Ἔτος 27°, ∆εκέμβριος 2008, Ἀριθ. 319 · στὴν ἱστοσελίδα...

Ἱδρυτὴς - ἰδιοκτήτης,ἐκδότης - διευθυντὴς∆ΗΜ. Ι. ΛΑΜΠΡΟΥΚυδαθηναίων 29, Πλάκα,

105 58 Ἀθήνα.Τηλέφωνα: 2103223957,

2103314986, 2109841655Τηλομοιότυπος: 2103314997

∆ΙΑ∆ΙΚΤΥΟ:http://www.davlos.gr

Ἠλεκτρονικὴ ἀλληλογραφία:[email protected]

Τὰ Γραφεῖα τοῦ «∆» λειτουργοῦνπρωινὲς ὧρες 9:30-14:30καθημερινὰ (καὶ Σάββατο).

•

∆ιευθυντὴς ΣυντάξεωςΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΗΣ

Τεχνικὴ ἘπιμέλειαΝΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΗΣ

Γλωσσικὴ ἘπιμέλειαΑΡΤΕΜΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑ∆ΟΥ

•

• Τιμὴ ἀντιτύπου: ₠6.•12μηνη συνδρομή: ₠53.

• Ὀργανισμῶν κ.λπ.: ₠80.• Φοιτητῶν: ₠43.

• Ἐξωτερικοῦ: ₠80.• Ἡ συνδρομὴ καταβάλλεται

κατὰ τὴν ἐγγραφή.

• Ἡ συνδρομὴ ἀνανεώνεται αὐτομάτωςμετὰ τὴ λήξη τοῦ 12μήνου.

∆ιακοπὴ τῆς συνδρομῆς γίνεται μόνον κατόπιν τηλεφωνήματος

τοῦ ἐνδιαφερομένου.

ÄÉÁÖÇÌÉÓÅÉÓÄÅÍ ÄÇÌÏÓÉÅÕÏÍÔÁÉ.

Τὰ χειρόγραφα δὲν ἐπιστρέφονται.Γιὰ ἐ ξοι κο νό μη ση χώ ρου τὸ Πε ρι ο δι κὸ

δι α τη ρεῖ τὸ δι καί ω μα σύμ πτυ ξης ἢ δη μο σί-ευ σης σὲ συ νέ χει ες τῶν προ σφε ρο μέ νων

συ νερ γα σι ῶν.•

•

Ἀπαγορεύεται ἡ ἐν ὅλῳ ἢ ἐν μέρει ἀναδημοσίευση ἢ ἀναμετάδοση καθ’ οἱονδήποτε τρόπον δημοσιευμάτων

τοῦ «∆αυλοῦ» χωρὶς τὴ γραπτὴ ἄδειατοῦ ἐκδότη.

• Παραγγελίες μέσῳ ∆ιαδικτύουβιβλίων, τόμων, παλαιῶν τευχῶν «∆»

καὶ ἐγγραφὲς συνδρομητῶν:στὴν ἱστοσελίδα μας www.davlos.gr• Ἐπίσης ἐγγραφὲς συνδρομητῶν μὲ

ἕνα ἁπλὸ τηλεφώνημα στὰτηλέφωνα τοῦ «∆».

Ὁ «∆» ἔχει τὴν εὐθύνη τῶν κειμένων ποὺ δημοσιεύει στὶς σελίδες του. Γιὰ τὶς δραστηριότητες, δημοσιεύσεις, διατυ-πώσεις θέσεων κ.λπ. ἐκτὸς «∆αυλοῦ», ἀπὸ πρόσωπα ποὺ γράφουν ἢ ἔγραψαν στὸ Περιοδικό, ὁ «∆» δὲν εὐθύνεται.

Ἔτος 27°, ∆εκέμβριος 2008, Ἀριθ. 319Μηνιαῖο Περιοδικὸ Πρωτοποριακῆς Ἔρευνας

ÅÊÄÏÔÉÊÏ ÓÇÌÅÉÙÌÁ33 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22670

ÅÐÉËÏÃÇ ÅÐÉÓÔÏËÙÍ ÁÍÁÃÍÙÓÔÙÍἩ λογοκλοπία τοῦ Ἡλιοκεντρισμοῦ τοῦ Ἀρίσταρχου ἀπὸ τὸν Κοπέρνικο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22672

ÅÑÅÕÍÅÓΠῶς ἔμεινε «ἔγκυος» ἡ Μαριάμ... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22686Τὸ Γρανάζι τῆς Σαρδηνίας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22696Ἡ διδασκαλία τῶν Ἑλληνικῶν ἀνὰ τὸν κόσμο . . . . . . . . . . . . . . . 227032.000 χρόνια μεγιστᾶνες τοῦ χρήματος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22711Νόμισμα Τράπεζες Χρηματιστήριο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22711

Γιατί οἱ Ἕλληνες δὲν ἔδωσαν μία διεθνῆ θρησκεία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22725Ὁ συνδυασμὸς μαθηματικῆς καὶ φιλοσοφικῆς μεθοδολογίας στὸν Πλάτωνα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22731Ναζαρέτ: Ἡ ἀνύπαρκτη γενέτειρα τοῦ Ἰησοῦ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22738Τὸ ἠθικὸ ποιὸν τῶν ἁγίων . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22746Τὸ φορολογικὸ σύστημα τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22749

ÃÅÍÉÊÇ ÊÑÉÔÉÊÇΟὐμανιστικὸ μανιφέστο γιὰ τὸν 21ο αἰῶνα . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22679Ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἰησοῦ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22691ΑΙΣΙΜΑ ΚΑΙ Α∆ΗΡΙΤΑ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22693ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22723Τὰ ἀδιέξοδα τῆς σημερινῆς Παιδείας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22741Ἀρχέτυπα κοινωνικῆς πολιτικῆς στὴν Παλαιὰ ∆ιαθήκη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22755ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΩΝ Ι∆ΕΩΝ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22762

ÃÅÃÏÍÏÔÁΤὰ ἄθεα λεωφορεῖα τοῦ Λονδίνου . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22678∆ὲν «εἰσῆλθε» ὁ ἄγγελος στὴν ἄτεκνη Γερμανίδα . . . . . . . . . . 22695Τί διδάσκει τὸ Πανεπιστήμιο Θρᾴκης γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22703Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος: Νὰ μὴν ἀποβληθῇ ἡ Παλαιὰ ∆ιαθήκη! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22755Βασίλειος ὁ Μέγας: Ὑβριστὴς τῶν Ἑλλήνων . . . . . . . . . . . . . . . . 22762

ÓÕÍÅÍÔÅÕÎÅÉÓΓεωργία Ξανθάκη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22704Βασίλης Φίλιας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22741

33α θα ρὰ προ σω πι κὸς λό γος μοῦ ἐ πι βάλ λει τὴν ἀ πό φα ση

νὰ ἀ να στεί λω τὴν ἔκ δο ση τοῦ «∆αυ λοῦ», τὴ στιγ μὴ ποὺ

μὲ τὸ πα ρὸν τεῦ χος τὸ Πε ρι ο δι κὸ αὐ τὸ ὁ λο κλη ρώ νει

χρο νι κὰ μιὰ συ νε χῆ πα ρου σί α 27 ἐ τῶν, δη λα δὴ τε λειώ-

νει τὸ χτίσιμο τοῦ ἀ ριθ μη τι κοῦ κύ βου μιᾶς κα νο νι κῆς καὶ γε μά της

δε ξα με νῆς Σκέ ψης καὶ Λό γου.

* * *τοὺς 27 τό μους τοῦ «∆αυ λοῦ» εἶ ναι κα τα τε θει μέ νος

ὠρ γα νω μέ να ἕ νας τρό πος μὲ τὸν ὁ ποῖ ο μπο ρεῖ νὰ ἰ δω-

θῇ μὲ τὴν ἀ σφά λεια τῆς Ἀ πό δει ξης καὶ χω ρὶς σκο πι μό-

τη τες ἢ πα ρα μορ φώ σεις ἡ πραγ μα τι κό τη τα στὴν Ἱ στο-

ρί α καὶ τὸν Πο λι τι σμὸ –τὸ Χθές–, στὴν Πο λι τι κὴ καὶ τὸ Ἄ το μο –τὸ

Σή με ρα– καὶ στὴν Πρό βλε ψη καὶ τὸ Ὅ ρα μα.

Τὴν χρη στι κὴ ἀ ξί α τοῦ τρό που αὐ τοῦ στὴν ἑρ μη νεί α τῶν ὅ σων

σή με ρα συμ βαί νουν γύ ρω μας μπο ροῦν νὰ ἐ πι βε βαι ώ σουν οἱ ἀ να-

γνῶ στες τῶν 22.772 σε λί δων τοῦ Πε ρι ο δι κοῦ αὐ τοῦ, κα θὼς δι α πι-

στώ νουν κά θε μέ ρα νὰ ἐ πα λη θεύ ων ται συ νε χῶς καὶ μὲ κα ται γι στι-

κὰ γε γο νό τα αὐ τὰ ποὺ ἰ χνη λα τοῦ με, ξε σκε πά ζο με καὶ συ στη μα τι-

κὰ ἀ πο μυ θο ποι οῦμε ἀ πὸ τὸν Ἰ α νουά ριο τοῦ 1982 ἀ να σύ ρον τάς τα

ἀ πὸ τὰ βά θη τῶν πη γα δι ῶν τοῦ ψεύ δους στὸ φῶς τῆς ἱ στο ρι κῆς καὶ

ἀ το μι κῆς συ νεί δη σης. Θὰ μπο ρού σα με νὰ ποῦ με ἴ σως ὅ τι τὸ ἀ νέ βα-

σμα τοῦ βρά χου τοῦ Σί συ φου στὴν κο ρυ φὴ τοῦ λό φου –ἡ ὁ λο κλή ρω-

ση τῆς 27χρονης ἀ νη φο ρι κῆς πο ρεί ας τοῦ «∆αυ λοῦ»– στα μα τᾷ στὴν

κο ρύ φω ση τῆς δι καί ω σής του.

* * *

ἶμαι βέβαιος, ὅ τι ὁ συγ κε κρι μέ νος αὐ τὸς τρό πος θέ α-

σης τῆς Ἀ λή θειας, ὁ ὁ ποῖ ος, εἰ ρή σθω ἐν πα ρό δῳ, μό νο

στὸ πε δί ο τοῦ Λό γου καὶ τῆς Ἐ λευ θε ρί ας μπο ρεῖ νὰ

λει τουρ γή σῃ –καὶ πο τὲ στὸ πε δί ο τοῦ Πα ρα λό γου καὶ

τῆς Με τα φυ σι κῆς–, εἶ ναι ὁ μό νος δρό μος ποὺ μέ νει γιὰ τὸ μέλ λον καὶ

τοῦ Προ σώ που καὶ τῆς Ἀν θρω πό τη τας. Καὶ δὲν ἀμ φι βάλ λω, ὅ τι δὲν

θὰ πά ψουν νὰ ἐμ φα νί ζων ται κα τὰ και ροὺς μο να χι κοὶ –ὅ πως ὁ «∆αυ-

λός»– σκυ τα λο δρό μοι στὸν δρό μο αὐ τόν, ποὺ θὰ με τα φέ ρουν ἀ κό μη

πιὸ μπρο στά, καὶ στὴν ἀ πό στα ση ποὺ στὸν κα θέ να ἀ να λο γεῖ, τὸν

δαυ λό τους. Αὐ τὸ λέ ει ἡ Ἱ στο ρί α.

* * *δι κός μου δαυ λὸς κο λύμ πη σε κα τὰ τὸν νό μο τοῦ «πάν-

τα ρεῖ» σὲ μιὰ δι α δρο μὴ μέ σα στὴ ρο ὴ τοῦ παγ κό σμιου

πο τα μοῦ, μέ σα στὴν ἀ έ να η ρο ὴ τοῦ Παγ κό σμιου Λό γου.

Καὶ δὶς εἰς τὸν αὐ τὸν πο τα μὸν οὐκ ἂν ἐμ βαί η, ὅ πως ἐξ

ἄλλου καὶ φυ σι κὰ ἡ ρο ὴ τῆς σκέ ψης δὲν στα μα τᾷ ἐ δῶ.

