Politico τεύχος 3

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ 0

POLITICO 2014

Hewlett-Packard

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

POLITICO ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΤΕΥΧΟΣ 3

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΣΑΠΕΔΔ

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ

ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΣΤΟΝ

ΙΣΛΑΜΙΚΟ

ΚΟΣΜΟ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΝΑΛΥΣΗ:

ΕΠΙΚΑΙΡΑ:

«Η Αλαμουντίν,

τα Γλυπτά και η

υποτίμηση της

γυναίκας.»

ΣΥΝΕΤΕΥΞΗ :

«Η θέση των γυναικών

στην Αρχαία Ελλάδα»


POLITICO 2014

Περιεχόμενα

Editorial 2

Μήνυμα Προέδρου Συλλόγου 3

Η θέση των γυναικών στον Ισλαμικό κόσμο

Συνέντευξη 6

Η γυναίκα -"res"- στον Μουσουλμανικό κόσμο 10

Ισλάμ και άγνωστες πτυχές 17

Μαντίλα: Σύμβολο πίστης ή καταπιεσης; 21

Οι γυναίκες αντιμέτωπες με το ‘’δράκο του ισλάμ’’ 24

Οι κούρδισες πολεμούν για τις μουσουλμάνες 28

Σύγχρονη Τουρκία και γυναίκες 34

Dress code υπό το πρίσμα της Γαλλικής Κυβέρνησης 38

Επίκαιρα

Η Αλαμουντιν τα Γλυπτά και η υποτίμηση της γυναίκας 40

Διοικητικό Συμβούλιο 43


POLITICO 2014

EDITORIAL

Η παρούσα τρίτη περιοδική έκδοση αποτελεί τη συνέχεια της προσπάθειάς μας να

μεταφέρουμε τους προβληματισμούς μας ,πάνω σε ένα επίκαιρο θέμα, σε εσάς μέλη

και φίλους του Συλλόγου Αποφοίτων του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και

Δημόσιας Διοίκησης. Οι απόφοιτοί μας, ήδη έχουν αγκάλιασαν την προσπάθειά μας

και συμμετείχαν ενεργά. Ο σύλλογος μας ήδη έκλεισε ένα χρόνο λειτουργίας και έχει

καταφέρει να πραγματώσει αρκετούς από τους στόχους του. Ένας από αυτούς ,να φέρει

όλους εμάς πιο κοντά ενσαρκώνεται στο POLITICO.

Η θεματική του τρίτου μας τεύχους ασχολείται με το ζήτημα της θέσης των γυναικών

στον ισλαμικό κόσμο. Το ζήτημα αυτό έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις και

προβληματισμούς σε Παγκόσμιο επίπεδο. Στα κείμενα που θα ακολουθήσουν

αναλύεται το ζήτημα αυτό, ενώ παράλληλα εκφράζονται οι σχετικές απόψεις.

Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η ευθύνη των κειμένων βαραίνει

αποκλειστικά και μόνο τους γράφοντες αυτών. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κ.

Αδάμ-Μαγνήσαλη Σοφία που μας έδωσε τη χαρά να φιλοξενήσουμε την άποψή της

στο POLITICO αλλά και όλους όσους συμμετείχαν στην προσπάθεια αυτή. Θα ήταν

χαρά μας λοιπόν να μας συνοδεύσετε και σε επόμενα τεύχη με τη προσφορά κειμένων

σας, την οποία θα χαρούμε να συζητήσουμε. Σχετικά αιτήματα μπορείτε να τα

αποστείλετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση μας ([email protected] ).

Η Επιτροπή Ερευνών του Συλλόγου

mailto:[email protected]


POLITICO 2014

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΑΠΕΔΔ

Ο Σύλλογος Αποφοίτων Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του

Πανεπιστημίου Αθηνών συνεχίζει την έκδοση του ηλεκτρονικού του περιοδικού με ένα

πάρα πολύ σημαντικό θέμα, το οποίο αυτήν την στιγμή βρίσκεται στην επικαιρότητα

μετά από πάρα πολύ καιρό. Δεν θα μπορούσα όμως να αρχίσω την παρουσίαση αυτού

του ηλεκτρονικού εντύπου χωρίς να αναφερθώ στο έργο που έχει κάνει ο Σύλλογος

μας την χρονιά που μας πέρασε και στο πρώτο χρόνο της λειτουργίας του.

Εν συντομία συνεχίζουμε τις συνεργασίες μας με το One Europe Greece, Youth 4

Europe, Intermediakt καθώς και με τα Ιδρύματα Νάουμαν και Αντενάουερ. Ο

Σύλλογος πλέον ανήκει στις οργανώσεις της Γενικής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και

Πολιτισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης συνεχίζεται η διάθεση της κάρτας

μέλους του Συλλόγου με εκπτώσεις σε βιβλιοπωλεία και καταστήματα.

Επιπρόσθετα ο Σύλλογος σε συνεργασία με την I Dialogue και την Spin

Communication έχει στελεχώσει θέσεις πρακτικής άσκησης τρίμηνης διάρκειας στην

εκπόνηση καινοτόμου project επικοινωνίας. Οι ασκούμενοι έχουν πλέον ενταχθεί στην

ομάδα ανάπτυξης των δραστηριοτήτων του i-dialogue. Με την ολοκλήρωση της

πρακτικής τους άσκησης θα δοθούν πιστοποιητικά τόσο από τον Σύλλογο Αποφοίτων

Πολιτικής Επιστήμης όσο και από το i-dialogue και την Spin Communications. Τέλος,

η συνεργασία μας αυτή με την I Dialogue περιλαμβάνει και την δημιουργία

ραδιοφωνικής εκπομπής από την μεριά του Συλλόγου στο ID Web Radio, η οποία και

έχει ονομαστεί Homo Politicarius.

Στο τρίτο τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού της Επιτροπής Ερευνών του Συλλόγου

Αποφοίτων Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης εξετάζεται το πολύ

σημαντικό θέμα της θέσης των γυναικών στον ισλαμικό κόσμο. Σε αυτήν την έκδοση

του ηλεκτρονικού μας περιοδικού θα βρείτε, ακόμη, μια πληθώρα νέων στηλών

αρθρογραφίας. Περιμένουμε, λοιπόν, να στείλετε και εσείς τα κείμενα σας για να

συμβάλλετε στην προσπάθεια μας για την δημιουργία ενός ορθού επιστημονικού

εντύπου που θα αποκρυσταλλώνει την εμπειρία των αποφοίτων του τμήματος μας όσον

αφορά την ανάλυση των θεμάτων της πολιτικής επικαιρότητας.

Τέλος, ως Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και

Δημόσιας Διοίκησης θα ήθελα να καλέσω για άλλη μια φορά μέσα από το περιοδικό


POLITICO 2014

αυτό τους τελειόφοιτους του Τμήματος μας, να γίνουν ενεργά μέλη του Συλλόγου και

να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία, την γνώση και την θέληση τους για ποιοτική

αναβάθμιση της θέσης του Πολιτικού Επιστήμονα στην αγορά εργασίας και πρωτίστως

στην Κοινωνία.

Γιάννης Κουτρουμπής

Πρόεδρος Συλλόγου Αποφοίτων Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης

http://www.linkedin.com/profile/view?id=62192952&locale=en_US&trk=tyah&trkInfo=tas:kout,idx:1-3-3


POLITICO 2014

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ & ΓΝΩΜΕΣ Η Άμσα πωλήθηκε σε έναν 50χρονο άνδρα έναντι 12

δολαρίων.

Η ίδια θυμάται: «Ένας

50χρονος άνδρας με

σκούρα γενειάδα ήρθε να

με αγοράσει. Από εκείνη

την ημέρα και έπειτα δεν

ήθελα να ζω πια» Εκατοντάδες γυναίκες Γιαζίντι από το βόρειο Ιράκ αιχμαλωτίστηκαν από τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους

πριν πωληθούν σε άνδρες ως λάφυρα πολέμου Πηγή:www.tanea.gr

Η Όπερα της Βαστίλης στο Παρίσι ζήτησε από γυναίκα που

φορούσε νικάμπ να εγκαταλείψει την αίθουσα στη διάρκεια

παράστασης της Λα Τραβιάτα του Βέρντι, μετά από παράπονα

κάποιων εκ των πρωταγωνιστών της όπερας. Υπενθυμίζεται

ότι το 2011, το Παρίσι ψήφισε νόμο που απαγορεύει να

φοράει κανείς είδη ρουχισμού που να καλύπτουν το πρόσωπο σε

δημόσιο χώρο. Το πρόστιμο για τη μη συμμόρφωση έφτανε τα

150 ευρώ.


POLITICO 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

***Η κ.Αδάμ-Μαγνήσαλη Σοφία είναι Καθηγήτρια Ιστορίας Δικαίου στο Πάντειο

Πανεπιστήμιο, Διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης Αρχαίου Ελληνικού και Ελληνιστικού

Δικαίου και Επισκέπτρια Καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού

Πανεπιστημίου Κύπρου

Επιμέλεια Συνέντευξης: Κατσούλα Σοφία

Σ: κ.Αδάμ-Μαγνήσαλη η τρίτη

περιοδική έκδοση του POLITICO

διαπραγματεύεται τη θέση των

γυναικών στον Ισλαμικό κόσμο.

Ως αρμόδια επί του θέματος, θα

θέλαμε να μας μιλήσετε για τη

θέση των γυναικών στην αρχαία

Αθήνα. Ποιος ο ρόλος τους στην

κοινωνική αλλά και πολιτική

ζωή;

Α-Μ: Στον αιγαιακό και

κυκλαδικό χώρο, σε πολύ

παλαιότερες εποχές, φαίνεται

πως υπήρχε γυναικεία υπεροχή

και μητριαρχία. Τα πράγματα

όμως άλλαξαν στις

μεταγενέστερες εποχές στις

πόλεις του ελλαδικού χώρου.

