց ընթեռնելիությունըընթերցողների լայն շրջանակի հաար7:

5 Fenomenologia di Mike Buongiorno/ 1963 Arnoldo Mondadori Editore S.p.A., Milano p. 19.

6 http://www.umbertoeco.it/CV/Il%20Gruppo%2063,%20quarant%27annin%20dopo.pdf 7 Այս գրվածքների մ փոքր ասը ոտ աագայու լույս կընծայվի «Անտարես» հրատարակչության

      Լ      Ր      Ա      Տ      Ո      Ւ

Page 3 of 6

8/16/2019 vem -lratu

4/6

Այսիսով, Ուբերտո Էկոյի անքն ու ստեղծագործությունը աբողջացնու ենԻտալիայի վերջին տասնայակների ատկերը՝ ֆաշիստական Իտալիա, հետա-տերայան Իտալիա, կաթոլիկ Իտալիա, ձախակող յան ների Իտալիա (Էկոն տար-վու է ձախակողյան հայացքներով, սակայն որոշակի հիասթափություն արու«Պրահայի գարնան» իրադար ձություն ներից հետո, որոնց ասին ակնարկու է նաև«Վարդի անունը» վեու), Սան Ռեոյի և Մայք Բոնջոռնոյի Իտալիա, ԲեռլուսկոնիիԻտալիա: Այս անը փաստագրված է Էկոյի հիշողություններով, հոդվածներով, գի-տական ու գրական գործերով: Սա նան է Էկոյի գրքերից կի՝ «Թագուհի Լոանայիառեղծվածային կրակը» վեի հերոսի ատությանը, որը կորցրած հիշողությունըփորձու է վերականգնել ընդհանուր հիշողության օգ նությաբ՝ թերթերի, գրքերի,կոմքսների, բացիկների մջոցով:

«Նրա հետ շակույթը դարձավ բեսթսելեր»,- գրու է “La Stampa” թերթը: Այսմաձուլումց, սակայն, կարծու ենք, շահեցին թե՛ կը, թե՛ յուսը: Էկոն փորձեցոտեցնել բարձր շակույթը անգվածայինին, որը նույնես սիրու էր. «Զանգվա-ծային շակույթը հասկանալու հաար ետք է սիրել այն»8,-  ասու էր նա: Մյուսկողմց, Էկոն հաոված էր, որ գիտական աշխատությունները նույնես կարող ենև ետք է գրվեն այնես, որ ընթերցողը դրանք կարդա դետեկտիվի նան: Էկոն նան կոչ է անու նաև մ շարք երկրներու ծ ժողովրդականություն վայելող«Ինչես գրել ավարտական թե» (1977) գրքու, ուր հեղինակը մ շարք գործնականխորհուրդների մջոցով փորձու է ուղղություն տալ ուսանողին:

Իսկ գիտականը գրականին, բարձր գրականությունը բեսթսելերին ոտեցնելուգործու գալի դեր խաղաց նրա «Վարդի անունը» վեը, որ ետք է վերջնականաեսհաստատեր Էկոյի տեղը ոչ մայն գիտական, այլև գրական աշխարհու: Գիրքը լույսէ տեսնու ծ գաղափարների այրաուտին, բուռն ավանգարդիստական շրջանիցհետո՝ 1980 թվականին: Այս ոստոդեռնիստական վեն իր բաաշերտ կառուց-վածքով, որն էլ աահովու էր ընթերցողների լայն շրջանակ, անմջաես դառնուէ բեսթսելեր: Էկոն աացուցու է, որ լավ գրված լուրջ վեն էլ կարող է լինելկարդացվող՝ սառողական հասարակության ջ: Վեի հրատարակությունից որոշ

ժաանակ անց «Գրառուեր «Վարդի անունի» լուսանցքներու» գրքույկու հեղի- նակը նկարագրու է վեը գրելու ընթացքը, բացահայտու դրա ստեղծան խա- նիմ որոշ գաղտնիքներ՝ ընթերցողին տալով ուղղություն, իսկ ավելի հաճախ,իհարկե, մտուավոր, մայն ակնարկու է՝ երակացությունը թողնելով վերջինիս:Այս վեու կարծես տեղ են գտնու և նյութականանու Էկոյի գրեթե բոլոր հիա-կան գիտական հետաքրքրությունները՝ մջնադարը, նշանագիտությունը, փիլիսո-փայությունը, ատությունը, աստվածաբանությունը: Ու չնայած հատկաես վերջինշրջա նու Էկոն հաճախ էր կրկնու, որ «Վարդի անունն» իր անավատ վեն է,թվու է, թե մ ահ ոռանու էր կա ձևացնու, որ ոռացել է, որ, ինչես ինքն է սովորեցնու, այդ տեքստն արդեն վաղուց արու է իր անքով, և նույնիսկհեղինակի գնահատականը չի կարող փոխել դրա ատվավոր տեղը քսաներորդ

