SK Maart 2011

StudentenkrantGroninger

www.studentenkrant.org | jaargang 27 | nummer 7 | Maart 2011 | Dit is de minstgelezen zin in de Nederlandse krantenwereld

Achtergrond pagina 7

De SK spreekt oprichter van de Drie Gezusters

Test pagina 8/9

Do’s en Dont’s voor een goede bestuursfoto

Het Gesprek pagina 15

Elmer Sterken, de nieuwe Rector Magnificus

De Jeugd van Tegenwoordig

2 Groninger Studentenkrant | Maart 2011

De SK helpt je maandelijks je ar-

chaïsche vocabulaire uit te breiden

dan wel nieuw leven in te blazen.

Zo kan ‘geborneerd’ prima worden

gebruikt om ‘dom’ te vervangen, en

kan ‘oppervlakkig’ verruild worden

voor het fraaie ‘wuft’. Nu is het wel

zaak je publiek aandachtig uit te

kiezen, en niet te pas en te onpas

archaïsch te oreren. In presenta-

ties en discussies doen verouderde

woorden en zegswijzen het dikwijls

goed, hetzij door de ander van zijn

à propos te brengen, hetzij door

je retorische excellentie kracht bij

te zetten, en zo oplettendheid te

weeg te brengen. Wel met mate ui-

teraard. De kunst is om die woor-

den, uitdrukkingen of gezegden te

kiezen, die de meesten wel eens ge-

hoord hebben, of enigszins kunnen

thuisbrengen, maar die ze zelf zel-

den tot nooit gebruiken.

Woord : • DrenzenBetekenis (Van Dale): Huilerig zeu-

ren. In de vijftiende eeuw al ge-

signaleerd in de vorm ‘drensen’:

snikken, zuchten (1477). “Onop-

houdelijk op een huilerige toon om

iets vragen” gaf Van Dale in 1872

als omschrijving. Een mooi woord

dat spijtig genoeg zelden nog ge-

bruikt wordt, terwijl huilerig ge-

zeur toch regelmatig voor komt.

Je hoeft hierbij niet enkel te den-

ken aan romantische Shakespeare

personages of matige films op tv;

ook menig relatie in moeilijke tij-

den is niet gespeend van deze be-

zigheid. De koningen (en misschien

wel meer de koninginnen) van het

drenzen blijven echter kinderen,

en met zelfmedelijden overgoten

labiele geesten.

Voorbeeldzin: “Vrouw, stop met dren-zen!”

Spreekwoord, uitdrukking of gezegde: • Goede sier maken Betekenis (Van Dale): een goede in-

druk maken met iets. De uitdruk-

king heeft doorgaans een negatie-

ve bijklank, omdat men iets alleen

doet vanwege de positieve bijklank.

Ook kan het zijn dat men de eer

voor iets opeist, terwijl een ander

het meeste werk heeft gedaan. Sier

is ontleend aan het Franse chiere,

wat “onthaal, datgene waarop je ie-

mand onthaalt” betekent. Een uit-

drukking die te weinig ten gehore

wordt gebracht. Bij gebruik moet

je vooral op ‘sier’ de nadruk leggen

bij het, voor verhoogde dramatiek.

De ‘s’ moet hiervoor een harde ‘s’

zijn, om (geveinsde) frustratie te

benadrukken.

Voorbeeldzin: “Een beetje goede sier lo-pen maken terwijl ik het meeste heb ge-daan.”

Robin van der Sar

Archaïsch

Het kon niet uitblijven: in een rubriek over de wisselwerking tussen eten en liefde, moest vroeg of laat de substantie aan bod komen die al sinds mensenheugenis staat voor romantiek, genot en passie: chocolade.

Het cliché wil dat het overhandi-

gen van een doos bonbons het ul-

tieme gebaar van liefde is, en ie-

dereen die een beetje romantisch

uit de hoek wil komen zal dan ook

al snel zijn portemonnee trekken

om een doos peperdure pralines

aan te schaffen. Dat de verwach-

te smaakextase vervolgens veelal

uitblijft, mag de pret niet druk-

ken. Het gaat om het gebaar.

Toch is dit gebaar met een vrij

eenvoudige ingreep goedkoper,

lekkerder en bovenal nòg roman-

tischer te maken: maak je bon-

bons eens een keertje zelf.

Hoewel er genoeg is geschreven

over het eigenhandig fabriceren

van chocolade delicatessen, is het

meeste hiervan hoofdzakelijk be-

doeld om te pesten. Wie zich er

toch aan waagt zal al snel tot de

ontdekking komen dat er naar in-

grediënten en materialen wordt

gevraagd die onmogelijk te krijgen

zijn. Gelukkig kan het ook anders:

de gemiddelde studentenkeuken

biedt genoeg mogelijkheden om

met gewone Euroshopper-produc-

ten iets leuks in elkaar te prutsen.

Natuurlijk, er zit tussen soorten

chocola een groot verschil in kwa-

liteit, duurder is meestal wel echt

beter, maar het draait bij bonbons

allereerst om de originaliteit van

de vulling. Voor de echte creatie-

veling zijn de mogelijkheden ein-

deloos, maar voor de onzekere be-

ginner volgt hier een recept met

een wat hogere slagingskans.

Ingrediënten:

- Melkchocolade - Klontje boter - Hazelnootpasta - Cornflakes - Cacao - Hagelslag (hoeveelheden op gevoel)

Benodigdheden:

- Steelpan - Mok, of iets anders hittebestendigs met een klein oppervlak en een hoge rand - Kom - Theezeefje - Setje saté-prikkers, of iets anders dat dun en scherp is - Vetvrij bakpapier, of iets vergelijkbaars van silicone - Ruimte in de koelkast

Bereidingswijze

Begin met het smelten van de cho-

cola. Om te voorkomen dat de

boel aanbrandt en karameliseert,

doe je dit au bain-marie: zet een

pan met een laagje kokend wa-

ter op een zacht vuurtje en zet

daarin de mok. Laat vervolgens in

de mok een klein(!) klontje boter

smelten en roer daar beetje bij

beetje de chocolade doorheen tot

je een laag gesmolten chocola van

enkele centimeters hebt.

Doe intussen, voor de vulling, de

cornflakes in een kom en stamp

deze tot kruimels (geen poeder!).

Meng er daarna zoveel hazelnoot-

pasta doorheen dat je een sub-

stantie overhoudt die kneedbaar

is en niet uit elkaar valt, maar

die ook niet te vloeibaar is. Roer

er voor de stevigheid nog een of

twee koffielepels gesmolten cho-

cola door.

Zeef voor je verder gaat een dun

laagje cacao over een vlak en

schoon oppervlak. Rol vervolgens

met je handen balletjes met een

doorsnede van ongeveer twee cen-

timeter van het cornflakes-meng-

sel en rol deze door de cacao zo-

dat ze aan alle kanten bedekt zijn.

Naar alle waarschijnlijkheid zien

je handen er op dit punt uit als

verse roadkill, dus vraag even aan

een huisgenoot of deze de kraan

voor je open wil draaien zodat

je je handen kunt wassen (het is

niet raadzaam je vingers af te lik-

ken: klonten cacao smaken min-

der goed dan je zou denken). Zet

daarna de zojuist gemaakte bolle-

tjes tien tot vijftien minuten in de

koelkast om op te stijven.

Om het wachten te verkorten

strooi je nu vast een laagje ha-

gelslag uit over een vel bakpapier

dat groot genoeg is voor alle bon-

bons die je straks gaat maken.

Daarna kan het echte werk begin-

nen. Om van de bolletjes vulling

echte bonbons te maken moet je

ze kort onderdompelen in de ge-

smolten chocolade. Er is niet één

juist manier om dit te doen, maar

het makkelijkst is om de bolletjes

een voor een aan een saté-prikker

te prikken, kort onder te dompe-

len en nog even uit te laten lekken

voor je ze op het bakpapier zet

(zorg voor genoeg ruimte tussen

de bonbons: de chocola zal hoe

dan ook nog een beetje uitlopen

en je wilt wel dat de bonbons zo-

meteen nog van elkaar te onder-

scheiden zijn). Het is in elk geval

zaak om dit alles zo snel mogelijk

uit te voeren, zodat de bonbons

direct daarna terug in de koelkast

(of, beter de nog, de vriezer) kun-

nen om te stollen. Zodra de cho-

cola weer even hard is als toen je

het kocht, zijn de bonbons klaar

om gegeten te worden.

DISCLAIMER: De hierboven genoemde slagingskans is relatief: bonbons hebben nogal eens de neiging om anders uit te pakken dan je gepland had en de kans is groot dat er bij een van de bovenstaande stappen, zeker als je deze voor het eerst uitvoert, iets niet helemaal goed gaat. Het is verstandig om altijd meer ingredi-enten in te kopen dan je denkt nodig te hebben, zodat je, mocht het nodig zijn, nog een tweede poging kunt wagen. Ook de vorm van de bonbons zal in het begin minder strak zijn dan de versie die je in de winkel koopt, maar dit verhoogt het handgemaakte karakter juist en is daar-om des te romantischer.

Zodra alles zonder problemen verloopt, is het tijd om wat meer te gaan experi-menteren. Chocola leent zich voor een hoop bizarre combinaties en hoe crea-tiever de bonbons zijn, hoe lekkerder. Probeer bijvoorbeeld eens pure choco-lade te combineren met gedroogde basi-licum of dragon.

Tobias Rutteman

The Love Chef

ImpulsaankoopGraaiend in hopen kleding, trek-

kend aan shirtjes en halfnaakt po-

serend voor de spiegel. Broeken

en truien bezaaid over de vloer en

vermoeide verkoopsters met het

zweet op hun voorhoofd. Te veel

vrouwen en te weinig pashokjes.

Gekkenhuis. Shoppen.

Na dagen waarop ik van negen tot

vijf in de universiteitsbibliotheek

heb gezeten zwelg ik in zelfme-

delijden. Ondanks dat ik in de UB

bij honderden mensen zit die het-

zelfde lot ondergaan, kan ik op

die dagen niemand noemen die

het zwaarder heeft dan ik en moet

ik mezelf even onderdompelen in

de chaos van het winkelen.

Dan verlang ik naar dat gekken-

huis en glip ik de H&M binnen,

waar ik me zo onopvallend mo-

gelijk gedraag. Ik ontwijk elke

medewerkster, bang dat ze mijn

gezicht herkennen. Bang dat ze

tegen elkaar zeggen: “Kijk ze is er

weer.”

Drie keer loop ik alle rekken langs

en check ik de kleding die ik ei-

genlijk de dag ervoor nog door

mijn handen heb laten gaan. Ik

kom altijd tot dezelfde conclu-

sie: blut. Ik kan me helemaal geen

nieuwe garderobe veroorloven.

Paniek! Want ik móet iets kopen,

al is het maar iets kleins, anders

blijf ik hangen in mijn zelfme-

delijden. Mijn acht lange uren

zwoegen moeten beloond worden,

maar hoe?

Paniek leidt tot kopen, impulsaan-

kopen. Even geniet ik dan van het

gevoel iets nieuws te hebben. Het

laat mijn medelijden met mezelf

naar de achtergrond verdwijnen.

Mijn humeur fleurt op.

Totdat ik na een paar dagen be-

sef dat ik mijn geld echt beter had

kunnen besteden. Dan breng ik

mijn aankoop met enige schroom

terug naar de winkel. Met het

schaamrood op mijn kaken sta ik

weer bij de kassa een retourbon-

netje in te vullen. Ik zie ze den-

ken: “Heeft ze vorige week niet

ook wat teruggebracht?”

Maar ik geniet wel dubbelop. Een

euforisch gevoel bij aankoop en

een euforisch gevoel bij het re-

tourneren. Een beloning voor ver-

standig handelen. Geld verdienen

zonder ervoor te hoeven werken.

CO

LUM

NTe

ssa

Nijl

and

@Wil je reageren? Stuur een email naar [email protected]@Wil je reageren? Stuur een email naar

[email protected]

@Wil je reageren? Stuur een email naar [email protected]

3Groninger Studentenkrant | Maart 2011

De Jeugd Van Tegenwoordig trad 26 februari op in ons pareltje van de stad, de Oosterpoort. Dit beloofde natuurlijk een mooie avond te worden, met goede beats, scherpe teksten en een hoog ‘fuck-het-allemaal-maar-gehalte’. Wij van de Studentenkrant wilden natuurlijk niet alleen de boys op het podium bewonderen, dus gingen we backstage voor een interview. Matthijs van Nieuw-kerk noemde ze al eens ‘de meest onhandelbare jongens van de Nederlandse muziek’. Wij hebben het geweten.

Hoi, hoe is het?Willie Wartaal: Goed goed lekker.

Faberyeyo: Harstikke lekker.

Nog geneukt?WiWa: Hi-hi-hi-hi, jij bent van de

studentenclub, en je opent met

heb je nog geneukt hi-hi-hi.

Vjezze Fur: Volgens mij heb ik van-

nacht nog lopen neuken, ik weet

niet of het voor of na 12en was.

Toen ben ik er vanochtend nog

lekker bij haar ingegleden bij de

afterparty die ik nog even mee

heb gepakt. Ik hoop niet dat mijn

wijffie dit te weten krijgt. Zij is

wel van de discretie.

Hoe lang heb je al een vrien-din? Vjezze: Gaat je helemaal niks aan.

Jij hoeft niet alles van mij te we-

ten. Ik weet ook niks van jou.

Faber: Z’n pincode is 6969.

