ONTHAALMAP

2019

2

INHOUD

HOI VERSBAKKEN TKC’ER ........................................ 3

WIE IS WIE ............................................................... 4

De legende van den slappen spanriem ............................................ 7

Krik Krak Kludde .......................................................................... 8

Het Gevaer ............................................................................... 10

#2118 ...................................................................................... 12

“Heidi” ...................................................................................... 14

De schat ................................................................................... 16

Gerust over de uitrusting ............................................................ 19

In den beginnen was er niets… .................................................... 21

Geëxcommuniceerd.................................................................... 23

NOG ENKELE NUTTIGE WEETJES: ............................ 25

API’S? ...................................................................... 26

layout: Jef Van den Broeck

3

HOI VERSBAKKEN TKC’ER

Van harte welkom in onze club. Fijn dat je gekozen hebt om zowaar de

fijnste sport ter wereld te beoefenen (al zeggen we het zelf…). We weten dat het niet altijd gemakkelijk is om als nieuwtje in een grote club met

tradities in te stappen.

Om je al wat kennis te laten maken met onze club en de kajaksport,

hebben we een onthaalbrochure gemaakt.

We varen eerst langs een “wie is wie”.

Vervolgens meren we aan bij een aantal gewoontes en visies binnen onze club aan de hand van (niet zo) echt gebeurde verhalen welke de tand des

tijds hebben doorstaan.

We bergen ons bootje op met wat handige links en documentatie.

Natuurlijk biedt dit boekje geen antwoord op al je vragen. Hiervoor hebben we een onthaalverantwoordelijke. Niet dat hij alles weet,

maar hij helpt je graag op weg en gaat met jouw vragen, opmerkingen

aan de slag om het alle nieuwkomers zo aangenaam mogelijk te maken!

Veel leesplezier!

Dries Jaspers Onthaalverantwoordelijke

dries_jaspers@hotmail.com

4

WIE IS WIE

Voorzitter

Marc Rombouts

Penningmeester

Erik Luyckx

Secretaris

Annick Peeters

(ontslagnemend)

Begeleiding nieuwe leden

Dries Jaspers

Redactie

Marc Alllaerts

Gebouwen en ligplaatsen

Geert Moelans

5

Polo

Jef Vos

Polo

Seppe Vermeiren

Lijn

Nico Meichsner

Lijn

Femke Van Laarhoven

Bestuurslid

Luc Goos

Bestuurslid

Inge Broeckx

API: aanspreekpunt integriteit

Joke Voorspoels & Dries Jaspers

Website

Jef Van den Broeck

6

Natuurlijk zijn er nog veel meer vrijwilligers

die belangrijke taken op zich nemen, hen

opsommen zou ons echter te ver leiden.

Dit gezegd doet dit geen afbreuk aan hun

engagement!

7

DE LEGENDE VAN DEN SLAPPEN SPANRIEM

We noteren het jaar des heren 1323. Het is een zonnige vroege lentedag

eind februari. Een stel kajakkadetten gaat ver voorbij de vijandelijke linies

de beruchte Biesbosch infiltreren om aldaar het scheepsverkeer lam te

leggen. Het is versbakken A-brevethouder William Withewater zijn eerste

expeditie.

William is voor dag en bever tijdig op de club, vanuit goed kameraadschap

en om zijn trawanten gewillig te zijn, laadt William alle boten al op de

revolutionaire oorlogsmachine “den remork”.

Fier als een konijn met een vers opgegraven worteltje staat hij te

glunderen wanneer zijn grote voorbeelden in verspreide slagorde

aankomen. De oude oorlogsveteranen zijn opgetogen dat hun zwaar

gefolterde ruggen gespaard blijven van het til- en hefwerk. Allen bestijgen

de huifkar en vol goede moed vatten ze hun queeste aan.

Doch het onheil wacht hen op… Het hobbelige pad schudt “den remork”

onzacht heen en weer. Beetje bij beetje lossen de spanriemen omdat

William in zijn zenuwachtig enthousiasme vergeten is de dubbele knoop te

leggen...

Bij de zwaar bevochte grens nabij het Ollands Diep, waar legers van beide

kanten ernstige verliezen lijden, gebeurt het onvermijdbare. Het

karrenwiel slaat tegen de rand van een krater. De koetsier trekt hard aan

de teugels. Deze noodstop lanceert de kajaks als dikke pijlen doorheen de

huifkar. De kajakpunten doorboren ongenadig onze expeditieleden. De

paarden schrikken op van het gruwelijke tafereel en storten zich naar

beneden recht in het oneindig gapende Ollands Diep… De bemanning en

hun kajaks werden nooit teruggevonden.

Tot op vandaag hoort men op het water, wanneer het stevig waait en de

golven over de kajakboeg rollen, nog duidelijk de hese doffe stem van

William Withewater: Ieder laadt zijn eigen boot met eigen spanriem… met

eigen spanriiiiieeeee…

Ga je mee op verplaatsing voor een tocht, een wedstrijd,… het is

in onze club de gewoonte om je eigen materiaal te laden en vast te

maken met eigen spanriemen. Alleen jij bent verantwoordelijk

voor je materiaal, niet de bestuurder of andere leden.

