The Grand Budapest Hotel De premiere van ‘The Grand Budapest Hotel’ was in 2014 op het Internationaal filmfestival van Berlijn. De komedie film is geschreven en geregisseerd door Wes Anderson. Hij was ook een van de producenten samen met Jeremy Dawson, Steven M. Rales en Scott Rudin. De film is geproduceerd door American Empirical Pictures, Indian Paintbrush en Babelsberg Studio. Gedistribueerd is hij door Fox Searchlight Pictures. De film duurt 99 minuten en is daarmee aan de korte kant voor een film dat toch je veel diepgang bied. The Grand Budapest Hotel heeft 118 prijzen gewonnen, waarvan vier Oscars, een Golden Globe, vijf BAFTA Awards en drie Critics' Choice Awards. Daarbovenop ook nog eens 197 nominaties, waarvan negen Oscarnominaties, vier Golden Globe-nominaties, elf BAFTA-nominaties en elf Critics' Choice Award-nominaties. Op IMDb kreeg de film een 8,1 en op Metacritic 88%. De film had een budget van €23 miljoen en bracht €165 miljoen op. Ik heb de film eind 2014 voor het eerst gezien op Popcorn Time (illegale streaming- mediadienst). Ik vond het meteen al een geweldige film. Voor deze filmanalyse heb ik in week vijf (2017) de film bij de bibliotheek op dvd gehaald. Rolverdeling: Ralph Fiennes Monsieur Gustave H.

F. Murray Abraham Zero Moustafa

Mathieu Amalric Serge X.

Adrien Brody Dmitri

Willem Dafoe J. G. Jopling

Jeff Goldblum Zaakwaarnemer Vilmos Kovacs

Harvey Keitel Ludwig

Jude Law Jonge auteur

Bill Murray Monsieur Ivan

Edward Norton Henckels

Saoirse Ronan Agatha

Jason Schwartzman Monsieur Jean

Léa Seydoux Clotilde

Tilda Swinton Madame D.

Tom Wilkinson Auteur

Owen Wilson Monsieur Chuck

Tony Revolori Zero

1

Verantwoording keuze: Voornaam Achternaam zat net als ik in 2014 in de filmgroep UWAGA films (toen nog Black Box Pictures) en sprak bijna nergens anders over. Ik moest de film dus wel kijken of hij was eeuwig doorgegaan. Ook liet hij de trailer aan mij zien, en dat overtuigde mij eigenlijk al genoeg. Een groot deel van de schoonheid van de film komt namelijk uit de uitzonderlijk mooie beelden. Als laatste speelde ook mee dat de film gratis op Popcorn Time was en de drempel om hem te gaan kijken daardoor heel laag was. Ik verwachtte veel van de film, namelijk een mooi en indrukwekkend verhaal dat een grote portie komedie heeft en geserveerd wordt met adembenemende mooie beelden. En dat kwam doordat Voornaam, en eigenlijk de hele filmgroep, helemaal enthousiast van de film was. Ze zitten niet voor niets bij de filmgroep, ze weten er wel wat vanaf, en daardoor was hun enthousiasme extra gewichtig. De filmische laag: Art-direction (production design) Adam Stockhausen was de productie designer van ‘The Grand Budapest Hotel’ en hij heeft een ongelofelijk mooie wereld weten te creëren. Het hotel waar de film zich in afspeeld is ingericht naar twee verschillende periodes. De eerste periode die we te zien krijgen is in 1968. Het hotel is volledig naar die tijd ingericht met bruin en oranje kleuren en het meubilair in een, voor die tijd moderne, blokkige stijl. Het hotel heeft zijn glorie van vroeger verloren en is ook van buiten duidelijk aan het vervallen. Adam heeft het voor de kijker heel duidelijk kunnen maken dat het niet meer een zeer populair hotel is. De buitenkant van het hotel is een schaalmodel, en bestaat niet in het echt. De binnenkant van het hotel is gefilmd in een ongebruikte warenhuis in het kleine stadje Görlitz in het oosten van Duitsland. Ze hebben eerst de set van de jaren 20 gebouwd, toen hebben ze daarin de set van de jaren 60 gebouwd. Wanneer ze klaar waren met het filmen van de jaren 60 hebben ze het weer afgebouwd en zo de set van de jaren 20 weer tevoorschijn gehaald.

