REFUTACIÓNS EN CONTRA

Se afirman que hai medios para protexer ou que hai un control por parte das familias:

Son moitos os pais que afirman coñecer o significados dalgunhas das palabras máis utilizadas polos

seus fillos, como 'tuenti','myspace','live spaces' ou'facebook'. Con todo, cando se lles pregunta polo

seu significado limítanse a responder de forma vaga que "é algo relacionado con Internet". Deixan

os rapaces desde idades cada vez máis temperáns sos, desprotexidos ante un mundo complexo e

perigoso. Sería coma se nunha cidade descoñecida deixasen sen protección nin supervisión aos seus

fillos pequenos.

Se minimizan os riscos de acoso: Por unha banda, cando o acoso é entre iguais xa non se

queda simplemente na contorna da escola senón que o menor pode seguir sentindo o acoso

ao chegar a casa, no caso de acoso por parte de adultos leste pódese realizar a distancia ata

entre un menor e un adulto de distintos países tal como demostrouse no caso de Sten Kalma

un mozo estoniano que terminou suicidándose tras ser acosado por un pedófilo español.

Sen ir máis lonxe en Fene, o presidente do clube de futbol de Perlio publicou na rede sen

consentimento fotos, nos vestiarios, dos xogadores espidos.

http://www.diariodeferrol.com/extarticulo/galicia/el-presidente-de-un-club-deportivo-de-

fene-ingresa-en-prision-por-pornografia-infantil/20130323235807118919.html

http://www.diariodeferrol.com/articulo/ferrol/el-directivo-del-perlio-detenido-tenia-fotos-

de-jugadores-en-los-vestuarios/20130325232941038853.html

Un menor ao día denuncia ser ciberacosado en España

En 2012, a Liña de Atención sobre Ciberbullying atendeu a 343 menores

A Comisión Europea e Protéxelles lanzan unha campaña para previr situacións de risco

A Liña de Atención sobre Ciberbullying, rede europea para a denuncia de casos de acoso

na Rede entre menores, atendeu 343 casos en España en 2012. O fenómeno ha ir en

aumento desde que este servizo se puxo en marcha en 2008, cando se rexistraron 227.

¡Un incremento do 151% en só cinco anos!, destaca Guillermo Cánovas, responsable de

Protéxelles, entidade que traballa para que os mozos fagan un uso responsable de Internet.

Para reverter esta tendencia, a Comisión Europea e Protéxelles lanzaron este martes a

campaña European Superkids Online en España, Dinamarca, Italia e Polonia. O programa,

dirixido a profesores e alumnos de Primaria (entre 10 e 13 anos), inclúe guías didácticas e

material audiovisual online en yocontrolo.com para que os pequenos teñan ferramentas

contra o ciberacoso antes de que utilicen intensivamente as redes sociais.

O 13% dos adolescentes españois foi vítima de ciberbullying(acoso entre menores na Rede)

algunha vez, e o 9,4% confesa haber ciberacosado a algún compañeiro, segundo datos do

estudo europeo EU-NET-ADB, realizado por distintas universidades europeas e centros de

seguridade en Internet. ?Pode parecer que é unha porcentaxe baixa, pero significa

decenas de miles de mozos sufrindo esta situación. Non é unha anécdota?, subliñou

Cánovas durante a presentación da campaña. O responsable de Protéxelles alerta de que,

segundo os seus datos, a metade dos mozos que foron ciberacosados acosan a outros. “A

conclusión é que cantos máis menores sexan vítimas, máis se estenderá o problema”, dixo.

Paula Dallí, actriz da serie de Disney Víraa, que participa xunto aos seus compañeiros de

reparto nos vídeos didácticos da campaña que mostran casos cotiáns de ciberacoso,

confesou que ela mesma foi vítima de suplantación de identidade nas redes sociais. “Nós

estamos expostos e algúns menores fanse pasar por nós para insultar e acosar a outros

adolescentes”, relatou. A suplantación de identidade para hostigar a outros é unha das

formas máis comúns de ciberacoso entre adolescentes. Con iso, conseguen que a persoa á

que lle usurparon o nome para insultar sexa rexeita por todos. “Moitas veces non son

conscientes do dano que fan”, continuou Dallí. Neste sentido, Cánovas apuntou que

moitos dos acosadores creen que “todo é unha broma”.