դարի գրականության ջ: Հուրախություն հայ ընթերցողի՝ վերջերս «Վարդիա նունը» լույս տեսավ նաև հայերեն՝ Զ.Բոյաջյանի թարգանությաբ և կնություն- ներով:

Առաջին վեին հետևեց ութսունականների Իտալիան ատկերող «Ֆուկոյիճոճանակը» (1988), որի կենտրոնական թեաներից է դավադրության տեսությունն ուդրա ծաղրը: Սրան հետևու է տասնյոթերորդ դարը ատկերող «Նախորդ օրվակղին» վեը (1994): «Բաուդոլինո» (2000) վեը, որու Էկոն ակնհայտ հաճույքով նորից անդրադառնու է մջնադարին, կարող է հետաքրքիր լինել հատկաես հայընթերցողին, քանի որ այնտեղ կա նաև հայագի հերոս: Քննելով մջնադարը՝ Էկոն

կողմց՝ հայերենով։

8 http://www.lastampa.it/2016/02/20/cultura/addio-a-umberto-eco-con-lui-la-cultura-divent-best-seller-UwlI8mAdbluPd6mx8Gv4CN/pagina.html

Page 4 of 6

8/16/2019 vem -lratu

5/6

     Վ     է     մ

  հ  ա  մ  ա  հ  ա  յ  կ  ա  կ  ա  ն  հ  ա  ն  դ  ե  ս

  Ը  (  Ժ  Դ  )  տ  ա  ր  ի ,   թ  ի  վ

  1  (  5  3  )  հ  ո  ն  վ  ա  ր -  մ  ա  ր  տ ,   2  0  1  6

հրավիրու է տորելու նրա շուրջ, թե ինչես և ու կողմց է կերտվուատությունը:

Ինչես արդեն նշեցինք՝ «Լոանա թագուհու առեղծվածային կրակը» (2004) վե-ու հիական թեաներից է հիշողությունը: «Պրահայի գերեանոցը» (2010) վե-ու Էկոն գործողությունների վայր է դարձնու իր սիրելի Փարիը, իսկ հիականթեաներից կը՝ հակասեականությունը: Վեու հանդիու ենք նաև տասնին- ներորդ դարավերջի և քսա ներորդ դարասկբի մ շարք ատական կերարների:Հակասեակա նության օրինակով նա ընթերցողի ուշադրությանն է ներկայացնու«թշնաու» կերարը ատության ջ: Այս խնդրին է նվիրված նաև Էկոյի «Ստեղծելթշնաուն» (2008) գրվածքը, որի շատ դրույթներ տեղ են գտնու վեու: Մեկ տարիառաջ լույս է տեսել Էկոյի վերջին՝ «Հաար րո» (2015) վեը, որը փոքր-ինչ տար-բերվու է յուսներից իր անհաատ փոքր ծավալով և նախորդ վեերի հաատսյուժեի արությաբ: Այստեղ հերոսները հրատարակչության աշխատակիցներ են,բոլորն էլ՝ անհաջողակ, որոնք աշխատու են մ թերթի վրա, որը երբեք լույս չիտեսնի: Խոսքը իննսունականների ասին է, սակայն այստեղ էլ կարելի է ճանաչելհեղինակի սիրելի թեաները՝ ատություն, ԶԼՄ-ներ, դավադրության տեսությունև այլն:

Այս բոլոր վեերին մավորու են ոստոդեռնիմն հատուկ խաղն ու հեգ- նանքը, ատության վերաիաստավորան փորձը, ինտերտեքստուալությունը,դրանց ծ ասու առկա դետեկտիվային տարրը: Ինչես Էկոն նշու է «Գրառուեր«Վարդի անունի» լուսանցքներու»-ու, ինքը ցանկանու է, որ կարդալով ու ճա նա-չելով հեղինակի կողմց թողած նշան ներն ու ակնարկությունները՝ ընթերցողըվարճանա: Այս վեերն ասես հիերտեքստ լինեն, որ տալիս են բաաթիվ հղու- ներ և ստիու ընթերցողին անդրադառնալ, ընթերցել կա վերընթերցել այլ տեքս-տեր, որոնք ակնարկու է հեղինակը: Ինչես և ենթադրու է ոստոդեռ նիստականգրականությունը, դրանք տալիս են բաաթիվ կնաբա նությունների հնարա-վորություն:

