światło
-
Upload
ahmadiyya-anjuman-ishaat-islam -
Category
Documents
-
view
218 -
download
4
description
Transcript of światło
Listopad 2012
Redakcja:
Shahid Aziz
Mustaq Ali
Spis Treści: Page
Wezwaniej Mesjasza 1
Umar bin Abdul Aziz 4
Prześladowania I fałszywe bóstwa 6
حیم حمن الر بسم ہللا الر
Wezwaniej Mesjasza
Modlitwa poprzedza plan
To dochodzenie prowadzi nas ku konkluzji, że
przed powstaniem planu istnieje etap modlitwy,
który prawo boskie przewidziało jako konieczne i
nieuchronne dla człowieka, tak więc każdy
poszukiwacz celu musi przekroczyć ten most. Jest
zatem niestosownym mówić, że modlitwa i
planowanie istnieją w sprzeczności i są wzajemnie
niespójne. Jaki jest jest cale i zadanie modlitwy?
Jest oczywistym, że Widzący Niewidoczne, który
posiada wiedzę na temat nawet najsubtelniejszych
kwestii, może podpowiedzieć jakiś wspaniały plan
błagającemu, lub stworzyć takowy używając swej
wszechmocy i kreatywności. Jak można zatem
mówić o sprzecznościach bądź niespójnościach
pomiędzy modlitwą a planem?
Duchowa dysputa
Poza tym, tak jak Prawo Natury udowadnia
związek między planem a modlitwą, Księga
Ludzkiej Natury w ten sam sposób przedstawia
dowody, że w czasie jakiegoś nieszczęścia ludzki
umysł sięga po jakiś plan awaryjny oraz skłania się
ku modlitwie, poświęceniu i dobrym uczynkom.
Gdyby zerknąć okiem na wszystkie narody świata,
wydaje się, że jak dotąd sumienie żadnego narodu
nie sprzeciwiło się tej uniwersalnie przyjętej
zasadzie. Jest to zatem duchowe porozumienie
wynikające z faktu, że wewnętrzne zasady
człowieka od starożytnych czasów nakazują
wszystkim narodom, żeby modlitwa nie była
oddzielana od planu, i żeby planowanie i metody
postępowania powinny być poszukiwane za
pomocą modlitwy. Reasumując, modlitwa i plan
są dwoma naturalnymi wymogami ludzkiej
natury, które od początków człowieka szły ramię
w ramię jak bracia, aby służyć i pomóc ludzkiej
naturze. Podczas gdy plan jest koniecznym
rezultatem modlitwy, modlitwa motywuje i
stymuluje plan, a ludzka szczęśliwość i
posłuszeństwo wynikają z tego, że człowiek
powinien poszukać pomocy i wsparcia u
Najwyższego Źródła wszelkiej łaski, zanim
zacznie planować, tak więc dzięki tej Nieustającej
Fontannie mogą powstać plany wspaniałe i
skuteczne.
Złowróżbne proroctwa
Jest jeszcze kolejna obiekcja, a mianowicie
żadne Boski nakaz lub cel nie może być
zawieszony a objawione proroctwo nie może być
Listopad
2012
Pierwszy na świecie muzułmański serwis internetowy transmitujący audycje „na żywo”. www.virtualmosque.co.uk
Piękno stworzone przez Allacha— które z nagród
Allacha odrzuci człowiek niszcząc je ?
2
Listopad 2012
obarczone warunkami, bo jest to w
sprzeczności z wolą Boga. Niech
będzie zatem wiadomo, że ta
obiekcja, podobnie jak pierwsza, nie
ma racji bytu. Ludzki umysł od
zawsze działał w ten sposób, że
wiedząc o nadchodzącej katastrofie,
próbował jej uniknąć za pomocą
modlitwy i ofiary. Jest oczywiście
jasnym, że wewnętrzne prawo
Najwyższego Boga zakodowane w
ludzkiej naturze pozwala, aby
nieszczęścia i katastrofy mogły być
zapobieżone i usunięte za pomocą
modlitwy i poświęcenia. Z tego
właśnie powodu wszystkie narody świata kierują
się tym, że w obliczu katastrofy lub strachu przed
nią, zwracają się z całą siłą i koncentracją ku
modlitwie. Z jakimż bólem i skruchą ludzie na
morzu łkają, lamentują i błagają Najwyższego
Boga o ochronę, kiedy dowiadują się, że ich statek
się rozbije! W Świętej Księdze Koranu od czasów
Proroka Noego do czasów Proroka Mahometa,
naszego wspaniałego Wodza (pokój i
błogosławieństwo niech będzie z nim) wszystkie
złowróżbne proroctwa, przewidujące straszny
koniec przeciwników Prawdy, były bez wyjątku
opatrzone warunkami. Oznacza to, że jeśli taka a
taka katastrofa ma cię dotknąć, ale poczujesz
skruchę i zaczniesz spełniać dobre uczynki, kara
cię nie spotka. W przeciwnym razie zostaniesz
zmieciony i unicestwiony. Koran jest pełny takich
proroctw. Zdumiewające jest to, że niektórzy
ludzie mianujący się Muzułmanami wyrażają
sprzeciw, który urąga naukom Koranu.