8

KRIK KRAK KLUDDE

Maart 1525…

De avondmist legt reeds haar deken over het stille kanaalwater als

Liesbeth Lynvaerder besluit om nog even haar spieren los te werken met

een rustige training. Immers morgen staat het grote toernooi van de

Hertogen van Brabant op het programma. Ze parkeert haar trouwe paard

aan de club en kleedt zich om.

Ze heeft haar veenmossenpak net aan als ze in de verte het knarsende en

krinkelende geluid hoort van een slepende ketting. Een zachte wind stijgt

op en even denkt Liesbeth Lynvaerder dat ze een stem hoort fluisteren:

“Kludde, Kludde, Kludde”.

Liesbeth schudt het hoofd, neemt haar kajak en vertrekt met een

slagfrequentie welke net iets hoger ligt dan wat haar trainingsschema

voorzien heeft. Wanneer onze atlete op haar terugweg is, komen de

scherpe klanken van metaal op metaal haar weer tegemoet.

Ze peddelt sneller en sneller naar de club. Als ze aanmeert, lijkt het alsof

vanuit de vier windrichtingen tegelijk een zware stem “Kludde Kludde

Kludde” buldert. Liesbeth rent gestaag het clubterrein op.

Ze wil haar boot wegleggen als er plots vanachter de loods een gedrogt op

haar schouders springt.

Het wezen, de geduchte geest Kludde met zijn gigantische ketting om de

linker enkel, klampt zich stevig aan haar vast. Liesbeth probeert zich

tevergeefs los te rukken. Heel de avond en nacht door blijft Kludde op

haar schouders zitten terwijl Liesbeth over het clubterrein waggelt. Bij

elke stap rinkelt de ketting, bij elke pas klinkt er luid “Kludde, Kludde,

Kludde”.

Net wanneer Liesbeth van vermoeidheid inzakt en Kludde genadeloos wil

toeslaan, komen Johannes Van Den Wannes en Marcus Van De Spaarkas,

welke de boten voor het toernooi komen laden, het clubterrein opgerend.

Met gevaar voor eigen leven storten ze zich op Kludde.

De kwelgeest verzet zich uit alle macht en lange tijd lijkt het erop dat

onze helden het onderspit zullen delven. Echter de kansen keren wanneer

Marcus door al het tumult heen een peddel kan grijpen.

9

Met een welgemikte boogslag trekt hij een diepe groef in het weke lijf van

Kludde. Van dit momentum maakt Johannes Van Den Wannes gebruik om

op zijn beurt de ketting los te rukken en rond de hals van het monster te

slaan. Kludde weert zich nog, echter zijn krachten nemen nu snel af.

Kludde voelt dat hij dit gevecht vannacht niet zal winnen. Met een felle

heupslag werpt hij Johannes van zich af. Johannes valt zwaar tegen

Marcus aan welke nog een onbedoelde slag incasseert van de ketting die

Johannes weet vast te houden. Ontdaan van de reddingsbrigade en zo

vlug als zijn ranzige benen hem kunnen dragen, vlucht Kludde weg in het

mistige ruige bos.

Liesbeth, Johannes en Marcus liggen allen buiten adem op hun rug als de

eerste zonnestralen doorbreken. Het toernooi van de Hertogen van

Brabant kan hen gestolen worden. Ze zijn blij deze beproeving overleeft te

hebben. Om Kludde in de toekomst te slim af te zijn, maken ze de

afspraak om vanaf nu de club af sluiten met Kludde’s ketting, ook al is het

maar voor even!

De leuze KRIK KRAK KLUDDE zal nog jaren aan de muur van de club

hangen, zoals Kludde’s ketting tot op vandaag onze toegangspoort

beschermt van alle onheil!

Dus beste kajakbroeders en zusters, heb je een eigen boot op de

club, dan heb je ook een sleutel en dien je telkens alles af te

sluiten als je vertrekt. Ben je wel lid, maar heb je nog geen eigen

boot, dan kan je tijdens clubmomenten (zoals op woensdagavond,

of tijdens “rodekaartactiviteiten”) gebruik maken van clubboten.

Buiten de clubmomenten mag je niet varen met clubmateriaal,

maar kan je mits expliciete toelating van de booteigenaar wel met

zijn/haar boot varen.

En altijd: Krik Krak Kludde hé!

10

HET GEVAER

Het Gevaer kwam mij tussen het bier van maand en de Duvel van elke

week als één van de donkerste verhalen uit de TKC geschiedenis ter oren:

De lentezon warmt het frisse winterwater stilletjes aan op. Het lijkt er

sterk op dat 1645 een rustig jaar wordt voor onze TKC voorouders. Echter

weten zij veel dat dit het beginpunt zal worden van een jarenlange

lijdensweg... Een troepje zaterdagvaarders onder aanvoeren van

Ludovicus Van Wilhelmus stapt goed geluimd in hun boten voor een tripje

naar hun favoriete herbergier Hertog Jan.

Met een gezapig tempo en wat lammerend over de dagdagelijkse hoogtes

en laagtes van dit aardste bestaan peddelen ze voorbij de reusachtige

graanvelden. Een ingeweken Italiaan is naarstig lange slierten aan het

draaien van het geoogste graan. Wat verder kloppen boeren Joos en

Luyckxs het graan plat om het volgende winter aan hun dieren te geven.