Έτσι, στην Αθήνα της κλασικής περιόδου (5ος-4ος αι. π.Χ.), μια περίοδο αίγλης της,

πού έχουμε και τις περισσότερες μαρτυρίες, η θέση των γυναικών ήταν, κατά την

επικρατούσα αντίληψη, μειονεκτικότερη από αυτήν των ανδρών. Οι γυναίκες ζούσαν

στο περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, και είχαν ανάγκη την παρουσία

κάποιου ''κυρίου'' για να τις εκπροσωπεί σε κάθε τους πράξη, όπως ακριβώς και οι

ανήλικοι. Χωρίς να αμφισβητώ ότι η παρουσία των γυναικών στη δημόσια σφαίρα της

πόλης ήταν ανύπαρκτη και ότι οι ίδιες δεν μετείχαν στην άσκηση της πολιτικής

εξουσίας, ούτε είχαν δικαιοπρακτική ικανότητα, θεωρώ ότι όλα αυτά αποτελούν μόνο


POLITICO 2014

μία όψη της αλήθειας και νομίζω, με βάση πάντα τις γραπτές πηγές που έχουν διασωθεί

(κωμωδίες, δικανικοί λόγοι κ.άλ.) ότι η θέση της γυναίκας ήταν πολύ ανώτερη απ' ότι

πιστεύουν οι περισσότεροι. Για την άποψη π.χ. ότι οι Αθηναίες δεν κυκλοφορούσαν

στην πόλη και ζούσαν κλεισμένες στους γυναικωνίτες, να πρέπει να αντιτάξουμε

μαρτυρίες για γυναίκες που δεν ανήκαν στην υψηλή εισοδηματική τάξη, επομένως δεν

είχαν δούλους να στέλνουν στην αγορά, και έτσι αναγκάζονταν να βγαίνουν οι ίδιες

και μάλιστα όχι μόνο για ψώνια αλλά και για εμπόριο στους πάγκους της αγοράς

πουλώντας ψάρια ή ψωμί και άλλα. Όσο για τους γυναικωνίτες θα πρέπει κανείς να

λάβει υπόψη του ότι τα σπίτια των Αθηναίων ήταν στην πλειοψηφία τους μικρά,

κακοχτισμένα, και πολύ λίγα μεταξύ αυτών ήταν διώροφα ώστε να μπορούν να

δικαιολογούν χώρους για γυναικωνίτες, τύπου χαρεμιών της Ανατολής.

Σ: Ο γάμος στην αρχαία

Αθήνα ήταν συνυφασμένος

με την τεκνοποίηση;

Α-Μ: Στον ισχυρισμό ότι οι

γυναίκες αντιμετωπίζονταν

από τους συζύγους ως απλές

"παιδοποιητικές μηχανές" για

νόμιμα τέκνα, ενώ οι ίδιοι για

αναζητούσαν συντροφιά για

την ευχαρίστησή τους με τις

παλλακίδες και τις εταίρες, θα

είχα να πω ότι οι περισσότεροι

Αθηναίοι δεν είχαν την

οικονομική δυνατότητα να διατηρήσουν μια παλλακίδα, ούτε να πλησιάσουν τις

ακριβές εταίρες. Είναι αλήθεια ότι οι Αθηναίοι με το γάμο επιζητούσαν την απόκτηση

νομίμων απογόνων, αλλά αυτό σηματοδοτούσε και τον σημαντικό ρόλο των γυναικών

μέσα στην πόλη: οι γυναίκες χωρίς να είναι οι ίδιες πολίτιδες, χωρίς να μπορούν να

συμμετέχουν στα κοινά, χωρίς να συμμετέχουν στους πολέμους, ήταν προορισμένες να

προσφέρουν στην πόλη τους πολίτες και τους πολεμιστές που είχε ανάγκη. Γι' αυτό και

ο ρόλος της μητέρας αναγνωριζόταν και ήταν ιδιαίτερα σεβαστός.


POLITICO 2014

Σ: Επι της ουσίας, η γυναίκα είχε σημαντικό ρόλο στην αρχαία Αθήνα, παρά τη

μη συμμετοχή της σε πολλά ζητήματα ,που είναι δεδομένα, για τις σημερινές

γυναίκες ;

Α-Μ: Γενικά θεωρώ ότι η δύναμη των γυναικών μέσα στον συζυγικό οίκο ήταν

μεγάλη, το ίδιο δε και η προς τους συζύγους ασκούμενη επιρροή. Αν και η διεύθυνση

του ''οίκου'' ανήκε στις γυναίκες, η θέση τους μέσα στο σπίτι είχε ενδυναμωθεί από τις

συχνές απουσίες των ανδρών άλλοτε σε μακρινά θαλασσινά ταξίδια για εμπορικούς

σκοπούς και άλλοτε στους πολέμους που ταλαιπωρούσαν τις ελληνικές πόλεις. Ας μην

ξεχνάμε ότι ο πελοποννησιακός πόλεμος κράτησε τριάντα χρόνια.

Ασφαλώς λοιπόν, η αθηναϊκή κοινωνία, όπως και αυτές των άλλων ελληνικών πόλεων,

μη εξαιρουμένης της Σπάρτης, ήταν ανδροκρατική, η νομοθεσία ήταν έργο των ανδρών

και οι γυναίκες γενικά δεν είχαν κανένα δικαίωμα στο χώρο του "δημοσίου δικαίου".

Αλλά η παρουσία τους ήταν παντού έντονη. Ας σκεφτούμε πως δεν είναι τυχαίο ότι

στο θέατρο ήταν σπουδαίες γυναίκες αυτές που αποτέλεσαν το κεντρικό θέμα στα έργα

των τραγικών ποιητών, όπως και σε πολλές κωμωδίες: Λυσιστράτη, Ηλέκτρα, Φαίδρα,

Μήδεια, Αντιγόνη, Ιφιγένεια, Ελένη, Εκάβη, για να αναφέρω μόνο μερικές από αυτές.

ΣΟΦΙΑ ΑΔΑΜ ΜΑΓΝΗΣΑΛΗ

Η έρευνα της κ. Αδάμ επικεντρώνεται στην αρχαία Ελλάδα

με κύριους άξονες το δίκαιο, τους κοινωνικούς και

πολιτικούς θεσμούς. Έχει γράψει μονογραφίες, άρθρα σε

περιοδικά, τιμητικούς και συλλογικούς τόμους. Έχει μια

μεγάλη συμμετοχή σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά

συνέδρια και είναι μέλος πολλών επιστημονικών ενώσεων

και σωματείων. Διευθύνει την επιστημονική σειρά

«Συμβολές, στην έρευνα του αρχαίου ελληνικού και ελληνιστικού δικαίου» του

Κέντρου Μελέτης Αρχαίου Ελληνικού και Ελληνιστικού Δικαίου (Κ.Μ.Α.Ε.Ε.Δ.) του

Παντείου Πανεπιστημίου. Η τελευταία μονογραφία της έχει θέμα την Μητρότητα

στην κλασική Αθήνα (La maternité à Athènes classique : aspects juridiques et

sociaux, ser. Symboles 4, éd. Centre du Droit Grec et Hellénistique, Université

Panteion de Sciences Sociales et Politiques, Athènes 2013). Έχει εκδόσει επίσης τα

έργα, Η απονομή της δικαιοσύνης στην αρχαία Αθήνα (5ος - 4ος αι. π.Χ.), εκδ. Νομική

Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2008, Έλεγχος και Λογοδοσία των Αρχών στην Αθηναϊκή


POLITICO 2014

Δημοκρατία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2004. Ενδεικτικά αναφέρονται μερικοί

τίτλοι άρθρων της:

«Περιβάλλον και Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο», Κιβωτός Φιλίας, Τιμητικός Τόμος για

τον Καθηγητή Θεόδωρο Ι. Παναγόπουλο, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2011,

σελ. 875-896.

«Το γήρας και οι συνέπειές του στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο των αθηναίων πολιτών

(5ος-4ος αι. π.Χ )», Πνεύματος Δώρημα Γεωργίω Π. Νάκω, ΝΟΜΟΣ, Επιστημονική

Επετηρίδα του Τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών

Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 79-101.

«Family Law in [Demosthenes] 43: Against Makartatos, 75» (σε συνεργασία με R.

V. Cudjoe), Επετηρίς του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου

(E.K.E.I.E.Δ.), 42, Αθήνα 2010, σελ. 67-94.

«Η διαφθορά και η αντιμετώπισή της στην αρχαία Αθήνα» στο Συλλογικό τόμο

Διαφθορά και Σκάνδαλα στη Δημόσια Διοίκηση και την Πολιτική, Επιμ. Κ.

Κουτσούκης – Π. Σκλιάς, εκδ. Σιδέρη, Αθήνα 2005, σελ. 27-43.


POLITICO 2014

Η ΓΥΝΑΙΚΑ -"RES"- ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

της Παραμυθιώτη Θειρεσίας

Αν, κάποιος, θα ήθελε ή ακόμα θα μπορούσε να αποτολμήσει μια μικρή έστω αναφορά

στα συμβαίνοντα και τα κρατούντα στον Αραβικό και δη στον Μουσουλμανικό Κόσμο,

ειδικότερα, δε, καθόσον αφορά τη θέση και την κατάσταση των γυναικών, κυρίως,

όμως, τη μεταχείριση αυτών από τους άνδρες Μουσουλμάνους, θα δοκίμαζε μόνο

λύπη, απογοήτευση, πίκρα και τούτο παρά τις λίγες εξαιρέσεις που σημειώνονται,

κατόπιν όμως έντονων πιέσεων και επεμβάσεων άλλων δυνάμεων.

Εξαιρέσεις, όμως, οι

οποίες δεν φαίνεται

να αναιρούν τα

ισχύοντα στον κόσμο

του Ισλάμ και στις

καθ' έκαστα χώρες

του. Από την άλλη

πλευρά, η δυτική

κοινωνία, όπως αυτή

εξελίχθηκε δια μέσου

των χρόνων που

μεσολάβησαν από

την Οικουμενική

Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου, οπόθεν και τέθηκαν οι

πρώτες αρχές της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, μπορεί να δεχθεί κανείς ότι

και αυτή σημείωσε κάποιες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των εν λόγω αρχών,

αυτών, ειδικότερα που αφορούσαν τη θέση και τη μεταχείριση, την αναγνώριση

δικαιωμάτων και την εξύψωση τέλος των γυναικών, όπως το δικαίωμα ψήφου στις

γυναίκες, ισότητα στην κατάληψη δημοσίων αξιωμάτων κ.λ.π. Όμως, οι δυτικές

κοινωνίες το έπραξαν και αυτό είναι που έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία, είτε ως

συνέπεια επαναστατικών και άλλων φεμινιστικών όπως απεκλήθησαν κινημάτων, είτε

αγώνων και κατά συνέπεια άλλων κατακτήσεων των γυναικών , του "άλλου μισού του

ουρανού" όπως αποκαλούνται κατ' ευφημισμόν οι γυναίκες του κόσμου.


POLITICO 2014

Αν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα στις δυτικές λεγόμενες κοινωνίες, δεν συμβαίνει το

ίδιο και στον Ισλαμικό κόσμο. Με πρώτο το "θεοκρατικό σύστημα" που κρατεί και που

βασίζεται στο θρησκευτικό τους βιβλίο "¨Κοράνι" το οποίο ρυθμίζει τη ζωή των

Μουσουλμάνων, από τη γέννηση έως και το θάνατο αυτών. Ειδικότερα, καθόσον

αφορά τη γυναίκα και τη θέση της στον Μουσουλμανικό κόσμο, έχουν γραφεί και

ειπωθεί και επίσης θα γραφούν και θα ειπωθούν πολλά, ώστε, στην προκείμενη

περίπτωση μικρή μόνον αναφορά επιχειρείται καθώς και μια κρισιολόγηση των

συμβαινόντων.