1.Istnieje grupa ludzi, nawet wśród
Muzułmanów, która twierdzi, że nie ma takiego
czegoś jak modlitwa, i że dyktat przeznaczenia
musi w końcu zniknąć. Smutnym jest fakt, że
ludzie ci nie wiedzą, że pominąwszy prawdę o
doktrynie predestynacji, pewne rzeczy w Prawie
Boskim zostały przewidziane, aby uniknąć
pewnych katastrof. Dla przykładu, woda dla
zaspokojenia pragnienia i chleb dla zaspokojenia
głodu są środkami naturalnymi. Dlaczego zatem
zastanawia się bądź wątpi, że modlitwa jest
sposobem Prawa Boskiego do realizacji potrzeb,
gdzie Opatrzność Boska zaszczepiła moc do
stymulacji łaski Bożej. Doświadczenie tysięcy
świętych i prawych ludzi pokazuje, że modlitwa
jest bez wątpienia siłą do rozwoju i stymulacji.
Zapisaliśmy też w naszych księgach nasze osobiste
doświadczenia w związku z tym, a nie ma lepszego
argumentu niż doświadczenie osobiste. Chociaż
wszystko zostało z góry ustalone, niemniej tak jak
zostało ustalone, że ktoś zapadnie w chorobę i
potem skorzysta z leku, który go wyleczy, tak
samo zostało ustalone, że osoba dotknięta
nieszczęściem, która pomodli się i zadośćuczyni,
wtedy jej zbawienie będzie możliwe przez
wysłuchanie jej modlitwy. Praktyka pokazuje, że z
łaską bożą odpowiednio złożona modlitwa ze
spełnionymi warunkami zostanie wysłuchana.
Wers Koranu mówi: "Módlcie się do mnie, a
wysłucham waszych modlitw" i wskazuje na to
samo. Dlatego zastanawia fakt, dlaczego ludzie
mimo wiary w predestynację, korzystający z
leczenia i porady lekarskiej w razie choroby, nie
doceniają w podobny sposób skuteczności
modlitwy. 2. Przyjrzyjmy się następującym
wersom: a. "Każdy, kto się modli i jest cierpliwy
zasłuży na nagrodę Allacha” (12: 90) To proroctwo
jest ogólnej natury, dotyczy warunków
przestrzegania wiary w Allacha i cierpliwości. b.
"Dlaczego Bóg miałby karać, jeśli będziecie
wdzięczni i jeśli uwierzycie?" (4: 147) To
proroctwo mówi, że nadchodzącej katastrofy
można uniknąć dzięki wdzięczności i wierze. c.
"Tych, którzy nie uwierzyli, ukarzę karą straszną
na tym świecie i w życiu ostatecznym; i oni nie
będą mieli pomocników. A tym, którzy uwierzyli i
Miłość Muzułmanów do Świętej Księgi Koranu stworzyła tą piękną kopię Świętej Księgi
Listopad 2012
3
zmienił świat. Jego rządy były najjaśniejszym
okresem Kalifatu Umayyad.
Był on synem Abdul Aziz bin Marwana,
namiestnika Egiptu, a jego matka, Umm-i-Aasim była
wnuczką Kalifa Umar ibn Al-Khattab.
