γ΄μέρος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ

«Σασ παρακαλϊ να μου δϊςετε τθ ςυγγνϊμθ που ηθτϊ πρϊτα- πρϊτα από τον εαυτό μου.Ανικω ςε μια χϊρα μικρι. Ζνα πζτρινο ακρωτιρι ςτθ Μεςόγειο, που δεν ζχει άλλο αγακό

παρά τον αγϊνα του λαοφ του, τθ κάλαςςα, και το φωσ του ιλιου. Είναι μικρόσ ο τόποσ μασ, αλλά θ παράδοςι του είναι τεράςτια και το πράγμα που τθ χαρακτθρίηει είναι ότι μασ παραδόκθκε χωρίσ διακοπι. Η ελλθνικι γλϊςςα δεν ζπαψε ποτζ τθσ να μιλιζται. Δζχτθκε τισ αλλοιϊςεισ που δζχεται κακετί ηωντανό, αλλά δεν παρουςιάηει κανζνα χάςμα. Άλλο χαρακτθριςτικό αυτισ τθσ παράδοςθσ είναι θ αγάπθ τθσ για τθν ανκρωπιά· κανόνασ τθσ είναι θ δικαιοςφνθ. Στθν αρχαία τραγωδία, τθν οργανωμζνθ με τόςθ ακρίβεια, ο άνκρωποσ που ξεπερνά το μζτρο πρζπει να τιμωρθκεί από τισ Ερινφεσ. O ίδιοσ νόμοσ ιςχφει και όταν ακόμθ πρόκειται για φυςικά φαινόμενα: «Ήλιοσ ουχ υπερβιςεται μζτρα» λζει ο Ηράκλει τοσ· «ει δε μθ, Ερινφεσ μιν Δίκθσ επίκουροι εξευριςουςιν»**.

Συλλογίηομαι πωσ δεν αποκλείεται ολωςδιόλου να ωφελθκεί ζνασ ςφγχρονοσ επιςτιμων, αν ςτοχαςτεί τοφτο το απόφκεγμα του Κωνα φιλοςόφου.

Σ' αυτό τον κόςμο, που ολοζνα ςτενεφει, ο κακζνασ μασ χρειάηεται όλουσ τουσ άλλουσ. Πρζπει ν' αναηθτιςουμε τον άνκρωπο, όπου και να βρίςκεται.

Όταν, ςτο δρόμο τθσ Θιβασ, ο Oιδίπουσ ςυνάντθςε τθ Σφίγγα κι αυτι του ζκεςε το αίνιγμά τθσ, θ απόκριςι του ιταν: ο άνκρωποσ. Τοφτθ θ απλι λζξθ χάλαςε το τζρασ. Ζχουμε πολλά τζρατα να καταςτρζψουμε. Ασ ςυλλογιςτοφμε τθν απόκριςθ του Oιδίποδα.»

Το βραβείο Νόμπελ ςτο μουςείο Μπενάκθ• «Η ποίηςη έχει τισ ρίζεσ τησ

ςτην ανθρώπινη ανάςα - και τι θα γινόμαςταν αν η πνοή μασ λιγόςτευε; »(Ομιλία κατά την απονομή του Νόμπελ)

• «Σ' αυτό τον κόςμο, που ολοένα ςτενεύει, ο καθένασ μασ χρειάζεται όλουσ τουσ άλλουσ. »(Ομιλία κατά την απονομή του Νόμπελ)

• «Πρέπει να αναζητήςουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίςκεται.» (Ομιλία κατά την απονομή του Νόμπελ)

H ςορόσ εκτζκθ ςε δθμόςιο προςκφνθμα ςτον ιερό ναό Mεταμορφϊςεωσ τοφΣωτιροσ τθσ οδοφ Kυδακθναίων ςτθν Πλάκα. «Eισ τον ναόν αυτόν, εισ τθν ενο-ρίαν του οποίου επί πολλά ζτθ ανικε ο ποιθτισ και όπου είχε νυμφευκεί, κα ψαλι και θ νεκρϊςιμοσ ακολουκία τθν 4θν απογευματινιν τισ αφριον Tετάρ-τθσ. Eν ςυνεχεία, κα ςχθματιςκι πομπι μζχρι του A Nεκροταφείου, όπου και κα γίνθ θ ταφι εισ τον οικογενειακόν τάφον τθσ οικογζνειασ Σεφεριάδθ. Eπικυμία του Γιϊργου Σεφζρθ ιτο εισ τθν κθδείαν του να μθν προςδοκι οιος-διποτε επίςθμοσ χαρακτιρ και να μθν εκφωνθκοφν επικιδειοι. Παράκλθςισ τθσ οικογενείασ του είναι να μθν κατατεκοφν ςτζφανοι («Tο Bιμα», ό.π.).

