SEJARAH TAPEL ADAM - alangalangkumitir · Sadayane hingkang kecap sami, jroning serat sa-[3]jarah...

======= www.alangalangkumitir.wordpress.com ======= AAK culture library I Effort to Preserve National Culture

www.alangalangkumitir.wordpress.com

AAK culture library 1

SEJARAH TAPEL ADAMSEJARAH TAPEL ADAMSEJARAH TAPEL ADAMSEJARAH TAPEL ADAM

۩۩۩ Pupuh 01 Pupuh 01 Pupuh 01 Pupuh 01 ۩۩۩

DHANDHANGGULADHANDHANGGULADHANDHANGGULADHANDHANGGULA

(www.alangalangkumitir.wordpress.com)

1. Giyuh hing tyas dennya mrih manising, wasita [1] leng-lenge kang

kahungan, tang tumunggu pangikete, pan saking karsanipun, Kanjeng

Pangran Harya Mantawis, terang hingkang timbalan Kanjeng kang

Sibuhun Susuhunan Pakubuwana, Senapati Ngalaga Ngabdurrahman,

Sayit Panatagama.

2. Ingkang kaping saptarsa ngwasani, babaddira nagri tanah Jawa,

winangung hing sajarahe, haluraning laluwur, hingkang luhur linuri-luri,

linalat salirrira, laluwur kang luhur, haluran kang saking Jawi, jinarwakker

sadaya.

3. Wijang-wijangira kara para ji, miwah para Nabi Sadayannya, hawit duk

tapel hadamme, tinurut hurutipun, saputrane Kanjeng Nabi Sis, kang

marang panengennya, myang pangiwanipun, pinurwa duk purwanira, para

ratu sadaya hing tanah Jawi, wawinih saking dewa.

4. Trahing Nabi campur trahing ngejim, mangkya winaone sajarahira,

mugyantuka sapangate, mawantuwa ring wahyu, yuwanane dennya

ngayumi, ring wadya sadayanya, sinunga rahayu, haywana sangsayanira,

yuwanane tumerah hatrusa wuri, manggiha suka harja.

5. Myang harjane wadya sanagari, Surakarta hing karatonira, luhura lir

laluwure, kang sami sinung luhur, hing Hyang luhur luhuring nguni, kedep

hing ngrat kadeppan, rat Jawa sumuyud, rerep ri pusa hanannya,

salaganing bumi pada lulut hasih, pilih tan ngastu pada.

6. Kang piniji maharjeng gitadi, raden hangabehi [2] Sibdusasatra, kaliwone

raja Niten, mangun langening tembung, myang nging tembang titaning

dongding, sedeng hingkang kinondang, hamedar kondagung, kaliwoning

Kadipatyan, nenggih Raden Ranggawarsita ngabehi, trahing pujangga

praja.

7. Taruna wus wignya sakaliring, kapujanggan miwah kasujanan, halim kiwa

panengene, kitab gung ngagung putus, myang nging basa kawi winasis,

muhtamak pabettira, hing carita kasus sagung para bijaksana, Surakarta

kang ahli carita sami, tuwin para pujangga.

8. Miwah para ngulama kang sami, halim kitab raseh saking para, Musannib

Arab hanggite, ngajawa katampan wus, mring Susuhunan Giri mredenni,

winulangken sakabat, myang warga tinuntun, Jeng Sunan Giri widagdya,

basa Arab myang basa Kawi winasisi, winarna basa Jawa.




9. Hamrih dangan kang sami miyarsi, marma sinawungan lawan tembang,

nira siku sasingkelle, rehning darmi tinuduh, dening Gusti pinardyeng budi,

muda punggung pinninda, pujanggeng prajagung, dahad gung ring kang

Pamudya, ring Hyang Ngagung kaping genging puji, marang Sang

Nayakengrat.

10. Hiya Kanjeng Nabi kang sinelir, Muhammaddinnil mustapa lawan, para

sakabate kabeh, ping tri pamujinipun, marang sagunging para Nabi, ping

pat pamuji marang, para ratu-ratu, ping lima pamujinira, marang sagung

para Wali para Mukmin, tuwin para Pandita.

11. Sadayane hingkang kecap sami, jroning serat sa-[3]jarah punika, mugi

genga haksamane, myang paringa panjurung, ring panganggit wenganing

budi, pamedaring tyas muda, pambukanning punggung, pangapusireng

pustaka, pinadangna dening Hyang denira hamrih, runtutute kang carita.

12. Para Pujangga hing nguni-huni, dennya sami hamarma carita, tanah Jawa

sejarahe, Ki Hageng hing Matarum, sempalane datan winnilis, pangiwa-

panengennya, pangetan winuwus, hamung bakune binuka, panning

mangkya karsanya Sri Narapati, winedar sadayanya.

13. Pinurwa ring pannitra nujwari, somamanis tanggal ping nembelas,

Dulkangidah Dal tahune, sancaya windunipun, siyang wanci hing pukul

kalih, mangsa surya kasapta, sangattipun Yusub, wuku telu kang

lumampah, Brama wugu Sri tumurun nuju dadi, mangsa wuku kalima.

14. Sinenkelan yenning tahun sasi, gunung hobah hing pitun nagara, lamun

hing tahun srengenge, sangkalannya penettung, patang rupa Panditeng

nagri, hijrah jeng Nabi duta, hing tahun sitangsu, Pandawa lilima

manembah, hing jeng Nabi tahun surya pitung bumi, nembah hing

nayakengrat.

15. Sangkalaning jagad hetang hawit, Nabi Adam tumurun mring dunya, Lan

Babu Kawa toyane, samodra warna pitu, hiku lamun hing tahun sasi,

lamuning tahun surya, sangkalanira wus, sirna guna trussing rasa,

kunneng kitab Bahrul Butun kang winarni, rinacul lapallira.

16. Myang maknane sampun den muraddi, kusus lawan [4] Ijemmak kiyasira,

trussing dalil lan kadisse, duk masih awang-uwung, myang ngilmunning

maksih ginaib, ran Allah durung ngana, miwah ranning rasul, halamipun

Akadiyat, nulya kitab Bahrun Ngalam hingkang muni, halamipun Wahdat.

17. Maksih rancanganing gaib, nuli Bahrul layud-layud ranning kitab,

Waakidiyat halamane, ya misih gaib iku, Arwah halammira winnarni, ran

Allah lan Muhamat, katelune rasul, laku tri Insan Kamil, sapta wajib

kababar.

18. Sadurunge gumelar bumi langit, maksih wang wung Akadiyat kocap,

ghaibing ghaib tegese, yaila iyanajul, dadi dhingin kang sajaratil, muntaha




nuli hana, kang haran cahya nur, Gusti Allah hangandika, marang hing nur

heh nur sujudda hing kami, nur sujud kaping lima.

19. Mring Pangeran hingkang Maha Suci, marma wonten limang wektu solat,

wit saking henur sujudde, kang smi sedya ngrungu, mituhuwa hyaiing dalil,

kang maca jinabdda, haja gumantung junut, kang henur dadi kamulyan,

nur malumah kukuse mandhuwur sami, dadi langit kasapta.

20. Saisine hing nginggil pra sami. Haran kursi miwah dhindhing jalal, lukkil

mahpul satulise, kukus dadi gni sumyur, kamulane Malaekat sami, miwah

[5] jan lanhitnujan, lan widada rya gung, surya lintang lan rembulan, lan

sadaya isine nginggil prasami, saking nur lumahira.

21. Kaebing nur jroning kitab muni, Barul Lahud he nur kurebira, dadi bumi

kapitue, lawan saisinipun, hingkang wonten sajroning bumi, jro kali jro

samodra, jroning rong jro watu, miwah kang nyangga pratala, sadayane

saking kurebing nur sami, gya nur miring sujudnya.

22. Marma dadi bumu handhap hinggil, legak-legok papereng jajurang, saking

hing nur pamirenge, hanuli henur lungguh, dadi kamulane kang hardi,

saking nur lungguhira, mdal krengetipun, dadya kamulane toya umbul

sumber kali pancuran jaladri, kringeting nur asalnya.

23. Reregeting henur hingkang mijil, dadi kamulane isining rat, jro bumi dharat

toyane, kekedhepe hingkang nur, kamulane gurnita sami, caleret thathit

kilat, lalidhah galudhug, hangsal saking nur kedhepnya, misih gaib hangsal

karsaning Hyang Widhi wahdat lan wakadiyat.

24. Hantaraning pitung leksa warsi, Gusti Allah pan [6] harsa hanglirna, halam

Arwah pannabanne, ngandika Kun Payakun, gimelar kang bumi langit, lan

saisine pisan, kang pepak Asnapun, bumi langit gya gumelar, lapal Kuran

Sitikatyi yayamin, semastana ngaras.

25. Kursi maknanipun pan dadining, langit kasapta saisenira, kalawan pitung

bumine, hiya saisinipun, hing dalem nem dinna mepaki lalampahan, sewu

warsa sawiji-wijining langit, denning lalongkangira.

26. Hing sawiji-wiji kang langit, nglimang ngatus tahun hibrerira, hing peksi

tanpa hareren, dhindhing jalal punika, tegesipun halam Swargadi, hapan

petak-petakan, lir tala tawon gung satunggal-tunggaling swarga, wiyaripun

tanpa wangenan sayekti, widadari kang tengga.

27. Warna sakawan kang widadari, putih ireng kuning lawan abang, kang putih

semu jenarre, lan hireng abang tungtung, hingkang hireng tungtunge abrit,

semu pethak lan jenar, hingkang abang tungtung, kuning tungtung

tungtung pethak, sorot hireng sadaya sulake wilis, kang widadari jenar.

28. Sorot hireng abang tungtung putih, tejanya muyek hingkang pasariran,

rebut gon sungsun sorotte, hujwalanira banung, sasolahe hangresapeni,

haruruh rurus wijang, tan kena winuwus, hendah hendahe kang warna,

pan sadaya kakuwunge hanelahi, saben swatga satunggal.




29. Hingkang tengga ten kena winilis, widadarine [7] kathen wendran,

sadayeku hing badhene, nenggih gadhanganipun, jalma hingkang sami

hantuk sih, hing Hyang manjing sawarga, ginanjar sadarum, hing sapetak

petakira, warna-warna kaswargan sawiji-wiji, hana rupa mutyara.

30. Rikittanne pan mutyara sami, kembang-kembang pethettanning taman,

hawarna mutyara kabeh, hapraba ting palancur, kang kasawarganipun

sawiji, sami hinten sadaya, pepethettannipun, godhong woh sekar

pradapa, pang wit hinten sararenggannira sami , sara wedinne kodrat.

31. Ngebarliyan ngujwala nelahi, hing sawarga jumerud mangkana, pra sami

jumerud kabeh, pethetan kembangipun, kumala mas luru, suwasa miwah

salaka, sakalire kadya kang wus kocap nguni, namane ya warnanannya.

32. Marma hujwalannira nelahi, ting pancorot mancur ting palancur, tan nana

siyang dalune, halam sawarga punika, tetep halambang kang nglanggengi,

tan kenna winarnaha, pasang rakitipun, satunggal tunggaling swarga,

kodrating Hynag pan sarwa ngebat tebatti, pepucakking sawarga.

33. Lapal laila hailalahi, lan lapal mukamad rasullulah, kang haran [8] ngisor

swargane, kang haran lohkilmahpul, maknanipun lapal kakalih, loh punika

pan kalam, mahpul papanipun, kang kalam nurat piyambak, haneng papan

nora lawan den cekelli, tan wonten kendellira.

34. Kuwasane Hyang kang Maha Suci, lepas saking watara duduga, tinggal

prayoga majadde, kalangkung helokkipun, pangandika sapisan dadi, Kun

Payakun samana, sajege tumanduk, tanpa wali wali Allah, sipat baka

tanpa obah tanpa gingsir, hingkang kayu sajarah.

35. Til muntaha hageng hang nguwit, pitung jagad gagodhongannira, pan

monca warna rupane, kunning bang hireng biru, kapuranto dadu lan wilis,

wungu kalawan seta, sami mawi kuwung, rebut sorot ting galebyar, ting

pancorot haciri tulisan sami,haranne kang manungsa.

36. Lamun godhong alum salah siji, pasthi lamun manungsa lara, yen godhong

aking huwonge, wus tuwa repot ciklu, lamun godhong rentah saking wit,

tinadhahan malekat, gya tumurun malekat ngambil nyawaning, jalma kang

mungal surat.

37. Yen wus kababar halamming jalmi. Lohkil mahpul [9] dadi panengeran,

manungsa dawa cendhake, lamun godhong nom runtuh, pupus miwah

tengah kang pethil, rentah saking wittira, hana pethil sepuh, hobahe kang

gagodhongan, lir gamellan hunine pating carengkling, hiramanira raras.

38. Hanyumrahi sarira kapyarsi, ngegarakenning tyas hungallira, jajalangan

gendhingngane, sangandhping wreksagung, kang rumeksa malekat sami,

yutan baran hawendran, tan kenna hingetung, saking kathahing malekat,

karyanipun pinatah sawiji-wiji, sapangkat pangakattira.

39. Kang kinarya hutusan Hyang Widdhi, pan sakawan malekat Mukarab,

Janarail, Mingkaille, Ngisrapil, Ngijraillu, denning kannang sakawan sami,




Ijajil gangsallira, hapan kinaryagung, hangreh malekat sadaya, kang

minangka kalipahira Hyang Widdhi, dadya ratuning suwarga.

40. Denne hingkang pitung lapis bumi, jembarripun lawan langit samya, pan

kinarya kebarrane, hing ngandhap lan ning luhur, miwah lapis-lapissing

bumi, lan langit tan prabeda, hing sap-sapannipun, sinengga denning

Malekat, warni Naga hing Mesrik tekeng Mahribbi, sirah buntutting Naga.

41. Lantan mindhuwur hing pitung langit, buntut ma-[10]lengkung gathuk lan

sirah, hamangan buntutte dhewe, wengkuning bumi pitu, hiya warna Naga

nglekeri, buntut gathuk lan sirah, hiya buntuttipun, kang minangsa

salaminnya, takdirring Hyang nora lara hangreh matti, hingkang Naga

sinongga.

42. Denning lembu gumarang sawiji, sungu sewu kupenge kang singat,

maksrik tekeng mahribbinne, lembu sinonggong watu, kumalasa hageng

nglangkungi, wiyare pitung jagad, denning selannipun, hapan sinongga

hing minna, hulam henun singga dening jaladri, hamongsa sami hulam.

43. Minna littatalit prapta pribadi, takdiring Hyang tannana kendhatnya, dene

saluhur bumine, cinatur hisennipun, kang dumadi sawiji-wiji, redi lebak

jurang, sami medal banyu, sendhang kali lan pancuran, hasri tinon

pasangan surya lan sasi, lintang habra hing tawang.

44. Kuwung malengkung punggirring langit, sirah manjangan ngobe sagara,

kilat thathit lan caleret, glar sato kewanipun, wana wukir jurang ringring,

warnane beda-beda, miwah jroning banyu, hisine pan warna-warna, hising

rong jro bumi datanpa wilis, warnane beda-beda.

45. Wus mangkana Hyang Maha Suci, nitaheken kang peksi satunggal, geng

luhur hijo warnane, gilapnya kang lar mancur, pakanane wus den cawisi,

tumuwuhan ngalam dunya, pira-pira thukul, lir wiji sawi warnanya, satelase

thuthukulan den thotholi, kang peksi nuli ejah.

46. Nulya Allah ngandikeng Ngijrail, kinen manjing [11] sajroning mutyara,

sawiji sami gedhene, Ngijrail haturipun, lebet hamba saking ing pundi, tan

wontenten marganira, kang kumala buntu, lan hinggih mongsa dedhenga,

kang kumala namung sawijining sawi, lamun hamba beber lar.

47. Saking Masrik meh tekeng Mahribi, punika mba dereng tiwikrama, maksih

warni malekat, ngalam dunya meh jujul, lamun tiwikrama sayekti, hing

ngalam dunya sesak, hing pundi pukulun, marmamba saged manjinga,

hing sosotya Allah hangandika haris, hora teka manjinga.

48. hajrih mopo Ngijrail gya manjing hing sasotya langkung wiyarira, sigra

hambeber elare, miber kalangan nglangut, nora montra gepok hing pinggir,

dedel meksa tan montra, gepoka hing luhur, Ngijroil sayah hibernya, nulya

kendel sujud tobat hing Hyang Widdhi, nuwun hapurasmara.






ASMARADANAASMARADANAASMARADANAASMARADANA


1. Hyang Suksma ngandika aris, heh Ngijrail awasna, ngarsanira apa katon,

Ngijrail sigra humiyat, wonten peksi satunggal, warnanya ijem kalangkung,

hujwalanira sumunar.

2. Tungtung abang sorot kuning, tungtung biru so-[12]rot pethak, muncar

ngunguwung prabane, gilaping larnya tumeja, Sang Hyang Suksma

ngandika, Ngijrail den enggal mangsuk, marang guwa garba.

3. Hiya ingkang manuk wilis, Ngijrail saksama, hing sajroning paksi hijo,

hanglangkungi wiyarira, hupami bebera lar, mibera den kadi wau, gepok

pinggire tan bisa.

4. Hosiking tyasnya Ngijrail, Gusti Rabilngalaminna, luwih saking kuwasane,

tan kena kinaya ngapa, marang hingkang kawula, lan iki hana wismagung,

haneng jroning guwa garba.

5. Warnane kaliwat wilis, Ngijrail harsa parekka, larutsadaya bayune, kang

Maha Suci ngandika, Ngijrail malebuwa, jroning wisma hijo iku, Ngijroil

matur nglenggana.

6. Hamba tan seged mrepeki, lesu lupa tanpa krekat, tadhah dadaku

maklukke, Allah Tangala ngandika, hiya Ingsun tarima, Ngijrail haturireki,

dhadhasar mangkono uga.

7. Miyarsa swara Ngijrail, dumateng kalingan hira, neng sajroning wisma hijo,

humatur swara punapa, Gusti kang kapiyarsa, ngandika kang Maha Luhur,

heh Ngijrail wruhanira.

8. Yeku swaraning Sankamil, Ngijrail lon turira, [13] wonten pundi

panggenanne, kang Maha Suci ngandika, tan ing jro tan ing jaba, nora

ngisor nora dhuwur, hadohe tan wangenan.

9. Luwih parek lan sireki, ananging nora gepokan, Ngijrail halon hature,

saderengipun gemelar, bumi langit kasapta, wonten ing pundi genipun,

kang Maha Suci ngandika.

10. Lah hiya hiku Ngijrail, bablase Inwaakada, bakda soinlasonene,

sadurungira ginelar, tan kena ingaranan, hiya yen sawiji iku, gemlare bumi

akasa.

11. Tan kena ingaranan kalih, kang nurat ngusuli sabda, kados pundi

terbukane, lapal kakalih punika, sami dipun galiha, duk maksihe awang

uwung, Sankamil panggenanira.




12. Hantaranira Ngijrail, dennya lumebu sasotya, pan sewu warsa lamine,

mangkana kang murbeng jagad, hangresakken anitah, neng dunya jin

naminipun, kinarya sisining jagad.

13. Neng alam dunya alami, salaki rabi satata, branahan anak putune, ejan

kang minangka raja, tamejut kadi jalma, maksih sami badan alus, awit

angsal dadining brama.

14. Lakune duraka sami, datan mukir ring Pangeran, lali mring hingkang

nitahake, lamine antaranira, jan dadi ratu dunya, apan pitung keksa tahun,

mumah mumuh ambeganira.

15. Dadi kadukaning widdhi, jan sira sinamber gelap, [14] anak putu

kadhatone, Hyang Sukma nuli hakarsa, nitahaken banujan, neng dunya

kinatya ratu, sami angsal saking brama.

16. Bala pirang-pirang kathi, slaki rabi satata, branahan anak putune, maksih

badan alus samya, banujan dadi raja, puwa-puwa hambegipun, namak

mumah aneng dunya.

17. Lakune duraka sami, bajunan sanak putunya, lali marang Pangeran,

lamine antaranira, dadi ratu neng dunya, hapan wolung leksa tahun,

hanulya tampa duduka.

18. Sanak putune sirnanting, banujan kinelem toya, yata hingkang winiraos,

kang kinarsakken dening Hyang, Sang Ijajil Malekat, dadi ratuning swarga

gung, langkung mukti hawibawa.

19. Duka samana sang Ngijrail, wus dilalah tyasirarsa, huninga ngisor langite,

tan antara gya tumedhak, ginrebeg pra Malekat, pitung kathi kang tut

pungkur, prapta sor langit kapisan.

20. Hangabekti sewu warsi, Ijajil marang Pangeran, tangine saking sujude,

saha bala gya tumedhak, mring langit ping kalihnya, sapraptane lajeng

sujud, Ijajil marang Pangeran.

21. Hing sawuse sewu warsi, saha bala gya tumedhak, [15] pan cinaturaken

bae, saben langit pan mangkana, Ijajil udhunira, jangkep pitung lapisipun,

hiya pitung ewu warsa.

22. Wus prapteng dunya Ngijajil, langkung denira kacaryan, lali karaton

swargane, mider hangideri jagad, Ijajil takdiring Hyang, karasan minggah

gunung, jinang kali myang sagara.

23. Glar sato kewan marpeki, miwah isining samodra, akeh warnane

katongtong, kali sumber myang bagawan, sendhang miwah pancuran,

suruping surya handulu, kemyare wulan lanlintang.

24. Pating karethap neng langit, abra sajagad kawratan, Ijajil karem ing tyas,

neng dungya ngideri jagad, masrik mahrib jinajah, hingiring malekat gung,

pitung kathi datan pisah.




25. Pra malekat matur sami, sadaya ngajak wangsula, kundur minggah

sawargane, dennya wus lami neng dunya, bikmanawi paduka, manggih

dukaning Hyang Ngagung, Ijajil alon sahurnya.

26. Hiya sun tarima sami, malekat kabeh turira, sru marma ing jeneng ingong,

hanana kang walang diya, mungguh dukaning Suksma, hing tyasingsun

durung tutug, miyat lalengening dunya.

27. Deningta gen ingsun bali, mulih marang nging [16] sawarga, lamun wus

padha lawase, lan endhuningsun mring dunya, saking langit kasapta, hiya

pitung ewu tahun, ngabekti marang Pangeran.

28. Malekat kendel samyajrih, nyerang atur mring ratunya, dadi anut

sakarsane, iku caritaning kitab, Bahrul butun kalawan, Bahrul ngalam

nahrul lahud, hananing jan lan banujan.

29. Lawan malekat Ngijajil, anannya kinarya wijang, tinithahken dewe-dewe,

wonten kaol kang satengah, mungal sajroning kitab, nenggih salsilatul

guyub, min ansabil jinatiwas.

30. Sayasin tegesereki, sajarahing jin lan setan, kang bangsa siluman kabeh,

nalika jeng Rasulullah, siniwi aneng kakbah, hing para sakabet agung,

nimbali ratuning setan.

31. Kalawan ratuning Ngejin, nama Prabu Tamimasar, ratune setan namane,

nenggih sang raja Saraban, dinangu kalihira, ananing jin purwanipun,

kalawan ananing setan.

32. Nembah sujud ratuning jin, miwah ratuning kang setan, Saraban

Tamimasane, ngaturken sajarahira, sageng bangsa siluman, ananing jin

purwanipun, miwah ananing kang setan.

33. Hingkang tinitah rumiyin, Marijan lawan Marijah, [17] dereng sipat, dereng

sipat jin kalihe, sajodo warni bun upas, sami kadadosannya, hulate kang

latu samun, hapan upasing dahana.

34. Hinggih sami mijil saking, cahya Nur kamulanira, kang Maha Suci karsane,

kinarya isining jagad, Maeijo susutan Jan, hajan punika sasunu, hejan

paparab Banujan.

35. Punika kawit sipat jin, Banujan yoga tetiga, Ijajil kang sepuh dhewe,

kinarya ratuning Swarga, sasampuning kadukan, hakathah jajulukipun,

Ajumarah sayatina.

36. Paparab malekat Karis, hajajuluk Iblis laknat, hanurunken setan kabeh,

sutaning banujan hingkang, panengah namanira, Ngajalijin turunipun, kang

wuragil sutanira.

37. Hapaparab Handajali, nurunken dewa lan ditya, kathah asalah kadaden,

handajali turunira, wahuta kang winarna, Ijajil sutanipun, pinucung sang

kathahnya.






P P P P U C U N GU C U N GU C U N GU C U N G


1. Hingkang sepuh sutane nama yalabur, Pasin panggulunya, nulya Akwari

nireki, apan nuli lakaos nulestri marah.

2. Nuli sahet nuli dasim srinipun, hanuli welahan, sadaya suteng Ngijajil,

sanga pisan pan dadi ratuning setan.

3. Tan winuwus kang wawolu turunipun, namung tu-[18]runira, Jalabur

hingkang winarni, saurute praptaning raja Saraban.

4. Pan sakawan nenggih sutaning jalabur, kang sepuh hanama, dajal

paparabireki, Dajal lannat hamargantuk lannattulah.

5. Kinunjara haneng langit ping catur, wit badhe mamongsa, nglebur

saisining bumi, linuwaran benjang yen dina kiyamat.

6. Haprang lawan Nabi Ngisa mengsahipun, Mukamat ngapiyah, Humarmaya

Nabi Kilir pejahipun Dajal saking Nabi Ngisa.

7. Rining Dajallannat Dajil naminipun, Senut arinira, nama Nun hingkang

wuragil, Dajil wau nama Dulilsutanira.

8. Nuli dubil nuli dit blas sutanipun, hasusuta Lallal, ingkang gadha jeng Nabi

Dris, cinolok dom netranira hingkang kiwa.

9. Dalah mangke picak siji netranipun, Lallah asasuta, suta satunggil hanama

Lalim, hasasuta Jalarat susuta Buldet.

10. Hingkang katul minggah ing palwa Nabi Nuh, Buldat hasasuta, Sarhas nuli

hasasiwi, Mihsat suta Hamarah suta Hawiyan.

11. Hasasuta nama Langin hasasunu, Biktab suta Distar Distar, sauta Balal

sasiwi, Hambal suta Kibrat nuli sutanira.

12. Nama Iprid kang ngrencana Nabi Ayub, kala ka-[19]sengsara, Iprid punika

sasiwi, nama Ngiprus hasuta Karisiyan.

13. Hasasuta nama Swino hasasunu, Dipil hasasuta, Milasar suta Asijasin,

nuli hasasuta nama Karis sarah.

14. Karissarah wahu puputra Ngastarus, sasuta Buldyat, Buldyat wahu sasiwi,

Dulya larat susuta nama Duwanar.

15. Hasasuta Buwanarjas hasasunu, Salahat sasuta, nama Bangan hasasiwi,

nama Bangal jebul hasasuta Yayal.

16. Hasasuta Jahil hasasuta Sarbun, suta Sarbudanar, suta Mungajal sasiwi,

Maksum suta Malrat suta Mallarabad.

17. Hasasuta raja Sarabad puniku, turun kawandasa, tatiga saking Ngijajil,

sutanipun sanga kathah pencarira.




18. Lawan turun Handajali hapancarut, sami lap ingalap, miwah turuning

Ngajali, hapan dadi isen-isen ngalam dunya.

19. Hingkang nurunaken jim Ngajali wau, Ngajali sasuta, nama Ngaljus

hasasiwi, nama Ngajrak kayanganira karanan.

20. Hing Ngajurak sasuta Damras ranipun, hasasuta haswat, sasuta Amman

sasiwi, ran Maheran punika pan kawit Islam.

21. Hanut marang agamanira Nabi Nuh, Maheran sasu-[20]ta, Sabah

hasasuta Sahlil, hasasuta Sajab Katlabat.

22. Hawit kapir hamargi kawon perangipun, lan ratuning setan, nama Wujan

trah Ngijajil, sutaning Katlabat ngatis namanira.

23. Hasasuta Kadngan hanuli sasunu, Latbiyan sasuta, nama Sarsar hasasiwi,

nama Aswas hasasuta nama Dadjah.

24. Hasasuta Hajali namanireku, kang sareng sadina lahire lan Kanjeng Nabi,

Yusub lajeng dados pawong mitranira.

25. Kawit Islam malih Gajali milyanut, hing ngagamanira, sarengat Nabi

Ibrahim, jin Gajali sasuta nama Alidat.

26. Hasasuta Janabar kawon prangipun, lan ratuning setan, raja Iprid trah

Ngijajil, kapir malih Janabar manut ingsetan.

27. Hasasuta Salmun hanuli sasunu, Salmusil namanya, sasuta nama

Aswasil, hasasuta Karmus suta Salmunasar.

28. Hasasuta Sarngam sasuta Jabarjus, kapir lajeng Islam, teluk marang

Kanjeng Nabi, Sulaeman wus sare sarengat jeng nabi Musa.

29. Raja Barjus pan kinarya ratunipun, jim setan sadaya, dening jeng Suleman

nabi, suteng Barjus Asngasar sasuta Bastam.

30. Nuli hasasuta Kasras hasasunu, hejin tir sasuta, nama Inrus hasasiwi,

nama Kanam kapir malih kawon aprang.

31. Lan ratuning setan nama Bangaljetul, kanam ha-[21]nama Bal, Kanam

sasuta Sarkasi, hasasuta Girkasi suta Kabiras.

32. Hasasuta Giraji nuli sasunu, hanama Dam riyat, lajeng Islam manut

maring, agamane jeng Nabi Ngisa reh kulah.

33. Jin Damriyat wau hasasuta Memum, memum hasasuta, nama Mursad

hasasiwi, hanama jin Sangkan sasuta Marikan.

34. Hasasuta Karissatir namanipun, kakalih sutanya kang sepuh namanireki,

hejin Kalbal kang anem jim Kaskani jan.

35. Hasasuta Aswasil nuli sasunu, Sanasil apatya, jim Kalbat wau sasiwi,

Dawisatir hasasuta Tiyruyasar.

36. Tiyruyasar punik nuli sasunu, Prabu Tamimasar, hapeputra Rodosatir,

hapan seket turunan saking Marijan.

37. Kang wus kecap sadaya wau jim ratu, lan ratuning setan, mung ginanjar

hingkang maring, Prabu Tamimasar lan raja Sarabad.




38. Gurunipn Handajali kang cinatur, sutannya satunggal, nenggih

peparabireki, Prabu Winus jajuluk Sri Handakara.

39. Handakara sutanira wolulikur, hingkang sepuh nama, Prabu Paliya warni

jim, panggulune hanama Prabu Jampina.

40. Warni ditya sungu nuli harinipun, ran Patih Parwata, harinira nama Jahwi,

awak sarpa nuli rinira hanama.

41. Jin Jaminah jin diyu jajulukipun, nulya harinira, hanama [22] raja Parangin,

harinipun nama Min warni kukila.

42. Harinipun nama Kup hawarni manuk, nuli harinira, warni yuyu nama Dahri,

harinira ran Maranis warni ditya.

43. Harinipun hanama ejim Wakitu, hinggih warni ditya, nulya rinira hanami,

Sang Balidhuh warni jim jajuluk Baljwak.

44. Harinipun hanama Ejim Balituk, hanama waraka, nuli Malituk warnesthi,

nuli Prabu Ngamunkeling jajuluk Am.

45. Nuli Prabu Nuradi nuli rinipun, hanama Wellahan, harinya ran Patih Hamir,

harinipun jim Kaliku namanira.

46. Warni Kucing nulya Kalilat rinipun, Ejim warni Sima, nuli Wenu rinireki,

harinira nama Limpak warni gajah.

47. Nuli Lapuk warni ditya harinipun, Suhas warni kapal, nuli Buraham, warni

wil, harinira ran Palapat warni sona.

48. Harinipun nama Malak warni tikus, nuli harinira, hanama Ejim Allapid,

jangkep wolulikur, kathah pencarira, sami nurunken pribadi, turunipun

kathah hingkang salah rupa.

49. Turun Handajali lan Ngajali carub, miwah lan [23] turunnya, malekat

karisngijajil, carub besan binesan alap ingalap.

50. Nak kumanak tanpa wilis kathahipun, bangsaning lalembut, jim setan

prayangan peri, purwa saking Marijan pungkuranira.



P A N G K U RP A N G K U RP A N G K U RP A N G K U R


1. Kuneng jin sajarahira, hamangsuli caritanireng nguni, nenggih kitab Bahrul

butun, Bahrul ngalami lawan, Bahrul lahud Ngijajil sasampunipun, tumurun

mring ngalam donya, samana Hyang Maha Suci.

2. Karsa karya tapel adamKarsa karya tapel adamKarsa karya tapel adamKarsa karya tapel adam, hingkang dadi Kalipah neng swargi, Jabarail gya

ingutus, tumurun marang donya, kinen ngambil hing siti warna pipitu, kang

kinarya tapel adam, Jabarail tumurun aglis.




3. Mring ngalam donya wus prapta, dereng dhawuh siti dhingini hangling, heh

Jabarail sira hiku, dinuta hing Hyang Suksma, kinen ngambil maring sun

warna papitu, yun kinarya tapel adam, matura marang Hyang Widdhi.

4. Yen ingsun banget lenggana, dene nora wurung adam hing benjing, nemu

dukaning Hyang Ngagung, marma ingsun nglenggana, heh Jabarail yen

pari paksa sireku, ngambil ingsun warna sapta sayakti sun upatani.

5. Nemuwa bendhuning Suksma, Jabarail miyarsa ling-[24]ing bumi, hajrih

hing ngupatanipun, Jabarail wangsul sigra, prapteng ngarsaning Hyang

Suksma sujud matur, lamun siti sru nglenggana, hing karsa Hyang Maha

Suci.

6. Kinarya tapeling Adam, dene boten wande adam hing benjing, manggih

dukaning Hyang Ngagung, lamun kawula paksa, nepatani sanget ing

papacuhipun, hamba tinedha manggiha, kang sanget beduning Widdhi.

7. wusnya telas haturira, Jabarail gantya hingkang tinuding, Mingkail sigra

tumurun, maring nging ngalam donya, saparptane bumi dhingin sru

muwus, tan pae pangucapira, kadya nguni mring Jarail.

8. Yen kinarya tapel Adam, sru nglenggana sartane nepatani, Mingkail dupi

hangrungu, linge bumi mangkana, sigra matur prapteng sujud matur,

lamun datan hantuk karya, ajrih sapataning bumi.

9. Ngijrail tumuruna, marang ngalam dunya ngambila bumi, pitung rupa

abang biru, hijo lan kapuranta, putih ireng wungu kuning den agupuh,

ingsun karya tapel Adam, Ngijrail tumurun aglis.

10. Mring ngalam donya wus prapta, dereng dhawuh [25] bumi dhingin

hangling, heh Ngijrail sira iku, dinuta ing Hyang Suksma, kinen ngambil

marang sun warna papitu, kinarya tapeling Ngadam, baliya matura haglis.

11. Yen ingsun banget lenggana, dene nora wurung Adam hing benjing, nemu

dukane Hyang Ngagung, den dhunaken mring dunya, lah matura marang

Hyang kang Maha Luhur, yen mangkono haturing wang, aja mungguh

kang sirambil.

12. Rupa sapta yen gelema, mung arupa siji nglenggana mami, yen sira dreng

kudu berung, maksa ngambil maring wang, sayakti yen sun hupatani

sireku, nemuwa bebenduning Hyang, marma baliya den aglis.

13. Ngijrail duk amiyarsa, lingling bumi sarya sru nepatani, kudha sru denira

muwus, heh ta apa lingira, lakuningsun hapan dinuta Hyang Ngagung,

mangsata dadak mundura, dening upatanireki.

14. Gelema nora gelema, hingsun ambil rupa sapta sireki, bantala angles

tyasipun, dening Ngijrail maksa, datan mundur sangking hing upananipun,

bantala lara karuna, kathah sasambatireki.

15. Hananging tan piniarsa, sasambate Ngijrail si-[26]gra ngambil, hing bumi

warna pitu, abang ireng lan seta, ijo kuning wungu dadu lawan biru,

wusnya jangkep pitung rupa, mesat Ngijrail gya prapti.




16. Hing ngarsanira Hyang Suksma, wusing sujud ngaturaken Ngijrail, hing siti

warna pipitu, heh Ngijrail kayapa, duksirambil bumi pitung rupa hiku,

sasambate lawan apa, nora nganggo nepatani.

17. Myang kalane sira gawa, sujud matur Ngjrail mring Hyang Widdhi, hinggih

Gusti sakalangkung, sasambating bantala miwah denya nepatani

hamamacuh, kawula paksa kewala, karuna sambat mlas asih.

18. Hananging tan hamba pirsa, nunten kendel bantala tan angling, telas

Ngijrail turipun, Hyang Suksma hangandika, yen mangkono Ngijrail sira

hing besuk, kang Ingsun sinung karya, yen Sun wus babar alaming.

19. Manungsa neng ngalam donya, pasthi sira ingkang Ingsun sedhahi,

angambila nyanipun, hing nganak putu Adam, yen wus padha kababar

neng dunya, besuk, sira kang hanglurahana, malekat kang tunggu sami.

20. Gedhonge kayu sajarah, tilmuntahalohkil mahpulling janmi, hawendran

malekatipun, hiku sira rehna, hiya dadi Malakulmaut sadarum, lemah

hingkang pitung rupa, wijekken dadi sawiji.

21. Putih ireng lawan abang, ijo dadu biru wungu lan [27] kuning, saksana nuli

cinaruh, wujude hingkang lemah, ana kasap sedheng ana alus, wus carub

winejak sigra, lembut lir endhut kang siti.

22. Wusnya nuli cinaruban, kang bangsangin kalawan bangsagni, sakawane

bangsa banyu, kalawan roh Mukamad, kang ambekta pepake, kang roh

sedarum, sakahing titipaning Hyang , kawengku roh Mukamadi.

23. Lawan Ngijrail warana, papesthene kang wong sawiji-wiji, yen wus babar

alamipun, manungsa aneng dunya, lah padhnen lan unine lhkilmahpul,

pan wus ana tulisira, kang ala lawan kang becik.

24. Dawa cendhak meskin begja, pinter busuk sor ungguling kang jalmi, lan

sahwat ing ngestri jalu, sawusnya carub samya, gya rineka manungsa wau

kang endhut, lamine antaranira, tapel patang puluh warsi.

25. Dadine dina Jumungah, sakalangkung bagusira kang warsi, tan wonten

sasaminipun, sadaya kang rerupan, sawidasta panjange pan sarwa patut,

Allah tangala ngandika, garangen iku Ngijrail.

26. Ana ing bumi lalongkang, tanah mekah lawan tanah [28] ing taib, sandika

nuli sinambut, mring malekat sakawan, Jabarail, Mingkail, Ngisrapil, tumut,

prapta ing bumi lalongkang, sineleh rineksa sami.

27. Tapel kasonganing surya, kawarnawa wau malekat Jajil, kang maksih

kacaryan dulu, asrining ngalam dunya, pan meh lali karatoning

swargagung, mubeng angubengi jagad, lan malekat pitung kethi.

28. Duk samana cinarita, sang Ngijajil sampun miyarsi, hing karsa Hyang

Maha Luhur, hakarya tapel Adam, apan lagya ginarang samangkenipun,

aneng nging bumi lalongkang, tanah Arab lan ing taib.




29. Ngijajil sampun rumangsa, lamun badhe angsal dukaning Widdhi, kalamon

dennya tumurun, marang ing ngalam dunya, kongsi lali karatonireng

swarga gung, Ijajil osiking driya, yen mangkono Maha Suci.

30. Karsa nyalini wangunan, neng sawarga kalungsur awak mami, Adam kang

kinarya ratu, melekat jajil sigra, saha bala mesat harsa handadulu, marang

tapelira Adam, prapteng longkang ngarab taib.

31. Ijajil dupi ngumiyat, ing warnane tapel Adam nglangkungi, paukiran

bagusipun, tanana isiningrat, kang rarupan kadi Adam tapelipun, tapel nuli

linebetan, mider jro garba Ijajil.

32. Sawusira temu gelang, langkung hebat Ijajil ani-[29]ngali, sen isening

Adam wau, sajroning guwa garba, hapan wonten kadi wisma mekar

nanjung, Ijajil harsa manjinga, ing wisma dheprok tan bangkit.

33. Ijajil hanuli medal, saking hing jro saprptanireng jawi, wawarti hing

wadyanipun, pitung kethi malekat, wruhanira jroning tapel Adam iku, nora

nana sesamanya, kabeh maklukking Hyang Widdhi.

34. Isen isening badanya, pan kinarya luwih adi kang warni, duweni alam

pamengku, Abir sahire pepak, saisening swarga ing langit kapitu, aras

kursi dhidhing jalal, lohkilmahpul ana sami.

35. Myang lintang surya rembulan, sawarnane pepak tan kurang siji, lan ing jro

ana kadalu, lir wisma tanpa lawang, duk lagyarsa ingsun leboni sumaput,

lesu lupa raganing wang, dheprok tan bisa mrepeki.

36. Tanpa bayu tan karkat, sun pisahken saya lesah tan sipi, iku kira

kiraningsun, nggene Iman Kamulyan, dene ingsun prepeki bae sumaput,

heh sagung para malekat, sira kang kereh ing mami.

37. Upama ana parentahe ing Hyang Suksma apa gelem sireki, hanut marang

Adam hiku, ya ture para malekat, pitung kethi sayektu kula manut, paranta

yen lengganawa, yen wus karsaning Hyang Widdhi.

38. Sayekti manut kewala, saparentahipun ingkang [30] akardi, Ijajil mangsuli

wuwus, yen mungguh isngun ora, lamun hana parentahira Hyang

Ngagung, kinen hanuta ing Ngadam, yekti yen lenggana mami.

39. Sun kadadehaning brama, kinen manut mring kadadehan bumi, kedekken

sakehing tuwuh, amis bacin najisan, tibeng lemah yen jenes arus, apa

gawene, kadukan ingsun lakoni.

40. Yata wau karsaning Hyang, mring malekat sekawan pan tinuding, Jabrail

Mikailipun, Ngisrapil Ngjrailnya, pada sira tiyubna mring nyawanipun,

mring kakasih ingsung Adam, ananging talam rinukmi.

41. Lah sira iku gawas, sigra mangkat para malekat ngiring, anggarebeg

munggwing pungkur, sapraptaning lalongkang, tiniyubken nyawa marang

grananipun, kang tapel Adam sakala, kodrating Hyang bisa osik.




42. Dupi harsa pinanjingana, ingkang nyawa marang nging tapel nuli,

hanglangkungi awratipun, jinunjung datan kangkat, kinaliyan tiniganan tan

kajunjung, kang nyawa sangsaya awrat, tan purun manjing piranti.

43. Dening jroning tapel Adam, peteng rupak kalangkung saking rempit, gya

sinereng ing Hyang Ngagung, heh teka malebuwa, dyan tunmanduk

nyawa pan narsa malebu, saking grana marginira, lagya tumempel ing

ngarsi.

44. Nulya wahing tapel Adam, sirahira pecat saking [31] ing jisim, bahu epek-

epek sikut, dhengkul bokong dlamakan, Hyang kang Murbeng Jagad pan

ngandikanipun, marang malekat sakawan, padha patrapna sami.

45. Kang buyar pating palesat, wus kinumpul dening malekat sami, tinatrap

tutup lir wau, Hyang Suksma misik Adam, lamun wahing den age sira

anebut, ngucapa Alahamdulillah, gya Allah ngandika maring.

46. Malekat papat den enggal, tiyupna nyawane adam nuli, tiniyupken nyawa

mangsuk, hing tapel saking grana lumaksana prapteng jro wus manggen

wau, kang tapel wahing sakala, nebut Alhamdulillahi.

47. Rabilngalamina agya, hanauri mring Allah dennya wahing, Iyam Iya kanak

budu, wa iya kanas tangyan, ingkang tapel sadayane sampun kukuh,

darbeni ros thik enthikan, ingkang napas manjing mijil.

48. Hingaranan iku ambegan, pan minangka tatalining bfahurip, kabir sahire

kawengku, wus dadya Nabi Adam, pan ingayap dening malekat sadarum,

kanan keringira aglar, miwah ngarsa lan ing wuri.

49. Kalangkung ing resepira, pra malekat mring Adam hingkang wreni, ngucap

labarakullahu, tegese ingkang lapal, mupangati tapel Adam singsun dulu,

Nur mukamdira ngucap, paken pangandikaning Widdhi.

50. Sun dadekken dhingin Adam, mangka wiji haneng [32] dunya miwiti, kang

dadi ing yayahipun, sagunge kang manungsa, yen erohe pan roh

Mukamad sadarum, tur ingaken tandhaning Hyang, Allah hangandika

malih.

51. Heh Jabarail den inggal, hamunduta busana mring swargadi, hiya kang

sarwa di luhung, Jabrail sigra mesat, tan antara Jabrail ing wangsulipun

bekta busana di nulya, wus inganggekaken sami.

52. Nenggih ,marang Nabi Adam, makuthane nama retnadi, sangkebbing

sariranipun, busana saking swarga, pan sadaya wau hujwala nganguwung,

tan kena yen winuwusa, Nabi Adam ingkang warni.

53. Saking takdiring Pangeran, sakathahing ngujud tanana sami, saisining

sawarga gung, miwah isining dunya, Sang Hyang Suksma ngandikeng

malekat catur, padha sira kalumpukna, sinome malekat sami.






S I N O MS I N O MS I N O MS I N O M


1. kabeh padha hangiringna, mring Adam munggah swargadi, sakancanira

malekat, kang ana ing pitung langit, hiya lan pitung bumi, mung kariya

kang atunggu, gilira hing rareksan, sawusira ngumpul sami, gya bidhalan

Adam minggah mring sawarga.

2. Sapraptanireng sawarga, kinen Palongka [33] linggih, sinasotya

nawaretna, jumerut nila widuri, prabanira nelahi, muncar-muncar

hangunguwung, tan kena winuwusa, takdinnira Hyang Widdhi, prabanira

madhangi langit kasapta.

3. Pangandikaning Hyang Suksma, mring sagung malekat sami, kabeh

padha hasujuda, mring Adam kalipah mami, yeku sun karya sulih, neng

swarga humadeg ratu, mongka kalipah ingwang, pra malekat sujud aglis,

pan sadaya hamrekungkung sujudira.

4. Sujud marang kahurmatan, antarane satus warsi, mung sang Ijajil malekat,

kang nora sujud pribadi, kadi hujare nguni, tinetepan datan purun, anut ing

Nabi Adam, nulya malekat Ijajil, pan sakala kena benduning Hyang

Suksma.

5. Ijajil salin warnanya, rai perot mata ngelik, liyap linyip lamun mulat,

kedhepe sungsun narithil, biru putih ireki, seret sasuluhanipun, sacanthing

sitahira, bathuk lengar pundhak kepis, kuping ciut gulune gedhe adawa.

6. Dhadha greng ndringkus ingannya, weteng cempluk bokong canthik,

rambute ngaruis abang, jenggot mulyak janggut lincip, bau sagagang

aking, drijinya sadedhang gabu, sikile sahububan, dedege cendhak acilik,

ambekukul lakune miring lan oyag.

7. Hyang Suksma handikanira, heh Jajil sandhangen [34] ugi, sira mopo ing

reh ingwang, mangkono warnanireki, pan sira dadi isi, besuk neng nraka

waelul, Ijajil aturira, sumangga ing karsa Gusti, tan nglenggana dados

sisining naraka.

8. Nanging panuwun kawula, ing salami hamba maksih, tinitah dereng

kiyamat, lumebeng jroning yamani, kalilana nutugi, lawan kalilana benjing,

hanggagodha dhateng hing nak putu Adam.

9. Wontena rencang kawula, lumebeng dhateng yomani, Hyang Maha Suci

ngandika, hiya sakarepireki, kang karencana gingsir, kang tan gingsir

ngong tanasung, lawan wong kang krana Allah, iya aja kok pareki, lawan

aja omah awor lan manungsa.




10. Omaha lebak jurang, embel umbul siluk sungil, kayu watu omahana,

saanak putinireki, ing besuk kabeh kapir, Iblis lanat ranireku, Ijajil gya

kaplesat, tiba sajabaning langit, redi dhasar tutupe naraka jahnam.

11. Apan lajeng kayangan, neng redi dhasar Ijajil, ngadhaton jroning dahana,

ing saciptanira dadi, hapan dadining geni, lawan wus sinung pinunjul,

pangwasa ing Hyang Suksma, Ijajil saktinereki, linuwihken saking malekat

sadaya.

12. Benjang maksih dadi raja, Ijajil kang den ratoni, [35] setan dhemit

brekasakan, iya yohanya pribadi, tangkar-tumangkar sami, setan aglis

kathahipun, manak-kumanak samya, branahan datanpa wilis, sami mencar

kayangan neng ngalam dunya.

13. Linantur dening Hyang Suksma, Ijajil sasarireki, kuneng wau kang

winanrna, malekat kang sujud sami, duk mulating Ngijajil, nalikanya

nandhang bendu, malih warnaniraga, ratuning ala sabumi, ngumpul dadi

rupaning Ijajil lanat.

14. Sujuding para malekat, rangkep sujud sukur sami, tan kapire rahmatollah,

ing sawuse satus warsi, liwar sadaya tangi, saking denira asujud, marang

pakaryanira, henggene sawiji-wiji, ingkang kantun amung kang sami

hangayap.

15. Marang sira Nabi Adam, tanana towangireki, malekat kang sami ngayap,

miwah ingkang widadari, Nabi osiking galih, linaden ,malekat ingsun,

rumasa dudu bangsa, myang linaden widadari, gya maladi rem-rem ayam

denya lenggah.

16. Sarwi nglalar lambung kiwa, parmaning Hyang ingkang prapti, myat

wonten wanudya endah, mijil saking lambung kering, ngiga wekasan

linggih, neng iringan sarwa patut, sakala Nabi Adam, medal birainireki,

sakalangkung kasmaran ing galihira.

17. Haranipun Siti Kawa, kasor hapsari swargadi, [36] pamulesmu wilis jenar,

bomjo pasariran lungit, sakala kangjeng Nabi, nolih astanya tumelung, pan

arsa gayuh jangga, sigra Jabarail prapti, hangalangi pamanglunge

astanira.

18. heh tuan dereng aningkah, tan wajib dadosa rabi, mundur astanira Adam,

nulya ningkah kangjeng Nabi, malekat Jabarail, kang ningkahken

kaumipun, walinya Gusti Allah, Hyang Suksma ngandika aris, marang

Adam lawan marang Siti Kawa.

19. Heh wruhanta sira padha, karo ratuning swargadi, sun jurung sakarsanira,

mung siji kang sun larangi, karan woh-wohan kuldi, haywa wani-wani

jupuk, lan ing kawruhana satrunira si Ngijajil, kawruhana panggodhane

marang sira.




20. Jeng Nabi lawan kang garwa, sujud sandika tur neki, mangkana sang

Ngijajil, neng ngardi dhasar genipun, miyarsa lamun Adam, ing mangkya

wus darbe rabi, Siti Kawa wastane ingkang wanodya.

21. Paparingira Hyang Suksma, mangkana wau Ngijajil, tan wus raose tyasira,

yen Adam maksih neng swargi. Gya mesat sang Ngijajil, minggah marang

swarga gung, prapta mider ing jaba, temu gelang tanpa margi, mung sawiji

kinunci tinunggu ing mrak.

22. Paksi mrak nang luhur lawang, sirahe mangklung [37] mring jawi, buntut

aneng jro lapisan, pikiring tyas sang Ngijajil, nuli hamalih warni, pan arupa

uler tahun, gumremet ngarsaning mrak, mulat ing mangsanireki, gya

cinucuk kalebu wetengnya.

23. Nuli mising paksi merak, Ijajil tibeng jro lapis, mubeng jro lapis kapisan,

temu gelang tanpa margi, korine mung sawiji, kinunci sarta tinunggu,

dening kang ula naga, sirah mangklung luhur kori, ilat melet lir daludag

kulabetan.

24. Nyrengangas siyunging naga, hagdhing liman ngajrihi, ilunya dres kadi

upas, tumiba upase mandi, netrane balerengi, lir surya kembar duk

bedhug, Ijajil ajrih nyelak, gya matak limunan ing jim, pan sakala Ijajil

dutan katingal.

25. Wus nyelak ngarsaning naga, netrane kalih sinilir, cangkemira dinamonan,

merem angep langkung arip, Ijajil sigra manjing, ing cangkem

dukangopipun, prapteng jro cangkem naga, buntutira neng jro lapis, sigra

mising kang naga Ijajil medal.

26. Tumiba jroning swarga, Ijajil gya malih warni, hamindha malekat jaga,

neng pinggir pethak anangis, klesedan melas asih, kagyat widadari

ngrungu, iki swaraning ngapa, kapyarsa amelas asih, ganti-ganti widadari

samya ngucap.

27. Kaya swaraning karuna, dening ta sawarga iki, larangan lamun karuna, iki

teka wani nangis, sakehing widadari, kang celak sami dudulu, celuken Siti

Kawa, aningali kang anangis, tinakenan sireku malekat apa.

28. Klesetan wani karuna, kang nangis humatur aris, milamba asru karuna,

myarsa rakanta jeng Nabi, lawan paduka Gusti, manggih serenging Hyang

Ngagung, inggih badhe binical, saking sajroning swargadi, den dhunaken

inggih dhateng ngalam dunya.

29. Gusti yen kalampahana, paduka lan raka Nabi, binucal saking sawarga,

dene tanpa dosa yekti, mung dumeh Nabi osik, salebeting galihipun,

linadosan malekat, rumaos yen dede jenis, mresing driya satemah dados

paduka.

30. Miyos saking ngiga wekas, lambunge Nabi kang kering, Siti Kawa keter ing

tyas, watak wantuning pawestri, gugon tuwoning galih, rumangsa lamun




satuku, wasana angandika, apa temen tirireki, kang amindha karuna matur

sapata.

31. Yen amba matura dora, dhatenging paduka Gusti, kenya babenduning

Hyang, badan kawula puniki, sampun limrah lan jinis, malekat

sadayanipun, Siti Kawa ngandika, iya wus ngandel wak mami, lah ing

ngendi gon sun arsa suminggaha.

32. Kang malih warna turira, sarwi luhira dres mijil, [39] dhuh Gusti saking

tresnamba, darbe ratu Kangjeng Nabi, miwah paduka Gusti, apan wonten

syaratipun, paduka lan rakanta, hadahara wohing kuldi, pasthi lamun boten

amanggih daduka.

33. Siti Kawa lon ngandika, iku laranganing Hyang Widdhi, wedi yen ingsun

mangana, lawan durung wruh kang warni, ingsun lan Kangjeng Nabi,

miwah malekat sadarum, tan ana kang mangana, liyan paringing Hyang

Widdhi, subkannallah kanikmataning sawarga.

34. Tan liya mung subkannallah, kaya iku turireki, mangan kuldi wohira,

linarangan ing Hyang Widdhi, malekat kang anangis, ngusapi luh sengrak

senggruk, milane linarangan, wit dados sesarat Gusti, lamun dhahar

mandekken dedukaning Hyang.

35. Apa temen aturira, kang nagis supata malih, dreweli sasumpahira, temah

Siti Kawa gingsir, ing tyas langkung kapengin, nanging tan wruh

prenahipun gennira woh larangan, ngandika marang kang nangis, lah ta

iya gene ingsun tuduhana.

36. Siti Kawa sigra mangkat, lawan malekat kang nangis, sapraptanireng

ngunjwara, humatur paduka Gusti, pan sarwi anudingi, wohing kuldi

prenahipun, Siti Kawa duk mulat, marang wohing kayu kuldi, sru kacaryan

kumecer kedah dahara.

37. Sapraptaning sor tumenga, aningali wohing kuldi, [40] asta kalih gayuh

nyandhak, woh kuldi pinethik kalih, sirah mbun-mbunanereki, Siti Kawa

pan kasundhul, sadedeg inggilira, woh kuldi wusnya ingambil, gya

dhinahar mring Siti Kawa satunggal.

38. Langkung nikmate kang rasa, lagya tekeng jaja nuli, niba kantu Siti Kawa,

sahengetira ningali, kang jaja amendhisil, mentar-mentar dadi susu, lir woh

kuldi kang warna, maya-maya ngrespateni, marmanipun wonten wulu lan

jinabat.

39. Kalanpun Siti Kawa, tumenga mulat woh kuldi, marma rinaupan, kaping tri

lananta kalih, kinosokan pra sami, denira kinarya gayuh, milane kang

mbun mbunan, kaping tri dipun usapi, pan kasundhul woh kuldi kala

tumenga.

40. Mila kuping ingusapan, kaping tri dennya miyarsi, ing tuduhe iblis lanat,

kang mindha malekat nangis, sakng dennya tumindak, mring saandhap

wohing kuldi, saderenge wulu apan kang jinabad.




41. Dene sayah riwe medal, Kawa denira lumaris, milanipun yen wanudya,

saben sasi metu getih, kadadehan woh kuldi, miwah ingkang banyu susu,

wohing kuldi toyanya, yen salat Adam ngamati, sak dina tulhikram jakat

pitrah siyam.

42. Marga saking Siti Kawa, dennira mot wohing kul-[41]di, ri sampunira

mangkana, Siti Kawa kundur nuli, bekta woh kuldi siji, karsa ingaturken

wau, mring raka Nabi Adam, Ijajil kang malih warni, sampun musna

mantuk mring kayanganira.

43. Yata wau Siti Kawa, kang bekta woh kuldi siji, wus katur marang kang

raka, jeng Nabi adam lingnya ris, pagene sira yayi, wani-wani ngambil iku,

kuldi laranganing Hyang, apa sira yayi lali, kala dhawuh pacuh marang sun

lan sira.

44. Kang garwa lon aturira, boten kasupen wak mami, marmane purun kawula,

pan wonten malekat nangis, sareng kawula titi, margi saking tresnanipun,

ing paduka lan amba, kathah-kathah turireki, malah sumpah yen boten

temen-temena.

45. manggiha babenduning Hyang, wus katur sadaya sami, wiwitan prapteng

wekasan, solahe ngambil woh kuldi, milanipun suwawi, punika dhaharen

gupuh, woh kuldi kang satunggal, hamba wus nedha satunggal dados

sarat sampun kongsi manggih duka.

46. Jeng Nabi wus kangsaning Hyang, myat ing woh kul-42]di kapangin, yen

mangkono karsanira, iya yayi sun turuti, tinampan wohing kuldi, anuli

dinahar sampun, raose langkung nikmat, duk ingeleg wohing kuldi, tekeng

jongga jeng Nabi niba kantaka.

47. Dadya mandhekel kang jongga, ingaranan kala menjing, duduh kuldi

dadya kama, tan antara Kangjeng Nabi, sawungunya amanggih,

dudukanira Hyang Ngagung, kalawan Siti Kawa, kang busana mesat sami,

saking badan kalih pindha maskumambang.



MASKUMAMBANGMASKUMAMBANGMASKUMAMBANGMASKUMAMBANG


1. Nabi Adam lan kang garwa kawlas asih, busanane sirna, kalih ting

baringkung sami, saparan-paran kesoddan.

2. Harsa ngaub tan ana kang den aubi, miwah angambila, godhonge kang

kayu sami, kinarya tutuping ngurat.

3. Kayu-kayu pra sami ngujar-ujari, lah ta Adam kawa, sampun parek-parek

mami, pan andika wong duraka.




4. Keneng gudha saking rencananing ngeblis, temah antuk duka, lah

lampahana pribadi, sampun ngembeti maring lyan.

5. Bokmanawi kalih sami nanulari, miharsa gya kesah, kesoddan tambuh den

nungseni, sadaya lumuh pinaran.

6. Wonten kayu satunggal ran kayu ajir, langkung welasira, mring Adam

Kawa lingnyaris, lah ngambila godhong ingwang.

7. Sigra mara Adam Kawa mring sor anjir, kang kayu anulya, godhonge

ngalinthing sami, hingaran kayu cemara.

8. wonten malih kayu kang welas ningali, marang [43] Adam Kawa, kayu garu

nguwuh aris, ing ngriki sami ngauba.

9. Sigra mara sapraptaning ngisor wit, godhongipun sirna, mangkeret

dalasan mangkin, garu baluju kewala.

10. Wus mangkana karsaning Hyang Maha Suci, Adam lawan Kawa,

tinudhung saking swarga di, tinurunaken mring dunya.

11. Lawan naga merak kayu garu ajir, Jabrail dinuta, hanurunnaken tumuli,

Nabi Adam Tibanira.

12. Neng wukit baot gunung ing sarandhil, apan tanah Selan, Siti Kawa

tibaneki, neng tanah Siyem punika.

13. Dening naga tibeng tanah Aspahami, merak tibeng Yahman, kayu garu

lawan ajir, tibeng wana lan ing ngarga.

14. Sadayeku tibane saking ing langit, tanggal kapng tiga, ing wulan mukaram

nenggih, mangkana jeng Nabi Adam.

15. Siyang dalu anangis tibat ing Widdhi, kagagas ing driya, pisahe

garwanireki, tan karuhan tibanira.

16. Nabi Adam luhira dres tibeng siti, hanglir pendah jawah, kang luh dadya

mirah sami, tanah Selan kawretanan.

17. Cinarita jeng Nabi sawusnya nangis, tumenga ing tawang, sinung Ulham

ing Hyang Widdhi, langit kasapta narawang.

18. Kayu saratil muntaha kaeksi, myang lohmahpul-[44]ira, wela-wela ana

tulis, muni lelampahanira.

19. Papesthene sarirane sampun muni, anglampahi papa, kangelan sarta

prihatin, myang harja sakesanira.

20. Saderenge dumadi praptaning pati, wus nunggal sadaya, wujud ing wong

siji-siji, wusnya tan dennya tumingal.

21. Nabi Adam tobat sujud ing Hyang Widdhi, nulya wonten ayat, timbalaning

Hyang kapiyarsi, kinen mujaya mangkana.

22. Rabanala lam na an pusa nawain, lam tak pirlan nawa, tarkam nala na

kunani, minal kasirin tegesnya.

23. Duh Pangeran badan kawula pribadi, ingkang nganiaya, lamun tuan tan

paring sih, yektyanden papa druhaka.




24. Nabi Adam mituhu sigra amuji, eklas wardaya, pamuji ya siyang latri,

dungkap antuk satus warsa.

25. Nabi Adam dennira neng pucak wukir, wanci wektu pajar, asalat subuh

jeng nabi, mung kalih rekangat salam.

26. Jabarail prapta dinuteng Hyang Widdhi, maringken apura, kang garwa

kinen ngulati, saenggene den kapanggya.

27. Nulya tedhak Nabi Adam saking wukir, jog ing [45] ngandhap selan, lajeng

angelaya bumi, Jabarail musna wus pisah.

28. Marang Siyem Siti Kawa kawlas asih, tangise tan pegat, luhira dres tibeng

siti, saparane dadi mirah.

29. Hamethukken sira malekat Jabrail, dhawuh ken apura, lah Kawa dika

hulati, rakanta Adam neng Mekah.

30. Sigra mangkat Jabrail atut wuri, kalane samana, Jagad masih dadi siji,

saparan tanpa sagara.

31. Jroning mahsrik mahrib tan wonten jaladri, maksih neng pinggiran, pisahe

jaman Nuh benjing, kinelem topan lan toya.

32. Dadya pisah bumi pulo-pulo benjing, anaa ciut jembar, pinasthi karseng

Hyang Widdhi, mangkana ingkang ngelaya.

33. Nabi Adam lan Siti Kawa nenggih, wus antuk sawaesa, dennira hanjajah

bumi, praptent tanah bumi Mekah.

34. Papranggulan neng ra-araatarwiyahi, suku ngardi ngarpat, rerangkulan

sami nangis, tangise syokur ing Suksma.

35. Sampun musna wau malebet Jabrail, wau Adam Kawa, laminira gangsal

warsi, neng sukuning ngardi Ngarpat.

36. Tan sakeca raosing galih jeng Nabi, aneng tanah ngarab, sawusira

gangsal warsi, sigra mangkat lan kang garwa.

37. Mider-mider areruntungan samargi, angupaya papan, kang dadya

senenging galih, pan hanjajah tanah ngarab.

38. Hing rum ngindi ngidul ngulon ngaler nuli, marang bukit barjah, anjog kusni

male bari, neng kono kendel lampahnya.

39. Manggih papan wana wiyar tur aradin, lepennya [46] tumumpang, kyeh

kayu geng buron sring, jeng nabi seneng ing driya.

40. lan kang garwa agung dennira ngabekti, sartane dedonga, ngatas

karsaning Hyang Widdhi, dennya kendel neng kusniya.

41. Cinarita apan sanga likur warsi, Nabi lan kang garwa, dedonga ing siyang

ratri, nuli Jabarail prapta.

42. Pan dinuta dening Hyang kang Murbeng Bumi, sartanira bekta, palangkan

lan busana di, badhong kalawan makutha.

43. jamang binggel kelat bau anting-angting, sabusananira, Siti Kawa pepak

sami, Jabrail alon lingira.




44. Heh jeng nabi timbalanira Hyang Widdhi, paduka tetepa, mukim wonten

malebari, lawan jumeneng Nata.

45. Alenggaha palenggahan nira nguni, palangkan mutyara, miwah sagung

busanadi, pinaringaken sadaya.

46. Busananta duk masih aneng swargadi, sabusananira, Siti Kawa pepak

sami, paduka angratonana.

47. sagung ingkang sato kewan ing wanadri, lawan ngratonana, anak putunira

benjing, marma jeng nabi paduka.

48. Lan garwanta karsaning Hyang Maha Suci, tinurunken samya, apanta

kinarya wiji, inggih wonten ngalam dunya.

49. Lawan malih paduka dipun paringi, nugrahaning Suksma, kitab sadasa

puniki, ing benjang tuan wulangna.

50. Dhateng anak putu kang tuan ratoni, lan tuan siyama, siyam abel saben

sasi, sampun kantos nawa.



MEGATRUHMEGATRUHMEGATRUHMEGATRUH


1. Duk miyarsa Nabi Adam nulya sujud, lan kang gar-[47]wa aneng siti,

satangine saking sujud, junjung astanira kalih, donga sokur ing Hyang

manon.

2. Tigang dina sampurna sadhawuhipun, Jabarail mring jeng Nabi,

satimbalaning Hyang Ngagung, sato kewan ing wanadri, miwah ingkang

manuk-manuk, sadaya wus ngratu sami, marang Nabi Adam saos.

3. Siyang dalu datan wonten towangipun, saking parmaning Hyang Widdhi,

basane kang manuk-manuk, myang sato kewan wanadri, jeng Nabi pan

sampun mangertos.

4. Duk samana Nabi adam yuswanipun, pinetang kala duk kawit, mring

dunya tumurunipun, praptanira ing samangkin, dennira jumeneng katong.

5. Hangratoni sato kewan ing wanagung, dening tahun surya lagi, satus

sanga likur tahun, dening yen ing tahun sasi, yuswanipun apan kaot.

6. Sampun satus tingang dasa tingang tahun, mangkana wahu jeng nabi,

dhatengken ning galihipun, dennyarsa babarken wiji, lan kang garwa gung

karongron.

7. Reroncene ing tingkah datan cinatur, pamangunireng saresmi, jeng Nabi

mring garwanipun, samana sampun garbini, babar putra jajodhon.

8. Dadya inggal kathahira putranipun, saben babar [48] kalih-kalih, kembar

estri lawan jalu, longkangira datan lami, lamun nuju ingkang miyos.




9. Jalu pekik kembaranirestri ayu, lamun ala ingkang mijil, lanange datan

bagus, estrine kembarneki, warnanipun inggih awon.

10. Cinarita kawan dasa putranipun, kembaran langkung kakalih, Siti Unuk

langkungipun, timbanganira Nabi Sis, semi ijen tanpa jodho.

11. Siti Unuk geng pangawak satus gunung, lenjang yen patopan nenggih,

jamanira jeng Nabi Nuh, jagad kinelem ing warih, gunung-gunung datan

katon.

12. Paran dene Unuk namung waked jengku, marma Unuk tanpa laki, ya

saking geng luhuripun, Unuk namung laki angin, wus tinakdir ing Hyang

Manon.

13. Namung laki angin dadya wawratipun, suteng Unuk lahir neki, edalira

saking banyu, pan kongsi kawan dasa ari, wedalira datan alon.

14. Lir lampahing jemparing ing rikatipun, iku lagya genging bayi, diwasa pira

gengipun, kaelokanning Hyang Widdhi, tan montra kena ginayoh.

15. Suteng Unung sang Ngiwad paparabipun, wus pinanthi ing Hyang Widdhi,

Ngiwad dadya mengsahipun, jeng Nabi Musa ing benjing, ingkang wus

kocap cariyosipun.

16. Kangjeng Nabi Musa nenggih dedegipun, pitung pu-[49]luh gas pan sami,

lan panjanging ecisipun, paran dene denniira mrih, ing prang pejahe

pakewoh.

17. Hiya saking Sang Ngiwat geng luhuripun, jeng Nabi Musa pan mawi,

minggah ing tursina gunung, panumbakira ing ecis, namung dugi ngisor

polok.

18. Winagsulan nenggih wahu urutipun, putranira Kangjeng Nabi, ingkang

anem kang asepuh, miwah ing namanireki, putra jalu lan kang wadon.

19. Pambajenge putra Adam ingkang jalu, sinung nama Sayid Kabil, langkung

pekik warnanipun, estrinya kembaraneki, Siti Aklimah yu kaot.

20. Wawrat malih Siti Kawa babaripun, inggih kembar jalu estri, Sayid Abil

jaleripun, Siti Damimah kang estri, warnanipun sami awin.

21. Babar malih sami kembar putranipun, kang jalu Sayid israil, Ngabdolah

bosorabipun, pekik kembarannya nami, Siti Sarirah yu kaot.

22. Babar malih mijil kembar ingkang jalu, Sayid Iearawan nameki, Ngabdur

Rahman Arabipun, Siti Onah ingkang istri, warnanipun sami awon.

23. Babar malih Abukaris ingkang jalu, warnanipun langkung pekik,

kembarannya yu pinunjul, Siti Dayunah raneki, wusnya putra gangsal

jodho.

24. Anatarane sampun tigang dasa tahun, yuswanipun [50] Sayid Kabil,

sedhengnya birahinipun, jeng Nabi Adam anggalih, kang putra sami

jinodho.

25. Putra jalu ingkang awon warnanipun, dhinaupaken putrestri, ingkang

warnanipun ayu, putranya jalu kang pekik, jodho lan estri kang awon.




26. Nging salaya lan kang garwa karsanipun, ayu dhaupa kang pekik, awon

sami awonipun, kang garwa dreng turireki, jeng Nabi karsanya bakoh.

27. Dangu dennya pra samya padudon kayun, dennyarsa jodhokken siwi,

kang garwa ature swndhu, paduka tumut punapi, mung ngaken lamun wus

dados.

28. Boten tumut paduka ing sakitipun, apan kawula pribadi, miwahta

kangelanipun, kang ngandhut ing rina wengi, kongsi sangang pancorong.

29. Kongsi lahir dadah dulah momongipun, ngemban gendhong rina wengi,

sayekti wajib katengsun, darbe purba marang siwi, sakarsamba angreh

dados.

30. Nabi Adam miyarsa mesem lingnyarum, yen mangkono kayo kardi,

pratondha sira lan ingsun, kang nora katrimeng Widdhi, anuta aja

padudon.

31. Sigra sami medalken ing rahsanipun, winadhahan cupu manik astagina

pinuja wus, muga Allah anandhani, mring dosiye kang padudon.

32. Wusnya nangkep ing samaya sangang tengsu, buka [51] cupunira sami,

Nabi Adam kamanipun, agatra wujud bebayi, nanging mung balung lan

otot.

33. Warni jalu gantya buka cupunipun, Siti Kawa tanpa dadi, maksih getih

anglempuruk, nulya Jabarail prapti, bekta kodrating Hyang manon.

34. Dene kamanira Siti Kawa wau, maksih tulus rupa getih, limpreg-limpreg

anglempuruk, nulya ana angin geng prapti, kamaning Kawa tinempoh.

35. Ing prahara pan kumitir solahipun, kama kabuncang ing angin, sumyur

saking cupu mawur, asebawa tanpa warni, ngumandhang rame gumuroh.

36. Datan manggen lamun munya lingsir dalu, tankadhangan celak tebih,

ingaranan rijal iku, tan dangu nulya nututi, cupu kakalih tinempoh.

37. Dening angin mesat nuting rijal wau, cupunira Kawa dadi, jati ngarang

raning kayu, cupuninh jeng Nabi dadi nagageng kedah hambadhog.

38. Marang rijal saparanira binujung, gaib karsaning [52] Hyang Widdhi,

maksih sami badan alus, yeku kaol kang sawiji, dene kaol kang kapindho.

39. Rijallolah golongane wali kutub, sinungan karya nganglangi, jagad

amaringaken wahyu, marang manungsa kang sami, nebut asmaning

Hyang manon.

40. Wong kang alul melek laku bangun esuk, temen-temen ing Hyang Widdhi,

rijallolah kang ingutus, maringaken wahyunireki, dening swara kang

gumuruh.

41. Prabawaning rijalollah yen ing dalu, ngumandhang kapyarsa sami, emya-

enya swaranipun, sengga sasmita nawani, wahyuning Hyang kang

ginadhoh.

42. Cupu Nabi ing sasampunipun, kothong dadya Bagendha Sis, Siti Kawa

cupunipun, tanpa dadi maksih getih, nulya nagin geng tumempoh.




43. Cupu kalih katut kabuncang ing lesus, tiba sajawining langit, tibane

tinampan sampun, cupu kalih mring Ijajil, kang satunggal cupu kothong.

44. Kang satunggal maksih isi mani wau, Ijajil suka tan sipi, wruh yen na gung

sawabipun, cupu kakalih pinetri, mring Ijajil tan keneng doh.

45. Pan sumongga karsaning wong ngagung-ngagung, [53] pundi kang dipun

karsani, kaol kakalih puniku, ingkang anganggit pan darmi, wala hu alam

kang yektos.

46. Dene kang wus mutamading kitabipun, cupu tinanpen Ngijajil, kuneng wau

kang winuwus, Siti Kawa duk ningali, kamanira tanpa dados.

47. maksih rupa getih neng cupu nglempuruk, kamane kang raka nabi, dadi

bebayi tur jalu, bagus cahyanya nelahi, ruruh wingit ing pasemon.

48. Cupu kalih sirna kabuncang ing lesus, Siti Kawa tobat aglis, matur pasrah

manutipun, mring kang raka dennira mrih, marang ing putra hanjodho.

49. Sawusira Siti Kawa nut ing kakung, pamit musna Jabarail, jeng Nabi

amatah gupuh, jodhoning putra sineling, ingkang bagus angsal awon.

50. Kembarane Kabil Aklimah warna ayu, pinaringaken mring Abil, Israil

kembaranipun, pinaringaken Israil, putra tiga pra samya nuting karsanira

jeng Nabi, bagus jinodho lan awon.

51. Namung Kabil ingkang murtat ing tyasipun, ji-[54]nodho kembaraneki, Abil

dahat awonipun, kembaranira pribadi, Siti Aklimah yu kaot.

52. Eman-eman jinodho lan Abil iku, kembaraningsun pribadi, luwih salah

karsanipun, jeng rama dennira kardi, dana mring putra hanjodho.





1. Keneng panuntuning Iblis, Kabil tan wus ing tyasira, temah ing muring-

muringe, marang Abil tibanira, dennya jinodho lawan, Aklimah

kembaranipun, dadya Abil pinejahan.

2. Ingapusan mring wanadri, sirahe kinepruk sela, ngartining tingkah

mangkana saking Iblis kang amulang, sawusnya Abil pejah Kabil lajeng

kesahipun Siti Aklimah binekta.

3. Kembaranipun pribadi, tan kantun saparanira, kendel tanah nut lampahe,

Siti Damimiah tinilar, ingkang awon warnanya, Damimah awon

kalangkung, dening tinampik mring priya.

4. Lajeng kesahireng latri, sapurug datanpa sedya, sarta pratignya ing tyase,

sajeg datan arsa krama, lamun tan antuk priya, kang ngluwihi pekikipun,

saking Kabil warnanira.




5. Israwan lawan Israil, samya nut datan suwala, den-[55]ira linintu jodho,

saking karsaning kang rama, pekik dhaup lan ala, putra ingkang dereng

antuk, lintu jodho ala rupa.

6. Abukaris langkung pekik kenengg panggodaning setan, maksih

kembarane dhewe, Iblis lanat mindha rupa, kadya jeng Nabi Adam,

Abukaris kinen gupuh, kesah lan kembaranira.

7. Kendela babat wanadri, Bungas ing tanah Astina, ingkang wekas wetan

dhewe, sartane kinen gambara, ing warnane kang rama, kinen nembah

ingkang suhud, wajib mangeran ing bapa.

8. Cinatur babarireki, bagenda Sis duk samana, ing tahun Adam etangane,

pan satus sawidak warsa, yen ing tahun rembulan, Begendha Sis

babaripun, pan satus sawidak gangsal.

9. Yata wau kang winanrni, putradam sayanira, baginda esis arine,

cinaturaken kewala, baru lampahing kondha, Siti Kawa putranipun, saben

babar sakembaran.

10. Kang Rumiyin Sayid Yasis, Siti Ngawis kembarannya, Sayidin Sesan

arine, Siti Ngais kembarannya, nulya Sayid Yasmujan, Siti Ramsah

kembaripun, nunten Sayidin Yasmijan.

11. Lan Siti Garusah nenggih, nunten babar Sayid [56] Suryan, Siti Sirujad

sarenge, nunten babar Sayid Asman, kembaran Siti Ma’as, nunten Kayu

Mutu, iya Sayid Kayumarad.

12. Kang dadya kembaranereki, nama Siti Indumaras, nulya Yakjuja arine,

lawan Siti Wamakjuja, pan dadining supena, Nabi Adam duk ing dalu,

supena nyaremi garwa.

13. Siti Kawa inggih ngimpi, sinareman mring kang raka, enjang wungunira

sare, rare kakalih wus samya, munggwing ing ngarsanira, lajeng bisa

cacelathu, lawan dapurira beda.

14. Untune landhep tan sipi, kupinge omba adawa, keploh dumugi sukune,

tinakenan sahurira, yen putra Nabi Adam, lahiripun wau dalu, mijil saking

Siti Kawa.

15. Jeng Nabi garjiteng galih, miwah garwa Siti Kawa, samya enget supenane,

jeng Nabi tan ora samar, lamun iki maksiya, tunggil lawan kadangipun,

yekti yen lebur minongsa.

16. Gya tinudhung kesah aglis, Yakjuja lan Wamakjuja, kaliye pra samya

manggen, jawining tanah Aprika, nulya malih putraya, Sayid Loto ingkang

jalu kembarannya Siti Ngujwa.

17. Keneng panuntuning Iblis, kesah murtat mring kang rama, ambanter

kasutapane, neng Kusna tanah Aprika, anunten arinira, sayid kata ran

Sayid Rup, kalawan Siti Rupiyah.

18. Arinipun nama Sayid, Arad lan Siti Artiyah, Sa-[57]yid Kuwakil arine, lawan

Siti Awakiyah, anulya arinira, sayid Asmail ranipun, lawan Siti Asmakiyah.




19. Anulya Sayid Asmangil, lawan Siti Amangiyah, Sayid Makail arine,

kembaran Siti Malkiyah, arinipun anama Sayid Tamkail kang jalu,

kembaran Siti Tamkiyah.

20. Anunten Sayid Yahmail, kembaran Siti Yaniyah, Sayid Arnail arine,

kembaran Siti Harniyah, anunten arinira, sayid Samail kang jalu, kembaran

Siti Samiyah.

21. Anulya Sayid Ngawail, kembaran Siti Ngawiyah, Sayid Astail arine,

kembaran Siti Astiyah, arinipun anama, Sayid Nurail kang jalu, kembaran

Siti Nuriyah.

22. Anunten Sayid Nuhkail, kembaran Siti Nukiyah, Sayid Nurkail arine,

kembaran Siti Nurkiyah, anulya arinira, Sayid Sarkail kang jalu, kembaran

Siti Siti Sarkiyah.

23. Anulya Sayid Karail, kembaran Siti Kariyah, Sayid Mihkail arine, kembaran

Siti Mihkrimah, anunten arinira, Sayid Adail ranipun, kembaran Siti Adiyah.

24. Anulya Sayid Panail, kembaran Siti Paniyah, Sa-[58]yid Pujail arine,

kembaran Siti Pujiyah, anulya arinira, Sayid Sasail ranipun, kembaran Siti

Salsiyah.

25. Anunten Sayid saknail, kembaran Siti Sakniyah, nulya arinira wadon,

sajuga tanpa kembaran, Unuk langkung gengira, rare agengnya sagunung,

diwasa pira gengira.

26. Kaelokaning Hyang Widdhi, nulya arinya anama, Sahanail warujune,

lawan Siti Sahalniyah, sawusnya kawandasa, kembaran putranireku,

nenggih langkung akembaran.

27. Yata wau kang winarni, bangenda Sis diwasanya, kalangkung pekik

warnane, sarira rurus ajenar, mawa cahya nugraha, tejanya wenes

sumunu, pindha banguning kartika.

28. Kukuwunge nelahi, saksat wimbahning basanta, luwih saking kadang

kabeh, ruruh ing semu jatmika, sabar lila ing dunya, marteng tyas

legaweng lampus, pasang limpating grahita.

29. Kitab paringing Hyang Widdhi, sadasa maring kang rama, Sayid Sis wus

putus kabeh, sring kinarya wakil mulang, marang kadang sadaya, tuhu yen

peputra piturun, saking kang murbeng bawana.

30. Apanta kinarya suci, bengenda Sis dening suksma, [59595959] datanpa

babudadine, wus sasat putra pupujan, mangkana Nabi Adam, mring kang

putra ngandika rum, kuplup sira ingsun duta.

31. Nunuwuna ing Hyang Widdhi, wiji woh-wohan sawarga, kang yoga dadi

panganane, marang anak putu benjang, kang putra sandika, sigra dennya

munggah gunung, sujud nanedha ing Suksma.

32. Katrima panuwuneki, nulya Jabarail prapta, dinuta mring Hyang Manon,

lan Widadari ambekta, wiji saking sawarga, neng talam mutyara mancur,

pepak kang wiji sadaya.




33. Uluk salam Jabarail, nahuri ngalekum salam, wus sami tata lungguhe,

dhawuhken timbalaning Hyang, lamun sampun katrima, kang dadya

panuwunipun, lah dawek mantuk kewala.

34. Kularsa panggih pribadi, inggih lan rama handika, saksana sareng

angkate, mudhun saking ing ngaldaka, Esis lan jabarail, Hapsari

katiganingsun, nampanen nampan mutyara.

35. Isi sawarnaning wiji, ing marga datan winarna, katri wus prapta lampahe,

ngarsane Nabi Adam, Jabarail uluk salam, assalamu ngalaekum, jeng

Nabi kagyat tumingal.

36. Kurmat dekungira sarwi, anauri ngalekum salam. Sawusnya tata lungguhe,

Jabrail alon lingira, tuan Nabi handuta, marang Sis putranireku, dadonga

nanedheng Suksma.

37. Nuwun sawarnaning wiji, pandongane tinarima, [60] inggih pinaringan

kabeh, wiji wowohan sawarga, tanaman ngalam dunya, wiji weratakna

besuk, marang anak putunira.

38. Lan malih putranira Sis, pinaringan ing Hyang Suksma, inggih kang dados

jodhone, Widadari Dewi Mulat, jeng Nabi duk miyarsa, lan kang putra

nulya sujud, dangu nunungkem bantala.

39. Wungu saking sujud kalih, dedonga ayukur ing Suksma, anulya den

ningkahaken bagendha Esis kalawan, hapsari Dewi Mulat, Jabarail

kaumipun, wusing peragat ningkahnya.

40. Anulya kang rayi-rayi, kang sampun samya diwasa, den ningkahken

sadayane, sineling-seling jodhonya, pekik dhaup lan ala, putra sadaya

samya nut, sakarsanira kang rama.

41. Tan ana sawaleng kapti, Jabrail kala samana, sartanira maringaken,

nenggih wesi lawan waja, marang ing Nabi Adam, sarta sabekakasipun,

ing pandhe wesi sadaya.

42. Jeng nabi kinen akardi, gagamane karya wisma, myang nenandur

pirantine, sasawah miwah tategal, perapen wus pinacak, paron myang

ububipun, kikir palu myang gurinda.

43. Lekas pandhe kangjeng Nabi, Jabarail kang nga-[61]mulang, dahana

pinendhetake, geni saking ing naraka, adheme pan tinawa, toyeng

samodra ping pitu, saderengipun tinawa.

44. Tan ana bisa mrepeki, kang ngladosi para putra, pan tikel satus panase,

lawan geni ngalam dunya, jeng Nabi wus akarya, pecok kejen linggis,

pacul, tatah wadung pethel gobang.

45. Pangot kudhi ladhing arit, prantine wong karya wisma, lan nenandur pepak

kabeh, pinaringken para putra, samya hambubak wana, ing pacul gari

waluku, sawusnya dadya gadhangan.




46. Lajeng sinebaran wiji, sanggone tuwuh merajak, sangsaya wiyar tebane,

kang tegal bubakan anyar, wiji pala kasimpar, kapendhem miwah

gumantung, kanthi woh handadi samya.



KINANTHIKINANTHIKINANTHIKINANTHI


1. Kuneng gantya kang winuwus, nenggih malekat Ijajil, kang kayangan nardi

dhasar, ngadhaton sajroning geni, wus kathah gyanira yoga, beranahan

mencar sami.

2. Wismeng wana gunung-gunung, jurang pereng kali-kali, pan wus kodrating

Hyang Suksma, jin sinung badan rokhani, bineda lawan manungsa,

saciptanira pan dadi.

3. Wismaha jro kayu watu, jro toya dahana bangkit, satata wus kadya jalma,

sadaya angratu sami, mring Ijajil kang ayoga, lyan tedhaking pribadi.

4. handajali turunipun, miwah turuning Ngajali, bra-[62]nahan pan sampun

kathah, ingkang ngratu mring Ijajil, duk samana amiyarsa, yen Nabi Adam

samangkin.

5. Haneng ngalam dunya sampun, antuk apureng Hyang Widdhi, wus

inggadegaken nata, neng Kusniya malebari, ngratoni sadayanira, sato

isining wanadri.

6. Buron alas manuk-manuk, sadaya mangratu sami, marang sira Nabi

Adam, wus kathah putranireki, sadaya pan kawan dasa,

kembaranlangkung kakalih.

7. Pamumulaning Hyang Agung, tan pae kaladuk maksih, kinarya ratuning

swarga, dening putra Dam samangkin, samya kinen bubak wana,

tategalan den tanemi.

8. Wiji-wiji samya tumuwuh, wiji paringan Hyang Widdhi, saking Sis

panuwunira, sartanipun den paringi, ingkang dadya jodhonira, Hapsari

dening swargadi.

9. Langkung sungkawaning kalbu, tambuh solahing Ijajil, ing siyang dalu tan

eca, tyasira hanggung hanggeni, marang sira Nabi Adam, kalamun

godhawa malih.

10. Kadya duk aneng swarga gung, wus rumasa ora olih, dene mangke Nabi

Adam, wus sinung paningal sidik, nora kena kasamaran, obah osiking

dumadi.

11. Ginodhawa yekti weruh, mangkana wau Ijajil, binalik belah tyasira, angur

ngemorana mami, marang [63636363] anak putu Adam, kang dadya kasihing

Widdhi.




12. Ijajil anulya sujud, nanedha sarya sru nangis, Hyang Suksma asipat

rahman, Ijajil kaliwat musrik, saking sruning panedha, ciptane den

sembadani.

13. Wus kabuka ing tyasipun, wonten putuning Ijajil, panengeran Dewi Dlajah,

sigra sinalinan warni, kadya retna Dewi Mulat, Ijajil sampun udani.

14. Yen cahya nur buwah sampun, ngalih marang bagindha Sis, mesat saking

ngardi dhasar, saputrinira tan kari, sakedhap lampahe prapta, ing Kusniya

malebari.

15. Ijajil lajeng jumujug, ing tilame bagindha Sis, Dewi Mulat duk samana, pan

lagya ngandheg tri sasi, wus pinasangan werana, kasektenira Ijajil.

16. Dewi Mulat tan kadulu, mung kang mindha kang kaeksi, bagindha Esis

tyasira, keneng pangasihan Iblis, umiyat kang mindha garwa, oneng

tyasira tan sipi.

17. Kang mindha sinaren sampun, tumurun rahsanira Sis, mring telanakaning

Dlajah, Ijajil suka tan sipi, wruh lamun Sis rahsanira, wus tibeng

putranireki.

18. Dewi Dlajah wus sinambut, mring Ijajil binekta glis, mantuk mring

kahyanganira, hardi dhasar sampun prapti, ilang aling-alingira, Dewi Mulat

wus kaeksi.

19. Bagindha Sis nora weruh, lamun denira nyareni, [64] ing garwa liniru

setan, nyana garwanya pribadi, ingkang nora kasamaran, mung kang rama

Kangjeng Nabi.

20. wauta ingkang winuwus, nenggih dennira garbini, Dewi Mulat wusing

prapta, ing semaya sangang sasi, nulya babar wawratannya, anuju wijiling

rawi.

21. Miyos jalu putranipun, pekik cahyanya nelahi, ananging sang retnaning

Dyah, maksih kandhutanireki, dereng wus dennya bebada, prapteng

suruping Hyang Rawi.

22. Babar malih sang Dyah Ayu, nanging tan wujud bebayi, putranira wujud

cahya, kuneng wau kang winarni, apanta sadina, putranira sang Ijajil.

23. Dewi Dlajah babar sampun, nenggih denira garbini, samya nuju surup

surya, iya tan wujud bebayi, apan maksih wujud rahsa, gilar-gilar den

tingali.

24. Lir bun munggeng lumbu, gya sinambut mring Ijajil, mesat sakedhap wus

prapta, ing Kusniya Malebari, rahsa pinanjingken cahya, anulya wujud

bebayi.

25. Jalu pekik warnanipun, mawa cahya anelahi, Ijajil kalangkung suka,

katekan sedyanireki, wus mantuk kahyanganira, bagindha Sis kang

winarni.




26. Sukeng tyas miyat ing sunu, de sampun wujud be-[65]bayi, katur marang

ingkang eyang, jeng Nabi gupuh nedhaki, sukeng tyas mulat ing wayah,

wus samya sinung kakasih.

27. Sayid Anwas ingkang sepuh, nama basane Arabi, yen ing jitabsara Nasa,

kang anem anamnireki, yen ing jitabsara Nara, Anwar basa rabireki.

28. Nama Anwar tegeseipun, cahya kwoh sorotireki, murub abang tungtung

pita, biru sorotipun wilis, ireng sulak kapuronta, dadu wungu gangsal warsi,

lamun ing tahun sasongka, satus langkung wolung warsi.

29. Yata wau kang winuwus, nenggih raden wayah kalih, ingkang anem

cahyanira, sorotipun warni-warni, galak ulate kang cahya, dinulu

ambalerengi.

30. Kang raka cahyanya ruruh, dennya meh tan mawi runtik, yayah wimbaning

basonta, kukuwunge hanelahi, myang sabarang budinira, beda kalawan

kang rayi.

31. Kang raka hambegira, karem marang ing agami, kang rayi geng budinira,

tiru ibune hapsari, kacampuran Dewi Dlajah, putrinira sang Ijajil.

32. Wus prasasat badan alus, ibu hapsari lan Ejim, [66]66]66]66] duk bisa rumangkang

bisa, sacangkang benggang lan siti, wus kedah mabur kewala, sabisanira

lumaris.

33. Apan lajeng bisa mabur, cinarita raden kalih, diwasanira sangsaya,

katingal pekikireki, miwah kukuwunging cahya, kadya tan samining janmi.

34. Prasasatputra piturun, kaliye saking swargadi, kitabira ingkang eyang,

sadasa paringing Widdhi, raden wayah kalihira, wus putus sadaya sami.

35. Kang raka bekti Hyang Agung, karem marang ingngulami, rasaning kitab

sadasa, kaesthi ing siyang ratri, dening Raden Sayid Anwar, dahat karem

matiragi.

36. Gung jajah guwa myang gunung, amrih ing guna kasekten, cinatur

pansampun kathah, wauhira Kanjeng Nabi, sangsaya wiyar tebanya,

denya hambukak wanadri.

37. Ana kang babakal dhukuh, myang tategal nanem wiji, sak gen-gen tuwuh

sadaya, namung wayang kang sawiji, nenggih Raden Sayid Anwar, budine

nganeh-anehi.

38. Lan sadaya kadangipun, ragi tebih ingagami, jengNabi Adam tan samar,

kalamun wauahireki, ingkang aneng Sayid Anwar, kacmpuran trah pamijil.






M I J I LM I J I LM I J I LM I J I L


1. Miwah badhe ingsasarireki, marang agama doh, pi-[67]nisahken lan

kadang wargane, tyase kena panuntuning Iblis, jeng Nabi wus uning, ing

saderengipun.

2. Sinung ilham marang ing Hyang Widhi, tumingal ing kayon, sajaratil

muntaha tulise, lohkil mahpulira sampun muni, ingkang wayah kalih,

lelampahanipun.

3. Wayahira kang sepuh kinardi, karsanya Hyang Manon, nurunaken marang

panengene, sagunge kang para Nabi-Nabi, miwah kang para ji, kang

samya gung-agung.

4. Tanah Arab Ngindhi Rum Ngabesi, sagung para katong samya tedhak

Anas sadayane, tanah besar kang Islam myang kapir, Sayid Anwas sami,

ingkang darbe turun.

5. Wus pinanthi denira Hyang Widdhi, de wayah kang anom, anurunaken

marang pangiwane, dewa-dewa miwah para Resi, hing dewata benjing,

Maldewa pra ratu.

6. Tanah Banggala Keling myang Bali, Jawa sapangulon, pulo ing

Palembang saurute, turun saking Sayid Anwas sami, ananging jengNabi,

langkung wingitipun.

7. Yen nglahirna karsaning Hyang ajrih, kang dereng kalakon, namung kang

wus tumibeng wektune, sabarang reh kang dipun lampahi, samana

nimbali, wayah kalihipun.

8. Sampun munggeng ing ngarsa jeng Nabi, angandika [68] alon, heh ta

wayah ingsun sakarone, pada dandana sira sun tuding, munggah marang

langit, hanggambar swargagung.

9. Den kapetha sakontha-kanthaning, swargadi den utoh, wawangunan

rajitane kabeh, haywa na kang kekurangan siji, swargagung pribadi, ing

nguni gon ingsun.

10. Duk kinarya ratuning swargadi, lawas-lawas ingong nemu duka keneng

panggodhane, Iblis lanat wani-wani ngambil, larangan Hyang Widdhi, lah

eyang ireku.

11. Gya tinundhung saking ing swargadi, tinurunken ingong, marangdunya

pinisah tibane, lawan eyangira kawlas asih, panujune kaki, nulya na

pitulung.

12. Kaya sinung wenang sira kaki, denira Hyang Manon, munggah maranging

swarga dene, ibunira pan iku hapsari, prasasat sireki, ya wis badan alus.




13. Dene margane maring swargadi, kaliwat pakewoh, kali papat hiya dalane,

ingkang diji kali begawan Nil, kapindhane kali purak aranipun.

14. Bengawan Daljah ingkang kaping tri, papat kali jakon, kali papat iku padha

bae, hiya sirahe saking swargadi, ndi sira senengi, turuten mandhuwur.

15. Sira nuruta gisiking kali, menggok tuten menggok, [69] yen wus prapta ing

kali judhege, sayektine katon ing swargadi, ingkang wayah kalih, sandika

turipun.

16. Langkun sami sukanireng galih, sinungan karya bot, mring kang eyang

piniji lakune, nora ketang kalih prapteng pati, sinung boting kardi,

anggambar swargagung.

17. Ingkang eyang angandika malih, poma wekas ingong, den tumemen

tyasiraywa mengeng, mung melongo maranging sawiji, tingalireng Widdhi,

hawya sala dulu.

18. Yen tumemen pasthi bisa prapti, yen tyasira menggok, nora bisa prapta

sawargane, nuli, mangkata ingsung jurungi, ingpuji lan dhikir, raharjaning

laku.

19. Ingkang wayah sigra ngabekti, ngraup pada karo, wusnya gantya mring

rama ibune, marang uwa paman sadayeki, ngrangkuk ganti-ganti, raden

kalih sampun.

20. Lajeng saking ngarsanya jeng Nabi, kang kantun wirangrong, yayah kadya

nutaken tungale, marang lampahira raden kalih, dene ta tinuding,

hanggambar swargagung.

21. Langkung gaib karsanya jeng Nabi, tan kena ginayoh, dennya ngutus ing

wayah kalihe, para putra yen matura ajrih, sadaya nut sami, marang

karsanipun.

22. Namung sami nanedha Hyang Widdhi, rahayune karo, dennya tinuduh

marang eyange, yata wau lampahira kalih, rembugan samargi, kang raka

lingnya rum.

23. Lah ta yayi endi kang pinilih, kali papat me-[70]ngko, dene kangjeng

eyang timbalane, kali papat sirahe pan sami, ya saking swargadi, endi

kang panuju.

24. Ingkang rayi sahurira aris, yen sira nut ingong, becik milih ingkang perak

bae, kang kinarya pangandika dingin, kali bagawan Nil, hiyeku tinurut.

25. Kali telu pan kinarya, karilan maringe adoh, becik milih ingkang perak bae,

ingkang raka angandika aris, iya bener rayi, pikirira iku.

26. Sigra wau lajeng raden kalih, lampahira nyerot, tan winarna ing marga

lamine, sampun prapta kali bagawan Nil, tinurut manginggil, kali

lampahipun.

27. Hanut ingkang tikunge kang kali, datan arsa menggoh, hanrang baya

raden ing lampahe, datan etang pringgane kang margi, nurut pinggir kali,

tentengan ruruntung.




28. Datan kendel lampah siyang ratri, sruning karsa karo, bangawan Nil angel

gigisike, angerakal karikil maringkil, siluk-siluk sungil, mangab singu-

singub.

29. Nginggil bandhot bundhet ri penjalin, pring ori gumeret, mrenging ori-ori

peperenge, sela miring tumaming hanggawing, lamat-lamat limit,

lelumuten lunyu.

30. Datan kewran raden wayah kalih, angambah margewoh, [71] tan winarna

neng marga lamine, pan cinendhak samana wus prapti, kali bengawan Nil,

tatenputanipun.

31. Mangu ing tyas samya kendel dening, sirah kali loro, ingkang kanan iline

saking lor, mili saking kiddul ingkang kering, wiyaripun sami, myang

pipinggiripun.

32. Miwah lebet weninge kang warih, sami kali loro, langkung kewran dyan

kalih ing tyase, yen nuruta kanan bokmenawi, kali ingkang kering, kang

saking swargagung.

33. Yen nuruta kidul bokmenawi, kali kang saking lor ingkang saking swarga

sirahe, dahat ginayuh tyasnya raden kalih, samya dhodhok munggwing,

pinggir kali jetung.

34. Yata wonten putra Adam nguni, kang kesah sajodho, Sayid Lata kang jalu,

wastane, Siti Ngujwa namane kang estri, murtat ing jeng Nabi, jalwestri

tinudhung.

35. Nulya kesah saking Malbari, neng Kusna tapandon, langkung saking

genture tapane, pan wus dadya nyiluman jalwestri, ing reh sadurunging

winarah wus weruh.

36. Antuk saking wulange Ijajil, pan kinaruh karo, mring Ijajil myang guna

sektine, linuwihken saking saktining jim, marma tyase keni, mring Ijajil

anut.

37. Hapan dadya pasebutan benjing, mring wong kapir [72] karo, Latawal

Ngujwa apan ginawe, wrana lingling ira Ijajil, sahingga pepatih, marmanira

sinung.

38. Kaluwihan kang luwih saking jim, wauta duk anon, Latawal Ngujwa ing

pulunane, sungkaweng tyas kendel satepining, tempuran kali Nil, dhodhok

mangu jetung.

39. Kepyaning tyas kang tinurut dening, sirah kali loro, pan ing nguni nalika

angkate, ingkang eyang ora hanjarwani, lamun bengawan Nil, loro

sirahipun.

40. Latawal Ngujwa sigra marpeki, mring wong dhodhok loro, wus katingal

ngadeg neng ngarsane, mesem sarwi pamuwusira ris, heh bageya sami,

pupulunaningsun.




41. Wayah Adam sutengbagendha Sis, Anwar ingkang anom Sayid Anwas

kang tuwa arane, padha dinuta ngiyang ireki, kinon gambar sami,

warnaning swarga gung.

42. Dedalane munggah mring swargadi, karo sirah kinon, milih bengawan

papat arane, ingkang dingin kali bengawan Nil, sirahe pan sami, saking ing

swarga gung.

43. Sirah kali bengawan Nil, kang parek nora doh, iya saka ing malebarine,

prapteng tempuran kepyan sireki, dene bengawan Nil, loro sirahipun.

44. Yen nuruta bengawan kang kering, manawa ingkang [73] lor, ingkang

saking swarga sirahe, kang saking swargadi, manawa kang kidul.

45. Eyangira nguni tan jarwani, yen sirahe loro, lah wis aja sungkawa karone,

iya kulup ingsung kang jurungi, mring lakunireki, kang tuwa nak ingsun.

46. Anuruta sirah Bengawan Nil, kang mili saking lor, dene sutaningsun

ingkang anom, anuruta ingkang saking kering, babaraning kali, mili saking

kidul.

47. Iya padha saking ing swargadi, sirah kali loro, marma nora jinarwan

maune, iyang marang eyangira Nabi, lamun bengawan Nil, loro sirahipun.

48. Eyangira jeng Nabi wus sidik, yen bakal saking ngong, ingkang asung

tuduh ing sirangger, raden wayah kalih duk miyarsi, wuwuse kang prapti,

anggambuh tyasipun.



GAMBUHGAMBUHGAMBUHGAMBUH


1. Lamunsur lungguhipun, langkung ajrih kalihira dekung, mring kang prapta,

dene ta kalangkung sidik, saderengipun tinutur, sasedyanira wus weroh.

2. Dadya lon dennya matur, lan ta sinten paduka pukulun, dennira wruh

sangkan kawula duk alit, eyang miwah rama ibu, dereng winarah wus

weroh.

3. Miwah sasedya ulun, saosiking manah sampun we-[74]ruh, ingkang sarta

dahat asih mring kaswasih, mring kawula asung tuduh, kang tinanya

saurnya lon.

4. Heh kulup wruhanamu, sun putra Adam ya ariningsun, let sasanga lan

ramanira Sayid Sis, Latawal Ngujwa raningsun, marmane murtat wak

ingong.

5. Marang eyangira, dennyarsa liniru jodho ingsun, dadya lunga sako Kusni

Malebari, katula-tula kalahut, aneng ing Kusna tapandon.




6. katrima tapaningsun, dening Hyang Suksma sinungan weruh, ing

sadurung winarah lan awak mami, wus kinarya badan alus, myang ing

guna sekti ingong.

7. linuwihken ingsun, lan sagunging bangsa lalembut, wis kariya ingsun kulup

pamit mulih, nutugna karepireku, kang tuwa nuta kali lor.

8. Ingkang nom kali kidul, wusnya telas ing wawelingipun, nulya musna

Latawal Ngujwa tan keksi, ingkang kantun langkung ngungun, Sayid

Anwas lingira lon.

9. Yayi paran sireku, pituture wong kang musna mau, apa tinut apa ora tinut

yayi, dene kinen misah laku, sira ngidul ingsun ngalor.

10. Kang rayi sauripun, lamun sira kakangtari mring-[75]sun, becik tinut apa

sapakonireki, de wus nyata sidikipun, sadurung winarah weroh.

11. Kapindhone angaku, Latawal Ngujwa yen saenipun, let sasanga lawan

jeng rama Sayid Sis, mokal yen amriha dudu, mring sira miwah maring

ngong.

12. Lan maninge nut ingsun, kinen misah laku lan sireku, salah siji kakang

pasthi antuk kardi, luputa ingkang mangidul, benera ingkang saking lor.

13. Lamun kang ngalor luput, dudu kali kang saking swargagung, yekti

ingsung kang mangidul antuk kardi, bisa prapta ing swargagung, aja

kongsi tiwas karo.

14. Sokur lamun satuhu, wuwuse Latawal Ngujwa mau, kali loro ing babar

bengawan Nil, sirahe saking swarga gung, dadi antuk karya karo.

15. Kang raka mesem muwus, iya bener pikirira iku, salah siji kang prapti

antuka kardi, bisa anggambar swarga gung, nanging yayi jangji ningong.

16. Sapa ingkang rumuhun, milih teka swarga haywa banjur, mandheg aneng

tempuran kene ngenteni, becik rerenteng ruruntung, sawusira jangji karo.

17. Sareng ing angkatipun, sesawangan angalor myang [76] ngidul, Sayid

Anwas ngalor nurut bangawan Nil, Sayid Anwar kang mangidul, nut kali

babar tan menggok.

18. Lumampah siyang dalu, samya sruning karsa kalihipun, maksih manut

tikang-tikung kang kali, pan sami pakewuhipun, pipinggire kali loro.

19. Pepereng jurang trejung, tanpa gisik parang suri parung, sela miring

tumawing landhep anggawing, gagampeng mayung tumiyung, ereng-

ereng jurang sigrong.

20. Geger gurda gungagung, grenging eri-eri anggreng-guyung, pinggir-pinggir

geger pager anggaligir, inginggil sumingeb, ingandap bubdet bebondot.

21. Tan wus lamun winuwus , pringganing marga liwih ingkang wus, liya

saking raden wayah Adam kalih, wus prasasat badan alus, tan bisa

ngambah ing kono.




22. Kang bisa ngambah amung, sagung bangsa siluman lalembut, ejim setan

parayangan lawan peri, kuneng ta datan winuwus, kang nurut kali

mangalor.

23. Raden wayah kang sepuh, kang winarna amung kang mangidul, kang

anurut bangawan babar manginggil, anut ingkang tikang-tikung, ing kali

tang arsa menggok.

24. Yen ambenera laku, miwah nyimpangana ing pakewuh, [77] datan kewran

Sayaid Anwar wus sinekti, timur mila bisa mabur, kang maksih kesthi ing

batos.

25. Kang eyang welingipun, kinen nurut kali Nil mandhuwur, marma maksih

nut tikang-tikunging kali, kalunta sangsaya nglangut, wus lepas lampahira

jog.

26. Rawa geng kendel mangu, dene kali samodra anakan mawalun, toyaning

kang rawa wening anglangkungi, Sayid Anwar dangu-dangu, mawas

mangidul was paos.

27. Kidul rawa kadulu, wonten kali mili saking kidul, anjog ngrawa muncar

toyanipun wening, Sayid Anwar mesat gupuh, sakiduling rawa rawoh.

28. Lajeng nurut mandhuwur, datan kendel lampah siyang dalu, maksih manut

tikang-tikunge kang kali, marginya sangsaya ewuh, pakewuhe muwoh-

muwoh.

29. Lawan ingkang wus wau, miwah lamine ing lampahipun, denira nut tikung-

tikunge kang kali, lan kala panurutipun, bengawan kang wus kalakon.

30. Pan sami laminipun, lampahira samana prapta wus, rawa jas lan lepenipun

judheg malih, saking rawa ilenipun, wiyaring rawa tan katon.

31. Wekasane kang kidul, pinggir kulon wetan tan kadu-[78]lu, luwar saking

rawa jamiri-jahiri, rawa jas lan wiyaripun, rawa lun lir samodra rob.

32. Sayid Anwar tyas mangu, dangu ngadeg tepining rawa gung, mangu-

mangu nunguneng tyasnya pan dening, wus nora nana tinurut,

ngeningaken tingalnya katon.

33. Sakiduling rawa gung, wonten malih kali saking kidul, jog ing rawa jas lan

toya kras tan sipi, Sayid Anwar mesat gupuh, sakedhap niyub wus anjog.

34. Sakiduling rawa gung, Sayid Anwar langkung denya ngungun, tumingal ing

kali toyanipun wening, iline pan wus kalangkung, anglir pendah wedang

umob.

35. Sayid Anwar gya laju, toya panas tinurut mandhuwur, iya maksih tikang-

tikunging kali, wit ning ta pakewuhipun, ing marga wuwoh mawuwoh.

36. Saking kali ingkang wus, ingkang peteng sumingeb asingub, ingkang

padhang ngenthang-enthang parang curi, siluk-siluk sungil lunyu, embes-

embes embel jeblog.




37. Yen tan sarta lan wahyu, nora bisa ngambah marga iku, pan meh prapta

tanah sajabaning langit, sajatining kono iku, wus tan kena kambah ing

wong.

38. Wauta lampahipun, Sayid Anwar sangsaya angla-[79]ngut, pan meh

dungkap prapta sajabaning langit, kendel lampahira dulu, kidul lamat-lamat

katon.

39. Parbata geng kalangkung, meh ngayuh wiyati luhuripun, tanpa jurang

beluju lurus kang wukir, saking doh gilap dinulu, gunung sela waja wutoh.

40. Wukir drasah ranipun, tutuping neraka jahnam iku, pucak wukir

mrengangah tinon ngajrihi, saking doh katingal murub, kadi bagaskara duk

miyos.

41. Wukir Drasah ya gunung, wukir dasar marma nama iku, dene suku nrus

dhasaring kang bumi, sapangisor sapandhuwur, panas tan kena ginepok.

42. Medal karingetipun, dadya kali babar sirahipun, sapangandhap toyanya

panas tan sipi, marine ing panasipun, yen wus anjog rawa loro.

43. Ya rawa jas lan wau, jamiri jahiri kalihipun, Sayid Anwar langkung ngerame

ningali, tebihe kalawan gunung, kantun sadina lelakon.

44. Prandene panasipun, wus karasa ing sariranipun, Sayid Anwar pratignya

sajroning galih, ing lampah lamun tan antuk, saking parmaning Hyang

Manon.

45. Bisa prapteng swarga gung, sarta lawan ing panggambaripun, lawan malih

yen tan bisa tawa saking, panas sumuking kang gunung, suka yen matiya

gosong.

46. Wusnya pratigyeng kalbu, sigra lajeng wau lam-[80]pahipun, saya perak

sangsaya panas tan sipi, pineksa tyasnya nempuh, ing panas kadya den

obong.

47. Neng sangandhaping gunung, jungkel ing siti panon sumaput, yayah

kadya antaka risang Ibnu Sis, tur iku kala rumuhun, neng Kusniya wus

kinaot.

48. Ing guna sektinipun, wus bisa manjinging geni murub, paran dene ing

mangke datan kuwawi, kasumukan panasipun, ing naraka kantakeng gon.

49. Tuhu yen tikel satus, lan geni dunya ing panasipun, Sayid Anwar

sawusnya samdya sasi, denira satengahkantu, panase wus tan karaos.

50. Mring sarira arep sampun, wungu dennira satengah kantu, nanging netra

pan dereng saged ningali, dahana pucaking gunung, pucunging netra lir

coplok.






P U C U N GP U C U N GP U C U N GP U C U N G


1. sayid Anwar tumungkul lajengmanekung, ngeningaken cipta, nanedha

marang Hyang Widdhi, bisanira tawa panasing dahana.

2. Lan bisane lajeng minggah ing swarga gung, kuneng ingkang lagya,

manekung nanadhong Widdhi, kawuwusa kang aneng pucaking arga.

3. Sang Ijajil nasar sasare linantur, denireng Hyang Suksma, kayangan

pucaking wukir, pan anyipta kadhaton jroning dahana.

4. Pan kinentha-kentha kanthaning swarga gung, ki-[81]nembar sadaya, kang

kinarya widadari, putraning jin setan peri parayangan.

5. Dene ingkang kinarya malekatipun, jin setan sadaya, pinilih kang guna

sekti, mukarabe belis kang wignya gogodha.

6. Sang Ijajil tumingal ing wayahipun, Sayiddina Anwar manekung nedheng

Hyang Widdhi, bisanira ningali pucaking arga.

7. Lan bisane lajeng minggah sawarga gung, langkung sukanira, nanging

karsanya Ijajil, tan sajarwa mung nedya ngaku Hyang Suksma.

8. Sila tumpang lunggweng palongka jumerud, rupa kaki tuwa, jenggote

panjang wus putih, cahyanira gumilang kadya sasongka.

9. Nguwuh-uwuh saking sapucaking gunung, cumengkling swaranya, kadya

tumempel ing kuping, heh ta Sayid Anwar putu Adam sira.

10. Sutaning Sis kang Anom ibunireku, hapsari sawarga, Dewi Mulat paring

nami, heh wruhanta iyeng sun Pangeranira.

11. Ingkang Murbeng buwana Hyang Maha luhur, Hyang kang Maha Mulya,

kang satuhu Maha Suci, kang dadekken ing bumi langit kasapta.

12. Saisine kang nora samar ing dulu, obah osiking rat, asung bongga ing

sakalir, sangkan alit genira kapati tapa.

13. Prapteng mangke tyasira durung montra wus, tan [82] lyan sira cipta,

mung amrih guna kasektin, ngungkulana ing sakadang warganira.

14. Nadyan ejim setan sagunging lalembut, haywa na memadha, ing guna

sekti nireki, malah-malah sira anduweni cipta.

15. Haywa kongsi keneng lara miwah lampus, kapengin kang padha, sun

karya badan rokhani, prapteng jaman akir langgeng uripira.

16. Dene lakunira iyapan tinuduh, marang eyangira barenglan kakangireki,

kinen gambar kagungan ingsun sawarga.

17. Den kacithak kabeh ingsarakitipun, pantes mangkenea, ujarta Adam ing

uni, karya ingsun wakil ngratoni sawarga.




18. Kaya heneng marang langening swarga gung, marma kinengambar,

wekase eyengireki, dedalane munggah maring ing sawarga.

19. Kinen nurut kali papat sirahipun, padha teka swarga, endi ta kang sira pilih,

bengawan Nil purakje kon kali dlajah.

20. Silih milih kang den ucapken rumuhun, kali nil kang perak, lakunira

kandheg sami, neng tempuran bengawan kewran ing tyas.

21. Kang tinurut dene loro sirahipun, siji saking kanan, kang sawiji saking

kering, nuli ana kang prapta jleg tanpa sangkan.

22. Anak Adam sajodho ingkang sun pundhut, ran Lata-[83]wal Ngujwa, sun

karya werana mami, iku ingkang asung tuduh marang sira.

23. Kakangira si Anwas kang kinen nurut, kali ingkang kanan, sira nurut kali

kering, nanging bener kakangira ingkang kanan.

24. Bengawan Nil kang sirah teka swarga gung, sirah kali babar, kang teka ing

kene iki, banyu metu teka karingeting ngarga.

25. Gunung dhasar iki watu waja wutuh, apanta sun karya, tutupe kang

nerakagni, marma mili banyu panas anglir wedang.

26. Luwih banget kasasare inglakumu, nora kira-kira, wong nedya marang

swargai, wekasane jebul marang ing neraka.

27. Sayid Anwar wau kalane angrungu, wuwuse kang mindha, cemengkling

parek dumeling, kadi-kadi tumempel talinganira.

28. Langkung saking sungkawanira ing kalbu, dening sawuwusnya, ingkang

angaku Hyang Widdhi, langkung sidik Sayid Anwar wus angrasa.

29. Den sasarken mring kang tuduh lakunipun, nanging dereng obah, saking

denira semedi, matur namung osiking diya kewala.

30. Yen tan wonten sihing Hyang kang Maha Luhur, saged prapteng swarga,

antuk sawelinging kaki, suka lebur pinangana pi neraka.

31. Kang mindha Hyang Suksma wruh sungkawanipun, Sayid Anwar sarta,

pratignya ing dalem batin, suka lebur yun tan bisa prapteng swarga.

32. Ingkang mindha wor suka ing wuwusipun, lah wis [84] babo aja kuwatir ing

tyasireki, dumeh banget kasasare lakunira.

33. Luwih adoh ingnraka sireku, yen Latawal Ngujwa, nasarken amrih tan

yukti, kinen nurut kali babar jog naraka.

34. Pan kinarya nyepuhi tapanireku, saking wus tan samar, yen bakal ingsun

turuni, iya saking bangete panuwunira.

35. Jro semedi nora menging ing pandulu, temen mantepira, nglakoni pakone

kaki, apan ingsun satuhu kang sipat rahman.

36. Nyembadani sabarang panuwunipun, sagung titah ingwang, kang mantep

tetep tyas neki, ingkang temen-temen tingale marang wong.

37. Lah age sira tumenga ing luhur, mulata sawarga, sarta lan wawenang

mami, Sayid Anwar tumenga non pucak arga.




38. Ngungun dening dahana wau kadulu, kutha nawa retna, murup prabanya

nelahi, yayah kadya amadhangi sabuwana.

39. Ting Pancurat ting pancorong ting palancur, abra ting galebyar, ting

parelok ting parelik, kang pinindha rakiting swarga sadaya.

40. pan pinetha ing sakontha-kanthanipun, panthaning [85] pethetan myang

warnaning sarwa sari, sarwa retna sosetya diadi samya.

41. Wus Kapindha sawarganira Hyang Agung, ing swarga pepindhan tan ana

kang kurang siji, sektinira sang Ijajil iblis lanat.

42. Luwih saking malekat sadayanipun, saciptanya dadya, panglanturira

Hyang Widdhi, pan ginadhang dadya dhasaring naraka.

43. Ingkang mindha lunggweng palongka jumerut, jibeg kang hangayap,

pinindhanira hapsari, putri jin peri miwah perayangan.

44. Sayid Anwar wusnya anon nulya sujud, sumungkem bantala, ciptaning

batin wus pasthi, yen satuhu Sang Hyang kang murbeng bawana.

45. Ingkang mindha sukeng tyas ngandika rum, iya sun tarima, sujudira maring

mami, heh ta Sayid Anwar ingsun pundhut sira.

46. Silatawal Ngujwa inguni sun pundhut, ngong karya werana, dene ta

mengko sireki, ingsun pundhut darah ingsun karya wayah.

47. Iya saking sukane tyas ingsun dulu, ing tumomonira, maring sun madhep

sayekti, sun paringi gambaraning naraka pisan.

48. Apan iku wus dadya kembaranipun, swarga lan ne-[86]raka, lamun takon

yangireki, ya matura yen paring ingsun Hyang Suksma.

49. Lawan sira wus sun karya badan alus, tan keneng antaka, badan rokhani

kadya jim, prapteng jaman akir langgeng uripira.

50. Miwah guna sekti prawiranireki, iyawus karya, luwih saking sektining jim,

lan maninge maksih sun gantungi sira.

51. Kanugrahaningsung ingkang luwih agung, marmane tutugna, genira mati

geni, yen wis tutug ing Malebari Kusniya.

52. Haywa suka andon neng praja sireku, tumuli jaluka idin mring eyangireki,

genira mring nutugake mati raga.

53. Jajah alas jurang guwa gunung-gunung, ingkang durung kambah, jurang

pereng kali-kali, delajahen aywana kang kaliwatan.

54. Yen wus tutug enggonnya andon anglangut, jajah ing wanarga, mayeng

ngubengi pasisir, sarupane tapa kabeh lakonana.

55. Luwihena lan tapanira ingkang wus, lan jaluka prenah, genira amati ragi,

satuduhe eyangira Nabi Adam.

56. Lakonana aja sumelang ing kalbu, karana yangira, Adam wus sun karya

sidik, nora samar marang ing sakarepira.

57. Ingkang durung kalakon kabeh wus weruh, nanging [87] yen nglahirna,

kang durung wektune wedi, eyangira luwih wingiting sarkara.








1. Sapakone besuk mring sireki, apan wus sah saking karsaningwang,

marma lakonana bae, deneta lakunipun, kakangira kang nurut Nil, wus

lilani prapta, iya mring swargagung, miwah ing panggambarira, nanging

gambar naraka tansun paringi, namung sira kewala.

2. Pan sun karya timbangan sireki, kakangira Sayid Anwas kang nganan, sira

marang pangiwane, pan canggahira besuk, iya ingkang ingsun lilani,

anglahiraken kodrat, lah wis den gupuh, munggaha mring swarganing

wang, sun lilani pareka parek lan mami, iya anampanana.

3. Gambar swarga lan naraka iki, lan maninge sun paringi sira, iya

kanugrahan maneh, ngelmu kang luwih punjul, saking kabeh ya titah

mami, kakangirasi Anwas, lakunirawus mudhun, iya teka ing swarga,

nanging praptaning tempuran bengawan Nil, yekti yen dhisik sira.

4. Sayid Anwar miyarsa nulya glis, medal manjing sawarga pipindhan,

tumundhuk munggeng ngarsane, ingkang mindha Hyang Agung, sarwi

sujud denira nampani, ing gambar kalihira, kalawan winuruk, rajsaning

ngelmu pangiwa, nora nana wujuding Allah sayekti, namung piyambakira.

5. Miwah panjing surupe ing pati, laku ingkang nya-[88]kra panggilingan,

panuksman panitisane, Sayid Anwar wus putus, myang bisane amalih

warni, sakutu walang taga, lan kasaktenipun, Sayid Anwar wus winulang,

kang pamungkas kang luwih saking saktining, ejim setan sadaya.

6. Sawusira palesta wulanging, kang amindha Hyang Suksma gya musna,

sarta lawan sawargane, Sayid Anwar sru ngungun, saya mantep ciptaning

batin, maring kang mindha wus nyata, satuhu Hyang Agung, Sayid Anwar

gya umesat, pan sakedhap kewala lampahnya prapti, tempuraning

bengawan.

7. Ingkang raka estu dereng prapti, sigra matek limunan pamungkas, nganti

kang raka praptane, wau ta kang winuwus, ingkang nganan lampahireki,

wus antuk parmaning Hyang, prapa ing swarga gung, Jabarail kang

ambekta, mring swarga miwah panggambarireki, marmanya glis

sampurna.

8. Rinewangan malekat Jabarail, wusnya sampurna penggambarira, saking

swarga glis udhune, wus prapta kampahipun, ing tempuran bengawan Nil,

kang rayi tan katingal, kendel lampahipun, angantosi karsanira, mring kang

rayi anulya sinapa glis, lah ta kakang bageya.




9. Sayid Anwas kagyat duk miyarsi, swaraning kang [89] rayi tan katingal,

nulya ngaton neng ngarsane, kang rayi gya rinangkul, lah ta yayi oleh

kasekten, bisa nora katingal, sapa kang amuruk, kang rayi lon saur ira,

kang amulang pan iya Hyang Maha Suci, lah sira kang anganon.

10. Kaya paran ing lakunireki, apa bisa prapta ing sawarga, kang raka saure,

iya yayi pan antuk, pangestune jeng eyang Nabi, saking parmaning

Suksma, warnaning swarga gung, wus ingsun gambar sadaya, nora nana

ingkang kaliwatan siji, wawangunaning sawarga.

11. Ingkang rayi mesem tatanya ris, sira lan Hyang kang murbeng buwana,

apa ta katemu dhewe kang raka sauripun, mung katemu lan Jabarail,

dinuta ing Hyang Suksma, maringi pitulungan, ngrewangi gambar

sawarga, lah ta sira yayi kang lumaku ngering, kaya pawartanira.

12. Ingkang rayi alon anauri, lakuningsun kakang pan kasasar, kali ingkang

ngiwa kiye, sirahe teka gunung, dhasar tutuping nerakagni, gunung dhasar

kang waja, mrengangah kumutug, metu kringete, kang ngarga, dadya sirah

bengawan mili kang warih, panas lir banyu wedang.

13. Ingsun ora kuwasa nanggemi, kasumukan panasing neraka, kantaka neng

ngenggon bae, kongsi samadya tengsu, nuli ana pitulung Widdhi, nedhaki

maksih lenggah, jroning swarga gung, munggeng pucaking prabata,

amaringi gambar swarga lan malih gambare kang naraka.

14. Lan amisik ngelmi pratingkahing, panitisan pa-[90]nuksma kang sarta,

saliring guna kasekten, mring ingsun iya dhawuh, lamun lakunira wus

prapti, ing swarga mung linilan anggambar swarga gung, lan ingsun

pinundhut wayah, Sayid Anwas miyarsa aturing ari, langkung

pangungunira.

15. Sayid Anwar mring raka lingnya ris, lah ta kakang payo nuli mangkat, sun

gawe gegana bae, lan maksiya lumaku, dharat kaya angkate nguni, yekti

lawas neng ngarga, yen sun gawe luhur, lan mengko wus winuwuhan,

dibyaningsun sayekti yen gelis prapti Malebari Kusniya.

16. Ingkang raka nut aturing ari, gya cinandhak binekta umesat, pan amung

sakedhap bae, prapta ing lampahipun, nenggih nagri ing Malebari,

marengi ingkang eyang, Nabi Adam nuju, animbali para putra, para wayah

andher ngarsanira sami, tan dangu antaranya.

17. Kagyat mulat praptanira kalih, lajeng tumameng byantareng eyang, sareng

angraup padane, kang wayah gya rinangkul, sawusira kineng alinggih,

munggeng ing ngarsa jajar, jeng Nabi lingnya rum, heh wayah ingsun

bageyo, karo pisan iya ing praptanireki, kalih nuhun turira.

18. Kaya ngapa ing laku nireki, ingsun duta gambar [91] ing sawarga, apa

baya oleh gawe, wayah kalih turipun, yen lampahnya samya tuk kardi,

gambaripun titiga, mring eyang wus katur, ananging dereng binuka, Nabi

Adam mesem angandika aris, wayah ingsun kang tuwa.




19. Sira ingkang sun takoni dhingin, umatura solah tingkahira, ing laku apa

mulane, dennyantuk gambar telu, siralawan arinireki, Sayid Anwas tur

sembah, eyang mila antuk, lan pun adhi gambar tiga, purwa saking

ingkang nginggil bengawan Nil, kakalih sirahira.

20. Dados kewran tyas kawula sami, yen nuruta ingkang saking kanan,

manawi dede sirahe, ingkang saking swarga gung, yen nurutakang saking

kering, manawi estu ingkang, saking kanan wau, sirahe kang saking

swarga, nunten wonten tyang satunggal kang prapti, saking jleg tanpa

sangkan.

21. Pan angaken yen arinireki, putra tuwan jeng rama let sanga, Latawal

Ngujwa namane, purwane tuwan tundhung, murtatipun kesah jalwestri,

martapa wonten Kusna, punika pukulun, inggih ingkang asung tedah, yen

kang kali saking kanan Nil, kang kering lepenbabar.

22. Lepen babar lawan bengawan Nil, sirahipun sami [92] saking swarga,

Latawal Ngujwa sanjange, kawula kinen nurut, kang saking ler bengawan

Nil, pun adi nurut babar, lepen saking kidul, sasampunipun sung tedah,

nunten musna Latawal Ngujwa tab keksi, amba mituhu samya.

23. Ulun nganan pun adhi angering, estu lepen ingkang saking kanan, yen

saking swarga sirahe, lampahnya kawula antuk, parmaning Hyang

enggaling prapti, Jabrail kang ambekta, myang panggambar ulun, ing

swarga gung inggih lawan, rinewangan dhateng malekat Jabarail, marma

glis sampunira.

24. antuk ulun saking ing swargi, inggih angsal parmaning Pangeran, enggal

prapteng tempurane, pun adhi tan kadulu, ulun cipta yen dereng prapti,

temahanipun nyapa, jawil saking pungkur, nunten ngatingal neng ngarsa,

amba taken dennya saged tan kaeksi, wulanging Gusti Allah.

25. Miwah denya angsal gambar kalih, inggih saking paringing Hyang

Suksma, jeng Nabi mesem delinge, lah sira wayah ingsun, ingkang anom

matura kaki, sasolah tingkahira, tetamu Hyang Agung, kang wayah umatur

manembah, ing nalika panyimpangira ing nguni, saking lepen tempuran.

26. Amiwiti malah amekasi, kasasarira neng redi dha-[93]sar, nalika

kasangsayane, sasolah tingkahipun, denya panggih lawan Hyang Widdhi,

pamulang pawelingnya, sadaya wus katur, tan wonten kang kelangkungan,

langkung ngungun sadaya ingkang miyarsi, ature Sayid anwar.

27. Dennya ngaken panggih Hyang Widdhi, langkung saking gaibing

pratingkah, wulang miwah wawelinge, myang kasangsayanipun,

kantakane samdaya sasi, pinundhut mulyanira, wayah mring Hyang

Agung, mung jeng Nabi kang tan samar, yen Ijajil kang ngaku Hyang Maha

Suci, nanging datan winedhar.

28. Nabi Adam ngawe praputra glis, miwah sagung ingkang para wayah,

nangebdha Sis pangiride, kang wayah Sayid Anwas, para putra gupuh,




majeng tuwin para wayah, kapang tepung munggeng ngarsanya jeng Nabi,

gambar nulya binuka.

29. Samya eram sadaya ningali, putra wayah lam-lamen ing driya, non gambar

swarga asrine, luhur pisan kadulu, mawa cahya murub nelahi, dhindhing

jalal katingal, gumawang ngunguwung, wonten tulis jroning cahya lapal

muni Laila Hailallahi, Muhammad Rasulullah.

30. Nulya sujud wau kangjeng Nabi, saputra wayahira [94] sadaya, nebut ing

lapal kaliye Laila Illahu Muhammadarasulullahi, wus tangi sadaya, saking

sujudipun, jeng Nabi ngandikeng wayah, heh ta Anwas sun paringaken

sira malih, gambar swarga lehira.

31. Apan iki nugraheng Hyang Widdhi, lapal loro ingkang munggeng gambar,

temen-temenira nglakoni, iya mring tuduh ingwang, tan mengeng ing

kalbu, ing besuksira turune, marang anak putunira ingkang kari, kinarya

pusaka.

32. Sayid Anwas sandika turneki, gambarira sampun tinampanan, jeng Nabi

gantya ambeber, gambar swarga tukipun, Sayid Anwar kang den tingali,

putra wayah sadaya, pra samya andulu, eram ngungun ing wardaya daya,

dening warnaning gambar wus datan kalih, lan gambar saking Anwas.

33. Namung kaot ing nginggil tan mawi, tulis lapal Allah lan Muhammad, mung

tulis dhawuhe, tan mawi cahyya suwung, gantya ingkang dipun tingali,

gambare kang naraka, ngajrihi dinulu, para putra para wayah, mulat

gambaring neraka keter sami, jeng Nabi anandika.

34. Heh tan Anwar olehira iki, gambar swarga lan gambar neraka, sun

paringaken sira maneh, pusakakna ing besuk, marang anak putunereki,

yeku nugrahanira, paringe Hyang Agung, kang ngambil ing putu sira,

lakonana apa sapakonireki, aja sumelang driya.

35. Lamun temen-temen tyasireki, marang Allah kang [95] nemoni sira,

anglakoni satuduhe, tan mengeng ing pandulu, sayektine kabeh pinanggih,

wuwuse Allahira, kang angambil putu, neng pucaking gunung dhasar,

pituhunen satuduhe pan sayekti,pan wus karsaning Suksma.

36. Deni sira kinen jaluk idi, lawan ingsun tuwin jaluk prenah, genira

anutugake, maring tan panireku, iya kulup ingsun ngidini, dening ta prenah

ingwang, tapaa sireku, gunung baod tanah sela, aneng pucaking gunung

den banget mamrih, subrangta mati raga.








1. Pan iku tilasan mami, duk dinukan ing Hyang Suksma, saking swarga den

dhunake, mring dunya lan eyangira, Siti Kawa pinisah, tanah Siyem

tibanipun, ingsun tinibaken ngarga.

2. Pucaking gunung serandhil, satus tahun ingapura, ingsun kinumpulken

maneh, iya lawan eyangira, aneng ing tanah Arab, sukuning tarwiyah

gunung, banget panalangsaningwang.

3. Begendha Sis duk miyarsi, pangandikane kang rama, [96] cinatet jroning

galihe, wruh sasare ingkang putra, tumungkul sru sungkawa, jeng Nabi

Adam anduku, bagendha sis sungkawanya.

4. Pangandikanira aris, heh ta Esis putraningwang, sutanira lelakone, wus

tinakdir ing Hyang Suksma, kawula yen nampika, ing titah pan duraka

gung, malah malah ing tyasira.

5. Den banget sokur Hyang Widdhi, lah ta iya pira-pira, sutanira sakarone,

kinarsakken dening Suksma, dadi bebaku padha, pangiwa panengenipun,

angapa yen sak sireka.

6. Sutanta kang tuwa dadi, babakuning panengennya, bebakune pangiwane,

ingkang anom sutanira, apa dudu nugraha, Karseng Hyang kang

mangkoneku, kawula iki pan darma.

7. Nglakoni karseng Hyang Widdhi, mangsa ta dadak bisawa, ngowahi

Hyang Manon, bagendha Sis miyarsa, andikane kang rama, sukeng tyas

anulya sujud, dedonga sokuring Suksma.

8. Miwah ingkang putra kalih, sukeng tyas mituhu samya, mring kang eyang

sadhawuhe, gambar kalih wus tinampa, marang Sayidin Anwar, sarwi

matur lamun sampun, trang timbalanipun eyang.

9. Linilan ulun pamit, ing lampah lajeng kewala, [97] mring wukir kaod

samangke, kang eyang mesem ngandika, iya sokur tyasira, mengkono

kencengireki, ingsun rewangi dedonga.

10. Manedha Hyang Widdhi, muga-muga tinekana, ing saciptanira kabeh,

gonira mrih mati raga, lah wis nuli mangkata, aywa tumulih ing pungkur,

kadang miwah yayah rena.

11. Sayid Anwar gya ngabekti, mring eyang miwah mring rama, sawusira

mundur age, saking ngarsane kang eyang, mesat sakedhap prapta,

sapucaking bapt gunung patilasan Nabi Adam.




12. Lajeng dennya mati ragi, aneng sapucaking ngarga, kuneng malih

winiraos, Nabi Adam cinarita, dennya ngratoni marang, sagunging sato

wana gung, wus pinundhut ing Hyang Suksma.

13. Mung tetep denya ngratoni, marang putra wayahira, pan sampun karya

kadaton, neng Malebari Kusniya, pra wayah kang wus samya, diwasa

jinodhon sampun, dhaup nak sanak sadaya.

14. Ingkang kathah tan winarna jodhone, dhaup lan putri paman, Sayidin

Kayumarat, warnanira yu pinunjul, Siti Kayati namanya.

15. Runtut dennya palakrami, tanan suwaleng karsa, Sang Dyah bekti mring

kakunge, kakung asih maring garwa, cinatur wus puputra, jalu pekik

warnanipun, sinung nama Sayid Kinan.

16. Lahiripun amarengi, yuswanipun ingkang eyang, [98] ingetang tahun

srengenge, tugang atus seket gangsal, tan lami antaranya, babar malih

ingkang ibu, sinung nama Sayid Pinat.

17. Tan alami wawrat malih, babar putrane wanodya, kalangkung endah

warnane, wus tan kalih lan ibunya, anama Dewi Sekan, cahyane sumunar

mancur, kadya baguning kartika.

18. Yuswane panjang nglangkungi, kadya datan keneng tuwa, ing benjang

sang Dyah kramane, dhaup prenah warengira, wus tinakdir Hyang

Suksma, dadya ibunya Nabi Nuh, kagarwa Sayid Lamah.

19. Yeku carita megati, winangsulan Sayid Kinan, cinatur cendhake bae,

reroncene tan winarna, buru lampahing kandha, miwah pangetanging

tahun, mung tahun surya kinarya.

20. Tahun wulan tan winarni, cinatur Sayidin Kinan, wus kramantuk misanane,

panengeean Siti Amah, putreng Sayid Tumarah, sayid tumarah puniku,

putreng Sayid Katumarat.

21. Siti Amah wus garbini, babar jalu putranira, Sayid Mahlail namane, wus tan

kali lan kang rama, anuju babarira, tahun Adam kawan atus, salawe ing

tahun surya.

22. Diwasanipun akrami, dhaup lan Siti Matusah, pu-[99]trining Sayid

Makyayel sutaning Ngeran, Ngeran ingkang susuta, Sayid Kanuh kang

susunu, putra Dam Kabil kang murtat.

23. Sayid Mahlail sisiwi, jalu pekik warnaira, Sayidin Majid namane, Sayid Baril

paparabnya, jujuluk Sayid Barat, tegesipun Sultan Agung, Sayid majid

lahirira.

24. Tahun Adam amarengi, kawan atus sangang dasa, Sayid Barat diwasane,

kramantuk misananira, Siti Asup namanya, warnanya yu pinunjul, Siti Asup

kang susuta.

25. Anama Sayid Mukalil, putraning bendha Pinad, Pinad iku arine, dening

Sayidina Kinan, sami putraning Anwas, mangkana ingkang winuwus, Nabi

Adam sawusira.




26. Yuswa gangsal atus warsi, lan sawidak lakungira, jeng Nabi arsa seseleh,

ing kukumah nubuah, tegesipun nubuah, seleh kanabeyanipun, kukumah

karatonira.

27. Putra kalih kang pinilih, gantyani karatonira, miwah ing kanabeyane, kang

sinerenan kukumah, Sayidin Kayumarad, juluk Prabu Kayumutu, mengku

nagari Kusniya.

28. Ajeg tindaking nagari, jejeg sapraja sukarja, [100] tanna malangking kang

pangreh, para kadang para putra, wayah buyut myang canggah, sadaya

suka sumuyud, mring sang Prabu Kayumarad.

29. Pangreh ing rad narcayani, pamengkuhira ing bala, ananging kadang

wargane, berbudi tur bijaksana, legawa palamarta, ulahing wiweka putus,

sembada prakosweng yuda.

30. Dene kang gumantya Nabi maksih, Maha Raha Pinandhita, pindha-pindha

pupundhen, mring anak putu sadaya, tinuwa-tuwagana, sinembah

sinuhun-suhun, tinut ing satuduhira.

31. Anggung nanedheng Hyang Widdhi, lestarinireng agama, putra wayah ing

manute, mring putra kang sinerenan, kukumah lan nubuah, ya ta wau kang

wus nenggih Sayidin Barad.

32. Sasampunira akrami, dhaup lan misananira, Sri Mutalil ing putrine, nulya

Sayidina Barad, karsanira eyang, myang rama sadayanipun, jinunjung

umadeg nata.

33. Jujuluk Sri Sultan Majid, mengku nagari Kusniya, Sultan Agung peparabe,

sujud sakula gotrahnya, ingkang rama megawan, saking bumintara kasup,

Sang Sri Prabu Barad.

34. Punjul samaning para ji, karatone binathara, [101] kang garwa lajeng

wawrate, prapteng mangsanira babar, jalu pekik warnanya, sinung nama

Sayid Unuh, amawa cahya nugraha.

35. Ajejuluk Nabi IdrisAjejuluk Nabi IdrisAjejuluk Nabi IdrisAjejuluk Nabi Idris, diwasanira akrama, Siti Ngarban paparabe, putrining

Sayid Balingah, Balingah

36. Ngamura putreng Pamuri, putreng Sesan Ibnu Adam, Nabi Idris

sasampune, akrama nulya gumantya, karatone kang rama, Narapati Maha

Wiku, jujulukireng karajan.

37. Jeng Sultan Armasul Kakim, ingkang garwa lajeng wawrat, prapteng

mangsaning wulane, babar jalu putranira, langkung pekik warnanya,

cahyanya wenes sumunu, sinung nama Sayid Malkan.

38. Kangjeng Nabi Adam maksih, duk lahire Sayid Malkan, pan meningi

gerpak male, turun wolu tegesira, wusnya jangkep kang yuswa, sangang

atus warsa langkung, suwidak prapteng sedanya.

39. Para putra kumpul sami, wayah buyut miwah canggah, kang wus mencar

yen eyang seda, mesat saking baod gunung, sakedhap prapteng Kusniya.




40. Myang malekat Jabarail, prapta dinuteng Hyang [102] Suksma, bekta

saupa renggane, ing layon sampunira, siniraman kinapan, sinareken guwa

kunus, tanah Arabi ing Jedah.

41. Prenah sakilening wukir, Abikubes let sawarsa kang garwa nusul sedase,

babu Kawa layonira, sawusnya Siniraman, sinarekken daganipun, ingkang

raka nabi Adam.

42. Wauta ingkang winarni, Sayid Malkan diwasanya, dhaup prenah warenge,

nenggih retna Dewi Sekan, arining Sultan Kinan, denira akrama runtut, tan

ana suwalang karsa.

43. Sih sinihan jalu estri, Nabi Idris duk samana, lagya sengsem ing galihe, lan

Ngijrail pawong mitra, sampun saengga kadang, pananggung

patemonipun, Nabi Idris cinarita.

44. Kapencut uning swargadi, mring Ngijrail pamothahnya, tinurutan mring

Hyang Manon, Nabi Idris wus binakta, minggah sawarga, mring Ngijrail

sampun rawuh, Nabi Idris duk tumingal.

45. Lelangen srining swargadi, langkung sengseming wardaya, supe marang

nagarane, binekta wangsul lenggana, marang ing ngalam dunya, wus

karasan neng swargagung, katur ing Hyang tinurutan.

46. Panuwunnya Nabi Idris, tetep ngadhaton sawarga, [103] sarta kalawan

wadhage, ingkang kantun neng nagara, wus lami antaranya, ingkang rama

datan kondur, mangkana Sayidin Malkan.

47. Apan wus gumantya aji, mengku nagari Kusniya, binathara karatone,

gagah prakosa ngayuda, sumbaga memondraguna, peparabireng

kaprabun, jeng Sultan Mutawasalka.

48. Sujud sapraja samya jrih, sagotra kulawarganya, tanana malang ing

pangreh, miwah kang ngamanca praja, kekes ajrih sadaya, wus supe

ngagaminipun, jeng Sultan Mutawasalka.

49. Keneng panuntuning Iblis, kalimputing kawibawan, lali maring Pangerane,

saking gunge kang kagungan, puwa-puwambek harda, nutuge

sabudinipun, Sri Nata Sultan Malkan.





1. Mangkana ingkang winarna, prameswarining Narpati, nenggih retna Dewi

Sekan, semana sampun gerbini, prapta ngantareng sasi, babar jalu

putranipun, langkung pekik warnanya, amawa cahya nelahi, nenggih

cahya nubuwahing kanabeyan.




2. Dumunung munggeng larapan, lir trenggana ngikis ratri, kesisan ing ima-

manda, muncar-muncar anelahi, anama Sayid Sakib, apeparab jeng Nabi Nabi Nabi Nabi

NuhNuhNuhNuh, tan lami antaranya, Dewi Sekan wawrat malih, babar jalu langkung

pekik.

3. Sinung nama Sayid Bulya, apaparab Nabi KilirNabi KilirNabi KilirNabi Kilir, pan [104] dadya rijallolah,

gaib karsaning Hyang Widdhi, mangkana kang winarni, Nabi Nuh

diwasanipun, apan sampun akrama, dhaup lan misananneki, putrinipun

kang paman rajeng Malaka.

4. Anama Siti Anikah, warnanira yu linuwih, dene sang rajeng Malaka, Sayid

Salkan kang sisiwi Salkan arinereki, ingkang rama sanga Prabu Sultan

Mutawasalka, sawusnya Nabi Nuh karami, Sultan Agung Malkan prapteng

sedanira.

5. Kalajeng kapir sadaya, karatone kang gumanti, Nabi Nuh Kalipattolah,

Nabi angiras Narpati, mengku kalih prakawis, nubuwah kukumahipun,

Nabi mengku sarengat, agama Adam ing nguni, sampun masuh mring

Nabi Nuh agamanya.

6. Tulus panjenenganira, denira ngrata agami, cinatur sampun peputra, lan

Dewi Anikah nenggih nenem kathahineki, putranira ingkang jalu, pekik-

pekik sadaya, putrestri datan winarni, pembajenge anama Sayid

Kanangan.

7. Sayid Sakin penenggaknya, ajejuluk Sultan Bahur, kang rayi nama Sayid

Sam, anulya Sayidin Kawid, Sayid Kam ingkang rayi, Sayid Yapis kang

waruju, putra nenem punika, kang tiga murtat agami, kang titiga anut

agamaning rama.

8. Kang murtad Sayid Kanangan, Sultan Bahwi lawan [105] Kawid, kang

manut Sayid Sam, Sayid Kam lan Sayid Yapis, anak putu jeng Nabi, Adam

Nalika puniku, kang somahan kewala, cinarita lagya dadi, kawan dasa ewu

nenggih katahira.

9. Ingkang rare miwah ingkang, lalegan datan winarni, kathahe walahu

aklam, mung Allah kang ngudaneni, Nabi Nuh umat neki, nalikanira

puniku, kathah kang sami murtat, manut ingkang putra katri, Sultan Bahwi

Sayid Kawid lan Kanangan.

10. Tan lama antaranira, nulya na dukaning Widdhi, kinelem ing toya topan,

saisen-isening bumi, tumpes tapis mung kari, putra katri kang samya nut,

lan sabat kawan dasa, kembaran gesangireki, binekta mring jeng Nabi

minggah ing palwa.

11. Dene kutu walang taga, mung bekta nyajodho sami, kutu kang gumeremet

samya, tegesing taga kang sami, rumangkang lampah neki, walang kang

bisa mabur, sapakanira samya, sadaya wus den panceni, miwah tedha

sangu-sangu kinathahan.




12. Utawi sawarnanira wiji-wiji den pepaki, sabak-[106]danira patopan, waluya

sadaya sami, putra kang manut katri, myang para sakabatipun, lan kutu

walang taga, tan ana kang kalong siji, sampun menstas sadaya saking ing

palwa.

13. Putra tri lajeng pinatah, pencara miliya sami, papan ing sasenengira, kang

badhe den bebakali, tinaneman ing wiji, myang para sakabatipun, kawan

dasa kembaran, sadaya wus dinum sami, putra tiga mendhet ngenem

kekembaran.

14. Kang kathah pinatah pisah, ngrong jodho miliya sami, siti ingkang

binakalan tinaneman wiji-wiji, wus lumaksana sami, ana ngaler ana ngidul,

ngulon miwah ngetan, jeng Nabi ingkang umiring, namung milih sabate

kalih kembaran.

15. Bebakali dhepokira, sinambi ananem wiji, sarta gung ennya dedonga,

rahayune putra katri, kang mencaraken wiji, bubak siti karya dhukuh,

miwah sakabatira, aywana sangsayaneki, lestariya ing saturun-turunira.

16. Wau kang ngupaya papan, sawusira samya manggih, siti kang dados

senengnya, pan lajeng den bebakali, wus dadya den tanemi, wiji-wiji

samya thukul, miwah ingkang bebakal, sadaya samsa sisiwi, apan lajeng

samya besan-binesanan.

17. Lami-lami pang sangsaya, kathah wewahe kang jal-[107]mi, sangsaya

wiyar tebanya, denira bebakal sami, wiji sangsaya dadi, kathah kang wus

dadya dhukuh, ingkang wus gemah mencar, bebakal ananem wiji, lami-

lami sangsaya kathah wewahnya.

18. Miwah kutu walang taga, beranahan manak sami, lami-lami pun sangsaya,

wuwuh mawuwuh kang jalmi, wiji sangsaya dadi, myang dhukuh

sasngsaya wuwuh, wus kathah dadya desa, cinarita putra katri, minggal

dadya desa geng langkung gemahnya.

19. Lami-lami pan sangsaya, harja wus dadya nagari, namaning nagari kadya,

namaning bebakali, Sayid Sam iya nagari, Ngesam nenggih naminipun,

Sayid Yapis namanya, iya nagari ing Yapis, Sayid Kam iya nama nagari

Kam.

20. Miwah sakabat kang samya, bebakal sawise dadi, desa arane ya kadya,

namane kang bebakali, miwah bebakalneki, duk putra Adam rumuhun,

wayah buyut kang samya, babakal babad wanadri, ingkang sadaya

dhukuh desa myang nagara.

21. Namanipun iya kadya, namane kang bebakali, miwah kang samya

martapa, putra wayah Adam nguni, neng jurang kali-kali, alam guwa

gunung-gunung, tilasane keh kadya, namane kang mati ragi, miwah tanah

kathah kang samya karanan.

22. Namane ingkang tutruka, kuneng wau kang winarni, [108] putra tri kang

wus samya, tulus madeg Narapati, harja nagrine sami, candhake bae




cinatur, buru lampahing kandha, reroncene tan winarni, kang ginancar

garwanira Sultan ing Sam.

23. Siti Iskajis namanya, putrinipun Raja Malik, Raja Malik kang puputra,

anenggih sang Rahja Sakir, Sakir ingkang sesiwi, Sayid Salkan

putranipun, Nabi Idris punika, Sultan Sam lawan sang putri, putranira kang

ajalu apan sangalas.

24. Kang Sepuh Sayidin Ibkas, nuli Sri Irpak panenggih, anulya Sayidina Rab,

ingkang rayi nama Sayid, Kustantusniya nenggih, ingkang rayi namanipun,

Sayid Kustantusniyah, anama Sayidin Pirsi, nulya Sayid Parasi nulya

rinira.

25. Sayid Parasis anulya, Sayid Kuristam anuli, Kijistam anulya Aram, anulya

Sayid Harmani, ingkang rayi nama Sayid, Liwad nulya arinipun, Sayid

Ngajam, Sayid Kusistam anuli, Sayid Angad anulya Sayidin Nasar.

26. Anulya Sayidin Barab, kang rayi Sayid Bahuri, songalas Sayid Sayam,

ingkang gangsal welas nenggih, kinen mencarasami, abebakal karya

dhukuh, sarta binektan bala, marmenggal dadosireki, ana ingkang dadya

desa myang nagara.

27. Ana kang jumeneng raja, ana kang dadya Bupati, [109] namaning nagri ya

kadya, namane bebakali, ana kang mati ragi, karem dadya pandhita gung,

ana dadya uliya, miwah putra kang kakalih, Sayid Yapis lan kang raka

Sayidin Kam.

28. Samya kathah putranira, sadaya wus mencar sami, babakal akarya desa,

ya ta wau tanwinarni, putreng Sayid Kam nenggih, mung pinendhet putreng Sayid Kam nenggih, mung pinendhet putreng Sayid Kam nenggih, mung pinendhet putreng Sayid Kam nenggih, mung pinendhet

bakunipun, putra ingkang panenggak, kang nedhahaken kangjeng Nabi bakunipun, putra ingkang panenggak, kang nedhahaken kangjeng Nabi bakunipun, putra ingkang panenggak, kang nedhahaken kangjeng Nabi bakunipun, putra ingkang panenggak, kang nedhahaken kangjeng Nabi

MukamaddinilmMukamaddinilmMukamaddinilmMukamaddinilmustapaustapaustapaustapa niyakengrat.

29. Anenggih Sultan Irpaksad, garwanira nama Siti, Rikah langkung endahira,

panggih naksanak sang putri, putreng Sayid Kam nenggih, putranira jeng

Nabi Nuh, dene Sultan Irpaksad, titiga putranireki, ingkang sepuh Sayid

Saleh namanira.

30. Panenggake Sayid Kanan, Sayid Saruh kang wuragil, Sultan Saleh

garwanira, nama Siti Kandakistin, yeku putrinireki, Sultan Tusniya

rumuhun, putranira Sultan Sam, dene Sayid Sultan Salih, putra kalih kang

sepuh ran Sayid Ngabar.

31. Sayidin Saruh taruna, jeng Sultan Ngabar akrami, nama Retna Siti Barah,

raja Bakar kang sisiwi, babar putreng Sayidin, Arwani ingkang susunu,

nenggih Sultan Sayid Sam, jeng sultan Ngabar winarni putranira kang jalu

sakawan.

32. Sayid Kasim pambajengnya, panenggake Sayid Pa[-110]lih, panenggahe

Sayid Kahtan, Nabi HudNabi HudNabi HudNabi Hud ingkang wuragil, dene Sayidin Palih, ingkang

dadya garwanipun, putrine Raja Salan, anama Siti Ngabari, Raja Salan

putranira Sultan Kanan.




33. Sayid Kanan kang puputra, Sultan Irpaksad ing nguni, putraning Sultan

Sayid Sam, dene Sayid Sultan Palih, putranira kakalih, Sayidin Rangu

kang sepuh, Sayid Sarid arinya, Sayid Rangu kang winarni, garwanira

nama Dewi Siti Hudah.

34. Nabi Hud ingkang puputra, Nabi Hud putranireki, nenggih Sayid Sultan

Ngabar, Sayid Rangu asisiwa, Sayid Suruh gumanti, karatone eyangipun,

Sayidin Sultan Ngabar, Sayidin Saruh akrami, Siti Ngidah putrining raja

Ngadashar.

35. Dene Sang Raja Ngadashar, Raja Sadad kang sisiwi, kang antuk

benduning Allah, ayasa ngentha swargadi, Sadad ingkang sisiwi, Ngad

Akbar ingkang susunu, Raja Ngus namanira, Raja Ngus puteng Armani,

sang Armani putranira jeng Sultan Sam.

36. Sultan Saruh kang winarna, putranya jalu kakalih, [111] Sayid Nakur

pambajengnya, kang rayi ran Sayid Jajir, tinanem ing nagari, Jajirat

kalidatipun, Sayid Nakur garwanya, Siti Mangikan nameki, pan arine

dening Sang dipati Mekah.

37. Nama Sayid Manguniyah, Sayid Bakar kang sisiwi, Bakar putrane

Bubakar, Bubakar kang sisiwi, Sayid Ngabdullah nenggih, Ngabdullah

ingkang susunu, Sang Raja Ngisyunjabar, Raja Ngisyunjabar nenggih,

kang peputra nama Raja Ngamalika.

38. Ngamalika kang puputra, Sayidina Liwad nguni, putraning Sayid Sultan

Sam, Sultan Nukur kang winarni, putranira kakalih, Raja tarih ingkang

sepuh, nulya Sultan ran Kobra, Raja Tarih kawon jurit, marang raja Namrut

pan lajeng kabala.

39. Kinarya patih misesa, angreh para narpati, sinung nama Patih Najar, Raja

Namrud kang sisiwi, Raja Kaos raneki, Raja Kaos kang sesunu, nenggih

Sayidina Kam, putreng Nabi Nuh inguni, dene Raja Patih Najar garwanira.

40. Nama Dewi Siti Nonam, Raja Nuning kang sisiwi, Raja Nun putraning

Yunan, Raja Yunan kang sisiwi, Raja Yungas nameki, Raja Yungas kang

susunu, anama Raja Mangas, Raja Mangas kang sisiwi, nama Raja

Masisah ingkang susuta.

41. Raja Yunan kang pisan, putranira Sayid Yapis, Nabi Nuh ingkang puputra,

Palih Najar kang winarni, tiga putranireki, Nakur Ashar kang ngasepuh,

panengah nama Ashar, wuragil Nabi IbrahimNabi IbrahimNabi IbrahimNabi Ibrahim, garwanira jeng Nabi ran

Dewi Sarah.

42. Putinipun Sultan ing Sam, raja aran Kobra neng-[112]gih, Sultan Nakur

kang peputra, ingkang nom garwa jeng Nabi, putrining Sultan Mesir,

anenggih sang Raja Kumus, putri ran Siti Ajar, raja Kumus kang sisiwi,

sang raja Bus putranira raja Jabar.

43. Putrining Ngamalud raja, putraning Sang Raja Ngimlik, Raja Lawid kang

puputra, Sayid Iram, kang sisiwi, Sayid Sultan Sam nenggih, putranira jeng




nabi Nuh, cinatur Siti Ajar, patutan jalu satunggal, nama Nabi Nabi Nabi Nabi

IsmangilladabikulahIsmangilladabikulahIsmangilladabikulahIsmangilladabikulah.

44. Dene Retna Dewi Sarah, inggih patutan satunggil, jalu nama Nabi IskakNabi IskakNabi IskakNabi Iskak,

sedaning garwa kekalih, putri Ngesam lan Mesir, tan lami antaranipun,

jeng Nabi Brahim dennya, dhudha nulya krama malih, antuk Dewi Putur

putri ing kanangan.

45. Paparab Siti Katurah, raja Yaktam kang sisiwi, punika punggawanira,

nenggih jeng Nabi Ibrahim, Siti Putur winarni, pan akathah putranipun,

nenem kang mijil priya, sakawan ing pawestri, pambajenge anama Sayid

Jimrana.

46. Panenggak Sayid Yaksana, arinya ran Siti Manti, anulya Sayid Madana,

nulya Sayid Madyan nenggih, parab Sayid Madaid, Siti Madinah rinipun,

anuli Sayid Yasbak, Siti Sabikah kang rayi, Siti Sabkiyah wuragil Sayid

Sawah.

47. Wau njeng Nabi putranya, mung kalih kang winarni, [113] Nabi Ismangil

kalawan, jeng Nabi Iskak kang rayi, Nabi Iskak sisiwi, tetiga putra kang

sepuh, nama Siti Kabirah, apan dadya Nabi estri ingkang ingkang rayi Nabi

Nges nulya rinira.

48. Bagindha YakupBagindha YakupBagindha YakupBagindha Yakup namaya, wau Nabi Nges winarni, neng nagri Adum

puputra, ing Ngerum Sultan Rakwail, Rakwail asisiwi, Sultan Jarak

asusunu, Raja Unus puputra, nama AyubAyubAyubAyub dadya Nabi, yata way Bagendha

Yakup putranya.

49. Pan telulas kathahira, kang saking garwanireki, Sti Lahya putra gangsal,

kang sepuh namanireki, Yahuda rinireki, Bagendha Rubil rinipun,

Bagendha Buyamin, dene putra kang saking, Masnen iku tegesipun, selir

kalih namanya, Siti Balha kang satunggal, satunggale selir nama Siti

Julpa.

50. Dene Masnen Siti Balha, titiga putranireki, Ba-[114]gendha Yadun

namanya, Bagendha Yasjar rineki, tiga Rutalun nenggih, dene Masnen

Julpa wau, iya putra titiga, lan jeng Nabi Yakup nenggih, pan anama

Namtali nulya rinira.

51. Bagendha Dana anulya, Bagendha Asyar rineki, jangkep telulas putranya,

putra kang sepuh einarni, Yahuda asisiwi, bagendha Paris ranipun, Paris

wau peputra, nama Kisron asisiwi, pan anama Bagendha Ras apuputra.

52. Pan anama Ngamidahab, Bagendha Nahsan putreki, Salimun nulya

puputra, Bangaja puputra nuli, Ngubed putranireki, Bagendha Esa susunu,

Nabi Dawud namanya, dene Nabi Dawud nenggih, kang ginancar putranya

pan kalih dasa.

53. Sayid Tamnun kang nguwata, panenggak ran Sayid Kalib, Abisalum

arinira, Sayid Dudniya rineki, Sayid Samanga, Sayid Askum rinireki, Nabi

Nasan nulya jeng Nabi Suleman.




54. Arinya Sayid Yukapar, Sayid Alisamak nuli, Sayid Alidanga nulya, Sayid

Alingalab nenggih, Sayid Namah, Sayid Yamyak rinireki, Sang Alisak Siti

ramir manisira.





1. Wau bagendha Yakup putreki, Bagendha Lawe ing-[115]kang winarna,

bagendha Pais putrane, sakawan putranipun, Sayid Ngimran kang sepuh

nuli, Sayid Yas arinira, Sayid Jabil iku, wuragil Sayid Kabrawan dene Sayid

Ngiman wau kang winarni, sakawan putranira.

2. Ingkang sepuh Nabi Harun nenggih, nulya Siti Kaltum arinira, Siti Maryami

arine, Nabi Musa puniku, kalamolahireng Hyang Widdhi, Nabi Harun

winarna, nenggih putranipun, nama sayid Ahlingajar, putra Sayid punikas

puputra nuli, Sayid Yasar puputra.

3. Nabi Ilyas papa rabinireki, amangsuli wau kang winarna, jeng Nabi Yakup

putrane, Sayid Asraim iku, apuputra Sayid nunenggih, puputra Nabi Yusak,

kuneng kang winuwus, bagendha Pais putranya, kang panenggak Sayid

Yashar putraneki, Sangkarun namanya.

4. Kang winulang Nabi Musa, Karun dennya bisa karya emas, myang salaka

sadayane, punika kang cinatur, amegati carita nenggih, mangsuli

sejarahnya, wau kang winuwus, jeng Nabi Brahim putranya, ingkang

sepuh nenggih jeng Nabi Ismangil, punika kang winarna.

5. Nabi Ismangil garwanireki, Siti Rasmani ingkang [116] puputra, raja Malal

peparabe, Malal ingkang susunu, raja Ngumru ingkang sisiwi, raja Jurham

kang susuta, Sultan Jarah puniku putranireki, nenggih Sang raja Kahtan.

6. Putranira Sultan Ngabar nenggih, Ngabar Sultan Salih kang puputra, Salih

puniku putrane, Sultan Irpaksad iku, putranira Sultan Sam nenggih, Nabi

Ismangil winarna, kathah patutipun, lan garwa putri Yurhama, nenggih Siti

Rasmani putranireki, sadaya kawan welas.

7. Pambajenge nama Sayid Sabid, panenggake ran Siti Makilas, Siti Basimas

parabe, Sang kusuma kramantuk, jeng Nabi Nges putranireki, kang paman

Nabi Iskak, ing sasedanipun, Sayid Sabid putranira, jalu estri sadaya

anama Sarib, tegesipun Pangeran.

8. Sarta sami kaparingan nagri, sowang-sowang den urutira, Siti Makilas

arine, Nama Sarib Nibayus, nulya Sarib Kedar anuli, Sarib Adabil nulya

Adbail rinipun, anama Sarib Sam nulya Sarib Masmak nulya Sarib Dum

anuli Sarib Musa anulya.




9. Sarib Kudan namane kang rayi, sarib Sima nulya [117] Sarib Tima, nulya

Sarib Natur rine, anama Sarib Yatur, arinira ran Sarib Nipis, nulya Sarib

Kidama, wau kang winuwus, nenggih sarib Menakkedur, garwanipun

putrinira Sayid sami, nama Siti Supiyah.

10. Sayid putreng Nabi Salih, nenggih Raja Ngabid kang susuta, Sang Raja

Asap putrane, Raja Masah puniku, putranira Sang Raja Ngabid, Ngabid

ingkang sapisan, nenggih kang susunu, Raja Katir putranira, Raja samud

Raja Ngabar kang asisiwi, sayid Armani nama.

11. Putreng Sayid Sultan Sam putraning, jeng Nabi Nuh wau kang winarna

Sang Menak Kedar putrane, sarib Les namanipun, garwanira anama Siti,

Ngariyah suteng Raja, Lutan namanipun, nabi Lut ingkang puputra,

nenggih Raja Ashar wau kang sisiwi, Sang Raja Patih Najar.

12. Sang Sarib Les wau kang winarni, sampun sepuh denira puputra, meh

ngajengaken sedane, satunggal putranipun, Sarib Jamal ya Sarib Jamil,

garwa ngran Siti Arah, putreng Nabi ayub, Sutan Humus kang putra,

Sultan jarah Sayid Rum ingkang sisiwi, Nabi Nges kang puputra.

13. Nabi Iskak putreng Nabi Brahim, wau Sarib Jamil, cinarita, kalangkung

saking pekike, myang cahyanira mancur, lir trenggana hangikis ratri,

timbang lan garwanira, langkung endahipun, kusuma Siti Ngarah,

cahyanira ngasorken resmining sasi, pan wus dadya utama.

14. Dewi Nasrah lan Sarib Jamil, sengga sura timbang [118] lan sasongka,

Sayid Jamil lan garwane, nenggih sapengkeripun, nabi Yusup Sultan ing

Mesir, isining rat tan ana, kabagusanipun kang nimbangi pekikira, sayid

Jamil miwah sapengkerireki, Retna Siti Jaleka.

15. Putra putri tan ana ngiribi, mring endahira Siti Naarah, ing cahya myang

kukuwunge, mangkana kang winuwus, putranira sang Sayid Jamil, nama

Sayidin Imyak, dene garwanipun, putranira Nabi Yusak, panengeran

nenggih Siti Batusangi, dene jeng Nabi Yusak.

16. Putreng Sayid Nun ingkang sisiwi, nabi Aprahim iku putranya, jeng Nabi

Yusup putrane, nenggih jeng Nabi yakub, Sayid Imyak wau winarni,

putranipun sakawan, nenggih kang ngasepuh, ajujuluk Sultan Kahtan, pan

tinanem neng Ngarab dening kang rayi, anama Sayid Nakdam.

17. Nulya Siti Arwa ingkang rayi, krama Sang Adadi sutanira, nenggih Sang

Makuh namane, putra ingkang waruju, Sayid Adu peparabneki, nenggih

Sayid Udawa, garwanya cinatur, anama Siti Kapriyah, kang puputra

pangagenging Banisrail, Sang Kinan namanira.

18. Ri Sangkinan putrane Sang Sakin, Sakin sutanira [119] risang Kubab,

putraning jeng Nabi Sungeb, Nabi Sungeb puniku, Raja Sobah ingkang

sisiwi, Raja Mikeli nama, Sasjar kang susunu, anenggih Sayidin Madyan,

Sayid Madyan putraning Nabi Ibrahim, wau Sayid Udawa.




19. Apuputra jalu mung sawiji, langkung pekik nama Sayid Ngudnan, Siti

Yajrabah garwane, kalangkung endahipun, Sultan Kahtan ingkang sisiwi,

nenggih Sayid Umisak, Misak kang susunu, Sayid Jamil kang wus kocap,

pekiki[un nglangkungi resmining bumi, miwah wenes ing cahya.

20. Sayid Ngudnan wau asisiwi, mung satunggal nama Sayid Mangad, ran Siti

Ngidah garwane, Sang Dyah ing susunu, namanipun Ngudnan sabiti,

Adadi kang susuta, nenggih risang Makuh, sang Nakur ingkang susuta,

nama Tareh Sang Yakrab ingkang sisiwi, Saydi Yastaji lema.

21. Sayid Sabid ingkang asisiwi, Nabi Ismangil wau Sayid Mangad, namung

satunggal putrane, sayid Najar ranipun, ingkang dadya garwanireki, nama

Siti Aliyah, apan aripun, Sang dyah Begendha Ilyas, nabi Ilyas Sultan

Yasar kang sisiwi, Sultan Punikas nama.

22. Sultan Pinikas ingkang sisiwi, Imanalingajar [120] kang puputra, jeng Nabi

Arun putrane, Ngalingimram ranipun, kang puputra begendha Pahis,

Bagendha Lawe nama, putreng Nabi yakup, mangkana Sayidin Najar,

apuputra Sayid malar kang darbeni, swara langkung saenya.

23. Saderenge tumitah jeng Nabi, Dawud namung Sayidina Malar, kalangkung

sae swarane, kang dadya garwanipun, pan anama Siti Ilyati, putraning

Nabi Ilyas, Kalar kang susunu, kalar putraning Ajar, Ajar iku Sangkalad

ingkang sisiwi, Kalad sutaning Ngadad.

24. Ngadad Mungawad ingkang sisiwi, Sang Kinanah Pakuh kang susuta,

Sayidin Jarah putrane, sayid Sabid, Sabid ingkang susuta, Nabi Ismangil

iku, mangkana Sayidin Malar, apuputra satunggal kalangkung pekik, nama

Sayidin Ilyas.

25. Nenggih ingkang myarsa swara saking, jroning guwa garbane piyambak,

yen badhe anurunaken, nama Siti Yusapak, putreng Nabi Yununs, jeng

Nabi Yunus punika, kang puputra anama Raja Amari, putreng Raja

Yumaras.

26. Raja Yumaras ingkang sisiwi, Sri Yumaras putreng Raja Yunan, sang Raja

Yunan putrane, Nabi Yusak kang sunu, Sang Sayid Nun putraning Nabi,

Abrahim kang puputra, kangjeng Nabi Yusup, mangkana Sayidin Ilyas,

putranira jalu kalih pekik-pekik, nama Sayid Madrikah. [121]

27. Sayid Abtal namane kang rayi, Sayid Madrikah sampun akrama, Siti

Salmas paparabe, putraning Raja Salu, miyat putreng Raja Jykari,

putraning Raja Kabiya, Bagendha Lingajar nenggih kang sisiwi, nenggih

jeng nabi Musa.

28. Bagendha Lingin ran kang sisiwi, bagendha Pais ingkang puputra,

anenggih Bagendha Lawe, putraning Nabi Yakup, Sayidin Madrikah

winarni, kakalih putranira, Kajimah kang sepuh, kang anem Sayid

Ngajamah, wau Sayid Kajimah sampun akrami, Siti Batul namanya.




29. Sayid Abtal ingkang sisiwi, Sayid Ilyas putreng Sayid Malar, wuwusen wau

putrane, Sayid Kajimah wau, ingkang sepuh putranireki, nama Sayid

Kinanah, nulya arinipun, nama Sayidina Lamrah, Sayidina Kinanah

sampun akrami, nama Siti Yusibah.

30. Raja Ahriya ingkang sisiwi, Raja Yuram ingkang asusuta, Raja Yusapad

namane, Yusapad kang susunu, Raja Asab putranireki, nenggih Raja

Abiyam, yeku putranipun, dene Sultan Suruhbangan, yeku putranira jeng

Suleman Nabi, Dawud ingkang puputra.

31. Dawud putreng Esap pan putraning, risang Ubed [122] putraning Bangaja,

Bangaja iku putrane, Salmun putraning Nuksud, Ngaminabad ingkang

sisiwi, anama Sayidin Ram, nenggih kang susunu, Sayid Kisrawan

namanya, kang puputra Bagendha Paris putraning, Sang Bagendha

Yahuda.

32. Nenggih Nabi Yakup kang sisiwi, ya ta wau Sang Sayid Kinanah, apan

titiga putrane, Sayid Nalar kang sepuh, Sayid Kures paparabneki, Sayid

Nuler arinya, Malik tiganipun, Sayid Malar garwanira, nama Siti Taptis

warnanya yu luwih, putreng Sayid Adamah.

