Un modelo de ensanche: o proxecto de Ildefonso Cerdá para Barcelona

Un modelo de ensanche: o proxecto de Ildefonso Cerdá para Barcelona

Barcelona padecía desde finais do século XVIII gravesproblemas de espazo para acoller a unha poboación en constante aumento

Finalmente o Concello aproba o derrubamento das murallas. En 1859 foi convocado o concurso para deseñar o novo Ensanche

Cerdá propoñía urbanizar un gran espazo comprendido entre o río Besós e a montaña de Montjüic

empregando un esquema ortogonal que tería como fundamento unha rede viaria composta por unha trama de rúas paralelas en dirección ao

mar cortadas por outras perpendiculares, que conformaría mazás, rueiros, cadrados

A maioría das rúas terían un

ancho de 20 metros

( algunghas acadarían os

30 e 50 metros )

As mazás cadradas teríans unha lonxitude de 113 metros de lado, cos seus ángulos seccionados por chafráns

As mazás só deberían estar edificadas por dous dos seus lados, deixando o resto do espazo dispoñible para hortas e xardíns

Un número elevado de mazás estarían adicadas a edificios e servizos públicos: mercado, igrexas, colexios, xardíns, asilos ( fóra do Ensanche situaríanse cemiterios, hospitais e matadoiros )

O sistema cuadricular e a distribución dos equipamentos evitaban desprazamentos

innecesarios, eliminando a noción de centro urbano, creando deste xeito múltiples centros

Tres grandes avenidas confluirían na Praza de Glorías: a Diagonal, a Meridiana e a Gran Vía