Tα Ελληνικά δέντρα

Βελανιδιά

ΓενικάSeed - raw or cooked[1, 2, 46, 61]. It can be sweet or bitter[K]. The seed is up to 3cm long[200], it can be dried, ground into a powder and used as a thickening in stews etc or mixed with cereals for making bread. The seed from some trees contains bitter tannins, these can be leached out by thoroughly washing the seed in running water though many minerals will also be lost. Either the whole seed can be used or the seed can be dried and ground it into a powder. It can take several days or even weeks to properly leach whole seeds, one method was to wrap them in a cloth bag and place them in a stream. Leaching the powder is quicker. A simple taste test can tell when the tannin has been leached. The traditional method of preparing the seed was to bury it in boggy ground overwinter. The germinating seed was dug up in the spring when it would have lost most of its astringency. The roasted seed is a coffee substitute. An edible oil is obtained from the seed[183].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςAny galls produced on the tree are strongly astringent and can be used in the treatment of haemorrhages, chronic diarrhoea, dysentery etc[4].

FUGAZI.gr – Άγρια Φαγώσιμα

Γκορτσια – Αγρια αχλαδια

ΓενικάΑνήκει στην οικογένεια των Ροδανθών (Rosaceae). Απαντάται σε ξέφωτα δασών, περιθώρια χωραφιών και δίπλα σε δρόμους .

Η γκορτσιά είναι ένα παμπάλαιο ελληνικό δέντρο που συχνά εμβολιάζεται ακόμα και σήμερα. Είναι η κοινώς λεγόμενη άγρια αχλαδιά.Τα φύλλα είναι πράσινα επάνω και γαλαζωπά κάτω. Τα άνθη είναι λευκά.

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςΑιμοστατικό, κατά της δυσπεψίας, κατά της διάρροιας, ψυκτικό, αντισπασμωδικό, ευεργετικό στις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος και στην οδυνηρή δυσμηνόρροια.Συστατικά-ουσίες: Οξέα φρούτων: μαλικό οξύ, κιτρικό οξύ, κουϊνικό οξύ, κυανογενικά γλυκοσίδια (αμυγδαλίνη), αρωματικές ουσίες, παράγωγα του καφφεϊκού οξέος και κυρίως 5-κοφφεοϋλ-κουϊνικό οξύ, πηκτίνη


Ερυθρελάτη

ΓενικάYoung male catkins - raw or cooked. Used as a flavouring[172]. Immature female cones - cooked. The central portion, when roasted, is sweet and syrupy[172]. Inner bark - dried, ground into a powder and used as a thickener in soups etc or added to cereals when making bread[172]. An emergency food, used when all else fails. Seed - raw. Rich in oil and with a pleasant slightly resinous flavour, but too small and fiddly to be worthwhile unless you are desperate[172]. A refreshing tea, rich in vitamin C, can be made from the young shoot tips[172]. These tips are also used in making spruce beer[183].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe buds, leaves and resin are antibiotic, antiseptic, balsamic, expectorant, sedative[7]. A pitch, or resin, obtained from the trunk is rubefacient and stimulant[240]. It is used externally in plasters etc for its healing and antiseptic properties[7]. A poultice of the sap or gum has been used in the treatment of boil and abscess pain[257].