Οι Ρωμαίοι, όπως είναι σε όλους μας γνωστόν χρησιμοποιούσαν τους "δούλους" για

τις εργασίες τους, τους οποίους αντιμετώπιζαν και μεταχειρίζονταν αποκαλώντας τους

με τον λατινικό όρο "res" δηλαδή πράγμα χωρίς καμία αξία και δικαιώματα, αντιθέτως

με πάσης φύσεως και μορφής εξουσία του αφέντη επ' αυτών. Κάτι τέτοιο, αν όχι

εντελώς το ίδιο θα μπορούσε να δεχθεί κάποιος, μάλιστα υπό τις σημερινές συνθήκες,

ότι καλά κρατεί στον Μουσουλμανικό κόσμο, στον οποίον η γυναίκα ήταν και

εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται από τον άνδρα ως "κτήμα" του, δηλαδή, ως κάτι που

δεν ανήκει στον ίδιο της τον εαυτόν αλλά μόνον στον άνδρα υπό την μορφή του πατέρα,

αδελφού και κυρίως του συζύγου, του οποίου η εξουσία μπορεί να φθάσει και μέχρι

του δικαιώματος ζωής επ΄ αυτής. Τούτο, μπορεί να θεωρηθεί ως απότοκο των

ανδροκρατικών κοινωνιών οι οποίες επικράτησαν τόσον στη Δύση όσο και κυρίως

στην Ανατολή, όπως είδαμε μέχρι και σήμερα, (στη δύση τα πράγματα έχουν

αμβλυνθεί κατά πολύ μέχρις εξαφανίσεως των διαφορών), και είχαν κατά το δη

λεγόμενο αποδώσει "δευτερεύοντα" ρόλο στη

γυναίκα, τυπικά και ουσιαστικά ως συζύγου και

μητέρας, περιορίζοντας τις γυναίκες, στους δυο

αυτούς τελευταίους ρόλους. Και όταν ομιλούμε

για ρόλους, φαίνεται ότι εμπρός μας

εμφανίζεται κάποιου είδους "θέατρο", αν όχι

μια κακόγουστη θεατρική παράσταση, εντεύθεν

και οι αγώνες και τα επαναστατικά κινήματα

των ενώσεων των γυναικών μέχρι σήμερα προς

αποτίναξη του ζυγού δηλαδή των

καταναγκαστικών ρόλων τους.


POLITICO 2014

Σήμερα, κάθε γυναίκα, μπορεί και έχει το δικαίωμα να διαθέτει ελευθέρως και κατά

βούληση το σώμα της, και έχει κατορθώσει δια μέσου και της νομικής κατοχύρωσης

διεθνώς, να αποτρέψει τις εις βάρος της σεξουαλικές και άλλης φύσεως επιθέσεις,

ακόμα και φραστικές, Ιδού μια εκ των πολλών κατακτήσεων των γυναικών των

δυτικών λεγομένων κοινωνιών που αυτές, εκ των πραγμάτων, "αναγκάσθηκαν" να

υλοποιήσουν θεσμοθετώντας αναλόγως μαζί με άλλα πρόσθετα δικαιώματα αυτών ως

συζύγων και μητέρων. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα στη Δύση, δεν συμβαίνει

όπως ήδη ειπώθηκε το ίδιο και στις Μουσουλμανικές Κοινότητες.

Η θέση της γυναίκας είναι και εξακολουθεί, δυστυχώς, με μια λέξη να παραμένει

"φρικτή". Περιορισμοί στην εμφάνισή της, απαγόρευση της κυκλοφορίας αν δεν είναι

ενδεδυμένη όπως επιτάσσει ο ισλαμικός νόμος , γάμος χωρίς καμία συναίνεση με μόνη

την επιθυμία του πατέρα ή του αδελφού-ών, και γενικά της οικογένειας, "δόσιμο" ευθύς

από της παιδικής-εφηβικής ηλικίας στον εκλεκτό των γονέων ανεξαρτήτως της δικής

της επιθυμίας, όλα αυτά συνθέτουν το σκηνικό της ζωής των γυναικών του

μουσουλμανικού κόσμου, αν δε, μιλήσουμε και για μόρφωση, ανακύπτει τότε καίριο,

σκληρό και αναπόφευκτο το ερώτημα.

Σε τι διαφέρουν από τους δούλους, τα res των Ρωμαίων, οι γυναίκες στο Ισλάμ ; Η

απάντηση; Καθόλου. Σ΄αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η ακολουθούμενη πρακτική

καθόσον αφορά την ηθική υπόσταση των γυναικών , κυρίως , των εγγάμων κατά την

οποία οποιαδήποτε "παρέκκλισή"

τους να τιμωρείται αυστηρώς με

πλήρη δικαιώματα σε ορισμένες

μουσουλμανικές κοινωνίες των

ανδρών -συζύγων επ΄αυτών,

ακόμα και επί της ζωής τους.

΄Όλα αυτά, έχουν την αιτιολογία

τους στο κρατούν "θεοκρατικό"

καθεστώς και τις υποχρεώσεις ,

μόνον, των γυναικών, ανάλογων

άλλωστε προς τη θέση στην οποία

τις έχει καταδικάσει το

ανδροκρατούμενο μέρος αυτού.


POLITICO 2014

Αναπόφευκτη συνέπεια είναι και ο τρόπος απόδοσης, αν μπορεί κανείς να την

ονομάσει, δικαιοσύνης.

Το δικαιϊκό σύστημα των χωρών αυτών λειτουργούν ως σύστημα πλήρους

"ανταπόδοσης"-αντεκδίκησης, της Talio των Λατίνων, για τα εγκλήματα που

διαπράττει κάποιος, άτεγκτο και υπέρ το δέον αυστηρό, χωρίς καμία διάθεση

αναγνώρισης ελαφρυντικών και κάποιας επιείκειας, φαίνεται να εφαρμόζεται και να

ισχύει μόνον προκειμένου περί των γυναικών, των οποίων έτσι η τιμωρία εμφανίζεται

ως αυστηρή, αμείλικτη και απάνθρωπη ανάλογη άλλωστε με τη θέση και την

κατάσταση στην οποία τις έχει κατατάξει η ίδια η κοινωνία και για να ακριβολογούμε

οι άνδρες και οι νόμοι τους οποίους οι ίδιοι ψηφίζουν.

Από την καθημερινή

ειδησεογραφία, πρόσφατη

είδηση η "εκτέλεση"

γυναίκας 26 ετών δι'

απαγχονισμού στο Ιράν, η

οποία στην ηλικία των 19

ετών, αντιμετωπίζοντας

τον βιαστή της τον

σκότωσε. Γι' αυτήν λοιπόν

την πράξη της κρίθηκε

ένοχη δολοφονίας και καταδικάσθηκε στην εσχάτη των ποινών, σε θάνατο δηλαδή,

ποινή η οποία και εκτελέσθηκε. Δεν αντιμετώπισαν στην περίπτωση αυτή οι "δικαστές"

τη γυναίκα ως θύμα, άλλα, αντιθέτως ως θύτη και μάλιστα αποδίδοντας σ΄ αυτήν

πρόθεση, μη αναγνωρίζοντας σ' αυτήν το ελάχιστο δικαίωμα της προστασίας της τιμής

της. Τούτο, παρά τις εκκλήσεις Διεθνών και λοιπών Οργανισμών, Ενώσεων και

Προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο να μην εκτελεσθεί η άδικη, όπως

χαρακτηρίσθηκε, ποινή. Σε ώτα μη ακουόντων μουσουλμάνων. Το δικαιϊκό σύστημά

τους την αντιμετώπισε ως "δολοφόνο" και ως δολοφόνο την καταδίκασε και στη

συνέχεια την εκτέλεσε, δεν αναγνώρισε το στοιχειώδες δικαίωμά της να διαθέτει το

σώμα της εκεί που η ίδια θέλει, το δικαίωμα της αντίστασης στη βία που υφίστατο.

Τέτοιου είδους δικαιώματα φαίνεται ότι είναι ανύπαρκτα. Οποία απογοήτευση για

όλους μας. Οι κραυγές, οι οιμωγές και οι πάσης φύσεως διαμαρτυρίες και εκκλήσεις

των μουσουλμάνων γυναικών έναντι του δικαιϊκού αυτού συστήματος απονομής


POLITICO 2014

δικαιοσύνης και γενικότερα ο ήχος των κραυγών τους για όλα όσα υφίστανται ως

γυναίκες που έτυχε να γεννηθούν στις εν λόγω χώρες, πρέπει να συνεγείρουν όλον τον

πολιτισμένο κόσμο. Αποτελούν στίγμα για τις δυτικές κοινωνίες οι οποίες πρέπει να

αντιμετωπίσουν πλέον το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο, των λίαν δυσμενών διακρίσεων

των γυναικών στο Μουσουλμανικό τόξο, το οποίον αφήνεται ελεύθερο και ανενόχλητο

να αρπάζει κυριολεκτικά από την αγκαλιά των μητέρων τους μικρά κορίτσια ,

μαθήτριες, στο όνομα κάποιου "Τζιχάντ" αδιαφορώντας αν μεταξύ αυτών είναι και

δικά τους παιδιά. Οι απαγωγές των γυναικών, οι βιασμοί , οι εξευτελισμοί και κυρίως

η άνιση μεταχείρισή τους έναντι των ανδρών, πρέπει να μας αφυπνίσουν όλους. Έως

πότε θα είναι ανεκτή μια τέτοια κατάσταση;

Η Θηρεσία Παραμυθιώτη είναι Απόφοιτη του Τμήματος

Πολιτικής Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης. Σήμερα είναι

μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα

“Κράτος & Δημόσια Πολιτική” του Τμήματος Πολιτικής

Επιστήμης & Δημόσιας Διοίκησης, με κατεύθυνση: “Public

Management”, “HR public Management” & “Development :

public administration” Είναι μέλος του Συλλόγου ΣΑΠΕΔΔ

και Τομεάρχης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.


POLITICO 2014

ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΕΣ ΤΗ ΜΑΝΤΙΛΑ;

“Οι νέες Μουσουλμάνες γυναίκες

επαναφέρουν τη μαντίλα,

επαναπροσδιορίζοντάς την, αφού

γνωρίζουν τον αρχικό της σκοπό, να

δώσει πίσω στις γυναίκες απόλυτο

έλεγχο των σωμάτων τους”.

Πηγή: www.islam.gr

http://www.islam.gr/


POLITICO 2014

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΟΞΥ


POLITICO 2014

ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ AΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ

του Αλεξανδρόπουλου-Αραπάκη Ανδρέα

Ισλάμ σημαίνει «συμφωνία»,

«συνθήκη» «υποταγή στο θεό»

και είναι μια από τις μεγαλύτερες

θρησκείες. Το μουσουλμανικό

δίκαιο είναι τελείως διαφορετικό

από το δίκαιο που υπάρχει στη

δύση. Δεν πρόκειται για ένα

σύστημα με νόμους, κανόνες και

αρχές που ρυθμίζουν την

ανθρώπινη συμπεριφορά αλλά πρόκειται για τον «νόμο του θεού». Δηλαδή, πρόκειται

για θρησκευτικό δίκαιο, το οποίο οι πιστοί του θα πρέπει ανελλιπώς να τηρούν σε όλη

τη διάρκεια της ζωής τους. Το μουσουλμανικό δίκαιο δεν είναι χωριστό από τη

θεολογία και επομένως ο νομοθέτης δεν είναι μόνο νομικός.

