Índice - Moros Marroquies · 4 Junta de Gobierno Presidente PABLO RICOTE LUZ Vicepresidente 1º...
Transcript of Índice - Moros Marroquies · 4 Junta de Gobierno Presidente PABLO RICOTE LUZ Vicepresidente 1º...
Porem necupit atuscipsa comnit ea pore, nus aut quam fugiam ut vit fugitis cilluptur? Ut acculpa ent ereperum volorum quatem volorem suntotas rerchil luptasin nessim rerum ligent que audam et
doluptas et aut pedigna tisqui quis esedit volorum solorpore sitat quat odicillam ditae vellorae molupta tiorrum res dolore cullenis volectam, velit laborit ulpa de alibus nus et di que iuriatur, uta vent assum sum venduci desciis quunt aceri omnienisciae parchillaut eaquatibus vidiossus exeria nonsercid qui rehento venditem in estiur rae. Nequi cusaectenim ium vitiam quuntii ssuntio omnihitatur sit ellam sequi utempore et quis ad esci conse rempore, cones re dolupti tecestrunt omnis re, od quas milis quiasin vellautem nihiliataqui autatur a quas quiae. Nam volum volor senis molla dolorepudam as num hillis re mossinim renist laceper chicae ea etur? Venduci atecto quiam et volores tiandent.
Ut occulla borecto rionsequi volo berae susa vendaes tisque este voluptate voluptateni dolendit, samus, to dernatende eos et eos ut lam invelit rerum is dis eturent. Ad unt maximet voluptas min rest volum imi, quoditiatur? Quiaeperent quo que ariaspic temque nimpore praepel itatium fugiatusa doluptas ulpario ipisciis estis ulparum quo eic tendis molut diti odionsene non poribus doluptat aborera vel est vit volo maiorpos santiam harum voluptior sime volorrovid ut odi si con es di utem aut accum eatus doluptatume adit la sam que excerio rereicipsunt quis aut eumquat incipitat.
Destrum veliqui dipsum ex et et et faccaborro dolut pliquam repudae nem eatem nonsequo idemolor sit voloresto est, volupid magni antotae essequam, ut rectotatia nonecta tiantent volestrum et, ipsum iunto is dolorporum ulparumet vellore rorecteture voluptat ipsanda vit fugiatet ut qui idest, idipist ibeaque aut haritiunt quas ulpa dus idelicium rest
iliquam, consed quate ommo di accum rero de dem rem que lacessitate veniscipsam nobit, aut pa a sunt, ommoluptur aut ped que nis et aborro eatecta spernatem est, sum reperro cum eiunt eseritio id mo blatatq uaerum aut perrorem. Eprate pra sunt fugitae si is ipid qui dolorecaest utemolu ptasint.
Hendus iditem fugit perspiet aliquis dolorum fugias as sapiciae voluptatem quaspitatur sapicipitia sum autat aut ut remporempor aligent eos est, omnihit dis aut pos sam quis et utatio. Fugit fugiasperum si re pores idusand erchillore venderat latis et ommolut que sinvelest, venim dus.
Evelicient eatibea que pro dolestium as quas expe plauten dandicid eos et hario ommolendi optum sequae porroratus, utatum aborernat. Vitibus ullatem fuga. Itae id molorecate viditin ihicium unt. Solupta velique alit, santuribus volorunt alissima volupta et accupti busanduciet rest, omnimet accatem. Iciam aut molor modi cum remporepero berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi , sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Evelicient eatibea que pro dolestium as quas expe plauten dandicid eos et hario ommolendi optum sequae porroratus, utatum aborernat. Vitibus ullatem fuga. Itae id molorecate viditin ihicium unt.
