New INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE, OBIEKTY KOMUNALNE, …w3zorg/pub/inwestycje is - 2.pdf · 2014....
Transcript of New INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE, OBIEKTY KOMUNALNE, …w3zorg/pub/inwestycje is - 2.pdf · 2014....
-
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
W KSZTAŁTOWANIU ŚRODOWISKA
INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE,
OBIEKTY KOMUNALNE,
WODY POWIERZCHNIOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
Infrastruktura – podstawowe urządzenia, budynki użyteczności publicznej i instytucje usługowe, których
istnienie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa. Infrastruktura wspiera
działalność produkcyjną, służy rozwojowi produkcji, choć sama nie bierze bezpośredniego udziału w
produkcji. Oznacza układ i wzajemne relacje elementów (części) stanowiących całość.
Infrastruktura społeczna
Budynki publiczne: szpitale, sanatoria, domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, obiekty kulturalne
(biblioteki, kina, teatry, opery), obiekty sportowe (stadiony, hale widowiskowo-sportowe), remizy strażackie,
obiekty usługowe
Obiekty budowlane publiczne: przystanki autobusowe, tramwajowe, kaplice, pomniki
Obszary publiczne: tereny zieleni kształtowanej, cmentarze, place zabaw, boiska
Infrastruktura techniczna
Zaopatrzenie: prąd (elektrownie), gaz (gazociągi), ogrzewanie (ciepło), wodę (wodociągi)
Usuwanie: usuwanie śmieci, usuwanie ścieków, kanalizacja, oczyszczalnia ścieków, odzyskiwanie
wartościowych materiałów
Komunikacja: infrastruktura telefoniczna, infrastruktura radiowa, infrastruktura telewizyjna, Internet, inne
usługi radiowe
Infrastruktura transportowa
Transport zbiorowy: transport po wodach terytorialnych (po rzekach i jeziorach), transport morski (i
oceaniczny), transport kolejowy (infrastruktura kolejowa), transport drogowy, transport lotniczy, lotniska,
radiowe systemy nawigacyjne dla potrzeb transportu lotniczego i morskiego
Transport indywidualny: ulice, drogi rowerowe, chodniki
INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
Infrastruktura techniczna – urządzenia, sieci przesyłowe i związane z nimi obiekty świadczące niezbędne
i podstawowe usługi dla określonej jednostki przestrzenno-gospodarczej (osiedla, dzielnicy, miasta, zakładu
przemysłowego itp.) w zakresie energetyki, dostarczania ciepła, wody, usuwania ścieków i odpadów,
transportu, teletechniki itp.
Infrastruktura techniczna jednostek osadniczych [Łyp 2008]:
Infrastruktura wodno-ściekowa
Zaopatrzenie w wodę: ujmowanie wody, uzdatnianie, gromadzenie, rozsyłanie
Kanalizacja: zbieranie ścieków, prowadzenie, oczyszczanie
Gospodarka wodna: regulacja cieków, ochrona przeciwpowodziowa, melioracje, kształtowanie
stosunków wodnych
Infrastruktura obsługowa
Oczyszczanie miasta: usuwanie, transport, gromadzenie, utylizacja odpadów
Telekomunikacja: łączność przewodowa i bezprzewodowa
Oświetlenie zewnętrzne: oświetlenie placów, ulic i obiektów
Infrastruktura energetyczna
Ciepłownictwo: wytwarzanie i rozsył ciepła, geotermia
Gazownictwo: rozsył gazu ziemnego, rozlewanie i dystrybucja gazu płynnego
Elektroenergetyka: rozsył prądu
Paliwa płynne: rurociągi ropy naftowej i produktów finalnych
Infrastruktura komunikacyjna
Drogownictwo: ulice, place, drogi, wiadukty, mosty, tunele, autostrady
Transport publiczny: metro, tramwaje, koleje, autobusy
Inżynieria ruchu: regulacja ruchu, pomiary natężenia, pasy ruchu i ich rozrząd, oznakowanie poziome
i pionowe
INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Podstawowe zadania planowania przestrzennego w sferze nowej infrastruktury technicznej oraz przebudowy
już istniejącej:
• wskazanie kierunków rozbudowy sieci osiedleńczej
• wskazanie rodzaju i intensywności zabudowy na określonych terenach
• wskazanie lokalizacji obiektów jednostkowych o odbiegających wymaganiach infrastrukturalnych względem
tych przeważających na terenie
• wskazanie terenów cennych pod względem kulturowym
• wskazanie terenów cennych pod względem przyrodniczym
• wskazanie przebiegu ciągów magistralnych
• wskazanie sposobu rozprowadzenia infrastruktury sieciowej
• wskazanie warunków lokalizacji punktów zbioru odpadów
• wskazanie warunków lokalizacji obiektów inżynierii środowiska
• wskazanie warunków lokalizacji obiektów telekomunikacyjnych
Konieczne rozpoznanie wstępne do podjęcia decyzji planistycznych:
• demografia opisywanego terenu
• technologie inżynierii środowiska i inne związane z infrastrukturą
• warunki korzystania z mediów
• analiza ryzyka środowiskowego
• analiza postępowania w sytuacjach awaryjnych
-
INWESTYCJE INFRASTRUKTURALNE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Nieprawidłowości w planach infrastruktury związane
z niedostatkiem informacji, bądź niewłaściwymi informacjami
z zakresu planowania przestrzennego:
• przeszacowane średnice rur i kanałów
• przeszacowane parametry linii energetycznych
• niedoszacowane średnice rur i kanałów
• niedoszacowane parametry linii energetycznych
• konfliktogenny przebieg elementów infrastruktury liniowej
i niektórych powiązanych obiektów
Nieprawidłowości infrastrukturalne związane z błędnymi lub
niepełnymi zapisami dokumentów planowania
przestrzennego:
• wysokie ryzyko związane z lokalizacją magistrali
sieciowych i obiektów związanych z funkcjonowaniem
infrastruktury
• wysokie koszty lub problemy funkcjonalne podczas
modernizacji lub napraw sieci
