SYLABUS UPJPII 2013/2014 - dokumenty.upjp2.edu.pldokumenty.upjp2.edu.pl/wns/ · Kierunek...
Transcript of SYLABUS UPJPII 2013/2014 - dokumenty.upjp2.edu.pldokumenty.upjp2.edu.pl/wns/ · Kierunek...
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca
Kierunek
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu1 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język
Typ przedmiotu
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Punkty ECTS
Forma zaliczenia
Prowadzący
Dorota Koczwańska-Kalita
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Koordynator sylabusa
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
-przekazanie niezbędnej wiedzy oraz umiejętności praktycznych związanych z działaniami
public relations.
Cele:
- przyswojenie wiadomości na temat istoty public relations
-umiejętność pracy w zespole
1 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
- umiejętności praktyczne niezbędne w pracy nad wizerunkiem
Treści kształcenia:
Studia mają na celu przekazanie niezbędnej wiedzy oraz umiejętności praktycznych
związanych z działaniami public relations.
Podczas kursu słuchacze zapoznani zostaną z podstawowymi pojęciami, historią PR oraz
kierunkami rozwoju tej dziedziny. Na podstawie modeli public relations omówiony zostanie
proces komunikowania i postrzegania roli publiczności w tym procesie. Wiele uwagi zostanie
poświeconej zagadnieniom związanym ze strategią , technikami i narzędziami PR oraz
odróżniania ich od innych działań promocyjnych. Przedstawione zostaną funkcje i obszary
zastosowań PR. Zadania PR w instytucjach non-profit oraz w korporacjach. modele
organizacyjne PR w różnych instytucjach. Omówione zostaną także dyscypliny
wspomagające PR (ekonomia, socjologia, psychologia).
Przekazane zostaną umiejętności praktyczne niezbędne w pracy nad wizerunkiem
firmy, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kryzysowych. Podczas ćwiczeń słuchacze
doskonalić będą umiejętności językowe, prasowe (komunikaty newsy), a także inne
niezbędne w kontaktach z otoczeniem: współpraca z prasą, radiem, telewizją. Zapoznają się z
formami promocji firmy: organizacja konferencji prasowych, projekty kampanii,
monitorowanie mediów dla potrzeb PR, wykorzystywania nowoczesnych form artystycznych
dla potrzeb PR itp.
Efekty kształcenia:
Wykorzystanie zdobytej wiedzy i umiejętności do realizacji celów związanych z budowaniem
wizerunku
WIEDZA – charakteryzuje i definiuje problem, dokonuje podziału technik, wybiera i
proponuje sposoby wykorzystania strategii, podsumowuje za pomocą odpowiednich
narzędzi
UMIEJĘTNOŚCI – związane z procesem public relations. Analiza sytuacji, porównanie
stanu obecnego z oczekiwanym , decyzje w zakresie komunikacji, planowanie
strategiczne, opracowanie, organizowanie oraz wdrażanie taktyki , weryfikacja na
bieżąco sytuacji, koordynacja zaplanowanych działanie, kontrola efektów, prezentacja
siebie i firmy
KOMPETENCJE (POSTAWY) –nabyta wiedza i umiejętności pozwalają na aktywne
angażowanie się w realizacje zadań, rozwijanie kreatywnej postawy, prezentowanie
poglądów, zorientowanie na działanie i rozwój.
jego twórcze w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące
postawy: aktywna postawa w/do,
Metody i narzędzia dydaktyczne:
wykład, ćwiczenia,
pokazy, prezentacje kampanii , opracowywanie w grupach zadań, projekcje filmowe, audycje,
praca z tekstem
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Wykonywanie ćwiczeń, prezentacja wykonywanych zadań, dyskusja pomiędzy grupami,
ocena wykonanej pracy,
przygotowanie pracy w postaci kampanii według ustalonych kryteriów na koniec kursu
rozmowy na dany temat, ocenianie ciągłe podczas ćwiczeń
Lektury podstawowe:
K. Wójcik, Public relations wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2001
B. Dobek- Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007
T. Goban-Klas, Public relations czyli promocja reputacji. Praktyka działania. Warszawa 1997
W. Budzyński, Public relations – zarządzanie reputacją firmy. Warszawa 1997
B. Rozwadowska; Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa2006
Lektury uzupełniające:
Pratkanis, E Aronson, wiek propagandy, Warszawa 2003
J. Fiske, Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław 2003
P. Kotler, Marketing, Poznań 2005
R.B. Cialdini , Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 2004
Public relations w teorii i praktyce pod red. D. Tworzydło i T. Solińskiego, Rzeszów
2006
Public relations sztuka skutecznej komunikacji w teorii i praktyce, pod red. H.
Przybylskiego, Katowice 2004
E. Mistewicz, Marketing narracyjny,
E. Mistewicz i M. Karnowski, Anatomia władzy
www.newsline.pl
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Komunikacja wyborcza w mediach (Electoral communication in the media)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność edukacja medialna
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu2 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Komunikacja wyborcza w mediach (Electoral communication in the media)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język polski
Typ przedmiotu specjalnościowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) nie
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok III, s. V
studia niestacjonarne rok III, s. V
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godz., ćwiczenia/warsztaty
studia niestacjonarne 20 godz., ćwiczenia/warsztaty
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne dr Jakub Żurawski
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
brak
2 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celem modułu jest zapoznanie studentów z problematyką komunikowania politycznego w
jego aspekcie wyborczym. Nadto celem jest przekazanie wiedzy dotyczącej uregulowań
kampanii wyborczych, ich znaczenia dla funkcjonowania demokratycznego państwa,
wskazanie i przekazanie wiedzy na temat relacji miedzy mediami a polityką we
współczesnych demokracjach. Ponadto celem jest opisanie i scharakteryzowanie wybranych
środków komunikowania (telewizja, internet) jako narzędzi komunikacji wyborczej oraz
przekazanie wiedzy na temat różnych form komunikacji wyborczej (np. reklama)
Treści kształcenia:
W ramach zajęć dydaktycznych omówione, przedstawione, przeanalizowane oraz
przedyskutowane zostaną następujące zagadnienia:
1. Zjawisko mediatyzacji polityki jako cecha typowa współczesnych demokracji.
2. Kampania wyborcza jako szczególny okres komunikacji politycznej, cele i znaczenie
kampanii. Znaczenie mediów w kampanii wyborczej.
3. Zasady komunikacji wyborczej – Kodeks wyborczy, wykorzystanie mediów
publicznych; porównanie zasad w wybranych państwach demokratycznych.
4. Telewizja w komunikacji wyborczej – najważniejsze medium kampanii; rola i
znaczenie telewizji w kampanii wyborczej.
5. Telewizyjna reklama polityczna cz. 1 – typy, techniki, formaty reklam – omówienie na
przykładach i analiza w grupie.
6. Telewizyjna reklama polityczna cz. 2 – typy, techniki, formaty reklam – omówienie na
przykładach i analiza w grupie.
7. Kampanie wyborcze w TVP - marketyzacja i propagandyzacja polskich kampanii
wyborczych w III RP.
8. Negatywny wizerunek polityki w mediach, kontra komunikowanie wyborcze.
9. Internet w komunikacji wyborczej cz. 1 – nowe media w komunikacji wyborczej,
zalety i wady.
10. Internet w komunikacji wyborczej cz. 2 - zasady komunikacji wyborczej, internet jako
prasa, zasady wykorzystania Internetu w kampaniach.
11. Internet w komunikacji wyborczej cz. 3 – cztery aspekty komunikacji wyborczej w
sieci, specyfika sieciowej komunikacji wyborczej.
12. Internet w komunikacji wyborczej cz. 4 – Internet w polskich kampaniach
wyborczych, krótka historia i rodzime doświadczenia – opis i dyskusja nad
wykorzystaniem internetu w polskich kampaniach wyborczych.
Efekty kształcenia:
(opis stanu wiedzy, zakładanych umiejętności i kompetencji, jakie student nabywa w wyniku
zaliczenia przedmiotu, z użyciem „active verbs”)
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- zna podstawowe zasady prowadzenia kampanii wyborczy w Polsce
- zna rozdaje perswazyjnych form komunikowania, ich budowę i specyfikę, posiada
wiedzę na temat mediatyzacji, marketyzacji i propagandyzacji kampanii wyborczych w
Polsce; posiada wiedzę na temat znaczenia różnych rodzajów mediów dla prowadzenia
kampanii wyborczej
- wskazuje i identyfikuje obywateli jako suwerenów przekazujących uprawnienia
władcze swoim przedstawicielom, w drodze procesu wyborczego, którego jedną z
części jest kampania wyborcza
- formułuje sądy na temat etyczności konkretnych działań w ramach kampanii
wyborczych w mediach
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- potrafi analizować audiowizualne reklamy polityczne, opisywać ich budowę, określać
intencje nadawcy, oceniać wartość treści i form przekazów z perspektywy ich
potencjalnej perswazyjnej skuteczności.
- posiada umiejętność rozumienia i analizowania złożoności relacji pomiędzy mediami i
politykami we współczesnych państwach, w kontekście znaczenia obu grup podmiotów
dla funkcjonowania demokracji
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
- ma świadomość wagi swobodnej debaty politycznej toczonej w ramach kampanii,
prowadzonej na zasadach równych szans i poszanowania poglądów politycznych innych
osób
- ma świadomość perswazyjności większości treści rozpowszechnianych w czasie
kampanii wyborczych, a co za tym idzie jest świadomy nieobiektywności w
przedstawianiu rzeczywistości w politycznych przekazach promocyjnych (konieczność
obiektywizacji postrzeganej rzeczywistości)
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład konwersatoryjny, metoda przypadków, metoda problemowa, metoda projektowa
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
- kolokwium zaliczeniowe – opisowe, z całości problematyki
- systematyczna i aktywna obecność na zajęciach – ocenianie ciągłe
Lektury podstawowe:
(wykaz lektur obowiązkowych, których znajomość jest warunkiem zaliczenia przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
J. Żurawski, Internet jako współczesny środek elektronicznej komunikacji wyborczej i
jego zastosowanie w polskich kampaniach parlamentarnych, Kraków 2010
W. Cwalina, Telewizyjna reklama polityczna, Lublin 2000
Lektury uzupełniające:
(wykaz lektur uzupełniających i innych materiałów zalecanych studentom podejmującym
naukę przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
A. Stępińska, Marketingowe strategie wyborcze. Wybory prezydenckie w Polsce (1990-
2000) Poznań 2004
M. Mazur, Marketing polityczny. Studium porównawcze kampanii wyborczych w USA i w
Polsce, Warszawa 2002
A. Jabłoński, B. Sobkowiak, Marketing polityczny w teorii i praktyce, Wrocław 2000
M. Kolczyński, J. Sztumski, Marketing polityczny, Katowice 2000
W. Mazurkiewicz, Jak wygrywać wybory, czyli kampanie i socjotechniki wyborcze,
Warszawa 1998
S. Trzeciak, Marketing polityczny w Internecie, Warszawa 2010
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
Odniesienie
do efektów
kształcenia
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
założonego
efektu
kierunkowyc
h
(kod EKK)
E_1 Student zna
podstawowe zasady
prowadzenia
kampanii
wyborczych w
Polsce
T_1 Udział w
zajęciach
poświęconych
regulacjom
prawnym
kampanii
wyborczych w
Polsce, w
szczególności
zasadom
prowadzenia
promocji i
wykorzystaniu
mediów
publicznych
M_1 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
przypadków,
metoda
problemowa
W_1
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_W07
E_2 Student zna
rozdaje
perswazyjnych form
komunikowania, ich
budowę i specyfikę,
posiada wiedzę na
temat mediatyzacji,
marketyzacji i
propagandyzacji
kampanii
wyborczych w
Polsce; posiada
wiedzę na temat
znaczenia różnych
rodzajów mediów
dla prowadzenia
kampanii wyborczej
T_2 Udział w
zajęciach
dotyczących
kampanii
wyborczej jako
części procesu
wyborczego
służącego
wyłonieniu
władzy w
państwie
demokratycznym
; udział w
zajęciach
dotyczących
mediatyzacji
polityki oraz
różnym formom
politycznej
komunikacji
perswazyjnej
M_2 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
przypadków,
metoda
problemowa
W_2
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P-W09
E_3 Student potrafi
analizować
audiowizualne
reklamy polityczne,
opisywać ich
budowę, określać
intencje nadawcy,
oceniać wartość
T_3
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
analizie
telewizyjnych
reklam
politycznych
M_3 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
przypadków,
W_3
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_U03
treści i form
przekazów z
perspektywy ich
potencjalnej
perswazyjnej
skuteczności.
E_4 Student posiada
umiejętność
rozumienia i
analizowania
złożoności relacji
pomiędzy mediami i
politykami we
współczesnych
państwach, w
kontekście
znaczenia obu grup
podmiotów dla
funkcjonowania
demokracji
T_4 Udział w
zajęciach
dotyczących
mediatyzacji
polityki.
M_4 Wykład
konwersatoryjny
W_4
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_U07
E_5 Student ma
świadomość wagi
swobodnej debaty
politycznej toczonej
w ramach kampanii,
prowadzonej na
zasadach równych
szans i
poszanowania
poglądów
politycznych innych
osób
T_5 Udział w
zajęciach
poświęconych
komunikacji
wyborczej jako
części
mechanizmu
pokojowego i
uczciwego
wyłaniania
władzy
M_5 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
problemowa
W_5
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1P_K10
E_6 Student
wskazuje i
identyfikuje
obywateli jako
suwerenów
przekazujących
uprawnienia
władcze swoim
przedstawicielom, w
drodze procesu
wyborczego,
którego jedną z
części jest kampania
wyborcza
T_6 Udział w
zajęciach
poświęconych
kampanii
wyborczej jako
mechanizmowi
umożliwiającemu
wyłonienie przez
obywateli
tworzących
polityczną
wspólnotę
organów władzy,
koniecznych dla
funkcjonowania
państwa
M_6 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
problemowa
W_6
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_W05
E_7 Student
formułuje sądy na
T_7 Udział w
zajęciach
M_7 Wykład
konwersatoryjny
W_7
kolokwium
S1A/P_W07
temat etyczności
konkretnych działań
w ramach kampanii
wyborczych w
mediach
poświęconych
negatywnemu
wizerunkowi
polityki w
mediach oraz
zjawiskom tzw.
negatywnej
kampanii
wyborczej
, metoda
przypadków,
metoda
problemowa
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
E_8 Student ma
świadomość
perswazyjności
większości treści
rozpowszechnianyc
h w czasie kampanii
wyborczych, a co za
tym idzie jest
świadomy
nieobiektywności w
przedstawianiu
rzeczywistości w
politycznych
przekazach
promocyjnych
(konieczność
obiektywizacji
postrzeganej
rzeczywistości)
T_8 Udział w
zajęciach
poświęconych
szczegółowo
perswazyjnym
technikom
reklamy
politycznej.
M_8 Wykład
konwersatoryjny
, metoda
przypadków,
metoda
problemowa
W_8
kolokwium
zaliczeniowe
– opisowe,
systematyczn
a i aktywna
obecność na
zajęciach
S1P_K04
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Komunikowanie polityczne (Political communication)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność dziennikarstwo specjalistyczne
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu3 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Komunikowanie polityczne (Political communication)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język polski
Typ przedmiotu specjalnościowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) nie
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne
studia niestacjonarne rok II, s. IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne
studia niestacjonarne 20 godz., ćwiczenia/warsztaty
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne
studia niestacjonarne dr Jakub Żurawski
Koordynator sylabusa
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
brak
3 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celem modułu jest zapoznanie studentów ze zjawiskami komunikowania politycznego,
wyróżnianego przede wszystkim ze względu na treści. Celem jest umożliwienie studentom
samodzielnego zdobywania wiedzy poprzez studiowanie proponowanej literatury oraz
przygotowywanie dłuższych prezentacji, z wykorzystaniem narzędzi multimedialnych, a
następnie wspólne analizowanie wystąpień, komentowanie podejmowanych zagadnień, w tym
uzupełnianie podawanej wiedzy przez elementy wykładu konwersatoryjnego.
Treści kształcenia:
Zajęcia poświęcone będą następującym zagadnieniom:
1. Komunikowanie polityczne jako dyscyplina badań naukowych – wykład.
Definicja i obszar badań. Perspektywa teoretyczna i praktyczna komunikowania
politycznego. Pojęcia pokrewne, mediatyzacja, państwo a komunikowanie polityczne,
uczestnicy komunikowania politycznego.
2. Doktryny medialne.
Doktryna medialna jako odpowiedź na pytanie o rolę i zadania mediów.
Charakterystyka doktryny autorytarnej, komunistycznej, liberalnej, odpowiedzialności
społecznej.
3. Rola mediów w systemie demokratycznym.
Rola i zadania mediów w demokracji (funkcje mediów), media jako „czwarta władza”
i „pies stróżujący”. Media a społeczeństwo obywatelskie, sfera publiczna. Kłopoty z
realizacją tych zadań.
4. Standardy profesjonalnego dziennikarstwa.
Czym jest profesjonalizm? Standardy profesjonalizmu w dziennikarstwie (wiedza,
warsztat, etyka).
5. Media a polityka –mediatyzacja polityki: analiza i przybliżenie zjawiska.
Relacje media – aktorzy polityczni, dziennikarze a politycy – analiza rodzajów relacji.
Polityzacja mediów i mediatyzacja polityki.
6. Prawo do prywatności polityków a dziennikarze i opinia publiczna – analiza
wybranych przypadków sięgania mediów do sfery prywatnej polityków; wnioski i
refleksje nad zjawiskiem.
7. Marketing polityczny i reklama polityczna w mediach – objaśnienie pojęć,
zjawisk; przykłady działalności marketingowej i reklamowej w polityce.
8. Polityczne public relations - czym jest polityczny PR; objaśnienie i analiza
zjawiska na wybranych przykładach
9. Zasady wystąpień publicznych i debat (omówienie ról: prowadzącego,
uczestników, ekspertów, publiczności); na czym polega debatowanie w polityce; jaką
faktycznie rolę pełnią, a jaką mogą bądź powinny pełnić (jeżeli tego nie robią) media
w debacie publicznej na tematy polityczne
10. Granice wolności mediów i konflikty norm: wolność prasy a odpowiedzialność,
wolność prasy a bezpieczeństwo publiczne, wolności prasy a zasady etyczne etc.; co
wyznacza wolność mediów; jak uzasadniana jest wolność mediów; dlaczego powinna
lub nie powinna istnieć; jakie znaczenie dla państwa ma wolność mediów; w jaki
sposób gwarantowana jest wolność mediów w Polsce.
11. Media publiczne względem władz państwowych, polityków, organizacji
społecznych w Polsce; na czym tu polega specyfika mediów publicznych i ich zadań
względem władz państwowych i polityków; rola organów państwa decydujących o
wykorzystywaniu mediów publicznych przez polityków; problem upartyjnienia
mediów publicznych Polsce: na czym polega, jak się przejawia, z czego wynika, jakie
mogą być propozycje rozwiązania problemu.
12. Publicystyczne dziennikarstwo polityczne w Polsce – prasa drukowana;
przedstawienie i analiza działalności wybranych tytułów (min. 3) tzw. czasopism
opinii zajmujących się problematyką polityczną; charakterystyka światopoglądowa,
historyczna, gatunkowa, bliskości partyjnej, przedstawienie sylwetek głównych
dziennikarzy i komentatorów.
13. Publicystyczne dziennikarstwo polityczne w Polsce – telewizja: przedstawienie i
analiza działalności wybranych audycji telewizyjnych (min. 3), publicystycznych,
poświeconych problematyce politycznej; zjawisko infotainment i politycznych „talk-
shows”; problem stronniczości, ale i różnorodności audycji; problem ideowego
(partyjnego) ukierunkowania wybranych nadawców telewizyjnych; problem etyki i
rzetelności dziennikarskiej publicystów prowadzących audycje;
14. Publicystyczne dziennikarstwo polityczne w Polsce – internet: przedstawienie i
analiza działalności wybranych wortali internetowych (min 3) zajmujących się
problematyką polityczną: gatunki dziennikarskie w wortalach; zjawisko powiązania z
mediami tradycyjnymi; problem: sieć = więcej wolności?, powiązanie z partiami
politycznymi; zjawisko politycznego publikowania „zwykłych” internautów w ramach
blogów prowadzonych na wybranych wortalach; internet jako niezależność
publicystów od tradycyjnych wydawców/nadawców medialnych.
Efekty kształcenia:
(opis stanu wiedzy, zakładanych umiejętności i kompetencji, jakie student nabywa w wyniku
zaliczenia przedmiotu, z użyciem „active verbs”)
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- zna rolę wolnych mediów w państwie demokratycznym, opisuje warunki niezbędne do
ich swobodnego funkcjonowania, zna granice wolności mediów
- posiada wiedzę na temat wyróżniania zjawisk komunikowania politycznego,
różnorodności tych zjawisk, zna uczestników komunikowania politycznego, rozumie
jego naturę
- identyfikuje i definiuje zadania i funkcje mediów wskazywane przez wybrane
doktryny medialne.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- analizuje zjawiska komunikowania politycznego, dostrzega ich złożoność i
uwarunkowania, co prowadzi do głębszego zrozumienia rzeczywistości polityczno-
medialnej
- potrafi przygotować publiczne wystąpienie na zadany temat, związany z problematyka
przedmiotu
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
- rozumie znaczenie dziennikarstwa politycznego dla kształtowania opinii obywateli i
konieczność przestrzegania w związku z tym niezbędnych standardów profesjonalizmu
zawodowego
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Metoda projektowa, metoda problemowa, wykład konwersatoryjny, wykorzystanie urządzeń
multimedialnych
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
- przygotowanie referatu i prezentacji multimedialnej – zaprezentowanie na zajęciach,
przygotowanie tematów do dyskusji; każdy student przygotowuje 1 prezentację.
- obecność i aktywny udział w zajęciach – ocenianie ciągłe; każdy student aktywnie
uczestniczy w dyskusji nad prezentacjami pozostałych studentów
Lektury podstawowe:
(wykaz lektur obowiązkowych, których znajomość jest warunkiem zaliczenia przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2006.
Michalczyk S., Komunikowanie polityczne. Teoretyczne aspekty procesu, Katowice
2005.
Lektury uzupełniające:
(wykaz lektur uzupełniających i innych materiałów zalecanych studentom podejmującym
naukę przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
Deklaracja zasad Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy.
Journalistic Decision-taking in Europe, Maastricht 1997.
Karta Etyczna Mediów.
Kepplinger H. M., Demontaż polityki w społeczeństwie informacyjnym, Kraków 2007.
Magoska M. (red.), Media, władza, prawo, Kraków 2005.
Mrozowski M., Media masowe. Władza, biznes, rozrywka, Warszawa 2001.
Schulz W., Komunikacja polityczna. Koncepcje teoretyczne i wyniki badań
empirycznych na temat mediów masowych w polityce, Kraków 2006.
Street J., Mass media, polityka, demokracja, Kraków 2006.
Wolny-Zmorzyński K., Furman W., Kaliszewski A., Pokorna-Ignatowicz K., Źródła
informacji dla dziennikarza, Warszawa 2008.
Wybrane artykuły z „Zeszytów Prasoznawczych”, „Studiów Medioznawczych”,
miesięcznika „Press”, tygodników opinii oraz prasy codziennej.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student zna
rolę wolnych
mediów w
państwie
demokratycznym,
opisuje warunki
niezbędne do ich
swobodnego
funkcjonowania,
zna granice
wolności mediów
T_1 Udział w
zajęciach
poświęconych
zadaniom
mediów we
współczesnych
państwach
demokratycznych
i standardom
profesjonalnego
dziennikarstwa
politycznego
M_1 Metoda
projektowa,
metoda
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
W_1 -
przygotowanie
referatu i
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
S1A/P_W07
student
aktywnie
uczestniczy w
dyskusji nad
prezentacjami
pozostałych
studentów
E_2 Student
posiada wiedzę
na temat
wyróżniania
zjawisk
komunikowania
politycznego,
różnorodności
tych zjawisk, zna
uczestników
komunikowania
politycznego,
rozumie jego
naturę
T_2 Udział w
zajęciach
poświęconych
definiowaniu
komunikowania
politycznego,
mediatyzacji,
uczestnikom
komunikowania
politycznego
M_2 Metoda
projektowa,
metoda
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
W_2 -
przygotowanie
referatu i
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
student
aktywnie
uczestniczy w
dyskusji nad
prezentacjami
pozostałych
studentów
S1A/P-W09
E_3 Student
analizuje
zjawiska
komunikowania
politycznego,
dostrzega ich
złożoność i
uwarunkowania,
co prowadzi do
głębszego
zrozumienia
rzeczywistości
polityczno-
medialnej.
T_3 Poprzez
przygotowanie
prezentacji i
wypowiedzi na
zadany temat;
prezentacja
stanowi analizę
postawionego
problemu.
M_3 Metoda
projektowa,
metoda
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
W_3 -
przygotowanie
referatu i
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
student
aktywnie
uczestniczy w
dyskusji nad
prezentacjami
pozostałych
studentów
S1A/P_U07
E_4 Student
rozumie
znaczenie
T_4
Uczestnictwo w
zajęciach
M_4 Metoda
projektowa,
metoda
W_4 -
przygotowanie
referatu i
S1A_K04
dziennikarstwa
politycznego dla
kształtowania
opinii obywateli i
konieczność
przestrzegania w
związku z tym
niezbędnych
standardów
profesjonalizmu
zawodowego.
poświęconych
etyce
dziennikarstwa
politycznego i
standardom
dziennikarskiego
profesjonalizmu
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
student
aktywnie
uczestniczy w
dyskusji nad
prezentacjami
pozostałych
studentów
E_5 Student
identyfikuje i
definiuje zadania
i funkcje mediów
wskazywane
przez wybrane
doktryny
medialne.
T_5
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
celom i funkcjom
mediów
masowych w
kontekście
funkcjonowania
państwa według
wybranych
doktryn
medialnych
M_5 Metoda
projektowa,
metoda
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
W_5 -
przygotowanie
referatu i
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
student
aktywnie
uczestniczy w
dyskusji nad
prezentacjami
pozostałych
studentów
S1A/P_W10
E_6 Student
potrafi
przygotować
publiczne
wystąpienie na
zadany temat,
związany z
problematyka
przedmiotu
T_6
Przygotowanie
prezentacji na
zadany temat
M_6 Metoda
projektowa,
metoda
problemowa,
wykład
konwersatoryjny,
wykorzystanie
urządzeń
multimedialnych
W_6 -
przygotowanie
referatu i
prezentacji
multimedialnej
–każdy student
przygotowuje 1
prezentację.
- obecność i
aktywny udział
w zajęciach –
ocenianie
ciągłe; każdy
S1A/P_U09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
KONFLIKTY RELIGIJNE NA BLISKIM I DALEKIM WSCHODZIE. GENEZA, ZAKRES
I ZASADY DZIENNIKARSKIEGO OPISU
Nazwa Wydziału Wydział Nauk Społecznych
Nazwa modułu kształcenia KONFLIKTY RELIGIJNE NA BLISKIM I DALEKIM
WSCHODZIE. GENEZA, ZAKRES I ZASADY
DZIENNIKARSKIEGO OPISU
Język kształcenia język polski
Efekty kształcenia dla modułu
kształcenia
- Ma podstawową wiedzę o człowieku, jako podmiocie
konfliktów religijnych .
- Zna podstawową terminologię i faktografię dotyczącą
różnorodnych konfliktów religijnych Azji
- Zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji
tekstów źródłowych dotyczących konfliktów religijnych i
krytyczne ich opracowanie
- Ma świadomość złożonego charakteru konfliktów
religijnych w ich historycznych i regionalnych kontekstach
- Docenia znaczenie kompleksu czynników generujacyh
konflikty w Azji i Afryce Północnej
- Ma wiedzę o procesach interakcji religijnych, które nie
zawsze kończą się pozytywną integracją społeczną
poszczególnych grup religijnych
- Potrafi rzetelnie i w ciekawy sposób opisać fenomen
konfliktów religijnych
- Posiada podstawowe umiejętności wyszukiwania,
krytycznej oceny, analizowania i wykorzystywania
informacji płynącej ze źródeł różnych stron konfliktów
- Rozpoznaje i interpretuje wartości, które bronią wyznawcy
poszczególnych religii
- Potrafi ocenić rolę konfliktów na Bliskim Wschodzie i
Dalekim Wschodzie
- Potrafi w sposób przedsiębiorczy przyjąć rolę konsultanta
w dialogu i współpracy pomiędzy wyznawcami różnych
religii celem unikania sytuacji konfliktogennych.
Typ modułu kształcenia
(obowiązkowy/fakultatywny)
MONOGRAFICZNY [?]
Rok studiów ?
Semestr ?
Imię nazwisko osoby/ osób
prowadzących moduł
K
rzysztof Kościelniak
Sposób realizacji Wykład
Wymagania wstępne i
dodatkowe
Brak
Rodzaj i liczba godzin zajęć
dydaktycznych
wymagających
bezpośredniego udziału
nauczyciela akademickiego i
studentów, gdy w module
30 godzin
przewidziane są takie zajęcia
Liczba punktów ECTS
przypisana modułowi
?
Bilans punktów ECTS udział w zajęciach/ ćwiczeniach 30 godz.
przygotowanie do zajęć/ćwiczeń: studiowanie podręczników
i dokumentów: 30 godz.;
przygotowanie do egzaminu/zaliczenia: 20 godz.
Razem 80 godz. (3 ECTS)
Stosowane metody
dydaktyczne
- metody podające (wykład informacyjny, objaśnienie
lub wyjaśnienie);
- metody problemowe (wykład problemowy);
- metody aktywizujące (dyskusja dydaktyczna związana
z wykładem);
- metody praktyczne (pokaz, metoda przewodniego tekstu).
Metody sprawdzania i kryteria
oceny efektów kształcenia
uzyskanych przez studentów
- egzamin końcowy w formie testu z pytaniami otwartymi
lub zamkniętymi;
– zaliczenie ćwiczeń
Forma i warunki zaliczenia
modułu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia, a także forma i
warunki zaliczenia
poszczególnych zajęć
wchodzących w zakres
danego modułu
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie
przynajmniej 60% punktów z egzaminu pisemnego (test).