Solupta velique alit, santuribus volorunt alissima volupta et accupti busanduciet rest, omnimet accatem. Iciam aut molor modi cum remporepero
2
3
ÍndiceEditorial - Pág. 5
Saluda - Pág. 7
Crónicas - Pág. 12
Capitanías - Pág. 18
Concursos - Pág. 22
Un año especial con San Antón - Pág. 28
Escuadras participantes en la Media Fiesta - Pág. 34
Concurso de Fotografía - Pág. 40
Historia de la sede - Pág. 44
Evolución de los gustos en la Música Festera - Pág. 50
Entrevista a Luis Carrasco - Pág. 56
La Comparsa Fuera de Elda - Pág. 59
Crónicas Grupo de Dulzainas y Percusión Abdalá - Pág. 63
Sección Infantil - Pág. 64
Bienvenida - Pág. 68
Ficha TécnicaEDITA - Comparsa de Moros Marroquíes
DISEÑO GRÁFICO Y MAQUETACIÓN - Ángela Esteban
CORRECCIÓN DE TEXTOS - Ángela Esteban Guinea /
Antonio J. Piqueres Olcina / Liliana Sales Navarro /
Lorenzo Juan Vera / Marta Fernández Navarro / Pablo Ricote Luz
FOTOMECÁNICA E IMPRESIÓN - Azorín. Servicios gráficos integrales
FOTÓGRAFOS - Vicente Esteban / Masuno / Pedro Cruces
FOTOGRAFÍA PORTADA - Vicente Esteban
EJEMPLARES - 600 ejemplares
Algunas de las fotografías que aparecen en este número están
cedidas por la Comparsa de Moros Marroquíes y el Valle de Elda.
4
Junta de GobiernoPresidente PABLO RICOTE LUZ
Vicepresidente 1º LORENZO JUAN VERAVicepresidente 2º Coordinador de Desfiles ANTONIO J. PIQUERES OLCINA
Vicepresidenta 3º Coordinador de Protocolo INMACULADA LÓPEZ SILVESTRETesorera FRANCISCA PÉREZ HERRERO
Secretario FRANCISCO BARCELÓ MAESTREVicesecretario de Actas CARLOS ENRIQUE RICO PASTOR
Vicetesorero GINÉS ALBUJER SÁNCHEZVocal Coordinador Comisión Infantil / Juvenil ELISA CREMADES BELTRÁN
Vocal Coordinador Comisión Musical FRANCISCO JAVIER SERRANO PARÍSVocal Coordinador Comisión Alardos y Embajadas JUAN CARLOS MARTÍNEZ MADRIGAL
Vocal Coordinador Comisión Artística LILIANA SALES NAVARROVocal Coordinador Comisión Sede PEDRO CANDELAS DÍAZ
Vocal Coordinador Comisión Alardos y Embajadas RAFAEL SILVESTRE GUERREROVocal Asesor Jurídico ROBERTO DELTELL SALA
Vocal SANDRA SEDANO MARTÍNEZVocal ANA ZARAIDA CANDELAS AMAT
Vocal JUDIT JUAN NAVARROVocal GINÉS BERBEGAL CELESTINO
Vocal JONATHAN MAESTRE CABANESVocal NOEMÍ JUAN NAVARRO
Presidente Honorario + EDUARDO GRAS PASCUALPresidente Honorario LUIS CARRASCO MAESTRE
VICENTE ESTEBAN
5
Editorial Para la gran mayoría, el rojo es el color del
amor y de la pasión. Es el color que despierta
nuestros sentidos y nos llena de vitalidad.
Nos colma de fuerza y energía y agudiza
nuestro poder creativo.
Nada podría definir mejor a esta revista,
impregnada de amor y pasión por la Fiesta,
llena de la fuerza y la energía de los festeros.
Cada página invade nuestros pensamientos,
nos invita a recordar cada instante pasado y
a disfrutar de los momentos futuros.
El rojo es nuestra identidad, el color de
nuestra comparsa. Llenemos nuestras calles
de Rojo Marroquí.
6
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
qui idest.
