PERIKLI SHULI

Si qenka ky Planeti im!... poeziHow this Planet of mine seems to be!... poems

Come sembra questo mio Pianeta!.. poesia

marin barleti, tiranë 2012

PERIKLI SHULI “Si qenka ky Planeti im!... ” poeziHow this Planet of mine seems to be!... poems Come sembra questo mio Pianeta!.. poesia

Redaktor letrar: Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.SRecesente: Jozefina Traboini Përktheu në anglisht: Dritan Kardhashi W.P.STranslator : Dritan Kardhashi W.P.S Në italisht : Majlinda Shabani (Aleksandra) U.P.L.I, W.P.STraduttore: Majlinda Shabani (Aleksandra) U.P.L.I, W.P.SArt dizanj: Dashamir VraniciCopyright © PERIKLI SHULI , 2012Libri u përgatit në kujdesin e LNPSHA “PEGASI” ALBANIAU Shtyp në shtypshkronjën e Shtëpisë Botuese “Marin Barleti “ Tiranë, 2012

Adresa e autorit e-mail vrite_lotin@yhoo.com

Një notatim lirik dhe një shfaqe e psikoanalizësNga Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S, A.O.MS’ka sesi në një botë tërësisht të bukur, plot fantazi, me shpërthesë ndjenjësisht idesh dhe kërkim të krijimit të lulnajave, të mos ketë në shpirt “oazin” e ëmbëlsisë, të humanizmit, të urtësisë dhe të synimit qiellor; të demonstrojë një shpirt dinamik dhe të ujëvarë nga kataraktë qiellorë “ëmbëlsi derdhje figuracionale”, të cilat përplotojnë dhe krahërojnë pulëbardhat, bilbilojnë frazën, këngërojnë në koncert nota shumë ëmbëlsisht të ansamblit poetik pegasian...Perikli Shuli u shfaq në teatrin poetik me këtë burbuqësi, me këtë prani dhe me sentencën domethënese , metaforike “Vrite Lotin”, për të mbetur në kujtesën e shkruar dhe të transmetuar të “PEGA”I”-T.Treshkëputjet e tij të ardhura nga krijimi i lidhësisë lirike aktrojnë në tokë, qiell dhe përtejqiell, në hapësirë fatlume, ku bredhon ëndrra lirike me fytyrë të çuditshme: sy - yje, unë -“unë”, ti – “ti”, “ndoshta”; btzëpuphërime, përdytyrime tejkulmore, përbetime njerëzore tejkalore, vetëm e vetãm për të provuar men`imin e tij përbdtues në një dashurizëm tejetnjerëzor e tejedashuror, prezencë fantazi të bardha, si vetë shpirti poetik, që i mbart ... Ai ka një këndvështrim të vetin për të arritur tejqëllimin që të mbush mendjen me arsyetimin e përzgjedhur të tij të veprimesës...Natyrisht, në këtë mendësi kreature, lot rol edhe origjinimi i tij , i cili sjell “stoli” të vendlindjes, i transmetuar në “fron” nostalgjik...

Përveç kësaj Perikliu bën zbërthim psikoanalitik të vetvetes, duke e paraqitur dyportretizmin e tij e duke i mëshuar portretizimit brendor, ëndor, mendimor, që, në këtë këndvështrim, mund ta quaja një ofrim i një partneriteti, i cili i mungon më së shumti kohës sonë, e cila ka nevojë në këtë teatrim, ku “dhelpra krifëverdhë “ luan me lajmëditësin “lafshflori” ..., ku ”këmbëshpejti” mundohet të shmanget nga procesi dhimbës i saçmës..., ku “njeriu” humbet reflekset, virtytëzimet dhe “profesionon” veset ... Një krijim “Jam jetëgjatë i tillë...” është një skanim poetik, apo një radioskopi njerëzore e nevojshme. Një shëmbëlltyrë e krahasimit dhe ballafaqimit njerëzor spikatës...Jepet një mesazh i madh për njeriun, i cili kërkon të kthehet në Kryenjeri... “Univers i qëndrimit logjik” sentencon pasurinë eruditive të poetit dhe flet qartë për objeksionin e tij, për finesën dhe trajtesën e aspektit psikoanalitik..., shijen e hollë të vrojtimit...Shpesh ne ndeshim në cektina dhe paraqitje krijimesh, të cilat nuk të ngjallin interes të stacionohesh... Por krijimi talentor kërkon edhe një teknikë ndërhyrjeje, e cila e frymon. Shumë krijuesve, të cilët e heqin veten të “afirmuar”, kjo u mungon, fatkeqësisht, dhe pastaj këngëron proliksiteti, rakitizmi “kreativ”, mungesa e spontaneitetit në krijim, humbja e melodiocizitetit poetik, e “çekiçit pneumatik” e tjerë...Me këtë shfaqje poetike Perikli Shuli është premtues dhe fillon rrugëtimin e vështirë në gjininë senteciale të poezisë së vështirë... Libri poetik nw tri gjuhë (shqip, anglisht, italisht) i

poetit Perikli Shuli është një demonstrim i talentit dhe i krijuesit me mentalitet modern... dhe i krijimit të një lidhësie dhe afrimiteti në shkëmbim universal vlerash.

Vezulluesja e saj: Vetëm ti..!Përtërijë’ mendimi ballit tënd,Vija meridianesh- kodra skanuar,Sytë shqiponjë përçojnë errësirën,Largësi, kilometra   fantazuar!  Selvi shtatgjelbërim  përherë,Stinët për ty ngjajnë bezdi,Nata sonte yjet gjoksit ka fshehur….Vezulluesja e saj:Vetëm ti...!

Melankoli sjelljesh ylberuar,buzëtrëndafili qeshurazi rri,Të kuqet faqe, meteorizuar...Zemër, s’gabohem: “Kjo je ti..!”

Univers i qëndrimit logjik

Ngrohtësi shpirtërore,shkrin akujt,Brymëzuar,

degë trimërore magji,E para rreze dielli

e ardhur përthyhet rrëzë malit:”Afërditë” - Perëndi!“Pitagorë” e vështira

teoremë, Boshti numerik

pa limit,Mendësi,dëshirë,shpresë, Univers

i qëndrimit logjik.

Udhëkryqe,gërshetë idesh,

Qartësinëshikimi ma vret,

Eleganca e trupavetë ngrirë,Trumcakë

qenkan në të vërtet.

Kodet e pashkruaraVërtitem i vetëm hapësirave të kaltërisë,Ngjasoj me zog të trembur, të hutuar...Prita në mungesë arsyeja të rinisë,Zë fortësisht, jo e belbëzuar!

Në ke pak mëshire, falje kërkoj, o Zot!Rëndomtë dalloj ngjarje “jete” në rrugë,Mendja vërtitet e prej andej s’del dot,dhe "kala" do kisha bërë, (nëse do të mblidhja gurë!)... Nëse grushtin e fortë të kisha vërtet, të përmbysja këtë botë egërmizore,Guximshëm të ngrihesha lartësisht mbi retë,Drejtësia popullore të himnizonte...Kthehu, o njeri, në rrugën e dashurisë,për Njerëzimin Mirësia, ligj i pashkruar,Shtrëmbërimi, dihet është çnjerëzim:Padrejtësi e “leverdisur” në kode të pashkruar...  

Dëshiroj të marr rrugën pa kthim,E  të jem skllav i  këtij lëngimi,Të vendos shtyllat e arta të Drejtësisë,E drejtësi të quhet, natyrisht, vetë Njerëzimi.

Peizazh

Koha u prish,

Mali u rerua,

Temperaturat u ulën,

Ndoshta do të bjerë shi,

Kjo kohë, o Zot , s’paska faj!…

Do të fryjë erë,

Sinoptika - acar

Por prapë kam mosbesim:

S’është kjo stinë ”koha” e saj!

Ky rrapi i madh,

më zë dritaren,

po m’i  tund degët,

për të më thënë:

“Para meje dhe era,

dhe shiu

dhe gjithçka ndalet…

Do të të mbroj ty ,

o mik i mirë!”

Hedh vështrimin lart,

ja filloi të bier shi...

Ah, ç’shi i butë, të lag menjëherë

dhe lagien s’ta thotë në sy...

Pres i menduar ky shi të pushojë,

shiu nuk pyet stinë...

Rrapi i kënaqur

më ofron kurorën

dhe më shkel synë...

E pranoj pa fjalë ofrimin e tij,

por ky shi qenka majëhollë

përsëri pikët bien dhe nën kurorë...

Zjarrtësisht, përkëdhelje e mallshme...

Në këtë çast i ngrysur mbeta, Më pas... s’di sesi, s’di sesi, ”Kurora” thurja mes reve të qeta,Shiu i tyre shndërrohej në flori! 

Sa do të dëshiroja sonte,Të lagesha i tëri, në këtë “shi”,Vetëm  të ndjeja kendshëm“Lule“ të thurura zjarrtësisht për ty!  Të pathënat ndonjëherë,T’i mbledh e t’i thur magjikshëm poezi.Në çaste të madhërishme të kundroj,S’e di sa bëjnë Dy plus Dy! Me valët e detit tek dridhen lehtë,

Me profilin tënd karshi profilit tim, Me dhjetra syqeshura notojnë “blertë”, Detit kaltërosh…, ku ende bie vrullshëm shi.