Ons kajakgezelschap groet de dingen als ze voorbij glijden langs zoveel

bedrijvigheid. Ze laten de drukte van de stad achter zich en de geluiden

van de natuurpracht zwellen aan. Andreas Vrelustus onderscheidt

moeiteloos het vrolijke gekwetter van de gekraagde roodstaart en het in

getogen lied van de oeverpieper(of was het nu andersom?). Een schichtig

hertenjong dartelt het bos in als onze kajakkers de jachthaven van Oud-

Turnhout naderen.

Het gekwetter en gepiep sterven weg, een doodse stilte hangt als een

loden deken over het kanaal. Enkel wat gekraak en gepiep van de

aangemeerde boten welke tegen de kade schuren bereikt de oren van

onze vaarders. Net wanneer ze de kom in varen vormt er zich een enorme

golf welke met een duizelingwekkende snelheid in hun richting lanceert.

Het wateroppervlak bolt zich als een vlammende vuist wanneer een

gigantisch octopusachtig creatuur uit het water rijst. Kajaks vliegen als

blaadjes tijdens een voorjaarstorm in alle richtingen. Het monster slaat

zijn tentakels rond vier van onze broeders en zusters en verdwijnt even

plots als het gekomen was met onze clubgenoten in de diepte. Een

schreeuw vanonder het water is het laatste wat ze van de verzwolgen

vaarders horen.

11

De overgebleven TKC’ers reppen zich naar hun kajaks en peddelen als

bezetenen terug naar de club. Aldaar aangekomen vertellen ze in horten

en stoten hun verhaal. Onmiddellijk wordt er een raad der wijzen

bijeengeroepen. Er wordt tot laat in de avond gedebatteerd en

naslagwerken worden uitgeplozen.

Blijkt dat dit “Kraken” zich recent in onze wateren heeft gevestigd en

volgens de Scandinavische kajakfederatie enkel ingetoomd kan worden

met een jaarlijks menselijk offer. Nog meer nachtelijk beraad volgt.

Na weken zwoegen en afwegen komen onze wijzen met een billijk

systeem. Elke vaarder moet de vaarboeken invullen en wie op het einde

van het jaar de minste kilometers heeft gevaren, wordt ritueel geofferd

aan de Kraken.

Maandelijkse tussenstanden worden gepubliceerd in de clubgazet,

kilometers alsook vaarrichtingen, en vaartijden worden plichtbewust

genoteerd en tijdens de jaarlijkse fakkeltocht wordt het ultieme offer

gebracht aan de Kraken ter hoogte van de jachthaven welke niet geheel

onterecht is omgedoopt tot “Het Gevaer”.

De kraken heeft zich sindsdien niet meer laten zien en een veilige

doortocht lijkt gegarandeerd...

Het jaarlijkse offer is gelukkig in onbruik geraakt, het invullen van

de vaarboeken is nog steeds een noodzaak. In de gang van de

kleedkamers liggen twee invulbladen. In het bovenste vul je je

naam in en het aantal vaarkilometers bij de juiste datum.

In het onderste logboek, vul je de datum, je naam, de richting,

vertrek en aankomst uur in.

Het bovenste boek is voor de statistieken en de onderste is

noodzakelijk voor de verzekering.

Georganiseerde tochten komen op een rode kaart waarop je je

kunt inschrijven aan het prikbord van de polyvalente ruimte of in

de gang aan het prikbord van de toiletten.

Verzorg je administratie goed, anders offeren we je alsnog aan de

Kraken!

12

#2118

We leven in het jaar 2118…

De aarde is een vijandige omgeving geworden voor mens en dier. Enkel

zwaar beschermd kan men nog buiten komen.

Alle planten zijn afgestorven op één boom na en laat die nu net aan onze

club staan... Paul Hen3x zoeft met zijn levitatieboard richting de

clublokalen. Via de irisscan opent hij eventjes het krachtveld welke de

biosfeer van onze club beheert. Paul geniet zichtbaar van De Laatste

Boom welke onder onze koepel staat. Hij laadt zijn zuurstof bij, verwisselt

snel nog de anti-stralingsjas en neemt zijn kano “ Cleaner 356”.

Een nieuwe expeditie om het toxische kanaal te ontdoen van afval en

straling verlaat onze steiger. Behendig stuurt Paul Hen3x de kano

langsheen dobberende vaten nucleair afval. Met zijn grijper laadt hij zo

veel mogelijk rommel in de kano. Al bij de eerste brug zit de kano vol met

giftige herinneringen aan een tijd waarin men dacht dat alles wel vanzelf

goed ging komen...

Paul ledigt de kano bij elke brug en stuurt via zijn telepathische interface

een berichtje naar de Intergalactische Ophaaldienst Kanaal welke het afval

dan vervoeren naar de grote kernfusiereactor.

Net in het midden van zijn zuurstofvoorraad keert hij zijn kano terug

richting de club. Zijn geigerteller meet waarden waarvan zelfs Paul gaat

zweten. Zijn anti-stralingsjas heeft het duidelijk moeilijk om alle

gammastralen af te weren.