Evelicient eatibea que pro dolestium as quas expe plauten dandicid eos et hario ommolendi optum sequae porroratus, utatum aborernat. Vitibus ullatem
fuga. Itae id molorecate viditin ihicium unt. Solupta velique alit, santuribus volorunt alissima volupta et accupti busanduciet rest, omnimet accatem. Iciam aut molor modi cum remporepero berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eatu-remperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audan-ditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit ium rem faceat lam nestores eos audandan-
dam aut libera as apellorum quis volup-tas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dollup-tius eost, sit eat et is deni nobitat aut pe-rovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vella-bor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volore-hendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus expe-resenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent venimet andipicias.
7
SaludaQuiero aprovechar estas líneas para trasladar mi más sincera felicitación a la
comparsa de Moros Marroquíes, que por vez primera presenta esta revista para
acercar más las actividades que realizan a todos sus festeros. Esta revista supone
un vehículo de unión muy importante porque contribuye a promocionar nuestras
queridas fiestas de oros ristianos
Éste es vuestro primer número, pero a buen seguro que le seguirán muchos más,
porque la Fiesta está viva y es importante difundir todo el trabajo que realizáis. En este
sentido, quiero felicitar a la junta directiva porque iniciativas de este tipo contribuyen
a aunar y potenciar los Moros y Cristianos que los eldenses celebramos en honor a
San Antón.
Los Marroquíes sois una gran familia formada por 800 comparsistas, por eso quiero
trasmitiros que los Moros y Cristianos siempre van a contar con el apoyo incondicional
del Ayuntamiento, quien a través de la Concejalía de Fiestas trabaja en estrecha
colaboración con la Junta Central de Comparsas, tanto a nivel organizativo como
de promoción, para hacer cada vez más grandes nuestras populares y aclamadas
celebraciones de la cruz y la media luna.
Os deseo de corazón unas Felices Fiestas.
Adela Pedrosa Roldán
Alcaldesa de Elda
7
8
SaludaQuerida comparsa:
Esta primera edición de la revista marroquí me brinda la ocasión de escribiros
unas palabras por primera vez como Presidente de la Junta Central. Una
nueva vía que me permite poder expresar lo que supone para mí ser uno
de vosotros y poder dejar para la posteridad evidencia escrita del orgullo
que me hacéis sentir.
Orgullo sentí cuando era candidato a Presidente de la Junta Central y
recibí de vosotros apoyo incondicional y caluroso afecto.
Orgullo sentí al ver a mi comparsa portar a nuestro santo las pasadas fiestas,
en mis primeros momentos como Presidente de Junta Central.
Orgullo siento de ver, compartir y disfrutar cada acto organizado por mi
comparsa.
Orgullo siento de mi comparsa y de todas las iniciativas que ha tenido la
Junta Directiva en estos ya casi cuatro años.
Recuerdo, como miembro que fui de esta directiva, nuestros inicios, nuestra
ilusión por conseguir una comparsa más participativa donde todos nos
viésemos representados, en la que la única preocupación fuese hacer
disfrutar, compartir, unir… y sobre todo que nuestra comparsa se situara
como referente en nuestra Fiesta. Hoy toca felicitar a todos los que habéis
hecho posible esta realidad, a nuestra directiva y a todos sus colaboradores,
por todas las metas que nos marcamos y habéis hecho realidad, entre ellas
esta revista, que fue uno de nuestros retos, porque permitirá dejar rastro
de todo cuanto merezca ser preservado cada año, que nada importante
de lo que hagamos en la comparsa caiga en el olvido, memoria gráfica y
escrita de nuestro devenir.
Marroquíes, desde aquí os felicito las fiestas a todos de antemano. Os
deseo que disfrutéis con intensidad e ilusión de todos los actos organizados
por esta gran directiva que se merece todo mi respeto, cariño y apoyo.
Sigamos haciendo grande ese SENTIMIENTO MARROQUÍ. Uno de vosotros.