Eh, kjo kryembrëmje Pranvere tani,Të përkëdhelka përmallshëm, po ty!U shndërrova mbi gjethe të fëshfëris, Flokëlagurit dhe bukurorin sy…

Në një ëndërr të bardhë ...Nga dritarja nata ujëvar qetësinë,

dhe shiu ndaluar s’ rrugëton litarshëm më.Qiellit të errët dy sy shkrepëtuar ”Frenojnë“ te unë, shndërrohen në një …. Ç‘mbretërim qetësie?!Ngadalësisht mbyllen dy syvegjël,një buzëqeshezë e embëltuar, si sihariq, vjen,Vjedhazi kërkon në konturin e sajtë më mjaltojënë trajtë të dyanshme…Nata humbet

në buzëtakimePërqafime plot afsh e zjarr...

orët e pafajshme…Dua të përmbahem ngadalë,të lundroj në Detin e paanë

Dallga ngrihet fluturimthi në qiellpikë referimi:

Dy sy shkëlqejnë, si yje atje lart...E kini parë buzëqeshjen e plotë të flasë?

Në dritaren time troket i hutuar Dielli,Po heshtja është kryefjalë...

Askush s’më beson:Jam në një ëndërr të bardhë .....

Sa lart jam ngjitur, sa lart!

Strukur thellësisht në shpirtin tim!... Lirike

Më shikon me syrin shtrëmbër,Thuama një fjalë të vetme dhe mua,

Se të dua, flas çiltër, je femer .Ndoshta je rritur, je bërë grua!

Më kot, më kot të paskam pritur,Bobo, me ty ç’ paskish ngjarë!

Falëm që shkrepa kësillojsh të bërtitur,Mbase s`të gjej…, si të njoh më parë!

Ah, pse dërgon vështrim të lodhur,Për të ndjellë shi te sytë e mi!?

Vallë, sa tërmete të paskan ndodhur,

Që fort të ngjan ky kob i zi !?

Ndalu, dhe pak, ka kohë që të pres,Pse ma lë fjalën pa e mbaruar,Pse sakaq fut këtë zë në mes...

”Ka ikur koha, të kam harruar!“

Tani ç`të bëj, ç`të bëj me ty? !Unë çmendurak, ti krejt hutuar,

Po t`i jap dhe këto dy syTutje errësirën për të pushtuar…

Do të kaloj dhe të ftohtin ,me këmishë do të vij ,

Po të them se s’ jam kot së koti,do të sfidoj dhe një djal të ri..

Rrugë të gjata, të vështira do të marr, Natyrën me energji do të nis ta sfidoj...

Me ëndrra, dije, jo nuk dehem...Vetë realiteti më do të shijoj...

Vajtën në erë të gjitha, vetëm brenga mbeti,Mike, mos më fto që, këndejthi të iki, si era,

Sepse sa herë ika, një mijë herë ajo më gjeti,Ndaj s’kam ku të fshihem, gjeti mik brenga...

E ka gjetur shkretë te kjo udhë pa cak, Mendjeshprishur, me xhepat e zbrazur,

i rënduar gjatë, gjithkund ngritur një lak, A ndërtohet “Orakull” pa një shteg të hapur?!

Së toku do të rrojmë, ndoshta majë një thepi,

Nga e njëjta gotë do pimë të kuqen verë,Gjersa t’ia vjedh çelësin me rrëmbim nga xhepi,

Dhe, në ngut e sipër, të çel të Hadit derë…

Si të “hyj” brenda, bëhem mbret pastaj,Ndaj flak merakun që të bren kaq shumë,Mbase këtej, në bëfsha së dyti faj,Verën e kam pranë rrjedhëse si lumë...

Verë të do pi, një natë të tërë, me ty do të dehem deri në agim,Mbretëreshë e natës ti do të jesh,strukur thellësisht në shpirtin tim!...

Si Ty s’buzëqeshka njeri!...

Mijëra zemra të hapen...E në mijëra zemra troket...E di..., po të vij unë...Portat e zemrës, do të hapen vetë...

Më kupto, natën në ëndërr do të vije nga gjumi nuk do të zgjoj,Do të të lutem, gjumë të flesh përsëri...E unë me aromën tënde do të gazmoj... Me çelës do t’i i mbyll ëndrrat... fluturimthi të nisen te Ty...Një puthje,...një përqafim...nga mua për Ty, përmbi sy...

Ti erdhe me fustan të bardhë,si zanë, zbrite mbi mua,Me puthe, pa derdhur asnjë fjalë,Veç në “ëndërr” të thashë: “Të dua!…”

Do të vij një ditë brenda zemrës,të kërkoj..., të gjej një vend,Në mëngjes, papritmas, të më shohesh,oh, të lutem, shpirt, mos u tremb!

Vendin ty ta kam zgjedhur.në mes te saj, je përherëTë thashë të mundoheshe,Dashuria ka një vlerë.

Fjalët rrjedhin pa pushim,sa në fushë dhe në mal,Jam poet, jam i mirë,Zoti kështu më ka falë!

Buzëqesh, pra, se të dua,buzëqesh, sikundër çdo njeri, Buzëqesh një herë për mua, po si Ty s’buzëqeshka njeri!

Çohu, bëj një pune dhe ti,çohu se erdhi dreka, Zemrat janë të mira,kurrë ato s’janë të shkreta...

Fluturojnë në magji ,fluturojnë si “raketa”...

Ngrije kokën se po vij ,hapi krahët se të gjeta!...

Ah, moment !

 Ç’vlerë kanë  fjalët, kur  s’ jemi  bashkë të dy?E vetmja qenie e sinqertë në  jetën time,Dërgove  pika shiu në vend të lotëve të tu,Ndjeva shpirtin të shkëputur në mërzi.

Si dy vjedhës të ëmbël  kemi zjarruar shikimet,Atë, ... njerëzit e motivojnë “dashuri’,“Duart” shtrëngojnë, emocione  sjellim...Si mund t’i dërgoj emocionet te ti?...  Ndiqja me sy ëmbëltirën kundruese,Ah, çast! T’i puthja sytë e mbyllur vetëm një moment,Ata sy qëndrues, heshtakë në sublimet.Ngrohtësia e linjave melodike, shprehje e vetvetes.

Të kam në ëndërr

Nga dritarja nata derdh qetësinë,dhe shiu ka ndaluar, s’ ecën më,Në qiellin e errët dy sy shkreptijnëndalojnë te unë, bëhen një.Mbretëron qetësia...Mbyllen ngadalë dy sy të vegjël...një buzëqeshje e ëmbël vjen,vjedhurazi shikon të më marrë!Nata kalon....Takim buzësh...Të përqafoj e të ndiej këtë herë,Ngadalë lundron në detdhe ngrihet e fluturon në qiellme dy sy që shkëlqejnë atje lart…Buzëqeshja flet!Dielli në dritare troket,Sërish mbretëron heshtja.Në ëndërr jam,askush s'më beson!

* * *Të eci vetëm dua,asnjë sy të mos më ndjekë,asnjë zë të mos më flasë…

Të eci, vetëm dua,Të shkoj diku larg,Të kaloj lumë e përrua,të dalë, ku të dalë!Të eci vetëm dua,vetëm zogjtë të më rrinë pas,fëshëllima e gjetheve,të rëna dhe pika e vesës qerpikët të më lagë.Të eci, vetëm dua.

LiriaNëse mblidheshin lotëtqë bien në tokë,do të energjonte një hidocentral,ndoshta më i madhi në botë! 

Mjafton, kaq lot sa kemi derdhur,mos shkoj syri në të shterur...Provojeni dhe ju lotimin, s’e keni provuar,hidhërimin e pamjes së kufizuar.

Jo ! Më lot nuk do të ketë!Do të ringjallen dhe të vdekurit, për të provuar të qarat e të gjallëve

si Dëshmitarë !Si është mbushur, bërë dhimbja dete e oqean.

Linda duke qarë,u rrita me të njëjtën melodi, do të nisem duke qarë:është kjo domethënësesi për ç'do njeri.

Toka e ngopur,deti, si gjithnjë, i tërbuar,Nuk ka më lotse kam lindur për të jetuar.

Të jep jetë …

Gjuhët e zjarrit të përpijnëErë diellore, që s’ju dua,

Një  dush ngjyrash në fytyrë,Shpresë jete për mua.

Duke ofruar sacrificë,Shpirtin tim të hapur në horizont.

"Çfarë mund të jetë?“

Yje, kometa, meteorë,Ky Univers enigmatik!

Dhe rrezja e parë e Diellit,të jep jetë: Atmosferë….

Kaq i vogël...

Më çoni me shtëpi në qiell ...Universi në miniaturë blu,Për shpirtin tim të eturrëndë bllokuar këtu...

I sigurt s’e kam pyetur,duke kërkuar në yje të mundshëm,

Me sy e shikoni fikshutuar në distancë ...Gjithësia misterioze...

Doja të shihja gurë të shenjtë,Në agim të ndiej pafundësinë.

Duket drita …Tokës dhe një xhuxh;Dhe pastaj mendoj:

"O Zot, jam unë kaq i vogël ?!!

Vrapoj të arrij jetën...

Vrapoj edhe rëndë fluturoj në magji,Vrapoj, se s'rri dot, vrapoj se jam njeri. Vrapoj për të qenë i lirë, të kaloj lumin e tharë,vrapoj në shkretëtirë, Moisiut t’i ngjasoj. Dhe detin në mes ta ndaj,

në tokën e premtuar të begatohem, të jetojmë, si në parajsë, se vimë edhe shkojmë. Vrapoj të arrij jetën për njerëzit e mi,për natyrën e bukur dhe për ty, LIRI!