33. Sang Umiyah nenggih kang sisiwi, risang Yasjar sutane Sang Mangad,

Mangad puniku putrane, Sang Kanan suteng Adu sutanira Sang Adi, Adi

ingkang susuta, Nukdadi ranipun, Nukdadi sutaneng Nukdam, Nukdam

Sayid Amisak ingkang sisiwi, anama Sayid Nalar.

34. Sayid Nalar putreng Sayid Malik, garwanira nama Siti Milkal, kalangkung

endah warnane, Sayid Malik winarna, kalih putranipun, ingkang sepuh

Sayid Pahar, Sayid Kahar nenggih namane kang rayi, Sayid Paku

garwanya.

35. Sati Ngasliyah namanireki, yeku Sayid Mahdus [123] kang puputra,

Nahdus suteng Sayid Nuler, Sayid Pahar winuwus, apuputra Sayidin Galib,

garwa Siti Kaijah, nenggih namanipun, Sang Kabir ingkang puputra, nama

Sakip yeku sutane Sang Tapsir, Tapsir sutaning Kanan.

36. Putreng Sayid Ngajimah ing nguni, Ngajimah putreng Sayid Madrikah, yata

warnanen putrane, Sayidin Galib wau, Sayid Lawe namanireki, Siti Anis

garwanya, warnanya pinunjul, putrining Sayidin Nalar.

37. Kang jujuluk Sayid Kures nguni, Sayid Lawe wau kang winarna, apan

kakalih putrane, Sayid Kabngah kang sepuh, ingkang anem Sayidin

Ngamir, mangkana Sayid Kabngah, garwanya winuwus, anama Siti

Ngaliyak, langkung endah kang puputra Sayid Ngulwi, Ngulwi sutaning

Kalap.

38. Kalap Sayid Kahar kang sisiwi, sayid Malik ingkang apuputra, anenggih

bengendha Kures, sayidin Kabngah wau, putranira apan kakalih, kang

sepuh Sayid Marah, nulya arinipun, Sayid Ngadi namanira, Sayid Marah

kang dadya garwanireki, anama Siti Ngumrah.




39. Putreng Sayid Ngamir kang sisiwi, sayid Lawe wau [124] Sayid Marah,

apan titiga putrane, Sayid Kalap kang sepuh, ingkang rayi ran Sayid

Tamin, Sayid Majum tiganya, wau kang winuwus, garwanira Sayid Kalap,

langkung endah putraning Sang Sayid Ngadi, nama Siti Jarngiyah.

40. Sayid Ngadi nenggih kang sisiwi, sayid Kangab wau kang winarna, Sayid

Kalap putrane, titiga kathahipun, Sayid Kasa pambajeng neki, nulya Sayid

Jukarah, dene kang waruju, anama Sayidin Jandab, Sayid Kasa garwanya

Siti Sapari, sutaning Sayid Rustam.

41. Sayid Rustam sutaning Sang Malik, putreng Sang Us sutaning Sang

Kasan, Kasan puniku putrane, Sang Nalar kang susunu, Kahar sutanipun

Sang Malik, putraning Nalar ingkang, Kures jujulukipun, mangkana Sayidin

Kasa, putranipun kalih kang sepuh nameki, Sayidin Mugayarah.

42. Ngabdul Manab paparabireki, Sayid Ngabdul Ngaji arinira, Sang Ngabdul

Manab garwane, Siti Kolah ranipun, langkung endah ingkang sisiwi, nama

Sayid Jakarah, yeku putranenipun, nenggih Sayidina Kalab, yata Sayid

Ngabdul Manab kang winarni, putranipun sakawan.

43. Pambajenge Sayid Ngumrulngali, Sayidina Asim [125] paparabnya,

Ngabdulsamsu panenggake, nulya Sayid Nupalu, Sayid malab ingkang

wuragil, sayid Isim garwanya, nenggih namanipun, retna Dewi Siti Jenah,

langkung endah Sang Matlad ingkang sisiwi, Matlad putraning Isam.

44. Isam ngumaru ingkang sisiwi, sayidina Ngamir kang susuta, anenggih

Bgendha Lawe, Sayid Asim winuwusa apan nenem putranireki, pambajeng

Sayid Asad, anulya rinipun, anama Sayidina Slah, nulya Abusumiya

arinireki, nama Siti Umiyah.

45. Arinipun ran Ngabdulmuntalib, pan jumeneng Adipati Mekah, sang Umiyar

warujune, Siti Umiyah wau, krama antuk Tambijumiril, Sang Adipati

Mekah, nenggih garwanipun, kang sepuh Siti Supiyah, putranipun Sayidin

Jandap ping kalih, putreng Jandap kapisan.

46. Sayid Jandap kang kapisan nenggih, putranipun Sayidina kalab, lan sang

dipati patute, Siti Supiyah namung, satunggal ran Sayidin Karis, Siti

Supiyah seda, nulya arinipun, anama Siti Sumbulah, pan kagarwa

kinarang ngulu Sang Dewi tan lami antaranya.

47. Sang dipati nulya krama malih, putraning Sang Sayid Ngimranashar, Siti

Patimah parabe, Ngimrashar puniku, Sayid Mahjum ingkang sisiwi, anama

Sayidmarah, anulya kramantuk, Siti Alih kang susuta, Ngabdulmanab

nenggih ingkang asisiwi, nama Sayid Juharah.

48. Sayid Kalabi ingkang sisiwi, nulya krama malih [126] Sang dipatya, Siti

Labiyi namane, Sang Ayu kang susunu, cinarita Sang Adipati, Mekah

sasedanira, garwannya kang sepuh, garwanya padmi, sekawan, garwa

ingkang pagembe datan winarni, cinatur putranira.




49. Sang dipati dalasan kang sami, seda timur apan tigangdasa, Sayid Karis

pambajenge, pan saking patutipunm saking Siti Supiyah nenggih, nulya

Sayidin Lirar, putra patutipun, lan garwa Siti Sumbulah, nulya ingkang rayi

nama Sayid Jubir, saking Siti Patimah.

50. Nulya Sayid Kasam iya Kasim, patutnya saking Siti Sumbulah, Sayidin

Ngidak arine, pan saking patutipun, saking garwa sang Siti Alih, nulya

Sang Siti Belah, Sang dyah patutipun, saking ing Siti Patimah, krama

antuk ngumaru putraning Walid, nulya Siti Katinah.

51. Seda Timur ptutanira saking, siti Sumbulah nulya rinira, Sayid Mukawas

namane, paparab Sayid Makum, putra saking dyah Siti Alih, nulya Siti

Hamimah, Sang dyah akramantuk, Kujasi putraning Asad, patuk saking Siti

Patimah sang dewi, anulya Sayid Rekan.

52. Seda Timur patutarira saking, Siti Sumbulah nulya [127] rinira, Sayid

Mupalu namane, seda kalaning Timur, patut saking dyah Siti Alih, anulya

Siti Barah, sang dyah krama antuk, Sultan Ngabdulngaji ingkang, putra

sayid Nalah paturura saking, garwa Siti Patimah.

53. Nulya sayid Ngujar Seda saking, Timur patutan Siti Sumbulah, Sayid

Ngabdahu arine, seda duk maksih Timur, patut saking dyah Siti Alih,

anulya Ngabdulkakbah, putra patutipun, saking ing Siti Patimah, arinipun

wanodya pan dereng kongsi, pinaring nama Seda.

54. Saking Siti Sumbulah anuli, Sayid Ngabdulsamsu patutira, saking ing

garwa pangrembe, anulya arinipun, patut saking dyah Siti Alih, dereng

nama sedanya, nulya arinipun, Siti Kurati namanya, Seda Timur saking ing

garwa paminggir, anulya arinira.

55. Sayid Ngabdulah patutnya saking, Siti Patimah nulya rinira, kakung pan

lajeng sedane, dereng sinung jujuluk, saking Siti Sumbulah nenggih,

anulya arinira, wanodya pinunjul, anama Siti Supiyah, patut saking Alih

sang retnadi, kramantuk Sultan Ngarab.

56. Arinira nama Abuntalib, patutnya saking Siti Patimah, Sayid Ngimran

paparabe, anulya arinipun, Sayid Ngabas patutireki, saking Siti Sambulah,

nulya arinipun, nama Sayidina Kambyah, patut saking Siti Patimah anuli,

nenggih Sayid Bilahab.

57. Patutnya saking Siti Labuji, nulya rinira wano-[128]dya pelag, Siti Ngatikah

namane, sang retna krama antuk, sang Abilngas sutaning Rabik, nulya

rinira priya, nenggih namanipun Sayid Kajilin patutnya, saking Siti Alih

nulya rinireki, anama Siti Aewa.

58. Saking Siti Patimah suhjari, ripun jalu lajeng sedanira, saking ing garwa

pangrembe, tigang dasa puniku, putranira Sang Adipati, Mekah ingkang

sadasa, seda maksih timur, ingkang gesang kalih dasa, nenem putra

wanodya kakungireki, apanta kawan welas.




59. Putra kalih dasa kang meningi, ing jeng Nabi niyakaning jagad, pan

namung pitu kathahe, sekawan ingkang kakung, Bagendha Bas lan

Bagendha Mir, Abintalib Bilahab, wanodya tetelu, siti Supiyah Ngatikah,

Siti Arwa kang manut ing kangjeng Nabi, namung nagnthi titiga.





1. Kang manut ing kangjeng Rasul, Abas lawan Bgendha Mir, Siti Supiyah

Islamnya, sasampuning kanjeng Nabi, ijrah dhateng ing Madinah, yata wau

kang winarni.

2. Sayidin Ngabdullah wau, garwanira kang rumiyin, [129] anama Siti

Saripah, ratu estri ing Kujaji, tan kongsi, peputra seda, anulya akrama

malih.

3. Siti Maryam namanipun, ing Sangim ran kang sisiwi, Kujangi putraning

Kangab, Sang sangad ingkang sisiwi, Sayid sami putreng Marah, Siti

Maryam dereng kongsi.

4. Apuputra nulya lampus, Dyan Ngabdullah krama malih, anama Siti

Ngantarah, Sang Pakihah kang sisiwi, Mungarayah kang susuta, Abdulah

namireki.

5. Sayid Akbar kang susunu, Sayid Mahjum kang sisiwi, Sayid Marah kang

wus kocap, Siti Ngantarah tan kongsi, apuputra nulya seda, Ngabdulah

akrama malih.

6. Siti Rahim namanipun, Abiraham kang sisiwi, nama Sayidina Madlab,

putreng Ngabdulmanab nenggih, Siti Rahim nulya seda, pan dereng

ngantos sisiwi.

7. Sawusnya krama ping catur, seda tan ngantos sisiwi, Ngabdulah misuwur

panas, lami datan antuk krami, saben tanya rinaosan, sadaya pan sami

nampik.

8. Wus lami dennya tan antuk, krama saben estri nampik, Raden Ngabdulah

sangsaya, kagagas merang ing galih, tan pamit ibu rama, ing dalu nis

saking nagri.

9. Nglang manjing ing wanagung, ing wuri kecalan [130] sami, sagung wadya

bala Mekah, sinebar samya ngulati, miwah sagung para kadang, samya

nelasah wanadri.

10. Jurang guwa gunung-gunug, tuwin praja kanan keri, wus tita datan

kapangya, wangsul kang samya ngulati, katur mring Dipati Mekah,

langkung sungkawaning galih.




11. Ingkang rama sampun mupus, yen wus karsaning Hyang Widdhi, tuwin

sagung para kadang, kuneng wau kang winarni, anenggih Raden

Ngabdulah, ingkang nis saking nagari.

12. Nasak wana minggah gunung, lumebeng ing jurang terbis, tan etang

pringganing marga, reragane den pepati, sampun pirang-pirang warsa,

denira jajah wanadri.

13. Dhasar yuswanya wus sepuh, kasembuh sru mati ragi, salamine aneng

wana, yayah tanpa dhahar guling, sanget risaking sarira, cahya nubuah

kang munggwing.

14. Larapannya katon kasud, blerete kabekta saking, sanget risaking sarira,

katon sampun kaki-kaki, semana Raden Ngabdulah, sayah denira lumaris.

15. Kendel sare neng wanagung, pan ing dalu antuk wangsit, heh Ngabdulah

wruhanira, meh parek ajalireki, dene ge sira muliha, iya maring Mekah

nagari.

16. Dene ta lakunireki, wus katrima ing Hyang Widdhi, genira amati raga,

andon anjajah wanadri, kongsi pirang-pirang warsa, tan tolih ing yayah

bibi.

17. Apan ing mengko sira wus, pinaringan jatu kra-[131]mi, Raja putri

Baninajar, ya baninahar nagari, arane Dewi Aminah, warnanira yu linuwih.

18. Cahyane nuksmeng sitangsu, Sultan Wahab kang sisiwi. Sultan Sayid

Ngabdulmanab, Ngabdulmanab kang sisiwi, iya Sang Sayid Jumarah,

Sayid Kalab kang sisiwi.

19. Nora lyan jodhonireku,namung Baninajar putri, Kusuma Dewi Aminah,

ingkang kuwawa madhahi, ing cahya rasa kang mulya, iya ingkang

anampani.

20. Nubuah ingkang dumunung, aneng ing bathuk ireki, Nuringrat cahya

Mukamad, marmane panas sireki, iya kongsi rabi ping pat, durung tutug

nuli mati.

21. Saking tan kuwawanipun, papat pisan amadhahi, marang rahsa mulyanira,

namung Baninajar putri, Kusuma Dewi Aminah, yeku kang kelar nampani.

22. Nubuah ingkang dumunung, munggeng ing bathukireki, wusing swara tan

kapyarsa, Ngabdullah ngungun tan sipi, sukane ngemu sungkawa, dening

ta ujaring wangsit.

23. Meh prapta ing ngajalipun, sukaning tyasira dening, langkung sakethi

nugraha, sinung dadya jalaraning, tumurunira Nuringrat, minangka

bawanireki.

24. Pareki ing ngangajalipun, wus pinupus tan pinikir, kalingan sukaning driya,

ingkang kaesthi ing galih, namung putri Baninajar, Raden Ngabdullah

nulya glis.




25. Mijil saking ing wanagung, mantuk mring Mekah [132] nagari, neng marga

datan winarna, lampahira sampun prapti, kathah wadya ketambuwan tan

wruh yen gustinireki.

26. Dennya sanget risakipun, panganggone cara pekir, Raden Ngabdullah wus

prapta, ngarsaning Sang Adipati, gya tumunduk ngaras pada, kang rama

sakedhap pangling.

27. Dennya sanget risakipun, saengga meh kaki-kaki, wruhira lamun kang

putra, cahya nurbuah kang mungwing, larapan maksih tan ewah, lir

trenggana ngikis ratri.

28. Sang Dipati langkung ngungun, kang putra rinangkul aglis, para ibu lan pra

kadang, sadaya samya nangisi, wau ta Raden Ngabdulah, sawusnya

sadaya aris.

29. Mring kang rama nembah matur, ngaturken denyantuk wangsit, nalikanira

neng wana, sadaya wus katur sami, ing purwa madya wasana, ujaring

swara dumeling.

30. Kang swara pamangsitipun, langkung suka sang Dipati, miyarsa aturing

putra, sungkawanira sakedhik, dene winarah kang putra, meh parek

ajalireki.

31. Kuneng ta datan winuwus, kang suka nawung prihatin, geng alit sapraja

Mekah, gantya wau kang winarni, nenggih nagri Baninajar, Ratu darah

hing Ngibrahim.

32. Raja Wahab namanipun, punika ingkang sisiwi, [133] nenggih Sayid

Ngabdulmanab, putraning Juharah Sayid, putraning Sayid Kalab, Sultan

Wahab kang winarni.

33. Pan darbe putri pinunjul, diwasa dereng akrami, paparab Dewi Aminah,

warnanira yu linuwih, kathah para raja-raja, kang nglamar samya tinampik.

34. Denira Sang Retnaningrum, dahat karem ing ngagami, marma tebih

maring priya, kang rama agung prihatin, dene putra wus diwasa, dahat

dereng arsa krami.

35. Jroning prihatin sang Prabu, pan ing dalu antuk wangsit, yen putra Mekah

kang dadya, jodhoning putrinireki, kang nama Raden Ngabdullah, wus

pinanthi ing Hyang Widdhi.

36. Nedhakken Nabi panutup, Sultan Wahab sasampuning, antuk wangsit

kang mangkana, sukeng tyas sigra nimbali, mring kang putra jinarwanan,

ing dalu dennyantuk wangsit.

37. Dhinawuhaken sadarum, Sang retnesmu sukeng galih, wantuning dyah

wus diwasa, kareming ngagama Suci, myarsa andikaning rama, ing dalu

dennyantuk wangsit.

38. Cinetha sariranipun, yen pinasthi jatu krami, lan Ngabdulah putreng

mekah, sinung wenang amadhahi, Nubuah tumurunira, jangjine apan wus

pasthi.




39. Wong kadya ibunipun, jeng Nabi ingkang sinelir, kinaramaken naraka,

sinung mulya jroning pati, dadya nut karsaning rama, mituhu ujaring

wangsit.

40. Kang rama suka ingnya rum, yen sira wus anut [134] nini, ujaring wangsit

maring wang, yekti sun atur pribadi, iya mring nagara Mekah, ki harya

Ngabdulmuntalib.

41. Apan maksih darahipun, pdha trah Nabi Ibrahim, nuli sira samektaa,

sapawonganira nini, pira ta gonira gawa, parekan lan para cethi.

42. Miwah brana jro kedhaton, peni-peni raja peni, sasukanira anggawa,

sunarsa budhal tumuli, kang putra lan aturira, kawula rama tan mawi.

43. Ambekta raja brana gung, pasaja mboten kakelir, lampah kawula mring

Mekah, pan inggih nginggah-inggahi, inggih paduka srahna, badan sepata

wak mami.

44. Pocapan arus ing wuwus, ingkang kawula keliri, putrining wong Baninajar,

mring Mekah ngunggah-unggahi, iya mring raden Ngabdulah, pantes age

den tampani.

45. Jer ngerobi brana agung, amrih kandeling ngakrami, pocapan kang

sapunika, ingkang kawula singgahi, sae pasajan kewala, dene yen kedah

tinampik.

46. Atas karsaning Hyang Agung, kang suka suka miyarsi, iya nini bener sira,

ing Mekah nagara suci, adadoh tyase marang donya, mung agama den

sungkemi.

47. Sang Prabu parentah sampun, marang rekyana apa-[135]tih, saos titihan

jempana, lan prajurit kang jajari, ing lampahira tanarsa, bekta kaprabon

Narpati.

48. Sadaya ing wadya gung, satriya myang pra dipati, tinilar tengga negara,

pan namung rekyana patih, kang umiring marang Mekah, wadya namung

sawatawis.

49. Jaba jro samekta sampun, sigra budhal Sri Bupati, saking nagri, baninajar,

remben lampahireng margi, Sultan Wahab nitih untu, nunggil lan putra

sang putri.

50. mBanciya namung pipitu, ingkang binekta sang putri, namung sewu wadya

ingkang sakapraboning ngajurit, garebeg titiyan untun, kyana patih

munggeng wuri.

51. Rumeksa sagung pipikul, rembatan sangu ing margi, lan bekakasing

wanodya, pan mung bekta sawetawis, ponjon bersiyan bothekan, myang

sang retna di.

52. Kuneng ta datan winuwus, kang lagya lampah neng margi, wonten malih

cinarita, nenggih ing Ngesam nagari, kadya sareng lampahira, nanging ta

gantya winarni.




53. Ing Sam Narendra pinunjul, tedhak jeng Nabi [136] Ibrahim, jujuluk Sultan

Ngatabah, anenggih ingkang sisiwi, Sayid Sabingah namanya, Sayid

Kabib kang sisiwi.

54. Ngabdulsamsu putranipun, Sayid Ngabdulmanab nenggih, cinatur Sang

Prabu ing Sam, adarbe putri linuwih, paparab Siti Patimah, diwasa dereng

akrami.

55. Kathah para Ratu-ratu, kang nglamar samya tinampik, dahat tebihireng

krama, gung bekti maring Hyang Widdhi, ngluluri luluhurira, kasmaran

ngagama Suci.





1. Semana Sang Raja putri, duk bagya sakeca nendra, supena denira sare,

ningali langit kasapta, katon bedhah nerawang, wonten cahya kang

tumurun, amadhangi sabuwana.

2. Saking langit antaraning langit, kapitu wedaling cahya, ngubengi jagad

lampahe, sahengga basanta mimba, murub agebyar-gebyar, tepungnya

rereh tumurun, kang cahya manjing manungsa.

3. warnanira langkung pekik, nanging wus satengah tuwa, dumunung

munggeng bathuke, kang cahya maksih katingal, mancur munggeng

larapan, saking mandrawa ngunguwung, kadya banguning kartika.

4. Nulya na swara kaheksi, heh ta nini wruhanira, [137] cahya kang tumurun

kae, pan iya cahya Nurbuah, iya cahya Nuringrat, medhun mring donya

dumunung, mring Ngabdulah putreng Mekah.

5. Kang Kinarsakken Hyang Eiddhi, dadya sudarmane benjang, Kangjeng

Rasul ing babare, Mukamaddinil Mustapa, Nabi Niyakaningrat, iya Jeng

Nabi Panutup, wanodya sapa kang dadya.

6. Ibunira Kangjeng Nabi, sinucekken badanira, apan wus pasthi jangjine,

kinaramaken ing naraka, ginadhang manjing swarga, Sang dyah pan

kaselak wungu, langkung ngungun ing wardaya.

7. Gugulinge den sungkemi, Kusuma Siti Patimah, kagagas ing supenane,

dene tan mantra supena, swara pamangsitira, Nubuah tumurunipun,

dumunung mring putra Mekah.

8. Menggeng larapan nelahi, datan pangling yen wontena, Raden Ngabdulah

warnane, pekik wus satengah tuwa, sumunu cahyanira, kapencuting

jangjinipun, wanodya pundi kang dadya.




9. Ibunira Kangjeng Nabi, Mukamaddinilmustapa, wus pasthi jangjine tembe,

sinucekken badanira, kinaramaken neraka, ginadhang manjing

swargagung, ingkang tanpa kira-kira.

10. Ibu kang kacipteng galih, enjang marek mring kang rama, ngaturken ing

supena, ing purwa madya wasana, sampun katur sadaya, supenanira ing

dalu, kang katingal jroning nendra.

11. Kang cahya tumuruneki, saking ing langit kasap-[138]ta, mring putra

Mekah tibane, tan wonten kang kalangkungan, Sang Prabu duk miyarsa,

kang putrasigra rinangkul, suka denira ngandika.

12. Yeku ngrahaning Hyang Widdhi, nini mring sarira nira, dhinawuhken jro

pangipen, pada lan ujaring cetha, lamung mengko meh mangsa, Nuringrat

tumurunipun, babare neng bumi Mekah.

13. Becik nini den lakoni, wangsit sajroning supena, wirang isin wus jamake,

ing wong hamburu nugraha, sira angunggahana, mring putra Mekah nak

ingsun, apan maksih darah ingwang.

14. Padha trah Nabi Ibrahim, Ngabdulmuntalib ing Mekah, banu Asim tedhak

Kures, ingsun wis miyarsa warta, putra Mekah Ngabdullah, wus krama

ping pat tan tutug, rabine nuli palastra.

15. Iku bokmanawa nini, karsane kang Maha Mulya, iya mring sira tibane,

kang pinasthi sinung wenang, iya hamadhahana, Nubuah tumurunipun,

marma nuli samektowa.

16. Sun gawani si hapatih, kang ngiringana lakunira, lan punggawa kang

separo, sakapraboning ngayuda, rajabrana jro pura, keringgen

sahananipun, karyanen beyaning krama.

17. Lamun wus samkta nini, lawan sapawonganira, [139] tumuli sun

angkatake, Sang Kusuma duk miyarsa, timbalane kang rama, sukeng tyas

dening panuju, lawan ciptanireng driya.

18. Sang Prabu wus marentahi, marang rekyana apatya, lan punggawa kang

separo, sajoga sawadyanira, myang saosan wahana, titiyang Sang

Retnaningrum, kya patih matur sandika.

19. Antara ing pitung ari, jaba jro ingkang sayoga, wus samekta sadayane,

pawongane kawan dasa, nenggih ingkang binekta, kalebet bau inyanipun,

dene ingkang raja brana.

20. Peni-peni raja peni, sadaya satus gotongan, gih saking jro kadhaton,

tinapen mring kiya patya, Sang Prabu sigra tedhak, lawan

Prameswarinipun, anganthi putra sang retna.

21. Prapteng jawi sapun nitih, katri nunggil sajempana, Sang dyah lan rama

ibunira, panganjur kapat punggawa, tengara sigra budhal, wadyanipun

kawan ewu, sakapraboning ngayuda.




22. Ing wuri ingkang nambungi, wadya ingkang ngupacara, upacaraning

kaprabon, binektakaken kang putra, sadaya kawan dasa, upacarane kang

ibu, lan upacara sang retna.

23. Kawan dasa ngampil-ampil, upacaraning wanodya, [140] ting pancurat ting

pancorot, kataman ing diwangkara, asri pating galebyar, ingkang

sumambung ing pungkur, jempananira sang retna.

24. Prajurit jro kang jajari, kawanatus pipilihan, sakapraboning prang kabeh,

sawurinireng jempana, nenggih rekyana patya, wadyanipun kalih ewu,

sakaprabon praboning ngayuda.

25. Wurining Rekyana Patih, gotongan miwah rembatan, Sang kusuma

babektane, anulya untu momotan, sagung cethi parekan, lan unta

momotan sangu, ingkang sumambung ing wuntat.

26. Catur punggawa mung kari, kawan ewu wadyaira, sakapraboning prang

kabeh, saleksa gunging gagaman, kawantus langkungnya, kajawi ingkang

pipikul, miwah cethi lan parekkan.

27. Kdhik lampahe ingkang baris, nanging asri tingalan, wadya pipilihan

kabeh, pangkat-pangkat lampahira, sagung pra dipatya, mangku

upacaranipun, kadya panjrahing puspita.

28. Busana mawarni-warni, namung sunaring baskara, ting pancurat ting

pancorot, ting palancur ting paluncar, abra pating galebyar, Sri Narendra

wangsulipun, aneng sajawining kitha.

29. Lawan ingkang prameswari, namung upacaranira, kang lajeng

binektakake, marang ing nagari Mekah, sawusnya Sri Narendra, telasing

pitungkasipun, mring patih miwah mring putra.

30. Sri Bupati tedhak saking, jempana lawan kang [141] garwa, nitih rata ing

kundure, wadya gung lajeng lampahnya, angambah wana wasa, rereh

aring lampahipun, kadya pepara kewala.

31. Tan rekasa kang wadya lit, miwah kang ami ngrarembat, ayeming lampah

asareh, lamun kadalon ing marga, akarya pasanggrahan, rerep lan

sawadyanipun, enjange lajeng lelampah.

32. Kathah lelangen ing margi, miwah lelangen ing wana, kuneng datan

winiraos, ingkang lagya alelampah, raja putri ing Ngsam, lan sawadya

balanipun, kuneng gantya winursita.

33. Nenggih lampahireng nguni, Sultan Wahab Baninajar, sarta kalawan

putrine, duk samana sampun prapta, jawining kitha mekah, ki patih kinen

rumuhun, manjing sajroning nagara.

34. Sowan mring Sang Ngadipati, sartane binaktan surat, mratelakken ing

lampahe, denira bekta kang putra, miwah sasedyanira, kawrat ing nuwala

sampun, nembah mesat kiya patya.




35. Lampahira sampun prapti, sajroning nagari Mekah, katur tinimbalan age,

wus panggih lan sang Dipatya, kya patih Baninajar, ngaturaken suratipun,

gupuh sang Dipati Mekah.

36. Denira nampani tulis, kang surat lajeng binuka, [142] sinuksmeng

sajroning tyase, kadrya raosing surat, ngungun sang Adipatya, dene ta ing

rawuhipun, Sultan Wahab Baninajar.

37. Marga saking antuk wangsit, denira bekta kang putra, lamun wus pasthi

jinodho, lan kang putra dyan Ngabdulah, dene sami kewala, mring kang

putra wangsitipun, denya mantuk saking wana.

38. Mituhu ujaring wangsit, yen pinasthi jodho lawan, putri ing Baninajare,

kinarsakken dening sukma, dadya bapa babunya, Nabining Hyang kang

panutup, Mukamaddinil Mustapa.

39. Sawusira maos tulis, sigra sujud sang Dipatya, wungune saking sujude,

donga sukur ing Hyang Suksma, kipatih wus ngangsulan, ingaturan Sang

Prabu, lajeng umanjing jro kitha.

40. Kya Patih mundur wotsari, Sang Dipati gya parentah, mring santana

sawadyane, kinen sami samektawa, lan sasugatanira, Sang Dipati arsa

methuk, wusnya samekta sadaya.

41. Sigra budhal sang Dipati, para putra santana, kang samya andherekake,

segah mateng sadayanya, gili jodhang rembatan, Sang Dipati dennya

methuk, kendel nganti pasanggrahan.

42. Apan sampun den tarubi, tan dangu antaranira, [143] wadya Baninajar

katon, namung sewu winatara, ingkang kapraboning prang, nora nana

labetipun lamun lampahing Narendra.

43. Upacara datan mawi, miwah sagunging tengeran, wus kadya wong

dagang bae, ki Dipati ngungun ing tyas medal sing pasanggrahan, ngadeg

tepining tatarub, saputra santananira.

44. Wau tan kang lagya prapti, Sultan Wahab wus ngaturan, uninga marang

wadyane, lamun sang Dipati Mekah, methuk saputranira, wonten tepining

tatarub, sarta lan sasegahira.

45. Sultan Wahab anulya glis, tumurun saking ing unta, sarwi anganthi putrine,

Sang Dipati Mekah mulat, yen Nateng Baninajar, saking ing unta tumurun,

dharat anganthi kang putra.

46. Gupuh Harya Dulmuntalib, sah saking tarub wungunan, lan saputra

santanane, piyak wadya Baninajar, sareng paran pinaran, Sang Dipati lang

Sang Prabu, tundhuk samya sasalaman.

47. Sang Kusuma angabekti, marang Sang Dipati Mekah, para putra nebih

kabeh, taha denning Sultan Wahab, sarta lan putrinira, Sang Dipati alon

matur, kalangkung saking ngrarepa.




48. Nenggih dennya ngacarani, suwawi Sri Naranata, [144] kawula aturi rereh,

lenggah ing tarub wangunan, angayemna sarira, myang putra Sang

retnaningrum, tuwin wadya sadayanya.

49. sayah lamine neng margi, punika abdi paduka, ing Mekah sasaosane,

tetambaning lesu marga, supados kadhahara, Nateng Baninajar dheku,

wus samya kakanthen asta.

50. Tan kantun Raja putri, prapta ing tarub wangunan, wus sami tata

lenggahe, Sang Kusuma datan tebah, neng kerine kang rama, para putra

Mekah pungkur, ragi tebih kang taruna.





1. wau Sang Dipati mekah, sarwi mesem turira ris, pun kakang tur

panakrama, sarawuhe Sr Bupati, nenggih Mekah nagari, punapa sami

rahayu, ingkang tinilar praja, miwah lamine neng margi, dene boten mawi

maringi uninga.

2. Pukulun saderengira, tumedhak Sri Narapati, ingkang saestu nugraha,

raosing tyas ulun kadi, kablaburan mamanis, gunturing parbata madu,

robing samodra kilang, Sultan Wahab saurnya ris, pana kramanipun

kakang Adipatya.

3. Kalangkung kalingga murda, kang dhawuh dhateng ing ari, dene ta lampah

kawula, neng marga inggih basuki, miwah kantun nagri, sadaya sami

rahayu, mila tanpa cacala, guyup ing tyas budhal aglis, saking praja bekta

ing putra paduka.

4. Tan ngantos ambekta bala, ngurmati ujaring wang-[145]sit, kadya kang

wus mungel serat, kang kabekta mring pun patih, mesem Sang Adipati,

sarya lon denya umatur, kawula tur pasaja, gen paduka angsal wangsit,

lan ing iki apanta sami kewala.

5. Putra tuan pun Ngabdulah, nalika kapaten rabi, ping sekawan sanget

merang, tinampik sagung pawestri, lajeng nis saking nagri, inggih kantos

tigang tahun, dennya ngical mring wana, ing dalu nulyantuk wangsit, yen

jinodho lan putranta Sang lir retna.

6. Sampun winedhar sadaya, saujarira ing wangsit, sami kewala wangsitnya,

lan kang marang Sri Bupati, langkung sukaning galih, Sultan Wahab

tatanya rum, kakang Dipati Mekah, putra paduka kang pundi, ingkang

nama inggih Rahaden Ngabdulah.

7. Mesem Sang Dipati Mekah, nolih matur saha nuding, inggih punika

abdinta, kang munggeng ngarsa pribadi, Sultan Wahab ningali, ulab




dening cahyanipun, ingkang munggeng larapan, tuhu Nubuahing Nabi,

gebyar-gebyar lir trenggana karahinan.

8. Wayah wus satengah tuwa, katingal kadya nom saking, kalaban senoning

cahya, dhadhasar warnane pekik, Sultan Wahab ningali, marang badhe

mantunipun, lakung reseping driya, ananging Sang raja putri, karsaning

Hyang sinasaban tingalira.

9. Cahya kang munggeng larapan, mring Sang Dyah da-[146]tan kaeksi,

katon sepuhe kewala, Ngabdulah dening sang putri, langkung sungkaweng

galih, miyat badhe kakungipun, nanging sang dyah susela, ajrih ing rama

tan sipi, sungkawane datan kawistareng netya.

10. Sawusnya wradin sadaya, sugatanira binukti, marang wadya Baninajar,

Sultan Wahab den aturi, marang Sang Adipati, wus budhal sawadyanipun,

sapraptanireng praja, Sultan Wahab den saosi, pakuwone tinunggil aneng

jro pura.

11. Namung wadya balanira, kang samya makuwon jawi, mangkana sajroning

pura, garwanya Sang Adipati, sadaya mathuk sami, marang badhe

mantunipun, aneng kagok sapisan, Sang retna wus den tampeni, marang

para ibu binekta mring pura.

12. Paribu resep sadaya, miyating mantunireki, ayu jatmika sembada, liringe

jait alindri, karem ngagama suci, cahyanya nuksmeng sitangsu,

nugrahaning Hyang Suksma, cinetha sajroning wangsit, sang Dyah dadya

ibune jeng Nabi duta.

13. Sultan Wahab Baninajar, pakuwone den saosi, ge-[147]dhong ler kang

tinaruban, tutuwuhan amarnani, tilamipun miranti, Sang Dipati Mekah

tumut, aneng gedhong wangenan, langkung dennya sih minta sih, sang

Dipati marang Sultan Baninajar.

14. Ing dalu datan winarna, enjinge sampun cumawis, samektanireng

paningkah, reroncene tan winarni, cinendhak sang retnadi, wus sampurna

ningkahipun, lawan Raden Ngabdulah, ananging sang raja putri, karsaning

Hyang tingale dereng binuka.

15. maksih dereng sinung mulat, cahya Nubuah kang mungging, larapanira ing

priya, katon sampun kaki-kaki, marma sang raja putri, dahat sungkawaning

kalbu, dene tan mantra-mantra, wonten empere sathithik, lawan wangsit

tuwa kucem tanpa cahya.

16. Marmanya sang saya-saya, sungkawanira sang putri, gung ngungkep-

ungkep kewala, tan kena den parepeki, marang kakung miranti, aneng

jroning gedhong tutup, sang kakung yan mangkana, sawusira marepeki,

marang garwa sapisan sinatmata.

17. Dadya Rahaden Ngabdulah, tan arsa marpeki malih, tebih tyasira mring

garwa, kadi wus karseng Hyang Widdhi, dereng mangsanireki, Nubuwah




tumurunipun, marang Dewi aminah, marma kalihipun sami, karsaning

Hyang tinebihaken tyasira.

18. Kang para ibu sadaya, miwah ta sang Adipati, [148] pra samya namung

sungkawa, dene ta putranireki, dereng careming krami, samya tebih

tyasipun, Sultan ing Baninajar, tumut anaken prihatin, dayan antuk pitutur

mring putranira.

19. Dadya sinrahken Hyang Suksma, ing batin ragi mutungi, Sultan Wahab

mring kang putra, dereng prapta ing pencari, pamit budhalira glis, kondur

marang prajanipun, Sang Adipati mekah, saputranira ngurmati,

dherekaken wangsul sajawining kitha.

20. Kuneng nagari ing Mekah, ki Arya Ngabdulmuntalib, lan sagarwa

santananya, kang sami nawung prihatin, gantya ingkang winanri, putri

Ngesam lampahipun, sawadya balanira, prapta ing Mekah nagari, samya

kendel masangrahan jawi kitha.

21. Dinira miyarsa warta, kusuma Patimah sami, kalamun Raden Ngabdulah,

ing mangkya wus palakrami, putri nginggah-inggahi, Dewi Aminah ranipun,

putri ing Baninajar, dereng lami dennya panggih, keju ing tyas kusuma

Dewi Patimah.

22. Ngungun langkung cuwaning tyas, rumasa kari ing kardi, lawan putri

Baninajar, Sang retna sigra nimbali, marang rekyana patih, sampun prapta

ngarsanipun, sang dyah alon ngandika, bapa sira wus miyarsi, lamun

raden Ngabdulah mongko wus krama.

23. Daup lan Dewi Aminah, putri angunggah-unggahi, [149] teka nagri

baninajar, durung lawan dennya panggih, paranta bapa patih, ing becike

lakuningsun, apa ali kewala, dene wus kari ing kardi, kyana patih

Ngesamalon naurira.

24. Sumangsa karsa paduka, yen ing wartos inggih yakin, yen Ngabdulah

sampun krama, pun bapa ingkang sung warti, wadya tanpingan gusti, kang

juru nelik ing laki, sampun tetela kadya, pangandika sang retnadi, nanging

kantos samangke raden Ngabdulah.

25. Dereng carem mring kang garwa, kadya wus karsaning Widdhi, kaliye

sami kewala, putri Baninajar gusti, inggih tesih Tyasneki, tuminggal mring

kakungipun, marma dipati Mekah, sagarwa sami prihatin, dene putra

dereng carem dennya krama.

26. Sang retna alon ngandika, lamun nyata uwa patih, kaya mangkono

wartanya, banjure lakuku iki , maksih kena pinikir, yen cahya Nurbuwah

durung-durung, tumiba mring aminah, manawa karsaning Widdhi, kang

Nurbuwah ngenteni ing praptaningwang.

27. Iki ingsung ginawanan, layang ing kangjeng rama ji, marang sang dipati

Mekah, mratelakake laku mami, pasaja tan kekalir, yen ngunggah-unggahi




ingsun, marang raden Ngabdulah, mituhu ujaring wangsit, nanging ewuh

lamun ingsun kabanjura.

28. Prapta nagara ing Mekah, iya yen Nubuwah maksih, [150] dumunung

aneng Ngabdulah, wirang isin sun lakoni, ewuhe ing tyas mami, yen

Nubuwah wus katrucut, tumiba mring Aminah, kaya paran salah mami,

becik siwa wa patih kang dhinginana.

29. Siba mring dipati Mekah, ngaturake layang iki, ananging ta kaya paran, ing

pikirira wa patih, bisane awak mami, wruh dhewe sadurungipun, ing

warnane Ngabdulah, aja mung gugoni wangsit, lamun ingkang katon

sajroning supena.

30. Yen mengko anawa, sayekti ingsun tan pangling, wayahe satengah tuwa,

nanging cahyane nelahi, dhasar warnane pekik, semune jalmi karuruh,

saking doh lir jajaka, kipatih turira aris, kang punika pratikel saking pun

bapa.

31. Kang matur mring Sang dipatya, sarating wong laki-rabi, ingkang sampun

kalampahan, inggih mawi nenontoni, jalu kalawan estri, sarat wruha

warnanipun, yen pareng ingkang putra, kula suwune mariki, sengadiya

angaturaken sasegah.

32. Sang retna suka ngandika, iya bener uwa patih, mangkene pratikelira,

pasajan datan kakelir, mangkata ing saiki, surat pinaringaken sampun,

mundur rekyana patya, prapteng jawi marentahi, wadyanira namung satus

kang binakta.

33. Budhal saking pasanggrahan, samya wahana turang-[151]gi, kang samya

jajari surat, warnanen sang Adipati, wus ngaturaken udani, lamun wonten

putri rawuh, saking Nagari Ngesam, bekta sakaprabon jurit, mangkya

kendel masanggrahan jawi kitha.

34. sang Adipati kapitayeng tyas, dereng pinanggih ing galih, ing wadinira putri

Sam, praptaning Mekah nagari, sigra dennya nimbali, pra putra

santananipun, pinundhut rembagira, dereng dugi denira ngling, pan kasaru

parptane patih Ngesam.

35. katur lajeng tinimbalam, tumundhuk rekyana patih, umatur ngaturaken

surat, kang saking gustinireki, Sang Dipati ngurmati, tedhak saking dennya

lungguh, surat wus tinampanan, binuka sinukmeng galih, wus kadriya

suraosireng nawala.

36. Sumuk ing tyas mijil suka, serat penaringaken aglis, mring putra raden

Ngabdulah, binuka sinukmeng galih, putus pamaosneki, ngungun ing

tyasnya tumungkul, myarsa raosing serat, sang dipati ngandika ris, heh

Ngabdulah yeku nugrahaning suksma.

37. Paranta wangsulanira, marang ing sang raja putri, miwah ing

wangsulanira, kang katur ing Sri Bupati, kang putra awotsari, hamba




tangsaged umatur, dhestun amung sumangga, ing sakarsa sang retnadi,

miwah karsanipun jeng Sultan ing Ngesam.

38. Sang dipati mesem ing tyas, miyarsa aturing siwi, ngandika mring kiya

patya, punika wangsulaneki, putra andika adhi, sumangga ing haturipun,

dhateng sang parabu ing Sam, myang katurira sang putri, datan darbe atur

pan amung sumangga.

39. Sampun kang kinarya harja, den jur pinanjingna [152] kowi, datan garantos

samendhang, yen ing karsa Sri Bupati, mesem rekyana patih, miyarsa

wangsulanipun, langkung reseping driya, dangu denira ningali, ngawasake

pukiranita Ngabdulah.

40. Ngungun rekyana apatya, dene tan gethang sanyari, lawan dhawuh sang

retna, Ngabdulah warnanireki, kang katong jroning guling, wayahe

satengah sepuh, nanging kadya jajaka, mawa cahya anelahi, Nubuwah

kang munggeng larapanira.

41. Murubaprabaning wadana, lir trenggana ngikis latri, kyana patih kaulapan,

tan kuwawa dennya ngliring, nginggil tenggakireki, dadya lon dennya

humatur, mring sang dipati Mekah, pukulun langkung respati, wangsulane

putranta raden Ngabdulah.

42. Ananging lamun sembada, ing karsa sang adipati, rehning putri wus

diwasa, prayogi mawi nontoni, jalu kalawan estri, sarat wruha warnanipun,

dados boten kuciwa, yen sami sampun udani, kang punika dede saking

panyuwunnya.

43. Putra paduka sang retna, pan saking kula pribadi, kang nunuwun ing

paduka, ing lampah amrih utami, yen ngemungna gegani, sang retna

supenanipun, langkung maksih kuciwa, mesem ing tyas sang dipati,

amiyarsa pratikelira patih Sam.

44. Ananging sang adipatya, ing galih wus grahita-[153]ni, lamun ing rembag

punika, dede ki patih pribadi, yekti saking sang putri, sang adipati

ngandika rum, inggih langkung prayoga, pratikele adhi patih, terus lawan

wijile agama kula.



M I J I LM I J I LM I J I LM I J I L


1. Inggih putra paduka pribadi, kang kula ken caos, mring sang retna lawan

ngaturake, sasegahe kang abdi ing ngriki, ki patih miyarsi, langkung

sukanipun.




2. Dene karsanira sang dipati, lan tyase wus condhong, Ngabdulah kang

ngaturna segahe, pamit mundhur ekyana apatih, arya Dulmuntalib

ngandika mring sunu.

3. Heh ta kulup dandana den aglis, aturna susugoh, marang putri Ngesam

sahanane, kaya dudu pikire pribadi, kipatih dennya mrih, ing praptanireku.

4. Ingsun duga dhasare sang putri, karsane mangkene, kudu-kudu wruha

sadurunge, iya marang warnanireki, dhasare wus wajib, sanadyan sireku.

5. sadurunge kudu hangawruhi, warnane sang sinom, anganggowa cara

santri bae, ngarah apa dhasare wong santri, kang putra wotsari, sandika

turipun.

6. Wus amekta rembatane sami, jodhang miwah songgon, gili saking putra

pangiride, raden Ngabdulah busana santri, nyampingira langking,

srebanipun gadhung.

7. Rasukan jubah caweni kuning, sarwi nyethe golek, [154] sinamiran ubet ro

tasbehe, ilang sepuhe saking doh kadi, jajaka nom pekik, nitih kuda pingul.

8. Kawandasa sabate umiring, rare anom-anom, samya putih busanane

kabeh, kawarnaa lampahe kya patih, pasanggrahan prapti, tinimbalan laju.

9. Marang ngasanira sang retnadi, kya patih turnya lon, ngaturaken solahe

kinengken, dennya panggih lawan sang dipati, maringaken tulis,

tinampenan sampun.

10. Lajeng binuka sinukmeng galih, putusing pamaos, kang nawala gya

pinaringaken, mring putra nulya binuka glis, surat sasampuning,

pamaosnya putus.

11. Lajeng tumungkul deninra linggih, kang rama nulya kon, ngangsulana

kangdadya ature, aturipun kalangkung kapundhi, kang kawrat ing tulis,

dhawuhe sang prabu.

12. Sampun menggah kang pinaringan putri, kinarya pamomong, lamun boten

nyumanggakna bae, sarirane tan ngraos darbeni, pejah gesang neki,

kagungan sang parabu.

13. Dene gusti yakining pawarti, Ngabdulah sayektos. Dereng carem kalawan

garwane, pratandhane Nubuwah kang munggwing, larapannya maksih,

murub prabanipun.

14. Wus satengah sepuh den tingali, kadya jajaka nom, [155] dhasaripun pekik

warnane, sariranenira rurus aramping, pasemone wingit, jatmika aruruh.

15. Pang ing mangke dinuta mariki, ngaturken susugoh, mring paduka paranta

nak angger, raden Ngabdulah prentahe linggih, miwah kang nampeni,

mangke aturipun.

16. Sang kusuma mesem ngandika ris, dene dennya lunggoh, jajara lan sira

kana bae, sedheng gone kalawan gon mami, dene kang nampani, mengko

tembungipun.




17. Ing becike ya ingsun pribadi, wus padha patemon, jajaragan lah apa

hasile, akakelir kayata wong cilik, yen jenenging putri, wa patih tan patut.

18. Ngangge isin angewakken ati, ki patih turnya lon, leres karsa paduka nak

angger, dereng dugi ngandika sang putri, wadyanya ki patih, angaturi

weruh.

19. Lamun wonten putra Mekah prapti, ngantos neng pakuwon, ngaturaken

asesegah lampahe, duk miyarsa sang dyah ngandika ris, temonana aglis,

yeku kakang rawuh.

20. Dene mengko pangiridireki, marang ngarsaningong, pra punggawa

angiringna kabeh, kyana patih sandika turneki, medal marang jawi, wauta

kang kantun.

21. Pan sakedhap kondur sang retnadi, mring dalem [156] pakuwon, sawetara

maharjeng gelunge, myang busana winangun sarwadi, dhadhasar yu

linuwih, sasolahe patut.

22. Kaduk raga karana mantesi, akarya wirangrong, galak ulat alindri liringe,

pan kasembuh anandhang wiyadi, sangsayembuh manis, nglalentreh lum-

alum.

23. Sawusira dennya maharjaring, ukel sang lir sinom, marang jawi lenggah

paningrate, aglar parekan kang para cethi, ngayap kanan kering, miwah

aneng pangkur.

24. Tan dangu kyanu patih prapti, munggeng jawi regol, sarwi ngririd marang

tetamu, punggawa wolu samya umiring, wus kinen ngaturi, kyana patih

laju.

25. Manjing regol Ngabdullah neng kering, sang dyah nalika non, mring kang

prapta gumebyar galiya, dene wutuh tan ana kang rempit, lan kang katon

nguni, jro supenanipun.

26. Wus satengah sepuh den tingali, kadya jajaka nom, kasamadan senening

cahyane, gebyar-gebyar prabanya nelahi, Nurbuah kang mungging,

larapan umancur.

27. Sang kusuma aris anedhaki, ngurmati kang rawoh, mudhun marang

ngandhap bebature, sarwi dekung dennya ngecarani, lah raden suwawi,

kula turi laju.

28. Pinarekka nginggil lan wa patih, andheku kang kinon, sang dyah sampun

wangsul mring ngenggone, raden Ngabdullah lan kiya patih, wus jajar

alinggih, neng nginggil babatur.

29. Raden Ngabdulah cengeng ningali, saputing pan-[157]dulon, yayah kadya

rungging wardayane, mulating warna sang kadi ratih, leng leng tan kena

ngling, tyasira keneng kung.

30. Agung dennya sabil jroning galih, miwah sang lirsinom, leng-leng miyat

marang tatamune, meh kasupen lamun putri adi, rengeh dennya linggih,

wau sang tatamu.




31. Sarehning driya umatur aris, pukulun sang sinom, pan ing lampah kawula

kinengken, ing sudarma marek ing sang putri, kinon angaturi, ing

sawontenipun.

32. Tedhanipun parekkan myang cethi, dheku sang lir sinom, langkung saking

anuwun ature, punapa ta jeng tuwa dipati, sagarwa myang siwi, samiya

rahayu.

33. Raden Ngabdulah sauriraris, pan inggih sang sinom, sami harja sadaya-

dayane, kaping kalih jeng rama kang weling, paduka sang putri, ingaturan

laju.

34. Manjing jroning praja benjing-enjing, jeng rama wus saos, pasanggrahan

prayogi prenahe, patamanan caket lan jro puri, dene ramanta ji, ing

sadawuhipun.

35. Ingkang kawrat sadaya ing tulis, rawuhe sang sinom, mring kang abdi

Mekah panampare, karsa mupu mring dasih kaswasih, kinon angembani,

mring sariranipun.

36. Kang abdi wus tan saged mangsuli, pan amung su-[158]maos, ing

sakarsa-karsa padukangreh, miwah pejah gesange kang abdi, kagungan

sang putri, sumanggo sakayun.

37. Dene sampurnanireng ngakrami, inggih mung cumadheng, ing sakarsa

paduka nak angger, kinarsakna tamban miwah aglis, Sang dyah duk

miyarsi, Ngabdulah turipun.

38. Trenyuh ing tyas saengga wus panggih, neng tilam karongron, lawan

kakung linut pangrungune, ing tyas ira onar senig-senig, swanida drus mijil

sarira marlesu.

39. Dadya sang dyah wus tanpa wawadi, sahuripun alon, inggih raden punapa

kasile, akakelir sabarang, pakardi, yen sampun kinapti, sae gothak-gathuk.

40. Inggih kula raden benjing-enjing, saha wadya bodhol, manjing kitha

sakedhap arereh, wonten pakuwon sontenireki, ningkah lajeng panggih,

lan sariranipun.

41. Yen gantunga ningkah lami-lami, labetipun awon, nanging kula nuwun

jangji raden, sarirane ing sadalu mangkin, sampun anyareni, dhateng

garwanipun.

42. Dene benjing yen sampun saresmi, lan sariraningong, nadyan nguyunana

dhomas kehe, para putri amba tan praduli, kang kula aweri, mung

samangke dalu.

43. Raden Ngabdulah marem miyarsi, aturipun alon, [159] sampun menggah

kang jinangji angger, mangka dalu sageda kang abdi, dhatengken saresmi,

lan garwa kang sampun.

44. Malah-malah kusuma kang abdi, cepak boten dados, lawan putri ing

Baninajare, namung mulat duk lagya pepanggih, prapta ing samangkin,

dereng salang dulu.




45. Pan kalajeng tyas kula tebih, mesem sang lir sinom, miyarsa Ngabdulah

wuwusa, osiking tyas jarene wong santri, kewese kepati, dennya gawe

wuwus.

46. Wusing dangu dyan Ngabdulah pamit, sang retna lingnya lon, inggih raden

sembah ulun bae, aturena mring uwa dipati, dheku kang sinung ngling,

sigra dennya mundur.

47. Sareng lawan patih dennya mijil, saking ing pakuwon, sang dyah kadya

nutaken tingale, ngandikeng mban sira aningali, warnane kang prapti,

angaturi suguh.

48. Kaya paran besuk yen wus panggih, lan sariraningong, apa pantes jajara

lungguhe, dene wus satengah tuwa bibi, pantes ingsun dadi, putrane

pembayun.

49. Wayahane mung kacek sathithik, an jeng rama katong, mung kakang adhi

iya pantese, niken emban umatur wotsari, inggih leres gusti, wus satengah

sepuh.

50. Nanging dereng wonten ewah gusti, sadayane wu-[160]toh, dereng mantra

ngalinthing kulite, maksih alus alurus aramping, yen sampuna gusti,

remane kadulu.

51. Sampun mawi pethuk pethak kedik, kadya jajaka nom, lan isine jagad

sinten darbe, cahya ingkang kadya wau gusti, sumunu nelahi, tejane

ngunguwung.

52. Tuhu putra piturun Hyang Widdhi, badane lawan wong, dene teka dalah

kenakane, mawa gilap kabeh ting parelik, nalikanireng ngling, kawuleram

dulu.

53. Pan gebyar wajanipun kengis, lir mirah sumorot, maksih rapet pepet

pangapite, sang kusuma mesem amiyarsi, gujengira sarwi, jumeneng gya

kondur.

54. Manjing dalem pakuwonireki, kagagas wirangrong, kawuwusa wau ing

lampahe, raden Ngabdulah pan sampun prapti, ngarseng sang dipati, kang

putra won santun.

55. Ngaturaken solahing tinuding, marek ing sang sinom, dennya ngaturaken

sugatane, ing sadhawuhira sang retnadi, sakarsanireki, sadaya wus katur.

56. Lakung suka kangrama miyarsi, babo putraningong, yen mangkono putri

sami karsane, sira sesuk mapagga pribadi, sawetara kaki, den samekteng

laku.

57. Ingkang padha ngiring ing sireki, aja lungsed [161] tinon, becik nganggo-

anggo sapantese, ya sacara-carane wong santri, kapraboning jurit,

ingkang sira pethuh.

58. Aja dumeh bakal dadi rabi, yen putrining katong, wajib kinurmatan ing

praptane, kapindhone garwanira kaki, sadurunge wajib, paringana weruh.




59. Lamun sira sesuk bakal kawin, lan putri kang rawoh, ningkah sore banjur

katemune, nadya sira lan garwanireki, karone padha wis, puwas ing

tyasipun.

60. Namung aja kaget bae kaki, temua samengke, ingkang putra sandika

ature, yen mopowa rehing rama ajrih, pinaksa wotsari, saking ngarsa

mundur.

61. Mampir dalem sayah rungsang saking sarira keraos, dadya siram ngayem

sarirane, raden Ngabdulah, denira panggih, lan garwanireki,

Baninajaripun.

62. Mung sapisan dennya marepekki, tinilar mring gedhong, ing tyas mutung

prapta ing samangke, datan arsa marepekki malih, wus karsaning Hyang

Widdhi, dereng mangsanipun.

63. Tumurune Nubuwah pan maksih, neng larapan manggon, marmanira

sakalih-kalihe, tyasira maksih kinarya tebih, wau kang winarni, kang

manggung mangun kung.

64. Raja putri Baninajar maksih ngekep munggeng ge-[162]dhong, tansah

lawan pipitu embane, mung puniku ingkang manjing mijil, ngladosi sang

putri, ing sakarsanipun.

65. Duk samana niken mban miyarsi, nenggih wartaning wong, sigra marek

matur mring gustine, dhuh kusuma kawula miyarsi, wartos saking jawi,

rakanta pukulun.

66. Pan dinuta mring sang dipati, ngaturken susugoh, dhateng putri ing

Ngesam praptane, mring rakanta anginggah-inggahi, praptane mariki,

ambekta branagung.

67. Sejatine apan nenontoni, denira susugoh, raja putri Ngesam wus

tinampan, benjing-enjing praptane mariki, ningkah lajeng panggih,

manising jinem rum.





1. Sang kusuma wau duk miyarsi, lamung ingkang raka badhe krama, saking

niken mban ature, esmu sukaning kalbu, mesem sarwi ngandika aris,

sokur yen gustinira, krama besuk-esuk, antuk Rajaputri Ngesam, sayektine

aliye wus tan tumolih, iya mring raganing wang.

2. Pasthi marem kasengsem tyasneki, marang garwane putri Ngesam, ayu

anak ratu gedhe, sugih raja brana gung, iku biyung emban kang dadi,

sukane ing tyasingwang, ing besuk lamus wus, sedheng antarane lawas,

ing panggihe lan putri Sam ingsun pamit, mulih mring Baninajar.




3. Sayektine lamun den lilani, malah-malah ing pan-[163]duganingwang, den

runtuhken talake, tetelu pisan besuk, karana wus puwas tyasneki, putra

Mekah maring wang, marga saking mutung, pira ta lawase biyang, mung

sapisan merpeki ingsun lungani, mring gedhong tutup lawang.

4. kongsi mengke nora prapta malih, iku tandhane raden Ngabdulah, lamun

wus putung galihe, marang sariraningsun, Baya ta wus karseng Hyang

Widdhi, iya raden Ngabdulah, dudu pasthinipun, jinodho lan raganing

wang, kaya lagi jodho angalang-alangi, dene padha kewala.

5. Iya lawan rasaning tyas mami, mulat marang rahaden Ngabdulah, kepati-

pati adohe, nora duwe sarambut, acipta sih biyang tyas mami, nora kena

sun peksa, kudu lumuh dulu, ing mengko temahan krama, marma banget

biyar leganing tyas mami, kaya kaul-kaula.

6. Payo biyang metu marang jawi, banget rungsange sariraning wang, lawan

ngekek gedhang bae, sun arsa siram wuwung, dimen ayem sarira mami,

raresik sawetara, niken ban umatur, inggih hangger sae siram, ngegar-

egar ngalapa kang sarwa sari, wonten ing patamanan.

7. Sang kusuma apan sampun mijil, saking gedhong [164] tan kantun mban

inya, prapta ing taman lampahe, manjing patirtan sampun, siram preres

sang raja putri, miwah emban lan inya, sapta adus wuwung, sang dyah

sawusira siram, sigra ngrasuk busana mung sawatawis, sarta lawan

gegondo.

8. Lajeng mider-mider ngalap sari, aneng taman sang kusumaning dyah,

maksih angere remane, panjang rawuh jajengku, pan satuhu sang raja

putri, endah ing warnanira, wus kawektu kidung, tan kena yen ginurita,

cahyanipun ngasorken resmining sasi, sawusnya ngambil sekar.

9. Lenggah munggeng sor mandira resmi, rema sineratan ngembanira, ing

wanci serap srengenge, sang retna ngandika rum, besuk esuk biyang yen

panggih, gustimu lan putri Sam, ingsun arsa dulu, andherek ing ibu

kewala, ngarah apa ingsun biyang nora isin, dereng dugi ngandika.

10. Kagyat mulat ingkang raka prapti, sareng denya paguting paningal, lir

panjang putra pamine, tibeng sela kumepyur, suh rempuning tyasira kalih,

tingale wus binuka, aling-alingipun, raden Ngabdulah tumingale, marang

garwane ingkang sayekti, ngungun kenyut tyasira.

11. Pan kemutan patembayeng uni, jangjinira lawan [165] putri ing Sam, tan

kenging sadalu mangke, nyaremi garwanipun, dene lamun sampun

saresmi, lan raja putri Ngesam, sakarsaning kakung, nadyan nguyunana

dhomas, tan praduli mung sadalu den aweri, haywa kongsi cumbana.

12. Datan pae lan sang putri, Baninajar mulat kakungira, sampun sirna hing

alinge, Nubuwah gebyar-gebyar, abra ngenguwung, tan katingal sepuhira,

kaseninan ing cahya ingkang nelahi, sang dyah kenyuting driya.




13. Gya jumeneng methuk marang laki, tundhuk mendhak sang dyah duk

lagyarsa, nembah cinandhak astane, kang garwa gya sinambut, wus

binekta marang jinem mrik, mban inya pitu mulat, marang gustinipun,

langkung sukaning tyasira, dene sampun carem lan kakungireki, sinambut

mring papreman.

14. Kawuwusa kang aneng jinem mrik, raden Ngabdulah lawan kang garwa,

tan winarna pangrenggane, pangrepaning pangrungrum, risang kakung

denira mamrih, nigasi ing kalangyan, langening jinem rum, rarasing reh

karasikan, pan cinandahak rasa mulya tumibaring, retna Dewi Aminah.

15. Miwah cahya Nubuwah kang munggwing, ing larapan wus manjing sang

retna, sareng lawan tumurune, kang rasa mulya wau, rara kenya

pinurweng resmi, ing kakung wus widagda, pangrurahireng ngrum,

kekeran sekar wus mekar, sang kusuma yayah mursita ing resmi,

kawratan ing ngasmara.

16. Risang kakung awlas aningali, mring kang garwa [166] nulya sinetyanan,

sinambut aneng pangkone, dhuh mirah jiwaningsun, ingkang lagya asih

ing dasih, abdine tur uninga, ana putri rawuh, teka negara ing Ngesam,

prapteng Mekah sedyane ngunggah-unggahi, mirah mring raganingwang.

17. Sadurunge paring asih, mring dasihe ingsun wus dinuta, mring pakuwon

ngaturake, jeng rama suguhipun, mring putri Sam nora kakelir, kang dadi

sedyanira, praptane maringsun, wit brangta supenanira, anon cahya

tumurun saking wiyati, tumibeng raganingwang.

18. Yeku ingkang pineleng ing galih, dennya ngunggah-unggahi maring wang,

lawan malih panjaluke, banget-banget maring sun, ingaweran sawengi iki,

haywa kongsi sajiwa, lan sang retnaningrum, saking ingsun wus tan

nyana, lamun bisa iya ing sawengi iki, antuk sih sang kusuma.

19. Saking banget laluning panganti, dadya ingsun tampani kewala, putri

Ngsam panyethine, sarta sajangjinipun, banjur panggihipun, pan ing

mengko kaya paran, dene ingsun nemahi cidra ing jangji, mulat ing

warnanira.

20. Sasat mulat resmine kang sasi, nguni-uni lamun [167] tumingal, warnanira

kang mangkene, kongsia luluh luntur, nora nedya cipta dyah malih,

ngamungna sang kusuma, dasihken maring sun, mengko paran karsanira,

putri Ngesam sesuk ing praptanireki, manjing jro kitha Mekah.

21. Lamun sira gusti anglilani, ing banjure sayekti sun papag, lamun tan

pareng galihe, yekti sun tulak wangsul, wus narima gusti tyas mami,

among sira kewala, ing satutuipun, mesem matur sang lir retna, yen

paduka mangsulna praptanireki, ing sang putri Sam.

22. Lahir batin lepat kaping kalih, kang rumiyin cidra ing ubaya, boten nuhoni

jangjine, pingkalih lepatipun, sasat nampik sihing Hyang Widdhi,




praptaning putri ing Sam, langkung kusung-kusung, atilar ibu rama, kang

pineleng ing galih tan wonten malih, mung nedya amawongan.

23. Mring paduka sagah anampeni, praptaningdon tinulak neng marga, niyaya

lahir batine, lawanta malihipun, ing wong karya sak ing sasami, sae tuan

lajengna, ing pamethukipun, pan sampun kawula sedya, saking nagri gen

kawula anyenyethi, among maru sanambang.

24. Kadya rentah tyase tibeng siti, dyan Ngabdulah kalane miyarsa, marang

aturing garwane, sang retna gya rinangkul, sah ingaras awanti-wanti, dhuh

atma jiwaningwang, kang sawang jumerut, muga Allah anulusna, setyanira

dennya asih marang ing dasih, sang dyah sinambut sigra.

25. Mring patirtan siram jinabaddi, wusing siram la-[168]jeng agegonda, salin

busana kaliye, manjing ing dalem agung, merak marang rama ngabekti,

miwah ibu sadaya, langkung sukanipun, mulat marang ingkang putra, de

wus carem kang rama ngandika ris, paranta putraning wang.

26. Ing dadine rembugira kaki, ing garwanta apa tan salaya, putri Ngesam ing

praptane, raden Ngabdullah matur, putra tuan sampun nglilani, ing

pamethuk kawula, miwah lajengipun, ing paningkah sampun lila, tur

prasetya suka lila lahir batin, darbe maru putri Sam.

27. Sang adipati suka ngandika ris, sarwi ngrangkul marang mantunira, nini

sun ngamini bae, mangkone tyasireku, nedya mrih utameng krami, sira

putri utama, trahing ratu punjul, Sri Bupati Baninajar, Sultan Wahab ratu

hambeg wali mukmin, bakuh maring ngagama.

28. Yayi prabu denirantuk wangsit, sun tatedha nini lestarinya, marang sira

nugrahane, heh Ngabdulah nak ingsun, yen wus rembag garwanireki, nuli

sira mapagga, sakadangireku, marang raja putri Ngesam, ing sacara-

caraning wong Mekah santri, ing laku den samekta.

29. Tur sandika kang putra gya mijil, prapteng jawi [169] enjang wus samekta,

wadya Mekah sadayane, myang para kadangipun, sakapraboning ngajurit,

tuwin kang pra santana, samektanira wus, budhal saking nagri Mekah,

kuneng raja putri Ngesam kang winarni, enjang sampun samekta.

30. Budhal saking pakuwonireki, pan tinata lampahireng marga, bupati

pangkat-pangkate, satunggal payung agung, myang badera saben bupati,

upacaranira bra tinata, neng ngayun, salin lagu ing lampahnya, sang

kusuma mungging ing ngarsa pribadi, sagung pacaranira.

31. Lir panjrah ingkang puspita resmi, upacaranira ingkang rama, tinata neng

ngrasa dhewe, upacara kaprabun, kang angampil kaprabon jurit, kang

sumambung ing wuntat, pacaraning ibu, asri lamun tiningilan, mawor

lawan upacarannya pribadi, raja kaputrenira.

32. Namung sunaring surya tukya sri, senggani lan rengganing jempana, sang

kusuma titihane, linimput ing herlaut, tinatirah ing manten wilis, asri pating




galebyar, muncar ting palancur, mawor lan srining busana, prajurit jro

ingkang sami anjajari, kapraboning ngayuda.

33. Ingkang ngapit munggeng kanan-kering, miwah ingkang garebeg ing

wuntat, busana ngemasan kabeh, mawangkana ngunguwung, miwah

wadya bala gung wuri, tan wus yen winuwusa, sring lampahipun,

busananing bala-bala, kadya mendhung sinalimut kilat thathit, asri pating

galebyar.

34. Wadya Mekah pan sampun kaeksi, sang kusuma ken-[170]del aken piyak,

nganan ngering pacarane, raden Ngabdulah sampun, sinung wikan lamun

sang putri, kendel sawadyanira, sang dyah munggeng ngayun,

amanggung munggeng jempana, pacarane samya piyak nganan-ngering,

saking doh katingalan.

35. Raden Ngabdulah sigra nimbangi, munggeng ngarsa sakadangira, miwah

para santanane, samya garebeg pungkur, maksuh lajeng lampahira ris,

saking doh sampun katingal, sang dyah dennya dulu, mung Ngabdulah

kang wianawas, munggeng ngarsa titihane kuda putih, nanging kucem

kewala.

36. Saya celak pamawasireki, sang kusuma tingale waspada, yen sampun

ilang cahyane, Nubuwah kang dumunung, neng larapan wus tan kaeksi,

angles ing tyas sang retna, wus handugeng kalbu, yen raden Ngabdulah

cidra, prasetyane pasthi ing dalu saresmi, kalawan garwanira.

37. Dahat runtik tyasira sang putri, denira sru kacuwan ing karsa, dadya

nepata wuwuse, heh Ngabdulah sireku, ujaring trah nabi Ibrahim, tinatah

gen utama, setya lawan tuhu, pagene cidreng ubaya, lah ta apa sireku

kang sun pengini, tuwa wus tanpa cahya.

38. Sayektine sira wus saresmi, mau bengi lawan gar-[171]wanira, cahya

Nubuwah ilange, nora suka tyas ingsun, sun tetedha maring Hyang

Widdhi, muga linuwihna, Ngabdulah sireku, saking rasaning tyas ingwang,

ing wong gawe sewu cuwa ing sak serik, aywa nemu raharja.

39. Sawusira nepata sang putri, aken ngingerken jempananira, budhal mundur

sawadyane, Ngabdulah miyat ngungun, wus pinupus sajroning galih,

wadya Mekah sadaya, sigra wangsul mantuk mring Mekah nagari,

Ngabdulah sakadangnya.

40. Lajeng marek sang adipati, ngaturaken sasolah lampahnya, mring putri

Sam pamethuke, miwah ing wangsulipun, anepata sanget ing runtik,

marang sariranira, sadaya wus katur, kang rama duk amiyarsa, langkung

ngungun esmu sungkawaning galih, alon dennya ngandika.

41. Yen mangkono putri Sam dennya ngling, heh Ngabdulah poma tyasira ja,

ngenak-enak mangan sare, lawan garwanireku, nanedhaa marang Hyang

Widdhi, rahayuning sarira, ing satutugipun, lah ta wus padha muliya, mring

garwanta pamomongira den becik, pan putrining Sri nata.




42. Kang putra matur sandika, wus mundur dalemireki, tan kantun lan

garwanira, samya sih siniyan kalih, runtut lan walangati, sang dyah bekti

marang kakung, akung sih marang garwa, cinatur sang raja [172] putri, duk

sinaren uni lajeng wawratnya.

43. Bobot sawulan supena, katon ningali swargadi, lawange sawarga menga,

wonten cahya ingkang mijil, saking lawang guwa garba, nulya wonten kaki-

kaki, katingalan medal saking ing sawarga.

44. Lunggweng ing palongka retna, prapteng ngarsanya lon angling, heh ta

anini wruhanira, pan Nabi Adam sun iki, atutur mring sireki, yeku ingkang

sira kandhut, ing besuk apan dadya, Nabi kakasihing Widdhi, iya Nabi

panutup niyakaningrat.

45. Kang linilan badan tunggal, dening Hyang karana dadi, baboning roh

sabuwana, dening baboning jasmani, pan iya ingsun iki, Nabi Adam

wusnya muwus, namung pelangkanira, ingkang wangsul mring wiyati, Nabi

Adam manjing guwa garbanira.

46. Kagyat wungsu lir retna, sigra matur marang laki, lajeng katur mring kang

rama, langkung sukur ing Hyang Widdhi, kinen sageta mingit, sang retna

supenanipun, bobot ing kalih wulan, sang retna supena malih, katurunan

jeng Nabi Sis paningalnya.

47. Bobot tri wulan supena, katurunan Nabi Idris, [173] kawan wulan supena,

Nabi Nuh ingkang nedhaki, gangsal wulan jeng Nabi, Ibrahim ingkang

tumurun, nem wulan supena, kang tedhak Nabi Ismangil, saben wulan

kang katingal jro supena.

48. Nabi nenem kang tumedhak, wus wangsit lajeng manjing, guwa garbeng

sang retna, saben wungu dennya guling, matur marang ing laki, miwah

mring kang rama wau, langkung sukur ing Suksma, mangkana wau sang

putri, sawusira bobot dungkap pitung candra.

49. Cinatur raden Ngabdulah, kadya wus karseng Hyang Widdhi, pamit

dagang marang Ngesam, ngiras tutumbas kinardi, samektaning mitoni,

dennya wawrat garwanipun, adreng ing karsanira, tan kenging dipun

pambengi, mring kang rama kadang miwah garwanira.

50. Sawusnya sami samekta, rembatan daganganeki raden Ngabdulah gya

mangkat, saking ing Mekah nagari, kang garwa siru prihatin, miwah rama

lan kang ibu, samya nawung sungkawa, namung nanedheng Hyang

Widdhi, ingkang dagang marang Sam raharjanira.

51. Kuneng ing nagari Mekah, warnanen lampahireki, kang dagang mring

nagari Ngesam, cinendhak pan sampun prapti, neng Ngsam datan lami,

wus pajeng daganganipun, lajeng dennya tutumbas, barang

samektanireki, denirarsa mitoni ing garwanira.

52. Wus mangkat saking nagri Sam, pipikulira anggi-[174]li, randhat

lampahireng marga, nyata wonten kang winarni, nenggih Ratu Yahudi,




antuk atur saking nujum, lamun kang dadya, mengsahira pan meh lahir,

kangjeng Nabi panutup niyakaningrat.

53. Namung kantun kalih wulan, dinten punika marengi, Ngabdulah putra ing

Mekah, badhe ramanya jeng Nabi, wonten Ngesam nagari, atutumbas

perlunipun, badhe mitoni garwa, nenggih ibunya jeng Nabi, duk miyarsa

sang ratu Yahudi sigra.

54. Nuduh marang wadyanira, sakapraboning ngajurit, ngadhanga raden

Ngabdulah, samya mendhem neng wanadri, marga wana kang saking,

nagri Ngesam anjogipun, marang nagari mekah, tengah-tengahing

wanadri, duk semana lampahe raden Ngabdulah.

55. Prapteng marga wana ingkang, ingkang pinendheman wong Yahudi,

ingadheg kendel lampahnya, tinaken juraganeki, ingkang dadya titindhih,

pasaja ing sauripun, lamun raden Ngabdulah, putra ing Mekah dipati,

sawusira tatela takenira.

56. Wong Yahudi wus narajang, kang kanan keri ngebyuki, marang raden

Ngabdulah, tan antuk kiwuling jurit, prapteng sedanireki, wadyane sadaya

mawut, tan tolih gustinira, wong Mekah kathah ngemasi, duk tinujang

kacekuthah pejahira.

57. Kuwandhanira Ngabdulah, tan pinikir mring Yahu-[175]di, mung rebutan

kang rinembat, wus bubar bala Yahudi, mantuk prajanireki, matur marang

ratunipun, yen Ngabdulah wus pejah, binegal aneng wanadri, duk miyarsi

rajane langkung sukanya.

58. Kuneng wau kang winarna, wadya ing mekah kang sami, kapalajeng

sampun prapta, katur mring sang adipati, lamun putranireki, raden

Ngabdulah wus lampus, antuke saking Ngesam, binegal mring Yahudi,

wadya Mekah kacekuthah kathak pejah.

59. Miwah sagunging rerambatan, linapgeng mring wong Yahudi, sang dipati

duk miyarsa, dahat rentenging kang galih, myang para ibu sami, sadaya

nangis gumuruh, retna dewi Aminah, sesambatira mlas asih, gung kataka

rinapu ibu sadaya.

60. Dipati Mekah miyarsa, sambate mantunireki, sang saya wimbuh ing driya,

para putra wus tinuding, budhal sawadya neki, mring wana pra samya

ngruruh, nenggih kuwandhanira, raden Ngabdulah pinanggih, wus binekta

pinetak aneng ing Mekah.

61. Geng alit sapraja Mekah, sadaya samya prihatin, ing sedanireng

Ngabdulah, miwah ta sang adipati, renteng ngira katarik, welas marang

putra mantu, retna Dewi Aminah, kang dadya wewahing sedih, dene lagya

wawrat tinilar ing priya.

62. Antara samadya candra, prapta pamupuse sami, geng alit sapraja Mekah,

mung awlas dennya ningali, marang garwanireki, Dewi Aminah winuwus,




tutupe pitung candra, dennya bobot sang retnadi, pan supena Nabi Iskak

kang tumedhak.

63. wawarah aywa sungkawa, patine lakinireki, wus [176] tinakdirring Hyang

Widdhi, yaiku kang sira kandhut, ing besuk iku dadya, Nabi ning Hyang

kang sinelir, iya Nabi panutup nayakaningrat.

64. Wusnya sung wangsit mangkana, katon Nabi Iskak manjing, marang guwa

garbanira, kagyat wungu sang retnadi, matur mring sang dipati, miyarsa

kalangkung ngungun, alon dennya ngandika, yeku pituhunen nini,

sawangsite Nabi Iskak jro supena.

65. Sang retna anut ing rama, sampun mupus jroning galih, ing sedanira kang

raka, sapraptaning wolung sasi, sang dyah supena malih, Nabi Musa kang

tumurun, praptaning sangan wulan, sang retna supena malih, katurunan

nenggih marang Nabi Ngisa.

66. Nabi Musa lawan Ngisa pamangsite pan sami, lan mangsite Nabi Iskak,

sawusira asung wangsit, Nabi kalih pan sami, manjing guwa garbanipun,

dungkap prapteng lekira, sang retna supena malih, katurunan pra Nabi

wali sadaya.

67. Katon sami bebantahan, para Nabi para Wali, lawan kekandhutanira,

sawusnya kasoran sami, ngumpul dadya sawiji, manjing maring kang

kinandhut, nulya para Malekat, tumurun saking ing langit, pan amungdhut

marang kekandhutanira.

68. Binekta marang sawarga, tan adangu nulya prapti, [177] winangsulken

putranira, marang kekadhutan malih, nulya myarsa swara tri, kagyat sang

dyah nulya wungu, dene swara punika, apan tetangising Iblis, wruh

kalamun Nabi panutup meh babar.

69. Marma umung sabuwana, iblis lanat tangisneki, ing puniki sang dipatya,

ing Mekah iya miyarsi, swara kang gumrah atri, nulya tedhak mring

genipun, retna Dewi Aminah, wus karaos anyakiti, sasirepe swara umung

sabuwana.

70. Anulya miyarsa swara, jumegur hanggegirisi, kadya gelap satus, wendra,

sagung brahalaning kapir, rebah sadaya sami, remuk ajur anggalepung,

anulya wonten cahya, yayah ngebeki wiyati, ngumpul manjing guwa

manise Aminah.





1. Lajeng woten gondo anglangkungi, lan sadaya wawangining denya, saking

swarga pinangkane, ratuning ngarum-arum, lajeng babar kang jabang




bayi, pekik tur mawa cahya, tumeja ngunguwung, sareng lan tumurunira,

lintang johar dumunung puserireki, babayi lajeng ngucap.

2. Was adu anna laila hai, lalah wannas adu ya mu-[178]kamad, dan rasul

lulah tegese : apan nekseni ingsun, satuhune narana yekti, Pangeran

amung Allah, lan nekseni ingsun, satuhune raganingwang ingkang aran

Muhakamad iya kang dadi, utusaning Allah.

3. Nulya malekat samya nahuri, pan gumuruh angucap sahadad, laila

hailalahu, mukamaddan ya rasul, lulah wusnya gumrah ing langit, sang

adipati sigra, kang wayah sinambut, kangjeng rasul babarira, Senen dalu

wanci wektu sangkur nenggih, tanggal ping kalih welas.

4. Wulan Rabinguawal marengi, ing tahun Dal angka tahun Adam, lamun ing

tahun srengenge, gangsal ewu nam atus, lan sawidak warsa etanging,

lamun ing tahun wulan, nenggih gangsal ewu, wolung atus tigang dasa, lan

sakawan dene jumenenging Nabi, sami Senen dintennya.

5. Tanggal kaping kalih welas sami, Rabiingulawal ing tahun nedal, angka ing

tahun srengenge, apanta gangsal ewu, pitung atus yen tahu sasi, gangsal

ewu langkungnya, nenggih wolung atus, lawan pitung dasa gangsal, pun

hingetang duk jumenengira nabi, lamun ing tahun surya.

6. Yuswa kawandasa tahun nenggih, yen ing tahun wu-[179]lan, yuswa

kawan, dasa satunggal lakunge, dene ta hijrahipun, ing tegese

pindhahireki, mangkat saking ing Mekah, Senen dintenipun, rawuhipun ing

Medinah, Senen tanggal kaping kalih welas nenggih, wulan Rabingulawal.

7. Tahun Ehe angka tahun jawi, gangsal ewu pitung atus lawan, tigawelas ing

langkunge, yen wulan gangsal ewu wolung atus langkung ireki, pan

wolung dasa sanga, nuju kangjeng rasul, yuswanipun seket tiga, tahun

surya dene lamun tahun sasi, yuswa seket sekawan.

8. Dene sedanipun kangjeng Nabi, Senen tanggal kaping kalih welas,

Rabingulawal sasine, samya dal tahunipun, nuju wanci antaraning mahrib

lawan ngisa, angkanira nuju, gangsal ewu lakungira, pitung atus tigalikur

tahun jawi, lamun tahun wulan.

9. Gangsal ewu pitung atus nenggih, sangang dasa sanga langkungira, jeng

Nabi nuju yuswane, sawidak tigang taun, taun surya sasi, apan sawidak

gangsal, dene sedanipun, keng ibu Dewi Aminah, kaot kalih satengah

sedanireki, duk babare konduran.

10. Kaot malih sedanipun nenggih jeng Rasul yuswa pitung warsa, dene kang

eyang sedane, duk yuswa wolung taun, kuneng wau winarna malih, jeng

rasul garwanira, apan kalih likur, kang sepuh Siti Katijah, suteng kawiladah

ing asisiwi, anama Sayid Asad.

11. Sutanipun Sayid Ngabdulngaji, Ngabdulngaji pu-[180]treng Sayid Kasa,

Sayidin Kasa putrane, Sayid Kalap cinatur, saderenge sang dyah

kapanggih, lawan jeng Rasulullah, sang kusuma sampun, ping kalih




dennira krama, kang rumiyin sang dyah antuk Bakarkatik, duk puputra

satunggal.

12. Bakar Katik pan lajeng ngemasi, Siti Katijah pan dadya randha, satunggal

estri putrane, tan lami randhanipun, sang dyah nulya akrama malih, antuk

sang Abunibas, sang kusuma sampun, patutan kakalih priya, lawan

Abunibas nulya angemasi, randha malih sang retna.

13. Nulya dhaup lawan kangjeng Nabi, malang gambuh ing panggalihira, Siti

Katijah yuswane, wus tigang dasa taun, langkung gangsal dene jeng Nabi,

ing yuswanipun lagya, gangsal welas taun, kaot kalihdasa warsa, lang

kang garwa antarane dereng lami, Siti Katijah seda.

14. Kangjeng Nabi nulya krama malih, antuk Siti Sodah kang sesuta,

Abipukakah namane, Ngamir ingkang sesunu, risang Ngumar ingkang

sisiwi, nenggih Sayidin Marah.

15. Kangjeng rasul nulya krama malih, antuk Siti Ka-[181]psah kang puputra,

Sayidin Ngumar namane, Ngumar sakabat ngayun, suteng Katib sutaning

Napil, Napil ing susuta, Dul Ngaji ranipun, Ngabdulngaji kang susuta,

Nama Ribah Abdolah ing sisiwi, paran sutaning Jarah.

16. Jarah sutaning Sayid Ngadi, Sayid Ngadi suteng Sayid Kangat, jeng rasul

akrama maleh, Suti Jenap ranipun, Sang Kajimah ingkang sisiwi, Sayid

Ansari nama, yeku kang susunu, Kinannah ingkang susuta, nama Rabik

Rabik sutaning Sappari, Sappari suteng Ngumar.

17. Nugamar sutaning Ngamir nguni, tan alami Siti Jenab seda, jeng rasul

dahat enenge, saengga kadi gandrung, dadya galih ngupayeng estri, kang

nama Siti Jenap, dadosa panglipur, tan alami nulya angsal, nama Siti

Jenab sutaning Kujassi, sutaning Sayid Ansad.

18. Sayid Ansad suteng Asim, Asim putranireng Ngabdulmanap, lestari

kinarsakake, Siti Jenab kan kantun, tan alami akrama malih, Siti Ngumi

Salamah, Sang Karas ingkang puputra, nama Gaid Gaid Ngumar kang

sisiwi, dede Ngumar sakabat.

19. Ngumar suteng Ngimran Akbar nenggih, sang Sayid Mahyum ingkang

puputra, sang Sayid Marah putrane, Sayid Kangab puniku, tan antawis

lami sang dewi, Ngumi Salamah seda, jeng nabi agandrung, nulya jeng

nabi ngupaya, estri nama Ngumi Salamah kinardi, panglipur pcungira.





1. Tan alami denira ngupaya antuk, ran Ngmi Sala-[182]mah, punika ingkang

sisiwi, risang Abingupiyah Lamir namanya.




2. Nenggih raja mugayarah kang susunu, ran Raja Ngabdolah, Ngamin Akbar

kang sisiwi, nenggih Sayid Mahjum iku kang susuta.

3. Sayid Mahjum Sayid Marah kang susunu, nanging sampun randha, Ngumi

Salamah kang kari, nenggih randhanipun, Sang Abusalamah.

4. Nanging nemah jeng nabi ing galihipun, wus pinundhut garwa, nadyan

rondha anom maksih, nulya krama malih jeng nabi Mukamad.

5. Antuk Siti Ngumikabibah ranipun, suteng Abisupyan, sang karib ingkang

sisiwi, ri sang Karab sutaning Sayid Ngumiyah.