Oké… Zijn jullie nog een beetje ruig? Of halen de rimpels in-middels jullie libido en versla-vingen in?Vjezze: Ik zie hier nog niemand

met rimpels eigenlijk.

Faber: Dus ja en nee.

Vjezze: Wat jij wil, haha.

Wiwa: Jongens kom op even seri-

eus nu, dit is het laatste interview

van vandaag. Volgende vraag, zit

er nog een beetje in? Wat studeer

jij eigenlijk?

Geschiedenis. Wiwa: Historyyy. Wist je dat heel

veel mensen eigenlijk nikkers wa-

ren in de geschiedenis? Mozart en

Beethoven bijvoorbeeld.

Vjezze: Noem iemand en dan ver-

telt Wiwa je of het een neger of

een blanke was.

Adolf Hitler…Wiwa: Yeah he black. Yeah he de-

finitely black.

Duidelijk. Gebruiken jullie nog een beetje drugs of niet?Vjezze: Chocola is drugs. Suiker is

ook drugs. XTC is ook drugs.

Wiwa: We zijn gewoon helemaal

leip wij. Helemaal leip wij. Wij

zijn helemaal leip wij. Helemaal

leip. Wij zijn gewoon helemaal

leip wij.

Jullie hebben al een tijdje een glamorous leventje; populair, rijk, veel feestjes. Denken jullie nog wel eens terug aan de zo-genoemde mooiste tijd van je leven, de studententijd? Vjezze: Oh, dat was best wel gla-

mour; studiefinanciering binnen 2

dagen opmaken. En dan 100 euro

bijlenen van mijn moeder en dan

kon ik dat ene jasje kopen, dan

stond ik weer flitsend in de dis-

cotheek. En als ik dan dronken

genoeg was nam iemand me wel

weer mee.

Wat vinden jullie de vetste plek om op te treden? Faber: Het podium.

Vjezze: Buiten is ook wel heel erg

leuk.

Wiwa: Pleinen, waar een kerk

naast staat.

Vjezze: En als het backstage leuk

is, dan is het ook goed. Als er een

leuke sfeer hangt dan is het al

goed, dan maakt het eigenlijk niet

zo uit of het paradiso is of één of

ander hol in Verweggistan.

En Groningen?Faber, Vjezze & Wiwa: Love it! Top-

stad.

Vjezze: Heerlijke guiters van men-

sen.

Wiwa: Dinges komt hier vandaan

toch, hoe heet ze ook alweer, Ilse

de Lange? Hi-hi-hi ik ben grappig

hoor vandaag, hi-hi-hi, ik ga lek-

ker vandaag.

Hebben jullie eigenlijk het gevoel dat jullie begrepen wor-den? Of zijn jullie de enige die elkaar een beetje begrijpen? Vjezze: Ik heb het gevoel dat jij

ons voor het eerst echt begrijpt.

Dat je tot de kern van ons wezen

doordringt.

Ach so. Oke, ik durf het bijna niet te vragen, maar hoe zijn jullie nu echt ontstaan?Faber: Ik was gewoon lekker een

keer een pizza aan het eten, in

New York in het riool. En toen was

er zo’n oudere rat, en die stond

in een soort gebroken buis met

groen lichtgevend slijm. En die

begon zeg maar te transformeren,

of muteren, of transmuteren, en

toen gingen wij ook gewoon daar

in, want we waren gewoon te dom

om iets anders te doen eigenlijk,

en toen heeft die rat ons getraind,

en dat is later Bas Bron (producer,

red.) geworden.

Vjezze: En ik ben Michelangelo

Wiwa: En ik ben Versace.

Waar staan jullie over 10 jaar?Wiwa: Misschien ga ik nog wel le-

raar worden. Als Nederland over

een paar jaar de Jeugd niet meer

leuk vindt, dan zou het nog wel

kunnen dat ik misschien iets an-

ders ga doen.

Vjezze: Ga je dan voor hoogleraar?

Faber: Of laagleraar?

Wiwa: Ik ga voor middenleraar.

Maar, over 10 jaar, als je niet echt

op een hele vette plek bent, dan

maakt het niet zo heel veel uit wat

je over 10 jaar doet als het toch

ongeveer hetzelfde is.

Vjezze: Over 10 jaar zou ik een

crazy hobby willen hebben en die

ook uitvoeren, zoiets als naar de

maan gaan, of diepzeeduiken, of

vulkaanexpert.

Faber: Qatar.

Willen jullie nog iets kwijt aan de studenten van Groningen?Faber: Glij als je glijen kan.

Wiwa: Studenten, jullie zijn kan-

kerlijers, jullie maken al mijn geld

op.

Faber: Studenten, jullie leven van

mijn centen.

Roy de Vries

OpeningstijdenDinsdag: 10:00 - 17:00Woensdag: 10:00 - 17:00Donderdag: 10:00 - 17:00Vrijdag: 10:00 - 17:00Zaterdag: 10:00 - 17:00

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nltelefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

advertentie

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547

Redactie:Amarins HielkemaHuub KappertJudith KatzBart van der LeijCarolien Lindeman Randy MartensJacob Roel MeijeringTessa NijlandOlivier OostTobias Rutteman Robin van der SarMirre TerpstraRoy de VriesLisanne Wieringa

Webmaster:Jacob Roel Meijering

Fotografie:Jan Luursema www.janluursema.nlEwoud Rooks www.erooks.nlEveline Vaessen

Foto’s Columnisten: Bart & Tessa: Eveline Vaessen Met dank aan:BandirahMark Retera

Drukwerk:Grafische Industrie de Marne

Stichtingsbestuur:Voorzitter: Mirre TerpstraPenningmeester: Roy de VriesHuub KappertBart van der LeijRandy MartensJacob Roel Meijering

[email protected]

Adres:Groninger StudentenkrantSint Walburgstraat 22C9712HX Groningen

www.studentenkrant.org

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Gro-ningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tien-duizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere lo-caties in Groningen

Hoofdredactie:Randy MartensRobin van der [email protected]

Eindredactie:Ben [email protected]

Vormgeving:Jacob Roel Meijering

Illustraties:Tobias Rutteman

Colo

fon

foto: Eveline Vaessen


De Jeugd van tegenwoordig Interview met Wiwa, Faber & Vjezze


advertenties

HAPPY PANCAKE DAY!Pannenkoeken zijn het toon-beeld van goed studenten-voer: goedkoop, makkelijk, snel, lekker en ongezond. Precies zoals het onze le-vensstijl betaamt. Reden genoeg dus om een jaar-lijkse pannenkoekendag in te voeren. Shrove Thuesday of Pancake Thuesday wordt al gevierd in de Engelstalige landen en het is hoog tijd dat het ook in Nederland een traditie wordt. Vandaar dit stukje propaganda.

Vroegâh in de zeventiende

eeuw moest men in de her-

vormde kerk nog veertig da-

gen per jaar vasten, en wat is

er nou chiller dan het eten van

hele dikke, vette pannenkoeken

met kilo’s suiker en stroop op

de laatste dag voordat het vas-

ten begint?

Tijdens de veertig dagen vasten

was het verboden voedsel te

eten dat genot gaf. Aangezien

deze stakkers nog in de zeven-

tiende eeuw leefden en geen

idee hadden van het toekomsti-

ge bestaan van de Hasret of van

chocola, golden vlees, zuivel en

eieren al als genotsvoedsel. Al

gauw werd het een grote feest-

dag, met activiteiten die gerust

studentikoos genoemd mogen

worden.

Zo ontstond er een race waar-

bij huisvrouwen met een koe-

kenpan door de straten van de

stad renden, terwijl het publiek

langs de zijlijn pannenkoeken

naar ze gooide, die ze moes-

ten vangen in hun pan. Deze

traditie leeft in Engeland voort

tot op de dag van vandaag en

klinkt als iets waar studenten-

vereniging Cleopatra zijn hand

niet voor zou omdraaien.

Geschiedenisstudent Erik

Doorn (25) viert al zo’n pan-

nenkoekendag en probeert zijn

omgeving er ook aan te krijgen.

Op een skivakantie kwam het

idee tot hem. “Twee vriendin-

nen gingen de hele dag pannen-

koeken bakken, en toen gingen

we tegen iedereen op de piste

roepen: ‘Happy pancake day!’.

En omdat we in Frankrijk zaten

ook: ‘Jolie jour de crêpe!’ Twee

Engelsen snapten dat niet, die

zeiden: ‘Well oh thanks, why to-

day Pancake Day?’ Ze zeiden

dat het altijd op een dinsdag

was en helemaal niet op een

maandag. Toen begon er bij

ons iets te dagen dat het mis-

schien echt bestond. Dus we

hebben het opgezocht, en inge-

voerd.”

En dat bleek flink aan te slaan

bij vrienden en huisgenoten.

“We doen het nu twee keer per

jaar, want één keer per jaar is

ons te weinig. Het is een half-

jaarlijkse traditie geworden.

’s Avonds zitten hier dan wel

twintig tot vijfentwintig man

pannenkoeken te eten.” Op

zo’n dag bakt Erik van ’s mor-

gens vroeg tot ’s avonds laat

pannenkoeken voor huisgeno-

ten en vrienden. “We hebben

een inschrijflijst in ons huis

zodat je weet hoeveel mensen

er komen. Da’s handig voor het

boodschappen doen en beslag

maken.”

Nu we toch bezig zijn over pan-

nenkoeken: gooi thuis allemaal

de bekende gele fles Van Gilse

stroop maar in de prullenbak.

Allemaal meuk. Heb je niets

aan. Voortaan alleen nog maar

potten stroop van de Zeeuw-

sche Boerin of Friesche Vlag in

huis halen. Blijkbaar is het een

verschil tussen dag en nacht.

Erik: “Mijn huisgenoten ver-

klaarden me allemaal voor gek,

totdat ze het proefden. Toen

waren ze het met me eens.”

In Engeland zijn de scholen

op deze dag eerder uit en zijn

mensen eerder vrij van hun

werk. Dat alleen al is genoeg

reden om Pannenkoekendag

in te voeren in Nederland. En

het is natuurlijk vet geniaal

om mensen met pannenkoeken

te mogen bekogelen. Schroom

dus niet om op acht maart al

je vrienden bij elkaar te roepen

en pannenkoeken te gaan bak-

ken. Oh ja, en voor wat muzi-

kaal pannnekoekenvermaak:

zoek even op YouTube naar

Pancake Day - Maid Marian

Lisanne Wieringa

Help, mijn ouders zijn te lui!Gezond eten is hot, net zo hot als Boer zoekt Vrouw. De vervelende ge-lijkenis tussen deze twee zaken is dat 5.000.000 mensen een mening heb-ben over boer Gijsbert en evenzoveel mensen denken te weten wat men wel en niet moet eten.

Eerst was vet de boosdoener. Daar is men jaren geleden van teruggekomen want er was een verschil tussen ver-zadigd en onverzadigd vet. Men ging minder vet eten maar bleef dik. Kool-hydraten waren nieuwe boosdoeners, dus ook brood, aardappelen en pasta mochten ook niet meer. IJverige huis-moeders begonnen light producten in te slaan om hun vette koters koest te houden. Tot hun grote verdriet was dit geen oplossing, aangezien de aan-wezige fructose de voedingsbalans compleet door de war schopt en ze liet groeien als kool. Weer nieuwe kle-ren, nog steeds uitgelachen worden op het schoolplein. ’s Avonds wer-den ze van de nootjes afgehaald ter behoeve van een broodje kaas. Een doodzonde. Kaas en brood kunnen een hamster nog op een hond doen lijken. Nootjes zijn ineens gezond door hun goede vetten. Net als vis, daar zit veel vet in dus is het gezond. Maar was vet niet ongezond? Sinds het voor iedereen onbegrijpelijk is en bijna niemand weet of hij trans-vet, linoolzuur, lijnzaadolie en hoog glycemische koolhydraten wel of niet moet eten, gooien we het maar op een verstoord metabolisme. Dat snapt in ieder geval niemand.

De personen die echter de basisbe-ginselen van een dragelijk leven niet schijnen te snappen zijn de ouders uit het programma Help, ons kind is te dik. De show wordt gepresenteerd door Nicolette van Dam en daarmee is meteen de enige persoon in de show besproken bij wie de huid nog strak om de botten zit.

De titel van het programma geeft ook al aan wat er mis is met de ouders van deze kinderen. De focus wordt op de kinderen gelegd, en inderdaad, deze zijn behoorlijk dik. Wat echter opvalt is dat ieder kind ook pakweg 250 kilo aan ouders naast zich heeft staan…of zitten, want dat doen ze liever. Daar-naast geeft de titel de slappe passie-ve houding van de ouders aan. “Help mijn kind!” Dan kan ik tenminste rus-

tig mijn M&M’s wegwerken.

Het gezegde Dat is zo makkelijk als snoep afpakken van een klein kind blijkt ook niet te kloppen. Hoewel niet beweerd kan worden dat deze kinderen klein zijn, mag aangenomen worden dat zij dat eens waren. Ge-zien hun toenemende gelijkenissen met verscheidene bewoners van Ar-tis blijkt dat afpakken toch lastig te zijn. Tot afpakken hoeft men echter niet eens over te gaan als deze sma-keloze etenswaren niet in huis waren gehaald. Maar ja, pappa en mama wil-len hun saaie bestaan ook wel eens opleuken met een shot endorfine via wat repen chocola. Ook hier begint het probleem dus niet bij zoonlief.

