ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙOTHE SCHOOL OF OUR heART

Εκδοση του Καλλιτεχνικού Σχολείου Ηρακλείου, Σχολικό Έτος 2010-2011, Τεύχος 1, Γούρνες Πεδιάδος, Μάιος 2011

Έξι χρόνια... τέχνηΑναµνήσεις µιας τελειόφοιτης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΜ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ“Μόνοαν κάνειςαυτόπου αγαπάςείσαιευτυχισµένος”

ΕΥΡΩΠΑÏΚΟΠΡΟΓΡΑΜΜΑCOMENIUS:ART BUILDSCULTURALDIVERSITY

ΘΕΑΤΡΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

ΧΟΡΟΣ

2 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Όταν αποφάσισα πριν εφτά χρόνια να δουλέψωστο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου, ήξερα ότιθα ήταν μια δοκιμασία για μένα, του πόσο μπο-ρούσα σαν άτομο να καλυφθώ από την ολοκλή-ρωση προσδοκιών και οραμάτων που έτρεφασαν εκπαιδευτικός χρόνια τώρα . Έτσι μου δό-θηκε η αφορμή να διαπιστώσω σαν καθηγήτριατης δημιουργικής γραφής πόσο κοντά μπορεί ναείναι η θεωρία με την πράξη στην καθημερινή εκ-παιδευτική διαδικασία . Αυτό που πίστευα χρόνιαενδόμυχα , ότι η παιδεία πάνω απ’ όλα πρέπει ναείναι μια διαδικασία απελευθέρωσης από στε-γανά που δεσμεύουν τη διάθεση για μάθηση,έρευνα, πειραματισμό, μπορεί να εφαρμοστείστην πράξη όταν εκμεταλλευτούμε σωστά τα δε-δομένα και προχωρήσουμε αποδεχόμενοι το γε-γονός ότι η προσφορά στο χώρο της Παιδείας

φαίνεται μακροπρόθεσμα. Πρώτη φορά σανεκπαιδευτικός είδα να περνάει μια

γενιά μαθητών ολοκληρώνον-τας τη διαδικασία της γυ-

μνασιακής καιλυκειακής εκπαίδευ-

σης σε ένα τέτοιοσχολείο. Αυτόπου εισέπραξαόλα αυτά ταχρόνια ήταν ηχαρά των παι-διών που

ένιωθαν ότι η δημιουργία είναι ένα αγαθό που γί-νεται σεβαστό, αφού αναγνωρίζεται η αξία τουκαι αξιοποιείται σε πάρα πολλά επίπεδα. Αυτόφάνηκε για παράδειγμα σε όλες τις θεατρικές πα-ραστάσεις του σχολείου μας που δόθηκαν με με-γάλη επιτυχία καθώς επιβεβαιώθηκε το γεγονόςότι η συλλογική δουλειά, άμα γίνεται με υπευθυ-νότητα αλλά και συστηματική αξιοκρατική προ-σέγγιση, αποδίδει τα αναμενόμενααναβαθμίζοντας το όποιο επίπεδο ζωής δια-νύουμε. Προωθείται επίσης άμεσα η δυναμικήτων πολλαπλών αντιστάσεων μέσα από την πρό-ταση – πρόκληση της τέχνης που οδηγεί σε πολύ-πλευρες τοποθετήσεις και τελικά λύσεις.Εννοείται ότι ο θεσμός του Καλλιτεχνικού Σχο-λείου θα με κάλυπτε και στην περίπτωση που διέ-νυα εκ νέου τη μαθητική μου ζωή, που βλέποντάςτη από κάποια ηλικιακή απόσταση μάλλον αφυ-δατωμένη και στερημένη από τη χαρά της γνώ-σης και της δημιουργίας, μπορώ πλέον να τηνκρίνω .Έτσι φτάνουμε εδώ στο δικό μας ΤΕΧΝΟΤΡΟ-ΠΙΟ που αγγίζει τη ματιά μας, όλων όσων πο-ρευόμαστε με το όραμα της τέχνης που εμπνέεικαι καθοδηγεί μέσα από την πολλαπλή ελεύθερηέκφραση έχοντας πάντα κάτι να πει και να προ-τείνει. Το σύνθημά μας: είμαστε ανοιχτοί στουςήχους της καρδιάς που γίνονται τραγούδι, θέα-τρο, ζωγραφιά, χορός, ομορφιά.

ΒΒαασσιιλλιικκήή ΑΑλλεεξξάάκκηη

edito

rial

ΤΤΕΕΧΧΝΝΟΟΤΤΡΡΟΟΠΠΙΙOOTHE SCHOOL OF OUR heART

ΕΕππιιµµέέλλεειιαα ύύλληηςς:: ΣΣοοφφίίαα ΚΚωωννσσττααννττοοπποούύλλοουυΜΜοοννττάάζζ:: ΝΝααυυσσιικκάά ΚΚωωννσσττααννττοοπποούύλλοουυ

∆∆ιιεευυθθύύννττρριιααΚαλουδιώτη Μαρία

ΥΥππεεύύθθυυννηη κκααθθηηγγήήττρριιααΠαπαδάκη Μαρία , ΠΕ06 ( Αγγλικών)

ΣΣυυνντταακκττιικκήή ΟΟµµάάδδααΜυγδαλιού Ερατώ (Β' Λυκείου), Μπάλλα Άρτεµις (Β'Λυκείου), Μαραγκάκη Εύα (Β' Λυκείου), Βαρδάκη Ολίβια (Β' Γυµνασίου), ∆ακανάλη Πόλη (Β' Γυµνασίου),Χαλαµπαλάκη Μιλένα (Β' Γυµνασίου), Κρητικού ∆ήµη-τρα (Β' Γυµνασίου), Φαρσάρη Ελένη (Β' Γυµνασίου),Μακρυγιαννάκης Μάνος (Α' Γυµνασίου), Αµαργιανιτά-κης Γιώργος (Α' Γυµνασίου).

ΚΚααλλλλιιττεεχχννιικκόό ΣΣχχοολλεείίοο ΗΗρραακκλλεείίοουυΠΠρρώώηηνν ΑΑµµεερριικκάάννιικκηη ΒΒάάσσηη ΓΓοουυρρννώώνν

ΤΤηηλλ : 2810 762 610/ ΦΦααξξ: 2810 762 610ee--mmaaiill: mail@gym-kallitech.ira.sch.gr

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ λοιπόν, η πρώτη εφηµερίδα της τέχνης και της καρδιάς µας.7χρόνια προς 8, Καλλιτεχνικό σχολείο Ηρακλείου. Γυµνάσιο και λύκειο. Χρόνια ενός αλλιώτικου σχολείου και εκπαιδευτικής ζωής. Χρόνια µε παιδιά που το αγα-πούν πολύ, το νοιάζονται. Χρόνια µε παιδιά που µαθαίνουν και εκπαιδεύονται, ενώσυγχρόνως παίζουν θέατρο, ζωγραφίζουν, χορεύουν η χάνονται στο κόσµοτου κινηµατογράφου. Χρόνια µε συναδέλφους που καταθέτουν την ψυχή ,τοχρόνο, τις γνώσεις, την εµπειρία τους, που αφήνουν τις λιγότερες ώρεςενός συµβατικού σχολείου και φτάνουν στην πρώην Αµερικάνικηβάση για να γίνουν κοµµάτι της ζωής του Καλλιτεχνικού σχο-λείου. Χρόνια µε γονείς που φανατικά το υποστηρί-ζουν και δεν υπάρχει µέρα που να µηναγωνίζονται να το δουν καλύτερο!Ένα σχολείο πρότυπο, σχολείο που χαµο-γελά, που δεν είναι µίζερο! Σχολείο µε επι-τυχίες σε όλους τους τοµείς και τηςεκπαιδευτικής διαδικασίας και της τέχνης!Να, η εφηµερίδα µας λοιπόν! Στηρίχθηκε από τηυποδιευθύντρια κα Παπαδάκη και ως ιδέα και ωςυλοποίηση. Την ευχαριστώ από καρδιάς, όπωςκαι όλους όσους συνέβαλαν στην πρώτη έκ-δοση.

Μαρία Καλουδιώτη∆ιευθύντρια Καλλιτεχνικού

σχολείου Ηρακλείου

3ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Ε ίναι δύσκολο να ορί-σουµε µε λίγα λόγια τηνέννοια του χορού,καθώς έχει πολύπλευ-ρες έννοιες και σηµα-

σίες για τον κάθε άνθρωπο,ξεχωριστά. Η ψυχή είναι η αρχή τηςκίνησης, ο χορός είναι κίνηση, έτσι οχορός είναι η ψυχή, όπου µε τη βοή-θεια της κίνησης και της δηµιουρ-γίας, αρχίζει ένα µαγευτικό ταξίδιπρος την ολοκλήρωση και την ικανο-ποίηση.Έχοντας µια εµπειρία 14 ετών στοχορό, θα ήθελα να αναφερθώ στηβιωµατική µου πορεία. Αρχικά, οχορός ως παιδί µε βοήθησε στο νακατανοήσω το σώµα µου και ιδιαί-τερα τον τρόπο µε τον οποίο πρέπεινα κινούµαι. Ακόµα, σηµαντικό κοµ-µάτι της διδασκαλίας του χορούήταν η κατανόηση και η αίσθησητης µουσικής και πως µε τη βοήθειάτης µπόρεσα να ενσωµατωθώ σ'αυτό το παιχνίδι, συγχρονίζοντας τηµουσική µε την κίνηση. Ως παιδί λοι-πόν, 4 έως 7 χρονών, η σχέση µου

µε τον χορό ήταν πρωταρχική,"µπαίνοντας" θα λέγαµε σ' ένα βα-σικό παιχνίδι µε το χορό, αγαπών-τας τον µέρα µε τη µέρα πιο πολύ.Στη συνέχεια και βλέποντας ότι οχορός µε ενδιέφερε σοβαρότερα,αποφάσισα να επικεντρωθώ περισ-σότερο σ' αυτόν, δίνοντάς του πε-ρισσότερη σηµασία όχι ως απλήεκτόνωση, αλλά ως τέχνη. Αρχικά,άρχισα να παρακολουθώ µαθήµατασυχνότερα, βοηθώντας µε σ' αυτότο σηµείο να βελτιώσω την τεχνική

µου, αλλά και την ποιότητα της κίνη-σής µου. Επιπλέον, ο χορός και οι κι-νήσεις, ολοένα γινόταν πιο ώριµεςκαι λυρικές. Ο χορός έµπαινε στα-διακά στη ζωή µου, χωρίς ουσια-στικά να το καταλαβαίνω απόλυτα.Έτσι, στην ηλικία των 12 χρονών καιµετά, άρχισα να προετοιµάζοµαιεπαγγελµατικά, ώστε να ασχοληθώµε τον χορό σοβαρά, καθώς κατά-λαβα πως αυτό που ήθελα να κάνωστην υπόλοιπη ζωή µου είναι να χο-ρεύω και να βοηθήσω όσους ενδια-

φέρονται, να προσαρµοστούν σ'αυτή την τέχνη.Μέσα από τις κινήσεις όλου του σώ-µατος, έχω την ικανότητα να εκ-φράσω τα συναισθήµατά µου,καθώς µε τον τρόπο που εκτελώκάθε φορά κάποια χορογραφία γίνε-ται εµφανής η διάθεση, αλλά και ηψυχολογία στην οποία βρίσκοµαι.Ακόµα, χορεύοντας, αναπτύσσωακόµα περισσότερο την δηµιουργι-κότητά µου, αφού έρχοµαι σεεπαφή µε άλλα παιδιά, µε τα οποίαανταλλάσσουµε απόψεις σε σχέσηµε το χορό.Τέλος, χάρη στις αξιόλογες καθηγή-τριες τις οποίες είχα όλα αυτά ταχρόνια, κατάφερα να αποκτήσω πει-θαρχία, η οποία µε βοήθησε στη µε-τέπειτα ζωή µου,προγραµµατίζοντας ευκολότερα τιςπροτεραιότητες που έχω.Καταλήγοντας, θα ήθελα να ανα-φερθώ στο χορό, σαν ένα µαγευτικόταξίδι, στο οποίο είναι απαραίτητοόλοι λίγο πολύ να ταξιδέψουµε. Γνω-ρίζεις και κατανοείς ευκολότερα τονεαυτό σου, αλλά και τους άλλους.Για να νιώσεις ικανοποίηση και έν-ταση, πρέπει να αφεθείς στα βή-µατα του χορού.

Xορός: Ένα µαγευτικό ταξίδι“Dance, dance, otherwise we are lost” Pina Bausch

Της Δήμητρας Δασκαλάκη,Μαθήτριας Γ’ Λυκείου

ΜΑΥΡ

ΟΣΚΥ

ΚΝΟΣ

* ***********

******** 88

//1100

Ας υποθέσουµε ότι ήσαστανµια µπαλαρίνα που πηγαίνει ναπαίξει στη λίµνη των κύκνων.Είστε τόσο αθώα και φοβι-σµένη, µε αποτέλεσµα να παί-ζετε υπέροχα τον λευκό κύκνοκαι να τα κάνετε µπάχαλο στονµαύρο. Τότε κάποια στιγµήµπαίνει µια άλλη χορεύτρια ηοποία µόνο τον µαύρο παίζεικαλά, κατά τ' άλλα πάει να σαςφάει τον ρόλο.Και τότε αρχίζετε τα πάρε-δώσε µαζί της µε αποτέλεσµα οσπάγκος φαντασίας-πραγµατι-κότητας να γίνεται κοµµάτια.Και έχετε και µια µητέρα λεςκαι είναι βγαλµένη από το ΜΙΑΝΥΦΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ να αντι-µετωπίσετε. Τι θα κάνατε; Αυτά

λοιπόν και άλλα τόσα τράβηξεη Ναταλίτσα, η Πόρτµαν καικαβάτζωσε το Όσκαρ Α' γυναι-κείου ρόλου. Ένα πραγµατικόαριστούργηµα -από έναν τόποπου βγαίνουν όλες οι αµερικα-νιές του κόσµου- µε βάση τηλίµνη των κύκνων. Μόνο πουσε αυτή τη λίµνη ο Τσαϊκόφσκιγίνεται Αρονόφσκι και δίνειρέστα µαζί µε τα µετρητά.ΕΕίίδδοοςς: Ψυχολογικό ΘρίλερΤΤόόπποοςς: ΑµερικήΈΈττοοςς: 2010ΣΣκκηηννοοθθέέττηηςς: Ντάρεν Αρονόφ-σκιΠΠααίίζζοουυνν: Νάταλι Πόρτµαν, Βεν-σάν Κασέλ, Μίλα Κούνις κ.α.

ΜΜάάννοοςς ΜΜαακκρρυυγγιιααννννάάκκηηςς((αα’’ ΓΓυυµµνναασσίίοουυ))

Ο χορός είναι η κρυµµένη γλώσσατης ψυχής.

MMaarrtthhaa GGrraahhaamm

Ο χορός είναι η ποίηση του ποδιού. JJoohhnn DDrryyddeenn

Χόρεψε για σένα. Αν κάποιος καταλαβαίνει, καλώς. Αν όχι, κανένα πρόβληµα, συνέχισε να κάνεις αυτό που αγαπάς.

LLooiiss HHuurrsstt

Το άγγιγµα, η κίνηση, η έµπνευση -αυτό είναι το αληθινό δώρο τουχορού.