Os datos contradín, con todo, que as vítimas de ciberbullying tómense de broma os

insultos e o hostigamiento en Internet. Máis do 80% asegura que lles afecta moito á súa

vida, os seus estudos, as súas relacións familiares e con amigos. Sobre todo a elas (89%

fronte ao 75% dos mozos que fai esta afirmación). As mozas non son só as que máis sofren,

segundo Cánovas, senón tamén as que máis acosan porque “eles dedican máis tempo a

xogar que ás redes sociais”.

Un 20% das denuncias na Liña de Atención sobre Ciberbullying en 2012 fixéronas as

vítimas sen que os seus pais tivesen coñecemento da situación.

USO EXCESIVO QUE DANA A SAÚDE: Non imos negar que as teñen un gran potencial

educativo e comunicativo pero un uso inadecuado ou abusivo pode carrexar importantes

consecuencias negativas. A ORGANIZACIÓN MUNDIAL DA SAÚDE (OMS) RECOÑECE QUE 1

DE CADA 4 PERSOAS SOFRE ALGÚN PROBLEMA DE ADICCIÓN ÁS NOVAS TECNOLOXÍAS.

Brecha dixital:

Segundo Internet World Stats,16 no 2010, dos 1966 millóns de internautas conectados,

case o 63% vive nos países industrializados, onde reside o 15% da poboación mundial.

Mentres que Europa e Estados Unidos suman 501 millóns de usuarios, en todo o

continente africano a cifra descende a 110 millóns, e estas diferenzas maniféstanse así

mesmo entre homes e mulleres, cidade ou campo, idades, estatus sociais, paralelamente

ás "brechas" de sempre: o acceso á sanidade, á educación, a mortalidad infantil, o fame, a

pobreza.

Datos de 2006 da Unión Internacional de Telecomunicaciones mostran que mentres o 58.6%

dos habitantes dos países desenvolvidos teñen acceso a Internet, nos países en vías de

desenvolvemento apenas o 10.2% dos habitantes ten acceso a esta tecnoloxía.

Se minimizan os riscos do anonimato perigoso ou suplantación da personalidade

http://www.lavanguardia.com/internet/20111208/54239958028/nuevos-peligros-

amenazas-investigan-redes-sociales-twitter-facebook.html

Artigo do 08/12/2011 as 11:48h

‘’Se onde vives, a que colexio van os teus fillos, calquera día atopas o teu coche queimado…’’

Son algúns dos mensaxes enviados dende o anonimato en Twitter, Facebook, Tuenti…

Os pasados casos da humorista Eva Hache e o periodista deportivo Juanma Castaño

ameazados de morte por ‘’tuiteros’’ fixeron soar as alarmas da policía nacional a cal se viu

obrigada a dobrar a seguridade nas redes sociais.

Soamente o corpo da policía nacional de twitter - policía recibe cada día entre 15 e 20

mensaxes de denuncias de acoso, suplantación de identidade, inxurias e ameazas.

Nun só ano o ‘’Plan Contigo’’ a iniciativa da policía e a garda civil en tuenti recibiu máis de

3.000 denuncias deste tipo e case todas eran enviadas por xoves menores de idade.

É a advertencia que lanza Enrique Rodríguez, inspector xefe da Brigada de Investigación Tecnolóxica da Policía Nacional (BIT) que destaca que as ameazas son un delito e como tales, poden ter graves consecuencias penais.