Tετάρτθ 22 Σεπτεμβρίου 1971. Γίνεται θ κθδεία του Γιϊργου Σεφζρθ, υπό το άγρυπνο βλζμμα των ςυνταγματαρχϊν.Aν θ κθδεία του Kωςτι Παλαμά ζλαβε ζναν αντιςταςιακό χαρακτιρα εναντί-ον των κατοχικϊν δυνάμεων, θ κθδεία του νομπελίςτα ποιθτι λαμβάνει αντι-δικτατορικό.

Tθ Δευτζρα 20 Σεπτεμβρίου του 1971 ο Γιϊργοσ Σεφζρθσ (Σεφεριάδθσ) άφθςε τθν τελευταία του πνοι μζςα ςτο ηόφο τθσ δικτατορίασ. Ο γεννθμζνοσ ςτθ Σμφρνθ ποιθτισ ο οποίοσ γεφφρωςε τθν αρχαία με τθ νεότερθ Eλλάδα μζςα από το ζργο του, άφθνε ωσ παρακατακικθ ςτουσ απανταχοφ Eλλθνεσ να αγαποφν τον τόπο τουσ με τρόπο ςωματικό.

Όποιοσ ζχει τθν αγάπθ των νζων … δεν γερνάει ποτζ

• Συγκινθτικζσ οι εκδθλϊςεισ του κόςμου ςτθν κθδεία του. Το πλικοσ άρχιςε να τραγουδά τον εκνικό φμνο και το μελοποιθμζνο από τον Θεοδωράκθ ποίθμα του, «Άρνθςθ». Ζπειτα από τα χειροκροτιματα, ζνασ νζοσ άνκρωποσ αποχαιρετά τον ποιθτι μ’ ζνα ςυγκινθςιακό λόγο:

«Σου δόκθκε θ χάρθ να μιλιςεισ απλά. Με τθν δικι ςου χάρθ κα ςε αποχαιρετιςουμε και εμείσ ςιμερα χωρίσ λόγουσ, χωρίσ επιςθμότθτεσ, όπωσ εςφ ικελεσ. Είπεσ κάποτε πωσ όποιοσ αγαπάει τουσ νζουσ, πωσ όποιοσ ζχει τθν αγάπθ των νζων, αυτόσ δε γερνάει.Μιλώντασ για λογαριαςμό των νζων που ςε αγάπθςαν, ζχω να πω πωσ ςτάκθκεσ οξφσ πνευματικόσ οδθγόσ και δάςκαλοσ ςτισ κρίςιμεσ ώρεσ αυτοφ του τόπου που εςφ μασ ζδειξεσ, μασ ζμακεσ να αγαπάμε και να πονάμε.Σε ευχαριςτοφμε για ότι μασ ζδωςεσ για ότι μασ δίνεισ με το ζργο ςου, και με το ηωντανό ςου παράδειγμα. Σε ευχαριςτοφμε γιατί αφριο κα μποροφμε να λζμε ςτα δικά μασ παιδιά: Ήμαςταν κοντά ςτο Σεφζρθ όταν ζφυγε.Χαίρε Αγαπθμζνε Δάςκαλε και Φίλε!!!»

Η προτομι του Γ.Σεφζρθ ςτο 1ο

νεκροταφείο

Από το φωτογραφικό φακό του Γ.Σεφζρθ

Σχϋδια για ϋνα καλοκαύρι. [΄Ανθη τησ πϋτρασ]

Άνθη τησ πϋτρασ μπροςτϊ ςτην πρϊςινη θϊλαςςαμε φλϋβεσ που μου θύμιζαν ϊλλεσ αγϊπεσ

γυαλύζοντασ ςτ' αργό ψιχϊλιςμα,ϊνθη τησ πϋτρασ φυςιογνωμύεσ

που όρθαν όταν κανϋνασ δε μιλούςε και μου μύληςανπου μ' ϊφηςαν να τισ αγγύξω ύςτερ' απ' τη ςιωπόμϋςα ςε πεύκα ςε πικροδϊφνεσ και ςε πλατϊνια.