Ιπποκαστανιά

ΓενικάThe roasted seed is used as a coffee substitute[2, 7]. Seed - cooked. It can be dried, ground into a powder and used as a gruel[7, 46, 55, 61]. The seed is quite large, about 3cm in diameter, and is easily harvested. It is usually produced in abundance in Britain. Unfortunately the seed is also rich in saponins, these must be removed before it can be used as a food and this process also removes many of the minerals and vitamins, leaving behind mainly starch. See also the notes above on toxicity. The seed contains up to 40% water, 8 - 11% protein and 8 - 26% toxic saponins[218]. The following notes apply to A. californica, but are probably also relevant here:- The seed needs to be leached of toxins before it becomes safe to eat - the Indians would do this by slow-roasting the nuts (which would have rendered the saponins harmless) and then cutting them into thin slices, putting them into a cloth bag and rinsing them in a stream for 2 - 5 days[213].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςHorse chestnut is an astringent, anti-inflammatory herb that helps to tone the vein walls which, when slack or distended, may become varicose, haemorrhoidal or otherwise problematic[254]. The plant also reduces fluid retention by increasing the permeability of the capillaries and allowing the re-absorption of excess fluid back into the circulatory system[254]. This plant is potentially toxic if ingested and should not be used internally without professional supervision[254]. Alterative, analgesic, haemostatic and vulnerary[165, 218]. The bark is anti-inflammatory, astringent, diuretic, febrifuge, narcotic, tonic and vasoconstrictive[4, 7, 222]. It is harvested in the spring and dried for later use[4]. The plant is taken in small doses internally for the treatment of a wide range of venous diseases, including hardening of the arteries, varicose veins, phlebitis, leg ulcers, haemorrhoids and frostbite[238, 254]. It is also made into a lotion or gel for external application[254]. A tea made from the bark is used in the treatment of malaria and dysentery, externally in the treatment of lupus and skin ulcers[4, 222]. A tea made from the leaves is tonic and is used in the treatment of fevers and whooping cough[222, 240, 254]. The pericarp is peripherally vasoconstrictive[7]. The seeds are decongestant, expectorant and tonic[7, 21]. They have been used in the treatment of rheumatism, neuralgia and haemorrhoids[4]. They are said to be narcotic and that 10 grains of the nut are equal to 3 grains of opium[213]. An oil extracted from the seeds has been used externally as a treatment for rheumatism[254]. A compound of the powdered roots is analgesic and has been used to treat chest pains[257]. The buds are used in Bach flower remedies - the keywords for prescribing it are 'Failure to learn by experience', 'Lack of observation in the lessons of life' and hence 'The need of repetition'[209]. The flowers are used in Bach flower remedies - the keywords for prescribing it are 'Persistent unwanted thoughts' and 'Mental arguments and conversations'[209].


Ιταμος

ΓενικάΑκρος δηλητηριωδες

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςΑκρος δηλητηριωδες


Κυπαρίσσι

ΓενικάΜη φαγώσιμο

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe cones and young branches are anthelmintic, antipyretic, antirheumatic, antiseptic, astringent, balsamic and vasoconstrictive[7, 46, 240]. They are harvested in late winter and early spring, then dried for later use[7]. Taken internally, it is used in the treatment of whooping cough, the spitting up of blood, spasmodic coughs, colds, flu and sore throats[254]. Applied externally as a lotion or as a diluted essential oil (using an oil such as almond), it astringes varicose veins and haemorrhoids, tightening up the blood vessels[254]. A foot bath of the cones is used to cleanse the feet and counter excessive sweating[254]. The extracted essential oil should not be taken internally without professional guidance[254]. A resin is obtained from the tree by making incisions in the trunk[7]. This has a vulnerary action on slow-healing wounds and also encourages whitlows to come to a head[7]. An essential oil from the leaves and cones is used in aromatherapy. Its keyword is 'Astringent'[210].


Λεπτοκαρυά

ΓενικάSeed - raw or roasted and used in breads, cakes, biscuits, sweets etc[2, 5, 9, 12, 13, 34, 183]. An excellent nut for raw eating[K]. They can also be liquidized and used as a plant milk[183]. Rich in oil. The seed ripens in mid to late autumn and will probably need to be protected from squirrels[K]. When kept in a cool place, and not shelled, the seed should store for at least 12 months[K]. A clear yellow edible oil is obtained from the seed[7, 9, 183]. It is used in salad dressings, baking etc.

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe bark, leaves, catkins and fruits are sometimes used medicinally[7]. They are astringent, diaphoretic, febrifuge, nutritive and odontalgic[7]. The seed is stomachic and tonic[240]. The oil has a very gentle but constant and effective action in cases of infection with threadworm or pinworm in babies and young children[7].