Treści modułu kształcenia Zakres dziedzinowy: konflikty religijne na Bliskim i
Dalekim Wschodzie
Celem kursu jest ukazanie konfliktów religijnych Bliskiego i
Dalekiego Wschodu wraz z ich polityczna genezą. Konflikty
religijne są najczęściej uwarunkowane historycznie, stąd
ważnym jest ukazanie kontekstów dziejowych. Zasadniczo
nie występują w „czystej postaci” lecz są powiązane z
konglomeratem przyczyn politycznych, ekonomicznych i
kulturowych. Często wywołuje je ingerencja trzeciej strony
lecz bywa i tak, że są one wynikiem waśni między
sąsiadującymi narodami – wyznającymi inne religie.
Konflikty na Bliskim i Dalekim Wschodzie
rozpatrywane będą w trzech aspektach:
konflikty pomiędzy wielkimi, tradycyjnymi
religiami: chrześcijaństwo, islam, judaizm, hinduizm
i buddyzm (np. Indonezja, Filipiny, Sudan, Tajlandia,
itd.);
konflikty pomiędzy odłamami tej samej religii: np.
szyici – sunnici lub wewnątrz danego kraju (np. w
Japonii historycznie konflikt szinto z buddyzmem);
konflikt pomiędzy wyznawcami danej religii a
ateistami w przypadkach wdrażania ateizmu jako
oficjalnej ideologii państwowej (np. Chiny, Korea
Północna).
Wykłady obejmują tematy:
konflikty hindusko-buddyjskie;
konflikty buddyjsko- taoistyczne/konfucjańskie;
konflikty szinto z buddyzmem;
konflikty islam – religie rodzime kręgu malajskiego;
konflikt w Indonezji;
konflikt na Filipinach;
konflikt na Cejlonie;
konflikty muzułmańsko-hinduskie;
konflikt muzułmańsko –sikhijski;
konflikty wewnętrzne w islamie (np. sunnicko-
szyicki);
konflikty muzułmańsko-żydowskie;
konflikty wewnętrzne w chrześcijaństwie
(monofizycko-ortodoksyjny);
prześladowania chrześcijan na Dalekim Wschodzie
(Japonia, Chiny, Korea);
konflikty muzułmańsko-chrześcijańskie;
Konflikt religijnych jako sprzeczne działanie dwóch lub
więcej grup, prowadzi bądź do ustaleń i kompromisów, bądź
do ograniczenia praw, wolności lub zniszczenia jednej ze
stron. Niejednokrotnie jedna z grup religijnych jest głęboko
przekonana, że zakończenie konfliktu może odbyć kosztem
drugiej społeczności. Konflikty przybierają mniej lub
bardziej gwałtowne formy - poczynając od buntów przez
rozruchy i powstania na wojnach kończąc. Rozwiązywanie
konfliktów religijnych przebiega w różny sposób i na
różnych płaszczyznach łącznie z aspektami politycznymi,
kulturowymi, ekonomicznymi itp. Wg badaczy rola
konfliktów religijnych w życiu społecznym jest bardzo duża
ponieważ wpływają one na konsolidację wspólnot
zaangażowanych w konflikt, jak również prowadzą one do
zmian społecznych.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia
danego modułu
Literatura podstawowa:
- Jerald Gort D., Jansen H., Vroom H.M., Religion, Conflict
and Reconciliation, Amsterdam – New York 2004.
- Allen D., Religion and political conflict in South Asia:
India, Pakistan, and Sri Lanka, New York 1993.
- Imtiaz A., Lived Islam in South Asia: adaptation,
accommodation, and conflict, New Delhi 2004.
Literatura uzupełniająca:
- Igielski Z., Sikhizm, Kraków 2008;
- Wejkszner A., Islamski Front Wyzwolenia Moro i Abu
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Wydział Nauk Społecznych, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Kierunek dziennikarstwo
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu4 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture ) (konwersatorium)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)
Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture)
Kod przedmiotu
Język nowożytny – język polski
Typ przedmiotu
przedmiot fakultatywny
Przedmiot obieralny tak
Rok studiów, semestr
studia niestacjonarne – III rok studiów pierwszego stopnia, semestr VI (letni)
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia niestacjonarne 20 godzin, konwersatorium
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia – zaliczenie pisemne z oceną
Prowadzący
studia niestacjonarne dr Anna Pekaniec
Koordynator sylabusa dr Anna Pekaniec
4 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Sajjaf. Ewolucja islamskiej aktywności terrorystycznej na
Filipinach, „Przegląd Strategiczny” 1(2011), s. 219-236;
- Wejkszner A., Oblicza terroryzmu islamskiego w
Indonezji na początku XXI wieku. Casus Dżama'a Islamija,
„Przegląd Strategiczny” 2(2011), s. 251-264;
- Weisz T., The Kaifeng Stone Inscriptions: The Legacy of
the Jewish Community in Ancient China, New York 2006;
- McKnight, Brian E. Law and Order in Sung China,
Cambridge 1993.
- Lewis B., Muzułmański Bliski Wschód, Gdańsk 2003.
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne: brak szczegółowych wymagań wstępnych, mile widziana ogólna
orientacja we współczesnym życiu kulturalnym
Cele: Zasadniczym celem zajęć jest zapoznanie studentów zagadnień związanych z szeroko
rozumianą krytyką tekstów kultury, jak również związaną z nią refleksją metakrytyczną.
Kolejnym celem będzie wypracowanie umiejętności świadomego i krytycznego zastosowania
zdobytych wiadomości w praktyce dziennikarskiej.
Treści kształcenia:
1. Krytyka nie tylko literacka – wprowadzenie. Jej funkcja kulturotwórcza. Ewolucja, czołowi
przedstawiciele, wyodrębnienie dawnych i współczesnych zadań krytyki. Refleksje
metakrytyczne jako wstęp do naszkicowania potencjalnych odpowiedzi na pytania dotyczące
istoty krytyki sensu stricto.
2. Krytyka tekstów kultury wczoraj i dziś. Praktyka. Możliwe jej odmiany: personalistyczna,
fantazmatyczna, feministyczna, uwzględniająca kategorię polityczności. Wyliczenie metafor
metakrytycznych dotyczących krytyka i działalności krytycznej.
3. Funkcje krytyki w ogóle, wskazane zostaną zależności pomiędzy nimi oraz ich przełożenie
na kształt życia kulturalnego.
4. Nagrody literackie i czasopisma krytyczne. Wyszukiwanie materiałów do recenzji i not.
5. Teksty metakrytyczne czyli dialog krytyka z pisarzami, czytelnikami, krytykami,
filmowcami, ludźmi teatru. Kim jest współczesny krytyk? Jego powinności i zadania.
Niebezpieczeństwa zawodu krytyka.
6. Przestrzenie krytyki i jej relacje z rozmaitymi dziedzinami humanistyki. Internet, blogi
krytyczne. Krytyka narzędziem socjologicznym.
7. Książki krytycznoliterackie jako całościowe projekty lekturowe. Diagnozy stanu literatury,
kultury, krytyki samej w sobie. Projekty przyszłego kształtu kultury.
8. Gatunki wypowiedzi krytycznoliterackich. Podziały, cechy charakterystyczne,
podobieństwa i różnice. Przybliżone zostaną następujące gatunki: portret literacki, nota i
notatka, recenzja, esej krytyczny, polemika, pamflet, felieton. Studenci będą mieli okazje
zapoznać się z ich realizacjami, co umożliwi im samodzielne dostrzeżenie budujących je
składowych.
9. Krytyka filmowa, teatralna, literacka jako uczestnictwo w kulturze.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student :
EW1 charakteryzuje wybrane obszary krytyki kultury;
EW2 rozpoznaje główne gatunki krytyczne;
EW3 rozróżnia ujęcia metakrytyczne od krytycznych;
EW4 proponuje własne sposoby opisania konkretnych problemów i zjawisk
kulturowych;
EW5 wylicza charakterystycznych przedstawicieli poszczególnych nurtów krytycznych.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
EU1 analizuje teksty krytyczne i meta krytyczne;
EU2 interpretuje zróżnicowane teksty kultury;
EU3tworzy własne komentarze krytyczne – różne gatunki w zależności od potrzeb;
EU4 gromadzi materiały odpowiednie do napisania teksty krytycznego;
EU5 wyszukuje niezbędne informacje dotyczące tekstów kultury.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
EK1jest kreatywny;
EK2 chętny do pogłębiania własnych kompetencji;
EK3 postępuje zgodnie z zasadami etyki, umiejętnie wyraża oceny.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
M1 metoda podająca objaśnianie
M2 metoda podająca elementy wykładu
M3 metoda podająca pogadanka
M4 metoda praktyczna praca indywidualna
M5 metoda praktyczna praca w grupach z przykładowymi tekstami
M6 metoda problemowa dyskusja dydaktyczna
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
1. Ocenianie ciągłe na podstawie obecności i czynnego udziału w zajęciach, włączania
się w dyskusje inicjowane podczas nich.
2. Oddanie kilku krótkich prac (2–4 stron standardowego maszynopisu) – not
krytycznych i recenzji – tematy, formy – zostaną podane przez prowadzącą.
Dopuszczalna liczba nieobecności nieusprawiedliwionych – 2. Wpisywanie zaliczeń w
czasie trwania sesji egzaminacyjnej.
Lektury podstawowe:
Balme Ch., Wprowadzenie do nauki o teatrze, przeł. i uzup. opatrz. W. Dudzik i M.
Leyko, Warszawa 2002.
Błoński J., Romans z tekstem, Kraków 1981.
Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem, red. D. Kozicka,
T. Cieślak-Sokołowski, Kraków 2007. (tu szczególnie: Cyranowicz M., Jak krytyka nie
służy krytykowi – czyli o tym, co traci krytyk jako czytelnik, pisząc recenzje; Nawrocki M.,
krytyka@pl. O możliwym dyskursie krytycznoliterackim w realności Internetu; Kozicka
D., Metafory metakrytyki – przenośny wizerunek krytyka literatury).
Janion M., Projekt krytyki fantazmatycznej. Szkice o egzystencji ludzi i duchów, Warszawa
1991.
„Kartografowie dziwnych podróży”. Wypisy z krytyki literackiej XX wieku, red. i wstęp
M. Wyka, oprac. K. Biedrzycki, J. Fazan, D. Kozicka, M. Urbanowski, J. Zach, Kraków
2004. (tu: Wyka M., Świat krytyki (nurty, teksty, osoby). Wprowadzenie; Stempowski J.,
Pełnomocnictwa recenzenta; Kijowski A., Krytyka – twórczość przeklęta; Błoński J.,
Ofiarny kozioł i koń trojański; Prokop J., Krytyk jako stwórca; Jarzębski J.,
Wartościowania w sieci kultury; Śliwiński P., Inna krytyka).
Kino polskie jako kino narodowe, red. T. Lubelski i M. Stroński, Kraków 2010.
Udalska E., Krytyka teatralna. Rozważania i analizy, Katowice 2000.
Lektury uzupełniające:
Badania nad krytyką literacką, s. II, red. M. Głowiński i K. Dybciak, Wrocław 1984.
Biedrzycki K., Wariacje metafizyczne. Szkice i recenzje o poezji, prozie i filmie, Kraków
2007.
Burszta W., Różnorodność i tożsamość. Antropologia kulturowa jako refleksyjność,
Poznań 2004.
Czapliński P., Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości, Kraków 2007; Polska
do wymiany. Późna nowoczesność i nasze wielkie narracje, Warszawa 2009.
Dunin K., Czytając Polskę. Literatura polska po 1989 roku wobec dylematów
nowoczesności, Warszawa 2004.
Dybciak K., Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat trzydziestych,
Wrocław 1981.
Iwasiów I., Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj, Kraków 2002.
Kozicka D., Krytyczne (nie)porządki. Studia o współczesnej krytyce literackiej w Polsce,
Kraków 2012.
Legeżyńska A., Krytyk jako domokrążca. Lekcje literatury z lat 90., Poznań 2002.
Nowacki D., Kto im dał skrzydła. Uwagi o prozie, dramacie i krytyce (2001–2010),
Katowice 2011.
Rutkowski R., Krytyka literacka w perspektywie aksjologicznej, „Ruch Literacki” 2005 z.
6;
Sendyka R., Poetyki wizualności [w:] Kulturowa teoria literatury 2. Poetyki, problematyki,
interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz, Kraków 2012.
Sendyka R., Poetyka kultury: propozycje Stephena Greenblatta [w:] Kulturowa teoria
literatury 2. Poetyki, problematyki, interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz, Kraków 2012.
Uniłowski K., Kup pan książkę! Szkice i recenzje, Katowice 2008.
Wyka M., Krytyka jako niecierpliwość. Rozmowa o pułapkach i zawiłościach krytyki (w
sierpniu 2005 rozmawiali: Dorota Kozicka, Maciej Urbanowski, Marta Wyka) [w:] Tejże,
Niecierpliwość krytyki. Recenzje i szkice z lat 1961–2005, Kraków 2006.
Zaleski M., Przygody myśli krytycznoliterackiej [w:] Sporne sprawy polskiej literatury
współczesnej, pod red. A. Brodzkiej i L. Burskiej, Warszawa 1998.
„Znak” numer tematyczny Literatura i krytyka, 1998 nr 7.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzani
a
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowyc
h
(kod EKK)
E_1 Opanowanie
wstępnych
wiadomości
związanych z
całokształtem
krytyki tekstów
kultury
T_1 Wprowadzenie
do krytyki,
przedstawiciele,
funkcja
kulturotwórcza,
metakrytyka.
M_1
M1, M2, M3
połączone z
analizą
przykładowych
tekstów
metakrytycznych
W_1
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_U01;
K_U21;
K_K01;
E_2
Przyswojenie
szczegółowych
wiadomości
dotyczących
krytyki kultury i
jej odmian
T_2 Krytyka
tekstów kultury
historia i
teraźniejszość.
Praktyka.
Przykładowe:
odmiany:
personalistyczna,
fantazmatyczna,
feministyczna,
uwzględniająca
kategorię
polityczności.
Wyliczenie metafor
metakrytycznych.
M_2
M1, M2, M3,
M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
i podręczników
do krytyki
W_2
Dyskusja
sprawdzając
a
opanowanie
wiadomości
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_K02;
E_3
Rozpoznawanie
funkcji krytyki
oraz ich wpływu
na kształt kultury
T_3 Funkcje krytyki
jako takie (w
oparciu o tekst
Janusza
Sławińskiego),
zależności pomiędzy
nimi oraz ich
przełożenie na życie
kulturalne.
M_3
M5, M6
praca z tekstem
W_3
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W06;
K_W14;
K_U02;
K_U08;
K_U21;
K_K12;
E_4
Wyszukiwanie
informacji
połączone z
uporządkowanie
m reguł
rządzących
przestrzenia
krytyczną
T_4 Nagrody
literackie, teatralne,
filmowe. Znaczenie.
Wyszukiwanie
materiałów do
recenzji i not.
M_4
M2, M4
W_4
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W06;
K_W17;
K_U02;
K_U03;
K_U04;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K12;
K_K14
E_5
Interpretowanie
zjawisk
krytycznych
T_5 Teksty
metakrytyczne czyli
dialog krytyka z
pisarzami,
czytelnikami,
krytykami,
filmowcami, ludźmi
teatru. Kim jest
współczesny krytyk
kultury? Jego
powinności i
zadania.
Niebezpieczeństwa
zawodu krytyka.
M_5
M2, M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
W_5
Dyskusja,
praca w
grupach
K_W15;
K_W20;
K_U07; K_12;
E_6 T_6 Przestrzenie M_6 W_6 K_W14;
Wykorzystywani
e różnych
przestrzeni
krytycznych
krytyki i jej relacje z
rozmaitymi
dziedzinami
humanistyki.
Internet, blogi
krytyczne,
czasopisma
internetowe.
Krytyka narzędziem
socjologicznym.
M3, M4, M5, M6 Dyskusja
podczas
zajęć
K_W15;
K_U01;
K_K06
E_7
Diagnozowanie
sytuacji obecnej
połączone z
przewidywaniem
dalszych torów
rozwoju
T_7 Książki
krytycznoliterackie
jako całościowe
projekty lekturowe,
kulturowe.
Diagnozy stanu
literatury, kultury,
krytyki samej w
sobie. Krytyczne
projekty na
przyszłość.
M_7
M3, M4, M5
W_7
Referowanie
przez
studentów
wniosków i
spostrzeżeń
z lektur
własnych
K_W06;
K_W15;
K_W20;
K_U01;
K_K06;
E_8 Opracowanie
i redagowanie
tekstów
krytycznych
T_8. Gatunki
wypowiedzi
krytycznoliterackich
. Podziały, cechy
charakterystyczne,
podobieństwa i
różnice. Przybliżone
zostaną następujące
gatunki: portret
literacki, nota i
notatka, recenzja,
esej krytyczny,
polemika, pamflet,
felieton.
M_8
M1, M5, M6
krytyczna analiza
przykładów
poszczególnych
gatunków
krytycznych
W_8
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W14;
K_W19;
K_U13;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K11;
E_9 Rozróżnianie
rodzajów krytyki
T_9
Krytyka
filmowa,
teatralna,
literacka
jako
uczestnictw
o w
kulturze.
M_9
M1, M2, M3,
M4, M5, M6
połączone z
analizą
przykładowych
recenzji i tekstów
kulturoznawczyc
h
W_9
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_W20;
K_U01;
K_U08;
K_U13;
K_U21;
K_K06;
K_K11
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca
Kierunek
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu5 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
Podstawy ekonomii (Principles of economics)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język: polski
Typ przedmiotu obowiązkowy
Wskazanie grupy przedmiotów przedmiot podstawowy
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne - III rok, II semestr
studia niestacjonarne - III rok, II semestr
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne: W – 30 godzin
studia niestacjonarne: W – 20 godzin
Punkty ECTS: ??????
Forma zaliczenia: W – egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne: W – dr M. Woźniak
studia niestacjonarne: W – dr M. Woźniak
Koordynator sylabusa: dr M. Woźniak
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Wiedza ogólna na poziomie matury.
Cele:
Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z problematyką mikro- i makroekonomiczną
tzn. poznaniem zagadnień ekonomicznych w skali poszczególnych podmiotów gospodarczych
i gospodarki jako całości, z decyzjami podejmowanymi na szczeblu krajowym i światowym.
Treści kształcenia:
1. Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu ekonomii.
2.Rozumienie procesów społeczno-ekonomicznych.
Wykłady
1. Wprowadzenie – podstawowe pojęcia i przedmiot ekonomii, współczesne systemy
społeczno-gospodarcze, główne nurty współczesnej ekonomii;
2. Gospodarka towarowa. Towar i jego właściwości.
3. Analiza rynku: popyt i krzywa popytu, podaż i krzywa podaży, relacje między ceną,
popytem i podażą, równowaga rynkowa, cena równowagi
5 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
4. Przedsiębiorstwo jego istota i rodzaje ze względu na różne kryteria
5. Teoria produkcji i kosztów
6. Rynek finansowy: struktura rynku finansowego, rynek pieniężny, rynek kapitałowy,
rola pośredników finansowych
7. Rozwój zrównoważony – istota, uwarunkowania, stopień wdrażania we współczesnym
świecie;
8. Główne kategorie i pojęcia makroekonomii: produkt krajowy brutto PKB i dochód
narodowy (DN), rachunek PKB i DN;
9. Rola państwa w gospodarce rynkowej. Budżet państwa;
10. Wzrost i rozwój gospodarczy, czynniki przyspieszające tempo wzrostu oraz bariery;
11. Równowaga gospodarcza. Cykl koniunkturalny – porównanie cyklu klasycznego i jego
zmian po II wojnie światowej;
12. Proces inflacji – istota, przyczyny, rodzaje i możliwości ograniczania;
13. Rynek pracy, systemy płac;
14. Bezrobocie – jego przyczyny, rodzaje, możliwości ograniczania;
15. Proces integracji gospodarczej w świecie ze szczególnym uwzględnieniem Europy;
Efekty kształcenia:
1. Student potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia z ekonomii, opisać podmioty gospodarcze
oraz objaśnić cele ich działania
2. Student umie objaśnić działanie rynku oraz zależności pomiędzy podmiotami, które na nim
funkcjonują
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Dyskusja.
2. Praca z tekstem
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
1. Student potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia z ekonomii, opisać podmioty gospodarcze
oraz objaśnić cele ich działania
Egzamin/kolokwium
2. Student umie objaśnić działanie rynku oraz zależności pomiędzy podmiotami, które na nim
funkcjonują
Egzamin/kolokwium
Lektury podstawowe:
1. Dach Z., Mikroekonomia, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków 2008.
2. Marciniak S.: Makro i Mikroekonomia. Podstawowe problemy. PWN, Warszawa 2006.
3. Begg D., Fischer S., Dornbusch R., Ekonomia II tom, Makroekonomia. PWE, Warszawa
2007.
4. Dach Z., Szopa B., Podstawy makroekonomii, PTE, Kraków 2004.
Lektury uzupełniające:
1. Sachs J., Koniec z nędzą: zadanie dla naszego pokolenia, Wydawnictwo naukowe PWN,
Warszawa 2006.
2. Stiglitz J., Wizja sprawiedliwej globalizacji : propozycje usprawnień, Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1, M_2 W_1 W_04
E_2 T_2 M_1, M_2 W_2 W_05
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca
Kierunek
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu6 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
Podstawy ekonomii (Principles of economics)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język: polski
Typ przedmiotu obowiązkowy
Wskazanie grupy przedmiotów przedmiot podstawowy
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne - III rok, II semestr
studia niestacjonarne - III rok, II semestr
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne: W – 30 godzin
studia niestacjonarne: W – 20 godzin
Punkty ECTS: ??????
Forma zaliczenia: W – egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne: W – dr M. Woźniak
studia niestacjonarne: W – dr M. Woźniak
Koordynator sylabusa: dr M. Woźniak
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Wiedza ogólna na poziomie matury.
Cele:
Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z problematyką mikro- i makroekonomiczną
tzn. poznaniem zagadnień ekonomicznych w skali poszczególnych podmiotów gospodarczych
i gospodarki jako całości, z decyzjami podejmowanymi na szczeblu krajowym i światowym.
Treści kształcenia:
1. Posługiwanie się podstawowymi pojęciami z zakresu ekonomii.
2.Rozumienie procesów społeczno-ekonomicznych.
Wykłady
16. Wprowadzenie – podstawowe pojęcia i przedmiot ekonomii, współczesne systemy
społeczno-gospodarcze, główne nurty współczesnej ekonomii;
17. Gospodarka towarowa. Towar i jego właściwości.
18. Analiza rynku: popyt i krzywa popytu, podaż i krzywa podaży, relacje między ceną,
popytem i podażą, równowaga rynkowa, cena równowagi
19. Przedsiębiorstwo jego istota i rodzaje ze względu na różne kryteria
6 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
20. Teoria produkcji i kosztów
21. Rynek finansowy: struktura rynku finansowego, rynek pieniężny, rynek kapitałowy,
rola pośredników finansowych
22. Rozwój zrównoważony – istota, uwarunkowania, stopień wdrażania we współczesnym
świecie;
23. Główne kategorie i pojęcia makroekonomii: produkt krajowy brutto PKB i dochód
narodowy (DN), rachunek PKB i DN;
24. Rola państwa w gospodarce rynkowej. Budżet państwa;
25. Wzrost i rozwój gospodarczy, czynniki przyspieszające tempo wzrostu oraz bariery;
26. Równowaga gospodarcza. Cykl koniunkturalny – porównanie cyklu klasycznego i jego
zmian po II wojnie światowej;
27. Proces inflacji – istota, przyczyny, rodzaje i możliwości ograniczania;
28. Rynek pracy, systemy płac;
29. Bezrobocie – jego przyczyny, rodzaje, możliwości ograniczania;
30. Proces integracji gospodarczej w świecie ze szczególnym uwzględnieniem Europy;
Efekty kształcenia:
1. Student potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia z ekonomii, opisać podmioty gospodarcze
oraz objaśnić cele ich działania
2. Student umie objaśnić działanie rynku oraz zależności pomiędzy podmiotami, które na nim
funkcjonują
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Dyskusja.
2. Praca z tekstem
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
1. Student potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia z ekonomii, opisać podmioty gospodarcze
oraz objaśnić cele ich działania
Egzamin/kolokwium
2. Student umie objaśnić działanie rynku oraz zależności pomiędzy podmiotami, które na nim
funkcjonują
Egzamin/kolokwium
Lektury podstawowe:
1. Dach Z., Mikroekonomia, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków 2008.
2. Marciniak S.: Makro i Mikroekonomia. Podstawowe problemy. PWN, Warszawa 2006.
3. Begg D., Fischer S., Dornbusch R., Ekonomia II tom, Makroekonomia. PWE, Warszawa
2007.
4. Dach Z., Szopa B., Podstawy makroekonomii, PTE, Kraków 2004.
Lektury uzupełniające:
1. Sachs J., Koniec z nędzą: zadanie dla naszego pokolenia, Wydawnictwo naukowe PWN,
Warszawa 2006.
2. Stiglitz J., Wizja sprawiedliwej globalizacji : propozycje usprawnień, Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1, M_2 W_1 W_04
E_2 T_2 M_1, M_2 W_2 W_05
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Dziennikarstwo ekonomiczne
Prowadzący: Adam Rymont
Wymagania wstępne:
-
Cele:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką dziennikarstwa ekonomicznego,
najważniejszymi polskimi i zagranicznymi mediami z zakresu dziennikarstwa
ekonomicznego, metodami pracy dziennikarzy, specjalizujących się w tej tematyce.
Treści kształcenia:
- specyfika dziennikarstwa ekonomicznego;
- zadania dziennikarstwa ekonomicznego, ze szczególnym uwzględnieniem celów
edukacyjnych;
- przegląd najważniejszych mediów, zajmujących się w Polsce i na świecie tematyką
ekonomiczną;
- informacja, analiza, komentarz, wywiad, artykuł publicystyczny - przegląd podstawowych
gatunków w dziennikarstwie ekonomicznym;
- analiza wybranych tekstów prasowych z zakresu dziennikarstwa ekonomicznego;
- podstawy tworzenia dziennikarskich materiałów o tematyce ekonomicznej - źródła
inspiracji i informacji, język, rola przygotowania merytorycznego;
- raport jako jedna z podstawowych form przekazu w dziennikarstwie ekonomicznym;
- specyficzne odmiany dziennikarstwa ekonomicznego;
- Pułapki PR i pokusa kryptoreklamy, czyli etyka dziennikarzy ekonomicznych.
Efekty kształcenia:
W trakcie zajęć student nabywa ogólną wiedzę na temat specyfiki dziennikarstwa
ekonomicznego; zna, potrafi wymienić i scharakteryzować najważniejsze media z zakresu
dziennikarstwa ekonomicznego, zwłaszcza prasę oraz portale i serwisy internetowe; potrafi
przygotować prosty tekst dziennikarski o tematyce ekonomicznej.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Zajęcia w formie ćwiczeń, w tym samodzielne przygotowywanie przez studenta prezentacji i
tekstów o tematyce ekonomicznej.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Ocenianie ciągłe, praca semestralna.
Lektury podstawowe:
-
Lektury uzupełniające:
-
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Warsztaty dziennikarstwa prasowego
Prowadzący: Adam Rymont
Wymagania wstępne:
-
Cele:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką pracy dziennikarza prasowego,
przekazanie praktycznych umiejętności napisania prostej i rozbudowanej informacji prasowej,
prostego wywiadu, relacji reporterskiej; nauczenie podstaw redagowania tekstów; praktyczne
zapoznanie z zagadnieniem planowania i tworzenia - na różnych etapach - wydawnictwa
prasowego.
Treści kształcenia:
- źródła inspiracji;
- sporządzanie planu pracy dziennikarza prasowego;
- źródła informacji: pozyskiwanie, wykorzystywanie, selekcja pozyskanych informacji na
podstawie oceny ich znaczenia i wiarygodności, weryfikacja informacji;
- rozmowa jako główny sposób pozyskiwania informacji przez dziennikarza prasowego;
- kompozycja informacji prasowej, rola tytułu, nadtytułu, podtytułu, śródtytułu, właściwie
zbudowanego lidu.
- język informacji prasowej; przykłady i analiza błędów;
- najkrótsze formy informacji prasowej;
- redagowanie informacji;
- konferencja prasowa w pracy dziennikarza prasowego;
- wywiad prasowy;
- relacja reporterska;
- kolejne etapy tworzenia wydawnictwa prasowego;
- podstawy organizacji redakcji prasowej.
Efekty kształcenia:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student zna specyfikę pracy dziennikarza prasowego;
potrafi zdefiniować źródła inspiracji dziennikarskiej; rozumie znaczenie i zna sposoby
pozyskiwania, wykorzystywania, selekcji oraz weryfikacji pozyskanych informacji na
podstawie oceny ich znaczenia i wiarygodności; zna znaczenie rozmowy, jako głównego
sposobu pozyskiwania informacji przez dziennikarza prasowego; wie, jak rozmawiać, jak
zadawać pytania; zna zasady wzajemnych relacji między informatorem, a dziennikarzem; zna
zasady kompozycji informacji prasowej, rozumie rolę tytułu, nadtytułu, podtytułu, śródtytułu,
właściwie zbudowanego lidu; zna specyfikę języka informacji prasowej; potrafi napisać
krótką i rozbudowaną informację prasową; wie, jak przygotować się do udziału w konferencji
prasowej; potrafi napisać relację z konferencji; zna praktyczne zasady redagowania informacji
prasowej; potrafi napisać krótki wywiad prasowy, wie, jak się do niego przygotować; potrafi
napisać krótką relację reporterską; zna kolejne etapy tworzenia wydawnictwa prasowego; zna
podstawy organizacji redakcji prasowej.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Ćwiczenia z dużym naciskiem na stronę praktyczną i samodzielną pracę studentów.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Ćwiczenia praktyczne, ocenianie ciągłe, prace przejściowe, praca końcowa.