6. Sang Ngumiyah suteng Sayid Ngabdul Samsu, putreng Ngabdulmanab,

Sayid Kasa kang sisiwi, krama malih antuk Siti Jawiriyah.

7. Suteng Karas sang Abiya kang susunu, sang kangad namanya, Kangad

sutaning sang Malib, Malib ingkang susuta nama Rabiyah.

8. Suteng Kabit suteng Sangyid Ngabdul Samsu, putreng Ngabdulmanab,

Sayid Kasa kang sisiwi, tan alami Siti Jawiriyah seda.

9. Nunten krama malih kangjeng nabi antuk, ran Siti Supiyah, sangkayi

ingkang sisiwi, Kayi iku sutane sang raja Atab.

10. Suteng raja Sukbah ingkang asusunu, sang raja [183] Saklabah, Saklabah

ingkang sisiwi, nama raja Ngajuja ingkang peputra.

11. Ngusmas Ngaji pan punika gurunipun, nenggih Ajisaka, Ngusmanngaji

kang sisiwi, risang Ngajid pan puniku gurunira.

12. Hyang Kesewa iya sang Bathara Wisnu, pan pinundhut putra, Hyang

Wisnu mring risang Ngajid, risang Ngajid sutaning kang Kananiya.

13. Kananiya sang Yukana kang susunu, Yibdan namanira, Aspiya ingkang

sisiwi, Astubiya Ngumuri ingkang susuta.

14. Sang Rajringam Yukaniya kang susunu, nama Ngaji Mangas, Yukamingas

kang sisiwi, Yukamingas iku sutaning Yusadak.

15. Sang Yusadak iku sutaning sang Saduk, sutaning Sadraya, Ngidriya

ingkang sisiwi, sadhereke sepuh jeng Nabi Bariya.

16. Nenggih raja Silkiya ingkang susunu, dene Sang Silkiya, raja Salum kang

sisiwi, Salum iku raja Kasduk kang susuta.

17. Raja Kasduk Akituba kang susunu, Amiri namanya, dene sang raja Amiri,

kang susuta anama raja Ngidriya.

18. Nenggih raja Yukana ingkang susunu, Sang raja Ngujuja, raja Mangas

sisiwi, raja Saduk Akituba ingkang susuta.

19. Nenggih raja Amriya ingkang susunu, Raja Rimarawa, sutaning Jarkiya

nenggih, Sang Jarkiya sutaning sang Raja Ngudja.

20. Ngudja iku raja Wikak kang susunu, sutaning Ami-[184]kar, raja Pisuk

kang sisiwi, risang pikuk putraning Sayid Pinakas.

21. Dene Sayid Pinikas ingkang susunu, begndha Lingajar. Nabi Arun kang

sisiwi, pan sadherekipun sepuh Nabi Musa.




22. Tan alami krama malih kangjeng rasul, nama Siti Maryam, Sayid Ngusman

kang sisiwi, ya Sayidin Ngusman sakabat pangarsa.

23. Putranipun saking garwanya kang sepuh, tinrimakken marang, Sayid

Ngusman mring jeng nabi, suteng nabi kang nama Siti Rukiyah.

24. Marmanipun yen terkadhang kangjeng rasul, ngandika mring Ngusman,

sring basa bapa nak mami, dene maratuwa dadi mantunira.

25. Sayid Ngusman ri sang Ngapan kang susunu, abil Ngas namanya, Umiyah

ingkang sisiwi, Ngabdulsamsu putreng Sayid Ngabdulmanab.

26. Nulya krama malih nenggih kangjeng rasul, tuk Siti Memunah, ri sang

Karas asisiwi, suteng Kajan sang Kajan sutaning Ilal.

27. Sang Umiyah Ansari ingkang susunu, Rabingah namanya, Rabingah

suteng Pahari, putreng Ngumar Sayid Ngamir kang susuta.

28. Sayid Lawe Sayid Galib kang susunu, tan lami tarannya, jeng nabi akrama

malih, antuk Siti Patimah putri ing Lakak.

29. Lakak suteng Miyakun ingkang susunu, nama Sayid {185] Ilal, kang

sampun kocap ing nguni, tan alami dyah Siti Patimah seda.

30. Nulya Siti Batul sutaning jeng rasul, ingaran Patimah, kinarya panglipur

galih, krama malih antuk Siti Asapiyah.

31. Suteng Kalib Kalib iku kang susunu, Asas kang susuta, nama Abukijam

Ngamir, suteng Dinar sutaning raja Ngabdolah.

32. Sayid Ngimram sang Akbar ingkang susunu, Mahjum namanira, Sayid

Marah kang sisiwi, datan lami wau Siti Asapiyah.

33. Winedalken saking sajroning kadhatun, jeng nabi anulya, kramantuk

sutaning Kakim, trahing Banisrail ran Siti Kawilah.

34. Winedalken datan lami krama antuk, sami naminira, Siti Kawilah sutaning,

ri sang Ardil sang Sardil ingkang puputra.

35. Ran Satmata Sayid Salam kang susunu, Karisah namanya, karisah suteng

Sarikil, Sang Sarikil Sayid sangi kang susuta.

36. Raja Sarkil pan ratu juragan agung, ratu nagri Nrajan, sutaning raja

Sasrakil, pan punika putraning raja Yaskab.

37. Suta Yaskab, raja Kahtam kang susunu, Kahtalis namanya, sutaning raja

Suwapil, suteng raja Sarpil ingkang asusuta.

38. Raja Yadik, raja Tareh kang susunu, nama raja [186] Yaskab raja Yareh

kang sisiwi, raja Nadran putranira raja Najar.

39. Najar raja Yastajib ingkang susunu, nama raja yakrak, Sultan Kahtan kang

sisiwi, Sultan Kahtan sutaning Saseng Umisak.

40. Datan lami Siti Kawilah puniku, nulya sedanira, jeng nabi akrama malih,

antuk Sutu Ngumi Sarikah namanya.

41. Suteng raja Jabar ingkang asusunu, nenggih Sayid Asad, putraning Sang

Sayid Asim, tan alami kusuma Suti Sarikah.




42. Wibedalken, krama malih kangjeng rasul, tuk Siti Muminah, sutaning

Ngaidahkapsi, tan alami Siti Mumiyah gya seda.

43. Krama malih jeng nabi rasul pan antukl, ran Siti Ngaliyah, sang Tayibat

kang sisiwi, tan alami winedalken saking pura.

44. Krama malih jeng nabi rasul pan antuk, ran Siti Salbiyah, Sang Salab

ingkang sisiwi, tan alami Siti Salbiyah gya seda.

45. Nulya krama malih kangjeng nabi rasul, Siti Malikiyah, Sang Tibah ingkang

sisiwi, tan alami winedalken saking pura.

46. Garwanipun kangjeng nabi kalih likur, pipitu kang seda, nenem winedalken

sami, ingkang gesang sanga ing sasidanira.

47. Kanjeng nabi tigang dintenipun nusul, garwa sanga seda, ing let dinten

ganti-ganti, ingkang seda rumiyin dyah Siti Dedah.

48. Let sadinten Siti Ngaisah kang nusul, seda let [187] sadina, Siti Kabsah

angemasi, let sadina Siti Jenab nusul seda.

49. Dinten malih Ngumi Salamah anusul, seda let sadina, Ngumi Kabibah

ngemasi, dinten malih sedane Siti Supiyah.

50. Let sadinten Siti Maryam sedanipun, Siti Maemunah, sedane len dinten

malih, nulya para selir nusul pejahira.

51. sasedaning garwa rasul lir pageblug, pageblug pra garwa, saking dening

tan kuwawi, para garwa anahen sungkawanira.

52. Kang wus kocap seliripun kangjeng rasul, gangsal kathahira, kang

satunggal saking kapti, ran Mariyah kalihipun ran Rikanah.

53. Sutaning jen, tiga putraning Semangun, iya ran Rikanah, Jamilah

sekawaneki, paran yunipun nguni Siti Jenab.

54. Nenggih Siti Jenab kang seda rumuhun, gangsale Kariyah, pan

pawonganira nguni, Siti Jenab ingkang kantun sedanipun.

55. Putranipun kangjeng rasul pan wewolu, dalasan kang seda, pambajenge

Sayid Kasim, panggulune kang anama Siti Jenab.

56. Krama antul Abilngas susunu, Rabik namanira, putreng Sayid

Ngabdulngaji, putreng Sayid Ngabdulsamsu kang puputra.

57. Ngabdulmanab dening Ngabilngas puniku, kang se-[188]puh garwanya,

putraning Ngabdulmuntalib, nama Siti Ngatekah pan lajeng seda.

58. Nulya tinariman Siti Jenab iku, kaping tri putranya, Siti Rukiyah nameki,

tinarimakaken mring Bagendha Ngusman.

59. Ping sakawan putranipun kangjeng rasul, ran Siti Aminah, Ngumikulsum

parabneki, sasedane kang raka Siti Rukiyah.

60. Retna Dewi Aminah kinarang ngulu, mring Bagendha Ngusman, saking

karsaning jeng Nabi, gangsalipun ran Sayid Ngabdulah.

61. Kang paparab Tayib seda maksih timur, kaping nem putranya, apaparab

Sayid Tahir, ingkang seda kala taksih timurira.




62. Putra pitu sadaya pan patutipun, saking dyah Katijah, garwa kang sepuh

pribadi, jangkepipun wolu jeng nabi putranya.

63. Mijil saking selir nenggih patutipun, lawan mbok Mariyah, anama Sayid

Ibrahim, kuneng gantya ingkang winarneng Ngasmara.





1. Winangsulan ingkang saking, jalu jinejering kondha, sajarah urut-urute,

Abuntalib garwanira, Nama Siti Pratimah, dhaup lan naksanakipun, sang

dyah putreng Sayid Asad.

2. Nenggih raden Abuntalib, lan garwa Siti Pratimah, [189] apanta gangsal

patute, Sayid Talib pambajengnya, nulya Yakparutiyar, kang rayi malih

ranipun Sayidin Ngalimurtala.

3. Arinya ran Sayid Ngakil, warujunipun wanodya, Siti Ngumingani rane,

Sayidin Ngalimutala, garwa Siti Patimah, putrinipun kangjeng rasul, Sayid

Ngali nulya krama.

4. Antuk dewi Kuraisin, putrinipun Bagendha Byah, sang kusuma patutane,

lan retna dewi Ismaya, putri Jining Ngajerak, sasedaning garwanipun,

kusuma Siti Patimah.

5. Sayid Ngali krama malih, antuk sutaning Abilngas, Siti Imamah namane,

Abilngas ingkang puputra, Sang Rakib namanira, Ngabdulngaji kang

susunu, Ngabdulsamsu kang puputra.

6. Sayid Ngabdulmanab nenggih, Sayidin Ngali Murtala, datan lama krama

malih, saking putri baboyongan, namane tan winarna, miwah kathah

kedhikipun, garwa kang putri boyongan.

7. Putranipun kang winarni, Sayidin Ngalimurtala, apan wolulas kathahe,

kang saking Siti Patimah, nama Sayid Kasan, Sayid Kusen ranipun, Sayid

Masin atinira.

8. Nama Siti Jenab nenggih, lan Ngumi Kalasup nulya, Siti Rukiyah arine,

dene putra patutira, lan putri jin Ngajirak, Kresim satunggal jalu, ran Mu-

[190]kamad Kanapiyah.

9. Ingkang cinteha ing benjing, anumpes ing Dajal lanat, sagung jin kang

murtat kabeh, nulya peputra kang patutan, saking Siti Imamah, Sayid

Jenngali ranipun, Sayid Ngenngali ranira.

10. Nama Sayid Ngimran Ngali, nulya Talibngali ranya, nulya Ngakil Ngali

ranira, dene putra kang patutan, saking putri boyongan, Jakparsadi

naminipun, Tuganusurki anulya.




11. Sayid muga nutuk nenggih, arinya ran Sayid Wakab, Mursibakakan arine,

Waruju Ibrahi Astar, sampun jangkep wolulas, nenem putra patutipun,

kang saking Siti Patimah.

12. Jalu tiga wanodya tri, Kuresin putra satunggal, garwa Imamah patute,

gangsal sadaya pan priya, dene putri boyongan, apan nenem patutatipun,

sami jalu sadayanya.

13. Yata wau kang winarni, Sayid Kusen garwanira, [191] Siti Aminah namane,

putreng Kasim kang susuta, Sangadi namanira, Katimah ingkang susunu,

kang lema nguluwi raja.

14. Yeku suteng Abisaksi, Rahtayi ingkang susuta, nenggih sang Yajid

namane, Yajid katim kang susuta, Sang Mahbut suteng Yarab, Sayid

Ngadi kang susunu, Sayid Kangab namanira.

15. Sayid Lawe kang sisiwi, kuneng wau kang winarna, putrane Bagindha

Kusen, mung kakalih samya priya, ingkang seda satunggal, Sayid

Ngabdulah kang sepuh, seda kala timurira.

16. Ingkang yayi nama Sayid, Sulkabismah Mudinnga, Lijenab Ngabidin rane,

garwanira inggih nama dewi Siti Patimah, Sayid Musin kang susunu,

Sayidin Ngali Murtala.

17. Dhaup naksanak sang dewi, nenem putrane sadaya, Siti Jenab

pambajenge, Sang rtena kagarwa marang, Sultan Ngabdulah Makal,

Ngabdulah makal puniku, Sayid Kasan kang puputra.

18. Kasan ingkang kaping kalih, putraning Kasan sapisan, kang raka Bagindha

Kusen, kang panenggak nama Sultan, Jenab Ngalim arinya, anama Sarip

Imamuh, Kamadbarik arinira.

19. Ran Iman Muhkamad Bakir, nulya kang rayi namanya, nenggih Sarip Iman

Kusen, Iman Galib warujunya, mangkana Sultan Jenal, Ngalim nenggih

garwanipun Siti Tapyi namanira.

20. Putrining Sultan Ibrahim, Ibnu Ad ingkang puputra, jeng Sultan Adham

namane, putraning Sultan Mukamad, putraning Sultan Supyan, putranira

Sultan Ngabdu, lah Sakab ingkang susuta.

21. Jeng Sultan Ngemeru nenggih, Sang Sakap ingkang puputra, Sayid

Ngumiyar putrane, Sayid Ngimran Ashar nama, Sang Mahjum kang

puputra, SayidMarah namanipun, putraning Sayidin Kangab.

22. Yata Sultan Jenalngalim, cinatur kalih putranya, [192] Jenal Kakim

pambajenge, jumeneng aneng Madinah, arine aneng Mekah, Jenal Ngalim

namanipun, ngangge namane kang rama.

23. Wau Sultan Jenal Kakim, nenggih ingkang winursita, putreng pandhita

garwane, anama Siti Rakimah, sutaning Seh Mabarak, Seh Pelalah kang

susunu, Seh Mubarak kang susuta.




24. Seh Pulel ingkang sisiwi, sutaning Pandhita Kiyal, yeku putreng Pandhita

Seh, Sadadpahan namanya, putraning Seh Sapalal, Seh Ngabas ingkang

susunu, Mahran Ansari namanya.

25. Seh Pahar ingkang sisiwi, Seh Pahari putreng Ngumar, putreng Sayid

Ngamir dene, Sayid Ngamir kang puputra, Sayid Lawe namanya, Sayid

galib kang susunu, wau malih kang winarna.

26. Nenggih Sultan Jenalkakim, apuputra mung satunggal, jalu tur pekik

warnane, Sayid Jenal Kusen nama, sasedaning kang rama, gumantya

karatonipun, jumeneng aneng Madinah.

27. Sultan Jaenal Kusen nenggih, cinatur sampun akrama, ran Siti Leli

garwane, putrining, Sultan Ngakabah, dene Sultan Ngababah, putraning

Sultan Ngumeru, putranipun Sultan Kamjah.

28. Sultan Kamjah kang sisiwi, rahaden Aris Munandar, [193] Aris Munandar

putrane, raja Sayid Ibnu Ngumar, Ngumar Yunani putra, Bagendha Byah

kang susunu, Ngabdulmuntalib ing Mekah.

29. Cinatur Jeng Sultan Sarip, Jenal Kusen ing Madinah, apanta gangsal

putrane, pambajengipun wanodya, Siti Kultum Kagarwa, mring Sultan

Mahmudi ing Ngerum, Sultan Mahmud kang puputra.

30. Ing Rum Sultan Ngabdulkamid, kang tutulung ing prang marang, Sultan

Sarip Jenalkusen, ing Madinah duk binedhah saking nagari Mekah, Sultan

Dulkamid ing Ngrum, Sultan Mahmud kang puputra.

31. Sultan Salim kang sisiwi, Ngabdulkamid kang puputra, Sultan Ngabdulah

putrane, Bagendha Ngusman sakabat, saking Siti Rukayah, putrinira

kangjeng rasul, dene putra kang panenggak.

32. Nama Sultan Jenalkabir, jumeneng aneng Madinah, jumeneng Mekah

arine, Sarip Jenalngali nama, nulya malih rinira, Jenalkarim namanipun,

jumemeneng neng nagri Yaman.

33. Kang waruju Jenalngasik, nyatriya aneng Madinah, wau jeng Sultan

garwane, Jenal Kabir ing Madinah, nama Siti Tahirah, Iman Sapingi kang

sunu, kang ngiket ngelmu pirasat.

34. Seh Edris ingkang sisiwi, Seh Rabas putreng Seh [194] Ngusman, Seh

Ngusman putranira Seh, Sapingi ingkang puputra, Seh Sayid namanira,

Seh Ngabidah kang susunu, Seh Sajid ingkang susuta.

35. Seh Asim ingkang sisiwi, anama Bagendha Matal, putreng Sayid

Dulmanape, putraning Bagendha Kasa, wauta kang winarna, Sultan

Janelkabir wau, mung kakalih putranira.

36. Pambajengipun pawestri, ran Siti Patimah kubra, kagarwa Sultan sang

sinom, Jenal Ngalim ing Madinah, Sang dyah krama naksanak, ingkang

anem putranipun, Sayid Jenal Ngalim Kubra.




37. Sayid jenal Kubra nenggih, pan sampun apalakrama, ran Siti Jenab

garwane, putreng Sari Musirulah putreng Sayidin Ngiyal, Sayidin Ngiyal

puniku, putranira Sarip Iman.

38. Rukaniyah Jakparsidik, putraning sang Sayid Imam, Mukamad Bakir

putrane, Sayidina Mailana, Sri Kabirmah Mudinnga, li Jinal Ngabidin iku,

wauta ingkang winarna.

39. Sayid Jenalkubra nenggih, mung kakalih putranira, pambajengira nama

Seh, Najmudnilkabir nulya, Seh Rupasilkabirnya, dene wau sang Seh

Najmu, dinilkabir garwanira.

40. Anama Siti Kadasin, Seh Ngisah ingkang puputra, [195] Seh Mukamad

pan putrane, Sayidina Ngali Yilnga, rilli sadherekira, nem ingkang wus

kocap wau, nenggih Sayidina Ngiyal.

41. Mangkana Seh Najmudinil, kabir puputra satunggal, Seh najmudinil

Kubrane, garwa ran Siti Memunah, Seh Kalib kang puputra, Jenal Kamidin

ranipun, putreng Jenal Kalim Mekah.

42. Putreng Sultan Jenalngali, ing Mekah iku putranya, Sultan Sarip

Jenalkusen, wau ingkang kawuwusa, Seh Najmudinil Kubra, apuputra Seh

Samangun, Siti Ngadun garwanira.

43. Putrinipun ki Seh Ngali, putranipun ki Seh Pasal, Seh Pasal iku putrane,

Seh Ijujad kang puputra, Seh Mukamad namanya, bongsa kanapi

sadarum, Seh Mukamad kang puputra.

44. Iman Kanapi putraning, Seh Ngabdulah kang puputra, Sayidin Kanap

putrane, Sultan Ngabdulrahman Ngerah, putrane Sultan Jiyad, ing Ngerak

ingkang susunu Sayidina Ngumar sakabat.

45. Seh Samangun asisiwi, Seh Kasan pan garwanira, Siti Yubaidah, sayid

Kusen kang puputra, anama Seh Kutup, Abukusenilkarkan iku, suteng

Kutrub Abu Mulya.

46. Parmolana ya Rumtusi, putranira Seh Ngarbiya, [196] Jidilngiski paparabe,

putraning Sayid Mukamad, Seh Mahrib kang puputra, Jidilbastam

asmanipun, putreng Sayid Sarim Iman.

47. Rukaniyah Jakparsidik, putranira sayid Iman, Mukamad Bakri putrane,

Sayidina Wamolana, suteng Kabir Mudin Nga-,li Jinal Ngabidin kang wus,

kocap ing ngajeng punika.

48. Seh Kasan puputra kalih, Seh Kasanudin kang tuwa, nulya Seh Askar

arine, wau Seh Askar garwanya, anama Siti Kapsah, putrining Iman

Ngamarul, Mahdi ratu nagri Yaman.

49. Putreng Sultan Jenalkarim, putraning Sultan Madinah, nenggih Sultan

Jenalkusen, Seh Askar wau putranya, titiga kathahira, Siti Imamah kang

sepuh, pan kagarwa marang Sultan.




50. Abulwapak Tajulnagri-, pin ratuning nagri Bahdad, putra panenggah

namane, Iman Tusbara ing Yaman, wau kangdadya Sultan, Ngabdulah

Bahdad puniku, garwanya ran Siti Ngumrah.

51. Seh Ngabas ingkang sisiwi, Seh Ngabas iku putra-[197]nya, Sang Seh

Ngabdulah putrane, Seh Ahmad ingkang susuta, nenggih, sira Seh Jamal,

Jamal iku kang susunu, Seh Kasanudin namanya.

52. Seh Ngaripin kang sisiwi, Seh Makrup ingkang susuta, Sang Seh

Ngabdulah putrane, Seh Mubarak kang susuta, Seh Kurames namanya,

Seh Ngabdulah kang susunu, Seh Mudakir kang susuta.

53. Seh Wahis ingkang sisiwi, Sayidin Ngabdulah Ashar putrane, Bagendha

Abas ing Mekah, mangkana Sayid Imam, Ngabdulah Bahdad winuwus,

apan gangsal putranira.

54. Pambajengipun pawestri, anama Siti Karibah, antuk pandhita, apan

sadhereke sepuh, Ngabdulah ing Siti Ngumrah.

55. Ingkang wus kocap karabi, mring Sayid Ngimran Ngabdulah, ingkang

panenggak putrane, nama Sayid Ngabdurrahman, anulya arinira,

Ngabdurrahim naminipun, nulya Sayid Ngabduljabar.

56. Nulya Sayid Ngabdul Ngajij, cinatur ingkang panenggak, Sayidin Ngabdur

Rahmane, dados Pangulu ing Bahdad, garwa Siti Rakilah, putrining Sarip

Imam Tus-, kara ing Yaman kanthinya.



KINANKINANKINANKINANTHITHITHITHI


1. Sayid Ngabdur Rahman wau, putranipun pan kakalih, pambajeng ran

Maolana, Mahmudinil Katir nenggih, kang rayi ran Siti Ngumrah, angangge

namaning nini.

2. Dene Maolana wau, Mahmudinil Katir nenggih, gar-[198]wa ran Siti Pailah,

putra Sultan Muhkiyidin, Dulkadir Jaelani Bahdad, putraning Seh Abusalih.

3. Abusalih kang susunu, Sang Seh Ngabdulah nenggih, Sayid Ngabdulah

putranya, Sultan Musajan putraning, Jeng Sultan Ngabdulah Makkal,

putreng sayid Kasan nenggih.

4. Kasan ping kalih puniku, kang puputra Sultan Sayid, Kasan kang kaping

sapisan, wau kang winarna malih, putranira Maolana, nenggih Mahmudinil,

Kubra nulya Maolana, Kamjudinil Kubra nenggih, anulya Ngabdulah

Kubra, nulya Maolana Ibrahim.

5. Kubra wau kang winuwus, Maolana Mahmudinil, Kubra nenggih,

garwanira, nama Siti Asma nenggih, Seh Amad ingkang puputra, anama

Sayid Ibrahim.




6. Asparan ingkang susunu, Sang Imamtus karo Sarip, ingkang wus kocap

ing ngarsa, wauta ingkang winarni, Maolana Mahmudinilkubra, sakawan

putranireki.

7. Pambajengira jujuluk, nenggih Seh Jumadilkabir, [199] panenggakira

anama, nenggih Seh Ngabdulah Tahir, nulya Ngabdurrahman wau ta,

warujunipun pawestri.

8. Siti Rukannah ranipun, kagarwa sang rajeng Demis, wauta ingkang

winarna, nenggih Seh Jumadilkabir, garwa Siti Juharah, nenggih ingkang

ngasiwi.

9. Mlana Kamdinil Kubreku, panggih naksanak Sang dewi, warnanen wau

putranya, nenggih Seh Jumadil Kabir, pan sakawan kathahira, jalu kalih

estri kalih.

10. Mlana Kamdinil Kubreku, panggih naksanak Sang dewi, arnanen wau

putranya, nenggih Seh Jumadil Kabir, pan sakawan kathahira, jalu kalih

estri kalih.

11. Pambajengira jujuluk, Seh Jumadilkubra nenggih, anulya Siti Kajimah,

kagarwa Sultan ing Mesir, anulya Siti Ngajimah, kagarweng Yahman

Narpati.

12. Ingkang waruju jujuluk, Seh Amad Mukamad nenggih, katariman putrinira,

Sultan ing Rum ayu luwih, anama Siti Patimah, putreng Sultan

Ngabdulkamid.

13. Ingkang wus kocap rumuhun, nenggih Sultan Ngabdulkamid, apan turun

ping sawelas, lan Sultan Mahmudin nguni, kang krama putri Madinah, Siti

Kultum atmajaning.

14. Sultan Jenal Kusenipun, wauta ingkang winarni, putri Rum Siti Patimah,

patutan gangsal sang dewi, namane datan winarna, Siti Patimah ngemasi.

15. Seh Jumadilkubra wau, pan sampun akrama malih, [200] naminipun apan

samya, Siti Patimah sang putri, kadang Seh Jumadilkubra, putri ing Siyem

nagari.

16. Sang Kusuma kang susunu, ing Siyem Seh Jakpar Sidik, Seh Japar Sidik

punika, sutaning Seh Ngali Dakir, punika ingkang susuta, anama Seh

Mangundakir.

17. Seh Semangun kang susunu, Seh Masiwi kang sisiwi, Seh Ngali Sidik

namanya, Ngali Musa kang sisiwi, Seh Japar suteng Seh Kalap, putreng

Seh Jenalkamidin.

18. Sami Siyem prajanipun, anenggih ingkang sisiwi, Sultan Jenalkalim

Mekah, putreng Sultan Jenalngali, ing Mekah putraning Sultan, Sarip

Jenalkusen nguni.

19. Wauta malih winuwus, Seh Jumadilkubra nenggih, lan garwa Siti Patimah,

putri Rum patutaneki, kang wus kocap ngajeng gangsal, panbajeng

namanireki.




20. Maolana Sultan Tajud-, din Ahmadil Kubra Kali-, patu Mulana Sultan,

Mukiyidil Mukamad.

21. Kubra Kalipatu Ngurul-, mulki ing Mekah nagari, anulya Siti Rakimah,

kagarweng Sultan Rum nagri, Sultan Mahmud putreng Murad, putra

sakawanireki.

22. Sultan Ngabdulkamid ing Rum, ingkang wus kocap [201] ing nguni, cinarita

dadya Iman, haneng nagri Maso nenggih, tanah nagari Malaka, yen nuju

kesah ngejawi.

23. Seh Sampurna namanipun, gangsal Molana Ibrahim, dados Iman neg

Ngasmara, tanah ing Cempa nagari, kang saking Siti Patimah, ing Siyem

putra kakalih.

24. Seh Sambaris putra sepuh, Siti Patimah wuragil, antuk Prabu Anom

Cempa, wau Molana Ibrahim, asmara nenggih garwanya, putri ing Cempa

nagari.

25. Warnanira yu pinunjul, nama dewi Siyanwati, suteng raja Awantinab, titiga

putranireki, pambanjengipun wanodya, ran dewi Swaranawanti.

26. Kagarwa marang Sang Prabu Brawijaya Majapahit, putra panenggah

kagarwa, marang Molana Ibrahim, Asmara iya kang nama, retna dewi

Siyanwanti.

27. Kang rayi jumeneng, neng Cempa nama gumanti, iya Prabu Awantinab,

wus masuk agama suci, anut marang ingkang garwa, dene dewi

Swaranwanti.

28. Kang kagarwa ing Sang Prabu, Brawijaya Majapahit, neng tanah Jawa

karanan, Prameswari Dwarawati, dene Prabu Awantinab, ing Cempa

garwaneki.

29. Ya Siti Patimah wau, rining Molana Ibrahim, As-[202]mara lan Awantinab,

alap ingalap sawusing, Prabu Anom Awantinnab, anuting agama suci.

30. Anulya ngalih jujuluk, nama Sultan Sirajudin, wauta Seh Molana, Ibrahim

Asmara nenggih, pan kakalih putranira, samya jalu pekik-pekik.

31. Sayid Ngali ingkang sepuh, ngejawa dalem Geresik, krama antuk sutanira,

nenggih sang Arya Baribin, Adipati ing Madura, Sayid Rahman ingkang

rayi.

32. Mring tanah Jawa dumunung, Ngampeldenta Surabangi, kramantuk

kaponakannya, ki Harya Teja ing Tubin, anama Nyaigeng Bela, seda

lajeng krama malih.

33. Apan antuk putranipun, ki Harya Teja pribadi, nama Nyaiageng Manila, lan

Susunan Ngampel nenggih, kawanwelas putranira, saking garwa kalih

Tubin.

34. Ratu Patimah kang sepuh, putra patutannya saking, nenggih Nyai ageng

Bela, antuk Pangeran Ibrahim, Karangkumuning dalemnya, tanah ing

Jepara nenggih.




35. Sasedane lakinipun, ratu Patimah subrangti, mangun tapa neng manyura,

lami-lami karang Nyai, nengih Nyai geng Manyura, anulya kagarwa

maring.

36. Kalipah Kusen ranipun, putranira ki Seh Wadi, Seh Wadi putra Seh Kasan,

Putreng Sayid Askar nenggih, putraning Sayid Mukamad, Saripkusen kang

sisiwi.

37. Sarip Askab kang susunu, Sang Sarip Mukamad [203] Wukin, putranira

Saripkasan, putranira Sarip Ngali, putranira Sarip Amad, putraning Sarip

Masarir.

38. Iman Jahar kang susunu, Sarip Iman Musa nenggih, putreng Sarip Imam

Kajar, putranira Sayid Sarip, Rukaniyah namanira, putreng Sarip

Jakparsidik.

39. Japarsidik kang susunu, Seh Iman Mukamadbakir, putreng Maolana

Sultan, ya Kabir Mahmudin Ngali, Jenalngabidin Madinah, ingkang wus

kocap nguni.

40. kang panenggah putranipun, Sunan Ngampel saking wingking, Nyaigeng

Ratu namanya, kagarwa Susunan Giri, Gajah Kadaton anulya, putra ing

Ngampel kaping tri.

41. Ratu Jumanten ranipun, putra patutannya saking, Nyai ageng ing Manila,

Ratu Jumerut raneki, antuk kiageng Brangta Tuban, karan Nyai ageng

Tubin.

42. Kaping gangsal putranipun, apaparab Ratu Werdi, saking Nyai geng

Manila, kramantuk Pangeran Kali, Pah kaji Ngusman Malaka, runtut

dennya palakrami.

43. Nenggih Ratu Werdi wau, juluk Ratumas Taluki, nulya Nyai geng Malaka,

karan namaning nagari, kang kaping nem putranira, jujuluk sang Ratu

Wilis.

44. Putra saking patutipun, Nyai geng Manila nenggih, [204] Ratu Wilis

apaparab, nenggih Ratumas Surani, kramantukPangeran Kalipah, Nuraga

dalem Garesik.

45. Ratu Wilis gya kasebut, Nyai Ageng Tandhes nenggih, kang kaping pitu

putranya, ran Pangeran Madum Ibrahim, saking Nyai geng Manila,

Pangeran Madum Ibrahim.

46. Sunan Wahdad julukipun, anyakrakusuma nenggih, adhedhepok aneng

Benang, kasebut namaning nagri, nenggih Jeng Susunan Benang, ingkang

kaping wolu maksih.

47. Putra saking patutipun, Nyai geng Manila nami, Pangran Musakeh

Mahmud, Sapanjang kang den wismani, anama Pangeran Tumrap, ping

sadasa saking wingking, Seh Kapjah Mulya anama, Pangeran Tumapel

nenggih.




48. Neng Lamongan dalemipun, ping sawelas saking wingking, Seh Randhah

neng Wanakrama, nama Orang Ayu nenggih, ping kalih welas putranya,

wanodya pang saking wingking.

49. Nyai Mandara ranipun, kaping tiga welas nenggih, putra saking wingking

nama, Nyai Amaddarum nenggih, ingkang kaping kawan welas, putra

maksih saking wingking.

50. Nyai Supiyah ranipun, wauta ingkang winarni, [205] Nyai Ageng ing

Manyura titiga putraneki, sami patut saking Pangran, Ibrahim Karang

Kamuning.

51. Wanodya pambajengipun, Nyai geng Sampang karabi, marang Kyai

Ageng Sampang, putreng Lembu Peteng nenggih, nulya Nyai geng

Manyaran, Pangran Manyura wuragil.

52. Kalipah Kusen winuwus, nenggih denira akrami, lawan Nyai geng

Manyura, ambekta putra satunggil, langkung pekik warnanira, dhinaupken

lan putraning.

53. Nyai geng Manyura wau, kang saking Pangran Ibrahim, Karang Kamuning

kang nama, Nyai geng Manyaran nenggih, antuk bektan sami bektan,

runtut dennya palakrami.

54. Lajeng tinanem neng Ngudhung, karan Sunan Ngudhung nenggih, tan

alami nulya krama, dhaup kalawan putraning, nenggih Kyai geng ing

Sampang, tan alami krama malih.

55. Dhaup lan sedherekipun, nak sanak Susunan Kali, Sunan Ngudhung

cinarita, putranira mung kakalih, Sunun Kudus pambajengnya, nulya kang

rayi pawestri.

56. Sang kusuma krama antuk, Pangeran kang Seda Kali, Sunan Kudus

garwanira, kang sepuh apan putraning, Kayi Ageng Kali Podhang, garwa

panengah putraning.

57. Ki Adipati ing Terung, garwa ingkang nem putra-[206]ning, Adipati

Kandhuruhan, Susunan Kudus winanri, wolu putranya sadaya,

pambajengipun pawestri.

58. Nama Nyai geng Pambayun, putra patutannya saking, garwa sepuh Kali

Podhang, nulya Panembahan Kali, dalem bumi tanah Demak, ingaran

Paoncawati.

59. Dadya namane kasebut, Panembahan Poncawati, sasedanira kang rama,

Jeng Sunan ing Kudus nenggih, Panembahan Poncawatya, marang ing

rama gumanti.

60. Nama Panembahan Kudus, wauta putra saking, garwa panenggah kang

nama, Pangeran Palembang nenggih, kang kaping pat putranira,

Pangeran Maos raneki.




61. Mijil saking garwa sepuh, kang kaping gangsal yo mijil, saking garwa

sepuh nama, Pangeran Gageneng nenggih, kang kaping nem saking

garwa, ingkang nem namanireki.

62. Ratu Makaja kramantuk, Pangran Singabarong nenggih, kang kaping pitu

putranya, saking garwa nem malih, ran Panembahan Sujaka, putra kang

wuragil. Maksih.

63. Mijil saking garwanipun, nama Pangran Kudus nenggih, kang rayi ran

Pangeran Demang, nulya wanodya karabi, mring Panembahan Madura,

putraning Jaran Panolih.

64. Putranira kangwaruju, wanodya kagarwa maring, putranira Panembahan,

Madiun namanireki, ya Panembahan Nurawan, Pangran Demang kang

winarni.

65. Sumare Kadiri wau, puputra jalu satunggil, anama [207] Pangran

Rajungan, Pangran Rajungan sisiwi, anama Pangran Sarengat, tinanem

Kudus nagari.

66. Puputra kakaloh kang sepuh, Mas Jawa nulya anami, Dyan Arya

Suradipura, kakalih putraneki, pambajengipun estri akrama, Cakraningrat

ingkang lalis.

67. Neng kapal nulya rinipun, nama Pangran Poncawati, wau Dyan

Suradipura, ing Pathi gangsal putreki, kang sepuh estri akrama, Kudus

Jayasentikeki.

68. Tirtakusuma panggulu, gumatyeng Kudus nagari, putra pamadya

gumantya, ing Pathi Dyan Megatsari, Semendhi estri akrama, Pangran

Candhana nenggih.

69. Kang wuragil naminipun, Dyan Martakusuma nenggih, tinanem Kudus

predikan, wau Tirtakusumeki, ing Kudus nenggih putranya, nenem

pambayun pawestri.

70. Jeng Ratu Kencana iku, kagarwa Sri Narapati, Sinuhun Prabu Mangkurat,

kang rayi Dyan Ayu Sasi, pinundhut malih kagarwa, ngarangulu akekasih.

71. Ratu Kadipaten iki, kang raka kinubon wingking, [208] nenggih Jeng Ratu

Kancana, kang rayi malih pawestri, krama kang rayi nak-sanak, raden

Martanongga nenggih.

72. Nulya kang rayi ranipun, Martakusuma ping kalih, mulyestri den aty

Hangga, Kusuma arinireki, raden ayu Wongsengsekar, wau kang winarni

malih.

73. Dyan Martakusuma Kudus, kang kaping kapisan nguni, puputra tiga

namanya, raden ayu Pandhansari, kagarwa raden mas Songka,

Panembahan Purbayeki.

74. Kang pamadya putranipun, raden Martanonggo nenggih, pinundhut mantu

kang uwa, Kudus Tirtakusemeki, wuragil den ayu Puja, kamantu kang uwa

malih.




75. Dhinaupaken puniku, lan putra ingkang kakalih, ping kalih Martakusuma,

Martakusuma sisiwi, kakalih kang sepuh nama, Dyan Arya Martasireki.

76. Kudus kang rayi ranipun, Tumenggung Martapureki, Garobogan apuputra,

pawestri sampun akrami, dhaup lawan pamanira, Dyan Suwandi asisiwi.

77. Hanggakusuma dyan ayu Purbaya, kakalih putranireki.

78. Pangran Pubaya kang sepuh, putra kang anem pawestri, paparab

Kangjeng Ratu Mas, kagarwa Sri Narapati, Sinuhun Kangjeng Susunan,

Pakubuwana ping kalih.

79. Apuputra Jeng Sinuhun, Pakubuwana kaping tri, [209] Putra Kangjeng

Susunan, Paku Buwana kang kaping, sakawan nulya puputra, anenggih

Sri Narapati.

80. Paku Buwana ping pitu, ing Surakarta nagari, Nabi Adam Pitrattolah, etang

sampun turun kaping, wplung dasa langkugira, kakalih ingkang nggabuhi.



G G G G A M B U HA M B U HA M B U HA M B U H


1. Malih sajarahipun, Dyan Ayu Martanongga winuwus, apuputra Dyan Ayu

Hendranateki, pan titiga putranipun, samya pawestri yu kaot.

2. Kang sepuh Raden Ayu, Kramayudanagara Tumenggung, ing Toyamas

putra pamadya karabi, kliwon Dyan Sumajayeki, putranya estri kang anom.

3. Apan kaambil mantu, nenggih mring Rajaniti Tumenggung, dhaup lawan

putra kang sepuh pribadi, Ngabehi Nayatruneki, panewu wadana kebon.

4. Pan dadya garwanipun, Jeng Pangeran Mangkubumi susunu, kang

wanodya nenggih paparabireki, Kangjeng ratu Kancaneku, garwanira

Sangakatong.

5. Nenggih Kangjeng Sinuhun, Pakubuwana kang kaping Pitu, kuneng wau

gantya sajarah kang saking Jeng Sunan GiriSunan GiriSunan GiriSunan Giri puniku, kang samya baboni

kraton.

6. Jenal Ngalim rumiyin, putra kakalih pra samya [210] jalu, ingkang sepuh

paparab Seh Jenalkakim, neng Madinah prajanipun, aneng ing Mekah

kang anom.

7. Nunggak semi ranipun, ya Jenal Ngalim paparabipun, Jenal Ngalim

puputra Seh Jenal Kabir, apuputra Seh Najimu, dinil Kabir Mekah

manggon.

8. Puputra Seh Najemu, dinilkobra pan paparabipun, puputra Seh Semangun

nulya sisiwi, Seh Kasan nulya susunu, Seh Ngabdulah namaning wong.

9. Seh Ngabdulah susunu, nama Sayidin Ngabdurrahmanu, putra Maolana

Mahmudinilkabir, putra Maolana Mahmud, dinil Kobra maksih manggon.




10. Neng Mekah putranipun, Seh Mulana Iskak asusunu, apeparab Seh Wali

Lanan anenggih, Ngajawa puputra wau, Sri Setmata nama katong.

11. Ya Sunan Giri iku, apuputra nama Sunan Kidul, iya iku Sunan ing Giri ping

kalih, Pangran Seba putranipun, lan Nyaigeng Mani jodho.

12. Nyai geng Mani iku, kang raka mring kiyageng Nis iku, pang kiyageng Sela

sami kang sisiwi, namanya wus karan iku, Nyai Ageng Saba kono.

13. Danira krama runtut, putra kakalih wuragil jalu, [211] apaprab nenggih Ki

Jurumertani, wanodya pambajengipun, warnanira yu kinaot.

14. Krama nak sanakipun, Pamanahan kiyageng Mantarum, apuputra

Panembahan Senapati, apuputra Jeng Sinuhun kang Seda Krapyak sang

katong.

15. Puputra Sultan Agung, ing Mataram puputra Sinuhun, Hamangkurat

ingkang sumare ing Tegil, Pangran Puger putranipun, nenggih kang

umadeg katong.

16. Nagri kartasureku, apaparab nenggih Jeng Sinuhun, Sunan Paku Buwana

kapisan nenggih, puputra Jeng Sunan Prabu, Mangkurat puputra katong.

17. Paparab Jeng Sinuhun, Paku Buwana kaping kalih wau, putra Sunan

Pakubuwana kaping tri, apuputra Jeng Sinuhun, Paku Buwana Sang

katong.

18. Nenggih kang kaping catur, kang wus mashur Jeng Sinuhun Bagus,

Waliyulah puputra Nata kakalih, Sunan Paku Buwana anenggih kang

kaping gangsal puniku sang katong.

19. Ingkang rayi jujuluk, Pangran Dipati Purubayeku, dene Sunan Paku

Buwana anenggih, kang kaping gangsal puniku, apuputra Sangakatong.

20. Kang kaping nem puniku, Jeng Sunan Paku Buwanaku, Sunan Mangun

Tapa sakadhangireki, nenggih kang madeg ratu, ing Surakarta kadhaton.

21. Kang paman Sangaprabu, Pangran Dipati Purbayeku, mengku Surakarta

paparabireki, Jeng Sunan kang kaping pitu, Paku Buwana Sang katong.

22. Wus turun etangipun, ping pitung dasa sekawaniku, [212] dene lamun

sajarahira pan saking, nenggih ki Jagaswareku, tedhak kiyageng Karanglo.

23. Puputra Kangjeng Ratu, Paku Buwana kang kaping wolu, lawan putri ing

Juminahan ing uni, garwanira Jang Sinuhun, Paku Buwana sawiyos.

24. Praptaning Jeng Sinuhun, Paku Buwana kang kaping pitu, saking Adam

etang samya turun kaping, nenggih pitung dasa telu, gendeng datan patya

kaot.

25. Nenggih panengenipun, kang samya tumut nedhakken ratu, campur

kaping sakawan etangareki, praptane kang kaping pitu, Paku Buwana

sang katong.

26. Mangsuli kang winuwus, mung kang dadya wit kang dhinapur, putra Sunan

Prabu Hamangkurat nenggih, kang wus kocap Jeng Sinuhun, Paku

Buwana kapindho.




27. Kang raka parabipun, Pangran Arya mijil saking pungkur, lang kang rayi

Pangran Arya Mangkubumi, ngadeg Ngayogya jujuluk, Mengku Buwana

Sang katong.

28. Dene kang raka wau, Pangran Arya nenggih puputranipun, Pangran

Adipati Mangkunagareki, apuputra Pangran Prabu, pinundhut mantu sang

kantong.

29. Sunan Surakarteku, Pangeran Prabu puputra wau, [213] nama Pangran

Dipati Mangkunagari, kang kaping kalih puniku, dene Ngayogya Sang

katong.

30. Jeng Sultan asusunu, Sultan Mengku Buwana jujuluk, kaping kalih Sultan

Kendhang parabneki, Jeng Suntan Kendhang susunu, Mengku Buwana

Sang katong.

31. Kang kaping tri jujuluk, Jeng Sultan Raja paparabipun, tanah Hayam

Benggala lawan ing Keling, tanah Jawa sadayeku, kang samya nedhakken

katong.

32. Nengna Nabi SisNabi SisNabi SisNabi Sis rumuhun, mung puputra kalih ingkang kalebu, ing bab

dening sajarah panengeneki, Sayid Anwas wus kawuwus, pangiwone

winiraos.

33. Sayid AnwarSayid AnwarSayid AnwarSayid Anwar puniku, nurunaken pangiwanurunaken pangiwanurunaken pangiwanurunaken pangiwa para ratu, tanah hayam Sayidna

Anwar winarni, duk aneng dewani iku, Maldewa araning pulo.

34. Ngalih jujulukipun, Sang Hyang NurcahyaNgalih jujulukipun, Sang Hyang NurcahyaNgalih jujulukipun, Sang Hyang NurcahyaNgalih jujulukipun, Sang Hyang Nurcahya paparabipun, apuputra Hyang

Nurasa putraneki, Sang Hyang Wenang asusunu, Hyang Tunggal putra

kinaot.

35. Paparab Sang Hyang Guru, Hyang Bathara Brama pu-[214]tranipun,

apuputra Bramasaddhara sisiwi, Brama Satapa jujuluk, Sang Hyang Tri

Trustha kinaot.

36. Sang Tri Trustha susunu, Sang Parikenan paparabipun, putra Resi

Manumanasa anenggih, Manumanasa susunu, Sakutrem Resi kinaot.

37. Sang Sakri putranipun, apuputra Palasara Prabu, putra Abiyasa

jujulukireki, Kresna Dipayana Prabu, Ngastina puputra katong.

38. Nenggih sang Prabu Pandhu, Dewanata Ngastina susunu, Dananjaya

paparab Prabu Karithi, puputra radyan Bimayu, apuputra Sanga katong.

39. Sri Parikesit Prabu, ing Ngastina punika susunu, Yudayana puputra Sri

Narapati, Sri Yudayana susunu, Gendrayana putra katong.

40. Sri Jayabaya Prabu, ngalih kadhiri kadhatonipun, apuputra Prabu

Jayamijayeki, Jayamijaya susunu, Jayamisena Sang katong.

41. Makasi kithanipun, ing Kadhiri apuputra sang Prabu, Sri Kusumawicitra

sang katong nangging, nulya puputra Sang Prabu, Purwacarita kadhaton.

42. Puputra Sri Mapunggung, apuputra Kandhiawan Prabu, amekasi aneng

jenggala sisiwi, paparab Resi Gathayu, ya Lembu Subrata katong.




43. Putra Lembu Miluhur, ya Sri Dewakusuma jujuluk, [215] putra Panji

Marabangun, paparab neki, Sang Prabu Suryawasesa Prabu, nulya

puputra Sang Katong.

44. Kudalaleyan iku, jujuluk Prabu Suryamiluhur, amekasi Jenggala ngalih

nagari, Sang Prabu Suryamiluhur, neng Pajajaran ngedahaton.

45. Ngadeg ngalih jujuluk, nenggih Mesatandreman sang prabu, apuputra

sang Prabu Banjaransari, Banjaransari susunu, Mundhingsari raning

katong.

46. Nulya puputra Prabu, Sri Mundhingwangi nulya susunu, Prabu

Gondakusuma ingkang mekasi, Pajajaran asusunu, Jaka Suruh madeg

katong.

47. Majapahit jujuluk, Prabu Bratakusuma puniku, puputra Sri Handaningkung

parab neki, Sang Prabu Brawijaya, ping sapisan putra katong.

48. Hayam Wuruk jujuluk, kang kaping kalih Brawijayeku, apuputra Lembu

Amisani, Brawijaya kaping telu, nulya puputra Sang katong.

49. Brawijaya ping catur, Prabu Bratanjung jujulukipun, apuputra Prabu

Brawijaya kaping, gangsal mungkasi puniku, ing Majapahit karaton.

50. Brawijaya susunu, Raden Bondhan KajawanRaden Bondhan KajawanRaden Bondhan KajawanRaden Bondhan Kajawan ranipun, apeparab

Lembupeteng Tarub nenggih, puputra kiageng iku, Getas Pendhawa

dhudhukoh.

51. Puputra naminipun, Kiageng Sela nulya susunu, [216] pan Kiageng Ngenis

nulya asesiwi, nenggih Kiageng Mantarum, Pamanahan puputra katong.

52. Madeg nagri mantarum, Panembahan Senapati iku, ing Ngalaga puputra

Sri Narapati, kang sumare Krapyak iku Jeng Sultan Ngalaga katong.

53. Puputra Sangaprabu, Sultan adi iya Sultan Agung, apuputra Jeng Sunan

Mangkurat nenggih, kang sumare Tegalarum, puputra kalih Sang katong.

54. Sunan Mangkurat nenggih, ping kalih madeg Kartasureku, ingkang rayi

Pangeran Puger Dipati, gumatyeng Kartasureku, nenggih jujuluking

katong.

55. Paparab Jeng Sinuhun, Paku Buwana kapisan iku, putra Sunan Prabu

Hamangkurat nenggih, apuputra Jeng Sinuhun, Paku Buwana kapindho.

56. Mekasi kithanipun, ing Kartasura ngalih kadhatun, aneng Surakarta

diningrat nagari, apuputra Jeng Sinuhun, Paku Buwana sang katong.

57. Nenggih kang kaping telu, Sunan Prakoswa paparabipun, putra Sunan

Paku Buwana kang kaping, sakawan Sinuhun Bagus, Waliyulah putra

katong.

58. Nenggih Kangjeng Sinuhun, Pakubuwana kang kaping pitu, etang sampun

turun sawidak satunggilsawidak satunggilsawidak satunggilsawidak satunggil, kang saking pangiwanipunpangiwanipunpangiwanipunpangiwanipun, kang panengenpanengenpanengenpanengen

winiraos.

59. Wus turun wolung puluhwolung puluhwolung puluhwolung puluh, langkung kakalihlangkung kakalihlangkung kakalihlangkung kakalih seja-[217]rahipun, mila kathah

kaote sejarah neki. Tengen lan pangiwanipun, ingkang mawi denirandon.




60. Sayid Anwar rumuhun, prapteng jaman Nabi Brahim durung, palakrama

maksih banter mati ragi, turun ping lima mas iku, nenggih jeng Nabi kinaot.

61. Saking raka wau, Sayid Anwas yeku purwanipun, kuneng wau nenggih

kang winarna malih, sajarahing para ratu, ing Keling lan Minangkabo.

62. Jawa lan Benggaleku, wau wiratha sajarahipun, kumpulira lawan ing

Ngastina nenggih, putranira Sang Hyang Guru, kang kinarya asmareng

don.





1. Putranira Hyang Pramesthi, nenggih Bathara Kesewa, Sang Hyang Wisnu

paparabe, puputra Sri Basupati puputra.

2. Nama Prabu Basukesthi, putra Sri Basukiswara, nulya puputra sang

katong, Sri Durgadana paparab, Maswapati Wiratha, putrestri wuragilipun,

Dewi Utari namanya.

3. Pan dadya garwanireki, radyan Bimayu putranya, Sri Parikesit sang

katong, wonten malih kadangira, Sang Prabu Durgadana, Dewi Durgadini

wau, kagarwa Sri Palasara.

4. Ngastina puputranireki, Sang Bagawan Abiyasa, pan [218] dadya kumpul

kapindho, kuneng ta sejarahira, Mandraka kang winarna, Manumanasa

susunu, kakalih pra samya priya.

5. Kang sepuh namanireki, Rsei Sakutrem rinira, raden Srhati, puputra Sri

Naranata, Hartati ing Mandraka, Mandrakusuma jujuluk, puputra Sri

Hartadriya.

6. Puputra Sri Narapati, Sri Mandradipa puputra, Narpati Salya arine, Dewi

Madrim pan kagarwa, ing Pandhu Dewanata, kuneng malih kang winuwus,

ngatas angin ing Benggala.

7. Mila pinurwa kang kawi, dene campur sajarahnya, lawan sang Brama

tedhake, putraning Hyang Girinita, Sang Hyang Bayu puputra, Hyang

Sumarma parabipun, puputra Bathara Tontra.

8. Bathara Tontra sisiwi, anama Sang Hyang Guritna, Resi Sumbawa

putrane, puputra Sri Mintabasa, putra Kuntadrupara, Hyang Basuki

putranipun, puputra Prabu Maruta.

9. Putra Nateng Ngatasangin, Sri Baratmaja puputra, Bambang Kumbayana

rane, paparab Pandhita Druna, kuneng malih winarna, sajarah Cempala

Prabu, saking ing atas maruta.




10. Nenggih Resi Basuki, puputranira kang taruna, Prabu Senggara parabe,

puputra Prabu Druwasa, puputra Sri Drupada, kuneng malih kang

winuwus, trahira Sang Sayid Anwas.

11. Campure lan tedhakneki, ingkang rayi Sayid An-[219]war, nenggih

Benggala sang katong, ingkang kinarya witira, Prabu Samud puputra,

Prabu Kadir asusunu Prabu Ngabid apuputra.

12. Sang Prabu Asab sisiwi, Raja Ngabidin puputra, Nabi Saleh paparabe,

jeng Nabi Saleh puputra, nama Sapwadiraja, Raja Sapwadi susunu,

paparab Nabi Kantalah.

13. Nabi Kantalah sisiwi, nama Sang Prabu Nirkanta, Sri Kanta Limut puputra,

Prabu Ramut putranira, puputra Sri Ramlamat, apuputra Sang Aprabu,

Jantanis nulya puputr.

14. Sang Prabu Sang Lut asisiwi, Raja Saduk putranira, Sang Prabu Sadik

putrane, Prabu Japrani namanya, putra Targani raja, Nateng benggala

susunu, Prabu Sangadik namanya.

15. Apuputra Sang Maharsi, Wimasucondra anama, putri Mantilirojane, Dewi

Tunjungbiru nama, puputra Dasarat, Ngayodya puputra Prabu, Sang

Bathara Rama Badra.

16. Sri Ramabadra sisiwi, Sang Prabu Rama Batlawa, ngalih Pamdherek

kithane, winastan nagri Madura, Prabu Ramabatlawa, putra kalih samya

jalu, kang spuh Dyan Kunthiboja.

17. Dyan Kunthi Sam kang taruni, gumatyeng nagri Mandura, kang raka kesah

prang kasor, ngejawa prapteng Talkondha, bawah nagri Wiratha, suwiteng

Prabu Sentanu, Talkondha langkung sihira.

18. Sri Dyan Kunthiboja nenggih, pinanggihken lan [220] arinya, Dewi Santari

namane, nulya kinen dmununga, aneng wana wekasan, winastanan

Mandureku, sinami samaning praja.

19. kang tinilar Mandureki, Sr Kunthiboja puputra, Dyan Basukunthi namane,

pinundhut mantu kang uwa, santanu putrinira, warnanya ayu pinunjul,

Retna Bandondari nama.

20. Patutira lan sang dewi, Durgandini lan Wiratha, Basukunti madeg katong,

lan kang garwa wus puputra, kang sepuh namanira, Sri Basudewa jujuluk,

Dewi Kunthi arinira.

21. Kang rayi namanireki, Harya Prabu arinira, Ugrasena wuragile, Dewi

Kunthi pan kagarwa, ing Pandhu Wewanata, wau Basudewa Prabu,

puputra titiga namanya.

22. Dyan Kakrasana anuli, kang rayi Dyan Nayarana, Wara Sumbadra arine,

kagarwa radyan Arjuna, krama kadang nak-sanak, kuneng malih kang

winuwus, mangsuli sajarahira.




23. Nenggih negari Mantili, Sang Hyang Dimeja puputra, kalih kang sepuh

namane, Prabu Danuja arinya, Danuwati wanodya, kagarwa Sumali Prabu,

nenggih Yaksendra Ngalengka.

24. Dene Danuja narpati, Mantili puputra tiga, Dewi Marawa namane,

panenggakira anama, Tunjungbiru sang retna, putra priya kang waruju, Sri

Danupati gumantya.

25. Karaton nagri Mantili, puputra Prabu Janaka, wi-[221]nangsulan caritane,

Dewi Marawa akrama, kagarwa Sri Narendra, Banowati Ngayodyeku,

puputra Sri Banoputra.

26. Lan Ratmeja Maharsi, dene Prabu Banuputra, namung sajuga putrane,

Dewi Ragu pan kagarwa, mring raden Dasarata, pamaning nak sanakipun,

wau malih kang winarna.

27. Retna Tunjungbiru nenggih, kagarwa Wimasucondra, apan sakawan

putrane, Suma Resi kang atuwa, penenggak resi Kala, Sumaraja arinipun,

wuragil Dyan Dasarata.

28. Kuneng malih kang winarni, Maospati sejarahnya, Bathara Yama putrane,

Bathara Surya puputra, Sang Hyang Rawiyatmeja, Hyang Karaba

putranipun, puputra Hyang Dewangkara.

29. Hyang Dewangkara sisiwi, Hyang Dewanggana puputra, Hyang Dewasana

putrane, kakalih pra samya priya, sepuh Prabu Heriya, Wisanggeni kang

waruju, dene Sang Prabu Heriya.

30. Kakalihputyranireki, sepuh Prabu Kartawireja, Resi Gotama arine, Gotama

puputra tiga, Retna jani kang tuwa, Dyang Subali arinipun, waruju radyan

Sugriwa.

31. Dene Prabu Maespati, Sri Kartawireja puputra, Sasrabahu paparabe, ya

Prabu Harjunasasra, pan turun kaping sanga, saking Sang Hyang Maya

wau, lan Prabu Harjunasasra.

32. Dene Resi Wisanggeni, pan kakalih putranira, [222] putra kang sepuh

arane, Suwandagni arinira, Resi Ramabargawa, dene Suwandagni wiku,

puputra kakalih priya.

33. Kang sepuh raden Sumantri, paparab Patih Suwonda, dyan Sukasrana

arine, kuneng malih kang winarna, sajarah ing Manggada, Sang Prabu

Targani wau, pan kakalih putranira.

34. Kang sepuh Prabu Sangadik, jumeneng aneng Benggala, Sang Prabu

Jisis kang anom, Prabu Jisis apuputra, Sang Prabu Citradarma,

Citradarma asusunu, kalih kang sepuh wanodya.

35. Nama Dewi Citrwati, kagarwa Harjunasasra, kang rayi jalu namanya, Dyan

Citrgada gumantya, mengku nagri Manggada, kuneng malih kang

winuwus, sajarah ing Lokopala.




36. Putranira Hyang Pramesthi, Bathara Sambu puputra, Hyang Sambodhana

putrane, esthi Jumili puputra, nama Resi Ilamula, Sidhi nenggih

putranipun, nama Prabu Deradhana.

37. Ing Lokapala prajeki, pan kakalih putranipua, Resi Wasistha namane, kang

anem Sri Dhanurdhana, gumantyeng Lokapala, dene ta kang raka wau,

Resi Wasistha puputra.

38. Resi Pulastha nameki, puputra sang Resi Padma, Resi Wisrawa putrane,

puputra Sri Wisrawana, ya Prabu Danaraja, wau Dhanurdhana Prabu, ing

Lokapala puputra.

39. Sang Prabu Handanapati, puputra Sri Lokawana, [223] ing Lokapala sang

katong, puputra estri sajuga, Dewi Lokati nama, sang dyah pan kagarwa

wau, dening Resi Wisrawa.

40. Puputra Sri Dhana, Wisrawana Lokapala, kuneng malih winiraos,

sajarahing Ngalengka, putra Hyang Girinata, Sang Hyang Brama

putranipun, Dewi Bremani namanya.

41. Kusuma Dewi Bremani, kagarwa Bremana raja, puputra estri namane,

Bremaniwati kagarwa, banjarpanjali Raja, Jatimurti putranipun, puputra

Bremanakondha.

42. Bremanakondha sisiwi, Getah Banjaran puputra, Bremanatama putrane,

Dewi Brenayi kagarwa, ing Yaksendra Puksara, puputra kalih sang Prabu,

kang sepuh Prabu Malyawan.

43. Lawan Yaksendra Sumali, kramantuk Mantilireja, Prabu Sumali putrane,

kalih kang sepuh wanodya, Dewi Sukesi nama, Prahestha putra waruju,

Dewi Sukesi kagarwa.

44. Ing Resi Wisrawa nenggih, ing Lokapala puputra, sakawan sepuh namane,

Sangaprabu Dasamuka, Panenggak Kumbakarna, kang rayi pawestri wau,

nama dyah Sarpakenaka.

45. Putra ingkang muragili, nama raden Wibisana, jangkep sakawan putrane,

telas aluring sajarah, panengen lan pangiwa, gantya kang winarneng

tembung amrih acunging carita.





1. Amangsuli carita ingkang winuwus, Sayidina Anwar, [224] nenggih kang

winarna malih, sasedane kang eyang Nabi Adam.

2. Saya nglangut panjuming pangesthinipun, hardanireng dadra, dennya

sumedya dadya di, binekdakna dennya dumadi neng donya.




3. Aywa kongsi rubeda tumekeng dudu, kadya yangira Dam, tanpa tuwas ing

dumadi, namung yuswa sangang atus sawidak warsa.

4. Nulya seda nora langgeng uripipun, rinasa sangsaya, karasa ing tyasireki,

yen maksiya anut agamning eyang.

5. Sayektine maksih keneng lara lampus, becik ing agesang, nganggo budine

pribadi, aneng donya nutugi sabudinira.

6. Kang kaesthi wus pinasthi cethanipun, nguni Pangerannya, yoga

brangtanira maksih, ginantungan kang luwih geng nugrahannya.

7. Kinen nutugaken dennira don ngalngut, wusnya ngartikeng tyas, Sayidin

Anwar nulya glis, mudhun saking sapucaking Baot arga.

8. Jajah wana jurang guwa gunung-gunung, ing pundi gen ingkang, gawat-

gawat singit-singit, sela angker kayu aeng lemah sangar.

9. Wus jinajah tan na waler sangkeripun, dhasar timur mila, dennya karem

mati ragi, sawarnining tapa sampun linampahan.Pan ing mangke

sangsaya winantu-wantu, goga brangta nira, marma saciptane dadi, Sang

Hyang Suksma tuhu yen asipat rahmatHyang Suksma tuhu yen asipat rahmatHyang Suksma tuhu yen asipat rahmatHyang Suksma tuhu yen asipat rahmat.

10. Sayid anwar jinising manungsa tuhu, anak putu Adam, teka mrih tan

keneng pati, parandene tinekan sasedyanira.

11. Iya saking nemening panedhanipun, mring kang Murbeng Jagad, tapane

den sembadani, pirang atus tahun dennya mati raga.

12. Ingkang dereng kambah alas gunung-gunung, jurang [225] guwa-guwa,

kang siluk kang sungil-sungil, pan ing mangke jinajah sadayanira.

13. Tanpa sedya mung nganut paraning suku, dennira alelana, mayeng

ngubengi pasisir, duk samana Sayid Anwar lampahira.

14. Nuju kendel satepining samodragung, laut tanah Ngerak, sinung

waspadeng Hyang Widdhi, aningali saluhuring jaladiyan.

15. Wonten katon kakalih kadya gumantung, gumandhul neng tawang, Sayid

Anwar mesat aglis, arsa wruh aparek lan arsa tatanya.

16. Mung sakedhap netra prapteng ngarsanipun, dereng kongsi tanya, kang

gumantung andhingini, wuwusnya rum heh Anwar bageya.

17. Putu Adam suteng Nabi Sis sireku, iya kang taruna, ibu Hapsari swargadi,

sangkanalit genira amati raga.

18. Kongsi mengko tyasira durung mantra wus, pirang [226] atus warsa,

kepati-pati begpati, nora liyan kang sira cipta ing driya.

19. Mung luputa ing lara kalawan lampus, myang guna sektinya, linuwihna

saking jing jim, sining jagad nora nana kaya sira.

20. Kongsi weruh gon siksaningsun ginantung, ejim miwah setan, tan ana

sinung udani, namung malaekat ingkang sinung wikan.

21. Ligi sira iku ingkang sinung weruh, Ibnu Sis miyarsa, kumel tyasnya esmu

ajrih, dene langkung sidike paningalira.




22. Sadurunge winarah sadaya weruh, dadyaris tatanya, lah sinten tuan

puniki, jinising jim punapa jinis manungsa.

23. Dena jenak wonten ing tawang gumantung, boten kesah-kesah, kang

gumantung anahuri, ingsun dudu jinis jim miwah manungsa.

24. Sayektine jinising malekat ingsun, ran Ngijan Ngijaya, wus kasiksa wak

mami, ingaranan Aruta lawan Maruta.

25. Purwanipun ngong antuk dukeng Hyang Agung, gumantung neng tawang,

keneng sikuning Nabi Dris, ingsun duwe kalethek jroning wardaya.

26. Kaduga yen tinuruna raganingsun, marang ngalam donya, dadya ratu

kang ngluwihi, mring Nabi Dris pangratanireng agama.

27. Tinurutan mring Hyang kang Maha Luhur, tinurunken ingwang, madeg ratu

nagri Babil, lawas-lawas ingsun kinenan ing coba.

28. Pan kasmaran marang dyah kongsi salulut, dadya [227] nemu duka,

siniksa mangkene iki, duk jamane Nabi Dris panggantungira.

29. Prapta mengko iya pirang atus tahun, besuk luwar ingwang, jangjine lamun

wus lahir, Kangjeng Nabi Mustapaniyakaningrat.

30. Purwa madya wasana sampun tinutur, karsaning Hyang Suksma, dene

sira bisa prapti, ing goningsun sartane pinaring ilham.

31. Sinung weruh gon siksaningsun ginantung, aneng ngawang-awang, yekti

yen wenang sireki, anampani kabeh ing sakawruhira.

32. Lah dene ge majuwa mring ngarsaningsun, sira tampanana, iya ing

sakawruh mami, ngelmuning Hyang kang ginadhuhken maring wang.

33. Sigra maju Sayid Anwar wus winuruk, palak palakiyah, ngelmu nujum

ngiluduni, myang lakuning surya wulan lawan lintang.

34. Wruh ingering jagad ing sasaminipun, ingkang bangsa hikmah, kalawan

winulang malih, wruh basane ing sakutu walang taga.

35. Pan sadaya Sayid Anwar sampun putus, ing sakawruhira, Malekat

gumantung kakalih, Sang Aruta Maruta lan wuwusira.

36. Heh ta anwar sireku wus badan alus, trahing Nabi Adam, kacampuran

trahing Ngejim, kasepuhan sing matenging tapanira.

37. Wus tan kena ing lara kalawan lampus, langgeng [228] uripira, kongsi

prapteng jaman akhir, nanging iya kurang utamane pisan.

38. Aja tanggung becik banjura sireku, iya marang lulmatlulmatlulmatlulmat, angambila banyu

urip, anginuma sartane sira adusa.

39. Banyu urip tirta marta kamandhanu, panguripan saBanyu urip tirta marta kamandhanu, panguripan saBanyu urip tirta marta kamandhanu, panguripan saBanyu urip tirta marta kamandhanu, panguripan sajagadjagadjagadjagad, Sayid Anwar

matur aris, yen makaten kawula anuwun tedah.

40. Panggonane ingkang tirta kamandhanu, ing sapaken tuwan, kawula darmi

nglampahi, Sang Maruta Aruta pan wuwusira.

41. Panggonaning luwih ewuh lan pakewuh, tegese ing lulmat, tanah kang

peteng tan sipi, kang tan pisan-pisan kasonganing surya.




42. Kajabaning peteng luwih adhemipun, obor nora kena bisa, urip

pinanganing atis, nanging lamun sira kang manjing ing lulmat.

43. Nora susah nganggo obor geni murub, pan wus cahyanira, kang dadi obor

madhangi, nanging nadyan padhang atise kaliwat.

44. Utamane pisan nganggowa sireku, pan ana saratnya, yen prapteng lulmat

sireki, ana katon buron singa barong seta.

45. Den agupuh cekelen pasthi ing bathuk, ana ciuci-[229]nya, iyaku bedholen

nuli, sira peta lengane sipatna netra.

46. Lan borehna den wrata hangganireku, pasthi wuwuh padhang, lan

kuwatan kenen atis, yen tanana mung den mantep tekatira.

47. Kayata duk dinuta nggambar swargagung, mring eyangira Adam, antepe

ing tyasireki, anrang baya kantaka, pratignyanira begpati, den mangkono

antepira manjing lulmat.

48. Keneng atis suku mati nora mundur, yekti sira bisa, angambil ing banyu

urip, dening prenahing lulmat hangubengana.

49. Sajabaning langit kabeh iku tepung, lor kidul myang wetan, lamun sira

aningali, ana peteng pupungkasaning samodra.

50. Pedhut ireng kaya mendhung angendhanu, ya iku ing lulmat, lah uwis

mangkata aglis, sun jurungi muga rahayu neng paran.

51. Wusnya telas welingira kang gumantung, Sayid Anwar sigra, umesat

saengga thathit, pan sakedhap sajabaning langit prapta.

52. Ingubengan lor kulon wetan myang kidul, tepung temu gelang, Sayid

anwar aningali, pedhut ireng kadi mendhung alimengan.

53. Linebetan prapteng gene lulmat sampun, madhangi cahyanya, ing ngarsa

myang kanan kering, ingkang tebih maksih peteng alimengan.

54. Dadya bingung tan wruh lor kulon myang kidul, [230] tumindak tan bisa,

kami kekelen ing atis, aningali buron tanana katingal.

55. Dadya Sayid Anwar wus pratikyeng lampus, atise sang saya, kami kekelen

tan sipil, getih kenthel ngarekel otote samya.

56. Kadya pecat sadaya babalungipun, gumuling kantaka, keparag kekeling

atis, pan angringkel kadya tatas nyawanira.

57. Kuneng ingkang aneng lulmat maksih kantu, kami kekelen ing atis, yata

wau kang winuwus, nenggih sang malekat karis, ingkang wus kayangan

manggon.

58. Aneng wukir dhasar sapucuking gunung, tutupe kang nerakapti, wruh

kalamun wayahipun, neng lulmat pinarag atis, tan kuwawa kantakenggon.

59. Sang Ijajil gya mesat sakedhap rawuh, ing lulmat lampahireki, manjing ing

pepeteng sampun, pan sarwi ambekta api, neraka kinarya obor.

60. nora mati dening atis maksih murub, padhang ing lulmat kaeksi, sayidin

Anwar kang kantu, gumuling gya den prepeki, ingkang kantaka karaos.




61. Sarirane kasumukan panasipun, api naraka mari atis, wungu pungun-

pungun ndulu, maring Pangeranireki, Sayid Anwar sujud gupoh.

62. Sang Ijajil meseming tyas lingira rum, heh Sa-[231]yid Anwar sireki, wus

sun karya badan alus, tan kena ing lara pati, langgeng urip prapteng don.

63. Teka dadak pindho karya tyasireku, nedya ngambil banyu urip, amrih nora

keneng lampus, nanging ya luwih utami, tyasira ingkang mangkono.

64. Lah to payo sun tuduhaken sireku, prenahing gon banyu urip, Sayid Anwar

sandika nut, mring Ngijajil sampun prapti, gen tirta marta lingnya lon.

65. Lah ta iku iya kang peteng ngendhanu, ting parentul banyu saking, sagara sagara sagara sagara

rahmatrahmatrahmatrahmat ya iku, banyu urip lah ta aglis, nginuma adusa kono.

66. Sayid Anwar sigra minum sarya adus, wus nora angrasa atis, kasumukan

panasipun, obore kang nerakapi, nikmat ting ngongga karaos.

67. Langkung saking nikmat lan manpangatipun, panginume toya urip, Sang

Ijajil alos muwus, lah nya sira sun paringi, kang pusaka cupu karo.

68. Siji kothong siji maksih isinipun, ingkang isi cupu manik, kang kothong

asthagineku, isenana banyu urip, iku duk Nabi padudon.

69. Adam Kawa dennyarsa jodhoken sunu karsane Nabi putrestri, ingkang ala

antuk bagus, wadon ingkang ayu luwih, jinodho lanang kang awon.

70. Babu Kawa nyulayani marang kakung, kang dadya [232] karepireki, wadon

warnane kang ayu, jodhowa lanang kang pekik, awon jinodho samya

awon.

71. Nora nana ngalah padha kencengipun, Nabi Adam dadya kardi, pratandha

lan garwanipun, padha metokaken mani, winadhahan cupu karo.

72. Jangji kang tandadya bayi kamanipun, manuta marang kang dadi, bayi ing

sakarepipun, dadi namanira Esis, Babu Kawa kamanipun, tanpa dadi

kama maksih, eneng jroning cupu wutoh.

73. Dadya manut Babau Kawa marang kakung, dennya hanjodhoken siwi,

cupu ingkang kothong iku, isenana banyu urip sakebake gonira mot.

74. Yen ombakna marang wong sajagad iku, norantek kang bayu urip, dene

cupu manik iku, kasektene nora keni, brongta marang ing wong wadon.

75. Lawan ora kena sayah lawan lesu, miwah arip lawan ngelih, panas tuwin

adhem luput, yen ngrasa ngelih lan arip, panas atis myang kaleson.

76. Angambunga marang cupu manik iku, kabeh karepe [233] pan mari, Sayid

Anwar sukeng kalbu, wus tinampan cupu kalih, kang isi lawan kang

kothong.

77. Cupu Nabi Adam kang kothong pan sampun, ingisenan banyu urip, apanta

sakebekipun, Sayid Anwar lan Ngijajil, saking ing lulmat wus miyos.

78. Prapteng jawi sang Ijajil alon muwus, heh Sayid Anwar den aglis, banjura

lakunireku, mring sakidul Malebari, pan ing kana ana pulo.




79. Aran pulo Maldewa pan maksih suwung, pan durung kisenan jalmi,

Maherosa raning gunung, neng kono matiya ragi, luwihna kang wus

kalakon.

80. Atapaa angon surya pucak gunung, yen bengi anduma warih, yen wus

genep pitung tahun, ing kono pasthi tibaning, iya kanugrahaning ngong.

81. Marang sira nugraha kang luwih gung, sakiduling Malebari, kabeh pulo

maksih suwung, dadi kayanganing ejim, durung ana kisenan wong.

82. Sang Ijajil wusnya telas welingipun, nulya musna tan kaeksi, Sayid Anwar

sukeng kalbu, marang ing Malekat Karis, uni pasthi anggeping batos.

83. Lamun tuhu Pangeran kang Maha Luhur, lagyarsa mangkat miyarsi, ana

swara nguwuh-uwuh, heh Sayid Anwar den aglis, sira ngambila maring

ngong.

84. Wruhanira kayu sewan aranipun, sandilata ma-[234]osadi, pangurip

sagung tumuwuh, kabeh saisining manungsa myang sato.

85. Kutu walang taga lamun ana lampus, kang durung tumibeng pesthi,

ungkulana oyodingsun, sayekti yen urip malih, Sayid Anwar nolih anon.

86. Kayu aking wit godhonge samya wulung, ingkang bisa basa jalmi, akon

ngambil nguwuh-uwuh, sigra dennya marepeki sambilatasambilatasambilatasambilata wus binedol.

87. Winadhahan sajroning cupu jumerut, wadhahe kang cupu manik, Sayid

Anwar mesat sampun, ing marga datan winarni, sakedhap lampahira jok.

88. Sakidule malebari pan saestu suwung, kathah pulo kang kaeksi, sadayane

maksih suwung, dereng wontwn kisen jalmi, Sayid Anwar niyup gupoh.

89. Marang pulo Maldewa apan jumujug, nenggih Maerasa wukir, lajeng tapa

pucak gunung, tapa ngon lampahing rawi, lamun enjang dennya lunggoh.

90. Madhep ngetan yen bedhug tumengeng luhur, lamun lingsir kilen ngalih,

madhep ngilen dennya lungguh, yen dalu angumming warih, lamun enjang

wangsul ing gon.

91. Madhep ngetan aneng sapucuking gunung, angon lampahing Hyang Rawi,

wusnya dugi pitung tahun, pan amung kirang sapta ri, wanci bedhug

dennya lunggoh.

92. Nengeng luhur anon kang samya tumurun, kakejer [235] luhurireki, wetara

pitung penggayuh, jroning surya den tingali, ana kaki-kaki lunggoh.

93. sampun ciklu busanane sarwa wulung, jenggote panjang aputih,

lunggweng palongka jumerut, sila tumpang dennya linggih, Sayid Anwar

nalika non.

94. Nora samar namun kalamun Pangeranipun, ingkang munggeng jroning

rawi, Sayid Anwar sigra sujud, kang nuksmeng surya lon angling, heh ta

Anwar yoganingngong.

95. Pan wus tutug ing mengko tapanireku, angon lakuning Hyang Rawi, tutupe

ing pitung tahun, anamung kurang sapta ri, liwat sukaning tyas ingong.




96. Dene sira ngestokken sapakoningsun, tapa ngon lakuning rawi, tan osik

ing pitung tahun, iya tampanana aglis, samengko nugrahaningong.

97. Marang sira nugrahan kang luwih agung, sira apan ingsun kardi, wijining

para ratu, neng kene babarna wiji, sarta lan pituduh ingong.

98. Ing Maldewa ana ratu jim pinunjul, jujuluk Raja NuradiRaja NuradiRaja NuradiRaja Nuradi, Mahadewa

parabipun, hambeg santa satu budi, duwe anak siji wadon.

99. Retna Dewi Nurini paparabipun, diwasa durung akrami, cahyane nukmeng

sitangsu, iyeku kang pasthi dadi, jodhonira prapta ing don.

100. Wenang madhana ing nugrahaningsun, kang wus [236] tumibeng sireki,

tusing Nabi ingsun campur, iya lawan trahing ejim, dadya wijining pra

katong.

101. Retna Dewi Nurini lan sira besuk, patutan jalu sawiji, luwih pekik

warnanipun, tur mawa cahya nelahi, lawan sira wus tan loro.

102. Yeki ingkang nurunaken para ratu, jumeneng kusumaning jim, tan pedhot

satutugipun, kongsi prapteng jaman akhir, maratu, akatong-katong.

103. Kakangira si Anwas besuk ya milu, urun mijeni Narpati, ananging

babakunipun, apanta maksih sireki, mung nempeli turun wadon.

104. Dene yen wus prapteng jaman akhir besuk, ilang saking ing jinis jim, mulih

marang purwanipun, jinising manungsa yekti, para ratu keneng layon.

105. Lah tutugna tapamu iku rumuhun, pan amung kurang sapta ri, yen wus

genep pitung tahun, yekti sira den pondhongi, marang Nuradi jim katong.

106. Dhinaupaken sira lawan putrinipun, wis kariya ingsun pamit, mulih marang

ing swarga gung, surya gya wangsul manginggil, Sang Ngijajil wus tan

katon.

107. Sayid Anwar mituhu sawelingipun, nutugen tapanireki, tutupe ing pitung

tahun, pan amung kirang sapta ri, kuneng gantya winiraos.

108. Putrining jim Maldewa ingkang winuwus, kusuma [237] Dewi Nurini, ing

dina sawiji nuju, sakeca denira guling, aneng sajroning kadhaton.

109. Pan supena ningali wulan tumurun, kakejer luhurireki, jro sasi ana kadulu,

nini-nini sarwa putih, neng Palongka retna lunggoh.

110. Sarwi angling heh nini wruhanireku, jodhoning Hyang lata mami, Siti

Ngujwa araningsun, harsa warah mring sireki, yen jatukramanta rawoh.

111. Satuhu kusuma rembesing madu, wayah Adam putraning Sis, Sayid

Anwar namanipun, pekik cahyaning nelahi, dhasar maksih jajako nom.

112. Sira nini sinung anak lanang bagus, tembe warnaning tur pekik, amawa

cahya sumunu, jumeneng kusumaning jim, nurunaken para katong.

113. Tanah Ajam sagung para ratu-ratu, nora lyan sutanireki, iya ingkang darbe

turun, kongsi prapteng jaman akhir, satutuge nora pedhot.

114. Nanging mengko langya kandheg tapeng gunung, angon lakuning Hyang

Rawi, lawase wus pitung tahun, mung kari sadina benjing, lah wis nini

pamit ingong.




115. Nini tuwa wus musna datan kadulu, wulan wangsul ing wiyati, Sang Dyah

dennya sare wungu, pangungun ira tan sipi, supenanira kang katon.

116. Enjingipun marek kang rama sang prabu, kusuma [238] Dewi Nurini,

ngaturken supenanipun, ingkang kantingal ing ratri, salebeting

nendranipun.

117. Wulan mudhun kekejer neng luhuripun, ing jro isi nini-nini, ngaken lamun

jodhonipun, nenggih sang dyah Ngujwa lati, sung wangsit manising jodho.





1. Amiwiti malah amekasi, nini tuwa ing sawangsitira, sampun katur

sadayane, kang rama sukeng kalbu, amiyarsa aturing siwi, sang dyah

rinangkul sigra, babo putraningsun, pantes lamun mangkonowa, jroning

nendra iya gonnira angimpi, liwat saking diwasa.

2. Sun tetedha mring Hyang Ngujwalati, muga-muga iya satuhuwa, nini tuwa

ing wangsite, mring sira dennya tuduh, jatukrama ingkang sayekti, putreng

Sis wayah Adam, kang martapeng gunung, lah ta wis nini muliya, mring

kaputren sun awakane pribadi, iya ingkang ngupaya.

3. Ingkang dadya pamangsitireki, nini tuwa sajroning supena, baya ngendi

praptane, iya ki bakal mantu, bayo nora nana sajroning, wukir pulo

Maldewa, de wus pitung tahun, nora nana wartanira, ingkang putra wus

mundur manjing jro puri, kang rama sigra mesat.

4. Pan kakejer madyaning wiyati, keblat papat ing-[239]kang tiningalan,

suwung tan ana tandhane, amung pucaking gunung, wonten tejanipun

awening, wukir ing Maerasa, saking doh sumunu, winawas pucaking arga,

dangu-dangu ilanging teja kaeksi, katingal kang atapa.

5. Lunggweng sela sapucaking wukir, maksih sidadhep asuku tunggal,

kalangkung pekik warnane, mawa cahya sumunu, lir trenggana angikis

latri, tejanira sumunar, saking doh ngunguwung, dening cahyaning kang

tapa, pucak wukir lir rinenggeng kilat thathit, Sang Prabu osiking tyas.

6. Dhuh-dhuh adhuh iya baya iki, ingkang katon sajroning supena, nini tuwa

ing wangsite, tapa pucaking gunung, angon lakunira Hyang Rawi, ana

empere uga, iku tapanipun, ya angon lakuning surya, kapindhone sapa

wong kang duweni, ing cahya kang mangkana.

7. Angluwihi saking cahyaning jim, lamun dudu terahing kusuma, wong mara

tapa tedhake, kang trus rembesing madu, wijiling wong handana warih,

mongsa dadak duweya, cahya kang kadyeku, sawusnya ngartikeng driya,

sigra niyup Prabu Nuradi marpeki, prapta pucaking ngarga.




8. Ingkang tapa kagyat aningali, nuju tutuping ing [240] pitung warsa,

linuwaraken tapane, manggihi ingkang rawuh, wus anarka yen dudu jalmi,

tapak wayang-wayangan, sangkane ing luhur, wus tata denira lenggah, Sri

Nuradi dhini tatanya aris, hangger tigas kawuryan.

9. De pun bapa tembe aningali, jinising jim punapa manungsa, wingking

pundi pinangkane, myang sinedyeng kayun, lawan sinten sinambating sih,

dene kepati tapa, aneng pucaking gunung, paranta ingkang sinedya, Sayid

Anwar pasaja dennya nauri, lamun jinis manungsa.

10. Saking nagri Kusni Malebari, wayah Adam jeng Nabi Sis putra, Sayid

Anwar paparabe, kesah sangkaning timur, alelana jajah wanadri, sapurug

tanpa seday, nut paraning suku, wus lami kalunta-lunta, prapteng ngriki

lajeng kendel mati ragi, angen lampahing surya.

11. Duk miyarsa Sang Prabu Nuradi, yen satuhu jeng Nabi Sis putra, langkung

sukaning galihe, raden nulya rinangkul, babo sutaningsun sang pekik, pun

bapa tur pasaja, ing satuhunipun, kula puniki jim raja, nama Prabu Nuradi

ingkang mengkoni, sagung jim ing Maldewa.