Λευκη Ιτια

ΓενικάInner bark - raw or cooked. It can be dried, ground into a powder and added to cereal flour then used in making bread etc[2]. A very bitter flavour, especially when fresh[2, 115], it is used as a famine food when all else fails[172]. Leaves and young shoots - raw or cooked[2, 177]. Not very palatable[172]. They are used only in times of scarcity[105]. The leaves can be used as a tea substitute[61].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςJustly famous as the original source of salicylic acid (the precursor of aspirin), white willow and several closely related species have been used for thousands of years to relieve joint pain and manage fevers[254]. The bark is anodyne, anti-inflammatory, antiperiodic, antiseptic, astringent, diaphoretic, diuretic, febrifuge, hypnotic, sedative and tonic[4, 7, 9, 21, 165]. It has been used internally in the treatment of dyspepsia connected with debility of the digestive organs[4], rheumatism, arthritis, gout, inflammatory stages of auto-immune diseases, feverish illnesses, neuralgia and headache[238]. Its tonic and astringent properties render it useful in convalescence from acute diseases, in treating worms, chronic dysentery and diarrhoea[4]. The fresh bark is very bitter and astringent[222]. It contains salicin, which probably decomposes into salicylic acid (closely related to aspirin) in the human body[213]. This is used as an anodyne and febrifuge[213]. The bark is harvested in the spring or early autumn from 3 - 6 year old branches and is dried for later use[7, 9]. The leaves are used internally in the treatment of minor feverish illnesses and colic[238]. An infusion of the leaves has a calming effect and is helpful in the treatment of nervous insomnia[7]. When added to the bath water, the infusion is of real benefit in relieving widespread rheumatism[7]. The leaves can be harvested throughout the growing season and are used fresh or dried[238].


Δασική Οξυά

ΓενικάYoung leaves - raw[183]. A very nice mild flavour, they go well in a mixed salad. However, the leaves quickly become tough so only the youngest should be used[2, 5, 12, K]. New growth is usually produced for 2 periods of 3 weeks each year, one in spring and one in mid-summer. Seed - raw or cooked[2, 5, 7, 63, 183]. A pleasant sweet flavour, though rather small and fiddly[K]. The seed can also be dried and ground into a powder and then used with cereal flours when making bread, cakes etc[12]. The seed is rich in oil. The seed should not be eaten in large quantities because it contains a deleterious principle[65, 238]. The seed contains 17 - 20% of an edible semi-drying oil[4, 7, 8, 57]. This stores well without going rancid and is said to be equal in delicacy to olive oil[183]. It is used as a dressing for salads and also for cooking[238]. The seed residue is poisonous[9, 57]. The roasted seed is used as a coffee substitute[2, 63].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe bark is antacid, antipyretic, antiseptic, antitussive, expectorant, odontalgic[7, 9]. A tar (or creosote), obtained by dry distillation of the branches, is stimulating and antiseptic[4]. It is used internally as a stimulating expectorant and externally as an application to various skin diseases[4, 238]. The pure creosote has been used to give relief from toothache, but it should not be used without expert guidance[7]. The plant is used in Bach flower remedies - the keywords for prescribing it are 'Intolerance', 'Criticism' and 'Passing judgements'[209].


Πλάτανος

Γενικά

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe leaves are astringent and vulnerary[7]. The fresh leaves are bruised and applied to the eyes in the treatment of ophthalmia[240]. A decoction is used to treat dysentery and a cream made from the leaves is used to heal wounds and chilblains[7]. The leaves are harvested in the spring and summer and can be dried for later use[7]. The bark is boiled in vinegar and then used in the treatment of diarrhoea, dysentery, hernias and toothache[240].


Σορβια

ΓενικάFruit - raw or cooked[2, 3, 5, 7, 9]. The fruit is very acid and large quantities of the raw fruit can cause stomach upsets[10, 13]. It can be used to make delicious, if slightly acidulous, jams and preserves[7], the fruit can also be dried and used as a flour mixed with cereals[2, 66]. The fruit is about 7.5mm in diameter[200] and is produced in quite large bunches making harvest easy[K]. The leaves and flowers are used as a tea substitute[61, 183]. Young leaves are said to be a famine food but they contain a cyanogenic glycoside so you should be very hungry before even thinking of eating them[179]. A coffee substitute[183]. The report was referring to the fruit, it probably means the roasted seed.

