Պղպեղ

Պղպեղը Ամերիկայից Եվրոպա է բերել Քրիստափոր Կոլումբոսը։ Մեքսիկայի տարածքում ապրող ացտեկները ևս ժամանակին սննդի մեջ ծեծած պղպեղ էին ավելացնում։ Հայրենիքում՝ Կենտրոնական և Հարավային Ամերիկայում, նաև Ֆլորիդայում (ԱՄՆ) պղպեղը աճում է որպես վայրի բույս։ Դրանք բազմամյա ոչ խոշոր թփեր են՝ կարմիր, նարնջագույն, դեղին գույներով և արտաքին տեսքով միմյանցից տարբեր։

Ամենահայտնի կծու պղպեղներից մեկը՝ չիլին, նպաստում է կալորիաների այրմանը. այն խորհուրդ է տրվում նիհարել ցանկացողներին։ Ցանկացած ուտեստի մեջ մի քիչ չիլին մոտ 45 Պտղին կծվություն է հաղորդում ալկալոիդային կապսաիցին նյութը։ Չոր կարմիր պղպեղում մոտ 2 տոկոս կապսաիցին կա։ Կծու կարմիր պղպեղը նաև A և C վիատմիններ, շաքար, սպիտակուց և հանքանյութեր է պարունակում, ուստի այն շատ օգտակար է։ Այս պղպեղում առկա կապսաիցինը բարելավում է արյան շրջանառությունը։

Կարմիր կծու պղպեղում պարունակվող ալկալոիդները նպաստում են օրգանիզմում սերոտոնինի սինթեզին, ինչի ազդեցությամբ ուրախության զգացողություն է առաջանում։ Այս պատճառով կծու պղպեղ օգտագործել խորհուրդ է տրվում ընկճախտի հակում կալորիա է այրում։ Այն օգտագործվում է ախորժակը, արյան շրջանառությունը, մարսողությունը բարելավելու և տաքացնող քսուքներ պատրաստելու համար։

Բանջարեղենի պղպեղները, որոնց նաև անվանում են բուլղարական (չնայած որևէ կապ չկա այդ երկրի հետ), բավական տարածված են և վիտամիններով շատ հարուստ՝ B1, B2, PP և այլն։ Հատկապես կանաչ պղպեղի մեջ վիտամին C-ի պարունակությունը ամենաշատն է։ Գերադասելի է այն ուտել հում վիճակում։ Դեղին, կարմիր, նարնջագույն պղպեղները հարուստ են բետտա-կարոտինով, որը նախապահպանում է սրտային հիվանդություններից և քաղցկեղի որոշ տեսակներից։ Բացի այդ, կարմիր պղպեղը մյուսների համեմատ ավելի քաղցր է և զգալի քանակությամբ պրովիտամին A է պարունակում։

Վարունգ

Վարունգը շատ ազդեցություն է թողնում առողջության հատկապես ամռան ամիսներին, քանի որ այն պարունակում ջուր և սննդարար նյութեր, որոնք կարևոր են առողջ մարմին ունենալու համար: Վարունգը պարունակում է վիտամիններ A, C, ֆոլիաթթու, մանրաթել, մագնեզիում, կալիում սիլիցիում: Սիլիցիումն ամրացնում է մեր հյուսվածքները: Վարունգը բուժում է տարբեր մաշկային խնդիրները,

Աչքերի տակի այտուցները և արևայրուքը: Այս հիանալի բանջարեղենը պարունակում է նաև կոֆեինաթթու և ասկոբիրնային թթու, որոնք կանխում են օրգանիզմի ջրազրկումը, և հենց այս պատճառով էլ վարունգն օգտագործվում է այրվածքների և դերմատիտի դեխքում:

Վարունգը հայտնաբերվել է Հնդկաստանում 10.000 տարի առաջ և այնտեղից տարածվել է աշխարհով մեկ:

Եգիպտոսի, Հունաստանի և Հռոմի հին քաղաքակրթություններում վարունգն օգտագործել են ոչ միայն՛ որպես բանջարեղեն, այլն՛ որպես մ

աշկի համար հիանալի թերաևտիկ միջոց: Հայտնի է, որ Լյուդովիկոս

ХIV-ը շատ էր սիրում այս բանջարեղենը, և նրա հրամանով ջերմոցներում աճեցնում էին վարունգ, որպեսզի նրա կլոր տարին կարողանար ճաշակել այն: Առաջին գաղթականներն են վարունգը տեղափոխել Միացյալ Նահանգներ:

Վարունգը կանխում է օրգանիզմի թթվայնությունը, բարձրացնում է մաշկի տոնուսը, կարգավորում է արյան pH-ի մակարդակը, արյան ճնշումը, հյուսվածքների նորմալ աշխատանքը, ամռան ընթացքում կարգավորում է մարմնի ջերմաստճանը: Այս բանջարեղենը հակազդում է միզաթթվին և կանխուն է բորբոքային պրոցեսները հոդերում, ասթման և օգտագործվում է որպես բնական դեղամիջոց՛ փսորիազը, էկզեման և բշտիկները բուժելու համար: