Magazine van het Leger des HeilsJaargang 127 nr. 12

The most wonderful time?

redactieHoofdredacteur Majoor Robert Paul Fennema

EindredacteurMenno de Boer

Redactie | redactie@legerdesheils.nlJurjen SietsemaWillemijn de JongNathan SudmeierMarko Mellema

VormgevingNathan SudmeierMichelle de Bree

TrafficArnoud van Roosmalen

CoverNathan Sudmeier

reageren & abonnementenLEGER DES HEILST.A.V. REDACTIEPOSTBUS 3006, 1300 EH, ALMERERedactie | redactie@legerdesheils.nlAbonnement | www.legerdesheils.nl

drukSenefelder Misset BVMercuriusstraat 357006 RK Doetinchem

strijdkreetMAGAZINE VAN HET LEGER DES HEILSStichter | William BoothInternationaal leider | Generaal Andr CoxLeider Nederland | Commissioner Hans van Vlietwww.legerdesheils.nl | info@legerdesheils.nl

Leger des Heils 2014Het Leger des Heils is een internationale beweging en behoort tot de universele christelijke kerk. Zijn boodschap is gebaseerd op de Bijbel. Zijn dienstverlening wordt gestimuleerd door de liefde tot God. Zijn opdracht is het Evangelie van Jezus Christus te prediken en in Zijn naam menselijke nood te lenigen zonder enige vorm van discriminatie.

nr. 12

Kerst...is lekker eten & drinken? ...is extra eenzaam?...is shoppen?...is gezellig samen zijn?...is mooi versierde etalages? ...is verlichte straten?...voor de laatste keer?...ver van huis?...feest op de Dam?...is het kind in de kribbe?...is de komst van de Koning?...is voor jou?...is voor mij?...is voor iedereen?

Nathan Sudmeier

strijdkreet | 3

Musicalster Carolina Dijkhuizen is n van de artiesten die dit jaar op het podium staat bij Kerstfeest op de Dam. Wat betekent Kerst voor haar en met wie viert ze het?

Ze is net klaar met de musical Sister Act en staat de

komende tijd even niet in een musicalproductie. Erg

prettig, want nu heb ik tijd voor andere dingen en kan ik

Kerst vieren met mijn familie. Dat lukt niet altijd omdat

ik vaak met Kerst moet optreden. Meestal op Eerste

Kerstdag een matinee en op Tweede Kerstdag s middags

en s avonds. We houden altijd wel een kerstdiner in

het theater met alle mensen van zon productie, en dat

is altijd heel gezellig, maar het is toch anders dan Kerst

vieren met je familie.

Voor Kerst met haar familie moet Carolina een flink stuk

rijden. Van Amsterdam naar het Groningse Veendam.

Kerst wordt bij ons altijd zorgvuldig gepland. Als ik

moet optreden, probeer ik altijd wel tijd te vinden om op

n van de dagen even in Veendam te zijn. Kerst is voor

ons namelijk echt een familiefeest. Ik heb twee broers die,

net als ik, een drukke baan hebben. Daarom zie je elkaar

niet zo veel. Kerst is dus bij uitstek de gelegenheid om

echt tijd voor elkaar te nemen. We zijn dan samen met

mijn ouders, hun partners en hun kinderen. Maar Kerst

is meer dan dat, zegt Carolina. Thuis ben ik christelijk

opgevoed. De liederen die ik tijdens Kerstfeest op de Dam

zing, ken ik allemaal. Vroeger gingen we elke zondag

naar de kerk. Ik ook. En ik ging naar de zondagsschool.

Mijn ouders gaan nog steeds elke zondag naar de kerk

en zingen in het kerkkoor. Zelf ben ik ook gelovig, al ga

ik niet meer naar een kerk. We gaan trouwens wel met

zijn allen naar de kerstnachtdienst als ik thuis ben. Dat

hoort erbij. We vinden het belangrijk om wel stil te staan

bij het kerstverhaal en na te denken over waarom Kerst,

Kerst is. De christelijke normen en waarden waarmee ik

ben opgevoed, zijn nog steeds heel belangrijk voor mij.