«Ընթերցողի դերը», - Lector in Fabula», (1985) աշխատության լրաշակված տար-

բերակու (որու ասաբ ներառված է նաև «Բաց ստեղծագործությունը») Էկոնվերլուծու է հեղինակի, տեքստի և ընթերցողի հարաբերությունները՝ առաջ քաշելովիդեալական ընթերողի (Lettore modello) գաղափարը, որը ենթադրու է ոչ թեկոնկրետ ընթերցողի, այլ տեքստի ընկալանը բավարարելու հաար անհրաժեշտ«այանների աբողջություն», և որին նկատի ունի յուրաքանչյուր հեղինակ տեքստգրելիս: Ի տարբերություն սովորական ընթերցողի՝ այս իդեալական ընթերցողըտեքստն ընկալու է խորաես և հնարավորինս ոտ նրան, թե ինչես է դա ատ-կերացրել հեղինակը: Այլ առիթներով Էկոն նշու է, որ տեքստ գրելով՝ առաջին հեր-թին ձևավորու ես այն ընթերցողին, որին ցանկանու ես տեսնել քո տեքստն ըն-թերցելիս: Այսես, իր վեերի, հոդվածների և գիտական աշխատությունների մջո-ցով Էկոն ցանկանու էր կերտել ուշադիր, րտող, կ կնաբանությաբ չբավա-

րարվող, ատության դա սերը չոռացող, հեղինակի խաղին ակտիվորեն աս նակ-ցող ընթերոցողի, որը գիտակցու է, որ գրքերը երկարացնու են ր անքը, ինչ-ես վկայու է Էկոյի խոհագրություններից կը:

Մշակույթն արդիականացրած կա բեսթսելեր դարձրած Էկոյի մտքը արանա-լի ճկուն էր, այն երբեք չկարծրացավ ու չկաղաարվեց: Նա ասես մշտ մ քայլառաջ էր ժաանակից: Էկոյի հիշողությունն ու գիտելիքները գրեթե առասելականեն թվու, իսկ դրանք կիրառելու և հաադրելու ունակությունը՝ բացառիկ: Նա եր-բե նանվու է բորխեսյան իաստունի, որը կախարդական կերով գիտի անինչ և մշտ ունի ատասխաններ, իսկ նրա խորաանկ ժիտը դեռ երկար է ուղեկ-ցելու գրական ու գիտական ճանաարհորդություններու:

      Լ      Ր      Ա      Տ      Ո      Ւ

Page 5 of 6

8/16/2019 vem -lratu

6/6

Հասկ Ա. Եիազարյան - 2010-ին աշտանել է ատենախո-սություն «Միջնադարի հայեցակարգը Ու. Էկոյի ստեղծագործությանջ (ըստ «Վարդի անունը» և «Բաուդոլինո» վեերի)» վերնագրով:Գիտական հետաքրքրությունների շրջանակը ներառու է իտալա-կան գրականությունը, լատինարիան գրականությունը, ոստ-

ոդեռնիը և այլն:

SummaryTHE LAST GREAT THINKER OF EUROPE

In memory of Umberto Eco

Hasmik A. Yeghiazaryan 

Key words: U.Eco, Middle Ages, postmodernism, intertextuality,irony, mass media, bestseller 

The article deals with the scientific and literary activity of the highly admiredItalian philosopher, linguist, medievalist and writer Umberto Eco who passedaway recently. His literary and scientific works discuss a large number of issuesthat include not only such disciplines as philosophy, history or aesthetics but alsomass media, comics, etc. The appearance of his books such as “The open work”,“The role of the reader, Lector in Fabula” or novels like “The Name of the Rose”,“The Foucault pendulum” marked a new era not only in the Italian but also inthe world postmodern literature and human sciences.

РезюмеПОСЛЕДНИЙ ВЕЛИКИЙ МЫСЛИТЕЛЬ ЕВРОПЫ

Памяти Умберто Эко

Асмик А. Егиазарян  

Ключевые слова, У.Эко, средневековье, постмодернизм,интертекстуальность, ирония, игра,СМИ, бестселлер

Статья посвящена научной и литературной деятельности всемирноизвестного философа, лингвиста и медиевиста Умберто Эко, недавно

ушедшего из жизни. В своих многочисленных работах он поднимал иисследовал актуальные проблемы не только философии, истории, эстетики,но и современных средств массовой информации, комиксов и т.п. Появлениеряда его произведений, таких как “Роль читателя”, “Открытое произведение”,романов “Имя розы”, “Маятник Фуко” ознаменавало новый этап не толькоитальянской, но и мировой постмодернисткой литературы и критики.

Page 6 of 6