Υπάρχει άμεση ανάγκη οι ηγέτες να μην καθοδηγούνται από φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος

Η δήλωση της Φωνής Κυπρίωντης 12ης Δεκεμβρίου 2010 έχει ωςεξής:

Το Φόρουμ «Φωνή Κυπρίων»,μετά από συζήτηση των κοινωνικώνκαι πολιτικών συνθηκών και ιδιαίτερατης στασιμότητας στις διακοινοτικέςσυνομιλίες, κατέληξε στην πιο κάτωαπόφαση:

1. Η διεθνής κοινότητα χάνει τηνυπομονή της με την έλλειψη πολιτι-κής βούλησης όλων των εμπλεκομέ-νων μερών να προχωρήσουνεπιδεικνύοντας ευελιξία και δημιουρ-γικό πνεύμα. Ερμηνεύομε τις δηλώ-σεις του ΓΓ των ΗΕ, τις 18Νοεμβρίου 2010, και τις υποδείξειςπου περιέχονται στην Έκθεσή τουπρος το ΣΑ (24.11.2010) ως σαφείςπροειδοποιήσεις ότι η ΑποστολήΚαλών Υπηρεσιών των ΗΕ στηνΚύπρο δεν είναι μια διαδικασία απε-ριόριστου χρόνου.

2. Καλούμε τους ηγέτες των δύοκοινοτήτων να αναλάβουν την ευ-θύνη του ηγετικού τους ρόλου προ-σεγγίζοντας, πέρα από τις κοινότητέςτους, την Κύπρο ως σύνολο. Σε μια

περίοδο που τα χρονικά περιθώριαγια επανένωση της Κύπρου στε-νεύουν ασφυκτικά, έχουμε επιτα-κτική ανάγκη για ηγέτες με όραμα καιθάρρος, ικανούς να αντιμετωπίσουντα δύσκολα προβλήματα με δημι-ουργικό πνεύμα προσανατολισμένοιπρος το μέλλον, βλέποντας τοδάσος πέρα από το δένδρο. Οι ηγέ-τες πρέπει να οδηγούν την κοινωνίακαι όχι να άγονται από φοβικά σύν-δρομα του παρελθόντος.

3. Απαιτείται άμεση εμπλοκήόλων των πρωταγωνιστών στη δια-δικασία, ήτοι των δύο κοινοτήτων,της Τουρκίας και της Ελλάδας, τωνΗΕ και της ΕΕ, καθώς και οιωνδή-ποτε μονίμων μελών του ΣΑ που θαενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν καιθα ήταν κοινά αποδεκτά.

4. Σε μια τέτοια διαδικασία, κατάτην οποία θα μπορούν να ληφθούνάμεσα αποφάσεις, τα μέρη θα πρέ-πει να είναι έτοιμα να συζητήσουν μεκαλή πίστη μεσολαβητικές ιδέες καιπροτάσεις που θα μπορούσαν νασυμβάλουν στη διευθέτηση ζητημά-των στα οποία οι θέσεις των δύο

πλευρών παραμένουν αγεφύρωτες. 5. Στο μεταξύ, ζητούμε περισσό-

τερη διαφάνεια στις συνομιλίες ώστεη κοινωνία των πολιτών να μπορείνα εμπλακεί δημιουργικά στην οικο-δόμηση του αναγκαίου κοινωνικούρεύματος για μια ομοσπονδιακήλύση που να επανενώνει την Κύπρο.Υπό τη σκιά της αναβίωσης του εθνι-κισμού και στις δύο κοινότητες ως εκτης άκαρπης πορείας των συνομι-λιών, καθίσταται επιτακτικό καθήκοντης ηγεσίας να αναζωογονήσει καινα δώσει νέα ώθηση στην προ-οπτική της επανένωσης.

6. Με στόχο την επίτευξη τουαναγκαίου θετικού κλίματος τόσο στηδιαπραγματευτική διαδικασία όσοκαι ευρύτερα στην κοινωνία, θα πρέ-πει ζητήματα που συμφωνούνται ναδημοσιοποιούνται με τρόπο που ναδεσμεύει τις δύο πλευρές.

7. Αναφορικά με το εδαφικό και τοπεριουσιακό, εκτιμούμε ότι οι σχετι-κές πρόνοιες των προτάσεων τωνΗΕ του 2004 θα μπορούσαν να απο-τελέσουν σταθερή βάση για μια δι-ευθέτηση θετικού αθροίσματος

λαμβάνοντας υπόψη πρακτικούςτρόπους εφαρμογής των ανθρωπί-νων δικαιωμάτων όπως αυτά κατο-χυρώνονται στην ΕυρωπαϊκήΣυνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,καθώς και των αρχών της ομοσπον-δίας και της πολιτικής ισότητας όπωςαυτές ορίζονται από τα ΗΕ.

8. Με στόχο την οικονομική ενο-ποίηση και αλληλεξάρτηση η οποίαθα διευκολύνει την κοινωνική αλλη-λεπίδραση των δύο κοινοτήτων, ηΕΕ πρέπει να προχωρήσει στηνομαλοποίηση του εμπορίου με τηβόρεια Κύπρο. Θεωρούμε ότι η Ευ-ρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει ναανακαλέσει μερικώς την αναστολήαναφορικά με τους κανονισμούς τηςΕΕ για την εσωτερική αγορά, την τε-λωνειακή ένωση, και την ελεύθερηδιακίνηση αγαθών νοουμένου ότι οιδύο πλευρές θα άρουν οποιουσδή-ποτε περιορισμούς στη διακίνησηαγαθών και θα δημιουργήσουν τουςαναγκαίους θεσμούς οι οποίοι θα κα-ταστήσουν τις οικονομικές συναλλα-γές συμβατές με τους κανονισμούςτης ΕΕ.

FES’in işbirliğinde BİLBAN – ΙΚΜΕ yayın organı / Κοινή έκδοση BİLBAN – ΙΚΜΕ σε συνεργασία με το FES ÜCRETSİZ / ΔΩΡΕΑΝARALIK - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010 SAYI / ΦΥΛΛΟ: 29

Kıbrıslıların Sesi’nin 12 Aralık 2010tarihinde yaptığı açıklama şöyle:

Güncel olan sosyo-politik durumuve özellikle görünüşe göre tıkanmışolan toplumlar arası barış görüşmele-rini değerlendiren Kıbrıslıların SesiForumu aşağıdaki kararları almıştır:

1. Tüm ilgili tarafların siyasi istek-ten yoksun olmaları ve ilerleme kay-dedilmesi için gerekli olan esneklik veyaratıcılığa sahip olmamaları nede-niyle Uluslararası Toplum sabrını yitir-meye başlamışlardır. BM GenelSekreteri’nin 18 Kasım açıklamasınıve 24 Kasım raporunu, BM’in Kıb-rıs’taki İyi Niyet Misyonu’nun sonsuzakadar devam edemeyeceğinin açık biruyarısı olarak değerlendirmekteyiz.

2. Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rum top-lumları adına görüşmeleri yürüten gö-rüşmecilere, liderlik ve devletadamlığının gereklerini yerine getiripkendi toplumlarının ötesine geçerektüm Kıbrısa bağlılıklarını yaymaları

çağrısı yaparız. Yeniden birleşmekiçin zamanın tükenmekte olduğu birdönemde, vizyon ve cesaret göstere-rek zor konuların üstesinden gelecek,ileriye dönük yaratıcı bir ruhla toplum-ları ileriye götürecek ve onlarca yıltoplumlar arasında oluşan histeri vecepheleşmelere takılmayacak lider-lere acilen ihtiyaç vardır.

3. Tüm ilgililerin; Kıbrıstaki iki top-lumun, Türkiye, Yünanistan ve ayrıcaBM, AB ve ortak kabul görecek her-hangi bir BM Güvenlik Konseyi DaimiÜyesinin sürece aktif olarak katılma-ları zamanı gelmiştir.

4. Böylesi bir karar alma süre-cinde, doğrudan ilgili tarafların iyi niyetçerçevesinde, iki tarafın tutsak olduğukatı tutumları nedeniyle tıkanan konu-larda ilerleme sağlayacak uzalışıcıfikir ve önerileri iyi niyetle kabul etme-leri ve görüşmeye hazır olmaları ge-rekmektedir.

5. Bu arada, devam etmekte olan

süreçte sivil toplumun birleştirici ve fe-deral bir çözüme olumlu ve aktif ola-rak teşvik edici olabilmeleri için dahafazla şeffaflık talep ederiz. Görüşme-lerin sonuç doğurmadan uzaması ne-ticesinde her iki toplum içerisindeyeniden canlanan ırkçılık nedeniyle, li-derler seviyesinde bir çözüme ulaş-mak ve sivil toplum seviyesinde deyeniden birleşme çabalarına yeni birivme kazandırmak, son derecede acilbir durum almıştır.

6. Görüşme sürecinde, ve genelolarak toplumlar nezdinde gerekli olanolumlu havayı oluşturmak için, üze-rinde anlaşılan konuların iki tarafı dabağlayıcı bir şekilde kamuoyuna açık-lanması gerekmektedir.

7. Öyle inanıyoruz ki; 2004 BMönerileri esas alınarak, kazan-kazanprensibi temelinde, Avrupa İnsan Hak-ları Sözleşmesi’nde ifade edilen insanhakları prensiplerine dayalı, ayrıca si-yasi eşitlik ve BM’nin formüle ettiği fe-

derasyon prensipleri çerçevesinde veuygulamada pratik yöntemler de gö-zetilerek, Toprak ve Mülkiyet konularıüzerinde çalışılabilir.

8. İki toplumun sosyal bütünleş-mesini de tetikleyebilecek, ekonomikentegrasyon ve karşılıklı birbirine ihti-yaç duyulması hedefi ile AB’nin kuzeyKıbrıs ile ticari ilişkileri normalleştir-mesi gerekmektedir. AB’nin İç Pazar,Gümrük Birliği ve Malların SerbestDolaşımı kurallarının kuzey Kıbrıs’tadoğrudan uygulanır hale gelmesi için,askıdaki kuralları kısmen askıdan in-dirmesi için AB Komisyonu’na çağrıyaparız. Bu düzenleme tarafların; mal-ların serbest dolaşımı önündeki sınır-lamaları kaldırması ve malların ABkurallarının gerektirdiği şekilde dolaşı-mını mümkün kılmak üzere gerekli ku-rumları oluşturması anlamınıtaşımaktadır.

ISSN 1986-2989

Φωνή Κυπρίων:

Kıbrıslıların Sesi: “Geçmişin histeri sendromlarına

takılmayacak liderlere acilen ihtiyaç var”

Alpay Durduran

Kıbrıs sorununa çözüm bulma arayışları bu yıl dasonuca ulaşmadı. Tükenmeyen çözüm umutları ge-lecek yıla kaldı. Kıbrıs gibi küçük bir adaya iki dev-let sığdırmanın mantıksızlığı şüphe kaldırmaz. BMüyesi bir ülkeyi ikiye bölüp yasallaştırmak çok büyükbir tehlikedir. BM bu kadar uğraştıktan sonra Kıb-rıs’ı birleştiremezse darbe yer ve uzun zaman ken-dine gelemez. Barışçı çözüm arayışları umutvermez olur.

Her gün çeşitli nedenlerle her iki toplumdan bin-lerce geçişin yapıldığı bir ortamda yeniden birleşmeçabalarına son vermek, her yerde, her zaman teh-like var demektir. Bu küçük adada iki ayrı devletinyaşayamayacağı açıktır. Türkiye, daha da küçük birKKTC’nin yaşamasına izin vermez. Kıbrıslı Rumla-rın da ayrı devleti onaylamasını beklemek çılgınlık-tır. Bir çözüm bulunmaması halinde ise ilelebetKıbrıs sorunlu olacak ve Türk ordusunun da bura-daki varlığı sürecek. Bu durum her zaman içinsavaş tehlikesi demektir ki bu da günlük yaşamı ze-hirleyecek. Çevre sağlığını ele almak bile mümkünolmayacak ve çevre sorunları devam edecek. Nüfusyapısı değiştikçe aradaki kapıları açık tutmak da zor

olacak. Onun için umudu yitiremeyiz. Sonunda akılgalip gelecektir.

Şimdilik, amacı sadece görüşmeleri koparmanınsorumluluğunu karşı tarafa yüklemek olan görüş-melere tahammül edeceğiz. Hiç olmamasından iyi-dir, ama görüşmeler sürdükçe taviz verilmiş gibisuçlamalarla iki toplumun kışkırtılmasına fırsat ver-memeliyiz.

Tabii ki Kıbrıs sorunu dostlarımızı da zarara sok-maktadır. Onların ölçülerine göre Kıbrıs’ın AB sa-vunma sistemine entegre olması yararlıdır. Onuniçin Kıbrıs sorunu nedeniyle Türkiye’nin vetosundanrahatsızdırlar. Benzer şekilde Kıbrıs da Türkiye’yiveto edebildiği yerde etmektedir. Bunlara biz deüzülebiliriz ama dünya, hepimizin bir birimizin so-runlarının çözümüne yardımcı olmamız gerektiğianlayışına ulaşmalıdır. Biz de onlardan AB yurttaşıolan Kıbrıslı Türklerin, Türkiye yardımlarına muhtaçdurumunda kalmalarına ve nüfus yapılarının deği-şerek ülkelerinde azınlık durumuna düşürülmelerinesessiz kalmamalarını bekleriz. Uluslararası etkinliğiolan AB’nin, Kıbrıs sorununu, kendi içinde bir sorunolduğu halde çözülmemiş bırakması kabul edilecekbir durum değildir.

