nt.ät,6).

neter

md

•:ln9

.utist

E. T'nJ;~R;~~J~~;:'NDS

rachüji~i'

--~~ ....--.,.-,,- ..•~ ..•.•.~... .-. .. .----- ~ .• .......,. • ....,... .• ~ ••• ~ .•• _alL,L" • ..".. •••.• , •. .r. ,.._ ~_ ....•. J- _ •• _~.., •• , .••..••• _.J... __ ~.. ,.Q ••_ "_.. .-.

officieel orgaanvan de Afdeling Parachutespringen

Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang 2 - nummer 3 - december 1973.

In dit nummer o. a.: Vijfentwintig jaar ENPC, Relative Work, Springende professor, Opening jeugdcentrum,Equipment, Clubnieuws, enz. enz.

Foto: Tom Verschoor.Driemans-ster boven de "bak" van de Leusderheidè.Bert Wijnands, Jaap Havekotte en Harry Pijnenburg. De vierde man Ben Woltering - "in de aanval".

sportparachutist 155-1

Jaargang 2 - nummer 3 - december 1973

sportparachutistTWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DEKNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN

Redaktie:Karst Sikkens

Voor copy zorgden deze maand:Henk BeuzelHan BlaauwHein CannegieterLegien DijkshoornHarry KuipersWim VelthuizenTom VerschoorBert Wijnands

(Redaktie-adres:St. Martinuslaan 124Voorburg)

Abonnement SPORTPARACHUTISTLEDEN EN JEUGDLEDEN VAN DE AFDELINGPARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLADGRATIS.LOSSE ABONNEMENTEN f 22,50 per jaar.

Advertenties:Advertentietarieven op aanvraag.

Verschijningsdatum:De vijftiende dag van elke tweede maand.

Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

~=~~

~=KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voorLUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN

BestuurMr. F. MolhuysenK. SikkensC.A. T. PellensE. T. H. WijnandsF. DierssenH.KokR. van' t WesteindeJ. de BruyneC. SchuilenburgP. SantegoedsE. de Bock

- voorzitter- secretaris- ENPC- PCI- FD- VPCT- CPV- PCMC- PCN- APC- TU-7

Adres secretariaat:p/a KNVvL Jozef Israëlsplein 8, 's-Gravenhage.Privé (uitsluitend in de avonduren):St. Martinuslaan 124, Voorburg.Tel. 070 - 863854.

Lidmaatschap:Alle leden f 42, -- per jaar.

Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmeldingf 4, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschapTe richten aan het afdelings-secretariaat(d, t. v. de c1ubsecretaris).

Na 1 juli:Halve jaarcontributie verschuldigd.

156-2

*

3~

redactioneelPUBLICITEITIn de afgelopen jaren hebben we met belangstelling de Ol

wikkel ing van het sport-parachute-springen in ons landgevolgd.Het is opvallend hoe er links en rechts grote vordering'worden gemaakt. Natuurlijk is dit eveneens door meer-dere mensen geconstateerd, met het gevolg dat de laatijd in allerlei tijdschriften, kranten en weekbladen artll

len verschijnen over de parasport. Sommige van dezeartikelen zijn goed geschreven, andere minder goedenenkele zelfs bij zonder slecht. Deze minder goede artiklen verdienen de aandacht. Vaak geven mensen commen-taar en hun mening zonder eigenlijk nog te weten hoeeenparachute werkt en hoe het parachutespringen flll1ktione"::Dit is erg jammer. Men laat zich uitvoerig intervieuwenen een aantal "op sensatie beluste pers-mensen" wetene:dan altijd wel weer iets in de ongunstige zin van te mak,Een paar" rare verhalen" kunnen hele projekten vernietlgen. Onze sport komt hierdoor wel in de belangstelling,maar dan helaas in de negatieve zin en dit is toch niet debedoeling. Dus BEZINT EER GIJ BEGINT! Om u te helpen hopen wij binnenkort een algemeen "Informatie-bulltin" ter beschikking te kunnen stellen die u van dienst kanzijn voor bepaalde "publiciteits-activiteiten". In de vol-gende SPORTPARACHUTIST zullen we vermelden hoeudeze "bulletin" kunt verkrijgen.

SPORTPARACHUTIST .De laatste tijd wordt veelvuldig geinforrneerd "waarom-kan ons blad niet regelmatiger (dus per maand) verschij-nen. Was het maar waar! Doch, dit heeft enorme finan-ciële konsekwenties - maar, misschien zijn er een aantalleden die een verhelderend idee hebben. Laat u het onsweten als u een oplossing heeft? We kunnen wel overweg'om een aantal extra edities uit te geven die speciale ondewerpen behandelen. Op een volgende vergadering van hetAfdelingsbestuur zal dit aan de orde worden gesteld.

OKTOB ER- EDITIE-SPORTPARACHUTISTRectificatie: De artikelen SUD OST PARACUP GRAZenRELATIVE EN 13-MANS-STER OP DE 13E warengeschreven door Wim Velthuizen.Het artikel ZOMERKAMP HOOGEVEEN was van deAVIATEUR-PUBLICIST Driessen.

K.S.

sportparachutist

nt-

en

Itelke-

nar-

van hetafdeli,ngsbestuu rHetjaar 1973 is weer bijna teneinde en wij vragen onsallenaf of één en ander naar wens is verlopen. Tegen-slagenzijn er geweest, maar die zullen er altijd wel blij-ven. Daarom moeten we maar niet achterom kijken enonsafvragen van het hoe, wat en waar. We kunnen maaréénding doen en dat is het opbouwen van onze sport, dochdanwel in positieve-constructieve zin. --Ditgeldt zowel voor de afdeling als de clubs.Alswe nu eens met ons allen afspreken in hetkomendejaar mee te werken en mee te denken in onspara-wereldje. U vraagt zich natuurlijk af "hoe" kunnenwemeewerken?Overdit "laatste" hebben een aantal mensen over e. e. a.gesprokenen van gedachte gewisseld. Er is maar éénoplossing" een geheel nieuwe Verenigingsstructuur'-;-:-Ditis gemakkelijk gezegd en moeilijk georganiseerd.Doch- we zien een oplossing en binnenkort zal een voor-stel worden gedaan om dit mogelijk te maken.U ziet - er wordt naar gestreefd om het jaar 1973/1974te maken tot een beleidsjaar. Eén van de onderwerpenzal zijn het uitwerken van allerlei vraagstukken. Hiertoezal de afdeling diverse leden verzoeken mede te werkenin"tijdelijke projekten" .Alsalles naar wens verloopt treft u in de volgendeSPORTPARACHUTISTalle detailgegevens aan.

HetBestuur van de afdeling Parachute-springenwenst u een zeer plezierige kerstdagen (hopelijknogmet een sprongetje) en een voorspoedig 1974met vele "volle koepels" en "happy-Iandtngs" ,

sportparachutist

Wat is hier aan de hand?K.S.

GIREER "uw KNVvL-contributie" - TIJDIG!