* * *α τα θέ το με οἱ ἑ κα τον τά δες συ νερ γά τες μου κι ἐ γὼ τὰ

319 τεύ χη τοῦ «∆αυ λοῦ» στὶς συ νει δή σεις τῶν ἀ να γνω-

στῶν του –στὴν Ἑλ λά δα, τὴν Εὐ ρώ πη, τὴν Ἀ με ρι κή,

τὴν Αὐ στρα λί α, τὴν Ἀ σί α– ὅ που Γῆς βρί σκον ται.

∆.Ι.Λ.

Υ.Γ. Οἱ συν δρο μη τὲς τῶν ὁ ποί ων δὲν ἔ χει λή ξει ἡ συν δρο μή, μπο ροῦν νὰ μᾶς γνω στο ποι ή σουν, ἂν τὸ ἐ πι θυ μοῦν, ἕ ναν τρα πε ζι κὸ λο γα ρια-σμό τους, γιὰ νὰ τοὺς ἐ πι στρέ ψου με τὸ ὑ πό λοι πο τῆς συν δρο μῆς, ποὺ τοὺς ἀ να λο γεῖ.

22672 ∆ΑΥΛΟΣ 319, ∆εκέμβριος 2008

ÅÐÉËÏÃÇ ÅÐÉÓÔÏËÙÍ ÁÍÁÃÍÙÓÔÙÍ

‣

Ç ËÏÃÏÊËÏÐÉÁ ÔÏÕ ÇËÉÏÊÅÍÔÑÉÓÌÏÕÔÏÕ ÁÑÉÓÔÁÑ×ÏÕ ÁÐÏ ÔÏÍ ÊÏÐÅÑÍÉÊÏ

Ἀξιότιμοι κύριοι, Θλίψη περισσὴ καὶ πικρὴ ἀπογοήτευση δοκίμασα διαβάζοντας τὴν τελευταία παράγρα-

φο τῆς τρίτης στήλης στὴ σελίδα 82, τεῦχος Ἰούλιος 2008, τῆς «Ναυτικῆς Ἑλλάδος», ὅπου δημοσιεύεται τὸ ἐπιστημονικὸ κείμενο τοῦ ἐκλεκτοῦ τ. καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς Ναυτικῶν ∆οκίμων, Ὑποναυάρχου Π.Ν.ἐ.ἀ. κ. Οἰκονομοπούλου, «Σύμπαν», ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὸ Ἡλιοκεντρικὸ Σύστημα, τοῦ ὁποίου διετύπωσε πρῶτος (δῆθεν) τὴ σχετικὴ θεωρία ὁ πολὺς Πολωνὸς ἰατροκαλόγηρος Κοπέρνικος. Ὁ Κοπέρνικος ἀπὸ τὸ 1504, ποὺ ἐπέστρεψε στὴν Πολωνία ἀπὸ τὴν Ἰταλία, ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἰατροῦ καὶ τοῦ κληρικοῦ μέχρι τοῦ θανάτου του τὸ 1543 (Χασάπης ΣΕΑ, σ. 148 & 151).

Ἔκπληξη προκαλεῖ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ κ. Οἰκονομόπουλος ἐξυμνῶντας καὶ ἐκθειάζοντας τὸν Κοπέρνικο καὶ τὸ ἔργο του δὲν ἀναφέρει οὔτε ἕνα ὄνομα ἀρχαίου Ἕλληνα ἀστρονό-μου, ποὺ χιλιάδες χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸν ἰατροκαλόγηρο Κοπέρνικο (Πολωνὸ γερμανικῆς καταγωγῆς) εἶχαν διατυπώσει τὴν θεωρία τοῦ Ἡλιοκεντρικοῦ Συστήματος. Ἔτσι δημι-ουργεῖται ἡ ἐντύπωση στὸν ἀναγνώστη ἀλλὰ καὶ στοὺς μαθητὲς τῆς Σχολῆς Ναυτικῶν ∆οκίμων, ὅτι ὁ Κοπέρνικος ἐπέφερε τὴν ἀνατροπὴ στὶς ἀντιλήψεις τοῦ Πτολεμαίου καὶ κατέρριψε τὴν ἰσχύουσα ἐπὶ αἰῶνες ἀντίληψη περὶ τοῦ Γεωκεντρικοῦ Συστήματος, ἀντι-

Ὁ μητροπολίτης-συνοδὸς καὶ τὸ σπίτι τῆς Παναγίας

Κύριε Λάμπρου,Πρὶν λίγα χρόνια πῆγα στοὺς «Ἁγίους Τό-

πους» σὰν προσκυνητὴς καὶ ἐγώ, μέλος μιᾶς μεγάλης ὁμάδας, ποὺ ὠργάνωσε ἡ Μητρόπολη τοῦ νομοῦ μας.

Συνοδός μας στὶς μετακινήσεις μας ἦταν ἕνας μητροπολίτης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Τὰ ὅσα εἶδα καὶ ἄκουσα, νομίζω, ὅτι χρῄζουν εἰδικοῦ ἀφιερώματος στὸν «∆αυλό».

Κάποια στιγμὴ βρεθήκαμε σ’ ἕνα κτήριο, ποὺ ὁ συνοδός μας μᾶς εἶπε, ὅτι ἦταν τὸ πραιτόριο, ὅπου δίδασκε ὁ Ἰησοῦς. Στὸν ἴδιο δρόμο καὶ πο-λὺ κοντὰ στὸ πραιτόριο ἦταν ἕνα ἄλλο κτήριο, ποὺ ὁ συνοδὸς μᾶς εἶπε, ὅτι ἦταν τὸ σπίτι, ποὺ γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ, τὸ σπίτι τῶν γονιῶν της.

Ἐδῶ μοῦ δημιουργήθηκαν οἱ ἀπορίες:

Τί κοινωνική, οἰκονομικὴ κ.λπ. θέση εἶχαν οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας, ὥστε νὰ μένουν σ’ ἕνα σπίτι δίπλα στὸν Ρωμαῖο διοικητὴ τῆς Ἱερουσαλήμ; (Θὰ λέγαμε στὸ Σύνταγμα τῆς Ἀθήνας, κοντὰ στὸ κτήριο τῆς Βουλῆς.)

Γιατί ἡ Παναγία, ὅταν ἦλθε στὴν Ἱερουσα-λὴμ γιὰ τὴν ἀπογραφή, ἔγκυος οὖσα, δὲν πῆ-γε νὰ μείνῃ στὸ σπίτι τῶν γονιῶν της, ἀλλὰ πῆγε νὰ γεννήσῃ τὸ παιδί της σ’ ἕνα σταῦ-λο στὴν Βηθλεέμ, ἡ ὁποία δὲν ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ; Ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια; Ποῦ εἶναι τὸ ψέμα; Μποροῦν οἱ περὶ θεολο-γίας τυρβάζοντες ἢ οἱ «περιοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ» νὰ μοῦ ἀπαντήσουν στὰ πιὸ πάνω ἐρωτήματα;

Φαντάζομαι, ὅτι τὸν «∆αυλό» τὸν διαβάζουν καὶ τὸν παρακολουθοῦν οἱ ἀνωτέρω.

Οἱ ἀναγνῶστες ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀποκτήσουν τεύχη τοῦ «∆αυλοῦ», ποὺ τοὺς λείπουν ἢ ἐτήσιους τόμους του ἢ τέλος βιβλία ποὺ ἔχομε ἐκδώσει, μποροῦν νὰ ἀπευθύνωνται στὰ τηλέφωνα, τὸ φὰξ καὶ τὸ e-mail τοῦ Περιοδικοῦ μέχρι

τὸ τέλος τοῦ ∆εκεμβρίου 2008.

∆ΑΥΛΟΣ 319, ∆εκέμβριος 2008 22673

καταστήσας αὐτὴν διὰ τῆς ὑπ’ αὐτοῦ, δῆθεν, ἐπινοηθείσης ἀντίληψης περὶ τοῦ Ἡλιοκεν-τρικοῦ Συστήματος.

Καὶ εἶναι ὀδυνηρότερο τὸ γεγονός, ὅτι ἀκόμη καὶ σήμερα ὑπάρχουν Ἕλληνες ἐπιστήμο-νες, οἱ ὁποῖοι ἀπονέμουν εὔσημα στὸν ἰατροκαλόγηρο Κοπέρνικο, συμβάλλοντας, προφα-νῶς ἀκουσίως, στὴν συντήρηση τοῦ ἀνθελληνικοῦ, μισελληνικοῦ πνεύματος (μὲ ἐξαίρεση μερικῶν φιλελλήνων), ποὺ ἐπεκράτει κι ἐπικρατεῖ ἀκόμη στὴν «ἁμαρτωλή» Ἑσπερία. (Ἂς θυμηθοῦμε τὸ 1204, τὴν προδοσία στὴ Μικρασία, τὴν πολύπαθη Κύπρο, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἱστορία Ντυροζέλ, κ.λπ.)

Τὸ φαιδρὸ τῆς ὑπόθεσης εἶναι, ὅτι μερικοὶ ἀλλοδαποὶ ἐπιστήμονες φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ ἀποκαλοῦν τὸν Ἀρίσταρχο Κοπέρνικο τῆς Ἀρχαιότητας. (Kristen Riley, Tufts Universi-ty, Thomas Heath, κ.ἄ.)

Στὸ βιβλίο τῆς «Κοσμογραφίας» τῆς ΣΤ΄ τάξεως τοῦ Γυμνασίου παλαιοῦ τύπου (Β΄ Γυ-μνάσιο Ἀρρένων Πειραιῶς, 1942) περιγράφεται τὸ Ἡλιοκεντρικὸ Σύστημα ὡς διατυπω-θὲν τὸ πρῶτον ὑπὸ τοῦ ἰατροκαλογήρου Κοπέρνικου. Ὅμως, διὰ νὰ σωθοῦν τὰ προσχήμα-τα, στὴν αὐτὴ σελίδα καὶ εἰς «παρὰ πόδα ὑποσημείωση» μὲ μόλις ὁρατὰ στοιχεῖα (ὅπως συμβαίνει σὲ μερικὰ συμβόλαια) ἀναφέρεται, ὅτι, ὡς λέγεται, ὁ Ἀρίσταρχος, ἀρχαῖος Ἕλ-ληνας ἀστρονόμος, πρέσβευε τὰ ἑξῆς: «τὸν μὲν Ἅλιον μένειν ἀκίνατον τὰν δὲ Γᾶν κινᾶσθαι περὶ τὸν Ἅλιον ἐπὶ κύκλου περιφέρειαν».

Εἶναι γεγονός, ὅτι ὁ Κοπέρνικος, γνώστης τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ἐπὶ δεκαετίες μελε-‣

Βυζαντινισμός, ἀνέχεια καὶ διαφθορὰ

Ἀξιότιμε κ. Λάμπρου,Χαιρόμαστε, ὅταν μαθαίνουμε γιὰ τὶς ἐπιτεύ-

ξεις τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ πληγωνόμαστε, ὅταν βλέπουμε κάθε μέρα τόσο στὸ ∆ιαδίκτυο ὅσο καὶ στὴν Τηλεόραση τὴν σήψη καὶ τὴν δια-φθορά –ὁ κ. Ἀλογοσκούφης προσπαθεῖ μὲ κάθε τρόπο νὰ γεμίσῃ τὰ ἄδεια κρατικὰ ταμεῖα, για-τί… τὸ κράτος ἔχει… ἔξοδα! Ἔχει νὰ συντηρήσῃ τὰ πατριαρχεῖα, ἔχει νὰ συντηρήσῃ τόσους δε-σποτᾶδες καὶ καμμιὰ δεκαριὰ χιλιάδες ρασοφό-ρους ἱερεῖς. Τὸ 2005, ὅπως ἔγραψε ὁ «∆αυλός», πλήρωσε 3 ἑκατομμύρια ὡς δεύτερη δόση στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως –ἄρα προη-γήθηκε καὶ πρώτη– καὶ πόσες ἄλλες ἀπὸ τὰ μυ-

στικὰ κονδύλια τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Ὑπάρχει μία πάμπλουτη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἰδιοκτήτρια τῆς μισῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ εἰ-σπράξεις της ἀπὸ ἀκίνητα καὶ ἀπὸ τόσα καὶ τό-σα μυστήρια =ἐμπόριο-θρησκεμπόριο μόνον ὁ Γιαχβὲ γνωρίζει, σὲ τί ποσὸ ἀνέρχονται. Ἐκεῖνα τὰ 5.600 κοτόπουλα γιὰ τὸ λαὸ τοῦ Ἰρὰκ τί ἔγι-ναν; Ὁ κ. Ἀλογοσκούφης ξεζουμίζει τοὺς χαμη-λόμισθους καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόσῃ τὸ πό-θεν ἔσχες –καὶ καλὰ κάνει– πότε ὅμως θὰ ἐφαρ-μόσῃ τὸ πόθεν ἔσχες καὶ στὴν Ἐκκλησία; Πῶς καὶ μὲ ποιόν τρόπο ἀπέκτησε ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ τὴν τεράστια περιουσία; Αὐτὲς τὶς ἐκτάσεις, αὐ-τὰ τὰ μοναστήρια… ἐκεῖνο τό… Ἅγιο Ὄρος, ποὺ

Τοὺς προκαλῶ λοιπὸν νὰ μοῦ ἀπαντήσουν μέ-σῳ τοῦ «∆αυλοῦ» καί, ἂν νομίζουν, ὅτι τὸ σπί-τι τῶν γονιῶν τῆς Παναγίας δὲν εἶναι ἐκεῖ, ποὺ τὸ περιγράφω, δὲν ἔχουν παρὰ νὰ πεταχτοῦν μέχρι τὴν Ἱερουσαλήμ, νὰ τὸ διαπιστώσουν, ἰδίοις ὄμμασι.

