5

goodnight

the return of the

noemv_dekemv012

RAT

whitepride

Λέμε σε πείσμα των καιρών να κερδίσουμε χαμένο χρόνο και να καταλάβουμε. Στην κατανόηση αυτή δε χωράνε αυταπάτες. Η απαλλαγή από αυτές είναι μονόδρομος. Αφήνοντας πίσω σταδιακά τις μούφες που τρώμε, ανοίγουμε δρόμους.

Το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι νομικής είναι ένα διαρκές και ανοιχτό πολιτικό εγχείρημα. Δεν έχουμε σχέση με μήντια, κόμματα, πανεπιστημιακού, φορείς και διανοούμενους.

-Θα βρείτε το στέκι ανοιχτό στα σίγουρα κάθε Δευτέρα 12-3 και Τρίτη 14-16.-Η συνέλευση του στεκιού είναι ανοιχτή σε όποιον/α θέλει να συμμετάσχει και γίνεται κάθε Δευτέρα στις 15.30.-Κάθε δεύτερη Πέμπτη γίνονται στο στέκι προβολές ταινιών στις 19.00.

αυτοκόλλητο που πετύχαμε κάπου

στους τοίχους των πετραλώνων

divisionsdivisionsΗ κρίση βαθαίνει και η βία επιταχύνεται, δεν χρειάζονται πλέον προσχήματα, ακόμη κι αν κάποια πράγματα φωνάζουν πιουρ φασισμός από χιλιόμετρα.

Η χρυσή αυγή εντός κοινοβουλίου, δηλαδή ως κοινοβουλευτικό κόμμα και καλά διαχωρισμένο από την μαφιόζικη δράση της στο δρόμο, δείχνει μόνο μερικές στιγμές του μέλλοντος που επιφυλάσσεται για την εργατική τάξη.

Ένα από τα τελευταία της «κατορθώματα» εντός, ήταν η απαίτηση να δωθούν τα αρχεία των παιδιών μεταναστών σε βρεφονηπιακούς και σχολεία, και τώρα πρόσφατα τα ονόματα «αλλοδαπών φοιτητών» στις εστίες του Παν. Αιγ. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως η καταγραφή στοιχείων που συσσωρεύονται και συσσωρεύονται μπορεί να φανεί αναπάσα στιγμή χρήσιμη για τον έλεγχο της εργατικής τάξης. Δεν είναι σοκαριστικό ότι αυτή η απαίτηση εκφράζεται από την πιο ακροδεξιά φράξια της (κοινοβουλευτικής) νομιμότητας. Και τέλος δεν είναι για κανένα λόγο πρωτόγνορο να παρουσιάζεται η εργατική τάξη – στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά – σαν κάτι που πρέπει να «ξεδιαλυθεί», και να κατατμηθεί όσον αφορά τα «δικαιώματα» του. Δεν έχει περάσει τόσος καιρός ωστέ να ξεχάσουμε τη δήλωση του τότε υπουργού υγείας, για το πως οι μετανάστες φταίνε για τη κατάντια του δημόσιου συστήματος υγείας, επειδή νοσηλεύονται έλεγε, τσάμπα, σε βάρος των ελλήνων πολιτών.

Οι χώροι της εκπαίδευσης ωστόσο έχουν ένα παραπάνω κοινωνικό ενδιαφέρον ως τόπος συνέυρεσης ντόπιων και μεταναστών εργατών. Γιατί ακόμη κι αν ο ρατσισμός καλπάζει, κάποια παιδιά σε κάποιες γειτονιές της αθήνας μεγαλώνουν δίπλα δίπλα, και χτίζουν σχέσεις καθημερινότητας πάνω στο κοινό έδαφος της ζωής στη πολή. Κι ακόμα κι αν οι μετανάστες εργάτες μπορούν να διαχωρίζονται καθημερινά από το ντόπιο προλεταριάτο από τις δουλειές μέχρι τις ζωές τους, όσο η κρίση βαθαίνει μπορεί τα κοινά ιδιαίτερα στις σχολικές εφηβικές ηλικίες να γίνονται περισσότερα, σε προβλήματα αλλά και σε διεξόδους. Δεν είναι καμμιά παραπάνω συγκίνηση ότι ο ρατσισμός αφορά παιδιά, δε πρέπει να ναι, γιατί έτσι ήταν πάντα ο ρατσισμός, γιατί καταλήγει ανθρωπιστικός και η αντιμετώπιση του θυμίζει unicef. Ο ρατσισμός χτυπά ολόκληρο το φάσμα της ζωής, το παρελθόν το παρόν και το μέλλον των σχέσεων της τάξης μας, και το χτυπά με τα ίδια σάπια επιχειρήματα, για τα κοινά συμφέροντα των αφεντικών. Και στοχεύει πάντα την υποτίμηση των ζωών μας. Σε αυτή τη περίπτωση αυτό που ελαφρώς σόκαρε τη μουδιασμένη κοινωνία έιναι ότι στοχεύει και στην υποτίμηση των εξαρτώμενων παιδικών ζωών.

Είναι άπειρες οι παρέες αυτής της πόλης, παιδιών και εφήβων που μεγάλωσαν με τους μετανάστες συμμαθητές τους στο πλευρό τους. Και κάτι μας λέει σε πείσμα των καιρών, πως το ξέρουν -και θα το παλέψουν- πως η μοίρα τους είναι κοινή.

divisionsή πως ο διαχωρισμός της εργατικής τάξηςγίνεται και στα χαρτιά αλλά δεν μπορεί όσο και να το θέλουννα γίνει εξίσου εύκολα στα μυαλά

edit

o

Λέμε σε πείσμα των καιρών να κερδίσουμε χαμένο χρόνο και να καταλάβουμε. Στην κατανόηση αυτή δε χωράνε αυταπάτες. Η απαλλαγή από αυτές είναι μονόδρομος. Αφήνοντας πίσω σταδιακά τις μούφες που τρώμε, ανοίγουμε δρόμους.

Το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι νομικής είναι ένα διαρκές και ανοιχτό πολιτικό εγχείρημα. Δεν έχουμε σχέση με μήντια, κόμματα, πανεπιστημιακού, φορείς και διανοούμενους.

-Θα βρείτε το στέκι ανοιχτό στα σίγουρα κάθε Δευτέρα 12-3 και Τρίτη 14-16.-Η συνέλευση του στεκιού είναι ανοιχτή σε όποιον/α θέλει να συμμετάσχει και γίνεται κάθε Δευτέρα στις 15.30.-Κάθε δεύτερη Πέμπτη γίνονται στο στέκι προβολές ταινιών στις 19.00.

αυτοκόλλητο που πετύχαμε κάπου

στους τοίχους των πετραλώνων

divisionsdivisionsΗ κρίση βαθαίνει και η βία επιταχύνεται, δεν χρειάζονται πλέον προσχήματα, ακόμη κι αν κάποια πράγματα φωνάζουν πιουρ φασισμός από χιλιόμετρα.

Η χρυσή αυγή εντός κοινοβουλίου, δηλαδή ως κοινοβουλευτικό κόμμα και καλά διαχωρισμένο από την μαφιόζικη δράση της στο δρόμο, δείχνει μόνο μερικές στιγμές του μέλλοντος που επιφυλάσσεται για την εργατική τάξη.