AAuubbrreeyy LLyynncchh

∆εν προσπαθώ να χορέψω καλύτερα απ' οποιονδήποτε. Προσπαθώ, µόνο, να χορέψω καλύτερα από τον εαυτό µου.

MMiikkhhaaiill BBaarryysshhnniikkoovv

Το να µαθαίνεις να περπατάς, σεαφήνει ελεύθερο. Το να µαθαίνειςνα χορεύεις, σου δίνει τη µεγαλύ-τερη ελευθερία απ' όλες, να εκφράζεις τον εαυτό σου, το "είναι" σου...

MMeelliissssaa HHaayyddeenn

Το να µας βλέπεις να χορεύουµε,είναι σαν να ακούς τις καρδιές µαςνα µιλάνε.

HHooppii IInnddiiaann SSaayyiinngg

Ο χορός είναι σαν να ονειρεύεσαιµε τα πόδια σου!

CCoonnssttaannzzee

Η πραγµατική έκφραση ενός λαούβρίσκεται στο χορό και τη µουσικήτου. Τα σώµατα ποτέ δε λένεψέµατα.

AAggnneess ddee MMiillllee

Το να χορεύεις στρέφει τη µατιάσου στον Παράδεισο, οποιαδήποτεκατεύθυνση κι αν πάρεις.

SSwweeeettppeeaa TTyylleerr

Ο χορός είναι η µόνη τέχνη στηνοποία εµείς οι ίδιοι είµαστε το υλικόαπ' το οποίο είναι φτιαγµένος.

TTeedd SShhaawwnn,, TTiimmee,, 2255 JJuullyy 11995555

Υπάρχουν µικρές στιγµές ευτυχίας,κι ο χορός είναι µία απ' αυτές.

VViicckkii BBaauumm

Να µιλήσουµε για το χορό; Οχορός δεν είναι να τον συζητήσεις.Ο χορός είναι να τον χορέψεις.

PPeetteerr SSaaiinntt JJaammeess

Είν για χορό

4 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Σ τον Όλυµπο επικρατούσε ταραχή. Ολόγος ήταν ότι η Αθηνά και η Αφρο-δίτη τσακώνονταν για το τι θαέπρεπε να διαθέτει µια θεά, απαρά-µιλλη οµορφιά ή απεριόριστη εξυ-

πνάδα και σοφία. Ο ∆ίας θέλοντας να κατευνάσειτα πνεύµατα κάλεσε τις θεές και τους είπε.- ∆ώστε µου κάτι δικό σας, κάτι που να αγαπάτεγια να δώσω τέλος σε όλο αυτό!Οι δύο θεές θέλοντας και µη έκαναν ότι τους ζή-τησε ο ∆ίας. Η σοφή Αθηνά υπέδειξε την κουκου-βάγια της, σύµβολο σοφίας και εξυπνάδας. Ενώ ηόµορφη Αφροδίτη του έδωσε µια τούφα από ταµακριά µαλλιά της.Τότε ο ∆ίας , ο παντοδύναµος µε το αγέρι έφερετα σύννεφα κοντά, του πήρε την χρυσή ηλιαχτίδατου ήλιου και µια ανταύγεια του καταγάλανου ου-ρανού. Τότε η Αθηνά του έδωσε ένα πούπουλοτης κουκουβάγιας της. Αυτό αµέσως έσµιξε ταχέρια του και ενώθηκαν όλα µαζί τα στοιχεία πουµάζεψε και δηµιουργήθηκε ένα βρέφος που τοονόµασαν ΦΕΡΟ, γιατί έφερε την Ειρήνη στονΌλυµπο.Ήταν όµορφη σαν την Αφροδίτη και έξυπνη σαντην Αθηνά ήταν ο τέλειος συνδυασµός. Οι θεέςανάθρεψαν σωστά την Φερό. Η Αθηνά της δίδαξεόλες τις επιστήµες και η Αφροδίτη πως να είναιφινετσάτη και να διατηρεί τη θεϊκή οµορφιά.Τα χρόνια κυλούσαν ήρεµα στον Όλυµπο µέχρι τα20 πρώτα γενέθλια της Φερό, όπου ο ∆ίας τηςανακοίνωσε ότι αν ήθελε να γίνει αθάνατη και ναµείνει στον Όλυµπο έπρεπε να αποδείξει την αξίατης.- Αν δεχτείς θα πρέπει να πας στον Άδη να του ζη-τήσεις την Αδριάνα τη γυναίκα του ∆υσέτυχο, τηςείπε.Η Φερό αφού το σκέφτηκε καλά αποκρίθηκε.- ∆ία παντοδύναµε δέχοµαι την δοκιµασία σου,για να παραµείνω στον Όλυµπο.Αποχώρησε για να ετοιµαστεί. Πήρε το δόρυ τηςΑθηνάς Παλλάδας και για βοηθό την κουκουβά-για κι από την Αφροδίτη φόρεµα ολοµέταξο. Τηνεπόµενη µέρα πήρε το άρµα της µε τον Πήγασοκαι ξεκίνησε για τον τόπο που βασίλευε ο Άδης.

Όταν έφτασε στην πύλη ο Ερµής της άνοιξε τηνπόρτα και της έδωσε ένα χρυσό κέρµα. Η Φερόπροχώρησε µε µισή καρδιά αλλά η επιθυµία τηςνα βρεθεί ξανά µαζί µε τις θεές της έδινε δύναµη.Όταν έφτασε µπροστά από τον Ποταµό ο βαρκά-ρης την περίµενε και της έδειχνε την χούφτα του,εκείνη θυµήθηκε το κέρµα του Ερµή και του τοέδωσε. Αυτός την πέρασε απέναντι. Καθώς περ-νούσε από τον ποταµό έβλεπε κάτι σαν τρέϊλεραπό την ζωή της. Μετά η Περσεφόνη την οδήγησεστην αίθουσα που βρισκόταν ο Άδης. Εκείνηευθύς αµέσως µε πονηριά άρχισε να τον καλοπιά-νει.- Άδη εσύ άρχοντα του κάτω κόσµου, ήρθα νασου ζητήσω να µε αφήσεις να πάρω µαζί µου τηνΑδριάνα τη γυναίκα του ∆υσέτυχου.Εκείνος της αντιµίλησε.- Να σε αφήσω να πάρεις µαζί σου, αλλά εγώ τιθα κερδίσω. Θέλω την αστραπή του ∆ία.Εκείνη αφού το σκέφτηκε καλά τράβηξε την πιοχρυσή ηλιαχτίδα που της είχε δώσει ο ∆ίας, απότα µαλλιά της και του την έδωσε λέγοντας του.- Αν σου δώσω την αστραπή θα µε αφήσεις ναπάρω την Αδριάνα.Ο Άδης συµφώνησε και η Φερό έφυγε µε τηνΑδριάνα, ενώ εκείνος κρατούσε µόνο τη χρυσήηλιαχτίδα της και όχι τον Κεραυνό του ∆ία. Εκείνηάφησε την Αδριάνα στον άντρα της και εκείνοςτης έδωσε ένα χρυσό δαχτυλίδι σαν αυτό της Αθη-νάς, της Αφροδίτης, του ∆ία και των άλλων Θεών.Η µικρή συννεφένια (έτσι ήταν το χαϊδευτικό τηςόνοµα) ανέβηκε ξανά στη άµαξά της και πήγεστον Όλυµπο, είπε στον ∆ία τι συνέβη και εκείνοςτην καλωσόρισε και διοργάνωσε µια γιορτή προςτιµήν της.

Παράθεµα:Ο ∆υσέτυχος και η ΑδριάναΟ ∆υσέτυχος ήταν ένας θεός που ερωτεύτηκε µιαθνητή. Της παρουσιάστηκε σαν άνθρωπος καιεκείνη τον αγάπησε. Παντρεύτηκαν και ζούσανπολύ καλά µέχρι που ο Άδης την έκλεψε και τηςείπε όλη την αλήθεια. Μετά της ζήτησε να µείνειµαζί του αλλά αυτή αρνήθηκε. Τότε ο Άδης θύ-µωσε και την φυλάκισε στον κάτω κόσµο. Ο ∆υσέ-τυχος µαράζωσε από τότε, και αν και αθάνατοςδεν ήθελε τη ζωή του χωρίς αυτήν.

Όταν η Φερό πήγε στον ΌλυµποΤο ταξίδι της “συννεφένιας” προς την... αθανασίαΤης Ειρήνης ΣταυρακάκηΜαθήτριας Α’ Γυμνασίου

Τα χρόνια κυλούσανήρεμα στον Όλυμπομέχρι τα 20 πρώταγενέθλια της Φερό,

όπου ο ∆ίαςτης ανακοίνωσε

ότι αν ήθελε να γίνειαθάνατη και να μείνειστον Όλυμπο έπρεπε

να αποδείξειτην αξία της

“∆εν ξέρω, ήταν λίγο ξαφνική η εργα-σία που µου βάλατε κ. Κωνσταντίνεδεν σταµατάτε να µε ξαφνιάζετε!”.Πώς φιλοσοφεί ένα παιδί το θέατροη πώς το φιλοσοφώ εγώ;Θέατρο και εφηβεία!“Ο ηθοποιός όπως και κάθε καλλιτέ-χνης µοιάζει µε κήπο. ∆εν ωφελεί ναβγάζουµε τα παράσιτα µόνο µιαφορά και για πάντα. Τα παράσιτα

µεγαλώνουν αυτό είναι φυσικό καιπρέπει να ξεριζώνονται. Αυτό είναιφυσικό και αναγκαίο”.Οφείλω να το εξηγήσω αυτό πουγράφω παραπάνω. Το λέω εννοών-τας ότι έτσι το βλέπει κάθε έφηβοςπου ασχολείται, ονοµάζοντας «παρά-σιτα» τα συναισθήµατα που κρύβειµέσα του και τα βγάζει βγαίνονταςστη σκηνή.Εµείς οι έφηβοι δοκιµάζουµε νέουςτρόπους επικοινωνίας και αποφορτι-ζόµαστε από εντάσεις ,αποκτούµεγνώσεις-µαθαίνουµε µέσα από το θέ-

ατρο.Πώς το βλέπω εγώ; Έτσι το βλέπωεγώ!!Προσωπικά γνωρίζω καλύτερα τονεαυτό µου αλλά και τον υπόλοιποκόσµο.Κάποτε µία καθηγήτρια µου είπε“Με το θέατρο ξεπερνάς τον εγωι-σµό σου δεν υπάρχει πια το εγώ”Είχε δίκιο…;Αυτό θα το κρίνω όταν έχω αποκτή-σει κι άλλες εµπειρίες …η αλήθειαείναι πως έχω καταλάβει το ποιαείµαι και το τι θέλω. Σηµαίνει πως

µαθαίνω και αυτό είναι καλό!!∆εν ξέρω τι άλλο να πω ….Μέχρι στιγµής αυτό νιώθω και άλλαπολλά που δεν γράφονται σε µίακόλλα από χαρτί. Ελπίζω να µηνβγαίνω εκτός θέµατος…!“Το Θέατρο δεν είναι µία διάλεξη,δεν είναι ένα βιβλίο για την φιλοσο-φία. Ο µόνος λόγος που υπάρχει είναιγια να κάνει τις ιδέες µία πραγµατι-κότητα” είπε ο Πίτερ Μπρούκ σκη-νοθέτηςστην σελίδα “πολιτισµός” σεγνωστή εφηµερίδα …Αληθεύει;;

Πως φιλοσοφεί έν έφηβος αο;Της Νεφέλης ΣαραντοπούλουΜαθήτριας Γ’ Γυμνασίου

5ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

ΕΙΠΑΝΓΙΑ ΤΟΘΕΑΤΡΟ

“Το θέατρο γεννήθηκεως γεγονός, ως λειτούργηµα”

∆∆ηηµµήήττρρηηςς ΧΧοορρνν

“Όλος ο κόσµος είναι µια σκηνή θεάτρου”ΟΟυυίίλλιιααµµ ΣΣααίίξξππηηρρ

”Πότε, πότε, βρισκόµενος πάνω στην σκηνή µπορείς ν’ ακούσεις τον καλύτερο ήχο που µπορεί ν’ ακούσει κάθε ηθοποιός. Αυτόν τον ήχο είναι αδύνατον ν’ ακούσεις στον κινηµατόγραφο ή στην τηλεό-ραση. Είναι ο ήχος µιας θαυµάσιας, βαθιάς σιωπής, που σηµαίνει πωςπέτυχες τον στόχο” ΣΣ.. ΒΒίίννττεερρςς

“Η αυλαία είναι η είσοδος στον παράδεισο” ((άάγγννωωσσττοοςς))

“Υπάρχει κοινό για κάθε καλό έργο, όταν το δίνεις όπως πρέπει” ((άάγγννωωσσττοοςς))

“Το θέατρο είναι µια ανθρώπινη ανάγκη”

ΈΈλλλληη ΛΛααµµππέέττηη

“Το θέατρο είναι τέχνη, πουέχει ως σκοπό να αναπαρα-στήσει την ανθρώπινη ζωή”

ΕΕρρρρίίκκοοςς ΊΊψψεενν

”Η ζωή είναι ένα τεράστιο θέατρο, όπου παίζεται

η ίδια τραγωδία µε διαφορετικούς τίτλους”

ΕΕρρρρίίκκοοςς ΣΣοοππεεννχχάάοουυεερρ

“Όταν αποκοιµιόµαστε στο θέατρο δεν έχει σηµασία αν χάνουµε σηµαντικά ή ασήµαντα πράγµατα. Το ωραίο είναι απλώς ότι κοιµόµαστε”

ΝΝττεεννέέββ ΚΚααττρρίίνν

“Το θέατρο είχε γίνει κοσµική εκδήλωση. Φτάνοµε στο σηµείο να έρχεται να δει το θέατρο η γούνα χωρίς άνθρωπο µέσα”

ΣΣωωττήήρρηηςς ΜΜοουυσσττάάκκααςς

“Υπηρετώ το κοινό, αλλά δεν υποκλίνοµαι µπροστά του”

ΤΤζζώώρρττζζ ΜΜππ.. ΣΣωω

“Το θέατρο είναι το µεγάλοσχολείο των εκλεκτών ανθρώπων κάθε εποχής”

ΝΝααπποολλέέωωνν

6 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Η ζωγραφική για µέναείναι ένας διαφορετι-κός τρόπος ζωής,µέσα από τον οποίοεκφράζονται διά-

φορα συναισθήµατα και ιδέες.Ανακατεύοντας µε τα πινέλα µουδιάφορα χρώµατα και τοποθετών-τας τα στον καµβά, σχηµατίζονταιµε διαφορετικές πινελιές διάφορασχήµατα, φόρµες.

Κάτω από αυτά τα στρώµατα χρώ-µατος εµφανίζεται ένας κόσµος, οδικός µου κόσµος.Πάνω σε αυτό τον καµβά κατα-γράφω όλα µου τα συναισθήµατα,τις σκέψεις. Το πινέλο για µέναείναι σαν το µαγικό ραβδάκι της νε-ράιδας που µε µια κίνηση εξαφανί-ζει κακά συναισθήµατα και τιςάσχηµες σκέψεις και δηµιουργείένα κόσµο µόνο µε φώς εξαφανί-ζοντας το σκοτάδι ξεχειλίζονταςόλα τα ζωηρά χρώµατα. Η ζωγρα-φική για µένα είναι ΑΓΑΠΗ,ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ, ∆ΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!