Tiranë, 03.2.2011

Rituali i Faljes

Të falësh barbarin, kur të godet,E kur nga brezi ka nxjerrë dhe kobure...Donin të të vrisnin, janë hija e vet ...Dy “trima” fryheshin si poture...

 2Nëse më godet, faqen tjetër i kthej.Po dhe fjalë që dalin nga goja, ndyrë...I fala të tëra..., ashtu krejt , dridheshin, skuqeshin në fytyrë...3Fëmijët në shtëpi prisnin babanë, të loznin me të, si një natë më parë,por s’po u besojnë më syve të vegjël, janë bërë të strukur, diçka ka ngjarë... Parandjejnë ...

 4Këta mendove, dhe zemra t’u thye.

“Në shtëpi shkoni dhe këtë herë”.Le të jem unë, kurbani i tyre...Do të ketë prapë Pranverë!...5Kështu do t’i mbush minutat e jetës,Me vepra të mira për çdo njeri,S’do të ketë rëndësi lëkura e fytyrëse bardhë e kuqe ... ndoshta dhe zi!...

Ndoshta?! Unë, një tjetër - UNË,Ti, një tjetër -TIdhe udhët, ku nuk shkelëm, dikur, kur mundeshim,dëshmitarë hapat bëhen,kushedi... Ndoshta një ditë unë bëhem pemëdhe ti udhëtare e lodhur e hijes së munguar;ndoshta një ditë unë bëhem rrënjëdhe ti lulja që do të çelësh shpenguar;ndoshta një ditë ti bëhesh flakë, unë hiri që zjarrin puth;

ndoshta një ditë ti bëhesh fjalë,unë dridhje e tëndes buzë një ditë,ndoshta një ditë bëhem vështrimii syrit tënd pa lot;ndoshta një ditë bëhem edhe ëndrrae gjumit që ti po fle sot... Ndoshta do dashurohemi një ditë,kushedi,Unë, një tjetër, Unë,Ti, një tjetër -TI...Dy të panjohur rasti,por jo rastësisht përsëri...21.07.2010

Drejt lartësive, pa u trëmbur

Dashuria ime, si një oqean,Ajo shkon poshtë, aq  thellë;Dashuria ime, si një trëndafil,i bukur, i kuq, ju doni ta mbani, t’i merrni erë... Dashuria ime, si një lumë,kurrë s’do të përfundojë,Dashuria ime, si një pëllumb,

Me një mesazh të bukur diku ta dërgoj... Dashuria ime, si një këngë,Që vazhdon dhe më, Përgjithmonë,Dashuria ime, si një i burgosurQë pa liri   e veç do të dashurojë!

Mësues pate qenë ngaherë...

Servet Begës

Nëse fjalët na mungojnë,të shkruajmë ndonjë varg,Ku ke qenë, pse u zhduke,apo do te kthehesh prapë?!

Të deshi shoqëria,Nëna, gruaja dhe fëmija,Ty të deshën nipër e mbesaGjithë tok...të kujtojnënë biseda...Kur e pinim ndonjë gotë të kishte lezet ajo e shkretë,se ishe vërtet i zoti.Këngëronim dhe së bashku,ishin të bukura këngët tona, Por, kur i këndoje, Servet,buçiste kënga, porsi jehona.

Ti githmonë do të kujtohesh,i qeshur, ashtu përherë, Në shoqëri ishe i pari,Mësues pate qenë ngaherë...Ne të deshëm dhe do të të duam,o i shtrenjti ynë, Servet!

Pak nga pak

Ka ca gjëra që s’i bën,kur je ballas me një tjetër,

Edhe veten e gënjen,sado je ti , stekë e vjetër!

Qejf ke, po nuk guxon,të bien pendët pak nga pak,

Dhe, sado që dashuron,rri si zog, si trumcak.

S’e ke pranë? E bëhesh trim...Sikur të merr gjak në vetull?!Edhe mbushesh me guxim,

Ti tani thyen hekur?!

Ballë për ballë, si pulë e lagur,as e hap gojën fare...

E, ku je, more trim i marrë,katandisur për pesë pare!

Tiranë, 22. 06. 2010

Amaneti i nënës

Kjo dashuri mposhtka botën,Si tërmet e thyeka tokën.Ah, sa vuajtje zemrës mban,Prapë në sy djalit s’i qan...Se të rriti me mundime,Vuajtur shumë, NENA TRIME ... Po prapë djalin ti s’e sheh ...,Vjen në shtëpi, bën sikur s'të njeh...Vë  përpara pije e femra,Kurse nënës i pikon zemra...  Mendjen djalit leku ia prishi,Nënëshkretës i digjet shpirti,Dhe të varfërën gjumi s’e zë...Jo fuqi, s’ paska më... Sytë e lodhur po i mbyll...Po ç'të bëra, more yll.që nga gjiri ti më ike..., si qiri zemrën ma fike?!...  Të dhashë jetë e dashuri, Të dhashë qumësht nga ky gji...Ti me femra .. drogë e lekë...Ahhh, s'më sheh që jam tuj vdekë?! Sot s’më the as lamtumirë,që të shpreh një dëshirë,Paç ti fat në këtë jetë,

Dashuri paç përjetë! S'mundet nëna të mallkojë, Veç një zot do ta besojë,se Nëna di, vetëm të urojë,Djalin të lumtur ta shikojë.

 *Kështu nëna mbylli sytë... Kaq ishte dhe kjo ndodhi,Djali për t’u dukur i mirëmblodhi gjithë atë shoqëri... Dhe varrimi vajti vaj, se kish bërë djalë nënëzeza,Po ajo kish lënë një fjalë: “Mos më hajde, as në varreza!”  Tiranë, 08.01. 2011

Si qenka ky Planeti im!...

Gjuhët e zjarrit të përpijnë “Erërat diellore” më mërzitën mua,Një dush ngjyrimi në fytyrë,Ardhëri jetësore të them, drejtësisht, dua … Dhe ngjitem lart, ofroj sakrificë

tejskajeve të mi, Shpirtin tim të hapurnë horizonte me “vija” ,Eh, këtu lart qenka e vertetë liria,Në tokë e kthyer kokëposhtë! ...

* Si qenka ky Planeti im! Yje, Kometa,MeteorëHëna të vogla, Diej, Globe ,...të pavarur ...me krahë të hapur çuditërisht ... Ky Univers im kaq enigmatik!

Rrezja e parë e këtij shpirtitë hapur në flatrim

më ngrohu në këtë trishtime drithërim, njëkohësisht...

Të faleminderit,o shpirti im i hapur

më dhe dritë detësisht ....

Nëna priti...

motiv popullor për këngë

Pesëqind vjet nëna priti,lindi djema, o sa lindi,Lindi për të qenë të mirë,të jenë djem për Shqipërinë!Të jenë djem, siç i do vendi,trima dhe djem levendë;Të punojnë sa më shumë,ta bëjnë natën ditë,të merren dhe me politikë...T’i dalin zot vendit të vet,ndoshta dhe me pak mundim...Kanë luftuar të parët tanë,kanë luftuar me mish e shpirt,Pa na erdhi ne kjo ditë,Tani ka dhe sharlatanë,s’të lënë të dalësh në ballë,se janë mbushur sirtarët tanë,me doktorë e shkencëtarë...,ndaj duhet t’u dalë gjumi,se burri, që është burrëlind një here e s’vdes kurrë!

Vendlindja.....

I premtoj se prapë do të të vij...

E pse u mërzita vallë,Ndoshta ngaqë kisha mall...S’e di se ç’pata vërtet,Përse qenka kështu në jetë?

Ndoshta, ngaqë dua shumë,dua, dua vërtet gjithçka,s’ka rëndësi se kush i ka,Dhe pse ndodh kështu,pasi unë s’kam lindur, vërtet këtu:Jam lindur në vendet e mia,atje ku kaloi dhe fëminia,kumbulla, mollë, rrush e dardha,plot përplot mbushur arra…Kishte pemë e bagëti plot,Male, pyje zogj,kishte dhe ka akoma,jo s’e janë viset tona,po vetë zoti me merak i ka stolisëah , bredh , pishë e lis...Mblodha lule shumë të bukura,nën pemë të larta...Ku s’u futa?Eca me vrap, si fëmija,shkoja veja edhe vija;kur po ecja,herë më shpejt, herë me ngadalë,pata mall !

Ndaj veproja kështu,

mblodha lule edhe këtu,mblodhën lule dhe shumë të tjerë,mblodhën se ishte pranverë;Ndoshta do të mbledhim akoma,janë kaq të bukura viset tona...Tre lumenj fshati ka,Kaq i mirë, s’ bëj shaka!Verçe, lumi kryesor,Rrjedhjen te mali me dëborë,Guri “Top” e quajnë këtë malLisec quhet mali tjetër…Po Komjanin ku e lamë?Apo është pak më matanë…E ç’t’i them më fshatit tim:Apo bujar edhe trim,Mikpritës, sa s’ka më,sofrën pa shtruar, kurrë s’e lë,Shtruar e ka lënë i pari,këngës bukur seç ia thonë,janë bilbilë nga uji i malit!Po që “bëjnë” dhe dolli,pinë si burra, po, ama shumë shendete...Të ketë shkumë ajo raki?!...Ah, zemrën se ç'ma trete!Po kur rrotullohej helli,piqej mishi mrekulli,Çohu ha, dhe ti, o i vdekur,çohu ha pak dhe ti!Dhë me falni, more miq,po kështu ndodh vërtet,Po këto janë stolitë,

në mendje më kanë mbetë!Dhe kam mall për atë vend,dhe për bukuritë e tij,Sa herë që kam qenë,i premtoj, se prapë do të vij. Tiranë, 10. 08.2011

Dhe sikur në këmbë të shoh përsëri...

