Bij de Bij de

Bij de slalom en hill climb was er bij het meten gelukkig niets geks gebeurd: twee keer 3e geworden! Met drie auto’s in de klasse.. Het rare was dat waar de 1600M normaal gesproken eigenlijk vlot genoeg is met zijn vermogen, mede dankzij de twee dubbele Webers zo’n 120-125pk en vergeleken met de 6-cylinder M-en een stuk lichter, mijn wagentje deze keer eigenlijk helemaal niet vlot aanvoel-de. En dat werd snel erger, bij de laatste hill climb had ik het gevoel alsof wij de Mont Blanc aan het beklimmen waren. En eraf kreeg hij ook geen vaart. Terug in de pit lane was gelijk duidelijk wat er aan de hand was: de remmen vóór zaten vast. Ze kwamen nauwelijks terug en werden dus zeker bij stevig remmen na een sprint heet, gingen uitzetten en kwamen nog meer vast te zitten. Na afkoelen zaten ze weer prettig los. Siem van de immer aanwezige Nimag was zo vriendelijk om te kijken in hoeverre hij de remmen weer los kon krijgen. Dat viel tegen, maar desalniettemin toch heel erg bedankt, Nimag, ook namens diverse anderen, die serieuzer hulp nodig hadden! Wij zijn ’s avonds, flink anticiperend en voor alle zekerheid af en toe maar de handrem gebruikend, veilig thuisgekomen. Feit is dat de meeste klassiekers (elke TVR?) niet zo heel veel gebruikt worden en als je er drie hebt, valt het blijkbaar niet mee om je gunsten zo te verdelen, dat er geen één iets te kort komt, gewoon door te weinig gebruik. Ik was om die reden al aan het twijfelen, maar ik weet het nu zeker: de 1600M is te koop. De remmen zijn weer prima vanzelf en na meerdere jaren eigendom heb ik er inmiddels voor gezorgd, dat alles het doet! En dan heb ik er nog twee over, dat moet te doen zijn, toch? Een en ander betekende wel dat ik deelname aan de Continental Le Mans, later in de middag, helaas aan mij voorbij moest laten gaan, maar dat was niet anders. Het betekende ook dat ik tijdens de enige regenbui van betekenis lekker een kopje koffie zat te drinken. Soms zit ’t tegen, soms zit ’t mee. Tussendoor vanzelf ook met diverse oude gekenden lekker gekletst, naar bekende en onbekende TVR’s gekeken en al met al natuurlijk een heel leuke dag gehad, zij het op een iets andere manier dan ik gewend was, zeg maar “Zolder light”. Maar dat kan allemaal, je kunt de hele dag racen maar je kunt ook gewoon komen kijken. Tot volgend jaar? Ik hoop het van harte, het leek erop dat het totale deelnemersveld (weer?) aan de kleinere kant was. Wat dat financieel precies betekent weet ik niet zeker, maar zeker als het krap zit, kan het nooit verkeerd zijn voor de club om nog eens precies naar het inkomsten- en uitgavenplaatje van deze heel bijzondere clubdag te kijken. Ik zeg: tot de volgende keer! Tiemen Oosten Zolderfoto’s van Pieter Donkers, Roel Scheren, Phil Seed en tdr

41