Χρωµατική εντύπωση ή χρώµα,είναι σύµφωνα µε την επιστήµη τηςεποχής µας, αυτό που γεννιέταιαπό την λήψη ηλεκτροµαγνητικώνκυµάτων µε διαφορετικές συχνότη-τες από τον αµφιβληστροειδή τωνµατιών µας και την υποδοχή καιεπεξεργασία τους από τον ανθρώ-πινο εγκέφαλο. Όταν το φως έρθεισε επαφή µε µια επιφάνεια κάποιαµήκη κύµατος απορροφούνται απόαυτή και κάποια αντανακλώνταιγεννώντας τις διαφορετικές χρωµα-τικές εντυπώσεις στον άνθρωπο.

ΓΓΛΛΩΩΣΣΣΣΑΑΗ γλώσσα αναλαµβάνει να οργανώ-σει σε ένα σύστηµα λογικό την απει-ρία των χρωµατικών εντυπώσεωνπου δηµιουργούνται από το φωςκαι συλλαµβάνει η όραση. Τοχρώµα στην καθοµιλουµένη τηςεποχής µας νοείται σαν επίθετο χα-ρακτηριστικό που λαµβάνουν τααντικείµενα ή ο χώρος γύρω µας,(πράσινο χορτάρι, κόκκινο πανί, γα-λανός ουρανός). Θεωρείται αυτο-νόητος αυτός ο τρόπος και κοινόςγια όλους. Σύµφωνα όµως µε έρευ-νες και µελέτες επιστηµόνων,καθώς και συγκριτικές αναλύσειςσε διαφορετικές γλώσσες, υπάρ-χουν τεράστιες διαφορές στην αντί-ληψη και στην πρόσληψη τωνχρωµατικών φαινοµένων σε διαφο-ρετικές γλώσσες και πολιτισµούς.Υπάρχουν ή υπήρξαν πολιτισµοίπου δένουν στις γλώσσες τους τοχρώµα µε το χώρο ή χρησιµοποιούντεράστιο αριθµό λέξεων για ναπροσδιορίσουν ποιοτικά χαρακτηρι-στικά των χρωµατικών εντυπώ-σεων. Υπάρχουν γλώσσες πουδιαθέτουν ελάχιστες λέξεις για την

περιγραφή των αποχρώσεων τουφάσµατος, ή χρησιµοποιούν τιςίδιες λέξεις για να περιγράψουνχρωµατικές εντυπώσεις για τιςοποίες ο σύγχρονος άνθρωπος µεστοιχειώδη παιδεία χρησιµοποιείπληθώρα λέξεων.Οι Νεοέλληνες είµαστε τυχεροί γιατίµιλάµε και γράφουµε µια γλώσσαπου έχει ενσωµατώσει στις ιστορι-κές της φάσεις όλες τις αλλαγέςπου έγιναν τα τελευταία 2500 χρό-νια και αφορούν το χρώµα και τοφως. Τροφοδότησε µάλιστα όλες τιςµεγάλες ευρωπαϊκές γλώσσες µε φι-λοσοφικές και επιστηµονικές έν-νοιες που αποτελούν τη βάση τόσογια τη σηµερινή επιστήµη του χρώ-µατος όσο και για την χρήση τουστη καθηµερινότητα και την τέχνη.Οι πρώτες γραπτές αναφορές στηνΙστορία του ανθρώπου για τοχρώµα σώζονται στην αρχαία Ελλη-νική γλώσσα. Αρχαίοι Έλληνες φιλό-σοφοι όπως ο Πλάτωνας και ο

Αριστοτέλης αφήνουν εκτεταµέναγραπτά κείµενα στα οποία γίνονταιαναφορές στο χρώµα και θέτουν ταθεµέλια για την επιστήµη του χρώ-µατος. Οι έρευνες τους στρέφονταιστην αισθητηριακή πρόσληψη τουχρώµατος και του φωτός από τονάνθρωπο. Σύµφωνα µε τον Πλάτωνα τα τέσ-σερα βασικά χρώµατα αντιστοιχούνστα τέσσερα στοιχεία που συγκρο-τούν το σύµπαν. Νερό – Γη – Αέρας– Φωτιά.

ΤΤΕΕΧΧΝΝΗΗΟι έρευνες των φιλοσόφων και οιγενικότερες πολιτιστικές συνθήκεςοδήγησαν στην αρχαιοελληνική τε-τραχρωµία στην ζωγραφική τηςκλασσικής περιόδου. Λευκό –ώχρα – ερυθρό – µέλαν.Με αυτές τις τέσσερις χρωστικέςκαι τη χρήση της προοπτικής οι αρ-χαίοι Έλληνες ζωγράφοι δηµιούργη-σαν έργα τόσο αληθοφανή που

ξεγελούσαν ψευδαισθησιακά τουςθεατές τους. Με την θεωρία και τηνεφαρµογή της στις τέχνες, η αρ-χαία Ελλάδα έθεσε τις βάσεις γιατην επιστήµη του χρώµατος στονδυτικό πολιτισµό. Το σύστηµα τε-τραχρωµίας ισχύει και σήµερα στασχεδιαστικά προγράµµατα του υπο-λογιστή ή στην τεχνολογία των εκτυ-πώσεων. Η σύγχρονη οπτική και οιαντιλήψεις για το χρώµα που τηνσυνοδεύουν αποκρυσταλλώθηκεστο δυτικό κόσµο από την περίοδοτης Αναγέννησης και µετά, κυριαρ-χώντας σε όλο τον πλανήτη µε τηνέκρηξη της χρήσης του χρώµατοςκατά τη βιοµηχανική επανάσταση,και µέχρι την εποχή µας, µέσω τηςτεχνολογικά αναπαραγόµενης εικό-νας (φωτογραφία, κινηµατογρά-φος, τηλεόραση, ηλεκτρονικόςυπολογιστής). Οι αντιλήψεις πουαναπτύχθηκαν για το χρώµα απόάλλους µεγάλους πολιτισµούς (Άρα-βες, Κινέζοι, προκολοµβιανοί πολιτι-σµοί), δεν επηρεάζουναποφασιστικά την οπτική γλώσσακαι το πολιτισµό στην εποχή µας.Αυτή τη στιγµή ο άνθρωπος σε όλοτον πλανήτη βλέπει και µιλάει γιατο χρώµα έχοντας σαν γλώσσα ανα-φοράς την Αγγλική.Στις µέρες µας η πρωτογενής πηγήαισθητηριακών ερεθισµάτων πουείναι το φυσικό περιβάλλον, έχει αν-τικατασταθεί σε µεγάλο βαθµό απότο ανθρωπογεννές περιβάλλον τωνπόλεων και της οθόνης, µπροστάστην οποία περνάµε πολλές ώρεςκαθηµερινά. Ο βοµβαρδισµός τουσύγχρονου ανθρώπου µε προσοµοι-ώσεις ψευδαισθητικές, και η χρω-µατική ακτινοβολία τουανθρωπογεννούς περιβάλλοντοςεπηρεάζουν άµεσα τον ψυχισµό καιτην νόηση του σύγχρονου ανθρώ-που.

Το πινέλο διώχνει το σκοτάδι

To χρώμα και φως ως αίσς α ν αρχαιό έως μερα

Η σημασία της ζωγραφικής για μία μαθήτρια λυκείουΤης ‘Αρτεμις Μπάλλα, Μαθήτρια Β’ Λυκείου

Του Θάνου Βιδάκη

7ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Ε Ι Π Α Ν Γ Ι Α Τ Η Ζ Ω Γ ΡΑ Φ Ι Κ Η

“∆εν είµαι ζωγράφος”ΜΜιιχχααήήλλ ΑΑγγγγεελλοοςς

“Οι µεγάλοι καλλιτέχνες δεν έχουν πατρίδα”ΑΑλλφφρρέέ ννττεε ΜΜυυσσσσέέ

“Η τέχνη είναι ένα ψέµα που µαςβοηθάει να δούµε την αλήθεια”

“Υπάρχουν ζωγράφοι που κάνουντον ήλιο να φαίνεται σαν κίτρινη κηλίδα και ζωγράφοι που κάνουν µια κίτρινη κηλίδα να φαίνεται σαν ήλιος”

“Όλοι θέλουν να καταλάβουν τη ζωγραφική. Γιατί δεν προσπαθούννα καταλάβουν το κελάηδηµα τωνπουλιών; Τους αρέσει η νύχτα, έναλουλούδι, τόσα πράγµατα γύρω τους,χωρίς να τα καταλαβαίνουν. Γιατίπρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουντη ζωγραφική;”

“Ο ζωγράφος παλεύεικαι ανταγωνίζεται µε τη φύση”

ΛΛεεοοννάάρρννττοο ΝΝτταα ΒΒίίννττσσιι

“Τέχνη δεν είναι να απεικονίζουµε ταωραία πράγµατα, αλλά να απεικονίζουµεωραία τα πράγµατα”

ΕΕµµµµάάννοουυεελλ ΚΚααννττ

“Λίγοι είναι εκείνοι που καταλαβαίνουν απόπίνακες. Οι υπόλοιποι είτε καµώνονται ότι καταλαβαίνουν, ή δεν καταλαβαίνουντίποτα” ΡΡάάννττγγιιααρρννττ ΚΚίίππλλιιννγγκκ

“Αν µπορούσαµε να ζωγραφίσουµε µε τα χέρια αυτά που βλέπουµε µε τα µάτια”

ΟΟννοορρέέ ννττεε ΜΜππααλλζζάάκκ

“∆εν είναι η ποιότητα της πρώτης ύλης πουκάνει την τέχνη, είναι η τέχνη που δίνει

ποιότητα στην πρώτη ύλη”ΒΒαασσίίλληηςς ΡΡααφφααηηλλίίδδηηςς

“Τέχνη είναι η αδιάκοπη προσπάθεια να συναγωνιστούµε την οµορφιά των λουλου-διών, χωρίς ποτέ να το κατορθώνουµε”

ΜΜααρρκκ ΣΣααγγκκάάλλ

«Όποιος έχει πλούσια αισθήµατα, ζωγραφίζει και καλύτερα.»

ΑΑλλεεξξάάννττεερρ ΠΠόόοουυππ

Για να µην καταστραφούµε από τη γνώση,έχουµε την Τέχνη.

ΦΦρρέέννττεερριικκ ΝΝίίττσσεε

“Ο µεγάλος ζωγράφος δεν πρέπει να έχειγλώσσα, για να εκφράζει τον εαυτό του µόνοµε το πινέλο” ΑΑννρρίί ΜΜααττίίςς

“Η τέχνη είναι ο µεσίτης εκείνου του οποίου δεν µπορείς να εκφράζεις”

ΓΓιιόόχχαανν ΒΒόόλλφφγγκκααννγγκκ ΓΓκκααίίττεε

“Οι καλές τέχνες, όταν αποχωρίζονται από την Αλήθεια, θα φτάσουν, σίγουρα, στον παραλογισµό, αν δεν πεθάνουν”ΤΤόόµµααςς ΚΚααρρλλάάιιλλ

“Η ζωγραφική είναι η σιωπηλή ποίηση και η ποίηση είναι ζωγραφική µε το χάρισµα του λόγου”ΣΣιιµµωωννίίδδηηςς οο ΚΚεείίοοςς

ΠΠάάµµππλλοο ΠΠιικκάάσσσσοο

8 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Μ ια µέρα διαβάζοντας την εφηµε-ρίδα έµαθα πως το ΚαλλιτεχνικόΣχολείο Ηρακλείου ιδρύθηκε το2003 και λειτούργησε για πρώτηφορά το Σεπτέµβρη του 2004.

Πρώτη χρονιά και οι εγγραφές ήταν µόλις 18! Τηνεπόµενη αποφάσισα να γίνω κι εγώ µαθήτρια τουσχολείου αυτού και µε τον καιρό µπόρεσα να ξε-χωρίσω τις ειδικότητες και το παιδικό µου µυαλόνα κατανοήσει την ιδιόρρυθµη λειτουργία του! Ει-καστικών, θεάτρου-κινηµατογράφου και χορού.Ωραία! Πρώτη µέρα πήγα µε τους γονείς µου καιδεν γνώριζα κανέναν… Ήµασταν όλοι αµήχανοικαι χαµογελούσαµε γλυκά προσπαθώντας να κά-νουµε καινούριους φίλους. Ο χώρος του σχολείου;Μια µικρή αίθουσα στην άκρη της αυλής του Λυ-κείου Γουβών και ένα µικρό γραφειάκι, αυτό τηςδιεύθυνσης. Γνώριµα πρόσωπα όλα, αλλά και συ-νάµα τόσο άγνωστα. Πίσω από αυτά κρυβότανένας ολόκληρος κόσµος, µια διαφορετική ιστορία,αλλά αυτό που µας ένωνε ήταν η αγάπη µας γιατην τέχνη και η απεριόριστη δίψα µας να µά-θουµε περισσότερα σχετικά µε το αντικείµενο πουθέλουµε να ακολουθήσουµε.Οι πρώτες µέρες πέρασαν, ενώ κάναµε µάθηµαόλη η πρώτη γυµνασίου σε µια µεγάλη αίθουσα ει-καστικών. Αυτό που θυµάµαι πολύ χαρακτηριστικάήταν η «κόντρα» που είχαµε η Πρώτη και η ∆ευ-τέρα γυµνασίου, καθώς οι µεν ζήλευαν τους δε.Πόσο δύσκολο είναι να έχεις συνηθίσει µόνος σουκαι ξαφνικά να µπερδεύονται στα πόδια σου µε-ρικά «µικρά»! Πάντως εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ τηνΕιρήνη, το Μανώλη, τον Ορέστη, το Γιώργο, τηνΈφη των εικαστικών τεχνών, και αργότερα το Ζα-χαρία, τη Χρύσα, τη Μανουέλα, την Αλεξάνδρα,

την Εύα, την Πόπη και τη Χρύσα του χορού, και τοΓιάννη, το Στέλιο, τον Νώντα, το Σωκράτη, τοΜάριο, το Χρήστο και τον Αλέξη του θεάτρου-κινη-µατογράφου. Κι έτσι, πέρασε η πρώτη χρονιά καιη πρώτη ουσιώδης επαφή της µιας τάξης µε τηνάλλη έγινε στην πρώτη µας εκδροµή στα Χανιά. Τολεωφορείο διώροφο και όλοι µαζί µια παρέα νατραγουδάµε! Επιπλέον, η πρώτη µας κοινή παρά-σταση στο τέλος του σχολικού έτους. «Πώς να ζω-γραφίσω µάνα το πρόσωπο σου;» Χαµός σταπαρασκήνια, τρεχάµατα να ντυθούµε, να βα-φτούµε, να φτιάξουµε τα µαλλιά µας, τσακωνόµα-σταν, τα ξαναβρίσκαµε, επαναλαµβάναµε ταλόγια µας, τα τραγούδια, τα χορευτικά και µέσασε αυτόν τον πανζουρλισµό καταφέραµε να φέ-ρουµε εις πέρας την παράσταση, που, κατά γενικήοµολογία, (όχι πως θέλω να το παινευτώ) ήτανεξαιρετική! Και φυσικά κανείς µας δεν θα ξεχάσειτην πρώτη συµµετοχή του σχολείου µας σε καλλι-τεχνικό διαγωνισµό, µε αυτήν στους περιφερει-ακούς αγώνες Κρήτης. Πρώτο βραβείο στονκλασικό χορό και πρώτο στο σύγχρονο… Πόσο πε-ρήφανοι νιώσαµε όλοι µε τα κορίτσια µας! Και φυ-σικά, ο Ορέστης µε το Τρίτο Βραβείο στηζωγραφική στο διαγωνισµό «Όνειρα και ιδανικά».Πώς κατάφερα σε µια παράγραφο να περιγράψωτην πρώτη µου χρονιά στο Καλλιτεχνικό ΣχολείοΗρακλείου, ούτε εγώ δεν ξέρω! Και γνώρισα καθη-γητές που είναι µέχρι σήµερα εδώ και στηρίζουντο σχολείο µας µε όλες τους τις δυνάµεις… Κιαυτοί είναι η διευθύντρια Μαρία Καλουδιώτη, ηΑλεξάκη Βασιλική, ο Σαριδάκης Μανώλης (που µεέχει από µικρό κοτοπουλάκι να ζωγραφίζω κι έχωγίνει πια ολόκληρη κότα!), η Παπαδάκη-ΠλουµίδουΡενή, η Χατζάκη Γιούλη, η Αλατσάκη Ευανθία καιο Τσαγκαράκης Νίκος.Στη ∆ευτέρα γυµνασίου παρατήρησα αρκετέςανακατατάξεις, και ίσως να ήταν η χειρότερή µουχρονιά σε όλο το γυµνάσιο και το λύκειο. Πολλά