I, the kingTha.t' s my world, way up the reApart from worldly griefThe feeling' s grand, to view the landBut the time is all too briefI am the master of my fateThis ship without a crewThe captain of my destinyFor rt' s up to me to doIt' s a fast and stl ent worldSo clean, so fresh and pureWith sensations so vastly differentThat are pleasures to endureI sail along so swiftlyOn this soft, smooth sea of airFor everything is silentIn my own big world up thereI vieuw this wondrous scene with AweUp here and down belowSuch beauty and emotion dweilNo better could I knowTo soar and dive, glide and rollAre pleasures at thei r bestFor with this new found livingI have ended life' s big questAs King, I reign but brieflyIn my private world up thereThen back I drift so slowlyTo the burdens I must bearI will return again, and soonTo that place and feeling highFor it is the thing I need and loveAs life goes racing by

A. Nony Muss

lvf!Jl1 hobby is niets doen) maar helaas, ik heb er geen ttjd voor

157-3

hein cannegieter

in gesprek met:pim van doorenmaalenneerlands springende professor

Je zou heel wat grappen op parachutespringende profes-sors kunnen maken. Ik vraag me af of ze voor prof. dr.W. J. van Doorenmaalen, hoofd van het Instituut voorAnatomie en Embryologie van de Rijksuniversiteit teUtrecht, zouden opgaan. Maar meestal gaan dit soortgrappen niet op als je iemand uit een niet zo gangbaarberoep, ras, geloof of wat dan ook beter leert kennen.Kort en goed: Van Doorenmaalen is - voor zover ik weet -Nederlands eerste springende professor.Op zich aardig, maar het zou toch geen aanleiding tot eenflink interview in ons hoogstaande blad zijn als hij geenprof. was in een wetenschap die ons springende wezensvan enig nut kan z-ijn: de anatomie-structuur van hetlichaam.Maar voor we op de lichamelijke aspecten van het springeningaan, eerst even Van Doorenmaalen zelf. Waarom gaateen professor springen?Pim van Door enmaal en, 49 jaar: "Waarom gaat wie danook springen?Mij heeft het vliegen altijd aangetrokken. In mijn jeugdwilde ik piloot worden. De voorkeur werd geneeskundeomdat hierin iets meer persoonlijk dienstverlenends zit.En het wetenschappelijk werk trok mij erg. Maar vliegenen alles wat daarmee te maken heeft, bleef ik fascinerendvinden.Directe aanleiding tot het springen was het hangen ondereen grote vlieger bij het water skieen. Ik ben een verwoedwaterekieer , Het zweven onder die vlieger was geweldig.Ik had het er over met de bestuurder van die boot en zeitoen: waarom ga je niet parachute-springen. Dat kan hiervlak bij. Zelf had ik er nog nooit van gehoord dat je inNederland in clubverband kon springen. Ik meldde memeteen aan bij Icarus. Tijdens een gesprekje .met instruc-teur Hans van Schooten vroeg ik wel of ik al niet wat teoud was. Hans bekeek me eens grondig en zei dat het bestkon.De medische keuring was in de bekende vijf minuten voor-bij. De opleiding verliep goed. En toen voor de eerstekeer omhoog. Pas na die eerste sprong begreep ik hoeontstellend ontoereikend die medische sportkeuring eigen-lijk is. Maar daarover straks meer.Zo makkelijk als ik me had opgegeven en zo makkelijk alsik door die opleiding kwam, zo volstreekt anders bleekhet echte springen:ik was volstrekt panisch tijdens dieeerste sprong. Misschien had mijn hoogtevrees er ietsmee te maken. Dat merk ik vooral in een stoeltjeslift,een rad van avontuur op de kermis en dat soort zaken.Het vliegen ging nog wel, maar toen ik in die open deurmoest zitten en naar buiten moest klauteren: panisch wasik. Toen ik hing en ik even naar beneden keek, kreegik ook dat gevoel in m'n maag. Doodgriezelig. Het duurdeverschillende sprongen voor ik dat gevoel kwijt was. Ikheb me eens laten droppen op zo'n 9000 voet. Na overlegmet enkele instructeurs mocht dat. Ik hing toen zo'n vijf-tien minuten. Dat was fantastisch. Nu heb ik dat gevoelook niet meer. Nog wel spanning tijdens het afspringen.Ik heb nu 50 sprongen in twee jaar en zit op m'n la se-konden.Dat ik ben doorgegaan komt gewoon, omdat, als ik eenmaalmet iets begin, het niet opgeef voor ik het onder de knieheb. Toch had ik het wel opgegeven als ik die paniekgehouden had, natuurlijk. Nu vind ik het leuk, het springen.Ik zoek altijd wel een uitdaging in het leven. Het leven is

158-4

op zich zo weinig uitdagend. Vandaar het waterskieënu ook het springen. En springen is zo volstrekt anddan mijn werk. Springen is zo pragmatisch. Je kuntsjoemelen. Het gaat om je eigen veiligheid. Het haaleen beetje uit de risicoloze, wat duffe omgeving."Accepteren de mensen bij Icarus je? Pim: "In het bwist vrijwel niemand dat ik hoogleraar was. Tochwe:het natuurlijk bekend. Opeens bleken sommigen hetlijk te vinden om je en jij tegen me te zeggen. Endatik wel een beetje vervelend. Ik ben daar niet als hoomaar als medespringer , dus als Pim. Maar dat ik ec.iets vreemds wordt aangekeken: nee: gelukkig niet."Medische aspectenNu de medische aspecten aan het springen. Pim: "Mgezien zijn er twee heel belangrijke momenten: de lanlen de afsprong. Van beide vind ik dat er te weinigaan,dacht aan wordt besteed.Bij de landing, ook al is de kracht ongeveer hetzelfdealsof je van een dikke anderhalve meter springt, is di,kracht veel groter dan men denkt. Op dat ene momentmoeten je enkels vele honderden kilo' s opvangen: je e:·gewicht plus je snelheid. Je botten zijn daar niet opbkendo Nu hebben we die afroltechniek, maar toch is deerste klap een daalder waard. Dat gezegd wordt dat Ï'je benen stijf tegen elkaar aan moet houden, is indenerg belangrijk: zo zijn je benen elkaars spalk. Ookhbelang van iets gebogen houden is natuurlijk van het gste belang. Te weinig aandacht wordt echter gegevenhet vóór de landing sterk spannen van de spieren. Devangkrachten welke de spieren leveren, hoeven je bot'niet meer op te vangen. Als je je spieren sterk gespnen houdt, is de kans op gebroken benen veel en veelkleiner. Verder is het ook van groot belang dat je je honen in de juiste stand ten op zichte van de grond houdtde klap zo goed mogelijk op te vangen. Bij krachten niin de richting van de lengteas van de botten breken jebenen natuurlijk vee lrnakkel ijker."Zelf ooit een ongeluk gehad met het springen? "Eén kja. M'n kniebanden geblesseerd. Was m'n eigen schuld.Tweede punt: de afsprong. Pim: "Ja, daar gaat het om]hart en bloedvaten. Vooral bij je eerste sprongen, zo bIlme uit vakliteratuur over het springen, loopt je hartsldoor de spanning, paniek, angst of wat dan ook tot demaximale frequentie op. Bij sommige zelfs tot een 200slagen per minuut. Je moet dus hier alom een goedhebben. De bloeddruk neemt ook enorm toe. Maar er isnog iets anders. Bij een" gangbare" sportprestatie bewje je: voetballen, hardlopen, enzovoort. Voor je tot deeigenlijke sportprestatie toe komt, heb je een warmingJe gaat rustig en steeds intensiever bewegen.Het doel is vooral om de bloedvaten te verwijden. Hetbloed dat straks in een enorm tempo door het hart wonweggepompt vindt een vrij makkelijke weg door de ver-grote bloedvaten.Bij het springen heb je dat niet. Geen warming up. Enje die zou hebben dan zit je toch nog la tot 15 minutensin dat vliegtuig. Gevolg: bij de exit pompt het hart tegeneen muur op. Het bloed kan niet voldoende door de tenauwe slagaderen worden opgenomen. Alweer: als je eagoed hart hebt, is er nauwelijks een probleem. Anderszou ik zelf natuurlijk ook niet springen,"Maar er moet nog iets zijn en dat ontbreekt nog wel vaakbij vele springers: conditie. Voor een veilige landingen

1 en~rs[liett me

gind

n.oei-vond

~leraar,lht als

op-tenn-

DOhartis

eweeg[e

gup.