Lektury podstawowe:
-
Lektury uzupełniające:
1. Marek Chyliński, Stephan Russ-Mohl: "Dziennikarstwo"; wyd. Grupa Wydawnicza
Polskapresse, Warszawa 2007
2. Andrzej Magdoń: "Reporter i jego warsztat"; wyd. Universitas, Kraków 1993.
3. "Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej"; red. M. Mallette, tłum. B.
Stanisławczyk-Żyła; wyd. SDP, Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej,
World Press Freedom Committee, Warszawa 1990 r.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Warsztaty dziennikarstwa prasowego
Prowadzący: Adam Rymont
Wymagania wstępne:
-
Cele:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką pracy dziennikarza prasowego,
przekazanie praktycznych umiejętności napisania prostej i rozbudowanej informacji prasowej,
prostego wywiadu, relacji reporterskiej; nauczenie podstaw redagowania tekstów; praktyczne
zapoznanie z zagadnieniem planowania i tworzenia - na różnych etapach - wydawnictwa
prasowego.
Treści kształcenia:
- źródła inspiracji;
- sporządzanie planu pracy dziennikarza prasowego;
- źródła informacji: pozyskiwanie, wykorzystywanie, selekcja pozyskanych informacji na
podstawie oceny ich znaczenia i wiarygodności, weryfikacja informacji;
- rozmowa jako główny sposób pozyskiwania informacji przez dziennikarza prasowego;
- kompozycja informacji prasowej, rola tytułu, nadtytułu, podtytułu, śródtytułu, właściwie
zbudowanego lidu.
- język informacji prasowej; przykłady i analiza błędów;
- najkrótsze formy informacji prasowej;
- redagowanie informacji;
- konferencja prasowa w pracy dziennikarza prasowego;
- wywiad prasowy;
- relacja reporterska;
- kolejne etapy tworzenia wydawnictwa prasowego;
- podstawy organizacji redakcji prasowej.
Efekty kształcenia:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student zna specyfikę pracy dziennikarza prasowego;
potrafi zdefiniować źródła inspiracji dziennikarskiej; rozumie znaczenie i zna sposoby
pozyskiwania, wykorzystywania, selekcji oraz weryfikacji pozyskanych informacji na
podstawie oceny ich znaczenia i wiarygodności; zna znaczenie rozmowy, jako głównego
sposobu pozyskiwania informacji przez dziennikarza prasowego; wie, jak rozmawiać, jak
zadawać pytania; zna zasady wzajemnych relacji między informatorem, a dziennikarzem; zna
zasady kompozycji informacji prasowej, rozumie rolę tytułu, nadtytułu, podtytułu, śródtytułu,
właściwie zbudowanego lidu; zna specyfikę języka informacji prasowej; potrafi napisać
krótką i rozbudowaną informację prasową; wie, jak przygotować się do udziału w konferencji
prasowej; potrafi napisać relację z konferencji; zna praktyczne zasady redagowania informacji
prasowej; potrafi napisać krótki wywiad prasowy, wie, jak się do niego przygotować; potrafi
napisać krótką relację reporterską; zna kolejne etapy tworzenia wydawnictwa prasowego; zna
podstawy organizacji redakcji prasowej.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Ćwiczenia z dużym naciskiem na stronę praktyczną i samodzielną pracę studentów.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Ćwiczenia praktyczne, ocenianie ciągłe, prace przejściowe, praca końcowa.
Lektury podstawowe:
-
Lektury uzupełniające:
1. Marek Chyliński, Stephan Russ-Mohl: "Dziennikarstwo"; wyd. Grupa Wydawnicza
Polskapresse, Warszawa 2007
2. Andrzej Magdoń: "Reporter i jego warsztat"; wyd. Universitas, Kraków 1993.
3. "Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej"; red. M. Mallette, tłum. B.
Stanisławczyk-Żyła; wyd. SDP, Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej,
World Press Freedom Committee, Warszawa 1990 r.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Źródła informacji dziennikarskiej
Prowadzący (koordynator sylabusa): Adam Rymont
Wymagania wstępne:
-
Cele:
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z zagadnieniem źródeł informacji w dziennikarstwie -
ich identyfikacją, klasyfikacją, możliwościami i sposobami wykorzystania oraz ochroną, z
uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie i zagadnień etycznych.
Treści kształcenia:
- znaczenie umiejętności dotarcia do źródeł informacji i ich wykorzystania w pracy
dziennikarza;
- dziennikarz jako odbiorca i (wtórne) źródło informacji;
- zdefiniowanie pojęcia:"źródło informacji";
- klasyfikacja źródeł informacji
- wywiad jako podstawowe źródło informacji w pracy dziennikarza; zasady doboru
rozmówców, techniki pozyskiwania informacji;
- konferencja prasowa jako źródło informacji dziennikarskiej, jej organizacja, wady i zalety;
- Internet jako źródło informacji: wyszukiwarki internetowe, encyklopedie internetowe,
zasada ograniczonego zaufania do internetowych źródeł informacji;
- zasoby biblioteczne, posługiwanie się informacją bibliograficzną, różnego rodzajami
informatorów, wydawnictw encyklopedycznych, roczników statystycznych, kompendiów, baz
danych; problem aktualności danych;
- agencje prasowe i media (radio, telewizja, czasopisma, prasa codzienna) jako źródła
informacji dla dziennikarza;
- źródła informacji historycznej: materiały IPN, zasoby archiwów państwowych, muzea;
- Biuletyn Informacji Publicznej;
- źródła informacji w pracy reportera: obserwacja, obserwacja uczestnicząca; reportaż
wcieleniowy; prowokacja dziennikarska;
- źródła informacji w pracy dziennikarza działu miejskiego: rzecznicy prasowi, policja,
prokuratura, służby komunalne, informacje od czytelników itp.; nieformalne źródła informacji
(anonimy);
- prawne i etyczne problemy, związane z uzyskiwaniem dostępu i korzystaniem ze źródeł
informacji; prawo prasowe, kodeksy etyki dziennikarskiej;
- zasada ochrony informatora w teorii i praktyce
- ograniczenia w dostępie do źródeł informacji: różnego rodzaju definiowane prawnie rodzaje
tajemnic;
- historyczna rola cenzury jako bariery w dostępie i wykorzystywaniu źródeł informacji;
- weryfikacja informacji; zagrożenie manipulacją (informacja sterowana).
Efekty kształcenia:
W wyniku przeprowadzonych zajęć student:
-rozumie znaczenie umiejętności dotarcia do źródeł informacji i ich wykorzystania w pracy
dziennikarza;
- rozumie rolę dziennikarza jako odbiorcy i jednocześnie źródła informacji;
- umie zdefiniować pojęcia: "źródło informacji";
- zna klasyfikację źródeł informacji;
- rozumie rolę wywiadu jako podstawowego źródło informacji w pracy dziennikarza; zna
zasady doboru rozmówców, zna podstawy technik pozyskiwania informacji i potrafi
zastosować je w praktyce;
- rozumie rolę konferencji prasowej jako źródła informacji dziennikarskiej; zna zalety i wady
tego źródła;
- rozumie rolę Internetu jako źródła informacji dziennikarskiej, zna główne wyszukiwarki
internetowe i potrafi się nimi posługiwać; ma podstawową wiedzę na temat Wikipedii -
najpopularniejszej encyklopedii internetowej; potrafi krytycznie zanalizować i i ocenić
wiarygodność internetowych źródeł informacji;
- zna najważniejsze biblioteki w Krakowie, potrafi ocenić ich zasoby, zna zasady
wykorzystania tych zasobów;
- umie posługiwać się informacją bibliograficzną, docenia rolę i ograniczenia różnych
rodzajów informatorów, wydawnictw encyklopedycznych, roczników statystycznych,
kompendiów, baz danych;
- rozumie rolę agencji prasowych i mediów jako źródła informacji dla dziennikarza;
- zna rolę źródeł informacji historycznej: materiałów IPN i innych zasobów archiwalnych;
- wie, co to jest Biuletyn Informacji Publicznej i umie z niego korzystać;
- potrafi zdefiniować źródła informacji w pracy reportera i dziennikarza miejskiego oraz zna
zasady korzystania z tych źródeł;
- zna podstawy prawnych i etycznych zagadnień, związanych z uzyskiwaniem dostępu i
korzystaniem ze źródeł informacji;
- zna zasady prawnej ochrony osobowych źródeł informacji;
- zna prawne ograniczenia w dostępie do źródeł informacji; umie nazwać poszczególne formy
tajemnic określane przez prawo;
- rozumie historyczną rolę cenzury jako bariery w dostępie i wykorzystywaniu źródeł
informacji;
- rozumie znaczenie weryfikowania informacji zależnie od źródeł i form ich pozyskania;
rozumie zagrożenie manipulacją.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
konwersatorium - wykład z możliwością zadawania pytań, prezentacje własne studentów.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Zaliczenie końcowe w formie pisemnej - kolokwium.
Lektury podstawowe:
-
Lektury uzupełniające:
1. Kazimierz Wolny-Zmorzyński, Andrzej Kaliszewski, Wojciech Furman, Katarzyna
Pokorna-Ignatowicz: "Źródła informacji dla dziennikarza"; wyd. Wydawnictwa
Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
2. Marek Chyliński, Stephan Russ-Mohl: "Dziennikarstwo"; wyd. Grupa Wydawnicza
Polskapresse, Warszawa 2007
3. Andrzej Magdoń: "Reporter i jego warsztat"; wyd. Universitas, Kraków 1993.
4. "Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej"; red. M. Mallette, tłum. B.
Stanisławczyk-Żyła; wyd. SDP, Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej,
World Press Freedom Committee, Warszawa 1990 r.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Prawo prasowe (Media Law)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność
Poziom studia licencjackie
Nazwa przedmiotu7 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Prawo prasowe (Media Law)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu dks.19
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, semestr IV
studia niestacjonarne rok II, semestr IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30, wykład
studia niestacjonarne 20, wykład
Punkty ECTS 3
Forma zaliczenia egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
studia niestacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
brak
Cele:
7 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi aktami ustawodawczymi
obowiązującymi w Polsce, m.in. z prawem prasowym, ustawą o radiofonii i telewizji, ustawą
o dostępie do informacji publicznej. Student powinien poznać podstawowe instytucje i zasady
istniejące w w polskim prawodawstwie medialnym oraz wiedzieć jakie ograniczenia
funkcjonują w zakresie wolności prasy i środków społecznego przekazu, aby móc ocenić
prawidłowość własnego postępowania. Na zajęciach zostanie uwzględnione nie tylko
orzecznictwo polskie, ale również Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Studenci będą
poznawać jak zakłada się dzienniki i czasopisma i jakie wymogi należy wypełnić, aby
legalnie funkcjonowały one na rynku prasowym oraz jakie są warunki uzyskania koncesji na
działalność telewizyjną i radiową. Student powinien również dokładnie poznać prawa i
obowiązki dziennikarza. W za-kresie praw dziennikarskich na pierwszym miejscu znajduje
się prawo do uzyskania informacji zarówno tej publicznej jak i niepublicznej. W tym aspekcie
istotne jest zaznajomienie studentów z regulacją zawartą w ustawie o dostępie do informacji
publicznej oraz z dostępem do informacji
z postępowania sądowego. Student zapozna się z podstawowymi obowiązkami
dziennikarskimi m.in. rzetelności i szczególnej staranności, ochrony prywatności, tajemnicy
dziennikarskiej, autoryzacji, w celu prawidłowego postępowania z dobrami prawnie
chronionymi w pracy dziennikarskiej. Przedmiotem zajęć będą również obowiązki ciążące na
mediach, a więc obowiązek publikacji komunikatów, sprostowań i odpowiedzi oraz zasady
dotyczące zamieszczania reklam i ogłoszeń zarówno przewidziane w prawie prasowym jak i
w ustawie o radiofonii i telewizji. Studenci zapoznają się także z zasadami dotyczącymi
odpowiedzialności cywilnej i karnej.
Treści kształcenia:
1. Historia ustawodawstwa prasowego.
2. Wolność prasy w prawie międzynarodowym.
3. Wolność prasy w polskim prawie i jej ograniczenia.
4. Zakres przedmiotowy ustawy prawo prasowe.
5. Zakres przedmiotowy ustawy o radiofonii i telewizji.
6. Organizacja działalności wydawniczej.
7. Organizacja działalności radiowej i telewizyjnej.
8. Działalność koncesyjna.
9. Komunikaty i ogłoszenia urzędowe, ogłoszenia prywatne i reklamy.
10. Obowiązki programowe z ustawy o radiofonii i telewizji.
11. Prawa dziennikarzy.
12. Obowiązki dziennikarzy.
13. Odpowiedzialność cywilna dziennikarzy i prasy.
14. Odpowiedzialność karna dziennikarzy i prasy.
15. Sprostowania i odpowiedzi.
Historia ustawodawstwa prasowego.
Tematem zajęć będzie kształtowanie się systemu prawa mediów.
W pierwszym rzędzie zostaną omówione kwestie poświęcone cenzurze zarówno kościelnej
jak i państwowej. Kolejnym etapem będzie rozwój ustawodawstwa prasowego w okresie
międzywojennym, a następnie powojennym, aż do momentu uchwalenia ustawy prawo
prasowe oraz ustawy o radiofonii i telewizji.
Wolność prasy.
W ramach tego tematu zostaną omówione zagadnienia poświęcone koncepcji wolności prasy
oraz jej kształtu w Konstytucji z 1997 r. Poddany zostanie interpretacji art. 14 i 54 tejże
Konstytucji, a także ograniczenia wolności prasy wynikające z jej art. 31. Następnie tematem
zajęć będzie ochrona międzynarodowa wolności prasy. Punktem wyjścia będzie deklaracja
Praw Człowieka, a następnie przybliżone zostaną przepisy Międzynarodowego Paktu Praw
Obywatelskich i Po-litycznych.
Wolność prasy na gruncie Konwencji o Ochronie Praw Człowieka
i Podstawowych Wolności z 1950r.
W zakresie tego tematu zostaną zinterpretowane przepisy Konwencji odnoszące się do
wolności prasy. Następnie omówione zostaną wy-brane orzeczenie Trybunału Praw
Człowieka odnoszące się do wolności prasy.
Ograniczenia wolności prasy oraz definicje zawarte w prawie prasowym i ustawie o
radiofonii i telewizji.
Tradycyjnie ograniczenia wolności prasy zostaną podzielone na ograniczenia dotyczące
powstawania i funkcjonowania prasy, ograniczenia dotyczące treści, ograniczenia dotyczące
rozpowszechniania oraz ograniczenia finansowe. Następnie omówione zostaną definicje za-
warte w wymienionych wyżej aktach prawnych.
Organizacja działalności wydawniczej.
Zajęcia będą poświęcone zagadnieniom związanym z podjęciem działalności prasowej, a więc
jak i kto może zostać wydawcą prasy. Następnie zostanie omówiony obowiązujący w Polsce
system rejestracyjny, zagadnienia związane z problematyką ochrony tytułu prasowe-go a
także obowiązki wynikające z wydawania prasy, tj. obowiązek publikowania impressum
przekazywania egzemplarzy dla celów bibliotecznych. Kolejnym zagadnieniem będzie
organizacja redakcji prasowej.
Organizacja działalności radiowej i telewizyjnej.
W pierwszym rzędzie omówione zostanie jakie podmioty podlegają polskiej ustawie o
radiofonii i telewizji, a które jej z mocy prawa nie podlegają. W drugim, tematem zajęć
będzie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, sposób jej powoływania, kompetencje oraz
uprawnienia jej Przewodniczącego. Następnie omówiona zostanie radiofonia i telewizja
publiczna, tj. prawna forma działalności publicznych spółek radiofonii i telewizji, ich organy,
sposoby ich powoływania i odwoływanie.
Misja publicznej radiofonii i telewizji. Działalność koncesyjna oraz rejestracyjna Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji.
W ramach tego tematu zostaną przedstawione szczegółowe zadania spoczywające na
nadawcach publicznych (tzw. Misja radiofonii i telewizji publicznej) oraz inne obowiązki
tych nadawców, np. umożliwienia naczelnym organom państwowym bezpośredniej
prezentacji oraz wyjaśniania polityki państwa. Następnie zajęcia zostaną poświęcone
działalności koncesyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, tj. postępowanie o udzielenie
koncesji, treść decyzji koncesyjnej, wy-gaśniecie koncesji oraz możliwości jej utraty.
Następnie tematem za-jęć będzie przedstawienie postępowania rejestracyjnego związanego z
działalnością operatorów sieci kablowych. Na zajęciach tych zostanie również przedstawiona
problematyka uzyskiwania statusu nadaw-cy społecznego.
Dziennikarskie prawo do informacji.
Tematem tych zajęć będzie dostęp dziennikarza do informacji. W ramach dziennikarskiego
prawa do informacji zostaną omówione regulację przewidziane w ustawie o dostępie do
informacji publicznej oraz ograniczenia tego prawa wynikające m.in. z ustawy o ochronie
informacji niejawnych.
Prawo do sprawozdawczości oraz krytyki. Obowiązki dziennikarskie.
Przedmiotem zajęć będą różnorodne regulacje umożliwiające udział dziennikarza np. na
rozprawach sądowych, na posiedzeniach Sejmu, czy Senatu. Wskazane zostaną również
zasady odnoszącej się do kry-tyki prasowej, aby pozostawała ona pod ochrona prawa.
Kolejnym etapem wykładu będzie omówienie podstawowych obowiązków dziennikarskich,
tj. głoszenia prawdy, rzetelności i szczególnej staranności, służby społeczeństwu i państwu
oraz przestrzegania linii programowej.
Obowiązek ochrony prywatności. Dziennikarska tajemnica zawodowa.
Przedmiotem zajęć będzie prawo do prywatności i jego ochrona
w systemie polskim. Następnie omówiona zostanie interpretacja art. 14 ust. 6 prawa
prasowego, a więc kiedy zostaje wyłączona bezprawność naruszenia prawa do prywatności w
przypadku rozpowszechnienia faktów pochodzących z tej sfery. Kolejno tematem zajęć
będzie dziennikarska tajemnica zawodowa i jej unormowanie w art. 15 i 16 prawa prasowego,
a także jej ochrona w postępowaniu przed organa-mi państwowymi.
Obowiązki nadawcy przewidziane w ustawie o radiofonii i telewizji.
Tematem zajęć będzie taka problematyka jak: zasady odnoszące się do nadawania audycji
wytworzonych pierwotnie w języku polskim, zasady nadawania audycji europejskich, a także
zasady odnoszące się do reklamy telewizyjnej i radiowej. Następnie przedmiotem wykładu
będzie treść art. 18 ustawy o radiofonii i telewizji a więc zasady od-noszące się do treści
audycji, ze szczególnym uwzględnieniem ochro-ny małoletnich przed szkodliwymi treściami
prezentowanymi w mediach.
Komunikaty, ogłoszenia i reklama prasowa.
Przedmiotem wykładu będzie wyszczególnienie przekazów, które prasa ma obowiązek
publikować. Wskazane zostaną warunki, które muszą zostać spełnione przez podmiot
żądający zamieszczenia komunikatu, forma tych przekazów oraz omówiona zostanie
odpłatność za ich opublikowanie. Kolejno przedmiotem zajęć będą ogłoszenia i reklamy,
kiedy można, a kiedy należy domówić ich publikacji oraz kto jest odpowiedzialny za ich
treść.
Sprostowania i odpowiedź.
Przedmiotem zajęć będą zasady publikacji sprostowań i odpowiedzi, warunki, które muszą
one spełniać oraz podstawy odmowy ich za-mieszczenia.
Odpowiedzialność cywilna za treść publikacji.
Tematem zajęć będzie problematyka naruszenia dóbr osobistych
w publikacji prasowej, a więc wskazane zostanie co to jest dobro osobiste, jakie są ich rodzaje
oraz zasady postępowania w przypadku ich naruszenia. Zostaną omówione wybrane
orzeczenia Sądu Najwyższe-go oraz sądów apelacyjnych poświęcone tej problematyce.
Wskazane zostanie z jakimi roszczeniami może się dziennikarz spotkać w ramach procesu
cywilnego i jakie zasady są stosowane w odniesieniu do ich zasądzania.
Odpowiedzialność karna za treść publikacji. Przestępstwa skierowane przeciwko prasie.
Przedmiotem wykładu będzie odpowiedzialność karna za zniesławie-nie i zniewagę. W
pierwszym rzędzie wskazane zostaną znamiona oby czynów zabronionych, a w drugim
omówione okoliczności wyłączające bezprawność zachowania. Zostanie również
przedstawiona problematyka zawiązana z osobami odpowiedzialnymi za treść publikacji, a
więc redaktora naczelnego i redaktora odpowiadającego z art. 49 a prawa prasowego.
Następnie zostaną przedstawione czyny za-bronione skierowane przeciwko prasie, a więc
mające na celu ochronę wolności wypowiedzi dziennikarskiej.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Student ma podstawową wiedzę o różnych rodzajach struktur i instytucji medialnych
w szczególności o Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, Urzędzie Komunikacji
Elektronicznej, spółkach radiofonii i telewizji, wydawnictwach prasowych.
2.Student ma podstawową wiedzę o relacjach między światem mediów i polityki, o
relacjach instytucji medialnych względem organów wymiaru sprawiedliwości.
3.Na podstawową wiedzę o człowieku, w szczególności jako podmiocie
konstytuującym struktury społeczne, w tym medialne, i zasady ich funkcjonowania, a
także działającym w tych strukturach.
4. Student ma wiedzę o normach i regułach prawnych (prawo prasowe, ustawa o
radiofonii i telewizji, kodeks karny, kodeks cywilny), organizacyjnych, moralnych,
etycznych) organizujących struktury i instytucje medialne i rządzących nimi
prawidłowościach oraz o ich źródłach, naturze, zmianach i sposobach działania.
5. Student posiada wiedzę na temat funkcjonowania systemu medialnego w Polsce, w
relacjach do orzecznictwa międzynarodowych instytucji (Trybunał Praw Człowieka w
Strasburgu, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu).
6.Student ma podstawową wiedzę o poglądach na temat struktur i instytucji medialnych
oraz o ich historycznej ewolucji.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Student potrafi właściwie analizować przyczyny i przebieg konkretnych procesów i
zjawisk społecznych (kulturowych, politycznych, prawnych, gospodarczych) w zakresie
dziennikarstwa i komunikacji społecznej.
2. Student prawidłowo posługuje się systemami normatywnymi oraz wybranymi
normami i regułami (prawnymi, zawodowymi, moralnymi) w celu rozwiązania
konkretnego zadania z zakresu nauk o mediach.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
1.Student ma świadomość roli mediów w społeczeństwie i odpowiedzialności
spoczywającej na nich i na konkretnych dziennikarzach.
2. Student jest wrażliwy na etyczne problemy dziennikarstwa.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Wykład
2. Samodzielna analiza przepisów ustawodawstwa.
3. Zapoznanie się z podręcznikiem.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Egzamin pisemny w sesji, półtorej godziny, pytania opisowe
Lektury podstawowe:
1. Dobosz I., Prawo prasowe. Podręcznik, Warszawa 2011.
2. Czarny-Drożdżejko E., Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo
zniesławienia w środkach masowego komunikowania, Kraków 2005.
3. Czarny-Drożdżejko E., Odpowiedzialność karna dziennikarza za zniesławienie, [w:]
Polskie media w jednoczącej się Europie, Kraków 2006.
4. Prawo mediów, pod red. J. Barty, R. Markiewicza i A. Matlaka, Lexis-Nexis 2005.
5. Sadomski J., Naruszenie dóbr osobistych przez media, Warszawa 2003
Lektury uzupełniające:
Brak.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student ma
podstawową
wiedzę o różnych
rodzajach struktur i
instytucji
medialnych w
szczególności o
Krajowej Radzie
Radiofonii i
Telewizji, Urzędzie
Komunikacji
Elektronicznej,
spółkach radiofonii
i telewizji,
wydawnictwach
prasowych.
T_1
- Zakres
przedmiotowy
ustawy o radiofonii
i telewizji.
- Organizacja
działalności
wydawniczej.
- Organizacja
działalności
radiowej i
telewizyjnej.
- Działalność
koncesyjna.
M_1 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_1
Egzamin
S1A/P_W02
E_2 Student ma
podstawową
wiedzę o relacjach
między światem
mediów i polityki,
o relacjach
instytucji
medialnych
względem organów
wymiaru
sprawiedliwości.
T_2
-
Odpowiedzialność
cywilna
dziennikarzy i
prasy.
-
Odpowiedzialność
karna dziennikarzy
i prasy.
M_2 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_2
Egzamin
S1A/P_W03
E_3 Na
podstawową
wiedzę o
człowieku, w
szczególności jako
podmiocie
konstytuującym
struktury
społeczne, w tym
medialne, i zasady
ich
funkcjonowania, a
także działającym
w tych strukturach.
T_3
- Wolność prasy w
prawie
międzynarodowym.
- Wolność prasy w
polskim prawie i jej
ograniczenia.
M_3 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_3
Egzamin
S1A/P_W05
E_4 Student ma T_4 M_4 Wykład W_4 S1A/P_W07
wiedzę o normach i
regułach prawnych
(prawo prasowe,
ustawa o radiofonii
i telewizji, kodeks
karny, kodeks
cywilny),
organizacyjnych,
moralnych,
etycznych)
organizujących
struktury i
instytucje medialne
i rządzących nimi
prawidłowościach
oraz o ich źródłach,
naturze, zmianach i
sposobach
działania.
- Historia
ustawodawstwa
prasowego.
- Zakres
przedmiotowy
ustawy prawo
prasowe.
- Zakres
przedmiotowy
ustawy o radiofonii
i telewizji.
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
Egzamin
E_5 Student
posiada wiedzę na
temat
funkcjonowania
systemu
medialnego w
Polsce, w relacjach
do orzecznictwa
międzynarodowych
instytucji
(Trybunał Praw
Człowieka w
Strasburgu,
Trybunał
Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
w Luksemburgu).
T_5 Wolność prasy
w prawie
międzynarodowym.
M_5 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_5
Egzamin
S1A/P-W09
E_6 Student ma
podstawową
wiedzę o
poglądach na temat
struktur i instytucji
medialnych oraz o
ich historycznej
ewolucji.
T_6 Historia
ustawodawstwa
prasowego.
M_6 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_6
Egzamin
S1A/P_W10
E_7 Student potrafi
właściwie
analizować
przyczyny i
przebieg
konkretnych
T_7 Wolność prasy
w polskim prawie i
jej ograniczenia.
M_7 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
W_7
Egzamin
S1A/P_U03
procesów i zjawisk
społecznych
(kulturowych,
politycznych,
prawnych,
gospodarczych) w
zakresie
dziennikarstwa i
komunikacji
społecznej.
z
podręcznikiem.
E_8 Student
prawidłowo
posługuje się
systemami
normatywnymi
oraz wybranymi
normami i
regułami
(prawnymi,
zawodowymi,
moralnymi) w celu
rozwiązania
konkretnego
zadania z zakresu
nauk o mediach.
T_8
Prawa
dziennikarzy.
Obowiązki
dziennikarzy.
M_8 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_8
Egzamin
S1A/P_U05
E_9 Student ma
świadomość roli
mediów w
społeczeństwie i
odpowiedzialności
spoczywającej na
nich i na
konkretnych
dziennikarzach.
T_9
- Komunikaty i
ogłoszenia
urzędowe,
ogłoszenia
prywatne i
reklamy.
- Obowiązki
programowe z
ustawy o radiofonii
i telewizji..
- Sprostowania i
odpowiedzi.
M_9 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_9
Egzamin
S1A_K08
E_10 Student jest
wrażliwy na
etyczne problemy
dziennikarstwa.
T_10
-
Odpowiedzialność
cywilna
dziennikarzy i
prasy.
-
Odpowiedzialność
karna dziennikarzy
i prasy.
M_10 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_10
Egzamin
S1A_K09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Prawo prasowe (Media Law)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność
Poziom studia licencjackie
Nazwa przedmiotu8 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Prawo prasowe (Media Law)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu dks.19
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, semestr IV
studia niestacjonarne rok II, semestr IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30, wykład
studia niestacjonarne 20, wykład
Punkty ECTS 3
Forma zaliczenia egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
studia niestacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
brak
8 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi aktami ustawodawczymi
obowiązującymi w Polsce, m.in. z prawem prasowym, ustawą o radiofonii i telewizji, ustawą
o dostępie do informacji publicznej. Student powinien poznać podstawowe instytucje i zasady
istniejące w w polskim prawodawstwie medialnym oraz wiedzieć jakie ograniczenia
funkcjonują w zakresie wolności prasy i środków społecznego przekazu, aby móc ocenić
prawidłowość własnego postępowania. Na zajęciach zostanie uwzględnione nie tylko
orzecznictwo polskie, ale również Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Studenci będą
poznawać jak zakłada się dzienniki i czasopisma i jakie wymogi należy wypełnić, aby
legalnie funkcjonowały one na rynku prasowym oraz jakie są warunki uzyskania koncesji na
działalność telewizyjną i radiową. Student powinien również dokładnie poznać prawa i
obowiązki dziennikarza. W za-kresie praw dziennikarskich na pierwszym miejscu znajduje
się prawo do uzyskania informacji zarówno tej publicznej jak i niepublicznej. W tym aspekcie
istotne jest zaznajomienie studentów z regulacją zawartą w ustawie o dostępie do informacji
publicznej oraz z dostępem do informacji
z postępowania sądowego. Student zapozna się z podstawowymi obowiązkami
dziennikarskimi m.in. rzetelności i szczególnej staranności, ochrony prywatności, tajemnicy
dziennikarskiej, autoryzacji, w celu prawidłowego postępowania z dobrami prawnie
chronionymi w pracy dziennikarskiej. Przedmiotem zajęć będą również obowiązki ciążące na
mediach, a więc obowiązek publikacji komunikatów, sprostowań i odpowiedzi oraz zasady
dotyczące zamieszczania reklam i ogłoszeń zarówno przewidziane w prawie prasowym jak i
w ustawie o radiofonii i telewizji. Studenci zapoznają się także z zasadami dotyczącymi
odpowiedzialności cywilnej i karnej.