παιδιά έφυγαν γιατί δεν άντεξαν την πίεση καιήρθαν καινούρια στην πρώτη για να ταράξουν ταπράγµατα και να νιώσω και εγώ και οι συµµαθη-τές µου, όπως ένιωσαν και οι προηγούµενοι τηνπερασµένη χρονιά. Αλλά τα αρνητικά µου συναι-σθήµατα κάπως καλυτέρεψαν µε τις πρόβες γιατο επόµενό µας θεατρικό και µε την πρώτη µαςεκδροµή εκτός Κρήτης, στην Αθήνα. Όσον αφοράτις πρόβες, αυτές είχαν να κάνουν µε την καλοκαι-ρινή µας εκδήλωση στην Πλατεία Ελευθερίας, µετίτλο «Για όλα φταίνε τα κουνέλια». Ενώ, όσοναφορά την εκδροµή, λίγα ήταν τα παιδιά κι έτσιεµείς και η Τρίτη (πλέον) γυµνασίου πήγαµεπαρέα… Μέσα σε όλα που κάναµε (ως τα µικράπου δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους την Αθήνα),επισκεφθήκαµε το Καλλιτεχνικό Σχολείο στο Γέ-ρακα. Αντικρίσαµε το καλοφτιαγµένο σχολείοτους, το µεγάλο κτίριο, την έκθεση ζωγραφικήςστους διαδρόµους, την τεράστιά τους αυλή καιπαράλληλα ακούγαµε τα προβλήµατά τους πουµας φαίνονταν τόσο ασήµαντα µπροστά στα δικάµας. ∆εν είχαµε ακόµη µόνιµο κτίριο και κάναµεµάθηµα στις αίθουσες των ΙΕΚ, δεν είχαµε αυλήπεριφραγµένη, δεν είχαµε παραπάνω χώρο ούτεκαν για µια έκθεση ζωγραφικής… Σαφώς είχανπροβλήµατα, µα όταν µας µίλησαν για τα προβλή-µατα λειτουργίας τα οποία είχαν να κάνουν µε τηνµεταφορά του κτιρίου σε άλλο οικόπεδο, µας έπε-σαν τα µαλλιά… Και το ηθικό δίδαγµα αυτού:«Υπάρχουν και καλύτερα… Υπάρχουν και χειρό-τερα, όµως…»Έπειτα, επισκεφθήκαµε την Ακρόπολη, και τέτοιοενθουσιασµό, τέτοια τιµή, τέτοιο θαυµασµό δενένιωσα ποτέ άλλοτε στη ζωή µου. Χορέψαµε καιτα τσιφτετέλια µας, όπως επιβάλλει κάθε τριήµερηεκδροµή, τραγουδήσαµε και στο πλοίο για το γυρι-σµό πέσαµε όλοι σε λήθαργο από την κούραση! Ε,από τότε γίναµε αχώριστοι και συσπειρωθήκαµεενάντια στις ελλείψεις και τα προβλήµατα του σχο

Έξι χρόνια φοίτησης στο“Όσες ζωές κι αν ζήσω δεν είναι αρκετές για ν’ αλλάξω τα

Από την πρώτη γυμνασίου, ως και την Τρίτη λυκείου που έφτασα φέτος, θυμάμαινα διαδηλώνω για τα ίδια αιτήματα, τα οποίο εκπληρώνονταν πρόσκαιρακαι όχι μακροπρόθεσμα. Βεβαίως, φέτος το κτιριακό πρόβλημα λύθηκε κάπως,όμως δεν είχαμε ρεύμα και νερό και συνεπώς ούτε θέρμανση

Της Εύης ΚαρβουνάκηΜαθήτριας Γ’ Λυκείου

Πρώτο βραβείο χορού το 2005 στο Σύγχρονο χορό στους ΠεριφερειακούςΚαλλιτεχνικούς Αγώνες.

Πρώτο βραβείο το 2008 στους Περιφερειακούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες γιατην παράσταση “Για όλα φταίνε τα κουνέλια”.

9ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Καλλιτεχνικό Ηρακλείουχρόνια που έζησα φοιτώντας στο συγκεκριμένο σχολείο

λείου µας. Γυρίζοντας, µιλήσαµε σεεφηµερίδες, βγήκαµε σε ραδιόφωναγια να κάνουµε γνωστό στον κόσµοτης πόλης µας το σχολείο και τις ελ-λείψεις του, ενώ και ταυτόχρονα κά-ναµε πρόβες για το καινούριο µαςθεατρικό. Σχεδόν όλοι οι φορείς τηςπόλης µας ήταν εκεί, κάθονταν στιςθέσεις απέναντι από την αυτοσχέδιάµας σκηνή. Ένας-ένας που περνούσεσταµατούσε µε απορία για το τι κά-νουµε κι έτσι µαζεύτηκε τόσος κό-σµος, ώστε όλοι βάλαµε τα δυνατάµας για να τον ικανοποιήσουµε καινα του περάσουµε το µήνυµα της πα-ράστασης που είχε θέµα το ρατσι-σµό: Να πάρουν θάρρος όσοιυφίστανται το ρατσισµό και οι ρατσι-στές να αναλογιστούν τις πράξεις καιτη συµπεριφορά τους. Κι έτσι έκλεισεκι άλλη µια χρονιά του γυµνασίου, µεπολλή διάβασµα, πολλή συγκίνησηκαι κόσµο που άρχισε να προβληµατί-ζεται.

Η επόµενη σχολική χρονιά ήταναυτή του 2007-2008 και µε βρήκεστην τελευταία τάξη του γυµνασίου.Οι µεγαλύτεροι είχαν µείνει πλέον οιµισοί από όσοι ήταν και η καινούριαπρώτη τάξη του γυµνασίου δεν είχεαίθουσα… Έτσι µε το «καληµέρα σας»η σχολική χρονιά ξεκίνησε µε καταλή-ψεις διότι η αδιαφορία των κρατικώνφορέων ή η ανικανότητα τους ή οτι-δήποτε άλλο ήταν αυτό, είχε φτάσειτον κόµπο στο χτένι και για αυτό χρη-σιµοποιήσαµε το µοναδικό καιέσχατό µας όπλο. Θυµάµαι τη Νο-µάρχη που µας επισκέφτηκε µαζί µε

τους συµβούλους της και για πολλήώρα διαπραγµατευόµασταν και ψά-χναµε για λύσεις στο σηµαντικότερόµας πρόβληµα, που δεν ήταν άλλοαπό το κτιριακό. Μας υποσχέθηκεπως θα µας παραχωρήσει το κτίριο«ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ»που βρισκόταν στη βάση Γουρνών.Ως τα Χριστούγεννα είχαµε κάνει καιτη µετακόµιση και προσαρµοστήκαµεεύκολα θα έλεγα.

Αυτό που έµεινε στη µνήµη και δενέχει σβήσει ακόµη, ήταν η πρώτη µουσυµµετοχή µε το σχολείο σε διαγωνι-σµό σύγχρονου θεάτρου. Όλοι συµµε-τείχαµε, είτε ανήκαµε στηνειδικότητα του θεάτρου είτε όχι, είτεστην ειδικότητα του χορού είτε όχι,αρκεί που θέλαµε να συµµετέχουµε.Οι πρόβες γίνονταν όλο και πιο εντα-τικές ώσπου έφτασε η µέρα να ταξι-δέψουµε στα Χανιά για ναπαρουσιάσουµε το έργο µας. Αυτόήταν το «Για όλα φταίνε τα κουνέλια»µε ορισµένες µικρές πινελιές ανανέω-σης, ώστε το έργο να προσαρµοστείστα πλαίσια του διαγωνισµού. Μάλι-στα, τα περισσότερα κοµµάτια τρα-γουδιών τραγουδήθηκαν ζωντανά,και επιπλέον είχαµε και ζωντανή µου-σική µε τον Αλέξη, το Χρήστο και τοΓιάννη από την πρώτη λυκείου. Οι πε-ριφερειακοί αγώνες σύγχρονου θεά-τρου έγιναν σε έναν χώρο στον οποίοδεν είχαµε ξαναδουλέψει και αυτόµας άγχωσε αρκετά. Κουράγιο, βέ-βαια, έδιναν οι λίγοι καθηγητές πουµας βοηθούσαν να αλλάξουµε σταπαρασκήνια, οι λίγοι συγγενείς και η

διευθύντρια που ήταν στον εξώστηκαι ρύθµιζε τα φώτα! Η µουσική ξεκί-νησε και µε µια µατιά ο ένας στονάλλο πήραµε θάρρος και βγήκαµεστη σκηνή µπροστά στην επιτροπήτων κριτών µας. Όταν τελείωσε η πα-ράσταση καθίσαµε κάτω στη σκηνήκαι συζητήσαµε µε τους κριτές µαςγια την παράσταση, έπειτα πήγαµεγια φαγητό, το οποίο δεν κατέβαινεαπό τον οισοφάγο λόγω του προηγού-µενού µας άγχους, και ορισµένα παι-διά επισκεφτήκαµε ως καλεσµένοιτον τηλεοπτικό σταθµό ΚΥ∆ΩΝ όπουµιλήσαµε για την παράστασή µας. Θαήθελα µε µεγάλη µου χαρά να µοιρα-στώ µαζί σας το γεγονός ότι πήραµετο Πρώτο βραβείο! (Εεε… Καλάτώρα…)

Προς τα τέλη της σχολικής χρο-νιάς, πασχίσαµε να βγάλουµε σεπέρας τις πρόβες για την καινούριαµας παράσταση «Κρήτη… Αυτός ο κό-σµος ο µικρός, ο µέγας», συµµετέχον-τας στο ευρωπαϊκό πρόγραµµαComenius. Είχαµε λίγο χρόνο γιαπροετοιµασία, ωστόσο το αγαπηµένοµου κοµµάτι ήταν αυτό που δοκιµά-ζαµε ρούχα και κοστούµια άλλης επο-χής. Και το ακόµη πιο αγαπηµένοµου ήταν όταν πριν την παράστασηείχαµε έναν κοµµωτή που µας χτένιζεκαι τον Αλέξανδρο από την τάξη µουπου µας έβαφε «µινωικά». Η παρά-σταση έγινε σε ένα µικρό ανοιχτό αµ-φιθέατρο στο Αρκαλοχώρι. Ήτανβράδυ, ο κόσµος πολύς, η µουσικήεπιβλητική και η ατµόσφαιρα απερί-γραπτη. Τα στοιχεία του νερού, του

αέρα, της γης και της φω-τιάς συνέβαλλαν κατά τέτοιον τρόποστην ατµόσφαιρα, ώστε το αποτέλε-σµα ήταν πολύ καλό, και οι καλεσµέ-νοι µας από τις άλλες χώρες ήτανπολύ ευχαριστηµένοι.

Και µε αυτόν τον τρόπο έκλεισε έναµεγάλο κεφάλαιο στη ζωή µας, τελει-ώσαµε το γυµνάσιο, έχοντας αποκο-µίσει χίλιες δυο εµπειρίες, που θαµείνουν ανεξίτηλες για πάντα στηµνήµη αλλά κυρίως στην καρδιά µας.Πολλοί από εµάς έφυγαν για λύκειαγενικά, ΕΠΑΛ, όπως συνέβη και µετους παλαιότερους, ενώ παραµεί-ναµε περίπου οι µισοί. Η προσαρµογήήταν δύσκολη, θα έλεγα. Τα πράγ-µατα στο λύκειο σοβάρεψαν αρκετά,κι όχι µόνο αυτό, αλλά τα δυο τµή-µατα έγιναν ένα, κι έτσι έπρεπε ναγνωριστούµε καλύτερα µε τους«νέους» συµµαθητές. Οι δυσκολίες ξε-περάστηκαν, δύσκολα, µετά από έναµαλλιοτράβηγµα κι έναν τεράστιοτσακωµό µεταξύ µας, µε τον οποίοόταν συζητάµε τώρα, σκάµε σταγέλια και µετανιώνουµε που χάσαµεχρόνο από τη ζωή µας για αυτό! Τοσχολείο µας συµµετείχε σε ένανακόµη διαγωνισµό σύγχρονου χορού,Πανελλήνιο, στον οποίο κατέκτησεεπάξια το δεύτερο Βραβείο. Επι-πλέον, την ίδια χρονιά, το 2009, συµ-µετείχε και µε το θέατρο,παρουσιάζοντας ξανά το «Κρήτη…Αυτός ο κόσµος ο µικρός, ο µέγας»,µε τον τίτλο «Το Ταξίδι», µε µια ανα

Στείλαμε ηλεκτρονικά μηνύματα σε όλες τις εφημερίδες, δημοσιεύσαμε άρθρα, πήραμετηλέφωνα, όμως κανένας δεν ενδιαφέρθηκε και κανένας δεν μας πόνεσε. Ποτέ δεν θα τοκαταλάβω αυτό. Κάνω κάτι που αγαπώ και το κράτος κάνει τα πάντα για να με αποτρέψειαπό να το κάνω

ΓΓΥΥΡΡΙΙΣΣΤΤΕΕ ΣΣΕΕΛΛΙΙ∆∆ΑΑ

2010: Στη µνήµη του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

2008: Παράσταση στο Αρκαλοχώρι, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράµ-µατος Comenius µε την παράσταση “Κρήτη... Αυτός ο κόσµος, ο µικρός, οµέγας”.

10 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

δροµή στη µινωική Κρήτη. Στον διαγωνισµό αυτό,πήραµε το Τρίτο βραβείο… Επιπλέον, µας επισκέ-φθηκε η εξαιρετική συγγραφέας Ισµήνη Καπάν-ταη.

Πήγαµε και την εκδροµούλα µας την τριήµερηστην Πάτρα, τους ∆ελφούς, το Ναύπλιο, την Επί-δαυρο… Κατάνυξη στο θέατρο της Επιδαύρου.Κάναµε και το πείραµα µε το κέρµα για να ελέγ-ξουµε την ακουστική του. Πολύ όµορφα.