Το Κοράνι και η Σούννα είναι οι βασικές πηγές του μουσουλμανικού δικαίου. Το

Κοράνι αποτελεί το θεμελιώδη λίθο όλου του Ισλάμ, θεωρείται «ουράνιο βιβλίο» που

απεστάλη στο Μωάμεθ από τον άγγελο Γαβριήλ το μήνα Ramadan και παραδόθηκε

στο προφήτη για χάρη όλης της ανθρωπότητας. Αποτελείται από 114 κεφάλαια, 6.219

στίχους από τους οποίους μόνο οι 500-600 παρουσιάζουν νομικό ενδιαφέρον. Δεν

εμπεριέχει γενικές αρχές δικαίου αλλά μόνο ειδικές ρυθμίσεις σε θέματα

οικογενειακού, ποινικού και κληρονομικού δικαίου.

Η δεύτερη πηγή του μουσουλμανικού δικαίου είναι η Σούννα, δηλαδή η παράδοση για

την οποία οι Άραβες τρέφουν μεγάλο σεβασμό. Παράδοση με την έννοια «τα περί της

πράξεως και σοφίας του Μωάμεθ» .Η Σούννα βέβαια θα πρέπει να αντλεί την ισχύ της

από το Κοράνι και να είναι σύμφωνη με αυτό, αφού ο λόγος του Θεού θα πρέπει να

συμβαδίζει με την συμπεριφορά του απεσταλμένου του.

Επειδή η Σούννα δεν είναι αρκετή να επιλύσει όλα τα προβλήματα, αναπτύχθηκε η

Ίτζμα. Πρόκειται για απόψεις φημισμένων ανθρώπων που έχουν γνώση του Κορανίου

και της Σούννας, απόψεις που δεν είναι όμως νομικώς δεσμευτικές. Αν όμως οι απόψεις

αυτές γίνονται αποδεκτές απ’ όλη τη μουσουλμανική κοινότητα τότε αυτόματα

μετατρέπονται σε κανόνα δεσμευτικό. Σήμερα δεν απαιτείται η συναίνεση όλης της


POLITICO 2014

μουσουλμανικής κοινότητας, αλλά μόνο των Imam and Mudjtahid. Επομένως, το

Ισλάμ είναι ένα δίκαιο εμπειρικό. Δεδικασμένο στο μουσουλμανικό δίκαιο δεν υπάρχει

και η απόφαση του ιμάμη ,μπορεί να μεταβληθεί. Η νομολογία δεν αποτελεί πηγή

δικαίου όπως συμβαίνει στη Δύση, όμως παίζει σημαντικό ρόλο.

Μία άλλη πηγή του

μουσουλμανικού δικαίου

είναι το Κιγιάς (Kiyas), το

οποίο όμως δεν είναι πηγή,

αλλά είναι τρόπος ερμηνείας.

Το Κιγιάς βασίζεται στο

Κοράνι, τη Σούννα και την

Ίτζμα. Δεν είναι όμως

δυνατόν να αντιμετωπιστούν

προβλήματα και να δοθούν

λύσεις με βάση το Καγιάς.

Όλα τα παραπάνω αφορούν κυρίως τους Σουννίτες δηλαδή τους «ορθόδοξους»

μουσουλμάνους. Εκτός όμως από τους Σουννίτες, εδώ και αιώνες έχει αναπτυχθεί ένα

μεγάλο ρεύμα, αιρετών μουσουλμάνων, οι Σηίτες. Αυτοί θεωρούν ότι νόμιμος διάδοχος

του Μωάμεθ είναι ο γαμπρός του και ξάδερφος του Αλή και όχι ο πεθερός του Αboou

Bark.Ο ιμάμης είναι γι’ αυτούς το πιο σημαντικό πρόσωπο, το οποίο οι μουσουλμάνοι

οφείλουν να το σέβονται και να τον αγαπούν γιατί είναι ο μόνος ικανός που μπορεί να

ερμηνεύσει το Κοράνι και τη Σούννα. Κανείς άλλος δεν έχει το δικαίωμα και επομένως

το Κιγιάς και η Ίτζμα αποκλείονται, αφού ο ιμάμης είναι εξουσιοδοτημένος να δίνει

λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κοινότητες, δηλαδή τους Σουννίτες και τους Σηίτες, υπάρχει

μεγάλο μίσος που κρατεί μέχρι σήμερα. Οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες και

σημαντικές, με αποτέλεσμα συχνά η μία ομάδα κάνει επίθεση στην άλλη. Ο

θρησκευτικός ανταγωνισμός είναι τόσο βαθύς και έντονος που αναγκάζουν ολόκληρα

κράτη να ακολουθούν συγκεκριμένες πολιτικές απέναντι σε ομόδοξα κράτη.

Παρατηρούμε ότι το Σηίτικο Ιράν υποστηρίζει τον Ασσάντ μέσω της χεσμπολάχ, ενώ

η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του κόλπου τους Σουννίτες δολοφόνους του

Ισλαμικού κράτους. Όμως η διαμάχη δεν είναι μόνον θρησκευτική. Η Δύση άργησε να

αντιληφθεί την επιρροή που ασκεί στους μουσουλμάνους ,τόσο η θρησκεία όσο και η


POLITICO 2014

μουσουλμανική παράδοση. Οι μουσουλμανικές κοινότητες δεν είναι ομοιογενείς και

έτσι δεν έχουν αναπτυγμένη εθνική συνείδηση. Ο διαχωρισμός τους γίνεται σε φυλές,

όπου η κάθε φυλή ελέγχει και μια περιοχή και μόλις βρούν ευκαιρία κάνουν επίθεση

η μια φυλή στην άλλη. Οι κεντρικές κυβερνήσεις αδυνατούν να ελέγξουν όλη την

περιφέρεια και να επιβάλλουν τη τάξη. Όπως σήμερα συμβαίνει ,στη Βόρεια Αφρική

και στη Μέση Ανατόλη.

Η θρησκεία ,μέσω του Τζιχάντ, γίνεται όπλο για την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών

στόχων και οι άμαχοι καταδικάζονται σε εξόντωση, για τη θρησκεία τους. Η

σύγκρουση που διεξάγεται τώρα είναι και θρησκευτική και γεωπολιτική. Είναι σαφές

ότι οι μουσουλμανικές κοινότητες δεν πρόκειται να βρουν λύσεις από μόνοι τους.

Επομένως είναι άμεση ανάγκη τα αναπτυγμένα κράτη ,παρά τα αντικρουόμενα

συμφέροντα που έχουν, να συμμαχήσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για

ένα ασφαλές διεθνές περιβάλλον .Η Διεθνή Κοινότητα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη

για μια πολιτική επέμβαση.

Ο Ανδρέας Αλεξανδρόπουλος-Αραπάκης, έχει σπουδάσει στο

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης. Είναι

μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

στο Π.Μ.Σ «Politic Emonomic of International Security».Έχει

περατώσει επίσης το Π.Μ.Σ «Diploma of Negotiations» του

Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διπλωματική του

εργασία έχει θέμα την Ισλαμική Τρομοκρατία.


POLITICO 2014


POLITICO 2014

ΜΑΝΤΙΛΑ: ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΗΣ Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ;

της Παγώνα Φανής

“Να πεις στους πιστούς να χαμηλώνουν

τα βλέμματά τους και να προφυλάσσουν

τη σεμνότητα τους. Αυτό τους κάνει να

γίνονται πιο αγνοί για τον εαυτό τους.

Και ο ΑΛΛΑΧ γνωρίζει όλα όσα κάνουν.

Και να πεις στις πιστές να χαμηλώνουν

τα βλέμματά τους και να προφυλάσσουν

τη σεμνότητα τους και να καλύπτουν τα

θέλγητρα τους, εκτός των εξωτερικών

και να ρίχνουν το πέπλο πάνω από τα

στήθη τους και να μην εκθέτουν τις

ομορφιές τους εκτός στον άντρα τους ή

στον πατέρα τους ή (……) Να μη

κτυπούν με τα πόδια τους για να σύρουν

την προσοχή στις κρυμμένες ομορφιές

τους. Ω εσείς οι πιστοί, μετανοήστε και επιστρέψτε στον ΑΛΛΑΧ για να

επιτύχετε” (Κοράνι, 24:30-31).

Θρησκευτικό, πολιτικό, φεμινιστικό σύμβολο; Η μαντίλα ακόμα και σήμερα

αποτελεί αντικείμενο έντονης διαμάχης στην πολιτική ζωή της χώρας εφόσον

εκλαμβάνεται από τους μεν κεμαλιστές ως σύμβολο του πολιτικού Ισλάμ και από τους

δε ισλαμιστές ως αναφαίρετο δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης της ισλαμικής

θρησκευτικής ταυτότητας. Το στυλ, κατά την άποψη των ισλαμιστών παύει να είναι

θέμα προσωπικής επιλογής και συνδέεται άμεσα με τις ηθικές αρχές της κοινότητας. Η

υποχρεωτική κάλυψη του σώματος των γυναικών αποτελεί μια από τις πιο

πολυσυζητημένες επιταγές του Ισλαμικού νόμου. Σε πολλές περιπτώσεις έχει

παρατηρηθεί αυστηρή επιβολή της «hijab» στις γυναίκες του Ισλάμ, από τους

φανατικούς υποστηρικτές της, που δεν δίστασαν να την επιβάλουν ακόμα και με τη

χρήση βίας. Στο παρελθόν, ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ εναντιώθηκε σε αυτή

την αναγκαστική επιβολή και με μια κίνηση έντονου συμβολισμού δεν δίστασε να

βγάλει τη μαντίλα από το κεφάλι της ίδιας της μητέρας του.


POLITICO 2014

Έπειτα, υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές της άποψης ότι η μαντίλα, συνιστά

ταπεινωτική μεταχείριση όχι μόνο των γυναικών από το Κοράνι, αλλά και των ανδρών

τους οποίους συνολικά θεωρεί μανιακούς του σεξ, έτοιμους να επιτεθούν σε κάθε

«ακάλυπτη» γυναίκα. Στην πραγματικότητα, το ιερό κοράνι αναφέρει πρώτα τη «hijab»

για τους άνδρες και ύστερα για τις γυναίκες. Το Κοράνι στη Σούρα Ελ Νουρ, αναφέρει

ότι οι άνδρες είναι αυτοί που επιβάλλεται να κατεβάζουν τα βλέμματα τους αν

σκεφτούν με τρόπο αναίσχυντο και αναιδή για μια γυναίκα. Στην ουσία λοιπόν, η

μαντίλα δεν καθιερώθηκε με σκοπό την υποβάθμιση των γυναικών έναντι του άνδρα

αλλά για να τις προφυλάξει και να αποτρέψει την παρενόχληση.