Paul peddelt stevig door als hij in de verte het geruststellende krachtveld

van de club ziet verschijnen boven de ruïnes van Turn Out. Echter als hij

zijn bionische ogen bijstelt ziet hij rimpelingen in het krachtveld. Iets

verstoort duidelijk onze clubdome.

Paul peddelt nu zo snel naar de club dat zijn vizier helemaal aanslaat van

het zweet dat verdampt. Zijn zicht vertroebelt en sturen wordt moeilijker.

De kano schampt tegen sputterende toxische tonnen en vaart over

schrapende stukken drijvende brol. Met veel moeite en nog weinig

zuurstof in zijn fles weet Paul onze steiger te bereiken.

13

Echter als onze eco-warrior onze eigen biosfeer binnen wandelt, ziet hij

dat dit laatste stukje ecologische zuiverheid ook aangetast is. Her en der

liggen niet afbreekbare flesjes op de grond, een eenzame badsloef is zijn

maatje kwijt en iemand douchte met een shampoo verreikt met

microplastics. Ook heeft er iemand, allicht goedbedoeld, zijn halve

huishouden gestockeerd vanuit het idee dat de club er misschien nog wel

iets mee is.

Dit alles is ons eigen bio-systeem teveel geworden. Het krachtscherm

implodeert en De Laatste Boom wordt onmiddellijk verschroeid door de

immense straling...

#niksnimeer

Als TKC-lid heb je ook je handtekening gezet onder een charter

met Natuurpunt waarbij zorgdragen voor het milieu een speerpunt

is van de kajaksport. We willen er dan ook nog eens op hameren

om afval zoveel mogelijk te vermijden. Heb je toch afval, doe het

dan in de juiste vuilbak of neem het terug mee naar huis.

Gebruik biologisch afbreekbare zeep als je bij ons een douche

neemt. Je bent even proper na 5 minuten als na een half uur

douchen, wees spaarzaam met (warm)water. Ook spullen waarvan

je denkt, “ik heb ze niet meer nodig maar misschien kan de club ze

gebruiken”, horen zonder uitdrukkelijke toestemming van het

bestuur, niet op onze terreinen. Draag zorg voor de natuur en dan

kunnen we in 2118 hopelijk nog langsheen ons mooie kanaal

peddelen!

14

“HEIDI”

We zijn midden jaren 70 en het leven lijkt een ponykamp. Terwijl de

wierookdampen en de patjoelie geuren over het clubterrein vloeien, zitten

slome mannen, met lange haren en witte sokken in sandalen, op een

warme avond na te keuvelen over hun toertochtje.

Geert ziet een nieuw lid de kleedkamers binnen stappen en stoot zijn net

ingedommelde kajakmakker Luc “Piranha” Goose aan. “Heidi gaat

douchen… Is een nieuw lid van de love to kajak” zegt Geert al wijzend.

“Nieuw lid?” herhaalt Luc wat afwezig vanachter zijn wilde manen welke

voor zijn ogen hangen. Geert legt zijn lange glanzende haren over zijn

schouders, schuift zijn rood- geel- groene zweetband terug op zijn plaats,

knikt instemmend en neemt nog een teug van zijn sigaret alvorens deze

langs links door te geven.

Luc ziet hoe Heidi de mannenkleedkamer binnenstapt en even later gehuld

in motopak vertrekt met een roestige caféracer welke de man van Heidi

bestuurt. Hun blonde haren wapperen weelderig als de moto optrekt.

Een beetje verward blijft Luc in zijn stoel zitten als Geert nog wat gaat

bestellen aan de toog. Marc rijdt ondertussen op zijn chopper de club

binnen. Hij vraagt aan Luc wie er op die café-racer zat die hij kruiste.

“Da’s Heidi, een nieuw, maar die gaat bij de venten douchen, vreemd

Marc, heel vreemd…” vertelt Luc iet wat verwonderd.

Marc bindt zijn dreadlocks samen, schudt even de vliegjes van zijn

gebatikte shirt en kijkt vol ongeloof naar Luc.

Een week gaat voorbij. Geert zit al rokend naast Annick aan het clublokaal

wat tips uit te wisselen over haarvlechten. Geert wijst terwijl hij van zijn

sigaret trekt en zegt: “Heidi (teug) terug van het varen is (teug) is nieuw

in de club”. Annick is tevreden dat onze club nieuw volk trekt en knikt

instemmend naar Heidi terwijl Geert volledig in zijn eigen mist verdwijnt.

Heidi knikt vanuit de verte terug en loopt recht de mannenkleedkamer in.

Annick schudt het hoofd en kijkt naar Geert welke zich van geen kwaad

bewust is.

Annick loopt de kantine in waar Marc en Luc bloemenkettinkjes aan het

maken zijn. Ze spreekt het duo aan over het gedrag van Heidi. Allen zijn

15

verbouwereerd en besluiten het goed in het oog te houden. Ook Erik en

Nico zijn ondertussen getuige geweest van dit kleedkamertafereel toen ze

in een filosofische discussie verwikkeld waren over de impact van de dood

van Mao Zedong. Alle kleedkamergetuigen zijn het er over eens dat ze dit

moeten opnemen met de API. De API spreekt met hen af dat deze Heidi

de week erna zal aanspreken op het douchen bij de mannen.

