Twisty Heart

Written by: baka_usagi (Jonnalyn Estacio Cabigting)

NOTE: Do not steal anything (like ideas, events, slang words etc.) in this book without the permission ofthe author.

Naranasan mo na bang magmahal ng patago..?..sa pinakamatalik mong kaibigan..?at kung kelan ka na ready ipagtapat sa kanya..saka naman sya nagmahal ng iba.Are you still willing to make a move and let her know how you feel....even if you can already feel the REJECTION even without words?Can you FIGHT against FATE and PROVE that there is a HAPPY ENDING between the two of you?A novel that can TWIST REALITY.. can TWIST someone's FATE.. can TWIST someone's HEART.. TWISTY HEART

Chapter 1: Begins with an END

"It is because the human spirit knows deep down, that all lives intersect. That death doesn't just takesomeone, it misses someone else, and in the small distance between being taken and being missed, livesare CHANGED."-Mitch Albom

Umuulan ng malakas nung araw na iyon. Tila ba nakikisabay ang kalikasan sa kalungkutan ng lahat ngnagsipagdalo sa libing na iyon.

Pinagmasdan ko lang sya habang nakatingin sya sa kawalan. Ni isa ay wala man lang luhang bumagsak sakanyang mga mata ngunit alam ko at alam ng lahat ng mga taong naroroon na sya ang

pinakamalungkot.

Naawa ako sa bestfriend ko dahil hanggang sa huling hantungan ni tita, hindi man lang dumating angpapa nya, na simula ng maging kaibigan ko si Yuta, ay hindi ko pa nakita.

Naalala ko pag tinatanong ko sya tungkol sa papa nya, sumisimangot sya o kaya hindi sumasagot. Halataang galit at poot sa mga mata nya pag nababanggit ko o ng kahit na sino ang tungkol sa bagay na yun.Tila ba ang palangiti, makulet, at pasaway kong bestfriend ay nagiging seryoso at nakakatakot kapagtungkol sa papa nya ang topic. Parang nag-e-evolve into a monster.

Ang alam ko lang, iniwan nalang silang dalawa ni tita ng basta-basta. Nagpapadala lang ng pera perowalang return address. Wala silang balita kung nasaan ito, kung ano ang trabaho nito at kung may balakpa ba itong bumalik.

Di ko masisisi si tita kung nagpatiwakal sya, kasi grabe na din naman yung depression nya all these years.Siguro, itís time na talaga para magpahinga sya.

Biglang tumulo ng parang walang hanggan yung mga kanina pa namumuong luha sa mga mata ko nungtinabunan na ng lupa yung kabaong ni tita.

Tumingin ako kay Yuta. Di pa rin sya umiiyak. Di rin sya tumitingin sakin..pero alam ko na alam nyangnasa tabi nya lang ako. Niyakap ko sya. Yumakap din sya saken. Mahigpit. Walang kaimik-imik, umiyak si

Yuta. Tahimik. Walang tunog. Parang automatic na lang na tumulo ang luha nya nung yumakap syasaken pabalik. Alam ko kasi nararamdaman kong basa na yung black kong damit.

Never ko pang nakitang umiyak ang bestfriend ko dahil hindi nya naman pinapakita. Sabi nya..saken langnya kayang lihim na umiyak ñ yung tipong hindi namamalayan ng iba.

Nung binitawan nya na ko, automatic din ang pagtalikod nya saken. Ngumiti ako. Di pa din syanagbabago. Ayaw nya pa din saken ipakita yung Yuta na mahina at maga ang mga mata. Pagkataposnyang mag-ayos ng sarili, humarap na sya saken at sa iba. Suot ang kanyang ngiting tinitilian ngkaramihan sa mga kababaihan sa school namen ñ ngiting pag tinignan mo, parang totoo PEROHINDI. Tipong parang walang nangyari. Pang-front.

Pagkatapos ng libing, isa-isa nang namaalam sa kanya ang mga nagsipagdalo. Pati yung dalíwa kongpinsan na sina Miki at Tomo nagba-bye na, malayo pa kasi ang mga bahay nila.

Naiwan kaming tatlo sa bahay nila. Si mama nagwawalis ng kalat sa labas. Kami ni Yuta, nagliligpit ngmga pinagkainan sa kusina.

Parang pamilya na rin kasi ang turing ng pamilya ko kay Yuta kaya kami na ang tumulong sa pag-aasikasong lamay at libing ni tita. Wala din kasing close na kamag-anak si Yuta. Mula ng makilala ko sya, sila langng mama nya ang nagtutulungan.

Ang balak pa nga ni papa eh ampunin na lang sya kapag walang natanggap na sulat galing sa tatay nyakaso si Yuta mismo yung may ayaw. Kesyo sobra-sobra nya na daw kami naabala. Achuchuchu.Blahblahblah.

Kung ako tatanungin, pabor ako dun kasi parang nakababatang kapatid na din ang turing ko kay Yuta.Saka ayoko namang mag-independent sya. Alam na alam kong sa uri ng lifestyle nya at sa uri ngpagkatao nya, hindi nya kayang mag-solo.

Buti nga sinabi ni papa na within a week pag wala ni ha ni ho ang ëmagalingí nyang ama ay sa amin nasya titira. Naalala ko nun yung cute na simangot ni Yuta. Nangiti tuloy ako. Gusto ko kasing magingkapatid itong bestfriend ko.

Sa lalim ng iniisip ko, di ko namalayan na nasa harap ko na pala sya. Nagulat ako nang bigla nyang pinisilang kaliwa kong pisngi sabay sabi ng ìsalamat haî ng hindi makatingin sa mga mata ko. Ngumiti ako.Gustung gusto kong nakikita kapag nahihiya saken yung bes ko. Kasi nagba-blush sya. Siguro ganuntalaga pag mapuputi..nagiging slightly pink ang cheeks pag nae-embarrass o nahihiya.

ìAng emo mo,î bigla nyang sabi.

ìAko? Taray. Baka IKAW.î

ìSus. Nakita mu ba akong umiyak? Ikaw nga ëtong kung makaiyak akala mo ñ ì kinurot ko sya sa tagiliran.Napa-ëouchí sya sa sakit.

ìANUNG PROBLEMA MO??î Defensive agad.

ìIKAW. Kung makapagsalita ka kasi. Syempre parang sarili ko ng nanay si tita,î ganun kami ka-close. Asin mega superclose.

Natameme lang si Yuta. Alam nya kasing mali sya. Maling joke yung binitawan nya. Ngumiti na namanako. Tapos ako naman ang nag-joke kahit corny.

ìAnong chef ang lumilipad?î

Bigla syang nagulat na natawa. Nagulat dahil di nya siguro akalaing magjo-joke ako. Natawa kasi kahithindi nya na itanong ang sagot, alam nya na. Pano ba naman kasi, diko na mabilang kung ilang beses kona yung ginamit na joke sa kanya. Kulang pa nga ang salitang ëgasgasí para i-describe kung gano kadalasko syang gamitin eh.

Yun lang naman kasi ang kabisado kong joke. Corny pa. Pero effectiveÖkasi napatawa at napangiti kosya..sa pinakamalungkot nyang araw ñ araw kung kelan forever na nyang kailangang mamaalam sadakilang inang nagluwal at nagpalaki sa kanya.

Chapter 2: New Love Team

ìMeeting you was fate, becoming your friend was a choice, but falling in love with you I had no controlover.î-anonymous

Lunes. Nasa tapat ako ng locker ko para kunin yung libro ko para sa first period. Medyo nagmamadaliako kasi magbe-bell na. Paalis na ako nung may nahagip ang aking mata. Isang lalaki -- lalakingnagbabasa ng manuscript ata. Nothing unusual except for his amazing concentration. Oo, natulala akokasi kahit nagmamadali syang maglakad, nakatingin pa rin sya sa binabasa nya.

Di ko mapigilang tumawa nung bumunggo sya dun sa concrete wall malapit sa hagdan. Nagulat ako nangmapansin kong napatingin sya saken. Napalakas ata yung tawa ko. Nakakahiya. Nagkatinginan kami for3 seconds siguro. ëTas ako na yung umiwas. Binilisan ko na lang ang lakad ko at kinalimutan angnangyari.

Pagpasok ko sa room, natuwa ako kasi safe ako. Wala pa si Moriyama-sensei*. Nakita ko agad si Yuta namalutong kung humalakhak dun sa may dulo ng room. As usual, napapaligiran na naman sya ng mgakaklase namen. Halos lahat kasi kaibigan ni Yuta ñ lalake, babae, bakla man o tomboy. Lahat atakomportable sya kausap. Kaya ang daming may gusto sa kanya at lagi nya akong niyayabangankapag nakakareceive sya ng sandamakmak na love letters. Che. Yabang. Haha.

Masasabi nateng si Yuta yung klase ng estudyante sa libro ni Bob Ong na 'class clown' kasi kahit ata yungpinaka ñ moody naming classmate nagagawa nyang patawanin. Pwede mo na nga din syang tawagingëcelebrityí dahil kung sa batch lang namen ay may popularity contest, 100% sure ako sya ang mananalo.

ìUy, andyan na pala si Kanna, ëpre!î sabi nung isa kong classmate kay Yuta. At ayun saka lang akonapansin ng halimaw kong bestfriend.

ìLate ka ah! Tagal mo, traffic ba sa inyo?ì tapos humalakhak sya. Yung pang-asar na tawa. Nakakainis.Para nya na ring sinabing ëanlapit-lapit lang ng bahay nyo, para konting lakad lang, nale-late ka pa!í

ìWeh. Ewan ko sayo..î sabay irap. Tumawa lang sya lalo sa ginawa ko. Nilapag ko yung bag ko sa upuanko at nag-good morning sa dalawa kong pinsan.

ìBaít ka nga ba na-late?î tanong ni Miki. Dahil sa tanong nya, may sumilay na ngiti sa labi ko. Pinigilan kopa nga matawa. Naalala ko kasi yung nangyari kanina. Ayoko namang isipin nilang baliw ako.

ìInayos ko pa kasi yung locker ko, ì excuses ko talaga oh, panalo. Haha.

Lumingon ako kay Yuta. Nakatingin pala sya saíken. Lumapit sya at sinandal nya yung kanang braso nyasa kaliwang balikat ko.

ìUy, joke lang yun, ëto naman,î sabi nya.

ìAlam ko.î

ìMay assignment ka na ba sa English?î

ìSume-segway ah,î sabat ni Miki.

ìAko din pakopya,î dagdag ni Tomo.

ìAng eepal nyo. Magtanong na lang kayo saíken pero di ko kayo papakopyahin,î sabi ko.

Matalino naman si Yuta kaso napakatamad nyang mag-aral lalo na sa subject na English. Yung dalawa konamang pinsan, petiks lang, kopya ñ kopya, pero pumapasa parin. At wag ka, di nalalaglag sa sectionnamen.

Nagpaturo na sila saíken. Expertise ko kasi ang English pero yung ibang subjects like Math, medyonahihirapan ako.

ìAlam mo Kanna, sana pwede ko na lang hiramin yung utak mo pag-English na,î sabi ni Yuta saíkenhabang tinuturo ko sa kanila kung paano magsulat ng ëmatinongí essay.

ìSus. Echos nito.î

Nahinto ang lahat nung dumating na si Moriyama-sensei. Mukha syang haggard. Puyat?Stressed? Parang lagi naman..

ìClass, sorry Iím late. Nagkaron kasi ng urgent meeting ng faculty tungkol sa nalalapit na foundationweek. Sumaglit lang ako para sabihin na my time for this class will be allotted sa pagpili nyo ng gagawinsa foundation week. Class President, take charge. Sige, iwan ko na kayo.î

Naghiyawan sa tuwa yung mga classmate ko. Obviously, ayaw talaga nila magklase haha. Ako dinnaman. Sino bang ayaw ng ganun diba? Tumahimik ang karamihan nang tumayo na sa harapansi Megumi.

ìOkay, so anong gusto nyong gawin ng section natin sa foundation week? Tandaan nyo na malaki anexpectation saten ng mga teachers dahil section 1 tayo,ì sa intro pa lang ni Megumi halatang pressuredsya. Sabagay ang hirap nga naman ng responsibilidad nya bilang class pres.

Umulan ng mga suggestions at nagkaroon ng botohan. Sa huli, napagdesisyunan na gagawa ang klasenamin ng isang play kung saan ang kwento ay original composition at may pag ka-musical ng konti. Usona kasi ung ganun simula ng ipalabas at sumikat ang ëHighschool Musicalí.

Ang mga bida eh yung escort at muse na sina Yuta ( wala naming duda dun) at si Yumi. Tilian ang mgaclassmates namen. Asaran at kantyawan. Syempre ako din nakikisawsaw. Ang cute kasi nila together.Perfect!

Si Yumi, mahinhin sya at tahimik pero ang ganda nya talaga, tipong kahit siguro di sya maligo mukha parin syang refreshing, saka yung mukha nya parang manika. Nakaka-insecure yung mga taong tulad nyana nabiyayaan ng sobra sobrang kagandahan.

Para tigilan ko na ang aking insecurity, tumingin nalang ako sa bes ko. Nagtaka ako. Kasi nung sinigaw koung ìGo Yuta! Go Yumi! Ayiieehh! Bagay!!î na katulad na katulad ng sinisigaw ng iba, eh bigla syangsumimangot.

Grabe, sinimangutan ako?! Problema nun? Hindi ba honor sa kanya na i-partner kay Yumi? Si Yumi ngamukhang masaya eh at excited na sa rehearsals eh baít sya parang malungkot?

Pagkatapos ng klase, kinantyawan ko sya. Pati sina Miki at Tomo ganun din ang ginawa.

ìAyiieehh!!! Nice Yuta!î asar ko. Aba, lalo pa atang nabadtrip. Siniko-siko ko sya habang paulit-ulit kosyang inaasar.

ìTumigil ka na nga, Kanna. Di na nakakatawa ah,î napa-one step backward ako sa sinabi nya. Pati sinaMiki at Tomo eh napa-exchange glances. Isa lang ang alam ko. Seryoso. Bad mood si Yuta ngayon.

ìPikon,î bigla ko tuloy nasabi.

Hindi ko alam kung bakit pero may mga pilyong ngiti na naglalaro sa mga labi ng dalawa kong pinsan.

ìSinong pikon?î

ìIkaw malamang. Parang inaasar ka lang ng konti ah ---ì

ìKonti??î

ìO sige na, madami na, masaya ka na? î

ìHindi.î

ìAno bang problema mo? Ayaw mo ba ka-partner si Yumi? Eh ang ganda ñg -----î

ìHindi un eh.î

Umiwas ng tingin sakin si Yuta at kinuha yung bag nya sa upuan nya. Bago umalis, nagpaalam sya sadalawa. Akala ko lalagpasan nyang banggitin ang pangalan ko. Buti hindi. With a serious face he said..

ìKanna, attend lang ako ng meeting para dun sa play, usap tayo mamíya.î

Bago pa man ako magreact, wala na sya. Automatic nung lumabas sya ng room (which means tatlo nalang kami dun), eh nag-exchange glances na naman yung dalawa.

ìHay naku.. si Yuta talaga.. Kahit kelan ooÖî out of nowhere sinabi yun ni Tomo which is feeling ko silalang dalawa ni Miki ang nakakaintindi.

ìBakit ba ang init ng ulo nun? Natuwa pa naman ako nung first period kasi mukhang naka-get over na

sya sa pagkawala ni tita, tapos -----î

ìHay naku.. isa ka pa Kanna,î putol ni Miki sa statement ko.

ìAnong isa pa ko?î

ìWala.. Wala..î ngumiti si Tomo. Sumunod si Miki. Konting-konti na lang bibingo na saken tongdalawang to eh.

ìAno nga kasi yun?î

ìMalalaman mo rin.. pagdating ng panahon,î sagot ni Tomo.

ì?Pagdating ng panahon, nananana nana nanaha~?,î pakantang asar ni Miki.

Kung ano mang problema nila, di ko alam kaya di ko nalang poproblemahin.

Nung naghiwa-hiwalay kami ng landas, tinext ko si Yuta na nasa garden lang ako. Wala naman sanaakong balak na maglibot-libot pa sa munting hardin ng school namin kaso parang na-tripan ko lang natignan yung mga bagong tanim na orchids, ang gaganda kasi.

Nagulat na lang ako ng may humatak sa kamay ko at biglang tinakpan ang bibig ko! OMG! Anungnangyayari??!!!

*sensei-means teacher. :)

Chapter 3: His Hidden Secret

"All parents damage their children. It cannot be helped. Youth, like pristine glass, absorbs the prints ofits handlers. Some parents smudge, others crack, a few shatter childhood completely into jagged littlepieces, beyond repair."-Mitch Albom

Hindi ko alam kung anung problema ko. Ang alam ko lang, mali yung ginawa ko kanina. Hindi dapatganun yung inasal ko. Hay..kahit ilang beses ko atang sabihin sa sarili ko na huwag ipahalata at itago nalang to ay lumalabas pa din. Hindi ko alam kung baít di ko kaya.

Siguro kasi feeling ko ang sakit-sakit na. Matagal ko ng gustong sabihin pero di pwede..dahil alam kongmay masisira..may magbabago na maaaring di na mabalik sa dati. At ayokong mangyari yun.

Nakilala ko si Kanna nung Grade 5 ako. Nagtransfer ako sa kanila. Dun kasi nag-start na mawala na langbigla ang tatay ko. Kaya ako nalipat sa public school. Ilang buwan kasi ang nakalipas nun bago kaminakatanggap ng sulat sa kanya kasama ang perang pantustos samen.

Naalala ko yung araw na yun hanggang ngayon kasi napaka-espesyal nun saken. Ang araw kung kelannakilala ko ang babaeng gusto kong maging una at huling girlfriend ko.

Dear Mr. Transfer Student,

Hello! Welcome sa school namen! Sana wag kang mahiyang i-approach ang kahit sino sa section naten.Lahat kami willing tulungan kang mag-adjust! ^_^

Kanna

Natawa ko nung mabasa ko yung sulat na yun. Agad kong hinanap sa tingin yung nagpadala ng sulat atyun, nung makita ko sya feeling ko..sa unang pagkakataon..sasabog ang puso ko. Hindi ko alam kungbakit pero agad ko syang inapproach at ibinigay ko sa kanya ang tanging bagay na pinakaiingatan ko.

ìSalamat sa sulat. Para saíyo,î di ko lam baít ang lakas ng loob ko nung mga panahon na yun na kausapinsya pero di naman ako makatingin ng direcho sa mga mata nya.

ìAno to?î natuwa ako kasi kahit may bahid ng pagtataka ang kanyang mukha eh nakangiti pa din sya.

ìIyo na lang.î

ìHa?î

ìbakit ayaw mo? Gawa ko yan!î nakatitig pa din sya dun sa kwintas. ìíTWISTY HEARTí nga pala angtawag sa kwintas na yan.î

ìT-twisty Heart?î

ìBasta iyo na yan!!î lalo ata syang naguluhan kaya pinaliwanag ko na.

ìGusto kong ibigay ang kwintas na to sa unang taong gusto kong maging kaibigan..at ikaw yon,înapangiti sya sa sinabi ko at tinanggap na ang kwintas.

ìO sige! Magkaibigan na tayo! Haha..ang weird mo..pero thank you dito sa kwintas. Ang ganda! Promiseiingatan ko to!î

Hanggang ngayon lagi nya pa ring suot ang kwintas na binigay ko. Niluma man ng panahon ngunit hindikahit kailanman maluluma ng mga alaala.

Si Kanna yung tipo ng tao na napaka-stubborn sa lahat halos ng bagay. Kaya siguro hindi ko mapigilanghumanga sa kanya. Napakamasayahin pa nya at maunawain. Inaamin kong mas matured syang mag-isipsa akin. Sa academics at pagluluto, mas magaling din sya sakin.

Natatakot akong isipin pero siguro kaya hindi nya napapansin yung nararamdaman ko sa kanya aydahil inferior ako sa kanya sa lahat ng aspeto. Nakakainis man pero parang sumuko na rin ako na higitan

sya. Wala nga siguro akong talent kundi magpatawa at maging kaibigan ng lahat. Siguro nga yun langyung kaya ko.

Sana..sana lang talaga, hindi mapagod si Kanna na maging kaibigan ako..kahit yung friendship na langang matira saken, okay lang..kesa wala.

Kanina ang aga kong pumasok. Akala ko kasi maagang papasok si Kanna, di pala. Abang ako ng abang.Lahat na ata ng classmates namen nakapasok na ng room, sya na lang ang hindi. Sumakit na nga yungleeg ko kakalingon.

Pero hindi ko pinapahalata na kanina ko pa sya hinihintay. Sinabi ko kay Soushi, seatmate ko, na sabihinsaken pag dumating na si Kanna. Ayoko namang hintayin sya sa labas ng room. Ang obvious kasi pagganun.

Sa totoo lang, gusto ko talaga syang makausap kaya pumasok ako ng maaga. Nagpadala na kasi yungëmagalingí kong ama, kasama yun ng allowance ko ngayong buwan. Natuwa ako ng konti..konti langnaman..kasi hindi na kaliangang ampunin pa ako ni tito at tita.

Ayoko dahil ayon sa Family Code ng bansa eh hindi pwedeng ikasal ang tunay na anak at ang inampon ngpamilya kahit pa hindi sila talaga magkadugo. Ewan ko ba, sa ibang bansa pwede yun pero dito sa ëPinasbawal. Ayokong maging kapatid si Kanna, dahil hindi ko sya kayang ituring na kapatid.. dahil hindi langpara sa isang kapatid ang nararamdaman ko para sa kanya.

Pero hindi ko pa rin naiwasang hindi mainis sa sulat na yun. Late na pala nalaman ng ungas kong ama nawala na si mama. Hayup. Iresponsable. Tapos sabi pa dun sa sulat, tumira na lang daw ako dunsa pamilya nya na nakatira sa Tala. Lintik yan! Binigay pa ang address at contact number!

Kung pwede ko lang syang murahin ng harap-harapan, gagawin ko! Yun lang, hindi ko alam kung sangimpyerno sya naglulungga. At ang problema pa, hindi ako nagmumura. Sa isip oo, kaya kong magmura,pero yung i-voice out ko? Hindi pwede. Ayaw ni Kanna. Napaka-uneducational daw.

Hay..kung pwede lang pumili ng magiging tatay eh nagawa ko na matagal na. Ang ayoko lang kasi ehyung gagawa-gawa ng bata tapos pababayaan lang. Ano ba ako? Bagay na pwedeng ipasa-pasa ng basta-basta??

Umiinit talaga ang ulo ko pag naalala ko yung sulat na yun. Ansarap punit-punitin o kaya sunugin kasohindi pa pwede dahil ipapakita ko pa yun kay tito. Di kasi sya aalis ng bansa nang hindi

nalalaman kungsaan ako titira at kung sino mag-aalaga saken.

Surgeon kasi ang tatay ni Kanna sa isang private hospital sa Europe. Biglaan lang ang pag-uwi nya ditodahil nalaman nya nga yung tungkol sa pagpapatiwakal ni mama. Ayoko namang maabala pa ng tuluyanang pamilya nila..lalo na yung trabaho ni tito sa ibang bansa.

Minsan nga naiisip ko, kung di lang sina tito at tita ang mga magulang ni Kanna, papayag akongmagpaampon sa kanila o di kaya eh hilinging sana si tito na lang ang tunay kong ama. Mas nag-aalala panga sya saken kesa dun sa tunay kong tatay eh.

Ngayon ko lang nalaman na may pamilya pa palang iba ang hayup na yun liban samen. Iniisip ko tuloykung yun ang dahilan kung baít nag-suicide si mama. Masakit. Sana wag naman.

Nagulat ako nang biglang may narinig akong malakas na tunog. Hinampas pala ni pres (si Megumi) yungnotebook nya sa desk ko.

ìPwede ba Yuta, makinig ka naman. HELLO?!! NASA KALAGITNAAN KAYA TAYO NG MEETING!! Bukas naang start ng rehearsal!! PAG-AKO NAPIKON----ì

ìS-sorry na pres! May iniisip lang kasi ako.î

ìWhatever!î yun lang at bumalik na sya sa harapan. Nakalimutan kong meeting nga pala ang in-attend-an ko.

ìHaha, high-blood na naman saken si pres,î sabi ko sa katabi ko.

ìLoko ka kasi eh. Nakatulala ka lang díyan kanina pa.î

Natapos ang meeting nang hindi ko namamalayan. Di naman kasi ako nakikinig ñ nagpapanggaplang. Ang naintindihan ko lang na sinabi ni pres eh kabisaduhin yung mga parts ko dun sa script. Astignga eh. Kaninang umaga lang napagplanuhan na play ang gagawin pero nung hapon nakapag-produce na sila ng script.

Napansin kong sumabay saken si Yumi palabas ng room.

ìAng tragic nung story no?î sabi nya.

ìHa?î nagulat ako..nabasa nya na agad yung script?!

ìsabi ko ---ì

ìAlam ko, narinig ko naman. Haha. Pasensya ka na. Di ko pa nabubuklat tong script.î

ìAhh..g-ganun ba? Naku..s-sorry..spoiler a-ako,î tas ngumiti sya (nag-blush pa nga eh) para itago angpagkapahiya nya ng konti. Narealize ko na ang cute nya ngumiti. Sobrang hinhin. Naisip ko pa

na, kapagmahiyain ba nauutal lagi kapag nagsasalita? Sabagay..effort naman nya yun. Napakatahimik nya peronagawa nya akong iapproach.

ìOkay lang yun, sus. Sige una na ko,î nagmadali na ko. Sinadya ko yun. Hindi dahil sa di ko sya tripkausapin kundi dahil alam ko na may naghihintay saken sa garden. At ramdam kong kaninapa naiinip yun. Sinupladuhan ko pa naman sya kanina.

Naglalakad na ko papuntang garden nung maisip ko yung dahilan kung baít nagsuplado ako sa kanya.Okay lang saken na i-link at tuksuin sa kahit kaninong babae. Kaya ko pang sabayan ang gusto nila. Kayako pang makigatol at tumawa ng malakas sa mga asar nila. Pero wag lang yung si Kanna pa ang mag-li-link at mang-aasar saken sa ibang babae. Wag lang sya.

Alam kong wala akong karapatan mainis o mapikon kasi di nya naman alam at alam kong nakikisabaylang sya sa agos ng hiyawan at asaran ng klase. Kaso..masakit eh. Sumimangot ako at di natuwa dahilgusto ko sya yung partner ko. Oo maganda si Yumi, ansabi pa ng iba eh magaling din daw yung umartekahit shy type masyado, pero hindi eh..hindi sya si Kanna..kaya..kaya..

Nakalimutan ko kung anong iniisip ko nang bigla kong makita si Kanna na...

Chapter 4: Wrong Choice of Excuse

"Assumptions result in bad thoughts, bad thoughts result in jealousy."-Anonymous

Nagulat talaga ko nung may bigla na lang humatak sa kamay ko at tinakpan ang bibig ko.

ìMmm~!!!î gusto kong sumigaw at manlaban kaso ang higpit ng pagkakahawak nya saken atpagkakatakip nya sa bibig ko. Spell PANIC! Kinakabahan ako ng sobra! Panu kung ito na yung resulta ngkapapanuod ko ng mga suspense/thriller na movies? Panu kung bigla na lang akong kidnapin, saktan, okaya (Diyos ko wag naman sana) rape-in!?

Dinala nya ko sa likod ng puno ng Acacia. Feeling ko may tinataguan sya. Mga pulis kaya?? Andyan na baang mga pulis to the rescue??

Mukhang hindi. Ilang segundo lang eh may lumitaw na babaeng tumatakbo na mukhang mayhinahanap. At naverify ko na tama ang hypothesis ko.

Dubdub. Dubdub. Sobrang bilis talaga ng tibok ng puso ko. Akala ko kasi talaga may kidnapping namagaganap under school premises! Buti hindi! Thank GOD!

Dubdub. Dubdub. Hindi na bumabagal yung tibok ng puso ko. Ngayon lang ako naging sobrang lapit sakatawan ng isang lalaki. Halos yakapin na nya ako. Hawak nya pa naman ang kamay ko..WAH! Napapikitna lang ako.

Nagmulat lang ako ng mata at nakahinga na ng matiwasay nung tinanggal nya na ang pagkakahawak sakamay ko at pagkakatakip sa bibig ko. Meaning, wala na yung babaeng tinataguan nya. Dumistansya syabigla.

ìS-sorry..nadamay kita. Baka kasi ituro mo ko pagnakita ka nya kaya sinama na kita sa pagtatago ko,înung sinabi nya yun, saka lang ako napatingin sa kanya. Nanlaki yung mga mata ko. Sya yung lalakengbumunggo sa pader kanina na tinawanan ko! Sana di nya maalalang ako yun!

Tiningnan ko sya ulit at saka ko lang din napansin na ang gwapo nya. Kung anime world ëto, matatawagmo syang ëbishounen*í o ëikemen*í.

Tinubuan ako ng hiya nang mahalata nyang nakatitig ako sa kanya. Nagtaka siguro baít wala akongresponse. I immediately turned my eyes off him.

ìO-okay ka lang ba?î baka naisip nyang na-starstruck ako or something.

ìHaha. Oo, okay lang ako. Nabigla lang ako sa ginawa mo kanina,î nahihiya kong sabi.

ìSorry ulit.î

ìDi, okay lang,î ngumiti ako. Ngumiti din sya. Suddenly, naging irregular na naman yung heartbeat ko.Hala, ano nang nangyayari saken??

ìSige alis na ako..Oh---ì palakad na sya nun. May naalala ata..îAko nga pala si Seichiro..Seichiro Kauri.î

Nagulat ako nang nagpapakilala sya. Napansin kong hindi yun out of interest on me kundi for formalityand ethics purposes only. Rude nga naman na matapos nya akong abalahin eh di sya magpapakilala.

ìAh..ako naman si Kanna..Kanna Shizuki, 3rd year-section 1,î nagulat ako sa sarili ko. Baít sinama ko payung year and section ko?? Arghh!!! Antanga ko talaga! Nakakaewan lang!

ìOh? 3rd year ka palang pala..? 4th year na ko.. section 1 din.î

Wow. Section 1 din sya? Bago pa man ako magsalita, nagpaalam na sya. Dahan-dahang bumabagal

yungtibok ng puso ko at nagiging regular na ulit ang heartbeat ko. Ano kayang nangyayari sa katawan ko?

Hanggang ngayun nakatulala pa rin ako sa direksyon kung san sya pumunta kahit di na sya abot ngpaningin ko. Para akong ewan. Hay..

Muntik akong mapasigaw ng ìAHHHHH!!!!î nang biglang may kamay na humawak sa kanang balikatko. Pagtingin ko..si Yuta lang pala. Badtrip. Nagiging magugulatin na ako.

ìAno ka ba, wag mo nga kong gulatin!î

ìHoy hindi kita ginulat. Grabe ka naman,î sabi ni Yuta. Mukhang makulimlim pa rin ang itsura nya.Seryoso. Bad mood.

ìSino yung lalake kanina?î nabigla ako sa tanong nya pero mas nabigla ako sa reaksyon nya nang sabihinkong..

ìHa?î tumingin sya ng masama. Problema nun?

"Wala yun. Nakilala ko lang kanina. Seichiro Kauri daw ang pangalan..sempai naten..at section one din,"di ko alam kung ba't may halong pagmamalaki yung bandang dulong statement ko.

ìK-Kauri??î parang nagpanting yung tenga nya nang marinig nya yung apelyido ni Seichiro-sempai.

ìOo, bakit?î

ìWala,î diretso at ambilis ng sagot nya. Halatang ayaw nya pag-usapan. Di ko na inusisa baka lalongmainis pa.

Nagsimula na syang maglakad. Sinundan ko sya. Ambilis nya maglakad..parang wala syang kasabay.

ìKala ko ba may pag-uusapan tayo?î bigla syang napahinto. Ngayon nya lang siguro naalala kasipinaalala ko. Nakakasama ng loob. Nakakatampo.

ìNagbago na ang isip ko. Sa text ko na lang siguro sasabihin sayo,î sinabi nya yun nang hindi man langlumilingon saken.

ìHindi ako magpapa-load,î matigas kong sabi. Hmp!

ìTatawagan na lang kita,î sabi nya tas finally lumingon na sya saken at ngumiti..yung ngiti nyang plastik.

Di na ko nakaangal. Sana matapos na ang araw na ëto kasi ayokong ganyan sya. Ayoko.

Pagkatapos kong kumain ng hapunan, kinuwento ko kay mama yung nangyari. Syempre, inexclude koyung tungkol kay Seichiro-sempai*.

ìBaka may problema lang sya, anak.î

ìEeh..bakit ganun? Kung may problema sya baít di nya sabihin saken?? Feeling ko tuloymay conspiracy na nagaganap sa paligid ko. Pati sina Miki at Tomo may di sinasabi saken,î habang nag-aalburuto ako..natatawa lang si mama.

ìMa, di na ba ako katiwa-tiwalang tao para di pagsabihan ng problema??î

Bago pa sumagot si mama, biglang nag-ring yung telepono. Akala ko sa cellphone ko sya tatawag, dipala. Pina-ring ko muna ng ilang beses bago ko sinagot para mahalata nyang nagtatampo ako sa kanya.

ìHello po..si Kanna po ba nan----ì

ìAko ëto,î nagpanggap akong galit sa boses kong yun. Pero ang totoo, natuwa ako nung tumawag sya..saboses pa lang nya ramdam kong medyo okay na sya.

ìSorry na,î heto na naman yung malungkot at sincere na sorry ni Yuta na tipong pagnarinig mo ehmapapatawad mo sya kagad. Feeling ko effective ang acting ko. Aba, dapat lang naman syang mag-sorry..sinungitan nya ko kanina matapos nya akong paghintayin ng matagal.

ìBakit ba kasi ang init ng ulo mo kanina?î

ìWala yun,î aba..ayaw pang sabihin..ah ganun ah!

ìThe number you have dialed is currently unavailable. Please check the number and dial again.Toot..toot..toot..î inempersonate ko yung sa cellphone. Ginagawa ko lang yun kapag medyo naiinis naako at warning na din yun na kapag di nya pa ko sinagot ng matino eh ibababa ko talaga yung telepono.

May narinig akong malalim na buntong hininga sa kabilang linya. Sign of his defeat. Napangiti ako.

ìKanna naman eh..î

ìThe number you hóì

ìOo na..oo na..panalo ka na. Sasabihin ko na..î

ìGame na..nakikinig ako.î

ìAh..eh..ano..ano kasi..g-ganito yun..ah..î hay..takte naman..bakit ba nagdadalawang isip pa ang bes ko?Alam naman nun na di talaga ako galit.

ìToot..toot..toot,î asar ko.

ìEto na nga eh,î nataranta sya, just as expected. Haha!

ìA-ayoko kasi na..ano..na..inaasar mo ko..k-kay..Y-yumi..î hirap na hirap naman sya sabihin akala konaman kung an---

ìHA? BAKIT??!î

ìEh..kasi..î

Di. Ako. MA.KA.PA.NI.WA.LA!!! Nauutal ang bes ko at nahihiya..at si YUMI ang dahilan?!

ìOkay gets ko na. Di mo na kailangang ilihim saken. Okay..quiet na ko na may gusto ka kay Yumi kaya---ì

ìHINDI GANUN!î kumunot noo ko.

ìEh anu??î so ibig sabihin mali ako ng assumption?

ìWALA AKONG GUSTO DUN nu ka ba. DONíT MISUNDERSTAND. Ayoko kasi..î di ko alam baítpinagdidiinan nya masyado..lalo tuloy syang obvious eh.

ìKasi?î

ìDi ba..mahiyain yun? Baka mailang sya saken..kapag..kapag rehearsals na..eh peste kasi yung mgakaklase naten..malakas mantrip.î

Okay. Finally nagets ko na. Di ko lam pero sumikip yung dibdib ko. Hindi kasi ako sanay na concern siYuta sa ibang babae liban saken saka kay Miki. Tapos..tapos..ide-deny nya pa..eh anung tawag dun??Sus..grabe..bakit parang..parangó

ìUy..andyan ka pa ba?î nag-alala na pala si Yuta kasi di ako nagsasalita.

ìOu naman nu ka ba..nagulat lang ako.î

ìHa? Bakit?î

ìEh kasi..nagde-deny ka pa..kung gusto mo sya, ilalakad pa kita sóì

ìTsk. HINDI NGA. Bakit ba pinagpipilitan mong may gusto ko dun??î

ìBakit di ba? Saka mayron bang di kagusto-gusto sa kanya? Eh ang g---ì

ìIbababa ko na. Wala ng patutunguhan ang usapan na t---ì

ìUy, wait! Grabe ka naman mapikon Yuta! Ngayon ka lang nagkaganyan ah!î

ìEh ikaw eh..î aba..at ako pa ang sinisi??

ìAnung ako?î

ìEwan..î

ìHmmp..o sige na..wag na naten pag-usapan. Kunwari na-convince mo na ako. Haha. Baka hambalusinmo na ko bukas pagnagkita tayo eh.î

SILENCE.

ìKanna..î

ìO?î

ìSabay tayong uwi bukas ah? Punta ko senyo..î

ìGe ba..î nangiti ako. Matutuwa sina mama at papa nito. Lively kasi ang bahay namen pag andyan siYuta.

ìGood night na..yung sasabihin ko..sa bahay nyo ko na lang sasabihin..kailangan din kasing marinig nilatito eh..î

ìO-okay.î

ìGood nightî

ìGood night din.î DIAL TONE.

Pagkatapos nya kong tawagan, sinabi ko kay mama na dadating si Yuta sa bahay bukas ng hapon. Dimaitago ang ngiti sa mukha nya.

Syempre ako din masaya..kahit medyo hindi pa rin nawawala yung bigat ng pakiramdam ko sa sinabi niYuta about Yumi. But still, masaya ako kasi..parang magkakaroon kami ng family bonding bukaspagkatapos ng klase..Excited na ko.

*sempai-means upperclass men

*bishounen/ikemen-hottie, gwapong lalake

Chapter 5: Bandaid

"Every heart has a pain. Only the way of expressing it is different. Fools hide it in eyes, while the brillianthide it in their smile."-anonymous

Inagahan ko pumasok kasi may isasauli akong libro sa library. Nag-aalala kasi ako na baka pag later ko pasinoli eh ma-penalty na ko..eh mahigpit pa naman ang library ngayon kasi start na ng irregularclasses..tipong may pasok pero parang wala naman..kasi busy lahat para sa foundation week.

Pagpasok ko dun..sobrang konti pa lang ng tao..bibihira naman kasi ang tumatambay sa library dahil angstrikto ng mga guard dun. Bawal talaga mag-ingay.

Habang lumilinga-linga ako kasi di ko makita yung librarian..napatingin ako sa nag-iisang tao dun sa sulokna seryosong nagbabasa ng libro.Hindi ko nga lang maaninag yung title nung book kasi medyo

malayosya sa kinatatayuan ko.

Yung mga nandito kasi..karamihan grupo-grupo.. so far dalawang grupo pa lang na may tig-ta-tatlongmiyembro ang nakikita ko sa may bandang unahang mga tables. Tanging yung taong yun ang nag-iisa.

Nung nakita nya ko dun sa librarianís nook kung san nanghihiram at nagsosoli ng libro..agad syanglumapit.

Nagsimula na namang bumilis ang tibok ng puso ko..yung taong papalapit saken na may tipidpero nakakahimatay na ngiti eh walang iba kundi si ..Seichiro-sempai*! Medyo nataranta pa ako ngkonti. Di ko alam kung lalapit din ba ako o hihintayin ko syang iapproach ako. Feeling ko kaya nya kolalapitan ay dahil nahuli nya akong nakatingin sa kanya. Naku..hindi ko naman sinasadya yun..purelycoincidental.

ìSorry pinaghintay kita..î

ìHa?î

ìDi ba..magsosoli ka ng libro?î

ìAh..oo. P-pano mo nalaman?î

ìEh..hawak mo yan eh,î napatingin ako sa librong hawak ko. Haha. Oo nga naman. Nagmukha akongtanga sa harap nya. Kainis! Strike one!

ìAkin na.î

ìBakit naman?î Nagtaka ako..di ko pa nga nasosoli, hihiramin na nya?

ìEh ako yung Assistant Librarian eh.î

ìAhh..naku..sorry di ko napansin kagad sempai..wala ka kasing---ì pagtingin ko, may pin sya na may labelna ìASST. LIBRARIANî. Okay..isa na lang talaga..strike 3 batter out na ako sa sobrang pagkapahiya!

ìSorry..sorry talaga. E-eto na po yung libro,î nung inabot ko yung book tiningnan nya yung cover. Maysumilay na ngiti sa mga labi nya. This time, di matipid na ngiti kundi ngiting pang-close up!

ìNagbabasa ka din pala ng mga libro ni Sidney Sheldon?î

ìDIN?? Ibig sabihin nagbabasa ka din ngóì isang tango ang response nya. Feeling ko yung ngiti ko abot-tenga na!! WAH!

ìAnung favorite mong gawa nya?î natanong ko agad. Wala akong pakelam kung nasa library kami bastaalam ko masaya ako kasi nakakita ako ng tao na nagbabasa pa ng mga English novels sa panahonngayun. Kaya di ko mapigilang dumaldal at mag-feeling close kay sempai. Bonus na lang sigurong gwapo

sya at approachable. Harhar.

ìHmmÖNothing Last Forever!î

ìOH?!! AKO DIN!! The BEST yun! Lalo na yung---ì

ìENDING!!!î nagkasabay kami ng pagkakasabi. Nagtinginan tuloy samen yung lahat ng nasa library.Napahiya kami at nag-sorry sa kanila tas nagkatinginan kami at ngumiti kami ng casual sa isaít-isa.Grabe. Ito na ba ang sinasabing ëshiawase*í? Nirvana? Heaven? Sobrang saya ko!

ìLocal authors..may binabasa ka?î tanong nya.

ìumm..BOB ONG!î napangiti sya sa sagot ko.

ìAko rin..nabasa mo na ba yung latest nya..yung..yung..Ano nga ba yun? YungÖî

ìAh! LUMAYO KA NGA SA AKIN!!î Naku. Sabay na naman kami. Napatingin ulet yung mga tao sa library.Nag-sorry ulit kami at natawa na lang sa aming mga sarili.

Nung napatingin ako sa relo ko, nanlaki yung mga mata ko! Takte! 8:15 na!! Eh 7:30 am yung start ngklase ko! PATAY!! LATE na LATE na ko!

ìUy sempai! Una na ko..late na ko eh.î

ìSige ingat ka, Kanna,î tapos ngumiti syaóyung kalmado at cool na ngiti. WOW. Naalala nya pa palayung pangalan ko! Ansaya!!

Pagpasok ko ng room, nagre-rehearsal na sila. Nakaurong lahat ng chairs sa dulo ng room. Nasa harapyung main casts pati yung ibang supporting.

Tiningnan ko kung okay pa ba ang mood ni pres. Sya kasi ang director. Reflection ang mukha nya ngresulta ng pinraktis nila mula nung 7:30. Positive. Malapit ng kumulo ang dugo nya. Sinisigawan nya yungmga malalamya umakting at yung mga sintunado kumanta!

Buti na lang di ako napili sa play na yan. Kasama kasi ako Refreshments Committee. Hilig ko kasi angmagluto kaya ako na din ang nag-volunteer na magprepare ng lunch para sa buong klase at sa mgaguests na manunuod sa play ng section namen.

Sa likod ako dumaan para di ko sila maistorbo sa pagpapraktis. Tahimik kasi ang lahat pag nagsimula ngmagalit si pres. Pati yung mga classmate naming nanunuod lang kasi ushers and usherettes lang ang rolena binigay sa kanila eh natameme. Ramdam ko ang tensyon sa room.

Successful na sana akong makakapasok ng tahimik at di nila napapansin nang biglang natapilok ako. Anggaleng di ba? Sa lahat naman ng pagkakataon, NGAYON PA.

Muntik akong plumakda sa floor buti nakahawak ako sa may silya. Eh yung silya may nakapatongna salamin, bigla tuloy nabasag at boogsh!! NAPATINGIN SILA LAHAT SAKEN. That moment I just want todisappear!

ìHaha. S-sorry..late ako atÖn-nagóì bago ko pa napagpatuloy yung sinasabi ko eh napunta yungatensyon ko kay Yuta. Nagulat ako nasa tabi ko na sya.

ìAYOS KA LANG BA?? HINDI KA BA NASAKTAN?!î hinawakan nya yung dalawang braso ko at sinuri isa-isa. Wala namang galos. Nakakita ako ng sigh of relief sa mga mata nyang may bahid ng labis na pag-aalala.

ìHayy..pinakaba mo ko..di ka kasi nag-iingat eh,î sinermunan nya ko na parang sya ang tatay ko habangpinupulot nya yung mga basag na piraso ng salamin.

ìSorry kung pinag-alala kita bes,î sabi ko, ìteka..! ëWag mo ng pulutin yan baka mas---ì

Wala na. Di ko na natuloy yung sasabihin ko kasi nabubog na sya. Nakakita ako ng dugo sa isang dalirinya. Exag yung reaction ng mga classmates namen.

ìPres, super sorry talaga! Dalhin ko lang syang clinic!î yun lang ang nasabi ko at hinatak ko si Yuta. Nunguna ayaw nya pang sumama kesyo okay lang daw sya. Achuchuchu. Mga dahilan nga naman oo. Pero sahuli, wala na rin syang nagawa.

Pagpasok namen ng clinic wala pang tao. 9 pa ata darating yung nurse. Kinuha ko yung first aid kit sacabinet saka pinaupo si Yuta sa kama.

ìHay naku..sabi ng hindi na kailangan nyan eh..wala nga t---ì nilagyan ko ng bandaid yung bibig nya paramanahimik sya at tumigil na sa pagrereklamo.

ìSubukan mong tanggalin yan, puputulin ko yung daliri mo, sige ka. Haha,î banta ko. Marunong kasi akong konti dahil ang papa ko eh surgeon at minsan eh nanunuod ako sa bintana ng ilan sa mga operasyonnya.

Nag-behave naman sya kaya maayos kong natanggal yung bubog dun sa daliri nya. Nilinis ko din yungsugat bago ko binalot ng gauze. Pagkatapos ko putulin yung sobrang gauze ay tinanggal ko na yungbandaid sa bibig nya.

Hindi ko alam pero di ko matago yung ngiti ko. Sobrang saya ko! Haha! Ewan ko ba..natutuwa ako pagganyan ka-behave si Yuta saken..yung tipong di sya reklamador at sumasakay lang sa trip ko. Ang cute-cute nya kasi!! At namumula sya na parang ewan..haha!

ìAyan..tapos na. Pwede ka ng magsalita..î

ìGrabe. Papatayin mo ata ako eh! Ang hirap kayang di magsalita!î reklamo nya.

Hindi sya makatingin saken ng diretso. Bakit kaya? Napansin ko pa, habang hawak ko yung kamay nyadahil nilalapatan ko ng first aid kanina eh ramdam ko sobrang bilis ng pulse rate nya. Samay wrist kasi..pwede mong malaman yun. I wonder why..kabado ba sya o takot sa dugo? HAHA!Natawa ko sa ideyang naisip ko!

ìUtu-uto ka kasi. Haha!î

ìAh ganun ah!!î at ayun, nagkilitian kami. Andami kong tawa. Adik talaga tong si Yuta. Tumigil lang kaminung hinihingal na kami sa kakatawa.

ìOo nga pala Yuta..î

ìHm?î

ìSorry kung..nasaktan ka dahil saken..imbes na ako yung nasugatan ikaw y---ì nablanko ko at nawala nayung sasabihin ko nang bigla nya kong yakapin ng mahigpit.

ìMasaktan na ko wag lang ikaw,î seryoso na naman ang boses nya. Lumakas naman ang pintig ng pusoko. Kinakabahan din ba ako?

ìHa? Ang gara naman nun, may pagkamasokista ka pala, bes?î sabi ko at tumawa ng bahagya.

ìHaha. Siguro nga..k-kasi kanina..nung nangyari yun..parang sasabog ang puso ko..a-akala ko..mawawalaka na saken..î

Feeling ko uminit yung cheeks ko sa sinabi nya at dumoble ang bilis ang tibok ng puso ko.

ìLoko. Para natapilok lang eh..exag ka naman,î sabi ko. Imbes na magresponse sya, lalo nyang hinigpitanang pagkakayakap saken.

Ang akward bigla ng scene. Wish ko lang hindi nya madinig yung pintig ng puso ko na sobrang pasaway.

Ito yung unang beses na niyakap nya ko ng sobrang tagal. Ito din yung unang beses na niyakap nya konang hindi ko alam ang dahilan..na feeling ko may tinatago saken ang bestfriend ko..isang sikreto nadahilan kung baít sya nagkakaganyan..kung baít ang lungkot-lungkot nya.

Sa isip ko, gusto kong malaman yun..kasi nasasaktan ako..ípag nakikita syang ganyan.

*sempai-means upper-class men

*shiawase-means happiness

Chapter 6: Almost There

"Where secrecy reigns, carelessness and ignorance delight to hide while skill loves the light."-Daniel C.Gelman

ìHA?!! Bakeeet~?!î yun lang ang nakuha kong reaksyon mula kay Kanna liban sa kanyang obviousna parang-end-of-the-world-na na simangot matapos kong sabihin sa kanila ang tungkol dun sa sulat.Sina tito at tita mukhang disappointed din.

ìS-sorry po..kung nadisappoint ko kayo tito..î

Ngumiti si tito at sinabing.. îano ka ba Yuta. Hindi naman sa ganon..wag mo pansininang kadramahan nyang si Kanna. Basta kami ng tita mo masaya kasi atleast may pakelam pa rin sayo angpapa mo. Although alam kong masakit sayo ang tumira sa iba nyang pamilya..wala tayong magagawaanak eh..sya ang tatay mo..kaya..î

ìBasta Yuta, anak, tandaan mo na kapag inapi ka ng pamilya ng hudas mong ama, kami ng tito mo angmakakaharap nila!î putol ni tita sa statement ni tito.

Pilit kong kinokontrol ang sarili ko. Gusto ko kasing maiyak pero hindi pwede. Kailangan kong magingmatatag dahil hindi pa talaga nagsisimula ang kalbaryo ko.

ìTito, tita, salamat po talaga ah, pasensya na kayo sa abalang lag---ì

ìKailanman hindi ka naging abala samen, Yuta,î sabi ni tito gamit ang kanyang malumanay at reassuringna boses, saka pinat nya ang ulo ko. Sa mga oras na yun bumalik na naman yung wish ko dati na sana syana lang ang biological father ko.

ìSaka alam mo namang ang pangarap ko lang sa buhay eh ang mabigyan nyo kami ng tita mo ng mgacute na apo na mag-aalaga samen sa aming pagtanda! Hahaha!î

ìPAPA!! Ano na NAMAN yang PINAGSASABI MO?!!î eto na naman si tito. Haha. Lagi nya kaming inaasarni Kanna. Kesyo boto daw sya saken kung sakaling maisipan kong ligawan ang anak nya.Syempre automatic na ang pamumula ni Kanna at ang kanyang napaka-obvious na pagkapikon sa topicna to.

ìSinabi na ngang MAGKAIBIGAN lang kame ni Yuta eh! MAG-KA-I-BI-GAN!!î sabay hagis ng throw pillowkay tito. Napangiti ako. Hindi talaga mawawala ang ganitong eksena sa bahay nila pag andito ako. Haha.

ìMagkaibigan o MAGKA-IBIGAN?î asar ni tito. Idol ko talaga tong si tito sa mga hirit nya. Minsan sakanya ko kinukuha yung mga pinang-aalaska ko kay Kanna. Gustung-gusto ko kasing nakikitangnapipikon si Kanna. Bukod sa nakakaganti ako sa mga pang-aalaska nya saken eh nakikita ko yung cuteside nya.

ìWEH!! HINDI NGA SABI EH! Magkaibigan! MAGKAIBIGAN!î eto na, napipikon na ng sobra si Kanna at sitito naman nag-belat sa kanya.

ìMagka-ibigan! MAGKA-IBIGAN!î

ìYuta! Tulungan mo nga ako! Wala ka bang sasabihin dyan?!î hala, dinamay na ako niKanna. Kumindat saken si tito. Signal yun na ang ibig sabihin eh sa kanya ako kumampi.

ìLabas ako dyan. No comment,î sabi ko na lang.

ìWAH! Bakit ba lahat kayo pinagkaka-isahan ako?!î

ìPikon,î mahina kong bulong, tas tumawa ako ng konti. Yung tawang hindi nya maririnig.

ìANO? Sinong pikon?!î nakakatakot na cute ang tingin nya habang nakasimangot. Haha. Di ko namanakalain na maririnig nya yung bulong ko at mapapansin nya yung mahina kong tawa.

ìO siya..siya..tama na yang asaran na yan at baka magkapikunan pa..î awat ni tita. Si tita talaga oh..bestreferee.

ìIkaw naman Pa, ang hilig mong alaskahin ang anak naten para kang sira,î baling nya kay tito.

ìMa, nagkakatuwaan lang. Haha.î

ìNagkakatuwaan your face! Hmp!î react ni Kanna. Hindi man namin pinagplanuhan pero sabay-sabaykaming natawa nila tito sa reaksyon ni Kanna.

Minsan, pagnarerealize ko na sobrang saya ko kapag kasama ko ang pamilya ni Kanna, natatakotako. Kasi baka walang sabi-sabi, walang forewarning, bigla na lang kunin ng Diyos saken itong mgamunting kasiyahan na to.

ìYuta,î biglang tawag saken ni Kanna. Masyado na pala akong pre-occupied ng mga iniisip ko kaya hindiko na namalayan na malalim na ang gabi at kasama ko nga pala si Kanna na naglalakad. Nagboluntaryokasi syang ihatid ako hanggang kanto kung san sasakay ako ng tricycle pauwi sa bahay.

Tumingin ako sa kanya at bago pa man ako mag-sorry eh dahan-dahan nyang hinawakan angmagkabilang pisngi ko gamit ang kanyang maliliit ngunit malambot na mga kamay. Hindi ko naiwasanghindi tumitig sa mga mata nya na nakatitig din saken. Habang lihim kong hinihiling na wag nyang marinigang sobrang lakas at bilis na pintig ng aking puso, naglalaro naman sa isipan ko ang isang tanong:

ANONG NANGYAYARI??

ìPumikit ka,î nakangiti sya nang sinabi nya yun ñ isang kalmado, seryoso, at tipid na ngiti.

Nagmukha man akong utu-uto, sinunod ko pa din ang sinabi nya nang hindi nagtatanong ng bakit.Madumi lang ba ang isip ko kasi feeling ko hahalikan nya ko o isa na naman ba ito sa mga pangarap ko?

Wait..Sino bang lalaki dito? Di ba AKO? Eh di dapat ako ang humalik sa kanya sa mga ganitongpagkakataon kaya lang..hindi ko pa rin makumbinsi ang sarili ko na nangyayari talaga to.

Hallucination? PWEDE. Ambisyoso? SAKTO ñ saktong nakaramdam ako ng sobrang sakit dahil pinitik nyako sa noo.

ìARAY! Ang sakit ah! Bakit mo ginawa yun? Anlakas ng trip mo ah!î nasabi ko na lang bigla. BADTRIP. Sailang segundo ay nalinlang ako ni Kanna.

Ineexpect ko ang pang-aasar nyang tawa at pagsabi ng ëutu-utoí saken pero iba ang narinig ko..

ìYuta, andito lang ako,î ngumiti sya ñ that reassuring smile na katulad na katulad ng kay tito. Hindi koalam pero kahit ilang salita lang yun, naramdaman kong nabawasan ako ng tone-toneladang problemaat gumaan ang pakiramdam ko.

ìWag mo sanang kalimutan yun ah..îdagdag nya, îpwede mo akong pagsabihan ng problema. Kahitmaliit man o malaki, kumplikado man o hindi, kahit ano.î

Pano ko sasabihin eh ang problema ko ay IKAW?

ìHaha! Panalo ka bes! Nagiging makata ka na ah! Sali kaya kitang Talentadong Pinoy?î biro ko.

Masama bang umiwas sa mga gantong sitwasyon?

Ineexpect kong titingin sya ng pailalim saken pero..

ìSige subukan mo ng matadyakan kita ng kaliwaít kanan at ipalamon kita ng buhay sa mga buwayang Manila Zoo,î gumanti sya ng biro saken. Natawa ako.

ìManila Zoo talaga? Hindi ba pwedeng Avilon Zoo naman?î

ìChoosy ka pa?!î napatawa na din sya at napangiti.

ìBaket, masama??î

ìOO KASI NAPIPIKON mo na ako. UMAYOS KA YUTA,î aww..biglang bawi. Seryoso na ulitsya. Sarcastic lang pala sya kanina. Haha. Unpredictable talaga ang mga babae.

ìFamily problem??î

ìNormal na yun.î

ìFinancial problem?î

ìHindi.î

ìAcademics?î

ìWala naman masyado.î

ìHAYUP na mga sagot yan! Eh ano, LOVE LIFE?!î

Badtrip. Parang pinagdidiinan ni Kanna yung huling dalwang salita na parang pinapamukha nya saken naëganyan KABABAW ang problema mo??í Parang ganun.

Nagdadalawang isip tuloy ako kung sasagot ako ng oo o hindi. Pag di ako sumagot baka i-apply

nya yungsa law na ësilence means yesí. Ayoko namang mamilosopo at i-apply yung nabasa ko na prinsipyosa reasoning at logic na kapag hindi answerable by yes or no, doubtful yun. O kaya yung sa math naësyntax errorí.

ìP-pwede..?" yun na lang nasagot ko. Takte parang Pinoy Henyo lang ang sagot ko. Nakakabobo namanto oo. Isang mag-asawang irap at buntong hininga ang binigay saken ni Kanna.

ìSabi na nga ba eh, inlove ka,î hindi yun tanong. STATEMENT YUNG sinabi nya!! Whoops. Kabado nanaman ako. Ramdam ko na may tumulo na na malamig na pawis sa gilid ng kaliwa kong kilay. Napalunokako.

Gusto ko mang ikalma ang isip at puso ko, hindi ko magawa. They both have involuntary muscletissues. Okay, ako na nagreview ng Bio. Haha. Pero di nga, di ako mapalagay. Pano kung..pano kung yungpinakatagu-tago ko ng 5 years eh ALAM NA NYA??

Takte yan. Sa lahat ata ng lalake, ako na ang pinakamalas pag nangyari yun dahil bago ko pa manpormahan ang babaeng mahal ko, sira na ang image ko sa kanya. Diyos ko, wala naman pong siraan ngdiskarte.

ìAno, tama ako no?î

ìNo comment,î paiwas kong sagot. Buti na lang naimbento ang dalwang salitang yun. Useful sa oras ngkagipitan.

ìPag di ka nag-open saken, para mo na ding sinabing di mo ko tinuring na bestfriend kahit kelan.î

Pano ko aamining TAMA SYA? Hindi ko naman talaga sya tinuring na BESTFRIEND kahit kelan eh.

ìEto naman..makatampururut wagas.î

ìWagas din ang pag-iwas mo eh.î

ìHindi ah!î

ìPAPATAYIN ko na talaga kung sinong babae yan e, BINASTED KA NO??î galit nyang sabi.

Lihim akong ngumiti. Una, dahil safe ang malupet kong sikreto. Pangalawa, handa syang mang-away ngibang babae para saken. Ibig sabihin mahalaga talaga ako sa kanya. Nangiti na naman ako.

ìAnong ngini-ngiti mo dyan?î Oops. Napansin nya. Haha.

ìWala. Basta wag kang papatay. Masama yun.î

ìAlam ko kaso anung gagawin ko? Sinong gusto mong patayin ko dahil NAGKAKAGANYAN KA?î

May konting kirot sa puso ko. Hindi ko naman pwedeng sabihin na sya ang dahilan kung baít ganto ko.Never ko naman sya sinisi sa isip ko kasi alam ko na kasalanan kong sa kanya ako na-inlove.

ìMahal mo talaga ko no, bes?î

ìLeche. Tanong pa ba yun?î natawa ko. Ginantihan nya naman ako ng ngiti.

(Ou nga pala, ang ëlecheí ay hindi namen tinuturing na mura dahil parang pinahabang ëcheí lang syasameng mag bestfriend.)

ìKaya pala dine-deny mong may gusto ka ke Yumi kasi binasted ka nya. Tsk. Kung alam ko lang na ganunang sitwasyon eh di sana kononfront ko yung tao.î

ìA-ANO?!!î yun lang ang naging reaksyon ko. SAN GALING YUNG ASSUMPTION NYA NAYUN?? Takte..lalong naging kumplikado. Hay, pano ko aayusin to?!

ìBakit, mali ba?î

ìSino bang may sabi sayong binasted ako?î

ìWEH!! DI NGA?? So ibig sabihin KAYO NA??î excited nyang tanong.

Lord, bigyan nyo po ako ng mahabang pasensya sa ka-engotan ng bestfriend ko.

ìHAHA! HINDI NO!î

ìAno?? So sya ang nagconfess sayo at kaw bumasted sa kanya? Lupet mo bes..hmm.sabagay..hobby mona nga atang mambasted ng mga nagtatapat sayo.î

ìHINDI NGA EH!î

ìEh ano?? Kung di si Yumi, EH DI SINO??î

ìI-----EWAN!!î

IKAW. Ikaw lang takte. MASASABI KO NA. MUNTIK NA. Tama na po, Lord. Tapusin mo na po angconversation na to.

ìUy, sa wakas ayan na yung tricycle, ge, ba-bye!î agad akong sumakay sa likod ng tricycle.

ìHOY! ANDAYA MO!! Sino nga kasi yon?!î sigaw nya.

ìWALA KA NA DUN! WUHAHA!!î yun lang at kumaripas na din ng andar si manong..hay..pagsinuswerteka nga naman.

Chapter 7: Sweet Corn Knee

"Love waits for one thing, the right moment."-anonymous

Pagpasok ko kinabukasan, nalaman ko na lang na lahat ng kasama sa play eh sa auditorium na magre-rehearse. Yung mga di kasamang gaya ko, walang ibang choice kundi tulungan ang mga in-chargesa stage design and props since sa mismong day or before pa lang naman ako pwedeng magluto for theguests. Saka nabudget ko na din kasi lahat ng gagastusin at naibigay ko na kay pres kaya in short ñ walana kong ibang gagawin.

Gusto ko nga sanang makausap si Yuta kasi badtrip yun ayaw sabihin saken kung sino yungbabaeng gusto nya. Kaso ilang araw na din kaming di nagkikita. Sobrang busy nila at heto ako ñTAMBAY sa stage.

Kunwari tumutulong-tulong pero ang hidden agenda ko eh makita si Seichiro-sempai*. Kaligayahan kona atang makita sya araw-araw. Yung tipong feeling mo pag nakita mo sya ansarap mabuhay? Yungtipong maisip mo lang sya abot-langit na agad ang ngiti mo? Yung tipong pansinin ka lang nya, buo naaraw mo? Ganun. Ganung-ganun ang nararamdaman ko.

Ewan ko ba. Sobrang iiksi lang ng mga minsanang pag-uusap namen. Puro nga libro ang topic namen eh.Pero kahit saglit lang yun ñ nakarecord lahat yun sa utak ko.

Hay..ansabi ng mga classmates ko, ëcrushí na daw tong nararamdaman ko. Yung iba umeepal atsinasabing ëloveí na daw to. Pag tinatanong ko naman yung dalawa kong pinsan, iisa lang ang lagi nilangsinasabi: ìligo lang katapat nyan.î Which is, haynaku..nakakabadtrip. Ansarap nilang pag-umpugingdalawa. Hmp.

These past few days, marami na rin akong nalaman tungkol kay Seichiro-sempai. From reliable sourcesof course. Haha. Wala akong lakas ng loob na itanong sa kanya yung mga ganun ng personal. Nahihiyaako.

Running for salutatorian pala si Seichiro-sempai. Second best kasi siya sa mga fourth year. Sya

din yungnapipisil na maging vice president ng Supreme Student Council (SSC). Sa school kasi namen every 6months nagpapalit ng set of officers. Pakulo yan ng principal namen para yung mga naaappoint aykakitaan agad ng resulta bago palitan.

Oo, inaappoint lang ang mga officers samen base on grades. Astig di ba? Samen lang ata may ganungsistema. Effective naman kasi nalalaman kagad ng students kung sino yung puro talino lang at sinoyung may pakelam talaga sa welfare ng buong student body.

Kaso may bad news, madami din daw nagkakagusto ke sempai kahit sya daw yung tipong snob at lagingseryoso. Nagulat nga ako nung narinig ko yun kasi pagkausap ko sya, feeling ko ambait-bait nya sakaandaldal nya saken lalo na pag libro ang topic. Madalas nga ako na lang nakikinig kasi andami nyangkwento tungkol sa mga nababasa nyang di ko pa nababasa.

Iniisip ko tuloy kung saken lang sya ganun. Ibig sabihin ba nunó? Oops. Ayoko umasa. Kakakilala kopalang sa kanya at mabibilang lang sa daliri yung mga pag-uusap namen kahit halos araw-araw ko syangnakikita sa school.

Ang sad nga lang kasi yung bestfriend ko laging busy. Wala tuloy akong mapagsabihan ng mga issue kosa buhay na bago lang saken.

ìHay..YUTA! MISS NA KITA!!î nasigaw ko na lang bigla habang mag-isa ako sa bench sa may garden,dala-dala ang bag kong ang laman lang ata eh handmade lunch box.

ìHaha! Ganyan mo na ba talaga ko ka-miss?î nagulat ako nang paglingon ko nasa likod ko na pala angbes ko. Medyo nagblush ako sa di malamang kadahilanan. SIguro kasi napalakas yung sigaw ko kanina.Pwede ring dahil tinubuan ako ng hiya sa harap ng bes ko.

Tiningnan ko sya. Hindi naman sya haggard. Ang ganda nga ng pagkakangiti nya saken eh. Yung ngitingmay halong pang-aalaska.

ìChar lang yun. ASA KA NAMAN,î tanggi ko.

ìHaha! Sinungaling!î sabi nya. Umupo sya sa tabi ko tas kinurot ang magkabila kong pisngi. Anlakas ngtrip nito ah!

ìDi nga? Na-miss mo ko no?î asar nya nang titig na titig sa mga mata ko. Nailang ako kaya ako yungumiwas. Pang-asar talaga 'to si Yuta kahit kelan!

ìNasabi ko na di ba? Paulit-ulit?? Paulit-ulit??î sabi ko.

ìHAHAHA!! Vice Ganda, ikaw ba yan?î

ìVice Ganda na kagad? Di ba pwedeng ineempersonate ko lang sya?î

ìHAHAHA!!î tawa naman sya ng malakas. Adik. Dumadami na ang alam kong kapilosopohan dahil samga kaklase naming lagi kong kasama. Nagmumukha na tuloy akong payaso sa mata ni Yuta.

ìAlam mo..Kanna..î sumeryoso sya ng konti.

ìO?î

ìSa t-totoo lang, masaya kong marinig na namiss mo ko..k-kasi..ako..î bakit parang di na naman syamakatingin sa mga mata ko? At bakit parang kinakabahan ako?

ì..sobrang namiss kita,î sabi nya sabay ngitiótipid at nahihiyang ngiti. Nag-blush na naman ako. Loko toah! Hindi ko alam baít bigla na lang akong namumula pag may sinasabi syang swee ñ este kornipala..siguro kasi..bihira ko yun marinig galing sa kanya? Hmm..sana nga ganun lang yun.

ìAng mais tuhod mo, alam mo yun?î

ìMais tuhod?î kumunot noo nya. Napangiti ako.

ìWAHAHAHA!! HINDI MO ALAM YUN?!î buong pagmamayabang kong itinanong. Haha. May positiveside din pala ang pakikipagsocialize sa iba..nakakakuha ako ng mga kalokohang di alam ni Yuta.

ìSa tingin mo ba itatanong ko kung alam ko?î

ìIngles-in mo lang.î

ìIngles-in?? Eh di..mais..hmm..corn..tuhod..kn---ì bago nya matapos sabihin napatawa sya sa sarilinyang pagkapahiya. Ako naman tumawa ng malakas yung pang-asar at nananadyang tawa.

ìOh, ano ng balita sayo?î bigla nyang natanong.

ìSumi-segway??î

ìAno nga? Haha. Ang adik mo na Kanna ah. Ganyan ba ang naidudulot pag wala ako sa tabi mo?î

ìHmm..siguro..?î sabay ngiti sa kanya.

ìOh..ano na nga?î ankulet ni Yuta. Sasabihin ko ba? Hmmm..oo o oo? Sige na nga oo na. Excited na rinkasi akong marinig ang reaksyon nya.

ìEto inlove..î sabi ko.

Hindi ko pa man nabibigay ang buong detalye ng aking kwento, nakarinig na ko sa kanya nghumahagalpak na tawa as in yung uri ng tawa na mapapahawak ka sa tyan mo at maiiyak ñ ganungkalalang tawa ang binigay nya saken. Sumimangot ako. Arggh!! At sinabunutan ko sya.

ìAng epal mo! Bakit, di ka ba naniniwala??î

ìHINDI,î WAH! Isang diretso, mabilis, at hindi man lang pinag-isipang sagot ang binigay nya saken!! Atsinabi nya pa yun with matching pigil ng tawa ah! Sinabunutan ko ulit sya!

ìBruho ka talaga!î

ìtama na..T-tama..HaHAHA!!..T-t-ARAY!!î hindi nya pa rin mapigil ang tawa nya kahit nasaktan na sya saginawa ko??! Kaasar!!

ìHAHAHA!! P-pano naman kasi..haha!! Yan na ata ang pinakaimposibleng mangyari sa lahat ng bagay!HAHA!î

ìANONG SABI MO??î

ìWALA..sabi ko, ang unique ng joke mo..the best pang-FAMAS.î

ìLoko, mga artista lang inaawardan dun.î

ìHaha.. di ba pwedeng joker? Best joker?î

ìImbento ka ah! Haha!î

ìDi nga..? Seryoso..?î bigla nyang tanong..this time hindi na sya tumatawa o nang-aasar. Halata lang nadi pa rin sya naniniwala sa sinabi ko.

ìHinde-hinde-hinde! Joke lang yun.î

ìKanna naman eh.î

ìTotoo nga. Pero di pa ko sure sa nararamdaman ko. Bago kasi to saken. Kaya di ko alam kung love na bao crush lang.î

ìAlam mo, ang gulo mo, love ba o crush?î parang napika na ewan si Yuta. Ano bang masama dun sasinabi ko?

ìHindi ko pa alam eh. Basta pag nakikita ko sya ang saya-saya ko. Saka nabubuo yung araw ko. Yungfeeling na parang ansarap mabuhay tapos yung paligid parang ang colorfu---ì

ìOo na. Na-convince mo na ko,î positive. Makulimlim na naman ang mukha nya. Parang uminit bigla angulo nya na ewan. Ano na naman bang problema?

ìYuta, galit ka ba saken?î tumingin ako sa mga mata nya. Parang nagtaka sya sa tanong ko.

ìHa? Pano mo naman nasabi?î

ìGalit ka nga,î akala ko pa naman magiging masaya sya para saken pero hindi pala. Bakit ba?

ìHindi ako galit. Never pa akong nagalit sayo no.î

ìEh bakit feeling ko di ka interesado sa kinukwento ko? Saka ambilis mong mairita. Wala naman akongsinasabing masama, nagkukwento lang ako ng nararamdaman ko pag nakikita ko o nakakasama siSeichiro-sem---ì

ìYun nga eh..SYA yung nakilala mo dito di ba?î bigla kong naalala ang lahat. Oo nga no. Dito nga palayun. Dito sya nagpakilala saken although una ko syang nakita dun sa malapit sa hagdan sa mayshoelocker area. May ngiting sumilay sa mga labi ko.

ìKung di sana ko na-late nung araw na yun..î mahina nyang bulong sa sarili.

ìHa?î

ìWala. Wala.î

Akala ni Yuta hindi ko yun narinig pero ang totoo, narinig ko yun. Nagpanggap lang akong di ko narinigkasi feeling ko..ayaw nya kay Seichiro-sempai.

ìAla-una na pala. Balik na kong auditorium,î sabi nya after nya tignan yung relo nya. Hindi pa akonagsasalita pero tumayo na sya at mukhang lalakad na. Pinigilan ko sya hawak ang braso nya. Napatinginsya saken. Nagtatanong ang kanyang mga mata.

ìPwede bang dito ka muna..sa tabi ko?î hindi ko din alam baít ko yun sinabi pero effective ata.Napangiti ko sya at bumalik sya sa pagkakaupo nya kanina.

Binuksan ko ang bag ko at naglabas ng may kalakihang lunch box. Inalis ko rin sa plastic yung dalwangpares ng tinidor at kutsara.

ìAlam kong hindi ka pa kumakain simula kanina,î sabi ko ng nakangiti. Araw-araw nagbabaon ako nglunch box na para sameng dalawa kasi hinihintay ko talaga ang araw na makikita ko sya atmagkakasabay kami kumaen ng tanghalian.

ìStalker kita no? Pano mo nalaman yun?î biro nya. Di nya maitago ang kanyang ngiti. Minsan hindi komaintindihan si Yuta dahil sa mga mood swings nya pero isa lang ang sigurado ko: nagiging ayos angaraw nya kahit gano pa sya ka-bad mood kapag pinagluluto ko sya ng pagkain.

ìHindi ah. Alam ko lang talaga. Saka araw-araw akong may dala nito.î

ìIbig sabihin..?î

ìOo na. Kumaen na tayo,î iwas ko. Ayoko naman sabihin na araw-araw kong winiwish na makita sya

atmagkasabay kaming kumaen.

Isa ito sa mga dahilan kung bakit wala akong ka-close na babaeng classmate namen liban kay Miki napinsan ko..dahil madalas pag nagbabaon ako, kasahog palagi yung parte ni Yuta at sa iisa lang na lunchbox kami kumakain.

Ang natatandaan ko, nagsimula yun nung minsang kumakain ako sa classroom nung recess namen taposnapatitig sya dun sa ulam ko which is paborito pala nya, kaya nakisubo sya at nasabi nya pa nun na yundaw ang pinakamasarap na menudo na natikman nya sa buong buhay nya. Mas masarap pa daw sa lutong nanay nya. Alam kong bola lang yun pero sinakyan ko naman. Haha.

ìWOW! MENUDO!!!î reaksyon nya yan nung binuksan ko na yung takip ng lunch box ko. Parang nag-gi-glitter yung mga mata nya sa sobrang saya. Natawa na lang ako kasi parang bata yung itsura nya nabinigyan ng lollipop.

Ilang minuto lang naubos na namen yung binaon ko. Pareho ata kaming sobrang busog. Tumayo syabigla nung matapos naming ligpitin yung pinagkainan namen at kinuha ang kamay ko.

ìTara, bili tayo ng inumin, libre ko,î nakangiti nyang sabi.

Habang umiinom kami ng C2 sa labas ng auditorium, napapansin kong ninanakawan nya ako ngtingin. Akala nya di ko nahahalata. Napangiti ako at ang galing, natupad ang plano ko. NAHULI KOSYA. HAHA!

ìAkala mo ah!!î asar ko sabay tawa. Nag-blush sya sa pagkapahiya saken.

ìInaabangan ko kasing ako yung tingnan mo kaso sa iba ka nakatingin,î dahilan nya.

ìSus! Utot mo bilog! Ako pang lolokohin mo! Alam ko namang gusto mo lang hingin yung C2 ko eh kasiubos na yung iyo!î natawa sya sa sinabi ko. Kinurot nya ng bahagya ang pisngi ko sabay sabing..

ìTotoo yun.î

Tapos pumunta sya dun sa trash can para itapon yung bote ng C2 na pinag-inuman nya. Bago syapumasok sa auditorium, sinabi nya ng pabulongÖ

ìHindi kita ibibigay sa kanyaÖî tapos kumindat sya. Bago pa ako makapag-react, nakapasok na sya saloob.

ìOh Kanna, baít nandito ka?î nagulat ako nang sumulpot mula sa likuran ko si Tomo.

ìAt anung nangyari saíyo?î parang nag-aalala sya. Bakit naman kaya?

ìAnong ibig mong sabihin?î tanong ko.

ìMay lagnat ka ba?î

ìHa? Wala nu ka b---ì nilagay ni Tomo ang palad nya sa noo ko.

ìAng init mo kaya..saka ang pula ng mukha mo..î

ìEh?!!î tumingin agad ako sa maliit na salaming galing sa bag ko. TOTOO NGA. WAH! Wala akong lagnatalam ko eh. TEKA. D-dahil ba ëto sa sinabi ni Yuta saken kanina?? WAH!!!

Chapter 8: Hiding in the Shadows

"Confession is always weakness. The grave soul keeps its own secrets, and takes its own punishment insilence."-Dorothy Dix

Friday. Gabi na nung matapos kaming magpractice. Sobrang nakakapagod. Buti nga hindi pa akonapapaos eh. Takte kasi yan. Nung rehearsals ko na lang nalaman na halos 80% ata ng dialogue sa scripteh part ko.

Sige na. Ako na ang bida. Ewan ko kung pinagtitripan ako ng buong klase o plano talaga ni pres napahirapan ako sa kaka-memorize ng mga dialogue ko.

Palabas na ko ng auditorium nang biglang may malamig na kamay ang humawak sa braso ko. Akala kotalaga white lady kasi amputi-puti nung kamay. Muntik pa nga akong mapalundag sa takot eh. Nungpagtingin ko at nakita kong si Yumi pala yon, nakapag-sigh of relief ako.

ìN-naku..s-sorry..î

ìDi okay lang..î sabi ko sabay ngiti.

ìA-ano..Y-yuta..î

ìO, bakit?î

ìP-pwede ka bang..um..makausap? K-kahit saglit lang?î hindi ko alam baít parang di sya mapalagay.

ìKung magpapasama ka sa CR dahil takot kang maglakad ng mag-isa, halika na,î sabi ko sabay hawak sakamay nya para kumalma sya.

Karamihan kasi ng classmate kong babae na part ng play eh yun ang laging sinasabi. Madilim na kasi sahallway pag gantong oras, eh pundido pa naman yung ilaw sa may tapat ng CR ng mga babae.

ìH-hindi naman ako nasi-CR,î ngumiti sya.

ìAh..haha..sorry,î nung napapansin kong naiilang sya habang hawak ko ang kamay nya eh binitawan kona sya.

ìAh..ano nga palang sasabihin mo?î natanong ko sa kanya kasi parang..ilang minuto na kamengnaglalakad pero di pa rin sya nagsasalita. Nung sinabi ko yun, huminto sya. Huminto na din ako sapaglalakad. Tumingin sya saken. Hindi ko maexplain yung expression nya pero halatang malungkotsya. Di naman kami close para yakapin ko sya kaya hinintay ko na lang na magsalita sya.

ìP-pwede bang..ako na lang?î pagkatapos nyang sabihin yun ay biglang tumulo ang luha nya. Sunud-sunod. Tahimik. Parang walang hanggan. Nataranta ako. Hindi ko alam ang gagawin ko.

ìU-uy..o-okay ka lang?î nag-offer ako ng panyo pero hindi nya tinanggap. Nagi-guilty ako. Ako bangdahilan ng pag-iyak nya?

ìYuta, ako na lang please? Ako na lang ang piliin mo..î hala. Ako nga!

ìP-piliin?î

ìK-kasi ako..mahal kita..mahal na mahal,î umiiyak pa din sya. Wala akong nagawa kundi yakapin sya.Nagulat ako sa sinabi nya. Totoo, kasi hindi ko talaga inaasahan yun ñ hindi ko inaasahang magkakagustosaken si Yumi. Kasi ni hindi nga kami close. Dahil lang sa play kaya ko sya naging kaibigan eh, althoughlahat naman ng kaklase ko pinapansin at pinapatawa ko, hindi kami naging close..kaya..

ìK-kaya..sana ako na lang..kasi ako hindi kita sasaktan..h---ì

ìYumi, please..kumalma ka muna. Madedehydrate ka nyan sa ginagawa mo eh,î pinainom ko sya ngtubig. Hindi dahil sa ayokong marinig ang mga sasabihin nya kundi..natatakot ako na baka kung mapanosya. Napansin ko kasi na nahihirapan na din sya huminga.

Umupo kami dun sa bleachers malapit sa hallway.

ìMahal mo si Kanna di ba?î nagulantang ako sa tanong nya. Nanlaki yung mga mata ko. PANO NYANALAMAN YUN?!

ìPero may mahal syang iba at di ka nya napapansin..î hindi ko alam kung nang-aasar ba sya o yun langyung way nya para sabihin saken na sya ang piliin ko. Ngayon naiintindihan ko na kung anu yung ibigsabihin nung ëpiliiní sa sinabi nya kanina.

ìHindi nya yun mahal,î sabi ko. Alam kong hindi yon totoo pero yun ang gusto kong paniwalaan. Isa pa,kay Kanna na mismo galeng ang mga salitang ëdi pa sya siguradoí. Pag ganun..syempre may chance pa kona physical attraction o crush lang yun di ba?

ìP-pero kahit na. alam n---ì

ìTama na please?î ayoko ng marinig ang kasunod ng sasabihin nya dahil alam ko na yun.

ìSorry pero..Yumi, di ko kayang i-accept yung feelings mo para saken. Isa pa..hindi ganun kadali yungsinasabi mo. Mahal ko sya eh. Oo kahit masakit. Kahit mukha na akong tanga. Kahit siguro sa afterlife ko,kung meron man nun, sya pa din ang pipiliin kong mahalin..sorry talaga,î ramdam ko na nasaktan sya samga sinabi ko.

Mas masakit siguro yung mga nasabi ko sa kanya kesa sa ibang babaeng nirefuse ko dahil sa lahat ngmga babaeng yon, ni isa di nakaalam ng sikreto ko. Sya lang. nakita kong tumulo na naman ang mga luhanya. Nasaktan ako na nakikita ang isang napakagandang babaeng tulad nya sa ganung estado.Kaso..anung gagawin ko?

Ayokong makipagrelasyon ng wala akong nararamdaman para sa kanya. Ayoko nun. Kasi alam ko yungfeeling na ikaw lang yung nagmamahal. Masakit, kaya hindi ako kahit kelan nagpaasa ng mga babae.

ìSana maintindihan mo. Sorry talaga..î

Ilang minuto pa ang nakalipas bago sya tumahan. Siguro ay dahil di na sya makaiyak. Ilang minuto ko nadin syang yakap-yakap. Kumalas sya sa pagkakayakap ko at nagbigay ng isang pilit na ngiti.

ìAnswerte ni Kanna,î sabi nya habang sumi-singhot-singhot pa,î nakakainggit sya..kasi merong isangtaong nagmamahal sa kanya ng sobra,î dagdag nya. Masayang malungkot ang expression ng mukha nya.

ìYuta..î

ìHmm?î

ìSalamat ah..k-kasi..naging mabait ka pa din saken kahit na hinindian mo ko. Kung iba yun,siguro..iniwan na lang akong mag-isa na umiiyak..î

Naglalakad na kami nun palabas ng school. Mabibilang na lang sa daliri ang mga tao sa school.Namumula pa ang mata nya pero atleast di na sya umiiyak.

ìSana..sana p-pwedeng,î di nya maituloy ang sasabihin nya..siguro kasi nahihiya pa rin sya saken.

ìMaging magkaibigan tayo..?î pagpapatuloy ko sa statement nya. Tumango sya ng mahinhin. Tumawaako ng bahagya.

ìAnu ka ba,î pinat ko ang ulo nya, ìsimula nung naging magkapartner tayo sa play, magkaibigan na tayono. Hindi mo lang alam.î

Ngumiti ako sa kanya. Feeling ko mas magaan na yung loob ko sa kanya kesa dati. Kasi alam nya angsikreto ko..at pakiramdam ko naman hindi nya yun ipagkakalat.

ìP-pwede bang maging honest ako sayo, Yuta?î

ìBakit, nagsinungaling ka na ba saken?î umiling sya.

ìO ayun naman pala eh,î ngumiti ako, hinihintay ko yung sasabihin nya.

ìMas gumaan yung pakiramdam ko after kong mag-confess ng feelings ko sayo. K-kasi dati..inuunahanako ng kaba..at sobra a-akong nahihiya kaya di kita malapitan. F-feeling ko nga nun..di kita mari-reach. P-pero ngayon..parang iba na. parang mas okay na kasi..atleast naging kaibigan ko yung..taongmahal ko.î

ìPwede bang maging honest din ako sayo?î nagulat ata sya sa tanong ko.

ìHaha..natutuwa lang ako ng konti..kasi..ano..alam mo yung feeling na..may taong nakakaintindi sayosaka nakaka-relate sa mga problema mo..? Ganun..Feeling ko, kaya ko sayong ikwento lahat, kasi alammo yung..yung..alam mo na..yung..sikreto ko,î pero bigla kong naalala na..

ìNaku! Sorry! Sorry!! Hindi ko talaga intension na saktan ka ..s-sorry..î umiling sya ng nakangiti.

ìPrivelege ko na pagsabihan ng problema ng taong---ì

ìYumi..hindi n---ì

ìGusto kong maging kaibigan ka..Unti-unti..magiging okay din ako. Hmm..k-kelan mo ba.. balak?î

ìHa? Balak?î

ìUmm..yung..alam mo na..yung..nararamdaman mo..kelan mo ba balak sabihin sa kanya..?î

ìAh..haha. Di ko pa alam eh,î bigla akong nakaramdam ng hiya. Kasi..ang gara ng sitwasyon. Kaka-rejectko pa lang sa kanya pero heto at concern sya sa nararamdaman ko para sa ibang babae..kahit na alamnyang masasaktan sya. Takte. Hindi ko na dapat sinabi na gusto ko syang sabihan ng problema eh. Hay..

ìAnung hindi mo pa alam? Pano ka nya mapapansin kung di mo sasabihin sa kanya? Habang buhay ka nalang bang magtatago sa anino ng salitang ëbestfriendí??î

Nagulantang ako sa sinabi ni Yumi. Napatingin pa nga ko sa kanya para i-check kung si Yumi nga nagsabinun. Pero sya talaga eh.

Sa totoo lang, tinamaan talaga ko sa sinabi nya. Dun ko narealize na may threat na nga palang dumatingsa buhay ko..yung Seichirong yun. Pagnagmakupad pa ko eh baka tuluyan na nga nyang maagaw saken siKanna ñ isang bagay na di ko naman inaasahan na agad mangyayari.

Siguro nga, masyado akong naging kampante kasi halos araw-araw ko naman sya nakakasama. Siguronga---

ìUy..s-sorry. Napasobra ata yung sinabi ko,î sabi nya na parang maiiyak na sa takot na baka

minasamako yung sinabi nya. Natawa ako ng bahagya. Ngayon lang ako nakakita ng babaeng sobrang mahiyain atakala nya laging may magagalit sa kanya kapag nagpakatotoo sya sa sarili nya. Ginulo ko ang buhok nyasabay sabing..

ìNu ka ba. Wala yun. Dapat pa nga kong magpasalamat sayo eh,î ngumiti sya sa sinabi ko.

Nung gabing yun, hinatid ko sya sa bahay nila. Pagkatapos ko syang maihatid ay umuwi na ko atnagmuni-muni sa kwarto ko.

Ewan ko ba, ang gaan ng pakiramdam ko ngayon. Parang kahit pano eh nabawasan yung mga tinik salalamunan ko. Masaya ako na maging kaibigan si Yumi..na pumayag na sabihan ko sya ng mga problemako --- mga problema kong lagi kong nililihim kay Kanna.

Sana..sana tama ang desisyon ko.

Chapter 9: New Home

ìStrangers are just family you have yet to come to know.î-Mitch Albom

Saturday. Umaga pa lang bihis na bihis na ako at dala-dala ko na ang lahat ng gamit ko. Ito na ang arawna pinakaayaw kong dumating ñ ang araw kung kelan kailangan ko ng lumipat at makitira sa ibangpamilya ng hayop kong ama. Hindi ako nakatulog kagabi dahil di ko alam kung anong sasabihin ko. Hindiko alam kung paano ako makikisama. Total adjustment period sa isang gubat kung saan wala akongkilala ni isa. Strangers.

Alam ni Kanna na ngayon ako lilipat. Nagpipilit pa nga syang sumama pero humindi ako. Problema koëto. Ayoko na syang idamay. Lagi ko na lang syang pinag-aalala. Paano pag naging kami na? HAHA. Birolang. ASA! Haha!

This time totoong sasarilinin ko na ang problema ko lalo paít alam kong wala naman talagangmakakatulong saken kundi ako din.

Isang jeep ang layo ng magiging bago kong tahanan sa dati kong tinitirhan. Badtrip nga e. Napalayo naako sa school, napalayo pa ako sa bahay nila Kanna. Kamalasan nga naman.

Nasa tapat na ko ng bahay na yun. Bwiset. Anlaki! Doble ng sukat ng bahay namen ni mama.Nakaramdam na naman ako ng galit..kasi hindi ako pwedeng magpanggap na di nahahalatang masmahal sila ng animal na yun kesa samen ni mama. Sabagay, para namang minahal nya talaga kami, diba? Ang nagmamahal, hindi marunong mang-iwan.

Nag-doorbell ako. Kanina pa ako kinakabahan. Hindi na ba matatapos ëto?

Ilang segundo lang ang lumipas nang may lumabas na babae, mid-40 siguro ang edad, naka-apron atnakaípoofheadí ang buhok. Nakangiti nyang tinanong kung anong kailangan ko. Nung una nagdalawangisip akong sumagot. Naisipan kong takasan ang problema ko at magpalusot sa babaeng ëto ng ësorry po,nagkamali ako ng bahay na napuntahan,í pero hindi pwede eh..kaya..

ìA-ako po si Yuta..a-anak po ni..î hindi ko na napagpatuloy ang sasabihin ko nang makita kong nawalangbigla ang ngiti sa labi nya.

ìAh..naku..tuloy ka. Matagal ka na naming hinihintay simula ng makatanggap kami ng sulat mula sa papamo,î sabi nya. Bumalik ulit yung ngiti nya kanina at pinatuloy ako. Di ko alam kung yung ngiting yun ehkasing genuine nung una, pero isa lang ang alam ko at nararamdaman ko..napipilitan lang syangtanggapin ako.

Pinaupo nya ako sa mamahalin nilang sofa at in-offer-an ako ng juice at cookies. Tumango na lang ako.Nang umalis sya sa harap ko (sa kusina siguro pumunta) eh nilibot na ng mga mata ko ang sala nila. Flatscreen TV. Flat screen na desktop. Aircon. Lahat ata ng wala kami meron sila. Nakaramdam ako ng kirotsa puso ko. Masakit.

Akala ko sa pelikula lang pwedeng mangyari to..yun pala..akala ko lang talaga yun. Haha. Kasi eto na ngaeh, nangyayari na saken. Takte..kahit ulit-ulitin ko yung mga salitang ëface the realityí, hindi ko pa rinmaharap. Hay..hindi pa rin pala ako manhid after all these years na pinabayaan nya kami, dadagdagannya lang pala ang sakit. Ansakit. Ansakit-sakit. Kaya ba nya ko pinatira dito ay para ipamukha saken anglahat ng ito?!

Bumukas ang pinto. Napatayo ako. Sino naman kaya----

ìMama! Andito na kami ni kuya!î tinig iyon ng isang batang babae na sa tono pa lang ng boses ay mukhang masaya.

Maya-maya, yung nagsalita eh nakita ko na bumulaga sa may sala. Naka-uniform sya ng pang-elementary ng school namen. Naka-pony tail sya at nakasabit pa sa likuran nya ang bagnyang Rilakkuma.

Agad syang sinundan ng isang matangkad na lalaki na nakasuot ng uniform na katulad ng saken. Naisipko tuloy kung Sabado ba talaga ngayon o may special class lang silang in-attend-an kaya sila naka-uniform? Yung lalaki, mukhang pamilyar. Sa hilatsa pa lang ng mukha nya alam ko na agad na di kamimagkakasundo.

Basta ang alam ko, dalawa silang nagulat sa presensya ko sa bahay nila. Yung bata nakataas na yungisang kilay. Naisip ko agad na mataray sya. Yung lalaki naman, luminga-linga, hinahanap siguro angmama nila.

Bago pa man ako magpaliwanag eh lumabas na galing sa kusina yung mama nila.

ìAra ara*~ andito na pala kayo mga anak. Sya nga pala, sya si Yuta. Siguro naman nabanggit ko na sya sainyo di ba? Mula ngayon..dito na sya titira kaya maging mabait kayo sa kanya, okay?î nakangiti angmama nila habang pinapaliwanag yon.

Ako naman gusto ko ng umuwi. Hindi ako sanay na hindi ko alam kung sandamakmak ba namga plastik ang kaharap ko o hindi. Kaso naisip ko, di na pala possible yun kasi eto na nga pala ang bagokong tirahan.

Nag-abot ng kamay saken yung lalaki. Makikipag-shake hands ata. Tsk. May ganto-gantong kadramahanpa. kaso no choice eh kaya nakipag-shake hands na din ako.

ìWelcome dito, ëtol. Ituring mong parang sarili mong tahanan ang bahay na ëto. Ako nga palasi Seichiro..hmm..bale mula ngayon, kuya mo na rin ako..haha.î

ìAh..haha..Salamat,î napipilitan kong sabi. Teka..narinig ko bang ëSeichiroí yung pangalan nya?

Biglang nagflashback sa'ken yung mga sinabi ni Kanna saken dati..

ëWala yun..Nakilala ko lang kanina..Seichiro Kauri daw ang pangalan..sempai naten..at section one din..í

ëNagku-kwento lang ako ng nararamdaman ko pag nakikita o nakakasama si Seichiro-sem---ë

Takte yan..kaya pala nagpanting yung tenga ko nung mabanggit ni Kanna na Kauri ang apelyido nungSeichiro dahil nabasa ko sa sulat yung apelyidong yun. Ngayon ko lang din narealize na yun nga pala angapelyido ng tatay kong hudas, na hindi ko na ginamit simula nung iwan nya kami. Kaya pala parang

pamilyar.. yun pala, apelyido ko dati. At ngayon, apelyido ko na naman. Bwiset naman oh!

ìA-ako naman si Mika. Hmp! Hindi pa rin kita inaaccept as my kuya no!!î sabi nung batang mataray.Nagbelat pa saken.

ìMika! Watch your mouth!î saway ng mama nila.

ìO-okay lang ho. Salamat nga pala sa pag-we-welcome nyong lahat saken, lalo na po sa inyo tita. Mulangayon ay nasa pangangalaga nyo na po ako. Pasensya na po sa abala at salamat na rin,î sabi ko para dina ako maging cause ng away nila, ìTita, umm..medyo napagod po ako sa byahe..kaya..k-kung pwede posan---ì

Mabuti naman at nagets agad ni tita ang ibig kong sabihin. Actually, hindi naman talaga ako napagod sabyahe. Isang jeep lang naman ang layo. Ginawa ko lang O.A. para tantanan na nila ako. Gusto ko ngmapag-isa.

Tinulungan nila akong bitbitin yung mga gamit ko sa magiging kwarto ko. Nung makaalis na sila. Ni-lockko agad yung pinto at humiga sa kama.

Sinabi ko na nga ba..hindi ko magugustuhan ang araw na ëto. Naisip ko bigla si Kanna. Automatically,kumirot ang puso ko.

Hindi ko na namalayan kung anong oras ako nakatulog habang iniisip ko kung gano ako pinaglalaruan ngtadhana. Para kong laboratory rat na pinakawalan sa isang maze. Kaso yung maze, hindi yung basta-basta simpleng maze lang. Yung maze na pinaglagyan saken eh kasing lawak ng universe.

Nakakalito. Nakakahilo. Ang sarap sumuko, pero hindi pwede. Hindi ko sya bibitawan. Kahit nagkataonpang kapatid ko sa ama yung Seichirong yun. Hindi. Masyadong malaki ang pagmamahal ko (infinite nanga ata eh) para i-give up o ipaubaya. Hindi sa kanya. At hindi kahit kelan man, sa iba.

Punuin man ng twists and turns ng lecheng kapalaran na yan ang buhay ko sa piling ng bago kongpamilya, wag lang yung kung anung meron kami ni Kanna ngayon.

Lunes. Pumasok ako sa school na ayos na ayos. Ilang buwan ko na ding pinagpaplanuhan at pinag-iipunan ang gagawin ko sa araw na ëto.

Ang ganda at aliwalas ng langit nun, kasing ganda ng ngiti sa labi ko nung makita ko sya..kaso nawalakagad yun na parang bula at parang dumilim ang langit..nang makita ko sya..na may kasamang iba.

*ara ara-parang omo omo at aiyah~ ng Korea at Taiwan :D

Chapter 10: Pink and Red Valentine

"Dark pink roses are the very symbols of gratitude and appreciation. It is said that by tradition, dark pinkroses were sent as an expression of thanks." *

Pinakahihintay ko ang araw na ito. Kasi makikita ko sya ulit. Duty nya sa lib pag lunes. Hindi ko matagoyung ngiti ko. Halos mamemorize ko na yung mga topic na pwede naming pag-usapan o pwede kongitanong sakanya.

Alam naman ni Seichiro-sempai na darating ako dito. May isosoli kasi akong libro. Itinataon ko talagangmagsoli kapag sya ang naka-duty para makausap ko sya.

Paglapit ko sa librarianís nook, nakita ko sya, seryoso at nagbabasa na naman ng libro. Nung mapansinnya ko eh ngumiti sya. Parang sasabog na naman ang puso ko sa sobrang kaba. Pagkatapos nyang ibaliksa bookshelf yung librong sinauli ko ay lumapit na ulit sya sakin.

ìHalika, labas tayo ng lib. May ipapakita ako sayo,î sabi nya sabay hawak sa kamay ko. Ako namannapatango lang sa sobrang gulat at excitement. Nangyayari ba talaga to?? WAH! Ano kayang ipapakitanya sakin?

Pumunta kami sa gilid ng academic building. Katabi yun ng gate ng school.

ìWow! Ang ganda sempai!! Bakit di ko ëto napansin kanina pagpasok ko?î ngayon lang ata ako nakakitang dark pink roses na nakatanim pa sa lupa at di pa naka-cut. Sobrang gaganda nila! Wait--! P-panunalaman ni sempai na ito ang paborito kong bulaklak? Hala.. Umiinit na yung cheeks ko sa sobrang kilig!

ìTinakpan ko sila ng malaking panyo kanina para walang ibang makakitaÖ kundi..ikaw lang,î sabi nyasabay ngiti. OMG! P-para sakin lang? Wah! Sobrang saya ko!

ìPasasalamat ko yan kasi kaw lang nakakausap ko tungkol sa mga librong gusto ko.î

ìGrabeng pasasalamat naman 'to kung ganun,î natawa sya sa sinabi ko. OMG. Nakita ko syangtumatawa!! Wah!! Heaven! Kung nakakamatay lang ang sobrang kilig. Malamang kanina pa akonangingisay dito.

ìAlam mo ba kung bakit pinakita ko sila ng nakatanim kesa naka-cut na?î

ìHindi eh.. Bakit nga ba?î

ìKasi mas magandang tignan ang rosas kapag nakatanim pa 'to sa lupa. Mas natural ang pagka-bloomnya at mas buhay sila tignan kesa sa mga pinutol na. Mas masigla at mas malaya. Yung feeling na naka-ngiti sila saíyo kasi mas pinili mong i-appreciate ang kagandahan nila kesa sirain o saktan.î

Wow. So in short, mas special ang mga dark pink roses na ëto na pinakita nya para saken? Ansarappakinggan yung words na ëpara saken lang.í Grabe talaga..kahit malalim yung sinabi ni sempai, parasaken, musika yun.

Nawala ang pagkakangiti ko nang may pamilyar na babaeng umepal sa eksena.

ìSeichiro, andito ka lang pala. Alam mo bang kanina pa kita hinahanap??î pagtataray ng babae na kungtama ang pagkakatanda ko eh sya yung tinaguan ni sempai nun na naging dahilan ng pagkakakilalanamen.

Ngumiti ako. Dapat pa pala akong magpasalamat sa mataray na babaeng ëto.

ìBakit mo naman ako hinahanap?î

ìHindi ka ba nainform ni Natsume na magkakaron tayo ng meeting?î

ìSorry..wala akong nareceive na text galing sa kanya kaya hindi ko alam. Ngayon na ba?î

ìKanina pang 9.î

Tumingin saken si sempai. Mukhang nag-aalangan syang umalis dahil saken. Tinaasan naman ako ngkilay nung babae.

ìSige na sempai, umalis na kayo baka magalit pa si ateng kasama mo,î gumanti sya ng ngiti saken.

ìSige..bye-bye,î sabi nya, ìtara na, Imadori.î

At ayun, umalis na sila. Wala na. Inagaw na ng evil witch ang prince charming ko. Di bale, ayos pa rinnaman yung araw ko. Sobra-sobrang blessings pa nga kasi pinakita pa nya saíken ang fave flower ko atsinabi nyang para saken lang yun. Answeet di ba? Hay.. ito na ata ang pinakamasayang Valentineís dayng buhay ko.

Palakad na ko ng classroom para sana mag-iwan ng bag at dumiretso na ng stage para tumulong,kaso..pagpasok ko ng room..nag-iba ng timpla ang araw ko. Kung kanina yellow (extremehappiness)..ngayon blue (sadness) na..

Kasi nakita ko si Yuta, masayang masayang nakikipag-usap kay Yumi..hawak-hawak ang isangnapakaganda at malaking bouquet ng red roses.

Chapter 11: Ironic Feelings

ìRumors are carried by haters, spread by fools and accepted by idiots.î ñanonymous

Hindi ko alam kung baít hindi ako makangiti kahit pilit man lang nung mga oras na ëyun. Hindi ko alamkung bakit hindi ko kayang pumasok sa room at batiin sila ng ëgood morningí. Hindi ko alam bakit kahitdapat akong matuwa dahil tama ang hula ko na ang babaeng gusto nya eh si Yumi ay hindi ko magawangmaging masaya o biruin man lang sila ng ëkayo ah, di nyo sinasabi..kayo na pala!í

Hindi ko din alam bakit kahit fave ko yung pink roses eh parang mas gusto kong akin na lang yung redroses na yun. Kahit pa sabi ni sempai mas maganda ang uncut roses, hindi ko alam baít sa paningin kongayon, mas espesyal ang mga red roses.

Alam ko na! Siguro dahil naiinggit lang ako kasi ngayon lang nag-abalang bumili si Yuta ng bulaklak parasa isang babae. Nga naman..eh sa ngayon lang sya na-inlove eh. Eeehh..pero kahit na..baít ganun?Naiinis ako.

Hay..selfish na ba ang tawag kung aaminin kong gusto ko din makatanggap ng red rose, kahit di nabouquet, galing sa bes ko? Napabuntong hininga na lang ako.

Pagpunta ko ng stage, nakarinig ako ng mga bulung-bulungan. Rumors.

ìSabi na nga ba eh, sila na.î

ìWah! Bakit ganun naman? Ansaklap nun para saten!!î

ìSabi ko sa inyo eh, totoo talaga yung sinabi ni Mia na nakita nya yung dalawa nung Friday namagkayakap!î

ìOhh? Di nga? Wow ah!î

Nung marinig ko yung word na ëmagkayakapí hindi ko na napigilan ang sarili ko na di makisali sachismisan.

ìSinong magkayakap?î tanong ko.

ìAy nako Kanna, kanina ka pa namen hinihintay. Saíyo nga dapat kami magtatanong kung totoo batalaga yung chismis tas ëkaw pa pala yung di nakakaalam.î

ìWala ba saíyong nabanggit si Yuta?î aww. So..si Yuta yung may kayakap nung Friday? Parang kumirotyung puso ko na parang ewan. Basta, di ko maiexplain.

ìWala eh,î sagot ko.

ìPinaglilihiman ka na ng bes mo Kanna! Kitang-kita daw sila ni Mia nung Friday ng gabi, pagkatapos ngpractice, na magkayakap dun sa may bleachers malapit sa hallway!î

ìOo at antagal nila magkayakap ëte! Kala ko nga magki-kiss pa sila eh!î dagdag ni Mia. Isang babae langang pumapasok sa isip ko. Sino pa ba? Eh di si Yumi..

Hay..nung marinig ko yun, hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Naiinis ako dahil di ko maintindihanang sarili ko.. ang selfish ko na nga sigurong bestfriend kasi di ko makuhang maging masaya para sakanya.

ìSobrang bagay sila nu?î

ìAy nako ëte, korak ka díyan!î

ìIsang maganda at isang gwapo ñ perfect match talaga!î

ìSinabi mo pa!î

Hinayaan ko na lang mag-usap yung mga classmates ko. Naalala ko parang nung chapter 2 mga linya kolang yun pero ngayon di ko na magawang mag-agree sa kanila. Hay..bakit kaya? Bakit?

Nilapitan ako ng dalawa kong pinsan, di ko namalayang nandito na din pala sila dahil sa pagka-depressko. Depress talaga ang term?? Haha! Nababaliw na nga yata ako.

Inakbayan nila kong dalawa.

ìAno namang ine-emote-emote mo díyan?î tanong ni Miki.

ìThere is a 75% probability na nagseselos ka, insan,î banat ni Tomo. Takte, gamitan ba naman ako ngstat??

ìHaha. Sinong nagseselos?î tanong ko. Lumingon yung dalawa sa paligid at sabay silang sumagot ng..

ìBakit, may iba pa ba kameng kausap liban saíyo?î

ìHaha. Ewan ko sa inyo. Ma-issue kayo.î

ìNaniniwala ka kasi masyado sa mga chismax ng mga classmates nateng chismosa kaya ka nasasaktaneh,î sabi ni Miki. Aba, selos at nasasaktan ang mga terms? Ano bang brand ng katol ang nahithit ngdalawang ëto?

ìImbento kayo ah. Kelan pa kayo naging imbentor?î sabi ko na lang. Ayoko ng pag-usapan ang tungkolsa bagay na ëyun. Gusto ko na kagad mag-bell para makauwi na.

Sa Japan, ang Valentineís day ay araw ng mga kalalakihan kasi binibigyan sila ng homemade chocolatesng mga babaeng gusto sila.

Sa Pinas, baliktad naman. Ito ay araw para sa mga kababaihan dahil binibigyan sila ng bulaklak o/atchocolates ng mga lalakeng gusto sila.

Hay..babae naman ako..pero..parang di ko ëata araw ëto.

Chapter 12: Misconception

ìThe acting out of an emotion is a little death in a way that can change us forever.î-anonymous

Ala una ng hapon. Uwian na. Sa wakas. Nagulat ako nang tinapik ako ni Yuta.

ìO, bakit nakasimangot ka díyan?î sabi nya. Napatingin ako sa tinatago nya sa kamay nya salikod. Hawak pa rin nya yung bouquet.

Naisip ko na..bakit pa nya itatago eh alam ko naman kung para kanino yun? Malamang ipapakita nyalang saken yung bouquet na yun para mainggit ako. Kainis. Wrong timing naman sya mang-alaska.

ìO bakit di ka sumasagot? Tinanggal na ba ng Seichirong ëyun ang bibig mo?î nagbibiro pa rin ang tonong boses nya pero parang may something. Anong kinalaman ni sempai sa di ko pagsagot sa kanya? Bakitkailangang isingit nya pa ang pangalan ni sempai?

ìAno bang pinagsasabi mo Yuta? At bakit nadamay si sempai sa usapan?î

ìHa? Eh di ba ang saya-saya níyo kaninang umaga dun sa tapat ng gate? O eh baít ngayon nakasimangotka na?î nakita pala nya kami. Nang-aasar lang ba sya o may pinahihiwatig sya na something negative?

ìWala ka na dun,î sabi ko sabay kuha ng bag ko sa may stage. Nagsimula na kong lumakad.

ìUy teka!î humabol sya saken.

ìGinaganyan mo na ko ngayon ah, bahala ka baka magbago ang isip ko,î sabi nya.

ìIsip na?î napalingon ako.

ìIbigay sayo ëto,î sabay labas nung kanina-nya-pa-tinatago-pero-nakikita-ko-pa-rin-naman na bouquetng red roses.

Lalo akong sumimangot. Inaamin kong effective ang pang-aasar nya dahil nung makita ko yung bouquetng malapitan, lalo akong nainggit. Lalong sumikip yung dibdib ko.

ìO sige na. Tama na Yuta. Nainggit mo na ko,î sabi ko na lang. Kumunot ang noo nya.

ìíNainggití??î

ìDenial pa. Sus. Alam ko namang pinapakita mo lang saken yan para mainggit ako eh. Oo na, nainggit nako. Sige na, balik mo na yan kay Yumi,î sabi ko sabay lakad ng mabilis.

Magpapanggap pa si Yutang di yun ang plano nya. Kainis. Hinabol nya ulit ako.

ìSira! Para sayo ëto!î tumawa sya ng bahagya, ìso kaya ka nakasimangot d'yan ay dahil akala mo parakay Yumi ëto? Haha!î

ìSinong may sabi sayong yun ang dahilan kung baít malungkot ako?î sabi ko sabay irap. Pang-inis.Nakakasadya na ëtong si Yuta ah. Hmp!

Saktong malapit na ko sa may gate nang makita ko yung mga pink roses sa gilid. Nagulat ako nangmakita ko silang sira-sira na. Tinapaktapakan. Nagkalasug-lasog ang mga roses at nagkalat ang mgalagas-lagas at gula-gulanit na na mga petals nito.

Napahinto ako sa paglalakad. Nakita ni Yuta na dun ako nakatingin kaya huminto din sya.

ìNakikita mo yung mga ëyan? Binigay ëyan saken ni Seichiro-sempai. Ang fave flower ko. Alam mo namanyun eh.. *sniff* kaya ako malungkot kasi may sumira ng bigay nya,î hindi ko lang basta idinahilan angmga iyon, sumakto lang sa eksena at dahilan ko. Ang totoo nyan, naiiyak na din kasi ako nang makita koyung nangyari sa mga bulaklak.

Napakaespesyal ng mga yun tas sinira lang ng iba. Grabe naman. Sino kaya ang walang puso na gumawanun?

Tumingin sa malayo si Yuta. Magkasalubong ang mga kilay at di maipinta ang mukha. Bumuntonghininga sya ng malalim saka nagsalita..

ìSeichiro-seichiro! Puro na lang yung Seichirong 'yun ang lagi mong binabanggit! Mas maganda namanng di hamak ëtong bouquet na ëto kesa díyan pero mas pinapahalagahan mo pa rin ang mga ëyan!î sabinya sabay walkout pabalik ata ng stage.

Saka ko lang narealize na kanina pa nagsimula ang practice nila pero nagawa nya pa kong hanapin. Kahitalam nyang yari sya kay pres. Antodo effort naman nun para lang inisin ako. Ang resulta? Nagalit din syasaken.

Tumulo ng kusa ang mga luha ko. Halu-halong emosyon.

Hindi ko alam kung dahil lang ba ëto sa pagkakasira dun sa mga pink roses na bigay ni sempai saken odahil sa pagpapamukha saken ni Yuta na para kay Yumi yung bouquet..at iniinggit nya lang ako?

Pwede ring ang mga luhang ëto ay dahil nilait nya yung bigay ni sempai o kaya dahil nagalit sya sakenkasi mukha na daw akong Seichiro-sempai.

Pinupunasan ko ang mga luha ko pero ayaw tumigil. Nakakainis. Akala ko ba controllable ang tears? Ehbaít ayaw? Loko yung Bio teacher namen ah.

Naglalakad na ko nun pauwi. Mugto pa rin ang mga mata..nang makita ko si..

Chapter 13: Crack in the Heart

"Now I know I have a heart..because it's breaking."-Wizard of Oz

Di ko na napigilan ang sarili ko na di mag-walk out. Nakakainis kasi talaga. Kulang na lang ipagdikdikansaken ni Kanna na kahit gula-gulanit na yung mga rosas na ëyun, basta galing sa Seichiro nya, tiyak namas maganda pa din yun sa paningin nya. Mas importante. Mas mahalaga. Mas matimbang sa puso nya.

ìY-Yuta,î napalingon ako. Si Yumi pala ang tumatawag saíken. Nakasunod pala s'ya sa'ken papuntangstage. Huminto ako sa paglalakad nung huminto din sya.

ìYuta..s-sorry..kung di dahil saken hindi san---ì so narinig nya pala ang lahat.

Unti-unti na namang pumatak ang mga luha sa mga mata nya. Sunud-sunod. Tahimik. Parang walanghanggan.

At sa pangalawang pagkakataon ay nakaramdam na naman ako ng guilt sa puso ko. Agad akong lumapitsa kanya.

ìWala kang kasalanan, okay?î sabi ko habang pinupunasan ko ang mga mata n'yang wala na 'atangbalak tumigil sa pag-iyak.

ìP-pero..dahil saken *sniff* inakala nya na yung bouquet ay póì

ìKung kanino man ako dapat magalit, sa sarili ko yun,î sabi ko. Sa sobrang galit ko, nasuntok ko yungpader ng building malapit sa stage.

ìPeste kasi yan e! bakit sya pa? bakit yung Seichirong yun pa??î natakot si Yumi sa ginawa ko. Akonaman, nagulat sa sarili ko.

ìNaiinis ako sa sarili ko dahil hinayaan kong magkaganun!î pinipigilan ko ang mga luha ko sa pagpatak.Pero alam kong namumula na ang mga mata ko sa galit. Naramdaman kong niyakap ako ni Yumi.

ìTama na Yuta, please? 'Wag mong saktan ang sarili mo.î

ìNaiinis ako kay Kanna kasi ang kitid-kitid ng utak níya!î natawa ako ng bahagya sa huli kong sinabi. Galitako pero nakakatawa pa rin. Para na nga talaga akong sira.

ìPalibhasa kasi walang ibang alam gawin kundi mag-aral at magluto! Sinabi ko na ngang para sa kanyaëto eh! Para sa kanya! Bakit ba pinagpipilitan nya yung side nya e mali naman?!î

ìTama na ëyan, Yuta. Huminahon ka, please? Ayokong nakikitang nagkakaganyan ka,î hinigpitan ni Yumiang pagkakayakap saíken. Naramdaman kong basa na ang likod ng uniform ko. Mukhang ako na langpalagi ang nagiging dahilan kung baít sya umiiyak.

ìPlease..ayokong nakikitang nagkakaganyan ang taong m-mahal ko,î bulong nya habang umiiyak.

Hindi ko na din napigilang umiyakóumiyak sa galit at awa sa sarili.

ìHalika na sa clinic, kailangang magamot yang sugat mo,î nung mabanggit nya yung word na ësugatí,saka ko lang naramdaman na putek ang sakit ng kamao ko. Napasigaw ako ng ëarayí tapos winasiwas koyung dumudugo kong kamao. Natawa kameng dalawa.

Dun ko lang narealize na nakita nya kong tubigan ang mga bata. Tinry ko itago pero di akonagtagumpay. Hinawakan ni Yumi ang dalawa kong kamay at saka nya sinabing..

ìAlam mo bang mas nakakainlove ka kapag umiiyak?î sabi nya sabay ngiti nang mahinhin. Natawa ko ngbahagya sa sinabi nya. Sumimangot naman sya kaya lalo lang akong natawa.

Hindi ko alam pero nung mga sandaling yun, feeling ko nabawasan yung nararamdaman kong sakit atpoot.

Pagkatapos gamutin ng nurse yung kamao ko at sermunan ako sa kalokohang ginawa ko, naupo kami niYumi sa bench.

ìSalamat ah, kung wala ka siguro baka kung aóì di ko na napagpatuloy yung sasabihin ko dahil bigla nyakong binatukan, ìARAY! Anu bang póì

ìHahayaan mo na lang bang matapos ang espesyal na araw na ëto nang di kayonagkakabati??î namumula na naman ang mga mata nya, parang gusto na namang umiyak.

Napatanga lang ako sa sinabi nya. Sa pangalawang pagkakataon din ay nagdalawang isip ako kung siYumi ba talaga ang kausap ko.

ìPara san pa 'yung kinukwento mo sakeng ilang buwang paghahanda mo para sa araw na ëto kung maspinaiiral mo pa yung pride, selos, at galit mo?? Akala ko ba ngayon ka na magtatapat sa kanya? Akala koba sabi mo gagawin mo s'yang pinakamaligayang babae ngayong Valentineís day? Nasan na yun??Nagkagalit lang kayo tapos wala na?? Ano pa yung sinasabi mong restaurant reservation? Anu yun,WALA NA LANG?? YUTA, isipin mong mabuti, KUNG DI KAYO MAGKAKAAYOS NGAYON, BAKA DI NAKAYO MAGKAAYOS KAHIT KELAN!! Gusto mo ba yun, ha?? WUY!!î

Nung mag-sink in saken yung mga sinabi nya, napatayo agad ako sa bench. Antanga ko talaga. Walaakong kwenta. Napaka-immature ko talaga kahit kelan. Hay..kailangan ko pa ng isang Yumi namagpapaalala saken ng lahat.

ìAno pang hinihintay mo, sundan mo na sya, dali!î sinabi nya sabay tulak saken palayo. Kinuha ko yungbouquet na red roses at nagsimula na akong maglakad.

Bago ako tuluyang makalayo, lumingon ako sa kanya at sumigaw ng ëthank you!í. Tumango lang sya.Nakita kong nakangiti sya pero nangingilid ang luha sa mga mata nya. Bumigat na naman angpakiramdam ko pero agad ko yung winaksi at binilisan na lang ang pagtakbo.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng gate ng school..nabitawan ko ang hawak kong bouquet na saktongdinaanan ng isang humaharurot na motorsiklo.

Nablanko ang utak ko. Parang naging grayscale ang background at muted ang boses ng mga iilangnaglalakad sa kalye.

Oo, natigilan ako..nang makita ko si kanna na umiiyak..habang yakap-yakap ng archenemeny ko at sakinamalasmalasan pa eh kuya ko.

Yun ang unang beses na umiyak si Kanna sa harap ng ibang lalake liban saíken.

At yun din ang unang beses na naramdaman kong..nag-crack ang puso ko..

Chapter 14: Strawberry Tears

ìTears are words the heart can't expressî-anonymous

Dalawang araw, pitong oras at labinwalong minuto na ang nakalipas nung huli kaming magkausapni Yuta. Ito na ata ang pinakamatagal na away naming dalawa. Dati, hindi natatapos ang isang araw nanghindi kami nagkakabati. Laging may isa samen na unang makikipagbati, kaso ngayon..parang..haay..

Ilang beses ko ng naisipang makipagbati sa kanya kaso hindi ko magawa. Una, sa Friday na ang start ngfoundation week at araw din yun kung kelan gaganapin yung play kaya lalong humaba ang oras ngpraktis nila. Whole day na ata.

Pangalawa, hindi nya din ako pinapansin. At pangatlo, mukha namang wala lang sa kanya na nagkagalitkami. Pag minsan nakikita ko sya sa malayo, mukha naman syang masaya kasama si Yumi.

Sa bahay naman, kahit busy sina papa dahil inaayos nya yung mga papers nya pabalik ng Europe,katulong si mama, eh hindi pa rin ako nakaligtas sa mga tanong nila. Andaldal kasi nung dalawa kongpinsan eh. Ayan tuloy nalaman nilang hanggang nagyon ay di kami nagpapansinan ni Yuta.

Sinasabi ko na lang sa kanila na busy yung tao kasi malapit na yung play, actually, bukas na nga eh. Sakamay girlfriend na yun kaya wala na yung panahon para saíken. At hindi sila naniniwalasa pangalawa kong sinabi. Kainis. Pagpasaway nga naman ang mga magulang mo oo.

Kagabi, bago ko matulog, umiyak na naman ako. Lagi ko ngang sinasabi sa sarili ko na dapat di akomalungkot kasi may nangyari din namang maganda nung araw na yun ñ isang pangyayaring hinding hindiko malilimutan kailanman..

ìK-Kanna?î

Hindi ko alam kung anung magic meron ang boses ni sempai nung mga panahon na yun. Ang alam kolang..nung marinig ko yung malalim at kalmado nyang boses na may bahid ng pag-aalala ay nagsimula nanamang pumatak ang mga luha ko.

Nung makita nyang umiiyak ako ay hindi sya nag-atubiling puntahan ako at yakapin. Umiyak lang ako ngumiyak habang yakap níya.

Hindi sya nagtanong kung bakit ako umiyak at kung anong problema ko, basta niyakap nya lang ako ngmahigpit hanggang sa matuyo na ang mga luha ko.

Ang weird nga ng pakiramdam ko nun kasi sobrang bilis ng kabog ng dibdib ko pero at the same time,ramdam ko yung kirot sa puso ko..yung tipong para kang sinasaksak. Yung feeling na masaya ka dahilkasama mo yung crush mo pero malungkot ka kasi nag-away kayo ng bestfriend mo. Yung feeling naganun. Hay..ewan..napaka-unexplainable.

Pagkatapos kong umiyak, ngumiti saíken si sempai tapos nilibre nya ko ng strawberry shake dun sa stallsa gilid. Hindi kami nag-uusap. Humihigop ako ng shake habang sumisingut-singhot. Sya naman,nakatingin lang saíken.

Pagkatapos kong inumin yung shake ay nagpasalamat ako sa kanya ñ isang mahina, nahihiya at maymatching singhut-singhot pa na ëthank youí. Ngumiti lang sya, pinat yung ulo ko, tapos may inabot sya sakamay ko bago sya pumasok ulit sa gate ng school.

Nung binuksan ko yung palad ko, nakakita ko ng candy. Monami na strawberry flavor din. Sabagay, iisalang naman ata ang flavor ng Monami eh. Napangiti ako bigla. Ang kulet kasi. Nacomfort nya ko nanghindi sya gumagamit ng salita. Haay..feeling ko tuloy lalo kong nahuhulog sa kanya..ewan ko ba.

Oh di ba, dapat maging masaya pa akong nagkagalit kami ni Yuta? Kasi mas naging close kami ni sempaidahil dun. Hanggang ngayon nga na saken pa din yung candy na Monami eh. Hindi ko kinain. Busog nakong titigan yun palagi.

Kaso kahit yata idahilan ko yung mga yun sa sarili ko, no effect pa din.

Umiyak ako kagabi dahil alam kong may possibility na di na kami magkakaayos ni Yuta. May possibilitydin na hindi na nya kailangan ng bestfriend kasi may girlfriend na sya. Although chismis lang yun, halatanamang totoo, alangan namang magbulagbulagan pa ko.

Yung ideya pa lang na maaaring di na nya ko kailangan sa buhay nya, nasasaktan na ko. Pano pa kayakung talagang ganun ang mangyari?

Gusto kong mag-sorry kung may nasabi man akong mali sa kanya, kaso, pano ko yun gagawin ehramdam kong useless din?

Ilang beses ko na sya gustong itext o tawagan nitong nakaraang dalawang araw kaso di ko masend-sendo mapindut-pindot yung call button kasi natatakot ako ñ natatakot ako na hindi nya ko reply-an. Natatakot ako na baka marinig ko yung ayokong marinig. Natatakot ako.

Nag-offer na nga sina Miki at Tomo na gagawa ng paraan para magkaayos kami pero humindi ako. Hindiko na talaga alam gagawin ko. Hindi kasi ako sanay na di kami nagpapansinan. Nakakamatay.

Buti sana kung ordinaryong classmate ko lang sya at kelan ko lang sya nakilala, eh..hindi eh. Bestfriendko na sya since Grade 5. Parang kapatid na nga ang turing ko sa kanya. Parang anak na ang turing sakanya ng mama at papa ko eh at parang mama ko na din yung mama nya.

Kasing normal na lang ng paghinga ko yung pagkukulitan at pag-aasaran naming dalawa. Mahirapkalimutan yun kung saka-sakali man, di ba?

Kaya..hala..tumutulo na naman ang mga luha ko..pano pa ko makakapasok nito? *sniff*

TRIVIA: Strawberry (as far as I know) connotes 'love' sa Japan. (watch Kimi ni Todoke as reference--Strawberry time there means raburabu taimu)

Chapter 15: His Real identity?

ìAnd if pretension for a time deceive,And prove me one too ready to believe,Far less my shame, than if by stubborn act,I brand as lie, some great colossal Fact.î -Ella Wheeler Wilcox

ìKanna, anak,î tawag saken ni mama. Hawak-hawak nya yung lunch box na ginawa ko.

ìAy oo nga pala!î pinahid ko ang luha ko at dali-dali kong nilapitan si mama at kinuha iyon. Muntik ko ngmakalimutan yung lunch box na hinanda ko para kay sempai. Pano kasi, andami kong iniisip. Haay..

Actually, pasasalamat ko yun dahil sa pink roses nung Valentine (na sinira ng kung sinuman), pati nayung sa strawberry shake at Monami. Narealize ko na lahat ng binibigay o nililibre nya saken eh kulaypink. Alam kaya talaga ni sempai na yun ang paborito kong kulay, o nagkataon lang?

ìKanna, mag-iingat ka ha,î paalala saken ni mama after kong humalik sa pisngi nya at nagpaalam napapasok na. Nakita ko sa mata ni mama yung labis na pag-aalala níya saken.

ìOpo,î ngumiti na lang ako at lumabas na ng bahay. Hindi sila mama sanay ng malungkot ako, alam koëyun. Hindi ko kasi kayang magpanggap sa harap nila. Di bale, matatapos din ëto. ëBe positive, Kanna.Magkakabati din kayo ng bes mo,í sabi ko na lang sa sarili.

Pagkapasok ko ng school, hinanap ko agad si sempai. May nakapagsabi sakeng nasa Council room dawsya. Hindi ko alam yung mga pangyayari pero tuluyan na nga 'ata silang naappoint sa position kaya busysila ngayon. Hawak nila yung mga events sa upcoming foundation week. At bukas na ëyun.

After kong kumatok ay pumasok na ko sa loob. Andun nga si sempai..kasama yung masungit nababae. Mukhang may inaasikaso silang paperworks. Nagdalawang-isip tuloy akong ibigay sa kanya yungdala ko kasi may kasama sya, kaso baka di ko na sya mahanap mamaya, am-busy nya pa namangtao..kaya..

ìS-sempai..Ah..ano..p-para saíyo,î sabay abot ko sa kanya nung lunch box. Binigyan nya ko ng matamisna ngiti. Isang mapait naman na ngiti ang binigay saken nung kasama nya.

