Tiga daripada empat pembelaan yang ada kepada juruaudit dalam saman oleh pelanggan juga terdapat di dalam tindakan undang-undang pihak ketiga: kekurangan kewajipan untuk melaksanakan perkhidmatan ini, prestasi yang tidak cuai, dan jika tiada sambungan sebab dan akibat. Kecuaian penyumbang biasanya tidak terdapat kerana pihak ketiga tidak berada dalam kedudukan untuk menyumbang kepada penyata kewangan disalah nyata.

Kekurangan pertahanan bertugas di saman pihak ketiga berpendapat kekurangan priviti kontrak. Di Amerika Syarikat, sejauh mana priviti kontrak adalah pertahanan yang sesuai dan jenis pertahanan yang bergantung sepenuhnya kepada pendekatan untuk pengguna menjangkakan di negeri ini dan bidang kuasa kehakiman kes itu.

Jika seorang juruaudit yang tidak berjaya menggunakan kekurangan pertahanan kewajipan untuk mempunyai kes ini dibuang kerja, pertahanan pilihan di saman pihak ketiga adalah prestasi bukan cuai. Jika seorang juruaudit yang menjalankan audit mengikut piawaian pengauditan, yang menghapuskan keperluan untuk pertahanan yang lain. Malangnya, di Amerika Syarikat dan negara-negara lain yang mengamalkan perbicaraan juri, prestasi tidak cuai boleh menjadi sukar untuk menunjukkan kepada mahkamah, terutamanya jika laypeople tanpa pengalaman perakaunan membentuk juri.

Ketiadaan sambungan sebab dan akibat dalam tindakan pihak ketiga selalunya bermakna bukan berdikari ke atas penyata kewangan oleh pengguna. Andaikan bahawa juruaudit yang boleh menunjukkan bahawa pemberi pinjaman yang bergantung kepada hubungan perbankan yang berterusan dengan pelanggan, dan bukannya penyata kewangan, dalam membuat pinjaman. Dalam keadaan itu, kecuaian juruaudit dalam menjalankan audit tidak From. Sudah tentu, ia adalah sukar untuk membuktikan bukan berdikari ke atas penyata kewangan. Tidak hadir sambungan sebab dan akibat boleh menjadi sukar untuk menentukan kerana pengguna boleh menuntut pergantungan ke atas penyata walaupun keputusan pelaburan atau pinjaman telah dibuat tanpa mengambil kira keadaan kewangan syarikat.

LIABILITI AWAM DI BAWAH UNDANG-UNDANG SEKURITI

DI AMERIKA SYARIKAT, walaupun terdapat beberapa pertumbuhan dalam tindakan yang diambil terhadap akauntan oleh pelanggan dan pihak ketiga di bawah undang-undang biasa, pertumbuhan terbesar dalam tindakan undang-undang liabiliti juruaudit telah di bawah undang-undang sekuriti persekutuan. Litigan biasanya mendapatkan remedi persekutuan kerana adanya tindakan undang-undang kelas-tindakan dan keupayaan untuk mendapatkan ganti rugi yang besar daripada defendan.

Faktor-faktor lain juga membuat mahkamah persekutuan yang menarik kepada litigan. Sebagai contoh, beberapa bahagian undang-undang sekuriti mengenakan standard liabiliti ketat ke atas juruaudit dan mahkamah persekutuan sering cenderung untuk memihak kepada plantiffs dalam tindakan undang-undang apabila terdapat standard yang ketat. Walau bagaimanapun, baru-baru ini agak undang-undang reformasi tort boleh menyebabkan pengurangan hasil negatif bagi firma audit di mahkamah persekutuan.

Akta Sekuriti 1933 tawaran hanya dengan keperluan laporan untuk syarikat yang menerbitkan sekuriti baru, termasuk maklumat dalam penyata pendaftaran dan prospektus. Satu-satunya pihak yang boleh mendapatkan kembali daripada juruaudit di bawah Akta 1933 adalah pembeli asal sekuriti. Jumlah pemulihan potensi sama dengan harga pembelian asal

kurang nilai sekuriti pada masa saman itu. (Jika sekuriti itu telah dijual, pengguna boleh mendapatkan amaun kerugian yang ditanggung.)

Akta sekuriti mengenakan beban yang luar biasa pada juruaudit. Seksyen 11 akta 1933 mentakrifkan hak pihak ketiga dan juruaudit, yang diringkaskan seperti berikut:

• Mana-mana pihak ketiga yang membeli sekuriti menerangkan dalam satu kenyataan pendaftaran boleh mendakwa juruaudit untuk gambaran yang salah atau peninggalan yang matan dalam penyata kewangan yang telah diaudit dimasukkan ke dalam penyata pendaftaran.

