Door: Lydia Bauwens en Katia Turzynski

1 BALO C

Op een dag tijdens de rekenles krijgt ieder-een in de klas een werkblaadje met vraag-

stukken op.

Ha, Jan. Wedden dat ik het eerste klaar ben met

deze oefeningen?

Jan haalt zijn schouders op. Karel schept altijd op.

De juf zegt dat het niet

belangrijk is om het

snelst te zijn, je moet het gewoon

juist hebben!

Pff, natuurlijk heb ik ze wel juist… let maar op!

Nou , dat zullen we nog wel

zien.

Ha! Dit doe ik gauw… het ziet er niet te moeilijk uit, ik ga eerst klaar zijn!

Hij vult snel in wat hij denkt dat het is en zegt dat hij klaar is. De juf loopt naar zijn bank toe.

Ben je al klaar, Karel? Dat is snel.

Karel, hoe heb je deze oefeningen

eigenlijk ge-maakt?

Euhm.. Gewoon alles ingevuld?

Ja, dat zie ik, het is ook allemaal fout!

Hoe kan dat nou?

Heb je goed gelezen wat de opdracht was?

… Karel schudt zijn hoofd.

Ja, als je het niet leest weet je ook niet wat je moet doen, en hoe je het moet doen. Ik kan zien dat je gewoon snel wou zijn… maar het moet ook goed zijn!

Ik zal je eens een verhaal vertellen, Karel.

Er was eens een beer. Hij woonde in een gezellig huisje met een tuin aan de rand van het bos. In zijn tuin kwamen er vaak vogel-

tjes op zoek naar eten...

Op een dag bedacht Beer dat het misschien een goed idee zou zijn als hij een voederhuisje zou maken voor die vogels. Hij vond

het zo’n goed idee, dat hij er meteen aan begon.

Hij haalde enkele stukken hout, een zaag, een hamer en wat spijkers en begon te werken. Na

een half uurtje was zijn voederhuisje klaar en zette Beer hem in de tuin met wat vogelvoer in.

Het huisje stond misschien wel een beetje schots en scheef, en de planken zaten misschien niet zo goed vast, maar het was

een huisje!

Het regende hard en de wind waaide rond het huis. Beer was blij dat hij in bed lag.

Toen hij de volgende morgen opstond, zag hij door het raam dat zijn voederhuisje er niet meer stond. Er lagen wel stukken plank overal in de tuin…

Beer zuchtte. Hij besefte dat hij zijn voederhuisje niet goed had gebouwd. Maar nu zou hij het

goed doen!

Hij ging achter zijn bureau zitten en pakte pen en papier. Hij tekende eerst het voederhuisje en maakte dat de afmetingen

goed klopten. Daarna stapte hij met zijn tekeningen naar zijn schuurtje en zaagde hij alles op maat.

Toen het voederhuisje klaar was, keek hij nog eens goed om zeker te zijn dat het deze keer heel zou blijven, zelfs als het zou stormen.

Het zag er goed uit, en voor de tweede keer zette hij een voeder-huisje in de tuin. De volgende morgen stond het er nog, en de dag

daarna ook, en de dag daarna… Het was een sterk voederhuisje, en het bleef nog vele jaren staan.”

Waarom denk je dat het voederhuisje de tweede keer wel bleef staan?

Hmm… omdat hij eerst

tekende wat hij moest doen?

Ja, eerst DACHT hij na over wat hij moest doen, daarna over HOE hij het moest doen, en dan heeft hij de tekenin-

gen GEMAAKT. Toen hij die had, kon hij het huisje maken en toen het huisje gebouwd was, CONTROLEERDE hij het

nog even om te zien of hij het wel goed had gedaan. Zo moet je het ook doen met deze oefeningen.

Maar dat is toch niet hetzelfde als een voeder-huisje?

Nee, maar de stapjes wel!

Kijk, ik zal het even op je blad tekenen, zodat je het snapt.

Als je aan een opdracht begint, moet je eerst goed kijken WAT

je precies moet doen, daarna kijk je HOE je het moet aanpak-

ken, en als je dat weet ga je aan het werk. Wanneer je werk af is, moet je zeker nog eens

controleren of het wel juist is.

Karel knikte en probeerde het opnieuw.

Héél goed, Karel!

Als je vanaf nu deze stapjes ont-houdt en gebruikt, lukt het wel.