Voor de ongelofelijk mooie aankleding en de geweldige creatie van de wereld hebben ze bij de BAFTA en de Academy Awards gewonnen.

2

Milena Canonero was de costume designer bij ‘The Grand Budapest Hotel’. Madame D, de vrouw in de foto hiernaast, is een bijfiguur. Omdat ze maar even in de film speeld en dus geen groot achtergrondverhaal krijgt, is het van belang dat haar karakter snel duidelijk wordt aan de kijker. Madame D probeert krampachtig om zich in het verleden vast te houden. Dat is terug te zien in haar kleding. Zo zijn haar mantel en haar hoed uit de ‘Roaring Twenties’, de jurk uit de vroege jaren dertig en het haar uit de ‘la belle epoque’. Deze verwarde mix van kleren uit verschillende periodes maakt het duidelijk dat ze het verleden niet los wil laten. Gustave, tweede van rechts, is een van de hoofdpersonen. In de foto hiernaast zit hij in de gevangenis. De outfit die hij draagt was veel gebruikt in het begin van de 20e eeuw. De strepen staan voor de tralies in een gevangenis. Het is hier gebruikt voor het komische effect, maar het werd ook gedragen door gevangen in concentratiekamen in Nazi Duitsland. De mouwen van het pak dat Gustave draagt zijn te kort. Hij draagt dus een ‘one size fits all’ pak. Het is een indicatie van hoe ver de eigenlijk makellose conciërge gezakt is.

Joplin is een van de slechteriken. Hij is echt meedogenloos. Zo slaat hij bijvoorbeeld Zero in het gezicht en draait daarna lachend de camera in. Verder in film hakt hij vingers en hoofden af, en het ergste is nog wel dat hij een kat het raam uit gooit. Zijn dood door toedoen van Zero is een opluchting voor het publiek en is er een waar het voor applaudisseert.

Net zoals bovenstaande voorbeelden zijn alle kostuums in deze film met uiterste zorg bedacht en uitgevoerd. Men kan uit alleen wat een personage draagt al zijn gehele personage halen. Ze hebben er dan ook de nodige prijzen voor gewonnen zoals een Oscar.

3

Hoe het Frances Hannon and Mark Coulier gelukt is is mij een raadsel, maar ze hebben van Tilda Swinton een zeer oude dame weten te maken. Ik vind dat niet alleen, want ze hebben een Oscar voor hun make-up kunsten gekregen. Zero Moustafa heeft een getekent een snorretje op zijn gezicht. Dit geeft aan dat hij zich ouder en volwassener wil voordoen dan hij eigenlijk is. Verder hebben ze het natuurlijk gehouden.

De belichting is zeer warm en zacht in bijna alle shots van de film. Zoals hier rechtsonder te zien is, gebruiken ze softboxes om de scène te belichten, in plaats van hard en direct licht. Er wordt in slechts één shot gebruik gemaakt van hard licht, zoals hier linksonder te zien is. Hier vertelt Zero zijn verhaal aan de auteur bij een diner. Op het moment dat het voor Zero zeer persoonlijk en pijnlijk wordt, verandert het licht van zacht naar hard. Dit heeft een heel sterk effect, omdat het verder niet voorkomt in de film. De cinematograaf van de film, Robert Yeoman, was genomineerd voor de Oscars en de BAFTA.

4

Camerabewegingen en -standpunten; kadrering Wes Anderson heeft een zeer eigen stijl die je herkent vanaf het eerste shot.