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe bark is astringent, it is used in the treatment of diarrhoea and as a vaginal injection for leucorrhoea etc[4]. The fruit is antiscorbutic and astringent[4, 7]. It is normally used as a jam or an infusion to treat diarrhoea and haemorrhoids[254]. An infusion can also be used as a gargle for sore throats and as a wash to treat haemorrhoids and excessive vaginal discharge[254]. The seeds contain cyanogenic glycosides which, in reaction with water, produce the extremely toxic prussic acid[254]. In small quantities this acts as a stimulant to the respiratory system but in larger doses can cause respiratory failure and death[K]. It is therefore best to remove the seeds when using the fruit medicinally or as a food[254]. Both the flowers and the fruit are aperient, mildly diuretic, laxative and emmenagogue[9, 13, 21]. An infusion is used in the treatment of painful menstruation, constipation and kidney disorders[9].


Σύμηδα

ΓενικάInner bark - cooked or dried and ground into a meal[2, 15, 105]. It can be added as a thickener to soups etc or can be mixed with flour for making bread, biscuits etc. Inner bark is generally only seen as a famine food, used when other forms of starch are not available or are in short supply[115, 177, K]. Sap - raw or cooked. A sweet flavour. It is harvested in early spring, before the leaves unfurl, by tapping the trunk. It makes a pleasant drink[115]. It is often concentrated into a syrup by boiling off the water[2, 9, 13, 15, 177]. Between 4 and 7 litres can be drawn off a mature tree in a day and this will not kill the tree so long as the tap hole is filled up afterwards[115]. However, prolonged or heavy tapping will kill the tree[115]. The flow is best on sunny days following a frost. The sap can be fermented into a beer. An old English recipe for the beer is as follows:- "To every Gallon of Birch-water put a quart of Honey, well stirr'd together; then boil it almost an hour with a few Cloves, and a little Limon-peel, keeping it well scumm'd. When it is sufficiently boil'd, and become cold, add to it three or four Spoonfuls of good Ale to make it work...and when the Test begins to settle, bottle it up . . . it is gentle, and very harmless in operation within the body, and exceedingly sharpens the Appetite, being drunk ante pastum."[269]. Young leaves - raw or cooked[15]. Young catkins[15]. No more details are given. A tea is made from the leaves[15, 161] and another tea is made from the essential oil in the inner bark[21].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςAnti-inflammatory, cholagogue, diaphoretic[21, 165, 201]. The bark is diuretic and laxative[7]. An oil obtained from the inner bark is astringent and is used in the treatment of various skin afflictions, especially eczema and psoriasis[4, 238]. The bark is usually obtained from trees that have been felled for timber and can be distilled at any time of the year[238]. The inner bark is bitter and astringent, it is used in treating intermittent fevers[4]. The vernal sap is diuretic[4]. The buds are balsamic[7]. The young shoots and leaves secrete a resinous substance which has acid properties, when combined with alkalis it is a tonic laxative[4]. The leaves are anticholesterolemic and diuretic[7]. They also contain phytosides, which are effective germicides[7]. An infusion of the leaves is used in the treatment of gout, dropsy and rheumatism, and is recommended as a reliable solvent of kidney stones[4]. The young leaves and leaf buds are harvested in the spring and dried for later use[238]. A decoction of the leaves and bark is used for bathing skin eruptions[4]. Moxa is made from the yellow fungous excrescences of the wood, which sometimes swell out of the fissures[4].


Σφενδάμι

ΓενικάThe sap contains a certain amount of sugar and can either be used as a drink, or can be concentrated into a syrup by boiling off the water[4, 105, 177]. The syrup is used as a sweetener on many foods. The concentration of sugar is considerably lower than in the sugar maples (A. saccharum)[2]. The tree trunk is tapped in the early spring, the sap flowing better on warm sunny days following a frost. The best sap production comes from cold-winter areas with continental climates.

Φαρμακευτικές Ιδιότητες


Φραγκοσυκιά

ΓενικάΟ καρπός της φραγκοσυκιάς έχει σχήμα απιοειδές, ωοειδές, ή υποσφαιρικό πεπλατυσμένο περί την κορυφή ένθα σχηματίζει βοθρίον. Είναι γεμάτος γλωχίνες (αγκάθια) στο περίβλημα, (επικάρπιο), φυόμενα καθ’ ομάδας σε μικρές αποστάσεις επί της επιφανείας του, καθώς και στην στεφάνη (κορυφή) του καρπού. Πρόκειται για ένα μέσο αυτοπροστασίας από τους εχθρούς.Είναι σαρκώδης, κίτρινος ή κοκκινωπός, εδώδιμος. Έχει σάρκα γλυκιά, χρώματος πορτοκαλί έως υποκίτρινο στην αρχή της ωριμάνσεως και κοκκινωπό προς κοκκινόμαυρο κατά την υπερωρίμανση. Καταναλώνεται νωπός, αφού αποφλοιωθεί. Έχει γεύση ευχάριστη, γλυκιά, δροσιστική, εξαιρετικώς εύγευστη και εύχυμη. Επίσης ο καρπός είναι ραξ ή ράγα.

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςΚαρποί: Χωνευτικό: Σε περιπτώσεις φορτώσεως του στομάχου από πλεονεκτική πολυφαγία, ένα ή δύο φραγκόσυκα ενεργούν ως το καλλίτερο χωνευτικό.Καθαρτικό: Οι καρποί καθαρίζουν το πεπτικό σύστημα πλήρως αλλά και το ουροποιητικό, νεφρούς κλπ.Δροσιστικό: Είναι ένα θαυμάσιο, εύγευστο αλλά και εξαιρετικά δροσιστικό φρούτο τις ζεστές ιδίως ημέρες του καλοκαιριού.Θρεπτικές ιδιότητες: Είναι εξαιρετικά θρεπτικό, αφού περιέχει, βιταμίνη C σε μεγάλη ποσότητα και A σε μικρότερη, αμινοξέα, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, νάτριο και άλλα.Οι καρποί μετατρέπονται σε: γλυκά, μαρμελάδες, κομπόστες, και ποτό με μετουσίωση ή απόσταξη. Μας δίδουν επίσης οινόπνευμα και εκλεκτή ρακή .Εκμετάλλευση: Η συστηματική καλλιέργεια και εμπορία των καρπών της φραγκοσυκιάς, είναι διαδεδομένη στις χώρες της Αμερικής και στις παράλιες της λεκάνης της Μεσογείου.Τα «φύλλα» χρησιμεύουν ως:Τονωτικά στην καρδιά λόγω της ουσίας κακτίνη που περιέχουν. Αντίδοτο κατά της μέθης. Απομακρύνουν πονοκεφάλους, ναυτία ξηροστομία και άλλα. Η χρήση γίνεται από τους μεθυσμένους, αφού φυσικά θα τους τα προσφέρει κάποιος ως φάρμακο και τα έχει επεξεργασθεί δεόντως. Στην μαγειρική τα φύλλα παράγουν δεκάδες φαγητά με κρέας και λαχανικά για τον άνθρωπο, κάτι που φαίνεται σαν παράδοξο, αλλά είναι πραγματικότητα και μάλιστα ουσιαστική, για εκατομμύρια ανθρώπους πλην Ελλήνων!! Επίσης γίνονται σαλάτες, επιδόρπια, μεζέδες ακόμη και ψωμί. Τα «φύλλα» της φραγκοσυκιάς δεν έχουν καμμία απολύτως τοξικότητα κι έτσι πρέπει να τα συνηθίσομε ως γεύμα.


http://www.fragosika.gr/images/sx1a.png

Φραζον ή Φραξον ορεινος

ΓενικάManna - a sweetish exudate is obtained from the stems by incision[2, 4, 11, 114, 171, 183]. The quality is better from the upper stems. A mild sweet taste[114], its main use is as a mild and gentle laxative[171], though it is also used as a sweetener in sugar-free preparations and as an anti-caking agent[238]. The tree trunk must be at least 8cm in diameter before the manna can be harvested[4]. A vertical series of oblique incisions are made in the trunk in the summer once the tree is no longer producing many new leaves[4]. One cut is made every day from July to the end of September. A whitish glutinous liquid exudes from this cut, hardens and is then harvested[2]. Dry and warm weather is essential if a good harvest is to be realised[4]. The tree is harvested for 9 consecutive years, which exhausts the tree. This is then cut down, leaving one shoot to grow back. It takes 4 - 5 years for this shoot to become productive[2]. Average yields of 6 kilos per hectare of top quality manna, plus 80 kilos of assorted manna are achieved[2].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςThe manna obtained from the trunk is a gentle laxative and a tonic[4, 46]. It is especially valuable for children and pregnant women[4, 238]. Its action is normally very mild, though it does sometimes cause flatulence and pain[4].