BABAITSa do të dëshiroja ta kisha pranë,

Vite, s’e kam… Ta dëgjoja…

Lartësinë lisave ua kishte marrë...Baba, oh, për ty, sa mall!.

Sjell ndërmend, lotët rrjedhin,fjalët e arta s'shteren asnjëherë...Ishe për mua baba dhe mësues,

Ndriçues i ndritshëm mbi të tjerë...

Më mungon Dora jote,!Zëri yt i qetë melodik,

Profili yt dinte vetëm të qeshte,

me flokët e krehur përditë...

E kush s'të deshi e s’pati respekt ,Emri yt ngeli në kujtesë

Në krye të tavolinës dollibash ….., ligjëvenës dhe aq i drejtë!...

Më shfaqesh para syve, ashtu i qeshur ,Me pushkë në krah, ….“çlirimtar”

Fishekët në gjerdan, brezit ngjeshur...Pikë e dobët, për ty... ajo armë!

Nënën plakë ma ke bërë ,Me të zeza veshur, e mjera,Dashurinë që ti s’e arrite:

Plot pesë nipër mbushur dera!

Prehu i qetë, babai im i mirë, Na ke lënë për mrekulli,

Ai, që na mungon kaq shumë…Tani dihet, je vetem Ti!...

Sa herë vij atje, ku prehesh,

Lotoj dhe s’i mbaj dot lotët e mi,Më duket sikur ashtu çlirohem

Dhe sikur në këmbë të shoh përsëri!...

Tiranë, 08 . 12. 2010

E ndjej këtu, vërtet!

Të dua si njeri, je shumë e mirë,Të dua se shkruan bukur, je shumë e lirë!Të dua, se hapur shkruan gjithmonë,Këtë s’e them unë, po zemra e thotë...

Ti në dilemë ,të thuash të vërtetën,dhe se ajo në shpirt ulur këmbëkryq;mundohesh këmbën zvarrë ta heqëshdhe mua më paraqitesh mbërthyer deri në grykë!

Për ty shkruaj gjithë natën,nuk e di si ndodh kështu,

mendimet vinë vetë,Ndoshta janë të shkruara e të fshehura diku,por, asnjëherë në një fletë, trazuar, dhe presin rastin të shfaqen...vetetimthi, pa i komanduar...

Nga zemra i lexoj të gjitha,magjike qenkan në të vërtetë,...Por nuk shtirem, me beso:Ky jam unë ky, dora vetë!...

Dhe tani...Përtej dhimbjes, dritës, errësirës,

përtej gjithçkaje, detit e malitpërtej së mirës e së keqes,

përtej asaj lëngueses, si gjynahqarendoshta dikush do t’i flasë:

“Më jep dhe mua shpresë të jetoj,të jem, mbase, jo kaq e lumtur sa ju…

Po ç’rëndësi ka,se dhe unë jam e pranishme këtu,të ha dhe unë një vakt në ditë.....

Ndoshta s’është shumë të rri me kaq.Edhe kështu ti më mundon,

Të endem në rrugë, të shikoj lart...Mbase dikush

do të më kujtojë, se paska mbeturdhe një njeri këtu gjallë!

E egër dhe e ftohtë të jetë kjo vjeshtë,por tani ka dhe ndonjë frut të thartë,

kalbur gjysma, po ngelet dhe pak...Ç’më shikon vrëngër,

sikur do të thuash vetëm një fjalë?!...Më kot përpiqesh, sikur të vjen keq...

E shoh se dhe bananenme majën e këpucës ma shtyn,

Më ndjek, sesi do të filloj ta rrjep...Ndize, mos më rri më në semafor,

se s’të shikoj dot kështu si gjel.Dhe fundi rrugës, më afrohej sërish.

Por kanë ndryshuar ca kohëtdhe lutem që,

Askush më, të mos më besdisë!”

Ç'kuptim ka ?

Pa male e shkrepa, pa ujë e dete,pa fusha të gjëra, livadhe, çeltirëe pemë që selviojnë lart,Pa rrugë, si vena gjaku gjarpërojnë kudo...pa aerodrome,si fole dallëndyshesh,presin e përcjellin, mijëra fluturime anë e kend!Pa makina që lëvizin me shpejtësinë e kohës

të arrijnë në stacion! Mund të kishte kuptim gjelbërimi?...Pa Internet,si do të ishte kuptimi?Mijëra vetë ngulitur në ekrane ..,Janë si bletët në një koshere gjigande, thithin nektar,përplasin krahë - mesazhe urimi,flasin dhe shkruajnë,lidhin miqësi të reja me miq te vjetër,përçojnë kulturat te njëri tjetri,shpalosin dijet, ankohen, hakërrohen ose lavdërojnë dikë;

u pëlqen apo jo X apo Y,…Aty në atë skenë ekrani,

ku lindin dhe dashuri e mëdha,dikush, ndoshta do t’i kishte zili,

aty ku lindin urrejtjet,aty, ku dhe indiferentizmi

burmat ka liruar,aty ku mashtrojnë,

apo thonë të vërtetën;aty ku e duan

dhe e përbuzin jetën,aty ku janë ballazi,

fshehtasidhe në shpinë

ke të mirindhe të ligun,

trimin, të zgjuarine mendjelehtin,

ushtarin e Mbretin,kalin dhe kalorësin...aty ke të shtirurin,të keqin e servilin.

Aty në atë skenë gjigantejanë të gjithë ata,që duhet të jenë...

Jetoni,po ju them me fjalë poeti:

Jetoni të sotmen,se “neser” s’ka më “Kripë” Deti !...

Nga falja asnjeri s’ka pësuar gjë…

Eh, sa gjëra mundojnë jetën tonë:Të jetë e vërtetë, a të mos jetë?!Dhe qëndrojmë si të etur në dilemë…Eh, sa shumë gjëra do të mësojmë:disa vetë të tjerët do të na i tregojnë , ndoshta si rrëfenjë…nuk mund të përgjigjemi menjëherë… Dhe përgjigjet do t’i harrojmë në një kohë... A kthen njeri përgjigje të saktë,përgjigje të saktë nuk kthen as ai… Në kontrastin e përgjigjeve

flenë mundimet e jetës dhe vijojmë të pyesim veten:

Të jetë e vërtetë, a të mos jetë?Eh, sa bukur,

kur të mbulon mendimi i mirë,Mendimi i mirë

të realizohet e ka të vështirë,Jeta vazhdon në dilemë:Lum, kush është i mirë e shpirtin s’e lëndon,këtu në këtë kallkan

qan fëmija, qan,se nuk qesh dot,

kërkon të thotë diçka,po s’e thotë !

Pse shpirtin lëndondhe më mirë e mban për vetekështu është më mirë, më mirë ,apo e keqe, e keqe….Qesh pak kështu nën buzë… Lajm i mirë,por koha e tij s’zgjat shumë, pasi e shkurtër është jeta vërtet…Sa bukur të isha Mbret në botën time,gjithë të mirat t’i kisha, të mos më mungonte asgjë… Po dhe sikur, edhe sikur i tillë të isha,do të merrja gjë me vete, apo këtu do t’i lija?!…E pse nuk falni, o njerëz, mirësi,e nëse nuk do të bëni mirë, mos bëni keq kurrë, kurrsesi,Jetën e konsideroj të shkurtër, jetë prej kartoni,

në daç më besoni, në daç mos më besoni, unë të vertetën e këtij rrotullimi po ua tregoj si një lodër...

*Eh, sa pakënaqësi na paska jeta,dhe kur vjen fundi e themi, pa përtuar aspak:”Gjithçka ishin gënjeshtra, shumë pak të vërteta... “.Ndaj jetoni të gjithë në harmoni dhe leni mburrjet e prapësitë:Jjo unë jam ky, e kush je ti?

Dhe falni, falni , o njerëz, falni, - u thotë shpirtërisht- prapë poeti, se nga falja, asnjëri s’ka pësuar gjësendi!

Gumximtari magjike Endësi mendimesh, negocioj,Përthyhen në skaje pafund, Dridhëroj t’i takoj urtësisht,Në Megaherës lëkundja u duk.

Vendëroj këtu në mote,Valëzojnë fjalët e këqija,

E mira strukur në qoshe,Penelopë që end qilima.

Trillera eksperimentale ofroi,Me zotërat u mat mbi retëAthina Palada s’të gjunjëzoi,Kur kërkon diçka të vërtetë.

"Shën Valentin!"Unë e ndiej, zemra Ty të pret,erdhe e mbete në gjirin tim,

Dashuri e pastër dhe e sinqertë betuar: Të kemi veç gëzim!

Çdo ditë të bukur, Por sot më shumë,

Është ... "Shën Valentin!"

PërbetimiSakrifica ime për TY…

Sikur zemrën, të ma hiqnin,përsëri Ty, do të të doja.Sikur Sytë, të m’i verbonin,përsëri çuditshëm Ty do të kundroja...

Sikur këmbët, të m’i ”prisnin”fatkeqësisht, në lagjen tënde, përsëri do të vija,...

Sikur trurin, të ma hiqnin përkohësisht,I sigurt: Ti protagoniste mendimeve të mia.