Treści kształcenia:
1. Historia ustawodawstwa prasowego.
2. Wolność prasy w prawie międzynarodowym.
3. Wolność prasy w polskim prawie i jej ograniczenia.
4. Zakres przedmiotowy ustawy prawo prasowe.
5. Zakres przedmiotowy ustawy o radiofonii i telewizji.
6. Organizacja działalności wydawniczej.
7. Organizacja działalności radiowej i telewizyjnej.
8. Działalność koncesyjna.
9. Komunikaty i ogłoszenia urzędowe, ogłoszenia prywatne i reklamy.
10. Obowiązki programowe z ustawy o radiofonii i telewizji.
11. Prawa dziennikarzy.
12. Obowiązki dziennikarzy.
13. Odpowiedzialność cywilna dziennikarzy i prasy.
14. Odpowiedzialność karna dziennikarzy i prasy.
15. Sprostowania i odpowiedzi.
Historia ustawodawstwa prasowego.
Tematem zajęć będzie kształtowanie się systemu prawa mediów.
W pierwszym rzędzie zostaną omówione kwestie poświęcone cenzurze zarówno kościelnej
jak i państwowej. Kolejnym etapem będzie rozwój ustawodawstwa prasowego w okresie
międzywojennym, a następnie powojennym, aż do momentu uchwalenia ustawy prawo
prasowe oraz ustawy o radiofonii i telewizji.
Wolność prasy.
W ramach tego tematu zostaną omówione zagadnienia poświęcone koncepcji wolności prasy
oraz jej kształtu w Konstytucji z 1997 r. Poddany zostanie interpretacji art. 14 i 54 tejże
Konstytucji, a także ograniczenia wolności prasy wynikające z jej art. 31. Następnie tematem
zajęć będzie ochrona międzynarodowa wolności prasy. Punktem wyjścia będzie deklaracja
Praw Człowieka, a następnie przybliżone zostaną przepisy Międzynarodowego Paktu Praw
Obywatelskich i Po-litycznych.
Wolność prasy na gruncie Konwencji o Ochronie Praw Człowieka
i Podstawowych Wolności z 1950r.
W zakresie tego tematu zostaną zinterpretowane przepisy Konwencji odnoszące się do
wolności prasy. Następnie omówione zostaną wy-brane orzeczenie Trybunału Praw
Człowieka odnoszące się do wolności prasy.
Ograniczenia wolności prasy oraz definicje zawarte w prawie prasowym i ustawie o
radiofonii i telewizji.
Tradycyjnie ograniczenia wolności prasy zostaną podzielone na ograniczenia dotyczące
powstawania i funkcjonowania prasy, ograniczenia dotyczące treści, ograniczenia dotyczące
rozpowszechniania oraz ograniczenia finansowe. Następnie omówione zostaną definicje za-
warte w wymienionych wyżej aktach prawnych.
Organizacja działalności wydawniczej.
Zajęcia będą poświęcone zagadnieniom związanym z podjęciem działalności prasowej, a więc
jak i kto może zostać wydawcą prasy. Następnie zostanie omówiony obowiązujący w Polsce
system rejestracyjny, zagadnienia związane z problematyką ochrony tytułu prasowe-go a
także obowiązki wynikające z wydawania prasy, tj. obowiązek publikowania impressum
przekazywania egzemplarzy dla celów bibliotecznych. Kolejnym zagadnieniem będzie
organizacja redakcji prasowej.
Organizacja działalności radiowej i telewizyjnej.
W pierwszym rzędzie omówione zostanie jakie podmioty podlegają polskiej ustawie o
radiofonii i telewizji, a które jej z mocy prawa nie podlegają. W drugim, tematem zajęć
będzie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, sposób jej powoływania, kompetencje oraz
uprawnienia jej Przewodniczącego. Następnie omówiona zostanie radiofonia i telewizja
publiczna, tj. prawna forma działalności publicznych spółek radiofonii i telewizji, ich organy,
sposoby ich powoływania i odwoływanie.
Misja publicznej radiofonii i telewizji. Działalność koncesyjna oraz rejestracyjna Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji.
W ramach tego tematu zostaną przedstawione szczegółowe zadania spoczywające na
nadawcach publicznych (tzw. Misja radiofonii i telewizji publicznej) oraz inne obowiązki
tych nadawców, np. umożliwienia naczelnym organom państwowym bezpośredniej
prezentacji oraz wyjaśniania polityki państwa. Następnie zajęcia zostaną poświęcone
działalności koncesyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, tj. postępowanie o udzielenie
koncesji, treść decyzji koncesyjnej, wy-gaśniecie koncesji oraz możliwości jej utraty.
Następnie tematem za-jęć będzie przedstawienie postępowania rejestracyjnego związanego z
działalnością operatorów sieci kablowych. Na zajęciach tych zostanie również przedstawiona
problematyka uzyskiwania statusu nadaw-cy społecznego.
Dziennikarskie prawo do informacji.
Tematem tych zajęć będzie dostęp dziennikarza do informacji. W ramach dziennikarskiego
prawa do informacji zostaną omówione regulację przewidziane w ustawie o dostępie do
informacji publicznej oraz ograniczenia tego prawa wynikające m.in. z ustawy o ochronie
informacji niejawnych.
Prawo do sprawozdawczości oraz krytyki. Obowiązki dziennikarskie.
Przedmiotem zajęć będą różnorodne regulacje umożliwiające udział dziennikarza np. na
rozprawach sądowych, na posiedzeniach Sejmu, czy Senatu. Wskazane zostaną również
zasady odnoszącej się do kry-tyki prasowej, aby pozostawała ona pod ochrona prawa.
Kolejnym etapem wykładu będzie omówienie podstawowych obowiązków dziennikarskich,
tj. głoszenia prawdy, rzetelności i szczególnej staranności, służby społeczeństwu i państwu
oraz przestrzegania linii programowej.
Obowiązek ochrony prywatności. Dziennikarska tajemnica zawodowa.
Przedmiotem zajęć będzie prawo do prywatności i jego ochrona
w systemie polskim. Następnie omówiona zostanie interpretacja art. 14 ust. 6 prawa
prasowego, a więc kiedy zostaje wyłączona bezprawność naruszenia prawa do prywatności w
przypadku rozpowszechnienia faktów pochodzących z tej sfery. Kolejno tematem zajęć
będzie dziennikarska tajemnica zawodowa i jej unormowanie w art. 15 i 16 prawa prasowego,
a także jej ochrona w postępowaniu przed organa-mi państwowymi.
Obowiązki nadawcy przewidziane w ustawie o radiofonii i telewizji.
Tematem zajęć będzie taka problematyka jak: zasady odnoszące się do nadawania audycji
wytworzonych pierwotnie w języku polskim, zasady nadawania audycji europejskich, a także
zasady odnoszące się do reklamy telewizyjnej i radiowej. Następnie przedmiotem wykładu
będzie treść art. 18 ustawy o radiofonii i telewizji a więc zasady od-noszące się do treści
audycji, ze szczególnym uwzględnieniem ochro-ny małoletnich przed szkodliwymi treściami
prezentowanymi w mediach.
Komunikaty, ogłoszenia i reklama prasowa.
Przedmiotem wykładu będzie wyszczególnienie przekazów, które prasa ma obowiązek
publikować. Wskazane zostaną warunki, które muszą zostać spełnione przez podmiot
żądający zamieszczenia komunikatu, forma tych przekazów oraz omówiona zostanie
odpłatność za ich opublikowanie. Kolejno przedmiotem zajęć będą ogłoszenia i reklamy,
kiedy można, a kiedy należy domówić ich publikacji oraz kto jest odpowiedzialny za ich
treść.
Sprostowania i odpowiedź.
Przedmiotem zajęć będą zasady publikacji sprostowań i odpowiedzi, warunki, które muszą
one spełniać oraz podstawy odmowy ich za-mieszczenia.
Odpowiedzialność cywilna za treść publikacji.
Tematem zajęć będzie problematyka naruszenia dóbr osobistych
w publikacji prasowej, a więc wskazane zostanie co to jest dobro osobiste, jakie są ich rodzaje
oraz zasady postępowania w przypadku ich naruszenia. Zostaną omówione wybrane
orzeczenia Sądu Najwyższe-go oraz sądów apelacyjnych poświęcone tej problematyce.
Wskazane zostanie z jakimi roszczeniami może się dziennikarz spotkać w ramach procesu
cywilnego i jakie zasady są stosowane w odniesieniu do ich zasądzania.
Odpowiedzialność karna za treść publikacji. Przestępstwa skierowane przeciwko prasie.
Przedmiotem wykładu będzie odpowiedzialność karna za zniesławie-nie i zniewagę. W
pierwszym rzędzie wskazane zostaną znamiona oby czynów zabronionych, a w drugim
omówione okoliczności wyłączające bezprawność zachowania. Zostanie również
przedstawiona problematyka zawiązana z osobami odpowiedzialnymi za treść publikacji, a
więc redaktora naczelnego i redaktora odpowiadającego z art. 49 a prawa prasowego.
Następnie zostaną przedstawione czyny za-bronione skierowane przeciwko prasie, a więc
mające na celu ochronę wolności wypowiedzi dziennikarskiej.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Student ma podstawową wiedzę o różnych rodzajach struktur i instytucji medialnych
w szczególności o Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, Urzędzie Komunikacji
Elektronicznej, spółkach radiofonii i telewizji, wydawnictwach prasowych.
2.Student ma podstawową wiedzę o relacjach między światem mediów i polityki, o
relacjach instytucji medialnych względem organów wymiaru sprawiedliwości.
3.Na podstawową wiedzę o człowieku, w szczególności jako podmiocie
konstytuującym struktury społeczne, w tym medialne, i zasady ich funkcjonowania, a
także działającym w tych strukturach.
4. Student ma wiedzę o normach i regułach prawnych (prawo prasowe, ustawa o
radiofonii i telewizji, kodeks karny, kodeks cywilny), organizacyjnych, moralnych,
etycznych) organizujących struktury i instytucje medialne i rządzących nimi
prawidłowościach oraz o ich źródłach, naturze, zmianach i sposobach działania.
5. Student posiada wiedzę na temat funkcjonowania systemu medialnego w Polsce, w
relacjach do orzecznictwa międzynarodowych instytucji (Trybunał Praw Człowieka w
Strasburgu, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu).
6.Student ma podstawową wiedzę o poglądach na temat struktur i instytucji medialnych
oraz o ich historycznej ewolucji.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Student potrafi właściwie analizować przyczyny i przebieg konkretnych procesów i
zjawisk społecznych (kulturowych, politycznych, prawnych, gospodarczych) w zakresie
dziennikarstwa i komunikacji społecznej.
2. Student prawidłowo posługuje się systemami normatywnymi oraz wybranymi
normami i regułami (prawnymi, zawodowymi, moralnymi) w celu rozwiązania
konkretnego zadania z zakresu nauk o mediach.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
1.Student ma świadomość roli mediów w społeczeństwie i odpowiedzialności
spoczywającej na nich i na konkretnych dziennikarzach.
2. Student jest wrażliwy na etyczne problemy dziennikarstwa.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
4. Wykład
5. Samodzielna analiza przepisów ustawodawstwa.
6. Zapoznanie się z podręcznikiem.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Egzamin pisemny w sesji, półtorej godziny, pytania opisowe
Lektury podstawowe:
2. Dobosz I., Prawo prasowe. Podręcznik, Warszawa 2011.
2. Czarny-Drożdżejko E., Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo
zniesławienia w środkach masowego komunikowania, Kraków 2005.
3. Czarny-Drożdżejko E., Odpowiedzialność karna dziennikarza za zniesławienie, [w:]
Polskie media w jednoczącej się Europie, Kraków 2006.
4. Prawo mediów, pod red. J. Barty, R. Markiewicza i A. Matlaka, Lexis-Nexis 2005.
5. Sadomski J., Naruszenie dóbr osobistych przez media, Warszawa 2003
Lektury uzupełniające:
Brak.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student ma
podstawową
wiedzę o różnych
rodzajach struktur i
instytucji
medialnych w
szczególności o
Krajowej Radzie
Radiofonii i
Telewizji, Urzędzie
Komunikacji
Elektronicznej,
spółkach radiofonii
i telewizji,
wydawnictwach
prasowych.
T_1
- Zakres
przedmiotowy
ustawy o radiofonii
i telewizji.
- Organizacja
działalności
wydawniczej.
- Organizacja
działalności
radiowej i
telewizyjnej.
- Działalność
koncesyjna.
M_1 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_1
Egzamin
S1A/P_W02
E_2 Student ma
podstawową
wiedzę o relacjach
między światem
mediów i polityki,
o relacjach
instytucji
medialnych
względem organów
wymiaru
sprawiedliwości.
T_2
-
Odpowiedzialność
cywilna
dziennikarzy i
prasy.
-
Odpowiedzialność
karna dziennikarzy
i prasy.
M_2 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_2
Egzamin
S1A/P_W03
E_3 Na
podstawową
wiedzę o
człowieku, w
szczególności jako
podmiocie
konstytuującym
struktury
społeczne, w tym
medialne, i zasady
ich
funkcjonowania, a
także działającym
w tych strukturach.
T_3
- Wolność prasy w
prawie
międzynarodowym.
- Wolność prasy w
polskim prawie i jej
ograniczenia.
M_3 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_3
Egzamin
S1A/P_W05
E_4 Student ma
wiedzę o normach i
regułach prawnych
(prawo prasowe,
ustawa o radiofonii
i telewizji, kodeks
karny, kodeks
cywilny),
organizacyjnych,
moralnych,
etycznych)
organizujących
struktury i
instytucje medialne
i rządzących nimi
prawidłowościach
oraz o ich źródłach,
naturze, zmianach i
sposobach
działania.
T_4
- Historia
ustawodawstwa
prasowego.
- Zakres
przedmiotowy
ustawy prawo
prasowe.
- Zakres
przedmiotowy
ustawy o radiofonii
i telewizji.
M_4 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_4
Egzamin
S1A/P_W07
E_5 Student
posiada wiedzę na
temat
funkcjonowania
systemu
medialnego w
Polsce, w relacjach
do orzecznictwa
międzynarodowych
instytucji
(Trybunał Praw
Człowieka w
Strasburgu,
Trybunał
Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
w Luksemburgu).
T_5 Wolność prasy
w prawie
międzynarodowym.
M_5 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_5
Egzamin
S1A/P-W09
E_6 Student ma
podstawową
wiedzę o
poglądach na temat
struktur i instytucji
medialnych oraz o
ich historycznej
ewolucji.
T_6 Historia
ustawodawstwa
prasowego.
M_6 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_6
Egzamin
S1A/P_W10
E_7 Student potrafi
właściwie
analizować
przyczyny i
przebieg
T_7 Wolność prasy
w polskim prawie i
jej ograniczenia.
M_7 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
W_7
Egzamin
S1A/P_U03
konkretnych
procesów i zjawisk
społecznych
(kulturowych,
politycznych,
prawnych,
gospodarczych) w
zakresie
dziennikarstwa i
komunikacji
społecznej.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
E_8 Student
prawidłowo
posługuje się
systemami
normatywnymi
oraz wybranymi
normami i
regułami
(prawnymi,
zawodowymi,
moralnymi) w celu
rozwiązania
konkretnego
zadania z zakresu
nauk o mediach.
T_8
Prawa
dziennikarzy.
Obowiązki
dziennikarzy.
M_8 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_8
Egzamin
S1A/P_U05
E_9 Student ma
świadomość roli
mediów w
społeczeństwie i
odpowiedzialności
spoczywającej na
nich i na
konkretnych
dziennikarzach.
T_9
- Komunikaty i
ogłoszenia
urzędowe,
ogłoszenia
prywatne i
reklamy.
- Obowiązki
programowe z
ustawy o radiofonii
i telewizji..
- Sprostowania i
odpowiedzi.
M_9 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_9
Egzamin
S1A_K08
E_10 Student jest
wrażliwy na
etyczne problemy
dziennikarstwa.
T_10
-
Odpowiedzialność
cywilna
dziennikarzy i
prasy.
-
Odpowiedzialność
karna dziennikarzy
i prasy.
M_10 Wykład
Samodzielna
analiza
przepisów
ustawodawstwa.
Zapoznanie się
z
podręcznikiem.
W_10
Egzamin
S1A_K09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Prawo telekomunikacyjne (Telecommunications Law)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność dziennikarstwo specjalistyczne
Poziom studia magisterskie
Nazwa przedmiotu9 w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć
zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Prawo telekomunikacyjne (Telecommunications Law)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu dcd09
Język polski
Typ przedmiotu specjalnościowy (dziennikarstwo specjalistyczne)
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, semestr III
studia niestacjonarne rok II, semestr III
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godzin, ćwiczenia
studia niestacjonarne 20 godzin, ćwiczenia
Punkty ECTS 3
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
studia niestacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Brak
9 przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celem przedmiotu jest uzyskanie wiedzy o prawodawstwie polskim i unijnym odnoszącym
się do telekomunikacji.
Treści kształcenia:
1. Polityka regulacyjna.
2. Źródła prawa telekomunikacyjnego.
3. Organy administracji łączności.
4. Regulowanie rynku telekomunikacyjnego
5. Dostęp telekomunikacyjny
6. Ceny usług telekomunikacyjnych.
7. Sieci nowej generacji.
8. Świadczenie usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym.
9. Świadczenie usługi powszechnej.
10. Gospodarowanie częstotliwościami i numeracją.
11. Infrastruktura telekomunikacyjna.
12. Tajemnica telekomunikacyjna.
13. Obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i
porządku publicznego.
14. Karna i karno-administracyjna ochrona.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Ma pogłębioną wiedzę o relacjach między strukturami i instytucjami społecznymi w
zakresie telekomunikacji.
2. Ma wiedzę o różnych rodzajach więzi społecznych i występujących między nimi
prawidłowościach oraz wiedzę pogłębioną w odniesieniu do wybranych kategorii
więzi społecznych w zakresie telekomunikacji.
3. Ma wiedzę o normach i regułach prawnych w zakresie telekomunikacji.
4. Posiada usystematyzowaną wiedzę o poglądach na temat struktur i instytucji
telekomunikacyjnych.
5. Ma poszerzoną wiedzę na temat zasad tworzenia i rozwoju firm
telekomunikacyjnych.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Sprawnie posługuje się systemami normatywnymi, normami i regułami prawnymi
w zakresie prawa telekomunikacyjnego
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Analiza ustawodawstwa polskiego
2. Analiza prawodawstwa unijnego
3. Analiza orzecznictwa Unii Europejskiej
4. Samodzielne studiowanie zaleconej literatury.
5. Studia niestacjonarne – referaty.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Kolokwium testowe; test wyboru, pytania zamknięte; na ostatnich zajęciach, obecność na
zajęciach, aktywność w dyskusji
Lektury podstawowe:
Prawo telekomunikacyjne, red. M. Rogalski, Warszawa 2011
Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne
Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r . o radiofonii i telewizji
Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. świadczeniu usług drogą elektroniczną
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności elektromagnetyczne
Ustawa z dnia 30 czerwca 2011 r. o wdrożeniu naziemnej telewizji cyfrowej
Lektury uzupełniające:
Brak.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowyc
h
(kod EKK)
E_1 Ma pogłębioną
wiedzę o relacjach
między strukturami
i instytucjami
społecznymi w
zakresie
telekomunikacji
T_1 Organy
administracji
łączności.
Regulowanie rynku
telekomunikacyjneg
o
M_1 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
Analiza
prawodawstwa
unijnego
Analiza
orzecznictwa
Unii
Europejskiej
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury.
W_1
Kolokwium
S2A/P_W03
E_2 Ma wiedzę
o różnych rodzajach
więzi społecznych
i występujących
między nimi
prawidłowościach
oraz wiedzę
pogłębioną
w odniesieniu do
wybranych kategorii
więzi społecznych
w zakresie
telekomunikacji
T_2 Dostęp
telekomunikacyjny
Ceny usług
telekomunikacyjnyc
h.
Sieci nowej
generacji.
Świadczenie usług
telekomunikacyjnyc
h użytkownikom
końcowym.
Świadczenie usługi
powszechnej.
M_2 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
Analiza
prawodawstwa
unijnego
Analiza
orzecznictwa
Unii
Europejskiej
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury.
Referaty – st.
niestacjonarne.
W_2
Kolokwium,
studia
niestacjonarn
e - referat
S2A/P_W04
E_3 Ma wiedzę
o normach
i regułach prawnych
T_3 Polityka
regulacyjna.
Źródła prawa
M_3 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
W_3
Kolokwium
S1A/P_W07
w zakresie
telekomunikacji
telekomunikacyjneg
o.
Gospodarowanie
częstotliwościami i
numeracją
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury.
E_4 Posiada
usystematyzowaną
wiedzę o poglądach
na temat struktur
i instytucji
telekomunikacyjnyc
h
T_4
Organy administracji
łączności.
Obowiązki na rzecz
obronności,
bezpieczeństwa
państwa oraz
bezpieczeństwa i
porządku
publicznego.
Karna i karno-
administracyjna
ochrona
M_4 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury.
W_4
Kolokwium
S2A/P_W09
E_5 Ma poszerzoną
wiedzę na temat
zasad tworzenia
i rozwoju firm
telekomunikacyjnyc
h
T_5 Polityka
regulacyjna.
Regulowanie rynku
telekomunikacyjneg
o
Ceny usług
telekomunikacyjnyc
h.
Świadczenie usług
telekomunikacyjnyc
h użytkownikom
końcowym
Infrastruktura
telekomunikacyjna
M_5 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
Analiza
prawodawstwa
unijnego
Analiza
orzecznictwa
Unii
Europejskiej
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury.
Referaty – st.
niestacjonarne.
W_5
Kolokwium,
studia
niestacjonarn
e - referat
S2A/P_W11
E_6 Sprawnie
posługuje się
systemami
normatywnymi,
normami i regułami
prawnymi w
zakresie prawa
telekomunikacyjneg
o
T_6
Sieci nowej
generacji.
Tajemnica
telekomunikacyjna.
M_6 Analiza
ustawodawstw
a polskiego
Analiza
prawodawstwa
unijnego
Analiza
orzecznictwa
Unii
Europejskiej
Samodzielne
studiowanie
zaleconej
literatury
Referaty – st.
niestacjonarne.
W_6
Kolokwium,
studia
niestacjonarn
e - referat
S2A/P_U05
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa”
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność
Poziom studia magisterskie
Nazwa przedmiotu10
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa” (MA seminar „Legal aspects of
journalism”
Kod przedmiotu dmg19
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
„Prawne problemy dziennikarstwa „w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok I, II; semestr I-IV
studia niestacjonarne rok I, II; semestr I-IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 120 godzin, seminarium (w tym 30 godz. proseminarium)
studia niestacjonarne -
Punkty ECTS 3+3+9+12
Forma zaliczenia zaliczenie
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII, dr Jakub
Żurawski
studia niestacjonarne -
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
10
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Brak
Cele:
Seminarium uczy metod i technik naukowej pracy badawczej. Absolwent zdobywa
przygotowanie o charakterze teoretycznym i praktycznym i możliwość uzyskania tytułu
magistra dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Absolwetnt będzie przygotowany do
przyszłej naukowej pracy badawczej (studia doktoranckie) i profesjonalnego działania
zawodowego, odpowiadającego poziomowi tytułu naukowego.
Treści kształcenia:
Prawne problemy dziennikarstwa.
1. Wybór tematu pracy.
2. Ukierunkowanie zbierania literatury.
3. Metodologia badań służących powstaniu pracy.
4. Omówienie zasad pisania pracy magisterskiej (przypisy, bibliografia)
5. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy.
Efekty kształcenia:
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
1. Posiada umiejętność rozumienia i analizowania zjawisk społecznych
charakterystycznych dla prawnych problemów dziennikarstwa
2. Posiada pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku
polskim w obszarze prawnych problemów dziennikarstwa.
3. Posiada umiejętność samodzielnego proponowania rozwiązań konkretnego
problemu i podejmowania rozstrzygnięć dotyczących prawnych problemów
dziennikarstwa
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student
1. Potrafi trafnie określić priorytety służące realizacji przygotowania pracy
magisterskiej.
2. Prawidłowo, trafnie i sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z
prawnymi aspektami wykonywania zawodu dziennikarza.
3. Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać oraz pogłębiać wiedzę i umiejętności z
zakresu prawnych problemów dziennikarstwa.
4. Posiada umiejętność organizacji pracy własnej nad przygotowaniem pracy
magisterskiej.
5. Umie systematycznie gromadzić, analizować oraz interpretować potrzebne
informacje.
6. Sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z wykonywaniem zawodu
dziennikarza.
7. Potrafi twórczo myśleć.
8. Potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje, także w językach obcych.
9. Dba o jakość i staranność pracy.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy z promotorem.
2. Referowanie pracy na seminarium.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Obecność na zajęciach, systematyczne przedkładanie poszczególnych rozdziałów pracy,
zaliczenie seminarium
Lektury podstawowe:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Lektury uzupełniające:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Posiada
umiejętność
rozumienia
i analizowania
zjawisk
społecznych
charakterystycznych
dla prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_1 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_1
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_1 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U07
E_2 Posiada
pogłębioną
umiejętność
przygotowania
różnych prac
pisemnych w języku
polskim w obszarze
prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_2 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
M_2
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_2 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U08
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_3 Posiada
umiejętność
samodzielnego
proponowania
rozwiązań
konkretnego
problemu
i podejmowania
rozstrzygnięć
dotyczących
prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_3 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_3
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_3 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_U12
E_4 Potrafi trafnie
określić priorytety
służące realizacji
przygotowania
pracy magisterskiej.
T_4 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_4
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_4 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K03
E_5 Prawidłowo,
trafnie i sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
T_5 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
M_5
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
W_5 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
S2A_K04
problemy związane
z prawnymi
aspektami
wykonywania
zawodu
dziennikarza.
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
E_6 Potrafi
samodzielnie
i krytycznie
uzupełniać oraz
pogłębiać wiedzę
i umiejętności z
zakresu prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_6 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_6
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_6 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K06
E_7 Posiada
umiejętność
organizacji pracy
własnej nad
przygotowaniem
pracy magisterskiej.
T_7 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
M_7
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_7 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K08
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_8 Umie
systematycznie
gromadzić,
analizować oraz
interpretować
potrzebne
informacje.
E_8 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_8
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_8 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K11
E_9 Sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
problemy związane
z wykonywaniem
zawodu
dziennikarza
E_9 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_9
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_9 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K04
E_10 Potrafi
twórczo myśleć
E_10 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
M_10
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_10
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
S2P_K07
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
seminarium
E_11 Potrafi
samodzielnie
wyszukiwać
informacje, także w
językach obcych
E_11 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_11
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_11
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K08
E_12 Dba o jakość i
staranność pracy
E_12 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_12
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_12
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa”
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność
Poziom studia magisterskie
Nazwa przedmiotu11
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa” (MA seminar „Legal aspects of
journalism”
Kod przedmiotu dmg19
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
„Prawne problemy dziennikarstwa „w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok I, II; semestr I-IV
studia niestacjonarne rok I, II; semestr I-IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 120 godzin, seminarium
studia niestacjonarne -
Punkty ECTS 3+3+9+12
Forma zaliczenia zaliczenie
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
studia niestacjonarne -
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Brak
11
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Seminarium uczy metod i technik naukowej pracy badawczej. Absolwent zdobywa
przygotowanie o charakterze teoretycznym i praktycznym i możliwość uzyskania tytułu
magistra dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Absolwetnt będzie przygotowany do
przyszłej naukowej pracy badawczej (studia doktoranckie) i profesjonalnego działania
zawodowego, odpowiadającego poziomowi tytułu naukowego.
Treści kształcenia:
Prawne problemy dziennikarstwa.
6. Wybór tematu pracy.
7. Ukierunkowanie zbierania literatury.
8. Metodologia badań służących powstaniu pracy.
9. Omówienie zasad pisania pracy magisterskiej (przypisy, bibliografia)
10. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy.
Efekty kształcenia:
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
4. Posiada umiejętność rozumienia i analizowania zjawisk społecznych
charakterystycznych dla prawnych problemów dziennikarstwa
5. Posiada pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku
polskim w obszarze prawnych problemów dziennikarstwa.
6. Posiada umiejętność samodzielnego proponowania rozwiązań konkretnego
problemu i podejmowania rozstrzygnięć dotyczących prawnych problemów
dziennikarstwa
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student
10. Potrafi trafnie określić priorytety służące realizacji przygotowania pracy
magisterskiej.
11. Prawidłowo, trafnie i sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z
prawnymi aspektami wykonywania zawodu dziennikarza.
12. Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać oraz pogłębiać wiedzę i umiejętności z
zakresu prawnych problemów dziennikarstwa.
13. Posiada umiejętność organizacji pracy własnej nad przygotowaniem pracy
magisterskiej.
14. Umie systematycznie gromadzić, analizować oraz interpretować potrzebne
informacje.
15. Sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z wykonywaniem zawodu
dziennikarza.
16. Potrafi twórczo myśleć.
17. Potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje, także w językach obcych.
18. Dba o jakość i staranność pracy.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
3. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy z promotorem.
4. Referowanie pracy na seminarium.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Obecność na zajęciach, systematyczne przedkładanie poszczególnych rozdziałów pracy,
zaliczenie seminarium
Lektury podstawowe:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Lektury uzupełniające:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Posiada
umiejętność
rozumienia
i analizowania
zjawisk
społecznych
charakterystycznych
dla prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_1 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_1
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_1 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U07
E_2 Posiada
pogłębioną
umiejętność
przygotowania
różnych prac
pisemnych w języku
polskim w obszarze
prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_2 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
M_2
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_2 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U08
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_3 Posiada
umiejętność
samodzielnego
proponowania
rozwiązań
konkretnego
problemu
i podejmowania
rozstrzygnięć
dotyczących
prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_3 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_3
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_3 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_U12
E_4 Potrafi trafnie
określić priorytety
służące realizacji
przygotowania
pracy magisterskiej.
T_4 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_4
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_4 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K03
E_5 Prawidłowo,
trafnie i sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
problemy związane
z prawnymi
aspektami
wykonywania
zawodu
T_5 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
M_5
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_5 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K04
dziennikarza. Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_6 Potrafi
samodzielnie
i krytycznie
uzupełniać oraz
pogłębiać wiedzę
i umiejętności z
zakresu prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_6 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_6
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_6 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K06
E_7 Posiada
umiejętność
organizacji pracy
własnej nad
przygotowaniem
pracy magisterskiej.