De bottom line is heel simpel. De ou-ders zijn lui. Te lui om eten te koken en te lui om met de kinderen te gaan sporten. Te lui om het eetgedrag in de gaten te houden en te lui om na te denken over de gevolgen hiervan. Te lui om door te zetten als hun kind

iets niet wil, maar helemaal te lui om nee te zeggen als hun kind iets wél wil. Zij zijn zelfs zo lui, dat zij een te-levisieprogramma inschakelen dat er-voor zorgt dat hun kind de hand iets minder vaak naar de mond beweegt.

Laat de ouders van deze kinderen drie keer per week naar de sport-school van Nicolette gaan en ze daar-naast haar eetpatroon volgen. Pas als zij zich helemaal uit de naad hebben gewerkt voor een paar kilo’s minder, mogen zij dit ook van hun kinderen vragen.

CO

LUM

NBa

rt v

an d

er L

eij

foto: Jan Luursema

@Wil je reageren? Stuur een email naar [email protected]@Wil je reageren? Stuur een email naar

[email protected]


Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken FFlexa Verf

€1,-€0,50€2,-€1,-€2,-€1,-

€4,50€4,50

Adres:Boterdiep 63

9712 LK Groningenwww.kringloopwinkelderommelmarkt.nl

telefoon: 06-57738816

WWW.KRINGLOOPWINKELGRONINGEN.NL

DE ROMMELMARKTKRINGLOOPWINKEL

Boterdiep 63 9712 LK Groningen

Rolderstraat 9 9401 AM Assen

050-3184547

advertenties

Once you go black, you won’t go back!Het lijkt inmiddels al oude geschiedenis, de tijd dat de cd-speler als kersverse speler op de markt verscheen. De nieuwe muziek-drager zou, in tegenstelling tot de gangbare langspeelplaat, onverwoestbaar zijn en de toekomst van de muziek zou zonder twijfel bij dit glimmende schijfje liggen. Diezelfde toekomst bleek helaas ook de uitvinding van de mp3 te bevatten en daarmee is ook de cd eigenlijk alweer het domein van de geschiedenis geworden. Des te opmerkelijker is het dat de elpee, de onhand-zame zwarte schijf die we dachten voorgoed achter ons te heb-ben gelaten, nog steeds niet is verdwenen. Sterker nog, nu zelfs opportunistische bedrijven als Mediamarkt en bol.com sinds een tijdje weer elpees in de schappen hebben liggen, lijkt het vinyl aan een ware comeback bezig te zijn.

Het blijkt bovendien dat het niet,

zoals je misschien zou verwach-

ten, alleen oude, grijze mannen

zijn die de vraag naar elpees in

stand houden. Ook de jongere ge-

neratie lijkt het archaïsch stukje

techniek herontdekt te hebben en

daarmee is de plaat officieel hip.

Dat ook nieuwe albums inmiddels

weer op vinyl worden uitgebracht,

geeft aan dat het niet puur nostal-

gie is die de elpee van de vergetel-

heid redt. Maar waar zit hem dan

de aantrekkingskracht?

KlankEen vaak gehoord argument van

voorstanders van vinyl, is dat de

elpee beter geluid zou geven. Dat

klinkt als een goede reden, maar

klopt het ook

echt? Rogier

van der Werg,

m e d e w e r k e r

van De Groef

audio, vindt van

wel. Het in zijn

ogen zuiverder

geluid van de el-

pee zou te dan-

ken zijn aan het

feit dat de mu-

ziek er analoog

op wordt op-

geslagen. Waar

voor de gedigi-

taliseerde klan-

ken van de cd

en de mp3 eerst

een vertaalslag

gemaakt moet

worden voor

het uit je boxen komt, hoeft voor

het afspelen van een plaat alleen

de trilling van de naald versterkt

te worden. Het geluid is daardoor

directer en vanzelfsprekender.

Margi Thijssen, van platenzaak

Headline, beaamt dit, maar nuan-

ceert het geheel wel meteen door

te stellen dat elpees vooral an-

ders klinken. Wat haar betreft zit

het verschil hem vooral in de op-

nametechniek. Bij cd’s, maar even

goed bij nieuwe persingen elpees,

worden de instrumenten in afzon-

derlijke geluidssporen opgesla-

gen, wat in de ogen van Thijssen

voor een te scherp geluid zorgt. De

keuze tussen cd en vinyl is in dit

geval dus vooral een kwestie van

smaak.

Om het geheel nog ingewikkelder

te maken, blijkt de geluidskwali-

teit ook nog eens per elpee te ver-

schillen. Sowieso heeft de dikte

van het vinyl zijn weerslag op de

klank, maar ook het aantal minu-

ten dat op een plaat is vastgelegd,

iets dat ook los van het aantal ro-

taties per minuut soms wel eens

wil variëren, bepaalt mede hoe

goed de muziek tot zijn recht

komt. Hoe meer ruimte de groe-

ven krijgen, hoe gedetailleerder

het geluid. Wanneer de duur van

een plaat de gemiddelde lengte

van vijfenveertig minuten over-

stijgt, kan dit dus ten koste gaan

van de kwaliteit. Bovendien moet

ook je stereo-installatie maar net

toereikend zijn om het eventuele

betere geluid van de elpee te kun-

nen laten horen. Vinyl kan dus

wel degelijk beter klinken, maar

doet dit zeker niet altijd.

Kwetsbaar?En de kwetsbaarheid van elpees

dan? Was het gemak waarmee vi-

nyl beschadigde niet ooit een van

de voornaamste redenen om op

de cd over te stappen? Volgens

Michel Veestra,

mede-eigenaar van an-

tiek- en curiosawinkel Klink

hamer, valt dit alles mee. Men-

sen gaan naar zijn mening vaak

juist te zuinig met hun platen om,

waardoor ze de vuiltjes tussen

de groeven, oorzaak nummer één

van overslaande platen, niet meer

durven weg te halen. Zijn ervaring

is dat het meestal een kwestie is

van het ergste vuil verwijderen

met een borsteltje, of desnoods

je nagel, om ervoor te zorgen dat

de elpee weer goed afspeelt. De

kleine krasjes die het oppervlak

van veel platen versieren geven

meestal hooguit wat geknetter,

en zijn nog vaker helemaal niet te

horen.

De voordelen van de elpee wegen

in Veenstra’s ogen in elk geval op

tegen de nadelen, al is het alleen

maar omdat er voor een hoop mu-

ziek geen alternatief is. Natuur-

lijk, populaire muziek is heruit-

gegeven op cd, maar voor bandjes

of muziekgenres met een klein

publiek loonde dat de moeite niet.

Er is zo een hoop obscure, maar

daarom niet minder goede, mu-

ziek, die eigenlijk alleen nog maar

op vinyl is te beluisteren.

BelevingMaar naast de geluidskwaliteit en

de muziek, is er nog een reden

om op vinyl over te stappen: de

hoes. Toegegeven, voor de meeste

mensen zal de afbeelding op de

voorkant een bijkomstigheid zijn,

maar dat betekent niet dat hij zo-

maar genegeerd kan worden. Th-

ijssen raakt in elk geval zichtbaar

enthousiast als ze uitlegt hoe hoe-

sontwerpen op de 12 x 12 cm van

een cd-doosje niet tot hun recht

komen en hoe dat bij het formaat

van een elpee wel anders zit. De

voorbeelden die ze daarbij laat

zien, geven aan dat ze gelijk heeft:

er zijn in het verleden heel wat fo-

to’s en schilderingen gemaakt die

in een museum niet zouden mis-

staan (google bijvoorbeeld eens

op ‘Hipgnosis’).

Daarnaast wijst Van der Werg nog

op de beleving die het afspelen

van een plaat met zich meebrengt.

Het draaien van een elpee is iets

waar je echt voor gaat zitten, iets

anders dan de simpele muisklik

die er nodig is voor het openen

van een mp3-bestand. Een elpee

levert een totaalplaatje, een erva-

ring. Het maakt dan nog maar wei-

nig uit of vinyl beter is dan zijn

concurrenten: het materiaal heeft

een geheel eigen charme.

Betekent dit alles dat de elpee de

toekomst heeft? Van der Werg en

Veenstra zijn terughoudend. Ver-

dwijnen zal het fenomeen volgens

hen niet, maar een echte come-

back zal het waarschijnlijk ook

niet maken. Thijssen is stelliger,

of de plaat ooit weer mainstream

zal worden weet zij ook niet,

maar de cd zal hij volgens haar in

elk geval overleven.

Tekst en illustratie: Tobias Rutteman

Voor de geïnteresseerden, hier een selectie van Gro-ningse zaakjes waar elpees en benodigdheden gekocht kunnen worden.

Nieuw– Plato – Oude Ebbingestraat 41 – Mediamarkt – Westerhaven 48-50 – De Jongens van Hemmes – Steentilstraat 10 – The Magic BUZZ – Steentilstraat 8

Tweedehands– Klinkhamer – Folkingestraat 50 – Headline – Steentilstraat 19 – Zinnebeeld – Pelsterstraat 14 – Antiquariaat Berger en de Vries – Pelsterstraat 27-29 – Mamamini

Benodigdheden– De Groef audio – Steentilstraat 28 – Mediamarkt – Westerhaven 48-50 – Mamamini @Wil je reageren? Stuur een email naar

[email protected]


Stijlgids naar het ultieme schaamhaarDe volgende keer dat u op de WC zit, neem dan even de tijd om de situatie op uw schaambeen te bestuderen. Bent u de trotste bezitter van een flinke bos schaamhaar? Gefeliciteerd, want de mogelijkheden zijn eindeloos! Knippen, kammen, trimmen, scheren, harsen, het kan allemaal! Verras uw partner, fuck-buddy, scharrel of koorknaapje met een leuk nieuw modelletje.

Bij vrouwen komen de Driehoek (31%) en

de Brazilian (29%) het vaakste voor. De eer-

ste is vrij vanzelfsprekend, een klein drie-

hoekje en de Brazilian is een klein streepje

schaamhaar. Maar dit is allemaal veel te saai

en veel te standaard. In schoonheidssalons

die gespecialiseerd zijn in ontharen kun je

tegenwoordig vrijwel alles laten doen. Van

de schaamstreek worden ware kunstwerk-

jes gemaakt. Dit gaat zelfs zo ver dat men

een onderscheid maakt tussen de Low per-

formance en de High performance model-

len. De schaamhaarmodellen uit de eerste

stijl vereisen weinig onderhoud, terwijl de

High performance stijl juist heel secuur

bijgehouden moet worden.

Stel, je bent een exotische danser of danse-

res en verdient met je geweldige lichaam je

centen. Dan moet je er natuurlijk wel op de

een of andere manier uitspringen met wat

extra’s. Een opkomende trend onder vrou-

wen die in deze branche werken is om een

speelkaart in je schaamhaar te laten sche-

ren. Het populairst zijn daarbij schoppen

of ruiten. Ook eerste letters van voornamen

zijn erg populair.

Maar ook mannen: schroom niet om uw

liefdesvachtje in model te brengen. Laat

het zaakje niet overwoekeren, de vrouw-

tjes moeten immers de boom door het bos

kunnen blijven zien. ‘Manscaping’, zoals

het ontharen bij mannen wordt genoemd,

tast de mannelijkheid niet aan. Mannelijk-

heid zit hem immers in je persoonlijkheid

en uitstraling, niet in de mate van behaard-

heid. In dit geval kan het juist de mannelijk-

heid bevorderen omdat de optische illusie

van een grotere pretpaal wordt neergezet.

Wees echter niet te enthousiast met ontha-

ren: waar kale vrouwen vaak gewaardeerd

worden geldt dit andersom niet. Vrouwen

vinden ‘smoothies’ wanstaltig. Gewoon

kort knippen is vaak al voldoende, maar

ook voor mannen bestaan er modellen. Zo-

als bijvoorbeeld het ‘tandenborstel’ model,

waarbij mannen een klein rechthoekje haar

overhouden. Voor de sportieveling bestaat

er de ‘racestrepen’, waarbij er twee kale

strepen door het schaamhaar lopen die

doen denken aan sporen van autobanden.

Lisanne Wieringa

Volg de Studentenkrant op Twitter en wordt fan op Facebook en ben altijd als eerste op de hoogte van onze nieuwste pennenvruchten en acties

Facebook: Groninger-studentenkrant

Twitter @studentenkrant

www.studentenkrant.org

Wat is toch dat poortje in het Noorderplantsoen?Iedereen die wel eens door het Noorderplantsoen gefietst

is, heeft het wel eens gezien. In de volksmond wordt het

wel eens aangeduid met het poortje, of het bunkertje, maar

er zijn maar verrassend weinig mensen die weten wat de

daadwerkelijke naam is, en waar het voor dient. Toch, of

misschien juist wel daarom, is ‘het bunkertje’ een geliefd

onderwerp om over te filosoferen. Zo zou het bijvoorbeeld

een ijskelder zijn, is het gebruikt voor de opslag van wijn,

en huist er een spook. Ter lering ende vermaeck dook de

Studentenkrant de archieven in.

Voor het ontstaan van het Sikkenspoortje, want zo wordt

het tegenwoordig genoemd, moeten we terug naar de tijd

van koene ridders en edele jonkvrouwen. De dertiende

eeuw om precies te zijn. In die tijd werd een omwalling

van de binnenstad van Groningen gebouwd, als een soort

machtsvertoon richting de omgeving. Het poortje vormde

indertijd een doorgang voor stadjers die het terrein tussen

stadswal en gracht wilden inspecteren. Eeuwenlang heb-

ben de vestingwerken zich prima van hun taken gekweten,

tot men in de achttiende eeuw besloot dat ze eigenlijk ner-

gens meer goed voor waren. In 1792 wordt het poortje, op

dat moment in gebruik voor de opslag van teertonnen, ver-

huurd aan de verfhandelaar Wiert Willemszoon Sikkens.