Ik heb ze van mijn ouders meegekregen en ze hebben mij

gevormd. Ze zijn nog steeds erg belangrijk voor hoe ik

leef en voor welke keuzes ik maak.

Carolina wist waar ze aan begon toen ze koos voor een

zangcarrire: Ik ben al professioneel zangeres vanaf

mijn 16e. Ik ben begonnen bij een meidengroep die is

opgericht door Patty Brard: Patty Cash. Dan weet je dat

je moet werken op dagen waarop anderen vrij zijn. Dat

vind ik ook helemaal niet erg. Op mijn 19e kreeg ik een

rol in Ada. Ik werk dus al 15 jaar op deze manier.

Carolina verheugt zich op Kerst dit jaar: Lekker rustig

bij elkaar zijn en tijd nemen voor elkaar. Heerlijk en

waardevol. Even stilstaan, want in de rest van het jaar is

het druk genoeg.

Jurjen Sietsema

Carolina Dijkhuizen viert Kerst met haar familie: Stilstaan bij waarom Kerst, Kerst is

Rayzor Sharp

4 | strijdkreet

strijdkreet | 5

Je wilt je huis gezellig maken met Kerst. Lampjes, kaarsjes, cadeautjes en natuurlijk een kerstboom.

Maak een

kerstboom

van hout!

Maak je cadeautjes leuker met een wc-rol.

6 | strijdkreet

Inpakken met bakpapier of oude kranten!

Kerstkaarten? Naai ze aan elkaar en maak er een slinger van!

strijdkreet | 7

L eo (42) is met Kerst niet thuis. Hij zit in de gevangenis. Niet dat hij het niet gewend is. Hij heeft vaker gezeten en weet wat het is om dan niet bij zijn geliefden te zijn. Maar dit jaar is het anders. Zijn vriendin heeft hem een brief gestuurd waarin ze schrijft dat ze niet met hem verder wil. De klap is hard aangekomen bij Leo.

Ik slaap slecht de laatste tijd. We zijn 10 jaar bij elkaar geweest en we hebben samen kinderen. Die heb ik al 2 maanden niet gezien. Nu zie ik ze nog langer niet. Piekeren, dat is wat Leo de laatste tijd veel doet. Zijn celdeur gaat om kwart voor vijf s middags op slot tot de volgende ochtend half acht. Dan heb je voldoende tijd om na te denken over waarom je hier zit en over die brief van mijn vriendin. Mijn tijd vul ik met televisie kijken en studeren. Dat helpt vaak om de gedachten een beetje te verzetten, maar het valt niet

mee. Mijn Kerst is dit jaar dubbel zwaar. Natuurlijk, er zijn dagprogrammas, zegt Leo. Ik ben wel bezig overdag. Ik werk hier en volg een opleiding waardoor ik straks meer kans heb op een baan. Ik heb mijn hele leven gewerkt als stratenmaker en ik hoop dat ik straks, als ik vrij kom, weer aan de slag kan. Kerst in de gevangenis is sober, maar het is niet zo dat er geen aandacht aan wordt besteed. Er is dan altijd wel iets speciaals te eten, iets extras te drinken en de geestelijk verzorger houdt een dienst. Maar toch, je zit hier binnen terwijl je het liefst bij je gezin was geweest. Maar ja, die heb ik niet meer. Naar zijn huis kan hij na zijn vrijlating over een paar maanden ook niet meer terug. Daarom probeert het personeel van Prison Gate Office van het Leger des