12. Dene prapta kawula sang pekik, ing ngarsane apanta kabekta, ing atmaja

supenane, katingal duk ing dalu, winangsit ing Hyang Ngujwalati, kalamun

jatukrama, lan sariranipun, dhuh angger lamun parenga, ing karsane

sakedhap kula aturi, dheteng praja kawula.

13. Ningalana marang nini putri, lamun angger panu-[241]ju ing karsa, ngong

aturaken arine, mring paduka satuhu, kang supaya dadosa cethi, juru dang

amawongan, lamun tan panuju, ing galih mung kinarsakna, nini putri mring

anak angger sang apekik, dados kadang kewala.

14. Sayid Anwar kalane miyarsi, ratu jim dewani wuwusira, mesem sajroning

galihe, dene ta sami santuk, saking wangsit ing jatukrami, mung kaot

sariranya, wangsiting Hyang Agung, raja putri jim Maldewa, antuk wangsit

saking Sang Hyang Ngujwalati, marga saking supena.

15. Dadya alon dennira nahuri, paranta gen kawula nut, barang ing reh kang

darbe nagri, samangsane mopowa, yekti duraka gung, Sri Nuradi langkung

suka, dene Sayid Anwar wus anut ing galih, gya cinandhak astanya.

16. Sareng mudhun wau saking wukir, kalih mesat tapak wawayangan, maksih

kakanten astane, ing marga tan winuwus, pan sakedhap lampahnya prapti,

jinujug jroning pura, Sang Kusuma nuju, lenggah neng madepaningrat,

pan ingadhep mban inya lan para cethi, lagya eca sandika.

17. Saking dennya kagagas ing gailih, supenanya ni tuwa kang nukma,

sajroning wulan wangsite, kagyat denira dulu, ingkang rama praptanireki,

sarwi nganthi satriya, cahyanya sumunu, sang dyah wus garjiteng driya,

esmu merang tumungkul denira linggih, kang rama sampun lenggah.

18. Sayid Anwar tansah munggeng kering, Sang Ibnu [242] Sis lan putri

Maldewa, sareng pagut paningale, suh rempu kalihipun, ing wardaya




saengga kadi, panjang putra tumiba, neng sela kumepyur sang retna

kalangkung merang, mring tatamu pinandeng liring ngindhani, tumungkul

denira lenggah.

19. Ingkangrama mesem dennya angling, babo nini aja taha-taha, age

ngabektiya kiye, iya iki kadangmu, jro supena iya kang dadi, wangsite nini

tuwa, kang nukmeng sitang-sitangsu, satriya hadi Kusniya, wayah Nabi

Adam putraning Nabi Sis, kang nama Sayid Anwar.

20. Lawan ngaturana kang pisalin, rakanira nini mentas tapa, rusak busanane

kabeh, apan wus pitung tahun, dennya tapa angon ing rawi, sang retna

langkung merang, nembah sigra mundur, lawan sapawonganira, mring

kaputren suka sang Nata Dewani, Sri Nuradi turira.

21. Lah punika warnane kang rayi, dipun pasaja dhateng bapa, punapa panuju

angger, inggih ning galihipun, Sayid Anwar aturira ris, rumiyin tur kawula,

ing sakarsa anut, sampun menggah pinaringan, putri Nata sanadyan silih

pinaring, Cethi miwah parekkan.

22. Sayekti yen sewu kapundhi, Prabu Nuradi suka [243] miyarsa, mesem alon

andikane, yen angger wus panuju, kawula srah ngarinireki, saisining jro

pura, sadayanya katur, sampun mawi walang driya, lah suwawi

pondhongen arinta nuli, pan sampun garwanira.

23. Prabu Nuradi ngandikeng cethi, lah iringna iki gustinira, lebune marang

kaputren, Sang Prabu nulya kondur, marang dalem puranireki, wauta

Sayid Anwar, mring kaputren sampun, ginarbeg jim prayangan, wau sang

dyah sampun ngaturaken udani, yen tamu sampun prapta.

24. Inggih kang darbe cahya nelahi, ginarbeg cethi parayangan, dipun prayitna

nak angger, praptaning sang tetamu, kadi-kadi lamun nemeni, bantheng

duk tumambirang, salamine lawung, neng wana sungu kancana, tracak

waja harsa anyundhang jajawi, netranipun kumala.

25. Pamandenge marang sang retnadi, nalika neng ngarsa Sri Narendra, kadi

wus kenyut galihe, anon cahya sumunu, ngasaraken resmining sasi, sang

retna duk miyarsa tigasira kumenyut, anglesinmg wardaya lupa, maras-

maras enar-enar senik-senik, paran mengko yen prapta.

26. Harsa mundur kasusu praptaning, sang tetamu sampun menggeng

ngarsa, sang dyah pinrepekan age, cinadhak astane, sang retna sinambut,

lajeng binekteng papreman, lelangening pagulingan tan winarni, rarasing

karadikan.

27. Dennya samya sih siniyan kalih, suka sagung cethi [244] jim paranyangan,

umiyat marang gustine, pantese kalihipun, sapraptaning kawandasa ri,

sang natarsa megawan, srah karatonipun, mring mantu Sayid Anwar,

rembag lawan kang rayi kya patih Amir, ingkang bedhe tinilar.

28. Aneng praja amung ngembani, karatone Sayidina Anwar, tetepa

kapatihane, among wadya bala sagung, punggawa jim samya ngrembagi,




nanging Sayidina Anwar, sanget dennya lumuh, maksih karem mati ragi,

karsanira karya kayangan pribadi, neng wukir Maerasa.

29. Prabu Nuradi dadya nuruti, Sayid Anwar wus nyipta kayangan, sami

sakala dadine, neng sapucaking gunung, Maerasa asrinireki, ngasorken

jroning pura, wus sasat swarga gung, sadaya sarya kancana, sarwa retna

miwah sosotya disdi, semana Sayid Anwar.

30. Lan kang garwa pan sampun angalih, mring kayangan sapucaking arga,

Sayid Anwar sasampune, aneng pucaking gunung, pan angalih parabireki,

nama Sang Hyang Nurcahya, lan malih jujuluk, nenggih Suksma Kawekas,

lan paparab nenggih Sang Hyang Maha Siddhi, Hyang Jagad Pramu Sesa.

31. Sang Hyang Trusthaningrat Mahamuni, Dewa Batha-[245]ra Jagad

werana, ing Jagad rat sadayane, dewa pamungkasipun, Hyang Wisesa

Hyang Utipati, Sang Hyang Jati Wasesa, Sang Hyang Murbeng Luhur, iya

Hyang Murba Misesa, kang wadya jim sadaya jrih asih, marang Sang

Hyang Nurcahya.

32. Saksat marang Sang Hyang Ngunjwalati, anggepira wadya jim sadaya,

pinindha-pindha pupundhen, luwih mring ratunipun, ajrihira sagung wadya

jim, mring Hyang Nurcahya dennya, wingite kalangkung, layanganira

kewala, nora kena yen ingidak milalati, myang kaluwihanira.

33. Angluwihi sagunging ratu jim, wruh basane kutu walang taga, lawan bisa

nguripake, sabarang ingkang lampus, bisa karya ing pati naming, den

arani kewala, mati yekti lampus, marmanya sangsaya-saya, pangidhepe

wadya jim samya jrih asih, malah kahyanganira.

34. Wus karanan ing dewata sami, denira wus dadya pangidhpan, jim pulo

Maldewa kabeh, malah ta wus sinebut, mring wadya jum Hyang Maha

Tinggi, saking den anggep nyata, yen kang Maha Luhur, sasar dadya

sukanira, Hyang Nurcahya sinebuta ing sabumi, yen kang Murbeng

Buwana.

35. Wus rumasa sakurebing langit, kang kasongga lumahing bantala, saisining

jagad kabeh, titahira Hyang Agung, wus tan nana ingkang nimbangi, jim

setan myang manungsa, mring sariranipun, ing punika Hyang Nurcahya,

aneng pulo Maldewa pan sampun mijil, saking jaman manungsa.

36.36.36.36. Sampun emor lan jamaning ejim, Hyang NurSampun emor lan jamaning ejim, Hyang NurSampun emor lan jamaning ejim, Hyang NurSampun emor lan jamaning ejim, Hyang Nurcahya [246] pan wus manjing cahya [246] pan wus manjing cahya [246] pan wus manjing cahya [246] pan wus manjing

alam, Adam Makdum ing tegese, pangawang uwungalam, Adam Makdum ing tegese, pangawang uwungalam, Adam Makdum ing tegese, pangawang uwungalam, Adam Makdum ing tegese, pangawang uwung----uwung, wus tan ana uwung, wus tan ana uwung, wus tan ana uwung, wus tan ana

bumi lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dulu, keblat papat bumi lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dulu, keblat papat bumi lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dulu, keblat papat bumi lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dulu, keblat papat

wus tan ana, ngandhap luhur Sang Nurcahya sampun manjing, ing alam wus tan ana, ngandhap luhur Sang Nurcahya sampun manjing, ing alam wus tan ana, ngandhap luhur Sang Nurcahya sampun manjing, ing alam wus tan ana, ngandhap luhur Sang Nurcahya sampun manjing, ing alam

Akadiyat.Akadiyat.Akadiyat.Akadiyat.

37. Wus tan ana sawiji-wiji, jumeneng lawan pribadinira, gaibing gaib tegese,

nalikanya puniku, Hyang Nurcahya den ira manjing, ing alam Akadiyat,

jamane Nabi Hud, maksih Nuh agamanira, Sang Nurcahya lan garwane

Dewi Nurini, aneng swarga kayangan.




38. Anekakken ing karsanireki, sasat wikrama sajroning pujo, nyipta tanajul

tarkine, unggah turuning tuwuh, tan antara nulya kaeksi, cahya kang

manca warna, murub prabanipun, ilapating Hyang Suksma, cahya ireng

abang putih lawan kuning, tandha yen tinarima.

39. Dennya minta yoga ing Hyang Widdhi, wus tumurun ingkang cahya rasa,

kang garwa lajeng wawrate, praptang semayanipun, babar jalu kalangkung

pekik, mawa cahya nugraha, tumeja ngunguwung, wus kalih lan kang

rama, pekik mawa cahya wus sinung kekasih nenggih Sang Hyang

Nurasa.

40. Rasa mendhet namane kang wukir, Maerasa nur men-[247]dhet kang

rama, kang eyang mendhet namane, diwasanya kalangkung, denira mrih

amati ragi, sawarnane ing tapa, linampahan sampun, dhasare Sang Hyang

Nurasa, wus satuhu lamun kusumaning ejim, trahing Nabi Srnata.

41. Nora kudu nganggo tapa, ejim wus sinung kasekten, beneda lawan

manungsa, jisime jisim jasmani, kang samya mamrih sekti, marganya

antuk pinunjul, tinuku saking tapa, yen jim wus jisim rakhani, pan wus

kodrat sektine, tan nganggo tapa.

42. Dhasare Sang Hyang Nurasa, kusuma juim trahing Nabi, sinepuhan saking

tapa, marmanira anglangkungi, saking para ratu jim, ing guna myang

sektinipun, wus sami lan kang rama, ramabu suka tan sipi, mring kang

putra ing galih sampun pracaya.

43. Sadaya pusakanira, kang saking Malekar Karis, pinaringaken kang putra,

lawan sangelmunireki, miwah ngelmu kang saking, Malekat ingkang

ginantung, sadaya wus katampan, myang nama ngangge sami, wus

sumilih aneng kayangan dewata.

44. Wus dadya wujud sajuga, tan kena ingaran kalih, sangga satu lan

rimbagan, Nurcahya ilangireki, Nurasa kang kaeksi katingal, saengga

panasing geni, lan urube tan kena yen pisahaken.

45. Ananira Hyang Nurcahya, iya Nurasa a-[248naning, ananira Hyang

Nurasa, pan iya ananireki, Hyang Nurcahya sayekti, wus dadya tunggal

sawujut, mangkana Hyang Nurasa, apanta harsa ngluluri, ing salampah

lampah ing nguni kang rama.

46. Awit duk maksih timurnya, denira nis saking nagri, Kusniya andon lalana,

pirang-pirang atus warsi, dennya mrih mati ragi, jajah wana gunung-

gunung, jurang pereng myang guwa, mayeng ngubengi pasisir, saben

kendel saenggone mati raga.

47. Saking jinising manungsa, dinadya badan rokhani, miwah kaluwihanira,

linuwihken saking ing jim, nimpuni guna sekti, sinung wruh sabasanipun,

sakutu walang taga, lan sinung paningal sidik, saderenge winarah sampun

uninga.




48. Ya saking matenging tapa, yeku kesthi ing galih, mangkana Sang Hyang

Nurasa, wus tilar kayanganeki, ing dewata kawuri, lajeng lalana don

nglangut, jajah guwa manarga, myang ngubengi pasisir, saenggone lajeng

kendel mati raga.

49. Sajroning pulo Maldewa, jinajah sadaya sami, tan wonten kang

kelangkungan, guwa-guwa kali-kali, jurang pereng ring ngiring, alas-alas

gunung-gunung, nuju kendel lampahnya, ngadeg pinggiring pasisir,

ngawasaken sakidul pulo Maldewa.

50. Pulo darma katingalan, wiyaripun anglangkungi, lan pulo kang kathah-

kathah, miwah parbatanireki, lan Maerasa sami, ageng miwah luhuripun,

ngran wukir Jakawenang, sukuning ngungkang jeladri, marmanipun nama

wukir Jakawenang.

51. Aranipun gunung lan guwa, sinebut dadya sawiji, [249] guwanipun guwa

wenang, gunung jaka raning wukir, ginreba dadi siji, nenggih Jakawenang

gunung, yayah kadya timbanga, geng luhure wukir kalih, sukunira pan

sami ngungkang samudra.

52. Cinatur pulo Maldewa, apan pirang-pirang wukir, sakidul Malebari, kathah

pulo gunung-gunung, tan ana nimbangane gung luhur wukir kalih, Hyang

Nurasa gya mesat saking Maldewa.

53. Yun wruh pulo katingal, sakedhap wus angungkuli, niyup mangandhap

wus prapta, kendel saimbanging wukir, dangu-dangu ningali, guwa neng

sukuning gunung, nenggih ing guwa wenang, lawange ngungkang jeladri,

lenebetaning jro wonten telagannya.

54. Toya sri kawuryan muncar, iliene kalangkung wening, telaga iku pan

dadya, padusaning jim lan peri, wiyaripun pesagi, pipinggire lir pinantut,

sela item sedaya, Hyang Nurasa yun udani, sigra manjing salebeting

talaga.

55. Prapteng jro resep tumingal, lebet weninge kang warih, resik

sapangandhap pisan, dadya lajeng mati ragi, tanarsa medal malih, tapa

ngum dhasaring banyu, lamine pitung warsa, tan wonten ingkang ngudani,

kuneng ingkang lagya maratapa ngum toyo.

56. Ratuning jim kang winarna, nenggih ingkang angra-[250]toni, sadaya jim

pulo Darma, paparab Raja Rawangin, lawan pRabu Nuradi, apanta

kadange sepuh, sami papasih kadang, sira sang Raja Rawangi, kang

kinarya apatih kadange tuwa.

57. Anama Patih Paewata, den sang Prabu Nuradi, papatih kadang taruna,

nenggih kyana Patih Amir, sadaya kadang neki, kathahe pan wolulikur,

kayangan sowang-sowang, cinatur raja Rawangin, darbe putri sajuga

dereng ngakrama.

58. Warnanira yu utama, paparab Dewi Rawati, sembada ari cahyanira,

ngasorken resming sasi, duk samana sang putri, supena kalaning dalu,




aningali sasongka, sedhenge purnama sidhi, medal saking salebeting

guwa wenang.

59. Cumlorot manjing jro pura, tibeng ngarsane sang ngaji, cinadhak tutut

kewala, binekta ngarsanireki, sarwi ngandika aris, nini sung oleh sitangsu,

metu saking jro guwa, sun paringaken ing sireki, den kareksa pan iku sasi

nugraha.

60. Sang dyah kacarya tumingal, sasongka wus den tampani, dyan ingemban

kasemekan, binekta mring tilamneki, saprataning jinem mrik, ingkang

sasongka pinangku, sahengga nawung putra, apan sarwi den arasi,

sawungune sang dyah langkung ngungunira.

61. Enjang marek mring kang rama, kusuma Dewi Rawati, [251] ngaturaken

supenanira, miwiti malah mekasi, dennya pinaring sasi, wus katur

sadayanipun, Sang Prabu duk miyarsa, ngungun ing tyas ngandika ris, yen

mangkono niniputri impenira.

62. Becik wanane baya, katon sun paringi sasi, sira pan ing kembenira, sira

pangku neng jinem mrik, baya perak kang dadi ing jatu kramanireki, ya

mengko sun utusan, wakira si kakang patih, analika mring sajroning guwa

wenang.

63. Apata isine baya, Sang Prabu sigra nimbali, kang raka rakyana patya, wus

prapta sajroning puri, Sang Prabu ngandika ris, kakang atmajanireku, nini

putri supena, katon aningali sasi, saking guwa wenang ingsun candhak

kena.

64. Sun paringaken putranira, nulya den emban kang sasi, kakembene kang

kinarya, ginawa marang jinem mrik, pinangku den arasi, kya patih miyarsa

ngungun, alon ing aturira, lamun makaten sang Ngaji, supenane putra

tuwan sang lir retna.

65. Sae nunten pinareksa, sajroning guwa manawi, mangke wonten isenira,

Sang Prabu ngandika aris, lah iya kakang patih, talikanen den gupuh,

sajroning guwa wenang, sarpane yen kepanggih, jroning guwa gawanen

mring ngarsaningwang.

66. Sunarsa wruh wahanannya, supenane nini putri, [252] kya patih matur

sandika, wus medal saking jro puri, sapraptanireng jawi, mesat ing gagana

ngayuh, niyup sakedhap prapta, lampahe rakyana patih, lajeng manjing

salebeting guwa wenang.

67. Jinajah sepi sadaya, tan ana labetireki, namung sanginggil talaga,

winawas mring kyana patih, wonten tejanireki, luhuring toya sumunu,

pantes tejaning tapa, kya patih sigra merpeki, ngadeg munggeng

satepinireng talaga.

68. Winawas sing jro katingal, kang tapa angum mring warih, pekik tur maksih

taruna, amawa cahya nelahi, lir lintang manjer wengi, murub prabanya




ngunguwung, kya patih eram mulat, dhuh-adhuh ta baya iki, ingkang katon

sasongka jroning supena.

69. Satriya jim ngendi baya, tapa ngum dhasaring warih, durung mangsa mati

raga, pantes yen dadiya iki, jodhoning putra mami, kusumeng ngartikeng

galih, kya patih manjing sajroning talaga.

70. Marengi duk luwarira, kang tapa ngum mring warih, tutupe ing pitung

warsa, kya patih aris merpeki, kang tapa duk ningali, wus nduga lamun jim

agung, dene senening cahya, wus samya tata alinggih, kya patih arum

denira wacana.

71. Hanggar teja sulaksana, pun bapa anila krami, tejaning anyar katingal,

suleksananing asinggih, sinten sinambat ing sih, ing pundi ingkang

kapungkur, tapa ngum jroning toya, punapa sinedyeng galih, Hyang

Nurasa pesaja ing saurira.

72. Ing nama miwah minangko, yen wayah Prabu Nuradi, [253] paparab

Hyang Nurasa, ibu raja putri jim, retna Dewi Nurini, kang rama manusa

tuhu, saking negri Kusniya, Wayah Adam putraning Sis, nama Sayid

Anwar katimuranira.

73. Kesah andon alelana, wusnya krama putri jim, paparab Sang Hyang

Nurcahya, kayang pucaking wukir, ki patih duk miyarsi, kang tapa

rinangkul gapyuk, dhuh babo wayah ingwang, tunggal rone angalingi, pan

kawula angger kadangipun tuwa.

74. Inggih mring eyang paduka, dewani Prabu Nuradi, kula pun patih Parwata,

inggih ingkang amatihi, eyang paduka ngriki, pan inggih kadange sepuh,

mring eyangta Maldewa, paparab raja Rawangin, kang ngratoni sadaya jim

pulo Darma.

75. Sedaya kadang kawula wolulikur kathahneki, akayangan sowang-sowang,

dene sepuh pribadi, Prabu Palija nenggih, kawula panenggakipun, sedaya

sampun mencar, samya kayangan pribadi, dhuh nak angger jatose lampah

kawula.

76. Dinuta ngeyang paduka, inggih sang Raja Rawangin, [254] nalika

sajroning guwa, sawontene yen pinanggih, ngong kinen bekta aglis, mring

ngarsanira Sang Prabu, marmangger sapunika, putrining eyangira ji,

jroning nendra, supena wonten sasongka.

77. Medal saking jroning guwa, tumibeng ngarsa Sang Ngaji, cinandhak anut

kewala, pinaringaken sang putri, sasongka den tampani, den mban

kasemekanipun, binekteng mring papreman, pinangku dipun arasi,

sawungune nendra matur mring kang rama.

78. Marmangger eyang paduka, kula tinuduh ngulati, sawontene jroning guwa,

kula kinten bekta glis, Sang Nata harsa uning, temah ing mangke panuju,

kang wonten jroning guwa, inggih wayah ngong pribadi, dhuh nak angger

mugi-mugi kadhangena.




79. Sowan ing ngeyang paduka, mendahta sukaning galih, malah pandugi

kawula, karsaning eyangira ji, mring nak angger sang pekik, ngawekteni

supenanipun, kang putra sang lir retna, denira pinaring sasi, wahanane

kadi sarira paduka.

80. Hyang Nurasa meseming tyas, myarsa ature kya patih, alon denira

ngandika, inggih kawula umiring, ing reh andika nanging, matura maring

Sang Prabu, yen adreng denirarsa, mring kawula animbali, nanging kula

mboten kenging yen nembaha.

81. Miwah yen lenggah angandhap, amargi sampun nam-[255]peni,

ngelmining bapa sadaya, wus aneng kawula sami, ki patih duk miyarsi,

umatur sarwi gumuyu, inggih angger kantuna, ngong matur eyangira ji,

kados pareng namung makaten kewala.

82. Wus mijil saking telaga, lajeng wedalira saking, salebeting guwa wenang,

sapraptanira ing jawi, lajeng measat wiyati, sakedhap lampahira wus,

prapta sajroning pura, ing ngarsa raja Rawangin, matur estu jro guwa

wonten kanthinya.



K I N A N T H IK I N A N T H IK I N A N T H IK I N A N T H I


1. Pukulun supenanipun, nini putri daradasih, jro guwa wonten isinya,

kusuma jim trahing Nabi, putrining rayi paduka, Dewani Dewi Nurini.

2. Kramantuk manungsa tuhu, saking nagri Malebari, Anama Sayid Anwar,

wayah Adam putraning Sis, jujuluk Sang Hyang Nurcahya, lelana

sangkaning alit.

3. Jajah wana gunung-gunung, mayeng ngubengi pasisir, praptaning pula

Maldewa, lajeng tapa angen rawi, wonten wukir Maerasa, kawruhan yayai

Nuradi.

4. Pan lajeng ingambil mantu, dhaup lan Dewi Nurini, namung patutan

sajuga, warnanira langkung pekik, anama Sang Hyang Nurasa, mila

kantos prapteng ngriki.

5. Lampahe sudarmanipun, inggih ingkang den luluri, lelana jajah wanarga,

mayeng ngubengi pasisir, sapraptaning wukir Jaka, lajeng kendel mati

ragi.

6. Tapa ngum sajroning banyu, lamine wus pitung warsa, neng talaga jroning

guwa, kawula eram ningali, ing pekike warnanira, miwah ta cahyanireki.

7. Kadya basanta mabangun, kukuwunge hanelahi, pu-[256]nika pantes

jodhowa, lan putra tuwan ni putri, mboten wonten kang kuciwa, marma tan

kering samangkin.




8. Kang tapa darbe panyuwun, lamun wonten ngarsaji, sampun linenggahken

ngandhap, lan sampun kinen wot sari, mila matur sapunika, dennya

sampun den pasrahi.

9. Ngelmuning sudarmanipun, sadaya wus den tampani, jangjine nadyan

wontena, ngarsaning Ngunjwalati, tan kenging lenggah neng ngandhap,

lawan tan kening wot sari.

10. Sang Nurasa haturipun, yen paduka tan ngilani, kang dadya panuwunira,

lumuh sumiweng ngarsaji, upami pinaripeksa, prapteng pati den lampahi.

11. Duk miyarsa Sang Ngaprabu, suka gumujeng dennya ngling, heh rakyana

patya, pantes mangkonowa ugi, panjaluke kang ngatapa, wayahe yayi

Nuradi.

12. Luwih luhur bangsanipun, kusuma jim trahing Nabi, wayahing Sis buyut

Adam, lah iya kakang den aglis, gawanen mring ngarsaningwang, kang

tapa angum mring warih.

13. Dene ta panjalukipun, iya kakang sun turuti, aja nganggo walang driya, sun

papan neng poncaniti, ing praptane wayah ing wang, patih sandika turneki.

14. Wus mijil saking kadhatun, wau sira kiya patih, mesat marang ing

ngawiyat, ing wuri Sri Narapati, apan ta sampun siyaga, siniwakeng

poncaniti.

15. Wau ta ing lampahipun, patih Parwata wus prapti, [257] ing guwa lajeng

denira, manjing salebeting beji, panggih lawan kang atapa, ki patih lingira

aris.

16. Dhuh angger panuwunipun, eyang tuwan anglilani, padukangger

tinimbalan, sapengker kula wus mijil, ngentosi neng panangkilan, kang

tapa suka miyarsi.

17. Gya kinanthi astanipun, marang ing rakyana patih, mentas saking jro

telaga, saking guwa sampun mijil, prapteng jawi sampun mesat, sakedhap

wus angungkuli.

18. Ngalun-alun gya maniyup, maksih kanthen asta sami, sakidul waringin

kembar, lajeng lampahira aris, marek ing ngarsa Narendra, piyak sagung

kang anangkil.

19. Sang Prabu Rawangi gupuh, tedhak saking dennya linggih, methuk

ingkang lagya prapta, tumundhuk rinangkul aglis, tinarik binekta lenggah,

aneng singasana rukmi.

20. Sang Nata mesem lingnya rum, ingsun atetanya kaki, gonnira nis saking

praja, nora nggawa batur siji, kongsi prapteng puo Darma, nora marek

marang mami.

21. Apata eyangireku, durung warah ing sireki, yen duwe kadang maring

wang, dadak banjur mati ragi, tapa ngum dhasaring toya, lawan kongsi

pitung warsi.




22. Lah apa sedyanireku, Hyang Nurasa matur aris, rayi paduka jeng eyang,

pukulun dereng wawarti, nggen kula nis saking praja, pan amung sedya

ngluluri.

23. Jeng rama salampahipun, awit timur denira nis, [258] saking praja don

lelana, mayeng ngubengi pasisir, anjajah guwa wanarga, kalunta pan

sampun lami.

24. Anut saparaning suku, prapteng ngriki aningali, telaga sajroning guwa,

lajeng kendel mati ragi, angum sadhasaring toya, praptanipun eyang patih.

25. Marengi duk luwaripun, tutupe ing pitung warsi, Raja Rawangin miyarsa,

ngunguning tyas ngandika ris, yen mangkono praptanira, kulup aneng

praja mami.

26. Pan wus karsaning kang nuduh, iya Sang Hyang Ngunjwalati, kinen wruh

ing pudjaningwang, den agem tyasira kai, pan nagara pulo Darma, wus

duwekira pribadi.

27. Dene ta lirunipun eyangmu yayi Nuradi, pan iya sariraningwang, aja sira

walang ati, kakang patih wayahira, sun gawa manjing jro puri.

28. Sun weruhne kadangipun, ya nini Rawati, nulya kondur Sri Narendra, Sang

Hyang Nurasa kinanthi, tan kantun rakyana patya, sapraptanireng jro puri.

29. Lenggah munggeng dalem agung, Hyang Nurasa datan tebih, lan kaki

patih munggeng ngarsa, glar parekkan para cethi, jim peri myang

parayangan, sadaya eram ningali.

30. Mring satriya ingkang rawuh, pekik myang cahya-[259]nireki, lir wulan

katrangan mega, kukuwunge anelahi, Raja Rawangin ngandika, heh

kakang rakyana patih.

31. Manjinga kaputren gupuh, timbalana nini putri, ingsun kon aningalana,

mring kadange anyar prapti, teko pulo Maldewa, garjita rakyana patih.

32. Wus tampi ing karsanipun, sigra wau kiya patih, manjing kaputren wus

prapta, panggih lan sang raja putri, gupuh ngabekti mring uwa, kipatih

ngrangkul sarya ngling.

33. Babo nyawa putraningsun, impenira dara dasih, ing sajroning guwa

wenang, nyata ana isine nini, satriyadi ing Maldewa, tapa ngum dhasaring

warih.

34. Lawase wus pitung tahun, warnane kaliwat pekik, paparab Sang Hyang

Nurasa, miwah cahyane nelahi, samengko wus aneng pura, karsane

ramanira ji.

35. Yen padha panujunipun, dhinaupken lan sireki, panggaliye Sri Narendra,

supenanira ing ratri, wahananing jatukrama, kasmaran angemban sari.








1. Sira nini den timbali, ing ramanira Sang Nata, kinen mulata warnane,

satriya jim ingkang prapta, ing kana ya weruha, panuju lan oranipun,

padha pesajan kewala.

2. Kumenyut sang raja putri, wantuning dyah wus diwasa, karaseng tyas

supenane, kaya na empere uga, timbalane kang rama, sang kusuma

kering sampun, sapraptanireng jro pura.

3. Sakedhap sang dyah ningali, mring kang lunggweng [260] ngarsa Nata,

namung sagebyaran bae, sareng paguting paningal, upama panjang putra,

tumibeng sela kumepyur ing tyas kalihnya.

4. Tumungkul merang sang putri, pinandeng mring tamunira, srimpang-

srimpung ing lampahe, jujug wurine kang rama, awor parekkan kathah,

kang rama mesem lingnya rum, nini den kapareng ngarsa.

5. Bagekna rakanireki, aja sira taha-taha, apan sanakira dhewe, pan wayahe

pamanira, yayi Prabu Maldewa, lawan sira prenahipun kaponakan naking

sanak.

6. Nanging mengko wus sun ambil, dadi putraningsun tuwa, wajib ngabektiya

age, sang kusuma duk miyarsa, timbalane kang rama, tur sembah merang

kalangkung, palarasan undurira.

7. Wangsung mring kaputren malih, lawan sapawonganira, kang rama suka

gujenge, sarya lon dennya ngandika, lah iku putra ningwang, warnane

arinireku, pawestri amung sajuga.

8. Ugungan sangkaning alit, marma gungane kaliwat, yen warnane sedheng

wae, rehning wukir kurang praja, dadi wagu tenaga, pasajan bae akingsun,

lamun panuju tyasira.

9. Sun aturken anyethi, yen tan panuju ing karsa, mung dadiya kadang wae,

Hyang Nurasa duk miyarsa, timbalane sang Nata, dheku sarya lon turipun,

kasuwun kalingga murda.

10. Timabalan Sri Narapati, tan kenging hulun matura, [261] sampun kang

kinarsakaken, nugraha pinaringan garwa, tur putrining Narendra, lamun

botena kasuwun, nadyan pinaring pawongan.

11. Parang kawula nampik, nadyan silih kinarsakna, pejah kawula samangke,

paran hulun yen sageda, suminggah ing sakarsa, yenti yen kawula manut,

ing reh kangdarbe nagara.




12. Sukeng tyas Raja Rawangin, miyarsa ing aturira, mesem sarwi ngandika

lon, yen wus panuju tyasiram, sayekti ingsun pasrah, iya mring arinireku,

miwah saisining pura.

13. Kabeh pasrah ing sireki, jro kadhaton pulo Darma, apa sakarsanirangger,

kabeh pan wus darbekira, lah mara putraningwang, pondhongen

garwanireku, aja sira taha-taha.

14. Sagunging parekkan cethi, kabeh padha angiringa, gustinira mring

kaputran, Hyang Nurasa lengser sigra, saking ngarsa Narendra, gumerbeg

pawongan pungkur, yata wau sang lir retna.

15. Wus maharjeng busanadi, lungguh neng kanthil mutyara, aneng ing dalem

kaputren, sampun ngaturan uninga, lamun tetamu prapta kagyat ing tyas

sang retnayu, kapelak tamu praptanira.

16. Sang retna tumurun aris, saking palenggahanira, sang kakung mrepeki

age, sang dyah mendhak arsa nembah, cinandhak astanira, dhuh kusuma

jiwaningsun, gusti sampun awot sekar.

17. Ngilangken langening bumi, sang retna sinambut [262] sigra, binekta mring

papremane, suka sagungging parekkan, jim peri parayangan, wangsul

matur mring sang Prabu, hentyarsarira miyarsa.

18. Miwah rakyana apatih, wus medal saking jro pura, wadya jim winarta

kabeh, yen satriya jim ing Maldewa, kang tapa jroning guwa, wus

pinundhut ing Sang Prabu, minantu jro pura.

19. Dhaup lan sang raja putri, wadya jim suka sadaya, wau kang aneg

kaputren cinaturaken kewala, kang lagya sih sinihan, langening sih tan

winuwus, semana Sanf Hyang Nurasa.

20. Wus Nyipta tanajultarki, mengku minta yoga, kang garwa lajeng wawrate,

prapteng mangsanira babar, jalu pekik warnanya, amawa cahya sumunu,

pinundhut putra kang eyang.

21. Sampun sinungan kekasih, nama Sang Hyang Darmajaka, damar met

pulonamane, jaka met namaning arga, didus lan gege toya, menggal geng

kalawun-lawun, gung subrangta mati raga.

22. Hyang Nurasa sasampuning, lan garwa yoga satunggal, gya nyipta

kahyangan dhewe, aneng jroning guwa wenang, sadhasaring telaga, luwih

saking jro kadhatun, asring kayanganira.

23. Sasat langening swargadi, sarwa retna myang sosotya, tan siwah lawan

gambare, kang saking ing redi dhasar, Sang Hyang Nurasa sigra, lan kang

garwa sru manekung, manungku ing puja mantra.

24. Maladi semedi hening, maneges karsanira Sang, [263] nglangken ponca

driyane, manjing jroning alam marwah, reh ajal kamulanya, saliring rasa

kinumpul, nganakken gaibing rasa.




25. Antuk kalih atus warsi, denira manungku puja, kang pinusthi jroning tyase,

minta yoga malih ingkang, linuwih wus katrima, cahya rasa gya tumurun,

kang garwa lajeng wawratnya.

26. Sawusnya ngantara lami, prapteng mangsanira mbabar, jalu tur pekik

warnane, luwih saking ingkang raka, mawa cahya nugraha, kadya kartika

mabangun, praba kang munggwing wadana.

27. mancur ngunguwung nelahi, pan sampun sinungan nama, nenggih Jadji

paparabe, Jadji tegese pan wenang, manut namaning guwa, lan malih

jujukipun, Sang Hyang Wening tegesira.

28. Dene ta cahyanireki, anglangkungi weningira, sor toya jro telagane, wus

tan kalih lan kang rama, kukuwunging wadana, pinuja mantra kalangkung,

wus dinus ing gege toya.

29. Diwasnira kepati, subrongta amati raga, kang rama tumpah ngelmune,

sakwruhira sadaya, myang sagunging pusaka, katampaning putri sampun,

lan sinung pustaka darya.

30. Surat pemutane nguni, slampahira kang rama, miwah kang eyang, sadaya

ingangge sampun, wus dadya kahanan tunggal.

31. Tan kena ingaranan kalih, pama sekar lan wanginya, [264] Hyang Nurasa

ing wangine, ya ananira Hyang Wenang, tan kena pisahane, wus dadya

tunggal sawujud, cinatur mangsa punika.

32. Mareng jaman Nabi, ya Ibrahim kali lilah, dene ing ngalam donyane, etang

saking tahun Adam, nenggih ing tahun surya, kali ewu sangang atus,

lamun ing tahun sasangka.

33. Kalih ewu langkung neki, sangang atus wolung dasa, lan gangsal warsa

punjule, Sang Hyang Wenang sawusira, amilih mring rama, hanggalih

suraosipun, nenggih kang pustaka darya.

34. Dadya karsa angluluri, salampahira kang rama, miwah kang eyang

lampahe, saking katimuranira, denya mrih mati raga, lelana andon

anglangut, witirantuk kaluwihan.

35. Luwih saking sektining jim, pinunjuling tri lokaya, saking matenging tapane,

sawusnya osik mangkana, Sang Hyang wenang saksana, tilar kayanganira

wus, medal saking jroning guwa.

36. Mayeng ngubengi pasisir, lelana jajah wanarga, anut parane sukune,

sakidulipun Kusniya, kang aran pulo Dewa, ingkang ageng pulonipun,

sadaya pan kalih welas.

37. Kajawi kang alit-alit, tan wonten kang kalangkung-kalang-[265kung, wus

jinajah sadayane, marang sira Sang Hyang Wenang, jurang kali myang

guwa, alas-alas gunung-gunung, saben kendel tan lelampah.

38. Saenggene mati ragi, sawarnining tapa-tapa, pan wus linampahan kabeh,

tapa ngalong tapa ngidang, tapa sajroning samodra, tapa geni murub, tapa

saluhuring mega.




39. Tapa jejer tapa linggih, tapa melek tapa nendra, tapa ngeli tapa dede, tapa

ngon lampahing surya, tapa angum ing toya, linampahan sadaya wus,

kang kocap pustaka darya.

40. Malah-malah den wuwuhi tapane kang rama, miwah kang eyang tapane,

pirang-pirang atus warsa, dennya kapati tapa, wus kena saciptanipun,

dennya ngungkurken agama.



PANGKURPANGKURPANGKURPANGKUR


1. Dadya hardanira dadra, dennya nedya nutugi sruning budi, nasar-nasare

linantur, dening kang murbeng jagad, Sang Hyang Wenang kang kadya

sukaning kalbu, pinangeran ing sajagad, sinebuta ing sabumi.

2. Dene ta saisining rat, ciptaning tyas wus tanana nimbangi, marang

kaluwihanipun, pan wus nora kapalang, dennya nedya angaku Hyang

Maha Luhur, tanana winalang driya, kabeh saisining bumi.

3. Sawusnya telas sedaya, pulo-pulo sakidul Male-[266]bari, jinajah

sadayanipun, kendel neng pulo Dewa, yeku ugering pulo sadayanipun,

kang sakidul kilenira, ing Kusniya Malebari.

4. Nami dewa namanira, nadyan pulo darma namanireki, ya Darmadewa

ranipun, cinatur pulo dewa, datan wiyar nanging wingite kalangkung,

gununge namung satunggal, alit nanging langkung inggil.

5. Namanipun wukir tunggal, saking tebih kasebut dadi sawiji, dewa tunggal

namanipun, kendelira Hyang Wenang, aneng pucak gunung manungku

manekung, nanedha mung tinekana, sasedyanira dennya mrih.

6. Pinangerana ing jagad, kuneng ingkang lagya nungke semedi, gantya wau

kang winuwus, nenggih ing pulo darma, sira raja Rawangin sumalah

sampun, kaprabon marang sang wayah, Darmajaka gumantyaji.

7. Jujuluk Hyang Darmwasesa, ingkang eyang kayangan aneng wukir, kasub

karatone punjul, Sang Hyang Darmawasesa, sagung wadya bala jim sami

sih lulut, cinatur sampun akrama, dhaup lan putrinireki.

8. Ratu Jim raja Sikanda, langkung endah nama Dewi Sikandi, ing Selong

kayanganipun, sira raja Sikanda, marga saking kasor kaluwihanipun,

marang Hyang Darmawasesa, dadya nungkul atur putri.

9. Runtut dennya palakrama, reroncene ing tingkah [267] tan winarni,

sondhake bae cinatur, mburu lampahing kondha, Sang Dyang

Darmawasesa lan garwa sampun, puputra gangsal kathahnya,

pambajengira pawestri.




10. Langkung endah warnanira, apeparab nenggih Dewi Dremani, Dremana

panenggakipun, jujuluk Sang Hyang Dwija, ingkang rayi Triyata nulya

rinipun, nama Hyang Caturkenaka, wuragil Sang Poncaresi.

11. Putra jalu sakawannnya, samya karem subrongta mati ragi, kuneng malih

kang winuwus, anenggih Sang Hyang Wenang, ingkang aneng wukir

tunggal sru manekung, apanta sareng kewala, lan kang raka lampahneki.

12. Dennya krama myang puputra, nging caritanira kinarya genti, Sang Hyang

Wenang sapucaking gunung, ngilangaken poncadriyanya, sang Hyang

Wenang sampun manjing.

13. Nenggih salebeting alam, kang amengku obah osikireki, ing alam

sedayanipun, wus antuk jroning puja, yen katekan barang ing

sasedyanipun, sigra mbabar gambarira, cinipta dadya suwargadi.

14. Gumatung saluhur mega, lan pucaking gunung pan datan tebih,

serakitireng swargagung, wus kapetha sadaya, katon saking mandrawa

prabanya murub, sagunging jim pulo dewa, sadaya wus nganggep yekti.

15. Lamun kang murbeng bawana, wus kawentar saking jum tanah Ngindhi,

myang Keling wus kathah manut, [268] ngidhep mring Sang Hyang

Wenang, nganggep nyata lamun Hyang kang Maha Luhur, kuneng kang

wus akayangan, neng kaswargan luhur wukir.

16. Wonten ingkang winursita, kang jumeneng nenggih ratuning Keling, ejim

kamanungsan tuhu, Prabu Ari namanya, sutaning jim Saroba ing

purwanipun, kapencut rabi manungsa, putrining sang rajeng Keling.

17. Ratuning ingkang kina, rajeng Keling nama raja Wisadik, arinira sang

aprabu, Sangadik ing Benggala, tinanem neng nagri Keling pejahipun,

Wisadik pinrep ing ngaprang, pejah dening Prabu Ari.

18. Tilar putri mung sajuga, apan lajeng kagarweng Prabu Tr, Retna Wisawati

iku, langkung endah warnanya, lan sang Perabu Ari Wisawati sampun,

patutan estri sajuga, peparab dewi Sahoti.

19. Langkung endah warnanira, cahyanira nukmeng wulan nelahi, mangkana

sang Ari Prabu, samana wus miyarsa, lamun wonten neneka neng pucak

gunung, wukir tunggal pulo dewa, ngaku Hyang kang murbeng bumi.

20. Jujulikira Hyang Wenang, bisa nyipta kaswargan luwih adi, datan sumeleh

gumantung, aneng saluhur mega, sagunging jim pulo dewa wus samya

nut, mangeran mring kang neneka, sadaya wus nganggep yekti.

21. Lamun kang murbeng bawana, nadyan jim tanah Ngin-[269]di myang

Keling, kathah kang wus sami anut, ngidhep mring wukir tunggal,

nganggep nyata lamun Hyang kang Maha Luhur, wus tetela

pamyarsannya, langkung duka Prabu Ari.

22. Mesat saking puranira, marang wukir tunggal nedya ngayoni, marang kang

ngaku Hyang Agung, prapta ning pulo dewa, duk ngungkuli swarga

pipindhan sumaput, nibeng bantala kantaka, sawungune mesat mulih.




23. Wali-wali kapingtiga, Prabu Ari dennyarsa hangayoni, saben ngungkuli

sumaput, dadya ing tyas rumasa \, yen kasoran barang kaluwihanipun,

dennya tan keneng kungkulan, dadya manut Prabu Ari.

24. Nungkul marang Sang Hyang Wenang, amangeran ing tyas wus nganggep

yekti, lan ngaturaken putrinipun, minangka pratondhanya, Retna Dewi

Sahoti, kagarwa sampun, marang sira Sang Hyang Wenang, duk samana

wadya Keling.

25. Ejim utawi manungsa, sampun mantuk marang ratunireki, sadaya

anganggaep tuhu, yen kang murbeng bawana, yata wau Sang Hyang

Wenang kang winuwus, kang aneng swarga pipindhan, lan garwa dewi

Sahoti.

26. Nekakken ing karsanira, myang garwa nungku muja semadi, kang cinipta

ing panekung, tanajultarkinira, unggah turun ing tuwuh nulya handulu,

ilapatireng Pangeran, cahya ingkang monca warni.

27. Murub ngunguwung prabanya, ireng-putih-abang [270] kalwan kuning,

rasa mulya gya tumurun, kang garwa lajeng wawrat, prapteng mangsanira

lan wawratanipun, mbabar putra mijil Akyan Pramana tegesireki.

28. Asipat kadi manungsa, kinuling-ling ing cahya anglimputi, ingkang

pramana gya dinus, nenggih ing toya gesang, bisa musik nulgya cahya

warna catur, wus ngumpul dadya satunggal, cahya ingkang abang

manjing.

29. Marang ing cahya kang jenar, cahya kuning manjing mring cahya langking,

ireng manjing marang pingul, putih manjing pramana, wus sipat jim amawa

cahya sumunu, sinung nama Sang Hyang Tunggal, kukuwunge hanelahi.

30. Diwasa kapati tapa, salampahe kang rama den luluri, myang kang eyang

lampahipun, hanggung handon lelana, jajah alas jurang guwa gunung-

gunung, tan alami antaranira, ingkang ibu wawrat malih.

31. Prapteng mangsanira mbabar, mijil Akyan kembar jalu lan estri, apan urip

tegesipun, cahyane maya-maya, kalihipun dinus toya gesang sampun,

bisa mosik sinung nama, ingkang sepuh Sang Hyang Ening.

32. Dewi Yati kang wanodya, kalihipun nama cahya nelahi, diwasanipun

kalangkung, subrangta mati raga, jajah alas guwa gunung-gunung, tan pae

lawan kang raka, dennya karem mati ragi.

33. Cinendhak lampahing kondha, reroncene carita tan winarni, Sang Hyang

Tunggal kang winuwus, apan sampun akrama, dhaup lawang ingkang uwa

putrinipun, nenggih Darma wasesa, pambajeng Dewi Dermani.

34. Runtut dennya palakrama, Sang Hyang Tunggal la-[271wan Dewi

Dermani, nalika mangsa puniku, nenggih ing ngalam donya, hamarengi

jaman kenabiyanipun, nenggih Jeng Nabi Suleman, agamanira pan

maksih.




35. Sarengat Jeng Nabi Musa, nuju tahun Adam yen tahun rawi, tigang ewu

gangsal atus, lamun ing tahun wulan, tigang ewu nem atus langkung

pipitu, duk semana cinarita, ratuning Jim tanah Indhi.

36. Selong Keling sapengetan, kathah murtat marang ing kangjeng Nabi,

Suleman pra samya manut, marang ing pulo dewa, dennya kasor barang

kaluwihanipun, marang sira Sang Hyang Wenang, wus katur ing kangjeng

Nabi.

37. Suleman ratuning jagad, lamun para ratu jim tanah Ngindhi, sapengetan

pra samya nut, mangeran ing Hyang Wenang, nganggep nyata lamun

Hyang kang Maha Luhur, jeng Nabi kalangkung duka, sigra kinen

anglurugi.

38. Ratuning jim lawan setan, kang kinarya titindhih ing ngajurit, raja Sakkar

namanipun, pan pitung ewu yuta, ejim setan sadaya, kang samya nglurug,

sapraptaning pulo dewa, pinethukaken jurit.

39. Remening prang tan winarna, ejim pulo dewa [272] prang kalindhih,

dennira karoban mungsuh, Sang Hyang Wenang saksana, medalaken

nenggih kaluwihanipun, amasang aji kamayan, pangabaran guna sekti.

40. Pamungkasing kaluwihan, pangapesing setan kalawan ejim, Sakkar

sagolonganipun, kinenan ing kemayan, pitung ewu yuta mamar

netranipun, samya bingung bilulungan, tanpa karkat tanpa budi.

41. Sakkar nulya asrah tobat, sabalane nungkul srah pati urip, katrima

panungkulipun, marang ing Sang Hyang Wenang, ingkang kantun ing wuri

samya lumayu matur ing Nabi Suleman, yen kasor pucunging jurit.





1. Yen wus nungkul raja Sakkar sawadya gung, mring kang ngaku Suksma,

jeng Nabi duk amiyarsi, langkung duka sigra medalken mujijat.

2. Rinangkepan ing tumbal serananipun, sarat rajah-rajah, myang donga

kang liwih-luwih, sawusira samekta sadayanira.

3. Sigra ratuning angin ingkang tinuduh, ambekta tutumbal, marang pulo

dewa sami, kalih welas pisan pinendheman tumbal.

4. Miwah tanah Ngindhi sapangetanipun, samya pinendheman, gening jim

kang murtat sami, nadyan jroning samodra wus pinendheman.

5. Alas-alas jurang guwa gunung-gunung, datan kalangkungan, antara ing

pitung ari, kangjeng Nabi kabuling istijratira.

6. Bumi horeg sarta sebawa gumludhug, lor kidhul sa-[273]huran, gora reh

hanggegirisi, prahara wor lawan udan poncowara.




7. Peteng dhedhet erawati wargyut, jaladri prakempa, lindhu bumi gonjang-

ganjing, pitung dalu ibekan ing sabuwana.

8. Pulo dewa kalih welas pan baledug, caritannya dadya, sewu pulo alit-alit,

miwah tanah Ngindhi sapangetanira.

9. Kathah bumi belah gunung samya guntur, jim setan busekan, tambuh

solahira sami, tan kuwawa nandhang panasing tutumbal.

10. Sanggenipun tangis jim setan gumuruh, dene Sang Hyang Wenang,

sagarwa putrane sami, ngungsi manjing dhasaring bumi kasapta.

11. Datan Kantun lan sakula warganipun, dene raja Sakkar, kombul binekta

ing angin, tibeng ngarsanira jeng Nabi Suleman.

12. Kawuwusa kang kang ngungsi bumi kapitu, nenggih Sang Hyang Wenang,

sagarwa putranireki, lan sakadang warga balane sadaya.

13. Myang telukan Jim Ngindhi kathah kang tumut, mring dhasar pratala,

nenggih ingkeng den ungseni, ratuning jim nanging sipat naga.

14. Hyang Anantawisesa jujulukipun, apan trahing [274] ngejam, punika

ingkang ngratoni, dhasar bumi sadaya kang sipat naga.

15. Sang Hyang Wenang jangji yen slameting laku, ing pangungsenira,

marang dhasaring bumi, putranira estri kinarya hubaya.

16. Dhinaupken nenggih lawan sutanipun, ran Anantadewa, sawusnya

ngantara lami, dennya ngungsi dhasaring bumi kasapta.

17. Duk samana miyarsa ing sedanipun, jeng Nabi Suleman, Hyang Wenang

suka tan sipi, lawan ingkang raka Hyang Darmawasesa.

18. Lan sakula wargane pan pamit wangsul, marang ngalam donya, mring

jaman kajiman malih, Hyang Anantawisesa nenggih jangjinya.

19. Dewi Yati dhaupe lan sutanipun, ananging sang retna, tinantun lumuh tan

sipi, yen kang raka Sang Hyang Ening dereng krama.

20. Dene benjing lamun ingkang raka sampun, hadarbe sisihan, ing sakarsa

anglampahi, Sang Hyang Wenang anut ature kang putra.

21. Hyang Anantawisesa panuwunipun, sampun sinemayan, yen wus krama

Sang Hyang Ngening, Hyang Anantawisesa anut kewala.

22. Marang Sang Hyang Wenang ing sumadosipun, sawusnya mangkana,

Sang Hyang Wenang sigra mijil, nenggih saking dhasaring bumi kasapta.

23. Lan sagarwa putranira datan kantun, sakula warganya, ingkang datan

lajeng naming, Sang Hyang Darmajaka sakula warganya.

24. Susah dening kayanganira wus lebur, nenggih pu-[275]lo dewa maledug

dadya alit-alit, pan ing nguni namung kalih welas.

25. Pan ing mangkya pulo rolas dadya sewu, dadya kendel samya, kayangan

tengah jaladri, Sang Hyang Darmajaka sakula gotrahnya.

26. Yata wau ingkang lajeng lelampahipun, marang ngalamdonya, Sang

Hyang Wenang aneng Keling, Sang Hyang Ening kayangan neng tengah

Selan.




27. Sang Hyang tunggal neng Ngindhi kayanganipun, wukir geng watesan,

antarane tanah Ngindhi, lan ing Keling dening jim kathah-kathah.

28. Pan amilih kayangan sasukanipun, ana kayangan, jurang pereng kali-kali,

myang kayangan alas gunung guwa-guwa.

29. Cinarita apan pirang-pirang atus, kang nama jim raja, sasukanira mimilih,

ing kayangan tan pisah sabalanira.

30. Ana ingkang kayangan neng kayu neng watu, ana neng samodra, kang

saweneh maksih kari, akayangan dhasaring bumi kasapta.

31. Kawuwuhan kang kayangan samudra gung, Hyang Darmawasesa,

putranipun kinen sami, angluluri lampahe kang eyang-eyang.

32. Anyiptaha wekasanireng tumuwuh, aneng ngalamdonya, yekti

mbabaraken wiji, nunuwuna sisiyan sajroning pujo.

33. Hami tuhu kang putra sakawan, kesah sowang-sowang, samya mrih

prenah pribadi, denirarsa manungku ing puja mantra.

34. Wus sirantuk lajeng samya sru manekung, manung-[276]ku ing puja,

anyipta tanajultarki, tinarima dening Hyang panuwunira.

35. Pan sakawan pisan antuk jodho sampun, kang manungsa puja, dhaup lan

putrining ejim, Prabu Baniyada gangsal putranira.

36. Ingkang estri sakawan satunggil jalu, nama Baniyara, pambajeng sampun

akrami, dhaup lawan putri jim Bumimariyam.

37. Nama Dewi Sasti suteng raja Wastu, panenggake nama, Dewi Niyari yu

luwih, ingaturaken dhaup lawan Sang Hyang Dwija.

38. Arinipun Dewi Nisoyi ranipun, dhaup lan Tiryata, arine Dewi Nirati,

dinahupaken lan Sang Hyang Catur Kenaka.

39. Ponco Resi lan Dewi Niyati dhaup, catur kramanira, runtut datan walang

ati, kuneng ingkang wus samya amanggih garwa.

40. Gantya ingkang winarna caritanipun, nenggih Sang Hyang Wenang, kang

kayangan tanah Keling, apan sareng lampahe lawan kang raka.

41. Sang Hyang Darmawasesa denira nuduh, mring putra sakawan, amrih

mencaraken wiji, nungku puja catur minta jodho samya.

42. Sang Hyang Wenang enget ing ngubayanipun, lan Antawasessa, ratuning

jim ngratoni, soring bumi kapitu kang sipat naga.

43. ingkang putra Sang Hyang Ening gya tinuduh, amriya wekasan, ing reh

mbabaraken wiji, tinedhaha jro puja sisiyanira.

44. Sang Hyang Ening mituhu sadhawuhipun, kesah [277] angupaya, nggen

kang sampun denira mrih, nungku puja wusnyantuk wukir ngasmara.

45. Sugra wau dennya nglekasken manekung, manungku ing puja, maladi

semedi hening, anrang cipta mung lawan pribadinira.

46. Sampun lami antara dennya manekung, pirang-pirang warsa, nulya

wonten ratuning jim, ingkang prapta angaturaken putrinira.




47. Nenggih raja Wastuba peparabipun, putranya yu endah, peperab Dewi

Wastuti, wus katampen mring Hyang Ening kagarwa.

48. Sih sinihan denira akrama runtut, tetep akayangan, neng Ngasmara Sang

Hyang Ening, wus ngaturi uninga marangkang rama.

49. Lamun dennya nunuwun wus antuk, sumamah kalawan, putri jim Dewi

Wastuti, nama raja Wastuba ingkang puputra.

50. Sang Hyang Wenang langkung sukanireng kalbu, anulya kang putra,

nenggih retna Dewi Yati, dhinaupaken lawan Sang Anantadewa.

51. Kuneng gantya winarna ingkang cinatur, nenggih Sang Hyang Tunggal,

kang kayangan aneng Ngindhi, saderenge kang rayi Hyang Ening krama.

52. Apan sampun puputra tiga samya jalu, sadaya patutnya, lan garwa Dewi

Dermani, ingkang sepuh nama Sang Hyang Darmadewa.

53. Nulya Sang Hyang Darmastuti arinipun, warujune nama, nenggih Sang

Hyang Dermanjali, duk samana Sang Hyang Tunggal cinarita.

54. Apan darbe osik salebeting kalbu, dening angsal-[278]ira, saking luluhure

nguni, Nabi Adam angratoni ngalam donya.

55. Maksih jisim jasmani tan badan alus, awit ingkang eyang, dadine badan

rokhani, Hyang Nurcahya krama putri jim Maldewa.

56. Temah dadya saturune badan alus, dadya jim sadaya, nut luluwang saking

estri, pan wus ilang kang bebaku saking priya.

57. Pan rinasa datan eca raosipun, lamun angilangna, labetting luhur kang

saking, Nabi Adam manungsa kakasihing Hyang.

58. Tur kinarya kalipah aneng swargagung, tinurunaken marang, ngalam

donya maksih dadi, angratoni asisining ngalam donya.

59. Wus mangkana sang Hyang Tunggal pan kapencut, hadarbeya yoga, kang

paparengan kakalih, nglabetana luluhure kalih pisan.

60. Ingkang badan jasmani ing wujudipun, manungsa kang bisa, kuwasa

badan rokhani, sarta lawan ngratonana ing tri loka.

61. Ing tri loka puniku ing tegesipun, pan jagad tetiga, sawiji jagad kang

nginggil, kalih tengah titiga jagad kang ngandhap.

62. Kang binasakaken jagad tengah iku, apan ngalam donya, jagad gon

karamehaning, ingkang bangsa jasmani sadayanira.

63. Jagad ngandhap iku ngalam ngadam makdum, kocap [279] jitabsara, aran

jagad sunyaruri, nggen karamehane kono sagung ingkang.

64. Bangsa badan rokhani sadayanipun, paning ariloka, gennipun jagad kang

nginggil, saluhure mega sangandhaping wulan.

65. nGen karamehane benjangira sagung, ingkang pinaringan, gadhah

parengan kakalih, yata wau Sang Hyang Tunggal kang winarna.

66. Lajeng seleh kraton mring putranipun, Sang Hyang Darmadewa, putra

kang sepuh pribadi, Darmadewa iku parabe karajan.




67. Dene namanipun apan Sang Hyang Rambu, jujuluk Hyang Rodra,

hadegipun den estreni, marang ratu jum tanah Ngindhi sadaya.

68. Yata wau Sang Hyang Tunggal kang winuwus, nekani Ciptanya, maladi

semadi hening, ngeningaken ing tingal manungku cipta.

69. Sampun manjing jroning alam kang ngamengku, ing obak osiknya, kang

alam sadaya sami, kang nganaken nenggih gaibing Hyang Suksma.

70. Dennya nengkung aneng ing wukir tengguru, hantaraning tanah, Ngindhi

keling lan ing Tibed, kawanatus warsa manekung sarkara.





1. Antuk wangsit swara saking gaib, panedhane yen [280] wus tinarima, gya

linuwar semadine, tetep dennya dumunung, neng pucaking tengguru

wukir, sampun nyipta kayangan, lir kadya swargagung, akathah wus

hamangeran, tanah Ngindhi Keling, miwah Tibed, marang ing Sang Hyang

Tunggal.

2. Kuneng kang wus pinangeran sami, ejim miwah manungsanning tanah, ing

Ngindhi Keling Tibede, gantya ingkang winuwus, nenggih wonten ratuning

ejim, ingkang ngratoni marang, sabangsaning yuyu, kayangan jroning

samodra, nama Raja Rasa peparabireki, Prabu Rekathatama.

3. Darbe putri sajuga yu luwih, nama Dewi Rakti namanira, Rekathawati

namane, cahyanira sumunu, angasorken resmining sasi, diwasa dereng

krama, sang retna catur, duk lagya sakeca nendra, asupena katingal

jroning aguling, binekta mring kang rama.

4. Minggah marang ing tengguru wukir, dhinaupaken lawan Sang Hyang

Tunggal, kalangkung pekik warnane, mawa cahya ngungwung, lir

trenggana angikis ratri, tejanira sumunar, wangkawa handaru, kenyut

sajroning supena, katingalan lajeng sinambut sang putri, binekta mring

papreman.

5. Pang inguyu-uyu neng jinem mrik, dereng kantos prapteng sacumbana,

selak wungu dennya sare, sang retna langkung ngungun, supenane

langkung kaeksi, enjangipun gya marak, mring kang rama Prabu,

ngaturken supenanira, duk ing ratri miwiti malah mekasi, kang rama

langkung suka.

6. Nora samar ing tingal wus sidik, suka gumujeng [281] dnnya ngandika,

babo sutaningsun angger, supenanireng dalu, sun tetedha Hyang

Ngunjwalati, muga daradasiha, nini ingsun tutur, sayektine iya ana, Sang

Hyang Tunggal kusujim trah ing Nabi, putraning Sang Hyang Tunggal.




7. Paturira lawan putri Keling. Dewi Sahoti kalawan sira, sanak misanan

prenahe, Sang Hyang Tunggal mengko wus, pinangeran marang wong

Keling, denira akayangan, neng wukir tengguru, becik sun turut kewala,

ipenira payo sun aturken nyethi, iya mring Sang Hyang Tunggal.

8. Sang Kusuma tan lengganeng kapti, sakarsanira kang rama Nata, sampun

pinarnah enggene, neng guwa garbanipun, gya humesat marang wiyati,

sakedhap sampun prapta, ing wukir tengguru, ing ngarsanira Hyang

Tunggal, sinapa ris heh bagya sira prapti, apana karsanira.

9. Yuyu raja Prapta ngarsa mami, alon matur Sri Rekathatama, dhuh pukulun

saderenge, pun bapa medhar atur, kados angger sampun udani, ing

sasedya kawula, prapteng ngarsani, mangsata kekilapana, nanging inggih

sanadyan sampun udani, sae matur pesaja.

10. Mila Prapta ing ngarsa sang pekik, ngaturaken denira supena, atmaja

kawula angger, katingal duk ing dalu, hulun bekta sowan mariki, ngong

aturken mawongan, mring sariranipun, kakarsakaken kagarwa, mring anak

angger lajeng paduka ken manijing, jroning swarga kayangan.

11. Punika ger kawula yekteni, ing samangke punika [282] katura, angabdi

mring sarirane, ing galih yen panuju, mulat warnanipun kang abdi, supados

kagarwaa, lan tan panuju kuciwa dening warnanya, sakarsanta matah

karyane kang badi, pun bapa tur sumangga.

12. Inggih tuwan tingal rumiyin, warnanipun atmaja kawula, Rekathawati

asmane, neng guwa garbaningsun, sigra buka sang yuyu kapti, ing guwa

garbanira, sang retna kadulu, pareng paguting paningal, Sang Hyang

Tunggal lawan dyah Rekathawati, neng jroning guwa garba.

13. Kadya kilat barung lawan thathit, sengga panjang putra tibeng sela,

kepyuring galih kalihe, sang dyah merang tumungkul, Sang Hyang

Tunggal mesem lingnya ris, hah ta sang yuyu raja, sihira maringsun,

muga-muga tulusena, denira srah ing atmaja sun tampani, yekti sun karya

garwa.

14. Marang Sang Hyang Tunggal pra samya sih, sih sinihan neng swarga

kayangan, tan winarna reroncene, langenireng jinem rum, Sang Hyang

Tunggal semana mamrih, ing garwa mung lan cipta, kayungyuning kayun,

bineda lawan manungsa, Sang Hyang Tunggal nalika iku nekani, wiyago

tiwikrama.

15.15.15.15. Manjing jroning jagad sunyaruri, nenggih alam [283] madam makdumira, Manjing jroning jagad sunyaruri, nenggih alam [283] madam makdumira, Manjing jroning jagad sunyaruri, nenggih alam [283] madam makdumira, Manjing jroning jagad sunyaruri, nenggih alam [283] madam makdumira,

ngalam ginaib tegese, wangngalam ginaib tegese, wangngalam ginaib tegese, wangngalam ginaib tegese, wang----awang nguwungawang nguwungawang nguwungawang nguwung----uwuwuwuwung, wus tan ana bumi ung, wus tan ana bumi ung, wus tan ana bumi ung, wus tan ana bumi

lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dalu, tanpa keblat papat lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dalu, tanpa keblat papat lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dalu, tanpa keblat papat lan langit, padhang tanpa rahina, peteng tanpa dalu, tanpa keblat papat

miwah, ngandhap nginggil tan ana sawijimiwah, ngandhap nginggil tan ana sawijimiwah, ngandhap nginggil tan ana sawijimiwah, ngandhap nginggil tan ana sawiji----wiji, anulya manjing alam.wiji, anulya manjing alam.wiji, anulya manjing alam.wiji, anulya manjing alam.

16.16.16.16. Wahdat Akadiyat sampun manjing, ngalam arwah anganakken marang, Wahdat Akadiyat sampun manjing, ngalam arwah anganakken marang, Wahdat Akadiyat sampun manjing, ngalam arwah anganakken marang, Wahdat Akadiyat sampun manjing, ngalam arwah anganakken marang,

gaibing rasa kang angreh, ajalgaibing rasa kang angreh, ajalgaibing rasa kang angreh, ajalgaibing rasa kang angreh, ajal kamulanipun, ngumpulaken nenggih kamulanipun, ngumpulaken nenggih kamulanipun, ngumpulaken nenggih kamulanipun, ngumpulaken nenggih




saliring, rasa cinipt tunggal, lan sasmita antuk, patang tus tahun katrima, saliring, rasa cinipt tunggal, lan sasmita antuk, patang tus tahun katrima, saliring, rasa cinipt tunggal, lan sasmita antuk, patang tus tahun katrima, saliring, rasa cinipt tunggal, lan sasmita antuk, patang tus tahun katrima,

panenkunge, gya nyipta tanajultarki, dennira minta yoga.panenkunge, gya nyipta tanajultarki, dennira minta yoga.panenkunge, gya nyipta tanajultarki, dennira minta yoga.panenkunge, gya nyipta tanajultarki, dennira minta yoga.

17.17.17.17. Winantuwa luluhure sami, nugrahaning Hyang dadya satunggal, myang Winantuwa luluhure sami, nugrahaning Hyang dadya satunggal, myang Winantuwa luluhure sami, nugrahaning Hyang dadya satunggal, myang Winantuwa luluhure sami, nugrahaning Hyang dadya satunggal, myang

pusaka sadayane, Sang Hpusaka sadayane, Sang Hpusaka sadayane, Sang Hpusaka sadayane, Sang Hyang Nurcahya sampun, manjing Sang Hyang yang Nurcahya sampun, manjing Sang Hyang yang Nurcahya sampun, manjing Sang Hyang yang Nurcahya sampun, manjing Sang Hyang

Nurasa manjing, marang ing Sang Hyang Wenang, sapusakanipun, Nurasa manjing, marang ing Sang Hyang Wenang, sapusakanipun, Nurasa manjing, marang ing Sang Hyang Wenang, sapusakanipun, Nurasa manjing, marang ing Sang Hyang Wenang, sapusakanipun,

ngumpul manjing ing Hyang Tunggal, miwah Dewi Nurini manjing Rawati, ngumpul manjing ing Hyang Tunggal, miwah Dewi Nurini manjing Rawati, ngumpul manjing ing Hyang Tunggal, miwah Dewi Nurini manjing Rawati, ngumpul manjing ing Hyang Tunggal, miwah Dewi Nurini manjing Rawati,

mring Sahoti panjingnya.mring Sahoti panjingnya.mring Sahoti panjingnya.mring Sahoti panjingnya.

18. Mring Rekathawati, sampun manjing, jroning alam Wahdad Akadiyat,

kumpuling poncadriyane, tan antara kadalu, ilapate kang Maha Suci,

cahya kang mocawarna, sadayanya ngumpul, wus dadya wujud satunggal,

nora nana ingaran kawula Gusti, ananing Sang Hyang Tunggal.

19. Ya anane Hyang kang Murbeng Bumi, ananing Hyang kang Murbeng

Bawana, ya Sang Hyang Tunggal anane, wusnya tunggal sawujud, rasa

mulya anulya mijil, cahya warni antiga, kalih urubipun, cahya ireng lawan

seta, ingkang putih tungtung biru sorot wilis, dadu lan kapuranta.

20. Ingkang ireng sorotipun kuning, tungtung wungu [284] sulakipun abang,

madhangi jagad prabane, hangkara abra murub, pan ginantung alam

ginaib, sarta swara lir gentha, lan kekeleng umyung, cahya kang winarni

antiga, nulya pecah dadya jabang bayi kalih, maksih kalimput cahya.

21. Cahya ireng lawan cahya putih, kang satunggal ireng cahyanira, satunggal

putih cahyane, cahya kalih anglimput, hangalabi sadaya sami, cahya kang

mancawarna, abang dadu wungu, ijo biru kapuranta, dadu kuning kasaban

ing ing cahya kalih, ireng kalawan seta.

22. Sareng dennya byar bebayi kalih, anon jagad bumi langit lawan, sasangka

lintang srengenge, babare kalihipun, amarengi jaman ireke, jeng Nabi

Yakariya, maksih agamaku, sarengat Jeng Nabi Musa, nuju tahun Adam,

yen tahun sasi, wus kawan ewu warsa.

23. Sangang atus sangang dasa warsi, langkung sanga yen ing tahun surya,

wus kawan ewu etange, kalawan wolung atus, seket warsa langkungireki,

jaman iku pan gangsal, ratu ingkang agung, kang ngangreh samining raja,

kang satunggal Sultan ing Rumeksarukni, Sultan Abar Istandar.

24. Punika wite kang angiseni, nengiseni, nenggih manungsa ing [285] tanah

Jawa, apan kaprenah wayahe, Sultan Iskandar ing Rum, ya Iskandar

zulkarnaheni, Sultan Adar Iskandar ingkang susunu, mring Sultan Ayar

Istadar, ratu Agung prakosambek Wali mukmin, misesa ing jajahan.

25. Sareng ngakiripun ing Rum Turki, miwah ing Sam Kanangan kabawah,

tanah Herupa mengaler, myang Amerikanipun, pan kabawah marang Rum

sami, ping kalihipun ingkang, jumeneng ratu gung, Sri Maha Raja Yudasta,

ratung agung ing Persi ing sisiwi, Kisra Adarperhasta.

26. Trahing Raja Akisurus nguni, angreh sagung pra raja-raja, tanah Persi

sadayane, sapangetan kawengku, tanah Ngindhi sagung para ji, dumugi




tanah Cina, sapaleripun, dene kaping tiganira, kang jumeneng ratu agung

Sultan Mesir, jujuluking narendra.

27. Sultan Aburiya kang sisiwi, raja Pirngon Sardanus namanya, tedhak

Pirngon sing ibune, angreh kang para ratu, ingkang tanah Aprika sami,

kaping sakawan ingkang, jumeneng ratwagung, peperab Sri Amirmadyan,

tegesipun apan Susunan Madiyin, Sri Maha Prabudaran.

28. Sri Darenusdara kang sisiwi, trahing ratu Babil Raju Darah, angreh tanah

Yahman kabeh, ping gangsale sakidul, samudra geng tanah ing Kabsi,

nama Sultan Askiyar, nenggih kang susunu, Sang Prabu Nujibarihas, luwih

agung karatone andheweki, tanah Kabsi sadaya.

29. Yata wau kang winarna malih, Hyang Wisesaning [286] Tunggal kalawan,

kang jabang bayi kalihe, lajeng diwasanipun, Sang Hyang Tunggal anyapa

aris, nanging datan katingal namung swaranipun, dadya kalihipun nyipta,

lamun ingkang ngandika Hyang Maha Suci, dene datan katingal.

30. Sigra sami sujud matur aris, dhuh pukulun kang Murbawisesa, ing tingkah

tuwan kalihe, kawula wus satuhu, kalihipun kalamun mijil, saking ing

kodrat tuwan, Hyang Tunggal lingnya rum, iy bener aturira, karo pisan

rumasa dadinireki, saking Ingsun kang ningkah.

31. Nanging sayektine sira iki, karo pisan apan yoganingwang, kang ireng sira

sun gawe, yoganingsun kang sepuh, sun paringi aran sireki, parab Bathara

Maya, kang kuning sireku, yoganingsung kang taruna, sun paringi arana

Bathara Manik, yeku paparabira.

32. Duk miyarsa sareng sujud kalih, aneng siti Sang Hyang Manimaya, kakalih

nuwun ature, ing sihnya Sang pukulun, Sang Hyang Tunggal ngandika

malih, sira aneksanana, kahananireku, pan hiya kahananingwang, ing

kahananingsun kahananireki, ananging sembahira.

33. Dumunung aneng asta mami, ngendi-endi adhepira dadya, ing

kahananingsun kabeh, dene peparabingsun, maksih ana ingkang

mengkoni, kang mengku maring wang, kawengku maringsun, iku sira

seksenana, kalihipun sandika samya nekseni, sarta mawi pratondha.

34. Kalih sareng sujudipun sami, madhep marang ing ke-[287]blat sadaya,

nanging sulaya tingkahe, nenggih denira sujud, Sang Hyang Maya

adhepnya maring, keblat sadasa prenah, ing purwa rumuhun, keblat kilen

tegesira, mya Nurwiti ngaler ngilen madhep nuli, nguntara lor adhepnya.

35. Nulya asungsunnya adhepneki, tegesipun keblat kang ler wetan, nunten

pracima adhepe, wetan ing tegesipun, nunten madhep ngidul, kidul

ingaran duksina, gya ganeya ngidul ngilen adhepireki, tegese anunten ing

gegana.

36. Tegesipun adhepe manginggil, nunten pratala madhep mangandhap,

dening Hyang Manik adhepe, nenggih dennirasujud, marang keblat




adhepireki, pan amung sangang prenah, purwa kang rumuhun, nurwiti

nulya nguntara, narasunya pracima bya-bya anuli, duksina lan ganeya.

37. Sangamring madya adhepireki, Bathara Maya aris tetanya, heh Manik apa

karane, nora tumengeng luhur, lan nora tumungkul pratiwi, Sang Hyang

Manik saurira, pan wus genap keblat ngandhap miwah nginggil, wus

kawengku ing tengah.

38. Dadya dudon rebut bener sami, HyangWisesaning [288] Tunggal

ngandika, heh yoganingsun karone, aja padudon padu, pan wus padha

benerireku, yeku dadi sasmita, si Maya ing besuk, pan sapuluh yoganira,

dene arinira si Manik ing benjing, yogane pan mung sanga.

39. Kalihipun gya sujud nuwun sih, Sang Hyang Maya aris aturira, saking

punapa sagede, titah tuwan pukulun, gadhah yoga sadasa dening, datan

mawi sisihan, nadyan silih sampun, tuwan amasthi ing karsa, paring jodho

sinten pawestri kang sudi, warnangong kalintang.

40. Langkung saking sulaya ing warni, lan pun adhisami titah tuwan, pun

Manik pekik warnane, lan cahyanira sumunu, kukuwunge mancur nelahi,

kawula tanpa cahya, warna won kalangkung, cahya cemeng lir wedalan,

Hyang wisesaning Tunggal ngandika aris, heh Maya yoganingwang.

41. Aja munggah kang kaya sireki, lamun ora duweya timbangan, kabeh iki

sayektine, ana timbanganipun, bumi timbang kalawan langit, surya

timbang lan wulan, sagara lan gunung, kulon lawan wetan, lor lan kidul

ngisor dhuwur ala becik, jalu lawan manodya.

42. Busuk pinter panas lawan atis, sapanunggalane [289] kabeh ana, ingkang

dadi timbangane, lan aja ta siraku, banget-banget nahen prihatin, dumeh

warnanira la, pan wus pasthinipun, tan kena yen owaha, cahyanira ireng

ireng lir wedalan yekti, iku dadya prandha.

43. Lamun langgeng hing ananireki, Bathara Maya duk amiyarsa, Hyang

Wisesa handikane, sigra dennira sujud, ngaturaken tobatirareki, lepate

aturira, Hyang Wisesa gupuh, mijilken retna dumulah, pinanjingken aneng

mbun-mbunanireki, sakala Sang Hyang Maya.

44. Mawa cahya mancur anelahi, Hyang Wisesa nganaken pahesan,

sawusnya arum delinge, heh ta Maya den gupuh, tumingala cahyanireki,

ngilowa ing pahesan, Sang Hyang Maya gupuh, ngilo neng pahesan mulat,

cahyanira ingkang ireng ilang salin, kadya tejaning wulan.

45. Hangungwung prabane nelahi, Sang Hyang Maya langkung ngungunira,

sukeng tyas alon ature, lah ta sinten pukulun, cahya ulun ingkang nyalini,

Hyang Wisesa ngandika, heh ta yoganingsun, sira banget kasamaran, ing

pangwasanira kang murbeng pasthi, yo kang lantaran ingwang.

46. Satuhune kuwasa wakmami, anganakken iya kang tan ana, kang wis ana

nyirnakake, dadi misih sireku, darbe kira-kira ing ati, dudu dinalih iya, ya




dinalih dudu, ana dinalih tan ana, kang norana ana pan dalih ireku, meksih

was adhepira.

47. Yen mangkono tan wenang sireki, angratoni jagad [290] marcapada, mung

ingsun hawenangake, angratoni sireku, aneng jagad sunyaruri, yen aneng

marcapada, mung dadi sireku, kawula tinuwanggana, Sang Hyang Maya

miyarsa sanget dennya, jrih ngrasa antuk duduka.

48. Konjem sujudipun wanti-wanti, hatur tobat ing kadudonira, kongsi medal

karingete, tibeng bumi ing besuk, karingete iku pan dadi, baboning lenga

tala. Wussing sujud matur, dhuh Hyang kang murba wisesa, pan kawula

temen-temen ing samangkin, angestoken ing tuwan.

49. Ingkang tuwan langkung kuwasa sayekti, mugi tuwan paringa apura, ing

titah dahat lepate, Hyang Wisesa lingnya rum, wus junjungen sirahireki, iya

wus apura, ing luputireku, aja ta sira sungkawa, yekti nora beda jagad

sunyaruri, lan jagad marcapada.

50. Lawan apa sakarepireki, aneng jroning jagad loro sun paringi paparab

mangkin, Bathara Tinjomaya, jujulukireku, iya Bathara Ismaya, lan Bathara

Samara parabireki, iya Bathara Semar.

51. Bathara Ismaya sujud aglis, langkung saking nuwun aturira, dhawuhing sih

sadayane, Sang Hyang Wisesa gupuh, aneteskan kang toya urip,

tumibeng [291] bumi bengkah, nulya medal kukus, saking ing bumi kang

bengkah, kukus nulya ngalumpuk dadya sawiji neng ngarsa karya brangta.





1. Dadya wanodya yu luwih, sinapa mring Hyang Wisesa, wanodya sigra

sujude, dinangu matur pasaja, Hyang Ening kang puputra, Dewi Senggani

ranipun, lumajeng binujung naga.

2. Ananta naga raneki, sutaning Anantadewa, lan bapa saking ibune, apanta

lagya nak sanak, arinipun jeng rama, Dewi Yati ibunipun, kedah remen

mring kawula.

3. Kawula lumuh tan sipi, pun Anantanaga meksa, Hyang Wisesa ngandika

lon, yen sira tuhu nglenggana, kalap Anantanaga, ya sun tulungi satuhu,

ananging sira anuta.

4. Apa ing sakarep mami, siru sun jodhoken lawan, kang aneng wurimu

kuwe, aran Bathara Ismaya, iya nak sanak, nini kalawan sireku, pan iya

kadange tuwa.




5. Mring ramanira Hyang Ening, si Maya ingkang puputra, sang kusuma sigra

noleh, mulat marang Sang Hyang Maya, senenging galihira, nembah alon

aturipun, pukulun nenggih sandika.

6. Yen paduka tuhu asih, tutulung ing kawlas arsa, yekti anut sakarsane, tan

adangu antaranya, wonten kukus kang prapta, saking siti bengkah wau,

neng ngarsaning Hyang Wisesa.

7. Kukus ngumpul dadya siji, tan antara dadya naga, [292] kagiri-giri

gedhene, dinangu matur pasaja, saking dhasar pratala, Anantanaga

ranipun, sutaning Anantadewa.

8. Ibu retna Dewi Yati, putrinipun Sang Hyang Wenang, mila ngong prapteng

ngarsane, nunuti estri punika, apan kadang sanak-sanak, lawan kawula

pukulun, Sang Hyang Ening kang puputra.

9. kawula remen sipi, nanging punika lenggana, mila saparan parane, kawula

bujung kewla, mangke ngungsi ing tuwan, sayekti kawula suwun, Sang

Hyang Wisesa ngandika.

10. Wruhanta Dewi Senggani, apan dudu jodhonira, ingkang pinasthi jodhone,

iki lawan si Ismaya, kang aneng wetanira, deneta jodhonireku, misih neng

dhasar samodra.

11. Antinen sadhela dhingin, nulya wonten kukus prapta, sking jroning bumi,

gumolong, lawan wonten kukus prapta, saking ing antariksa, kukus

cemeng kadi mendhung, tibeng ngarsa Hyang Wisesa.

12. Saking ngandhap saking nginggil, kukus sami dadya naga, lira kadya

supena bae, naga kalih praptanira, neng ngarsa Hyang Wisesa, dinangu

samya umatur, kang saking dhasar pratala.

13. Anantadewa raneki, putreng Anantawisesa, kang [293] ngratoni

sakathahe, naga dhasaring pratala, sampun lami ngupaya, suteng ngong

ing icalipun, inggih pun Anantanaga.

14. Temahan mangke pinanggih, wonten ing ngriki punika, lirakadya supena

bae, tuhu lamun Sang Hyang Swara, kang murba hamisesa, ing titah

sadayanipun, nganakken saliring sedya.

15. Kang saking wiyat turneki, nama Sang Anantaswara, kang ngratoni

sakathahe, naga dhasaring samodra, hulun inggih kadangnya,

Anantadewa puniku, suteng Anantawisesa.

16. Kesah hulun sampun lami, ngupados usada, atmaja estri sakite, Dewi

Basu namanira, sakit abuh angerang, kawula titimuripun, purnwanipun

sakit ngarang.

17. Tutulung ing rare estri, lumajeng binujung naga, saking welasing manahe,

anulungi sedyanira, temahan keneng wisa, upasing naga kang bujung,

angidegi pethitira.




18. Sampun pinten-pinten janmi, tan wonten saged mulyakna, marma ngong

awaki dhewe, kesahupados usada, sampun lami tan angsal, temah ing

mangke pukulun, hulun prapteng ngarsa tuwan.

19. Datanpa nedya sayekti, kadya supena kewala, won-[294]ten hulun aneng

ngarsane, tuhu lamun Sang Hyang Swara, kang murba hamasesa, ing

titah sadayanipun, sampun tanggel sih paduka.

20. Ing dasih ingkang kaswasih, mugi paring usada, mring suteng hulun sakite,

Sang Hyang Wisesa ngandika, apa wus duwe cipta, sira karone

maringsun, yen kang murba amisesa.

21. Marang sagunging dumadi, kalih pareng aturira, dhuh pukulun satuhune,

tan liyan saking paduka, kang murba hamisesa, isine jagad sawegung,

kang langkung saking kuwasa.

22. Hyang Wisesa ngandika ris, satuhune dhasar nyata, ingsun kang kuwasa

dhewe, bisa nganaken tan ana, nirnakken kang ana, iya sayekti sun

asung, husadane sutanira.

23. Padha ngambila sireki, kang muruh lir untuk toya, aneng sakiwa tengene,

si Maya pan iku uga, panuntuming watgota, lenga tala aranipun, balung

otot ingkang pegat.

24. Kambon iku yekti pulih, lawan dadi kateguhan, kang supaya besuk tembe,

iya anak putunira, padha handuwenana, iya lenga tala iku, panuntunming

ing watgata.

25. Naga tiga turnyaris, kados pundi gen kawula, saged angambil lingsahe,

muruh lir unthuking toya, lembat awor bantala Hyang Wisesa ngandika

rum, lah iya mengko antekna.

26. Lenga tala kinen aglis, ngalumpuk dadya tri tun-[295]dha, Hyang Wisesa

ngandika, lah padha watekna gupuh, telu pisan upasira.

27. Ingkang padha aneng pethit, naga titiga saksana, sareng medalken upase,

ingkang aneng pethitira, Hyang Wisesa ngandika, lah padha nguntala

gupuh, telu pisan lenga tala.

28. Yen anguntala malih, telu pisan upasira, naga titiga nulya ge, samya

nguntal lenga tala, nenggih sapontha sowang, neratas kang lisah laju,

mangen aneng pethitira.

29. Lajeng sami nguntal malih, titiga ing upasira, samya kendel neng talake,

naga toga matur samya, pukulun kados paran, upas kawula tan laju,

kendel neng telak kewala.

30. Boten saged dhateng pethit, Sang Hyang Wisesa angandika, wus pasthi

becik mangkono, perak lawan siringira, yen sira nuju krodha, sumedya

anaut mungsuh, wus parek lang siungira.