• pengguna pihak ketiga tidak perlu beban membuktikan bahawa mereka bergantung pada penyata kewangan atau bahawa juruaudit itu cuai atau penipuan dalam melakukan audit. Pengguna hendaklah hanya membuktikan bahawa penyata kewangan yang telah diaudit mengandungi salah nyata atau ketinggalan yang ketara.

• Juruaudit mempunyai beban untuk membuktikan sebagai suatu pembelaan yang (1) audit yang mencukupi telah dijalankan atau (2) semua atau sebahagian daripada kerugian plaintif adalah disebabkan oleh faktor-faktor lain daripada penyata kewangan mengelirukan. 1933 tindakan hanya undang-undang biasa atau berkanun di mana beban pembuktian terletak kepada defendan.

Tambahan pula, juruaudit yang bertanggungjawab untuk memastikan bahawa penyata kewangan secara saksama dinyatakan di luar tarikh pengeluaran, sehingga tarikh penyata pendaftaran anda berkuat kuasa, yang boleh beberapa bulan kemudian. Andaikan bahawa tarikh laporan audit untuk 31 Disember, penyata kewangan 2010 adalah 10 Februari, 2011, tetapi kenyataan pendaftaran itu bertarikh 1 November, 2011. Dalam audit biasa, juruaudit mesti meneliti urusniaga melalui tarikh laporan audit, 10 Februari 2011. Dalam satu kenyataan yang difailkan di bawah Akta 1933, juruaudit yang bertanggungjawab mengkaji semula urus niaga - selama hampir sembilan bulan tambahan - melalui tarikh penyata pendaftaran, November 1, 2011.

Walaupun beban itu boleh hadir keras kepada juruaudit, terdapat agak beberapa kes dibicarakan di bawah akta 1933. Salah satu yang paling penting adalah Escott et al. v. BarChris Pembinaan Corporation (1968). Seperti yang dinyatakan dalam Rajah 5-6, firma audit telah bertanggungjawab atas kekurangan usaha yang wajar yang dikehendaki di bawah akta 1933 apabila melakukan semakan semula dengan kejadian yang berlaku selepas tarikh kunci kira-kira. Kes ini membawa dua akibat patut diberi perhatian:

1. Piawaian Pengauditan yang telah ditukar kepada memerlukan penekanan yang lebih kepada prosedur bahawa juruaudit perlu melaksanakan untuk acara-acara selepas tarikh kunci kira-kira.

2. Penekanan yang lebih besar mula diberi kepada kepentingan kakitangan audit memahami perniagaan dan industri pelanggan.

Liabiliti juruaudit di bawah Akta Bursa Sekuriti 1934 sering berpusat pada penyata kewangan yang telah diaudit yang dikeluarkan kepada orang ramai dalam laporan tahunan yang dikemukakan kepada SEC sebagai sebahagian daripada Borang tahunan 10-K melaporkan. Tiap-tiap syarikat yang mempunyai sekuriti yang didagangkan di negara dan over-the-kaunter bursa dikehendaki mengemukakan penyata yang telah diaudit setiap tahun. Jelas sekali, jumlah yang lebih besar daripada penyata jatuh di bawah akta 1934 daripada di bawah akta 1933.

Juruaudit juga menghadapi pendedahan undang-undang yang berpotensi untuk maklumat suku tahunan (Borang 10-Q) atau maklumat laporan lain yang difailkan dengan SEC, seperti acara luar biasa difailkan dalam Borang 8-K. Juruaudit hendaklah melaksanakan kajian semula Borang 10-Q sebelum ia difailkan dengan SEC, dan juruaudit yang sering terlibat dalam mengkaji maklumat dalam laporan lain, dan oleh itu, mungkin bertanggungjawab secara sah. Walau bagaimanapun, beberapa kes mempunyai juruaudit terlibat untuk laporan selain daripada laporan audit tahunan.

Fokus utama kepada tindakan undang-undang liabiliti juruaudit di bawah Akta 1934 adalah Peraturan 10b-5. Seksyen 10 dan Peraturan 10b-5 yang sering disebut peruntukan antifraud akta 1934, kerana mereka melarang apa-apa aktiviti penipuan yang melibatkan pembelian atau penjualan apa-apa cagaran. Banyak keputusan mahkamah persekutuan telah menjelaskan bahawa Peraturan 10b-5 terpakai bukan sahaja kepada penjual langsung tetapi juga kepada akauntan, penaja jamin, dan lain-lain. Secara umumnya, akauntan boleh akan bertanggungjawab di bawah Seksyen 10 dan Peraturan 10b-5 jika mereka dengan sengaja atau dengan melulu membuat salah nyata maklumat yang dimaksudkan untuk penggunaan pihak ketiga.