Iedereen is aanwezig op TKC en allen friemelen ze wat zenuwachtig met

hun weelderige haar als het target met haar man de club op rijdt. Enkel

Geert is volledig peace en zegt: “Heidi aankomt, is ons nieuwste lid,

homo, Russisch en heel chill man, toffe peer die nieuwe”. Onze API fronst

de wenkbrauwen en vraagt: “Heidi??? ”. Geert zegt zelfzeker: “Hij die, ge

weet wel dieje nieuwe, den Vladimir van de love to kajak”. Een spontane

lachkick breekt uit.

HIJ DIE COMMA, niet Heidi.

Prompt besluiten alle mannen hun haren kort te knippen om verdere

misverstanden te vermijden en kraken ze met “Heidi aka Vladimir” een

frisse pint!

Dit voorval luidde het einde van de langharige man in, maar gelukkig niet

het einde van de verdraagzaamheid binnen onze club!

Diversiteit, openheid en tolerantie voor de eigenheid van mensen

zijn belangrijke woorden binnen onze club. Iedereen mag

zijn/haar plaatsje vinden bij TKC. Naast een club welke staat voor

fairplay staan we ook voor solidariteit en vriendschap!

(Zorg er enkel voor dat je de juiste kleedkamer binnenloopt, wat

dat betreft zijn we nog een beetje old school en dus iedereen in

het kamertje wat overeenkomt met het geslacht op je

identiteitskaart!)

16

DE SCHAT

We zijn in de duistere tijden van de late middeleeuwen. Draken en

griezelige gedrochten worden met de regelmatigheid van de klok

bevochten. Onze club levert vaak goed getrainde en gespecialiseerde

manschappen aan de Hertog om deze mythische creaturen te bevechten.

Ook nu, tijdens een lange periode van droogte, vraagt de Hertog onze

club om hulp. Het land wordt geteisterd door watertekort, blauwalg en

botulisme. De oogst dreigt te mislukken en hongersnood loert om de

hoek.

Naast een gebrek aan regenval, zou een blokkade van het kanaal ter

hoogte van de Postelse bossen de doodsteek zijn voor onze regio en de

kajaksport. Een gigantische reus, half trol half mens, heeft het kanaal

afgedamd en menig expeditie om deze te doorbreken draaiden op een

sisser uit.

Deze trol, Grendel genaamd, zou onoverwinnelijk zijn. Elke dag zakt het

water enkele centimeters in het kanaal en een snelle actie dringt zich op.

In een ultieme poging het land te redden worden onze clubtroepen

gemobiliseerd. De Hertog looft een beloning uit voor wie de dam kan

doorbreken. Deze beloning zou een echte schat zijn die de Hertog in een

grote kist op zijn kasteel heeft staan.

Onze club begint naarstig aan de voorbereidingen. Enkele geoefende TKC-

strijders geven nog snel een tiendelige spoedcursus aan de nieuwe

kadetten. Andere kanaalbonken stomen onze pijlsnelle verkenners in hun

K1 boten klaar. Ook onze granaatgooiers oefenen hun doorsteekpassen en

passeerbewegingen onder leiding van echte toernooikampioenen. Om de

onkosten van de strijd te bekostigen wordt er nog snel een BBQ en

wafelverkoop georganiseerd, de oorlogsheffingen worden nagekeken.

De loodsten krijgen een onderhoudsbeurt en al het wapentuig wordt

netjes gestockeerd. Initiaties aan de toekomstige krijgertjes worden door

gepensioneerde veteranen gegeven. Er worden oorlogsgazetten gedrukt

om de moraal van de troepen hoog te houden, lijsten van deelnemers

worden verwerkt zodat de Hertog zicht heeft op het aantal soldaten.

Kortom, vele TKC’ers steken belangeloos de handen uit de mouwen om

deze veldtocht van de laatste kans te doen slagen.

17

De klaroen schalt door het ochtendgloren, de strijd gaat beginnen. Alle

boten gaan te water. De K1’s splijten met een duizelingwekkende

slagfrequentie door het water gevolgd door enkele zwaar geladen

canadezen. In hun zog een gigantische roze drakenboot geflankeerd door

een gros granaatgooiers in hun nieuwe exo’s. Onze, al dan niet vintage,

zeeslagschepen sluiten op het gemak aan en stoppen onderweg nog een

tiental keer om zich moed in te drinken voor de aankomende strijd.

Zeevaarders plotten de koers uit om Postel te benaderen via enkele

Schotse eilanden en onze wildwateracrobaten eskimoteren in de

vooruitgeschoven linies om onder water Grendel te besluipen.

Onder aanvoeren van Marcus “Beowulf” Rombrutus ontplooit zich de

grootste oorlogsmachine welke de Kempen ooit gezien heeft. Na een felle

strijd slaagt TKC er met vereende krachten in om Grendel te verslaan.

Onze drakenboot, canadezen en granaatgooiers maken korte metten met

de dam. De wildwatervaarders en zeevaarders spelen op de ontstane

golven terwijl onze snelle verkenners zich terug naar Turnhout haasten

om het goede nieuws te melden.

Eens allen terug in Turnhout, worden onze helden ontvangen op het

binnenplein van het kasteel. De Hertog staat hen met zijn schatkist al op

te wachten. Onze eigenste Beowulf mag de kist openen. In de schatkist zit

een gigantische spiegel waarop radertjes zijn geplaatst. Marcus houdt de

spiegel omhoog en samen met de andere TKC’ers ziet hij zichzelf en de

ganse groep.

De Hertog legt uit dat vrijwilligers van onschatbare waarde zijn en dat het

deze vrijwilligers zijn die de radartjes vormen van elk goed geoliede

machine.

Ook onze kajakclub draait dankzij tientallen vrijwilligers die zich

kosteloos en met plezier inzetten. De ene vrijwilliger is al

zichtbaarder als de andere, de ene staat of fietst langs de kant.

Soms zit er een vrijwilliger in een boot, auto, of achter de toog, in

de keuken, achter zijn of haar computer.

Sommige vergaderen zich een pleuris, andere vrijwilligers heffen

zich een verschot…

18

Vrijwilligers, ze zijn onze kostbare schat! We zetten ons allemaal

met hart en ziel in. We doen het uit clubliefde, niet uit winstbejag.

Omdat we allemaal onze vrije tijd in meer of mindere mate aan de

club spenderen, kan het zijn dat sommige dingen niet “instant”

opgelost zijn. Heb geduld, wees beleefd en herhaal je vraag gerust

een aantal keer. We helpen je graag verder maar moeten soms

ook denken aan onze dagtaak of ons gezin!

19

GERUST OVER DE UITRUSTING

Er was een klein meisje dat wou gaan kajakken. Via de vernieuwde

website komt ze uit bij de grootste club van de kempen… TKC. Braaf als

ze is, vraagt Kaatje aan haar mama of ze volgend jaar mag gaan varen.

Een beetje onbezonnen en druk multitaskend zegt haar lieve

ploetermoeder: natuurlijk schatje, schrijf je maar in. Kaatje verstuurt met

een paar handige klikken het aansluitingsformulier en betaalt met het

appje het inschrijvingsgeld.

Dagen, weken verstrijken en er wordt eigenlijk niet meer over gesproken.

Tot Kaatje haar mama er aan herinnert dat ze de week nadien start met

de kajak. Vol in paniek begint de mama het internet af te schuimen naar

kajakgerief. Ze wil niet dat haar dochter uit de toon valt als ze voor de

eerste keer gaat varen. Mama heeft totaal geen idee wat dochterlief nodig

heeft om haar kajakavontuur te starten. Mama bekijkt snel wat YouTube

video’s en ze somt op wat ze ziet. Een boot, ja Kaatje heeft alvast een

boot nodig. Maar wacht eens even… Ge hebt van die korte dikke

boefboten, van die lange smalle speren, ge hebt er ook die lijken op een

vliegdekschip… Man man man, zoveel keuze. Dus ja, dat zal mama even

moeten navragen. Kaatje merkt op dat ze misschien ook wel een peddel

nodig heeft. Mama knikt instemmend. Een peddel dat moet lukken. Echter

ook hier stellen ze vast dat er meer keuze is aan peddels dan aan

schoolgerief in een gemiddelde winkel eind augustus. Tja, ook best even

bekijken dus. Mama besluit dan maar om wat kledij te bestellen. Immers

hoe moeilijk kan het zijn om wat kajakkledij te kopen. Een droogpak, een

neopreen en dan met of zonder pijpen, een jas? Ai ai Kaatje en mama

worden er moedeloos van. Ze zetten het bij op hun vragenlijstje.

Al gauw beseffen ze dat hetzelfde opgaat voor een spatzeil,

kajakschoenen,… Kortom eigenlijk heel de uitrusting van Kaatje blijkt één

grote vraag te zijn. De mama besluit één van de lesgevers te bellen.

Gelukkig kan deze haar en Kaatje geruststellen. Doe gewoon slechte kledij

en schoenen aan die nat mogen worden en breng een extra setje droge

kleren mee. Dat is alles wat Kaatje nodig heeft om te stralen op haar

eerste kajakles!

Opgelucht en enkele duizenden euro’s bespaard start Kaatje haar carrière!

20

Ja, beste nieuwe leden, om te starten met kajakken heb je

eigenlijk niets nodig. Het eerste jaar kan je gebruik maken van

clubmateriaal en vraag je maar raak bij de oude rotten over welk

materiaal voor jou zou passen. Gaande weg ontdek je wel in welk

onderdeel van onze sport je passie ligt en kan je op je eigen tempo

(al dan niet tweedehands) materiaal aankopen.

Je hebt geen K1-kajak nodig als je wilt gaan wildwatervaren en je

bent niets met een droogpak als je gaat polo spelen. Op het open

water kan je ook maar beter in een zeekajak zitten dan in een EXO

XT 300.