Ao referírmonos a problemas graves na rede non estamos teorizando, senón

cinguíndonos a casos reais que se dan en todo o mundo, por exemplo, o dramático caso

de Tipo: ciberbullying que rematou coa morte de Amanda Todd . Amanda era unha

rapaza canadense da nosa idade, só tiña 15 anos, e suicidouse o ano pasado tras

sufrir un ciberacoso do que foi vítima a través da rede social Facebook. A pesar

dos traslados de residencia da súa familia, non puido fuxir da omnipresencia da

rede e non resistiu as burlas e a presión.

Unha vez que unha foto ou dato comprometedor sube á rede, xa non podemos impedir a

súa difusión. Podemos ser vítimas durante toda a nosa vida. É evidente que as relacións

sociais convértense nunha ameaza, non nunha vantaxe.

Falta de privacidade, control de todos os nosos movementos

http://ciberseguridad.blogspot.es/

A miúdo, a realidade supera a ficción. Este é o caso do libro 1984 de George Orwell, no que se nos suscitaba unha sociedade vixiada polo Gran Irmán, un axente político destinado a exercer un forte control sobre a poboación. No seu día podía parecer algo irreal, pero a nosa sociedade cada día achégase máis ao modelo de sociedade que Orwell imaxinou. As novas tecnoloxías melloraron notablemente nosa calidade de vida, pero á vez dan pié a unha perdida da intimidade e a privacidad do cidadán. Grazas ás tecnoloxías, o mundo, é cada día máis ?seguro? e pódese exercer un control maior en casos como o terrorismo. Pero iso sumado ás políticas do terror que exercen os gobernos desde o 11S, fai que as leis de control da información colocáronse nunha posición na que o cidadán da pié pode perder por completo a súa intimidade. Os datos que se poden obter neste sistema de vixilancia corren o risco de ser manipulados con outros obxectivos que non son o de ofrecer seguridade á poboación. Actualmente existen millóns de perfís de cidadáns viaxando pola rede, datos que son vendidos e comprados por diferentes corporacións que farán uso deles con fins económicos. Os sistemas de identificación son cada vez máis avanzados, pero máis inseguros para o individuo. Hoxe en día existen códigos de barras, tarxetas de identificación, cámaras de seguridade avanzadas, chips biométricos, dos que se pode obter unha gran cantidade de información persoal que nos priva de intimidade. E isto é só o principio? Isto posiblemente levaranos a un futuro no que noso poder de decisión será nulo, aínda que nós creamos que temos liberdade nos nosos actos. Neste futuro, non tan afastado o Gran Irmán saberá quen es, onde vives, que coche tes, de que traballas, como se chama a túa muller, quen foi a túa primeira noiva, e ata con quen lla pegas? cousas que seguramente nin a túa queres saber.

Este é o principio do sistema de vixilancia total, só Gran Irmán sabe o futuro que nos depara.

Illamento da realidade A urxente e constante necesidade de estar en permanente contacto co seu móbil, Ipad,

illándose de todo o que os rodea. Todos temos presente esa escena na que varios os mozos

están sentados arredor dunha mesa, entre amigos, coa súa familia.... e están enganchados á

rede falando, xogando ou intercambiando contidos. Pero totalmente illados da realidade.

Viven nunha realidade virtual que non responde á realidade da vida. Na que cada día lle

custa máis desenvolverse. Mozos aos que lles dá vergonza preguntar na rúa ou mesmo ligar

se non é a través das redes do Wapssap

Con moita frecuencia as informacións atopadas na rede non son fiables, hai moitas páxinas

onde o contido non é científico o simplemente é opinable. A mesma Wikipedia , moi

utilizada, pode ofrecer contidos incorrectos, xa que calquera usuario pode editar as distintas

páxinas

Se opinan que non hai adicción:

As dependencias tecnolóxicas (do móvil, internet…)están provocando transtornosque

se manifestan en : disforia ou ansiedade cando non pode usarse o móbil;

interferencia con actividades cotiás; manexo do mesmo cando non é apropiado ou

perigoso; consumo cada vez maior; ou a utilización do móbil como forma de

resolver problemas afectivos. Trátase de procesos similares aos dos demais

trastornos adictivos.