• brak możliwości rozbudowy sieci osiedleńczej lub
wadliwość takiego rozszerzenia
• stałe lub czasowe problemy z dostępem do mediów
-
INŻYNIERIA MIEJSKA W MPZP
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Prace przygotowawcze w toku konstruowania MPZP
• cel:
• określenie polityki przestrzennej
• wybór kierunków rozwoju
• ustalenie zasad zagospodarowania terenu
• zadania:
• zebranie i analiza danych
• miejscowe zasoby wód – ilość, dostępność, możliwości ochrony
• unieszkodliwianie i usuwanie ścieków – odbiorniki, ich chłonność, ochrona wód
• zagrożenie powodziowe i inne
• zaopatrzenie w energię elektryczną i gaz
• zaopatrzenie w ciepło
• obsługa teleinformatyczna i radiokomunikacyjna
• usuwanie i utylizacja odpadów
• zidentyfikowanie problemów
• analiza wskazań dokumentacji planistycznej wyższego rzędu – KPZK, PZPW, SUiKZP
• działania analityczne i eksperckie – waloryzacja cech terenów – na planie hipsometrycznym
• opracowanie wariantów rozwiązań problemów
• wybór wariantu optymalnego
-
INŻYNIERIA MIEJSKA W MPZP
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Opracowanie koncepcji
• cel:
• szczegółowe opracowanie wybranego wariantu
• zadania:
• zdefiniowanie rozwiązań inżynieryjnych na podstawie wniosków z analizy wariantów
• wskazanie istniejących urządzeń i elementów sieciowych – charakterystyka, stan pracy, możliwości
rozwoju
• wskazanie standardów do osiągnięcia
na poszczególnych etapach rozwoju
• wyznaczenie terenów niezbędnych do realizacji nowych urządzeń i sieci
• wyznaczenie zasięgu obsługi – ideogramy rysunkowe z podziałem na zasięg obsługi istniejącej
i planowanej
• wskazanie koncepcji obsługi na poszczególnych etapach rozwoju – zasady obsługi
Dla celów planistycznych nie ma potrzeby wskazywania dokładnych rozwiązań inżynieryjno-
technicznych, a jedynie zasięgi i zasady obsługi.
-
INŻYNIERIA MIEJSKA W MPZP
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Opracowanie projektu MPZP
• cel:
• szczegółowe opracowanie wybranego wariantu
• zadania:
• zdefiniowanie rozwiązań na podstawie wniosków
z analizy wariantów:
• zasady rozwoju infrastruktury technicznej
• zasady ochrony środowiska
• zasady kształtowania przestrzeni
• wyznaczenie zasięgu obsługi – naniesienie sieci
i obiektów (urządzeń) na ideogram – mapę w skali 1:5000 lub 1:10000
• wyznaczenie terenów niezbędnych do realizacji urządzeń i sieci
• wprowadzenie treści do tekstu i na rysunek MPZP
• lokalizacje i przebiegi
• ustalenia i zasady użytkowania wyznaczonych terenów: zakazy, nakazy, ograniczenia
i dopuszczenia
Na rysunku MPZP obiekty inżynierii muszą być naniesione
w swym rzeczywistym zarysie.
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Ujęcia wody:
• wód powierzchniowych
• wód podziemnych
Ujęcie wód powierzchniowych (z rzek, zbiorników) powoduje konieczność długoterminowej regulacji
zagospodarowania przestrzeni na dużych obszarach zlewni danego cieku lub zbiornika.
W ramach działań planistycznych na poziomie SUiKZP wskazywane są główne zbiorniki wód podziemnych –
GZWP, jako jeden z zasobów dyspozycyjnych, a w tym eksploatacyjnych wody. Kolejno, uwzględniane są
punkty ujmowania wód podziemnych i ich strefy ochronne wraz z obostrzeniami użytkowymi terenów.
Strefy ochronne:
ujęcia wód powierzchniowych
• strefa ochrony bezpośredniej – w MPZP w stosunku do nowych obiektów – ogrodzona na odległość 50 m od
zwierciadła wody ujmowanej
• strefa ochrony pośredniej:
• rzeka – 12 godzin w górę rzeki, licząc prędkość przepływu wody przy SNQ; na szerokość wzdłuż
zewnętrznej podstawy wałów lub przy ich braku 250 m przy 5% spadku zbocza doliny, 500 m przy
15-20%; dodatkowa korekta ze wzgl. na rodzaj gruntu i pokrycie terenu roślinnością
ujęcia wód podziemnych
• strefa ochrony bezpośredniej – wokół studni powierzchnia szczelna, pochylona; MPZP – 10 m od osi
przewidywanego odwiertu (ogrodzenie 8-10 m od obrysu obudowy studni)
• strefa ochrony pośredniej:
• może być zbędna w przypadku przykrycia poziomu wodonośnego warstwą nieprzepuszczalną o dużej
miąższości
• wewnętrzna strefa ochrony pośredniej – czas przepływu wody do ujęcia w ciągu 30 dni
• zewnętrzna strefa ochrony pośredniej – 25-letni czas przepływu wody do ujęcia
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Planowanie przestrzenne na terenach, na których występują ujęcia
wody powierzchniowej:
• minimalizacja zasiedlenia
• minimalizacja akcydentalnego użytkowania terenu (tereny
rekreacyjno-wypoczynkowe jako niemożliwe
do kontrolowania źródło zanieczyszczeń)
• ograniczenie ruchu kołowego i szynowego oraz żeglugi
• wykluczenie działalności przemysłowej
• wykluczenie magazynowania materiałów potencjalnie
niebezpiecznych
• wykluczenie lokalizacji stacji benzynowych i obiektów
przeładunkowych paliw
• wykluczenie intensywnej działalności rolniczej, w tym związanej z
hodowlą zwierząt
• rozważne planowanie przestrzenne poza granicami stref
ochronnych, z założeniem możliwości przemieszczania się wielu
zanieczyszczeń na duże dystanse i możliwości wystąpienia
sytuacji awaryjnych
Dla nowo planowanych ujęć wody powierzchniowej:
• optymalizacja lokalizacji, z uwzględnieniem obecnego
i historycznego użytkowania pobliskich terenów (100-150 lat)
• bardzo dobrymi terenami są obszary przyleśne, z uwagi na
ekstensywne zagospodarowanie
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Planowanie przestrzenne na terenach wewnętrznej strefy ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych.
