Wykonawca: Paweł z 1Ti2

1. Burak cukrowy oraz jego historia

2. Warunki uprawy

3. Miejsca uprawy i rozwój

4. Zawartość sacharozy i jego odmiany

5. Zdjęcia buraka cukrowego

6. Trzcina cukrowa

7. Produkcja i miejsca uprawy

8. Zawartość sacharozy i opis rośliny

9. Zdjęcia trzciny cukrowej

10.Strony wykorzystane w prezentacji

Burak cukrowy – odmiana buraka zwyczajnego - cukrodajna roślina przemysłowa należąca do rodziny komosowatych. Stanowi drugie na świecie (po trzcinie cukrowej) źródło cukru – 24% produkcji światowej. Jest to dwuletnia roślina uprawna z rodziny komosowatych (Chenopodiaceae), pochodząca od buraka dzikiego (Beta maritima).

Pochodzenie buraka cukrowego, jego historia Buraki cukrowe uprawiane były początkowo jako warzywa ogrodowe oraz na paszę dla zwierząt. Cukier został wyprodukowany eksperymentalnie z buraków w Niemczech w 1747r. przez chemika Andreasa Marggrafa, a pierwsza fabryka przetwarzająca buraki cukrowe była wybudowana w Konarach na Dolnym Śląsku w 1799. Pierwsza kampania cukrowa w marcu 1802 roku . Napoleon zainteresował się uprawą buraków cukrowych w 1804 roku, kiedy Brytyjczycy zablokowali dostawy cukru do Imperium Francuskiego z zachodnich Indii. Wybudowano wtedy we Francji czterdzieści fabryk do przetwarzania buraków cukrowych. Przemysł ten tymczasowo upadł po upadku Napoleona, jednak sytuacja poprawiła się w 1840r. Wtedy produkcja cukru z buraków gwałtownie wzrosła w całej Europie, i w 1880 przerosła produkcję z trzciny cukrowej.

Buraki cukrowe udają się najlepiej po zbożach – zwłaszcza w płodozmianie z pszenicą – na żyznych, średnio żyznych i próchniczych glebach, zasobnych w wilgoć i niezakwaszonych. Ich uprawy są kapitałochłonne i pracochłonne, wymagają bowiem stosowania dużych ilości obornika i nawozów mineralnych oraz częstych zabiegów pielęgnacyjnych. Potrzebują one stosunkowo długiego okresu wegetacyjnego i dużego nasłonecznienia w fazie dojrzewania, co zwiększa zawartość cukru w korzeniu.

Przeciętny plon korzeni wynosi ponad 40 t/ha (dochodzi jednak nawet do 100 t/ha). Buraki cukrowe uprawiane są głównie w Europie - w północno-wschodniej Francji i południowych Niemczech, w pasie czarnoziemów i gleb brunatnych europejskiej części Rosji, na Ukrainie, w południowej Polsce, północnych Włoszech i w krajach Beneluksu. Poza Europą ich uprawy mają duże znaczenie w Stanach Zjednoczonych (Michigan, Montana, Dakota Północna, Nebraska, północna Kalifornia), Chinach (Mandżuria) i w Turcji.

Europa

Stany zjednoczone

Największe znaczenie ma burak cukrowy, zawierający 18-19,5% sacharozy. Umownie wyodrębniono 3 grupy jego odmian na podstawie kształtu, wysokości plonu korzeni oraz zawartości w nich cukru:

1) typ cukrowy, charakteryzujący się stosunkowo niskim plonem korzeni, ale wysoką zawartością cukru (20-22%),

2) typ normalny, o średnich plonach korzeni i średniej zawartości cukru (18-19%),

3) typ plenny, wytwarzający duże korzenie o niskiej zawartości cukru (15-18%).

Cukrowiec lekarski – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Zwyczajowo nazywana jest trzciną cukrową, mimo że z biologicznego punktu widzenia jest to nazwa nieprawidłowa, roślina nie należy bowiem do rodzaju trzcina, lecz rodzaju cukrowiec. Jest to potężna trawa (do 6 m wysokości) pochodząca prawdopodobnie z Nowej Gwinei, uprawiana między 30° szerokości geograficznej północnej i 30° szerokości geograficznej południowej w klimacie równikowym i podrównikowym, wilgotnym, na glebach dobrych, mało przepuszczalnych

Produkcja światowa wynosi 1088,3 mln t . Plony wynoszą od 45-90 t z ha na obszarach podrównikowych do 250 t z ha na Hawajach. Największe tereny upraw występują w krajach regionu Morza Karaibskiego, w południowo-wschodniej i wschodniej Brazylii, południowo-wschodnich Chinach, na Nizinie Gangesu, Filipinach, Jawie, w Australii na północ od Brisbane, na Hawajach, we wschodniej części RPA. Największym producentem trzciny cukrowej jest Brazylia (271 mln t co stanowi 25% zbiorów światowych). Wciąż, mimo konkurencji buraka cukrowego, najważniejszy surowiec do produkcji cukru w świecie.

Miękisz wewnątrz źdźbła zawiera do 20% cukrów.

www.fosfan.pl

www.coboru.pl

www.uprawyekologiczne.pl

www.niam.pl

www.wikipedia.pl

www.portalwiedzy.onet.pl

www.open-bar.pl

www.kolumber.pl