Heils huisvesting voor hem te regelen. Ik kan altijd wel bij familie terecht, maar ik wil gewoon een eigen plek waar ik mijn leven weer op de rails kan krijgen en waar ik mijn kinderen kan zien.Woning, werk en wederhelft. Dat zijn voor Justitie de belangrijkste voorwaarden waaraan moet zijn voldaan als iemand weer op vrije voeten komt. Die laatste zit er voor mij nu even niet in, zegt Leo. Toch is hij niet alleen maar somber. Voor iedereen is er uitzicht. Ook voor mij. Er komt vast weer een betere tijd. Als je daar niet in gelooft dan kun je er beter mee ophouden. Over een paar maanden sta ik weer buiten en dan probeer ik mijn leven weer op te pakken. Het is fijn dat ik daar hulp bij krijg. Gelukkig is het contact met

mijn familie goed en hier binnen heb ik goed contact met andere gedetineerden. Maar laat je door niemand wijsmaken dat het hier een hotel is. Dat is het absoluut niet. Je bent je vrijheid kwijt en zit dagelijks urenlang in je cel. Dat gun ik niemand. Nog een paar maanden. Daar moet ik doorheen, het is niet anders. Daarna zien we wel weer verder.

Leo zit in de gevangenis:Ik heb ditjaar eendubbel zwareKerst

Jurjen Sietsema

8 | strijdkreet

Willemijn de JongFam. Wagenaar

Onzekerst

boom staatin Cambodja

Marco en Pauline Wagenaar wonen met hun twee zonen in Cambodja. Ze hebben aan de rand van Phnom

Penh een kleuterschool opgezet, in samenwerking met een lokale kerk.

In de wijk waar ze wonen werken duizenden mensen tegen een laag loon in fabrieken waar onze kleding en

schoenen worden gemaakt.

Afgelopen Kerst vierden wij samen met de lokale kerk, Kerst op het platteland van Cambodja. We waren op bezoek bij de families

van de leerkrachten van de kleuterschool. We sliepen op een houten vlonder dat de naam bed niet verdiende. In dit dorpje zonder stroom, hadden ze speciaal voor ons, de buitenlanders die op bezoek waren, een aggregaat geregeld.

Deze stond dus heel de nacht te ronken om ons te voorzien van stroom. Als speciale

verwenning mocht het TL-licht heel de nacht aan! Met als gevolg dat onze kinderen om het half uur wakker werden en ik dus geen oog heb

dichtgedaan. Een aantal jongeren heeft een traditionele zegendans opgevoerd. Vervolgens gaf n van de leerkrachten een getuigenis over haar besluit om Jezus te volgen. Erg dapper, want haar hele familie is nog Boeddhist. Het toneelstuk over Jozef en Maria viel in de smaak bij de dorpelingen, want Cambodjanen zijn gek op liefdesverhalen. Het hele dorp was uitgenodigd voor deze kerstviering.

Veel Cambodjanen vieren zelf Kerst niet, maar hebben er weleens van gehoord. En van onze Cambodjaanse vrienden vertelde ons dat hij altijd dacht dat het Kerstfeest een soort Valentijnsdag was. Eerst moesten we er om lachen, maar later bedachten we dat dat zo gek nog niet is. Jezus geboren in een wereld om Zijn leven te geven en zo Zijn liefde te laten zien aan jou en mij. Als dat geen Valentijn is... Het is een wat andere Kerst dan in Nederland. In plaats van rond de kerstboom, zitten we hier onder de palmbomen. Hier geen koude en donkere dagen. Geen sneeuw en geen Nederlandse gezelligheid. Geen lekkere hapjes of kerstnachtdienst. Maar voor het zien van deze prachtige jonge mensen die de liefde van Jezus willen delen met hun families ruilen we dit alles maar wat graag in!

Lees

mee

r op

www.

fam

wage

naar.

com

strijdkreet | 9

Lachen doe ik zolang ik het nog kan, zegt Brigitta. Ook al wil haar lichaam niet meer. Vier tumoren kostten haar een paar maanden geleden haar dikke darm. Het bleek al te laat. De uitzaaiingen hadden haar lever bereikt. De artsen denken dat ze nog hooguit zes weken heeft, voordat haar lichaam het definitief

opgeeft. Daarom weet ze niet of ze Kerst 2014 nog haalt. Maar dat is niet aan haar, vindt ze. Dat bepalen ze boven maar. Ik hou van het leven, maar ben met Kerst waarschijnlijk al Thuis. Als ik er nog ben, kom dan maar langs. Dan drinken we er samen op. Brigitta lacht veel. Zo is ze, zegt ze. Altijd opgewekt, ondanks het leven dat ze achter de rug heeft. Ik heb me met alles wat ik in mij had door het leven moeten slaan. Daar word je sterk van. Je leert jezelf te beschermen. Thuis was ik de gevoeligste van de kinderen. Daarom had ik het daar ook moeilijk en trok ik op mijn 14e de deur achter me dicht. Ik kon er niet meer tegen. Mijn vader was een dominante man die alles bepaalde, mijn moeder alcoholiste. Al het huishoudgeld ging op aan de drank. Ze was diep ongelukkig. De sfeer bij ons thuis was er n van: niet praten maar de andere kant opkijken en doorgaan. Geen plek voor een gevoelig meisje.Ze weet door de jaren heen een eigen leven op te bouwen. Alleen. Ik heb nooit een levenspartner gehad. Dat zat er voor mij niet in en dat viel niet altijd mee. Gelukkig heb ik altijd een dak boven mijn hoofd gehad en nooit schulden gemaakt, maar het heeft er weleens om gespannen. Ook nu heb ik alles op orde. Als ik ga, dan ben ik niemand ook maar iets schuldig. Een tijdje geleden vroeg ik mijn zusje of ze mijn

dagboeken wilde hebben. Dat wilde ze niet. Wat moet ik ermee?, vroeg ze. Ik ga ze toch niet lezen. Toen heb ik ze laten verbranden. Daarmee is weer een stukje van mijzelf verdwenen. Tientallen jaren heb ik elke dag mijn gedachten en gevoelens van me afgeschreven. Het hielp mij om mijn hoofd boven water te houden. Die zijn dus nu in vlammen opgegaan en misschien is dat maar beter ook. Zo verdwijnt steeds meer van de puzzel die ik ben, totdat het lichtje helemaal uitdooft.Twee weken geleden werd Brigitta opgenomen in hospice Rozenheuvel. Het centrum voor zorg aan terminale patinten van het Leger des Heils in het Gelderse Rozendaal. Het is hier zo mooi, zo vredig. En ze zijn hier zo lief voor me. Dat heb ik zelf ook altijd proberen te geven, liefde, maar het is niet altijd door iedereen begrepen. Als de tranen tevoorschijn komen, probeert ze ze weg te lachen. Lachen is altijd mijn manier van overleven geweest. Zo zagen mensen nooit hoe verdrietig ik was. Hier hoef ik mijn verdriet gelukkig niet weg te stoppen, maar mag ik zijn wie ik ben. Dat voelt als een bevrijding.Brigitta gaat achteruit. Haar geheugen laat haar ook regelmatig in de steek. Had jij nou de chocomelk, of ik? Dat weet ik dus niet meer. Als jij straks weg bent, ben ik - denk ik - ook zo vergeten dat je bent geweest. Misschien is het wel zo rustig dat ik niet alles meer kan onthouden. Ik leef een beetje van dag tot dag. Het duurt niet meer zo lang. Ik heb het ook vaak benauwd en krijg zuurstof en medicijnen. Daardoor zie ik er uit als een Michelin-vrouwtje. Lopen gaat ook niet meer. Ach, het is goed geweest zo. Laat mij maar naar Huis gaan. Het is vast heel mooi en heel liefdevol daarboven.