Ένα από τα τελευταία της «κατορθώματα» εντός, ήταν η απαίτηση να δωθούν τα αρχεία των παιδιών μεταναστών σε βρεφονηπιακούς και σχολεία, και τώρα πρόσφατα τα ονόματα «αλλοδαπών φοιτητών» στις εστίες του Παν. Αιγ. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως η καταγραφή στοιχείων που συσσωρεύονται και συσσωρεύονται μπορεί να φανεί αναπάσα στιγμή χρήσιμη για τον έλεγχο της εργατικής τάξης. Δεν είναι σοκαριστικό ότι αυτή η απαίτηση εκφράζεται από την πιο ακροδεξιά φράξια της (κοινοβουλευτικής) νομιμότητας. Και τέλος δεν είναι για κανένα λόγο πρωτόγνορο να παρουσιάζεται η εργατική τάξη – στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά – σαν κάτι που πρέπει να «ξεδιαλυθεί», και να κατατμηθεί όσον αφορά τα «δικαιώματα» του. Δεν έχει περάσει τόσος καιρός ωστέ να ξεχάσουμε τη δήλωση του τότε υπουργού υγείας, για το πως οι μετανάστες φταίνε για τη κατάντια του δημόσιου συστήματος υγείας, επειδή νοσηλεύονται έλεγε, τσάμπα, σε βάρος των ελλήνων πολιτών.

Οι χώροι της εκπαίδευσης ωστόσο έχουν ένα παραπάνω κοινωνικό ενδιαφέρον ως τόπος συνέυρεσης ντόπιων και μεταναστών εργατών. Γιατί ακόμη κι αν ο ρατσισμός καλπάζει, κάποια παιδιά σε κάποιες γειτονιές της αθήνας μεγαλώνουν δίπλα δίπλα, και χτίζουν σχέσεις καθημερινότητας πάνω στο κοινό έδαφος της ζωής στη πολή. Κι ακόμα κι αν οι μετανάστες εργάτες μπορούν να διαχωρίζονται καθημερινά από το ντόπιο προλεταριάτο από τις δουλειές μέχρι τις ζωές τους, όσο η κρίση βαθαίνει μπορεί τα κοινά ιδιαίτερα στις σχολικές εφηβικές ηλικίες να γίνονται περισσότερα, σε προβλήματα αλλά και σε διεξόδους. Δεν είναι καμμιά παραπάνω συγκίνηση ότι ο ρατσισμός αφορά παιδιά, δε πρέπει να ναι, γιατί έτσι ήταν πάντα ο ρατσισμός, γιατί καταλήγει ανθρωπιστικός και η αντιμετώπιση του θυμίζει unicef. Ο ρατσισμός χτυπά ολόκληρο το φάσμα της ζωής, το παρελθόν το παρόν και το μέλλον των σχέσεων της τάξης μας, και το χτυπά με τα ίδια σάπια επιχειρήματα, για τα κοινά συμφέροντα των αφεντικών. Και στοχεύει πάντα την υποτίμηση των ζωών μας. Σε αυτή τη περίπτωση αυτό που ελαφρώς σόκαρε τη μουδιασμένη κοινωνία έιναι ότι στοχεύει και στην υποτίμηση των εξαρτώμενων παιδικών ζωών.

Είναι άπειρες οι παρέες αυτής της πόλης, παιδιών και εφήβων που μεγάλωσαν με τους μετανάστες συμμαθητές τους στο πλευρό τους. Και κάτι μας λέει σε πείσμα των καιρών, πως το ξέρουν -και θα το παλέψουν- πως η μοίρα τους είναι κοινή.

divisionsή πως ο διαχωρισμός της εργατικής τάξηςγίνεται και στα χαρτιά αλλά δεν μπορεί όσο και να το θέλουννα γίνει εξίσου εύκολα στα μυαλά

edit

o

Για το παράδειγμα Νο 4- καταπατώνται αισχρά τα ποινικές υποθέσεις. Η δικαιολογία βρίσκει βάση σε προσωπικά δεδομένα, οι συλληφθέντες διασύρονται στο αμφιβολίες για το αν οι συλληφθέντες θα εμφανιστούν στο διαδίκτυο ως επικίνδυνοι κακοποιοί και κινδυνεύουν να δικαστήριο καθώς και για τους τόπους διαμονής τους, τους προφυλακιστούν. Οι αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίας οποίους επιβεβαιώνουν οι ίδιοι τους οι γονείς. δεν αναγνωρίζουν στις καταθέσεις τους κανέναν από τους συλληφθέντες (αφού οι συλλήψεις έγιναν στο σωρό μετά από ΕΙΝΑΙ ΧΟΥΝΤΑ γενικευμένο ξύλο). Δεν προκύπτει κανένας εκ των Γιατί ξέρουμε καλά πως η δικαιοσύνη ποτέ δεν ήταν τυφλή, διαδηλωτών να είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε να κρατήσει κάποια κατά τη στιγμή της σύλληψης. Παραδέχονται ότι προσχήματα. Τώρα απλά δεν υπάρχει η ανάγκη. Είναι προσέγγισαν την προσυγκέντρωση για να «ελέγξουν», χωρίς χούντα γιατί την ίδια ώρα που γίνονται τα παραπάνω να έχουν προηγουμένως αναληφθεί τους διαδηλωτές να υπάρχουν κάποια καθάρματα που όχι μόνο σιγοντάρονται φέρουν πέτρες ή καδρόνια (η πραγματικότητα είναι ότι αλλά προστατεύονται ουσιαστικά επίσημα από το κράτος περικύκλωσαν μια δημόσια καλεσμένη διαδήλωση, και ο λόγος δεν είναι άλλος από τα καθάρματα των νεοναζί ζήτησαν να ελέγξουν τις τσάντες όλων των διαδηλωτών και που με τις φάτσες τους βγαίνουν ως τάγματα εφόδου και αφού αυτοί αρνήθηκαν άρχισαν να κοπανάνε). μαχαιρώνουν μετανάστες, πουλάνε προστασία και