(από τα Ποιήματα, Ίκαροσ 1974)

Mασ ζλεγαν κα νικιςετε όταν υποταχκείτε.Yποταχκικαμε και βρικαμε τθ ςτάχτθ.Mασ ζλεγαν κα νικιςετε όταν αγαπιςετε.Aγαπιςαμε και βρικαμε τθ ςτάχτθ.Mασ ζλεγαν κα νικιςετε όταν εγκαταλείψετε τθ ηωι ςασ.Bρικαμε τθ ςτάχτθ.Mζνει να ξαναβροφμε τθ ηωι μασTϊρα που δεν ζχουμε πια τίποτα...

Γιώργοσ Σεφζρθσ (Σκουριά και Aρμφρα).

Το ύφος μιας μέραςWe plainly saw that not α soul lived in that fated vessel!

EDGAR ALLAN ΡΟΕ

Το ύφοσ μιασ μϋρασ που ζόςαμε πριν δϋκα χρόνια ςε ξϋνο τόποο αιθϋρασ μιασ παμπϊλαιησ ςτιγμόσ πού φτερούγιςε κι εχϊθη ςαν ϊγγελοσ Κυρύουό φωνό μιασ γυναύκασ ληςμονημϋνησ με τόςη φρόνηςη και με τόςο κόποϋνα τϋλοσ απαρηγόρητο, μαρμαρωμϋνο βαςύλεμα κϊποιου Σεπτεμβρύου.

Καινούργια ςπύτια ςκονιςμϋνεσ κλινικϋσ εξανθηματικϊ παρϊθυρα φερετροποιεύα...Συλλογύςτηκε κανϋνασ τι υποφϋρει ϋνασ ευαύςθητοσ φαρμακοποιόσ πού διανυκτερεύει;Ακαταςταςύα ςτην κϊμαρα: ςυρτϊρια παρϊθυρα πόρτεσ ανούγουν το ςτόμα τουσ ςαν ϊγρια θηρύαϋνασ απαυδιςμϋνοσ ϊνθρωποσ ρύχνει τα χαρτιϊ ψϊχνει αςτρονομύζεται γυρεύει.

Στενοχωριϋται: α χτυπόςουν την πόρτα ποιοσ θ' ανούξει; Αν ανούξει βιβλύο ποιον θα κοιτϊξει;Αν ανούξει την ψυχό του ποιοσ θα κοιτϊξει; Αλυςύδα.Που 'ναι η αγϊπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα ςτα δύο και τον αποςβολώνει;Λόγια μονϊχα και χειρονομύεσ. Μονότροποσ μονόλογοσ μπροςτϊ ς' ϋναν καθρϋφτη κϊτω από μια ρυτύδα.Σα μια ςτϊλα μελϊνι ςε μαντύλι ό πλόξη απλώνει.

Πϋθαναν όλοι μϋςα ςτο καρϊβι, μα το καρϊβι ακολουθϊει το ςτοχαςμό του πού ϊρχιςε ςαν ϊνοιξε από το λιμϊνι.Πωσ μεγϊλωςαν τα νύχια του καπετϊνιου... κι ο ναύκληροσ αξούριςτοσ πού 'χε τρεισ ερωμϋνεσ ςε κϊθε ςκϊλα...Η θϊλαςςα φουςκώνει αργϊ, τ' ϊρμενα καμαρώνουν κι ό μϋρα πϊει να γλυκϊνει.Τρύα δελφύνια μαυρολογούν γυαλύζοντασ, χαμογελϊ η γοργόνα, κι ϋνασ ναύτησ γνϋφει ξεχαςμϋνοσ ςτη γϊμπια καβϊλα

κάτι από τα ζργα του…

• Τον ξζνο και τον εχκρό τον είδαμε ςτον κακρζφτθ. (Αργοναφτεσ)

• Με τι καρδιά, με τι πνοι, τι πόνουσ και τι πάκοσ, πιραμε τθ ηωι μασ λάκοσ κι αλλάξαμε ηωι. (Άρνθςθ)