Brigitta Horn is 56 en stervende:

Ik hou van het leven, maar ben met Kerst waarschijnlijk al Thuis

Jurjen Sietsema Wendy Bos

10 | strijdkreet

strijdkreet | 11

Ik heb helemaal geen plek voor een

kerstboom, lacht Meriam. Ze woont met

haar zoontje in een klein kamertje in het

asielzoekerscentrum voor gezinnen in

Amersfoort. Meriam is al vier kerstfeesten

in Nederland, maar wordt waarschijnlijk

teruggestuurd naar Iran.

In Iran vierde ik nooit Kerst. Daar was ik moslim en was het verboden om een christelijk feest te vieren. Ik ben eens met een Aramese vriendin mee geweest naar hun kerstfeest, maar dat kon cht niet. In Iran mag je van de overheid alleen Kerst vieren als je officieel

christen bent. Ik ben in Nederland zwanger geworden

en bevallen van mijn zoontje. Zijn vader heeft de Nederlandse nationaliteit, maar wil niets van ons weten. Ik wil graag in Nederland blijven, maar dat is erg onzeker. Ik ben in Nederland naar de kerk gegaan en heb me bekeerd tot het christelijke geloof. In Iran word je niet geaccepteerd als je christen bent geworden. Pas hier in Holland heb ik echt Kerst leren vieren. Niet in mijn eigen kamertje hoor, maar ik ga wel naar een viering van de kerk. Door alle verschillende culturen in het AZC heerst er ook niet echt een kerststemming. Ik vind het bijzonder om Jezus geboorte te vieren. Voor mij was Allah heel ver weg in Iran. Dat Jezus naar de wereld is gekomen om mjn Vader, mijn Koning, te zijn. Dat is heel bijzonder!

Mijn kerstboom staat in het AZCWillemijn de Jong Wendy Bos

12 | strijdkreet

Richard van Londen is al jaren soldaat

bij het Leger des Heils. Hij bezoekt

de samenkomsten van het korps in

Doesburg en is daar ook korpssecretaris.

In die functie regelt hij veel voor

de kerstactiviteiten van het korps.

Hoe ziet zijn Kerst eruit?

We hebben een tijdje voordat het Kerst is al een kerstviering van het korps. Dat is altijd heel gezellig. Kerst vieren wij ook thuis, met de familie. Mijn schoonmoeder en schoonzus komen. En mijn twee dochters. Zij zijn geboren in mijn vorige huwelijk en leiden een eigen leven nu. Dus het is altijd passen en

meten om ze tegelijk bij ons te kunnen hebben met Kerst. Met de kerstcommissie bereiden we de vieringen voor, stellen we kerstpakketten samen voor minderbedeelden en maken we fruitmandjes voor zieke mensen. Ik heb zelf niet zo veel met kerstversiering; de kerstboom staat hier echt alleen met Kerst, daarna is ie zo de deur weer uit. Maar het Kerstfeest zelf heeft, sinds ik christen ben geworden, veel meer waarde voor me gekregen. Ik herdenk nu de geboorte van Jezus. En in korps Doesburg zit een groep hele warme mensen, met wie ik dat graag samen herdenk. Iedereen is welkom om ook te komen!

Mijn kerstboom staat in het korps

Willemijn de Jong Wendy Bos

strijdkreet | 13

Mirjam Bouwman is n van de presentatoren van Kerstfeest op de Dam. Het Kerstspektakel van de EO en het Leger des Heils waarmee bijna een miljoen mensen in de stemming komen voor Kerst. Maar hoe viert Mirjam zelf het liefste Kerst?

Ik ga op Kerstavond altijd naar de kerstnachtdienst in de kerk. Ik

houd enorm van de kerstsfeer en de muziek in de kerstnachtdienst.