Sikur duart, të m’i shkurtonin,përsëri për ty do të shkruaja me ”cung”Por, edhe sikur të vdisja që sot,Shpirti im prapë për ty, do të vuante.Këto vallë do t’i besoje ti, mund?

Edhe veshët po të m’i shurdhonin,nuk do të më bënin ndonjë dëm!Sepse, përsëri e përsëri do të dëgjoja,Cilido që shqipton emrin tënd...

Edhe buzët, po të m’i qepnin,emrin tënd, do të mund, përsëri ta them,Por edhe pa fjetur të më linin,në ëndrrat e mia, më beso ti zë vend.

Ja: "Për këta dy sy !” Të mbytesha me endje,në pafundësinë tënde.Të qëndroja përjetënë thellësi zemre.

Nga sytë s’do të të largoja, s'do të lëndoja kurrë,pranë teje do të të rrijaasnjëherë s'do mëkatoja.Të digjesha nëpër flakët e tua,je gjithçka, tej gjithçkasë për mua!…Të betohem , në më kupton,

do të vdisja për ty...përtej Jetës ,...

Ja: "Për këta dy sy !”

Ikje e bukur, lënie e përjetshmePOETIT

Me zërin e lapësit flet,dëgjon me shikimin e syrit,të sjellë botën para tyre…

Shkruan ... është vetëm...Të ngrë në qiell,

të ul ngadalëhopa të merr,

të puth me mall...Zemër, dashuri të thinjura,Qerpikët përpëliten dritësi,

lule në degë të thara …qelqe, thyhej e ngjitej përsëri.

Si është .....i madh burrë, i vogël,

Ëngjëll, vjen dhe zhduket,po kurrë, ajo që shkruan,s’rreshket, ngelet kujtim.

Kujtim i njerëzvembas vdekjes së tij,

Mbas ikjes së bukur të tij...15. 09. 2010

Jam jetëgjat i tillë...S’ jam qiell kaltërues as diell rrezatues, hënë të lëshoj dritimin,as shi të vijoj pikimin... as borë të sjell zbardhëllimin...Jam njeri, dëshiroj ta shijoj jetën,të peshoj Dashurinë,ta ngrë në Altar; Respektin e çmimin Miqësinë,Me mirësjellje, miq,

të përfitoj së shumti...Jam fatlumtur dhe fatbardhë ,çdokujt i ofroj ndihmën timeTë mirën askujt s’ia lë në harrim.A mund ta duroj unë Padrejtësinë me këto “prerje” që kam?Askënd në jetë dhe askund s’përdor injorimin.Nga mua larg qëndron vesi.Më mësoi jeta: Me ata, të mirët, që më duan bie në përqafim njerëzor... Jam jetëgjatë i tillë...

Pritja

Meteori ra nga qielliNdriçoi tokën

                dhe u zhduk!                   Po ku vajti .....?                      Pres një tjetër Nëntor            S'ka  pafundësi.....,

kjo më qetëson në infinit...

* *

Dua të plakem

Dua të plakem, të mos tregoj,Luftë klasash…. biografitë,

Dua të plakem, të mos tregoj,Vrasjet, internimet, çmenduritë.

Dua të plakem sa me shpejt,Në zbore më të mos shkoj,…

Dua të plakem në këtë moment,Shiritin e kujtesës ta zboj.

Të plakem, të mos tregoj:për tollonin e mishit, radhët e gjata,…

T kurrë plakem, këtë dua, e them troç, Në aksion të mos më zërë më nata...

Hijet e zeza, javën e Enverit,Socialimperializmin që na tradhtoi,

Kolektivizimin, arzat e mjera që partia na i dhuroi.

Dua te plakem, se mjaft dëgjova.Fanar ndriçues, buzë Adriatikut,Do të ecim, veç me forcat tona,

Sa të ngrëmë në qiell Metalurgjikun!

Dua të plakem, të mos tregoj, se në ç’stacion është televizori…”Muzikë të huaj e rokenroll,

Bidëllsat, mos i dëgjoni!”

Interferencë, logjikë, kujtesë, zbrastësi,Prekshëm në detaje milimetruar,

Urtësisht për t’u mburrur, s’e di,mbetur si “relike” nga rregjimi kaluar!

Kthjelltësi, pranvere demokratike,Mençuri e skalitur në mote,

Rini, e bukura e dheut tim,Fol…, tani, vërtet radha jote!

Perikli Shuli u lind në Gramsh më 27 qershor 1965. Në vendlindje u shkollua duke përfunduar arsimin 8 vjeçar, mandej shkollën e mesme e përfundoi në Tiranë. Prej vitit 1992 deri në vitin 1996 shërbeu në njësitë ushtarake, në Tiranë, ndërsa nga viti 1998 deri në 2005 u angazhua në shërbimin special në instituticione të sigurisë shtetërore.Qysh nga viti 1989 banon në qytetin e Tiranës me familjen e tij… Qysh në vitet e hershme u mor me poezi dhe pasioni i tij ka qenë poezia. Në vitin 2011, si rrjedhojë e adhurimit të tij për poezinë, mori pjesë në disa veprimtari Kombëtare dhe Ndërkombëtare, nga ku mund të veçohet “100000 POETËT E BOTËS PËR NDRYSHIM”, duke zgjedhur pikërisht këtë ditë për t’u anëtarësuar në radhët e LNPSHA “PEGASI”, ALBANIA. Mandej ofroi Bar Bufe “VRITE LOTIN” si vendin, ku “Pegasi” do të fillonte ta kthente në qendrën e tij, duke ideuar këtu dhe një Minibibliotekë të kësaj lidhjeje moderatore. Merr pjesë në veprimtarinë e madhe letrare “POETËT E KOMBIT APELOJNË” e zhvilluar në qytezën e ANDON POÇIT në Gjirokastër, ku shquhet për kontribut organizativ. Më datën 28 Nëntor poeti Perikli Shuli merr pjesë me grupin organizator të LNPSHA “PEGASI” ALBANIA në konferencën e madhe letraro - historike “POETËT E KOMBIT APELOJNË” në qytetin e Gjakovës dhe në Prishtinë më datën 28 nëntor, duke u shndërruar në një protagonist. Organizohet në Lokalin “Vrite Lotin“ Veprimtaria e madhe “RRUGËTIM PROFIL PEGASI INTERNACIONAL”, ku marrin pjese poetë nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia e tjerë.Po kështu Perikli Shuli merr pjesë në veprimtarinë letrare të zhvilluar në mbyllje të vitit letrar përsëri në Gjirokastër me objekt “PROZA NË PLURIMENDIM” , ku, madje, dhe kumton para inteligjencës gjirokastrite. Më 20 janar 2012 ai merr nismën, duke organizuar në

“VRITE LOTIN” veprimtarinë e madhe “ PEGASI IMPULSON TALENTET E RINJ”, ku është suprizues me paraqitjen vizive të veprimtarisë si dhe me krijimin e Grupit polifonik të Pegasit për Tiranën.Vëllimi “ Si qenka ky Planeti im!...” në tri gjuhë shqip, anglisht dhe shqip është libri i tij i parë.

PERIKLI SHULI

How this Planet of mine seems to be!..

A lyrical notation and an appearance of psychoanalysisBy Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.SThere is no way that in a wholly beautiful world, full of fantasy, with bursting of sensitive ideas and in the search of the creation of the efflorescences, to not have a spirit in the “Oasis” of sweetness, of humanism, of wisdom and heavenly intention; to demonstrate a dynamic soul and fall from heavenly cataracts “sweetness orf figurational spill”, which provide the gulls with wings, create the phrase like a nightingale’s song, sing to the concert with sweet notes of the pegasian ensemble...Perikli Shuli appeared in the theatre of poetry with these buds, with this presence and with the meaningful and metaphoric sentence “Murder the Tears”, to remain in the written and transmitted memory of “PEGASI”.His three separations coming from the creation of the lyric relation act on the earth, sky and across the sky, in a lucky space, where the lyrical dream with strange face wanders: eyes - stars, I -“I”, you – “you”, “perhaps”; lipkissings, imageries, oaths, just to try his vowing thought in a superhuman and overloving affection, presence white fantasies, like the poetic spirit itself, which carries them ... he has his own point of view to reach across his intention which convinces the mind with his chosen argumentation of the action... Naturally in this creative mind his origine plays a key role,

which brings “ornaments” of the birthplace transmitted in a nostalgic “throne”... In addition to that Perikli makes a psychoanalytic analysis of himself, by presenting his doubleportratiure and by pushing the inner thinking portraiture, which, in this point of view, I could call it aan offering of partnerity, which our time lacks excessively, which needs this theatering where “the yellow-crested fox“ plays with the bearer of daily news “golden crested” ..., where the ”quick-footed” tries to avoid the painful process of the pellet..., where the “man” losses the reflexes, virtues and “professions” the vices ... a creation “I am such a longlived person...” is a poetic scanning, or a needed human x-ray examination. An imagery of comparison and conspicuous human juxtaposition...a great message is delivered for the man, who seeks to be transformed into a Head man... “Universe of the logical stand” sentences the erudite richness of the poet and utterly speaks about his intention, for the finesse and treatment of the psychoanalytic aspect... and the discerning taste of his observance...Often we come across shallows and presentations of creations, which do not arouse interest to concentrate your attention on them... but the talented creation seeks also a technique of intervention, which gives breath to it. Many authors who call themselves “affirmed”, they lack this, unfortunatelly, and then prolix sings, creative rachitis, absence of spontaneity in creation, loss of poetic melody, of the “air-hammer” etcetera...With this poetic appearance Perikli Shuli is a promising poet and starts his difficult journeying in the sentential genre of the difficult poetry...