Er is een sterke nadruk gelegd op de esthetics van de beelden. Dat wordt ook mede bereikt door in bijna alle beelden een perfecte symmetrie na te streven. Het beeld is altijd heel stabiel, er wordt dus geen gebruik gemaakt van handheld shots. Toch voelt het heel dynamisch aan. Dat komt door de goede afwisseling van bewegende en stilstaande shots. De bewegende shots zijn in te delen in twee categorieën. De ene categorie is zeer snelle zoom (pinch) en zeer snelle pan (swish pan). Het zijn dus eigenlijk twee aparte stilstaande shots die aan elkaar worden geplakt zonder een aparte cut, maar met een korte blur. Dat geeft een mooi vloeiend geheel. De andere categorie is het dolly shot. Wes Anderson is er heel bekent om van zijn andere films en heeft het in deze film ook weer gebruikt. Terwijl Gustave, Zero interviewt volgt de camera de twee de hele tijd. Het geeft een gevoel van snelheid, gestressheid en het overrompeld je net zoals het interview voor Zero verwarrend is. De camerastandpunten zijn vaak neutraal, op ooghoogte van de acteurs. Maar net als de camerabewegingen zijn de standpunten af en toe zeer creatief afgewisseld. Het is dan ook weer meteen extreem.

De kadrering is bij Wes Anderson bijna altijd groot (wide) of half totaal. Het is alsof elk shot een foto is. Omdat in de film zoveel mogelijk symmetrie is, zijn er minder close-ups, want dan is het lastig om die symmetrie te bereiken en te tonen. De eigenlijk enige echte close-up is van agatha. Met hele sterke en mooie bokeh van een carrousel op de achtergrond is het een mooi moment dat versterkt wordt door het weinig voorkomen van zo een shot. In deze film speelt Wes Anderson met de beeldverhoudingen. In de jaren 30 gebruikt hij de toen net ingevoerde formaat 1.37 : 1. Voor de jaren 60 gebruikt hij de zeer brede verhouding, 2.35 : 1, wat toen gebruikelijk was. Het heden, 1985, wordt gekarakteriseerd door de verhouding 1.85 : 1.

5

Montage De montage is heel simpel gehouden, maar perfect uitgevoerd. Geen gekke wipes, fade of dissolve. In de film is geluid en dialoog een belangrijk motief om te knippen. Vaak wordt precies op het moment dat iemand begint met praten naar de desbetreffende persoon geknipt. Verder is er regelmatig ook een J-cut. Bijvoorbeeld in scene 24 als een van de hotelmanagers Zero en Gustave ophaald. De kijker ziet als eerst de auto rijden voor twee seconden, dan hoor je de manager praten en na een seconde knipt het beeld naar hem in de auto. Er is geen sprake van discontinue montage in het grootste gedeelte van de film. De editors gebruiken gewone continuïteitsmontage om het verhaal niet te verwarrend te maken. Alleen in het begin en helemaal aan het einde veranderd de tijd en plaats plotseling. Dat komt doordat deze film een verhaal in een verhaal in een verhaal in een verhaal is. Geluid De componist van deze film, Alexandre Desplat, heeft al met de films ‘Fantastic Mr. Fox’ en ‘Moonrise Kingdom’ van Wes Anderson aangetoont dat hij een groot talent heeft, maar bij ‘The Grand Budapest Hotel’ heeft hij zichzelf overtroffen. Dat vind ik niet alleen, ook het jurypanel van de Oscars vinden dat. Alexandre heeft namelijk zes prijzen gewonnen voor de muziek in de film, onder welke een oscar, een BAFTA en een Grammy Award. De muziek klinkt heel cultureel en overtuigd je dat het fictionele land een rijke geschiedenis heeft. De balalaika’s, cymbals en alpenhoorns geven je het gevoel van een fictionele wereld. Maar de muziek geeft niet alleen een beeld van Zubrowka, het fictieve land, maar ook elk personage heeft zijn eigen muziek. Zo horen de mandolins bij Gustave vanwege de plechtigheid, omdat Gustave die, hoewel een beetje excentriek, zichzelf en zijn werk zeer serieus neemt. Voor Jopling is het een onheilspellend stuk met een Gregoriaans koor dat, net zoals Jopling, niet altijd even serieus genomen dient te worden. Zero krijgt ook een thema dat net als Gustave plechtig is, maar een beetje subtieler dan de grote characters. Naast de muziek is er ook veel aandacht gegaan naar de omgevingsgeluiden. Elke kleine ritsel is te horen. Als de acteurs lopen dan hoor je dat, als de deur opengaat dan hoor je de deur kraken in zijn scharnieren. De dialogen zijn zoals je bij een grote productie verwacht goed te verstaan. Helder en duidelijk in natuurlijk dolby digital 5.1, mooi surround dus. De narratieve laag: verhaal/plot We beginnen bij een meisje dat een boek leest van een man, die ons vertelt over zijn tijd toen hij de Grand Budapest hotel bezocht. Hij ontmoette daar Zero Mustafa, die bij een diner zijn verhaal vertelt over hoe hij het aan zijn hotel komt. Het verhaal is dat hij als lobby jongen werkte bij Monsieur Gustave H. Als een aanbidder van Gustave, Madame D., is vermoord blijkt zij de anonieme eigenaar van het hotel en erft hij een heel duur schilderij van haar. Maar dan beschuldigd de familie hem van de moord. Hij ontvlucht samen met Zero het huis en neemt gelijk het schilderij mee, dat hij in het hotel verbergt. Op het hotel wordt Gustave door de politie opgewacht en gevangengezet.