Basiskledij kan je in de zomer vinden bij Decathlon. Voor het

betere gerief en het volledige assortiment aan

kajakbenodigdheden kan je bij één van onze sponsors, Arjan

Bloem of Kanoshop.nl terecht. Die hebben een webshop en

regelmatig rijdt er wel iemand van de club tot daar en kan je

allicht mee of vragen om

iets mee te brengen. Soms kan je ook je slag slagen op

tweedehandssites of via clubgenoten welke hun materiaal of boten

van de hand doen.

21

IN DEN BEGINNEN WAS ER NIETS…

Echter op de eerste dag schiep VKKF de TKC’er, een bijzonder exemplaar

van de Homo Kajakus: Kempisch, goed gezind, levensgenieter, sportief en

geëngageerd. Deze kajakkers verzamelden allen aan de Stoktsestaat te

Turnhout… VKKF zag dat zij een fijne kajakclub had gemaakt.

Op de tweede dag schiep VKKF de TKC-lijn. Een competitieve discipline

waarbij in snelle smalle lange boten (relatief) korte afstanden om ter

snelste moet worden afgelegd. Deze discipline vindt plaats in binnen- en

buitenland. Ook vergt het veel training en een goed evenwicht in die

smalle speren is essentieel. Het VKKF keek naar deze creatie en zag dat

het goed was.

De derde dag breekt aan en VKKF ziet dat er nog wat ontbreekt bij TKC.

VKKF spreekt de heilige woorden: gij zult polo organiseren. En zowaar

verschillende TKC-poloploegen zien het levenslicht. Kajakpolo kan

omschreven worden als waterpolo met kajaks, al lijkt het voor de

toeschouwer soms meer op kajakrugby… Een stevig stel spieren, de

nodige eskimoteer- en balvaardigheid wordt tijdens intensieve trainingen

gekweekt. Er zijn verschillende ploegen naar gelang leeftijd en niveau. De

meeste wedstrijden zijn in het binnenland. VKKF is verheugd met zoveel

gespetter op het water en maakt zich op voor de volgende dag.

Bij het ochtendgloren van dag vier bekijkt VKKF haar TKC afdeling nog

eens goed en beseft dat zij de TKCtoervaarders nog moet maken. Deze

toervaarders gaan zoals de naam het zegt geregeld al eens ergens een

toertje varen. Vaak vertoeven ze in hun zeekajaks ( hoewel het slechts af

en toe op zee te doen is) op rivieren of kanalen in de prachtige natuur.

Niet zelden wordt het sportieve met het gastronomische gemengd. Er is

geen competitie al durft er soms al wel eens een TKC’er een eindspurt

inzetten. VKKF glimlacht vanachter een wolkje een stuurt een zonnestraal

richting de toervaarders.

Echter de vijfde dag beseft VKKF dat er naast stilstaand of zacht stromend

water ook heel wat wildwater in de wereld is. Korte stevige boefboten en

dito peddels, TKC’ers voorzien van zwemvest, helm en een gezonde dosis

durf en adrenaline worden klaargestoomd om regelmatig Belgische, Duitse

22

en Franse waters te trotseren. Ook het onder de knie krijgen van

eskimoteren, traverseren en opkanten behoren tot hun standaard

lessenpakket. Ietwat bevreesd kijkt VKKF toe op zoveel acrobatie.

Op de zesde dag begrijpt VKKF dat ook TKC’ers welke geconfronteerd

worden met (de gevolgen van) borstkanker hun baat hebben bij de

kajaksport. In een grote drakenboot varen zij hun toertjes op het kanaal.

Het samenzijn, het delen van ervaringen en de sportieve inspanning doet

hen goed. VKKF is gelukkig met de combinatie van sport en menselijke

warmte.

En op de laatste dag dacht VKKF er aan om eens te komen BBQ’en,

quizzen, muziek maken, pintjes drinken, lachen en misschien tussendoor

nog een initiatie hier en daar mee te pikken.

Kortom TKC is de volmaakte schepping van het VKKF.

Iedereen met een hart voor de kajaksport vindt er zijn gading.

Wil je meer info over één van onze disciplines aarzel dan niet om

met ons contact op te nemen! De verantwoordelijken vind je in het

begin van deze onthaalmap. Er zijn disciplines niet opgenomen in

de “wie is wie” en dat zijn wildwater, the Pink Ribbonettes en

toervaren. Wil je hierover meer info, kan je voor wildwater terecht

bij Roel Slegers (tevens sponsor aka fietswinkel JAMA) en voor de

Pink Ribbonettes Turnhout kan je contact opnemen via hun

facebookpagina. Toervaren heeft geen overkoepelende

verantwoordelijke. Elke “tochtleider” hangt zijn/haar Rode Kaart

(inschrijvingsformulier) uit in de kantine. Voor meer info over

deze tochten kan je bij de respectievelijke tochtleider terecht.

23

GEËXCOMMUNICEERD

We spreken over de jaren 1500 en nog wat… De juiste data zijn in de

overlevering verloren gegaan. Er is veel bedrijvigheid binnen het

bruisende TKC. Vier- en zesspannen rijden af en aan om alle vaarders en

kajaks op locatie te krijgen. Het smalle karrenspoor richting de club heeft

het zwaar te verduren onder zoveel hoefgetrappel. Het is al helemaal een

huzarenstukje als een met boten geladen kar in de blinde bocht een

andere ruiter moet passeren. De buurt kijkt ook meewarig op als ruiters

hun paarden laten steigeren of slippen. Lang gaat het goed en ondanks

enkele close calls blijven grote incidenten uit.