• Ανεξιγθτο, δεν καταλαβαίνω τουσ ανκρϊπουσ. Όςο και να παίηουν με τα χρϊματα, είναι όλοι τουσ μαφροι. (Διάλειμμα χαράσ)

• Κακζνασ χωριςτά ονειρεφεται και δεν ακοφει το βραχνά των άλλων. (Σαλαμίνα τθσ Κφπροσ)

Δεν μποροφμε να τα ποφμε όλα ς' ζνα ζργο· κάτι πρζπει ν’ αφιςουμε. (Οι Ώρεσ τθσ Κυρίασ Ζρςθσ)Η μνιμθ, όπου και να τθν αγγίξεισ, πονεί. (Μνιμθ)Ό,τι πζραςε, πζραςε ςωςτά. (Θερινό θλιοςτάςι)

Αν είναι ανκρϊπινοσ ο πόνοσ, δεν είμαςτε άνκρωποι μόνο για να πονοφμε. (Ζνασ γζροντασ ςτθν ακροποταμιά)

Η ευαιςκθςία, για να είναι χριςιμθ, πρζπει να ςυντροφεφεται από ανάλογθ δφναμθ. (1925)

Μθν αναβάλλεισ: ουςιαςτικόσ κανόνασ τθσ ηωισ. Αλλιϊσ, κινδυνεφεισ να ςε πάρει ο φπνοσ.

Πιο δφςκολο να ςυμπλθρϊςεισ ζνα ςτίχο παρά να ςθκϊςεισ ζνα βράχο. (1946)

Όπου και να ταξιδζψω, θ Ελλάδα με πλθγϊνει.

Σβινοντασ ζνα κομμάτι από το παρελκόν είναι ςαν να ςβινεισ ζνα κομμάτι από το μζλλον.

Τι ςθμαςία ζχει θ ελευκερία του ανκρϊπου, αν δεν τθν εξαγοράηουμε κάκε τόςο (όχι με χριματα, βζβαια).

Ευνουχιςμζνοι διανοοφμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνιτεσ.

Η Ελλάδα, θ χϊρα των παράλλθλων μονολόγων.

Τα βιβλία του Γ. Σεφζρθ που εκδόκθκαν

Ποιθτικζσ Συλλογζσ 1932 "Στροφι" ( Αρνθςθ)1932 "Η Στζρνα"1935 "Το μυκιςτόρθμα"1940 " Τετράδιο Γυμναςμάτων" ( Μζςα ςτισ καλαςςινζσ ςπθλιζσ )1940 "Ημερολόγιο καταςτρϊματοσ Α' "1944 "Ημερολόγιο καταςτρϊματοσ Β' "1947 "Κίχλθ"1955 " ...Κφπρον, ου μ' εκζςπιςεν"1966 "Τρία κρυφά Ποιιματα"

1939 "Διάλογοσ πάνω ςτθν ποίθςθ"1944 "Δοκιμζσ"1946 "Ερωτόκριτοσ"

Ταξιδιωτικά 1953 "Τρεισ μζρεσ ςτα μοναςτιρια τθσ Καππαδοκίασ"Μεταφράςεισ 1936 Τ.Σ.'Ελιοτ

1940 "Η ζρθμθ χϊρα" και «Φονικό ςτθν Εκκλθςία», του Τ.Σ. ϋΕλιοτ1965 "Αντιγραφζσ" ι«Μεταγραφζσ» μετζφραςε και εξζδωςε ποιιματα

. των (Yeats, Gide, Valery, κ,ά) 1965 "Αςμα Αςμάτων"1966"Η Αποκάλυψθ του Ιωάννθ"

Επίςθσ με το γενικό τίτλο «Δοκιμζσ»(ςε 2 τόμουσ) περιζλαβε το ςφνολο του κριτικοφ του ζργου.