Yılsonuna kadar çözüm diye yüksek sesle konu-

şan Türkiye’yi şimdi üzerine düşeni yapmış mı diyegöreceğiz? AB bunu sormalıdır. Kıbrıs’ı bir daha bir-leşemeyecek kadar değiştirmeye devam eden veaskeri yatırımlarını bile arttırarak sürdüren TürkiyeKıbrıs’ta konuşacak yetkili bile bırakmadığı haldefederal çözüm istediğine inanmak mümkün mü?Buna AB ve BM’nin inanması mümkün mü?

Aklı başında olan hangi insan, Kıbrıs’ta çözüm-den sonra, AB üyeliği devam ederken Türk Lira-sı’nın da tedavülde kalmasını önerebilir! Türk LirasıKıbrıs’ın kuzeyi mahvetti. Tüm üretici sektörleri çık-maza sokan bu para politikası ile şimdi de tüm Kıb-rıs’ı mı mahvetmek istiyorlar! Bu davranışları ileherhalde istenen görüşecek yeni konular yaratarakzaman kazanmaktır. Biz bıktık, çaresini bulmakgerek. Görüşülmemiş konu kalmadı deyip bu sürecikesip uygulamaya geçmeyi düşünmeye zorlanmalı-dırlar. AB’nin de, yurdunun parçasına sahip çıkma-sını ve bir üye adayına ayak direme fırsatıvermemesini bekliyoruz. Bir aday üye Gümrük bir-liği ve üyelik antlaşmaları çerçevesinde limanlarınıaçacağını taahhüt ettiği halde bunu pazarlık konusuyaparsa, diğer üye de AB Kıbrıs politikasına karşıdirenirse çare bulmak AB’ye düşer. Biz ancak yar-dım vaat ederiz.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ – ARALIK 2010 SAYFA / ΣΕΛΙΔΑ -2

Bu yıl da bitti,

Çözüm umudu gelecek yıla kaldı

Αλπάυ Ντουρντουράν

Η αναζήτηση λύσης στο κυπριακό πρόβλημα δενήταν ούτε και φέτος καρποφόρα. Οι ατελείωτες ελ-πίδες για μια λύση σπρώχνονται στο επόμενο έτος.Ο παραλογισμός του στριμώγματος δύο κρατών σεένα μικρό νησί όπως η Κύπρος είναι αναμφισβήτη-τος. Είναι πολύ επικίνδυνη η νομιμοποίηση της δι-αίρεσης σε δύο μιας χώρας που είναι μέλος τωνΗνωμένων Εθνών. Αν τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναισε θέση να ενώσουν την Κύπρος μετά από τόσεςπροσπάθειες, τότε θα λάβουν ένα πλήγμα και δενθα βρουν τα πόδια τους για μεγάλο χρονικό διά-στημα. Οι προσπάθειες για ειρηνικές λύσεις δεν θαδίνουν πλέον ελπίδα.

Ο τερματισμός των προσπαθειών για επανένωσησε ένα χώρο όπου χιλιάδες άτομα από τις δύο κοι-νότητες περνούν στην άλλη πλευρά καθημερινά γιαδιάφορους λόγους, θα σημαίνει ότι υπάρχει πάντοτεκίνδυνος παντού. Είναι προφανές ότι δύο κράτη δενμπορούν να επιβιώσουν σε αυτό το μικροσκοπικόνησί. Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει σε μια μικρότερηΤΔΒΚ να υπάρχει για πολύ καιρό. Επίσης, είναιτρέλα να περιμένουμε ότι οι Ελληνοκύπριοι θα εγ-κρίνουν ένα ξεχωριστό κράτος. Αν δεν υπάρξειλύση, η Κύπρος θα είναι πάντα προβληματική καιο Τουρκικός στρατός θα παραμείνει στο νησί. Η κα-τάσταση αυτή πάντα θα δημιουργεί τον κίνδυνοςτου πολέμου και θα δηλητηριάζει την καθημερινήζωή. Τα θέματα περιβαλλοντικής υγείας ούτε καν θασυζητηθούν και τα προβλήματα του περιβάλλοντοςθα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Καθώς αλλάζει ηδημογραφική δομή, θα είναι δύσκολο ακόμα και για

να διατηρηθούν τα οδοφράγματα ανοιχτά. Για τολόγο αυτό δεν μπορούμε να χάνουμε την ελπίδα.Στο τέλος θα επικρατήσει η λογική.

Για την ώρα, εμείς θα ανεχθούμε τις διαπραγμα-τεύσεις που έχουν μοναδικό σκοπό να φορτωθεί ηευθύνη της κατάρρευσης των συνομιλιών στην άλληπλευρά. Αυτό είναι καλύτερο από το τίποτα, αλλάόσο συνεχίζονται οι συνομιλίες, δεν θα πρέπει ναδίνουμε ευκαιρίες για υποκίνηση της μιας κοινότη-τας εναντίον της άλλης με το πρόσχημα ότι έχειυπήρξε συμβιβασμός.

Φυσικά, το κυπριακό πρόβλημα βλάπτει επίσηςκαι τους φίλους μας. Σύμφωνα με τις προδιαγραφέςτους, η ένταξη της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό σύ-στημα άμυνας θα ήταν επωφελής. Για το λόγο αυτό,ανησυχούν εξαιτίας του βέτο της Τουρκίας λόγω τουκυπριακού προβλήματος. Παρομοίως, η Κύπροςβάζει βέτο στην Τουρκία όποτε είναι δυνατόν. Μπο-ρούμε και εμείς να λυπόμαστε για όλα αυτά, αλλά οκόσμος πρέπει να καταλάβει ότι όλοι πρέπει να βοη-θήσουμε ο ένας τον άλλον στην επίλυση των προ-βλημάτων των άλλων. Με αυτό κατά νου,αναμένουμε ότι δεν θα παραμείνουν σιωπηλοί,ενόσω οι Τουρκοκύπριοι ως μέλη της ΕΕ έχουνανάγκη την βοήθεια της Τουρκίας και με την αλλαγήτης δημογραφικής δομής τους γίνονται μειονότηταστην ίδια τους τη χώρα. Είναι απαράδεκτο το γεγο-νός ότι η ΕΕ με διεθνείς επιρροές επιτρέπει έναεσωτερικό πρόβλημα, όπως είναι το κυπριακό ναπαραμένει άλυτο.