Pedro García
Presidente de la Junta Central
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
99
SaludaPronto viviremos los momentos más esperados de nuestra agenda
festera, con la llegada de las Fiestas de Moros y Cristianos de 2012. Me
siento orgulloso de dirigirme a todos los que formáis parte de esta gran
familia festera, en un nuevo marco, como es esta Revista anual que edita
por primera vez la Comparsa de Moros Marroquíes, lo que me llena de
satisfacción.
En la revista se publican las colaboraciones de personas, amantes de la
cultura festera y se rememoran los actos festeros de nuestra Comparsa,
acontecidos desde el Acto de Bienvenida de los Cargos de 2010 hasta
la celebración de las Fiestas de Moros y Cristianos de Junio de 2011,
manteniendo las vivencias y recuerdos presente. Pronto se levantará el
telón de nuestra esperada Fiesta de Moros y Cristianos y durante cinco
días, tendremos la oportunidad de participar en un amplio abanico de
actos, que engrandecen nuestra Fiesta y nos hacen sentirnos orgullosos
de ella. Disfrutemos de todos los momentos como verdaderos actores
de la Fiesta, llenando las calles, cuartelillos y nuestra Cábila de alegría,
colorido y amistad, en un escenario mágico, ambientado por la pólvora,
la música, los desfiles, la ilusión y la devoción a nuestro patrón San Antón.
Dejemos a un lado los momentos difíciles e injustos que atravesamos,
debido en gran parte a la situación de la economía actual y que toca de
lleno a todos los ámbitos de nuestra sociedad, e intentemos que estos días
de Fiesta sean inolvidables. Ahora y con mayor motivo, debemos abrir
nuestra Sede a todos los que sienten los colores de la Comparsa de Moros
Marroquíes.
Desde la Junta Directiva que presido, os deseamos toda la felicidad y
alegría en estas fiestas de Moros y Cristianos que pronto comenzarán y que
llevéis los colores de la Comparsa con orgullo. Cómo no, también queremos
acordarnos de aquellas personas festeras que desgraciadamente nos
han dejado y que formarán parte de nuestra historia. Nuestro más sincero
agradecimiento a quienes hacen posible que muchos actos organizados
por la Directiva de la Comparsa, se puedan llevar a cabo y queden
plasmados y al alcance de nuestros comparsistas y amantes de la
Fiesta de Moros y Cristianos. A todos ellos, gracias por su colaboración y
compromiso con la Comparsa y con las tradiciones.
¡Viva la Comparsa de Moros Marroquíes! ¡Viva San Antón!
Pablo Ricote LuzPresidente de la Comparsa Moros Marroquíes
FOTOGRAFÍA: VICENTE ESTEBAN
11
12
CrónicasHalloween 31-10-2010l d a de octubre celebramos nuestra fiesta de allo een en la ábila con
una especial cena de los horrores ue una noche terror ficamente di ertida
Inauguración del Belén 12-12-2010Con motivo de la Navidad, se llevó a cabo la inauguración del Belén en la sede de nuestra Comparsa. El acto estuvo amenizado por la colla Abdalá, que interpretó un variado repertorio de villancicos. Nos acompañó nuestra capitan a ristina ir ent, epe ir ent, atina il s abriel egura
Taller de Navidad 18-12-2010Ese sábado, los pequeños de la Comparsa, pasaron una tarde divertida realizando la tarjeta navideña y disfrutando de una chocolatada. Además,
tuvieron la oportunidad de entregar sus cartas a los Reyes Magos de Oriente.
Acto Bienvenida de los Cargos 22-12-2010l mi rcoles de iciembre, tu o lugar en la ábila el cto de ien enida a
los cargos que representar an a la omparsa en las fiestas de oros ristianos , quienes firmaron en el libro de honor de la omparsa e trat de una
emotiva velada en la que los nuevos cargos estuvieron acompañados por sus familiares, amigos y demás festeros.
Colla 15-01-2011El sábado previo a la festividad de San Antón, las nueve agrupaciones musicales de las comparsas, entre las que se encontraba la colla Abdalá, recorrieron las calles de Elda interpretando diferentes piezas musicales.
Misa de San Antón 17-01-2011El lunes 17 de enero se celebró la Santa Misa en honor a San Antón, junto con el encendido de la hoguera, las danzas tradicionales y la bendición del pan. Además, este año fue nuestra Comparsa la encargada de portar a hombros a nuestro Santo anacoreta. Más tarde, una vez el Santo entró a la ermita, y tras el aplauso de los allí presentes, se procedió al reparto de panes en la sede de nuestra Comparsa por nuestros cargos.
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S
13
CrónicasDesfile Recogida Santo y Cena de Media Fiesta 22-01-2011La comparsa ofreció un almuerzo a los miembros de la mayordomía, Junta Central y autoridades en el cuartelillo Pedro Díaz. En la Plaza Castelar, comen el desfile del estandarte hasta la ermita ras la salida de la imagen, los Moros Marroquíes comenzaron el traslado del Santo a la iglesia de Santa Ana. Por la noche, nos reunimos en la sede para celebrar la cena de San Antón y presentar a los cargos del 2011. Asimismo, los capitanes salientes dedicaron unas palabras de despedida al público asistente.
Desfile de Media Fiesta 23-01-2011El Capitán del año 2010 junto con la comparsa, ofreció un almuerzo en la sede a los costaleros, escuadras acompañantes, tiradores y a la colla Abdalá.ras el acto de roclamaci n de los nue os cargos para las pr imas fiestas,
nuestra comparsa trasladó al Santo a su ermita.
Traje de la Guardia Negra 11-02-2011resentaci n en la sede del tra e de desfile para el loque de egros,
uardia egra , que se estrenar a en las fiestas de oros ristianos El diseño del traje fue realizado por nuestra comparsista Marina Pérez. El cabo del Bloque sería Miguel Español, incorporando para la Entrada Mora
un cabo batidor.
Fiesta Carnaval 05-03-2011El primer sábado de marzo se celebró en la sede, nuestra primera cena y fiesta de arna al, con untamente con la omparsa de iratas Se otorgaron 2 premios a los mejores disfraces.
Gala 02-04-2011La comparsa de Moros Marroquíes celebró en el Teatro Castelar su III Gala Festera. Una gala brillante y novedosa, que estuvo basada en la música y en la que se presentaron a nuestros cargos de 2011. Asimismo, se hizo entrega del Arcabucero de Honor a Joaquín Graciá y del Marroquí de Oro a la Asociación Musical Cultural Eldense Santa Cecilia. A continuación, tuvo lugar la cena anual de la comparsa en honor a la mujer Marroquí.
Gala Infantil 16-04-2011El sábado 16 de abril, nuestros niños fueron los protagonistas. Se celebró en el salón de actos de la Fundación Paurides la Gala Infantil, titulada “La fábrica de Marroquíes”. Posteriormente, los niños marcharon en pasacalles acompañados por la colla Abdalá hacia la sede de la Comparsa, donde merendaron y jugaron el resto de la tarde.
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S
14
CrónicasConvivencia 17-04-2011Al día siguiente, nuestra Comparsa se reunió en San Crispín para celebrar su II Jornada de convivencia. Se realizó un concurso de gachamigas y torneos de parchís y dominó. Además, contamos con la presencia de la colla Abdalá
que nos amenizó la jornada.
Entrega de Premio del Distintivo 29-04-2011El viernes 29 de abril, nuestra comparsa dio a conocer el fallo del jurado de su I Concurso de Distintivo, resultando ganador el diseño realizado por Alexandra Lozano Trilla, el cual se utilizaría para el diseño de la insignia de la comparsa y
de la camiseta de la Entradica Mora.