Χαρουπιά

ΓενικάΤα άνθη του βγαίνουν Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Τα άνθη και τα φύλλα συλλέγονται την εποχή της άνθησης. Οι λοβοί στα τέλη Ιουλίου. Θεραπευτικές ιδιότητες έχουν κύρια οι λοβοί και οι σπόροι, αλλά επίσης τα άνθη και τα φύλλα του φυτού. Από την επεξεργασία των κουκουτσιών δημιουργείται μια πρόσθετη ουσία για τρόφιμα η οποία υποχρεούται επισήμανσης (Ε 410) και χρησιμεύει σαν μέσο πήξης. Επίσης από τους σπόρους παρασκευάζεται ένα αλεύρι που είναι κατά 60% πρωτεΐνη, ελεύθερο ζάχαρης και αμύλου και μπορεί να μαγειρευτεί. Οι λοβοί χρησιμοποιούνται ως μη διεγερτικό υποκατάστατο της σοκολάτας. Σε αντίθεση με τη σοκολάτα δεν επιδεινώνει συμπτώματα του στρες όπως το άγχος, η ρηχή αναπνοή και οι αρρυθμίες. Επίσης χρησιμοποιείται ως μη τοξικό υποκατάστατο της σοκολάτας για τα σκυλιά, γιατί η θεοβρωμίνη που περιέχει η κανονική σοκολάτα είναι τοξική για αυτά. Τα σκυλιά και οι γάτες δεν μπορούν να μεταβολίσουν τη θεοβρωμίνη όπως ο άνθρωπος. Έτσι αυτή παραμένει σε υψηλές συγκεντρώσεις στο αίμα τους με ολέθρια αποτελέσματα. Από τον σπόρο βγαίνει και μια εδώδιμη γόμα, ένα υποκατάστατο του τραγακάνθινου κόμεος. Ο σπόρος της χαρουπιάς αντικατέστησε στο παρελθόν ακόμα και τον καφέ, καβουρντιζόμενος με αμύγδαλα και ρεβίθια.Βράζοντας τα χαρούπια παρασκεύαζαν από το μέλι που υπάρχει στο εσωτερικό του ένα απλό υδατώδες εκχύλισμα, το “χαρουπόμελο” το οποίο και χρησιμοποιούσαν ως κύρια γλυκαντική ουσία. Πολλοί την ίδια ακριβώς περίοδο τα φούρνιζαν, τα άλεθαν και ανακάτευαν τη σκόνη τους με το λιγοστό αλεύρι για την παρασκευή του απαραίτητου για την οικογένεια ψωμιού. Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το αφέψημα από κοπανισμένα χαρούπια για τα παιδιά που έπασχαν από βρογχίτιδα ή κοκίτη. Επίσης τα έβραζαν μαζί με ξερά σύκα και σταφίδες και το έπιναν ως αντιβηχικό φάρμακο.

Ανήκει στην ίδια οικογένεια με την ακακία και μοιάζει πολύ

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςΔρα ως στυπτικό, καταπραϋντικό, μαλακτικό και καθαρτικό. Βοηθά σε προβλήματα μειωμένης λίμπιντο και δρα κατά της μείωσης του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Βοηθά σε προβλήματα βρογχικού άσθματος. Ο πολτός του λοβού είναι πολύ θρεπτικός εύγευστος και απαλά ευκοίλιος. Είναι επίσης στυπτικός και ως αφέψημα θεραπεύει τη διάρροια και απαλά βοηθά τον καθαρισμό και ανακουφίζει τον ερεθισμό της κοιλιάς. Αυτές οι δράσεις είναι προφανώς συγκρουόμενες. Είναι όμως χαρακτηριστικό της δράσης των βοτάνων και δείχνει πως το σώμα μας αντιδρά με διαφορετικούς τρόπους στα θεραπευτικά βότανα, ανάλογα με το μέρος του φυτού, τον τρόπο παρασκευής και το συγκεκριμένο πρόβλημα. Επίσης κάνει καλό στον βήχα. Το αλεύρι που γίνεται από τους λοβούς είναι καταπραϋντικό και μαλακτικό. Τέλος ο λοβός του χαρουπιού θεωρείται ειδικό βότανο για τη θεραπεία της διάρροιας στα νήπια. Οι σπόροι είναι στυπτικοί και καθαρτικοί.