Μετά το κάνατό του εκδόκθκαν τα εξισ ζργα:

1973 "Οι ϊρεσ τθσ κυρίασ Ερςθσ" (δοκίμιο για το ομϊνυνυμο ζργο του Ν.Γ.Πεντηίκθ με το ψευδϊνυμο Ιγνάτθσ Τρελόσ)1973 "Εξι νφχτεσ ςτθν Ακρόπολθ" (μυκιςτόρθμα)1975 "Αλλθλογραφία" (Γ.Θεοτοκάσ-Γ.Σεφζρθσ 1930-1966)

και τα θμερολόγια:

1972 "Χειρόγραφο Σεπτ. '41"1973 "Μζρεσ του 1945-51"1975 "Μζρεσ Α'" (16-2-1925 ωσ 17-8-1931)1975 "Μζρεσ Β'" (24-8-1931 ωσ 12-2-1934)1977 "Μζρεσ Γ'" (16-4-1934 ωσ 14-12-1940)

Ο Σεφζρθσ δεν είναι εφκολοσ ποιθτισ αλλά δεν είναι ςκοτεινόσ.

Η γλϊςςα που μιλά είναι δφςκολθ , ςτθ γλϊςςα όμωσ αυτι θ φωνι του είναι κακαρι και απερίφραςτθ. Εχεισ τθν εντφπωςθ πωσ πζτυχε τθν καίρια ζκφραςθ, που δεν

μπορεί να ειπωκεί αλλιϊσ. Αυτό είναι το πιο αξιοαγάπθτο ςτθν ποίθςι του, θ απλότθτα που φτάνει ςτθ κερμότθτα μιασ εξομολόγθςθσ.

Η ποίθςθ του Σεφζρθ δεν είναι χαροφμενθ. Είναι απαιςιόδοξθ και μελαγχολικι. ϋΕχει τθ κλίψθ του ανκρϊπου που ςυλλογίηεται πολφ πάνω ςτα ανκρϊπινα, κι ακόμα του

Ελλθνα με το κατακάκι τθσ πίκρασ από τθ ςκλαβιά και τισ εκνικζσ περιπζτειεσ. Ωςτόςο θ διάκεςθ αυτι δεν οδθγεί ςτθν άρνθςθ ι ςτθν καταςτροφι.

Από τθν άλλθ πλευρά του ςκοταδιοφ είναι το φωσ, μαφρο και αγγελικό, "από το μζροσ του ιλιου" ςτο κάςτρο τθσ Αςίνθσ κα ανεβεί ςτο τζλοσ "αςπιδοφόροσ ο ιλιοσ

πολεμϊντασ". Κάτω από τθν άρνθςθ υπάρχει μια πίςτθ που προςτατεφει από τθν απελπιςία, και μια ςτιβαρι αίςκθςθ των πραγμάτων που προφυλάςςει από τθ

διάλυςθ και το μθδενιςμό.

Τα "Ημερολόγια" του Σεφζρθ, αποτελοφν το πιο ψφχραιμο προςωπικό κοίταγμα μιασ ολόκλθρθσ εποχισ, με δθκτικότθτα, ποίθςθ και κοινωνικι ματιά που κα ζπρεπε να

ηθλεφουν οι επαγγελματίεσ πολιτικοί.

Ο Γιώργος Σεφέρης, υπήρξε μια από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες της Ελληνικής Λογο -τεχνίας που κατάφερε με τους στίχους του όχι μόνο να αγγίξει τις ψυχές των Ελλήνων αλλά και να κάνει γνωστή την ελληνική ποίηση σε όλο τον κόσμο. Δικαίως δε, θεωρείται ο συνδε-τικός κρίκος μεταξύ της γενιάς των ποιητών του '30 - Καβάφης, Σικελιανός, Βάρναλης, και εκείνης των νεώτερων - Ρίτσος, Ελύτης.

Ο Γιώργος Σεφέρης, μαζί με τον Οδυσσέα Eλύτη, θεωρούνται οι δυο παγκόσμιοι έλληνες ποιητές. Όχι μόνο επειδή υπήρξαν οι δύο μοναδικοί μέχρι τώρα έλληνες νομπελίστες, αλλά και γιατί η γλώσσα τους έκανε πιο πλούσιο έναν ολόκληρο λαό.

Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη του το 1986, στο ομογενειακό περιοδικό του Τορόντο"Διασπο- ρά", ο δημοσιογράφος Χρήστος Μαγγούτας σημείωνε: Μόλις είχε κλείσει τα μάτια του ο με- γάλος ποιητής Κ. Καβάφης,όταν ένας άλλος ποιητής μας,ο Γιώργος Σεφέρης, συνέχισε το με- γάλο μοιρολόγι της φυλής για τις χαμένες πατρίδες και την “Ελλάδα που σε πληγώνει παντού”: Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς

κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιάκι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντροκαι δόξες βυθισμένες στα βάθη της (Μυθιστόρημα:

Αργοναύτες)

Ήταν και οι δυο απ' τις χαμένες πατρίδες της διασποράς.