6

Zero en en Agatha, zijn jonge vrouw, smokkelen gereedschappen binnen in een gebakje en Gustave weet zo te ontsnappen. Tijdens zijn ontsnapping krijgt hij te horen dat de bediende Serge X. onder dwang van Dmitri, de zoon van Madame D., tegen hem getuigd heeft. Gustave gaat Serge achterna en als hij en Zero hem uiteindelijk vinden in een klooster op Gabelmeister’s Peak verteld hij dat er bewijs van de onschuld van Gustave is. Maar voor Serge vertellen kan waar wordt hij vermoord door Jopeling. Gustave en Zero achtervolgen hem en duwen hem uiteindelijk van een afgrond. De twee besluiten om het schilderij uit het hotel op te halen en daarna het land uit te vluchten. Vermomd als gebak koeriers sturen ze Agatha het gebouw in en blijven zelf in de auto wachten. Het hotel wordt sinds de uitgebroken oorlog echter als troepsbarak gebruikt en Dmitri arriveert voor een bijeenkomst van de "ZZ". Deze ziet Agatha met zijn schilderij lopen en begint een achtervolging in het hotel; op zijn beurt weer achterna gezeten door Zero en de conciërge. Als Agatha en Zero echter met het schilderij uit het raam vallen, bemerken ze een (door Serge) verborgen document aan de achterkant. Ze besluiten het met z'n allen te openen en het blijkt een nieuw testament van madame D., waarin ze, in geval van moord, alles aan monsieur Gustave nalaat. Mustafa vertelt aan de jonge schrijver, dat toen Gustave vroeg doodging, hij alles erfde. Maar in plaats van het geld te investeren, stak hij door de jaren heen alles in het verlies makende hotel, als herinnering aan de tevens vroeg overleden Agatha. Met het boek is de schrijver de meest succesvolle schrijver van zijn land geworden. Hij eindigd de film met de woorden: "Het was inderdaad een betoverende ruïne, maar ik heb het nooit meer gezien." Verhaalstructuur (5-stappen structuur)

1. Beginsituatie Zero gaat werken voor Gustave.

2. Motorisch moment (turning point 1) Madame D. wordt vermoord en Gustave erfd een duur schilderij en krijgt de schuld van de moord.

3. Middenstuk (turning point 2 en 3) Gustave ontsnapt uit de gevangenis en vermoordt samen met Zero vermoord hij Jopling.

4. Hoogtepunt (grootste turning point) Gustave, Zero en Agatha halen het schilderij terug en vinden het nieuwe testament van madame D.

5. De afwikkeling Nadat Zero heel veel geld erft van Gustave en Agatha een vroege dood leidt, investeert hij het geld in het verliesmakende hotel als herinnering aan Agatha.