eenrs

aak. en

voorde problemen die het hart heeft, moet je een uit-stekende lichamelijke conditie hebben. En omdat kenne-lijk zo weinig springers hier zelf iets aan doen, zou eenregelmatige conditietraining bij de clubs nodig kunnenzijn. Ook je algemene conditie moet goed zijn. Als je eenpaar nachten niet hebt geslapen of goed bent doorgezakt,moetje echt niet springen. Je maakt het risico gewoon tegroot.Je vraagt je zelfs soms af of sommmigen de risico's nietzoekenals je ziet hoe ze vaak landen of hoe ze met eenonuitgeslapen hoofd uit het vliegtuig springen.Deopening van de parachute op eindsnelheid levert geenspecialeproblemen op. Je krijgt ongeveer 3 g te verwer-ken. Bij astronauten is dat veel en veel meer. 3 g is onge-veer drie maal je eigen gewicht. Maar door de constructievanhet harnas en de sleeve is dan geen enkel probl e em .Weleen probleem is de opening van de reserve. Diegrijpt op een ongelukkig punt op je lichaam aan en er isgeensleeve. Je krijgt dan een enorme klap op je wervel-kolom. Ik heb het één keer gehad ( ik trok per ongeluk m'nreserve) en dacht dat ik bewusiloosraakte van de pijn.Gelukkigviel het nogal mee, maar leuk was het niet be-paald. Wat ik toen niet wist, maar nu wel , is: als je jereserve trekt, span je buikspieren zo veel en zo hardmogelijk. Dan vang je de klap voor een groot deel op.Overigens: de opleiding zoals die bij Icarus is en ik neemdusaan bij alle clubs is goed en voldoende. Alleen had ikgraag dat er meer aandacht gegeven zou worden aan diepaar punten die ik genoemd heb ( belang conditie, span-ningop spieren bij landing en trekken reserve. houdingbenen).Watook beter zou kunnen is de psychische begeleiding.Hetpraten met leerlingen voor en na hun eerste sprongen.

tie moet veel groter zijn. Er moet een veel intensieverekeuring van hart en bloedvaten komen. Een electrocardio-gram is wenselijk en zou voor ouderen zelfs verplichtmoeten zijn. Dat ECG moet ook gemaakt worden tijdenseen grote belasting, dus tijdens een maximale inspanningop een hometrainer.Ik zelf heb dit allemaal laten doen bij een hierin gespecia-liseerde collega hier op de universiteit. maar het kan opelk cardiologisch centrum. Het kost wel een paar tientjes,maar als je eigen veiligheid je interesseert, moet je hetgewoon doen.Laatste heel belangrijke punt is, dat tijdens een keuringgevraagd moet worden of er regelmatig medicijnen wor-den gebruikt en zo ja welke. Als het om tranquilizers ofbloeddrukverlagende middelen gaat, moet men afgekeurdworden. Zo lang dit niet gebeurt, moet elke springerweten, dat gebruik van verschillende medicijnen zeer ge-vaarlijk kan zijn bij het springen. Overigens de zelfdisi-pline op elk gebied bij het springen, kan en moet veelhoger worden. Niet alleen zal dan het aantal gebrokenbenen sterk omlaag gaan. maar ook het hele clubgebeurenkan dan veel beter worden."

ReactiesTot slot wat vraagjes over de reacties uit zijn omgevingop het springen van de professor. "Een aantal liedenvond het maar niets. De risico' s leken haar veel te hoog.Nu begint zij langzamerhand in te zien dat het misschientoch wel een beetj e meevalt.Mijn collega' s vinden het - als ze het weten - gek, maarmeestal interesseert het ze niet. Mijn medewerkers vin-den het gek dat hun baas dat doet. Die studenten die hetweten, vinden het wel leuk, geloof ik. Nu lijk ik misschieneen iets minder oude sok dan ze dachten. Maar ik loop erniet mee te koop: ik heb mijn privéleven, zij het hunne."Bij het verlaten van het Instituut voor Anatomie enEmbryologie in Utrecht denk ik dat de ene professor deandere kennelijk niet is. Maar toch, zo denk ik slechtmens als ik ben, bl Ijf't Pim een professor.En een sentinel is nooit weg .... Want mocht hij tóch eenshéél eventjes een héél klein beetje verstrooid raken daarhoog in de lucht ... Toch fijn dat het springen in Neder-land ook rekening houdt met professoren.

jTenslotte (maar dit is mijn terrein helemaal niet meer)zouik graag een schriftelijke instructie willen hebbennaast de mondelinge. "

MedischesportkeuringKomenwe op het derde punt in het interview: de medischesportkeuring. Pim: "Die is echt waardeloos. Er moeteenveel preciezere controle op het houdings- en bewe-gingsapparaat zijn. De controle op de lichamelijke condi-

sportparachutist

In twee rondes werd de Pilatus leeggekieperd. Op degrond wachtte ons een enthousiast publiek. Zo vlug als datbij para' s mogelijk is, verzamelen we ons bij ministerVan Doorn (CRM), die onder toeziend camera oog van deNOS een schaar kreeg overhandigd om de off'ic iél e openingte verrichten.Waarom ik hier nu over zo'n - in feite alledaags - demoschrijf? Wel, na de negatieve berichten over Terlet, ishet goed te horen, dat een samenwerking binnen de KNVvLheel goed mogelijk en bijzonder prettig kan zijn. En welom de volgende redenen, zo'n 8.000.000 Nederlanderszagen een goede demo in het journaal, wat een reklameis voor onze sport. Zonder het springen was er misschienminder publiek geweest, dus ook aandacht voor de SUL inde publiciteit in Utrecht zelf. De leuke sfeer tussen para'sen modelbouwers werd niet alleen door minister Van Doornmaar ook door de aanwezige hoofdbestuursleden opgemerkt.Voor mij reden genoeg om dit eens op te schrijven voor u.

Wim Velthuizen

officiele openingtechnischjeugdcentrum (sul)utrecht

Is dit artikel in het verkeerde blad terecht gekomen?Hoortdat niet in het blad van de modelbouwers?Misschienwel, maar dit is door een parabril gezien. Hoedatkomt?Wel, in het begin van dit jaar werd via de afd. besturenovereengekomen. dat wij lP. C. 1. I een demo zouden sprin-genbij de opening van de modelbanen. Op dat moment laghet terrein nog braak.Op6 oktober was het dan zo ver. Van verschillende kan-tenhoorde ik paniek berichten over hoge veiligheidshekken,maar een tweede inspectie was geruststellend. De windwasgunstig, maar het zicht om te vliegen minirnaal , Daar-doorkwamen we wat in tijdnood. Terwijl beneden op degrondMr. H. W. van Doorn stond te wachten, gooiden weeeneerste streamer. Het zicht was slechter dan we had-dengedacht. De tweede streamers (2 stuks op het vermoe-delijkexitpunt) waren op het laatst zo moeilijk te volgen,datwe ze niet zagen landen. We zaten echter al tegen de3000 ft en er was geen tijd om terug te gaan, maar wehaddeneen redelijk idee van de wind. Later bleek, datbeidestreamers binnen de omheining van het terreinwarengevallen. Er bleef helaas geen tijd over om genoeghoogtete winnen voor wat relative spektakel.

159-5

1 __ .à \

Dakota - 900 ft - zonder reserve. GO!

Heden - 1973 - kennen we de E. N. P. C. als een bloeiendeVereniging met een groot aantal actieve leden, een goedwerkend Bestuur, een vaste kern van (hulp)instructeurswelke allen gesteund worden door velen die - onopgemerkt -hard werken om de oudste para-vereniging in ons landgoed te laten funktioneren.Een eigen vliegtuig, veel en goed springmateriaal enhelaas voor sommigen een te kleine dropzone. Veel plan-nen moeten nog gerealiseerd worden in de komende jaren.VIJFENTWINTIG JAAR EERSTE NEDERLANDSE P ARA-CHUTISTEN CLUB!Vijfentwintig jaar ervaring in het wel en wee van het para-chutisme met veel plezierige momenten en daarbij ook deontelbare problemen en moeilijkheden. Hoe is dit allemaalzo gegroeid en wat heeft er allemaal plaatsgevonden? Inde volgende bloemlezing krijgt u een beeld van 25 jaarE.N.P.C.

