Sakliste til rådsmøte 12. april 2011 · Seljord kr 564 400 kr 1 200 000 kr 0 kr 1 764 400...

Vest-Telemarkrådet Møte 12. april 2011 Sakliste til rådsmøte 12. april 2011 Sak 27/2011 Referat frå ekstra rådsmøte 15. mars 2011 Sak 28/2011 Strategisk Næringsplan, vidare arbeid Sak 29/2011 Utvida brannvernsamarbeid, orientering v/Hans Kristian Lehmann Sak 30/2011 Orienteringssaker

- Politikar 2020 - Digitalt samarbeid - Bompengesaken - Snøskuter-saken - Breiband, vidare utbygging - LVK-nytt - Telemark Uviklingsfond - Ny drift Suleskarekspressen - Oppstartmøte krisesenter-samarbeidet - Felles kommunestyremøte i samband med Tinget 21. juni ?

Referat frå ekstra rådsmøte 15. mars 2011. Tilstades: Regionordførar Anne-Nora Oma Dahle, Bjørn Nome, Olav Urbø, Solveig S. Abrahamsen, Jon Svartdal, Torstein Tveito, Arne Vinje, Sverre Sæther, Ketil Kiland, Per Dehli og regionrådsleiar Kjell Gunnar Heggenes. Møteinnkalling og sakliste vart samrøystes godkjent. Sak 23/2011 Referat frå rådsmøte 1. mars 2011 Vedtak: Referat frå rådsmøte 1. mars 2011 vert godkjent utan merknader. Samrøystes Sak 24/2011 Rv 41 Prioritering av Kviteseidkrysset - forslag til brev til Statens vegvesen Regionrådsleiar informerte innleiingsvis om bakgrunnen for saken. Statens vegvesen utarbeider no saksgrunnlag for bompengefinansiering av delstrekningar på E134 mellom Seljord og Åmot. Ein legg opp til politisk handsaming i dei aktuelle kommunane tidleg i vår slik at Telemark fylkesting kan få saken til endeleg handsaming på møte i juni 2011. Det har vore drøftingar i høve til omfang, prosjektrekkefylgje, takstar osb. for å kome fram til eit optimalt forslag. Eit innspel om å inkludere Kviteseid-krysset på Rv 41, har vist seg å vera i strid med vedtektene i bomselskapet. Vedtektene seier at det berre er prosjekt på E 134 og Rv 36 som kan finansierast gjennom selskapet, og dette inneber at Kviteseidkrysset av formelle grunnar ikkje kan inngå i bompengeprosjektet. Det låg føre eit notat frå Børge Skårdal med prosjektoversikt, oversikt over marginaltiltak samt fylgjande forslag til rekkefylgje på prosjekta:

1. Seljord – Brunkeberg 2. Åmot 3. Liberg og Rudsbakken.

Det låg også føre utkast til brev til Statens vegvesen der Vest-Telemarkrådet viser til Kviteseid-krysset som høgt prioritert tiltak på Rv 41. Vedtak: Vest-Telemarkrådet sluttar seg til innhaldet i notatet frå Børge Skårdal og legg dette til grunn i komande møte med Statens vegvesen. Med nokre mindre endringar godkjenner Rådet utkastet til brev til Statens vegvesen gjeldande Kviteseid-krysset. Samrøystes vedtak. Sak 25/2011 Telemark Interkommunale Næringsfond, ny innretning. Drøftingssak. Det vart innleiingsvis orientert om bakgrunnen og føremålet med Telemark Interkommunale Næringsfond. Fondet skriv seg frå byrjinga av 90-talet og kom i stand etter initiativ frå KS. Føremålet med dette er å stimulere til interkommunal næringsutvikling. Gjennom vedtektene har Telemarkskanalen og reiselivsprofilering vore tilgodesett med ein stor andel av midlane, medan ein relativt liten prosentandel har vore søkbar i høve til andre føremål. Vest-Telemarkrådet drøfta eit forslag om endring av vedtektene som skal handsamast i styret for utviklingsfondet. Forslaget inneber at alle fondsmidlane vert prioritert til drift og utvikling av Telemarkskanalen samt generell reiselivsprofilering i regi av Telemark Reiselivsråd. Vedtak: Vest-Telemarkrådet tek orienteringane til vitande og vil kome attende til saken i eit seinare møte. Referent: Kjell Gunnar Heggenes

Vest-Telemarkrådet Møte 12. april 2012 Sak 28/2011 Strategisk Næringsplan, vidare arbeid. Strategisk Næringsplan 2011 – 2014 for Vest-Telemark vart handsama i Tinget sitt møte 29. mars 2011 sak 10/2011. Tinget vedtok fylgjande tilråding frå Rådet med den endring at kolonna ”utvikling” på sidene 5-7 i planen fall bort, og at det i planteksten vart presisert at Vest-Telemarkrådet er ansvarleg for utviklinga av alle tiltaka: ”Strategisk Næringsplan 2011-2014 vert vedteken slik den ligg føre med desse merknadene: Høyringsuttalar Strategisk næringsplan er handsama i alle kommunestyra som er med i Vest-Telemark samarbeidet, og alle kommunane har sendt uttale til planen. Det har og kome uttalar/innspel frå andre aktørar. Alle høyringsuttalene vert lagt til som vedlegg til planen og nyttast i det vidare arbeidet.

Strategisk næringsplan har status som supplement til dei kommunale næringsplanane. Planen sin status

Den einskilde kommune må godkjenne si deltaking og direkte økonomiske bidrag (eigenfinansiering) før enkeltprosjekt startast opp.

Kommunal forplikting til planen

Det vert etablert ei permanent regional næringsgruppe som består av næringsansvarlege i kvar kommune og ein representant frå Vest- Telemark Næringsforum. Næringsgruppa får mandat til å konstituere seg sjølv og velje leiar.

Permanent regional næringsgruppa

Sekretariat for Vest-Telemarkrådet er ansvarleg for å informere leiar i næringsgruppa fortløypande om næringssaker, samt vere sekretær for gruppa. Regionsordførar vert invitert til møta som observatør. Det same gjeld representant frå Telemark fylkeskommune. Mandatet for næringsgruppa er å vera rådgjevingsgruppe for Vest-Telemarkrådet, samt å få ei meir koordinert og fagleg god rådgjevingsteneste, med tett samarbeid mellom kommunane. I tillegg skal gruppa legge til rette for målsetjinga om å få gjennomført regionale tiltak/prosjekt i tråd med strategisk næringsplan.”

2

Med utgangspunkt i dette vedtaket er det viktig å få til vidare framdrift i arbeidet mellom anna ei langsiktig, pårekneleg og heilskapleg finansiering av planen. Vi legg til grunn Telemark Fylkesting sitt vedtak i sak 38/10 der det vart gjort fylgjande vedtak: ”For å få til meir forpliktande samhandling i utviklingsarbeidet og sterkare samordning av verkemiddelbruken bør det utarbeides breie avtalebaserte partnerskap med periodiske handlingsplaner om tematiske eller geografiske satsingar med forankring i regional planstrategi og avleda regionale planer.” Vi har også fått signal om at fylkeskommunen ynskjer større og meir langsiktige prosjekt knytt til løyving av regionale utviklingsmidlar og midlar frå Telemark Utviklingsfond. Framdrift i prosjektarbeidet: Vest-Telemarkrådet er ansvarleg for utviklinga av alle tiltaka i planen. Ein gjer framlegg om at prosjektansvaret på tiltaksnivå vert delegert til dei aktørane som har fremma og utvikla prosjekta. Tiltak: Tiltaksnamn: Ansvarleg: 1 – 1 Bulyst VTNU AS 1 – 2 Telejobb VTNF 2 – 1 Digitale fellessatsingar i Vest-Telemark VTNU AS 2 – 2 Felles reiselivsprogram for Vest-Telemark Reiselivsansvarlege i kommunane 2 – 2 Vandreregionen VTNU AS 3 – 1 Vest-Telemark Invest AS VTN AS 3 – 2 Ung bedrift VTNU AS 3 – 3 Næringscluster – Vest-Telemark VTNF 3 – 4 SIVA Næringshage Seljord kommune 4 – 1 Breiband VTNU AS 4 – 2 Mobilnettet VTNU AS 4 – 3 Vegen i Vest-Telemark VTNU AS/VTNF 4 – 4 Høgfartsbane over Haukeli VTNU AS

3

Finansiering av planen: Ein ynskjer ei finansiering av planen knytt opp til ei partnerskapsavtale med fylkeskommunen og dei regionale utviklingsmidlane. Vidare bør Telemark Utviklingsfond og regional eigenfinansiering danne grunnfinansiering av planen. Når det gjeld dei ulike tiltaka i prosjekta bør desse søkast finansiert gjennom kommunane, departement, Innovasjon Noreg, fylkesmannen og andre eksterne finanskjelder. Ein får då fylgjande finansieringsmatrise:

Vest-Telemarkrådet er prosjektansvarleg for heile Strategisk Næringsplan og må stå for finansiering av planen, medan næringsgruppa bør ha som oppgåve å syte for forankring av kommunal deltaking. Dette vil også vera i tråd med vedtaket om: ”høyringane skal nyttast i det vidare arbeidet med planen.” Forslag til vedtak: Som prosjektansvarleg for Strategisk Næringsplan 2011 – 2014 vedtek Vest-Telemarkrådet fordelinga av tiltaksansvar slik det går fram av saka. Rådet skal stå for finansiering av planen, medan næringsgruppa får til oppgåve å syte for forankring av kommunal deltaking. Ein legg opp til at forslag til tiltaksplanar og status for finansiering skal handsamast i komande rådsmøte.

Strategisk Næringsplan

(SNP)

Rammefinansiering Tiltaksfinansiering

Partnerskapsavtale regionale

utviklingsmidlar

Partnerskapsavtale – eigenfinansiering

Telemark Utviklingsfond (TUF)

Innovasjon Norge Fylkesmannen

Staten Kommunar

Vest-Telemarkrådet Møte 12. april 2012 Sak 29/2011 Utvida brannvernsamarbeid. Som grunnlag for saken ligg rapporten ”Utgreiing av utvida brannvernsamarbeid mellom kommunane Fyresdal, Kviteseid, Nissedal, Seljord, Tokke og Vinje”. Rapporten er utarbeidd på bakgrunn av tidlegare vedtak i Vest-Telemarkrådet, der ein også ville ha vurdert moglegheiten for å inkludere beredskapsarbeidet i det eksisterande brannvernsamarbeidet.Ei prosjektgruppe med representantar frå dei ulike kommunane har sytt for den nærare utgreiinga av saken. Rapporten konkluderer med å tilrå ei utviding av brannvernsamarbeidet til også å gjelde brannberedskapen i dei 6 kommunane, med ei 100 % stilling som beredskapsleiar . Rapporten foreslår ei vidareføring av vaktordningar og talet på brannmannskap inntil ei ny felles ROS-analyse er gjennomført. Kommunane skal sjølv eige sine brannstasjonar og dekke drift og vedlikehald av desse, medan fellesbrannvesenet dekker kostnadene til investering i køyretøy og anna materiell samt drift og vedlikehald av desse. Rapporten tilrår også modell for kostnadsfordeling. Som vedlegg til rapporten ligg nøkkeltal for dei 6 kommunane, takst på køyretøy og utstyr samt prognoser i høve til forventa utrykningar i kvar kommune. Hans Kristian Lehmann, som er styreleiar i Vest-Telemark Brannvesen IKS, vil på rådsmøtet 12. april orientere nærare om saken.

Utstyr Kjøretøyer Båter SumFyresdal kr 357 800 kr 1 547 000 kr 30 000 kr 1 934 800Tokke kr 548 300 kr 720 000 kr 106 000 kr 1 374 300Seljord kr 564 400 kr 1 200 000 kr 0 kr 1 764 400Nissedal kr 322 800 kr 610 000 kr 15 000 kr 947 800Kviteseid kr 411 400 kr 300 000 kr 20 000 kr 731 400Vinje kr 814 300 kr 6 125 000 kr 12 000 kr 6 951 300

TOTALT kr 13 704 000

Takseringen er utført på grunnlag av innsendte lister over utstyr.

Utstyret er besiktiget og fotografert.

Takseringen av biler er basert på erfaring fra salg av tilsvarende biler i markedet.

Taksering av utstyr er i hovedsak basert på 50% av ny pris som er normalt ved salg av brukt utstyr.Noe utstyr er imidlertid takset høyere da det er av ny dato.

Det er forsøkt å bruke samme vurdering hos de forskjellige brannvesen/kommuner, slik atprisene uansett om aktuell verdi stemmer eller ikke, ligger på samme nivå.

Jeg vedlegger bilder fra de forskjellige brannvesen som en dokumentasjon på at utstyret finnes,det kan til en viss grad også fastsettes stand på utstyret ut fra bildene.

Det har desverre vært vanskelig å få kostpriser fra de enkelte brannvesenDette har gjort arbeidet vanskeligere og kanskje mer unøyaktig en det kunne ha vært

Vedlegg 1FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I FYRESDAL BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Fyresdal Fyresdal

Bygningsbrann 0,648 1,381 0,9Falsk alarm 0,309 1,381 0,4Unødig alarm 4,682 1,381 6,5Gressbrann 0,344 1,381 0,5Bilbrann 0,337 1,381 0,5Campingvogn / telt 0,009 1,381 0,0Fritidsbåt 0,018 1,381 0,0Pipebrann 0,523 1,381 0,7Annen brann 0,740 1,381 1,0Brannhindrende tiltak 0,761 1,381 1,1Trafikkulykker 0,804 1,381 1,1Vannskade / oversv. 0,482 1,381 0,7Forurensning 0,170 1,381 0,2Ambulanse 0,931 1,381 1,3Trygggetsalarm 3,644 1,381 5,0Annen ass. 4,598 1,381 6,3Sum 26,2

FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I KVITESEID BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Kviteseid Kviteseid

Bygningsbrann 0,648 2,522 1,6Falsk alarm 0,309 2,522 0,8Unødig alarm 4,682 2,522 11,8Gressbrann 0,344 2,522 0,9Bilbrann 0,337 2,522 0,8Campingvogn / telt 0,009 2,522 0,0Fritidsbåt 0,018 2,522 0,0Pipebrann 0,523 2,522 1,3Annen brann 0,740 2,522 1,9Brannhindrende tiltak 0,761 2,522 1,9Trafikkulykker 0,804 2,522 2,0Vannskade / oversv. 0,482 2,522 1,2Forurensning 0,170 2,522 0,4Ambulanse 0,931 2,522 2,3Trygghetsalarm 3,644 2,522 9,2Annen assistanse 4,598 2,522 11,6Sum 47,9

FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I NISSEDAL BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Nissedal Nissedal


FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I SELJORD BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Seljord Seljord


FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I TOKKE BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Tokke Tokke


FORVENTA TAL PÅ UTRYKKINGAR I VINJE BRANNVESEN

Type utrykning Landsgjennomsnitt Tal på innbyggjarar Kommunen sin sannsynlegeutrykkingsfrekvens per i kommunen i 1000 utrykk.frekvens per år1000 innbyggjarar Vinje Vinje


NØKKELTAL Vedlegg 2

Fyresdal Kviteseid Nissedal Seljord Tokke Vinje Sum / gj.snittInnbyggjarar 1381 2522 1404 2966 2337 3641 14251Areal km2 1281 709 905 715 985 3106 7701Tilsette i berdskapen (deltid) 16 16 16 16 16 22 102Kostnader til brannvern per innb. 2009 1030 893 910 845 681 947 877Brannskader per innb. per år i 2005-09 2021 908 783 360 643 1791 1072Piper 716 1594 784 1711 1535 1860 8200Brannstasjonar 1 1 1 1 1 3 8Depot 0 2 3 0 0 0 5Utrykkingar 2009 13 28 16 67 27 57 208Særskilde brannobjekt 26 32 35 42 40 60 235

Vest-Telemark 01.12.10 1

UTGREIING

AV

UTVIDA BRANNVERNSAMARBEID

MELLOM KOMMUNANE

Fyresdal Kviteseid Nissedal Seljord Tokke Vinje

NOVEMBER 2010

Brannvern- og beredskapsrådgiver 1

Siv.ing. / bedriftsøkonom Magne Eikanger


Side 1. Innleiing 4 2. Samandrag 5 3. Definisjonar 8 4. Brann- og feiarvesenet i dei 6 kommunane i dag 9 5. Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen 24 6. Brannvesenet sine tilleggsoppgåver (oppgåver som ikkje er lovpålagte) 35 7. Felles brannvesen 37 8. Konsekvensar ved felles brannvesen 42 9. Overgang til felles brannvesen 44 10. Drift av fellesbrannvesenet. 48 11. Modellar for fordeling av kostnader. 52 12. Sentrale utfordringar for brannvesenet i framtida 56 13. Konsulenten si tilråding 62 Vedlegg:

1. Forventa tal på utrykkingar. 2. Nøkkeltal.


”Kommunene skal samarbeide om lokale og regionale løsninger av førebyggende og beredskapsmessige

oppgaver med sikte på best mulig utnyttelse av samlede ressurser.

Departementet kan gi pålegg om samarbeid mellom to eller flere kommuner for gjennomføring av krav fastsatt i eller i

medhold av loven. Brannvesenet i enhver kommune skal etter anmodning fra innsatsleder på skadestedet yte hjelpeinnsats ved brann,

eksplosjon og annen ulykke i andre kommuner så langt det er mulig under hensyn til egen beredskap.