Το 2009, συνέβη κατά την περίοδο των εξετά-σεων ένα γεγονός που µε συγκλόνισε πάρα πολύ.Αποφεύγω να µιλώ για αυτό, όµως εφόσον µιλώ µετη δική µου µατιά για το πώς πέρασα τα χρόνιαµου στο Καλλιτεχνικό, αναφερόµενη στα συναι-σθήµατά µου µε ειλικρίνεια, θα ήταν παράλειψηνα µην µιλήσω για αυτό. Ένας πρώην συµµαθητήςµας, ο Σωκράτης, στις 27 του Μάη, τράκαρε µε τηµηχανή του και σκοτώθηκε. Μόλις το έµαθα δεντο πίστευα. Πήγα στο σπίτι του, του άφησα µιαλευκή ανθοδέσµη. Οι εικόνες στο µυαλό µου είναισυγκεχυµένες. Το µόνο που θυµάµαι είναι αυτό το«γιατί» και οι λιποθυµίες. Ήταν ένα «γιατί» τόσο µε-γάλο. Γιατί σε εκείνον, γιατί για ένα τόσο καλόπαιδί που από το στόµα το δικό του δεν είχα ακού-σει ποτέ, ποτέ κακιά κουβέντα. Γιατί για ένα τόσοόµορφο παιδί, µε τόσο όµορφα µάτια. Μετά θυµά-µαι αγκαλιές. Ήµασταν όλοι αγκαλιά και κλαίγαµε.Όλο το σχολείο εκεί. Και οι παλιοί και οι καινούριοικαι αυτοί που είχαν φύγει. Ένα τέτοιο γεγονός είχεσυνέπειες στη σκέψη όλων. Μας έκανε να δούµετη ζωή αλλιώς. ∆εν ξέρω για τους άλλους, για µέναείναι κάτι χαραγµένο βαθιά και όλοι θυµόµαστεµε αγάπη. Γιατί µόνο µε αγάπη µπορούµε για έναντέτοιον άνθρωπο. Και περηφάνια που είχαµε τηντύχη να τον γνωρίσουµε και να συναναστραφούµεµαζί του.

Η ∆ευτέρα λυκείου µας βρήκε απροετοίµα-στους. Κατευθύνσεις, πανελλήνιες, όλα µέσα στοµυαλό κουβάρι. Να σηµειωθεί ότι ήµασταν ακόµηστο κτίριο Ειρήνη. Έφυγε ακόµη µια συµµαθήτριάµας, η Ελίνα, για σχολείο στην Αθήνα. Όλα τα ίδια;∆εν ξέρω… Μεγαλώσαµε. Το έβλεπα. Κι όχι µόνοστο σώµα, αλλά και στο µυαλό. Ωριµάσαµε, αρχί-σαµε να συζητάµε για άλλα θέµατα, πιο ουσια-στικά και δεθήκαµε σαν τάξη όσο ποτέ άλλοτε.Συµµετείχαµε σε προγράµµατα, ταξιδέψαµε καιδιευρύναµε τους ορίζοντές µας. Βέβαια, συµµετεί-χαµε ξανά σε πορείες και κάναµε και κατάληψη,διότι οι νέοι µαθητές της πρώτης γυµνασίου δενείχαν αίθουσα. ∆εν θα ήταν υπερβολικό να πωπως κάναµε µάθηµα στο δασάκι δίπλα από τοσχολείο µας. ∆ηµοσιογράφοι και κανάλια ήρθανσε εµάς, εµφανιστήκαµε ακόµη και στη ΝΕΤ. Τοπρόβληµα όµως µε το σχολείο µας ήταν πως δενβρισκόταν µια λύση γενική, κάθε χρόνο τα ίδιαπροβλήµατα. Αίθουσες, σίτιση, µεταφορά, καθη-γητές ειδικοτήτων. Και µέχρι να λυθούν, έφταναντα Χριστούγεννα. Κι αφού δεν είχαµε αυτά τα βα-σικά, πώς λειτουργούσαµε σαν σχολείο; Μα, µαςένωνε η αγάπη µας για την τέχνη. Και κανέναπρόβληµα δεν ξεπερνούσε την ενότητα αυτή.

∆εν θα έλειπε και η συµµετοχή µας σε διαγωνι-σµό, ούτε φέτος. Κερδίσαµε το Πρώτο και τοΤρίτο Βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισµό «Ζω-γράφισέ µου ένα δικαίωµα». Και τα παιδιά ταξίδε-ψαν στην Αθήνα, για να διεκδικήσουν συµµετοχήµε τα έργα τους στον πανευρωπαϊκό διαγωνισµό.

Λόγω κρίσης οικονοµικής δεν είχαµε τη δυνατό-τητα να πάµε φέτος εκδροµή. Ωστόσο, οργανώ-σαµε όλοι µαζί ένα πασχαλινό παζάρι, µε

λαµπάδες, κοσµήµατα και λιχουδιές στο χώρο τουσχολείου. Μας ενίσχυσαν όλοι οι µαθητές και οικαθηγητές, κι έτσι γνωρίσαµε από κοντά για τρειςµέρες τα Χανιά… Πήγαµε µαζί µε την τότε Τρίτηγυµνασίου, και παρ’ όλο που στην αρχή γκρινιά-ζαµε, περάσαµε πολύ όµορφα… Μόλις γυρίσαµε,ξεκινήσαµε ετοιµασίες για την παράστασή µας:«Όλα τριγύρω αλλάζουνε… Κι όλα τα ίδια µένουν!».Στην οποία συµµετείχε και το Μουσικό ΣχολείοΗρακλείου.

Και τόσο γρήγορα πέρασε η χρονιά, που κανείςδεν το κατάλαβε. Το καλοκαίρι µου ήταν γεµάτοµε µαθήµατα και φροντιστήρια για την προετοιµα-σία µου για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και ο Σε-πτέµβρης µε βρήκε απογοητευµένη, διότι δενπολυευχαριστήθηκα. Ωστόσο, µε τους αγαπηµέ-νους µου συµµαθητές ξεκινήσαµε τις κινητοποι-ήσεις για την επίλυση των προβληµάτων τουσχολείου, που κάθε χρόνο παρέµεναν τα ίδια.Μαζί µε το Μουσικό Σχολείο, κάναµε κατάληψηστα κτήριά µας. Εµείς για άλλη µια χρονιά µετα-φερθήκαµε στις λυόµενες αίθουσες στην αυλή τουπρώην Μουσικού. Πραγµατοποιήσαµε µια πορείακαι τα δύο σχολεία και µε κιθάρες και τραγούδια,διαδηλώσαµε. Από την πρώτη γυµνασίου, ως καιτην Τρίτη λυκείου που έφτασα φέτος, θυµάµαι ναδιαδηλώνω για τα ίδια αιτήµατα, τα οποίο εκπλη-ρώνονταν πρόσκαιρα και όχι µακροπρόθεσµα. Βε-βαίως, φέτος το κτιριακό πρόβληµα λύθηκεκάπως, όµως δεν είχαµε ρεύµα και νερό και συνε-πώς ούτε θέρµανση. Μερικά παιδιά έρχονταν στοσχολείο µε κουβέρτες. Παρ’ όλη τη δηµοσιότηταπου πήρε το θέµα, κανένας µα κανένας υπεύθυ-νος δεν ανέλαβε την ευθύνη και δεν φρόντισε γιατο σχολείο µας. Στείλαµε ηλεκτρονικά µηνύµατασε όλες τις εφηµερίδες, δηµοσιεύσαµε άρθρα, πή-ραµε τηλέφωνα, όµως κανένας δεν ενδιαφέρθηκεκαι κανένας δεν µας πόνεσε. Ποτέ δεν θα το κατα-λάβω αυτό. Κάνω κάτι που αγαπώ και το κράτοςκάνει τα πάντα για να µε αποτρέψει από να τοκάνω.

Τα Χριστούγεννα οργανώσαµε το παζάρι µας,και η συµµετοχή ήταν µεγαλύτερη από το αναµε-νόµενο. Έτσι συγκεντρώσαµε χρήµατα για την φε-τινή µας εκδροµή. Πάντως, η φετινή χρονιά ήτανµια χρονιά γεµάτη άγχος και νεύρα. Γεµάτη µαθή-µατα και διαγωνίσµατα. Τσακωνόµασταν πολλέςφορές για λόγο ασήµαντο και το κεφάλι µας ήτανπάντοτε χωµένο σε ένα βιβλίο. ∆εν βγήκαµε πολύσαν τάξη, µόνο µια δυο φορές για φαγητό. Η ιστο-ρία, τα αρχαία, τα λατινικά ήταν συνεχώς µέσαστο µυαλό µου, αφού πολλές φορές στον ύπνοµου έκλεινα ρήµατα ή έλεγα κοµµάτια από βιβλίοτης ιστορίας «Οι ραγδαίες εξελίξεις που σηµειώθη-καν στον οικονοµικό τοµέα…». Πολλά βράδιαέβλεπα όνειρα, στα οποία δεν έγραφα καλά σε

ένα διαγώνισµα, έβγαινα εκτός θέµατος στην έκ-θεση και τέτοια… Και πάντα κλάµατα και πολλήπίεση, είτε όταν ήµουν ξύπνια, είτε όταν κοιµό-µουνα.

Μετά από πολύ συζήτηση, αποφασίσαµε ναπάµε πενταήµερη εκδροµή… κρουαζιέρα. Ήτανµια πενθήµερη εκδροµή πραγµατικά… αξέχαστη!Από το ξεκίνηµά της ως και το τέλος της. Θα φεύ-γαµε Κυριακή πρωί από Ηράκλειο για Σαντορίνη.Ο καιρός δεν ήταν καλός κι έτσι φύγαµε Κυριακήβράδυ για Πειραιά, χάνοντας έτσι µια µέρα απότην εκδροµή µας. Παρ’ όλα αυτά, ήταν µια εκ-δροµή από την οποία διδαχθήκαµε πολλά και ίσωςωριµάσαµε περισσότερο από ότι περιµέναµε.Πρώτη φορά βρεθήκαµε για τόσες µέρες όλοιµαζί, και µάθαµε περισσότερο ο ένας τον άλλον.Αλλά το κυριότερο ήταν ότι αποκτήσαµε αυτογνω-σία και έµαθε περισσότερο ο κάθε ένας τον εαυτότου.

Και µετά από δυο εβδοµάδες ξεκίνησαν οι Πα-νελλήνιες (και πολυαναµενόµενες) εξετάσεις. Ήτανµια εµπειρία που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω…Είναι και πώς το βιώνει το κάθε παιδί, εγώ όµως,είχα πάρα πολύ άγχος χωρίς ουσιαστικό λόγο(τώρα που κάνω τον απολογισµό µου) και έκαναεµετούς σχεδόν κάθε µέρα. Τα θέµατα φέτοςήταν δύσκολα σε σχέση µε τις άλλες χρονιές, αλλάτο σύστηµα είναι τέτοιο που σαν µαθητής δενµπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να παπαγα-λίζεις.

Αυτή τη στιγµή, έχω τελειώσει τις εξετάσεις µου.∆εν σκέφτοµαι πώς τα πήγα αλλά σκέφτοµαι τογεγονός ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τελείωσα. Προετοιµαζόµα-στε πυρετωδώς για την τελευταία παράστασή µαςστο σχολείο, που ονοµάζεται «Το Πανόραµα τουπρώτου µισού του 20ου αιώνα». Σκεπτόµενη ταόσα πέρασα… ∆εν ξέρω από πού να αρχίσω. Πάν-τως η αίσθηση που µου έχει αφήσει αυτό το σχο-λείο είναι πολύ γλυκιά. Όσες απογοητεύσεις κι ανπέρασα εξ αιτίας της αδιαφορίας ορισµένων, είµαιπολύ χαρούµενη που γνώρισα τέτοιους ανθρώ-πους µε τέτοιο ήθος. Αναφέροµαι και στους καθη-γητές και στους συµµαθητές µου. Καθηγητές πουήταν πάντα δίπλα µου σε ότι κι αν χρειάστηκα, ναµε συµβουλεύσουν, να µε πάρουν αγκαλιά καιενίοτε να µε µαλώσουν. Καθηγητές που άφησανστην άκρη κάποιες στιγµές την απόσταση που µαςχωρίζει και ήρθαν δίπλα µας να µας ακούσουν. Μεδίδαξαν να αγαπώ τους ανθρώπους, να αγαπώτην τέχνη, να σέβοµαι, να σκέφτοµαι, να είµαι ειλι-κρινής, να εκτιµώ, να προσφέρω, να συνεργάζο-µαι, να είµαι δυναµική και αυθόρµητη, να είµαιΕΛΕΥΘΕΡΗ. Εφόδια ανεκτίµητα. Κάποια µέρα ελ-πίζω να τους βγάλω ασπροπρόσωπους…

Όσο για τους συµµαθητές µου… Πόσο τα αγαπώτα παιδιά. Ο καθένας µε τις αρετές του. Και φυ-σικά, ο καθένας µε τα κακά του. Τα οποία παρα-βλέπω προς στιγµήν και τα σκέφτοµαι µε χιούµορ!Η Μπέλα, η Κιµ, η Αλίνα, η Γιάννα, η Αναστασία, ηΚατερίνα, η Ντιζιάνα, η ∆ήµητρα, η Ελευθερία, οΝίκος, η Στάσα, η Τζίνα, ο Αλέξης, η Λέιλα, καιεγώ, η Εύη. Παιδιά µε χιούµορ, ταλέντα και καλο-σύνη. Ξέρω πως δεν θα κρατήσουµε επαφές όλοι,όµως µε αγάπη θα σκεφτόµαστε ο ένας τον άλλονστη ζωή µας. Με αγάπη και χαµόγελο.

∆ύσκολο να πεις τόσα πολλά, µα συνάµα καιτόσα λίγα. Πάντως το Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρα-κλείου όσες ζωές κι αν ζήσω, σαν επιλογή µου δενθα την άλλαζα ποτέ, ούτε και τα χρόνια που πέ-ρασα εδώ, ποτέ και για τίποτα.

Έξι χρόνια στο ΚαλλιτεχνικόΌσες απογοητεύσεις

κι αν πέρασα εξ αιτίαςτης αδιαφορίας

ορισμένων, είμαι πολύχαρούμενη που γνώρισα

τέτοιους ανθρώπουςμε τέτοιο ήθος

11ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Η βραβευµένη Ηρακλει-ώτισσα συγγραφέαςΜαρία ∆ασκαλάκηεπισκέφτηκε το Καλ-λιτεχνικό Σχολείο

Ηρακλείου στην Πρ. Αµερ. βάσηΓουρνών στα πλαίσια του µαθήµα-τος της δηµιουργικής γραφής. Ησυγγραφέας συζήτησε µε τους µα-θητές του Γ θεάτρου στο γυµνάσιοπου µεταξύ άλλων της πήραν µιασυνέντευξη που το πρώτο µέρος τηςδηµοσιεύεται στο πρώτο φύλλο τηςεφηµερίδας του σχολείου.

Αυτό τον καιρό ετοιµά-ζετε κάποιο άλλο βιβλίο;

Πάντα κάτι γράφω, πάντα κάτι έχωστα σκαριά. Αυτό τον καιρό, όµως,συγκεκριµένα, κάνω τις τελικέςδιορθώσεις σε ένα εφηβικό µυθι-στόρηµα που έχω ήδη ολοκληρώσεικαι σε ένα παιδικό που αναφέρεταιστους λαθροκυνηγούς των ζώωνπου έχουν χαρακτηριστεί ως «είδηυπό εξαφάνιση».

