Ένα βράδυ φθινοπωρινό που ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και η πλάση ήσυχη και σιωπηλή,η νύχτα βαρέθηκε να είναι ψηλά. Πήρε, λοιπόν, τη μαύρη βελούδινη μπέρτα της με τα ασημένιααστεράκια και κατέβηκε στη γη.

Περιπλανήθηκε από δω κι από κει, κι όπως ήταν αμάθητη στον ποδαρόδρομο και στις επίγειες χαρές,πήγε κατάκοπη και ξάπλωσε στον κάμπο δίπλα σε ένα ψηλό και μοναχικό δέντρο.

Ένας σκαντζοχοιρούλης, σύζυγος και πατέρας, ξεκίνησε να βρει καμιά ρώγα σταφυλιού να την πάειστη φωλιά και στη φαμίλια του. Άμα πλησίασε το δέντρο, είδε τη νύχτα ξαπλωμένη να λάμπει μες στημελαχρινή της ομορφιά. Στάθηκε για λίγο κοντά της και δίχως να το καταλάβει γέμισαν τ’ αγκαθάκιατου αστέρια.

Αστροστόλιστος συνέχισε την πορεία του, πλουμιστός, φωτεινός, περίλαμπρος μπήκε στον αμπελώνα.Κυλίστηκε στις πεσμένες ρώγες των σταφυλιών.

Γέμισαν τ’ αγκαθάκια του σταφύλια. Κάθε ρώγα τώρα είχε μέσα ένα ασημένιο, λαμπερό αστεράκι.Το γεύμα της οικογένειας ήταν εξαιρετικό και με απρόβλεπτες συνέπειες...Όλα τα σκαντζοχοιράκια ξύπνησαν με αστέρια στα αγκάθια τους.Η νύχτα έβλεπε τα έργα της, χαμογελούσε και καμάρωνε.Τα σκαντζοχοιράκια ούτε που περηφανεύτηκαν γι’ αυτή την αλλαγή. Συνέχισαν να ζουν απλά, με τον

δικό τους τρόπο.Αυτό, άλλωστε, είναι το μεγαλείο της ταπεινοσύνης.Εσείς μόνο, αν τα συναντήσετε κανένα βράδυ, μην παραξενευτείτε!Τώρα ξέρετε το πώς και το γιατί!

8

Tα έναστρα σκαντζοχοιράκια

aggeloi koxyliwn:aggeloi koxyliwn 11/04/2012 9:45 ΠΜ Page 8

aggeloi koxyliwn:aggeloi koxyliwn 11/04/2012 9:45 ΠΜ Page 9