The book with poems in three languages (Albanian, English, Italian) of the poet Perikli Shuli is a demonstration of the talent and the author with a modern mentality... and the creation of a relation and approach in the universal exchange of values.

Its twinkling: Only you..!

Renewal of thought in your forehead,Lines of meridians – hills scanned,

The eagle eyes convey the darkness,Distance, kilometres fancied!

Like a green-bodied cypress forever,The seasons for you are bothering,

The night tonight has hidden the stars in the chest...

Its twinkling: only you..!

Melancholy of the rainbows of behavious,The rose-lip stands smiling,

The red cheeks, meteorized...Sweetheart, i am not wrong: “this is you..!”

Universe of the logical stand

Spiritual warmth, melts the ices, Hoared, a brave branch magic, The first coming sunray Inflects at the foot of the mountain: “Aphrodite” – god!

“Pythagoras”, the difficult theorem, The numeric axis without limit, Thinking, desire, hope, A universe of the logical stand.

Crossways, braid of ideas, The look kills my clarity, The elegance of the forzen bodies, They are indeed sparrows.

Unwritten codes

I circle alone at the spaces of the sky-blue,I resemble with a frightened bird, bewildered ...

I waited in the absence the reason to start again,It begins strongly, not stammering!

If you have a little mercy, I pray for forgiveness, o God!

Random I discern events of “life” in the road,Whirls around and cannot emerge from there,

And „castles” I would have made,(Had I gathered stones!)

If my punch was strong indeed,to overthrow this wild and cruel world,

bravely to raise aboe the clouds,the people’s justice to sing its anthem...

turn, o you man, in the path of love,for Humanity Goodness, an unwritten law,

distortion, is inhuman:“profitable” injustice in unwritten codes...

I want to take the road of no return,to be a slave of this languidness,

to place the golden pillars of Justice,And, naturally, Humanity itself is called justice

Ardently, caress of yearning …

In this moment I remained gloomy, I don’t know how, I don’t know how, I weaved “crowns” amidst the quiet coluds, Their rain was transformed into gold!

How much I would like today, To be wholy wet in this “rain”,

M Just to feel greatfully“Flowers” weaved ardently for yoo!

Sometimes the untold,To gather and create magically poems.In great moments I watch you carefully,

I don’t know how much make Two and TwoWith the sea waves as they lightly waver,

With your profile in front of my profile,Tens of laughing eyes swim “green”

At the blue sea..., where still raiin falls rashly.

Oh, this prime evening of the Spring now,Seems to caress you longingly!

I was transormed into a leaf rustle,The wet hair and the beautiful eye...

In a white dream ... From the window the night throws the peace like a waterfall, And the rain stopped does not fall like a rope anymore. In the black sky two flashing eyes They “stop” at me, and transform into one... What of a reign of peace?! Slowly two small eyes are closed, A sweet smile, like a harbinger, comes, Stealthly seeks in its contour To sweeten me with honey in a mutual shape...

Night loses into meeting of lips Hugs full of heat and flame...

Innocent nymphs ... I want to restrain myself slowly, To sail at the endless sea The wave raises flyingly towards the sky A refering point: Two eyes shine, like stars above there... Have you ever seen the full smile to speak? On my window the sun knocks bewildered, But silence is a subject .... Nobody believes me: I am in a white dream .... How far above i am raised, how far above!

Oh, moment !What value do the words have, when we are not

together?The only sincere being in my life,

You sent drops of rain instead of your tears,I felt my soul being separated in boredom.

Like two sweet robbers we have heated our looks,People motivate it „love”,

We shake „hands’ and bring emotions...How can I send the emotions to you?...

I followed with my eyes the watching sweet,Oh, moment! To kiss those closed eyes

Just for a moment,

Those persistent eyes, silent in the sublime.The warmth of the melodic lines, an expression of

self.

The freedom If the tears fell onto the earth were to be assembled, A hydro plant would have generated, Perhaps the biggest in the world!

Enough, the tears we have shed, That the eye might not drain… You also, try to shed tears, You haven’t tried The grief of the limited view.

No! There will not be tears anymore! Even the dead would resurrect In order to try the cries of the living As witnesses! How it is filled, pain has become seas and ocean.

I came to life crying, I grew up with the same melody, I shall leave crying: this is meaningful As for every single person.

The earth satiated, the sea as always furious, No more tears that I was born to live.

Perhaps?!I, another – I,

You, another – YOU,And the roads,

Where we did not step befoore,When we could,

Steps become witness,Who knows...

Perhaps one dayI will become a tree

And I a tired travellerOf the absent shadow;

Perhaps one dayI shall become a rootAnd you, the flower

That will blossom freely;Perhaps one day

You become flame,And I, the dust

That kisses the fire;Perhaps one day

You become a wordI, a vibration

Of your lip some day,Perhaps one day

I become the lookOf your tearless eye;

Perhaps one dayI become the dreamOf this night’s sleep...

PerhapsWe shall love each-other one day, who knows,

I, another, I,You, another – You ...

Two unfamiliar of the occasion,But not accidentally again...

July 21, 2010

Towards the heights without being afraid My love, like an ocean, It goes down, so deeply; My love, like a rose, Beautiful, red, You want to keep it, to smell it...  My love, like a river, Will never end, My love, like a pigeon, With a beautiful message To send it somewhere...  My love, like a song, Which continues still, Forever, My love, like a prisoner, Which even without freedom wants only to love!

How this Planet of mine seems to be!...

The fire’s tongues devour“the suny winds” bored me,

A shower of coloration in the faceFuture of life

I want, justly, to say...

And I go up, offer sacrificeEyond my extremities,

My open soul in open horizons with “lines”Oh, up here the freedom seems to be true,

In the ground turned upside down!...*

How this Planet of mine seems to be!

Stars, comets, MeteorsS mall moons, Suns or

Indipendent .... Globes,...With strangely opened wings...

This universe of mine so enigmatic!The first ray of this soul

Opened in flightWarmed me in this gloom

And thrill at the same time...Thank you, oh you opened soul of mine

You gave me light to the sea measures....And as if I see you again alive...

TO MY FATHER

How much I wished to have him close, for years now that he is not .... to listen to him ... he had taken the height of the oaks... Father, oh, how much longing for you!...

I bring into my mind, ghe tears run, The golden words never drain For me you were a father and teacher, A brilliant illuminant above the others...

I miss your Hand,! your quiet, melodic voice, your profile knew only laughter, with your hair combed daily...

And who didn’t love and respect you, Your name remained in the memory at the head of the table raising the toast...,lawmaker and so just!...

You appear before my eyes smiling, With the riffle in your arm,... „liberator„the bullets in cartridge – belt, girded on the waist... A weak point for you... that gun!

You made my old mother, Wear herself in black, the poor one, love that you did not arrive: The door filled with five nephews!

Rest in peace, my good father, You have let us in good conditions, He, who we miss so much... It is well known, He is but You!

Everytime I come there, where you rest, I water and cannot whithhold my tears I feel as if I get free And as if I see you again in life!... Tiranë, December 08, 2010

I want to grow old

I want to grow old, to now tell class struggle... Biographies, I want to grow old, to not tell,

Murders, deportations, insanities.

I want to grow old as soon as possible, to not go to the military exercises,... I want to grow old in this moment,

To expel the tape of memory.

To grow old, to not tell for the meet ticket, the long lines,...

To grow old, this I want, I say it openly, that the night might not find me in the action...

The black shadows, Enver’s week, the Social imperialism which betrayed us,

collectivization, the poor fields That the party gave us.

I wan’t to grow old, enough I heard. An illuminant lantern, at the shores of Adriatic,

we shall walk, only with our powers, Until we raise ‘Matelurgjik’ to the skies.

I wan’t to grow old, to not tell, that in what station is the TV ...

” foreign music rock’n’roll don’t listen to the Beatles!”

Interference, logics, memory, emptiness, tanglible in details and milimeters,wisely to boast of, I don’t know,

Leftover like a „relic” by the past regime!

Clearness, democratic spring, wisdom carved in ages,

youth, the beauty of my land, Speak...., now is your turn indeed!

And now ... Beyond the pain, Light, darkness, Beyond everything, The sea and the mountain Beyond the good ans the bad,

Beyond that languishing, Like a sinner Perhaps someone wants to speak to it: “give me hope to live, To be, perhaps, not as much happy as you... But what is the importance, Because I am present here too, To eat a meal per day ... Perhaps it is not much to stay with that. Even this way you harass me, To wander in the streets, to look above... Perhaps someone Will remember me That somebody here remains alive!Wild and cold The autumn is, But now It has any sour fruit, Half rotten, but a little remains... Why do you look at me wall – eyed, As if you want to say only one word?!... In vain you try, As if you feel sorry ... I see that even the banana You push it to me with the top of the shoe, You follow me, as I begin to peel it ... Turn it on, don’t you stay in the traffic light, Because i cannot see you that way like a rooster. And the end of the road, Came near again. But times have changed a little And I pray that, No one anymore,

Bother me!”

Magical courage

Wandering of thoughts, I negotiate, They inflect in endless corners, I thrill to meet them wisely, In Megacycle the shaking appeared.

I sit here in the ages, The bad words wave, The good hidden in the corner, A Penelope who weaves rugs.

It offered experimental caprices, It raced with gods Athina Palada did not make you kneel, When you seek something true.