Departementet kan gi forskrifter om lokalt og regionalt samarbeid til løsning av forebyggende og

beredskapsmessige oppgaver.” Brann- og eksplosjonsvernlova § 15.

«Kommunen skal sørge for at brannvesenet søker samarbeid med andre myndigheter for å sikre best mulig

brannvern for kommunens innbyggere.” Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen, § 2-1.

«Kommunen skal søke samarbeid med andre kommuner for best mulig å utnytte samlet kompetanse i regionen, slik

at det forebyggende arbeid blir utført tilfredsstillende” Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen, § 3-1.

«Brannvesenet skal søke samarbeid med andre kommuner

og beredskapsorganisasjoner for best mulig å utnytte ressursene i regionen.»

Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen, § 4-1.


1. INNLEIING. Frå 1. august 2005 hadde kommunane Fyresdal, Kviteseid, Nissedal, Seljord, Tokke og Vinje felles brannsjef og samarbeid om brannførebyggjande arbeid, unnateke feiing. Frå 1. april 2009 vart samarbeidet utvida til også å gjelde feiing. Det vil seie at ein no har felles brannsjef og alt det brannførebyggjande arbeidet er felles for dei 6 kommunane. Frå same dato vart brannvernarbeidet organisert som eit interkom-munalt selskap (IKS). Våren 2010 vedtok Vest-Telemark rådet at det skulle gjennomførast ei utgreiing av felles brannvesen for desse 6 kommunane, altså at også beredskapsarbeidet i brannvernet skulle inn i det interkommunale selskapet. Sumaren 2010 vart oppdraget med denne utgreiinga tildelt Brannvern- og beredskapsrådgiver 1, ved siv.ing. Magne Eikanger. I prosjektet har det vore ei prosjektgruppe som konsulenten har hatt 3 møter med. Prosjektgruppa har hatt følgjande medlemmer:

Torstein Tveito, Kviteseid kommune, ordførar. Hans Kristian Lehmann, Vinje kommune, rådmann. Tore Metveit, Vest-Telemark brannvesen IKS, brannsjef. Kai Halvor Juva, Nissedal kommune, leiar beredskap i Nissedal brannvesen. Svein Verpe, verneombod for dei tilsette. Knut Dyrland, Seljord kommune, leiar beredskap i Seljord brannvesen. Geir Særsland, tillitsvald for dei tilsette.

Utgreiinga skulle leverast til oppdragsgjevar innan 01.12.10. Konsulenten presiserer at denne utgreiinga er det berre han som står inne for, og at medlemmene i prosjektgruppa ikkje treng stå bak alle synspunkt og konklusjonar som kjem fram i utgreiinga.


2. SAMANDRAG. I kapittel 3 finn ein ein del definisjonar av faguttrykk som kan vere av nytte ved den vidare gjennomlesinga av utgreiinga. I kapittel 4 er dei 6 brannvesena omtala kvar for seg. Her finn ein opplysningar om brannstasjonar, sjukeheimar o.l., tal på tilsette, eventuelle vaktordningar, kompetanse hos dei tilsette, tal på utrykkingar, økonomiske brannskadar dei seinare åra, tal på særskilde brannobjekt, netto driftsutgift for brannvesenet i 2009, samarbeidsavtalar m.v. Til saman er det 102 deltidstillsette i beredskapsavdelingane i dei 6 kommun-ane. Det er i dag 10 heiltidstilsette i brannvesenet si leiing og førebyggjande arbeid, inkl. feiing. Det er 8 brannstasjonar og 5 depot i regionen. «Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen» vert omtala i kapittel 5, samtidig som dei konsekvensar forskrifta har for kommunane – enten dei vel å ha eige brannvesen eller å samarbeide – er omtala. For å tilfredsstille forskrifta sine minimumskrav må fellesbrannvesenet ha brannsjef i minst 72 % stilling, leiar føre-byggjande i minst 72 % stilling og leiar beredskap i minst 72 % stilling. Førebyggjande arbeid skal utgjere minst 1,4 årsverk. Alle kommunar skal ha ein brannberedskap med minimum 16 mannskap. Av desse skal 4 vere kvalifiserte som utrykkingsleiarar. Ingen tettstader i dei seks kommunane har eit innbyggjartal som gjer at det i utgangspunktet er krav om vaktordning. Dersom risiko- og sårbarheitsanalysa som skal gjennomførast i alle kommunar tilseier at minimumsberedskapen i forskrifta ikkje gjer tilfredsstillande sikkerheit, skal brann-vesenet tilførast ytterligare ressursar. Det er i utgangspunktet ikkje krav om overordna vakt i nokon av de seks kommun-ane, ettersom ingen av dei har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Kommunane har ikkje tettbygging med særleg fare for rask og omfattande brannspreiing, og heller ikkje store næringsområde som ligg slik til at maksimal innsatstid (10 min.) vert overskride. Det same kravet til innsatstid gjeld også til sjukeheimane / omsorgssentra i kommunane. Kravet vert oppfylt for alle, unnateke Steinmoen bu- og servicesenter i Seljord kommune. Alle tettstadene kan dekkast innan maksimal innsatstid i tettstader (20 min.). Ikkje alle heilårsbustader kan nåast innan ei innsatstid på 30 minuttar, som er ei tilrådd øvre grense. I kapittel 6 er dei oppgåvene alle norske brannvesen er pålagt lista opp. I tillegg har ein lista opp dei tilleggsoppgåvene som kvart av dei 6 brannvesena er tildelt. Brannvesena er i dag tillagt få oppgåver som ikkje er lovpålagte. I kapittel 7 omtalar ein eit felles brannvesen. Her vert krava til storleik på stillingsbrøkar for brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande arbeid omtala. Det vert også tal på brannkonstablar og utrykkingsleiarar ved kvar brannstasjon og depot, samt evt. vaktordningar. Ettersom det i dette prosjektet ikkje er gjennomført noko ny risiko- og sårbarheitsanalyse, har konsulenten ikkje lagt opp til å endre tal på mannskap / leiarar eller vaktordningar. I dette kapitlet er også trongen for overordna vakt omtala. Det er også trongen for feiing. Ein har også omtala trongen for kompetanseheving for brannkonstablar og utrykkingsleiarar.


Trongen for slik kompetanseheving er særs stor i denne regionen. Ein har også omtala trongen for nye brannbilar og for oppgradering av brannstasjonar. I kapittel 8 vert ulike konsekvensar ved eit felles brannvesen omtala. Her vert det vist til at beredskapsmessig vil det vere ein fordel å samarbeide i eit felles brannvesen. Dei økonomiske konsekvensane ved eit samarbeid vil vere etter måten små. For einskilde tilsette i brannvesenet vil overgang til felles leiar beredskap medføre at dei misser denne delen av arbeidet sitt. Den lokale styringa med beredskapsdelen av brannvernarbeidet vil verte litt svekka dersom også beredskapsdelen vert lagt til fellesbrannvesenet. Også nokre ulemper ved å leggje beredskapsdelen av brannvernet inn i fellesbrannvesenet er omtala i dette kapitlet. I kapittel 9 er overgang frå situasjonen i dag til eit felles brannvesen omtala. Her omtaler ein eventuelle garantiar over for dei som er tilsette i brannvesenet i dag, leiinga, brannmannskapa, vaktordningar, feiing, tilleggsoppgåver, personleg verne-utstyr, brannstasjonar og materiell. I kapittel 10 er ulike tilhøve ved drift av eit felles brannvesen som også omfattar beredskap omtala. Her vert val av selskapsform, brannstasjonar, kjøp og vedlikehald av brannbilar, andre køyretøy og materiell, etablering og drift av brannkummar og hydrantar, innkjøp av personleg verneutstyr, interne øvingar, øvingar på institusjonar, verksemder, skular etc., kurs, utrykkingsområde, delegering av myndigheit, tilsetjingar og kommuneadministrasjonane si rolle omtala. I kapittel 11 vert ulike modellar for fordeling av kostnader omtala. Dei aktuelle modellane er: folketal, kostnader med å ha eige brannvesen på ”dagens” nivå, del av kostnader med å ha eigne brannvesen på det nivået som ein vil få det i eit fellesbrannvesen, og kostnader i høve til folketal for deler av rekneskapen og konkrete kostnader til å drive brannvesenet frå år til år for resten. Fordelar og ulemper ved kvar av modellane vert omtala. Konsulenten rår til at modell 3 vert nytta. Kapittel 12 inneheld omtale av ein del sentrale utfordringar for brannvesenet i framtida. Av dei utfordringane som vert omtala er: sentrale myndigheiter sine målsetjingar, auka sannsyn for større ulykker, stadig fleire eldre og pleietrengjande som bur heime (med høg dødsrisiko ved brann), trong for spisskompetanse og spesialutstyr, trong for innsats på kort varsel, krav til effektiv leiing av brannvesenet både under dagleg drift og under innsatsar, auka krav til kapasitet og kvalitet på tilsynsoppgåvene, større krav til økonomisk effektivitet og auka kvalitetskrav generelt, krav om kvalitetssikring og internkontroll, auka bruk av gass i næringsliv og i private heimar, klimarelaterte hendingar, endringar i sivilforsvarslova, og deltidsreforma (opplæring av deltidsmannskap), samt utfordringar med å rekruttere faglærte feiarar og brannmannskap i deltidsstillingar. Alle desse tilhøva er argument for at kommunar bør samarbeide om brannvern. I kapittel 13 gjev konsulenten si tilråding. Konsulenten rår til at Vest-Telemark brannvesen IKS vert utvida til også å omfatte brannberedskapen i dei 6 samarbeidskommunane. Ein nyttar framleis IKS som selskapsform. Stillinga som leiar beredskap vert ei 100 % stilling. Det vert gjennomført ei ny felles risiko- og sårbarheitsanalyse (ROS-analyse) for brannvernet i alle dei 6 samarbeidande kommunane. Talet på brannmannskap ved brannstasjonane og depota, og dei


vaktordningane ein har i dag vert vidareførte til etter at ei ny ROS-analyse er gjennomført. Kommunane eig sjølv sine brannstasjonar og dekker kostnader til drift og vedlikehald av desse. Fellesbrannvesenet dekker kostnader til investeringar i køyretøy. Fellesbrannvesenet dekker kostnader til kjøp av anna materiell, og til drift og vedlikehald av køyretøy og anna materiell. Det er stor trong for å satse stort på heving av kompetanse for utrykkingsleiarar og brannkonstablar i regionen. Som kostnadsfordelingsmodell vel ein modell 3. Fordelinga vert revidert kvart 4. år.


3. DEFINISJONAR. Beredskap: Den ordninga som sikrar at personell er disponibelt for innsats på kort varsel. Brannsjef: Den som står for den daglege leiinga av brannvesenet i høve til brann- og eksplosjonsvernlova. Brannvernregion: To eller fleire kommunar som samarbeider om gjennomføring av nokre av eller alle brannvesenet sine oppgåver. Lova og føresegnene sine krav til kommunen vert gjort gjeldande for regionen. Deltidspersonell: Personell tilsett i brannvesenet i stilling med definert omfang mindre enn heiltidsstilling, eller personell med annan tilknyting til brannvesenet med definert omfang mindre enn heiltidsstilling. Heiltidspersonell: Personell som har heiltidsstilling i brannvesenet. Innsatsstyrke: Den styrken som vert kalla ut til innsats ved brann eller ulykke. Innsatstid: Tida frå innsatsstyrken er alarmert til denne er i arbeid på skadestaden. Kasernert vakt: Personell i vakt på brannstasjon. Overordna vakt: Særskild kvalifisert personell i eigen vaktordning som har brannsjefen si myndigheit. Tettstad: Tettbygd område med minst 200 busette, der avstanden mellom husa normalt ikkje overstig 50 meter. Tettstad vert avgrensa uavhengig av administrative grenser. Statistisk Sentralbyrå gir ut oversikt over storleiken på tettstadane. Definisjonane ovanfor er henta frå «Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen», men er oversett til nynorsk av konsulenten. Førespenningstid: Tida frå brannmannskapa vert alarmert på stasjonen eller via personsøkjarar, til første brannbil med minst 4 mannskap kjører ut av brannstasjonen.


4. BRANN- OG FEIARVESENET I DEI 6 KOMMUNANE I DAG. 4.1 Fyresdal. Folketal: 1.381 innbyggjarar Areal: 1.281 km

2 Av dette skog: 815 km

2

Det er 1 brannstasjon i kommunen. Brannstasjonen er lokalisert i Fyresdal sentrum. Brannstasjonen har 1 etasje. Grunnflata er ca 400 m2. Bygget er frå 1982. Stasjonen vert eigd av Fyresdal kommune. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Den lengste innsatstida frå brannstasjonen til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er ca 30 kilometer. Dei stadane som ligg lengst unna brannstasjonen er Birtedalen og Kilegrend. I kommunen er det ingen heilårsbustader som ikkje har vegsamband til brann-stasjonen hele året, men om vinteren og i vårløysinga kan enkelte vegar vere vanskeleg framkomelege. I kommunen er det 1 sjukeheim. Fyresdal pleie- og omsorgssenter ligg i Fyresdal sentrum, om lag 1 km frå brannstasjonen. Det er 20 sjukeheimplassar på institusjonen. I tillegg er det til saman 8 omsorgsbustader og liknande i tilknyting til sjukeheimen. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 16 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av desse er det 5 utrykkingsleiarar. Det er ingen vaktordning for brannmannskapa i Fyresdal. Ingen av mannskapa er røykdykkarar. I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller følgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande personell. For følgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 3 utrykkingsleiarar og 12 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 15.500,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Fyresdal kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar.


Fyresdal kommune har eigen skogbrannreserve med 40 mannskap. I tillegg er det mogeleg å rekvirere mannskap frå Arendal kretsfengsel sin skogleir ved t.d. skogbrannar. I 2009 hadde brannvesenet i Fyresdal 13 brannutrykkingar. Det var ingen andre utrykkingar / innsatsar. Dei tilsvarande tala i 2008 var 7 og 1. Den sistnemnde var ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 9,4 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I hele landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanlig at brannvesen utanom byane ligg litt under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygningsbrannar i denne kommunen vore kr 2.021,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lese noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla erstatningane for desse 5 åra ligg om lag 9 MNOK over landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 26 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontrollsystem dei mellomliggande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 12 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 46 er langt under landsgjennomsnittet og forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar. Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Fyresdal kommune var det registrert 19 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Fyresdal har lagt seg på ei linje der for mange bygningar og anlegg er definerte som særskilde brannobjekt. I Fyresdal kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har få bygningar med meir enn 2 etasjar. Fyresdal kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 1.420.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 1.030,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 58 kommunar i gruppe 6 i KOSTRA var kr 1.005,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknas frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien.


Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det utført feiing i 335 av dei 716 pipene i kommunen. I tillegg vart det gjennomført 100 feiartilsyn. Fyresdal får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Fyresdal kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:

Felles brannsjef med dei 5 andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS.

Felles førebyggjande avdeling (leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell) med dei 5 andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS.

Avtale om sløkking i heile kommunen, område og enkeltobjekt med Nissedal, Kviteseid og Tokke.

Sløkkjeavtale med Setesdal brannvesen IKS. Kommunen har godkjent brannordning frå 1999. 4.2 Kviteseid. Folketal: 2.522 innbyggjarar Areal: 709 km

2 Av dette skog: 324 km2 Det er 1 brannstasjon og 2 branndepot i kommunen. Brannstasjonen er lokalisert i Kviteseid sentrum og har 1 etasje. Grunnflata er ca 150 m2. Bygget er frå 1978. Stasjonen vert eigd av Kviteseid kommune. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Depota er lokaliserte i Vrådal og Kilen. Den lengste innsatstida frå brannstasjonen til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er ca 35 kilometer. Dei stadane som ligg lengst unna brannstasjonen er Kilen og Vråliosen. I kommunen er det ingen heilårsbustader som ikkje har vegsamband til brann-stasjonen hele året, men om vinteren og i vårløysinga kan enkelte vegar vere vanskeleg framkomelege. I kommunen er det 2 sjukeheimar og liknande. Kviteseid omsorgssenter ligg i Kviteseid sentrum, meir enn 1 km frå brannstasjonen. Det er 39 sjukeheimplassar på institusjonen. I tillegg er det til saman 22 omsorgsbustader og liknande i tilknyting til sjukeheimen. Ved Lundenjordet som ligg i nærleiken av Kviteseid omsorgssenter er det 8 plassar. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i


Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 16 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av desse er det 4 utrykkingsleiarar. 3 av brannmannskapa høyrer til depotet i Vrådal. Ved depotet i Kilen er det ingen mannskap. Det er følgjande vaktordning for brannmannskapa i Kviteseid: 4 delt befalsvakt. 5 av mannskapa er røykdykkarar. I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller følgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande personell. For følgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 3 utrykkingsleiarar og 12 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 16.000 ,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Kviteseid kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Kviteseid kommune har eigen skogbrannreserve med 75 mannskap. I 2009 hadde brannvesenet i Kviteseid 24 brannutrykkingar. Det var 4 andre utrykkingar / innsatsar, av desse var ingen ”annan assistanse”. Dei tilsvarande tala i 2008 var 35 og 8, av desse var ingen ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 9,5 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I hele landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanlig at brannvesen utanom byane ligg litt under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygnings-brannar i denne kommunen vore kr 908,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lese noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla erstatningane for desse 5 åra ligg om lag 2 MNOK over landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 32 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontroll-system dei mellomliggande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 21 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 66 er under landsgjennomsnittet og langt under forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar.


Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Kviteseid kommune var det registrert 13 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Kviteseid har lagt seg på ei linje der litt for mange bygningar og anlegg er definerte som særskilde brannobjekt. I Kviteseid kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har få bygningar med meir enn 2 etasjar. Kviteseid kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 2.250.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 893,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 66 kommunar i gruppe 2 i KOSTRA var kr 677,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknas frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien. Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det utført feiing i alle dei 1.594 pipene i kommunen. I tillegg vart det gjennomført 350 feiartilsyn. Kviteseid får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Kviteseid kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:



Avtale om sløkking i heile kommunen, område og enkeltobjekt med Fyresdal, Nissedal, Seljord.

Avtale om innsatsstyrke ved andre akutte ulykker enn brann med Seljord, Fyresdal, Nissedal.

Kommunen har godkjent brannordning frå 1999. 4.3 Nissedal. Folketal: 1.404 innbyggjarar Areal: 905 km


2

Det er 1 brannstasjon og 3 branndepot i kommunen. Brannstasjonen er lokalisert i Treungen. Brannstasjonen har 1 etasje og eit mesanin med eit mannskapsrom på ca 30 m2. Grunnflata er ca 210 m2, der ca 80 m2 vert nytta som depot for FIG-materiell (Sivilforsvaret). Bygget er frå 1986. Stasjonen vert eigd av Nissedal kommune.


Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Det er branndepot på følgjande stader: Nissedal, Felle og Fjone. Den lengste innsatstida frå brannstasjonen til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er ca 30 kilometer. Dei stadane som ligg lengst unna brannstasjonen er Felle og Fjone. I kommunen er det ingen heilårsbustader som ikkje har vegsamband til brann-stasjonen hele året, men om vinteren og i vårløysinga kan enkelte vegar vere vanskeleg framkomelege. I kommunen er det 1 sjukeheim. Nissedal omsorgssenter ligg i Treungen, ca 2,5 km frå brannstasjonen. Det er 23 sjukeheimplassar på institusjonen. I tillegg er det til saman 9 omsorgsbustader og liknande i tilknyting til sjukeheimen. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 16 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av desse er det 5 utrykkingsleiarar. Det er ingen vaktordning for brannmannskapa i Nissedal. Ingen av mannskapa er godkjende røykdykkarar. I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller følgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap, førebyggjande personell og leiar beredskap i Nissedal kommune. For følgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 4 utrykkingsleiarar og 11 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 15.500,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Nissedal kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Nissedal kommune er tilknytt skogbrannreserven i Vest-Telemark, med i alt 40 mannskap. I 2009 hadde brannvesenet i Nissedal 16 brannutrykkingar. Det var ingen andre utrykkingar / innsatsar. Dei tilsvarande tala i 2008 var 11 og 2, av desse var ingen ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 11,4 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I hele landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanlig at brannvesen utanom byane


ligg litt under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygningsbrannar i denne kommunen vore kr 783,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lese noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla erstatningane for desse 5 åra ligg om lag 0,25 MNOK over landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 35 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontroll-system dei mellomliggande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 24 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 69 er under landsgjennomsnittet og langt under forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar. Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Nissedal kommune var det registrert 25 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Nissedal har lagt seg på ei linje der for mange bygningar og anlegg er definerte som særskilde brannobjekt. I Nissedal kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har få bygningar med meir enn 2 etasjar. Nissedal kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 1.280.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 910,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 45 kommunar i gruppe 5 i KOSTRA var kr 810,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknas frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien. Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det utført feiing i 340 av dei 784 pipene i kommunen. I tillegg vart det gjennomført 110 feiartilsyn. Nissedal får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Nissedal kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:




Avtale om sløkking i heile kommunen, område og enkeltobjekt med Fyresdal og Kviteseid og brannvesenet sør (Åmli).

Avtale om innsatsstyrke ved andre ulykker enn brannar med Østre Agder brannvesen og kommunane i Vest-Telemark.

Kommunen har godkjent brannordning frå 1999. 4.4 Seljord. Folketal: 2.966 innbyggjarar Areal: 715 km


2

Det er ein brannstasjon i kommunen. Brannstasjonen er lokalisert i Seljord sentrum. Brannstasjonen har ein etasje. Grunnflata er om lag 135 m2 og har litt blanda funksjonar med teknisk avdeling. Bygget er oppført rundt 1960. Stasjonen er eigd av eit privat selskap. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoobjekta i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein akseptabel måte, men garderobetilhøva er mindre tilfredsstillande. Avstanden frå brannstasjonen til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er om lag 45 km. Dei stadane som logg lengst unna brannstasjonen er Åmotsdal og Nørsteteig. Avstand til Åmotsdal er om lag 30 km. I kommunen er det ingen heilårsbustader som ikkje har vegsamband til brann-stasjonen heile året, men om vinteren og i vårløysinga kan enkelte vegar vere vanskeleg framkomelege. I kommunen er det 4 sjukeheimar eller tilsvarande. Nesbukti pleie- og omsorgssenter ligg i Seljord sentrum, mindre enn 1 km frå brannstasjonen. Det er 26 plassar på institusjonen. I tillegg er det til saman 7 omsorgsbustader knytt til institusjonen. Heddeli bu- og servicesenter ligg i Seljord sentrum, om lag 1 km frå brannstasjonen. Det er 13 plassar på institusjonen. Det er 11 eldre-/ omsorgsbustadar lokalisert ved Heddeli. Steinmoen bu- og servicesenter ligg i Åmotsdal, om lag 27 km frå brannstasjonen. Det er 8 plassar på institusjonen. Seljord psykiatriske senter ligg om lag 1,5 km frå brannstasjonen. Det er om lag 25 plassar på institusjonen. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 16 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av desse er det 4 utrykkingsleiarar. Det er fylgjande vaktordning for brannmannskapa i Seljord: 4 utrykkingsleiarar har vakt ei veke kvar. 6 av mannskapa er røykdykkarar.


I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller fylgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande personell. For fylgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 4 utrykkingsleiarar og 11 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 15.455,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Seljord kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Seljord kommune har eigen skogbrannreserve med 66 mannskap. I 2009 hadde brannvesenet i Seljord 57 brannutrykkingar. Det var 10 andre utrykkingar / innsatsar, av desse var 2 ”annan assistanse”. Dei tilsvarande tala i 2008 var 34 og 16, av desse var 2 ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 19 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I heile landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanleg at brannvesen utanom byane ligg litt under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygningsbrannar i denne kommunen vore kr 360,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lesa noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla erstatningane for desse 5 åra ligg om på lag 6 MNOK under landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 42 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontrollsystem dei mellomliggjande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 30 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 71 er litt under landsgjennomsnittet og langt under forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar. Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Seljord kommune var det registrert 14 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Seljord har lagt seg på ei line der litt for mange bygningar og anlegg er definert som særskilde brannobjekt.


I Seljord kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har få bygningar med meir enn 2 etasjar. Seljord kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 2.510.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 845,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 66 kommunar i gruppe 2 i KOSTRA var kr 677,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknast frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien. Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det utført feiing i 720 av dei 1.711 pipene i kommunen. I tillegg vart det gjennomført 395 feiartilsyn. Seljord får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Seljord kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:



Avtale om bistand til sløkking i heile kommunen med Kviteseid kommune., område og enkeltobjekt med Kviteseid og Bø.

Kommunen har godkjent brannordning frå 1998. 4.5 Tokke. Folketal: 2.337 innbyggjarar Areal: 985 km


2

Det er 1 brannstasjon i kommunen. Brannstasjonen er lokalisert på Dalen. Brann-stasjonen har inntil 2 etasjar. Grunnflata er ca 510 m2, mens samla golvareal er ca 610 m2. Bygget er frå 1985. Stasjonen vert eigd av Tokke kommune. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Den lengste innsatstida frå brannstasjonen til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er ca 30 kilometer. Dei stadane som ligg lengst unna brannstasjonen er Mostøyl, Austheia, Byrte og Hallbjønnsekken.


I kommunen er det ingen heilårsbustader som ikkje har vegsamband til brann-stasjonen hele året, men om vinteren og i vårløysinga kan enkelte vegar vere vanskeleg framkomelege. I kommunen er det 2 omsorgssentra og liknande. Tokke helsesenter / omsorgssenter ligg på Dalen, mindre enn 1 km frå brannstasjonen. Det er 35 plassar på helsesenteret, 18 plassar på omsorgssenteret og 9 bustader i tilknyting til senteret. Åsheim bufellesskap ligg også på Dalen, mindre enn 1 km frå brannstasjonen. Her er det 7 bustader. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 16 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av dette er det 7 utrykkingsleiarar. Det er følgjande vaktordning for brannmannskapa i Tokke: 7 befal deler på å ha heimevakt ei veke om gongen. 6 av mannskapa er røykdykkarar. I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller følgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande personell. For følgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 5 utrykkingsleiarar og 9 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 16.000,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Tokke kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Tokke kommune har eigen skogbrannreserve med 42 mannskap. I 2009 hadde brannvesenet i Tokke 21 brannutrykkingar. Det var 6 andre utrykkingar / innsatsar, av desse var ingen ”annan assistanse”. Dei tilsvarande tala i 2008 var 3 og 1, av desse var ingen ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 9,0 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I hele landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanlig at brannvesen utanom byane ligg under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygningsbrannar i denne kommunen vore kr 643,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lese noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla


erstatningane for desse 5 åra ligg om lag 1,2 MNOK under landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 40 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontroll-system dei mellomliggande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 20 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 50 er langt under landsgjennomsnittet og forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar. Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Tokke kommune var det registrert 17 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Tokke har lagt seg på ei linje der for mange bygningar og anlegg er definert som særskilde brannobjekt. I Tokke kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har fleire bygningar med meir enn 2 etasjar. Tokke kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 1.590.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 681,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 32 kommunar i gruppe 3 i KOSTRA var kr 830,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknas frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien. Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det ikkje utført feiing i nokon av dei 1.535 pipene i kommunen. Det vart gjennomført 320 feiartilsyn. Tokke får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Tokke kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:



Avtale om sløkking i heile kommunen, område og enkeltobjekt med Vinje og Fyresdal.

Avtale om innsatsstyrke ved andre ulykker enn brannar med Kviteseid og Fyresdal.

Sløkkjeavtale med Setesdal brannvesen IKS. Kommunen har godkjent brannordning frå 2000.


4.6 Vinje Folketal: 3.641 innbyggjarar Areal: 3.106 km


2

Det er 3 brannstasjonar i kommunen. Hovudbrannstasjonen er lokalisert på Åmot. Brannstasjonen har 1 etasje. Grunnflata er ca 300 m2. Bygget er frå ca 1978. Stasjonen vert eigd av Vinje kommune. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Ein lokalstasjon ligg på Edland. Brannstasjonen har 1 etasje. Grunnflata er ca 300 m2. Bygget er frå 1986. Stasjonen vert eigd av Mesta Eiendom. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i denne delen av kommunen. Brannstasjonen dekker i dag brannvesenet sin trong på ein god måte. Ein lokalstasjon ligg på Rauland. Brannstasjonen har 1 etasje. Grunnflata er ca 300 m2. Bygget vert reist i år. Stasjonen er eigd av Vinje kommune. Stasjonen har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar. Stasjonen har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i denne delen av kommunen. Brannstasjonen dekker brannvesenet sin trong på ein god måte. Den lengste innsatstida frå ein brannstasjon til dei heilårsbustadane som ligg lengst unna er ca 37 kilometer. Dei stadane som ligg lengst unna brannstasjonen er Varland og Møsstrond, der Rauland har kortast veg. I kommunen er det ca 20 heilårsbustader på Møsstrond som ikkje har vegsamband til brannstasjonane. I kommunen er det 3 sjukeheimar og liknande. Vinje sjukeheim ligg på Åmot, under 1 km frå brannstasjonen. Det er 41 sjukeheimplassar på institusjonen. I tillegg er det til saman 21 omsorgsbustader / PU-bustader og liknande i tilknyting til sjukeheimen. Norheimstunet på Edland ligg om lag 0,2 km frå brannstasjonen på Haukeli. Det er eit omsorgssenter med 11 plassar. I tillegg er det 4 omsorgsbustader i tilknyting til Norheimstunet. Rauland omsorgssenter ligg på Rauland, om lag 0,5 km frå brannstasjonen. Det er 14 plassar på omsorgssenteret. I tillegg er det 7 omsorgs-bustader i tilknyting til omsorgssenteret. I brannvesenet er det følgjande tilsette på heiltid: brannsjef, leiar førebyggjande og 1 førebyggjande personell samt 6 feiarar som er felles med dei andre kommunane i Vest-Telemark brannvesen IKS. Det er 22 brannmannskap som er tilsette på deltid. Av dette er det 7 utrykkingsleiarar. 10 av brannmannskapa høyrer til på Åmot, 6 på Edland og 6 på Rauland. Det er følgjande vaktordning for brannmannskapa i Vinje: 6 mannskap deler på overordna vakt. Vinje brannvesen har ingen godkjende røykdykkarar.


I høve til forskriftskrav til utdanning i dag, oppfyller følgjande stillingar krava fullt ut: brannsjef, leiar førebyggjande, leiar beredskap og førebyggjande personell. For følgjande stillingar er det manglar når det gjeld forskriftsmessig kompetanse: 1 utrykkingsleiarar og 10 brannkonstablar. Alle mannskapa ber personsøkjar med tale. Godtgjeringa for å bere personsøkjar er kr 15.000,- per år. Det er ikkje krav om overordna vakt i Vinje kommune, ettersom kommunen ikkje har tettstad med over 2.000 innbyggjarar. Vinje kommune har eigen skogbrannreserve med 32 mannskap. I 2009 hadde brannvesenet i Vinje 38 brannutrykkingar. Det var 19 andre utrykkingar / innsatsar, av desse var 1 ”annan assistanse”. Dei tilsvarande tala i 2008 var 49 og 23, av desse var 1 ”annan assistanse”. I 2009 utgjorde dette om lag 10,4 brannutrykkingar per 1.000 innbyggjarar. I hele landet var det tilsvarande talet 9,3 i 2008. Ettersom brannvesen utanom byane har tilknytta etter måten få automatiske brannalarmanlegg frå verksemder, institusjonar m.m., samtidig som det ut frå erfaring er mange unødige utrykkingar til slike anlegg kvart år, er det ikkje uvanlig at brannvesen utanom byane ligg litt under gjennomsnittet når det gjeld utrykkingar per 1.000 innbyggjarar. Ifølgje KOSTRA på SSB har dei gjennomsnittlige årlege erstatningane etter bygningsbrannar i denne kommunen vore kr 1.791,- per innbyggjar i løpet av åra 2004-2008. Sjølv om dette talet er eit gjennomsnitt for 5 år, vil éin stor brann kunne påverke dette talet i stor grad. Det må difor ikkje leggast for mykje vekt på dette talet, m.a. kan ein ikkje lese noko særleg om kvaliteten på brannvesenet ut frå talet. Tilsvarande tal for heile landet i åra 2004 – 2008 var kr 747,-. Dei samla erstatningane for desse 5 åra ligg om lag 19 MNOK over landsgjennomsnittet i høve til folketalet. I 2009 var det registrert 60 særskilde brannobjekt i kommunen. Dette er bygningar og anlegg som brannvesenet er pålagt å kontrollere anten kvart år eller kvart 4. år – alt etter type bygning / anlegg. I ein del av objekta kan ein gjennomføre tilsyn kvart anna år dersom verksemda sjølv gjennomfører kontroll med utgangspunkt i eige kontroll-system dei mellomliggande åra. Det vart gått særskild branntilsyn i 39 av objekta i 2009. Det vart ikkje gjennomført tematilsyn eller eigenkontrollar. Ein kontrollprosent på 65 er litt under landsgjennomsnittet og langt under forskriftskravet. I heile landet er det om lag 7 særskilde brannobjekt per 1.000 innbyggjarar. Kommunar med få innbyggjarar ligg vanlegvis noko over dette talet. I Vinje kommune var det registrert 16 slike objekt per 1.000 innbyggjarar i 2009. Dette kan tyde på at ein i Vinje har lagt seg på ei linje der for mange bygningar og anlegg er definert som særskilde brannobjekt. I Vinje kommune er der ingen bygningar med bare éin rømmingsveg, der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. Kommunen har 4 hotell


med meir enn 2 etasjar. Tre av desse ligg i Rauland og 1 i Vågslid (Haukeli brannstasjon). Vinje kommune hadde i 2009 ei netto driftsutgift på kr 3.450.000,- til brannvesenet (KOSTRA-tal). Netto driftsutgift utgjer kr 947,- per innbyggjar. Gjennomsnittet for 32 kommunar i gruppe 3 i KOSTRA var kr 830,- i 2009. Då det varierer frå kommune til kommune kva utgifter / inntekter som vert lagt til brannvesenet, kan ikkje tala for utgift per innbyggjar samanliknas frå kommune til kommune ukritisk. I tillegg vil omfanget av det arbeidet som vert utført både i beredskapsavdelinga og førebyggjande avdeling direkte verke inn på kostnadane. Brannmeldingar vert ringt inn på telefonnummer 110 til brannstasjonen i Skien. Feiinga i kommunen vert utført av feiar som er tilsett i Vest-Telemark brannvesen IKS. I 2009 vart det utført feiing i 800 av dei 1.860 pipene i kommunen. I tillegg vart det gjennomført 200 feiartilsyn. Vinje får dekka følgjande brannverntenester frå Vest-Telemark brannvesen IKS: brannsjef, leiar førebyggjande og førebyggjande personell, samt feiing. Vinje kommune har i tillegg inngått følgjande avtalar som gjeld brann og beredskap:



Avtale om sløkking i heile kommunen, område og enkeltobjekt med Tokke og Tinn.