Tijdens de oorlog zijn veel Nederlanders toegetreden totde parakorpsen van de geallieerde legers; anderen hebbenspeciale diensten geleverd door per parachute achter defronten" gedropt" te worden. In het voormalige N.O. Indiëhad ons leger een eigen para-opleidingsschool voor de"rode baretten" - eerst in Hollandia, later in Tjimahi.(Aan dit onderwerp zullen we in de toekomst eens eenspeciaal artikel wijden). Na de oorlog hebben een aantalvan deze para f s zich verenigd in de E. N. P. C. In het be-gin niet als model-vereniging met allerlei gecompliceerdeStatuten enz. maar meer als een "gezelschap-onderons".Later georganiseerd als Stichting en nog later als Vereni-ging.

In Nederland was niets op para-gebied en toch wilde menpara's op bevrijdingsfeesten, vliegfeesten enz. Bij tijd enwijle als er iets te "demonstreren" viel kwamen deE. N. P. C. -ers bij elkaar en maakten er dan een goedeshow van in den lande.Het eerste optreden dus in 1948 - na een geslaagde drop-ping (werd onder het genot van een pilsje) de paraclubgeboren. Het eerste offtctël e optreden gebeurde in 1950tijdens de Internationale Luchtvaart Show Ypenburg. Achtstoere para' s stapten op 900 ft uit een Dakota , Aan de or-ganisatoren werden grote eisen gesteld want er werd ge-sprongen uit een voormalig Duits vliegtuig met in Engelandgeleende hoofdparachutes en in Belgté georganiseerdestroppen (ter informatie: de staticline bestond uit tweedelen - waarvan het deel met de musketon haak als" strop"werd betiteld), overalls van de Ia. Diepen en geleendehelmen van de verkeerspolitie. Een reserve-parachute?Niet nodig!Vanaf deze show klonk het woord "GO!" met de opbouwingvan onze parasport.

Aan boord van de Dakota. Let op twee-delige stattc-tme.

160-6

eerste,nederlandseparachutistenclub

1948 -25 jaar- 1973door karst sikkens

IL "ZAlf WE IJE.RL !lN/) ~ûLK ee« VlitÇ-{lëJTI

Voor 1951 stond er weer een ILSY op het programmawaarbij speciale aandacht werd besteedt aan een Zwitser-se stuntman die als "vliegende mens" (vogelmens) zijnkunnen zou demonstreren. Echter, even voor zijn optre-den werd deze stunt door de Rijksluchtvaartdienst verbo-den. (Ter informatie: er zijn later in de wereld nog eenpaar van deze mensen geweest zoals Leo Valentin, zijnboek "De vogelmens" is wellicht nog via de boekhandelverkrijgbaar) .De Zwitser was teleurgesteld en het eveneens teleurge-stelde publiek moest hem later zien optreden als "marker'voor de E. N. P. C. -ers.In 1951 werden in BIed (Joegoalavie) voor de eerste keerde wereldkampioenschappen gehouden met een totaal vannegentien deelnemers waaronder één lid van de ENPC-de heer Cornevin. Betrokkene had reeds zestien automa-tische sprongen op zijn naam staan. De eisen waren omeen landing te maken binnen de 200 meter! Onze Cornevineindigde als nr. 16. Internationaal gezien werd hard ge-werkt aan een goede reglementering. Als secretaris vande internationale para-commissie van de F. A. I. fungeer-de de toenmalige ENPC-secretaris Ten Cate Brouwer.Uitgaande van het idee dat een parachutist(e) in vreed-zame sfeer mêêr kan doen met zijn sport werd kontaktopgenomen met het Rode Kruis om te komen tot een RodeKruis-Parateam. Op 16 juni 1955 werd het commandoofficieel opgericht. In dit jaar maakte ook de eerste club-genoot een langdurige vrije val van 74 seconden in hetFranse Biscarosse.

In 1956 werden zeven opleidingen georganiseerd inFrankrijk tegen een all-inn prijs van f 390, -- (sprongen,vervoer, voeding en huisvesting, verzekering). De con-tributie van de Vereniging bedroeg in dat jaar f 7,50 perpersoon.

Frankrijk. Grondopleiding (exit JU-52).

sportparachutist

,I

• ;

In1957werd er weer regelmatig gedemonstreerd met alshoogtepuntweer een ILSY. Twee Dakota's dropten veertigleden. Vervolgens verschenen vijf Tiger Moths boven hetveld en vijf vrije-vallers tuimelden door de lucht. Echter,deze ILSYbracht een groot verlies voor de enthousiasteVereniging. Tijdens een sprong voor de pers overkwamhetbestuurslid Henk de Rooy een noodlottig dodelijk ongeluk.

Velejaren van confereren, hopen en afwachten haddenuiteindelijk het gevolg dat op 1 mei 1958 het PARACENTRUMENPC(Beek) geopend werd voor nieuwe cursisten. Samenmet het Bestuur had "Janus" (Hugo) Plaizier iets mooisopgebouwd.Op 18 mei werd tijdens een gevarieerd lucht-vaartprogramma voor duizenden bezoekers het centrum"officieel" geopend .. Dagbladen, radio en TV besteeddenveel aandacht aan dit ENPC feest. Tien opleidingen warenvoordat jaar reedSvolgeboekt.Uiteindelijk werden 62 mensen in opleiding genomen,waarvan55 het A-brevet behaalden. (Ter informatie: op-leidingenvrije-val waren toen nog verboden).

Ter beproeving van de mogelijkheid om de Fokker F-27Friendship voor para-droppings te kunnen gebruiken heeftFokker de Vereniging verzocht om medewerking te verle-nenaan de uitvoering van dit plan. Voorbereidende proe-venboven de vliegbasis Deelen, waarbij een aantal "dum-mies"werden gebruikt, gaven een bevredigend resultaat.Zodoendeging op 10 april 1959 een Fokker team naar hetparacentrum in Zuid-Limburg. Een KLu Dakota metcameramensen, officials, deskundigen van de fabriek ver-scheeneveneens ten tonele om de operatie gade te slaan.Zes leden maakten tweemaal een sprong uit de F-27 waar-bij werd aangetoond dat dit vliegtuig ook uitermate ge-schiktwas voor para-droppings. Deze bescheidenmedewerkingheeft later geresulteert in een aantal drop-pIngsvoor buitenlandse autoriteiten.

Eerste proefsprong uit de F-27. Op de foto v.l.n. r. FritsMolhuijsen, Kapt. Antoinettie, onze "JANUS" , Thomas,Francken en Sender .

sportparachutist

Een massasprong uit de KLU-Dakota ZU-12.Geen sleeves dus vlotte (en harde) openingen.

Op de 16e mei 1959 was het een feestdag op Beek. In deeerste plaats werd het Para-Rode-Kruis-Commando offi-cieel met "gebrevetteerde" leden overgedragen aan dezeorganisatie, hetgeen natuurlijk werd voorafgegaan dooreen demonstratie van de teamleden. En in de tweedeplaats werd het PARA-HOME welke door het echtpaarPlaizier grotendeels zelfstandig was gebouwd en inge-richt officieel in gebruik gesteld.Nu was alles in orde en kon de para-sport worden opge-bouwd!

Doch - een harde slag trof de Vereniging. Een PiperPacer met aan boord de vlieger Oscar Gilissen, "OnzeJanus" en de leerlingen Keuke.r en de Nijs gleed onmiddel-lijk na de start af en verongelukte. De eerste drie inzit-tende kwamen om het leven, de heer De Nijs werd zwaar-gewond. Dit had nooit iemand verwacht en hierop hadniemand ooit gerekend. Eenzaam stond nu het "para-home"aan de rand van het vliegveld als een monument voor deman wiens kort en onstuimig leven zo abrupt was geëtn-digd.