Υ.Γ.: Συμφωνῶ ἀπόλυτα μὲ τὰ «Σχόλια-σκέψεις» τῆς κ. Μαρτίνας Ἀρτζίδου, ὅπως ἐκφράστηκαν στὸ τεῦχος Μαΐου 2008 (τ. 313), καὶ πιστεύω, ὅτι καὶ πολλοὶ ἄλλοι φί-λοι τοῦ «∆αυλοῦ» συμφωνοῦν. Θὰ ἦταν κα-λὸ νὰ γίνῃ μία προσπάθεια ὑλοποίησης ὡρι-

σμένων ἐξ αὐτῶν τῶν προτάσεων. Εἰδικώτε-ρα ἡ ἵδρυση φορέα μὴ θρησκευόμενων θὰ ἦταν εὐκαιρία νὰ γνωριστοῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ μᾶς «γνωρίσουν» καὶ οἱ ἄλλοι. Τελει-ώνοντας ἐπιθυμῶ νὰ συγχαρῶ ὅλους τοὺς συνεργάτες τοῦ «∆αυλοῦ» γιὰ τὴ μεγάλη μά-χη, ποὺ δίνουν γιὰ τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴν ντοκουμενταρισμένη πληροφόρηση τῶν φί-λων τοῦ «∆αυλοῦ».

Μὲ τιμὴ Χ.Β. Κέρκυρα


τοῦσε στὶς βιβλιοθῆκες τῶν παπικῶν μονῶν τὰ συληθέντα ὑπὸ τῶν Σταυροφόρων (1204) ἔργα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀστρονόμων, τὰ ὁποῖα ἐμβριθῶς μελέτησε, ἰδιαιτέρως δὲ ὅλα ὅσα ἀνεφέροντο εἰς τὸ Ἡλιοκεντρικὸ Σύστημα. Ὅμως, ἀντὶ νὰ ἀποτίσῃ φόρον τιμῆς στοὺς σοφοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες ἀστρονόμους, ἐπέλεξε νὰ καταντήσῃ ἀντιγραφέας τῶν γνώσε-ών τους καὶ σφετεριστὴς τῆς σοφίας καὶ τῆς φήμης των.

Ἀλλά, διὰ νὰ μὴ θεωρηθῇ, ὅτι αὐτά, ποὺ ἀναφέρω, ἀποτελοῦν προσωπικές μου ἀπόψεις μόνο, ἰδοὺ τί γράφει ὁ ἀείμνηστος Ἕλλην Ἀστρονόμος Κωνσταντῖνος Χασάπης στὸ βιβλίο του «Σύγχρονος Ἐκλαϊκευμένη Ἀστρονομία» (Σ.Ε.Α.), 1957:

«Ὁ Κοπέρνικος δὲν ἀσχολεῖτο μὲ ἀστρονομικὰς παρατηρήσεις οὔτε μὲ τὴν θεωρητικὴ Ἀστρονομία ἀλλὰ μὲ τὴν φιλοσοφικὴ ἐμβάθυνση εἰς τὰς ἀστρονομικὰς διδασκαλίας (Χα-σάπης ΣΕΑ, σ. 149) καὶ μὲ τὴν συναρμολόγηση διαφόρων ἀποσπασμάτων ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀστρονόμων, τὰ ὁποῖα τελικῶς μὲ ἰδιαίτερη μαεστρία συνέρραψε εἰς ἑνιαῖον σύνολο καὶ τὸ ἐμφάνισε ὡς ἰδικόν του ἔργον.

» Ἀπὸ τὸ μοναδικὸ αὐτὸ (ἐκ συρραφῆς ) ἔργο του, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι ἔγινε καθηγη-τὴς τῶν Μαθηματικῶν (1499) στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ρώμης, δὲν ἀποδεικνύεται, ὅτι ἦτο ἀστρονόμος ἢ νοῦς μαθηματικός.

» Εἶναι δὲ ἀσυγχώρητον, ὅτι τὸ ὄνομά του ἀναφέρεται μαζὶ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν θεμελιω-τῶν τῆς νεωτέρας Ἀστρονομίας, Κέπλερ, Νεύτωνος, Τύχο Μπράχε, Γαλιλαίου κ.λπ.

» Τὸ ἔργον του συνίσταται εἰς ἕναν ἄνευ προηγουμένου σφετερισμὸν τῶν ἰδεῶν τῶν ‣

εἶναι κράτος ἐν κράτει, μέ… τίνος Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα τὸ χρυσόβουλλο, τὸ ὁποῖο ἰσχύει μέχρι σήμερα; Γιατί δὲν πληρώνει φόρους ἡ Ἐκ-κλησία; Αὐτὴ τί προσφέρει δωρεὰν ἐκτὸς ἀπό... εὐχές; Πληρώνεται γιὰ γάμους, κηδεῖες, βαπτί-σεις, κεριά, λαμπάδες, μνημόσυνα καὶ καὶ καί. Γιατί νὰ εἰσπράττῃ δίχως νὰ φορολογῆται; Ποι-ός θεὸς τὸ δέχεται, νὰ ὑποφέρῃ ἕνα μεγάλο πο-σοστὸ τοῦ λαοῦ μας, νὰ ζῇ κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας καὶ οἱ δεσποτᾶδες νὰ ζοῦν προ-κλητικὰ μέσα σὲ ἡγεμονικὰ παλάτια; Πῶς οἱ πο-λιτικοὶ ὅλων τῶν κομμάτων ἀνέχονται καταστά-σεις ὅπως αὐτὴ τοῦ Βατοπεδίου καὶ τὰ τερτίπια τοῦ Ἐφραὶμ μὲ τὶς μποῦρδες τῆς θαυματουργοῦ ἁγίας ζώνης; Γιατί οἱ πολιτικοὶ ὅλοι –ἢ σχεδὸν ὅλοι– σπεύδουν, μόλις συναντήσουν δεσπότη, νὰ πάρουν τὶς εὐλογίες του; Βέβαια φοβοῦνται τὶς λαοσυνάξεις.

Ὁ λαός μας μὲ τὸ θαῦμα τοῦ 1821 ἔδιωξε ἀπὸ

πάνω του τοὺς Τούρκους. ∆ὲν γλύτωσε ὅμως ἀπὸ τοὺς κοτζαμπάσηδες καὶ τὸ ἱερατεῖο, τὸ ὁποῖο κράτησε τὰ προνόμια, ποὺ εἶχε ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐ-τοκρατορία. Ἡ περιουσία αὐτὴ τῆς Ἐκκλησί-ας ἀνήκει στὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ σ’ αὐτὸν πρέ-πει κάποτε νὰ ἐπιστραφῇ, στὸν ταλαίπωρο ἑλ-ληνικὸ λαό, ὁ ὁποῖος τόσο αἷμα ἔχυσε γιὰ τὴν λευτεριά του καὶ σήμερα ἐμπαίζεται ἀπὸ ἄλ-λους, οἱ ὁποῖοι πλουτίζουν εἰς βάρος του. Κά-ποτε ὅμως ὁ λαός μας πρέπει νὰ μάθῃ νὰ ἀπο-φασίζῃ ὁ ἴδιος γιὰ τὴν τύχη του –ὄχι ὁ Κλῆρος καὶ τά… τζάκια τῶν πολιτικάντηδων, ποὺ ἔκα-ναν τὴν Ἑλλαδίτσα μας μιὰ ἀπὸ τὶς τρεῖς πιὸ δι-εφθαρμένες χῶρες τοῦ Πλανήτη.

Μὲ ἐκτίμηση Γ. Τσαμαντάνης Ἀδελαΐδα, Αὐστραλία

Ἀγαπητὲ «∆αυλέ»,Παρακολουθῶ μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον τὸν

ἀγῶνα γιὰ τὶς ὀνομασίες τῶν κατοίκων τῆς Λέ-σβου (Λέσβιος, Λεσβιακός), ποὺ τοὺς στεροῦν καὶ χλευάζουν τὴν καταγωγή τους, τὴν καταγω-γή, ποὺ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες τῆς Αὐστραλίας τὸ πρῶτο ἐπίθετό μας εἶναι ὁ τόπος (ὁ «Γιάννης ὁ Καρπάθιος», ὁ «Κώστας ὁ Κύπριος», ἡ «Ἑλέ-

νη ἡ Συριανή», ἡ «Μαρία ἡ Ἰκαριώτισα», ἡ «∆έ-σποινα ἡ Ροδίτισσα» κ.λπ.).

∆ὲν γνωρίζω, πότε καὶ πῶς ἄρχισε αὐτὸς ὁ χλευασμὸς τῆς Λέσβου, τὸ μόνο ποὺ γνωρίζω εἶ-ναι, ὅτι ἡ γυναικεία ὁμοφυλοφιλία καὶ ὁ γυναι-κεῖος αὐνανισμὸς στὴν ἀρχαιότητα λέγονταν πτερνισμός· καὶ ἀπορῶ, γιατί δὲν ἐπενέβησαν οἱ παπᾶδες στὴν ὑπόθεση.

Ὁμοφυλοφιλία, αὐνανισμός, ζυμάρι καὶ «πτερνίστριες»


παλαιοτέρων συγγραφέων, καὶ μὲ τὴν ἄγνοια τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ τῆς Ἑλληνι-κῆς Γλώσσας τῶν ∆υτικῶν ὡδήγησε εἰς τὸ νὰ ἀναγνωρισθῇ καὶ τιμηθῇ ὁ Κοπέρνικος ὡς μέγας ἀστρονόμος.

» Οἱ Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τελοῦντες ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς Τουρκοκρατίας καὶ ἐν πολλοῖς ἀγράμματοι, ἐλάχιστες δυνατότητες εἶχαν νὰ διαμαρτυρηθοῦν. Τελικὰ μετὰ 350 χρόνια ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀπάτη, ὄχι ἀπὸ Ἕλληνες ἀλλὰ ἀπὸ ξένους (Χασάπης ΣΕΑ. σελ. 149-150). Ὁ Ἀναξίμανδρος τὸν 6° π.Χ. αἰῶνα, ὁ Πυθαγόρειος Φιλόλαος τὸν 5° π.Χ. αἰῶνα, ὁ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς τὸν 4° π.Χ. αἰῶνα, θέτουν πρῶτοι τὶς βάσεις τοῦ Ἡλιοκεντρικοῦ Συστήματος. Τέλος ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος (320-250 π.Χ.), τὸ φωτεινότερο θεωρητικὸ πνεῦμα τῆς Ἐπιστήμης τοῦ Οὐρανοῦ ὅλων τῶν ἐποχῶν, μὲ βάση τὶς παρατηρήσεις του στὴν Ἀλεξάνδρεια ἀπὸ τὸ 288 ἕως τὸ 277 π.Χ., θεμελιώνει πρῶτος, ὅτι ἡ Γῆ κινεῖται γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιον (Χασάπης). Τὸ ἔργο του συνέχισε ὁ Θέων ὁ Σμυρναῖος τὸν 2° π.Χ. αἰῶνα καὶ ἄλλοι. Ὁ ἰατροκαλόγηρος Κοπέρνικος διαπιστώνει, ὅτι περίπου δύο χιλιετίες ἡ ἡλιοκεν-τρικὴ διδασκαλία ἔχει λησμονηθῆ καὶ ἐνταφιασθῆ (βοηθούσης καὶ τῆς Ἱερᾶς Ἐξέτασης) καὶ ἀποφασίζει νὰ τὴν ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ζωὴν ἀλλὰ ὡς νέα δική του θεωρία!