Vroeger ging ik naar kerstnachtdiensten op de heide, maar nu

hebben we een kindje, dus dan blijf ik geen hele nacht weg. Na de

kerstnachtdienst gaan we met zn allen naar mijn ouders. Daar is mijn

broer met zijn gezin, en verschillende vrienden. Het is altijd onwijs

gezellig, we drinken chocolademelk met elkaar, er branden kaarsjes

een kort kerstnachtje dus En mijn dochtertje slaapt ook bij mijn

ouders, dus kunnen we het lekker laat maken.

En het Kerstverhaal zelf?

Voor mij is de essentie van Kerst de geboorte van Jezus. En dat

herdenk je elk jaar met Kerst. Of Jezus nou precies in die winternacht

is geboren, dat maakt niet zoveel uit. Het Licht is toen naar de wereld

gekomen, zeggen ze wel eens. Vandaar al de kaarsjes, het symbool

van Licht in de duisternis vind ik ook mooi.

Jouw Kerst begint op 22 december met Kerstfeest op de Dam

Ja, Kerstfeest op de Dam is voor mij een soort Pre-Kerstdag. Ik kom

helemaal in de stemming, maar geniet vooral van het enthousiasme

van de clinten. Hun verhalen horen, samen de kerstboom optuigen.

Dit jaar is het weer anders dan voorheen, ik ga het kerstverhaal

voorlezen met clinten bij het kerstdiner van het Leger des Heils. Het

wordt semi-live opgenomen. Dus het is ook wel spannend hoor, je

moet het met elkaar doen. Ik heb er al zon zin in!

De Kerst van Mirjam BouwmanEOWillemijn de Jong

14 | strijdkreet

De Kerst van Mirjam Bouwman

strijdkreet | 15

Dordrecht 17 dec 17.00uKerstfeest voor iedereen

Walcheren kerst-in, 25 dec van 12.00-15.00u

Terneuzen 25 dec 11.00u kerstdienst voor Jong & oud met maaltijd

Amersfoort (korps Eemland) 25 dec 10.30u Kerstwijdingsdienst

16 | strijdkreet

Hilversum Kerstdiner16, 17 & 18 dec 11.30u

Nieuwegein Kerstfeest 18 dec 14.00u

Eindhoven Kerst open huis17 dec 14.00u

Venlo Kerstdienst25 dec. 10.00u

Bekijk het hele overzicht opwww.legerdesheils.nl/kerst

Den Helder Nachtdienst 24 dec 22.30u

strijdkreet | 17

Almere Sing-in21 dec 19.00u

Harlingen 20 dec 15.30uKerstliederen zingen in de stad

Apeldoorn Kerstmusical21 dec 16.00u

Leeuwarden Kerstkledingverkoop13 dec 10.00u

18 | strijdkreet

Winschoten dienst in kerstsfeer25 dec 10.30u

Het Leger organiseert op heel veel plaatsen in het land kerstactiviteiten. Meer weten, of meedoen?

Kijk snel op:www.legerdesheils.nl/kerst

Zutphen Kerstnachtdienst24 dec 22.30u

strijdkreet | 19

K erst is het grote verwachtingsfeest. Het feest van de komst van het kindje Jezus in deze wereld. Het feest van de komst van het koningskind. Het feest van gloria en heil. Van vrede op aarde. En vol verwachting klopt ons hart Maar Kerst is ook het feest van glitter en glamour, van prachtig gedekte tafels, van glinsterende etalages, van eten, drinken, cadeautjes, gezellig samenzijn. Een feest waarin de aanleiding voor het feest vaak vergeten wordt. Want waarom kwam dat kindje ooit ter wereld? Wat betekende zijn komst voor jou en mij? Waarom vieren we dit feest ook alweer?