Και ο Σεφέρης, όπως και ο Καβάφης, αγαπήθηκαν από τις νεότερες γενιές γιατί κατόρθωσαν με την ποίησή τους να γεμίσουν αυτό το μεγάλο κενό της εθνικής συνείδησης στην αναγκα- στική προσγείωσή της από τη μεγάλη ιδέα στη σκληρή πραγματικότητα.”Η απλότητα είναι κατάκτηση, όχι επιλογή. Και όπως χαρακτηριστικά έλεγε Ο Γ. Σεφέρης: “Θα 'θελα να μιλήσω πιο απλά, να μου δοθεί αυτή η χάρη”.

Η ιςτορία ενόσ δρόμου• Tο όνομα του Γιϊργου Σεφζρθ δόκθκε τον Ιοφλιο του 1998 ςε δρόμο τθσ Σκάλασ των

Bουρλϊν, του παρακαλάςςιου προαςτίου τθσ Σμφρνθσ, όπου ο ποιθτισ πζραςε τα παιδικά του xρόνια. O διμαρxοσ των Bουρλϊν, Mουςταφά Kαπκίπ, που αποκάλυψε ςε τελετι τθν ενδεικτικι πινακίδα, ςθμείωςε ότι θ ςυμβολικι αυτι πράξθ δεν τιμά απλϊσ τθ μνιμθ ενόσ μεγάλου ποιθτι, αλλά γίνεται ςτο πνεφμα τθσ ςυνεννόθςθσ και του αλλθλοςεβαςμοφ των δφο γειτονικϊν λαϊν.

• H πινακίδα είναι μια δάδα μνιμθσ, θ οποία κα φωτίηει τθν ιςτορία για εκείνουσ που δεν ιταν παρόντεσ εδώ και δεν γνωρίηουν τθν ιςτορία”, διλωςε αμζςωσ μετά ο ζλλθνασ πρό-ξενοσ ςτθ Σμφρνθ, Aνδρζασ Φρυγανάσ, ενϊ ο αρxιςυντάκτθσ τθσ εφθμερίδασ “ΓENI AΣIP”, Σουλεϊμάν Kεντςζλ, είπε ότι “οι διανοοφμενοι που ηουν εδω δεν γνωρίηουν τθν αλθκινι ιςτορία τθσ Eλλάδασ και τθσ Tουρκίασ. M' αυτι τθν τελετι, κα γνωρίςουν καλφτερα τθν ιςτορία των ςxζςεων των δφο λαών.

• Όμωσ, ζνα χρόνο μετά, τον Ιοφνιο του 1999, το δθμοτικό ςυμβοφλιο των Βουρλϊν ακφρωςε τθν μετονομαςία τθσ οδοφ που βρίςκεται μπροςτά ςτο ςπίτι που γεννικθκε ο νομπελίςτασ ζλλθνασ ποιθτισ, και προσ το παρόν θ οδόσ παραμζνει ανϊνυμθ.Η είδθςθ δθμοςιεφκθκε ςτθν εφθμερίδα "Χουρριζτ" θ οποία χαρακτιριςε ωσ μεγάλθ ντρο-πι το γεγονόσ. Παρά το ότι ο διμαρχοσ, Σελτςοφκ Καραοςμάνογλου, είχε αντίκετθ άποψθ, οι δθμοτικοί ςφμβουλοι τθσ παράταξισ του ακφρωςαν με επειςοδιακό τρόπο τθ μετονομα-ςία τθσ οδοφ κατά τθ ςυνεδρίαςθ του δθμοτικοφ ςυμβουλίου. "Εμείσ ρίξαμε τουσ ζλλθνεσ ςτθ κάλαςςα. Είμαςτε εχκροί των Ελλινων . Είμαςτε Κεμαλιςτζσ" διλωςε ο εκνικιςτισ δθ- μοτικόσ ςφμβουλοσ Οητηάν Ουηοφν όπωσ καταγράφεται ςτα πρακτικά τθσ ςυνεδρίαςθσ.