Pada tahun 1976, di Hochfelder v. Ernst & Ernst, kedua-dua dikenali sebagai membawa kes undang-undang sekuriti sebagai kes liabiliti juruaudit, Mahkamah Agung Amerika Syarikat memutuskan bahawa scienter iaitu pengetahuan dan niat untuk memperdaya, diperlukan sebelum boleh juruaudit akan bertanggungjawab atas melanggar Peraturan 10b-5. Ringkasan Hochfelder termasuk dalam Rajah 5-7.

Banyak juruaudit percaya pengetahuan suatu niat untuk menipu keperluan ditubuhkan pada kes Hochfelder yang ketara akan mengurangkan pendedahan juruaudit kepada liabiliti. Walau bagaimanapun, kes-kes seterusnya dibawa berhujah standard pengetahuan dan penipuan yang telah dipenuhi dalam kes-kes di mana juruaudit yang tahu semua fakta yang berkaitan tetapi membuat pertimbangan miskin. Dalam keadaan demikian, mahkamah menegaskan bahawa juruaudit mempunyai pengetahuan yang diperlukan. The Solitron Peranti kes, yang diterangkan dalam Rajah 5-8, adalah satu contoh pemikiran yang. Dalam kes itu, mahkamah rayuan memutuskan bahawa tingkah laku melulu di pihak juruaudit itu mencukupi untuk memegang juruaudit yang bertanggungjawab terhadap pelanggaran Peraturan 10b-5. Walau

bagaimanapun, dalam saman yang berikutnya di bawah Peraturan 10b-5, Worlds of Wonder (1994) dan Toolworks Perisian (1994), dua utama Litar Kesembilan keputusan mahkamah menyatakan bahawa pertimbangan yang tidak tepat bukan bukti penipuan. Pandangan ini kini muncul untuk memenangi kasih karunia di mahkamah. Walaupun Peraturan 10b-5 terus menjadi asas untuk tindakan undang-undang terhadap juruaudit, Hochfelder dan keputusan mahkamah yang berikutnya telah terhad liabiliti agak.

Yang sama tiga pembelaan yang ada kepada juruaudit dalam sut-undang-undang yang sama dengan pihak ketiga juga disediakan untuk tindakan di bawah akta 1934: Prestasi nonnegligence, kekurangan duti, dan ketiadaan sambungan sebab dan akibat.

Seperti yang kita hanya dibincangkan, penggunaan kekurangan pertahanan bertugas sebagai tindak balas kepada tindakan di bawah Peraturan 10b-5 mempunyai pelbagai peringkat kejayaan, bergantung kepada bidang kuasa. Dalam Hochfelder, kes mahkamah memutuskan bahawa pengetahuan dan niat untuk menipu adalah perlu bagi juruaudit itu supaya didapati bertanggungjawab. Kes-kes lain, kelakuan cuai atau melulu mencukupi untuk juruaudit yang akan didapati bersalah. Tafsiran mahkamah berterusan mungkin untuk menjelaskan isu yang tidak dapat diselesaikan ini.

Yang berkenaan dengan liabiliti juruaudit adalah kuasa SEC untuk sekatan. SEC mempunyai kuasa dalam hal keadaan tertentu untuk membenarkan atau menggantung pengamal daripada melakukan audit bagi syarikat SEC.

Akta Sarbanes-Oxley sangat meningkatkan tanggungjawab syarikat-syarikat awam dan juruaudit mereka. Akta ini mewajibkan Ketua Pegawai Eksekutif dan Ketua Pegawai Kewangan untuk mengesahkan penyata kewangan tahunan dan suku tahunan difailkan dengan SEC. di samping itu, seperti yang dibincangkan dalam Bab 3 (p. 49-51), pengurusan mesti melaporkan penilaiannya terhadap keberkesanan kawalan dalaman ke atas pelaporan kewangan, dan untuk difailkan dipercepatkan, juruaudit perlu memberikan pendapat mengenai keberkesanan kawalan dalaman ke atas kewangan melaporkan. Akibatnya, juruaudit mungkin terdedah kepada liabiliti undang-undang yang berkaitan dengan pendapat mereka mengenai kawalan dalaman. The PCAOB juga mempunyai kuasa untuk membenarkan firma audit berdaftar bagi apa-apa kesalahan mencabuli akta.

Jadual 5-3 (p.128) meringkaskan sumber liabiliti kepada pelanggan dan lain-lain kerana melanggar kontrak di bawah undang-undang biasa, liabiliti kepada pihak ketiga di bawah undang-undang biasa, dan liabiliti kepada pihak ketiga di bawah 1933 dan 1934 tindakan sekuriti. Jadual di menggambarkan beban yang ketat ke atas juruaudit untuk mempertahankan diri mereka di bawah akta 1933. Liabiliti kepada pihak ketiga di bawah undang-undang biasa dan perbuatan 1934 bergantung kepada tahap kecuaian. Liabiliti kepada pihak ketiga di bawah undang-undang biasa juga bergantung kepada bidang kuasa dan sama ada pihak ketiga adalah benefisiari utama atau manual dikenali daripada penyata kewangan.