• zakaz budowy:
• osiedli mieszkaniowych i obozowisk
• dróg publicznych i parkingów
• zakładów przemysłowych
• ferm hodowlanych
• cmentarzy i grzebowisk
• wylewisk ścieków
• składowisk odpadów
• magazynów i składów substancji ropopochodnych
• rurociągów substancji ropopochodnych
• zakaz w stosunku do domostw obecnych:
• wykonywania wszelkich wykopów i głębokich podpiwniczeń
• budowania własnych ujęć wód podziemnych
• wykonywania robót melioracyjnych
• niszczenia warstwy glebowej
• gromadzenia ścieków lub gnojowicy w nieszczelnych zbiornikach
• mycia pojazdów mechanicznych
• wprowadzania ścieków do ziemi
• stosowania nawozów sztucznych i środków ochrony roślin
• kompostowania bez zabezpieczenia podłoża
• składowania żużli, popiołów i innych odpadów domowych poza szczelnymi pojemnikami
• składowania substancji chemicznych i ropopochodnych
• grzebania zwłok zwierzęcych
• działalności gospodarczej szkodliwie wpływającej na jakość i stan wód podziemnych
• stosowania chemicznych środków rozmrażania lodu na drogach.
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Planowanie przestrzenne na terenach zewnętrznej strefy
ochrony pośredniej ujęcia wód podziemnych, przy słabo
przykrytych warstwach wodonośnych.
• zakaz lokalizowania:
• składowisk odpadów i wylewisk ścieków
• stacji dystrybucji paliw bez odpowiedniego
zabezpieczenia podłoża
• obiektów produkcyjnych emitujących
zanieczyszczenia do gruntu
• ferm z bezściółkową hodowlą zwierząt
• magazynów substancji toksycznych
• magazynów i rurociągów paliw płynnych
• wprowadza się:
• zalesienie lub zadrzewienie na gruntach niskich
klas
• zakaz transportu toksyn przez obszar chroniony
• likwidację istniejących mogilników środków
chemicznych
• wyposażenie wszystkich domostw w szczelny
sposób usuwania ścieków i skuteczne ich
oczyszczanie
• ustawienie tablic informacyjnych o zasadach
ochrony i obowiązujących zakazach Dla terenów zewnętrznej strefy ochrony pośredniej
ujęcia wód podziemnych, przy dobrze przykrytych
warstwach wodonośnych ustala się zasady nadzoru.
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Orientacyjny sposób rezerwowania przestrzeni dla ujęcia czwartorzędowego
dla miejscowości do 25 tys. mieszkańców [Łyp 2008]
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Lokalizacja stacji uzdatniania wody
• wskazana bliskość ujęcia
• odizolowanie od otoczenia
• dobre warunki ochrony przed wejściem osób
nieupoważnionych
• kilkudziesięciometrowy pas izolacyjny wokół obiektu
• lokalizacja w bezpiecznej odległości od zakładów
przemysłowych
• odległość obiektów od chlorowni:
• pojedyncze obiekty mieszkalne – 100-150 m
• drogi z małym natężeniem ruchu – 100-150 m
• osiedla mieszkaniowe – 300 m
• obiekty użyteczności publicznej – 300 m
• drogi z dużym natężeniem ruchu – 300 m
• małe stacje wodociągowe – brak stref ochronnych
-
ZAOPATRZENIE W WODĘ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Wodociągi
• pompownie
• zbiorniki wodociągowe
• magistrale
• przewody rozbiorcze
• przyłącza wodociągowe
W miastach magistrale i przewody rozbiorcze układane
są w ulicach, nie wykraczając poza linie rozgraniczające.
Pompownie – w odległości 20-30 m od zabudowy mieszkalnej
przy separacji gęstą zielenią; przy dużych obiektach 80-100 m odległości.
Powierzchnia obiektu 900-1200 m2 przy wydajności do 300 dm3·s-1;
3 m2 na każdy 1 dm3·s-1 przy większych obiektach.
Pompownie sieciowe – brak stref ochronnych
Zbiorniki wodociągowe – strefa ochronna 50 m od czerpni powietrza; ekrany z drzew. Na terenach otwartych,
wiejskich strefę ogranicza się do 5 m licząc od podnóża jego skarpy ziemnej.
Punkty czerpalne wody – zasady lokalizacyjne jak w przypadku studni.
-
KANALIZACJA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
W sieci kanalizacyjne dla ścieków komunalnych, zakończone
oczyszczalniami ścieków powinny być wyposażone aglomeracje
(tereny skoncentrowane) o równoważnej liczbie mieszkańców
powyżej 2000.
• kolektor główny
• kolektory boczne
• kanały ściekowe
• pompownie ścieków
• kanały deszczowe
• zbiorniki retencyjne
Pompownie – strefa izolacji od miejsc stałego pobytu i wypoczynku
ludzi – 50 m; może być powiększona zgodnie z kierunkiem
dominujących wiatrów na danym obszarze.
Osiedlowe pompownie podziemne – strefa izolacyjna 15 m; dostęp
z drogi dojazdowej.
Małe pompownie na kanalizacji ciśnieniowej – brak strefy.
Stacje zlewne ścieków – najlepiej lokować w granicach strefy
wymaganej dla oczyszczalni ścieków.
Kanalizacja opaskowa – np. zbierająca ścieki z obszaru wokół
zbiornika wodnego, nie dopuszczając do jego zanieczyszczenia.