Umar bin Abdul Aziz urodził się w 63 roku wg
kalendarza muzułmańskiego (682 r. n.e.) w Halwan,
w Egipcie, ale kształcił się w Medynie u wuja matki,
szanowanego uczonego Abdullah ibn Umar. Pozostał
w Medynie do śmierci ojca, do 704 r. n.e., kiedy to
wezwał go jego wuja Kalif Abdul Malik i wydał za
jego córkę Fatimę. Mianowano go gubernatorem
Medyny w 706r. n.e. w sukcesji po Kalifie Waleed bin
Abdul Malik. Umar pozostał gubernatorem Medyny
w czasie rządów Kalifa Waleed i Suleiman. Jednak,
kiedy Suleiman poważnie zachorował, chciał
mianować następcę, a jego synowie byli ciągle
nieletni. Reja ibn Haiwah, jego doradca, zasugerował
Umara bin Abdul Aziz jako następcę i Suleiman
przyjął tą sugestię. Po nominacji na kalifa, Umar
zwrócił się do ludzi w te słowa: "Ludzie, zostałem
nominowany waszym kalifem wbrew mojej woli i
bez waszej zgody. Jestem tu zatem i zwalniam was ze
zobowiązania [bayiat] posłuszeństwa wobec mnie.
Wybierzcie kogokolwiek uznacie za nadającego się
na waszego kalifa." Ludzie odrzekli: "Umarze, ufamy
którzy czynili dobre dzieła, On da w pełni należną im
n a g r o d ę . A B ó g n i e k o c h a l u d z i
niesprawiedliwych!"(3:55-56) W tym wersie
podobnie jest też jasno powiedziane, że nasza wiara
jest warunkiem, który może zapobiec i powstrzymać
karę. d. "Jeśli więc oni będą ciebie uważać za kłamcę,
to powiedz: "Wasz Pan jest władcą
wszechobejmującego miłosierdzia, lecz Jego srogi
gniew nie będzie odwrócony od ludu
grzeszników" (6:148) To proroctwo jest też
ograniczone warunkami. Jeśli przeciwnicy uwierzą
zejdzie na nich oczywiście łaska Allacha, ale jeśli
pozostaną w sprzeciwie, wtedy kary boskiej nie da się
uniknąć za pomocą sztuczek i forteli. Istnieje wiele
proroctw w Koranie obarczonych warunkami
zawartych w opowieściach proroków - zaprzeczać im
jest równe sprzeciwowi przeciwko Islamowi. Wynika
też z przypowieści proroka Jonasza, że złowróżbnych
proroctw, mimo że nieobarczonych warunkami,
można uniknąć wykazując skruchę i żal, albowiem
Bóg przyjmie skruchę takiej osoby i zawiesi
proroctwo przewidujące straszny koniec dla takiej
osoby.
Hazrat Umar bin Abdul Aziz
dnowiciel Pierwszego Wieku w Hidżrze)
(Źródło: Noor-i-Islam, Paźdz. 2012
Było kilku władców na świecie, którzy
pozostawili niezatarte wrażenie na kartach historii.
Kalif Umar ibn Abdul Aziz jest na szczycie takiej
listy. Jest on uznawany za najznamienitszego władcę
w historii Islamu obok czterech innych kalifów -
Hazrats abu Bakr, Umar, Uthman i Ali, niech Allah
będzie z nimi. Tak naprawdę, w niektórych kręgach
uznawany jest jako piąty i ostatni kalif Islamu, co jest
także potwierdzone we wszystkich opublikowanych
listach, że był on Pierwszym Odnowicielem Islamu.
Rzymski władca, usłyszawszy o jego śmierci
powiedział: "Odeszła szlachetna osoba... Nie dziwi
mnie widok ascety, który odrzucił dobra doczesne,
aby oddać się modlitwom do Allacha. Z uznaniem
jednak postrzegam osobę, która mając wszystkie
przyjemności świata u swoich stóp, odrzuca je, aby
prowadzić życie pobożne i pełne wyrzeczeń."
Umar bin Abdul rządził jako kalif jedynie przez
30 miesięcy, ale w czasie tego krótkie go czasu
Święta Ka‘ba
4
Listopad 2012
ci całkowicie i chcemy abyś był naszym kalifem."
On odrzekł: "Ludzie, słuchajcie mnie, dopóki ja
będę słuchał Allacha. Jeśli sprzeciwię się
Allachowi, nie macie obowiązku mnie słuchać."