» Ἐφαντάστηκε ὁ ἀτυχής, ὅτι ἡ ὑπεξαίρεση αὐτὴ δὲν ἐπρόκειτο νὰ γίνῃ γνωστή, καὶ ἀνακοίνωσε τὴ “νέα” (!) θεωρία του τὸ 1530, ἐπὶ πάπα Κλήμεντος τοῦ Ζ’, ὁ ὁποῖος κατὰ περίεργον τρόπον τὴν ἀποδέχθηκε!

» Ἀργότερα ἐν τούτοις ὁ πάπας Παῦλος ὁ Ε΄ χαρακτήρισε τὸ ἔργον αἱρετικὸν καὶ ἀπα-‣

12ος Κανόνας Ζ΄ Οἰκουμ. ΣυνόδουἌκυρες οἱ «πωλήσεις» τοῦ Βατοπεδίου

Ἀγαπητοὶ φίλοι, Σχετικὰ μὲ τὶς ἐμπορικὲς καὶ κερδοσκοπι-

κὲς κτηματαγοροπωλησίες τῆς Μονῆς Βατοπε-δίου θὰ εἶναι καλὸ νὰ γνωρίζῃ κανείς, τί προ-βλέπει τὸ Κανονικὸ ∆ίκαιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκ-κλησίας γιὰ τὰ μοναστηριακὰ κτήματα. Γιὰ ὅσους λοιπὸν θρησκεύουν ἢ θρησκειολογοῦν ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους χάριν ἀκαδημα-ϊκῆς ἐνημέρωσής σας παραθέτω τὸν 12ο Κανό-να τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου σχετικὰ μὲ τὰ μοναστηριακὰ κτήματα. Χάριν εὐκολίας πα-ραθέτω πρῶτα τὴν ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος ἀπὸ τὸν Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη καὶ κατόπιν χά-ριν ἀκριβείας παραθέτω καὶ τὸ κείμενο τοῦ Κα-νόνος. Ὁ καθένας ἂς βγάλῃ τὰ συμπεράσματά του. Καίτοι σέβομαι ἀμέριστα ὅσους κατὰ συνεί-δησιν θρησκεύουν, παρατηρεῖ ὅμως κανείς, ὅτι οἱ περισσότεροι, ὅπως λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος, «ὧν

Θεὸς ἡ κοιλία» (Φιλ. γ΄ 19) νομίζουν «πορισμὸν εἶναι τὴν εὐσέβειαν» (Ά Τιμ. ς΄ 5).

• Ἑρμηνεία 12ου Κανόνος 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπὸ Νικοδήμου Ἁγιορείτου:

«Αὐτούργια ὀνομάζονται ὅλα ἐκεῖνα τὰ πράγματα, ὅπου κάμνουσιν εἰσοδήματα, καὶ μάλιστα τὰ ἀκίνητα, οἷον χωράφια, ἀμπέλια, ἐλαιῶνες καὶ ἄλλα. Περὶ τούτων λοιπὸν διορί-ζεται ὁ παρὼν Κανών, λέγων, ὅτι ὅποιος ταῦ-τα ἤθελεν ἀποξενώσει, ἐπίσκοπος μὲν ἀπὸ τὴν ἐπισκοπήν, ἡγούμενος δὲ ἀπὸ τὸ μοναστήριον, καὶ τὰ δώσει εἰς ἄρχοντας, ἢ μὲ πωλησίαν, ἢ μὲ ἀλλαξίαν, νὰ μένῃ ἄκυρος ἡ τοιαύτη δόσις, καὶ τὰ πράγματα νὰ ἐπιστρέφωνται εἰς τὴν ἐπισκο-πὴν ἢ τὸ μοναστήριον, καθὼς ὁ λη΄ Κανὼν τῶν Ἀποστόλων διορίζεται, ὃν καὶ ἐκθέτει αὐτολε-ξεί. Εἰ δὲ τυχὸν ὁ ἀρχιερεὺς ἢ ὁ ἡγούμενος προ-

Καί, γιὰ νὰ ὑπενθυμίσω σ’ ὅλους, κατ’ ἐντο-λὴ τῶν παπάδων δὲν προσευχόμαστε καὶ κά-νουμε μετάνοιες λέγοντας «σῶσον με Χριστὲ ἐκ τῆς πανουργίας τοῦ πτερνισμοῦ»; Ἀλλὰ καὶ ἡ λαϊκὴ παροιμία λέει, «ὁ κόσμος ἔξω χάλαγε, καὶ αὐτὴ πτερνιζόταν». Γιατί λοιπὸν νὰ μὴν ὀνομάζωνται πτερνίστριες; Καὶ προτείνω αὐ-τὴ τὴ λύση, ἐπειδὴ τὴν καθιέρωση τοῦ «τριβά-

δες» τὴν βρίσκω λίγο παράλογη, διότι ὁ Αὐ-νάν, ἀφοῦ πρῶτα ὑποχρεωνόταν νὰ ζυμώσῃ, στὴ συνέχεια ἔτριβε τὸ γεννητικό του ὄργανο μέσα στὸ ζυμάρι…

Φιλικὰ Chris Axiotis Σύδνεϋ, Αὐστραλία


γόρευσε τὴν κυκλοφορία του. Ἡ ἀσέβεια καὶ ἀχαριστία του πρὸς τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες σοφοὺς τῆς Ἀστρονομίας φθάνει μέχρι τοῦ σημείου νὰ χαρακτηρίζῃ τὸ σύνολον τῶν ἀστρονομικῶν τους διδασκαλιῶν “ὡς ἐλεεινὸν πτῶμα”.»

Τὰ στοιχεῖα τῆς ἀπάτης εἶναι συντριπτικά. Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ ἴδιο τὸ χειρόγραφο τοῦ ἔργου του, τὸ ὁποῖο, φυλασσόμενο στὴν Βοημία, παραδόθηκε τὸ 1953 στὸ Μουσεῖο τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βαρσοβίας, ὅπου στὸν πρόλογό του ἀναφέρεται ἡ θεωρία τοῦ Ἀρι-στάρχου. Τὴν περικοπὴ ὅμως αὐτὴ τοῦ χειρογράφου του τὴν ἀφαίρεσε ἀπὸ τὴν ἐπακολου-θήσασα τελικὴ ἔκδοση τοῦ ἔργου του (Νυρεμβέργη 1543), γιὰ νὰ μὴν ἀποκαλυφθῇ ἡ πηγὴ τῆς πνευματικῆς κλοπῆς του. Τὸ χειρόγραφο ὅμως διασώθηκε καὶ βροντοφωνάζει τὴν ἀλήθεια (Χασάπης, ΣΕΑ, σ. 151).

Ψεύδεται στὴ συνέχεια ὁ ἰατροκαλόγηρος, ὅταν ἀναφέρῃ, ὅτι ἀνέτρεξε στὰ συγγράμμα-τα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων καὶ δὲν ἀνεῦρε πουθενὰ ἀναφορὰ περὶ ἄλλων κινήσεων τῶν οὐρανίων σωμάτων ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Γεωκεντρικὸ Σύστημα. Ἑπομένως, ἰσχυρίζεται, ὅτι τὸ Ἡλιοκεντρικὸ Σύστημα εἶναι δική του θεωρία.

Ὁ Ἕλληνας ἀστρονόμος Ἀντωνιάδης ἀναφέρει, ὅτι ὁ Κοπέρνικος περιλαμβάνει εἰς τὴν «συρραφήν» του 30 χωρία, λέξη πρὸς λέξη, ἀπὸ ἔργα ἀρχαίων ἀστρονόμων. Καὶ καταλή-γει ὁ Ἀντωνιάδης ὡς ἑξῆς: «πρόκειται περὶ ἐσκεμμένης παρασιωπήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀριστάρχου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀσυγχώρητο παράπτωμα» (Χασάπης, ΣΕΑ, σ. 153). Ὁ Ντουτὲν ἀναφερόμενος στὸ δῆθεν «κοπερνίκειον» σύστημα ἀποφαίνεται, «πρέπει νὰ ἐκ-

‣

φασίζωνται, ὅτι τὸ τάδε χωράφι ἢ τὸ ἀμπέλι δὲν κάμνει εἰσόδημα καὶ κέρδος, ἀλλὰ μᾶλλον ζημίαν, ἂς πωλοῦν αὐτό, ὄχι εἰς ἄρχοντας καὶ δυνάστας, ἀλλ’ εἰς κληρικοὺς ἢ γεωργούς, ἀν-θρώπους δηλ. ταπεινοὺς καὶ εὐτελεῖς. Εἰ δὲ μὲ πανουργίαν ἤθελαν δώσουν πρῶτον αὐτὸ εἰς αὐτούς, μὲ σκοπὸν διὰ νὰ τὸ πάρῃ μετὰ ταῦ-τα ὁ ἄρχων ἀπὸ αὐτούς, ἡ μὲν πώλησις αὕτη νὰ εἶναι ἄκυρος, ὁ δὲ τοιουτοτρόπως πωλήσας αὐτὸ ἐπίσκοπος νὰ διώκεται ἀπὸ τὴν ἐπισκο-πήν, ὁ δὲ ἡγούμενος νὰ διώκεται ἀπὸ τὸ μονα-στήριον, ὅτι τὰ ἀφιερώματα ἐκεῖνα, ὅπου ἄλ-λοι ἀφιέρωσαν καὶ συνήγαγον καλῶς, αὐτοὶ κακῶς διεσκόρπισαν καὶ ἐπώλησαν.»

• Κείμενον 12ου Κανόνος τῆς 7ης Οἰκουμενι-κῆς Συνόδου:

«Εἴ τις ἐπίσκοπος εὐρεθείη ἢ ἡγούμενος, ἐκ τῶν αὐτουργίων τοῦ ἐπισκοπείου ἢ τοῦ μονα-στηρίου, ἐκποιούμενος εἰς ἀρχοντικὴν χεῖρα ἢ ἑτέρῳ προσώπῳ ἐκδιδούς, ἄκυρον εἶναι τὴν ἔκδοσιν, κατὰ τὸν Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστό-

λων τὸν λέγοντα: πάντων τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ὁ ἐπίσκοπος ἐχέτω τὴν φροντίδα, καὶ διοικείτω αὐτὰ ὡς Θεοῦ ἐφορῶντος. Μὴ ἐξεῖναι δὲ αὐτῷ σφετερίζεσθαί τι ἐξ αὐτῶν ἢ συγγενέσιν ἰδίοις τὰ τοῦ Θεοῦ χαρίζεσθαι. Εἰ δὲ πένητες εἶεν, ἐπιχορηγείτω ὡς πένησιν, ἀλλὰ μὴ προφάσει τούτων τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀπεμπο-λείτω. Εἰ δὲ πρόφασιν ζημίαν ἐμποιεῖν, καὶ μη-δὲν πρὸς ὄνησιν τυγχάνειν τὸν ἀγρόν, μηδ’οὕ-τω τοῖς κατὰ τόπον ἄρχουσιν ἐκδιδόναι τὸν τό-πον, ἀλλὰ κληρικοῖς ἢ γεωργοῖς. Εἰ δὲ πανουρ-γίᾳ πονηρᾷ χρήσοιντο, καὶ ἐκ τοῦ κληρικοῦ ἢ γεωργοῦ ὠνήσηται ἄρχων τὸν ἀγρόν, καὶ οὕ-τως ἄκυρον εἶναι τὴν πρᾶσιν, καὶ ἀποκαθίστα-σθαι ἐν τῷ ἐπισκοπείῳ ἢ ἐν τῷ μοναστηρίῳ, καὶ ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ ἡγούμενος τοῦτο ποιῶν ἐκδιωχθήτω, ὁ μὲν ἐπίσκοπος τοῦ ἐπισκοπεί-ου, ὁ δὲ ἡγούμενος τοῦ μοναστηρίου, ὡς διαρ-πάζοντες κακῶς, ἃ οὐ συνήγαγον.»