Οι γονείς σας, σας στή-ριξαν στην επαγγελµατικήσας σταδιοδροµία;

Προήλθα από µια µεσοαστική οικο-γένεια µε πατέρα καθηγητή και µη-τέρα νοικοκυρά που –όπως οιπερισσότεροι υπερ-προστατευτικοίγονείς- ήθελαν να σπουδάσω, ναµπω στο δηµόσιο και να έχω µια µό-νιµη δουλειά που θα µπορεί να µουεξασφαλίζει εσαεί τα προς το ζην.Στην πορεία, βέβαια, κατάλαβανπως δεν θα γίνονταν έτσι ακριβώςτα πράγµατα. (Αυτό δεν ξέρω κατάπόσο το κατάλαβαν µόνοι τους βλέ-ποντας τις επιλογές µου και την πο-ρεία µου ή κατά πόσο εγώ τουςέκανα να το καταλάβουν µέσα απότις πολλές συγκρούσεις που είχαµε!).∆ιότι η δική µου κοσµοθεωρία έλεγεπως µόνο αν κάνεις αυτό που αγα-πάς, είσαι πραγµατικά ευτυχισµένοςστη ζωή και βάσει αυτού πορεύ-τηκα. Οι δυσκολίες ήταν πολλές, µατώρα έχω αρχίσει και δρέπω τουςκαρπούς των προσπαθειών µου. Οιγονείς µου, πλέον εδώ και χρόνια,το έχουν καταλάβει αυτό, το σέβον-ται και µε στηρίζουν απόλυτα στοκάθε µου βήµα. Μάλιστα, η µητέραµου πριν µερικές ηµέρες, µου τηλε-φώνησε και µου είπε: «Κάνεις αυτόπου σου αρέσει κι αυτό είναι πολύσηµαντικό, παιδί µου!».Τι καλύτερο από το να πιστεύουν σεσένα οι δικοί σου άνθρωποι;

Πώς ήταν τα παιδικάσας χρόνια στο Ηράκλειο;

Τα παιδικά µου χρόνια στο Ηρά-κλειο ήταν κάπως µελαγχολικά. Αντί-θετα, θυµάµαι µε πολλή αγάπη ταανέµελα παιδικά καλοκαίρια µουστο χωριό, όπου µέναµε οικογενει-ακώς τρεις ολόκληρους µήνες στοµικρό εξοχικό µας που δεν είχε ούτεηλεκτρικό ρεύµα (κι ακόµα δενέχει)! Αυτός ο τρόπος ζωής ήτανπρωτόγνωρος για µένα και σηµά-δεψε τη µετέπειτα ζωή µου. Οι λάµ-πες πετρελαίου, ο ξυλόφουρνος, ηπαρέα µε τα παιδιά του χωριού, οιεξορµήσεις στα χωράφια, η εξοι-κείωση µε τα ζώα και κυρίως χωρίςτηλεόραση και τηλέφωνο! Έχανα τοχρόνο, τις µέρες, την ώρα. ∆ιάβαζαπολλά εξωσχολικά βιβλία κι έµαθανα κάνω πολλά πράγµατα που ωςπαιδί της πόλης φοβόµουν. Κάναµεπολλές βόλτες µε την αδερφή µου…Φτιάχναµε πηλό µε χώµα και νερόκαι µετά κάναµε ό,τι κατασκευές

µπορεί κανείς να φανταστεί. Τα παι-δικά µου χρόνια στο χωριό ήτανονειρεµένα.

Το βιβλίο σας «Μυστικήαποστολή: το µυστήριοτου καµένου δάσους» βα-σίζεται σε πραγµατικά γε-γονότα; Τι σαςπαρακίνησε να το γρά-ψετε;

Η υπόθεση του βιβλίου εξελίσσεταιστο νησί των Παξών και η ιδέαµπήκε στο µυαλό µου πριν περίπουδέκα χρόνια, όταν είχα επισκεφθείτους Παξούς µαζί µε συµφοιτήτριέςµου. Με µάγεψε αυτό το µέρος.Όλες µας µάγεψε κι αντί να µεί-νουµε ένα Σαββατοκύριακο –όπωςείχαµε αρχικά κανονίσει- µείναµεπάνω από βδοµάδα, µέχρι που γυρί-σαµε πίσω µόνο µε τα χρήµατα τωνεισιτηρίων στις τσέπες µας! Απότότε ήθελα να γράψω κάτι για τουςΠαξούς, αλλά µου έλειπε το θέµα.Αυτό, ήρθε πριν µερικά χρόνια µε

τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο,όταν έβλεπα στην τηλεόρασή µουτις φλόγες να φτάνουν στην ΑρχαίαΟλυµπία. Τότε τα κοµµάτια του παζλενώθηκαν και το βιβλίο µου άρχισενα δηµιουργείται αρχικά µέσα στοµυαλό µου και µετά έγραψα τηνιστορία. Όπως καταλάβατε, θέµατου βιβλίου είναι οι πυρκαγιές µεσκοπό την οικοπεδοποίηση δασικώνπεριοχών. Ευτυχώς, βέβαια, το κα-µένο δάσος στους Παξούς είναιαποκύηµα της φαντασίας µου κι όχιπραγµατικότητα. Εξάλλου, γι’ αυτόυπάρχουν και οι πέντε µικροί ήρωεςστο βιβλίο, για να σώσουν το νησίτων Παξών από την ολοκληρωτικήκαταστροφή.

((θθαα αακκοολλοουυθθήήσσεειι ττοο ββ’’ µµέέρροοςς ττηηςς σσυυ--ννέέννττεευυξξηηςς σσττοο εεππόόµµεεννοο φφύύλλλλοο))ΤΤοο εερρωωττηηµµααττοολλόόγγιιοο εεππιιµµεελλήήθθηηκκαανν οοιι

µµααθθήήττρριιεεςς ττοουυ ΓΓ’’ θθεεάάττρροουυ:: ΑΑλλεεββιι--ζζάάκκηη ΝΝίίκκηη ,,ΚΚεεφφάάλλαα ΙΙζζααµµππέέλλλλαα κκααιι

ΣΣααρρααννττοοπποούύλλοουυ ΝΝεεφφέέλληη

“Μόνο αν κάνεις αυτό πουαγαπάς είσαι ευτυχισµένος”Η συγγραφέας Μ. Δασκαλάκη μιλάει στα παιδιά του Καλλιτεχνικού

Τα παιδικά μου χρόνια στο Ηράκλειο ήταν κάπως μελαγχο-λικά. Αντίθετα, θυμάμαι με πολλή αγάπη τα ανέμελα παιδικά καλο-καίρια μου στο χωριό, όπου μέναμε οικογενειακώς τρειςολόκληρους μήνες στο μικρό εξοχικό μας που δεν είχε ούτε ηλε-κτρικό ρεύμα (κι ακόμα δεν έχει)! Αυτός ο τρόπος ζωής ήταν πρω-τόγνωρος για μένα και σημάδεψε τη μετέπειτα ζωή μου

Από την επίσκεψη της κ. ∆ασκαλάκη στις εγκαταστάσεις του Σχολείου.

12 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Σ τα πλαίσια του ευρωπαϊκού προ-γράµµατος Comenius ‘’Art BuildsCultural Diversity’’, όπου συµµετέχειτο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείουγια τα έτη 2010-2012, αποφασί-

σαµε να εντάξουµε δύο εργασίες: µία µε θέµα τογλωσσικό µωσαϊκό των τριών τάξεων του γυµνα-σίου µέσω της καταγραφής των γλωσσών που δι-δάσκονται εντός και εκτός σχολείου, αυτών πουκατανοούν και αυτών που χρησιµοποιούν για ναεπικοινωνήσουν στο σχολικό, οικογενειακό και ευ-ρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και µία δεύτερη ερ-γασία µε τη συµµετοχή κυρίως µαθητών/τριώντης α’ γυµνασίου και θέµα «founding the polyglottower» δηλαδή τη δηµιουργία ενός πολυπολιτισµι-κού οικοδοµήµατος µέσω της πολυγλωσσίας. Στηδεύτερη εργασία επιλέξαµε τη συγκεκριµένη τάξηγια τους παρακάτω λόγους: α) η εργασία µας θαέχει λογική συνέχεια και στις επόµενες σχολικέςχρονιές/τάξεις, β) η ηλικία 12-13 ετών προσεγγί-ζει αυτή των µαθητών/τριών των αντίστοιχωνσχολείων µε τα οποία συνεργαζόµαστε στο ευρω-παϊκό πρόγραµµα (Γερµανία, Πορτογαλία καιΤουρκία), γ) στην α ’γυµνασίου εντοπίσαµε µαθή-τριες να οµιλούν γλώσσες που συναντάµε σπάνιαστο σχολικό, φιλικό και ευρύτερο περιβάλλον: δα-νέζικη, νορβηγική και τουρκική ενώ για παρά-δειγµα η ολλανδική, αλβανική, ρωσική και ιταλικήαποτελούν γλώσσες που συναντώνται συχνότεραστο σχολείο µας καθώς ζούµε σε ιδιαίτερα τουρι-στική περιοχή και λόγω σηµαντικού αριθµού αλλο-εθνών ή/και µικτής προέλευσης οικογενειών.

ΓΓλλωωσσσσιικκόό µµωωσσααϊϊκκόόΚατά τη διάρκεια του πρώτου τριµήνου του σχολι-κού έτους 2010-2011 και της εκµάθησης τηςγαλλικής και γερµανικής ως β’ ξένης γλώσσας,ανακαλύψαµε τον πολυγλωσσικό πλούτο του µα-θητικού δυναµικού του σχολείου µας µέσα απότους επικοινωνιακούς διαλόγους «γνωριµίας».Κρίναµε εξαιρετικά ενδιαφέρον να γνωρίσουµεκαλύτερα τις χώρες προέλευσης/καταγωγής τωνµαθητών/τριών µας καθώς και τις γλώσσες πουχρησιµοποιούν για να επικοινωνήσουν στο οικογε-νειακό και φιλικό τους περιβάλλον αλλά και ναµοιραστούµε την πολυπολιτισµική εµπειρία πολυ-γλωσσίας µε το µαθητικό µας κοινό.Συντάξαµε έντυπο αναζήτησης πληροφοριών µεσκοπό α) να καταγράψουµε τις χώρες προέλευ-σης του µαθητικού δυναµικού του ΚαλλιτεχνικούΓυµνασίου καθώς και των γονέων τους, β) τιςγλώσσες που µαθαίνουν εντός και εκτός ελληνι-κού δηµόσιου σχολείου όπως φροντιστήριο, ιδιαί-τερα µαθήµατα, αλλόγλωσσα σχολεία (ολλανδικό,αγγλικό, κλπ.), γ) σε τι επίπεδο (µέτριο, καλό,πολύ καλό) καταλαβαίνουν, µιλούν και γράφουνκαθεµία γλώσσα και δ) µε ποιόν/ά εξασκούν τηγλώσσα, για παράδειγµα µε το άµεσο οικογενει-

ακό τους περιβάλλον, µε τους/τις φίλους/ες, κλπ.Μοιράσαµε το έντυπο στους µαθητές/τριες κατάτη διάρκεια µιας διδακτικής ώρας της β’ ξένηςγλώσσας υπό την εποπτεία των Καθηγητριών Γαλ-λικής και Γερµανικής γλώσσας αντίστοιχα. Σεκάθε τµήµα πριν τη συµπλήρωση του εντύπουέγινε σύντοµη ενηµέρωση για το ευρωπαϊκό πρό-γραµµα όπου συµµετέχει το σχολείο µας και τοσκοπό της έρευνας ενώ ακολούθησε συζήτηση µεθέµα την πολυπολιτισµικότητα όπως την αντιλαµ-βανόµαστε στην καθηµερινότητά µας.Σε σύνολο ……. µαθητών/τριών του Γυµνασίουσυµπλήρωσαν το πληροφοριακό έντυπο 110 εκτων οποίων 85 κορίτσια και 25 αγόρια.95 µαθητές/τριες γεννήθηκαν στην Ελλάδα και15 σε άλλη χώρα. 68 από Έλληνες γονείς, 32 απόµικτής προέλευσης γονείς εκ των οποίων ο έναςελληνικής καταγωγής, και 10 από γονείς αλλοε-θνείς.Η ελληνική και η αγγλική γλώσσα διδάσκονται στοµαθητικό σύνολο του γυµνασίου ενώ κατά τοήµισυ η γερµανική και η γαλλική.Η ελληνική και αγγλική αποτελούν τις γλώσσεςπου στην πλειοψηφία τους καταλαβαίνουν, µιλούνκαι γράφουν οι µαθητές/τριες καθώς τις διδά-σκονται σε όλες τις βαθµίδες εκπαίδευσης, εκτόςκαι εντός σχολείου και τις χρησιµοποιούν στην κα-θηµερινή τους ζωή. Ακολουθούν η γερµανική καιη γαλλική ως β’ ξένη γλώσσα διδασκαλίας και χρή-σης. Από τις γλώσσες που δε διδάσκονται στο ελ-ληνικό σχολείο προηγείται η ολλανδική (12µαθητές/τριες) και ακολουθούν η ιταλική και ρω-σική (6), η σερβική και αλβανική (5) κυρίως λόγωγονικής προέλευσης. Εκτός ελληνικού δηµόσιου σχολείου 94 µαθη-τές/τριες παρακολουθούν φροντιστηριακά µαθή-µατα στην αγγλική γλώσσα εξαιτίας του διεθνούςκύρους της. 11 µαθητές/τριες διδάσκονται τηγερµανική στο φροντιστήριο και 11 την ολλανδικήστο ολλανδικό σχολείο. Φροντιστηριακά µαθή-µατα παρακολουθούν 7 µαθητές/τριες στην ελ-

ληνική, 6 στη γαλλική, από 3 στην ιταλική καισερβική, 2 στη ρωσική και τουρκική και 1 ρου-µανική, µολδαβική και ουκρανική. Η ελληνική αποτελεί την κύρια γλώσσα που εξα-σκούν 98 µαθητές/τριες στο οικογενειακό, φιλικόκαι ευρύτερο περιβάλλον τους, 42 την αγγλική,15 τη γερµανική, 10 την ολλανδική, 6 τη ρωσική,από 5 την αλβανική, σερβική και ιταλική και σε µι-κρότερο ποσοστό τις άλλες γλώσσες (γαλλική, δα-νέζικη, νορβηγική, µολδαβική, ουκρανική,λιθουανική, ρουµανική).Ορµώµενοι από τα αποτελέσµατα της έρευναςκαι καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς,µας δόθηκε η ευκαιρία να ανταλλάξουµε εµπει-ρίες «πολιτισµών» και «γλωσσών» κατά τη διδασκα-λία. Για παράδειγµα στην ύλη των ξενόγλωσσωνβιβλίων του γυµνασίου υπάρχουν θεµατικές ενό-τητες όπως το «σχολείο» ή η «κουζίνα» όπου οι µα-θητές/τριες αντάλλαξαν πληροφορίες για τιςδιατροφικές συνήθειες ή τα εκπαιδευτικά συστή-µατα αντίστοιχα των περιοχών προέλευσης τους.Όλη η τάξη επανέλαβε σε διάφορες γλώσσες το«γεια µας!», «χρόνια πολλά», κ.ά.. Ανακαλύψαµεοµοιότητες και διαφορές στις ώρες των γευµά-των, στην ετυµολογική προέλευση των σχολικώνµαθηµάτων, στη διάρκεια των εκπαιδευτικώνβαθµίδων, στο ωράριο, στις αργίες. Εντοπίσαµελέξεις κοινής προέλευσης (αρχαιοελληνική, λατι-νική), ακούσαµε και προφέραµε τις ίδιες και στιςδιαφορετικές γλωσσικές εκδοχές εκµεταλλευόµε-νοι τη γλωσσική ποικιλοµορφία του µαθητικού δυ-ναµικού της τάξης. Συνοπτικά παρατηρήθηκε οπαρακάτω γλωσσικός συνδυασµός:ελληνικά>γαλλικά>ιταλικά>ρουµανικάγαλλικά>αγγλικάιταλικά>αλβανικάαγγλικά>γερµανικάγερµανικά>ολλανδικάρωσικά>ουκρανικάFFoouunnddiinngg tthhee ppoollyygglloott ttoowweerr∆ηµιουργήσαµε οµάδα εργασίας µε µαθήτριες