ìSalamat. Nag-abala ka pa.î

Umiling ako at sinabing, ìpasasalamat ko yan saíyo kasi ang bait-bait mo saíken.î Tumawa lang sya ngbahagya sa sinabi ko. Bakit ganun, kahit tumawa sya, ang cool, calm and composed pa din

nya? Haay..hindi ko mapigilang mapangiti.

ìTapos mo ng gawin yung pakay mo dito di ba? Baít di mo na kaya i-try lumabas? Nakabukas yungpinto,î singit ni ateng mataray..este ate Imadori pala..(Wag na 'sempai', kasi di naman sya kagalang ñgalang. Haha.) ..na sa pagkakarinig ko sa iba eh sya ang newly appointed secretary ng SSC.

ìImadori!î saway ni Seichiro-sempai sa kanya.

ìMadami pa tayong gagawin, Seichi. Bukas na yung start ng foundation week baka nakakalimutan mo.Kung may oras kang makipaglandian díyan, sana may oras ka ring gawin yung mga responsibilidad mo.î

Kumulimlim ang mukha ni sempai sa sinabi ni ate Imadori. Nakakatakot pala si sempai pag nainis!Tumayo sya bigla. Nanlaki ang mga mata ko nung hinawakan nya ang kamay ko at hinatak palabas ngCouncil room. Nung moment na yun, feeling ko isa akong prinsesa na tinatakas ng aking prince charmingsa kastilyo kung saan namumugad ang evil witch.

Anlakas ng kabog ng dibdib ko. Nung tumingin ako sa kanya, nakatingin na pala sya saken. Pareho tuloykaming umiwas ng tingin sa isaít isa.

ìP-pasensya ka na kay Imadori, Kanna. Ganun lang talaga yun pagtrabaho na ang pinag-uusapan.î

ìHindi. O-okay lang. Ako naman yung may kasalanan kasi inabala ko kayo kahit alam kong busy kayo.Umm..ano..ah..sige sempai..una na ko.î

Tumango lang sya. Palakad na ko nung nagsalita sya ng ìsalamat dito!î habang hawak-hawak yung lunchbox na ginawa ko. Ngumiti ako at kumaway sa kanya bago ko tuluyan ng umalis.

Ala una ng hapon. Uwian na. Ni anino ng bes ko hindi ko nakita. Naubos lang ang umaga ko sa pag-aasikaso ng mga ingredients sa lulutuin ko bukas.

Bago ko umuwi, naisipan kong 'dalawin' si sempai sa council room. Lihim kong inaasam na sana waladun si ate Imadori.

Pumasok din naman sa isipan ko na baka may gusto din si ate Imadori kay sempai kaso nabalitaan ko saiba na papalit-palit daw yun ng boyfriend. Kahit sino daw pinapatulan nun. Palengkera rin daw at mahiligmakipag away lalo na dun sa mga babaeng lumalapit kay sempai.

Pero may nakapagsabi naman saken na kaya lang naman ganun kung makalapit yun ke sempai ehdahil since first year eh magkaklase na sila.

Kung anuman ang totoo sa mga impormasyong nakalap ko tungkol sa tunay na pagkatao ni ate Imadori,hindi ko alam. Basta ang alam ko lang, ayaw nya saken.

Pagkatapos kong kumatok ay nakarinig ako ng boses ng isang lalaki na sumagot ng ìpasokî. Sa tonopalang ng boses eh halatang hindi yun si sempai kasi..parang irritable at mainit yung ulo nung sumagotna yun. Parang HB*.

Kahit disappointed at bahagyang natakot, pumasok pa rin ako sa loob. Isang lalaking matangkad, tikwas-tikwas ang buhok, may salamin at naka-Ninoy Aquino pose sa table ang nakita ko. Sa tindig at ayos palang, obvious na obvious na na nag-eemit sya ng ëauthority auraí. Walang duda. Síya ang newlyappointed president ng SSC ñsi Natsume Hirai-san*.

Napalunok ako kasi hindi lang pala tinig nya ang nakakatakot, pati aura nya. Huminga ako ng malalimsaka ko nagsalita ng..

ìUmm..alam nyo po ba kung nasan si Seichiro-sempai?î

Kumunot ang noo nya at this time, nakahawak yung hintuturo nya sa gitnang bahagi ng salamin nya attumingin saken ng diretso.

ìMukha bang hanapan ng mga nawawalang tao ang office ko??î seryoso at may pagkasarkastiko nyangsagot.

Nag-sorry na lang ako at nagmadaling lumabas ng kwartong yun bago pa ako mabugahan ng apoy ngnakakatakot na moster sa loob. Grabe, terorista sya! Muntik na ko atakihin sa puso sa sobrang kaba attakot! Akala ko lalamunin ako ng buhay ng mga matang yun! Para nagtatanong lang eh! Sya ba talagaang bagong president at pinakamatalino sa buong student body? Eh baít ansungit-sungit nya??

Bago ko makalayo sa Council room, may nahagip ang mga mata ko. Isang pamilyar na bagay. Yung lunchbox na ginawa ko. Nasa basurahan..at halatang sadyang itinapon ang laman.

Sumikip ang dibdib ko. Di ko na namalayang tumulo ang luha ko. Pilit ko mang pigilan ang luha ko, walapa ring effect. Tumakbo na lang ako palayo. Ayokong marinig pa ng dinosaur sa loob ng Council roomang pag-iyak ko baka sigawan pa ko nun.

Habang tumatakbo ko palayo ay nakasalubong ko sina sempai at guess what..kasama si ateImadori. Mukhang kakatapos lang nilang mag-lunch. Tuluy-tuloy lang ako sa pagtakbo. Ito ang unangbeses na iniwasan ko si sempai.

Nagpunta ako sa garden at dun ko binuhos ng todo yung iyak ko. Alam kong di yun magagawa ni sempaikasi ansaya-saya nya pa nga nung binigay ko yun sa kanya. Imposible di ba? Pero..sino namang nilolokoko kundi sarili ko lang rin. Wala namang ibang gagawa nun kundi sya lang kasi sa kanya ko lang yunbinigay. At mukhang hindi alam ni sempai na alam ko na yung ginawa nya.

Lahat ba ng kabaitan nya ay puro pagkukunwari lang? Papano kung ang totoo ay ayaw nya talaga sakenat napipilitan lang syang maging mabait dahil kailangan nyang maging modelong estudyante dahil sya naang VP? P-pano kung..niloloko nya lang pala ko at secretly ay pinagtatawanan nya ko kasi mukha kongtanga at papansin sa kanya?

Kumikirot ang puso ko sa mga thoughts kong yun. Di pa ba malinaw na ebidensya ang tinapong lunchbox ko para maniwala ang puso ko na ang Seichiro-sempai na kilala ko ay isa lang fake at pretentiousrepresentation ng kanyang sarili?

Hindi ko na alam kung anong tunay na pagkatao ni sempai, basta ang alam ko lang, nasasaktan ako.Ansakit-sakit.

Hindi lang dahil sa sinayang nya yung pinaghirapan kong iluto para sa kanya. Hindi lang yun. Nasasaktanako kasi natututunan ko na syang mahalin.

Kasi ang akala ko totoo sya. Yun pala akala ko lang yun.

Chapter 16: Sacrificial Love

ìSacrificing your happiness for the happiness of the one you love, is by far, the truest type of love.î -anonymous

Dalawang araw, pitong oras at labinwalong minuto na ang nakalipas nung huli kaming magkausapni Kanna. Ito na ata ang pinakamatagal na away naming dalawa. Dati, hindi natatapos ang isang arawnang hindi kami nagkakabati. Laging may isa samen na unang makikipagbati, kasongayon..parang..haay..

Ilang beses ko ng naisipang makipagbati sa kanya kaso hindi ko magawa. Wala akong lakas ng loob

nakausapin sya. Wala akong mukhang ihaharap sa kanya. At wala din akong maisip na idahilan sa kinilos konung 14.

Hindi ko naman pwedeng ipagtapat sa kanya na mahal ko sya kaya ako nagselos nun. Dahil mali angpanahon. Mali ang timing. Baka hindi nya lang ako lalong seryosohin pag sinabi ko yun.

Isa pa, hindi na rin ako makatakas sa mga practice. Lalo na ngayon na general rehearsal na. Todo bantaysaken si pres ñpara syang watchdog ng mga militar. Napaos na nga sya kakasigaw saken nung 14 kasitumakas ako sa praktis at bumalik ng hapon na..na may benda ang kamay at wasak na puso.

Buong maghapon hanggang gabi, sermon ang inabot ko sa kanya. Dahil lagi kong nakakalimutan angmga linya ko kahit antagal-tagal na naming pinapraktis ëto. Inaamin ko..wala ko nun sa sarili. Lutang.Bangag. Sino ba ang makakapag-isip ng matino pagkatapos masaksihan ang ganung eksena diba?

Saka hindi nya rin ako pinapansin. Tapos 'pag nakikita ko s'ya minsan, lagi n'yang kausap siSeichiro..este..KUYA Seichiro pala. Bwisit naman talaga oo..tapos yung expression nya pa, pa-hinhineffect (di naman bagay sa kanya) saka may halong kilig pa. Nakakainis. Nakaka..selos.

Mukhang okay naman ëata sya kahit hindi ako yung kasama nya. Parang wala nga lang sa kanya na nag-away kami eh. Minsan nga naiisip ko na baka hindi nya na kailangan ng isang bestfriend kasimukhang completely satisfied naman sya sa atensyong binibigay sa kanya ng utol ko eh.

Yung ideya pa lang na maaaring di na nya ko kailangan sa buhay nya, nasasaktan na ko. Paano pa kayakung talagang ganun ang mangyari?

Gusto kong mag-sorry sa kanya, kaso, pano ko yun gagawin eh ramdam kong useless din?

Ilang beses ko na sya gustong itext o tawagan nitong nakaraang dalawang araw kaso di ko masend-sendo mapindut-pindot yung call button kasi natatakot ako ñ natatakot ako na hindi nya ko reply-an. Natatakot ako na baka marinig ko yung ayokong marinig. Natatakot ako.

Nag-offer na nga sina Miki at Tomo na gagawa ng paraan para magkaayos kami pero humindi ako. Hindiko na talaga alam gagawin ko. Hindi sa ayoko silang makialam, ayoko lang na hindi ko nasusulosyunanmag-isa yung mga problema ko.

Hay..Hindi kasi ako sanay na di kami nagpapansinan. Nakakamatay. Ayoko talaga na nagkakaganito kamikasi sumasagi sa isip ko na kung wala akong nararamdaman para sa kanya, hindi magiging komplikado

ang lahat.

Pero..alam kong maling isipin yun. Sabi nga ng mama ko (na nasa langit na), kahit kailan, hindi nagingmali ang pagmamahal. Ang nagiging mali lang eh ang pagkakataon at paraan ng pag-eexpress nito.

Naabala yung mga iniisip ko nang maramdaman kong nagva-vibrate ang cellphone ko. Agad ko yungkinuha sa bulsa ng pantalon ko at iwinasiwas kay pres saka matuling tumakbo palabas ng impyernongauditorium na yun. Kung sinuman ang tumatawag na ëto, hulog sya ng langit kasi makakatakas na dinako kay pres!

Sinagot ko agad yung tawag pagkalabas na pagkalabas ko ng auditorium.

ìHello?î sabi ko.

ìYuta, si Tomo ëto.î

ìO ikaw pala. Nung problema?î

ìS-si Kanna..î

ìANONG NANGYARI KAY KANNA??î

ìUmiiyak sa---ì hindi ko na sya pinatapos. Tama na ang narinig ko. Kumaripas ako ng takbo. Ang tanga kokasi habang tumatakbo ko, saka ko lang narealize na hindi ko pala alam kung nasaan si Kanna. Sinunodko na lang ang instincts ko. At tama nga ito, natagpuan ko ang babaeng pinakamamahal ko naumiiyak mag-isa sa bench sa may garden.

ìKanna!î tawag ko sa kanya. Pinigilan ko humingal sa pagod pero hindi ko maiwasan. Lumingon síyasaken. May nagbago sa kanya. Namumutla ang mukha nya. Halatang hindi sya nakakatulog ng maayos.Namamaga ang mga mata nya.

Agad ko syang nilapitan at niyakap ng mahigpit. Parang isang libong taon na ang nakakalipas nung huliko syang yakapin. Sobra ko s'yang namiss tapos gan'to ko pa s'ya makikita?

ìSino ang nagpaiyak sayo, sabihin mo!î sabi ko. Iniisip ko pa lang na may nagpaiyak kay Kanna, gusto kona manuntok. Hindi ko mapigil ang galit ko. Patuloy lang syang umiiyak. Nakakainis. Sino ba ang maygawa nito sa kanya?

ìSi..s-sempai,î nagdilim ang paningin ko nung marinig ko yun. Agad akong tumayo. Handa na kongsumugod ngunit pinigilan ako ni Kanna. Hinawakan nya ang laylayan ng polo ko.

ìW-wag na..î sabi n'ya. Nakakainis!! Bakit kasi pinagtatanggol nya pa rin ang lalakeng yun eh pinaiyak nanga sya?? Bakit ayaw nyang sugurin ko yun??

Wala akong nagawa. Umupo ako sa tabi nya. Pinahid ko na lang ang luha nya. At niyakap sya ulit. Dahan-dahan nyang kinuwento ang nangyari. Nakakuyom ang palad ko habang kinukwento nya yun.

Ayokong magalit sya saken dahil galit ako sa taong binabanggit nya. Na kahit ginawan na sya ng dimaganda eh todo pa rin kung ipagtanggol nya. Kesyo pwede rin namang aksidente lang na natapon nyayung lunch box. Takte..'Aksidente' ba ang tawag dun? Hindi ba obvious na sinadya yun?

ìWag kang mag-alala. Gagawa ako ng paraan para magkaayos kayo.î

Kahit ako nagulat sa sinabi ko. Pwede na kong barilin ng mga Kastila sa Bagumbayan. Dinaig ko pa si Rizalsa sobrang pagkamartir ko.

ìBes..î niyakap nya ko pabalik.

Lord, ganto po ba talaga pag nagmamahal? Ganto po ba kasakit?

Chapter 17: A Rival Worth Fighting With

"To wish for your own happiness is sometimes coupled with anotherís unhappiness. Since I couldnít prayfor my own happiness, I prayed to the moon in the night sky for the happiness of the one whose warmhand I held "ñ Takemoto Yuta (Honey & Clover)

ìYuta, sigurado ka ba talaga sa gagawin mo?î nag-aalalang tanong saken ni Yumi.

Gabi na ënun. Naglalakad kami sa ilalim ng bilog at maliwanag na buwan. Kakatapos lang ng general

practice namen. Hindi kasi kami pinauwi ni pres hanggang hindi síya completely satisfied sa performancenamen. Syempre, given na yung pagkagalit nya saken kasi tumakas na naman ako sa kalagitnaan ngpraktis kanina. Haha. Hindi na ëata natatapos ang isang rehearsal nang hindi nya ko binubulyawaneh. Naging hobby na nya ata yun.

Pag ganitong late na kami nakakauwi, hinahatid ko si Yumi. Isa pa, feeling ko sasabog na ko pag walaakong pagsasabihan ng mga problema ko.

Huminto ako sa paglalakad at hinarap sya.

ìYumi, alam mo naman ang sagot díyan di ba?î

ìPero..hindi mo naman kailangang---ì

ìHindi ko ëto gusto. Alam mo ëyun. Kaso anong gagawin ko?? Wala na kong ibang maisip na paraan! Kunghindi ko ëto gagawin, baka mawala na saken si Kanna ng tuluyan!î hindi ko na napigilang magtaas ngboses. Sa totoo lang, ayoko na ngang pag usapan ito. Lalo lang nadaragdagan yung bigat sa kalooban ko.

ìHindi naman sinabi saíyo ni Kanna na pagbatiióì

ìMahal ko síya. Mas mahalaga saíken na nakikita síyang maligaya. Narealize ko na hindi namankailangang maging kami para maging masaya ako. Dapat ko lang matutunang maging kuntento sapagkakaibigang meron kami. Sa ngayon, yun ang pinakamahalaga saíken. Isa pa..î nag-pause ako.Tumingin sa langit. Ngumiti ng pilit saka tumingin sa kanya.

ìFriendship is the highest form of love, di ba?î dagdag ko.

ìSo susuko ka na lang? Eh ano yung sinabi mo dati na ëhindi kita ibibigay sa kanyaí?? Ano yun, JOKE??î

Haay..minsan iniisip ko kung tao ba si Yumi o síya yung nawawalang parte ng utakÖeste..konsensyako. Pano ba naman, lahat ng ayokong marinig sinasabi níya. Minsan nakakainis na. Lagi níya kasingipinapamukha saíken ang mga flaws ko bilang isang tao.

Katahimikan. Hindi ko alam kung anong isasagot ko sa mga tanong níya. Marahil, yun din yung mgatanong na gusto kong itanong sa sarili ko.

ìWag mong lokohin ang sarili mo, Yuta,î bigla níyang sabi..na nakapagbasag ng katahimikan sa pagitannaming dalawa.

ìAlam kong alam mo na hindi ëyan ang totoong gusto ng puso mo. Wag kang tumakas. Harapin mo angsuliranin mo at ibigay mo ang best mo sa paglaban. Hindi yung susuko ka na lang ng walangginagawa. Hindi duwag ang Yutang kilala ko,î ngumiti síya ng tipid at saka pumasok sa loob ng gate nila.

Naiwan akong tulala. Nakatingala sa malaking bilog na buwan sa langit at humihiling na sana..huwag ngdumating ang umaga.

Pag-uwi ko sa bahay, kumatok ako sa kwarto ni Kuya Seichiro. Pilit kong kinokontrol ang sarili ko na wagbasta-basta manugod at maglakas ng boses dahil ayokong magising at makelam pa sina tita atMika. Ayokong magmukhang kontrabida sa bahay na ëto.

ìTuloy,î mahinang sagot ng lalakeng ugat ng lahat ng kamalasan sa buhay ko.

Binuksan ko ang pinto at nakita kong may mga tinatype s'yang dokumento sa computer. Nung mapansinníyang nasa loob na ako ay agad níyang hininto ang ginagawa níya, tumayo at hinarap ako nangnakangiti. Mukhang maaliwalas at masaya ang mukha níya. Ang sarap lapatan ng kamao at burahin angkalmadong ngiting ëyon.

ìIto ëata ang unang beses na magkakausap tayo ng personal,î nakangiti pa rin síya at malumanay angkanyang pagsasalita.

Hindi na ko nakapagpigil sa sobrang inis. Lumapit ako sa kanya at hinawakan síya sa kwelyo. Pataas. Maypwersa at nakaambang na ang kanang kamao ko para suntukin síya.

ìBakit mo ginawa ëyon kay Kanna, ha?! SABIHIN MO!!î mababakas sa mata níya ang pagkagulat atpagtataka.

ìHa? Ano bang sinasabi mo Yuta?î nakakainis. Nagpapanggap pa síyang walang alam sa nangyari.

ìHindi kita maintindihan. Pwede ba, ibaba mo yung kamao mo at pag-usapan naíten ëto ng maayos?îdagdag níya.

ìMAAYOS?? Pasensya ka na, hindi ko alam ëyun!!î agad ko síyang sinuntok sa kaliwang pisngi na nagingdahilan para mabuwal sya at mapaupo sa sahig.

Sapo níya ang kanyang kaliwang pisngi nang sabihin nyang, ìAno bang problema mo??î

ìBAKIT MO GINAWA ëYUN ëKE KANNA?!î

ìKanna? Kilala mo si Kanna?î

ìBestfriend ko sya. PWEDE BA, ëWAG KA NG MAGMAANG-MAANGAN! Bakit mo tinapon yung lunch boxna ginawa níya para saíyo?? Kung ayaw mo nun sana hindi mo na lang tinanggap! E di sana hindi syaumiyak at nasaktan dahil sa ginawa mo!!î

Hindi ko na nakontrol ang lakas ng boses ko. Sobrang nakakagalit ang mga taong tulad níya. Sa

totoolang, gustong-gusto ko s'yang suntukin ng suntukin hanggang marealize níya yung maling ginawa níya.Pasalamat na lang síya at kahit pano ay pinipigilan ko pa ang mga kamao ko.

Dahan-dahan síyang tumayo. Walang poot na mababakas sa mukha níya kahit sinuntok ko síya.

ìWala akong alam sa binibintang mo saíken. Kahit nga ako nagtataka eh, kasi ang alam ko, pinasok koyung lunch box na bigay níya sa bag ko. Balak ko sanang kainin pag-uwi ko sa bahay pero nung nasabahay na ako, wala na síya sa bag ko.

ìHindi ko alam kung sino ang kumuha nun sa bag ko..at ang sabi mo nga eh tinapon pa. Wala akongkinalaman dun. Maniwala ka ëtol.î

ìAt bakit naman ako maniniwala saíyo??î

ìOkay..mag-so-sorry ako kay Kanna bukas at ipapaliwanag ko sa kanya ang nangyari, sapat na bayun? Wala akong makitang dahilan para saktan si Kanna. Sheís a precious friend to me,î sabi níya.

Nagulat ako nang akbayan níya ko sa kaliwang braso ko.

ìSorry kung dahil sa isang misunderstanding ay nasaktan ko ang bestfriend mo, ëtol. I will help in findingwho did that. Kaya pala nung nakita ko síya nung tanghali ay hindi níya ko pinansin. Yun pala yun.î

Hindi ako makapaniwala na hindi man lang síya nagalit sa ginawa ko. Ni hindi man lang sya gumanti ngsuntok o sumagot ng pabalang. He ended the conversation with his victory.

ìSiguraduhin mo lang na lilinawin mo kay Kanna ang nangyari bukas, kundi..î habol ko.

ìKundi..? Gugulpihin mo ëko?î tumawa síya ng bahagya.

ìOkay lang yun saken. I can always accept something that I deserve,î dagdag níya nang nakangiti atmalumanay pa rin.

This person is so unbelievable. Yung kabaitan nya..I canít take it. Tama si Yumi, kailangan kong patuloyna lumaban.

Hindi dahil heís a rival to compete with, but because heís a rival worth fighting with.

Chapter 18: Substitute

"When you truly care for someone, mistakes never change your feelings, cause it's the mind that getsangry, but the heart still cares." -anonymous.

Kinabukasan. First time na nangyaring sabay-sabay kaming pumasok sa school na tatlo. Ako, si KuyaSeichiro at ang kutong lupa n'yang kapatid..este..si Mika pala.

Hindi ko alam kung paano ko napilit ng taong yun na sumabay sa kanila. Namalayan ko na lang nakaupona ko katabi nila sa jeep.

"Hmp! Bakit kasabay pa naten YAN!?" umusod sa upuan n'ya si Mika at kumapit kay Kuya Seichiro. Angarte. Ano ba ako, bacteria na pinandidirihan?

Tumawa lang ng bahagya si Kuya Seichiro at pinat sa ulo yung nakababata nyang kapatid at sinabing,"Mika, kapatid natin si Yuta. Learn to respect him. Call him Kuya Yuta, okay?"

"PERO KUYA?! Hindi ko pa rin s'ya matatanggap na kapatid! Alam mo namang s'ya yung anak ng---"

"Mika..stop that. Ituturing mo s'ya bilang kuya or else..." biglang sumeryoso ang mukha n'ya. Tila banagbabanta. Nakakatakot.

"..hindi na ko magiging mabait sa'yo..sige ka," dagdag n'ya sabay ngiti. Sinasabi ko na nga ba, hindi s'yatalaga ganun kabait, may toyo rin. Kumbaga nasa loob ang kulo.

"Fine! Hmp!" sagot ni Mika. Sign of her defeat. Tapos tumingin s'ya saken. Inabot n'ya ang palad n'ya.Gusto n'yang makipag-shakehands?

Makikipag-shakehands na sana ako nang bigla n'yang hatakin ang kamay ko. Saktong biglang preno nungdriver ng jeep. Muntik akong ma-out of balance at malaglag sa kinauupuan ko. Nagtinginan sa'ken yungibang pasahero. Kinikimkim ang mga bungisngis nila. Nakakainis! Napatingin ako kay Mika, ayun,

tumatawa ng malakas!

"Ha ha ha! S-sorry..'KUYA' Yuta! Ang pam-pam kasi ni manong driver eh! Ahahaha!" sus, kung alam kolang na wala naman talaga syang planong makipag-shakehands saken, e di sana hindi ako nagpauto sakanya. Naku, siguradong matatagalan pa bago kami magkasundo ng demonyitang batang 'to.

Nasa labas kaming dalawa ng Home Economics room. Sumilip ako sa bintana. Andun nga si Kanna. Busy-ing-busy sa pagluluto. May iilan-ilan kaming mga kaklase na tumutulong sa kanya at dalawa sa mga yunay ang mga pinsan nya na lagi mang nasa background eh mas updated pa sa'ken sa mga pangyayari sakwentong 'to.

Sinenyasan ko na si kuya na kumatok sa pinto at kausapin na si Kanna, bago pa magbago ang isip ko attubuan ako bigla ng sungay na pigilan silang magkausap.

Nung magkausap na sila sa labas ng H.E. room, nagtago naman ako sa may hagdan. Takte. Bakit ba akonagtatago? Haay..

Muntik akong mapalundag sa takot nang biglang sumulpot sa tagiliran ko sina Miki at Tomo. Nakunaman. Kahit kelan talaga 'tong dalwang to oo. Nag-"Shhh..." pa sila ng sabay saken. Wala na kongnagawa, tumingin na lang ulit ako pabalik dun sa dalawang nag-uusap.

"Kanna, sorry kung nasaktan kita kahapon. Sabi pa nga ni Yuta, umiyak ka pa daw dahil sa'ken.."

"K-kilala mo si Yuta, sempai??"

"Oo, kapatid ko s'ya."

BOOM! Patay tayo d'yan. Nawala sa isip ko ang posibilidad na mangyayari 'to. Oo nga pala, hindi ko papala nasasabi sa kanya na kapatid ko sa ama ang taong gusto n'ya.

Naramdaman kong kumapit sa braso ko si Miki. Inakbayan naman ako ni Tomo. Para bang sinasabinilang 'andito lang kami, bro'. Ito talagang magpinsan na 'to, ambilis makaramdam pag di na ko okay.

"T-talaga sempai? H-hindi ko alam.." parang nagulat na masaya na malungkot na di ko maintindihan angexpression ng mukha ni Kanna.

Katahimikan. Ilang minuto rin ang nakalipas bago nagsalita si kuya.

"Look, sorry sa misunderstanding. Actually, kung di pa sinabi saken ng utol ko na may nagtapon palanung lunch box na bigay mo saken ay hindi ko malalaman. Nawala kasi yun sa bag ko. Nalaman ko nalang nung makauwi na ako ng bahay. Believe me..hindi ko magagawa yun. Hindi ko kayang itapon angisang bagay na galing sa'yo," sincere na sabi n'ya.

"N-naku..haha. wala yun sempai! Okay lang..kasalanan ko naman eh, kasi nag-assume kagad ako na ikawyung nagtapon. I'm sorry din..pinagbintangan kita," pahinhin effect na sagot ni Kanna.

Nagulat ako sa reaksyon n'ya kasi napatawad n'ya agad yung tao! Ang ganda pa ng ngiti n'ya! Sabagay,kahit anung pagtatalo namen, pag nag-sorry sya, napapatawad ko sya agad. Haay..pero kahit na!Nakakainis. Nakaka...selos.

"Wala 'yun saken. O siya, mauna na ko. Alam kong busy ka," akma na sana s'yang aalis ngunit humintos'ya at lumingon ulit kay Kanna. May nakalimutan 'ata.

"S'ya nga pala, wag mong kakalimutang magpasalamat sa bestfriend mo. Hindi mo alam kung gano s'yanag-alala dahil sa nangyari," yun lang tapos ngumiti sya at tuluyan ng umalis.

Hindi ko inaasahan yung mga huling sinabi nya. Parang dahil don ay hindi ko na kayang magalit sa kanya.Kahit na alam kong nasasaktan ako na nakikitang okay na ulit sila..pero ako..hindi pa.

Pagkatapos umalis ni kuya, nakita ko ulit yung ngiti sa labi ni Kanna na matagal ko ng hindi nakikita. Yungngiting carefree, sobrang ganda, at nakakainlove. Sa loob-loob ko, ang ngiting 'yun na siguro yung prizeko dahil sa ginawa ko. Okay na siguro 'yun. Kahit hindi dahil saken kaya s'ya nakangiti. Okay lang siguro'yun.

Nagulat ako nang itulak ako nina Miki at Tomo palabas ng tinataguan namen. Muntik tuloy akongmadapa. At dahil don ay nakita ako ni Kanna. Badtrip. Nung tumingin ako sa paligid, wala na yungdalawa. Ano ba 'yan! Kabute ba sila?

"Yuta!" masayang tawag saken ni Kanna. Tumakbo s'ya palapit saken at niyakap ako ng mahigpit. Bakassa mukha nya ang sobrang kaligayahan.

"Thank you talaga! Kundi dahil sa'yo baka hindi kami nakapag-usap ni sempai tungkol sa nangyaring

misunderstanding! Salamat talaga bes!" sobrang higpit ng yakap nya saken, para na 'kong nasasakal -nasasakal hindi ng yakap nya kundi ng mga salitang yun.

"T-tama na nga yan. Ang drama mo, alam mo yun?" sabi ko na lang at humiwalay na sa pagkakayakapnya.

Naisip ko kasi kung magtatagal pang nakayakap sya saken at paulit-ulit kong naririnig yung mgapasasalamat nya, baka biglang gumuho yung wall kung saan pilit kong tinatago yung nararamdaman kopara sa kanya. Baka bigla kong masabi. Baka bigla akong magpakatotoo at aminin na sa kanya ang lahat.Pero hindi pwede. Ayoko..ayoko pang biglang gumuho yun nang wala sa oras.

Ngunit, katulad ng inaasahan ko, yumakap ulit sya saken. This time, nakatago ang mukha nya,nakasandal sa dibdib ko. Naramdamang kong basa na yung polo ko. Umiiyak ba s'ya o pinagpapawisanlang ako sa sobrang kaba?

"Bes, namiss kita, sobra," sinabi n'ya ng mahina. 'Tas suminghot s'ya. Umiiyak nga s'ya. Kung di ko s'yakilala baka akalain kong baliw sya kasi kanina lang masaya s'ya 'tas ngayon umiiyak na sya.

Humarap sya saken. Patuloy sa pag-agos ang luha nya. Punas sya ng punas sa mga ito habangsinasabing.. "kung ano man yung maling nasabi ko o nagawa ko sa'yo nung Valentines, bes, sorry na,sorry talaga. *sniff* Ayoko ng hindi tayo nagpapansinan. Alam mo ba, ilang araw na akong wala ganungtulog kasi iniisip ko, panu kung ayaw mo na saken? *sniff* Pano kung di mo na ko kailangan?"

Napatanga lang ako sa mga sinabi nya.Namangha? Oo, kasi yun yung eksaktong iniisip at nararamdamanko. Ibig sabihin, pareho lang pala kami ng pakiramdam nung nagkagalit kami? May ngiting nagtatago saloob ng seryoso kong mukha habang pinagmamasdan s'ya.

"Sana kahit may girlfriend ka na, wag mo kong iechupwera sa buhay mo, bes. Pinapangako ko sa'yong dina kita aasarin kay Yumi kung 'yun man ang dahilan kung bakit ka nagalit saken, *sniff* basta wag langyung di mo ko papansinin."

Tapos ngumawa sya ng parang bata sa harap ko. Nagtinginan tuloy yung mga kaklase naming nasa loobng H.E. room at kanina pa pinagpepyestahan ang usapan namen. Hinatak ko s'ya dun sa may gilid. Samay hagdan kung saan ako kanina nagtago. Ngawa pa rin s'ya ng ngawa at paulit-ulit na nagso-sorry.

"Hindi ko girlfriend si Yumi kaya tumahimik ka na d'yan. I-ikaw ang pinakaimportanteng babae sa buhayko simula nung..mawala si m-mama," habang sinasabi ko yun, hindi ako makatingin ng diretso sa matan'ya. Tumingin lang ulit ako nung natapos na kong magsalita. Parang nagulat ata sya. Pero atleasttumahan na sya. Teka, safe naman yung sinabi ko di ba? Wala namang hint na may gusto ko sa kanya diba??

"P-pero nagalit ka saken nung---"

"Nagselos ako nun," amin ko. Wala na kong choice. Pag di ko 'to sinabi, hindi nya ko tatantanan tungkolkay Yumi. Lalo ko lang masasaktan si Yumi kung magpapatuloy pa ang mga tsismis.

"EHH??! Nagselos?? Kanino?" takte. Kanna, mababatukan na kita. Alangan namang sa aso n'yo akomagselos. Kanino pa ba??

"Alam mo naman kung kanino di ba??" ayan tuloy. Nalakasan ko na ang boses ko. Ramdam kong umiinitna ang mukha ko at namumula na pati tenga ko. Bwisit. Pinagsisisihan kong sinimulan ko ang topic na'to, maiwas lang na si Yumi ang mapag-usapan.

"K-kay sempai?" tumawa s'ya ng bahagya, "Pfft. Bakit ka naman magseselos kay sempai?"

"K-kasi.."

"Kasi?"

Katahimikan. Wala na. Hanggang dito na lang ang kaya ng lakas ng loob ko. Hindi ko naman kasiinaasahang itatanong n'ya pa kung bakit. Akala ko 'pag sinabi kong nagselos ako nun, end of theconversation na. Haay.

"Siguro kasi iniisip mo din ang iniisip ko na..baka..hindi na kita kailangan as bestfriend dahil kaysempai..?" nakangiti n'yang sabi. Hindi ko alam kung nang-aasar lang sya o talagang purong hula langyun. Tumango na lang ako at tumalikod. Ayoko ng pahabain ang usapan. Baka may masabi pa akonghindi n'ya dapat malaman. Lumakad na ako.

"Wuy! Hindi yun mangyayari kahit kelan! Ikaw lang ang nag-iisang bestfriend ko!" masaya nyang sigaw.'At ikaw naman ang nag-iisang laman ng puso't isip ko,' malungkot kong bulong sa sarili.

"YUTA!!!" kakatapos ko lang magbihis sa dressing room nun nang biglang pumasok at binulabog ni presang katahimikan at kaluwalhatian sa kwartong yun.

"O bakit? Anong problema, pres?"

"NASAAN SI YUMI??! Kanina ko pa s'ya hinahanap!"

"Ha? Wala pa ba s'ya?" ngayon ko lang napansin na oo nga, hindi ko pa s'ya nakikita mula nung pumasokako ng school.

"Itatanong ko ba kung nandito na s'ya??" pagalit nyang sagot.

"Sorry naman..eh nasubukan n'yo na bang kontakin s'ya?"

"Kanina pa. Hindi sinasagot eh!" halatang halata ang pagkataranta ni pres. Ako naman, nagsimula na ringkabahan. Nasaan ka Elisa..este..Yumi??

Tinry ko din syang tawagan pero ganun din. Ayaw sagutin.

"Pres, wala na tayong choice! Magplan B na tayo!" sigaw ng isa naming classmate na pumasok na rin saloob ng dressing room.

Mukhang nahihirapang magdesisyon si pres kasi kanina pa s'ya paikut ikot kung lumakad. Nag-iisip pa'ata ng ibang solusyon. Takte! Gusto ko ng puntahan ang bahay nila Yumi! Kaso wala ng oras! Ilangminuto na lang magsisimula na ang play! Lord, anong gagawin namen? Sayang naman po yungpinaghirapan naming praktisin ng ilang linggo kung hindi lang din kami makakapagperform.

"Sino? Sinong ipapalit naten sa kanya??" natataranta pa ring sabi ni pres. Nakikini-kinita ko ng tutulo naang luha nya sa sobrang pagkapressure.

Nagulat ako nang pumasok din sa dressing room sina Miki at Tomo..na pilit kinakaladkad si Kanna saloob.

"Ano ba, bitawan nyo nga ako! Kamote naman oh! Ano na naman bang gimik 'to?!" reklamo ni Kannahabang nagpupumiglas.

"Pres, s'ya na lang," sabi ni Miki nang naka-smirk. Tumango naman si Tomo. Naka-smirk din. Mukhangmay kakaibang plano na naman ang dalwang 'to ah. Di ko pa nakakalimutan ang panunulak na ginawanila saken kanina ah!

Pumalakpak si pres ng dalawang beses at nag-utos na, "Costume and Make-up Committee, make-up-annyo na at palitan ng costume ang damit ni Kanna. Now na! Wala na tayong oras!"

"HAAHHH???!!!" reaksyon ni Kanna. Gulat na gulat.

Kahit ako, nanlaki ang mga mata. Napatingin sa'ken si Kanna, nagtatanong ang kanyang mga mata atpara pang sinasabing 'tulungan mo ko!' pero wala akong maisagot kasi hindi ko rin alam kung anongnangyayari. Sobrang bilis ng pacing ng bawat eksena.

Dali-daling hinawakan ng mga kaklase nameng babae ang magkabilang braso ni Kanna. Para s'yanghinuhuli ng mga pulis nang wala namang kasalanan. Nanlalaban s'ya.

"B-bitawan nyo nga ako! Ano ba! YUTAAAAAA!!!" unti unting nag fade out ang boses nya dahil tuluyanna syang naipasok sa loob ng isa pang kwarto.

Napalunok ako. Hindi ko inaasahang mangyayari 'to. Anong gagawin ko?

Chapter 19: The Act of Falling

"Gravitation is not responsible for people falling in love." -Albert Einstein

Ngayon ko lang narealize na nakakatakot pala ang bawat tik tak ng orasan. Nakakakaba. Tipongmapapahiling ka na tumigil ang oras. Ilang minuto na lang ang nalalabi at magsisimula na ang musicaleplay ng aming section kung saan.. sa di inaasahang pangyayari ay naging substitute ako.

Napakuyom ako ng palad. Humanda saken si Tomo at Miki pagkatapos ng play! Hmp! Kundi dahil sakanila, hindi mangyayari saken to eh!

Hawak ko ang script at pilit ipinapasok sa aking kukote ang mga linya ni Rose DeWitt Bukater. Oo, yungbida sa Titanic. Habang binabasa ko ëto, napapaisip ako kung ganu kahenyo ang gumawa ng script, angkulet lang kasi. Kaso kahit gano kaganda ang script kung isang tulad ko naman na walang alam sa pag-acting at pagkanta ang gaganap, siguradong mababalewala ang lahat. Napalunok ako habang iniisip kunganong maaaring gawen saken ni pres kapag pumalpak ako.

Bigla kong naalala yung mga nangyari kanina. Hindi ko lubos maisip na kapatid pala ng bestfriend ko angtaong espesyal saken. Nakaka-guilty kasi pinagdudahan ko ang kabaitan ni sempai saken tapos si Yuta paang gumawa ng paraan para magkausap kami ni sempai even though magkagalit pa kami nung time naëyun. He went out of his way just to help me.

Napakabait nilang pareho pero ako..puro stress at problema na lang ang binibigay sa kanila. Ramdamkong hindi pa sapat ang paghingi ko ng tawad sa kanila, marami pa akong gustong sabihin at

ipaliwanangngunit nalilimitahan ako ng mga salita, ng oras at ng..hiya.

Pareho akong nahihiya sa kanilang dalawa dahil hindi ko man lang magawang suklian ang kanilangkabaitan saken. Haay..

Napatingin ulit ako sa orasan. Limang minuto na lang. Nagsimula na naman akong kabahan. Yung kabangtulad ng kaba na mararamdaman kapag may exam o kaya ay may graded recitation tas index card anggamit ng teacher nyo ñ ganung klaseng kaba.

Napakapit ako sa European dress na suot-suot ko. Naalala ko dati..tumulong pa kong maglagay ng mgakaragdagang beads sa dress na ëto. Hindi ko akalaing ako rin pala ang magsusuot nito. Hindi syemprenawawala sa isip ko na kung si Yumi ang magsusuot ng dress na to, siguradong mas bagay sa kanya atlalong magmumukhang maganda ang dress. Kasi maganda ang dapat nagsusuot ng ganto, hindi yungisang tulad ko na simple at dull.

Oo, wala akong lakas ng loob sa sarili ko. Mas bagay naman talaga kasi kay Yumi ang costume na to patiang role. Hindi ko kayang umarte na parang maharlika. Hindi ko kayang magpanggap na feeling ko angganda ko sa maraming tao.

Akmang papatak na ang aking mga luha nang biglang sumilip sa pintuan si Yuta. Namangha ako kasi lalos'yang gumwapo sa suot nya..para syang..prinsipe. Idadag pa ang glasses na suot nya. First time kongmakita si Yuta na nakasalamin at bagay na bagay ito sa kanya. Bakit hindi ko napansin lahat ëto kanina?

Lalo ko lang nakita ang kaibahan ko sa kanya. Kung ganong..mas bagay kung si Yumi ang kapartner nyangayon. Kasi pareho silang maganda at gwapo. Bagay na bagay sila.

'I-ikaw ang pinakaimportanteng babae sa buhay ko simula nung..mawala si m-mama.'

Nag-reiterate yung mga salitang binitawan n'ya kanina sa tenga ko. Masaya akong marinig yun. Perowala akong confidence na panghawakan ang mga salitang yun.

ìK-Kanna, ikaw ba ëyan?î parang hindi síya makapaniwala na ako ang kaharap níya. Titig na titig síyasaíken. Nahiya tuloy ako at umiwas ng tingin.

ìP-panget ba?î tumingin ulit ako sa kanya. Wala kasing salamin sa kwartong yun kaya hindi ko alamkung anong itsura ko. Nagulat ako nang tumawa sya. Sumimangot ako. Sinasabi ko na nga ba eh,

hindibagay saken ang ganitong damit. Tapos pinagtatawanan pa nya ko. Nakakainis!

ìHahaha! Sana nakikita mo ang sarili mo ngayon! Di bagay saíyo..ahaha! Nagmukha kangbabae! Wahaha!î

ìANOOO?!! Bakit, hindi ba ako mukhang babae dati?!!î

ìOO! Hahaha!!î nakakainis! Nakakainis! Nagbelat pa síya saken! Hmp!

ìTalagang naghahamon ka ng away ah??î sabi ko. Nung tumakbo s'ya palabas ng kwarto, hinabol ko sya.Pati ako natawa na rin.

ìHoy!! Bumalik ka rito! Akala mo naman gwapo ka díyan sa costume mo!!î

ìBaket, hindi ba??î pang aasar nya habang tumatakbo.

ìOO hindi!!î

ìWuuh! Wag mo ng i-deny! Alam kong naga-gwapuhan ka rin saken!î

ìIn your dreams!î pareho kaming tumawa ñ tawang nag-aasar.

Nagtitinginan tuloy samen yung mga tao. Isang nakacostume ng pang-prinsipe at prinsesa ang nag-aasaran habang haghahabulan sa may corridor.

Dahil sa pagpansin ko sa mga tao sa paligid eh na-distract ako at naapakan ko ang laylayan ng dress nasuot ko. Muntik na kong madapa,buti na lang inalalayan ako ni Yuta.

Unexpectedly, nagkatitigan kami. Ilang inches na lang ang layo ng mukha níya saken. Nakita kongnagulat síya at namula. Nauna syang umiwas ng tingin.

ìH-hindi ka kasi nag-iingat eh,î sabi nya ng pabulong. Ngumiti ako.

ìAndyan ka naman para saluhin ako di ba?î sabi ko habang inaalalayan nya kong makatayo ng maayos.

ìWeh. Ganyan ka, ako na lang lagi ang sumasalo, pano naman ako?î sabi nya. Sabay sipol nangnakatingin sa malayo. Napakunot ako ng noo. Hindi naman síya kasing clumsy ko. Paano naman sya angmadadapa?

ìHoy Yuta! Kanna! Anak ng tinapa! Halina kayo at magsisimula na ang play! Tsk, kung saan-saan pa kasikayo nagpupunta eh!î sigaw ni pres. Mukhang kanina pa nya kami hinahanap kasi humihingal sya sapagod.

Namutla ako bigla. Feeling ko umakyat lahat ng dugo ko sa ulo ko. Nagsimula na namang kumabog ngsobrang bilis ang puso ko.

ìTara na?î sabi ni Yuta.

Nagulat ako nang hawakan nya ang kamay ko. Parang nakaramdam ako ng electricity na dumaloy sakatawan ko. Yung tipong nararamdaman mo kapag nasagi yung siko mo sa isang matigas na bagay gayang lamesa? Ganung-ganun. Nakaramdam din ako ng feeling of awkwardness. Ang gara naman. Dati kahithawakan ni Yuta ang kamay ko ng ilang oras, wala lang saken, baít ngayon parang may iba.. parang..

ìYuta, kinakabahan ako,î sabi ko. Ngumiti sya. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang ilagay nya angkaliwang kamay ko sa tapat ng puso nya. Nag-blush ako at di ko naiwasang mapatitig sa kanya..nanakatitig rin saken.

Naramdaman ko ang tibok ng kanyang puso..na..kasing bilis din pala ng tibok ng puso ko.

ìHindi lang ikaw ang kinakabahan,î sabi nya nang nakangiti, ìkaya naten ëto,î dagdag nya. Sa loob-loobko, bahala na si Batman, Superman at ang buong Justice League samen. Tumango na lang ako at hinatakna nya ang kamay ko at sabay kaming sumunod kay pres papuntang backstage.

Sa backstage, naririnig ko na ang hiyawan ng mga tao. Ilang segundo na lang at magsisimula na angmusicale na pinakahihintay ng lahat.

Chapter 20: Romeo and Rose (Part 1)

"And when the chorus comes, I must come up with something clever. Coz for you it's just a love song butfor me it's now or never. And though I tried my best to make it beautiful and true, I could never make asong as beautiful as you."-Parokya ni Edgar (How to make a love song)

DILIM

I.

Narrator (President Megumi): Once upon a time, in a land far far away, nagkrus ang landas ng dalawangtaong punung puno ng trahedya ang buhay ñ si Rose DeWitt Bukater na nakatakdang mainlove sa

malulunod ring si Jack Dawson ñ at si Romeo Montague na nakatakdang mainlove sa mamamatay ringsi Juliet Capulet.

Mabago kaya nila ang kanilang kapalaran at mainlove sa isaít isa?

Atin ng tunghayan ang pinagmamalaking musicale ng 3rd year section 1 sa patnubay ni Moriyama-sensei, ang kanilang adviser ñ ang musicale tungkol sa makulay na pagtatagpo ng mga pusongnakatakdang mabigo ñ ROMEO AND ROSE.

Kasabay ng malakas na palakpakan at hiyawan ng audience ang pagbukas ng mga spotlights ñ isa sakaliwa kung saan nakapwesto si Kanna at isa sa kanan kung saan ako nakapwesto. Nasa background angiba nameng kaklaseng nakasuot pangmaharlika na ang role lang eh kunwaring nagchichismisan.

Narrator: Nagsimulang magkakilala sina Romeo at Rose sa isang pagtitipon.

Lumapit ako kay Kanna na may hawak-hawak na baso na may lamang champaign. Agad syang ngumitinang lumapit ako sa kanya. Ang dalawang sumusunod na spotlights ay naging isa.

Romeo (ako): Cheers?

Ngumiti si Kanna ng mahinhin at nagcheers kami. Hindi ko pinahalata na nanginginig ang kamay ko sakaba. Umarte pa akong pa-cool kanina pero gusto ko na talagang i-wish na sana si Yumi na lang angpartner ko. Kasi pag sya ang kapalitan ko ng linya, hindi ako kinakabahan at napeperform ko ng maayosang role ko. Eh pag si Kanna, wala pa syang sinasabi, hindi ko na maiwasang mapatulala. Pag nagtuluy-tuloy to tiyak mamemental block talaga ako!

Nagulat ako nang bulungan ako ni Kanna, ìY-Yuta, ikaw na ang magsasalita,î paalala nya. Naku naman!Eto na nga ba ang sinasabi ko eh!

Agad kong iniluhod ang kanang tuhod ko at hinalikan ang likod ng palad ni Kanna, saka tumingala sakanya. Napahinto ang lahat ng mga chismosang extra sa background at napatingin sa aming direksyon.

Romeo: Binibini, sa kalaliman at kadiliman ng gabi, isa kang marikit na bituin na nagpakislap sa akingmga mata. Maaari ko bang malaman ang magandang pangalan ng makislap na bituin sa aking harapan?

Tinago ng kaunti ni Kanna ang kanyang nagba-blush na mukha gamit ang kanyang pamaypay at sakanagsalita ng..

Rose (Kanna): Ah..ako si Rose..Rose DeWitt Bukater.

Romeo: Ako naman si Romeo..Romeo Montague. Ikinagagalak kitang makilala Rose (at hinalikan ko ulitsya sa kamay bago ako tumayo sa aking pagkakaluhod.)

Rose: Ako rin, ikinagagalak kitang makilala (sabi nya nang nakangiti.)

DILIM

II.

Narrator: Dahil sa pagkikitang iyon ay naging matalik na magkaibigan ang dalawa. Hindi inaasahanngunit nagkagusto ang bolerong si Romeo sa kanyang bestfriend na si Rose. Ngunit 5 taon na anglumipas ay hindi pa rin nya nagawang magtapat dahil natatakot syang masira ang kanilangpagkakaibigan. Isa pa, wala syang lakas ng loob na magugustuhan rin sya nito.

Nagbukas ang kanang spotlight sa tapat ko. Oo, tamang-tama ako sa role ko. Astig di ba? Matagal ko nggustong sakalin yung gumawa ng script kaso di ko magawa kasi hindi ko alam kung sino.

Nagsimula ng tumugtog ang instrumental ng kanta. Huminga ako ng malalim at nagsimulang kumantang..

Romeo: Alam mo ang ganda mo pala (kasabay ng aking pagkanta ay ang pagbukas ng kaliwang spotlightkung saan makikita si Kanna na nagpapaypay habang kausap ang isang classmate namen nanakacostume na pangkatulong.)

Pag tumawa ang iyong mata, hinahabol kong bawat mong tingin

Ngunit ito'y di mo napapansin, puro ako pagmamayabang

Porma ko laging astig di ba? Sino ba ako puro dating sayo

Bagay tayo ngunit manhid ka, talaga..

DILIM

Nagbukas ang spotlight sa kaliwa kung saan magkasama pa rin ang katulong at si Kanna. Nakatingin syasa katulong at kumanta ng..

ROSE: Ang hirap maging babae, kung torpe iyong lalaki

Kahit may gusto ka...di mo masabi, hindi ako iyong tipong nagbibigay motibo

Conservative ako kaya di maaari..

At kahit mahal kita, wala ako magagawa

Tanggap ko oh aking sinta, pangarap lang kita..

Wow. Kahit di pang singer ang boses nya, maganda pa rin ang kinalabasan. Nasa tono palagi ang bawatnota nya. Ang galing! Kanna, ikaw ba talaga ëyan?

Nagbukas na din ang spotlight sa tapat ko at sabay kami ni Kannang lumapit sa isaít isa habang kinakantaang chorus na..

Romeo & Rose (duet): At kahit mahal kita...Wala ako magagawa (magkalapit na kami at magkahawakang aming kamay ngunit magkaiba kami ng direksyon na tinitignan.)

Tanggap ko oh aking sinta, pangarap lang kita (haay.. oo..pangarap lang kita, Kanna.)

DILIM.

Agad kong tinanggal ang kamay ko kay Kanna. Buti na lang madilim kundi mahahalatanyang namumula na ko. Lord, bakit ang bagal ng oras?

III.

Narrator: Ngunit sa kabila ng agam-agam ni Romeo ay napagdesisyunan nya na rin isang araw namagtapat kay Rose.

Nagbukas ang dalawang spotlight na nakasentro sa aming dalawa. Nakakatitig ako sa kanya habanghawak ko ang kanyang mga kamay. Pinagpapawisan ako ng malapot sa sobrang kaba. Antagal naman ngending!

Nagsimula ang instrumental..

Romeo: Natupad din ang aking pangarap na ipagtapat sa'yo

Ibubulong ko na lamang sa alapaap ang sigaw ng damdamin ko

Sulyapan mo lang sana ang langit, baka sakaling marinig ng puso mo ang tinig ko

Maalala mo sana ako dahil noon pa man, sa'yo lang nakalaan ang pag-ibig ko

Bawat sandali na ikaw ay kasama para bang di na tayo muling magkikita

Kaya ngayon aaminin na sa'yo na mahal na mahal kita, maalala mo sana..

Nakakainis ang lyrics. Nakakainis! Oo na, hindi ko pa kayang aminin! Sorry naman!

Ngumiti si Kanna. Takte. Please, bawasan mo ang ngiti mo Kanna, nakatitig pa naman ako sa mga matamo. Nakakainis, gusto kitang halikan kaso hindi pwede..wala yun sa script!

Instrumental na ulit ng kantang kakantahin nya. Tumitig din saken si Kanna. Para akong natutunaw.Feeling ko tuloy kami lang ang nandito sa stage.

Rose: Hindi ko maintindihan ang nilalaman ng puso, tuwing magkahawak ang ating kamay

Pinapanalangin lagi tayong magkasama, hinihiling bawat oras kapiling ka

(Lord, pwede po bang ito na lang ang tunay na nararamdaman ni Kanna para saken?)

Sa lahat ng aking ginagawa, ikaw lamang ang nasa isip ko oh Romeo

Sanaíy di na tayo magkahiwalay..kahit kailan pa man..

Romeo: I-ibig sabihin? (Tumango si Kanna. Kung real life ëto hindi lang ako mapapakanta sa saya, bakamapalundag pa ako.)

Rose: Ikaw lamang ang aking minamahal

Romeo: Ikaw lamang ang tangi kong inaasahan

Romeo & Rose: Makapiling ka habambuhay ikaw lamang sinta

Rose: Wala na kong hihingin pa

Romeo: Wala~

Romeo & Rose: Oowoohh~

Nagtapos ang kanta nang magkayakap kami. Heaven na sana..KUNG totoo ito.

DILIM.

Chapter 21: Romeo and Rose (Part 2)

"Why does holding her hand feel so right?Your heart smiles everytime she's at sightHearing her sweet voice makes your dayHope you can hug her in a special way."-Reden Magpantay Jobli

DILIM

IV.

Narrator: Okay na sana ang lahat kaso one day..may sinabi si Rose na pinagtatakhan ni Romeo kunganong ibig iparating.

Nagbukas ang mga spotlights. Nakahiga ako sa lap ni Kanna na sa totoo lang eh first time ko naranasan.Nabatukan nya pa nga ako kanina kasi anlikot ko raw. Eh sino ba naman kasing magiging mahinahonkung nakahiga ka sa lap ng taong mahal mo? Tapos required pa sa script na himas-himasin nya yungbuhok ko. Haay..ansarap sana ng feeling kung hindi ito yung isa sa mga pinakamalungkot na eksena saplay na to.

Nagsimula ang instrumental. Mukhang nagko-concentrate na syang umiyak kaya nagpakabait na ako atumaktong normal.

Rose: Mahal, pangako sa iyo, hindi magbabago, ikaw lang ang iibigin ko

Kahit ako ay lumayo at masaktan ako, damdamin koíy di magbabago

Ang pag-ibig koíy alay sayo lamang, kung kaya giliw dapat mong malaman..

Romeo: Rose, h-hindi kita maintindihan (hinawakan ko ang kanang pisngi nya..teka..ayoko ma-distract..anlapit na ng mukha namen sa isaít isa!) A-alis ka? (kaya umiwas na ko ng tingin *whew*. Hindisya sumagot, instead, pinagpatuloy nya ang kanta habang tinatago ang kanyang mga luha. Na-amazeako..totoong teary-eyed na si Kanna! Whoa!)

Rose: Minsan lang kitang iibigin *sniff* (hala, nagsimula ng pumatak ang mga luha nya. At napapatakanang mukha ko. Buti hindi nakikita ng audience yung facial expression ko kasi imbis na 'confused look' eh'na-amazed na look' ang meron ako. Buti nga di saken nadidistract si Kanna eh.) Minsan lang kitangmamahalin *sniff*

Romeo: Rose, tell me, whatís wrong..? (napabalikwas ako at niyakap sya. Muntik ko ng makalimutan anglinya ko. Haha.)

Rose: Ang pagmamahal sayoíy walang hangganan *sniff*

D-dahil ang minsan ay magpakailanman.. (at tuluyan na syang nag-break into tears habang yakap kosya. This time, successful na ko sa pagsusuot ng ëconfused lookí sa mukha ko.)

DILIM

V.

Narrator: Pagkatapos ng araw na iyon ay isang linggong hindi nagpakita si Rose nang wala man langnababanggit na dahilan kay Romeo. Labis na nasaktan ang lalaki at dahil dito ay napakanta sya ng..

Nagbukas ang mga spotlights. Nasa gitna ako, mag-isa at may hawak na electric guitar. Prinsipeng mayhawak na electric guitar? Dito lang nauso yan! Haha. Syempre props lang 'to, kunwari ako angnaggigitara. Nung nagsimula na ang instrumental, naghiyawan at napatayo ang mga tao. Rock kasi angkanta at syempre palum-palo ako sa pagkukunwaring naggigitara habang kumakanta ng..

Romeo: Ilang araw na kitang hinahanap at wala ka

Isang linggo nang nakalipas hindi ka pa rin nagpapakita

Pano kung bigla ka na lang iiwas at mawawala

Di ëto matatanggap ng buong buhay ko

Nais kong malaman mo na ikaw lang ang nasa puso ko at kahit na anong mangyari

Ikaw pa rin ang iibigin ko..

DILIM

This time mas malakas ang palakpakan at hiyawan ng mga tao. Ngumiti ako. Ayos..nagiging magandaang usad ng play.

VI.

Narrator: Pagkalipas ng isang buwan ay nagpakita rin si Rose sa kanya ñ dala ang isang masamang balita.

Nagbukas ang dalawang spotlights na nakasentro sa aming dalawa. Magkaharap ngunit habang hindi syamakatingin ng diretso ay nagtatanong naman ang aking mga mata.

Romeo: Rose, san ka ba nagpunta? Bakit bigla ka na lang nawala? Hindi mo ba alam kung gano ko nag-alala sayo??

Rose: Oh Romeo, Romeo..nakikiusap ako..(tumalikod sya sa akin at nilingon ako nang sabihinnyang) kalimutan mo na ëko.. (malungkot ang mga mata ni Kanna. Pati ako nalungkot. Hindi ko makakayakung sasabihin talaga saken ni Kanna ëto sa totoong buhay.)

Romeo: Ha?? Bakit? H-hindi mo na ba ako mahal?

Rose: (umiwas sya ng tingin) H-hindi sa ganon..

Romeo: Eh ano??

Rose: Nakatakda na akong ikasal sa iba (hinatak ko sya at niyakap ng mahigpit saka kumanta ng..)

Romeo: Ipaglalaban ko ang ating pag-ibig, maghintay ka lamang, sa kasal nyo akoíy darating

Pagkaít sa isang taong mahal mo ng buong puso, lahat ay gagawin

Makita kang muli.. makita kang muli..

DILIM

VII.

Nagbukas ang mga spotlights. Nakatutok sa kanya kasi monologue nya na. Nakasuot sya ng pangkasal atmay hawak na bouquet. Nakatanaw ako sa backstage pero..seryoso..ang ganda nya. Lalo paít suot n'ya

yung kwintas na binigay ko sa kanya nung Grade 5 kami. Nangiti ako habang nag-iimagine na kinakasalkameng dalawa. Haha. Nagulat ako nang batukan ako ni Tomo.

ìAww! Ano bang problema mo??î reklamo ko.

ìWag ka munang mangarap díyan. May dapat ka pang ipagpasalamat samen ni Miki mamaya.Hehehe,î saka sya nag-evil grin. Hindi na ako nakasabat kasi nagsimula na ang instrumental ng kanta.Nakita kong may luha na sa kanyang mga mata habang kumakanta sya ng..

Rose: Umiiyak ang aking pusong nagdurusa, ngunit ayokong may makakita

Kahit anong sakit ang aking naranasan, ëyan ay ayokong kanyang malaman

Mga araw na nagdaan, kailanmaíy hindi malilimutan

Kay tamis na araw ng pagmamahalan, ang akala koíy walang hangganan..

Ang pag-ibig kong ió(nahinto ang kanyang kanta kasabay ng background instrumental nang kumatok sapinto ang isa nameng klasmeyt na nakadamit pangkatulong)

Katulong: Milady, pinapatawag na po kayo ni Madame DeWitt Bukater (pinahid ni Kanna ang kanyangluha at sumagot ng..)

Rose: O-okay. Susunod na ko sabihin mo.

Katulong: Makakarating po.

DILIM

VIII.

Narrator: Tulad ng inaasahan, dumating si Romeo upang ipaglaban si Rose. Nasa mansyon pa lang siRose nang maulinigan nya mula sa veranda ang boses ni Romeo. Agad syang dumungaw sa may veranda.

Romeo: Rose! (nagsimula na namang tumulo ang luha ni Kanna..ang galing, timing na timing!)

Rose: Romeo..umalis ka na..

Romeo: Ha? Bakit??

Rose: UMALIS KA NA! (nagsimula ang instrumentals kasabay ng pagdating ng mga nakasuot ng costumena pam-bodyguard na ang role lang eh harangin ako at pigilang makalapit sa mansyon.)

Romeo: B-bitawan nyo nga ako! (Patuloy akong nanlaban sa mga guards. Tumingala ako kay Kanna atsaka kumanta ng..)

Oh kay bilis namang magsawa ng puso mo, ganyan ka ba talaga, bigla na lang naglalaho?

Para bang walang nagyari, di mo man lang sinabi..

Sanaíy hindi na lang pinilit pa, wala ring patutunguhan kahit sabihin ko pang mahal kita

Nalulungkot, nayayamot, nabubugnot, hindi ko pa yata kaya pang labanan ang damdamin ko

Nakakainis talaga, nagmukha tuloy akong tanga, pinaasa mo kasi, puso ko ngayon tuloy lumuluha

Dahil iniwan mo kong mag-isa, ilang buwan lang ay babay na

Sanaíy hindi na lang pinilit pa, wala ring patutunguhan kahit sabihin ko pang mahal kita

Nalulungkot, nayayamot, nabubugnot, hindi ko pa yata kaya pang labanan ang damdamin ko

Rose: Romeo..Oh Romeo..Iím so sorry. Tama na please? Hindi ko to ginusto pero..wala na tayongmagagawa kaya..umalis ka na! (sigaw nya habang umiiyak) GUARDS!!

Anlakas ng pwersa ng mga guards. Nanlaban ako at nagsimula na naman ang isang kanta..

Romeo: Sandali na lang (pinilit kong maging teary eyed sa eksena, sana gumana)

Maaari bang pagbigyan? Aalis na nga, maaari bang hawakan ang iyong mga kamay?

Sana ay maabot ng langit ang iyong mga ngiti, sana ay masilip..

Wag kang mag-alala, di ko ipipilit sa 'yo, kahit na lilipad ang isip ko'y torete sa 'yo

Ilang buwan pa nga lang, nang tayo'y pinagtagpo

Na parang may tumulak, nanlalamig, nanginginig na ako

Akala ko nung una, may bukas pa na ganito, mabuti pang umiwas

pero salamat na rin at nagtagpo

Torete, torete, torete ako

Rose: Torete, torete, torete sa 'yo

Romeo: Wag kang mag-alala, di ko ipipilit sa 'yo, kahit na lilipad ang isip ko'y torete sa 'yo

Romeo & Rose (duet habang umiiyak pareho): Torete, torete, torete ako

Torete, torete, torete saíyo, torete, torete, torete ako

Torete, torete, torete saíyo, torete, torete, torete saíyo..

DILIM

Narinig kong may mga nag-iiyakan na sa audience. Ibig sabihin ba non effective kami um-acting? Habangnag-aalisan na ang mga guards kasi last scene na ang susunod (finally), which is monologue ko, ayhinawakan ko si Kanna sa kamay. Naaaninag ko pa naman sya kahit madilim eh.

ìAng galing mo kanina,î sabi ko.

ìChe. Ikaw na heartthrob,î sagot nya .Binitawan ko na ang kamay nya kasi aalis na sya sa stage. Dahilmadilim, hindi ko makita ang facial expression nya kung nagbibiro ba sya o seryoso. Pero..ha?Heartthrob? Hmm.. sabagay..may mga nagtitiliang babae at bakla sa audience pag ako yungkumakanta..pero hindi ko naman binibigyan ng atensyon yung mga yun kasi sa kanya lang nakatuonyung paningin ko. Saka---

ìYuta, last scene na ëto. Galingan mo,î inantala ni pres ang mga iniisip ko. Kahit kelan talaga tong si pres,wrong timing na, pressure pa.

ìTrust me, pres,î sagot ko na lang saka ngumiti. Nung okay na ang lahat sa background, nagsimula ngmagsalita si pres.

Narrator: At tuluyan ngang nagkahiwalay ang dalawa. Si Rose ay ipinakasal ng kanyang mga magulang saisa ring maharlika. Nabalitaan ito ni Romeo at labis na nasaktan sa mga nangyari kaya napakanta sya ng..

Nagbukas ang dalawang spotlights na nakasentro sa akin. May hawak akong gitara habang nakaupo

saisang kama. May mga nakatumbang bote ng alak sa paligid. Nagsimula na ang instrumentals at umarteakong naggigitara habang lumalagok ng red horse pero ang totoo ay C2 ang laman sa loob.

Romeo: Tulala lang saíking kwarto, at nagmu-muni-muni

Ang tanong saíking sarili, saín ako nagkamali

Bakit saíyo pa nagkagusto parang bula ikaíy naglaho (umarte akong teary eyed pero eye drops lang yunna pinalagay ko kanina)

Porque contigo yo ya iskuji ,aura mi corazon ta supri

Bien simple lang iyo ta pidi, era cinti tu el cosa yo ya cinti (ramdam kong nakiki-jamming din ang mga taosa akin kaya tumingin ako sa kanila at sumenyas na itaas nila ang kamay nila at sumabay sa akin. Lalonglumakas ang boses ng mga nakiki-jamming. Napansin kong may mga umiiyak pa rin. Gaano ba kadamiang nakakarelate sa kantang ito? Siguro hindi ko mabibilang kahit mag-effort pa ëko.)

Ta pidi milagro, viraíl tiempo, el mali hace derecho

Na dimio reso ta pidi yo, era olvidas yo contigo

Bakit ikaw pa ang napili, ngayon ang puso ko ay sawi

Kay simple lang ng aking hiling, na madama mo rin ang pait at pighati

Sanaíy magmilagro, mabalik ko

Mali ay maiderecho, pinagdarasal ko saíking puso

Na mabura na sa isip ko..

Narrator: Naging aral kay Romeo ang nangyari kaya..sa susunod na kabanata ng kanyang buhay, kungsaan makikilala nya si Juliet Capulet ay ipaglalaban na nya ang kanyang pag-ibig ngunit alam namannating hindi rin sya magtatagumpay. May mga bagay na sadyang nakatadhana ng mangyari. Resistanceis futile. Because in the book of fate, the way youíll live your life is already written. THE END.

DILIM.

Pagkatapos ng dula ay maraming tumayo at nagpalakpakan. May mga humagulgol dahil di matanggapang ending ng storya. Sabagay, karamihan kasi sa mga school play, happy ending..pero naisip ko..di bamas realistic kung tragic ang ending? Hindi naman kasi lahat, pwedeng magkaron ng happy ending. Perosa love story namen ni Kanna (KUNG MERON MAN)..sana.. happy ending.

Nang magbukas ang ilaw, lahat ng mga cast ay nagsama-sama sa gitna ng stage. Naghawak-hawak kaming kamay at sabay-sabay nag-bow. Nagkatinginan kami ni Kanna..or should I say, titingin sana ko sakanya ng palihim kaso nakatingin na sya saken. Sabay kaming umiwas ng tingin at binawi ang kamay sapagkakahawak namen sa isaít isa.

Ano itong atmosphere na ito? Ang weird ni Kanna. Sa peripheral view ko, nakikita ko yung tenga nya nanamumula (manipis lang kasi ang buhok nya). Nag-ba-blush sya? Eh? Baket naman kaya?

Naputol ang mga iniisip ko nang may mga grupo ng mga kababaihan ang nag-request na magpapicturesaken. Tumingin ako kay pres, um-okay naman sya kaya pumayag na lang rin ako. Nang tumingin ako kayKanna, may mga bwisit na mga lalaki ring nagpapicture sa kanya.

Nang makita kong may sira-ulong gustong akbayan sya sa picture eh hindi ko na napigilan ang sarili ko.Iniwan ko ang sangkatutak na babaeng nagpapapicture saken, hinawakan si Kanna sa kamay at hinataksya palayo sa crowd.

Bahala na kung magalit sya. Bahala na rin kung anong palusot ang idadahilan ko sa kanyamamaya. Basta..sa araw na ito, akin lang sya.

Chapter 22: SpongeBob Secret Rants

"The best thing about a secret is secretly telling someone your secret, thereby secretly adding anothersecret to their secret collection of secrets. Secretly." -SpongeBob Square Pants

ìT-teka nga! B-bitawan mo nga ako, Yuta!î sabi ni Kanna sabay bawi nya ng kamay nya sa pagkakahawakko. Nasa covered court na kami nun ng school kung saan napakaraming stalls, booths at mga tao.

ìAno bang pumasok sa isip mo at bigla mo na lang akong hinatak ha? Kita mong may mga nagpapapic---ì

ìMuntik ka ng tyansingan kanina ng isang lalakeng nagpapapicture saíyo. Dapat nga magpasalamat ka panga saken eh, kasi niligtas kita,î palusot ko.

ìT-tyansing?î tumawa saya ng bahagya, ìpanong tyansing ang sinasabi mo?î

ìAakbayan ka níya,î mahina kong sabi. Lalong lumakas ang tawa nya. Nakakayamot ah.

ìTyansing na ang tawag mo dun? Haha! Para akbay lang? Eh kayo ngang dalawa ni Tomo pag inaakbayannyo ko, never ko naisip na tyansing yun eh! Haha! O.A., bes ah!î sabi nya tas humalakhak sya ngmalakas.

ìEh kasi iba naman kami,î hirit ko.

ìPanong iba?î Ouch. Ganun??

ìPinsan mo sya at bestfriend mo ko.î

ìWeh..sige na nga. Kunwari panalo ka na,î sabi nya sabay pisil sa kaliwang pisngi ko. Ano ba yan!Hanggang kelan ba kami ganito? Hindi nya ba nararamdaman na nagseselos ako sa kutong lupanggustong umakbay sa kanya kaya ko yun ginawa? Argh..

ìTara, bumalik na tayo. Kainan na kaya. Nagugutom na rin ako saka hindi mo ba napapansin, kanina patayo pinagtitinginan ng mga tao?î sabi ni Kanna. Napalingon ako sa paligid. Oo nga no. Pano ba namankasi eh naka-costume pa ako ng pang-prinsipe at sya naman ay naka-pangkasal. Malamang sa malamangeh agaw-atensyon yung mga suot namen.

Palakad na sya nung pigilan ko sya.

ìHep,î sabi ko. Lumingon sya.

ìBakit?î

ìIpangako mo muna na pagkatapos nateng magpalit ng damit at kumain kasama ng mga kaklase natenay sasama ka saken.î

ìHa? Bakit, san ka ba pupunta?î naku naman! Andaming booths at stalls oh! Hindi pa ba obvious??

ìM-maglilibot lang..sana,î sabi ko nang di makatingin sa mga mata nya. Tumawa sya ng bahagya.

ìíYun lang pala eh!î hinawakan nya ko sa kamay at hinatak pabalik ng backstage.

ìDi nga, seryoso Kanna. Ang galing mo kanina!î

ìOo nga, akalain mong naisalba mo ang section naten sa acting mo?î

ìOo nga! The best ka Kanna!î

ëYan ang mga komento ng mga kaklase namen habang kumakain kami ng sabay-sabay sa backstage.Niluto ni Kanna lahat ng pagkain kaya walang dudang masarap. Nakakalungkot lang kasi walang menudorito. Spaghetti, fried chicken, pansit, fruit salad at lumpiang shanghai yung mga nakahanda. Parangbirthday party lang. Sabi saken ni Kanna kanina, si Moriyama-sensei daw ang nag-request nun. Naisip kotuloy ba may pagka-child at heart din pala ang laging haggard nameng adviser. Haha.

ìHehe. Naku..hindi naman ako ganun kagaling,î sabi ni Kanna. Sus. Pa-humble pa. Kung ako lang siguroang kasama nya baka ang sabihin nya pa eh, ëalam ko! Oha! Oha! Ano ka ngayon Yuta? Panis ka sa actingko!í Oo, mayabang ëyan kapag kami na lang dalawa.

ìAnong sikreto mo, bakit ang galing mong um-acting, Kanna?î usisa ng isa nameng klasmeyt

habang lumalafang ng fried chicken. Napansin kong nag-exchange

glances yung dalawang

magpinsan. Hmm..mukhang sila talaga ang may pakana nito eh..

ìHehe, hindi ko pwedeng sabihin sa inyo eh. Kasi nga, S.I.K.R.E.T.O yun di ba?î pa-cute at pa-cool na sabini Kanna. Natuwa naman ang mga klasmeyt namen sa sagot nya.

ìSpeaking of acting, yung isa díyan, ilang linggong nagpractice pero nakakalimutan pa rin ang mga linyanya,î banat ni pres. Nagtinginan tuloy saken ang lahat.

ìOo nga Yuta, nung bandang simula, nakalimutan mo ang linya mo di ba?î puna ng isa.

ìOo nga, tapos minsan delayed reaction ka. Buti di nya nadidistract si Kanna?î puna pa ng isa.

ìAh..hehe..nadidistract kasi ako pag napapatingin ako sa audience eh, andami kasi,î dahilan ko.

ìWeh. Eh di ba kay Kanna ka lang nakatingin nung play?î singit ni Miki. Tumingin ako ng masama sakanya. Natawa naman ng bahagya si Tomo. Hayup talaga kayong dalawa kahit kelan! Nagtinginan tuloy(na naman) saken ang lahat.

Bago pa sila makareact, nagsabi na ako ng, ìH-hindi ah! Hindi totoo ëyan!î

ìSus. Hindi nga ba..?î nang-aasar na komento ni Tomo. Tumingin din ako sa kanya ng pailalim.Pasalamat sya malayo ang inuupuan nya sa kinauupuan ko kundi inapakan ko na ang paa nya sa ilalim nglamesa.

ìTama na nga ëyan, kumain na tayo. Kapag nag- 4 pm na, kailangan na nateng i-vacate tong backstagekasi may banda pang magpeprepare dito mamya,î sabi ni pres. Isa kang anghel, pres! Niligtas moko! Tumingin ako kina Tomo at Miki at ngumiti ñ yung pang-asar na ngiti. Haha! Ano kayo ngayun? Kalanyo ah!

ìTara na, Kanna?î sabi ko. 4 pm na ënun at nag-alisan na yung karamihan. Tapos na kasing magligpit anglahat. Sa wakas, maso-solo ko na si Kanna. Andami kasing asungot sa buhay namen eh.

ìSan ba tayo unang pupunta?î nakangiti nyang sabi.

ìHmm..kung saan tayo dalhin ng mga paa natin..?î sagot ko.

ìAng vague naman ng destinasyon naten.î

'Eh kasi kahit saang sulok naman ng school tayo pumunta, okay lang saken..basta kasama kita', naisip ko.

ìWag ka na magreklamo, okay?î sabi ko na lang.

ìAye aye captain!î tapos umarte sya na parang si Spongebob. Natawa ako.

ìAre ya ready kids?î kanta ko. Ngumiti sya.

ìAye aye captain!î

ìI can't heeeaaar yooouuu!î

ìAYE, AYE CAPTAIN!î

ìoooooooooooo..î sabay nameng sabi.

ìWho lives in a pineapple under the sea?î kanta ko.

ìSpongeBob Square Pants!î parang bata nyang sagot. Natawa ko.

ìAbsorbent and yellow and porous is he.î

ìSpongeBob Square Pants!î

ìIf nautical nonsense be somethin' ya wish,î

ìSpongeBob Square Pants!î

ìThen drop on the deck and flop like a fish.î

ìSpongeBob Square Pants!î

ìReady?î tanong ko. Tas nagsabay na kami sa mga sumunod na lyrics ng kanta.

ìSpongeBob Square Pants, SpongeBob Square Pants, SpongeBob Square Pants, SpongeBooob SquarePaaants!î tapos tumawa kami ng sabay. Ang kulet lang. Para kaming mga bata. Haha.

Naglalakad na kami nun nang makakita kami ng isang stall na nagbebenta ng ice cream.

ìGusto mo?î tanong ko. Tumango sya. Bumili ako ng dalawang icecream. Chocolate saken, strawberry naman ang sa kanya. Naupo kami sa isang bench dun sa coveredcourt.

ìBakit ba ang hilig-hilig mo sa strawberry flavor?îtanong ko.

ìEh kasi kulay pink sya,î sabi nya habang dinidilaan na parang bata yung ice cream nya.

ìIbig sabihin, kung hindi pink ang kulay ng strawberry flavored ice cream na yan ay hindi mo namagugustuhan?î

ìHmm..magugustuhan ko pa rin siguro,î sagot nya.

ìAlam mo ang gulo mo kausap, sabi mo p---ì

ìEh kasi nakatatak na sa isip ko na ang kulay ng strawberry ay pink. Kaya kapag nalasahan kongstrawberry yung flavor, kahit di ko tignan , alam kong pink na yun, automatically,î sabi nya tapostumingin s'ya saken nang nakangiti. Natawa ko kasi hindi pa rin sya nagbabago, ang kalat pa rin nyakumain ng ice cream.

Pinunasan ko ang bibig nya gamit ang panyo ko. Ngumiti sya. Ang ganda talaga ng ngiti nya. Haay..ilangbeses na ba akong nainlove sa mga ngiting yun?

Nagulat ako at naantala sa aking iniisip nang kagatan nya yung ice cream ko nang hindi nagpapaaalam.Tumingin agad ako sa kanya nang nakakunot ang noo.

ìNatutunaw na eh. Hindi mo kasi kinakain. Hehe,î dahilan nya.

ìAh ganun ah!î kinagatan ko rin yung kanya at nilakihan ko ang kagat.

ìWah! Bakit ang laki mo kumagat?? Ang liit lang nung pagkakakagat ko ng iyo eh,î reklamo nya.

ìGanun talaga. Wala bang nakapagsabi saíyo na unfair ang mundo?î sabi ko.

ìKahit walang magsabi saken nun, alam ko yun no. Kasi unfair ka!î

Aba, sabihan ba daw akong unfair? Sineryoso ko ang aking mukha at sinabi kong, ìmas unfair ka!î

ìHa? Pano ko naging unfair, sige nga!î

Unfair ka kasi andito naman ako pero naghahanap ka pa ng iba. Gusto kong sabihin yun pero hindi kosinabi. Mahirap na.

ìHulaan mo na lang. Hehe,î palusot ko.

ìWeh. Ewan ko sayo,î sabi nya tapos kinain nya na yung maliit na piraso ng apa ng ice cream nya.

ìSya nga pala, Yuta..î

ìAno yun?î

ìKanina..sa play, bakit kapag tumititig ako sayo lagi kang umiiwas ng tingin? Hindi mo ba alam nanakikita yun ng audience?î

ìHa? Eh bakit pag ako ang tumititig saíyo, namumula ka?î bigla syang namula sa sinabi ko, ìkatuladngayon, ano ha? Bakit?î may tono ng pang-aasar ang pagkakasabi ko. Hehe.

ìH-hindi kaya!î deny nya. Ang cute nya mainis kahit kelan.

ìEh ikaw, bakit titig ka ng titig saken ng palihim nung play, ha?î hirit nya.

ìHa? Hindi kaya! Bago ko tumingin sayo, nakatitig ka na saken eh!î namula na naman sya at umiwas ngtingin. Jackpot. Hehe. Panalo ko.

ìImbento ka ah! I-imposible ëyun no,î deny nya.

ìWeh..î asar ko.

ìWah! Tama na nga!î sabi nya tapos tumayo na sya at lumakad. Napikon ata.

ìWuy! Sorry na!î sabi ko sabay habol sa kanya. Humarap sya saken. Mapula pa rin ang mukha nya.

ìPatatawarin lang kita kung ipagtatapat mo na sa akin yung sikreto mong 5 taon mo ng tinatagosaken,î sabi nya nang nakahalukipkip at hindi makatingin ng diretso sa mga mata ko.

ìH-HAAHHH???!!!î

Chapter 23: Secret Admirer

"A secret admirer will soon send you a sign of affection." -anonymous

Labis ang pagkagulat ni Yuta sa sinabi ko. Mukhang namutla pa nga ata eh. Nagtaka tuloy ako.

ìWag mong sabihin sakeng hindi sinabi sayo ng mga pinsan ko ang tungkol sa pustahan?î tanong ko.

ìPUSTAHAN?? Anong pustahan ang sinasabi mo?î mukhang natatae na ewan ang mukha ni Yuta. Hindiko tuloy mapigilang matawa ng bahagya.

ìAng dahilan kung bakit ko nagawang galingan sa play ay dahil sa pustahan na iyon. Sabi ni Tomo,kapag happy scenes na, isipin ko daw si Seichiro-sempai, kapag iyakan scenes naman eh isipin ko daw namawawala ka na saken o kaya may gustong iba si sempai. Dahil dun sa sinabi nya saken, naiportray ko ngmaayos ang role ko,î sabi ko ng nakangiti. Kumulimlim ang mukha nya nang marinig ang sinabi ko.

ìEh anong pustahan dun?î

ìSabi nila, kapag naiportray ko ng maayos ang role ko eh ibibigay ni Miki yung kopya nya ng CandiedFeelings tapos sasabihin mo daw saken yung 5-year-old secret mo na tinatago mo saken.î

ìAng mga ëyon talaga!!î galit na sabi ni Yuta nang nakakuyom ang mga palad.

ìSo..ano nga yon? Sabihin mo na bes. Promise, di ko ipagkakalat sa iba,î tas nginitian ko sya ñ yungngiting pang-asar. Nakakaexcite naman. Ano nga kaya yung sikreto na yun?

ìAh..ano..î

ìChappy? Chappy?î

ìT-tungkol yun sa..î may tumulong pawis sa may kaliwang kilay ni Yuta. Wow ah. Gano ba kabigat nasikretong yun para nerbyosin sya ng ganyan?

ìSa..?î

ìS-sa T-twisty Heart..î

ìSUS! Sa Twisty Heart naman pala eh. Akala ko kung ano na. O.A. mo kasi magreact, eh! May pa-suspense-suspense ka pang nalalaman díyan. Oh..eh ano ang tungkol sa Twisty Heart?î

ìA-ang totoo nyan..hindi ako ang talagang gumawa non..s-si..î

ìEh! Matagal ko ng alam yan eh!î

ìHA?? Paanong---ì gulat na gulat naman ëtong si Yuta.

ìChinika na yan saken ng mama mo years ago. Pinakita ko kasi sa kanya once ëtong Twisty Heart tassinabi kong gawa mo ëto. Then sabi ni tita, sya daw ang tunay na gumawa nun at binigay nya ang TwistyHeart sayo para ibigay mo daw sa babaeng gusto mong makasama habambuhay,î habangnagpapaliwanag ako ay namumula sya.

Bakit kaya? Hindi naman mainit kasi February pa lang. Hmm..may dapat ba syang ika-embarrass sasinabi ko? Ah! Siguro dahil nalaman nyang matagal ko ng alam na nagsinungaling sya saken! Haha! Etotalagang si Yuta, kahit kelan, ang babaw!

ìAlam mo, hanggang ngayon nga nagtataka ko kung bakit mo saken ëto binigay eh. Kasi although sinabiko na bestfriends forever tayo, hindi naman ibig sabihin nun na ako dapat ang bigyan mo nito. Dapat samagiging girlfriend mo ito ibigay, di ba?î

ìEh..î

ìEh?î

ìEh..binigay nya yan saken kaya may..k-karapatan akong ibigay yan sa kahit kanino ko..g-gusto..î sabinya nang nauutal at di na naman makatingin saken ng diretso.

ìAno ba yan! Ginaling-galingan ko pa naman sa play tapos yung sikretong sinabi mo eh matagal ko ngalam! Nakakaasar ka naman oh!î reklamo ko.

ìEh..kasalanan ko bang hindi ko alam na alam mo na eh,î dahilan nya.

ìKuu~ ewan ko sayo. Ganyan ka, Yuta! Kung di ko pa malalaman, hindi mo pa sasabihin! Pati yung kaysempai, kung di nya pa sinabi, di ko pa malalaman na magkapatid kayo! Hmp!î naggalit-galitan ako.

ìSorry na,î sabi nya. Inirapan ko lang sya.

ìHmp!î

Nagulat ako nang bigla nya kong yakapin kahit nakatalikod ako. Tapos mahina nyang binulong sa tengako yung dalawang salitang ìsorry na..î na sincere at malungkot. Namula tuloy ako at bigla ko syangnaitulak palayo.

ìOo na! Pinapatawad na kita! Hmp! Kailangan pag nag-so-sorry may yakap na kasama?î

ìOo, para mas lalong effective,î sabi nya sabay ngitióyung ngiting nakakaloko at nang-aasar.

ìChe! Ewan ko sayo!î tapos ngumiti ako at natawa. Tumawa rin sya.

At napuno ang maghapon na yun ng tawanan at asaran.

Friday ng gabi nung magpadespedida party si papa. May konting kasiyahan sa bahay pero alam namanng lahat na paimbabaw lang yun. Bukas ng umaga, kailangan na naman ni papang pumunta sa ibangbansa. Nakakainis nga eh, kasi gusto kong sabihin tuwing aalis sya na wag na syang tumuloy..kaso alamkong hindi pwede. Para din naman yun sa kinabukasan ko.

Nagulat ako nang akbayan ako ni Yuta habang nagmumukmok ako sa gilid, tinatago ko ang mga luha kokasi ayokong mag-alala saken si papa.

ìOkay lang na umiyak ka. Sandalan mo ko,î sabi nya tapos nilagay nya ang ulo ko sa balikat nya.Automatic na tumulo ang kanina pa sabik na sabik bumagsak na mga luha ko. Parang ang lalim nggabi. At sana..hindi na sumikat ang umaga.

Sabado ng umaga. Nagpaalam ako kay papa na may ngiti sa mga labi. Nakatulong ng malaki ang pag-iyakko kay Yuta kagabi. Kung wala siguro sya, hindi ko mahaharap ng maayos ang araw na ito.

ìYuta, alagaan mo ang unica hija ko ah. Lagot ka saken pag may nangyaring masama sa kanya,î sabi nipapa.

ìPapa naman eh, hindi ko naman bodyguard si Yuta para pagbilinan mo ng ganyaóì

ìAye aye captain!î nakangiting singit ni Yuta na nakasaludo pa sa papa ko. Pinat ni papa ang ulo nya atngumiti.

ìSige, alis na ko. Ma, take care of yourself, chat na lang tayo sa Skype pag miss mo na ko. Hehe.îPabirong sabi ni papa na pa-cool pa rin kahit kelan.

ìWag kang mambababae dun ah! Lagot ka saken!î sabi ni mama ng pabiro pero umiiyak na.

ìAlam mo namang ikaw lang ang pinakamagandang babae sa paningin ko eh,î sagot ni papa.

ìChe! Umalis ka na nga! Lalo mo lang akong pinapaiyak eh!î sabi ni mama habang pinupunasan ang mgaluha nya. Ngumiti lang si papa. Niyakap kaming isa-isa at tuluyan ng namaalam. Isang taon na naman anghihintayin ko bago ulit sya makapiling.

Lunes. Irregular pa rin ang classes dahil hindi pa tapos ang foundation week. Nasa classroom ako nun.Medyo napaaga ang pasok ko kasi ngayon ibibigay ni Miki yung kopya nya ng Candied Feelings. Nungnatanggap ko na eh agad kong binasa sa cellphone ko. Tawa nga ko ng tawa eh! Ang kulet kasi nungbidang girl!

Naputol yung pagbabasa ko nang lumapit si Yumi saken at tinapik ako sa balikat.

ìCongrats, Kanna..î masaya nyang sabi. Wow. Ito ang unang beses na kinausap nya ko. Ang masasabi kolang, mas maganda sya ng malapitan. Ang hinhin nya kumilos at magsalita.

ìHa? Para saan?î

ìEh?î parang s'ya pa ang naguluhan. Di ba dapat ako?

ìWag mong sabihingót-teka, nagtapat na ba sya saíyo? Akala ko kasi..kayo na eh,î mahinhin nyang sabina mukhang hindi makapaniwala. Wait! Sinabi nya bang---?

ìWow! Ano yan?? Anong kaguluhan yan?î singit ni Miki.

ìHohoho! Sino yon?!î hirit ni Tomo. Di ko alam kung kelan sila sumulpot sa gilid namen ni Yumi pero isalang ang masasabi ko, ang bilis talaga nilang makasagad ng balita kahit kelan. Haha.

Well, ako naman nag-gi-glitter ang mga mata sa tuwa.

ìOMG! Yumi! Sino yung taong may gusto saken?î excited kong tanong sa kanya. First time in my wholelife na may nagkagusto saken! WAH!! Feeling ko ako na tuloy si Aki ng Candied Feelings!! KYAH!!

ìHuy dali, sino nga iyon??î atat ding tanong ni Tomo kay Yumi. Mukhang nataranta ata si Yumi at napa-once step backward.

ìA-akala ko..s-sinabi nya na saíyo..hindi pa pala..î

ìWow! Seryoso?? May tao nga talagang may gusto saken?? Sabihin mo na saken Yumi!!î

ìP-pero..î nag-aalangan nyang sabi. Nu ba yan! Wag ka ng mag-alinlangan! Sabihin mo na!!

ìS-sigurado ka bang..h-hindi mo pa..alam..?î

ìPromise! Cross my heart! Hindi pa talaga! Sino yun??î sabi ko.

ìOo nga, sino yun??î hirit ni Miki.

ìUmm..basta..baka kasi..m-magalit sya saken eh..î

ìHindi yan!î komento naman ni Tomo.

ìBasta..kilala mo sya..kilalang kilala. Hintayin mo na lang na..s-sya ang magsabi sayo. S-sige..maynakalimutan pala akong gagawin!î sabi nya sabay takbo palabas ng classroom. Di maipinta ang mukhanya at mukhang namutla. Bakit kaya?

Haay..nakakainis naman..kung kelan all ears na nga akong ready pakinggan yung pangalan ng taong maygusto saken saka naman nya sinabing ëbastaí! WAH! SINO KAYA YUN??

ìGood morning!î bati ni Yuta. Mukhang kararating lang nya. Kung sabagay, irreg pa naman ang classes

kaya okay lang ma-late.

ìOh baít parang ang saya-saya mo ngayon, Kanna? May nangyari bang maganda?î tanong nya.

Ano ba yan. Hehe. Hindi ko ba matago ang ngiti ko? Obvious na obvious ba? WAH! KINIKILIG AKO! Sinokaya yun?? Si..si..Si Seichiro-sempai kaya?? OMG! Pwede-pwede!! WAH! Kung sya yun, ready na kongkunin ni Lord!

Naistorbo ko sa aking pangangarap nang biglang pitikin ako sa noo ni Yuta.

ìAray!î

ìServes you right. Hindi mo kasi ako pinapansin eh!î sabi nya tas nagbelat sya saken. Aba! Nagbelat dinako sa kanya!

ìBleeehhh!!î

ìKausapin nyo nga yang pinsan nyo, nababaliw na,î sabi ni Yuta kina Tomo at Miki.

ìNagkakaganyan yan kasi meron na syang secret admirer,î sabi ni Miki. Tumawa ng malakas si Yuta ñyung tawang sa sobrang grabe over na eh mapapahampas sa upuan at mapapa-teary eyed na.

ìWAHAHA!! S-secret admirer??! HAHA! IMPOSIBLE!! KALOKOHAN YAN!! HAHA!!!î

ìBakit, wala ba kong karapatang magkaron non?? Palibhasa maraming nagkakagusto sa'yo kaya angyabang-yabang mo!î HMP.

Ito ang pinaka ayoko kay Yuta eh. Kung makalait wagas. Eh di hamak naman na MAS gwapo si sempai sakanya! Ang yabang-yabang nya! Baket, nung after nga ng play, ang dami-dami ngang lalake yung gustongmagpapicture saken eh! Umepal lang sya kaya hindi lahat nakapagpapicture saken! Tapos sasabihinnyang kalokohan? Impossible?? HMP!!

ìKanna~ may naghahanap sayo,î sabi ng isa nameng classmate, si Nao. Isa sya sa mga kasama ko palaginung nakatambay ako lagi sa stage. Oo, parte sya ng Props Committee. Nakangiti sya atmukhang kinikilig. Naguluhan tuloy ako. Sino namang maghahanap saken?

ìSino..?î tanong ko.

ìYung crush mo! Dali!î sabi nya na tuwang ñtuwa at this time, napapatalon na sa sobrang kilig. Kumalatyung ëUUUUUYYYY!!í sa room. Ako naman, tuwang tuwa.

Simula nung prep for foundation week eh medyo nagkaron na ako ng ibang kaibigan liban sa mga pinsanko at kay Yuta. At lahat ng mga yun, na ngayon ay nang-aasar saken eh..alam na patay na patay ako kaySeichiro-sempai..na tanging dahilan kung bakit ako tambay sa stage nun.

Ito yung unang beses na sobrang saya 'kong inaasar sa isang lalake. Hehe. Totoo naman kasi eh. Tumayoako at lumabas ng classroom at isang cool, calm at composed na lalaki na nakangiti ang nakita ko.Aumotically, bumilis ang tibok ng puso ko at feeling ko ang kinatatayuan ko ay mga ulap.

ìHi, Kanna,î bati saken ni Seichiro-sempai.

Chapter 24: Differences

"Love, in distinction from friendship, is killed, or rather extinguished, the moment it is displayed inpublic."-Francois Mauriac

Hindi ko mapigilang hindi kiligin. Ang kanyang malalim at kalmadong boses, ang ngiti nyang hulog nglangit, ang mga mata nyang sobrang ganda at nakakabaliw..lahat yun parang antagal ko ng hindinamamasdan.

Hi Kanna. Hi Kanna. Hi Kanna. Haay..sabi na nga ba eh, heís the only person who makes me love myname everytime he says it. Ang lamig sa tenga. Ang sarap sa pakiramdam. Ang sarap ulit-ulitin sa akinggunita.

Paano kaya kung sya yung secret admirer ko? WAH! Mamamatay siguro akong may ngiti salabi. Haay..Seichiro-sempai..

ìK-Kanna? Okay ka lang? Namumula ka ah, may lagnat ka ba?î nag-aalalang tanong saken ni sempaisabay hawak nya sa noo ko. WAH! Ang init ng kamay nya at ang laki-laki pa! Heaven! Hindi namannadedetect sa paghipo sa noo ang lakas ng heartbeat di ba?

ìN-naku! Okay na okay lang ako sempai! W-wag kang mag-alala. Haha,î sabi ko sabay once stepbackward. WAH! Nakakahiya! Napansin ni sempai na namumula ako! Anong gagawin ko??

Nagulat ako nung bahagyang tumawa si sempai at ginulo ang buhok ko.

ìAlam mo, kakaiba ka talaga..ang weird mo. Haha.î

Teka..dapat ko bang i-take as compliment yun? Di bale, basta si sempai ang nagsabi..okay lang kahit anopa ang ibig ipakahulugan nun.

ìAh..oo nga pala, balita ko successful daw ang play nyo ah,î sabi nya habang naglalakad kami sa maycorridor palabas ng Carino building, ìsorry hindi ako nakapanood. May inaasikaso kasi ako nun eh,îdagdag ni sempai at tumingin sya saken ng napakasincere. Alam mo sempai, sa titig mong yan, kahitsiguro anong kasalanan ang gawin mo, mapapatawad kita.

ìNaku, okay lang yun sempai. Hindi naman talaga ko original na part ng play eh. Sinubstitute lang akokasi nagkasakit yung kaklase namen..yung..gaganap sanang Rose.î

ìLead role yun di ba?î tas ngumiti si sempai. WAH!! Nakakamatay talaga ang ngiti nya! Dazzling!Heavenly!

Tumango ako at inayos yung paepal na buhok ko na humaharang sa mukha ko at nilagay ko ito sa gilidng tenga ko.

ìWow. In just a short span of time? Ang galing mo, Kanna,î sabi nya tas pinat nya ang ulo ko.

ìS-sinuwerte lang siguro,î pa-humble kong sabi. Lord, mamamatay na po ata ako sa kaligayahan! Thistime, talagang pinuri ako ni sempai! Ang galing ko raw! WAH!

ìAh!î sabi ni sempai. Huminto sya sa paglalakad kaya huminto rin ako. Ngumiti sya at sinabi nyang,ìwait lang ah..î

Bago ko makasagot ay nagmamadali na syang tumakbo palayo. Eh? San naman kaya pupunta si sempai?

Pagkatapos ng ilang minuto ay dumating na sya, may hawak na dalawang strawberry flavored icecream sa magkabila nyang mga kamay. Inabot nya saken yung isa at sabay kameng umupo sa isangbench dun sa court.

ìAlam mo, may nakapagsabi saken na, pag may gusto ka raw ialok na pagkain o maiinom sa isang tao,dapat ibigay mo na lang sa kanya kagad at wag ng tanungin kung gusto nya ba o hindi..para..hindi na syamakatanggi*,î paliwanag nya ng nakangiti.

ìAhh..kaya pala binigay mo ito saken kagad, sempai?î tumango sya tapos kumagat dun sa ice cream nya.Pinagmasdan ko syang kumain ng ice cream. Wah. Hindi lang ëtong ice cream ko ang natutunaw, pati angpuso ko..

Teka! Now that Iíve think of it, kumain din kami ni Yuta dito sa bench na ëto ng ice cream nung Friday diba? Pero..magkaibang magkaiba ang feeling pag kasama mo ang taong gusto mo sa feeling pag kasamamo naman ang bestfriend mo.

Oo nga! Kasi si Yuta napakatakaw! Pati yung share ko kinakain ng basta-basta! Ay..oo nga pala, ako ringanun sa kanya. Haha. Pagkasama ko si Yuta, okay lang na magpaka-barbarian at makipagkagatan sakanya-kanya nameng ice cream.

Pero ibang-iba ako kapag si sempai ang kasama ko. Haha. Syempre, imposible kong gawin yungginagawa ko kay Yuta na pagkagat sa parte nya. Saka si sempai pa, feeling ko sya yung uri ng tao na hindiburaot sa pagkain. Refined sya at cool at..TEKA! masyado na akong nalilibang sa mga iniisip ko!Nakalimutan ko na na kasama ko si sempai! WAH!!

ìSempai, pwedeng magtanong?î

ìAno yun?î

ìBakit sa tuwing magkasama tayo..lagi mo kong binibigyan ng something pink o kaya eh strawberryflavored?î sana wag nya masamain ang tanong ko!

ìDahil alam kong mahilig ka sa pink at paborito mo ang strawberry,î eh? Pero kahit alam ni Yuta angpaborito ko, chocolate pa rin ang binibili nya para sa sarili nya, di tulad ni sempai na strawberry rin angbinili. Hindi kaya..?

ìSempai, ibig sabihin ba nun..mahilig ka rin sa..î

ìOo. Mahilig din ako sa strawberry pero hindi pink ang paborito kong kulay..pula,î sabi nya habangnakangiti. WAH. Isang lalakeng mahilig sa strawberries. Ang cool!

ìT-teka sempai, p-pano mo nga pala nalamóì

ìAssistant librarian ako di ba? Kaya alam ko yung mga uri ng librong binabasa mo,î paliwanang nyatapos kumagat ulit sya sa ice cream nya.

ìAlam mo ba na the best way to know a person is by reading the kind of books he or she frequentlyreads? Naniniwala ako na ang pagbukas ng bawat librong yon ay parang pagbukas na rin sa puso ngtaong nakabasa non. Kaya..mostly..alam ko kung ano yung mga bagay na gusto mo..at ayaw mo..î

Blush. WAH! Anong gagawin ko? Dubdub. Dubdub. A-alam ni sempai ang halos lahat ng tungkolsaken?! Nakakahiya! T-tapos ako..wala man lang gaanong alam tungkol sa kanya..parang..ang unfairnaman yata nun..

ìOo nga pala, may gagawin ka ba this upcoming Saturday?î EHHH??! B-bakit tinatanong ni sempai

kungmay gagawin ako sa Sabado?? Hindi kaya..WAG MONG SABIHINGÖAAYAIN NYA AKONG MAKIPAG-DATE?? WAH! Date!!

ìNaalala mo nung napag-usapan naten minsan yung libro ni Lourd de Veyra na ìThis is a CrazyPlanets?îî tumango ako.

ìMagkakaroon sya ng book signing sa MOA sa Saturday..k-kaya..kung libr---ì

ìLibre ako,î agad kong sabi. YAY! Makikita ko na si Lourd, makakasama ko pa sya!!

ìNatutuwa naman akong marinig yan. Alam mo namang ikaw lang ang kaibigan kong kapareho ko nghilig eh,î sabi nya tas ginulo na naman nya ang buhok ko. Ginulo ko rin yung kanya. Anlakas ng loob kono? Tapos tumawa kami parehas. Haay..I love his laugh..ang cool, calm and composed.

ìT-teka sempai..a-anong oras tayo magkikita sa S-Sabado?î OMG! Magkikita! MAGKIKITA! Kami langdalawa! WAH!!

ìI-te-text ko na lang sayo bago mag Sabado.î

ìP-pero wala ka nam---ì

ìKukunin ko na lang ang number mo kay Yuta.î

Oo nga naman. Haha. Nakatira nga pala sila sa iisang bahay. Teka! Ibig sabihin ba non..makakareceive nako ng text mula kay sempai? Makukuha ko na yung number nya at may chance na magka-textkami?? OMG! This is REALLY is it!!

ìDonít worry, libre ko. At dahil pareho nateng paborito ang strawberry, ililibre kita sa Sabadong strawberry parfait at kung anu-ano pa,î pahabol nya bago sya umalis at binigyan nya ako ng isangmatamis na ngiti.

Dubdub. Dubdub. Ngayon alam ko na. The reason why my heart beats so fast, my chest tightens andmy face reveals a taint of redness whenever I see a glimpse of Yuta during the play..that reason..I finallyrealized.

Ang lahat ng iyon ay dahil sa isang simpleng dahilan: they somewhat resemble each other. Kasimagkapatid sila. Nakikita ko si sempai sa tuwing pinagmamasdan ko si Yuta. Hindi si Yuta ang dahilankung bakit ako kinakabahan at nagba-blush..kundi si sempai.

And all those symptoms are..that of love..right?

Magkaibang magkaiba si Yuta at Seichiro-sempai. At magkaibang-magkaiba din ang feelings ko para sakanila.

Hindi ko na dapat ulit mapagpalit yun.Dahil bestfriend ko si Yuta..at mahal ko si sempai.

Chapter 25: Two Roles, One Person

"I'd been wondering whether there is a meaning to a failed love... Is something that disappeared thesame as something that never existed? But now I now there is---There was a meaning right here..Because despite the heartbreak, i'm still glad that i fell in love with you." -Takemoto Yuta (Honey andClover)

ìHa? Hindi ka talagang nagkasakit?? Anong ibig mong sab---ì

ìN-naisip ko kasi na..mas magiging masaya ka kung si Kanna ang partner mo di ba?î sabi saken ni Yumi.

Hapon nun at tapos na ang klase. Sabi nya kanina may importante syang sasabihin kaya hetoít nasagarden kami ng school.

ìSira ka talaga. Hindi ko naman sinabing gawin mo yun para saken di ba---ì

ìKagustuhan ko yun. Isa pa..mas bagay naman talaga kay Kanna yung role eh. Aminin mo, tuwingmagpapractice tayo, iniisip mong ako si Kanna no? Kasi pareho kayo ng sitwasyon ni Romeo,î sabi nyanang nakangiti. Ngunit alam ko naman na pilit lang ang mga ngiting yun. Niyakap ko sya at, as Iexpected, tumulo na naman ang mga luha nya.

ìYumi, s-sorry ah. Lagi ka na lang umiiyak ng dahil saken. Sorry talaga.î

ìW-wag ka ngang mag-sorry saken. *sniff* Kasi..kahit kelan..kahit gano kasakit, hindi ko pinagsisisihanna sa dinami-dami ng tao sa mundo, sayo ako nainlove. Alam kong alam mo yun, kasi..ganun din angnararamdaman mo para kay Kanna, di ba?î hindi na ako sumagot, bagkus ay niyakap ko na lang sya ngmahigpit.

Naranasan mo na ba yung feeling na gusto mong mahalin yung taong nagmamahal sayo? Kasi..masnaaappreciate at mas naiintindihan ka nya kesa sa taong mahal mo?

Kaso..kahit anong gawin ko..wala eh. Imposible.

ìY-Yuta..a-ano..î

ìHmm?î

ìM-may dapat akong s-sabihin saíyo,î sabi nya na tila nahihiya habang pinupunasan nya ang kanyangmga luha.

ìAno yun?î

ìS-sa totoo lang..alam ko yung plano nila Miki at Tomo nung play. Um-agree ako sa kanila kaya hindi akosumipot nung mismong araw ng play. Sinet up nila yung pagkakasubstitute ni Kanna para after ng playay makapagtapat ka na sa kanya. Yun yung dahilan ng pustahan na sinabi nila kay Kanna.î

ìTeka! Bakit hindi mo kagad sinabi saken na alam mo pala??î

ìA-akala ko kasi..a-alam mo na.î

ìWala nga kasing nagsabi saken. Kung di pa sasabihin ni Kanna saken after nung play eh di ko pamalalaman. Badtrip talaga yung dalawang magpinsan na yun. Feeling ko sinadya nilang di sabihin sakenyun eh.î

ìSorry Yuta. Hindi ko naman inaasahang h-hindi mo pa alam k-kaya..î

ìKaya?î

ìA-alam na ni Kanna na..î

ìna?î

ìEeh..b-baka magalit ka saken eh *sniff*,î tapos pumatak na naman ang mga luha nya.

ìHa? Hindi ako magagalit. Promise. Ano ba kasi yun?î

ìSorry..sorry..sorry talaga Yuta! Akala ko kasi nakapagtapat ka na sa kanya nung Friday kaya inassume kona kayo na..kaya nung umaga..nadulas ang dila ko at nasabi ko kay Kanna n---ì

ìA-ANNOOO?!! B---ì

ìPero hindi ko naman sinabi na ikaw yun..kaya ang alam nya..may secret admirer sya..î

Napahawak ako sa noo ko, ìkaya pala kanina eh ipinagmamalaki nya sakeng may secret admirersya..akala ko naman kung sino na yun..yun pala AKO YUN??î

ìSorry..sorry talaga Yuta. Hindi ko naman alam eh. Akala ko kasi talaga kayo n---ì

ìArghh..pano na? Ano ng gagawin ko nito?î BADTRIP! Parang sa isang iglap eh END OF THE WORLD NA!

ìA-ano kaya kung..î sabi ni Yumi. Mukhang nag-iisip sya ng malalim.

ìKung?î

ìP-pangatawanan mo na lang ang pagiging secret admirer nya?î

ìH-HA??î anong pumasok sa utak ni Yumi at naisip nya yun?

ìN-nakaisip kasi ako ng plano ñ isang planong makakatulong sayo para mapaibig mo si Kanna withoutlosing your role as her bestfriend.î

ìHa? Teka..parang lalong hindi ko naintindihan.î

ìMagiging dalawang tao ka sa buhay ni Kanna ñ bilang bestfriend at bilang secret admirer nya. Madalingma-fall ang isang babae sa taong mysterious kaya kung manliligaw si Mr. Secret Admirer sakanya, without revealing his real identity, ay malaki ang tyansang maibaling nya yung feeling nya parasa kuya mo sa imaginary person na binuo naten..which is Mr. SA.

ìPag naging successful yun, mas madali na lang aminin yung feelings mo para sa kanya di ba? Kasi angrival mo na lang ay ang sarili mo, hindi na ibang tao.î

ìT-teka. Kelan mo naisip ang planong yan? Wag mong sabihing isang scheme na naman yan ng dalawangmagpinsan na yun? Talagang bi-bingo na yung mga yun saken pag nagkataon, naku!î

ìHindi ah. Ngayon ko lang ëto naisip. Isipin mo na lang na itong plano ko ang way ko ng pag-a-apologize dahil sa pagkakamali ko.î

ìS-sige, pangangatawanan ko na ang pagiging Mr. SA nya. Tutal..mukhang..wala na rin naman akongmagagawa eh.î

Kinagabihan, habang nagsasoundtrip ako sa kwarto ko eh nakatanggap ako ng text galing kay Kanna.Alam kong bihira lang yun magpaload kaya maiko-consider ka na din yung isang himala. Agad kongbinasa ang text nya:

Bes!!

I let out a sigh of disappointment. Akala ko naman ang haba ng text nya. Unli siguro ëto. Tinawagan kosya sa landline. Tamad kasi akong magtext eh. Saka napaka-impatient ko maghintay ng reply.

ìOh baket?î bungad ko.

ìAng sungit mo naman ëata ngayon!î

Kasi antagal mong bumalik sa room kanina tapos mukha pang ansaya-saya mo dahil nakasama mo sikuya. Tas dun ka pa nakipagkwentuhan sa mga bago mong kaibigang babae nung bumalik ka sa room atang topic nyo pa eh si kuya. Hmp.

ìGuni-guni mo lang yun,î sabi ko na lang.

ìHaha. Nga pala..k-kinuha na ba ni sempai yung..number ko sayo?î

Si kuya na naman. Haay..sabi na nga ba eh..lalo tuloy kumirot ang puso ko.

ìHindi,î diretso kong sagot, ìbakit nya naman kukunin ang number mo?î

Nakarinig ako ng buntong hininga sa kabilang linya. Mukhang nadisappoint sya ah.

ìKanna?î

ìAh..sorry! Nag-space out ako. Haha. Ang totoo kasi nyan..inaya ako ni Seichiro-sempai sa MOA saSabado. May book signing kasi si Lourd de Veyra eh. Sabi nya kukunin nya na lang daw sayo ang numberko para makontak nya ko.î

Habang sinasabi nya yun, alam kong masaya sya..at parang..gusto ko na ibaba yung telepono. Gusto kong putulin ang tawag na ëto. Gusto ko ring isumpa ang lahat ng libro sa mundo. Kasi kundi dahil sa mgaiyon, hindi naman sila magiging ganto ka-close.

ìPumayag ka naman?î

ìEh? Syempre naman! Nu ka ba! Chance ko na kaya yun no! teka, sa tingin mo..maituturing nading..ídateí yun?î excited at mukhang kinikilig-kilig pa sya nung sinabi nya yun.

ìHindi porke nagpasama sya sayo sa book signing ng author na paborito nyo eh date na agad yun,î sabiko.

I hate myself. Sinusungitan ko na naman si Kanna.

ìHmp! Ang sabihin mo nagseselos ka lang kasi inaya ako ni s---ì

ìBAKET, ëPAG SINABI KO BANG NAGSESELOS AKO, HINDI KA NA SASAMA SA KANYA??î

ìHa? An---ì

DIAL TONE.

I intentionally ended that call. BADTRIP. Muntik na naman ako dun. May tumulong unwanted tears samga mata ko. Takte. Ngayon ko lang narealize na matagal ko na palang niloloko yung sarili ko. Ang sakit-sakit. Ang sakit-sakit maging bestfriend ng babaeng mahal ko.

As if that could make a difference. Para namang may magbabago kahit sabihin kong nagseselos ako.Pero..

Sa totoo lang, gustong-gusto ko ng aminin sa kanya.

Kanna, mahal na mahal kita..kaso..hindi pa yun sapat para mahalin mo rin ako di ba?

Paano ko pa sasabihin sayo ang nararamdaman ko? Paano?

Kinabukasan, habang kumakain ako ng agahan ay napansin kong hirap na hirap si Mika sa pagsisintas ngsapatos nya. Si kuya Seichiro, naliligo pa. Si tita naman, busy-ing-busy sa paghuhugas ng plato.

ìAkin na nga,î sabi ko sabay agaw sa kanya nung sintas saka ko inayos at ni-ribbon pa. Napansin ko,nung sinisintas ko yung sapatos nya, nakatitig sya saken. Parang nagtataka sya kasi tinutulungan ko sya.Haha.

ìAyan, tapos na,î sabi ko.

ìS-salamat,î sabi nya na tila nahihiya. Nanlaki ang mga mata ko. Teka..tama ba ang pagkakarinigko..? Nagpapasalamat saken ang malditang batang ëto?

ìWag mo nga ko tignan ng ganyan! Nakakadiri ka,î tumawa ko ng malakas at ginulo ang buhok nya.

ìWag mo ngang hawakan ang buhok ko!î lalo lang akong tumawa sa sinabi nya.

Okay rin pala magkaron ng nakababatang kapatid eh..may naasar ka. Feeling ko, konti nalang..magkakasundo rin kaming dalawa.

Sa school, maaga kaming pumasok ni Yumi para maisakatuparan ang plano namen. Sana nga magingsuccessful ito..

ìA-ANO ëTO??î naibulalas ni Kanna nung mabasa nya yung nakasulat sa blackboard ng classroom namenna:

Kanna Shizuki, nais kong malaman mo na gusto kita.

-Mr. Secret Admirer

Kitang-kita kong pulang pula ang mukha nya at hindi makapaniwala. Sa kabilang dako eh OA namanmaka-react yung iba nameng classmates at todo kung makaasar sa kanya. Yung isa, siniko-siko pasya. Mukha syang kinikilig na ewan.

ìWuuh! Congrats Kanna!î asar ni Yumi. Kasama yun sa plano para hindi kami maging suspicious sa matang lahat.

Tuloy pa rin ang asaran sa classroom nang bulungan ako ni Yumi ng, ìYuta, ngayon na.î

ìOkay,î sagot ko ng pabulong din.

Nahawi ang mga kumpol ng tao sa harap ng blackboard nang magsimula akong dire-diretsong dumaansa gitna. Natigilan ang lahat at alam kong nagtataka sila sa inaasal ko.

ìTumigil na nga kayo! ANG IINGAY NYO! Magsibalik na nga kayo sa mga upuan nyo!!î seryoso, galit atpasigaw kong sabi habang binubura ko ang nakasulat sa blackboard.

Tumahimik ang lahat ngunit ilang segundo lang eh nagsimula na ang mga bulung-bulungan at itoíylumaganap sa apat na sulok ng aming silid.

ìAnong problema ni Yuta?î

ìInsecure lang yan!î

ìWeh! Bakit kaya?î

Bakas sa mukha ni Kanna ang pagtataka.

Gaya ng nasa plano, nabuo namen ang isang imaginary person ñ si Mr. SA

..na hindi napaghihinalaang ako yun.

At dito magsisimula ang isang pagpapanggap ñ isang pagpapanggap upang maagaw ang puso ni Kanna..

..sa di nya inaasahang pamamaraan.

Chapter 26: Unwanted Tears

"To cry because there is something you want to do and to cry because you canít find it. Which

is morepainful? The only thing I can say is even with all the words I have now, I canít stop her tears." ñTakemoto Yuta (Honey & Clover)

Bakit kaya..ganun ang reaksyon ni Yuta kanina? Kagabi rin, binabaan nya ko ng telepono, eh binibiro kolang naman sya. Galit ba sya saken? Ano na naman bang nagawa ko?

ìAng haba ng hair mo Kanna, may secret admirer ka na,î bati saken ni Miki. Nasa canteen kami nun,kumakain ng lunch. Hindi ako nagbaon. Alam ko namang useless din.

ìOh baít parang malungkot ka?î puna ni Tomo.

ìAng totoo nyan, masaya naman ako kanina. As in, napakaunexpected na mangyayari saken yun. Parangang sa pelikula ang eksena eh. Narealize ko nga nung nakita ko yung nakasulat sa board na masarappala yung feeling na may taong nakikita ka in a special way. Ansarap ng feeling na alam mong may taongmay gusto saíyo. Kaso---ì

ìAh..alam ko na! Dahil sa reaksyon ni Yuta kanina kaya ka nagkakaganyan nu?î sabi ni Miki. Tumangoako.

ìInsecure lang yun. Kasi may taong pumuporma na saíyo,î sabi ni Tomo habang sumusubo ngcarbonara.

ìAkala ko pa naman magiging masaya sya para saken. Kasi kita nyo ah, kahapon, inaya ako ni Seichiro-sempai sa MOA tas may secret admirer pa ko na may possibility na si sempai. Kung tutuusin,napakaswerte ko di ba? Muntik na nga kong di makatulog kagabi sa kilig eh. Kaso..si Yuta..parang..î

ìHindi talaga magiging masaya yun para saíyo,î sabi ni Miki na humihigop ng corn soup nya.

ìEh? Bakit naman?î

ìBasta,î diretsong sagot ni Miki at nag-exchange glances na naman silang dalawa.

ìHa? Anong klaseng sagot yan?î nakakainis talaga sila. Hanggang ngayon ba naman pinaglilihiman pa rinnila ko? Argh!

ìMa, alam mo..may secret admirer ako,î sabi ko kay mama habang naghuhugas ako ng plato.

ìOh? Wow anak! Lumilevel up ka na ah! Oh, baít parang hindi ka masaya?î

ìEh kasi..buong araw akong hindi pinansin ni Yuta. Galit ata sya saken.î

ìBaka nagtatampo lang yun saíyo kasi napupunta na yung atensyon mo sa secret admirer mo na yan.Kung ako sayo, kausapin mo sya, hindi yung..nakasimangot ka lang díyan. Mamaya mabasag mo pa yungmga pinggan naten eh.î

Yun nga ang ginawa ko pagkatapos ko maghugas ng plato. Nagpaload ako at tinawagan sya. Nakailangring na bago may sumagot.

ìHello? Yut---ì

ìWala dito si Yuta. Umalis. Na kina Yumi," mukhang may edad na babae ang sumagot. Biglang bumilisang tibok ng puso ko. Kausap ko ang nanay ni Seichiro-sempai!

ìAh..ganun po ba? Sige po, pakisabi na lang na, tumawag ako.î

ìAh..sige. Hija, ano nga palang pangalan mo?î

ìKanna po. Sorry po sa abala.î

ìHindi okay lang.î

ìBye po.î

ìBye.î

DIAL TONE.

Ilang segundo ang nakalipas bago nag-sink in saken yung sinabi ng nanay ni sempai.

Wala dito si Yuta. Umalis. Na kina Yumi

Ansakit. Hindi ko alam basta basta may biglang nagstrike in saken na ganung feeling. Mula nungpumasok ako ng school hanggang pag-uwi ko, si Yumi na ang kasama nya tapos..pumunta pa pala sya sabahay nila. Gabi na kaya..tapos..nandun pa sya.

Maya-maya, nagring yung cellphone ko. Agad kong sinagot yung tawag. Buti at nakauwi na si Yu---

ìKanna?î isang pamilyar na boses ang narinig ko. Parang automatic na ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

ìKanna, si Seichiro ëto.î

Si sempai nga! Hindi ako nagkamali! Tinatawagan ako ni sempai! WAH! Ansayóha? Bakit maytumutulong luha sa mga mata ko? Bakit ako..umiiyak? Pinahid ko pero ayaw huminto. Bakit? Bakit?

ìS..*sniff*..sempaiÖî

ìUmiiyak ka ba? Bakit? Anong nangyari?î may pag-aalala ang tono ng boses ni sempai.

Nagtatanong si sempai..pero walang lumalabas na boses sa bibig ko para sagutin sya..sigurokasi..nagtatanong din ako sa sarili ko. At yan ay..kung bakit ako nagkakaganto..

Miyerkules. Hindi pa man tapos ang foundation week ay nagsipasukan na ang mga guro namen.Tinatamad na daw sila nang walang ginagawa at hindi naman daw sila binayaran para tumunganga. Sus,puchupuchu.

Pumasok si Moriyama-sensei pagkatunog na pagkatunog ng bell. Nagtaka ang lahat sa kanyang hawak ñisang pulang rosas.

ìAntaray ni maíam! Kanino galing yan?î komento ng isa nameng classmate.

ìHindi para saken ëto,î bitter na sagot ni maíam habang binababa ang mga gamit nya sa teacherístable. Dahil sa sinabi ni maíam eh maraming naexcite kung para kanino yun.

ìBago tayo magsimula ng klase, nais ko munang tawagin si Kanna. Nasaan ba sya?î

Automatic na nagtinginan saken ang lahat. Alam kong namumula na naman ako at kinakabahan habangsinisiko-siko at tinutukso-tukso ng mga katabi ko. Panong di ako kakabahan eh nakakatakot kaya angmukha ni Moriyama-sensei pag bad mood sya! Baka mapag-initan pa ako! Sana walang magturo saken!

ìMaíam, ayun po oh!î may isang traydor akong kaklase na nagturo saken. Agad namang tinignan ako ngmasama ng teacher namen at sinabing ìmay nagpapabigay saíyo.î

No choice ako kundi tumayo at tanggapin lahay ng ìUUUUUUUYYYY!!î factor ng mga kaklase ko. Nungmaiabot na saken ni maíam yung rose eh nagkomento sya na, ìsa susunod, pwede ba, kayo na langmismo ang magbigay sa nililigawan nyo?? Ginagawa nyo kameng mga teacher nyo na utusan eh.î

Confirmed. Iritable at badtrip talaga si maíam. Nagsitahimikan ang mga kaklase ko at dahil doon aynagsimula na ang klase.

Nung time na si maíam at nakalabas na sya ng room ay dinumog ako ng mga kaklase ko. As expected,inasar lang nila ako ng inasar hanggang sa magsawa sila.

Ako naman, flattered dahil ngayon lang ako nabigyan ng red rose sa buong buhay ko.

ìSino kaya si Mr. Secret Admirer mo no?î tanong ng isa kong kaklase.

ìUy, baka yung crush mong 4th year!î sabi naman nung isa.

Lumungkot ako bigla kasi may narealize ako.

ìImposibleng si sempai si Mr. SA,î sabi ko.

ìHa? Bakit naman?î

ìKasi..hindi sya nagbibigay ng bulaklak na naka-cut na.î

ìNye..eh di sino?î tanong nung isa.

ìBaka si Yuta!î bulalas pa ng isa. Agad akong lumingon sa paligid. Hindi yun maririnig ni Yuta kasi nasabandang likod sya ng room na as usual, kadaldalan si Yumi.

ìImposible rin yun,î sagot ko.

ìSabagay! Mukhang against nga sya kay Mr. SA eh. Kasi di ba kahapon binura nya yung nakasulat saboard tas para pa syang galit?!î komento ng isa.

ìOo nga eh! Crush na crush ko pa naman sya kaso mukhang MU sila ni Yumi!î

ìOo nga, ano namang laban ng beauty naten dun di ba?î

ìHay naku..sinabi mo pa! Tsk, ayaw pa kasi nilang aminin eh!î

Tumahimik na lang ako at nakinig sa kanila habang tinititigan yung rosas na hawak-hawak ko.

Sino kaya talaga si Mr. SA?

Sana..sana magpakilala na sya saken..

Uwian. Nagkalas loob akong kausapin si Yuta.

ìYuta, pwede ba tayong mag-usap?î

ìOo naman. Ay! Oo nga pala, sorry talaga kagabi! Nakalimutan kong tumawag sayo. Di bale, nakuha nanaman ni kuya yung number mo eh. Balita ko pa nga, tinawagan ka nya kagabi,î parang may kakaiba satono ng boses ni Yuta na hindi ko maintindihan. Pero masaya ko kasi kinakausap nya na ko. Okay nayun kesa hindi.

ìOo. Tumawag sya. Pakisabi naman sa kanya na sorry kagabi uh. Hindi ko kas---ì

ìKailangan ba talagang ako pa ang magsasabi nyan?? Pwede namang ikaw ah! Bakit kailangan patalagang saken ka magpatulong?? NANANADYA KA BA?!î

ìHa? ëNananadyaí? Anong ibóì

ìHuwag ka ng magpanggap. Kung gusto mo talaga sya, eh di sa kanya mo sabihin! Wag mo na konggawing tulay! Wag mo na akong idamay!

ìAlam mo, nakakasawa ng maging bestfriend mo Kanna!î pasigaw nyang sabi tapos nag-walk-out na sya.

Naiwan akong mag-isa sa classroom. At katulad ng pagbagsak ng mga luha ko ay ang syang pagbagsak ngisang talulot ng rosas na hawak-hawak ko.

Nagulat ako nang may biglang pumasok sa room. Isang taong hindi ko inaasahang magpapakita saken atkakausapin ako.

ìYouíre Kanna Shizuki, am I right?î

Chapter 27: Antagonist's First Love

ìBecause whatís worse than knowing you want something, besides knowing you can never have it?î ?James Patterson (The Angel Experiment)

The person right infront of me is the most bitchy bitch Iíve ever met. Ang ayoko sa lahat eh yungmukhang inosente yung dating, eh leche, malandi naman!

ìA-ate Imadori?î finally, she recognized me. Hah! My face is more than any guy could want to, and morethan any girl could hate and curse to death.

ìMasakit ba?î I asked sarcastically. Ang sarap makitang umiiyak ang isang malanding babaeng tulad nya.

ìEh?î

ìMasakit bang sabihan ng ganun ng yong pinakamamahal na bestfriend?î

Her face is a laughing stock. Hindi ko alam kung nagulat ba sya, nagalit o lalong nalungkot. Ang alam kolang, she deserves it.

ìHindi ko naman inakalang maniniwala sya sa konting sinabi ko sa kanya kagabi eh.î

ìA-ANONG SINABI MO KAY YUTA??î wow. Makasigaw ah. Haha. Sige. Ganyan nga, bitch.

ìSinabi ko lang naman na..ginagamit mo lang sya dahil alam mong kapatid nya si Seióì

ìHindi totoo yan!î another wow. Talagang umiiyak ang loka. Affected much?

ìTalaga lang ha? Hindi kaya..hindi mo lang alam sa sarili mo na..ginagamit mo lang sya..? Hindiba convenient nga naman sayo na magkapatid ang bestfriend mo at ang taong gusto mo?î

ìBakit mo ba ëto ginagawa Ate Imadori?? Wala naman akóì

ìWala?? Hahaha! Kung hindi ka umeksena sa buhay ni Seichiro, e di sana, hindi ka umiiyak ngayon. Hah!Masakit ba? Wahaha!î nag-pause at nag-smirk ako sa kanya.