Het leven ging weer door en de E.N.P. C. werd in 1960ingeschakeld bij militaire oefeningen. In Wieringen enOirschot fungeerden "de maten" als "vijanden" voor demensen die voor herhalingsoefeningen in werkelijke dienstwaren. Dakotas vlogen af en aan en iedereen deed zijnbest. Op de grond aangekomen werd de taak meteen over-genomen door infanteristen - want, zulke waaghalzenwaren de E. N. P. C. ers ook weer niet.Grote demonstraties volgden nog - uren van te vorenkwam men bijeen om de harnassen af te stellen en uitvoe-rige briefings aan te horen om dan uiteindelijk 45 secon-den aan een parachute te hangen. Iedereen liep gehuld inwitte club-overalls welke na een sprong weer naar dewass erij werden gebracht, want - bij de volgende sprongmoest men weer "vlekkeloos" ten tonele verschijnen.In het jaar 1963 werden elf demonstraties uitgevoerd meteen totaal van 173 sprongen.

In 1962 werd op verzoek van Fokker in Zweden voor veleautoriteiten enige demonstraties gegeven door twaalf club-leden. In hetzelfde jaar werden door de leden Wenckebachen Verschoor deelgenomen aan de wereldkampioenschap-pen in Orange (USA).Aangezien er nog steeds geen opleidingsmogelijkheden inNederland waren volgden twintig mensen een opleidingin Bondues (Frankrijk). Bovendien verleende dit centrum"technische bijstand" aan meer gevorderde springers.

161-7

EXIT - "Michel Prik!"

Het jaar 1963 - vijftien demonstraties met 249 sprongen!Nu precies tien jaar later meer dan 20.000 sprongen inons land en over het aantal demonstraties dan maar niette schrijven. Ook dit jaar weer een dertig nieuwe ledenmet de Franse opleiding.

Echter - het jaar 1965 bracht verandering in de zaken.Tom Verschoor richtte de S.S.S. (Spring School Seppe)op. Men sprong met ENPC materiaal uit de legendarischeAuster van wijlen de heer Campenhout. Zoals gewoonlijkdoemden er weer eens problemen op want aan het eindevan het jaar werd het vliegveld Seppe overgenomen dooreen Stichting, die onmiddellijk besloot het terrein te slui-ten voor egalisatiewerkzaamheden. In 1966 sprong menonder leiding van de heren Kok en Pellens op het veld.

"Voor wat betreft materiaal volgde een grote omwentelingom reden dat de eerste Para-Commanders werden aange-schaft. De "insiders" zagen eerst wel alle hoeken vanhet veld alvorens de "stuurklossen" te beheersen maardaar kwam snel verandering in. De opkomst van het vrije-val springen werd een werkelijkheid.

De Vereniging verplaatste (tijdelijk) zijn activiteiten naarhet vliegveld Teuge. Kok en Pellens speelden het klaar indat jaar (1966) enige tientallen cursisten op te leiden metals resultaat 247 automatische- en 38 vrije val sprongen.

De wedstrijden kwamen onder de aandacht van het springendvolkje. In 1967 de Nederlandse Kampioenschappen metzestien deelnemers.De Vereniging eindigde als eerste bij de groepssprongen.In hetzelfde jaar werd deelgenomen aan wedstrijden inSpa en Portoroz. Ook besloot men het Rode Kruis Para-ceam op te .heffen om reden dat 'ons land geen ontoeganke-lijke gebieden kent en helicopters zijn in voldoende mateaanwezig.De Ruchphense heide werd opengesteld voor het springen(er is toen weleens op het terrein gemopperd - maar hadmen het maar weer terug! ). --.. .-.-

Opening boven Rotterdam.

Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om er in 1968de Nationale te houden, doch toen was er ook al slechtweer. Drie dagen regen - de vierde dag toch nog36wed-strijdsprongen. De vaantjes konden verdeeld worden.Onmiddellijk daarna vertrokken twee ENPC teams naarKiel voor grote internationale wedstrijden. Het eersteteam bereikte een eervolle derde plaats. Met veel vuur-en rookwerk behaalde de clubleden de eerste plaats inhetonderdeel demonstratiespringen!

In linie naar grasmat here we are!

162-8 sportparachutist

\68ltled-

arellr-I het

lst

E.N.P.C.ers op weg om te demonstreren!

Inmei 1969 werd deelgenomen aan de eerste COUPE~UROPEENE in Lyon (Frankrijk).Gevolg:als team bereikte de E. N. P. C. de eerste plaats.

terloops werd door "Bram" Appels het Individueleklassement veroverd.

Seppeen Teuge samen de E. N. P. C.Vooreen Bestuur toch wel gecompliceerd in verband metde grote afstanden tussen de beide centra. Op een algeme-ne ledenvergadering werd (na voorafgaand overleg metdevaste kern van de centra) besloten om tot splitsing overte gaan. Teuge werd het huidige Vereniging ParacentrumTeugeonder leiding van Henk Kok. Op Seppe bleef enblijft men de E. N. P. C. tradities voortzetten.

Opde 27e maart 1971 was het een grote dag voor deVereniging. Iets waarvan de enthousiaste paraspringersjarenlang slechts hadden kunnen dromen was werkelijk-heidgeworden "het eigen vliegtuig" - een spffnternteûweCessna Reims Roeket werd officieel in gebruik gesteld.Ditwas een bittere noodzaak aangezien geen voldoendespringvliegtuigen ter beschikking waren om de clubledente laten springen, want bij mooi weer "als" er gesprongenkonworden hadden de "rondvluchten" altijd voorrang.Eenonhoudbare situatie. Er was achter de schermen zeerveelgerekend, gepuzzeld en vergaderd om dit alles te rea-liseren.

PH-COX!

sportparchutist

Van Seppe tot Hövelte (Denemarken)ENPC. V.1. n. r. in de buurt van KopenhagenL.v.d. Velde, C. Schuilenburg, C. PellensenK.Sikkens.

Als tegenhanger kwam het verbeid om op .de Ruchphenseheide te springen. Mede door het publiek werd men weke-lijks van veld tot veld verdreven. Had men een terreindan waren er doch weer lieden die weer iets te proteste-ren hadden.Dankzij een aantal "doordouwers" werd er wel weer eenoplossing gevonden.

Heden - 1973 - werd weer een hoogtepunt bereikt door uit-voering van een grote demonstratie (22 leden) te Tilburg.Gasten: o. a. de voltallige Koninklijke familie

Vele facetten zijn niet belicht, mensen die jarerilang meer-werkten zijn niet genoemd en andere hoogtepunten zijnniet vermeld. In de nabije toekomst hopen wij hierovernog bijzonderheden te laten weten.Maar een ding is zeker - de E. N. P. C. blijft de EersteNederlandse Parachutisten Club.Oud-leden, Bestuur en Leden nog veel succes met uwVereniging.

11

Foto; s van: Frits Molhuysen. Eric van l?oxel en K. S.

163-9

relativework door bert wijnands

Het is echt waar, en niet in scene gezet. RW is over dehele wereld, inclusief het Oostblok geweldig populair aanhet worden. Een populariteit die voorlopig nog niet zijneindpunt bereikt lijkt te hebben. In de vorige "Sportpara-chuttst" heb ik iets verteld over de "First World Cup RW"in de USA en heb ik toegelicht dat de belangstelling zichconcentreert op 1975, n.l. het eerste jaar van de FAIwereldkampioenschappen RW.

RW, vooral de grotere formaties is <eengenot voor eencreatief aangelegd springer. 1975 zal nog het beeld tezien geven van speed 10-mansterren, met het accent opde snelle exits (tijden van 15" - 20" voor het vormen vaneen 10 man!). Maar daarna zullen de 10-mansterrenslechts een basisfiguur zijn gevolgd door sequaties. Bijv.10-man (I), 2 x 5 (Il) en vervolgens een snow-flake.Dat worden dan de WK van 1977.