Umar był niezwykle pobożny i odrzucał
wszelkie luksusy doczesności. Przedkładał prostotę
nad ekstrawagancję. Odrzucił wszystkie dobra
przewidziane dla rządzącego kalifa i wolał żyć w
skromnym domu. Odziewał się w zgrzebne szaty
miast królewskich i często był nierozpoznawany
przez ludzi, tak jak jego pradziadek Kalif Umar BN
Al Khattab. Po nominacji na kalifa odrzucił on
wszystkie nadęte apanaże przynależne książętom -
służących, niewolników, pokojówki, konie, pałace,
złote szaty i nieruchomości - zwrócił wszystko
skarbowi państwa. Poprosił też swoją żonę Fatimę
aby zwróciła całą biżuterię, którą otrzymała od
ojca Kalifa Umara Abdul Malik. Wierna żona
wysłuchała jego prośby i zdeponowała wszystko w
Bait Al Maal. Później zlicytował on wszelkie
luksusy za 23 000 denarów i przekazał te pieniądze
na cele dobroczynne.
Nigdy nie zbudował swojego domu. Allama
Suyuti w swej historycznej pracy Tarikh Al
Khulafaa napisał, że Umar wydawał tylko dwie
drachmy dziennie, kiedy był kalifem. Otrzymywał
skromniejsze uposażenie niż jego podwładni. Jego
prywatne nieruchomości przynosiły 50 000
denarów rocznego dochodu przed nominacją, ale
kiedy zwrócił je wszystkie do skarbu państwa, jego
roczny dochód zmniejszył się do 200 denarów. Tak
wyglądało jego bogactwo, kiedy rządził olbrzymim
imperium sięgającym od granic Francji do granic
Chin.Kiedy żona zastała go łkającego po modlitwie
zapytała, co się stało. Odpowiedział: "Uczyniono
mnie władcą Muzułmanów i rozmyślałem o
biednych, którzy głodują, o chorych w nędzy, o
uciśnionych w niewoli, o obcych w więzieniach, o
czcigodnych starszych, o tych, którzy mają rodziny
i są bez środków do życia i o wszystkich im
podobnych na całej ziemi i czułem, że mój Pan
spytałby mnie o nich w Dzień Zmartwychwstania i
bałem się, że nie umiałbym nic powiedzieć na
swoją obronę [wtedy] i załkałem." Bardzo
współczuł swoim poddanym. Jego hojne reformy i
łagodność spowodowały, że ludzie chętnie płacili
Masjid-i-Nabwi, Meczet Proroka w Medynie
Listopad 2012
5
podatki. Ibn Kathir pisze, że dzięki reformom
wprowadzonym przez Umara, roczny dochód w
samej tylko Persji wzrósł z 28 do 124 milionów
dirhamów. Podjął się szeroko zakrojonych robót
publicznych w Persji, Khurasanie i Północnej
Afryce, włączając w to kanały, drogi, domy
wypoczynkowe dla podróżnych i apteki. W
rezultacie, w czasie jego krótkich dwuipółletnich
rządów ludzie stali się tak majętni i zadowoleni, że
ciężko było znaleźć kogoś, kto przyjąłby
jałmużnę.Umarowi przypisuje się zamówienie
pierwszej kolekcji Hadisów w sposób oficjalny, w
obawie, że niektóre mogłyby przepaść. Abu Bakr
ibn Muhammad ibn Hazm i Ibn Shihab Al Zuhri
byli tymi, którzy je zebrali na życzenie Umara.
Idąc w ślady Proroka Mahometa, pokój niech
będzie z nim, Umar wysłał emisariuszy do Chin i
Tybetu, z zaproszeniem do przyjęcia Islamu. To za
czasów Umara Islam został przyjęty przez dużą
część Persji i Egiptu. Kiedy urzędnicy narzekali, że
z powodu przejścia na Islam dochód kraju jizya
gwałtownie spadł, Umar im odpisał tłumacząc, że:
"Prorok Mahomet, pokój niech będzie z nim, był
zesłany jako prorok [aby zaprosić ludzi do
przejścia na Islam], a nie jako poborca podatkowy."