Deze had grootse plannen, en gebruikte het poortje bijna

een complete eeuw om lak te stoken. Hij is dan ook meteen

verantwoordelijk voor de huidige naam van het sortie.

Het Sikkenspoortje is sinds 1869, toen Sikkens met zijn

verfhandel verhuisde, een tijdje buiten gebruik geweest.

Pas ten tijde van de Tweede Wereldoorlog kon het in on-

min geraakte poortje zich weer nuttig maken. De Duitse

bezetters hielden wel van ondergrondse kuilen, en hadden

zich dan ook verschanst in het ‘bunkertje’. Toen de Cana-

dezen op 15 april 1945 Groningen wilden bevrijden, wer-

den ze vanuit het poortje en daaromheen gegraven loop-

graven onder vuur genomen. De Canadezen waren hier niet

van gediend, namen geen halve maatregelen en lieten drie

Wasp-vlammenwerpers overkomen. Die maakten het com-

plete Noorderplantsoen, en daarbij een hele hoop Duitsers,

met de grond gelijk. Enkele bezetters bleven nog over; zij

hadden zich discreet teruggetrokken in het Sikkenspoor-

tje. Daar werden zij echter diezelfde dag nog ontdekt door

de Canadezen. Het is onbekend wat er toen met de arme

zielen is gebeurd.

Na de oorlog raakte het poortje een beetje in de vergetel-

heid, maar tegenwoordig wordt het voor een aantal zaken

gebruikt. De belangrijkste functie is het bieden van huis-

vesting aan vleermuizen. Veel van deze dieren hangen de

gehele winter aan het plafond van dit poortje om winter-

slaap te houden. Tevens is het bunkertje een onderdeel

van de Historisch Ecologische Wandelroute door het Noor-

derplantsoen. De belangrijkste functie blijft echter het

volksvermaak; niets is zo leuk als speculeren over geheim-

zinnige bunkers in stadsparken.

Olivier Oost




De Drie Gezusters: Niet voor studentenGrandeur ingeruild voor skihutten en draaibarren“Nee, De Drie Gezusters was zeker niet bedoeld voor het stu-dentenpubliek, die zaten in de sociëteiten, en kwam je bij ons pas tegen als ze afstudeerden of promoveerden.” Oprichter Koos Huizenga vertelt over de oorsprong van de grootste kroeg van Groningen waar menig student al eens aan een draaibar heeft ge-staan of een warme zilveren jas heeft aangetrokken in de ijsbar. In 1972 had Huizenga hele andere plannen met het majestueuze gebouw aan de Grote Markt: “Het moest grandeur uitstralen.”

De Vlaamse ReusZittend aan een lange stamtafel in

zijn eigen huis maakt de nu bijna

zeventig-jarige Huizenga een duik

in de tijd, want om de Drie Gezus-

ters van 1972 te begrijpen, moet

je weten dat het kroegleven toen

heel anders was. Huizenga was al

in bezit van de kroeg De Vlaamse

Reus in de Poelestraat: “Het was

een eetcafé en heel informeel,

maar rustig kon je er niet praten.

Op een gegeven moment kwam er

zelfs een box te staan, want vader

en moeder ging dan ‘even op slok’

zoals dat toen heette.” Overigens

was het in die tijd niet normaal

dat vrouwen in de kroeg te vin-

den waren. “We moesten zelfs een

speciale vergunning hebben voor

vrouwelijk personeel.” De mees-

te andere kroegen in de stad wa-

ren vergelijkbaar met de Vlaamse

Reus: klein en informeel.

Maar Huizenga was er al snel

niet meer tevreden over: “Er wa-

ren geen echte regels of leiding

en dan gaat iedereen knoeien en

prutsen, mensen die veel drinken

verwaarlozen hun omgeving en ik

wilde niet meer zo’n soort kroeg

runnen.” Hij was nog maar dertig

jaar, maar hij wilde een gewaagde

stap zetten; het grote pand aan

de Grote Markt dat al stamde uit

de veertiende eeuw moest dienen

als een café-restaurant van weleer

met grandeur. “Op dat moment

waren grotere zaken al gesloten,

men wilde dat niet meer. Ik wilde

terug naar cafe-restaurant, zon-

der al teveel klaploperij.”

Het beginHet moest groots worden en voor

iedereen: handelsreizigers, hoog-

leraren, studenten wanneer ze af-

studeerden, maar ook, zoals Hui-

zenga het zelf zegt: “voor twee

dames die een kop koffie wilden

drinken.” Samen met de broers

Hoogland kocht hij het gebouw

waar nu nog ‘De Drie Gezusters’

op de voorgevel prijkt. Die naam

kwam overigens voort uit het feit

dat zowel Huizenga als de gebroe-

ders Hoogland drie zusjes had-

den.

Het koste hen een half jaar om

het te verbouwen tot het restau-

rant-café met de grandeur die

Huizenga nastreefde: “Op de eer-

ste verdieping zat specialiteiten-

restaurant Lieve Lotte, op de be-

gane grond het café-restaurant

en in de kelder feestzalen voor

bijvoorbeeld afstudeerfeesten. Er

waren biljarttafels en een grote

leestafel waarop alle kranten van

de wereld lagen, zelfs de Pravda.”

Aan de muren hingen Ploeg-schil-

derijen die in bruikleen waren en

er liepen echt opgeleide kelners

en obers rond. “Dat maakte het

sjiek.”

Bedorven Big“We hadden een gigantische ope-

ning en de eerste dag was het al

direct raak. We hadden een speen-

varken, al was het eerder een big,

zo groot was hij. Maar er zat een

luchtje aan en bleek bedorven van

binnen. Dus nog voor de opening

werd het pronkstuk door de ach-

terdeur afgevoerd,” vertelt Hui-

zenga met een lach. Maar ook

daarna ging het niet altijd van een

leien dakje. Hij herinnert zich nog

levendig dat de nogal stijve en

formele oberkelner met het vol-

gende verhaal bij hem kwam: “Me-

neer Huizenga, ik heb een jong

stelletje, hij ligt met de benen

op de tafel en bestelt een kopje

koffie met een Frans cognacje en

zegt: ‘neem er zelf ook één opa.’”

Dat soort dingen gebeurden vaker

en Huizenga moest concessie op

concessie doen. Hij geeft toe dat

het ook aan de deftige kant was,

het paste niet meer in de tijd en

hij verkocht zijn aandeel in de

kroeg in 1975, slechts drie jaar na

de opening. Hierover zegt hij zelf

nogal luchthartig: Het was wel

heel erg groot en het is bijzonder

dat dat is gelukt, maar het was

gewoon niet de juiste plek of het

juiste idee.”

Na ’75 hebben nog een aantal,

in Huizenga’s woorden, “avon-

turiers” een poging gewaagd om

de grote Drie Gezusters draaien-

de te houden. “Uiteindelijk is het

uitgemond in de heer Kooistra.

De Drie Gezusters is één groot

zuippaleis geworden vol met ski-

hutten en draaibarren omdat de

jeugd de kans kreeg. Maar begrijp

me niet verkeerd, dat is gewoon

waar die man zijn geld mee heeft

verdiend.” Toch is het natuurlijk

ver verwijderd van de visie die

Huizenga voor de Drie Gezusters

had. Het enige wat nog over is van

Huizenga’s werk zijn de kroon-

luchters (waar nogal wat kristal-

len kopjes van missen), de lambri-

sering en de hoge plafonds.

Paleis der Schone DrankenOverigens is Huizenga niet al-

leen de oprichter van de Drie Ge-

zusters, maar ook van de Blauwe

Engel. Nadat hij De Drie had ver-

kocht wilde hij een oogje in het

zeil houden: “ Ik huurde het sou-

terrain van de Drie Gezusters af

en richtte daar een “Paleis der

Schone dranken” op als feestzaal

voor de Drie Gezusters.” Hij laat

trots een advertentie uit die ja-

ren zien waarin staat dat de kroeg

tussen kerst en oud en nieuw is

gesloten. “Ik wilde geen klaplo-

pers daar, en die komen juist tus-

sen kerst en oud en nieuw.”

Dat in zijn Paleis der Schone

Dranken nu tot diep in de nacht

dronken studenten ronddraaien

aan de bar weet Huizenga ook wel.

“Ik deed een aantal jaren geleden

een kroegentocht en ik ging ook

langs de Blauwe Engel, maar de

portier hield me tegen en zei ‘Ho

opa, u komt er niet in’, waarop ik

zei: ‘nou ja en misschien hoeft dat

ook maar niet meer.’”

Carolien Lindeman en Maria Grol

Advertentie 1972

Advertentie 1975

De Eetzaal

Uithangbord

Reclameafbeelding Drie Gezusters Koos, Huizenga


“ “Nog voor de opening werd het pronkstuk door de achterdeur

afgevoerd


CatfishDat Vera voornamelijk bekend staat om haar muziekoptre-dens moge duidelijk zijn. Zo'n vijf keer per maand wordt de muziekzaal echter in tweeën gesplitst en omgetoverd tot een intiem bioscoopzaaltje, inclusief rode gordijnen en filmliefheb-bend publiek. Afgelopen maand was onder meer ‘Catfish’ te be-wonderen aan de Oosterstraat.

Catfish is een d o c u m e n t a i -re over Face-book, met de New Yorkse fo-tograaf Yaniv "Nev" Schulman in de hoofd-rol. Via Face-book komt Nev in contact met kind Abby, die een aantal van zijn foto’s na wil schilderen, en ze ver-volgens naar hem zal opsturen. Het contact verloopt voornamelijk via de moeder van Abby, Angela. Nev leert beetje bij beetje de hele fami-lie van Abby kennen, via Facebook. Hij noemt ze dan ook de ‘Facebook family’. De familie woont duizen-den kilometers verderop, dus een bezoekje zit er niet zo snel in. Nev’s broer Ariel en goede vriend Henry besluiten Nev onderwerp van een documentaire te maken. Zij volgen al zijn contact met de Face-book family. Nev flirt online met Megan, een negentienjarig lid van de familie, waarop Nev langzaam aan een tikkeltje verliefd wordt. Na wat telefoongesprekken besluiten Nev en kompanen de familie toch

op te zoeken, in het belang van de documentaire, en blijkt dat de leden van de Facebook family off-line toch niet helemaal stroken met hun online identiteiten. Spannende scènes, die door de filmstijl doen denken aan The Blair Witch Project, worden afgewisseld met erg humo-ristische scènes, waardoor de film geen moment verveelt.

Volgende maand zijn o.a. in de VERA te be-wonderen:

- Op 8 maart.de psy-chologische thril-ler ‘La Doppia Ora’ (Groninger premie-re)

- Op 15 maart.in de serie Movies that Matter het vluchte

lingendrama Illégal

Om half negen gaat dinsdags de voordeur open, en om negen uur begint de film. Voor de voorstel-ling daadwerkelijk begint, kun je nog even chillen in De Kelderbar. Voor een kaartje betaal je € 4,50 + (eventueel) een maandkaart van € 1. Reserveren is mogelijk, en aan te raden indien je zeker wilt zijn van een kaartje.

Zie voor het volledige programma: http://www.vera-groningen.nl/zienema/

Robin van der Sar


De 100 jarige man die uit het raam klom en verdweenOp de achterkant van ‘De 100 ja-rige man die uit het raam klom en verdween’ staan teksten als “Moest lachen van begin tot eind.”, “Een mengeling van elementen zoals ik nog niet eerder in een boek ben te-gengekomen” en “Een geweldig en gul avontuur”. Van dat soort tek-sten krijg ik doorgaans enorme jeuk, des te meer omdat er geen bron bij saat. Van een recensist van het NRC wil ik die teksten nog wel aannemen, maar in dit geval kan het net zo goed de mening van de koffiejuffrouw van de uigeverij zijn. Wat dan weer wel positief stemt is dat het debuut van Jo-nas Jonasson een aantal Zweedse literatuurprij-zen heeft gewonnen en dat het boek binnenkort wordt verfilmd.

In De 100 jarige man etc. wordt het levensverhaal verteld van Allan Karlsson. Het verhaal begint op zijn honderdste verjaardag. In het tehuis waar hij woont wordt op dat moment de viering van zijn verjaardag voor-bereid, maar Allan in niet van plan dit mee te maken. Zuster Alice, een helleveeg van een vrouw, legt de bewoners tal van regels op waarvan het alcoholverbod Allan het zwaar-ste valt. Allan heeft er genoeg van en besluit uit het raam te klimmen om te vluchten.

Op zijn pantoffels loopt Allan naar het busstation waar hij de eerste de beste bus pakt, maar niet voor-dat hij de koffer van een crimineel confisceert. Deze koffer blijkt later vol te zitten met maffiageld en de criminelen zetten de achtervolging in op de hoogbejaarde man. Ook de

politie zet een uitgebreide zoektocht in, maar de oude man is fysiek nog best in orde en bovendien maakt hij onderweg een aantal vrienden die hem helpen uit handen van de maffia en politie te blijven.

Ondertussen wordt ook meer dui-delijk over de eerste honderd jaar van het leven van Allan. Hij blijkt meer met zijn leven gedaan te heb-ben dan de gemiddelde bejaarde.

Zo heeft hij aan het eind van zijn leven geheel toevallig ontmoetingen gehad met minstens tien wereldleiders en staats-hoofden, en is hij tal-loze keren, doorgaans door stom toeval, aan de dood ontsnapt.