De splaagsmer,(SIC!Iedereen 81

Een tekenaar-springer-konstrukteur kan mij wel enkelenieuwe formaties bedenken! Dit zijn bovendien allemaalformaties die in de praktijk al gemaakt zijn! Niet zomaargedachte- konstrukties .

We hebben dus al enige achterstand. Dat is geen ramp.Het maken van zulke figuren is niet zo moeilijk. Hetismeer een kwestie van goede relatiefspringers, een vlieg-tuig en enige tijd training. De situatie in Nederland opditogenblik is zo, dat er bij Icarus middelgrote figuren ge-maakt worden 6/7 man, bij de overige clubs worden i.V.m.vliegtuigcapaciteit 3-mansterren gemaakt. Belangstellingis er, talent ook. De kunst zal nu worden dat alles te com-bineren tot een succesvol team. Wat is daar nu voor no-dig?

De afgelopen zomer heeft een veelheid van nieuwe figurente zien gegeven, waarvan ik slechts de volgende wil schet-sen:

"Thei

y ~--> J:X; '9( -l rIêH/:O

~

-1 r;l _

Je ~-===-~

1

M. i. moet een formule gezocht en gevonden wordenwaar-op zo'n 30 à 40 springers bij elkaar komen op een veldwaarop gesprongen kan worden. Die concentratie van talemen belangstelling moet leiden tot een stijging van het nivoterwijl bovendien op basis van dit talent, combinaties ge-maakt kunnen worden van goed samenwerkende teams.

"Jathatl

ledho12

"Aha

Dat concentreren van mensen van alle clubs zou eens inde 4 à 6 weken moeten plaatsvinden en liefst flexibel ge-noeg om aanpassingen v. w. b. het weer mogelijk te maken.D. w. z. dat bijv. eerst zaterdag-morgens vroeg een beslis-sing genomen moet kunnen worden van doorgaan of niet-doorgaan.Daarvoor moet er nationaal de beschikking komen over el!geschikt groot vliegtuig, waardoor in een korte tijd genoegsprongen gemaakt kunnen worden in groepen, die grootge-noeg zijn (8 à 10 personen).

Hoe moet je nu zoiets opbouwen? Op basis van "Trial anderror?", zoals dat in de USA enz. gebeurd? Natuurlijkniet, er is allerlei zinnige wijsheid voorhanden in artike-len over de verschillende facetten (zie de lijst op de vol-gende pagina).Recentelijk (Juni 1973) heeft er een artikel in de PARA-CHUTIST gestaan van Dan Poynter gebaseerd op 3/4 jaarUSA-ervaring. Dat artikel heet "EIGHT-MANS are easy".Wat heb je nu nodig om dat waar te laten worden?a. Kennis: is voorhanden;

Binadi

.JZl

"th

N

2~~~01 _

b. Een vliegtuig met 8 plaatsen: kan gezocht worden;

c. Acht redelijk ervaren springers; wat wil "redelijkervaren" nu zeggen? Volgens Dan niet meer dan watvrije-val tijd met 50 à 60 sprongen. Niet meer dandat!

d. Twee(!) weekends springen; Dat wil zeggen, niet meerdan 20 sprongen voor mensen met zelfs in onze ogenzeer weinig spring-ervaring en zonder RW-ervaring.

,!..

164-10 sportparachutist

~ ~

leallaar

Deexit moet zo snel mogelijk zijn, d. w. z. dat iedereenzijnplaats moet kennen, er een aftelling volgt en vervol-gensiedereen zo snel mogelijk weg is. Er mag geen tijdverloren gaan met stabiliteits-verlies en vervolgens moetiedereenop tijd inkomen, zo mogelijk op een vaste plaats,om"opstoppingen" te voorkomen.

"Jam every-one up as close as possible to the door - getthatlast man out fast". Pete Gruber

Hoegaat het dan wel in zijn werken volgens Dan? Datwordtuitgebreid verteld in 8 bladzijden, hieronder volgenslechts enkele opmerkingen daaruit.

Exitvolgorde:

Vroegere ervaring is niet zo belangrijk, vergeet voor-keuren, we willen een 8-man maken, waarvoor een num-mer 1 nodig is, net zo hard als een nummer 8. De volg-ordeis simpel. Weeg alle acht mensen met hun chute om,deelieders gewicht door zijn lengte en dat geeft een snel-heidsfaktor .

D gewicht springer = faktor.us lengte springer

Despringer H,,,C nethoogste nummer springt 1, met hetlaagstenummer als laatste. Zijn er met een gelijk num-mer, dan springt de meest ervaren springer als eerste(SIC! i).Iedereenleert maar 1 positie, we willen zo snel mogelijkeen8-man maken.

"If your sizes dictates a certain position for you, thenlearn it and be the best there is". Jim Hooper

Heteerste wat gemaakt moet worden is een stabiele basis,zonderdat komt niemand verder. D. w. z. de eerste driemoeteneen aantal sprongen samen maken tot ze in staatzijneen snelvallende, stabiele, snel gevormde basis(3-manin 15 sec.) te maken.

"Thebase is the most important part of the star. "Ted Luker

>.S

leg-,dit;e-.v.m.lingcom-.0-

lar-t.alentivoge-

Bijhet "breken" is het zeer belangrijk dat dit pas gebeurtnadatde binnenkomer goed "vast" heeft, d. w. z. wacht totdiebinnenkomer zo hard trekt dat het duidelijk is dat hij/zij goed"vast" heeft.

"Neverlet go for a shake alone. Let the antrant pull thethegrip apart, if he cannot his grip isn't sufficient".

Tom Phillips

.ne-ken.lslis-t-

Iedereenzakt tot het nivo van de ster, stopt daar en komthorizontaal in. Dus op het nivo van de ster of eent meter lager. Nooit van boven!

"Asis true in accuracy-work, the last meter is thehardest part of the jurnp'", Hal Hurley

. eenio eg; ge-

md

;:e-1-

Opeen vaste hoogte wordt gebroken dat WH zeggen niethogermaar ook niet lager. Na het breken maakt iedereeneen1800 draaiing, "trackt" weg, kijk boven en onder jeentrek na een wave off. Train de exit, de binnenkomstvolgordeen plaats op de grond, praat de theorie door enzorgdat iedereen steeds weet wat er gebeurd.

liltis better to make this errors on the ground" .Bob MacDonald

aarsy".

Nahet inkomen blijft iedereen bezig, vlieg de ster, datgaatniet vanzelf! In de praktijk houdt dat in dat de (te)hogekant zakt, niet dat de lage kant omhoog moet. Dester moet namelijk snelheid houden.

tdat!

.e r

sportparachutistst

Dit verhaal is uiteraard niet meer dan een zeer kort uit-treksel van het complete, zeer gedetailleerde verhaal.Het zal u hopcl ijk inmiddels duidelijk zijn geworden datpotentiele RW springers veel tijd, moeite en geld voorko-men, wanneer ze alles lezen en opnemen wat er geschre-ven is over de verschillende vormen van RW. Onderstaan-de lijst kan hierbij mogelijk helpen.

"Sportspringer" nov-dec 1972"Parachutist" sept. 1969

id. nov. 1969id. dec. 1969id. mrt. 1972id. april 1972id. mei 1972id. juni 1972id. juni 1973

Canadees handboek CSPA"Swing" jan 1970

RW far AnfängerLarge Star RWBeginning RWLarge Star RW4. Man4. Man4. ManFormatie vliegen voorRW8-mans are easyblz. 160-168no . 1

OPMERKING REDAKTIE:

Bent u geihteresseerd in deze artikelen?Laat het weten. Bij voldoende deelname(minimaal 50) zullen copieen worden op-gevraagd c. q. aangemaakt welke u tegenkostprijs ter beschikking zullen wordengesteld.