ìListen, no one can win over Seichiroís heart except me,î sabi ko sabay dinuro ko sya gamit anghintuturo ko.

ìHindi ba madame kang mga boyfriends, bakóì

ìPampalipas-oras ko lang sila. Kailangan bang mahal mo ang isang tao para maging kayo? Duh! Di na usoyan ngayon! Itís just a game anyone who wants can play!î

ìB-bakit naman ako maniniwala na mahal mo si Seichiro-sempai kung ganyan lang kababa ang tingin mosa love?î Aba. Sinasagot ako ng bruhang ëto?? Masabunutan nga. As expected, napasigaw sya sa sakitpero hindi lumaban. I really hate girls who act strong. Lalo lang nyang pinakukulo ang dugo ko.

ìAno bang alam mo? Una sa lahat, hindi mo naman kilala si Seichiro. Pangalawa, hindi mo nga alam yungsarili mong narararamdaman eh. You just assume like a feeler.

ìIsa ka lang linta na feeling close sa kanya. Eh ano kung pareho kayo ng hobby? Eh ano kung parehokayong mahilig sa strawberries? Feeling mo those things keep you and him bonded to each other? Hah!Thatís bullshit!

"Tandaan mo, sa lahat ng kaibigan nya, ako ang pinaka nakakakilala sa kanya. Iím not just anybody tohim. Unlike you. Youíre just a piece of crap destined to meet him but it doesnít mean that you aresomeone to cherish to. Kaya donít be so bitchy..bitch!î

Umiiyak lang ang leche at hindi nakikipagtalo. Geez. Nakakadisappoint naman. Lumakad na ako palabasng kanilang luma, mabaho at cheap na classroom.

ìAh!î nilingon ko sya, ìnasabi ko ba sayong ako ang nanira ng mga pink roses na malapit sa school gateat ako rin ang nagtapon ng lunch box na binigay mo sa kanya?î

ìA-anong sabi mo?? ì nakikita ko na ang galit sa mga mata nya. Yeah, thatís what I want. Hate me like Ihate you.

ìI just want to remind you na kahit magsumbong ka pa kay Seichi eh hindi ka nya paniniwalaan. Kayawag mo ng sayangin ang laway mo. Just disappear from his life and your sufferings will be over. Iba kokalaban. Lahat ata ng babaeng lumalapit sa kanya, ganyan ang dinaranas. At ngayong natikman mo na,go-go ka pa ba? Hah! Subukan mo lang. At hindi lang relasyon nyo ng bestfriend mo ang sisirain ko.

Ako pa naman yung tipo ng kontrabida na hindi nambu-bully physically. Thatís what low-class bully girlsdo. I am not like them. I torture them..mentally and emotionally.î

I mockingly laughed at her then walked away. Sheís not a threat pero hindi ko hahayaan na ang babaengunang mamahalin ni Seichi ay sya. Hindi. Kahit kailan.

Pumunta ako sa library just to see him. I love his serious face every time he reads books I have nointerest with. Heís my first love. And he will be mine. Soon.

ìImadori, ikaw pala yan,î sabi nya nang mapansin nya ko.

Ayan na naman. Heís infectious and warm smile always melts me. He is the only person who treats me

kind even though ganto ko. I play with guys a lot. But he nevermind.

Heís a good friend who only thinks of his family and others. He is the exact definition of the wordëkindí. Wala ng mas babait pa sa kanya.

Yun nga lang, he always builds a wall that no one can penetrate except his family. Kung hindi mo syakilala, aakalain mo syang masungit.

ìHindi mo naman sinabi. Nahiya tuloy ako,î agad nyang binalik sa shelf yung binabasa nyang libro.

Hindi ko makakalimutan nung una ko syang makita. All the girls are quietly giggling whenever he passesby. He has this weird charm that can swoon every girls on his way. Pero hindi nya yun lahatnapapansin. Dahil wala syang alam sa love. Hindi iyon ang priority nya. Pag-aaral at pamilya. Díyan langnaman talaga umiikot ang buhay nya. Kaya marami ring umayaw sa kanya.

Heís not the pretty boy I usually prefer. Heís not the popular boy whose name is known by all teh girls inschool. Hindi sya maporma. Wala syang alam sa fashion. Lalakeng t-shirt/polo at pantalon/maong langang lagi nyang suot pero laging bumabagay sa kanya..or itís just me who sees him in a different way? Idunno. Maybe itís just because..I love him.

ìWala yun. Pumunta lang ako dito para sabihin saíyo na sa Saturday na yung seminar na aatenan natennila Natsume. Sa UP ata yun,î parang nag-iba yung mukha nya nung mabanggit ko yung salitangëSabadoí.

ìWhatís wrong? May lakad ka ba sa araw na yun?î tanong ko.

ìM-meron sana eh. Inaya ko si Kanna nóì

ìWhat??î parang nagpanting ang tenga ko. That girl?? Inaya nya? OMG. This is crazy.

ìBakit ba parang ayaw mo kay Kanna? Napapansin ko pag bumibisita sya dito lagi mo syóì

ìHeck. No way Seichi. Guni-guni mo lang yun.î

ìHaha. Baka nga.î

ìAnyway, be sure to inform Natsume ah. Alam mo naman yung taong yun.î

ìHaha. I know what you mean.î

ìSee? Told you! Hindi ko masakyan yung init ng ulo nya. He is just soÖirritating! Napaka-perfectionist! He always takes things seriously. Iniisip nya na lahat ng bagay eh responsibilidad nya. Haynaku, ikaw lang ata ang nakakaintindi dun,î reklamo ko sa kanya.

ìHaha. Kaya siguro ganun..kasi nakikita ko ang sarili ko sa kanya. Alam ko naman na alam mo ang storyang buhay ko di ba? We are somehow the same. In many aspects actually.î

Seichiro was just 15 when his mother told him that his father have another family. Iniwan sila atsinusustentuhan lang financially.

Nothing hurts more than seeing your mother cry every night and pretends to be strong every time shefaces you and your younger sister. Dahil dun ay lumaki si Seichi na may malaking responsibilidad nanakaatang sa kanyang mga balikat. Nobody pressures him academically or even in the family. Sya langyun.

He pressures himself. He always aims to be the best but fails to do it because of Natsume. Lagi tuloysyang second best. And it hurts to watch him aim for something he canít reach.

ìYeah, I know,î then I smiled to him.

Dahil lahat yun sa father nya.. na lately ay nabalitaan nilang iniwan din yung iba nyang pamilya. Tapostumira pa yung anak nun sa labas sa bahay nila.

I know your pain. But I know you donít need my comfort. Kasi malakas ka. You have your pride as a sonwho always try to prove that you donít deserve to be abandoned by your father. That pride is more thanenough for me to be amazed ñ to be enchanted.

ìNag-lunch ka na ba?î tanong nya saken.

ìHindi pa. Bakit, treat mo ko?î pabiro kong tanong.

Lumapit sya saken at ginulo ang buhok ko sabay sabing, ìhalika na nga.î

And then I followed him.

And I will follow him wherever he will go.

Because he's a guy you can never meet in a million years.

And he's the guy..I love..

but doesn't think of me as more than just a friend.

Yet I still believe..that someday he will.

He will.

Chapter 28: Uncertainty

ìIn these times I don't, in a manner of speaking, know what I want; perhaps I don't want what I knowand want what I don't know.î ? Marsilio Ficino (The Letters of Marsilio Ficino, Vol. 3)

Pagkatapos ng araw na yun, hindi na ko pinansin ni Yuta. Dahil sinabi na saken ni Ate Imadori kung bakitsya galit saken, lalong tumindi yung sakit na nararamdaman ng puso ko. Hindi ko alam kung pano ko syaiaapproach at sa tuwing magtatama ang aming paningin, parang hindi nya ko nakikita.

May lungkot sa mga mata nya. Alam ko yun. At the same time, andun yung galit. Hindi ko namanmaexplain yung side ko kasi iniiwasan nya ko.

Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.

Natatakot ako sa mga pwedeng gawin ni Ate Imadori kaya naisip kong iwasan si sempai. Alam kong nag-aalala sya dahil nung unang beses syang tumawag ay narinig nyang umiiyak ako sa kabilang linya perohindi ko sinabi sa kanya ang dahilan. Kasi nung panahong yun, hindi ko pa alam.

Pero ngayon, alam ko na.

Alam ko na pero kahit ganun, nalilito pa rin ako. Naguguluhan.

Sa tuwing naaalala ko si sempai, kinikilig ako at sumasaya.

Sa tuwing naaalala ko si Yuta, kumikirot ang puso ko.

Dati ko pa 'to napapansin. Selfish akong bestfriend. Hindi ko magawang maging masaya para sa kanya.May pagkakataon na umiiyak ako nang hindi ko alam ang dahilan.

Lahat ng iyon..dahil ba yun kay Yuta?

Tinanong ko si Miki at Tomo tungkol sa nararamdaman ko pero wala silang kwentang kausap kayasi Nao na lang ang tinanong ko. Nasa auditorium kami nun, audience sa closing ng foundation week. Atdahil may mga nagpe-perform sa stage ay..hindi naman masama magdaldalan.

"Alam mo Kanna, matagal ko ng gustong itanong sayo to eh. Kahit nung di pa tayomagkaibigan. Sigurado ka bang..bestfriend lang ang turing mo kay Yuta?

"Kasi..alam mo..sa palagay ko ah..kahit ilang Seichiro-sempai pa ang dumating sa buhay mo..kahit ilangsecret admirer pa ang umagaw ng atensyon mo..si Yuta pa rin yung laging bukambibig mo eh."

"'Bukambibig'? Pano mo nasabi?"

"Mali pala. Laging..naiisip? Kasi kita mo ngayon ah, dumaan na si Seichiro-sempai sa room kanina, peronagpanggap ka lang na natutulog. May nareceive ka na namang rose galing ka Mr. SA pero ni hindi kaman lang ata ngumiti. Mas concern ka pa sa away nyo ni Yuta. Mas iniisip mo pa kung pano kayomagkakabati."

"Eh kasi bestfriend ko yun eh. Syempre ganun talaga," saka hindi naman alam ni Nao yung tungkol kayAte Imadori eh kaya nya nasasabi yan.

"May karapatan bang magselos ang isang bestfriend sa mga ibang babaeng nakakausap ng bestfriendnya?"

"Wala. Kasi mag-bestfriends sila," sabi ko.

"E di sinabi mo rin."

"Ha? Anong ibig mong sabihin?"

"Feeling ko may crush ka sa bestfriend mo eh. Matagal ko ng feel yun. Kaya nga selos much ka kapagmagkakwentuhan sila ni Yumi. Sa tingin ko, ayaw mo lang aminin dahil alam mong masasaktan ka kasimukhang..may gusto nga siya kay Yumi. Kaya siguro lagi mong sinasabi na may gusto ka kay Seichiro-sempai kas--"

"May gusto talaga ko kay sempai nu! Nararamdaman ko naman yun kaya nga kinilikig ako at sobrangsaya pag mag kasama kami eh," sabi ko. O sinabi ko lang ba yun kasi ayoko ng marinig yung sasabihinnya? Hay..ewan!

Hindi ko alam kung bakit yun ang naiisip ni Nao. Oo, nalilito ko sa nararamdaman ko pero..hindi konaman naisip na magkaka-crush ako sa bestfriend ko. Lagi ko lang talagang nako-compare si Yuta kaysempai kasi gusto kong patunayan sa sarili ko na iba talaga ang bestfriend sa taong mahal mo.

"Bahala ka. Damdamin mo yan eh. Palagay ko lang naman yun. Pero kung ako sayo, mas mabuti ngkausapin mo na yang si Yuta. Baka mas lumala pa yang problema nyo na yan. Kita mo, lahat ngclassmates naten napapansin pag nagkakagalit kayo. Pano, anlungkot ng atmosphere sa classroom. Lammo namang parang class clown na naten yang si Yuta eh. Kaya magbati na kayo. Ayaw mo naman kasingsabihin saken kung bakit kayo nag-away eh. Hmp."

"Hay! Ewan ang gulo! Ayoko ng mag-isip!" sabi ko sabay takip ko sa mukha ko ng aking mga palad.

At natapos ang buong araw na yun ng Biyernes nang hindi ko nakakausap si Yuta. Maaga daw umuwinung tinanong ko yung isa nameng classmates. Hay..pano na?

Kinagabihan. Nagkalakas loob naman akong kausapin si Seichiro-sempai. Hindi ko rin kinaya. Ayokonamang isipin nya na hindi ko sya pinapansin. Saka as if naman na malalaman ni Ate Imadori natatawagan ko sya ngayong gabi.

Pero may side ako na nagsasabing kaya ko lang to gustong gawin ay para patunayang mali si Nao. Walaakong gusto sa bestfriend ko, dahil sa kapatid nya talaga ko may gusto.

"H-hello? Sempai?" bungad ko.

"Kanna? Ikaw ba yan?" waah. Ang tagal ko ng hindi naririnig ang malalim at malamig nyang boses.

"S-sempai.." malungkot ang tono ng boses ko. Hindi ko matago kahit sa kanya..yung kalungkutangnararamdaman ko.

"Hindi kita matutulungan kung hindi mo sasabihin saken ang problema mo."

"Hindi ko na alam ang gagawin ko. *sniff* " walang anu-ano eh na-teary eyed na ko. Wag kang pumatakplease. Sawa na kong umiyak nang hindi ko alam kung bakit!

"Huhulaan ko, nagkagalit kayo ng kapatid ko no?" nagulat ako. P-pano yun nalaman ni sempai?

"Dalawang araw ng dumidiretso lang ng kanyang silid si Yuta. Mukhang laging malungkot. Syempremapapansin ko yun," dagdag ni sempai. Hindi ko alam pero tila gumaan ang loob ko nun.

"Sempai, pano..pano ko ba.." hindi ko matuloy. Ang akward. Ngayon ko lang narealize. Hindi namandapat si Yuta ang topic ng usapan eh. Hindi. Ang balak kong sabihin ay yung tungkol sa pagkikita namenbukas. Peste kasing luha to eh! nangingilid na naman!! Nakakai--

"Kanna, ano kaya kung puntahan mo sya rito sa bahay bukas? Hindi magandang nag-aaway kayo ngbestfriend mo," kalmadong sabi ni sempai.

"P-pero sempai, di ba bukas yung p--"

"Yun nga yung sasabihin ko dapat sayo nung nakaraan pa. Eh nasasaktuhang lagi kang tulog pag vacantnyo. Hindi kasi ako pwede bukas. I'm sorry. Sinabi kasi ni Imadori na naaprubahan na yung seminar naaatenan namen sa UP. Para kasi yun sa Student Council kaya hindi ko pwedeng mahindihan. Kaya Isuggest na puntahan mo na lang si Yuta dito sa bahay. Atleast pag nandito ka na, hindi na yunmakakaiwas sayo."

Alam rin ni sempai na iniiwasan ako ni Yuta??

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Malungkot ako na hindi matutuloy yung pagkikita namen nisempai saka epal na naman si Ate Imadori. Pero masaya ko kasi..gumagawa ng paraan si sempai paramagkabati kami ni Yuta. Ang bait nya talaga. Sobra.

"Pero sempai, di ba..aa--"

"Hihintayin kong makarating ka sa bahay bago ko umalis. Hapon pa naman ang seminar. Saglit langnaman ang byahe papuntang UP-Diliman. Akong bahala. Pag inaway ka, sumbong mo saken. Haha."

"Salamat sempai ah," sabi ko.

"Wala yun. Ayoko lang na nakikitang pareho kayong malungkot. Isa pa, natutuwa ako sa friendship nameron kayong dalawa. Para kayong kambal na magkapatid. Haha."

"Kambal na magkapatid??"

"Oo. Madali lang kasi hulaan pag nag-away kayo eh. Siguradong pareho kayong hindi maipinta angmukha. Haha. Pareho rin kayong makulit at minsan..sentimental. Ewan ko lang ha. Basta yun angnapapansin ko."

"Eeh..ganun? Ibig sabihin nakukulitan ka rin saken minsan..?"

"Haha! Hindi naman sa ganun. Wala lang. Basta," ang kulet kausap ni sempai. Heaven! Parang ka-age kolang sya. Kaso..parang puro..kami ni Yuta ang topic..?

"Uy, sorry talaga ah. Bawi na lang ako sayo next time. Saka feeling ko naman kahit matuloy yung lakadnaten ay hindi ko pa rin magagawang mapasaya ka."

"Ha?? bakit naman??" Dyan ka nagkakamali sempai! Ngayon pa nga lang na magkausap tayo, masaya nako eh..yun pa kayang..makasama ka ng isang buong araw sa MOA!

"Kasi syempre..hindi pa kayo nagkakabati ng kambal mo," sagot nya. At talagang 'kambal' na talaga angtawag nya kay Yuta ah.

"S-siguro nga," amin ko. Baka nga ganun. Mararamdaman ko na naman yung weird feeling na masaya kakasi kasama mo yung mahal mo pero malungkot ka kasi nag-away kayo ng bestfriend mo.

Ayoko na ulit maranasan yun.

"O sige. Tuloy ang plano bukas ah. Text mo na lang ako pag malapit ka na. Send ko after this call yungaddress namin. Tulog ka na para tumangkad ka."

"Weh! Anyabang mo sempai palibhasa matangkad ka!"

"Haha. Ba-bye na nga. Makikita naman kita bukas eh. Good night."

"Good night din sempai," sabi ko.

DIAL TONE.

Hindi ko alam kung anong mangyayari bukas. Hindi ko pa rin alam kung anong tunay kongnararamdaman. Pero isa lang ang sigurado ako.

Kung ano man ang mangyayari bukas..

tiyak akong ikakabago yun ng takbo ng storya ko.

Chapter 29: Confession

"You choose to give up or make an effort. There are only these two choices for humans to choosefrom. You have to honestly tell them your feelings. The rest is up to them. To make an effort, or to giveup would then be their choice. It was the same for you. Itís the same for everyone." ñ Shu-chan (Honey& Clover)

Sabado. Kinakabahan ako habang nasa byahe papunta sa kanila. Pano kung hindi pa rin ako pansinin niYuta? Pano kung hindi na sya maniwala saken? Hindi naman talaga totoong ginagamit ko lang syaeh. Never ko naisip yun.

Nung nakapunta na ko sa nakasaad sa address ay nag-doorbell ako. Agad namang lumabas si Seichiro-sempai at OMG! Ang hot nya tignan sa suot nya! Naka-corporate attire sya!! First time ko sya makita nghindi naka-uniform. UWAH!

At syempre..ayan na naman ang ngiti nyang sobrang ganda. Sobrang..nakakakilig!

"Kanna, pasok ka."

Pagpasok ko sa loob nagulat ako. Ang ganda at linis ng bahay nila!

"Wala sina mama at Mika, yung bunso nameng kapatid. Nag-shopping. Kaya walang makakaistorbo sapag-uusap nyo," sabi nya.

"T-teka sempai..aalis ka na kagad? W-wag muna," nag-aalangan kong sabi. Pano kung hindi akopapasukin ni Yuta sa kwarto nya? Pano kung--

"Haha. Hindi pa ko aalis no. Sisiguraduhin ko munang makakapasok ka sa kwarto ni Yuta. Kinuha koyung spare key ng kwarto nya."

"Bakit, naka-lock ba?"

"Oo. Bale ang plano eh bubuksan ko yung pinto, tapos pumasok ka. Pag nakapasok ka na, hindi ka na nyamapapalabas. Saka pa lang ako aalis," paliwanag ni sempai.

Kinakabahan ako. Pero kaya ko to! Hindi ko hahayaan na masayang yung effort ni sempai para langmagkabati kami! Kailangan kong maconvince si Yuta na hindi totoo yung mga sinabi ni AteImadori! Fight! Aja!

Pagkapasok ko, kinindatan nya ko at ngumiti sya bago nya sinarado yung pinto. Thank you talagasempai. Kaya love na love kita eh.

"Yuta?"

Nakita ko si Yutang natutulog sa sofa. Naka-earphone sya. Nadismaya ko. Pano ko sya kakausapin kungtulog sya?

Anong gagawin ko? Gigisingin ko ba sya?

"Ano ba yan,ngayon na nga lang ako nagka-chance na makausap ka, saka ka pa natulog," sabi ko sabayupo sa tabi nya. Tinanggal ko sa kaliwang tenga nya yung isang earphone at kinabit sa tenga ko.

Ano naman kayang kanta ang pinapakinggan neto?

Gusto kong magpaliwanag sa iyo

Ngunit ëdi kinakausap

Di ko inasahang diringgin mo

Nakatingala sa ulap

Tumulo ng kusa ang mga luha ko. Nakakainis. Hindi ba..ito yung eksaktong nararamdaman ko? Tinignanko yung playlist sa cellphone ni Yuta. Ito lang ang kantang laman.

Lalong tumulo ang mga luha ko. Naka-repeat kasi yung kanta. Ibig sabihin..hanggang sa makatulogsya..ito lang ang pinakikinggan nya?

Alam kong nasaktan na naman kita

Ngunit ëdi ko naman sinasadya

Hinding-hindi na mauulit sinta

Sanaíy maniwala ka

Unti-unti ay napasabay ako sa kanta habang pinupunasan ko yung mga luha ko. Pabulong ko langsinabayan. Ayokong magising nya. Ayokong makita nya kong ganto.

Sabihin mo na

Kung anong gusto mo

Kahit anoíy gagawin

Para lamang sa ëyo

Sabihin mo na

Papaano mo mapapatawad

"Sobrang miss na kita," hindi ko talaga mapigilan ang luha ko. Kahit punasan ko, wa epek parin. Hinihimas ko yung buhok ni Yuta. Sa bawat sandaling yon, lalo ko lang nararamdaman yung dimaipaliwanag na kirot sa puso ko.

Ilang araw mo ng hindi pinapansin

Ilang araw pang lilipas

Nakatanga sa harapan ng salamin

Naghihintay ng bawat bukas

"Sorry na..*sniff* sorry na talaga bes. Hindi ko naman alam eh. Saka bakit ka kasi naniniwala sa sinabi niAte Imadori? Alam mo namang hindi totoo yun di ba? Alam mo namang hindi ko magagawa yun di ba?"

Lahat naman tayoíy nagkakamali

Sinong ëdi magsasala

Ngunit papaano babawi sa pagkakamali

Yun ang mahalaga

Okay. Hindi ko na kontrolado ang sarili ko. Nagsasalita na lang akong parang ewan dito. Alam ko namangtulog sya. Pero..hindi ko na talaga kaya eh. Kahit practice lang..kailangan kong masabi to.

Sabihin mo na

Kung anong gusto mo

Kahit anoíy gagawin

Para lamang sa ëyo

Sabihin mo na

Papaano mo mapapatawad

"Alam ko naman na may mali rin ako, pero wag mo sana isipin na porke may gusto ko sa kuya mo ehbalewala ka na saken..hindi ko magagawang gamitin ka para lang mapalapit sa kanya.

Patawarin mo sana sinta

ëDi ko sinasadya

"Yuta, alam mo sa totoo lang..may nililihim ako sayo. Alam mo ba? Nung play..hindi ko maintindihan angsarili ko..may kakaiba akong nararamdaman pag nakikita kita..pag nakakasama kita..kaso hindi ko alambakit. Hindi ko alam kung ano yun. Kasi iba yun sa nararamdaman ko sa kuya mo. Alam ko..alam ko ibayun.

Sabihin mo na

Kung anong gusto mo

Kahit anoíy gagawin

Para lamang sa ëyo

Sabihin mo na

Papaano mo mapapatawad

"Kaya hindi ko masabi sayo..kaya lately sa iba ko lumalapit minsan pag may problema ko..katuladnila Nao..kasi..hindi ko talaga maintindihan eh.

"Kasi..ang alam ko..mahal ko si sempai..

pero..sumasakit ang puso ko..

pag hindi ikaw yung kasama ko..

at pag iba yung kasama mo..

Masakit bes eh. Ayoko na. Hindi ko na alam. Hindi ko na talaga alam kung anong nararamdaman ko."

Pinahid ko yung mga luha ko. Gusto ko makalanghap ng sariwang hangin. Uuwi na lang ako. Tinanggal kona yung earphone sa tenga ko. Tumayo ako. Huminga ng malalim. Okay lang ako. Okay lang.

"Sige bes, uwi na ko. Masasabi ko rin siguro sayo 'to. Baka sa Lunes. Sana."

Lalabas na lang ako ng pintuan nang may marinig akong tinig.

"I-lock mo yung pinto, ah."

HUH? T-TEKA..S-SINO YUNG NAGSALITA??

H-HINDI KAYA..?

POSIBLE KAYANG SI YUTA YUN??

N-narinig nya kaya lahat ng sinabi ko?

Maya-maya pa ay nakarinig ako ng tawang wagas mula sa likuran ko. Tawang bigay na bigay. tawangpang-asar. Ganung tawa.

HINDEEEE!!!!

"Nyahaha!! Akala mo tulog ako no? Haha! Ansakit sa tiyan! Wahaha!!"

"GRRR...YYYYYUUUTTTTAAAAA!!!!!!"

"Huwag mo ng itanong kung narinig ko ang lahat," tumayo sya at humalukipkip. Yung usualna mayabang nyang pose.

"Ikaw Kanna ah..

may gusto ka pala saken..di mo sinasabi.."

Blush.

"ANG KAPAL HUH! HINDI YON ANG IBIG KONG SABIHIN!!"

"Kuu~ wag ka ng magdeny!"

Sigurado ako. Enjoy na enjoy sya sa pang-aasar saken.

"WAH!! HINDI NGA SABI EEEHHHH!!"

Chapter 30: A Sign of Hope

ìTo love is to risk not being loved in return. To hope is to risk pain. To try is to risk failure, but risk must betaken because the greatest hazard in life is to risk nothing.î-anonymous

Hindi ko alam kung bakit ko nasigawan si Kanna nung Wednesay. Narealize ko na lang na mali yungginawa ko nung mga sumunod na araw. Hindi ko sya pinapansin kasi hindi ko alam pano ko magso-sorry

sa kanya. Lagi namang ganun eh. Minsan hindi ko na kasi alam pano ko mapapangatawanan angpagiging bestfriend ko sa kanya. Napapagod na rin kasi ako.

Siguro nakaapekto rin saken yung sinabi nung isang babaeng senior na humarang saken nung gabingumatend ako sa birthday celebration ng papa ni Yumi. Hindi naman sa naniniwala ako sa kanya, ang akinlang, kung saka-sakaling totoo yun, baka sumuko na lang talaga ako ng tuluyan.

Nung Friday, sinigurado kong hindi ko makikita si Kanna. Madilim naman saka malawak sa auditorium.Pumwesto ko sa dulo, malapit sa pinto, para madali akong makatakas at makauwi agad. Alam ko namankasi na sa Saturday na yung lakad nilang dalawa ni kuya. Lalo lang akong masasaktan kung makikita kosyang excited at masaya.

Kaya nga nung Sabado, hindi ko inaasahang darating sya sa kwarto ko.

Nagsa-soundtrip lang ako nun. Pampawala ng lungkot. Di ko namalayang nakaidlip na pala ko. Nagisingna lang ako nung nawala yung isang earphone sa tenga ko.

Nung dumilat ako, nakita ko si Kanna. Nakapikit at nakikinig nung kanta. Biglang bumilis ang tibok ngpuso ko. Pero pinigilan ko kasi..ayokong malaman nyang gising ako. Baka wala akong masabi. kayapumikit na lang ulit ako at nagpanggap na tulog.

Nabigla pa nga ko nung sabayan nya yung kanta nang pabulong. Parang maiiyak yung tinig nya habanghinihimas-himas yung buhok ko.

Tapos..nagsalita na sya. Basag ang boses nya kaya alam kong tuluyan na nga syang umiiyak.

Nung panahon na yun..gusto ko ng yakapin sya at humingi ng sorry..kasi..kasalanan ko naman ang

lahat pero sya pa itong nagso-sorry. Sumikip ang dibdib ko. Ayokong nagkakaganunKanna. Nararamdaman ko kasi na nasasaktan sya..kaso..wala akong magawa..

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang mga huling sinabi nya:

si

"Kasi..ang alam ko..mahal ko sempai..pero..sumasakit ang puso ko..pag hindi ikaw yung kasama ko..atpag iba yung kasama mo..Masakit bes eh. Ayoko na. Hindi ko na alam. Hindi ko na talaga alam kunganong nararamdaman ko."

Wala akong kaalam-alam na ganun pala ang nararamdaman nya.

Pero sa totoo lang, masaya ako --- masaya akong marinig yun kasi kahit pala pano..may pag-asa ako ---may pag-asa ako..sa puso nya.

Sa sobrang tuwa ko, natripan kong asarin sya. Wala lang. Nakakatuwa lang kasi..nakikita ko syang nagba-blush..hindi dahil sa kuya ko..kundi dahil saken.

Although, natutuwa ako..alam ko sa puso ko na hindi ako pwedeng umasa..kasi..hindi naman syasigurado..pwedeng naguguluhan lang talaga sya. Pero okay na siguro yun. Atleast, alam ko na meron --merong nararamdaman para saken si Kanna.

Lunes. Pagkapasok ko sa classroom eh hinanap ko agad sa tingin si Kanna. Nung nagtama yung paninginnamen eh umiwas kagad sya at nag-blush. Napangiti ako.

Lumapit ako sa upuan nya at inasar sya ng, "good morning! Ah! Namula ka dahil nakita mo ko? Haha.Ano ba ang feeling na makita mo ang CRUSH mo ngayong araw?"

Halata sa mukha nya ang pagkapikon. Nakasimangot sya at namumula. Tumawa ako at lalo pa syanginasar.

"Wag mong sabihing..nakalimutan mo na yung..ka-ha-pon?"

Nagulat ako nang tumayo sya at hinarap ako.

"Pagkatapos ng lahat ng mga ginawa mo, nagawa mo pang mang-asar ha?? Baka nga IKAW pa ang maygusto saken kasi lagi kang nagseselos kay Seichiro-sempai eh!!"

Ah~ Naghahamon ka Kanna ah. Sige lang. I will not be taken aback by your words anymore. Haha!

"Excuse me," sabi ko habang naka-mayabang na pose, " hindi 'ata kita type no!"

"Humanda ka sakin!! May araw ka rin! Kala mo ah!" napipikon nyang sabi.

"Magsama kayo ng Yumi mo!! Hmp!" dagdag nya. Tumawa ko.

"Uuuyy~ nagseselos sya.." haha! Ansaya-saya! Haha!!

"CHE!! At bakit naman ako magseselos ha??"

"Kasi di ba..MAY.GUSTO.KA.SAKEN??" mayabang at nang-aasar kong sabi.

"W-wala akong s-sinasabing ganun no!! Wag kang feelingero dyan!"

"Oy hindi ko yun inimbento no! IKAW ang mismong nagsabi saken nun nung Sabado. Nakalimutan mo naba?"

"Hindi yun ang sinabi ko! Ang sabi ko la--"

"Sige nga, ano yung sinabi mo?"

Natahimik sya at lalong namula tapos nagwalk out palabas ng room. Haha! Panalo ko!! Asar-talo talagasiya kahit kelan! Wuuh!

Syempre hinabol ko sya at nung mahawakan ko na sya sa braso eh lumapit ako sa kanya. Yung lapit nailang sentimetro na lang ang distansya para lalo pa syang ma-conscious at mamula.

With a serious and apologetic look, I said, "uy, biro lang yun. Sorry na."

Napansin kong pati tenga nya namula sa sinabi ko! Haha!

"Uuyyy~ namula sya!! Haha!"

"YUUUTTTAAA!!!!" galit nyang sabi. Tumawa lang ako hanggang sa pinukpuk-pukpok at sinabunutan nyako.

"Weeh~ Guilty!!" dagdag ko.

Nung break, kinausap ko si Yumi at kinuwento ko sa kanya yung mga nangyari. Sinigurado ko na walangibang makakarinig ng usapan namen.

"Ahh..yun pala ang nangyari. Kaya pala nung umaga, pagkadating ko sa room eh nakita kitang sobrakung makapang-alaska sa kanya."

"Ang sarap nya kasing asarin! Haha!"

"Ang..ang ibig sabihin ba nyan.." sabi ni Yumi. Parang sumeryoso yung mukha nya na parang malungkot.

"Hindi na naten itutuloy..ang plano naten..?"

Oo nga pala. Yung Mr. SA plan. Useless na yun kung totoong may gusto nga saken si Kanna. Pero kunghindi naman, kailangan ko pa din yun.

"Ang totoo nyan, hindi ko alam eh. Bahala na," sagot ko. Alam kong hindi convincing yung sinabi ko perokasi..hindi ko pa alam kung anong susunod kong gagawin.

Pagkatapos ng break, nagulat ako nang pinapila kami ni Moriyama-sensei sa covered court.

"Tomo, anung meron?" tanong ko.

"Nakalimutan mo na ba? Ngayon ang unang praktis ng JS Prom!" sabi nya tas tinapik nya ang balikat koat nauna na.

Ha?? JS Prom? Akala ko na-cancel na yun?? Kasi matatapos na ang February. Ang gulo talaga ng SSCngayon!

Pero siguro blessing in disguise na din to kasi maaya kong sumayaw si K---

"Juniors and Seniors. Ngayong nakaayos na kayo ng pila, nais kong pumunta ang mga section 1 nalalakeng seniors sa tabi ng mga babaeng section 1 rin na juniors naman. Other sections, please follow myinstructions too. Bibigyan ko kayo ng 5 minuto upang humanap ng kapareha nyo," naputol ang iniisip konang magsalita na yung lalaking nakasalamin dun sa stage. Sya ata yung president ng SSC.

"Isa lang ang rule: isang junior at isang senior ang magkapartner. Hindi pwede yung ka-year level nyolang. Time starts now!"

Teka.

Kung ganun..ibig sabihin..

HINDI KO PWEDENG MAGING PARTNER SI KANNA??

Chapter 31: Moving Closer

"There are short-cuts to happiness, and dancing is one of them." ~Vicki Baum

Nawala sa isip ko na may JS Prom pa pala. Nagulat na lang ako nang papilahin kami ni Moriyama-senseidun sa covered court.

Sa totoo lang, hindi naman talaga ako mahilig sa mga pormal na pagtitipon lalo na kailangan pangmagdress. Hindi naman ako pino kumilos. Baka nga maging 'tapilok queen' pa ako pagnagkataon eh.

Saka hindi naman ako marunong mag-ayos sa sarili ko. Hindi nga ako nagme-make up eh. Unangnalapatan ng make up yung mukha ko nung play ng foundation week.

Saka di ba ang JS eh para sa mga magaganda at gwapo? Hindi naman ako belong dun. Hindi naman akomaganda. As if naman may magsasayaw saken liban sa iilang kaibigan ko.

Saka di ba ang event na yun ay para sa mga may boyfriend at girlfriend na? Lalong wala ako nun. Haay..

Pero kahit ganun, inaamin kong naexcite ako ng konti. Kasi first time kong aattend ng JS Prom kung saka-sakali. Saka may possibility na..maging kapareha ko si sempai. Hehehe. Kakilig naman. Isasayaw ako nisempai. Ayii! Feelingera eh no?

Pero hindi naman talaga ako gano umaasa kasi VP ng SSC si sempai. Siguradong maraming third year nababae ang gusto sya makapareha. At syempre, isa na ko dun.

Nung ina-announce na ni Natsume-san na kailangan na maghanap ng kapareha, kinabahan ako. Panokung walang gustong kapareha ako? Eh si sempai lang naman kasi ang kaibigan kong 4th year.

Lumipas ang 4 na minuto, halos lahat may mga kapareha na. Mukhang hindi ata talaga ako magkakaronng kapareha.

Maya-maya, nag-vibrate yung CP ko. Nakakainis naman. Baka si Yuta na naman to. Mang-aasar atmangungulit. Palibhasa wala syang kaproblema-problema. Kahit hindi sya sikat sa mga 4th year,

siguradong may mga senior na babae pa rin na gusto syang makapareha. Di tulad ko. Haay..

Nung buksan ko na yung text message, nagulat ako. Si Seichiro-sempai yung nag-text.

Kanna, may kapareha ka na ba? Kung wala pa, tayo na lang :)

Muntik na kong hindi makahinga sa sobrang kasiyahan. WAH! Kinikilig ako! Gusto akong makapareha niSeichiro-sempai!! Kyah! Nagtatalon-talon ako sa gilid. Nagulat ako nung napatingin yung mgamagkakapareha saken. Tapos nung tumingin ako sa stage, andun pala si sempai! Nakatingin saken. Atnatawa sya ng bahagya! WAH! Napahiya ako dun ah! Pero kahit na ganun, masaya pa rin ako. Akala kokasi talaga wala akong makakapareha.

Tapos yung pagkakatext nya pa, nakakakilig din! Wahaha!! Masama bang bigyan ng ibang meaningyung 'tayo na lang' dun sa message??

Ay! Oo nga pala, hindi pa pala ako nakakapagreply. Makapagreply nga muna.

Sempai, sige, tayo na lang po. Hehe.

Teka, parang ang gara naman nung tinayp ko. Erase! Erase! Iba na lang.

Sige sempai. :D

Yan. Mukhang mas okay. Message sending..

Check operator service!

WAH!! Wala nga pala akong load! Nakakainis naman oh! Pano na to? Baka magbago yung isip ni sempai!Wag naman sana!

Tumingin ako sa kanya. Sign language na lang kaya? Baka lalo kong magmukhang tanga sa gagawin ko.Wag na lang haha.

Nagtaka ko nung may binulong sya kay Natsume-san tapos tumango naman si Mr. President. Then,bumaba si sempai ng stage. Teka, tama bang nakikita ko? Palapit sya saken?

Habang papalapit sya nang nakangiti, pabilis naman ng pabilis ang tibok ng puso ko. Parang panaginip.Parang ilusyon.

"At dahil mukhang nakapili na ang lahat ng kapareha ay magsisimula na akong ipaliwanag ang magigingflow ng program bago yung pinananabikan nyong sayawan," sabi ni Natsume Hirai-san sa stage.

Nung makalapit na si sempai, nagngitian kami sa isa't-isa.

"Sorry, pinaghintay ba kita?" sabi ni sempai.

Umiling ako kagad sabay sabing, "hindi naman."

"Busy kasi ang SSC dahil kami ang magho-hold ng event na to. Nakiusap nga lang ako kay Natsume namamaya na ko babalik sa stage para tulungan sya eh."

"Naku..okay lang yun sempai. Ansaya ko nga kasi ako yung napili mong partner eh."

"Haha. Akala ko nga may nag-aya na sayo eh. Swerte kong wala pa."

OMG. Sinabi ba ni sempai na maswerte syang nakapareha ako?? WAH!! Kung alam mo lang sempai, masmaswerte ako!!

"Oo nga pala, baka sa mga susunod na practice, hindi kita maisasayaw. Time to time kasi kailangan akosa stage para tulungan si Natsume. Kapag walang masyadong gagawin saka lang ako makakalapit sayo.Okay lang ba?"

Tumango ako. Alangan namang magpaka-choosy pa ako di ba? Ang importante, si sempai ang partnerko!!

"Yung mga napili nyong makapareha ang magiging kasayaw nyo sa program bago yung sayawan. Nasakaliwa yung lalaki, at nasa kanan yung babae. Magkahiwalay pa rin kayo ng pila, at sa labas ng coveredcourt kayo pipila. Yung magkapartner maghahawak ng kamay pag nagkita sila sa gitna at hanggang sapalakad na sila at makapunta sa designated area nila ay magkahawak pa rin sila ng kamay.

"Tuluy-tuloy yun, bale, 2 couples at a time yung maglalakad ng sabay sa gitna ng covered court paramabilis tayo. Kapag lahat na ng magkapartner ay nasa covered court na, saka nyo palang pwedengbitawan yung kamay ng partner nyo."

Shocks! Ganun katagal ko mahahawakan ang kamay ni sempai? Si Yuta kaya? Sinong partner nya?Luminga-linga ako sa paligid. Nasa kabilang dulo sila ng stage kaya ang hirap nyang hagilapin.

"Yung kambal mo ba ang hinahanap mo?" tanong ni sempai, "si Imadori ang partner nya. Nakita kokanina nung nasa stage pa ako."

Nanlaki ang mga mata ko.

"S-si Ate Imadori??"

Tumango si sempai at sinabi nyang, "kahit ako nagulat eh. Kasi maraming 3rd year na lalaki yung gustosyang makapareha, lalo na yung mga naging ex nya. Hindi ko din akalaing pipilin nya si Yuta. Magkakilalaba sila?"

"H-hindi ko alam eh."

Naku, tiyak may plano na namang masama si Ate Imadori. Siguradong kaya niya piniling partner si Yutaay dahil kapareha ko ngayon si sempai. Waah..ano ang gagawin ko?

Nagsimula na ang practice ayun na rin sa instruction ni Natsume-san. Nakakatakot syang host ngprogram. May pagkaperfectionist. Napaling lang ang linya, nahuli lang ng ilang segundo sa paglalakadang isang couple, ipapaulit nya lahat mula simula.

Ang masaya lang sa practice na to eh yung fact na magkahawak kami ng kamay ni sempai. Wala lang.Hehe. Kakaiba yung feeling. Parang magical na ewan.

Nung finally, nasatisfied na si Natsume-san sa opening ng program eh nagsimula na yung isa sa mgapinakakaabangan ng lahat, yung cotillion. Nagulat ako na kasama pala si Ate Imadori dun. Sabagay, isasya sa pinakamaganda sa mga 4th year.

Teka, kung kapartner nya si Yuta eh di..kasama na rin si Yuta sa sayaw na yun?

Medyo hindi pa okay yung pagkakasayaw ng apat na partners sa cotillion. Sabagay, unang practice palang eh. Pero pansin ko lang, talagang namumukod tangi at pansinin yung gracefulness ni Yuta at AteImadori sumayaw! Akala mo matagal na silang nagpapractice nung sayaw eh.

"Dancer si Imadori kaya magaling sya mag-lead ng kahit sinong makapareha nya," paliwanag ni sempaihabang pinapanuod namen sila sa gilid.

Nung matapos na yung pratice ng cotillion ay nagsimula na yung dalawang kantang isasayaw nungmagkapartner.

Nung magkaharap na kami ni sempai, lalo akong kinabahan. Eye contact, shocks! Nakakailang!! Taposnilagay nya na yung dalawang kamay nya sa bewang ko at nilagay ko naman yung mga kamay ko sabalikat nya. WAH! Kinikilig na naman ako!

"Sa pagsisimula ng tugtog, kailangang sumabay kayong lahat sa kanta. Ang mahuli kong magkapareha nahindi kumakanta ay papasayawin ko dito sa stage. Pumili kami ng mga sikat na kanta para hindi na kayokailangang magkabisado. Gahol na rin kasi sa oras. Yung mga nakakaalam nung kanta, please lang,lakasan nyo ang boses nyo. Okay, eto na, magsisimula na ang kanta."

At nagsimula na ang tugtog -- isang tugtog na bagay na bagay sa okasyon na 'to.

When you smile, everything's in place

I've waited so long, can make no mistake

All I am reaching out to you

I can't be scared, got to make a move

WAH! Nakatitig saken si sempai! Natutunaw ako! Napaside way tuloy ako ng tingin. Nakita ko tuloy(finally) sina Yuta. Grabe makadikit sa kanya si Ate Imadori! As in magkadikit na yung pisngi nila!

While we're young, come away with me

Keep me close and don't let go

Inch by inch, we're moving closer

Biglang lumapit lalo ang mukha ni sempai saken. WAH!! Kumanta na lang ako. Haha. Kinakabahan akonakalimutan ko ng kailangan pala kumanta.

Feels like a fairytale ending

Take my heart, this is the moment

I'm moving closer to you

I'm moving closer to you

Who'd have thought that I'd breathe the air

Spinning 'round your atmosphere

Mahina lang ang boses ni sempai habang kumakanta. Hindi ko nga gano marinig eh. Bumulong sya satenga ko ng, 'sorry hindi ko masyadong kabisado yung kanta'.

I'll hold my breath, falling into you

Break my fall and don't let go

Inch by inch, we're moving closer

Feels like a fairytale ending

Take my heart, this is the moment

I'm moving closer to you

Sabi ko okay lang yun. Ako rin eh. Haha.

Inch by inch, we're moving closer

Feels like a fairytale ending

Take my heart, this is the moment

I'm moving closer to you

Grabe ganto ba ang feeling na ikaw yung bidang girl na si Ga dun sa commercial ng close up?

Moving closer...

Closer to you...

Moving closer...

I'm moving closer to you

At natapos ang kanta. May susunod pa.

Sana hindi na matapos ang practice na to.

Chapter 32: Stubbornness

ìAnd if pretension for a time deceive,

And prove me one too ready to believe,

Far less my shame, than if by stubborn act,

I brand as lie, some great colossal Fact.î- Ella Wheeler Wilcox

Badtrip! Nananahimik akong nakapila nung may biglang humawak sa kwelyo ko at hinatak akopalayo. Kasalukuyang naghahanap ng mga kapareha ang mga nasa paligid namen. Ako lang ata anghindi naghahanap ng partner. Alam nyo na kung bakit kaya wag nyo ng itanong.

"A-aray!! Hoy! Sino ka ba?!" galit kong sabi sabay tanggal nung kamay nya. Nung humarap na ako sakanya ay napansin kong pamilyar ang mukha nya. T-tama!! Sya yung humarang saken nung gabingpumunta ko kina Yumi! Ano nga bang..pangalan nya..?

Lumapit sya saken habang nakahalukipkip at nakataas ang kilay.

"Are you serious? Hindi mo talaga ako kilala??" mataray nyang tanong.

"Itatanong ko ba kung kilala kita??"

Natawa sya ng bahagya at napairap dahil sa sinabi ko. Siguro hindi sya makapaniwala. Teka, kasalananko bang di ko sya kilala?? Hindi naman di ba?

"I'm Imadori, the SSC Secretary," tapos flinip nya yung buhok nya sa harapan ko, "and I want YOU tobe my prom partner."

"Oh eh ano naman kung ikaw yung secretary?? Sa tingin mo hangang-hanga ako sayong secretaryka? Saka bakit naman ako papayag maging partner mo??"

Hindi naman ako talagang galit sa kanya, napipika lang ako sa mga babaeng tulad nya na ang arte

atarogante kumilos.

"Kasi hindi mo naman magiging partner si Kanna kahit anong gawin mo kaya kahit sino pwede di ba?"

"P-pano mo n--"

Lalo syang lumapit saken tapos bumulong sa tenga ko ng, "alam ko ang dalawang pinakatatago mongsikreto. Kung ayaw mong i-reveal ko yun sa 'bestfriend' mo eh wag ka ng mag-inarte dyan."

Nanlaki ang mga mata ko. Seryoso ba talaga ang babaeng to?? Ano bang problema nya? Una, siniraannya saken si Kanna tapos ngayon iba-blackmail nya kong maging partner nya?!

Wala na kong nagawa kundi pumayag nang magsalita na yung SSC President sa stage dahil tapos na yung5 minutong palugit nya. Arghh! Badtrip! Bakit ba kailangang ang babaeng mangkukulam na ito pa angpartner ko??

Kinagulat ko pa na kasama ako sa cotillion dahil sa pesteng Imadori-sempai na 'to. Tapos kung makadikitsaken akala mo dikya. Hindi naman kami close! Hayst! Tapos nung mapunta yung atensyon ko samalayo eh natanaw ko pa si Kanna. Bwiset! Sinasabi ko na nga ba eh. Si kuya ang partner nya. Nakakainismakita na mukhang kumportableng-kumportable na sya kay kuya. Nakakainggit. Nakaka..selos.

Habang magkasayaw kami ni Imadori-sempai sa saliw ng kantang Moving Closer eh may binulong syasaken, "sa araw ng JS, pagkatapos ng traditional ceremony, gusto kong ipaglayo mo si Kanna at angkuya mo, maliwanag?"

At alam nya rin na kapatid ko si Kuya Seichiro?? Wow! May investigative team ata to eh. Teka, wagmong sabihing---

"May gusto ka sa kuya ko??" naasiwa kong tanong. Agad syang nag-blush at binatukan ako.

"Will you just up your mouth?? Pag may nakarinig ng sinabi mo, humanda ka saken!" galit nyang sabinang pabulong.

"So meron nga," napa-iwas ako ng tingin sa pagkainis. Lahat na lang ba ng babae sa mundo may gustokay kuya?? Ano bang meron sa kanya?! Nakakainis!!

"Hindi ako ang may sabi nyan, ikaw," sabi ni Imadori-sempai sabay irap. Nakakapagtaka na idene-denynya eh samantalang sa kanila ni Kanna, mas lamang sya kasi magka-year level sila at pareho silang partng student council. Hmm, stubbornness? Pride? Posible.

"Teka nga, magkalinawan tayo, Imadori-sempai, kung may gusto ka kay kuya, bakit dinadamay mo pakami ni Kanna??"

"Hindi ba obvious??"

"Hinde, kaya nga tinatanong ko eh!" kapika talaga tong babaeng to kahit kelan!

"Yang pinakamamahal mong bestfriend lang naman ang malanding lapit ng lap--"

"Subukan mong sabihan ulit si Kanna ng ganyan at makikita mo! Kahit babae ka, masasaktankita!!" sabi ko nang pabulong. Astig di ba? Nag-aaway kami habang nag-sasayaw. Nakakapuno kasieh. Tawagin ba daw si Kanna na malandi?? Aba! Hindi ko yan mapapalampas!!

"Haha. Whatever. Basta, kung hindi nanghihimasok yang Kanna na yan sa buhay ni Seichi eh di sana,wala na kong problema. Teka, why don't we team up? Advantageous, right??"

Saktong natapos ang huling kanta at nag-bell na. Kumalas agad ako sa kanya at lumayo.

"Hey! YOU!!" sigaw nya. Inisnob ko lang sya at dire-diretso sa paglalakad. Medyo umiingay na angpaligid dahil tapos na ang practice. Andaming estudyanteng kanya-kanya ng direksyon kung maglakad.

Nilingon ko sya kahit inis na inis na ko.

"Wala akong panahon sa mga babaeng insecure na tulad mo. Isa pa, may sarili akong diskarte, kayahindi ko na kailangan ng tulong mo, Imadori-sempai," sarkastiko kong sabi. Hindi sya makapaniwala sasinabi ko. Ang yabang yabang kasi umasta, akala mo naman lahat magse-say 'yes' sa gusto nya.

"And lastly, hindi kita mapapatawad pag may ginawa ka na namang masama kay Kanna. Hindi rin akopadadala sa pangbla-blackmail mo kaya tigilan mo na yang bulok na taktika mo," dagdag ko attuluyan na akong lumayo sa kinaroroonan nya.

Narinig kong napapadyak sya sa sobrang inis. Napangiti ako.

Nung makita ko si Kanna at kuya na magkasama pa rin ay agad akong lumapit. Inakbayan ko si kuyasabay sabing, "tol, pwede ko bang hiramin yung bestfriend ko?"

Napatingin saken yung dalawa. Si Kanna, nag-blush nung nakita ako at umiwas ng tingin. Sumimangotbigla. Haha.

"Sure, paalis na rin ako eh, may aasikasuhin pa ko sa council," kalmadong sabi ni Kuya Seichiro atngumiti saken.

Tumingin sya kay Kanna at sinabi nyang, "see you na lang tomorrow sa practice, Kanna," tapos ngumitina naman sya. Yung usual na ngiti nyang gentle at nakakayamot. Tapos tuluyan na syang umalis.

Lumapit ako kay Kanna, natawa ako nung lumayo sya. Kada isang hakbang ko palapit sa kanya, isanghakbang din paatras ang ginagawa nya.

Hindi rin sya makatingin saken ng diretso at kita ko sa tenga nyang namumula sya. Parang sa isangiglap lang eh nawala yung inis ko sa Imadoring yun kanina.

"Bakit mo ba ko iniiwasan?"

"K-kasi alam kong aasarin mo na naman ako," sabi nya nang nakasimangot pa rin. Ang cute niKanna. Haha. Natawa tuloy ako lalo at hindi ko matago ang ngiti ko.

"O sige, hindi na ko lalapit sayo, pero sa isang kondisyon."

"Ano?" tanong nya.

"Ako ang magiging first dance mo."

Napatingin sya saken nang mabanggit ko yun. Sigurado akong hindi pumasok sa isip nya yun. Haha. Bakahindi nya nga alam kung ano ang meaning behind first dance eh.

"Ayoko nga!" sabi nya sabay irap saken. Aba! Ambilis sumagot! Hindi man lang pinag-isipan!

"At baket naman??"

"Eh sa ayoko eh, bakit ba. Hmp!"

"Ah ganun ah!" sumapit ako sa kanya, agad naman syang humakbang palayo.

"W-wag kang lalapit!" ano bang problema nya ba't ayaw nyang lumapit ako sa kanya??

"Bakit nga kasi ayaw mong maging first dance mo ko?"

"K-kasi..malay mo..ayain ako ni.."

"Ni kuya? Tama ba? Eh sya na nga ang partner mo eh, mula umpisa hanggang pagkatapos ng ceremonykayo na magkasama tapos---"

"Selos ka?"

"Hindi no," iwas ko. Aba! Ako naman ang inaasar nya!

"Weh..di nga?" tapos sya naman yung lumalapit saken. Ako naman tuloy yung umiiwas atnapapahakbang palayo.

"Hah! Kung ayaw mong maging first dance ako, eh di wag! Maghahanap na lang ako ng iba,hmp! Akala mo naman ikaw lang ang babae sa prom!" sabi ko. Sumimangot sya.

"Andame-dameng maganda don sigurado ko. Haha! Akala mo naman ik---"

"Eh di sige! Bahala ka sa buhay mo! Makipagsayaw ka sa lahat ng babae sa prom! Wag na wag moakong isasayaw ah! Bleehhh!!" sabi nya sabay belat saken na parang bata tapos tumakbo na palayo.

Hay..spell BADTRIP. Ambilis naman nya magtampo para binibiro lang eh.

Kinabukasan, practice na naman ng JS. Kung yung iba, natutuwa at kinikilig sa mga partners nila, akohindi.

Bukod sa wala kaming pansinan ng partner ko eh sinasadya nya talagang tapakan ang paa ko pagwalang nakatingin na iba. Ang sakit, sobra! Lalo na't nakatakong sya! Hindi ata ako makakatagal saparusa nya. Baka hindi pa ko maka-attend ng JS nito pag nagtuluy-tuloy yung pag-apak nya sa paa koevery practice.

Nakakainis. Para napahiya lang ng konti. Para naapakan ko lang ng konti yung UBOD NG KAPAL nyangPRIDE eh ganyan na sya. Hayst! Ang babaw. Lahat ba ng babae ganto??

Si Kanna naman pag sumusulyap ako sa may pwesto nila at nagtatama yung paningin nameneh iniirapan ako. Arggh..pati ba naman sya?

Eh kung wag na lang kaya ako umattend ng JS Prom..?

Hindi pwede. Sabi nila, marami daw nangyayari pag prom. May nagkakahiwalay, maynagkakatuluyan. Pag wala ako sa eksena, baka kung anong development na naman ang mangyari sakuya ko at kay Kanna.

Hindi ata pwede yun. Kasi naniniwala ako mas mahal ko sya at mas bagay kaming dalawa.

Chapter 33: Who's Gonna Be Her First Dance?

"And the night shall be filled with music,

And the cares that infest the day

Shall fold their tents like the Arabs

And as silently steal away."~Henry Wadsworth Longfellow (The Day Is Done)

Biyernes ng gabi. Maaga akong pinapatulog ni mama.

Kailangan ko raw ng beauty rest. Mas excited pa nga ata sya kesa saken eh. Napakwento pa sya sakenkanina na dahil high school pa lang, sila na ni papa, eh napaka-memorable daw para sa kanila ng JSProm.

Haay..eh kasi maganda naman si mama. Maliban kay papa, maraming nagsayaw sa kanyang ibang mgalalake. Eh ako? Haay..

Kinakabahan ako sa kung anung mangyayari bukas. Natatakot ako na imbes na memorableeh forgettable yung first prom experience ko.

Paano kaya kung sa sobrang clumsy ko eh madapa ako habang magkahawak-kamay kami ni sempai saentrance pa lang? Wah! Ayokong mapahiya dahil saken si sempai! Paano kung gumawa si Ate Imadori ngisang bagay na makakapagpahiya saken sa maraming tao? Haay..kinakabahan talaga ko.

Habang nakahiga sa kama at nagpapaantok eh naalala ko si Yuta. Hawak-hawak ko kasi yung kwintas nabigay nya. Lagi naman kasing nasa leeg ko yun -- bati man kami o hinde. Napabuntong-hininga nanaman ako. Naalala ko na naman kasi yung nangyari nung nakaraan.

Sa totoo lang, kaya ako lumalayo sa kanya pag lumalapit sya saken ay dahil natatakot akong bakasumabog na yung puso ko sa sobrang kaba.

Hindi ko alam kung bakit tuwing makikita ko sya eh sobra yung kaba ko. Kumikirot din ang dibdib ko atnahihirapan akong huminga. Lalo na pag inaasar nya ko tapos sinasadya nyang lumapit sa mukha ko naalmost 1 inch na lang ang pagitan ng mga mukha namen. Naiilang ako at lalo lang akong nagba-blush saginagawa nya kaya nung inaya nya kong maging first dance ko sya, humindi ako.

Ang totoo nyan, gusto ko rin namang maging first dance sya, kasi buong ceremony proper, si sempai nayung partner ko, yun lang yung way para makasayaw ko si Yuta. Kaso, naiinis ako sa kanya kaya sinabikong ayoko.

Tapos nagtampo na sya agad. Para inasar lang ng konti eh. Lagi naman sya yung nangunguna sa mgaasaran eh. Tapos sya pa yung may ganang magtampo saken. Sinubukan ko lang naman kung mananaloko sa kanya kasi lately lagi na lang syang nananalo sa mga asaran namen. Luging lugi na ako. Kumbaga sabanko, bankrupt na.

Nakakainis talaga si Yuta. Tapos sasabihin nya pa na kesyo raw hindi lang naman ako yung babae saprom at maraming magagandag babae dun na pwede nyang isayaw. Parang lalo nya lang pinamukhasaken na di ako maganda at konti lang ang posibleng magsayaw saken.

Palibhasa, kahit sino pwede nyang ayain sumayaw kasi sya yung lalaki. Tsaka marame ding gustong-gusto syang makasayaw. Nakakainis lang. Alam ko namang wallflower ang labas ko nito bukas eh, peroyung manggagaling pa sa mismong bibig nya? Yun ang lalong ikinatatampo ko.

Bigla ring pumasok sa isip ko si Yumi. Dahil hindi ako pumayag sa gusto ni Yuta, malamang sa malamangsya ang una nyang isasayaw. Nung maisip ko yun, kumirot na naman ang puso ko.

Haay, eto na naman ako sa pagkukumpara ng sarili ko sa mganda at mahinhing si Yumi kahit alam ko nawala akong binatbat sa kanya.

Di ko namalayan na nagtetext na pala ko kay Yuta ng:

Hoy lalakeng mayabang! Sige pumapayag na kong maging first dance kita.

Gusto ko sanang burahin at wag ng i-send. Ako na naman kasi ang talo nito sa ginagawako. Haay..kaso..napindot ko na yung send at pagkatapos nun eh hindi ko na namalayang nakatulog napala ako.

Kinabukasan. 5 pm pa lang, naka-ready na ako. Ikaw ba naman magkaron ng nanay na mas sabik pangmag-JS kesa sa anak nya eh, malamang sa malamang talaga, maaga kang matatapos sa paghahanda.

Naka-suot ako ng isang simpleng dress na kulay light blue. Sa totoo lang, mas gusto ko ng pink kasohiniram lang tong dress kaya di ako pwedeng magpaka-choosy.

Habang pinagmamasdan ko ang sarili ko sa salamin, naisip ko yung mga sinabi nung mga nag-ayos sakenna ang ganda ko raw. Pero alam ko namang kahit kapitan ng light make up ang mukha ko eh ako pa rinito. Si Kanna na plain looking.

Alam ko rin na kahit anong dress pa ang isuot ko, eh di babagay saken kasi hindi naman malaki angdibdib at ang pwetan ko. Para lang akong korteng Coke --- Coke in can. Hindi ma-distinguish yungharapan sa likuran.

"Kanna, mag-si-6 pm na! Halika na!" tawag na pala ako ni mama. Bigla na naman akong kinabahan. Ilangminuto na lang magsisimula na yung prom.

Nung nasa labas na ako ng school ay niyakap ako ni mama at sinabi nyang, "enjoy the night,anak! Siguraduhin mong magpapapicture ka ng marami ah! Magtext ka na lang saken kapag uuwi ka napara masundo kita."

"Opo, ma," sabi ko nang nakangiti. Humalik ako sa pisngi nya at pagkatapos nun ay nagba-bye na syasaken at tuluyan ng umalis.

Pagkapasok ko sa loob ng school, lalo kong nakita yung kasimplehan ko kasi napapalibutan ako ngmaraming magaganda at makikisig na kababaihan at kalalakihan. Yung iba, halos di ko makilala dahil salaki ng pinagbago ng dating at postura nila. Lalo tuloy akong nanliit sa sarili ko. Parang ayoko ngihakbang ang paa ko palapit sa mga kaklase ko.

"Wow, Kanna! Ikaw ba yan?" lumingon ako at nakita ko si Miki at Tomo. Nagtatakbo palapit sakensi Miki despite the fact na naka-cocktail dress sya, at agad akong niyakap.

"Ang ganda mo! Di kita nakilala sa suot mo."

Sumimangot ako sabay sabing, "che, wag mo nga akong bolahin. Ikaw kaya yung muntik ko ng dimakilala."

Eversince kasi eh boyish na si Miki. Mas boyish pa saken. Kaya talagang nabigla ako sa kanyangayon. Red lips at red cocktail dress. Bagay na bagay sa kanyang maputing balat. Sinamahan pang polkadots na red ribbon clip sa gilid ng bangs nya. Sobrang cute nya tignan.

"Sus, eh bakit kasi laging ambaba ng tingin mo sa sarili mo? Maganda ka naman, may Mr. SA ka ngaeh, di ba? Wala ka lang tiwala sa sarili mo. Have confidence in yourself, my dearest cousin," sabi nyahabang nakangiti ng todo.

"Oo nga, tiyak magagalit si Yuta kapag narinig nyang ganyan kababa mo ituring ang sarili mo," singit niTomo sabay pat sa ulo ko. Ang gwapo rin ng pinsan kong ito ngayon. Naka-black suit sya at ang cool ngdating nya dahil sa lagi nyang suot na salamin.

"At bakit naman nadamay ang pangalan ni Yuta sa usapan?" tanong ko.

"Naalala ko kasi sya bigla," sabi ni Tomo tapos lumingon-lingon sya sa paligid, "hindi ba kayomagkasabay pumunta rito?"

"Hinde eh. Wala pa si Yuta?" tanong ko. Ano kayang nangyari dun? Ilang minuto na lang magsisimula nayung entrance ah.

"Hinde, andito na," papilosopong sabi ni Miki sabay tawa, "kakasabi lang na wala eh!"

"Sorry naman," sabi ko sabay ngiti.

Maya-maya pa ay may nag-'hello-mic-test-test-mic 'na sa stage. Napatingin kami lahat dun. Andun sinaNatsume-san, Ate Imadori at Seichiro-sempai. Makalaglag-panga din ang mga suot nila. Lalo na si AteImadori na hot pink ang kulay ng dress at sobrang gorgeous nya tignan sa light make up nya. Syempre sisempai din, gwapo as ever. Haha. Sayang di nya ko nakita kasi nasa stage sya at busy sa paghahanda samalapit ng magsimulang ceremony.

Nung magsimula na ang entrance ay ang tindi ng kaba ko. Sana hindi mangyari yung mga negative nanaiisip ko kagabi. Nung kami na ni sempai yung maglalakad ng sabay ay iningatan ko ang bawat hakbangko palapit sa kanya sa gitna.

Hindi ako pwedeng madapa. Hindi ako pwedeng madapa. Hindi ako pwedeng madapa. Hin--

"Kanna, okay ka lang?" tanong saken ni sempai habang magkahawak na kami ng kamay at naglalakadna ng sabay sa gitna. Tumango na lang ako.

Tumawa sya ng bahagya nung nakapag-settle na kami sa designated area namen. Pagkatapos nun aytumingin sya saken at ngumiti, "wag kang kabahan. Andito naman ako eh. Haha. Don't worry, hinditayo magkakamali."

Nakahinga ako ng matiwasay..kahit papano.. sa sinabi ni sempai. Pero naagaw ang atensyon ko nangmakita ko si Ate Imadori na naglalakad sa gitna ng walang partner. Halata sa mukha nya angpagkayamot. Ibig sabihin..wala pa rin si Yuta? Anong nangyari dun?

"Seichiro-sempai."

"Umm?"

"Hindi ba kayo sabay pumunta ni Yuta dito sa school..?"

"Hindi eh. Sabi nya mauna na raw ako," sagot ni sempai. Naku naman! Ano kayang paghahandangginawa nun at late na sya ng ganto??

Nung matapos ng magsalita ng mga representatives ng juniors at seniors para sa passing ofchurvaness..hindi ko na alam kung ano yung mga pinagsasasabi nila kasi lingon ako ng lingon sa likod.

At wala pa rin Yutang dumarating. Pinat ako ni sempai at ngumiti saken.

"Dadating rin yung kambal mo, wag kang mag-alala."

Ngumiti ako sa sinabi ni sempai at nag-focus na lang sa ceremony.

Maya-maya ay nag-cotillion na. Agaw eksena ang pagwalk-out ni Ate Imadori sa stage kasi hindipumayag yung adviser na naka-incharge sa kanila na sumayaw sya ng mag-isa lang. Sa loob-loob

ko, naaawa ako kay Ate Imadori. Kahit sabihin na masama sya saken, alam kong ang hirap nungpakiramdam ng napapahiya sa harapan ng maraming tao. Lalo pa't hindi mo magagawa yung passionmo. Eh di ba, dancer sya? Ansakit nun.

Natapos na ang ceremony, at nagpunta na kami sa kanya-kanya nameng tables. Hinatid pa ko ni sempaisa table ko bago sya umalis. Nung makaupo na ako sa table kung saan kasama ko rin sina Miki at Tomoay napabuntong hininga ako at nangalumbaba.

Arggh!! Nakakainis talaga si Yuta! Hindi pa man lumalalim ang gabi (8pm pa lang) eh sinira nya na anggabi ko! Hindi ko man lang na-enjoy yung 2 songs dun sa ceremony na kapartner ko si sempai dahil sapag-aalala ko sa kanya na kung napano na sya. Na baka bumunggo yung jeep na sinasakyan nya onapasama sya sa isang traffic jam. Hay!!

Nung mai-serve na yung pagkain ay kumain na lang ako hanggang sa mabusog ako. Oo, pati yung parteni Yuta, kinain ko na sa sobrang inis ko. Napatingin lang saken yung dalawa kong pinsan at natawa.

"Haha. Hinay-hinay lang Kanna. Baka mabilaukan ka," sabi ni Miki saken.

"Oo nga, saka ba't kinain mo pati parte ni Yuta? Baka late lang yun, kaw naman, HB agad," dugtongnaman ni Tomo.

"Bahala sya sa buhay nya! Kung di sya aatend, e di wag! Wag na syang dumating kahit kelan!Hmp!" sabi ko sabay kagat dun sa piraso ng steak na nasa tinidor ko.

"Haha. May pinaghuhugutan??" asar ni Miki.

"Eh kasi sya eh! Kung kelan ako pumayag na sya ang maging first dance ko, saka naman sya wala!Hay!!" sabi ko.

Pagkatapos kumain eh pormal ng sinimulan ang pinakahihintay ng halos lahat ng umattend sa prom ---ang sayawan.

First song pa lang ang tinutugtog eh may nag-aya na kagad kay Miki na sumayaw. Si Tomo naman,tumayo sa kinauupuan nya at mukhang may target ding isayaw na ibang babae. Naiwan tuloy ako satable nang nag-iisa. Nakakalungkot. Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Magiging wallflower lang ako atuuwi nang hindi naeenjoy ang gabing ito.

9pm na. Hanggang 12 lang tong JS. Anu ba yan? Sana 12 na! Gusto ko ng umuw---

"Pwede ba kitang maisayaw, Kanna?" nagulat ako nang bigang lumitaw sa harapan ko si Seichiro-sempai nang nakalahad ang kanang kamay saken.

Bumilis ang tibok nang puso ko. Akmang ilalapit ko na yung kamay ko para iabot sa kamay nya nungbigla kong maalala si Yuta. Oo nga pala, sinabi ko na siya ang magiging first dance ko. Kaya ayun, hindi

ko na naiabot ang kamay ko kay sempai at yumuko ako.

"S-sorry sempai. N-nakapangako na kasi ako kay Yuta na..sya ang..magiging first dance koeh," nahihiya man ako kasi tinanggihan ko si sempai ay wala akong magagawa. Hindi ko naman pwedengbawiin ang nasabi ko na.

Ibinulsa na lang ni sempai yung kanang kamay nya at ngumiti.

"Ayos lang, haha. Pumasok rin naman sa isip ko na reserved na yung first dance mo sa kambal mo. Ohsige, maya na lang, aalukin na lang kita pagkatapos nyong magsayaw ni Yuta," nakangiti pa rin sisempai habang sinasabi nya yun. Haay..salamat at hindi sya nagalit saken.

"Teka, wala pa rin ba sya?" tanong nya sabay lumingun-lingon sya sa paligid.

Umiling na lang ako nang dahan-dahan. Nagulat ako nung pinat nya yung ulo ko.

"Wag kang sumimangot dyan, sige ka, papanget ka nyan."

"H-hindi naman ako maganda eh," sabi ko nang pabulong.

"Sino namang may sabi nun? At pagagalitan ko. Para saken, isa ka sa pinakamagagandang babae saschool naten no," sabi ni sempai. Napaangat ako ng ulo sa sinabi nya. Blush. Totoo bang sinabihan akoni sempai ng maganda?? WAH!! Napangiti ako sa saya!

"Salamat sempai, ah."

"Ayan, mas bagay sayo ang nakangiti. O sya, alis muna ko, kita na lang tayo mamya," sabi nya. Tumangona lang ako at tuluyan na syang namaalam.

Nagsisi tuloy ako na tinanggihan ko si sempai. Si Yuta kasi!! Sya talaga may kasalanan ng lahateh!! Hayst!!

Ilang minuto ang lumipas eh bumalik na sina Miki at Tomo sa table namen.

"Oh, wala pa ring nagsasayaw sayo?" tanong ni Miki.

"Wala pa nga kasi si Yuta."

"Haha. Yan ang mahirap sa taong yun eh. Andyan na nga yung opportunity, sinasayang pa," sabat niTomo.

"Opportunity na..?"

"Ah..e di o-opportunity na maging first dance mo, haha!" sagot ni Tomo habang nagpapahid ng pawisnya.

Lumipas ang ilang minuto at tanan!! 10 pm na! Hayst. Sila Miki at Tomo, umalis na naman sa tablenamen. Ako na naman mag-isa. Haay..spell LUNGKOT.

May nag-aya sakeng ibang mga lalake na hindi ko kilala. May nagsabi pa sa kanila na gusto daw akongmaisayaw kasi idol nya daw ako nung play nung foundation week. Lahat sila tinanggihan ko.

In return nakarinig ako ng mga bulung-bulungan galing sa kanila na:

"Ano ba yan!? Ang arte naman nya! Choosy pa ng kasayaw!"

"Oo nga eh, baka nag-break sila ng jowa nya!"

"LOL! Baka nga walang jowa yun eh!"

"Bayaan nyo na nga sya, magkakaugat na sya dyan sa puwesto nya eh ganyan pa sya umarte. Tara na!Mag-aya na lang tayo ng ibang babae."

Ansarap lumamon ng tao. Hindi ko rin naman kagustuhan na ma-stuck up dito eh! Sa sobrang inis ko,hindi lang dahil sa mga lalakeng yun, kundi dahil din kay Yuta, ay napatayo ako.

Ayoko na! Suko na ako! Uuwi na lang ako! Pipilitin ko si manong guard na palabasin ako ng gate.Walang anu-ano eh tumulo na yung mga luha ko.

I hate this feeling. I hate this prom!!

Habang pinapahid ko ang mga luha ko at akmang kukunin na ang handbag ko sa table ay biglang

nakitako si Yuta. Kumunot ang ulo ko at lalong sumimangot.

Humahangos sya palapit saken. Nung makalapit na sya eh huminto sya saglit at hingal ng hingal. Nungokay na sya eh lalo syang lumapit at nilahad ang kanyang kanang palad.

"S-sorry na late ako.." sabi nya.

"H-huli na ba ko para maging first dance mo?"

Chapter 34: Songs of the Heart?

"Love is a lot like dancing; you just surrender to the music." -Pierce Brosnon

"H-huli na ba ko para maging first dance mo?"

Imbes na iabot ko yung kamay ko sa nakalahad nyang palad eh sinipa ko ng ubod ng lakas yung kaliwanyang tuhod.

"A-ARAY!! Ang sakit ah!" reklamo nya habang hawak nya ang kaliwang tuhod nya at patalon-talon sasakit.

"Buti nga tuhod mo lang ang sinipa ko eh!" sabi ko habang pinupunasan ko yung mga luha kong kaninapa nagwawala.

"Anong oras na sa tingin mo ha?? Kanina pa kita hinahantay *sniff*. Akala ko kung napano ka natapos..tapos.." hindi ko na mapagpatuloy dahil sa mga luha ko. Nakakainis! Nakakainis talaga sya kahitkelan!!

"Sa totoo lang, wala naman na talaga akong balak umattend pa ng JS eh. Ano pang silbi ng pagpunta korito eh ayaw mo naman akong kasayaw? Kung di pa nagtext saken si Tomo na kanina mo pa daw akohinihintay eh hindi ko malalaman na inaasahan mo palang darating ako," napatingin ako sa kanya, angseryoso ng mukha nya pero umiiwas sya ng tingin saken.

"Akala ko nga na-wrong send sya kasi di ba si kuya ang gusto mong maging first dance mo? Eh bakit monaman ako hinihintay?"

"Tinanggihan ko si sempai kanina. Hinihintay kita kasi..tinutupad ko lang yung..s-sinabi ko.."

"OH? Si kuya? Tinanggihan mo? At ano yung sinasab--"

"Nagtext ako sayo kagabi sabi ko pumapayag na kong ikaw ang m-maging..first dance ko ah!"

"H-ha? Anong text ang pinagsasasabi mo? Wala akong nareceive."

ANO?! H-HINDI NYA NATANGGAP YUNG TEXT KO?? IMPOSIBLE!! Dali-dali kong kinuha sa handbag koyung CP ko at tinignan yung sent items.

"H-hindi ko nasend??" pabulong kong tanong sa sarili.

"Sa susunod, siguraduhin mo munang nasend mo bago ka magsalita d'yan. Ikaw kasi eh," tapostumingin sya saken, "pakipot ka pa, eh kung nung una pa lang sinabi mo na na gusto mo rin pala kongmaging first dance mo eh di sana..kanina pa ko andito.."

Ako na naman ang talo. Ako na naman ang pahiya. Lagi na lang. Umiyak ako ng parang bata sa harapnya. Bakit ganun?? Nakakaasar sya! Pagkatapos kong maghintay ng ganun katagal, ipapamukha nya langsakeng ako yung mali. Ako yung may kasalanan. Nakakainis! UWAH!!

"Huy! Wag ka na nga umiyak," natataranta nyang sabi habang pinupunasan nya yung mga luha ko, "pinagtitinginan na tayo nung ibang nagsasayaw oh!"

"I-ikaw kasi eh!! Pagkatapos kong maghintay sayo ng matagal, aawayin mo lang ako!!" atungal ko naparang bata.

"Oy, hindi kita inaaway ah!" sinadya kong lakasan yung iyak ko para lalo syang maguilty.

"Kanna! Wag ka ngang ngumawa ng parang bata dyan! Sige ka, pag di ka tumigil.."

"Ano? Anong gagawin mo??" nanghahamon kong tanong.

"Pag di ka tumigil, hahalikan kita!" tapos nilapit nya yung mukha nya saken. Blush. Bumilis ang tibok ngpuso ko sa pagkagulat. Lumayo sya at tumawa ng bahagya.

"Akala mo naman talagang hahalikan kita? Haha!! ASA!" pang-aasar nya, " infairness, effective. Hindika na umiiyak."

"Ah ganun ah!" tinadyakan ko naman yung kanan nyang tuhod at natalundag-lundag na naman sya sasakit.

"Sorry na, okay? Para binibiro ka lang eh!"

"Sorry mo mukha mo! Hmp!"

"Wag ka na ngang magtampo d'yan, halika na, sumayaw na tayo, sayang yung oras," sabi nyasabay hawak sa kamay ko. May kakaiba kong naramdaman nung hinawakan nya yung kamay ko. Katuladna katulad ng nangyari nung bago yung play. Parang kuryente..nakakapanlambot ng tuhod.

Hindi na lang ako nagsalita. Sumunod na lang ako sa kanya. Nakakailang na hawak nya yung kamay kohabang naglalakad kami. T-Teka, papunta kaming stage??

"Huy! Ayokong magsayaw sa stage! Nakakahiya!" angal ko.

"Eh mas special pag dito eh. Ayaw mo nun, lahat sila nakikita tayong magsayaw?" paliwanagnya. Sumimangot lang ako. Ang hangin nya talaga kahit kelan.

Nung nilagay nya na yung dalawang kamay nya sa bewang ko eh hindi ko mapigilang hindi mailang at saiba tumingin. Napaka-awkward! O ako lang talaga ang nakakaisip nun?

"Ilagay mo na kaya yung mga kamay mo sa balikat ko," sabi nya.

"Oo na! Atat??" angal ko. Tumawa sya ng bahagya.

"Sino kayang mas atat sateng dalawa? Ilang oras ka nga ulit naghintay sak--" inapakan ko yung paa

nya. Napa-aray sya sa sakit pero mahina lang at tinignan nya ako ng masama. Nag-smirk lang ako.

"Asarin mo pa ako at mas masakit pa dyan ang aabutin mo. Hmp!" sabi ko habang nilalagay yungdalawang kamay ko sa leeg nya.

"Sus..asar talo," bulong nya.

"Anong sabi mo?" tanong ko.

"Wala. Wala."

Napalingon ako sa paligid namen. Iilan lang yung pairs na kasing lakas ng loob ni Yuta na umakyat ngstage para magsayaw.

Nagulat ako nung hawakan ni Yuta yung magkabilang pisngi ko at hinarap sa mukha nya.

"Mas maganda kung kahit ngayong gabi lang na 'to eh..saken ka lang nakatingin," nakangiti nyang sabihabang nakatitig sa mga mata ko. Blush. Ano bang pinagsasasabi nitong si Yuta??

"E-ewan ko sayo," nasabi ko na lang.

Didn't meanDidn't mean

toto

takeshow

youI

fordon't

grantedcare

Didn't mean to

throw away

this once

in

a

lifetime

of

chance

Being with you

Sinadya kong umiwas ng tingin. Pano ko naman gagawin yung gusto nyang mangyari eh nakatitig syasaken??

And I'llToI don't

drivebringmind

for

the

2

hoursButterfingersdistance

This kismet's a dance

"Kanna."

"Ano na naman?"

"Sorry," sincere nyang sabi habang nakasandal sa balikat ko yung noo nya. Takte, anlapit lapit na ngkatawan at mukha nya saken!

ThisMyLife

time

everythingdoesn't

I

surrenderforevermatter

Just our souls together

"Ganyan ka. Pagkatapos mo kong asarin, mag-so-sorry ka ng ganyan."

"May nakapagsabi na ba sayong napakaganda mo ngayong gabi?"

Blush. Ano daw??

"W-wag mo nga kong bolahin! Akala mo naman mapapatawad kita sa g--"

"Totoo yun."

Pride noOn bended

longerknees

hasin

roompublic

inI

mecry

Your name for

everyone to

know that

I

love

you,

I

love

you

Please hear me now

Pagseryoso si Yuta sa pagsasalita, lagi na lang akong nagkakaganto. Dumbfounded. Speechless.

And I'll drive for 2 hours

To

bring

Butterfingers

I don't

mind

the

distance

This kismet's a dance(dance, dance)

"Oy, di ka na nagsalita dyan?" sabi nya sabay tingin saken. Tinanggal nya na yung baba nya sa shouldersko.

"Siguro di ka naniniwala saken no?" dagdag nya.

ThisMyLife

time

everythingdoesn't

I

surrenderforevermatter

Just our souls together

"Hindi nga. Hindi naman kasi ako mag---"

"Maganda ka." napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nya.Nakangiti sya.

ThisMyLife

time

everythingdoesn't

I

surrenderforevermatter

Just our souls together

"Kunwari n-naniniwala na ko, magtigil ka lang," sabi ko na lang. Hindi ako pwedeng maniwala dahilbaka..baka..

This time

I

surrender

My everything....(my everything)..ooohh...

"Ang ganda ng kanta no?" bigla nyang sabi.

"Eh?" hala! Hindi ko napansin yung kanta sa sobrang dami ng iniisip ko!

"Hay..bawasan mo kasi ang kakaisip saken para makapagfocus ka naman sa kanta," asar nya.

"H-hindi kita iniisip no!" tanggi ko. Eto na naman sya. Diyos ko. Patigilin nyo po si Yuta. Baka..bakatalagang..

Habang nag-iisip ako eh bigla namang tinugtog ang kantang to.

Dahil sa piling

mo'y laging kaysaya ng aking

puso

Para bang akoíy nasa langit na, ang paligidKung ito may panaginip ay ayoko nangAng pag-ibig koíy patuloy at aaminin ko saíyo..saranghae

Hay! Panira! Ngumisi tuloy si Yuta at lalo akong nag-blush!

"Yung kanta na yung umaamin para sayo oh!"

"Imbento ka ah!"

kayligayamagising

Gusto ko

mang

gawin

ang pagpigil

sa

damdamin

ay

Napakahirap

nga

namanÖ

ahhÖ

Pag nakakasama ka

WAH! Eto ba? Ito ba talaga yung nararamdaman ko??

Lalo lang

akong

nangangamba

Baít diLagi kang

ko

nasa

masabiisipan

nako

At huwag ka sanang lalayo

"Asus! Haha! Don't worry. Andito lang ako palagi."

"Wag mo ngang sagutin yung kanta, para kang tanga d'yan."

Dahil sa piling mo'y laging kaysaya ng akingPara bang akoíy nasa langit na, ang paligidKung ito may panaginip ay ayoko nang

pusokayligayamagising

Ang pag-ibig koíy patuloy at aaminin ko saíyo..saranghae.

"Wag mo nang sabayan yung kanta sa isip mo, sige ka, mamaya marinig ko yan! Haha!"

"H-hindi ko sinasabayan yung kanta na yan sa isip ko no!"

Tumawa lang sya ng bahagya tapos hinigpitan nya yung pagkakayakap saken habang magkasayaw kami.Di ko alam bakit sayaw ang tawag dito eh sway-sway lang ng katawan yung ginagawa namen. Sabagay,lahat naman ganun ang ginagawa.

Nung matapos na yung pangalawang kanta, kakalas na sana ko sa kanya kaso..

"Wag muna. Pwede bang 5 kanta pa?" sabi nya tapos yumakap sya ulit saken. Anong problemanun? Gusto nya lang atang matulog sa balikat ko eh!

Pero hindi naman ako umangal. Yumakap lang din ako sa kanya. As in yung braso ko na yung nakasandalsa shoulders nya sa sobrang lapit namen sa isa't isa. I-ibig sabihin ba nun..gusto ko ring

magtagal pakaming magkasayaw sa stage??

Hindi pa rin nawawala yung bilis ng tibok ng puso ko. Teka, tibok lang ba yun ng puso ko?

Oh..naririnig ko rin yung kanya?

Haha. Syempre ilusyon ko lang yun. Tama na nga! Magfo-focus na lang ako dun sa kanta!

'Di na maalala , pa'no nagsimula

Ikaw ang laging nasa isip ko bawat araw,

Laging ikaw, ang aking nakikita

Ano ba ang nadarama ko tuwing ikaw ay kasama?

EHH?! Bakit naman ganyan yung kanta?? WAH! Tamang-tama naman ako!! Spell..NAKAKARELATE!

Ganyan din ang nadarama ko

Tuwing ika'y lalapit sa akin

Ako'y parang natutulala

Di ko malaman ang sasabihin ko

At sakto pang tumitig na naman saken si Yuta! Napaiwas na naman ako ng tingin! Lalo lang tuloybumilis ang tibok ng puso ko.

Pag-ibig na kaya?

Pareho ang nadarama

Ito ba ang simula?

'Di na mapipigilan

Pag-ibig na ito

Sana'y 'di matapos ang nadaramang ito

Diyos ko, baka sumabog na yung puso ko sa sobrang kaba, patapusin nyo na po ang gabing 'to!

NOTE: Songs I used: Kismet (Silent Sanctuary)

Saranghae (Sabrina) -- Perfect Match OST / Pag-ibig na Kaya (Rachelle Ann Go)-- Princess Hours OST

Chapter 35: His Sad Eyes, Her Sad Heart

ìIn order for it to hide itís own beauty, a rose hides behind itís sharp thorns.î ñ Chan Sol (BachelorísVegetable Store)

Meron akong 3 bagay na pinagsisihan ngayong JS Prom.

1. Umattend pa ko kahit alam ko namang walang kasiguraduhang pupunta si Yuta dahil ayaw daw niKanna na makasayaw sya. Ansakit lang nung feeling na yung mahal mo eh binabalewala lang ng mahalnya..na may mahal rin namang iba.

Hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi isipin na kung sana ako yung unang nakilala ni Yuta..kung akoyung binigyan nya nung Twisty Heart at naging bestfriend nya..e di sana..ako yung mahal nya. Sakenlang sana sya nakatingin at ako lang sana yung gusto nyang makasayaw ngayong gabi.

Kaso hindi eh. Hindi mangyayari yun. Hindi naman nababago ang past di ba? Ang masakit lang, yungpresent na pwede pang baguhin para sa future eh hindi ko rin kayang baguhin. Kasi kahit anong gawinko..

hanggang kaibigan lang ako sa paningin ni Yuta.

2. Dahil iniiwasan ko ang crowd at ang mga iilang kalalakihang gusto ako isayaw ay pumunta ako salikod ng stage. Sa mapuno, madamo, at madilim na parte ng school na kabaliktaran ng makulay atmaliwanag na covered court. Dahil madilim eh naghanap ako ng pwesto na magandang upuan atnamalayan ko na lang ang sarili ko na naliligaw sa sarili kong school.

3. At ang huling pinagsisisihan ko eh nadapa ako sa takot na kagatin ako ng paniki na humahabol sakenat nung tumayo ako eh napadpad ako sa isang lugar na hindi ko kailanman pinangarap na pumunta ---ang puno na tinaguriang tambayan ng mga ligaw na kaluluwa ng school --- ang matandang puno ngBalete.

Maliban sa fact na hindi ko alam kung paano ko babalik sa covered court kung saan nagsasaya atnagsasayaw ang karamihan eh hindi ko rin alam yung anong gagawin ko.

Gusto ko ng maiyak at humingi ng tulong kaso kanino naman ako hihingi ng tulong? Wala namangkatatao-tao rito. Alangan namang sa mga multo ako humingi ng tulong. WAH! Lord, help me please!

Nung may bumagsak na maliit na tuyong sanga ng kahoy mula sa puno eh napatili at napaluha ako sasobrang takot.

"AAAAHHHHHHH!!"

"S-sino yan??"

EH? S-sino yung nagsalita?!

"S-sorry po. Hindi ko po kayo gustong gambalain kaya sana po wag nyo ko sasaktan!" sabi ko sa harapnung puno. Baka kasi maligno yung nagsalita at gusto akong kainin ng buhay eh!

Nanlaki ang mga mata ko nang may lumabas sa puno..este..sa gilid ng puno pala..isang lalaki na hindimukhang maligno pero mas nakakatakot pa sa maligno ang aura.

"At sino naman ang may sabi sayong sasaktan kita? Tsaka lang, ANONG. GINAGAWA. MO. RITO?!!"pagalit na sabi nung lalaki.

Pamilyar ang mukha nya. Parang nakita ko na sya. Pero..hindi ko maalala..

"Ah..ano..ah..naliligaw ako eh..baka pu-pwed---"

"MUKHA BA AKONG TOUR GUIDE?! Bakit naman kita tutulungan eh ikaw nga tong umistorbo sapagtulog ko??"

WAH! Nakakatakot talaga sya. Pero..kaya pala sya ganyan magsalita eh dahil inabala ko sya sa kanyangpagtulog. Teka..bakit naman sya natutulog sa mga malalaking ugat ng puno ng Balete..? Hindi ba syanatatakot? Ayaw nya rin ba ng JS kaya sya nandito?

"Outsider ka no? Umalis ka na bago kita ireport sa guard," dagdag nya habang palapit sya saken.Napaatras ako.

"Na-nagkakamali ka. Estudyante po ako rito. Ma-maniwala ka!"

"Bakit naman ako maniniwala sayo?? May estudyante bang maliligaw pa sa sarili nyangschool? BALIW KA BA?!"

"A-ano..h-hindi naman kasi ako..matandain sa l-lugar k-kaya.." tapos tumingin ako sa kanya kahitnakakatakot sya.

Ngayon ko lang napagmasdan na..naka-school uniform sya at hindi ko masyadong maaninag ang mgamata nya dahil sa salamin nya. Teka, bakit naka-school uniform sya?? Di ba dapat naka pang JS attiresya?

Hala! Baka isa sya sa mga nagmumultong estudyante sa school na to! WAH! Napaupo ako sa sobrangtakot at napatakip ng tenga.

"Parang awa mo na! Wag mo kong kakainin! H-hindi ako masarap!" naiiyak kong sabi. Narinig ko angmga palapit na yabag nya.

Nagulat ako nung iangat nya ang ulo ko. Napatitig tuloy ako sa mga mata nya --- sa mga mata nyangkakikitaan ng kalungkutan. Hindi pa ako nakakakita ng matang sing lungkot ng kanya.

"Mukha ba kong multo sa panigin mo ha??" tanong nya. Ilang segundo na kaming nakatitig sa isa'tisa. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maalis ang tingin ko sa mga mata nya. Parang may magnet naewan! O dahil ba yun sa mga mata nya?

Teka, naalala ko na kung sino sya!

"M-Mr. Newly Appointed..President..?" nung sabihin ko yun ay umirap sya at binitawan nya yung babako. Napatayo ako dahil mukhang aalis na sya.

Napansin nya atang sumusunod ako sa kanya kaya huminto sya sa paglalakad at lumingon saken.

"Ngayong narealize mo na kung sino ko, baka gusto mong tigil-tigilan ang pagsunod saken?!"

Napakasungit naman nya. Ano bang ginawa ko para kagalitan nya ko ng ganyan? Dahil lang ba sanaabala ko sya sa pagtulog nya? Eh bakit naman kasi natutulog sya dun eh andilim-dilim dun sakanakakatakot kaya umistambay dun!

"N-Natsume..Hirai-san..tama ba?" sabi ko nang nakangiti. Nagulat ata sya nang ngumiti ako. Ineexpectnya ata na magagalit din ako sa kanya.

"Oo. Yun nga ang pangalan ko. Bakit ba??"

"Pwede bang magtanong?"

"Kanina ka pa nga nagtatanong di ba?" naisip ko lang, bakit ang iksi naman ng pasensyanya? Nasasayang yung pagiging gwapo nya dahil sa kasungitan nya. Presidente pa naman sya peronapaka-unsociable nya. Napaka-unfriendly pa.

"P-pwede ba bang magtanong?"

"ANO BA YUN??"

"B-bakit..ang lungkot ng mga mata mo..?"

"H-HA?!" hindi lang naman sya ang nagulat sa tinanong ko, ako rin. Ang weird. Nacu-curious ako sakanya.

"N-naku sorry po! Sorry po kasi pakealamera ko..s-sige..m-mauna na ko!" tapos tumakbo ko palayo kahitmedyo nangangapa ako kasi medyo madilim.

Nung huminto ako sa kakatakbo eh nagpahinga muna ako dahil hiningal ako sa ginawa kong pagtakbo.

Grabe..buti nakakaalis ako dun! Baka kung anong gawin nya saken dahil sa natanong ko.WAH..kakaiba..sobrang bilis ng tibok ng puso ko! Dahil ba sa mga mata nya..? O dahil kinakabahan akodahil nakakatakot sya?

Teka..ang mas dapat kong intindihin eh kung natandaan nya ang mukha ko! Naku naman kasi! bakit koyun tinanong! Nagmukha tuloy akong sira sa harapan nya. Eh sya pa naman yung newly appointedpresident. Baka isipin nyang masyado akong familiar sa kanya o kaya eh trip ko lang syang badtripin!WAH! Wag naman sana..

"Teka! Hoy! SIRA KA BA??" para akong naging naging bato sa kinatatayuan ko nang marinig ko angboses ni Natsume-san. Naku!! Patay! Sinasabi na nga ba eh! Napikon sya saken kaya nya ko sinundan!Lagot na!!

"Ang sabi mo sakin kanina..naliligaw ka. Eh bakit tumakbo ka na lang bigla?? Baliw ka talaga no??Pano kung mapahamak ka pa rito? E di responsibilidad pa kita kasi ako ang huling nakakita sayo!Tsk," sabi nya sabay hawak sa kamay ko tapos lumakad na sya. Nahihirapan akong sundan ang paglakadnya dahil ang bilis bilis nya maglakad.

Tapos nung nakahalata syang hawak nya pa rin yung kamay ko eh bigla nya itong binitiwan.

Ansakit! Grabe, ganyan ba talaga sya makitungo sa mga babae?

Tapos nauna na syang maglakad na parang wala syang kasama. Napakawirdo naman ng taong to. Syayung may sabi kanina na wag ko syang sundan tapos nagalit sya nung tumakbo ako palayo sa kanya.Hay..ang gulo naman nya.

Siguro kung si Yuta yung kasama ko..sabay kami sa paglalakad hindi yung nauuna sya saken. Hindi syamarunong makisama sa mga babae. Hmp. Nakakainis. Ganyan ba talaga kalaki ang galit nya saken?

Nagulat ako nung nauntog ako sa likod nya dahil bigla syang huminto sa paglalakad.

"Andito na tayo kaya iiwan na kita," napaka-cold nya naman talaga oh!

"Ano pang tinutunga-tunganga mo dyan?! Di ko na responsibilidad na ibalik ka pa sa table mono!!" dagdag nya. Nyii..nakakatakot na naman sya!

"Ah..g-ganun ba? S-salamat..M-Mr. President," nasabi ko na lang tapos dahan dahan akong lumakadpalayo.

Nung nilingon ko sya, wala na sya dun sa kinatatayuan nya kanina.

HMP. Umalis na sya kagad? Aish..! Ansungit talaga!

"Yumi! Yumi! Andyan ka na pala!" teka, boses ni Yuta yun ah! Nung lumingon ako sa kanya ehkumakaway sya saken at ubod ng laki ng pagkakangiti nya. Napangiti rin ako.

Sa wakas nakita ko rin sya! Akala ko talaga hindi na sya aattend ng JS eh. Ibig sabihin nun eh nakasayawnya na si Kanna. Hay..buti naman..kung nagkataon eh..hindi ko rin sya makakasayaw.

Nung lumapit sya saken eh hinawakan nya agad ang kamay ko at sinabi nyang, "sayaw tayo!".

Tumango ako at ngumiti sa kanya.

Ang saya ko. Blessing in disguise siguro yung pagkaligaw ko kanina. Kahit pa sabihing may nakilala kongnakakatakot na tao na hindi marunong ngumiti at ang alam lang ata ay magsungit.

Atleast kahit nakakainis sya, tinulungan nya pa rin akong makabalik ng covered court.

Siguro sa part na yun masasabi ko na kahit pano eh mabait sya.

At dahil sa kanya ay..magiging first dance ko pa si Yuta.

Siguro..yung tatlong in-enumerate ko kanina..ay hindi talaga mga bagay na pinagsisisihan ko..bagkus ayang mga bagay na..

pinagpapasalamat ko sa Diyos.

Chapter 36: Captive

ìWhat breadth, what beauty and power of human nature and development there must be in a woman toget over all the palisades, all the fences, within which she is held captive!î -Alexander Herzen

Habang magkasayaw na kami ni Yuta, ineexpect ko na wala kaming ibang pag-uusapan kundisi Kanna. Lagi namang ganun. Sanay na siguro ako. Yan ang nangyayari sa mga taong katuladko. Martir.

Pero siguro kaya ko ginustong maging kaibigan sya despite the fact na masasaktan lang ako everytimehe speaks her name ay dahil gusto kong makatulong sa mga plano nya para maging masaya sya.

Okay na yun. Being useful to the person I love is already fulfilling. Hindi naman kasi kasalanan ni Yuta nasa kanya ako nainlove. At hindi rin naman nya kasalanan na kay Kanna sya nainlove. Siguro ganuntalaga ang mundo, sinadyang hindi fair.

"Akala ko hindi ka na talaga aattend?" tanong ko. Ngumiti sya. At kahit hindi pa sya nagsasalita ay alamko na. May nangyaring pabor sa kanya kaya sya umattend.

"It turns out na gusto din pala kong maging first dance ni Kanna," nakangiti nyang sagot.

"Ahh..kaya pala. Kamusta naman ang naging sayaw nyo?"

"Ayun, masaya. Haha! Kung nakita mo yung mukha ni Kanna pag inaasar ko sya! Sobrang pula! Haha!Haay..ang cute nya. Wala lang. Ang kulet lang. Magkasayaw kami ng..7 songs ata?"

"Wow! 7 songs?? Antagal nun ah!"

Ouch. Ano kaya yung mga pinag-usapan

nila habang magkasayaw? Haha. Ayoko ng

itanong. Masasaktan lang ako lalo. Ang alam kasi ni Yuta, medyo nakakamove-on na ko sakanya. Kaya..hindi nya dapat mahalata na nakakaramdam pa rin ako ng sakit everytime kinukwneto nyasaken si Kanna.

"Parang nabitin pa nga ako eh. Alam mo yung feeling na..gusto mong matapos yung gabi na sya langyung kasayaw mo? Ganun yung nararamdaman ko..kaso..hindi sya pumayag! Haha! Baka daw natutulogna lang daw ako sa balikat nya! Haha!"

Oo, alam na alam ko yung feeling na yun Yuta. Kaso hindi ko naman yun mararanasan. Okay na kongnakikita kang masaya.

"Alam mo Yumi, feeling ko..hindi naman sa masyado kong kampante ah. Feeling ko..unti-unti ngnagkakagusto saken si Kanna," dagdag nya.

"Pano mo naman nasabi?"

"Kasi nung last two songs namen may tinanong sya saken."

"Ano naman yung tanong nya?"

At kinuwento nya kung anong nangyari.

"Yuta..s-sa tingin mo..paano ba masasabing i-inlove na ang isang tao..?"

"Haha! Bakit mo naman tinanong? Sabi na nga ba eh inlove na talaga saken eh!!"

"Wala akong sinabing ikaw. Wag kang assuming! Hmp!"

"Sus, halatang halata naman sa mukha mo no!"

"Eh kung sagutin mo na lang kaya yung tinatanong ko sayo?"

"Sunget..haha! Sige na nga. Hmm..masasabi mong inlove na ang isang tao kapag meron syang taonglaging naiisip lage lalo na pag bago sya matulog o kaya eh pag nag-iisa lang sya. Tapos pag naalalanya yung taong yun, masaya sya na malungkot. Masaya kasi nakakasama mo yung taong yun kahitpaminsan-minsan at alam mong nagdudulot yun sayo ng kaligayahan.

"Malungkot kasi hindi mo masabi yung nararamdaman mo para sa kanya.Andun din yungparang kumikirot ang puso mo pag naalala mo sya o nakikita mo sya. Yung tipong nahihirapan kanghuminga at parang nanlalambot ang tuhod mo pagkasama mo sya at minsan nawawala ka sa tamangpag-iisip pag sya yung kausap mo.

"Na nawawala yung rationality at control sa mga sinasabi mo dahil sa kanya. Yung feeling na syayung palagi mong gustong makasama kahit given na yung mga pagkakataon na masasaktanka..ganun."

"Ang haba nga ng sinabi ko eh tapos nung matapos na akong magpaliwanag, alam mo kung anongginawa nya? Kumalas sya ng pagkakayakap saken at pulang pula ang mukha nya. Para ngang di mapakali

na ewan eh. Tapos di rin sya makatingin ng diretso sa mga mata ko. Pagkatapos nyang magpasalamat sapagsagot ko nung tanong nya eh bigla syang umalis ng stage. Weird di ba?"

"Baka nga tama ang hula mo, Yuta. Baka narealize nya ng may gusto sya sayo," sagot ko.

"Sana. Pero hindi pa rin ako mapalagay, parang may mangyayaring hindi maganda. Wala kasi akongtiwala dun sa Imadori-sempai na yun eh."

"Imadori-sempai? Siya ba yung secretary ng SC? Yung partner mo dapat?"

"Oo. May gusto rin yun kay kuya kaya ang init ng dugo nya kay Kanna. Pati nga ako tinry nya blackmail-ineh. Akala naman nya uubra sya saken."

"Alam mo Yuta, may mga naririnig-rinig akong chismis tungkol sa kanya."

Hindi naman ako chismosa. Pero dahil lagi lang akong nasa sulok at tatahi-tahimik lang eh madalasakong makarinig ng mga pag-uusap lalo na sa CR ng mga babae.

"Katulad ng?"

"Papalit-palit daw yun ng boyfriend pero napapansin nung ibang mga ka-year level nya na babae nanapaka-overprotective nya pagdating sa kuya mo. Narinig ko na nakakareceive ng mga threats galing sakanya yung mga babaeng nagfi-feeling close kay Seichiro-sempai."

"Oh? Sinasabi na nga ba eh. Kakaiba talaga yung babaeng yun."

"Nag-aalala ako para kay Kanna. Baka ku---"

Naputol yung sasabihin ko dapat kay Yuta nang biglang may pamilyar na boses akong narinig sa tagilirannamen ni Yuta.

"Pwede ko na bang kunin ang kasayaw mo??"

Nung nilingon ko kung sino yung nagsalita eh nanlaki ang mga mata ko.

"I-ikaw?!!" naibulalas ko.

"Ako nga, bakit??" masungit nyang sabi.

Kumunot ang noo ni Yuta. Inalis nya na ang mga kamay nya sa bewang ko.

"Close pala kayo?" tanong nya.

"Huh? H-hindi no!" sabi ko.

Nung tumingin ulit ako kay Mr. President eh parang lalo akong natakot. Magkasalubong ang mga kilaynya at mukhang naiinip na sya!

"Hanggang kelan nyo ba ko paghihintayin, ha?? Ano bang problema?" sabi nya habang nakahalukipkip.

Tumingin sya sa kabilang direksyon and with a mocking face, he said, "'Boyfriend' ka ba nya, huh?"

WAH! Ano bang problema ni Natsume-san?? Halatang naghahamon sya ng ayaw kay Yuta! Nakuu..! Atnung tumingin ako kay Yuta eh halatang napipikon na rin sya at nakakuyom pa ang kanyang palad!

Agad kong inawat si Yuta nang akmang aambangan nya ng suntok si Mr. President.

"Yumi, bitawan mo nga ako! Mababanatan ko to eh!!" sabi ni Yuta. Buti walang masyadong nagsasayawsa puwesto namen kundi lagot na!

"T-tama na yan..s-sige na..p-pumapayag na a-akong makipagsayaw sayo," sabi ko kay Mr.President. Kahit hindi ko alam kung bakit gusto nya akong isayaw ay wala na kong ibangmagawa. Ayoko magkaron ng away. Maimpluwensyang tao pa naman si Natsume-san.

"Kung ganon..halika na," sabi ni Mr. President sabay hatak sa kamay ko palayo.

"Y-Yumi!" sigaw ni Yuta. Halata sa mukha nya ang pag-aalala.

"Kung hindi ka naman nya boyfriend eh wala kang karapatang mag-astang ganyan."

Nakakatakot ang glare nya kay Yuta habang papalayo kami.

Hindi ko alam kung anong nangyayari. Hindi ko rin alam kung bakit feeling ko ang init ng cheeks ko.

Ang gara naman..ang rough ng ugali nya..wala man lang pagka-gentleman.

Saka akala ko ba galit sya saken? Bakit gusto nya kong isayaw? Saka ganyan ba talaga sya mag-aya ngbabae? Sapilitan??

Wah..! Nakakatakot talaga sya! Lord, tulungan nyo po ako!

Nagulat ako nung tumingin sya saken ng masama. Nakita ko na naman yung malulungkot nyang mgamata. Unexpectedly, naramdaman kong kumirot ang puso ko.

Nararamdaman ko rin ba ang kalungkutang nagtatago sa likod ng mga matang iyon?

Imbes na magpahalata akong natatakot eh ngumiti na lang ako sa kanya. Pero useless din ang ngiti kodahil inisnob nya lang yun!

Habang magkasayaw kami ay ni katiting na salita eh wala man lang syang sinabi! Kapag tinatanong konaman sya at inuusisa, hindi naman sya sumasagot!

Hindi ako ganun kagaling makipag-socialize sa iba pero tinatry ko naman yung best ko na may mapag-usapan kami kasi nakakailang yung feeling na may kasayaw ka pero katahimikan lang ang nasa pagitanninyong dalawa.

Nung matapos yung 2 kanta eh bigla nya kong binitawan at tumalikod.

"Eh?"

"Halika na, ihahatid na kita sa table mo," napaka-cold nyang sabi. Nung naglalakad na sya, alam ko naang mangyayari. Sa bilis nyang maglakad, siguradong ako na naman ang hahabol sa kanya.

"Ah..sandali.."

Lumingon sya at parang nabadtrip, "ANO?!"

"Ah ano..g-ganyan ka ba talaga?"

"Huh? Anong ibig mong sabihin??"

"Ah..I mean..yung hindi mo pag-imik at..yung di mo pag-ngiti.."

"Ano ba ang alam mo tungkol saken, ha??"

"W-wala."

"Yun naman pala eh bakit masyado mong pinanghihimasukan ang buhay ko??"

"H-hindi sa ganun Mr. President..ang totoo kasi nyan..nakikita ko sa mata mo ang matindingkalungkutan kaya..kaya..naitanong ko yun. Naku-curious lang ako. Malungkutin din kasi ako..at satingin ko..w-wala namang masama sa..pagtulong sa iba..lalo na sa taong..nakakaranas din ngparehong kalungkutan ng sayo.."

Habang nagsasalita ako eh hindi ko namalayang nakalayo na pala sya! WAH! Hindi man lang syainteresado sa mga sinasabi ko!

"Ah! Teka! S-sorry Mr. President!" teka, bakit ba ako ang nag-so-sorry? Huhuhu. Ako na nga angnagmukhang tanga ako pa ang nagpapakababa para pansinin nya ko.

Huminto sya sa paglalakad ngunit hindi nya ko nilingon nung sabihin nyang, "hindi mo na kailangang

problemahin pa ang isang tulad ko. Di mo na yun responsibilidad."

'Responsibilidad' na naman. Yun ba ang fave word nya? Kahit sinusungitan nya ko, nalungkot ako sasinabi nya.

Tumakbo ako at humarap sa kanya.

"Papayag lang ako sa isang kondisyon," sabi ko habang nakangiti. Kumunot ang noo nya.

"H-huh? Sino ka para umastang ganyan ha??" ayy..ansungit na naman. Akala ko pa naman papayagsya..pero hindi ko pa nga nababanggit ang kondisyon ko eh ganun na kagad ang sinabi nya.

"Ako si Yumi..Yumi Masato," nakangiti kong sabi. Alam kong lalo syang magagalit sa ginawa kongpagpilosopo sa sarcastic nang tanong pero..bahala na!

"Hindi ko tinatanong ang pangalan mo."

"Alam ko," hindi ko alam kung kay Yuta ko nakuha tong ganitong klase ng pang-aasar pero dahil usefulnaman..okay na rin. Haha. Parang naa-out of character na ko dahil sa lalaking to.

Hindi ko kasi alam kung I will leave him alone kahit naku-curious ako sa kanya o kukulitin ko syahanggang sa bumait sya saken.

"Alam mo naman pala eh so could you get out of my way? Marami pa akong aasikasuhin!" wah!nagalit nga sya.

"Sabihin mo muna saken kung bakit mo ko sinayaw? Kala ko ba galit ka saken?" aww..ano ba yungsinasabi ko?

Lumapit sya saken at tumitig sa mga mata ko. And with his constant serious face he asked:

"Gusto mo talagang malaman?" napatingin ako sa kaliwa kasi nadidistract ako sa nakakatakot nyangtitig saken.

"Ah..eh..w-wag na kung ayaw mong sabihin," nag-aalangan kong sabi.

"No, I will tell you why," napapikit ako. Nakakatakot kasi yung pagkakasabi nya. Parang yung sinasabi

ng murderer sa mga pelikula bago nya patayin yung biktima. Nyay!

"Gusto ko lang makita ng malapitan ang kaisa-isahang taong nagsabing..

may mga malulungkot akong mga mata."

Nung narinig ko yung sinabi nya ay dinilat ko na ang mga mata ko.

Tama ba itong nakikita ko? N-nakangiti sya?? Ngumiti sya bago sya tuluyang umalis!

Sinasabi nila na ang ngiti ng isang taong laging mukhang galit ay napaka-precious.

Kahit isang ngiti lang yun. Kahit tipid na ngiti lang yun. Para bang it held me captive.

Na parang isa na kong caged bird..

ng kanyang mapupungay, nangungusap, at malulungkot na mga mata.

Chapter 37: What The Spoiled Princess Wants

"Humans are lonely creators. Humans always desire and yearn for others. Humans thrist for ambitions.When things don't turn their way, they start thirsting for it even more." - In Hwa (The Empress)

I have never been humiliated in my whole life until I met that bitch's bestfriend. Sukat ba namangtanggihan ang inaalok kong makipag-team up sya saken?? Tapos ipinahiya nya pa ako sa buong schoolngayong JS Prom dahil sa hindi nya pagsipot??

Talagang hinahamon nya ko eh no?? Akala naman nya siguro hindi ako gaganti sa kanya! Hah!! D'yan syanagkakamali!!

At leche yung humahawak sa cotillion na yan!! Ayaw pa 'kong payagang maghanap ng panibagongpartner para makasayaw!! Aish!! Mamatay na sana sya! Kainis!! She doesn't deserve to be called ateacher! Wala syang alam sa talent! Puro rules and regulations lang ang pinaiiral nya!! To hell with you!!

Habang nakikipagsayaw ako sa kung kani-kaninong lalake eh hinahanap ko sa paningin ko si Seichi. Hindiko pa sya nakikita mula nung matapos magsipagkainan ang lahat. Hinihintay ko pa namang isayaw nyako pero anung pecha na, hindi pa rin sya nagpapakita saken!!

Sa inis ko, nakipag-flirt na lang ako dito sa mga nagiging kasayaw ko, tutal gusto rin naman nila. Theywant fun? I will give them what they wanted!!

"Kanna?" a familiar voice. Napatingin ako sa ibaba. Yes, nasa stage kasi ako at nakikipagsayaw. Pagtinginko, heck!! Si Seichi!!

"Sei--" naputol ang gusto kong sabihin nung bigla kong makita ang malanding babaeng matagal ko nggustong burahin sa ibabaw ng mundo --- si Kanna.

ìSeichiro-sempai!î masayang tawag nya kay Seichi. Whoa. Whatís the meaning of this?? Donít tell m---

ìPwede na ba..kitang isayaw?î sabi ni Seichi habang palapit sya dun sa malanding yun. Teka, TAMA BAAKO NG NARINIG?? Whoa! This is unbelievable!!

ìOpo naman. Tapos na kaming magsayaw ni Yuta. P-pasensya ka na nga pala sempai..kung kanina---ì

ìItís okay. Halika na?î

Tapos nagsayaw na sila dun sa may gilid. WTH is happening?? Narinig ko bang binaggit nya si Yuta?? SONARITO PALA YUNG DEMONYONG LALAKENG YON?!! Arghh!! At sinadya nya lang talagang ipahiya akoha?? Great!! Humanda saken yung lalakeng yon mamaya. Just wait and see. Pareho kayongmagbestfriend!! Tandaan nyo yang confidence nyong isnobin ang lahat ng mga threats ko!! TANDAANNYO!!

ìImadori, are you okay?î tanong nung kasayaw ko. Mukhang napansin nyang lagi akong nakatingin saibaba.

ìIíve never been okay in my entire life,î pairap kong sabi sabay ngiti sa kanya --- my seductivesmile. And that guys looks so satisfied with what I said. Feel na feel naman nyang may gusto ko sa kanya!Hah! Funny, loser!!

ìAnong oras dumating si Yuta?î

ìHay naku sempai! Sobrang late na!! Past 10 pm na nun!! Hay naku!!î Oh I see. At dumating sya dahilkay Kanna? Hah! I can use that!!

ìPero I suppose, sa ngiti mong yan, bati na kayo, tama?î

Wow! Nag-blush ang malanding yon! Teka..does that mean..? No. Ang alam ko eh si Yuta ang may gustosa bestfriend nya. I made sure na tama yung observation ng mga tao ko. I believe in their gatheredinformation. Kaya imposible yun.

ìHaha. H-halata ba? Ay..sempai. Salamat nga po pala ah. Sa lagi mong pagtulong sameng dalawa. Angbait-bait mo. Answerte ko kasi nakilala kita.î

That bitch!! San nya nakuha ang guts nya para sabihin yun kay Seichi??

ìHuh? Pano mo naman nasabi yan? Haha. Napakaordinaryo ko lang namang tao.. walang espesyalsaken.î

ìIkaw talaga Seichiro-sempai, pa-humble ka pa!î

ìOh sige na nga. Salamat sa pauri o pambobola,î tumawa ng bahagya si Seichi. OMG. Tama ba angnakikita ko?? Heck!! No way!

ìHindi yun bola no!!î

ìHaha! Oo na!!î

Seeing them laughing makes my chest churn. Damnit!! Argh!! Kelan pa sila naging ganyan ka-close??And to think na nakakatawa ng ganyan si Seichiro kasama sya!!

I CANíT STAND IT!! Agad akong umalis sa stage. Iniwan ko yung kasayaw ko. Wala akong pake sakanya. Ang importante lang saken ngayon eh paano ako makakaganti sa magbestfriend na yun!! I WILLMAKE THEM REGRET WHAT THEY ARE DOING TO ME!!

11:00 pm. One hour na lang tapos na ang nightmare na to NANG HINDI PA RIN AKO NAISASAYAW NISEICHI!! Darn!!

Nung makita ko si Kanna na kasayaw naman eh yung pinsan nyang may salamin eh agad akong kumuhang champagne glass na may lamang tubig. Umakyat ako sa stage at pumunta sa tapat nila.

Bibitawan ko tong basong to sa ulo nya at pagkatapos ay tatakbo ako palayo. Kung bibilisan ko angpagtakbo eh walang makakapansin saken.

Napalunok ako. Hindi ko nature to pero no choice na ko. This night is not meant to be hers. THISSHOULD BE MINE!!

Hindi pa ko napapahiya sa buong buhay ko. Kayo lang ng bestfriend mo ang nakapagpagalit saken ngganito. At hinding-hindi ko yung mapapalampas!!

Eto ang bagay say---

Hindi ko natuloy ang pagbagsak ko ng baso sa ulo ni Kanna dahil may biglang humawak sa braso ko.Paglingon ko sa likuran ko, nanlaki ang mga mata ko.

ìSEICHI??î

Nakakatakot ang tingin nya saken. Nanlilisik. Hindi ko pa sya kahit kelan nakitang ganyan. Bago pa akomakapagsalita ulit ay tinakpan nya na ang bibig ako at hinatak ako pababa ng stage at palayo sa mganagsasayaw. Nagpumiglas ako pero walang epekto.

ìHmm---!!!î

Nakahinga lang ako ng maluwag nung tinanggal nya na yung kamay nya sa bibig ko. Pero hindi nya pa rinbinibitawan yung strong grip nya sa isang braso ko.

ìTigilan mo na to, Imadori,î nagulat ako sa sinabi nya.

ìWhat?? Ano bang pinagsasasabi mo?! Saka, bitawan mo nga ako! Nasasaktan ako!î taposnagpumiglas ulit ako pero ayaw nya paring bitawan yung braso ko.

ìHindi mo na kailangang magpanggap pa sa harap ko. Alam ko ang lahat ng ginagawa mo sa mgababaeng nagiging kaibigan ko.î

Napatingin ako sa kanya. His face is so serious and scary. Parang hindi sya ang Seichiro na nakilala ko. Hewas never like this. Ang alam kong Seichiro eh laging kalmado, nakangiti at mabait. Hinde..hindi ka siSeichiro!!

Walang anu-ano ay may pumatak na mga lecheng luha sa mga mata ko. When he saw my tears,binakawan nya na rin ang braso ko.

ìSo you knew. Since when?î

ìFrom the very start.î

ìKung ganon ay bak---ì

ìDahil gusto kong malaman mismo ang dahilan kung bakit mo ginagawa yon. Saka, hinihintay ko rinna ikaw ang kusang tumigil at magsabi saken ng dahilan. But you never did.î

Wala kang alam sa nararamdaman ko, Seichi. Wala! Wala!! Gusto kong sabihin yun sa kanya pero hindiko magawa. So heís like everyone else. Pretending to be on my side. Pero ang totoo eh masama talagaang tingin saken.

ìWala na kong pakelam sa nakaraan, Imadori. Pero tandaan mo to: hindi kita mapapatawad kapag mayginawa ka pang masama ulit kay Kanna,î nilingon nya ko nung sinabi nya yun. His eyes told me he meanit.

Upon hearing that, lalo lang bumuhos yung mga luha ko.

ìANO BANG MERON SA BABAENG YON?? BAKIT LAHAT KAYO SYA ANG GUSTO?? BAKET?!!î

I have never been like this before. Pero kung para maiparating ko kay Seichiro yung nararamdaman ko,ayos lang kahit mawalan na ko ng poise o kung ano pa man.

"Wala akong sinabing may gusto ako sa kanya. Ang akin lang, hindi ka dapat gumagawa ng mgabagay na ikasasakit ng iba. Stop this nonsenses, Imadori.î

Yumuko ako. And I smirked.

ìíNONSENSEí?? Sinabi mo bang ënonsenseí yung lahat ng ginagawa ko??î humarap ako sa kanya.

ìNasasabi mo lang yan kasi WALA KANG ALAM!! WALA!!î

ìWhat do you mean wala? Ano bang gusto mong palabasin? Ever since I met you, napansin ko na lahatng bagay na ginusto mo ay nakukuha mo. Shouldnít you feel satisfied and blessed? Youíve got all thereis na gusting makuha ng kababaihan ñ riches, brain and beauty. Kaya bakit mo ginagawa ang mgaganung bag---ì

ìNagkakamali ka Seichi. Merong isang bagay sa mundo na kahit anong gawin ko, kahit ganu kogustuhin, kahit gano ko pa pangarapin, ay ALAM KONG KAHIT KELAN, HINDI KO MAKUKUHA!!î

ìAno?î

ìAng puso mo,î Iíve finally said it..in the most inconvenient and unlikely circumstance, at the mostunexpected tiem possible.

This is definitely embarrassing.

Ngayon ko lang nakita si Seichiro na ganun kagulat sa buong buhay ko. His face was flustered and hetried covering it with one hand. Halata namang hindi nya yun inaasahan. See how clueless he was allthis time?

It is definitely his first time hearing someone confess to him. Syempre, wala akong hinayaan ni isangbabae na magconfess sa kanya.

Ito rin ang first time ko. And this is really regrettable.

ìYou heard it right. Unfortunately, nagkagusto lang naman ako sa isa sa mga pinakamatalinongmanhid na tao sa buong mundo. And those things I did and doing, were all because of this stupid andselfish feelings I feel for you!î

Speechless pa rin sya.

He is really stupid when it comes to these kinds of situation.

Pinunasan ko ang mga luha ko. Nung okay na ako, I faced him. This time with a head held up high. Naparang walang nangyari. Iíve regained my posture and ego.

ìNgayong alam mo na kung anong nararamdaman ko, wala na kong dapat sabihin paî

I decided to walk away from him.

And walk away from this stupid scenario.

Hindi ko namalayang 20 minutes na lang pala alas-dose na.

Siguro wala din naman akong pakelam dahil hindi ako si Cinderella.

Dahil para saken, ang walang kwentang gabing ito ay natapos na.

Chapter 38: Last Minute Stolen Kiss

ìBlack as the Devil, sweet as a stolen kissî -Polish Proverb

Sa natitirang 20 minutes ng gabing ito eh nakipagsayaw ako sa kung kani-kaninong lalaki. Well, it's justmy way of showing to him that I AM OKAY. I will not cry again in front of him at hinding hindi ko naipapakita ulit sa kanya ang kahinaan ko ---my other side which is, unfortunately, crazily and selfishly inlove with him.

I lure my sadness and frustration in flirting with other guys. Come to think of it, andameng lalake nanagkakandarapa saken, but ironically, the stupid guy I love didn't even notice my feelings for him.

Ang pinakamasakit na part eh nagconfess ka na nga, pero damnit!! Wala pa syang sinabi. San ka lulugardun di ba?? Buti na nga lang naka-graceful exit pa ko eh kung hindi?? Aamagin na ko lahat-lahat, hindipa sya magrerespond!!

Siguro nga, mas okay kung makipag-flirt na lang ako sa iba. Atleast, by doing that, I am feeling the spacesin my empty heart. I am being happy without being hurt. Maybe this is the real me. Maybe things arebetter off without him bothering my heart.

Though, habang nakikipagsayaw ako sa iba eh saka ko lang narealize kung gano ko ka-stupid. I shouldn'thave said that NO MATTER WHAT.

Maapektuhan ang relationship namen. Especially in the SSC. Kami pa naman ang laging magkasamadahil mahilig mag-solo flight si Natsume. Damnit!! Nasasabi ko ang lahat ng to ngayon, pero pano saMonday?? Pano ko sasalubungin yung mukha nya nang may ngiti sa labi at walang halong pagpapanggapkung alam nya na ang nararamdaman ko??

But what should I have said, then?? Wala akong ibang makitang ibang idadahilan. It was in the heat ofthe moment. Wala akong ibang choice.

Though, ang totoo eh, meron. Tanga lang talaga ako. Hindi naman nya alam, sana hindi ko na langsinabi. Ngayon ko lang narealize na..he refused to tell me na alam nya ang lahat ng mga ginagawa ko toprotect me. I know that. It's his nature.

Hindi nya sinabi kay Kanna na ako ang nagsira ng pink roses at nagtapon ng laman ng lunchbox. Kahit infact, alam pala nya. He pretended to not know. Kasi maraming mang-aaway saken. At darami pa pagnaglitawan yung lahat ng babaeng ginawan ko ng masama.

He did all that for me. He was a keen observant as ever. Hinihintay nya lang pala akong magtapat sakanya ng mga kasalanan ko. And to tell the reason why. And to eventually stop.

But instead of confessing my sins, I CONFESS MY LOVE.

In short, it's my fault I am suffering like this. Alam ko namang darating din yung araw na to, kaso, hindiko inaasahang ganun kabilis --- ganun kabilis ko mararamdaman yung sakit ng UNREQUITED LOVE.

Last 5 minutes. Nagsalita na yung sub-host sa stage na last 2 songs na lang daw. Hearing that ached myheart. Dahil sa frustration ko, nagpakita ako ng motibo sa kasayaw ko na gusto kong halikan sya. I don'tcare if it against the rules or whatever. Kaso nung hahalikan ko na sya, may biglang humatak ng kamayko. Napalingon ako.

Then suddenly, everything went motionless. And all I could hear was my damn heart beating fast.

Ang may humatak ng kamay ko ay walang iba kundi..si Seichi.

"Tol, ano bang problema mo?? Istorbo ka eh no!!" inambahan nung kapartner ko si Seichi.Naghahamon ng suntukan. Ngumiti lang siya.

"Ilang minuto na lang magtu-twelve na. At hindi ko hahayaang matapos ang gabi nang hindi ko syanaisasayaw. Her last dance was reserved for me," seryosong sabi nya sabay binaba nya yungnakakuyom na kamao nung kapartner kong lalake.

Blush. WTH!! Is he serious?? O talagang he just pity me kaya nya sinasabi yan?

"At sino naman ang may sabi sayong pumapayag ako ha??" tinarayan ko sya. It was very unlikely nagawin to ni Seichi. Alam kong awa lang ang dahilan kung bakit gusto nya kong isayaw. He just feltguilty.

At ang ayoko sa lahat eh yung kinaawaan ako. I have my pride as lady. And I will not take my pride offjust because of a self-serving invitation.

"We need to talk kay--"

"Wala na tayong dapat pag-usapan!" matigas kong sabi saka ko kinuha yung kamay ko sa kanya. See??He just wanted to s---

"Fine. Sorry sa istorbo," sinabi nya at tumalikod na sya. Palakad na palayo samen ng kapartner ko.

H-HUH?!! He was pissed? Aish!!

"S-sandali!" hindi ko na napigilan ang sarili ko, "a-ano..a-ayos lang saken na..m-makipagsayaw s-sayo."

I stammer like an idiot! Is this really me?? Argh!!

Lumingon sya. Ngumiti ng tipid saka ko hinatak palayo. Tinignan ko ng masama yung lalaking kasayaw kokanina para hindi na sya sumunod.

This is crazy. Kakasabi ko lang kanina na hindi ako makikipagsayaw sa kanya dahil alam kong self-serving lang yung ginagawa nya pero..heto ako..kasayaw sya ngayon sa huling kanta ng gabing ito!

It was really awkward. Darn! I hate this!!

"Sorry," nagsalita din sya. He wasn't looking at my eyes. Pero naramdaman kong sincere yun.

"S-SINABI KO BANG SAGUTIN MO ANG CONFES---"

"Sorry for not noticing," napatiklop ang labi ko sa sinabi nya, "sorry for not noticing that you havefeelings for me."