αναποδογυρίζουν πάγκους μικροπωλητών. Θέλετε και μια Για το παράδειγμα Νο 5- Το κυνηγητό και ξύλο έπεσε από νομική προσέγγιση… αντιποίηση αρχής, παράνομη βία, τα κτήνη όταν η μοτοπορεία βρέθηκε απέναντι από τους εκβίαση. Δεν θεωρούσαμε ποτέ τους ναζί γραφικούς φασίστες-αδερφούς των μπάτσων στην πλατεία Αμερικής. τύπους προσκολλημένους σε παρωχημένα εθνικιστικά Απέναντι από τα καθίκια της χρυσής αυγής που ιδεώδη, όχι από εμμονή αλλά από την πολιτική αναγνώριση μαχαιρώνουν και σπάνε μαγαζιά μεταναστών στην περιοχή. μιας διαδικασίας εκφασισμού διάχυτης στην ελληνική Με στόχο την προστασία των φασιστών γίνονται άγριοι κοινωνία είτε με την οργανωμένη της μορφή, δηλ. της χ.α., ξυλοδαρμοί, συλλήψεις στο σωρό και φτάνουμε στο είτε με το ρατσισμό ως κουλτούρα γαλούχησης μιας βασανισμό κάποιων από τους συλληφθέντες στη ΓΑΔΑ με κοινωνίας βουτηγμένης σε πλήρες πολιτικό και πολιτισμικό ηλεκτροσόκ (tazer). Περνούν 16 ώρες χωρίς να τους κενό. επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρο και χωρίς να έχει σχηματισθεί κατηγορία σε βάρος τους, χωρίς να τους Ναι είναι προφανές δεν υπάρχει πια κοινωνικό κράτος, δεν επιτρέπεται πρόσβαση σε νοσοκομείο. Καταλήγουμε σε υπάρχει πια κράτος δικαίου, έστω με τα όποια προσχήματα κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα (καλυμμένα τέτοιου προσπαθούσε να κρατήσει. Αυτός που δεν θα γίνει χαρακτηριστικά, δηλ. κουκουλονόμος, τα κράνη που προφανής είναι ο εκφοβισμός. Και θα κατεβαίνουμε σε υποχρεώνει ο κοκ τους μοτοσυκλετιστές να φορούν, βαριά πορείες και θα μιλάμε και θα πολεμάμε τους φασίστες όπου σκοπούμενη σωματική βλάβη, μία σπασμένη μύτη- υπόψη σταθούμε κι όπου βρεθούμε και θα κρατάμε κόντρα στην η τελευταία για να στοιχειοθετηθεί απαιτεί σοβαρό υποτίμηση των ζωών μας.τραυματισμό με κατάληξη τη μόνιμη αναπηρία.)

Κι ένα μικρό σχόλιο για το τέλος. Είμαστε στο κέντρο Για το παράδειγμα Νο 6- Οι συλληφθέντες κατηγορούνται αυτής της μηχανής παραγωγής και προστασίας δικαιικών για πλημμελήματα. Είναι κακοποιημένοι, έχουν δεχτεί κανόνων που ούτως ή άλλως υπήρξε μηχανή πολέμου και ψυχολογική βία και εξευτελισμό και κρατούνται μέχρι το μηχανή καταστολής από τα γενοφάσκια της, το νομικό πέρας της 3ήμερης προθεσμίας που ζήτησαν για να οπλοστάσιο της κρατικής εξουσίας. Είμαστε φοιτητές της δικαστούν. Κρατούνται στην ουσία εκδικητικά για το ότι νομικής σχολής, αυτής της σχολής που παράγει τους εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους. Καταπατείται εννοείται το αυριανούς εισαγγελείς και ανακριτές, που θα βγάζουν τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων ενώ οι τέτοιου είδους πορίσματα και που θα έχουν τον αέρα της συνήγοροι υπεράσπισης ζητούν να τους αντιμετωπίσουν με απονομής της «δίκαιης εξουσίας». Μη φάτε, έχουμε τον ίδιο τρόπο που χειρίζονται όλες τις αντίστοιχου βαθμού γλαρόσουπα! Η θέση μας δεν ήταν ποτέ ουδέτερη.

(τα παραδε ίγματα ενδε ικτ ικά. . . δεν τα διαλύεται με συνοπτικές διαδικασίες και τόνους προλαβαίνουμε) χημικών. Η ελληνική αστυνομία δημοσιεύει στο σάιτ

τη ς φ ω τογρα φ ί ε ς 9 σ υλ λ η φ θ έν τω ν κα ι 1)Μέσα Σεπτεμβρίου- Φοιτήτρια του παιδαγωγικού τραυματισμένων από την πορεία προσδοκώντας συλλαμβάνεται για αντίσταση κατά της αρχής και στην αγαστή συνεργασία των απανταχού ρουφιάνων απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών σε για αναγνώρισή τους για άλλες ποινικές πράξεις. αστυνομικό κατά τη διάρκεια επιχείρησης σκούπας Συνολικά οι ανήλικοι συλληφθέντες είναι 8. στην Πλατεία Κλαυθμώνος, γιατί διαμαρτύρεται για 5)30 Σεπτεμβρίου- μηχανοκίνητη αντιφασιστική τον εξευτελισμό και τον ξυλοδαρμό ενός μετανάστη πορεία δέχεται επίθεση από ομάδες Δέλτα με ενώ ήταν προφανές ότι δεν καταλάβαινε ελληνικά. αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό αρκετών 2)24 Σεπτεμβρίου- επίθεση των ΜΑΤ στις αντιφασιστών-ριών. Οι συλλήψεις 15.προσυγκεντρώσεις για την απεργιακή διαδήλωση 6)Επίθεση των ΜΑΤ στην συγκέντρωση που κάλεσαν οι συνελεύσεις γειτονιάς στου αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων για τους Ζωγράφου, στο Παγκράτι και στο μετρό της Δάφνης 15 συλληφθέντες της προηγούμενης ημέρας. απαγορεύοντας τις αντίστοιχες πορείες προς το Αρκετές προσαγωγές, 4 συλλήψεις. κέντρο της Αθήνας. Δεκάδες προληπτικές Για το παράδειγμα Νο 2- οι διαδηλωτές του προσαγωγές, 12 από τις οποίες κατέληξαν σε Ζωγράφου κυνηγήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και συλλήψεις. κατηγορούνται για σύσταση συμμορίας, σωματικές 3)24 Σεπτεμβρίου- απρόκλητη επίθεση σε βλάβες και όλα αυτά με κακουργηματικού τύπου μικροφωνική αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε κατηγορίες καθώς ο εισαγγελέας θεώρησε οτι ακόμα το ίδιο απόγευμα στου Ζωγράφου για τα πρωινά και οι χάρτινες ή χειρουργικές μάσκες αποτελούν επεισόδια. 6 προσαγωγές. πρόθεση απόκρυψης χαρακτηριστικών.4)24 Σεπτεμβρίου- η απεργιακή διαδήλωση

...ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΤΑΧΤΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΞΩΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΗ

Για το παράδειγμα Νο 4- καταπατώνται αισχρά τα ποινικές υποθέσεις. Η δικαιολογία βρίσκει βάση σε προσωπικά δεδομένα, οι συλληφθέντες διασύρονται στο αμφιβολίες για το αν οι συλληφθέντες θα εμφανιστούν στο διαδίκτυο ως επικίνδυνοι κακοποιοί και κινδυνεύουν να δικαστήριο καθώς και για τους τόπους διαμονής τους, τους προφυλακιστούν. Οι αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίας οποίους επιβεβαιώνουν οι ίδιοι τους οι γονείς. δεν αναγνωρίζουν στις καταθέσεις τους κανέναν από τους συλληφθέντες (αφού οι συλλήψεις έγιναν στο σωρό μετά από ΕΙΝΑΙ ΧΟΥΝΤΑ γενικευμένο ξύλο). Δεν προκύπτει κανένας εκ των Γιατί ξέρουμε καλά πως η δικαιοσύνη ποτέ δεν ήταν τυφλή, διαδηλωτών να είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε να κρατήσει κάποια κατά τη στιγμή της σύλληψης. Παραδέχονται ότι προσχήματα. Τώρα απλά δεν υπάρχει η ανάγκη. Είναι προσέγγισαν την προσυγκέντρωση για να «ελέγξουν», χωρίς χούντα γιατί την ίδια ώρα που γίνονται τα παραπάνω να έχουν προηγουμένως αναληφθεί τους διαδηλωτές να υπάρχουν κάποια καθάρματα που όχι μόνο σιγοντάρονται φέρουν πέτρες ή καδρόνια (η πραγματικότητα είναι ότι αλλά προστατεύονται ουσιαστικά επίσημα από το κράτος περικύκλωσαν μια δημόσια καλεσμένη διαδήλωση, και ο λόγος δεν είναι άλλος από τα καθάρματα των νεοναζί ζήτησαν να ελέγξουν τις τσάντες όλων των διαδηλωτών και που με τις φάτσες τους βγαίνουν ως τάγματα εφόδου και αφού αυτοί αρνήθηκαν άρχισαν να κοπανάνε). μαχαιρώνουν μετανάστες, πουλάνε προστασία και

αναποδογυρίζουν πάγκους μικροπωλητών. Θέλετε και μια Για το παράδειγμα Νο 5- Το κυνηγητό και ξύλο έπεσε από νομική προσέγγιση… αντιποίηση αρχής, παράνομη βία, τα κτήνη όταν η μοτοπορεία βρέθηκε απέναντι από τους εκβίαση. Δεν θεωρούσαμε ποτέ τους ναζί γραφικούς φασίστες-αδερφούς των μπάτσων στην πλατεία Αμερικής. τύπους προσκολλημένους σε παρωχημένα εθνικιστικά Απέναντι από τα καθίκια της χρυσής αυγής που ιδεώδη, όχι από εμμονή αλλά από την πολιτική αναγνώριση μαχαιρώνουν και σπάνε μαγαζιά μεταναστών στην περιοχή. μιας διαδικασίας εκφασισμού διάχυτης στην ελληνική Με στόχο την προστασία των φασιστών γίνονται άγριοι κοινωνία είτε με την οργανωμένη της μορφή, δηλ. της χ.α., ξυλοδαρμοί, συλλήψεις στο σωρό και φτάνουμε στο είτε με το ρατσισμό ως κουλτούρα γαλούχησης μιας βασανισμό κάποιων από τους συλληφθέντες στη ΓΑΔΑ με κοινωνίας βουτηγμένης σε πλήρες πολιτικό και πολιτισμικό ηλεκτροσόκ (tazer). Περνούν 16 ώρες χωρίς να τους κενό. επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρο και χωρίς να έχει σχηματισθεί κατηγορία σε βάρος τους, χωρίς να τους Ναι είναι προφανές δεν υπάρχει πια κοινωνικό κράτος, δεν επιτρέπεται πρόσβαση σε νοσοκομείο. Καταλήγουμε σε υπάρχει πια κράτος δικαίου, έστω με τα όποια προσχήματα κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα (καλυμμένα τέτοιου προσπαθούσε να κρατήσει. Αυτός που δεν θα γίνει χαρακτηριστικά, δηλ. κουκουλονόμος, τα κράνη που προφανής είναι ο εκφοβισμός. Και θα κατεβαίνουμε σε υποχρεώνει ο κοκ τους μοτοσυκλετιστές να φορούν, βαριά πορείες και θα μιλάμε και θα πολεμάμε τους φασίστες όπου σκοπούμενη σωματική βλάβη, μία σπασμένη μύτη- υπόψη σταθούμε κι όπου βρεθούμε και θα κρατάμε κόντρα στην η τελευταία για να στοιχειοθετηθεί απαιτεί σοβαρό υποτίμηση των ζωών μας.τραυματισμό με κατάληξη τη μόνιμη αναπηρία.)

Κι ένα μικρό σχόλιο για το τέλος. Είμαστε στο κέντρο Για το παράδειγμα Νο 6- Οι συλληφθέντες κατηγορούνται αυτής της μηχανής παραγωγής και προστασίας δικαιικών για πλημμελήματα. Είναι κακοποιημένοι, έχουν δεχτεί κανόνων που ούτως ή άλλως υπήρξε μηχανή πολέμου και ψυχολογική βία και εξευτελισμό και κρατούνται μέχρι το μηχανή καταστολής από τα γενοφάσκια της, το νομικό πέρας της 3ήμερης προθεσμίας που ζήτησαν για να οπλοστάσιο της κρατικής εξουσίας. Είμαστε φοιτητές της δικαστούν. Κρατούνται στην ουσία εκδικητικά για το ότι νομικής σχολής, αυτής της σχολής που παράγει τους εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους. Καταπατείται εννοείται το αυριανούς εισαγγελείς και ανακριτές, που θα βγάζουν τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων ενώ οι τέτοιου είδους πορίσματα και που θα έχουν τον αέρα της συνήγοροι υπεράσπισης ζητούν να τους αντιμετωπίσουν με απονομής της «δίκαιης εξουσίας». Μη φάτε, έχουμε τον ίδιο τρόπο που χειρίζονται όλες τις αντίστοιχου βαθμού γλαρόσουπα! Η θέση μας δεν ήταν ποτέ ουδέτερη.

(τα παραδε ίγματα ενδε ικτ ικά. . . δεν τα διαλύεται με συνοπτικές διαδικασίες και τόνους προλαβαίνουμε) χημικών. Η ελληνική αστυνομία δημοσιεύει στο σάιτ

τη ς φ ω τογρα φ ί ε ς 9 σ υλ λ η φ θ έν τω ν κα ι 1)Μέσα Σεπτεμβρίου- Φοιτήτρια του παιδαγωγικού τραυματισμένων από την πορεία προσδοκώντας συλλαμβάνεται για αντίσταση κατά της αρχής και στην αγαστή συνεργασία των απανταχού ρουφιάνων απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών σε για αναγνώρισή τους για άλλες ποινικές πράξεις. αστυνομικό κατά τη διάρκεια επιχείρησης σκούπας Συνολικά οι ανήλικοι συλληφθέντες είναι 8. στην Πλατεία Κλαυθμώνος, γιατί διαμαρτύρεται για 5)30 Σεπτεμβρίου- μηχανοκίνητη αντιφασιστική τον εξευτελισμό και τον ξυλοδαρμό ενός μετανάστη πορεία δέχεται επίθεση από ομάδες Δέλτα με ενώ ήταν προφανές ότι δεν καταλάβαινε ελληνικά. αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό αρκετών 2)24 Σεπτεμβρίου- επίθεση των ΜΑΤ στις αντιφασιστών-ριών. Οι συλλήψεις 15.προσυγκεντρώσεις για την απεργιακή διαδήλωση 6)Επίθεση των ΜΑΤ στην συγκέντρωση που κάλεσαν οι συνελεύσεις γειτονιάς στου αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων για τους Ζωγράφου, στο Παγκράτι και στο μετρό της Δάφνης 15 συλληφθέντες της προηγούμενης ημέρας. απαγορεύοντας τις αντίστοιχες πορείες προς το Αρκετές προσαγωγές, 4 συλλήψεις. κέντρο της Αθήνας. Δεκάδες προληπτικές Για το παράδειγμα Νο 2- οι διαδηλωτές του προσαγωγές, 12 από τις οποίες κατέληξαν σε Ζωγράφου κυνηγήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και συλλήψεις. κατηγορούνται για σύσταση συμμορίας, σωματικές 3)24 Σεπτεμβρίου- απρόκλητη επίθεση σε βλάβες και όλα αυτά με κακουργηματικού τύπου μικροφωνική αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε κατηγορίες καθώς ο εισαγγελέας θεώρησε οτι ακόμα το ίδιο απόγευμα στου Ζωγράφου για τα πρωινά και οι χάρτινες ή χειρουργικές μάσκες αποτελούν επεισόδια. 6 προσαγωγές. πρόθεση απόκρυψης χαρακτηριστικών.4)24 Σεπτεμβρίου- η απεργιακή διαδήλωση

...ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΤΑΧΤΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΞΩΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΗ

νομικήςβαρβαρότητας

Η νομική αποτελεί μια εκ των σχολών, που ευαγγελίζονται για τον εαυτό τους την κατάταξη στον τομέα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Ας παραβλέψουμε το γεγονός πως ακόμη και η υπόσταση των νομικών επιστημών αμφισβητείται ως τέτοια, δηλαδή επιστημονική και ας αφήσουμε τους νομικούς φωστήρες να ασχοληθούν με το ζήτημα, γιατί επιστημονική ή όχι, η γνώση που πλασάρεται μέσα στα αμφιθέατρα της νομικής ούτε ανθρωπιστική είναι, ούτε κοινωνική αλλά πέρα για πέρα βάρβαρη. Όσο γι΄αυτούς που έχουν αναλάβει να την φυτέψουν στα κεφάλια των φοιτητών, μάλλον κάνει νιάου νιάου πως ούτε να σώσουν την ανθρωπότητα από τα δεινά που την μαστίζουν θέλουν, ούτε τον πάτο του κοινωνικού σώματος θέλουν να θέσουν υπό τη δικαιϊκή τους προστασία.

Μια βόλτα στους διαδρόμους της νομικής πείθει πως η αποστείρωση με την οποία αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά, γενικότερα αλλά ιδίως τα επίκαιρα, ζητήματα συναγωνίζεται αυτή των χειρουργικών αιθουσών. Η κρατική θέσμιση και οι εκπρόσωποί της έχουν μια νομικίστικη απάντηση για όλα, από το “μεταναστευτικό” μέχρι την όλο αυξανόμενη και αγριότερη φασιστική βία. Κάθε κοινωνικό ζήτημα κατατέμνεται,μελετάται και παίρνει τη θέση του στο κατάλληλο κουτάκι του νόμου που θα το λύσει- όλα ωραία και επιβεβλημένα. Γιατί ο νόμος αυτό είναι, ξερά και για άλλη μια φορά, επιβολή. Του κράτους και όσων αυτό τα συμφέροντα προωθεί. Και οι νομικές γνώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά γνωσιολογία της βίαιης διαχείρισης των από κάτω, των υπηκόων, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά όσων η ζωή και εργασία χωράει υποτίμηση, διαρκή και εντεινόμενη, προς όφελος των αφεντικών, μεγάλων ή μικρών, και των (παρα)κρατικών λακέδων τους. Η “ακαδημαϊκή” γνώση επομένως που αναπαράγεται μέσα σε αυτή τη σχολή δε μπορεί παρά να αποτελεί το αμπαλάζ αυτού που στην πραγματικότητα είναι : ιδεολογία. Ιδεολογία δεξιότατη,φασιστική και μπάτσικη. Και όσοι βγουν άριστα “καταρτισμένοι” από τη νομική, είτε θα προαχθούν στα ανώτατα κλιμάκια της νομιμοποιημένης βίας ως δικαστές και εισαγγελείς και θα εμπεδώσουν τι σημαίνει μηδενική ανοχή, τι κράτος ασφάλειας, τι διαχείριση και υποτίμηση των ζωών της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, είτε θα δουλεύουν σε γραφεία για τρεις κι εξήντα, όμως και τότε η ποιότητα της γνώσης με την οποία θα έχουν τόσα χρόνια

εμποτιστεί, μαζί με τα μικροαστικά ιδανικά της ανόδου και της καριέρας θα αποτελεί μια πολύ καλή βάση αδιαφορίας- σιωπής- συνενοχής σε όλα τα παραπάνω.

Οι καταλληλότεροι να μεταδώσουν την ακαδημαϊκή γνώση είναι οι επιστήμονες, οι ειδικοί στα ζητήματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Ξέχασαν όμως, παίρνοντας τη θέση τους πάνω στην έδρα, να τονίσουν το “κοινωνικό και ανθρωπιστικό” τους έργο. Μάλλον θεωρείται από τα αυτονόητα, όπως η εμπλοκή τους στα σκάνδαλα που κάθε τόσο βγαίνουν στη φόρα, η συμμετοχή τους σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και συμβούλια της επικρατείας, η διείσδυσή τους στο βαθύ,βαθύτατο κράτος και η μικρή ή μεγαλύτερη συνεισφορά τους στην υποτίμηση της ζωής μας. Για τους καθηγητές νομικής δεν μπορεί να επιφυλάσσεται ο τίτλος του επιστήμονα ή του ακαδημαϊκού ή της καθηγητικής αυθεντίας γενικά και αόριστα. Είναι κάτι παραπάνω από υπηρέτες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και αυτό τους κάνει ακόμα πιο μισητούς : είναι οι πιο μαχητικοί κατασκευαστές και υπερασπιστές της νομιμότητας, αρμόδιοι να χειρίζονται τα λεπτά όριά της και είναι περιττό να αναφερθεί ποιους χωράνε αυτά τα όρια και ποιους όχι. Και η αλήθεια είναι πως δεν εκπροσωπούν ενδοπανεπιστημιακά μόνο το αφεντικό-κράτος αλλά μια ολόκληρη μικροαστική κοινωνία, ρατσιστική και πατριαρχική, που ζητά για τα βλαστάρια της την καλύτερη μόρφωση, και που θα βρουν καλύτερη από αυτή των διδασκόντων στη νομική ; Παράλληλα το υποκείμενο που δέχεται τη γνώση, ο νομικάριος φοιτητής, με Ν κεφαλαίο, έχει αφομοιώσει πλήρως το ρόλο του, που συμπυκνώνεται στο δόγμα “Ακούω, Σημειώνω, ΠΙΣΤΕΥΩ”. Για ποιο λόγο ,άλλωστε, όχι μόνο συμφωνεί με τα σοφά λόγια των καθηγητών του, αλλά τα συμπληρώνει κιόλας και να τα ξεπεράσει προσπαθεί; Για ποιο λόγο άραγε να φωνάζει σύσσωμη καθηγητική και φοιτητική κοινότητα ένα μόλις χρόνο πριν για παράνομα εμπορεύματα και παράνομους ανθρώπους και εργάτες έξω απ' τη Νομική; Οι φοιτητές έχουν μάθει καλά το μάθημά τους, και αμφισβητούν τις νομικές αυθεντίες δασκαλεύοντας τους πώς να φτιάξουν μια ωραία κοινωνία χωρίς περιττούς, ή καλύτερα με τη φτηνή δούλεψη των περιττών στους νομιμόφρονες Έλληνες πολίτες. Εδώ μέσα κοιμούνται φοιτητές και ξυπνούν φασίστες ( αν δεν ήταν από πριν... ). Ωστόσο αρνούμαστε το θάνατο της κριτικής σε ότι διδάσκεται μέσα στα αμφιθέατρα. Και ξέρουμε πως πάνω σε αυτή μπορούν να οικοδομηθούν στέρεες αρνήσεις απέναντι στη

νομική βαρβαρότητα. Απέναντι στην τάξη αυτού του κόσμου.