Μὲ τιμὴ Ἀκομινᾶτος Χωνιάτης

Ἀγαπητὲ κ. Λάμπρου,Κάθε φορὰ ποὺ παρακολουθῶ στὸ θέατρο

τῆς ἀρχαίας Ἐπιδαύρου ἀτάλαντους καὶ ἄφω-νους «καλλιτέχνες» νὰ προσπαθοῦν νὰ διακο-ρεύσουν τὴν ἀκουστική του καὶ τὴν ἱστορία

του μὲ μικρόφωνα καὶ μεγάφωνα, ἀνίκανοι ὄν-τας νὰ τὴν διακονήσουν μὲ τὴν φωνή τους καὶ τὴν τέχνη τοῦ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπο-νείμω τὸν τίτλο τοῦ σύγχρονου Μοροζίνι σ’ αὐ-τὸν τὸν σχετικὰ ἀδαῆ ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ τοῦ

Ἀκουστικὴ διακόρευση τῆς ἀρχαίας Ἐπιδαύρου


πλήττεται κανείς, διότι τὸ σύστημα αὐτό, ποὺ τόσο σαφῶς διετυπώθη ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, ἔλαβε τὸ ὄνομα ἑνὸς νεωτέρου... φιλοσόφου». Ὁ δὲ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Χασάπης προσθέτει, ὅτι «πρέπει κανεὶς νὰ ἐκπλήσσεται περισσότερον, διότι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα τὸ σύστημα αὐτὸ ὀνομάζεται ἀκόμη “κοπερνίκειον”» (Χασάπης, ΣΕΑ. σ.153).

Βιβλιογραφικὲς πηγές:

Κ.Σ.Χασάπης, «Σύγχρονος Ἐκλαϊκευμένη Ἀστρονομία» (ΣΕΑ), 1957.Ἀντωνιάδης (Χασάπης Σ.Ε.Α.).Στατερᾶς Χρῆστος (∆ιαδίκτυο).Κοσμογραφία ΣΤ΄ τάξης Γυμνασίου, 1942.Encyclopedia Britannica (∆ιαδίκτυο).T.L. Health., «Aristarchus of Samos», 1913. Reprint 1981.W.H. Stahl, «Dictionary of Scientific Biography», N.Y. 1990.Wikipedia: Aristarchus of Samos (∆ιαδίκτυο).

Μὲ ἰδιαίτερη ἐκτίμηση Μανώλης Ἀρ. Χριστουλάκης Ἰατρός, Πειραιᾶς

(∆ιαβάστε «Ν. Κοπέρνικος: Ὁ σφετεριστὴς τοῦ Ἀρίσταρχου», «∆», τ. 163.)

Τὸ παραμύθι τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» στὰ Ἰωάννινα

Κύριε διευθυντά,Ἡ εἰκονιζόμενη πινακίδα εἶναι ἀπὸ τὸ κά-

στρο τῶν Ἰωαννίνων. Οἱ νοσταλγοὶ τῆς Ὀθωμα-νικῆς Περιόδου ἀνακαινίζουν τὰ κτήρια τῆς μα-κραίωνης Ὀθωμανικῆς Περιόδου. Ἕνα ἀπ’ αὐ-τὰ εἶναι καὶ ἡ βιβλιοθήκη καθὼς καὶ τὰ λουτρὰ καὶ ἡ σχολὴ ἀξιωματικῶν τῶν Τούρκων. Γεννιέ-ται τὸ ἐρώτημα, ἀφοῦ ἀνθοῦσαν τὰ γράμματα, πῶς στὸ νησὶ τῶν Ἰωαννίνων λειτουργοῦσε τὸ Κρυφὸ Σχολειό;

Ἀνάλογη πινακίδα ὑπάρχει καὶ γιὰ τὰ λου-τρὰ τῆς Ὀθωμανικῆς Περιόδου. Τί ἆραγε νὰ μᾶς ἑτοιμάζουν, ἀφοῦ δὲν γκρεμίστηκε τίποτα, κι ὅλα ἀνακαινίζονται; Καὶ μάλιστα στὸν ἴδιο ρυθμό; Ὅλοι οἱ ἀρχαιολογικοὶ χῶροι εἶναι πα-ραμελημένοι, καθὼς καὶ ἡ πόλη μὲ τὰ χίλια δύο

προβλήματα.∆ὲν πέρασαν ἑκατὸ χρόνια. Νωπὲς εἶναι οἱ

μνῆμες τῶν γερόντων ἀπ’ τὰ φιρμάνια καὶ τὰ σεράια.

Μὲ ἐκτίμηση Γιαννιώτισσα

ΠΑΣΟΚ, ποὺ πρῶτος ἄνοιξε τὴν κερκόπορτα στοὺς βαρβάρους, ἐπιτρέποντας γιὰ πρώτη φο-ρά, μὲ προσωπικὴ παρέμβαση, τὴ χρήση τῶν μι-κροφώνων καὶ μεγαφώνων ἀπὸ κάποιο καπρι-τσιόζο σκηνοθέτη, ποὺ ἀρνεῖτο τὴν τελευταία στιγμὴ νὰ ἀνεβάσῃ τὴν παράστασή του χωρὶς αὐτά, καὶ ἔκτοτε ἡ χρήση των στὸ συγκεκριμέ-νο θέατρο τείνει νὰ γίνῃ θεσμός.

Ἐπὶ ἕνα μῆνα δὲ ἐνωχλοῦσα τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καὶ τὴν Ἀρχαιολο-

γικὴ Ὑπηρεσία, ἀλλὰ οὐδεὶς ἦτο σὲ θέση νὰ μοῦ ἀπαντήσῃ ἢ νὰ τὸ ψάξῃ. Ἄλλωστε δὲν ἀσχολή-θηκε κανεὶς τότε ποὺ ἔπρεπε, τώρα, ποὺ ἔχουν τόσα κονδύλια νὰ μοιράσουν ἀνὰ μεταξύ των, θ’ ἀσχοληθοῦν;

Εὐχαριστῶ Κωνσταντῖνος Γκάτζιος Χειρουργός-ὀδοντίατρος Νίκαια

ÔÁ Á ÈÅ Á ËÅ Ù ÖÏ ÑÅÉÁ ÔÏÕ ËÏÍ ÄÉ ÍÏÕ

ξήν τα λε ω φο ρεῖ α μὲ ἀ να γραμ μέ νες στὸ πλά ι τους τὶς φρά σεις: «Πι θα νὸν νὰ μὴν ὑ πάρ χῃ Θε ός. Στα μα τή στε νὰ στε νο χω ρι έ στε τώ ρα καὶ χα ρεῖ τε τὴ ζω ὴ σας», θ’ ἀρ χί σουν νὰ κυ κλο φο ροῦν ἀ πὸ τὸ νέ ο ἔ τος στὸ Λον δῖ νο. Ἡ ἰ δέ α, ἡ ὁ ποί α ἀ νή κει στὴν Βρε-ταν νι κὴ Ἀν θρω πι στι κὴ Ἕ νω ση (British Ηumanist Association

- BHA), ὑ πο στη ρί ζε ται ἠ θι κὰ καὶ οἰ κο νο μι κὰ ἀ πὸ ἐ ξέ χον τες ἀν θρω πι στὲς φι λο σό φους κι ἐ πι στή μο νες ὅ πως ὁ Ρ. Ντῶ κινς. Ἡ ἐκ στρα τεί α αὐ τὴ μὲ τὰ ἀν τι θρη σκευ τι κὰ μη νύ μα τα ἀ πο βλέ πει στὴν ἐ ξι σορ ρό πη ση ἀ νά λο γων θρη-σκευ τι κῶν μη νυ μά των τοῦ ἐκ κλη σι α στι κοῦ μη χα νι σμοῦ. Οἱ συν το νι στές της θε ω ροῦν, ὅ τι ἡ Θρη σκεί α εἶ ναι συ νη θι σμέ νη νὰ τὰ ἔ χῃ ὅ λα αὐ τό μα τα καὶ δω ρε άν: Φο ρο λο γι κὲς ἐ λα φρύν σεις, σε βα σμό, δι καί ω μα μὴ προ σβο λῆς, δι καί-ω μα στὴν πλύ ση ἐγ κε φά λου τῶν παι δι ῶν κ.τ.λ..

Πα ρὰ τὶς πι έ σεις, ποὺ ἀ σκοῦν ἐ ναν τί ον τῶν «ἄ θε ων λε ω φο ρεί ων» δι ά φο-ρες θρη σκευ τι κὲς ὁ μά δες, ὁ κ. Χ. Στίν σον, δι ευ θύ νων σύμ βου λος τῆς BHA, δή λω σε: «Βλέ που με τό σες πολ λὲς ἀ φίσ σες νὰ μᾶς δι α φη μί ζουν τὴ σω τη ρί α διὰ τοῦ Ἰ η σοῦ ἢ νὰ μᾶς ἀ πει λοῦν μὲ αἰ ώ νια κό λα ση. Εἶ μαι βέ βαι ος, ὅ τι ἕ να λε ω φο ρεῖ ο μὲ δι α φή μι ση σὰν κι αὐ τὴ θὰ χαι ρε τι σθῇ ὡς μιὰ ἀ νά σα φρέ σκου ἀ έ ρα.» Σύμ φω να μὲ τὸν Ρ. Ντῶ κινς «ἡ καμ πά νια αὐ τὴ μὲ τὰ ἐ ναλ λα κτι κὰ συν θή μα τα στὰ λε ω φο ρεῖ α τοῦ Λον δί νου θὰ κά νῃ τοὺς ἀν θρώ πους νὰ σκε-φθοῦν, καὶ ἡ σκέ ψη εἶ ναι ἀ νά θε μα γιὰ τὴν Θρη σκεί α».

∆ὲν τολ μῶ νὰ ἀ να λο γι σθῶ, τί θὰ γι νό ταν σὲ μιὰ πα ρό μοι α πε ρί πτω ση στὴν βυ ζαν τι νο κρα τού με νη Ἑλ λά δα.

Γιῶργος Γαλανὸς


[∆η μο σι εύ ου με πα ρα κά τω ἕ να κεί με νο πεν τα πό σταγ μα τῶν ἐ λεύ θε ρων δι α νο ού με-νων τῆς Ἀ με ρι κῆς, δη λα δὴ τὴν ἄλ λη ὄ ψη τῆς σκο τει νῆς ἐ ξου σί ας τῶν Η.Π.Α., τὸ ὁ ποῖ ο δη μο σί ευ σαν πρὶν ἀ πὸ 35 χρό νια, ἀλ λὰ ἡ δύ να μη πρό βλε ψης γιὰ τὰ συμ βαί νον τα σή με ρα τὸ κά νει σὰν νὰ γρά φτη κε τώ ρα. Ὁ «∆αυ λός» αἰ σθά νε ται χα ρά, δι ό τι ἀ να κα λύ-πτον τας πρό σφα τα τὸ κεί με νο αὐ τὸ δι α πι στώ νει, ὅ τι οἱ ἀ πό ψεις, ποὺ μὲ τό ση ἐ πι μο νή, συ νέ πεια καὶ συ νέ χεια δι α τυ πώ νου με γιὰ 27 χρό νια ὑ πῆρ ξαν ἀν τι κεί με νο με λέ της καὶ ἔ ρευ νας καὶ ἀ πὸ ἄλ λες ἐ λεύ θε ρες συ νει δή σεις, οἱ ὁ ποῖ ες ἀ γω νί ζον ταν καὶ ἀ γω νί ζον ται νὰ ἀ πο τρέ ψουν τὴν ἀ πο κτή νω ση, ἐ ξα γρί ω ση καὶ ἐ ξα χρεί ω ση τοῦ ἀν θρώ πι νου εἴ δους, ἡ ὁ ποί α δυ στυ χῶς βαί νει συ νε χῶς αὐ ξα νό με νη.]