Η Τουρκία είναι λέει δυνατά ότι θέλει λύση μέχρι τοτέλος του έτους, μήπως τώρα θα περιμένουμε γιανα δούμε αν θα εκπληρώσει τις ευθύνες της; Η ΕΕ

θα πρέπει να ρωτήσει σχετικά με αυτό. Είναι δυνα-τόν να πιστέψει κανείς ότι η Τουρκία θέλει λύση ομο-σπονδίας ενώ η ίδια συνεχίζει να δημιουργείαλλαγές καθιστώντας αδύνατη την επανένωση,προβαίνει σε περαιτέρω επενδύσεις στον στρατότης και δεν έχει αφήσει ούτε ένα άτομο σε εξουσίαγια να μιλήσει μαζί του στην Κύπρο; Είναι δυνατόνη ΕΕ και ο ΟΗΕ να το πιστεύουν αυτό;

Ποιος λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να προ-τείνει τη διατήρηση της τουρκικής λίρας σε κυκλο-φορία μετά από τη λύση στην Κύπρο, ένα κράτοςμέλος της ΕΕ; Η τουρκική λίρα έχει καταστρέψει τοβόρειο τμήμα της Κύπρου. Σχεδιάζουν τώρα να κα-ταστρέψουν ολόκληρη την Κύπρο με την αυτή τηνομισματική πολιτική, που έχει θέσει σε αδιέξοδοόλους τους παραγωγικούς τομείς; Με αυτό το είδοςσυμπεριφοράς έχουν στόχο να δημιουργήσουν νέαθέματα για τις διαπραγματεύσεις και να εξοικονο-μούν χρόνο. Έχουμε βαρεθεί και πρέπει να βρούμεμια διέξοδο. Θα πρέπει να αναγκαστούν να προ-χωρήσουν σε εφαρμογή, αναγνωρίζοντας ότι όλα ταζητήματα έχουν συζητηθεί και η διαπραγματευτικήδιαδικασία θα πρέπει να σταματήσει. Αναμένουμεεπίσης την ΕΕ να αναλάβει την ευθύνη για αυτότμήμα αυτό της επικράτειας της και να μην επιτρέ-ψει σε μια χώρα υποψήφια για ένταξη να υπαγο-ρεύει. Αν και μια υποψήφια για ένταξη χώρα έχειαναλάβει να ανοίξει τα λιμάνια της στα πλαίσια τηςΤελωνειακής Ένωσης και των συνθηκών προσχώ-ρησης, το χρησιμοποιεί αυτό ως θέμα διαπραγμά-τευσης και αν τα άλλα μέλη αντισταθούν στηνπολιτική της ΕΕ για την Κύπρο, τότε είναι ευθύνητης ΕΕ να βρει μια διέξοδο. Εμείς μπορούμε μόνονα υποσχεθούμε ότι θα βοηθήσουμε.

Τελείωσε και αυτός ο χρόνος

Ελπίδα για λύση τον επόμενο χρόνο

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ – ARALIK 2010SAYFA / ΣΕΛΙΔΑ -3

ΠΑΙ'ΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΣΠΟΝ'Η ΠΟΛΙΤΕΙΑΤάκη Χατζηδημητρίου

Η Κύπρος χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ την κινητή-ρια δύναμη των νέων ιδεών και των νέων προσεγγί-σεων για να κινηθεί πέρα από τις δογματικές εθνικέςκαι κοινοτικές πεποιθήσεις του παρελθόντος. Εκείνεςπου έχουν δεσμεύσει το νου και τη δράση μας γιαπάνω από πενήντα χρόνια... Ήρθε πια η ώρα, αν δεναργήσαμε κιόλας πολύ, για να ξεφύγουμε από το αδιέ-ξοδο που σήμερα μας περιβάλλει για να διαδεχθεί τηνκοινωνία της στασιμότητας η κοινωνία της αλλαγής.

Να ξεφύγουμε από ρητορείες τις μεγαλοστομίες καιτο μικρόψυχο εθνικισμό και να ακούσουμε επί τέλους τηφωνή της λογικής.

Είναι φανερό πια ότι η ανωμαλία εκτρέφει άλλεςανωμαλίες μεγαλύτερες. Μεγαλώνει τα χάσματα, γεννάτο ρατσισμό, βοηθά το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών,τη διακίνηση ανδρών και γυναικών από συμμορίες πουεκμεταλλεύονται το ανθρώπινο πόνο κι επιτρέπει τηδιαφυγή των εγκληματιών.

Τέτοια Κύπρο σκοπεύομε να κληρονομήσουμε σταπαιδιά μας;

Το όραμα της ενωμένης Κύπρου δεν είναι μόνο ζή-τημα έμπνευσης. Δεν είναι μόνο πίστη. Το όραμα είναικαι γνώση. Γνώση του εαυτού μας, γνώση της πραγ-ματικότητας , γνώση των προβλημάτων που μπαίνουνμπροστά μας. Γνώση των προσανατολισμών μέσαστους δύσκολους καιρούς που περνά ο τόπος μας καιη ανθρωπότητα.

Είναι γι’ αυτό που οι θέσεις μας για την παιδεία είναιενδεικτικές για το ποια Κύπρο επιθυμούμε. Ποια Κύπροονειρευόμαστε. Την ενωμένη ή τη διχοτομημένηΚύπρο;

Η παιδεία σε μια ομόσπονδη πολιτεία είναι ευθύνητων δύο κρατιδίων, δε μπορεί όμως ούτε να αγνοείούτε να είναι ανταγωνιστική της άλλης κοινότητας,όπως σε όλα τα προηγούμενα χρόνια συνέβαινε. Απόκοινού θα πρέπει να λογαριάσουμε την παιδεία τουμέλλοντος. Τα εφόδια και το χαρακτήρα της γενιάς του2020, της γενιάς του 2030. Κι ακόμη να συλλογιστούμετην κοινωνία μέσα στην οποία θέλουμε να ζήσουναυτές οι νέες γενιές.

Η Ομόσπονδη πολιτεία δε θα είναι συνέχεια του πα-ρελθόντος. Θα πρέπει να σημάνει μια νέα αρχή που να

εκφράζει πιο σωστά αυτό που μας κληροδότησαν οι αι-ώνες, μια πολυ-πολιτιστική Κύπρο, που έχει μάλιστατο προνόμιο να μετέχει στην πολυπολιτισμική Ευρώπη.

Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα ενοποιητικό μήνυμαπου θα δώσει την ελπίδα για μια νέα προοπτική. Τίτλοςτης δικοινοτικής συνάντησης στην οποία παρευρέθηκαπρόσφατα ήταν «Κυπριακή Παιδεία και ΟμοσπονδιακήΠολιτεία». Όμως ακούγεται συχνά ότι ο λαός δεν γνω-ρίζει τι είναι ομοσπονδία και ότι δεν είναι ακόμη έτοιμοςγια την ομοσπονδία.