"Look, hindi ko talaga alam na..g-ganun pala. I'm sorry kung nakapagsabi ako sayo ng hindimagagandang salita kanina. I shouldn't have said that," I am looking at him habang sinasabi nya yun.His eyes was so sad and he look embarrassed.

"H-hindi ko talaga inaasahan yun kasi.." he paused, looked at me and then looked away with his faceflustered, "alam kong..papalit-palit ka ng boyfriend. Kaya..I don't get it. Kanina nga di ba magk ---"

I immediately shut his mouth off --- using my lips.

I was so embarrased na hindi ko na alam kung pano ko pa tatanggalin sa mindset nya na nagtry akonghumalik ng ibang lalaki. Kaya hinalikan ko sya. To stop him from reminding me my mistake. And

toanswer what kinds of doubts he have in mind.

Nanlaki ang mga mata nya at lalong namula sa ginawa ko. Kahit pa sabihing dinampi ko lang ang labi kosa kanya. I smiled. Mali yung ginawa ko pero..sabi ng puso ko, okay lang yun.

"Now I answered your doubts," I smiled confidently, "hindi porke nakikipag-flirt ako sa ibang lalake ehhindi na totoo yung sinabi ko sayo. I am just frustrated. But my heart still wishes they were YOU."

At natapos ang huling minuto na yun. I walked away from him, smiling.

"I-Imador---"

Lumingon ako sa kanya, and with my teasing smile I said, "hindi ako magso-sorry sa ginawa ko, Seichi.Kasalanan mo lahat yan, kasi inakit mo ang pinakamagandang babae sa school na to..ng mga ngitimo."

Natawa sya sa sinabi ko. At natawa rin ako.

In this JS Prom, I realized one thing:

There's no way I can be Cinderella, not just because I am not a damn weakling like her, but because,when the clock strikes twelve, I felt happy while she felt sad.

Chapter 39: Last Dance

"To want someone who canít be yours, being hurt while also hurting the other. Even so, you canítabandon your feelings and so every day you find yourself lost in hell. Thatís what first love is.î ñ Cho-sun(Sungkwunkwan Scandal)

Bigla akong umalis ng stage pagkatapos kong marinig ang sagot ni Yuta. Nagtago ako para hindi nya komakita.

Hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun. Sobrang kinakabahan ako na parang ewan. Natatakot ako napaglumapit sya lalo saken ay hindi ko na kayang isuppress yung kung anuman ang nararamdaman ko.

Bakit kasi ganun sya..? Lagi nyang pinaparamdamn sa akin na..parang may 'something' samen..ano batalaga kami?

Half-meant jokes, sweet nothings..lahat ng iyon..laging nagdudulot saken ng sobrang kaba. Nakakainiskasi lagi nya kong binibiro o pinagtatawanan. Hindi ko tuloy alam kung biro lang ba yun o totoona. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na..baka..baka lang naman..baka nahuhulog na ko sa kanya.

Paano kung..nainlove na nga ako sa bestfriend ko? Paano kung all this time..hindi naman pala siSeichiro-sempai ang mahal, pano kung sya??

Blush.

Hinde--WAAAAHHH!! Ano ba tong iniisip ko?!! Hindi pwedeng manyari yon! Hinde! HINDE!!

Hindi..k-kasi..pagnalaman nya to, siguradong..

'Nyahahaa!! MAY GUSTO KA SAKEN?!! Nakakatawa ka talaga Kanna! Wahaha!! Narinig nyo ba yun??Mahal raw ako ni Kanna! Nyahaha!!'

..pagtatawanan nya lang ako at lalong aasarin! WAH!! Ayoko! Ayokong mangyari yun!!

"Kanna?"

Paglingon ko, nakita ko si Seichiro-sempai. Andun pa rin yung kaba sa puso ko pagnakikita ko sya..lalo nayung napaka-gentle nyang ngiti. Pero hindi ito katulad nung dati..or should I say..I feel at ease pagkasama ko si sempai?

Maya-maya ay nagsayaw na kami. Natutuwa ako kasi alam nya na okay na kami ni Yuta. Di ko alampero..sa lahat yata ng tao, sya yung pinakanakakaalam ng nangyayari saken. Alam nya pag malungkotako o may problema. Talaga bang..dahil lang yun sa pagbabasa nya ng mga librong nabasa ko na?

Wala kaming ibang napag-usapan ni sempai sa pagsasayaw kundi yung mga usual topics namen, si Yuta,

ang mga libro, yung mga event sa SSC. Yung mga yun. Masarap talaga sya kausap kahit kelan. Kaya ngahindi ko alam kung bakit may mga nagsasabing snob sya. Eh ang bait-bait nya kaya.

Nagulat pa nga ako kasi kinuwento nya yung experience nya nung first time syang mag-JS. That was lastyear. Sabi nya, yung babaeng nagsayaw pa nga sa kanya nun yung nagturo sa kanya kung pano mag-ayang isasayaw nya na iba kasi mahiyain sya. Bahagya nga akong natawa dun eh. Kasi first time nyamagkwento ng tungkol sa sarili nya.

Siguro may gusto talaga ako kay sempai, pero dahil yun sa personality nya, sa pagiging mysterious nyangtao. Espesyal sya saken. No doubt about it. Pero baka..hanggang dun lang yun. Baka nga naeexaggerateko lang yung feelings ko sa kanya. Baka nga.

Pagkatapos nameng magsayaw eh nagtago na ako ng tuluyan. Oo, as in, puwesto ako dun sa gilid ngcovered court para hindi ko makita si Yuta.

Nagulat ako nung may biglang bumatok saken.

"A-aray!! Ano bang problema m---" paglingon ko, si Tomo ang nakita ko.

"Makabatok ka wagas ah!!" sabi ko. Whew. Buti hindi si Yuta.

"Bakit ka ba nagtatago dyan sa may gilid?" tanong nya.

"Ayokong makita ako ni Yuta."

"Ha? Bakit? Wag mong sabihing nag-away na naman kayo?? Tsk, pagkatapos naming gumawa ng paraanni Miki na mapapunta rito si Yuta eh n---"

"Hindi kami nag-away no. And thank you nga pala. The best talaga kayong mga pinsan ko. Hehe."

"Heh~ ngayon mo lang kami pinuri ah! Wow! May lagnat ka ba?" tapos hinawakan nya yung noo kopero agad ko namang tinanggal yun.

"Grabe ka naman!! Para mo na ring sinabing ang sama ko kaya h---"

"Hindi ka masama no. MANHID KA LANG TALAGA. Haha!" kumunot ang noo ko sa sinabi nya.

"Alam nyo kayong dalawa ni Miki, lagi kayong nagpapahiwatig ng mga bagay-bagay na hindi komaintindihan. Manhid ba saan ha? Sorry na kung ngayon ko lang kayo napuri..happy?"

Tumawa sya saka sumipol. Sumimangot ako. Nakakainis talaga tong si Tomo kahit kelan! Hay naku!

"Ano nga kasi yun?!"

"Magsayaw na tayo, kawawa ka naman. Wuhaha," asar nya sabay hatak saken papunta dun sa gilid ngstage.

"Sinong kawawa ha??" tanong ko habang magkasayaw kami.

"Wala. Wala. Joke lang yun," sabi nya sabay ngiti.

"Hmp!"

"Hindi naman kasi ikaw yung kawawa..si Yuta talaga yun, haha," pabulong nyang sabi.

"Narinig ko yun ah! Ano nga kasi yun?? Bakit si Yuta yung kaw---"

"Speaking of Yuta, di ba sya yun?" sabi nya sabay turo dun sa kabilang parte ng covered court. Sinundanko naman ng tingin yung tinuro nya.

"Saan?"

"Ayun oh. Kasayaw si Yumi," sabi nya sabay smirk samen. Inapakan ko ang paa nya at napaaray syadahil dun.

"Ansakit ah! Bakit pati ako g---"

"Eh pasaway ka eh! Para kang si Yuta. Hmp."

"Di kaya. Hindi ako kasing torpe nun."

Nanlaki yung mga mata ko. Pero at the same time, kumirot yung puso ko. Sinasabi ko na nga baeh. Dinedeny lang saken ni Yuta na may gusto sya kay Yumi. Kasi torpe sya. Natotorpe sya kayYumi. Hayst! Nakagawian nya lang talaga kong asarin kaya minsan sinasabihan nya ko ng somethingsweet. Sumimangot ako. Parang ayoko na tuloy makipagsayaw pa sa kumag kong pinsan. Gusto ko ngumuwi.

"Oy, ba't nakasimangot ka dyan? Wahaha! Ang manhid at torpe! Bow! Magbestfriend nga kayo! Haha!"Ay badtrip naman oh! Nag-asar pa tong si Tomo. Hayst!

Inapakan ko ulit ang paa nya, this time mas malakas tapos iniwan ko sya. Hmp. Bahala ka sa

buhay mo.Mag-isa kang sumayaw dyan!!

"Hoy Kanna!"

"Ewan ko sayo Tomo. Hmp. Mag-isa ka dyan, " sagot ko tapos lumakas na ko ng tuluyan.

Nagmukmok na lang ako sa isang madilim na parte ng covered court. Yung walang masyadong tao.Hayst. Gusto kong maiyak pero pinipigilan ko.

Ang tanga ko naman kasi..kung kelan feeling ko mahal ko na sya..saka naman sya..nagm ---Hinde-hinde-hinde! Hindi totoo yan. Nauna nyang mahalin si Yumi. Epal lang talaga ang puso ko.

Teka nga. Bakit ba ko nasasaktan?? Magbestfriend kami. MAG.BEST.FRIEND.

Hindi ako pwedeng magkagusto sa kanya. Hindi pwede.

Naantala yung mga iniisip ko nang biglang nagsalita yung sub-host sa stage. Sub-host kasi umexit nayung tunay na host na walang iba kundi yung masungit na presidente.

"Last 2 songs na mga guys!! Kaya grab a partner and enjoy your last dance!!"

Last dance?

So mag-aalas-dose na pala. Buti naman. Makakauwi na ko. Matext na nga si mama. Nung nasend ko naeh pumunta muna ako ng CR. Tapos lumakad na ko pabalik sa table namen nila Miki. Baka kasi gustonilang sumabay saken umuwi kahit hanggang labas lang.

Nagulat ko nung bigla akong hinawakan ni Yuta sa magkabilang balikat. Biglang tumibok na naman ngubod ng bilis ang puso kong nakakainis.

"Kanna!! Sa wakas nakita rin kita!!"

Ha? Bakit? Anong problema nya? Napansin kong pinagpapawisan sya at humihingal. Wag mongsabihing..kanina nya pa ko..hinahanap?

"Ano pang hinihintay mo? Bilis na! Habang may kanta p---"

"Okay! tapos na guys! Back to your own tables!! Naenjoy nyo ba ang gabing ito ha?" sabi nung sub-host sa stage. Naghiyawan naman yung mga tao.

"Kakatapos lang..narinig mo?" sabi ko.

"HMP! KASALANAN MO TO EH!! KUNG SAN-SAN KA KASI PUMUPUNTA! D'yan ka na nga!!" pagalitnyang sabi tapos nagwalk-out sya.

Hindi ko sya maintindihan. Ano bang ikinagagalit nya?

Sinundan ko sya pero antulin nya pa rin sa paglalakad.

"Galit ka ba saken?"

"Ewan ko sayo!" sigaw nya nang hindi ako nililingon.

"Anong nangyari?" si Tomo yun. Kasama nya na si Miki. Nakalayo na talaga si Yuta kaya hindi ko na syasinundan. Napansin kong umupo sya sa isang bleachers sa gilid covered court.

"Ewan ko sa kanya. Nagalit sya nung natapos na yung huling kanta."

"Eh kaya naman pala eh," sabi ni Miki.

"Ha?"

"Malamang talaga magtatampo yun sayo. Ang alam ko kasi..ang last dance ang pinakamahalaga atunforgettable sa lahat ng sayaw sa buong gabi," explain naman ni Tomo.

"Ganun ba? Eh hindi ko naman alam eh. Kasalanan ko ba yun??"

"Kung ako sayo, puntahan mo na sya. Sus! Wala yang tampo-tampo na yan! Lambingin mo lang ngkonti tapos yan!!" sabi ni Miki tapos nag-approve sign pa sya at kumindat. Lalo lang kumunot ang nooko.

"L-lambingin..?"

"Ganto ang gawin mo," lumapit saken si Miki at may binulong. Namula ako sa binulong nya at lalo akongkinabahan.

"B-BAKIT KO NAMAN GAGAWIN YON?!"

"Basta gawin mo!" sabi ni Miki sabay tulak saken. Wala na kong choice kundi lumapit kay Yuta. Haay..!Bakit ba kasi kailangan ko pang gawin yun?? Hindi nga ako ang may kasalanan eh. Hmp!!

"A-ano..Y-Yuta.."

"Umalis ka na!"

Ay ganun? Galit pa rin sya?! Hayst!! Tadyakan kita eh!! Para yun lang! Para last dance lang!!

Lumapit ako lalo sa kanya at ginawa ang sinabi ng isa ko pang magaling na pinsan. Si Miki.

Niyakap ko sya habang nakatalikod sya.

"Wag ka ng m-magalit saken. Sorry na."

Nagulat sya sa ginawa ko kaya napatayo sya. Pero hindi ko sya binitawan. Napansin kong pumula yunglikuran ng tenga nya.

"A-ano bang ginagawa mo?! B-bitawan mo nga ako Kanna!!"

"Kung di mo ko papatawarin, hindi kita bibitawan!" oo, kasama lahat ng sinabi ko sa pinagagawa niMiki.

"Argh!! OO NA!! OO NA!! Di na ko galit! Sige na..alisin mo na yang kamay mo!!" pagkasabi nya nun ehagad kong tinanggal ang mga kamay ko sa pagkakayakap sa kanya.

Nung humarap sya saken ay sobrang pula ng mukha nya at pilit nya yung tinatago ng isang kamay.Nakakunot ang noo nya at ang cute nya tignan. Ang sarap nyang picturan. Haha.

"B-bakit mo pa yon g-ginawa ha?"

"Masama ba?" sabi ko, "ba't pulang pula ka d'yan?"

"H-hindi ah!!"

"Weh~ namumula ka eh!! Haha!" inasar ko sya. Hindi na yun kasali sa sinabi ni Miki pero minsan lang tokaya lulubus-lubusin ko na. Lumapit ako sa kanya at niyakap ko sya ulit. This time, dinikit ko ang tengako sa dibdib nya.

"At ang lakas-lakas nga ng tibok ng puso mo oh!" asar ko.

"WAAH!! Tama na nga!! Oo na! Tama ka!! Okay?? Suko na ko!! Bitawan mo na ko!! Ikaw Kanna ah!!Grr!!"

"Inamin mo rin! Haha!"

Tapos binitawan ko na sya. At natapos ang mahabang gabi ng JS sa pang-aalaska ko sa kanya. Nungtumingin ako sa dalawa kong pinsan eh pareho silang nag-thumbs up saken. Ngumiti ako.

Tama nga si mama. Kahit pa sabihing may nalaman akong masakit na bagay eh..memorable atunforgettable ang JS na 'to.

Chapter 40: Love Web

"Loving someone is tiring and it hurts, but itís not something I can stop.î ñ Young Jae (Full House)

At dahil tapos na ang JS, back to normal na ang lahat ng klase. Excited na ko pumasok. Ewan ko ba kungbakit. Haha.

Habang naglalakad ako papasok sa gate ng school ay may nakita ang aking mga mata. Isang lalakengseryoso sa pagbabasa ng libro na nakatambay sa gilid ng gate. Isang malaking ngiti ang sumilay sa akinglabi.

"Seichiro-sempai!" tawag ko habang palapit ako sa kanya. Napatingin sya saken at agad nyang sinarayung librong binabasa nya tapos nginitian nya ko -- yung ngiti nyang napakaganda at napakagentle.

"Bakit dito ka nagbabasa sempai? Hindi ba, duty mo ngayon sa lib?"

"Ah. Oo. Hinihintay kasi kita kaya nakipagpalitan muna ako ng oras sa isang kasama ko."

"Eh?" bakit naman ako hihintayin ni sempai? Anong meron?

"Gusto ko kasi sanang manghiram sayo ng notes sa AP. Nawala kasi yung notes ko last year. Eh malapitna yung mga major exams namen. Alam mo naman pag graduating, mas advanced yung schedule ngexams."

"Ah ganun ba, sempai? Sure! Teka, kukunin ko," sabi ko sabay bukas nung bag ko. Hala! Nasaan na yun?

Habang hinahalukay ko yung bag ko eh hindi maalis yung sinabi ni sempai sa isip ko. Nalungkot ako kasioo nga pala, malapit na syang grumaduate. Magiging busy na sila. Hindi ko na siguro sya ganun kadalasmakikita. Haay.

"Ah!! Nasa locker ko!" bigla kong nasab, "wait lang sempai ah! Kukunin ko lang!"

Akma na sana kong tatakbo nang bigla nya kong pinigilan.

"Sabay na tayo. Sasamahan na kita," sabi nya habang nakangiti. Tumango na lang din ako at ngumiti sakanya.

Nung nasa tapat na kami ng locker ko eh agad kong kinuha yung notes ko sa Araling Panlipunan. Whew!Buti maayos ang pagkakasulat ko dito kundi nakakahiya naman kay sempai.

"Pasensya ka na Kanna ah. Sayo pa ko nanghiram. Feeling ko kasi, walang notes si Yuta eh. Hindi ko kasisya nakikitang nag-aaral sa bahay. Pero hindi ko naman sinasab--"

"Naku! Totoo ang hula mo sempai! Si Yuta pa! Eh walang ginawa yun kundi makipagdaldalan pagnaglelecture ang mga teacher namen eh! Haha. Wala ka talagang maasahan sa notes nun," sabi ko.

"Haha. Di bale, andyan ka naman eh."

"Sus! Hindi naman ako parating nagpapakopya sa kanya ng notes kasi namimihasa sya. Antamad-tamad kasi nun! Hmp!" napatingin ako si sempai nang bigla syang tumawa ng bahagya.

"Bakit ka tumatawa sempai?"

"Haha. Wala lang. Natutuwa lang ako kasi sobrang kilala nyo talaga ang isa't isa. Alam mo ba ang sinabinya saken kagabi nung tinanong ko kung may notes ka sa AP?"

"Ano?"

" 'Sus! Yun pa! Eh lahat ata ng sabihin ng teacher namen eh sinusulat nya. Ansipag-sipag magsulatpero ayaw naman magpakopya ng notes!' " natawa ko nung inempersonate ni Seichiro-sempai si Yuta.First time ko makita na ginawa nya yun. Ang cute. Hehe.

"Haha! Oh di ba? Halos pareho kayo ng sinabi?"

Bago pa ako makasagot eh napunta ang atensyon ko sa isang taong paparating.

"Seichi!" tawag ni Ate Imadori habang papalapit samen. Bigla akong napatago sa likuran ni sempai atnapakapit sa braso nya. Natatakot kasi ako kay Ate Imadori. Baka pagalitan nya ko. Buti andyan sisempai.

"Yo!" bati ni sempai sa kanya. Yo?? Kelan pa natuto si sempai na bumati ng ganun? Whoa. First time kona naman makikita to ah!

Pansin ko lang, medyo na-feel ko na uneasy si sempai nung dumating si Ate Imadori. Bakit kaya? Maynangyari ba? Nag-away ba sila?

"Oh ikaw pala yan Kanna!" sabi nya habang nakangiti nung tinuro nya ko. Kinilabutan ako sa ngitinya. Parang ansaya-saya nya ngayon. Hindi ko tuloy alam kung talagang masaya ba sya o mananakotlang sya kaya sya nakangiti ng ganyan.

Isa pang kinagulat ko eh bigla nyang hinawakan ang dalawa kong kamay at sinabi nyang, "bakit kayomagkasama ni Seichi dito?"

Take note: tinatanong nya yun habang nakangiti saken. Napalunok tuloy ako at pakiramdam ko eh maytumulo ng pawis sa gilid ng kilay ko.

"Nanghihiram ako sa kanya ng notes sa AP, " cold na sabi ni sempai sa kanya. Mukha ngang hindi sila ingood terms.

"Ah..ganun ba? Pwedeng ako rin? Paxerox ko na lang! Okay lang?"

"O-okay lang..k-k-kung yun ang gusto mo, I-Imadori-sempai."

"Sya nga pala!" sabi ni Ate Imadori sabay nag-bow sya sa harap ko, "sorry sa lahat ng mga nagawakong kasalanan sayo. I hope you can find it in your heart to forgive me, Kanna. Sana maging friendstayo before kami grumaduate."

Napaatras ako sa ginawa nya. Di kasi ako makapaniwala. Napatingin ako kay Seichiro-sempai. Mukhanghindi rin sya makapaniwala. T-totoo bang nagso-sorry sya saken? Baka naman panaginip lang to? Si AteImadori magso-sorry? Parang hindi ata comprehensible yun ah.

"O-okay lang yun Imadori-sempai. Itaas mo na yung ulo mo. H-hindi mo na kailangang gawin yan, " sabiko na lang habang nakangiti.

Kahit may duda ko ng konti eh ganun nga ang sinabi ko. Sa tingin ko, it's time to be matured enough atpatawarin sya. Isa pa, sabi nga, past is past. Ang importante, nag-sorry saken si Ate Imadori.

Agad syang nagtaas ng ulo at napayakap saken sabay sabing, "thank you!! Akala ko hindi mo na komapapatawad eh! Promise! I will be good to you from now on!"

Ngumiti ako sa kanya. Nakaka-overwhelmed lang. Hindi ko kasi akalaing darating yung araw na itoeh. Hindi pala lahat ng tao eh talagang masama. Ngayon ko lang nakita si Ate Imadori na hindi matarayang mukha at hindi nakataas ang kilay. Mukhang totoo ngang nagbago na sya.

Biglang nag-bell. Nag-atubili akong kunin lahat ng kailangan kong libro para sa araw na ito.

"P-pasensya na Imadori-sempai, Seichiro-sempai, k-kailangan ko ng magmadali. Male-late na ko."

"Hatid na kita sa room nyo," sabi ni sempai.

"Naku wag na! Malapit na lang naman eh!" tanggi ko.

"I insist, " sabi nya habang nakangiti, "ako ang umabala sayo kaya yun man lang sana eh pagbigyan mokong gawin ko para sayo."

"Oo nga naman, Kanna. Pumayag ka na. Seichi, una na ko ah. May pinapagawa na naman si Natsumeeh," sabi naman ni Ate Imadori tapos umalis na sya. Tumango na lang ako.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari. Nag-Lunes lang eh ganto na kaganda ang mgapangyayari? Parang nakakatakot magpakampante. Ansabi kasi nila, pag sunud-sunod ang saya, daratingat darating yung lungkot.

Nung nasa tapat na kami ng room eh narinig ko na naman yung 'UUUYYYY!' factor ng mga kaklase kopero hindi na katulad ng dati. Wala na yung magic effect na nararamdaman ko. Siguro nga ganun talagapag nasettled mo na yung puso mo para sa isang tao. Although crush ko pa rin si sempai, hindi yunkasing katulad ng nararamdaman ko ngayon..para sa bestfriend ko.

"Salamat sa paghatid saken sempai ah," sabi ko.

"Wala yun. Salamat din dito sa notes. Ibabalik ko na lang mamya pag napaxerox ko na. Alam kongkakailanganin mo rin kasi to, kaya hindi ko na iuuwi."

"Okay."

Palakad na sya nun nang bigla syang bumalik, "Ay nga pala."

"Bakit sempai?" may nakalimutan pa ba sya?

"Ilahad mo ang palad mo," sabi nya sabay ngiti saken. Agad ko naman syang sinunod. May naramdamanakong nilagay nya ron bago nya sinarado yung dalawa kong kamay.

"Buksan mo pag nakalayo na ko," sabi nya tapos lumakad na sya palayo ng tuluyan.

Nung binuksan ko yung dalawang kamay ko eh nakakita ako ng tatlong Potchi. Napangiti tuloy ako.Paborito ko kasi ito. Super! At matagal na nung huli akong makakain nito. Plus pa na strawberryflavor ang Potchi kaya love na love ko talaga.

Hay..kahit crush ko na lang si sempai eh hindi pa rin nawawala yung kilig factor kapag binbiigyan nya kong mga ganito. Ang sweet nya kasi kahit kelan. Sobrang bait nya.

Pagpasok ko ng room, inasar na naman ako nila Nao at ng iba pa. Ngumiti na lang ako sa kanila at tinagosa bulsa ng bag ko yung binigay ni sempai.

"Good morning! Muntik ka ng ma-late ah!" bati saken ni Tomo.

"Eh kasi kausap nya pa si Seichiro-sempai kanina, nag-date pa ata sila haha!" asar naman ni Miki.

"Hindi no! May hiniram lang syang notes saken kaya natagalan ako," paliwanag ko tapos ay umupo na kosa upuan ko.

Hinanap ko sa tingin si Yuta. Ayun. Kumirot na naman yung puso ko. Ang ganda-ganda kasi ng ngitinya..habang kausap si Yumi.

"Oh, kanina ansaya mo ah! Ba't ngayon nakasimangot ka dyan?" puna ni Nao.

"Wala to, " sabi ko sabay palumbaba dun sa desk ko.

Sinasabi ko na nga ba eh. Hindi maganda yung sobrang saya..kasi siguradong lulungkot din akoafterwards.

Kainis. Parang nung JS lang, naasar ko pa sya. Ngayon parang anlayo nya na naman.

Bakit naman ganun?? Ni hindi man lang nya ko binati oh pinansin nung dumating ako. Si Yumi na langpalagi ang nakikita at pinapansin nya. HMP!!

Naantala yung pagkabwiset ko kay Yuta nang biglang pumasok sa room si Moriyama-sensei dala angisang hindi kagandahang balita.

"Good morning class! Ngayong tapos na ang JS eh tapos na rin ang maliligayang araw nyo dahil saWednesday eh Pre-Finals nyo na. Tandaan nyo na ang hindi papasa sa Pre-Final Exam eh hindi pwedengmakakuha ng Final exam. Hindi ako nagbibigay ng retake alam nyo yan kaya mag-aral kayong maigi.Maliwanag?"

Sumagot naman ng "opo" ang buong klase.

Hay. Exam! Exam! Exam! Kailangan ko na namang magreview at mapuyat para makakuha ng mataas namarka. Hay. Perfect news para lalo lang akong mabadtrip.

"Lalo ka na Yuta!"

"Bakit ma'am?" sagot naman ni Yuta. Sus, hindi kasi nakikinig eh. Daldal kasi ng daldal. Hmp!! Kainis!!

"Kung hindi ka papasa sa exam na to eh ipapatawag ko na ang mga magulang mo, " seryoso atnakakatakot na sabi ng homeroom teacher namen.

"Don't worry ma'am! Ipapasa ko yan!" mayabang na sagot ni Yuta.

Aww. Ipapatawag ang magulang? Pano yun eh..yung mama lang ni sempai ang pwede. Hala! Pag

nagkataon eh malalaman ng lahat na magkapatid si sempai at Yuta! Naku!! Hindi pwedeng mangyariyun! Masyadong big issue yun!!

Kung bakit pa kasi antamad-tamad nya mag-aral eh! Hay!!

After ng recess eh nagulat ako sa kumpulan ng tao sa may harapan ng classroom.

"Anong meron, Miki?" tanong ko.

"Ang haba ng hair mo. Ikaw na talaga, " sagot nya.

"Ha?" ang gulo naman ng sagot nya. Tumingin ako kay Tomo. Tinuro nya yung upuan ko.

"Anong meron sa upuan ko?" lumapit ako run at nag-excuse sa mga usisero kong mga classmate.

Pagtingin ko eh napa-blink blink ako ng mata. Totoo ba tong nakikita ko??

WAH!! Isang bouquet ng roses at isang cute na bear stufftoy ang nasa upuan ko!!

"Answerte mo naman ka na!!"

"Kay Mr. SA galing yan no!"

"Infairness, ang mahal ng bouquet ah!! Bongga ka girl!!"

"Akala ko mananahimik na ng tuluyan yung SA mo kasi nung JS hindi ata sya nagparamdam ano?"

"Oo nga Kanna! Well, anyway! Baka bumawi lang!!"

Yang ang reaction ng mga kaklase ko bago pa ko makapagsalita. Napansin ko na may sulat sa gitna ngbouquet. Kinuha ko yun at binasa:

Kanna, sana someday, marealize mo kung sino ako

Nag-'ayiih!' naman yung mga classmate kong babae. Mas kinikilig pa sila kesa saken. Honestly, kiniligako dun. Kaso at the same time, lalo kong mamisteryosohan kay Mr. SA. Hindi ko ma-identify kung sinosya kasi naka-printed naman yung nakalagay sa sulat. Buti sana kung sulat kamay eh di madali kongmate-trace kung sino yun.

Tapos wala naman daw nakakita kung sino yung naglagay ng buoquet at stuff toy sa upuan ko nungrecess. Haay..

Gusto kong makilala kung sino sya kasi ito yung unang beses na may nagkagusto saken. Kaso natatakotako na kapag nakita ko na sya eh baka..madisappoint ako o malungkot.

Pwede bang..si Yuta na lang si Mr. SA? Kasi..gusto ko..sana sya na lang. Kaso, imposible naman yun.Haha.

Nung uwian na, nagulat ako nung biglang lumapit saken si Yuta. Bumilis na naman yung tibok ng puso koat nahihirapan na naman akong huminga.

"Uy ano yan ha?" sabi nya sabay agaw dun sa sulat na galing kay Mr. SA. Nirecite nya yun ng sobranglakas tapos tumawa sya.

"Haha!! Ang mais tuhod naman ng Secret Admirer mo! Haha! Andameng nalalaman!" asar nya habangtumatawa pa rin.

"AKIN NA NGA!!" pagalit kong sabi sabay agaw dun sa sulat.

"Sus! Para binasa ko lang yung sulat eh nagalit ka na. Para yan lang!" sabi nya.

"Anong problema mo??" nakakainis! Nakakainis!!

"Binigyan ka lang ng bouquet ng red roses at stuff toy, ganyan ka na ka protective sa Mr. SA na yan!Bakit, kilala mo ba yan? Hindi naman ah!"

"Eh ano ngayon sayo?? Siguro nagseselos ka lang ano!!"

"Ha? Selos? Bakit naman?"

"EWAN KO SAYO!!" sigaw ko sabay kuha nung bouquet sa desk ko pati nung stuff toy at nilagay ko sabag ko. Hindi nagkasya kaya binuka ko na lang yung bag ko. Tapos nagwalk out na ko. Hindi komapigilan ang inis ko sa kanya. Parang gusto ko tuloy umiyak.

Wala naman akong ginagawang masama tapos nagalit na naman sya saken.

Hinihiling ko na sana, katulad ng dati eh hahabulin nya ko at magso-sorry sya saken. Pero hindi nya yunginawa. Pag lingon ko eh patakbo sya sa kabilang direksyon.

Tuluyan ng pumatak yung mga luha ko. Kasi nakita ko si Yumi na naglalakad sa direksyon na yun. Angpagkakaalam ko eh papunta yun dun sa nakakatakot na puno sa school na ang sabi eh pinamumugaranng mga multo.

Hasyt! Ano ba ang pakelam ko kung dun si Yumi pupunta?? Tama ng nakita ko na mas interesado pa siYutang sundan sya kesa mag-sorry saken.

Bakit ganun? Lagi na lang. Lagi na lang ganito.

"Kanna, umiiyak ka ba?"

Napalingon ako sa kung sino yung nagsalita. Si Seichiro-sempai pala. Agad kong pinahid yung mga luhako. Ayokong mag-alala na naman si sempai saken dahil sa pesteng si Yuta.

"Ibabalik ko na sana tong notes mo sa AP. Teka, ano bang nangyari?"umiling lang ako. Ayokongmagsalita. Pagsinabi ko, lalo lang akong masasaktan.

Muli, sa curiosity ko eh tumingin ako sa direksyon kung san sinundan ni Yuta si Yumi. At nanlaki ang mgamata ko sa nakita ko. Lalong lumakas yung daloy ng luha sa mga mata ko.

Hinde..hinde totoo ang nakikita ko. Sabihin nyo sakeng hindi totoo yung nakikita ng dalawang mata kona..

hinalikan ni Yuta si Yumi. Hindi ito totoo.

Hinde..

Napatingin rin si sempai sa direksyon kung san ako nakatingin.

Naramdaman ko na lang nabiglang niyakap ako ni Seichiro-sempai ng mahigpit habang nakatalikod akosa kanya. Kasing higpit ito nung yakap nya nung una kaming magkakilala. Ang pinagkaiba nga lang,hindi nakatakip sa bibig ko yung isang kamay, kundi sa mga mata ko -- mga mata kong nakalimutan naata yung salitang 'tama na'.

Pero kahit kadiliman na lang ang nakikita ko eh hindi pa rin maalis sa isipan ko si Yuta at si Yumi n---

"Minsan, kailangan mong pumikit at magbulagbulagan sa mga bagay na nakikita ng mata..para kahitpano eh mabawasan yung sakit na nararamdaman mo," narinig kong kalmadong sabi ni sempai saken.

"Bakit sempai?? Bakit ganun?? *sniff* Ansakit-sakit!" hindi ko na napigilang sabihin yun kay sempai. Atsa ganung posisyon ay nagpatuloy lang ako sa pag-iyak.

"Bakit kasi si Yumi pa? Eh mas nauna naman kaming nagkakilala di ba? Bakit hindi na lang ako?? Bakithindi na lang kasi AKO?!"

"Tama na Kanna. Wag ka ng umiyak."

Bakit ganun ka-unfair ang buhay? Bakit simula nung natuto akong magmahal eh natuto na rin ang pusoko na umiyak? Bakit ganto kasakit?? Bakit?

"Andito lang ako Kanna. Tandaan mo yan," dagdag ni sempai. Yumakap na lang din ako kay sempai atbinuhos sa kanya yung iyak ko.

Sana..sana panaginip lang to. Kasi yung sakit na nararamdaman ng puso ko ngayon, napakaunrealisticna. Kulang ang superlatives para idescribe. Ganun kasakit. Ganun kasakit.

Chapter 41: Misunderstanding

"Constant kindness can accomplish much. As the sun makes ice melt, kindness causes misunderstanding,mistrust, and hostility to evaporate." -Albert Schweitzer

Maaga kong pumasok kasi tinext ako ni Yumi. Ngayon na namen isasagawa yung last na Mr.SAPlan namen. Just to end it, kasi mukhang hindi ko na yun kailangan.

"Yuta, congrats! Siguro pagkatapos nito, makakapagtapat ka na kay Kanna properly," nakangiting sabini Yumi saken.

"Haha. Sana. Kung tamang hinala ako eh magagawa ko na nga yun," tapos nag-high five ako sa

kanyaat tumawa kami ng sabay.

Kami pa lang ang tao nun sa room kasi maaga pa. Sinisigurado kasi nameng walang makakarinig ng mgapinagsasasabi namen kasi mahirap na. Baka mabisto pa eh last na nga.

"Oo nga pala, nung JS, anong nangyari dun sa pagsasayaw nyo nung masungit napresidente?" natanong ko sa kanya.

Sa totoo lang nag-alala talaga ko nun kasi sa itsura pa lang nung lalakeng yun eh hindi namapapagkatiwalaan. Isa pa, kung makahatak sya kay Yumi wagas. Hindi man lang sya nagpaka-gentleman kahit pakunwari lang.

Nakakakulo pa ng dugo nang sabihan nya ko na bakit ba ako nangengelam eh hindi ko naman girlfriendsi Yumi. Kabadtrip. Bakit sino ba sya?? Eh ano kung presidente sya? Pakelam ko sa title nya dito saschool. Yung insecure nga na Imadoring yun nababara ko, sya pa kaya! Saka, masama bang magingconcern sa kaibigan??

Hayst. Nababadtrip talaga ko pag naalala ko ang pagmumukha nya.

"Ah, yun ba? Okay naman. Hindi naman kasi sya nagsasalita nung magkasayaw kami.Haha. Nakakailang lang," sabi nya habang nakangiti. Napakunot ako ng noo. Bakit nakangiti pa syahabang sinasabi yun? Hindi ba sya naiinis sa lalake na yun??

"Sa susunod, wag mo ng pansinin yun. Wala lang yung magawang matino sa buhay nya. Takte, powertripper pa," sabi ko.

"Hindi naman ganun si Mr. President. Feeling ko mabait sya."

"MABAIT? Wow. Sang part ng lalakeng yun ang sinasabi mong mabait?? Eh napaka-bossy nga nya. Butisana kung magkakilala kayo eh hindi naman. Masyado syang..ay basta! Ayokong lalapit ka pa dun! Bakakung ano pang masamang gawin nya sayo!"

"Yuta."

"Oh?"

Ngumiti sya -- yung napipilitang ngiti tapos tinakpan nya ng dalawang kamay nya yung mukha nya. Hindiko maintindihan kung bakit nya yun ginawa pero mas nagulat ako sa mga sinabi nya na:

"Please, wag kang maging ganyan saken."

"Ha? Anong ibig mong sabihin?"

"Wag kang maging..s-sobrang bait saken."

"H-ha?" ano bang pinagsasasabi ni Yumi? Hindi ko sya maintindihan? At bakit parang maiiyak na namanang tono ng boses nya.

"K-kasi..baka mamisunderstand ko yung pagiging..m-mabait at protective mo saken. K-kaya.."

"Hindi pa rin kita maintindihan. Anong masama sa pagiging mabait ko sayo? Saka 'protective'? Gusto kolang naman na layuan mo yung mayabang na presidente na yun kas---"

"Yun nga eh. Tama yung sinabi ni Mr. President nung JS. H-hindi mo naman ako g-girlfriend kaya..h-hindi mo dapat sinasabi yan."

Hindi ko pa rin maintindihan. Masama bang mag-care sa isang kaibigan? Wala namang dapatmamisunderstand dun ah?

Magsasalita na sana ko kaso nagdatingan na yung iba nameng classmates. Habang yung iba eh lumapitsaken at nakipagkwentuhan ay napansin kong tumahimik si Yumi.

"Wag ka nga sumimangot dyan, sige ka, papanget ka nyan," pabiro kong sabi sa kanya. Natawa namansya ng bahagya. Buti naman at napatawa ko sya. Although, hindi ko pa rin talaga magets kung anungpunto nya kanina eh hindi na yun mahalaga. Basta hindi na sya ulit iiyak ng dahil saken eh okay na yun.

Dahil mas maganda si Yumi kapag nakangiti.

Okay na sana yung umaga ko kaso nabadtrip ako nung naghiyawan yung mga classmates namen.Napasilip naman ako sa labas at ayun. Ang ganda ng view. Kitang kita kong ang ganda-ganda ng ngitini Kanna..habang nakikipag-usap kay Kuya Seichiro.

Nakakaselos lang kasi akala ko naman sakin na talaga may gusto si Kanna. Yun pala, talagang masyado

lang akong tamang hinala at kumpiyansa sa sarili. Hayst. Pagsinuswerte ka nga naman oh.

Badtrip pa si Moriyama-sensei. Tama ba namang i-special mention ako sa klase?? Oo alam ko naman natagilid na naman ako sa class ranking pero hindi naman tama na sabihin nya yun. Buti na lang kaya kongmagpatawa pa rin kahit sa ganung sitwasyon.

Sa totoo lang medyo kabado rin ako. Ayokong mapatawag ang magulang ko pag bumagsak ako. Una salahat, wala na yung tunay kong mama. Wag na nating banggitin yung walang kwenta kong ama. Atayoko namang maging abala kay tita, na nanay ni Kuya Seichiro at Mika.

Pag nagkataon eh malalaman na ng lahat na magkapatid kami sa ama. At ako ay isang anak sa labas.

Hindi ko hahayaang mangyari yun. Dahil para saken, isang malaking pagkakamali na naging anak akong walang kwenta kong ama.

After ng recess eh successful naman ang plano namen ni Yumi na mailagay yung bouquet ng red roses atstufftoy sa desk ni Kanna nang walang nakakapansin. Mukhang masaya naman si Kanna sa natanggapnya. Sabagay, expected ko naman yun kasi alam na alam ko yung mga gusto nya.

Uwian na nung isagawa ko yung second part ng huling plano namen, yung tanging way para hanggang sahuli ay hindi ako mapagsuspetsahan na ako si Mr. SA -- ang alaskahin si Kanna.

Kaso parang hindi naging maganda yung kinalabasan. Ang bilis nya ma-HB. Para konting biro lang eh,nagwalk-out na sya.

Dapat susundan ko na sya nun kaso bigla kong nakita si Yumi na papunta dun sa lugar kung saan nyaunang nakita yung mayabang na presidente ng SSC. Nakwento nya rin kasi saken sa text nung weekendkung pano nya nakilala yun.

Dahil malakas ang kutob ko na susuwayin nya yung sinabi ko na wag ng lumapit pa dun sa lalakeng yuneh sinundan ko sya.

Ang tigas kasi ng ulo nya. Gusto ko lang naman syang protektahan sa mga ganung klaseng lalake naalam kong walang gagawing matino sa kanya. Baka pagtripan lang sya nun eh ang uto-uto rin nitong siYumi. Iyakin pa.

Nung nahabol ko na sya eh agad ko syang hinawakan sa kamay. Hindi nya ata napansin na sinundan kosya kaya nagulat sya sa ginawa ko.

"Bakit pupunta ka pa dun?? Sinabi ko na sayong wag ka ng lumapit sa kanya di ba?"

"Bitawan mo nga ko, Yuta!" sabi nya sabay tanggal nung kamay ko sa kamay nya. Nung tinignan ko sya,maiiyak na naman sya.

"Alam mo masakit na kasi eh! Masakit sobra!" tuluyan na naman syang umiyak. Ano na naman ba to??

"Ha??"

"Gusto ko ng mag-move on! Gusto ko ng mag-move on sayo! *sniff* Kaso pano ko gagawin yun kungganyan ka kabait saken?? *sniff* Alam mo bang namimisunderstand ko na yung sobrang kabaitanmo?? Kaya please..wag. Yuta, wag. *sniff* Si Kanna ang mahal mo. Hindi naman na magbabago diba? Kaibigan mo lang ako! K-kaya sana..sana.."

Biglang umihip ang malakas na hangin. Napansin kong tinakpan nya ang mata nya at bini-blink nya yungkaliwang mata nya.

"Napuwing ka ba?"

Lumapit ako sa kanya pero humakbang sya paatras. Ang kulit naman nitong si Yumi oh.

"Akin na nga, hihipan ko," sabi ko sabay hawak dun sa braso nya. Lumapit ako sa kanya at itinaas ko angulo nya.

"Tumingin ka sa taas, okay?" tumango naman sya tapos suminghot. Natawa ko bahagya. Tapos hinipanko nang marahan yung kaliwa nyang mata.

"Ipikit-pikit mo. Ano okay na?"

Tumango sya.

"Sorry na," napatingin sya sa sinabi ko.

"Hindi ko alam na..nasasaktan pala kita lalo sa mga ginagawa ko. S-sa totoo lang, isa ka sa mgapinakatine-treasure ko na kaibigan kaya ganun ako sayo. Haha. Para na ba kong tatay mo sa pagigingprotective ko? Sorry ah. A-ayoko kasi na masaktan ka na naman kaya.."

Hindi ko na napagpatuloy yung sinasabi ko kasi biglang yumakap saken si Yumi. Hinimas ko ang buhoknya. Nararamdaman kong medyo okay na sya. Napangiti ako. Wala na sigurong kasing pure-hearted nababae na katulad ni Yumi. Kaya siguro ganto ko sa kanya.

"Narealize ko na, ang hirap pala magmahal ng taong sobrang bait. Nakakainis ka kasi eh. *sniff* Angbait-bait mo, sobra."

"Bait lang, bait-bait, OA na yun," biro ko. Natawa kami ng pareho.

Kaya lang nawala kagad yung ngiti sa labi ko at yung halakhak sa boses ko nang makita ko si Kanna samalayo..kayakap ni Kuya Seichiro.

"Sabihin mo Yumi, hindi totoo yung..n-nakikita ko di ba?"

"Ha?" napalingon rin si Yumi sa direksyon kung saan ako tumitingin. Mukhang nagulat rin sya.

"Y-Yuta.." malungkot ang mga mata ni Yumi nang tumingin sya saken. Alam kong alam nya kung anongnararamdaman ko.

"O-okay lang ako. Tara na,"

Nagsinungaling ako.

Ang totoo eh hindi ako okay. Masakit. Masakit hindi lang sa mata --- kundi pati na rin sa puso.

Kung ako talaga yung mahal ni Kanna, bakit kayakap nya si Seichiro? AT BAKIT MAHIGPIT DIN ANG

YAKAP NI KUYA SEICHIRO SA KANYA??

Bakit ganun? Kung kelan akala ko okay na. Kung kelan ang kulang na lang eh aminin ko sa kanya yungnararamdaman ko..saka pa nagkaganito.

Baka nga talagang ilusyon ko lang yung pakiramdam ko na may gusto na saken si Kanna. Siguronasobrahan lang ako ng asar sa kanya kaya sya nagba-blush pag nakikita ako o naiilang.

Siguro nga ganun lang yun. Namisundertand ko lang. Ang hangin ko kasi eh.

Ang totoo pala ay..si kuya pa rin ang mahal nya. Si KUYA pa rin.

Chapter 42: Lost Necklace

"Feelings are the easiest thing in the world. It opens up once when you close your eyes." - Chi Soo(Flower Boy Ramyun Shop)

Pag-uwi ko ng bahay eh dumiretso na ko kagad ng kwarto ko. Sana maintindihan ni mama kung bakit koginawa yun. Ayoko kasing siyasatin nya pa kung bakit maga yung mata ko pag-uwi. Lalo lang syang mag-aalala. Haay.

Nahiga ako sa kama. Nagugutom na ko pero wala akong gana kumain. Ang tanging alam ko lang eh hindipa rin tumitigil sa pagkirot ang puso ko. Paulit-ulit sa isip ko yung eksenang nasaksihan ko kanina.

Bwisit. Tumutulo na naman ang luha ko. *sniff* Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pano ba? Pano badapat i-handle ang ganitong sakit?? Nagpagulung gulong ako sa kama, yakap-yakap yung unan ko.

"WAH!!" sumigaw ako na parang ewan. Umupo ako sa kama at humarap sa salamin.

"Bakit kasi nung nagbigay ng kagandahan si Lord, tulog ako?? Bakit kasi hindi ako kasing ganda niYumi?? Bakit kasi hindi ako kasing hinhin nya kumilos? Bakit ganun?? Bakit?!"

Eto na naman yung insecurity at inferiority complex ko sa sarili. Haay. Ano nga naman ba ang laban kokay Yumi? *sniff*

Ayoko na. Naisip ko tuloy na sana..sana..si Seichiro-sempai na lang ulit. Para hindi ako nasasaktan ngganito. Kaso..hindi ba..pagtakas lang yun sa tunya kong nararamdaman?

Napatingin ako sa Twisty Heart na nasa leeg ko. Gusto ko sanang tanggalin yun. Kaso..hindi ko magawa.

Pag tinanggal ko yun, parang hindi na ako si Kanna. Kasi naging parte na yun ng pagkatao ko.

Pag tinanggal ko yun, para ko na ring sinira yung promise ko kay Yuta na bestfriendsforever kami. Haay..

Ngayon ko lang narealize na ang pinakamahirap na posisyon sa buhay ng isang tao eh ang pagigingbestfriend nya. Hindi ba pwedeng hindi ko na lang bestfriend si Yuta?? Hindi ba pwedeng ako na langyung taong mahal nya??

Biglang nagring yung CP ko. Agad bumilis ang tibok ng puso ko. Tinignan ko kung sino yungtumatawag. Si Seichiro-sempai pala. Hinayaan ko lang magring. Ayokong sagutin kasi..lalo lang akongiiyak. Ayoko ng idamay pa si sempai. Para saken, okay na yung pag offer nya ng shoulder nya para iyakanko kanina.

Napatingin ako sa sticky note na nakalagay sa gilid ng salamin. Aww. Dapat pala nagrereview na kongayon. Sa Wednesday na yung Pre-Finals. Kaso, pano ko magrereview kung walang ibang nasa isip kokundi yung nakita kong halikan nila Yuta at Yumi kanina??

Nahiga ulit ako sa kama at habang hawak-hawak ko yung Twisty Heart eh di ko na namalayang nakatulogna pala ako.

Sa kabilang dako, hindi ko alam na habang ako ay nasasaktan, si mama naman eh nagsasaya --- kausapsi papa sa telepono.

"Pa, good news. Inlove na ang anak naten."

"Talaga, ma?? Haha! Finally! Kay Yuta di ba??"

"Oo."

"Dumating na ang pinakahihintay naten."

"Sana nga lang magkaayos na sila. Sa mukha ng anak naten kanina eh halatang nag-away sila ni

Yuta."

"Sus, normal lang yun. Parang tayo lang di ba?"

"Che. Ewan ko sayo. Malaman-laman ko lang na nambab---"

"I love you, ma."

"Sus!! Ibababa ko na nga yung telepono. Mahal na to. Bye-bye."

DIAL TONE.

Kinabukasan. May malaki akong problema. NAMAMAGA PA RIN ANG MGA MATA KO!! Wah!! Pano komaitatago to?? Pulbo kaya?? Hayst!!

Habang kinukuha ko yung mga librong gagamitin ko ngayong araw sa locker ko eh muntik na akongatakihin sa puso nang biglang sumulpot sa gilid ko si Ate Imadori.

"I-ikaw pala yan, Imadori-sempai. Haha. Ginulat mo naman ako," sabi ko. Nakakapagtaka. Namamagarin ang mga mata ni Ate Imadori. Umiyak din ba sya kagabi?

"Sorry naman. Haha! Uy, anong nangyari sa mata mo? Bakit namamaga?"

"Ah..eh..napuyat kasi ako kagabi. Haha," palusot ko.

"Ah~ ganun ba? P-pareho pala tayo. Hehe."

Katulad ng pagsisinungaling ko, feeling ko nagsinungaling rin si Ate Imadori saken. Nacurious tuloy akokung ano ang dahilan kung bakit nagkaganun yung mata nya. Infairness, natatago naman ng slight makeup nya kahit pano. Sa malapitan lang halata. Eh ako?? Pano ko to itatago?? Haay..

"Uy, ngayon ko lang napansin, ang ganda ng necklace mo!" sabi nya sabay hawak dun sa Twisty Heartna nasa leeg ko.

"Ah. Hehe. Salamat."

"Saan mo nabili?"

"Binigay lang yan saken ni.." nahinto ako. Sumikip na naman ang dibdib ko. Naalala ko na naman kasi siYuta. At ang nasaksihan ko kahapon. Haay.

"Ni?"

"Ng bestfriend ko. Sign of friendship namen to," sabi ko sabay ngiti -- ngiting pilit.

"Ah. Nakakainggit naman kayo ng bestfriend mo."

Tumawa na lang ako ng bahagya. Kung alam mo lang Ate Imadori, kung alam mo lang kung gano kasakitna tawaging 'bestfriend' ang taong mahal mo, haay..

Nung mag-bell ay nagpaalam na saken si Ate Imadori. Kahit medyo namamaga din ang mata nya eh angsweet pa rin nya ngumiti. Nakakainggit sya. Hindi ko kasi magawang ngumiti ng totoo pag ganitongalam ko sa sarili ko na hindi ako okay.

Bago ko pumunta ng room ay hinubad ko yung kwintas na bigay ni Yuta. Hindi ko hinuhubad yun kahitpag naliligo ako. Ngayon lang.

Naisip ko na, dahil hindi ko na sya kayang ituring na bestfriend eh wala na akong karapatan pang isuotyun. Siguro, ibabalik ko na lang sa kanya yun pag medyo okay na kami. KUNG MANGYAYARI PA YUN.Feeling ko kasi..hindi ko na sya kayang kausapin ng katulad ng dati. Kung pwede nga lang na di ko syamakita ngayong araw eh..haay.

Kanna, sigurado ka ba sa gagawin mo?

Wag ka ng magtanong isip. Hindi ko rin alam.

Pagpasok ko ng room eh yumakap saken si Miki at inakbayan ako ni Tomo. Nagtaka ko kung bakit nilaginawa yun pero honestly, masaya ko kasi..kahit pano..gumaan yung pakiramdam ko.

"Ano na naman bang pinag-awayan nyo?" tanong ni Miki.

"See through ba talaga sa mukha ko na nag---"

"Oo. Lalo na dyan sa mga mata mo. Anak talaga kayo ng tokneneng oh. Ang sakit nyo sa ulo," sagotnaman ni Tomo.

"Sorry, pinag-alala ko pa kayong dalawa. Pero promise, okay lang ako kaya.." bago ko pa matapos yungsasabihin ko eh niyakap ako ulit ni Miki.

Hindi talaga ako makakapaglihim sa kanila. Hindi talaga ako pwedeng magsinungaling pag sila angkasama ko. Haay.

Nagsimula at natapos ang klase sa puro review at lecture ng mga teachers namen. Nagconcentrate na

lang ako sa pagsusulat ng notes at pakikinig kesa isipin ko pa siya -- siya na hindi man lang akonagawang pansinin ngayong araw.

Nung uwian eh pumunta ulit ako sa locker ko para ibalik yung mga librong ginamit kanina at para kuninyung mga textbooks at notes na kailangan kong reviewhin para sa mga subject na eexam-in namenbukas.

Kaso pagbukas ko nung locker, hindi ko makita yung Twisty Heart. Spell PANIC!! Agad kong ginalugadang laman ng locker ko at inisa-isa ang mga nakalagay dun. Hindi ako pwedeng magkamali. Alam kongnilagay ko lang yun dito bago ko pumasok sa room kanina.

Hindi pwedeng mawala yun! Nag-iisa lang yun. At yun lang ang natatanging bagay na sobranginiingatan ko!

WAH! Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi ko talaga makita kahit saan eh. Maiiyak na ko nun nungbigla akong tapikin ni Seichiro-sempai.

"Uy. Okay ka lang? Bakit hindi mo sinasagot yung tawag ko kagabi?"

"Sorry sempai. A-ano kasi.."

"Ayaw mong mag-alala pa ako, ganun?"

Tumango ako, pero sa totoo lang, ang iniisip ko eh kung saan ko pwedeng hanapin yung kwintas ko.

"Lalo mo lang akong pinag-aalala nyan eh," sabi nya sabay pinat nya ang ulo ko. Nagulat ako nungtumitig sya saken. Pero umiwas ako agad ng tingin sa kanya.

"Sorry sempai. Pero kasi..kailangan ko ngayong hanapin yung kwintas ko..nawawala kasi sya. Hindi koalam kung bakit wala na sa locker ko, " tuluyan ng tumulo ang luha ko. Anu ba yan. Badtrip talaga.Nasaan na ba kasi yun?? Sa lahat naman ng mawawala yun pa!!

"Ang alam ko andun ko lang yun nilagay eh..p-pero.." bigla akong niyakap ni sempai kaya hindi ko nanatuloy yung pagpapanic mode ko.

"Calm down. Tutulungan kitang hanapin yun okay? Wag ka ng umiyak," sabi nya sabay pahid dun samga luha ko. Tumango na lang ako na parang batang nawalan ng candy.

Una kaming pumunta sa classroom. Inisa-isa namen lahat ng sulok nun. Kaso wala kaming nakita nianino nung kwintas.

Pumunta rin kami sa mga pasilyo pero wala rin. Pinipigil ko na nga lang ang luha ko kasi nahihiya ako kaysempai. Alam kong exams na nila this week pero heto at tinutulungan nya kong maghanap ng kwintasko.

Hapon na nun. Mamaya lulubog na ang araw. Nawawalan na rin ako ng pag-asa. Pag dumilim na, maslalong imposible na nameng makita yun.

Wala na kong pakelam sa exam ko bukas. Ang mahalaga, makita ko yun.

"Uy, Seichi, Kanna, kayo ba yan?" nakita namen si Ate Imadori na naglalakad sa may hallway. Lumapitsya samen. Mukhang busy sya. May dala-dala kasi syang maraming documents.

"Anong oras na ah. bakit andito pa kayo sa school?"

"Nawawala kasi yung kwintas ni Kanna. Tinutungan ko syang hanapin yun, " paliwanag ni Seichiro-sempai sa kanya. Ramdam ko pa rin ang uneasiness ni sempai pag andyan si Ate Imadori. Pero walaakong panahon para atupagin pa yun. Ang mahalaga eh mahanap ko yung Twisty Heart.

"Y-yung kwintas mong maganda na nakita ko kaninang umaga?? Eh di ba nasa leeg mo lang yun??Paanong nawala?"

"Hinubad ko kasi tapos nilagay ko sa locker ko. Pagbalik ko nung uwian, w-wala na."

"Gosh. Bigay pa naman yun ni YUTA, di ba?" hindi ko alam pero madiin ang pagkakabanggit nya ngpangalan ni Yuta at saktong tumingin pa sya kay sempai nung sabihin nya yun.

Tumango na lang ako.

"Okay. I'll help. Ipagtatanong ko sa iba pang nasa school, okay?" sabi ni Ate Imadori with this reassuringsmile. Natuwa naman ako kasi willing syang tumulong in spite the fact na busy sya.

"Salamat Imadori-sempai."

"Welcome dear."

"Oh sige, una na ko, I'll ask around. Kontakin na lang kita Seichi, okay?" tumango naman si sempai atpagkatapos nun eh nagpatuloy na kami sa paghahanap.

Kahit sa mga ibang classrooms hinanap na rin namen. Pati nga mga paso, tinignan na rin namen. Wala parin.

Biglang kumulog at kumidlat. Tinakpan ko ang tenga ko sa takot. Aww! Wag ngayon please!!

Biglang nagring yung CP ni sempai. Yes!! Baka may nakakita na!! Salamat talaga Ate Imadori!!

"Oh? Sa may garden?? Okay. Okay. Thanks," nung binaba na ni semapi yung CP nya eh ngumiti syasaken, "may nakakita raw! Nasa may garden!"

Agad kaming tumakbo papunta dun.

"Ang sabi ni Imadori, isang freshmen daw yung nakakita nun sa may madamong parte ng garden eh,"paliwanag ni sempai.

Tumingin-tingin kami. Ang hirap hanapin. 6 pm na kasi. Badtrip naman! Bakit kailangang dumilim agad?!

Nagring ulit yung CP ni sempai.

"Ha? Emergency meeting?? Ngayon na? Hayst! Alam mo namang tunutul--" nakakunot ang noo nisempai habang nakikipag-usap sa kabilang linya. Mukhang may problema ata, "fine! Pupunta na kodyan! Tell Natsume na wag magsisimula hangga't hindi ako dumarating, okay? Oh sige. Bye."

Pagbaba ni sempai ng CP nya eh agad syang tumingin saken. And with an apologetic look, hesaid, "Kanna, pasensya ka na. Mukhang hindi na kita masasamahan rito. Nagpatawag kasi si Natsumeng emergency meeting eh. May problema dun sa proposal na sinubmit namen sa principal. Sorrytalaga."

"Hindi okay lang sempai. Sobra na nga kitang naabala eh. Kaya ko na to, don't worry," sabi ko habangnakangiti.

"Text or call me pag nakita mo na okay? Sige. Alis na ko. Mag-iingat ka rito ah. Bye!" sabi nya taposumalis na sya ng tuluyan.

Haay. Ang bait talaga ni sempai saken. Pati na rin si Ate Imadori. Dapat mahanap ko na yun agad.Ayokong mauwi sa wala yung effort nilang tulungan ako.

Fighting!! Aja!

Lumuhod ako dun sa damuhan at kumapa-kapa. Hayst. Ang hirap ng walang ganong makita. Tapos biglana namang kumulog at kumidlat. Napasigaw ako ng di oras. WAH! Takot pa naman ako sa malakas nakulog!!

At nangyari ang pinaka ayokong mangyari ngayong mga sandaling ito --- ang pagbuhos ng ulan.

Great. Yung feeling na hopeless ka na ngang hanapin yung isang bagay na napakahalaga sayo taposbiglang di pa nakikiayon ang panahon?? Arghh!! Bakit ba nangyaayri saken to lahat??

Naiiyak na naman ako pero tinry ko pigilan. Hinde. Hinde. Hinde!! Kayao ko to! Mahahanap ko rin yun!

Nagpatuloy akong kumapa sa damuhan kahit nanginginig na ko sa lamig. Basang basa na yung uniformko. Buti na lang nakalagay sa locker yung bag ko bago kami naghanap ni Seichiro-sempai.

Please, magpakita ka na, Twisty Heart. *sniff*

Yun na nga lang yung kaisa-isang bagay na mahalaga saken, mawawala pa? Ano na lang ang sasabihin niYuta pag nalaman nyang nawala ko yun?? UWAH!! Lord!! Tulungan nyo po akong mahanap y---

"Nawawala daw yung Twisty Heart??"

Hinde. Naghahallucinate lang ako. Imposibleng si Yuta yun. Nakauwi na sya ng ganitongoras. Nagpatuloy ako sa paghahanap at inignore yung nagsalita. Nakarinig ako ng mga yabag palapitsaken.

"Sige wag mo kong pansinin. Tamang trip ka ah."

"Umalis ka na nga!"

"Ayoko nga. Bakit ko naman hahayaan na mawala mo lang yun?? Kung alam ko lang na hindi mo yun

iingatan eh di sana hindi ko na lang sayo yun bin---"

"OO! SANA HINDI MO NA LANG YUN BINIGAY SAKEN!!" tuluyan ng tumulo ang luha ko. Buti nalang..umuulan.

Sana nga, hindi mo na lang binigay yun saken. Eh di sana..hindi kita naging bestfriend..Eh di sana..

"AH! Nakita ko na!" napasigaw ako sa sobrang tuwa. Hinawakan ko agad yun at idinikit sa puso ko.

Unti-unti eh dumilim ang paningin ko.

At nagfe-fade out na sa pandinig ko yung mga sigaw ni Yuta.

"KANNA! KANNA!!"

Chapter 43: Band Aid Kiss

"The beginning of love is always like a baby, very simple and beautiful. No matter how difficult andterrible the love grows into, I cannot avoid that faith.î ñ Hiroto (Tatta Hitotsu no Koi)

Pag dilat ko ng mata, napapikit ulit ako. Whoa! Isa tong matinding ilusyon!! Hinde. Hinde.Hinde. Imposibleng andito si Yuta ngayon sa gilid ko at mahimbing na natutulog, kung saan ang mukhanyang maamo *gulp* eh ilang sentimetro lang ang layo sa mukha ko.

Breath in. Breath out. Kumalma ka puso. Please? Please? Wag ka namang kumabog ng sobrang lakas.

Nung dumilat ako. Andun pa rin sya. WAH!! Ano bang nangyari??Asan ba ko?? B-bakit sya nandito??

Nung tumingala ako, biglang may nalaglag na bimpo sa noo ko. Eh? Nagkasakit ba ko? Napansin ko yungpamilyar na interior ng silid. Walang duda. Kwarto ko to. Paano ako nakarating rito??

Kukunin ko sana yung bimpo at ibabalik sa noo ko kaso napansin kong..h-hawak hawak ni Yuta yungkamay ko.

Blush. Pumikit na naman ako. UWAH!! Parte rin ba ito ng ilusyon ko?

Ginalaw ko ng bahagya ang kamay ko na hawak nya. May naramdaman akong nakapagitan sa mga paladnamen. A-ang Twisty Heart!!

Biglang nag-sink in sa utak ko ang lahat. Oo nga pala, nung nahanap ko na yung Twisty Heart eh nagdilimang paningin ko. Nahimatay siguro ako. Sabagay. Pagod, puyat, stress, brokenhearted, isabay pa angpagkawala ng TH at ang bad weather. BOOM! Ito ang napala ko.

K-kung ganun.. s-si Yuta ang nagdala saken dito sa bahay??

Naku naman Kanna!! Wrong timing ka naman mahimatay! WAH!

Napatingin ako sa wallclock ng kwarto ko. OMG! 9:30 na?? P-pano pa ko makakapagreview nito?? Hala!!Bukas na yung exam!!

Napatingin ulit ako kay Yuta. Sa isang iglap, nawala na yung isip ko about exams. Na-occupy nya na.Dumoble yung bilis ng puso ko at naramdaman kong uminit ang cheeks ko. And thinking him makes myheart ache again. Haay..

Pumikit na lang ulit ako at pilit binura sa isipan ko yung mga sad thoughts ko. Inhale. Exhale. Inhale.Exhale.

TAMA!! Magpapanggap na lang akong tulog para d---

"Wag ka ngang magpanggap na tulog. Di na uso yan."

Pagbukas ng mga mata ko, nakatingin na saken si Yuta. Blush. Agad akong umiwas ng tingin. WAH!!Badtrip naman Lord eh! Bakit nagising sya?? Pwede bang..matulog na lang sya ulit? UWAH!! Anonggagawin ko??

Naramdaman kong tinanggal nya na ang kamay nya sa pagkakahawak sa kamay ko tapos pinatong nyayun sa noo ko. Napapikit ako sa ginawa nya. Buti na lang hindi nalalaman ang heartbeats sa noo!

"Mabuti naman at wala ka ng lagnat," pagalit pa rin ang tono ng boses nya. Nung idilat ko na ulit angmga mata ko eh nakaupo na sya sa gilid ng kama ko. Nagulat ako nung bigla nya kong pinitik sa noo.

"A-aray!" nasabi ko habang sapo ko ang noo ko.

"Badtrip ka, alam mo bang pinag-alala mo ko?? Pano na lang kung may nangyaring masama sayo??Anong ipapaliwanag ko kay tito, sige nga!"

Nangilid bigla yung mga luha ko at naramdaman kong uminit yung talukap ng mga mata ko. Akala ko panaman nag-aalala sya saken. Yun pala, mas nag-aalala pa sya sa sasabihin ni papa. Badtripnaman. Luha, wag ka munang pumatak please? Nakakarami ka na eh. Kahapon ka pa.

Agad kong tinakpan yung mukha ko ng kumot.

"Eh di umalis ka na! Bakit ka pa kasi nandito?! Sino bang may sabing mag-stay ka pa rito??Tutalnaman wala ka namang pakelam saken di ba?? Iwanan mo na lang ako! Katulad ng palagi mongginagawa!! Bumalik ka na nga sa girlfriend mo!! Mamaya magselos pa yun saken kasi gabi na anditoka pa!!"

Garalgal ang boses ko habang sinasabi yun. At di ko na makontrol yung mga luha ko. Buti na langnakatalukbong ako ng kumot. Buti na lang.

"H-ha? Girlfriend?? Anong pinagsasasabi mo dyan?"

"Hanggang ngayon ba ide-deny mo pa rin? Kitang-kita nga ng dalawang mata ko na naghalikan kayokahapon eh! Tapos sasab---" nahinto ako sa pagsasalita nang marinig ko syang tumawa ng sobrang lakas--- yung tawang pang-asar at wagas.

Tapos bigla nya pang tinanggal yung kumot ko. Tinry ko agawin pero ayaw nyang ibigay.

"Akin na nga yan!!"

"Ahahaha!! HAHAHAHA!! Ansakit sa tiyan!! WUUH!! Ahahaa!!" naiiyak na sya kakatawa. Nakakasamang loob. Wala talaga syang pakelam sa nararamdaman ko kahit kelan. Tama ba namang pagtawanan nyako??

"Haha. Sorry, hindi ko napigilang tumawa. Haha!! An--HAHA!! Anong sinasabi mong naghalikan?? Pfft--!" at pinigilan nya pang tumawa ng lagay na yan ah!!

"Kami ni Yumi?? Naghalikan?? Haha!! Ayos ka makagawa ng issue ah!" nagulat ako nung bigla syanglumapit saken. Nagtakip agad ako ng unan sa mukha ko.

"Alam mo ikaw, kahit kelan ka talaga eh no?? Ilang beses ko bang sasabihin sayo na HINDI KO

GIRLFRIEND SI YUMI?? At mas lalong hindi kami naghalikan!! Tanga ka ba? Bakit ko naman gagawinyun??"

"Wag ka ngang magsinungaling dyan!! Nakit---"

Tinanggal nya yung unan sa mukha ko at nilapit nya yung mukha nya saken. Blush. Dubdub. Dubdub.Dubdub.Dubdub.

"Napuwing sya. Hinipan ko ang mata nya. Ano okay na??" pagkasabi nya yun ay nilayo nya na angmukha nya saken at nakahinga na rin ako ng konti.

"Eh?? N-napuwing??"

"So kaya maga yung mga mata mo kaninang umaga nung pumasok ka ay dahil..umiyak ka nungINAKALA mong hinalikan ko si Yumi? Tama ba?" sabi ni Yuta habang nakangiti -- yung ngiting pang-asar.

"H-HINDI NO! ASA KA NAMAN!!" tanggi ko sabay hagis sa kanya ng isang throw pillow sa may gilidko, "napuyat ako kak-kakaaral kagabi kaya namamaga yung mata ko pagkagising ko.."

"Ahh~ at sa tingin mo naman maniniwala ko sa palusot mo ha?? Ha??" unti-unti na naman nyangnilalapit yung mukha nya saken. Blush. WAH!! Ayoko ng ganito!!

"Aminin mo nga saken Kanna. Bakit ka umiyak, ha? Siguro.."

Wag! Wag mong itanong please!! Para makaiwas eh hinagisan ko ulit sya ng unan.

"Aray! Ang sakit ah!" reklamo nya tapos bigla nyang hinawakan yung dalawang braso ko para di akomakapiglas sa kanya.

"Ganyan mo ba tratuhin ang taong nagbuhat sayo mula sa school hanggang bahay nyo in spite the factna NAPAKABIGAT MO at UMUULAN PA?? Alam mo bang imbes na nagrereview ako ngayon eh inabalaako ni Tomo para lang sabihing nasa school ka pa at hinahanap mo yung Twisty Heart na IKAW namanang may kasalanan kung bakit nawala??

"Yung babaeng Imadori naman na yun, nag-text saken na TINAPON MO RAW yung kwintas. Di ko ngalam pano nya nakuha ang number ko eh. Pasalamat ka nga at naunang tumawag si Tomo bago konareceive yung text na yun kung hindi talagang---ay naku!!"

S-sinabi ni Ate Imadori yun?? Ha?? Imposible!

"Ano? Hindi mo pa aaminin?? Oh gusto mong mag-assume na naman ako??"

Eh? Mag-assume na ano??

"WAH! Bitawan mo nga ako! Ganyan ba ang tamang pagtrato sa may sakit ha??"

"Wag mo kong lokohin. Wala ka ng sakit," sabi nya, "ay hindi pala, meron, S-E-L-O-S."

"Hah! Selos mo mukha m---" naputol ang sasabihin ko nung biglang nilagyan nya ng bandaid ang bibigko.

AT NANLAKI ANG MATA KO NANG BIGLA SYANG PUMIKIT AT NILAPAT ANG LABI NYA SA BAND AIDNA NAKADIKIT SA BIBIG KO.

Blush. WAH!! Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. B-baket nya yun ginawa?? Para kong naging bato.Hindi ako makagalaw!!

Nung nilayo nya na yung mukha nya saken at tinanggal nya na ang band aid sa bibig ko eh ngumitisya. Ako naman parang natulala.

"Pulang pula yang mukha mo. Ayusin mo nga," sabi nya habang hindi makatingin sa mga mata ko.Tumayo sya at nagpamaywang.

"Hindi naman kita talaga hinalikan no. OA ka naman! Hinalikan ko yung band aid. Hindi ikaw."

"M-maski na!! B-b-b-bakit mo ginawa yun ha?!!" sa wakas ay nakapagsalita rin ako.

"Eh green-minded ka eh."

"HA?! Green minded ka dyan!!"

"Bakit? Kung hindi ka green-minded, bakit mo naisip na hinalikan ko si Yumi?? Ibig sabihin lang nungusto mong halikan kita, di ba?"

Na-speechless ako. At bigla akong umiwas rin ng tingin.

"B-bakit ko naman gugustuhing halikan mo ko ha?"

"Mahal mo ko di ba?"

"HOY WALA AKONG SINASABI AH!!"

"Ah~ kaya pala pulang pula yang mukha mo."

"Normal lang na pumula yung mukha ko kasi ginawa mo yun!!"

"Sus! Eh di sige, feel ko lang may gusto ko saken. Ano, aangal ka pa??"

"Bahala ka sa buhay mo," sabi ko sabay hatak nung kumot sa sahig at takip sa mukha ko. Ramdam kongang init-init ng cheeks ko. At hindi pa rin ako makapaniwala na ginawa nya kong halikan --- ay este ---yung band aid pala yun. Pero kahit na!! Naramdaman ko pa rin yung labi nya!! WAH!!! Mababaliw nako. Mababaliw na talaga ko..!

"Gusto mo bang halikan kita ng totohanan?" hindi ko man sya nakikita kasi nakakumot na ko eh alamkong inaasar nya na naman ako. Napakaepal nya talaga kahit kelan.

"Bwiset!! UMUWI KA NA NGA SA INYO!!"

"Anong oras na, uuwi pa ko?? Baka wala ng jeep dyan sa may kanto no! Pinayagan naman ako ni tita nadito muna ko. ALAGAAN DAW KITA."

"Hah! Hindi ko kailangan ng pag-aalaga mo!!"

"Sorry ka. Bago ka pa nagising, ako na ang nagpapalit-palit ng bimpo dyan sa noo mo. Ako angnagpainom sayo ng gamot. Kaya---"

"Oo na. Sige na! MATULOG KA SA SAHIG AT WAG NA WAG MONG SUSUBUKANG LUMAPIT SAKENHA!!"

"Aye aye captain! Tch! Sungit! May gusto ka talaga saken eh no?"

"WALA NGA SABI EH!!"

Makalipas ang ilang minuto eh pinatay nya na ang ilaw at natulog na sya sa carpeted na sahig ng kwartoko. WAH! Hindi ako makatulog!!

Naiisip ko yung ginawa ni Yuta saken kanina. Kahit sabihin pang prank nya lang yun..naiisip ko pa rin nahinalikan nya ko. Nagpagulung-gulong ako sa kama. Hindi ko alam kung nababaliw na ko o kinikilig langtalaga. Para na kong ewan. Buti nakapatay ang ilaw.

Haay..anong oras na ba? Hindi ako mapalagay. Pano ko makakatulog kung alam kong nasa ibaba ko langsi Yuta? WAH!! Hindi ko na kaya to.

"Bawas-bawasan mo kasi ang kakaisip saken para makatulog ka."

Blush. Gising pa sya? WAH!! Naku naman!!

"Wag ka ngang feeling dyan!" sabi ko sabay hagis sa kanya ng unan.

"Salamat sa unan, hehe," sagot nya, "good night Kanna. Sana mapanaginipan mo ko. Haha!!"

"Asa!!"

WAH!! Lord, sana po makatulog na ko!! At sana patahimikin nyo ang bibig ni Yuta!!

Chapter 44: Behind His Kindness

"I don't know why they call it heartbreak. It feels like every other part of my body is broken too."~Missy Altijd

"Imadori."

I was shocked nung napalingon ako. Si Seichi yung nagsalita. How come alam nyang nandito ako?WAIT!!

"D-don't tell m---"

"Oo. Alam kong hindi totoo yung 'meeting' na sinabi mo saken sa phone," putol nya sa dapat ehitatanong ko. Tapos sinarado nya yung payong nya at lumapit saken.

"Eh di pap---"

"Alam ko rin na nandito ka sa lobby ng school building naten kasi nung kausap kita sa phone, habangkasama ko si Kanna sa may garden, eh nakita kita," palapit pa lalo sya saken habang sinasabi nya yun.Ang serious ng face nya. Lalo na yung mga mata nya. And I don't feel good about those eyes.

Humalukipkip ako at nagpretend na hindi na-bother sa seriousness nya, "hah! So you knew afterall?" ma-pride pa rin ang tono ng boses ko nung tinanong ko yun, though, hindi ako makatingin ngdiretso sa mga mata nya.

"Sinabi ko naman sayo di ba? Kilala kita, Imadori. I can read between your actions. Alam ko kungnagpe-pretend ka lang."

"K-kung ganon, bakit hindi mo sinabi kay Kanna na pinaplastik ko lang sya?? B-bakit hindi mo sinabi sakanya na ako yung kumuha ng kwintas nya, ha??"

"The same reason as before."

"Alam mo, Seichi, I really hate that part of you!! K-kasi ayaw mo kong mapahiya?? Ayaw mo kongmasaktan?? Kasi concern ka saken?! KASI KAIBIGAN MO KO?! WTH!!" walang anu-ano eh tumuloyung mga luha ko.

"I hate you being so kind to me!! WHAT I HATE THE MOST IS , all of these..lahat ng pagco-cover mo samga kasalanan ko, sa pananahimik mo kahit alam mong ako yung gumawa ng ganun at ganyang mgabagay....you are doing all of these things, out of kindness!! "

"Sabi ko na nga ba eh," sagot nya sabay lahad ng isa nyang palad, "give it to me."

"Give you what??!"

"Yung napulot mo sa basurahan ng SSC room. Y-yung pilas ng papel mula s---"

"Tinapon ko na. Sinunog ko pagkatapos kong mabasa. I WILL NEVER LET THAT BITCH KNOW WHAT'SWRITTEN IN T---"

"Wala rin naman akong balak na sabihin sa kanya eh."

He was pertaining to a piece of paper which is unfortunately, he ripped off from his diary. Hindi koalam na nagtatago sya ng diary pero what's written there really breaks my heart.

Natagpuan ko yun sa basurahan sa SSC room nung Monday morning dahil inutusan ako ng leche atbossy nameng presidente na i-rewrite ko daw yung proposal na ginawa ko kasi madami daw typo.Nung tinanong ko kung nasaan yung document na yun eh naitapon nya daw sa basurahan.

That incident lead me into finding his secret. Yung sikreto nyang nagpaiyak saken ng ilang gabi. Hindiako makapaniwala. AT KAHIT KAILAN AY HINDI KO MATATANGGAP.

Who would have thought na behind his gentle smile, his kindness, was a deep and sad secret?? Bakithindi ko yun nahalata?? Bakit?!

?Ang hirap pala sa pakiramdam na dahil sa isang kaibigan na nag-confess saken na mahal nya ko ehnarealize ko kung sino yung mahal ko.?

"Bakit, Seichi?? Ano ba kasing nakita mo sa babaeng yon?? Why her, of all people?!!"

"Pwede bang ibalik ko yung tanong mo sayo? Bakit ako??"

Na-speechless ako sa tanong nya. At the same time, kahit sinabi ko na dati na hindi ko na ipapakitayung mahinang side ko sa kanya eh..eto na naman ako. Hopelessly eh umiiyak sa harapan nya.

?In the past few years, puro pag-aaral lang ang inaatupag ko. I still aim to beat Natsume. Perosuddenly, my life took a sudden turn. It was really unexpected for me to have this feeling to a person Ijust met.?

I can't bear to see his pained expression. Pero hindi ko kayang wala akong gawin. I must give him apiece of my mind.

"Seichi, please. Ako na lang! Promise!! Magbabago ako! I will be humble and I will try reading booksthat you like! I will never flirt with other guys! I will n---"

?Hindi ko noon alam na, habang ang tingin ko sa sarili ko ay isang taong dapat sumunod sa kunganong plinado ko para sa sarili ko eh, unti-unti na pala akong lumilihis dun at nagbabago.

Hindi ko noon alam na, iba yung kabaitang pinapakita ko pag kasama ko yung babaeng yun --- yungtanging babae na nakilala ko na kapareho ko ng hilig. ?

Bigla akong niyakap ni Seichi.

"Imadori, wag mong piliting baguhin ang sarili mo para sa ibang tao. You are fine, just the way youare. Kaya l---"

?At kong kelan narealize ko na ..na..I was still capable of loving someone in spite the fact that Ishunned my heart to protect my family..saka ko naman pilit tinatanggi yun sa sarili ko.?

Tinulak ko sya palayo. This is getting absurd. Why am I getting so worked up in this kind of guy?? Bakitba kasi ako nagkagusto sa tanong to in the first place??!

?It is because I know her very well that I know, even from the start, na may gusto sya sa bestfriendnya.?

"SHUT UP! SHUT UP!! Sinasabi mo yan kasi you're looking down on me -- on my feelings!! Ilang besesko bang sasabihin sayo na hindi ako nagbibiro nung sinabi kong mahal kita! This is not a fling! I AMREALLY SERIOUS, can't you see that?!!"

?Na nagkataon eh, younger brother ko. And I just found myself helping her to become happy.Mahirap pala yun. Mahirap pala maging mabait.?

"Alam ko, Imadori. Alam kong seryoso ka. And I don't want to hurt you kaya n---"

"Sorry ka, nasaktan mo na ko," sabi ko sabay pahid dun sa mga luha ko.

"Sorry."

"Ano pang magagawa ng sorry mo?? Will that change anything?!"

"Please understand."

Tinakpan ko ang tenga ko. I know I am being stubborn but what should I do? The person I love istelling me to understand his feelings for another girl --- that bitch na ni wala nga sa kalingkingan ngganda at talino ko?? How can I ever accept that?!! TELL ME!!

"Imadori, please. Kaibigan kita kaya san---"

"Don't you ever call me your 'FRIEND'. The moment I told you my feelings, we aren't friendsanymore."

"Ano bang gusto mong gawin ko ha?"

"Mahalin mo ko."

"Imad---"

"FINE!! I was just kidding, okay??" I was really irritated. Pissed off. Whatever. Tumakbo ko dun salabas ng lobby. At nagpabasa sa ulan. I let out my tears again and shouted, "Seichi!! Sabihin mosaken, should I still hold on or should I give up??"

Si Imadori. Ang babaeng nakukuha ang lahat ng gusto nya liban sa tanong mahal nya.

Ang babaeng kinatatakutan ng karamihan sa mga kababaihan ng Tala High School. Ang babaengtinitilian at pinag-aagawan ng mga lalaki sa kahit anong year level..ay pinagmumukha lang tanga ngtaong mahal nya.

How ironic.

Is this what they called LOVE? Isn't this misery??

Naghintay ako ng response pero wala akong narinig mula sa kanya. He was still on the process ofabsorbing what I have asked. Iniisip nya na naman kung paano sya sasagot nang hindi nya komasasaktan. But he already did.

That piece of paper already did.

"Hindi ako maghihintay na parang sira na katulad ng ibang babae sa sagot mo!" mabuti na lang nasaulan ako. Hindi halata yung mga luha ko.

"Tandaan mo tong araw na to Seichi. Because from this day forward, the fierce and tough Imadorithat you knew will be gone forever. And I will make sure na ire-regret mo na..

hindi ka saken unang nainlove."

And with that, I walked away, habang tinatamasa ko yung lamig ng ulan na bumabalot sa pagkatao kongayon.

He was the same old Seichi I knew since first year.

Kung may nabago man, eh, yun yung fact na..

nainlove na sya.

Hindi saken.

Kundi sa iba -- sa babaeng yon na effortlessly eh nakuha yung puso nya.

Chapter 45: Suspended Class, Suspended Feelings

"Anyone who's seen us, knows what's going on between usIt doesn't take a genius to read between the linesAnd it's not just wishful thinking or only me who's dreamingI know what these are symptoms of we could be in love".--Lea Salonga (We Could be in Love)

Pagmulat ng mata ko, agad kong tinignan yung glow in the dark kong wallclock sa kwarto. Napatayokagad ako nung makita ko na 9 am na!! OMG!!

"Ma!! Bakit hindi mo ko ginising?? May exam kami ngay---"

Naputol ang sasabihin ko nang bigla akong madapa. Kung kanina eh pupungas-pungas pa ko, ngayon ehsobrang gising na ang diwa ko.

"A-ansaket!! WAH!" nasabi ko bigla sa sarili ko habang sapo ko ang noo ko. Tinry ko bumangon mula sapagkakadapa nung biglang may humawak sa paa ko.

"AAAHHHH!!!" napasigaw tuloy ako ng di oras. A-ano yun?? M-multo?? Tatayo na sana ko para buksanyung ilaw (makapal kasi yung kurtina kaya kahit umaga na eh madilim pa rin sa kwarto ko) ehbiglang may humatak sa braso ko. T-teka, kamay ng tao??

"AAAHHH!! M-mama!! WAAH!!" muntik na kong maiyak sa takot lalo na nung naramdaman ko na mayyumakap saken.

Tapos nakarinig ako ng tawa. T-teka, pamilyar yung boses na yun ah!

"Y-Yuta??"

"Hahaha!! Natawa ko grabe ah!! Anong akala mo saken, multo??"

"A-anong ginagawa mo dito sa kwarto ko ha??"

"My memory gap ka na ba? Dito kaya ako natulog," sabi nya tapos niyakap nya ko ngmahigpit. Blush. Nanlaban ako kaso sinasadya nyang higpitan ang pagkakayakap saken para di akomakawala.

"B-bitawan mo nga ako!" WAH!! Ang aga-aga yung heartbeats ko sobrang bilis na!!

"Ayoko nga, inaantok pa ko eh. Anlamig-lamig kaya, sarap matulog. Haha," sabi nya tapos tuminginsya saken, naaninag ko na ng konti yung mukha nya na nakangiti -- yung ngiting pang-asar na naman.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Umiwas ako kagad ng tingin. WAH!! Panaginip lang to! Panaginiplang!

Nilalapit na naman nya yung mukha nya saken. Blush. WAH!! Naalala ko na naman yung kahapon!Hinawakan ko yung mukha nya at pinihit pa-kaliwa. Tapos kinurot ko sya sa tagiliran at nagmadalingtumayo at binuksan ang ilaw.

Whew. Safe!!

"A-ansakit ah! Grabe ka! Para binibiro ka lang eh!" reklamo nya.

"Hindi ito ang panahon para sa biro mo no. Anong oras na kaya?? Alam mo bang l---"

Biglang pumasok si mama sa kwarto, "oh, gising na pala kayo, Kanna, Yuta, tara na sa baba, nakahandana yung almusal."

Ngiting-ngiti yung mama ko na parang ewan. Hindi ba sya nag-aalala?? Late na kami!! Hindi namanpwedeng kumuha ng special exam ang mga late na ang dahilan lang eh tinanghali ng gising! Hay naku!!

"Ma!! Bak---"

"Walang pasok. Bumabagyo."

"Yes!!" biglang sabi ni Yuta na ngayon eh nakatayo na at napatalon pa sa tuwa!!

"Be thankful kasi may time pa kayo para makapagreview. Salamat nga pala sa pag-aalaga kay Kannakahapon ah," tapos tumingin saken si mama bago kay Yuta.

"Oo nga pala, Yuta, tumawag yung kuya mo kanina ah, pinapauwi ka na daw sa inyo pag medyo okay nabumyahe."

Biglang nag-make face si Yuta, "nu ba yan!" reklamo nya.

"O siya sige, maghilamos na kayo at nang makakain na," dagdag ni mama tapos bumaba na sya.

"Mahuli maghuhugas ng pinggan!!" sigaw ni Yuta sabay takbo dun sa may banyo namen. Agad namanakong sumunod sa kanya at nakipaggitgitan sa pintuan.

"Ladies first!!" sabi ko.

"Weh. Sinong lady?? Lady ka ba??" aba!! Anong gusto nyang palabasin ha?? Inapakan ko nga ang paanya. Napaaray sya sa sakit kaya nauna ko sa loob at ni-lock ko kagad yung pinto.

"Hoy Kanna!! Lumabas ka dyan! Madaya ka!!"

"Hehe. Buti nga sayo!! Bleeh!!"

Sinadya kong tagalan sa paghihilamos at pagsisipilyo para lalo syang maasar. Buwahaha. Pagbukas konung pinto, wala na sya. Eh? Nasan na yun?

Sumilip ako dun sa baba, sa may sala, at ayun, nakita ko sya na nakikipagchismisan sa mama ko.Arggh!! Naisahan nya ko ah! Agad akong bumaba tapos pinikit ko sya sa tenga sabay upo sa tabi nya.

"Nakakarami ka na Kanna ah!"

"Madaya ka eh, akala ko b--"

"Masama bang gumamit ng ibang banyo liban sa nasa kwarto mo?"

"H-hinde," badtrip! Pahiya ako dun ah!!

"Kayo talaga kahit kelan oh, ang hilig nyo mag-asaran. Kumain na nga kayo, lalamig yung pagkain," singitni mama sabay lapag nung umuusok pang champurado.

"WAH!! Champurado!" sabay pa kami nang sabihin yun. Haha. Mahilig kasi kami sa champurado lalo naat umuulan. Ramdam kong parehong kumikinang yung mga mata namen sa pagkakakita dun sa hinandani mama.

It's been awhile. Huli kaming nagchampurado eh nung buhay pa si tita, yung mama ni Yuta. Namiss kotuloy bigla si tita. Ilang buwan na rin pala ang lumipas simula nung nawala sya. Sa reaction ni Yutakanina, feeling ko, hanggang ngayon, hindi pa rin sya ganun kakomportable sa bago nyang pamilya.

Habang kumakain kami ay pinagmamasdan ko si Yuta. T-teka,

bakit

ko

ba

sya

pinagmamasdan?? Blush. Nahihibang ka na, Kanna. Mag-focus ka nga sa kinakain mo.

"Yuta, nakwento saken ni Kanna na may secret admirer daw sya, totoo ba yun?"

Pareho kaming nasamid sa tanong ni mama. Naubo kami pareho. Wrong timing naman ang tanong nyaoh.

"Totoo yun ma! Hindi ko yun inimbento! Binigyan pa nga ko ni Mr. SA ng stufftoy at bouquet ng redroses kahapon eh! Nasa bag ko kaya!"

"Oo nakita ko no. Masama bang itanong kay Yuta?" sabi ni mama sabay tingin dun sa umiinom ng tubigna unggoy sa tabi ko.

Pagkatapos nyang uminom eh nagsalita sya ng, "sa kasamaang palad, tita, totoo yun."

"At bakit sa 'kasamaang pal---"

"Eh kasi may nagkamaling nagkagusto sayo. Wuhaha," asar nya.

"Anong sabi mo??"

"Wala-wala. Tita, meron pa bang champurado? Penge pa po, thank you."

"Haha. So hindi pala ilusyon ng anak ko yung Mr. SA na yun? Kilala mo ba kung sino sya?" usisa nimama habang nilalagyan ng laman yung mangkok ni Yuta.

Ewan ko ba pero mas lively talaga ang bahay pag andyan si Yuta. Bigla ko tuloy namiss si papa kasi lagikaming nag-aasaran tatlo nun. (Ako, si Yuta at si papa, referee kasi si mama eh. haha.)

"Hindi po eh. Pero kung makikilala ko sya, sasabihin ko lahat ng alam kong sikreto ni Kanna sa kanya,lalo na yung mga pahiya moments nya nung elementary. Haha!! Tignan ko lang kung hindi ma-turn offyun sayo! Haha!"

"Weeh! Wag ka na nga!"

Nung matapos kaming kumain eh tumawag si Yuta sa kanila. Habang tumatawag sya eh naliligo ako kayahindi ko alam kung anong sinabi nya kay Seichiro-sempai.

Pagkatapos ko magbihis eh nakita ko syang naghahalungkat ng mga textbooks sa kwarto ko.

"Ayos ah," bungad ko. Alam kong sobrang close kami pero alam na alam nya naman na ayokongpinapakelaman yung mga gamit sa kwarto ko. Hmp.

"Naghahanap lang ako ng librong makakatulong saten," sabi nya nang nakangiti.

"H-ha?" makakatulong saan? Samen? *gulp* Bakit iba yung naisip ko nung nabanggit nya yung word nayun? Blush. WAH!! Totoo ba na naisip ko yun? Hinde-hinde-hinde!!

"Kanina, may memory gap ka lang, ngayon bingi ka na? Haha. Kanna, iba na yan! Signs ofaging!! HAHA!!"

Binato ko sya ng tuwalya sa inis ko. Grabe, signs of aging agad??

"Bakit ka nga kasi naghahalungkat ng mga textbooks ko?"

"Magpapaturo kasi ako sayo."

"Ha??"

"Bingi-binge??" papilosopo nyang sabi. Inirapan ko sya at kumuha na lang ng suklay sa may tokador atsinuklay yung maiksi at manipis kong buhok.

"Pumayag yung mga tao sa bahay na dito muna ko. Natuwa pa nga sila nung sabihin kong magpapaturoako sayo eh. Haha."

"Ang sabihin mo, dinahilan mo lang yun kasi tinatamad ka pang umuwi sa inyo. Sus. As if naman na mag-aaral ka talaga."

"Hoy, seryoso yun ah! Kailangan ko kayang ipasa lahat ng pre-final exams ko! Tch. Palibhasa kasimayabang ka," sagot nya.

"Ha? Pano naman ako naging mayabang?"

"Pinagkakait mo yang malamang utak mo saken. Ikaw na! Ikaw na matalino!"

"Whoa. Ganun??"

"Oo, ganun! Kaya turuan mo na ko. Isipin mo na lang pambayad mo yun sa pag-aalaga ko sayokagabi."

"Ayos ah! Kelan pa nagkaron ng bayad ang service mo??"

"Kanina lang. May reklamo?"

"Sabi ko nga eh. Hayst! Maligo ka na nga! Kumuha ka na lang dyan sa cabinet ng tuwalya taposmanghiram ka kay mama ng damit ni papa. T-teka, damit din ni papa yang suot mo di ba?"

"Oo. Ngayon mo lang nahalata? Nabasa rin ako ng ulan kahapon no. Akala mo ikaw lang?"

"Oo na. Sige na, maligo ka na."

"Okay."

Habang naliligo sya eh nahiga ako sa kama. Hindi ako mapakali. Dati wala lang saken to. Yung tipongovernight stay si Yuta sa bahay tapos maghapon lang kami sa kwarto ko.

Ngayon, WAH!! Hindi ko na alam. Kinakabahan ako at natatakot. At the same time, natutuwa rin atnaeexcite. Hayst. Gumulung-gulong ako sa kama.

Napa-praning na nga ata ako. Parang kahapon lang, hindi ko alam kung gano ko katagal iiyak, ngayonnaman, hindi ko maalis yung ngiti sa mukha ko. Napabuntong hininga na lang ako.

Nung pumasok na si Yuta sa kwarto eh nakabihis na sya at sobra kung makangiti.

"Oy, start na tayo. Lahat ng subject ah."

"Grabe," reklamo ko.

"Wag ka ng magreklamo. Ikaw naman uh!" sabi nya sabay siko saken.

"Che!"

Lumipas yung mga oras. Habang tinuturuan ko sya eh napapansin kong hindi sya sa tinuturo konakatingin..kundi saken. Tapos kung makangiti talaga sya eh wagas. Nadidistract tuloy ako at madalaseh nawawala sa sinasabi ko.

"May dumi ba ang mukha ko?"

"Ha?"

"Eh kasi tingin ka ng tingin sa mukha ko eh," puna ko. Nung sinabi ko yun eh agad syang umiwas ngtingin saken at namula.

"H-hindi ah! Imbento ka naman!"

"Oo kaya. Gusto mo bilangin ko kung ilang beses?"

"Alam mo, etiquette yun! Etiquette! Dapat tinitignan mo yung nagsasalita! Haha!"

"Sus, mga dahilan mo oh~ at may nalalaman ka pang etiquette-etiquette! Spell mo nga!"

"Weh! Wag ka na nga Kanna! Segwey ka rin eh no! Eh kung tinuturuan mo na ko ng matuwa-tuwa pa kosayo!"

"Oo na!"

Tas nagresume na yung patuturo ko sa kanya. Nung biglang nalaglag yung ballpen ko eh nagtama yungkamay namen sa pagkuha nun. Hindi ko alam pero pareho kaming..namula? At naging awkward angatmosphere sa kwarto ko.

Ilang minuto ang nakalipas bago sya nagsalita ng, "Kanna."

"Mm?"

"Pwede bang payakap?"

Blush.

"H-HA?!" sorry ang violent ng reaction ko pero kasi eh! Hindi ko inakala na itatanong nya saken yun!!WAH!!

"S-sabi ko kung pwede ba kitang..yakapin," hindi sya makatingin sa mga mata ko. Hindi rin syamapakali.

WAH!! Anong saltik na naman ba ang meron si Yuta??

"P-promise! Wala kong ibang gagawin! Yayakapin lang kita!" pulang pula na ang mukha nya. Seryoso,anong problema nya?

"B-baket muna?"

"H-hindi ko rin alam eh."

Ha? Anong klaseng sagot yun??

Bago pa ko makaangal eh unti-unti na syang lumapit saken.

"T-teka!! Hindi pa ko pumapay---"

Wala na. Niyakap nya na ko. WAH!! Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Lord, sana hindi nyamarinig. Sana talaga!!

"Kanna, m-ma---"

"Eh?" ma? Anong ma?

Bigla syang bumitiw sa pagkakayakap saken. Napansin kong nagulat yung expression ng mukha nya atpulang pula na naman sya. He tried covered his face with the back of his hand. Anong nangyari dun?

"W-wala. Wala."

"Ha? Anong wala. Meron eh. Ano yung sasabihin mo?"

"Wala nga sabi eh. Kulit mo ah."

"Ano nga kasi yun?"

"Wala nga."

Paulit-ulit kaming ganun ng araw na yun. Hindi ko pa rin alam kung ano yung dapat nyang sabihinna..hindi nya nasabi at talagang ITINANANGGI nya yun. Sabi nya wala naman daw talaga syangsasabihin.

Ewan. Hay. Ang gulo nya talaga kahit kelan. Bigla nyang pabibilisin yung puso ko tas mamaya aasarinnya ko. Hay.

Nakakainis ka talaga Yuta. HMP.

Chapter 46: Life Intruder

ìEven if heís cold towards me, even if he says things I donít likeÖ it was nice just being with him.î ñ Ha Ni(Playful Kiss)

"Yumi!!"

Paglingon ko eh nakita ko si Yuta, nakangiti at palapit papunta sa kinaroroonan ko. Nasa labas ako nglibrary nun, nagrereview habang nakatingin sa mga naglalakad na mga estudyante sa baba. Nasa secondfloor kasi ng old academic building yung library.

Hawak-hawak ko yung unit test paper ko sa AP. Wala kasing pasok kahapon kaya ngayon yung start ngpre-final exams. Sa totoo nga eh kabado rin ako. Sino ba namang gustong mapatawag ang magulangpag bumagsak sa exams di ba?

"Anong ginagawa mo?"

"Eto, nagrereview," sagot ko.

"Sus! Wag ka na magreview! Matalino ka na eh! Di mo na kailangan yan!" sabi nya sabay agaw nungtest paper saken.

Matalino? Hindi naman kasing talino ni Kanna. Haay.

Anyway, mukhang masyado atang maganda ang araw nya ah. Siguro bati na sila ni Kanna. Sabagay,napakadali namang malaman ang mga iilang dahilan kung bakit masaya si Yuta eh. Most of the reasons,si Kanna ang root cause.

"Hindi kaya. Ambaba nga lang ng nakuha ko eh," sabi ko.

Tinignan nya yung papel ko na hawak nya, "Ambaba? 85 yan Yumi!! Kung ako nagka-score ng ganyan,baka nagpamisa pa ko! Haha!!"

"Sus. Kung magseseryoso ka lang sa pag-aaral, malalagpasan mo pa yang score ko."

Yun yung napupuna ko kay Yuta. Siya yung uri ng estudyante na hindi na nga nakikinig sa klase, hindi panagrereview, pero wag ka, almost pasado lahat ang mga score nya sa mga quizzes at exams. Sumasablayman pero hindi naman fatal blow talaga. Siguro kung ako yun, lagapak talaga ko.

"Kailangan ko kayang ipasa yung pre-finals ngayon, kaya magseseryoso na talaga ko no."

"Sana," sagot ko habang nakangiti.

Kaso hindi na nya narinig yun kasi napunta na ang atensyon nya sa paparating na si Kanna. Naisip kotuloy, siguro kaya sya maaga pumasok at kaya nya ko sinamahan dito sa labas ng library ay para madalinyang makita si Kanna pag pumasok na ito ng gate. Sabagay, understandable naman yun diba? Kaso..hindi ma-understand ng puso ko. Haay.

"Uy, Yumi, una na ko ah! Andyan na si Kanna eh!" sabi nya sabay bigay saken ng test paper ko taposnagmamadali na syang bumaba para salubungin si Kanna.

Haay..sooner or later magiging sila rin. Dapat nasasanay na ko sa ganitong mga eksena.

Imbes na

malungkot eh tinry ko na lang ulit magfocus sa nirereview ko.

"Si Tutankhamun ay isan---"

Biglang humihip ang malakas na hangin at tinangay yung test paper sa kamay ko. WAH! Kungminamalas ka nga nam---OMG. Sa lahat naman ng lalandingan ng papel ko, dun pa sa daraanan nungmasungit na presidente!! WAH!! Sana hindi nya mapansin. Sana hindi nya pulut---

Aww. Wala na. Pinulot nya na. Anu ba yan? Tapos tinignan nya pa yung papel ko. WAH! Sumakto pang

habang nakatingin ako sa kanya sa baba eh napaangat sya ng ulo at napatingin sa kinaroroonanko.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Agad akong napaupo sa takot na makita nya ko! WAH! Sana hindinya ko napans---

"Hoy!

Ayos

ka

rin

eh

no??

May

taga

pulot

ka

ng

papel?!"

Naku..ayan na. Nabadtrip na sya. Napapikit ako sa takot. Anu ba yan?? Bakit kailangan makita nya pako? Hala, pano na? Pag di ko yun kinuha sa kanya, wala na kong reviewer. Kaso, pano naman ako lalapiteh..nakakatakot sya?

"Kukunin mo ba to o itatapon ko to sa basurahan?? Kunsabagay, pambasurahan naman ang markang test paper na to eh."

WAH. Grabe naman sya! Yung 85 ko, pambasurahan na sa kanya? Sabagay, sya nga pala yungpinakamatalino sa buong school. Eeh, kahit na! Hindi nya dapat yun sinabi. Di porket matalino sya ehmay karapatan na syang manglait sa score ng ib---

"Isa!!" Naku! Binilangan nya na ko! Anong gagawin ko? Wah.

"Dalawa!!

Tsk!"

Sa takot ko na baka lalo syang magalit eh maingat akong bumaba at dahan-dahang lumapit sa kanya.Kukunin ko sana yung test paper ko sa kamay nya para makatakbo na ko agad kaso nung kukuhanin kona, itinaas nya kaya hindi ko maabot.

"Sa susunod, pwede ba, wag mo ngang idisplay sa public yang test paper mo. Nakakahiya kasieh," pagalit nyang sabi habang nakatitig saken. Nakakatakot pa rin talaga sya. P-pero kahit na..!

"W-wala akong dapat ikahiya kasi..pinaghirapan kong makuha yan. K-kung ikaw, Mr. President angnahihiya sa score ko eh, k-kasalanan mo na yun."

OMG. Sinabi ko ba talaga yun? Yumi, ano bang ginagawa mo?? Lalo mo lang syang ginagalit nyaneh!! Natawa sya ng bahagya at napairap. Hindi siguro sya makapaniwala na..ang isang tulad ko..aymagagawang mangatwiran sa kanya.

"Hah! 'Pinaghirapan'?" sarcastic nyang tanong, "itong score na to?? Hah! Gusto kong makita yangsinasabi mong 'pinaghirapan mong makuha' sa exam nyo ngayon ah. Talikod!"

"Eh?" sorry slow ako. Sa inis nya eh sya na ang nagtalikod saken. B-bakit naman kaya nya ko tinalikod sakanya?

"Wag kang gagalaw."

Napalunok ako at sumunod na lang sa utos nya. Maya-maya ay naramdaman ko na pinatong nya yungtest paper ko sa likod ko tapos may sinulat-sulat sya. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. WAH!!Nakakakiliti na nakakailang!

After 2 minutes or so eh tinanggal nya na yung test paper sa likod ko at hinawakan nya yung dalawakong balikat sabay iniharap na nya ko sa kanya. Nung binigay nya saken yung papel ko eh dun na

napunta yung atensyon ko.

Sinulat nya pala yung mga tamang sagot sa mga mali ko. Wow. Ang galing!! Nasagutan nya yung 15questions na yun sa sobrang iksing panahon! Whoa.

Pag-angat ko ng ulo, para sana magpasalamat sa kanya, eh wala na sya.

Napangiti na lang ako at niyakap ko yung test paper ko. Sinasabi ko na nga ba eh, mabait din sya. Hindilang halata kasi lagi syang mukhang galit.

Nung marinig ko na yung bell ay nagmadali na kong pumunta sa room namen. Ayos, makakapagreviewpa ko ng konti. Kung kanina eh kinakabahan akong baka bumagsak ako, ngayon feeling ko, makakakuhapa ko ng mataas na marka.

Iba pa rin pala talaga pag may tamang sagot yung mga mali mo sa exams. Mas natatandaan mo.

Recess. Agad akong lumabas ng room at hinanap sya. Gusto ko kasing magpasalamat sa kanya dahiltalagang nakatulong yung pagsagot nya sa mga mali ko. Nung nag-exam kasi ako kanina sa AP ehpakiramdam ko ang dali-dali nung exam.

Pumunta ako sa SSC room, kaso walang tao. Pumunta rin ako sa library, kaso ang pamilyar na mukhangnakita ko lang ay yung kuya ni Yuta na nagrereview. Haay, san ko naman kaya sya hahagilapin?

Natigilan ako nung marinig kong kumalam yung sikmura ko. Naku, kailangan ko ng kumain. Mahirap panaman mag-exam ng gutom ka, eh may 2 subject pa mamaya.

Bumalik ako sa room at kinuha yung baunan ko, tapos dumiretso na ko ng canteen. Ayokong kumain saroom kasi naabutan ko sina Kanna at Yuta na kumakain ng sabay. Ito na naman yung trip nilang kumainsa iisang baunan lang. Haay, nakakainggit lang.

Nung nasa canteen na ko eh kumain ako ng sobrang bagal kasi wala akong gana. Haay. Ang hirap namankumain ng walang katab---

Hindi ko na napagpatuloy yung iniisip ko kasi may naramdaman akong tumabi saken. Hindi ko maniniangat yung ulo ko, alam kong meron.

"Hindi ko na itatanong kung may nakaupo ba sa tabi mo kasi alam kong wala," sabi nya. Haha. Oo

nganaman. Logic.

Dahil sa sagot nya eh napatingin ako sa katabi ko. Curiosity kills talaga. Biglang bawi ako ng tingineh. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. WAH! Yung hinahanap ko kanina..k-katabi ko na ngayon!!

"Ganyan ba ang tamang pagtrato sa isang presidente??" cold at naiirata nyang tanong. Aww.Napansin nya palang umiwas ako ng tingin. Naku. Nabadtrip ko na naman sya. WAH.

"Ah. Hehe. Sorry-sorry," sabi ko na lang sabay subo nung pagkain ko.

KATAHIMIKAN. Wuuh. Ito na naman yung pinaka ayokong feeling sa lahat. Yung tipong may katabika pero feeling mo mag-isa ka lang.

Haay. Gusto ko sana syang kausapin kaso baka lalo lang syang magalit saken. Mahirap na. Napatinginna lang ako sa kanya. Grabe, ang hinhin nya naman kumain. Mas mabagal pa saken. Siguro kahitmatapos na yung recess eh hindi nya pa makakalahati yung inorder nyang pagkain.

"G-ganyan ka ba talaga kumain, Mr. President?" naku. Hindi ko na napigilan ang bibig ko sapagtatanong.

"Lahat ba ng bagay kailangang mapansin mo ha??" sabi na nga ba eh, maaasar lang sya. Dapat talagatinikom ko na lang ang bibig ko eh. Hayst.

"S-sorry. Sige, h-hindi na ko magsasalita," sabi ko na lang. Mind your own business, Yumi!!

KATAHIMIKAN again. Nagulat ako nung tumingin ako sa kanya eh papalapit yung mukha nyasaken. WAH! B-bakit nilalapit nya yung mukha nya saken?? Nakakatakot pa naman kasi..ang serious ngface nya. Sa takot ko eh napapikit na lang ako. Lord, help me!!

"Masarap ba yan?"

Yan yung reaksyon ko nung idinilat ko yung mata ko dahil sa ikinagulat kong tanong nya. Nakatingin syadun sa baunan ko. Ha-ha-ha. Nakakanerbyos naman oh. Baunan ko pala yung nilalapitan nya kanina.Akala ko naman kung ano na.

"Ah..oo naman. Luto kasi yan ng mama ko eh," delayed kong sagot. Wah! Bakit ko ba yun sinabi? Parako na ring pinagmalaki na hindi ako marunong magluto ng sarili kong baon! Hayst.

"P-pinagluluto ka ng mama mo?" parang di sya makapaniwala sa sinabi ko. Weird ba yung sinabi ko?Hindi naman ah. Most of the students naman, pinagluluto ng nanay nila, di ba?

"Oo. Bakit, ikaw ba hindi?"

Agad syang umiwas ng tingin. Aww. Wrong move, Yumi. Okay na sya kausap kanina eh, ininis mo pa!

Magso-sorry na sana ako kasi mukhang na-hurt slash napikon ko sya sa sinabi ko kaso bigla syangnagsalita ng, "hinde eh. Never pa kong ipinagluto ng sarili kong mama."

Ayan na naman yung malungkot nyang mga mata. Kahit ang serious ng face nya, alam kong nag-eemitsya ng sadness aura. Haay, siguro, laging busy ang mama nya.

Gusto ko sanang usisain kung bakit kaso wag na nga. Baka isipin nya pa na masyado kongpinanghihimasukan yung buhay nya.

Haay. Pano ko ba sya mapapangiti? Oo nga no, antagal ko na palang hindi nakikita yung napaka-rarenyang ngiti.

Ah! Alam ko na!

"Ito oh," sabi ko habang nakangiti. Iniabot ko sa kanya yung baunan ko. Napakakonti pa lang naman ngbawas nun.

"H-HA??"

"Iyo na lang."

"What?? May sinab---"

"Alam ko na, hindi mapapantayan ng luto ng mama ko yung luto ng mama mo..pero sana pagkinainmo to eh maramdaman mo yung warmth ng pagmamahal ng isang ina habang inihahanda nya angpagkain na ito," paliwanag ko habang nakangiti.

Hindi ko alam kung convincing yung sinabi ko pero natuwa ako nung tinry nya sumubo.

"Ano, masarap di ba?" tanong ko.

Nagulat ako sa reaksyon ng mukha nya. Is he embarrased? Wah. First time ko makita yun! Kaso nungtumingin sya saken eh nakasalubong na naman yung kilay nya. Ha? Bakit na naman?

"Bakit mo to ginagawa ha??"

"A-anong ibig mong sab---"

"You..you are entering my life without permission."

Biglang nagbell. Naku, kailangan ko ng magmadali! Hindi ko pa narereview yung notes ko sa Fil!

"M-mauna na ko ah! Ba-bye!" sabi ko sabay takbo. WAH. Sana ma-late si Moriyama-sensei!! Sana ma-late sya! Kailangan ko pang magreview eh!

Habang tumatakbo eh napaisip ako sa sinabi ni Natsume-san.

'You..you are entering my life without permission.'

Ano kaya ang ibig nyang sabihin dun sa sinabi nya? Dapat ko bang ikatuwa yung sinabi nya?Hayst. Hindi ko kasi madistinguish kung kelan sya galit o hindi eh. Malay ko ba kung negative o positiveyun!

Pagdating ko sa room eh wala pa si ma'am. Yes! Agad akong umupo sa upuan ko at kinuha yung notesko. Review. Review. Review.

Biglang pumasok sa isip ko yung baunan ko. Hala! Yari ako nito sa mama ko! Pano ko ipapaliwanag nahindi ko maiiuwi yung baunan ko? Hayst. Anu ba yan?

Maya-maya biglang umingay yung classroom. Anong meron? Iaangat ko na sana yung ulo ko kasobiglang may pumunta sa harapan ko.

"M-MR. PRESIDENT??"

Attention-grabbing naman oh. Lahat ng nasa room nakatingin na tuloy samen.

"Naiwan mo," sabi nya sabay abot saken nung baunan. Pagtingin ko, malinis na yun. Mukhanghinugasan nya pa. Hindi ko alam kung bakit hindi sya makatingin ng diretso sa mga mata ko.Wah. Nagba-blush ba sya? Baka guni-guni ko lang.

"S-salamat n-nga pala sa pagkain," mahina nyang sabi. Magsasalita na sana ko kaso bigla na syanglumabas ng room.

Ayun. Umingay na naman at ako sigurado ang topic. Lumapit yung iba sa akin,nagtatanong kung anodaw ba ang relasyon ko sa masungit ng presidente. Hindi ko na lang sinagot. Wala naman akongisasagot eh.

Anyway, hindi ako makapaniwala. Whoa. Totoo ba ang narinig ko? Did he just thankme? Parang miracle na sa bibig ng mahirap intindihing presidente ng SSC eh manggagaling yun.

Unconscious Chapter 46: Life Intruder ly eh napangiti ako. Hindi ko man nakita yung ngiti nya ngayon,masaya ako kasi..may nakita kong mga expression ng mukha nya na ngayon ko lang nakita. Lalo na yungexpression nya nung nagpasalam---

WAIT LANG. Speaking of pasasalamat, HALA!

HINDI PA PALA AKO NAGPAPASALAMAT SA KANYA SA GINAWA NYANG PAGTULONG SAKEN SAAP!! WAH!!

Chapter 47: Not A Date

ìYou do this every time. Whenever I try to get closer, you trample my heart like itís nothing. Do I stillmean so little to you?î ñ Jun Pyo (Boys Over Flowers)

"Yuta, m-may gagawin ka ba sa Sabado?" tanong saken ni Kanna. Nagliligpit na ko nun ng gamit. Uwianna kasi. Last day ng pre-final exams. Balak ko ngang magpakasaya kasama nung mga kaklase konglalake eh kaya nagmamadali ako.

"Ha? Bakit mo naman tinatanong?" sagot kong patanong sa tanong nya sabay lapit sa kanya. Nagblushsya. Haha. Ang kulet. Napaatras sya ng konti. Lalo akong lumapit. Haha. Ang sarap nya talagang

asarinkahit kelan.

"Ah..ano kasi eh..k-kung hindi ka busy, okay lang ba kung..samahan mo ko sa SM bukas..?"

Nag-aalangan sya at hindi makatingin ng maayos habang sinasabi nya yun. Hindi ko mapigilang ngumiti.Seyoso? Tinatanong nya ba talaga ko kung pwede ako?? Whoa. Syempre, oo!

"Bakit, anong gagawin mo sa SM?"

"Ah..gusto ko kasing..bumili ng regalo para kay..Seichiro-sempai."

"Bakit? Birthday ba nya? Bakit mo sya reregaluhan??" nakakaasar naman. Para pala kay kuya kaya nyako inaaya. Hayst. Badtrip ah.

"Ano ka ba Yuta, malapit na kaya syang grumaduate," malungkot sya habang sinasabi nya yun.

Sabagay, ilang linggo na lang eh gagraduate na si kuya. Eeh..kahit na! Nakakainis pa rin!! Aayain nyakong pumunta sa SM para ibili ng regalo si kuya?? Hasyt. Sige na, ako na ang nagseselos!

"Naisip ko kasi na..masyado syang maraming nagawa para saken. Kahit man lang sa isang muntingregalo eh..maparamdam ko sa kanya na, m-mahalaga sya saken at thankful ako kasi..naging part syang mga huling buwan ng pagiging third year ko," habang sinasabi nya yun eh napangiti sya. Siguronaalala nya yung mga happy moments nila ni Kuya Seichiro. Hmp.

Hindi ko naiwasan na mag-make face sa harap nya. Naalala ko na naman tuloy yung nasaksihan ko namagkayakap sila ni kuya. Hindi ko pa natatanong sa kanya kung bakit magkayakap sila. Haay..ang sakitlang. Hindi naman nya kailangan pang ipaliwanag saken kung gano kahalaga sa kanya eh kuya eh.Alam ko na naman yun.

"Yuta?" mukhang napansin nya na na wala na ko sa mood. Imbes na sumagot eh kinuha ko na lang yunggamit ko at akma na sanang aalis ng room.

"K-kung ayaw mo, kina..Miki na lang ako magpapasama."

Napalingon ako sa sinabi nya. Obvious naman na hindi ako papayag na sa iba sya

magpasama. Haay. Nakakainis ka talaga, Kanna!

"Oo na. Sasamahan na kita," napipilitan kong sabi.

"Weh? Di nga??" grabe sya makangiti ah!

"Ayaw mo ata eh."

"Hindi ah! Syempre gusto ko!!" lumapit sya saken at niyakap nya pa ko sa tuwa. Haay, ewan ko ba,nakakabadtrip lang kaya hindi ko magawang maging masaya, "wah! Thank you bes!!"

Haay. Narinig ko na naman ang tawagan nameng 'bes'. It's been awhile. Ayoko na ngang marinig yun eh.Naku naman oh.

Sa bahay, pagkauwi ko eh sinalubong ako ng nakahalukipkip na si Mika. Anong problema nun?

"Kuya Yuta."

"Oh?"

"Sino si Kanna?" huh? San nya naman narinig ang pangalan ni Kanna??

"'Ate' Kanna," pagtatama ko sa kanya.

"Sino nga sya??" wow. Anak ng--! Napakademanding naman ng batang to.

"Bakit mo muna gustong malaman?"

"Basta. Wala ka na dun. Gusto ko syang makilala. Pwede bang ipakilala mo ko sa kanya?"

"Pano kung sabihin kong..'ayoko'?"

"Ah ganun ah! Isusumbong kita kay mama!"

"Hah! Sinong tinakot mo?"

"Ikaw! Isusumbong kong ambaba ng mga grades mo! Bleh!"

"Haha. Eh di isumbong mo. Totoo naman yun eh. Pero ito ang sasabihin ko sayo, mababa man ang mgagrades ko, hindi naman masama ang ugali ko. Bleh!" nakipag-asaran na rin ako sa kanya. Haha. Ayostalaga tong si Mika eh. Akala mo mas matanda saken kung magsalita kumilos.

Teka, san nya kaya narinig ang pangalan ni Kanna? Bakit nya ito gustong makilala?

Bago ko matulog eh tinawagan ko si Kanna. Buti agad nyang sinagot.

"Hello," bungad nya.

"Hindi mo sinabi saken kung anong oras at saan tayo magkikita," sabi ko.

"Haha! Oo nga no! M-masyado kasi akong excited eh. S-sorry. Nakalimutan ko."

Excited? Wow. Dahil na naman siguro yun kay kuya. Haay, bibili lang ng regalo eh naeexcite na sya! Tch.Siguro iniimagine nya na kung pano nya ibibigay yung regalo kay kuya at mag-e-exchange sila ng mgangiti. Grr. Nakakainis!

"Yuta? Andyan ka pa ba?"

"Ah..sorry-sorry. Nagspace out ako."

"Hmm..ano kaya kung..sunduin mo na lang ako? Hehe."

"Okay. Anong oras?"

"11 am na lang para mas mahaba yung oras," sagot nya.

Haay..para mas mahaba ang oras na makapamili sya ng ibibigay kay kuya? Grabe ah. Ibig sabihin walapa syang ideya kung anong bibilhin nya?? Argghh. Ineexpect ko na na magiging taga buhat nya lang akong mga bibilhin nya bukas.

"Okay. Sabi mo eh," ibababa ko na sana yung telepono nang biglang nagsalita pa sya.

"Yuta."

"Oh?"

"Hmm..w-wala wala. Haha. Excited na ko para bukas. Sige na. Good night."

DIAL TONE.

Weird. Ano kaya yung dapat na sasabihin nya?

Kinaumagahan. Busy ako sa pag-iisip ng maisusuot nang biglang pumasok na lang ng basta-basta si Mikasa kwarto ko.

"Whoa. May date ka?" tanong nya.

"Wala," sagot ko sabay turo sa kanya sa may pintuan. Sana magets nyang pinalalabas ko na sya ngkwarto ko.

"Weh. Eh bakit ganyan ka maghanda? Nakakalat sa sahig at sa kama yung mga damit mo. Di baganun maghanda ang may date?" ang kulit talaga ng batang to oo. Hayst.

"Hindi nga sabi date yung pupuntahan ko. May sasamahan lang ako," teka. Bakit ba konagpapaliwanag sa kanya??

"Siguro..yung sasamahan mo, hindi alam na gusto mo sya no?" usisa nya. Nanlaki ang mga mata ko sasinabi nya. Loko to ah!!

"Hindi na yun mahalaga, kaya lumabas ka na sa kwarto ko, okay?"

"Sus. Pareho kayo ni Kuya Seichi. Haay. Kawawa naman yung mga babaeng mahal nyo. Hmp," sabi nyasabay labas sa kwarto ko. At padabog nya pa talaga sinara yung pintuan ah. Tch. Ang kulit talaga nya.

Teka, ano yung sinasabi nyang pareho kami ni Kuya Seichiro? Ibig sabihin..may babae ding gusto sikuya?

Hinde. Imposibleng..si Kanna yun di ba?

Chapter 48: Wishing It's A Date

ìIÖ whenever Iím with you, I feel like dreaming a dream that I canít ever dream again.î ñ Hae Sung(Dream High 2)

WAH! Excited na talaga ko para bukas. Hindi ako makatulog. Naku! Kinikilig ba ko? Wah. Nagpagulung-gulong ako sa kama sa sobrang tuwa. Napapayag ko kasi si Yuta na sumama saken bukas sa SM! Kyah!Kami lang dalawa! Haay, iniimagine ko palang, kinakabahan na ko at feeling ko ang init-init na ng cheeks

ko.

Sana hindi nya nahalatang idinahilan ko lang ang pagbili ng regalo para sa nalalapit na graduation niSeichiro-sempai para makasama sya. Hmm. Ang panget ng term. More like, priority ko eh ang mag-enjoy kasama si Yuta tapos bonus na lang na bibili ako ng regalo para kay sempai.

Sa totoo lang, naisip ko na naman kasi kung anong ibibigay ko kaya alam kong hindi ako matatagalan sapamimili. Sinabi ko lang kay Yuta na umaga kami umalis kasi..syempre..mas masaya kung mas matagalko syang makaksama.

Wah. Ano ba tong sinasabi ko? Hindi naman to date eh. Nagpasama lang ako sa kanya. Haha. Hindi kokasi kayang sabihin ng direkta na..gusto kong mag-date kami.

Bukod sa nakakahiya, bestfriend ko sya eh. Syempre, hindi naman pwedeng mag-date pag mag-bestfriend. Saka mabubuko nya lang ako na may gusto ko sa kanya. Tapos aasarin na naman nya ko.Baka pagtawanan pa. Haay. Kaya yun yung naisip ko.

"Oh, Kanna, bakit hindi ka pa tulog?" tanong ni mama habang nakasilip sa kwarto ko. Pumasok sya atnaupo sa kama ko kaya napaayos ako ng upo.

"Hindi kasi ako makatulog eh."

"Ha? Bakit naman? Katatapos lang ng pre-finals nyo dapat nga kanina ka pa tulog kasi ilang araw ka ngstressed sa kakareview."

"Ah..eh..may lakad kasi ako bukas eh..kasama ko si Yuta."

"Ayiie..kaya naman pala. First date?"

"Hindi po. Nagpasama lang ako sa kanya. May bibilhin lang ako."

"Ah..sayang naman."

"Pero ang totoo, gusto ko rin sana na..date yun hehe," ano ba yan, kahit nagkukwento lang ako kaymama eh hindi ko maiwasan mag-blush. Wah. Para na talaga akong sira.

"Umm, ma, anong sinuot mo sa unang date nyo ni papa?" tanong ko.

"Haha. Ordinaryong damit lang ang suot ko nun. Ano ka ba? Mas okay na simple lang yung damit mokasi pag pinaghandaan mo ng sobra, baka mahalata nya. Ikaw rin," sabi ni mama habang nakangiti.

"Sabagay, pero.."

"Gusto mong maging maganda sa paningin nya, tama?"

Ang galing talaga ni mama manghula. Tumango ako kahit medyo nahihiya akong aminin yun sa kanya.

"Wag kang mag-alala. Tutulungan kita bukas. Anong oras ba ang alis nyo?"

"11 am po. Pupunta sya rito sa bahay para sunduin ako."

"Okay. Gigisingin kita ng mas maaga para kahit papano eh matulungan kita sa pagpili ng tamang damitna isusuot. Okay ba?" tumango ulit ako habang nakangiti.

"O sige na. Matulog ka na. Good night, Kanna."

"Salamat, ma. Good night din po," sabi ko tapos hinalikan ko sya sa cheeks. Bago sya lumabas ay pinataynya na ang ilaw at unti-unti ay nakatulog na rin ako.

Kinaumagahan. Katulad nga ng napag-usapan namen ni mama eh simpleng damit lang yung sinuot ko.Yung magiging kumportable ako pero kahit papano eh presentable at bagay saken pag tinignan.

Nung dumating na si Yuta eh magkahalong kaba, excitement, saya at kilig yung naramdaman ko. Pilit kolang tinatago kasi baka mahalata nya.

"Alis na po kami, tita," sabi nya sa mama ko.

"Sige, ingat kayo. Wag kayong masyadong magpapagabi ah."

"Opo."

Nung nakasakay na kami ng jeep ay sya yung nagbayad ng pamasahe namen. Nagulat nga ako eh, kasidati naman, pag umaalis kami, kanya-kanya kami ng bayad. Ano kayang nakain nya? Haha.

"Dalawang SM po manong," sabi nya.

"Wow. Magde-date ba kayong dalawa ng girlfriend mo?"

Wah. Ano ba manong? Wala pa kami sa ganung stage! Feeling ko tuloy pulang-pula na yung mukha ko.

"Hindi ko po siya girlfriend," sagot ni Yuta.

"O-opo. Mag bestfriends po kami," sagot ko naman.

"Ah..ganun ba? Haha. Bagay kasi kayo eh," sabi ni manong. Ano ba manong? Wag mo nga kongmasyadong pasayahin!! Haha.

Nagpatuloy na ang byahe namen. Mga 40 minutes lang naman ang layo ng SM sa bahay kaya saglit lang.

Kailangan sulitin. Hehe.

Agenda no. 1: Magkunwaring tulog para makasandal sa balikat ni Yuta.

Nung ginawa ko yun, hindi naman sya umangal. Hehe. Buti naman. Pwede na pala akong best actress?