31. Lamun nedya amartani, nyakota ing pethitira, lenga tala sayektine, tumus

mring lilidhahira, endi ingkang watgata, dilaten sayekti tungtum, heh poma

Anantaswara.




32. Wekasingsun mring sireki, sutanira yen wus mulya, [296] si Basu Hiya

larane, nuli sira dhaupena, lan si Anantanaga, pan wus pasthi jodhonipun,

ten kena yen owahana.

33. Karsaning kang murbeng pasthi, apan besuk sutanira, ayoga akeh

warnane, ana kang rupa manungsa, ana kang rupa naga, ana ingkang

rupa diyu, tur kabeh padha sinungan.

34. Ing guna miwah kasektin, heh Anantadewa sira, aja sira banjur muleh,

mring dhasar bumi kasapta, iya lan sutranira, kandhega neng samudra

gung, nunggal si Anantaswara.

35. Pan besuk putunireki, sutaning Anantanaga, iya kang ngratoni kabeh,

dhasaring bumi kasapta, lan kabeh kang rumeksa, ing bumi kabeh

putumu, lah ta wis padha mangkata.

36. Katri sandika nuwun sih, sareng sujud ing bantala, linilan sigra angkate,

retna dewi Basu sampun, ingusadan lisah tala.

37. ingkang sarta den untali, sekala sakite mulya, pan lajeng dhinaupake,

lawan sang Anantanaga, runtut denira krama, tetep sami kendelipun,

kayangan dhasar samudra.

38. Kuneng wau kang winanrni, nenggih Bhatara Ismaya, pan lajeng

dhinaupake, lan Dewi Senggani sarta, pinaringan kaluwihan, ing guna

myang sektinipun, Sang Hyang Maya wus widagda.

39. Tan kewran ing ajur ajer, panukman myang paniti-[297]san, wus nimpuna

sadayane, nuhmeng agal alus bias, myang jaya kawijayan, wus linilan

pamitipun, sarta kalawan kang garwa.

40. Manjing jagad sunyarusi, ngalam ginaib kajiman, ngadeg sasukanira,

jujuluk Bhatara wungku, lan Bhatara Suryakantha.

41. Gantya kang winarna malih, Hyang Manik ingkang taruna, kang maksih

lunggewng ngarsane, Sang Hyang Wisesaning Tunggal, sapungkure kang

raka, sujud sarya lon humatur, dhuh pukulun Hyang Wisesa.

42. Ingkang murba misesani, isining jagad sadaya, wontenhulun satuhune,

pan saking pangwasa tuwan, karantene puna, tinitah bodho kelangkung,

mongka pun kakang Ismaya.

43. Warnanya awon nglangkungi, tuwan paringi widagda, langkung

kawicaksanane, nimpuna saliring guna, miwah pun naga tiga, samya

pinaringan pinunjul, ing guna kasektenira.

44. Hyang Wisesa ngandika ris, heh ta Manik yoganingwang, sira wis

ngawruhi kabeh, ing sih kamurahan ingwang, iya mring kakangira, miwah

mring naga katelu, sayektine nora padha.

45. Ing sih kamurahan mami, kaya ingkang marang sira, sun luwihken saking

ngakeh, angratoni ing tri loko, dene ta kakangira, miwah si naga katelu,

mung sun wengaken uga.




46. Ngratoni jagad sawiji, pan sira jagad titiga, ana [298] paesan tandhane,

mandhapa mring keblat papat, ngilowa ing paesan, apa ta ingkang kadulu,

sajroning paesanira.

47. Sigra wau Sang Hyang Manik, nyandhak paesan kang sarta, madhep ing

keblat mangilen, sumeblak padhang narawang, apa saisinira, jagad kang

kilen kadulu, anrus jabaning angkasa.

48. Kang samar kang gaib-gaib, isine kabeh katingal, anulya madhep

mangalor, sumeblak narawang, lan kang kilen tan beda, nrus jabaning

langit butul, isine katon sadaya.

49. Madhep mangetan pan sami, madhep mangidul tan beda, sama narawang

padhange, nrus jabaning langit pisan, katon saisinira, anulya madhep

mandhuwur, sumeblak padhang narawang.

50. Naranthang trus ing swargadi, isining langit kasapta, apan katingalan

kabeh, anulya madhep mangandhap, anrus bumi kasapta, sadaya

saisinipun, bumi kapitu katingal.

51. Tan ana kalingan siji, Sang Hyang Wisesa ngandika, heh Manik apa kang

katon, iya sajroning paesan, isining keblat papat, ing ngisor miwah dhuwur,

Bhatara Manik turira.

52. Pukulun sadaya keksi, isining keblat sakawan, [299] nrus jaban langit

padhangw, ing nginggil miwah ing ngandhap, tan wonten prabedanya,

isining langit kapitu, miwah ing bumi kasapta.

53. Kang samar kang gaib-gaib, sadayanipun katingal, Sang Hyang Wisesa

lingnyalon, lah apa ana tumimbang, sih kamurahan ingwang, iya kang

marang sireku, wruhanira kang katingal.

54. Isining bumi lan langit, myang isining keblat papat, pan iku kawengku

kabeh, iya mring karatonira, sawiji nora nana, kabeh-kabeh titah ingsun,

nugraha kang kaya sira.

55. Hyang Manik duk miyarsi, sigra sujud ing bantala, kalangkung nuwun

ature, ing sih kamurahan tuwan, angratoni tri loka, tur sinung sih kinen

weruh, isining jagad sadaya.

56. Kang samar kang gaib-gaib, sampun mboten kasamaran, pinaring wruh

sadayane, dhuh pukulun Hyang Wisesa, temen-temen kawula,

angestokken ing pukulun, kalangkung saking kuwasa.

57. Ing sacipta tuwan dadi, ingkang boten kasamaran, saobah osiking rat,

saestu lamun pinunjul, saking titah ing sadaya.

58. Dhawahingsih kang murbengsih, lan hulun pinaring [300] warna, pekik tan

wonten cacadde, cahya umancur lir tuwan, karatone punapa, hulun tan

pinaringan weruh, ing wujude sipat tuwan.

59. Dasih ta namung pinaring, miyarsa swara kewala, Hyang Wisesa ngandika

lon, heh ta Manik wruhanira, sirarsa ngawruhana, iya marang ujud ingsun,

apan iya ujuddira.




60. Dene ta wujuddireki, apa iya wujud ingwang, heh ta Manik kapindhone,

sira duweni pangrasa, yen pekik tanpa sama, cahyanira liwat mancur,

luwih tejaning srinata.





1. pan kasiku wuwusira, maring Hyang kang murbeng pasthi, sira besuk

nandhang cacad, patang prakara sayekti, kang dhingin cacad ciri, ireng

tatenggokireki, kapindho cacad ira, nganggo siyung lir raseksi, kang

kaping tri apus sikilira kiwa.

2. Kaping pate tanganira, siwah dadi papat benjing, Hyang Manik duk

amiyarsa, sungkawanira tan sipi, sujud sumungkem siti, sarwi karuna

turinpun, ngaturken tobatira, dhuh Hyang kang sipat rahmani, lepat hulun

nuli tuwan apurawa.

3. Sang Hyang Wisesa ngandika, haywa ta sira priha-[301]tin, cacading

patang prakara, apan ta sira ing mangkin, iya wus anetepi, dadi

kenyatahaningsun, ingsun srah wus pracaya, iya marang ing sireki,

amolahna kabeh saisining jagad.

4. Lan sasedyanira ana, ing saciptanira dadi, satuhune sun tan nunggal,

kahanan marang sireki, nanging ta hanglimputi, ingsun marang ing sireku,

tegese ananira, dadi ananingsun yekti, ananingsun iya dadi ananira.

5.5.5.5. Pama kembang lan wanginya, madu lan manisireki, dadine sira wus kena, Pama kembang lan wanginya, madu lan manisireki, dadine sira wus kena, Pama kembang lan wanginya, madu lan manisireki, dadine sira wus kena, Pama kembang lan wanginya, madu lan manisireki, dadine sira wus kena,

lan ingsun ingaran siji, ingaran loro kelan ingsun ingaran siji, ingaran loro kelan ingsun ingaran siji, ingaran loro kelan ingsun ingaran siji, ingaran loro keni, kang dadi antaranipun, dununge ni, kang dadi antaranipun, dununge ni, kang dadi antaranipun, dununge ni, kang dadi antaranipun, dununge

sembah ira, maring lan kaping kalih, rumangsane wedi tyas ira mring sembah ira, maring lan kaping kalih, rumangsane wedi tyas ira mring sembah ira, maring lan kaping kalih, rumangsane wedi tyas ira mring sembah ira, maring lan kaping kalih, rumangsane wedi tyas ira mring

wang.wang.wang.wang.

6. Lawan sun lilani sira, ing samengko angengkoni, kabeh-kabeh jeneng

ingwang, padha sira gawa sami, amung jeneng sawiji, tan sun lilani sireku,

peparab Sang Hyang Wenang, marma nora sun lilani, mung anawa

bedane ingsun lan sira.

7. Maksiya dadi sebutan, panembahira mring mami, lan samengko ingsun

pasrah, karaton marang sireki, lawan sakawruh mami, saking yang-eyang

ngireki, sagunging kaluwihan, kang ngluwihi saking ing jim, myang pusaka-

pusakaningsun sadaya.

8. Ingsun pasrah tampanana, Hyang Manik asujud aglis, [302] nampani

sagung pusaka, kang saking Malekat Karis, gambare kang swargadi,

wadhahe sosotya wungu, lawan gambar naraka, miwah kang cucupu kalih,

wadhah toya gesang lawan asthagina.




9. Miwah sagung cucukulan, kang saking lulmat nguni, kalawan pustaka

darya, serat pemutanireki, kang eyang-eyang sami, nguni lelampahanipun,

kaluwihan kasubdyan kasudiran.

10. Miwah ing sakwruhanira, kang saking Malekat kalih, Aruta lawan Maruta,

sadaya wus den tampeni, Hyang Wisesa ngling malih, sarehning mengko

sira wus, sun pasrahi sadaya, pangwasa wasesa mami, angratoni

saisining jagad raya.

11. Mengko sira sumurupa, lawun duwe kadang maning, liyane saking si

Maya, katelu kakangireki, ibu Dewi Dermani, Darmadewa aranipun, paran

Bhatara Lodra, arine ran Dewanjali, nuli Darmamastuti katelunira.

12. Telu iku maksih padha, kareh karotonireki, apan namung kakangira, si

Maya ingkang tan keni, kawengku ing sireki, marma sun sungi jujuluk,

Sang Hyang Jatiwisesa, dadya timbangireki, aneng Sunyaruri mumpuni

pratala.

13. Yen nukma mring marcapada, kakangira dhemen da-[303]di, kawula

tinuwagana, sagon-gone dennya nitis, wawasen aja pangling, kang

munggwing bun-bunanipun, sotya retna dumilah, murub prabane nelahi,

iya iku manukmane kakangira.

14. Apa barang jinaluke, mring sira turuten aglis, aja kongsi kaputungan, yen

runtika yekti bangkit, ngrusak wingitereki, karya camahing swargagung,

sira gawe tan bisa, rusake kakangireki, cahya ireng langgeng ora kena

rusak.

15.15.15.15. Ala rupane mung jaba, nanging jro asimpen pekik, ninthane simpen utama, Ala rupane mung jaba, nanging jro asimpen pekik, ninthane simpen utama, Ala rupane mung jaba, nanging jro asimpen pekik, ninthane simpen utama, Ala rupane mung jaba, nanging jro asimpen pekik, ninthane simpen utama,

jajirihe simpen wani, jaba ireng lir mangsi, nanging jro cahyane mancur, jajirihe simpen wani, jaba ireng lir mangsi, nanging jro cahyane mancur, jajirihe simpen wani, jaba ireng lir mangsi, nanging jro cahyane mancur, jajirihe simpen wani, jaba ireng lir mangsi, nanging jro cahyane mancur,

jaba katon kawula, nanging jro asimpen Gusti, reged jaba jro kaliwat jaba katon kawula, nanging jro asimpen Gusti, reged jaba jro kaliwat jaba katon kawula, nanging jro asimpen Gusti, reged jaba jro kaliwat jaba katon kawula, nanging jro asimpen Gusti, reged jaba jro kaliwat

sucinya.sucinya.sucinya.sucinya.

16.16.16.16. Marma mongen sabudinya, apMarma mongen sabudinya, apMarma mongen sabudinya, apMarma mongen sabudinya, apan besuk kang den mongi, yen nukma neng an besuk kang den mongi, yen nukma neng an besuk kang den mongi, yen nukma neng an besuk kang den mongi, yen nukma neng

marcapada, nora liya darahireki, endi kang den luluti, satriya Pandhita marcapada, nora liya darahireki, endi kang den luluti, satriya Pandhita marcapada, nora liya darahireki, endi kang den luluti, satriya Pandhita marcapada, nora liya darahireki, endi kang den luluti, satriya Pandhita

Ratu, sayekti yen yuwana, sanadyan purwanireki, liwat papa luhur ing Ratu, sayekti yen yuwana, sanadyan purwanireki, liwat papa luhur ing Ratu, sayekti yen yuwana, sanadyan purwanireki, liwat papa luhur ing Ratu, sayekti yen yuwana, sanadyan purwanireki, liwat papa luhur ing

wekasanira.wekasanira.wekasanira.wekasanira.

17.17.17.17. Lan maninge wekasing wang, sira den awas ing benjing, yen telunLan maninge wekasing wang, sira den awas ing benjing, yen telunLan maninge wekasing wang, sira den awas ing benjing, yen telunLan maninge wekasing wang, sira den awas ing benjing, yen telung g g g

prakara, wong bibima kang sawiji, tiba warna ping kalih, kaping telune prakara, wong bibima kang sawiji, tiba warna ping kalih, kaping telune prakara, wong bibima kang sawiji, tiba warna ping kalih, kaping telune prakara, wong bibima kang sawiji, tiba warna ping kalih, kaping telune

wong biksu, tegese wong bibima, wong milulu ati siji, tiba warna wong wong biksu, tegese wong bibima, wong milulu ati siji, tiba warna wong wong biksu, tegese wong bibima, wong milulu ati siji, tiba warna wong wong biksu, tegese wong bibima, wong milulu ati siji, tiba warna wong

tanpa kering tegesnya.tanpa kering tegesnya.tanpa kering tegesnya.tanpa kering tegesnya.

18.18.18.18. Wong biksu iku ingkang, luput ing tulah lan sarik, [304] sarupa rupaneya, Wong biksu iku ingkang, luput ing tulah lan sarik, [304] sarupa rupaneya, Wong biksu iku ingkang, luput ing tulah lan sarik, [304] sarupa rupaneya, Wong biksu iku ingkang, luput ing tulah lan sarik, [304] sarupa rupaneya,

yen budine hangayen budine hangayen budine hangayen budine hanganehi, sira awasna dhingin, saselaning alisipun, lamun nehi, sira awasna dhingin, saselaning alisipun, lamun nehi, sira awasna dhingin, saselaning alisipun, lamun nehi, sira awasna dhingin, saselaning alisipun, lamun

padhang nerawang, anrus sajabaning langit, kayata duk sira ngilo neng padhang nerawang, anrus sajabaning langit, kayata duk sira ngilo neng padhang nerawang, anrus sajabaning langit, kayata duk sira ngilo neng padhang nerawang, anrus sajabaning langit, kayata duk sira ngilo neng

paesan.paesan.paesan.paesan.

19.19.19.19. SaisenSaisenSaisenSaisen----iaening jagad, kang samar kang gaibiaening jagad, kang samar kang gaibiaening jagad, kang samar kang gaibiaening jagad, kang samar kang gaib----gaib, saha dhepe kang gaib, saha dhepe kang gaib, saha dhepe kang gaib, saha dhepe kang

paesan, keblat papat pan kaeksi, anrud jabaning langit, yekpaesan, keblat papat pan kaeksi, anrud jabaning langit, yekpaesan, keblat papat pan kaeksi, anrud jabaning langit, yekpaesan, keblat papat pan kaeksi, anrud jabaning langit, yeku u u u




panjilmaningsun, Sang Hyang Manik miyarsa, sujud sandika turneki, panjilmaningsun, Sang Hyang Manik miyarsa, sujud sandika turneki, panjilmaningsun, Sang Hyang Manik miyarsa, sujud sandika turneki, panjilmaningsun, Sang Hyang Manik miyarsa, sujud sandika turneki,

wusnya telas pitungkase Hyang Wisesa.wusnya telas pitungkase Hyang Wisesa.wusnya telas pitungkase Hyang Wisesa.wusnya telas pitungkase Hyang Wisesa.

20. Pan antara wonten swara, jumegung ngebeki bumi, sareng sirnaning

paesan, pratandha sirananireki, Sang Hyang Manik sakala, wus sumilih

angengkoki, namanira Sang Hyang Wisasaning Tunggal.

21. Apaparab Sang Hyang Esad, iya Sang Hyang Maha Siddhi, iya Sang

Hyang Suksmanasa, iya Sang Hyang Mahamulu, Sang Hyang Jagad

Pratingkah, ya Sang Hyang Siwandahari, Hyang Pramusesa Hyang Jagad

Karana.

22. Sang Hyang Parasiwapaya, Hyang Isura Hyang Pra-[305]mesthi, Hyang

Pramusesa, Hyang Pramanawiseseki, semana Hyang Pramesthi, dereng

nama Sang Hyang Guru, miwah Hyang Jagad Nata, Nilakantha Utipati,

benjang wonten purwane kang cinarita.

23. Bhatara Manik semana, kagyat dennira ningali, teja neng luhuring arga,

sumunu kalangkung wening, ler wetan prenah neki, saking doh katon

ngunguwung, anulya pirarpekkan, mesat sakedhap wus prapti, genning

teja neng pucaking wukir ngima.

24. Tiningalan ingkang teja, apanta awarni sapi, langkung wingit tingkahira,

Hyang Manik tatanya aris, sapi apa sireki, aneng sapucaking gunung,

tejanira sumunar, lembu Handini nahuri, wruhanira ingsung Pangeraning

jagad.

25. Bathara Manik miyarsa, mesem angandika aris, heh ta sapi aja sira, ngaku

Pangeraning bumi, kasiku marang mami, nora na loro telu, Pangeraning

sajagad, iya mung sarira mami, lembu Dini miyarsa sun wuwusira.

26. Heh manungsa aja sira, maido marang ing mami, lamun Pangeraning

jagad, pan ing mengko wus yekteni, sagung buron wanadri, padha

mangeran maeingsun, nadyan jalma manungsa, wus akeh manembah ing

mami, dadya kudon ngaku Pangeraning jagad.

27. Kalih samya kaberanang, satemahan dadya jurit, [306] ramening prang tan

winarna, dennya angaben kasektin, kasor lembu Handini, barang

kaluwihanipun, kisenan ing kemayan, nglampruk dheprok ing siti,

handharodhog tangi-tangi nora bisa.

28. Wus rumasa yen kasoran, gya sujud lembu Handini, ngaturaken tobatira,

ngrarepa aturira ris, dhuh tuwan nus ayekti, Pangeraning jagad tuhu,

ingkang murba misesa, dhateng sagunging dumadi, hulum sampun

hangestokaken ing tuwan.

29. Lamun Pangeraning jagad, nanging ta panuwun mami, pratandhanipun

wontena, lamun paduka sayekti, Pangeraning sabumi, Hyang Manik

mesem lingnya rum, pratandhane pan sira, nora weruh ing angsal mami,

ingsun weruh mring ajal kamulanira.




30. Angsalira duk ing kuna, teka jagad sunyaruri, sutaning jim Gohpatma,

ranira lembu Handini, kapencut angratoni, isining jagad sawegung,

ananging dudu sira, karsaning Hyang Murbeng pasthi, angratoni saisining

jagad raya.

31. Wus pinasthi raganingwang, iya ingkang angrato-[307]ni, sining jagad

pramudita, sireku namung pinasthi, dadya tunggangan mami, lembu Dini

duk angrungu, Hyang Manik wuwusira, dene wruh asalireki, kang ayoga

nama myang sedyanira.

32. Sangsaya jrih sumkemira, sigra sujud wanti-wanti, langkung dennira

nelangsa, kaluputanira nguni, sira lembu Handini, wus tetep dennira

manut, mring Hyang Manik pan dadya, nenggih titiyanireki, maksih sami

neng pucaking wukir ngima.

33. Sagunging kang buron wana, ing wus rumatu sami, mring lembu Dini

tumingal, mangkya tinitihan jalmi, nutut datanpa budi, tingkahira wus

angratu, dadya manut sadaya, sagunging buron wanadri, mring Bathara

Manik ing pangratunira.

34. Semana denya peparab, nenggih Sang Hyang Marma singgih, marma

peparab mangkana, denira wus angratoni, sagung buron wanadri, yata

wau kang winuwus, para ratu kang samya, mangeran lembu Handini, kang

cinatur pengagengipun kewala.

35. Jujuluk Raja Japparan, nenggih kang den kithani, sakidul wetaning ngarga,

praja nut namaning wukir, nenggih Ngima nagari, agenging karatonipun,

sira Raja Japparan, kathah tanah Ngindhi, kang kabawah mring karaton

nagri Ngima.

36. Nanging maksih kaungkulan, genge karatonireki, [308] marang sang Raja

Yudasta, ratu agung nagri persi, angreh sagung para ji, wauta ingkang

winuwus, raja Japparan Ngima, kang mangeran lembu Dini, saben-saben

wiwitane ingkang warsa.

37. Miwah marang ing parbata, sawadyanira ngabekti, marang ingkang

pinangeran, nenggih sang lembu Handini, duk semana marengi, wiwite ing

tahunipun, minggah marang parbata, sawadya punggawa Mantri, samya

ngangge-angge sarta ageganda.

38. Bekta ing sasaratira, dupa-dupa saji-saji, prapta sapucaking arga, raja

Japparan ningali, myang sagung pra dipati, dene ta pangeranipun, tinitihan

ing jalma, nutut anut tanpa budi, dadya kendel rajeng Ngima sawadyanya.

39. Pra samya jetung sadaya, lembu Handini sigra ngling, heh babo sang

rajeng Ngima, aja sira walang ati, wruhanira ya iki, Pangeran ingkang

satuhu, ing luwih kuwasa, ingsun amung angembani, lah dene ge sujuda

sabalanira.

40. Ananging raja Japparan, maksih sumedya ing galih, dangu mangu-

manguning tyas, tan arsa sujud tumuli, nulya pak ampak prapti, mawa




lesus lir pinusus, prahara ngemu toya, tirta reratuning atis, rajeng Ngima

dharadhog sabalanira.

41. Kami kekelen sadaya, akeh kantaka gumlinting, [309] tanana ingkang

kuwawa, kaparag ratuning atis, rajeng Ngima hanangis, ngaturken ing

tobatipun, lawan sabalanira, katarima tobatireki, sakala prahara pak

ampak sirna.

42. Rajeng Ngima wus waluya, sawadya balanireki, sareng sujud ing bantala,

saha sami santi-santi, jroning sujud sinalin, hong hong Hyang

panebutipun, mangarcana tamaya, tegese dhuh sembahan mami, katura

ring Sang Maha Dewa Bathara.

43. Wus tetep raja Japparan, denira mangeran maring, Sang Hyang Manik

sebutira, sawadya balanireki, sarerehan paraji, sadaya wus samya manut,

marang pangagengira, kang wus pinangeran lami, pan tinilar samya

mangeran sadaya.

44. Maring Sang Jagad pratingkah, wus mangkana Sang Hyang Manik, linggar

saking wukir Ngima, anitih lembu Handini, nganglang ing tanah Tibid, pan

anjajah gunung-gunung, saben-saben parbata, geng alit kapyarsa sami,

swaraning wong Tibid kang samya mumuja.

45. Pra samya nembah brahala, sadayanira wong Tibid, kabuyutaning kinarya,

aneng gunung-gunung sami, ing punika marengi, wiwitaning tahunipun,

minggah marang parbata, bekta sasaratireki, nembah marang brahala

kang pinangeran.

46. Purwane ingkang bebakal, ing Tabid nenggih kang [310] kardi, gambare

Latawalhujwa, apan ta wong saking Kabsi, gambare pinapetri, pinarnah

pucaking gunung, kinarya kabuyudan, prapta saturunireki, angluluri pra

samya nembah brahala.

47. Bathara Manik humiyat, mesem salebeting galih, neng gagana nulya

nyipta, angin reratuning angin, sindhung riwut gumeret, prahara gora

gumuntur, lesus meses sasaran, sumawur ing wukir-wukir, nggen brahala

gambaring Latawalhujwa.

48. Ingkang samya pinangeran, marang wong satanah Tibid, katempuh

dresing prahara, sirna siji nora kari, sadayane kang sami, mumuja neng

wukir jetung, Sang Hyang Manik anulya, tumurun saking wiyati, pan

hanjujug wukir gen pengagengira.

49. Sahengga jleg tanpa sangkan, cik ancik lembu Handini, neng tilas gen

kabuyutan, kang wus sirna dening angin, sadayane wong Tibid, wong

mumuja kagyat dulu, wonten jalma katingal, cik ancik sapi sumilih, aneng

tilas gening kabuyutan kula.

50. Kang sirna dening prahara, punapa tuwan kang kar-[311]di, Bathara Manik

miyarsa, mesem denira nahuri, heh ratuning wong Tabid, wruhanira iku




ingsun, Pangeraning wong sajagad, kang nyipta angin sun kardi,

anyirnakken brahala kang sira sembah.

51. Karana kaliwat sasar, panganggepira wong Tabid, teka mangeran brahala,

gambar siranggep sayekti, cubluk datanpa budi, norana loro tetelu,

Pangeraning sajagad, iya mung sarira mami, kang kuwasa karya mucung

ing buwana.





1. Rajeng Tabid nalikanira angrungu, ngling ingkang mangkana, mring ring

kumel tyasneki, esmu jrih dadya loning aturira.

2. Lah ta inggih lamun paduka satuhu, Pangeraning jagad, lintuning

Pangeran mami, ingkang sampun sirna katubing prahara.

3. Inggih tuwan paring pratandha rumuhun, yen ingkang kuwasa, pucaking

wukir puniki, tuwan akarya inggih wontenipun toya.

4. Kang supados mantepo sami genipun, ngestokken ing tuwan, inggih

kalamun sayekti, Pangeraning jagad kalangkung kuwasa.

5. Sang Hyang Manik sigra dennya nyipta banyu, sapucaking arga, pan

sakala mijil warih, lir pancuran langkung weninge kang toya.

6. Rajeng Tabid tumingal suka kalangkung, lan saro-[312]wangira, pareng

sujud aneng siti, sarwi nebut hong mangarcana jagadraya.

7. Sampun tanggel sih tuwan mring titahipun, sanget kemlaratan, satanah

kawula Tibid, susah saking sanget kekirangan toya.

8. Sang Hyang Manik mesem angandika arum, aja walang siya, wis

mudhuna teka wukir, sun tekani kabeh sapanjalukira.

9. Tanahira ing Tibid wus akeh banyu, sendhang myang telaga, wusnya

ngling Bathara Manik, nulya musna sarta jumegur swaranya.

10. Rajeng Tibid sarowangnya langkung ngungun, lir kadya supena, tyasira

sadaya sami, mudhun saking wukir prapteng prajanira.

11. Langkung suka dene negarane sampun, wonten telaganya, myang

sendhang toyanya wening, wong sapraja jalwestri suka sadaya.

12. Samya warta winartaken wus misuwur, saking bawahira, ing Tibid kang

tebih-tebih, ing purwane wonten sendhang myang telaga.

13. Sasirnaning kabuyutan dening lesusu, aneng ing parbata, ratunira den

turuni, kang satuhu Pangeraning jagad raya.

14. Yeku ingkang akarya ananing banyu, dadya nut [313] saparan, marang ing

ratunireki, ngidhep mring Hyang Manik Pangeran.




15. Kuneng kang wus tetep pamangeranipun, wong Tibid sadaya, maring

Sang Bathara Manik, kawuwusa wau kang aneng gagana.

16. Nitih lembu Handini awas handulu, ler wonten katingal, teja sumorot

nelahi, neng ngawiyat ngunguwung ing prabanira.

17. Pinerepekkan prapteng gen teja dinulu, minageng angambang, neng

rawagung tanah Persi, pan samadya candra miyare kang rawa.

18. Lir samodra umbaknya geng wus kadya lun, mina geng angambang,

nenggih ingkang angratoni, buron toya isining rawa sadaya.

19. Geng sawukir mina Tirbah asmanipun, apan pinangeran, maring wong

sanagri Persi, prabaning kang sisik kang katon lir teja.

20. Nawung sunaring baskara hangunguwung, wayanganing mina, saking

mandrawa kaheksi, gebyar-gebyar neng ngawiyat prabanira.

21. Sang Hyang Manik sigra denira tumurun, saking ngantariksa, anitih lembu

Handini, praptaning gen mina geng ingkang angambang.

22. Tinakenan heh iwak apa sireku, sisikmu gumilap, nawung sunaring Hyang

rawi, gebyar-gebyar ngunguwung saking mandrawa.

23. Kaliwat saking wingiting pratingkahmu, kaya wong mumuja, ngambang

nora mobah mosik, mina ingkang ngambang alon saurira.

24. Heh manungsa wruhira iya ingsun, Pangeraning ja-[314]gad, ya kang

murba misesa, ing buwana kang luwih saking kuwasa.

25. Duk angrungu Hyang Manik mesem amuwus, heh ta iwak aja, ngaku

pangeraning bumi, wruhanira iya pangeraning jagad.

26. Namung siji norana loro tatelu, kang luwih kuwasa, iya mung sarira mami,

kang satuhu Pangeraning wong sajagad.

27. Ngratuning kang mina sendhu wuwusipun, heh manungsa aja, sira maido

ing mami, ngong satuhu lamun pangeraning jagad.

28. Pan wus ana ing mengko pratandhaningsun, liyan saking mina, kang wus

mangeran ing mami, ratu agung ing Persi raja Dirdasta.

29. Sabalane wus mangeran marang ingsun, Hyang Manik miyarsa,

pangandikanira aris, nadyan silih mangkono pan dudu sira.

30. Pangeraning jagad kang yekti mung ingsun, kang murba misesa, marang

sagunging dumadi, dangu dennya padudon diya-diniya.

31. Samya ngaku pangeran kang maha luhur, kalah kaberanang, gya ngaben

guna kasekten, sangendhinge ratuning mina kasoran.

32. Wekasaning aprang Hyang Manik sigra wus, anyipta dahana, pan geni

ratuning geni, tikel satus lawan geni ngalam donya.

33. Panasipun miwah ta ing ampuhipun, warna kadi cah-[315]ya, hangalabi

sajembaring, rawa persi kalimput sadayanira.

34. Lir ginadhog rawa geng umob gumludhug, sagung buron toya, saisining

rawa Persi, losoh ajur tumpesan sadayanira.




35. Namung kantun ratuning kang mina wau, ingkang maksih gesang,

ananging datan kuwawi, risang Tirbah nandhang panase kang toya.

36. Nedya mabur ratuning mina gya mabur, dhengkelen tan bisa, tur wus

sabaning wiyati, keneng prabawaning Hyang Manik kuwasa.

37. Mina raja tambuh-tambuh solahipun, bingung tan kuwasa, nanengi

panasing warih, sru karuna angaturken tobatira.

38. Dhuh satuhu yen tuwan pangeran hulun, kang murba misesa, dhateng

sagunging dumadi, temen-temen hulun, ngestokken ing tuwan.

39. Yen satuhu Pangeran kang maha luhur, ya kang sipat murah, mugi

ngapura ing dasih, dene purun-purun ngaken kang murbeng rat.

40. Haelas asih mina raja haturipun, dennya nuwun gesang, Hyang Manik

ngandika aris, lah ta hiya lamun temen wuwusira.

41. Ing mengko wus manut marang jeneng ingsun, yekti yen waluya, antuk

sabda mina pati, pan sakala toya mari panasira.

42. Nulya sujud mina raja sarya matur, dhuh Hyang kang misesa, kang asih

dasih kaswasih, paran karsa sagunging bala kawula.

43. Buron toya lir saisining rawagung, minane sada-[316]ya, geng alit samya

ngemasi, losoh ajur saking panasing kang toya.

44. Ingkang dosa pan amung kula pukulun, nyenyami ing tuwan, ngaken

pangeraning bumi, sakathahing mina lit tan tumut dosa.

45. Punapa ta punika botena antuk, pangapunten tuwan, Hyang Manik lingira

aris, dheni ingsun sayekti lamun ngapura.

46. Sigra wau Hyang Manik denira mundhut, ingkang toya gesang, tinetesken

ngranu aglis, meratani sajembare ingkang rawa.

47. Buron banyu saisine ing rawa gung, gesang pari purna, tanana kalong

sawiji, mina raja tumingal langkung sukanya.Sang Hyang Manik

ngaturaken manjing rawa gung, anyipta kayangan, kaswargan sajroning

warih, mina raja sangsaya jrih sungkemira.

48. saisining rawa gung wus samya ngratu, Hyang Manik semana, jujuluk

Hyang Utipati, denira wus angratoni buron wana.

49. Mina Raja Tirbah osiking jro kalbu, nedya akarya tandha, dene saciptane

dadi, ingsun matur apa wruh ing ngangsalingwang.

50. Dene lawas durung ana dhawuhipun, kalamun weruha, sayekti wus

angarani, dadya matur dhuh Gusti Pangeraning rat.

51. Dasih tuwan dahat saking kami purun, anunuwun te-[317]dah, saking

kapencut ngabekti, ing sudarma tan wonten kang ngakenana.

52. Mecah saking hatiga kawula ruruh, kang yogeng kawula, tan wonten

ingkang ngakeni, sagung mina Tirbah salebeting rawa.

53. Pan satunggal Gusti boten wonten purun, kawula ken bapa, miwah hulun

kabekteni, taken pejah gesange meksa tan angsal.




54. Boten wonten ingkang uninga pukulun, wau duk miyarsa, Hyang Manik

meseming galih, wruh kalamun pitakening mina raja.

55. Namung nedya nyoba mring sariranipun, dadya ris ngandika, sayekti

ingsun udani, mina Tirbah iya kang yoga ing sira.

56. Uripira nanging prasasat wus lampus, mati sasat gesang, karana

samengko iki, jalma tuhu sira rupa mina Tirbah.

57. Tedak Nabi Saleh dadya nakoda gung, juragan lir raja, sugih myang

keringan neki, lamun dagang hanggawa kapraboning prang.

58. Prajurite wong tutukon wolung ewu, wismane lir kutha, ing Sabliston tanah

Persi, nakoda gung aran juragan Ngumaran.

59. Duwe anak wanodya amung tetelu, padha ayu endah, pambarep Dewi

Humari, dhaup lawan prenah kadange nak sanak.

60. Aran Raden Turhan ingkang asusunu, Sang Raja Japaran, ing Ngima

kuthanireki, pan kadange tuwa iku mring Ngumaran.

61. Wuragile Dewi Humani ranipun, kramantuk Dastandar, [318] raja muda

nagri Persi, atmajane tuwa mring raja Jirdasta.

62. Panengahe Dewi Umayi ranipun, wahdat tanpa krama, wus prasetya tanpa

krami, lamun ora laki kang murbeng bawana.

63. Dadya lunga teka praja don anglangut, anjajah wanarga, saenggoning mati

ragi, lawas-lawas dadi manungsa kajiman.

64. Hiya saking mantenging tapanipun, ngajur ajer bisa, mumpuni guna

kasekten, wus angrasa ing rat tanana memadha.

65. Ing guna myang sekti kaluwihanipun, dadya duwe cipta, iya badane

pribadi, pan kapencut pinangeraning sajagad.

66. Pan kasiku dennira sedya angaku, kang murbeng bawana, sinalin

sipatireki, rupa Tirbah tinibakaken ing rawa.

67. Pan rinatu sagunging kang buron banyu, mupusing wardaya, ananging

maksih duweni, cipta ngaku lamun pangeraning jagad.

68. Tinurutan ratu sagung Persi anut, sang raja Jisdasta, sawadya balanireki,

hamangeran marang hing mina sarkara.





1. Duk miyarsa gya sujud saryajrit, ratuning mina [319] lara karuna, melas

asih sesambate, dhuh lae Gustiningsun, kang satuhu pangeran mami,

ingkang murba misesa, ing jagad sawegung, ingkang mboten kasamaran,

ing saobah osik ing sagung dumadi, Gusti mugi tulusna.




2. Haparing sih ing dasih kaswasih, ruwatipun cintraka kawula, mulyawa

kadya waune, prasetya ngong pukulun, tuwan jura panjingna kowi, ing reh

datan lenggana, siyang dalunipun, tuwan Pangeran kawula, Sang Hyang

Manik pangandikanira aris, iya ingsun tarima.

3. Hangsalira manungsa ing uni, ya muliya warnaning manungsa, mina raja

sasampune, hantuk sabda gya larut, cintrakane byar mulih dadi, wanodya

ayu endah, cahyanya sumunu, gupuh anungkemi pada, reroncene, ing

tingkah datan kawarni, cinatur Dewi Uma.

4. Kinen manjing aneng salebeting, sosotya wungu wadah ing swarga,

cinatur cendhake bae, raja Jirdasta sampun, hamiyarsa saking haturing,

wadya kang juru rawa, yen pangeranipun, sang Tirbah ingmangkya sirna,

nulya wonten jalma linuwih kaeksi, hanitih lembu pethak.

5. Saged manjing salebeting warih, inggih ngaken [320] pangeraning jagad,

Sang Hyang Manik peparabe, mawa cahya sumunu, lir trenggana angikis

ratri, tejanipun sumunar, wangkawa handaru, kadya ta dede manungsa,

pantes lamun pinangeran ing sabumi, yen dulu wingitira.

6. Nanging raja Jirdasta ing Persi, maksih sandeya ing galihira, myarsa wong

juru ature, ingkang kesthi ing kalbu, maksih pangeranira ing lami, dadya

nagaranira, tinekan pageblug, marang Hyang Manik sekala, wong ing

Persi gering esuk sore mati, gring sore esuk pejah.

7. Hawuyungan sapraja ing Persi, raja Jirdasta kacandhak gerah, sanget

kalajeng sedane, sangsaya kekesipun, wong ing Persi kathah kang

ngungsi, marang ing nagri liyan, wau kang winuwus, Sang Raja Muda

Dastandar, sasedane kang rama darbeni osik, witing pegering prapta.

8. Marga saking tan manut tumuli, mring Hyang Manik denira mangeran, pra

dipati sadayane, myang para wajir sampun, tinimbalan marang ngarsaji,

sang juragan Ngumaran, pangarsaning rembag, raja Muda nut kewala,

miwah sagung satriya kang pra dipati, sigra kinen sanega.

9. Sasarate dennyarsa mastuti, mring Hyang Manik [ 321] kang luwih

kuwasa, dupa miwah sajen-sajen, sekar lan burat arum, wus samekta

budhalira glis, sira raja Dastandar, sawadya bala gung, sapraptanira ing

rawa, dupa sajen-sajen tinata ing pinggir, sekar myang ganda wida.

10. Nulya tata lenggahing semedi, sareng samya ngobar dupanira, lumekas

mangsah pujane, sidhakep astanipun, ngaturaken sembahe sami, mring

Hyang Manik Bathara, tetep ira sampun,mangeran sadayanira, nulya

wonten cahya mijil saking warih, salebeting kang cahya.

11. Wonten jalma nitih lembu putih, jerum munggwing ngudayaning toya,

gumilang-gilang cahyane, raja Dastandar dulu, sawadyane garjita sami,

yen kang murbeng buwana, sigra dennya sujud, dhuh Sang Hyang Maha

Bathara, kang satuhu pangeraning wong sabumi, ingkang langkung

kuwasa.




12. Kang anitah sagunging dumadi, ingkang murba misesang buwana, temen-

temen ing samangke, hulun sadaya sampun, hangestokken ing tuwan

sami, pangran hulun kang murba, miseseng tumuwuh, dhuh mugi tuwan

paringa, ing mulyane praja ngong Persi samangkin, kalangkung karisakan.

13. Pageblug ageng kathah ngemasi, lyaning bala pan bapa kawula, kenging

penyakit pejahe, wadya ing Persi sampun, kathah ngungsi liyan nagari,

Hyang Manik mesem ing tyas, hangandika arum, heh rajeng Persi

Dastandar, yen wus pada temen-temen sira sami, mari nembah ing mina.

14. Wus mangeran kabeh marang mami, sayektine yen [322] nagaranira, Persi

mari pagebluge, lah duluwa sireku, jroning rawa kedadehaning, kang

padha nembah Tirbah, yeku patinipun, raja Dastandar gya mulat, jroning

rawa katingalan kang ramaji, siniwi jroning toya.

15. Mung sanginggiling puser kang maksih, katingalan sipating manungsa,

sangandhaping puser kabeh, awarni ulam banyu, myang sadaya ingkang

sumiwi, rajeng Persi Dastandar, jungkel arsa muwun, ngaturken ing

tobatira, solah tingkahira kang lepat ing uni, dennya nembah ing Tirbah.

16. Sang Hyang Manik angandika aris, heh Ngumaran duwe anak sira,

wanodya tatelu kehe, matur raden satuhu, sang Ngumaran matur ngastuti,

dhuh Sang Maha Bathara, apanta saestu, atmaja hulun tatiga, sami estri,

pambajeng nama Humari, kramantuk raden Turhan.

17. Kadang hulun sepuh kang sesiwi, raja Japparan narpati Ngima, ingkang

wuragil namane, Ngumani akramantuk, raja muda Persi puniki, ingkang

pamadya nama, Humayi pukulun, wahdat datan arsa krama, pratiknyane

purun anglampahi laki, lamun dhaup lan Allah.

18. Nunten kesah ing dalu dennya nis, sampun lami gen [323] hulun ngupaya,

dereng kendel prapteng mangke, tan wonten wartanipun, kados lamun

sampun ngemasi, Hyang Manik mesem ing tyas, angandika arum, upama

atmajanira, ana bisa nekakaken ing saiki, apata kaulira.

19. Sang Ngumaran sujud matur aris, inggih punaka sakarsanira, pukulun

kang manggihake, atmaja hulun katur, Sang Hyang Manik gya dennya

mangsit, nenggih mring Dewi Uma, kinen medal sampun, mijil saking jor

sosotya, marek marang sudarmanira ngabekti, Ngumaran duk tumingal.

20. Nora samar mring sutanireki, gya rinangkul pan sarwi karuna, rajeng Persi

sabalane, sadaya ngungun jetung, kagawokan dennya ningali, gaibing

pratingkah, kaelokanipun, mring Hyang Manik kuwasanya, saciptane tan

kena cinakreng budi, saciptanira dadi.

21. Tuhu lamun hyang kang murbeng bumi, bisa nganaken ingkang tan ana,

kang wus nyirnakake, sadaya sami sujud, wadya Persi wewah dennya jrih,

Hyang Manik kuwasanya, wus inggep tuhu, lamun kang murbeng buwana,

angandika alon sang Bathara Manik, heh juragan Ngumaran.




22. Yeku sutanira si Umayi, duk lungane teka ing na-[324]gara, kaliwat luput

ciptane, wahdat pratiknyanipun, nora laki lamun tan olih, Hyang Murbeng

Bawana, lelana don nglangut, sanggane sru mati raga, saking matenging

tapanira pinati, dadyantuk kaluwihan.

23. Hamumpuni ing guna kasektin, malah dadya manungsa kajiman, bisa

manjing ajur ajer, rumasa ing tyasipun, wus tan ana ingkang madhani,

kabeh isining jagad, mring kasektenipun, satemah anduwe cipta, pan

kapencut iya badane pribadi, sinebuta ing jagad.

24. Yen Pangeran ingkang murbeng bumi, pan kasiku salin rupa Tirbah,

tinibakaken rawa kene, iya banjur rinatu, marang sagung burun ing warih,

ananging ta tyasira, pan durung kena wus, denira mrih pinangeran, sining

jagad sadhela yen den turuti, rajeng Persi Jirdasta.

25. Sabalane amangeran sami, hebat dene kang basa jalma, mantepe ing

panembahe, dene prasetyanipun, nora laki yen datan olih, lan Hyang kang

murbeng jagad, pan uja jinurung, iyeku atmajanira, wus pinasthi yen dadya

timbangan mami, den suka ing tyasira.

26. Sang Ngumaran wau duk miyarsi, Sang Hyang Manik [325] ing timbalira,

myang rajeng Persi wus dene, kaliye bareng sujud, tur sumangga

sakarsaneki, Hyang Manik wuwusira, lah wis pamit ingsun, padha kariya

raharja, sabalamu muliha marang nagari, sun harsa nganglang jagad.

27. Dewi Uma sigra wangsul manjing jroning sotya Sang Hyang Manik sigra,

wus musna saking ngenggene, sarta swara jumegur, sang Ngumaran sang

rajeng Persi, samya kari hanggana, lan lamen ing kalbu, maring ing

Pangeranira, kang wus musna kadya tumuruta sami, mangkana sampun

budhal.

28. Saking rawa rajeng Persi, saha bala prapteng prajanira, jalwestri langkung

sukane, dennya mantun pageblug, tentrem malih nagari Persi, bala kang

ngili samya, wus kathah kang wangsul, mantuk marang wismanira, miwah

para ratu ingkang tebih-twbih, ingkang sampun kabawah.

29. Marang raja Dastandar ing Persi, nadyan ratu kang dereng kabawah,

samya kasengsem wartane, kathah kang samya manut, marang Persi

mangeran sami, Hyang Manik sembahira, kuneng ta kang sampun, harja

malih Hyang Manik lampahira.

30. Pan Hanitih ing lembu Handini, neng gagana pan arsa hanjajah, tanah

Ngindhi, Selong Keling myang Cina, pirang-pirang ratu, tanah Tatar

pangalernya, iya pira-pira kathing para ji, nanging agamanira.

31. Para ratu hapan warni-warni, ana maksih manut Nabi Nuh, ana manut

[326]Nabi Ibrahim, myang manut Nabi Musa, kathah warnanipun, ana kang

nembah brahala, ana ingkang mangeran marang ing geni, ana mangeran

mega.




32. Ana ingkang mangeran ing angin, ana ingkang mangeran trenggana, ana

mangeran srengenge, myang mangeran sitangsu, ana ingkang mangeran

thathit, ana ingkang mangeran, ing kayu myang watu, ana kang mangeran

harga, pangagenge sadaya kang den dhatengi, mung Sang Manik

Bathara.

33. Kang datan manut sangkaning aris, kinasoraken barang kadibyannya,

kinenan pangabarane, ingkang wus samya manut, saciptane tinekan sami,

marma glis para raja, sengsem pra samya nut, warta winartanken samya,

marang para ratu ingkang tebih-tebih, kapencut tyase samya.

34. Dadya tumut kang wus manut sami, amangeran mring Hyang Manik

samya, tanah Ngindhi sadayane, samya wus nganggep tuhu, yen

pangeran kang murbeng bumi, wusnya ngidhep sadaya, para ratu-ratu,

sinalin pratingkahira, ing panembah panebutireng semedi, hong

mangarcana maya.

35. Sang Hyang Manik sigra hong renggani, patilasan-[327]ira ingkang rama,

Sang Hyang Tunggal kahyangane, neng wukir Tengguru, sedheng tengah-

tengah geneki, lan prajaning pra raja, kang wus samya manut, sadaya

samya hakarya, kaliyutan aneng ing Tengguru wukir, tepung imbanging

ngarga.

36. Pamujane kang para Narpati, sasukane denira mrih papan, miwah ta

ingkang ginawe, para ratu gung agung, pra samya mas ingkang kinardi,

ana ingkang suwasa, kathah warnanipun, salaka miwah kuningan kang

saweneh pakaryane samya akik, kang pradipati sela.

37. Saben-saben kang putra para Narpati, nenggih wiwite ing tahunira, samya

prapta sadayane, bekta sasaratipun, dupa-dupa myang saji-saji, sekar lan

ganda wida, neng wukir Tengguru kang pinanta jroning puja, nora liyan

mung tinurunana sami, marang pangeranira.

38. Sang Hyang Manik sigyarsa ngyekteti, tetepipun pinangeran jagad,

anglahirken kuwasane, buka sosotya wungu, wawadhahe ingkang

swargadi, cahya awarna teja, kang mijil rumuhun, nglimputi sadayanira,

sabuwana tan katon sawiji-wiji, kalimputan dening cahya.

39. Sasirnane cahya kang nglimputi, para ratu kang [328] samya mumuja,

sami salin pandulune, miwah pangraosipun, marcapada wus tan kaeksi,

sarta saisinira, alas gunung-gunung, surya sasi wus tan ana, para ratu

salin alamira sami, padhang tanpa rahina.

40. Wus tan ana arip lan ngelih, namung ngrasa nikmat lan manpaat, para ratu

sadayane, tan antara kadulu, Sang Hyang Manik pra samya linggih, lan

garwa Dewi Uma, jroning swarganipun, gumulang-gilang cahyanya, para

ratu sareng sujud mangastuti, samya matur mengrepa.

41. Dhuh Pangeran kang sayekti, ingkang murba wiseseng buwana, kang

anitah sadayane, wonten pundi pukulun, ing panggenan hulun ing




mangkin, jagad ing madyapada, musna tan kadulu, Hyang Manik

handikanira, heh wruhanta iyeku ngalam ginaib, besuk panggonanira.

42. Yen wus mulih mring kamuksan sami, dene jagadira marcapada, jagad

pengampiran bae, jagadira kang tuhu, pan ing besuk ya jagad iki,

langgeng tan keneng owah, ing satutugipun, matur ingkang para raja, yen

makaten titahta sadaya sami, lumuh lamun wangsula.

43. Dhateng jagad marcapada malih, malih, suka wonten ing [329] ngriki

kewala, boten wonten pangelihe, boten rumaos lesu, lawan boten rumaos

arip, tan darbe manah murka, ing pangraos hulun, namung nikmat lan

mupangat, Sang Hyang Manik pangandikanira aris, pan iku ora kena.

44. Lamun ora kelawan ngemasi, saking dening kamurahan ingwang, sira sun

weruhken kene, dene mengko wus weruh, iya kabeh baliya maning, mring

alam madyapada, hangreh ing wadya gung, pan sira sun titah raja,

ngrasanana ing kamukten den padha jrih, harjaning prajanira.

45. Hanulya byar kang para Narpati, wangsul ningali ing madyapada, langkung

sami pangungune, budhal saking tengguru, saya mantep sagung para ji,

denira nganggepnyata, yen kang Maha Luhur, nalikanira semana, Sang

Hyang Manik dennira tetep ngratoni, nenggih jagad triloka.

46. Jagad tengah ngandhap miwah nginggil, ajujuluk Sang Hyang Jagadnata,

dennya wus ngratoni kabeh, sagunging para ratu, sapangetan tanah ing

Ngindhi, kalawan apaparab, Hyang Bathara Guru, ngirib namaning

parbata, duk semana medal birahinireki, mring garwa Dewi Uma.

47. Denirarsa nuwuhaken wiji, ngangge sajiwa kadya manungsa, kang garwa

lajeng wawratem prapteng semayanipun, babar jalu putranireki, mawa

prabawa gonda, ing sabuwana rum, Bathara Sambu namanya, babaripun

tahun Adam hamarengi, lamun ing tahun surya.

48. Kawan ewu wolung atus warsi, wolung dasa nenem [330] langkungira, yen

tahun wulan etange, pan sampun gangsal ewu, tigang dasa sakawan

nenggih, antawis kalih warsa, babar malih jalu, nalikane babarira,

prabawani sampun sinungan kakasih, nenggih Bathara Brama.

49. Sasampuning kalih warsa malih, babar jalu nenggih putranira, Bathara

Hendra putrane, mawa prabawa lindhu, nuli kalih warsa malih, kang garwa

apuputra, samya mijil jalu, Bathara Bayu namanya, nalikane babar

prabawanira ngin, antara kalih warsa.

50. Ingkang garwa hanggarbini, nulya wonten swara kapiyarsa, heh

yoganingsun den age, manungkuwa manekung, aneng sajroning ngalam

ginaib, sira mintawa yoga, kang prajurit punjul, aywa sajiwa lir jalma, lan

garwanta sajiwa jisim jasmani, manungsa pungkurena.








1. Nganggowa asmara cipta, jatining jim, pan wus badan rokhani, pintanen

jroning panekung, iya lan garwanira, sinungan atmaja ingkang dibya mung,

kang mumpuni kaprawiran, ing jaya kawijayanti.

2. Dadya payunging buwana, rumeksawa hayuning bumi-bumi, mamayuwa

sing tumuwuh, panggempang kala murka, panggempure gelah-gelah

memala dur, mongka ugering triloka, pangrunah ingreh tan yukti.

3. Wruh wangsite Hyang Wisesa, hamituhu Sang Hyang [331] Guru nulya

glis, mangsah nglekasken panekung, hangeningaken cipta, wus jumeneng

kalawan pribadinipun, bumi langit wus tan ana, miwah ing sawiji-wiji.

4. Mung ilapat ingkang ana, yen katrima pamintaning semedi, pan angkara-

kara murub, cahya kang manca warna, saking gaib nglimputi sadayanipun,

garjita Hyang Jagadnata, lawan kang garwa nulya glis.

5. Nglekasken asmara cipta, ingkang garwa apan lajeng garbini, praptaning

mangsa pan sampun, babar wawratanira, mijil jalu ing triloka

gumalundhug, jaladri kolah prakempa, horeg lindhu bumi gonjing.

6. Sarta lan prabawa toya, banjir bandhang sabuwana wor angin, prahara

gora gumuntur, geter pater puteran, gegeteri dhedhet erawati wagwut, sru

sru hibekkan ing triloka, gunung-gunung pareng muni.

7. Miwah sagunging surupan, ngantariksa sadaya samya mijil, baskara lawan

stengsu, lintang-lintang sumebar, teja ndaru wangkawa myang kuwung-

kuwung, laban kalawan lilidhah, obar-abir kilat thathit.

8. Nalika sareng babarnya para ratu sadaya tanah [332] Ngindhi,

sapengetaning kang nuju, siniweng balanira, samya rebah saking

dhadhamparipun, miwah Sang Hyang Jagadnata, babaring putra marengi.

9. Lenggah made swara rebah, nulya swara wau kapyarsa malih, heh ta babo

yoganingsun, yeku atmajanira, paringana peparab, Bathara Wisnu, lawan

Bathara Kesawa, tegese panah linuwih.

10. Katrima manekungira, jro semedi maring murbeng pasthi, marma sira mau

rubuh, teka ing bale swara, miwah para ratu kabeh iya rubuh, teka

dhampare padha, tan ana wenang ngungkuli.

11. Hiya mring atmajanira, duk lahire yeku panjingireki, nugraha kang luwih

gung, wahyu kaprajiritan, marma ing triloka sebawa gumludhug, isen-isen

telung jagad, muni kabeh hangumarti.




12. Mring lahire sutanira, miwah sagung rurupaning wiyati, mijil kabeh pan

pandulu, ngaturken pratandhanya, mangastuti marang ing sutanireku,

dewa payunging buwana, hamaratani ing sabumi.

13. Sang Hyang Guru langkung suka, ingkang putra wus dinus toya urip,

diwasanira kalangkung, pekik myang cahyanira, anglangkungi kang raka

sakawanipun, cinarita Dewi Uma, miwahta Sang Hyang Pramesthi.

14. Sawusnya puputra gangsal, pan atebih birahinireng [333] resmi, kuneng

gantya kang winuwus, nenggih Bathara Maya, ingkang aneng jagad

sunyaruri, sampun puputra jalu pan sanga, wurragile sajugestri.

15. Pambajengipun anama, Hyang Bongkokan anulya ingkang rayai, nama

Sang Hyang Temburu, anulya Hyang Kuwera nulya Sang Hyang Mahyati,

nulya rinipun, peparab Bathara Siwah, anulya arinireki.

16. Bathara Surya anulya, Sang Hyang Candra nulya Yamadipati, nulya rinira

jujuluk, Bathara Kamajaya, dewa ingkang dadi ratuning bagus, wuragilipun

wanodya, ran Dewi Darmanastiti.

17. Sadaya wus kinen samya, ngeja wantah marang marcapada glis, suwiteng

Bathara Guru, myang putra wayahira, Sang Hyang Darmajaka pan sumiwi

sampun, miwah putra wayahira, ingkang paman Sang Hyang Ngening.

18. Sadaya wus sinung prenah, sowang-sowang dennya sumusung sami, ana

ngalas ana gunung, kang samya binakalan, ana dadya Pandhita myang

dadya ratu, ana maksih dadya dewa, miwah putranya pribadi.

19. Wus tinurunaken samya, ngeja wantah neng marcapada sami, Bathara

Sumbu kang sepuh, ngedhaton Sambupura, Sang Hyang Brama

Bramapura kithanipun, Bathara Hendra Ngendrapura, Bathara Bayu pan

sami.

20. Nebut namanipun samya, ya ing Bayupura prajani-[334]reki, pan amung

Bathara Wisnu, kang dereng ngeja wantah, maksih tetep aneng ing

kayanganipun, wus samya sami sisihan, dhaup lan sanak ping kalih.

21. Putranira Sang Triyagnya, kang wanodya gangsal samya yu luwih, Dewi

Swagyana kang sepuh, dhinaupaken lawan, Sang Hyang Sambu Rarasati

kang panggulu, dhaup lan Bathara Brama, pamadya Dewi Iyati.

22. Dhaup lan Bathara Hendra, sumindine paparab Dewi Ratih, warnendah

pan sampun dhaup, lan Sang Hyang Kamajaya, wuragile Dewi Sri ayu

pinunjul, dhinaupaken kalawan, Sang Bathara Wisnumurti.

23. Dene ta Sang Hyang Triyagnya, kang puputra nenggih Hyang Poncaresi,

Hyang Poncaresi puniku, putreng Hyang Darmajaka, dene garwanira

Hayang Bathara Bayu, putraning Hyang Surenggana, apaparab Dewi

Sumi.

24. Hyang Surenggana punika, pan arine Sang Hyang Triyagnya nenggih,

liyane saking puniku, kathah putra wayahnya, Sang Hyang Ngening miwah

putra wayahipun, nenggih Sang Hyang Darmajaka, bisan binesanan sami.




25. Ana dhaup lan nak sanak, sanak misan miwah sanak kaping kalih, kang

saweneh ana dhaup, lan putrining manungsa, cinarita tanah Ngindhi ing

puniku, ejim kalawan manungsa, meh saengga nunggil jinis.

26. Srawungan sadina-dina, sapocapan manungsa lawan [335] ejim, miwahta

sabrayatipun, Hyang Darmajaka lawan, Sang Hyang Ngening Sang Hyang

Maya Sang Hyang Guru, kang samya angeja wantah, marang marcapada

sami.

27. Tegese angeja wantah, nora nganggo warana miwah nitis, apa ing

sawujudipun, warnanira manungsa, nanging maksih nenggih ing

kajimanipun, bisa ngilang myang ngambara, miwah manjing ajur-ajir.

28. Pan wus sapraptiganingrat, para ratu kang wus kawengku sami, mring

Hyang Bathara Guru, jajahan tigang warsa, ingkang kilen nagri Persi

watesipun, ingkang wetan wates Cina, apanta kadya ginaris.

29. Kang nebut Dewa Bathara, lawan ingkang maksih anebut Nabi, tanah

Turki watesipun, nenggih kang wetan pisan, pangilene apan dharatan nem

tahun, ana manut agama Dam, ana manut Nabi Brahim.

30. Ana kang anama Musa, pan sadaya taksih kekah tan keni, pinrih ing putra

Hyang Guru, kang sami ngeja wantah, Sambu Brama Batharendra miwah

Bayu, sadaya ngelar jajahan, mangilen gitik ing Turki.

31. Rame pinethuk ing prang, ratu ing bang kilen kathah kang ngemasi, ana

tilar prajanipun, ngungsi mangilen samya, pan satunggil tan wonten kang

purun teluk, kadya wus karsaning suksma, sanes lawan tanah Ngindhi.

32. Jajahan kang tigang warsa, mung pangagengira [336] kang den dhatengi,

mring Hyang Bathara Guru, tan ana mawi aprang, mung kinenan

pangabaran telukipun, miwah ing pangram-eram sinungan wruh ing

swargadi.

33. Warta winartanken samya, marang para ratu kang sami, kalulun kelu

samya anut, maring pangagengira, hamangeran maring Hyang Bathara

Guru, sanes lawan para raja, sapangilen wangkit Turki.

34. Jajahaning kang nem warsa, langkung kekah mring agamanireki, tan ana

kang purun manut, nagri Nekweh kancikan, mring Bathara Sambu Hendra

Bayu, kang tan pejah madyaning prang, sampun kesah tilar nagri.

35. Semana Hyang Jagadnata, sinung wangsit yen amung tanah Ngindhi,

ingkang sinung wenang mengku, jajahan tigang warsa, kilen Persi Turki

sapengilenipun, jajahan nem warsa, tan sinung wenang mengkoni.

36. Ing bang kulon para raja, pan sinengker mring Hyang kang murbeng

pasthi, lawan iki meh tumurun, kang dadi mungsuhira, iya tanah kulon

kalahiranipun, apeparab Nabi Ngisa, kang angaken Rohullahi.

37. Nanging ta amung sadhela, iya dennya tumitah ha-[337]neng bumi, Hyang

Guru sawusirantuk, ing wangsit kang mangkana, para putra sakawan




ngundurken sampun, kang sami ngelar jajahan, wangsul mring prajane

sami.

38. Yata wau kang winarna, marang ratu Turki ingkang wus sami, kabur

saking prajanipun, tuwin para Pandhita, ana ngungsi alas-alas gunung-

gunung, ana ngungsi nagari lyan, semana miyarsa warti.

39. Yen mungsuhe wong bang wetan, kang ngebrokki ing nagarinira sami,

sadayanira wus mundur, dadya kang para raja, ingkang ngungsi kathah

kang wus samya mantuk, marang ing nagaranira, sadaya samya prihatin.

40. Sanadyan dereng aprang, para ratu sakilenipun Turki, miyarsa susah

kalangkung, dene ta para raja, wani ngaku Pangeran kang Maha luhur,

tuwin kang para Pandhita, samya nuwun Hyang Widi.

41. Henggale tumurunira, Nabi ingkang wus kacetha ing tulis, Nabi Ngisa kang

linuhung, kang ingaken Rahullah, anyirnakna mengsah kang ngaku Hyang

Agung, pandongane tinarima, pra Pandhita myang paraji.

42. Nulya wonten ayating Hyang, lamun badhe anitahaken Nabi, Nabi Ngisa

kangpinunjul, kang ingaken Rohullah, tur hamengku sarengat ingkang

linuhung, kang nyirnakaken mungsuhira, iya kang ngaku Hyang Widdhi.

43. Wus nyantuk wangsit mangkana, asrep tyase sagunging kang prihatin,

gancanging carita sampun, nenggih jeng Nabi Ngisa, linahiraken saking

garbaning kang ibu, aneng tanah Jaliliyan, nenggih nagari Serani.

44. Senen ping nemlikur tanggal, pan ing wulan Desem-[338]ber hamarengi,

tahun Adam gangsal ewu, pitulikur langkungnya, nanging para Pandhita

myang para nujum, miwah para raja-raja, kang wus antuk wangsit nguni.

45. Maksih samya kasamaran, lamyn Kangjeng Nabi Ngisa wus lahir, kuneng

gantya kang winuwus, nenggih Hyang Jagadnata, kang kayangan haneng

ing wukir Tengguru, ingkang sampun pinageran, mring sagung para

Narpati.

46. Ing tanah Ngindhi sadaya, ing puniku Sang Hyang Guru marengi, animbali

putranipun, sakawan kang wus samya, ngeja wantah Sambu Brama

Hendra Bayu, wus samya munggeng ngarsanya, dinangu wartanireki.

47. Marcapada manawa na, tanah kulon bocah ngaeh-anehi, sabarang

pratingkahipun, myang sagung para raja, kang nganehi guna

kasektenipun, tur sembah putra sakawan, tan wonten wartosireki.

48. Malah ingkang para raja, ing samangke dhedhep samya prihatin, keter

sanget kawusipun, duk aprang lan kawula, tutumpesan nagrine kawula

remuk, dereng dugi atur ira, kasaru wonten kaheksi.

49. Lintang saking ngantariksa, pan kakejer neng lu-[339]hure sarya ngling,

hehbabo Bathara Guru, wruhanta Nabi Ngisa, pan wus lahir saking

garbane kang ibu, mengko wus yuswa sawulan, iya iku ingkang ngluwihi.




50. Ing guna kasektenira, wusirang ngling lintang cumlarot anglis, mangilen

ing purugipun, Sang Hyang Guru garjita, sigra mesat saparaning lintang

tinut, kang kantun putra sakawan, Hyang Guru harsa hudani.

51. Ing warnane Nabi Ngisa, kang cinetha badhene angluwihi, marang ing

sariranipun, ing guna sektinira, tan winarna ing marga lampahira wus,

prapteng tanah Jaliliyan, dumane nagri Serani.



D U R M D U R M D U R M D U R M AAAA


1. Lintang wau maning wismeng Dewi maryam, Sang Hyang Guru hudani,

tinut manjing wisma, miwah putra sakawan, lintang musna tan kaeksi,

mulat wanodya, dennya lenggah pribadi.

2. Dewi Maryam duk lagya nggendhong kang putra, ananging Hyang

Pramesthi, myang putra sakawan, maksih samya nyiluman, Hyang Guru

osiking galih, lah iki baya, kang cinetha ngluwihi.

3. Marang ingsun hing guna kasektenira, namung lumrah babayi, wus umur

sawulan, nora bisa lumampah, Sang Hyang Guru sasampuning, osik

mangkana, apus sukune siji.

4. Ingkang kiwa mung kantun sadami gengnya, kagyat [340] Sang Hyang

Pramesthi, mulat sukunira, apus sampun angrasa, yen keneng sikuning

bayi, langkung runtiknya, mring bebayi Jeng Nabi.

5. Pinrih sirna lawan saibune pisan, sigra Sang Hyang Pramesthi, anyipta

dahana, wali-wali tan dadya, sagung kasektenireki, kang pangabaran,

sadaya tanpa dadi.

6. Miwah putra sakawan iya mangkana, sektine tanpa dadi, parek nora bisa,

sumaput panonira, mupusing tyas Hyang Pramesthi, ngrasa kasoran,

nulya ngatingal sami.

7. Ngaturaken pratondha mring Dewi Maryam, panungklireng batin, sup lan

sutra-sutra, supayane kanggeya popoke kang jabang bayi, wusnya

mangkana, Sang Hyang Guru gya pamit.

8. Lan kang putra sakawan sigra humesat, wangsul mangetan malih, Sang

Hyang Girinata, langkung sungkawanira, dennya kasor lan bebayi,

mendahta wusa, prapteng diwasa benjing.

9. Mung sakedhik Hyang Guru ecaning driya, dene wangditing uni, denira

tumitah, nenggih neng ngalamonya, jeng Nabi Ngisa tan lami, anulya

musna, yeku kang den gugoni.




10. Kuneng Sang Hyang Guru kang wus wangsul marang, kayanganira malih,

neng Tengguru harga, sagunging para raja, sadaya tanah ing Ngindhi,

tetep tan owah, dennya mangeran sami.

11. Kawuwusa wau Kangjeng Nabi Ngisa, roncene tan winar-[341]ni,

katimuranira, diwasane kewala, kang cinatur sasampuning, mengku

sarengat, sagunging kang paraji.

12. Tuwin para Pandhita nunuwun samya, sirnanipun tumuli, mungsuh ing

bang wetan, jim kang ngaku Pangeran, jeng Nabi Ngisa nuruti, nulya

dedonga, ngatas karseng Hyang Widdhi.

13. Katarima nulya katuran ayat, rumasuka den aglis, ejim ing bang wetan, ya

kang ngaku Pangeran, Jeng Nabi medalken aglis, mukjijatira, lempung

kang ginalintir.

14. Pinusthi neng asta dadya manuk dara, sinamitan nulya glis, mesat mring

ngawiyat, lajeng miber mangetan, Hyang Guru wus sinung wangsit, yen

badhe prapta, dutanira Jeng Nabi.

15. Mukjijate apan rupa manuk dara, amawa upas mandi, pan ratuning upas,

sigra Hyang Jagadnata, nimbali para putra sami, kang ngeja wantah,

sadaya sapun prapti.

16. Putra wayahira Sang Hyang Darmajaka, putra wayahe Hyang Ngening,

myang putra wayahnya, nenggih Bathara Maya, sadaya wus samya prapti,

andher ing ngarsa, para garwanya sami.

17. Ngumpul wuri ngayap marang Dewi Uma, tan antara kahekti, ingkang

peksi dara, saking kilen sangkanya, cumlorot mencok ngarsaning, Hyang

Girinata, kang peksi basa jalmi.

18. Handawuhaken kang timbalan Nabi Ngisa, sadaya den [342] timbali, tan

kena mopowa, kinen anuta samya, ing agama Kangjeng Nabi, Ngisa

Rohullah, haja kabanjur musrik.

19. Ejim dadak ngaku Pangeraning jagad, Hyang Guru langkung runtik,

ngejepi mring Brama, gya nubruk paksi dara, oncat mesat mring wiyati,

gya para dewa, sadaya nututi.

20. Peksi dara kalangan medalken wisa, saking tutukireki, dubur myang

talingan, samya medal wisanya, kelabing elar mawangi, dumamanu wisa

sumebar kadya riris.

21. Dewa-dewa tan ana bisa mareko, kang samya anututi, katiban wisa,

namung kantaka, mung sakedhap gya tangi.

22. Sang Hyang Girinata lawan Dewi Uma, myang sagung widadari, katiban

wisa, tan ana ingkang tawa, widadari ting jalerit, geger puyengan, tambuh

paraning ngungsi.

23. Bilulungan sanggene ngungsi katiban, ing wisa meratani, iya tan

palastra,nanging sakethi lara, panase kang wisa mandi, ratuning upas,

panase satus geni.




24. Tanah Ngindhi wangkit Persi, sapangetan, jajahan [343] tigang warsi,

kabeh kaweratan, katiban riris wisa, nadyan jagad sunyaruri, ejim kang

samya, nunut ing Hyang Pramesthi.

25. Kagegeran saenggen-enggen katiban, ing riris wisa mandi, myang

manungsanira, lawan jim nora beda, tan ana ingkang ngemasi, amung

kantaka, nanging sakethi sakit.

26. Sabuwana gumer gumuruh swaranya, tangise setan, ejim, myang jalma

manungsa, nadyan jim ingkang samya, aneng jagad sunyaruri, geger

busekan, katiban wisa mandi.

27. Sang Hyang Guru lawan sakula gotrahnya, ngumpul salajeng neki, ngidul

ngetan samya, tinut ing peksi dara, kalangan luhurireki, ngudani wisa,

langkung kawelas asih.

28. Ing samarga dewa ting galereng samya, hapsari ting jalerit, langkung

kawlasarsa, mangkana pelajengnya, wus langkung saking jaladri, kang

para dewa, manggih pulo sawiji.

29. Maksih sepi dereng kahisenen jalma, panjangipun nglangkungi, kathah

gunungira, geng alit warna-warna, semana Hyang Wisnu murti, sejatinira

tan keneng wisa mandi.

30. Palajenge mung katut kathah kewala, wusnya langkung jaladri, medal

welasira, mring sagung para dewa, miwah mring para hapsari, samya

karuna, kalangkung kawlas asih.

31. Dadya cipta runtik marang peksi dara, dennya wus [344] langkung saking,

samudra geng meksa, kang peksi pangungsirnya, kalangan luhurireki,

ngudani wisa, nanging Hyang Wisnu ajrih.

32. Nglangkungana karsaning Hyang Jagadnata, Hyang Wisesa gya mangsit,

Hyang Guru ngandika, nolih wuri mangatag mring Wisnu tutulung aglis, ing

para dewa, sigra Hyang Wisnumurti.

33. Nyandhak cakra linepasaken saksana, kang paksi dara keni, ing cakra suh

sirna, mukjijat Nabi Ngisa, wangsul dadya lempung malih, kang lemah

dara, jumegur tibeng wukir.

34. Gara-gara rug rug rug hagraning ngarga, gumuntur geng geteri, ketug

watu gelap, geter pater puteran, geter dhedhet erawati, bantala molah,

prakempa kang ngudadi.

35. Bayu bajra prahara gora ruhara, sendhung riwut gunerit, lesus asasaran,

wor udan poncawara, pedhut sumaput nglimputi, ing sabuwana, peteng lir

tengah wengi.

36. Para dewa myang widadari sadaya, kekes ing tyas kuwatir, wusnya tiganf

dina, sirnaning gara-gara, sumyaringkang riris aris, baskara babar,

sedhengnya meh mengahi.




37. Hogar tyase pra dewa kekaring samya, dangu sang saya dadi, panasing

baskara, karasa ing sarira, labete kang wisa masih, rungsang sadaya,

bingung ngupaya warih.

38. Saking panas ngahang ngarsa nginum toya, dangu-da-[345]ngu ningali,

pucaking parbata, wonten telaganira, muncar toyanipun wening, gya para

dewa, pra samya rebut dingin.

39. Sapraptaning talaga pating kurangsang, kumroyok nginum warih, tanana

wiweka, jatine kang talaga, pan dudu toya sayekti, upasing dara, duk

cinakra ing uni.

40. Mung Hyang Wisnu dara tibeng pucak harga, mulih asal ing siti, upas

warni toya, kalangkung weningira, pan ratuning wisa mandi, dewa sadaya,

sawusnya ngunum warih.

41. Saking mandining upas pejah sadaya, semana Hyang Pramesthi, tumut

nginum toya, duk lagya prapteng tenggak, karasa panas tan sipi, linepeh

sigra, upas wus medal malih.

42. Nanging tengakira belang-belang pethak, labeting wisa mandi, semana

denira parab Sang Nilakantha, dene tinggal ciri putih, nulya na swara,

Hyang wisesa sung wangsit.

43. Heh ta yohaningsun age tetesana, iya kang banyu urip, dewa kang

palastra, ing besuk yen wus tata, gonira kayangan sami, neng kene padha,

yeku kang banyu urip.

44. Hinumena marang sagung para dewa, sawarege pra sami, tan entek

kalongnya, banyu urip joggana, banyu tawa yekti dadi, banyu urip padha,

dene telaga iki.

45. Pan kedadehane upas manuk dara, patine tibeng wu-[346]kir, ing besuk

pan dadya, iya banyu walirang, umob panase lir api, Hyang Jagadnata,

sawusira winangsit.

46. Ngambil toya gesang tinetesken, lathine kang ngemasi, wus gesang

sadaya, kadya saking anendra, gumaregah samya tangi, kadya supena,

Hyang Guru hanjarwani.

47. Yen patine marga dennya nginum toya, dudu banyu sayekti, upas manuk

dara, mukjijat Nabi Ngisa, sirnaning upase maksih, dadya telaga, ngungun

ingkang miyarsi.

48. Wus mangkana lajeng Sang Hyang Jagadnata, kang para dewa ngiring,

mangetan lampahnya, anganglangi parbata, sang alit mawarni-warni,

langkung sukanya, anom manissing wukir.








1. Prapteng wates wetan lampahneki, Sang Hyang Guru alon angandika,

dawa temen pulo kiye, mung kuciwane ciut, keh gununge mawarni-warni,

harana tanah Jawa, pulo iki patut, dene dawane kaliwat, yeku purwanira

katelah samangkin, hingaran pulo Jawa.

2. Sang Hyang Guru ingkang amestani, nulya wangsul [347] ngilen

lampahira, para dewa sadayane, kendel neng wukir Lawuwukir Lawuwukir Lawuwukir Lawu, Sang Hyang

Guru resep ningali, semana durung karan nenggih gunung Lawu, kang

ngarani durung ana, pulo Jawa pan amung isi dhadhemit, setan lan

brekasakan.

3. Pan ing nguni sampun den iseni, mring Sultan Rum wong sewu somah,

nanging sirna tumpes kabeh, siji tan ana kantun telas samya pinangan

dhemit, kajawi saking setan, tanah Adhem ing Rum, pulo Jawa tanah

panas, dadya tumpes wong ing Rum datan kuwawi, aneng ing tanah

panas.

4. Pan ing benjang den iseni malih, yen wus Hajisaka hangejawayen wus Hajisaka hangejawayen wus Hajisaka hangejawayen wus Hajisaka hangejawa, sapisan

marang turune, Sultan Ngerum wau, pan wong Ngindhu kinarya isi, kang

sami tanah panas, iku lulusipun, Jawa kaisenen manungsa, nora mati

dene brekasakan mawi, pinasangan tutumbal.

5. Kawarnawa wau Hyang Pramesthi, lajeng kendelira hakayangan, wus

karan gunung lawune, bubuka sosotya wungu, wawadhahe ingkang

swargadi, gambar nulya binabar, neng pucaking gunung, semana Hyang

Girinata, lan kang garwa Deiw Uma wus ngrenggani, swarga jonggring

selaka.

6. Para dewa dereng den lilani, yen misaha ing ka-[348]yanganira, pan

maksih kinumpul kabeh, aneng ing gunung lawu, sakathahe dewa kang

prapti, miwah jim lawan setan, kang bubar rumuhun, katiban ing upas

dara, ana ngetan ana ngalor dennya ngungsi, mangkya wus nusul samya.

7. Ejim setan satanah ing Ngundhi, ingkang nusul marang pulo Jawa, tanpa

wilangan kathahe, sewu ing yutanipun, lawan yuta kaping sakethi, sayuta

wendra bara, bara ping sahuluk, maksih kathah jim lan setan, tanah

Ngindhi kang nusul mring tanah Jawi, Sang Hyang Guru parentah.

8. Para dewa kinen ngumpul sami, aneng swarga hing Jonggringsalaka, wus

hander munggwing ngarsane, sadya kinen nginum, satuwuke kang toya

urip, saking cupu tinundha, neng gelas jumerut, munggeng ing bangku

mutyara, dewa ingkang ageng-ageng kinen rumiyin, anginum satuwukira.




9. Suka-suka para dewa sami, ngrasa nikmat sumrah sariranya, yoya tul

langkung asrepe, sarta mawa ganda rum, yata wonten ditya kang dadi,

wawerining ngawiyat, nama Rembu Culang, momor mindha rupa dewa,

tumut nginum kang toya gesang duk lagi, prapta aneng tenggaknya.

10. Kawistara Hyang Candra hanuli, matur Hyang Wis-[349]nu pan ora samar,

sigra cinakra tenggake, pedhot sirahe mumbul, Rembu Culung pan maksih

urip, wus kambon toya gesang, ran Rembu Kulawu, lamun ujaring desa,

marma wonten grahana surya lan sasi, yeku ingkang mamongsa.

11. Yen grahana sami den bendrengi, andang tulungira marang wulan,

wusnya wradin sadayane, para dewa kang nginum, satuwuke kang toya

urip, prandene nora telas, maksih bak kang cupu, sawusira nginum toya,

para dewa pinatah sawiji-wiji, nenggih ing karyanira.

12. Kang pinatah rumeksa ing bumi, putranira Hyang Anantanaga, lan Dewi

Basu patute, wewolu kathahipun, jalu pitu wanodya siji, nama Hyang

Ontoboga, putra ingkang sepuh, rumekseng bumi kasapta, lan ngratoni

sagunging Naga kang sami, wonten dhasar pratala.

13. Panenggake kineng ngratoni, sagung naga sajroning samudra, Hyang

Ananta Basurane, anulya arinipun, Manikhara asipat jalmi, bumi kaping

nemira, ingkang raseksinipun, nulya arinira nama, Dheranpalan sipat ditya

rukmesaning, bumi kang kaping gangsal.

14. Nulya arinira akekasih ran Dewi Pratiwi, rumeksa ing bumi [350] kang

kapisan, apanta kawengku kabeh, mring kadange kang sepuh, Ontaboga

kang nguningani, mring arine sadaya, dene kang tinusuh, rumekseng

keblating jagad, wus pinatah dewane sawiji-wiji, nenggih ingkang rumeksa.

15. Jagad ingkang wetan akekasih, Sang Hyang Maha Dewa kang rumeksa,

Mahadewi batharine, salaka kithanipun, manuk kuntul santen jaladri,

sastra ha na carakaha na carakaha na carakaha na caraka, legi pasaranipun, Sang Hyang Sambu kang rumeksa,

aneng jagad kidul kithane tembagi, Betharane Swagnyana.

16. Manuk ulung pasarane paing, sagara getih akasaranira, data sawaladata sawaladata sawaladata sawala

maliye, Hyang Kamajaya tunggu, jagad kulon Bathari Ratih, kuthanira

kencana, sagarane madu, manukipun pan kapodhang, pasarane epon

aksaranireki, padha jayanyapadha jayanyapadha jayanyapadha jayanya.

17. Bathara Wisnu kuthane wesi, neng jagad lor wage pasarannya, Bethari

Hesri kanthine, nila senganipun, manuk gagak sastranireki, nenggih maga maga maga maga

bathangabathangabathangabathanga, Hyang Bathara Bayu, ingkang pinatah rumeksa, jagad tengah

kanthi Bathari Sumi, kaliwon pasarannya.

18. Apan sadaya sastranireki, jiro lupat nem pitunyajiro lupat nem pitunyajiro lupat nem pitunyajiro lupat nem pitunya, [351] wolu sangawolu sangawolu sangawolu sanga

sapuluhesapuluhesapuluhesapuluhe, kuthanira parunggu, tasik wedang manuke gogik, Bathara

Prittanjala, ler wetan gennipun, aksaranira, bya ebyubya ebyubya ebyubya ebyu, kidul wetan Hyang

Kuwera ang nenggani, sastrane narasunyanarasunyanarasunyanarasunya.




19. Kidul kulon Bathara Mahyati, nenggih ganeyaganeyaganeyaganeya aksaranira, ingkang lor kulon

dewane, Sang Hyang Sicah ranipun, kang tinengga sastra mursitimursitimursitimursiti, ingkang

angon baskara, dewanira sampun pinatah Bathara Surya, Sang Hyang

Candra nenggih ingkang angon sasi, dene jroning samodra.

20. Hyang Baruna kang rumeksa nenggih, Batharendra nenggih kang kinarya,

werana ing karatone, nenggih kadewanipun, Sang Hyang Brama pinatah

mungging ngarsa hanampenana, ing sadhawuhipun, sadaya wus

pinepekan, pakaryane dewa ing sawiji-wiji, miwah ingkang rineksa.

21. Wonten putranira Sang Hyang Ening, amumpuni guna kaprawiran, empu empu empu empu

RamadiRamadiRamadiRamadi namane, pinatah karyanipun, pandhe aneng gunung Merapi, kinen

karya gegaman, karsaning Hyang Guru, gegamaning para dewa, paron

dhengkul palu kepel supit driji, kang kinarya dahana.

22. Medal saking tungtunging pangaksi, sepuh idu sa-[352]king lilidhahnya,

apanta dinilat bae, ububan grananipun, tosanira saking Mahribbi, hingaran

wesi baka, pan wus nggawa ampuh, cinarita sampun kathah, kang wus

dadya sarta lan sektinireki, gagaman warna-warna.

23. Gada bindhi dhendha lawan gandhi, alugara musala trisula, konta cakra

candrasane, nenggala lawan limpung, warna-warna sagung jemparing,

suka kang para dewa, sadayanya sampun, anyepeng gegaman, wus

mangkana Hyang Girinata winarni, pun arsa nganglang jagad.

24. Pang anitih lembu Handini, amung lawan garwa Dewi Uma, margeng

gagana lampahe, pulo Jawa wus tepung, gya nganglang jaladri, neng

luhuring samudra, nuju wanei surup, soroting kang baskara bang, candhik

ala ngenani we amuwuhi, lelangening amudra.

25. Sang Hyang Guru anon lelangening, kang samudra mangu-mangu ring

tyas, honeng rarasing karesmen, apan sawontenipun, ingkang putra

Hyang Wisnu nguni, tebih marangasmara, kalih-kalihipun, namung lagya

sapunika, Sang Hyang Guru kepati ing tyas den nyapti, sajiwa lan kang

garwa.

26. Nanging Dewi Uma tan nglanggati, karsaning raka mamrih asmara, maksih

tebih galihe, mring langening kung lulut, Sang Hyang Guru meksa dennya

mrih, kang garwa gya cinandhak, anulya pinangku, rinasuk asmara cipta,

duk kinenan sang dyah mengo anginggati, sarya rengu turira.

27. kadingaren paduka puniki, darbe karsa teka lir [353] raksasa, ngangge

saenggen-enggene, wonten ing gigir lembu, bok inggiha sareh sakedhik,

Sang Hyang Guru salaka, lajeng mawi siyung, yayah kadya anepata, Dewi

Uma duk mestani lir rasaksi, nanging Hyang Girinata.

28. Wus kalajeng kamanira mijil, tan tinampen tumibeng samudra, jumegur

kang we hora reh, umob kadya kinebur, Sang Hyang Guru merang ing

galih, ngemu runtik mring garwa, sigra dennya kondur, samudra maksih

walikan, gara-gara gumuruh kagiri-giri, kagyat kang para dewa.