Τι αλήθεια περιμένουμε, ότι θα έρθει κάποια στιγμήο λαός και να κτυπήσει την πόρτα της ηγεσίας και νατης πει, τώρα είμαι έτοιμος για ομοσπονδία;

Από πού αυτό μπορεί να έρθει; Όχι από μόνο του.Η ευθύνη της ηγεσίας είναι μεγάλη. Η αξία του τίτλουτης και των τιμών που απολαμβάνει ηγεσία δικαιώνεταιμόνο όταν μπορεί να διαβεί με τόλμη και καθαρή ματιάμέσα από τους λαβύρινθους της ιστορίας, όταν παίρ-νει τα μηνύματα των καιρών και όταν τολμά να πάρειαποφάσεις χωρίς να λογαριάζει το κόστος.

Η ηγεσία μπορεί να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη. Ηηγεσία διδάσκει. Και κύρια αποφασίζει.

Θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι η ομοσπονδίαείναι η μόνη απάντηση στη σημερινή διαίρεση.

Είναι ένα όραμα για την πατρίδα μας, είναι έναόραμα για τα παιδιά μας. Να είναι Κύπριοι ολόκληρηςτης Κύπρου και όχι της μισής. Να αγκαλιάσουμε ολό-κληρο το λαό της Κύπρου και όλη τη πατρίδα μας. Ναμάθουμε τους ανθρώπους τα κοινά που έχουμε αλλάκαι τις διαφορές που δε θα μας διαιρούν αλλά θα πλου-τίζουν τη ζωή μας.

Να ζούμε όλοι μαζί τις απέραντες ομορφιές της πα-τρίδας μας. Να περπατούμε όλοι στο Τρόοδος και στονΠενταδάκτυλο. Όποιος δε ξέρει την Κύπρο δεν ξέρειτον εαυτό του. Η ζωή στη μισή Κύπρο μας κάνει μισούςανθρώπους.

Στην πρόσφατη ιστορία μας, μετά το δημοψήφισματου Απρίλη του 2004 οι διανοούμενοι, κάτω από εξαι-ρετικά δύσκολες συνθήκες, κράτησαν ανοικτούς τουςδρόμους της λύσης. Και σήμερα οι διανοούμενοι στέ-κονται μπροστά και στηρίζουν την προσπάθεια γιαλύση.

Τώρα είναι η ώρα της δράσης και των πρωτοβου-λιών. Το Υπουργείο Παιδείας έκανε ένα γενναίο

άνοιγμα προς την κατεύθυνση της επικοινωνίας και τηςαλληλοκατανόησης όταν άνοιξε στα σχολεία το διάλογογια τη συνύπαρξη και τη συμπόρευση.

Θα πρέπει να ακολουθήσει τώρα ένα δεύτερο βήμαγια να εδραιώσει και να επεκτείνει εκείνο που άρχισεπριν δύο χρόνια με την έξαρση του παραδείγματος. Τηναναφορά σε ανθρώπους που την αλληλοκατανόησητην έκαναν πράξη μέσα ακόμη και μέσα από το δικότους μαρτύριο.

Όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν η ύλη των σχολι-κών μαθημάτων εξοικείωνε τους νέους με την ιστορία,τα σύμβολα και τους θεσμούς τις αξίες και τις λοιπέςκοινωνικές πραγματικότητες των μεγάλων πατρίδωνενώ σε πολύ μικρό βαθμό ασχολήθηκαν με τις πραγ-ματικότητες της ιδιαίτερης μας πατρίδας της Κύπρου,και σε ακόμη μικρότερο βαθμό με εκείνες της άλλης κοι-νότητας (για την οποία οι όποιες γνώσεις εστιάζονταικυρίως στα αρνητικά). Δε μαθαίναμε τη δική μας ιστο-ρία , δε μαθαίναμε για το λαό της Κύπρου την ιστορίατων ανθρώπων της για τις θρησκείες και τα έργα πολι-τισμού που έχουμε στο νησί για τα κοινά χαρακτηρι-στικά στη λαϊκή παράδοση και πολιτισμό. Έτσικαταντήσαμε να ζούμε ο ένας πλάι στον άλλο και να μηγνωριζόμαστε μεταξύ μας.

Η παιδεία δείχνει να βαδίζει στις ευρωπαϊκές χώρεςστο δρόμο της εκδημοκρατικοποίησης και της συνύ-παρξης ανθρώπων και πολιτισμών, γιατί τούτο δε μπο-ρεί να γίνει και στην Κύπρο; Άλλωστε αυτό τοευρωπαϊκό δρόμο διαλέξαμε συνειδητά να ακολουθή-σουμε. Καταλάβαμε ότι η ΕΕ δεν είναι απειλή για ταεθνικά χαρακτηριστικά αλλά αντίθετα προάγει και στη-ρίζει την συνύπαρξη ανθρώπων και πολιτισμών

Με τη γνώση εκλογικεύονται οι καταστάσεις. Με τιςαπόλυτες έννοιες οδηγούμαστε σε ακραίες τοποθετή-σεις.

Η καλλιέργεια κουλτούρας συμβίωσης και αμοι-βαίου σεβασμού μεταξύ ΕΚ και ΤΚ δεν είναι ούτε θέμασκοπιμότητας ούτε γίνεται για να εξυπηρετήσει οποι-οδήποτε επικαιρικό στόχο. Ο αμοιβαίος σεβασμός καιη αλληλογνωριμία και η δημιουργία κοινών στόχων γιατην πατρίδα μας είναι μια αναγκαιότητα που θα μά-θουμε, μέσα από την παιδεία της ομόσπονδης Δημο-κρατίας, να ζούμε όλοι μαζί και νααλληλοσυμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον.

EĞİTİM VE FEDERAL DEVLETTakis Hacidimitriu

Geçmişin dogmatik ulusal ve toplum inançlarının(50 yılı aşan bir zaman zihnimizi ve eylemlerimizi bağ-layanlar) ve ötesine geçebilmesi için Kıbrıs’ın, yeni fi-kirler ve yeni yaklaşımların sürücü gücüne herzamankinden daha fazla ihtiyacı vardır. Bugün biziçevreleyen çıkmazdan kurtularak durağan toplumunyerine değişim toplumunu koymanın zamanı gelmiştir– hâlihazırda geç kalmamışsak elbet.

Yüksekten atma laflardan ve peti ulusalcılıktanuzaklaşarak sonunda aklın sesini dinlemek.

Açıktır ki anomali daha büyük başka anomalileribeslemektedir. Araları genişletmekte, ırkçılığı tırman-dırmakta, insanların acılarını suiistimal eden ve suçlu-ların kaçmalarına izin veren çeteler tarafındanyürütülen uyuşturucu trafiğine, kadın ve erkek trafiğineyardımcı olmaktadır.

Çocuklarımıza miras olarak bırakmak istediğimizKıbrıs böyle bir Kıbrıs mıdır?

Birleşik bir Kıbrıs vizyonu, sadece bir ilham mese-lesi değildir. Sadece inanç da değildir. Vizyon aynı za-manda bilgidir. Kendini bilme, gerçeği bilme, önümüzegelen sorunları bilme, yurdumuzun ve insanlığın geç-mekte olduğu zor zamanlarda yön belirlemesini bil-mektir...