Echter op een donkere woensdagavond ergens in oktober 1517 gebeurd

wat reeds in de sterren stond geschreven… De kleine Maarten Luther is

nog met zijn varkensblaas buiten aan het spelen in de Stoksestraat. Hij

kaatst zijn bal tegen de massieve eiken en schopt hem telkens terug.

Luthertje gaat volledig op in zijn spel. Hij heeft niet door dat een zesspan

tot de nok geladen met kajaks met een rotvaart op hem af komt. Ook de

menner van de paarden heeft door zijn snelheid enkel oog voor het in het

spoor houden van zijn woeste beesten.

Veel te laat beseft de menner dat er een kleine ukkepuk voor zijn kar aan

het spelen is. Luthertje heeft geen schijn van kans en wordt

meedogenloos vertrappeld onder de 6PK. De noodstop van de kar trekt

enkel een diep spoor in de weg en kajaks worden als speren in het rond

gelanceerd.

Opgeschrikte buren snellen toe en ontfermen zich over de zacht

kreunende Luther. In allerijl wordt de chirurgijn, de kwakzalver en de

pastoor erbij gehaald echter alle hulp komt te laat. Luther is niet meer…

Verdriet maakt plaats voor blinde woede bij de bewoners van de

Stoktsestraat. De volgende avond volgt er een buurtoptocht met fakkels

en rieken richting het clublokaal. Ze steken onze loodsen in brand en ze

nagelen een pamflet aan de poort waarbij TKC in de ban wordt geslagen.

De Hertog kan niet anders dan TKC een vaarverbod opleggen en te

verbannen uit de gemeenschap. Jaren van pelgrimstochten, bemiddelen,

door het stof kruipen en afspraken maken zijn nodig om terug toegelaten

te worden op het domein van de Hertog.

24

Jaren duurde het om terug enig vertrouwen te winnen bij de buurt. Het

pamflet van de kleine Luther doet ons er honderden jaren later nog aan

herinneren dat snelheid en kleine straten niet samen gaan.

Beste TKC’ers, een club als de onze heeft een draagvlak nodig bij

de buurt waarin ze zich bevind. Donuts slippen, racen of uw

stereo-installatie testen verkleinen dit draagvlak aanzienlijk. We

willen ook niet wachten op een ongeluk of aanvaring met

buurtbewoners. Matig je snelheid, haal geen stunten uit, beperk

het lawaai en wees beleefd. Vertrouwen komt te voet maar gaat te

paard. Met andere woorden: het is gemakkelijker om een goede

naam kwijt te spelen dan terug op te bouwen!

25

NOG ENKELE NUTTIGE WEETJES:

Nu je lid bent, krijg je ons maandelijks clubblad “den Info” in je

(digitale) brievenbus. Lees het elke maand even door en je geraakt

helemaal mee!

We hebben tevens een dijk van een website:

https://www.tkckajak.be/

Met de #tkckajak kan je er al je openbare kajakfoto’s delen

Ook op Facebook vind je ons terug!

Op vrijdagavond ben je steeds welkom in onze polyvalente ruimte

waar je kan genieten van straffe toogverhalen bij een lekker

drankje.

We zijn steeds op zoek naar nieuwe sponsors, heeft je suikernonkel

toevallig een BEL20 bedrijf dat wat kan missen in ruil voor reclame?

Laat het maar weten!

Omdat sporten voor iedereen aangenaam mag verlopen heeft onze

club twee API’s…

26

API’S?

API staat voor aanspreekpunt integriteit. Kort door de bocht gezegd: je

kan een API (in vertrouwen) aanspreken rond (vermoedens van)

grensoverschrijdend (seksueel) gedrag. Dit kan over gedrag gaan in het

verleden, heden zowel bij jezelf als bij anderen.

In onze club zijn er twee API’s Joke Voorspoels en Dries Jaspers. Onze

contactgegevens staan vooraan op “den info” alsook op de website. Twijfel

niet om ons aan te spreken, te bellen of te mailen als je met iets zit.

Hoe werken we?

We hanteren een eigen interpretatie van het vlaggensysteem. Waarbij we

gedrag gaan aftoetsen aan de hand van zes criteria:

Wederzijdse toestemming, vrijwilligheid, gelijkwaardigheid, leeftijd of

ontwikkeling, context en zelfrespect.

Op basis van bovenstaande criteria kijken we welke kleur we aan dit

gedrag kunnen koppelen en kunnen we er ook gepast op reageren.

27

Dit is heel kort samengevat wat eigenlijk een serieuze kluif is aan

informatie . Wil je meer weten over het vlaggensysteem, op de website

van Sensoa vindt je meer info!

Heb je na het lezen van deze bundel nog prangende vragen…

Contacteer ons gerust! De laatste keer dat we iemand hebben

opgegeten die een vraag stelde was in 1907…

We hopen dat je een fijne tijd hebt in onze club!

Namens TKC… Hell yeah!