οι αντικειμενικοί και αμερόληπτοι

πολλοί

Αυτά ίσως είναι γνωστά στη γενικότητά τους - ξεχνιούνται όμως εύκολα πια στα μέρη μας, όταν κάποιος / κάποιοι μετανάστης / μετανάστες βρίσκονται κατηγορούμενος/οι για φόνο ή άλλα βαριά εγκλήματα. Πόσες πιθανότητες έχει ένας τέτοιος κατηγορούμενους, που δεν ξέρει καν την γλώσσα (και άρα δεν διαβάζει ελληνικές εφημερίδες για να ξέρει τα αστυνομικά ανακοινωθέντα σε βάρος του) να φωνάξει «είμαι αθώος»; Πόσες δυνατότητες έχει, αν δεν έχει λεφτά ή/και γνωριμίες, να αποφύγει τον στημένο μεταφραστή και τον στημένο δικηγόρο που θα του φέρουν τόσο στην αστυνομία (προανάκριση) όσο και στην κύρια ανάκριση, και ύστερα στο δικαστήριο, έτσι ώστε να ξέρει με ακρίβεια για τι κατηγορείται και πως να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Καμία. Κρέας εγκληματία στο σωρό, που μπορεί να κατηγορηθεί εύκολα για οτιδήποτε, να υπογράψει οποιαδήποτε ομολογία (εντός ή εκτός εισαγωγικών), να προφυλακιστεί... και βλέπουμε.

Η ευκολία με την οποία, πλέον, τα αστυνομικά ανακοινωθέντα περί της ενοχής κάποιου μετανάστη, για φόνο ή άλλο σοβαρό κακούργημα, γίνονται αποδεκτά ακόμα και από αντιρατσιστικούς κύκλους, δείχνει πως η προπαγάνδα των μηχανισμών και των λακέδων τους έχει πιάσει , πια, τόπο. Η «εγκληματικότητα των μεταναστών» (όχι όλων... μερικών...) θεωρείται αυτονόητη ακόμα και σε τέτοιους κύκλους. Κι έτσι δεν ασχολείται κανείς να προσέξει ακόμα και τις πιο χοντροειδείς «αντιφάσεις» της αστυνομικής (και ρατσιστικής) προπαγάνδας. Πολύ λιγότερο ασχολείται κανείς να βρει και να παραδεχτεί αφενός το πετυχημένο βάθος της προπαγάνδας, και αφετέρου τους στόχους της...

Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να υπάρχουν «σκληρά» στοιχεία σε βάρος του, τέτοια που να μην μπορεί η υπερασπιστική του γραμμή να τα ανατρέψει. Σωστά. Κι αν ο κατηγορούμενος δεν έχει, επειδή δεν μπορεί να έχει, υπερασπιστική δυνατότητα; Τότε...

Τα manual της αστικής δικαιοσύνης θα έπρεπε, έτσι κι αλλιώς, να έχουν ξαναγραφτεί εδώ και δεκαετίες. Χωρισμένα στα δύο. Από δω οι «στάνταρ» διαδικασίες διαλεύκανσης εγκλημάτων και απόδοσης δικαιοσύνης... Κι από εκεί οι «έκτακτες». Όταν, για παράδειγμα, το εγγλέζικο σύμπλεγμα της ασφάλειας, στη δεκαετία του '70 κιόλας, κατασκεύαζε επιτούτου ενόχους πολύνεκρης βομβιστικής επίθεσης σε μπαρ, μόνο και μόνο επειδή ήταν ιρλανδοί και επειδή ήταν επείγον να «δικαιολογηθεί» η υιοθέτηση ακόμα σκληρότερων «αντιτρομοκρατικών» νόμων (με στόχο τον i.r.a.) έγραφε ένα καλό κεφάλαιο στο 2ο βιβλίο της «αντιεγκληματικής δικαιοσύνης». Και, φυσικά, πάμπολλοι μουσουλμάνοι «τρομοκράτες» κρατήθηκαν (και βασανίστηκαν) απ' το 2001 και μετά, για πολλά χρόνια είτε στο Γκουαντάναμο είτε σε άλλα γνωστά και άγνωστα κάτεργα, σαν «εγκληματίες»· αρκετοί αυτοκτόνησαν, ενώ μερικοί, χάρη στην καλή νομική υποστήριξη απ' εξω, κατάφεραν κάποια στιγμή να γλυτώνουν απ' τα καλογυμνασμένα σαγόνια του «πολιτισμένου νόμου».

«

». . . Π ό σ ο ε ύ κ ο λ ο ε ί ν α ι ν α

κατηγορηθεί κάποιος για φόνο;

η κατασκευή του εγκληματία

περίπτωση δολοφονίας

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το κείμενο «περίπτωση δολοφονίας», που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό sarajevo του Σεπτεμβρίου 2012. Tο κείμενο αναφέρεται στην δολοφονία, που έγινε στο προάστιο «Ιτιές» της Πάτρας στις 19 Μαΐου. Την δολοφονία ακολούθησε ρατσιστικό ξέσπασμα των κατοίκων της περιοχής εναντίον μεταναστών χωρίς χαρτιά. Η δολοφονία αποδόθηκε πολύ γρήγορα σε 3 Αφγανούς μετανάστες χωρίς χαρτιά, ήταν το τέλειο έγκλημα. Το άρθρο παρακολουθεί το τοπικό δημοσιογραφικό υλικό σχετικά με το συμβάν και δείχνει πως τα μήντια –και όχι μόνο- διαστρέβλωναν το περιστατικό με το πέρασμα των ωρών, ώστε να φτάσουν να ενοχοποιήσουν τους τρεις Αφγανούς, που αρχικά δεν εμπλέκονταν από κανέναν στο συμβάν.

περί B

νομικήςβαρβαρότητας

Η νομική αποτελεί μια εκ των σχολών, που ευαγγελίζονται για τον εαυτό τους την κατάταξη στον τομέα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Ας παραβλέψουμε το γεγονός πως ακόμη και η υπόσταση των νομικών επιστημών αμφισβητείται ως τέτοια, δηλαδή επιστημονική και ας αφήσουμε τους νομικούς φωστήρες να ασχοληθούν με το ζήτημα, γιατί επιστημονική ή όχι, η γνώση που πλασάρεται μέσα στα αμφιθέατρα της νομικής ούτε ανθρωπιστική είναι, ούτε κοινωνική αλλά πέρα για πέρα βάρβαρη. Όσο γι΄αυτούς που έχουν αναλάβει να την φυτέψουν στα κεφάλια των φοιτητών, μάλλον κάνει νιάου νιάου πως ούτε να σώσουν την ανθρωπότητα από τα δεινά που την μαστίζουν θέλουν, ούτε τον πάτο του κοινωνικού σώματος θέλουν να θέσουν υπό τη δικαιϊκή τους προστασία.