Zlikwidował on podatek od małżeństw, podatek od
domostw i wiele innych. Kiedy wie lu jego
przedstawicieli pisało, że reformy na korzyść
przechrztów zrujnują Skarb państwa, odpowiedział
im: "Chciałbym, z pomocą Allacha, aby każdy stał
się Muzułmaninem, abyśmy ty i ja musieli
uprawiać ziemię swoimi własnymi rękami, aby
zarobić na życie." Kiedyś Muzułmanin zabił
innowiercę z Hiry. Kalif dowiedziawszy się o tym
w y d a r z e n i u , z a r z ą d z i ł g u b e r n a t o r o w i
zadośćuczynienie sprawiedliwości. Muzułmanina
oddano w ręce rodziny zamordowanego, która
zabiła go.Ogólna klasa książęca tamtych czasów
nie mogła zaakceptować regulacji sprawiedliwości,
prostoty i równości. Niewolnik kalifa został
przekupiony, aby podać mu truciznę. Kalif czując,
że został otruty spytał niewolnika, dlaczego to
zrobił. Niewolnik odpowiedział, że dostał 1000
denarów za to zlecenie. Kalif wziął tą kwotę od
niego i zdeponował w skarbcu. Uwolnił niewolnika
i poprosił go, aby opuścił to miejsce natychmiast,
aby nikt go nie zabił. To był ostatni depozyt w
skarbcu publicznym dla dobra Muzułmanów.
Umar umarł Radżabie w 101 roku kalendarza
muzułmańskiego w wieku 38 lat wynajętym
miejscu, zwanym Dair Sim'aan w pobliżu Homs.
Pochowano go w Dair Sim'aan na skrawku ziemi
zakupionej od Chrześcijanina. Podobno zostawił
jedynie 17 denarów wraz z ostatnią wolą, aby
zapłacić nimi za czynsz za ten dom i za skrawek
ziemi, w którym go pochowano. I w ten oto
sposób, znamienita dusza opuściła ten świat
Prześladowanie i fałszywe bóstwa
S Iftikhar Murshed
(Źródło: TheNews International, edycja dru-
kowana,
Niedziela, 16 września 2012)
Obrzydliwym, ale niekwestionowalnym faktem
jest prawda, że w ciągu ostatnich kilku lat w
Pakistanie zginęło dużo więcej ludzi z powodów
religijnych niż w jakimkolwiek innym kraju. Szyici
zostali bezlitośnie wyrzynani; Ahmadzi,
Chrześcijanie i Hindusi zabijani a ich miejsca kultu
bezczeszczone. Muzułmanów oskarżonych o
bluźnierstwa lub podejrzanych o apostazję również
nie oszczędzono.
Zgnilizna zaczęła postępować wraz z
przyjęciem Rezolucji Celów przez Radę
Ustawodawczą w 1949 r., według której Islam stał
się religią państwową. Hamid Khan, wybitny
Islamskie ‘Grafitti’
6
Listopad 2012
prawnik, w swojej książce z 2001 r. pt.
'Konstytucyjna i Polityczna Historia Pakyistanu'
zaobserwował z rzadką
przenikliwością: "Jak tylko
państwo ustanawia religię
państwową, doprowadza to
do konfrontacji między
sektami."
P i ę ć d z i e s i ą t l a t
wcześniej, w Raporcie
Munira z 1954 r. na temat
z a m i e s z e k p r z e c i w k o
Ahmadom w Lahorze
stwierdzono: "Wspaniała
religia zwana Islamem
przetrwa nawet jeśli nasi
przywódcy nie rządzą po to,
aby ją wdrożyć. Ona trwa w
człowieku, w jego duszy,
nastawieniu, we wszystkich
jego relacjach z Bogiem i
ludźmi, od kołyski do grobu, a nasi politycy muszą
zrozumieć, że jeśli boskie nakazy nie uczynią
człowieka Muzułmaninem, ich zarządzenia tego
nie zmienią." Ten gęsto zapisany, 837. stronnicowy
dokument, jest wynikiem umiejętnego, ale
uprzejmego przesłuchania ulema (uczeni religijny)
przez komisję przewodzoną przez Sędziego
Muhammada Munir i Sędziego M R Kayani jako
jej członka.
Oboje sędziowie przepytali ogromną liczbę
uczonych muzu łmańsk ich i l iderów
muzułmańskich partii politycznych prosząc o
definicję Muzułmanina. Odpowiedź Maulana
Maudoodi (1903-1979), założyciela Jamaat-e-
Islami, brzmiała, że osoba, która wierzy w Boga,
wszystkich proroków, we wszystkie objawione
pisma, aniołów, dzień Sądu Ostatecznego może być
nazwana Muzułmaninem. Sędzia Munir zauważył
ze zdumieniem, że definicja ta nie zawiera
nieodwołalności proroctw.