-
KANALIZACJA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Zbiorniki retencyjne:
• ogrodzony zbiornik bez znaczenia krajobrazotwórczego – strefa
izolacyjna od miejsc stałego pobytu i wypoczynku ludzi – 50 m
• zbiornik parkowy, na terenie wypoczynkowym – brak strefy
• oczyszczalnia wód deszczowych – w końcowym odcinku kanału
deszczowego (niedaleko przed odbiornikiem) –
w przypadku konieczności ochrony rzeki przed
zanieczyszczeniem osadami niesionymi przez wody deszczowe
– brak strefy
Rozwiązania dla małych jednostek osadniczych:
• odprowadzenie wód deszczowych do rowów melioracyjnych
z ograniczonego obszaru (lokalna kanalizacja deszczowa)
• odwodnienie powierzchniowe (rynny przykrawężnikowe,
muldy)
• zbiorniki chłonne z wodoprzepuszczalnym dnem – nie polecane
wobec braku zwodociągowania i korzystania z wody studziennej
-
KANALIZACJA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Oczyszczalnia ścieków
• odległość od miejsc stałego pobytu i wypoczynku ludzi –
300 m
• oddzielenie zalesieniem lub zadrzewieniem
• strefowanie zabudowy – od strony oczyszczalni składy,
magazyny, zakłady przemysłowe poza przemysłem
spożywczym
• oczyszczalnia obsługująca do 100 tys. mieszkańców
wymaga ok. 2 m2 powierzchni na 1 mieszkańca
Oczyszczalnia przydomowa
• na działkach o powierzchni powyżej 1000 m2
• brak studni w promieniu 30 m
• drenaż rozsączający – grunt przepuszczalny; teren
pozbawiony drzew i krzewów w odległości co najmniej
5 m (przy dużych drzewach podwojenie dystansu)
• odprowadzenie ścieków oczyszczonych do odbiornika
powierzchniowego za zgodą właściciela odbiornika
-
PLANOWANIE PRZESTRZENNE NA TERENACH NIEUZBROJONYCH
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
• Lokalizacja studni – przestrzeń higieniczna Ø 15 m; na obszarach wiejskich 15 m od budynków
inwentarskich, silosów i szczelnych zbiorników nieczystości; od nieutwardzonych wybiegów dla zwierząt –
70 m; od hodowli zwierząt futerkowych 200-300 m
• Zbiornik bezodpływowy od strony ulicy dla łatwego opróżnienia; w odległości 2 m od granicy posesji
• Zagospodarowanie ścieków szarych do podlewania trawnika – 27m2 trawnika na 1 mieszkańca posesji;
min. 15 m od ujęcia wody, 7,5 m od granic posesji
-
MODELE GOSPODARKI WODNO-ŚCIEKOWEJ
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Współczesne aglomeracje są zarówno ośrodkami mieszkalno-usługowymi, jak też przemysłowymi.
W związku z tym powstają różne modele zaopatrzenia aglomeracji w wodę i odprowadzania ścieków.
• model oddzielnej gospodarki wodno-ściekowej miasta i zakładu przemysłowego
• model całkowitej obsługi zakładu przemysłowego przez miejską gospodarkę wodno-ściekową
• model częściowej obsługi zakładu przemysłowego przez miejską gospodarkę wodno-ściekową
• model zintegrowanej gospodarki wodno-ściekowej grupy zakładów przemysłowych
Obsługa wodociągowo-kanalizacyjna a rozwój osadniczy
• nienaruszalność lokalizacji istniejących ważnych
obiektów wod.-kan.
• analiza zapotrzebowania na wodę według zlokalizowanych
wskaźników Q = N · n · q · k
gdzie N- liczba mieszkańców, n – odsetek ludności
korzystających z wodociągu, q – jednostkowy wskaźnik
zapotrzebowania na wodę (100-200 dm3·(M·d)-1),
k – współczynnik zwiększający (zwykle 1,15)
• czynnik limitujący rozwój jednostki osadniczej –
zderzenie z posiadanymi zasobami
• analiza ekonomiczna kosztu dostarczenia wody z zewnątrz
• konieczność rezerwacji terenów dla urządzeń
• max. chłonność odbiornika, do którego odprowadzane są ścieki –
zaplanowanie przerzutu ścieków oczyszczonych do nowego odbiornika
• przeszkody terenowe, głównie problematyka ukształtowania terenu – inwestycje w stacje pomp
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Sieci energetyczne o znaczeniu unijnym:
• ENTSO-E (Europejska Sieć Operatorów Systemów Przesyłowych Energii Elektrycznej)
• ENTSO-G (Europejska Sieć Operatorów Systemów Przesyłowych Gazu)
10-letnie plany rozwoju sieci o zasięgu wspólnotowym (co 2 lata) plany grup regionalnych
Sieci energetyczne krajowe:
Polityka energetyczna Polski do 2030 r.
Prawo energetyczne Gminny plan zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe;
Plany rozwoju przedsiębiorstw energetycznych
Przy budowie i rozbudowie wymagane uwzględnienie postanowień MPZP lub (przy ich braku) SUiKZPG.
KPZK 2030 PZPW SUiKZPG MPZP
Kierunek działań 5.1. Przeciwdziałanie zagrożeniu utraty bezpieczeństwa energetycznego i odpowiednie
reagowanie na to zagrożenie
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYKA W PLANISTYCE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Sieci gazowe w Polsce:
• GAZ-SYSTEM SA – jednoosobowa spółka Skarbu
Państwa
Rozp. Min. Gosp. z dnia 26 kwietnia 2013 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
sieci gazowe i ich usytuowanie (Dz.U., poz. 640)
§ 7.1. Teren o zabudowie budynkami zamieszkania
zbiorowego oraz obiektami użyteczności publicznej,
o zabudowie jedno- lub wielorodzinnej, intensywnym
ruchu kołowym, rozwiniętej infrastrukturze podziemnej,
takiej jak sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne,
gazowe, energetyczne i telekomunikacyjne, oraz ulice,
drogi i tereny górnicze zalicza się do pierwszej klasy
lokalizacji.
2. Teren o zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej,
zabudowie budynkami rekreacji indywidualnej, a także
niezbędnej dla nich infrastrukturze zalicza się do drugiej
klasy lokalizacji.
3. Teren niezabudowany oraz teren, na którym mogą się
znajdować tylko pojedyncze budynki jednorodzinne,
gospodarcze i inwentarskie oraz niezbędna dla nich
infrastruktura, zalicza się do trzeciej klasy lokalizacji.