İşte bu nedenledir ki eğitim konusundaki pozisyon-larımız, nasıl bir Kıbrıs istediğimizin göstergesidir.Hangi Kıbrıs’ı hayal etmekteyiz? Birleşik mi yoksa bö-lünmüş bir Kıbrıs mı? Federal bir devlette eğitim, oluş-turucu iki devletin sorumluluğundadır; ancak dahaönceki yıllardaki uygulamanın aksine, diğer toplumune görmezlikten gelebilir ne de ona karşı rekabetçi birtutum içinde bulunabilir. Birlikte geleceğin eğitimini be-lirlemelidirler. 2020’nin ve 2030’un olanaklarını ve ozamanki neslin karakterini planlamalıdırlar. Ve dahası,bu nesillerin içinde yaşamasını istediğimiz toplumuyansıtmalıdırlar.

Federal devlet geçmişin bir devamı olmayacaktır.Yüzyılların mirasını daha kesin ifade eden yeni bir baş-langıç olmalıdır; bu da, çok kültürlü bir Avrupa’ya ka-tılma imtiyazı olan çok kültürlü bir Kıbrıs olacaktır.

Yeni bir perspektif umut veren birleştirici bir mesajaivedilikle ihtiyacımız vardır. Son katıldığım iki toplumlutoplantının başlığı “Kıbrıs eğitimi ve federal devlet” ti.Fakat sık sık işitilen şey, halkın federasyonun nedemek olduğunu bilmediği ve federasyona hazır ol-madığıdır.

Ne bekliyoruz yani; halk bir gün liderliliğin kapısınıçalıp şimdi federasyona hazırım mı diyecek?

Bu nereden gelebilir? Tek başına gelmez. Liderlili-ğin sorumluluğu büyüktür. Unvanın değeri ve liderliğinonore edildiği durumlar, sadece tarihin dönemeçlerin-den kararlılıkla ve açık bir vizyonla geçebildiğinde, za-manın verdiği mesajları alarak kendine olabilecekzararı hesaplamadan kararlar alabildiği zaman haklıgösterilebilir.

Liderlik güven telkin edebilir. Liderlik öğretir. Veesas olarak karar verir.

Bugünkü bölünmüşlüğe tek çarenin federasyon ol-duğu bilinci oluşmalıdır.

Bu ülkemiz için bir vizyondur; çocuklarımız için birvizyondur. Yarım Kıbrıs’ın değil, tüm ülkenin Kıbrıslı-ları olmak, tüm Kıbrıs’ın, tüm ülkenin halkını kucakla-mak. İnsanlara, bizi bölmeyecek, tam tersine,yaşamımızı zenginleştirecek farklılıklarımızı ve bizi bir-leştirenleri öğretmek.

Birlikte ülkemizin engin güzelliğini tatmalıyız. Hepberaber Trodos ve Beşparmaklarda yürümeliyiz. Kıb-rıs’ı bilmeyen kendini de bilmez. Kıbrıs’ın yarısında biryaşam bizi yarım halk yapar.

Yakın tarihimizde ve 2004 referandumundan sonraaydınlar, aşırı zor koşullar altında çözüm yollarını açıktuttular. Ve bugün aydınlar, önde durarak çözüm yö-nündeki çabaları desteklemektedirler.

Şimdi eylem ve inisiyatifler zamanıdır. Eğitim ba-

kanlığı, okullarda birlikte var olma diyalogunu açmaklailetişim ve karşılıklı anlayış doğrultusunda önemli biradım atmıştır.

Şimdi ise iki yıl önceki modelin yükselişini pekiştir-mek ve genişletmek için yeni bir adım atılmalıdır. Bu-rada, kendi acılarına rağmen karşılıklı anlayış pratiğiniyapanlara gönderme yapıyorum.

Daha önceki yıllarda, okullardaki müfredat, genç-leri anavatanlardaki tarih, simgeler ve kurumlar, de-ğerler ve geriye kalan sosyal gerçeklerle tanıştırırkenkendi ülkemiz Kıbrıs’ın gerçeklerine çok sınırlı bir şe-kilde değinmekteydi ve bu, diğer toplumun gerçeklerikonusunda daha da azdı (ki bu da genellikle olumsuzbilgiler üzerinde odaklanıyordu). Tarihimizi öğrenme-dik, Kıbrıs’ın insanları hakkında bilgiler edinmedik, hal-kın tarihini, adadaki dinleri ve kültürel yapıtları, folklorgeleneğinde ve kültürde var olan ortak özellikleri öğ-renmedik. Böylece yan yana yaşadık ancak birbirimizitanıyamadık.

Avrupa ülkelerinde eğitim, demokratikleşme ve hal-kın ve kültürlerin bir arada var olmaları yönünde yol al-maktadır, Kıbrıs’ta bu neden olmasın? Ayrıca bilinçliolarak Avrupalı yolunu izlemeyi seçtik. AB ulusal özel-liklere tehdit oluşturmamaktadır, tam tersine insanla-rın ve kültürlerin bir arada var olmalarını teşvik etmekteve desteklemektedir.

Bilgiyle birlikte durumlar rasyonalize edilmektedir.Mutlak koşullar aşırı tutumlara yol açmaktadır.

Kıbrıslı Rumlarla Kıbrıslı Türkler arasında bir aradavar olma ve karşılıklı saygı kültürünü geliştirme hu-susu, ne bir amaç konusu ne de belirli takvim hedefle-rine hizmet etmek için yapılır. Karşılıklı saygı vebirbirini tanıyarak ülkemizin ortak hedefler belirlemekonusu, birlikte yaşama ve birbirini tamamlama, fede-ral cumhuriyet eğitimi yolluyla öğreneceğimiz bir ge-rekliliktir.

İnsanları birbirinden ayıran barikatlardakitel örgüler değil, kafalardaki tel örgülerdir

Αυτό που χωρίζει τους ανθρώπους δενείναι το συρματόπλεγμα, αλλά

το συρματόπλεγμα στο μυαλό τους

Salih Batak

Kıbrıs’ın bir taraftan içerisinde bulunduğu siyasikoşulların belirsizliği ve ekonomik yapının denge-sizliğinin doğurduğu sonuçlar, diğer taraftan yıllarcabirbirinden ayrı yaşamış insanların aynı coğrafyaüzerindeki ortak yanlarının kaybolmasına yönelikyapılan faaliyetlere karşı, sürdürülen ortak etkinlik-ler…

Kıbrıs’ta sağlanacak nasıl bir çözüm, kimin için,ne ifade eder sorusunu akla getiriyor…

Elbette sağ güruhun çözüm deyince kastettiğiyöntemin üzerinde durmak – eleştirmek gibi bir zah-met içerisinde bulunmaya gerek yok…

En azından düşünülmesi gereken bir fikir ortayaattıkları görülmedi zaten…

Ya da şimdiki durumu ile kıyaslandığı zaman,kendi geçmişini ayaklar altına alan “çözüm” yanlısıliberal insanların veya partilerin üzerinde durarakvakit öldürmek bize bir şey kazandırmaz.