Wymownym komentarzem Raportu
Munira były słowa: "Biorąc pod uwagę kilka
definicji Muzułmanina przedstawionych
przez ulema , czy musimy komentować to w
jakikolwiek sposób, poza tym ,że nie było
dwóch uczonych, którzy byli by zgodni co
do jakiejkolwiek z nich." R a p o r t
wspomina o pamflecie rozprowadzanym
przez szanowanego kleryka Maulana
Shabbir Ahmad Usmani, w którym chciał on
przedstawić na podstawie Koranu, Sunn
(Tradycje), ijma ( zgoda między władzami
religijnymi) i qiyas (dedukcja przez
analogię), że karą za irtidad (apostazja) jest
śmierć. Motywem było usprawiedliwienie
zabicia Achmadich, ponieważ byli
postrzegani jako apostaci.
Sędziowie stwierdzili z przekonaniem: "Kara
śmierci za irtidad ma dużo bardziej dalekosiężne
konsekwencje i piętnuje Islam jako religię
fanatyków....doktryna irtidad tak jak ją
przedstawiono w tym pamflecie podważa podstawy
niezależnego myślenia, a Islam staje się
ucieleśnieniem całkowitego paraliżu myślowego."
Stwierdzili oni też, że kara śmierci za apostazję nie
jest przewidziana w Koranie. W żadnym z
dwudziestu przypadków apostazji wspomnianej w
Koranie nie ma mowy o karze w świecie
doczesnym, nie wspomniawszy już o karze
śmierci, ponieważ apostata według sędziego S A
Rahman, "zostanie ukarany dopiero po śmierci". W
jego wyczerpującej pracy z 1972 roku Kara za
Apostazję w Islamie, sędzia Rahman kwestionuje
także łańcuch transmisji (isnad) w hadisie, który
mówi: " ....zabij kogokolwiek, kto zmienia
religię...."
Współczesny widok na święte miasto Mekkę
Listopad 2012
7
Qiyas, co oznacza 'miarę', 'skalę' lub
'przykładowy', i dlatego "analogia" jest
budowana na zasadzie nie do podtrzymania o
wywodzeniu praw na temat spraw ani Koran
ani Tradycje Proroka Mahometa niewiele
mówią. Jest to odrzucane przez Koran, który
mówi: "Ponieważ większość z nich kieruje się
jedynie domysłami, a pamiętajcie - domysły
nigdy nie zastąpią prawdy...." (10:35).
Na podstawie tego właśnie wersetu,
szanowany jurysta Ibn Hazm (994-1064)
zdecydowanie odrzuca qiyas, ponieważ
pochodzi ono z religijnych praw, które
są ."podobno możliwe do wywnioskowania w
słowach Koranu lub w naukach Proroka, ale
nie są wyraźnie wyłożone w literze prawa."
Teolog Fakhr ad-Din ar-Razi (1149-1209),
który zasłynął ze swojego komentarza na temat
K o r a n u z a t y t u ł o w a n e g o " K l u c z e
Niewidocznego" (Mafatih al-Ghyab) w wersie:
"Z Nim są klucze do niewidocznego" (6:59),
był jeszcze bardziej lekceważący: "....dedukcja
przez analogię operuje domysłami i dlatego jest
nie do przyjęcia (w sprawach dotyczących
religii)."
Dwadzieścia lat później, po publikacji
Raportu Munira, Ahmadzi zostal i
ekskomunikowani z Islamu przez Drugą
Poprawkę do Konstytucji przeprowadzona
przez rząd Zulfikar Ali Bhutto PPP. Mimo
świeckich ambicji, partia ma symbole religijne
na rękawach koszul. 25 sierpnia, były premier
Yousuf Raza Gilani chełpił się po uczestnictwie
na Konferencji Khatm-e-Nabuwat w Golra, że
w 1974 roku PPP zakończyła misję Mehar Ali
Shah, patrona Golra, uznając Ahmadów za
niezwiązanych z Muzułmanami. Ta bigoteria
nie dotyczy tylko kleryków. Uczeni świeccy,
czy to cywilni, czy wojskowi, bez wyjątku
zakładali maskę fałszywego bóstwa z żadnego
innego powodu poza żądzą władzy. W 1984 r.,
Ziaul Haq obwieścił Rozporządzenie XX, które
zakazywało Ahmadom jakiejkolwiek
identyfikacji z Muzułmanami. Kiedy to
zoastało zakwestionowane petycją na piśmie,
zarządzenie sądu było takie, że wierzący mieli
całkowite prawo sprzeciwu, jeśli Ahmadzi
występowali jako Muzułmanie.