Nung may humps eh inalalayan pa ni Yuta yung ulo ko para hindi malaglag yung ulo ko sa balikat nya.Wah. Kinikilig ako!

"Uy, andito na tayo, Kanna. Gising na," sabi nya sabay tinapik-tapik nya ko sa pisngi. Alam ko namanyun. Hindi naman talaga ako natulog eh. Haha. Nakakainis naman. Ambilis ng oras.

Nung nasa loob na kami ng SM eh nag-CR muna kami. Habang nasa harap ako ng salamin ay nagpulbosmuna ko. Tapos sinuklay ko yung buhok ko. Yun lang tapos lumabas na ko ng CR. Hindi naman akomaarteng babae eh. Wala ng chechebureche pa. Haha.

Nung tumingin ako sa gilid, andun na pala si Yuta, naghihintay saken. Wah. Bakit ba parang lalonggumagwapo si Yuta sa paningin ko? Naku. Malala na nga yata to.

"Sorry kung pinaghintay kit---"

"Halika na. San ka ba bibili ng ireregalo mo kay kuya?"

Kanina ko pa to napapansin. Parang bad mood si Yuta. Hindi sya gano nagsasalita kahit nung sinundonya ko sa bahay. Galit ba sya? Wah. Sana hindi naman.

"Hmm, sa National Bookstore na lang muna tayo pumunta," sagot ko.

"Okay," ang cold nya sumagot. *sniff* Nakakalungkot naman. Tapos kung maglakad sya parang walasyang kasama. Kailangan ko pa tuloy maglakad ng mabilis para sundan sya.

Nung nasa National na kami ay tumingin agad ako ng mga libro. Naging close kami ni Seichiro-sempaidahil sa mga libro kaya syempre, libro rin ang ireregalo ko sa kanya.

Sana magustuhan nya yung kung anumang book yung mapili ko.

"Yuta, ano sa tingin mo yung maganda sa dalawang to?" sabi ko sabay taas nung dalawang libronghawak ko. Pareho yung libro tungkol sa paghahandle ng college life kasi naisip ko na makakatulong yunkay sempai.

"Aba malay ko. Hindi naman ako mahilig magbasa ng libro di ba?"

Sumimangot na lang ako. Alam ko naman na hindi sya mahilig sa mga libro pero..hindi naman nya kokailangang sungitan ng ganun. Hmp. Pwede naman syang mamili kung yung nasa left or right hand kongbook di ba? Tinatanong ko lang naman yung opinyon nya.

Haay. In the end, ako rin ang pumili ng librong ireregalo ko kay sempai. Pero bago ko yun tuluyang bilhineh pumunta muna kami sa mga recipe books. Hehe. Balak ko kasi ipagluto si sempai ng dessert.Syempre, ang main ingredient eh yung pareho nameng paborito na strawberry.

"Wag mong sabihing ibibili mo na nga sya ng libro eh ipagluluto mo pa sya?" tanong ni Yuta.

"Ang gara naman pag libro lang di ba? Saka, once in a lifetime lang naman sya gagraduate ng HS kayadapat special," paliwanag ko.

"Tch. Sabi mo eh," nakakunot ang noo nya at umiwas ng tingin. Seryoso, bad mood nga sya.

Binilisan ko na lang sa pagpili ng recipe book na bibilhin para makapunta na ko sa may counter. Haay,pano ko ba pawawalain yung pagkabadmood ni Yuta?

Hindi kaya maganda ang gising nya kaya sya ganyan? O may nagawa na naman akong mali? Haay.

Pagkatapos nameng mamili sa National eh dumiretso kami sa SM Hypermarket para makabili ngingredients ng napili kong dessert na gawin. Although, 2 weeks pa naman bago yung graduation, gustokong nakahanda na yung mga sangkap para sa araw before graduation nila sempai eh ipeprepare ko nalang tapos ibe-bake.

Pagtingin ko sa relo ko, 2 pm na pala. Naramdaman kong kumalan ang sikmura ko. Pagkalabas napagkalabas namen ng Hypermarket eh hinatak ko yung laylayan ng damit ni Yuta.

"Ah..ano.."

"Bakit?"

"Kumain kaya muna tayo..?" nag-aalangan kong sabi.

"Pwede ka namang kumain sa bahay nyo ah. Bakit, may bibilhin ka pa ba?"

Yumuko ako. Feeling ko ang hapdi-hapdi na ng mga mata ko. Bakit? Bakit ba sya ganyan? Bakit ba syanagmamadaling umuwi eh..ang aga-aga pa. Ayaw nya ba kong makasama?

Maya-maya eh tumulo na yung mga luha ko at tumingin ako sa kanya.

"B-bakit ka ba ganyan, Yuta? *sniff* Galit ka ba saken?" nataranta sya nung nakita nya kong umiiyak.

"Uy, wag ka ngang umiyak. Pinagtitinginan tayo ng mga tao oh."

"Akala ko pa naman..magiging masaya ang ang araw na to. Pero bakit? Bakit ka ba ganyan? Kungayaw mo naman pala talaga kong samahan eh di sana nung una palang sinabi mo na!!"

"Hindi sa ganun," umiiwas sya ng tingin saken. Nakakainis na. Ano ba kasing problema nya??

"Eh ano??"

KATAHIMIKAN.

"Yuta!"

"KASI NAGSESELOS AKO!! KAYA AKO GANITO!!"

"Eh?"

"Bakit kailangang ipamukha mo pa saken kung gano kahalaga sayo si Kuya Seichiro, ha?? Ang saya-saya mo nga habang namimili ka ng regalo para sa kanya. Wala ka ng ibang inisip kundi sya! Sya!! Syana lang palagi!"

"Ha?" ano bang sinasabi nya? Eh sya..sya kaya yung lagi kong iniisip..hindi naman si Seichiro-sempai eh.

"Oo na! Kayo na yung maraming pagkakapareho. Mahilig kayo sa libro, sa strawber---"

Bigla ko syang niyakap. Hindi ko pa rin mapigilan ang luha ko. Nabitawan ko na nga yung mga napamiliko eh. Buti walang itlog na mababasag dun.

"Alam mo ba ang totoong dahilan kung bakit kita inaya sa SM? *sniff* "

"Eh di para ibili mo ng regalo s---"

"Nagkakamali ka."

"Ha?"

"G-gusto kasi kitang makasama. K-kaya..m-mali ka ng iniisip," nahihiya kong sabi sabay kalas sapagkakayakap ko sa kanya. Masyado ng nakakahiya. Andami ng taong nakatingin samen.

Pinahid ko yung mga luha ko tapos kinuha ko na yung mga pinamili ko.

"P-pero..kung yun pa rin ang gusto mong isipin, b-bahala ka. S-sige, uuwi na lang ako," sabi ko sabaywalk out.

Uuwi na lang ako. Tutal nabili ko na naman yung kailangan kong bilhin eh. Tutal ayaw nya namanakong kasama.

"Oy! Sorry na!!" sigaw nya habang tumatakbo palapit saken. Paglingon ko, nakita kong namumula sya athindi makatingin ng diretso sa mga mata ko.

"S-sorry na. H-hindi ko naman alam eh."

Inapakan ko yung paa nya. Yung madiing-madiin.

"Aray!! Ang sakit nun ah!! Bak--"

Binigay ko sa kanya yung mga pinamili ko at lumakad na sa kabilang direksyon. Di ko mapigilang ngumiti.Akala ko hindi nya ko susundan eh. Akala ko hindi sya magso-sorry. Buti akala ko lang yun.

"Bilisan mo. Nagugutom na ko," utos ko sa kanya na parang galit.

"O-okay," sabi nya sabay sunod saken. Lumingon ako sa kanya at sumimangot tapos nagbelat ako sakanya.

Ngumiti naman sya. Binilisan ko ang lakad tas tumakbo na ko.

Ikaw naman ang humabol saken Yuta. Bleh!

Chapter 49: Sweet Nothings

"When you talk properly, you get your feelings across properly, right?" - Kazehaya (Kimi ni Todoke)

"Whoa. Bibitayin na ba tayo bukas??" yan yung reaksyon ko nung dalhin ni Yuta sa table namen yungdalawang tray na inorder nya. Isang buong pizza, 2 spaghetti, 2 pineapple juice at 4 na French fries.

Tinignan nya ko ng masama --- pero yung tinging alam mong hindi naman galit.

"Sabi mo nagugutom ka tapos ngayon nagrereklamo ka," sabi nya habang inaasikaso yung mgakakainin namin.

Haha. Senyorita eh no? Ayaw tumulong? Haha. Dapat lang yan sa kanya no. Pinaiyak nya ko kanina eh.

Nagulat ako nung lumapit yung isang service crew, "ah sir, ito po yung pahabol nyong order," taposbinaba nya dun sa table namen yung isang big sized strawberry sundae! YEHEY!!

"Salamat," sabi ni Yuta dun sa crew.

Ako naman, dali-daling kinuha yung sundae kaso biglang pinalo ni Yuta yung kamay ko.

"Aww!"

"Mamaya na yan, pwede? Kaya nga dessert di ba?"

"Eeh..gusto ko ng kainin eh! Saka sino bang may sabing kailangang kainin ang dessert pagkataposkumain ng m---"

"Ako. Aangal ka?"

"Tch," angal ko sabay irap.

Hindi ko alam kung kelan kami nag-away ng katulad ng ganito. Kasi pareho kaming nakangiti.

Maya-maya eh sumubo na ko ng spaghetti. Hmm. Hindi ko alam pero parang ito na yung pinakamasarapna spaghetti na natikman ko. Tinalo pa ang luto ko. T-teka, dahil ba kasama ko sya?

Blush. Ano ba tong iniisip ko? Pati ba naman sa pagkain?? Wah.

Tumingin na lang ako kay Yuta kaso bigla kong napaiwas ng tingin. Nakatitig kasi sya saken habangkumakain ng isang slice ng pizza! Wah. Lalo tuloy akong kinabahan.

KATAHIMIKAN.

WAH!! Anong nangyayari samen?? Wala ng nagsasalita. Napaka-awkward naman! Ah! Alam ko na!

Agenda no. 2: Subuan ni Yuta.

"Yuta," tawag ko.

"Oh?"

"Masarap ba yang kinakain mo?" tanong ko. Kumunot ang noo nya tapos mamaya eh tumangodin, "patikim..aahh," sabi ko sabay pikit at binuka ko yung bibig ko.

Akala ko hindi nya ko susubuan pero ginawa nya naman. Nung dumilat na ko eh binigyan nya ko ng mag-asawang irap at tawa.

Sumimangot naman ako.

"Bakit ka ba tumatawa??"

"Haha. Wala lang. Nakakatuwa ka lang. Haha. Ayaw mo namang magpapansin saken no,Kanna? Kanina ka pa sa jeep eh," sabi nya sabay lapit ng mukha nya saken.

Blush. Eh?? A-alam nya ring nagpapanggap lang akong tulog sa jeep?! Wah!! Nakakahiya!!

"Ha-ha-ha. Imbento ka ah!" sabi ko sabay bato sa kanya ng isang pirasong French fries.

"Wuuh. Talaga lang ha?"

"Bakit ikaw!!"

"Anong bakit ako?"

"Napakasama ng ugali mo kanina."

"Haha! Eh kasi ikaw eh."

"Aba! Makapasa ka wagas ah!"

Ngumiti sya ng sobrang laki sabay sabing, "eh kung sinabi mo kagad na gusto mo pala kong maka-dateeh di sana hindi kita sinungitan kanina."

"Maka-date? Sino namang nagsabi sayo na gusto kitang maka-date??"

"Yung puso mo," sabi nya habang nakangiti sabay turo sa puso ko. Blush. Takte, ako na naman ang talosa asaran na to! Nakakainis!

Sumimangot na lang ako at sumubo ulit ng spaghetti. Bwiset. Wala na kong masabi.

"Haha. Ano ka ngayon? Bleh," tapos sya naman nagbelat saken bago sya uminom ng juice.

"Yuta. May gusto ka saken no?"

Muntik nya ng maibuga saken yung iniinom nya dahil sa pagkagulat. Buti nasamid lang sya at umuboubo.

"Grabe ka! Papatayin mo ba ko ha!"

"Wow. OA ah! May namamatay bang nasamid lang??"

"Oo kaya!"

Napansin kong namula yung mukha ni Yuta. Dahil ba nasamid sya? O dahil sa tanong ko? Hehe. Chanceko na to. Revenge!

"Bakit hindi mo sinasagot yung tanong ko?"

"Wala naman akong dapat isagot eh."

"Haha. Alam mo bang silence means yes?"

"Alam ko yun no. Hindi naman ako tanga. Nagsalita naman ako ah! Hindi nga lang oo o hindi," sabi nyasabay ngisi saken.

"Weh. Nangangatwiran pa! Defensive! May gusto ka talaga saken no?? Kaya nga nagseselos ka kay

Seichiro-sempai di ba? Di ba?"

"Haha! Sinong may sabing nagseselos ako, aber?"

"Yung bunganga mo," sabi ko sabay smirk sa kanya, "oh ano ka ngay---"

Bigla nyang pinasukan yung bibig ko ng isang slice ng pizza.

"Kumain ka na nga lang. Andaldal mo eh," sabi nya sabay kuha ulit ng panibagong slice.

Inirapan ko na lang sya tapos kinuha ko yung pizza sa bibig ko at dahan-dahang kinain.

Agenda no. 3: Alamin ang gusto ni Yuta sa isang babae. (Make sure to mentally take note of it.)

"Yuta."

"Oh?"

"Naaalala mo ba yung tinanong ko sayo nung JS?"

"Oo. Ayos nga eh. Pagkatapos ng mahabang speech ko eh bigla ka na lang umalis."

"Yuta, matagal ng may nagpapatanong saken nito, ano ba yung gusto mo sa isang babae?"

"Sumisegwey ah!! At sino naman ang nagpapatanong nyan? Ikaw no? Kunwari ka pa!"

"Hindi no. Andami kayang nagpapatulay saken sayo."

"Oh?"

"Oo nga. Sagutin mo na nga lang yung tanong ko."

"Anong konek nun sa pinag-uusapan nateng may kinalaman sa JS?"

"W-wala," umiwas ako ng tingin. Badtrip kasi eh. Muntik ko ng masabi na dahil sa sagot nya dun satanong ko nung JS eh narealize ko na mahal ko na sya. Wah!!

"O sige na nga. Sasagutin ko na yung tanong mo. Hmm..gusto ko sa isang babae? Yung.."

"Yung..?"

"Wahaha! Interesado ka talaga ah!"

"Hindi no."

"Yung.."

"Antagal!"

"Atat? Atat??"

"Hindi naman. Sige, take your time," sabi ko sabay subo ulit nung spaghetti.

"Ang hirap i-describe eh. Pwede bang indescribable na lang?"

"Tch. Anong klaseng babae naman yan?"

"Haha. Basta."

"Hay naku! Pano ko naman sasabihin yan sa mga babaeng naghihintay ng sagot mo?? Indescribable?Basta?? Ano kaya yun?"

"Eh kasi hindi mo naman kailangan ng standards para mainlove. Nangyayari na lang yun bigla."

"Wow. Expert ah!"

"Haha. Ewan ko sayo, Kanna. Kumain ka na nga lang! Hanggang ngayon hindi mo pa ubos yang spaghettimo!"

"Weh. Ikaw nga wala pang bawas eh."

"Eto na nga di ba??" sabi nya sabay subo ng spaghetti nya.

KATAHIMIKAN. Kanna, isip ka ng topic, bilis! Tutal ayaw nya namang ayusin yung sagot nya sa tanongmo kanina eh.

"Sa tingin mo ba, may something na kina Natsume-san at Yumi?"

"Bakit mo naman natanong?"

"Eh kasi naalala mo ba yung pagpunta ni president sa room? Binigay nya kay Yumi yung baunan nya.Feeling ko binaunan ng pagkain ni Yumi si Natsume-san."

"Feeling mo lang yun."

"Bakit naman?"

"Imposible yun no. Hindi naman si Yumi ang nagluluto ng baon nya, kundi mama nya."

"Wuuh. Bakit alam mo?"

"Eh close kami eh."

"Oo nga pala," sabi ko tapos nanahimik ako bigla. Sila na close!!

"Wuuh. Selos ka naman!"

"Nanahimik lang, selos na agad??" tumawa lang sya.

"Nakucurious ako kay Natsume-san kasi nung una ko syang naencounter, napakasama at napakasungitnya. Nakakagulat na pinapansin nya si Yumi."

"Oo nga eh. Ang epal nun. Alam mo ba nung JS, hinatak nya si Yumi para lang maisayaw? Badtrip ako runeh. Power tripper. Feeling nya naman porke presidente sya, kahit anong trip nyang gawin, pwede. Tsk."

Nakita ko na namang sobrang concern si Yuta sa ibang babae liban saken saka kay Miki. Teka, naulit nanaman tong puna ko na to. Sabagay, close nga sila di ba?

"Yuta, di ba sabi mo wala kang gusto kay Yumi?" ANO BA KANNA?! BAKIT MO NAMAN TINANONG

YUN?? HINDI KA NAMAN PA-OBVIOUS NYAN EH NO?! Argghh!

"Paulit-ulit??" sagot nya, "wala nga. Si Yumi yung dating may gusto saken. Yun yung naging dahilankaya naging close kami."

"Whoa. Ganun pala ang nangyari? Eh di tama yung hula ko na sya ang nagconfess sayo tapos nirejectmo sya??"

"Ang harsh mo naman magsalita. Parang pinapalabas mo naman na ang sama ko eh no?"

Hindi ah. Natutuwa nga ako eh. Kasi nireject mo sya. Hehe.

"Kelan nangyari yun?"

"Kelan ka pa naging chismosa, Kanna?"

"Di ba pag magbestfriends, walang lihiman?" sabi ko sabay ngiti.

"Tch. Ilang beses mo na ngang na-break yan eh. Fine, sasabihin ko na. Nung practice nung sa play."

"Antagal na pala."

"Eh ikaw Kanna, kelan mo nalamang mahal mo na pala ko?"

"Nung n---H-HA?!!"

Wah! NAISAHAN NYA KO!! Muntik na ko dun ah!! Argh!! Tawa ng tawa si Yuta --- yung tawang wagas.Akala mo kami lang yung tao sa loob ng fast food chain na yun.

"WAHAHA!!"

"YYUUUTTTAAAAA!!"

"Hahaha!! Sinasabi ko na nga ba eh."

"Ang kapal ah. Segwey ka rin eh no?"

"Kelan nga?"

"Wala! WALA!!"

"Wuuh. Asar talo sya oh! Haha!!" sabi nya sabay tawa ulit.

Hanggang sa matapos kaming kumain eh inaasar nya ko. Badtrip! BADTRIP!! Wah!

Nung umalis kami sa fast food chain na yun eh sinabi ko sa kanyang may bibilhin pa ko kaya wag munakaming umuwi.

"Ano na namang bibilhin mo?"

"Regalo para kay Ate Imadori. Pati kay Miki at Tomo. Hmm.. pati kay mama."

"HA?? Bakit kasama sa reregaluhan mo yung babaeng yun?? At bakit sina Tomo kasama taposAKO, HINDI?!"

"Sunud-sunod naman masyado ang tanong mo. Hinay-hinay lang! Mahina ang kalaban!"

"Ano na nga?"

"Eh kasi mabait na kaya si Ate Imadori. Sya kaya ang tumulong saken para mahanap yung TwistyHeart."

"HA?? Hindi ka ba nakikinig saken nung Sabado?? Sinabi ko na sayong sya yung nagtext saken na'tinapon' mo raw yung kwintas di ba??"

"Baka nagkakamali ka lang, Yuta," sabi ko. Dun pa lang sa pinakita nyang concern saken nung mgapanahon na yun ay sapat ng dahilan para magtiwala ako sa kanya. Naniniwala ako na walang taongtalagang masama.

"Bahala ka na nga. Oh eh bakit reregaluhan mo rin yung 2 mong pinsan? Yung sa mama mounderstandable na yun, pasalubong, right?"

"Oo. Reregaluhan ko sila kasi malapit na yung Recognition Day saka bakasyon."

"Ay oo nga pala! Nakalimutan kong sabihin sayo na, mukhang mali yung pagkakaalala mo ng araw nggraduation nila kuya."

"Ha? Panong mali?"

"Second week of April pa yung schedule ng graduation nila. Ang Recog naten 1st week. Masyadongadvance utak mo. Excited ka na sa bakasyon no? Last week of March pa yung Finals naten."

"Waah..ganun ba?? Hala! Eh di matagal pa pala bago ko magamit yung mga ingredients na binili ko?"

"Parang ganun na nga."

Sumimangot ako. Ano ba yan?!

"Halata ka eh."

"Halatang ano na naman??"

"Na dinahilan mo lang yang pagbili ng grad gift para makasama ko. Hohoho. Tama di ba??"

"Tigilan mo nga ko sa pang-aasar. Bumili na nga lang tayo ng pasalubong para kay mama. Saka nayung regalo sa iba."

"Okay."

Tapos pumunta ulit kami ng Hypermarket. Nagulat ako nung pumunta si Yuta dun sa bilihan ngmga strawberries.

"Anong ginagawa mo dyan, Yuta?"

"Bibili malamang."

"Weeh? Di nga?? Lilibre mo ko??"

"Ayaw mo?"

"Syempre gusto ko! Alam mo namang favorite ko ang strawberries eh!"

"Oo nga eh, hindi ka pa nakuntento sa kinain mo kanina."

"Haha. Iba yung strawberry talaga sa strawberry-flavored lang."

"Ilang kilo ba gusto mo?"

Hinipo ko yung noo ni Yuta, "may lagnat ka ba? Bakit parang ang bait mo saken ngayon ha?"

Tinanggal nya yung kamay ko sa noo nya. Napansin kong namula sya at umiwas ng tingin. Napangitituloy ako. Haha.

"Manahimik ka nga. Bago pa magbago ang isip ko. Ilang kilo nga?"

"Isa lang. Pwede na yun," pagkasabing pagkasabi ko nun eh kumuha sya ng 2 kilos.

"Wuy! Sabi ko isa lang!"

"Alam ko. Bakit, ikaw lang ang kakain? Pano yung mama mo?"

"Ah..haha! Oo nga no!" sabi ko tapos sinundan ko sya habang nagpapa-counter sya.

At natapos ang araw na yun na wala kaming ginawa kundi mag-asaran. Nung nasa jeep na eh seryosongnakatulog na talaga ko sa balikat nya dahil sa pagod.

Promise, ansaya ng araw na to. Kahit sobrang iksi lang.

Sana maulit pa.

Chapter 50: Assumption

"Since what age did you become so pretty?î ñ Joo Won (Secret Garden)

Habang natutulog sa balikat ko si Kanna, hindi ko mapigilan ngumiti. Nasa byahe pa kami nun. Sa jeep.

Haay, Kanna. Nakakainis ka talaga. Masyado mo kong pinapasaya. Haha. Wala lang. Natutuwa langtalaga ko sa mga nangyari kanina. Ang kulit-kulet kasi nya.

Hindi ko alam kung kelan sya nagsimulang maging ganun saken pero honestly natutuwa ko sa ginagawanya.

Patay. Mas mahal ko na nga ata sya kesa sa inaakala ko.

Siya kasi eh. Haay.

Huli na ang lahat nung mamalayan kong hinalikan ko pala sya sa noo. Whoa. Sira talaga ko. Eh panokung magising sya? Hayst. Buti hindi.

Di bale. Sya naman kasi yung tipo ng tao na alam kong grabe matulog. Akala mo walang pakiramdam.Which is opposite ko na napakababaw kung matulog. Tipong, may kumalabit lang saken o bumulong,kahit mahinang tunog lang eh ikakagising ko na.

Siguro advantage na din yun. Magamit nga. Haha.

Hinawakan ko yung kamay nya. Wala pa rin syang kamalay-malay. Haha. Anu ba yan? Feeling ko tuloykami na. Wahaha. Nababaliw na nga ako --- sa kanya.

Nung malapit na kami eh inalis ko na yung kamay ko sa pagkakahawak sa isa nyang kamay tapos ginisingko na sya.

"Wuy, Kanna. Malapit na tayo. Gising na," sabi ko sabay tinapik-tapik ko yung pisngi nya. Kumunot yungnoo nya saka sumimangot sya bigla. Tapos kinusut-kusot nya yung mata nya at nagblink-blink. Haha. Angcute nya para syang bata.

"Nasan na tayo?"

"Basta malapit na."

Luminga-linga sya sa paligid tapos sumilip sya sa bintana ng jeep.

"Oo nga no."

Maya-maya pa eh pumara na kami tapos hinatid ko na sya sa bahay nila. Pag tingin ko sa relo ko, magsi-6pm na pala. Naku. Hindi ko namalayan na medyo late na pala.

"Sorry tita. Medyo late na kami nakauwi," sabi ko sa mama nya na nung makita kami eh mas malaki payung ngiti nya sa ngiti ko kanina nung nasa jeep kami. Dahil ba yun sa dala nameng pasalubong?

"Naku okay lang. Tiwala naman ako sayo Yuta eh. Haha," seryoso. Masaya nga ang mama ni Kannangayon.

"Salamat tita. Haha. Sige, Kanna, tita, uwi na po ako," paalam ko sa kanila.

"Bye-bye," sabi ni Kanna habang nakangiti. Medyo inaantok pa sya. Napasarap nga ata sya ng tulogkanina.

"Bye-bye."

Pag-uwi ko sa bahay eh nagsorry din ako kay tita, yung nanay nila Kuya Seichiro at Mika, kasi hindi akonagpaalam na male-late ako ng uwi. Saka hindi naman ako nagpaalam talaga na aalis. Haha. Ako na angmatigas ang ulo.

"Next time, magpaalam ka naman ha Yuta? Nag-aalala din naman ako sayo. Sana isipin mong parte kana ng pamilya namen. Do not exclude yourself. Kung hindi pa sasabihin ni Mika saken na may lakad kaeh hindi ko pa malalaman."

"Opo, tita. Sorry po," sabi ko tapos dumiretso na ko ng pasok sa kwarto ko.

Nahahalata pala ni tita na hindi pa rin ako ganun kakumportable sa bahay na to. Haay. Hindi naman nyako masisisi. Ilang buwan pa lang din naman kasi ang nagdaan. Hindi ko pa nga din sya matawag na'mama' kasi..sa totoo lang..para saken si mama lang ang nag-iisa kong ina. Hindi ko pa kayangtanggapin na kailangan kong tawaging 'mama' ang isang taong hindi ko naman kaano-ano.

Lunes. Nagcheck lang kami ng mga test papers. Ansaya. Walang masyadong ginagawa. Ito talaga anggusto ko eh. Yung after ng exams eh petiks ulit. Haha.

"Okay, i-aannounce ko na yung mga scores ah," sabi ni Pres. Megumi.

Agad namang umangal ang lahat. English at AP kasi yung chinekan namen. Eh ang hirap ng exam kayaalam ko na na ayaw din ng iba kong classmates na iannounce pa.

"Ipamigay na lang yung papel sa may-ari, pres!" suggest ko.

"Okay. Ikaw nakaisip kaya ikaw ang magpamigay," sabi nya sabay bigay saken ng mga test paper.Whoa. Namiss ko yung kasungitan nya ah! Haha. Ngayon na lang kasi naging incharge ulit sa home roomsi pres mula nung foundation week.

"Wow. Mahirap na pala mag-suggest ngayon," pabiro kong reklamo sa kanya. Umirap naman sya atnagtawanan yung ilan. Haha. Nakitawa na rin ako.

Maya-maya eh inisa-isa ko ng pinamigay ang mga test papers namen.

As expected, highest na naman si Megumi. Feeling ko sya na naman magiging top 1 ngayon. Si Kannanaman, pumapangalawa.

Ako? Hindi na nangungulelat. Haha. Medyo maganda yung mga resultang nakuha ko. Haha. Dahil siguroyun sa pagtuturo ni Kanna saken. Haha.

Nagulat ako nung nakita ko yung papel ni Yumi sa AP. 100! Binigay ko sa kanya yung papel nya.

"Grabe ah. Ikaw na!!" sabi ko sa kanya habang nakangiti. Sya naman, gulat na gulat din.

"Wah! Totoo ba talagang 100 ako??"

"Hinde-hinde-hinde!" papilosopo kong sagot, "akina, gagawin kong 65. Ayaw mo ata eh!"

"Hindi ah! Syempre gusto ko!" masayang-masaya nyang sabi, to the point na pakiramdam ko ehipapalaminate nya na yung test paper nya mamya pag-uwi.

"Ikaw ah. Hindi mo sinabi nung nag-exam tayo na minaster mo pala yung AP. Eh di sana nangopya kosayo," biro ko sa kanya.

"Ano ulit yung narinig ko? Balak mong mangopya kay Yumi, ha?" sabat ni Kanna sabay pingot sa tengako.

"A-a-aray! B-binibiro ko lang si Yumi no!" reklamo ko sabay hawak dun sa tenga kong piningotnya, "napaka-brutal mo talaga," dagdag ko.

"Grabe, brutal na agad??"

"Oo kaya. Di ba, Yumi?" natawa na lang si Yumi.

"Haha!! Akala mo naman kakampihan ka ni Yumi! Bleh!" sabi ni Kanna sabay belat saken.

"Lakas ng tama mo ah."

"Ewan ko sayo haha."

"Uy, Science at Math naman yung chechekan naten. Back to your proper seats na!" sigaw ni pres. Anu bayan? Atat naman masyado si pres magcheck.

Natapos ang klase na puro pagchecheck lang yung ginawa namen. Akala ko masaya. Nakakapagod dinpala.

Badtrip kasi si Moriyama-sensei eh. Pati ba naman yung papel ng ibang section eh samen papinacheck?? Hayst. Ansipag nya ah!

Nung uwian na, nilapitan ko kagad si Kanna.

"Oy, ang yabang mo ah," sabi ko.

"Bakit na naman?"

"Eh ang tataas ng mga score mo. Lugi ako. Sabay naman tayo nag-aral ah," pabiro kong sabi.

"Kuu~ nagreview ka nga ba talaga? Saka FYI, hindi lang naman nung Wednesday ako nagreview nopati nung Thursday ng madaling araw."

"Ikaw na mayabang."

"Paulit-ulit? Paulit-ulit?? Sirang plaka?" haha. Natawa ko napikon na sya agad. Para yun lang eh. Haha.

"Bakit, hindi naman ata ganun kababa yung mga score mo ah," sabay bawi nya. Haha.

"Hindi nga."

"Oh eh ano yung problema mo?"

"Wala naman," sabi ko sabay ngiti. Kumunot yung noo nya.

"So trip mo lang asarin ako?"

"Hmm..parang ganun na nga..? Haha."

Kinuha na nya yung gamit nya at nagsimulang maglakad.

"Sabay tayo umuwi, gusto mo?" tanong ko.

"Nye. Yun naman pala ang pakay mo, sayang, sana kanina mo pa sinabi. Haha."

"Hindi ko yun pakay no. Naaawa lang ako sayo kasi wala kang kasabay. Nauna na kasi sina Tomo atMiki," dahilan ko.

"Pinauna ko na talaga sila kasi may pupuntahan ako," sabi nya.

"Saan ka naman pupunta?"

"Sa library. Nagtext kasi saken kanina si Seichiro-sempai. May sasabihin daw sya saken ngayonkaya..hindi ako makakasabay sayo sa pag-uwi. Bukas na lang," paliwanag nya sabay ngiti taposdumiretso na sya dun sa library.

Napatda ako sa kinatatayuan ko.

Bakit ba parang may masama akong kutob na nararamdaman? Ano kaya yung sasabihin ni kuya sakanya? Posible kayang..

totoo yung hinala ko?

Chapter 51: To Cry For Him

"Youíre speaking coldly towards me but why is it that my heart isnít getting cold at all? Is it because yourheart is saying something else? Is it because thereís something else youíre hoping that Iíll hear? So tellme the real reason. Why are you doing this? Iíll become your strength. I have the confidence to do that.îñ Tae Yang (Bachelorís Vegetable Store)

Hindi talaga ako makapaniwala na makaka-100 ako sa AP! WAH!! Kulang na lang ay halikan ko sa tuwayung test paper ko. Ano kaya kung ipalaminate ko to mamya pag uwi ko? Haha.

Ngayon lang kasi ako nakakuha ng perfect score sa isang exam. First time na nga, sa mahirap na subjectpa. And this is all thanks to him.

Kailangan ko na talagang mahanap si Mr. President at magpasalamat sa kanya. Kundi dahil sa tulongnya, hindi ako makakakuha ng gantong score.

Afterclass, pumunta ulit ako sa labas ng library at dumungaw sa ibaba. Sana, sana dumaan sya dito.

Habang hawak-hawak ko yung test paper ko eh hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng inisip kunganong magiging reaction nya. Matutuwa kaya siya? O susungitan na naman nya ko? Hmm. Sana yunguna na lang.

Gusto ko ulit makita yung ngiti nya --- yung ngiti nyang opposite ng malulungkot nyang mga mata.

Habang naghihintay ako eh nakita ko si Kanna. Pupunta sya ng library? Nung nakita nya ko eh ngumitisya saken. Ngumiti rin ako sa kanya. Tapos ayun, pumasok na sya ng library. Ansipag naman nya.Kakatapos lang nga pre-finals, nasa library na naman sya.

Wait. Posible kayang..si Seichiro-sempai ang pupuntahan nya? Kasi taong-library yun eh. Hmm. Alamkaya to ni Yuta?

Umiling-iling ako at iwinasiwas sa isip ko ang tungkol kay Yuta. Hindi ito ang oras para mag-worry ako sakanila ni Kanna.

Biglang umihip ang malakas na hangin. At dahil hindi ako nagpe-pay ng attention sa hawak koeh natangay na naman sya ng hangin papunta sa ibaba.

Pag silip ko sa ibaba ay sakto na naman ang pagdating ni Mr. President. Parang de ja vu lang. Or is Godwilling to make my wish come true?

Napahinto sya nung makita nya sa lapag yung papel ko. Pero ilang segundo lang ang lumipas ehnaglakad na ulit sya palayo na parang walang nakita.

Aww. Akala ko pa naman pupulutin nya ulit kagaya nung dati. Imbis na malungkot eh agad na lang akongbumaba at dinampot yun, pinagpagan, at tinignan ulit ang test paper ko na may nakasulat sa gawingkanan na 100.

Bakit kaya hindi nya pinansin yung papel ko? Pambasura pa rin ba ang 100? Eh di ba, yun na yunghighest score? Hmp. Bakit ganun? Andaya naman.

Luminga-linga ako sa paligid. Nakita ko sya na papunta dun sa tambayan nya. Yung puno ng Balete nanakakatakot.

"Mr. President!" sigaw ko sabay takbo palapit sa kanya.

Huminto sya sa paglalakad. Napangiti ako. Akala ko kasi pati ako iiwasan nya rin, katulad ng test paperko.

"A-ano..nakakuha ako ng 100 sa pre-final exam namen s---"

"Eh ano naman??" pagalit nyang tanong na hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nililingon.

"Eh?"

Mukhang badtrip sya. Teka, palagi naman syang galit. Dapat nga pala nasasanay na ko.

"Ah..k-kasi..gusto ko sanang magpasalamat sayo. Kundi dahil say---"

"That has nothing to do with me," cold nyang sabi tapos nagsimula na ulit syang maglakad.

"Ha? Eh ikaw kaya yung tumulong saken kay---"

"So anong gusto mong gawin ko?? I-pat ang ulo mo at sabihan ka ng 'good job'??" sarcastic nyangtanong, "hah! Siguro hindi tayo nagkakalinawan, so I'll make it clear to you," tapos sa wakas aylumingon na sya saken.

Kaso naka-glare sya saken kaya lalo lang akong natakot. Pero hindi ko maintindihan bakit feeling ko ibayun. His eyes were telling me something. May problema kaya siya?

"Nagkataon lang na sinipag akong magsagot ng isang random na pambasurahang test paper,naiintindihan mo? Kaya wag mong isipin na dahil lang dun eh pwede ka ng manghimasok s---"

"Hindi ko naman ginagawa yun ah. Nagkataon lang din naman PO na yung random napambasurahang test paper na sinipag kang sagutan ay nakatulong saken ng malaki para makakuhang pwedeng PAN-DISPLAY na test paper. Gusto ko lang namang magpasalamat. Yun lang. Kung ayawmo ng thank you ko, eh di wag."

Mag-asawang irap at tawang bahagya ang na-receive ko mula sa kanya. Eh? Hindi ko talagamaintindihan ang presidente na to. Kanina sobrang galit sya saken tapos ngayon natatawa sya ngbahagya. Or maybe it is just mockery?

"Anong nakakatawa sa sinabi ko?" tanong ko habang nakasimangot.

"You never fail to amuse me."

"So mukha pala akong amusement park sayo..? Nakakaaliw? Nakakatawa?"

"Wala ka na dun," cold na naman nyang sabi tapos lumakad na ulit sya.

Agad ko naman syang sinundan. Nung napansin nyang sumusunod ako ay huminto sya at lumingonsaken.

"Bakit mo ba ko sinusundan ha?? Hindi ba't nakapagpasalamat ka na?? Eh ano pang ginagawa modito?!"

"N-nagkataon lang din na papunta ko sa lugar na pupuntahan mo," sabi ko sabay turo dun sa puno.Nung maalala ko na masama nga palang nagtututuro eh agad kong ibinaba ang kamay ko.

"Hah! Sinong nagbigay sayo ng permiso para tumambay sa lugar na yan, aber??"

"Wala akong natatandaan na kailangan pa ng permiso para lang tumambay sa isang lugar DITO SALOOB NG SCHOOL, Mr. President."

Napairap na naman sya at mukhang hindi makapaniwala sa sagot ko sa kanya.

"Hanggang hindi pa ako nakakagraduate ay walang ibang may karapatang tumambay sa puno nayan kundi ako lang."

"Dahil ba sa presidente ka?"

"Oo. Pakelam mo ba??"

"May pakelam ako kasi estudyante rin ako dito at karapatan ko rin na gamitin ang mga bagay na pag-aari ng paaralan. Tungkulin ko rin bilang estudyante na isuplong ang mga power tripper na namumunosa Student Council."

"Haha! 'Power tripper'? Ako??"

"Hinde, yung puno," papilosopo kong sagot.

Ano ba Yumi?? Magpapasalamat ka lang di ba? Eh bakit ka nakikipag-away sa kanya?? Wah!

Umirap na naman sya tapos nahiga na lang dun sa malalaking ugat nung puno. He completely ignoredwhat I have just said.

"Umalis ka na pwede ba? Wala akong panahong makipag-usap sayo."

"Mr. President, pwede bang magtanong?"

"Nagtatanong ka na nga di ba??"

"H-hindi, I mean.."

"ANO??"

"Okay ka lang ba?" nag-aalala kong tanong. Nakaupo ako sa may gilid nya. Oo, kahit hindi naman syapumayag. Epal lang talaga ko. Haha.

Nung itanong ko yun ay napatingin sya saken pero agad din syang umiwas at pumikit.

"Hindi ko na responsilibidad na sagutin ang tanong mo."

"N-nung makita kita kanina, feeling ko..m-may pinagdadaanan kang problema..k-kaya..naisip kona..kung m-may maitutulong ako.."

Feeling ko hindi lang galit ang meron sa mga mata nya, pati yung kalungkutan lumevel up na. Hindi komaintindihan pero pakiramdam ko, pag sinisigawan nya ko at nagagalit sya saken, he's heart, maybe notjust his eyes, is telling something else.

"Wala kang maitutulong kaya wag ka ng makialam, pwede ba?? Bakit ba napakakulit mo??"

"Masakit sa pakiramdam yung..w-wala kang pinagsasasabihan ng problema mo. It will eat youup. Sige ka."

"Wala ka ng pake dun."

"Narinig mo na ba yung kantang 'walang sinuman ang nabubuhay para sa sarili lamang~'?"

"Eh ano naman kung narinig ko na yun??" pabalang nyang tanong.

Natutuwa ako kasi kahit nakapikit lang sya habang nagsasalita eh atleast sinasagot nya pa rin yung mgasinasabi ko.

"Kasi..gusto kong malaman mo na, h-hindi ka nag-iisa."

Walang anu-ano eh tumulo yung mga luha ko. Tahimik. Tuluy-tuloy. Tila walang hanggan.

Siguro napansin nyang nanahimik na ko kaya nagdilat na sya ng mga mata. Nagulat sya nung makita nyakong umiiyak. Pinunasan ko yung mga luha ko pero ayaw huminto.

"Hoy, bakit ka umiiyak??"

Umiling ako, "h-hindi ko rin alam. *sniff*

P-pero marahil..dahil yun sa..nararamdaman ko

ang..kalungkutan mo."

"H-HA?!"

"H-hindi ko itatanong kung anong klaseng problema ang pinagdadaanan mo ngayon. *sniff* Alam konamang isa sa mga pinakaimportante sa mga lalaki ay ang kanilang pride."

"Teka, ano bang p--"

"Kung hindi mo kayang umiyak sa mga panahong gusto mo dahil kailangan mong maging matatag,then, *sniff* ako ang iiyak para sayo."

"Alam mo, ang pinaka ayoko eh yung mga tanong nagpapanggap na alam kung ano yungnararamdaman ko. Kaya pwede ba?? Please lang, tigilan mo na yan. You're annoying!"

"W-wala naman talaga akong balak istorbohin ka.*sniff* W-wala rin akong balak panghimasukan angbuhay mo at pakelaman ka. *sniff* It's just that..I feel your pain and sadness. *sniff* And it remindsme of myself. And it hurts to just ignore someone na nakakaramdam ng katulad ng---"

Hindi ko na napagpatuloy pa kasi bwiset yung mga luha ko. He was telling me that I'm annoying. But it ishis eyes that were annoying. They're annoying me.

Maya-maya, nagulat ako nung may binato sya saken. Nung dinilat ko yung namamaga kong mata na iyakng iyak eh panyo pala yung binato nya. He was already standing, staring above. Dun sa malago atmatanda ng puno ng Balete.

"Sa susunod na iiyak ka, pwede bang magdala ka ng sarili mong panyo?"

Ngumiti ako at tumango. Kahit ganun sya, marunong din pala syang mag-alala sa ibang tao.

"B-bahala ka na kung anong gusto mong gawin. I give up shooing you off my life," sabi nya sabaylingon saken. Nakasalubong na naman ang dalawang kilay nya at nakakatakot na naman sya tumingin.

Tapos nagsimula na syang maglakad palayo. Then, huminto sya.

"If you want the reason why I am so frustrated and hot-headed today, then, sasabihin ko na sayo."

"A-ano?"

Lumingon sya saken, and for the first time, nakita kong hindi lang mata nya ang malungkot, it was hiswhole face.

"I lose to Seichiro."

"Ha? Anong ibig mong sabihin?"

"Our adviser in class secretly called us. At sinabi nya na kung sino ang magiging Valedictorian.

And it is not me. Si Seichiro ang Valedictorian sa darating na graduation."

Chapter 52: Tears and Smiles

"I couldnít even afford to shed tears because the act of crying in itself was a luxury to me. Arenít tearslike a sweet temptation? Because they bring comfort exactly when you need it. But tell me, whatdifference would that make? Does anyone care about my tears?î ñ In Ki (Flames of Ambition)

"And it is not me. Si Seichiro ang Valedictorian sa darating na graduation," pagkatapos nyang sabihinyun ay tumalikod na sya at nagsimulang maglakad.

Nagsimula na namang pumatak ang mga luha ko. And for some unknown reason, I can feel the pain hewas carrying.

Ineexpect ng lahat na sya ang magiging Valedictorian kasi sya ang SSC President --- ang taongpinakamatalino sa buong school. To lose that position, how painful is it for him? Siguro mas masakit pasa naiimagine ko.

"Mr. Pr---"

Tumigil ako. Insulto sa kanya na tawagin pang president.

"N-Natsume-san!" tawag ko sa kanya. Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo. Hahabulin ko na sana syanang biglang mapatid ako ng malalaking ugat ng puno ng Balete.

Napasigaw ako sa sakit. Tumama yung kaliwang tuhod ko sa isang bato.

Napairap sa inis si Natsume-san.

"Tch. Sakit ka talaga sa ulo eh no??" pagalit nyang sabi pero kahit ganun eh tinulungan nya pa rin akongmakaupo at makasandal dun sa puno ng maayos.

"Alam mo, there's a limit in being a nuisance, idiot," sabi nya sabay tingin ng mabuti dun sa mga tuhodko. Sumimangot na lang ako sa sinabi nya. Hindi ko alam bakit yung mga lumalabas sa bibig nya ehsobrang nakakasakit pero if you don't take it seriously, you can extract the meaning behind it. Parangpuzzle.

Wah. May dugo -- may dugo sa kaliwang tuhod ko. Tinry nya pindutin yung sugat. Napa-aray tuloy akosa sakit.

"Masakit kaya!!" reklamo ko tapos tumingin ako ng masama sa kanya. Inirapan nya lang ako. Nanlakiang mga mata ko sa sumunod nyang ginawa.

Kinuha nya yung panyo sa bulsa ng palda ko, yung panyong binigay nya kanina, para ipampunas dun sadugo sa tuhod ko. Tapos pinunit nya yung laylayan ng uniform nya at ginawang bandage. Whoa. Anggaling nya mag-bandage. Member kaya siya ng SRCY?

"P-pano yung u-uniform mo?"

"Mas intindihin mo yung peklat na mabubuo mula dyan sa pagiging lampa mo," cold nyang sabi sabaybuhat saken.

"Wah. A-anong ginagawa mo, Natsume-san?? B-bitawan mo nga ako! K-kaya ko namang maglakadeh!"

"Sorry pero hindi ako tanga. Kaya ko pinindot yung sugat mo kanina eh para makita ko yung reactionmo. And by that, I can safely assume na hindi mo kayang maglakad."

Eh? G-ganun? Whoa. Sya na matalino. Para syang isang character sa isang comic book. Shinichi Kudo?Shinichi Akiyama?

Binuhat nya ko mula sa Balete hanggang dun sa clinic. Wah. Nakakahiya!! May mga iba pa namangestudyante saka teacher na nakakita samen.

Wah. Sorry, Natsume-san. Puro problema na lang ang dinadala ko sa buhay mo.

"Ma'am, may isang babae po ritong nadapa," sabi nya tapos dahan-dahan nya akong iniupo dun sakama sa loob ng clinic.

"If it is not in your incovenience, okay lang po pa kung pakitingin yung sugat nya? Wala po akongdisinfectant kanina eh kaya hindi ko nalinis yung sugat nya," paliwanag nya dun sa nurse.

"Oh, ikaw pala yan, Natsume! Sige-sige. Pakitanggal na lang yung bandage nya at ihahanda ko lang yungdisenfectant ko rito," sabi nung nurse.

Pagkatapos akong gamutin nung nurse ay nagpaalam syang aalis muna. Nagpatawag daw kasi ng

meeting yung principal. Habang wala pa daw sya eh bantayan daw muna namen yung clinic.

Magpahinga muna daw ako.

Wah. Yari na naman ako nito kay Natsume-san. Imbis na uuwi na lang sya eh, nadamay pa syangmagbantay ng clinic dahil saken.

"Bakit bigla mo ata akong tinawag na 'Natsume-san', ha?" suddenly eh natanong nya. Nakatiti sya dunsa iba't ibang aparato sa loob ng clinic. Naisip ko tuloy na baka gusto nyang maging doctor.

"K-kasi, naisip ko na, baka magalit ka saken pag tinawag pa kita uling 'Mr. President'. K-kasi di ba nga,yung tungkol sa pagiging Val---"

"Kahit hindi ako yung magiging Valedictorian, ako pa rin yung presidente ng SSC."

"Ah..okay. Hmm. Pwede bang magtanong?"

"Ano na naman??"

"Ilang points ang l-lamang ni Seichiro-sempai sayo. I-I mean..kasi diba..umm..ano.."

"Just a matter of decimal point."

'"Eh?? I-ibig sabihin..?"

Natahimik sya bigla. Tinignan ko yung facial expression nya. Malungkot na naman. Aww. Patay. Dapatpala hindi ko na binalik yung topic na yun.

"In just a matter of decimal point, I lost my position. S-siguradong, hindi matutuwa ang parents konito. I know that they will be very disappointed."

"So you are being put under pressure by your parents."

"Hindi ba normal lang yun?"

"Hindi no. Yung mga magulang ko, tanggap nila kung hanggang saan lang ang kaya ng utak ko. Hindimalaki ang expectations nila saken pero kahit ganun, they are so proud of me kahit ano lang ang scorena makuha ko. Kasi lahat naman ng bagay, pinaghihirapan ko. And that hardwork, it's enough forthem to be proud of me."

"So meron palang mga magulang na nag-eexist na ganun?"

Nagulat ako sa tanong nya. So he thought na lahat ng parents eh katulad ng kanya?

"Oo."

"I see. You are lucky then," sabi nya.

Nakakainis naman. Hindi ba pwedeng mabait na lang yung parents nya? Baka kung sakaling magkaganoneh mabawasan yung kalungkutan ng mga mata nya.

"I can already expect na hindi na sila darating sa graduation ko."

"B-bakit naman sila hindi darating?" kahit na pinepressure nila yung anak nila, hindi naman tama nahindi sila darating di ba??

"Lumaki ako sa isang mundo kung saan, you must be the best in everything that you will do in order tobe respected and treated as a son. Isang mundo kung saan, ang maging second place ay isangmalaking kahihiyan sa pamilya -- isang malaking basura. Walang kwenta. Walang silbi."

There was angst in his tone. And just by listening to him, my heart could stop in pain.

"That is why, kung magiging second best lang ako, it's as good as being a loser. At wala silang panahonpara sa mga loser na tulad ko."

"P-pero..h-hindi naman ata tama yun. Naniniwala ako na..hindi naman kailangang i-judge ang taobase lang sa posisyon nya. A person is more than what his position dictates him to be."

"Siguro nga tama ka. Pero you cannot deny the fact that the society is being dictated byposition. Hindi lahat ng bagay, kaya mong isipan ng something positive. There are some things thatcannot be changed."

"K-kung walang pupunta sayo sa graduation nyo, hmm..eh di yung mama ko na lang ang magsasabitsayo ng medal!" sabi ko habang nakangiti.

"H-HA??"

"Nakwento ka sa mama ko na nasarapan ka sa luto nya kaya gusto nya ulit na matikman mo ang lutonya. At isa pa, gusto ka rin nyang mak---"

"Teka nga. Wala akong natatandaan na sinabi kong nasarapan ako sa luto ng mama mo."

"Sapat na ang facial expression mo para malaman ko yun."

"Ah basta! Hindi ako pupunta ng graduation kaya hindi mo rin magagawa yang balak mo."

"EEEHHHH?? Bakit hindi ka pupunta ng graduation??"

"Tch. Eh ano ngayon sayo kung hindi ako pupunta? Teka nga, bakit umiiyak ka na naman??" sa wakastumingin din sya saken.

"Sinabi ko na sayo hindi ba? *sniff* I will cry for you."

"Tears can't change anything, you know."

"Pero it can comfort you. *sniff* That comfort is already worthy of the tears that I will shed."

Kung may magagawa lang sana ko para mabago yung uri ng pag-iisip meron yung parents nya..kung maymagagawa lang sana ako eh di..

Nagulat ako nung bigla nyang pinindot yung sugat ko na nakabandage.

"ARAY!! Bakit mo yun ginawa, ha??"

"I want you to bring back to your senses."

"Nasa katinuan naman ako ah!!"

"Hindi mo na dapat pinuproblema ang problema ng iba. Mind your own business."

"Pero.."

Bigla nyang ginulo yung buhok ko at ngumiti. Para bang sinasabi ng ngiting yon na, 'thanks for worryingabout me."

"Wah. Ngumiti ka!" bigla kong nasabi.

"Ha? Hindi kaya."

"Ngumiti ka no! Kitang kita ng dalawang mata ko!"

"Hindi nga eh!"

"Oo, ngumiti ka!"

"Hindi!"

"Hindi mo na sasabihing hindi ka pupunta ng graduation, di ba?"

"Hindi! T-teka!! Naisahan mo ko dun ah!" halata sa mukha nya na nabadtrip sya sa ginawa ko.

"Haha! Ang nasabi mo na ay nasabi mo na no!"

"HINDI NGA SABI EH!!"

Dear Lord, please help this person right in front of me to overcome his sadness.

Sana po marealize din ng mga magulang nya na hindi lang ang pagiging the best angpinakamahalaga sa mundong ito.

I hope they can realize it soon.

Because they are missing their son's wonderful smile.

Chapter 53: Secret Code

ìEverybody knows how to raise children, except the people who have them.î -P. J. O'Rourke

Pag-akyat ko papuntang, nakita ko si Yumi dun sa may gilid. May hinihintay kaya siya?

Nagngitian lang kami tapos pumasok na ko sa loob tapos hinanap ko sa paningin ko si Seichiro-sempai. Hindi ko sya makita. Hmm. Baka naman nasa may bookshelves sya?

Lumapit ako dun sa may librarian's nook tapos sinilip ko sya ng konti. Ayun nga sya sa may bookshelves!

"Seichiro-sempai!" tawag ko sa kanya. Nung makita nya ko eh agad syang ngumiti at ibinalik nya sa shelfyung binabasa nyang libro. Ang ganda talaga ang napakagentle nyang smile kahit kelan.

Lumapit sya saken tapos lumabas sya sa nook nya. Nagulat ako nung hawakan ni sempai yung isa kongkamay tapos lumabas kami ng library.

"Halika, punta tayong canteen," sabi nya. Tumango na lang ako. Kakain kaya kami? Hmm.

Nung naglalakad kami papuntang canteen, hawak pa rin ni sempai ang kamay ko. Hindi naman sanaiilang ako o kung ano, hmm..siguro hindi lang ako sanay?

Ilang hakbang bago kami makarating sa canteen eh bigla nyang binitawan ang kamay ko. Ngayon nyalang ata napansin na kanina nya pa hawak-hawak ang kamay ko.

"S-sorry," sabi nya.

Nakatingin sya sa ibang direksyon habang sinasabi nya yun at kinocover nya ng back ng kanyang isangkamay yung mukha nya. Bakit kaya? Parang ang weird ni Seichiro-sempai ngayon.

"Okay lang, sempai," sabi ko habang nakangiti.

Napansin ko pa na, hindi nagsasalita si sempai nung naglalakad kami papuntang canteen. Dati sya yungkwento ng kwento. Eh wala rin naman akong masabi kaya hindi din ako nagsasalita. Hayst. Ngayon langata nangyari to ah.

Nung nasa canteen na kami eh bumili sya ng strawberry ice cream. Tig-2 scoops kami. Wah!Strawberry!! Yey!

Habang kumakain ng ice cream eh dun kami naupo sa may garden.

"Sempai, ano nga pala yung sasabihin mo saken?"

"Ah..yun ba?" tapos tumingin sya saken saka ngumiti, "sa totoo lang, sayo ko pa lang to sasabihin ehkaya isikreto mo muna sa iba okay?"

Tumango na lang ako tapos ngumiti rin.

Wow. Ano kaya yun? Naexcite tuloy ako bigla!

"Sa darating na graduation..ako ang Valedictorian."

"WOW!! Hindi nga sempai??"

Tumango sya.

"YES!!" napasigaw pa ako at napatalon sa tuwa. Hindi ako makapaniwala! Kasi di ba, sobrang talino nung

masungit na si Natsume-san?? Tapos natalo sya ni sempai! WAAH!! Ang galing-galing ni sempai!!

"I'm so proud of you sempai!! Grabe, ikaw na talaga!!" sabi ko tapos shinake hands ko yung bakantenyang kamay.

"Haha. Sa totoo lang, napakaunexpected din na magiging ako yung Valedictorian kasi iilang decimalpoints lang ang pagitan nameng dalawa. Sinuwerte lang siguro talaga ako," paliwanag nya.

Siniko ko naman sya, "asus! Wag ka na magpaka-humble, sempai!! Basta para saken, ikaw ang masdeserving!"

"Haha. Bahala ka na nga kung anong gusto mong isipin. Basta i-sikreto mo muna sa iba ha?"

"Bakit nga pala kailangan pa nateng isikreto yun?"

"Eh kasi sameng dalawa lang sinabi yun nung adviser namen kaninang umaga. Bukas pa kasi yunofficially inaannounce. Inabisuhan nya na kami ngayon para wala ng masyadong violent reactionsbukas."

"Ahh. Eh anong reaksyon ni Natsume-san?"

"Ayun, nagwalk-out sya nung sinabi nung adviser namen na ako nga."

"Ang bitter nya naman!"

"Nauunawaan ko sya. Sa totoo nyan, nalulungkot din ako sa part nya kasi..alam ko namang hindi nya rinyun ineexpect. Lahat kasi alam na sya ang magiging Valedictorian. Saka, pag niround off mo yunggrades namen, pareho lang talaga. Kung pwede lang sanang maging 2 ang Valedictorian eh.

"Although, matagal ko ng pangarap na matalo sya academically, I hope na hindi magkalamat yungfriendship na meron kami. Kasi isa sya sa mga taong ina-idolize ko pagdating sa leadership saka kahit namedyo masungit si Natsume, alam ko na, halos pareho lang kami. Nakikita ko ang sarili ko sa kanya."

"Hindi ko maintindihan, sempai. Eh anlayo-layo kaya ng personality nyo."

"Haha. Hindi naman sa personality talaga ang tinutukoy ko. I mean, halos pareho kami ngsitwasyon. Pareho kaming nagsisikap maging pinakamagaling sa klase kasi may gusto kamingmakuha."

"Ano naman yun?"

"Atensyon ng magulang. Gusto kong marealize ni papa, which is papa rin ng kambal mo, na I amdeserving of his attention. Gusto kong marealize nya na mali yung ginawa nyang pang-iiwansamen. Although, feeling ko, it is because of work, hindi ko pa rin maiwasang isipin na mas mahal nyapa ang trabaho nya kesa samen.

"Maswerte na lang din siguro ako na, yung mama ko eh full support saken. Samantalang si Natsume,

everyday, kailangan nyang patunayan sa mga magulang nya na deserving syang maging anak nila."

"Ha? Bakit naman?"

"Napaka-perfectionist kasi ng mga magulang ni Natsume. They want only what's best. As in literal nabest talaga. Nangangamba nga ko na baka kung ano na naman ang sabihin ng mga magulang nya sakanya dahil naging Salutatorian lang sya. Yun din yung reason kaya hindi ako masyadong masaya saresulta."

"Oo nga, halos pareho kayo ng sitwasyon. Mas matindi nga lang yung parents nya."

Naguilty tuloy ako kasi ayoko talaga dun sa masungit na presidente na yun. Halos i-curse ko pa nga syakasi sinungitan nya ko ng bongga one time. Pero ngayon, naaawa na ko sa kanya.

Hindi ba pwedeng maging 2 ang Valedictorian?

"Teka, sempai, ngayon ko lang narealize..hindi kaya..ang dahilan kung bakit hindi nagseseryoso sa pag-aaral si Yuta ay dahil gusto nyang makuha yung atensyon ng papa nyo? I mean, pareho kayo ngreasons pareho magkaba lang kayo ng paraan ng p---"

"Sa tingin ko ganun nga yun. Kaso sa part ko kasi, medyo may ideya naman ako kung bakit bigla nalang nang-iwan si papa. Eh feeling ko si Yuta, hindi nya na inisip kung may dahilan man o wala.

"He was already being eaten by his hate. Naramdaman ko yun nung una ko syang makita at ipakilala nimama na sya yung anak ni papa sa labas. Alam kong ayaw nya samen dahil sa galit nya kay papa. Butinga ngayon, kahit papano eh nakikipag-usap na sya saken saka kay Mika.

"Yun nga lang, hindi pa rin mama ang turing nya sa mama ko. Andun pa din yung coldness nya sabahay. Kaya nga natutuwa ako pagnakikita ko kayong magkasama kasi nakikita ko yung totoong siyana hindi ko nakikita pag nasa bahay na sya."

"Wag kang mag-alala sempai. Minsan, pagsasabihan ko si Yuta."

Narealize ko ngayon araw na, maswerte pa rin pala talaga ko sa parents ko. Kasi kahit nasa ibang bansasi papa, alam ko na mahal na mahal nila kong pareho. Saka hindi naman sila ganu nag-eexpect saken.

"Sempai, salamat ah. Sa pagsasabi saken nung tungkol kay Natsume-san at Yuta," sabi ko habangnaglalakad kami. Medyo late na rin kasi kaya sabi ko kailangan ko ng umuwi.

"Congrats din pala sa pagiging Valedictorian. Feeling ko naman may magandang plano si God kaya ikaw

yung pinili nya sa position na yun kaya wag ka ng mangamba. Baka may mas maganda pang mangyaripara kay Natsume-san in the near future."

"Salamat, Kanna," sabi ni sempai habang nakangiti.

"Ay oo nga pala!" bigla nyang sabi. May naalala ata sya. Napansin kong may kinuha sya sa bulsa nya.

"Akin na yung kamay mo."

Nilahad ko na lang ang palad ko at di na nagtanong. Feeling ko strawberry na candy o something namatamis ulit ang ibibigay nya.

Pagkatapos nyang ilagay yun sa kamay ko eh sinabihan nya ulit ako na buksan ko na lang daw pagumalis na sya. Nasa tapat na kami ng gate nun.

"Kanna."

"Mm?"

"Gusto kong palaging nakikita kang masaya kasama si Yuta ah."

"Haha. Bakit mo naman sinasabi yan, sempai?"

"Wala lang. Natutuwa kasi ako sa inyong dalawa kaya wag na kayong mag-aaway ulit ha?"

"Hindi ko yan mapapangako. Kasi epal yun eh."

Natawa lang sya ng bahagya sa sinabi ko. Maya-maya ay nagpaalam na sya saken at tumakbo na pabaliksa academic building.

Ako naman, tuluyan ng lumabas ng school gate.

Ang weird talaga ni sempai ngayon. Feeling ko may nililihim sya saken. Parang may lungkot sa mgangiti nya.

O masyado lang talaga akong nag-iisip? Oo nga, baka guni-guni ko lang yun.

Binuksan ko na lang yung palad ko. Napangiti ako sa nakita ko.

Isang napakacute na strawberry cellhone strap. Tapos may nakasulat na Kanna sa gitna. Wah. angcute!! Ilalagay ko ito sa cellphone ko pagkauwi ko!!

Kinagabihan eh pinagsama-sama ko kung binigay saken ni Seichiro-sempai. Wala lang. Natripan kolang. Nakucurious kasi ako kung bakit yung unang dalawang binigay nya, nakakain, tapos yung pangatloeh hindi. Wahaha. O matakaw lang talaga ko kaya gusto kong kainin yung strap na strawberry? HAHA!

Isang Monami na candy.

Tatlong Potchi.

At isang strawberry cellphone strap na may nakasulat na pangalan ko.

Hmm. Ano nga kayang ib---

Biglang nanlaki ang mga mata ko. Iniarrange ko ulit yung mga binigay nya. At may nabuo ako. Dubdub.Dubdub.Dubdub. Dubdub.

Isang sentence --- isang sentence na hindi ko akalaing maeextract ko sa mga ito.

Monami (1--> I)

Strawberry CP strap (strawberry means LOVE),

3 Potchi (3--->YOU)

Nakasulat na pangalan ko sa CP strap (KANNA)

I.LOVE.YOU.KANNA.

I love you Kanna.

OMG. Blush.

M-mahal ako ni Seichiro-sempai??

Chapter 54: Illegitimate Child

ìThere are no illegitimate children - only illegitimate parents.î -Leon R. Yankwich

Ang bilis ng tibok ng puso ko. WAH! Teka-teka, Kanna. Huminahon ka muna. Baka naman nagkamali kalang ng pagkakaintindi?

Oo nga, baka masyado lang akong nag-iisip.

Pero hindi eh. All this time, sobrang bait saken ni Seichiro-sempai. Tapos alam na alam nya yung mgagusto at ayaw ko. Alam nya rin pag may problema ako o wala. Dati nga nagduda pa nga ko na dahil langlahat yun sa mga librong nababasa ko na binasa nya eh.

Tapos sinasabi ng marami na snob si sempai pero saken naman never syang naging snob.

Hala. Anong gagawin ko kung sakaling totoo ngang may gusto saken si Seichiro-sempai?

Bigla ko pang naalala si Ate Imadori. Eh di ba may gusto sya kay sempai? Hala. Panu yan? Kababati langnamen halos eh. Baka pagnalaman nya, magalit na naman sya saken.

WAH. Anong gagawin ko??

Nabother pa ko dun sa huling mga sinabi nya bago nya ibigay yung strap.

'Gusto kong palaging nakikita kang masaya kasama si Yuta ah.'

'Wala lang. Natutuwa kasi ako sa inyong dalawa kaya wag na kayong mag-aaway ulit ha?'

*Gulp* Hindi kaya may ipinahihiwatig si sempai sa mga sinabi nyang yon?

Muntik na kong mapalundag sa kama ko nung biglang nag-ring yung CP ko. Sino naman kaya angtatawag saken ng ganitong oras? Gabi na ah.

"Hello?" bungad ko.

"Uy, Kanna," boses yun ni Yuta. Nung narinig ko yung boses nya, parang gumaan yung pakiramdam ko.

"Bakit napatawag ka?"

"Mm..gusto ko lang marinig yung boses mo."

Blush. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

"K-kilabutan ka nga sa mga sinasabi mo!" anu ba yan! Ang epal nya talaga kahit kelan. Kalmado na angpuso ko kanina eh, tapos bigla nya na naman akong pakakabahin! Hayst!

"Haha. Kinilig ka naman?"

"Kinilig mo mukha mo!"

"Haha!"

"Bakit ka nga tumawag?"

"Kailangan ba may dahilan para tawagan kita?"

"O-oo."

"Miss na kita, pwede na bang dahilan yun?"

Blush.

"Ano ba!! Magseryoso ka nga! Parang di tayo nagkita kaninang umaga ah!"

"Kanina pa yun no."

"Kahit na."

"Bakit, hindi mo ba ko namimiss?"

Teka, anong gusto nyang sabihin ko? Na namimiss ko sya?? Wah. Asa!!

"Hindi."

"Ganun? Sige, uuwi na lang ako. Di mo naman pala ko namimiss."

"Ha? Uuwi?" nakarinig ako ng dumaang tricycle dun sa background, "teka, wag mong sabihing---"

Agad akong bumaba sa hagdan at tumakbo palabas ng bahay. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at hindiko na inisip kung anong itsura ko nung binuksan ko yung gate.

Humingal ako sa pagod. Nasa harap nga sya ng bahay. Binaba ko yung cellphone ko na kanina ehnakadikit pa sa kaliwang tenga ko. Ngumiti sya saken at kinaway-kaway pa sa ere yung cellhone nya.

"B-bakit ka nandito?" tanong ko sa kanya.

"Wuh. Paulit-ulit? Nasabi ko na kanina di ba?" sabi nya habang nakangiti.

"Weh. Wag ka na nga!" sabi ko.

"Ayaw mo, eh di wag. Binabawi ko na yung sinabi ko kanina," tapos humalukipkip sya pero nakangiti parin.

"Ano nga kasi yun? Hindi ka naman biglang susugod dito nang walang dahilan di ba?"

"Haha. Kilalang-kilala mo talaga ko no, Kanna?" tapos ngumiti sya ulit at tumingin sa mga matako. Naramdaman ko ng may something sa ngiti nya. Empty. Malungkot.

"Tara, pasok tayo sa loob."

"Wag na, dito na lang sa labas."

"O-okay."

Naupo kami dun sa may gilid ng gate. May upuan kasi dun na kahoy eh.

"Oh, anong problema?" ako na ang nagsimula. Bihira naman kasi mag-open si Yuta eh. Dapatsamantalahin.

"Nakatanggap ng sulat sina tita galing kay papa," malungkot nyang sabi sabay buntong hininga.

"O, anong sabi dun sa sulat?"

"One of these days, babalik na sya."

"Eh di maganda!"

"Loko, anong maganda dun??"

"Ano ka ba naman Yuta. Magandang opportunity yun para makapag-usap kayo ng papa mo at ngmagkabati na kayo."

"Hah! Ngayon pa..sus! Limang taon na ang lumipas, Kanna. Marami ng nagbago. Hindi na komagugulat kung hindi nya na natatandaan yung mukha ko."

Ramdam ko yung galit sa puso ni Yuta. Alam kong bihira nya banggitin yung papa nya dahil nag-e-evolveinto a monster talaga sya. As in nakakunot yung noo nya at magkasalubong ang kilay. Tipong akala momanununtok pag pinrovoke mo. Nakakatakot sya pag kinakausap sya na ang topic eh papa nya.

Tama nga si Seichiro-sempai, he was already being eaten by his hate. Haay. Ano bang pwedeng gawinko para mawala yung galit nya sa papa nya?

"Yuta."

"Oh?"

"Sa tingin mo, bakit babalik ang papa mo?"

"Ano pa nga ba? Eh di syempre, dahil malapit ng grumaduate si Kuya Seichiro," napansin kong lalonglumungkot yung mukha nya nung banggitin nya mismo ang pangalan ni sempai.

"Feeling ko, kaya sya darating ay para matanggal na yung gusot sa pamilya nyo."

"Asa ka naman dun. Walang kwenta yun eh."

"Wag ka ngang magsalita ng ganyan. Papa mo pa rin yun."

"Kinakahiya kong naging sya pa ang ama ko."

"Yuta."

"Kanna naman eh."

"Gusto kong pagdating ng papa mo, sumbatan mo sya, pagalitan mo. Suntukin mo pa kung gustomo. Mas okay na yun kesa yung nagbibilang ka ng taon dyan sa puso mo na puro galit anglaman. Hindi habambuhay, maiiwasan mo sya. Kailangan, magkausap kayo."

"Para saan pa? Kahit magkaayos kami, wala na si mama," may nangingilid na hula sa mga mata nyanung mabanggit nya yung mama nya. Si tita. Bigla syang tumalikod saken.

Hindi pa rin sya nagbabago. Ayaw nya pa rin ipakita saken yung Yuta na mahina -- yung Yuta na magaang mga mata.

"Isa pa, sampid lang naman ako sa bahay na yun eh. Pag andun ako, feeling ko, para kong isda nanaligaw sa isang gubat. Hindi ako belong dun. Pag dumating pa yung hayup na yun, buong-buo nayung pamilya nila. Ako naman, n-nag-iisa."

Biglang pumatak yung mga luha ko. Tapos niyakap ko sya kahit nakatalikod sya.

"Yuta, wag mo ngang isipin yan."

"Ano bang gusto mong isipin ko, Kanna? *sniff* Simula nung iniwan nya kami, wala na yung pamilyangpinapangarap ko. Isa pa, hindi naman kami yung tunay nyang pamilya kaya nung una pa lang alam kona na mangyayari rin yung pang-iiwan nya samen.

"Kaya lang, kahit gano ko isiksik sa kukote ko na dapat nasasanay na ko, hindi ko pa rin maiwasan isipinna ang unfair ng mundo. Biruin mo ah, pagkatapos kong mawalan ng nanay, malalaman ko pang mayibang pamilya ang tatay ko na iniwan kami ilang taon na ang nakalilipas. Ang masakit pa, ako pa

pala yung anak sa labas.

"Nung una kong pasok sa bahay na yun, alam mo ba kung ano yung una kong naisip? Ah. Ito yungpamiyang mahal ng tatay ko. Ni katiting ng pagmamahal na yun, wala kong natanggap. Sa kanilanapunta lahat.

"Tapos babalik sya? Lalo nya lang talaga kong gustong pahirapan at saktan. Kasalanan ko bayun? Kasalanan ko bang maging anak nya?"

Niyakap ko lang sya ng mahigpit at sinabayan sya sa tahimik nyang pag-iyak. Sa totoo lang, naisip ko nadati pa na naglilihim sya ng burden sa puso nya. Pero hindi ko alam na ganito pala yun kabigat.

Ansakit. Kung lulugar ba ko sa posisyon ni Yuta, kakayanin ko kaya?

Maya-maya, biglang tumayo si Yuta. Still, nakatalikod pa rin saken. Napansin kong pinahid nya yung mgaluha nya. Tapos humarap na ulit sya saken ng nakangiti.

"Teka, bakit umiiyak ka dyan, Kanna?" maloko nyang sabi saken na pinisil-pisil pa yung mukha ko.Umupo sya ulit sa tabi ko na parang wala syang kadramahang sinabi kanina. Sya na ulit yung Yutangmapagpanggap. Yung Yuta na may ngiting pang-front.

"Manahimik ka nga! Ikaw rin naman kanina ah!"

"Weh. Imbento ka ah!"

"Ewan ko sayo."

KATAHIMIKAN.

"Yuta."

"Hmm?"

"Pwedeng ako naman ang magsabi ng problema sayo?"

Tumango naman sya.

"Pano kung..nalaman mong may gusto pala sayo yung crush mo? Anong gagawin mo?"

"Sinong crush naman yun?"

"Secret. Ano nga kasi?"

"Ano ba yan. May pasecret-secret ka pang nalalaman."

"Sagutin mo na lang kasi."

"Sya ba mismo ang nagsabing gusto ka nya?"

"Hindi."

"Oh, eh pano mo nalaman?"

"Naextract ko."

"H-ha?"

"Naextract ko mula sa mga binigay nya saken simula nung makilala ko sya. Parang codes na may secretmeaning. Yung code na nakuha ko, ang lumabas na meaning ay..I love you, Kanna."

Bigla kong nakarinig ng tawang wagas mula sa kanya. As in yung usual nyang tawang pang-asar. Kainis.Ang seryoso ng sinasabi ko tapos biglang banat sya ng ganun! Hmp! Binatukan ko nga sya!

"Aray!"

"Ang epal mo!"

"Eh kasi nakakatawa ka eh! HAHAHA!!"

"Hoy, hindi ko inimbento yun no!"

"Makinig ka, Kanna," sabi nya tapos tumitig sya saken. Seryoso na bigla yung mukha nya, "hangga'thindi nya pa sinasabi ng personal, wag mo munang paniwalaan."

"Ah..okay," sabi ko sabay iwas ng tingin. Nakakadistract kasi tumitig si Yuta. Nakakatunaw.

"Alam mo, Yuta."

"Hindi pa."

Binatukan ko sya ulit. Bwiset!

"Nakakarami ka na Kanna ah!"

"Kahit siguro," tumingin ako sa kalye, kung saan may mga dumadaang tricycle at minsan ehjeep, "sabihin nya saken yun ng personal, hindi pa rin magbabago kung sino yung nasa puso ko."

"Bakit, sino yung nasa puso mo?" sabi nya sabay lapit saken.

Blush. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Umiwas ako ng tingin.

"S-secret ko na yun no!"

Tumawa lang sya ng bahagya tapos tumayo na sya.

"San ka pupunta?" tanong ko. Tumayo na rin ako.

"Uuwi na. Bakit, sasama ka?" pabiro nyang sabi sabay ngiti.

"Hindi no. Sige na, umuwi ka na."

"Hindi mo man lang ba ko ihahatid sa kanto?"

"Sabi ko nga eh."

Pagkatapos ko syang maihatid sa may sakayan eh bumuntong hininga ako. Wala pa rin akong naiisip naparaan para mawala yung galit ni Yuta sa papa nya.

Ang tanging naiisip ko lang eh siya.

At ang munting sikreto ko.

Kinaumagahan. Pagpasok ko eh nagulat ako nung marinig ko yung sigaw ni Yuta. Ramdam ko yung galitsa boses nya.

"SINONG MAY GAWA NITO?? SABIHIN NYO!!!"

Napatingin ako sa tinutukoy nya. Nanlaki ang mga mata ko sa mga nakasulat sa black board.

TRIVIA: YUTA TONAMI ng 3-1, ANAK SA LABAS NG PAPA NG ATING VALEDICTORIANG SI SEIICHIROKAURI ng 4-1!!

BONUS TRIVIA: ANG NAMATAY NYANG MAMA EH ISANG PROSTITUTE NA NILANDE ANG PAPA NISEICHIRO PARA LANG SA PERA!!

S-sino ang nagsulat nito?? Nabigla ako nung sinipa ni Yuta yung teacher's table sa harapan. Napaatrasang iba kong mga kaklase sa takot.

"EH ANO KUNG ANAK SA AKO SA LABAS, HA?? KAHIT IPANGALANDAKAN NYO SA BUONG MUNDOYUN, WALA AKONG PAKELAM!! PERO YUNG PAMBABASTOS NYO SA NASIRA KONG MAMA , YUN ANGHINDI KO MAPAPALAMPAS!! HINDI NYO NA SYA GINALANG!!

"HINDI SYA PROSTITUTE KAYA KUNG SINO KA MAN NA GUMAGAWA NG KWENTO DYAN! LUMABASKA AT HARAPIN MO KO! HAYUP KA!!!"

Napaiyak ako sa takot kay Yuta. Sino ang may gagawan nito??

Biglang pumasok si Yumi sa loob ng kwarto at nagsalit ng, "Y-Yuta, lahat ng room ng mga 3rd year at4th year, m-may nakasulat ding ganito."

Agad lumabas si Yuta ng classroom. Natatakot ako sa pwedeng gawin ni Yuta. Sobrang nanlilisik ang mgamata nya.

Akma ko sanang kukunin yung eraser nang biglang agawin yun ni Tomo at sya na ang nagbura ng mganakasulat sa board.

"Kanna, iencourage mo yung mga classmates naten na tulungan tayong magbura ng mga nakasulat nato sa lahat ng rooms ng 3rd year at 4th year!"

Tumango naman ako.

"Please, classmates, maniwala at magtiwala kayo kay Yuta. Tulungan naten sya okay? Please tulungannyo kaming burahin yung mga vandal na to sa lahat ng rooms. Please, nakikiusap ako," sabi ko sabaybow sa lahat. Pinipigilan ko yung mga luha ko pero ayaw huminto.

Buti at sumang-ayon naman ang lahat. Agad kaming nagsitakbuhan sa isa't ibang rooms.

Sobrang lakas ng kabog ng puso ko. Feeling ko may masamang mangyayari kay Yuta.

Lord, please gabayan nyo po sya.

At wag na wag nyong hayaan na..

..tuluyan na syang lamunin ng galit..

..sa puso nya.

Chapter 55: Love and Hatred

ìHate is too great a burden to bear. It injures the hater more than it injures the hated.î -Coretta ScottKing

Habang nagbubura ako ng vandals sa blackboard sa room ng 3-5 eh nakita ko si Yuta. Tumatakbo syapapunta dun sa room ng 4-1. Feeling ko anytime manununtok sya.

Agad kong binitawan yung eraser na hawak ko at hinabol sya.

"YUTA!!" sigaw ko. Pero wala syang naririnig. Kinakabahan na ko.

Binilisan ko na lang ang pagtakbo. Habang tumatakbo ko eh napunta yung atensyon ko sa isang pamilyarna boses.

"Kung sino man ang gumawa nito, umamin na kayo. Hindi ko mapapalampas ang pambabastos na itosa kapatid ko at sa mama nya," seryoso, may bahid ng galit pero kalmado pa ring sabi ni Kuya Seichirosa harapan.

May bakas ng chalk sa mga kamay nya. Mukhang sya ang nagbura ng vandal sa room nila.

"Atsaka, eh ano kung anak sya sa labas? Kahit kelan, hindi ko sya tinuring na iba samen. Kaya kungsino ka man, umamin ka na bago pa ko magalit sayo."

Walang nagsasalita sa mga classmates nya.

Biglang pumasok sa room nila sempai si Yuta. Binilisan ko ang takbo. Lord, wag naman sanang--

Pagdating ko sa room, nakaamba yung kamao ni Yuta sa mukha ni Ate Imadori at inaawat naman syani Seichiro-sempai at ng iba pang 4-1 boys.

"ALAM KONG IKAW ANG MAY GAWA NITO!! KAHIT BABAE KA, HINDI AKO MAGDADALAWANG ISIPNA SAKTAN KA KAYA UMAMIN KA NA!!" sigaw ni Yuta.

Walang katinag-tinag yung mukha ni Ate Imadori. Wala akong nakikitang takot sa mga mata nya.

"Yuta, tama na yan!!" sabi ni Seichiro-sempai na successfully eh hawak na si Yuta sa dalawang braso.Pumapalag si Yuta pero hindi sya makapanlaban kay sempai.

"BITAWAN MO KO!!! HAYUP KA IMADORI!! BAWIIN MO YANG MGA SINABI MO SA VANDALS NAYAN!! HINDI PROSTITUTE ANG MAMA KO!!!"

Tumayo si Ate Imadori sa upuan nya. Nakapamaywang at nakataas ang kilay.

"Ano naman ang ebidensya mong ako nga ang may gawa non?" mataray nyang sabi.

"Imadori, tama na yan. Wag mo na syang galitin, pwede ba??" sabat ni sempai.

"Hah! Masama na palang ipagtanggol ang sarili ngayon, Seichi??" sagot ni Ate Imadori kay sempai.

Feeling ko may something din kita Ate Imadori at Seichiro-sempai. Ang cold nila sa isa't-isa. Nungnakaraan ko pa to napapansin eh. Ano bang nangyari sa kanila?

Biglang nakawala si Yuta sa pagkakahawak sa kanya ni sempai at muntikan na naman nyang masuntok samukha si Ate Imadori. Buti na lang naawat nung ibang lalaki. Nagtilian sa takot yung iba at tuluyan nglumabas ng room.

Hindi ko mapigilan yung mga luha ko. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Natatakot ako kayYuta.

Kahit ganun na katensyonado sa room eh nananatili pa rin yung pokerface pero taas kilay na mukha niAte Imadori.

"Anong karapatan mo para pagbintangan ako sa isang bagay na hindi ko naman ginawa, ha?"

"IKAW LANG NAMAN ANG MAY MOTIBONG GAWIN TO EH!! DEMONYO KA!! HAYUP KA!! HINDI KOTO MAPAPALAM---"

"Hah! Ak--"

"IMADORI, TAMA NA YAN!!" sigaw ni Seichiro-sempai sa kanya.

"Bakit, Seichi?" nagulat ako nung may tumulong luha sa kanang mata ni Ate Imadori, "pag may

nangyaring masama, ako na kagad ang gumawa??"

"Wala akong sinasabing ganyan," paiwas at cold na sabi ni Seichiro-sempai sa kanya.

Sinipa ni Yuta yung teacher's table sa harapan at nagsisigaw sa galit. Nabasag yung flower vase nila nanakapatong sa ibabaw nung lamesa.

Sa wakas ay nagkaron ako ng lakas ng loob na lumapit.

"Yuta, tama na yan, please?" sabi ko. Niyakap ko sya.

"Kanna, bitawan mo ko," pagalit at cold nyang sabi. Umiiyak ako habang umiiling sa kanya. Kailangankong magpatigas. Hindi ko sya pwedeng bitawan.

"BITAWAN MO KO SABI EH!!"

Umiling ulit ako at lalo ko lang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya.

"Kanna, ako na ang bahala rito, sige na," mahinahong sabi ni sempai saken. Tumango naman ako.

Habang yakap ko si Yuta eh dahan-dahan ko syang inilabas sa room ng 4-1.

Pinaupo ko sya sa may bench sa garden at pinainom ng malamig na tubig. Pagkatapos nya uminom ehsinandal ko yung ulo nya sa balikat ko.

Sa wakas, nakahinga na rin ako ng maluwag. Mukhang kumalma na sya.

"Yuta, lahat kami kakampi mo, tandaan mo yan."

Naramdaman kong nabasa ng luha yung uniform ko. Sa may parteng braso.

Kumikirot yung puso ko. Kasi umiiyak yung taong mahal ko. Pero wala akong magawa para sa kanya.

Lord, ano po bang dapat kong gawin?

Nung hapon na, pinatawag si Yuta sa Guidance Office. Pinatawan sya ng suspension for 2 weeks dahilsa gulo na ginawa nya nung umaga.

Hindi na sya nagsalita. Bagkus eh kinuha nya ang bag nya at umuwi na.

Pinaiwan ni Tomo at Miki ang lahat ng 3-1. Hindi pwedeng wala kaming gawin. Kapag hindi naalis yungsuspension kay Yuta, hindi sya makakapag-final exam. Maho-hold back sya ng isang taon.

"Guys, tulungan nyo kaming makiusap sa principal na alisin yung suspension ni Yuta. Siguro namanlahat ayaw na manatili syang third year next school year, di ba?" paliwanag ni Miki sa harapan.

"K-kung magsasama-sama tayo, sa tingin ko, mapagbibigyan yung kahilingan naten n---"

Naputol yung sasabihin ko sana nang may biglang nagrekamo ng: "eh pano kung pati kami ma-suspend? Anong kasiguraduhan na kapag sumama kami dyan eh hindi kami mapapahamak?"

At nagsunud-sunod pa ang mga ito.

"Oo nga! Pano kung madamay kami?"

"Siguradong magagalit ang parents namen!"

"Count me out! Ayokong makigulo dyan!"

"Saka kasalanan naman ni Yuta yun eh. Wala kaming kinalaman dyan."

"Oo nga, sya yung gumawa ng gulo na yan, tap--"

"ANONG KLASE KAYONG MGA KAIBIGAN?? ANO TO, IWANAN SA ERE??" sigaw ni Tomo. Ngayon kolang nakita si Tomo magalit. At hindi ko na to gustong makita pa ulit.

"KUNG GANYAN KAYO KA-SELFISH, E DI SIGE!! MAGSAMA-SAMA KAYONG LAHAT! UMUWI NA KAYO!!HINDI NAMEN KAILANGAN NG MGA PLASTIK NA TAO! KUNG AYAW NYONG TULUNGAN SI YUTA, E DIWAG!! KUNSENSYA NYO NA YUN!!"

Napatingin ang lahat kay Pres. Megumi nung magtaas sya ng kamay.

"Kahit napakakulit ni Yuta at *sniff*" teary eyed sya at namumula na ang ilong, "laging pinapasakityung ulo ko, *sniff* hindi ko hahayaan na ma-suspend sya. Count me in.*sniff* Ipaglalaban ko sya saPrincipal."

Napangiti ako at ang dalawang pinsan ko. Thank you pres!

Nagtaas din ng kamay si Yumi, pinapahid nya rin yung luha nya, "obvious naman na kasama ko sa mganagmamahal sa kanya di ba?" sabi nya habang nakangiti.

"Ako rin! Class Clown kaya naten si Yuta! Hindi sya pwedeng mawala sa last year naten sa highschool!!" paliwanag naman ni Nao habang nakataas ang kamay.

"Oo nga. Saka seatmate ko kaya yan. Syempre, kasali ako," nakangiting sabi ni Soushi.

Unti-unti eh nagsibalikan yung mga nag-aalangan kanina. Napayakap ako kay Yumi. Hindi kami closepero alam ko na isa sya sa mga taong sobrang nagpapalahaga kay Yuta.

Sama-sama ang mga 3-1 na pumunta sa Principal's office.

Kaso pagpunta namen dun, natigilan kaming lahat.

Nanlaki ang mga mata ko.

Nakita ko si Kuya Seichiro na nakaluhod sa harapan ng principal namen at nakatungo ang ulo.

"Kaya kong i-sacrifice ang posisyon ko bilang Vice President ng Student Council, pati angpagiging Valedictorian ko sa darating na graduation,

tanggalin nyo lang po ang suspension ng kapatid ko."

Garalgal ang boses ni sempai. Umiiyak sya.

I-ito ba yung sinabi ni sempai saken kaninang umaga na 'sya na ang bahala?'

Walang anu-ano ay naramdaman ko na lang ang mainit na patak ng mga luha na umaagos mula sa mgamata ko.

Chapter 56: Burden

"Everytime you worry about being a burden it sounds like youíre asking to be left alone. Why canít yousee the option like ìitís okay!î ñAida Kazu (Honey & Clover)

Pag-uwi ko ng bahay eh tinawagan ko agad si Yuta. Nag-aalala kasi ako sa kanya. Pero kahit ilang beseskong subukan eh ayaw nya pa ring sagutin.

"Oh anak, anong problema? Bakit parang maiiyak ka dyan?" napahalata pala ni mama.

Nasa may sala kasi ako nun, hinihintay na sagutin ni Yuta yung tawag ko. Napansin kong lumapit saken simama. Halata sa mukha nya ang pag-aalala.

Ipinaliwanag ko kay mama yung mga nangyari ngayong araw. Hindi ko mapigilang umiyak habangkinukwento yun.

Ang unfair lang kasi. Bakit kailangang magsuffer si Yuta at Seichiro-sempai ng ganun? Hindi ba naisip nggumawa nun na sobrang sama ng ginawa nya?

Niyakap lang ako ni mama habang umiiyak ako at hinagod yung likod ko.

"Magpakatatag ka, Kanna. Be Yuta and your sempai's strength. Tumahan ka na. Magiging maayos dinang lahat bukas, okay?"

Tumango na lang ako at pinahid ko yung mga luha ko.

"Ipagtitimpla kita ng gatas. Sige na, anak. Pumasok ka na sa kwarto mo. Dadalhin ko na lang yunmamaya."

"O-okay po."

Nung gabing yun, pagkatapos ko uminom ng gatas eh todo panalangin ako. Sana, sana tama nga simama. Sana maging maayos na ang lahat bukas.

Sana panaginip lang lahat nung nangyari kanina.

Kinabukasan. Sinamahan ko si Seichiro-sempai sa Principal's Office. Nasa waiting area kami kasimukhang mamaya pa sya kakausapin nung principal namen.

Sa totoo lang, ayoko rin naman yung gustong gawin ni sempai pero mukhang hindi na magbabago angdesisyon nya at mukhang papayag nga yung principal.

Sinabi kasi nya kahapon na ngayon daw nya ibibigay yung final decision nya. Hindi umubra yungpagmamakaawa nameng mga 3-1 na wag ng suspendihin si Yuta.

Ang rules ay rules daw kasi. Badtrip. Bakit kasi walang salitang kaakibat na 'consideration' sa rules-rulesna yan??

Hindi ba naging biktima lang din si Yuta? Kung sino man ang dapat masuspend eh yung gumawa nungmga vandals na yun.

Kaso hindi pa rin kami umubra sa principal kahit sinabi namen yun. Papayag lang daw sya KUNGmahahanap namen kung sino yung gumawa. Eh takte, wala ngang nakakaalam kung sino yun eh. Inshort, ayaw nya lang talaga.

Hindi ko tuloy alam kung may personal grudges sya kay Yuta kaya sya ganun ka inconsiderate. Paranggustung-gusto nyang pinapahirapan ang mga estudyante.

Parang na-flattered pa nga sya nung nakiusap si sempai sa harapan nya. Nakakabwiset. Kung hindi langmasamang i-wish na sana eh nawala na lang sya sa earth eh kahapon ko pa ginawa.

"S-Seichiro-sempai."

"Mm?"

"A-alam na ba ni Yuta n-na.."

"Pag-uwi ko sa bahay, nakalock yung kwarto nya eh. Pakiramdam ko tulog yun. Kaya hindi nya pa alam."

"Eh yung mama mo pati yung kapatid nyong bunso?"

"Haha. Ayun, nagalit."

"Sempai."

"Oh?"

"Di ba pangarap mo yung pagiging Valedictorian? Pano na yun?" malungkot kong tanong sa kanya.

Napangiti lang sya ng pilit.

"Hindi na yun mahalaga. Gagraduate pa rin naman ako eh. Kaya okay lang. Saka, feeling ko rinna..hindi talaga para saken yung posisyon na yun."

"HIndi ah. Deserve mo kaya yun. Saka pag binitawan mo yung pagiging Valedictorian, hindi namanibig sabihin nun na magiging Salutatorian ka, sempai. Eh d--"

"Alam ko. Ayos lang yun. Ang importante eh mapapayag ko yung principal naten. Sa ngayon, ito langang kaya kong gawin para kay Yuta."

"*sniff* sempaaaiii," hindi ko mapigilang umiyak. Lalo kong nararamdaman ang pagiging useless ko.Wala akong magawa. Sorry, ma, hindi ko kayang hindi umiyak sa mga gantong panahon eh.

"Wuy, wag ka ngang umiyak dyan. Haha. Ikaw talaga oh, " sabi ni sempai sabay pahid ng mga luha kotapos ginulo nya yung buhok ko at ngumiti -- yung usual nyang ngiti na cool, calm and collected na akalamo walang nangyari.

"P-pero *sniff*"

"Okay lang ako. Mas nag-aalala nga ko para kay Yuta," sabi nya tapos tumingin sya sa kawalan.

Magsasalita na sana ko nang biglang pumasok sa office si Natsume-san. Mukhang galit na galit. Biglanyang kinuwelyuhan si Seichiro-sempai at kinorder sa may gilid.

"Hoy, Seichiro!! Anong ibig sabihin nito ha??"

Kumunot yung noo ni sempai. Pati ako naguluhan. Anong problema nitong si Mr. President??

"Sa tingin mo ba matutuwa ako kung magiging Valedictorian ako nang dahil sayo?? Are you lookingdown on me?? Kilala mo ko. Alam mong hindi ako papayag dyan sa gusto mo!! "

Inalis ni sempai yung kamay ni Natsume-san na nakakwelyo sa kanya at ngumiti sya ng pilit.

"Natsume, I am not looking down on you. Napagdesisyunan ko to dahil gusto kong matanggal yungsuspension ng kapat---"

"HINDI AKO PAPAYAG SA GUSTO MO, KUYA."

Napalingon kaming lahat sa nagsalita.

Si Yuta yun, naka-civilian sya na damit at humihingal. Mukhang tumakbo sya papunta rito.

Magkasalubong ang dalawang kilay nya at mukhang galit -- pero hindi katulad ng galit na ipinakita nyakahapon. Iba yun. Ibang-iba.

Napatayo ako sa kinauupuan ko.

"Yuta."

Sya naman ang lumapit kay Seichiro-sempai.

"S-sa tingin mo ba," nagulat ako nung itaas nya yung kamao nya at akmang susuntukin nya si Seichiro-sempai. Aawat sana si Natsume-san pero mukhang hindi naman balak ituloy ni Yuta.

Ang mas ikinagulat ko pa eh biglang nangilid yung mga luha sa mata ni Yuta habang nanginginig sya sagalit.

"Sa tingin mo ba, matutuwa ako sa gagawin mo ha?? Sa tingin mo ba magpapasalamat ako sayo kungmawawala yung suspension ko..

..kasabay nung pangarap mo, kuya??

Sa tingin mo ba, gugustuhin ko pang pumasok kung alam ko naman na DAHIL SAKEN..

...d-dahil saken, hindi ka makakaakyat ng stage para ideliver yung speech mo?? "

"Yuta, a--"

"Hindi ko hahayaan na ikaw ang sumalo ng ginawa ko, tandaan mo yan," matigas ang pagkakasabi niYuta nun.

Eventually eh tuluyan ng bumagsak yung mga kanina pa namumuong luha sa gilid ng mgamata nya. Kasabay iyon ng pagbaba nya ng kamao nya.

At sa unang pagkakataon eh nakita ko ng umiyak si Yuta. Hindi lang sa harap ko, kundi sa ibang tao.

"Anong gusto mong gawin ko ha?? Magpanggap na okay sa mga nangyari?? Yuta, kuya mo ko. Satingin mo ba hahayaan na lang kitang masuspinde ng wala akong ginagawa??" nangingilid na rin yungmga luha sa mata ni sempai.

Lalo lang akong naging bato sa kinatatayuan ko. Ang bigat sa pakiramdam. Nahihirapan akonghuminga. Wala na kong ibang ginawa kundi umiyak. Umiyak at manalangin na sana maging okay naang lahat.

"Sa tingin mo ba..makakaya kong umakyat sa stage at kunin yung pinakamataas na karangalan kahitalam kong maho-hold back ka ng isang taon, ha?? Sana maisip mo man lang Yuta na yung problemamo, hindi problema mo lang."

"Hind--"

"BAKIT KASI LAGI MONG INIISIP NA PABIGAT KA LANG?? BAKIT LAGI MONG INIISIP NA MAG-ISA KALANG?? Sana maisip mo na may pamilya ka pa. Eh ano kung hindi tayo magkadugo? Yun baang sukatan para matawag na pamilya ang isang pamilya??"

Nagulat ako kay sempai. Ngayon ko lang sya nakitang ganto kung magtaas ng boses.

Natahimik lang si Yuta. Umiiyak pa rin sya. Gusto ko sanang lumapit sa kanya pero hindi ko magawa.

Walang anu-ano eh biglang lumabas yung principal sa office nya.

"Tama na ang kadramahang yan. Ibibigay ko na ang huling desisyon ko," iritableng sabi ng principal nanakapamulsa pa ang dalawang kamay. Biglang napunta sa kanya yung atensyon ng lahat.

Lord, pwede po bang bigyan nyo ng puso yung principal namen? Hindi po ba pwedeng tanggalin nyayung suspension ni Yuta nang walang sinasakripisyo?

"At ang desisyon ko ay..."

"SANDALI LANG."

Lahat kami nagtaka kung sino yung nagsalita. Imposibleng isa samen yun. Iba yung boses eh.Malalim. Pang matanda. Hindi naman yun yung boses ng principal namen.

Iba eh. Saka alangan naman kung iko-contradict nya yung sinasabi nya di ba?

Napalingon ako sa may pintuan. Nakaawang iyon. Natakot ako nung biglang tuluyang bumukas. Akala kokapre. Yun pala tao.

Isang malaki at may katandaang lalaki ang pumasok mula sa pintuan. May dala syang malaking bagaheat maleta. Humihingal din sya. Tinakbo nya rin kaya ang papunta rito?

Teka, sino ba sya?

"Sino po ba kayo?" naiirita pero magalang pa rin na tanong ng principal namen.

Tumingin ako kay sempai at Yuta. Parehong nanlaki ang mga mata nila. Binalik ko tuloy yung tingin kodun sa matandang lalaki sa may pintuan.

"Ako ang ang ama nila Yuta at Seichiro."

Chapter 57: Liar

"The heart speaks a language the mind can not even hear, let alone understand." -- Anonymous

"Yumi, hindi ka pa uuwi?" si Kanna yun. Nasa boses nya ang pag-aalala.

Pinaalis na kasi kami ng principal sa office nya. Hindi kami napagbigyan sa hiling namen eh. Mukhangmas pinag-iisipan pa nung principal yung desisyon ni Seichiro-sempai. Ibibigay nya daw yung finaldecision nya bukas kaya umuwi na daw kami at mag-aral.

Minsan, iniisip ko tuloy, sa lahat ba ng bagay, kailangan may kapalit para mapagbigyan?

Ngumiti na lang ako kay Kanna at umiling, "dito muna ko sa school."

"Okay. Una na kami."

Tumango na lang ako.

Naiinggit ako kay Kanna, kasi kahit pano, may nagagawa sya para kay Yuta. Eh ako, wala.

Hindi ko tuloy alam kung san pa ko lulugar. Sabagay, kaibigan lang naman ako. Hindi naman mag-eexpect saken ng malaki si Yuta. Kasi hindi naman ako yung kailangan nya sa mga panahong ganto. SiKanna lang. Sya lang.

Dinala ako ng papa ko dun sa matandang puno ng Balete. Ewan ko ba, dati natatakot akong puntahanyun pero ngayon, parang isang lugar na sya na malapit sa puso ko.

Umupo ako doon at sumandal sa malapad at matatag na katawan ng puno. Umihip ang hangin.Napakapeaceful talaga sa lugar na to.

Bigla kong naalala yung mga nangyari kaninang umaga at hindi ko na napigilang umiyak. Alam ko na,hindi ako ang kailangan ni Yuta. Pero libre namang umiyak di ba?

Nararamdaman ko kasi na sa mga oras na to, umiiyak din yung taong mahal ko. Tahimik. Patago.Nararamdaman kong umiiyak sya dahil sa sobrang sakit. Umiiyak sya.

Kahit hindi nya ko mahal, at least, kahit man lang sa pag-iyak, nasasabayan ko sya.

"Ano na naman ang ginagawa mo dito??"

Bigla kong pinahid yung mga luha ko at umayos ako ng upo.

"I-ikaw pala yan, Natsume-san," nagbigay ako ng isang pilit na ngiti sa kanya. Pinagsalubungan nya langako ng kilay. Natawa tuloy ako ng bahagya.

"Sinabi ko na sa'yo di ba? Sa susunod na iiyak ka, magdala ka ng sarili mong panyo," cold nyang sabitapos umupo sya sa tabi ko at tumingin sa malayo.

"Hindi ko naman kasi akalaing iiyak ako ngayon. *sniff* Kung alam ko lang, *sniff* e di sana nagdalako."

"Eh bakit ka na naman ba kasi umiiyak??" iritableng tanong nya.

"K-kasi..umiiyak yung taong mahal ko ngayon..

..at ito lang ang kaya kong gawin..p-para sa kanya."

"That person, sya yung..kasayaw mo nung JS, tama ba?"

Tumango na lang ako.

"So you lied to me," sabi nya tapos tumayo sya.

"Eh?" napalingon ako sa kanya, pero hindi naman sya nakatingin saken. Nakatingin lang sya sa malayo.His face was just like when I first saw him. Parang galit sa mundo.

"I thought that you would only cry for me, but right now..you are crying for somebody else," sabi nyatapos lumingon sya saken. Nakakatakot yung tingin nya. Galit ba sya?

"S-sinabi ko yun kas---"

"The main point is YOU LIED. I regret trusting you," sabi nya at akma na sana syang hahakbang palayo.

"Mr. President, sabihin mo nga saken, kelan pa naging masama ang umiyak para sa taong mahalmo? Right now, may pinagdadaanang malaking problema si Yuta. Baka nga tuluyan na syang masuspendat mahold back ng isang taon. Kung pagbibigyan naman ng principal yung suggestion ni Seichiro-sempai na magback down sa kanyang pagiging Valedic---"

"A-anong sabi mo?? Si Seichiro, magba-backdown sa kanyang position??" tila nagpanting ang tenganya nung marinig yun.

"Ang taong yun talaga," sabi nya sa sarili tapos nagsimula na syang maglakad ng mabilis. Mukhang lalosyang nagalit sa sinabi ko.

"T-teka!" pigil ko sa kanya.

Huminto sya at lumingon saken.

"Wag mo na ko kahit kelan man kakausapin. I don't talk to strangers," seryoso at matigas nyang sabisabay talikod at lakad ulit.

"H-hindi ba, magkaibigan na tayo?"

"'Kaibigan'?? Hah! Right from the start, hindi kita tinuring na isang kaibigan. Don't be so full ofyourself, idiot," sinabi nya yun at tuluyan na syang umalis.

Dahan-dahan akong napaluhod sa sinabi nya. So ako lang pala ang nag-iisip na magkaibigan kami. Akolang pala.

He never treated me like a friend. And now, galit sya saken nang hindi ko alam kung ano ang dahilan.

Ano bang problema nya?

Somewhere, in my heart, nakaramdam ako ng sakit.

Is this because of what happened to Yuta?

O dahil to sa masasakit na mga salitang binitawan ni Natsume-san kanina?

I let my tears dry on their own. Sana pagtigil ng mga luha ko, sana sa dahan-dahan nilang pagkawala samukha ko eh, mawala rin tong uneasiness at pain na nararamdaman ko.

Kasi hindi ko maintindihan. At ayoko ng intindihin pa.

Kasi baka pag nalaman ko kung ano yun, maguguluhan lang ako sa kung ano ba..

yung tunay kong nararamdaman.

Chapter 58: Forgiveness

ìTo forgive is the highest, most beautiful form of love. In return, you will receive untold peace andhappiness.î -Robert Muller

"Wah! Ang cool mo talaga daddy!! Ang galing-galing mo!" masayang sabi ni Mika habang todoembrace sya dun sa good for nothing kong ama na pagkatapos ng limang taon eh nagbalik upanggumawa ng eksena at maging hero ng storyang ito.

Oo, sa kasamaang palad, hindi lang pala sya nakilala ng principal dahil 5 taon syang nawala. Magkaibiganpala sila nung college sila at isa pala ang damuhong yung sa pinakamalaki kung magcontribute sapaaralan namen.

And with just a small business slash 'kamustahan' talk, nawala yung suspension ko at hindi nakailangan ni Kuya Seichiro na magsakrispisyo. Laking gulat ko nga na kasama pala namen sa loob ngPrincipal's Office yung power-tripper na presidente ng SSC eh. Parang hindi ko sya napansin napumasok. Pero mas ikinagulat ko na mukhang masaya rin sya sa naging resulta.

Bakas sa mukha ni Kanna ang pagkagulat pero mukhang masaya rin naman sya na naresolba na anglahat. Pinauwi ko na lang sya pagkatapos ng usapan ng dalawang matandang yun. Isa pa, may problemapa kong kailangang harapin. Yun ay ang presensya ng hudas kong tatay.

Kasalukuyan akong nakahalukipkip, magkasalubong ang kilay at pagalit na nakatingin lang sa bintana ngkotse. Katabi ko si Kuya Sechiro at nagmamaneho naman ang demonyong yun sa harap, katabi si Mikana tuwang-tuwa.

Napatingin ako kay Kuya Seichiro. Tahimik lang rin sya at nakatingin sa kabilang bintana. Tila maymalalim na iniisip.

"Dad, alam mo, sooobrang na-miss kita!! Antagal mong nawala!"

"Sorry, anak. Marami lang inaasikaso ang daddy mo."

'Anak'. Badtrip. Yan ang salitang ayokong marinig ngayon. Masakit sa tenga. Masakit sa puso.

Pagkalipas ng ilang minutong pagtitiis sa loob ng kotseng yun eh sa wakas nakarating din kami sabahay. Nagmadali akong pumasok sa kwarto ko. Wala akong pakelam sa kanila. Magpaparty man siladahil sa pagdating nya, wala akong pakelam. Wala.

Hindi ko pa rin sya matatanggap. Kahit kelan. Kahit sya pa ang dahilan ng pagkawala ng suspensionko. Anong akala nya saken, magpapasalamat dahil sa ginawa nya? Hah! Hindi ganun kadaling limutin angnakaraan. Hindi ganun kadaling magpatawad.

Sabagay, wala naman akong balak na patawarin sya. In the first place, wala naman akong narinig naapology mula sa kanya.

Maya-maya, nakarinig ako ng katok sa pinto ko.

"Sino yan?" tanong ko. Nakahiga pa rin ako sa kama. Wala akong balak na buksan ang pintuan.

"Ako to," boses yun ni Kuya Sechiro.

"Bakit?"

"Hindi mo man lang b--"

"Wala akong balak."

"Yuta."

"Gusto kong mapag-isa," cold kong sabi sa kanya.

Pagkatapos ng ilang segundo eh nakarinig ako ng mga yabag palayo sa kwarto ko. Buti naman atnauunawaan ako ni Kuya Seichiro.

Pagnaalala ko kasi yung ginawa ng hayup na yun samen, samen ni mama, hindi ko mapigilang hindimagalit. Gusto ko syang magsisi. Gusto ko syang saktan. Gustung-gusto ko syang suntukin at magdusa sasakit. Gust---

Nakarinig na naman ako ng mga marahang katok sa pinto ko.

"Ano ba?? Hindi ka ba makaintindi?? Ang sabi ko gusto kong mapag-is---"

"Yuta. Ako 'to," napaupo ako sa kama ko. Sya ang nagsalita. Yung walang kwenta kong ama.

Nanahimik lang ako. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Or should I say, hindi ko alam kung pano komagsisimula.

Ang alam ko lang, naghahari ang galit saken. Napakuyom ako ng palad.

"Buksan mo ang pinto. Mag-usap tayo," mahinahon nyang sabi.

"Bakit, may dapat ba tayong pag-usapan??" hindi ko na napigilang magtaas ng boses.

"Yuta, buksan mo ang p--"

"HINDI KITA KILALA. UMALIS KA NA."

"Yuta," kumakatok pa rin sya sa pintuan. Badtrip. Ano pa bang gusto nya??

"Simula ng mamatay si mama, itinuring ko na ang sarili ko na ulila. Hindi ko kailangan ng is--"

"Bigyan mo ko ng chance na ipaliwanag ang s--"

"'Chance'?? *sniff* Si mama ba binigyan mo ng chance?" napatayo na ko mula sa pagkakaupo ko athumarap sa may pintuan. Hindi ko mapanlabanan yung galit sa puso ko at yung luhang nangingilid samga mata ko.

"Nung mga panahong kailangan ka nya, nasaan ka?? *sniff* Alam mo ba, bago sya magpakamatay,ang tanging hiling nya lang eh makita ka?! *sniff* Alam mo ba kung gano kasakit saken yunha?? *sniff* Na kahit ako ang laging nasa tabi ni mama, ikaw pa rin ang gusto nyangmakasama! *sniff* Hanggang ngayon, *sniff* hindi ko pa rin maintindihan kung bakit mahal na mahalnya ang isang walang kwentang tulad mo na wala ng ibang ginawa kundi iwan at saktan sya!! Nihindi ka man lang nga dumating sa libing nya eh, tap--"

"Hindi ko ginus---"

"Kundi dahil sayo, e di sana buhay pa sya ngayon! IKAW ANG PUMATAY SA KANYA!! Tapos ang kapalng mukha mong bumalik pa?? Pagkatapos ng lahat-lahat??"

Nagulat ako nung biglang bumukas ang pinto. May extrang susi pala sya. Takte. Sige, ayos lang. Para paggusto kitang masuntok, nakaharap na yung mukha mo.

"Yuta, anak, hind--"

"WAG NA WAG MO KONG MATAWAG-TAWAG NA 'ANAK'!!" napa-one step backward ako nunglumapit sya saken.

"Alam mo bang ilang beses ko ng hiniling sa Diyos na sana..*sniff* ..sana hindi na lang ikaw yungtatay ko?? Kasi kinakahiya kita!! *sniff* Matagal ko ng gustong sabihin sayo ng harap-harapanna WALA KANG KWENTANG AMA!! GALIT AKO SAYO! *sniff* Galit na galit! Kung meron ka ngpamilya, bakit mo pa pinaasa ang mama ko ha?? *sniff* BAKIT?! Sa tingin mo ba masayang maginganak sa labas?? KUNDI DAHIL SAYO, HINDI NAMAN MANGYAYARI ANG LAHAT NG TO EH!!"

"Oo, I admit na..kasalanan ko nga ang lahat, ngunit gusto kong malaman mo na minahal ko ang mamamo. Alam nya yon."

"Hah! 'Minahal'?? Wag mo kong patawanin!"

"Alam kong sa lahat ng nagawa ko, sa inyo ng mama mo, pati sa pamilyang iniwan ko, alam kong hindinyo ko mapapatawad. Inaamin ko na malaki ang naging pagkukulang ko sa lahat.

"Iniwasan ko ang pagbalik dito sa Pinas dahil wala akong mukhang maiharap sa inyo. Sabihin nanateng..nagmukha akong pera at ang pagyaman ang naisip kong solusyon para maayos anglahat..ngunit hindi pala.

"Alam kong galit din saken ang panganay kong si Seichiro at ang nanay nya na inabandona ko rin.Alam ko na..hindi ko kayang tanggalin ang galit sa mga puso nyo.." nagpause sya bigla, garalgal na angboses nya na parang maiiyak. But that cannot deceive me.

"Pero..gusto kong malaman mo na pinagsisisihan ko ang lahat ng ginawa ko," tuluyan ng tumulo yungluha nya.

Pero hindi ako paloloko. Sa tingin nya ba madadaan nya ang lahat sa pagluha? Sa mga empty wordsnya? Hah! Dyan sya nagkakamali.

"Natuwa pa nga ako dahil nailabas mo na rin ang ilang taon na galit mo saken eh. I know that this iskinda imposible..pero..gusto ko sana, kung mamarapatin mo at ng lahat..I want us all to livehappy..and start a new life. Magsimula tayong muli..habang pinagsisisihan ko..ang lahat ngkasalanang nagawa ko sa inyo."

"Hah! Wag mo kong patawanin! Kung gusto mong magsimula ng panibgaong buhay, wag mo na kongidamay!"

"Yuta, anak ko, bata ka pa, marahil at hindi mo pa ako mapapatawad..pero kapag naging malaki kana..mauunawaan mo rin ang papa..patawad," napaatras ako lalo nung lumuhod sya sa harap ko ang histears are falling on the floor.

"Anak..*sniff* patawad. Patawad sa lahat-lahat. Alam ko na, hindi madaling magpatawad sa isangwalang kwentang amang tulad ko..pero tandaan mo sana, anak..*sniff* na walang gabing hindi kokayo inisip ng mama mo."

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Just because of those words, bakit umiiyak din ako?

Takte. Yuta, wag kang magpapaniwala sa sinasabi ng matandang yan.

"Walang gabing hindi ko pinagsisisihan ang mga kasalanan ko sa inyo. Hindi ko man naipaparamdamsa inyo, gusto kong malaman mo anak na..mahal na mahal kita..*sniff* mahal na mahal kita ngmama mo."

Upon hearing those words, parang may kakaiba kong naramdaman sa sarili ko. Umiiyak ako ng parangtanga. Teka, bakit ba ako nagpapaapekto sa sinasabi nya?

Bakit ba..parang gumaan ang pakiramdam ko nung sinabi nyang mahal na mahal nya ko..kami ng mamako?

Dahil ba..matagal ko ng hinihintay na marinig yon mula sa kanya?

"T-tumayo ka na nga dyan! Dinudumihan mo yung sahig ng kwarto ko," pagalit kong sabi sabay punasng mga luha ko.

Parang wala syang narinig. Nakaluhod pa rin sya.

"Sinabi ng--! S-sinabi ng tumayo ka na dyan eh, p-p-..

p-papa.."

Nagulat ako sa sinabi ko..pero mas nagulat ako nung bigla nya kong niyakap.

Biglang tumulo ulit yung mga luha ko. Ito yung unang beses na naramdaman ko yung yakap nya --yung mahigpit na yakap ng isang tatay na mula nung elementary, kinaiingitan ko na sa mga kaklase kongmay mga tatay na yumayakap sa kanila.

"Ito yung unang beses na..tinawag mo kong 'papa', di ba, anak?"

"Guni-guni mo lang yun," cold kong sabi sabay iwas ng tingin. Tumawa sya ng bahagya sa sinabi ko.

"Pwede bang makigulo?" napatingin kaming dalawa sa may pintuan. Si Kuya Seichiro yun.

"Bakit, may kaguluhan ba rito?" nakangiti kong sabi sa kanya.

"Bakit, wala ba?" nakangiti rin sya nung sinasabi nya yun..pero teary eyed sya.

Maya-maya, lumapit sya kay papa at niyakap nya ito ng mahigpit.

"Seichiro, anak, I'm so proud of you. Sorry rin sa lahat ng pagkukulang ko sayo. Alam kong maramikang pinagdaanang hirap nang dahil saken. Sana mapatawad mo rin ak--"

"Sapat na saken na makitang andito ka at okay na kayo ni Yuta," nakangiti nyang sabi tapos kumalassya ng yakap kay papa at tumingin saken, "mas kailangan kasi ni Yuta ng kalinga ng isang ama kesasaken eh," pabiro nyang sabi.

"Woy, ayos ah!! Imbento ka kuya ah!!" sabi ko sabay kinulong ko yung leeg nya sa isang braso ko.

Natawa ng bahagya si papa at sya namang pagdating ni Mika.

"Eeehh? Andaya!! Bakit kayo lang ang nagsasaya dyan?? Hmp. Sali rin ako!!" sabi ni Mika habangnakanguso at patakbong lumapit samen.

Nagulat ako nung akbayan kami pareho ni papa. Kakaiba pala yung feeling. Masarap sa pakiramdam.

"Daddy naman eh! Ba't sila lang??"

"Beh, buti nga!!" asar ko kay Mika.

"Weh, epal ka, Kya Yuta ah!!" sabi nya tapos nagbelat rin sya saken.

Tumawa naman sina Kuya Seichiro at papa.

"Aba, bakit kayo lang ang masaya. Hindi ba ko kasama dyan?" si tita yun. Pumasok rin sya sa loob ngkwarto ko at lumapit.

"Syempre, kasama ka rin..m-m..

..m-mama.."

Hindi lang si tita ang nagulat sa sinabi ko, pati ako.

Is this for real? O yung tunay kong mama yung naggagabay saken para sabihin ko ang mga ito?

Bigla akong niyakap ni tita. Ngayon ko lang sya nakitang sobrang saya.

Napatingin ako sa salamin na malaki na nasa gilid ng kwarto ko.

Ngayon ko lang din nakita ang sarili ko, mula sa reflection ng salamin, na ganito kapanatag angkalooban.

Ito ba yung matagal ng sinasabi saken ni Kanna? Ito ba yung salitang 'pagpapatawad '?

'Sa tingin mo, bakit babalik ang papa mo?'

'Ano pa nga ba? Eh di syempre, dahil malapit ng grumaduate si Kuya Seichiro.'

'Feeling ko, kaya sya darating ay para matanggal na yung gusot sa pamilya nyo.'

Tama nga si Kanna.

Ito yung unang beses, after 5 years, na nakaramdaman ako ng ganitong kaginhawaan.

Bukas. Bukas na bukas din, magpapasalamat ako sa kanya.

She saved me. More than anyone else.

At bukas, sasabihin ko na sa kanya. Yung 5 taon kong sikretong..

matagal ko ng gustong sabihin sa kanya..

Chapter 59: Betrayal of Her Own Feelings

"Under the light we began our life. Every minute our happy life grows under the flourescent light. But wedidn't realize that wherever theres light, there are also shadows"--Devil Beside You

Sa totoo lang eh nag-aalala talaga ko para kay Yuta kasi although nakagawa na ng paraan ang papa nyaat natanggal na yung suspension nya eh makulimlim pa rin yung mukha nya nung lumabas kaminglahat sa Principal's Office. Alam kong higit sa lahat, ang pinuproblema nya eh yung presensya ng papanya.

Habang nakahiga ako sa kama ko at nakatitig lang sa Twisty Heart eh narinig kong nagring yung CP ko.Agad ko yung kinuha.

"Hello?" bungad ko.

"Ako 'to," tila ba gumaan ang pakiramdam ko nung marinig ko yung boses ni Yuta.

"Yuta, ano ay--"

"Kanna, thank you," ewan ko ba, pero nung sinabi nya yun parang kinilig ako ng konti. Ewan. Ang weirdko na nga talaga.

Nagpasalamat lang sya parang pumapalakpak na ang tenga ko at tumatalon na sa tuwa ang puso ko.

TEKA.

"Bakit ka nga pala nagpapasalamat?"

"Kasi palagi kang nandyan para saken. Lalo na pag kailangan kita."

Blush. Wah!!

"Haha. Wala naman akong masy--"

"Alam mo ba, okay na kami ni papa. Nasabi ko na rin sa kanya ang mga sama ko ng loob at okay naang lahat. Feeling ko..buong-buo na ang pamilya ko..kahit wala na si mama. Kundi dahil sayo, hindiako magkakalakas ng loob na sabihin lahat ng hinanakit ko sa papa ko at hindi ko syamapapatawad. Salamat talaga, Kan--"

"Wah! Masaya ko para sayo!! Alam mo namang matagal ko ng gustong makita ka na masaya kasamang bago mong pamilya eh."

"Kanna."

"Oh?"

"Bukas, after school, pwede bang sabay tayo umuwi? May sasabihin kasi ako."

"Ano naman yung sasabihin mo?" bigla tuloy akong nacurious.

"Basta."

"Hindi ba pwedeng ngayon mo na sabihin?"

"Ayoko nga. Haha!"

"Ang epal mo! Lalo ko lang tuloy gustong malaman yung sasabihin mo!"

"Patience is a virtue no."

"Weh. Spell mo nga."

"Ayoko nga. Ano ko, utu-uto?"

"Sige na nga. Bukas na lang. Bye-bye, Yuta,"

"Bye. Good night."

"Night-night."

DIAL TONE.

Ano kaya yung sasabihin ni Yuta? Kainis naman. Pwede namang sabihin ngayon, bakit kailangan nyapang ipagpabukas? Ganun ba yun kaimportante?

Hmm. Di siguro. Feeling ko nga ikukwento nya lang saken kung pano sila nagbati ng papa nya eh.Sabagay, excited rin naman ako na marinig yun.

Humiga ulit ako sa kama ko. Wah. Ang gaan ng pakiramdam ko.

Masaya ko para kay Yuta. Sa wakas, nahanap na nya sa puso nya ang pagpapatawad.

Kinabukasan. Maaga ako pumasok. Ewan ko ba, masyado lang ata akong excited.

Bago ko makapasok sa room eh napansin kong nasa labas si Yumi. Mukhang malungkot sya. At mukharing may hinihintay sya. Si Yuta kaya?

"Good morning!" bati ko sa kanya. Napatingin sya saken at napansin kong nag-aalangan syang sumagot.

"Yumi, may problema ka ba?" hindi ko na napigilan ang sarili ko na hindi tanungin.

"Ah..ano..K-Kanna..pwede ba kitang makausap..?" bakas pa rin sa mukha nya ang pag-aalangan.

"Oo naman," sabi ko sabay hawak ko dun sa kamay nya.

Nagulat ata sya sa ginawa ko. Ngumiti ako sa kanya, "pwede mo kong pag sabihan ng problema mo.Don't worry! Di ko ipagkakalat kahit kanino! Kahit kay Yuta pa! Haha," pabiro kong sabi.

Buti at napangiti ko sya sa sinabi ko. Ang ganda talaga ng ngiti ni Yumi. Este..ang ganda nya talaga. Asin. Siguro kung lalake ako, magkakagusto ko kay Yumi. Ang pino nya kasi kumilos at napakamahinhinnya. Haha. Insecure na naman ako.

Iwinaksi ko na lang yun sa isip ko at pinunta ko na lang sya sa may garden, kung saan madalas kamingtumambay ni Yuta. Naupo kami sa bench. Maaga pa naman eh.

Ngumiti ulit ako sa kanya at hinintay ko syang magsalita. Narealize ko na first time to mangyayari. Hindinaman kami close dati pero sa tingin ko, wala naman sigurong masama kung magiging kaibigan ko siYumi. Isa pa, sya lang ata ang close ni Yuta na bihira ko makausap.

"Kanna, s-sa totoo lang nahihiya ako sayo. Kaso..w-wala kasi akong ibang alam na p--"

"Ano ka ba, okay lang yun. Sabihin mo na saken. Malay mo makatulong ako sayo!" masigla at masayakong sabi sa kanya.

Mukhang naging at ease naman sya sa sinabi ko kaya huminga sya ng malalim at nagsimula ng

magkwento.

"A-alam mo naman na..m-may gusto ko kay Yuta di ba?" nag-aalangan nyang sabi.

Tumango naman ako, "nakwento na saken ni Yuta."

"Ah..k-kasi..nagugulahan ako. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko," sabi nya tapos para na syangmaiiyak.

"Bakit? Bakit ka naguguluhan?"

"Ang alam ko kasi..si Yuta pa rin ang mahal ko pero.."

"Pero?"

"Recently..mayron akong nakilala. Hindi ko alam kung bakit sobrang nakucurious ako sa kanya. Sigurodahil yun sa malulungkot nyang mga mata k--"

"M-malulungkot na mga mata??"

Tumango sya.

"Tuwing makikita ko sya, parang nakikita ko ang sarili ko. Nararamdaman kong pareho kamingnakakaramdam ng kalungkutan. At hindi ko na namamalayan na napapalapit na pala ako sakanya. Kahit alam kong galit sya palagi saken, lagi ko pa rin syang pilit kinakausap. Gusto ko kasingmakita yung napakaganda nyang ngiti. Gusto ko ulit yung makita.

"Kaso..baka hindi ko na ulit makita yung mga ngiti nyang yun *sniff* "

Habang nagkukwento si Yumi ay nakikita ko sa mukha nya na sobrang mahalaga para sa kanya ng taongtinutukoy nya.

"Bakit naman?"

"Kasi..nung nakaraang araw, sinabi ko sa kanya na umiiyak ako para sa taong mahal ko. Si Yuta yungtinutukoy ko nun. Tapos nainis sya.*sniff* Hindi ko alam pero kumirot yung puso ko nung sinabi nyasaken na.. *sniff* kahit kelan.. hindi nya ako tinuring na kaibigan. *sniff* Na all thsi time, ako lang palaang nag-iisip ng ganun. Tapos sabi pa nya, wag ko na daw syang kakausapin kahit kelan.*sniff*

"Kanna, naguguluhan ako. Alam ko sa sarili ko na mahal ko pa rin si Yuta, pero hindi ko alam kungbakit sobra akong nasasaktan pag naalala ko sya. *sniff*G-gusto ko sya ulit makita.

*sniff*Gusto koulit syang makausap kaso natatakot ako. *sniff*Baka kasi lalo lang syang magalit saken."

Eventually eh bumuhos na ang mga luha nya.

"S-si Natsume Hirai-san ba ang tinutukoy mo?"

Nagulat ata sya kasi kilala ko kung sino yun.

"Papan--"

"Napansin ko na yun nung pumunta sya sa room naten para isoli sayo yung baunan mo."

"Ahh, " sabi nya tapos pilit nyang pinupunasan yung mga luha nya.

"Yumi, alam mo, nakakarelate ako sayo kasi naranasan ko na yan."

Napatingin sya saken at tila nagtaka sya sa sinabi ko.

"Eh?"

"Naguguluhan ka sa kung sino sa kanila yung mahal mo talaga no?"

"W-wala naman akong gusto kay Natsume-san no!" nag-blush sya nung sinabi nya yun. Natawa ko ngbahagya.

"Natatakot ka at nag-aalinlangang mahalin si Natsume-san kasi feeling mo bine-betray mo yungfeelings mo para kay Yuta, tama ba? Iniisip mo na kung magmamahal ka ng iba, para mo ngbinalewala yung nararamdaman mo dati kay Yuta at lahat ng sinabi mo sa kanya."

Napatingin sya saken dahil sa sinabi ko.

"Naranasan ko na yan nun. Kasi akala ko si Seichiro-sempai ang mahal ko. Nag-aalangan ako nun naaminin sa sarili ko na may gusto na pala ako sa bestfriend ko kasi bukod sa kapatid sya ni sempai ehbestfriend ko sya at hindi rin biro ang mga pinagsamahan namen.

"Para saken, hindi naman mawawala yung nararamdaman mo kay Yuta pag nagmahal ka ngiba. Mababawasan lang. Kasi ako, inaamin ko kinikilig pa rin ako kay Seichiro-sempai at crush ko parin sya pero alam ko sa puso ko kung sino talaga yung mahal ko.