Juruaudit tidak bertanggungan jika dia dapat membuktikan bahawa:

• Dia ditarik balik atau persetujuannya sebelum prospektus itu diserahkan kepada suruhanjaya sekuriti.

• Prospektus ini telah dikeluarkan tanpa atau pengetahuan atau keizinannya dan dia telah memberi notis awam selepas dia menyedari isu itu

• Beliau telah menarik diri nya persetujuan sebelum pengumpukan penjualan saham selepas menyedari kenyataan yang tidak benar dan telah memberi notis awam mengenai penarikan balik itu

• Beliau adalah berwibawa untuk membuat pernyataan itu mempunyai alasan yang munasabah untuk mempercayai bahawa kenyataan itu benar.

Kes ini melibatkan tanggungjawab penipuan juruaudit yang dilakukan oleh Presiden firma pelanggan. Lestor bahkan presiden bersama sekuriti pertama. Chicago, menipu meyakinkan pelanggan tertentu untuk melabur dana dalam akaun escrow yang diwakilinya akan menghasilkan pulangan yang tinggi. Tiada akaun escrow. Bahkan ditukar dana pelanggan untuk kegunaannya sendiri.

Urusniaga tidak dalam bentuk yang biasa urusan antara sekuriti pertama dan pelanggannya. Pertama, semua surat-menyurat bersama pelanggan telah dibuat semata-mata dengan nay. Kedua, cek daripada pelanggan telah disediakan perlu dibayar kepada dan bahkan kerana peraturan mel yang NAY dikenakan, mel itu telah dibuka olehnya. Ketiga, akaun escrow tidak digambarkan dalam buku-buku sekuriti pertama, atau di dalam fail dengan SEC, atau berkaitan dengan Akaun pelaburan lain pelanggan. Penipuan itu terbongkar pada masa bunuh diri bahkan ini.

Pelanggan Responden asalnya didakwa di mahkamah daerah untuk ganti rugi terhadap Juruaudit, Ernst & Ernst, sebagai penolongnya dan kaki tangan di bawah seksyen 10b-5. Mereka mendakwa bahawa Ernst & Ernst gagal menjalankan audit yang betul yang sepatutnya membawa mereka untuk mencari '' peraturan mel '' dan penipuan. Tiada dakwaan telah dibuat tentang kelakuan menipu dan sengaja Ersnt & Ernst ini. Tindakan ini adalah berdasarkan semata-mata pada tuntutan bahawa Ernst & Ernst gagal menjalankan audit yang sepatutnya. Mahkamah daerah menolak tindakan itu tetapi tidak menyelesaikan isu sama ada suatu kuasa tindakan boleh berasaskan semata-mata atas dakwaan kecuaian.

Mahkamah rayuan diterbalikkan mahkamah daerah. Rayuan mahkamah memutuskan bahawa orang yang melanggar kewajipan siasatan dan pendedahan hutang lain boleh dikenakan ganti rugi kerana membantu dan bersubahat dengan pelanggaran pihak ketiga pemerintahan 10b-5 jika penipuan itu telah ditemui atau dicegah telah pelanggaran itu tidak berlaku. Mahkamah memberi alasan bahawa Ernst & Ernst mempunyai common law dan tanggungjawab status siasatan ke dalam kecukupan kawalan dalaman sekuriti pertama 'kerana ia telah menguncup untuk mengaudit sekuriti pertama dan sebagai persediaan untuk memfailkan dengan suruhanjaya itu dalam laporan tahunan keadaan kewangannya.

A.S. Mahkamah Agung membatalkan mahkamah rayuan, termasuklah bahawa tafsiran Peraturan 10b-5 memerlukan '' niat untuk menipu, memanipulasi atau menipu. '' Keadilan Powell menulis pada pendapat mahkamah yang

• Apabila ketetapan untuk bercakap begitu khusus dari segi manipulasi dan penipuan, dan melaksanakan peranti dan contrivances- istilah yang biasa difahami daripada salah laku yang disengajakan dan apabila sejarahnya menggambarkan hasrat tidak lebih mahal, kami agak tidak bersedia untuk memperluas ruang lingkup undang-undang tersebut dengan kelakuan cuai.

Mahkamah menegaskan bahawa di kawasan-kawasan tertentu undang-undang, perbuatan melulu dianggap sebagai satu bentuk atau tingkah laku yang disengajakan untuk tujuan mengenakan mengenakan liabiliti. Kiri ini membuka kemungkinan bahawa tingkah laku melulu mungkin tidak mencukupi untuk liabiliti di bawah Peraturan 10b-5.