Τα αποτελέσματα των εργασιών του προγράμματος

ΕΥΡΩΠΑÏΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ COMENIUS: ART BUILDS

Ανταλλαγή πολιτισµικών

Της Kαλλιόπης ΟυσαντζοπούλουΚαθηγήτριας Γαλλικής Γλώσσας και Πολιτισμού

13ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

από το Καλλιτεχνικό Σχολείο

A B C D projectΤο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου από το Σε-πτέµβρη του 2010 συµµετέχει σε ένα ευρω-παϊκό πρόγραµµα Comenius που εγκρίθηκεκατόπιν αιτήσεως και χρηµατοδοτείται απότην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ABCD project (ArtBuilds Cultural Diversity)* είναι µια πολυµε-ρής σχολική σύµπραξη από 4 σχολεία : τοΚαλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου, το EB,2NAUS από το Λάγκος της Πορτογαλίας, τοFraenkelstrasse Schule από το Αµβούργο τηςΓερµανίας και το Cengiz Topel από την πόληΜπάτµαν της Τουρκίας. Στα πλαίσια αυτούτου προγράµµατος τα 4 σχολεία από Γερµα-νία, Πορτογαλία, Ελλάδα και Τουρκία υλοποι-ούν δραστηριότητες από κοινού ή ξεχωριστά,µε σκοπό την προώθηση της πολιτισµικής δια-φορετικότητας. Στόχος του προγράµµατοςείναι η ανάδειξη της διαφορετικότητας, η κα-τανόηση και η αποδοχή «του άλλου» καθώςκαι η καλλιέργεια του σεβασµού απέναντι σεόλες τις κουλτούρες. Απώτερος σκοπός είναιο περιορισµός των ρατσιστικών συµπεριφο-ρών και η ανάπτυξη πνεύµατος αλληλεγγύηςκαι ενότητας στη σχολική κοινότητα και κατ’επέκταση στην κοινωνία.Η πρώτη συνάντηση των εµπλεκοµένων καθη-γητών πραγµατοποιήθηκε στο Λάγκος τηςΠορτογαλίας (Νοέµβριος 2010) όπου και συ-ζητήθηκαν οι δραστηριότητες του πρώτουέτους υλοποίησης του προγράµµατος. Με τοτέλος του σχολικού έτους (Μάιος του 2011)πραγµατοποιήθηκε συνάντηση στο Αµβούργοτης Γερµανίας, όπου και παρουσιάστηκαν καιαξιολογήθηκαν οι πραγµατοποιηθείσες δρα-στηριότητες από κάθε χώρα. Ενδεικτικά µπο-ρούµε να αναφέρουµε δραστηριότητες τουΚαλλιτεχνικού Σχολείου που υλοποιήθηκαν σεδιαφορετικές τάξεις του σχολείου και παρου-σιάστηκαν στη Γερµανία, όπως : «ΗµέραΚατά του Ρατσισµού, 21η Μάρτη», «Ανθρώ-πινα ∆ικαιώµατα», «Προκατάληψη και Ρατσι-σµός» (Β.Αλεγκάκη), «Tαξίδι στουςπολιτισµούς της γης» (Ε.Αλατσάκη), «Ρατσι-σµός» (Ζ.Λέκκα), «Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα»(Ζ.Λέκκα-Ε.Αλατσάκη), «SI-DA-YES, Ναι, ο πο-λιτισµός και στο πιάτο µας» (Π.Λυκάκη),«Γλωσσικό Μωσαϊκό του Σχολείου µας», «Fo-unding the Polyglot Tower”, “Kimbu” (Κ.Ου-σαντζοπούλου).Κατά τη διετή διάρκεια του προγράµµατος(2010-2012) προβλέπονται 12 µετακινήσειςκαθηγητών προκειµένου να ανταλλαγούν µε-θοδολογίες και διδακτικές πρακτικές, καθώςκαι 12 µετακινήσεις µαθητών από κάθε σχο-λείο της σύµπραξης. Η µαθητική αυτή συνάν-τηση θα πραγµατοποιηθεί στο Λάγκος τηςΠορτογαλίας το Μάιο του 2012 σε ένα τριή-µερο, δηµιουργικό, πολύ-πολιτισµικό φεστιβάλστο οποίο θα εµπλακούν ενεργά µαθητές καικαθηγητές όλων των σχολείων.Αξίζει να αναφερθεί σε αυτό το σηµείο ότι,κατόπιν κοινού διαγωνισµού µεταξύ των σχο-λείων για το λογότυπο του προγράµµατος, τονικητήριο λογότυπο ανήκει στις µαθήτριεςτου Καλλιτεχνικού Σχολείου ΚαλακώναΙωάννα, Κωνσταντινίδη Κλειώ και ΝικολάουΉλιδα, µαθήτριες της Γ΄ Γυµνασίου, οι οποίεςεµπνεύστηκαν και αποτύπωσαν καλλιτεχνικάτην ιδέα αυτής της συνεργασίας.*H Τέχνη χτίζει την πολιτισµική διαφορετικό-τητα.

ΖΖωωήή ΛΛέέκκκκαα

CULTURAL DIVERSITY

πληροφοριώναπό την α’ γυµνασίου µε σκοπό: α) να γνωρίσουµετις γλώσσες που χρησιµοποιούν οισυµµαθητές/τριες ξεκινώντας από το άκουσµατων ήχων µέσω της αλφαβήτου, τον εντοπισµόοµοιοτήτων και διαφορών στα γράµµατα, τον τονι-σµό, τις λέξεις και απλές προτάσεις µέσω της πα-ρατήρησης, β) να επιχειρήσουµε την καταγραφήµικρών «διαγλωσσικών» διαλόγων και τέλος να επι-κοινωνήσουµε «διαγλωσσικά».Κατά τη διάρκεια του 1ου τριµήνου, ακολουθών-τας το αναλυτικό πρόγραµµα εκµάθησης β’ ξένηςγλώσσας, αποφασίσαµε να εργαστούµε στον πα-ρακάτω διάλογο ώστε να µάθουµε να δίνουµε καινα ζητάµε πληροφορίες σχετικά µε το όνοµα, τηνηλικία, την προέλευση, την τάξη και τις γλώσσεςπου µιλάµε και µαθαίνουµε, στις γλώσσες εργα-σίας: α) διδασκόµενες στο σχολείο ελληνικά, αγ-γλικά, γερµανικά, γαλλικά , β) οµιλούµενες από τηµαθητική οµάδα ολλανδικά, αλβανικά, σερβικά,ρωσικά, δανέζικα, νορβηγικά, τουρκικά, ιταλικάκαι γ) στην πορτογαλική γλώσσα καθώς µιλιέταιαπό το συνεργαζόµενο σχολείο στο ευρωπαϊκόπρόγραµµα. Κάθε µαθήτρια της οµάδας ανέλαβε να καταγρά-ψει το διάλογο στις γλώσσες που µιλάει, ακούειή/και µαθαίνει σ’ ένα τετράδιο το οποίο ονοµά-σαµε «COMENIUS – ABCD». Κάθε έκφραση γραφό-ταν σε µία σελίδα ξεκινώντας από τιςδιδασκόµενες στο σχολείο γλώσσες (ελληνικά, αγ-γλικά, γαλλικά, γερµανικά) και έπειτα στη/στιςγλώσσες που µιλάει µε την οικογένεια η ίδια η µα-θήτρια ή κάποιος/α συµµαθητής/τρια. Έπειταέγινε ανταλλαγή τετραδίων έτσι ώστε σε κάθε σε-λίδα να έχουν καταγραφεί οι εκφράσεις του δια-λόγου σε όλες τις γλώσσες εργασίας. Γιαπαράδειγµα:Ελληνικά> Καληµέρα! English> Good morning!Deutsch> Gutentag!Français> Bonjour !Nederlands> Goede morgen!Italiano> Buongiorno!Shqip> Miredita!Srpski> Dobar dan!Pусски> Доьрый денъ!Norsk> God dag! Türkçe> Günaydın!Dansk> Go' morgen!Portugues> Bom dia!Κατά την αντιγραφή υπήρξε ιδιαίτερη δυσκολίαστη ρωσική γλώσσα γι’ αυτό χρησιµοποιήθηκεκατά προσέγγιση η λατινική αλφάβητος. Κατά τοάκουσµα των εκφράσεων σε καθεµία από τιςγλώσσες εργασίας εντοπίστηκαν παρόµοιοι ήχοιαλλά και νέοι. Η νορβηγική, δανέζικη και τουρκικήπροφορά όξυναν το ενδιαφέρον των µαθητριών. Κατά τη διάρκεια του 2ου τριµήνου, είτε τα τελευ-ταία 5’ του µαθήµατος είτε στις κενές ώρες, επι-χειρήσαµε την επικοινωνιακή υλοποίηση µε τονεξής κυκλικό τρόπο: Η «Ελληνίδα» µαθήτρια χαιρέτιζε την «Τουρκάλα»συµµαθήτρια της ΓΕΙΑ ΣΟΥ!, η «Τουρκάλα» της αν-ταπέδιδε το χαιρετισµό Selam! Και έπειτα χαιρέ-

τιζε την «Αγγλίδα» η οποία απαντούσε Hello! Καισυνέχιζε στην επόµενη… Ο γλωσσικός κύκλος αφο-ρούσε µία έκφραση κάθε φορά µε εναλλαγές οµι-λούντων ώστε καθεµία από τις εθνικότητες να έχειεπικοινωνήσει µε τις υπόλοιπες. Στο 3ο τρίµηνο, οι µαθήτριες κατέγραψαν σε κεί-µενο word ολόκληρο το διάλογο στη γλώσσα εργα-σίας που είχαν αναλάβει µε τη συνδροµήσυµµαθητών/τριών τους . Χρησιµοποιώντας τοπληκτρολόγιο ανακαλύψαµε για κάθε πλήκτρο έναθησαυρό συµβόλων πέρα των εµφανών και γιακαθεµία από τις γλώσσες πλούτο παραλλαγώνόπως για παράδειγµα η κυριλλική και λατινικήγραφή της σερβικής γλώσσας Βοσνίας Ερζεγοβί-νης, Μαυροβουνίου, Σερβίας. Με τη βοήθεια µαθήτριας της Γ’ λυκείου και τηςκαθηγήτριας Θεατρολογίας, βιντεοσκοπήσαµετους διαγλωσσικούς διαλόγους.

ΕΕππίίλλοογγοοςςΗ αξιοποίηση της γλωσσικής πολυµορφίας του σχο-λείου µας οδήγησε:στην ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως η αναγνώρισηήχων, στοιχείων γραφής και προέλευσης λέξεων,οικείων και µη οικείων µε τις γλώσσες που αποτε-λούν «µητρική γλώσσα» του µαθητικού δυναµι-κού,στην ανταλλαγή πολιτισµικών πληροφοριών,στην αξιοποίηση αποκτηθέντων γνώσεων για δια-πολιτισµική επικοινωνία.

ΚΚΟΟΡΡΙΙΤΤΣΣΙΙΑΑΓΓΛΛΩΩΣΣΣΣΑΑ ΜΜΑΑΘΘΑΑΙΙΝΝΩΩ ΜΜΑΑΘΘΑΑΙΙΝΝΩΩ ΕΕΞΞΑΑΣΣΚΚΩΩ

ΣΣΤΤΟΟ ΕΕΚΚΤΤΟΟΣΣ ΣΣΤΤΗΗΝΝΣΣΧΧΟΟΛΛΕΕΙΙΟΟ ΣΣΧΧΟΟΛΛΕΕΙΙΟΟΥΥ ΟΟΙΙΚΚΟΟΓΓΕΕΝΝΕΕΙΙΑΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ 85 6 76ΑΓΓΛΙΚΗ 85 74 36ΓΑΛΛΙΚΗ 47 6 2ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ 41 8 14ΟΛΛΑΝ∆ΙΚΗ 0 8 7ΙΤΑΛΙΚΗ 0 3 5ΣΕΡΒΙΚΗ 0 3 4ΡΩΣΙΚΗ 0 2 6ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ 0 1 2ΜΟΛ∆ΑΒΙΚΗ 0 1 1ΤΟΥΡΚΙΚΗ 0 1 1ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ 0 1 0ΑΛΒΑΝΙΚΗ 0 0 3∆ΑΝΕΖΙΚΗ 0 0 1ΝΟΡΒΗΓΙΚΗ 0 0 1ΛΙΘΟΥΑΝΙΚΗ 0 0 1ΑΑΓΓΟΟΡΡΙΙΑΑΕΛΛΗΝΙΚΗ 25 1 22ΑΓΓΛΙΚΗ 25 20 6ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ 17 3 1ΓΑΛΛΙΚΗ 12 0 0ΟΛΛΑΝ∆ΙΚΗ 0 3 3ΤΟΥΡΚΙΚΗ 0 1 0ΑΛΒΑΝΙΚΗ 0 0 2ΣΕΡΒΙΚΗ 0 0 1Στο σχολείο: ∆ηµοτικό, ΓυµνάσιοΕκτός σχολείου: Φροντιστήριο, Αλλόγλωσσο σχο-λείο

14 ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

ΙΤΑΛΙΑ- ΤιραµισούΥλικά: 6 κρόκοι, 1 ¼ κούπες λευκή ζάχαρη, 1 ¼κούπες τυρί µασκαρπόνε, 1 ¾ κούπες κρέµα γάλα-κτος (για σαντιγί), 340γρ µπισκότα σαβουαγιάρ,1/3 της κούπας λικέρ µε γεύση καφέ

ΟδηγίεςΑνακάτεψε τους κρόκους και την ζάχαρη σε µπενµαρί µε νερό που βράζει. Χαµηλώστε την φωτιάκαι ψήστε για περίπου 10 λεπτά ανακατεύονταςσυνεχώς. Βγάλτε τα από την φωτιά και χτυπήστετα στο µίξερ µέχρι να πάρουν ένα λεµονί χρώµα.Προσθέστε το µασκαρπόνε στους κρόκους καιχτυπήστε µέχρι να οµογενοποιηθούν. Σε ένα άλλοµπολ χτυπήστε την κρέµα γάλακτος µέχρι να σφί-ξει .Απαλά ανακατέψτε την µε το µείγµα των κρό-κων και αφήστε το στην άκρη.Χωρίστε τα σαβουαγιάρ σε δυο οµάδες και τοπο-θετήστε τα στον πάτο και τις άκρες ενός γυάλινουµπολ .Ραντίστε µε το λικέρ και απλώστε την µισήκρέµα. Επαναλάβετε µε τα σαβουαγιάρ το λικέρκαι την κρέµα..Τέλος γαρνίρετε µε κοσκινισµένοκακάο. Αφήστε το στο ψυγείο για αρκετές ώρες ηγια µια νύχτα.