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
4. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się transportem gazu ziemnego w uzgodnieniu z projektantem
gazociągu, na podstawie istniejącego zagospodarowania terenu oraz miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego zalicza teren, na którym będzie budowany gazociąg stalowy, do odpowiedniej klasy
lokalizacji.
§ 10. 1. Dla gazociągów należy wyznaczyć, na okres ich użytkowania, strefy kontrolowane.
2. W strefach kontrolowanych należy kontrolować wszelkie działania, które mogłyby spowodować
uszkodzenie gazociągu lub mieć inny negatywny wpływ na jego użytkowanie i funkcjonowanie.
3. W strefach kontrolowanych nie należy wznosić obiektów budowlanych, urządzać stałych składów
i magazynów oraz podejmować działań mogących spowodować uszkodzenia gazociągu podczas jego
użytkowania.
4. W strefach kontrolowanych nie mogą rosnąć drzewa w odległości mniejszej niż 2,0 m od gazociągów
o średnicy do DN 300 włącznie i 3,0 m od gazociągów o średnicy większej niż DN 300, licząc od osi
gazociągu do pni drzew. Wszelkie prace w strefach kontrolowanych mogą być prowadzone tylko po
wcześniejszym uzgodnieniu sposobu ich wykonania z właściwym operatorem sieci gazowej.
5. Jeżeli w planach uzbrojenia podziemnego nie przewidziano stref kontrolowanych dla gazociągów
budowanych w pasach drogowych na terenach miejskich i wiejskich, lokalizację strefy kontrolowanej należy
ustalić w dokumentacji projektowej gazociągu, po uzgodnieniu z zarządcą drogi.
6. Szerokość stref kontrolowanych, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić dla gazociągów
o maksymalnym ciśnieniu roboczym (MOP):
1) do 0,5 MPa włącznie – 1,0 m; 2) powyżej 0,5 MPa do 1,6 MPa włącznie – 2,0 m;
3) powyżej 1,6 MPa oraz o średnicy: a) do DN 150 włącznie – 4,0 m, b) powyżej DN 150 do DN 300
włącznie – 6,0 m, c) powyżej DN 300 do DN 500 włącznie – 8,0 m, d) powyżej DN 500 – 12,0 m.
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
§ 20. 1. Dla gazociągu układanego w przecinkach leśnych
powinien być wydzielony pas gruntu bez drzew i krzewów
o szerokości minimum po 2,0 m z obu stron osi gazociągu,
licząc od osi gazociągu do pni drzew lub do krzewów.
2. Jeżeli gazociąg na terenach leśnych jest budowany za
pomocą przewiertu sterowanego, nie jest wymagane
wycinanie drzew i krzewów. W takim przypadku gazociąg
należy ułożyć poniżej poziomu systemu korzeniowego
drzew.
3. Gazociągi stalowe o maksymalnym ciśnieniu roboczym
(MOP) większym niż 0,5 MPa należy projektować
i budować w taki sposób, aby inne obiekty budowlane
znajdowały się w odległości od osi gazociągu nie mniejszej
niż:
1) połowa szerokości stref kontrolowanych – na terenie
zaliczonym do pierwszej klasy lokalizacji,
2) dwukrotność połowy szerokości stref kontrolowanych –
na terenie zaliczonym do drugiej klasy lokalizacji,
3) trzykrotność połowy szerokości stref kontrolowanych –
na terenie zaliczonym do trzeciej klasy lokalizacji
– na którym usytuowane są te obiekty budowlane. Pożar gazociągu w Jankowie Przygodzkim (fot. TVN24)
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Planowany przebieg trasy sieci i przyłączy ciepłowniczych, naniesiony na aktualnych mapach do celów
projektowych powinien uwzględniać istniejące i projektowane zagospodarowanie terenu, ukształtowanie
zieleni niskiej oraz stan istniejącego zadrzewienia. W celu umożliwienia bezkonfliktowego usuwania
ewentualnych awarii, lub wykonania wymiany rurociągów, trasę sieci należy projektować poza jezdniami - z
wyjątkiem przejść poprzecznych, oraz o ile to możliwe - poza miejscami postojowymi na zorganizowanych
parkingach.
Sieć ciepłowniczą należy projektować zachowując minimalne odległości „a” od istniejącej lub projektowanej
zabudowy, w zależności od średnicy rurociągów (a - szerokość pasa od skrajnej, bocznej krawędzi rury
osłonowej do zabudowy):
1) ≤ DN 150 a min. = 2,0 m,
2) DN 200 ÷ DN 500 a min. = 3,0 m,
3) > DN 500 a min. = 5,0 m.
Zalecane minimalne odległości rurociągów sieci ciepłowniczej usytuowanych równolegle do infrastruktury
uzbrojenia podziemnego (od rury osłonowej):
• gazociąg niskiego i średniego ciśnienia:
- o średnicy do 100 mm - 1,0 m,
- do 400 mm - 1,5 m,
- do 600 mm - 2,0 m,
- > 600 mm - 3,0 m,
• kable (kanalizacja teletechniczna) - 1,0 m, kable ziemne energetyczne - 1,0 m,
• wodociąg
- o średnicy do 250 mm - 1,0 m,
- do 500 mm - 1,2 m,
- do 1000 mm - 1,5 m,
• kanalizacja - 2,0 m.
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Wyty
czn
e p
roje
kto
wan
ia s
ieci
cie
pln
ych
w M
PE
C s
p. z
o.o
. w
Bia
łym
sto
ku
, 2
3.0
1.2
013 r
.
-
ENERGETYKA WIATROWA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Zajęcie przestrzeni:
- 1 turbina (1MW) – 1 ha
- 4 turbiny – 1 km2
Obowiązek umiejscowienia lokalizacji obiektów
powyżej 100 kW w SUiKZPG Zapis w MPZP
(ustalanie według Decyzji o WZZT oraz jako inwestycji
celu publicznego – wątpliwe merytorycznie,
niestosowane).