Çünkü yaşadığımız bu düzenin tek sorumlularıbu anlayışa sahip olanlardır…

Kıbrıs’ta hedeflenen, en sağlıklı ve kalıcı çözüm:Sosyalist mücadele şekillerinin belirlenmesi ile olur.

Ve burada mücadele şekillerinin geliştirilmesindesiyasi partilere ve örgütlere/ derneklere büyük so-rumluluklar düşmektedir…

Elbette yıllardır birbirinden ayrı siyasi, ekonomik,kültürel yapının içinde yaşayan iki toplum ve o top-lumu oluşturan kesiminde değişen nesli, önümüz-deki engelleri işaret eder…

Çünkü mevcut yapının sürdürülebilmesi içinmedya ve çeşitli (a)sosyal faaliyetlerin etkisindekalan ve bu şekilde yaşayan gençlik alt yapısı oluş-muş durumda…

Fakat bu bahsedilen küresel bir sorundur…

İnsanların nasıl, ne şekilde yaşadıklarını sorgu-lamak yerine, sadece “belki daha iyi bir hayat yaşa-rım” umutları ile hayatlarını sürdürüyorlar…

Günü birlik uygulamalara maruz kalan insanlar,siyasetin kirlenmişliğinden yakınıp kendilerini so-yutlayarak ve ancak geçmişte iki toplumun birbirinekırdırmasıyla oluşturulan ganimet düzeninden birşekilde faydalanarak hayatlarını şekillendirdi.

Konuya dönecek olursak, Kıbrıs’taki ayrıcalıklıyapının ortadan kalkması için sürdürülen ortak et-kinlikler vardır.

Ve bu ortak etkinliklerin ne kadar fayda ettiği hiçkuşkusuz göz ardı edilemez… Fakat yeterliliği veçeşitliliği konusunda, şuan içerisinde bulunduğumuzkoşullara bakarak bir eleştiri yapılmalı…

Öncelikle bilinmelidir ki; her insanın bir hayatı vebu hayatı sürdüre bilmesi için bağımlı olduğu so-rumlulukları vardır…

Bu sorumluluklar (iş, aile, sosyal hayat vs.) yu-mağında zaten insanlar sarf ettikleri gayret ile ya-şamaya çalışıyorlar…

Gerçekleştirilecek etkinliklerin düzene karşı ver-diği mücadelede katkılarını, düşünürken; etkinlikteyer alacak insanların da düzenden göreceği zarar-ları göz ardı etmemek gerekir…

En azından gerçekçi bir yaklaşım sergileyebil-mek için…

Şuan Kıbrıs’ın kuzeyinde sürdürülen ağır politi-kalar ile Türkiye’nin Kıbrıs üzerindeki etkilerine karşıboyun eğme sebepleri de bu doğrultuda çakışıyor…Bilinmeyen bir şey değildir, iki toplumlu bir etkinlikteyer alan bir insanın işi konusundaki tedirginliği/ kor-kusu her zaman vardır…

Çünkü sırf bu sebepten dolayı işinden olacakkorkusu, sessiz kalmasına yöneliktir… Ve buradabelirtilmesi gerekir ki; iki toplumlu bir etkinliğin ya-

nında, aynı zamanda iki toplumunda destek vere-ceği ortak eylemlerinde sürdürülmesi gerekir…

Yani yıllarca birbirinden ayrı yaşayan ve tabii kibirbirine kırdırılan iki toplumun ortak bir etkinlikte yeralması, bir yerleri rahatsız ediyorsa ve bu toplumiçin faydalıysa, iki ayrı yapının içeresinde de olsa ikitoplumunda etkilendiği faşizan-ırkçı uygulamalarakarşı da eylemsel boyuta geçmek gereklidir… Ör-neğin Larnaka’da yapılan son anti-faşist, anti-ırkçıFestival’de yaşananlara yönelik; Kıbrıs’taki tüm ile-rici örgütlerin ortak çağrısı sonucunda gerçekleştiri-lecek bir eylem, eminim ki gazetelerde yayınlananyirmi kelimelik basın bildirilerinden daha etkili ola-caktır. Sonuçta o eylemdeki faşist dediğimiz kişilerbirer insan. Yani bu insanların sahip olduğu bilincingetirdikleridir bahsettiğimiz konu… Ve İnsanları bir-birine kırdıran da yine aynı zihniyettir…

Yani mesele zihniyet meselesidir de aynı za-manda; yapılacak eylemler insanlara yönelik olmasıbizi ancak onların durumuna ve yine o insanlarakarşı çatışmaya yöneltecektir… Bu da ancak ege-menlerin yani yöneticilerin, bizi bu duruma düşüreninsanlara yarayacaktır… Yapılacak her eylem dü-şünceye karşı gelişmeli, ancak bu şekilde birilerinirahatsız edebiliriz…

Ve yine Kıbrıs’taki mücadele şekli bu doğrultudaalevlenmeli; çünkü insanları birbirinden ayıran bari-katlardaki tel örgüler değil, kafalardaki tel örgüler-dir…

Mesele iki toplumun barışmasından çok, insan-ların kendileri ile barışmasıdır… Yani belirli şekildeörgütlenip bilinçlenmesidir. Barikatların ortadan kal-dırılmasının başka imkânı YOK!

Σαλίχ Μπατάκ

Η αβεβαιότητα των πολιτικών συνθηκών στην Κύπροκαι οι συνέπειες της ανισορροπίας της οικονομικήςδομής, αφενός, και το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουνζήσει χωριστά για πολλά χρόνια από την άλλη, δεν τουςσταματά να συνεχίζουν κοινές δραστηριότητες για να μηνχάσουν τα κοινά τους χαρακτηριστικά...

Αυτό φέρνει στο μυαλό το ερώτημα τι είδους λύσηστην Κύπρο, για ποιους και τι σημαίνει…

Φυσικά δεν υπάρχει ανάγκη να ασχολείται κανείς ή ναεπικρίνει την μέθοδο λύσης της συμμορίας της δεξιάς…

Τουλάχιστον αυτοί δεν έχουν παρουσιάσει ποτέ μιαιδέα που να αξίζει να τη σκεφτούμε…

Ή, σε σύγκριση με την παρούσα κατάσταση δενυπάρχει έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από το να παρα-μένουμε σε φιλελεύθερα άτομα ή κόμματα που είναι«υπέρ της λύσης» που καταπατούν το παρελθόν τους.