T_7 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_7
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_7 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K08
E_8 Umie
systematycznie
E_8 Wybór
tematu pracy.
M_8
Omawianie
W_8 Obecność
na zajęciach,
S2A_K11
gromadzić,
analizować oraz
interpretować
potrzebne
informacje.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
E_9 Sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
problemy związane
z wykonywaniem
zawodu
dziennikarza
E_9 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_9
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_9 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K04
E_10 Potrafi
twórczo myśleć
E_10 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
M_10
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_10
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K07
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_11 Potrafi
samodzielnie
wyszukiwać
informacje, także w
językach obcych
E_11 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_11
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_11
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K08
E_12 Dba o jakość i
staranność pracy
E_12 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_12
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_12
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa”
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność
Poziom studia magisterskie
Nazwa przedmiotu12
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Seminarium magisterskie „Prawne problemy dziennikarstwa” (MA seminar „Legal aspects of
journalism”
Kod przedmiotu dmg19
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie)
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
„Prawne problemy dziennikarstwa „w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok I, II; semestr I-IV
studia niestacjonarne rok I, II; semestr I-IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 120 godzin, seminarium
studia niestacjonarne -
Punkty ECTS 3+3+9+12
Forma zaliczenia zaliczenie
Prowadzący
studia stacjonarne dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
studia niestacjonarne -
Koordynator sylabusa dr hab. Izabela Dobosz, prof. UPJPII
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Brak
12
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Seminarium uczy metod i technik naukowej pracy badawczej. Absolwent zdobywa
przygotowanie o charakterze teoretycznym i praktycznym i możliwość uzyskania tytułu
magistra dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Absolwetnt będzie przygotowany do
przyszłej naukowej pracy badawczej (studia doktoranckie) i profesjonalnego działania
zawodowego, odpowiadającego poziomowi tytułu naukowego.
Treści kształcenia:
Prawne problemy dziennikarstwa.
11. Wybór tematu pracy.
12. Ukierunkowanie zbierania literatury.
13. Metodologia badań służących powstaniu pracy.
14. Omówienie zasad pisania pracy magisterskiej (przypisy, bibliografia)
15. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy.
Efekty kształcenia:
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
7. Posiada umiejętność rozumienia i analizowania zjawisk społecznych
charakterystycznych dla prawnych problemów dziennikarstwa
8. Posiada pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku
polskim w obszarze prawnych problemów dziennikarstwa.
9. Posiada umiejętność samodzielnego proponowania rozwiązań konkretnego
problemu i podejmowania rozstrzygnięć dotyczących prawnych problemów
dziennikarstwa
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student
19. Potrafi trafnie określić priorytety służące realizacji przygotowania pracy
magisterskiej.
20. Prawidłowo, trafnie i sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z
prawnymi aspektami wykonywania zawodu dziennikarza.
21. Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać oraz pogłębiać wiedzę i umiejętności z
zakresu prawnych problemów dziennikarstwa.
22. Posiada umiejętność organizacji pracy własnej nad przygotowaniem pracy
magisterskiej.
23. Umie systematycznie gromadzić, analizować oraz interpretować potrzebne
informacje.
24. Sprawnie identyfikuje i rozwiązuje problemy związane z wykonywaniem zawodu
dziennikarza.
25. Potrafi twórczo myśleć.
26. Potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje, także w językach obcych.
27. Dba o jakość i staranność pracy.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
5. Omawianie poszczególnych rozdziałów pracy z promotorem.
6. Referowanie pracy na seminarium.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Obecność na zajęciach, systematyczne przedkładanie poszczególnych rozdziałów pracy,
zaliczenie seminarium
Lektury podstawowe:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Lektury uzupełniające:
Odpowiednie do tematu pracy magisterskiej oraz określone przez promotora.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Posiada
umiejętność
rozumienia
i analizowania
zjawisk
społecznych
charakterystycznych
dla prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_1 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_1
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_1 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U07
E_2 Posiada
pogłębioną
umiejętność
przygotowania
różnych prac
pisemnych w języku
polskim w obszarze
prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_2 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
M_2
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_2 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A/P_U08
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_3 Posiada
umiejętność
samodzielnego
proponowania
rozwiązań
konkretnego
problemu
i podejmowania
rozstrzygnięć
dotyczących
prawnych
problemów
dziennikarstwa
T_3 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_3
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_3 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_U12
E_4 Potrafi trafnie
określić priorytety
służące realizacji
przygotowania
pracy magisterskiej.
T_4 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_4
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_4 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K03
E_5 Prawidłowo,
trafnie i sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
problemy związane
z prawnymi
aspektami
wykonywania
zawodu
T_5 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
M_5
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_5 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K04
dziennikarza. Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_6 Potrafi
samodzielnie
i krytycznie
uzupełniać oraz
pogłębiać wiedzę
i umiejętności z
zakresu prawnych
problemów
dziennikarstwa.
T_6 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_6
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_6 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K06
E_7 Posiada
umiejętność
organizacji pracy
własnej nad
przygotowaniem
pracy magisterskiej.
T_7 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_7
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_7 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2A_K08
E_8 Umie
systematycznie
E_8 Wybór
tematu pracy.
M_8
Omawianie
W_8 Obecność
na zajęciach,
S2A_K11
gromadzić,
analizować oraz
interpretować
potrzebne
informacje.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
E_9 Sprawnie
identyfikuje
i rozwiązuje
problemy związane
z wykonywaniem
zawodu
dziennikarza
E_9 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_9
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_9 Obecność
na zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K04
E_10 Potrafi
twórczo myśleć
E_10 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
M_10
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_10
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K07
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
E_11 Potrafi
samodzielnie
wyszukiwać
informacje, także w
językach obcych
E_11 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_11
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_11
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K08
E_12 Dba o jakość i
staranność pracy
E_12 Wybór
tematu pracy.
Ukierunkowanie
zbierania
literatury.
Metodologia
badań służących
powstaniu
pracy.
Omówienie
zasad pisania
pracy
magisterskiej
(przypisy,
bibliografia)
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy.
M_12
Omawianie
poszczególnych
rozdziałów
pracy z
promotorem.
Referowanie
pracy na
seminarium.
W_12
Obecność na
zajęciach,
systematyczne
przedkładanie
poszczególnych
rozdziałów
pracy,
zaliczenie
seminarium
S2P_K09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Seminarium licencjackie I, II „Media a polityka”
(Bachelor seminar I, II) (2013/2014|)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność -
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu13
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Seminarium licencjackie I, II (Bachelor seminar I, II)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
„Media a polityka” („Media and politics”)
Kod przedmiotu dks.26
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) tak
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Seminarium licencjackie „Media a polityka” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok III, semestr V, VI
studia niestacjonarne -
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 60 godz.
studia niestacjonarne -
Punkty ECTS 6+7
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
13
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Ukończony II rok studiów
Cele:
Celem seminarium jest przygotowanie przez studentów pracy licencjackiej poświęconej
wybranemu zagadnieniu związanemu z szeroko pojmowanymi relacjami między mediami
(dziennikarstwem, komunikacją społeczną), a polityką (rządzeniem, funkcjonowaniem
państwa, wyborami etc.). Studenci będą mieli możliwość przygotowania prac poświęconych
systemom i rynkom medialnym, zagadnieniom komunikacji politycznej, w tym wyborczej,
dziennikarstwa politycznego, funkcjonowania mediów w kontekście ich relacji z
funkcjonowaniem państwa.
Treści kształcenia:
Konkretna tematyka zajęć ustalana będzie w porozumieniu ze studentami. Seminarium I
dotyczyć będzie przygotowania do napisania pracy i przygotowania materiałów do napisania
pracy licencjackiej. Seminarium II poświęcone zostanie na napisanie pracy pod kierunkiem
promotora oraz w efekcie jej obronę.
Wiodący plan działań w kontekście całego roku akademickiego będzie następujące:
1. Przedstawienie celów seminarium, zasad pracy, kalendarium przygotowania prac,
systemu współpracy z promotorem.
2. Zagadnienia metodologii badawczej i metodyki pisania pracy; warsztat naukowy,
praca badacza, kwestie techniczne, kwestie etyki naukowej.
3. Skonkretyzowanie problematyki i zakresu tematycznego pracy, w efekcie konsultacji
poprzedzonych kwerendą biblioteczną.
4. Ustalenie konkretnego tytułu pracy, planu, zawartości, bibliografii (po pogłębionej
kwerendzie źródeł).
5. Systematyczne konsultacje dot. powstającej pracy, sprawdzanie postępów,
wyznaczanie i kontrola terminów powstawania kolejnych części pracy.
6. Wskazania dotyczące przygotowania obrony pracy.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- posiada wiedzę na temat mechanizmów komunikowania politycznego w zakresie
przygotowywanej pracy licencjackiej
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną i pozyskiwać dane do
analizowania konkretnych procesów i zjawisk społecznych i politycznych w zakresie
nauk o mediach i przygotowywanej pracy licencjackiej
- posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku polskim
dotyczących zagadnień szeroko pojmowanego komunikowania politycznego
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
- ma świadomość zasad etyki pracy naukowej i stosuje je w praktyce przygotowywania
pracy licencjackiej
- rozumie konieczność systematycznej pracy badawczej, w celu osiągnięcia
zamierzonego rezultatu w postaci wartościowej pracy licencjackiej z zakresu „Media a
polityka”
- potrafi prowadzić kwerendę źródeł, odnajdywać, selekcjonować oraz opracowywać
informacje niezbędne do powstania pracy licencjackiej
- dba o terminowe opracowywanie kolejnych części pracy, wykazuje zrozumienie dla
znaczenia planowania etapów pracy oraz ich terminowej realizacji w kontekście pracy
badawczej i edytorskiej nad przygotowywana pracą licencjacką
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Seminarium, dyskusja dydaktyczna, objaśnienie, metoda projektów
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
ocenianie ciągłe, napisanie pracy licencjackiej
Lektury podstawowe:
Literatura wg wskazań promotora, dobrana adekwatnie do tematu konkretnej pracy
licencjackiej
Lektury uzupełniające:
Jw.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student
posiada wiedzę
na temat
mechanizmów
komunikowania
politycznego w
zakresie
przygotowywanej
pracy
licencjackiej
T_1
-
Skonkretyzowanie
problematyki i
zakresu
tematycznego
pracy, w efekcie
konsultacji
poprzedzonych
kwerendą
biblioteczną.
- Ustalenie
konkretnego
tytułu pracy,
planu, zawartości,
bibliografii (po
pogłębionej
kwerendzie
źródeł).
- Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
M_1
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_1 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P-W09
postępów,
wyznaczanie i
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
E_2 Student
potrafi
wykorzystać
podstawową
wiedzę
teoretyczną
i pozyskiwać
dane do
analizowania
konkretnych
procesów
i zjawisk
społecznych i
politycznych
w zakresie nauk o
mediach i
przygotowywanej
pracy
licencjackiej
T_2
Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
postępów,
wyznaczanie i
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
M_2
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_2 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P_U02
E_3 Student
posiada
umiejętność
przygotowania
typowych prac
pisemnych
w języku polskim
dotyczących
zagadnień
szeroko
pojmowanego
komunikowania
politycznego
T_3 -
Przedstawienie
celów
seminarium, zasad
pracy,
kalendarium
przygotowania
prac, systemu
współpracy z
promotorem.
- Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
M_3
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_3 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P_U08
E_4 Student ma
świadomość
zasad etyki pracy
naukowej i
T_4 - Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
M_4
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
W_4 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A_K09
stosuje je w
praktyce
przygotowywania
pracy
licencjackiej
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
objaśnienie,
metoda
projektów
E_5 Student
rozumie
konieczność
systematycznej
pracy badawczej,
w celu
osiągnięcia
zamierzonego
rezultatu w
postaci
wartościowej
pracy
licencjackiej z
zakresu „Media a
polityka”.
T_5 - Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
- Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
postępów,
wyznaczanie i
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
M_5
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_5 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A_K11
E_6 Student
potrafi prowadzić
kwerendę źródeł,
odnajdywać,
selekcjonować
oraz
opracowywać
informacje
niezbędne do
powstania pracy
licencjackiej
T_6 -
Skonkretyzowanie
problematyki i
zakresu
tematycznego
pracy, w efekcie
konsultacji
poprzedzonych
kwerendą
biblioteczną.
- Ustalenie
konkretnego
tytułu pracy,
planu, zawartości,
bibliografii (po
pogłębionej
kwerendzie
źródeł).
M_6
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_6 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1P_K08
E_7 Student dba
o terminowe
opracowywanie
kolejnych części
pracy, wykazuje
zrozumienie dla
T_7 -
Przedstawienie
celów
seminarium, zasad
pracy,
kalendarium
M_7
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
W_7 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1P_K11
znaczenia
planowania
etapów pracy
oraz ich
terminowej
realizacji w
kontekście pracy
badawczej i
edytorskiej nad
przygotowywana
pracą licencjacką
przygotowania
prac, systemu
współpracy z
promotorem.
- Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
projektów
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Seminarium licencjackie I, II „Media a polityka”
(Bachelor seminar I, II) (2013/2014|)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność -
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu14
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Seminarium licencjackie I, II (Bachelor seminar I, II)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
„Media a polityka” („Media and politics”)
Kod przedmiotu dks.26
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) tak
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Seminarium licencjackie „Media a polityka” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok III, semestr V, VI
studia niestacjonarne -
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 60 godz.
studia niestacjonarne -
Punkty ECTS 6+7
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
14
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Ukończony II rok studiów
Cele:
Celem seminarium jest przygotowanie przez studentów pracy licencjackiej poświęconej
wybranemu zagadnieniu związanemu z szeroko pojmowanymi relacjami między mediami
(dziennikarstwem, komunikacją społeczną), a polityką (rządzeniem, funkcjonowaniem
państwa, wyborami etc.). Studenci będą mieli możliwość przygotowania prac poświęconych
systemom i rynkom medialnym, zagadnieniom komunikacji politycznej, w tym wyborczej,
dziennikarstwa politycznego, funkcjonowania mediów w kontekście ich relacji z
funkcjonowaniem państwa.
Treści kształcenia:
Konkretna tematyka zajęć ustalana będzie w porozumieniu ze studentami. Seminarium I
dotyczyć będzie przygotowania do napisania pracy i przygotowania materiałów do napisania
pracy licencjackiej. Seminarium II poświęcone zostanie na napisanie pracy pod kierunkiem
promotora oraz w efekcie jej obronę.
Wiodący plan działań w kontekście całego roku akademickiego będzie następujące:
1. Przedstawienie celów seminarium, zasad pracy, kalendarium przygotowania prac,
systemu współpracy z promotorem.
2. Zagadnienia metodologii badawczej i metodyki pisania pracy; warsztat naukowy,
praca badacza, kwestie techniczne, kwestie etyki naukowej.
3. Skonkretyzowanie problematyki i zakresu tematycznego pracy, w efekcie konsultacji
poprzedzonych kwerendą biblioteczną.
4. Ustalenie konkretnego tytułu pracy, planu, zawartości, bibliografii (po pogłębionej
kwerendzie źródeł).
5. Systematyczne konsultacje dot. powstającej pracy, sprawdzanie postępów,
wyznaczanie i kontrola terminów powstawania kolejnych części pracy.
6. Wskazania dotyczące przygotowania obrony pracy.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- posiada wiedzę na temat mechanizmów komunikowania politycznego w zakresie
przygotowywanej pracy licencjackiej
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną i pozyskiwać dane do
analizowania konkretnych procesów i zjawisk społecznych i politycznych w zakresie
nauk o mediach i przygotowywanej pracy licencjackiej
- posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku polskim
dotyczących zagadnień szeroko pojmowanego komunikowania politycznego
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
- ma świadomość zasad etyki pracy naukowej i stosuje je w praktyce przygotowywania
pracy licencjackiej
- rozumie konieczność systematycznej pracy badawczej, w celu osiągnięcia
zamierzonego rezultatu w postaci wartościowej pracy licencjackiej z zakresu „Media a
polityka”
- potrafi prowadzić kwerendę źródeł, odnajdywać, selekcjonować oraz opracowywać
informacje niezbędne do powstania pracy licencjackiej
- dba o terminowe opracowywanie kolejnych części pracy, wykazuje zrozumienie dla
znaczenia planowania etapów pracy oraz ich terminowej realizacji w kontekście pracy
badawczej i edytorskiej nad przygotowywana pracą licencjacką
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Seminarium, dyskusja dydaktyczna, objaśnienie, metoda projektów
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
ocenianie ciągłe, napisanie pracy licencjackiej
Lektury podstawowe:
Literatura wg wskazań promotora, dobrana adekwatnie do tematu konkretnej pracy
licencjackiej
Lektury uzupełniające:
Jw.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student
posiada wiedzę
na temat
mechanizmów
komunikowania
politycznego w
zakresie
przygotowywanej
pracy
licencjackiej
T_1
-
Skonkretyzowanie
problematyki i
zakresu
tematycznego
pracy, w efekcie
konsultacji
poprzedzonych
kwerendą
biblioteczną.
- Ustalenie
konkretnego
tytułu pracy,
planu, zawartości,
bibliografii (po
pogłębionej
kwerendzie
źródeł).
- Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
postępów,
wyznaczanie i
M_1
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_1 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P-W09
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
E_2 Student
potrafi
wykorzystać
podstawową
wiedzę
teoretyczną
i pozyskiwać
dane do
analizowania
konkretnych
procesów
i zjawisk
społecznych i
politycznych
w zakresie nauk o
mediach i
przygotowywanej
pracy
licencjackiej
T_2
Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
postępów,
wyznaczanie i
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
M_2
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_2 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P_U02
E_3 Student
posiada
umiejętność
przygotowania
typowych prac
pisemnych
w języku polskim
dotyczących
zagadnień
szeroko
pojmowanego
komunikowania
politycznego
T_3 -
Przedstawienie
celów
seminarium, zasad
pracy,
kalendarium
przygotowania
prac, systemu
współpracy z
promotorem.
- Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
M_3
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_3 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A/P_U08
E_4 Student ma
świadomość
zasad etyki pracy
naukowej i
stosuje je w
praktyce
T_4 - Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
M_4
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
W_4 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A_K09
przygotowywania
pracy
licencjackiej
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
projektów
E_5 Student
rozumie
konieczność
systematycznej
pracy badawczej,
w celu
osiągnięcia
zamierzonego
rezultatu w
postaci
wartościowej
pracy
licencjackiej z
zakresu „Media a
polityka”.
T_5 - Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
- Systematyczne
konsultacje dot.
powstającej pracy,
sprawdzanie
postępów,
wyznaczanie i
kontrola terminów
powstawania
kolejnych części
pracy.
M_5
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_5 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1A_K11
E_6 Student
potrafi prowadzić
kwerendę źródeł,
odnajdywać,
selekcjonować
oraz
opracowywać
informacje
niezbędne do
powstania pracy
licencjackiej
T_6 -
Skonkretyzowanie
problematyki i
zakresu
tematycznego
pracy, w efekcie
konsultacji
poprzedzonych
kwerendą
biblioteczną.
- Ustalenie
konkretnego
tytułu pracy,
planu, zawartości,
bibliografii (po
pogłębionej
kwerendzie
źródeł).
M_6
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_6 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1P_K08
E_7 Student dba
o terminowe
opracowywanie
kolejnych części
pracy, wykazuje
zrozumienie dla
znaczenia
planowania
T_7 -
Przedstawienie
celów
seminarium, zasad
pracy,
kalendarium
przygotowania
prac, systemu
M_7
Seminarium,
dyskusja
dydaktyczna,
objaśnienie,
metoda
projektów
W_7 ocenianie
ciągłe,
napisanie pracy
licencjackiej
S1P_K11
etapów pracy
oraz ich
terminowej
realizacji w
kontekście pracy
badawczej i
edytorskiej nad
przygotowywana
pracą licencjacką
współpracy z
promotorem.
- Zagadnienia
metodologii
badawczej i
metodyki pisania
pracy; warsztat
naukowy, praca
badacza, kwestie
techniczne,
kwestie etyki
naukowej.
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Wydział Nauk Społecznych, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Kierunek dziennikarstwo
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu15
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture ) (konwersatorium)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture)
Kod przedmiotu
Język nowożytny – język polski
Typ przedmiotu
przedmiot fakultatywny
Przedmiot obieralny tak
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne – III rok studiów pierwszego stopnia, semestr VI (letni)
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godzin, konwersatorium
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia – zaliczenie pisemne z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Anna Pekaniec
Koordynator sylabusa dr Anna Pekaniec
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne: brak szczegółowych wymagań wstępnych, mile widziana ogólna
orientacja we współczesnym życiu kulturalnym
Cele: Zasadniczym celem zajęć jest zapoznanie studentów zagadnień związanych z szeroko
rozumianą krytyką tekstów kultury, jak również związaną z nią refleksją metakrytyczną.
Kolejnym celem będzie wypracowanie umiejętności świadomego i krytycznego zastosowania
zdobytych wiadomości w praktyce dziennikarskiej.
Treści kształcenia:
1. Krytyka nie tylko literacka – wprowadzenie. Jej funkcja kulturotwórcza. Ewolucja, czołowi
przedstawiciele, wyodrębnienie dawnych i współczesnych zadań krytyki. Refleksje
15
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
metakrytyczne jako wstęp do naszkicowania potencjalnych odpowiedzi na pytania dotyczące
istoty krytyki sensu stricto.
2. Krytyka tekstów kultury wczoraj i dziś. Praktyka. Wybrane odmiany: personalistyczna,
fantazmatyczna, feministyczna, uwzględniająca kategorię polityczności. Wyliczenie metafor
metakrytycznych dotyczących krytyka i działalności krytycznej.
3. Funkcje krytyki jako takiej, zależności pomiędzy nimi oraz ich przełożenie na kształt życia
kulturalnego.
4. Nagrody literackie, teatralne, filmowe i czasopisma krytyczne. Wyszukiwanie materiałów
do recenzji.
5. Teksty metakrytyczne czyli dialog krytyka z pisarzami, czytelnikami, krytykami,
filmowcami, ludźmi teatru. Kim jest współczesny krytyk kultury? Jego powinności i zadania.
Niebezpieczeństwa zawodu krytyka.
6. Przestrzenie krytyki i jej relacje z rozmaitymi dziedzinami humanistyki. Internet, blogi
krytyczne. Krytyka narzędziem socjologicznym.
7. Książki krytycznoliterackie jako całościowe projekty lekturowe, kulturowe. Diagnozy
stanu literatury, kultury, krytyki samej w sobie. Projekty przyszłego kształtu kultury.
8. Gatunki wypowiedzi krytycznoliterackich. Podziały, cechy charakterystyczne,
podobieństwa i różnice. Przybliżone zostaną następujące gatunki: portret literacki, nota i
notatka, recenzja, esej krytyczny, polemika, pamflet, felieton. Studenci będą mieli okazje
zapoznać się z ich realizacjami, co umożliwi im samodzielne dostrzeżenie budujących je
składowych.
9. Krytyka filmowa, teatralna, literacka jako uczestnictwo w kulturze.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
EW1 charakteryzuje wybrane obszary krytyki kultury;
EW2 rozpoznaje główne gatunki krytyczne;
EW3 rozróżnia ujęcia metakrytyczne od krytycznych;
EW4 proponuje własne sposoby opisania konkretnych problemów i zjawisk
kulturowych;
EW5 wylicza charakterystycznych przedstawicieli poszczególnych nurtów krytycznych.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
EU1 analizuje teksty krytyczne i meta krytyczne;
EU2 interpretuje zróżnicowane teksty kultury;
EU3tworzy własne komentarze krytyczne – różne gatunki w zależności od potrzeb;
EU4 gromadzi materiały odpowiednie do napisania teksty krytycznego;
EU5 wyszukuje niezbędne informacje dotyczące tekstów kultury.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
EK1jest kreatywny;
EK2 chętny do pogłębiania własnych kompetencji;
EK3 postępuje zgodnie z zasadami etyki, umiejętnie wyraża oceny;
Metody i narzędzia dydaktyczne:
M1 metoda podająca objaśnianie
M2 metoda podająca elementy wykładu
M3 metoda podająca pogadanka
M4 metoda praktyczna praca indywidualna
M5 metoda praktyczna praca w grupach z przykładowymi
M6 metoda problemowa dyskusja dydaktyczna
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
1. Ocenianie ciągłe na podstawie obecności i czynnego udziału w zajęciach, włączania
się w dyskusje inicjowane podczas nich.
2. Oddanie kilku krótkich prac (2–4 stron standardowego maszynopisu) – not
krytycznych i recenzji – tematy, formy – zostaną podane przez prowadzącą.
Dopuszczalna liczba nieobecności nieusprawiedliwionych – 2. Wpisywanie zaliczeń w
czasie trwania sesji egzaminacyjnej.
Lektury podstawowe:
Balme Ch., Wprowadzenie do nauki o teatrze, przeł. i uzup. opatrz. W. Dudzik i M.
Leyko, Warszawa 2002.
Błoński J., Romans z tekstem, Kraków 1981.
Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem, red. D. Kozicka,
T. Cieślak-Sokołowski, Kraków 2007. (tu szczególnie: M. Cyranowicz, Jak krytyka nie
służy krytykowi – czyli o tym, co traci krytyk jako czytelnik, pisząc recenzje; M. Nawrocki,
krytyka@pl. O możliwym dyskursie krytycznoliterackim w realności Internetu; D.
Kozicka, Metafory metakrytyki – przenośny wizerunek krytyka literatury).
Janion M., Projekt krytyki fantazmatycznej. Szkice o egzystencji ludzi i duchów, Warszawa
1991.
„Kartografowie dziwnych podróży”. Wypisy z krytyki literackiej XX wieku, red. i wstęp
M. Wyka, oprac. K. Biedrzycki, J. Fazan, D. Kozicka, M. Urbanowski, J. Zach, Kraków
2004. (tu: Wyka M., Świat krytyki (nurty, teksty, osoby). Wprowadzenie; Stempowski J.,
Pełnomocnictwa recenzenta; Kijowski A., Krytyka – twórczość przeklęta; Błoński J.,
Ofiarny kozioł i koń trojański; Prokop J., Krytyk jako stwórca; Jarzębski J.,
Wartościowania w sieci kultury; Śliwiński P., Inna krytyka).
Kino polskie jako kino narodowe, red. T. Lubelski i M. Stroński, Kraków 2010.
Udalska E., Krytyka teatralna. Rozważania i analizy, Katowice 2000.
Lektury uzupełniające:
Badania nad krytyką literacką, s. II, red. M. Głowiński i K. Dybciak, Wrocław
1984.
Biedrzycki K., Wariacje metafizyczne. Szkice i recenzje o poezji, prozie i filmie,
Kraków 2007.
Burszta W., Różnorodność i tożsamość. Antropologia kulturowa jako
refleksyjność, Poznań 2004.
Czapliński P., Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości, Kraków 2007;
Polska do wymiany. Późna nowoczesność i nasze wielkie narracje, Warszawa
2009.
Dunin K., Czytając Polskę. Literatura polska po 1989 roku wobec dylematów
nowoczesności, Warszawa 2004.
Dybciak K., Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat
trzydziestych, Wrocław 1981.
Iwasiów I., Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj, Kraków 2002.
Kozicka D., Krytyczne (nie)porządki. Studia o współczesnej krytyce literackiej w
Polsce, Kraków 2012.
Legeżyńska A., Krytyk jako domokrążca. Lekcje literatury z lat 90., Poznań 2002.
Nowacki D., Tu zaszła zmiana, „Znak” 2003, lipiec nr 578; Kto im dał skrzydła.
Uwagi o prozie, dramacie i krytyce (2001–2010), Katowice 2011.
Rutkowski R., Krytyka literacka w perspektywie aksjologicznej, „Ruch Literacki”
2005 z. 6;
Sendyka R., Poetyki wizualności [w:] Kulturowa teoria literatury 2. Poetyki,
problematyki, interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz, Kraków 2012.
Sendyka R., Poetyka kultury: propozycje Stephena Greenblatta [w:] Kulturowa
teoria literatury 2. Poetyki, problematyki, interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz,
Kraków 2012.
Uniłowski K., Kup pan książkę! Szkice i recenzje, Katowice 2008.
Wyka M., Krytyka jako niecierpliwość. Rozmowa o pułapkach i zawiłościach
krytyki (w sierpniu 2005 rozmawiali: Dorota Kozicka, Maciej Urbanowski, Marta
Wyka) [w:] Tejże, Niecierpliwość krytyki. Recenzje i szkice z lat 1961–2005,
Kraków 2006.
Zaleski M., Przygody myśli krytycznoliterackiej [w:] Sporne sprawy polskiej
literatury współczesnej, pod red. A. Brodzkiej i L. Burskiej, Warszawa 1998.
„Znak” numer tematyczny Literatura i krytyka, 1998 nr 7.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzani
a
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowyc
h
(kod EKK)
E_1 Opanowanie
wstępnych
wiadomości
związanych z
całokształtem
krytyki tekstów
kultury
T_1 Wprowadzenie
do krytyki,
przedstawiciele,
funkcja
kulturotwórcza,
metakrytyka.
M_1
M1, M2, M3
połączone z
analizą
przykładowych
tekstów
metakrytycznych
W_1
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_U01;
K_U21;
K_K01;
E_2
Przyswojenie
szczegółowych
wiadomości
dotyczących
krytyki kultury i
jej odmian
T_2 Krytyka
tekstów kultury
historia i
teraźniejszość.
Praktyka.
Przykładowe:
odmiany:
personalistyczna,
fantazmatyczna,
M_2
M1, M2, M3,
M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
i podręczników
do krytyki
W_2
Dyskusja
sprawdzając
a
opanowanie
wiadomości
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_K02;
feministyczna,
uwzględniająca
kategorię
polityczności.
Wyliczenie metafor
metakrytycznych.
E_3
Rozpoznawanie
funkcji krytyki
oraz ich wpływu
na kształt kultury
T_3 Funkcje krytyki
jako takie (w
oparciu o tekst
Janusza
Sławińskiego),
zależności pomiędzy
nimi oraz ich
przełożenie na życie
kulturalne.