ΛΙΒΥΗ -BasboosaΥλικά: Σιρόπι: 2 κούπες ζάχαρη, 2 κούπες νερό, 1λεµόνι, 3 κουταλιές της σούπας µέλιBasboosa: 3 κούπες σιµιγδάλι, 1 κούπα αλεύρι, 1½ κουταλάκι baking powder, 1 κούπα ζάχαρη, 1κούπα λάδι, 1 κούπα γάλαΟδηγίες:Για το σιρόπι: ξεφλουδίστε το λεµόνι µε ένα απο-φλοιωτή για πατάτες για να πάρετε φαρδιές λωρί-δες.Στύψτε το λεµόνι.Βράστε την ζάχαρη ,το νερό, και τον χυµό λεµο-νιού.Προσθέστε τις φλούδες λεµονιούΒράστε τα µέχρι οι φλούδες λεµονιού να σκληρύ-νουν ή µέχρι το µείγµα να αποκτήσει πυκνότητα σι-ροπιού.Βάλτε το µέλι και αφήστε το στην άκρη µέχρι ναφτιάξετε το basboosa .Ανακατέψτε το σιµιγδάλι, το αλεύρι και το bakingpowder.Προσθέστε το λάδι και ανακατέψτε καλά.Λαδώστε ένα µεγάλο ταψί (25 x 40cm περ.)Προσθέστε το γάλα στο µείγµα λίγο πριν το ψή-σετε.Τοποθετήστε το µείγµα στο ταψί µε ένα κουτάλικαι βρέξτε το χέρι σας µε λίγο γάλα για να το ισιώ-σετε.Ψήστε για ½ ώρα στους 175 ΚελσίουΚόψτε το σε τετραγωνάκια και επιστρέψτε το στονφούρνο για αλλά 5-10 λεπτάΜόλις το βγάλετε από τον φούρνο ρίξτε το σιρόπι

ΑΑνναασστταασσιιάάδδηη ΚΚααττεερρίίνναα,,µµααθθήήττρριιαα ΑΑ λλυυκκεείίοουυ

ΓΓλλυυκκέέςς ππρροοττάάσσεειιςς

Όπως όλοι ξέρουµε η ζωή των µεταναστών στιςµέρες µας είναι πολλή σκληρή! Αντιµετωπίζουνπολλά προβλήµατα ! Πάρα πολλοί Έλληνες δεντους αποδέχονται στην Ελλάδα, επειδή πι-στεύουν πως αλλοιώνουν τον κοινωνικό ιστό,παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων και οδη-γούν τα εργασιακά δικαιώµατα σε µια κατη-φόρα χωρίς τελειωµό. Στην πραγµατικότηταόλα αυτά είναι µια τεράστια υποκρισία της ελ-ληνικής κοινωνίας αλλά και της ελληνικής πολι-τείας. ‘Όταν λέµε πως θέλουµε νοµιµότητα στηνχώρα γιατί να µην νοµιµοποιηθούν οι µετανά-στες; Είναι ψέµα αυτό που λέγετε ότι έρχονταιγια να µείνουν στην Ελλάδα. Οι µετανάστεςπερνάνε από την Ελλάδα µε προορισµό µιαπλούσια Ευρωπαϊκή χώρα. Εµείς τους κρατάµεεδώ!

Η κυβέρνηση έχει υπογράψει συµφωνίες πουαπαγορεύουν την έξοδο τους από την χώρα.Και εµείς όµως σαν κοινωνία τους θέλουµε εδώνα δουλεύουν φτηνά, να προσέχουν τους γονείςκαι τα παιδιά µας χωρίς δικαιώµατα, χωρίςδιεκδικήσεις! Πριν από µερικούς µήνες σκοτώθηκε ένας Αιγύ-πτιος καθαριστής τζαµιών, ηµέρα Κυριακή στοΥπουργείο Εργασίας ανασφάλιστος και εµείς τοακούσαµε απλά σαν είδηση. Ίσως να στενοχω-ρηθήκαµε και λίγο για τα τέσσερα παιδιά τουπου έµειναν χωρίς πατέρα! Αυτή η υποκρισίατης ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας σηµαίνειπως δεν µάθαµε ποτέ τίποτα από τον πόνο τωνδικών µας ελλήνων µεταναστών όταν πριν απόπολλά χρόνια στην πολιτεία Μισισιπή των Η.Π.Αέξω από ορισµένα καταστήµατα διάβαζαν: Απα-γορεύεται η είσοδος , στους µαύρους , στουςσκύλους και στους Έλληνες.Λέτε να υπάρξουν ξανά Έλληνες µετανάστεςστο µέλλον;

Η οικονοµική κρίση έχει επηρεάσει όλες τις οικο-γένειες, αυτό έχει σαν συνέπεια να επηρεάζονταικαι τα παιδιά.Με την οικονοµική κρίση έχουν λιγοστέψει ταχρήµατα στις οικογένειες και δεν µπορούν ναπληρώνουν τα δίδακτρα στα φροντιστήρια , γυ-

µναστήρια και ψυχαγωγία.Τα παιδιά περνάνε περισσότερες ώρες µέσα στοσπίτι παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια περισσό-τερο απ’ όσο πρέπει. Τα παιδιά αυτά χάνουν πολλά πράγµατα από τηζωή τους όπως βόλτες και παιχνίδια µε τους φί-λους τους ,δεν κάνουν αθλητισµό και άλλες δρα-στηριότητες. Τα παιδιά πρέπει να κάνουνεξοικονόµηση χρηµάτων και αποταµίευση γιατίτα χρόνια που θα έρθουν θα είναι πιο δύσκολα.

Λέτε να υπάρξουν ξανάΈλληνες µετανάστες;Της Ολίβιας ΒαρδάκηΜαθήτριας Β’ Γυμνασίου

Του Ισίδωρου ΜπλούγκαρηΜαθητή Β’ Γυμνασίου

Πρέι να κάνουμε εξοικονόμη χρημάν

15ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΟ

Να δώσουµε το λόγο στα παιδιάΣε όλους µας αρέσει να µιλάµεστα παιδιά, µα σπάνια ακούµε τιπροσπαθούν να µας πουν πραγµα-τικά και ακόµα σπανιότερα αφουγ-κραζόµαστε τις ανάγκες τους.Σήµερα λοιπόν ας σωπάσουµεεµείς οι µεγάλοι και ας δώσουµετο λόγο στα παιδιά.Και να τι θα µας έλεγαν αν µπο-ρούσαµε να τα ακούσουµε:Αν ζω µέσα στην κατα-νόηση, µαθαίνω να έχωυποµονή.Αν ζω µέσα στη δικαιοσύνη,µαθαίνω ναείµαι δί-καιος.Αν ζωµέσαστηνασφά-λεια, µα-θαίνω ναπιστεύω.Αν ζω

µέσα στην κριτική, µαθαίνω να κα-τακρίνω.Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, µα-θαίνω να καυγαδίζω.Αν ζω µέσα στην ντροπή, µαθαίνωνα αισθάνοµαι ένοχος.Αν µε δέχονται όπως είµαι, µα-

θαίνω να βρίσκω τηναγάπη µέσα στονκόσµο.Τα παιδιά δικαιούν-

ται

να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλέςκαι υγιές περιβάλλον για να βιώ-σουν µε αξιοπρέπεια τα παιδικάτους χρόνια. Ένα περιβάλλον στοοποίο δεν θα λείπει το νερό,. κα-θαρός αέρας για να αναπνέουν.Ας φροντίσουµε όλοι µας να κά-νουµε αυτό το πολύτιµο δώρο σταπαιδιά µας.

Ας τους χαρίσουµε τα όµορφαπράσινα δάση µας, τις κρυ-

στάλλινες πηγές, τις λαµπε-ρές θάλασσες, τον καθαρόαέρα.

∆ώρα τόσο πολύτιµα και τόσο µο-ναδικά όπως τα ίδια τα παιδιά.Η Χάρτα των δικαιωµάτων του παι-διού αναφέρει:- ∆ικαιούµαι να έρθω στη ζωή. ∆ι-καιούµαι να υπάρξω.- ∆ικαιούµαι να µεγαλώσω σε ένανκόσµο χωρίς βία και φτώχεια.- ∆ικαιούµαι να ζήσω σε ένανκόσµο που σέβεται και προστα-τεύει το φυσικό περιβάλλον.- ∆ικαιούµαι να έχω ελεύθερη πρό-σβαση στον µαγικό κόσµο της γνώ-σης.- ∆ικαιούµαι να έχω ελεύθεροχρόνο και χώρο για να παίζω.- ∆ικαιούµαι να µάθω τί είναι καλόγια την σωµατική και ψυχική µουυγεία.- ∆ικαιούµαι να περνάω αρκετό

χρόνο µε τους γονείς µου.- ∆ικαιούµαι να ζήσω

µε αθωότητα καιανεµελιά τα παι-δικά µου χρό-νια.- ∆ικαιούµαι ναζήσω σε µιακοινωνία που

προστατεύει ταπροσωπικά µουδεδοµένα.

- ∆ικαιούµαι ένανκόσµο ανθρώπινο,

δίκαιο και ειρη-νικό.

Ένα κόσµοστον οποίο θαµεγαλώσουναύριο τα δικάµου παιδιά.

((ΠΠηηγγήή UUNNIICCEEFF))

ΟΟιι άάννθθρρωωπποοιι πποουυ ββοοήήθθηησσααννΗ εφημερίδα του σχολείου μας, είναι αποτέλεσμα συλλογικής

προσπάθειας και δουλειάς των μαθητών που συγκρότησαν την

ομάδα του Πολιτιστικού Προγράμματος, αλλά και πολλών άλλων

μαθητών, που εθελοντικά και με μεγάλη προθυμία πρόσφεραν τη

βοήθειά τους και υλικό στην πρώτη μας αυτή απόπειρα.

Ανεκτίμητη ήταν η βοήθεια, οι συμβουλές και η συμπαράσταση

της Διευθυντρίας κ. Καλουδιώτη Μαρίας που από τη στιγμή που

προτάθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα το αγκάλιασε με ενδιαφέ-

ρον και ενθουσιασμό και βοήθησε με κάθε τρόπο στην πραγματο-

ποίησή του.

Θερμές ευχαριστίες στους συναδέλφους Βιδάκη Θανάση, Αλεξάκη

Βασιλική, Σαριδάκη Μανώλη και Βλαχοχριστόπουλο Κωνσταντίνο

που βοήθησαν με τις πολύτιμες συμβουλές τους στην επιλογή του

υλικού, στις διορθώσεις και στο στήσιμο της εφημερίδας.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τις μαθήτριες της Γ' Λυκείου που παρά την

πίεση χρόνου που είχαν για τις Πανελλαδικές, πρόθυμα ανταπο-

κρίθηκαν όταν τους ζήτησα βοήθεια:

- Ντιζιάνα Μπαλλόλι για το σήμα “Τεχνοτρόπιο”

- Εύη Καρβουνάκη, για τη συγκινητική αναδρομή της σε όλα τα

χρόνια της στο Καλλιτεχνικό Σχολείο

- Δήμητρα Δασκαλάκη για τις σκέψεις της, βγαλμένες απ' την

ψυχή της, σχετικά με την αξία του χορού

ΜΜααρρίίαα ΠΠααππααδδάάκκηη

ΠΠρροογγρράάμμμμαατταα ττοουυ ΣΣχχοολλεείίοουυΤο Καλλιτεχνικό Σχολείο εκπόνησε κατά το σχολικό έτος 2010-2011τα παρακάτω προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτωνΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣΑλατσάκη Ευανθία "Φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τηΚαλουδιώτη Μαρία στάχτη και να τη σπείρουν"

Γ. Σεφέρης-ΘεατρικόΑλεγκάκη Βασιλική Βότανα-Βοτανικός κήποςΑλεξάκη Βασιλική Τα αδέσποτα της πρώην Αμερικανικής

Βάσης ΓουρνώνΑλεξάκης Ευάγγελος "Σαν στο σπίτι μας"

Ανθόκηπος στην αυλή του ΣχολείουΒαλεργάκης Αντώνιος Με τον τρόπο του Μπόρχες-Καλουδιώτη Μαρία Διαβάζοντας στη Σχολική ΒιβλιοθήκηΔεττοράκη Χαρίκλεια Βιολογικός λαχανόκηπος στο Σχολείο μαςΙερωνυμίδη Ιωάννα Ανανεώσιμες Πηγές ΕνέργειαςΚαλουδιώτη Μαρία www.proble-m.comΚουτη Φανή Διατροφή των ΕφήβωνΛέκκα Ζωή ABCD gameΛυκακη Πέπη SI. DA.YES:

Ναι, ο πολιτισμός και στο πιάτο μαςΜαραγκουδάκης Εθελοντισμός και υγεία-Εμμανουήλ Αιμοδοσία, δωρεά ιστών και οργάνωνΠαπαδάκη Μαρία Το Σχολείο της καρδιάς μας

The Schooll of our heΑΡΤ-ΕφημερίδαΣιδερης Γεώργιος Ισλάμ και κοινωνία στην Τουρκία

ΤΤοο ΚΚααλλλλιιττεεχχννιικκόό ΣΣχχοολλεείίοοιιδδρρύύθθηηκκεε ττοο 22000044 κκααιι έέχχεειιωωςς σσκκοοππόό ττηηνν ααξξιιοοπποοίίηησσηηττοουυ ττααλλέέννττοουυ ττωωνν µµααθθηηττώώννττοουυ σσττοο ππλλααίίσσιιοο ττοουυ ααννααλλυυ--ττιικκοούύ ππρροογγρράάµµµµααττοοςς ττοουυσσχχοολλεείίοουυ κκααιι ττηηνν κκααλλλλιιέέρρ--γγεειιαα ττηηςς ααννιιδδιιοοττεελλοούύςς ααγγάά--ππηηςς γγιιαα ττηηνν ΤΤέέχχννηη..ΣΣττοο ΣΣχχοολλεείίοο ααυυττόό υυππάάρρ--χχοουυνν ττρρεειιςς κκααττεευυθθύύννσσεειιςς ::ΘΘέέααττρροο--ΚΚιιννηηµµααττοογγρράάφφοοςς,,ΧΧοορρόόςς κκααιι ΕΕιικκαασσττιικκάά..ΟΟιι µµααθθηηττέέςς εειισσάάγγοοννττααιισσττηηνν ΑΑ’’ ΓΓυυµµνναασσίίοουυ ύύσσττεερρααααππόό εεξξεεττάάσσεειιςς σσττηηνν ζζωωγγρραα--φφιικκήή,, ττοονν χχοορρόό κκααιι ττηηννααππααγγγγεελλίίαα κκααιι µµεεττααφφέέρροονν--

ττααιι κκααθθηηµµεερριιννάά σσττοο σσχχοο--λλεείίοο µµεε λλεεωωφφοορρεείίαα..ΤΤαα µµααθθήήµµαατταα δδιιααρρκκοούύνν

έέωωςς ττιιςς 1155::3300 µµεε έένναα δδιιάά--λλεειιµµµµαα σσττιιςς 1133::4455 γγιιαα φφαα--γγηηττόό..

17/10/2010: Εκδήλωση στα Λιοντάρια για τη Γάζα.