Η μαντίλα, για τις γυναίκες που την επιλέγουν, δεν είναι μόνο ένα κομμάτι πανί. Η

μαντίλα που τυλίγει τα πρόσωπα και τα κορμιά

των μουσουλμάνων, «είναι ένα σύμβολο του

Ισλάμ, τόσο φορτισμένο όσο και οι πολεμικές

συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει στο όνομα της

«hijab», σε πολλές χώρες της Ευρώπης». Κατά

διαστήματα πολλοί είναι αυτοί που έχουν

εναντιωθεί στη χρήση μαντίλας σε δημόσιους

χώρους. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη άποψη, η

μαντίλα αποτελεί «θρησκευτικό σύμβολο»

ακριβώς όπως ο σταυρός και συνεπώς δεν είναι

λογική η προσπάθεια απαγόρευσής της από τη

στιγμή άλλωστε που ισχύει η θρησκευτική

ελευθερία και η ελεύθερη χρήση θρησκευτικών συμβόλων σε παγκόσμιο επίπεδο. Από

την άλλη πλευρά, υπάρχουν και γυναίκες που «πέταξαν τη μαντίλα» είτε από

προσωπική επιλογή είτε για να δηλώσουν έμπρακτα την αντίθεσή τους στην

αναγκαστικής επιβολής της.

Εκεί που καταλήγουμε είναι ότι τόσο η απαγόρευση της μαντίλας, όσο και η επιβολή

της, παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες. Είναι αδιανόητο να παρατηρούνται φρικτά

φαινόμενα κακοποίησης των γυναικών (πρόσφατα είδαμε καύση του προσώπου τους

με οξύ), επειδή φόραγαν λάθος τη μαντίλα(!). Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις είναι

προσωπικό δικαίωμα. Η χρήση θρησκευτικών συμβόλων είναι σχέση ανθρώπου με


POLITICO 2014

άνθρωπο. Δεν είναι σχέση με το Θεό. Το σίγουρο είναι ότι η πίστη θεμελιώνεται στη

ψυχή του κάθε ανθρώπου και η χρήση ή μη θρησκευτικών συμβόλων είναι προσωπική

υπόθεση του καθενός και της καθεμίας.

«είναι τόσο μεγάλη αμαρτία να νιώθω τον

ήλιο και τον άνεμο στα μαλλιά μου;»

«Προσωπική μου επιλογή η μαντίλα»

«Τα μαλλιά μου ήταν σαν όμηρος της

κυβέρνησης… Η κυβέρνηση εξακολουθεί

να έχει πολλούς ομήρους»

«Έχω επιλέξει να φοράω μαντίλα από 13

ετών».

«Το πρόβλημά μου δεν είναι η μαντίλα.

Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν έχεις

επιλογή»

«Με κοιτούν περίεργα στο δρόμο, εγώ

αγαπώ τη μαντίλα μου».

Γεννήθηκε στις 21/10/90 μεγάλωσε στον Κάλαμο

Αττικής, ενώ πλέον είναι κάτοικος Αχαρνών. Είναι

Απόφοιτη του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης &

Δημόσιας Διοίκησης από τον Ιούνιο του 2013. Στο

Σύλλογο Σ.Α.Π.Ε.Δ.Δ., είναι ιδρυτικό μέλος , μέλος του

Διοικητικού Συμβουλίου και παράλληλα υπεύθυνη της

Επιτροπής Προπτυχιακών Φοιτητών.


POLITICO 2014

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΕΣ ΜΕ ΤΟ "ΔΡΑΚΟ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ "

της Λεμούσια Δήμητρας

Ισλάμ, Τζιχάτ , Χαλιφάτο , Φονταμενταλισμός και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά είναι

χαμένη η λέξη : «ΘΡΗΣΚΕΙΑ»... Καθώς ολοένα και περισσότερο ο ισλαμικός

παράγοντας έρχεται στο προσκήνιο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής

δικτύωσης είναι αιματοβαμμένα και τρέμουμε όλοι στην ιδέα πότε και ποιος θα είναι

ο πρωταγωνιστής του επόμενου βιντεοσκοπημένου αποκεφαλισμού.

Όμως ας μην εθελοτυφλούμε πόσοι είναι εκείνοι που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα

για το τι σημαίνει Ισλάμ

και ποιες είναι οι

δυνατότητες του; Πόσοι

ένιωσαν παγερή φρικίαση

όταν συνειδητοποίησαν

με πόσο φανατισμό έχουν

θρέψει τους λαούς τους οι

χώρες αυτές και πόσα

πράγματα τους έχουν

κάνει να θυσιάσουν στο

βωμό της θρησκείας;

Τέτοιου είδους ερωτήματα έχουν θέσει σε προβληματισμό πολλούς από μας θαρρώ.

Σκιά όλων αυτών είναι ο μεγάλος "Δράκος του Ισλάμ " , ο οποίος σκιάζει την

καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων , έχει γίνει εφιάλτης των λαών και καλά κρυμμένο

μέσα σε όλα αυτά είναι ένα πλάσμα τόσο μόνο και τόσο απροστάτευτο, που δεν είναι

άλλο από τη γυναίκα. Με τον όρο γυναίκα εννοούμε πολλά. Είναι η μητέρα , η αδερφή

, η σύζυγος , η κόρη , το παιδί...

Η συμπεριφορά του κάθε άνδρα απέναντι στη γυναίκα του, είναι ανάλογη με τις

επιταγές του ‘’Κορανίου’’. Νομίζω πως είναι κάπως άτοπο και άκαιρο να αναφερθώ

στο ότι οι γυναίκες στα κράτη του Ισλάμ είναι σε υποβαθμισμένη θέση σε σχέση με

τους άνδρες και στο γεγονός ότι -εκείνοι και μόνο εκείνοι- τις συντηρούν και έχουν

δικαιώματα πάνω τους, όπως τετριμμένο θα ήταν να επισημάνω πως χρησιμοποιούν

https://www.linkedin.com/pub/%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%B1/a5/b45/499


POLITICO 2014

βία εναντίον τους , ως ένδειξη τιμωρίας , ως ένδειξη ισχύς , ως ένδειξη μάλλον δικής

τους αδυναμίας!

Μέσα σε όλα αυτά βρισκόμαστε στον 21°αιώνα , στον αιώνα των εξελίξεων και των

αλλαγών και στην ανατολή - όπως κάποιοι την χαρακτήρισαν - του σύγχρονου

ισλαμικού κράτους . Σε αυτό το σύγχρονο ισλαμικό κράτος πρώτα από όλα η γυναίκα

είναι κοινωνικοποιημένο όν και φυσικά η μετέπειτα εξέλιξη της είναι να γίνει μέλος

μιας οικογένειας . Κατά πόσο , λοιπόν , η ελευθερία τους ως άτομα και ως μέλη μιας

οικογένειας τους χαράζει πορεία;

Αρχικά, δεν έχει επέλθει η ίδια πρόοδος σε όλα τα ισλαμικά κράτη. Πιο συγκεκριμένα,

η πολυγαμία έχει απαγορευθεί μόνο στην Τουρκία , την Τυνησία και την Ακτή του

Ελεφαντοστού . Μια γυναίκα από την άλλη πλευρά ως «ελεύθερη» ύπαρξη δεν έχει το

δικαίωμα να εργαστεί ή να σπουδάσει δίχως πατρική ή συζυγική έγκριση όπως

απαγορεύεται και η εγκυμοσύνη εκτός γάμου. Αν μια κοπέλα μείνει έγκυος πριν το

γάμο κινδυνεύει να συλληφθεί ή

να απελαθεί. Επιπροσθέτως,

απαγορεύονται οι δημόσιοι

εναγκαλισμοί υπάρχουν όμως

πολλά ζευγάρια που πιάνονται

από το χέρι συνήθως δίχως να

υπάρχει πρόβλημα . Σε κάποιες

χώρες έχει καταργηθεί ο

ενδυματικός κώδικας και οι

νεαρές κοπέλες φορούν τα ρούχα τους κανονικά σε συνδυασμό με το μαντήλι τους ενώ

σε κάποιες άλλες φορούν «μπούρκα». Ένα κορίτσι , λοιπόν , ζει τα παιδικά και εφηβικά

του χρόνια υπό την κυριαρχία του πατέρα του για να βρεθεί πάλι μεγαλώνοντας υπό

την κυριαρχία του συζύγου .

Οι λέξεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τη ζωή αυτών των γυναικών είναι

καταπίεση και ΒΙΑ , βία ψυχολογική , βία σωματική ακόμη και συναισθηματική . Η

θέση της γυναίκας έχει βρεθεί σε δυσχερέστερη θέση επί ισλαμικής διακυβέρνησης

στην Αίγυπτο , όπου ο αρμόδιος τομέας την Ηνωμένων Εθνών αναφέρει σε έκθεση που

δημιουργήθηκε ότι το 99,3% των Αιγυπτίων γυναικών έχουν βιώσει κάποια μορφή

σεξουαλικής βίας . Όλα αυτά είναι πράξεις που γίνονται έπειτα από πιθανή

διαστρέβλωση του λόγου του Αλλάχ , ο οποίος σε ένα εδάφιο του Κορανίου αναφέρει


POLITICO 2014

το εξής : «Η γυναίκα σου είναι το χωράφι σου και μπορείς να το καλλιεργείς οπότε και

όπως θέλεις ...». Τα παραδείγματα σε τέτοιες περιπτώσεις δυστυχώς ποικίλουν

εντούτοις , δε θα είχε κανένα απολύτως νόημα να γεμίζουμε το νου μας με

συγκεκριμένες εικόνες και όχι τελικά με το ίδιο το πρόβλημα .

Σε γενικές γραμμές , λοιπόν , δίχως να διυλίζουμε τον κώνωπα αυτή είναι η ζωή που

περνούν οι γυναίκες σε αυτά τα κράτη . Ζωή αυστηρά περιορισμένη, ανελεύθερη,

υποταγμένη . Κοιτάζοντας λίγο γύρω μας θα έπρεπε όλοι μας να προβληματιστούμε

κατά πόσο αυτό είναι τρόπος ζωής ή μια φανατική τάση αποτέλεσμα μιας πίστης. Ο

"Δράκος του Ισλάμ ", που πλέον έχει σχηματίσει ένα είδος ιερού πολέμου μπορεί να

αποτελεί απειλή για την Ευρώπη ή ακόμη και για όλον τον κόσμο μπορεί όμως τελικά

να κατασπαράζει αργά και βασανιστικά τη δική του σάρκα ,τους δικούς του ανθρώπους

. Και ίσως πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε αν έχουμε γνωρίσει ή έχουμε δίπλα μας μια

«γυναίκα Τζιχάτ» που να τυγχάνει ίδιας συμπεριφοράς από έναν αντίστοιχο ‘’Δράκο

της Ελλάδας’’ και να κάνουμε κάτι για αυτό.