Μια βόλτα στους διαδρόμους της νομικής πείθει πως η αποστείρωση με την οποία αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά, γενικότερα αλλά ιδίως τα επίκαιρα, ζητήματα συναγωνίζεται αυτή των χειρουργικών αιθουσών. Η κρατική θέσμιση και οι εκπρόσωποί της έχουν μια νομικίστικη απάντηση για όλα, από το “μεταναστευτικό” μέχρι την όλο αυξανόμενη και αγριότερη φασιστική βία. Κάθε κοινωνικό ζήτημα κατατέμνεται,μελετάται και παίρνει τη θέση του στο κατάλληλο κουτάκι του νόμου που θα το λύσει- όλα ωραία και επιβεβλημένα. Γιατί ο νόμος αυτό είναι, ξερά και για άλλη μια φορά, επιβολή. Του κράτους και όσων αυτό τα συμφέροντα προωθεί. Και οι νομικές γνώσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά γνωσιολογία της βίαιης διαχείρισης των από κάτω, των υπηκόων, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά όσων η ζωή και εργασία χωράει υποτίμηση, διαρκή και εντεινόμενη, προς όφελος των αφεντικών, μεγάλων ή μικρών, και των (παρα)κρατικών λακέδων τους. Η “ακαδημαϊκή” γνώση επομένως που αναπαράγεται μέσα σε αυτή τη σχολή δε μπορεί παρά να αποτελεί το αμπαλάζ αυτού που στην πραγματικότητα είναι : ιδεολογία. Ιδεολογία δεξιότατη,φασιστική και μπάτσικη. Και όσοι βγουν άριστα “καταρτισμένοι” από τη νομική, είτε θα προαχθούν στα ανώτατα κλιμάκια της νομιμοποιημένης βίας ως δικαστές και εισαγγελείς και θα εμπεδώσουν τι σημαίνει μηδενική ανοχή, τι κράτος ασφάλειας, τι διαχείριση και υποτίμηση των ζωών της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας, είτε θα δουλεύουν σε γραφεία για τρεις κι εξήντα, όμως και τότε η ποιότητα της γνώσης με την οποία θα έχουν τόσα χρόνια

εμποτιστεί, μαζί με τα μικροαστικά ιδανικά της ανόδου και της καριέρας θα αποτελεί μια πολύ καλή βάση αδιαφορίας- σιωπής- συνενοχής σε όλα τα παραπάνω.

Οι καταλληλότεροι να μεταδώσουν την ακαδημαϊκή γνώση είναι οι επιστήμονες, οι ειδικοί στα ζητήματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Ξέχασαν όμως, παίρνοντας τη θέση τους πάνω στην έδρα, να τονίσουν το “κοινωνικό και ανθρωπιστικό” τους έργο. Μάλλον θεωρείται από τα αυτονόητα, όπως η εμπλοκή τους στα σκάνδαλα που κάθε τόσο βγαίνουν στη φόρα, η συμμετοχή τους σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και συμβούλια της επικρατείας, η διείσδυσή τους στο βαθύ,βαθύτατο κράτος και η μικρή ή μεγαλύτερη συνεισφορά τους στην υποτίμηση της ζωής μας. Για τους καθηγητές νομικής δεν μπορεί να επιφυλάσσεται ο τίτλος του επιστήμονα ή του ακαδημαϊκού ή της καθηγητικής αυθεντίας γενικά και αόριστα. Είναι κάτι παραπάνω από υπηρέτες της εκπαιδευτικής διαδικασίας και αυτό τους κάνει ακόμα πιο μισητούς : είναι οι πιο μαχητικοί κατασκευαστές και υπερασπιστές της νομιμότητας, αρμόδιοι να χειρίζονται τα λεπτά όριά της και είναι περιττό να αναφερθεί ποιους χωράνε αυτά τα όρια και ποιους όχι. Και η αλήθεια είναι πως δεν εκπροσωπούν ενδοπανεπιστημιακά μόνο το αφεντικό-κράτος αλλά μια ολόκληρη μικροαστική κοινωνία, ρατσιστική και πατριαρχική, που ζητά για τα βλαστάρια της την καλύτερη μόρφωση, και που θα βρουν καλύτερη από αυτή των διδασκόντων στη νομική ; Παράλληλα το υποκείμενο που δέχεται τη γνώση, ο νομικάριος φοιτητής, με Ν κεφαλαίο, έχει αφομοιώσει πλήρως το ρόλο του, που συμπυκνώνεται στο δόγμα “Ακούω, Σημειώνω, ΠΙΣΤΕΥΩ”. Για ποιο λόγο ,άλλωστε, όχι μόνο συμφωνεί με τα σοφά λόγια των καθηγητών του, αλλά τα συμπληρώνει κιόλας και να τα ξεπεράσει προσπαθεί; Για ποιο λόγο άραγε να φωνάζει σύσσωμη καθηγητική και φοιτητική κοινότητα ένα μόλις χρόνο πριν για παράνομα εμπορεύματα και παράνομους ανθρώπους και εργάτες έξω απ' τη Νομική; Οι φοιτητές έχουν μάθει καλά το μάθημά τους, και αμφισβητούν τις νομικές αυθεντίες δασκαλεύοντας τους πώς να φτιάξουν μια ωραία κοινωνία χωρίς περιττούς, ή καλύτερα με τη φτηνή δούλεψη των περιττών στους νομιμόφρονες Έλληνες πολίτες. Εδώ μέσα κοιμούνται φοιτητές και ξυπνούν φασίστες ( αν δεν ήταν από πριν... ). Ωστόσο αρνούμαστε το θάνατο της κριτικής σε ότι διδάσκεται μέσα στα αμφιθέατρα. Και ξέρουμε πως πάνω σε αυτή μπορούν να οικοδομηθούν στέρεες αρνήσεις απέναντι στη

νομική βαρβαρότητα. Απέναντι στην τάξη αυτού του κόσμου.

οι αντικειμενικοί και αμερόληπτοι

πολλοί

Αυτά ίσως είναι γνωστά στη γενικότητά τους - ξεχνιούνται όμως εύκολα πια στα μέρη μας, όταν κάποιος / κάποιοι μετανάστης / μετανάστες βρίσκονται κατηγορούμενος/οι για φόνο ή άλλα βαριά εγκλήματα. Πόσες πιθανότητες έχει ένας τέτοιος κατηγορούμενους, που δεν ξέρει καν την γλώσσα (και άρα δεν διαβάζει ελληνικές εφημερίδες για να ξέρει τα αστυνομικά ανακοινωθέντα σε βάρος του) να φωνάξει «είμαι αθώος»; Πόσες δυνατότητες έχει, αν δεν έχει λεφτά ή/και γνωριμίες, να αποφύγει τον στημένο μεταφραστή και τον στημένο δικηγόρο που θα του φέρουν τόσο στην αστυνομία (προανάκριση) όσο και στην κύρια ανάκριση, και ύστερα στο δικαστήριο, έτσι ώστε να ξέρει με ακρίβεια για τι κατηγορείται και πως να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Καμία. Κρέας εγκληματία στο σωρό, που μπορεί να κατηγορηθεί εύκολα για οτιδήποτε, να υπογράψει οποιαδήποτε ομολογία (εντός ή εκτός εισαγωγικών), να προφυλακιστεί... και βλέπουμε.