29. Dene swarga pan kadya ginonjing, nulya sami kinen amariksa, kang karya

gara-garane, kang para dewa gupuh, mesat lampahira wus prapti, gene

kang gara-gara, teleng samudra gung, wonten murub kangalan, lira

baskara mapanas sedheng nengahi, sawusira tetela.

30. Samya wangsul aturi udani, lamun ingkang karya gara-gara, teleng

samudra enggene, wonten katingal murub, lir baskara sedheng nengahi,

tan saged marpekana, panase kalangkung, punapa ta wastanira, neng

samodra makaten warnanireki, panas kadya dahana.

31. Sang Hyang Guru mesem ngandika ris, ingkang ka-[254]ton murub neng

samodra, pan kama salah arane, payo baliya gupuh, hanggawa

kapraboning jurit, kang murub neng samudra, prihen sirnanipun, hurugara

ing gagaman, tur sandika para dewa wangsul aglis, sarta kapraboning

prang.

32. Sapraptaning telenging jaladri, gya kang murub para dewa sigra, pareng

dennya bedhama dandhi, konta lugara candrasa, parasu lan limpung,

musala lori lugra, tibeng teleng samudra kang murub kadi, kinebur

toyanira.

33. Para dewa pan maksih ngurugi, ing sanjata ingkang neka warna, pinrih

tumuli siranane, kama salah kang murub, hingurugan sagung jemparing,

nora saya cilike, malah saya wuwuh, gengira kabina-bina, ing urube kama

salah malah ndadi, ditya geng saparbata.

34. Pan sadaya gagamaning jurit, dadya awakira kama salah, dhendha kang

dadya sirahe, samoga dadya gulu, grana limpung kupinge piling, cakra

kang dadya gunetra, bindi dadya pupu, nenggala lawan trisula, ingkang

dadya bahunira, kanan kering, gada kang dadya dhadha.

35. Sagung jemparing sadaya dadi, wulu-wulu kumrusuk kanginan, ana kang

dadya untune, janggelek nuli lungguh, lir parbata munggeng jeladri, ngulet

wahing lir gelap, segu lir galudhug, mintar saking jro samodra, marepeki

mring para dewa sarya ngrik, sru nguwuh takon bapa.

36. Para dewa kang den parepeki, pra samya jrih lumayu sasran, kama salah

ngetutake, dewa sapurugipun palayune pan sampun prapti, ngarseng

Sang Jagadnata, gugup aturipun, yen kama salah tan kena, [355] pinrih

sirna ngurugan sagung jenparing, malah dadya rasaksa.

37. Geng sawukir warnanya ngajrihi, mentas saking labeting samudra,

nguwuh taken sudarmane, sarya greng lir galudhug, marma mawur dewa

samya jrih, dereng dugi turira, gugup pan kasaru, praptanira kama salah,

pra jawata sadaya ngungsi neng wuri, kama salah tumingal.

38. Mring Hyang Guru maksih tetep linggih, datan obah saking genira, sang

kama salah nulya ge, marpeki ngarsanipun, prapta lajeng janggelek

linggih, gumelar tatanya, heh sapa sireku, dene cahyamu gumawang, cilik

menthik lungguh neng ngarsa pribadi, sapa ta haranira.




39. Sang Hyang Guru sahurira aris, wruhanira sun ratuning jagad, ya dadya

pangerane, sagunging kang tumuwuh, Sang Hyang Jagadnata ran mami,

kama salah lingira, yen nyata sireku, pangerane ing sajagad, yekti wruh iya

kang yoga ing mami, ngendi gonne tuduhna.

40. Sang Hyang Guru mesem lingira ris, lamun sira [356] adreng takon bapa,

iya ingsun tuduhake, nanging ta saratipun, kudu-kudu sira ngabekti,

nungkemi ngestu pada, iya mring kang tuduh, kama salah saurira, yen

turut nanging yen goroh sireki, pasthi sira sun mangsa.

41. Lah ta iya nungkemana aglis, pangkoningsun kama salah sigra, majeng

nungkemi padhane, binedhol rambute, lan thi athi ing kanan kering, asru

jumbul tumenga, tangginas Hyang Guru, gya cinandhak siyungira, kang

kakalih pinethet pucuke keni, ginurog ilatira.

42. Upasira sadaya pan mijil, wus inguculaken kama salah, dheprok lungguh

neng ngarsane, bayune kabeh racut, pan ngalumpruk datan pa budi,

pucuk siyung lan upas, cinipta mor sampun, dadya sanjata kalihnya, kanan

konta ingkang kering pasopati, rambut dadya kendhengnya.

43. Sang Hyang Guru angandika aris, heh ta kama salah wruhanira, sira iku

sejatine, pan iya yoganingsun, mengko ingsun paringi, jeneng

Batharakala, manggona sireku, aneng ing Nungsa Kambangan,

ngratonana brekasakan lan dhedhemit, kabeh sira wengkuwa.

44. Kang liningan humatur wotsari, langkung kasuwun [357] kalingga murda,

dhawuhing sih sadayane, punapa ing satuduh, tur sandika hulun lampahi,

nanging hulun nenedha, ing papancenipun, kang dados tedha kawula,

myang sagung ingkang samya hulun ratoni, samya brangta ing tedha.





1. Sang Hyang Guru ngandikaris, iya aja walng driya, memangsanira ing

tembe, iya wong sawidk prakara, sun pancekken sira, ingkang dingin

memangsanmu, wong kang ngrubuhaken dandang.

2. Kapindho mangsanireki, wong nugelaken pipisan, myang gandhik kaping

telune, wong kang nguger-uger lawang, kadang ro padha lanang, paing

pat wong metu bungkus, ping lima wong metu kembar.

3. Miwah wong kang metu dhampit, kembar lanang lan wadodya, ping nem

kembang sepasang, kadang ro padha wanodya, ping pitune gedhana,

gedhini kadangira mung, loro jalu lan wanodya.




4. Ping wolu wong ontang-anting, tanpa kadang bapa biyang, kang kaping

sanga arane, sendhang pit-apit pancuran, anmung telu kadang, siji wadon

loro jalu, ping sepuluh telu kadang.

5. Wadon loro lanang siji, ran pancuran kapit sen-[358]dhang, dene kaping

sawelase, ingaran wong saromba, kadang pat padha lanang, ping rolas

srimpi ranipun, kadang papat wadon padha.

6. Ping telulas den arani, iya wong mancala putra, kadang lima lanag kabeh,

ping patbelas wong mancala, putri kadange lima, padha wadon tanpa jalu,

ping limalas wong pipilan.

7. Wadon papat lanang siji, ping nembelas wong paelangan, lanang papat siji

wadon, ping pitulas julung sungsang, lahir tengenge wayah, ping wolulas

julung pujud, lahir nuju surup surya.

8. Ping sangalas julung wangi, lahir nuju metu surya, tiba ungker rong

puluhe, ping salikur wong jampina, wong lahir pitung wulan, tiba sampir

ping rolikur, kalung usus lahirira.

9. Ping telulikurireki, ingaranan wong margana, aneng ing paran lahirira, ping

pitlikur wong wahana, lahir neng paromahan, ing kaping lima likur, wong

simah iya salewah.

10. Ping nemlikur bule putih, ping pitulikur wong kresna, ireng mulus ing

tegese, ping wolulikur wali kang, ireng, iya iku wong bajung, ping

sangalikur wong eungkuk, ping telung puluh wong dhengkak.

11. Wong bacu tegesireki, ping telung puluh sajuga, [359] wong wuji iku wong

cebpl, ping behro yen lawang menga, anuju candhik ala, ping teluh puluh

tatelu, made datan pa lingkaban,

12. Tapan klasa miwah lampit, kaping telung puluh papat, kampung tanpa

tutup keyong, kaping telung puluh lima, kasur tanpa prawana, tanpa sasap

tegesipun, ping teluh puluh nemira.

13. Papajangan tanpa samir, ping telung puluh pitunya, lambung pari myang

kapase, nora sinungan dhedhasar, telung puluh wolunya, wawadhah

datanpa tutup, kaping telung puluh sanga.

14. Wong sok buwang tuma urip, ping patang puluh yen ana, wong ngadeg

tengah lawange, ping patang puluh sajuga, wong lungguh pipi lawang,

ping patang puluh ro iku, wong sok jetung sangga uwang.

15. Kang kaping patang puluh tri, wong sok ngobong kulit bawang, ping

patang puluh papate, wong natabaken wawadhah, ping patang puluh lima,

wong sok dhemen ngobong rambut, ping patang puluh nemika.

16. Wong sok ngobong galarneki, kaping patang puluh sapta, wong sok

ngobong kayu kelor, dene ingkang kaping patang, puluh wolu yen ana,

wong taberi ngobong balung, kaping patang puluh sanga.




17. Wong nyapu wuh gya den basmi, ping seket wong bu-[360]wang uyuh,

seket siji yen ana wong, buwang wuh aneng ngalongan, ping seket ro yen

buwang, wuh teka jandelanipun, ping seket telu yen ana.

18. Wong turu wetuning rawi, ping seket papat yen ana, wong manak nuju

begange, ping seket lima yen ana, turu suruping surya, ping seket nem

wong ngaturu, nuju tengange wayahnya.

19. Ping seket pitu wong hangi, aninggal sega neng ngiyan, ping seket wolu

lamun wong, hanggorohi darbekira, kang kaping seket sanga, wong tinggal

beras neng lesung, ganepe kaping sawidak.

20. Kang dadi mangsanireki, wong daleya karyanira, rubuh memehane wyan,

Bathara Kala miyarsa, kang dadya mangsanira, langkung sukanireng

kalbu, pamite sapun linilan.

21. Nembah manguswa pada glis, mesat mring Nungsa Kambangan,

cinendhak prapta lampahe, lajeng kendel hakayangan, sagunging

brekasakan, sadaya wus samya ngratu, maring ing Bathara Kala.

22. Kawuwuse Hyang Pramesthi, ungkure Bathara Kala, kondur mring ndalem

swargane, pan katangi runtikira, mring garwa Dewi Uma, purwanira mawi

siung, amarga saking garwa.

23. Duk nganglang jagad ing nguni, pinurweng ngasmara cipta, nora

nglanggati katsane, mengo sarwa anepata, angarani lir ditya, murkane ing

karsanipun, satemah siung lir ditya.

24. Maksih kapusthi ing galih, dukanira mring kang garwa, rawuh neng dalem

swargane, Dewi Uma methuk [361] sigra, tundhuk mendhak neng ngarsa,

gya cinandhak remanipun, sinendhal gelunge wudhar.

25. Dewi Uma sru dennya jrit, reyab-reyab remanipun, nulya cinandhak

sukune, kalih pisan gya sinungsang, sirahira neng ngandhap, sarwi

ngandika Hyang Guru, warnanira yu utama.

26. Ananging rambutireki, reyab-reyab lir rasaksa, miwah swaraning panjrite,

wus kaya pangriking ditya, sakala Dewi Uma, keneng sabdaning Hyang

Guru, salin sipat lir raseksa.

27. Sarta ngrik kadya raseksi, hingucalaken saksana, hanjrit ningkemi padane,

melas asih sambatira, dahat nuwun apura, ngaturaken tabatipun, Hyang

Guru awlas ing garwa.

28. Pangandikanira aris, wis aja sira karuna, pupusen yen wus pasthine, sira

awarna rasaksa, nanging jaba kewala, wadhagira iku besuk, dadi jodhone

si Kala.

29. Alusira apan maksih, iya dadi garwaningwang, Hyang Guru anyipta age,

ing garwanira kang uwa, sang Hyang Catur Kenaka, Dewi Laksmi

namanipun, jim Laksana ingkang sasuta.




30. Ratu jim sipat raseksi, Dewi Laksmi cinarita, [362] kalangkung endah

warnane, kembae lawan Dewi Uma, sang dyah sampun patutan, titiga pra

samya jalu, nulya lami longkangira.

31. Prapteng mangke tan sisiwi, punika ingkang cinipta, binekteng angin

praptane, sampun munggweng ngarsanira, Dewi Laksmi saksana, pinecat

nyawanira wus, pinanjingaken raganira.

32. Uma kang sipat raseksi, nyawanira Dewi Uma, pan sampun pinanjingake,

mring Dewi Laksmi raganya, wus nama Dewi Uma, dhasar kembar

warnanipun, Laksmi lawan Dewi Uma.

33. Tetep sang dyah dennya dadi, garwaning Hyang Jagadnata, dene ta Uma

ragane, kang sipat ditya sinungan, nama Bathari Durga, tinarimakaken

sampun, marang ing Bathara Kala.

34. Runtut dennya palakrami, Durga lan Bathara Kala, wau ingkang winiraos,

nenggih Sang Hyang Jagdnata, cinatur laminira, sampun gangsal welas

tahun, denira neng pulo Jawa.

35. Semana miyarsa warti, lamun Kangjeng Nabi Ngisa, sampun tetep ing

sedane, namung tiga welas warsa, dennya mengku sarengat, jeng Nabi

lajeng pinikut, kinarya pangewan-ewan.

36. Marang sang Raja Herodhis, pinenythang marga pra-[263]patan, sedanira

sinembeleh, tetepe dennya tumitah, haneng ing ngalam donya, jeng Nabi

Ngisa pan amung, tigang dasa tigang warsa.

37. Langkung apes Kangjeng Nabi, duk cinepeng ratu kapir, tanpa males ing

sedane, wusirantuk warta nyata, jeng Nabi sedanira, Hyang Guru suka

agupuh, ngundhangi para jawata.

38. Wangsul marang tanah Ngindhi, wus samekta sigra budhal, kebut pra

jawata kabeh, nenggih saking pulo Jawa, jim peri parayangan, kang samya

ngungsi rumuhun, ing mangke wangsul sadaya.

39. Mantuk marang tanah Ngindhi, kang kantun neng pulo Jawa, pan mung

dhemit lami bae, setan miwah brekasakan, maksih tetep sadaya, nenggih

dennira hangratu, marang ing Bathara Kala.

40. Mung punika ingkang maksih, kantung neng Nungsa Kambangan, wau

ingkang winiraos, nenggih Sang Hyang Jagadnata, myang sagung para

dewa, wus prapteng wukir Tengguru, lajeng hambabar swarga.

41. Para ratu tanah Ngindhi, jajahan kang tigang warsa, datan ewah

panganggepe, nenggih dennira mangeran, marang Hyang Jagadnata,

nanging ing wukir Tengguru, pan sampun kathah kang risak.

42. Kabuyutaning para ji, duk tinilar laminira, ing gangsal welas warsane,

dadya sagung para raja, sadaya samya prapta, kang celak wukir

Tengguru, mangun kabuyutanira.




43. Sang Hyang Guru yasa malih, kayangan wukir Kelasa, [364] apan gunung

tanah Selong, gambaring swarga binabar, sagunging para raja, kang celak

sadaya sujud, prapta neng wukir Kelasa.

44. Karya kabuyutan sami, aneng imbanging parbata, cinatur cendhake bae,

reroncene tan winarna, buru lampahing konda, mangsuli caritanipun, Sang

Resi Catur Kaneka.

45. Kadya sareng lampahneki, lan ing babar Manikmaya, nanging gantya

winiraos, Sang Rsei Caturkenaka, titiga putranira, pra samya jalu kang

sepuh, paparab Kanekaputra.

46. Mumpuni guna kasektin, myang jaya kawijayan, miwak kawicaksanan,

anglangkungi ingkang rama, panenggak Resi Paksa, Pritanjala kang

waruju, putra titiga pan samya.

47. Patut saking Dewi Laksmi, sawusnya puputra tiga, pan lajeng lami

longkange, pirang warsa tan puputra, kang garwa nulya musna, cinipta

maring Hyang Guru, kinarya lintuning Uma.

48. Raganira Dewi Laksmi, pinanjingan nyawa Uma, sang Dewi Laksmi

nyawane, pinanjingken raga Durga, ingkang awarna ditya, Catur Kenaka

winuwus, sapengkerira kang garwa.





1. kalangkung wiyoganira, nanging sampun pinupus [365] jroning galih,

saben oneng garwanipun, Sang Hyang Caturkenaka, korud kamanira

winadhahan cupu, ingaran retna Dumilah, musthikaning sosotyadi.

2. Ing saben-saben mangkana, honeng garwa korud kamanireki, nulya

winadhahan cupu, sawusnya ing antara, winarisken cupu marang putra

sepuh, ginegem neng asta kanan, retna Dumilah tan kaeksi.

3. Nalika Hyang Jagadnata, hangrengganu wukir Tengguru nguni,

sasampuning para ratu, tanah Ngindhi sadaya, samya manut mangeran

maring Hyang Guru, tedhaking Hyang Darmajaka, myang tedhakira Hyang

Ening.

4. Miwah putra Sang Hyang Maya, ingkang aneng jagad sunyoruri, kang

aneng jro samudragung, sadaya manut samya, mring Hyang Guru aneng

wukir Tengguru, kinen lajeng ngejawantah, aneng marcapada sami.

5. Pinernahken sowang-sowang, panggenane dennya bebakal sami, ana

ngalas ana gunung, desa aneng nagara, ana dadya pandhita myang

dadya ratu, mung resi Kanekaputra, ingkang tan arsa sumiwi.




6. Marang ing Hyang Jagadnata, lajeng pamit mring rama mangun teki, tapa

aneng samudra gung, tan telas dening toya, pan pitekur aneng

ngudayaning alun, mustika retna Dumilah, ginegem asta maksih.

7. Pan wus pirang-pirang warsa, dennya tapa neng [366] telenging jaladri,

wusnya gentur tapanipun, tejanira sumunar, ngayah wiyat kawistara mring

Hyang Guru, sigra kinen amariksa, marang telenging jaladri.

8. Nulya samya pinariksa, pra jawata wangsul atur hudani, kang mawi teja

sumunu, lamun maharsi tapa, neng samudra pitekur tapane bisu, boten

teles dening toya, Hyang Guru kagyat lingnya ris.

9. Yeng mangkana wong kang tapa, timbalana iya mring ngarsa mami, lamun

mopo tan lumaku, wasesanen kewala, aja nora kagawa mring

ngarsaningsun, sandika kang para dewa, wangsul sadaya wus prapti.

10. Hing ngarsanira kang tapa, pra jawata handhawuhaken sami, tineter-teter

meksa tan sumaur, kaku tyasing para dewa, kang tapa cinadhak aglis.

11. Nedya binopong kewala, hingaturaken marang ing Hyang Pramesthi,

wanti-wanti kang hanjunjung, kang tapa datan obah, kinalihan kinapatan

kajunjung, pineksa-peksa tan kangkat, senendhal-sendhal tan osik.

12. Kaku tyasing para dewa, muring-muring dadya sa-[367]mya gitiki, ana bithi

ana jagur, kang tapa datan obah, dadya krodha pra jawata nyandhak

gupuh, sagung gagamaning aprang, ana gada ana bindhi.

13. Hana dhendha myang bedhana, hana malu-malu mamrem mapiling,

nenggala parasu limpung, hana nyakra nyantan ana tumama, kang tapa

meksa tan osik.

14. Krodha Sang Bathara Brama, medalaken geni ratuning geni, saking sarira

sru murub, binesmi kang atapa, datan pasah eca dennira pitekur, wulu

salomba tan gigal, wus sirep urubing ngagni.

15. Sangsaya wuwuh kang tapa, cahyanira sumunu hanelahi, dadya jrih

sadaya mundur, sagunging pra jawata, sampun prapta ing ngarsanira

Hyang Guru, wus katur sahaturira, tiwase lampahireki.

16. Hyang Girinata saksana, hangawaki tumurun sampun prapti, satelenging

samudra, ngarsanira kang tapa, mesem ing tyas Hyang Girinata wus

weruh, kang sinedya tapanira, pangandikanira aris.

17. Heh babo mati raga, tapanira dene kepati-pati, apa ta kang sira jaluk, age

sira ucapna, sun turuti apa sasedyanireku, yen amriha wicaksana,

kawicaksananireki.

18. Wus ngluwihi ing sajagad, yen amriha sira guna [368] kasektin, apan ta wis

luwih punjul, ing guna sektinira, lah ta apa kang sira sedya ing kalbu, apa

sira mrih sisihan, mara pilihana sami.

19. Saisine swarga loka, widadara kalawan widadari, kabeh padha ayu-ayu,

kang tapa datan obah, maksih ngeca-eca dennira pitekur, ngling malih

Hyang jagadnata, lah iya ingsun wus uning.




20. Tanpa gawe temening wang, nama Guru dadya ratu swargadi, tan wruh

sadurung tinutur, marmane sira tapa, sedyanira bisawa padha lan ingsun,

dadi ratuning swarga, sinebuta ing sabumi.

21. Tapawa saleksa warsa, ingsun nora tapawa ing sahari, mongsa bisawa

sireku, madhani jenegingwang, dadi ratuning swarga jer kari sepuh, ana

maning kang atuwa, kang teja lan cahya wening.

22. Bumi langit parengira, ana maning iya ingkang ngungkuli, kang tuwa

dhewe pan amung, ananing Hyang Wisesa, duk miyarsa kang tapa pitekur

jumbul, Sang Resi Kanekaputra, gumuyu latah dennya ngling.

23. Ya ingsun Kanekaputra, sadurunge beta sudhah hudani, dhi haran

Pramesthi Guru, guruning para dewa, yen amunge wruh ing kono bae

durung, waspada jatining tunggal, tunggal wisesa dinalih.

24.24.24.24. Dinalih sepuh priyongga, henggonira bestu hestuDinalih sepuh priyongga, henggonira bestu hestuDinalih sepuh priyongga, henggonira bestu hestuDinalih sepuh priyongga, henggonira bestu hestu----[369]ning sisip, sisip [369]ning sisip, sisip [369]ning sisip, sisip [369]ning sisip, sisip

satemah kasiku, siniku mungguh hing Hyang, Hyang Wisesa duk misihe satemah kasiku, siniku mungguh hing Hyang, Hyang Wisesa duk misihe satemah kasiku, siniku mungguh hing Hyang, Hyang Wisesa duk misihe satemah kasiku, siniku mungguh hing Hyang, Hyang Wisesa duk misihe

awangawangawangawang----uwung, bumi langit durung ana, kang ana dhingin punapi.uwung, bumi langit durung ana, kang ana dhingin punapi.uwung, bumi langit durung ana, kang ana dhingin punapi.uwung, bumi langit durung ana, kang ana dhingin punapi.

25. Nglingnya Sang Kanekaputra, tanpa ngucap jetung wasana mamrih,

mamriya Bathara Guru, pinardiya dening Sang, tapa lemnggah heh kakang

nedha wak ingsun, ing pangawruh jaten nana, kang durung ana ing kami.

26. Lan maninge sira kakang, ingsun gawa munggah marang swargadi, para

jawata sedarum, kabeh sira rehana, sapa ingkang nora nurut ing rehireku,

kabeh dera suralaya, kajaba yoga mami.

27. Sadaya matur sandika, Hyang Kanekaputra umatur aris, anenggih ingkang

pangrungu, denireng Hyang Wisesa, karsaning Hyang tan ana

pralamilanipun, kabeh sinung tetimbangan, ing ngandhap timbangan

nginggil.

28. Bumi kalawan akasa, elor kidul wetan kulon nimbangi, sagara timbang lan

gunung, geni timbang lan toya, padhang peteng rahina kalawan dalu,

baskara lawan basanta, mung lintang kang datan mawi.

29. Jalu timbang lan wanodya, bapa biyung nini tim-[370]bange kaki, bibi

paman ala ayu, kumet timbangan loma, namung uwa tan ana

timbanganipun, dadya timbaganing lintang, sadurunge wus pinasthi.

30. Wus pinasthi lawan sira, apan anyar kapedhak Hyang Pramesthi, Hyang

Girinata lingnyarum, lah kakang payo munggah, mring swarga Resi

Kanekaputra wus, manut ing Hyang Girinata, sareng mesat ing wiyati.

31. Sapraptanireng, Hyang Kanekaputra tetep ngluruhi, mring para dewa

sadarum, pra samya asih tresna, marang Resi Kanekaputra sumuyud, yata

wonten kang winarna, suteng Rembuculung nguni.

32. Kathahipun kawan dasa, maksih dadya wawerining wiyati, ngrurusuhi

karyanipun, rasaksa kawan dasa, sampun katur marang Hyang Pramesthi

Guru, sigra denira parentah, marang ing jawata kalih.




33. Bathara Wisnu lan Brama, kinen numpes ditya kang ngrurusuhi, sutanira

rembu Culung, dadya werining wiyat, gya tumandang Bathara Brama lan

Wisnu, rumabaseng wil kang samya, dadya reregeding wiyati.

34. Rembu Culung sutanira, kawan dasa tinupes ing [371] ngajurit, namung

satunggal kang luput, ngungsi mring marcapada, lajeng tapa Pathutjantaka

ranipun, kuneng Hyang Girinata, nenggih kang sampun ngrenggani.

35. Kayangan wukir Kelasa, gantya ingkang winursita ing kawi, wonten

gegempalan catur, apan sareng lampahnya, lan ing Ngindhi nanging ta

gantya winuwus, wonten ratu karem dagang, trahira Nabi Ismangil.

36. Hing Nlajan nagaranira, lamun dagang bekta kaprabon jurit, Raja Sarkil

namanipun, anut agama Ngisa, ing puniku sang raja Sakil anuju, kesah

dagang reringkesan, tan mawi kaprabon jurit.

37. Mung bekta kapal satunggal, kang sinedya dagang mring tanah Ngindhi,

ngiras watak harsa weruh, ratu kang ngaku Allah, kang kayangan aneng

ing wukir, Tengguru, lampahira sampun prapta, laut geng tanah Ngindhi.

38. Katempuh ing angin topan, remuk palwanira sang raja Sarkil, tumpes

awaking perahu, yata wonten kocapa, anenggih Empu HonggajaliEmpu HonggajaliEmpu HonggajaliEmpu Honggajali apanuju,

pandhe aneng ing gagana, welas denira ningali.

39. Juragan remuk palwanya, tumpes rowangira tan ana kari, mung kantun

pangagengipun, satunggal dereng pejah, kombak kambul kalempit

kagulung alun, Sang Raja Sarkil saksana, sinember saking wiyati.

40. Sampun binekteng dharatan, sanget dennya kantaka [372] muntak warih,

dangu enget pungun-pungun, mulat ing ngarsanira, wonten jalma amawa

cahya sumunu, pekik tur maksih taruna, cinipta badhe kinanthi.





1. Sarkil wus handugeng kalbu, yen puniku kang nulungi, bisane prapteng

dharatan, dadya atetanya aris, dhuh angger sinten paduka, tutulung ing

kawlas asih.

2. Pundi kawijilanipun, lan sinten sinambat ing sih, kang tinaken pasaja, yen

putreng Empu Ramadiputreng Empu Ramadiputreng Empu Ramadiputreng Empu Ramadi, Honggajali namaniraHonggajali namaniraHonggajali namaniraHonggajali namanira, wayahipun Sang Hyang wayahipun Sang Hyang wayahipun Sang Hyang wayahipun Sang Hyang

EningEningEningEning.

3. Lah ta paduka puniku, saking nagari ing pundi, punapa nangkoda dagang,

punapa namung lumaris, ing pundi, kula pan dede nangkoda, sejatosipun

Narpati ing Nrajan praja kawula, paparab Sang Raja Sarkil.




4. Lampah kawula satuhu, pan inggih sedya sumiwi, mring kang samya

pinangeran, dhateng para ratu Ngindhi, ngiras ambekta dagangan, kaselak

manggih bilahi.

5. neng laut palwa ngong remuk, rencang sadaya ngemasi, sanadyan badan

kawula, sayekti lamun ngemasi, yen sampun tinulungan, mring nak angger

sang apekik.

6. Dhuh dhuh hadhuh putraningsun, kang asih ing ka-[373]walas asih,

punapa kang sun walesnya, pan kawula utang urip, parenga boten pareng,

nak angger kula aturi.

7. Tedhaka mring prajaningsun, ing Nrajan nagari langip, sawontene

kawularsa, mamales dhawahe kang sih, satetes toya ing Nrajan, lan

wonten suta ngong estri.

8. Dewi Sakka wastanipun, sajuga awon kang warni, punika lamun

kaparenga, kawula turken anyethi, hangger dhumateng paduka,

Hanggajali duk miyarsi.

9. Raja Sarkil wuwusipun, mesem ing tyas hanahuri, pukulun ing sih paduka,

pan inggih sampun kapundhi, ing samangke tyas kawula, dereng nedya

nambut krami.

10. Raja Sarkil lingira rum, sanadya hangger sang pekik, inggih dereng arsa

krama, kedah-kedah kula turi, pinarekka dhateng Nrajan, boten ketang

mung sahari.

11. Huningaa raosipun, toya ing Nrajan nagari, satuhunipun kawula, sasat

ngluwari punagi, yen hangger meksa tan arsa, mring pun bapa anglengani.

12. yekti ngong tan purun mantuk, ing sapurug hatut wingking, dadosa

panyahur kula, rehning sampun utang urip, Empu Hanggajali myarsa,

adrenge Sang Raja Sarkil.

13. Langkung kepyan jroning kalbu, ing wasana hanu-[374]ruti, sigra sareng

hangkatira, areruntungan wong kalih, Hanggajali susah ing tyas, dene

dangune neng margi.

14. Dadya lon dennya humatur, kalangkung susah puniki, yen kamsiha lampah

dharat, yekti yen lami tan prapti, paduka tuduh kewala, prenahe Nrajan

nagari.

15. Saking ngriki leresipun, amrih enggalipun prapti, paduka kawula bekta, ing

mangke margeng wiyatti, raja Sarkil cinandhak, binekta mesat wiyatti,

neng marga datan winarna, wus prapteng Nrajan nagari.

16. Jujug panangkilanipun, kagyat wadya ningali, ing praptaning ratunira, dene

ta amung pribadi, pan amung bekta satriya, satunggal kalangkung pekik.

17. Pan ing nguni kesahipun, dagang mring nagari Ngindhi, bekta baita

satunggal, ing mangkya praptanireki, saking jaleg tanpa sangkan,

wadyanya kang dherek nguni.




18. Satunggil datan kadulu, Sang Raja Sarkil jarwani, marang sagung

wadyanira, tiwase lampah ireki, katempuh ing angin salah, palwa remuk

neng jaladri.

19. Tumpes awaking perahu, siji tan ana kang keri, [375] mung sarirane kang

gesang, tinulungan Hanganjali, binekta mentas dharatan, ngungun wadya

kang miyarsi.

20. Raja Sarkil gya ngedhatun, tan kantun pung Hanggajali, animbali

putranira, Dewi sakka sampun prapti, ing ngarsanira kang rama,

tumungkul dennira linggih.

21. Marang mulat ing tetamu, wau Empu Hanggajali, mulat marang Dewi

Sakka, kasmaran sajroning galih, tuhu yen ayu utama, ruruh ing pasemon

wingit.

22. Sang retna pan sampun mundur, Raja Sarkil lingiraris, lah ta paran

putraning wang, miyat warnane kang rayi, matura ingkang pasaja, punapa

seneng ing galih.

23. Punapa boten panuju, matur Empu Hanggajali, pasaja ing senengira,

sukeng tyas Sang Raja Sarkil, ing solah datan winarna, cinatur Mpu

Hanggajali.

24. Pan wus dhinaupaken sampun, nenggih lan putrinireki, rinengga

patemonira, sira Empu Hanggaji, lawan Retna Dewi Sakka, apanta lajeng

garbini, duk lagya nyidham kaworan, Empu Hanggajali pamit.

25. Mring kang rama nuwun mantuk, dhateng tanah Ngindhi malih,

hingampah-ampah tan kena, rehning maksih sinung kardi, marang ing

Hyang Jagadnata, karya gagamaning jurit.

26. Mung meling sapengkeripun, yen lahire kang ja-[376]bang bayi, den

namanana Sengkala, wusnya meling Hanggajali, mesat saking nagri

Nrajan, wangsul dhateng ngindhi malih.

27. Kang tinilar samya ngungun, cinatur sang raja Sarkil, awlas mulat mring

kang putra, dene ta dennya garbini, ngantos prapteng sangang warsa,

jabang bayi dereng lahir.

28. Telas gendhinging dhudhukun, kang nggarap sang raja putrio, pan maksih

seger kewala, miwah kang para maharsi, medal japa mantranira, raja

Sarkil sru prihatin.

29. Dungkap ing sadasa tahun, dennya sang retnadi, pan maksih seger kewla,

giyuh ing tyas raja Sarkil, kesah saking prajanira, tan hambekta bala siji.

30. Jajah wana gunung-gunung, nedya ngupaya jejampi, manggih ingkang

para tapa, tan wonten ingkang kadugi, sung husada Dewi Sakka, babarken

dennya garbini.

31. Wus mangkana lampahipun, pinangihan hing Ngijrail, sung sasmita niyup

nyawa, nyebul astane kakalih, nulya musna tan katingal, garjita sang raja

Sarkil.




32. Sinebul bunanipun, ngestokken rakiting nguni, [377] kang asung sasmita

musna, panyebulira kaping tri, jabang bayi mijil sigra, jalu warnanya

apekik.

33. Hamawa cahya sumunu, sarta wus kapanggih resik, tanpa bing-bing

miwah erah, kang sarta ibunereki, tan mantra yen mentas babar, pan

lajeng rencang tarincing.

34. Jabang bayi datan ayun, nesep mring ibunereki, pirang inya datan arsa,

pan amung nesep driji, sinungan nama Sengkala, nglestarekaken ing

nguni.

35. Ingkang rama welingipun, menggah geng kang jabang bayi, lir dinus ing

gege toya, kalis sagunging sasakit, tuhu yen rare kajiman, sabisanira

lumaris.

36. apan lajeng saged mabur, dedolanan mring wiyati hanenggih Jaka

Sengkala, wus yuswa sadasa warsi, eram kang samya humiyat, cendhake

bae winarni.

37. Sinemahken marang wiku, pan kenen mulange ngaji, eram kang para

pandhit, landhepe ing tyasireki, barang ingkang den wulangna, tan alami

nulya bangkit.

38. Kitab gung ngagung wus putus, tan ana den pakewuhi, sagunging para

Pandhita, tumpak ngelmunira sami, malah kawicaksanannya, pasang

limpating lulungit.

39. Hangluwuhi ingkang mumuruk, umur kalih welas war-[378]si, mothah

marang ingkang eyang, taken sudarmanireki, linimur-limur tan kena, yen

kang eyang tan jarwani.

40. Pamit kesah ndon anglangut, ngupaya marganing pati, kang eyang kewran

ing driya, ing wasana hanjarwani, dhuh wayah ingsun Sengkala, wus

diwasa sira mangkin.

41. Nora kena ngong lilipur, iya kulup sun jarwani, pan dudu jalma manungsa,

sejatine apan ejim, iya kang yoga ing sira, kusuma jum trahing Nabi.

42. mPu Hanggajali ranipun, putraning Empu Ramadi, maksih mambu

akrabira, sang Hyang Pramesthi, jiin kang padha pinangeran, marang para

ratu Ngindhi.

43. Dhaupe lawan ibumu, sudarmanira ing nguni, purwane sung lunga

dagang, iya marang tanah Ngindhi, katempuh ing angin salah, remuk

palwaningsung kaki.

44. Wadyaningsu saperahu, tumpes siji nora kari, namung ingsun tinulungan,

marang sudarmanireki, sun gawa mulih marang Nrajan, ingsun dhaupaken

nuli, iya lawan ibunira, duk ngidam kaworan kaki.

45. Nuli pamit wong tuwamu, mulih marang tanah Ngin-[379]dhi, sun handheg-

handheg tan kena, rehning maksih sinung kardi, marang ing Hyang

Jagadnata, karya gagamaning jurit.




46. Mung mekas bae maringsun, manawa sira wus lahir, kinen ngarani

Sengkala, marma sira iku kaki, sun jenengken Sengkala, pucunge ramanta

nguni.





1. Duk miyarsa Sengkala suka kalangkung, dene sudarmanya, kusuma trah

Nabi Sis, nembah matur lamun makaten eyang.

2. Hulun pamit dateng aduka pukulun, harsa ngabektiya, inggih dhateng ing

sudarmi, hangupaya mring Ngindhi mugi paringgiha.

3. Ingkang eyang alon pangandikanipun, lamun adreng sira, nora kena sun

gandholi, kudu-kudu ngupaya sudarmanira.

4. Sayektine nora bisa raganingsun, ngampah karepira, karana ngapa wus

wajib, iya ingsun jumurung donga kewala.

5. Mugi-mugi sira gelisa kapangguh, lan sudarmanira, pakaryane pandhe

wesi, neng gagana yen ora luhur samudra.

6. Sawusira linilan ing pamitipun, gya jaka Sengkala, mring kang eyang

hangabekti, mundur lajeng mesat marang ing gagana.

7. Kang tinilar sadaya sami wulangan, ibu miyang kang eyang, lam-lamen

wadya sanagari, kari tis-tis koncatan ing sotyanira.

8. Kuneng nagri ing Nrajan ingkang winuwus, lampahe [380] Sengkala, wus

prapta tanah Ngindhi, neng gagana mulat luhuring samudra.

9. Wonten teja saking mandrawa sumunu, winawas jro teja, wonten sujalma

alinggih, sarwi pandhe aneng saluhuring toya.

10. Datan mawi abahan mung paron dhengkul, kepel palunira, kang kinarya

supit jriji, spuh idu ububan panasing grana.

11. Tanpa geni mung pinandeng wesi luluh, garjita jroning tyas, Jaka Sengkala

mrepeki, prapta lajeng tumundhuk neng ngrasanira.

12. Empu Hanggajali kagyat dennya dulu, wonten rare prapta, pekik cahyanya

nelahi, saking wiyat bisa lungguh luhur toya.

13. Kendel dennya pandhe hatetanya rum, heh sireku sapa, bisa prapta

ngarsa mami, sira jinising jim apa ta manungsa.

14. Hangakuwa ngendi pinangkanireku, miwah sedyanira, kongsi prapta

ngarsa mami, sapa namanira miwah kang ayoga.

15. Kang dinangu pesaja ing aturipun, wartine jeng eyang, ing Nrajan sang

raja Sarkil, kangjeng ibu manungsa ran Dewi Sakka.

16. Sudarma ngong jinising jim wartinipun, Hanggajali nama, pinangkane

saking Ngindhi, sinung nama saking welinging sudarma.




17. Pun Sengkala duk lagya wawrat jeng ibu, tinilar, [381] jeng rama, mantuk

dhateng Ngindhi malih, lamun lahir kinen mastani Sengkala.

18. Dene prapta kawula Ngindhi pukulun, mung nedya ngupaya, ing sudarma

yun ngabekti, neng gagana kawula ningali teja.

19. Jroning teja kawula wawas pukulun, paduka katingal, pandhe neng luhur

jeladri, sami lawan welingipun kangjeng eyang.

20. Yen jeng rama inggih pandhe karyanipun, neng luhur samudra, milanipun

kawula glis, marek ngarsa paduka sedya nyatakna.

21. Hanggajali miyarsa suka kalangkung, yen mangkana sira, kulup putra

ngong pribadi, kang sun tinggal wetengan neng nagri Nrajan.

22. Hiya ingsun kulup sudarmanireku, Sengkala saksana, marek ing ngarsa

ngabekti, ngaras pada rinangkul lungayanira.

23. Wus mangkana kang putra tinundhung mantuk, marang nagri Nrajan, tut

wuri ngibunireki, ngrasa ana suka wibaweng nagara.

24. nanging ingkang putra lenggana kalangkung, kedah nut sudarma, anglebur

tapak ireki, ngrasa ana pratingkahing mati raga.

25. Ingkang rama nglegani putra dennya nut, salampah jantranya, tansah hing

rahina wengi, ngawasaken satingkahira kang rama.

26. Dennya pandhe karya gegaman prang pupuh, tan ma-[382]wi abahan,

mung tinangan bisa dadi, garap wesi kadya balethok kewala.

27. Dadya matur Jaka Sengkala wot santun, punapa wontena, pukulun

ingkang nimbangi, sining jagad ing guna sekti paduka.

28. Ingkang rama sarwi mesem, sahuripun, kulup iya ana, apan eyangmu

pribadi, kang mumuruk, kabeh guna sekti ingwang.

29. Hiya padha hanglakoni karyanipun, Sang Hyang Jagadnata, peparab

Empu Ramadi, kinen karya gagamaning para dewa.

30. Duk miyarsa Jaka Sengkala wotsantun, lamun makatena, kawula anuwun

pamit, sowan dhateng rama paduka jeng eyang.

31. Hulun nedya hanglebura tapakipun, supados angsala, ing pamulang guna

sekti, ingkang rama alon dennira ngandika.

32. Hiya ingsun jurung, sedyanireku, nuli ulatna, enggone eyang ireku, kang

pandhe gagana, karya gagamaning jurit, iya namung ingsun lawan

eyangira.

33. Wusnya sinung tedah Sengkala wot santun, mundur saking ngarsa, lajeng

mesat ngawiyatti, pan kakejer ngawasaken keblat sakawan.

34. Dangu-dangu ningali teja sumunu, neng luhuring [383] mega, jro teja

wonten linggih, sarwi pandhe gagaman tanpa abahan.

35. Pan wus kadya kang rama pratingkahipun, Sengkala wus duga, yen iku

eyangireki, lajeng marek ing ngarsa angaras pada.

36. Sang Hyang Empu Ramadi kangyat handulu, alon hatetanya, lah ta sapa

sira iki, prapta banjur anungkemi padaningwang.




37. Kang dinangu nembah alon aturipun, kalamun kang wayah, putranipun

Hanggajali, patut saking putri Nrajan Dewi Sakka.

38. Purwa madya wasana pan sampun katur, dhaupe kang rama, nenggih lan

ibunereki, ingkang eyang miyarsa kalangkung suka.

39. Yen mangkana sira iku wayah ingsun, patut putri Nrajan, kaliwat trima

mami, sira perlu seba marang jeneng ingwang.

40. Haran mengkono wus kalakon sira kulup, apanggih lan ingwang, sartane

wus hangabekti, becik nuli baliya sudarmanira.

41. Lamun ora miluwa ibunireki, sakarepmu ana, iya ing Nrajan nagari,

ingkang wayah tur sembah sanget lenggana.

42. Yen wangsula mring rama miwah mring ibu, sedya ngong tan liyan, pejah

gesanga sayekti, namung nedya nglebur tapake jeng eyang.

43. Wus mangkana Sengkala ing siyang dalu, tansah lunggweng ngarsa,

ngawasken tingkah ireki, ingkang eyang dennira karya gegaman.

44. Mung kinarya sarat nganggo paron dhengkul, palu [384] kepelira, jatine

ingkang sayekti, dadine kang gagaman sarta lancipta.

45. Eram ing tyas Sengkala dadya umatur, dhuh eyang punapa, sadya isining

bumi, wonten ingkang nimbangi sekti paduka.

46. Ingkang eyang mesem dennira sumaur, sayekti ya ana, kulup ingkang

ngungkuli, marang ingsun putraning Hyang Jagadnata.

47. Gagedhunging dewa ran Bathara Wisnu, iku wus tan ana, ing tri loka kang

nimbangi, kasetene myang guna prawiraning prang.

48. Pinarnahken jagad lor kayanganipun, kaprenah wakira, Bathara Suman

prajurit, lan sudarmanira lagi sanak misan.

49. Dene Sang Hyang Jagadnata lawan ingsun, lagya nak ing sanak, eyangira

Sang Hyang Ening, pan arine tumulidene Hyang Tunggal.

50. Duk miyarsa Jaka Sengkala won santun, yen makaten eyang, kawula

anuwun pamit, sapunika mugi tuwan lilanana.

51. Badhe sowan inggih meing Bathara Wisnu, supaya mulata, pratingkah ing

guna sekti, pinten banggi yen angsala wulangira.

52. Ingkang eyang pangandikanira arum, lah iya sebaha, kulup pan ingsun

jurungi, yekti lamun kena ing sasedyanira.

53. Lamun puruhita mring Bathara Wisnu, nora kukura-[385]ngan, kulup ing

guna kasektin, nanging kudu laku brangta marang tapa.








1. sangkala suka tan sipi, wus den ideni kang eyang, nanging sajroning

galihe, sanadyan Sang Hyang Kesawa, kalamun maksih ana, kang

ngungkuli sektinipun, tan arsa yen guronana.

2. Sigra denira ngabekti, ngaras padane kang eyang, wus mundur saking

ngrasane, lajeng mesat mring ngawiyat, mring nguntara samudra, katon

tejane sumunu, yayah sundhula ngakasa.

3. Jroning teja den tingali, nenggih swarga kayangan, pan sosotya cemeng

kabeh, rarenganireng kayangan, miwah dhedhasarira, ting paluncar ting

palancur, ting pancorot ting pancurat.

4. Winaneng sosotya wilis, lir mega ngemu sudarma, ting parelik ting parelok,

sajroning swarga kayangan, katingal wonten lenggah, mungging palongka

jumerut, Hyang Wisnu lawan kang garwa.

5. Kusuma retna Dewi Sri, Jaka Sengkala praptanya, sampun handuga

galiye, yen iku Sang Hyang Kesawa, lajeng marek ing ngarsa, nembah

ngraup padanipun, Bathara Wusnu tan samar.

6. Yen putreng mPu Hanggajali, alon denira ngandi-[386]ka, bageya

pulunaning ngong, apa ta padha raharja, kulup kang sira tinggal, aneng ing

Nrajan ibumu, miwah ta sudarmanira.

7. Apa dene yangireki, kang ing mengko lagi padha, hanglakoni ayahane, iya

Hyang Jagadpratingkah, pandhe aneng gagana, lan padha luhuring laut,

karya gagamaning prang.

8. Sengkala eram tan sipi, dene sidiking paningal, dereng winarah wus

weroh, nembah alon aturira, sing sapengker kawula, sadaya sami rahayu,

Hyang Wisnu malih ngandika.

9.9.9.9. Heh kulup praptanereki, mring sun amung nedya, ing guna miwah Heh kulup praptanereki, mring sun amung nedya, ing guna miwah Heh kulup praptanereki, mring sun amung nedya, ing guna miwah Heh kulup praptanereki, mring sun amung nedya, ing guna miwah

kasekten, luput ing sasedyanira, endah apa kayangan, sarwa sonya sarwa kasekten, luput ing sasedyanira, endah apa kayangan, sarwa sonya sarwa kasekten, luput ing sasedyanira, endah apa kayangan, sarwa sonya sarwa kasekten, luput ing sasedyanira, endah apa kayangan, sarwa sonya sarwa

suwung, angurta nuli muliya.suwung, angurta nuli muliya.suwung, angurta nuli muliya.suwung, angurta nuli muliya.

10. Marang ing Nrajan nagari, tan ana kang kukurangan, sakarsanta ana

kabeh, den mungguh kasubdiyan, guna kaprawiraning prang, kurang apa

wong tuwamu, apa dene eyangira,.

11. Mumpuni guna kasektin, Jaka Sengkala tur sembah, dhuh pukulun

satuhune, sampun lami gen kawula, humiring kangjeng rama, miwah jeng

eyang pukulun, wus tuwuk gen hulun miyat.




12. Ing guna kasektinireki, pang ing mangke tyas kawula, pejah gesang nedya

nderek, hanglebur tapak paduka, satuduh tan lenggana, ajura den kumur-

kumur, Hyang Wisnu mesem ngandika.

13. Heh ta iya apa maning, yen wus dhasar sira sedya, [387] nut laku

jantraning ngong, lah payo sira meluwa, sun gawa nganglang jagad,

Bathara Wisnu wus weruh, jroning tyas Jaka Sengkala.

14. Yen maksih ana ngungkuli, datan arsa puruita, marmanya linantur bae,

wineruhken sektinira, binekta nganglang jagad, Jaka Sengkala tan kantun

binekta sapurugira.

15. Nulya lumebeng jaladri, jajah sajroning samudra, binekta mring ajur-ajer,

wusnya jajah jro samudra, manjing bumi kasapta, jinajah sadayanipun,

anumung sakedhap kewala.

16. Sengkala eram tan sipi, wus nyipta yen ora ana, saisining jagad kabeh,

kang dadya Sang Hyang Kesawa, ing guna sektinira, dadya lon denya

humatur, pukulun kawula tanya.

17. Punapi isining bumi, wonten nimbangi paduka, ing guna myang kasektene,

kadya supena kewala, raosing tyas kawula, atut wingking ing pukulun,

nalikanya nganglang jagad.

18. Miwah manjing jro jaladri, namung sakedhap kewala, jajah jroning

samudra rob, utawa manjing bantala, jajah bumi kasapta, mung sakedhap

nunten butul, Hyang Wisnu mesem ngandika.

19. Kulup lamun tanah Ngindhi, ejim utawa manungsa, [388] Resi para ratu

kabeh, sanajan para jawata, sawiji nora nana, kang nimbangi raganingsun,

wus karsaneng Sang winenang.

20. Tinitah dewa prajurit, ananging kulup ya ana, dudu tanah Ngindhi kene,

kang ngungkuli raganingwang, ing guna kasektinira, apan pawong

mitraningsun, Ngusmanaji Ngusmanaji Ngusmanaji Ngusmanaji namanira.

21. Putraning Sri risang NgajidPutraning Sri risang NgajidPutraning Sri risang NgajidPutraning Sri risang Ngajid, yeku kulup guruningwang, kasok wulange

maring ngong, risang Ngajid risang Ngajid risang Ngajid risang Ngajid ngambil putra, ingsun pan kinakadang, iya lan

putrane jalu, NgusmanajiNgusmanajiNgusmanajiNgusmanaji wus gumantya.

22. Panggedhening Banisrail, nut agama Nabi Ngisa, kareh ing rum karatone,

Ngusmanaji wus dumadya, paguron para raja, Jaka Sengkala wot santus,

pukulun yen makatena.

23. Kawula anuwun pamit, mugi tuwan lilanana, mring Banisrail samangke,

yen sembada kawularsa, pukulun puruita, mring Pandhita kang dibya

nung, kang nglangkungi ing paduka.

24. Ngusmanaji BanisrailNgusmanaji BanisrailNgusmanaji BanisrailNgusmanaji Banisrail, Bathara Wisnu ngandika, iya sun jumurung bae, sira

nedya puruhita, yekti yen ora cuwa, Ngusmanaji wiku punjul, tumuli sira

mangkata.




25. Jaka Sengkala wot sari, mangaras pada kalihnya, wus mundur saking

ngarsane, mesat saking ing nguntara, neng marga tan winarna, cinendhak

lampahira wus, ing Banisrail wus prapta.

26. Lajeng tumameng ngarsaning, Ngusmanaji lagya mu-[389]lang, marang

ing para muride, kagyta praptane Sengkala, marang ing para muride,

kagyat praptane Sengkala, lajeng marek ing ngarsa, ngaras pada

kalihipun, sawusira kinen lenggah.

27. Ngusmanaji tatanya ris, heh kulup tigas kawuryan, dene tembe ingsun

tumon, ing ngandi pinangkanira, miwah ta kang ayoga, prapta aneng

ngarsaningsun, paran ingkang sedya.

28. Lan sama namanireki, Sengkala matur pasaja, saking Ngindhi pinangkane,

mPu Hanggajali kang yoga, nama Jaka Sengkala, putri Nrajan ibunipun,

Ibnu Sarkil sang dyah Sakka.

29. Mila ngong prapta sumiwi, ing ngarsa Maha Pandhita, saking tyas dahat

mudhane, pan sumedya puruhita, anglebur tapak tuwan, anglampahi ing

satuduh, Ngusmanaji ngandika.

30. Yen mangkono sira kaki, bapa jim ibu manungsa, nging seje agama, tanah

Ngindhi nama Ngindhu, kabeh-kabeh nebut dewa.

31. Nagara ing Banisrail, nut agama Nabi Ngisa, yen sira nunggal maring

ngong, yekti kudu manut sira, agama Nabi Ngisa, Jaka Sengkala wot

santun, yekti yen anut kawula.

32. Resep ing tyas Ngusmanaji, mring sira Jaka Sengka-[390]la, dene jim

luhur bangsane, sembada pekik warnanya, pasang limpat grahita, wiweka

pratameng tanduk, cinatur Jaka sengkala.

33. Siyang dalu tansah mungging, neng ngrasa Maha Pandhita, barangkang

den wulangake, sami sakala sagednya, kitab gung agung samya

kacandhak samuradipun, dhasare duk aneng Nrajan.

34. Pangraosira wus inggil, mangkya nyengkaken kewala, tumpalk ngelmunira

kabeh, Ngusmanaji mring Sengkala, samana duk miyarsa, kitab

lalampahanipun, nenggih Kanjeng Nabi Ngisa.

35. Kawit duk babarireki, Jeng Nabi prapteng akeratnya, Jaka Sengkala turnya

lon, pukulun titahing suksma, punapa ta wontena, nimbangi panutan

ingsun, Jeng Nabi Ngisa Rohullah.

36.36.36.36. Ngusmanaji mesem angling, kang ngungkuli iya ana, muni kitab jus Ngusmanaji mesem angling, kang ngungkuli iya ana, muni kitab jus Ngusmanaji mesem angling, kang ngungkuli iya ana, muni kitab jus Ngusmanaji mesem angling, kang ngungkuli iya ana, muni kitab jus halgubes, Nuringrat lahir ring Mekah, Nabi Nayakeng jagad, Mustapa halgubes, Nuringrat lahir ring Mekah, Nabi Nayakeng jagad, Mustapa halgubes, Nuringrat lahir ring Mekah, Nabi Nayakeng jagad, Mustapa halgubes, Nuringrat lahir ring Mekah, Nabi Nayakeng jagad, Mustapa ingkang rinasul, iya Jeng Nabi Mukamad.ingkang rinasul, iya Jeng Nabi Mukamad.ingkang rinasul, iya Jeng Nabi Mukamad.ingkang rinasul, iya Jeng Nabi Mukamad.

37.37.37.37. Pun Nabi KabibPun Nabi KabibPun Nabi KabibPun Nabi Kabibullahi, besuk jaman akhir padha agama loro rasane, umate ullahi, besuk jaman akhir padha agama loro rasane, umate ullahi, besuk jaman akhir padha agama loro rasane, umate ullahi, besuk jaman akhir padha agama loro rasane, umate Nabi Mukamad, lan umat Nabi Ngisa, nora nana endhek dhuwur, apan Nabi Mukamad, lan umat Nabi Ngisa, nora nana endhek dhuwur, apan Nabi Mukamad, lan umat Nabi Ngisa, nora nana endhek dhuwur, apan Nabi Mukamad, lan umat Nabi Ngisa, nora nana endhek dhuwur, apan timbangan kewala.timbangan kewala.timbangan kewala.timbangan kewala.




38. Jaka Sengkala turnya ris, yen makaten nuwun te-[391]dah, panggenanipun

samangke, Jeng Nabi Nayakeng jagad, inggih ta kang tumibeng, ing Nabi

panutan hulun, destun arsa huninga.

39. Sru gumujeng Ngusmanaji, durung ana ngalam dunya, Nuringrat besuk

lahire, kurang limang atus warsa, ananging jroning kitab, jus halgubes wus

amuwus, lamun kongsi sira nyebad.

40. Hiya marang Kangjeng Nabi, Mukamaddinilmustapa, hananging ana

sarate, kudu sira marang LulmatLulmatLulmatLulmat, anginum banyu gesang, ya wus bener

sira iku, jinis jim tan keneng pejah.

41. Hananging kitab wus muni, yen sira weruh ing Lulmat, adus lan nginum

banyune, ingkang muni jroning kitab, iya luhurira, Sayidin Anwar rumuhun,

kang miwiti wruh ing Lulmat.

42. Kongsi nginum banyu urip, anulya Sultan Iskandar, lan Nabi Kilir rowange,

nanging Jeng Sultan Iskandar, tan kongsi nginum toya, mung Nabi Kilir

kang nginum, anuli Jeng Nabi Ilyas.

43. Ingkang kongsi nginum warih, pungkasane apan sira, kongsi nginum

banyune, besuk jaman akhir ana, ing Sam Sultan Mashuran, prapteng

Lulmat nora nginum, ing banyu mundur kewala.



D U R M AD U R M AD U R M AD U R M A


1. Duk miyarsa Jaka Sengkala turira, sandika ha-[392]nglampahi, ing reh

jeng paduka, kawula nuwun tedah, ing Lulmat gen toya urip, pundi

prenahnya, Ngusmanaji lingnya ris.

2. Keblat papat lor kidul kulon myang wetan, kabeh iku sayekti, iya ana

Lulmat, tegese apan tanah, kang tan pisan-pisan kaki, kasongan surya,

marma peteng tan sipi.

3. Lawan adhem angluwihi sabuwana, kongsi kenthel kang warih, lir watu

atosnya, yen nora lan nugraha, sayehti tan bisa prapti, tanah ing Lulmat,

saking peteng lan atis.

4. Nanging ana sarate yen parpateng Lulmat, ana burone kaki, singa barong

seta, iku sira cekela, bathuke nganggo ciuci, sira bedhela, paten lengane

kaki.

5. Gonen boreh lan sipatena ing netra, yekti yen luput ngatis, lan sira

angambah, ing peteng kotan padhang, dene gonne banyu urip, yen sira

mulat, papeteng kang nglimputi.




6. Kaya mendhung ireng ngendanu limengan, pating parentul mili, wetune

kang tirta, saking sagara rakhmat, iya iku banyu urip, sira nginuma, lah ta

wis mangkata aglis.

7. Ingsun jurung pandonga ing lakunira, rahayunireng margi, prapteng paran

pisan, gupuh Jaka Sengkala, ngaras pada mundur aglis, saking

ngarsanya, lajeng mesat wiyatti.

8. Ngaler leres sineru kras iberira, cinendhak sam-[393]pun prapti, nenggih

tanah Lulmat, mendhung cemeng limengan, peteng dhedhet hanglimputi,

tanpa watesan, sarta adhem tan sipil.

9. Mangu ing tyas dadya kendel lampahira, de maksih sajatining,

pepetenging Lulmat, sarira wus karasa, kekes asrepe tan sipi, enget ing

driya, welinge Ngusmanaji.

10. Kinen ngambil sarat singa barong seta, tan antara ningali, singa barong

seta, medal saking ing Lulmat, rembyak wulu mawar putih, angangah-

angah, solahira ngajrihi.

11. Nander nubruk binarengan gya cinandhak, jilingira pinuntir, gumrebrug gro

rebah, bathuke tiningalan, menthol mawi uci-uci, binedhel sigra, lisahira

ingngambil.

12. Sinipatken ing netrane kalih pisan, sakantune kinardi, boreh ing sarira,

weradin sadayanya, sawusira sigra manjing, sajroning Lulmat, sampun tan

ngrasa atis.

13. Myang peteng pan sampun katingal padhang, sadaya pan kaeksi,

salebeting Lulmat, lampahnya saya nengah, Jaka sengkala wus prapti,

telenging Lulmat, genne kang toya urip.

14. Kadya mendhung ngedanu dhedhet limengan, pating [394] parentul sami,

kang medal warihnya, Sengkala wus handuga, lamun iku banyu urip, sigra

denira, adus lan banyu urip.

15. Srirane ngrasa yen nikmat manpangat, Sengkala darbe osik, pan arsa

weruha, pungkasane ing Lulmat, watese kang ler pribadi, isine apa, sigra

dennya lumaris.

16. Pan sinerang ngaler leres lampahira, lamine tan winarni, lampahe neng

marga, cinendhak pan meh prapta, watese kang ler pribadi, pungkasing

Lulmat, kaelokaning Widdhi.

17. Ngaler leres lampahe Jaka Sengkala, saking ngarsa udani, watese ing

Lulmat, wekasan lampahira, prapteng Banisrail malih, katingal lenggah,

gurune Ngusmanaji.

18. Langkung ngungun tyasira Jaka Sengkala, ljeng marak ngarsi, nembah

ngaras pada, sawusnya kinen lenggah Ngusmanaji ngandika ris, kulup

bageya, dene ta age parapti.




19. Lah ta paran lakunira marang Lulmat, apa ta bisa prapti, goning toya

gesang, lan apa kongsi sira, adus nginum banyu urip, Jaka Sengkala,

nembah humatur aris.

20. Hinggih angsal hulun pangestu padyka, kawula saged prapti, inggih tanah

Lulmat, kantos nginum toyanya, miwah adus toya urip, saged kawula,

pukulun kantos manjing.

21. Jroning Lulmat ngestokken weling paduka, lisah-[395]ing uci-uci, singa

barong seta, ingkang kawula karya, sipat lan kawula kardi, boreh sarira,

dadya tan ngraos atis.

22. Miwah mulat papeteng katingal padhang, sadaya pan kaeksi, salebeting

Lulmat, sasampuning kawula, adus nginum toya urip, gadhahi cipta, pan

kapencut udani.

23. Pungkase ing Lulmat ingkang ler pisan, lumampah hulun prapta,

papantese ler medal, saking pepeteng ningali, paduka lenggah, mila

ngungun tan sipi.

24. Dene Banisrail kidul prenahira, lampah kawula nguni, angaler kewala,

inggih saking ing Lulmat, mangkat ngaler leres malih, prapteng watesnya,

temah ing Banisrail.

25. Ngusmanaji ngungun miyarsa turira, pangandikanira ris, kulup nora kena,

kaelokaning Hyang Suksma, yen ginayuha ing budi, wong kaya sira,

miwah wong kaya mami.

26. Pan wus lepas saking watara duduga, kaelokaning Widdhi, bisane kawula,

saking pamolahing Hyang, heh Sengkala sira mangkin, pan ingsun karya,

dadya sor-soran mami.

27. Paparab sira Sang Pandhita Isak, nagara Banisrail, pipitu kehira, kang wus

nama Pandhita, ing samengko ngong genepi, wolu lan sira, lungguh

sarsoran mami.

28. Duk miyarsa Sengkala nekem sirahnya, dahat den-[396]nya nuwun sih,

kasapta Pandhita, suka jumurung samya, ing karsa sang Ngusmanaji,

marang Sengkala, sadaya pra samya sih.

29. Dennya maksih taruna wus wicaksana, ing kawruh sarasaning, kitab

sadayanya, pasang limpat grahita, sembada warnanya pekik, sudireng

tapa, nimpuneng guna sekti.

30. Kuneng Banisrail gantya winursita, nenggih Sang Kesarumi, Sulta Rum

paparab, Ibnu Ayar Iskandar, Kistabul kithanireki, maksih taruna, hambeg

lir wali mukmin.

31. Prenah buyutira jeng Sultan Iskandar, Iskandar Dilkarmaheni, ratu gung

wisesa, tanah ing Rum sadaya, sinembah samining aji, semana lagya,

nimbali mring ngapatih.




32. Prapteng ngarsa sultan Rum alon ngandika, heh paran bapa patih, ing

nguni jeng rama, dennira darbe karsa, ngiseni wpng pulo Jawi, saleksa

somah, tumpes tan ana kari.

33. Kongsi prapteng sedane, sun arsa nutugena, ngiseni manungsa, mring

pulo Jawa, patih matur wot sari.

34. Pan kawula ndherek ing karsa paduka, langkung oweling Gusti, pulo tanah

Jawa, yen tan kisen manungsa, kathah wukiripun Gusti, kang medal toya,

dados sumber myang kali.

35. Nanging sahenipun paduka nglampahana, Pandhita [397] kang angirit,

wongsaleksa somah, sami bekta sarat, tutumbal amrih sirnaning, kang

brekasakan, dhadhemit tanah Jawi.

36. Jeng Sultan Rum karemaning tyas miyarsa, ing ature kya patih, iya wus

prayoga, tumuli kongkonana, animbali Ngusmanaji, lan pra Pandhita,

kabeh ing Banisrail.

37. Lan saosa sira wong saleksa somah, sandika kya patih, medal saking

pura, lajeng sennya utusan, marang nagri Banisrail, lan parentah, mring

sagung pra Dipati.

38. Kinen sami saos wong saleksa somah, wauta lampahneki, duta ingkang

marang, Banisrail wus prapta, animbali Ngusmanaji, sakancanira, sadaya

sampun kerid.

39. Praptaning Rus Ngusmanaji dhinawuhan, timbalan Sri Bupati, kinen

hangiridda, wong Rum saleksa somah, den isekna pulo Jawi, lawan

masanga, jimat tutumbal sami.

40. Hamrih sirnanira dhemit tanah Jawa, sandika Ngusmanaji, bekta

rerehannya, Pandhita kawan dasa, ingkang saking Banisrail, lan

winewahan, Pandhiteng Rum nagari.

41. Kawan dasa miwah Pandhita urunan, kang saking pra Narpati, nenggih

kalih dasa, kalempaking Pandhita, kang bedha mring tanah Jawi, satus

sadaya, bekta tutumbal sami.

42. Miwah wong saleksa wus bekta, sasanguni-[398]ra sami, winot ing baita,

sadaya sampun numpak, ing palwa wus layar sami, saking Rum mencal,

palwa gung sangsal angin.

43. Tan winarna lamine layar samudra, cinendhak sampun prapti, ing pulo

Semontra, wong Rum saleksa somah, pra Pandhita rembag sami, adum

ing lampah, denira numbali.

44. Miwah dennya badhe hamrenahken samya, tanah kang den iseni, lajeng

dennya layar, marang Nungsa Kambangan, Pandhita ingkang umiring, pan

kalih dasa, manungsa badhe isi.

45. Dening Nungsa Kambangan rong ewu somah, pandhitane pendhemi, ing

jimat tutumbul, banten kawitnya, nenggih kang den pendhemi.




46. Sapangetan prapteng wates Balambangan, kang sami den pendhemi, ing

jimat tutumbal, panggusah brekasakan, pamburak setan dhedhemit, para

Pandhita, tan ana tolih wuri.





1. Palembang Nungsakambangan, myang ing tanah Jawa [399] sampun

waradin, pinasangan tumbalipun, tan wonten kalangkung, alas-alas guwa-

guwa gunung-gunung, kali pereng jurang-jurang, kang angker kang singit-

singit.

2. Sadaya wus pinendheman, ing jijimat sarat panggusah iblis, kabul ing

istijratipun, tumbaling pra Pandhita, gunung-gunung pereng muni

gumaludhug, rug rugrug harganing harga, hareg lindhu gonjang ganjing.

3. Sadaya kang pinendheman, ing tutumbal jurang myang kali-kali, guwa-

guwa medal kukus, kumelun ngamak-ampak, peteng dhedhet nulya na

swara gumuruh, kadya sambating karuna, tangising setan dhadhemit.

4. Tan ana kuwawa nandhang, ing panase jimat pendheman sami,

tutumbaling Pandhita mpuh, geger sagung lalembut, pan gumriwis ngungsi

mring sagara kidul, miwah lalembat Palembang, sadaya ngungsi jaladri.

5. Nungsakambangan tan beda, Sang Bathara Kala kalulun ajrih, lan sadaya

balanipun, sagung jim brekasakan, samya ngungsi marang ing sagara

kidul, saking tan kuwawa nandhang, panasing tutumbal sami.

6. Lir den obong pangrasanya, sasampuning sirep datan kapyarsi, nenggih

swara kang gumuruh, tangise kang lalembat, pra Pandhita sadaya

mrenahken sampun, panggenanipun manungsa, tanah ingkang den

babadi.

7. Sangkep sabekakasira, Pandhitane maksih samya [400] nenggani,

parentahira Sulta Rum, kinen ngantarakkena, tigang wulan nenggih denira

atunggu, yen wus nora nana pejah, yeku den tinggala malih.

8. Semana Pandhita Isak, aneng gunung kendhenggunung kendhenggunung kendhenggunung kendheng panggenaneki,

manungsa ingkang tinunggu, apan rong ewu somah, sinengkelan

kunirawuk tanpa jalu, wong Rum kawitira babad, nenggih aneng kendheng

wukir.

9. Cinatur pan sampun kathah, isen isen saking Rum kang ngemasi, pan ora

sakit tineluh, ing dhemit brekasakan, saking tanah adhem sanget nagri ing

Rum, dineken ing tanah panas, marmanya datan kuwawi.




10. Sanadyan Pandhitanira, ingkang tengga iya kathah ngemasi, sapraptaning

tigang tengsu, wong kang saleksa somah, ingkang gesang namung kantun

kalih atus, Pandhita satus kang tengga, mung kalih dasa kang kari.

11. Sakantunipun kang pejah, pan sadaya mantuk marang Rum malih, cinarita

angkatipun, mantuk Pandhita Isak, saking wukir kendheng nyengkalani

sampun, jalma sirna mati sunya, lan kaliwat babad nguni.

12. Apan maksih tunggil warsa, kawarnawa wong Rum [401] kang wangsul

malih, lamine datan winuwus, dennira neng lautan, pan cinendhak wus

prapta nagari ing Rum, Ngusmanaji sarewangnya, jujug ing rakyana patih.

13. Onadhita kang kalih dasa, apan lajeng binekta mring jro puri, parpta

ngarsanira Prabu, Ngusmanaji tur sembah, dhuh Gustiku Sultan Rum

ingkang pinunjul, saking para raja-raja, atur tiwas ingkang abdi.

14. Nlampahi karya Narendra, angiseni manungsa pulo Jawi, abdi paduka

saking Rum, ingkang saleksa somah, pejah ingkang sangang ewu wolung

atus, mung kalih atus kang gesang, Pandhita kang numbali.

15. Satus kantun kalih dasa, dene jimat tutumbalpanggusah iblis, awit

Somantra pukulun, dugi Nungsakambangan, alas-alas jurang-jurang

gunung-gunung, tan wonten kang kalangkung, sadaya dipun pendhemi.

16. Kados lamun katarima, ingkang sarat jimat tutumbal Gusti, alas-alas

gunung-gunung, kang sami pinendheman, pan sadaya sareng mungel

gumaludhug, rug-rugrug swaraning ngarga, lindhu ingkang bumi gonjing.

17. Samudra prakempa, sadayane tanah kang den pendhemi, medal kukuse

kumelun, dhedhet sapulo Jawa, nunten wonten swara kapyarsa gumuruh,

kadya sambating karuna, gumuruh mangidul sami.

18. Aturing badi paduka, pun Pandhita Isak ingkang [402] udani, dhateng

swara kang gumuruh, pan tangising lalembat, samya ngungsi dhateng ing

saganten kidul, marma pun Isak uninga, punika apan jinis jim.

19. Amung ibune manungsa, putri Nrajan bapa ejim sayekti, apan tunggil

jinisipun, lawan Hyang Jagadnata, ing Tengguru kang ngaken Hyang

Maha Luhur, ingkang samya Pinangeran, dhateng para ratu Ngindhi.

20. Pan sampun lami pun Isak, dennya ngaos wonten ing Banisrail, tyasipun

pan sampun teguh, anut agama Ngisa, murtat tilar saking agamaning

Ngindhu, marma nunten ulun karya, Pandhita ing Banisrail.

21. Taruna wus wicaksana, ing pangawruh ngelmu kang gaib-gaib, kitab

agung-agung wus putus, lan sampun wruh ing Lulmat, ngantos nginum

toya gesang pukulun, abdi paduka pun Isak, dhedhasaripun Jinis jim.

22. Imbuh nginum toya gesang, kaceta ing kitab apan meningi, Nuringrat

tumurunipun, inggih ing ngalam dunya, babaripun nenggih Jeng Nabi

panutup, Mukamaddinil Mustapa, kirang gangsal atus warsi.




23. Babare bumi Mekah, abdi tuwan pun Isak kantos manjing, sakabat mring

Kangjeng Rasul, Sultan Rum duk miyarsa, ngungun ing tyas wasana

ngandika arum, ngendi kang ngaran Isak, konnen maju ngarsa mami.

24. Ngusmanaji ngawe sigra, nembah majeng Isak ma-[403]rang ngarsaji,

Sultan Rum reseb ing kalbu, marang Pandhita Isak, risang Ibnu Ayar

Iskandar lingnya rum, heh Isak kayapa paran, tuturmu mring Ngusmanaji.

25. Lalembut ing tanah Jawa, brekasakan miwah ingkang dhadhemit, ngungsi

mring sagara kidul, lah ta pinangan ngapa, bocak ingsun ing Rum kabeh

padha lampus, tur sembah Pandhita Isak, satuhu atur ngong Gusti.

26. Lalembat ing tanah Jawa, brekasakan setan miwah dhadhemit, giusis

mring saganten kidul, nadyan Bathara Kala, kang ngratoni lalembat

sadayanipun, kayangan Nungsakambangan, pan Bathara Kala Gusti.

27. Sutaning Hyang Jagadnata, ingkang pinangeran dhateng wong Ngindhi,

tutumbal pra Pandhita tampuh, pasah tumameng Kala, gumdam-gumdam

ngungsi mring saganten kidul, tan kuwawi panasira, dede tumpesipun

Gusti.

28. Wong ing Rum saleksa somah, boetn saking binadhog dhadhemit, tanah

asrep sanget ing Rum, dineken pulo Jawa, tanah panas mila kathah

ingkang lampus, wong Rum boten tahan panas, sanes lawan tanah

Ngindhi.

29. Wonge samya tahan panas, duk miyarsa anglengger Sri Bupati, kya patih

nambungi wuwus, heh Isak kaya paran, ing bisane lestari karsa Sang

Prabu, Pandhita Isak turira, kajawine den iseni.

30. Wong kang sami tanah panas, ingkang tahan pu-[404]nika pan wong

Ngindhi, sami panas tanahipun, ing Persi sapangetan, lamun wonten

inggih ing karsa Sang Prabu, kula kadugi ngupaya, wong Ngindhi sadasa

jinis.

31. Ingkang sami tanah panas, kang kuwawi wonten ing pulo Jawi, duk

miyarsa sang aprabu, linge Pandhita Isak, mring apatih suka ngandika

Sang Prabu, iya yen mangkono Isak, ongsa bodhowa sireki.

32. Bisane kisen manungsa, pulo Jawa ya wong sapuluh jinis, kang kaya

aturmu mau, haywa ge mulih sira, marang ing Rum lamun pulo Jawa

durung, bisa kausen manungsa, Isak sandika turneki.

33. Wus medal saking jro pura, pra Pandhita lawan rakyan patih, Isak lajeng

lampahipun, saking ing Rum kewala, sigra mesat marang ing gagana

ngayuh, anapak ing dirgantara, ing marga datan kawarni.

34. Cinadhak pan sampun prapta, lampahira nenggih ing tanah Ngindhi, jujug

ing sudarmanipun, lajeng nungkemi pada, ngaturaken ing sasolah

tingkahipun, unduring saking nguntara, lajeng marang Banisrail.




35. Puruhita marang Ngusman, Aji pangageng ing Bani-[405]srail, lajeng mring

Lulmat anginum, nenggih kang toya gesang, sahantuke saking Lulmat pan

jinunjung, kinarya Pandhita Isak, sosorane Ngusmanaji.

36. Nulya humiring gurunya, Ngusmanaji dhateng ing pulo Jawi, dinuta mring

Sultan ing Rum, hangiseni manungsa, binaktanan mring Sultan wong

saking ing Rum, katahe saleksa somah, lawan malih den bektani.

37. Satus kathahing Pandhita, ingkang badhe mendhem tutumbal sami, amrih

sirnaning lalembut, praptaning pulo Jawa, kawit kilen Palembang

sapengetanipun, dumugi Nungsakambangan, sadayane den pendhemi.

38. Sarat tumbaling Pandhita, alas gunung guwa kang singit, tutumbaling

Pandhitampu, sagunging kang lalembat, samya ajrih ngungsi seganten

kidul, sanadyan Bathara Kala, inggih ajrih tumut ngungsi.

39. Antawising tiganf candra, wongsaleksa somah telas ngemasi, namung

kantun kalih atus, satus Pandhitanira, namung kantun kalih dasa lajeng

mantuk, wangsul dhateng Rum sadaya, sapraptaning nagari.

40. Sultan Rum ndangu kang kadya, sababipun dene wus den tumbali, teka

maksih wingitipun, wong Rum saleksa somah, ingkang gesang namung

kantun kalih atus, lan satu Pandhitanira, mung kalih dasa kang wuri.

41. Kawula matur pasaja, lamun boten saking binadhog [406] dhemit, tanah

asrep nagri ing Rum, dineke pulo Jawa, tanah panas marma kathah

ingkang lampus, saking tan kuwawi panas, kajawine tiyang Ngindhi.

42. Den isekna pulo Jawa, sami tanah panas yekti kuwawi, karenan tyasnya

Sultan Rum, miyaran tur kawula, ing wekasan kawula ingkang tinuduh,

ngupaya titiyangira, ingkang sami tanah Ngindhi.

43. Inggih kalih leksa sami, lajeng kinen ngisekna pulo Jawi, marmanya

kawula saguh, lamun kalampahana, mung lahira kewala jeng Sultan ing

Rum, ingkang ngiseni manungsa, ing batin kang dhandhang gendis.





1. Inggih Sang Hyang Jagadnata ngriki, kang ngiseni wong ing pulo Jawa,

hanggadhahi salajenge, ing Rum tebih kalangkung, mongsa dadak saged

ngawruhi, isining pulo Jawa, saben-saben tahun, saking ngriki pan celak,

ing sadintenipun saged hangawruhi, marma kawula sagah.

2. Duk miyarsa Empu Hanggajali, nenggih marang hature kang putra, rinasa

ana benere, lamun mangkono kulup, payo seba ngeyangireki, pantes iku

banjura, matur ing Hyang Guru, saksana sareng lumampah, sampun

prapta ing ngarsa Empu Ramadi, Isak ngaras pada.




3. Nembah matur Empu Hanggajali, ngaturaken hatu-[407]re kang putra,

purwa madya wasanane, sadaya sampun katur, duk miyarsa Empu

Ramadi, ing ature kang wayah, angandika arum, lah payo sun irid padha,

becik banjur katur mring Hyang Pramesthi, sigra sareng lumampah.

4. Katur minggah marang ing suwargi, pan jumujug mring Kanekaputra,

sawusnya katur ature, katri ingirit laju, mring ngarsane Sang Hyang

Pramesthi, Resi Kanekaputra, nenggih kang umatur, ngaturken ature

Ngisak, purwa madya wasana wus katur sami, kang dadya panuwunnya.

5. Sang Hyang Jagadnata ngandika ris, kaya paran mangkono aturnya,

kakang pikiren becike, Kanekaputra matur, inggih sae dipun turuti, inggih

ing pulo Jawa, sae papanipun, pantes kaisen manungsa, kathah wukir

ingkang sami medal warih, owel lamun suwunga.

6. Mongsa dadak Sultan Rum ngawruhi, saisenipun ing tanah Jawa, ing

sadinten sadalune, saking tebih kalangkung, apan celak saking ing ngriki,

pantes yen kawengkuwa, dhateng yayai Guru, ngandika Hyang Jagadnata,

iya kakang sun turut pikrneki, anuli parentaha.

7. Ingsun mundhut wong sapuluh jinis, sajinise wong [408] ngrong ewu

somah, yen wus pasrahena kabeh, marang si Isak iku, kang ngisekna

mring ulo Jawi, Resi Kanekaputra, sandika turipun, sadaya wus mudhun

samya, saking swarga sapraptanira ing Jawi, lajeng dennya parentah.

8. Marang ratu sapuluh nagari, pinundhutan wong ngrong ewu somah,

sapalwa lawan sangune, sarta bekakasipun, gegamane babad wana dri,

sadaya wus samekta, wong jinis sapuluh, wong Siyem lawan wong Cina,

wong Lumayu wong Ngindhu lawan wong Keling, Selong lan wong

Kamboja.

9. Wong Borneo gedhah lan wong Persi, pan wus jangkep kalih leksa somah,

sapalwa lawan sangune, lan sabekakasipun, wus sinrahken sadaya sami,

marang Pandhita Isak, lajeng layaripun, ingmarga tan winursita, laminira

layar aneng ing jaladri, prapteng pulo Bawean.

10. Samya kendel tata-tata sami, dennya badhe ambage manungsa, tanah

Jawa waradine, Pandhita Isak sampun, nyengkalani nalika prapti, aneng

pulo Bawean, nenggih celeng lampus, sawusira tata-tata, lajeng layar

sapraptaneng pulo Jawi, wong kalih leksa somah.

11. Apan lajeng pinernahkan sami, panggonane dennya babad wana, lan

malih wonten arine, Sang Isak sanes ibu, pan titiga samya humiring, sami

guna prawira, Bratandang ranipun, Brarunting lawan Braradya, puniku

kang kinen amrenahna sami, panggenaning manungsa.

12. Marang tanah kang dipun babadi, kawita tengahing [409] tanah Jawa,

dennya bagi manungsane, saleksa somah, sampun, mangetane apan

weradin, prapteng Nungsakambangan, nenggih telasipun, kantun kang




saleksa somah, pinernahken mangilen sampun weradin, dugi pulo

Palembang.

13. Duk semana maksih tepung bumi, pulo Jawa lan pula Somantra, miwah

Nungsakambangane, cinatur sawusipun, wong rong leksa somah weradin,

dennya mrenahken samya, ing panggenanipun, dennya sami babad wana,

Sang Pandhita Isak pan maksih ngantosi, neng pulo pawinihan.

14. Pawinihan ya Nungsa Tembini, pulo Krimun arane samangkya, Isak nalika

praptane, neng Pawinihanipun apan lajeng dipun cireni, sengkalannya nir

jalma, palwa sadaya wus, mantuk marang prajanira, myang Bratandang

Braradya lawan Brarunting, wus kinen wangsul samya.

15. Tur uninga maring Hyang Pramesthi, namung kantun Sang Pandhita Isak,

neng pulo pawinihane, prapta duta saking Rum, pangiride Sang

Ngusmanaji, kang dinuta nalika, Isak sagahipun, yen satuhu pulo Jawa,

saged lulus sadaya jalmi, Isak pan tinimbalan.

16. Langkung sukanya Sang Ngusmanaji. Panggalihira [410] lan Pandhita

Isak, dene tetep pasagahe, ing pulo Jawa sampun, sadayane kaisen jalmi,

lulus bae tan ana, wonge ingkang lampus, Isak sampun dhinawuhan,

tinimbalan mantuk marang Banisrail, aturira sandika.

17. Wus mangkana risang Ngusmanaji, sigra mancal saking tanah Jawa, lan

sarowangira kabeh, risang Isak tan kantun, tan winanrna lamining margi,

cinendhak sampun prapta, ing nagari Ngerum, jujug marang kyana patya,

apan lajeng ingirid manjing jro puri, prapteng ngarsa jeng Sultan.

18. Ngusmanaji humatur wot sari, ngaturaken lampahing dinuta, yen Isak tuhu

lampahe, ing pulo Jawi sampun, sadaya kaisen jalmi, kathahe kalih leksa,

somah apan lulus, boten wonten ingkang pejah, duk miyarsa Sultan Rum

suka tan sipi, risang Isak ginanjar.

19. Pira-pira kang raja branadi, miwah Ngusmanaji sarewngnya, wus tampi

ganjaran kabeh, linilan wedalipun, lajeng mantuk mring Banisrail, tan lami

antaranya, Ngusmanaji lampus, sampun ngaturi uninga, mring Sultan Rum

pejahira Ngusmanaji, kang kinarsakken dadya.

20. Pangagenge nagri Banisrail, mring Sultan Rum Sang Pandhita Isak,

gumantya ing satabone, Ngusmanaji kang lampus, sinung nama Sang

Kusumaji, nglurahi pra Pandhita, sadaya jumurung, sakarsanira jeng

Sultan, risang Isak gumantya neng Banisrail, sarta pinaring nama.

21. Kusumaji Raja PandhitaKusumaji Raja PandhitaKusumaji Raja PandhitaKusumaji Raja Pandhita di, nama sembada lan wan-[411]danira, pekik

sumunu cahyane, kuneng gantya cinatur, ingkang sampun amanggih

singgih, antuk sihing Narendra, gantya kang winuwus, nenggih Sang

Hyang Jagadnata, apan sareng lampahe lan tanah Jawi, duk kaisen

manungsa.

22. Nanging carita kinarya genti, duk semana Sang Hyang Jagadnata, pan

sampun netepi kabeh, dennya nama Hyang Agung, putra nenem kinarya




wakil, dennya ngratoni marang, sagunging tumuwuh, minongka weranira,

putra sepuh Bathara Sambu ngratoni, sagung manuk sadaya.

23. Bathara Brama ingkang ngratoni, sakathahe kang jalma manungsa,

Batharendra tetep bae, dadya werananipun, hangratoni ing dewa sami,

Bathara Bayu ingkang, dadya ratunipun, sagunging kang buron wana,

Sang Bathara wisnu ingkang hangratoni, sagunging jim lalembat.

24. Bathara Kala ingkang ngratoni, sagung jim diyu berkasakan, mring Kala

pangidhepane, semana Sang Hyang Guru, lagya lenggah jroning

swargadi, siniweng pra jawata, kang tansah neng ngayun, Bathara

Kanekaputra, Sang Hyang Guru pangandikanira aris, heh kakang kaya

ngapa.