Wpływ jedenastoletnich rządów Ziaul
Haq było zniekształceniem doktryn Islamu.
Rozporządzenia Hudood obwieszczone w
1979 i wdrożone następnego roku były
krytykowane często przez różne komisje i
komitety, począwszy od Komisji Zari Safraz
w 1983 r. Komitet Specjalny 2003
przewodzony przez Sędziego Majida Rizvi
zauważył, że prawa Hadood "nie
odzwierciedlają właściwych zasad
islamskiego prawa karnego i są w
niezgodzie z nakazami Islamu."
W rozmowie z września 2008, Sędzia
Sądu Najwyższego Khalil-ur-Rahman
Ramday przypomniał rewizję z wczesnych
lat 80-ych, która miała stwierdzić czy jakieś
prawa, które były w mocy od 1841 r. stoją w
sprzeczności z nakazami Islamu. Odkryto,
że prawie żadne prawo ustanowione w erze
Inny widok Świętej Ka‘aba
8
Listopad 2012
kolonialnej nie przeczyło Islamowi i
"jakiekolwiek prawa niezgodne z Islamem,
które znaleziono, były niestety ustanowione
po 1974 r. i nie przez Brytyjczyków."
To odnosi się też do praw dotyczący
obrazy uczuć religijnych, niemniej nie
zniechęciło to Ziaul Haq od wdrożenia
Paragrafu 295-B w Kodeksie Karnym
Pakistanu z 1982r. , wg którego "profanacja
Świętej Księgi Koranu" stała się zagrożona
karą dożywotniego pozbawienia wolności.
Ponadto, w 1986r. dodano Paragraf 295-C,
ustanawiający karę śmierci za "użycie
poniżających słów w stosunku do Proroka
Mahometa."
Według analizy, tylko siedem
przypadków obrazy uczuć religijnych
zarejestrowano w Południowej Azji między
1927 a 1986 r. Jednak, w ciągu
ostatnich 26 lat ta liczba
dramatycznie wzrosła do 1058.
Oskarżenia dotyczyły 456
Hamadów, 449 Muzułmanów,
132 Chrześci jan i 21
Hindusów. Mimo, że osoby
innego wyznania stanowią
jedynie cztery procent całej
populacji Pakistanu, to z tej
liczby 57 procent było
oskarżonych o obrazę.
R i m s h a M a s i h , m a ł a
chrześci j anka dotknię ta
zespołem Downa jest ostatnią
ofiarą tych praw. Mimo, że jej
straszne przejścia przyniosły
wstyd krajowi jaki i nieopisane
męki jej rodzinie, to niechcący
osiągnęła ona więcej niż ktokolwiek inny
próbujący przekonać nawet duchowieństwo, że
prawa o obrazie uczuć religijnych są podatne
na nadużycia.
W artykule napisanym przez główną gazetę
angielską na początku tego miesiąca,
przewodniczący Rady Wszystkich Ulema
Pakistanu, Hafiz Tahir Ashrafi napisał:
"Pakistan należy tak samo do Muzułmanów jak
i osób innego wyznania. Prawa o obrazie uczuć
religijnych są używane, aby rozwiązać osobiste
wendety....surowe działanie powinno być
powzięte przeciwko wszystkim oskarżającym
tą dziewczynkę, jeśli jest niewinna." Tak jak
delikatny wietrzyk z wyspy nadziei, tak istnieje
nadzieja na możliwość reformy tych praw we
współpracy z duchownymi.
Wszyskie pory roku są piękne—który zatem z darów Boga odr-zucisz ?
Ahmadija Anjuman Isha'at Islam Lahore (Polska) Pierwsza misja muzułmańska w Wielkiej Brytanii założona w 1913 r., działająca pod
nazwą Misja Muzułmańska Woking. Dar-us-Salaam, 15 Stanley Avenue, Wembley, Wielka Brytania, HA0 4JQ
Centrum: 020 8903 2689 Przewodniczący: 020 8524 8212 Sekretarz: 01753 575313 E-mail: aaiilahore@ gmail.com
Strony: www.aaiil.org / uk | www.ahmadiyya.org | www.virtualmosque.co.uk Darowizny: www.virtualmosque.co.uk/donations