Entradica Mora 27-05-2011 Tras una cena informal celebrada en la sede de nuestra comparsa, todos nos dirigimos en pasacalles a participar en la Entradica Mora. Más tarde, tuvo
lugar en la ábila una fiesta ameni ada por la orquesta t mi a
Exposición de Trajes 28-05-2011Inauguración de la exposición de los trajes de nuestra Capitanía 2011 en la sede de la omparsa urante el fin de semana contamos con la afluencia de numerosos festeros y amigos.
Pregón 01-06-2011A las 11 de la noche comenzó el Pregón, a cargo del cantante David
ustamante, que dar a comien o a nuestras fiestas de oros ristianos Previamente, nuestra abanderada y capitán y la banda Santa Cecilia, acompañaron al Pregonero, Autoridades y Junta Central desde la Casa de
Rosas hasta el castillo de embajadas.
Entrada de Bandas y Retreta 02-06-2011 las de la tarde inici el desfile de la ntrada de andas, que comen ar a
con el estandarte de la Comparsa, portando por nuestra comparsista Marta Fernández Navarro, seguido de la banda de música Sociedad Musical La Lira de Quatretonda hasta llegar a la plaza de la Constitución. Una vez allí, todos los congregados cantamos el himno de la Fiesta eldense, Idella.Tras reunirnos en la sede con los cargos infantiles, nos dirigimos en pasacalles al domicilio de nuestros cargos Joaquín y Eva, para después comenzar el desfile de la etreta
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S Y
VIC
ENTE
EST
EBA
N
15
CrónicasRecogida del Santo y Desfile Infantil 03-06-2011
las de la ma ana, sali de la ábila nuestro estandarte direcci n a la Casa de Rosas para reunirse con los arcabuceros, costaleros y por supuesto, el estandarte de an nt n e esta manera, iniciar an el desfile hacia la ermita. Una vez allí, los marroquíes situaron al Santo frente a la ermita para que todas las comparsas pasaran frente a él. Tras ésto, se procedió a trasladar la imagen del Santo a la iglesia de Santa Ana, con una masiva participación de costaleros marroquíes. La tarde del viernes comenzó con un pasacalle para recoger a nuestros cargos infantiles. Tras recoger a la abanderada, todos nos dirigimos a la la a astelar donde dar a comien o el desfile de nuestras nue as generaciones, el desfile n antil
Embajada Mora y Entrada Cristiana 04-06-2011Después del almuerzo ofrecido por el capitán a los arcabuceros, se recogió al Embajador Moro en la sede para dirigirse al comienzo del acto. De esta manera, comenzó el Alardo del Bando Cristiano. Una vez ambos bandos tomaron posiciones y cesaron los disparos, comenzó la Estafeta y la Embajada Mora. La intensa conversación y la lucha acabaron con el triunfo de los oros or ltimo, se reali el esfile triun al en el que nos acompa La Mesnada Marroquí y la Colla Abdalá como boato del Embajador Moro.Tras recoger a nuestros cargos en la sede, la comparsa se dirigió a la calle Juan Carlos I para iniciar la Entrada Cristiana.
Diana, Ofrenda de flores y Entrada mora 05-06-2011A las 8 de la mañana se reunieron 220 marroquíes en la plaza del ayuntamiento para comen ar el desfile de ma or longitud de las fiestas, la iana, siendo la nuestra la comparsa más numerosa.
ortando ramos de flores ro as, a las de la ma ana nuestra comparsa dio inicio a la Ofrenda de Flores, para después, una vez llegaron todas las comparsas y se entregaron los ramos, comenzar la Solemne Misa Festera en honor a San Antón.El domingo a las 6 de la tarde comenzó la triunfal Entrada Mora, encabezada por el Embajador Moro y su séquito, siendo la escuadra de acompañante Abderramán
Embajada Cristiana y Traslado del Santo 06-06-2011Después del almuerzo ofrecido por el capitán a los arcabuceros, se recogió al Embajador Moro en la sede para comenzar con el Alardo.El lunes por la tarde y debido a las inclemencias del tiempo, no se pudo realizar la Solemne Procesión, pero bajo un cielo nublado el Santo anacoreta volvió a su ermita portado por nuestros costaleros para permanecer en ella hasta la próxima Media Fiesta. Posteriormente, junto con la Mayordomía, Junta Central y Embajador Moro, trasladamos el estandarte de San Antón a la Casa de Rosas.