"Palagay ko ganun din yung sayo."

"S-sa tingin mo?"

Tumango ako. Proud ako sa sarili ko kasi ngayon lang may nag-seek saken ng advice patungkol salove. Siguro kasi bobo din ako pagdating dun. Haha. Pero ngayon siguro medyo may alam na ko kahitpapano.

"K-kung ganon, eh di..p-pano ko.."

"Simple lang. Sabihin mo sa kanya na espesyal sya sayo. O kaya iparamdam mo. Malapit nggrumadyet si Natsume-san kaya kung ako sayo, sasabihin ko na, bago pa mahuli ang lahat. Althoughhindi kita masisisi kung ayaw mo pang aminin kasi kahit ako nahihirapan sa sitwasyon ko. Haha."

Nagulat ako nung bigla akong niyakap ni Yumi.

"Yumi?"

"Maraming salamat sa advice mo. Oo nga pala, gusto kong humingi ng tawad sayo Kanna."

"Ha? Para san?"

"Kasi madalas, lalo na dati, naiinggit ako sayo."

"Eh? Bakit ka naman maiinggit saken?"

"Basta. Malalaman mo rin."

"Ay, sorry rin pala, Yumi."

"Bakit?"

"Kasi naiinggit din pala ko sayo. Haha."

"Eh?"

"Kasi..ang ganda-ganda mo. Ang hinhin-hinhin mo pa."

Kumalas sya ng pagkakayakap saken tapos tumingin sya sa mga mata ko at ngumiti. Buti tumigil na angmga luha nya. Mas iyakin pa pala sya saken. Ngayon ko lang napansin.

"Pareho pala tayong naiinggit sa isa't isa," sabi nya tapos natawa sya ng bahagya.

Niyakap nya ko ulit.

"Kanna, aminin mo na kay Yuta. Wag nyo na pahirapan ang mga sarili nyo."

"Eh?"

Bumitaw na sya sa pagkakayakap saken tapos nagpaalam na sya. Magsi-cr daw muna sya bago pumuntasa room.

Napatingin ako sa relo. Malapit na palang magbell.

Habang papasok ako sa room, ang gaan ng pakiramdam ko at sobrang saya ko. Bukod kasi sanadagdagan ako ng kaibigan eh nakapagbigay ako ng advice.

Tapos nagsabihan kami ni Yumi ng lihim namen. Yung insecurity ko sa sarili biglang nawala. Kasi maypart pala saken na pwedeng kainggitan ng iba. Although hindi ko nga lang alam kung ano yun. Haha.

Nung nakapasok na ko sa room ay napansin kong may sulat na nakalagay sa desk ko. Hmm. Kanino kayagaling yun?

"Kanna! Antagal mo naman!" si Nao yun. Parang excited sya na ewan.

"Maaga pa naman ah. Wala pang bell."

"Kahit na! Excited na kong mabasa kung ano yang sulat na yan! Dali!"

"Atat? Atat?" pabiro kong sabi sa kanya sabay upo sa pwesto ko.

"Oo na! Ako na atat! Ano, kanino galing? Anong sabi?"

Binuksan ko yung sulat.

Dear Kanna,

Okay lang ba sayo kung magkita tayo sa Shakey Hut after class? Ngayon lang kasi ako nakapag-ipon nglakas ng loob na kausapin ka ng personal. Please sana makapunta ka.

At sana, wag mong ipapaalam to sa kahit kanino. Nahihiya kasi ako.

Sana okay lang sayo.

Mr. Secret Admirer

Pagkabasa ko nun eh biglang lumakas ang tibok ng puso ko at natuwa ako. Excited na rin kasi akongmalaman kung sino yun.

"Uy, anong sabi?"

"Galing kay Mr. SA," bulong ko sa kanya, "quiet ka lang, Nao ah."

"Oo naman! Maasahan mo ko! Ano na ngang sabi?" pabulong na tanong nya saken.

"Magkita daw kami sa Shakey Hut. Yung sikat na pizza parlor."

"Kyah!!"

Agad kong tinakpan ang bibig nya.

"Sinabi ko na sayong wag kang maingay eh."

Tumango naman sya kaya tinanggal ko na ang kamay ko na nakatakip sa bibig nya.

"Sorry naman. Masyado lang akong kinilig. Kelan?"

"After class," pabulong kong sabi.

"Wah. Text mo kagad saken kung sino ah!"

Tumango naman ako.

"Basta walang ibang makakaalam nito ah. Ikaw lang sinabihan ko. Sabi kasi sa sulat, wag ko dawsabihin sa iba kaso di ko mapigilan na walang pagsabihan."

"Roger!" nakangiti nyang sabi.

Maya-maya ay dumating na si Moriyama-sensei. Halos magkasunuran lang sila ni Yumi dumating. Taposnagsimula na ang klase.

Nung uwian, dali-dali akong umalis ng school. Sorry, sobrang excited lang. Haha. Sumakay ng tricyclepapunta sa Shakey Hut. Malapit lang naman kasi yun sa THS eh.

Ite-text ko na lang mamaya si Yuta na bukas nya na lang sabihin kung ano man ang sasabihin nyasaken. Siguro naman makakapaghintay pa naman yung sasabihin nya di ba?

Eh si Mr. SA kasi baka ito lang yung araw na pwede nya kong kausapin kaya mas pinili kong pumunta ng

Shakey Hut. Saka matagal ko na rin kasing gustong pumunta dun. Sikat na sikat kasi yung pizza parlor nayun eh.

Pagpasok ko sa loob, luminga-linga ako.

Nakakainis, ngayon ko lang narealize na antanga ko talaga.

Sa dami ng tao, pano ko malalaman kung sino sa kanila si Mr. SA??

Wah.

Imbis na mainis pa ko lalo sa sarili ko ay umupo na lang ako sa isang bakanteng upuan dun na may table.Dalawahan yung seats.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Kinakabahan talaga ako pero at the same time eh excited din. Sino kaya talaga si Mr. SA?

Nung luminga ako, nanlaki ang mata ko sa nakita ko. Napatayo pa ako sa kinauupuan ko.

"I-Imadori-sempai??"

Chapter 60: Prelude To A Tragedy

"We both have no idea if we're gonna be together in the end, but one thing is for sure, I'll do everything Ican do to make it happen." -anonymous

Pagkatapos ko tawagan si Kanna nung gabing iyon eh hindi ko maiwasang hindi kabahan. Sana. Sanamakapagtapat na talaga ako ng maayos sa kanya. Sana this time, hindi na ko panghinaan ng loob.

Maya-maya

ay may kumatok sa pinto. Nung binuksan ko, si papa pala. May

dala

syang champagne glass at wine, itinaas nya yun na parang inaalok nya kong uminom.

Ngumiti ako sabay sabing, "underage pa po ako pa eh."

"Ayos lang yan. Samahan mo muna ko. Wala kasi akong kasamang uminom eh."

"Bakit, si Kuya Seichiro po ba nasaan?"

"Hindi ko alam eh. Pero mukhang may pinuntahan."

"Sa gantong oras ng gabi?" nakakapagtaka naman. Imposibleng gumala si Kuya Seichiro. Wala namangnight life yun na katulad ng ibang kabataan ngayon eh. San naman kaya yun pupunta?

Bakas sa mukha ni papa ang pag-aalala kaya hindi ko na sya nahindian ulit.

Dun sa may veranda kami ng bahay uminom. Pero kumuha ako ng juice sa baba. Ayoko kasingmalasing. Special day pa naman bukas. Mamaya magalit pa saken si Kanna pag nalaman nyanguminom ako. Haha. Mahirap na.

"Sino nga pala yung kausap mo kanina sa phone mo anak?" walang anu-ano eh tinanong ni papa.

Naisip ko na wala namang masama kung sasabihin ko sa kanya ang tungkol kay Kanna. Isa pa, ito atayung unang beses na mag-uusap kami ng ganito.

"Ah..si Kanna po iyon," casual kong sagot sa kanya.

Medyo nahihiya ako na ewan. Haha. Ang weird lang na si Kanna ang topic namen ni papa. Sabagay. Hindilang siguro ako sanay.

"Kanna? Girlfriend mo?"

Namula ko nung sinabi nya yon. Haha. Para kong tanga. Gusto ko sanang sabihin na 'bukas siguro,girlfriend ko na po sya', kaso nahihiya akong sabihin yon kaya ito na lang ang sinabi ko: "Ah..h-hindi po.Bestfriend ko ho sya. Wala pa po akong girlfriend."

"Talaga? Sa edad mong yan? Gwapo ka naman anak ah!"

"Ang totoo po kasi nyan eh.."

Sasabihin ko ba?

"Huhulaan ko..espesyal sya sayo, tama? Nakikita ko sa expression ng mukha mo eh. Haha," nakitakong bahagya syang tumawa. Napangiti ako at medyo nawala yung hiya ko sa kanya.

"Tama ho kayo."

"Alam nya na ba?"

"Ang alin po?"

"Ano pa ba eh..na gusto mo sya."

"Hindi pa po eh."

"Oh..bakit hindi mo pa sinasabi?"

"Eh kasi po..hindi naman ganun kadali sabihin. Actually nga po, 5 years ko ng tinatago sa kanya yungnararamdaman ko."

"5 years??"

"Opo."

"Hmm. Eh hindi ka pala nagmana sa papa mo eh. Nung kabataan ko, sandamakmak ang naginggirlfriend ko. Aba eh, kapag type ko ang babae, sinasabi ko agad! Kasi kung di mo sasabihin, paanonya malalaman? Malay mo mahal ka rin pala nya..kaso syempre..hinihintay nyang ikaw angmagtapat."

O-oo nga no. Tama naman si papa. Dapat talaga, masabi ko na sa kanya bukas.

"Wag kang mag-alala papa. Plano ko ng magtapat sa kanya bukas eh. Hindi ako papayag na hindi syaang magiging first and last girlfriend ko."

"Haha! That's the spirit, anak! True love talaga ha? Haha. Nakita ko na ba yang babaeng mahal

mo?"

"Opo. Kasama po naten sya dun sa Principal's Office nun."

"Ah..hindi ko na masyadong maalala yung mukha. Di bale, may chance pa naman na makita ko sya diba?"

"Opo naman," sabi nang nakangiti.

"Ayos. Pag naging kayo na, saken mo sya unang ipapakilala ah. Gusto kong makausap at makilala angbabaeng mahal ng anak ko. Haha."

"Sige po."

Excited na talaga ko para bukas! Ano kayang sasabihin saken ni Kanna? Haay.

"Papa, nandito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap," napalingon kami sa nagsalita. Si Mika yun,pupungas pungas at kinukusot kusot nya ang kanyang mga mata. Nakadamit na sya ng pantulog.Mukhang naalimpungatan.

"Oh bakit Mika anak?"

"Eh kasi nung nagising ako, wala ka na sa tabi ko," paliwanag nya habang nakasimangot, "akala kotuloy iniwan mo kami ulit."

Tumawa ng malakas si papa tapos lumapit sya kay Mika at kinarga ito.

"Hindi na ulit ako aalis. Wag kang mag-alala."

"Talaga papa?" nakita ko yung sobrang tuwa ni Mika nung marinig yun.

Nagulat ako nung bigla syang tumingin nang matalim saken, "si Kanna. Sya yung pinag-uusapan nyokanina ni papa no?"

"Ate Kanna," pagtatama ko sa kanya.

"Eh basta yun na yun," mataray nyang sabi, "papa, alam mo ba, yung Kanna na yun. Yun yung babaenggusto ni Kuya Seichiro."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Mika. So totoo nga ang kutob ko? Nagkatinginan kami ni papa.

"Pano mo naman nasabi, anak?" usisa ni papa sa kanya.

"Minsan, nakita ko si kuya na may sinusulat na pangalan dun sa strap na binili nya. Nilagay nya yungpangalang 'Kanna' tapos nung nahuli nya kong nakatingin eh bigla nyang tinago yun sa drawer ngstudy table nya tapos namula sya ng konti.

"Pinipilit ko nga syang sabihin saken kung sino yun eh kaso ayaw nyang sabihin. Hmp. Kaya si KuyaYuta na lang yung pinagtanungan ko," tapos bigla syang tumingin saken, "Woh! Wag mongsabihing, may gusto ka rin sa Kannang yon kaya ayaw mo rin sabihin saken kung sino sya??"

BULL'S EYE. Umiwas ako ng tingin. Hayst. Badtrip!!

Biglang tumawa ng malakas at pang-asar si Mika.

"Lagot ka Kuya Yuta. Wuhaha!"

"Wag mo na nga kong asarin."

"Hala. Di ba, umalis si Kuya Seichiro ng bahay? Baka pumunta sya kina Kanna tapos inambush nya siKanna tapos nagtanan sila tapos kinasal sila and they live happily ever after!" aba! Halatang nang-aasar tong malditang to ah!

"Imposible yun no. Mika, nasosobrahan ka na ng kakabasa ng mga fairytale books," sabi ko taposnagbelat ako sa kanya.

"Wuh. Ansabihin mo lang, naasar ko kasi totoo namang mas gwapo si Kuya Seichi sayo! Bleh!"

"Mika, tama na yan. Wag mo na asarin ang Kuya Yuta mo," awat ni papa.

"Opo~" masunurin nyang sabi pero nakairap pa rin sya saken.

Badtrip naman tong bulinggit na to. Hayst. Kahit anong mangyari, magtatapat pa rin ako kay Kannabukas. At hindi ko hahayaan na may humadlang sa plano ko.

Kinabukasan. Late na pumasok sa room ni Kanna. Pati si Yumi late na din pumasok ng room. At halosmagkasunuran lang sila ni Moriyama-sensei.

Wala tuloy akong nakausap ni isa sa kanila kasi nagsimula na agad yung klase. Nung recess naman

eh nagtext saken si Kuya Seichi na pupunta daw kaming Principal's Office.

Sinabi kasi ni papa na gamitin ng principal yung PA system para ibroadcast sa buong school ngayongrecess na hindi totoo yung mga vandals na nagkalat nung isang araw.

Pagkatapos nameng samahan at i-guide yung principal sa kanyang speech na rinig ng lahat eh umalis nakami ni Kuya Seichiro. Pumunta kami ng canteen. Hindi pa kasi kami kumakain. Siguro namanmauunawaan ng mga teachers namen kung bakit late kami papasok after recess.

Habang kasama ko si Kuya na kumakain eh hindi ako mapakali. Ano ba? Itatanong ko ba? Tokwa talaga.Kinakabahan ako. Pano kung totoo nga yung sinabi ni Mika? Pano kung pumunta nga sya kina Kannakagabi??

Leche naman kasi ang batang yun eh. Kundi dahil sa kanya hindi ako magiging ganto ngayong araw. Walana kong inisip kundi yung worst case scenario.

Eh hindi ko naman matanong si Kanna. Bukod sa may klase kanina eh hindi pa ko nakakapagtapat kayamahaba-habang explanation pa ang iisipin ko kapag nagtanong sya pabalik ng bakit -- bakit tinatanongko sya kung pumunta ba si kuya sa kanila at bakit paranoid ako ngayong araw. Hayst.

"Yuta, may problema ba?" biglang tanong saken ni kuya tapos kumagat sya dun sa sandwich na kinakainnya.

Oo. Ikaw. Hayst.

"Ah..kuya..pwede ko bang malaman kung..s-san ka pumunta kagabi? Nag-alala kasi sayo si pap--"

"Ah yun ba. Sorry pero..hindi ko pwedeng sabihin sayo kung saan eh," umiwas sya ng tingin habangsinasabi yun. Suspicious.

"Confidential ba ang ginawa mo para hindi mo ma-share saken?"

Natawa sya bigla dun sa sinabi ko. Halata bang desperate akong malaman kung san sya pumunta?

"Haha. Don't worry. Hindi ako pumunta kina Kanna no," nakangiti nyang sabi tapos kumagat sya ulit sasandwich nya. Nanlaki ang mga mata ko. Ganun na ba talaga ko ka-transparent para malaman nya angnasa isip ko??

"P-pano mo--"

"Haha. Halata naman sa mukha mo," nagtaka ko nung biglang nawala ang ngiti sa mukha nya atsumeryoso sya bigla, "alam mo na pala. Siguro sinabi na sayo ni Mika."

Tumango ako.

Ngumiti sya tapos nagsalita sya ng, "wala akong balak agawin sayo si Kanna. Simula nung ibigay ko sakanya yung strawberry strap, sinabi ko na sa sarili ko na susuportahan ko kayong dalawa."

"Kuya," nag-aalala kong sabi.

"Don't misunderstand me. Hindi ko to sinasabi sayo dahil pinapaubaya ko sya sayo dahilnakababatang kapatid kita o dahil mas matagal mo na syang mahal. Sinasabi ko ito dahil alam ko namas magiging masaya sya sayo. Pero kahit ganun, I want you to keep in mind na, once na nalamankong sinaktan mo si Kanna, hindi kita mapapatawad.

"Kung hanggang kapatid lang ang turing nya saken, kaya kong ibigay ang pagmamahal at proteksyonng isang 'kuya' para sa kanya, Yuta."

Napangiti ako sa sinabi nya at bumalik ang self-confidence ko.

"Makakaasa ka kuya," masaya kong sabi.

"Teka, pano mo naman nalaman na kuya lang ang turing sayo ni Kanna?" bigla kong natanong.

"Simula pa lang nung maging close kami, alam ko na na yung paghangang nararamdaman nya parasaken ay sa isang 'kuya' lang. Najustify ko yung assumption na yun nung malaman ko na only childlang sya. No wonder she wants a big brother. Haha. Wag ka ng magtaka. Hindi ka nya kahit kelanpagkakamalang big brother nya no."

"Ha? Bakit naman?"

"Sigurado ako na kung tatanungin mo sya, ang isasagot nya eh, para ka nyang nakakababatangkapatid. Haha. Yan ay nung hindi nya pa narerealize na.."

"Na..?"

Napatingin sya bigla sa orasan nya.

"Naku. Late na pala. Kanina pa nagsimula yung mga klase naten. Bumalik na tayo sa mga roomsnaten," sabi nya na halatang nagmamadali.

Sumunod na lang ako sa kanya. Kahit ang totoo eh nabitin ako sa usapan namen.

Nung uwian, nag-cr muna ko. Bukod sa kinakabahan kasi ako eh kailangan kong mag-ayos ng konti. Paranaman medyo presentable ang mukha ko pag nagtapat na ko kay Kanna mamaya.

Pagbalik ko ng room, nagtaka ko kasi hindi ko na sya makita.

"Tomo, nasan si Kanna?"

"Malay," sagot ni Tomo saken.

"Ikaw, Miki, alam mo ba kung san sya nagpunta?"

"Hindi eh. Napansin ko lang na nagmamadali syang umalis nung magbell. Baka may pupuntahan," sagotnaman ni Miki.

"Hay..san naman kaya yun pumunta?" nasabi ko naman sa kanya na after class ko sya kakausapin di ba?

"Hinahanap mo ba si Kanna, Yuta?" si Nao yun. Seatmate ni Kanna.

"Oo. Alam mo ba k--"

"May date sya ngayon eh. Kaya nagmamadali syang umalis."

"ANONG SABI MO? D-DATE?!!" napalakas ang boses ko sa sobrang violent ng reaction ko. Sa lahat atang pwedeng mangyari yun ang pinaka hindi ko inaasahan.

"Wag mong sabihing hindi mo alam?" tanong ni Nao.

"Mukha bang alam ko??"

"Ay oo nga pala. Secret pala namen yun ni Kanna. Aww. Yare," sabi nya sabay takip sa bibig nya.

"Secret? Sino yung ka-date ni Kanna?" tanong ni Tomo.

"Oo nga. Sino yun?? Sabihin mo saken!"

"Easy lang kayo okay? Since nadulas na din ang dila ko eh wala na kung magagawa kundi sabihin angnalalaman ko," sabi nya, "ang ka-date nya lang naman ay si..Mr.SA kaya don't worry,Yuta."

"T-teka, ako yun eh!"

"H-HA?!" reaksyon ni Tomo.

"Talaga? Ikaw yun?? Eh panung---" tanong naman ni Miki.

"Aba malay ko kung pano nangyari yun!!" sagot ko tapos bumaling ako kay Nao, "alam mo ba kung sansila magkikita?"

"Sa Shakey Hut daw."

Pagkasabing pagkasabi nya nun eh kinuha ko yung bag ko at nagmamadaling tumakbo papunta sa lugarna yun.

Leche. Sino kaya yung gumamit ng codename na Mr. SA?? Imposible namang si Yumi yun! Alam konghindi nya ko tatraydorin! Teka, sino pa bang ibang tao na nakakaalam na ako at si Mr. SA ay iisa??

Bigla akong kinabahan.

Habang tumatakbo ako ay biglang naalala ko yung sinabi ng Imadori na yun nung JS Prom:

'Alam ko ang dalawang pinakatatago mong sikreto. Kung ayaw mong i-reveal ko yun sa 'bestfriend' moeh wag ka ng mag-inarte dyan.'

BADTRIP! BADTRIP! BADTRIP!!

Pagkapunta ko sa Shakey Hut eh luminga-linga ako sa paligid. Hindi ko nakita ni anino man lang niKanna o ng demonyitang Imadori na yun.

Bwiset! Sinasabi ko na nga ba hindi mapagkakatiwalaan yung Imadoring yun eh!! Lalo pa kong kinabahannung maalala kong buong buo pa rin ang tiwala ni Kanna sa kanya. Hayst!!

Argh!! Ba't ba nangyayari ang lahat ng to?? BAKIT NGAYON PA??

Sang lupalop dinala ng babaeng yon si Kanna??

Chapter 61: Twisted Truth, Spoken Lies

"The worst regret we can have in life is not for the wrong things we did. But for the thousands of rightthings we did, for the wrong one." -anonymous

"I-Imadori-sempai??"

Nung narinig ako ni Ate Imadori eh ngumiti sya at kumaway tapos lumapit sya saken.

"Hi Kanna," bati nya saken.

"O-oo nga pala, Imadori-sempai!"

"Ha?"

Nag-bow ako sa kanya sabay sabing, "s-sorry nga pala sa inasal ni Yuta nung nakaraan.Pagpasensyahan mo na sya."

Tumawa lang sya ng bahagya.

"Ano ka ba, wala saken yun. Saka naayos na naman ang lahat di ba? I'm glad na na-clear na yungmisunderstanding about dun," nakangiti nyang sabi.

"Oo nga eh. Kaso, hindi nalaman kung sino yung nagsulat ng mga vandals."

"Hay. Bayaan mo na yun. Ang importante eh maayos na ang lahat."

"Tama ka dyan, Imadori-sempai."

"Oo nga pala, ba't ka nandito?" bigla nyang natanong saken.

Napansin ko na nakapang-alis na damit sya. Medyo maiksi yung damit nya at naka-make up sya whichis mas makapal ng konti sa usual make up na inaapply nya pag nasa school sya. Iniisip ko tuloy kung maydate sya rito.

"Um..hinahanap ko kasi yung..si.."

Ano ba yan? Pano ko ba ipapaliwanag na makikipagkita ko kay Mr. SA? Eh hindi naman kilala yun

ni AteImadori.

"Si Mr. Secret Admirer, tama ba?"

"Eh?" nagulat ako kasi alam nya. Iniisip ko tuloy kung nabanggit ko to sa kanya minsan. Parang hidninaman.

"Haha. Gusto mo sigurong itanong kung paano ko nalaman no?" tanong nya saken.

Tumango ako.

"Nasabi ko na ba sayong kilala ko sya?"

"T-talaga? Kilala mo sya?!" parang nag-glitter yung mga mata ko sa tuwa. Atleast hindi na ko mahihiyana i-meet si Mr. SA kasi may kasama na ko, si Ate Imadori, na kilala pala sya! Yes! Swerte!

Luminga-linga ako sa paligid, "kung ganon, nasaan na sya?"

"Wala sya. Hindi raw sya makakapunta eh," malungkot na sabi ni Ate Imadori.

"G-ganun ba? Hala. Eh di," nalungkot din ako. Excited pa naman akong makilala sya, "di ko sya makikitaat..makikilala. Sayang naman."

"Gusto mo syang makilala?

"Opo naman."

"Baka..magsisi ka."

"Kung saka-sakaling makikilala ko sya, wala akong pagsisisihan. Para sa akin kasi..isa syang mabutingtao. At gusto ko syang makilala at maging kaibigan. Sana. Haha."

"O sige, halika na. Pupunta tayo sa isang private place para mapagkwentuhan sya."

"Okay," masaya kong sabi.

Pagkababa namen ng taxi, which is si Ate Imadori ang nagbayad eh tinanong nya ko kung ayos lang badaw na sa condo unit nya daw kami magkwentuhan. Agad naman akong pumayag.

Pagpunta namen dun, napa-wow ako. Ito kasi yung unang beses na papasok ako sa isang mamahalingcondo unit. Sobrang ganda ng interior ng silid. Sa sobrang pagkamangha ko eh parang nahihiya na tuloyakong pumasok sa loob.

"Halika pasok ka Kanna. Haha. Wag ka ng mahiya. Sus. Ituring mo tong parang sarili mo," nakangiting

sabi niya saken.

"O-okay," sabi ko sabay pasok sa loob. Nung sinenyasan nya ko na umupo eh umupo naman ako dun samay sofa. Kulay puti iyon at mukhang bago pa. Nilibot ko ang aking mga mata. Ang sarap sigurongtumira rito.

"Anong gusto mo, coffee, tea, or juice?"

"Ah. Kahit ano na lang po."

"Okay."

Ilang minuto ang nakalipas eh naglabas sya ng mga teacups tapos mga biskwit. Habang umiinom kami ngtsaa at kumakain eh nagsimula na ang aming munting usapin tungkol kay Mr. SA.

"Ano, ready ka na bang makilala ang Mr. Secret Admirer mo?"

"Oo naman."

Humigop muna sya sa kanyang taa tapos maya-maya eh ngumiti sya saken.

"Tapatin mo ko, Kanna, may gusto ka sa bestfriend mong si Yuta, tama ba?"

Muntik ko na syang mabugahan nung iniinom kong tsaa dahil sa tinanong nya. Buti nalunok ko atnabilaukan lang ako sa pagkagulat. Grabe naman kasi tong si Ate Imadori. Bigla ba namang iyon angitanong eh.

"B-bakit naman nasama si Yuta sa usapan, sempai?"

"Simple lang, Kanna..

..dahil si Yuta lang naman..

ang Mr. Secret Admirer mo."

"Eh?" naguluhan ako ng konti sa sinabi ni Ate Imadori. Nung nagsink in na sa utak ko eh natawa pa ko ngbahagya, "haha. Imposible yun Ate Imadori!"

"Seryoso ako. Si Yuta ang Mr. SA mo."

"A-ano? P-panong.."

Bigla kong naalala yung reaction ni Yuta nung unang nagparamdam saken si Mr. SA. Tama! Yung sablackboard! Galit sya nun at iritable! Halatang ayaw nya kay Mr. SA.

"I-imposible talaga yun Imadori-sempai," isang mapait at napipilitang ngiti ang binigay ko, pero at thesame time eh biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko, "k-kasi nung..s-sa blackboard a-at.."

Habang kinukumbinsi ko si Ate Imadori na imposible yun eh kinukumbinsi ko rin ang sariliko. Nanlalambot ang tuhod ko.

Imposible nga ba talagang si Yuta yun?

Ngumiti si Ate Imadori nung tumingin ako sa kanya, "bakit..nagulat ka ba? Hindi ka makapaniwala na..

niloko ka nya?"

"H-hinde..h-hindi totoo yan, sempai. Imposibleng---"

"Sabihin mo saken yan after mong mapanood to," pinindot nya yung remore ng flat screen TV nya.Bumukas yung TV at isang katotohanan ang tumabad sa aking harapan.

Magulo ang pagkakakuha ng video na yun, halatang kinunan lang gamit ang cellphone pero madalingmakilala na si Yuta at Yumi yun.

Habang si Yuta eh nagmamasid sa labas ng classroom, si Yumi naman ang nagsusulat ng 'mensahe' niMr. SA saken sa blackboard.

Pagkatapos ni Yumi magsulat eh lumabas sya ng room at lumapit siya kay Yuta at nag-okay sign sya kayYuta.

"Ito pa," dagdag ni Ate Imadori.

Ibang footage naman yun. Video din sa cellphone. Si Yuta yun, sa faculty room. May binigay sya kayMoriyama-sensei.

"H-hinde.." yun lang yung naging reaksyon ko. Tumulo na ng tuluyan yung kanina pa nangingilid samga mata ko.

Yung binigay nya kay Moriyama-sensei eh yung pulang rosas --- yung pulang rosas na iniabot saken nisensei.

"At ito pa."

Footage yun kung saan si Yumi naman ang lookout sa labas ng room at si Yuta ang mismong naglagayng isang bouquet ng rosas at isang cute na bear stufftoy sa pwesto ko.

Pagkatapos ng video eh pinindot na ulit ni Ate Imadori ang remote para patayin yung TV.

"Don't get me wrong, Kanna. Hindi ko to pinapakita sayo para siraan sayo si Yuta. Ang akin lang, Iwant you to know the truth. Inaamin ko dati na I even sent persons to investigate on you. Yun yung mgapanahon na sobrang galit ako sayo ay naghahanap ako ng mga paraan using those classifiedinformations to destroy you.

"Incidentally, natuklaan din ng mga private investigators ko ang tungkol sa pinaggagawa ng bestfriendmo.

"When I first heard about it, hindi ako makapaniwala. Kasi isipin mo nga naman, bakit nya yungagawin sa sarili nyang bestfriend di ba? Then I instructed them to listen closely to Yumi and Yuta'sconversations. Sadly, hindi recorded but do you know what I found out?"

Tumingin ako kay Imadori-sempai. May part saken na ayoko ng marinig yung iba pa nyang sasabihinpero at the same time, I also want to know why..

why did Yuta did this to me? Ansakit-sakit kasi.*sniff* Sobra. Yung luha ko, ayaw nahuminto.*sniff* Ito na ata ang pinakamasakit na pangyayari sa buhay ko. *sniff* Feeling ko anymoment sasabog na yung puso ko sa sakit.

"It was just for fun."

"Eh?"

"Hindi ka ba nagtataka..kung bakit..alam na alam ng Mr. SA mo kung ano ang mga bagay namakakapagpasaya sayo? Yuta knew what are the things which can make you smile. Alam nya rin kungpano ka pagselosin, lahat yun ginawa nya dahil..

gusto nyang paglaruan ang damdamin mo. Gusto nyang makita ang reaksyon mo..maasar ka atmapagtawanan."

Biglang nagflashback saken yung sinabi nya tungkol kay Mr. SA:

"Haha!! Ang mais tuhod naman ng Secret Admirer mo! Haha! Andameng nalalaman!"

Naalala ko rin yung conversation namen sa garden dati:

ìAng mais tuhod mo, alam mo yun?î

ìMais tuhod?î

ìWAHAHAHA!! HINDI MO ALAM YUN?!î

ìSa tingin mo ba itatanong ko kung alam ko?î

ìIngles-in mo lang.î

ìIngles-in?? Eh di..mais..hmm..corn..tuhod..kn---ì

Lalo kong napaiyak.*sniff* It all makes sense. Ako yung nagturo ng salitang yun.*sniff* And he usedthat to describe himself. As my Mr. SA.

Naalala ko pa yung iba nyang sinabi:

ìTumigil na nga kayo! ANG IINGAY NYO! Magsibalik na nga kayo sa mga upuan nyo!!î

"Sus! Para binasa ko lang yung sulat eh nagalit ka na. Para yan lang!"

"Binigyan ka lang ng bouquet ng red roses at stuff toy, ganyan ka na ka protective sa Mr. SA na yan!

"Kanna, planado ang lahat. From day one, from the very first day that your secret admirerexisted, plinano na nilang dalawa kung pano ilalayo sa kanila ang suspetsa mo."

ìSino kaya si Mr. Secret Admirer mo no?î

ìBaka si Yuta!î

ìImposible rin yun,î sagot ko.

ìSabagay! Mukhang against nga sya kay Mr. SA eh. Kasi di ba kahapon binura nya yung nakasulat saboard tas para pa syang galit?!î

"At kasabwat nya si Yumi para pagselosin ka," dagdag ni Ate Imadori.

Napangiti ako ng pilit sa sinabi nya habang umiiyak. *sniff* Naalala ko yung saya ko kanina nungnanghihingi saken ng advice si Yumi.

"Kanna, s-sa totoo lang nahihiya ako sayo. Kaso..w-wala kasi akong ibang alam na p--"

"Ano ka ba, okay lang yun. Sabihin mo na saken. Malay mo makatulong ako sayo!"

Hindi pala sya totoo. Plastik pala sya.

"Alam mo ba kung bakit pumayag si Yumi na gamitin sya ni Yuta? Dahil may gusto sya kay Yuta kayalahat gagawin nya para rito. How desperate di ba? Haha!"

ìCongrats, Kanna..î

ìWag mong sabihingót-teka, nagtapat na ba sya saíyo? Akala ko kasi..kayo na eh,î

ìBasta..kilala mo sya..kilalang kilala. Hintayin mo na lang na..s-sya ang magsabi sayo."

"A-alam mo naman na..m-may gusto ko kay Yuta di ba?"

"S-so..*sniff* lahat ng yun..kaplastikan nya lang? A-akala ko pa naman ang bait-bait nya..a-akala ko panaman *sniff* "

Bigla kong niyakap ni Ate Imadori.

"Sa tingin ko hindi. Maybe nagawa nya lang ang lahat ng yon dahil mahal nya si Yuta. Those thingsthat she did, malay mo si Yuta lang din ang nag-utos sa kanya."

"H-hindi ako makapaniwala..pero..it all makes sense."

Lahat tumutugma. How can I deny something and brand it as a lie kung alam ko sa sarili ko na totooang lahat ng yun? Na lahat ng sinasabi ni Ate Imadori eh nagfi-fit perfectly dun sa lahat ng mganangyari?

Yuta, bakit mo ko niloko?? Bakit mo ko sinaktan? Akala ko pa naman..*sniff* Akala ko pa naman..

"Wala ka bang gagawing aksyon sa nalaman mo Kanna? Sinaktan ka nya..wag mong kalilimutanyon. At ginamit nya pa si Yumi -- that poor girl who blindly follows Yuta's orders. Hindi ka ba nagagalitsa kanya, ha?"

Baket? Baket?? *sniff*

Yuta, pano mo nagawa saken ang lahat ng to??

And the pain that was building inside my heart slowly turned into hate.

"H-hindi

ko sya mapapatawad..*sniff* hinde..GALIT AKO SA KANYA..N-niloko

nya lang

ako..*sniff* Hayup sya. Pagkatapos ng lahat-lahat ng ginawa ko para sa kanya..*sniff* pagkatapos nglahat.."

Then I burst into tears. This time, nilabas ko lahat ng iyak ko kay Ate Imadori.

Anong karapatan nya para saktan ako ng ganto? Dahil ba..dahil ba sa madali akong mauto? Dahil ba sakilalang-kilala nya na ko? Dahil ba may gusto ko sa kanya?

Enough.

This is already enough.

I will learn to forget. Itong bwisit na nararamdaman ko sa kanya, I will forget it.

These feelings for you that are hiding inside my heart, I'm going to secretly lock it up.

Kasi mahal kita..pero all these time, niloloko mo lang pala ako.

Mahal kita, pero sinaktan mo lang ako.

At yun ay kahit kelan, hindi ko mapapatawad.

Chapter 62: Time To Give Up?

"Why is a period used to end a sentence? To remind us that even the SMALLEST DETAIL CAN ENDEVERYTHING." -anonymous

Dahil sa pagkabigo kong makita si Kanna eh umuwi na lang din ako sa bahay. Haay. Hindi ako mapalagay.Kung yung bruhang Imadori na yun ang kasama nya, malamang may sasabihin o gagawin syang masamakay Kanna.

Kanna, kung saka-sakali man please, wag kang maniniwala sa kanya.

Nung bumaba ako sa kusina para uminom ng tubig eh napansin ko si kuya na lumabas ng pinto. Sa mayback door sya dumaan. Hmm. Nakakacurious din talaga kung san sya nagpupunta pag gabi.

Naalala ko tuloy yung sinabi nya saken na:

'Ah yun ba. Sorry pero..hindi ko pwedeng sabihin sayo kung saan eh.'

Haay. Kung san man sya pumupunta, sana hindi naman sa lugar na hindi dapat nya puntahan.

Pagpasok ko sa loob ng kwarto ko ay agad kong tinawagan ang number ni Kanna, umaasang sasagutinnya iyon. Pero hindi. Ilang beses ko ng tinry, pero ayaw nyang sagutin.

Nag-text na lang ako sa kanya ng:

Kanna, bakit hindi mo ko sinipot dun sa usapan naten? Please, sagutin mo naman yung tawag ko oh.Mag-aalala na ko.

Pero lumipas na ang maraming minuto na parang dantaon, wala pa rin akong natatanggap na replymulha sa kanya.

Itinulog ko na lang ang pag-aalala ko.

At nung umaga, pagpasok ko ng school, nakita ko si Kanna na nakikipagtawanan kasama ang mga pinsannya. Nakahinga ako ng maluwag. Haay, buti naman at nagkamali lang ako ng akala. Haha. Napaka-worrywart ko na pala.

"Good morning!" bati ko sa kanya, "bakit hindi mo ko hinintay kahapon?"

Nagulat ako nung tumingin sya saken ng masama. Bakit kaya ganun ang naging reaksyon nya?

Hindi kaya..

"K-Kanna, sandali! Magpapa--" hindi ko na napagpatuloy yung sasabihin ko dahil lumakad na sya ngmabilis at dinaanan lang ako.

Hinde..hindi ito nangyayari.

Bakit nya ko iniiwasan?

Agad akong nakarinig ng mga bulung-bulungan. Syempre, lahat magtataka sa ginawa ni Kannang pag-iwas saken.

"Anong nangyari?"

"Nag-away kaya sila?"

"Mukhang galit sya kay Yuta."

"Hala."

"OMG."

"May alam ka bang ginawa nya para iwasan sya ni Kanna?"

"Wala eh."

"Naku, normal lang yan. Lagi naman silang nag-aaway di ba?"

"Parang iba eh. Iba yung galit sa mata ni Kanna."

"Exag ka lang!"

"Baka nga."

Hindi kaya dahil..may nalaman sya mula kay Imadori na isang bagay na siniskireto ko sa kanya? Teka,kung nagpanggap si Imadori na Mr. SA ibig sabihin tungkol sa Mr. SA plan yung sinabi nya k--

Hinde. I-ibig sabihin alam na nya? Alam na ni Kanna na ako si Mr. SA?

Habang nagkaklase ay wala akong ibang maisip kundi yung nangyari kanina. Anong gagawin ko?

Alam na nya..alam na nya at galit sya saken. Hindi na nya ko pinapansin..

Anong gagawin ko?

Tumingin ako kay Kanna na nakikinig sa discussion ng teacher namen.

Kanna, sana wag mo naman akong ganituhin. Kaya kong ipaliwanag ang lahat. Ayokong magalit kasaken.

Nung uwian, hinarang ko sya habang naglalakad sya palabas ng school.

"Pwede bang umalis ka sa dinaraanan ko?! Nakaharang ka eh!!" pagalit nyang sigaw saken.

"Hindi ako aalis hangga't hindi ko kinakausap. Ano bang sinabi sayo ng Imadoring yon atnagkakaganyan ka, ha?"

Imbis na sagutin nya yung tanong ko eh lumiko sya at nag-iba ng direksyon. Hahabulin ko sana sya kasonawala na sya sa panigin ko.

Kinabukasan, inagahan ko ang pasok at hinantay ko sya sa may gate ng school.

"Umalis ka nga sa dinaraanan ko!!"

"Kanna, please, kausapin mo naman ako oh," I sounded hopeless, pero yun naman talaga angtotoo. Sana, sana naman this time..

"How can you beleive something na sinabi lang sayo ng Imadoring yon? Nagsisinungaling langsya! Saken ka maniwala, Kanna!"

"Hah! Nagsisinungaling?? Baka IKAW ANG NAGSISINUNGALING!!"

"Oo nga, ako si Mr. Secret Admirer per---"

Hindi ko na napagpatuloy ang pagpapaliwanag ko kasi ginamit nya lang pala ang opportunity na yun paramakatakas saken.

Sa classroom, nilapitan ako nila Tomo, Miki, at Yumi.

"Ano ba kasing nangyari?" bungad ni Yumi.

"Teka, narinig ko kayong nagtatalo sa may gate kaninang umaga ah. Nabanggit mo yung tungkol saMr. SA. Yun ba ang dahilan kung bakit galit sayo si Kanna?" tanong ni Tomo.

Tumango ako.

"Alam na nya. Pakiramdam ko yung Imadori na yun ang nagsabi sa kanya," sabi ko.

"Eh kasi ikaw naman ang may kasalanan eh. Bakit kasi nagsinungaling ka sa kanya? Saka, kahit ako,nung narinig ko na ikaw at si Mr. SA ay iisa, nainis din ako. Yuta, niloko mo sya eh. Alam mo namanghindi mo na kailangang magpanggap pa na ibang tao, lalo mo lang pinalala ang sitwasyon dahil saginawa mo," paliwanag ni Miki.

May point si Miki. Pero anong gagawin ko? The damage has been done. Nangyari na eh.

"Let me explain, Miki. A-ako ang may kasalanan kung bakit napilitan si Yut--"

"Yumi, hindi ako napilitang gawin yun. Pumayag ako sa plano mo," putol ko sa sinasabi ni Yumi.

Ineexpect ko na rin naman na sisisihin ni Yumi ang sarili nya tungkol sa nangyari eh.

"So plano mo, Yumi, ang lahat? Yung tungkol sa Mr. SA? Teka, in the first place, bakit nyo ba ginawaang planong yun?"

Bago pa magsalita si Yumi eh biglang dumating na si Moriyama-sensei kaya agad na kaming nagbalikan

sa kanya-kanya nameng upuan.

Bumuntong hininga na lang ako habang nagkaklase.

Hindi mawala sa isip ko yung sinabi ni Kanna at Miki.

'Hah! Nagsisinungaling?? Baka IKAW ANG NAGSISINUNGALING!!'

'Eh kasi ikaw naman ang may kasalanan eh. Bakit kasi nagsinungaling ka sa kanya? Saka, kahit ako,nung narinig ko na ikaw at si Mr. SA ay iisa, nainis din ako. Yuta, niloko mo sya eh. Alam mo namanghindi mo na kailangang magpanggap pa na ibang tao, lalo mo lang pinalala ang sitwasyon dahil saginawa mo.'

Haay. Ginulo ko ang buhok ko sa sobrang inis sa sarili ko. Mali na isisi ko pa sa babaeng Imadori na yunang lahat ng nangyayari. Kasi ako yung gumawa ng problemang ito.

Hindi ko na inisip na sooner or later ay malalaman din ni Kanna ang tungkol sa Mr. SA plan. Hayst.Antanga mo talaga Yuta. Ang tanga-tanga mo!!

Nagulat ako nung may ipinasang nakatiklop na papel saken si Soushi. Agad ko na lang yung kinuha atpasimpleng binuklat.

Yuta, since nangyari na yan eh, the best thing you can do is to say sorry. Kung hindi ka nya pakinggan,make a way. Kaya mo yan.

P.S. Sabihin mo na sa kanyang mahal mo sya. Siguro pag ginawa mo yun eh instantly, mapapatawad kani Kanna.

P.P.S. Pipilitin din namen si Kanna na magsabi samen ng tungkol sa pinag-usapan nila ni Imadori-sempai. Pero wala yung kasiguraduhan ha? Basta, good luck and do you best.

-Tomo & Miki

Napangiti ako sa sulat na yun ng dalawang pinsan ni Kanna. Alam kong mula nung umpisa pa lang ehsila na yung laging tumutulong saken para maipadama ko kay Kanna yung nararamdaman ko para sakanya. This time, sana, magawa kong hindi na sila biguin.

Habang naglalakad si Kanna sa labas ng school eh luminga-linga sya sa paligid. Mukhang nakahinga syang maluwag nung mapansing wala ako. Ang hindi nya alam nagtatago lang ako sa may gilid. Nakasuotako ng isang itim na jacket. Itinaas ko yung hood nun para mas hindi kitang ako yun pag nakatalikod.

Dahan-dahan akong lumakad malapit sa kanya.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Kinakabahan ako. Haay. Sana gumana ang plano ko.

Nung nakalapit na ko sa kanya eh bigla ko syang hinawakan sa may balikat at tinakpan ang kanyangbibig.

"Mm!! Mm!!"

Ipinunta ko sya sa isang masikip na eskinita para walang ibang makapansin samen.

Nagulat ako nung bigla nya kong kagatin sa kamay.

Dahil sa nangyari eh nakawala sya pagkakahawak ko sa kanya. Pero buti na lang at naabutan ko sya atniyakap ko sya ng mahigpit. This time, hindi ko na sya pakakawalan.

"Saklolo! Tulungan nyo ko!!" sabi nya kaya agad kong tinakpan ng isang kamay ko ang bibig nya, "Mm!!Mm!!"

"Kanna, wag kang maingay, ako 'to."

Tumahimik bigla si Kanna at tila naging bato habang yakap ko sya patalikod. Hinigpitan ko ang yakap kosa kanya.

"Kanna, nakikiusap ako..kausapin mo naman ako oh..

..m-mahal na mahal kita," biglang gumaralgal yung boses ko. Ang hopeless ko na. Para kongmaiiyak. Badtrip! Hayst.

"Sorry na. N-nagawa ko lang na..magpanggap na si Mr. Secret Admirer dahil sa..dahil sa..gusto kongmaramdamam mo yon..Kanna..please paniwalaan mo ko."

Akala ko sapat na yung mga sinabi ko para maniwala sya saken, pero hindi pala. Nanlaban sya ulit atnatanggal nya yung kamay ko sa bibig nya.

"Bitawan mo ko!! Lumayo ka saken!! Lumayo ka saken!!"

"Kanna, please maniwala ka saken..mahal na mahal kita!"

Yung ilang taong pahihirap ko na masabi sa kanya yung mga salitang yun, parang nabalewalalahat. Kasi kahit paulit ulit ko pang sabihin sa kanya yun, it couldn't turn her heart even just a little bit.

"Ano bang gusto mong gawin ko para mapaniwalaan mo ko?? Sabihin mo!"

Bigla nya akong sinampal at dahil don ay tuluyan na syang nakawala saken.

"Gusto kong lumayo ka na saken!! At wag ka ng magpapakita kahit kailan!! Hindi kitamapapatawad!! *sniff* Kinamumuhian kita!! *sniff* Niloko mo lang ako!!" umiiyak sya habangsumisigaw. Kitang kita sa mga mata nya yung galit.

Pagkatapos ng ilang segundo eh tumakbo na sya palayo. Kasabay nun ay ang tuluyang pagpatak ng mgaluha ko.

Ang sakit. Sobrang sakit. Wala na atang mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon.

Gusto ko pa sana syang habulin. I-convince sya at makiusap sa kanya. Kaso..

para san pa?

Eh sa kanya na mismo nanggaling na..kinamumuhian nya na ko..at ayaw nya na kongmakita. *sniff* Bwiset! Bwiset!!

Sapat na ba to para sumuko ako?

Sobrang sakit ng lahat. Pakiramdam ko dinudurog ang puso ko hindi lang ng mga salitang yon ..kundipati na rin yung katotohanang nakalahad sa harapan ko -- katotohanan na..

..kahit ano pang gawin at sabihin ko..

Hindi na mababago ang desisyon nya.

Chapter 63: Doubts

"I am seldom able to find words that can accurately describe how I feel."-anonymous.

Mula school hanggang sa pagpunta ko ng bahay, iyak ako ng iyak. Nung makita ko si mama na tahimik atnagcoconcentrate sa kanyang paggagantsilyo sa may sala ay agad akong lumapit sa kanya at niyakap sya.

"K-Kanna? Bakit, anong nangyari, anak?" naramdaman ko yung haplos ni mama sa likod ko. Umiyak akona parang bata. Ngumawa ng ngumawa.

Masyadong masakit ang lahat na tila ni isang salita eh hindi kayang idescribe kung ganu kasakit yungnararamdaman ko ngayon.

Patuloy lang si mama sa paghagod sa likod ko hanggang sa kumalma ko ng bahagya after siguro ngkalahating oras. Maya-maya eh kumuha sya ng isang basong tubig at pinainom nya yun saken.Pagkatapos kong uminom eh tumingin saken si mama. Tila ba..naghahantay syang magsalita ako.

"Ma, ayoko ng magmahal. *sniff* A-ayoko na," parang maiiyak na naman ako.

"Ano ba kasing nangyari, Kanna? Sabihin mo."

Kinuwento ko kay mama yung sinabi ni Ate Imadori. Kung paano ko niloko ni Yuta. Kung paano nya kosinaktan.

"Ayoko ng maniwala pa sa kanya dahil sa mga nalaman ko. *sniff* T-tapos..tapos..sasabihin nya namahal nya ko?? Ang kapal-kapal nya!"

"Kanna, makinig ka saken," napatingin ako kay mama at pinahid ko yung namumuo na namang mgaluha sa mga mata ko, "hindi pa naten alam kung tama ba ang sinabi sayo ng sinasabi mong Ate Imadorimo. Hindi mo rin naman pinakinggan ang side ng bestfriend mo kaya malamang hindi rin natenmasusuma total kung sino ang tama sa kanila. Kung sino yung nagsasabi ng totoo sa kanilangdalawa.

"Isa lang ang malinaw saken ngayon, anak, na tinanggap mo kaagad ang sinabi sayo bilangkatotohanan at nagalit ka agad kay Yuta without even giving him a chance to explain his side.Iniwasan mo sya. And you have hurted his feelings."

Sumimangot ako. Hindi ako makapaniwala na si Yuta pa ang kinakampihan ni mama.

Nangatwiran ako ng, "pero..nangyari ang lahat ng sinabi ni Ate Imadori. Tsaka yung iba, napansin korin. Kung hindi dahil kay Ate Imadori, hindi ko malalaman yung dahilan kung bakit nya yun ginawasaken. Kahit ikaw ma, niloko nya. Remember nung tinanong mo sya about kay Mr. SA? Sinabi nyang

hindi nya yun kilala eh sya pala yun. Saka sya mismo yung umamin na sya nga yun. Eh di ano pa ba? Diba ob--"

"Yan ba ang sa tingin mong tama?" nakatingin sa mga mata ko si mama.

Natahimik ako. Speechless.

Sa tingin kong tama?

Hindi ko alam. Hindi ko alam.

Ang alam ko lang sobrang sakit ng puso ko ngayon.

"Kanna, anong naramdaman mo nung sinabi nyang mahal ka nya?"

Umiwas ako ng tingin agad.

"Kanna," halatang gusto ni mama na may sabihin ako.

"S-sumikip yung dibdib ko na parang hindi ako makahinga tapos kumirot yung puso ko."

"I mean, natuwa ka ba o--"

"Nasaktan," nakakainis. Umiiyak na naman ako. Ayoko na ng ganto.

"Kasi mahal mo sya tama ba?"

Napatitig lang ako kay mama. Patuloy na bumabagsak yung mga luha ko. Lumipas ang ilang segundobago ko tuluyang tumango -- tumango ako habang sumisinghot-singhot.

Niyakap ako ni mama, "then the best thing for you to do is to prove to yourself na yung desisyon napinili mo eh yun ang makakabuti sayo."

"Anong ib--"

"You still hate him, right?"

Tumango ako.

"Naniniwala ako na kung talagang mahal mo ang isang tao, hindi mo sya kayang kagalitan for the

rest of your life. Kaya ang maiaadvice ko lang sayo, anak eh..pangatawanan mo yung desisyon nanapili mo. Hate him. Go ahead. Pero in the end, you will certainly arrive into a conclusion. Kung anoman yun, ikaw lang ang makakaalam."

Baon ang advice ni mama, pumasok ako kinabukasan na parang walang nangyari. Ngunit pagpasok ko palang ng room..

"Good morning!" bati ko sa lahat.

Nakaramdam ako ng kakaibang sensasyon. Yung atmosphere sa room kakaiba. Nakatingin saken anglahat. At ang mga kilay nila eh either nakataas ang isa o kaya magkasalubong.

Nakarinig ako ng mga bulung-bulungan.

"Akala mo kung sinong maganda."

"Akala ko pa naman ang bait-bait nya..plastik!"

"Andyan na pala ang atribidang babaeng yon."

"Nagbabait-baitan! Hmp!"

Bakit..parang..galit saken ang lahat? Ano bang nangyayari?

Lumakas ang bulung-bulungan. Yung iba, sinasadya ng lakasan ang boses nila.

"Ang kapal talaga ang mukha nya!!"

"Biruin mo nagawa nya yon kay Yuta??"

"Ang lande! Pati nga yung Vice ng SC inaakit nya rin eh! Aish!!"

"Feeling maganda!"

"Pano nya kaya nagawa yon sa Class Clown at Class Crush nateng si Yuta?? Dapat sa kanya,pinapatalsik dito eh!"

"Hmp. Mas okay pa at mas matatanggap ko pa kung si Yumi na lang ang mahal ni Yuta. Sheda, mukhapa lang nya, aish!! Nakakaimbyerna!"

"Ay nako! Sinabi mo pa te!"

Ang kapal talaga ni Yuta para magpakampi sa room!

"Nagkakamali ka ng inaakala, Kanna," napatingin ako sa nagsalita, si Tomo yun. Whoa. Nabasa nya angnasa isip ko??

"Absent ngayon si Yuta..kaya imposibleng sya ang magkalat ng tungkol sa problema nyong dalawa.Tsaka hindi nya naman ugali yun no. Ang alam lang namen ay may nakakita sa inyo kahapon atsinaktan mo daw si Yuta," dagdag nya.

"Obviously, magrereact talaga ang mga classmates naten," sabi naman ni Miki, "alam mo namangmore than 95% ng population ng room eh kaibigan nya."

Napatungo na lang ako ng ulo.

Bakit ganun? Bakit feeling ko..ako na lang ang palaging masama?

Nung magsimula ang klase eh lumilipad ang isip ko.

Mula ngayon..magbabago na ang lahat. Wala na kong bestfriend. Bawas na din ang mga kaibigan ko.Nadagdagan pa ang haters ko. Haay.

Balik na naman ako sa pagiging mag-isa.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

Biglang sumagi sa isip ko yung sinabi ni Yuta saken kahapon:

'Mahal na mahal kita.'

Kumirot na naman ang puso ko. Hindi ko alam kung pano ko paniniwalaan yung sinabi nya.

Kasi masakit pa rin saken yung ginawa nyang pangloloko.

At kung ganun lang din naman kasakit magmahal,

hindi ba mas maganda kung sa simula pa lang eh..wag na lang?

Chapter 64: Suspicious Guy

ìHatred is the coward's revenge for being intimidated.î -George Bernard Shaw

"Miss Imadori, pinatawag nyo daw po ako?"

"Yes. Gusto kong ireport mo saken yung mga naisagawa nyo na as far as what I ordered you to do," Ismiled to Ken.

Siya ay isa sa mga pinakapinagkakatiwalaan kong private investigator na kinuha ko mula sa company nipapa. He leads his group very well and has good communication with his informants. He is the type ofperson perfect to be my right hand in materializing my revenge.

"Kahapon po nabayaran na namen yung inutusan nameng mga estudyante para mag-vandal nungnakaraan. They gladly accepted the money. I am positive na wala ni isa man sa kanila angmagsusumbong. Isa pa, medyo patay na rin ang issue sa kung sino ang mastermind nung mga vandalsna yun."

"Very good."

The vandals was already my second plan in my list. Yung una eh yung pagkuha ko ng Twisty Heart ngbitch na yun at tinapon ko sa may damuhan. Unfortunately, my investigators reported to me na hindinaging successful yun.

Una, dahil sa pangingialam ni Seichi. Damn. Basta talaga sa babaeng yun, lahat gagawin nya.

Pangalawa, that bitch's 2 cousins. Never kong naisip na magiging hadlang sila sa mga plano ko. Kungsaka-sakaling nauna lang yung text ko nun kay Yuta kesa dun sa lecheng tawag ng isa sa mga pinsan ngKanna na yun eh di sana hindi darating si Yuta sa school.

Eh di sana namatay sa lamig yung babaeng yun kakahanap ng cheap nyang kuwintas. Bwiset!

"Tapos nabayaran na rin namen yung mga estudyanteng spy naten sa school na minamatyagan sinaYuta at Yumi nung nakaraan."

"Yes, tama lang yun. They did a great job. Those videos that they took really helped me alot inconvincing that bitch," sabi ko sabay smirk sa kanya.

Hanggang ngayon eh hindi ko makalimutan kung gano katanga ang Kanna na yun para paniwalaan ang

lahat ng sinabi ko. Just a few evidences and lies, nasa side ko na kagad sya.

Sana nga matagal ko na yun naisipan gawen eh. No, perhaps it was just on the right time? Kasi hindi konaman maiisip gawin ang plano na yun kung hindi ko nalaman ang tungkol sa secret admirer thingy ngYutang yon. Hah! Sya ang gumawa ng bagay na makasisira sa kanya.

Well, the fact that he has been deceiving his bestfriend is something I did not distort. Nilagyan ko langng konting palabok na make her HATE HIM.

Kasi ang kakapal ng mukha nilang dalawa. They are enjoying their lives and are being happy while me? Iam deprived of happiness.

Sila ang kumuha ng kaligayan ko. If it wasn't for that stupid Kanna and his irritating bestfriend, hindimagkakaganto ang buhay ko ngayon.

They don't deserve to be happy. I do.

I am doing all this because I want fairness. Because God is so unfair. And I cannot tolerate that anylonger.

"Sya nga pala, Miss Imadori.."

"What?"

"May nakarating pong report saken na may isang suspicious na tao na ilang araw ng umaaligid-aligidsa mansion ng mga magulang nyo."

"Huh??"

"Nabanggit pa po saken ng security guard na nagbabantay sa may entrance ng mansion na kinukulitdaw sya nun na sabihin kung san yung current address nyo."

"Who the hell is that person??"

Damn. Sino kaya yun? Kinabahan ako bigla. I hope that person is not someone from papa's undergroundorganization. Baka hinahanap na nila ko dahil ilang buwan ko na ring hinihiram ang mga tauhan nila.

Now that I've mention it, hindi ko pa pala nasasabi kina papa at mama na nakatira ako ngayon sa isangcondo unit para mas maging malaya ako sa kanila. I hate living in that mansion. It was so big. Sa

sobrang laki nun, lalo ko lang naiisip na nag-iisa lang ako. Wala akong ibang kasama kundi puro mgakatulong. Aish. How could I stand living in there?

"Hindi pa po namen ala--"

"Pwes, alamin nyo! Gusto kong malaman kung sino yun! And I want to know it later this afternoon.Clear??"

"Yes, ma'am," sabi nya sabay bow saken.

Maya-maya may kumatok sa pintuan. Sinenyasan ko syang papasukin iyon. Isa rin pala sa mgainformants nya.

"Miss Imadori, may naghahanap daw po sa inyo."

"Who?"

"Yuta daw po ang pangalan. Nasa labas sya."

Agad kong hinawi ang curtain at tumingin sa ibaba. Sya nga. May ngiting naglalaro sa aking labi. He wenthere sooner than I expected.

"Sige, papuntahin mo sya rito," utos ko.

"Masusunod po."

Ilang minuto ang lumipas nung makapasok si Yuta sa loob.

"Ma'am, andito na po sya."

"Sige, pwede mo na kaming iwan," I ordered him tapos lumabas na sya ng pintuan.

Lumingon ako kay Yuta at ngumiti. Magkasalubong ang kilay nya. Halatang galit.

"Ano, nag-enjoy ka ba sa ginawa ko? Hahaha!!"

"Anong sinabi mo sa kanya, ha?! Bakit mo ba to ginagawa?? Alam mo bang--"

"Alam ko. I planned it all," sabi ko sabay ngiti tapos unti-unti akong lumapit sa kanya, "naappreciate konga pala ang pagpunta mo sa condo unit ko. Ang totoo nyan, hindi ko akalain na mahahanap mokagad kung san ako ngayon nakatira. At umabsent ka pa talaga para lang makaausap akoha? Hahaha!"

"Alam kong may ibang sinabi ka pa kay Kanna. Imposibleng yung tungkol lang yun sa pagiging Mr.Secret Admirer ko!!"

"Ahh. Kasi galit na galit sya sayo? At sinabi nyang ayaw ka na nyang makita kahit kelan in spite thefact na inulit-ulit mo pang sabihin na MAHAL NA MAHAL MO SYA, tama ba? Hahaha!! Anongfeeling??" I mocked him the in a serious face I said, "ngayon alam mo na kung ano yung naranasan konung nagtapat ako kay Seichiro. Now you know the pain I've been sufferin---"

"Hindi kita maintindihan. Bakit mo ba ginagawa ang lahat ng to ha??"

"Simple lang. I want to destroy Kanna's happiness. Kung hindi mapupunta saken si Seichiro, masmabuti na ring hindi ko makitang maligaya ang babaeng yon. Because she snatched my happiness.Kung wala sya, hindi sana mangyayari ang lahat ng misfortunes na ito saken! If she didn't existed, akosana ang mahal ni Seichiro! Hindi sya! That's why I can't forgive her! Never!!"

Tumalikod si Yuta. Aba, ang lakas ng loob nya para talikuran ako ha??

"Aalis na ko."

"What??"

"Ito lang ang masasabi ko, Imadori, hindi ka papalayain ng galit mo. Lalamunin ka lang nito at sahuli, hindi mo rin makukuha ang gusto mo," sabi nya sabay sarado ng pinto.

You don't have the right to tell me that, Yuta.

Dahil wala kang alam sa nararamdaman ko ngayon. WALA.

Aish! Nakakapag-init talaga ang ulo ang Yutang yon! Tuwing nakikipagdiskusyon ako sa kanya, umiinitang ulo ko. Argh!!

Maya-maya, may kumatok.

"Pasok!" sigaw ko.

"Miss Imadori, nalaman na po namen kung sino yung suspicious na lalaki na naghahanap sa current

address nyo."

"Hindi ba yung bwiset na lalakeng kausap ko kanina yun?"

It is possible na ang lecheng Yuta lang na yun ang suspicious guy na nireport nila saken. Maybe he reallysearched for my address.

"Hindi eh. Ibang tao po."

"Then, who??"

"Seichiro Kauri po ang pangalan."

Nanlaki ang mga mata ako at natigilan.

"S-Seichiro Kauri?? Are you sure??"

"Yes, ma'am. Naverify ko na po iyon sa CCTV sa guard house ng mansion. Kung gusto nyo po pwede k--"

"No, thanks. You may leave."

Pagkatapos nyang lumabas eh umupo ako sa sofa.

Bakit ako hinahanap ni Seichiro?? Dahil ba..hindi na ko pumapasok sa school? Dahil ba..alam nya ng akoyung gumawa nung sa vandals? O dahil sa..alam na nyang niloko ko na naman si Kanna?

Arghh!! Hind ko alam!! Bakit? Bakit nya ko hinahanap??

Chapter 65: His True Self

"I don't know why it is that I have fallen in love with him. He is kind of like a cabbage. Layer after layer of"bad," "meanness," "fault." But they're wrapped around a very kind heart. I love the guy who did allthose stupid things to gain attention. Since the beginning he has given me an education that is shocking.Forcing me to challenge my limits. He then came up with every possible way to make my life difficult. Ilike his stubborn, "bad-mouth" attitude.Although he can't say anything touching and only knows how toyell at me, I can hear his concern for me. He was ruthless, but his heart is the softest. I know he isn't asgood as you, not as outstanding, not as gentle, not as good-tempered as you. Every part of him loses toyou." ( IA DI of Why Why Love )

Ilang araw na kong di mapalagay. Gusto kong makita at makausap si Natsume-san kaso tuwing maiisipko yun, naaalala ko lang yung mga sinabi nya:

'Wag mo na ko kahit kelan kakausapin. I don't talk to strangers.'

'Kaibigan'?? Hah! Right from the start, hindi kita tinuring na isang kaibigan. Don't be so full of yourself,idiot.'

Gumulong ako sa kama at hinigpitan ang pagkakayakap ko sa unan ko. Pilit kong ipinikit ang mga matako pero wala akong ibang nakikita sa isip ko kundi yung ngiti nya bago nya ko iwan nung JS. Yungngiting yon. Haay. Nakakainis.

Sa pagdilat ng mga mata ko, I once came back to a sad realization na..malapit na syanggrumadyet..malapit ng hindi ko sya makita kahit kelan.

Naalala ko bigla yung sinabi saken ni Kanna nung nakaraan:

'Simple lang. Sabihin mo sa kanya na espesyal sya sayo. O kaya iparamdam mo. Malapit ng grumadyet siNatsume-san kaya kung ako sayo, sasabihin ko na, bago pa mahuli ang lahat.'

Bumuntong hininga ako.

Nainlove ako kay Yuta dahil naging napakabait nya saken. Yung taong napakabait nga, nagawa akongireject eh, paano pa kaya kapag sa taong masungit ako magtapat?

Teka, may gusto na ba talaga ko kay Natsume-san?

Ewan. Hindi ko rin alam. Isa lang ang sigurado ko. Gusto ko na syang makita at makausap.

Oo, kahit sya yung pinakamasungit na nilalang na nakilala ko. Kahit wala syang ibang sinasabi kundimasasakit na salita. Gusto ko syang makita. Gustung gusto.

Kinabukasan, pumasok ako ng maaga. Napagdesisyunan ko na kausapin sya. Last na to. Pag talagangwala, ayaw nya na kong kausapin, susuko na ko.

Madali lang naman siguro magmove on sa isang taong saglit mo lang nakilala di ba?

Dumiretso ako sa Council Room.

"Bukas yan. Pasok," boses ni Seichiro-sempai yun. I let out a sigh of disappointment. Pero binuksan kopa rin yung pinto at pumasok sa loob. Nagbabakasakali na andun sya kasama ni Seichiro-sempai.

"Umm..ano..s-si," tumingin ako sa paligid habang kinakausap sya. Positive. Wala nga si Natsume-san saloob ng Council Room.

"Si?"

"Si N-Natsume-san po ba..a-alam nyo kung nasan?"

Biglang napako yung atensyon ko sa isang makinang na bagay sa loob ng basurahan na malapit saken.

"Ah! Ikaw..posible bang ikaw si..Yumi?"

Eh? Pano ko nakilala ni Seichiro-sempai? Dahil kay Yuta kaya? Kay Kanna?

Nag-aalangan akong tumango. Ngumiti si sempai.

"Sabi na nga ba," sabi nya. Eh?

Napako na naman yung atensyon ko dun sa makinang na bagay na yun. Kulay sky blue sya atkorteng..teardrop. Teka, pendant ata yung korteng teardrop. Kuwintas?

"Nabanggit ka saken minsan ni Natsume," sabi nya tapos napatingin din sya sa kung san akonakatingin, "ah! Naku."

Lumapit sya sa basurahan at kinuha yung kwintas. Pinagpagan nya ito at binigay nya saken. Nagtakanaman ako.

"Bak---"

"Sira talaga yun. Sabi nya, ibibigay nya yan sayo nung nakaraan eh. Ewan ko ba dun. Nung nakaraangMonday pa ata yun."

Monday? AH! Yun yung huling araw na nag-usap kami. Nagalit sya saken nang hindi ko alam kung bakit.

"Kinukwento nya pa nga na dahil sayo raw eh nagkalakas sya ng loob na kausapin ang mga magulangnya. It ended well. Sa wakas, nagkaron na rin sya ng boses sa pamilya nila."

"T-talaga po?" bigla akong napangiti at napatitig dun sa kwintas.

"Oo. At nakangiti sya habang kinukwento ang tungkol dun. I also want to thank you personally. Hindiko alam kung pano kayo naging magkaibigan pero masaya ko kasi okay na yung tratong parents nya sakanya. Maybe it all takes just one person to make him confident sa pagsasabi ng tunay nyangnararamdaman. Thanks, Yumi," sabi ni Seichiro-sempai habang nakangiti.

"N-naku..wala naman akon---"

"You are the first girl I know na kayang itolerate ang pagiging masungit nya. I hope you can accept histhank you gift kahit hindi nya nabigay yan sayo personally."

A-ako?

"Ah..nga pala, that pendant..nabanggit nya saken na nung makita nya yan sa isang shop, ikaw agadang naalala nya."

Napangiti ako.

'Kung hindi mo kayang umiyak sa mga panahong gusto mo dahil kailangan mong maging matatag, then, ako ang iiyak para sayo.'

Bagay na bagay nga siguro saken ang kwintas na ito.

"Sorry, andami kong sinabi. About your question earlier, siguro nandun sya sa favorite place nya."

"Salamat ng marami, Seichiro-sempai," sabi ko sabay nag-bow ako sa kanya.

Then, habang hawak-hawak yung kwintas eh lumabas ako ng Council Room at tumakbo ko papunta salugar na iyon. Sa lugar kung san una ko syang nakita.

Nakaupo sya't nakasandal sa puno. Ang mga mata nya, kahit nakatingin sa malayo, ay katulad pa rin ngdati, mapupungay at nangungusap. May bahagyang kalungkutan pa rin sa mga iyon.

Napangiti ako. Looking at him at a distance has made my heart jump a little. Biglang tumulo yung mgaluha ko. Ilang araw ko pa lang syang hindi nakakausap eh feeling ko dantaon na ang lumipas.

"*sniff* Ikaw yung sinungaling, Natsume-san," sabi ko. Napatingin sya saken.

"Ha??" ayan na naman yung kasungitan nya. Namiss ko yun. Sobra.

"Sinungaling ka, *sniff* ansabi mo hindi mo ko tinuring na kaibigan kahit kelan? *sniff* Eh ano angibig sabihin nito?" tanong ko sabay taas nung kwintas.

Nanlaki ang mga mata nya nung makita nya yung kuwintas. Umiwas sya ng tingin. Magkasalubong pa rinang kilay nya. As usual.

"Unfortunately, you're wrong. Hindi ako sinungaling."

"Eh?"

Tumayo sya at lumapit saken. Nakakatakot pa rin sya kung makatitig. Dahil sa paglapit nya eh napaatrasako ng bahagya. Kinakabahan ako na parang ewan lang.

"I never treated you as a friend. 'Cause for me.." nagpause sya. Ako ang napaiwas ng tingin kasi feelingko matutunaw ako sa titig nya.

"..you're more than that."

Upon hearing that, agad akong napatingin sa kanya.

"Eh?"

He rolled his eyes.

"Tch."

Pinag-isipan ko mabuti yung sinabi nya. Sorry slow ako.

More than that. More than that. That. Friend? More than a fr---

Blush. Nanlaki ang mga mata ko. At dumoble ang bilis ng tibok ng puso ko. Ah..anong sasabihin ko??Wah. Hindi ko alam!

"Alam mo, napakatagal magprocess ng utak mo," panlalait nya. Still, with his serious face.

"Ah..ano..ah.." hindi ako mapalagay. Hindi din ako makatingin ng diretso sa kanya. Wah.

Hindi ko pa to nararanasan dati kaya..kaya..hindi ko alam kung pano ko ihahandle ang ganitongsitwasyon. Hala! Baka naiinip na sya! Baka nagagalit na naman sya! Bak---

Nanlaki ang mga mata ko nung biglang hinalikan nya ko sa noo. Tapos tumalikod sya bigla.

Blush. Wah.

Lalo lang akong kinabahan sa ginawa nya. Teka, bakit..bakit nya yun ginawa?

"Forget it. Nakalimutan kong may mahal ka na pala."

Nagsimula na syang maglakad palayo. EEHH?? Teka..teka..hinde..hinde..a-ano..

Hinabol ko sya at humawak ako sa manggas ng uniform nya. Nakahinga ako ng maluwag nung humintosyang maglakad.

Nilingon nya ko. Mukhang nabadtrip sya sa ginawa ko. Umiwas ako ng tingin at tumingin na lang ako sa

lupa.

"Ano ba??" pagalit ang boses nya, "sinabi ko na ngang---"

"Sorry!" napapikit ako sa sinabi ko.

"Kaya nga sinabi ko ng kalimutan mo na di b--"

"Sorry..s-sa tingin ko..m-mahal na rin kita, N-Natsume-san," dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko attumingin sa mga mata nya.

Nagulat ata sya sa sinabi ko. Hala, nagalit pa yata sya. Naku naman. Anong gagawin ko? Ano?

Teka, baka naguluhan lang sya sa sinabi ko. Tama, lilinawin ko na lang.

"A-ano..ang ibig kong sabihin ay..m---"

"Narinig ko, hindi ako bingi," mabilis nyang sabi, "hindi ako slowpoke na gaya mo no."

Nagulat ako at napatingin sa kanya nung bigla nyang hinawakan yung kamay ko.

Blush. Wah. Ang init at laki ng kamay nya.

Teka, nakangiti ba sya? Tama ba ang nakikita ko?

Napangiti ako.

"Nakangiti ka," mahina kong sabi.

"H-ha??"

"Ansabi ko..nakangiti ka," ulit ko.

Umiwas sya ng tingin, "guni-guni mo lang yun."

"Hindi ah. Nakangiti ka pa rin kaya."

"Hindi nga sabi," masungit na sabi nya.

"Oo nga sabi."

"Ang kulit mo ah. Sinabi na ngang hindi eh!"

"Pikon."

"Sinong pikon?"

"Yung puno," natawa ko ng bahagya sa sinabi ko. Parang nabara ko na sya ng ganito dati ah.

Teka. Parang sa isang iglap..nawala yung awkwardness na nararamdaman ko kanina. Pero..mixedfeelings pa rin. Magkalahong kaba at saya ang nangingibabaw saken ngayon.

Pero yung kasiyahan na yun, sa isang iglap eh nawala..nung nagpaalam ako sa kanya at pumunta na kosa room.

Kasi nung pagpasok ko sa loob, nagkakagulo ang lahat.

Si Kanna, napapalibutan at sinisigawan ng karamihan sa mga babae sa room.

Teka, ano bang nangyayari? Eto pa rin ba ay dahil sa hindi pagpasok ni Yuta nung isang araw? Hala,absent pa rin sya ngayon??

Chapter 66: Back To Me

"Know the truth, and the truth shall set you free." -John 8:32

"A-anong nangyayari?" yan ang una kong tanong pagkapasok ko sa room.

"Ito na ang pangatlong araw na hindi pumapasok si Yuta, Kanna," sagot ni Tomo na nasa likuran ko langpala.

"Obviously, magwawala ang buong classroom.." dagdag ni Miki na nasa tabi naman ni Tomo.

Nagulat ako nung uupo sana ako sa upuan ko eh bigla nilang inilayo iyon kaya natumba ako at napauposa sahig. Nagtawanan sila. Tinulungan ako ng dalawa kong pinsan.

"Ano bang problema nyo??" hindi ko na kaya. Simula nung umabsent si Yuta binubully na nila ako. Hindiko na kayang manahimik na lang!

"Hah! Alam mo Kanna Shizuki, sumusobra ka na eh!!" sagot nung isa nameng classmate.

Nagsunuran sa pagsasalita ang iba:

"Ano bang sinabi mo kay Yuta ha?? Dahil sayo hindi na sya pumapasok!! Dahil sayo, maraming tao ditosa room ang hindi mapalagay at nag-aalala tapos ikaw, parang wala lang sayo! Grabe ka!!"

"Alam mo, ang swerte mo nga eh..kasi nakakasama mo ang pinakamamahal nameng siYuta. Samantalang, kami, hanggang tingin lang ang kaya nameng gawin sa kanya tas ipagkakait mo payon samen?? Ano bang tingin mo sa sarili mo? MAGANDA?? Hah! Napakaambisyosa mo!!"

Nanahimik lang ako. Pero yung mga luha ko ayaw manahimik. Ansakit-sakit kasi ng mga sinasabi nilasaken. Hindi naman kasi nila alam yung lahat tapos kung makapagsalita sila..*sniff*

"Never ka namen ginulo before kasi we have respect for Yuta. Alam namen dumistansya. Kasi sobrangbait at friendly nya sa lahat. Pero sa mga nangyayari, hindi na namen to mapapalampas!"

"Oo nga! Kawawa naman ang aming si Yuta sa kamay ng isang tulad mo lang! Ikaw na nga ang pinili nyatapos sinaktan mo pa!!"

"Akala namen ang bait-bait mo! Yun pala PLASTIK ka! Sinaktan mo si Yuta!! Sinaktan mo sya!!"

"SABIHIN NYO NA LAHAT NG GUSTO NYONG SABIHIN!!" sa wakas eh nakapagsalita rin ako. Natahimiksilang lahat. Napatingin saken yung dalawang pinsan ko. Pati si Nao na kararating lang.

" *sniff* Hindi nyo kasi alam kung gano kasakit saken ang lahat eh! *sniff* W-wala kayong alam samga nangyari kaya wala kayong karapatan para pagsabihan ako ng ganyan!! Kasi in the first place,hindi nyo naman talaga ko kilala!"

Lumapit saken si Nao at hinagod ang likod ko. Pinahinto ko sya.

"Niloko nya lang ako! Sinaktan nya lang ako! Sinadya nyang magpanggap na Mr. Secret Admirer kopara lang mapaglaruan ang damdamin ko! Sinungaling sya! Manloloko sya!!"

"Alam mong hindi totoo yan," napatingin ang lahat sa nagsalita. Si Yumi. Nung pumasok sya sa room ehnapakaseryoso ng mukha nya at ang sama nya makatingin saken.

Nagsimulang magbulung-bulungan ang ilan, pero nahinto ang mga iyon nang titigan sila ng masama niYumi. Bakas sa mukha ng karamihan ang pagkabigla. Hindi kasi si Yumi yung tipo ng tao na kayangmakapagcontrol ng crowd sa tingin lang.

"Hindi..*sniff*," nagpause sya, huminga ng malalim at pilit pinipigilan ang mga luha nya sa pagpatak.

"Hindi ka kahit kailanman niloko ni Yuta! Alam ko yan! *sniff* Alam kong nararamdaman mo din yon,Kanna!"

Nagpause na naman sya, this time kasi, tumulo na talaga ang luha nya. Pinahid nya ito. Magkasalubongang mga kilay nya at may halong galit at hinanakit ang tinig nya.

"Mahal ka nya, Kanna. Kahit kelan hindi nya naisip na saktan ka.."

"Sinasabi mo lang yan para ipagtanggol si Yuta!" sigaw ko.

Naalala ko yung sinabi ni Ate Imadori na posibleng kaya lang sya pumayag na makikunchaba kay Yutapara isagawa yung Mr. SA plan ay dahil sa hindi nya to mahindian. Dahil mahal nya si Yuta kayasinusunod nya yung kahit anong inuutos nito.

Kaya hindi ko sya paniniwalaan. Kasi kinakampihan nya lang si Yuta. Kinukunsinti nya lang.

"Kanino mo ba nalaman ang maling impormasyong pinaniniwalaan mo ngayon, ha? *sniff* Alammo, tama sila eh, " sabi nya sabay tingin sa crowd, "ang swerte-swerte mo..dahil mahal ka niYuta..samantalang kami, hanggang kaibigan lang. Alam mo naman yun di ba? Nung nagconfess ako sakanya, ikaw ang pinili nya.

"*sniff* Alam mo ba kung anong sinabi nya saken nun, ha? Na kahit masakit, *sniff* kahit mukha nasyang tanga, kahit siguro sa afterlife nya, *sniff* ikaw pa din yung pipiliin nyang mahalin. Alam mo bakung ano yung naramdaman ko nung mga panahon na yon? Inggit. Kasi yung taong datingpinapangarap ko, *sniff* binabalewala lang ng isang tulad mo."

Umiwas ako ng tingin. Hinde..hindi yon totoo. Ayokong maniwala. Ayokong masaktan ulit.

"Oo sabihin na nateng nang dahil sayo, naging close kami ni Yuta, kasi ako lang yung datingnakakaalam nun na mahal ka nya. Lahat ng mga problema nya tungkol sayo, saken nya yunsinasabi. Alam mo ba kung gano kasakit sa part ko nun na suportahan yung taong mahal ko para langmakatuluyan nya yung taong mahal nya, ha??

"Oo, sige, sabihin mo ng parang ang lumabas eh martyr ako pero yun ang totoo. Hindi ko yunkailanman idedeny. Kasi hindi ko pinagsisisihan na sya yung first love ko. *sniff* "

"Yung sa secret admirer plan na yan. Hindi totoong ideya ni Yuta yun. Ako ang nakaisip nun."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. Ha?? Pano nangyar---

"Ako ang pumilit sa kanya na gawin yung plano na yon. *sniff* Oo, ako yung may kasalanan. Kungnasaktan ka man dahil sa bwiset na planong yon, please lang, *sniff* saken ka magalit, wag kayYuta. *sniff* Kasi ako yung may ideya nun. *sniff* Kung di dahil saken, hindi to mangyayari.."

Nakikisabay yung luha ko sa mga luha ni Yumi. Kahit ayokong umiyak, hindi ko mapigilan. Hindi ko naalam kung ano ba yung dapat kong paniwalaan.

Sino ba ang talagang nagsasabi ng totoo?

"N-naalala mo pa ba nung one time, bigla kitang inapproach tapos sinabi ko 'congrats, Kanna?' . Yunyung araw na inakala kong kayo na kaya kita kinongratulate. Pero nung nakita ko sa expression atresponse mo nun na wala kang ideya sa sinasabi ko eh dun ko lang narealize na hindi pa pala nyanasasabi sayo na mahal ka nya.

"Oo, nadulas lang yung dila ko. Muntik ko ng pangunahan si Yuta sa pagsasabi sayo ng nararamdamannya. AND TO COVER IT UP, naisip ko yung MR. SA PLAN. Ang layunin lang naman ng plan na yuneh para maipadama nya sayo, as a different person, kung gano ka nya kamahal without losing his roleas your bestfriend. Kasi ang dahilan lang naman kung bakit matagal nya ng nililihim sayo na mahal kanya ay dahil ayaw nyang mawala yung friendship nyong dalawa.

"Hindi ko naman alam na yung malinis na hangarin ng plano ko na isinagawa namen eh magdudulotng ganto. *sniff* I'm sorry. *sniff* I'm sorry if hindi mo nagustuhan. *sniff* I'm sorry if it turn out likethis. Pero ito lang ang gusto kong linawin sayo, *sniff* yung planong yun, HINDI YON PARA SAKTANKA.

"*sniff* S-sana..*sniff* sana maisip mo Kanna..na..napakaswerte mo sa kanya. *sniff* Mahal na mahalka nya. Isipin mo, 5 years?? *sniff* Sa tingin mo ba madaling itago yung nararamdaman mo sa isangtao sa loob ng ganung katagal na panahon?

"Do you think na hahayaan nya lang na masayang yung 5 years nyang paghihintay ng right momentpara masabi sayo na mahal ka nya dahil lang sa agenda na saktan ka? *sniff*

"Hindi mo ba naisip nung mga oras na sinasabihan mo sya ng masasakit na bagay na he is not the typeof person who is capable of hurting you, ha??*sniff* Ikaw nga eh. *sniff* Ilang beses mo na syangsinaktan. Oo, hindi mo lang alam. Pero sinukuan ka ba nya? Sabihin mo nga? How can you believe alie wrapped in twisted truths??"

Napaatras ako nung bigla syang lumapit saken.

"Kanna, pabalikin mo na si Yuta. Ikaw lang ang makakapagpabalik sa kanya rito. At alam kong hindikumpleto si Kanna Shizuki kapag wala si Yuta Tonami..di ba?"

Lumakad sya ulit palapit saken. I was so crying hard na hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. I wantto cover my face. I want to disappear.

"Kanna," tawag ni Yumi saken. Napilitan akong iangat yung ulo ko. Nagulat ako nung makitakong nakalahad yung palad nya sa harapan ko. Maga ang mga mata nya pero nakangiti sya saken.

Ang mga kamay na yon..

Biglang rumehistro sa isip ko yung nakalahad na palad ni Yuta nung JS.

Yuta..

Panibagong set na naman ng maiinit na luha yung lumabas sa mga mata ko.

Yuta..

I'm sorry. *sniff* I'm sorry. I'm sorry..

"Ano pang hinihintay mo..? Hinihintay ka na nya.." sabi ni Yumi.

Iniabot ko ang palad ko sa kanya tapos niyakap nya ko bigla at pareho kaming umiyak ng sabay.

" *sniff* Sorry, Yumi! Sorry!" sabi ko tapos hindi ko na napigilang bumunghalit ng iyak.

Nung kumalas si Yumi sa pagkakayakap nya saken eh tinignan nya ko sa mata at pinunasan yung mgaluha ko.

Ngumiti sya.

"Wag ka saken magsorry. Sa kanya."

Tumango ako. Tumango ng tumango habang sumisinghut-singhot. Tapos ako naman yung yumakap sakanya.

Nagulat ako nung may sumipol sa crowd. Siguro si Tomo yun. Tapos nagpalakpakan sila.

Nakakahiya tuloy. Ang eksena-maker namen ni Yumi.

Pero kahit ganun, hindi ko alam, hindi ko maipaliwanag yung biglang paggaan ng pakiramdam ko.

Ang alam ko lang, mahal na mahal ko si Yuta.

At isang malaking pagkakamali yung ginawa kong hindi pagtitiwala sa kanya.

Pero hindi pa naman huli ang lahat di ba?

I will apologize to him..

and I will make him back..

back to me.

Chapter 67: A New Him

"If you only look up, you'll forget what's down." -Sakuragi-sensei (Dragon Zakura)

Recess nung mismong araw na iyon, may napansin saken si Miki na kahit ako mismo eh hindi konapansin.

"Kanna, nasaan yung Twisty Heart? Bakit parang hindi mo ata suot??" tanong nya habang lumalafangsya ng hotdog at ham.

"EEHHH??" agad kong kinuha yung maliit na salamin sa bag ko at tinignan ko ang leeg ko. OMG. WALANGA!!

"W-wag mong sabihing n-nawala mo?" tanong ni Tomo na mukhang disappointed saken.

"Hala! San mo yun nailagay??"

"WAAHH! Hindi ko alam!! Nasan na yun??"

Ginalugad ko yung bag ko, wala!! Nakitext ako kay Tomo para itanong kay mama kung naiwan ko ba yunsa bahay. Nagreply si mama ng:

Wala dito, anak. Nung nakaraang araw mo pa yun hindi suot eh. Dapat nga itatanong ko kung nasaankaso naisip ko na hinubad mo lang kasi magkagalit kayo ni Yuta.

OMG!! I-ibig sabihin..n-nawala yun nung huli kaming mag-usap??

"Kanna, baka naman nalaglag mo dun sa labas ng school. Sa pagkakarinig ko sa mga chismis eh dunmo sya huling nakausap di ba?"

"Oo nga, Kanna. Ang mabuti pa afterclass, hanapin naten dun."

Tumango na lang ako at nagpalumbaba. Haay. Dahil sa galit ko hindi ko na napansin na nawala ko palayung kwintas? Waah. Naiinis na talaga ko sa sarili ko!! Kung nung isang araw ko pa yun nawala,malamang sa malamang may nakap-- hinde! Hinde! Hinde!!

Think positive, Kanna!!

Mas lalo kang hindi mapapatawad ni Yuta nyan kung hindi mo mahahanap yung kwintas na bigay nyaeh! Hayst!

At ayun nga ang nangyari, after class eh sinamahan ako ng dalawa kong pinsan sa paghahanap. Sa maygilid ng school, malapit sa eskenita eh nakita namen iyon. Kaso..

..sira na. Yung beads, nakakalat sa sahig at nadeform na yung pendant. Napakafragile pa naman nun.

Napaluhod ako nang makita ko yun. Isa-isa kong dinampot yung mga beads.

Nanlaki yung mata ko nung maalala ko kung pano ito napunta rito at bakit ganto na yung Twisty Heart.

Nung tumakbo ako palayo sa kanya nung araw na yun, hinila ko yung kwintas sa leeg ko at tinapon nalang ng basta-basta. Yun yung dahilan kung bakit nasira yung kwintas at nagkaganito na.

"O Kanna, bakit umiiyak ka na dyan? Ayos ka lang?" nag-aalalang tanong saken ni Tomo sabay tapiksaken.

Tumingin ako sa kanya, "*sniff* naalala ko na. Ako yung nagsira ng Twisty Heart! Huhuhu!"

Ngumawa ako kay Tomo at niyakap ko sya.

"Hay naku Kanna, tumahan ka na nga. Kaya pang maayos yan. Pliers lang ang katapat nyan no. Wagkang mag-alala, tutulungan ka namen ni Miki. Di ba, Miki?"

"Aye aye captain!" nakasaludo at masayang sabi ni Miki.

Kahit napipilitan eh ngumiti ako at pinahid ko yung mga luha ko. Naisip ko na, oo nga naman, may pag-asa pa. Maaayos pa ito.

Sa bahay, sinamahan ako nila Tomo at Miki sa pag-aayos ng Twisty Heart. Malapit na sana namingmaayos kaso napansin nameng may mga kulang na beads. Nawawala.

"Alam ko na, bibili na lang kami ni Miki ng katulad na katulad nyan. Sa tingin ko naman may ganyangbeads sa mga malapit na patahian dito di ba?"

Tumango ako kahit medyo nakasimangot. Nahihiya na din kasi ako sa dalawa kong pinsan na wala ngibang ginawa kundi suportahan at tulungan ako.

"Dyan ka lang Kanna ah. Kung gusto mo, gumawa ka na lang ng meryenda namen para pagbaliknamen eh kumain muna tayo, okay? Wag ka ng sumimangot dyan! Gusto ko ng blueberry tart ah!Special request ko yan kaya alam kong gagawin mo. Hehe," sabi ni Tomo.

Ngumiti ako.

"Okay, ikaw Miki? Any request?"

"Hmm. Cookies na lang yung akin. Mas trip kong kainin yon eh."

"Roger. Sige, ingat kayo," sabi ko at inihatid ko na sila sa may gate.

Pagbalik ko, nasa sala na si mama.

"O Kanna, andito sila Miki at Tomo?" kakagising nya lang kasi kaya hindi nya alam.

"Opo. Kaso umalis po sila. Babalik din yung mga yun. May binili lang."

"Ahh. Ano bang pinagkakaabalahan nyong tatlo?"

"Ito po," sabi ko sabay angat nung hindi pa maayos na kwintas kay mama, "inaayos yung Twisty Heart.Kanina ko lang po naalala na..a-ako yung sumira nito."

"Haha. Akala ko ang sasabihin mo eh, 'ito, inaayos ang puso ni Yuta na sinaktan ko' o kaya 'ito, pilitinaayos yung puso ko na ako rin ang nanira.' "

Sumimangot ako sa sinabi ni mama. Tamang-tama ako eh.

"Hmp. Mama naman eh," sabi ko.

"Alam mo Kanna, yung Twisty Heart, parang puso ng tao."

"Eh?"

Anong pinagsasasabi nitong si mama?

Hinimas-himas ni mama yung hindi pa ganong ayos na pendant nung Twisty Heart.

"Napakarupok. Mahina. Kaya dapat, iniingatan. Kasi kung hindi mo ito iingatan, madedeform sya,at hindi na maghuhugis puso.

"Saka yung mga iba't-ibang beads na nakapaikot sa loob ng pendant, parang yung mga taongnakapalibot sayo. May mga taong mananakit sayo. May mga taong magpapatibok ng puso mo. Maymga taong susuporta at tutulong sayo. Lahat sila, iba-iba ang kulay at size. Iba't iba ang role nila sabuhay mo. Pero tandaan mo may isa sa kanila na mangingibabaw. At yun ay yung taong nakalaanpara sayo.

"Yung Twisty Heart, andaming sanga-sanga. Pero look at it and you will see na iisa lang angpinapakitang hugis nito. It is a heart. No matter how many twists and deformations it have and willhave. It is still a heart.

"A heart na kailangang ingatan ng tagapag-alaga nya."

Na-amaze ako kay mama. Hindi ko alam kung epekto lang yun ng katotohanan na kagigising nya lang otalagang sinisermonan nya lang ako.

Pero isa lang ang malinaw saken. Yung puso na tinutukoy nya sa unang part ng mga sinabi nya eh puso niYuta. Yung sa gitnang bahagi, puso ko. At sa huling bahagi, puso ulit ni Yuta.

Tinitigan ko yung Twisty Heart, hindi ko alam na pwede palang magkaron ng malalim na kahulugan topag pinag-isipang mabuti. Na pwede pala itong ikumpara sa isang tao.. sa isang pag-ibig..sa isangstorya..

"Ah! Nakalimutan ko!" bigla kong naibulalas. Agad kong ibinaba sa lamesita sa sala yung kwintas atdumiretso sa kusina.

"Anong nakalimutan mo?"

"Gagawan ko nga pala si Tomo ng Blueberry Tart tapos kay Miki naman eh cookies," paliwanag kohabang inilalabas sa cabinet yung mga gagamitin ko.

Lumapit saken si mama.

"Tulungan na kita," sabi nya habang nakangiti.

Pagkarating nila Tomo at Miki eh saktong katatapos lang namen sa paggawa ng mga nirequest nila. Nag-tsaa na lang muna kami sa sala kasi mukhang napagod sila. Nung lumamig na eh sabay-sabay namengkinain na apat.

Bago gumabi eh naayos din namen yung Twisty Heart. Ayos. Bukas, sigurado ng matutuloy ako sapagpunta kina Yuta.

After class, dumiretso ako sa bahay nila Yuta. Itetext ko sana si Seichiro-sempai kasi kinakabahan akokaso..naalala kong start na pala ngayon ng practice ng graduation nila saka maghapon yun. Ayokonamang maging abala sa kanya.

Siguradong busy yun. Sya pa naman ang Valedictorian.

Haay. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Sobrang kinakabahan ako habang nakasakay sa jeep papunta sakanila.

Hindi ko kasi alam kung pano ko hihingi ng tawad sa kanya. Hindi ko rin alam kung kaya ko ba talagangpilitin syang pumasok. Haay.

Sa Monday, Final exams na tapos sa week din na yun aasikasuhin na namen yung mga clearances namenkaya hindi na sya pwedeng umabsent.

Waah. Ninenerbyos talaga ako. Pagkatapos ng lahat ng ginawa ko sa kanya, waahh..

Pagpara ko ng jeep eh pumunta na ko dun sa gate nila. Kanna, kaya mo yan! Go! Pindutin mo na yungdoorbell!

After pagli-limang isip (oo hindi lang dalawa) eh napindot ko rin yung doorbell. Napapikit pa nga ko satakot nung may nagbukas nung gate.

"Sino ka??"

Nagdilat agad ako ng mata. Isang batang babae ang bumulaga sakeng harapan. Ang cute nya kaso satono pa lang ng pananalita nya eh halatang mataray sya.

"Ah! I-ikaw si Mika??" naalala ko na nabanggit na sya saken ni Seichiro-sempai minsan.

"So?" mataray nyang tanong at nakataas pa ang kanyang kilay, "sino ka? At anong kailangan mo??"

Akala ko dahil mabait si sempai eh mabait din sya. Hmm. Mukhang hindi hereditary ang kabaitan. Hindinya namana eh.

"Ah..ako si Kanna..Kanna Sh---"

"H-HUH??! I-ikaw si Kanna??" sabi nya na parang gulat na gulat na parang nandidiri na ewan. Parangnadisappoint ata sya saken matapos nya ko tignan mula ulo hanggang paa. Naconscious tuloy ako sasarili ko.

"O-oo a-ako nga yon."

"Gosh! Mukha kang commoner! Hayst! Mukhang nagayuma mo ang dalawang kuya ko ah. Ayos karin eh no?? Anong pinunta mo rito ha??"

"G-ginayuma??"

"Hah! Don't tell me hindi mo alam na parehong may gusto sayo ang dalawang kuya ko?? O Feel molang magpainosente sa harapan ko??"

"A-alam ko ang tungkol dun."

"Good. Akala ko magsisinungaling ka pa eh. Anyway, anong kailangan mo rito?"

"S-si Yuta ba, andyan?"

"Oo, kararating nya lang."

"Eh?"

"Bingi?? Ansabi ko kararat--"

"Umm..san sya galing?"

Tinignan nya ko ng masama, "at bakit ko naman sasabihin sayo? Ano tayo, CLOSE?? It's none of yourbusiness!"

"Ah..eh..kasi..pumunta ko rito para kausapin sya. Hindi na kasi sya pumapasok sa close..nag-aalala kobaka may nangyaring masama sa kanya."

"Ahh~ I see. So it's you after all."

"Eh?"

"Ikaw ang dahilan kung bakit hindi na pumapasok si Kuya Yuta. Hah! Buti nakunsensya ka??"

"S-sorry," sabi ko habang nakatungo ang ulo. Wala kong laban sa batang to. Tama sya eh. Ako nga yungmay kasalanan.

"Wag ka sakeng magsorry. Tch. Nakakainis yung mga babaeng tulad mo. Alam mo bang dahil sayo ehhalos tatlong araw ng nagkukulong ng kwarto si Kuya Yuta?? Ni ayaw nya ngang kumain eh. Ayawnya ring sabihin kung anong problema at nagkakaganun sya. Kaya nga nagulat ako nung lumabas syakanina.

"Hayst. Anyway, kahit ayokong papasukin ka, kailangan ko. No choice. Baka masakal pa ko ni KuyaSeichi pag ipinagtabuyan kita. But let me tell you one thing: I am not in favor of you. I don't see anyreason kung bakit nagustuhan ka nilang dalawa. And also, I don't see any reason para magkaganun siKuya Yuta para lang sa isang babaeng gaya mo. HMP!"

Pagkatapos nya sabihin yun eh binuksan nya ang pinto at pinapasok ako. Nag-aalangan man eh pumasokna rin ako. Kaya ko to. Huminga ako ng malalim at sumunod sa kanya.

"Here is his room. Nakikita mo naman siguro yung nakalagay na karatula sa pinto nya di ba? 'DO NOTDISTURB'."

Tumango ako.

"Nakalock din yung kwarto," pinakita nya ngang nakalock. Ayaw bumukas eh.

"Ngayong sinabi ko na sayo ang mga iyan eh huling paalala na lang. Hindi ko na kargo de kunsensyakung magmukha kang tanga sa harap ng pintuan nya. I will leave our main door open and our gateunlocked, kung napagod ka na sa kakaconvince sa kanya, you may leave na. Clear?"

Tumango ulit ako. Pagkatapos nun eh inirapan nya ko at umalis na sya.

Whew. Nakahinga rin ako ng maluwag. Nakakatakot sya. Pero mas nakakatakot yung description nyakanina. In just a few days, nagkaganto na si Yuta.

At ako ang may kasalanan non.

"Y-Yuta," nauutal ako. Nanginginig yung buo kong katawan. Kumatok ako ng marahan pero walangnangyari.

Nagsimulang pumatak yung mga luha ko.

"Yuta, ako to. *sniff* Si Kanna. Please, k-kausapin mo naman ako oh. *sniff* S-sorry na. Sorryna. *sniff* Bumalik ka na sa school. Parang awa mo na, bumalik ka na,Yuta."

Hindi na ko sanay ng wala sya. Namimiss ko na sya. Sobra.

"Yuta, sorry na. *sniff* Ano bang gusto mong gawin ko para mapatawad mo ko? *sniff* I'm reallysorry. Sige na naman oh, bumalik ka na. H-hindi ko na kaya..Hindi ko na kaya pag wala ka! *sniff*

"Wala ng mang-aasar saken, mangungulet, magtatanggol, m-magmamahal, 'pag wala ka. Ako yungmay kasalanan. *sniff* Sorry, Yuta. Ayokong nagkakaganyan ka dahil saken, please, please, bumalikka na!"

Pagkatapos nun eh humagulgol na lang ako sa tapat ng kwarto nya. Pero walang nangyari. Hanggangsa maubos ang lahat ng pwede kong sabihin..hanggang sa maubos ang mga luha na pwede kongiiyak..walang nangyari.

Hindi bumukas yung pinto. Hindi ko narinig man lang yung boses nya.

Walang nangyari.

Nung napagod na ko, umuwi na lang ako -- umuwi akong sinisisi ang sarili ko. Kasi kung hindi dahil sapagtitiwala ko kay Ate Imadori, kung hindi dahil sa paniniwala ko sa kanya, hindi naman to mangyayarieh. Kung hindi dahil sa kakitiran ng isip ko, hindi to mangyayari.

It's all my fault.

Kinabukasan, hindi ko alam kung pano ko haharap sa mga kaklase ko. Sinadya ko magpalate. Bukod samaga pa rin yung mata ko kakaiyak eh wala rin akong ganang sagutin yung mga naiimagine ko na natanong nila saken.

I failed to bring him back. I failed.

Pagpasok ko ng room, agad akong sinalubong nga lahat.

"Ano Kanna, anong balita?"

Tumungo ako at naglakad papunta sa upuan ko.

"Kanna?"

"Anong nangyari? Nakausap mo ba sya?"

Sunud-sunod yung mga tanong nila. Parang nalulunod ako.

Tumayo ako bigla. Lahat sila tumahimik. Nagbow ako sa kanila.

"I'm sorry pero..hindi ako nagtagumpay..n-na..ibalik s---"

"Hi classmates!! Hehe. Late na ba ko?" lahat napatingin sa nagsalita sa may pintuan. May tumile. Maynapatalon sa saya. May nag-high five. Nagmadali ang karamihan sa paglapit sa kanya.

Nung iangat ko ang ulo ko, nangilid yung mga luha sa mga mata ko, unti-unti eh tumulo ito.

Si Yuta..pumasok na..

Sobrang saya ng lahat sa pagbabalik nya.

"Guys, nagbalik na si Yuta!!"

"Yay!"

"Kyah! Yuta!!!"

Sa isang iglap lang ay napalibutan sya ng mga kaklase namen. Ako? Kuntento na kong nakatingin samalayo.

"Namiss nyo pala ko! Haha!" masayang sabi ni Yuta.

Nung tinignan ko sya. May nagbago sa kanya. Nagpakulay sya ng buhok. May highlights napula. Nagtaka tuloy ako. Hindi kaya..yun yung dahilan kung bakit sya lumabas ng bahay nila

kahapon?

"Bakit ka ba kasi nawala, bro?"

"Oo nga!"

"Nagkasakit lang ako..kayo talaga! Haha!"

N-nagkasakit? Nagsinungaling sya..alam k---

"Ganun ba? Kawawa ka naman! Haha! JOKE!"

Nagtawanan sila dun sa sinabi nung isa. Nagulat ako nang tapikin ako ni Miki.

"Kanna, ang galing mo! Dahil sayo, okay na ang lahat," sabi nya.

"Anong ginawa mo para mapabalik si Yuta? Naks naman!" sabi naman ni Tomo.

"H-huh? W-wala no!" tanggi ko. Pero ang totoo, flattered ako kasi kahit papano, may kwenta rin palayung pagcoconvince ko sa kanyang pumasok.

"Teka guys," sabi naman ni Megumi, "dapat tayong magpasalamat kay Kanna. Kundi nya pinakiusapansi Yuta..malamang hindi tayo magiging ganto kasaya ulet!"

"Oo nga! Tama! Tama!"

"Huh? Ano bang sinasabi nyo?" natahimik ang lahat nang biglang magsalita si Yuta. Nakangiti pa rin sya,pakwela pa nga ang pagkakasabi pero alam kong may something dun sa tono ng boses nya, "hindi dahilsa kanya kung bakit ako pumasok no."

Nanlaki yung mga mata ko.

"Bakit naman sya ang magiging dahilan ng pagpasok ko? Dahil yon sa inyo guys! Haha! Nabalitaan kokasi na namimiss nyo na ko eh! Haha!!"

EH?

A-anong ibig nyang sabihin? A-akala ko ako ang dahil---hinde--w-wag mong sabihing..

galit pa rin sya saken?

Chapter 68: To Live Without Him

"Don't take someone for granted just because you know everytime you push them away, they'd alwayscome running back. Cause one day, they won't." -http://asdfghjkllove.me/

Naputol ang mga bulung-bulungan tungkol sa reaksyon ni Yuta nung dumating na yung homeroomteacher namen na si Moriyama-sensei. Nagbalikan na ang lahat sa kani-kanilang upuan at nanahimik.

"Aba, Yuta, buti naman at pumasok ka na," puna ni sensei, "kung di ka nagpakita ngayon eh balak kona sanang ipatawag ang mga magulang mo eh."

"Sorry na sir!" sagot naman ni Yuta na pakwela pa rin. Nagtawanan yung iba kong kaklase.

"Dahil wala na akong time para ituro pa ulit ang mga past lessons na namiss mo..hahayaan ko na langna turuan ka ng bestfriend mong si Kanna," sabi nya sabay tingin saken, "Kanna, I'm counting on

you. Kung gusto mo isama mo sa mentoring circle mo sina Yumi at ang dalawa mong pinsan kung satingin mo eh mahihirapan ka. Since, I am pertaining to all of your subjects, not just mine. Is thatokay?"

"P-pero sir?!!" reklamo ko. Kinakabahan ako ng sobra.

"Okay. Let's start the class."

Wala na. Haay. Hindi na ko makakapagreklamo. Ang sinabi ni Moriyama-sensei ay lagingabsolute. Waah.

Lumingon ako sa bandang likuran at tinignan ko si Yuta. Nakaupo kasi ako sa bandang harapan kayakailangan ko pang lumingon matignan lang sya.

Ang weird...focus na focus sya sa itinuturo ni sensei sa blackboard. Parang wala man lang syang reactionsa pagkakaassign saken na magturo sa kanya.

Kumirot yung puso ko nung maalala ko yung reaksyon nya kanina na:

'Huh? Ano bang sinasabi nyo? Hindi dahil sa kanya kung bakit ako pumasok no. Bakit naman sya angmagiging dahilan ng pagpasok ko?'

Haay. Bakit ba ganun yung reaksyon nya? Bakit?

At bakit hindi nya ko pinapansin kanina pa?

'Mahal na mahal kita..'

Arghh! Naalala ko na naman yung mga salitang yon. Lalo lang kumikirot yung puso ko.

Ngayon pang nalaman ko na..mahal nya pala ko..lalo akong di mapakali..naiisip ko sya kada minuto..atang mga salitang yon ang paulit-ulit kong naririnig. Oo yun lang at wala ng iba. Hindi ko na naririnigyung lecture ni Moriyama-sensei. Haay.

Nung nagrecess na, hindi nya pa rin ako pinansin. Dinaanan nya lang ako. Pati tuloy sina Tomonagtataka na.

"Anong nangyari kay Yuta?" tanong ni Tomo habang kumakain kaming tatlo sa canteen.

"Oo nga, maliban sa bago nyang hairstyle na mukhang anime at may highlights na pula, feeling konagbago din ang ugali nya. Anyare ba?" dagdag na tanong ni Miki.

Sumimangot lang ako at tumingin sa malayo.

"Nice talking ah."

"Hindi ko nga alam," nayayamot kong sabi sa kanila. Haay. Kung alam ko lang ang dahilan eh di sanasinabi ko na sa kanila agad, di ba? Hayst.

Pero actually, may idea na ko kung bakit sya ganyan eh. Feeling ko talaga galit pa rin sya saken dahil saginawa ko sa kanya. Maybe this is my punishment for being so mean to him..for not trusting him.

Waah. Sorry na, Yuta. Please pansinin mo na ko. *sniff* Gusto kong sabihin yon sa kanya kaso walaakong lakas ng loob. Haay.

Bago matapos ang klase, sinulat ko sa blackboard na sa library na lang kami magkita-kitang lima. Bakakasi isnobin nya lang ako pag kinausap ko pa sya tungkol sa kung san magkikita kaya mas mabuti ngganito na lang.

Nung magbell na, pumunta muna ko ng CR para mag-ayos ng konti. Sinuklay ko yung maiksi at manipiskong buhok tas nagpulbo ako. Pagkatapos nun eh dumaan ako sa locker ko para kumuha ng mganeccessary notes at books na makakatulong sa pagtuturo namen kay Yuta (although alam ko naman nain the end eh ako lang din ang magtuturo sa kanya.)

Pagkatapos kong madouble check yung mga dala ko eh pumunta na ko sa library.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Sobra yung kaba ko. Shocks. Kung bakit ba kasi wala ngayon salibrary si Seichiro-sempai eh!! May practice kasi sila ng graduation march. Huhuhu.

Pano na ko nito?

Pagpasok ko sa loob eh si Yuta lang yung andun. Naku!! Wah! Bakit wala pa yung tatlo??

A-anong gagawin ko? Bumalik kaya ako sa room o kaya hanapin ko muna sina Tomo? Kaso ang rude konaman kung aalis na lang ako bigla di ba? Waah!!

Bumuntong hininga ako. Hinde, Kanna. Kaya mo yan. Go! Fight!!

"A-ano..andyan na ba sila?" wah! Anong klaseng tanong yan, Kanna? Obvious naman ang sagot di ba?Hayst! Bakit tinatanong mo pa??

Naghintay ako ng sagot, ngunit walang dumating. Wala akong narinig. At hindi man lang nya konilingon. Focus na focus sya sa pagbabasa ng English textbook namen.

Sumimangot ako. Bakit ganun sya? Napakahirap ba sumagot ng 'wala pa'? Haay. Nagmukha lang tuloyakong tanga rito.

"Haha. Masyado pa pala akong maaga..s-sige aalis muna ako. Magtatawag ako ng iba pa natengkasama. Hehe," nag-aalangan kong sabi.

Aalis na sana ko ng library nang bigla syang tumayo at lumapit saken.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Sa wakas pinansin nya rin ako..pero..bakit ganto? Parang napipi yata ako. Hindi ako makapagsalita sasobrang kaba at hindi ko rin sya matignan ng diretso!! Waah!

Naramdaman kong may tumulo ng pawis sa may gilid ng tenga ko. Waah. Pinagpapawisan na ko sasobrang kaba. Lord, help me please!

"Teka.." sa wakas nagsalita na sya, "hahayaan mo na lang ba kong mag-isa rito?"

Hindi seryoso yung pagkakasabi nya nun, may halong pakwela na ewan pero nararamdaman kong ibayung asal nya sa usual na Yuta na nakilala ko. May iba. May iba talaga sa kanya.

"Ah..huh? A-ano.." ano ba, Kanna?? Magsalita ka nga ng maayos!!

"A-ano kasi..m-may.." waah! Hindi ko kayang mag-stay sa iisang room na sya alng ang kasama!

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

"M-may nakalimutan ako..t-teka lang ha. Sige, aalis na ko!!" sabi ko sabay takbo palabas.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng pintuan eh napahawak ako sa itaas na bahagi ng dibdib ko.Waah. Sobrang kaba ko parang sasabog na ang puso ko.

"Teka," t-teka, boses ni Yuta yun ah! D-don't tell me sinundan nya ko??! Waah! Lagot!!

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

"Yung libro mo..nahulog mo.."

L-libro? Baka nalaglag sa bag ko nung tumakbo ko palabas. Argh! Panira naman yung librong yun oh!Hayst!!

Teka, anong sasabihin ko?? Anong sasabihin ko?? Waah!!

"Ano bang problema?" tanong ni Yuta. Nakarinig ako ng mga footsteps na papalapit saken. OMG.Lalapitan nya ko. Takbo, Kanna, takbo! Kaso ayaw gumalaw ng mga paa ko! Waah! Please namanmakisama kayo oh!!

"N-nakikiusap ako..wag kang lalapit!" nasabi ko na lang bigla. Teka, bakit ko ba sinabi yun??

Nakarinig ako ng tawang bahagya.

"Ninenerbyos ka?"

"H-hindi ah!" deny ko.

Lumakad pa sya lalo palapit saken at tinitigan nya ko sa mata. Ako naman, pinako ko na lang yung mgamata ko sa sahig.

Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

"Eh bakit hindi ka makatingin ng diretso sa mga mata ko?"

"A-ano.." Kanna, mag-isip ka ng dahilan, bilis!

"Wag mong sabihing..

..iniisip mo pa rin yung sinabi ko sayo nung nakaraan?"

EH?

Napatingin ako saglit sa kanya bago ko tumingin ulit sa sahig. Anong ibig nyang sabihin?

"Hindi mo na kailangang isipin o problemahin yon. Wala na yun saken ngayon..kaya hindi mo nakailangang sagutin pa. Ayos lang saken kung gusto mo ako o hindi..Kalimutan mo na lang na nasabi koyun sayo."

H-HA? K-kalimutan? Bakit??

"Nitong mga nakaraang araw, narealize ko na..dapat ko ng iwanan ang dating immature na Yuta nanakilala mo. Thanks for making me realize na..5 taon ko na palang sinasayang ang buhay ko sa isangbagay na hindi man ganun kahalaga.

"From now on, I will become a stronger person. Hindi na ko kahit kelanman dedepende sayo o saibang tao. Mag-aaral na kong mabuti. Tama naman di ba? Kasi next school year, magiging fourthyear na tayo. Narealize ko na it's already the time na isipin ko kung anong future ang gusto kongbuuin, hindi yung sinesentro ko ang buhay ko sa mga bagay na hindi naman panghabang buhayandyan --- sa mga bagay na mabilis namang magbago at mawala.

"Hindi ba..magandang ideya yun?"

Pinigilan ko ang sarili ko na umiyak sa harapan nya..pero ang totoo..gustung-gusto ko.

Hinde..ayoko Yuta..ayokong magbago ka..

Mas gusto ko yung dating ikaw..*sniff*kahit gano pa ka-immature at dependent yung dating ikaw, masgusto ko pa rin yun kasi yun yung Yuta na minahal ko.

Yuta, wag,*sniff* please wag!!

Gusto kong sabihin lahat yun sa kanya pero hindi ko mabuka yung bibig ko. Hindi ako makatanggi. Hindiko masabing ayoko. Hindi ko masabi. Bakit? Bakit??

"O sige na nga, tawagin mo na yung iba, ako na lang ang magbabantay ng pwesto naten salibrary," sabi nya habang nakangiti tapso pumasok na ulit sya sa loob.

Nung wala na sya sa paningin ko, napaluhod ako bigla. Nanghina yung mga tuhod ko. At dahan-dahangbumagsak yung mga kanina ko pa pinipigil na mga luha.

Ayokong mangyari to..ayoko..*sniff*

P-pano ko na sasabihing mahal ko sya..kung sumuko na sya sa nararamdaman nya para saken?? Panona??

Ilang minuto rin ang lumipas bago ko nakatayo. Pinahid ko ang mga luha ko at nagsimula na konghanapin sila Tomo. Kanna, kaya mo yan. Matatag ka. Kaya mo yan.

Sana nga..kaya ko..sana ka..*sniff*

"Hah! Sa wakas nakita ko rin kayo!" sabi ko habang humihingal. Natagpuan ko sila sa loob ng classroomat nagdadaldalan.

"Bakit hanggang ngayon andito pa rin kayo?? Di ba ang usapan, sa library??" naiinis kong tanong sakanila.

Bigla akong siniko ni Tomo, "asus! Kunwari pa! Wala ka bang balak magpasalamat samen, ha?Achecheche!"

"Yiiee! Kunwari pa si Kanna!" asar naman ni Yumi.

"H-huh? Ano bang pinagsasasabi nyo?"

"Sinadya nameng hindi pumunta dun para makapag-usap kayong dalawa ni Yuta no," paliwanag niMiki.

"Ano, kamusta na kayo ni Yuta? Kayo na?" excited na tanong ni Tomo.

Nung hindi ako sumagot, nag-high five sila sa isa't isa at sumipol sipol sa tuwa.

"Yehey! Kayo na!!"

"Wuuh!"

"Pacheese burger ka naman!"

Tinignan ko silang tatlo, with a face of someone who tries her best to hide her tears in her eyes.

"Imposible ng mangyari yun..kahit kelan!" nagulat sila sa sinabi ko, "sinabi nya saken na kalimutan kona lang ang lahat! Narinig nyo ba? *sniff* A-ayaw nya na saken!"

Nakakainis. Tumulo na naman yung mga luha ko. Peste kasi eh..bakit ba kasi kailangan ko pangipaliwanag sa kanila ang lahat? Ayan tuloy, lalo lang akong nasasaktan. Lalo ko lang tuloy naaalala yungmga sinabi nya.

"Huh? Sinabi nya talaga yon?" tanong ni Yumi na halatang hindi makapaniwala.

"Wag ka ng umiyak, Kanna," sabi naman ni Miki.

"Sorry, akala namen.." sabi naman ni Tomo.

"Nagpapakatorpe na naman ang lokong yun! Tsk. Wag kang mag-alala, Kanna! Akong bahala!!Kakausapin ko sya!"

Napangiti ako sa sinabi ni Yumi ngunit umiling ako.

"Wag nyo na kong intindihin, hayaan nyo na si Yuta. Sa tingin ko..tama sya. Para mahanap nya angtunay nyang sarili, kailangang lumayo sya saken..hayaan na naten sya. Tama ang naging desisyonnya. *sniff* Nagiging mature na sya mag-isip..d-dapat maging masaya tayo..para sa kanya.."

"Kanna.."

"Ano bang sinasabi mo??" reklamo ni Yumi, "paano ka? Hahayaan mo na lang ba syang iwan kanya??"

"Pag ginawa mo yan, ikaw naman ang mahihirapan, "sabi naman ni Miki.

Pinahid ko ang mga luha ko. Wala akong karapatan na pigilan si Yuta sa naging desisyon nya. Kasisimula ngayon, hindi na nya ko tinuturing na bestfriend.

Siguro nga, ito na yung punishment ko.

"Hay naku..halina nga kayo. Hinihintay nya na tayo," sabi ko habang nakangiti.

"Kanna *sniff* ," angal ni Yumi, "tigilan mo nga yang pagngiti mong yan! *sniff* Wag mong plastikinang sarili mo!"

Nagulat ako nung nagsimulang mamula ang mga mata ni Yumi. Maya-maya umiyak na sya.

"Alam kong nagpapanggap ka lang na masaya! *sniff* Bakit kailangang sab--"

"Yumi, ayos lang ako," sabi ko sabay talikod, "bilisan nyo na, anong oras na hindi pa tayo nagsisimulasa pagtututor sa kanya."

Alam ko Yumi, alam ko. Pero anong gagawin ko? Kahit ano pang sabihin ko, he already made up hismind. Wala na eh. Wala na.

This is definitely my punishment. I know. And I have to live with it.

Ang mabuhay ng wala sya? Malaking hamon yun para saken. Pero..kakayanin ko..or rather..pipilitinkong kayanin..para sa kanya..para sa kanya na piniling kalimutan na lang ang lahat..

I have to respect his decision.

After all, ako rin ang nagpush sa kanya para gawin yon.

Simula bukas..magbabago na ang lahat..

Ako, si Kanna Shizuki, ay lagi ng kakikitaan..ng mga peke..at malulungkot na mga..ngiti.

Chapter 69: What is Happiness?

"To hurt someone, you must be prepared to receive the same amount in return." -Mana (Guilty Crown)

'So what if it is Seichi? As if I care!'

Yan ang lagi kong sinasabi sa sarili ko pag naalala ko yung nireport saken ni Ken nung nakaraang araw.Oo, nagulat ako nung malaman ko yon kasi I am not expecting that he, of all people, will find me. It'snot that I am missing or something, I just don't want to go to school just to pratice that bothersomegraduation march.

Aatend na lang ako sa mismong araw ng graduation. I cannot afford to waste my time in such gibberish.Isa pa, I want to do everything that I can just to forget about him.

Kaya wala akong pakelam kung hinahanap man nya ko. Mapagod sya kung gusto nya but I won't gorunning back to him again. Yes, after I avenge myself sa magbestfriend na yon eh plano ko na talagangkalimutan si Seichi. Falling in love with him is the stupidest mistake I have ever made after all.

Yes, he's the guy I truly wish to have pero sobra-sobra na yung ginawa ko. Hindi ko na kayang ibaba yungpride ko para lang sa kanya. I am better off without him.

Mas okay na yung papalit-palit ng boyfriend. At least, kung kelan ayaw ko na eh malaya akong kumalassa isang relasyon. Makakapili pa ko ng kasunod kagad. I guess eto talaga yung bagay saken. To handleunserious relationships. Kasi pag nagmahal ako, ako lang naman lagi ang talo. And I don't want that tohappen again.

Many guys want me to be their girlfriend. Hindi naman ako tanga para maghintay lang sa isang tao naalam ko namang sa iba nakatingin. Tch.

"Imadori, why are you in a daze again? Something wrong?" tanong saken ng recent boyfriend ko, siShin, a marketing student from one of the prestigious universities in the country.

Kasalukuyang umiinom kami sa isang bar sa Manila. Tuwing gabi, dito kami naghahang out. Magandakasi ang ambiance at nakakaaliw tignan yung mga bartender sa paggawa ng cocktails.

I sipped my glass of Bloody Mary bago ko sya sinagot ng "I'm okay. May naisip lang ako."

"Him again?"

Damn. Alam kong rich kid sya pero hindi ko naman sinabi na alamin nya ang past ko. Tch.

We are very alike. Kapag may gustong alamin, sa private investigators lang inaasa. Kapag may gustongkunin, lahat gagawin nya para makuha lang yon. He is a damn selfish and prideful person. Just like me.

Umiling ako at ngumiti sa kanya.

"Of course not. Why would I?" sabi ko sabay halik sa pisngi nya.

He smirked.

"I hope you're not lying."

I rolled my eyes.

"Whatever," sabi ko sabay tingin sa relo ko.

Tch. Past midnight na pala. Kailangan ko ng umuwi sa condo ko. Wala naman akong curfew sa sarili ko. Ijust don't want to ruin my face by always hanging out with him until the wee hours of the morning. Ineed to rest. Lack of sleep can ruin my pretty face. At hindi ko yun hahayaang mangyari.

"Can you drive me home? Late na kasi eh."

Nagulat ako nung niyakap nya ko bigla. Then he tried to kiss me. I stopped him. Napaka-clingy talaga nglalaking to. Geez.

"I said--"

"Fine. Fine, honey," sabi nya.

I smiled.

Pagkababang-pagkababa ko ng kotse nya nung nasa tapat na kami ng condo unit ko eh bigla nya konghinatak. Then he kissed me passionately. Hindi na ko nakaangal. I just responded to him. Minsan langnaman kaya hinayaan ko na. After that kiss, we said our goodbyes, tapos umalis na sya.

Nung lumingon ako eh nanlaki ang mga mata ko.

Epekto ba to ng nainom ko o naghahallucinate lang ako?

"S-Seichi??"

Pagkasabi ko ng pangalan nya eh tumayo sya mula sa pagkakaupo nya sa may gilid tapos ngumiti syasaken. Heck, anong ginagawa nya rito?? (Naisip ko rin na..past midnight na..don't tell me na..kaninanya pa ko hinihintay??)

I was speechless for a moment. Hindi ko alam kung anong susunod kong sasabihin o kung anongirereact ko.

Damn that Yuta! Sya lang naman ang pwedeng magsabi ng current address ko dahil sya lang angnakakaalam nito. Kasi I already instructed Ken na never ever ipaalam kay Seichi ito. Dahil ayoko. Ayokosyang makita. Ayoko na syang makita. Kasi..kasi..

"Haay..nakahinga ko ng maluwag nung makita kita."

"Huh?"

"More than a week ka na kayang hindi pumapasok sa school. Akala ko kung napano ka na."

Agad akong umiwas ng tingin. Damnit! That kindness of him again! Geez.

Muli, nagtapang-tapangan ako. Like what I often do in front of him.

"Hah! You're worried??"

"Yes, and also very disappointed," napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nya. He sounded very serious.

Napatingin ako sa mga dumadaang taxi sa kalsada, "ahh..yung tungkol ba sa nakita mo kanina?"

Kaya pala ako hinalikan ng ganun ni Shin kanina, kasi nakita nyang naghihintay si Seichi sa tapat ngcondo unit ko. That guy. Tch.

"Mukhang wala naman pala akong dapat ipag-alala," he sounded sarcastic to me. Or is it me whosewondering if he is?

"Hah! Sino ba kasing may sabing mag-alala ka?" mataray kong sabi.

Right, this is what I should do. Kasi nakapagdesisyon na ko.

"For your information, wala na kong gusto sayo, Seichiro. Kaya hindi na uubra saken yang pagigingmabait mo saken. That can--"

"I'm glad to hear that," sabi nya sabay talikod saken then he paused for a moment tapos nagsalita ulitsya, "kasi..ayoko ng maging dahilan kung bakit ka nagkakaganyan. I don't want to feel guiltyanymore. Kung wala ka ng gusto saken, then, that's great."

Nasaktan ako sa sinabi nya, oo. Pano ko sasabihing nagsisinungaling lang ako? That I am secretlyhoping na..

I shooked my head to erase that idea. No, this is better. This is how I wanted things to end. Mas okay nato. Tama, mas okay na to.

"Actually, ang totoong dahilan kung bakit ako nandito ay para sabihin sayo na you went overboard..dunsa ginawa mo kay Yuta at Kanna."

"Hindi ko inaasahang alam mo rin pala ang tungkol don,"may pagmamataas kong sabi.

Lumingon sya saken. Napakaseryoso ng mukha nya. Somehow, it scares me.

"Gusto kong sabihin sayo kung gano ko nagalit nung narealize ko na ikaw yung gumawa ng mgavandals na yon. Alam mo ba kung ano ang ginawa mo ha??"

"Yes, alam ko. Ang hindi ko lang inaasahan eh yung pagvolunteer mo na isuko ang posisyon mo bilangValedictorian just to erase Yuta's suspension. It was so stupid na hindi ko inexpect na gagawin yon."

"Cause you don't know that feeling.."

"Huh?"

"Hindi mo alam yung pakiramdam na meron kang taong gustong protektahan at ayaw masaktan."

"Don't talk like you do know me, Seichi."

"All of your evil acts, sa tingin mo ba coincidence lang ang lahat kaya alam ko ang tungkol sa mgayon?"

Natahimik ako. Oo, hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung bakit lahat ng mga plinano ko eh alamnya. He was clueless about how I feel about him but he was never clueless about my plans.

"I was always watching you, that's why. I am worried about everything that you do."

"Hah! That's stupid. Bakit mo naman yun gagawin? Don't tell me something stupid like..'for the sakeof your so-called friendship'??"