H Δήμητρα Λεμούσια γεννήθηκε στο Μαρούσι ενώ

διαμένει στην Ελευσίνα. Είναι φοιτήτρια από το 2012 στο

Τμήμα ΠΕΔΔ. 'Έχοντας μια ιδιαίτερη έφεση στις ξένες

γλώσσες και στα διεθνή ζητήματα επέλεξε τον κλάδο των

Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Στο ελεύθερο της

χρόνο, της αρέσει να αρθρογραφεί, για αυτό και η

απόπειρα της να μοιραστεί ένα άρθρο της στο POLITICO.

Ασχολείται ερασιτεχνικά με το ραδιόφωνο.


POLITICO 2014


POLITICO 2014

ΟΙ ΚΟΥΡΔΙΣΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΕΣ

του Νιάρχου Φιλώτα

Ισλαμικό Χαλιφάτο. Ρωσία. Αμερική. Κουρδιστάν. Τουρκία. Κύπρος. Ελλάδα.

Αίγυπτος. Οι παραπάνω χώρες είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας το τελευταίο

καιρό εξαιτίας της πολύνεκρης εφόδου των άκρο-ισλαμιστών στο χώρο της Μέσης

Ανατολής. Γιατί το κίνημα αυτό δεν έχει εμποδιστεί; Γιατί κρύβονται πολλά πολιτικά

παιχνίδια πίσω από αυτό και

γιατί κάποιους τους

συμφέρει να κυριαρχεί χάος

στη περιοχή. Όμως τι είναι

αυτό που πραγματικά

φοβίζει τους ισλαμιστές

στην αντιπαράθεσή τους με

τους Κούρδους

«Πεσμεργκά»- τους μόνους

που ουσιαστικά μάχονται

εναντίον τους; Οι γυναίκες.

Το «αδύναμο φύλο» είναι τελικώς ο μεγαλύτερος εχθρός του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Γιατί δεν ξεσηκώνονται και οι γυναίκες Μουσουλμάνες απέναντι στο Ισλαμικό

Χαλιφάτο; Ποιες είναι όμως οι διαφορές μεταξύ των Κούρδων και των Μουσουλμάνων

γυναικών όσον αφορά την εντελώς αντίθετη αντίδραση; Οι λόγοι και οι διαφορές αυτής

την μεγάλης διαφοράς θα αναλυθούν στο παρόν κείμενο.

Αρχικά, οφείλουμε να αναφέρουμε πως ο πόλεμος στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν για

«ειρήνη και δημοκρατία στη περιοχή» το 2003 απέτυχε παταγωδώς και διέλυσε τις

υποδομές της ευρύτερης περιοχής. Αποδείχθηκε επίσης πως ο πόλεμος δεν έγινε ούτε

για τα πετρέλαια, σύμφωνα με τον καθηγητή Rey Kiely, καθηγητή στο Queen Mary

University of London: “At the end, after 10 years nobody knows why the US invaded

these countries. Iraq and Afghanistan weren’t the most important providers of oil for

the United States.” Παρ’ όλα αυτά, οι τζιχαντιστές κατάφεραν να δημιουργήσουν το

δικό τους κράτος εν κράτει. Μέσα σε αυτό οι γυναίκες έχουν τη σημαντικότερη θέση:

αυτή της σκλάβας. Φυσικά και ο ομιλών χαρακτηρίζει ειρωνικό το παραπάνω αλλά

δυστυχώς η αλήθεια είναι αυτή. Η (ανδροκρατούμενη) καταπιεστική τζιχαντιστική

https://www.linkedin.com/in/filotasniarchos


POLITICO 2014

κοινωνία αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα που οι γυναίκες μουσουλμάνες δεν

τολμούν να αντιδράσουν. Οι άντρες τζιχαντιστές θεωρούν τις γυναίκες ερωτικά

υποχείριά τους και πραγματοποιούν αγοραπωλησίες σαν να είναι αντικείμενα, όπως τα

ζώα. Φυσικά, οι βιασμοί και η κακομεταχείριση των άτυχων αυτών γυναικών

αποτελούν κομμάτι της καθημερινής ζωής των τζιχαντιστών. Πώς, λοιπόν, να

αντιδράσουν σε κάθε μορφή βίας όταν η ομιλία τους και μόνο θα μπορούσε να

οδηγήσει στον βασανισμό τους ή και ακόμη στο θάνατό τους στο όνομα της

«θρησκείας και του αγώνα»-αν και δε θυμάμαι σε κάποιο θρησκευτικό κείμενο να

αναφέρεται ρητά η εκτέλεση γυναικών και ο βιασμός τους για ένα καλύτερο αύριο και

αντίσταση στη Δύση-. Σε αντίθεση με τις μουσουλμάνες γυναίκες, οι κούρδισες

χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στη κουρδική κοινωνία, είναι σχεδόν ισότιμες με τους

άνδρες και δε φοβούνται να μιλήσουν ελεύθερα. Επιπλέον, χαίρουν θαυμασμού από τη

παγκόσμια κοινή γνώμη, καθώς το τελευταίο καιρό γίνονται γνωστά τα κατορθώματά

τους ενάντια στους τζιχαντιστές. Έχοντας, λοιπόν, ως εφόδιο την αυτοεκτίμηση, το

θάρρος, το θράσος και την ελευθερία που τους δίνεται, μαζί με τους άντρες αντιδρούν

σε αυταρχικά θρησκευτικά καθεστώτα, όπως αυτό του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Ένας ακόμη λόγος που οι γυναίκες στο Κουρδιστάν διακατέχονται από πιο αγωνιστικό

πνεύμα σε σχέση με τις μουσουλμάνες στη Μέση Ανατολή είναι και η διαφορετική

ανατροφή και νοοτροπία

που τους διδάσκεται από

μικρή ηλικία. Στο

Κουρδιστάν οι κοπέλες

μαθαίνουν την ιστορία του

τόπου τους, τη γλώσσα

τους και τα δικαιώματά

τους ως αγωνιστικό έθνος.

Μαθαίνουν ότι, αν θέλουν

να ανελιχθούν και να

επιβιώσουν, αν θέλουν να έχουν δικαιώματα και ελευθερίες, οφείλουν να παλέψουν

και τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ειδικότερα τη σημερινή εποχή και τα τελευταία 2,5

χρόνια, τα οποία αποτελούν τεράστια ευκαιρία και πολύ σημαντική φάση και καμπή

για το Κουρδικό Ζήτημα. Εφοδιασμένες, λοιπόν, με αυτές τις αξίες και τις αρχές

μάχονται μέχρι θανάτου για την ελευθερία τους αλλά κυρίως για την ελευθερία και των


POLITICO 2014

άλλων γυναικών ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους. Αγωνίζονται στη κυριολεξία για

το φεμινισμό. Θα ήταν επικερδές στις δυτικές δημοκρατίες να έχουν ως λαμπρό

παράδειγμα την αυτοθυσία αυτών των γυναικών για την αξιοπρέπεια και το σεβασμό

του γυναικείου φύλου, όταν κάποιος αναφέρεται στο φεμινισμό. Σε αντίθεση με τις

κούρδισες, τα μικρά κορίτσια που έχουν γαλουχηθεί από το ακραίο Ισλάμ των

τζιχαντιστών μαθαίνουν από μικρή ηλικία, ειδικά από το 2003 και μετά, να είναι

υποτακτικές, δουλοπρεπείς και να υπακούουν στις επιταγές του άνδρα τους. Η

συγκεκριμένη νοοτροπία περνάει από τις μικρές ηλικίες και συνεχίζει στις

μεγαλύτερες. Φυσικά το φαινόμενο αυτό δεν είναι γενικό αλλά ισχύει πια σχεδόν σε

όλη την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Έχοντας μεγαλώσει με το φόβο, το

τρόμο, την υπακοή, την απειλή οι γυναίκες αυτές είναι ανήμπορες να εκφραστούν πόσο

μάλλον να αντιδράσουν όχι μόνο γιατί γνωρίζουν τις συνέπειες αλλά, κυρίως, γιατί η

ανατροφή τους έχει συντελέσει στο να μην έχουν τα απαραίτητα εφόδια να αντιταχθούν

στο καθεστώς αυτό, θεωρώντας την παρούσα κατάσταση φυσιολογική ή τουλάχιστον

ανεκτική.

Όπως είναι φυσικό, τα ΜΜΕ των περιοχών αυτών και των χωρών πριν

διαφοροποιηθούν τα σύνορα

έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην

«απάθεια» των μουσουλμάνων

γυναικών στη Μέση Ανατολή.

Πραγματοποιώντας μια αναδρομή

στο παρελθόν, θυμήθηκα πως τις

δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο

Πόλεμο οι διαφημίσεις προϊόντων,

ειδικότερα στις Ηνωμένες

Πολιτείες, ήταν φαλλοκρατικές

και παρουσίαζαν την κοινωνία ως

τον κόσμο του ανδρός. Οι

γυναίκες παρακολουθώντας

τηλεόραση και ακούγοντας

ραδιόφωνο στο σπίτι συνήθιζαν στην ιδέα ότι οι άνδρες κυριαρχούν και η δουλειά τους

είναι να τους υπηρετούν και να τους ευχαριστούν. Βεβαίως, εκεί η κατάσταση και τα

ερεθίσματα ήταν διαφορετικά με αποτέλεσμα ο φεμινισμός να πάρει μεγάλες


POLITICO 2014

διαστάσεις φέρνοντας τη γυναίκα αρκετά ισότιμη με τον άνδρα. Η κοινωνία στη Μέση

Ανατολή είναι ανδροκρατούμενη, επομένως και τα ΜΜΕ ελέγχονται από τους άνδρες.

Με τη λογοκρισία, από την οποία χαρακτηρίζονται τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι

επόμενο οι γυναίκες να μη γνωρίζουν ή να αγνοούν τις έννοιες της ελευθερίας, της

πολυπολιτισμικότητας και της ανεξιθρησκείας. Δέχονται επομένως πλύση εγκεφάλου

με τα αποτελέσματα να είναι φανερά τώρα. Όσον αφορά τις Κούρδισες, αυτές

αντιθέτως συμμετέχουν στα ΜΜΕ του Κουρδιστάν, βοηθούν στην ανάρτηση βίντεο

στο διαδίκτυο και στα Κουρδικά κανάλια δημιουργώντας έτσι μια γερή βάση

ενημέρωσης. «Όπλο» το οποίο χρησιμοποιείται αρχικά πνευματικά και ψυχολογικά

από τις γυναίκες και στη συνέχεια κυριολεκτικά στο πεδίο της μάχης.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε και το εξής για να εξηγήσουμε πως έχει διαμορφωθεί

αυτό το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή του Ιράκ. Όταν ο Μπιν Λάντεν βρισκόταν στη

φυλακή, μετέφρασε το Κοράνι με βάση τη δική του σκοπιά, εκμεταλλευόμενος ένα

σημείο του: το σημείο αυτό μιλούσε για επανάσταση του Ισλάμ όταν το τελευταίο

απειλείται. Η απειλή αυτή προσωποποιήθηκε με τη Δύση και τα ήθη και έθιμά της.