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S Y
VIC
ENTE
EST
EBA
N
16
Porem necupit atuscipsa comnit ea pore, nus aut quam fugiam ut vit fugitis cilluptur? Ut acculpa ent ereperum volorum quatem volorem suntotas rerchil luptasin nessim rerum ligent que audam et
doluptas et aut pedigna tisqui quis esedit volorum solorpore sitat quat odicillam ditae vellorae molupta tiorrum res dolore cullenis volectam, velit laborit ulpa de alibus nus et di que iuriatur, uta vent assum sum venduci desciis quunt aceri omnienisciae parchillaut eaquatibus vidiossus exeria nonsercid qui rehento venditem in estiur rae. Nequi cusaectenim ium vitiam quuntii ssuntio omnihitatur sit ellam sequi utempore et quis ad esci conse rempore, cones re dolupti tecestrunt omnis re, od quas milis quiasin vellautem nihiliataqui autatur a quas quiae. Nam volum volor senis molla dolorepudam as num hillis re mossinim renist laceper chicae ea etur? Venduci atecto quiam et volores tiandent.
Ut occulla borecto rionsequi volo berae susa vendaes tisque este voluptate voluptateni dolen-dit, samus, to dernatende eos et eos ut lam invelit rerum is dis eturent. Ad unt maximet voluptas min rest volum imi, quoditiatur? Quiaeperent quo que ariaspic temque nimpore praepel itatium fugiatusa doluptas ulpario ipisciis estis ulparum quo eic tendis molut diti odionsene non poribus doluptat aborera vel est vit volo maiorpos santiam harum voluptior sime volorrovid ut odi si con es di utem aut accum eatus doluptatume adit la sam que excerio rereicipsunt quis aut eumquat incipi-tat.
Destrum veliqui dipsum ex et et et faccaborro dolut pliquam repudae nem eatem nonsequo idemolor sit voloresto est, volupid magni antotae essequam, ut rectotatia nonecta tiantent voles-trum et, ipsum iunto is dolorporum ulparumet vellore rorecteture voluptat ipsanda vit fugiatet ut
VICENTE ESTEBAN
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
1717
18
Capitanía Infantil
2011Ha sido un año muy especial para nosotros.
Pasamos todo el año junto con las modistas
y diseñadores trabajando para que nuestros
trajes quedaran tan bonitos como se habían
dibujado, y así fue, cuando nos los probamos
no nos lo podíamos creer ¡¡Eran idénticos!!
El momento más emocionante que vivimos fue
el desfile Infantil, los dos subidos a caballo con
todos los festeros mirándonos... Nos hicieron
sentir especiales.
No sólo hemos conocido a Joaquín y Eva,
nuestros cargos mayores, que son estupendos,
también a todos esos comparsistas que nos han
acompañado al salir de casa, en cada acto
o en la sede, personas que hasta entonces no
conocíamos y que ahora son nuestros amigos.
Pero todo esto no podría haber sido posible sin la
ayuda de toda la directiva y el presidente de los
Marroquíes, que son fantásticos.
ABANDERADACarmen Tortosa Valiente
CAPITÁNEnrique Martínez Esteve
FOTOGRAFÍA: VICENTE ESTEBAN
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
1919
Capitanía 2011Calor, brillantez, entusiasmo, nervios, alegría,
ilusión, cansancio, satisfacción, tristeza,... estas
son algunas de las miles de sensaciones que
hemos experimentado durante todo nuestro
año festero 2011, si a todo esto le sumas gente
maravillosa y experiencias imborrables obtienes
el resultado perfecto de un año de capitanía.