εἰ κο στὸς πρῶ τος αἰ ῶ νας μπο ρεῖ καὶ πρέ πει νὰ εἶ ναι ὁ αἰ ῶ νας τοῦ Ἀν θρω-πι σμοῦ. Ση μει ώ νον ται κα τα λυ τι κὲς ἐ πι στη μο νι κές, τε χνο λο γι κές, κοι νω-νι κὲς καὶ πο λι τι κὲς ἀλ λα γές, οἱ ὁ ποῖ ες αὐ ξά νουν καὶ τὴν συ νει δη τό τη τά μας. Ἔ χου με πράγ μα τι κα τα κτή σει τὸν πλα νή τη μας, ἐ ξε ρευ νή σει τὴν Σε-λή νη, ἐ κμη δε νί σει τὶς ἀ πο στά σεις καὶ ἔ χου με ἀ να πτύ ξει σὲ ὕ ψι στο βαθ μὸ

τὶς ἐ πι κοι νω νί ες· εἴ μα στε στὸ κα τώ φλι μιᾶς νέ ας ἐ πο χῆς, ἕ τοι μοι νὰ ἐ ξε ρευ νή σου με κι ἄλ λο τὸ δι ά στη μα καὶ ἴ σως νὰ κα τοι κή σου με σὲ ἄλ λους πλα νῆ τες. Κά νον τας ἔλ λο γη χρή ση τῆς Τε χνο λο γί ας μπο ροῦ με νὰ προ στα τεύ ου με τὸ πε ρι βάλ λον, νὰ ἐ ξα λεί ψου με τὴν φτώ χεια, νὰ κα τα πο λε μή σου με ση μαν τι κὰ τὶς ἀ σθέ νει ες, νὰ ἐ πε κτεί νου με τὸ προσ-δό κι μο ζω ῆς, νὰ βελ τι ώ σου με οὐ σι α στι κὰ τὴν συμ πε ρι φο ρά μας, νὰ ἀλ λά ξου με τὴν πο ρεί α τῆς ἀν θρω πό τη τας καὶ τοῦ πο λι τι σμοῦ μας, νὰ ἐ νερ γο ποι ή σου με νέ ες δυ νά μεις καὶ νὰ πα ρά σχου με στὸ ἀν θρώ πι νο εἶ δος μί α μο να δι κὴ εὐ και ρί α, νὰ εὐ η με ρή σῃ καὶ νὰ ἀ πο λαύ σῃ μί α ζω ὴ γε μά τη νό η μα.

Ὡ στό σο ἐλ λο χεύ ουν πλεῖ στοι κίν δυ νοι γιὰ τὸ μέλ λον. Μα θαί νον τας νὰ ἐ φαρ μό ζου με τὶς ἐ πι στη μο νι κὲς με θό δους στὴν Φύ ση καὶ τὴν ἀν θρώ πι νη ζω ή, αὐ ξή σα με τὸν κίν δυ νο οἰ κο λο γι κῆς, βι ο χη μι κῆς καὶ πυ ρη νι κῆς κα τα στρο φῆς, ὑ περ πλη θυ σμοῦ, ἀ πάν θρω πων θε σμῶν καὶ ὁ λο κλη ρω τι κῶν κα θε στώ των. Μπρο στὰ στὰ κα τα στρο φι κὰ σε νά ρια καὶ τὶς «προ φη τεῖ ες» πε ρὶ Ἀ πο κά λυ ψης πολ λοὶ χά νουν τὴν ἐ πα φή τους μὲ τὸν Λό γο καὶ ἀ σπά ζον ται τὸ πα ρά λο γο, ἀ κο λου θοῦν δόγ μα τα καὶ θρη σκεῖ ες, ποὺ ὁ δη γοῦν στὴν ἀ δρά νεια καὶ τὴν πα ραί τη ση. Οἱ πα ρα δο σια κοὶ κώ δι κες ἠ θι κῆς καὶ οἱ νε ώ τε ρες λα τρεῖ-ες ἀ δυ να τοῦν νὰ ἀν τα πο κρι θοῦν στὶς πι ε στι κὲς ἀ νάγ κες τοῦ σή με ρα καὶ τοῦ αὔ ριο.

Ἡ ἀν θρω πό τη τα, γιὰ νὰ ἐ πι βι ώ σῃ, χρει ά ζε ται τόλ μη. Πρέ πει νὰ χρη σι μο ποι οῦ με

ÏÕÌÁÍÉÓÔÉÊÏ ÌÁÍÉÖÅÓÔÏÃÉÁ ÔÏÍ 21ï ÁÉÙÍÁἝ να κα τα πλη κτι κὸ κεί με νο γιὰ τὴν με τα τρο πὴ τῆς ἀν θρώ πι νης κα κο μοι ριᾶς σὲ χα ρού με νη ζω ὴ


ὅλο καὶ περισσότερο ἐπιστημονικὲς μεθόδους καὶ ὄχι νὰ τὶς ἀποποιούμεθα. Πρέπει νὰ συνδυάσουμε τὸν Λόγο μὲ τὸν Ἀνθρωπισμό, γιὰ νὰ προάγουμε τὸ ἦθος καὶ νὰ δομήσουμε τὴν κοινωνία μὲ στέρεες ἀξίες. Μπροστὰ σὲ πολυάριθμες προοπτικὲς κα-λούμεθα νὰ ἐπιλέξουμε, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, τὸ μέλλον μας. Ὕψιστος στόχος μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῶν ἱκανοτήτων τῶν ἀνθρώπων καὶ ἡ ὁλοκλήρωση τῆς προσωπι-κότητας κάθε ἀτόμου – ὄχι μόνο τῶν προνομιούχων. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται προσπάθεια σὲ οἰκουμενικὸ ἐπίπεδο.

Μία οὐμανιστικὴ θέαση τῶν πραγμάτων ὠθεῖ σὲ δημιουρ-γικότητα κάθε ἀνθρώπινο ὂν καὶ μᾶς προσφέρει ὅραμα καὶ κουράγιο νὰ δουλέψουμε μαζί. Αὐτὴ ἡ θεώρηση δίνει ἔμφαση στὸν ρόλο, ποὺ μποροῦν νὰ παίξουν τὰ ἄτομα, τὸ καθένα στὴν δική του σφαῖρα δράσης. Οἱ δεκαετίες, ποὺ ἀκολουθοῦν, ἀπαιτοῦν ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ καθαρὸ μυα-λό, ἰσχυρὴ θέληση, ἐξυπνάδα, ἱκανότητα συνεργασίας, ἱκα-νοὺς νὰ χαράξουν καὶ νὰ δρομολογήσουν ἕνα ἐπιθυμητὸ μέλλον. Ὁ Ἀνθρωπισμὸς μπορεῖ νὰ παράσχῃ τὸν σκοπὸ καὶ τὴν ἔμπνευση, ποὺ τόσοι πολλοὶ ἐπιζητοῦν· μπορεῖ νὰ δώσῃ προσωπικὸ νόημα καὶ οὐσία στὴν ἀνθρώπινη ζωή.

Ἐνστερνιζόμαστε μία σειρὰ ἀπὸ κοινὲς ἀρχές, ποὺ μπο-ροῦν νὰ χρησιμεύσουν ὡς βάση γιὰ κοινὴ δράση – θετικὲς ἀρχές, σχετικὲς μὲ τὴν παροῦσα κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ βάση γιὰ μία κοσμικὴ κοινωνία σὲ πλα-νητικὴ κλίμακα.

Γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους καταθέτουμε αὐτὸ τὸ νέο Οὐμανιστικὸ Μανιφέστο γιὰ τὸ μέλλον τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους· γιὰ μᾶς εἶναι ἕνα ὅραμα ἐλπίδας, ὁ δρόμος γιὰ μία χαρούμενη ζωή.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Πρῶτον: Στὴν καλύτερη περίπτωση ἡ θρησκεία μπορεῖ νὰ ἐμπνεύσῃ ἀφοσίωση στὰ ὑψηλότερα ἠθικὰ ἰδανικά... Ὡστόσο, πιστεύουμε, ὅτι οἱ παραδοσιακές, δογματικὲς ἢ ἀπολυταρχικὲς θρησκεῖες, ποὺ τοποθετοῦν τὴν ἀποκάλυψη, τὸν Θεό, τὸ τελετουρ-γικὸ ἢ τὴν πίστη πάνω ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες καὶ τὴν ἀνθρώπινη ἐμπειρία προσφέρουν κακὲς ὑπηρεσίες στὸ ἀνθρώπινο εἶδος. Ὁτιδήποτε στὴν Φύση πρέπει νὰ ὑπόκηται στὴν ἐπιστημονικὴ ἀνάλυση καὶ ἀπόδειξη· κατὰ τὴν γνώμη μας τὰ δόγματα καὶ οἱ μύθοι τῶν παραδοσιακῶν θρησκειῶν δὲν ἐξετάζονται ἐπιστημονικά... Θεωροῦ-με, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπόδειξη, δὲν ὑπάρχει τίποτε, ποὺ νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν πίστη στὸ ὑπερφυσικό· εἶναι εἴτε ἄνευ οὐσίας ἢ ἐντελῶς ἄσχετο μὲ τὸ ζήτημα τῆς ἐπιβίωσης καὶ ὁλοκλήρωσης τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους.

Ὡς ἄθεοι ἀσχολούμεθα μὲ τὰ ἀνθρώπινα ὄντα καὶ ὄχι μὲ τὸν Θεό, μὲ τὴν Φύση καὶ ὄχι μὲ τὴν θεότητα. Πράγματι ἡ Φύση μπορεῖ νὰ εἶναι εὐρύτερη καὶ νὰ φθάνῃ σὲ μεγαλύτερα βάθη ἀπ’ ὅ,τι σήμερα γνωρίζουμε· ὁποιεσδήποτε νέες ἀνακαλύψεις θὰ διευρύνουν τὴν γνώση μας γιὰ ὅ,τι φυσικό...Ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι, εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ ὅ,τι εἴμαστε ἢ θὰ γίνουμε. Καμμία θεότητα δὲν θὰ μᾶς σώσῃ, πρέπει νὰ σώσουμε τοὺς ἑαυτούς μας.

Πρέπει νὰ

συνδυάσουμε

τὸν Λόγο μὲ τὸν

Ἀνθρωπισμό, γιὰ νὰ

προάγουμε τὸ ἦθος

καὶ νὰ δομήσουμε

τὴν κοινωνία μὲ

στέρεες ἀξίες.


∆εύ τε ρον: Ὑ πο σχέ σεις γιὰ σω τη ρί α καὶ με τὰ θά να τον ζω ὴ ἢ ἀπει λὲς καὶ ἀνη συ χίες γιὰ αἰ ώ νια κα τα δί κη εἶ ναι τό σο ἀ πα τη λὲς ὅ σο καὶ ἐ πι ζή μιες. Ἡ Ἐ πι στή μη βε βαι ώ νει, ὅ τι τὸ ἀν θρώ πι νο εἶ δος εἶ ναι ἀ πο τέ λε σμα φυ-σι κῶν ἐ ξε λι κτι κῶν δυ νά με ων... ∆ὲν ὑ πάρ χει ἀ πό δει ξη, ὅ τι ἡ ζω ὴ συ νε χί ζε ται με τὰ τὸν θά-να το τοῦ σώ μα τος. Συ νε χί ζου με νὰ ὑ πάρ χου-με μέ σῳ τῶν ἀ πο γό νων μας καὶ τοῦ τρό που, μὲ τὸν ὁ ποῖ ο ἐ πη ρε ά σα με τοὺς ἄλ λους, ἀλ λὰ καὶ τὴν ἐ ξέ λι ξη τοῦ πο λι τι σμοῦ μας.

Φυ σι κὰ οἱ πα ρα δο σια κὲς θρη σκεῖ ες δὲν εἶ ναι τὰ μό να ἐμ πό δια στὴν ἀν θρώ πι νη πρό-ο δο. Κι ἄλ λες ἰ δε ο λο γί ες ἀ πο τε λοῦν τρο χο-πέ δη στὴν ἐ ξέ λι ξή μας. Τὰ πο λι τι κὰ δόγ μα-τα γιὰ πα ρά δειγ μα λει τουρ γοῦν ὅ πως καὶ τὰ θρη σκευ τι κά, ἀν τι κα το πτρί ζον τας τὰ χει ρό τε ρα γνω ρί σμα τα τῆς ὀρ θο δο ξί ας καὶ τοῦ ἀ πο λυ ταρ χι σμοῦ, ἰ δι αί τε ρα ὅ ταν θυ σιά ζουν τὰ ἄ το μα στὸν βω μὸ οὐ το πι κῶν ὑ πο σχέ σε ων. Κα θα ρὰ οἰ κο νο μι κὲς καὶ πο λι τι κὲς ἀν τι λή ψεις, εἴ τε κα πι τα λι στι κὲς εἴ τε κομ μου νι στι κές, συ χνὰ παίρ νουν τὴν μορ φὴ θρη σκευ τι κῶν καὶ ἰ δε ο λο γι κῶν δογ μά των.