Από τη στιγμή που το Ισλάμ «δέχεται επίθεση από τον Εχθρό-Δύση» δε παραμένει

ειρηνικό και πρέπει να επιβάλει τη Σαρία, σύμφωνα με τους άκρο-ισλαμιστές. Η

γυναίκα, όπως είναι επόμενο, καταντά έρμαιο των αλλαγών αυτών και απειλείται

καθημερινά είτε είναι μουσουλμάνα, είτε χριστιανή είτε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.

Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Πρέπει να έχουμε πίστη στους

Κούρδους πως θα καταφέρουν να

αναχαιτίσουν τους τζιχαντιστές

και η Ευρώπη επιτέλους να

δράσει ενωμένη για μια φορά,

βοηθώντας το λαό αυτό. Ας

ελπίσουμε, ακόμη, πως οι

Κούρδισες αντάρτισσες θα

καταφέρουν να σώσουν όσο

περισσότερες γυναίκες και

παιδιά μπορούν από τα μαχαίρια

των ψυχρών αυτών εκτελεστών.


POLITICO 2014

Και αυτό διότι μπορεί μέχρι στιγμής να γελούν οι τζιχαντιστές αλλά δεν πρέπει να

ξεχνάμε πως γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών

και είναι απόφοιτος ΠΕΔΔ. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του

Queen Mary University of London με ειδίκευση στο τομέα των

Διεθνών Σχέσεων. Διατηρεί το προσωπικό του blog. Από το 2012

είναι Πρόεδρος στην Επιτροπή Νέων της Διεθνούς Εταιρείας

Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Έχει συμμετάσχει σε

επιστημονικά και φοιτητικά συνέδρια με σημαντικότερη

διάκριση το 1ο βραβείο στο Συνέδριο της UNICA στο Όσλο το

2012 εκπροσωπώντας, μαζί με άλλους 5 φοιτητές, το

Πανεπιστήμιο Αθηνών.


POLITICO 2014


POLITICO 2014

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

της Κατσούλα Σοφίας

Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Ένα πρόσωπο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη

πολιτισμική -κατά πολλούς- επανάσταση του Τουρκικού κράτους. Ο Κεμάλ θέλησε να

δημιουργήσει μια νέα Τουρκική πραγματικότητα στα πρότυπα του

Δυτικοευρωπαϊκού χώρου.

Μεταξύ άλλων, εμπνεύσθηκε

από τη Γαλλική επανάσταση

και θέλησε να στηρίξει επάνω

σε αυτή τη πολιτιστική

ανάπτυξη του Τουρκικού

κράτους.

Ένα σημαντικό προς ρύθμιση

ζήτημα, ήταν η θέση της γυναίκας στη σύγχρονη Τουρκία. Ο Κεμάλ έπρεπε να πάρει

το ρίσκο να ρυθμίσει το φλέγον αυτό ζήτημα. Χαρακτηριστικά, σε ομιλία του στην

Αντίπολη είπε: «Σε μερικά μέρη έχω δει γυναίκες που βάζουν ένα ύφασμα για να

κρύψουν το πρόσωπό τους και γυρνούν την πλάτη ή πέφτουν στο έδαφος όταν περνά

ένας άντρας. Ποιο είναι το νόημα και η λογική αυτής της συμπεριφοράς; Κύριοι,

μπορούν οι μητέρες και οι κόρες ενός πολιτισμένου έθνους να υιοθετήσουν μια τόσο

παράξενη στάση, μια τόσο βάρβαρη συνήθεια; Είναι ένα θέαμα που γελοιοποιεί το

έθνος. Πρέπει να σταματήσει αμέσως». Μάλιστα, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, δεν

δίστασε να βγάλει δημόσια, όπως λέγεται, με μια κίνηση έντονου συμβολισμού, τη

μαντίλα από το κεφάλι της ίδιας της μητέρας του.

Μερικά από τα βήματα με κατεύθυνση τη θεμελίωση των δικαιωμάτων των γυναικών

είναι η κατάργηση του ιερού ισλαμικού νόμου Σαρία και η αντικατάστασή του το

1926 με τον Ελβετικό Αστικό Κώδικα, η καθιέρωση μικτής εκπαίδευσης αγοριών και

κοριτσιών, η κατάργηση της μαντήλας σε δημόσιες υπηρεσίες αλλά και το δικαίωμα

του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, εγγυήθηκαν την δημόσια παρουσία των γυναικών. Πιο

συγκεκριμένα το 1934 δόθηκαν στις γυναίκες πλήρη πολιτικά δικαιώματα και το 1935

https://gr.linkedin.com/pub/%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1/97/b77/2b5


POLITICO 2014

εκλέχτηκαν 18 γυναίκες στη Μεγάλη Εθνική Συνέλευση των 395 μελών. Η πολυγαμία

και ο θρησκευτικός γάμος καταργήθηκαν, ενώ οι γυναίκες μπορούσαν να ζητήσουν

διαζύγιο. Το κεμαλικό κράτος με όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις ήταν αναμενόμενο

να καταστήσει τις γυναίκες φορείς του εκσυγχρονισμού. Την προσπάθεια για την

κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών στην Κεμαλική Τουρκία συμπληρώνει

η αλλαγή του ευρύτερου νομοθετικού πλαισίου με εκφάνσεις κυρίως στο ποινικό

δίκαιο όσο και στο εργατικό.

Το κεμαλικό κράτος εκτός των πλείστων όσων

μεταρρυθμίσεων ενθάρρυνε τις γυναίκες να

μορφωθούν. Χωρίς την εκπαίδευση η

γυναίκες δεν θα μπορούσαν να

συμμετάσχουν στην κοινωνική και οικονομική

ανάπτυξη της Τουρκίας. Έτσι, υιοθετήθηκε η

αρχή της ελεύθερης μικτής εκπαίδευσης για

όλα τα επίπεδα ενώ παράλληλα έγινε

υποχρεωτική η πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Δειγματικά, μεταξύ 1920 και 1938 10% των

πτυχιούχων Πανεπιστημίου ήταν γυναίκες,

ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1931-32 -σε

διάστημα λιγότερο των δέκα χρόνων- η Τουρκία αύξησε τον συνολικό αριθμό των

μαθητών κατά 400%, με τη μεγαλύτερη πρόοδο να καταγράφεται στις γυναίκες. Όλα

αυτά τα μέτρα φάνταζαν ιδανικά. Οι διακρίσεις συνεχίζονται μέχρι και σήμερα από

το χώρο της εκπαίδευσης με εκφάνσεις στον επαγγελματικό. Σήμερα το ποσοστό των

γυναικών στο εργατικό δυναμικό της Τουρκίας είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη

συνοδευόμενο από μεγάλο αναλφαβητισμό και χαμηλής ποιότητας εκπαίδευση.

Ειδικότερα, το 73% των ανδρών «ελέγχουν» την αγορά εργασίας της σύγχρονης

Τουρκίας αφήνοντας τις γυναίκες να περιορίζονται σε χειρωνακτικά επαγγέλματα

λιγοστών μορφωτικών απαιτήσεων.

Η Τουρκία είναι ήδη εδώ και καιρό σε ενταξιακή τροχιά. Ένα από τα απαιτούμενα

προσόντα είναι η ουσιαστική και ποιοτική εναρμόνιση της θέσης της γυναίκας με

αυτής της Δύσης. Θα μπορέσει άραγε η Τουρκία να πραγματώσει το μεγαλεπήβολο


POLITICO 2014

σχέδιο του Κεμάλ Ατατούρκ αλλά παράλληλα και να το εξελίξει; Δεν έχουμε παρά να

περιμένουμε. Το μέλλον όμως….σίγουρα δεν θα ‘ρθει από μονάχο του.

Γεννήθηκε στις 8/10/1991 ενώ μεγάλωσε και κατοικεί στην

Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης

και Δημόσιας Διοίκησης Εθνικού και Καποδιστριακού

Πανεπιστημίου Αθηνών από τον Ιούνιο του 2013. Στο

Σύλλογο Σ.Α.Π.Ε.Δ.Δ, είναι μέλος του Διοικητικού

Συμβουλίου και Υπεύθυνη Επιτροπής Ερευνητικού Έργου.

Σήμερα είναι φοιτήτρια Νομικής του Ευρωπαϊκού

Πανεπιστημίου Κύπρου.


POLITICO 2014


POLITICO 2014

DRESS CODE ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

του Τερζίμπαση Ανδρέα

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η Θρησκεία αποτέλεσε ουραγό πολιτικών και

κοινωνικοοικονομικών αλλαγών στις ανεπτυγμένες χώρες του δυτικού πολιτισμού, δεν

είναι άλλωστε τυχαίο ότι η κοινωνική και συνταγματική προσταγή αυτή της

ανεξιθρησκίας θεωρείται πλέον δεδομένη τόσο πολιτειακά όσο και

κοινωνικά. Παραταύτα, στο βωμό του

εκσυγχρονισμού των σύγχρονων κοινωνιών με

την απαλλοτρίωτικη τάση του δυτικού

απολιτίκ τίθενται αναλογικά τα θεμέλια για μια

αθεϊστική ταυτότητα κάθε σύγχρονου

νέου. Στα πλαίσια αυτής της ισοπεδωτικής

μαζοποίησης, η Ισλαμική μπούργκα τόσο ως

θρησκευτικό σύμβολο όσο και

ως ενδυματολογικό πρότυπο καλείται να εξαλειφθεί ως απαγορευμένο.

Η Γαλλία πρωτοστατώντας με νόμο που τέθηκε σε εφαρμογή αρχές

του 2011, απαγόρευσε την χρήση της μπούρκας σε δημόσιους χώρους καθώς

και κάθε ενδύματος που συντελεί στην απόκρυψη το πρόσωπο. Η αιτιολογία της

απόφασης αυτής, αναφέρεται σε λόγους ασφαλείας και διασφάλισης του δημοσίου

συμφέροντος καθώς, οποιοσδήποτε φοράει ένδυμα που αποκρύπτει το πρόσωπο του,

καθίσταται άμεσα πιθανός στόχος για κάθε τρομοκρατική πράξη. Επιπροσθέτως, η

χρήση ενδύματος από κάποιον που αποκρύπτει το πρόσωπο του, τον καθιστά

επικίνδυνο, κατά τη χρήση οποιοδήποτε ιδιωτικού μέσου μεταφοράς, καθώς το εύρος

ορατότητας μειώνεται επικίνδυνα. Σύμφωνα με τα προειρημένα, σε συνδυασμό με το

γεγονός της ευρείας χρήσης της Μπουργκάς λόγω του μεγάλου πληθυσμού που

κατοικεί στην Γαλλία (περί τα 5 εκατομμύρια μουσουλμάνων), το ζήτημα καθίσταται

άκρως σημαντικό. Την απόφαση αυτή ακολούθησαν και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής

ένωσης όπως το Βέλγιο, όπου ουσιαστικά και τυπικά προσυπέγραψε την ίδια πολιτική

θέση.