Η ευκολία με την οποία, πλέον, τα αστυνομικά ανακοινωθέντα περί της ενοχής κάποιου μετανάστη, για φόνο ή άλλο σοβαρό κακούργημα, γίνονται αποδεκτά ακόμα και από αντιρατσιστικούς κύκλους, δείχνει πως η προπαγάνδα των μηχανισμών και των λακέδων τους έχει πιάσει , πια, τόπο. Η «εγκληματικότητα των μεταναστών» (όχι όλων... μερικών...) θεωρείται αυτονόητη ακόμα και σε τέτοιους κύκλους. Κι έτσι δεν ασχολείται κανείς να προσέξει ακόμα και τις πιο χοντροειδείς «αντιφάσεις» της αστυνομικής (και ρατσιστικής) προπαγάνδας. Πολύ λιγότερο ασχολείται κανείς να βρει και να παραδεχτεί αφενός το πετυχημένο βάθος της προπαγάνδας, και αφετέρου τους στόχους της...

Η κοινή λογική λέει ότι πρέπει να υπάρχουν «σκληρά» στοιχεία σε βάρος του, τέτοια που να μην μπορεί η υπερασπιστική του γραμμή να τα ανατρέψει. Σωστά. Κι αν ο κατηγορούμενος δεν έχει, επειδή δεν μπορεί να έχει, υπερασπιστική δυνατότητα; Τότε...

Τα manual της αστικής δικαιοσύνης θα έπρεπε, έτσι κι αλλιώς, να έχουν ξαναγραφτεί εδώ και δεκαετίες. Χωρισμένα στα δύο. Από δω οι «στάνταρ» διαδικασίες διαλεύκανσης εγκλημάτων και απόδοσης δικαιοσύνης... Κι από εκεί οι «έκτακτες». Όταν, για παράδειγμα, το εγγλέζικο σύμπλεγμα της ασφάλειας, στη δεκαετία του '70 κιόλας, κατασκεύαζε επιτούτου ενόχους πολύνεκρης βομβιστικής επίθεσης σε μπαρ, μόνο και μόνο επειδή ήταν ιρλανδοί και επειδή ήταν επείγον να «δικαιολογηθεί» η υιοθέτηση ακόμα σκληρότερων «αντιτρομοκρατικών» νόμων (με στόχο τον i.r.a.) έγραφε ένα καλό κεφάλαιο στο 2ο βιβλίο της «αντιεγκληματικής δικαιοσύνης». Και, φυσικά, πάμπολλοι μουσουλμάνοι «τρομοκράτες» κρατήθηκαν (και βασανίστηκαν) απ' το 2001 και μετά, για πολλά χρόνια είτε στο Γκουαντάναμο είτε σε άλλα γνωστά και άγνωστα κάτεργα, σαν «εγκληματίες»· αρκετοί αυτοκτόνησαν, ενώ μερικοί, χάρη στην καλή νομική υποστήριξη απ' εξω, κατάφεραν κάποια στιγμή να γλυτώνουν απ' τα καλογυμνασμένα σαγόνια του «πολιτισμένου νόμου».

«

»

. . . Π ό σ ο ε ύ κ ο λ ο ε ί ν α ι ν α

κατηγορηθεί κάποιος για φόνο;

η κατασκευή του εγκληματία

περίπτωση δολοφονίας

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το κείμενο «περίπτωση δολοφονίας», που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό sarajevo του Σεπτεμβρίου 2012. Tο κείμενο αναφέρεται στην δολοφονία, που έγινε στο προάστιο «Ιτιές» της Πάτρας στις 19 Μαΐου. Την δολοφονία ακολούθησε ρατσιστικό ξέσπασμα των κατοίκων της περιοχής εναντίον μεταναστών χωρίς χαρτιά. Η δολοφονία αποδόθηκε πολύ γρήγορα σε 3 Αφγανούς μετανάστες χωρίς χαρτιά, ήταν το τέλειο έγκλημα. Το άρθρο παρακολουθεί το τοπικό δημοσιογραφικό υλικό σχετικά με το συμβάν και δείχνει πως τα μήντια –και όχι μόνο- διαστρέβλωναν το περιστατικό με το πέρασμα των ωρών, ώστε να φτάσουν να ενοχοποιήσουν τους τρεις Αφγανούς, που αρχικά δεν εμπλέκονταν από κανέναν στο συμβάν.

περί B

για αυτό όσο ερωτευμένη και να ναι ποτέ δεν ξεχνά να μπει όταν έρχεται η ώρα της να τραγουδήσει

τίποτα δεν είχε να πει για τον έρωτα αυτή η ταινία/ μια γιάπισσα γνωρίζει ένα γιάπηκαι ξεπερνά την εργασιομανία της μαζί του/ γιατί αυτός είναι χαλαρός μπιζνεσμανκαι πάνω απ όλα είναι άντρας/ πάνω απ όλα είναι κι αυτή γυναίκα τελικά και χρειάζεται λέει χρόνο να αγαπήσει/ κάπου λοιπόν εκεί στο χάπι έντινγκ

εμφανίζεται η μπίλυ και ο λέστερ

σαν να ναι κι αυτοί κομμάτι της ιστορίας του δυτικού ξενέρωτου τρόπου να ερωτεύεσαιβάζοντας το υπενθύμιση στο κινητό σου/ ή ξερνώντας συναισθήματα στη μούρη του άλλουμετά από σαββατοκύριακα πλήξης

ό,τι το αλήθινο γέννησε ο πόλεμοςκαι έκανε το κόσμο να σωπάσειγιατί έλαμπε τόσο δυνατά μέσα στο σκοτάδι

όλος ο πλούτος αυτού του κόσμουαπό τη μουσική ως τον έρωτα

παράγεται στις πλάτες της τάξηςκαι για αυτό όταν αυτή τραγουδάεικανείς δεν μπορεί να μιλήσει

είναι σε μια χαζή χολυγουντιανή ταινία/ που για να προσδώσει στην ανουσιότητα τηςμια στάλα κουλτούρας κι έρωτα

αναφέρει το εξής μικρόπως υπάρχει αυτό το τραγούδι της μπίλυ/ που ξεκινά με ένα σόλο του λέστερ και μ αυτήν να τον κοιτά και να λιώνει σα χαμένη

καταρχάς δεν σας ανήκει

Billie Holiday and Lester Younghttp://www.youtube.com/watch?v=1IyuG_2jXsE

ποτέ- δεν ξεχνά να μπει αλλά όταν έρχεται η ώρα της να τραγουδήσει