7

Belangrijkste acteurs/personages Zero Mustafa (Tony Revolori & F. Murray Abraham): Een piccolo en Gustaves loyale nummer twee. Op een gegeven moment sleeën Zero en Gustave een berghelling af, ontsnappend aan de politie. Hij is een aanhankelijke volger. Verder dragen alle mannen in de film een snor, alleen Zero heeft geen echt. Toch tekent hij elke dag er een met een potlood. Hij wil mannelijk zijn, maar is het dus eigenlijk niet. Monsieur Gustave H (Ralph Fiennes): Gewaardeerde conciërge van de Grand Budapest hotel. Hij is een verleider van oude vrouwen. Hij is rechtvaardig, burgerlijk en zeer welbespraakt, een echt karakter in deze film. Agatha (Saoirse Ronan): Deze jonge vrouw is de grote liefde van Zero. Ze werkt hard bij een patisserie. Net als Zero is ze alleen op de wereld, maar ze is veel braver. Zero bewonderd dat. Deze personage komt echter zeer weinig voor in de film, omdat Mustafa moeite heeft over haar te praten. Dmitri Desgoffe (Adrien Brody): Dit is de grote slechterik van de film. Eerst vermoord hij zijn moeder voor het geld en dan laat hij Gustave ervoor naar de gevangenis gaan. Verder laat hij nog veel meer mensen vermoorden. Hij is echter niet heel snugger. The Author (Jude Law & Tom Wilkinson): De auteur is een belangrijke personage, want hij heeft het boek geschreven dat dat het verhaal van deze film is. Hij is een goede luisteraar en houd zich op de achtergrond met af en toe zeer rake vragen.

Onderlinge relaties tussen de personages -Monsieur Gustave H. en zero hebben de belangrijkste relatie in het verhaal, want om deze relatie draait het hele verhaal. Monsieur Gustave H. is een van rolmodel voor zero. -Verder heeft Zero een relatie met Agatha. Ze zijn op elkaar verliefd en kennen elkaar niet heel goed, maar leren elkaar beter kennen in de film. Uiteindelijk trouwen ze, maar Agatha kent een vroege dood en Zero is weer alleen op de wereld. -Ook heeft Monsieur Gustave H. een relatie met de familie van Madame D. en die relatie is niet heel fijn, want de familie van Madame D. wil Monsieur Gustave H. vermoorden.

8

Nadruk van het verhaal Het verhaal gaat om het schilderij dat Gustave toekomt. Alles begint ermee dat Madame D. vermoord wordt en Gustave een onbetaalbaar schilderij krijgt. Dan begint het vluchten en moorden, totdat er een nieuw testament van Madame D. gevonden wordt en alles aan Gustave gaat. De symbolische laag: De betekenis van de film De film gaat veel over loyaliteit. Het is een van de terugkerende thema’s. Ik heb geleerd dat loyaliteit niet alleen een slecht iets, maar ook goed van pas kan komen als het er echt op aan komt. Ook gaat het er over dat we iedereen met respect moeten behandelen, zoals Zero, illegale immigrant, volgens Gustave met respect behandeld moet worden door de grens douane. (politiek) Standpunt van de personages De film is vooral om het publiek te amuseren en te laten verbazen, niet om een politiek standpunt over te brengen. Er zijn wel een paar aanwijzingen van politieke standpunten. Zo is er een scene waar Gustave, Zero helemaal uitscheld als illegale werkimmigrant die naar zijn eigen land moet oprotten. Zero antwoordt dan dat hij is gevlucht voor de oorlog in zijn land. Gustave biedt dan zijn verontschuldigingen aan. De film is dus vluchtelingen gezint. ZERO: Well, you see, my father was murdered and the rest of my family were executed by firing squad. Our village was burned to the ground and those who managed to survive were forced to flee. I left because of the war. GUSTAVE: I see. So you're, actually, really more of a refugee, in that sense? ZERO: Truly. GUSTAVE: Well, I suppose I'd better take back everything I just said. What a bloody idiot I am. Daarnaast is respect en loyaliteit een belangrijk thema. De film neemt het standpunt in dat het op veel plekken verdwenen is, maar dat het toch belangrijk voor de mensheid is. HENCKELS: Your companion was very kind to me when I was a lonely little boy. My men and I apologize for disturbing you. FRANZ: I beg your pardon, sir. GUSTAVE: You see? There are still faint glimmers of civilization left in this barbaric slaughterhouse that was once known as humanity.