ΗΘΟΣ

Τρί τον: Θε ω ροῦ με, ὅ τι οἱ ἠ θι κὲς ἀ ξί ες πη γά ζουν ἀ πὸ τὴν ἀν θρώ πι νη ἐμ πει ρί α. Τὸ ἦ θος εἶ ναι αὐ τό νο μο καὶ ἐγ γε νές, δὲν χρει ά ζε ται θρη σκευ τι κὴ ἢ ἰ δε ο λο γι κὴ με σο λά-βη ση. Εἶ ναι ἀ πόρ ροι α ἀν θρώ πι νης ἀ νάγ κης καὶ ἐν δι α φέ ρον τος. Τὸ νὰ τὸ ἀρ νη θοῦ με αὐ τό, ἀ πο τε λεῖ δι α στρέ βλω ση ὁ λό κλη ρης τῆς βά σης τῆς ζω ῆς. Ἡ ἀν θρώ πι νη ζω ὴ ἔ χει νό η μα, ἐ πει δὴ δη μι ουρ γοῦ με καὶ ἀ να πτύσ σου με, ἐ μεῖς οἱ ἴ διοι, τὸ μέλ λον μας. Ἡ εὐ-τυ χί α καὶ ἡ δη μι ουρ γι κὴ συ νει δη το ποί η ση τῶν ἀν θρώ πι νων ἀ ναγ κῶν καὶ ἐ πι θυ μι ῶν, ἀ το μι κὰ ἢ ὅ ταν τὶς μοι ρα ζώ μα στε καὶ τὶς ἀ πο λαμ βά νου με μὲ ἄλ λους, εἶ ναι τὸ μό νι μο ζη τού με νο τοῦ Ἀν θρω πι σμοῦ. Ἀ γω νι ζό μα στε γιὰ μί α ὡ ραία ζω ὴ ἐ δῶ καὶ τώ ρα. Σκο-πός μας εἶ ναι ἡ με γα λύ τε ρη ἐμ βά θυν ση τῆς ζω ῆς, πα ρὰ τὶς ἐ νάν τι ες δυ νά μεις, ποὺ ἐκ χυ δα ΐ ζουν, ἐμ πο ρευ μα το ποι οῦν καὶ ἀ πο κτη νώ νουν.

Τέ ταρ τον: Ὁ Λό γος καὶ ἡ εὐ φυί α εἶ ναι τὰ σπου δαι ό τε ρα «ἐρ γα λεῖ α», ποὺ δι α-θέ τει τὸ ἀν θρώ πι νο εἶ δος, καὶ δὲν μπο ροῦν νὰ ὑ πο κα τα στα θοῦν. Ἡ πί στη καὶ τὰ πά θη κά θε ἄλ λο πα ρὰ ἀρ κοῦν. Ἡ ἐ λεγ χό με νη χρή ση ἐ πι στη μο νι κῶν με θό δων, ποὺ τό σο συ νέ δρα μαν στὴν ἐ ξέ λι ξη τῶν Φυ σι κῶν καὶ Κοι νω νι κῶν Ἐ πι στη μῶν ἀ πὸ τὴν Ἀ να γέν νη ση καὶ με τά, πρέ πει νὰ ἀ να πτυ χθοῦν πε ραι τέ ρω γιὰ τὴν ἀ νεύ ρε ση λύ σε ων στὰ ἀν θρώ πι να προ βλή μα τα. Φυ σι κὰ δὲν ὑ πάρ χει καμ μί α ἐγ γύ η ση, ὅ τι ὅ λα τὰ προ βλή μα τα μπο ροῦν νὰ λυ θοῦν καὶ ὅ λα τὰ ἐ ρω τή μα τα νὰ ἀ παν τη θοῦν. Ὡ στό σο ἡ κρι τι κὴ σκέ ψη, ἐμ πο τι σμέ νη μὲ μί α αἴ σθη ση ἀν θρώ πι νης φρον τί δας, εἶ ναι ἡ κα λύ τε ρη μέ θο δος ἐ πί λυ σης τῶν προ βλη μά των, ποὺ ἔ χει στὴν δι ά θε σή της ἡ ἀν θρω πό τη τα. Ὁ λό γος πρέ πει νὰ συ νο δεύ ε ται ἀ πὸ ἀν θρω πιά, καὶ τὸ πρό σω πο νὰ λει τουρ γῇ ὡ λο κλη ρω μέ να.

Χωρὶς λόγια (ἀπὸ τὸ ∆ιαδίκτυο).


Καθὼς ἡ Ἐπιστήμη διευρύνει τὰ ὅρια τῆς γνώσεως, ἡ αἴσθηση ἀπορίας καὶ θαυμα-σμοῦ τοῦ ἀνθρώπου διαρκῶς ἀνανεώνεται, τὸ ἴδιο καὶ κάθε μορφὴ Τέχνης, Ποίησης καὶ Μουσικῆς, ποὺ παίρνουν τὴν θέση ποὺ τοὺς ἁρμόζει στὶς ζωές μας, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ θρησκεία/«ἠθική» ἀλλὰ καὶ ἡ ἔννοια τοῦ ἤθους.

ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Πέμπτον: Ἡ μοναδικότητα καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια κάθε ἀτόμου εἶναι θεμελιώδης ἀνθρω-πιστικὴ ἀξία. Τὰ ἄτομα πρέπει νὰ ἐνθαρρύνωνται νὰ ἀναπτύσσουν τὸ δημιουργικό τους ταλέντο καὶ νὰ πραγματώνουν τὶς ἐπιθυμίες τους... Πιστεύουμε στὴν ὑπέρτατη δυνατὴ ἀτομικὴ αὐτονομία μὲ τὴν ἀνάλογη κοινωνικὴ ὑπευθυνότητα.

Ἕκτον: Στὸ θέμα τῆς σεξουαλικότητας, πιστεύουμε, ὅτι ἡ μὴ ἀνεκτικὴ στάση, ποὺ συχνὰ καλλιεργεῖται ἀπὸ τὶς ὀρθόδοξες θρησκεῖες καὶ τὸν πουριτανισμό, καταπιέ-ζει ἀδικαιολόγητα τὴν σεξουαλικὴ συμπεριφορά. Τὰ δικαιώματα ἐλέγχου τῶν γεννήσεων, ἔκτρωσης καὶ διαζυ-γίου πρέπει νὰ ἀναγνωρισθοῦν. Παρ’ ὅλο ποὺ δὲν ἐγκρί-νουμε τὶς μορφὲς σεξουαλικῆς ἔκφρασης, ποὺ μειώνουν ἢ ἐκμεταλλεύονται τὸν ἄνθρωπο, δὲν θέλουμε νὰ ἀπαγο-ρεύσουμε, μὲ νόμο ἢ κοινωνικὲς συνέπειες, τὶς σεξουαλι-κὲς σχέσεις μεταξὺ συναινούντων ἐνηλίκων. Οἱ διάφορες μορφὲς σεξουαλικότητας δὲν πρέπει ἐκ προοιμίου νὰ

θεωροῦνται ὡς κάτι «κακό». Μία πολιτισμένη κοινωνία πρέπει νὰ εἶναι ἀνεκτική. Ἐφ’ ὅσον δὲν βλάπτουν τοὺς ἄλλους ἢ δὲν τοὺς ἐξωθοῦν σὲ ἐπιζήμια συμπεριφορά, τὰ ἄτομα θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθερα νὰ ἐκφράζουν τὶς σεξουαλικές τους προτιμήσεις καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὸν τρόπο ζωῆς, ποὺ ἐπιθυμοῦν. Ἡ ἠθικὴ διαπαιδαγώγηση παι-διῶν καὶ ἐνηλίκων εἶναι ἕνας σημαντικὸς τρόπος, γιὰ νὰ ἀναπτύξουν συνειδητότητα καὶ σεξουαλικὴ ὡριμότητα.

∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ἕβδομον: Προκειμένου νὰ προάγῃ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά του, τὸ ἄτομο πρέπει νὰ ἀπολαμβάνῃ μία σειρὰ ἀπὸ πολιτικὲς ἐλευθερίες σὲ κάθε κοινωνία. Στὶς τελευταῖες περιλαμβάνονται φυσικὰ ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου καὶ τοῦ Τύπου, ἡ πο-λιτικὴ δημοκρατία, τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ ἀντιτίθεσαι στὴν κυβερνητικὴ πολιτική, δίκαιες δικαστικὲς διαδικασίες, θρησκευτικὴ ἐλευθερία, ἐλευθερία συναναστροφῶν καὶ καλλιτεχνική, ἐπιστημονικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἐλευθερία. Περιλαμβάνεται ἐπίσης τὸ δικαίωμα τοῦ ἀτόμου νὰ ἐπιλέξῃ ἕναν θάνατο μὲ ἀξιοπρέπεια – εὐθανασία – καὶ τὸ δικαίωμα στὴν αὐτοκτονία.

Ἀντιτιθέμεθα στὴν ὁλοένα αὐξανόμενη παρέμβαση στὴν προσωπική μας ζωή, μὲ ὅποιο τρόπο κι ἂν γίνεται αὐτό, τόσο στὶς ὁλοκληρωτικὲς ὅσο καὶ στὶς δημοκρατικὲς κοινωνίες. Στόχος μας εἶναι ἡ διασφάλιση, ἐπέκταση καὶ θέση σὲ ἰσχὺ τῶν ἀρχῶν τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, ὅπως διαμορφώθηκαν ἀπὸ τὴν Μάγκνα Κάρτα ἕως τὴν ∆ιακήρυξη τῶν ∆ικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, τὰ ∆ικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τὴν Παγκόσμια ∆ιακήρυξη τῶν Ἀνθρωπίνων ∆ικαιωμάτων.

Προκειμένου νὰ

προάγῃ τὴν ἐλευθερία

καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά

του, τὸ ἄτομο πρέπει

νὰ ἀπολαμβάνῃ μία

σειρὰ ἀπὸ πολιτικὲς

ἐλευθερίες.


Ὄγδοον: Εἴμαστε προσηλωμένοι σὲ μία ἀνοικτὴ καὶ δημοκρατικὴ κοινωνία. Πρέ-πει νὰ ἐπεκτείνουμε τὴν συμμετοχικὴ δημοκρατία, μὲ τὴν πραγματική της ἔννοια, στὴν Οἰκονομία, τὸ σχολεῖο, τὴν οἰκογένεια, τὸν χῶρο ἐργασίας καὶ τὶς ἐθελοντικὲς ὀργανώ-σεις. Πρέπει νὰ ὑπάρξῃ ἀποκέντρωση τῶν λήψεων ἀποφάσεων καὶ εὐρεῖα συμμετοχὴ σὲ αὐτὲς ἀνθρώπων ἀπὸ ὅλα τὰ στρώματα – κοινωνικά, πολιτικά, οἰκονομικά…

Ἔνατον: Ἡ ἀνάγκη χωρισμοῦ Ἐκκλησίας-Κράτους καὶ Ἰδεολογίας-Κράτους εἶναι ἐπιτακτική. Τὸ κράτος θὰ πρέπει νὰ ἐνθαρρύνῃ τὴν μεγίστη δυνατὴ ἐλευθερία τῶν διαφόρων ἠθικῶν, πολιτικῶν, θρησκευτικῶν καὶ κοινωνικῶν ἀξιῶν, ποὺ διαμορφώνονται μέσα στὴν κοινωνία. ∆ὲν θὰ πρέπει νὰ εὐνοήσῃ κάποια συγκε-κριμένη θρησκεία, χρηματοδοτῶντας την μάλιστα μὲ χρήματα τοῦ ∆ημοσίου, οὔτε νὰ υἱοθετήσῃ μία καὶ μόνη ἰδεολογία καὶ νὰ λειτουργήσῃ στὴ συνέχεια ὡς ὄργανο προπαγάνδας ἢ καταπίεσης, ἰδιαίτερα ἐνάντια στοὺς διαφωνοῦντες.

∆έκατον: Οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀξιολογοῦν ἕνα οἰκονομικὸ σύστημα βάσει τῆς ρητο-ρικῆς ἢ τῆς ἰδεολογίας, ἀλλὰ ἐξετάζοντας κατὰ πόσον συμβάλλει στὴν οἰκονομικὴ εὐμάρεια ὅλων τῶν ἀτόμων καὶ τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων, περιορίζει τὴν φτώχεια καὶ τὶς κακουχίες, αὐξάνει τὸ ποσοστὸ ἱκανοποίησης καὶ ἐπιτρέπει μία καλύτερη ποιότητα ζωῆς. Πρέπει νὰ δημο-κρατικοποιήσουμε τὴν Οἰκονομία καὶ νὰ τὴν κρίνουμε ἀπὸ τὸ κατὰ πόσον ἀνταποκρίνεται στὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες, ἐξετάζοντας τὰ ἀποτελέσματά της ὅσον ἀφορᾷ στὸ κοινὸ καλό.