Avtale om innsatsstyrke ved andre ulykker enn brannar med Tokke og Setesdal brannvesen.

Ein er i gang med å få til avtalar med Tinn og Odda. Ein reknar med å ha desse avtalane på plass innan januar 2011.

Kommunen har godkjent brannordning frå 1998.


5. FORSKRIFT OM ORGANISERING OG DIMENSJONERING AV BRANNVESEN. 5.1 Generelt. Forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen som gjeld i dag vart satt i verk frå 1. juli 2002. Den erstatta forskrift med same namn av 1. september 1995. Dei delane av kap. 7 i forskrifta (om utdanning og kompetanse) som stiller krav til opplæring av brannkonstabel og utrykkingsleiar i deltidsstilling, har ein overgangs-periode på 6 år til 31.12.12. Det vert stilt krav om at kommunen skal utføre minst eitt årsverk i brannføre-byggjande arbeid per 10.000 innbyggjarar (§ 3-2). Kommunar eller brannvern-regionar med meir enn 20.000 innbyggjarar skal ha leiar av brannvesenet i heil stilling, og avdelingsleiarar for beredskap og førebyggjande arbeid i heile stillingar. I tillegg til forskrifta er det utarbeida ei rettleiing som utfyller forskrifta på viktige punkt. I rettleiinga står det m.a. at kommunar med mindre enn 20.000 innbyggjarar skal ha brannsjef og avdelingsleiarar for beredskap og førebyggjande arbeid i minst så stor stillingsbrøk som talet på innbyggjarar er i høve til 20.000. Til dømes skal ein kommune med 10.000 innbyggjarar ha minimum 50 % stilling for kvar av dei tre stillingane (rettleiinga til § 2-5). Noko som var nytt i forskrifta frå 1995, og som er ført vidare i forskrifta frå 2002, er kravet om at det skal gjennomførast ei kartlegging av risiko for kvar kommune. Etter forskrifta frå 2002 skal det også gjennomførast ei analyse av sårbarheit som skal vere koordinert med kommunen sine analysar på andre områder. Dette står i § 2-4. Dersom kommunen etter kartlegging av risiko og sårbarheit, avdekker tilhøve som ikkje kan takast i vare gjennom forskrifta sine minstekrav, særskilde førebyggjande tiltak eller samarbeidsavtalar, skal brannvesenet tilførast ytterlegare ressursar. Det er venta at ny dimensjoneringsforskrift vert fastsett i 2011. 5.2 Administrative tilhøve. 5.2.1 Samarbeid. Forskrifta (§ 2-1) krev at kommunen sørgjer for at brannvesenet søker samarbeid med andre myndigheiter for å sikre best mogeleg brannvern for kommunen sine innbyggjarar. 5.2.2 Delegering. Forskrifta (§ 2-2) krev at kommunen delegerer myndigheit på ein slik måte at brannsjefen kan utføre sine oppgåver tilfredsstillande i høve til brann- og eksplo-sjonsvernlova. 5.2.3 Dokumentasjon. Forskrifta (§ 2-4) krev at kommunen skal kunne dokumentere at forskrifta sine krav til


organisering, utrusting og bemanning vert oppfylte åleine eller saman med annan kommune. 5.2.4 Brannsjef. Forskrifta krev at i kommunar eller brannvernregionar med meir enn 20.000 innbyg-gjarar skal brannvesenet leiast av kvalifisert person i heil stilling (§ 2-5). Det står ikkje noko i forskrifta om kor stor stillingsbrøken skal vere i brannsjefstillinga i kommunar med mindre enn 20.000 innbyggjarar. Men rettleiinga som Direktoratet for samfunnssikkerhet og beredskap (DSB) har utarbeida til forskrifta krev at brannsjefstillinga i slike kommunar minst skal vere så stor som talet på innbyggjarar er i høve til 20.000. Dette står i rettleiinga til § 2-5. For dei aktuelle kommunane vil dette kravet føre med seg følgjande stillingsbrøkar i brannsjefstillinga: Kommune Folketal 01.01.10 Stillingsbrøk Fyresdal 1.381 0,07 Kviteseid 2.522 0,13 Nissedal 1.404 0,07 Seljord 2.966 0,15 Tokke 2.337 0,12 Vinje 3.641 0,18 Sum 14.251 0,72 Dersom kommunane har felles brannsjef, vil dei i utgangspunktet greie seg med éin brannsjef i 72 % stilling. Kravet til kompetanse for brannsjef i kommunar eller regionar med inntil 20.000 innbyggjarar er som følgjer (§ 7-11):

gjennomført yrkesutdanning i førebyggjande brannvern, beredskapsutdanning trinn III og enten ha

utdanning som ingeniør frå ingeniørhøgskule eller annan relevant høgskule, eller

kvalifikasjonar som leiar for førebyggjande avdeling og minst to års erfaring som leiar jf. § 7-9, eller

kvalifikasjonar som leiar for beredskapsavdeling og minst to års erfaring som leiar, jf. § 7-8.

Brannsjefen skal ha ein som gjer teneste i staden for brannsjefen (§ 2-5). Vedkomande har den same myndigheita og skal til ei kvar tid kunne gå inn i dei same oppgåver som brannsjefen når brannsjefen ikkje er til stades. Den som gjer teneste for brannsjefen skal enten ha kvalifikasjonar som leiar av førebyggjande avdeling eller som leiar av beredskapsavdelinga. Sjå avsnitt 5.2.5. 5.2.5 Avdelingsleiarar. Brannvesenet skal organiserast i ei førebyggjande avdeling og ei beredskaps-avdeling (§ 2-5). I kommunar eller regionar med meir enn 20.000 innbyggjarar skal


kvar av avdelingane leiast av ein person i heil stilling (§ 2-5). I kommunar eller regionar med mindre enn 20.000 innbyggjarar, skal det på same måte som når det gjelder brannsjefstillinga – i følgje rettleiinga til § 2-5 – vere ein avdelingsleiar med stillingsbrøk minst i høve til eit innbyggjartal på 20.000. For dei aktuelle kommunane vil det seie følgjande stillingsbrøkar: Kommune Folketal 01.01.10 Stillingsbrøk

avdelingsleiar beredskap

Stillingsbrøk avdelingsleiar førebyggjande

Fyresdal 1.381 0,07 0,07 Kviteseid 2.522 0,13 0,13 Nissedal 1.404 0,07 0,07 Seljord 2.966 0,15 0,15 Tokke 2.337 0,12 0,12 Vinje 3.641 0,18 0,18 Sum 14.251 0,72 0,72 Dersom kommunane samarbeider og får felles avdelingsleiarar, vil ein måtte ha ein avdelingsleiar i minst 72 % stilling i kvar av dei 2 avdelingane (førebyggjande avdeling og beredskapsavdelinga). Leiaren av førebyggjande avdeling skal ha (§ 7-9):

yrkesutdanning i førebyggjande brannvern, og enten ha utdanning som ingeniør frå ingeniørhøgskule, anna relevant høgskule-

utdanning eller særskild brannteknisk utdanning på same nivå, eller kvalifikasjonar som utrykkingsleiar i heiltidsbrannvesen, jf. § 7-7, eller minst to år erfaring som førebyggjande personell, jf. § 7-6.

Leiaren av beredskapsavdelinga skal ha (§ 7-8):

gjennomført beredskapsutdanning trinn III og ha enten utdanning som ingeniør frå ingeniørhøgskule, eller anna relevant høgskule-

utdanning eller særskild brannteknisk utdanning på same nivå, eller kvalifikasjonar som utrykkingsleiar i heiltidsbrannvesen, jf. § 7-7.

5.3 Førebyggjande avdeling. 5.3.1 Generelt. Førebyggjande avdeling skal ha så mykje mannskap – og dei tilsette skal ha slik kompetanse – at dei krava som vert stilte til brannvesenet si gjennomføring av førebyggjande og kontrollerande oppgåver vert oppfylte (§ 3-2). Det er også verd å merke seg at det i forskrifta står at kommunen skal søke samarbeid med andre kommunar for best mogeleg å utnytte samla kompetanse i regionen, slik at det førebyggjande arbeidet vert utført tilfredsstillande (§ 3-1). Det skal utførast minst eitt årsverk brannførebyggjande arbeid per 10.000 innbyggjarar i kommunen eller regionen (§ 3-2). Dette kravet kjem i tillegg til kravet


om avdelingsleiar for førebyggjande arbeid. For dei aktuelle kommunane vil det seie: Kommune Folketal 01.01.10 Tal på årsverk Fyresdal 1.381 0,14 Kviteseid 2.522 0,25 Nissedal 1.404 0,14 Seljord 2.966 0,30 Tokke 2.337 0,23 Vinje 3.641 0,36 Sum 14.251 1,42 Sjølv om kommunane samarbeider, vil dei minst måtte bruke 1,4 årsverk til brann-førebyggjande arbeid. Det vanlige er å la feiarvesenet gå inn i førebyggjande avdeling. Førebyggjande personell skal ha (§ 7-6):

Gjennomført yrkesutdanning i førebyggjande brannvern og enten ha utdanning som ingeniør frå ingeniørhøgskule, annen relevant høgskule-

utdanning eller særskild brannteknisk utdanning på same nivå, eller yrkesutdanning for brannkonstabel i heiltidsbrannvesen samt beredskaps-

utdanning trinn I, eller fagutdanning som feiarsvein

5.3.2 Feiarsvein. Feiing og tilsyn med fyringsanlegg etter ”Forskrift om brannførebyggjande tiltak og tilsyn” skal utførast av personell som har fagbrev i feiarfag eller tilsvarande kvalifika-sjonar (§ 7-4). I § 8-5 står det at kompetansekravet til feiarsvein i § 7-4 skulle vere oppfylt innan 31. desember 2003. I dei 6 kommunane er det registrert ca 8.200 piper. I tillegg er det mange piper i fritidsbustader, men det er ikkje forskriftskrav om feiing av piper i fritidsbustader. Feiing skal ifølge førebyggjandeforskrifta kap. 7 gjennomførast minst kvart 4. år, men feiinga skal vere etter trong. Det skal vidare gjennomførast tilsyn med fyringsanlegget minst kvart 4. år. Ifølge førebyggjandeforskrifta § 7-3 kan kommunestyret sjølv (kan ikkje delegerast) gjennom lokal forskrift fastsetje om og kor ofte feiing og tilsyn skal gjennomførast i fyringsanlegg som vert nytta til oppvarming av bygning som berre vert nytta korte delar av året (dvs. fritidsbustader). Feiehyppigheit og feieavgift i kommunane:


Kommune Tal på piper

Tal på piper som vart feia i 2009

Del av alle piper som vart feia i 2009

Tal på tilsyn 2009

Feieavgift 2010, inkl. mva.

Fyresdal 716 335 47 % 100 562,- Kviteseid 1.594 1.594 100 % 350 613,- Nissedal 784 340 43 % 110 540,- Seljord 1.711 720 42 % 395 552,- Tokke 1.535 0 0 % 320 545,- Vinje 1.860 800 43 % 200 472,- Sum / gj.snitt

8.200 3.789 46 % 1.475 544,-

Alle kommunane har feiing regelmessig kvart anna år. Alle kommunane gjennomfører tilsyn minst kvart 4. år, som er forskrifta sitt mini-mumskrav. 5.4 Beredskapsavdeling. 5.4.1 Generelt. I forskrifta (§ 5-1) er det bestemt at alle kommunar skal ha ein beredskap for brann og ulykker som sikrar innsats i heile kommunen innanfor krava til innsatstider, sjå avsnitt 5.5. Som minimum skal kommunen ha ein innsatsstyrke på 16 mannskap inkl. 4 som skal vere kvalifiserte som utrykkingsleiarar. Beredskapen skal leggjast til tettstad, der det er slikt (§ 5-1). Ein tettstad kan dekkast av beredskapen frå ein annan tettstad innanfor krav til innsatstider etter § 4-8. Sjå avsnitt 5.5. Det er tal på innbyggjarar i tettstadane i kommunen som er grunnlaget for kor stor innsatsstyrken skal vere – og kva for beredskapsgrad mannskapa skal ha (§ 5-3). I spreitt bygde område og i tettstader med inntil 3.000 innbyggjarar kan beredskapen organiserast av deltidspersonell utan fast vaktordning. Til tider kor ein ikkje kan vente tilstrekkeleg oppmøte ved alarmering, skal det opprettast lag med dreiande vakt. I tettstader med over 3.000 innbyggjarar vert det kravd at innsatsstyrken har vaktordning. Storleiken på vaktstyrken – og graden av beredskap – aukar i følgjande intervall: 3.000 - 8.000, 8.000 - 20.000, 20.000 - 50.000 og 50.000 til 100.000. I dei aktuelle kommunane er det i følgje Statistisk Sentralbyrå følgjande tettstader med meir enn 200 innbyggjarar:


Kommune Tettstad Innbyggjarar Avstand frå næraste brannstasjon

Fyresdal Fyresdal 354 1,5 km Kviteseid Kviteseid 696 1 km Nissedal Tveitsund 361 1 km Seljord Seljord 1.223 *) Tokke Dalen 778 *) Vinje Åmot 540 *) *) Det er brannstasjon i tettstaden. Innbyggjartala er frå 1. januar 2009. For å oppfylle forskrifta sine minstekrav, er det ikkje krav om vaktordning i nokon av kommunane som er med i denne utgreiinga. Ingen av kommunane har bygningar med bare éin rømmingsveg der brannvesenet sitt stigemateriell skal vere rømmingsveg nr to. I tilfelle større brannar og ulykker, skal brannvesenet heile døgnet vere sikra oppmøte av minst 12-14 mannskap innan 10-15 minuttar etter at førsteinnsatsen er sett i verk (rettleiinga § 5-3). 5.4.2 Overordna vakt. I kommunar og brannvernregionar med tettstader med meir enn 2.000 innbyggjarar skal det vere kontinuerleg dreiande overordna vakt (§ 5-6). Brannsjefen og den (dei) som gjer teneste for han skal alltid inngå i vaktordninga. Ingen av kommunane som er med i denne utgreiinga har tettstad med meir enn 2.000 innbyggjarar. Dei aktuelle kommunane dekker om lag 14.300 innbyggjarar og eit areal på 7.700 km

2. I forskrifta er det spesielt nemnt at overordna vakt skal kunne leie fleire

skadestader samstundes, samt at fleire kommunar kan ha felles overordna vakt. Når det skal vere kvalifisert utrykkingsleiar på alle utrykkingar, kan overordna vakt konsentrere seg om å leie innsatsen på overordna nivå, og han vil i stor grad sjølv kunne bestemme når han skal rykke ut, og kor det er mest føremålstenleg å vere for heile tida å ha god oversikt, på skadestaden eller t.d. på brannstasjonen. I rettleiinga til dimensjoneringsforskrifta skriv DSB at overordna vakt bør kunne nå dei mest sentrale tettstadane i regionen ”innen rimelig tid”. God lokalkunnskap i heile området ein dekker vakta for er ein føresetnad for at den overordna vakta skal kunne utføre oppgåva på ein tilfredsstillande måte. Dei som går overordna vakt, skal minst ha gjennomført utdanning som leiar for beredskapsavdelinga, sjå avsnitt 5.2.5, eller leiar for førebyggjande avdeling, sjå avsnitt 5.2.5. I tillegg skal overordna vakt ha beredskapsutdanning trinn III (§ 7-10).


5.4.3 Utrykkingsleiarar. Kvalifikasjonskrava for utrykkingsleiarar er som følgjer (§ 7-7):

gjennomført yrkesutdanning for brannkonstabel, og gjennomført beredskapsutdanning trinn I og trinn II.