9

Eigen mening: Effect van de film Ik genoot echt van de film. Het is mooi om naar te kijken en eigenlijk zou je bij elk shot het beeld op pauze willen zetten. Door deze film werd mijn enthousiasme voor film weer aangewakkerd en werd ik opnieuw gemotiveerd om meer bij de filmclub te doen. De film is ook zeer melancholisch en nostalgisch van aard en zet je aan het denken over het verleden en de toekomst. Wie zullen er allemaal niet meer voor me zijn over een paar jaar? Hoe vergankelijk de wereld eigenlijk is. De film laat je lachen, verbazen en zet je ook nog eens aan het denken over verleden en toekomst. Verband met de bedoeling van de filmmaker Het is natuurlijk lastig te zeggen wat de bedoeling was, maar in alle films van Wes Anderson is melancholie en nostalgie een belangrijke ondertoon. De films zijn natuurlijk bovenal bedoeld om de kijkers te amuseren, en dat lukt hem gemakkelijk. Het is vooral een komedie film met grappen, maar dan wel een hele bijzondere, omdat er gebruikt wordt gemaakt van ongelooflijk mooie beelden dat mogelijk gemaakt wordt door het goede oog voor detail van Wes Anderson. Wat ik vind van het genre en of ik vaker een film van dit genre wil zien ‘The Grand Budapest Hotel’ is eigenlijk niet echt in een genre in te delen. Het heeft elementen van een actiefilm en van een kraakfilm, maar is in de kern toch wel een komedie, hoewel de film toch redelijk duister is. Ik vind het komedie genre zelf niet heel leuk, maar daartegenover vind ik actiefilms en misdaadfilms, vaar een kraakfilm een subgenre van is, heel leuk. Ik denk dat Wes Anderson voor mij de perfecte balans heeft gevonden tussen actie en spanning en grappen die veroorzaakt worden door de absurditeit van veel gebeurtenissen in de film. Van komedie zou ik niet meer willen zien, maar van actie- en misdaadfilms zou ik wel meer van willen zien. Is mijn mening over film in het algemeen door deze film veranderd Ja, mijn mening over film in het algemeen is door deze film veranderd. Ik dacht lang dat film niet meer was dan de eigenlijk zeer oncreatieve films die uit hollywood komen, zoals de marvel en disney films. Maar deze film heeft mijn ogen geopend naar alle andere films die buiten hollywood bestaan. Films kunnen zeer creatief zijn in verhaal en in het camerawerk. Wil ik meer films van deze regisseur willen zien Ja, want ik zou graag de route willen zien die Wes Anderson gelopen is om tot dit meesterwerk te komen. Deze film wordt door veel recensenten als zijn beste film gezien. Ik zou dus graag willen zien hoe Anderson geklommen is tot dit niveau. En alle films die Wes Anderson vanaf nu maakt ga ik ook zeker bekijken, omdat ik een verhaal van hem graag op het grote scherm zou willen zien, wat ik tot nu toe nog niet heb gedaan.