"Sa totoo lang, sa lahat ng taong kilala ko, ikaw ang pinakamadaling basahin. Napakadaling alaminang iniisip at ginagawa mo."

"You're ignoring my question."

"Sa tingin ko, hindi mo naman talaga ako mahal, Imadori. Mahal mo ang sarili mo. Kaya hindi mo

napapansin na nag-aalala ako sayo."

"Huh??"

"Okay, I will answer your question. Sa tingin ko, I am doing this out of guilt. And out offriendship. Ayokong gumagawa ka ng mga bagay na alam kong ayaw mo ring gawin," his eyes, I can't

stand it. May something sa mga matang yon na nakakailang. They were very serious. Unlike his usualcalm and warm eyes.

"Ayaw? Hah! Ginawa ko ang lahat ng yon para makaganti sa mga nang-agaw ng kaligayahan nadapat ako ang nagtatamasa! I just want fairness!"

"Alam mo, nagdedepreciate yung intelligence mo dahil sa ginagawa mo, Imadori."

"What?"

"Kasi hindi mo na alam kung ano ang ibig sabihin ng happiness."

"Heck, Seichi! Are you making fun of me?? Hindi ako tanga para hindi malaman na happiness is.."

Natigilan ako. It is..it is..

"Happiness is relative. It depends upon the person kung sa tingin nya eh happiness ba yun o hindi. Justthink about it. Since it is relative, then what you're saying is..just..a desperate approach in hurtingyourself. Kasi kung gusto mo talagang maging masaya, hindi mo kailangang mang-agaw ngkaligayahan ng iba. Why don't you make it yourself? Your own happiness?"

I was speechless again. As expected of Seichiro who always thinks in the positive side of life. Unlikeme..unlike me..

"K-kaya ko nga lahat yon ginawa eh..kasi..yon lang ang paraang alam ko..para maging masaya.."

"Then answer me, are you happy?"

Napatingin ako sa kanya. Hindi ako makapagsalita. Cause I know..kahit anong idahilan ko..hindi akomananalo sa kanya.

He smirked tapos nagsalita sya ng, "another thing, gusto ko ring malaman mo kung gano ko nagalitsayo nung malaman kong after ng vandals na yun eh niloko mo pa si Kanna. The reason why I spentso many nights para lang malaman kung san ka nakatira ay para lang masabi sayo lahat ng to. I wan'tto tell you personally na hindi kita mapapatawad sa lahat ng mga ginawa mo. I've already warnedyou once pero hindi ka nakinig.

"Kaya wag na wag mong sasabihing dahil 'mahal' mo ko kaya mo nagawa ang lahat ng yon. Kasilalong hindi kita mapapatawad. Remember that. Oo, concern ako sayo kasi kaibigan kita pero there'sa limit to my kindness. There is an extent kung hanggang kelan kita pwedeng intindihin. At yunghangganan na yon eh matagal ng natapos.

"I just want you to know na this is the first time na nakaramdam ako ng gantong hatred to the pointna gusto kitang saktan pero hindi ko magawa. Gusto ko ring malaman mo na ito na ang huling besesna sasabihin ko sayong itigil mo na ang lahat ng plano mo kung meron pa man. Kasi iba ko magalit.

"Dati, naniniwala ako na walang taong likas na masama. Pero I realized that you are an exception."

Matigas ang pagkakasabi nya non. And his eyes while telling those lines has sharpness that can fierce myheart.

Pagkatapos nyang magsalita eh tumalikod na sya saken.

"Lastly, I can't possibly love a person who cannot even love anyone else except herself."

Then umalis na sya..umalis na sya. Napaupo ako sa sobrang sakit ng lahat. I covered my face andsobbed.

Ansakit. Ang sakit-sakit lang. Lalo na dahil sa kanya ko mismo yun narinig. *sniff*

Why? Why does it hurts so much?? Di ba dapat maging masaya pa nga ko dahil mas madali akongmakakaget over sa kanya ngayong galit na sya saken? Hindi ba??

Pero bakit ganto? Bakit??

Am I happy?

Hell, NO.

Hinde..hinde..hindi ito ang gusto ko.

I am wrong. Completely wrong. Everything. Everything was all wrong.

What is happiness? *sniff*

It's him. He's my happiness. My only happiness.

Seichiro..*sniff* Seichiro..Seichiro..*sniff*

That time, alam ko na..kahit ilang beses ko syang tawagin sa isip ko eh hindi na sya babalik..kelanman.

I just turned him into somebody I don't know.

Ako ang dahilan kung bakit ngayon ay galit na sya saken.

But..in spite of that, I wan't him back. I want him back. Kasi..kasi..mahal ko pa rin sya. Just as Ithought..mahal na mahal ko pa rin sya.

And it hurts me to see him hate me to death. Sa tingin ko, ganun nga yon. That's the reason why thesetears keep on falling and continuously ruining my make up -- my make up which covers my uglypersonality --- the ugliness inside me.

Umiyak ako ng umiyak. Hanggang sa maubos yung kayang iluha ng mga mata ko.

Then I realized that it wasn't my eyes which were crying, it was my heart.

Chapter 70: Being True To Themselves (Part 1)

"When you're gone, I asked myself if I'll be able to live on without you. And I thought about it, and I'verealised that I could. After all, I have lived the past 18 years of my life without you. However, I don't thinkit will be easy to forget. I don't think it will be easy to forget something that you are already used to. Allthe times we argue, fight and make up. I don't think I'll be used to a life without them. Tell me how! Untilyou can teach me how to forget them, please don't leave my side." - Shin Goon, Goong.

Monday. Start na ng final exams. Haay. Eto ako, nakapalumbaba sa classroom habang nagrereview. Sakasamaang palad walang ibang pumapasok sa utak ko kundi yung mukha ni Yuta.

Bumuntong hininga na lang ako tapos lumingon ako sa kung san sya nakaupo sa may likuran. Mukhangseryosong seryoso sya kung magreview. Very unlikely na gagawin yun ng dating Yuta. *sniff* Namimissko na si Yuta! WAH!!

"Hoy, wag yung mukha ni Yuta ang reviewhin mo!" paalala saken ng seatmate kongsi Nao. Sinimangutan ko lang sya tapos pinatong ko yung ulo ko sa ibabaw ng reviewer ko na nakapatongsa desk.

"Haay. Walang pumapasok sa utak ko eh."

"Naku..isipin mo pag bumaba ka sa final exams naten eh malalaglag ka sa Top 10. Bahala ka dyan."

Bigla akong umayos ng upo at tinapik-tapik ang sarili kong pisngi.

"Tama ka. Hindi ako pwedeng madistract!"

Binuka ko ng mabuti ang mga mata ko at nagfocus sa binabasa ko. Kaya ko to. Hindi ko pwedengidisappoint sina mama at papa. Kailangan ko ng mataas na grades para payagan nila ko pumasok saisang Culinary School after graduation!

Isa pa, hindi ako dapat magpatalo kay Yuta! Kailangan, mag-aral din ako ng maigi!

Pagkatapos ng unang exam eh nagpasalamat ako kay Nao kasi tinulungan nya kong makapagreview ngmaayos.

"Wala yun. Ayoko lang na nagkakaganyan yung seatmate ko. Nakakahawa kaya ang katamaran. Haha.Baka kasi mahawa ko sayo at tamarin din akong magreview kaya kita inencourage. Haha!"

"Sus~ pa-humble ka pa. Basta, thank you."

Nginitian nya na lang ako tapos umalis na sya ng room. Sakto kasing nagbell na. Hay salamat. Recessna. Nagugutom na ko eh.

Kasabay ko sina Tomo, Miki at Yumi kumain. Hindi ko alam kung bakit parang tinatamad akong kumainkahit alam ko sa sarili ko na gutom na ko. Haay. Epekto siguro to ng sobrang kakaisip ko sa mga sinabi ni

Yuta. Honestly, hindi pa rin ako makaget over.

Friday, Saturday at Sunday. Tatlong araw na kong tulala. Haay. Hindi nya na talaga kopinapansin. *sniff* As in parang hindi ako nag eexist. Pero kahit naman ganun eh hindi ko pa rinmaiwasan na tignan sya mula sa malayo.

Nakakainis lang kasi mukhang okay naman sya. Mukha syang masaya.

Nagulat pa nga ko kasi ngayong araw eh may dala syang gitara. Hindi ko alam kung san nya nakuha yun.Kung bagong bili man o hiram lang. Ang alam ko lang, nagpapaturo sya sa seatmate nyang si Soushikanina na maggitara bago sila magreview. Siguro ngayon recess eh nagpapaturo na naman sya.

Dumami din lalo yung may crush sa kanya. Marami kasing free time ang mga estudyante kapag examweek kaya yung mga babaeng may gusto sa kanya eh panay ang daan sa room namen. Mga taga-ibangsection. Meron pa ngang taga-ibang year eh. Hindi nya nga kinakausap ni isa sa kanila pero nginingitiannaman nya. HMP.

Nakakasakit lang sa puso ang tignan sya. Kaso anong gagawin ko eh kahit masakit na sa puso at sa mataeh ayaw pa rin tumigil ng mata ko sa kakatingin..at ng puso ko sa kakaasa --- na sana..sana langnaman..eh pansinin nya ko.

Kahit hindi na katulad ng dati. Basta pansinin nya lang ulit ako. Haay.

Karamihan nga ng mga teacher eh nagtataka sameng dalawa. Ano daw ang nangyari sa sobrang close atkulit na magbestfriend? Bakit hindi na sila nagpapansinan?

Ayoko na lang sagutin. Masakit lang alalahanin.

Haay.

"Hoy Kanna. Tigilan mo nga ang kakabuntong hininga dyan!" saway saken ni Tomo sabay higop nya ngsabaw ng tinola.

Sinimangutan ko lang sya.

"Wala ka bang gana kumain?" tanong naman ni Miki. Tumango ako.

"Kumain ka, Kanna. Kailangan mo yan. May 2 exams pa tayo mamaya," sabi naman ni Yumi. Tumingin

lang ako sa kanya tas tinitigan ko lang yung pagkain ko, "haay..kung ayaw mo yung nangyayari sa inyoni Yuta eh di sabihin mo sa kanya. Wag ka na kasing magtapang-tapangan, Kanna. Kung di mo kaya,just tell it to him."

Agad tumulo yung mga luha ko. Nakakainis naman tong si Yumi oh. Sawang sawa na nga ko umiyak ehtas ayan na naman sya, pinapaiyak na naman ako.

Umiling ako, "hindi mo ba nakikita? Masaya na sya. *sniff* Masaya na syang wala ako."

Sabi ko sabay pahid ng luha ko. Mamaya isipin pa nung iba na nagpapaawa ako o kaya nagpapakampi.

Inabutan ako ng panyo ni Tomo. Tinanggap ko naman yon at nagpasalamat naman ako sa kanya.

"Tama na yan. Kumaen ka na. Kundi isusumbong kita kay tita at sasabihin ko sa kanya yung mganangyayari," banta ni Tomo.

"Wag!" agad kong sabi sabay subo nung pagkain ko.

Hanggang ngayon kasi hindi ko pa rin masabi kay mama na hindi pa rin kami okay ni Yuta. Pano konaman yun sasabihin sa kanya? Ang sakit kayang iexplain ng lahat. Saka pag sinabi ko yun, malamang samalamang eh uulitin ko lang ipaliwanag yun kapag tumawag sya kay papa.

Siguradong hindi matatanggap ni papa yun. Kasi sobrang close din nila ni Yuta. Kaya ayokong malamannila. Hangga't maaari..ayoko.

Saktong nagbell nung matapos ako kumain habang sumisinghut-singhot. Nung naglalakad na kamipapuntang room eh nagsorry saken si Yumi.

"Sorry, Kanna. Hindi ko na dapat binrought up pa yung tungkol don. Pero..alam mo naman na..ifever..if ever lang naman na gusto mo..anytime..kakausapin ko si Yuta para sayo."

Umiling ako, "okay lang Yumi. Salamat pero okay lang ako."

Kelan pa ko natutong magsinungaling? Hay..ang plastik ko na talaga --- ang plastik ko na sa sarili ko.

Bago mag exam ulit eh nagtaka ko nung naramdam ko yung CP ko sa bulsa na nagva-vibrate. Medyobumilis pa nga ang tibok ng puso ko eh. Kasi syempre, hindi na mawawala saken na magwish na sana siYuta yon.

Kaso pag tingin ko sa inbox ko, si Seichiro-sempai pala yung nagtext. Oo, nadisappoint ako pero kahitpapano eh napangiti naman ako.

Matagal na pala nung huli kaming mag usap ni sempai. Medyo namimiss ko na sya. Saka..hindi ko panasasabi sa kanya na..alam ko na..yung tungkol dun sa secret code.

Bumilis yung tibok ng puso ko nung naalala ko yung secret code na yon. Ang sweet kasi ni sempai. Kasohindi ko naman gustong iwish na sa kanya na lang ulit ako ma-fall..kasi..mahal ko pa rin si Yuta.

Nung buksan ko yung message nya, napangiti ako.

Kanna, sempai mo to. Goodluck sa exams nyo. Anong oras labasan nyo? Hintayin kita :)

Aww. Hindi ko maiwasang kiligin! Kaso..mas matutuwa sana ko kung si Yuta ang nagtext nito. Bakanamatay na ko sa kilig..haay. ASA! Umasa ka na lang Kanna. Imposible na yun.

Nagpaload muna ko dun sa isa nameng classmate na nagloload tas nireplyan ko si sempai.

Baka 12 nn tapos na kami mag-exam. Sempai, hindi ba may grad practice kayo?

Ilang minuto makalipas eh nagreply sya ng : haha. Walang practice ngayon kaya libre ako.

Ako: Okay. Kita na lang po tayo dun sa may garden. :)

Reply ni sempai: Sige2. Bye. Galingan mo sa exams nyo ah.

Ako: Okay po. :) Kitakits.

Pagkatapos nung conversation namen sa text eh nagreview na ko para sa susunod na subject na itetestnamen. Haay. Buti pa si Seichiro-sempai. Buti pa sya. Mabait, sweet, matalino, lahat na. Hayst.

Narealize ko na..pag may mahal ka na pala, kahit pilitin mo ang sarili mo na ituon ang iyong atensyonsa iba eh wa epek pa rin. Siguro nga..parang kuya lang talaga ang turing ko kay sempai. Isang gwapo atlovable na kuya.

After ng 2 exams namen eh nagmamadali akong magligpit ng mga gamit ko.

"Oh, may lakad ka?" tanong ni Nao.

"Oo eh. Naghihintay saken si sempai sa garden."

"Sempai? As in SEICHIRO-sempai?" hindi ko alam kung bakit pinagdiinan nya at nilakasan nya pa angpagsasabi ng pangalan ni sempai pero hinayaan ko na lang sya. Minsan kasi talagang malakas ang bosesnya.

Tumango ako.

"Ayii! Sige na nga! Hindi na kita uusisain! Gumorabels ka na!" sabi nya habang nakangiti. Nginitian konaman sya tapos lumabas na ko ng room.

Bago ko lumabas ng room, tinignan ko muna ng palihim si Yuta. Kumakanta sya habang naggigitara. Ka-duet nya si Soushi.

Alam kong hindi naman ganun kaganda ang boses ni Yuta pero lagi naman syang nasa tono kaya ayos parin. Ang cool nya. Haay. Lalo lang nakakainlove. Nakakainis. Nakakainis talaga. Naiinggit ako sa mgakaklase kong babae na nakapalibot sa kanila ng seatmate nya.

Haay. Tama na nga Kanna. Hinihintay ka na ni Seichiro-sempai.

Pagpunta ko dun sa garden eh andun na si sempai. Ngumiti sya ng makita ko. Medyo naconscious ako ngkonti sa sarili ko kasi naalala ko na may gusto nga pala saken si sempai. Parang nakakailang isipin perohindi ko naman maalis sa isip ko yun.

"Sorry sempai, medyo natagalan ako."

"Di, okay lang."

Haay. Ang ganda talaga ng cool, calm and collected na boses ni sempai. Pati yung ngiti nya. Ang lamig sapakiramdam. Saktong mahangin pa at maaliwalas sa garden ngayon.

Nung umupo na ko sa tabi nya dun sa bench eh medyo kinakabahan ako. At the same time eh iniisip kokung pag uusapan namen yung tungkol sa secret code. Iniisip ko rin kung pano ko sasabihin kay sempaina may mahal na kong iba kaya---hay ano ba tong mga iniisip ko??

Sa tingin ko naman alam na ni sempai ang tungkol dun eh. Kasi sya nga ang laging tumutulong sakentungkol kay Yuta. Alam nya na yon. Hindi na siguro kailangan pang p---

Nawala yung mga iniisip ko nang bigla nya kong yakapin. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

"S-sempai?"

"Just a little bit."

EH?? Teka..teka..anong nangyayari? Bakit nya ko biglang niyakap??

Blush. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Hindi ako sanay na ganyan si sempai saken. Naku, baka mailang na talaga ko sa kanya!

Maya-maya eh kumalas na sya sa pagkakayakap saken. Haay. Nakahinga na rin ako ng maluwag.

Nung tumingin ako sa kanya..bigla syang nag inhale at exhale..as in malalim na inhale at exhale atnapapikit pa sya. Yung tipong dinadama nya yung ambiance ng paligid. Ganun.

"Thanks. Medyo okay na ko," sabi nya sabay tingin saken habang nakangiti, "sorry nga pala. Niyakap nalang kita bigla."

Umiling ako, "w-wala saken yon."

Tumingin sya sa mga halaman sa harapan namen. Parang may nagbago kay sempai. Puyat ba sya? Ostressed lang dahil sa darating nilang graduation? Saka habang pinagmamasdan ko kasi sya eh hindi komaiwasang isipin kung anong dahilan at bakit sinabi nyang 'medyo okay na ko.'

Ibig sabihin ba nun, kanina..bago nya ko yakapin eh hindi sya okay? May pinagdaraanan din kaya syangproblema tulad ko?

"Oo nga pala, Kanna," sabi nya sabay tingin ulit saken, "I want to apologize to you."

"Eh? Bakit ka naman humihingi ng tawad saken, sempai?"

"I am partly to blame..sa lahat ng mga ginawa sayo ni Imadori. Not only to you, pati na rin kay Yuta."

Umiling ako, "sempai, wala ka namang kasalanan dun eh. Kung meron mang may kasalanan don s---"

Natigilan ako sa pagtitig saken ni sempai, "ako yung dahilan kung bakit ganon si Imadori. Kaya maykasalanan pa rin ako. Ang totoo nyan Kanna, alam ko ang lahat ng tungkol sa mga ginawa ni Imadorisayo pero hindi lang ako nagsasalita.

"Yung sa lunch box, sa pink roses, sa pagkawala ng Twisty Heart, sa vandals at pati dunsa pagsisinungaling nya sayo about Yuta's Mr. SA disguise. Alam ko ang lahat ng yon pero hindi kosinabi sayo."

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko kasi inaasahan na alam pala ni semp--

"S-si Ate Imadori din yung sa vandals??"

"Honestly, about the vandals, yun yung unang beses na hindi ko inisip na sya yung gagawa nun. Kasi..Iam not expecting na kaya nyang gawin yon. Lalo na nung umiyak sya sa harapan ng klase namen. Alammo yun, andun ka. Narealize ko na lang na sya yun nung umalis kayo ni Yuta sa room. I saw her secretlysmiling."

"Grabe talaga si Ate Imadori! Napakasama nya!! Bakit ba sya ganyan?? Hindi nya ba alam na sobra nayung mga ginagawa nya??"

Ngumiti lang si sempai nang pilit sa reaction ko tas nagsalita sya ng, "tungkol naman sa recently na mganangyayari eh late ko na yon nalaman. Napansin ko na lang na iba na yung kinikilos ni Yuta. Nungtinanong ko si Mika, hindi nya rin daw alam so I tried asking one of your classmates, si Megumi, yungpresident nyo. Part din kasi sya ng SC. Sa kanya ko nalaman yung about sa sinabi sayo niImadori. Nalaman ko naman yung ibang detalye kay Yumi."

"Kay Yumi? Kilala mo sya?"

"Recently lang. Medyo nakagaanan ko sya ng loob simula nung malaman ko yung sa kanila ni Natsume.Eh medyo pumupunta punta na rin si Yumi sa Council Room pag uwian nyo na..last week ata nagstart.Kaya minsan naitanong ko sa kanya. Nainis nga ko sa ginawa sayo ni Yuta eh. Hindi ko langmapagsabihan kasi busy ako sa kakaasikaso sa nalalapit na graduation namen."

"T-teka. 'Sa kanila ni Natsume'? S-s-"

Tumango sya, "Oo, parang..sila na. Hindi ko nga lang alam kung official. Saka hindi ko naman inuusisapa ang tungkol dun. Basta ang napapansin ko lang eh mas okay na kausap ngayon si Natsume. Hindinaman nawala yung pagiging masungit nya pero nabawasan."

"Wow."

Hindi nabanggit saken ni Yumi yun ah. Sabagay, hindi naman kami super close para magkwento sya.Haay. Saka naisip ko rin na..baka kaya hindi sya nagkukweto about sa kanya eh kasi alam nyangmalungkot ako.

"S-sempai, naku..wag mo ng ano..wag mo ng pagsabihan si Yuta."

"Huh?"

"Sa totoo lang, oo galit ako kay Ate Imadori kasi nagsinungaling sya saken. Pero may kasalanan dinnaman ako eh..kasi naniwala ako sa kanya. Kaya..hindi ko masisisi si Yuta kung yun ang nagingdesisyon nya."

"Okay, if that's want you want. Sige, hindi na ko mangingialam," sabi nya tapos ngumiti sya at pinat yungulo ko.

"Umm..sempai, pwede magtanong?"

"Ano yun?"

"Tungkol kanina..ano..gusto ko lang malaman kung may..may problema ka. Malay mo makatulongako."

Tumawa sya ng bahagya tapos ginulo nya lang yung buhok ko. Sumimangot naman ako.

"Sempai naman eh."

"Sige na nga."

Chapter 71: Being True To Themselves (Part 2)

"Being true to yourself is strength." -Tamaki (Ouran High School Host Club)

Nagulat ako nung bumuntong hininga sya.

"Sa totoo lang..hindi ko rin maintindihan kung ano ba talagang problema ko. Hindi ko maintindihanang sarili ko. Feeling ko naman tama yung ginawa ko pero parang may mali. Parang nagi-guilty pa rinako."

"Nagi-guilty saan?"

"Sa mga nasabi ko kay Imadori kagabi."

"Kay Ate Imadori? Bakit, ano bang sinabi mo sa kanya? Teka..nagkita kayo? Di ba.."

"Napilit ko si Yuta na sabihin saken kung san yung bagong address ni Imadori. Nalaman ko kasi kayMika na lumabas ng bahay si Yuta nung nakaraan at may pinuntahan. Nagka-ideya akong kay Imadorisya pumunta nung sinabi ni Mika saken na mukhang galit si Yuta nung lumabas ng bahay. Kaya ayun,pinuntahan ko kagabi si Imadori."

"Umm..pwede bang malaman kung bakit mo sya pinuntahan?"

"Nag-aalala ako sa kanya. More than a week na syang hindi pumapasok."

Nakakapagtaka. Parang si sempai lang ata yung nag-aalala sa hindi pagpasok ni Ate Imadori. Sabagay,wala namang ibang kaibigan si Ate Imadori eh..si sempai lang. Tapos ganun pa sya..kaya marami syanghaters. Gaya ko. Galit ako sa kanya.

"Pero..nabalewala lang yung pag-aalala ko," dagdag ni sempai.

"Bakit naman?"

"Mukha namang masaya sya sa mga pinaggagagawa nya eh. I am just disappointed kaya medyonasabihan ko sya ng hindi maganda. Akala ko kasi may chance pa na mapabalik ko sya sadati..kaso..parang malabo na yon."

"Sa dati?"

"Nakilala ko si Imadori nung first year ako. She was often bullied by the rest of the girls in ourclass. Normal naman yun kasi naiinggit sa kanya yung mga kaklase nameng babae. 'Almost perfect'. Yunang bansag sa kanya ng iba nameng classmates. Maganda, matalino at mayaman. Nung mga panahonna yun, hindi sya palaimik. Naaawa ako sa kanya kaya minsan tinulungan ko sya. After nun, nagingmagkaibigan kami.

"Tapos eventually, nalaman ko sa isa nameng kaklase na kinausap ako secretly na..binayaran lang sila niImadori para i-bully sya..para mapansin ko daw dahil may crush saken. Kahit nalaman ko yun,nagpanggap ako na hindi ko yun alam. Kasi after nun, wala ng ibang pumansin sa kanya, kundi ako lang..saka yung ibang boys."

"T-talaga? Ginawa nya talaga yon, sempai?"

Tumango si sempai at nagpatuloy, "the reason why I still continued to be her friend is to find out bakitsya naging ganon. Curious lang ako. Nalaman ko na..kaya sya ganun ay dahil lagi syang mag-isa sa

mansyon nila. Busy palagi ang parents nya at walang time para sa kanya..kaya she seeks attention fromeveryone. Kahit mali, ayos lang, basta mapansin sya.

"Kung tutuusin, okay naman syang kausap at kasama eh. Responsible sya lalo na yung tungkol dito saSC. Yung selfishness nya lang talaga yung hindi mawala-wala sa kanya. Saka ayun nga, yung nagsi-seek nya ng attention. Sa tingin ko, hindi naman sya ganun dati. Kaya nga, dahil dun sa nalaman koabout her eh naisip ko na..bakit kaya hindi ko sya tulungan para magbago? While thinking that..hindiko alam na she is already bullying other girls. Lalo na yung mga nagiging kaibigan ko rin.

"Kaya nga nabansagan akong 'snob' eh," natawa ng bahagya si sempai, "hangga't maaari kasi ayoko ngpumansin ng iba. Lalo pag di ko kilala. Kasi I'm sure, behind my back, may gagawin na naman siImadori. Ang I don't want her to continue doing those things. Kaso hanggang ngayon, wala rin akongnagawa kundi icover up lang yung mga alam ko.

"Nagsinungaling ako sa kanya actually."

"Nagsinungaling?"

"Oo. Matagal ko ng alam na may gusto sya saken. Hindi ko lang pinapahalata. Kasi..wala din namangmangyayari. Ganon pa rin naman sya. Saka naisip ko na mawawala rin yon kasi..alam mo namanna..mahilig syang makipagfling. Siguro 'nagulat' ang tamang term. Yun ang naging reaction ko nungnagconfess sya saken nung JS. Kasi I am not expecting na may gusto pa din sya saken. I really don't thinkthat what she feels for me is love. Idinadahilan nya lang yon.

"Nangyari yon in the heat of the moment. Kasi sa lahat ng ginawa nya, yung hindi ko mapatawad ehyung ginawa nya sayo. Kaya sinubukan ko syang pigilin nung JS. Pero wala pa ring nangyari."

"S-so yun yung dahilan kung bakit parang anlamig ng pakikitungo mo kay Ate Imadori nung mganakaraang linggo?"

Tumango sya.

"Gusto kong iparamdam sa kanya na galit ako sa kanya kaso parang binabalewala nya lang yon. Haay. Satotoo lang, ansakit nya talaga sa ulo. Hindi ko na nga alam ang gagawin ko sa babaeng yon. I really want

to help her change. Kaso kung sa sarili nya mismo eh wala syang will na magbago eh di useless lang dinyung effort ko. Useless lang din yung pag-aalala ko sa kanya."

"Sabagay..tama ka dyan, sempai."

"Kaya kagabi. Medyo napuno na rin ako. Lalo pa nung nakita kong pa-happy-go-lucky na naman sya."

"'Pa-happy-go-lucky'?"

Umiwas ng tingin si sempai, "I waited for about..3 hours tapos ang makikita ko lang eh..she was kissingpassionately with his new guy."

"Eh?? Grabe!!"

"Yun ang pinakanakaka-disappoint sa babaeng yon. Lagi nyang iniisip ang sarili nya. To the point nanakakalimutan nya na na hindi tama yung mag ginagawa nya. I regret na hindi ko pa sya dineretsonung una pa lang. Hindi kasi ako yung tipo ng tao na magsasabi sayo directly na ayaw ko sa ginagawamo. As much as possible, ayoko syang masaktan.

"Dahil naaawa din naman ako sa mangyayari sa kanya. I know how much all the girls in our class hateher. Ayoko namang sya ang i-bully ng mga yon pag nalaman nila lahat ng pinaggagagawa nya. But onthe same note, ayoko rin namang sya ang nananakit.

"Saka kung tutuusin. You and Yuta have nothing to do with us. Kaya wala syang karapatan na saktankayong dalawa dahil lang sa lagi nyang dinadahilan."

Ngayon ko lang narealize na..hindi lang yung tungkol kay Ate Imadoti ang kinukwento ni sempai. Patiyung sarili nya. Yung side nya na hindi nya pinapakita sa iba.

He is a worrywart pala. Saka sa sobrang bait nya eh pati problema ng iba eh iniisip nya. Naaawa tuloyako kay sempai. He was caught up in the middle of saving and punishing Ate Imadori.

Pero somehow..I feel something different from the way he talks about Ate Imadori. Lalo na nungbinanggit nya yung tungkol sa pagkakakita nya na nakikipaghalikan si Ate Imadori sa ibang guy.

Nagseselos ba sya? O imagination ko lang yon?

Saka..yung pag-aalala nya kay Ate Imadori, parang sobra-sobra naman ata. Yung pagiging worrywart nisempai, dahil lang ba talaga yon sa friendship?

"May kasalanan din naman ako sempai eh.."

"Huh?"

"Kaya saken galit si Ate Imadori ay dahil..a-ano..m-may crush ako sayo sempai..umm..lalo nadati..kaya..mainit ang dugo nya saken. Y-yung kay Yuta..feeling ko dahil yun sa JS. Kasi ininjan ni Yuta siAte Imadori nun eh di ba..mag partner sila?"

"Kahit na. Hindi pa rin tama yung ginawa nya."

Tumango na lang ako. Tama naman si sempai. Teka nga, bakit ko pa pinagtatanggol si AteImadori? Haayst.

"Eh ano yung sinasabi mo sempai na nagi-guilty ka sa mga masasakit na sinabi mo kay Ate Imadorikagabi?"

"I just told her what I think about her. Alam kong masakit sa kanya yung mga salitang yon kasi yunyung mga salitang ayoko talagang sinasabi sa isang tao lalo na pag galit ako."

"Katulad ng?"

"Hmm..sinabi ko sa kanya na..dati naniniwala ako na walang taong likas na masama, pero I realizedthat you are an exception. Saka..yung huli kong sinabi na..I can't possibly love a person who cannoteven love anyone else except herself."

YUN. Mukhang tama nga ang hinala ko.

"Oo nga sempai. Ansakit nga ng sinabi mo. Kahit ako nasaktan. Partida, kinukwento mo lang saken yunah."

"Kaya nga nagi-guilty ako. Alam mo namang..ayoko talaga sa lahat eh yung ganitong disputes. Peronaisip ko rin, kung hindi ko sasabihan ng masasakit na salita si Imadori eh baka tuluyan na syanghindi magbago. Yun naman ang ayaw kong mangyari. Hangga't maaari I want to help her change."

"Sempai, change topic tayo okay lang?"

Tumango sya.

"Nung sinabi kong crush kita..a-ano..bakit hindi ka ata nagulat..?" nakakatawa kasi parang hindi akonaiilang na sabihin yon. Kung dati ko to sinabi siguro maiihi na ko sa kaba.

Tumawa ng bahagya si sempai.

"Kasi alam ko naman yun."

"EEEH??"

"Hindi lang siguro halata. Pero madali akong makabasa ng kilos ng isang tao. Pero alam ko naman nasimula pa lang eh si Yuta na ang mahal mo."

"W-weh..hindi nga sempai?"

"Hindi mo pa lang siguro yun napapansin dati kasi at ease ka na laging nasa tabi mo lang siYuta. Napansin mo na lang nung..may naging threat na sa closeness nyo."

"O-oo nga no."

Thinking back..nagsimula lang naman yun dahil nagseselos ako sa closeness nila ni Yumi eh. Oo nga,tama si sempai.

"Pero sempai, may tanong ako."

"Ano yun?"

"Kung totoo nga yong sinabi mo na madali kang makabasa ng kilos ng isang tao..bakit hindi mo alam namahal mo si Ate Imadori?"

"Huh?"

Teka, tama bang tinanong ko yun? Hindi ba masyadong personal yung tanong ko?? Saka hula pa langnaman yon eh! WAH!

Tumawa ng bahagya si sempai sa sinabi ko. Ano ba yan. Sinasabi ko na nga ba eh..hindi nya seseryosohinyung tanong ko. HMP.

"Haha. Imposible yung sinasabi mo Kanna. Alam mo na naman di ba?"

"Ha?"

"Secret Code."

"Ahh."

Parang medyo nahiya na ko. Ayokong pag-usapan yung tungkol dito. Nakakainis naman tong si sempai.Sya yung hinahot seat ko tapos ngayon namalayan ko na lang ako na yung nasa hot seat.

"Although wala akong plano na ipursue yung nararamdaman ko para sayo, I know what I'm feelingkaya..imposible talaga ang sinasabi mo," sabi ni sempai habang nakangiti.

"Pero..hindi kaya..natatakot ka lang aminin sa sarili mo na may gusto ka na sa kanya kasi wala kangassurance na ikaw talaga ang mahal nya? K-kasi di ba..papalit-palit sya ng mga boyfriend saka.."

"Kanna," saway saken ni Seichiro-sempai.

"HMP. Feeling ko lang naman yun eh. Saka alam mo sempai, may kasalanan ka rin eh. Kasalanan mo

kung bakit ka mahal ni Ate Imadori."

"Wala naman akong ginagawang espesyal sa kanya para magustuhan nya ko no."

"Akala mo lang."

"Pano mo nasabi?"

"Hmm..may kasalanan ka rin kasi..kasi..ano.." teka, isip Kanna! Kaya mo yan!

"Kasi..pinakita mo sa kanyang karapat-dapat kang mahalin."

Natawa lang ng bahagya si sempai sa sinabi ko tapos ginulo nya yung buhok ko. Hayst.

"Hindi naman joke yun ah! Bakit ka tumatawa??"

"Wala lang. Nag-iiba na kasi ang reasong mo eh. Lumalalim na. Haha."

"Hay naku, sempai. Basta ko naniniwala ako na may gusto ka kay Ate Imadori. Nagseselos ka nga kasinakikipaghalikan sya sa ibang lalaki eh. Tapos parang nabalewala lang yung pag-aalala mo sa kanya."

Magsasalita sana si sempai pero pinigilan ko sya, "oh! Wag mong ideny! Kakasabi mo lang kanina!"

"Bakit naman ako magseselos? Alam ko naman matagal na na ganun talaga si Imadori. I am used to it.Seeing her doing that with different guys."

"Used to it-used to it. Ansabihin mo manhid ka na kasi lagi kang nasasaktan pag ginagawa ni AteImadori yon!"

"Nasosobrahan ka na ng kakabasa ng mga romance novels, Kanna."

"Hindi no! Marahil hindi mo pa yun narerealize pero sooner or later marerealize mo rin yun. Ramdamkong kakaiba yung pagpapahalaga mo kay Ate Imadori eh."

"Huh? Panong iba?"

"Halata naman eh! Would a normal friend do what you are doing to Ate Imadori? Hindi naman di ba?Sobra kaya sa isang kaibigan yung itinuturing mo sa kanya."

"I don't get what you are saying."

"Sige nga sempai, tanong ko sayo, kaya mo bang magalit saken? Yung katulad ng pagkagalit mo kayAte Imadori?"

Nag-isip si sempai tas later eh sumagot sya ng, "hindi. Wala akong nakikitang rason para magalit sayo.At hindi ko maimagine ang sarili ko na sinisigawan ka o kinagagalitan ka."

"O kita mo na! That's it!!"

"Huh?"

"Wala kang gusto saken sempai. Akala mo lang yon. Kasi kung hindi mo kayang magalit sa taong mahalmo, ibig sabihin non hindi mo yun talaga mahal."

"Haha. San mo naman nakuha yan?"

May pagmamalaki kong sinabi na, "based on experience. May angal?"

"Haha. Hindi naman porket tama sa sitwasyon mo eh tama na rin saken. People have differentinterpretations in a single situation."

"Saka sempai, I think that it is because our fate has been separated from the start. Kaya hindi tayonabigyan ng opportunity na ipakita kung sino talaga tayo sa harap ng taong akala naten eh mahalnaten."

"I am showing you who I really am."

"I don't think so."

"Oo kaya."

"Hindi kaya. Kung hindi mo kayang magalit saken ibig sabihin hindi mo kayang ipakita yung side mo nagalit ka sempai."

"Haay. Hindi na matatapos ang usapan naten sa kakapilit mo saken ng reasoning mo."

"Eh kasi aminin mo na."

"Wala akong dapat aminin."

Napatayo ako sa kinauupuan namen, "bahala ka sempai. Baka magsisi ka sa bandang huli. Basta ko,narealize ko ngayong araw na..kailangan ko ng magpakatotoo sa sarili ko. Simula bukas, kakausapinko na si Yuta. I will do everything para mahalin nya ulit ako."

"Then, that's better."

"Sana ikaw rin sempai," sabi ko sabay belat sa kanya tapos tumakbo na ko palayo. Nung nilingon ko sisempai, natawa na lang sya saka ngumiti.

I want Seichiro-sempai to be happy. Kaso mukhang hindi nya pa rin alam yung susi para ma-unlockang happiness na yun.

Kasi ayaw nya pa ring aminin sa sarili nya na..nainlove sya sa taong nakakagawa ng masasamangbagay dahil sa pagmamahal sa kanya.

Siguro nga selfish si Ate Imadori, pero pakiramdam ko, mahal nya talaga si sempai. Oo, kahit galit padin ako sa kanya, hindi ko maidedeny yun ---na one form of love is being selfish. Kaya kahit pano ehnauunawaan ko sya.

Oo, mali nga lang sya ng way. Pero feeling ko tama yung nararamdaman nya. At sa tingin ko, si sempailang ang kayang umayos non.

Sana maayos na ang lahat. At sana..

..sana..bigyan ako ng chance ni Yuta ..

..para mapatunayan ko sa kanya..

kung gano ko sya kamahal.

Chapter 72: Wasted Food, Wasted Effort

"If this is really a love story, then why didn't we make it to the right time?" -anonymous

ARGHHHHH!!

Pagkauwi ko ng bahay, muntik ko ng iumpog yung sarili ko sa pader sa sobrang pagkainis sa sarili ko.WAH!!

Hayst! Kanna, ang tanga mo talaga!!

Oo, magpapakatotoo na nga ako sa sarili ko pero..arghh..pero..PANO? Isang malaking question mark angsinulat ko gamit ang pentel pen sa likod ng notebook ko. PANO?? PANO??

WAAH!!

Kailangan kong mag-isip ng paraan. Kailangan!!

AHH!! May naisip na ko! Agad akong tumakbo at pumunta sa harap ng kwarto nila mama. Ayos.Makakahingi ako ng advice sa kanya! Tama-tama. Yun na lang ang gagawin ko.

Nung kumatok ako eh pinagbuksan nya kagad ako ng pinto.

"Oh, Kanna, gabi na ah? Something wrong?"

"Ma, kailangan ko ng tulong mo," seryoso kong sagot.

Nung pinapasok nya ko sa loob ng kwarto nila ni papa eh bigla kong naalala si papa. Haay. Miss ko nasya. Antagal naman ng 2 years. Gusto ko na syang umuwi rito.

Pinaupo nya ko sa kama nila tapos umupo sya sa tabi ko. Tinignan nya ako at ngumiti sya, na paranghinihintay nya lang ako magsalita at magkwento.

Una ko munang sinabi ang sitwasyon nameng dalawa ni Yuta. Haay, kahit ayokong sabihin eh no choicena ko. Wala naman akong ibang mahihingan ng advice kundi sya lang. Alangan namang iasa ko na namantong problema ko sa mga pinsan ko? Syempre, sobra na yun.

Habang kinukwento ko yun sa kanya eh pilit akong nagpapakatatag. This time, hindi ako papatalo samga traydor na luha ko. This time, grounded sila at hindi sila pwedeng lumabas mula sa mga mata ko.

"Sinabi nya talaga yon sayo?"

Tumango ako.

"Ma, hindi ko na kaya eh. M-mahal ko sya talaga," o! Wag kang iiyak! Badtrip! Luha wag!!

"P-pero hindi ko alam kung pano ko sasabihin kay Yuta..h-hindi ko alam. Saka natatakotako..baka..baka.."

"Confessing your love to someone is like risking everything. Meron lang dalawang pupuntahan angsitwasyon after mong magconfess, either, magkaayos kayo o magpatuloy yung nangyayari sa inyongdalawa. In short, normal na matakot ka, Kanna. Pero tandaan mo, kung magpapadaig ka sa takot mo,walang mangyayari. As in wala talaga. Magpapatuloy lang ang lahat. Gusto mo ba yun?"

Syempre umiling ako at sumimangot. Luha, wag muna, please? Wag muna.

"Ganto. The first thing you should do is observe him. Tapos, iparamdam mo slowly..yung feelings mosa kanya. Alam kong mahirap yun sa part mo, but this time, you need to take the initiative. You must lethim feel that you love him. Then, look for a perfect timing, saka mo sabihin," nakangiti si mama habangsinasabi nya yon.

Ako naman, napapalunok.

Ang hirap yata nun. At medyo naguguluhan pa rin ako. At natatakot din. Kaya ko ba gawin yon? Alamkong nung niyaya ko syang mag-SM eh kahit pano, nagawa kong iparamdam sa kanya na gusto ko syapero hindi to the point na sasabihin ko in words. Lalo pang alam ko na DATI..MAHAL nya rin ako. Haay.

"Ma, pano ko ba ipaparamdam sa kanya..?" tanong ko.

"Hmm..how about..cooking his favorite?"

"Woh!" biglang nag-light up yung mukha ko at napangiti ako. Napangiti din si mama at mukhangnaexcite.

"Sabi nga nila, one way to a man's heart is through his stomach," sabi nya.

Tumango ako.

Tama! Ipagluluto ko sya ng paborito nyang menudo bukas!!

Niyakap ko si mama.

"Ma, thanks sa advice! The best ka talaga!" pagkatapos kong sabihin yun ay hinalikan ko sya sa cheeks.Aalis na sana ko sa kwarto nya nung bigla nya kong tanungin na:

"Anak, nakapagreview ka na ba? May exam pa kayo bukas di ba?"

Nanlaki ang mga mata ko. OMG! Arghh! Nakalimutan ko na ang tungkol dun kakaisip ko sa problema ko.

"WAAH! Oo nga pala! S-sige ma! Punta na ko sa kwarto ko!" sabi ko sabay takbo.

Lord, mukhang magpupuyat ako ngayong gabi. Help me please!!

Tuesday. Second day of final exam. Observation day.

Ayos, katulad ng sinabi ni mama, kailangan ko muna syang iobserve.

Naku! Please Lord! Wag naman sana syang pumorma sa ibang babae! Kundi, mamamatay ako ngmaaga! WAH!!

Habang nagrereview ako sa classroom habang wala pa yung homeroom teacher namen eh pasilip silip

ako sa pwesto ni Yuta. Seryoso na naman syang nag-aaral.

Maya-maya eh may lumapit sa pwesto nya na isang babae. Mukhang taga-kabilang section.

"Uy, Yuta," bati nung babae sa kanya. Agad hininto ni Yuta yung pagrereview nung makita nya yungbabae. Pinaupo nya yun sa tabi nya.

WAH! Lord!! Kakasabi ko lang eh! Eh bakit ganun na kagad? Ang ganda ng pagkakangiti nya dun sababae! AAHH!!

"Wow ah. Sipag mag-aral," sabi nung babae.

"Goal ko kasi makapasok sa Top 10. Alam kong sa mga grade ko nung third grading eh mahirapmangyari yun pero kung magiging sobrang tataas ng mga score ko ngayong finals eh may chance ako."

"Sya nga pala, tuloy ba yung.." parang nahihiya yung babae na ipagpatuloy yung sasabihin nya.AAH! Ano yun? Ano yun??

"Oo. After school di ba?"

Tumango yung babae at nagblush, "salamat ah, Yuta. Kita na lang tayo sa labas after ng mga examsnaten."

Ano?? M-magkikita sila?? W-wag mong sabihing magde-date sila?? Arghh! Grabe! Ako nga, hindi nyaman lang inaya ng date kahit kelan, tapos--! Tapos..! Tapos ang lakas ng loob nya makipagdate sa kungsinu-sino lang?? WAH!

Tapos ang tamis pa ng ngiti nya dun sa babae! WAH!! Ansakit. Ansakit!!

After ng exams, nagmamadali kong kinuha ang bag ko. Oo, susundan ko sila. Hindi ako mapapanataghanggang hindi ko nalalaman kung san sila pupuntang dalawa!

"Oh, Kanna, may lakad ka?" puna ni Nao.

"Oo eh. Sige bye-bye!" sabi ko sabay takbo palabas ng room.

"Bye-bye! Ingat ka!" pahabol nya.

"Sabihin mo kina Tomo at Miki na nauna na ko!" sigaw ko.

"Okay!"

Tumakbo ako at pumunta sa may gilid, sa labas ng school. Sabi nung babae, magkikita sila sa labas eh.Ibig sabihin, sa labas ng school di ba?

Breath in. Breat out. Go, kaya ko to!!

Pero deep inside, kinakabahan ako. Takte, pano kung magdedate nga sila? Aw. Wag naman!

Maya-maya eh nakita ko na yung babae sa harap ng gate. Agad akong nagtago sa may puno malapit saisang eskinita. Ayos, okay ang view rito.

"Kanina ka pa?" si Yuta yun. Kalalabas nya lang ng gate. Umiling yung babae at ngumiti.

"Tara na?"

Tumango naman yung babae.

Nung sumakay sila ng tricycle eh sumakay din ako sa sumunod na tricycle sa pilahan at pinasundan kodun sa driver kung san sila pupunta. Haay. Ang hopeless ko naman. Mukha kong spy sa ginagawa kongto. Bumuntong hininga na lang ako at nagfocus sa pagmamatyag sa kanila.

Nakakamatay naman tong nakikita ko! Nagtatawanan sila sa loob nung tricycle! Oo na! Ako na! Ako nayung nagseselos! Arghh!

Huminto yung tricycle nila sa isang flower shop. Parang dinaganan ng tonetoneladang isda yung pusoko. Ano yun, bibilhan nya ng bulaklak yung babae?? Eh samantalang ako nga, hindi pa nya ko nabibigyanng bulaklak eh! Oo, as Mr. SA nagawa na nya, pero yung siya talaga mismo? HINDI PA!!

Katulad nga ng suspecha ko, binilhan nya nga yung babae ng bouquet. Sari-sari yung mga bulaklak sabouquet. Ang ganda --- ang gandang itapon. Haay, ako na ang bitter. Eh bakit ba? Masakit eh! Sobra!

Haaay. Tama na nga Kanna. Itigil mo na tong pagsunod sa kanila. Lalo mo lang sinasaktan yung sarili moeh hindi ka naman pinanganak na Capital M.

Siguro nga, mas mabuti kung uuwi na lang ako. At least pag umuwi ako ng maaga, makakapag aral pa kopara sa bukas na mga exams, kesa yung..susundan ko sila tas maiinis at masasaktan lang ako.

Tama, uuwi na lang ak--

"Sa tingin mo, magugustuhan to ni Soushi pag bumisita ko sa kanya sa ospital mamaya?" tanong nungbabae habang nakatingin kay Yuta.

"Haha! Oo naman! Isa ko sa mga close nun kaya alam kong magugudtuhan nya to! Saka ano ka banaman, Chiyo, girlfriend ka nya, malamang, kahit anong galing sayo, ikatutuwa nun! Haha. At tiyak,mas lalong bibilis ang paggaling nun!"

"Haha. Ikaw talaga! Mabola ka masyado!" natatawang sabi nung babae sabay hampas sa braso niYuta.

Haaay. Nakahinga ko ng maluwag. Mukhang sinamahan lang pala ni Yuta yung babae na bumili ngbulaklak para kay Soushi. Oo nga no, absent si Soushi kanina. Ba't ngayon ko lang naalala?

Haha. Mabuti naman. Akala ko talaga magdedate sila eh. Mabuti naman at hindi.

"Uy, Chiyo, nakausap ko na nga pala si Moriyama-sensei kanina. Kaya ako medyo na-late. Haha. Okayna. Pumayag siyang pag-exam-in si Soushi next week kaya galingan mo sa pag-aalaga sa boyfriendmo nang gumaling sya kagad! Haha!"

"Oo na! Oo na!"

Tapos nagtawanan sila.

Nakakainis. Kahit alam ko na na magkaibigan lang sila nung gf ni Soushi eh hindi ko pa rin maiwasangmagselos. Eh pano ba naman kasi..close na agad sila. HMP.

Namimiss ko na makipagtawanan ng ganun kay Yuta. Sobrang namimiss ko na. *sniff*

Habang nag-e-emote ako eh nagulat ako nung hinawakan nung Chiyo yung buhok ni Yuta. Bakit nyaginawa yon?

"Alam mo, ang dry na ng buhok mo. Stressed ka no? Kasi hindi magiging dry yan dahil lang sanagpakulay ka ng buhok. Saka kahit si Soushi, sinasabi saken na hindi bagay sayo yung bago monggupit. Haha! Mas cute ka tignan dati!"

"Haha! Inggit lang yun saken no! Pano kasi ayaw ng papa nya na magpakulay sya ng buhok! Haha!"

"Oy hindi ah! Hindi ganun yung si Soushi ko! Mabait yun!"

"Ganun yun."

"Hinde."

"Ganun yun."

"Hinde nga sabi eh!"

"Ganun nga si Soushi. Ang kulit mo, alam mo yun? Para kang si K--"

Biglang natigilan si Yuta at namutla.

"Ayos ka lang?" tanong ni Chiyo sa kanya.

'Para kang si K..?' A-ako ba yung tinutukoy nya?

Biglang umiwas si Yuta tapos maya-maya eh tumawa sya, "haha! Okay lang ako no! Halika na nga!Nabibilad na sa araw yung binili nateng bouquet!"

Napangiti ako ng konti.

Yuta..kahit pala pano..eh..nasasagi pa rin ako sa isip mo..

Masaya ko na malaman yon.

Pag-uwi ng bahay eh masayang-masaya kong ibinalita yun kay mama. Tama nga sya, dapat na iobserveko muna si Yuta bago ko kumilos. Kasi kundi ko sya sinunod, o kung sumuko ako kagad kanina at umuwing maaga eh di hindi ko malalaman na kahit pala pano eh naiisip nya pa rin ako.

Although alam ko na mas madalas ko syang naiisip..okay na yun. At least, hindi nya pa ko tuluyangnabubura sa isip nya.

Wednesay. Third day of exam.

Nagmamadali akong pumasok kasi male-late na ko. Medyo mabusisi kasi ang paggawa ng menudo kasiandaming ingredients eh.

Habang tumatakbo ko papasok sa gate ng school eh may naapakan akong bato na naging dahilan ngpagka-out of balance ko.

"Ah--!"

Akala ko masesemplang na ko buti na lang may humawak sa braso at likod ko. Buti na lang maytumulong saken kund---

"Mag-ingat ka nga..hindi kasi tumitingin sa dinadaanan eh."

O.M.G.

Blush. Dubdub. Dubdub.Dubdub. Dubdub.

Boses ni Yuta yun ah? Although may coldness yung pagkakasalita nya saken, alam ko na sya yun. Paglingon ko nung naiayos nya na ko sa pagtayo eh naglalakad na sya.

Naiwan ako sa puwesto ko. Nakatayo. Nakatanga. Habang pinagmamasdan ko syang lumalakadpalayo.

Para kong baliw. Tinititigan ko lang yung imahe nya hanggang mawala sa paningin ko. Ni hindi man langako nagsalita ni isang titik ng pasasalamat.

Masyadong overwhelming yung mga nangyari..masyadong mabilis. Hindi ko nahanda yung puso ko.

Nung recess, lumabas sya ng classroom. Kinuha ko yung opportunity na yun para ilagay sa desk nya yungniluto ko. Nilagay ko yun sa usual nameng baunang dalawa. Sana..sana magustuhan nya. Paborito nyayun eh. At lalo ko pang sinarapan ang luto ko para matuwa sya habang kinakain yon.

Wah. Masaya na kong iniimagine yung Yuta na nag-gli-glitter yung mga mata kapag kumakain ngmenudo. Yung Yuta ko. Haay.

Pagkatapos kong ilagay yun eh ako naman ang lumabas ng room at dumiretso ko sa may CR.Whew. Kinakabahan ako.

Breath in. Breath out. Hinde-hinde-hinde! Kaya ko to!

Pagkatapos kong mag-CR eh bumalik na ko sa room na may baong kaba at pagkasabik.

"Kanna!" tawag saken ni Yuta. Pagalit ang tinig nya. Nag-alangan tuloy ako lumapit kasi medyo natakotako.

Lord, galit ba sya?

"B-bakit?" first conversation namen to after nyang sabihin saken na kalimutan ko na ang lahat..taposganto pa ang sitwasyon. Haay.

"Ikaw ang gumawa nito..." sabay angat nya dun sa baunan ko, "di ba?"

Nagulat ako nung pagkasabi nga ng 'di ba' eh bigla nya yung nilaglag sa sahig. Natapon yung nilutoko. Naging agaw-atensyon yung nangyari kaya pati yung mga nagrerecess sa labas eh napasilip sa roomnamen.

Hindi ko inalakang gagawin nya yon. B-basta nya na lang tinapon yung pinaghirapan kong lutuin.

"Linisin mo yang kalat mo," cold nyang sabi sabay talikod at labas ng room.

Automatic na tumulo yung mga luha ko at napaluhod ako.

Bakit?? Talaga bang wala na syang balak na pansinin ako?

Ito ang unang beses na nireject nya yung pagkaing niluto ko..para nya na rin akong sinampal sa mukhasa ginawa nya.

Maya-maya eh tumatakbo at humahangos papasok ng room ang dalawa kong pinsan. My rescuers. Mysaviors.

"Kanna! Ayos ka lang ba??"

Napalingon ako sa kanila at ngumiti ng pilit. Niyakap ako ni Miki. At hinagod naman ni Tomo ang likuranko. Hindi ko na kontrolado yung mga luha ko. Hindi ko kayang iequate yung dami ng luha ko sa sakit nanararamdaman ko ngayon.

Ma, akala ko ba, one way to a man's heart is through his stomach? Eh bakit ganun? Bakit ganun??

Hanggang ganto na lang ba kami?

Mali pala, wala namang kami eh..kasi..bago mangyari yun..naging siya na lang..

at ako --- nag-iisang ako.

Chapter 73: Girlfriend?

ìThe greatest discovery of all time is that a person can change his future by merely changing hisattitude.î - Oprah Winfrey

"Yumi," napatingin ako sa tumawag sa pangalan ko. Yung teacher pala namen sa TLE.

"Sir?"

"Ibigay mo nga tong balance sheet na to kay Hirai."

"Eh?"

Blush. Literal na nanlaki ang mga mata ko at..napaiwas ako ng tingin sa teacher namen. Waah. Ano bato? Narinig ko lang yung apelyido ni Natsume-san, nagkakaganto na ko. Gaaah. Nakakahiya.

"A-ano, sir, b-baka nagkakamali lang po kayo ng..a-ano..k-kasi..hindi po ako member ng StudentCouncil. Baka dapat po eh si..Megumi po kas--"

Nagulat ako nung tumawa sya.

"Haha! Hindi ako nagkamali no. Haha. Di ba close kayo? Lagi ko kayong nakikitang magkasama eh."

Blush.

"H-huh? Eh..ano..h-h--"

Naku. Pati teacher namen, alam? Waah. Nakakahiya!

"Hay naku, basta ihatid mo na to. Hinahanap nya na saken to eh. Malapit na kasing matapos yung schoolyear."

"Y-yes, sir," napipilitan kong sabi.

Tinignan ko yung documents. Waah. Nakakahilo, puro numbers! Hay, hayaan ko na nga. Hindi namanako ginugulo ng mga numbers na to kaya hindi ko na lang titignan. In the first place, wala naman akongalam sa accounting. Third year palang naman ako kaya hindi ko muna poproblemahin ang mga numbersna to. Haha.

Naglalakad na ko papunta sa Council Room nung marealize ko na..gaaah! Si Natsume-san pala angpupuntahan ko! Bigla kong kinabahan. Ang totoo kasi nyan, after ng all of a sudden na confession ko sakanya nung nakaraan eh hindi ko rin maipaliwanag kung ano na ang meron samen.

Oo, hindi ko pa alam. Parang yung sagot sa Math problem na 'UNDEFINED'. Hindi ko alam kung kami bao hindi. Ang alam ko lang eh lagi akong pumupunta sa Council Room pag uwian at hindi ako busy.Minsan naman dun kami nag-uusap (although mas madalas na nakikinig lang sya tapos ako lang yungkwento ng kwento) sa paborito nyang lugar na dati eh kinatatakutan kong puntahan -- yung sa puno ngBalete.

Sya ang nagsuggest nun saken. Gusto nya daw akong palaging nakikita. Oo na, ako na ang kinilig nungsinabi nya yun. Kaso, wala man lang syang kahit katiting na romantic side kasi sinabi nya yun with hisusual facial expression. Oo, napakaseryoso nya na ewan. Saka yung tono ng pagsabi nya nun eh parangyung tono ng isang boss na inuutusan yung secretary nya na ipagtimpla sya ng kape.

Iniisip ko na lang na..yun yung paraan nya ng pagiging sweet. Kung sweet nga ba ang tawag dun ehparang pagalit nya pa sinabi. Haha. Basta ganun na lang ang iisipin ko. Saka, isa pa, hindi ko namanmaikakaila na gusto ko rin namang masulit yung mga natitirang araw na makakasama kosya. Kasi..malapit na yung graduation nila.

Kung tutuusin, ayoko na ngang dumating yun eh. Baka kasi pag grumaduate na siya, magbago anglahat. Iniisip ko na lang na matagal pa yun kaya hindi ko muna dapat alalahanin. (Although ilang linggona lang).Tama, (kunwari) matagal pa yun.

"Nakakaasar talaga si Hirai! Lagi na lang mainit ang ulo!"

"Sinabi mo pa! Kabwisit!"

Malapit na ko nun sa Council Room nung marinig ko yung dalawang lalaki na yun na nag-uusap.Mukhang galing sila sa loob. Nung nasa tapat na ko ng pintuan eh napabackward ako nung nakarinig akong mga sigaw. Gulp.

"Sinabi ng ayoko nyan eh! Gusto nyo bang mapahiya tayo?! Alisin nyo yang project na yan! Saka ikaw!Ano no to? Di ba sabi ko tanggalin nyo na yung intermission number na yan sa meeting ng mgateachers at parents?? Eh ba't andito pa rin sa pinrint mong invitation??"

"P-per--"

"Walang pero-pero! Trabaho!!"

Nagulat ako nung may biglang iniluwa nung pinto yung dalawang babae. At padabog nila isinara

yungpinto.

"Waah! Nakakaasar talaga!! Pinaghirapan natin yon tapos--!" nanggagalaiting reklamo nung isa.

"Wuhuhuhu! Ito ang unang beses na napahiya ako sa buong buhay ko!" maiyak-iyak naman na sabi nungisa.

Naisip ko na..sila siguro yung pinagalitan nya kanina..waah. Natakot ako bigla. Ibibigay ko pa bato? Parang HB ata si Natsume-san ngayon. Magback out na lang kaya ako at sabihin ko na lang sateacher namen na hindi ko makita si Natsume-san akay hindi ko nabigay?

Eeh. Baka naman mapagalitan ako lalo sa naiisip kong ito. Haay, sige na nga. Go, Yumi! Fight! Fight!

Kumatok ako ng mahina tas pumasok ako kagad. Muntik akong lumabas bigla pano ba naman kasi,kakapasok ko pa lang nung sumigaw sya ng:

"Sinabi ng baguhin nyo yan eh!! Ba't ba ang k--"

"i-ii-ibibigay ko lang sana..itong a-ano.."

Nagulat sya nung makitang ako yun. Teka, namula ba sya? O iniisip ko lang yun? Haha. Baka namannapahiya sya kasi sinigawan nya ko eh hindi naman nya ko subordinate.

"I-ikaw pala.."

Tumango ako.

Umiwas sya ng tingin. Oo nga, nagba-blush nga siya, "s-sorry..nasigawan kita. Y-yan ba yung balancesheet ni Kazaki-sensei?"

"Oo," sabi ko sabay lapag sa mesa nya nung papel nang padabog.

"Sa susunod, Mr. President, tratuhin mo ng maayos yung mga officers at members mo," hindi komatiis na hindi sya sabihan kasi sobra naman yung ginawa nya kanina, "ang galing mo mag-utos peronakaupo ka lang dyan. Hindi mo matatawag na RESPONSIBILIDAD ang pag-uutos."

Oo, diniinan ko talaga yung word na yun kasi fave word nya yun eh. Haha. Akala mo siguro hindi kokayang pagsabihan ka no??

"Ganun ba?" tumingin sya saken, seryoso yung mukha nya. Mukhang galit. Nainis ata sa sinabi ko, "anonamang alam mo sa pamamahala, ha? Tsaka, for your information, more than 50% ng lahat ngginagawa ng SC, ako ang tumatrabaho."

"Eh ano naman? Siguro nga hindi ko alam kung gano karami yung kinocontribute mo sa SC pero angalam ko lang eh MALI yung sinisigawan mo sila! Hindi yon makakatulong para sumunod silasayo. Deep in their hearts, nagtatanim na sila ng galit sayo! You should know that!"

"Okay, fine with me. Gagawin ko yang sinabi mo," pairap nya yun sinabi saken. Nakakainis. Asar-talo.

"Talaga? Mabuti naman!" sabi ko.

Hindi ko inaasahan na papayag sya kagad pero mabuti na rin yun. Gagraduate na sila, dapat walangmaiwang sama ng loob!

"Pero..sa isang kondisyon," sabi nya sabay smirk saken.

"Eh? May ganon pa?"

"Kailangang makipagdate ka saken."

Natulala ako. Ngumiti sya. Waah. Parang umaliwas ang buong paligid!

"Uwah. Ngumiti ka," masaya kong sabi sabay ngiti rin. Ewan ko. Adik na ata ako sa ngiti nya kaya lagikong hinihintay yung mga ganung 'rare' moments. Dati sa mga mata nya lang, di nagtagal pati ngiti nyana. Haay.

AH! Oo nga pala! Bigla kong naalala na may sasabihin pala syang kondisyon.

"Ano nga ulit yung kondisyon?" tanong ko, "di ako nakikinig eh. Haha."

Masyado akong natulala sa ngiti nya kaya hindi ko na narinig yung sinabi nya.

Nagulat ako nung biglang nagbago yung mukha nya. Kanina medyo okay na eh. Ngayon, balik na namansa dati. Galit sya. Bakit naman kaya??

"Basta!! 2 pm sa Sabado! Sa Coffee Cafe*!!" sigaw nya saken.

Napakunot ako ng noo. Hindi ko kasi naintindihan. Ano daw? 2 pm? Bakit? Anong meron?

Saka..bakit ba napakabilis uminit ng ulo nya? Nung mga nakaraang araw pa naman, hindi naman syaganun. HMP.

Tinitigan nya ko ng masama tapos maya-maya eh lumabas sya ng Council Room.

"EEHH??" ano to, walk out??

Wednesday ng umaga. Papunta ako ng library para magreview. Third day of exam na kasi.

Kailangan kong mapataas yung mga grades ko. Nakakahiya naman kay Natsume-sang masungit. Lalaitinnya na naman yung test scores ko pag nakita nya pag nagkataon. At syempre, ayokong mangyari yun!Gusto kong ipakita sa kanya na nagsisikap talaga ko mag-aral at hindi ako slowpoke na katulad ngtinatawag nya saken minsan!

Nagulat ako nung biglang may mga lumapit sakeng mga estudyante.

"Ikaw ba si Yumi Masato?" tanong nung isa. Teka, pamilyar sya ah. AH! Sya yung babaeng umiiyak nungnakaraan kasi sinigawan sya ni Natsume-san!

Tumango naman ako. Mas nagulat ako nung naglapitan sila lalo saken. Nahiya naman ako. Hindi akosanay na may mga taong lumalapit saken, lalo pa't mukhang sempai ko sila lahat.

"Wow! Ang galing mo!"

"Anong ginawa mo sa boss namen kahapon ha?"

Nagsunud-sunod yung mga papuri nila saken. Lalo akong naguluhan.

"Huh? 'Boss' ?" tanong ko.

"Oo, si Natsume..ang sungit kaya nun!" sabi nung lalaki na HB din kay Mr. President kahapon.

"Tapos nagulat na lang kami nung nagmeeting kanina yung council! Parang himala angnangyari!" kwento nung isa.

"H-himala?" ulit ko sa sinabi nya ng patanong.

"Pano naman kasi, ang kalmado nya nung nagmeeting. Pati nga si Seichiro eh nagulat. Tapos yungmga opinyon namen, kinoconsider nya isa-isa. Ang pinakakinagulat pa namen eh mas binigyan nyakami ng reasonable date para tapusin yung mga deadline namen!"

"W-wow," g-ganon kalaki ang inimprove nya??

"Dahil sayo tuluyan ng bumait si Natsume! Imagine??" sabay tingin sa mga kasama nya, "ngumiti syakanina samen!"

"Takte! Ang wafu pala ng presidente naten no? Kanina ko lang napansin!" komento nung isang babae.

Umubu-ubo yung isa, "adik ka, taken na yun! Wag ka ng pakontradiba effect!"

"Ahaha! Sorry, Yumi. Hehe. Pinupuri ko lang naman sya. Wala akong HD* okay?"

T-taken?? Waah. So iniisip nila na girlfriend ako ni Natsume??

Blush. Hindi pa kaya. Sa sobrang hiya at kaba ko habang inuusisa nila ko eh napatingin na lang ako samga paa ko. Hindi kasi ako makatingin sa kanila ng deretso eh. Nahihiya ako. Pwede bang lamunin nalang ako ng lupa?

"Hala! Nahiya na si Yumi! Ikaw kasi eh!" sabi nung isa.

"N-naku! Hindi sa ganun!" sabi ko.

"Girlfriend ka ni Natsume di ba? Haha. Sinong mag-aakalang may magtatyaga pang pakibagayan angtaong yon? Haha! Thank you ah! Dahil sayo, bumait sya samen."

"Paulit-ulit ka naman! Nasabi ko na yan kanina eh!"

"Ahahaha. Nasarapan. Sorry naman."

"A-ano.." nung sinabi ko yun eh naputol sila sa pag-uusap, "s-sa totoo lang, hindi ko pa lam kung angturing nya saken eh, g-girlfriend, " gaaah! Nakakailang naman yung sinasabi ko.

Bigla kong inakbayan nung isang babae, "haha. Okay lang yan. Naiisip mo lang siguro yankasi tsundere yung si president eh. Di ba?"

Nagtanguan naman yung iba.

"T-tsun-- ano po?"

"Hahaha! Sorry. Ang ibig sabihin ng tsundere eh yung pagalit magsalita. As in cold person ang front. Pero

ang totoo eh warm inside. Mabait naman pala."

"Ahh."

Oo nga no. Ganung-ganun nga si Natsume-san.

Natigilan ang lahat nung biglang nagbell. Lagot!! Hindi pa ko nakakapag-aral! Waah!

Nagpaalam ako sa kanila at nagmadaling tumakbo papunta sa room. Sana..sana ma-late si Moriyama-sensei para makapagreview pa ko!!

Nung recess, umalis ako ng room kaya nagulat ako nung pagbalik ko eh andaming usisero't usisera saroom namen. Anyare?

Nag-excuse-excuse ako sa mga nakaharang sa pintuan. Nung nakadaan na ko eh nagulat at nanlaki angmga mata. Nakita ko si Kanna na umiiyak at nagwawalis sa sahig. Ano yung natapon? K-kanin? Sakaulam?

Anong nangyari? Don't tell me si Yuta ang may gawa nito??

NOTE:

*Cofee Cafe -mula sa She's Imperfect (SI) ni dreamerdork :D

*HD- Hidden Desire

Chapter 74: Tragedy After Another

ìInstead of weeping when a tragedy occurs in a songbird's life, it sings away its grief. " -anonymous

"W-WHAT?!! You are breaking up with me??" react ni Shin. I just rolled my eyes.

"Kakasabi ko lang di ba??" mataray kong sabi.

"Pero Imadori?!"

Nagsimula na akong maglakad palayo. Pero nakakaimbyerna, hinahabol nya pa rin ako.

"Okay, gets ko na. Yung Seichiro na yun ang dahilan di ba??" bigla-bigla eh nasabi nya. May tono nggalit akong narinig. May pagkasarcastic din.

Huminto ako sa paglalakad at nilingon sya.

"It's none of your business," sabi ko sabay lakad ulit at pumara ng taxi.

"Hey! Wait! Hindi mo to magagawa saken!! Hoy!!" patuloy pa rin syang sumisigaw at pinupukpok payung bintana nung taxi.

"Manong, let's go," utos ko dun sa driver.

Tch. Napaka-nagger. Parang hindi nya ko kilala. Dapat alam nya na na sooner or later ehmakikipagbreak din ako sa kanya.

I decided to end up all my relationships sa ibang mga lalake. Wala din namang sense yung ginagawa ko.Kung may napupulot man ako sa pakikipagflirt sa kung kani-kanino, empty happiness lang yun.

Isa pa, lalo ko lang dinadagdagan yung sakit ng mga salitang binitawan ni Seichi nung nakaraan. Laloko lang pinapatunayan sa sarili ko kung gano katotoo yung lahat ng mga sinabi nya.

Thursday. Pumasok ako ng school. Parang nanibago tuloy ako. Antagal ko na kasing hindi pumapasok eh.I immediately went to the faculty and talked to our advicer.

Ipinaliwanag ko sa kanya kung bakit ako nawala ng matagal. Syempre, nagsinungaling ako. Sinabi kongnagkasakit ako. Nagtanong sya kung may medical certificate daw ba ko. Of course, meron. Madali nalang makakuha nyan ngayon. Lalo pa't one of my past boyfriends eh medical student at nag-o-OJT saisang ospital na pag aari din ng parents nya.

After ng konting kumustahan eh dumiretso na ko sa pila sa may covered court.

May mga bumati saken at tinanong kung bakit absent ako ng matagal. Ngumiti lang ako at sinabi ko sakanilang nagkasakit ako. Deep inside alam kong plastik lang din naman silang gaya ko. Tch.

Ang pinagkaiba lang namen eh mas maganda ako sa kanila.

Hinanap ko sa tingin si Seichi, pero hindi ko sya makita. I asked Natsume. Nakakagulat kasi parang maynagbago sa kanya. Ewan pero looks like he doesn't have a dark aura unlike before.

"Kanina andito sya eh. Ang pagkakatanda ko may nagpatawag sa kanya. Outsider ata yun. Kalalabasnya lang ng gate kanina at hindi pa sya bumabalik."

Bigla akong kinabahan. May masama akong kutob sa mga mangyayari. W-wag naman sana. Wag namansana!

"O-outsider? N-nakita mo ba yung mukha nya??" nagpapanic kong tanong sa kanya.

"Hindi eh. Ang usap-usapan lang eh may dalang kotse yung outsider na yun."

SHIT! Baka si Shin yun.

Nagmadali akong tumakbo papunta sa labas ng gate kasabay ng pagdadasal ko, na first time koginawa, na mali sana ang hinala ko. Lord, alam ko na makasalanan akong nilalang peroplease..sana..sana walang gawing masama si Shin kay Seichi!!

Pagkalabas ko ng gate, ni anino nila wala akong naabutan. Nagtanong ako sa ibang bystanders sapaligid kung san nagpunta yung kotse. Tinuro naman nung isa. Tumakbo ako at naghanap ngmasasakyan.

Kinuha ko yung CP ko sa bag ko at tinawagan si Shin.

DAMNIT! Sagutin mo!!

Nakakita ako ng taxi. Pinara ko at sumakay ako agad sa loob.

"Miss, san tayo?"

"Dumiretso ka lang! Mamaya ko na sasabihin kung san!" sagot ko.

FFF---sagutin mo!! Hayup ka!!

Maiiyak na ko. After ng ilang minuto eh sinagot nya rin.

"Hayup ka!! San mo dinala si Seichiro??!" yun kagad ang sinabi ko.

Nakarinig ako ng tawa sa kabilang linya.

"Damn you! Sagutin mo ang tanong ko!! San mo sya dinala??"

"Hahaha. Hmm..sa isang bakanteng lote rito sa QC? Haha!"

"A-anong ginawa mo sa kanya?? Hayup ka!! Mapapatay kita pag may ginawa ka sa kanya!! Tandaanmo yan!!"

Unti-unti nang namumuo yung mga luha ko sa takot. Nagpapanic na ko at nanginginig yung mga kamayko.

"M-manong, maghanap kayo ng bakanteng lote sa QC! Dun tayo!" utos ko.

"H-huh?"

"Basta!! Maghanap ka!!"

Nakarinig na naman ako ng tawa sa kabilang linya.

"Chillax, Imadori. Hindi pa naman sya patay. Don't worry. Pero baka..mamatay sya..kung hindi mokagad matatagpuan kung san namen sya dinala. HAHAHAHA!!"

"A-anong sabi mo??" nagpause ako. Hindee. Hindeee. Hindi ako naniniwala sa sinasabi nya.

"Shin, please!! If this is a joke, hindi ka nakakatawa!! Sabihin mo saken ang totoo!!"

"I am telling you the truth!"

"Anong ginawa mo sa kanya?? Demonyo ka!!"

"We just played a little game. Kaso ayun..hindi sya lumaban eh. Kaya

natalo

sya. HAHAHA! Napakawalang kwenta naman ng lalakeng iniibig ng prinsesa ko! HAHAHA!!"

"Demonyo ka!! Demonyo ka!! Mamatay ka na!!" tuluyan ng bumagsak yung mga luha ko. Shit! Panokung hindi ako umabot?? GOOOOOOD!! Hindi ko kakayanin! Please, help me!!

"HAHAHA. Sinong mas demonyo sateng dalawa?? Huh, Imadori??"

"M-minahal talaga kita! Pero sadya talagan---"

"MAS MAHAL mo ang lalakeng yon, tama ba??"

"O-oo."

"You know I hate rivals and I hate accepting defeat. Kaya mas mabuti na mawala na lang sya sa mundo.HAHAHA!!"

"Shin, please! Ako na lang ang saktan mo, wag sya! *sniff* Parang awa mo na! Wala syang kinalamansateng dalawa!!"

"Hahaha. Sorry, princess, mukhang nahuli ka na."

"SHIIIINNN!! Please was mo naman gawin s--"

DIAL TONE.

Nahihirapan na kong huminga. Hindi ako mapakali. Hindi ko na alam ang susunod kong gagawin.

A-anong gag--Ah! Tama-tama, T-tatawagan ko ulit sya. Pinahid ko yung mga luha ko. Calm down,Imadori. This is just a damn old joke. Hindi ito totoo. Seichiro's safe somewhere. C-calm--

"Miss, sa tingin ko..ito na yun," sabi nung driver na mukhang may takot sa kanyang mga mata. Maytinuro sya. Halatang nagpapanic din si manong, "m-miss, m-may t-taong d-duguan dun sa m-maygilid."

Napatingin ako sa kung lugar na tinuro ni manong taxi driver.

Nanlaki ang mga mata ko. No, this can't be happening. No! Noooooooo!!

Nagsisigaw ako sa loob ng taxi. Lumabas naman si manong at binuksan ang pintuan sa tapat ko atkinalma ko.

"Miss! Miss!! Ayos ka lang ba?? Huminahon po kayo!!" sabi nya.

"Seichiro! Hinde! Hinde!!"

Inalog-alog ako ni manong, "miss!! Huminahon kayo! Baka buhay pa po sya! Dalhin po naten sya saospital!!"

Tumigil ako sa kakaiyak at pagsigaw dahil sa sinabi ni manong. Para kong mababaliw. Agad akonglumabas ng taxi at tumakbo sa bakanteng lote na yun.

Lumapit ako sa duguang katawan ni Seichiro. Puro pasa ang katawan nya at dumudugo ang ulo nya.Agad ko syang binuhat at nilagay sa lap ko.

Tumingin ako sa paligid. Wala na ang mga hudas na yun!! DAMN!!

Tinapik-tapik ko yung pisngi ni Seichiro.

"Seichi! SEICHI!! Gumising ka!! Parang awa mo na!! I'm really sorry! *sniff* Ako ang m-may kasalan--SEICHIRO!! SEICHIRO!!!"

Natutuluan na ng luha ko yung mukha nya. Kahit anong tapik ko sa kanya, ayaw nyang gumising. Kahitanong sigaw ko ng pangalan nya eh hindi sya nagkakaron ng malay.

"Miss, ichecheck ko yung pulse nya. Huminahon po kayo," sabi ni manong.

Pagkatapos nyang icheck eh ngumiti sya saken, "MANONG!! ANO?? ANO?? WAG KANG NGUMITIDYAN!! ANO?? M--"

"Buhay pa po sya. K-kaya dalhin na po naten sya sa pinakamalapit na ospital!"

Paulit-ulit akong tumango at tinulungan ko si manong na buhatin si Seichi papunta sa loob ngtaxi. Habang humaharurot si manong driver eh hindi ko pa rin mapgilang umiyak. Pinupunasan ko yungmga bloodstains sa mukha ni Seichiro pati sa kamay at braso nya.

"Seichiro!! *sniff* Just hang on! PLEASE!!! Don't die!! *sniff* "

Dinala kagad si Seichiro sa ICU. Hinawakan ko sa braso yung doctor.

"Doc, please, save his life!! *sniff* Please!! *sniff* Kahit magkano kaya kong ilabas, buhayin nyo langsya!! Kahit magkano!! Maniwala kayo saken!! *sniff* Kaya gawin nyo ang lahat! Savehim!! *sniff* Please save him!!" alam kong nakatingin na saken halos lahat ng mga malapit sa area ngICU dahil sa pagmamakaawa ko dun sa doctor.

Lumuhod pa ko habang hawak ko yung kamay nya. Nagpupumiglas yung doctor pero hindi kobinitawan yung kamay nya, "promise me!! Promise me that he will be alright!! PLEASE!! *sniff* Pleaseparang awa nyo na po!! Nakikiusap ako!! DOC!!!"

"Alright. Just calm down," tumangu-tango yung doctor with an apologetic look tapos sinenyasan nyayung mga kasama nyang nurse. Nagulat ako nung hawakan ako ng mga nurse na yun sa braso.

"Bitawan nyo ko!! Sinabi nang bitawan nyo ko eh!!" pagpupumiglas ko sa kanila.

"Miss, huminahon po kayo. Kung gusto nyo pong maligtas ang buhay ng pasyente eh mas mabutipong umupo kayo sa isang tabi at maghintay. Naaabala nyo po ang--"

"FINE!!" sabi ko sabay bawi dun sa dalawang braso ko. Tinitigan ko sila ng masama habang naghahabolako ng hininga.

"Sige po, tatawagin na lang namen kayo pag tapos na namen syang gamutin," sabi nung ia sa kanilasabay pasok na sa loob ng ICU.

Wala akong magawa kundi umiyak na lang habang sapo ng dalawang kamay ko yung mukha ko.

'Cause you don't know that feeling..hindi mo alam yung pakiramdam na meron kang taong gustongprotektahan at ayaw masaktan.'

*sniff* Seichi, you're wrong. *sniff* Kasi..kasi..alam ko na yung pakiramdam na yun. Alam ko na! Alamko na..*sniff* kaya please..please don't die!!

Lord, sana ako na lang!! *sniff* I deserve Your punishment!! Kaya bakit sya pa?? Bakit sya pa yungkailangang makaranas ng paghihirap?? Sana ako na lang!! Ako na lang sana ang mamatay!!*sniff* Wagnyo pong idamay si Seichi dito..PLEASE!!

Habang umiiyak ako, naalala ko bigla yung family ni Seichi. I need to inform them. Tinawagan ko yungnumber ni Yuta kahit alam kong galit saken ang taong yun.

"Ano na namang bang problema mo, ha??" bungad saken ni Yuta.

"*sniff* S-si Seichiro," hindi ko alam kung pano ko sasabihin sa kanya yung nangyari.

"Anong meron kay kuya?? Teka--wag mong sabihing pati si kuya ginawan mo din ng masama?? Alammo, ikaw?! Sagad sa buto na ang kasamaan mo eh no??"

"OO!! INAAMIN KO NAMAN EH!!*sniff* Kaya lang naman ako tumawag eh para iinform kayo eh. NasaICU si Seichi. Andito kami sa hospital x dito sa QC. P-pakiinform na rin ang parents nyo."

DIAL TONE.

Pinutol ko na ang tawag kasi ayoko ng makarinig pa ng sermon mula kay Yuta. I know, right?? Kungpwede lang ako na lang yung nasa loob ng ICU ngayon eh..*sniff* kung pwede lang sana eh!!

Pagkatapos nun eh tumawag ako sa mga pulis at nireport ko yung mga nangyari. Dahil kilala ang mgamagulang ko at makapangyarihan sila eh agad nilang inaksyunan yung nangyari.

Officially wanted na si Shin at pinaghahanap ng mga pulis.

Ilang minuto lang ang lumipas eh tumakbo palapit saken yung mga magulang at mga kapatid ni Seichi.

Lumapit ako kay tita. Maga na ang mata ko pero ayaw pa rin tumigil ng luha ko. Sumisinghut-sighot nako at nahihirapang huminga.

"T-t-tita, I'm really sorr---"

Nagulat ako at nanlaki ang mga mata ko nung bigla akong sampalin ng mama ni Seichi.

Huminga ng malalim si tita at tila nagpipigil ng iyak, "mula ngayon," sabi nya, "*sniff* hindi ka namakakalapit sa anak ko. TANDAAN MO YAN!!"

Hinawakan nya yung buhok ko at tangkang hihilain pero pinilan sya ni tito.

"Hon, stop it!" sabi nya sabay yakap dun kay tita, "hindi pa naten alam ang lagay ni Seichi kayahuminahon ka. It's no use blaming her."

Humagulgol si tita, "*sniff* ang anak ko!! Ang anak ko!! *sniff* Seichiro!!"

Pati si Yuta lumapit na kay tita at hinagod ang likod nya. Yung bunso naman nilang kapatid eh umiiyak nadin dun sa may gilid.

Lumuhod ako sa harap nila.

"I'm really sorry po!! *sniff* Sorry..sorry..sorry! *sniff* I'm really sorry!! *sniff* K-k-kundi dahilsaken, *sniff* hindi mangyayari to sa kanya."

Minutes later, lumabas na yung doctor at nagmadaling lumapit sa kanya sila tito.

"A-ang anak ko, kamusta??"

"Don't worry. He's safe now. Siguro it will just take days bago sya makarecover completely."

"A-ayos na ang anak ko?? Buhay sya??" natutulirong tanong ni tita.

"Opo, madame. Ngayon po eh wala pa syang malay pero baka mamaya po eh magkamalay na sya."

Muntik mahimatay si tita sa mga narinig, "Diyos ko!! Lord! Salamat po!!" nasabi nya bigla.

Lord, thank you. Salamat at ayos lang sya. Sa wakas nakahinga rin ako ng maluwag. Thank you po.

"A-ano..doc, ano nga palang nangyari sa anak ko? Kararating lang kasi namen eh. Wala kaming ideyakung a--"

"Nung dinala sya rito eh puno ng bruises ang katawan nya at dumudugo po yung ulo nya. Sa tingin kopo eh binugbog sya at pinalo ng matigas na bagay sa ulo. Luckily, hindi naman ganun kalalim angnaging sugat nya sa ulo kaya hindi naapektuan ang pagfunction ng brain nya."

Pagkatapos ng ilan pang pag uusap eh iniwan na sila ng doctor. Bago umalis yung doctor eh tinap nya

ang ulo ko at ngumiti sya.

"Ngumiti ka na miss. Okay na sya."

Napatingin ako sa kanya at pinahid ko ang mga luha ko.

"S-salamat po," sabi ko.

Tinransfer na si Seichi sa isang bakanteng silid kung saan eh nagsimula na syang bantayan at lapitan ngpamilya nya. Bago pumasok sa loob si Yuta eh tinapik ko sya.

Nilingon nya ko at sinabi nyang, "Ano??"

"P-please inform me kapag..n-nagkamalay na sya."

"Hah! At bakit ko naman yun gagawin, ha??"

"Please Yuta. Nakikiusap ako. Alam kong marami akong nagawang kasalanan sayo pero pleasenaman oh..*sniff* nakikiusap ako sayo. Kahit yun man lang..sabihin mo saken. S-s-sige na..I-I willmake sure na mahuhuli si Shin..y-yung ex ko sa ginawa nya kay Seichi..k-kaya---"

"F-fine. Gagawin ko na. Kaya pwede ba? Umalis ka na," madiin nyang sabi.

Tumango ako at tumalikod na. Bago ko maglakad eh bigla syang magsalita.

"O-oo nga pala," napalingon ako sa kanya, nakatingin sya sa malayo at magkasalubong angkilay, "iinform mo na din si..si Kanna..sa kalagayan ni kuya."

Tumango ako.

Oo nga pala..si Kanna. Yung babaeng sobra kong kinaiinisan. Yung babaeng mahal ni Seichiro.

I need to talk to her. At this time, hindi ako pupunta sa kanya para magrevenge o kung ano pa man.

This time, I will make sure that I will do the right thing.

For Seichiro.

For Seichiro.

Chapter 75: The Selfish And The Selfless (Part 1)

ìThe selfishness must be discovered and understood before it can be removed. It is powerless to removeitself, neither will it pass away of itself. Darkness ceases only when light is introduced; so ignorance canonly be dispersed by Knowledge; selfishness by Love.î - James Allen

"Kanna? Ayos ka lang? Anong nangyari??" napalingon ako sa nagsalita. Si Yumi pala yun. Ramdam koang matinding pag-aalala sa boses nya.

"Wag mong sabihing..si Yuta ang may gawa nito??" dagdag nya. Iniisip ko kung pano ko sasabihin sakanya ang lahat pero bago ko magawa yun eh nagconclude na sya agad.

"Hayst! Sumusobra na talaga ang lalakeng yon!!" sabi nya na akmang lalabas ulit ng room. Pinigilan kosya. Hawak ko yung isang braso nya at umiling-iling ako.

Tumingin sya saken at nagsabing, "Kanna, bitawan mo ko. Hindi ko na talaga mapapalampas angginagawa sayo ni Yuta! Hayaan mong kausapin ko sya."

Umiling ulit ako saka binigyan ko sya ng isang matamlay na ngiti.

"W-wag na. Ayos lang ako."

"Ayos?? San banda, Kanna?? Tignan mo nga yang mata mo o..namamaga pa din sa kakaiyak!"

"Ayos lang ako."

Matapos ang ilang beses na pangungumbinsi ay napagod din si Yumi at sumuko saken.

Ayos lang ako. Ayos lang ako. Kaya ko to. Yun ang mga paulit-ulit na sinasabi ko sa sarili ko. To convincemyself na kaya ko pa. And that I still have no room for giving up.

"Hmp. Fine. Pero sa susunod na may gawin ulit sya sayo, hindi na talaga ako magdadalawang isip nasugurin sya. Okay?"

Tumango na lang ako.

Wala naman akong magagawa sa gusto ni Yumi. Isa pa, kapakanan ko lang naman ang iniisip nya.

Bago ko umuwi, dumaan ako sa sementeryo kung saan nakalibing yung mama ni Yuta. Nagbigay ako ngbouquet ng paborito nyang bulaklak -- lilies.

"Tita, sorry ngayon ko lang kayo nabisita. Miss ko na kayo."

Muli, bumalik saken yung mga alaala ng nakaraan. Yung mga panahon na madalas ako sa bahay nilaYuta at lagi kaming nagluluto ng mama nya. Minsan naman sila yung pumupunta sa bahaynamen. Bonding-bonding ng dalawang pamilya.

Sana, sana pwedeng maulit yun.

Tumulo na naman yung mga luha ko.

Makikita ko pa kaya ulit yung ngiti ng dating Yuta na matagal ko ng kaasaran at kabiruan noon? Yungtaong walang ginawa kundi mang-inis at mangbara saken. Yung taong lageng andyan sa tabi ko pagkailangan ko ng kasama.

"*sniff* Tita, tulungan nyo po ako. *sniff* Tulungan nyo po akong mahalin ulit ako ni Yuta. *sniff* Sigena uh. *sniff* A-alam ko po na may nagawa akong kasalanan sa kanya..pero pinagsisisihan ko na poyun. *sniff* Tulungan nyo naman po ako na mapatawad nya ko. *sniff*

"Please po, tita. H-hindi ko na po kaya eh. A-alam nyo naman po na maski dati pa lagi na kamingmagkasama. *sniff* A-ang hirap po ng sitwasyon namen ngayon eh. K-kasi galit na syasaken. *sniff* Tita, hindi ko na po talaga alam ang gagawin ko.

"I-I'm sorry po kung kelan ko lang narealize na mahal ko pala ang anak nyo. *sniff* Promise potita, *sniff, m-mahalin nya lang ulit ako, hindi ko na sya sasaktan ulit. Promise po yan. *sniff* "

At nagpatuloy ako sa pag-iyak sa puntod ni tita. Kinausap ko sya ng kinausap hanggang sa hindi ko nakayang magsalita dahil nauubusan na ko ng hangin kakaiyak.

Siguro nga, ang desperada ko na.

Kung pwede lang sanang magkaron ng magic lamp na may genie sa loob eh. Para maiwish ko na sana,bumalik ako sa nakaraan -- yung nakaraan na pinapangarap ko sanang maulit ngayon.

Kasi dati, hindi naman ganto kakomplikado ang lahat.

Naisip ko nga, kung hindi ba kami nagkagusto sa isa't isa, magiging masaya kami? Magiging okay baang lahat?

Sabagay, mali naman kasi ang timing ng pagkakagusto ko sa kanya. Hindi naman ata kami nagsabay ngrhythm.

Baka it will make a difference pa kung sabay kaming nainlove sa isa't-isa. Para walangcomplications. Kaso..napakaunrealistic naman nun.

Umuwi ako sa bahay na mabigat pa din ang loob. Dumiretso lang ako sa kwarto ko at naglock ng pinto.Ayoko munang magpaliwanag kay mama. Iiyak lang ulit ako.

Nakakapagod ng umiyak.

Humiga ako sa kama at tumitig sa kisame. Dahil tahimik ang paligid, lalo ko lang naalala yung ginawa niYuta kanina.

To erase the thought, binuksan ko na lang yung radyo.

Bumaba ako sa jeepney kung saan tayo'y dating magkatabi*

Magkahalik ang pisngi nating dalawa nating dalawa

Ano bang kanta to? Opening pa lang, si Yuta na kagad ang naalala ko. Lalung -lalo na yung 'parang' datenamen kung saan nakasakay kami ng jeep papunta at pauwi.

Panyo mo sa aking bulsa

O ang kahapon mo'y naroon pa rin

Tawa nati'y humahalay sa init nating dalawa

P-patayin ko na kaya yung radyo?

Subalit ngayo'y wala na (wala na). Ikaw ay lumayo na (lumayo na)

Pero ayaw namang kumilos ng mga daliri ko para pindutin yung switch off button.

Naaalala ko ang mga gabing nakahiga sa ilalim ng kalawakan

Naaalala ko ang mga gabing magkatabi sa ulan

Badtrip naiiyak na ko. Ano baaa??

Kulay nang iyong ngiti at tikwas ng iyong buhok

At ang lambot ng iyong labi, ng iyong labi

Kahit anino mo sa malayo ay nais masulyapan ka

Mahagkan ka upang mapawi ang lamig

*sniff* Y-yung halik nya sa band aid na nakadikit sa labi ko. Ansakit. *sniff* Ansakit maalala.

Subalit ngayo'y wala na (wala na)

Ikaw ay lumayo na (lumayo na)

Naaalala ko ang mga gabing nakahiga sa ilalim ng kalawakan

Naaalala k---

TAMA NA. Hindi ko na kaya. Bumangon ako at pinatay na kung radyo. Pinahid ko yung mga luha ko athumiga ulit sa kama. Tama, itutulog ko na lang to. Itutulog ko na lang.

Thursday.

After ng exams, maaga akong lumabas ng room. Nakakasuffocate yung ginagawa ni Yuta na pagkantahabang naggigitara. Andameng nakapalibot sa kanyang babae. Feeling ko tuloy lahat ng mga yon,kinakantahan nya ng love songs.

Sana nga feeling ko lang yun.

Pag-uwi ko ng bahay, dumiretso lang ulit ako sa kwarto ko. Tinry ko magconcentrate sa pagrereview.Last day na ng exams bukas. Dapat ko ng itodo ang powers ko.

Kaso hindi ako nagtagumpay.

Bigla kasing may pumasok sa isip kong isang ideya. Naisip ko na sulatan na lang si Yuta ng loveletter. Oo, alam kong ang mais-tuhod ng ideya kong yun pero yun na lang yung paraang naiisip ko. Tutal,ayaw nya naman akong kausapin.

Siguro nga mas okay kung isusulat ko na lang yung gusto kong sabihin sa kanya sa isang mabangongstationery.

Tama. Yun na lang ang gagawin ko. Kesa magmukmok ako ngayon at magpilit magreview kahit walanamang pumapasok sa utak ko. Tama, ito na lang ang gagawin ko.

Hindi dapat ako sumuko. Kahit nireject nya ang luto ko..di pa din ako susuko. This time,magtatagumpay na talaga ako!!

Magsusulat na sana ako nang makahanap ako ng maganda at mabangong stationery sa drawer ko kasobigla akong huminto.

Pano ko ba sisimulan to?

Hindi ko alam. Hindi pa ko nakakagawa ng love letter dati. Hindi ko naman binabasa yung mga loveletters na natatanggap ni Yuta noon. Haaay.

Di bale na nga, ilalagay ko na lang kung anong naiisip kong ilagay. Di bale ng paliguy-ligoy sa pagsulatbasta ang huli kong sasabihin eh mahal ko sya saka sorry na.

Ilang oras ang nakalipas, nakagawa nga ako ng love letter. Kaso..nobela naman. Ang haba! Two pages!

Eh hindi pa naman mahilig magbasa si Yuta. Baka hindi nya to basahin.

Haaay. Pano ko ba to mapapaiksi..?

Isip-isip, Kanna.

AH! Ano kaya kung isulat ko na lang na..'mahal kita. Sorry na'?

Tutal sa kabuuan, yun lang naman yung pinaka-thought nitong nobelang sinulat ko eh. Pinahaba ko lang.

Sige, yun na lang. Atleast pagkabukas nya nito, ilang segundo lang, gets nya na kagad yung gusto kongiparating.

Friday.

Kinakabahan ako. Pano ko ba to ibibigay sa kanya? Hayst. Kahit nag-eexam kanina, wala kong ibangmaisip kundi kung pano ko to ibibigay sa kanya.

Waaah. Mababaliw na ko sa kaba.

Breath in. Breath out.

Kaya mo yan, Kanna! Fight!!

Nung magbell, dumiretso ako ng CR para mag-ayos ng konti. Wuuh. Kaya ko to. Kaya ko to.

Napansin ko yung Twisty Heart sa leeg ko. Napangiti ako.

Sa lahat ng babaeng may crush kay Yuta, ako lang ang meron nito. Self-confidence. Self-confidence. Twisty Heart, gabayan mo ko!

Sana palapitin mo ang puso ko sa puso ng amo mo!

Pagkalabas ko ng CR, nagulat ako sa nakita ko.

S-si Ate Imadori.

May hinihintay ata sya sa labas ng CR. *gulp* S-sana hindi ako yun!

Tatakbo na sana ko ng mabilis para hindi nya ko mapansin kaso nakita nya ko kagad.

Ngumiti sya. Teka. Kakaibang ngiti yon ah. Ang tamlay ng ngiti nya. Dahan-dahan syang lumapit saken.Unti-unti kong napapansin na may nagbago sa kanya.

Ang gulo ng buhok nya. Parang may humila o sumabunot. May nakita kong mga maliliit na pasa sa brasonya. Hindi sya mukhang elegante at presentable. S-si Ate Imadori ba talaga ang nakikita ko? Bakanaman napagkamalan ko l--

"Kanna, ano..p-pwede ba kitang makausap?" nung tinanong nya ko nun, halatang may pag-aalangansa tinig nya. Nung mapansin nyang nakatitig ako sa braso nya eh agad nya yung tinago sa likod nya.

DV*? Bullying?

Haha. Imposible naman yun.

Naalala ko yung kinuwento saken ni Seichiro-sempai na minsan nagawa nyang bayaran ang mgakaklase nila para lang magmukha syang nakakaawa at makakuha ng atensyon.

Tama, baka technique nya lang rin to.

Magsasalita na sana ako at susungitan sya kaso bigla syang nagsalita ng: "I know this is too late but..c-can you please forgive me?" teary eyed sya nung sinabi nya yun.

Shocks. Ramdam ko yung sincerity nya.

Teka-teka. Naalala ko na nung sa vandals issue eh nag-iyak-iyakan din sya kaya hindi dapat akomagpalansi!! Hindi dapat ako maniwala!!

"Kanna, I'm so sorry for everything that I've done to you. *sniff* A-alam ko na..posibleng hindi kamaniwala saken kasi..napakasinungaling at makapagpanggap kong tao. Inaamin ko na pinaplastiklang kita dati just to make fun of you and to use you. But then, I want you to know..that this time, I'mtelling you the truth. *sniff* Sorry sa lahat."

Nagsimula ng tumulo yung mga luha nya. Hindi nya yun pinahid. Parang hindi talaga siya si AteImadori. Lalo akong nagulat nung lumuhod sya sa harapan ko.

"O-okay lang saken kahit hindi mo na ko mapatawad. But..c-can you do me a f-favor? A-alam kona..*sniff* ang kapal ng mukha ko para humingi pa ng favor sayo after all that I've done to you, butyou are the only one who can do it."

A-ako lang ang kayang gumawa? Ano kaya yun?

Tumingin sya sa mga mata ko, "please, s-si Seichi na lang ang mahalin mo."

"H-HUH?!"

Ano bang pinagsasasabi ni Ate Imadori??

*Jeepney by Spongecola

*DV- Domestic Violence

Chapter 76: The Selfish And The Selfless (Part 2)

ìSelfishness is not living as one wishes to live, it is asking others to live as one wishes to live.î -OscarWilde

"L-look, I know it sounds ridiculous. Pero alam mo na naman di ba, na..i-ikaw ang mahal nya?"

"A-alam ko yun, per--"

"Si Yuta ang mahal mo. I know that. Kelan ko lang nalaman. I'm sorry, hindi ko yun alam dati. Patiyung sa current situation nyo ngayon, kelan ko lang nalaman. Alam ko na..hindi ka na pinapansin niYuta ngayon. And it's all my fault. But..but..please..hindi ba pwedeng si Seichi na lang ang mahalinmo? *sniff*"

Umiwas ako ng tingin kay Ate Imadori. Para syang nagmamakaawa saken. Buti walang tao sa labas ngCR ngayon kundi pagtitinginan na kami ng ibang tao.

"I-impos--"

"Sige na, Kanna. Kailangan ka nya. H-hindi pa sya nagkakamalay eh. I think that if you are by his side---"

"Wait! 'Hindi pa nagkakamalay'?? A-anong nangyari kay sempai??"

"B-because of me, sinaktan sya ng ex ko. He is still unconscious and is confined to the hospital."

"H-huh??"

Teka, totoo ba yung sinabi nya?? OMG. Sempai! Kinabahan ako bigla. Pano kung hindi na sya magising?Pano kung---HALA! Malapit na yung graduation nila! H-hindi kaya--

"T-teka, don't get the wrong idea, Kanna."

Napatingin ako kay Ate Imadori. Mukhang nahulaan nyang sya kagad ang pagbibintangan ko sa nangyari.

"Hindi ito part ng plan ko, okay?? My ex act on his own and--nalaman ko na lang nung huli na anglahat. A-alam mo naman na hindi ko kayang gumawa ng bagay na makakasakit kay Seichi di ba? Kasimahal na mahal ko sya. Alam mo yun. Kahit gano ko kasama alam mong hindi ko kayang gawin yun sakanya. Hindi ko kagustuhan yung nangyari sa kanya. *sniff* Kung pwede nga lang na ako na langeh. *sniff* Ako na lang sana yung sinaktan ng ex ko eh."

Bigla kong naalala yung mga pasa nya.

"A-about these?" sabay taas nya ng mga braso nya. Napansin nya atang napunta ulit ang mga atensyonko run. Itinayo ko na din sya. Naawa na ko sa tuhod nya, may pasa na nga, dadagdagan ko pa ba?

Ngumiti sya ng pilit, "when my parents learned about what connection I have with that person nananakit kay Seichi," natawa sya ng bahagya, "ito ang napala ko," huminga sya ng malalim at finally ehpinahid nya yung mag luha nya, "nalaman na rin nila na ginagamit ko yung mga private investigatorsng company namen para sa mga kalokohan ko."

Tumingin sya saken, "alam kong ang iniisip mo ngayon eh, I deserve it. *sniff* Siguro nga. Pero pleaseKanna. I'm serious. Si Seichi na lang ang mahalin mo. Alam kong nagkacrush ka dati sa kanya di ba?Hindi naman ganun kahirap na mahalin sya eh sak--"

"Bakit ba pinipilit mo ko na mahalin ko si sempai? Hindi ba parang mali? K-kasi mahal mo sya di ba?Ang dahilan mo nga palagi kaya ka nananakit ng ibang tao ay dahil sa 'pagmamahal' mo na yun sakanya di ba??"

"Pero hindi naman ako ang mahal nya eh. Ikaw. *sniff* And he hates me to death now. Tapos idagdagmo pa yung ginawa ng demonyo kong ex sa kanya. *sniff* How can I face him? Haha. Kunsabagay,hindi nga pala ako pwedeng lumapit sa kanya. Maski sa room nya sa hospital. Because his parents alsohates me."

Bigla akong nakaramdam ng awa kay Ate Imadori. Oo, kahit pa sabihing galit pa din ako sa kanya. Kasikung saka-sakali man na magmahal ng iba si Yuta, hindi ko alam kung kaya kong makiusap sa babaengyun na mahalin nya rin ang mahal ko. Kasi mahal ko yun eh. Para ko na ring pinatay ang sarili ko paghinayaan kong magkatuluyan sila.

Hinawakan nya ko sa balikat at nagpatuloy sya sa pagsasalita, "Kanna, nakikiusap ako, mahalin mo sya.Alam ko na ikaw yung babaeng makapagpapaligaya sa kanya. I know what I am asking is too muchkaso..wala na kong maisip na paraan. I want him to be happy."

Even if that happiness doesn't include you? Parang hindi talaga si Ate Imadori ang kausap kongayon. She's being selfless.

"Imadori-sempai. S-sorry. Hindi ko kayang gawin yung pinagagawa mo. K-kasi mahal ko siYuta," pagkasabing-pagkasabi ko nun, biglang bumagsak yung mga luha ko. Badtrip. Ito na naman ako.

"H-hindi ko kayang magmahal ng iba dahil lang sa hindi nya na ko mahal. *sniff* I'm sorry."

"Kanna, please *sniff*. Kanna. Kanna, " hala. Pareho na kaming umiiyak, "h-hindi ko naman 'toginagawa para sa sarili ko eh. *sniff* Sana maniwala ka saken. Please naman, reconsider it. Hindinaman mahirap mahal--"

Ramdam ko naman na she's not doing it for herself. But this is being too much. And..impossible..

"A-ayos lang saken na araw-araw dumalaw kay Seichiro-sempai. Pero yung mamahalin sya? Hindi koyun kaya."

Kung alam mo lang Ate Imadori. Mahal ka rin nya. Alam ko, mahal ka rin nya.

Dahil kahit anong pilit saken ni Ate Imadori ay hindi pa rin ako pumayag, sinamahan nya na lang akopapunta sa ospital. Bago yun, tinulungan ko muna syang magpalit ng damit at mag ayos kahit konti sakanyang condo. Napansin ko nga na andaming basag na gamit at sirang furnitures sa loob. Mukha ngangtama ang sinabi nya. DV nga.

Hindi pa ko nakakaranas nun pero ang alam ko, matindi ang pyschological effect nun kung ikaw angbiktima..lalo na kung bata ka pa la---

Wait. Hindi kaya..

Possible. Pero wag naman sana. Sana hindi yun yung dahilan kaya lumaking masama si Ate Imadori. Angkwento saken ni sempai eh laging busy ang parents nya kaya lumaki syang mga katulong lang angkasama nya. Pero hindi nya nabanggit saken kung anung ginagawa sa kanya ng parents ni Ate Imadorikapag umuuwi ang mga ito.

Hayst. Ayoko na ngang isipin.

"K-Kanna, salamat ah. S-sa pagpayag mo na samahan ako na dumalaw sa ospital. A-although, ikawlang naman talaga ang makakapasok sa kwarto nya. Off limits kasi ako dun."

"Wala yun. Balak ko din naman na lagi syang dalawin. K-kahit papano, ka-close ko naman sya. Sananga magkamalay na sya."

"Sana."

Ewan ko ba. Parang ibang tao kong kasama ko kaya hindi ko kayang magalit sa kanya. Kinuha ko nayung bag ko na nakapatong sa sofa tapos nilock nya na yung pintuan. Ngayon eh on the way na kami saospital.

Bigla kong naalala yung sulat. Haay. Saka ko na nga lang yun ibibigay kay Yuta. Come to think of it,siguradong alam nya yung sitwasyon ni sempai pero hindi nya man lang sinabi saken. Ang sama nya natalaga. Hindi nya man lang naisip na mag-aalala ko sa kalagayan ni sempai.

Pagdating namen sa tapat ng room ni Seichiro-sempai eh nagpaalam na saken si Ate Imadori. Mukhanghindi nga talaga sya pwedeng pumasok. Nung sinilip ko kasi sa may pinto kung sino yung mganagbabantay, andun yung mga magulang ni sempai. Pati si Mika. Ang wala lang eh si Yuta.

"O-okay lang ba kung balitaan mo ko kapag nagkamalay na si Seichi?" nag-aalangang sabi ni AteImadori.

Tumango naman ako at saka ngumiti. Binigay saken ni Ate Imadori yung cellphone number nya. Agad konaman yung sinave.

"Actually, duda kasi ako na..iinform saken ni Yuta ang kalagayan ni Seichi eh. Ah! Oo nga pala, si Yutaang nagsabi saken na sabihan kita about Seichi's condition."

"S-si YUTA??" laking gulat ko naman nung marinig ko yun. Parang imposible naman yun!

Ngumiti lang sya, "s-sige. Aalis na ko," sabi nya saka pinisil nya yung mga kamay ko na hawak-hawak nyatas tumingin sya sa mga mata ko, "I'm sorry ulit sa lahat ng ginawa ko sayo. And thank you..forunderstanding me."

Ngumiti lang ako. Maya-maya eh umalis na sya.

"Ah! Imadori-sempai, san na nga pala ang lakad mo nyan?" usisa ko.

Ngumiti sya, "I will go to a chapel and pray for Seichi to gain consciousness. Afterwards, I will talk tothe police and see if nahanap na nila si Shin, yung ex ko na may gawa nito."

"Ah. Okay. Ingat po."

"Thanks."

Nung kumatok ako sa pinto ng room ni sempai eh si Mika kagad ang nabungaran ko.

"Look who's here," mataray nyang sabi. Kinabahan ako bigla. Hindi nga pala kami in good terms ngbatang to. At hindi ko pa pala nakakausap ni minsan ang bagong mama ni Yuta at ang papa ni Yuta nakelan lang dumating.

"Ah..ako po si Kanna, kaibigan ko po si Seichiro-sempai, " pakilala ko sa mga magulang ni sempai.Binalewala ko na lang yung pagtataray saken ni Mika kanina.

Napatayo at napangiti naman ang mga magulang nya. Konting batian at kumustahan, maya-maya ehnagpaalam na sila. Para daw makausap ko si sempai kung gusto ko.

Wait. 'Makausap'? So--

"Ay..hindi mo ba alam hija? Kahapon pa sya may malay," sabi ni tito. (Oo, ako na FC. Pero okay langnaman ata sa kanyang tawagin kong tito eh."

Nanlaki ang mga mata ko.

"P-pero ang sabi ni--"

"Nagpunta na naman ba yung babaeng yon dito??" halatang may galit sa tinig ni tita, "hay, antigastalaga ng ulo kahit kelan. Sinabi ko na ngang huwag na ulit sya pupunta dito eh!"

"Ah..Kanna, pasensya ka na ah. Hindi lang naman kami yung may gusto na ilihim kay Imadori na maymalay na si Seichiro."

"K-kung ganun--?" napatingin ako sa natutulog na si sempai. Tumango sila.

"Ayaw ipaalam ng anak ko sa babaeng yon na may malay na sya. Kita mo na?? Kahit anak ko ayaw eh.Tsk. Pag ako nainis, ipapapulis ko yung napakulit na babaeng yon eh!" sabi naman ni tita.

Hindi ako makapaniwala. Bakit ayaw ni sempai na ipaalam kay Ate Imadori na okay na sya? Seryoso ba

talagang galit na sya rito dahil sa nangyari?

"O siya sige, aalis na kame. Mahaba na ang tulog nyang si Seichiro. Ayos lang kung gigisingin mo sya.Sigurado akong matutuwa sya pag nakita ka nya," sabi ni tito sabay aya kina tita na lumabas na ngkwarto.

"HMP! As if naman!" mataray na sabi ni Mika sabay belat saken at takbo sa mama nya. Maya-mayaumalis na rin sila at natahimik ang kwarto.

Umupo ako sa upuan sa tabi ng kama ni sempai at pinagmasdan sya habang natutulog. May benda paang ulo nya. At halata pa rin yung mga pasa nya sa braso.

Bigla ko tuloy naalala na wala man lang akong dalang kahit ano para sa kanya. Nakakahiya.Sabagay, napakabiglaan naman. Bukas, dadalhin ko na lang yung librong binili ko na regalo ko dapat sakanya para sa darating nyang graduation. Saka gagawan ko sya ng strawberry cake, katulad ng plano ko.Siguradong magugustuhan nya yon.

Napangiti ako nung iniisip ko yun. Kaso nalungkot rin ako. Pano naman si Ate Imadori? Haayst.

"Kanna, ikaw pala yan," halos pabulong na sabi ni sempai.

"G-gising ka na??" nagulat naman ako. Kanina lang tulog sya eh.

Tumawa sya ng bahagya pero pigil lang talaga. Mukhang masakit pa din ang katawan nya.

"Haha. Pano naman ako hindi magigising eh ang lakas kaya ng boses ni mama kanina. Haha.Nagpanggap lang akong tulog para hindi na humaba yung sasabihin nya," sabi nya sabay ngiti. Waah.Feeling ko antagal na nung huli kong nasilayan ang ganda ng ngiti ni sempai.

Pero hinde. Hindi dapat ako magpadala. Kailangan ko syang kausapin ng masinsinan.

"Sempai, " sabi ko na nakanguso pa, "bakit naman ayaw mong ipaalam kay Ate Imadori na okay kana?"

Umiwas lang sya ng tingin saken at nawala ang ngiti nya.

"Alam mo ba kung gano sya nag-aalala sayo? Ha? Oo, alam ko, wala ako sa posisyon para sabihin topero kahit gano pa sya kasama, hindi tama yung ginagawa mo," hala. Naiiyak na naman ako. Grabe,hobby ko na atang maiyak, "alam mo ba kanina?? *sniff* Lumuhod pa sya sa harapan ko para langmakiusap na mahalin daw kita?"

Napatingin saken ni sempai sa sinabi ko. Halatang nagulat sya.

"Kahit ako nagulat sa sinabi nya. Pero believe me it or not, ginawa nya yun para sayo. Sabi

nya, kungako daw yung laging nasa tabi mo, baka magkamalay ka na. Kasi akala nya, wala ka pang malay. Yunpala, meron na. *sniff* Gusto nya lang naman na maging masaya ka kaya nya yun ginawa. Kahit hindisya part ng happiness mo. S-sa tingin ko pinagsisisihan nya na lahat ng kasalanan nya. Kasi sempai,yung dating Ate Imadori na kilala ko, imposibleng magpakababa sa kahit kanino para lang sakaligayahan ng iba."

"Sempai! Nakikinig ka ba? Wag mo naman ganituhin si Ate Imadori. *sniff* Nag-aalala sya sayo. Alammo ba kung nasaan sya ngayon? Nasa Chapel, ipinagdadasal na sana magkamalay ka na. Sana..sanamaisip mo na.."

"Tama na Kanna. This is not your problem anymore."

"Alam ko," nakasimangot kong sabi, "pero.."

"Kanna," saway ni sempai.

"S-sabi mo *sniff* hindi ka talaga galit sa kanya. *sniff* Sabi mo, sinabi mo lang lahat ng masasakit nasalita na yun para magbago sya. Ngayong nagbago nya sya, *sniff* bakit ganyan ka?? Saka naalala ko,ang sabi mo pa, *sniff* hindi mo kayang mahalin sya kasi selfish sya! Eh ngayon, hindi na sya sel---"

"Kanna, can you please leave the room? I want to rest."

"Sempai, kung iiwasan mo ng iiwasan si Ate Imadori, magiging masaya ka ba? Ha? Hanggang kelanmo sya mapapaniwala na wala ka pang malay? O hindi kaya, ginagawa mo lang to kasi ayaw mongaminin sa sarili mo na mahal mo na sya? Na tama ako?"

"Kanna, ano ba??"

"Lagi ka na lang ganyan sempai. Tinatago mo yung tunay mong nararamdaman at iniisip mo lagi yungkapakanan ng iba. Why don't you try being selfish? Kahit minsan lang. Magdemand ka sa kanya!Sabihin mong mahal mo sya kaya she doesn't have any right to flirt with anyone again. Semp--"

"NURSE!"

Boom. Mukhang first time eh nainis saken si Seichiro-sempai. Dumating nga ang nurse at pinalabas akong room. Haayst.

Alam kong hindi ko dapat pinanghihimasukan ang problema nila. Kaso, naaawa ako kay Ate Imadori. Oo,kahit galit ako sa kanya sa mga nagawa nya dati, hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi maawa sakanya.

A selfish person na naging selfless dahil sa pag-ibig.

And a selfless person na kailangang maging selfish para maging okay na sila. Haaay.

Sana marealize ni sempai yung mga pinagsasasabi ko kanina. Gusto ko lang naman silang magingmasaya.

Nakakalungkot lang kasi isipin na mahal naman nila ang isa't isa kaso..sila rin naman ang gumagawang dahilan para hindi sila magkatuluyan.

Oo, parang kami lang. Parang kami lang ni Yuta.

Siguro kaya din gusto ko silang magkaron ng happy ending kasi yun din ang pangarap ko.

Haay. Hanggang pangarap na lang ba 'to?

Chapter 77: Ranking Result

" And the moon shines so bright but I gotta dry these tears tonightCause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer." -12:51(Krissy and Ericka)

Pagkauwi ko ng bahay galing sa ospital eh tinext ko kagad si Ate Imadori. Pero hindi ko sinabi na maymalay na si Seichiro-sempai. Basta. May plano ko.

Nagulat ako nung magring yung phone ko. Si Ate Imadori, tumatawag. Kinabahan ako bigla. Sasagutin koba? Pano kung bigla kong madulas at masabi kong may malay na si sempai? E di sira na ang plano ko?

Pero naisip ko din, nag-aalala si Ate Imadori. Baka lalo lang syang mag-alala kapag hindi ko sinagot yungtawag nya. Haay. Sige na nga.

"Hello?" bungad ko. Nagulat ako kasi umiiyak sya sa kabilang linya. Narinig ko na sumisinghut-singhotsya.

"Kanna, *sniff* anong gagawin ko pag hindi na sya nagkamalay?" ramdam ko yung pagpapanic atpagkatakot nya, "s-siguradong..siguradong.."

"Relax ka lang, Imadori-sempai. magiging okay din ang lahat."

"S-sana nga," pagkatapos nyang magsalita eh nagpause sya tapos nagsalita ulit, "nga pala, Kanna."

"Po?"

"I'm sorry for asking you a stupid favor awhile ago. Pasensya ka na kung hindi ko man lang kinonsideryung situation mo before I asked you. That was so stupid of me. I'm really sorry. Hindi ko na kasitalaga alam kung anong gagawin ko nun. *sniff* I'm so desperate. I have never been like this myentire life *sniff* -- na feeling ko..any moment mawawala saken si Seichi. Hindi ko yun kaya."

Nakarinig ako ng hagulgol sa kabilang linya.

"W-wag mo ng isipin yun," hala! Pano ba yan? Nakukunsensya na ko. Pano ba to?

Takte. Sabihin ko na kaya?

"B-basta wag mo na masyado isipin yun. Nga pala, gagawa ako ng paraan sa linggo para madalawmo sya."

"H-huh?" halata ang pagkagulat sa tinig nya. Pero ang maganda dun eh hindi na sya humahagulgol dahilsa sinabi ko.

"Basta. Ako ng bahala. Kaya for now, please continue na lang po in cooperating with the police paramahuli na yung dapat mahuli."

"O-okay. Thanks, Kanna. Nakakahiya na..afterall what I've done to you eh ginagawan mo pa din akong kabutihan. Maybe..maybe that's the reason kung bakit nainlove si Seichi sayo. You're somethingI'm definitely not."

WAH! Pano ko sasabihin na nagkakamali sya?? Hay. Ang hirap naman ng posisyon ko oh!

"Hahaha. Hindi naman. O siya sige, magpapaalam na po ako. May gagawin pa kasi ako eh. Basta wagka na umiyak, Imadori-sempai. Sige na po, bye-bye na."

"Sige. Sige."

DIAL TONE.

Whew. Nakalusot din. Akala ko maiipit na ko sa sitwasyon eh.

Kinabukasan. Sabado.

Maaga akong nagising upang mag-bake ng cake. Strawberry cake to be exact. Buti may nabili akongstrawberry sa grocery. Gamit ko yung recipe book na binili ko kasama si Yuta nung nakaraang

nakaraan --na sa sobrang tagal na eh feeling ko panaginip lang ang lahat ng iyon. Haay.

Nalungkot tuloy ako bigla. Kasi..naalala ko na naman si Yuta. *sniff*

Pagkatapos kong palamigin sa ref yung cake na binake ko kanina eh naligo na ko at nagbihis. Then,hinanap ko yung librong binili ko para sa kanya.

Nung ready na ko ay nagpaalam na ako kay mama na dadalaw kay sempai sa ospital. Buti pumayag agadsi mama. Usually kasi eh strict sya. Lalo kung hindi si Yuta ang kasama ko pag may lakad.

Pagpasok ko sa kwarto ni Seichiro-sempai eh nagulat ako nung andun si Yuta.

Bigla tuloy bumilis ang tibok ng puso ko. Kasabay nun eh yung kirot. Ang sakit na makita sya. Lalo nanung nakangiti sya habang nakikipagkwentuhan kay sempai pero nung nakita nya na kong pumasok saloob eh nawala na lang na parang bula yung ngiti nya.

"Tol, alis na ko ah. Nakalimutan ko. May lakad pala kami ni Soushi ngayon," sabi nya.

Tumango naman si sempai at napatingin saken. Napatungo na lang ako ng ulo lalo na nung dinaananlang ako ni Yuta.

Parang tinira ng isang daang palaso yung puso ko sa ginawa nya. Ang sakit-sakit lang.

Nung nakaalis na sya, nagbigay ako ng isang pilit na ngiti kay sempai.

"Ayos ka lang ba, Kanna?" malungkot na tanong nya saken. Napatingin ako sa taas. New technique koyun para kontrolin ang luha ko. Kahit pano effective naman.

Nginitian ko na lang at bahagyang tinawanan yung tanong ni sempai saka umupo dun sa upuan sa tabing kama nya.

"Nga pala, sempai, sorry sa inasal ko kahapon. Masyado kitang pinangunahan," segwey ko.

"It's okay. Sorry din. Nasungitan kita kahapon."

"Wala yun. Natutuwa nga ako kasi for the first time eh nagalit ka saken eh. Haha."

"Ang weird mo talaga, Kanna. Ano namang nakakatuwa dun?" sabi nya habang nakakunot ang noo.

"Eh kasi naipapakita mo na saken yung totoong ikaw," sabi ko sabay ngiti. Medyo okay na ko

ngayon.Salamat naman at hindi na inungkat ni sempai ang tungkol kay Yuta.

"Haha. Ewan ko sayo Kanna."

"By the way, may dala pala akong strawberry cake at libro para sayo," sabi ko sabay labas nung cakena nakakahon pa. Nilapag ko naman yung libro sa lamesita.

"Wow. Salamat. Alam mo talaga ang gusto ko. Haha."

"Lagay ko muna to sa ref ah. Buti may ref dito," sabi ko. Nung naipasok ko na sa loob eh umupo ulit akosa tabi ni sempai.

Napansin ko na kinuha nya yung libro at tinanggal yung plastic nun.

"It's been awhile since I've read a self-help book," sabi nya. Halata sa mukha nya yung excitement sapagtuklas ng bago na namang kaalaman na kanyang matututunan sa pagbubukas ng librong

yun. Nakita ko tuloy bigla yung sarili ko sa kanya. Sabagay, pareho naman kaming bookworm kayanormal lang yun. Haha.

"Alam ko kasi na kailangan mo yan ngayon. Kailangan mong tulungan ang sarili mo, sempai."

"Tulungan na?"

"Na marealize yung totoong feelings mo," although alam ko na wala naman yung konek sa topic nungbook na binigay ko na 'how to handle college life'. Sinabi ko lang yun dahil sa 'self-help' nga yung type ngbook. Haha.

"Ayan na naman tayo Kanna eh."

"Ayaw mo pa kasing aminin eh. Nakakainis ka. Alam mo ba kahapon gustung gusto ko ng sabihin kayAte Imadori na may malay ka na? Kaso naisip ko na ikaw ang dapat na magsabi nun sa kanya."

KATAHIMIKAN.

Iniiwasan na naman akong sagutin ni sempai. HMP.

Dahil no choice ako kundi magchange topic eh kinuwento ko na lang sa kanya yung mag recent na booksna nabasa ko. Although hindi naman recent talaga kasi nung nagfinals eh hindi na ko masyadongnakakapagbasa.

At ayun nga. Sa wakas eh nagrerespond na sya. Badtrip ah. Namimili talaga sya ng topic of discussion.

Haay. Wala na bang chance na maging okay sila ni Ate Imadori? Ano ba kasing problema ni sempai?Galit ba talaga sya o nagtatampo lang? Hayst.

Natapos ang buong maghapon nang puro libro na lang ang topic namen. Nung 5 pm na eh nagpaalam nako sa kanya.

"Sempai, uwi na ko ah. Bukas na lang ulit ako dadalaw. Pagaling ka na. Malapit na graduation nyo."

"Thanks. Nga pala, kelan recognition day nyo?"

"Umm..Siguro sa Friday na yun. Kasi di ba next week yung inyo?"

Tumango naman si sempai.

"Kaya sempai, magpalakas ka na ah. Gusto kong marinig ang Valedictory Speech mo next week."

"Haha. Makakaasa ka. Sinabi na naman ng doctor na kung magpapatuloy yung mabilis na pagbuti ngpakiramdam ko at mabilis na paggaling ng mga broken bones ko eh makakaattend ako nggraduation."

"Wow. Dapat lang. Ikaw ata ang star sa araw na yun."

"Haha. Ewan ko sayo."

"O sige na. Bye-bye na," sabi ko sabay kuha ng maliit kong bag. Lalabas na sana ko nang maymakalimutan akong sabihin.

"Nga pala, sempai," sabi ko.

"Ano yun?"

"Wag mong kalilimutan ah."

"Ang alin?"

"Na mahal na mahal ka ni Ate Imadori," sabi ko sabay ngiti at sarado nung pinto.

Bago ko isara yun, nakita kong nagblush sya. Ahehe. Ang cute.

Hindi ko tuloy maiwasang mapakanta at mapangiti habang pauwi. Mukhang hindi naman sya seryosonggalit. Sana. Sana talaga.

Sunday. Kinausap ko ang mga magulang ni Seichiro-sempai na ako na lang ang pagbantayin nila buongmaghapon. They gladly accepted it.

YES!! Tuloy ang plano!

"Sige na po, tita, tito, Mika, ako na ang bahala dito. Magpahinga na po muna kayo."

"Salamat, Kanna," sabi naman ni tita.

Pagkaalis nila ng ospital, agad kong kinontak si Ate Imadori. Ayos. Within a few minutes eh darating nadaw sya.

Sumilip ako sa kwarto ni sempai. Yes, tulog pa sya.

May ngiti na naglalaro sa aking mga labi. Sana sa gagawin kong to eh magkaayos na sila.

Pagkadating na pagkadating ni Ate Imadori eh sinabihan ko sya na nagawan ko na ng paraan angpagpasok nya sa kwarto ni sempai. Syempre hindi ko pa pinaalam sa kanya na may malay na si sempaipara may element ng surprise. Ahehehe. Naeexcite naman ako.

"Imadori-sempai, basta hanggang 5 pm ka lang ah. After mong magbantay, kontakin mo agad ako."

"S-sige, Kanna. Salamat ah."

Pinatong ko yung kaliwang siko ko sa balikat ni Ate Imadori.

"Naniniwala akong magigising na din sya."

"S-sana nga," sabi nya sabay ngiti -- ngiti na may halo pa ring pag-aalala.

Maya-maya eh nagpaalam na ko. It's time to face my own problems naman. *gulp* Kayanin ko kaya to?

Monday. Checking of papers lang.

Mukhang may masama kong kutob sa mga scores ko. Alam ko kasing hindi ako ganu nakapagreviewdahil nga sa preoccupied ako sa mga problema ko kay Yuta. Haay. Sana..hindi naman ganun kababa.Please Lord. Help me.

Nung na kay Moriyama-sensei na ang lahat ng papel eh pina-take charge nya na kay Megumi yung klase.

Pag usapan na daw namen yung recognition day namen na gaganapin sa room sa Friday.