For utrykkingsleiarar i deltidsstilling vert det ikkje kravd beredskapsutdanning trinn II. For utrykkingsleiar i deltidsstilling vart dette kravet sett i kraft frå 01.01.07, med ein overgangsperiode på 6 år. I forskrifta § 8-5 er det gitt følgjande overgangsreglar: ”Utrykningsleder i deltidsstilling skal ha opplæring som konstabel i deltidsstilling og minst ha Norges Brannskoles brevkurs med avsluttende 5-dagers praktisk kurs ved brannskolen.” 5.4.4 Brannkonstabel. Brannkonstabel skal ha gjennomført yrkesutdanning for brannkonstabel (§ 7-3). Når det gjelder yrkesutdanninga, står det følgjande i forskrifta § 7-2: ”All yrkesutdanning i Norge skal gjennomføres i samsvar med læreplaner som imøtekommer de krav til kvalifikasjoner som er fastsatt i denne forskriften. Læreplanene fastsettes av Arbeids- og administrasjonsdepartementet for personell i brannvesenet, og Utdannings- og forskningsdepartementet for feierfaget. Norges brannskole skal gi tilbud om yrkesutdanning fastsatt i medhold av denne forskriften. Direktoratet for brann- og elsikkerhet kan godkjenne yrkesutdanning fra annen utdanningsinstitusjon.” Krava til opplæring av konstabel i deltidsstilling er nå sett i kraft av departementet, med ein overgangsperiode på 6 år, fram til 31.12.12. I forskrifta § 8-5 er det gitt følgjande overgangsreglar for brannkonstabel i deltidsstilling: ”Konstabel i deltidsstilling skal i første tjenesteår gjennomgå en grunnopplæring i eget eller annet brannvesen. Grunnopplæringen skal omfatte detaljert innføring i alle de funksjoner som er aktuelle for konstabelen i deltidsstilling i det brannvesen disse skal tjenestegjøre. Grunnopplæringen skal også omfatte faremomenter i tjenesten og aktuelle vernetiltak, orientering om brannvesenets organisasjon og da særlig om eget brannvesen.” 5.4.5 Røyk- eller kjemikaliedykking. Før røyk- eller kjemikaliedykking vert sett i verk, skal utrykkingsleiar eller røykdykkar-leiar og nødvendig tal på kvalifiserte røyk- eller kjemikaliedykkarar og tilstrekkeleg utrusting vere kome fram til skadestaden, og personellet sin sikkerheit ved gjennomføring av innsatsen skal vere vurdert (§ 4-9). 5.4.6 Skogbrannreserve. I områder der det er monaleg fare for brann i skog, skal brannsjefen i samråd med dei lokale skogbruksmyndigheitene organisere særskild reservestyrke for innsats ved


slike brannar. I dei aktuelle kommunane er det følgjande skogbrannreservar: Kommune Skogbrannreserve Fyresdal 40 Kviteseid 75 Nissedal 40 Seljord 66 Tokke 42 Vinje 32 Sum 295 Vest-Telemark region har danna ein eigen skogbrannreserve på 21 mannskap og 2 befal som kan setjast inn i alle dei 6 kommunane og i andre kommunar ved trong. 5.4.7 Øving av beredskapen. Alt personell som inngår i beredskapen skal jamleg øvast for dei oppgåvene ein kan forvente at dei kan verte stilt over for i brannar og ulykker. Den samla beredskapen innanfor kommunen eller brannvernregionen skal øvast slik at samband og kommandolinjer fungerer tilfredsstillande (§ 4-13). Inntil juli 2002 fann ein følgjande tilråding til hyppigheit for øvingar i dågjeldande rettleiing til dimensjoneringsforskrifta: ”Følgende minsteantall øvelser bør gjennomføres for personell i: - kasernert styrke, minst 1 øvelse hver uke - deltidsstyrke med vakt, minst 10 øvelser pr. år - deltidsstyrke uten vakt, minst 6 øvelser pr. år - deltidsstyrke tilknyttet depot, minst 2 øvelser pr. år.” Denne detaljerte opplistinga er nå tatt ut av rettleiinga, men bør kunne brukast som eit mål på kor mange øvingar dei ulike mannskapsgruppene bør ha per år. 5.5 Innsatstid. På dagtid må ein rekne med at deltidspersonell har ei førespenningstid på 4 minuttar, medan den om natta er 6 minuttar. Kasernerte mannskap har ei førespenningstid på mellom 1 og 2 minuttar. Kjøretida utgjer om lag 1 minutt per km. I forskrifta § 4-8 står det følgjande om innsatstida i ulike objekttyper:

Til tettbebyggelse med særlig fare for rask og omfattende brannspredning, sykehus / sykehjem m.v., strøk med konsentrert og omfattende næringsdrift o.l. skal innsatstiden ikke overstige 10 minutter. Innsatstiden kan i særskilde tilfeller være lenger dersom det er gjennomført tiltak som kompenserer den økte risiko. Kommunen skal dokumentere hvordan dette er gjennomført.

Innsatstid i tettsteder for øvrig skal ikke overstige 20 minutter. Innsatstid utenfor tettsteder fordeles mellom styrkene i regionen, slik at


fullstendig dekning sikres. Innsatstiden i slike tilfeller bør ikkje overstige 30 minutter.

Innsatstida i tettbygging med særleg fare for rask og omfattande brannspreiing, sjukehus / sjukeheim m.v., strok med konsentrert og omfattande næringsdrift o.l. skal altså ikkje overstige 10 minuttar. Det medfører at til dømes sjukehus / sjukeheim ikkje bør liggje meir enn 8-9 km frå ein stasjon med kasernerte mannskap eller 3-4 km frå ein stasjon med deltidsmannskap. Til dei nemnde områda kan innsatstida i særskilde tilfeller vere lenger dersom det er gjennomført tiltak som kompenserer for den auka risikoen lenger innsatstid fører med seg. Slike tiltak kan vere sprinkling av bygningar som elles ikkje har krav til sprinkling, auka tal på tilsette på institusjonar, lokalt innsatspersonell ved alle avdelingar, hyppige tilsyn frå brannvesenet, lokale løysingar der t.d. naboar etter avtale vert alarmerte og hjelper til i ein brannsituasjon, etc. Tiltaka skal vere dokumenterte. I dei aktuelle kommunane er det ingen tette byggjeområde med særleg fare for rask og omfattande brannspreiing som ligg slik til at innsatstida er over 10 minuttar. I dei aktuelle kommunane er det sjukeheim / aldersheim og liknande på følgjande stader: Kommune Namn Stad Avstand til

brannstasjon Tal på pensjonerar / buarar

Fyresdal Fyresdal pleie- og omsorgs-senter

Fyresdal 1 km 20

Kviteseid Kviteseid omsorgssenter

Kviteseid 2,5 km 39

Lundenjordet Kviteseid 2,5 km 8 Nissedal Nissedal

omsorgssenter Treungen 2,5 km 23

Seljord Nesbukti bu- og servicesenter

Seljord < 1 km 26

Heddeli bu- og servicesenter

Seljord 1 km 13

Steinmoen bu- og servicesenter

Åmotsdal 27 km 8

Seljord psykia-triske senter

Seljord 1,5 km 25

Tokke Tokke helse-senter og omsorgssenter

Dalen < 1 km 50

Åheim bu-fellesskap

Dalen < 1 km 7

Vinje Vinje sjukeheim Åmot < 1 km 41 Norheimstunet Edland < 1 km 11 Rauland

omsorgssenter Rauland < 1 km 14


Med den plasseringa av brannstasjonane ein har i dag greier ein å halde kravet til innsatstid på alle institusjonar unnateke Steinmoen bu- og servicesenter. I de 6 kommunane er det ingen stader med ”Konsentrert og omfattende næringsdrift” som ligg slik til at innsatstida er over 10 minuttar. Forskriftskravet om innsatstid på maksimalt 20 minuttar vert halde for alle tettstadane med den plasseringa av brannstasjonane ein har i dag. Sjå tabell i avsnitt 5.4.1. Forskrifta viser at det ikkje bør vere meir enn 30 minuttar innsatstid nokon stader. Med den plasseringa av brannstasjonane ein har i dag vil ikkje alle heilårsbustader med vegsamband til ein brannstasjon ligge innanfor forskrifta si tilråding. 5.6 Utrustning av beredskapen. I forskrifta vert det kravd at brannvesenet skal disponere eigna og tilstrekkeleg utstyr med høg driftssikkerheit til innsats ved dei brannar og ulykker som ein kan vente, m.a. transportmiddel, pumper, slangar og anna sløkkjeutstyr, samt utstyr til bruk ved akutt forureining (§ 6-1). I område der ein ikkje straks kan skaffe tilstrekkeleg vatn til brannsløkking, skal brannvesenet ha med seg vatn til sløkking, d.v.s. tankbil e.l. (§ 6-1). Følgjande kommunar har i dag tankbil: Kommune Stasjon Vasstank Fyresdal Moland 9.000 l Kviteseid Kviteseid 15.000 l Nissedal Treungen 11.000 l Seljord Seljord 14.200 l Tokke Dalen 8.000 l Vinje Åmot 14.500 l Det vert også kravd at personell i beredskapsstyrken skal ha nødvendig personleg verneutstyr til dei oppgåvene dei kan vente å verte stilt over for, og vere fortruleg med mogelegheiter og avgrensingar ved utstyret (§ 6-2). Røykdykkarar og kjemikaliedykkarar skal ha fullstendig andedrettsvern, klede og utrusting som gjer det mogeleg å gjennomføre innsatsen på ein sikker og effektiv måte. Dersom det er fare for forgifting, skal det nyttast andedrettsvern med overtrykk (§ 6-2). Ingen av brannstasjonane som er med i denne utgreiinga har kjemikalieverndrakter. Stasjonen i Åmot har 2 drakter, men desse er ikkje kontrollerte og sannsynlegvis ikkje brukande. Alle kommunar skal ha utstyr for formidling av alarmmeldingar frå nødalarmerings-sentralen og direkte til innsatspersonalet (§ 6-3). Brannvesenet skal disponere eigna og tilstrekkeleg utstyr for det samband som er


nødvendig for å få ein effektiv innsats, m.a. samband med andre beredskapsetatar på skadestaden (§ 6-3). I tillegg skal brannvesenet disponere eigna utstyr for redningsinnsats ved ulykker, m.a. førstehjelps- og frigjeringsutstyr. Alternativt kan kommunen inngå avtale med eit anna brannvesen eller ei annan beredskapseining om slik redningsinnsats innan kommunen sitt geografiske ansvarsområde (§ 6-4). I dag har ein frigjeringsutstyr på følgjande stasjonar: Kommune Stasjon Fyresdal Moland Kviteseid Kviteseid Nissedal Treungen Seljord Seljord Tokke Dalen Vinje Åmot Vinje Edland Vinje Rauland DSB kan gje pålegg om at det skal skaffast nødvendig utstyr til bruk ved akutte miljøskadar og andre ulykker (§ 6-5). 5.7 Andre arbeidsoppgåver for brannvesenet. I brann- og eksplosjonsvernlova § 11 andre ledd og § 2-6 i dimensjoneringsforskrifta står det at brannvesenet kan verte tillagt andre oppgåver enn dei som følgjer av brann- og eksplosjonsvernlova § 11 første ledd. Slike oppgåver må ikkje redusere brannvesenet sine mogeligheiter til å utføre sine lovpålagte oppgåver. Oppgåvene skal gå fram i dokumentasjonen. Dersom tilleggsoppgåver kan svekke beredskapen i høve til standardkrava, må brannvesenet tilførast ytterlegare ressursar. Ei oppgåve som kjem inn under brann- og eksplosjonsvernlova § 11, men som likevel vert nemnd her, er samarbeidsordninga mellom kommunane om beredskap mot akutt forureining. Alle dei 6 kommunane er med i Telemark IUA. I kapittel 6 er det vist kva for tilleggsoppgåver ut over dei lovpålagte oppgåvene kvart brannvesen har i dag.


6. BRANNVESENET SINE TILLEGGSOPPGÅVER (OPPGÅVER SOM IKKJE ER LOVPÅLAGTE). 6.1 Generelt. I brann- og eksplosjonsvernlova § 11 står det følgjande om brannvesenet sine oppgåver: «Brannvesenet skal

a) gjennomføre informasjons- og motivasjonstiltak i kommunen om fare for brann, farer ved brann, brannverntiltak og opptreden i tilfelle av brann og andre ulykker

b) gjennomføre brannforebyggende tilsyn, c) gjennomføre ulykkesforebyggende oppgaver i forbindelse med håndtering av

farlig stoff og ved transport av farlig gods på veg og jernbane d) utføre nærmere bestemte forebyggende og beredskapsmessige oppgaver i

krigs- og krisesituasjoner e) være innsatsstyrke ved brann, f) være innsatsstyrke ved andre akutte ulykker der det er bestemt med grunnlag

i kommunens risiko- og sårbarhetsanalyse g) etter anmodning yte innsats ved brann og ulykker i sjøområder innenfor eller utenfor den norske territorialgrensen. h) sørge for feiing og tilsyn med fyringsanlegg. Kommunen kan legge andre oppgaver til brannvesenet så langt dette ikke svekker brannvesenets gjennomføring av oppgavene i første ledd.»

Av disse oppgåvene er det spesielt oppgåver som kjem inn under formuleringa i andre ledd som kan medføre at brannvesenet må tilførast ytterlegare ressursar. 6.2 Oppgåver som brannvesena har i dag og som kan medføre trong for ytterlegare ressursar. Mange brannvesen har i dag fleire oppgåver enn dei som brannvesenet tradisjonelt har hatt. Dei fleste av desse kjem klart innanfor dei oppgåver som brann- og eksplosjonsvernlova listar opp. Dette gjeld m.a. oppgåver som: oljevern / akutt forureining, instruksjonar / øvingar på skular, institusjonar o.l., redningsteneste ved trafikkulykker etc. Desse oppgåvene er difor ikkje tatt med i oversikta nedanfor. 6.2.1 Fyresdal kommune. Hjartestartar. Vassforsyningsberedskap.

6.2.2 Kviteseid kommune. Hjartestartar. Vassforsyningsberedskap.


6.2.3 Nissedal kommune. Hjartestartar. Vassforsyningsberedskap.

6.2.4 Seljord kommune. Hjartestartar. Vassforsyningsberedskap.

6.2.5 Tokke kommune. Hjartestartar. Vassforsyningsberedskap.

6.2.6 Vinje kommune. Hjartestartar. Utrykkingar til tryggleiksalarmar om natta (22.00 – 08.00) i heile kommunen. Vassforsyningsberedskap.


7. FELLES BRANNVESEN. 7.1 Generelt. Til saman er det ca 14.250 innbyggjarar i dei 6 kommunane. I dette kapitlet omtaler ein organisering og dimensjonering av eit felles brannvesen, på grunnlag av framleis bruk av dei brannstasjonar ein har i dag. Konsekvensane ved dette alternativet er omtala i kap. 8. 7.2 Administrasjon. Brannsjef: Fellesbrannvesenet skal ha brannsjef i minst 72 % stilling. Brannsjefen skal utføre dei oppgåvene som ligg til han etter m.a. brann- og eksplosjonsvernlova med forskrifter. Avdelingsleiarar: Fellesbrannvesenet skal ha ein leiar for beredskap og ein leiar for førebyggjande avdeling. Kvar av stillingane skal vere i minst 72 % stilling. Øvrig administrasjon: Kan kjøpast av den kommunen der brannvesenet sin administrasjon ligg, evt. av

VTK. Éin og same person kan ha fleire funksjonar, men summen av stillingsbrøkane må ikkje overstige 100 %. 7.3 Førebyggjande avdeling. Kravet i forskrifta om minst eitt årsverk i brannførebyggjande arbeid per 10.000 innbyggjarar i kommunane, tilseier at det må vere minst 1,4 årsverk til førebyggjande arbeid – i tillegg til avdelingsleiaren. Avdelinga får ansvar for m.a. oppfølging av «Forskrift om brannforebyggende tiltak og tilsyn». Dette inneber m.a. tilsyn i dei ca 235 særskilde brannobjekta i kommunane, motivasjons- og informasjonstiltak om fare for brann, samt nær kontakt med skular, lokale media og bedriftsbrannvern / industrivern. Også feiarvesenet høyrer naturleg heime i denne avdelinga, sjå avsnitt 7.6. 7.4 Beredskapsavdelinga. Ettersom det i samband med dette prosjektet ikkje er gjennomført ei ny risiko- og sårbarheitsanalyse, er det ikkje foreslått endringar i brannstasjonar / depotet, talet på mannskap eller vaktordningar.


Fyresdal kommune: Moland brannstasjon.

5 utrykkingsleiarar, deltid 11 brannkonstablar, deltid

Inga vaktordning. Skogbrannreserve: 40 mannskap. Kviteseid kommune: Kviteseid brannstasjon.


Vaktordning: 1 utrykkingsleiar på heimevakt til ei kvar tid.

Vrådal depot:

3 brannkonstablar, deltid Inga vaktordning. Kilen depot:

Ingen mannskap.

Skogbrannreserve: 75 mannskap. Nissedal kommune: Treungen brannstasjon.


Inga vaktordning. Nissedal depot

1 brannkonstabel, deltid Felle depot

0 brannkonstablar Fjone depot

1 brannkonstabel Skogbrannreserve: 40 mannskap. Seljord kommune: Seljord brannstasjon.




Skogbrannreserve: 66 mannskap. Tokke kommune: Dalen brannstasjon.



Skogbrannreserve: 42 mannskap. Vinje kommune: Åmot brannstasjon.

4 utrykkingsleiarar, deltid 5 brannkonstablar / av desse ingen røykdykkarar, deltid

Vaktordning: 1 overordna vakt på heimevakt til ei kvar tid.

Edland brannstasjon.


Rauland brannstasjon.


Skogbrannreserve: 32 mannskap. 7.5 Overordna vakt. Det er ikkje krav om vaktordning for overordna befal. 7.6 Feiing. I kommunane er det ca 8.200 piper. Piper i fritidsbustader kjem i tillegg. Med feiing kvart anna år, vil det seie ca 4.100 feiingar per år i gjennomsnitt. Med tilsyn kvart 4. år, tilseier det ca 2.050 tilsyn per år. Det vert til saman ca 6.150 feiingar / tilsyn per år. Erfaring frå denne regionen viser at det er trong for 6 årsverk til feiing / tilsyn ettersom det er etter måten store avstandar mellom husa i desse kommunane. 7.7 Trong for kompetanseheving. Dei utrykkingsleiarane som manglar forskriftsmessig kompetanse må gjennomgå nødvendig opplæring snarast. Innan overgangsfristen 31.12.12 må alle utrykkings-


leiarar ha gjennomført beredskapsutdanning trinn I. Innan den same fristen må alle brannkonstablar som ikkje har fritak pga alder, gjennomføre deltidsreforma. Det er følgjande tal på tilsette som har manglar ved kompetansen: Kommune Utrykkingsleiarar Brannkonstablar Fyresdal 3 12 Kviteseid 3 12 Nissedal 4 11 Seljord 4 11 Tokke 5 9 Vinje 1 10 Sum 20 65 I tillegg er det særs stor trong for å få tilstrekkeleg med godkjende røykdykkarar i alle kommunane. Det er svært stor trong for kompetanseheving i desse brannvesena. 7.8 Trong for å skaffe større køyretøy. Brannvesena i dei seks kommunane har i dag følgjande større køyretøy: Kommune Brannstasjon Type

køyretøy Årsmodell Vasstank

Fyresdal Moland Mannskapsbil 2009 800 l Moland Tankbil 1980 9.000 l Kviteseid Kviteseid Mannskapsbil 1987 2.800 l Kviteseid Tankbil 1992 15.000 l Nissedal Treungen Mannskapsbil 2007 600 l Treungen Tankbil 1981 11.000 l Seljord Seljord Mannskapsbil 2000 2.500 l Seljord Tankbil 1999 14.200 l Tokke Dalen Mannskapsbil 2008 3.000 l Dalen Mannskapsbil 2008 0 Dalen Tankbil 1986 8.000 l Dalen Redningsbil 1962 750 l Vinje Åmot Mannskapsbil 1989 2.800 l Åmot Redningsbil 1998 0 Åmot Tankbil 2002 14.500 l Edland Kombinert bil 1981 600 l Rauland Kombinert bil 1981 600 l Det er tydeleg at mange av brannbilane nærmar seg sterkt den tekniske levetida for slike køyretøy. Det vil vere trong for monalege investeringar i nye brannbilar i fleire av kommunane dei næraste åra.