10

DOOR FABIAN MELCHERS OM 19:39 IN RECENSIES De Nederlandse regisseur George Sluizer legde het ooit uit in een interview: Je brengt verschillende lagen aan in een film en helemaal onderin verberg je dan je juwelen. Een filmmaker die dat tegenwoordig als een van de besten doet is Wes Anderson. Zijn uitbundige stijl is vervreemdend en kolderiek, maar in de kern zijn zn films tegelijkertijd heel menselijk en doorvoeld. Het ziet er verraderlijk simpel en kinderlijk uit, maar dat is juist het knappe. Andersons eigenzinnige stijl is meestal het eerste dat opvalt, zo ook hier. The Grand Budapest Hotel is gefilmd in strakke en kleurrijke kaders (ditmaal grotendeels in de klassieke 4:3-ratio), met houdingen van acteurs die op de millimeter zijn geregisseerd en decors die er regelmatig ook gewoon uitzien als decors. Het is een opzettelijk knullige, oubollig ogende stijl, die de ruimte biedt voor speelse en cartooneske situaties. Gortdroge humor levert dat op. Waar Anderson dat in zijn vorige films voornamelijk uit dialogen haalde, doet hij dat nu meer met visuele grappen. Zijn gevoel voor detail leent zich daar uitstekend voor. Het maakt van The Grand Budapest Hotel in de eerste plaats een heerlijke komedie, vol met maffe personages en kluchtige taferelen. Maar je doet de film tekort door alleen daar naar te kijken. Zoals gezegd zijn Andersons films meer dan alleen een reeks grappen in een aanstekelijk vervreemdende stijl. Zo was The Fantastic Mr. Fox naast een ouderwetse stop-motion film met poppen, vooral een verwarmend verhaal over trouw zijn aan jezelf en familie. En zijn vorige film Moonrise Kingdom speelde zich dan wel af op een verzonnen eiland; het kloppende hart was een ontroerende en herkenbare kalverliefde. Ook Andersons nieuwste film speelt zich af in een fictief universum, hoewel het land Zubrowka duidelijke Oost-Europese kenmerken heeft. Voor een groot deel kijken we naar een flashback van een hoteleigenaar, wat op zijn beurt weer een personage is uit een boek dat we in de openingsscène zien. Die verschillende lagen lijken aanvankelijk onnodig en vergezocht, maar zijn belangrijk voor waar The Grand Budapest Hotel uiteindelijk heen gaat. In zijn essentie draait de film om het in leven houden van vervlogen tijden en de verhalen die daarbij horen. De hoteleigenaar uit het begin blikt terug op zijn tijd als piccolo tijdens het interbellum in (een fictief) Oost-Europa. Het hotel is dan nog van Meneer Gustave, een personage dat met zichtbaar plezier wordt gespeeld door Ralph Fiennes, het charmante middelpunt van de film. Gustave erft een duur schilderij van zijn bejaarde geliefde maar wordt tegelijkertijd de hoofdverdachte rond haar mysterieuze dood. Samen met zijn piccolo slaat hij op de vlucht en probeert er intussen achter te komen wie de daadwerkelijke schuldige is. Dat levert een levendige reeks komische en absurdistische verwikkelingen op, met een achtervolging in een Winterspelen-gebied als krankzinnig hoogtepunt. Maar aan de basis van al die uitzinnigheid ligt een fijngevoelig drama dat melancholie en nostalgie ademt. Een weemoedig verhaal over vriendschap en loyaliteit in tijden waarin verraad overheerste. Dat maakt Andersons nieuwste film weer zo sterk. Hij werkt op meerdere niveaus, met de juwelen helemaal onderin. https://www.filmtotaal.nl/recensie/9482

11

Eens of oneens met de recensie?: Ik ben het 100% een met de recensie. Punt. Even serieus, het is gewoon een geweldige film die je gezien moet hebben. Het ziet er prachtig uit en het is zoals Fabian zegt net nep genoeg om echt te zijn. Ook die ondertoon van vriendschap en loyaliteit voelde ik. Net als de andere films van Wes Anderson is de film heel melancholisch. Ook zegt Fabian dat het komisch en absurdistisch is en dat kan ik alleen maar bevestigen. Dat versterkt het melancholische gevoel eigenlijk alleen nog maar. Op zijn laatste punt ben ik het ook met hem eens: de mooiste juwelen liggen helemaal onderin.

12

Bronnen: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_accolades_received_by_The_Grand_Budapest_Hotel http://iheartthetalkies.com/best-grand-budapest-hotel-characters/ http://www.shmoop.com/grand-budapest-hotel/ https://nl.wikipedia.org/wiki/Personage http://clothesonfilm.com/the-wes-anderson-collection-the-grand-budapest-hotel/35594/ https://www.youtube.com/watch?v=rbXRpiVO1po https://www.buzzfeed.com/caseyrackham/stunning-wes-anderson-shots?utm_term=.qq62Nog2v#.ypGe36Zeq https://en.wikipedia.org/wiki/Shot_(filmmaking) https://en.m.wikipedia.org/wiki/The_Grand_Budapest_Hotel http://www.npr.org/sections/deceptivecadence/2015/02/19/387535508/composing-the-folk-music-of-a-made-up-country http://www.hollywoodreporter.com/gallery/wes-andersons-grand-budapest-hotel-649204/15-tom-wilkinson http://collider.com/wes-anderson-the-grand-budapest-hotel-interview/ http://www.slate.com/blogs/browbeat/2014/03/06/grand_budapest_hotel_aspect_ratios_new_wes_anderson_movie_has_three_different.html http://www.npr.org/sections/deceptivecadence/2015/02/19/387535508/composing-the-folk-music-of-a-made-up-country http://www.grandbudapesthotel.com http://www.imdb.com/title/tt2278388

13