Nakakainis. Hindi ko man lang alam yung mga scores ko. Akala ko kasi iaannounce ni ma'am kaya hindiko na hinanap yung mga papel ko bago ipasa sa kanya.

"Oo nga pala, class, bukas eh iaannounce ko na yung Top 10."

Nag-ingay yung klase. Yung iba, excited, yung iba hinde. Ako, kabado. Yare. Yari talaga ko. Feeling kobababa ang ranking ko.

"O sige na. Maiwan ko na kayo. Megumi, ibigay mo na lang sa faculty room mamaya yung final nanapag usapan nyo para sa Biyernes ah. Don't dismiss them too early. Baka ako naman ang madehadonyan."

"Yes, ma'am," sagot naman ni Pres. Megumi.

Nung umalis na si ma'am eh nag-ingay lalo ang klase. Pero tumahimik din sila nung nagsalita na saharapan si pres. Haha. Ang takot lang nila dun.

Ayun. Natapos ang buong maghapon na puro yun lang ang topic. Botohan ng kung anong gagawin.Anong mga program or intermission number.

Ang pinakanagmarka lang saken eh kasama sa magpeperform si Yuta at Soushi. Kaya siguro nungnakaraan pa eh nagpapractice na syang maggitara. Baka para sa Recognition day yun.

Tuesday. Announcement of honor roll.

Parang may sandamakmak na sisiw sa loob ng tiyan ko at isa-isa nilang tinutuka at tinutuklap ang balatko. Ganun ako ka-kabado. Haay.

"Bago ko iannounce ang Top 10, gusto ko lang sabihin na may mga bumaba. As in bumulusok saibaba. May nawala sa top 10. May mga nagmaintain. At may iisang tao na from lower class rank, as inbelow the average rank, eh biglang nakapasok sa Top 10."

Napachorus ng 'wow' yung mga kaklase ko. Parang alam ko na kung sino yun.

Yung iba nina-nudge na sya at inaasar ng 'pa-cheese burger ka naman!'

Pagkatapos magsalita ni ma'am eh tumingin sya saken. Napayuko tuloy ako. Naku po..feeling ko

akoyung bumulusok sa ibaba. O baka naman ako yung nawala sa top 10??

Waah. Wag naman sana.

"Hindi ko na iaannounce ng sunud-sunod. May mga sasabihin pa kasi ako sa iilang tao na nakasama satop 10 eh. Uunahin na kita, Ms. Kanna Shizuki," seryosong sabi ni Moriyama-sensei na naging dahilanng paglipat saken ng atensyon ng lahat. May mga nagbulung-bulungan at meron namang nanahimik nalang.

Nanlaki ang mga mata ko. Sinasabi ko na nga ba eh. Shocks. Ano kaya rank ko? Teka, salit, nasa top 10pa kaya ako?

"I am very disappointed," opening nya pa lang, ikinatahimik na yun ng mga nagbubulung-bulungan. Akonaman, parang maiihi na sa kaba at sa takot.

"Napansin ko na wala ka sa focus these past few weeks. Now wonder you got bad results."

Bawat words na lumalabas sa bibig ni ma'am parang bato na nakadagan sa dibdib ko. Grabe,nahihirapan na kong huminga at parang gusto ko ng umiyak. Kaso..nakakahiya.

"Your lowest exam score is 75. Sa Math."

Madaming nagulat. Lalo na ko. Nagpipigil na lang ako ng luha. Hindi ko akalaing makakakuha ako ngganun kababa. Yung Pre-final exam score ko sa Math eh 89. tapos ngayon..75??

"And your highest score is only 88. English."

May mga narinig akong side comment na 'awww..ang sakit nun' and so on.

Ang pre-final exam score ko sa English eh 99. Tapos ngayon, 88 na lang??

"Kaya don't be surprised, Kanna. From Top 2, naging Top 9 ka na lang."

Naging extreme na yung mga reaction ng mga kaklase ko. As in na pa 'what??', 'huh?!', 'seryoso??','OMG!' pa sila.

"On the other hand, I would like to congratulate your bestfriend.."

May umangal pa kay ma'am na, "ma'am, hindi na!"

"Whatever. I would like to congratulate Mr. Yuta Kauri for takin the Top 10 spot. Sa mga hindi panakakaalam, recently eh nasikaso na ni Mr. Kauri ang papers nya kaya napalitan na ang kanyangapelyido. He is now using (again) his father's surname.

Naghiyawan na yung iba. Parang nakakainsulto lang. Kanina nalulungkot sila para saken ngayon,nagdiriwang sila para kay Yuta. Sa isang iglap lang, nakalimutan na ako ng karamihan.

"Ayos lang yan, Kanna."

Nagulat ako nung hinagod ni Miki yung likod ko. Napalingon ako sa kanila ni Tomo. Hindi ko alam kungkelan sial napunta sa tabi ko, ang alam ko lang, hindi ko na kayang pigilan yung luha ko. Kumuha na langako ng panyo sa bulsa ko para hindi naman ako agaw-eksena -- habang nagsasaya yung karamihan.

"Naks! Ang galing mo Yuta! Wuuh!"

"Manlibre ka naman!"

Dinig na dinig ko yung mga kantyawan at papuri kay Yuta.

"I was really impressed, Yuta. Talagang pinangatawanan mo yung sinabi mo saken sa faculty roomdati nung sinita kita sa buhok mo na makakapasok ka sa top 10. Naalala ko pa ngang tinawanan langkita noon. I'm sorry for that nga pala.

"Anyway, most of the scores na nakuha ni Yuta sa final exam eh perfect score. Pinakamababa nya ehEnglish, which is 92."

Napa-wow at nagpalakpakan ang karamihan.

"Yun ata yung waterloo mo no?"

Tumango naman si Yuta at ngumiti.

"Nice!"

"Yabang!!"

"Ang galing mo Yuta! Idol!"

Nagpatuloy ang pag-aannounce ni ma'am sa ranking. Pero wala na kong pakelam. Rather, hindi ko namasyadong binibigyan ng atensyon pa yun.

Siguro ang pinakanatandaan ko lang eh Top 1 parin si pres. At si Yumi, tumaas din. From Top 10, nagingTop 8.

Masyado na kong nalulunod ng mga luha ko. Hindi ko alam ang gagawin ko pag nalaman nila mama atpapa ang ranking ko. Alam ko na hindi naman sila nag-eexpect ng malaki saken pero pinangako ko sakanila na I will give my best na makakuha ng matataas na scores para payagan nila kong magcollege saisang culinary school.

Pano ko na matutupad yung pangarap ko kung ngayon pa lang sabay na ko? *sniff*

Nakakainis kasi alam ko sa sarili ko na hindi ko nabigay yung best ko. Kasi..kasi..*sniff* mas inatupag kopa yung problema ko kay Yuta.

Buti pa sya..buti pa sya..

Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng inggit. At sakit na din. Mas lalo ko lang napatunayan sa sariliko na wala na akong puwang sa buhay nya. At tama sya, mas naging okay sya nung nawala ako sabuhay nya.

Siguro nga hindi naman sya yung hindi kayang mabuhay ng wala ako. Ako yun. Ako yung hindi kayangmabuhay ng wala sya. Yung tipong palpak ang lahat pag hindi sya ang kasama ko.

Ang sakit-sakit lang kasi, more than anything, I know, probably, naka-move on na sya saken.

Pero ako..hindi pa rin.

Baka hindi na nga eh. Baka hindi na.

Chapter 78: Ripped Heart

"It's really hard to make a decision when you're too tired to hold on. But too in love to let go." -anonymous

Pagkatapos ng klase eh umuwi agad ako ng bahay. Maga na yung mata ko kakaiyak. Hindi ko na namanalam kung pano ko ipapaliwanag kay mama ang lahat.

Nung makita ko si mama na naghuhugas ng pinggan sa may kusina eh binati ko lang sya saka akodumiretso sa kwarto ko. Wala akong lakas ng loob na sabihin sa kanya na from Top 2, naging Top 9 langako.

May mga missed calls at unread messages pala ko sa phone ko. Pero dahil wala ako sa mood eh in-off kona lang yun. Gusto ko muna ilayo yung sarili ko sa lahat.

Umiyak lang ako ng iyak. Yung tahimik na iyak. Pinaghirapan ko yung pagiging Top 2 ko tapos sa isangiglap eh nawala na lang bigla. Ang sakit-sakit.

Namalayan ko na lang nakatulog na pala ko.

Kinabukasan, inasikaso na namen yung mga clearances namen sa iba't ibang teachers pati na din salibrary.

Para marelease yung grade namen a week after ng recognition day. Minsan kasi kahit may grade na,kung may atraso pa yung estudyante, like unpaid fee, lalong lalo na sa library, eh hindi binibigay yunggrade o kaya eh yung mismong card.

Ang alam ko eh wala naman akong problema sa mga teachers namen. Wala din akong hindi nasolingbook o hindi nabayarang bayarin.

Makakauwi ako ng maaga nito. Pero bigla kong naalala yung love letter na ginawa ko para kay Yuta.

Inaamag na to sa bag ko. Kailangan ko ng maibigay.

Bukas kasi wala ng pasok. Sa Friday na ulit.

Ito na lang yung chance ko.

Bigla akong kinabahan. Pano kung hindi na naman nya ko pansinin? Haay. Eh di ba feeling ko pa nga,naka-move on na sya saken? Pano ku--ARGHH!! Tama na nga! No negative thoughts! No negativethoughts!

"Kanna," napalingon ako sa nagsalita. Si Yumi pala. Ngumiti ako at binati sya.

"Ayos ka lang ba? Gusto kong malaman mo na..nalulungkot ako dahil sa nangyari. Bwiset kasi yang siYuta eh. Nagbago na talaga sya. Feeling ko plinano nya lang lahat ng to para bumaba ka sa ranking atsya naman ang tumaas!"

"Haha. Hindi naman siguro. Alam ko na..hindi yun magagawa ni Yuta," sabi ko.

"Hay naku, alam ko na dapat hindi pinagsisihan ang mga bagay na minsan eh naging dahilan ng mgangiti naten dati kaso..tuwing naiisip ko yung pagtrato sayo ni Yuta..nagsisisi ako na sya ang first loveko. Kasi sobrang nagbago na sya. Nakakainis talaga sya!"

"Naku..wag mo nga sabihin yan."

"Basta. Pag may ginawa ulit sayong masama si Yuta, kahit wala ng pasok, text mo lang ako, atpagsasabihan ko sya. Sumusobra na kasi sya. Kundi lang dahil sayo eh matagal ko nasyang napagsabihan."

"Thanks, Yumi."

Maya-maya eh nagpaalam na sya. Mukhang magkikita ata sila ni Natsume-san.

Buti pa sya. Haay.

Okay. Tama na nga. Kailangan ko ng mahanap si Yuta para mabigay ko na to. Last na to. Pag hindi nya parin ako pinansin, wala na talaga. Susuko na ko.

Kahit masakit, kahit ayoko pa, susuko na ko.

Ilang minuto lang eh nakita ko sya sa may garden. Dun sa may bench. Mag-isa at tumutugtog nggitara. Namiss ko na naman ang nakaraan. Masyado kasing memorable ang lugar na yun samen dati.

Oo, DATI.

"Ah..ano..Yuta."

Feeling ko maiiyak na naman ako. Parang any moment bibigay na yung luha ko. Parang gusto ko na langna magmakaawa sa kanya na bumalik na sya saken.

Napatingin sya saken. Tapos hininto nya yung pagtugtog at itinabi yung gitara nya.

"Bakit?"

Hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata nya. Naiilang ako. At the same time eh nag-aalangan din.

Parang yung confidence ko kanina eh bigla na lang nawala. Nanlalambot ang tuhod ko. Argghh. Kaya koba to?

"Ano bang gusto mong sabihin saken, ha?" napatayo na sya at lumapit pa saken.

Lalo tuloy akong kinabahan. Ang seryoso ng mukha nya.

"A-ano..ah.." nag-iisip ako ng sasabihin pero parang walang lumalabas sa bibig ko. Bigla kong naalalayung sulat. Agad ko yung kinuha sa bulsa ng uniform ko sabay abot sa kanya.

"T-tanggapin mo sana to," sabi ko na nakapikit pa. Pero nangawit na yung braso ko eh hindi nya pa rinyun kinukuha. Dumilat ako.

"Ano yan?" tanong nya, "love letter? Thank you letter? Sorry letter? ANO?!"

Nagulat ako nung nilakasan nya yung boses nya. Natakot ako.

Parang ayoko ng ituloy. Waaah.

Nung hindi ako nagsalita eh inagaw nya saken yun na parang galit pa. Tapos..tapos..

Nanlaki ang mga mata ko sa sunod nyang ginawa.

"Walang kwenta," sabi nya sabay pinunit nya sa gitna yung sulat ko, "pwede ba, maraming babaedyan na nagsusulat ng ganito saken. Kung sa tingin mo ay madadaan mo ko sa mga ganitonglove letter, nagkakamali ka."

Hindi pa sya nakuntento, pinunit nya pa sa mas maliliit na piraso yung sulat ko at pagkatapos nun ehisinabog nya sa hangin.

"Basura mo," sabi nya sabay talikod at kuha ng gitara nya.

Nagsisimula na syang maglakad ng palayo.

Teka..hanggang ganto na lang ba?? Hindee..ayoko. *sniff* Ayoko!

"Bakit ba galit na galit ka saken??" pasigaw kong sabi. Bumagsak na yung mga luha ko. Na naman.

Huminto sya sa paglalakad pero hindi sya lumingon.

"Kulang pa ba yung paghingi ko ng tawad sayo ha?? Nagpapakababa na nga ako eh. *sniff* Ano pabang gusto mong gawin ko, ha?? *sniff* Please..*sniff* bumalik ka na sa dati. Nakikiusap ako! Yuta,hindi ko na kaya! *sniff* Hindi ko na kaya yung ganto tayo! Please nam--

"TAMA NA, PWEDE BA??" napahinto ako sa sigaw nya. Hindi nya ko nilingon pero alam kong may diin atgalit sa boses nya.

"WALA AKONG PAKELAM SA MGA SASABIHIN MO!!"

Maya-maya umalis na sya. At naiwan na naman akong mag-isa.

Eto na. Eto na talaga.

Sabi ko..*sniff* sabi ko kanina sa sarili ko kapag hindi nya pa ko pinakinggan..susuko na ko.

Pero ang sakit kasi..ayoko pa. Kasi *sniff* kasi..mahal ko sya. Kaso pano ko pa yun sasabihin, pano ko payun ipaglalaban, eh ramdam ko naman na ayaw nya na saken?

Pano pa ko maghohold on sa nararamdaman ko kung sya mismo ang nagpaparamdam saken na walang pag-asa?

Is there any other chance?

Ayokong magmove on. Ayoko. I can't imagine a future without him.

But what should I do?

He is already starting to create his future..

..without me.

Without me.

Chapter 79: Don't Ask

"I don't wanna let go and although I should. I can't leave you alone. Cause you're so disarming. I'mcaught up in the midst of you. And I can not resist at all." -Mariah Carey (Heartbreaker)

I am really nervous. Okay. Sabihin na nating thankful talaga ako kay Kanna dahil talagang she went outof her way just to help me na kahit once lang eh mabantayan slash makalapit kay Seichi. Kaso..natatakotako.

Pano kung magalit lang lalo ang mga magulang nya pag nalaman nilang nagpunta ulit ako dun? Bakaisipin pa nila na nagpumilit ako kay Kanna na magbantay kay Seichi. Haay.

Kinakabahan din ako. Pano kung magising nga si Seichi pero lalo lang lumala ang kondisyon nya

pagako ang nakita nya? Natatakot ako na kagalitan nya ulit. Eh ang huli pa naman nameng pag-uusap ehnung gabing pumunta sya sa condo unit ko para pagalitan ako.

Hindi ko alam kung pano ko sya haharapin. Kaso..wala na kong magagawa. Andito na ko eh. Saka bakangayon ko na lang ulit makikita ng malapitan si Seichi. Kaya dapat..sulitin ko na.

Pagpasok ko sa kwarto nya, wala pa rin syang malay. Napabuntong hininga ako. Naisip ko na namanyung mga negative thoughts na naglu-lurk sa isipan ko. Pano kung hindi na sya magising?

Arggh! Damn! What should I do?

Naupo ako sa upuan sa tabi ng kama nya. Pinagmasdan ko sya. Parang maiiyak ako. Hindi pa rin ganunnaghihilom yung ibang mga pasa nya. May benda pa rin ang ulo nya.

*sniff* Kundi dahil saken, hindi to mangyayari sa kanya eh. It's because of me. Bakit kasi kailangang syapa ang ma-punish? Eh ako naman ang gumawa ng masama. Ako naman ang masama! *sniff* I shouldbe the one who is unconscious and lying there!

"Seichi," I mumbled. Pumatak isa-isa yung mga luha ko. Pero pinahid ko rin yun kasi I feel that I don'thave the right to cry. And I don't think these tears can make him better.

I closed my eyes. Pinagdikit ko yung mga palad ko in a praying position.

"Please Lord. Alam ko na..galit kayo saken kasi..after all what I've done, humihingi lang ako sa inyo ngtulong pag kailangan ko kayo. Without even repenting for my sins. I'm so sorry," mahina lang angboses ko habang nagdadasal. Tipong parang bulong na lang.

"I know and I admit na masama ako. *sniff* I deserve to be in hell when I die. But please sana pomagrant nyo yung tanging hiling ko sa inyo.*sniff* Please save Seichi. Sana magkamalay na sya.

"Gagawin ko ang lahat. Pagbabayaran ko ang lahat ng kasalanan ko sa inyo. *sniff* Bastamagkamalay lang sya. *sniff* Please, I'm begging you Lord. Please hear me out. Amen."

Nung nagdilat na ko nang mata, nagulat ako. As in nanlaki ang mga mata ko.

Gising si Seichi. And am I just hallucinating nung nakita ko sya na muntik akong halikan? Wait. This isn't

intact with reality anymore.

Pag dilat ko nang mata, nagulat din sya. He was about to kiss me.

Nung makita nyang nakadilat na ko, he quickly shifted his eyes away, covering his lips with the back ofhis hand. And..blushing.

"S-sorry," mahina nyang sabi.

Nagblush ako bigla. At sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

This is crazy. And definitely awkward. A-anong nangyayari??

Wait. Let me rationalize his actions.

Nagising na sya. THANK GOD!!

He saw me na nagdadasal. No, sa tingin ko, inakala nyang ako si Kanna kaya nya ginawa yon.

Wait. Wait. As far as I know, hindi nya yun gagawin. Or maybe I'm just mistaken? Kanna's his first loveafterall. Kaya nya yun gawin.

I just suddenly felt a pain in my heart. He's going to kiss Kanna. Teka, baka nga nagawa nya na dati pa.

I smiled fakely.

"G-g-gising ka na pala, Seichi. I-I'm sorry at.." natawa ko ng bahagya sa sarili ko, mukha kong tangadito. Of course, he wouldn't expect to see me here. At syempre, alam ko naman na..ayaw nya kongmakita. Alam ko naman eh. Alam ko naman na galit sya saken. Pero..pero..

Pumatak na naman ang mga luha ko. SHIT!! Bakit ngayon pa?? Ngumiti ulit ako sa kanya.

"I'm sorry. Well..ano..umm..i-inakala mo atang ako si Kanna? Wait. I will call her. Baka hindi pa syanakakalayo," natataranta akong tumayo at maglalakad na sana papunta sa may pinto, "kanina anditopa sya eh. Tatawag--"

Bigla nya kong hinawakan sa braso. Napalingon tuloy ako sa kanya.

"Dito ka lang," utos nya.

He said that without even looking at me. Nakatingin lang sya sa may window. And he is still flustered.Baka may lagnat sya kaya ang pula ng mukha nya. God, sana naman gumaling na sya.

Teka. Is he commanding me to stay?

No. Of course not. Hindi ako yun. Hindi ako yung sinasabihan nya nun.

"Seichi, h-hindi ako si Kanna. S-sige, tatawagin ko na sy--"

"SABI KO, DITO KA LANG!" nagulat ako nung sumigaw sya.

Nakaramdam ako ng takot. Ang higpit na ng pagkakahawak nya sa braso ko. Kanina, pinagtitiisan ko langyun. Kaso masakit na kasi may pasa ako sa parteng yun.

Binawi ko yung braso ko mula sa kanya. I tried to hide the pain kaya tinago ko kagad yung braso ko salikuran ko.

Hindi nya pwedeng malaman n--

"Ano yang mga pasa na yan??" he sounded concerned, but at the same time, angry.

Naiiyak na ko. Ayokong sagutin ang tanong nya. For a long time, tinago ko sa kanya to..and ayoko na--

"Wag mong sabihing yung ex-boyfriend mo ang may gawa nito??"

Huh? Hindi. Hindi si Shin. Gusto ko yung sabihin pero hindi ako makapagsalita.

"Hayst," halata ang pagkainis sa mukha nya, "kaya nga hindi ako lumaban sa kanya eh! Kasi ayokongikaw ang saktan nya! Tapos--"

"What?"

He rolled his eyes, "that day, sumama ako sa kanya kasi ang sabi nya may masama daw nangyarisayo. I was so worried na akala ko kung napano ka na. Tapos dinala nya ako sa isang vacant lot parasabihin yung mga grievances nya saken. Na ako ang dahilan ng break up nyo."

"Hin--"

"And he told me not to fight back unless na gusto kong ikaw ang saktan nya."

Ganun pala ang nangyari. Hayup talaga ang Shin na yun.

"Seichi, please maniwala ka saken. *sniff* Kahit ngayon lang. *sniff* Hindi ko sinabi sa kanya na ikawang dahilan. He just--"

"So AKO nga ang dahilan?"

"I-I'm sorry," sabi ko, "pero maniwala ka saken, hindi ko naman ginusto yung mga nangyari! Walaakong al--"

"You're not answering my question, Imadori. BAKIT MAY MGA PASA KA??"

Natahimik ako. Hindi ko kayang sabihin.

"Lalabas ka ng kwarto ko, o sasabihin mo saken??"

Arghh. What should I do??

"Imad--"

"Fine," sabi ko, "s-sina m-mom and dad."

"What??"

Lalong bumuhos yung luha ko. This is my only secret na hindi nya alam. Pero wala na kong magagawakundi sabihin yun sa kanya.

"N-nung nalaman nila na m-may connection ako k-kay Shin, yung gumawa sayo nyan, n-n-nagalitsila," remembering that sends shiver to my skin. Natatakot pa rin ako.

"A-and they--"

Napapikit si Seichi sa inis. Huminto ako sa pagsasalita.

"Bakit ngayon mo lang sinasabi to saken??"

"K-kasi..kasi..ayokong malaman mo na.."

"Since when?"

"Huh?"

"Kelan pa nila ginagawa sayo yan??"

Hindi ako sumagot. Bago ko pa sya makilala, sanay na ko na sinasaktan ng mga magulang ko. Sinasabiko lang na busy sila palagi at wala silang time saken. Pero ang totoo, pag may oras sila, saken nilabinubuhos yung stress nila sa trabaho.

Concealer ang bestfriend ko noon. Para hindi mahalata sa school yung mga pasa ko.

Badtrip kasi. Bakit kasi..bakit ba nawawala sa isip ko na lagyan ng concealer ang mga pasa ko ngayon?Dahil ba nawalan na ko ng gana na alagaan pa ang sarili ko?

Hayst.

"Makaalis lang ako dito. Kakausapin ko sila."

"S-Seichi. Hindi mo alam ang sinasabi mo. Alam mo naman na makapangyar--"

"Ano naman??"

"T-tsaka..bakit ganyan ka? Di ba..galit ka saken? Why are you still so concerned about me? Akala kob--"

Bumuntong hininga sya.

"Wag mong itanong saken yan. Hindi ko rin alam," huh? Hindi nya alam? What kind of answer is that?

"Hindi mo ba napapansin? Eversince I met you, ganto na ko? For some reason I don't know, I just can'tleave you alone."

"Teka. Maybe you're just mistaken. I am not Kanna."

"Alam ko."

"Eh bakit mo to sinasabi? Teka, maybe you're still sick. I noticed na namumula ka kanina. Baka namanmay fever ka. I will ask the nurse outside to give you some meds. Wait la--"

This time hinawakan nya ko sa kamay.

Namula ako. Kinabahan.

Shit. This is why I hate it when I'm near him.

Ang lalo kong ikinagulat eh bigla nya kong hinatak. Teka, anong balak nya??

"Wait! Seichi, are you out of your mind??" sabi ko. His face is just an inch away from mine!

"Maybe. Maybe you're right," sabi nya tapos pumikit sya. And..and he..wait.

HE KISSED ME??

Ilang segundo lang yun pero..pero..feeling ko sobrang tagal non.

Pagkatapos ng nangyari, I just stared at him. Wide-eyed.

I know I looked like I was kissed for the first time for acting this stupid. But what should I do?

Oo, marami ng humalik saken. Hindi ko na mabilang. Sa dami ba naman ng naging boyfriend ko. Perohindi ko naman naramdaman yung ganto.

Yung gantong kaba. Yung gantong init sa pakiramdam. Yung gantong panlalambot ng tuhod. Lahat-lahat na.

Hindi naman yun torrid kiss. Hindi naman yun kiss ng isang expert.

Dinampi lang naman nya ang labi nya saken.

Pero sa simpleng kiss na yun, parang mababaliw na ata ako.

Hindi ko na kaya. Itatanong ko na. Baka naman kasi..nagkakamali lang sya. Cause this is really crazy.Definitely.

"Sei--"

"Don't ask me," sabi nya sabay iwas ng tingin. Namumula pa rin sya.

Naiyak ako sa sinabi nya. Alam kong he will not kiss someone for no reason. Alam kong he is not the typeof guy na manghahalik na lang ng kung sinong matripan nya.

Kaya nga mahal ko sya eh. Kasi kabaliktaran ko sya.

He is pure. Kind. Everything. Everything that I'm not.

"You're so unfair," sabi ko habang umiiyak.

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman. Baka naman ginawa nya lang yun para magrevengesaken. Para marealize ko kung gano ako kasama at kung gano sya kagalit saken. Pero..hindi namanganun si Seichi. Hindi sya yung tipo ng tao na magrerevenge.

Alam ko na pinagsasabihan nya ko palagi at sinesermonan pero never nya pa kong sinaktan.

"Are you talking about yourself?" sagot nya.

"Huh?" teka, ako ang unfair? Pano nya nasabi yon??

"Matagal na kong may malay."

"A-ano?? Pero di ba ngayon ka lan--"

"Sinabi ko sa kanila na ilihim yun sayo."

"Bakit?? *sniff* Hindi mo ba alam kung gano ko nag-alala sayo ha? *sniff* Akala ko hindi ka namagigising! Akala ko mawaw--"

"Alam ko. Kaya ko nga ginawa yun eh."

"Huh??" hindi ko maintindihan. Arggh. Ano ba??

Tumingin sya ng diretso sa mga mata ko. He is serious when he said, "inilihim ko yun sayo kasi.."

Bumuntong hininga sya.

"Kasi??"

"Lagi na lang ako yung nag-aalala para sayo. Gusto kong ikaw naman ang mag-alala saken."

I rolled my eyes. He must be kidding right?

Pero honestly, napangiti ako sa sinabi nya.

"Hindi na kita kilala. Are you really Seichi?" sabi ko habang nakangiti.

"He's probably somewhere..somewhere I don't know," sabi nya. Hindi ako makapaniwalang nakangitirin sya, "you. Are you sure you're Imadori?"

"Funny but..hindi ko rin alam. Maybe I am someone else?"

Natawa ko sa sinabi ko. Natawa rin sya.

Is this a dream? I don't know. Pero sana totoo to.

I know I dont have the right to dream like innocent and pure-hearted persons do, pero sana kahit itoman lang..wag na kunin saken ng langit.

Pag-uwi ko sa condo unit ko, nagtext agad ako kay Kanna. I thanked her. Kaso hindi sya nagreply.Tumawag pa ko ng ilang beses. Patay ata ang phone nya.

Nag-alala tuloy ako bigla.

Tinawagan ko si Yuta. Aba, ayaw din sagutin. Nagtext ako sa kanya ng: emergency to. Sagutin mo.

Tapos tumawag ulit ako. Ayun, sinagot nya nga.

"Ano na naman bang kalokohan ang ginawa mo??" bungad nya saken.

"May sasabihin ako."

"Teka nga, Imadori. Ano bang akala mo saken? Kumpisalan?? Lahat na lang ng kasalanan mokailangan sinasabi mo saken?? Ganon??"

"Anong ginawa mo kay Kanna?"

Hindi sya sumagot. Ramdam na tanong lang naman yun. I was testing him. And also, gusto kongmalaman kung bakit nakapatay ng CP ni Kanna. Alam kong it has something to do with him.

"W-wala no," sagot nya. Natagalan sya sumagot. This only means one thing. He is lying.

"Alam ko kung anong sitwasyon meron kayo ngayon. Alam ko rin na it's my fault na nangyari iyon.Pero wag mong ideny saken na wala ka ring kasalanan."

"Wow. So ang lagay eh masama na din ako? Katulad mo?? Haha! Nakakatawang joke yun ah!" hesarcastically replied.

"Aren't you even worried about her? Actually, kanina ko pa sya tinatawagan pero nakapatay angphone nya. Don't you have any idea k--"

"Kung si Kanna lang ang pag-uusapan naten..pwes, ibababa ko na."

DIAL TONE.

Sya yung mismong nag-end ng call. Damnit! Iniinis talaga ako ng Yutang yun! Kahit kelan talaga hindi kosya makakasundo eh!

Hayst. Pano na? Gusto ko pa naman na kahit pano eh matulungan si Kanna. Kaso..mukhang I amincapable of doing that.

Wala na kong kapangyarihan na gamitin pa ang mga private investigators ng mga magulang ko. Wala nakong tauhan para utusan.

Haay. Wala na ba talaga kong magagawa?

Chapter 80: Best Responsibility

ìYou must take personal responsibility. You cannot change the circumstances, the seasons, or the wind,but you can change yourself. That is something you have charge of.î -Jim Rohn

Waaah! Anong oras na hindi pa ko pumupunta ng Coffee Cafe!

Naku. Naiimagine ko na na umuusok na yung ilong ni Natsume-san at anytime eh magbubuga na sya ngapoy sa bibig nya sa galit! Waah! Imagination ko pa lang, nakakatakot na! Parang reality! Nyii.

Kung bakit kasi ngayon ko lang naalala eh.

'Basta!! 2 pm sa Sabado! Sa Coffee Cafe!!'

Hmp. Bakit ba kasi kami magkikita dun? Di nya naman inulit saken kung bakit. Ang init-init kasi lagi ngulo nya.

Ayan tuloy, kasalukuyang tumatakbo ko papunta dun. Malapit na sana ko sa Coffee Cafe nang

biglangmay humarang saken na mga kalalakihan. Apat sila. Nakasuot ng mga presentableng kasuotan peronakakatakot na mga ngiti.

"Ikaw ba si Yumi Masato??" tanong nung isa.

Napaatras ako. Nakakatakot talalaga sila. Lalo na yung mga ngisi nila. Bakit nila ko kilala?

Teka, dapat ko bang sagutin yung tanong nya o manahimik na lang? Wah! Hindi ko alam ang gagawin ko!

"Wow. Ang cute nya, tol!" sabi nung isa.

"Hahaha! Hindi ako makapaniwala! Baka naman nagkamali tayo ng nilapitang babae? Baka hindi syayun!"

"Adik. Sya yun!"

Habang nagtatalo yung dalawa eh lalong lumapit yung isa sa kanila saken. Yung unang nagtanong kaninana ngayon eh mukhang napipika na.

"Miss, wala kang bibig? Para tinatanong ka lang eh! Di ba? Di ba mga tol?"

Umagree naman yung iba. Palapit sila ng palapit saken. Parang no use umatras.

Kinakabahan ako at unti-unti na kong nakakaramdam ng takot. Parang napipipi na ko. Hindi akomakasigaw ng tulong. Uwaah.

Lumingon ako sa paligid, walang gaanong tao. At may eskinita malapit sa kinatatayuan ko. Loooord! Helpme!

Umatras pa ko ng umatras kaso pagtingin ko sa likuran ko, may pader. Gaaah..baket ngayon panagkaron ng pader dyan??

So..a-ang ibig sabihin eh nacorner na nila ko? Naku po..anong gagawin ko??

Nanginginig na ko sa takot. Hindi ko na maiwasang hindi maiyak. Alam kong mababaw talaga ang luha koat hindi ako sanay sa ganto.

"N-n-nakikiusap ako..a-ano..w-wag nyo kong sa-saktan.." nauutal kong sabi sa kanila.

Tinawanan lang nila ko.

Lalo akong natakot nung nagsalita yung isa pang lalake, "miss, relax ka lang, wala naman kaminggagawing masama sayo eh. Basta sumama ka samen."

Pagkasabi nya nun, hinawakan nya yung isa kong braso. Hindi ako makalaban sa kanya.

Natsume!! *sniff*

Nasan ka na ba? Waah. Natatakot ako sa kanila. *sniff* Natatakot ako sa kanila! Tulong!

"Miss, sasama ka ba o masasaktan ka??" mukhang naasar na yung isa sa kanila.

"A-ayoko..ayokong sumama sa inyo.."

Umiyak ako ng iyak pero wala lang sa kanila. Hindi pa rin nila ko nilulubayan. Uwaah. Bakit ba ang hina-hina ko? *sniff*

Walang boses na lumalabas sa bibig ko. Nauunahan ako ng takot. Bakit? Bakit hindi ako makalaban sakanila??

Yung isa, hinawakan yung magkabilang mukha ko at iniangat yung ulo ko. Pumikit ako sa takot.

Wag! Please wag!

Natsume!! *sniff* Natsume-san!!

"Ano bang nangyayari dito?"

Napalingon ako sa nagsalita. Pamilyar yung boses na yun.

"Natsume-san!!"

Kahit tinawag ko na sya eh nakatanga lang sya sa may gilid at tinignan yung mga lalakeng nakapalibotsaken.

Poker-faced.

Nakakainis! Akala ko pa naman tutulungan nya ko tapos--! *sniff* Tapos--!

Lalong dumaloy yung dula ko. This time, hindi sa takot, kundi sa inis sa kanya.

"Ano pang hinihintay mo?? *sniff* Tulungan mo ko!" sigaw ko sa kanya.

"Huh?"

Anong 'huh'??

Hindi ba, usually, ang mga lalake, nililigtas ang mga babae pag nasa panganib?? Yun man lang ba, hindinya magawa?? Kung kaya ko lang sila eh di ako na ang gumawa! Hindi na sana ko nanghingi ng tulong diba?

"Bakit ko gagawin yon?" dagdag nya pa.

"Ano?! Hindi mo ko tutulungan?!"

Ano bang problema nya? Galit na naman ba sya saken? Bakit na naman? Dahil late ako?? Ganun??

Natatawa lang yung mga lalake saken. Nagmukha lang akong tanga. *sniff* Sira ulo ka, Natsume-san. Ihate y--

"Gagawa ka ng isang gulo, tas di mo kayang lusutan," pangaral nya pa habang nakangiti -- yung ngiti nanang-aasar.

Hinawakan na naman ako nung isang lalake sa braso. Umilag ako at lumakad ng konti palayo sa kanya.

"Natsume Hirai!!" sigaw ko habang nakasimangot. Natawa lang sya ng bahagya.

"Binibiro lang kita. Pwede ba naman kitang pabayaan..eh..responsibilidad kita?" sabi nya na astangpa-cool pa.

Kinuha ko yung isa kong sapatos tapos binato ko sa kanya sa inis ko. Swerte nya nakailag sya kunditalagang basag yung salamin nya sa mata!

"Hindi nakakatawa ang biro mo! Hmp!"

Sumeryoso yung mukha nya tas tinitigan ng masama yung mga lalake sa paligid ko. Binitawan na konung lalakeng isa. Whoa. Titig pa lang yun ah?

Nilagay nya yung index finger nya sa nakapagitan sa salamin nya tas itinaas nya iyon ng bahagya sakanagsalita sya ng, "kayo ba hindi nyo tatantanan si Yumi ha?? Sina mama ang nag-utos na gawin nyo tono??"

Eh?

Napalingon ako sa mga lalake. May nagpipigil ng tawa. May sumisipol. May nakangiti.

A-anong nangyayari??

Lumapit saken si Natsume hawak-hawak yung binato kong sapatos sa kanya. Nagulat ako nung lumuhodsya sa harapan ko at isinuot saken yung sapatos ko.

Waaaah! Feeling ko tuloy ako si Cinderella.

Tapos, nung tumayo siya eh pinat nya yung ulo ko at hinawakan yung kamay ko.

Blush. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

Nakakainis! Bakit ba ko ganto? Hinawakan nya lang ang kamay ko feeling ko nagka-amnesia na agad ako.Nakalimutan ko na na galit ako sa kanya. Uwaaah!

Itinaas nya ng bahagya yung kamay ko na hawak nya. Ka-level nung balikat nya. Tumingin ulit sya ngmasama dun sa mga lalake at nagsalita ng, "makinig kayo..kayong lahat. Wala kayong karapatan nasaktan ang babaeng to..dahil mahal ko sya..naiintindihan nyo?!!"

"H-huh?!" bigla kong nareact. S-s-sinabi nya bang mahal nya ko?? S-seryoso?? Waaah. Feeling ko anginit-init na ng cheeks ko.

Natawa naman yung isa, "for real??" tanong nya.

"Natawa lang talaga ko nung malaman ko kay mama na may girlfriend ka na kaya pinatawag ko payung iba nateng kapatid para mameet and greet yang girlfriend mo. Haha," sabi naman nung isa.

"Oo nga. Akala ko joke kaya inalam ko pa kung san kayo magkikita para sa first date nyo. Tamaba? 'First date'?? Haha! Akalain mong may date si Natsume?? HAHAHA!!" sabi nung isa pa at nakipag-apir dun sa unang nagsalita sa kanila.

"Haha! Ang OA mo Natsume ah! Tinakot lang namen sya ng konti! Sabi kasi sa mga kwento ngsubordinates mo sa school eh iyakin daw girlfriend mo. Eh kasi ayaw magsalita kanina kung sya ba siYumi kaya tinesting namen kung iyakin nga! Haha!"

"Miss, seryoso, pumayag kang makipagrelasyon sa lalakeng to?? Alam mo bang sagad sa buo angpagkamasungit nito?? Hahaha!" sabi nung isa na kanina eh nagpipigil ng tawa pero ngayon eh hindi nyana napigilan. Tumawa sya ng bongga sa lakas. A mocking laugh.

Tumingin ako sa mukha ni Natsume-san. Mukhang lalo syang nainis.

"Tumigil na nga kayo!!" sigaw nya. Napapikit ako sa lakas ng boses nya. At sa takot na din. Nakakatakottalaga sya pag galit. Pero ewan ko ba. Feeling ko kahit galit sya, safe ako.

Kasi hawak-hawak nya yung kamay ko.

"Tsaka pwede ba?? Hindi ko pa sya girlfriend."

Parang kinabahan ako sa sinabi nya. So ano ako sa kanya? Ano ba kame? Waah. Parang gusto ko tuloyitanong. Kaso natatakot ako sa kung anong magiging sagot nya.

"Tol, di nya pa pala girlfriend eh!" sabi nung isa.

"Haha! Sabi na eh! O, talo kayo ah! Tsk, kung may perang kasama ang pustahan na to, nadagdagan nanaman siguro ang yaman ko! Hahaha!"

"Teka nga. Tapos na ba ako magsalita ha??" galit na tanong ni Natsume sa kanila. Napahinto sa pag-

uusap ang mga lalakeng yun.

"Hindi ko pa nga sya girlfriend..pero malapit na yon," sabi nya.

Natulala ako sa sinabi nya. Teka, nagba-blush ba sya?? O ako yung nagbablush at nagrereflect lang yungpula ng mukha ko sa eye glasses nya??

Naghiyawan at nagkantyawan yung mga lalake.

"Iba ka na talaga!"

"Wuuh! Panalo! Haha!"

"Anlaki ng pinagbago nitong kapatid naten no? Haha! Naks! Naisipang magka-love life!"

"Titigilan nyo ba kami o ipapapulis ko kayo??" sigaw ni Natsume-san.

"Teka..para pinupuri ka lang eh. Ganyan ba ang tamang pagtrato sa mga kuya mo ha??"

"'Kuya'??" nasabi ko bigla. Naku! Na-voice out ko yung naiisip ko! Tinakpan ko agad yung bibig ko.

"Oo, sa kasamaang palad, yang apat na sira-ulong yan eh mga kuya ko. Sila ang mga dahilan ngsobrang taas ng expectation saken nila mama. Pano ba naman kasi..lahat sila grumaduate naValedictorian nung high school at Cum Laude naman nung college," seryoso at halatang naiinis pa rinna paliwanag niya saken.

Aahh. May narealize ako. Kung ganto kaloko-loko ang mga kapatid nya eh hindi na ko magtatakakung bakit napakasungit ni Natsume-san. Haha. Parang..sya lang ang matino kausap sa kanila.

"Grabe ah. 'Sa kasamaang palad' talaga??" sabi nung isa.

"Anlupit mo 'tol!"

Yung isa, lumapit saken, "Yumi, sorry kanina ah. Anlakas kasi mantrip ng mga to eh. Sorry kungnatakot ka namen kanina."

Umiling lang ako at nahihiyang ngumiti sa kanya, "a-ayos lang."

"Alam mo kasi, yang si Natsume, walang ibang inatupag sa buhay yan kundi pag aaral kaya big deal

sameng magkakapatid nung isang araw eh nagsalita sya ng mga hinaing nya sa parents namen nahindi ko naman maidedeny na mga perfectionist.

"Eh ayun, nacurious kami kung sino nag-impluwensya sa kanya na lumaban sa kagustuhan ng mgamagulang namen. Kasi kami, as mga kuya nya, hindi namen nagawa yun nung nag-aaral pakami. Kaya ayun, medyo, nagkayayaan kami kanina na makilala ka.

"Curious lang talaga kami sayo. Taas noo akong humahanga sa iyong haba ng pasensya sa bunsonamen. Haha."

"Eh? Hindi po ganun kahaba ang pasensya ko."

"Haha. Oo nga no. Napansin ko nga kanina. Haha. Let me rephrase it. Taas noo ako sa kakayahanmong masigaw-sigawan at mautusan ang bunso namen nang hindi sya nagagalit sayo. Haha. Thebest ka, Yumi!"

Nahiya naman ako sa sinabi nya. Hindi ko tuloy alam kung ikakaproud ko ba yun.

"Oh, by the way, I'm Natsuki. Ako yung pinakamatanda sa kanila," sabi nya at nakipagshake hands pasaken.

Lumapit naman yung isa. Yung pinakaalaskador sa kanila.

"Woy! Ano yan?? Tsyansing?? Grabe ah! Ako rin! Haha! Pa-shake hands, Yumi!"

"Sira ulo, magpakilala ka muna. Mukha kang manyak sa paningin nya!" sabi ni Natsuki-san.

"Ay, sorry-sorry. Ako si Naruki. Pangalawa," sabi nya saka ngumisi saken. Nakipagshake hands na langako.

Lumapit din yung dalawa pa.

"Naoki nga pala. Pangatlo."

"Natsuhiko naman ako."

Lahat sila nakipagshake hands saken.

"Ayos! Friends-friends na tayo ha!" sabi ni Natsuhiko-san.

Mamaya-maya, hinatak ni Natsume-san yung kamay ko palayo sa mga kapatid nya.

"Gusto ko lang ipaalala sa inyo na may mga girlfriend na kayo. At ikaw Kuya Natsuki, may asawa kana," sabi nya.

"Oh eh ano naman?" nakangising sagot ni Naruki.

Tumingin lang ng masama si Natsume-san sa kanila. Mukhang napipikon na sya sa mga kapatid nya.

"Sus. Selos ka lang eh. Haha!" kantyaw naman ni Naoki-san.

"Palibhasa kasi hindi ka marunong pumorma sa babae, tol. Hindi mo pa pala girlfriend, ganyan ka na.Wuuh!" sabi nama ni Natsuhiko-san.

"Ligawan mo kasi ng maayos! Di ba? Di ba?" gatol ni Naruki.

Umagree naman yung iba.

"Tch," react ni Natsume-san, "halika na nga Yumi, masisira lang ang araw nateng dalawa kapagpinansin pa naten yang mga yan."

Hinawakan nya ulit yung kamay ko. Tapos..sabay kaming tumakbo.

Ewan ko ba. Feeling ko tinatanan ako ng prince charming ko. Haha. Anlakas ko talaga maka-imagine.Kinikilig ako na parang ewan.

Huminto kami sa isang parke. Naupo ako dun sa may swing. Sya naman nakatayo lang.

KATAHIMIKAN.

Hala. Anong gagawin ko? Wala na namang nagsasalita samen? Awkward!

"S-sorry talaga kanina," sabi nya. Tumingin ako sa kanya pero hindi sya makatingin ng diretso sa mgamata ko. Nahihiya ba sya?

Ngumiti ako.

"Ayos lang. Masaya akong nakilala ang mga kuya mo. Saka..narealize ko nung nakikipagtalo ka sakanila na..hindi naman pala ganun kalungkot ang pamilya nyo. Sana dalasan nyo ang pagkikita-kita.Nakakatuwa kayong magkakapatid pag nagsasama-sama. Saka dahil dun sa kanina eh alam ko nakung bakit masungit ka."

"Hah! Ano namang relasyon nun sa mga bwiset na yun ha??"

"Masungit ka kasi maloko naman sila. Kumbaga, naging ganyan ka dahil sa katigasan ng ulo ng mgakuya mo. Feeling ko ganun yun. Kasi nakita ko kanina kung pano ka makipagtalo sa kanila. Ang cutenyong lima mag-usap. Naiinggit tuloy ako. Kasi..only child lang ako," paliwanag ko sa kanya.

Hindi nagsalita si Natsume-san.

Waah. Topic! Topic!

"A-ano..Natsume-san, y-yung kanina..na..ano..y-yung sinabi mo na.." ano ba to? Kinakabahan ako atnauutal. Hindi ko alam kung pano ko itatanong yung tungkol sa sinabi nya na mahal nya ko.

"Na mahal kita?"

Blush.

"Totoo yun. Kahit ganto ko, hindi ako sinungaling."

Napatingin ako sa ground at nagswing ng konti. Napangiti ako sa sinabi nya.

"P-pwede ko bang malaman kung..bakit?"

Sana..sana hindi sya magalit sa tanong ko.

Nagulat ako nung tumitig sya sa mga mata ko. Napahinto tuloy ako sa pagswi-swing.

"Bakit? Kasi.." nagpause sya bigla. Parang nag-iisip sya ng sasabihin. Parang nahihiya sya na hindimapakali. Maya-maya eh tumingin na ulit sya saken at nagsalita, "ikaw lang yung babaeng nakapagsabi

na..meron akong malulungkot na mga mata. Ikaw lang yung..kayang umintindi sa mga bagay nakahit ako, sa sarili ko, ay hindi ko maintindihan, " namumula sya habang nagpapaliwanag. Waah. Hindiako sanay.

"Nakikita mo sa mga mata ko yung..yung katotohanan na tinatago ko. Ikaw yung..nagpakita saken namay mga bagay na dapat sabihin at ipaglaban. May mga bagay na hindi magbabago kung hindi ikawmismo ang aaksyon. At may mga bagay na mas importante kesa sa pagiging number one. Ikaw yungnagturo saken na..masarap ngumiti at..maging masaya."

Tumulo yung luha ko sa mga sinabi nya. Nakakainis. Ang babaw talaga ng luha ko kahit kelan.

"Tch. Bakit na naman?? Bakit umiiyak ka na naman?? May sinabi ba kong mali??"

"W-wala. Sorry," sabi ko sabay pahid ng luha ko.

Hinagisan nya ulit ako ng panyo. Nakakatawa kasi hindi nya man lang iniabot. Talagang hinagis nya padin. Parang nung dati lang. Hindi pa rin sya nagbabago.

"Sabi ko sayo, sa susunod na iiyak ka, magdala ka ng sarili mong panyo di ba??"

Natawa ko ng bahagya sa sinabi nya. Kinuha ko yung panyo sa lap ko at ginamit ko yun sa pagpahid ngmga luha ko.

"Umiiyak ako..kasi..masaya ko. K-kasi..*sniff* ito yung unang beses na..may nagpahalaga saken..morethan a friend. *sniff* Ito yung unang beses na may nagsabing mahal nya ko. *sniff* Kasi lagi na langako yung dating nagsasabi nun. *sniff* S-siguro..hindi lang ako sanay na marereciprocate yungfeelings ko," paliwanag ko tas nagpatuloy na ko sa pag-iyak.

"Tumigil ka na nga sa kakaiyak! Hindi ko na responsibilidad pag nadehydrate ka ha!" sabi nya namedyo pagalit pa.

"Oo na," sabi ko habang nakangiti. Pano pa ko iiyak eh bigla nya kong niyakap?? Waaah.

"I guess, falling in love with you is the best responsibility that I ever have," sabi nya na tila pabulong.

Blush.

Waah. Hindi ako sanay na ganyan si Natsume-san. Mababaliw na ata ako. Gaaah. Enough of yourfavorite word!

Natapos ang araw na yon na nag-uusap lang kami. Napapatawa ko na sya ngayon. Yung tawang hindisarcastic ha? Ay naku. Sobrang heavenly nya kung tumawa. Kung sa ngiti nya, napapatulala ako, yungtawa nya naman, para kong dinadala sa langit. Oo, OA na ko. Pero ganun nga yung pakiramdam ko.

Nagulat ako nung Monday, nabalitaan namen na naospital daw si Seichiro-sempai. Nakakahigh bloodtalaga si Yuta. Hindi man lang nya sinabi eh nung Thursday pa pala nangyari yun at matagal ng maymalay si Seichiro-sempai. Nagpapagaling na lang sya ngayon.

Bumisita kaming dalawa ni Natsume-san sa kanya. Mukhang mabuti na ang kalagayan nya. Sinabi nya nadin an sure na daw na makakaattend sya ng graduation nila which is next week na. Pinayagan na dawsya ng doctor eh. Buti naman.

Nung Wednesday, nagimbal ako sa binalita saken ng mga pinsan ni Kanna --- sina Tomo at Miki. Sa galitko, hindi na ko nagpatumpik-tumpik pa. Sinugod ko kagad si Yuta.

Nakita ko sya sa may garden. Lumapit agad ako sa kanya.

Nung napansin nya na ang presensya ko eh napatayo sya mula sa pagkakaupo nya dun sa bench.Mukhang ineexpect nya na din na magpapakita ko sa kanya.

"Ano? Nagsumbong sya sayo?? Aawayin mo rin ako -- katulad ng dalawa nyang pinsan??"

"Ano bang problema mo, Yuta?"

"Wala akong prob---"

Hindi ko na sya pinatapos magsalita. Sinampal ko na sya kagad. Ilang linggo nang nangangati yung paladko. Gustung gusto ko talaga tong gawin sa kanya.

Halata yung pagkagulat sa mukha ni Yuta.

Walang anu-ano eh tumulo yung mga luha ko sa galit sa kanya.

"Makinig ka, Yuta, *sniff*. Ito na yung una't huling beses na pagsasabihan kita. Hindi ko to ginagawadahil kaibigan ko si Kanna, ginagawa ko to kasi alam ko, at alam mo rin na hindi na tama yung mgaginagawa mo. *sniff* Sobra ka na alam mo ba yun, ha?? *sniff* Yung sa ginawa mong pagtapon nungginawa nya sayong pagkain, dun pa lang, gusto na kitang sugurin eh. Pinigilan lang ako ni Kanna.

"Pero Yuta, hindi ka pa nakuntento. *sniff* Bakit mo pinunit yung love letter na ginawa sayo niKanna? Ha?? How could you?? *sniff* Inaamin ko na mahal kita dati. Alam ko na never ka panggumawa nun sa kahit sinong admirer mo. Kay Kanna lang. Kay Kanna. Yung babaeng minahal mo ng 5taon. *sniff* Yung babaeng alam mong ngayon lang gumawa ng love letter para sa isanglalake. *sniff* Pano mo nagawang basta-basta na lang punitin yun sa harapan nya ha??"

Dinuro-duro ko sya sa galit ko.

"Alam mo, hindi ko na alam kung pano ko sasabihin sayo lahat-lahat ng sama ko ng loob dahil sa mgaginagawa mo kay Kanna. Ang akin lang, ganto, kung hindi mo na sya mahal, pwede ba?? Please lang,tama na Yuta. Wag mo na syang saktan!!

"Tch. Tama nga sila..hindi na ikaw ang Yuta na nakilala namen. Hindi na ikaw yung Yuta na minahalko. Ngayon, alam mo ba? Ha? Hindi ko na maimagine kung bakit dati, nagmakaawa pa ko sayo namahalin mo ko. Kung ganyan lang din naman pala kakitid ang utak mo, pwes, nagpapasalamat ako saDiyos kasi binigay nya saken si Natsume-san! At sana, *sniff* sana, pati si Kanna, *sniff* makahanapng taong deserving ng pagmamahal nya! Hindi sa tulad mo!!

Pagkatapos kong magsalita eh umalis na ko. Iniwan ko na si Yuta sa garden. Baka kung ano pang magawako sa kanya pag nanatili pa ko dun.

Ngayon lang ako nagalit ng ganto katindi sa tanang buhay ko.

Unexpectedly, dun pa sa dating minahal ko.

Chapter 81: Farewell, Soulmate

ìYes I love him. I love him more than anything else in this world and there is nothing that I would likebetter than to hold on to him forever. But I know it's not for the best. So no matter how much my heart isgoing to break, I've got to let him go so he can know just how much I love him. Maybe if I'm lucky, he'llcome back, but if not, I can make it through this.î -Anonymous

Nakaupo ako ngayon sa harap ng salamin. Nanghiram ako kay mama ng foundation. Para kahit man langsa araw na to, hindi mukhang maga yung mata ko at hindi halata yung mga eyebags ko.

Ngumiti ako sa harap ng salamin. Nakakatawa kasi kahit yung salamin, alam na peke yung ngiti nayun.

Maya-maya, hinubad ko na yung Twisty Heart. Tapos inilagay ko iyon sa isang maliit na jewelry box.

Mamaya, sa recognition day, ibabalik na kita sa totoong nagmamay-ari sa iyo. Sorry, hindi akomaingat. Hindi kita naalagaang maigi. Sorry rin kung..hindi ako ang taong karapat-dapat ng mag-alagasayo.

Mamaya, ibabalik na kita kay Yuta.

Sa pagtatapos ng school year na ito, matapos din kaya lahat ng sakit na nasa puso ko?

Hindi ko alam. Pero isa ang sigurado.

Sumusuko na ko.

Kailangan ko ng tigilan yung kabaliwan kong ito. I must set my self free. Nakakapagod na din kasi.

Pagkatapos ng araw na to, magpapatuloy ang buhay ko. Pati ang buhay nya.

Dalawang buwan na bakasyon. Siguro naman, sapat na yun di ba? Para makapag-move on. Para

tuluyang matanggap ko ang lahat. Para tuluyang makalimutan sya.

Para sa susunod na pasukan, maging okay na ko. Para sa susunod na pasukan, kaya ko na syang tignansa mata nang hindi ako nakakramdam ng kahit ano mang sakit. Para sa susunod na pasukan, kaya kona syang ngitian at tanungin ng, 'kamusta ka na?'

Tumingala ako. Alam nyo na kung bakit. Technique ko yun para hindi tuluyang maiyak. Sayang yungpinahid kong foundation kung iiyak lang ulit ako.

Tumayo na ako. Mag-aala-una na. Kailangan ko ng umalis.

"Ma, alis na po ako," paalam ko kay mama. Hinalikan ko sya sa cheeks saka ako ngumiti sa kanya.

"Have fun anak. Pictures ha?"

Tumango na lang ako saka ngumiti ulit.

Hanggang ngayon, hindi ko pa sinasabi kay mama na tinapon ni Yuta yung niluto ko para sa kanya.Hanggang ngayon hindi nya pa rin alam na hindi pa kami okay. At hindi na nga siguro kami magigingokay. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin nasasabi sa kanya na hindi na ko top 2. Top 9 na lang.

Lahat kasi ng mga iyon, mahirap sabihin. Sobrang hirap sabihin.

Lumakad na ko papasok sa school. Nakabestida ako ng pink na burdado ng simpleng design. Naka-dollshoes din ako. Lahat yun bagong bili ni mama. Nahihiya nga ako sa kanya. Binilhan nya pa ko ng mgaganto para sa araw na ito. Eh..hindi naman na ako ang Top 2.

Haaay.

Pagpasok ko sa room, marami ng tao. Agad lumapit saken yung dalawa kong pinsan at binati ako. Pati siNao at Yumi.

Naupo kami sa gilid at nagkwentuhan. Nakikinig lang ako sa mga usapan nila na napapatungan ng saliwng mga tugtugin sa room.

Luminga-linga ako sa paligid. Nakita ko agad si Yuta. Mukhang nagpapractice sya kasama si Soushi. Parasiguro yun sa performance nila mamaya.

Napangiti ako nung makita sya pero at the same time, nasaktan din. Parang memory lane yung

mukhanya. Pag nakikita ko sa kanya, nagfa-flood sa isip ko lahat-lahat -- lahat-lahat nung mga alaala sa isip kona kasama ko sya/

At dahil ayoko nang maalala pa yun, agad ako tumingin sa ibang lugar.

"Oo nga pala, Kanna," si Yumi yun. Napatingin ako sa kanya.

"Bakit?"

"Nagtext ako sayo kanina ah. Hindi mo ba nareceive?" tanong nya.

Nanlaki ang mga mata ko. Oo nga pala. Hanggang ngayon hindi ko pa rin binubuksan yung cellphoneko. Hala! Mareceive ko pa kaya yun?

Agad kong kinuha yun sa bag ko at binuksan.

"Loka ka, bakit nakapatay CP mo?" komento ni Miki.

"Haha. Trip-trip," dahilan ko.

Pagbukas ko nun. Bumulaga saken ang dami ng unread messages at missed calls.

Mostly, galing kay Ate Imadori. Yung iba, kay Seichiro-sempai. Ang pinakalatest eh yung kay Yumi.

Binuksan ko yung message nya:

Kanna, pumunta ka mamaya sa recognition day ah. Tandaan mo, para samen ng mga TUNAY nakaibigan mo, ikaw ang top 2. :)

Napangiti ako sa text nya. Agad akong kumapit kay Yumi at niyakap ko sya.

"Salamat," pagkasabi ko nun, parang gumaralgal ang boses ko. Parang maiiyak ako. Kaya ayun,tumingala ulit ako. Para hindi ako maiyak.

Pagkatapos nameng magyakap eh binuksan ko naman yung ibang mga text messages.

Seichiro-sempai: Kanna, sira ulo ka talaga. Bakit nung Sunday, dinala mo si Imadori sa kwarto ko? Adikka talaga.

Napangiti ako sa text ni sempai. Nung Sunday ng gabi nya pa pala to tinext haha.

Seichiro-sempai: Kanna, nalaman ko kay Yumi na top 9 ka na lang daw. Totoo ba yun? Akala ko panaman ikaw na papalit sa pwesto ko bilang VP. :( Dahil ba to kay Yuta? Seryoso ka ba talagang ayawmong kausapin ko sya?

Eto namang text na to, nung Wednesday pa. Haay. Salamat sa concern, sempai. Pero ganun siguro talagaang buhay. Hindi naman pwedeng lahat..maging masaya.

May text pa pala sya, kagabi nya sinend.

Seichiro-sempai: Bukas pala ang recognition day nyo. Sorry hindi ako makakapunta dyan. Hindi pa kasiako dinidischarge sa ospital eh. Kahit medyo okay na nga ako. Nga pala, para saken, ikaw ang Top 2.Tandaan mo yan, Kanna. :)

Awww. Ano ba yan, sempai?! Pati ba naman ikaw gusto akong paiyakin? Tumingala ulit ako. Pagkataposnun eh binasa ko naman yung mga text ni Ate Imadori. Andame. Waah.

Ate Imadori: Kanna, salamat kanina ah. Hindi ko alam kung anong magic ang nangyari pero mukhanghindi galit saken si Seichi. Thank you talaga. Just tell me anything na gusto mo. I will do my best to do it.Kahit ano. Sobrang nahihiya na kasi ako sayo.

Sunday ng gabi nya yun sinend. Tapos yung mga iba pang sumunod na text, tinanong naman nya kokung bakit hindi ako sumasagot sa tawag nya..kung okay lang ba ko..kung may masakit ba saken..atmarami pa.

Natawa na lang ako. Ang worrywart din pala ni Ate Imadori. Haha.

Ate Imadori: Kanna, nalaman ko yung nangyari sayo. Top 9 ka na lang daw. At yung hayup na Yuta nayun, nakaakyat ng Top 10 out of nowhere?! WTH! Gusto mo kausapin ko yung homeroom teacher nyo??I can make transactions with her para ikaw na ulit ang Top 2 tapos si Yuta ilalagay ko sa lowest rank.Ilan kayo sa room? 50 di ba? Gagawin ko syang rank 50!! Sabihin mo lang!!

Ate Imadori: Ay oo nga pala, I forgot. Arggh! Shit! Hindi ko na nga pala pwedeng utus-utusan mgainvestigators ng parents ko. Arrggh. Damn! May araw din saken yang Yuta na yan!

Literal na natawa ko sa mga sumunod na text ni Ate Imadori. Salamat ate, pero..tanggap ko

na. Kasalanan ko din naman eh. Kasi hindi ako ganu nakapag-aral.

"Okay, maupo na ang lahat at magsisimula na ang ating program for our recognition day!" sabi nungMC na isa sa mga kaklase namen.

Nahinto na ko sa pagbabasa ng mga text messages at nakinig na lang sa opening remarks ng homeroomteacher namen. After nun, nagpagames sila. Hindi naman ako nakisali kasi wala ako sa mood magsaya.

Pinagmasdan ko na lang sila habang masaya at nagtatawanan.

After nun, performance na nila Yuta. Agad nagpalakpakan at naghiyawan ang lahat.

Pinagmasdan ko lang si Yuta. Ang gwapo nya sa suot nya. Nakakainis. Kasi pinupuri ko sya sa isip ko.Haay. Pano ko makakamove on nito sa ginagawa ko??

"Okay. Okay. Salamat sa mga palakpak. Dahil sira ulo tong si Soushi, hindi makapagdecide ngkakantahin namen eh tumatanggap po kami ng requests. Basta OPM po. Yung kayang igitara. Hahaha.Wag OA sa request ah, baguhan pa lang ako," paliwanag ni Yuta.

"Hindi po. Actually, si Yuta yung may idea na kayo na lang mag-isip ng kakantahin namen," sabinaman ni Soushi.

"Ayos ah! Hindi kaya!"

"Oo Kaya!"

Nagatawanan naman yung mga kaklase namen. Para silang comedy duo.

"Okay, game. Seryoso na. Guys, anong gusto nyong kantahin namen?" tanong ni Yuta.

Maraming nagsuggest. Pero may nangibabaw.

"Pain in my Heart ni Arnel Pineda!!" sigaw nung nagsalita. Napatingin kami sa kung sino yun. SiPres?? Whoa. Mukhang hindi makakaangal ang lahat kung si pres ang nagrequest.

Dahil sinimulan ni pres eh pumayag na din ang iba at nagsisigaw na sila ng, "Pain in my Heart!

Pain in myHeart!"

Syempre, to be expected na yun. Takot naman lahat kay pres Megumi eh. Sino bang gustong magalitsya? Di ba, wala naman?

Tumingin ako kay Yuta. Parang nagdadalawang isip syang kantahin iyon.

Napapailing sya.

Nagpatuloy lang yung crowd sa pagsigaw nung title nung kanta. Siniko na sya ni Soushi na pumayag na.

"Pain in my Heart! Pain in my Heart!"

"Pain in my Heart! Pain in my Heart!"

"Okaaaaay! Sabi nyo eh. Haha. Malakas kayo saken eh!" biglang sabi ni Yuta tapos nagsimula na sila niSoushi na maggitara.

Here I am alone in this empty room,

And let my mind just fly you to the end.

Thoughts of you still linger in my memory,

Wondering why my life is not that fair.

Si Yuta yung kumakanta. Waaah. Naalala ko yung play. Feeling ko tuloy kinakantahan nya ko.

I could still recall those memories of you,

The joy and all your laughter,

The love that we've been through.

Oh I can't believe, you're gone...

Nakatulala lang ako habang kumakanta sya na sinasabayan ng gitara. Oo, naggigitara siya habangkumakanta. Si Soushi din, pero back up lang yung boses nya.

I don't want to remember, the things we used to do, all the things that remind me of you.

Namamalik-mata ba ko o naghahallucinate lang? Kasi nakita kong tumingin saken si Yuta nung nagsimulayung chorus. Alam kong iilang segundo lang yun pero..pero..mahalaga yun saken.

I don't want to hear those songs, those songs we used to sing, 'cause I don't wanna feel the pain in myheart

Oo, ayoko nang maalala ang lahat. Nung mga nakaraang buwan, napakaraming kantang dumaan sabuhay nameng dalawa. Yung duet namen nung play. Yung pagkanta namen ng paborito namengSpongeBob theme song. Yung JS. *sniff* Lahat ang sakit-sakit maalala.

Talkin' to myself, for reasons I can't find.

Findin' out why everything went wrong.

Ako. Ako yung may kasalanan kung bakit naging ganto -- kung bakit naging ganto tayo. Alam ko yun.Alam na alam ko. Kung pwede nga lang sana na ibalik ko yung nakaraan eh. Para matama ko yungpagkakamali ko. Gagawin ko. Kaso..huli na yung lahat.

Tears falling down on my cheeks, that i've been tryin' to hold.

I just dunno if I could still go on.

Badtrip. Naiiyak ako. Tumingala ako. Pero teary eyed pa rin. Argghh. Napapakagat-labi na rin ako. Just tofight the urge to cry. Ayokong umiyak. Kailangan kong maging matatag. Kahit ngayong araw lang.

I wanted you to stay, the tears began to show,

you said that you care for me but then you have to go

and now I know, you're gone.

"Kanna, ayos ka lang?" badtrip! Napansin ako ni Nao. Bigla tuloy bumagsak yung mga luha ko. Kanina panga ako nagcoconcentrate para wag sila tumulo eh, "uy, ba't ka umiiyak?"

Nung sinabi nya yun, napatingin tuloy yung iba saken. Tapos nahinto yung kanta. Pati si Yuta nakatinginna din saken. Andameng bulung-bulungan habang yung mga peste kong luha eh agos ng agos.

Hindi ko na kaya. Ayoko nang pinagtitinginan nang lahat sa gantong sitwasyon. Tumakbo ko palabas ngroom.

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa dalhin ako ng sarili kong mga paa dun sa garden. Yung

madalasnameng tambayan ni Yuta. Umiyak lang ako ng umiyak.

Sayang yung foundation na nilagay ko sa mukha ko. Sayang yung lakas ng loob na inipon ko makaattendlang ngayong araw. Lahat yun nasayang lang dahil sa lecheng kantang yun. Bakit ba kasi yunnaimbento? Bakit sinasalamin nun yung nararamdaman ko? At bakit kasi si Yuta pa yung kumakantanun??

Siguro, kalahating oras din ako umiyak bago ko naging okay. Mas mabuti na din na hindi ako sinundannila Tomo. Baka kasi lalong magtanong yung mga kaklase namen kung napano ko. Saka andun pa namansi Moriyama-sensei. Nakakahiya sa kanya.

Nung okay na ko, hindi ko alam kung babalik pa ba ko sa room o hindi na. Alam kong after ngperformance nila eh awarding na. Siguradong natawag na yung pangalan ko kasi di ba nga, Top 9 ako?Huling tinatawag lagi yung Top 1.

Haaay. Sige na nga. Dito na lang ako. Hihintayin ko na lang matapos yung program. Pagkatapos namankasi ng awarding eh kainan na. Buti umorder lang sila sa fast food ng pagkain para sa lahat. Kaso..biglakong nanghinayang dun sa inambag ko. Oh well, wala na din naman akong magagawa. Ayoko nangbumalik pa ron.

Bumuntong hininga ako. Ano kaya kung umuwi na ko? Teka, hindi pwede, makakahalata si mama.Haaay.

Oo nga pala! Yung agenda ko for this day. Waaah. Dapat isosoli ko na yung kwintas kay Yuta eh.Argghh. Pano ko na yun mabibigay kung andito lang ako sa may garden?

Teka. Nasan yung bag ko? Hinanap ko sa gilid ko. OMG. WALA!

Bigla kong naalala. Nasa room pa pala yun. Katabi ng mga bag nila Tomo. Arghh! Ang malas ko naman!Bakit nung umalis ako eh hindi ko kasama yun?? Pati CP ko andun din. *sniff*

So pano na? Hahantayin kong makaalis ang lahat bago ko kunin yun? Haaay. Malas talaga.

Alas-kwatro na ng hapon. Kulang na lang amagin na ko sa kinauupuan ko. Kinausap ko na ata lahat nghalaman, bulaklak at insekto na matatagpuan dito sa garden eh. Nung sumilip ako malapit sa room, yes!!As in yes talaga! Wala na sila! Wuuh!

Sana iniwan nila Tomo ang bag ko sa loob. Sana. Sana talaga.

Pagpasok ko dun, natagpuan ko kagad yung bag ko. Nakakita ako ng note katabi nun:

Alam namen na babalik ka pa dito kaya iniwan namen yung bag mo. Don't worry, tinabi na namen yungmedal at certificate mo. Pati yung share mo sa pagkain, tinabi na din namen. Oo nga pala, sorry kung dika namen sinundan, naisip kasi namen na baka gusto mong mapag-isa. Ano, okay ka na ba? Text kalang. We are always here for you.

-Tomo, Miki, Nao at Yumi

Aww. Thank you sa inyo. Lord, salamat nagkaron ako ng mga kaibigang tulad nila.

Kinuha ko na yung bag ko. Sinilip ko kung andun pa yung jewelry box at yung CP ko, buti andunpa. Lalabas na sana ko ng room nung biglang may makita ako. Si Yuta. Mahimbing na natutulog saisang upuan.

Lumapit ako nang dahan-dahan. Chineck ko kung tulog ba talaga sya. Dumaan daan ako sa harap nya.Kumaway din ako sa harap nya. Wala pa din. Tulug na tulog nga sya.

Napangiti ako. Tapos lumapit pa ko sa kanya. Lumapit ako sa mukha nya. Ngayon ko na lang ulit syanatitigan nang ganto kalapit.

Mukhang puyat sya. Nangingitim kasi ang ilalim ng mata nya.

Bigla kong naalala yung Twisty Heart. Siguro, ito na yung chance ko na maibigay sa kanya yon. Kinuha kosa bag ko yung jewelry box tapos nilagay ko yun sa may gilid nya.

"Eto oh," sabi ko. Pabulong lang yun. Baka kasi magising sya. Lagot na pagnagkataon, "binabalik ko na.Pasensya ka na kung..hindi ko masyadong naingatan. Siguro..ibigay mo na lang to sa iba. Dun sataong makakapag-alaga nito."

"Sorry," nung sinabi ko yung salitang yun, tumingala ako. Alam nyo na kung bakit, "sorry sa lahat. Alamko ako yung may kasalanan. Sana..sana hindi ka na magalit saken."

Lumapit pa ko lalo sa mukha nya. Wa epek yung ginawa ko kanina. Teary eyed pa rin ako. Haayst.

"*sniff* Mahal na mahal kita, Yuta. *sniff* Pero alam ko na..hindi pa sapat yun para mapatawad moko di ba? *sniff* Kaya sumusuko na ko. *sniff* Hindi ko na hihilingin na sana maging masaya ka. Kasi

alam ko..*sniff* saka nakikita ko naman na..okay ka na. Okay ka na kahit wala ako. *sniff* Paalamna."

Pagkatapos kong magsalita eh hinalikan ko sya sa cheeks. Kasabay nun eh yung pagpatak ng luha ko.

Waah. Napatakan ko yung mukha nya! Papahirin ko sana kaso..natatakot ako na baka magising sya kayadali-dali na lang akong umalis habang hawak-hawak ko yung bag ko.

Habang naglalakad ako pauwi. Pinapahid ko yung mga luha ko. Sa wakas. Nasabi ko rin sa kanya. Okayna yun. Kahit tulog sya. At least nasabi ko na yung mga gusto kong sabihin.

Sa wakas. Makakapagmove on na ko nang walang pinagsisisihan.

Mahal na mahal kita.

Pero..paalam na.

Farewell.

Farewell, my soulmate.

Siguro nga tama sila na hindi lahat ng storya..may happy ending. Kasi yung iba, katulad ngsaken, hanggang once upon a time lang.

Once upon a time, nainlove saken ang bestfriend ko.

Once upon a time, nainlove din ako sa kanya.

Kaso..may nangyari..kaya..walang happy ending.

Kasi hindi naman lahat ng kwento dapat laging masaya. Hindi lahat..pwedeng maging masaya.

Sabado. Kaalis lang ni mama. Magbabayad ata sya ng tubig at ilaw. Mag-isa lang ako sa bahay. Eto,nagmumukmok. Malungkot. As usual.

Nagtaka ko nung may nagdoorbell.

May nakalimutan kaya si mama?

"Wait lang po! Papunta na!" sigaw ko mula sa sala. Nagmamadali akong pumunta sa may pintuan atsaka binuksan ang pinto.

"Ma, bakit, may nakalimutan ka b---"

Natulala ako sa kung sino ang bumulaga sa harap ko.

"B-bakit ka nandito??"

Chapter 82: Twisty Heart

"This was the very first page, not where the storyline ends." -anonymous

"B-bakit ka nandito??"

Parang biglang nanlambot ang tuhod ko nung nakita ko sya. Sumikip ang dibdib ko. Bumilis ang tibok ngpuso ko.

Parang sa isang iglap..nakalimutan ko lahat ng sinabi ko sa sarili ko kahapon.

Sa isang iglap..hindi ko na alam yung salitang 'move on'.

Nakasandal sya sa may tabi ng pintuan. He looked so weak. Half-awake ang mga mata nya. His hair,ayun, parang hindi sinuklay. At ang pula ng mukha nya.

Pero syempre hindi ko pinahalata na I was disturbed by his presence.

"T-teka! Kung balak mo lang akong ipahiya ulit o kaya pagtawanan h---"

Nahinto ako nang pagsasalita nung lumapit sya saken at para syang..matutumba??

"H-huh?? W-wag kang lalapit!! o-o-o binabalaan kita!!"

Ano bang nangyayari sa kanya?

"T-teka ano ba--" pabagsak na napayakap sya saken, napasandal tuloy ako sapintuan, "WAAAH!!" ambigat nya!

Naramdaman kong pahigpit nang pahigpit ang yakap nya saken.

"T-teka, ang init mo ah..may sinat ka!" sabi ko habang yakap nya.

Hindi pa rin sya nagsasalita. Pati hininga nya, mainit.

"A-ano..n-nasasaktan ako..t--" reklamo ko dahil ang higpit ng yakap nya saken.

"DI BA ITO NAMAN ANG GUSTO MO?!" narinig kong garalgal ang boses nya nung sumigaw sya ngganon.

"Huh?" yun lang ang nasabi ko. Ano bang ibig nyang sabihin? Hindi ko maintindihan.

"Batrip ka Kanna! Badtrip ka!!" naramdaman kong may mainit na mga patak ng luha na tumulo sa maybalikat ko. U-umiiyak sya??

"Akala mo siguro..hindi ko alam no? Yung mga stolen glances mo saken..ilang beses mo ba akotinititigan araw-araw ha? 6 times kada period, di ba? Akala mo siguro hindi ko napapansin no?Minamatyagan mo ang bawat kilos ko..pati nung sinamahan ko yung girlfriend ni Soushi alam kosumunod ka samen, tama ba??"

A-alam nya?? T-teka..bakit nya ba yun sinasabi? Para saan pa??

"Badtrip ka! *sniff* Bwiset!! *sniff* Kaya ko nga sinabi sayo na lalayo na ko di ba? Kaya ko nga sinabisayo kahit masakit sa loob ko..na kakalimutan na kita di ba?? Para ikaw mismo..lumayo ka nasaken. *sniff* Eh ano yung ginagawa mo?? *sniff*

Meron na namang another batch ng luha na naramdaman kong pumatak sa balikat ko. Teka, pati akonaiiyak na.

"Bakit kasi kailangan mo pa kong kalimutan??" sagot ko. Hindi ko na napigilan ang hulako, "*sniff* Ha?? Bakit??"

Nagpilit ako na kumawala sa yakap nya para magkausap kami ng harapan pero ayaw nya. Hindi pa rinsya nagbabago. Ayaw nya pa ring humarap saken pag umiiyak sya. Pag mahina sya. Sira ulo talaga sya.Eh nakita ko na nga syang umiiyak minsan eh.

"Kasi Kanna, yung ginawa mo saken, sobrang sakit. *sniff* Dahil sa ansakit-sakit na kaya akonagdesisyon na kalimutan ka. *sniff* Naisip ko na..para saan pa yung mga taon na pinagsamahannaten kung maski TIWALA lang hindi mo man lang maibigay?? *sniff* Bakit kailangang sa kanya kamaniwala?? *sniff* Dun pa lang napatunayan ko na kung gano lang kaliit yung importansya nabinibigay mo dun sa kung anong meron tayo --- kung gano kaliit lang yung parte ko sa buhaymo. *sniff*

Gusto kong sabihin sa kanya ng paulit-ulit ang salitang 'sorry' pero hindi ko magawa. Iyak lang ako ngiyak habang nagsasalita sya.

"Kaya nga tinapon ko yung niluto mo saken kahit paborito ko yon; pinunit ko yung love letter mosaken kahit alam ko na kahit kelan hindi ka pa gumawa non sa kahit kaninong lalake -- *sniff* na datiyung makatanggap nun yung isa sa mga pinapangarap ko. *sniff* Ginawa ko yun lahat para magalitka saken! Para tigilan mo na ko! Para sumuko ka na..para makalimutan mo na rin ako kasi..yun yunggusto kong mangyari. *sniff* Yun yung plano kong mangyari.

"Kaso..badtrip. *sniff* Badtrip lang talaga. Kasi..*sniff* kasi..sa tuwing makikita kitang malungkot atumiiyak nang dahil saken, doble yung sakit na nararamdaman ko. *sniff* Feeling ko pag sinasaktankita, sinasaktan ko rin yung sarili ko.

"Gusto na talaga kitang kalimutan.. *sniff* kaso pano ko pa gagawin yon kung kahapon..sinabi mosaken na mahal mo ko??"

Nanlaki yung mga mata ko. Oo kahit maga na kakaiyak. Nagulat ako. P-papanong---

"Badtrip ka, kelan mo ba marerealize na mababaw lang ako matulog?! Na kahit katiting na ingay

langeh makapagpapagising saken ha??

EEEHH?!!

"Nakakainis ka Kanna. *sniff* Pano ko makakamove on kung ganyan ka? Alam mo ba nung narinig koyun ha?? Gusto ko nang tigilan ang pagpapanggap ko at habulin ka at yakapin ka at magsorry salahat ng mga ginawa ko sayong masama. Kaso pinigilan ko yung sarili ko..kasi..pinangako ko sa sariliko na magbabago na ko.

"Nakaya ko naman di ba? Nakahabol ako sa ranking, mas dumami ang kaibigan ko kesa noon.Kaso..kaso..may kulang eh," nagpause nya. Siguro pumikit sya. Kasi naramdaman kong may tumulo nanamang mga patak ng luha sa balikat ko, "IKAW. *sniff* Takte. Pano ko makakapagmove on kung kahitanong gawin ko..ikaw pa din yung naiisip ko? Ikaw pa rin yung tanging nakikita ng mata ko. Ikaw parin yung..argghh! Badtrip! Bakit ba ko ganito??"

"I-ibig sabihin ba non..nagpapanggap ka lang na..ayaw mo na saken? *sniff* M-mahal mo pa rinako?" sa wakas eh natanong ko rin.

Kumalas sya sa matagal na pagkakayakap saken. Pinahid nya nang pasimple yung luha nya at tumingin saibang direksyon.

"Ewan ko sayo. Bwiset," naiinis nyang sabi, "hindi ko pa rin alam kung anong meron sayo. Takte. Lagina lang. Lagi na lang ganto. Kahit pinilit ko ng kalimutan ka, wala pa rin!"

Bigla kong sinipa yung tuhod nya. Napatalon-talon sya sa sakit.

"A-ARAY! Bakit mo yun ginawa ha??"

HMP. It's my turn. Anong akala nya? Sya lang may karapatang magsalita??

Tuluy-tuloy pa rin yung pagpatak ng luha ko, "ang kapal ng mukha mo! Bwiset ka rin! Kung hindi moalam kung anong meron saken, pwes! Hindi ko rin alam kung anong meron sayo! Sa tingin mo baginusto ko ma-inlove sayo ha??"

Umiyak ako ng umiyak. Badtrip. Sya lang ba nasaktan?? Ako rin naman ah!

"Akala mo ba madali saken ang lahat ng yon ha?? Pagkatapos mo kong paiyakin*sniff* -- halos araw-araw umiiyak ako nang dahil sayo tapos malalaman-laman ko na nagpapanggap ka lang,ha?!! *sniff* Lahat ng yon, lahat ng mga nakakahiyang bagay na yon, ginawa ko para sayo, tapos--!*sniff* Tapos---"

"Hoy! Ayos ka rin ah! Hindi ako nagpapanggap! Totoong pinilit kong magbago no! Bakit sino bangnauna?? Di ba ikaw?? Kasi wala kang tiwala saken??" pasigaw na din ang boses nya gaya ko. Anosigawan na lang?? Sige ba!!

"Ang kapal ha! Ikaw ang nauna! Kung nung una pa lang sinabi mo na na mahal mo ko eh di san---"

"Hah! Bakit?? Akala mo ganun kadali yon?? Eh binasted mo nga kagad ako nung nag-confess akosayo eh!! Kita mo na?? Oh ano?? May sasabihin ka pa??"

"Eh kasi ikaw eh!" sabi ko sabay simangot. Argghh! Mukhang matatalo ako dito.

"Anong ako?? Baka ikaw! Tapos sinira mo pa yung Twisty Heart! Tapos ang lakas ng loob mong ibaliksaken yun nang ganun ang itsura?! Pinalitan mo yung ibang beads!!"

"Choosy ka pa! Buti nga inayos ko pa eh!!"

"Aba! Dapat lang! Binigay ko yun sayo tapos dahil lang sa galit mo saken, dinamay mo yun! Sinongayon ang may kasalanan saten, di ba ikaw??"

"Ikaw!! Sinaktan mo rin naman ako ah! Tinapon mo yung niluto ko tapos pinunit mo yung ginawa kosayong love letter!! Kahit nakakahiyang gawin yon, ginawa ko yun para sayo tapos sinayang mo lang!"

"Kakasabi ko lang di ba?? Ginawa ko yun para magalit ka saken!"

"Pwes! Galit na ko sayo!"

"Hah! As if naman na maniniwala ako sayo eh kakasabi mo nga lang kahapon na mahal mo koeh," sabi nya sabay belat saken.

Tinignan ko sya ng masama. Bwiset. Ako na naman ang talo. Pinahid ko yung luha ko. Ako na lang palagiang talo pag nag-aaway kami.

WAH! Nakaisip ako ng magandang argument!

"Hah! Feeling mo lang yun no! Bakit naman ako magkakagusto sayo, ha? Aber??"

"Kakasabi mo lang kanina na hindi mo alam kung bakit ka nainlove saken eh! Weh! Wag ka ngmagdeny!!"

"Ewan ko sayo! Pinahiya mo ko sa buong klase sa mga ginawa mo tapos ngayon anlakas ng loob mona bumalik saken? Hah! Sa tingin mo ba papatawarin kita kagad??" sabi ko sabay halukipkip at irap sakanya.

"Ahh..ganon??" sabi nya sabay titig saken nang masabi. Tapos nagsmirk sya.

"Oo ganon nga!! HMP!"

"Bakit? Nagsorry na ba ko sayo ha? Hindi pa naman di ba??"

Napaisip ako. Takte. Oo nga no. Waaah! Teka, hinde. Hindi ako pwedeng matalo na lang ng ganito. Angkapal-kapal nya. Pagkatapos ng lahat?? Ano to, kalimutan na lang??

"Eh di magsorry ka!" sabi ko.

"At bakit naman ako magso-sorry??" sabi nya na humalukipkip din.

"Para sa lahat ng masamang ginawa mo saken," sagot ko.

"Ikaw muna," sabi nya.

"Aba! Paulit-ulit na nga kong nagsorry sayo eh! Lahat na nga ginawa ko! Kulang pa ba yonha??" pangangatwiran ko.

Nag-isip sya. Napakunot pa ng noo.

Hindi ko alam kung bakit kanina nag-iiyakan kami, tapos nagsisigawan tapos ngayon kalmado na langkaming nag-uusap. Ewan ko. Baliw na nga siguro kami pareho.

"Magsosorry ako sayo kapag sinuot mo to," sabi nya sabay may kinapa sya sa bulsa nya. Whoa. dalanya yung Twisty Heart??

"Ayoko nga," sabi ko sabay irap, "binalik ko na yan sayo di ba? Bakit mo sinosoli?"

"Kasi ikaw yung may-ari nito, tanga."

"Wow ah. Tama bang narinig ko? Tinawag mo kong 'tanga'??"

"Eh kasi ayaw mo pa tanggapin eh."

"Kasi nga..binalik ko na yan sayo."

"Eh di ba..sabi mo kahapon..HABANG NAGDADRAMA KA na..ibigay ko to sa taong makapag-aalaganito?"

"Eh hindi nga ako yun eh," sabi ko habang pinaniningkitan ko sya ng mata.

"Alam mo ikaw? Ang kulit mo rin eh no?? Sabi nang para sayo to eh. Di ba alam mo naman ang sabi ngmama ko? Ibigay ko daw to sa babaeng gusto kong makasama habambuhay."

"Oh eh ano naman ang kinalaman ko run?"

"Hayst. Ang labo mo talaga kausap kahit kelan!" reklamo nya tapos bigla nya kong tinalikod. Hindi nako nakaangal nung kinabit nya sa leeg ko yung kwintas.

Bigla nya kong niyakap. Bumilis na naman yung tibok nang puso ko.

"Para sa lahat ng mga kalokohan na ginawa ko sayo nung mga nakaraang linggo, sorry na," seryosonyang sabi saken habang niyayakap nya ko nang mahigpit. Tipong nakapatong pa yung baba nya sabalikat ko.

"Sa tingin mo naman gagana yang ganyang pamamaraan mo ng pagsosorry? Ha?" pagtataray ko sakanya.

"Oo, kasi mahal mo ko."

Blush.

"Ayos ka rin eh no??"

"Bakit hindi ba totoo?"

Natahimik naman ako. Argghh. Nakakainis!!

Nakaramdam ako na bumuntong hininga sya.

"Kanna, mahal na mahal kita. Sorry na."

Lihim akong napangiti sa sinabi nya. Eto na naman yung sincere na boses nya na hindi ko kayang iresist.Haaay.

"Ang mais-tuhod mo," sabi ko. Feeling ko ang pula-pula na ng cheeks mo.

"Mas mais-tuhod ka. Akalain mong sa panahon naten ngayon, naisipan mo pa gumawa ng love letter?Di na kaya uso yun. Haha! Mais-tuhod!" asar nya nung kumalas na sya nang pagkakayakap saken.

"Sus! Kunwari ka pa! Kakasabi mo nga lang kanina na dati pangarap mong makatanggap non mulasaken eh!"

"Bingi ka ba? Sabi ko 'dati'? Past tense yun!"

"Whoa. Eh di ikaw na matalino! Yabang mo!"

"Haha. Oy, hindi ko kasalanan na bumaba ang ranking mo ah!"

"Wow ah. Ikaw kaya ang may kasalanan non!!"

"Asan si tita? Alam na ba nyang Top 9 ka na lang?" pang-aasar nya. Luminga-linga pa sya sa paligid.

"Sa kasamaang palad, HINDI PA," sagot kos abay irap, "saka wala sya. Nagbayad ng tubig at ilaw."

"Ahh. Tamang-tama. Mamaya, may sasabihin ako sa kanya," sabi nya habang nakangiti.

"Ano naman ang sasabihin mo, aber?"

"Ako na ang magsosorry para sayo. Sasabihin ko kay tita na, 'sorry tita, ako kasi ang laman ng utak niKanna kaya wala syang maisagot sa exam eh'," pang-aasar nya na inempersonate pa ko.

Sa inis ko, inapakan ko yung paa nya. Kaso alam kong di gano masakit yun kasi nakapaa ako atnakasandal naman sya.

"Hahaha! Hindi na yan uubra saken ngayon! Bleh!"

"Aaah ganon ah?" sabi ko tapos sinipa ko na naman yung isang tuhod nya. Natawa na lang ako nungnapa-aray na naman sya sa sakit.

"Aw! Napaka-brutal mo talaga kahit kelan!" reklamo nya sabay hipo dun sa tuhod nya.

"Atleast hindi tulad mo na nagpapaiyak ng babae!"

"Hah! Eh kesa naman sayo na nagpapaiyak ng lalaki!"

"HMP! Dapat lang yan sayo no!!" sabi ko.

"Oh..Yuta, ikaw ba yan?"

Napalingon kami sa nagsalita. Si mama! Whoa. Nakabalik na sya. Napadiretso ng tayo si Yuta.

"Oho, tita. Ako po ito," sabi nya sabay ngiti. Ginantihan naman sya ng ngiti ni mama.

"Bakit mukhang matamlay ka? May sakit ka ba?" nag-aalalang tanong ni mama sa kanya.

"Oho tita eh. Wala kasing tao sa bahay ngayon. Nasa ospital lahat. Bantay kay kuya. Magpapaalagaho sana ako sa anak nyo kung pwede lang."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Yuta. Anong pinagsasasabi nun?? Alam ko may sinat sya pero hindinaman ganun kalala yun para magpaalaga pa sya saken. Ayos ah!

Tumingin ako ng masama sa kanya.

Kinindatan nya lang ako.

Tch. Bwiset.

Tumawa naman si mama, "sure. Alam ko namang namimiss ka na nitong si Kanna eh."

Namula bigla ang mukha ko, "hindi no!" deny ko.

"Ayusin mo kasi mukha mo para hindi halata~" asar nya saken habang nakangiti.

Pumasok na si mama sa loob. Sumunod naman ako. Pati si Yuta.

"Nga pala, tita," sabi ni Yuta. Napalingon si mama.

"Ano yun, Yuta?"

"Pwede ko na po bang formally eh..ligawan ang anak nyo?"

"A-ANO??" sorry. Violent reaction. Kanina lang nag-aaway kami tapos ngayon---

"Oo naman. Matagal na nameng hinihintay ng tito mo na ligawan mo si Kanna."

"Haha. Sorry, ang bagal ko po ba? Hahaha. Anyway, salamat po tita."

"Walang anuman. Basta ikaw," sabi ni mama sabay ngiti tapos dumiretso na sya sa may kusina.

Nung kami na lang dalawa, siniko ko sya.

"Hoy, ano yun ha??"

Sumimangot si Yuta, "bakit, ayaw mo?"

"May sinabi ba ko??"

"Wala."

Naupo kami sa may sofa.

"Patingin nga kung may sakit ka talaga," hinawakan ko yung leeg nya, "may sinat ka nga."

"Halata naman kanina di ba?"

"Eh malay ko ba kung epekto lang yun ng kadramahan mo."

"Ewan ko sayo. Andami mong alam," sabi nya habang nakangiti.

Napahimik ako nung tumitig sya saken. Maya-maya, nagulat ako nung unti-unting lumalapit yung mukhanya saken. Nanlaki ang mga mata ko. Teka, anong balak nyang gawin??

Waaaah!! H-hahalikan nya ba ko??

"T-teka, Yuta!" nasabi ko bigla. Napahinto sya at kumunot ang noo.

"Bakit?"

Ngumiti ako, "anong chef ang lumilipad?"

Natawa naman sya, "namiss ko yun ah," sabi nya sabay ngiti.

"Ano nga?"

"Eh di..space chef. "

Ngumiti ako. Ngumiti rin sya. Akala ko titigilan nya yung balak nyang gawin kanina..hindi pala.

Unti-unti nya na namang nilapit yung mukha nya saken.

Blush. Dubdub. Dubdub. Dubdub. Dubdub.

"Yuta," sabi ko.

"Gagaling ako kapag hinalikan ko ang prinsesa ko," sabi nya habang nakangiti.

Blush.

"Sira!"

"Totoo yun," seryoso nyang sabi tapos pumikit na sya. Waaah. Anong gagawin ko? Ilang inches na langang layo nya sa mukha ko. Ahhhh!!

Napapikit na lang ako.

Dubdub.Dubdub.Dubdub.Dubdub.

Huh?

Napadilat ako. Nyek, nakatulog na pala sya. Sa may balikat ko. Napangiti ako nang bahagya.

Masama nga ang pakiramdam nya. Haaay. Sira talaga. May sakit na nga, ang kulit-kulit pa.

Waaah. Pero namiss ko to. Ang cute nya lang titigan habang natutulog. Sobra!

Ngayong araw, narealize ko na..ang puso ng tao, parang eskinita, maraming pasikut-sikot.

Minsan, akala mo, mahal mo na, hindi naman pala.

Minsan akala mo di ka mahal, mali pala.

Minsan simpleng bagay lang ginagawa pang komplikado.

Minsan nakakalusot kahit muntik nang maging bistado.

Andyan yung maguguluhan ka, malilito at magmumukhang tanga.

Ganyan kagulo ang puso ng tao pag nagmamahal.

Ang twisty..parang..yung binigay nya saken nung araw na nagtransfer sya sa school namen nung Grade5 pa lang kami..Oo..parang yung kwintas na ang tawag nya ay..

TWISTY HEART. ?

THE END. ?? ?

Epilogue [Ends With a BEGINNING]

ìTrue love doesn't have a happy ending, because true love never ends." -anonymous

"Yuta..Yuta."

"Hoy! Kanna!! Gising na!" nagising ako sa mga tapik saken.

"Gumising ka na. Natulog ka buong period no?"

Nung ibukas ko ang mga mata ko, nakita ko sina Tomo, Miki at Yumi na nakapalibot saken.

Napabangon ako bigla, "huh?! Ganun ba?"

"Oo ganun nga."

"Teka," napalingon ako sa paligid, "hindi ba pumasok si Yuta?"

"Yuta?" tanong ni Miki, "sinong Yuta ang sinasabi mo? Wala tayong kaklaseng Yuta."

"H-HUH?! Ano bang sinasabi mo Miki?? Si Yuta yung---"

"Wala akong natatandaan na may nag-aaral dito sa school naten na Yuta ang pangalan. Baka namannananaginip ka lang. Ang hilig-hilig mo kasing ulit-uliting basahin yung Candied Feelings na binigay kosayo eh! Ayan tuloy! Nahawa ka na kay Aki!" paliwanag ni Miki.

Ano? Hindeee..Imposible..

Bakit walang nakakaalala kay Yuta?? Hindeee..

Hindi ito isang panaginip lang o kathang isip..

Maliwanag na maliwanag sa memorya ko lahat ng naganap. Hindi pwedeng mangyari to! Hindee!!

"Eh si Seichiro-sempai? Yung kuya ni Yuta?"

"Huh? Sino yun?" tanong naman ni Tomo, "adik ka. Fourth year na tayo no. Sino yang tinatawag mongsempai? Wala akong natatandaan na may grumadyet na ganyan ang pangalan last year."

"Huh?? Eh sya kaya yung Valedictorian!"

"Kanna, ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni Yumi saken.

Hindi ako makapaniwala sa kanila. Agad ako tumakbo palabas ng room at hinanap si Yuta.

Alam kong hindi ilusyon nag lahat! Hindi sya isang panaginip! Hinde!! Grade 5 pa lang naging bestfriendko na sya! Kaya imposible to!! Napakaimposible!!

YUUUUUUTTTTTTTTAAAAAAAAAAAA!!

Nasan ka na??!

Hinanap ko sya sa lahat ng sulok ng school.

Sa clinic, kung san una nya kong niyakap ng matagal. Kung san ko sya nilagyan ng band aid sa bibignun. Sa labas ng auditorium, kung san nya sinabi saken na hindi nya ko ibibigay sa iba. Sabackstage, kung san pinarinig nya saken ang bilis ng puso nya. Sa stage, kung san umarte kami bilangRose at Romeo. Kung san nung JS eh nagsayaw kami dun.

Pero wala. Ni anino nya wala.

Unti-unti na kong nawawalan ng pag-asa.

Yuta! Yuta!! Nasan ka na ba? *sniff* YUTA!!! Kung joke to, hindi ka na nakakatawa!!

And lastly, pinuntahan ko yung tambayan nameng dalawa. Yung nag-iisang bench sa may garden. Kung

saan napakaraming memories ang naroroon.

Sobrang saya ko nung makita ko sya. Naggigitara. Nahinto sya sa paggigitara nya nung makita nya ko.

Tapos ngumiti sya.

"Yuta!!" sabi ko sabay lapit sa kanya. Tuluyang bumagsak yung mga luha ko.

"Haha. Anong nangyayari sayo Kanna? Ang OA mo ah. Namiss mo ba ko? Parang kahapon langmagkasama tayo ah!!"

"Eh kasi..hindi ka naalala nila Tomo eh! *sniff* Bwiset sila! Siguro pinagtitripan lang nila ako!"

"Hindi ka nila pinagtitripan."

Nagulat ako sa sinabi nya.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Isa lamang akong kathang isip mo."

"Huh?? Sira ka talaga! Wag ka ngang magbibiro saken ng ganyan! Hindi na nakakatawa ah!" sabi kosabay pahid ng luha ko.

"Gumising ka na Kanna. Gumising ka na."

"Huh?? A-ayoko! AYOKOOOOOO!!"

"Wuy! Gumising ka na!"

Pagdilat ng mga mata ko, nakita ko si Yuta sa harapan ko. Nakapalumbaba yung isa nyang kamay nanakapatong naman sa kama ko. Wait---'SINABI KO BANG KAMA KO'??

Napatingin ako sa paligid. Nakahiga ako ngayon sa kama ko. Tama. Kwarto ko to eh.

Teka. Parang may mali. Napatingin ulit ako kay Yuta.

A-anong ginagawa nya sa kwarto ko-- specifically-- sa KAMA ko??

"Good morning, Kanna ko. Kamusta ang tulog mo?" nakangiti nyang sabi, "good news! Magaling nako!"

"Huh? Teka..ano bang nangyayari? Ano ba yang mga sinasabi mo?" naguguluhan kong tanong habangnakahiga pa rin sa kama at hindi pa din bumabangon.

Si Yuta naman, nasa tabi ko pa rin. Ang kapaaaaal. Ayaw pa ding umalis!

"Inaantok ka pa ba? O sige," sabi nya sabay ngiti, "gigisingin kita."

Nanlaki yung mga mata ko nung bigla nya kong hinalikan. As in kulang na lang eh lumabas yungeyeballs ko sa sobrang gulat.

Agad akong napabalikwas dahil sa ginawa nya.

Blush. Dubdub.Dubdub.Dubdub.Dubdub. WAAAAHHHHH!!!

Tumingin ako ng masama kay Yuta. Sya naman, tawa lang ng tawa na ngayon eh nakaupo na din sakama.

"Ano? Gising ka na? Maligo ka na kaya. Ako, naligo na ko. Mamaya lang tatawagin na tayo ng mamamo sa ibaba," nangingiti nya pang sabi.

Samantalang ako..hanggang ngayon tulala pa rin. HINDI AKO MAKAPANIWALA NA..NA..

"Uy, ayos ka lang?" tanong saken ni Yuta na kumaway-kaway sa harapan ko habang nakatitig saken.Agad akong umiwas ng tingin.

WAAAAAHHH!!

"Uuuuy! Namumula sya!" asar ni Yuta sabay nudge saken, "kinikilig ka no? Wuhahaha!" dagdag nyasabay tawa.

Teka..ibig sabihin yung kanina..panaginip lang?? PAMBIHIRA..Akala ko talaga..Arggghh!

Agad ko syang tinulak palayo saken. Nalaglag sya sa kama. Pasalamat sya at nakacarpet yung kwarto kokundi katapusan nya na. Haha.

"Hahaha! Buti nga!"

"Grabe ka! Gusto mo ba kong patayin?!" reklamo nya na ngayon eh nakatayo na sa may gilid nangkama ko sapo yung ulo nya.

"A-anong ginagawa mo sa kwarto ko ha?? Saka bakit mo ko hinalikan?? Alam mo bang yun ang f-f--f" waaah! Hindi ko masabeeee!

"Teka, dahan-dahan naman sa pagtatanong," umubu-ubo sya nang konti tapos nagpamaywang, "unasa lahat, hindi ko din alam kung bakit ako nasa kwarto mo. Ang alam ko lang nung nagising ako ehtulug na tulog ka sa tabi ko at nakayakap ka pa nga saken eh. Kulang na nga lang gawin mo kong

unan!"

"Wow! Ayos ka ah! Imposible yun!"

"Mukha ba kong sinungaling??"

"Oo, hindi lang halata!"

"Anyway, so ayun nga. Pangalawa, may sakit ako nung pumunta ko dito kahapon di ba? Nawalan ngaata ako ng malay eh. So kung pinag iisipan mo ko ng masama dyan, aba! Ayos ka! Ako nga ang maykarapatang mag-isip sayo nang masama dahil mahina ako kahapon at wala akong malay! Malay ko bakung nung tulog ako eh naisipan mo k--"

"Hoy ang kapal ah! ASA KA NAMAN!"

"Haha! Hindi ako umaasa no! Baka ikaw!"

"HMP!" sabi ko sabay irap sa kanya, "eh..eh..bakit mo ko h-hinalikan?? Ha??"

Namula sya nung itanong ko yun tapos umiwas sya kagad ng tingin, "eh ayaw mong magising eh."

"Bakit? Yun ba ang tamang way ng paggising sa natutulog??"

"Bakit? Effective naman ah!" dahilan nya, "tch. Kunwari ka pa! Gusto mo din naman!!"

"A-ANO?? Sino namang may sabi sayo nyan, aber??"

"Yung puso mo."

"Weeh! Ang mais-tuhod mo!"

"Di bale ng mais-tuhod, mahal mo naman," sabi nya sabay belat saken.

"HMP!"

"Tama na nga yan, maligo ka na. Ang baho mo na. Wuhaha!"

"Aahh..ganon?" mataray kong tanong sa kanya.

"Oo, ganun."

"Eh bakit mo ko hinalikan kung alam mo naman pala na mabaho na ko?"

"Eh," namula na naman si Yuta. Hahaha!! It's my win!!

"Eh?"

"Eh sabi ng labi mo halikan daw kita eh."

Blush.

"Imbento ka ah!"

Nakarinig ako ng katok sa kwarto. Napahinto tuloy kami sa pag-aaway ni Yuta.

"Pasok ka, ma," sabi ko. Nung bumukas yung pinto, napangiti si mama nung makita kami.

"Sorry kung dinala ko kayong dalawa kahapon sa kwarto mo, Kanna."

"Po?"

"Eh kasi kahapon, nung tapos na ko magluto ng hapunan eh nadatnan ko kayo ni Yuta na natutulog namagkatabi dun sa may sofa. Magkahawak pa nga yung kamay nyong dalawa."

"H-HUH??" sabay pa nameng react na dalawa.

"Haha. Oo kaya. Eh naawa naman ako sa inyo na natutulog habang nakaupo kaya ipinasok ko kayo sakwarto."

"Ahhh," nasabi ko na lang.

"Oh, kita mo na??" sabi ni Yuta sabay tingin saken ng masama, "tamang hinala ka kasi eh! Bleh!"

"Ewan ko sayo! Bleh!" sagot ko naman sabay belat.

"O siya-siya. Tama na yan. Kumain na tayo ng almusal sa baba."

"Okay po!" masigla namang sagot ni Yuta.

*****

"WAAAAAHHH! Sira ulo ka talaga Yuta!" sabi ko sabay sabunot sa ulo nya.

"Aray! Bakit ka ba saken nagagalit?? Kasalanan ko bang traffic??" sabi naman nya.

"Panong hindi ako magagalit eh kung dumating ka lang sana nang mas maaga sa bahay eh di sanahindi tayo natatraffic ngayon! Tch! Pag talagang hindi naten naabutan yung speech ni Seichiro-sempai, kakalbuhin kita!!"

Nakasakay kami ngayon sa bus papuntang PICC. Dun kasi kasalukuyang ginaganap yung graduation nilasempai eh. Si Yuta kasi..nagboluntaryong susunduin ako sa bahay para sabay daw kaming pumuntaeh sya naman tong late! Kesyo tinanghali daw ng gising! Hmp! Eh ang aga-aga pa lang umalis na ngbahay nila yung mga magulang nya eh! Sino ngayon ang mababaw ang tulog ha?? Hayst!!

"Oo na! Sorry na!"

After ng ilang minutong pagkatengga sa kalye at pag-aaway eh nakarating din kami sa PICC. Whoa.

Ngayon eh kasalukuyan kaming naglalakad papunta sa loob. Takte. Kakatapos lang ng speech niSeichiro-sempai! Waaaah! Palakpakan na lang sa kanya yung inabot namen.

"Uy, akina yung kamay mo," sabi ni Yuta.

"Huh? Bakit naman?" naglalakad na kami dun sa gilid at hinahanap yung mga magulang nila ni sempai.

"Basta!" sabi nya tapos bigla nyang kinuha na lang yung kamay ko at hinawakan nya yun.

Napatingin ako sa kanya. Namumula sya pero sa ibang direksyon nakatingin.

"Hmp. Pasimpleng tyansing ah!" sabi ko sa kanya habang tinitignan ko yung kamay nameng dalawa.Magkahawak habang naglalakad palapit kina Mika. Waaah. Feeling ko ang init ng cheeks ko. Hindi kolang pinapahalata.

"Haha. Hindi kaya!" dahilan nya.

"Oo kaya!" sabi ko naman.

"Sus. Kinikilig ka naman!" sabi nya sabay titig saken.

Blush.

"Hindi no! Epal mo!"

"Uy, sina Kanna na pala yon!" sigaw ni tita.

"Uy, Kanna! Ba't antagal nyo??" tanong naman ni Yumi. Syempre present din sya dito.

"Wahaha! Baka nag-date pa yang dalawang yan!" kantyaw naman nila Tomo at Miki.

"Si Yuta kasi eh!! Ayan tuloy, natraffic kami!" sabi ko.

"Wow, ayos kuya ah! Akala ko ba, hindi pa kayo? Eh bakit magkaholding hands kayo kaninapagpunta dito??" puna ni Mika na nakahalukipkip pa.

"Hahahaha! Hindi naman kami nagholding hands no! Guni-guni mo lang yun, Mika!" sabi ko.

"Hindi ikaw ang kinakausap ko. SI KUYA YUTA! HMP!" aw. Ang sungit talaga ng kapatid nilang si Mikakahit kelan.

"Maaga pa kayo. Maaga pa kayo para bukas, tch," sabi naman ni Natsume-san na nakakatakot pa rin asever habang papalapit sila samen.

Nagulat ako nung pinalo ni Yumi ng bahagya sa braso si Natsume-san at sinabihan nya ng, "ikawnaman. Natraffic nga daw eh."

"Ah ganun ba?" nagulat lalo ako nung ngumiti sya samen at nagsorry. Whoa. Anlaki na talaga ngpinagbago nya!

"Si sempai nga pala? Nakababa na sya ng stage di ba?" tanong ko kay Natsume-san.

"Papunta na sila rito," sagot nya.

"Sila?" natanong ko bigla, "ahh! Silang dalawa ni Ate Imadori, tama?"

Tumango naman sya.

Speaking of Ate Imadori, nahuli na yung ex nya na nambubog kay sempai. Pero dahil napatawad na nisempai yung ex na yun ni ate eh nadaan naman sa mabuting usapan ang lahat. Tapos mukhang okay nadin yung family nya. Hindi na sya sinasaktan. Kinausap ng personal ni Seichiro-sempai pagkalabas napagkalabas nya ng ospital.

Natutuwa nga ako kasi kahit yung parents niya mismo eh kinausap nya na wag na magalit kay AteImadori dahil sya naman daw ang nagdesisyon na wag lumaban nung binugbog sya nung Shin na yun.

"Oh, ayan na pala sila!" sabi naman ni tito. Napalingon ako. Oo nga. Papalapit na naglalakad si Seichiro-sempai at Ate Imadori.

"Seichi!" tawag ni Ate Imadori sa kanya. Nakasimangot si Ate Imadori. Mabilis naman kung maglakad sisempai.

EEEEHH?? Anong nangyayari?

"HMP! Bakit sinabi mo dun sa mga babaeng nagpapicture sayo kanina dun sa gilid ng stage na singleka? A-akala ko ba tayo na?"

Napalingon si sempai sa kanya, "ha? May pinag-usapan ba tayo?"

"W-wala. Pero nung sa ospital..y-yung---"

Namumula na si Ate Imadori. Hala. Parang maiiyak na sya.

Lumapit sa kanya si Seichiro-sempai at ginulo ang bulok nya saka ngumiti.

Nagalit naman lalo si Ate Imadori, "why did you do that?? Alam mo bang ilang oras ko pinaayos angbuhok ko tapos---! Tapos---!"

Nginitian lang sya ni sempai.

"Seichi!"

"Saka na. Masyado kang nasasanay na mabilis mo nakukuha ang mga bagay na gusto mo," sabi nyatapos lumapit na sya samen.

"Pero--"

"Kanna, bakit ngayon lang kayo?" tanong saken ni Seichiro-sempai. Haha. Adik talaga tong si sempai.Wawa naman tuloy si Ate Imadori. Haha!

"Si Yuta kasi eh. Antagal dumating sa bahay. Kaya ayun," sabi ko tapos yumakap ako sakanya, "congratulations, sempai! Mamimiss talaga kita! Dadalaw ka sa THS ah!"

"Haha. Oo naman," sabi nya nung kumalas na ko ng yakap sa kanya. Ngumiti sya saken. Yung usual nangiti nya na cool, calm and collected, "nga pala, thank you dun sa book. Natapos ko na. Ang ganda."

"Welcome," sabi ko sabay ngiti. Nagulat ako nung biglang humarang sameng dalawa si Yuta. As inpumunta talaga sya sa gitna namen.

"Oy tama na yan!" sabi naman ni Yuta sabay hawak ng kamay ko, "akin na si Kanna no!"

Natawa naman ng bahagya si sempai sa ginawa ni Yuta.

"Hahaha! Hindi pa no!! Bleh!" sabi ko naman sa kanya.

Nagtawanan naman ang lahat.

"Mukhang hindi naganap yung tragic ending sa script na ginawa naten ah?" sabi ni Tomo.

"Oo nga eh. Pero mabuti na din yun. At least, may ibinunga naman yung effort na binigay naten parasa kanilang dalawa. Haha," sabi naman ni Miki.

"Ano? Kayo yung gumawa ng script nung play??" sabi naman ni Yuta na gulat na gulat. Nagulat din akopero mas OA sya magreact saken.

"Oo. Di lang halata. Lagi lang kasi kaming nasa background eh pero alam namen ang takbo ng storyanyong dalawa! Wuhaha!" paliwanag ni Tomo.

"O siya! Tama na yan! Umuwi na tayo sa bahay at nang makakain na!" sabi naman ni tito. Nagtawanannaman kami sa sinabi nya. Tamang basag trip lang haha!!

Ewan ko ba.

Pero palagay ko.

Ito ang storyang walang katapusan.

Sabi nga ni Melon-sempai sa Ano Natsu De Matteru, 'and leave the epilogue to God'.

Walang epilogue.

Kalokohan yun.

Ang isang storya, hindi natatapos sa bawat puso ng mambabasa.

Kasi ang totoong storya namen ni Yuta ay nagsisimula pa lang.?

TH Trivia + AN

PLOT AND TITLE ORIGIN

Ang Twisty Heart (katulad ng nasabi ko na sa iba sa inyo) ay ginawa ko nung ako ay third year hanggangfourth year highschool. This is actually a handmade manga with 6 volumes and 34 chapters. Ang genrenya ay fantasy. Gulat kayo no?

Ang totoong plot po ng Twisty Heart bago ko sya nirevise at ginawang realistic (somehow) ayganto: "si Kanna..masayahin at mabait. Nang magkakilala sila ni Seichiro Kauri, nag-iba ang takbo ngbuhay nya. Tuwing mababahing sya ay nagiging bata sya, ibang anyo, ibang tao. Paano nyanapaparamdam kay Seichiro na gusto nya ito kung nasa ilalim sya ng isang sumpa? At pano kung angmaging papel nya bilang bata ay ang maging younger sister ng crush nya? Hala! Ang gulo na di ba?Sundan nyo ang kanyang kapana-panabik na storya."

Ayan yun. Kinopya ko pa talaga dun sa manga na ginawa ko. (If you want to see some pictures nunghandmade manga na yun,click external link. Meron ding ilan dun sa 'drawing' na album ko sa personalaccount ko sa FB. Tignan nyo na lang.)

Oh di ba? Batambata ang pagkakatimpla ko ng plot di ba? Haha. Nung nadiscover ko yung wattpad, satulong ni Hannah eh naisip kong irevise yung plot. Inalis ko yung fantasy side.

Naisip ko kasi na mas patok ata yung realistic ang plot. Ang childish kasi nung TH na manga ko (thoughyung bandang ending eh puro naman kadramahan. Haha.) Nainspire din ako kay Ate Peach, lalo na sasinulat nyang Tossed Coin, kung san, yung character sa story nya na si Jet eh halos katulad ni Yuta.

Oh, by the way, kung mapapansin nyo sa original plot, hindi nabanggit si Yuta, diba? Yan ay dahil nungsinimulan ko yung TH dati, ang balak kong magkatuluyan eh si Kanna at Seichiro. Bakit nangyari yun?Irereveal ko pag napag-usapan na naten ang character origin nya. Hehe.

Kung mapapansin nyo, all the main characters here are 3rd year and 4th yr. Dahil din yan sa fact naginawa ko to nung nasa edad pa ko nung mga bida. Sabihin na lang naten na nakaapekto ngmatindi yung mga experiences ko nung time na yun sa storya. So imagine-in nyo na lang na medyonaemote-emote din ako nung HS kaya nakagawa ako ng gantong storya.

Siguro yun na din ang dahilan kung bakit napakaespesyal ng TH saken. Kasi it brings me back to mybittersweet high school memories --- yung mga panahon na first time ko mainlove, masaktan,etc. Haha. Sabi nga, nakikilala mo ng lubusan ang isang tao samga sinusulat nya. So sa tingin ko, alam nang mga readers ng TH kung sino ko, lalo na yung ako nung 3rd yr at 4th yr pa lang ako.

The title was supposed to be Misty Heart. Nadiscover ko yun nung nakita ko yung diary entry ko salaptop ng pinsan ko dati. Kung itatanong nyo kung bakit Misty Heart eh hindi ko rin alam. Rather, hindiko na matandaan. Basta ang alam ko lang, nung may makita akong jewelry brochure tas nakita ko yungisang cute na kwintas dun na ang label eh 'Twisty Heart' eh iyon na ang ginamit ko.

Maybe at that time, nainspire ako dun sa title kaya habang ginagawa ko yung TH eh minake sure ko nakahit papano eh hindi predictable yung mga nangyayari sa mga characters. Andun yung suspense atkawindang-windang na twists sa mga eksena (na I hope naman eh successful kong ginawa nung ginawako na syang novel).

Kung itatanong nyo kung ano yung mga naging major difficulty ko sa pagsasanobela ko ng comics ko ehmalamang sa malamang..yung POV. Kung nakabasa na po kayo ng manga, halos lahat ng characters dunmay sariling POV. Minsan kahit guest role nga lang, meron eh.

So, yun yung pinaka naging problema ko. Kaya pansin nyo, hindi ako naglalagay ng kung sino yungnagsasalita. Kasi alam ko, if you really read my work, alam mo kung sino yung nagsasalita. May mgahints naman akong hina-highlight at may differences naman sila kahit pano ng way ng pagsasalita. (At satingin ko, ito na naman ang magiging problema ko sa upcoming CF 2 at sa ongoing FA.) Hindi ko pa kasi

talaga kaya yung single POV throughout eh. Kaya nga dun sa CF 1, may dalawang special POV si Nika.Haay. Kulang pa ko sa practice.

Anyway, without further ado, let's move on to the characters.

CHARACTER ORIGIN

KANNA SHIZUKI - hindi ko alam kung san ko napulot yung name nya but her personality is thestereotypical heroine of the story of a cliche anime. Tipong mala-damsel in distress na maypagkamakulit. In reality, she's a part of me. Nung high school ako, na inlove din ako sa Seichiro sa unangpart ng storya. Ako din yung tipong tatanga-tanga, slow minsan, pero hindi naman kasing over nakatulad nya sa pagkamanhid. Isa pa sa pinagkaiba namen eh hanggang ngayon, may gusto pa din akokay Seichiro. Haha.

Napili ko si Ito Ono bilang Kanna dahil nung napanuod ko yung Koukou Debut, super natuwa ako atnahanap ko na din yung J actress na perfect sa image ko as Kanna. Sakto pang 15 lang sya. Bongga :D

YUTA TONAMI - hindi ko na rin maalala kung san ko nakuha ang pangalan nya pero nacreate ang rolenya dahil sa iisang dahilan. Gusto ko ng burahin sa isip ko si Seichiro. Hmm. Isa pa pala, pangarap ko rinmagkaron ng bestfriend na lalake kaso in reality, hindi ko yata keri. Haha. Masasabi rin nateng pagtakassa reality ang paglikha ko kay Yuta. Para syang ideal man ko pero syempre, hindi pwede ang ideal kayabinigyan ko sya ng ilang negative sides na common din naman na makikita sa ibang lalake nowadays.

The playful character of Teppei Koike sa Lovely Complex yung nagbigay saken ng ideya na sya talaga angbagay dun sa role. Tama naman di ba? :)

SEICHIRO KAURI - ayan na. Alam kong medyo inexcite ko si dreamerdork tungkol dito kasi nabanggit kosa kanya na may irereveal ako about Seichi. Ito na yun. Si Seichiro lang ang tanging character sa THna ibinase ko sa isang tunay na tao. At yun lang naman ay walang iba kundi ang aking hindi makalimut-kalimutang first love. Be glad, Seichi fans, may tao talagang nag-eexist na gaya nya BUT of course hindilahat ng aspects ni Seichi (real) eh saktong sakto kay Seichi ng TH.

Totoong kalmadong tao, cool at collected si Seichi. Snob ang general na tingin sa kanya pero pag nagingclose mo na eh napakadaldal din pala. Lalong lalo na kung hobby nyong dalawa ang pinag-uusapan nyo.Tiyak mauubusan ka ng kwento pag siya ang kasama mo kaya sa huli, ikaw na lang ang makikinig(habang pinagmamasdan ang kanyang napakagandang ngiti).

Totoong galing din sa tao na to yung mga linya ni Seichi sa storya na, "wala namang espesyal saken. Isalamang akong ordinaryong tao", at saka yung, "sabi nila,pag may gusto kang ialok na pagkain sa ibangtao ay dapat ibinibigay mo na kagad sa iba para hindi na sila makatanggi."

Yung tungkol sa hilig nya na magbasa ng libro, hindi totoo yun. Ang similarity namen eh mahiligkaming magdrawing. Siguro nga nainlove ako sa kanya nun dahil sa I recognize his talent which exceedsmine. Bihira ko kasi irecognize yung talent ng iba. Talaga nga lang na, iba sya. Mas magaling syasaken. So in reality, our topic of discussions circulates in art, movies, dramas and anime. Haha. Nga pala,totoong nag-e-emit sya ng mysterious effect aura. In my opinion. Haha.

The reason why I created Yuta, katulad nga ng sinabi ko kanina, is to escape reality. Kasi, tulad nga ngnaranasan ni Yumi at Imadori, mahirap magmahal ng taong sobrang bait. Cause the tendency is tomisinterpret that kindness. I want to escape the reality at that time kasi nadiscover ko nun na he isalready courting a girl. A beautiful one. Ano naman ang panama ko dun di ba? LOL. Oh siya, wag na nganaten pag-usapan. Next!

Oo nga pala, si Okada Masaki ang napili ko as Seichi dahil pag maiksi ang buhok nya, kamukhang-kamukha nya yung real life Seichi. Swear! Isa pa, yung character nya sa Otomen at sa iba pa nyangpalabas eh nagsu-suit dun sa image ng Seichi sa isip ko.

YUMI MASATO - kinuha ko ang name nya sa aking close friend na si Yumi na during that time ehnagrequest saken na ipangalan ko naman daw sa kanya kahit isang supporting character lang. Requestgranted. Kaya ayan. Nabuo si Yumi. Yung pagiging martyr effect ni Yumi. That was also a part of me(nung HS pa ko). Akalain mong chinicheer ko pa dati si Seichi nun sa girl na gusto nya though masakitchuva ek ek lang? Haha. That's what you call..martyr. Period. Haha.

Nung una ko pa lang makita si Sakuraba Nanami dun sa movie na Runway Beat, nakitaan ko kagad syanung pagkamahiyain pero palaban na dating. Yung kasimplehan nya na tila nag-e-emit ng purity atinnocence. Dun pa lang, swak na swak na sya sa role. Lalo na nung napanood ko pa sya sa Akai Ito.

IMADORI - ang antagonist na may sagad sa butong kasamaan dahil sa pagmamahal nya sa sarili nya atkay Seichi. Hindi ko din alam kung san ko nakuha ang name nya. Basta, ang naalala ko lang eh ibinase kong personality nya sa isang malditang supporting character na maiksi ang buhok sa anime na MarmaladeBoy.

Hindi ko masasabi na part ko sya kasi hindi ko naman naisip gumawa ng masasamang bagay sa iba justbecause I can't get what I want. Siguro ang isa sa mamagandang personality nya eh yung kanyang strong

will na ipaglaban yung love nya. She just wanted to be loved. Sino ba naman ang ayaw na mahalin dinsya ng taong mahal nya di ba?

Naisip ko na, kung sino man ang gaganap na Imadori, dapat isang tingin pa lang kakainisan mo na. Yunang naramdaman ko kay Aibu Saki nun nung napanood ko sya sa Buzzer Beat. Kulang na lang ibatokoyung portable DVD player ko dahil sa pagkainis ko sa kanya. Haha. Atsaka, kahit nakakainis si AibuSaki, hindi nawawala yung elegance at beauty nya sa role nya. Perfect for the role, right? :)

NATSUME HIRAI - Natsume is from my Alice Academy crush na si Natsume Hyuuga. Yung personalitynya na tsundere, halos dun ko din nakuha. Naisip ko din na perfect match si Yumi at sya. Oppositeattracts, ika nga.

Sobrang naging crush ko si Junpei Mizobata noon. To the point na halos lahat ng drama/movie na andunsya eh pinanuod ko. At yan ay nagsimula lang naman nung napanuod ko yung Koukou Debut. Napaka-Natsume ng role nya dun!

TOMO - kinuha ko sa Fushigi Yuugi. Oo, yung muntik gumahasa kay Miaka nun. Yung maraming paint samukha. Although villain ang name, hindi naman villain ang role. Haha. Isa sya sa mga mapagpanggapna pinsan ni Kanna. Mapagpanggap in a sense na petiks kuno pero ang totoo eh matalino naman talagaat nagwowork behind the scenes.

Kung napanood nyo ang live action ng Ouran High, si Daito Shunsuke lang naman ang naging paboritoko dun. Oo, yung may salamin. Syang sya talaga si Tomo sa image ko.

MIKI - kaya ganyan yung name nya eh nag-isip ako nun ng name ng babae na pwede ding panglalake.Boom. Ayan na. Katulad ni Tomo din sya. Medyo boyish nga lang.

Si Kawaguchi Haruna ang naisip ko kasi yung character design ko kay Miki eh maiksing buhok. Eh wittydin naman yung role nya as Haruhi sa Ouran High, kaya sya na lang yung pinili ko. :)

MIKA - kapatid nila Seichi at Yuta. Naisip ko lang ang name nya kasi cute, which is the opposite of herpersonality sa TH. (Btw, sa manga, hindi sya mataray na bata, dito lang. Haha.)

NAO - seatmate at friend ni Kanna. Nakuha ko ang name nya kay Kanzaki Nao ng Liar Game (J-drama).

SOUSHI - seatmate at friend ni Yuta. Nakuha ko naman ang name nya sa crush kong si SoushiMiketsukami ng Inu x Boku SS (anime).

CHIE - girlfriend ni Soushi. Nakuha ko ang name nya sa bidang girl ng Hungry! (Jdrama).

MEGUMI - nakakatakot na class president nila Kanna. Nakuha ko ata yung name nya sa bidang girl*ehem* originally eh boy pala sa anime na A Cheeky Angel.

MORIYAMA-SENSEI - homeroom teacher nila Kanna. Nakuha ko sa apelyido ng bidang lalaki sa mangani Satomi Ikezawa na Othello.

AUTHOR'S NOTE:

Marami akong utang na loob at labas sa mga supportive readers ko. Super thanks po sa inyong lahat.Sana suportahan nyo rin ang FORBIDDEN APPLE at CANDIED FEELINGS 1 and 2.

READER, kung nagustuhan mo ang TH, here are the ways to show that you support the author:

Vote all the chapters of TH (including epilogue and Trivia) ñ make sure to have an account in WATTPADpara magawa mo ito. Kung wala pa, just make an account via your FB account. Itís very easy ^_^

Like Baka_Usagi page--> http://www.facebook.com/bakausagichan

Give your oneshot comment or overall comment/evaluation of the story sa first page or sa last page (sacomment box). Criticism are allowed.

Support other baka_usagi stories (puntahan sa--> http://www.wattpad.com/user/baka_usagi )

FILL IN THE BLANKS.

FAVORITE QUOTE : (from the characters. Hindi kasali yung mga op. quotes naten kasi hindi akinyun)____________________________FAVORITE CHARACTER AND WHY: __________________________

TOP 5 KILIG SCENES : ________________________________

TOP 5 TEARJERKER SCENES: _____________________________

PINAKAAYAW MONG EVENT SA TH: ___________________________

Paanswer na lang! Thank yooouuuuu!! ?