Ik zie niks zo al die mensen bromde het

kleine mannetje chagrijnig. Hij probeerde zich door

de mensenmassa te wurmen, maar boze blikken

en stevige ellebogen zorgden ervoor dat hij geen

meter verder kwam. Verrader. Vrek. Smeer

m, mispunt. De reacties van de mensen waren

duidelijk vijandig. En toch wil ik hem zien,

mompelde het mannetje. De hele stad was in rep en

roer, want hj kwam eraan. De grote weldoener, de

man die wonderen kon verrichten. Iedereen was op

de been om maar een glimp van hem op te kunnen

vangen. Mensen van allerlei komaf dromden samen

in de straten en op de pleinen van de stad. Het was

een gekkenhuis! Ook de kleine belastingontvanger

wilde hem dolgraag zien en nu was hij zo dichtbij

Maar hij had geen schijn van kans. Hij was te

klein en de mensen hadden een hekel aan hem.

Eigenlijk snapte hij dat ook wel een beetje. Hij

inde de belastingen, maar hij ging daarbij niet

altijd zo netjes te werk. Hij perste mensen af en

had zichzelf in de loop van de jaren op niet al te

eerlijke manier enorm veel geld toegeigend. Hij

was rijk, maar ook gehaat. Hij had veel bezittingen,

maar geen vrienden. En vaak voelde hij zich

doodongelukkig.

Misschien moest hij zich er maar bij neerleggen

dat hij de grote weldoener niet zou zien. Maar

toen kreeg hij een idee. Als ik nou eens in

die boom daar klim, dan kan ik hem toch

zien als hij langskomt. En hij rende weg.

Vol spanning wachtte de man af. Langzaam

verplaatste de menigte zich richting de boom. En

daar was hij! Hm hij ziet er maar gewoontjes

uit, mompelde de kleine belastingontvanger.

Plotseling stopte de stoet. De grote weldoener was

blijven staan en keek omhoog. Recht in het gezicht

van de kleine man. Het leek wel alsof hij dwars door

hem heen keek en de kleine belastingontvanger

wist het zeker: deze man weet alles van mij

Kom uit die boom, want ik wil graag bij je komen

eten, klonk het vriendelijk maar dwingend. Een

verontwaardigd gemompel steeg op uit de menigte.

Wat? Gaat hij eten bij die vrek? Die man is zooo

fout, dat doe je toch niet? Ik snap niet dat hij daar

wil gaan eten!

De kleine man was intussen uit de boom

geklommen en ging de grote weldoener voor naar

zijn huis. Eenmaal binnen keek de kleine man de

grote weldoener aan en zei: U weet alles h? U

weet allang dat ik niet zo eerlijk ben. Maar dat

gaat nu veranderen! Ik geef de helft van mijn

bezit aan de armen en als ik iemand iets heb

afgeperst, betaal ik het hem viervoudig terug.

O ja, dat was het! Daarom was dat kindje ooit

gekomen! Dat was de reden voor het feest! Hij

kwam niet om ons the most wonderful time of

the year te schenken in de vorm van eten, drinken

en vrolijk zijn. Nee, Hij kwam om te zoeken wat

verloren was. Wie we ook zijn en wat we ook

gedaan hebben in ons leven, Hij houdt van ons.

Zoveel, dat Hij kwam om zijn leven te geven.

Om zo te redden wie verloren was.

20 | strijdkreet

Ook de kleine belastingontvanger en

jij en ik horen daarbij. Wat een feest!

In de Bijbel vind je in het boek

Lukas beide verhalen. De geboorte

van het koningskind staat in

hoofdstuk 2 en het verhaal van de

kleine belastingontvanger lees je in

hoofdstuk 19.

Hij kwam voor het verlorene

Menno de Boer

strijdkreet | 21

De tijd voor Kerst is een drukke tijd. De voorbereidingen voor het feest vragen veel van onze tijd en energie. We rennen van winkel naar winkel, van feest naar feest. En daarmee verdwijnt vaak de ware betekenis van het Kerstfeest steeds verder naar de achtergrond. Deze tijd van het jaar is een tijd van overvloed voor hen die het kunnen betalen. Is het daarom niet goed om eens stil te staan bij mensen die alleen maar kunnen dromen van zoveel moois en lekkers?