Het boek is doorspekt met droge humor, mede doordat Allan altijd po-sitief is ingesteld en zich

door niets van zijn stuk laat bren-gen. Doordat het boek meerdere malen een absurde wending neemt blijft de lezer tot de laatste bladzij-de benieuwd naar de afloop van het verhaal. Na het lezen van het boek is er maar één conclusie mogelijk: het is een geweldig en gul avontuur waarbij je van het begin moet la-chen. Daarnaast bevat het een men-geling van elementen zoals ik die nog niet eerder in een boek ben te-gengekomen. (deze quote mag na-mens de Studentenkrant op de co-ver van de tweede druk.) Ik kan niet wachten tot de film uitkomt.

Jacob Roel Meijering


8

1

2

3

4

6

Waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. Dit zijn bestuursfoto’s die het daglicht onwaardig zijn, aldus het testpanel. Nummer 2, 4 en 5 heb-ben zichtbaar geen kaas gegeten van esthetiek.

Nummer 1 (GLV Idun): Tech-nisch gezien is deze foto nog niet zo slecht. Het is ons echter een raadsel waarom de vrouw op de eerste rij bij haar benen uiteengereten moeten

worden.

Nummer 2 (GSAC): Dit behoeft geen toelichting.

Nummer 3 (Squadraat): Als je dan besluit om voor de helft in pak te staan en voor de andere helft in sportkleding, zorg dan in ieder ge-val dat de bovenste helft écht strak in het pak gestoken zit.

Nummer 4 (Veracles): Hoe gezellig deze kroegfoto ook lijkt, erg representatief is het niet. Wel is hij geforceerd ludiek en voordehandliggend. Schept een per-fect beeld voor als je over wil komen als zuipende studenten. Dat helpt vast bij de acquisitie.

Nummer 5 (GSAVV Forward): Deze foto be-hoeft eigenlijk geen toelichting. WTF!

Nummer 6 (TW!ST): Wat of wie staat er eigen-lijk op deze foto. De redactie heeft deze men-sen vooralsnog niet kunnen identificeren.

Nummer 7 (GSV): Het moet zelfs voor de slecht-ste amateurfotograaf nog niet al te ingewikkeld zijn om een camera min of meer horizontaal te houden.

Nummer 8 (SGOR): De trap van het academie-gebouw. van deze foto zijn tallozen te vinden op het internet. Hij is dus veel te clichématig. Daarnaast is het licht slecht en de opstelling in-spiratieloos.

De perfecte BestuursfotoDe SK jureert alle bestuursfoto’s van ’10-’11


8

3

7

5

De bestuursfoto. Hét visitekaartje van elke vereniging. De representatieve foto die op de site van de vereniging pronkt en status en gezag moet uitstralen. Ze komen in alle soorten en maten, van walgelijk saai tot gruwelijk uitdagend. Het SK testpanel heeft haar scherpe oog op een enorme hoeveelheid

foto’s geworpen en verkoos (i) de beste, (ii) de slechtste, en (iii) de meest bizarre foto’s. Inclusief gratis verbeterpunten en afsluitend een aantal algemene tips van een van onze fotografen. Gefeliciteerd aan de winnaars, en goed opletten geblazen voor de verliezers.

Hier wat algemene tips voor het maken van een goede bestuursfoto.

- Zorg voor een goede fotograaf die kijk heeft op licht, compositie, opstelling etc.

- Wil je per se een duffe foto met me- dailles en alles erop, zorg er dan voor dat alles netjes hangt.

- Draag je een pak, kijk dan even naar rechts en links of iedereen z’n knoop- jes dicht of open heeft. Daarnaast is het wel handig dat iedereen hetzelfde pak draagt.

- Ga naar de kapper en scheer jezelf.

- Zie je er suf uit, ga dan achteraan staan.

NIET DOEN: - Een foto op de trap van het Academie- gebouw.

- Een voorbijganger vragen om foto te maken.

- Veel te enthousiast op de foto gaan in de kroeg.

IK ! (Kunsten, Cultuur en Media)

+ Origineel (elke keer weer, als in elk jaar) + Leuke locatie + Licht is goed + Opstelling is wel leuk - Het was beter geweest als jullie een meter naar achter waren gestapt, dan stond de storende tekst niet in beeld

- Als de fotograaf een stap naar rechts zet heb je minder last van tegenlicht en de muur loopt dan mooi door voor een beter dieptegevoel - Huidtinten natuurlijker photoshoppen

SVCommotie (voor alle communicatiestudenten)

+ Leuke opstelling/compositie + Ziet er ontspannen uit - Photoshop die bomen gewoon weg op de achtergrond

- De kleurtint is niet echt fijn - Lijkt of de voorste blondine haar ogen dicht heeft - Mevrouw rechts accentueert haar buik zo

#1

#2 #3

De perfecte BestuursfotoDe SK jureert alle bestuursfoto’s van ’10-’11

VIP (psychologie)

De absolute winnaar uit meer dan honderd foto’s.

Felicitaties aan de dames van VIP. Zelfs onze superkritische fotograaf kon geen puntjes van krietiek vinden. Voor jullie dus slechts plusjes.

+ Goede locatie + Goede opstelling + Strakke kleding + Oogt professioneel + Het helpt ook dat er alleen dames op staan

Blijf zo doorgaan, misschien reiken we jullie opvolgers wel een échte prijs uit.

Applausje voor jezelf en voor Walker niet te vergeten.


No.1 Ik ben de BESTE!1. Roep deze zin voordat de wedstrijd begint.

2. Handel er ook naar.

3. Winnen doe je zo.Echte winnaars bereiken alles wat ze wil-len. Niet omdat ze per se goed zijn, maar omdat ze dat per se willen. In de topsport zie je zo af en toe van deze winnaars. Men-sen als Lance Armstrong bijvoorbeeld, met zijn touroverwinningen. Niet bang om als favoriet gezien te worden; hij weet dat hij de beste is en daar gaat hij vervolgens ook naar handelen. Muhammad Ali, ook zo’n fi-guur: “I am the greatest, I said that even before I knew I was.” Muhammed Ali kon eigenlijk alleen maar verliezen, hij was im-mers de beste van het universum.

Wat heb je eigenlijk aan zo’n mentaliteit? Je wordt er niet bepaald een sociaal figuur van, je wordt gehaat door al je collega’s en alleen geliefd door mensen waar je toch nooit mee in aanraking komt. Die weten na-melijk dat je niet van ze kunt winnen om-dat je niet tegen ze strijdt. Wat je er dan wel aan hebt? Je wint vaak.

De echte winnaars zijn vaak de mensen bij wie het niet allemaal komt aanwaaien, de mensen die al in een vroeg stadium hebben moeten knokken voor hun plek. Zij, waar-van vroeger werd gezegd dat ze net tekort

zouden komen voor de echte top, niet door tegenslagen maar door onkunde. Met nét die training of ervaring die ze nodig heb-

ben zijn ze onverslaanbaar. Hier wordt het killer instinct dat nodig is om beslissend te zijn op het juiste moment ontwikkeld. De reden waarom winnaars van competitie houden is dan ook meteen duidelijk, hier

ligt een mogelijkheid om te winnen. Losers zijn dan weer juist tegen competities, om-dat ze die vaak verliezen. Zij bedekken al-

les graag met de mantel der liefde in plaats van nog een keer te verliezen.

Voor studenten zijn ‘wedstrijden’ vaak tentamens of opdrachten. Eigenlijk zijn dit kleine competities, waarbij de tegenstan-ders de andere studenten zijn. Iedereen wil immers de beste van de opleiding zijn. De geschikte training voor een ‘wedstrijd’ als deze is natuurlijk het buffelen in de UB of elders, alles om zo geprepareerd moge-lijk aan de start te verschijnen. Al dan niet gedrogeerd. Bij tentamens zijn immers tot op heden nog geen dopingcontroles.

De echte winnaarsmentaliteit is langzaam aan het uitsterven. Men pikt het niet meer als een topper zich asociaal gedraagt. Een echte topper gaat vanzelfsprekend over lij-ken. Dan is het niet de vraag “kan ik dit wel maken?” Nope, als ik zelf maar win zal het voor de rest een worst wezen. Winnen wordt hier overigens in de bredere zin van het woord gebruikt, ‘voordeel behalen’ dus. Dat is absoluut niet negatief. Als je wint van winnaars zullen zij er gewoon al-les aan doen om de volgende keer te win-nen. Zij weten dat ze met een serieuze sparringspartner te maken hebben. Alleen verliezers zullen gaan huilen in een hoekje, zeggen dat het niet eerlijk was en dat er onsportief gedrag is vertoont.

Gretigheid is alles in de winnaarsmentali-teit. Altijd beter. Altijd harder. Altijd meer. Als anderen zeggen dat je het goed gedaan hebt als je tweede bent geworden kun je ze net zo goed gelijk een tik op de neus geven, zo win je nooit. De reden waarom winnaars geliefd zijn in het bedrijfsleven.: alleen het beste is goed genoeg.

Huub Kappert

advertentie

Collegebingo

Banaan Roker Zonnebril Oordopjes

Linnen broek Kauwgom Roze polo Witte sneakers

Beamer Dreads Hoodie Koffievlek

Bierbuik Studentenkrant Stroopwafel Meisje met petje

Deze maand op veler verzoek weer een collebingo! Spot al deze zaken tijdens je college en kruis ze hieronder af. Alle vakjes gevuld? Applausje voor jezelf; je hebt zojuist weer een college nuttig besteed. Voor de winnaar: Schud de hand van de echte Prins Carnaval, en maak een rit op zijn praalwagen. Hoempapa, Hoempapa!

Dit is géén gewenst gedrag:

1. De Nederlanders die bij de huldiging van Oranje waren. Oranje is tweede geworden bij de WK en daar zijn we verdomde blij mee, laten we daarom een rondvaart door de grachten organiseren omdat we verloren hebben.

2. Bob de Jong die uit zijn dak gaat om-dat hij 3e is geworden, nota bene omdat Sven Kramer een bocht verneukt heeft.

3. De Olympiërs die roepen: “Meedoen is belangrijker dan winnen.” Doe dan ge-woon niet mee.

“ “ Trainen is voor talentlozen



International development,

management, technical or educational

internship?

Information session MaMarch 29th, 17.00h, Herebinnensingel 2

www.aiesec.nl/groningen

advertentiesAdverteren op deze plaats kost voor studentgerelateerde organisaties slechts 60 euro per jaar (11 kranten) Meer informatie via [email protected]

Hoe kom ik van mijn geld af? De vijf vetste gadgets.Studenten staan erom bekend dat zij aan het eind van iedere maand een ver-mogen over houden. Daarom leek het ons verstandig eens uit te zoeken hoe deze overtallige liquide middelen zo zinloos mogelijk over de balk gesmeten kunnen worden. Na het schenken aan goede doelen volgt al snel het kopen van hebbedingen, gizmo’s of gadgets. Tien jaar geleden waren deze snufjes enkel beschikbaar voor getekende de-tectives of leden van MI6. Heden ten dage kan echter iedere sterveling zich voor een paar tientjes eigenaar maken van een stukje nutteloze technologie. Bij deze schotelen wij u daarom de vijf beste, betaalbare en studentikoze gad-gets voor.

Alcoholmeter (€19,95, gadgethouse.nl)

‘Wilt u er zeker van zijn dat de BOB niets

gedronken heeft? Test het met deze digita-

le alcoholmeter!’ Althans, onder die maat-

schappelijk verantwoorde norm wordt deze

machine aangeprezen. Deze meter laat een

digitale score zien die het alcoholpercen-

tage representeert en uiteraard zit de echte

kunst er in deze meter zo hoog mogelijk

te laten uitslaan. Na het comazuipen wordt

bij deze het ‘highscoredrinken’ in het le-

ven geroepen. Met dit apparaat bent u dan

ook meteen het middelpunt van de kroeg

en evident wordt er gestreden om de hoog-

ste score. Wanneer er een goede strijd los

is gebarsten, krijgen u en uw opponent van

alle kanten drank aangeboden om elkaar te

verslaan. Naast dat u op slag populair bent,

haalt u de kosten er door alle gratis drank

binnen één avond uit. Obligatorische koop.

Toilet golf (€14,95, gadgethouse.nl)

Voor mensen die het doen van een grote

boodschap zien als een moment om te ont-

spannen is er een W.C. kleed in de vorm van

een golfbaan. Compleet met hole, golfclub,

ballen en een vlaggetje heeft iedereen een

reden om een kwartiertje langer te blijven

zitten. Qua hygiëne is het wat minder ge-

slaagd aangezien het voor een dronken ie-

mand als erg grappig beschouwd kan wor-

den in de hole te pissen in plaats van in

de W.C.

Paintball Gun Blaster (€29,95, megagadgets.nl)

Woon je in een groot studentenhuis en doet

je huisbaas niet moeilijk over een vlekje

meer of minder? Dan zou iedere bewoner

verplicht met deze paintball gun over de

gang moeten. Er zijn veel kleuren balletjes

dus wanneer iedereen zijn eigen kleur toe-

gewezen krijgt weet je wie de dader is als

je huisgenoot je kamer voorbij loopt met

een groene vlek op zijn hoofd. Uit de ge-

bruikers commentaren op verschillende si-

tes blijkt echter dat niet iedereen met dit

speeltje om kan gaan: “het was echt gek

om ermee te schieten, me buurman heeft

een trauma opgelope, hahahahahah” en “Ik

ging met m’n neefje spelen...ik heb heb 3

keer in z’n nek geschotuh, daarna begon hij

te janken :P.”