M_3
M5, M6
praca z tekstem
W_3
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W06;
K_W14;
K_U02;
K_U08;
K_U21;
K_K12;
E_4
Wyszukiwanie
informacji
połączone z
uporządkowanie
m reguł
rządzących
przestrzenia
krytyczną
T_4 Nagrody
literackie, teatralne,
filmowe. Znaczenie.
Wyszukiwanie
materiałów do
recenzji i not.
M_4
M2, M4
W_4
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W06;
K_W17;
K_U02;
K_U03;
K_U04;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K12;
K_K14
E_5
Interpretowanie
zjawisk
krytycznych
T_5 Teksty
metakrytyczne czyli
dialog krytyka z
pisarzami,
czytelnikami,
krytykami,
filmowcami, ludźmi
teatru. Kim jest
współczesny krytyk
kultury? Jego
powinności i
zadania.
Niebezpieczeństwa
zawodu krytyka.
M_5
M2, M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
W_5
Dyskusja,
praca w
grupach
K_W15;
K_W20;
K_U07; K_12;
E_6
Wykorzystywani
e różnych
przestrzeni
krytycznych
T_6 Przestrzenie
krytyki i jej relacje z
rozmaitymi
dziedzinami
humanistyki.
Internet, blogi
krytyczne,
czasopisma
internetowe.
Krytyka narzędziem
M_6
M3, M4, M5, M6
W_6
Dyskusja
podczas
zajęć
K_W14;
K_W15;
K_U01;
K_K06
socjologicznym.
E_7
Diagnozowanie
sytuacji obecnej
połączone z
przewidywaniem
dalszych torów
rozwoju
T_7 Książki
krytycznoliterackie
jako całościowe
projekty lekturowe,
kulturowe.
Diagnozy stanu
literatury, kultury,
krytyki samej w
sobie. Krytyczne
projekty na
przyszłość.
M_7
M3, M4, M5
W_7
Referowanie
przez
studentów
wniosków i
spostrzeżeń
z lektur
własnych
K_W06;
K_W15;
K_W20;
K_U01;
K_K06;
E_8 Opracowanie
i redagowanie
tekstów
krytycznych
T_8. Gatunki
wypowiedzi
krytycznoliterackich
. Podziały, cechy
charakterystyczne,
podobieństwa i
różnice. Przybliżone
zostaną następujące
gatunki: portret
literacki, nota i
notatka, recenzja,
esej krytyczny,
polemika, pamflet,
felieton.
M_8
M1, M5, M6
krytyczna analiza
przykładów
poszczególnych
gatunków
krytycznych
W_8
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W14;
K_W19;
K_U13;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K11;
E_9 Rozróżnianie
rodzajów krytyki
T_9
Krytyka
filmowa,
teatralna,
literacka
jako
uczestnictw
o w
kulturze.
M_9
M1, M2, M3,
M4, M5, M6
połączone z
analizą
przykładowych
recenzji i tekstów
kulturoznawczyc
h
W_9
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_W20;
K_U01;
K_U08;
K_U13;
K_U21;
K_K06;
K_K11
SYLABUS UPJPII 2013/2014
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Wydział Nauk Społecznych, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji
Społecznej
Kierunek dziennikarstwo
Specjalność
Poziom
Nazwa przedmiotu16
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture ) (konwersatorium)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) Krytyka tekstów kultury (Criticism of texts of culture)
Kod przedmiotu
Język nowożytny – język polski
Typ przedmiotu
przedmiot fakultatywny
Przedmiot obieralny tak
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne – III rok studiów pierwszego stopnia, semestr VI (letni)
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godzin, konwersatorium
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia – zaliczenie pisemne z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Anna Pekaniec
Koordynator sylabusa dr Anna Pekaniec
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne: brak szczegółowych wymagań wstępnych, mile widziana ogólna
orientacja we współczesnym życiu kulturalnym
Cele: Zasadniczym celem zajęć jest zapoznanie studentów zagadnień związanych z szeroko
rozumianą krytyką tekstów kultury, jak również związaną z nią refleksją metakrytyczną.
Kolejnym celem będzie wypracowanie umiejętności świadomego i krytycznego zastosowania
zdobytych wiadomości w praktyce dziennikarskiej.
Treści kształcenia:
1. Krytyka nie tylko literacka – wprowadzenie. Jej funkcja kulturotwórcza. Ewolucja, czołowi
przedstawiciele, wyodrębnienie dawnych i współczesnych zadań krytyki. Refleksje
16
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
metakrytyczne jako wstęp do naszkicowania potencjalnych odpowiedzi na pytania dotyczące
istoty krytyki sensu stricto.
2. Krytyka tekstów kultury wczoraj i dziś. Praktyka. Wybrane odmiany: personalistyczna,
fantazmatyczna, feministyczna, uwzględniająca kategorię polityczności. Wyliczenie metafor
metakrytycznych dotyczących krytyka i działalności krytycznej.
3. Funkcje krytyki jako takiej, zależności pomiędzy nimi oraz ich przełożenie na kształt życia
kulturalnego.
4. Nagrody literackie, teatralne, filmowe i czasopisma krytyczne. Wyszukiwanie materiałów
do recenzji.
5. Teksty metakrytyczne czyli dialog krytyka z pisarzami, czytelnikami, krytykami,
filmowcami, ludźmi teatru. Kim jest współczesny krytyk kultury? Jego powinności i zadania.
Niebezpieczeństwa zawodu krytyka.
6. Przestrzenie krytyki i jej relacje z rozmaitymi dziedzinami humanistyki. Internet, blogi
krytyczne. Krytyka narzędziem socjologicznym.
7. Książki krytycznoliterackie jako całościowe projekty lekturowe, kulturowe. Diagnozy
stanu literatury, kultury, krytyki samej w sobie. Projekty przyszłego kształtu kultury.
8. Gatunki wypowiedzi krytycznoliterackich. Podziały, cechy charakterystyczne,
podobieństwa i różnice. Przybliżone zostaną następujące gatunki: portret literacki, nota i
notatka, recenzja, esej krytyczny, polemika, pamflet, felieton. Studenci będą mieli okazje
zapoznać się z ich realizacjami, co umożliwi im samodzielne dostrzeżenie budujących je
składowych.
9. Krytyka filmowa, teatralna, literacka jako uczestnictwo w kulturze.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
EW1 charakteryzuje wybrane obszary krytyki kultury;
EW2 rozpoznaje główne gatunki krytyczne;
EW3 rozróżnia ujęcia metakrytyczne od krytycznych;
EW4 proponuje własne sposoby opisania konkretnych problemów i zjawisk
kulturowych;
EW5 wylicza charakterystycznych przedstawicieli poszczególnych nurtów krytycznych.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
EU1 analizuje teksty krytyczne i meta krytyczne;
EU2 interpretuje zróżnicowane teksty kultury;
EU3tworzy własne komentarze krytyczne – różne gatunki w zależności od potrzeb;
EU4 gromadzi materiały odpowiednie do napisania teksty krytycznego;
EU5 wyszukuje niezbędne informacje dotyczące tekstów kultury.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
EK1jest kreatywny;
EK2 chętny do pogłębiania własnych kompetencji;
EK3 postępuje zgodnie z zasadami etyki, umiejętnie wyraża oceny;
Metody i narzędzia dydaktyczne:
M1 metoda podająca objaśnianie
M2 metoda podająca elementy wykładu
M3 metoda podająca pogadanka
M4 metoda praktyczna praca indywidualna
M5 metoda praktyczna praca w grupach z przykładowymi
M6 metoda problemowa dyskusja dydaktyczna
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
1. Ocenianie ciągłe na podstawie obecności i czynnego udziału w zajęciach, włączania
się w dyskusje inicjowane podczas nich.
2. Oddanie kilku krótkich prac (2–4 stron standardowego maszynopisu) – not
krytycznych i recenzji – tematy, formy – zostaną podane przez prowadzącą.
Dopuszczalna liczba nieobecności nieusprawiedliwionych – 2. Wpisywanie zaliczeń w
czasie trwania sesji egzaminacyjnej.
Lektury podstawowe:
Balme Ch., Wprowadzenie do nauki o teatrze, przeł. i uzup. opatrz. W. Dudzik i M.
Leyko, Warszawa 2002.
Błoński J., Romans z tekstem, Kraków 1981.
Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem, red. D. Kozicka,
T. Cieślak-Sokołowski, Kraków 2007. (tu szczególnie: M. Cyranowicz, Jak krytyka nie
służy krytykowi – czyli o tym, co traci krytyk jako czytelnik, pisząc recenzje; M. Nawrocki,
krytyka@pl. O możliwym dyskursie krytycznoliterackim w realności Internetu; D.
Kozicka, Metafory metakrytyki – przenośny wizerunek krytyka literatury).
Janion M., Projekt krytyki fantazmatycznej. Szkice o egzystencji ludzi i duchów, Warszawa
1991.
„Kartografowie dziwnych podróży”. Wypisy z krytyki literackiej XX wieku, red. i wstęp
M. Wyka, oprac. K. Biedrzycki, J. Fazan, D. Kozicka, M. Urbanowski, J. Zach, Kraków
2004. (tu: Wyka M., Świat krytyki (nurty, teksty, osoby). Wprowadzenie; Stempowski J.,
Pełnomocnictwa recenzenta; Kijowski A., Krytyka – twórczość przeklęta; Błoński J.,
Ofiarny kozioł i koń trojański; Prokop J., Krytyk jako stwórca; Jarzębski J.,
Wartościowania w sieci kultury; Śliwiński P., Inna krytyka).
Kino polskie jako kino narodowe, red. T. Lubelski i M. Stroński, Kraków 2010.
Udalska E., Krytyka teatralna. Rozważania i analizy, Katowice 2000.
Lektury uzupełniające:
Badania nad krytyką literacką, s. II, red. M. Głowiński i K. Dybciak, Wrocław
1984.
Biedrzycki K., Wariacje metafizyczne. Szkice i recenzje o poezji, prozie i filmie,
Kraków 2007.
Burszta W., Różnorodność i tożsamość. Antropologia kulturowa jako
refleksyjność, Poznań 2004.
Czapliński P., Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości, Kraków 2007;
Polska do wymiany. Późna nowoczesność i nasze wielkie narracje, Warszawa
2009.
Dunin K., Czytając Polskę. Literatura polska po 1989 roku wobec dylematów
nowoczesności, Warszawa 2004.
Dybciak K., Personalistyczna krytyka literacka. Teoria i opis nurtu z lat
trzydziestych, Wrocław 1981.
Iwasiów I., Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj, Kraków 2002.
Kozicka D., Krytyczne (nie)porządki. Studia o współczesnej krytyce literackiej w
Polsce, Kraków 2012.
Legeżyńska A., Krytyk jako domokrążca. Lekcje literatury z lat 90., Poznań 2002.
Nowacki D., Tu zaszła zmiana, „Znak” 2003, lipiec nr 578; Kto im dał skrzydła.
Uwagi o prozie, dramacie i krytyce (2001–2010), Katowice 2011.
Rutkowski R., Krytyka literacka w perspektywie aksjologicznej, „Ruch Literacki”
2005 z. 6;
Sendyka R., Poetyki wizualności [w:] Kulturowa teoria literatury 2. Poetyki,
problematyki, interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz, Kraków 2012.
Sendyka R., Poetyka kultury: propozycje Stephena Greenblatta [w:] Kulturowa
teoria literatury 2. Poetyki, problematyki, interpretacje, red. T. Walas, R. Nycz,
Kraków 2012.
Uniłowski K., Kup pan książkę! Szkice i recenzje, Katowice 2008.
Wyka M., Krytyka jako niecierpliwość. Rozmowa o pułapkach i zawiłościach
krytyki (w sierpniu 2005 rozmawiali: Dorota Kozicka, Maciej Urbanowski, Marta
Wyka) [w:] Tejże, Niecierpliwość krytyki. Recenzje i szkice z lat 1961–2005,
Kraków 2006.
Zaleski M., Przygody myśli krytycznoliterackiej [w:] Sporne sprawy polskiej
literatury współczesnej, pod red. A. Brodzkiej i L. Burskiej, Warszawa 1998.
„Znak” numer tematyczny Literatura i krytyka, 1998 nr 7.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzani
a
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie
do efektów
kształcenia
kierunkowyc
h
(kod EKK)
E_1 Opanowanie
wstępnych
wiadomości
związanych z
całokształtem
krytyki tekstów
kultury
T_1 Wprowadzenie
do krytyki,
przedstawiciele,
funkcja
kulturotwórcza,
metakrytyka.
M_1
M1, M2, M3
połączone z
analizą
przykładowych
tekstów
metakrytycznych
W_1
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_U01;
K_U21;
K_K01;
E_2
Przyswojenie
szczegółowych
wiadomości
dotyczących
krytyki kultury i
jej odmian
T_2 Krytyka
tekstów kultury
historia i
teraźniejszość.
Praktyka.
Przykładowe:
odmiany:
personalistyczna,
fantazmatyczna,
M_2
M1, M2, M3,
M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
i podręczników
do krytyki
W_2
Dyskusja
sprawdzając
a
opanowanie
wiadomości
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_K02;
feministyczna,
uwzględniająca
kategorię
polityczności.
Wyliczenie metafor
metakrytycznych.
E_3
Rozpoznawanie
funkcji krytyki
oraz ich wpływu
na kształt kultury
T_3 Funkcje krytyki
jako takie (w
oparciu o tekst
Janusza
Sławińskiego),
zależności pomiędzy
nimi oraz ich
przełożenie na życie
kulturalne.
M_3
M5, M6
praca z tekstem
W_3
Rozmowa
sprawdzając
a w trakcie
zajęć,
praktyczne
zastosowania
w tekstach
pisanych na
zaliczenie
K_W06;
K_W14;
K_U02;
K_U08;
K_U21;
K_K12;
E_4
Wyszukiwanie
informacji
połączone z
uporządkowanie
m reguł
rządzących
przestrzenia
krytyczną
T_4 Nagrody
literackie, teatralne,
filmowe. Znaczenie.
Wyszukiwanie
materiałów do
recenzji i not.
M_4
M2, M4
W_4
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W06;
K_W17;
K_U02;
K_U03;
K_U04;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K12;
K_K14
E_5
Interpretowanie
zjawisk
krytycznych
T_5 Teksty
metakrytyczne czyli
dialog krytyka z
pisarzami,
czytelnikami,
krytykami,
filmowcami, ludźmi
teatru. Kim jest
współczesny krytyk
kultury? Jego
powinności i
zadania.
Niebezpieczeństwa
zawodu krytyka.
M_5
M2, M5, M6
połączone z
analizą tekstów
metakrytycznych
W_5
Dyskusja,
praca w
grupach
K_W15;
K_W20;
K_U07; K_12;
E_6
Wykorzystywani
e różnych
przestrzeni
krytycznych
T_6 Przestrzenie
krytyki i jej relacje z
rozmaitymi
dziedzinami
humanistyki.
Internet, blogi
krytyczne,
czasopisma
internetowe.
Krytyka narzędziem
M_6
M3, M4, M5, M6
W_6
Dyskusja
podczas
zajęć
K_W14;
K_W15;
K_U01;
K_K06
socjologicznym.
E_7
Diagnozowanie
sytuacji obecnej
połączone z
przewidywaniem
dalszych torów
rozwoju
T_7 Książki
krytycznoliterackie
jako całościowe
projekty lekturowe,
kulturowe.
Diagnozy stanu
literatury, kultury,
krytyki samej w
sobie. Krytyczne
projekty na
przyszłość.
M_7
M3, M4, M5
W_7
Referowanie
przez
studentów
wniosków i
spostrzeżeń
z lektur
własnych
K_W06;
K_W15;
K_W20;
K_U01;
K_K06;
E_8 Opracowanie
i redagowanie
tekstów
krytycznych
T_8. Gatunki
wypowiedzi
krytycznoliterackich
. Podziały, cechy
charakterystyczne,
podobieństwa i
różnice. Przybliżone
zostaną następujące
gatunki: portret
literacki, nota i
notatka, recenzja,
esej krytyczny,
polemika, pamflet,
felieton.
M_8
M1, M5, M6
krytyczna analiza
przykładów
poszczególnych
gatunków
krytycznych
W_8
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W14;
K_W19;
K_U13;
K_U08;
K_U21;
K_K06;
K_K11;
E_9 Rozróżnianie
rodzajów krytyki
T_9
Krytyka
filmowa,
teatralna,
literacka
jako
uczestnictw
o w
kulturze.
M_9
M1, M2, M3,
M4, M5, M6
połączone z
analizą
przykładowych
recenzji i tekstów
kulturoznawczyc
h
W_9
Praktyczne
zastosowanie
zdobytych
wiadomości
w
tworzonych
recenzjach
K_W01;
K_W04;
K_W07;
K_W14;
K_W20;
K_U01;
K_U08;
K_U13;
K_U21;
K_K06;
K_K11
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Dziennikarstwo kulturalne (Cultural Journalism)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca:
Kierunek:
Specjalność:
Poziom:
Nazwa przedmiotu w jęz. polskim (nazwa w jęz. angielskim): Dziennikarstwo kulturalne
(Cultural Journalism) – aktualnie składowa przedmiotu: Dziennikarstwo kulturalne i
ekonomiczne
Kod przedmiotu:
Język: polski
Typ przedmiotu: specjalnościowy – Edukacja medialna i dziennikarska
Przedmiot obieralny (tak/nie)
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Punkty ECTS: 1 (aktualnie, przy łącznej sumie 2 punktów za przedmiot)
Forma zaliczenia: zaliczenie z oceną (aktualnie)
Prowadzący: dr Agnieszka Kurnik
Studia stacjonarne: 15 godz. (aktualna liczba godzin)
Studia niestacjonarne: 10 godz. (aktualna liczba godzin)
Koordynator sylabusa: dr Agnieszka Kurnik
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Znajomość przedmiotów kształcenia ogólnego: gatunki dziennikarskie, kultura języka
Cele:
Preorientacja zawodowa studentów w zakresie dziennikarstwa kulturalnego; kształtowanie
kompetencji w zakresie czynnego wykorzystania gatunków dziennikarskich; rozwijanie
umiejętności odbioru i komentowania zjawisk kulturalnych
Treści kształcenia:
Przedmiot rozszerza wiedzę o charakterze i formach kryzysu kultury współczesnej; wskazuje
na ważne miejsce kultury polskiej w przestrzeni kultury europejskiej; uzdalnia do
samodzielnego budowania indywidualnego warsztatu dziennikarskiego (także w zakresie
dziennikarstwa internetowego); pozwala poznać charakter pracy recenzenta: teatralnego,
muzycznego i literackiego; uwrażliwia na kontakt ze sztukami pięknymi; zaznajamia z
nowymi formami muzealnictwa (przekształcenia w Muzeum Narodowym, muzealnictwo
narracyjne).
Hasłowa tematyka zajęć:
1. Kryzys kultury współczesnej i jego przyczyny: w Polsce, w Europie i w świecie.
2. Kultura Polski w przestrzeni kultury europejskiej w nauczaniu Jana Pawła II
3. Jak pisać o kulturze literackiej? Jak i gdzie szukać źródeł? Literatura i krytyka
literacka w roli informacji i inspiracji dziennikarskiej.
4. Czasopiśmiennictwo literacko – kulturalne w Polsce, zwłaszcza po 1989 roku.
Warsztat dziennikarza kulturalnego XXI wieku. Gromadzenie dokumentacji. Problem
czytelnictwa w Polsce.
5. Specyfika recenzji teatralnych, muzykologicznych i filmowych. Sztuki piękne i
muzealnictwo, ze szczególnym uwzględnieniem Muzeum Narodowego i
muzealnictwa narracyjnego.
6. Dziennikarstwo internetowe a kultura. Europejskie i polskie portale kulturalne.
7. Polskie, europejskie i światowe nagrody w obszarze kultury.
Efekty kształcenia:
Wiedza: W wyniku przeprowadzonych zajęć student: orientuje się w zakresie symptomów
kryzysu kultury współczesnej; rozpoznaje specyfikę polskiego kodu kulturowego na tle
zjawisk europejskich (w perspektywie wizji kultury Jana Pawła II); nabywa wiedzę o historii
kultury, w pierwszym rzędzie kultury polskiej i europejskiej.
Kody EKK: K_W0 2, K_W0 7, K_W0 8,
Kody EKO: S1P_W02, S1P_W07, S1P_W08
Umiejętności: Student potrafi przeprowadzić wywiad, dyskusję moderowaną i debatę na
tematy kulturalne; wskazuje na charakter i typy nagród teatralnych, literackich i filmowych;
porządkuje wiedzę z zakresu gatunków dziennikarskich; wykorzystuje w praktyce
wiadomości z zakresu kultury języka; rozumie „język nowych mediów”, potrafi pozyskiwać
informacje o kulturze z różnych źródeł
Kody EKK: K_U08, K_U09, K_U11, K_U12, K_U19, K_U 20
Kody EKO: S1P_U08, S1P_U09, S1P_U11, S1P_U08, H1P_U10, H1P_U11
Kompetencje: w wyniku przeprowadzonych zajęć student będzie miał szansę posiąść
kompetencje warsztatowe dziennikarza kulturalnego – tak w zakresie żywego słowa, jak i w
zakresie gatunkowych form pisemnych; ma podstawy do samodzielnego konstruowania
własnego warsztatu dziennikarza kulturalnego, także dziennikarza internetowego
(rozwiązania twórcze).
Kody EKK: K_K02, K_K03, K_K06, K_K07, K_K 13, K_K14, K_K 16, K_K 17
Kody EKO: S1P_K02, S1P_K03, S1P_K06, S1P_K07, H1P_K05, H1P_K04, H1P_K06,
H1P_K07
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Elementy wykładu, pogadanki heurystycznej, dyskusji swobodnej; praktyczne działania
warsztatowe w zakresie: wywiadu, dyskusji moderowanej, debaty, recenzji, eseju i felietonu
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Zaliczenie z oceną; ocena jest wypadkową składowych:
1. Napisania eseju na wybrany temat, związany z tematyką zajęć (w trakcie zajęć)
2. Kontroli umiejętności przeprowadzenia wywiadu, dyskusji moderowanej (w trakcie
zajęć)
3. Kolokwium ustnego z lektur obowiązkowych (na koniec semestru)
Lektury podstawowe:
1. J. Maślanka (red.), Encyklopedia wiedzy o prasie, Wrocław 1976.
2. Ks. A. Lewek, Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej, Warszawa 2003.
3. B. Kosmanowa (red.), Prasa dawna i współczesna, cz. 3, Poznań 2002.
4. K. Wolny – Zmorzyński, A. Kaliszewski, W. Furman, K. Pokorna – Ignatowicz,
Źródła informacji dla dziennikarza, Warszawa 2008.
5. K. Wolny – Zmorzyński, W. Furman (red.), Internetowe gatunki dziennikarskie,
Warszawa 2010.
6. H. Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Warszawa
2008.
7. L. Manovich, Język nowych mediów, Warszawa 2006.
8. James F. English, Ekonomia prestiżu, Warszawa 2013.
9. W. Warecki, M. Warecki, Co wpływa na dziennikarzy i na co mają wpływ
dziennikarze?, Warszawa 2006.
10. P. Marecki (red.), Pospolite ruszenie. Czasopisma kulturalno – literackie w Polsce po
1989 roku. Rozmowy z redaktorami, Kraków 2005.
11. A. Kurnik, „Bo piękno na to jest, by zachwycało...” (C. K. Norwid). Kultura polska w
obszarze myśli Jana Pawła II (w druku – dokument elektroniczny, przewidywana
edycja październik), Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2013.
12. Raporty o stanie kultury. Wnioski i rekomendacje. Departament Mecenatu Państwa
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego(opr., red.), NCN, Warszawa 2009
Lektury uzupełniające:
Literackie teksty źródłowe wybranych twórców kultury, przykładowo: K. Wojtyły (Jana
Pawła II), S. Mrożka, Z. Herberta, T. Różewicza, W. Szymborskiej, Cz. Miłosza;
Aktualne recenzje prasowe i artykuły, dotyczące literatury, filmu, teatru i muzealnictwa;
Elektroniczne formy prezentacji muzeów i ich zasobów
Najnowsze leksykony i słowniki multimedialne (z sugestiami odnośnie do ich ewentualnej
przydatności)
Wybrane czasopisma literacko – kulturalne i portale kulturalne (polskie i europejskie). Dobór
tekstów i tytułów czasopism dokonywany jest na pierwszych zajęciach przy czynnym udziale
studentów.
Odniesienie do efektów kształcenia kierunkowych (kod ERK) - (?)
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Jednostka prowadząca: Instytut DIKS UPJPII
Kierunek: Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność:
Poziom:
Nazwa przedmiotu: Reżyseria, produkcja i realizacja radiowa (Direction, Production
and Radio Engineering)
Kod przedmiotu:
Język: polski
Typ przedmiotu: zajęcia praktyczne
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: studia stacjonarne 30 h ćwiczeń
studia niestacjonarne 20 h ćwiczeń
Punkty ECTS: 3
Forma zaliczenia: zo
Prowadzący:
Tomasz Orzechowski
Koordynator sylabusa:
Cele:
Poznanie głównych zasad realizacji radiowej i nauka wykorzystania technik realizacyjnych w
mediach elektronicznych
Treści kształcenia:
Realizacja radiowa i wykorzystanie technik edycji dźwięku
Efekty kształcenia:
Poznanie zasad rejestrowania nagrań. Prawidłowe wykorzystanie mikrofonu. Obróbka
nagrań i edycja dźwięku. Edycja jednościeżkowa i edytory wielościeżkowe. Montaż audycji
radiowych. Praktyczne zastosowanie efektów dźwiękowych przy ilustrowaniu nagrań.
Podkłady muzyczne i ich rola w budowaniu pożądanego efektu końcowego. Zasady realizacji
radiowej a zasady realizacji studyjnej. Techniki restaurowania nagrań archiwalnych.
Organizacja produkcji radiowej. Podstawowe zasady akustyki, elektrotechniki,
elektroakustyki i elektroniki. Praktyczne ćwiczenia słuchu realizatorskiego. Podstawy
reżyserii muzycznej. Kształtowanie umiejętności słuchowej oceny dźwięku. Tworzenie
słuchowisk oraz realizacja audiobuków. Radio cyfrowe. Rodzaje radiowych form animacji
antenowej i ich praktyczne wykorzystanie. Techniki budowania relacji pomiędzy radiem a
słuchaczem.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Budowanie i realizacja projektów medialnych o charakterze promocyjno-radiowym
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Indywidualne i grupowe projekty medialne oceniane pod kątem kreatywności i efektywności w
wykorzystaniu poznanych środków realizatorskich
SYLABUS UPJPII 2013/2014
„Metryka” przedmiotu:
Tytuł przedmiotu
„Eventologia”
Nazwisko prowadzącego/prowadzących
Paweł Czerenko
Liczba godzin
30 godz.
Rodzaj przedmiotu (wykład, ćwiczenia, konwersatorium, warsztat)
Ćwiczenia
Liczba punktów ECTS
2 pkt.
Sposób zaliczania
Zaliczenie z oceną
Cel przedmiotu:
Celem zajęć jest rozwijanie praktycznych umiejętności związanych z szeroko rozumianym
event marketingiem. Absolwent kursu powinien znać rodzaje eventów i rozumieć ich
specyfikę, umieć opracować projekt wydarzenia odpowiedniego do realizacji zamierzonego
celu, przygotować go i zrealizować, a potem odpowiednimi narzędziami ocenić skuteczność.
Umiejętności zdobyte podczas warsztatów powinny go przygotować do pracy lub współpracy
z agencjami eventowymi i promocyjnymi, instytucjami zajmującymi się promocją miast i
regionów, ośrodkami kultury i sportu oraz do pracy w dziale promocji/marketingu
przedsiębiorstw.
Zakres tematyczny:
1. Event marketing. Podstawowe pojęcia i definicje. Eventy historycznie i narodziny
branży. Rodzaje wydarzeń w event marketingu – kryteria i podziały.
2. Struktura przemysłu eventowego. Rodzaje podmiotów biorących udział w
przygotowywaniu eventów i ich charakterystyka. Organizatorzy, firmy i ludzie
reprezentujący miejsca, podwykonawcy.
3. Wydarzenia promocyjne jako forma komunikacji. Miejsce wydarzeń w strukturze
procesów komunikacyjnych. Zarządzanie komunikacją poprzez wydarzenia.
Narzędzia komunikacji w event marketingu.
4. Etapy i zasady organizacji wydarzeń. Event jako projekt. Cykl życia projektów.
Etapy organizacji wydarzeń. Techniki zarządzania projektami. Kreatywność w event
marketingu.
5. Sponsoring w event merketingu. Specyfika sponsoringu wydarzeń. Zasady
sponsoringu i wzajemne świadczenia. Umowy sponsorskie.
6. Szczegółowe omówienie najbardziej popularnych rodzajów eventów: a. eventy w galeriach handlowych
b. eventy firmowe
c. eventy promujące idee (happeningi, marsze, wiece)
d. eventy edukacyjne (konferencje, kongresy, zjazdy, szkolenia)
e. eventy sportowe
7. Warsztaty tworzenia dokumentów związanych z organizacją eventów (projekty,
scenariusze, oferty sponsorskie, umowy, prośby o patronat itp.)
8. Praca metodą projektu. Praca w grupach nad wybranym eventem. Projektowanie i
dokumentacja. Podział pracy. Elementy zarządzania grupą.
Bibliografia:
Event marketing jako nowa forma organizacji procesów komunikacyjnych, praca zbiorowa
pod red. A. Grzegorczyka, Wydawnictwa WSP 2009
Jakub B. Bączek: Animacja czasu wolnego. Warszawa: Stageman Polska, 2009
Jakub B. Bączek: Psychologia eventów. Warszawa: Stageman Polska, 2011
J. Wiktor, Promocja: system komunikacji przedsiębiorstwa z rynkiem, Warszawa 2001
T. Trejderowski, Socjotechnika. Podstawy manipulacji w praktyce, Warszawa 2009
A. Szromnik, Marketing terytorialny, Wydawnictwo Wolters Kluwer 2008
J. Muszyński, Marketing polityczny, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i
Marketingu, Warszawa 1999
SYLABUS UPJPII 2013/2014
„Metryka” przedmiotu:
Tytuł przedmiotu
„Warsztaty promocji, reklamy i marketingu”
Nazwisko prowadzącego/prowadzących
Paweł Czerenko
Liczba godzin
30 godz.