De 17e eeuwse Engelse dichter/geestelijke John Donne schreef: Niemand is een eiland. Iedereen is een deel van het grote geheel. Elk overlijden van een mens doet mij verdriet, omdat ik betrokken ben bij mensen. Ik weet nooit voor wie de doodsklok zal luiden, misschien wel voor mij. Jezus zegt in de Bijbel: Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.Hoe gemakkelijk is het om je eigen plezier na te streven en je niets aan te trekken van de armoede van meer dan een kwart van de wereldbevolking. Bijna 2,4 miljard mensen moeten leven van minder dan 1,60 per dag. En 1,1 miljard van hen moet rondkomen van slechts de helft van dat bedrag. Heb je je wel eens proberen voor te stellen hoe dat moet zijn? Rondkomen van zo weinig?

Wij kunnen niet onverschillig blijven. De schrijver Leslie Brandt schrijft in Jesus now: Wij zijn waarschijnlijk het enige middel dat God heeft om mensen om ons heen aan te raken met Zijn liefde, bekend te maken met Zijn woord en hen op Zijn genade te wijzen. Dat is wat Jezus Christus graag wil doen, via jou en mij. Als we dat begrijpen, komen we bij de kern van Kerst. Als we ons bewust worden van deze diepere betekenis, worden we bevrijd van onze gerichtheid op onze eigen behoeften. En dan zijn we in staat om onze harten open te stellen voor anderen. Soms vraag ik me af hoe toekomstige generaties over ons zullen oordelen. We zijn beter opgeleid dan de generaties voor ons. We zijn welvarender en hebben betere voorzieningen dan ooit. En toch blijft de pijn van zovelen onopgemerkt. Als dit zo blijft, dan zullen we de geschiedenis ingaan als een egostische en materialistische generatie. Laten we daarom nooit vergeten dat Kerst veel meer is dan van winkel naar winkel en van feest naar feest rennen. Meer dan 2000 jaar geleden kondigden engelen de geboorte aan van een Redder die grote vreugde zou brengen aan de hele wereld. En toen Jezus kwam, was er niet eens plaats voor hem. Hij werd geboren in armoedige omstandigheden.

Zorgen de verblindende lichten van het kerstfeest van vandaag de dag ervoor dat we het ware licht van de wereld, Jezus, de zoon van God, niet meer zien? Als we, zoveel jaren nadat Jezus kwam, de koers van de mensheid willen veranderen, zijn er nog steeds teveel mensen die niet beseffen dat er geen Kerst is zonder

Jezus Christus.

Met de geboorte van Jezus kwam Gods belofte in vervulling. Hij zegt in de Bijbel: Het volk dat in duisternis leefde, zag een schitterend licht, en zij die woonden in de schaduw van de dood werden door het licht beschenen. En Jezus verkondigde: Kom tot inkeer, want het koninkrijk van de hemel is nabij!De komst van Zijn koninkrijk opende de weg naar een andere wereld. Een wereld waarin andere waarden gelden, waarin we omzien naar elkaar en waarin de menselijke natuur voor altijd kan veranderen. En zo zien we het ware licht van Kerst. Ik hoop dat dit voor u werkelijkheid mag worden deze Kerst, want het Licht is gekomen!Generaal Andr Cox

22 | strijdkreet

Terwijl jij aanschuift voor het kerstdiner,

vragen 30.000 mensen zich af of ze morgen wel genoeg te eten hebben. Zonder jouw hulp heeft een dakloze geen

kerst. Het Leger des Heils verstrekt o.a.

maaltijdpakketten van het geld dat jij in onze kerstpot gooit. Jij een hapje minder, zij een hapje meer.

strijdkreet | 23

www.legerdesheils.nl doen wat we geloven

Vandaag is jullie redder geboren: Christus, de Heer. Hij is geboren in Bethlehem, de stad van David.

Bijbel: Lukas 2, vers 11.