Voor maar vijf euro kunnen er vijftig nieu-

we balletjes worden aangeschaft, waarmee

dus zeker zestien kinderen aan het janken

kunnen worden gemaakt.

Spy Camera Alarm Clock (€69,95, megagadgets.nl)

Verwelkom je nieuwe supergeile

huisgeno(o)t(e) met deze onschuldige wek-

ker als cadeautje. Houd de afstandbedie-

ning zelf en luister wanneer hij of zij net

onder de douche vandaan komt. Zet hem

van afstand op opnemen en zet hem na vijf

minuten weer uit. Doordat er twaalf uur op-

name tijd op deze wekker zit kunnen er tot

144 omkleedsessies opgenomen worden!

Zorg wel voor een goed excuus om de wek-

ker tijdelijk te lenen, zodat je alles rustig

kan bekijken en het feest weer opnieuw kan

beginnen!

Shotgun Drink Dispenser (€17,95, megagadgets.nl)

Bent u ook zo zat van langzame atters?

Mensen die rustig de tijd nemen voor hun

slokken nadat zij zijn weggemexd, ge-

vijfd of gevikingd? Schiet de verschuldigde

drank dan recht in hun gezicht met deze

shotgun. Mensen zullen drinken voor het

leven met deze grote jongen op hun hoofd

gericht. Een leuke variatie kan ook zijn dat

als iemand zijn of haar atje onderbreekt zij

een schot in hun gezicht krijgen. Kortom:

deze gadget zorgt voor spanning en hila-

riteit maar bovenal dronkenschap. Met de

bovenstaande alcoholmeter is vervolgens

weer te testen of men echt sneller onder in-

vloed raakt onder druk van deze gun. Fan-

tastisch!

Bart van der Lei



Armand“Mede mogelijk gemaakt door de

Vliegende Hollander en de Tevre-

den Rookster” staat er op de web-

site van Stukafest. Toepasselijker

sponsors zijn er voor een optre-

den van Armand niet te vinden.

Een optreden dat hopelijk wel ge-

geven wordt. Armand is namelijk

te laat, en het geheugen van de

cultheld, bekend van de hit ‘Ben

ik te min?’ staat niet als onfijlbaar

te boek.

De bewoner van de kamer waar

Armand zou komen spelen, dich-

ter Kasper Peters, vulde de ruimte

moeiteloos op door zelf een voor-

programma in elkaar te zetten be-

staande uit een aantal voorgedra-

gen gedichten. Toen Armand dan

eindelijk arriveerde in het studen-

tenhuis in de oosterparkwijk (hij

kon gewoon het huis eventjes niet

vinden) deed hij alsnog zijn com-

plete set. Wat we al wisten uit de

verhalen, konden we nu zelf erva-

ren, Armand is een ware persoon-

lijkheid. Wat je vooral bijblijft van

het Stukafest-optreden van deze

hippie, is de geweldige sfeer, de

lol en de wijze woorden waar hij

mee besluit: “wees braaf, en als je

dat niet kunt zijn, wees voorzich-

tig!” Dat zullen we dan maar ter

harte nemen.

Les Enfants Terrible, of nee, toch niet. Het wordt Let’s Go EskimoOp een verlaten stuk industrieter-

rein worden we verwelkomd met

warme gitaargeluiden. Wanneer

we binnen komen, komen we te-

recht in een loods die versierd

Bella ItaliaDag één aan de Universiteit van Bologna: geen pro-fessor, geen les, maar geen student die daar raar van opkijkt. Dag twee: professor een half uur te laat, maar geen haan die daar naar kraait. Dag drie aan de universiteit: elektriciteit uitgevallen in het gebouw, geen les. Welkom in Italië!

Sinds een maand ben ik in Italië voor een Erasmus-uitwisseling van een halfjaar. De afgelopen maand heb ik Siena doorgebracht om een taalcursus te volgen en sinds een paar dagen bevind ik me nu in Bologna, om aan het echte werk te beginnen: stu-deren in het Italiaans. Maar niet alle nuttige zaken des leven worden onderwezen aan de universiteit. De meest nuttige zaken vindt men vaak daarbuiten. Een korte samenvatting van wat ik tot zover zoal heb opgestoken van mijn korte verblijf hier:

1. Dieci minuti - Tien minuten. Vertrouw geen enkele Italiaan die spreekt van deze beruchte ‘dieci minuti’. Wat het betekent is onbekend, in ieder geval geen tien minuten. Als iets dieci minuti lopen is, neem dan maar gewoon de bus.

2. Il bus - De bus (ja, Italiaans is zo moeilijk nog niet!) Er ís wel een schema met de bustijden, maar hier word je weinig wijzer van. “Bussie komt zo” zul je uit weinig Italiaanse mond horen. Minstens één keer per week wordt er fanatiek gestaakt, dus op die da-gen heb je sowieso pech. Maar de behulpzame Itali-aan zal je altijd geruststellen: de bus komt. Ooit.

3. Il sole - De zon. Een zonnestraal gezien? Alarm! Vendi, Gucci of Versace zonnebrillen verenigt u, het is tijd om te patsen.

4. Aperitivo - Gratis eten. Rond een uur of 6 ver-schijnt in menige bar de hapjes op tafel. Een fijn gebruik voor de pure, oftewel zuinige, Hollander. Of voor de eeuwig arme student. Koop een drankje en je kunt de hele avond genieten van de meest heerlijke Italiaanse hapjes!

5. Fare i piatti - De afwas doen. Nee, dat doen we niet met een afwasborstel en een teiltje. Dit doen we met een schuursponsje en een kraan. En wellicht

met warm water, maar alleen als we geluk hebben. En afdrogen? Geen haar op het hoofd, of op de ar-men, rug, tenen (ja, haar hebben ze overal..) van enig weldenkende Italiaan die daar aan denkt. Lekker la-ten drogen in de natuur, een vaatdoek is overbodige luxe.

6. Il gelato - Het ijs. Spreekt voor zich.

7. I gesti - De gebaren. Wil je een Italiaan iets duide-lijk maken, dan gebruik je natuurlijk je beste Itali-aans. Maar mocht het je daar aan ontbreken, dan is communiceren nog steeds niet een groot probleem. Vingers bij elkaar, handen in de lucht, wat mamma mia hier, wat che cazzo daar, en je kunt meepraten over alle zaken des leven.

Dan rest mij nu slechts nog deze wijsheid, een paar weken terug aan mij toevertrouwd door de oude, wijze buurman: “Campa cavallo, che l’erba cresce.” “Wees levend, paard, want het gras groeit.”

CO

LUM

NAm

arin

s H

ielk

ema


Armand foto: Antsje van der Zee

Let’s Go Eskimo foto: Eveline Vaessen

Technootjes Af en toe gaan we met de SK naar een of andere party omdat het kan. Het zinnetje “we staan op de lijst” maakt een feestje nou eenmaal veel leuker en goedkoper. Deze maand hebben we Technootjes vereerd met een bliksembe-zoek tussen 1:00 en 7:00 van-wege het aanstaande 10 jarige bestaan. En ja, dat hebben we achteraf bedacht. Dit keer besloten we onze perskaarten ook maar te combineren met vooraan in de rij aansluiten en iedereen vond dat doodnor-maal.

Gronings bekendste technoparty bestaat sinds 13 oktober 2001 en is inmiddels ook onder studen-

ten uitgegroeid tot iets waar bij-na iedereen wel eens is geweest. Technootjes was een van de eer-ste party’s waar minimal gedraaid werd in Nederland. Ook in Duits-land heeft Technootjes inmiddels enige bekendheid verworven. Niet verwonderlijk want de program-mering en sfeer doen een beetje Berlijns aan. Een delegatie van de SK heeft met oud en nieuw zich in Berlijn voorbereid op Techno-tjes door vele minimal feesten te bezoeken en Technootjes doet er niet voor onder. Iets wat als een groot compliment kan worden be-schouwd gezien het feit dat Berlin de absolute minimal-hoofdstad van Europa is.

De sfeer bij Technootjes is overi-gens beter dan bij het gemiddelde technofeest aangezien Simplon geen actief deurbeleid heeft. Dus ook lelijke mensen en mensen

met petjes mogen naar binnen. Deze editie was de sfeer overi-gens super studentikoos om een of andere reden, maar over het algemeen is het een prettige mix van mensen zonder dat iets over-heerst. Dat is ook wel eens leuk naast de gebruikelijke avonden in de Negende. Ook het talrijk aan-wezige personeel draagt bij aan de sfeer, aangezien dat allemaal vrijwilligers zijn en het zelf dus ook wel een beetje leuk willen hebben.

Hoewel een flink aantal mensen de SK partytips al flink ter harte namen en alvast een pretpil had-den geslikt waren er vooral veel studentjes die de gelegenheid aangrepen een gezond flesje wa-ter te drinken om te suggereren dat er hard gefeest werd. Of deze brave bedrijfskundestudenten nemen elke dag een pil bij het ontbijt waardoor de gewenning intrede heeft gedaan. Prettig is overigens wel dat er binnen niet gedeald wordt.

Een van de leukste ruimtes is toch de enorme rookruimte waar zo goed geouwehoerd kan worden op de banken dat je er haast voor zou beginnen met roken. Een stu-dente ‘gebarentaal’ wist onderge-tekende bijvoorbeeld al een paar basisgebaren aan te leren.

De volgende editie is 9 april en er zijn momenteel nog kaarten. Koop ze een beetje tijdig want het is altijd snel uitverkocht, waarna er een levendige ruilhandel op marktplaats ontstaat. Maar daar betaal je natuurlijk niet minder.

Randy Martens


foto: Niels Cornelus Meijer

STU Twee redacteuren van de Groninger Studenten-krant doen verslag van het studentenkamerfesti-val dat op 17 februari 2011 plaatsvond.


is met enorme muurschilderin-

gen. Achterin staat een geïmpro-

viseerde studentenkamer met

grootmoeders meubels. Het doet

een beetje nietig aan in de grote

ruimte. Een bandje stelt zijn spul-

len op en het duurt niet lang voor-

dat de muziek begint. Van te vo-

ren kondigen ze nog even aan dat

Les Enfants Terrible uit elkaar is

en dat zij vanavond het optreden

verzorgen. Met vrolijke deuntjes

beginnen ze te spelen.

Alieke, het meisje achter de bar,

vertelt mij dat ze dit pand in ok-

tober heeft gekraakt met nog wat

mensen. Hierna zijn ze tot anti-

kraak overgaan in overleg met de,

toen voormalige, eigenaar. Ze wil-

len van dit pand een underground

muziek platform maken. “Wil je

trouwens een ijsje?” vraagt ze op-

eens, waarop ik natuurlijk ja zeg.

Alieke sprint weg en even later

komt ze met een plastic bekertje

met roomijs terug. Ik mag hem

zelfs nog versieren met sprinklers

en chocolade.

De muziek is lekker vrolijk en

dansbaar. Het heeft wat weg van

Phoenix. Hoewel het een klein

publiek in een enorme ruimte is,

hangt er een gezellige sfeer. Nie-

mand lijkt er problemen mee te

hebben dat Les Enfants Terrible

niet aanwezig is. Er wordt lekker

gedanst. De drummer vertelt mij

achteraf dat ze uit Utrecht komen

en dat dit de derde keer in Gro-

ningen is. Tot nu toe bevalt het

hem wel.

Ronald GiphartVanaf het einde van de Korreweg

mogen we op de fiets naar Help-

man sprinten om het tweede op-

treden mee te maken. Wanneer

we binnenkomen in Huize Harry

komt er net een huisgenoot van

de 2e verdieping naar beneden.

1-0 voor Feyenoord! Als we de

kamer binnen gaan zien we mu-

ren bedekt met posters, van Jus-

tin Bieber tot Sloggi reclame, met

middenin een plateau met een

grote stoel waarin Ronald Giphart

rustig zijn biertje opdrinkt.

“Het is bijzonder om hier voor te

lezen, het is er helemaal geen plek

voor” weet hij te vertellen. “Mooie,

jonge mensen in de bloei van hun

leven”. Maar wanneer twee oudere

mensen binnenkomen lijkt hij wel

wat opgelucht dat er ook wat min-

der jonge mensen aanwezig zijn.

Wanneer iedereen de kamer bin-

nengedruppeld is begint Giphart

voor te lezen en te vertellen. Over

het studentenleven, vreselijke

huisgenoten, tikkerboekjes en

seks. Dit verhaal heeft iets auto-

biografisch bekend Giphart, “We

waren eerstejaars, we waren Jus-

tin Biebers.” Vol overgave begint

hij over zijn eerste jaar te vertel-

len, over zijn 26-jarige huisgenoot

die alle eerstejaars op ontdek-

kingsreis nam naar het studenten-

leven. “Ja, er is meer in het leven

dan seks, maar niet tijdens de in-

troductieweek.” Onder dit motto

worden de verhalen verteld. Plek-

ken op de muur waar in het La-

tijns staat ‘hier heb ik geneukt’.

Iedereen luistert aandachtig naar

Giphart, in de hoop er nog wat

van te leren.

Vervolgens stopt Giphart abrupt

middenin een verhaal. We krijgen

een korte biologieles tussendoor.

Over hoe mannen en vrouwen li-

chaamsignalen uitzenden wan-

neer ze in een ruimte worden ge-

zet waar het andere geslacht ook

aanwezig is. Over kettingen die

als neonlichten functioneren rich-

ting de borsten. En de borsten ter

vervanging van de billen zodat we

oogcontact kunnen maken terwijl

de man naar iets interessants kan

kijken. En door oogcontact volgt

de rest, het verliefd zijn en de

aantrekkingskracht. Een huisge-

noot wordt naar voren gehaald

om dit te illustreren. “Stefan, buk

eens even.” Waarna ook nog even

wordt verteld dat Stefan relatief

gezien van alle paarden- en wal-

vispiemels wint.