7.9 Trong for investeringar i brannstasjonar. Frå alle kommunane vert det rapportert inn at:

Brannstasjonane har ei føremålstenleg plassering i høve til mannskapa sine bustader / arbeidsplassar.

Brannstasjonane har ei gunstig plassering i høve til dei mest aktuelle risikoane i kommunen.

Brannstasjonane i dag dekker brannvesenet sin trong på ein god måte. Det vil difor ikkje vere trong for store investeringar i brannstasjonar dei næraste åra.


8. KONSEKVENSAR VED FELLES BRANNVESEN. 8.1 Faglege / beredskapsmessige konsekvensar. Ein overgang frå den organiseringa ein har i dag, med felles brannsjef og felles førebyggjande avdeling, inkl. feiing, til også å få brannberedskapen inn i felles-brannvesenet vil få positive beredskapsmessige konsekvensar. Når alle brannmann-skapa og dei materielle ressursane ein i dag har i kvar av dei 6 kommunane kjem inn under éi leiing, vil det verte enklare å koordinere dei samla ressursane i regionen og å nytte ressursar uavhengig av kommunegrenser. Dette sjølv om ein i dag har samarbeidsavtalar mellom einskilde av kommunane om hjelp til kvarandre når det er trong for det. Fagleg vil det vere ein fordel å samarbeide. Dette gjeld både innan øving, kurs, helse-, miljø og sikkerheit (HMS), internkontroll m.m. Det er ut frå erfaring m.a. særs vanskeleg for små brannvesen å få HMS-arbeidet til å fungere tilfredsstillande. 8.2 Økonomiske konsekvensar. Ein overgang frå den organiseringa ein har i dag, med felles brannsjef og felles førebyggjande avdeling, inkl. feiing, til også å få brannberedskapen inn i fellesbrannvesenet vil få etter måten små økonomiske konsekvensar for dei samarbeidande kommunane. Kostnadane til det interkommunale brannvesenet vil auke noko i samband med at ein får ei ny stilling som leiar beredskap for alle dei 6 kommunane. Ein legg til grunn at denne stillinga må vere full stilling, m.a. på grunn av dei store avstandane ein har mellom brannstasjonane i regionen. Teoretisk kunne stillinga vore på 72 % av ei full stilling, noko som ville vere summen av dei 6 stillingane som leiar beredskap i kvar av kommunane har i dag. For at ikkje heile kostnaden til felles leiar beredskap skal kome som ei auke i kommunane sine kostnader til brannvern, må dei 6 tilsette som har desse stillingane i dag få tilført andre arbeidsoppgåver i kommunane. 8.3 Arbeidsmiljømessige konsekvensar. Dersom det vert felles leiar beredskap for alle 6 kommunane, vil det vere 5 eller 6 tilsette som har desse stillingane i kvar sin kommune som misser denne arbeidsoppgåva. For einskilde kan det vere ei lette å sleppe denne arbeidsoppgåva i tillegg til andre arbeidsoppgåver, medan for andre kan det vere eit tap når ein ikkje lenger har denne arbeidsoppgåva. Det er viktig at arbeidsgjevar tek desse tilsette sine ønskjer m.m. på alvor. For dei tilsette brannkonstablane og utrykkingsleiarane vil endringa medføre mindre endringar, men dei vil til dels få lenger avstand til sine leiarar. 8.4 Lokal styring med brannvesenet. Når ein går inn i eit interkommunalt samarbeid, ligg det i sakas natur at ein misser noko av den lokale styringa med den aktuelle tenesta. Dette vil også vere tilfelle med


eit interkommunalt brannvesen. Påverknaden – men ikkje den fullstendige styringa – i et slik samarbeid kan sikrast gjennom formuleringar i selskapsavtalen / samarbeids-avtalen og gjennom dei styrande organa som vert (er) oppretta. 8.5 Ulemper. 8.5.1 Leiinga har mindre kjennskap til mannskapa. Ei ulempe med eit stort brannvernsamarbeid er at leiinga ikkje vil kjenne mannskapa ved dei einskilde brannstasjonane og deira styrke og svakheiter, så godt som dei vil gjere med ordninga i dag. Dette kan delvis kompenserast ved at leiinga og dei som eventuelt deltar i overordna vakt gjennomfører øvingar med mannskapa i alle kommunane. Utrykkingsleiarane i den einskilde kommune må kjenne mannskapa sine styrker og svakheiter. 8.5.2 Lengre avstand til brannvesenet si leiing for tilsette. Når leiinga i brannvesenet vert plassert i ein av kommunane, vil dei som er tilsette i dei andre kommunane lett oppleve at kommunikasjonen med leiinga vert noko meir tungvindt enn det den er i dag. Dette kan delvis avhjelpast ved at brannsjefen og leiar beredskap deltar på øvingar i alle kommunane, om ikkje kvar gong på alle brannstasjonar. 8.5.3 Lenger avstand for innbyggjarane ved trong for samtale med leiinga i brannvesenet. Ei samlokalisering av leiinga av brannvesenet til ein av kommunane vil føre til at avstanden for dei som hører heime i dei andre kommunane og som ønskjer å møte leiinga i brannvesenet vil auke. Ein må her sjå på kor hyppig det er trong for slik kontakt i den einskilde kommune, når ein skal vurdere kor stor denne ulempa er. Mange kommunar har oppretta servicetorg, der innbyggjarane får hjelp til m.a. å fylle ut søknader etc. uavhengig av kva for etat tilhøvet sorterer under. Slike løysingar reduserer publikum sin trong for å møte leiinga i brannvesenet direkte. 8.5.4 Kommunane misser kompetanse i eigen organisasjon. Det kan vere ønskjeleg å ha ein allsidig kompetanse i den einskilde kommune-administrasjonen. Ved å trekke ut all brannvernkompetansen og plassere denne i ein eigen organisasjon, vil dette kunne sjåast som et tap for kommuneadministrasjonen. Dessutan vil kommunen måtte byggje opp / rekruttere personar med rett kompetanse dersom samarbeidsordninga skulle opphøyre. Eit fellesbrannvesen må satse på å byggje opp ein god og tilfredsstillende kompetanse hos både lokale utrykkingsleiarar og brannkonstablane. 8.5.5 Store avstandar i regionen. Avstanden frå Nissedal og Fyresdal i sør til Vinje i nord er svært stor. Det er grunn til å tru at brannvesenet sin administrasjon vil verte verande på Høydalsmo, som ligg nokså sentralt i den aktuelle regionen.


9. OVERGANG TIL FELLES BRANNVESEN. 9.1 Eventuelle garantiar over for dei som er tilsette i dag. Som det går fram av kapittel 7, vil ein ved eit samarbeid mellom kommunane ikkje ha trong for færre personar i brannvesenet enn det ein har i dag, unnateke dei 6 som har stilling som leiar beredskap i kvar sin kommune. Desse leiarstillingane er små stillingsbrøkar. Alle er tilsette i kommunen, og ein legg til grunn at dei framleis vil ha fulle stillingar i kommunen etter at stillinga som leiar beredskap vert avvikla i den einskilde kommune og samla i 1 stilling i fellesbrannvesenet. Det er aktuelt at dei tilsette i brannvesenet i alle kommunane vert overførte til det interkommunale selskapet eller at dei framleis vert tilsette i den einskilde kommune. Ved skifte av arbeidsgjevar er det vanleg at dei tilsette får løfte om at dei skal behalde dei rettar / plikter dei har hos sin noverande arbeidsgjevar. 9.2 Leiing. Det er vert rådd til at i tillegg til dei heiltidstilsette ein i dag har i fellesbrannvesenet (brannsjef, leiar førebyggjande, førebyggjande personell og feiarar) får ein felles leiar beredskap. Denne stillinga må vere i minst 72 % av full stilling. Men med dei store avstandane ein har i denne regionen, rår ein til at også denne stillinga vert 100 % stilling. 9.3 Mannskap. Ettersom det ikkje er gjennomført ny ROS-analyse i samband med dette prosjektet, vert det ikkje foreslått endringar i tal på mannskap ved den einskilde brannstasjon / depot. Konsulenten er ikkje overtydd om at alle kommunane kan oppfylle forskriftskravet om at innan 10-15 minuttar etter at førsteinnsatsen er sett i verk ved dei store ulykkene / brannane så har ein vanlegvis 12-14 mannskap i samla innsats på skadestaden. Dersom ein framleis skal ha IKS som selskapsform, er det vanleg at alle tilsette i dei kommunale brannvesena, vert tilsette i selskapet. Det er likevel ikkje noko forbod mot at dei framleis vert tilsette i den einskilde kommune. For dei som er tilsette på deltid i brannvesenet og som er tilsette i hovudstilling i kommunen vil ein overgang frå å vere tilsett på deltid som brannmannskap i same kommune som ein har hovudstillinga i, til å vere tilsett på deltid i eit IKS, kunne medføre endringar når det gjeld kva for periodar det vert betalt overtidsbetaling for. 9.4 Vaktordningar. Dimensjoneringsforskrifta krev ikkje at det skal vere ei overbefalsordning for desse kommunane, ettersom ingen av kommunane har tettstad med meir enn 2.000 innbyggjarar. Ei slik vaktordning ville koste om lag kr 30,- per innbyggjar i dei 6 kommunane. Ettersom det ikkje er gjennomført noko ny ROS-analyse i samband med dette


prosjektet, vert det ikkje foreslått endringar i vaktordningar i kommunane, heller ikkje overordna vakt. 9.5 Feiing. Ved å ta utgangspunkt i at det i gjennomsnitt skal gjennomførast feiing i bustadhus kvart anna år, og at det er om lag 8.200 piper i bustadhus i kommunane, må det gjennomførast ca 4.100 feiingar per år. Med tilsyn kvart 4. år, tilseier det ca 2.050 tilsyn kvart år. Til saman vert det trong for ca 6.150 feiingar / tilsyn per år i regionen. Trongen for feiing i fritidsbustader er ikkje vurdert. Erfaring frå denne regionen viser at det er trong for 6 årsverk til feiing / tilsyn ettersom det er etter måten store avstandar mellom husa i desse kommunane. Feieavgifta varierer ein del i regionen, frå kr 472,- i Vinje til kr 613,- i Kviteseid. Det vert rådd til at feieavgifta i det interkommunale selskapet vert harmonisert dersom tilbodet om feiing / tilsyn er nokolunde likt i kommunane. Sett over nokre år skal feieavgifta balansere med utgiftene til feiing. Ein del kostnader til administrasjon kan reknast inn i grunnlaget for feieavgifta. Det vert vurdert om det skal setjast i verk arbeid med å få vedteke ei lokal forskrift om feiing av fritidsbustader som vert nytta til utleige. 9.6 Tilleggsoppgåver. Ingen av dei seks brannvesena utfører i dag oppgåver i tillegg til dei lovpålagte i særleg omfang. Det er ikkje grunn til å tru at det er aktuelt å leggje ytterlegare tilleggsoppgåver til eit fellesbrannvesen. Brannvesenet vurder å foreslå ei lokal forskrift om krav om feiing i einskilde fritidsbustader. 9.7 Personleg verneutstyr. Ved samanslåinga skal alle mannskapa som skal overførast til fellesbrannvesenet vere utstyrt med tilstrekkeleg og godkjent personleg verneutstyr. Det er den einskilde kommune sitt ansvar at slikt utstyr er på plass ved overføringa til fellesbrannvesenet. I driftsfasen vert det fellesbrannvesenet sitt ansvar å halde personleg verneutstyr. 9.8 Brannstasjonar. Det finst argument både for at kommunane framleis skal stå som eigarar (leige-takarar) av desse bygningane ved at fellesbrannvesenet leiger stasjonane av kommunane eller dei private eigarane, og for at fellesbrannvesenet skal overta eigarskapen til dei brannstasjonane som kommunane eig i dag. Brannstasjonane kan også verte stilt til disposisjon for fellesbrannvesenet utan vederlag. Dersom ein vel den løysinga at fellesbrannvesenet skal overta eigarskapet til dei bygningane som kommunane eig, kan dette enten skje ved at denne overføringa skjer utan vederlag eller etter takst. Dei brannstasjonane som er eigde av private må ein leggje til grunn også må leigast i framtida. Dersom ein vel den løysninga at bygningane vart overførte utan vederlag, må det i


tilfelle takast med i vedtektene for fellesbrannvesenet at ved ei eventuell oppløysning av selskapet, skal bygningane tilbakeførast til kommunen utan vederlag. Dersom det vert bestemt at fellesbrannvesenet skal kjøpe brannstasjonane, vil brannvesenet verte sitjande med ei monaleg gjeld. Konsulenten rår til at den einskilde kommune framleis skal stille brannstasjon til disposisjon for fellesbrannvesenet utan vederlag, enten kommunen sjølv eig stasjonen eller dei leiger den av private. Eigar har framleis ansvar for drift og vedlikehald av brannstasjonane. 9.9 Materiell. Eit alternativ er at kvar kommune overfører sitt brannvernmateriell til fellesbrann-vesenet utan vederlag. I så tilfelle vert det notert kva for utstyr som vert overlevert. Ved ei evt. oppløysing av selskapet eller dersom ein kommune trekkjer seg ut, skal så den einskilde kommune ha igjen tilsvarande utstyr som det den gjekk inn med. Før ei samanslåing kan det gjennomførast ei taksering av det utstyret som skal overførast til fellesbrannvesenet. Dette gjeld alt frå køyretøy til pumper etc., men med ei nedre grense for utstyr som einskildvis har verdi på for eksempel kr 5.000,-. Det vert presisert at berre utstyr og materiell som er relevant for fellesbrannvesenet å overta skal overførast / takserast. Takseringa må i tilfelle verte utført av minst 1 utanforståande person som har god greie på køyretøy og anna materiell. Takseringa bør ein foreta før etableringa av fellesbrannvesenet. Verdien av materiellet som skal overtakast av fellesbrannvesenet vert summert for kvar kommune, og til slutt for alle kommunane samla. Prinsippet vert då at kvar kommune skal ha med seg materiell til ein verdi i høve til den samla materiellverdien i fellesbrannvesenet som tilsvarer den prosentdelen som kommunen skal betale av brannvesenet sitt driftsbudsjett. Sjå kapittel 11. Dersom t.d. Fyresdal kommune skal betale 10 % av fellesbrannvesenet sitt driftsbudsjett, skal dei også ha med seg materiell for ein verdi som tilsvarer 10 % av alt materiellet i fellesbrannvesenet. Dersom dei overleverer materiell for ein mindre verdi, skal dei betale inn til fellesbrannvesenet den manglande summen, og dersom dei overleverer ein større verdi, vil dei få utbetalt denne summen frå fellesbrannvesenet. For fellesbrannvesenet vert oppgåva å overføre pengar frå dei kommunar som overleverer materiell med for liten verdi til dei kommunar som overleverer utstyr med for stor verdi. Desse summane skal balansere, slik at for fellesbrannvesenet vert det verken utgift eller inntekt. Ei slik taksering kan verke omstendeleg, men alternativet som er at kommunane overfører utstyret utan taksering, har den klare ulempa at kommunane kan ha utstyr til ein verdi som ikkje står i høve til den delen av driftsutgiftene kommunane skal betale. Eit anna alternativ er at fellesbrannvesenet kjøper materiellet av kommunane etter ei


tilsvarande taksering. Då vert fellesbrannvesenet sitjande med ei stor gjeld. Konsulenten rår til følgjande:

Det interkommunale brannvesenet skal eige brannbilane. Før overføringa skal brannbilane takserast.

Alle kommunane må ha tenlege brannbilar når det interkommunale beredskapsarbeidet vert danna.

Fellesbrannvesenet har ansvaret for drift og vedlikehald også av brannbilane. Også anna materiell vert taksert og overført til fellesbrannvesenet. Oppgjer

mellom kommunane skjer som omtala ovanfor. Fellesbrannvesenet har ansvar for drift og vedlikehald av dette materiellet.