Graag uw briefkaart voor 1 januari 1974aan uw redacteur en u krijgt t. z. t. nadereinformaties toegezonden. Graag geen tele-fonische aanmeldingen (de tijd is zo kost-baar).

ATTENTIE:

Cop ie voor het eerstvolgende nummer van SPORT-PARACHUTIST moet uiterlijk 10 januari 1974 wordeningediend. Heeft u copi e laat dit dan tijdig weten omreden dat er weleens meerdere leden over hetzelfdeonderwerp een artikel zouden kunnen schrijven.Uw artikel dient ~ te worden ingediend.Tekeningen graag op calque-papier.

V@@R~@M'rERhEUR-

a'rEhhING!GIREER Z. S. M. UW KNVvL CONTRIBUTIE 1974.

165-11

Het STERREN-REKORD is verbroken.

Op 9 september j.l. werd in Elsinore (U. S. A.)het thans één jaar oude rekord van een 26 mans-ster verbroken door het formeren van een stervan 27 personen. De springers kwamen tot dezester na twee tevergeefse pogingen. Er werd ge-sprongen uit drie vliegtuigen van het typeBeechcraft.

De laatste maanden van het seizoen bij PARA CENTRUMNOORD IN HOOGEVEEN

Op 31 augustus werd de jaarlijkse Algemene-Leden-Ver-gade ring gehouden en het zal bij de andere clubs wel on-geveer hetzelfde zijn als bij PCN ... springen wil men wel,maar om er nu eens goed voor te gaan zitten op een duffevergadering, dat is te veel gevraagd aan een parachutist.Enfin met de nog plm veertig aanwezigen werd heel watdoorgepraat en besloten, zodat de PCN een periode kanafsluiten die ... ondanks wat strubbelingen hier en daar ...bijzonder suksesvol is geweest.PCN heeft voor een - volgens sommigen - kleine pasbe-gonnen club, een behoorlijk aantal para's opgeleid, waar-van een groot percentage de aantekening A behaalde, som-migen B en een enkele C, wat voor een groot deel is tedanken aan het groot enthousiasme van het instructieteamen de vaste kern. Al in begin september waren de 150vlieguren vol en maakte Yatse Wang (zonder dat hij hetzelf wist) de duizendste sprong voor de club.Het laatste springkamp in begin september was jammergenoeg, vwb het weer niet zoals verleden jaar, maar wewerden in elk geval voldoende aantekeningen behaald ensprongen gemaakt. -Op de jubileumdag van H. M. de Koningin - 5 september -werd evenals bij de andere clubs een volledig draaiboekafgewerkt m. b. t. demonstraties en een ploeg deed zelfs,volledig omhangen in paratenue, mee aan een parade inAssen.Het seizoen is nu voorbij en er wordt al weer gewerkt aanhet seizoen 1974.In de wintermaanden zal elk weekend conditietraining wor-den gegeven in de noordelijke trainingszalen en daarmeehoopt PCN de conditie op pijl te houden.

H. Beuzel

166-12

JFD

Foto: K. S.

Een wolkenloze hemel waarin vele sterren straalden enop de achtergrond het verlichte platvorm van Zestien-hoven daar om heen de lichtjes die de startbaan markerdat was het dekor waartegen leden van The Flying Dutceen nachtsporng maakten. Een pittige wind dreef de spotmet dikke truien en trainingspakken. Op de grond lag hetbekende oranje plastic landingskruts , waarop voor dezegelegenheid T. L. balken waren gelegd. Een pruttelendeaggregator zorgde voor energie, terwijl rookpotten degrondwind aangaven.Een uitgebreide grondploeg stond via walkie-talkie's metelkaar in verbinding, terwijl de 'centrale post' bij hetkruis ook kontakt had met de verkeerstoren.Om half negen steeg onze Cessna 'Koko', bestuurd doorvlieger Wessel, die er veel plezier in had, met de eerstelstick omhoog. Na twee ronden ging hij op jump-run ennadat we geconstateerd hadden dat boven het commando'Coupé' had geklonken luisterden we in de stilte naar hetscheurende geluid van drie opengaande koepels.We wisten nu dat er drie man moesten hangen maar waar,o waar? Seconde na seconde verstreek zonder dat iemandiets kon ontwaren. Toen ineens een weer even snel ver-schijnend lichtje.Kennelijk hingen de mannen met hun rug naar ons toe,zodat de lampjes die zij op hun borst droegen voor onsniet zichtbaar waren. Pas toen ze pakweg vijftig meterboven ons zaten werd plotseling vanuit het niets de con-touren van de parachutes zichtbaar. Een fascinerend ge-zicht, ook voor de grondploeg, die zich over het veld verspreidde om voor opvang te zorgen.Even nadat de centrale post had kunnen melden dat drieman veilig binnen waren, rolde Koko de startbaan op omde volgende lading op te halen. De ervaringen van deeerste mannen waren van dien aard dat ze als een haasterugkeerden naar de hangaar om hun koepels te vouwenom nog een keer naar boven te kunnen. Daardoor liepende geplande vijf sticks uit tot acht; op één uitzondering nakwamen allen min of meer in de buurt van het kruis te-recht. Die ene uitzondering was, hoe kon het anders, éénvan de twee meespringende vrouwen. Marjolein, die nahaar eerste sprong snel had gevouwen om een tweede tekunnen maken, had net even teveel moeite met het ripconvan haar nieuwe pack. Zonder te aarzelen trok zij haarreserve-chute, opzich het enige wat ze doen kon, maarafstanden laten zich in het duister nu eenmaal wat moeilijbepalen. Via walkie-talkie's werd doorgegeven dat zijbuiten het vliegveld terecht gekomen was, wat enige ledenvan de club inspireerde om het wereldrekord sprinten teevenaren. Gelukkig was zij snel gevonden, waarna ieder-een vermoeid maar zeer voldaan over deze, voor de clubnieuwe activiteit, huiswaarts keerde.

Legien Dijkshoorn

sportparachutist

Tijdensde onlangs gehouden jaarlijkse ledenvergaderingis het Bestuur van de Vereniging thans als volgt samen-gesteld:

Voorzitter Drs. R. F. van HoofJacob Catssingel 27 BREDA

m le Secretaris C.J. Kokkep/a Burg. Reigerstraat 11 bis UTRECHT

2eSecretaris A. BouquetRoland Holstlaan 715 DELFT

Penningmeester J. F. van der VlietOff. Mess BerhardkazerneBarchman Wuytierslaan 198AMERSFOORT

Leden C.A. PellensNeerstraat 161 s-HERTOGENBOSCH

President Landeryou, J. SqnLdr RAF

VicePresident Nickel, A. Maj GEA

Penningmeester Ahrend, T. Hptfldw GEA

Secretaris Banning, W. M. Ofw GEA

Manager van Lie rop, A. Kapt. NLA

Instructeurs:F. Thijssens, P. Santegoeds en A. v. Lierop.