Rodzaj przedmiotu (wykład, ćwiczenia, konwersatorium, warsztat)
Warsztat
Liczba punktów ECTS
2 pkt.
Sposób zaliczania
Zaliczenie z oceną
Cel przedmiotu:
Celem zajęć jest rozwijanie praktycznych umiejętności związanych z działaniami public
relations, działaniami reklamowymi i marketingowymi. Absolwent kursu powinien
posługiwać się strategią, technikami i narzędziami PR, reklamy i marketingu oraz znać
funkcje i obszary ich zastosowań. Umiejętności zdobyte podczas warsztatów powinny go
przygotować do pracy lub współpracy z agencjami reklamowymi i promocyjnymi,
instytucjami zajmującymi się promocją miast i regionów. Absolwent ma rozumieć i
dostrzegać działania marketingowe w sferze publicznej (marketing polityczny, socjotechnika,
propaganda). Powinien znać zasady prowadzenia kampanii społecznych. Zajęcia mają także
uwrażliwić przyszłych dziennikarzy na kwestie promocji medium, w którym będą pracować.
Dadzą również podstawową wiedze na temat nowych narzędzi marketingu w Internecie.
Zakres tematyczny:
9. Reklama, promocja, marketing – różnice i podobieństwa, charakterystyka działań.
Podstawowe pojęcia i definicje. Przedstawienie zakresu zajęć i ich celu. Ćwiczenia w
kwalifikowaniu i rozpoznawaniu działań reklamowych i promocyjnych na podstawie
przykładów. Marketing mix. Segmentacja rynku.
10. Podstawy marketingu. Badania rynkowe i marketingowe. Analiza marketingowa:
stawianie problemów, programowanie badań, wybór narzędzi, opracowywanie
wyników. Mierniki atrakcyjności rynku i metody badań marketingowych. Analiza
potrzeb i analiza SWOT – ćwiczenia na bazie znanych z obserwacji przykładów.
Literatura: T. Sztucki, Marketing w pytaniach i odpowiedziach, Warszawa 1998.
11. Zabawa symulacyjna w grupach: wprowadzamy na rynek innowacyjny produkt.
Zadaniem studentów jest wymyślenie nowego produktu / produktu o nowych cechach
(zadanie domowe z poprzednich zajęć) oraz zbudowanie planu marketingowego.
Zostanie omówione: pojęcie produktu w marketingu, cykl życia produktu, analiza port
folio. Polityka cenowa. Dystrybucja. Promocja – jej rola i narzędzia.
12. Symulacja: budujemy kampanię promocyjną produktu – kontynuacja zabawy z
poprzednich zajęć. Strategie marketingu i promocji. Omówienie specyfiki
poszczególnych kanałów reklamowych: reklama zewnętrzna, drukowana, radiowa i
telewizyjna, reklama w Internecie. Działania promocyjne: pokazy i degustacje, udział
w targach i wystawach, sampling, gwarancje, organizacja konkursów, programy
lojalnościowe, bonusy i upusty (bodźce materialne).
13. Struktura i pragmatyka funkcjonowania agencji reklamowej. Organizacja i
podział pracy. Etapy planowania i realizacji kampanii reklamowych. Zajęcia w jednej
z fullserwisowych krakowskich agencji reklamowych (Grupa Eskadra, Opus-B lub
Demo Effective Launching).
14. Język, obraz i dźwięk w reklamie. Dyskusja na temat języka reklamy. Prezentacja
najnowszych trendów w reklamie audiowizualnej na podstawie przykładów z mediów
(nagrane spoty radiowe i telewizyjne). Ćwiczenia w pisaniu tekstów reklamowych i
projektowaniu reklamy audiowizualnej. Zadanie domowe (zabawa): nagraj spot
reklamowy przy pomocy komórki.
15. Podstawy prawne reklamy. Reklama sprzeczna z prawem. Reklama ukryta. Reklama
nieuczciwa. Reklama podprogowa. Omówienie na podstawie przykładów.
16. Socjotechnika. Pojęcie, rodzaje, strategie i elementy składowe. Reguły
socjotechniczne: wzajemności, sympatii, niedostępności, konsekwencji, autorytetu,
dowodu społecznego i wartości. Dyskusja na temat granicy między perswazją a
manipulacją i kwestii etycznych. Literatura: T. Trejderowski, Socjotechnika.
Podstawy manipulacji w praktyce, Warszawa 2009.
17. Język i metody propagandy. Propaganda w PRL – omówienie na bazie przykładów z
prasy – język i metody ówczesnej propagandy. Funkcje, rodzaje, strategie, techniki i
język współczesnej propagandy – ćwiczenia na podstawie tekstów i nagrań.
18. Marketing polityczny. Zarządzanie informacją w sferze publicznej. Metody i
narzędzia powiadamiania opinii publicznej o podejmowanych inicjatywach. Opinia
społeczna – pojęcie i procedury jej badania.
19. Kampanie i reklama społeczna. Liderzy rynku polskich organizacji pozarządowych.
Marketing non-profit. Metody działań organizacji pozarządowych. Kampanie
społeczne w Polsce i na świecie. Zasady ich prowadzenia, typologia i charakterystyka.
20. Marketing regionalny. Struktura i organizacja pracy w regionalnych instytucjach
promocji – wizyta w Krakowskim Biurze Festiwalowym. Literatura: M. Adamowicz,
Marketing regionalny na przykładzie Zielonych Płuc Polski, [w:] Problemy
zarządzania, 4/2005
21. Autopromocja mediów. Metody promowania mediów. Medium jako produkt
rynkowy. Działania promocyjne w prasie, radio i telewizji. Kampanie reklamowe,
inserty, konkursy. Rola patronatów medialnych.
22. Event marketing – promocja poprzez wydarzenia. Rodzaje i charakterystyka
wydarzeń promocyjnych. Metody promocji poprzez imprezy. Udział mediów w
wydarzeniach promocyjnych. Literatura: Event marketing jako nowa forma
organizacji procesów komunikacyjnych, praca zbiorowa pod red. A. Grzegorczyka,
Wydawnictwa WSP 2009
23. Marketing w Internecie. Nowe narzędzia e-marketingu. Search Engine Marketing.
Reklama kontekstowa. Pozycjonowanie strony. Reklama w portalach i vortalach.
Mailing. Prognozy dot. reklamy w Internecie. Nowe trendy w reklamie internetowej –
na przykładach z sieci. Literatura: P. Guziur, Marketing w Internecie. Strategie dla
małych i dużych firm, Wydawnictwo Helion 2001
Bibliografia:
W. Budzyński, Reklama: techniki skutecznej perswazji, Warszawa 2002
M.D. Hutt, Zarządzanie marketingiem: strategia rynku dóbr i usług, Warszawa 1997
S. Kaczmarczyk, Badania marketingowe: metody i techniki, Warszawa 1991
Podstawy marketingu: praca zbiorowa / pod red. Jerzego Altkorna, Kraków 2004
T. Sztucki, Encyklopedia marketingu: definicje, zasady, metody, Warszawa 1998
T. Sztucki, Marketing w pytaniach i odpowiedziach, Warszawa 1998
M. Rydel, Podręczny leksykon promocji: public relations, reklama, akwizycja, b.w.s.,
merchandising, Gdańsk 1998
J. Wiktor, Promocja: system komunikacji przedsiębiorstwa z rynkiem, Warszawa 2001
T. Trejderowski, Socjotechnika. Podstawy manipulacji w praktyce, Warszawa 2009
A. Szromnik, Marketing terytorialny, Wydawnictwo Wolters Kluwer 2008
P. Guziur, Marketing w Internecie. Strategie dla małych i dużych firm, Wydawnictwo Helion
2001
M. Janik-Wiszniowska, Promocja i reklama polityczna, [w:] Jabłoński A.W., Sobkowiak L.
(red.), Marketing polityczny w teorii i praktyce, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego,
Wrocław 2002
M. Adamowicz, Marketing regionalny na przykładzie Zielonych Płuc Polski, [w:] Problemy
zarządzania, 4/2005
J. Muszyński, Marketing polityczny, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i
Marketingu, Warszawa 1999
Event marketing jako nowa forma organizacji procesów komunikacyjnych, praca zbiorowa
pod red. A. Grzegorczyka, Wydawnictwa WSP 2009
Dr hab. Teresa Olearczyk
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Jednostka prowadząca
Kierunek: Dziennikarstwo
Specjalność:
Poziom: licencjacki
Nazwa szczegółowa przedmiotu : Dydaktyka i edukacja medialna. - Edukacja i kultura
medialna.
Kod przedmiotu
Język : polski
Typ przedmiotu: specjalnościowy
Przedmiot obieralny: tak , szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta
Rok studiów, semestr: studia I stopnia (licencjackie) stacjonarne, II rok sem. letni
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Wymiar 50 godzin wykład + ćwiczenia
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Punkty ECTS
Forma zaliczenia: egzamin
Prowadzący
Dr hab. Teresa Olearczyk
studia stacjonarne
studia niestacjonarne
Koordynator sylabusa
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne: Wprowadzenie do pedagogiki. Dydaktyka ogólna
Cele: 1) kształtowanie umiejętności świadomego, krytycznego i selektywnego korzystania ze
środków społecznego przekazu, w tym wychowanie do odbioru mass mediów.
2) umożliwienie słuchaczom pogłębienia wiedzy o kulturze. Podniesienie i aktualizacja
kwalifikacji słuchaczy, którzy pracują lub zamierzają podjąć pracę w szkole lub w mediach.
3) przygotowanie przyszłych dziennikarzy prasowych, radiowych i telewizyjnych,
pracowników agencji informacyjnych, reklamy, marketingu medialnego, public relations,
rzeczników prasowych różnych instytucji, a także nauczycieli "edukacji medialnej".
Treści kształcenia:
(zwięzły opis treści merytorycznych przedmiotu pozwalający określić jego zakres tematyczny
oraz hasłowa tematyka zajęć z uwzględnieniem ich przełożenia na zamierzone efekty
kształcenia)
Komunikacja niewerbalna, systemy komunikowania publicznego, systemy komunikowania
politycznego, aktywne słuchanie, kompetencje w zakresie komunikacji interpersonalnej,
Definicje komunikowania Etymologia terminu komunikowanie. Cechy komunikowania i
elementy procesu komunikowania. Komunikowanie jako proces oddziaływania na słuchacza,
widza. Reguły skutecznego komunikowania. Style i poziomy komunikowania. Cechy dobrej
informacji. Typy systemów komunikowania się wg Tomasza Gobana-Klasa. Polska szkoła
plakatu. Podstawowe wyróżniki reklamy.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: posiada umiejętności poznawcze jak
i komunikacyjne. Posiada umiejętności niezbędne do podjęcia pracy w placówkach
oświatowych, urzędach, instytucjach medialnych i placówkach kultury.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student charakteryzuje
pojęcia, systemy i reguły komunikowania. Rozpoznaje systemy, style oraz reguły
komunikowania. Identyfikuje rzeczywistość jaką stwarzają nowe media, a także
posiadają otwarcie na niewidzialne strony rzeczywistości (syntezy, hipotezy,
konstrukcje medialne ect.)
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student
nabędzie następujące postawy: aktywną i krytyczną postawa w stosunku do nowych
mediów. Wykazuje działania kreatywne, postępuje zgodnie z zasadami etyki, ma
świadomość reguł komunikowania. Formułuje i wyraża oceny w stosunku do
oglądanych, treści. Potrafi dokonać analizy i syntezy przekazywanych treści
medialnych . Postrzega i zachowuje właściwe relacje interpersonalne . …
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład konwersatoryjny. Ćwiczenia aktywne, część w terenie. Przygotowanie samodzielne
prac zaliczeniowych.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Wykład: Egzamin ustny
Ćwiczenia: obecność, aktywny udział + przygotowanie eseju na podany temat na
koniec semestru.
)
Lektury podstawowe:
1. F.W. Kron, A. Sofos, dydaktyka medialna, GWP, Gdańsk 2008.
2. EDUKACJA medialna / Janusz Gajda [et al.]. - Toruń : Wyd. A. Marszałek 2002,
Multimedialna Bibliioteka Pedagogiczna
3. EDUKACJA medialna : praca zbiorowa / red. Tadeusz Zasępa KUL Wydział
Teologii. Katedra Współczesnych Form Przekazu Wiary. „Norbertinum” 2002
4. Strykowski W., Skrzydlewski W. (red.), Media i edukacja w dobie integracji, Poznań
2002.
5. LEWEK, Antoni ,Podstawy edukacji medialnej i dziennikarskiej Warszawa :
Wydaw. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2003. - (Biblioteka
Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa UKSW ; t. 1)
kształcenie mądrych, wrażliwych dziennikarzy zależy przede wszystkim od realizacji
i przyjęcia przynajmniej podstawowych zasad edukacji medialnej, którą, jak by to
absurdalnie nie brzmiało, zaczynać trzeba już na etapie wczesnoszkolnym.
Wiesław Godzic, pisze: „krytyczna pedagogika medialna polega na (...) uczeniu siebie
i innych, w jaki sposób krytycznie dekodować przekazy mediów i śledzić skomplikowany
sposób ich oddziaływania. Należy starać się odczytywać rozmaite kulturowe kody,
ideologiczne głosy, krytycznie odczytywać obrazy hegemonicznych ideologii i uczyć siły
własnej, odbiorczej interpretacji przeciwko dominującym znaczeniom”[9]. W. Godzić,
Zrozumieć telewizję, Kraków 2001, s. 166.
Sprawność opowiadania o świecie, bez umiejętności opowiadania nie posiądziemy zdolności
rozumienia otaczającej nas rzeczywistości.
Lektury uzupełniające:
1. Juszczyk S. (red.), Edukacja medialna w społeczeństwie informacyjnym, Toruń 2003.
2. Juszczyk S., Polewczyk I. (red.), Media wobec wielorakich potrzeb dziecka, Toruń
2005.
3. Juszczyk S., Polewczyk I. (red.); Dziecko w świecie wiedzy, informacji i komunikacji,
Toruń 2006
4. W. Cwalina, Generacja Y — ponury mit czy obiecująca rzeczywistość, w: Intemet —
fenomen społeczeństwa informacyjnego, pod red. T. Zasępy, R. Chmury, Częstochowa
2001, s. 29–42.
5. T. Miczka, art. Glokalizacyjne i multimedialne horyzonty współczesnej edukacji, w:
Media i edukacja w globalizującym się świecie. Teoria — praktyka — oddziaływanie,
red. M. Sokołowski, Olsztyn 2003, s. 22–24.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 T_1 M_1 W_1
E_2 T_2 M_2 W_2
E_n T_n M_n W_n
W Lapidarium II Ryszard Kapuściński pisze: Wielu z nich nie zdaje sobie sprawy, że być
dziennikarzem to przede wszystkim ciągle nad sobą pracować, kształcić się, zdobywać
wiedzę, starać się zrozumieć świat”17
.
17
R. Kapuściński, Lapidarium II, Warszawa 1995, s. 28.
SYLABUS UPJPII 2013/2014
„Metryka” przedmiotu:
• Tytuł przedmiotu
„Warsztaty marketingu medialnego”
• Nazwisko prowadzącego/prowadzących
Paweł Czerenko
• Liczba godzin
30 godz.
• Rodzaj przedmiotu (wykład, ćwiczenia, konwersatorium, warsztat)
Warsztat, zajęcia fakultatywne
• Liczba punktów ECTS
? pkt.
• Sposób zaliczania
?
Cel przedmiotu:
Celem zajęć jest rozwijanie świadomości mediów jako przedsiębiorstw działających w
specyficznej branży, ale podlegających tym samym regułom marketingowym, co każdy
biznes. Absolwent kursu powinien znać medialny marketing mix, rozumieć i umieć się
posługiwać takimi jego narzędziami, jak produkt, cena, dystrybucja i promocja. Umiejętności
zdobyte podczas warsztatów powinny go przygotować do pracy w zespole redakcyjnym ze
świadomością odpowiedzialności za przedsiębiorstwo, jakim jest medium, w którym pracuje.
Absolwent ma rozumieć i dostrzegać uwarunkowania ekonomiczne działania mediów, ale
także wykorzystywać narzędzia marketingowe do wzmacniania pozycji przedsiębiorstwa na
rynku, w takim zakresie, jaki jest możliwy na jego stanowisku pracy. W szczególności
powinien znać zasady promocji mediów, prowadzenia kampanii, organizacji konkursów i
plebiscytów, zasad polityki patronatów medialnych, organizacji eventów. Zajęcia mają także
dać podstawową wiedzę na temat nowych narzędzi marketingu w Internecie.
Zakres tematyczny:
1. Marketing medialny – definicja. Marketing mix w mediach. Organizacje medialne i ich
znaczenie w medialnym marketingu (KRRiT, Rada Etyki Mediów, Związek Kontroli
Dystrybucji Prasy, Krajowa Izba Producentów Audiowizualnych, Komitet Badań Radiowych
i in.). Badania rynku medialnego (prasa, radio, telewizja, Internet)
2. Produkt medialny (informacja, reklama, rozrywka) i jego klasyfikacja. Jakim asortymentem
produktów dysponują media. Marka medialna. Nazwa, logo, slogan. Zróżnicowanie
konsumentów produktu medialnego (odbiorcy i reklamodawcy) – określenie ich potrzeb.
3. Dystrybucja w mediach. Dystrybucja a wpływ liczby pośredników, rodzaju środków
komunikowania masowego, zasięgu i częstotliwości. Dystrybucja w prasie: kolportaż,
prenumerata, dostęp elektroniczny do archiwum i bieżących wydań, dystrybucja naręczna i
sprzedaż we własnych placówkach. Prasa w Internecie, telefonach komórkowych. RSS i e-
paper.
4. Dystrybucja w mediach elektronicznych. Radio: nadawanie w eterze, radio internetowe,
RSS i podcasty, RDS. Telewizja w eterze i w Internecie. Telefonie komórkowe. Teletekst.
Internet: cechy rozpowszechniania, Internet mobilny.
5. Jak odbiorca korzysta z mediów? Czas i miejsce odbierania mediów. Oferta jakościowa i
ilościowa mediów. Model dystrybucji medialnej w kontekście wygody nabywców. Interakcja
w mediach.
6. Cena jako koszt ponoszony przez klienta. Koszt osobisty środków masowego przekazu.
Media płatne i bezpłatne (drukowane i elektroniczne). Koszt instytucjonalny środków
masowego przekazu. Koszty reklamy w prasie, radiu, telewizji i Internecie.
7. Promocja mediów. Zadania promocji i jej grupy docelowe. Główne obszary promocji
medialnej. Instrumenty promocji mediów. Autopromocja, cross-promocja i promocja
zewnętrzna.
8. Kampanie reklamowe mediów. Wykorzystywane narzędzia, zasady planowania i
organizacji. Ćwiczenia w konstruowaniu haseł i sloganów.
9. Patronat medialny. Strategia polityki patronatów medialnych. Zasady udzielania
patronatów. Jak patronat medialny najlepiej wykorzystać dla promocji medium.
10. Konkursy dla odbiorców, eventy . Przykłady. Ćwiczenia w planowaniu konkursów.
Gadżety i inserty. Zagadnienia związane z zamawianiem i produkcją gadżetów.
11. Inne metody promowania mediów. Kreowanie własnych ambasadorów marki.
Współpraca z gwiazdami show biznesu. Organizacja konkursów medialnych. Porozumienie
medialne. Inicjatywy społeczne. Fundacje medialne. Prowokacje medialne.
12. Zarządzanie mediami. Specyfika przemysłu medialnego. Strategie zarządzania.
Zarządzanie zmianami technologicznymi. Zastosowanie wiedzy o zarządzaniu na przykładzie
portalu internetowego – ćwiczenia.
13. Promocja mediów w Internecie. Kampanie bannerowe. Konkursy. Pozycjonowanie.
Serwisy internetowe. Reklama kontekstowa.
14. Marketing partyzancki w mediach społecznościowych. Marka partyzanta. Arsenał broni w
mediach społecznościowych. Jak stosować marketing partyzancki w mediach.
15. Marketing szeptany. Niewidzialne sieci. Huby sieciowe – definicja i rodzaje. Dziennikarz
jako huba sieciowa. Produkty zakaźne. Praca z hubami sieciowymi. Marketing wirusowy.
Literatura:
Anna Jupowicz-Ginalska, Marketing medialny, Warszawa 2010
Żabiński Ryszard, Marketing na rynku prasowym, Warszawa 2010
Lakomy Mirosław, Rozgłośnia radiowa jako przedsiębiorstwo, Tychy 2010
Levinson Jay Conrad , Gibson Shane, Marketing partyzancki w mediach społecznościowych.
126 narzędzi w walce o pozycję w internecie, Warszawa 2011
Kung Lucy, Strategie zarządzania na rynku mediów, Warszawa 2010
Szocki Józef, Wizerunek firmy w mediach, Poznań 2008
Wimmer Roger D., Dominick Joseph R., Mass media. Metody badań, Kraków 2008
Emanuel Rosen, Fama. Anatomia marketingu szeptanego, Poznań 2003
SYLABUS UPJPII 2013/2014
WNS
Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna
Dziennikarstwo
Poziom I
Warsztaty dziennikarstwa telewizyjnego (Television Journalism Workshops)
Kod przedmiotu
Język polski
Przedmiot kierunkowy
Przedmiot obieralny - nie
Rok studiów 2, semestr 3
studia stacjonarne
Wymiar 30 h ćwiczeń
ECTS: 2 pkt.
Forma zaliczenia: zo
Prowadzący: dr Jolanta Niewińska
Koordynator sylabusa:
Wymagania wstępne:
Gatunki dziennikarskie I, II.
Cele:
Studenci znają zasady dokumentacji programu i pracy ekipy na planie filmowym. Potrafią
przeprowadzić wywiad czy sondę oraz dobrać tło do wypowiedzi rozmówcy. Biegle
posługują się terminologią związaną z pracą operatora kamery. Wiedzą jak przygotować się
do montażu krótkiego materiału informacyjnego (opis materiału filmowego, konspekt
montażu, wgranie tekstu komentarza).
Treści kształcenia:
Podstawowe terminy dziennikarstwa telewizyjnego
- kadr, ujęcie, plan,
- ustawienia kamery (konwencjonalne i nietypowe), deformacje obrazu,
- ruchy kamery – rodzaje,
- zasady nagrywania dźwięku (off, 100%, efekt, podkład muzyczny, komentarz, muzyka
100%, mieszanie różnych rodzajów dźwięku); rodzaje mikrofonów i zastosowanie,
- opis taśm po zdjęciach i przygotowanie konspektu montażu
- materiały fotograficzne, archiwalne, grafika komputerowa w materiale informacyjnym,
- światło naturalne, sztuczne i blenda na planie filmowym,
- sztuka zadawania pytań,
- środki, techniki, skutki, systemy manipulacji (obraz, dźwięk),
- wyposażenie techniczne ekipy reporterskiej,
- praca reportera programu informacyjnego (od dokumentacji do realizacji),
- montaż liniowy i nieliniowy.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: charakteryzuje rodzaje planów
objaśnia podstawowe metody podkładania dźwięku w montażu telewizyjnym, opisuje
metody pracy na planie filmowym, rozpoznaje błędy w nagranym materiale (obraz,
dźwięk), rozróżnia informację od komentarza.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: analizuje materiał
filmowy, decyduje o selekcji i kolejności nagranych wypowiedzi w konspekcie
montażu, kontroluje czas nagrania, koordynuje pracę zespołu na planie zdjęciowym,
opracowuje materiał do montażu, organizuje nagranie zdjęć, planuje konspekt zdjęć i
montażu, prowadzi wywiad, przeprowadza sondę, weryfikuje plan z realiami nagrania,
współpracuje z grupą, wykonuje zlecone zadania, wykorzystuje swoją inicjatywę,
kreatywność w tworzeniu programu, dokumentuje temat.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy: kreatywny, otwarty na pomysły w nowatorskim ujęciu tematu,
postępuje zgodne z ustaleniami zespołu, ma świadomość odpowiedzialności za
końcowy efekt pracy grupy, wrażliwy na problemy społeczne.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład z metodami aktywizującymi, organizacja zespołu reporterskiego, podział zadań,
realizacja - w grupach - krótkich materiałów informacyjnych które, po zmontowaniu, stworzą
program telewizyjny (czołówka, zapowiedź ze studia, materiał filmowy).
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Udział w pracy jednej z grup, które realizują materiał filmowy lub opisanie jednego materiału
informacyjnego, na dowolny temat (zapowiedź ze studia, komentarz z off-u plus opis
materiału filmowego, które ilustrują temat; czas: 2’).
Lektury podstawowe:
Boyd A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne. Techniki tworzenia programów
informacyjnych, Kraków 2006.
Irzykowski K., X Muza. Zagadnienia estetyczne kina, Warszawa 1977.
Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.
Schabenbeck M., Format scenariusza filmowego, Warszawa 2008.
Płażewski J., Język filmu, Warszawa 1982.
Lektury uzupełniające:
Cwalina W, Falkowski A., Marketing polityczny, Gdańsk 2006.
Lepa A., Świat manipulacji, Częstochowa 1995.
Niczyperowicz A. (red.), Dziennikarstwo od kuchni, Poznań 2001.
Niewińska J., Krótki film o pozorach wolności, Kraków 2007.
Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2003.
SYLABUS UPJPII 2013/2014
WNS
Dziennikarstwo i Komunikacja Społeczna
Dziennikarstwo
Poziom II
Warsztaty dziennikarstwa telewizyjnego
(Television Journalism Workshops)
Kod przedmiotu
Język polski
Przedmiot kierunkowy
Przedmiot obieralny
Rok studiów 2, semestr 3
studia stacjonarne 30 h ćwiczeń
ECTS: 2 pkt.
Forma zaliczenia: zo
Prowadzący: dr Jolanta Niewińska
Koordynator sylabusa:
Wymagania wstępne:
Ukończenie warsztatów dziennikarstwa telewizyjnego poziom I.
Cele:
Studenci, po ukończeniu zajęć, potrafią samodzielnie napisać eksplikację oraz scenariusz
reportażu telewizyjnego lub programu publicystycznego realizowanego w studiu
telewizyjnym. Znają rodzaje reportażu oraz szkoły reportażu w Polsce oraz redakcje, które
zajmują się realizacją tego typu programów. Efektem zajęć jest powstanie reportażu
telewizyjnego lub nagranie programu w studiu telewizyjnym.
Treści kształcenia:
- dramaturgia reportażu,
- zasady wizualizacji tematu na przykładzie scenariuszy Dekalogu K. Kieślowskiego,
- język perswazji filmu – zbliżenie, detal, symbol (Trzy kolory, K. Kieślowski),
- między dokumentem a „dokumentarstwem”,
- zasady pisania eksplikacji i scenariusza reportażu telewizyjnego,
- widowisko telewizyjne; rodzaje,
- sztuka zadawania pytań i „oswojenia” bohatera przed kamerą (studio telewizyjne a plan
zdjęciowy w plenerze); mowa ciała;
- przygotowanie do zdjęć w plenerze i w studiu telewizyjnym.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: charakteryzuje rodzaje reportaży
telewizyjnych oraz widowisk publicystycznych, objaśnia podstawowe metody podkładania
dźwięku w montażu telewizyjnym, opisuje metody pracy na planie filmowym, rozpoznaje
błędy w nagranym materiale (obraz, dźwięk), rozróżnia informację od komentarza.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student: koordynuje pracę zespołu na
planie zdjęciowym w plenerze bądź studiu telewizyjnym, opracowuje materiał do montażu,
organizuje nagranie zdjęć, planuje konspekt zdjęć i montażu reportażu telewizyjnego.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy: kreatywny w opracowywaniu tematu reportażu, otwarty na inne,
proponowane przez osoby z zespołu redakcyjnego, rozwiązania, postępuje zgodne z
ustaleniami zespołu, ma świadomość odpowiedzialności za końcowy efekt pracy grupy,
wrażliwy na problemy społeczne.
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Metody aktywizujące studentów do podjęcia dokumentacji tematu i realizacji programu w
studiu telewizyjnym lub plenerze (reportaż filmowy). Prezentacja materiałów filmowych,
które powstały rok wcześniej – omówienie jako przykład dobrych i błędnych rozwiązań
realizacyjnych.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Udział w pracy jednej z grup, które realizują program w studiu telewizyjnym lub
przygotowują reportaż filmowy (zdjęcia, montaż, prezentacja na forum Uczelni). W
przypadku braku możliwości udziału w zajęciach (nagranie, montaż) – samodzielne
opracowanie scenariusza reportażu telewizyjnego lub programu w studiu (ok.. 5 stron tekstu
w formacie według wzoru: obraz, dźwięk, czas).
Lektury podstawowe:
Boyd A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne. Techniki tworzenia programów
informacyjnych, Kraków 2006.
Fiedler A., Dywizjon 303, Pelplin 2011.
Irzykowski K., X Muza. Zagadnienia estetyczne kina, Warszawa 1977.
Kieślowski K., Piesiewicz A., Dekalog (scenariusze filmowe), Chotomów 1990.
Kingdon T., Sztuka reżyserii filmowej, Warszawa 2007.
Schabenbeck M., Format scenariusza filmowego, Warszawa 2008.
Płażewski J., Język filmu, Warszawa 1982.
Lektury uzupełniające:
Niewińska J., Krótki film o pozorach wolności, Kraków 2007.
Niewińska J., Przy studni, [w:] „Zeszyty Formacji Duchowej”, Kraków 2003.
Zawiślański S., Kieślowski. Ważne, żeby iść…, Warszawa 2005.
Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2003.