Ἑνδέκατον: Πρέπει νὰ ἐφαρμοσθῇ καὶ προαχθῇ ἡ ἀρχὴ τῆς ἠθικῆς ἰσότητας μὲ τὴν ἐξάλειψη κάθε διάκρισης λόγῳ φυλῆς, θρησκείας, φύλου, ἡλικίας ἢ ἐθνικῆς κατα-γωγῆς. Αὐτὸ σημαίνει ἰσότητα εὐκαιριῶν, ἀναγνώριση τοῦ ταλέντου καὶ τῆς ἀξίας καὶ ὤθηση γιὰ περαιτέρω βελτίωση. Ὅσον ἀφορᾷ στοὺς ἀνήμπορους ἀνθρώπους, ἡ κοινωνία θὰ πρέπει νὰ τοὺς παράσχῃ τὰ μέσα γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν βασικῶν ὑγειο-νομικῶν, οἰκονομικῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν ἀναγκῶν καὶ νὰ τοὺς ἐξασφαλίσῃ –ἐφ’ ὅσον τὸ ἐπιτρέπουν οἱ πόροι της– ἕνα ἐλάχιστο ἐτήσιο εἰσόδημα. Μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ καλὸ ἐπίπεδο ζωῆς τῶν ἡλικιωμένων, τῶν ἀσθενούντων, τῶν ἀτόμων μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες, ἀλλὰ καὶ τῶν κοινωνικῶς ἀποκλεισμένων –τῶν διανοητικῶς καθυστερημένων, τῶν ἐγ-καταλελειμμένων ἢ κακοποιημένων παιδιῶν, τῶν ἀναπήρων, τῶν φυλακισμένων, τῶν ἐξαρτημένων– τῶν παραμελημένων ἢ καὶ ἀγνοημένων ἀπὸ τὴν κοινωνία. Πιστεύουμε στὸ καθολικὸ δικαίωμα στὴν ἐκπαίδευση. Σὲ καθέναν ἀπὸ μᾶς πρέπει νὰ δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀναπτύξῃ τὶς ἱκανότητες καὶ τὰ ταλέντα του.

Ἀποδοκιμάζομε τὸν φυλετικό, θρησκευτικό, ἐθνικὸ ἢ ταξικὸ ἀνταγωνισμό…Ἐπικρίνουμε τὸν σεξισμὸ ἢ τὸν σεξουαλικὸ σωβινισμό –ἀνδρικὸ ἢ γυναικεῖο. Πι-

στεύουμε στὰ ἴσα δικαιώματα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, νὰ ἀκολουθήσουν τὴν καρρι-

Τὸ Κράτος δὲν

θὰ πρέπει νὰ

εὐνοήσῃ κάποια

συγκεκριμένη θρησκεία,

χρηματοδοτῶντας την

μάλιστα μὲ χρήματα

τοῦ ∆ημοσίου, οὔτε

νὰ υἱοθετήσῃ μία καὶ

μόνη ἰδεολογία καὶ

νὰ λειτουργήσῃ στὴ

συνέχεια ὡς ὄργανο

προπαγάνδας ἢ

καταπίεσης, ἰδιαίτερα

ἐνάντια στοὺς

διαφωνοῦντες.


έρα ποὺ ἐπιθυμοῦν καὶ νὰ ἀναπτύξουν τὶς ἱκανότητές τους ἐλεύθεροι ἀπὸ ἀπεχθεῖς διακρίσεις.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

∆ωδέκατον: Ἀποδοκιμάζουμε τὸν χωρισμὸ τῆς ἀνθρωπότητας βάσει ἐθνικιστικῶν κριτηρίων. Ἔχουμε φθάσει σὲ μία ἱστορικὴ καμπή, καὶ ἡ καλύτερη ἐπιλογὴ εἶναι νὰ ὑπερβοῦμε τὰ στενὰ ὅρια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, νὰ προχωρήσουμε στὸ κτίσιμο μιᾶς παγκόσμιας κοινότητας, ὅπου θὰ ἐντάσσονται ὅλοι οἱ τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης δραστη-ριότητας, καὶ κάθε μέλος τῆς ἀνθρώπινης οἰκογένειας θὰ μπορεῖ νὰ συμμετάσχῃ. Ἄλ-λως εἰπεῖν προσβλέπουμε στὴν ἀνάπτυξη ἑνὸς παγκοσμίου συστήματος ∆ικαίου καὶ μία παγκόσμια τάξη, ἡ ὁποία θὰ βασίζεται σὲ μία ὑπερεθνικὴ ὁμοσπονδιακὴ κυβέρ-νηση. Κάτι τέτοιο θὰ εὐνοοῦσε τὸν πολιτιστικὸ πλουραλισμό. Ἐπαναδιατυπώνουμε τὴν προσήλωσή μας στὴν δημιουργία μιᾶς παγκόσμιας κοινότητας.

∆έκατον τρίτον: Ἡ παγκόσμια κοινότητα πρέπει νὰ σταματήσῃ τὴν προσφυγὴ στὴν βία, προκειμένου νὰ ἐπιλύσῃ διεθνεῖς διαφωνίες. Πιστεύουμε στὴν εἰρηνικὴ διευθέτηση τῶν διαφορῶν μὲ προσφυγὴ στὰ διεθνῆ δικαστήρια καὶ τὴν ἀνάπτυξη τῆς τέχνης τῆς διαπραγ-μάτευσης καὶ τοῦ συμβιβασμοῦ. Ὁ πόλεμος εἶναι πλέον κάτι ἐντελῶς παρωχημένο· τὸ ἴδιο καὶ ἡ χρήση πυρηνι-κῶν, βιολογικῶν καὶ χημικῶν ὅπλων. Εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ μειωθοῦν – σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο – οἱ δαπά-νες γιὰ στρατιωτικὸ ἐξοπλισμὸ καὶ αὐτὰ τὰ χρήματα νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ εἰρηνικοὺς καὶ θετικοὺς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα σκοπούς.

∆έκατον τέταρτον: Ἡ παγκόσμια κοινότητα πρέπει νὰ δεσμευτῇ, ὅτι θὰ ἐκπονήσῃ πρόγραμμα συνεργασί-ας σχετικὰ μὲ τὴν διαχείριση τῶν φυσικῶν πόρων, ποὺ μειώνονται ταχέως. Ὁ πλανήτης Γῆ πρέπει νὰ θεωρηθῇ

ὡς ἕνα ἑνιαῖο οἰκοσύστημα. Ἡ οἰκολογικὴ καταστροφή, ἡ μείωση τῶν πόρων καὶ ἡ ὑπέρμετρη αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ πρέπει νὰ ἐξετασθοῦν ἀπὸ κοινοῦ (σὲ διεθνὲς ἐπί-πεδο), καὶ οἱ ἀποφάσεις γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος νὰ ληφθοῦν ἐπίσης ἀπὸ κοινοῦ. Ἡ προστασία καὶ διατήρηση τῆς Φύσης, ἡ καλλιέργεια τῆς γῆς εἶναι ζητήματα ἠθικῆς τάξεως. Πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε, ὅτι ἡ ὕπαρξή μας στὴν Φύση εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη μὲ τοὺς φυσικοὺς πόρους. Πρέπει νὰ ἀπαλλάξουμε τὸν κόσμο μας ἀπὸ τὴν περιττὴ μόλυνση καὶ τὰ ἀπορρίμματα/ἀπόβλητα, φροντίζοντας μὲ ὑπευθυνότητα γιὰ τὴν διαφύλαξη ἀλλὰ καὶ τὴν δημιουργία νέου φυσικοῦ πλούτου, βελτιώνοντας ταυτόχρονα τὸν ἑαυτό μας καὶ τὴν ποιότητα τῆς ζωῆς μας.

∆έκατον πέμπτον: Τὰ προβλήματα τῆς οἰκονομικῆς εὐμάρειας καὶ ἀνάπτυξης δὲν μποροῦν πλέον νὰ ἐπιλυθοῦν ἀπὸ ἕνα καὶ μόνον κράτος· ἀντιμετωπίζονται σὲ παγκό-σμιο πλαίσιο. Ἀποτελεῖ ἠθικὴ ὑποχρέωση τῶν ἀνεπτυγμένων χωρῶν νὰ παράσχουν - μέσῳ μιᾶς διεθνοῦς ἀρχῆς, ἡ ὁποία θὰ διαφυλλάσσει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα – μαζικὴ τεχνική, ἀγροτική, ἰατρικὴ καὶ οἰκονομικὴ βοήθεια - συμπεριλαμβανομένων καὶ τεχνικῶν ἐλέγχου τῶν γεννήσεων – στὶς ἀναπτυσσόμενες περιοχὲς τῆς ὑφηλίου.

Ἀποδοκιμάζουμε

τὸν χωρισμὸ τῆς

ἀνθρωπότητας βάσει

ἐθνικιστικῶν κριτηρίων.

Ἔχουμε φθάσει σὲ μία

ἱστορικὴ καμπή, καὶ

ἡ καλύτερη ἐπιλογὴ

εἶναι νὰ ὑπερβοῦμε τὰ

στενὰ ὅρια τῆς ἐθνικῆς

κυριαρχίας.


Ἡ φτώχεια πρέπει νὰ ἐξαλειφθῇ.

∆έκατον ἕκτον: Ἡ ἀνάπτυξη τῆς Τεχνολογίας εἶναι ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ ἀνθρώπου. Ἀντιτιθέμεθα σὲ ὁποιαδήποτε ἀπόπειρα λογοκρισίας ἢ πα-ρεμπόδισης τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας γιὰ οἱονδήποτε λόγο. Ὡστόσο χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχὴ ὡς πρὸς τὰ ἀποτελέσματα τῆς χρήσης της. Πρέπει μὲ κάθε τρόπο νὰ ἀποφευχθοῦν τυχὸν ἐπιζήμιες ἢ καταστροφικὲς συνέπειες. Ἐνοχλούμεθα ἰδιαίτε-ρα, ὅταν ἡ τεχνολογία καὶ ἡ γραφειοκρατία ἐλέγχουν, χειραγωγοῦν ἢ ἀλλοιώνουν τὰ ἀνθρώπινα ὄντα, χωρὶς τὴν συναίνεσή τους.

∆έκατον ἕβδομον: Ἡ ἐπικοινωνία καὶ οἱ μεταφορὲς ἀνάμεσα στὶς διάφορες χῶρες πρέπει νὰ βελτιωθοῦν καὶ νὰ ἐπεκταθοῦν. Πρέπει νὰ παύσουν οἱ ταξιδιωτικοὶ περιορι-σμοί. Ὁ κόσμος πρέπει νὰ εἶναι ἀνοικτὸς σὲ διάφορες πολιτικές, ἰδεολογικὲς καὶ ἠθικὲς ἀπόψεις καὶ νὰ δημιουργήσῃ ἕνα παγκόσμιο σύστημα Τηλεόρασης καὶ Ραδιοφώνου πρὸς πληροφόρηση καὶ ἐκπαίδευση. Καλοῦμε σὲ πλήρη διεθνῆ συνεργασία στοὺς τομεῖς τοῦ Πολιτισμοῦ, τῆς Ἐπιστήμης, τῆς Τέχνης καὶ τῆς Τεχνολογίας, σπάζοντας κάθε ἰδεολογικὸ φραγμό. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε ἀνοικτὰ ὅλοι μαζί, εἰδάλλως θὰ χαθοῦμε ὅλοι μαζί.

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΩΣ ΟΛΟΝ

Ἐπίλογος: Καλοῦμε ἐπειγόντως τὴν ἀνθρωπότητα νὰ ἀντιληφθῇ, ὅτι ἀποτελεῖ ἑνιαῖο σύνολο καὶ νὰ λειτουργήσῃ ὡς τέτοιο. Ἀκόμη προτρ

Ἔτος 27°, ∆εκέμβριος 2008, Ἀριθ. 319 · στὴν ἱστοσελίδα...

Documents

Transcript of Ἔτος 27°, ∆εκέμβριος 2008, Ἀριθ. 319 · στὴν ἱστοσελίδα...