Ο φλοιός είναι έντονα στυπτικός. Το αφέψημα του βοηθά σε πρόβλημα διάρροιας. Χρήσιμα ακόμη θεωρούνται τα φύλλα και τα άνθη του φυτού, διότι θεωρούνται στυπτικά και χρησιμοποιούνται ως βραστάρι, σε αναλογία φυτού προς νερό 1 προς 5, για γαργαρισμούς σε παθήσεις του φάρυγγα και εσωτερικώς σε υποκλυσμούς κατά της διάρροιας. Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Για προβλήματα λίμπιντο και μειωμένου αριθμού σπερματοζωαρίων θρυμματίζουμε 6-7 χαρούπια και τα βράζουμε 3-4 λεπτά σε μισό λίτρο νερό. Το αφήνουμε σκεπασμένο για 20 λεπτά και μετά σουρώνουμε και πίνουμε το μισό πριν το πρωινό και το άλλο μισό πριν από το δείπνο. Μετά από μια εβδομάδα χρήσης το πίνουμε μόνο μια φορά την ημέρα και μάλιστα το μισό πριν πάμε για ύπνο. Το άλλο μισό το πίνουμε την άλλη μέρα πάλι πριν πάμε για ύπνο. Με αυτόν τον τρόπο το χρησιμοποιείτε αδιάκοπα για 3 μήνες κάθε μέρα και μπορούμε μετά απ΄ αυτό το διάστημα ή να διακόψουμε τη θεραπεία ή να τη συνεχίσουμε, ανάλογα με τις ανάγκες μας. Για προβλήματα βρογχικού άσθματος θρυμματίζουμε 6-7 χαρούπια και τα βράζουμε για 7-8 λεπτά. Στη συνέχεια σουρώνουμε και το πίνουμε το μισό πριν το πρωινό και το υπόλοιπο πριν το δείπνο. Το πίνουμε για 20 μέρες. Μετά τις 20 ημέρες ακολουθεί ακόμα μια φορά η ίδια χρήση αλλά με μέλι. Βάζουμε μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι στο κρύο και σουρωμένο αφέψημα. Να μην καταναλώνουμε στο πρωινό ή στο βραδινό περισσότερο μέλι. Παιδιά έως 12 ετών χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή, αλλά μόνο στο πρωινό. Το βραδινό ποτό καταργείται.


Ψευδοακακία

ΓενικάSeed - cooked[2, 55, 61]. Oily[161]. They are boiled and used like peas[183]. After boiling the seeds lose their acid taste[213]. The seed is about 4mm long and is produced in pods up to 10cm long that contain 4 - 8 seeds[82]. A nutritional analysis is available[218]. Young seedpods - cooked[105]. The pods contain a sweetish pulp that is safe to eat and is relished by small children[201]. (This report is quite probably mistaken, having been confused with the honey locust, Gleditsia spp[K].) A strong, narcotic and intoxicating drink is made from the skin of the fruit[13]. Piperonal is extracted from the plant, it is used as a vanilla substitute[105]. No further details. All the above entries should be treated with some caution, see the notes at the top of the page regarding toxicity. Flowers - cooked. A fragrant aroma, they are used in making jams and pancakes[7, 183]. They can also be made into a pleasant drink[183].

Φαρμακευτικές ΙδιότητεςFebrifuge[13, 46]. The flowers are antispasmodic, aromatic, diuretic, emollient and laxative[218]. They are cooked and eaten for the treatment of eye ailments[218]. The flower is said to contain the antitumor compound benzoaldehyde[269]. The inner bark and the root bark are emetic, purgative and tonic[4, 7, 218, 257]. The root bark has been chewed to induce vomiting, or held in the mouth to allay toothache[222, 257], though it is rarely if ever prescribed as a therapeutic agent in Britain[4]. The fruit is narcotic[13]. This probably refers to the seedpod. The leaves are cholagogue and emetic[7]. The leaf juice inhibits viruses[218].


Tα Ελληνικά δέντρα

Documents

Transcript of Tα Ελληνικά δέντρα