Zakaz umiejscawiania siłowni wiatrowych w granicach
administracyjnych miast i zabudowy zwartej wsi (POŚ)
Strefa ochronna wobec terenów zabudowanych – 500 m
(POŚ)
Strefa ochrony widokowej w stosunku do pomników
i zabytków – 100 m (Ust. o ochronie zabytków i opiece
nad zabytkami)
Fot. Agata Sumara, inzynieria.com
L-Helpershain-G; www.energiawiatru.eu
-
ENERGETYKA WIATROWA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Procedury w zakresie procesu inwestycyjnego dotyczącego budowy elektrowni wiatrowych na terytorium
Polski; wg: Energetyka Wiatrowa w Regionie Morza Bałtyckiego (Wind Energy in The Baltic Sea Region 2)
Farmy wiatrowe o wydajności przekraczającej 100 MW zostały zaliczone do kategorii inwestycji, które zawsze
wiążą się z ryzykiem występowania negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Rozporządzenie wymienia
także te rodzaje inwestycji, które potencjalnie mogą (choć nie muszą) mieć negatywny wpływ na środowisko
naturalne. Kategoria ta obejmuje turbiny wiatrowe, których całkowita wysokość przekracza 30 metrów, a także
te, które mają być zlokalizowane na obszarze parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków
krajobrazowych, obszarów Natura 2000, obszarów użytecznych z punktu widzenia ekologii oraz obszarów
wartościowych z punktu widzenia przyrody i krajobrazu.
Decyzja lokalizacyjna – jest ona zazwyczaj wydawana na podstawie lokalnego planu zagospodarowania
przestrzennego. W przypadku, gdy dla danej gminy brak jest tego rodzaju planu, konieczne jest dokonanie
zmian w lokalnej strategii zagospodarowania przestrzennego określonej w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego, jako że założenia planu o zasięgu lokalnym muszą pozostawać zgodne z
postanowieniami zawartymi w studium. Zmiany mogą zostać wprowadzone po zakończeniu postępowania
wszczętego wraz ze złożeniem do wójta/burmistrza/prezydenta miasta wniosku w przedmiocie wprowadzenia
niezbędnych zmian. Decyzja lokalizacyjna może także teoretycznie zostać wydana na podstawie warunków
zabudowy i zagospodarowania terenu, niemniej jednak metoda ta nie jest stosowana w praktyce.
Decyzja o lokalizacji obiektów infrastruktury technicznej w pasie drogowym (w oparciu o postanowienia
ustawy o drogach publicznych). Decyzja o lokalizacji zjazdu z drogi publicznej (w oparciu o postanowienia
ustawy o drogach publicznych). Decyzja o zatwierdzeniu planów dot. wycinki drzew i krzewów (w oparciu o
postanowienia ustawy o ochronie przyrody).
-
ENERGETYKA WIATROWA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Lokalizacja elektrowni wiatrowych jest wykluczona lub niewskazana dla terenów [Wojewódzkie Biuro
Urbanistyczne we Wrocławiu 2011]:
• obszary bezpośredniego i potencjalnego zagrożenia powodzią, tereny podmokłe o niekorzystnych
warunkach dla posadowienia dużych obiektów energetyki wiatrowej oraz zawierające zbiorowiska cennej
roślinności torfowiskowej i łąkowej (gleby torfowe i mułowo-torfowe, np. w dolinach rzecznych)
• cenne zbiorowiska roślinności występujące poza obszarami prawnie chronionymi, lasami i bagnami (np.
murawy kserotermiczne i wrzosowiska)
• kompleksy leśne,
• tereny zadrzewione i zakrzaczone na otwartych terenach intensywnie użytkowanych rolniczo, służące
utrzymaniu ich różnorodności biologicznej i krajobrazowej,
• obszary o wysokich walorach kulturowych i krajobrazowych,
• tereny w granicach administracyjnych miast,
• tereny zabudowy mieszkaniowej ze strefą min. 1000 m,
• tereny szpitali i domów opieki społecznej ze strefą min.1200 m,
• tereny zabudowy przeznaczonej na cele uzdrowiskowe
ze strefą min. 1600 m,
• tereny rekreacyjne ze strefą min. 850 m,
• pozostałe tereny związane ze stałym i czasowym pobytem
ludzi ze strefa min.1200 m,
• tereny związane z bezpieczeństwem i obronnością kraju,
• tereny otoczenia lotnisk wraz z polami wznoszenia i lądowania
w zasięgu 4-6 km,
• tereny udokumentowanych złóż kopalin,
• tereny przeznaczone dla rozwoju turystyki,
• inne tereny – nie przeznaczone dla rozwoju energetyki wiatrowej.
-
ENERGETYKA WIATROWA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
-
ENERGETYCZNE SIECI PRZESYŁOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Sieci teleinformatyczne / Komunikacja radiowa i przekaźniki
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego –
o charakterze inwestycji przesądza jej dostępność dla
użytkowników, bez względu na to czy będzie ją realizował
podmiot prywatny czy państwowy – NSA, sygnatura akt II
OSK 1760/10 – praktycznie brak możliwości odmowy
lokalizacji, chyba że narusza to przepisy odrębne.
Rodzaj przewodu
Minimalna odległość, m
Do przewodu wodociągowego
o średnicy wewnętrznej, mm Do kanału ściekowego
DN < 300 DN 300-500 DN > 500
Kabel telekomunikacyjny 0,6 0,7 0,8 0,8
Kabel elektroenergetyczny 0,7 0,8 1,0 0,8
Przewód ciepłowniczy w obudowie 0,7 0,8 1,0 1,4
Kanał ściekowy 1,2 1,4 1,7 -
-
GEOTERMIA
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Energia geotermalna − energia termiczna skał
znajdujących się we wnętrzu Ziemi, zaliczana
do odnawialnych źródeł energii. Jest pobierana
za pomocą odwiertów, do których wtłaczana
jest chłodna woda i odbierana gorąca po
wymianie ciepła z gorącymi skałami.
Eksploatacja podlega koncesjonowaniu,
opierając się na dokumentacji analogicznej do
eksploatacji górniczej surowców.
Dla terenu górniczego należy sporządzić
miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, uzgodniony z właściwym
organem nadzoru górniczego, sporządzony
zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 roku o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Jednakże, jeżeli przewidywane wpływy na
środowisko będą nieznaczne, Rada Gminy
może podjąć uchwałę o odstąpieniu od
sporządzenia tego planu.