Απο την αντίπερα όχθη, δεν υπήρξαν λίγοι οι υποστηρικτές που κατέκριναν την

πολιτική αυτή απόφαση βασιζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων


POLITICO 2014

Δικαιωμάτων. Πιο συγκεκριμένα, έξι από τα άρθρα τα οποία παραβιάστηκαν είναι: η

απαγόρευση ανθρώπινης μεταχείρισης, το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και

οικογενειακής ζωής, της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης, η αρχή της

ανεξιθρησκίας, η ελευθερία της έκφρασης και η απαγόρευση εφαρμογής διακρίσεων.

Σύμφωνα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων, η Γαλλία έχει την ευχέρεια να επιβάλει απαγόρευση του ισλαμικού

ενδύματος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα

στο όνομα της εφαρμογής των αρχών του

κοσμικού κράτους και την αφαίρεση του

ισλαμικού ενδύματος κατά τη διάρκεια

των ελέγχων εξακρίβωσης στοιχείων

ταυτότητας. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί

ότι το 2010 Τουρκία καταδικάστηκε με

το επιχείρημα ότι ένδυση με ισλαμικό

ένδυμα δεν συνιστά απειλή της δημόσιας

τάξης ούτε προσηλυτισμό.

Καταληκτικά, αξίζει να στηριχθεί κάθε προσπάθεια προστασίας περιχαράκωσης του

δημοσίου συμφέροντος .αλλά σε κάθε περίπτωση, με την επιφύλαξη του σεβασμού της

προσωπικής ελευθερίας και έκφρασης, αφήνοντας μας αδιάφορους, όσον αφορά τις

πολιτικές στρατηγικές που εξυπηρετούν συμφέροντα και αποφάσεις, που δεν έχουν να

προσφέρουν τίποτα στο κοινό συμφέρον.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1989, το 2012

αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης

και Δημόσιας Διοίκησης με κατεύθυνση

τη Διοικητική Επιστήμη. Στο Σύλλογο

ΣΑΠΕΔΔ είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής

Ερευνών και Αρχισυντάκτης του περιοδικού

POLITICO. Σήμερα είναι φοιτητής Νομικής στο

Eυρωπαικο Πανεπιστήμιο Κυπρου.


POLITICO 2014

ΕΠΙΚΑΙΡΑ Η ΑΛΑΜΟΥΝΤΙΝ, ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

του Τσάπαλου Όμηρου

Η πρόσφατη επίσκεψη της κυρίας Αμάλ Αλαμουντίν στην Ελλάδα προκάλεσε την

στροφή των διεθνών και εγχώριων μέσων μαζικής ενημέρωσης προς ένα πολιτιστικό

ζήτημα για το οποίο όποιος Υπουργός Πολιτισμού το κατέτασσε μέχρι πρότινος στις

απόλυτες προτεραιότητες του τον θεωρούσαν τουλάχιστον γραφικό και στην καλύτερη

περίπτωση ονειροπόλο...

Και αυτό γιατί η επιστροφή των

Γλυπτών του Παρθενώνα στον

γενέθλιο τόπο τους, από το

Βρετανικό Μουσείο όπου

βρίσκονται σήμερα, συνιστά

περισσότερο μια ιστορική

εκκρεμότητα παρά διαχρονικό

αίτημα της ελληνικής Πολιτείας.

Άλλωστε, ποτέ στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους δεν υπήρξε μια

συντεταγμένη, σταθερή και διαχρονική πολιτική διεκδίκησης τους.

Ωστόσο, το γιατί, αν και πότε θα επιτρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην

Αθήνα δεν φαίνεται να απασχόλησε ιδιαίτερα τα εγχώρια και ξένα ειδησεογραφικά

πρακτορεία αλλά ούτε και όσους διοργάνωσαν την επικοινωνιακή διήμερη φιέστα της

επίσκεψης της νεαρής δικηγόρου στην Αθήνα. Και αυτό γιατί η ίδια η έλευση της

κυρίας Αλαμουντίν-Κλούνει υπήρξε το απόλυτο ζητούμενο προς δημοσίευση και

μαζική διασπορά του ως είδηση παρά η προβολή του αιτήματος της επιστροφής των

Γλυπτών αυτό καθεαυτό.

Η υστερία των ΜΜΕ για την κυρία Κλούνει δικαιολογείται από την στιγμή που η

δουλειά τους είναι να κυνηγούν την είδηση. Ωστόσο, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί το

κυνήγι της κυρίας Κλούνει απο θεσμικούς παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού, οι

οποίοι θέλοντας οι ίδιοι να προβληθούν μέσω της νεαρής δικηγόρου, στο τέλος

https://www.linkedin.com/profile/view?id=51275369&trk=nav_responsive_tab_profile


POLITICO 2014

ξέχασαν οτι ο λόγος της έλευσης της στην Αθήνα είναι για να παράσχει νομικές

συμβουλές και όχι για να φωτογραφείται με όποιο πολιτικό βρεθεί μπροστά της...

Το σημαντικότερο όλων όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι οτι ο τρόπος προβολής της

κυρίας Κλούνει απο τα Μέσα υποδηλώνει και τον τρόπο που μια κοινωνία

αντιμετωπίζει μια νεαρή, επιτυχημένη στον χώρο της γυναίκα μέσα απο διαχρονικά

στερεότυπα και προκαταλήψεις μια κοινωνίας που συνεχίζει να προβάλλει τα

συντηρητικά της αντανακλαστικά έναντι της γυναίκας-εργαζόμενης ή της γυναίκας-

συζύγου.

Και γίνομαι πολύ πιο συγκεκριμένος. Αν η κυρία Αλαμουντίν δεν είχε παντρευτεί προ

ολίγων ημερών των Τζωρτζ Κλούνει, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι κανένας

Υπουργός Πολιτισμού δεν θα είχε μπει καν στον κόπο να την συναντήσει (το

πιθανότερο θα ήταν να την είχε

παραπέμψει στον αρμόδιο

υφυπουργό...). Κανένα ΜΜΕ

δεν θα είχε αφιερώσει ώρες

απο την καθημερινή του

ειδησεογραφία για να

πληροφορεί τους πολίτες για

την κυρία Αλαμουντίν και για

κάθε της κίνηση. Από το πότε

έφαγε πρωινό, σε ποιο ξενοδοχείο και με ποιους συνδαιτημόνες μέχρι το ποιο είναι το

αγαπημένο της νησί και τι είναι αυτό που της έκανε εντύπωση από την βραδινή της

βόλτα στην Αθήνα. Κανένας δημοσιογράφος δεν θα είχε μείνει με τις ώρες έξω απο το

ξενοδοχείο της για να της αποσπάσει μια δήλωση σχετικά με την Ελλάδα και τα

Γλυπτά. Με άλλα λόγια, κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί μαζί της. Θα ήταν απλά μια

αποστολή ρουτίνας, για παροχή νομικών συμβουλών σε μια χώρα που δεν ξέρει ακόμα

αν θα πρέπει να θεωρήσει τα Γλυπτά ζήτημα που χρίζει νομικής διεκδίκησης ή όχι.

Ο τρόπος που ως κοινωνία αλλά και ως πολιτικό σύστημα (συμπεριλαμβανομένου των

ΜΜΕ) αντιμετωπίσαμε την συγκεκριμένη γυναίκα υπήρξε κατα τη γνώμη μου άκρως

υποτιμητικός τόσο για την ίδια της την προσωπικότητα όσο και για το ζητούμενο της

έλευσης της που είχε να κάνει με την επιστροφή των Γλυπτών.


POLITICO 2014

Δυο είναι τα συμπεράσματα που θα μπορούσαν να εξαχθούν: Πρώτον, οτι η ελληνική

κοινωνία συνεχίζει να εντυπωσιάζεται απο επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και δεν δίνει

έμφαση στην ουσία, ενώ τα εγχώρια ΜΜΕ ακολουθούν την τάση των αναγνωστών-

τηλεθεατών τους. Δεύτερον, οτι η ελληνική Πολιτεία μπήκε στην λογική του celebrity

diplomacy με αποκλειστικό σκοπό την αυτοπροβολή. Διαστρέβλωσε την λογική της

επίτευξης διπλωματικών στόχων μέσω της προβολής της διεκδίκησης τους από ένα

πρόσωπο παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας και προτίμησε τις δημόσιες σχέσεις και τα

φωτογραφικά φλας δίπλα του...

Επομένως, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς οτι το ζήτημα της επιστροφής των

Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα αποτελούσε την πρόφαση της ενασχόλησης μας

με την κυρία Αλαμουντίν και όχι τον κύριο λόγο. Αντιμετωπίσαμε την συγκεκριμένη

κυρία καθαρά ως αντιπρόσωπο του κυρίου Κλούνει στην Ελλάδα. Της "δώσαμε αξία"

επειδή είχε την τύχη να παντρευτεί λίγες ημέρες πριν τον γνωστό σε όλον τον κόσμο

ηθοποιό. Αγνοήσαμε τα πτυχία, την κατάρτιση, τις γνώσεις της, την εμπειρία της, την

προσωπικότητα της. Δεν μπήκαμε στον κόπο να ενδιαφερθούμε για τις νομικές

συμβουλές που παρείχε στην ελληνική Πολιτεία.

Για εμάς το μεγαλύτερο κατόρθωμα της κυρίας Αλαμουντίν ήταν οτι κατάφερε να

αλλάξει το επίθετο της σε Κλούνει. Όσο για τα Γλυπτά; Λεπτομέρειες...

Ο Όμηρος Τσάπαλος είναι Αριστούχος απόφοιτος του

Τμήματος με κατεύθυνση τις Διεθνείς και Ευρωπαικές

Σπουδές. Μεταπτυχιακός απόφοιτος του London

School of Economics (LSE) στο γνωστικό αντικείμενο

της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Cultural

Industries. Υποψήφιος Διδάκτορας στο Πάντειο

Πανεπιστήμιο για την άσκηση πολιτιστικής

διπλωματίας αναφορικά με την επιστροφή των

Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα.


POLITICO 2014

Διοικητικό Συμβούλιο

Πρόεδρος Κουτρουμπής Ιωάννης

Αντιπρόεδρος Τσάπαλος Όμηρος

Γενική γραμματέας Συλίκου Άννα

Ειδική γραμματέας Μήτση Θεοδώρα

Ταμίας Κοκκόλης Γεώργιος

Μέλος – Πρόεδρος Επιτροπής Έρευνας Κατσούλα Σοφία

Μέλος–Πρόεδρος Επιτροπής Προπτυχιακών

Ερευνών

Παγώνα Φανή

Politico τεύχος 3

Documents

Transcript of Politico τεύχος 3