J. HeerenGors 38 HOEVEN

J.L. JansenHolstlaan 715 DELFT

DeMeent Parachute Club heeft vergaderd en tijdens eenalgemeneledenvergadering een nieuw bestuur samenge-steldte weten:

Wegenshet vertrek van Bram Lasschuyt Jr. naar Neder-landwerd een vergadering gehouden waarbij de volgendeledenin het nieuwe Bestuur werden gekozen:

Voorzitter J. H. W. M. OttenBureau VK-VU Napo 880Utrecht Veldpost

H.M.G. LemmensBrakeweg 11, 2148-Zeven BRD

Secretaris

sportparachutist

Penningmeester Mevrouw M. Bier - NautaAuf dem Praun I, 2148-Zeven BRD

Comm. materiaal E. F. de BockEschenweg 55 e. r 0, 2148-Zeven BRDtel. 09494281-2081-tst.234.

f 55,--Newton sight rings (slechts enkele stuks)Pop-top reserves ..G bb POl t h t ) te bez ichtigen en leverbaar op be-

ra er lOC u es stellingAltimaster en North Star incl. polsband f 180,--weer volop leverbaarSentinell 2000 f26' navy conical (weer enkele ontvangen) fGe11lustreerde Catalogie fPosters, speldjes, boeken, badges en stickersdiverse prijzen500 sprong logboeken vanafPara Integrall helmen !!!F + S Adidas spring schoen (Nieuw in Ned.)Pioneer RELATN JUMPSUIT alle matenPioneer Jumpsuit diverse kleurenP. C.mk.1 en Cornp, , Amerik. Russ. P. C. ,Papillon enzovoortsMinisystem div. kleuren, ook rood/wit/blauw f 695,--Pioneer 3 pin donker blauw (super pro harnas) f 775,--Super pro donker blauwen rood/wit/blauw f 835,--LL en TU sets diverse prijzen incl. en excl. reserve's

En nu als speciale service materiaal verzekering,tegen alles behalve slijtage, vraagt premie en voor-waarden.

465,--450,--

5,--

f 12,50f 49, 50! !f 95, --! !f 155,--f 125,--

Para Chute Shop

FAA erkend rigger

Hans Ponsioen 01823-2553

Dealer Pioneer, Para-Gear enz.

De met een *- en een nummer afgebeelde tekeningen, zijnverkrijgbaar op T-shirts! Gireer een tientje naar HanBlaauw - Anna Paulownastraat 74b - Den Haag - postreke-ning 275078 met vermelding van het gewenste ontwerp enmaat (small, medium, large) en het komt in de bus!

167-13

harry' 5 equipmentcorner

bevestiging stuurlijnenIn afwijking van een artikel in dit blad, nr. 3 dd 15.12. '72.kunnen de stuurlijnen beter kort gehouden worden.Lange lijnen, tot bijna aan de basis van de canopy, zijntijdens de opening slapper dan de vanglijnen, deze"zwiepende" lijn slaat eerder over een canopy dan eenstuurlijn die goed bevestigd is.Voor juiste lengte zie onderstaande tek.:

~ zi~steek

/ riser ~ 1.50-0\ ==t3:vanglijn \

19c 'iJDe stuurlijnen moeten bevestigd worden aan de buitenstevanglijn van een modificatie, b.v. voor TU-7 (zie tek.):

~ rs @\ [..vanglijn waaraanstuurlijn bevestiging

Bij een canopy met witte vanglijnen kunnen het bestegroene en bij groene vanglijnen kunnen het beste wittestuurlijnen gebruikt worden, herkenning is dus gemakke-lijk bijv. bij verwarring.

Stuurlijn ring bevestiging

Stuurlijn ringen worden op de meest vreemde wijze - opverschillende plaatsen - vastgezet, terwijl de meestvreemde voorwerpen als ring gebruikt worden.De juiste ring is een "Di' rtng die geheel uit een stuk be-staat. Voor plaatsen en bevest. zie tek,

'" ti

~© p<:~.:~I~-~~~--~O.~~~~~-:~5J~®.- -Op deze manter vastmaken. c==:: •

Stuurlijn toggle

Neem een "flink stuk hout" b. v. 20 mm rond (bezemsteel)en 7 cm lang met in het midden een gat van 5 mmoDit is een toggle met een goede grip, ook met handschoe-nen aan, welke niet breekt als de canopy in een stall ge-trokken wordt.

verschil in modificatie"Hoe" en "waarom" een modificatie moet worden uitge-voerd zult u in één der volgende edities kunnen lezen.Het grote verschil van een modificatie in:1e. - de meest gebruikte canopy - de 28 ft; en2e. - de vooral voor oudere en zwaardere personen uit-

stekend geschikte canopy - de T .10 -;komen het beste tot uiting in de onderstaande tekeningen.

1.8Ji' v;60""

168-14

De afstand "A" heet de Mitchel.l-Jip, dit naar de naamvan de "uitvinder" t. W. Generaal Mitchell (USA).Zoals uit de tekening blijkt wordt het verschil in afstandvan de basis tot aan de onderkant van de modificatie be-paald door de vorm van de canopy.

OPGELET'

@

Het is de laatste tijd enkele malen voorgekomen datspringers met een Mini System problemen haddenmetdeopening van hun rugchute, ze hadden n.l. een "total-mal-'function" omdat ze het ripcord niet getrokken kregen.

Na onderzoek bleek steeds de bovendste ripcord pin zodanig verbogen te zijn dat zelfs op de grond het er metgeengeweld uit te krijgen was.

Vroeger kwam dit euvel minder vaak voor omdat er toenveel meer solo gesprongen werd met een "voorzichtiger"exit.Nu echter de laatste tijd de "sterrenbouw" in is, wateensnelle exit ver etst, stoot men vaak of blijft men zelfsmet de bovenkant van de chute achter de deurstijl hangen,

Het Mini System nu heeft een gedeelte van ongeveer 2cmripcord cabl e/p in wat niet bedekt wordt door de stiffenercover of de protector flap. Met de bovenzijde van de chu(ripcord cablejpin) tegen de deurstijl te stoten of te blij-ven hangen veroorzaakt zo'n kromme pin.

De exit moet dus uitgevoerd worden "met de rug goedkrom" of de "stiffener cover verlengen", waardoor min-der kans op verrassingen.

Het stoten tegen de deur-post in het vliegtuig kan ookdit veroorzaken indien geen beschermingsflap is aange-bracht over de "top-plate". Red.

~

·f

sportparachutist

!lm

stand~be-

let de-rnal-1.

zoda-;geen

toenlger"

teensngen.2cmenerchuteblij-

tiin-

list

bl"l"WORbl" EEt4 OtJGELOOfLUKG GESCittebEMas OVERl1iN$EtI Al~U etJ Il{ • ,OC&j IS ER EEN "E~S("'L.~!JbRAGEN EEN 2'WARELAST MEi 214:H ~WAN-r"ZU %UNVERSLMFCEN! 2!l2n~vERSlMFb AAN •••••••••.•

d.VO~

'WATVOORMENSEN ZUN ~IT "wAl \/O&LENzs ?wA,i J)R!lfT HEN TOT hrr ON-NAilJURL.!.lKE GfC:>RAGSPA-rROON !1

\.Jop.~\"{;R"O)"G~

sportparachutist

:ZE ONTMOETEN ELKAAR .•VREEM~UIT6E~OST" BU VOORKEUR' OP KALEVL~KTEN ••••••

169-15

holland aviationbergsingel 170 a, rotterdam, tel. 010 - 370534

para overallsK,

Kleur oranje en zwart, fabrikaat "Aeronav".Oranje overall met zwarte sierstrepen aan de zijkant.Zwarte overall met oranje sierstrepen aan de zijkant.Maat: small (46-48), medium (50-52) en large (54-56).Zonder zakken f 49,50 met zakken f 65, --.

'""-

para helmenKleur wit. Model Integral.Maat 57 t/m 61. f 59,--

hoogtemetersFabrikaat "Winter". Verkrijgbaar in 4000 en 6000 meiof gelijkwaardig in voeten.Diverse modellen en prijzen. Vanaf f 179,--

11i. \

'jj

para bootsPontvert Paraboots model Competitionper paar f 109, --.

b-15 vliegjacksGemaakt van blauwe nylon stof. Warme gewatteerdevoering. f 57,95

handschoenenVliegerhandschoenen. Dun geitenleer, lang doorlopendmodel. Zeer geschikt voor parachutisten.Kleur wit en bruin. Maat 8! t/m 10., f 16,95

vraag onze gratis katalogus met vlieger en para- uitrustin

170-16 sportparachutist