25. Dene tanganira ingkang siji, salawase nora megar-megar, kang tengen

ginegem bae, apa wadine iku, dene betah kukuh tan sipi, kakang

panggegemira, apa dhasar iku, iya tangan salaina, Hyang kanekaputra

gumujeng tur neki, tan darbe calaina.

26. Mila sanget gen ulun gegemi, salamine boten me-[412]gar-megar, ing

labet wonten isine, pusaka ngong satuhu, pan ratune sosotyadi, nama

Retna Dumilah, ngandika Hyang Guru, yen mangkono egarena, tanganira

kakang sun arsa udani, ratune kang sosotya.

27. Hyang Kanekaputra humatur aris, inggih sumongga nanging den yitna, gen

tuwan nampeni mangke, pan sanget luyunipun, bok manawi marucut

mangkin, tan kenging tinututan, ngandika Hyang Guru, haywa sira walang

driya, sayektine kakang yen sun ati-ati, anuli ulengena.

28. Hyang Kanekaputra nolih wuri, mangsit marang kang para jawata, kono

den prayitna kabeh, bok manawa marucut, yayi Guru dennya nampani, ing

kono tampanana, ing parucutipun, sandika kang para dewa, mapan urut

mangandhap prayitna sami, nulya Kanekaputra.

29. Majeng ngarsanira Hyang Pramesthi, ngaturaken kang retna dumilah,

Hyang Guru nampani age, aneng ngarsa marucut, pra jawata sigra

nadhahi, gantya-gantya anyandhak, sadaya marucut, lajeng kang retna

dumilah, tibeng bumi prayitna Dewi Pratiwi, sinongga datan kena.

30. Lajeng amblas ing bumi kalih, tinadhahan [413] mring Hyang Kusika, tan

kena marucut bae, manjing bumi ping telu, Sang Hyang Gangga gupuh

nadhahi, marucut datan kena, kang sosotya laju, manjing bumi kang

kaping pat, Hyang Sindhula prayitna gupuh nadhahi, sinongga ngastanira.

31. Pan Marucut lajeng Manjing bumi, kaping lima Sang Hyang Dherampalan,

gupuh wau payanggane, aneng asta marucut, lajeng manjing kaping nem

bumi, gupuh Hyang Manik Ara, nyongga tibanipun, maksih marucut

kewala, lajeng dhawah Retna Dumilah pan manjing bumi kasapta.

32. Sang Hyang Onbaboga mangap aglis, anadhahi kang Retna Dumilah,

sampun katampen tibane, ing tutukira laju, manjing guwa garbanireki,




ingkang retna dumilah, lajeng lebetipun, aneng cupu astagina, Sang

Hyang Ontaboga gupuh hangingkemi, nalika angapira.

33. Gandaning tutuk dennya asru amrik, anglangkungi wewangining dunya,

anrus ing swarga ngambare, wau ta Sang Hyang Guru, langkung saking

cuwaning galih, Resi Kanekaputra, dhinawuhan sampun, lan sagung para

jawata, kinen sami nututi tibanereki, ingkang Retna Dumilah.

34. Saenggone poma den kapanggih, tur sandika kang [414] para jawata,

sareng wau tumurune, prapteng madya pan wus, manjing bumi panggih

lan Dewi, Pratiwi tinakonan, ature manjing ing, bumi ping kalih, lajeng para

jawata.

35. Manjing bumi ping kalih kaping tri, bumi ping sakawan kaping lima, kaping

nem sami ature, sadaya pan marucut, nenggih dennya sami nadhahi,

ingkang Retna Dumilah, lajeng tibanipun, manjing ing bumi kasapta, pra

jawata ajeng lampahnya wus panggih, lan Sang Hyang Ontaboga.

36. Hyang Kanekaputra lingira ris, yayi Ontaboga wruhanira, lakuningsun iki

kabeh, dinuta ing Hyang Guru, anututi kagunganeki, ya kang Retna

Dumilah, den asta marucut, tumiba aneng bantala, banjur manjing jro bumi

sun tututi, ingsun pan wus tatanya.

37. Marang ari-ari nira sami, ngaku bae yen nadhahi padha, Retna Dumilah

tibane, nanging kabeh marucut, ingkang Retna Dumilah manjing, mring

bumi kaping sapta, yekti yen sireki, mustikaning srinata.


۩۩۩ Pupu Pupu Pupu Pupuh 50 h 50 h 50 h 50 ۩۩۩



1. Lamun wus ana ing sira, kang Retan Dumilah yayi, sun jaluk age ulungna,

timbalane Hyang Pramesthi, banget-banget mring mami, satibane aywa

luput, ingkang Retna Dumilah, kagawa ing laku mami, duk miyarsa mesem

ing tyas Ontaboga.

2. Osiking driya mangkana, jajal sun cobane dhingin, [415] sektine dewa

sadaya, ingsun pan arsa udani, dadya saurira ris, kakang pan ingsun

satuhu, ingkang Retna Dumilah, kagungane Hyang Pramesthi, sampun

wonten guwa garbaning wang.

3. Manjing jroning astagina, karaket lan jantung mami, paran yen kula

medalna, yen adreng karsanireki, usungen awak mami, marang

ngarsaning Hyang Guru, upamine kawula, inggih marega pribadi, boten

saged kakang minggah mring sawarga.

4. Nglingnya sru Kanekaputra, nora kadadeyan yayi, kang mangkono

wuwusira, akon ngusung mring swargadi, samono gengireki, sapa kang




kelara ngusung, prasasat ngusung jagad, bok aja sembrana yayi, yen

kasuwen yekti dadi duduka.

5. Anuli sira ulungena, Ontaboga tan nahuri, gya lineker buntutira, mesem

api-api guling, pra jawata ningali, sadaya anjetung, samya kewran ing

driya, Bathara Wisnu lingnya ris, gone api-api tur Ontaboga.

6. Sejatine iku nyoba, ing guna sektinireki, sagung ingkang para dewa, iya

ingkang den ayoni, marma tinilar guling, Kanekaputra lingnya sru, ya bener

wuwusira, iku ingkang den ayoni, guna sektinira kabeh kang tinandha.Aja

pijer meneng padha, lah payo den osak-asik, [416] ing sajroning guwa

garba, yekti yen nuli kapanggih, Ontaboga kang guling, ageng panjanging

cinatur, muket ing ngalam dunya, temu gelang lawan mulih, leng irunge

kathahe pan sangang dasa.

7. Leng irunge kang satunggal, lalempahan kalih sasi, punika kandhaning

kina, dhene kang namung nulat ing catur, wau kang para dewa, sadaya

wus samya manjing, guwa garbanira Sang Hyang Ontaboga.

8. Prapteng jro guwa garbanya, sadaya den osak-asik, tan wonten kang

kalangkungan, kang samar kang lukik-likik,wus tita tan kapanggih, pra

jawata mijil sampun, saking ing guwa garba, sadaya sungkaweng galih,

dene retna dumilha dereng kepanggya.

9. Kanekaputra sru mojar, ragane norana sekti, iya mung si Ontaboga, liwat

saking mejanani, aja kakeyan pikir, lah payo padha den usung, ginawa

mring sawarga, ing ngarsane Hyang Pramesthi, apan ora kurang guna

sektinira.

10. Si Brama kang dadya solang, si Hendra kang dadya tali, si Bayu dadi

pikulan, si Wisnu ingkang angungkil, dewa sakawan sami, mangun

tiwikramanipun, Brama wus dadya salang, Hendra wus dadya tetali, Sang

Bathara Bayu wus dadya pikulan.

11. Ontaboga wus ingangkat, mring Wisnu pada saw-[417]ji, tinrapaken neng

sasalang, titiga sampun miranti, aneng pikulaneki, dewa kabeh kang

ngangusung, ingangkat sampun kangkat, saking ing kasapta bumi,

sampun prapta aneng ngalam madyeng pada.

12. Pinikul ing para dewa, binakta mawan wiyati, dangu-dangu Ontaboga,

neng pikulan sangsaya lit, namung saula kisi, nulya tan kadulu, resi

Kanekaputra, langkung runtik jroning galih, marang Sang Hyang Ontaboga

wus angrasa.

13. Yen kinarya gagujengan, winirangaken tan sipi, rembag kang para dewata,

samya lajeng tur hudani, marang ing Hyang Pramesthi, Ontaboga

tingkahipun, wus lajeng lampahira, kang para jawata sami, sampun prapta

ngarsaning Hyang Jagadnata.

14. Sang resi Kanekaputra, lagyarsa matur ningali, yen Bathara Ontaboga,

wus aneng ngarsanireki, sirahe den lenggahi, maring Hyang Bathara Guru,




Sang Hyang Kaneka, sru ningali angling sarya nudingi, heh mangkono

tingkahira Ontaboga.

15. Apata isining jagad, mung sira dhewe sinekti, liwat dennira mejana,

mimirang-mirang tan sipi, Sang Hyang Guru lingnya ris, apanta sarya

ngrarapu, kakang Kaenkaputra, aja dadi tyasireki, ingsun kakang banget

jalukken apura.

16. Lupute si Ontaboga, miwah dewa kabeh sami, iya [418] den padha

ngapura, para jawata miyarsi, kendel sadaya jrih, Hyang Girinata lingnya

rum, lah mara Ontaboga, sira wetokna den aglis, saking garbanira kang

retna dumilah.

17. Sigra mangap Ontaboga, retna dumilah wus mijil, saking tutuk Ontaboga,

tinampen ing Hyang Pramesthi, binuka datan keni, astagina tutupipun,

seretipun kalintang, winengkang-wengkang tan keni, pinaringaken mring

resi Kanekaputra.

18. Tinapen lajeng binuka, winengkang-wengkang tan keni, saya rapet

astagina, pra jawata ganti-ganti, buka meksa tan keni, Hyang Kanekaputra

matur, prayogi pinaringna, Ontaboga kang darbeni, astagina genne kang

retna dumilah.

19. Mesem Sang Hyang Girinata. Lah iya Ontaboga glis, cupunira astagina,

iya bukanen tumuli, Ontaboga turnya ris, kawula anuwun bendu, darmi

gadhuh kewala, yen bukaha tan kadugi, Sang Hyang Girinata legeg tan

ngandika.

20. Manekung jroning wardaya, maladi semedi hening, maneges karsanira

Sang, Hyang Wisesa kang pinusthi, cupu nulya binanting, ingkang

astagina sumyur, ingkang retna dumilah, apan dadya rare estri, luwih

endah wayahe mangrusak taman.

21. Sasirnaning astagina, ing swarga wonten dumadi, [419] ran bale si

marakata, sang retna sinung kakasih, marang ing Hyang Pramesthi, Ken Ken Ken Ken

TisnawatiTisnawatiTisnawatiTisnawati ranipun, karem sadina-dina, sang retna tan liyan saking, neng

sajroning kang bale si marakata.

22. Kuneng ta datan winarna, Niken Retna Tisnawati, mangkana Hyang

Jagadnata, apanta sampun udani, yen pulo tanah Jawi, mangkya

manungsanya sampun, samya tangkar-tumangkar, dereng wonten kang

ngratoni, tatanipun maksih lir manuk kewala.

23. Marma nalika semana, jamanipun den wastani, anenggih jaman kukilajaman kukilajaman kukilajaman kukila,

dene manungsanireki, maksih resah lir peksi, mangkana Bathara Guru,

sigra dennya parentah, mamatah dewa kang sami, kinen ngejawantah

marang tanah Jawa.

24. Dene ta ingkang pinatah, ngeja wantah maradini, marang pulo tanah Jawa,

ana putra wayahneki, kang paman Sang Hyang Ening, ana putra




wayahipun, nenggih Hyang Darmajaka, myang para putranireki, ingkang

raka sakawan kweh ngeja wantah.

25. Dene ingkang kinarya, ratu aneng tanah Jawi, putraning Bathara Rodra,

punika ingkang pinilih, marang Hyang Pramesthi, jujulukira ing ratu, Sang Sang Sang Sang

Prabu MangukuhanPrabu MangukuhanPrabu MangukuhanPrabu Mangukuhan, maksih taruna tur pekik, akukutha aneng ing

Mendhang KamulanMendhang KamulanMendhang KamulanMendhang Kamulan.

26. Pra samya sujud sadaya, manungsa kang den rato-[420]ni, mring Sang

Prabu Mangukuhan, tan ana mangkelang budi, sadaya ajrih asih, anggepe

mring ratunipun, sampun macak punggawa, dene kang kinarya patih,

arinipun JakapuringJakapuringJakapuringJakapuring namanira.

27. Kang dadya timbanganira, ran Dewi Darmanastiti, putrinira Sang Hyang

Maya, panggih nak-sanak sang dewi, lan kang raka Narpati, langkung

endah warnanipun, kuneng MendhangMendhangMendhangMendhang Kamulan, gantya kang winarna

malih, sasengkeranira Sang Hyang Jagadnata.

28. Antara ing lama-lama, sang dyah ayu Tisnawati, pan sampun birahi

sandhang, citrane saya kaheksi, tuhu yen ayu luwih, wedana sawang

sitangsu, dening hapsari swarga, ratih-ratih rarasati, lawan Tisnawati sor

rebuta cahya.

29. Wus yuswa patbelas warsa, Hyang Guru tyasnya kagimir, supe marang

Dewi Uma, tan lyan niken Tisnawati, kang dados rosing ati, gumantung

tuntung jejantung, sampun saketha garwa, taruna Ken Tisnawati, duk

semana Sang Dyah arsa cinengkraman.

30. Pangandikanya sor kilang, Sang Retna ingarih-arih, dhuh masmirah pun

kakang, bisa temen karya brangti, sang retna atur bekti, ing pada jeng

Sangahulun, nunuwun sih paduka, yen estu sih marang dasih, ing

kaswasih wonten panuwun kawula.

31. Dhuh masmirah jiwaningsun, apa kang sira karsa-[421]ni, sang retna

humatur nembah, tan nyuwun kang adiluwih, kang ulun suwun Gusti,

sandhang kang tan keneng kusud, panganan kang tinedha, sapisan tuwuk

saurip, lawan malih nuwun gamelan kathoprak.

32. Ngandika Hyang Jagadnata, iya nimas sun tekani, kabeh panjalukira,

anging antinen ta dhingin, Hyang Guru prentah aglis, Hyang Citragotra

ingutus, marang Nungsakambangan, ririkatan animbali, mring Bathara

Kala lawan sutanira.

33. Anama Kalagumarang, lan Durga pututireki, cinatur Bathara Kala, tanah

Jawa sasampuning, kisen manungsa sami, mantuk saking tasik kidul,

wangsul Nungsakambangan, mangkana lampahireki, Sang Bathara

Citrgotra sampun prapta.

34. Nenggih ing Nungsakambangan, lan Bathara Kala panggih, dhinawuhaken

saksana, kang timbalan Hyang Pramesthi, kalamun den timbali, Kala




lawan sutanipun, nenggih Kalagumarang, sandika aturireki, sampun kerid

mring Bathara Citrogatra.

35. Neng marga datan winarna, cinadhak pan sampun prapti, ing swarga

Jongringsalaka, ngarsanira Hyang Pramesthi, Hyang Guru ngandika ris,

heh Kala sutanireku, ya si Kalagumarang, sun pundhut karyanireki,

ingkang patut pan amung atmajanira.

36. Mudhun marang marcapada, ngupaya pundhutan mami, [422] Bathara

Kala tur sembah, sumongga ing asta kalih, Hyang Guru angling malih, heh

Kalagumarang gupuh, mudhuna marcapada, sira sun duta ngulati,

sesandhangan ingkang den anggo sapisan.

37. Iya kan tan kena luwas, den angge sajege urip, kapindho lan pepanganan,

ingkang sapisan binukti, wareg sajege urip, ping tri goleka sireku, ya

gamelan kathoprak, haywa sira age muluh, lamun durung olih gonira

ngupaya.

38. Hiya kang telung prakara, kang den pundhutan mami, lan sun wenangaken

sira, apa sasolahireki, aneng ing ngendi-endi, sakarepira sun ugung,

ngong karya dhudhugalan, haywana sira keringi, tur sandika kalih mundur

saking ngarsa.

39. Kala lajeng antukira, mring Nungsakambangan malih, wau sang

Kalagumarang, praptaning jawi hanjungkir, nungsang lampahireki, suka

latak dennya muwus, heh dewa Suralaya, aja na wani ing mami, ngong

samengko pan kinarya dhudhugalan.

40. Dewa kang samya kapapag, dinugang dipun jaguri, ana bojone sinuwak,

kang saweneh den idoni, dewa pra samya runtik, anepata wuwusipun, heh

ta Kalagumarang, ingsun tetedha sireki, aja bisa sira mulih mring swarga.

41. Harupawa satokewan, geter pater nanhuri, yayah [423] kadya neksenana,

ya ta wau kang lumaris, Kalagumarang prapti, neng wukir nguntara nuju,

Retna Dewi Sri siram, neng talaga Nilawening, katingalan dening sang

Kalagumarang.

42. Kalangkung dennya kasmaran, Kalagumarang nulya glis, mrepeki kang

lagya siram, Dewi Sri kagyat ningali, mentas lumajeng aglis, prapta

ngarsanireng kakung, lajeng nungkemi pada, Bathara Wisnu tanya ris, ana

paran lumayu nimas matura.

43. Kang garwa matur wot sekar, kawula mring taman sari, siram telaga nila,

pun Kalagumarang prapti, kawula den purugi, nunten lumajeng langkung

dennya jrih, Kalagumarang wus prapta, ing ngarsa Hyang Wisnumurti,

asru denira angling, sapa duwe bojo wau, kang adus aneng taman,

Bathara Wisnu nauri, iya ingsun ngling malih Kalagumarang.

44. Heh Wisnu ingsun kasmaran, mring garwanira Dewi Sri, aweya nora

aweya, sun jaluk garwanireki, apan sun karya rabi, nahuri dhingin, lah iya

sok gelema, sarat sun turine dhingin, lah den age nimas sira mareneya.




45. Sang Dyah harsa nglenggana, sanget ajrih marang [424] laki, nulya

lenggah wurinira, Bathara Wisnu lingnya ris, nimas wruhanireki, apanta

sira jinaluk, mring Kalagumarang, keringan tan ana wani, pan kinarya

dhugalan Hyang Jagadnata.

46. Dewi Sri seret turira, leng pejahana rumiyin, lamun kawula wus pejah,

sumangga karsa ing wuri, Hyang Wisnu lingira ris, iku sun tari tan purun,

kalapa marang sira, Kalagumarang sru ngling, pilih wonge tinari gelem

sarkara.





1. Yekti akeh pepanggiling estri, heh ta gelema nora gelema, sayekti sun

peksa bae, nolih Bathara Wisnu, mangsit marang garwa kabisik, lamun

sira lenggana, lumayuwa gupuh, mring nagri Mendhang Kamulan,

anuksmaha mring garwanira Sang aji, Sang Prabu Mangukuhan.

2. Sang kusuma mituhu ing laki, sigra medal ing jawi lumajar, Hyang Wisnu

sareng musnane, Kalagumarang dulu, langkung kroda sigra nututi, marang

Sri lumajar, manjing ing wanagung, binujung saparanira, kalingan mung

sakedhap nulya kaeksi, binujung saparannya.

3. Palajenge pan sayah Dewi Sri, aneng wana apan [425] mek kacandhak,

Bathara Wisnu nulyage,musthi sanjatanipun, apan dadya oyod panjalin,

tibeng ngarsane Kala, gumarang kasrimpung, tiba kalumah rumangkang,

sang Dewi Sri nolih muwus nepatani, kaya celeng solahnya, Nulya keneng

sotira Dewi Sri, pan sakala salin warnanira, gumarang arupa celeng,

angadeg-ngadeg rubuh, nulya ngilo toya ningali, warna sipat weraha,

gumarang angadhuh, wus mangkene raganingwang, rupa celeng mongsa

mundura wak mami, nadyan silih ngungsiya.

4. Lak-lakan naga maksih sun ungsir, marang ngendi ingsun tut kewala, Dewi

Sri lumajeng age, Mendhang Kamulan rawuh, lajeng nuksma garwaniraji,

wau Kalagumarang, kaliban tan weruh, siyang dalu angupaya, Sng Hyang

Wisnu sigra manitis, ing Prabu Mangukuhan.

5. Kuneng ingkang wus dumunung sami, panukmane neng

Mendhangkamulan, ing swarga Hyang Pramesthi, wus nora kasamaran,

lamun dutanipun, keneng soting para dewa, lawan keneng upatanira Dewi

Sri, nandhang mala cintraka.

6. Rupa celeng wus tan nedya mulih, Sang Hyang Guru tyasira kasesa,

dennya honeng garwane, Tisnawati sinambut, pan rinungrum ingarih-arih,




Sang Hyang Guru karsanya, nekani salulut, Tisnawati sru lenggana, neng

ngembanan humatur angasih-asih, yen dereng kadhatengan.

7. Ingkang dados panuwunereki, sasandhangan kang [426] tan keneng

luwas, kangge salami-lamine, sapisan tuwukira, sajege tumuwuh, lawan

gamelan kathoprak, Tisnawati suka pejah tan ngladosi, pinurwa ing

ngasmara.

8. Sang Hyang Guru meksa denira mrih, marang garwa nekani sajiwa,

winasesa ing karsane, Tisnawati gya lampus, pejah aneng embanan

maksih, ngungun Hyang Jagadnata, nalongsa ing kalbu, miyat ing garwa

palastra, sigra mundhut nenggih kang tirta pangurip, wonten swara

kapyarsa.

9. Heh ta yoganingsun Hyang Pramesthi, wus mupusa yen wus karsaning

Hyang, garwanta iku layone, nuli petaken gupuh, alas nagri ing Mendhang

kawit, kagyat Hyang Jagadnata, animbali gupuh, Bathara Kanekaputra,

prapteng ngarsa Hyang Guru ngandika aris, heh kakang arinira.

10. Si Tisnawati mengko ngemasi, layone iki sigra gawaa, mring Mendhang

Kamulan age, pasrahana kaki Prabu, Mangukuhan ing Mendhang kawit,

layone den pendhema, aneng ing wanagung, alas kentring Krendhayana,

den bubuka papane mendhem den becik, miwah pangreksanira.

11. Sira kakang nunggonana dhingin, lah ta apa thukulane benjang, si

Tisnawati layone, pinencara den gupuh, barang thukulane ing benjing,

neng kentring Krendhayana, sasengkeraningsun, Kanikaputra sandika,

layon Tisnawati sampun den tampeni, binekta mudhun sigra.

12. Mring marcapada pan sampun parpti, panggih lan [427] Sang Prabu

Mangukuhan, layon wus pinaringake, satimbalan Hyang Guru, wus

dhinawuhaken pra sami, Sang Prabu Mangukuhan, peparentah gupuh,

mring wadya Mendhang Kamulan, pra dipati kinen bubuka den aglis, alas

ing Krendhayana.

13. Titindhihe patih Jakapuring, sawusira samya binabadan, nulya ingobongan

kabeh, lajeng pambubakipun, sawusira gadhangan dadi, layon nulya

pinarnah, ing pametakipun, sinungan gubug kang tengga, titidhihe maksih

raden Jakapuring, tugur aneng ing wana.

14. Sapraptane mongsa ingkang wiji, Niken Tisnawati layonira, apan thukul

sadayane, wajane thukul jagung, gen prejine pan thukul pari, sirah thukul

kalapa, aren puseripun, kathah lamun cinatura, thuthukulan ing layon

mawarni-warni, nulya sami pinencar.

15. Ingkang dadya juru sawah nenggih, pangajenge apan wong titiga, ke empu

Cakul namane, ki Tuwa lan ki Buyut, Jakapuring ingkang nindhihi, wiji

nulya pinencar, pari miwah jagung, sadaya wiyar tebanya, kawuwusa jawat

ingkang nenggani, aneng jagad lor wetan.




16. Darbe osik salebeting galih, sira Sang Bathara [428] Prit Tanjala, dene wus

lami suwunge, nenggih Bathara Wisnu, myang raka Sang Kanekasiwi, lami

datan katingal, Pritanjata gupuh, mesat saking kayangannya, jagad

ingkang ler wetan nedya ngulati, mring Hyang Kanekaputra.

17. Mayeng aneng gagana ngungkuli, nenggih alas Krendhayana, Pritanjala

ing iberi, miyat ngandhapipun, thuthukulan mawarni-warni, sarta kongas

gandanya, ngambar marbuk arum, langkung denira kacaryan, Pritanjala

gya malih peksi prit, niyup maring mangandhap.

18. Prapta mencok neng pari nisil, Pritanjala kalangkung kacaryan,

ngraosaken pari esane, sarta mawi ganda rum, kawuwusa wau Dewi Sri,

ingkang sampun anukma, ing garwa Sang Prabu, cinatur sasampunira,

thuthukulan Tisnawati mencar sami, Dewi Sri ngalih sigra.

19. Pan angalih nukma marang pari, tunggil Tisnawati wus rakitan, wau ta

kang warni celeng, Kalagumarang weruh, yen Dewi Sri nukmeng garwaji,

Mendhang Kamulan mangkya, ngalih nukmeng pantun, gya wau

kalagumarang, lajeng manijing sabin pari den gulungi, sinisih kinekemah.

20. Sang Hyang gya musthi jemparing, dadya [429] tunggak wuluh pan

angrangap, Gumarang nujah solahe, katunggak jajanipun, sumamburat

rahira dadi, wawereng gagadhingan, lelodhoh lan busung, puser menthek

sangit walang, yitmanira Gumarang manjing sakwehing, suteng puthtut

jantaka.

21. Yata Pritanjala kang winarni, saya kacaryan saba ing sawah, nisil tan ana

kandhege, kawruhan kang atungu, gya sinawat ampungan munggwing,

dangu aren tan kena, sigra kyai buyut, lan ki tuwa matur radyan,

Jakapuring yen kagungandalem pari, wonten kang purun mangsa.

22. Warni peksi alit ulese langking, Jakapuring kagyat duk miyarsa, payo sun

arsa wruh dhewe, sareng mangkat katelu, prapteng sabin kagyat ningali,

peksi sangsaya kathah, samya nisil pantun, ki buyut sigra anyawat, peksi

emprit miber mencok kolang kaling, ki buyut aturira.

23. Sampun adat punika kang peksi, yen sinawat miber gya ampungan, dangu

kinarya pangungsen, Jakapuring sru wuwuse, lamun tansah dadya aling-

aling, kayu sun wehi aran, aren lawan nanggung, aren dadya palerenan,

yen binalang dangune anenanggungi, ngalingi ing bebalang.

24. Becik sira pagasa tumuli, dangu tansah dadya apungannya, kang

memangsa ngleburake, nulya hingandhan gupuh, dangunipun pinagas

mijil, toya nulya dinilat, manis raosipun, nulya kinen madhahana, kaki tuwa

terampil gya mecok epring, tambelang tinadhahan.

25. Kinendelken tambelang sawengi, enjing den un-[430]dhuh tambelang

muncar, anulya den aturake, Jakapuring lingnya rum, endi kakang sun

arsa uning, tutupe gya binuka, kongas gandanya rum, dyan Jakapuring

lingira, iki pantes katur marang Sri Bupati, dudu sira kang mangan.




26. Nulya mantuk patih Jakapuring, datan kantun waragang binekta, wus

prapteng prajala lampahe, marek ing ngarsa Prabu, Jakapuring matur wot

sari, pukulun tur uninga, nenggih wedalipun, kagungandalem deresan,

kajeng nanggung katura ing paduka ji, tambelang tinampanan.

27. Wus binuka bumbung sumpelneki, kongas gandanya ingkang waragang,

Sang Nata aris ature, mring Hyang Kaneka sunu, tuwan bekta minggah

swargadi, katura Sang Winenang, paran dhawuhipun, Sang Resi

Kanekaputra, sigra mesat lampahen saengga thathit, ing marga tan

winarna.

28. Prapteng Jonggring Salaka ngarsaning, sang Hyang Guru aris angandika,

heh kakang apa na gawe, kang dinangu umatur, marma ulun prapta

sumiwi, ing ngarsanta dinuta, ing putra pukulun, Sang Ngaprabu

Mangukuhan, hangaturaken ponang toya medal saking, dangu kagungan

tuwan.

29. Sang Hyang Guru mesem lingira ris, mara bukanen kakang kayapa, nulya

binuka tutupe, mancurat toyanipun, anyiprati lathinireki, Resi Kanekaputra,

dilat sarya guguk, nyata manis tetemenan, Sang Hyang Guru

ngandikesmu runtik nanging, sinamur pagujengan.

30. Ya wong ala warnane tan becik, pan sakala Hyang [431] Kanekaputra,

nulya asalin sipate, lathi nyameh tur gingsul, dedeg cebol bokonge canthik,

sartane salin swara, kagyat jroning kalbu, Sang Resi Kanekaputra, nulya

ngilo paesan warnanya salin, sigra matur ngrarepa.

31. Kanging punapa hulun puniki, asalin warna awon kalintang, Hyang Guru

mesem wuwuse, mongsa kena winangsul, karsaning Hyang kang murbeng

pasthi, dadi dewa kebayan, lan sinung jujuluk parab Bathara Narada, dene

rada sembrana lawan pinaring, rikat miber lir barat.

32. Kuneng wau kang winarneng kawi, garwanira Sang Hyang Jagadnata

Dewi Uma nalikane, duk maksih gesangipun, Tisnawati apan kalindhih,

denira rebat tresna, mangkya pejahipun, Dewi Uma kalangkung suka,

Tisnawati wedana dadya rejeki, dhinahar Hyang Narendra.

33. Dewi Uma meri jroning galih, tansah dennya nutuh sarira, raganingsun

katuwane, dene Dewi Sri iku, dadya ketan, lan Tisnawati, dadya Pari

samangkya, Dewi Uma sampun, moring sabin panedhanya, dhinahara

mring kang gedhe-gedhe sami, dadya suket jawahan.

34. Kuneng mangsuli cariteng nguni, Rembu Culung a-[432]nak putunira, pan

kawandasa kathahe, dadya werining luhur, sang Hyang Guru parentah

aglis, mring Hyang Wisnu lan Brama, anak Rembu Culung, sadaya kinen

numpesa, gya tinumpesan among mrojol satunggil, agungsi mring

marcapada.

35. Ngungsi guwa tapanya pinati, puthut Jataka wus pirang warsa, cinatur

sanga sutane, pambajeng warni tikus, ules putih den peparabi, nenggih




tikus jinada, gengira sawdhus, balane tanpa wilangan, kang panggulu

atmajanya warni babi, tembalung namanira.

36. Balanipun iya tanpa wilis, arinipun awarni kukila, tanpa wilangan balane,

nunten maesa danu, pan anama sang Kalamurti, kala srenggi arinya, warni

bantheng lawung, jaruju awarna kidang, kang awarna menjangan anama

randhi, pas bulus grages kura.

37. Sabalane samya kuru aking, sanget dennya kekirangan pangan, sadaya

mungging ngarsane, karuna siyang dalu, mothah marang ramanireki, ditya

puthut Jataka, welasnya ke;angkung, mulat ing atmajanira, siyang dalu

tansah neng ngarsanireki, sami lara karuna.

38. Ditya Puthut Jataka lingnya ris, aja nangis babo sutaningwang, sun tuturi

sira mangke, kena ana praja gung, aran Mendhang Kamulan kaki, murah

sandhang pan pangan, ing kene nak ingsun, kena den ungsi kawula,

nanging padha jaluka krananing becik, den nganggo krana lila.

39. Sakathahing sato suka sami, putra kang titiga [433] pamit sigra, mangkat

lawan sabalane, neng marga tan winuwus, nagri Mendhang Kamulan

prapti, kang tengga samya nendra, wanci tengah dalu, pan wus wantun ing

drubiksa, dhasar ngelih ting kurangsang rebut dhingin, samya lumebeng

sawah.

40. Saka ngrenjah nubruk hanggulangi, angemah nisil ingkang kukila, jinada

rampak lebune, kumrasak kumarusuk, swaranira hanggegirisi, mawor

lawan prahara, ruhara gumuruh, kang tengga kapati nendra, samya kagyat

kumrusuk satengah sabin, swara sru kumarasak.

41. Kyai tuwa ingkang tangi dhingin, amiyarsa swara jroning sawah, gumuruh

dudu wedine, kituwa gupuh-gupuh, nyangking kudhi, celeng tembalung

nerajang, saking ngarsa ki tuwa kgyat anjelih, angangar kudhinira.

42. Lumumpat ngiwa sinerot wani, kinudhi dhase celeng tan pasah, kudhi wus

putung pesine, ki tuwa jaluk tulung, langkung kagyat dyan Jakapuring, ki

buyut samya medal, lan ki empu Cakut, sarowange samya medal,

canggah renteng geranggang penthung suligi, obor kadi rahina.

43. Celeng kethen gya nerajang wani, sinabet penthung [434] lan arit bapang,

kuthila kebat lumpate, kathah wong ingkang tatu, sinahut kuthila pra sami,

dhinodhos ing weraha, niba samya rubuh, pinerang kudhi tan kena,

ingkang bener kudhi tan kena, ingkang bener pamarange tan nedhasi,

dadya giris lumajar.

44. Ki buyut matur mring Jakapuring, dhaweg lumajeng atur uninga, mring

raka paduka raden, pan dene wadosipun, pirang-pirang sato kaeksi, yen

sadasa tri dasa, kenging yen pinagut, dene puniku awendran, dadya-

dadya kelu ing tyase ki Jakapuring, mantuk sarowangira.

45. Tan winarna ing marga wus prapti, Jakapuring laju mring ngayunan, mring

raka katur tiwase, dennya pinatah tunggu, ing kagungan Sri Narapati,




sadaya kang taneman, samya lebur, minongsa ing sato kewan, warni tiga

buburon kang mongsa pari, kang ageng sabregada.

46. Ules cemeng cocotipun jubir, jebres-jebres wulune awadhag, lir ki singa

cung buntute, akathah tunggilpun, sabregada asipat jalmi, mawi buntut

apanjang, ulese kaluwuk, kebat cukat tur waspada, inggih kathah tunggile

kang asipat jalmi, solahipun gigila.

47. Ingkang sabregadanipun alit, pusuh binuntutan tampar, lir saged miber

solahe, tanpa wilis pukulun, pangagenge maletuk putih, tan pasah dening

braja, samya teguh timbul, Sangprabu Mangukuhan, ngungun ing tyas

pangandikanira aris, yen mangkono yayimas.

48. Udhangana sawadya nireki, den samakta sagagamanira, wong Mendhang

Kamulan kabeh, aja ana kang kantun, tur sandika dyan Jakapuring, medal

jawi parentah, wong Mendhang wus kumpul, sarta sagagamanira, mya

tengara budhal saking ing nagari, Sang Prabu Mangukuhan.

49. Ginarebeg ing wadyanireki, sampun prapta kentring krendhayana, gen

sabin pategilane, sareng surak gumuruh, kagyat buron wana miyarsi,

sareng medal nerajang, ngamuk nunjang nempuh, tan ana braja tumama,

wadya Mendhang Kamulan ingkang nadhahi, akathah kang kacurnan.

50. Sikil karowak weneh jariji, rantas sinaut marang kuthila, ana kang putung

sikile, sinaut ing tembalung, myang dhinodhos den rarangkangi, nanging

tan ana pejah, sanget kawusipun, Sang Prabu Mendhang Kamulan, enget

marang wirayat kondur tumuli, bodol sabalanira.

51. Celeng kuthila nututi, kang kacandhak gigire karowak, saya sanget

palayune, tunjangan rebut dhucung, sampun tebih prapteng nagari, kendel

neng pagelaran, pra dipati ngayun, Sangprabu Mangukuhan, agandika

mring rayi dyan Jakapuring, yayimas lumakuwa.

52. Marang Mendhangagung ing saiki, marekka kakang [436] Andhong

dhadhapan, lan iki Gadhing mangukira, sira nyuwuna tulung, yen

kagungan Sang Hyang Pramesthi, pari jagung minongsa, ing buburon iku,

warna tri tanpa wilangan, balaningsun Mendhang Kamulan keh kanin, sun

adu tan kuwawa.

53. Bektiningsun aturna yayi, mring si kakang tumuli mangkata, kang yayi tur

sembah lengser, lampahira sineru, kuneng ingkang lagya lumaris, gantya

ingkang winarna, dhukuh Mendhangagung, nenggih Ki Andhong

Dhadhapan, lagya lenggah lawan Ki Gadhing Mangukir, putra kalih neng

ngrasa.

54. Raden Sengkan dyan Turunan nenggih, pan kasaru kang rayi prapta, dya

patih Jakapuring, lajeng dennya tumunduk, prapteng ngarsa raden

ngabekti, mring kang raka kalihnya, ngaras padanipun, sira dya Sengkan

Turunan angabekti marang radyan Jakapuring, sawusnya tata lenggah.




55. Angandika Sang Pandhita kali, yayi patih apata dinuta, mring rakanira

sang rajeng, dene gupuh lakumu, nora nganggo aweh udani, jakapuring

tur sembah, pan ninggih ingutus, ing arinta Sri Narendra, kang rumiyin

ngaturken kang pangabekti, ing kalih tur uninga.

56. Rareksane arinta Sang aji, kagunanipun Hyang Jagadnata, tetaneman

sadayane, ing mangke kathah lebur, pan minongsa sato wana dri, warni

tigang bregada, kang ngrisak puniku, kang sipat jalma manungsa, buntut

panjang puniku ules kulawus ping kalih, andhap wulune wadhag.

57. Ules cemeng cocotipun jubir, ping tigane alit [437] ules pethak, angelacar

bubuntute, sadaya teguh timbul, rimpaduka sampun nindaki, kinerik wadya

Mendhang, sagagamanipun, nanging ta datan kawawa, mengsah lawan

sato ingkang tigang warni, wadyane kweh kacurnan.

58. Marma age kawula tinuding, tur uninga sarta nuwun tandang, paduka

ngaturan age, sareng ing lampah ulun, ri paduka sanget kang weling,

sampun ta tan katuran, ngandika sang wiku, yayi patih nora susah, ingsun

dhewe tutulung mring yayi aji, sigra nolih ing wuntat.





1. Gya Raden Sengkan Turunan, mesat marang babadira wus panggih,

lawan meng amenganipun, kakalih wus binekta, prapteng ngarsaning rama

kalih wot santun, Sang Rsei Andhong Dhadhapan, meng amengane

satunggil.

2. Nama pun kaewayuyang, mengamenganira gadhing mangukir,

candramawa namanipun, dene kaewayuyang, dedeg kakkeng brojol

wetengipun nyempluk, sarta pawakane gempal, gulu keren kuping cipir.

3. Kopekipun daleweran, bathuk banyak netrane jeleh nenggih, apan cemeng

ulesipun, kukuncunge apanjang, irung sunthi raine anjeruk purut, dene kae

candramawa, dedegipuin andhap alit.

4. Iya kokkong gulu panjang, sirah cilik karemira [438] panarit, sinengkelang

gigiripun, malah kalingan cerma, yen nyepuhi neng pawirungan

merkungkung, ngasah lumarah neng wungkal, ngandika sang resi kalih.

5. Iki yayi tampanana, bocahira karo iku sun kardi, tutulung mring yayi prabu,

wus samya winangsitan, kalihipun ngandika malih sang wiku, lawan sun

gawani sira, talumpak tateken mami.

6. Dhapur myang landhehanira, gegodhine myang sarungane yayi, kabeh iku

kanggo semu, ajana mung winastan, ing arane werdine ingkang

pinangguh, raden tur sembah sandika, talempak wus den tampani.




7. Winangsit yen ana karya, werangakne kinen mocota aglis, aneng ngarepe

kang mungsuh, raden Sengkan Tueunan, anambungi mring kang paman

aturipun, kula ngaturi punika, bumbung saeros kinardi.

8. Yen karya awrat sambetna, ing bantala yekti yen ulun prapti, wusnya telas

welingipun, Jakapuring tur sembah, mundur saking ngarsa rikat

lampahipun, wus prapteng Mendhang Kamulan, lajeng tumameng

ngarsaji.

9. Wus katur sawelingira, nenggih ingkang raka Sang Resi kalih, Sang Prabu

suka handulu, bantu kalih warnanya, pants lamun iku ngentasana kewuh,

ingadu aprang lan kewan, pinaringan segah sami.

10. Sawelingipun kang raka, Sang Wayuyang kareme leri putih, condramawa

karemipun, apan toya dawegan, sampun kinen asowa mring pondhokipun,

Sang Prabu ngundhangi sigra, ing bala keprabon jurit.

11. Wus amekta sigra budhal, parpta ing gen pakebonan ing sabin, sreng

suraknya gumuruh, kagyat sato tumingal, ing manungsa gya nander

nerajang nempuh, wadya ing Mendhang Kamulan, sadaya samya nedhahi.

12. Sinosog ing ganjur watang, sato kewan ana tedhas siji, sadaya pan teguh

timbul, kuneng kang maksih aprang, kawuwusa kang maksih neng

pondhok kantun, wayuyang lan condramawa, suka nginum-ngunum sami.

13. Leri lan banyu dawegan, kapiyarsa marang garwa niraji, yen bebantu

kalihipun, wayuyang condramawa, tan humiring tedhakira Sang Prabu,

maksih neng pondhok kalihnya, gya Dewi Darmanastiti.

14. Tedhak mring pondhokanira, condramawa lan wayuyang wus panggih,

maksih samya suka nginum, leri lan banyu degan, Dewi Darmanastiti

ngandika rengu, heh wayuytang condramawa, mangkonp solahireki.

15. Dene teka ngenak-enak, nora melu humiring Sri Bupati, bebantu apa

gunamu, wedi prang lawan kewan, anggur karo padha muliya sireku,

matur raka kang kalihnya, pimilala tanpa kardi.

16. Wedi prang lan sato kewan, ingsun dhewe kang [440] nusul Sr Bupati,

condramawa duk hangrungu, miwah kae wayuyang, Dewi Darmanastiti

dudukanipun, ngrasa yen kadudonira, kaliye pra samya nangis.

17. Tur sembah sigra umesat, nusul marang tedhake Sri Bupati, kadya kilat

lampahipun, sakedhap sampun prapta, ing paprangan kagyat denira

handulu, yen wadya Mendhang Kamulan, kamuk ing buron wus ngisis.

18. Agupuh kae wayuyang, sirahira siniram toya leri, teles awakira nurut, ing

suku kinalalar, nulya medal segawon ulese jamus, dalir sirahipun pethak,

ing gigir buntut myang sikil.

19. Tekeng gulu wetengira, trusing cocot nenggih dipun wastani, belang

wayuyang sighra wus, condramawa gya nyandhak, toya degan siniramken

sirahipun, warata mring awakira, kinelalar nulya mijil.




20. Kucing ulesipun pethak, dalir cemeng sirah tumekeng gigir, nerus marang

buntutipun, lajeng trus sikil pisan, lajeng marang gulune malih atepung,

wasta kucing candramawa, kalih sami den abani.

21. Mring sira kae wayuyang, condramawa asu kalawan [441] kucing, pareng

nander kalih mungsuh, celeng tembalung mulat, marang asu dhasare wus

antuk buru, marma datan mawi taha, nander papag tempuh kalih.

22. Celeng sinaut wus pejah, wuri prapta celeng samya nyembuli, sinaut ing

ngarsa pungkur, sona kesit tan kena, lamun males naut namung bucek

lampus, ampuh kadi dumung sarpa, saweneh celeng tang kongsi.

23. Sinaut ingpejahira, mung jinegug kewala hanggulinting, papati tumpang

asungsun, bebathange weraha, katingalan dening kang celeng tembalung,

yen balanya kathah pejah, mangsah krodhanya tan sipi.

24. Gya nempuh saking ngiring, dhadhos nyaut sona rikat ngindhani,

tembalung nututi nubruk, sona rebah katunjang, kinakahan kang sona

males naut, congore ingkang watgota, celeng tembalung gulinting.

25. Sawadyanira suh sirna, sang kuthila mulat krodha tan sipi, sabalane

pereng nempuh, kang sona ginagila, datan kewran belang wayuyang

anaut, jugug marang ing kuthila, panggedhene wus ngemasi.

26. Balane pupulih samya, nanging datan antuk kiwul ing jurit, sonampuh

panautipun, kang aneng pepenekan, mung jinujug tibeng siti lajeng

lampus, jinada uleng-ulengan, ruket ing prang lawan kucing.

27. Sagendhingipun kasoran, ingkang ules putih sam-[442]pun ngemasi,

balane mawur maledug, lumayu tinututan, tumpes kabeh pranging tikus

tanpa kiwul, surak wong Mendhang Kamulan, saking sukanya ningali.

28. Sirnane kang buron wana, Sr Narendra seseban aneng sabin, kae

wayuyang neng ngayun, kalawan condramawa, Sri Narendra ngandika

arum, yayi patih drawana, si kakang gadhing mangukir.

29. Wekase marang ing sira, dhapur apa iya tumbake iki, Jakapuring nembah

matur, tan mawi winastanan, binorongaken ing Jeng paduka pukulun,

mesem Sang Prabu ngandika, iya ingsun kang ngarani.

30. Talempak iki yayimas, dhapur pencok sahang deder pring gadhing,

sinulam gogodhinipun, warongka kayu sawa, sawadine kang kikirim mawa

semu, pasemone pencok sahang, abot sinongga ing wuri.

31. Ujare sun pinrih awas, siji-siji landheyane pring gadhing, suwarnane

gadhing iku, putih asemu jenar, pasemone manungsa iku yen durung,

buwang sahat lan luamah, satemahan dadi kuning.

32. Kuneng lagya guneman, ditya Puthut Jataka kang winarni, ginubel

atmajanipun, lembu lawan maesa, pan awasta pun Kalamurti kang sepuh,

kala srenggi ingkang taruna, pagubele nuwun pamit.




33. Nusul mring Mendhang Kamulan, miyarsa yen kada-[443]nge tumpes

tapis, sumedya bela tumutur, Puthut Jataka lingnya, iya kaki nanging den

prayitneng kewuh, kupinge wus tinutupan, nenggih wutanipun kalih.

34. Pamriye ywa kongsi, mring srenggala benjang panjugugneki, kalih sareng

angkatipun, krodha samarga-marga, lamun manggih sela geng tinubruk

sumyur, kaliye langkung prakosa, pra samya bebalung wesi.

35. Balitung otote kawat, wulu edon kulit tembaga abrit, netra kumala kang

sungu, purasani tracaknya, waja sepuh bol karah aggetih pulut, kruranya

samarga-marga, sato kakalih ngajrihi.

36. Gung ngambul ngundha kakayan, kang samarga wana lir den babadi,

saengga angin tateli, lampahira sang kala, marti arenggani datan winuwus,

marga pan sampun andungkap pasabinan aningali.

37. Sang Prabu lagya seseban, aneng tegil kagyat denya ningali, buron

gengira kelangkung, kalih sungunya panjang, Sr Narendra gya ngatag

mring kalihipun, ayuyang lan condramawa, pareng denira ngabani.

38. Mring suta kinen tumandang, asu belang wayuyang lawan kucing, pareng

nander kalihipun, sampun ayun-ayunan, nora taha srenggala nulya anaut,

kupingira ingkang kena, ginebegken mesat tebih.

39. Wangsul anaut gagondhang, gya tinajuh tibeng siti cinukit, ingundha

kombul mandhuwur, tibanira sinongga, mring sang kalamurti gya ingundha

muluk, kang siningat timbal-timbal, marang ing kala srenggini.

40. Tibaning siti kalihnya, gya den iles kelesden uli-uli, asu lan kucing

ngalumpruk, tangi-tangi tan bisa, condramawa lan wayuyang kagyat dulu,

sutanya kalih sor ing prang, sigra mesat ing wiyatti.

41. Kalih lir lumarap lir kilat, candramawa anander marang kucing, wayuyang

nander ing asu, mudhun nulya siniram, toya leri ki condramawa anambut,

dawegan kucing siniram, kalih samya den koseki.

42. Nenggih roning wuluh pugag, nulya tangi kalih samya kikirig, wulu rontog

dadya asu, kathah awarna-warna, belang cemeng putih loreng pirang atus,

kucing iya tan prabeda, ulese mawarni-warni.

43. Sadaya mangsah kumerab, Kalamurti lawan Kala Srenggini, bingung kalih

ginarumung, dening asu lan sona, krodhanira ngobrak-abrik bijig nubruk

sinaut datan tumawa, kadya ypa aneng lathi.

44. Tinon kadi semut canthang, lan cecathak minggah aneng wukiring, ki

Jakapuring handulu, yen tan wus ing ngaprang, sigra nyandhak pring sak

ros binanting seru, dyan Sengkan lawan Turunan, kagyat denira miyarsi.

45. Gya mesat sakedhap prapta, ing ngarsane kang pa-[445]man Jakapuring,

mesem suka wuwusipun, kulup sira bageya, raden Sengkan Turunan

umatur nuwun, lajeng marek ngarsaneng Nata, dyan kalih samya

ngabekti.




46. Sang Prabu suka tumingal, ing wangune nenggih kang putra kalih, semune

sudireng kewuh, Sang Nata hangandika, kulup sira sun jaluk karyanireki,

sirnakna kalilip ingwang, sato ingkang wani-wani.

47. Angrusak rareksaningwang, tetanduran kagungan Hyang Pramesthi, raden

kalih nembah matur, patikbra nuwun duka, lumangkunga saking ing ngarsa

Sang Prabu, saged tumindak yen sarta, tuduh tuwan kang kapundhi.

48. Mesem Prabu Mangukuhan, iya kulup sira sun karya wakil, sabisa-

bisanireku, ing prang payo den enggal, tur sandika raden kalih nembah

mundur, ngadeg madyaning payudan, ngusap dakaripun kalih.

49. Mijil oyod panjangira, pitung dhepa langkunge tigang nyari, warnanira gilig

lurus, alus kadya ngongotan, yen wong kuna hangarani oyod iku, pan iya

oyod dedawa, wong mangke samya ngarani.

50. Agawe lemese basa, pan katular-tular dalasan mangkin, ingaran panjalin

wuruk, saking wuruk wong kuna, gya amangsah raden kalih pecutipun,

samya pinandhi neng asta, eram sagung kang ningali.

51. Ing pecut raden kalihnya, lamun ngadeg kadya te-[446]ja kaeksi, yen

malengkung lir kakuwung, yen kumelab lir kilat, lamun mobat mabit lir

thathit kang pecut, yen sumelet kadya gelap, kalamurti aningali.

52. Sujalma ngadeg neng papan, kalamurti krodha anander aglis, kala

srenggini tan kantun, kalih hambeg sudira, kalamurti narajang nedya

anubruk, mring raden Sengkan pinapag, sru pinecut dhas ireki.

53. Kalasrenggini nerajang, marang raden Turunan anulya glis, pinecut

pepathakipun, sato kakalih rebah, sanget dennya kantaka neng siti dangu,

condramawa lan wayuyang, gupuh denira ngeluhi.Leng irunge kalih pisan,

tinangsulan tampar kekah anuli, cinancang ing kayu agung, kalih samya

karuna, kuneng puthut jataka ingkang winuwus, apan ta wus nora samar,

kalamun sutanireki.

54. Kalamurti lawan kala, srenggini kang sumusul mring pupulih, ing mangke

sampun kapikut, aprang lan raden Sengkan, lan Turunan kang mapag ing

pamukipun, tinalen tan bisa solah, irung kineluhan sami.

55. Puthut Jataka karuna, anelangsa luputira ngideni, mring suta sedayanipun,

denira mrih memangsan, bingung tyase puthut jataka angadhuh, kagagas

tumpesing suta, madeg krodhaning ngajurit.

56. Gya mangkat saking pratapan, sutanira Ujungran-[447]dhing tan keri,

samarga ngrik ngadhuh-adhuh, prapta gen pasabinan, geger wadya

mendhang Kamulan handulu, mring ditya puthut jataka, warnanya

hanggigilani.

57. Katuring Sri Naranata, datan obah sawdyanira maksih, Jakapuring kang

tinuduh, methukaken ing yuda, sigra nyandhak talempakira ingunus,

sarungannya kajeng sawa, sinuntak brangtannya prapti.








1. Teksaka endah warni, ulese amanca warna, pan kadya coraking cindhe,

lajeng manjing pasabinan, sirna tanpa karana, puthut jataka ngrik laju,

nander mring ngarsa sang Nata.

2. Kang munggeng ngarsa Sangaji, maledug sadaya bubar, kekes ajrih

sadayane, tan ana kang lumawana, ngunsi wuri Narendra, puthut jataka

handulu, mring Prabu mendhang Kamulan.

3. Cahyanira anelahi, winawas saking mandrawa, wus ilang Mangukuhane,

Bathara Wisnu kang ana, angagem rudaksana, puthut jataka lumayu,

ngunsi manjing wana pringga.

4. Sri Narenda anututi, lan sawadya balanira, sarta gumuruh surake, anut ing

salasahira, puthut jataka nilap, nebih palayune nikung, nulak wangsul tan

karuwan.

5. Wangsul marang sabin malih, dhelik neng mindining [448] sawah, puthut

jataka sektine, ing ajur-ajer tan kewran, nadyan aling-alingana, sada sak

ler tan kadulu, pan ditya bangsa lalembat.

6. Wau ta ingkang nututi, Sang ngaprabu Mangukuhan, lawan sawadya

balane, ngosak asik jroning wana, wus tita tan kapangya, Sri Bupati nulya

kundur, wangsul marang pagubugan.

7. Sawadyanira tan kari, kaki tuwa lonthang-lanthung, lumaku sarya

sisindhen, dhuh nyata yen edan beryan, buta pathut jataka, dilecek wedi

maring sun, lumayu agungsi wana.

8. Iya cobak jangan lari, kalu sudhah saya gusar, amungsuh buta mecothot,

jangan satu jangan duwa, sun makan lan sega wedhang.

9. Ki buyut wuwuse bengis, bisa temen adol umbak, mau sapa rep

madodong, malah dadi pipikulan, ki tuwa sru anyentak, singa wonge lamun

durung, katemu sapisan-pisan.

10. yen sudah campur sekali, rong kali takut mangapa, mapan sudah tate,

saya kali saya tidhak, betane pangi buta, kendhati dhadhah sarebu, sapa

laki takut ngapa.

11. Dennya lumampah angari, andulu wewedi sawah, tan wruh yen ana isine,

sinendhal sarwi lumampah, nyeret turut galengan, puthut jataka

ngruruntuh, kipu cakut gudandapan.

12. Ki tuwa noleya aglis, wurimu iku anapa, ki tuwa [449] sugal saure, mongsa

baya lumayuwa, ki buyut asru mojar, ki tuwa tan wurung lampus, endhase

cinaplok buta.




13. Ki tuwa dupi anolih, niba jrit lajeng kantaka, kang mulat sadaya kaget,

nyana ki tuwa wus pejah, sinaut ing jakapuring, katur mring Prabu

Mangukuhan, gya wangsul sabalanira.

14. Puthut jataka ningali, yen Sang nata sanget duka, gumeter lajeng

handheprok, harsa lumayu tan bisa, keneng pangaribawa, pratanira

Sangprabu, ki tuwa sampun rinebat.

15. Dinalih yen nandhang kanin, ki tuwa pan binayang, puthut jataka ngelosot,

Sang Nata asru ngandika, ditya puthut jataka, yen maksiha wani iku, pasthi

yen duwe tenaga.

16. Den iki becak-becik, ki tuwa nora karowak, kalenger karepe dhewe, puthut

jataka ngrarepa, nuhun patik Bathara, anjalmawa kaping pitu, dadosa abdi

paduka.

17. Kami puruna ing Gusti, milane ulun tan nedya, lumajeng tebih lan rajeng,

sakarsa paduka Nata, sung tedha ing ngapura, ngandika Prabu

Mangukuh, yen mengkono karepira.

18. Sumedya ngabdi ing mami, iy ausn prenahken sira, manggana nglumbung

longane, yen ana wong ngumpet karya, yeku bageyanira, wong duwe pari

rong atus, mung ngakoni karobelah.

19. Kang seket sira duweni, lan sanak putunira, [450] neng lesung panjaka

pawon, neng latar myang taretepan, dalan gedhe pawuhan, enggone anak

putumu, sandika puthut jataka.

20. Sang Nata ngandika malih, mring sagunging wadya bala, poma kabeh

wekas ingong, pawestri kalamun adang, ywa lali tinggal sega, neng

tumang utawa nutu, neng lesung tinggala beras.

21. Sajimpit miwah mususi, sabangon tinggala beras lan yen angi aja supe,

tinggala sega aneng iyan, kineng linge Sang Nata, warnanen wau kang

pantun., kang lebur pinangan ngama.

22. Sinasah dipun ideri, nenggih marang ula sawa, gesang pari purna kabeh,

tan kalong wuwulenira, tiningalan anglayap, ula sawa sawusipun, mider

sawiyaring sawah.

23. Angleker lajeng ngemasi, aneng satengah galengan, katingalan ing Sang

Katong, yen ula sawa palastra, ngungun Sri Mangukuhan, purwanira ana

lumbung, dene walangsungsan ula.

24. Sasampuning ula mati, wonten pawestri katingal, lan gene ula tan adoh,

kadya widadari kendran, parabe luwih endah, cahyanya sumunar mancur,

kadya banguning kartika.

25. Wayah duk rumaja putri, sembada dedeg pideksa, [451] sekar sungsang

jejamange, maketha buka dri mubyar, akalung sri winulat, nanging sang

dyah maksih pinjung, wastra di manca warna.




26. Maharja dhinandhang gendhis, susupene mamanisan, asengkang bapang

kaniten, anting-anting gelang kana, kancana sinasotya, Sang Prabu tyasira

kenyut, marang niken luwih endah.

27. Arsi denira marpeki, sarya rum dennya ngandika, dhuh atma jiwa ngong

hangger, mirah intene pun kakang, ingkang sawang kumala, asiha mring

dasihipun, eman temen neng pagagan.

28. Wong kuning anemu giring, emen sarira kataman, ing surya asru bentere,

suwawi kawula bekta, marang Mendhang Kamulan, muktiya neng jro

kadhatun, pun kakang srah jiwa raga.

29. Sang retna matur wot sari, kapundhi wonten mustaka, sih paduka mring

dasihe, kawula anuwun duka, langkung dahat lenggana, yen kantos

binekta kundur, mring pura Mendhang Kamulan.

30. Lamun estu Sri Bupati, sih ing dasih kawlasarya, anrus ing lahir batine,

kang abdi kinarya garwa, wonten panuwun kula, enjing sonten sangprabu,

tedhaka mring pasabinan.

31. Meng-ameng ngideri sabin, pratondha lamun sang Nata, satuhu sih ing

dasihe, ken endah luwih sawusnya, umatur nulya musna, Sang Prabu

kalangkung ngungun, jetung dangu tan ngandika.

32. Nulya kundur Sri Bupati, saking kentring Krendha-[452]yana, gen kebon

pasabinane, budhalan sawadya nira, sapraptanireng praja, Sang Prabu

lajeng ngedhatun, para dipati sowang-sowang.

33. Mantuk mring wismane sami, cinatur mendhang Kamulan, sangsaya

gemah harjane, madya samya bubak wana, sawiyaring tebanya, pencaring

pari lan jagung, miwah wiji sadayanya.

34. Pinaringken ing wadya lit, bawah ing medhang Kamulan, dhusun-dhusun

sadayane, tan wonten kang kalangkung, kinen nanem sadaya, satibane

wiji tulus, tan ana pinangan ama.

35. Sri Narendra sampun kardi, sabin myang tegal daleman, nglestarekaken

welinge, inguni ken luwih endah, ya kang musneng galengan, enjing

sonten sangaprabu, sarta kalwan kang garwa.

36. Meng-ameng ngideri sabin, tinut ing wadya kang samya, ananem

sadayane, enjing sonten tan na pegat, ngideri sabinira, sagen-engen

samya tulus, wedaling tanemanira.

37. Lami-lami meradini, ing sapulo tanah Jawa, Tisnawati thukulane, kang

sampun kisen manungsa, sadaya samya prapta, sowan marang ing Sang

Prabu, nuwun nular wiji samya.

38. Sadayane den paringi, tinanem neng tanah Jawa, pra samya tulus wedale,

tular-tinular sangsaya, wiyaring tebanira, satibane wiji tulus, tan wonten

peksi kang mongsa.








1. Sampun katur mring Hyang Pramesthi, lamun wiji-[453]wiji sadayanya,

Tisnawati thukulane, pinencar-pencar sampun, pananeme ing wiji-wiji,

Sang Prabu Mangukuhan, langkung tulusipun, tan wonten pinangan ama,

anak putu putu jataka kang ngrusuhi, sampun sirna sadaya.

2. Pan ing mangkya pulo tanah Jawi, ingkang sampun kaisen manungsa,

samya nular sadayane, marang Prabu Mangukuh, binaktanan sadaya

sami, tinanem tanahira, inggih samya tulus, tan wonten pinangan ngama,

Sang Hyang Guru miyarsa suka tan sipi, Hyang Nrada gya dinuta.

3. Marang Mendhang Kamulan dhawuhi, Prabu Mangukuh sinung paparab,

Raja KanoRaja KanoRaja KanoRaja Kano jujuluke, paparab Sri MapunggungSri MapunggungSri MapunggungSri Mapunggung, miwah Dewi Darmanastiti,

sinalin namanira, paparab Dewi Tulus, lan pinaringan malih garwa, Dewi

Subur runtut datan walamg ati, dennya memaru samya.

4. Wus mangkana prameswari aji, kalih pisan pan sampun puputra, samya

satunggal putute, kang saking Dewi Tulus, pan wanodya nama Dewi Si,

langkung endah warnanya, kang cahya sumunu, kang saking garwa

taruna, Dewi Subur jalu warnanya apekik, nama raden Sedana.

5. Putra kalih wus diwasa sami, nanging dahat tebih marang krama, lamun

tinantun kaliye, mring kang rama Sang Prabu, aturipun retna Dewi Sri,

datan arsa akrama, lamun datan antuk, kadya rayi Sedana, ingkang rayi

lamun tinari pan sami, ature yen tan angsal.

6. Ingkang kadi kang raka Dewi Sri, suka wahdat sa-[454]lama tan krama,

Sang Prabu langkung dukane, kang putra gya tinundhung, kinen kesah

saking nagari, panarkane kang rama, marang putranipun, dennya sami

lumuh krama, jalu estri minalih dhasar wus lami, wor jiwa nunggal karsa.

7. Marma dahat dukanya Narpati, maring kang putra raden Sadana, ing

dhingin kesahe, ing wuri gya sumusul, ingkang raka retna Dewi Sri, ing

dalu kesahira, saking jro kedhatun, horeg wadya sanagara, mendhang awit

kesahe putra lan putri, myang kang ibu kalihnya.

8. Langkung sami sungkawaning galih, nanging ajrih matura mring raka, de

maksih sanget dukane, kuneng gantya winuwus, nenggih wonten ratu

raseksi, denira kukutha, neng Mendhang Kamuwung, nama Prabu Ujung

kala, ananira tanah Jawa, hanyarengi, duk kaisenan manungsa.

9. Sang Hyang Guru nulya amewahi, dewa samya kinen ngeja wantah,

aneng tanah Jawane, Sri Bupati Mangukuh, kang jinenengaken Narpati,




ana nama Pandhita, Umbul miwah buyut, anulya diyu raksasa, trahing

Ngandojali, kweh tumutur sami, marang ing tanah Jawa.

10. Prabu Ujungkala hamiyarsi, lamun ratu ing Men-[455]dhang kamulan,

Sang Prabu Mangukuhane, jujuluk Sri Mapunggung, darbe putra sajuga

estri, langkung endah warnanya, kang cahya sumunu, diwasa dereng

akrama, apeparab kusuma retna Dewi Sri, Yaksendra gya utusan.

11. Papatih nenggih kang tinuding, mawi surat mring Mendhangkamulan, pan

anglamar ing lampahe, parentahnya Sang Prabu, panglamare lamun

tinampik, kya patih tan linilan, yen mangsula mantuk, sakancane yen tan

bekta, putri Mendhang Kamulan retna Dewi Sri, lebura ing ngayuda.

12. Tur sandika kya patih wus mijil, saking pura sapraptaning jaba, parentah

marang kancane, kya patih Ujung Kuwung, namung bekta kalih bupati,

nama Wil Ujung Kawang, ksang satunggilipun, Wil Ujung Kawing

namanya, namung bekta bala nyatus punggawa tri, samya wil pipilihan.

13. Wus samekta sakaprabon jurit, nulya budhal saking nagara, anasak wana

lampahe, neng marga tan winuwus, pan gineru lampahnya prapti nagri

Mendhang Kamulan, katur ing Sang Prabu, praptaning wil raja duta, Sri

Mapunggung sigra miyos poncaniti, siniweng wadya bala.

14. Kyana patih kerit Jakapuring, prapteng ngarsa katur surat ira, mring Sang

Prabu binuka ge, sinukma jroning kalbu, wus kadriya raosing tulis, Sang

Prabu angandika, mring Ki Ujung Kuwung, heh ditya duta matura, mring

ratumu gone nglamar nini putri, ingsun tutur pasaja.

15. Wus katrucut ing mengko ni putri, pan wus lunga [456] teka ing nagara,

sun tundhung lawan adhine, panglamre ratumu, luwih adreng kang muni

tulis, tan kena tinampika, lamun wus katrucut, laki kinen megatena, lamun

lagi papacangan nini putri, sun kinen murungena.

16. Yen maksiha aneng tangan mami, nora ewuh sarehning wus lunga, apa

ratumu karepe, yen maksih dreng ing kayun, ya den golekana pribadi,

apan ingsun wus lila, kya patih turipun, pukulun yen makatena, boten

susah kawula atur udani, ing putra Sang Yaksendra.

17. Pan kawula tan kalilan gusti, yen mantuka dhateng ing nagara, Sri

Ujungkala dhawuhe, yen tan saged pukulun, bekta putra tuwan sang putri,

leng lajeng ngupayaha, ing putra Sang Prabu, Sri Mapunggung angandika,

iyaapa kang dadi karepireki, ariningsun wus lila.

18. Patih Ujung Kuwung anulya mit, nembah mundur saking ngarsa Nata,

lawan punggawa kaliye, Sang Prabu angedhatun, patih Ujung Kuwung,

sapraptaning jawi kitha, saha bala pan lajeng nasak wanadri, ngupaya

sang lir retna.

19. Kawuwusa kusuma Dewi Sri, sawdale nguni saking [457] pura, lajeng

manjing alas gedhe, solahe kawlas ayun, lan kang rayi dereng panggih,




mangkana lampahira, sang retna kapethuk, lan sagung bala rasaksa,

ingkang samya nelsah nasak wanadri, samya giyak sadaya.

20. Wus anarka kalamun Dewi Sri, kyana patih lan kalih punggawa, marpeki

arsa tetaken, sang dyah kagyat lumayu, wil tri atus sigra nututi, binujung

saparannya, sang Dyah neng wan gung, ananging datan kacandhak,

pelajenge kesit lir tan ngambah siti, ditya tebih kantunnya.

21. Medal saking wana sang retnadi, anon dhukuh duk lagya bebakal, nanging

wus kathah wismane, ran dhukuk mendhang tamtu, sang dyah sayah

nedya angungsi, manjing jro padhukuhan, anjujug ing lesung, ki buyut

wengkeng tumingal, yen lesunge wonten pawestri alinggih, langkung

endah warnanya.

22. Mawa cahya sumunu nelahi, ki buyut wengkeng eram humiyat, marpeki

harsa tetaken, wus prapta gening lesung, pan ki buyut marek tanyaris,

hangger tigas kawuryan, ulun tembe dulu, punapa jim perayangan,

lenggah lesung punapa si widadari, isining ngendraloka.

23. Tedhak marang dhekahe pun kaki, punapa ta hangger kang kinarsa, sang

dyah pasaja sahure, kalamun putrinipun, Sang ngaprabu ing Mendhang

Kawit, tinundhung mring kang rama, neng alas kapranggul, ing ditya

kinuya-kuya, praptaningsun neng kene nedya angungsi, kaki yen saguh

sira.

24. Angukuhi marang awak mami, angres ing tyas ki [458] buyut miyarsi,

lamun makatena hangger, paduka gusti ningsun, putreng nata ing

mendhang Kawit, kang angreh tanah Jawa, sampun walang kalbu, kawula

kang ngekahana, sapintena kathahing mengsah raseksi, kang bujung

paduka.

25. Kawula kang naggulangi jurit, hangger nunten manjinga ing wisma,

angayemna sarirane, sampun wonten ing lesung, sang kusuma saurira ris,

ya kaki resikana, wismamu karuhun, ingsun kaki datan arsa, manjing

wisma yen ora kabeh wus resik, regede buwangana.

26. Buyut Wengkeng sigra manjing panti, kang rareged nulya binuwangean,

wusnya resik sadayane, sang dyah ngaturan sampun, manjing wisma

lenggah Dewi Sri, aneng ing papajangan, buyut wengkeng gupuh medal

sawijining dhadhah, sabature wong rongpuluh sarya sami, lan

sagagamanira.

27. yata wau ditaya kang nututi, anut sapurugira sang retna,ingkang den

ambet gandane, marma sapurugipun, sang lir retna ditya udani, marma

kang tilas kambah, gandanya mrik arum, tinurut ganda wus medal, saking

wana manjing dhukuh sang retnadi, gandanira angambar.

28. Ditya tigang atus kang nututi, anon tudhuih saja-[459]wining dhadhah, ana

wong raki gamane, watara mung rong puluh, wil tri atus sareng krura ngrik,




buyut wengkeng rowangnya, dereng kongsi methuk, ing aprang mawur

sadaya, giris miyat solah tandanging raseksi, lawan karoban ing prang.

29. Wong rong puluh palayune gendring, manjing wana tan na tolih wisma,

mung kari ki buyut dhewe, langkung ing krodhanipun, gya narajang

mangsah lan kudhi, tinadhahan ing ditya, ki buyut ngamuk, kalangkung

teguh wentala, datan ana gagaman ingkang nedhasi, kuwat pangamukira.

30. Buyut wengkeng pangamuknya ngukih, lan kudhine kweh ditya kang

pejah, ing wuri nangkebi prange, kanan kering pan amyuk, pira kuwatira

wong siji, ki buyut panagamukira, ing prang wus kapikut, binonda

sasukunira, pan inguger aneng uwiting nongka nuli, ditya wus manjing

dhadhah.

31. Nanging sira kusuma Dewi Sr, nalika prang wong rong puluh bubar, sigra-

sigra ing wedale, sang dyah dennya lumayu, pan wus tebih manjing

wanadri, ngaler nikung ngetan, langkung kawlas ayun, wau punggawa

raseksa, padhukuhan wisma den osak-asik, sang dyah wus tan kapangya.

32. Lan ingambet gandanya wus mijil, punggawa ditya sabalanira, sigra nututi

lampahe, anut sapurugipun, gonda ingkang tinurut sami, lajeng manjing

ing wana, wau kang winuwus, Dewi Sri palajengira, neng satengah wana

panggih lan kang rayi, nenggih raden Sadana.

33. Ingkang rayi gya rinangkul aglis, lara-lara den-[460]ira karuna, nuturken

ing sasolahe, ing wit wekasanipun, sakesahe saking nagari, praptaning

tengah wana, kapethuk ditya gung, binujung kinuya-kuya, ingkang rayi

kalangkung ngungun miyarsi, awlas miyat ing raka.

34. Sarta langkung onengira kalih, Dewi Sri lan raden Sedana, kang rayi

mesem ature, dhuh kang bok kadang ingsun, ingkang pinindha Ratig

swargadi, sarining Ngendraloka, sampun sajembarireng wanadri, kawula

tan suminggah.

35. Sang kusuma suka duk miyarsi, sarwi mesem denira ngandika, ginablogan

pungkurane, andelna yen amuwus, bisa gawe rasaning ati, sang dyah

sinambut sigra, mring raden pinangku, rirungrum hingarasan, tan winarna

ing dalu denira sami, nekani ngasmara.

36. Dhasar sami kayunira kalih, rden Sedana marang kang raka, dennya

nekani onenge, nutug dennya mong lulut, enjang luwar dennira saresmi,

siram marang petirtan, soring nagasantun, sawusa pra samya lenggah,

tana etang pringganira neng wanadri, mung ketang wurinira.








1. Kuneng rahaden kang lagya, sih-sinihan lan kang raka Dewi Sr, kagyat

wau praptanipun, wadya bala rasaksa, dyan Sedana wus duga yen ditya

mungsuh, kang raka gya ingaturan, singidan kinen umanjing.

2. Kancing gelungira radyan, hru garudha sang dyah [461] wus tan kaheksi,

wau patih Ujung Kuwung, marpeki sru tatanya, baya sira putrane Prabu

mangukuh, aneng ngendi sang lir retna, mau neng ngarsanireki.

3. Iku bakal garwanira, rajeng Mendhang Kamuwung ratu mami, payo

ulungena den gupuh, yen sira arep gesang, yen tan aweh pasthi bilahi

sireku, raden Sedana lingira, iya iku kadang mami.

4. Putri ing Mendhang Kamulan, sira jaluk haya yen ora keni, lamun ingsun

durung lampus, ki patih duk miyarsa, langkung krodha raden sedana

tinubruk, prayitna mesat tan kena, tinubruk nengen angering.

5. Kya patih langkung bramantya, Ujung Kawang kalawan Ujung Kawing, ing

ngawe sawadyanipun, sumahab sareng mangsah, mangembuli raden

Sedana kinrubut, gya nyandhak sanjata dibya, linepasaken tumuli.

6. Ujung Kuwung Ujung Kawang, Ujung Kawing kaparas ing jemparing, tri

ditya wus lampus, wadya tri atus ditya, miyat patih lan punggawa kalih

lampus, krodha sareng dennya mangsah, ambyuk ngarubut ing jurit.

7. Raden Sedana tan kewran, ngiwa nengen anglepasi [462] jemparing,

wadya rasaksa kweh lampus, miwah ingkang kabranan, sakarine kang

ditya giris lumayu, mantuk marang prajanira, nedya tur tiwasing jurit.

8. Tinut ing saparanira, marang raden Sedana sampun tebih, prapteng

dhukuh Mendhang tamtu, raden kendel lampahnya, aningali wong kathah

pra samya rubung, sareng wau praptanira, raden Sedana tanya ris.

9. Heh sira iku wong apa, padha nangis lan iki kang ginodhi, aneng witing

nangka iku, apa kang dadi purwa, buyut Andhong alon wau aturipun,

puniku kadang kawula, buyut Wengkeng kang ginodhi.

10. Ing nguni sor prang lan ditya, mila aprang nanggulangi rasaksi, wit saking

sang retnaningsru, putri Mendhang Kamulan, binajung ing ditya, haminta

tulung, kasor prang lajeng binandha, aneng wit nongka ginodhi.

11. Prapta kawula pan nedya, kiwul ing prang nanging giris ningali, wil tigang

dasa kang tunggu, ing gogodhen wit nongka, dereng dangu bubare pan

kapiluyu, praptane ditya kang samya, lumajeng saking wandri.




12. Punika sarenge bibar, pan hanjujur mangilen purugneki, lampahe kadya

kaburu, kuwur rebat ing ngarsa, gih punapa paduka ingkang bubujung,

raden Sedana lingira, ya ingsun kaki kang ngungsir.

13. Raden ngunandika ing tyas, enget aturira Sang ret-[463]na nguni, raden

angling heh kaki wruhanireku, sun putreng Mendhang Kamulan, ya raden

Sedana mami.

14. Kang bok putrine kang tuwa, Dewi Sri samengko wus basuki, amarga

saking sireku, nguni nanggulang lampah, prang lan ditya ya banget tarima

ningsun, wis padha sira kariya, aja maras tyasireki.

15. Rsaksa kabeh wus sirna, ingsun banjur mring nagri Mendhang Kawit, dyan

Sedana wusnya muwus, sigra lajeng lampahnya, ingkang kantun buyut

Wengkengsuka ngungun, cipta nugrahaning dewa, lan ki buyut Andong

wilis.

16. Kuneng kang wus samya suka, aneng Mendhang tamtu gantya winarni,

dyan Sedana lampahipun, dalu kendel semana, neng Parbata kang raka

ngaturan sampun, Dewi Sri wus mijil sigra, saking grudaning kang rayi.

17. Kaliye wus samya lenggah, dyan Sedana mesem aturireki, dhuh kang bok

paran ing kayun, Sang retna angandika, iya apa yayi sakarsanireku, sun

darma nurut kewala, anggere sarira mami.

18. Mati urip aja pisah, lawan sira wus dadya setya mami, kang rayi lon

aturipun, dhuh kang bok yen kawula, maksih ajrih yen mangke lajenga

mantuk, kados jeng rama paduka, dukane maksih dhatengi.

19. Kang bok kalamun sembada, kula harsa lajeng ngung-[464]sir rasaksi,

prapta ing prajanipun, ratune ingsun tigas, nadyan mantuk mring

Mendhang Kamulan lamun, kawula wus angsal karya, ngaturken

murdanireki.

20. Ujung kala ditya mengsah, ratu Mendhang kamuwung kula cangking

murda katur rama prabu, mendah sukaning driya, pasthi lamun kula

benjang madeg ratu, mengku ing Mendhang Kamulan, nanging kang bok

atur mami.

21. Paduka dipun narima, sakarsane jeng rama ngong lampahi, arining karsa

pukulun, tuwin sasedya kula, sih siniyan lan kadang katekan sampun,

nutugi bekti kawula, ing kadang tuwa karonsih.

22. Agampil kang bok ing benjang, yen kula antuk nugraha luwih, karsaning

Jawata luhung, mengku Mendhang Kamulan, yakti boten kewran ing

sasedya ulun, gen kawula sih kakadang kadi tan kacuwan sami.

23. Sang dyah anut ing arinya, sawusira kang raka kinen manjing, wangsul

jroning kancing gelung, garudhanira radyan, sawusira raden Sedana

agupuh, mesat lajeng lampahira, anut salasahireki.




24. Ditya kang samya lumajar, pan angilen anut ing kendheng wukir, semana

lampahira wus, mendhang Kamuwung prapta, Prabu Ujungkala duk mijil

manguntur, dangu ature kang prapta, ditya kang kaplajeng sami.

25. Wus katur saaturira, ing wiwitan prapteng weka-[465]sanneki, yen

punggawa kalih lampus, katiga lan hapatya, aprang lawan Sedana aneng

wanagung, putraning Mendhangkamulan, ingkang ngekahi sang putri.

26. Langkung prawiraning yuda, dyan Sedana kinembulan ing jurit, ditya tri

atus ngarubut, kadya tan ngambah lemah, jemparinge ngiwa nengen kang

tumanduk, tan pegat saking gandhewa, marma ditya tumpes tapis.

27. Kagyat Prabu Ujungkala, duk miyarsa krodhanira tan sipi, sigra

ngundhangi wadya gung, kang punggawa rasaksa, harsa nglurug

Mendhang Kamulan, ginempur, ing dalu samya siaga, samekta kaprabon

jurit.

28. Wauta ing praptanira, dyan Sedana lajeng manjing jro puri, Sang Prabu

Mendhang Kamuwung, kaondure manjing pura, lajeng nendra ing dalu

tinigas sampun, Ujungkala wus palastra, kang murda lajeng cinangking.

29. Mring sira raden Sedana, sawusira mijil humesat aglis, saking ing

Mendhang Kamuwung, ing wuri kagegeran, tanana wruh pejahe sang

Yeksa Parbu, punggawa ditya pra samya, tambuh-tambuh solah neki.

30. Kuneng wau kang winarna, lampahira raden Sedana nenggih, ing marga

datan winuwus, gancange kang carita, prapteng nagri Mendhang Kamulan

nujwesuk, Sri Bupati Mangukuhan, neng paningrat duk siniwi.

31. Tan kathah kang mungging ngarsa, mung kang rayi [466] dyan patih

Jakapuring, lan wadya pangarsa prabu, wuri cethi parekan, angandika

sang Nata wartaning jawi.

32. Ing Mendhang tamtu rame prang, mungsuh ditya sapa lawan ing jurit,

Jakapuring awot santun, inggih wartaning kathah, palajenge ditya saking

Mendhang tamtu, wonten ing wana rame prang, wil tumpes kedik kang

kari.

33. Kilap lawan ing ngayuda, ulun sampun nuduh punggawa kalih, nalika

mring Mendhang tamtu, kados mangke praptanya, duk miyarsa sang Nata

ngungun ing kalbu, kasaru geger ing jaba, praptane sang raja siwi.

34. Suka wong Mendhang Kamulan, katur marang Sang Nata den timbali,

prapteng ngarsa awot santun, tumungkul dennya lenggah, sagung wadya

kang sewaka sukeng kalbu, praptanira raja putra, myang sagung parekan

cethi.

35. Sri Bupatu Mangukuhan, mesem ing tyas wesana ngandika ris, heh

Sedana sutaningsun, prapta sira bageya, matur nuwun raden Sedana won

santun, Sang Nata malih ngandika, selawasira mring ngendi.




36. Lunga tan nganggo wawarta, lan bakyunira mengko neng ngendi, dene

sarenti praptamu, gawa mustaka ditya, ingkang putra raden Sedana wot

santun, pukulun Sang Binathara, kang asih ing kawlas asih.

37. Mila ngong prapta sumiwa, ngarsang Nata mung nedya atur pati, yen

marengi karsa Prabu, nuwun pangaksama, kalepatan kawula mring jeng

pukulun, ing pejah gesang katura, sakarsanta anglampahi.

38. Ping kalih atur uninga, mila kesah ulun tan mawi pamit, jrih lamun

kasereng bendu, duduka Sri Narendra, mila lami kawula neng wana gung,

mung miminta pangaksama, sih ing Jawata kang luwih.

39. Anunten putra paduka, kakang mbok prapta kawelas asih, neng wana

binujung diyu, kawula kang marwasa, inggih saking pangestu paduka

Prabu, tan awrat linawan ing prang, wil tri atus kweh ngemasi.

40. Sakantune kang rasaksa, bibar mawur pra samya rebat urip, mantuk

dhateng prajanipun, kawula nut lampahnya, Prabu Ujungkala ing

Mendhang Kamuwung, krodharsa ngrebaseng yuda, Sang retna wus kinen

mijil.

41. Lajeng marek ngarsa nata, nembah lajeng tumungkul dennya linggih, pan

arsa nungkemi suku, Sang retna jrih kalintang, den ingkang rama tan

ngawe asteku, dadya sumengkem pratala, Sang Nata rengu dennya

ngling.

42. Ya banget tarimaningwang, marang sira Sedana de-[468]ne prapti, sartane

bisa sireku, buwang kalilip ingwang, marga saking prang cidra lakunireku,

sekti prang bisa ngambara, kesitmu lir manuk sriti.

43. Lan sira Sri Sutaningwang, saking bektinira maring sun nini, sapraptanira

wot santun, lumungsur lungguhira, wus saengga ula sawa ingsun dulu,

sabdaning Nata Pandhita, sakala putra kalih.

44. Keneng sotira kang rama, dyan Sedana pan dadya manuk sriti, mesat ing

wiyat anglangut, Dewi Sri apan dadya ula sawa lajeng galeser mring

pungkur, manjing marang pasabinan, kagyat kang samya ningali.

45. Jakapuring lawan sira, Prameswari kaliye marek aglis, nangis sungkemi

suku, nunuwunken apura, dhuh Sang Nata paran karsanta pukulun, duka

nora tulus duka, teka dadak nepatani.

46. Putra samya salah rupa, lah ta pinten putra paduka aji, leheng pejah awak

ingsun, yen tan paring aksama, ing ruwate cintrakane kalihpun, Sang Nata

mesem ngandika, wis padha mupusa yayi.

47. Yen wus pasthi sutanira, salah rupa karsaning Hyang linuwih, tan kena

rinuwat iku, Sri dadya ula sawa, si Sedana dadya manuk sriti iku, pasthi

crah lan ula sawa, karsaning dewa linuwih.

48. Nging padha sinunga karya, ula sawa pan kinen [469] ngreksa pari, singa

kambah pari tulus, manuk sriti karyanya, endi wisma kang den ambah

manuk iku, sinung rejeki kang sarta, akuwat sabarang kardi.




49. Mulane padha mupusa, pira-pira sutanta karo sami, sinung karyaning

dewa gung, nadyan sariraningwang, kaya paran yen tan mupusa ing kalbu,

pan darma bae kewala, badan iki anglakoni.

50. Apan saking karsaning Hyang Sang Winenang hiya kang murbeng pasthi,

mung yayi karo sireku, den banget pujanira, nunuwuna nugraha puputra

jalu, gonira ngandheg tri wulan, dadiya brangtaning nagri.

Sidoarjo, 10 Juli 2011Sidoarjo, 10 Juli 2011Sidoarjo, 10 Juli 2011Sidoarjo, 10 Juli 2011 Kasalin dening Mas KumitirKasalin dening Mas KumitirKasalin dening Mas KumitirKasalin dening Mas Kumitir

==== @@k ====

SEJARAH TAPEL ADAM - alangalangkumitir · Sadayane hingkang kecap sami, jroning serat sa-[3]jarah...

Documents

Transcript of SEJARAH TAPEL ADAM - alangalangkumitir · Sadayane hingkang kecap sami, jroning serat sa-[3]jarah...