Fonte: http://www.aesed.com/descargas/revistas/v34n1_6.pdf

Ellas, ellos y su móvil: Uso, abuso (¿y dependencia?) del teléfono móvil en la adolescencia*

Mariano Chóliz, Verónica Villanueva y Mari Carmen Chóliz, Dpto de Psicología Básica.

Universidad de Valencia

………………………………………………………………………………………

As tecnoloxías da información e da comunicación (TIC) están chamadas a facilitarnos a

vida, pero tamén poden complicárnola. Nalgunhas circunstancias, que afectan sobre todo

a adolescentes, Internet e os recursos tecnolóxicos poden converterse nun fin e non nun

medio.

Se hai unha obsesión enfermiza por adquirir a última novidade tecnolóxica (por exemplo,

en móbiles ou en soportes de música) ou as TIC transfórmanse no instrumento prioritario

de pracer, o ansia por estar á última pode enmascarar necesidades máis poderosas. Así

mesmo as redes sociais poden atrapar nalgúns casos a un adolescente porque o

mundo virtual contribúe a crear nel unha falsa identidade e a distanciarlle (perda de

contacto persoal) ou a distorsionar o mundo real .

Á marxe da vulnerabilidade psicolóxica previa, o abuso das redes sociais pode provocar

unha perda de habilidades no intercambio persoal (a comunicación persoal apréndese

practicando), desembocar nunha especie de analfabetismo relacional e facilitar a

construción de relacións sociais ficticias.

http://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=3230123 Adicción a las nuevas tecnologías y a las redes sociales en jóvenesun nuevo reto Autores: Enrique Echeburúa Odriozola, Paz de Corral Gargallo

Problemas dos videoxogos violentos

Está fóra de toda dubida o feito de que os videojuegos constitúen a maior parte do consumo

audiovisual da nosa sociedade, por encima da suma do cine, películas de video e música gravada.

Tamén parece evidente a presenza dun grado de violencia cada vez máis intenso nos videojuegos

máis vendidos ou utilizados polos menores e novos. Igualmente está demostrado que os menores

de idade teñen fácil acceso aos videojuegos violentos e outro tipo de xogos que, teóricamente,

non son adecuados para a súa idade.O debate sobre a influencia dos videojuegos violentos (VJV)

na conduta dos xogadores vén desenvolvéndose desde fai moitos anos, nun aparente empate

dialéctico entre quen alertan sobre os efectos negativos dos VJV e quen advirten que a súa

influencia non é maior que a do cine, a tv ou a literatura.Neste artigo queremos chamar a

atención sobre os perigos reais da utilización dos VJV en razón a varios feitos que evidencian a

necesidade de controlar os xogos aos que xogan os menores na nosa sociedade. Estes argumentos

son de diferente tipo:1) A alarma constante por parte das Asociacións Internacionais de Pediatría,

Psiquiatría, Medicina, Psicología e outros organismos preocupados pola saúde.

2) As chamadas de atención por parte das asociacións de consumidores e usuarios.

3) A resposta institucional que algúns países de Europa e de América realizaron respecto diso. O

Parlamento Europeo tamén se pronunciou nesa dirección.

4) A creación dun código internacional para a protección dos usuarios, o código autorregulador

Pan European Game Information (PEGI).

5) A investigación desde fai décadas e os máis recentes estudos realizados por Anderson. O

resultado destes informes e estudos confirma a evidencia de que a exposición aos videojuegos

violentos relaciónase directamente con condutas, pensamentos e actitudes agresivas, á vez que

diminúen os comportamentos prosociales e de empatía cara ás vítimas.

As consecuencias en educación son inmediatas, porque parece evidente que o debate sobre os

perigos dos VJV debe deixar paso a como previr e preparar aos nosos nenos e nenas fronte aos

videojuegos que están presentes e de fácil acceso na contorna inmediata.

Fonte: Félix Etxeberría. Videojuegos violentos y agresividad,Tevista científica da Universidade Pablo de Olavide de Sevilla http://upo.es/revistas/index.php/pedagogia_social/article/view/55