Beautiful leaving, eternal leaving

TO THE POET

He speaks with the voice of the pen,Listens with eye sight

Bbrings the world before your eyes...He writes .... He is solitary ...

Raises you to the sky and lowers you slowly

He raises you, and kisses you yearningly...Heart, wrinkled loves,

The eyebrows fly around the way light does,

Withered flowers in the tree …Glasses broken and agglutinated again.

How he is...A great man, a small one,

An angel appears and dissapears,But never, what you write

Is bitten by weather, it remains as a memory.

A memory of the people after his death,After his beautiful leaving...

15. 09. 2010

I am long-lived ... I’m not an azure sky nor a radiant sun, A Moon to release the light, nor rain to continue dripping... Nor snow to bring the whiteness... I’m a man, I want to taste life, to weigh Love, to raise it to the Altar;

The respect and the price Friendship, with politeness, friends, to benefit much... I am fortunate and happy I offer my assistance to everybody I do not forget the favour of anybody. Can I endure Injustice The way I am “shaped”? I am not used to ignoring. Anyone in life and anywhere Vice stands far from me. Life taught me: With those, the best, who love meI fall in a human embrace... I am long-lived as such...

Perikli Shuli was born in Gramsh on June 27, 1965. He was educated in his birthplace where he finished his secondary education, later he attended the high school in Tirana. From the year 1992 up to 1996 he served in the military units, in Tirana, whereas from the year 1998 up to 2005 he was engaged in the special service in institutions of state security.From the year 1989 he lives with his family in the city of Tirana with his family… Since from the early years he wrote poems and his passion has been poetry. In the year 2011, as a result of his adoration for poetry, he participated in some National and International activities, from where he is distinguished as “100000 WORLD POETS FOR CHANGE”, by chosing precisely this day to be a member of LNPSHA “PEGASI”, ALBANIA. Later on he offered his Bar Caffe “VRITE LOTIN” as the place, where “Pegasi” would begin to turn it

to its center, by planning here a Mini library of this modern Association. He participates in the great literary activity “THE POETS OF THE NATION APPEAL” held in ANDON POÇI in the region of Gjirokastër, where he is distinguished for organization contribution. In November 28 the poet Perikli Shuli participates with the organization group of LNPSHA “PEGASI” ALBANIA in the great literary – historical conference “THE POETS OF THE NATION APPEAL” in Gjakova and in Prishtinë, being transformed into a protagonist. In the Bar Caffe “Murder the Tears“ is organized the great activity “JOURNEY IN THE PROFILE PEGASI INTERNATIONAL”, in which participate poets from Albania, Kosovo, macedonia etc. Again Perikli Shuli participates in the literary activity held in the closing iof the literary year in Gjirokastra with “PROSE IN PLURALISM OF THINKING” , where, he delivers a speech before the intelligence of Gjirokastra. In January 2012 he takes the initiative ogranizing in “MURDER THE TEARS” the great activity “ PEGASI IMPULSATES THE NEW TALENTS”, where he shows himself to be a very surprising person with the visual presentation of the activity as well as with the creation of the Polyphonic Group of Pegasi for Tirana.The volume How this Planet of mine seems to be!... in three languages Albanian, english and Greek, is his first book.

PERIKLI SHULI Come sembra questo mio Pianeta!...

Una nuotata lirica ed un’apparizione della psicanalisiDa Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.SNon puo accadere diversamente che in un mondo interamente bello, pieno di fantasia, con parossismo di sentimento di idee e ricerca della creazione dei fiori, che non abbia nell’anima “ oasi “ della dolcezza , dell’umanesimo, della saggezza, e dello scopo celestiale; che dimostri un’anima dinamica che versi dalle caterrate celestiali “ dolcezza effusione figurativa “ le quali completano e volano i gabbiani, cantano la frase, intonano nel concerto note molto dolci dell’assemblea poetica di Pegasi...Perikli Shuli si è presentato nel teatro poetico con questo germoglio, con questa presenza, e con la sentenza significativa,

metafora “ Uccidi la lacrima “, per rimanere nella memoria scritta e trasmissibile di “ PEGASI “.I tre distacchi venuti dalla creazione del legame lirica realizzano degli atti nella terra , nel cielo, ed oltre il cielo, nello spazio fortunato, dove si vaga il sogno lirico con il volto strano: occhi – stelle, io – “ io “, tu – “ tu “, “ forse “; labbra di bacio, immaginazioni oltre il colmo, giuramenti umani oltrepassati, soltanto e soltanto per provare il suo pensiero di giuramento in un’amore oltre l’umanita ed oltre l’amore, presenza fantasie bianche, come la stessa anima che le porta... Lui ha un punto di vista di se stesso per arrivare oltre lo scopo che ti riempe la mente con il ragionamento selezionato di se stesso come operoso...Naturalmente in questa mentalita di creatura gioca ruolo ed anche la sua origine, la quale porta dei “ ciondoli “ del luogo di nascita trasmissibili nel “ trono “ nostalgico... Oltre a questa Perikli realizza decomposizione di psicanalisi di se stesso, presentandoli i due suoi ritratti prendendo al suo ritratto interno, con tessitura, pensatore, che in questo punto di vista potrei chiamarla una proposta di una collaborazione, la quale le manca al massimo al nostro tempo, il quale ha bisogno in questo teatro dove “ volpe cresta gialla “ gioca con il messaggero della notizia “ criniera d’oro “ ... dove “ la gamba veloce “ si sforza che si evita dal processo doloroso dello sparo... dove “ l’uomo “ perde i riflessi, le virtu, ed esercita “ professione “ dei vizi...Una creazione “ Sono vitalunga di tal genere... “ è un’apparizione poetica, oppure una radioscopia umana neccesaria. Un’immagine della comparazione e confronto umano evidente...Si da un grande messaggio per l’uomo, il quale cerca di tornare in Capouomo...

“ Universo del portamento logico “ realizza delle sentenze la ricchezza eruditiva del poeta e parla chiaramente per il suo scopo, per la sua finezza, e la forma dell’aspetto psicoanalitico... e “ il sapore acuto “ dell’osservazione... Spesso noi ci affrontiamo nelle superficialita e presentazioni di creazioni, le quali non ti risuscitano degli emozioni che ti fermi... Ma la creazione di talento cerca ed anche una tecnica di intervento, la quale riesci a respirare... A molti creatori, i quali l’apprezzano se stessi e li chiamano loro stessi “ professionisti “, questa le manca sfortunatamente, e poi intona “ la creazione secca “, il rachitismo creativo, la mancanza della spontaneita nella creazione, la perdita della melodia poetica, del “ martello pneumatico “ eccetera...Con questa apparizione poetica Perikli Shuli è promettente ed inizia il viaggiamento difficile nel genere sentenzioso della poesia difficile...Il libro poetico in tre lingue ( albanese, inglese, italiano ) del poeta Perikli Shuli è una dimostrazione del talento e del creatore con mentalita moderna... e della creazione di un legame e di avvicinamento nello scambiamento universale di valori.

Solo tuRingiovanisco il pensiero alla tua fronte,le linee di meridiani collina appariscente,gli occhi di acquila trasmettano l’oscurita.Distanze, chilometri fantasiosi,

Cipresso statura di verdeggio sempre...,le stagioni per te sembrano fastidio,la notte stasera le stelle al petto le ha nascoste...la sua scintillante: Solo tu!

Malincolia degli atteggiamenti iridati,il labbro di rosa sorridente rimane,le rosse guancia, come meteora,

Cuore non mi sbaglio: “ Questa sei tu... ! “

Universo del portamento logicoCalore spirituale,

che scioglie i ghiacci,Brinato,

ramo incoraggiante magia,Il primo raggio di sole

venuto,Si rifrange alla radice del monte,

“ Afrodita “ - Dea !“ Pitagora “ la difficile

teorema,L’asse numerico

senza limite,mentalita,desiderio,speranza,

Universodel portamento logico,

I crocicchi,treccia di idee,La chiarezza

lo sguardo me l’uccide,L’eleganza dei corpi

ghiacciati,Passeri

sembrano in realta...

I codici non scrittiMi giro solitario agli spazi dell’azzurro,assomiglio ad un uccello spaventato, distratto...Ho aspettato nella mancanza la ragione della gioventu,Voce fortemente, non balbettante!

Se hai un‘po di pieta, perdono ti chiedo, Dio!Di solito distinguo eventi “ di vita “ nella strada, La mente si gira e di lá non esce piú e “ castello “ avrei costruito ( se raccolterei pietre ! ) ...

Se il pugno forte c’e l’avessi veramente,che rovescassi questo mondo feroce crudele,

Arditamente che mi alzassi in alto sulle nuvole,La giustizia popolare che creasse un’inno,

Tornati dietro, uomo, nella strada dell’amore,per L’umanita, La benevolenza, legge non scritta,

la deviazione si sa che è la disumanita:“ Ingiustizia “ conveniente nei codici non scritti...

Desidero che mi metto in strada senza ritornoe che mi sia schiavo di questa sofferenza,Che metta le colonne d’oro della giustizia,

e giustizia che si chiama naturalmente se stessa L’umanita.

In un sogno bianco...Dalla finestra

la notte versa la tranquillita,e la pioggia fermata

non viaggia piú come pioggia torrenziale.Al cielo scuro

due occhi splendenti.“ Frenano “ in me,

si trasformano in uno ...Che regno di tranquillita ?!

Lentamente si chiudono due piccoli occhi.un sorriso dolce come notizia viene

copertamente cerca nel suo contornoche mi addolce

nella forma bilaterale…La notte perde

negli incontri di labbraAbbracci pieno di fervore e fuoco...