Short story cinemaAls we rustig op de bank neerge-

ploft zijn met ons biertje wordt

verteld hoe het programma van

de laatste ronde in elkaar steekt.

Eerst zullen er een paar verhalen

door Nyk de Vries worden voorge-

lezen. Vervolgens krijgen we een

film te zien, een film zonder ver-

haal. Hier gaat Nyk de Vries een

verhaal bij vertellen dat hij zelf

verzonnen heeft. Ten slotte zal

hij nog een verhaal vertellen dat

hij zelfgeschreven heeft onder be-

geleiding van muziek.

Nyk begint te vertellen over

een verhaal uit zijn boekje Mo-

torman. “Ik maak

korte verhalen” zegt

hij, “kijk, zo kort”,

waarbij hij een nog-

al lege pagina laat

zien die uit één mini

alinea bestaat. Lang-

zaam en schokke-

rig sprekend met

veel pauzes begint

Nyk zijn verhaal “ik

verkocht mijn ziel”.

Na twee verhalen

wordt de film op-

gestart. Voor deze

handeling, de film

opstarten, is Willem

helemaal uit Nijme-

gen gekomen met de

auto van zijn ouders

gekomen. Hij lijkt er

erg trots op te zijn.

Vervolgens start

de film op een bed-

denlaken dat met

wasknijpers aan het

plafon is vastgemaakt. Op het la-

ken worden willekeurige beelden

geprojecteerd zoals water, waar-

op Nyk “Ik zie water” zegt. Voe-

ten op de straat, Nyk: “Ik zie een

kruispunt” en mensen die voorbij

lopen: “Ik herinner mij mijn lief,

ze was een slet”. Zo gaat de film

door en blijft Nyk praten, met

veelal dezelfde zinnen als hierbo-

ven. Als slotstuk wordt er nog een

verhaal voorgedragen onder bege-

leiding van muziek, nee geen mu-

ziek, irritante toontjes waren het.

En er wordt ook een mondharmo-

nica tevoorschijn getoverd. “Ja, ik

draai hem altijd verkeerd om, gek

genoeg”. Wanneer het afgelopen is

vertrekken wij snel naar Simplon,

richting het eindfeest om door te

feesten tot in de late uurtjes.

EindfeestOp het eindfeest speelt Krause

met elektropop. De gitarist is van-

daag jarig aan het eind van het

optreden wordt hij nog verblijd

met een gele SpongeBob gitaar.

Na een mooie avond kunnen we

tevreden gaan slapen. Stukafest,

tot volgend jaar!

Eveline Vaessen Jacob Roel Meijering (Armand)

Ronald Giphart foto: Eveline Vaessen

Short Story Cinema foto: Eveline VaessenEindfeest: Krause foto: Eveline Vaessen

KAFEST



Smartphones & StudentenDe smartphone, wie heeft ‘m inmid-dels niet? Nederland telt vandaag de dag bijna 3,5 miljoen smartphonege-bruikers, een getal dat alleen nog maar verder stijgt. Tot 2007 werd dit feno-meen praktisch alleen in de zakelijke wereld gebruikt, maar sinds Apple met de iPhone kwam, werd het normaal om naast bellen en sms’en ook te internet-ten op je telefoon. Dat kon natuurlijk al, maar niet op zo’n fraaie wijze en met zo’n hoog gebruiksvriendelijk-heid gehalte. Eigenlijk is dit onnodige informatie, aangezien jij vast ook in het bezit bent van een smartphone.

Want zeker deze generatie is vanaf het be-gin bekend met mobiele telefoons ener-zijds en internet op de computer ander-zijds. Als kind leerden wij praten, lopen, fietsen, sms’en en chatten. Ons huiswerk ging gepaard met videospelletjes spelen, en op het schoolplein werden ringtones uitgewisseld. Nu wij studenten wat ouder zijn geworden kunnen we net zo makkelijk omgaan met een mobiele telefoon als een terrorist met een AK-47. En ook het gebrui-ken van internet hebben we net zo onder de knie als Berlusconi het gebruiken van 17-jarige meisjes beheerst.

En deze twee componenten kunnen sinds een aantal jaar harmonieus met elkaar sa-menleven; Viva la Smartphone! Bijna elke student (die er een beetje toe doet) is ge-wend geraakt met deze nieuwe uitvinding. Op ons mobieltje Twitteren, Facebooken en Whatsappen we er tegenwoordig op los. Ge-woon, omdat het… Moet. Moet? Natuurlijk, want we erkennen wel degelijk het belang

van netwerken en sociale media. Onder-zoek heeft zelfs aangetoond dat het inten-sief gebruiken van sociale media gezond is; bij veel posten verhoogt het je zelfvertrou-wen en creativiteit.

Het is vooral heel leuk om je tijd te verdrij-ven met dat technische hoogstandje. Een boos vogeltje op een paar varkens schieten is natuurlijk puur vermaak, en met scherpe kwaliteit een sattelietsweergave van je ei-gen straat zien zorgt ook wel voor het nodi-ge genot. De mogelijkheden zijn praktisch onbeperkt. Zo kun je een foto maken van een gebouw, waarna het programmaatje je

meteen alle informatie verschaft zoals wat voor gebouw het is en waar het staat. Of een foto van iemand maken, en binnen een paar soepele bewegingen ervoor zorgen dat het lijkt of diegene 40 kilo is aangekomen.

Of je nou een Blackberry hebt, een HTC, een Samsung of een iPhone, er is een on-gelooflijk aanbod aan applicaties, of Apps, die je kunt installeren. Een nadeel voor iPhone-gebruikers is dat Apple veel Apps beschermt, waardoor je soms moet beta-len. Het Android-systeem van Google is voor veel mensen gunstiger, aangezien het downloaden van deze Apps geen geld kost.

Hier staat tegenover dat de iPhone natuur-lijk de Mercedes onder de Smartphones is.

Welke Apps zijn voor onze lezers nou het meest handig? Hieronder een top 5 apps voor studenten.

1. ABN AMRO Student City Guide. Met deze App kun je in de 10 grote studentensteden de weg niet meer kwijt raken. Of je nou wilt weten waar je de goedkoopste daghap kunt vinden, die tent waar je tot diep in de nacht nog pizza kunt bestellen, of gewoon de leukste kroeg wilt vinden, met deze App krijg je het voor elkaar.

2. Facebook. Sociale media. Enough said.

3. Twitter. Doe je het nog niet? Begin er dan gauw mee en blijf niet achter.

4. ATM Hunter. Als je in de kroeg bent moet er gezopen worden. Als er geen geld meer is moet er gepind worden. Geen smoesjes meer, want met deze App kun je er achter komen waar het dichtstbijzijnde pinauto-maat is, zodat je weer gewoon verder kunt zuipen.

5. 9292ov Pro. We vergeten natuurlijk niet wat onze ouders allemaal voor ons gedaan hebben vroeger. En daarom willen we nog wel eens een weekendje of een dagje naar huis gaan. Met deze App weet je altijd hoe laat de trein of bus naar thuisthuis ver-trekt.

Roy de Vries

Op vrijdag 25 februari jl. berichtten diverse me-

dia dat het VSNU (Vereniging van Universiteiten)

twee weken geleden naar vergadering grotendeels

besloten heeft om een drietal ingrijpende maatre-

gelen te nemen. Hiermee wordt onevenredig sterk

bezuinigd op studenten. Het doel: geen loonsver-

laging en ontslag van universiteitsbesturen en

medewerkers.

Volgens o.a. Elsevier, GeenStijl en Folia.nl zijn

de universiteiten zelfstandig voornemens om: 1.

De studiebeurs af te schaffen en om te zetten in

een lening. 2. Een verhoging van collegegeld voor

duurdere studenten (voornamelijk langstudeer-

ders). 3. Algehele studiestop in 2012. Zij gaan

hiermee veel verder dan het kabinet en daarom

verdient deze beslissing de aandacht van de stu-

dent. Te meer omdat een groot gedeelte van de

studenten geprotesteerd heeft tegen de bezuini-

gingsplannen en daarvoor was opgeroepen door

de eigen universiteiten. Vooral dit laatste punt is

erg kwalijk.

Uit deze recente berichtgeving blijkt namelijk dat

de universiteiten zich niet bekommerden om de

studenten, maar om hun eigen hachje. Dat zou

niet erg zijn, als de RUG (in ons geval) niet had ge-

suggereerd dat zij zich bekommerden om de be-

zuinigingen op de student, maar eerlijk te kennen

gaf vooral uit te zijn op financieel zelfbehoud. De

student heeft daarom het recht zich gebruikt te

voelen door de universiteiten, indien zij werkelijk

doorzetten om deze drie genoemde maatregelen,

die de student ernstig treffen, uit te voeren. Ik wil

daarom een oproep doen aan de RUG de bezuini-

gingen evenredig te verdelen. Dat wil zeggen: de

rekening voor 50% bij de universiteit te leggen en

niet voor 100 % bij de student.

Zeno Snoei 2e jaars kunstgeschiedenis

1e jaars rechten

Gebruiktingezonden brief

Sappige sexverhaaltjes door Ben Hard

K w a r t e t

“At point A where the budget constraint

touches the indifference curve consumpti-

on is optimized”. Pfff. Ik kijk om me heen.

Door het raam zie ik beneden in de Oude

Kijk in ’t Jat straat een man lopen in een

groene regenjas. Hij heeft een krant on-

der zijn arm. Mijn aandacht wordt af-

geleid door wat onderdrukte bastonen.

Twee plaatsen verderop, rechts van me,

zit een beeldschoon meisje driftig te le-

zen in een boek met veel plaatjes. Ze

heeft witte oordopjes in die veel te hard

staan. Ik herken iets van Kanye West. Ze

heeft een wit dingetje aan waarvan de

stof zo om haar lichaam spant dat ik me

een goede voorstelling kan maken van

wat eronder zit. Met haar rechterhand

zit ze aan haar lippen. Ik voel een zweem

van opwinding door mijn buik gaan en ik

merkt dat het stof van mijn broek al wat

begint te spannen.

Koortsachtig probeer ik een manier te

bedenken in contact te komen. Ik scheur

de titelpagina uit mijn studieboek en

schrijf: ‘Kan je iets anders opzetten? Ik

hou niet van Kanye West, te cocky’. Iets

beters heb ik niet dus ik vouw het briefje

twee keer dubbel en gooi het nonchalant,

maar precies, midden op haar boek. Ze

kijkt naar me op en ik kijk terug alsof

ik haar wil neuken. Het kost me weinig

moeite.

Ze pakt het briefje en leest het. Een flau-

we glimlach ontsnapt haar. Ze draait het

briefje om en schrijft er iets op. Ze staat

op en loopt naar me toe. Ze pakt mijn

hand en drukt het briefje in mijn hand.

Ze kijkt me geil recht in mijn ogen maar

als ze wat lager had gekeken had ze ge-

zien dat mijn vlezige opzwelling was uit-

gegroeid tot een full blown erectie. Ten-

minste ik hoop dat ie zo geblowd wordt.

Ze loopt weg en ik blijf enigszins sidde-

rend van anticipatie achter. Ik vouw het

briefje open en lees: ‘15:00 gehandicap-

tentoilet 2e verdieping’. Ook haar hand-

schrift is geil. Ik bedenk me dat ik nog

nooit iemand met een rolstoel heb gezien

in de UB.

25 minuten nog. Verdomme ik barst zo-

wat van geilheid. Dat is altijd mijn pro-

bleem geweest. Zodra ik ook maar het

smalste vooruitzicht heb op seks vecht

mijn lul voor zijn bevrijding uit zijn te

strakke stoffen gevangenis. Ik kijk voor-

zichtig naar links of niemand ziet dat ik

mezelf niet bepaald onder controle heb

en juist door mijn kijken kijkt een klein

blond meisje op. Hoewel, ze kijkt niet

echt op want haar blik blijft hangen bij

mijn stijve die nu zo belachelijk strak in

mijn pantalon staat dat het onderscheid

tussen schacht en eikel zelfs duidelijk is.

Ze kijkt verlekkerd. Ik heb een ingeving

en kras het gelul over Kanye West door

en gooi het briefje naar haar en loop weg.

Althans dat probeer ik want ik heb wat

moeite met lopen. Soepel en onopvallend

steek ik ‘m onder m’n riem tussen de li-

teratuur over psychologie. Ik besluit al-

vast naar het toilet te lopen. De boel is

vrij en ruikt net schoongemaakt. Prima,

ik bedenk hoe ik het zal spelen. ‘Naked

Man’, lijkt me een leuke voor vandaag.

Ik gooi m’n schoenen, t-shirt en broek in

een hoek. Mijn boxer gooi ik in de was-

bak. Stipt om 15:00 wordt er op de deur

geklopt. Met de kans dat het de eerste

gehandicapte is ooit die gebruik maakt

van dit toilet doe ik met alleen een strak

staande boxer de deur open. Meisje 1

staat voor de deur en reageert blij ver-

rast op mijn strakke naakte lijf. Ze komt

binnen en doet de deur dicht.

Godzijdank ben ik gezegend met een

heerlijk omhoogkijkende erectie. De ko-

ning onder de erecties. Naast de inmid-

dels eindeloze geilheid voel ik ook een

gevoel van trots over mijn roede. Zonder

verder nog aandacht te besteden aan mij

kijkt ze naar mijn lul en pakt hem beet.