-
PROBLEMY PLANISTYCZNE WOBEC SIECI
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Problemy przestrzenne:
• zachowanie odległości między sieciami antagonistycznymi:
• kanał ściekowy – przewód wodociągowy
• kabel elektryczny lub telekomunikacyjny – przewody
wodociągowe, ciepłownicze, ściekowe, gazowe
• przewód gazowy – przewód ściekowy, ciepłowniczy
w kanale, telekomunikacyjny w osłonie rurowej
• zachowanie odległości między sieciami i drzewami:
• przewód ciepłowniczy – drzewo
• drzewo – kanał ściekowy, kanał deszczowy, drenaż
-
PROBLEMY PLANISTYCZNE WOBEC SIECI
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Problemy przestrzenne:
• konieczność wytypowania na pas drogowy kilkunastu
metrów szerokości
• uzbrojenie ulicy w liniach rozgraniczających ulicy;
własność miasta
• tunele zbiorcze – 1,5 m od ścian budynków, 1,0 m od
krawędzi jezdni
• poza ulicą przewody na obcym gruncie; pozostawienie
pasa wolnego od zabudowy i wysokiej zieleni
• kable – 1 m
• przewody – szer. zewn. + głęb. posadowienia
• ustanowienie służebności przesyłu (terenu)
• wywłaszczenie – przejęcie gruntu na własność przez
firmę obsługującą przesył
• pozostawienie terenu celem przekroczenia przeszkód
liniowych – rzek, torów kolejowych itp.
• przewody wodociągowe na terenach zagrażających
zanieczyszczeniem wód:
• 1,2-1,7 m od ścian kanału lub zbiornika ściekowego
położonego niżej niż przewód
• 3,0 m od ścian kanału lub zbiornika ściekowego
położonego wyżej niż przewód
• 50 m od składowisk odpadów, hałd, grzebowisk
i cmentarzy (dla potrzeb cment. – separator na sieci)
-
SKŁADOWISKA ODPADÓW
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Ustawa o odpadach Plan Gospodarki Odpadami
Dokumentem planistycznym lokującym tego rodzaju inwestycje
jest Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego.
Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego
powinien zawierać w przypadku lokalizacji składowiska
odpadów:
a) docelową rzędną składowiska odpadów,
b) roczną i całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje
składowanych odpadów,
c) sposób gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub
unieszkodliwiania gazu składowiskowego.
-
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych
wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać
poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U.03.61.549 z dnia 10 kwietnia 2003 r., z późn. zm.)
§ 3. 1. Składowiska odpadów niebezpiecznych oraz składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i
obojętne nie mogą być lokalizowane:
1) w strefach zasilania głównych i użytkowych zbiorników wód podziemnych (GZWP, UZWP);
2) na obszarach otulin parków narodowych i rezerwatów przyrody;
3) na obszarach lasów ochronnych;
4) w dolinach rzek, w pobliżu zbiorników wód śródlądowych, na terenach źródliskowych, bagiennych i
podmokłych, w obszarach mis jeziornych i ich strefach krawędziowych, na obszarach bezpośredniego bądź
potencjalnego zagrożenia powodzią w rozumieniu przepisów prawa wodnego;
5) w strefach osuwisk i zapadlisk terenu, w tym powstałych w wyniku zjawisk krasowych, oraz zagrożonych
lawinami;
6) na terenach o nachyleniu powyżej 10°;
7) na terenach zaangażowanych glacitektonicznie lub tektonicznie, poprzecinanych uskokami, spękanych lub
uszczelinowaconych;
8) na terenach wychodni skał zwięzłych porowatych, skrasowiałych i skawernowanych;
9) na glebach klas bonitacji I-II;
10) na terenach, na których mogą wystąpić deformacje ich powierzchni na skutek szkód górniczych;
11) na obszarach ochrony uzdrowiskowej;
12) na obszarach górniczych utworzonych dla kopalin leczniczych;
13) na obszarach określonych w przepisach odrębnych.
2. Składowiska odpadów obojętnych nie mogą być lokalizowane na obszarach, o których mowa w ust. 1 pkt
1-6 i 13.
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
SKŁADOWISKA ODPADÓW
-
3. Minimalna odległość składowiska odpadów niebezpiecznych lub składowiska odpadów innych niż
niebezpieczne i obojętne od budynków mieszkalnych, budynków zamieszkania zbiorowego i budynków
użyteczności publicznej w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, mierzona od krawędzi kwatery
składowiska odpadów, ustalana jest zgodnie z raportem o oddziaływaniu składowiska odpadów na
środowisko.
§ 10. Składowisko odpadów wykonuje się w sposób uniemożliwiający dostęp osób nieuprawnionych oraz
nielegalne składowanie odpadów.
§ 11. 1. Składowisko odpadów otacza się pasem zieleni złożonym z drzew i krzewów, w celu ograniczenia
do minimum niedogodności i zagrożeń powstających na składowisku odpadów w wyniku emisji odorów i
pyłów, roznoszenia odpadów przez wiatr, hałasu i ruchu drogowego, oddziaływania zwierząt, tworzenia się
aerozoli oraz pożarów.
2. Minimalna szerokość pasa zieleni wynosi 10 m.
3. Dla składowisk odpadów, na których składowane
są wyłącznie odpady inne niż komunalne, konieczność
wykonania pasa zieleni, jego szerokość i usytuowanie
uzależnia się od uciążliwości i lokalizacji składowiska.
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
SKŁADOWISKA ODPADÓW
-
WODY POWIERZCHNIOWE
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
Woda w planowaniu przestrzennym
- wody publiczne
- wody niepubliczne
Własność gruntu pod wodami – związana z własnością wody, w jej linii
brzegowej. Zgodnie z prawem (Ustawa Prawo wodne, art. 27, ust. 1)
każdy obywatel powinien mieć swobodny dostęp do jeziora – wszelkie
ogrodzenia muszą kończyć się 1,5 m od wody (krawędzi brzegu, linii
stałego porostu traw, linii ustalonej przez PSH-M, linii łączących
krawędzie budowli regulacyjnych). Grodzący bezprawnie podlegają
karze grzywny do 5 tysięcy złotych, a budujący bez pozwolenia mogą
trafić do więzienia na 2 lata.