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Współczesne media na świecie (Contemporary media in the world)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność -
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu18
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Współczesne media na świecie (Contemporary media in the world)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu dks.40
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) nie
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, s. III
studia niestacjonarne rok II, s. III
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godz., wykład
studia niestacjonarne 20 godz., wykład
Punkty ECTS 3
Forma zaliczenia egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne dr Jakub Żurawski
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Historia mediów w świecie
18
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Kurs „Współczesne media na świecie” obejmie omówienie problematyki środków masowego
komunikowania, tj. prasy drukowanej, radiofonii oraz telewizji w wybranych krajach. Celem
kursu jest zapoznanie studentów z kształtem współczesnych systemów medialnych, ich
charakterystyką, rozwiązaniami w dziedzinie mediów publicznych oraz najważniejszymi (w
odniesieniu do każdego z omawianych państw) instytucjami medialnymi, tytułami
prasowymi, rozgłośniami radiowymi i stacjami telewizyjnymi. Każde zajęcia dotyczyć będą
innego kraju, co umożliwić ma kompleksowe i spójne omówienie współczesnych środków
przekazu w każdym z nich.
Na wstępie przedstawione zostanie zagadnienie narzędzi komunikowania międzynarodowego.
Oznacza to omówienie najważniejszych, międzynarodowych instytucji związanych z mediami
masowymi: światowych agencji informacyjnych, międzynarodowych rozgłośni radiowych
oraz globalnych sieci telewizyjnych, jak również omówienie zjawiska łączności satelitarnej.
W dalszej kolejności poruszona zostanie tematyka systemów mediów publicznych, jak i
najważniejszych mediów prywatnych (komercyjnych) w wybranych państwach. Będą to
kolejno: Stany Zjednoczone, Kanada, Wielka Brytania, Niemcy, Rosja, Francja, Włochy,
Hiszpania, Szwecja, Norwegia, Irlandia, Japonia i inne (na osobnych zajęciach: Chiny,
Ukraina, Litwa). Jedne z zajęć poświęcone zostaną także problematyce cyfryzacji mediów w
Europie i zmianom, jakie dla mediów masowych niesie ze sobą rozpowszechnianie Internetu.
W wyniku ukończenia kursu „Współczesne media na świecie” studenci zdobędą wiedzę
dotyczącą rynków medialnych w krajach będących tematami wykładów. Ponadto będą oni
potrafili opisać i scharakteryzować media działające w poszczególnych państwach, w tym
najważniejsze tytuły prasowe, stacje radiowe i telewizyjne. Prócz tego, studenci nabędą
wiedzę umożliwiającą im dokonanie porównania funkcjonowania w wybranych krajach
mediów publicznych oraz dotyczących tychże mediów rozwiązań systemowych (instytucji
kontrolnych, zadań mediów publicznych, uzależnienia mediów publicznych od władzy etc.).
Treści kształcenia:
Przedmiot poświęcony jest omówieniu problematyki systemów i rynków medialnych w
wybranych państwach. Podstawowe poruszane zagadnienia obejmą: media publiczne, rynki
prasy drukowanej, rynki telewizji komercyjnych, instytucje kontrolne i regulacyjne dla rynku
mediów elektronicznych, specyficzne cechy wybranych systemów medialnych, typologię
systemów medialnych, podstawowe pojęcia.
1. Podstawowe pojęcia i kategorie w problematyce systemów medialnych; typologia
systemów medialnych Hallina i Manciniego
2. Instytucje i technologie komunikowania międzynarodowego
a. Łączność satelitarna.
b. Światowe agencje informacyjne (AP, Reuters, AFP…).
c. Globalne sieci telewizyjne (CNN, BBC World TV, News Corp…).
d. Międzynarodowe rozgłośnie radiowe.
3. Media w USA.
a. Media publiczne w USA.
b. Prasa drukowana w USA.
c. Radiofonia w USA.
d. Stacje telewizyjne w USA.
4. Media w Kanadzie.
a. Media publiczne w Kanadzie.
b. Kanadyjska prasa drukowana.
c. Kanadyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Kanadyjskie stacje telewizyjne.
5. Media w Wielkiej Brytanii.
a. Media publiczne Wielkiej Brytanii.
b. Brytyjska prasa drukowana.
c. Brytyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Brytyjskie stacje telewizyjne.
6. Media w Niemczech.
a. Media publiczne w Niemczech.
b. Niemiecka prasa drukowana.
c. Niemieckie rozgłośnie radiowe.
d. Niemieckie stacje telewizyjne.
7. Media w Rosji:
a. Media publiczne w Rosji.
b. Rosyjska prasa drukowana.
c. Rosyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Rosyjskie stacje telewizyjne.
8. Media we Francji.
a. Media publiczne we Francji.
b. Francuska prasa drukowana.
c. Francuskie rozgłośnie radiowe.
d. Francuskie stacje telewizyjne.
9. Media we Włoszech.
a. Media publiczne we Włoszech.
b. Włoska prasa drukowana.
c. Włoskie rozgłośnie radiowe.
d. Włoskie stacje telewizyjne.
e. Media watykańskie.
10. Media w Hiszpanii.
a. Media publiczne w Hiszpanii.
b. Hiszpańska prasa drukowana.
c. Hiszpańskie rozgłośnie radiowe.
d. Hiszpańskie stacje telewizyjne.
11. Media w Skandynawii - część 1 - Szwecja.
a. Media publiczne w Szwecji.
b. Szwedzka prasa drukowana.
c. Szwedzka radiofonia.
d. Szwedzkie stacje telewizyjne.
12. Media w Skandynawii - część 2 - Norwegia.
a. Media publiczne w Norwegii.
b. Norweska prasa drukowana.
c. Norweskie rozgłośnie radiowe.
d. Norweskie stacje telewizyjne.
13. Media w Japonii.
a. Media publiczne w Japonii.
b. Japońska prasa drukowana.
c. Japońskie rozgłośnie radiowe.
d. Japońskie stacje telewizyjne.
14. Media w Europie a cyfryzacja i Internet.
a. Internet.
b. Prasa a internet.
Efekty kształcenia:
WIEDZA –
1. Student potrafi wskazać kluczowe cechy wybranych systemów medialnych w ich
aspekcie prawnym oraz samoregulacyjnym.
2. Student potrafi scharakteryzować funkcjonowanie mediów w wybranych państwach:
opisać ich elementy, podstawy działania, segmenty mediów, wskazać specyficzne
właściwości danego systemu.
3. Student wykazuje znajomość kluczowej terminologii i potrafi prawidłowo
posługiwać się podstawowymi dla przedmiotu pojęciami.
4. Student potrafi wskazać kluczowe cechy wybranych systemów medialnych w ich
aspekcie prawnym oraz wskazać, w jaki sposób przyjęty model systemu gospodarczego
wpływa na kształt systemu medialnego danego państwa (np. małe znaczenie mediów
publicznych, siła zjawiska koncentracji mediów etc.).
UMIEJĘTNOŚCI –
1. Student potrafi objaśnić cechy wybranych systemów medialnych (np. kwestię
regulacji rynku mediów, poziomu rozwoju segmentów mediów, poziomu czytelnictwa,
zjawiska koncentracji mediów etc.) w odniesieniu do specyfiki kulturowej,
gospodarczej i historycznej danego państwa.
KOMPETENCJE (POSTAWY) –
-
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Egzamin pisemny – pytania testowe zamknięte, pytania opisowe otwarte; warunkiem
zaliczenia jest uzyskanie ponad 60% punktów
Lektury podstawowe:
(wykaz lektur obowiązkowych, których znajomość jest warunkiem zaliczenia przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
Adamowski J. (red.), Wybrane zagraniczne systemy medialne, Warszawa 2008.
Oniszczuk Z., Gierula M. (red.), Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.
Lektury uzupełniające:
Adamowski J., Czwarty stan: media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, 2006
(wybrane rozdziały).
Adamowski J., Środki masowej informacji Kanady, Warszawa 1997 (wybrane rozdziały).
Głowacki A., Stępień-Kuczyńska A. (red.), Rosja Putina: leksykon, Łódź 2004 (wybrany
rozdział).
Golka B., System medialny Francji, Warszawa 2001 (wybrane rozdziały).
Golka B., System medialny Stanów Zjednoczonych, Warszawa 2004 (wybrane rozdziały).
Jaskiernia A., Publiczne media elektroniczne w Europie, Warszawa 2006 (wybrane
rozdziały).
Kaczmarczyk M., System medialny Irlandii, [w:] Oniszczuk Z., Gierula M. (red.), Mało znane
systemy medialne, Sosnowiec 2007.
Kozub-Kulik K., System medialny Republiki Włoskiej, [w:] Oniszczuk Z., Gierula M. (red.),
Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.
Uwagi:
Efekty kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student potrafi
wskazać kluczowe
cechy wybranych
systemów
medialnych w ich
aspekcie prawnym
oraz
samoregulacyjnym.
T_1 Uczestnictwo
w zajęciach
poświęconych
prawnym i
etycznym
podstawom
funkcjonowania
wybranych
systemów
medialnych na
świecie.
M_1 Wykład W_1 egzamin
pisemny
S1A/P_W07
E_2 Student potrafi
scharakteryzować
funkcjonowanie
mediów w
wybranych
państwach: opisać
ich elementy,
podstawy
działania,
segmenty mediów,
wskazać
specyficzne
właściwości
danego systemu.
T_2 Uczestnictwo
w wykładach
poświęconych
funkcjonowaniu
wybranych
systemów
medialnych na
świecie oraz
lekturę zadanej
literatury
przedmiotu.
M_2 Wykład W_2 egzamin
pisemny
S1A/P-W09
E_3 Student potrafi
objaśnić cechy
wybranych
systemów
medialnych (np.
kwestię regulacji
rynku mediów,
poziomu rozwoju
segmentów
mediów, poziomu
czytelnictwa,
zjawiska
koncentracji
mediów etc.) w
T_3
Zapoznawanie się
w trakcie
wykładów z
relacjami
pomiędzy prawem
i
uwarunkowaniami
kulturowymi
danego państwa, a
kształtem jego
systemu
medialnego.
M_3 Wykład W_3 egzamin
pisemny
S1A/P_U03
odniesieniu do
specyfiki
kulturowej,
gospodarczej i
historycznej
danego państwa.
E_4 Student
wykazuje
znajomość
kluczowej
terminologii i
potrafi prawidłowo
posługiwać się
podstawowymi dla
przedmiotu
pojęciami.
T_4
Zapoznawanie się
na wykładach z
podstawowymi
pojęciami
dotyczącymi
systemów
medialnych.
M_4 Wykład W_4 egzamin
pisemny
S1A/P_W06
E_5 Student potrafi
wskazać kluczowe
cechy wybranych
systemów
medialnych w ich
aspekcie prawnym
oraz wskazać, w
jaki sposób
przyjęty model
systemu
gospodarczego
wpływa na kształt
systemu
medialnego danego
państwa (np. małe
znaczenie mediów
publicznych, siła
zjawiska
koncentracji
mediów etc.).
T_5 Uczestnictwo
w zajęciach
obejmujących
omawianie
prawnych i
ekonomicznych
aspektów
funkcjonowania
wybranych
systemów
medialnych na
świecie.
M_5 Wykład W_5 egzamin
pisemny
S1A/P_W10
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Współczesne media w Polsce (Contemporary media in Poland)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność -
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu19
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Współczesne media w Polsce (Contemporary media in Poland)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu dks.41
Język polski
Typ przedmiotu kierunkowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) nie
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, s. IV
studia niestacjonarne rok II, s. IV
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godz., wykład
studia niestacjonarne 20 godz., wykład
Punkty ECTS 3
Forma zaliczenia egzamin
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne dr Jakub Żurawski
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
Historia mediów w Polsce
19
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celem wykładu jest zapoznanie studentów z zasadami funkcjonowania mediów w Polsce, a
także z ich uwarunkowaniami prawnymi i ekonomicznymi oraz najważniejszymi nadawcami i
wydawcami funkcjonującymi na polskim rynku.
Treści kształcenia:
Kurs obejmuje okres budowy współczesnego systemu medialnego od 1989 roku aż do
współczesności. Omówione zostaną etapy transformacji, momenty kluczowe, problemy i
tendencje rozwojowe polskich mediów w porównaniu z tendencjami światowymi. Celem
kursu jest także zapoznanie studentów ze strukturą współczesnego rynku mediów (rynek
prasy, radia i telewizji, główni wydawcy i nadawcy) oraz przygotowanie ich do
samodzielnego korzystania z dostępnych źródeł informacji o rynku medialnym i do
krytycznej ich oceny. Po ukończeniu kursu studenci powinni dobrze orientować się w
strukturze polskiego rynku mediów, znać główne tytuły prasowe, sektory prasy, nadawców
radiowych i telewizyjnych, znać największe koncerny medialne działające w Polsce,
rozumieć zasady konkurencji na rynku medialnym, problemy i dylematy dziennikarzy i
właścicieli, a także umieć korzystać z dostępnych badań odbioru i oceniać pozycję rynkową
poszczególnych mediów.
1. System medialny a rynek mediów.
Wyjaśnienie pojęć, demokratyczne i niedemokratyczne systemy medialne. Rys historyczny
polskiego systemu medialnego i jego specyfika w poszczególnych okresach historycznych.
Media we współczesnych demokracjach.
2. Polskie media w latach 80. – bilans zamknięcia.
System medialny PRL – założenia ideologiczne i praktyka funkcjonowania, specyfika
„rynku” mediów, kryzys lat 80. w Polsce, zmiany w mediach europejskich i światowych.
3. „Podstolik” medialny przy Okrągłym Stole i jego raport.
Sprawozdanie z prac Zespołu ds. środków masowego przekazu. Główne problemy i punkty
sporne, zasady „nowego ładu informacyjnego” i inne ustalenia.
4. Transformacja systemu prasowego – lata 1989-1990.
Debiut „Gazety Wyborczej”, zmiany regulacji prawnych, zmiany na rynku prasy, proces
likwidacji RSW P-K-R i jego konsekwencje.
5. Etapy transformacji rynku prasy po 1990 roku.
Zmiany w prasie ogólnopolskiej i lokalnej. Nowe tytuły i wydawcy. Pluralizm a postępująca
koncentracja. Kapitał zagraniczny – główne koncerny na rynku prasy.
6. Współczesny rynek prasy.
Podział rynku prasy według różnych kryteriów. Sektory i nisze rynkowe. Określanie pozycji
tytułu na rynku. Źródła informacji o pozycji rynkowej tytułów i ich krytyczna ocena: katalogi,
badania Związku Kontroli Dystrybucji Prasy i Polskich Badań Czytelnictwa.
7. Transformacja mediów audiowizualnych.
Radio i telewizja w kontrakcie Okrągłego Stołu. Zasady funkcjonowania radia i telewizji we
współczesnych demokracjach. Model amerykański i europejski. Ustawa o radiofonii i
telewizji z 1992 r. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Sektor publiczny i komercyjny.
8. Radiofonia.
Budowa rynku radiowego w latach 1989–1992: problemy Polskiego Radia, nowi nadawcy
komercyjni, radiofonia katolicka. Pierwszy proces koncesyjny. Sytuacja na rynku radiowym
w II połowie lat 90. Sieciowanie i formatowanie. Współczesny rynek radiowy: główni
nadawcy, grupy radiowe, tendencje, badania słuchalności.
9. Telewizja.
Główni nadawcy, telewizja komercyjna i publiczna. Rywalizacja nadawców i badania
oglądalności (telemetria). Ocena TVP jako nadawcy publicznego. Telewizja kablowa,
satelitarna, cyfrowa. Tendencje i problemy.
10. Prasa codzienna.
Dzienniki ogólnopolskie: tabloidy i tytuły opiniotwórcze. Charakterystyka poszczególnych
tytułów i ich pozycji na rynku. Dzienniki regionalne: wydawcy i tendencje. Dzienniki w
Krakowie.
11. Tygodniki opinii.
Rola pism opinii. Charakterystyka najważniejszych tytułów.
12. Prasa dla kobiet.
Podziały w sektorze prasy kobiecej, „półki” i rodzaje prasy dla kobiet, główne tytuły i
najwięksi wydawcy.
13. Prasa dla dzieci i młodzieży i wybrane sektory rynku prasowego.
Specyfika prasy dla dzieci i dla młodzieży. Najważniejsze tytuły, wydawcy, ocena wybranych
tytułów.
14. Media katolickie.
Rozwój mediów katolickich po 1989r. „Prasa parafialna”, najważniejsze tygodniki: „Gość
Niedzielny”, „Niedziela”, „Tygodnik Powszechny”, wybrane miesięczniki. Radiofonia i
telewizja katolicka. „Imperium medialne ojca Rydzyka”.
15. Sukcesy, zagrożenia, problemy i dylematy polskich mediów – podsumowanie
wykładu.
Efekty kształcenia:
WIEDZA –
1. Student potrafi wskazać kluczowe cechy polskiego systemu medialnego w jego
aspekcie prawnym.
2. Student opisuje i objaśnia przemiany zachodzące w polskich mediach od 1989 r
(powstanie mediów komercyjnych, działalność KRRiT, rozwój rynku prasy
drukowanej, inwestycje kapitału zagranicznego w polskie media…).
3. Student wykazuje znajomość kluczowej terminologii i potrafi prawidłowo
posługiwać się podstawowymi dla przedmiotu pojęciami.
4. Student charakteryzuje polski system i rynek mediów.
UMIEJĘTNOŚCI
-
KOMPETENCJE (POSTAWY)
-
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Egzamin pisemny – pytania testowe zamknięte, pytania opisowe otwarte; warunkiem
zaliczenia jest uzyskanie ponad 60% punktów
Lektury podstawowe:
Mielczarek T., Monopol – pluralizm – koncentracja. Środki komunikowania masowego w
Polsce w latach 1989–2007, Warszawa 2007
Kowalski T., Jung B., Media na rynku. Wprowadzenie do ekonomiki mediów, Warszawa
2006.
Lektury uzupełniające:
Jakubowicz K., Media publiczne, Warszawa 2007.
Pisarek W. (red.), Słownik terminologii medialnej, Kraków 2006.
Pokorna-Ignatowicz K., Media katolickie w III RP i ich wkład w budowę polskiej
demokracji, [w:] Pokrzycka L., Mich W. (red.), Media a demokracja, Lublin 2007, s.
119–130.
Pokorna-Ignatowicz K., Między misją a polityką. O politycznym uwikłaniu TVP w
przeszłości i współcześnie, [w:] Waniek D. i Adamowski J. (red.), Media masowe w
praktyce społecznej, Warszawa 2007, s. 221–242.
Pokorna-Ignatowicz K., Próba bilansu „nowego ładu informacyjnego”, czyli o potrzebie
badań nad polskim systemem medialnym, [w:] Fras J. (red.), Studia nad mediami i
komunikowaniem masowym. Teoria – rynek – społeczeństwo, Toruń 2007, s. 131–144.
Pokorna-Ignatowicz K., Telewizja w systemie medialnym i politycznym PRL. Między
polityką a widzem, rozdz. 1 i 10, Kraków 2004.
Sonczyk W., Media w Polsce, Warszawa 1999.
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student
potrafi wskazać
kluczowe cechy
polskiego
systemu
medialnego w
jego aspekcie
prawnym.
T_1
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
prawnym
podstawom
polskiego
systemu
medialnego.
M_1 Wykład; W_1 egzamin
pisemny
S1A/P_W07
Student opisuje i
objaśnia
przemiany
zachodzące w
polskich
mediach od 1989
r (powstanie
mediów
komercyjnych,
działalność
KRRiT, rozwój
rynku prasy
drukowanej,
inwestycje
T_2
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
transformacji
systemu i rynku
medialnego w
Polsce.
M_2 Wykład; W_2 egzamin
pisemny
S1A/P_W08
kapitału
zagranicznego w
polskie media…)
E_3 Student
wykazuje
znajomość
kluczowej
terminologii i
potrafi
prawidłowo
posługiwać się
podstawowymi
dla przedmiotu
pojęciami.
T_3
Zapoznawanie
się na wykładach
z podstawowymi
pojęciami
dotyczącymi
problematyki
systemów
medialnych.
M_3 Wykład; W_3 egzamin
pisemny
S1A/P_W06
E_4 Student
charakteryzuje
polski system i
rynek mediów.
T_4 Udział w
zajęciach,
słuchanie
wykładów
(wszystkie
treści) i lekturę
literatury.
M_4 Wykład; W_4 egzamin
pisemny
S1A/P-W09
SYLABUS UPJPII 2013/2014
Wstęp do marketingu i reklamy (Introduction to marketing and advertising)
I. Dane wypełniane przez jednostkę prowadzącą studia na podstawie zatwierdzonych planów
studiów
Jednostka prowadząca Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII
Kierunek dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Specjalność public relations
Poziom studia pierwszego stopnia
Nazwa przedmiotu20
w j. polskim (Nazwa w j. angielskim)* – ew. forma zajęć zgodnie z wykazem przedmiotów dla danego kierunku studiów lub specjalności
Wstęp do marketingu i reklamy (Introduction to marketing and advertising)
*Nazwa szczegółowa przedmiotu w j. polskim (Nazwa w j. angielskim) dla przedmiotów obieralnych
Kod przedmiotu
Język polski
Typ przedmiotu specjalnościowy
przedmiot kształcenia ogólnego, podstawowy, kierunkowy, specjalnościowy itd.
Przedmiot obieralny (tak/nie) nie
szczegółowy przedmiot podlegający wyborowi przez studenta w ramach przedmiotu np.
„Seminarium z teologii fundamentalnej” w ramach przedmiotu „Seminarium”
Rok studiów, semestr
studia stacjonarne rok II, s. III
studia niestacjonarne rok II, s. III
Wymiar (liczba godzin i rodzaj zajęć)
studia stacjonarne 30 godz., ćwiczenia/warsztaty
studia niestacjonarne 20 godz., ćwiczenia/warsztaty
Punkty ECTS 2
Forma zaliczenia zaliczenie z oceną
Prowadzący
studia stacjonarne dr Jakub Żurawski
studia niestacjonarne dr Jakub Żurawski
Koordynator sylabusa dr Jakub Żurawski
II. Dane wypełniane przez koordynatora sylabusa (prezentowane również na stronie
internetowej UPJPII)
Wymagania wstępne:
brak
20
przedmiot (przedmiot / moduł / zajęcia) – poziom ogólności tworzonych sylabusów zależy od decyzji władz
jednostki prowadzącej kierunek studiów
Cele:
Celami modułu jest przyswojenie przez studentów podstawowej wiedzy o zjawiskach
marketingu, w szczególności o zjawisku reklamy, jako najważniejszej formie perswazyjnej
komunikacji rynkowej. Ponadto zapoznanie studentów ze specyfiką marketingowego
podejścia do działalności rynkowej, celami, funkcjami i zadaniami reklamy, nauczenie
studentów stosowania podstawowego schematu opracowywania kampanii reklamowej;
poznanie przez studentów mechanizmów oddziaływania reklam na konsumentów; Ponadto
celem zajęć jest także wskazanie i uczulenie studentów na istotność etycznego postępowania
w kontekście działalności promocyjnej oraz wskazanie najważniejszych regulacji prawnych
odnoszących się do działalności reklamowej w Polsce. Ponadto część zajęć poświęcona
będzie na omówienie i dyskusje nad wybranym, szczególnym typem marketingu i reklamy:
marketingiem politycznym i reklama polityczną.
Treści kształcenia:
Zajęcia podzielone zostaną na następujące bloki tematyczne:
1. Marketing: wstęp, istota, geneza marketingu, etapy rozwoju marketingu.
2. Marketing: „rynek”,„konkurencja”, „marka”, „cena” jako uwarunkowania polityki
firmy.
3. Reklama: wstęp, istota, pojęcia, geneza reklamy, etapy rozwoju reklamy.
4. Reklama: rodzaje reklam.
5. Psychologia oddziaływania reklamy, modele oddziaływania reklamy.
6. Emocje w reklamie.
7. Strategia reklamowa, pojęcie strategii, schemat 6M.
8. Marketing polityczny, cz. 1: istota, pojęcia, etapy marketingowej kampanii
politycznej.
9. Marketing polityczny, cz. 2: najważniejsze wydarzenia z historii marketingu
politycznego.
10. Reklama polityczna - cele reklamy politycznej.
11. Prawo w reklamie: zasady ogólne, reklama jako czyn nieuczciwej konkurencji.
12. Prawo reklamy w mediach: zapisy ustawy o radiofonii i telewizji.
13. Etyka w reklamie: analiza działalności reklamowej pod kątem etyczności działań, na
wybranych przykładach.
Efekty kształcenia:
WIEDZA – w wyniku przeprowadzonych zajęć student:
- opisuje podstawowe przepisy prawa dotyczące działalności reklamowej w Polsce.
- posiada wiedzę na temat mechanizmów oddziaływania reklamy.
UMIEJĘTNOŚCI – w wyniku przeprowadzonych zajęć student
- wyszukuje przekazy i analizuje budowę i treść przekazów handlowych (reklam i
innych) pod kątem ich zgodności z teorią reklamy i marketingu oraz dokonuje oceny
profesjonalizmu i potencjalnej skuteczności perswazyjnej tych przekazów,
- wykorzystując zdobytą wiedzę, potrafi ocenić etyczność konkretnych działań
promocyjnych,
- buduje strategię promocyjną instytucji w oparciu o wyniesioną wiedzę
- umie zaprojektować strategię reklamową firmy.
KOMPETENCJE (POSTAWY) – w wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie
następujące postawy:
- świadomość wagi etycznego reklamowania w kontekście opartej na wzajemnym
zaufaniu działalności gospodarczej i uczciwej konkurencji
Metody i narzędzia dydaktyczne:
Wykład konwersatoryjny, metoda problemowa, metoda przypadków, metoda przewodniego
tekstu, metoda projektowa
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
- projekty i ćwiczenia praktyczne – zaprojektowanie strategii reklamowej wybranego
podmiotu
- kolokwium zaliczeniowe – testowe, z całości problematyki
- systematyczna i aktywna obecność na zajęciach – ocenianie ciągłe
Lektury podstawowe:
(wykaz lektur obowiązkowych, których znajomość jest warunkiem zaliczenia przedmiotu)
Autor, Tytuł, miejsce i rok wydania.
R. Nowacki, Reklama – podręcznik, Warszawa 2005 (wybrane rozdziały).
T. Kramer, Podstawy marketingu, Warszawa 2004,
Lektury uzupełniające:
K. Grzybczyk, Prawo reklamy, Kraków 2004 (wybrane rozdziały).
Public relations czyli promocja reputacji: praktyka działania, red. T. Goban-Klas, Warszawa
1997,
A. Grzegorczyk, Reklama telewizyjna, Warszawa 1999.
I. Podobas, Public relations jako narzędzie kreowania wizerunku partii politycznych,
Warszawa 2011
Public relations czyli relacje między podmiotami życia społecznego a ich publicznością:
materiały dydaktyczne, red. H. Przybylski, Katowice 1999
Uwagi:
Efekty
kształcenia
przedmiotu1
Treści
kształcenia
omawiane w
trakcie zajęć,
wspomagające
uzyskanie
zakładanego
efektu
kształcenia
Metody i
narzędzia
dydaktyczne
Sposoby
sprawdzania
osiągnięcia
założonego
efektu
Odniesienie do
efektów
kształcenia
kierunkowych
(kod EKK)
E_1 Student
opisuje
podstawowe
przepisy prawa
dotyczące
działalności
reklamowej w
Polsce
T_1
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
regułom
prawnym i
normom
etycznym
działalności
marketingowej i
reklamowej;
M_1 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
problemowa,
metoda
przewodniego
tekstu
W_1 -
kolokwium
zaliczeniowe
-
systematyczna i
aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_W07
analiza
przykładów
kontrowersyjnych
przekazów
handlowych
E_2 Student
wyszukuje
przekazy i
analizuje
budowę i treść
przekazów
handlowych
(reklam i
innych) pod
kątem ich
zgodności z
teorią reklamy i
marketingu oraz
dokonuje oceny
profesjonalizmu
i potencjalnej
skuteczności
perswazyjnej
tych przekazów
T_2
Uczestnictwo w
zajęciach
dotyczących
podstawowych
rodzajów
przekazów
promocyjnych
(handlowych), ich
budowy, części
składowych i ich
funkcji; ogólnych
celów i funkcji
reklamy oraz
marketingu
M_2 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
przypadków,
metoda
przewodniego
tekstu
W_2 -
kolokwium
zaliczeniowe
-
systematyczna i
aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_U02
E_3 Student,
wykorzystując
zdobytą wiedzę,
potrafi ocenić
etyczność
konkretnych
działań
promocyjnych
T_3
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
etyce reklamy
M_3 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
problemowa,
metoda
przypadków
W_3 -
kolokwium
zaliczeniowe
-
systematyczna i
aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_U05
E_4 Student
buduje strategię
promocyjną
instytucji w
oparciu o
wyniesioną
wiedzę.
T_4
Uczestnictwo w
zajęciach
dotyczących
konstrukcji
strategii
reklamowej.
M_4 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
problemowa,
metoda
projektów
W_4 projekty i
ćwiczenia
praktyczne
S1A/P_U06
E_5 Student
posiada wiedzę
na temat
mechanizmów
oddziaływania
reklamy.
T_5
Uczestnictwo w
zajęciach
poświęconych
psychologii
reklamy.
M_5 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
problemowa,
metoda
przypadków,
metoda
przewodniego
tekstu
W_5 -
kolokwium
zaliczeniowe
-
systematyczna i
aktywna
obecność na
zajęciach
S1A/P_W07
E_6 Student T_6 Udział w M_6 Wykład W_6 projekty i S1P_U11
umie
zaprojektować
strategię
reklamową
firmy.
zajęciach
poświeconych
projektowaniu
strategii reklamy.
konwersatoryjny,
metoda
projektów
ćwiczenia
praktyczne
E_7 Ma
świadomość
wagi etycznego
reklamowania w
kontekście
opartej na
wzajemnym
zaufaniu
działalności
gospodarczej i
uczciwej
konkurencji
T_7
Uczestnictwo w
zajęciach i
dyskusjach
dotyczących
zagadnień etyki
reklamy.
M_7 Wykład
konwersatoryjny,
metoda
problemowa,
metoda
przypadków
W_7 -
kolokwium
zaliczeniowe
-
systematyczna i
aktywna
obecność na
zajęciach
S1A_K09