Διότι αυτοί που έχουν αυτή την άποψη είναι οι μόνοιυπεύθυνοι για το σύστημα στο οποίο βρισκόμαστε σή-μερα…

Η πιο βιώσιμη και μόνιμη λύση στην Κύπρο είναι δυ-νατή μέσω του καθορισμού των σοσιαλιστικών μεθόδωναγώνα…

Και για τον καθορισμό αυτών των μεθόδων αγώνα,ευθύνη φέρουν τα κόμματα/οργανώσεις/σύνδεσμοι…

Φυσικά το γεγονός ότι οι δύο κοινότητες ζούσαν σεχωριστές πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές δομές καιη αλλαγή των γενιών στις κοινότητες μας δείχνουν τις δυ-σκολίες που έχουμε μπροστά μας…

Διότι, ήδη έχει διαμορφωθεί η υποδομή για να διατη-ρήσουμε την σημερινή δομή μέσω των ΜΜΕ και κοινω-νικών δραστηριοτήτων που επηρεάζουν την νεολαία…

Όμως αυτό είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα…Αντί να αμφισβητούν τον τρόπο ζωής τους, οι άν-

θρωποι συνεχίζουν τη ζωή τους με την ελπίδα του «πώςμπορώ ίσως να ζήσω καλύτερα»…

Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί τις καθημερινές

εφαρμογές διαμόρφωσαν την ζωή τους ενώ παραπο-νιόνταν για τη διαφθορά στην πολιτική, όμως την ίδιαστιγμή αποστασιοποιούνταν από αυτή και κατά κάποιοτρόπο επωφελούνταν από το σύστημα λεηλασίας πουαποκτήθηκε στο παρελθόν από τις συγκρούσεις μεταξύτων δύο κοινοτήτων.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας, υπάρχουν κοινέςδραστηριότητες για τον τερματισμό της προνομιακήςδομής στην Κύπρο.

Και είναι αναμφίβολα τα οφέλη τέτοιων κοινών δρα-στηριοτήτων… Όμως χρειάζεται μια κριτική έχονταςυπόψη την επάρκεια και την ποικιλία αυτών των δραστη-ριοτήτων σε σχέση με τις συνθήκες στις οποίες βρισκό-μαστε…

Πρώτα απ’ όλα, είναι εμφανές ότι το κάθε άτομο έχειτη ζωή του και έχει ορισμένες υποχρεώσεις να εκπληρώ-σει για να διατηρήσει αυτή τη ζωή…

Μέσω αυτών των υποχρεώσεων (εργασία, οικογένεια,κοινωνική ζωή κτλ.) οι άνθρωποι προσπαθούν να συντη-ρήσουν τη ζωή τους…

Σκεφτόμενοι πως οι άνθρωποι μπορούν να συνει-σφέρουν σε δραστηριότητες μέσα στο πλαίσιο του αγώναενάντια στο σύστημα, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τηζημιά που γίνεται στα άτομα που συμμετέχουν σε τέτοιεςδραστηριότητες από το σύστημα…

Τουλάχιστον για να έχουν μια πιο ρεαλιστική προσέγ-γιση…

Σήμερα, οι αυστηρές πολιτικές που εφαρμόζονται στοβόρειο μέρος της Κύπρου και οι λόγοι για την υποχώρησηστις επιρροές της Τουρκίας στην Κύπρο συμπίπτουν μεαυτές τις ανησυχίες… Δεν είναι μυστικό ότι ένα άτομο πουσυμμετέχει σε δικοινοτικές δραστηριότητες έχει ανησυ-χίες/φόβους σε σχέση με την εργασία του…

Διότι ο φόβος του/της ότι μπορεί να χάσει τη δουλειάτου/της έχει ως αποτέλεσμα να παραμένει σιωπηλός/ή…Και είναι αναγκαίο να επισημάνουμε εδώ ότι εκτός απόμια δικοινοτική δραστηριότητα, την ίδια στιγμή είναι επί-σης αναγκαίο να συνεχίσουν οι κοινές δράσεις που στη-

ρίζονται και από τις δύο κοινότητες… Δηλαδή, αν η συμμετοχή σε μια δραστηριότητα των

δύο κοινοτήτων που ζούσαν χωριστά για χρόνια και αναγ-κάστηκαν να πολεμήσουν η μια την άλλη, ενοχλεί κάποιαάτομα, και αν η δραστηριότητα αυτή είναι χρήσιμη για τιςδύο κοινότητες, είναι αναγκαίο να δράσουμε ενάντια στιςφασιστικές και ρατσιστικές πρακτικές και στις δύο κοινό-τητες, έστω και αν η δράση αυτή διοργανώνεται χωριστά.Για παράδειγμα, όσον αφορά στα γεγονότα που διαδρα-ματίστηκαν στο αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό φεστιβάλστη Λάρνακα, μια δραστηριότητα που θα διοργανωθείαπό όλες τις προοδευτικές οργανώσεις από ολόκληρητην Κύπρο, θα είναι σίγουρα πιο αποτελεσματική από τιςδηλώσεις 20 λέξεων που δημοσιεύθηκαν στον τύπο. Σετελική ανάλυση, αυτοί τους οποίους αποκαλούμε φασί-στες στην εκδήλωση είναι επίσης άνθρωποι. Δηλαδή, τοθέμα για το οποίο μιλούμε είναι το αποτέλεσμα της ιδεο-λογίας αυτών των ανθρώπων. Και είναι η ίδια νοοτροπίαπου υποκίνησε τους ανθρώπους τον ένα ενάντια στονάλλο…

Δηλαδή, το θέμα είναι ταυτόχρονα και θέμα νοοτρο-πίας. Αν οι δράσεις μας κατευθύνονται σε άτομα, θα μαςφέρουν στο επίπεδο τους και θα μας σπρώξουν να τουςπολεμήσουμε… Αυτό θα ωφελήσει αυτούς που είναι στηνεξουσία, δηλαδή, αυτούς που μας έσπρωξαν στην κατά-σταση αυτή… Κάθε δραστηριότητα πρέπει να στρέφεταιενάντια σε μια ιδέα, μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμεπροκαλέσουμε δυσφορία σε ορισμένα άτομα…

Και ο αγώνας στην Κύπρο πρέπει να αναζωπυρωθείπρος αυτή την κατεύθυνση, διότι αυτό που χωρίζει τουςανθρώπους δεν είναι το συρματόπλεγμα αλλά το συρμα-τόπλεγμα στο μυαλό τους…

Το θέμα εδώ είναι οι άνθρωποι να είναι σε ειρήνη μετον εαυτό τους περισσότερο παρά οι δύο κοινότητες ναείναι σε ειρήνη η μια με την άλλη… Δηλαδή να οργανω-θούμε με συγκεκριμένο τρόπο και να μας γίνει συνείδηση.Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξαλειφθούν τα οδοφράγ-ματα!