W odniesieniu do zbiorników wód śródlądowych mogą być
ustanowione ich obszary ochronne.
Na obszarach zagrożonych powodzią obowiązują obostrzenia w
zagospodarowaniu. Zapisane one są w SUiKZP oraz MPZP.
W ślad za zapisami Dyrektywy 200/60/WE w sprawie polityki wodnej
RZGW mają opracować zasięgi obszarów ochronnych dla:
• ujęć wód
• wód rekreacyjnych
• terenów chronionych siedlisk przyrodniczych
• terenów ochrony ptaków Jez. Krzywe, Czarnecka2012
Jez. Iławskie, Binek 2009
Radio Olsztyn 2011
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
WODY POWIERZCHNIOWE
Urządzenia melioracyjne w dokum. planistycznych:
• budowle piętrzące
• ujęcia wód
• stopnie wodne
• zbiorniki wodne
• kanały i rurociągi o średnicy co najmniej 0,6 m
• budowle regulacyjne
• budowle przeciwpowodziowe
Zjawiska dotyczące zachowania się wód gruntowych
na terenach miejskich:
• obniżenie zwierciadła wód gruntowych przez:
• podziemne części budynków
• uzbrojenie terenu
• urządzenia służące do odprowadzenia wód opadowych
• zamierzone obniżanie poziomu wód gruntowych
• komunalny system drenarski
• pompownie odprowadzające wody do odbiornika
• nawadnianie terenów:
• infiltracja wody ze stawów, rzek, zbiorników, rowów
• aranżacja wodoprzepuszczalnych nawierzchni drogowych
• systemy nawadniające
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
WODY POWIERZCHNIOWE
Ochrona przeciwpowodziowa w planowaniu przestrzennym
• strefa małego zagrożenia – zalanie wodami terenu
do poziomu występującego raz na 20 lat
• strefa średniego zagrożenia – zalanie wodami terenu
do poziomu występującego raz na 50 lat
• strefa wielkiego zagrożenia – zalanie wodami terenu
do poziomu występującego częściej niż raz na 50 lat
• stan powodziowy – zalanie wodami terenu do poziomu
występującego raz na 100 lat (zasięg WW)
Granice zasięgu wielkiej wody są nanoszone w MPZP.
Ochrona miast:
• dużych – przed wodą 500-1000-letnią
• średnich – przed wodą 200-letnią
• mniejsze miasta, wsie, tereny rolnicze – przed wodą 100-
letnią
Obostrzenia wobec terenów zalewowych i międzywala:
• zakaz wznoszenia budynków i budowli
• zakaz sadzenia drzew i krzewów
Dopuszczalne inwestycje na terenach zalewowych i międzywala:
• budowa przewodów podziemnych
• budowa osadników wód opadowych
• budowa rowów i kanałów
• budowa dróg lokalnych
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
WODY POWIERZCHNIOWE
Ochrona przeciwpowodziowa na terenach górskich – trudny
element z uwagi na szybkość wezbrań i duże przepływy oraz
konieczność ochrony walorów krajobrazowych
• budowa zbiorników retencyjnych
• regulacja rzek i potoków
• budowa wałów przeciwpowodziowych
• zalesienie
• mała retencja wodna
Spiętrzenia:
• możliwość organizacji terenów rekreacyjno-
wypoczynkowych
• możliwość wykorzystania energetycznego
• urozmaicenie krajobrazu
• napowietrzenie wód
Problemy związane ze spiętrzaniem wód:
• przesiąk wód na tereny okoliczne – unikanie głębszych
wykopów 100 m od spiętrzenia na wysokość 10 m, 500 m od
budowli wyżej piętrzących
• możliwość podtopień i zalań w sytuacji katastrofy –
sprawdzenie zagrożenia dla obszarów zurbanizowanych
od 2 m spiętrzenia
• ograniczenie przepływu wód w cieku poniżej spiętrzenia
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
WODY POWIERZCHNIOWE
Poldery zalewowe – zwykle naturalny obszar zalewowy. W okresie wezbrania rzeki pozwala na rozlanie się
z koryta nadmiaru wody i jej naturalną retencję.
Polder Krzesin-Bytomiec
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
CMENTARZE
Cmentarz - wyraźnie wyodrębniony, oznaczony, zdeterminowany teren, przeznaczony do grzebania
zmarłych; występujące na nich mogiły są w zwyczajowo przyjętej formie wizualnej.
Na szczeblu lokalnym cmentarze są wyszczególniane w SUiKZP oraz w MPZP, uzyskując w obu
dokumentach wyodrębnione specjalnie dla tych założeń oznaczenie.
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
CMENTARZE
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
CMENTARZE
MPZP dla terenów cmentarnych wskazuje
lokalizację (przebieg):
• stref o różnych formach zagospodarowania
• pól grzebalnych z opisem formy pochówków
na danym polu; czasem z dodatkowymi
wskazaniami architektonicznymi
• dróg
• obiektów cmentarnych wraz z wyznaczeniem
linii zabudowy
• sieci przesyłowych – wodnej, cieplnej,
gazowej i elektrycznej wraz z lokalizacją
stacji transformatorowych
• kanalizacji deszczowej wraz z lokalizacją
projektowanej podczyszczalni ścieków
deszczowych i ich dalszego odprowadzenia
• miejsc gromadzenia odpadów
• drzew
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
CMENTARZE
Prace związane z likwidacją cmentarza Św. Trójcy i stan obecny
Pozostałości po cmentarzu żydowskim w Zielonej Górze
-
© Andrzej GREINERT INŻYNIERIA ŚRODOWISKA – ZOiRG, IIŚ, UZ
PLANOWANIE PRZESTRZENNE
CMENTARZE
Cmentarz Zielonokrzyżowy i katolicki
w Grünberg i. Schl. – obecnie Park
Tysiąclecia (Zielona Góra)