10. DRIFT AV FELLESBRANNVESENET. 10.1 Selskapsform. 10.1.1 Innleiing. Ei sentral problemstilling i samband med etablering av eit brannvernsamarbeid er val av selskapsform. Skal ein velje eit interkommunalt selskap (IKS) eller eit samarbeid med felles styre iht. kommunelova § 27, aksjeselskap, eller er vertskommune-modellen den beste modellen? I Vest Telemark har ein allereie vald IKS. 10.1.2 Selskapsform i andre interkommunale brannvesen. Ei spørjeundersøking i 2010 mellom eksisterande interkommunale brannvesen gav følgjande resultat:

Brannvesen Tal på kom-munar

Selskapsform

Mosseregionens interkom-munale brann- og feiervesen

4 Underlagt IKS

Søndre Follo brannvesen IKS 3 IKS etter lov om interkommunale selskap

Nordre Follo brannvesen IKS 2 IKS etter lov om interkommunale selskap

Asker og Bærum brannvesen IKS

2 IKS etter lov om interkommunale selskap

Nedre Romerike brann- og redningsvesen IKS


Gardermoregionens interkommunale brannvesen


Midt-Hedmark brann- og redningsvesen IKS


Glåmdal brannvesen IKS 3 IKS etter lov om interkommunale selskap

Hedemarken interkommunale brann- og feiervesen

3 Kommunelovens § 27

Lillehammer og Øyer brann-vesen


Midt-Gudbrandsdal brann- og feiervesen

3 Kommunelovens § 27 (tilpasset)

Hallingdal brann- og redningstjeneste IKS


Drammensregionens brann-vesen IKS


Vestfold brannvesen 4 IKS etter lov om interkommunale selskap

Midt-Telemark brann- og redningstjeneste


Vest Telemark brannvesen 6 IKS etter lov om interkommunale selskap


Østre Agder brannvesen 7 Vertskommunemodell Kristiansandsregionen brann- og redningsvesen IKS


Setesdal brannvesen IKS 5 IKS etter lov om interkommunale selskap

Brannvesenet Sør 9 IKS etter lov om interkommunale selskap

Brannvesenet Sør-Rogaland 9 IKS etter lov om interkommunale selskap

Sotra brannvern IKS 2 IKS etter lov om interkommunale selskap

Gauldal brann- og redning IKS 2 IKS etter lov om interkommunale selskap

Trøndelag brann- og redningstjeneste IKS


Inn-Trøndelag brannvesen IKS 4 IKS etter lov om interkommunale selskap

Salten brann IKS 7 IKS etter lov om interkommunale selskap

Indre Sør Troms interkommunale brann- og feiervesen


I det heftet som vart delt ut under DBE-seminara (nå DSB) i september 2002 skreiv direktoratet m.a.: ”Det synes mest hensiktsmessig å organisere interkommunalt samarbeid innenfor et interkommunalt selskap (IKS). Ved å gjøre det på den måten har en et eget lovverk som regulerer virksomheten og har klare prinsipper for myndighetsoverføring fra kommune til interkommunalt organ, se lov 29. januar 1999 om interkommunale selskaper.”

10.2 Brannstasjonar. Kven som skal ha ansvaret for vedlikehaldet av brannstasjonane, som for det meste er eigde av kommunane, må avklarast dersom ein vel eit interkommunalt selskap. Enten bygningane vert eigde av kommunane eller av fellesbrannvesenet, kan ein velje å leggje vedlikehaldet av brannstasjonane til kommunen eller til brannvesenet. Snørydding ved brannstasjonar er viktig for beredskapen og må prioriterast i kommunane sine planar for snørydding. Det må også avklarast kven som skal forsikre brannstasjonane dersom dei ikkje skal eigast av fellesbrannvesenet. 10.3 Kjøp og vedlikehald av brannbiler, andre køyretøy og materiell. Innkjøp av brannbilar og andre køyretøy bør vere fellesbrannvesenet sitt ansvar.


I dag føregår vedlikehaldet av køyretøya og anna materiell på følgjande måte i alle dei 6 kommunane: Tilsette i brannvesenet utfører vedlikehald på køyretøya og anna materiell etter trong. Større reparasjonar m.v. vert utført på bilverkstad. Utstyr som er brukt på utrykkingar og øvingar skal kontrollerast og reingjerast. Ein forsøker å få mest mogeleg likt utstyr ved alle brannstasjonane, slik at utstyret i størst mogeleg grad kan nyttast over kommunegrensene i akutte tilfeller. 10.4 Etablering og drift av brannkummer og -hydrantar. Det vert den einskilde kommune si plikt å etablere brannkummer og -hydrantar der det er nødvendig for å skaffe fram sløkkevatn. Det er brannsjefen som ut frå ei fagleg vurdering rår til plassering av kummer / hydrantar i utbyggingsområde. Ansvaret for å drive og vedlikehalde brannkummer og –hydrantar kan leggjast til den einskilde kommune eller til fellesbrannvesenet. Dette gjeld også rydding av snø og is frå desse anlegga. I dag er ansvaret for drift og vedlikehald av brannkummer og –hydrantar lagt til teknisk etat i alle kommunane. 10.5 Innkjøp av personlig verneutstyr. Alle mannskapa i fellesbrannvesenet skal ha tilstrekkeleg med personleg verneutstyr som er godkjent til bruk i brannvesen / feiarvesen. Kvart av brannmannskapa skal minimum ha hjelm, overtrekksjakke eller kjeledress, brannstøvlar og solide arbeids-hanskar. Røykdykkarar må ha ytterlegare klede. 10.6 Interne øvingar. Alt personell som er med i beredskapen skal i tilstrekkeleg grad øvast for dei oppgåver dei kan vente å verte stilt over for i brann- og ulykkestilfelle. 10.7 Øvingar på institusjonar, verksemder, skular etc. Brannvesenet bør forsøke å imøtekome alle oppfordringar om å hjelpe til med å halde øvingar / instruksjonar på institusjonar, verksemder, skular m.m. så langt det er mogeleg innanfor dei rammer som ein har til brannførebyggjande arbeid. Når det gjelder betaling for slikt arbeid, kan ein leggje seg på følgjande linje: Kommunale institusjonar, verksemder og skular m.m., samt ideelle organisasjonar betaler ikkje for slike tenester. Oppdragsgjevar skal likevel dekke utgifter til forbruksmateriell, så som pulver, skum, bensin / diesel o.l. som går med under øvinga. Andre oppdragsgjevarar betaler ein timepris og transportutgifter som dekker brannvesenet sine kostnader. I tillegg betaler dei for forbruksmateriell.


10.8 Kurs. Det vert lagt sterkt vekt på at alle brannmannskapa, inkl. leiinga og feiarane, får gjennomgå dei kursa som forskrifta krev. Dette gjeld både beredskapsmannskap og dei som arbeider med førebyggjande brannvern. Det er stor trong for kompetanse-heving både av brannkonstablane og utrykkingsleiarane i denne regionen. 10.9 Utrykkingsområde. Når det gjeld spørsmålet om kva for stasjon det skal rykkast ut frå til brannar og andre ulykker, vert det avgjort ved alarmsentral for brann (110-sentralen) ut frå følgjande retningslinjer: Det er alltid den stasjonen som kan nå raskast fram til skadestaden som skal tilkallast først, uavhengig av om stasjonen ligg i ein annan kommune enn skadestaden. Brannsjefen teiknar inn utrykkingsområda for den einskilde brannstasjon på eit kart som vert levert til alarmsentralen. Dersom alarmsentralen er i tvil om kva for stasjon som vil vere raskast framme, skal begge stasjonane tilkallast dersom meldinga gjeld t.d. bygningsbrann eller ulykke med personskade. 10.10 Delegering av myndigheit. Dimensjoneringsforskrifta (§ 2-2) krev at kommunen delegerer myndigheit på ein slik måte at brannsjefen kan utføre sine oppgåver tilfredsstillande i høve til brann- og eksplosjonsvernlova. Delegasjonsvedtaka i dei samarbeidande kommunane bør vere likelydande. 10.11 Tilsetjingar. Tilsetjingar kan organiserast slik: Styret i det interkommunale brann- og feiarvesenet (dersom ein vel ein slik modell) tilset brannsjefen / leiar beredskap / leiar førebyg-gjande / førebyggjande personell / feiarar, og den som gjer teneste for brannsjefen. I dei tilfelle styret er tilsetjingsmyndigheit, må styret ha med representant(ar) frå dei tilsette. Når det gjeld tilsetjing av anna mannskap, inkl. deltids brannmannskap, kan brannsjef og ein representant frå dei tilsette utgjere eit tilsetjingsutval. Styret vert klageorgan i slike tilsetjingar. 10.12 Kommuneadministrasjonane si rolle. Etter at eit interkommunalt brannvesen som også omfattar beredskap er i drift, skal alle spørsmål m.v. frå innbyggjarar, næringsdrivane m.m. som gjeld brannfaglege tilhøve rettast til det interkommunale brannvesenet. Dette gjeld også spørsmål som politikarar og tilsette i kommunane har i høve til brannvern. Brannsjefen skal rapportere til styret i det interkommunale brannvesenet, og styret rapporterer til representantskapet.


11. MODELLAR FOR FORDELING AV KOSTNADER. 11.1 Generelt. Ein kan tenkje seg mange ulike modellar for fordeling av kostnader. Det ligg i sakas natur at representantane for den einskilde kommune helst ser at nettopp den modellen som gjev deira kommune den minste delen av brannvesenet sine kostnader vert vald. Ideelt sett burde kostnadene dei einskilde kommunane skal dekke stå nøyaktig i høve til den nytta som kommunen har ved å vere med i fellesskapet – og den tryggleiken det førebyggjande arbeidet og beredskapen medfører for innbyggjarane i den einskilde kommune. Ein slik ideell kostnadsfordeling vil det vere tilnærma umogeleg å finne fram til. 11.2 Modell 1: Folketal. 11.2.1 Fordelingsnøkkel. Dersom ein legg folketalet per 1. januar 2010 til grunn for utrekninga av kor stor del av brannvesenet si drift og investeringar den einskilde kommune skal betale, vert tala som følgjer: Kommune Folketal

01.01.10 Del av folketalet

Fyresdal 1.381 9,7 % Kviteseid 2.522 17,7 % Nissedal 1.404 9,9 % Seljord 2.966 20,8 % Tokke 2.337 16,4 % Vinje 3.641 25,5 % Sum 14.251 100,0 % 11.2.2 Fordelar. Fordelane med denne modellen er m.a. at: Den er særs enkel både å rekne ut i første omgang og å korrigere etter visse

tidsintervall. Den er enkel å forstå for «folk flest».

11.2.3 Ulemper. Ulempene med denne modellen er m.a. at: Den tar ikkje omsyn til kostnadane fellesbrannvesenet har med å ha fleire

mannskap – eller ei meir omfattande vaktordning i ein kommune enn i ein annan. Dette ville kunne føre til at ein eller fleire av kommunane får langt billigare brannvesen enn i dag, medan dei andre kommunane vil kunne få langt dyrare brannvesen.

Det kan verte press på den einskilde kommune som har høgare beredskap enn


forskrifta sitt minimumsnivå om å redusere beredskapen for at dei andre kommunane skal spare pengar.

11.3 Modell 2: Kostnader med å ha eige brannvesen på ”dagens” nivå. 11.3.1 Fordelingsnøkkel. Denne modellen går ut på at ein legg til grunn kor mykje det kostar kvar kommune å ha eige brannvesen som er på dagens nivå (gjennomsnitt av 2007-, 2008- og 2009-nivå). Gjennomsnittet frå dei siste rekneskapåra vert lagde til grunn for utrekninga. Summane for kvar einskild kommune vert lagde saman. Kvar kommune skal så betale den prosentdelen av fellesbrannvesenet sitt budsjett som det kommunen sin sum utgjer av den samla summen. Dersom ein la dei oppgjevne nettokostnadane til brannvesen i 2007-2009 til grunn for fordelinga av kostnader, ville ein få følgjande kostnadsfordeling: Kommune Gjennomsnittlege

netto kostnader til brannvesen i 2007-2009 *)

Del av kostnadane

Fyresdal 1.266.000 11,1 % Kviteseid 1.957.000 17,1 % Nissedal 1.246.000 10,9 % Seljord 2.050.000 17,9 % Tokke 1.562.000 13,6 % Vinje 3.366.000 29,4 % Sum 11.447.000 100,0 % *) Tal henta frå KOSTRA. 11.3.2 Fordelar. Fordelane med denne modellen er m.a. at: Modellen er enkel å rekne ut. Modellen gjev eit realistisk bilete av kva det vil koste fellesbrannvesenet å drive

brannvesenet i kvar kommune – dersom alle kommunane opererer med førebyggjande arbeid og beredskap på det same nivået som ein hadde i 2007-2009.

11.3.3 Ulemper. Ulempene med denne modellen er m.a. at: Ikkje alle utgifter til brannvesenet kjem fram på brannvesenet sitt rekneskap.

Dette gjeld spesielt for kommunar der ein har kombinerte stillingar, der ein del av stillingen tilhøyrer brannvesenet.

Modellen tar ikkje omsyn til endringar i kostnadsnivået som følgje av dei endringane som er gjennomført dei siste åra, samt endringar som evt. vert vedtekne i samband med overgang til fellesbrannvesenet.


Det kan verte press på ein eller fleire kommunar som har høgare beredskap enn forskrifta sitt minimumsnivå om å redusere beredskapen for at dei andre kommunane skal spare pengar.

11.4 Modell 3: Del av kostnader med å ha eigne brannvesen på det nivået som ein vil få det i eit fellesbrannvesen. 11.4.1 Fordelingsnøkkel. Denne modellen går ut på at ein legg til grunn kor mykje brannvesenet i kvar kommune har kosta i gjennomsnitt dei siste 3 åra (modell 2) men at ein korrigerer for dei endringane i kostnader som kan forventast som følgje av dei endringane som kommunestyra vedtar i beredskapen, førebyggjande arbeid m.v. i den føreståande prosessen. Kvar kommune skal så betale den prosentdelen av fellesbrannvesenet sitt budsjett som det kommunen sin sum utgjer av den samla summen. Denne modellen for kostnadsfordeling tilseier at etter at fellesbrannvesenet er danna, skal det førebyggjande arbeidet og beredskapsarbeidet i den einskilde kommune liggje på det nivået som vart lagt til grunn for utrekninga av kostnadsfordelinga. Dersom nokon av kommunane seinare ønskjer ei anna dimensjonering av brann-vesenet i eigen kommune – og får myndigheitene si godkjenning til dette (dersom det gjeld reduksjon) – må kostnadsfordelinga justerast etter dette. 11.4.2 Fordelar. Fordelane med denne modellen er m.a. at: Kostnadane den einskilde kommune betaler til fellesbrannvesenet vil stå tilnærma

i høve til dei kostnadane fellesbrannvesenet har med den einskilde kommune. Kommunane betaler i høve til den tenesta dei får. Det vil ikkje verte noko press frå ein kommune om at nokon av dei andre

kommunane skal redusere nivået på si brannteneste, då endringar i den einskilde kommune berre vil verke inn på kva denne kommunen skal betale til felles-brannvesenet.

11.4.3 Ulemper. Ingen ulemper er funne.

11.5 Modell 4: Kostnader i høve til folketalet for deler av rekne-skapen og konkrete kostnader til å drive brannvesenet frå år til år for resten. 11.5.1 Fordelingsnøkkel. Denne modellen går ut på at ein for deler av fellesbrannvesenet sine utgiftspostar legg folketalet til grunn for fordelingsnøkkelen, medan ein for resten legg til grunn kor mykje det kostar å drive brannvesenet i den einskilde kommune frå år til år. Dei kostnadane som vert fordelte etter folketalet kan vere: løn til administrasjon og leiing (brannsjef, avdelingsleiarar, evt. kontorpersonale)


kontorutgifter elles evt. overordna vakt alt førebyggjande arbeid, inkl. feiing alarmsentraltilknyting

Dei kostnadane som skal fordelast etter utgiftene i den einskilde kommune kan vere: løn til beredskapsmannskapa, inkl. vaktgodtgjersle, i den einskilde kommune kurs for å komme opp på forskrifta sitt krav til kompetanse for dei mannskapa som

tilhøyrer ein einskild kommune drift og vedlikehald av køyretøy og materiell drift og vedlikehald av brannstasjonar investeringar

Den nøyaktige opplistinga her må ein komme tilbake til dersom denne modellen for kostnadsfordeling blir vald. Sjølv om ein legg opp til at kommunane dekker delar av kostnadane i høve til eige ”forbruk”, må det leggjast til grunn at det ikkje skal betalast ekstra for bistand over kommunegrensa innan brannvernsamarbeidet. 11.5.2 Fordelar. Fordelane med denne modellen er m.a. at: Kostnadane den einskilde kommune betaler til fellesbrannvesenet vil stå i høve til

dei kostnadane fellesbrannvesenet har med den einskilde kommune kvart år. Kommunane betaler for den tenesta dei får.

11.5.3 Ulemper. Ulempene med denne modellen er m.a. at: Ressurskrevjande å føre rekneskap der ein må fordele mykje av kostnadane på

den einskilde kommune. Kostnadane for kommunane vil kunne variere sterkt frå år til år, alt etter kor

mange / omfattande brannar / ulykker som førekjem i kommunen det einskilde år, og kor mykje som må investerast i bygningar og køyretøy / materiell. Dette gjer det vanskeleg å budsjettere riktig for det einskilde år.