Le ore innocenti...Voglio che mi astengo gradualmente,

che navigi nel Mare immenso,La onda si alza a volo in cielo

punto di riferimento:Due occhi brillano come stelle lá in alto ...

L’avete visto il sorriso pieno che parli ?Nella mia finestra bussa distratto il Sole

Ma il silenzio è voce...Nessuno non mi crede:

Sono in un sogno bianco ….In alto mi sono salito, in alto !

Aspetto…

La meteora è caduta dal cieloha illuminato la terra e si è sparita !!!Ma dove se ne è andata via...?                   Aspetto un’altro Novembre !              .....Non esiste l’infinita.....          questo mi tranquillizza...

****Il tempo si é guastato

La montagna è diventata sabbia,

Le temperature si sono scese,

Forse pioverá

Questo tempo, dio non ha colpa..

Soffierá vento,

Sinoticca - brina

Ma di nuovo ho incredilita:

Non è questa stagione,, il suo “ tempo “ !

Questo grande platano,

mi prende posto davanti alla finestra

me li sta oscillando i rami

per dirmi:

Davanti a me ed il vento,

anche la pioggia

e tutto si ferma...

ti proteggerò,

buon amico !

Getto lo sguardo in alto,

ecco ha cominciato di piovere

ah, questa pioggia morbida, ti bagna immediatamente

e l’inumidimento non te lo dice negli occhi...

aspetto pensoso questa pioggia che fermi,

la pioggia non chiede stagione..

Il platano contento

mi offre la corona

e mi strizza l’occhio...

e l’accetto la sua proposta,

ma questa pioggia sembra pinnacolo sottile

di nuovo le gocce ed anche sotto corona...

7. Quando si rinasce la speranza

Quando si rinasce la speranza sorride,E niente e nessuno non la frena

anche se da una buona parolaCredo che accanto a te mi avrai,

Attraverso ad uno piccolo schermo ghiacciatodi migliaia chilometri verso a te ha giunto,

Allora scintille di luce si accendono di nuovoL’uomo, veramente riesce a capire.Che la sua vita al Dio gliela regalato

ed al suo Onore si deve sperare;Tirana, 16. 09.2010

 

Che cammini

Che cammini voglio soltanto,nessun’occhio che non mi segua,nessuna voce che non mi parli.Che cammini voglio soltantoandare in qualche luogo lontano,Che oltrepassi fiume e ruscello,che esca dove esca..Che cammini voglio soltanto,soltanto gli uccelli che mi seguano dietro

il sibilio delle foglie,cadute e la goccia della rugiadae le ciglia che me le bagniChe cammni voglio soltanto...

Bella fuga, andamento eterno

A poeta

Con la voce della matita parla,sente con lo sguardo dell’occhio,

che porti il mondo davanti a loro…Scrive…è solo…

Ti alza in cieloti abbassa lentamente

ti tiene in braccio,ti bacia con nostalgia…

Cuore, amori canuti,Le ciglia battono lucefiori nei rami secchi…

Vetri, si spezzava e si incollava di nuovo.Come è ...

grande uomo, piccolo.Angelo, viene e si spariscema mai, quello che scrive

non scivola,si rimane ricordo.

Il ricordo della gentedopo la sua morte,

Dopo la sua bella fuga...15. 09. 2010

Ecco: “ Per questi due occhi ! “Che mi soffocassi con tessitura,

nella tua infinita.

Che rimanessi eternamente

nella profondita di cuore

Dagli occhi non ti allontanerei

mai non ti ferirei.

Accanto a te resterei

mai non peccarei.

Che mi bruciassi nelle tue fiamme,

sei tutto, oltre a tutto per me...

Te lo giuro, se mi capisci

morirei per te...

oltre la vita,

ecco: “ Per questi due occhi ! “

Voglio invecchiarmiVoglio invecchiarmi che non racconti,

Le guerre delle classi... le biografie,

Voglio invecchiarmi che non racconti

Gli omicidi, le deportazioni, le pazzie.

Voglio invecchiarmi cosi presto,

nelle esercitazioni militari che non me ne vada...

Voglio invecchiarmi in questo momento,

Il nastro della memoria che l’allontani.

Invecchiarmi, che non racconti:

per la porzione del carne, le lunge fila...

Che mi invecchio questo voglio, lo dico francamente:

In’azione che non mi giunga più la notte....

Le ombre nere, la settimana di Enveri,

socialismo – imperialismo che ci ha tradito,

Il collettivismo, i poveri appezzamenti

che il partito ci ha regalati.

Voglio invecchiarmi, che basta ho ascoltato,

Faro luminoso, lungomare di Adriatic,

Cammineremo, solo con le nostre forze,

che alziamo in cielo Il Metallurgico !

Voglio invecchiarmi, che non racconti,

in quale stazione è la televisore...

“ Musica straniera e Rochenrol,

I Beatles, che non li ascoltate ! “

Interferenza, logica, memoria, vuotezza,

Tangibile nei dettagli millimetrati,

Saggiamente per lodarsi, non lo so,

rimasta come “ reliquia “ dal regime passato !

Chiarezza, primavera democratica,

Intelligenza scolpita nei tempi,

Gioventu, la più bella della mia terra,

Parli... adesso veramente è il tuo turno !

E come se in piedi ti vedo un’altra volta...A padre

Ma quanto desiderei che l’avessi accanto a me,

Da tanti anni, non c’e l’ho...

Che lo sentissi...

L’altezza dei cipressi liela aveva presa,

Padre, oh, per te sento nostalgia !

Mi ricordo, le lacrime si versano,

le parole d’oro non si finirano mai,

Eri per me padre ed insegnante,

Illuminante brillante sugli altri...

Mi manca la tua Mano !

La tua voce tranquilla melodiosa,

Il tuo profilo sapeva soltanto ridere,

con i capelli pettinati ogni giorno...

E chi non ti ha amato e non ha avuto rispetto,

Il tuo nome è rimasto nella memoria,

A capo della tavola... brindiamo il bicchiere...

legislatore e cosi l’uomo giusto!...

Mi appari davanti ai miei occhi cosi ridente,

imbracciando il fucile,... “ liberatore “

le cartucce nella cartucciera, alla cartucciera stringate...

Punto debole per te.. quella arma!

La madre anziana me l’hai lasciata,

in nera vestita, povera,

L’amore che tu non sei riuscito a giungere:

5 nipoti pieno riempita la porta !

Riposati tranquillo, mio padre buono

Ci hai lasciato a meraviglia,

Lui, che ci manca cosi tanto...

Adesso si sa, sei solo Tu!...

Ogni volta che vengo a visitarti lá, dove ti riposi,

Lacrimo e non le posso trattenere le mie lacrime,

Mi sembra come se cosi mi libero,

E come se in piedi ti vedo un’altra volta !...

Tirana, 08.12..2010

Perikli Shuli è nato a Gramsh il 27 giugno 1965. Nel luogo di nascita si è educato, terminando l’educazione di 8 anni, la scuola elementare, e poi la scuola media l’ha terminato a Tirana.Dal 1992 e fino all 1996 ha assistito nei reparti militari a Tirana, mentre dal 1998 e fino all 2005 è impegnato nel servizio speciale, nelle Istituzioni Statali.Dall’anno 1989 abita nella citta di Tirana con la sua famiglia...Da quanto era troppo giovane si è impegnato con poesia e la sua passione è stata sempre la poesia. Nell’anno 2011, come consenguenza della sua adorazione per la poesia, ha partecipato in alcune attivita Nazionali ed Internazionali, dove si puo distinguere “ 100000 I poeti del mondo per cambiamento “, scegliendo essatamente questo giorno per diventarsi membre dell’Unione Internazionale dei Poeti, Scrittori ed Artisti “PEGASI “, ALBANIA. Poi ha offerto il bar “ VRITE LOTIN ( Uccidi la lacrima ) “ come il luogo dove “ Pegasi “ cominciasse che lo trasformasse nel suo centro, programmando qui ed anche una Biblioteca piccola di questa unione moderatrice. Partecipa nella grande attivita letteraria “ I Poeti della Nazione appellano “ organizzata nella cittadella di Andon Poci a Girocastro., dove è stato distinto per il contributo organizzativo. Il 28 Novembre il poeta Perikli Shuli partecipa con il gruppo organizzativo della Unione Internazionale dei Poeti, Scrittori ed Artisti nella grande conferenza letteraria – storica “ I poeti della Nazione

appellano “ nella citta di Giacova, ed a Prishtina il 28 Novembre, trasformandosi in un protagonista. Si organizza a bar “ Vrite lotin “ La grande attivita “ Viaggiamento di Profilo Pegasi Internazionale “, dove hanno partecipato poeti e poetesse da Albania, Cossova, Macedonia, eccetera..Nello stesso Perikli Shuli partecipa nell’attivita letteraria organizzata nella chiusura dell’anno letterario di nuovo a Girocastro con oggetto “ La prosa nel pensiero plurarista “, dove ed anche presenta il suo commentario davanti alla intelligenza di Girocastro. Il 20 gennaio lui prende l’iniziativa organizzando a bar “ Vrite lotin “ la grande attivita “ Pegasi stimola i talenti giovani “, dove ci sorprende con la presenza visuale dell’attivita ed anche con la creazione del Gruppo Polifonico di Pegasi per Tirana.Il volume “ Come sembra questo mio pianeta ... “ in tre lingue albanese, in inglese, in albanese è il suo primo libro.