Haar hand is koud. Mijn penis schokt van

het te verwachten genot.

Met haar hand op mijn borst leidt ze me

naar het toilet waar ze me neerzet. Ze

knielt en legt haar handen op mijn bo-

venbenen. Plagerig begint ze een beet-

je te spelen met mijn balzak met haar

mond. Ik merk meteen dat dit een pro is.

Ik zak een beetje achterover en pak de

hulpsteunen voor gehandicapten stevig

beet. Ik heb altijd wat moeite gehad stil

te zitten wanneer ik gepijpt wordt. Ont-

spannen is niks voor mij.

Hoewel het mijn plan was word ik toch

wat verrast door de plotselinge klop op

de deur. Meisje 1 kijkt op, haar lippen

glanzend van het spuug. Exact in koor

zeggen we tegen elkaar ´heb je zin in een

triootje?’ Binnen een split second lijken

we allebei te beseffen wat hier aan de

hand is. Nadat ik dacht dat het niet meer

zou lukken besef ik me dat ik vandaag

een nieuwe stap in mijn seksuele ontwik-

keling ga maken. Ik ben blij dat ik van-

daag niet thuis heb gestudeerd.

Ben Hard

illustratie: Tobias Rutteman @Wil je reageren? Stuur een email naar [email protected]


LEVE DE NIEUWE RECTOR M: ELMER STERKEN!

Le Rector est mort, vive le Rector! Vergeet Frans Zwarts. Wie?! Inderdaad, onze nieuwe sterke man aan de Oude Boteringestraat heet Elmer Sterken. Deze meneer is tot één maart dean van de faculteit Economie (en bedrijfskunde, maar dat is een cursus) geweest. Vanaf heden is Sterken Rector Magnificus en dus doen zijn opinies er toe.

Dus Elmer, we kennen elkaar al van Economics, maar wie ben je verder eigenlijk? Burgerlijke stand?Getrouwd met vier kinderen; drie dochters en een zoon. Tussen de negentien en de tien. Lid geweest van Vindicat, maar pas in mijn tweede jaar, omdat ik gewaar-schuwd was dat het zo moeilijk was. Maar achteraf was het onno-dig; ik heb het gewoon in vijf jaar gedaan, ik ben geen langstudeer-der.

Zou je studenten nog aanraden lid te worden ?Als je het strikt blijft houden op gezelligheid wordt de druk steeds groter, nu is nog maar iets van 15% tot 20% lid. Als je het ook ziet als het creëren van een studieom-geving dan zal het weer iets beter passen. Maar als je uit een andere omgeving komt hier in Groningen is het toch leuk om lid te worden van zo’n structuur.

Nog wat gehad aan de connecties die je eraan over hield?Niet echt. Ik ben echt consument geweest daar, ik heb niks actiefs gedaan. Wat ik extra heb gedaan was op de universiteit als student-bestuurder en student-assistent.

Trouwens, jij hebt iets in de krant gezegd over dat studenten meer uren zouden moeten studeren. Gechargeerd is het patroon 20 uur studeren, 20 uur werken en 20 uur aan extra activiteiten be-steden. De getallen wisselen wel eens per onderzoek. Eigenlijk ben je gewoon deeltijd student, het is logisch dat het niet in vier jaar lukt dan met zulke uren. Anders zou het ook wel iets zeggen over de zwaarte van de opleiding.

En hoe wil je dat bevorderen?Uit onderzoek komt dat 30% van de studenten zich niet uitgedaagd voelt. We kunnen meer ambitie leggen in de programma’s. Vaak zie je als de ambities hoog liggen studenten en medewerkers daar-in meegaan. Ik zou het niet goed

vinden voor een vak waarvoor vjif weken staat je maar twee weken in de UB in een boek hoeft te kij-ken. Het zou helpen als mensen hun studietijd meer zien als een investering en niet als consump-ties. Je ziet dat hele goede studen-ten erg goed plannen, die weten elk moment van de dag wat ze doen.

Moeten we dan ook niet wat doen aan de voorzieningen van de universiteit? Ze zijn nu niet zo dat ik er graag lange dagen wil blijven…De faciliteiten op de campus zijn vaak onvoldoende. Als we willen dat studenten hier veel tijd door-brengen moeten we voor meer fa-ciliteiten zijn. Dit (het Zernike) is een dorp op zich dit, er lopen hier 20.000 mensen rond. Maar er is hier maar één klein winkeltje.

Ik erger me er zo aan dat de kantine om 15:30 dicht gaat. Ja daar erger ik me ook enorm aan. We hebben teveel het idee dat we zoiets aan de markt over moeten laten. Je ziet in het bui-tenland, zoals de VS, dat het faci-liteiten niveau veel hoger is.

Wat vind je van die 3000 euro studieboete? Driekwart van de langstudeerders heeft er een verhaal bij en is he-lemaal geen slechte student. Mis-schien is het een kwart die er met de pet er naar gooit. Het probleem van universiteiten zit bij studen-ten die twee a drie jaar hier rond-lopen zonder een punt te halen, die geven maatschappelijke kos-ten. Een boete raakt dit type stu-dent niet. Die komen niet eens in de fase van het langstuderen. Wat betreft de langstudeerder is voor ons is het probleem dat ze hier lang rondlopen en veel ener-gie vragen, maar dat hebben we er voor over omdat dat vaak de goe-de studenten zijn. Die zorgen dat ze beter als mens de universiteit verlaten. Ik heb daar eigenlijk he-lemaal geen problemen mee maar de Nederlandse belastingbetaler wel blijkbaar. Ik heb vaker gezegd dat ik het dan rechtvaardiger vind

dat alle studenten een hoger col-legegeld gaan betalen. Dat is eer-lijker. Als het ongeveer 700 euro is heb je genoeg binnen om de zaak te dekken.

Ik hoorde laatst in de kroeg dat er ook nog bezuinigd gaat worden ofzo? Dat geeft grote problemen. We moeten tussen de vijf en tien procent van het onderwijsbudget wegbezuinigen. Dat betekent dat we mensen gaan ontslaan, heel cru.

Is het doel om het beter te doen nog wel realistisch dan?Het geeft voor de korte termijn grote problemen. Je moet met minder mensen nog meer doen omdat er ook nog meer studenten komen. Die kwaliteitsverbetering zie ik de komende tijd niet komen. Als deze plannen door de Eerste Kamer komen komt er geen kwali-teitsverbetering. Ik hoop dat deze coalitie geen meerderheid krijgt in de eerste kamer vanwege deze onderwijsplannen. Deze plannen zijn voor ons redelijk rampzalig. Ik kan me niet herinneren dat er ooit zo serieus bezuinigd is.

Wat zal jouw persoonlijke bestuurlijke rol hierin dan zijn als rector ? De rol van de rector is dat je pri-mair verantwoordelijk bent voor onderwijs, onderzoek, studenten-zaken en internationalisering. De bezuinigingen raken al die vier domeinen. Met minder personeel kan je minder goed onderwijs geven. Ook internationalisering kan je niet doen, nu kost dat nog geld. Dat gaat pas geld opleveren als je op 15 a 20 procent van het totaal is. Daar zitten we nog lang niet op. Het blijft een middel om kwaliteit te verbeteren. Er komen gewoon hele goede mensen bij en dat stuwt het niveau omhoog; er komt meer concurrentie om de zelfde plaats. De internationali-seringambitie blijft dus ook een speerpunt van mij.

Je lijkt me trouwens niet iemand die echt een hele strakke carrièreplanning erop na houdt? Ben je hier enigszins ingerold? Nee klopt, het is altijd leuk als je weer voor verrassingen komt te staan. Het was zeker niet mijn be-doeling dit te gaan doen. Ik was eerst voorzitter van de zoekcom-missie, dat geeft wel aan dat ik het niet wilde doen. Het was eerst dat ik bereid was, maar inmiddels vind ik het gewoon heel leuk. Hoe langer ik er over nadenk, hoe leu-

ker de baan. Je krijgt de gelegen-heid fantastisch mooie dingen te doen. Voor mij was de vraag of ik het wel allemaal kon doen met vier jonge kinderen. Ik weet het nog steeds niet. Frans Zwarts zegt je weet pas wat het waard is als je het ervaart. Ik denk dat je de houding moet hebben iets terug te doen voor de universiteit. Ik heb mijn loopbaan te danken aan de RuG, nu ben ik toevallig aan de beurt iets terug te doen.

Een onderdeel van Frans’ bestuurstijl was dat hij veel onder de studenten was. Ik denk dat ik wel op Frans lijk. Het contact tussen studenten en universiteit is erg belangrijk voor de rector. Internbestuurlijk ben je het hoofd van de senaat, het orgaan van alle hooglera-ren. Maar je bent natuurlijk ook het hoofd van de ‘school’. Frans heeft dat echt heel goed gedaan. Ik ben in mei met hem op de Ba-sis geweest. Dat was echt heel leuk, Frans was moe en ging om half twee naar huis maar ik heb het tot vijf uur volgehouden, zo leuk was het. We gaan in elk ge-val in mei weer een rondje maken. Ik denk dus dat we qua contact

met studenten weinig verschillen.

Het is wel een zware baan geloof ik, ik weet niet hoe

Frans er voor die acht jaar uit zag….Je moet ook fit blijven hè. Frans heeft geleden denk ik. Ik weet niet waar dat aan ligt. Als je tot half vijf doorgaat en om negen uur weer moet vergaderen… Ik moet toch wel zes uur per nacht slapen.

Heb je als aanvoerder van de universiteit nog wat stichtelijke woorden voor nieuwe studenten?Probeer er zoveel mogelijk uit te halen. Blijf ook niet thuis wonen, want je ziet dat die studenten hier alleen komen voor de colleges en verder veelal thuis zitten. Je mist dan zoveel. En doe een studie die je leuk vind. Er liep laatst een meisje uit een tentamen van mij die door mijn vak met de master economie stopte. Ze vond het ook helemaal niet leuk zei ze. Als mijn vak eraan bijdraagt dat je iets gaat doen wat je leuk vind, dan vind ik het toch nog geslaagd, heb ik toen gezegd. Ik kwam haar laatst tegen en nu is ze dolgelukkig met een andere master.

Randy Martens

Het Gesprek

foto: Jan Luursema


“ “

De bezuinigingen zijn voor ons redelijk rampzalig


advertentie

Bandirah www.bandirah.com

Illustratie: Stefan Sloot

ELKE ZATERDAG SWINGAVOND

MEER INFO OP: WWW.VERA-GRONINGEN.NLOOSTERSTRAAT 44 • GRONINGEN • 050 3134681

“THE DANCEABLE SIDE OF THE UNDERGROUND AND THE UNDERGROUND SIDE OF DANCE”

CLUB FOR THE INTERNATIONAL POP UNDERGROUNDPROGRAMMA

GROTE ZAAL / Maart

VERWACHT:DE STAAT, THE CROOKES, KRACH, THE GATHERING, SUUNS...EN VEEL MEER!

THE TELLERSRUE ROYALE + MEBREAK-FAST XXXIMET OA: DOC SCOTT

BUFFALO TOMDAZZLED KID + HOUSES

TYVEKOZARK HENRYTRIGGERFINGER WOODSTHE HACKENSAW BOYSDE KIFTJAGA JAZZIST

020304

051011161820232527

Cantina Mexicana: All you can eat voor 14,75!En ja hoor! Daar is die weerrrrr. De all/you/can/eat aanbieding waarvan het eten ook daadwerkelijk te vreten is. En hij is toch verdikkeme gewel-dig! Voor 14,75 kan je bij Cantina Mexicana aan de Vismarkt zoveel taco´s (kip, gehakt, paddestoelen) en enchillada´s (gehakt, paprika) en spareribs en nacho’s (kip, kaas, gehakt), mét friet, bonen en salades opeten als je wilt. Eigenlijk is het niet fucking normaal maar wij willen dat u deze krant blijft lezen dus als het niet lukt met de artikelen dan maar met de vreet-aanbiedingen.

Neem de onderstaande bon mee naar Cantina Mexicana op zondag tot en met woensdag en dan eet je zoveel je wilt voor maar 14,75. Wees aub zo vriendelijk een extra biertje cq kopje koffie te bestellen zodat onze vrien-den bij Cantina er nog wel iets aan overhouden. Deze aanbieding is name-lijk volledig tot op de kostprijs gedaald. Waarom? Omdat het kan! 2uur max. schranzen, vanaf 6 personen effe bellen.

DINERBONALL YOU CAN EAT

voor SLECHTS € 14,75Keuze uit

taco’s enchillada’s, spareribs en

nacho’sDeze bon is alléén geldig bij Cantina Mexi-

cana Groningen Op zondag t/m woensdag

Geldig t/m 7 april 2011 Vismarkt 50

Inclusief bijge-riechten zoals

friet, salade rijst bonen en sauzen

Groepen van 6 personen of meer moeten reserveren

Kleurplaat!Deze kleurplaat is zo ontworpen dat hij met slechts één kleur inkt is om te vormen tot een waar meesterwerk. Hierdoor is het mogelijk om de wereld tijdens het oersaaie en zinloze college waarin je op dit moment zit toch nog te verrijken met iets wat van permanente en onschatbare waarde is.

Wil je je kunstwerk laten taxeren dan kan dat door het op te sturen naar ons postadres zoals genoemd in het colofon op pagina 3. Wij zullen alle exemplaren die een waarde van ten minste 25 euro vertegenwoordigen, in ons blad afdruk-ken. Hoera!

SK Maart 2011

Documents

Transcript of SK Maart 2011