12. SENTRALE UTFORDRINGAR FOR BRANNVESENET I FRAMTIDA. Det som er skrive i dette kapitlet gjeld for norske brannvesen generelt, og er altså ikkje spesielt for den regionen som vert omtalt i utgreiinga. 12.1 Sentrale myndigheiter sine målsettingar. I St.meld. 35 (2008-2009) ”Brannsikkerhet” finn ein følgjande målsetjingar for dei komande åra:

- Færre omkomne i brann - Unngå tap av uerstattelege kulturhistoriske verdiar - Unngå brannar som lammar kritiske samfunnsfunksjonar - Styrka beredskap og handteringsevne - Mindre tap av materielle verdiar

Fleire av desse målsetjingane vil verte enklare å nå ved eit samarbeid mellom kommunar / brannvesen. 12.2 Auka sannsyn for større ulykker. Ein har sett ei utvikling der norske brannvesen rykker ut til forholdsvis færre brannar, men der utrykkingar til andre typar ulykker har auka. Større fly, bussar, skip etc., meir transport av farlege stoff og stadig tettare trafikk og høgare fart innan alle sider av samferdsla, fører til auka sannsyn for at ulykker skal skje og større konsekvensar når ulykkene først skjer. Det vert bygd stadig større og høgare bygningar, der det oppheld seg mange personar. Me ser også ei utvikling i retning av bygging av lange tunnelar – nokon gonger under vatn. Innsatsar i slike objekt er spesielt kompliserte. Stadig aukande krav til effektivitet og avkastning til verksemder stiller krav til kostnadsreduksjonar. Erfaring viser at dette i praksis ofte fører med seg fjerning av sikkerheitsbarrierar, eller at ein let vere å innføre slike barrierar. Press på kostnader kan også føre med seg at verksemdene, eller tiltakshavarar, nyttar teknologi, utstyr og installasjonar som i beste fall er ”godt nok” til sitt formål, men som langt frå representerer ”den best tilgjengelege teknologi” som fins. Dette er tilhøve som gjer at brannvesenet i framtida sannsynligvis vil måtte gjere ein innsats ved større og meir kompliserte ulykker enn dei ein tradisjonelt har hatt med å gjere. Eksempel på slike ulykker er trafikkulykker der det er involvert både mange menneskjer, farleg gods og med fare for forureining. Eit anna eksempel er ulykker i samband med auka sjøtrafikk. 12.3 Stadig fleire eldre og pleietrengande som bur heime. Etter kvart som ”eldrebølgja” slår inn over landet vil talet på eldre verte monaleg større. Personar over 70 år har om lag 4 gonger høgare sannsyn for å døy i brann


enn det aldersgruppa under 70 år har. Utviklinga nå er at stadig fleire pleietrengande vert buande heime. Dette er ei gruppe som har eit sannsyn for å døy i brann som ligg om lag 15 gongar høgare enn det funksjonsfriske vaksne personar har. 12.4 Trong for spisskompetanse og spesialutstyr. Som det går fram av avsnitt 12.2, må ein kunne vente auka sannsyn for meir kompliserte ulykker enn det brannvesenet har vore vant til å gjere ein innsats ved. Dette fører igjen til ein auka trong for at dei som skal leie slike innsatsar har best mogeleg kompetanse, slik at innsatsen kan gjerast på ein best mogeleg måte for dei involverte. Den teknologiske utviklinga går fort også når det gjeld tilgjengeleg redningsutstyr, samt IKT-utstyr som ein treng ved administreringa av spesielt det førebyggjande arbeidet i brannvesenet. Dette er utstyr som både er kostbart i innkjøp og det vert kravd omfattande opplæring og øving når det gjeld handtering av slikt utstyr. Ein ser ei utvikling der enkelte hendingar som brannvesenet må gjere ein innsats ved vert meir teknisk kompliserte. I framtida vil truleg mykje av tilsynsressursane verte kanaliserte til dei objekta som ut frå ei risiko- og sårbarheitsanalyse representerer dei største risikoane. Å gjennom-føre slike analysar for å finne fram til dei objekta der mesteparten av ressursane skal setjast inn vil krevje spisskompetanse. Det er særs kostbart å etablere og drive ein dykkarberedskap med dykkarar som kan utføre redningsdykking. Samtidig veit ein at ved drukningsulykker er tidsfaktoren like viktig som ved brannar. 12.5 Trong for innsats på kort varsel. Brannvesenet er i mange tilfeller den einaste lokale ressursen innbyggarane kan rekne med å få hjelp frå raskt i kritiske situasjonar mange stader i landet. Tendensen til auka sentralisering av politi- og ambulansetenesta viser at brannvesenet må ta seg av ulike hendingar åleine i alle fall i startfasen av ein innsats. Dette aukar trongen for at brannvesenet er til stades lokalt og at dei har kompetanse til å utføre både ordens-messige og førstehjelpsmessige oppgåver på skadestaden, samtidig som dei tar seg av dei tradisjonelle oppgåvene for brannvesenet. 12.6 Krav om effektiv leiing av brannvesenet både under dagleg drift og under innsatsar. Med sterkare fokus på effektiv utnytting av samfunnet sine ressursar, kjem også leiinga i brannvesenet under press for å ha ein effektiv organisasjon både ved den daglege drifta og under innsatsar på skadestaden. Slik leiingskompetanse kan det vere vanskeleg å få dersom ein skal dekke mange fagfelt, slik mange brannsjefar har det spesielt i små kommunar.


Me ser stadig oftare at det vert sett kritisk fokus frå massemedia på den innsatsen som brannvesenet gjer på ein skadestad. Ved dei største ulykkene kjem gjerne både DSB og SINTEF med eigne granskingsrapportar der både det førebyggjande arbeidet og redningsarbeidet vert nøye granska, samtidig som politiet etterforskar hendinga for å finne ut om det føreligg straffbare tilhøve. Konklusjonar som går ut på at brannvesenet har utført det førebyggjande arbeidet og / eller redningsinnsatsen på ein måte som ikkje er tilfredsstillande, vil vere dårleg ”reklame” både for brannvesenet og kommunen. Føretaksstraff er ikkje lenger ukjent for offentlege myndigheiter dersom ein ikkje har utført dei tildelte oppgåvene på ein tilfredsstillande måte, eller dersom fastsette rutinar ikkje er fylgde – eller dersom slike rutinar ikkje fins. I tillegg til at ulike myndigheiter følgjer med på drifta i brannvesenet, har også massemedia og innbyggarane i større grad begynt å setje eit kritsk lys på drifta av brannvesen. Dette fører med seg at også brannvesen vert utsett for kritikk dersom ikkje alt går slik det burde. Eit eksempel her er skogbrannen i Froland sumaren 2008. I tillegg har ein den seinare tida sett eksempel på at involverte i ulykker vurderer å gå til søksmål mot redningsetatane for det dei påstår er dårleg redningsarbeid! 12.7 Auka krav til kapasitet og kvalitet på tilsynsoppgåvene. Førebyggjande arbeid i form av m.a. tilsyn med særskilde brannobjekt og av piper og eldstader i bustader vert gjennomførte for å redusere sannsynet for at brannar skal oppstå, samt for å redusere konsekvensane dersom det skulle begynne å brenne. Frå sentrale myndigheiter har det dei siste 10 – 15 åra vore fokusert spesielt på førebyggjande brannvernarbeid, og kommunane er pålagt å bruke ein langt større del av dei samla brannvernressursane på førebyggjande arbeid no enn tidlegare. Denne utviklinga må ein kunne vente vil fortsetje ei stund til. Ein minner igjen om dei undersøkingane som vert gjennomførte etter større brannar og ulykker, der også brannvesenet sin førebyggjande innsats vert nøye granska og vurdert. Etter kvart kjem det krav om meir samordna tilsyn frå ulike tilsynsorgan, slik at ei enkelt verksemd skal sleppe å ha vitjing av 5-6 ulike tilsyn som kjem til ulike tider (brannvesen, arbeidstilsyn, el-tilsyn, Mattilsynet, skjenkekontroll etc.). Me ser ei utvikling der enkelte ungdomsgrupper tar i bruk lokalar som ikkje er godkjent som forsamlingslokalar til festar der det vert nytta rusmidlar som gjer dei ute av stand til å tenke rasjonelt for å unngå uønska hendingar og til å handle rasjonelt dersom ein brann skulle oppstå. Denne utviklinga krev m.a. eit utstrakt samarbeid med politiet, og utradisjonelle måtar å arbeide med tilsyn på. Det vert bygd stadig nye typar bygningar der mange menneske er samla og der det difor kan vere ein stor risiko for tap av mange menneskeliv dersom bygget ikkje er tilfredsstillande sikra. Eit eksempel på slike bygg er kombinerte bygningar som inneheld handelssenter og med bustader på toppen. Dette er ei utfordring både for bygningsmyndigheitene og brannvernmyndigheitene. Det vil vere ei utfordring for kommunane å vidareutvikle meir effektive og målretta tiltak, som for eksempel:


informasjon retta mot prioriterte grupper, for eksempel eldre, framand-kulturelle, enkelte pasientgrupper etc. Sjå avsnitt 12.3.

auka kvalitet på tilsynet og sakshandsaminga etter tilsyn (ikkje akseptere at dei same avvika er år etter år, utan at noko effektivt vert gjort).

auka kompetanse i rådgjevinga over for den kommunale sakshandsaminga ved byggesaker der brannsikkerheit er viktig.

omstilling av feiarvesenet til meir fokus på informasjonsarbeid, tilsyn og kontroll av piper og eldstader, og fyringa sin påverknad på miljøet.

12.8 Krav om auka kompetanse og effektiv utnytting av mannskapa. Ingen av kommunane som er med i dette dokumentet har heiltidstilsette mannskapa i beredskapsstyrken. Dei deltidstilsette mannskapa vil også i framtida utgjere heile brannberedskapen i regionen. Heving av kompetanse og felles øvingar er viktige verkemiddel for å utvikle og halde ved like eit godt samarbeid mellom brann-mannskapa i nabokommunar. Også tryggleiken og tilliten mellom alle dei involverte er avgjerande for at den enkelte medarbeidar skal kunne utføre arbeidet best mogeleg. Innsatsar ved brannar og andre ulykker er eit utstrakt ”team-arbeid”, der også representantar for politiet og ambulansetenesta er like viktige ledd. 12.9 Større krav til økonomisk effektivitet og auka kvalitetskrav generelt. Så langt ein kan sjå inn i framtida vil utgiftene til å drive brannvesenet i hovudsak dekkast over det kommunale budsjettet. Konkurransen om ressursane mellom dei ulike etatane eller einingane i kommunane har auka kraftig dei siste åra, og denne utviklinga kan ein vente vil fortsetje. Krava til større økonomisk effektivitet går føre seg heile tida, og i denne utviklinga ser me eit sterkt press på at også brannvesenet skal skaffe seg eigne inntekter ved å ta på seg ulike serviceoppgåver. Krava om større økonomisk effektivitet, saman med krava om auka kvalitet, tilseier at det må vere ei god og effektiv organisering og drift av brannvesenet. Organiseringa og drifta i dag vil ikkje alltid vere tilfredsstillande i høve til desse krava. Også på nasjonalt plan ser ein at regjeringar frå ulike politiske parti har omstilling og effektivisering av offentlig sektor som ei sentral målsetjing. Slike krav fører med seg ei forventing om at kommunar samarbeider for å finne meir effektive løysingar. Sjå sitata på side 2 i denne utgreiinga. Som eksempel på stordriftsfordelar ein kan oppnå ved interkommunalt samarbeid innan brann og redning nemner ein: samordning av innkjøp, redusert trong for mange leiarar, felles øvingar, felles heving av kompetanse. 12.10 Krav om kvalitetssikring og internkontroll. Alle verksemder som sysselset personar i den storleiken som ein her omtalar må ha ein effektiv internkontroll (HMS) som sikrar at dei tilsette sin sikkerheit og helse vert godt tatt i vare og at ein ikkje skadar andre personar eller miljøet. Kravet til dette finn ein i internkontrollforskrifta, og dette skal igjen vere innarbeida i dokumentasjonen for brannvesenet (brannordninga). Å opprette og vedlikehalde eit slikt internkontroll-


system er både tidkrevjande og ressurskrevjande på andre måtar for det enkelte brannvesen. Kravet om kvalitetssikring av dei tenester som det offentlege tilbyr er stadig aukande. Me ser at enkelte kommunar har fått ISO-sertifisering av verksemda si. Dette vert nok eit aukande krav frå innbyggjarane og dei næringsdrivande i kommunane i framtida. 12.11 Bruk av gass. Dei seinaste åra har bruken av gass både i næringslivet og i bustader auka kraftig. Denne utviklinga har ført til auka sannsyn for gasslekkasjar og at brannvesenet må ta omsyn til at gass kan vere involvert i brannar og andre hendingar. Eit eksempel på dette er rasulykka som skada bustadblokker i Ålesund, der ein gasstank vart ståande og lekke i fleire dagar og påverka redningsarbeidet i sterk grad. 12.12 Klimarelaterte hendingar. Det er nå i stor grad allment akseptert at ein har ei utvikling der klimaet er i monaleg endring, og der desse endringane vil føre med seg m.a. auka sannsyn for ekstreme vêrsituasjonar. Dette kan føre til auka sannsyn for jord- og steinskred, flom, at vatn og elvar går over sine breidder, stort snøfall og langvarig tørke (skogbrannar). 12.13 Endring i sivilforsvarslova. Ved ei endring i sivilforsvarslova § 15a som vart sett i kraft 01.01.10 vart det lovpålagt at kommunane skal gjennomføre ei risiko- og sårbarheitsanalyse (ROS-analyse) for heile den kommunale verksemda. Kommunen pliktar å vurdere sannsynet for at desse hendingane kan skje og korleis dei i så tilfelle kan påverke kommunen. Slike nye ROS-analysar kan føre til at brannvesenet vert tillagt nye beredskapsoppgåver i kommunane. 12.14 Deltidsreforma. Modellen for opplæringa av deltidsmannskap tilsvarer dei 5 vekers grunnkursa ein har i dag på heiltid, og skal gjennomførast desentralisert i løpet av 1 år. Opplæringa skal skje i eigen kommune eller region gjennom sjølvstudium, kveldssamlingar og lørdagssamlingar. Eit ett-vekses praksiskurs vert lagt til eit godkjent øvingsanlegg. Ein del brannvesen m.m. er godkjent med slikt øvingsanlegg. Eit standard undervisningsopplegg vil gje alle dei ca 10.000 deltakarane same grunnlag for å drive brannvernarbeid. Det vert lagt til grunn at brannsjefen i den enkelte kommune er hovudansvarleg for framdrift av opplæringa når det gjeld sjølvstudium, kveldsundervisning og lørdagssamlingar. Myndigheitene rår til samarbeid om dette i regionar. Grunnkurset vert avslutta med ein individuell eksamen. 12.15 Rekruttering av medarbeidarar. Rekruttering av heiltidstilsette brannmannskap har lenge vore enkelt, ved at ein har godt med søkjarar som har dei ønska kvalifikasjonane for å starte etatsopplæringa til å verte brannmannskap.


Det har enkelte stader vist seg monaleg vanskelegare å rekruttere deltids brannmannskap som både bur og arbeider så nær den aktuelle brannstasjonen at dei kan delta i brannberedskapen, samtidig som dei er motivert for å ta på seg denne viktige samfunnsmessige oppgåva med dei krav og tilbod som kommunane har, og som dessutan har fysisk og psykisk helse som er tilfredsstillande. Eit felles brannvesen med mogelegheit for betre skulering av dei tilsette deltids-mannskapa både med grunnutdanning og jamlege øvingar vil kunne vere eit viktig moment for å betre rekrutteringa. Det er krav om at førar av køyretøy under utrykking skal ha førarkort for utrykkingskøyring. Det er ein monaleg kostnad for arbeidsgjevar å koste på tilsette slik opplæring. Det har lenge vore vanskeleg å rekruttere faglærte feiarar, samt å få ungdomar til å inngå lærlingkontrakt for feiarfaget. Dette har ført til at fleire kommunar har måtta nytte ufaglærte feiarar, noko som er i strid med forskrift om organisering og dimensjonering av brannvesen. Det er grunn til å tru at eit større fagmiljø for feiarar – slik det vil verte i eit felles brannvesen – vil gjere rekrutteringa av faglærte feiarar lettare.


13. KONSULENTEN SI TILRÅDING. Konsulenten vil rå til følgjande:

1. Vest-Telemark brannvesen IKS vert utvida til også å omfatte brannbered-skapen i dei 6 samarbeidskommunane.

2. Ein nyttar framleis IKS som selskapsform. 3. Stillinga som leiar beredskap vert ei 100 % stilling. 4. Det vert gjennomført ei ny felles risiko- og sårbarheitsanalyse (ROS-analyse)

for brannvernet i alle dei 6 samarbeidande kommunane. 5. Talet på brannmannskap ved brannstasjonane og depota, og dei vakt-

ordningane ein har i dag vert vidareførte til etter at ei ny ROS-analyse er gjennomført.

6. Kommunane eig sjølv sine brannstasjonar og dekker kostnader til drift og vedlikehald av desse.

7. Fellesbrannvesenet dekker kostnader til investeringar i køyretøy. 8. Fellesbrannvesenet dekker kostnader til kjøp av anna materiell, og til drift og

vedlikehald av køyretøy og anna materiell. 9. Det er stor trong for å satse stort på heving av kompetanse for utrykkings-

leiarar og brannkonstablar i regionen. 10. Som kostnadsfordelingsmodell vel ein modell 3. Fordelinga vert revidert kvart

4. år.

Sakliste til rådsmøte 12. april 2011 · Seljord kr 564 400 kr 1 200 000 kr 0 kr 1 764 400...

Documents

Transcript of Sakliste til rådsmøte 12. april 2011 · Seljord kr 564 400 kr 1 200 000 kr 0 kr 1 764 400...