Para nosotros haber sido capitán y abanderada
de nuestra comparsa ha hecho que vivamos
las fiestas de oros ristianos como en el
mejor de nuestros sueños, por eso queremos dar
las gracias a nuestros capitanes infantiles y sus
familias, a todos los que formáis parte de nuestra
comparsa y muy especialmente a nuestras
familias, por todos esos momentos que hemos
pasado juntos y por haber compartido con
nosotros un año inolvidable. Gracias de todo
corazón.
ABANDERADAEva González Lacárcel
CAPITÁNJoaquín Hernández García
20
Capitanía Infantil
2012Carlos Egido Herranz: Desde la proclamación
de San Antón no sé qué me pasa, suelo soñar
con el Desfile Infantil, con la Retreta, con el
traslado del Santo y la verdad es que me
gusta. Pero lo que más me gusta de ese sueño
es ver a mi familia y a mi comparsa a mi lado,
ayudándome en todo, y acompañándome
en cada momento. Tengo muchas ganas que
lleguen las Fiestas y que mis sueños se hagan
realidad. Gracias a toda la comparsa, a Mª
Loli, a Alfonso y a mi abanderada Natalia.
Natalia Pérez Sáez: Me gustaría aprovechar esta
oportunidad que me dais en la revista, para
expresar mi agradecimiento a toda la Junta
Directiva de la Comparsa, en especial a Inma
y Pablo, por haberme tranquilizado, apoyado
y ayudado a cumplir este sueño que comenzó
el 22 de Enero. Quiero expresar el orgullo que
siento por ser vuestra abanderada este año.
Participo en las fiestas desde que tenía 2 meses
y cuando cumplí los 3, ya estaba apuntada
para ser abanderada, y ahora que ha llegado
el momento, me gustaría decir que voy a llevar
mi bandera con orgullo e ilusión. Así se despide
vuestra abanderada infantil Natalia.
ABANDERADANatalia Pérez Sáez
CAPITÁNCarlos Egido Herranz
FOTOGRAFÍA: VICENTE ESTEBAN
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
2121
Capitanía 2012Nos sentimos muy orgullosos de poder representar
a nuestra Comparsa en este año 2012. Esperamos
poder estar a la altura que os merecéis y compartir
con vosotros todos los momentos inolvidables
que vamos a vivir durante nuestra Capitanía,
junto a Natalia y Carlos, Capitanía Infantil.
Estamos convencidos de que no nos faltará el
apoyo de todos vosotros. Para nosotros va a ser
una experiencia inolvidable. Gracias a todos
los que formáis parte de la directiva por vuestro
buen hacer y vuestro cariño hacia nosotros.
Aprovechamos estas líneas para saludar a toda
la Comparsa de Moros Marroquíes.
VIVA LA COMPARSA DE MOROS MARROQUÍES
Y VIVA SAN ANTÓN!
ABANDERADAMª Dolores Díaz Iñiguez
CAPITÁNAlfonso Ortuño Gil
FOTOGRAFÍA: PEDRO CRUCES
22
VICENTE ESTEBAN
23
III Concurso de Postalesde Navidad
JUA
N P
EDR
O C
ON
CA
1º
PREM
IO
HÉCTOR MAESTRE 2º PREMIO
LUCÍA 3º PREMIO
24
25
I Concurso de Distintivo Soy Alexandra Lozano Trilla y el año pasado tuve el privilegio de ganar el primer concurso de distintivos que ha
realizado la Comparsa de Moros Marroquíes de Elda.
La idea surgió a raíz de que en el año 2011 la comparsa portara al Santo, nuestro Santo, nuestro querido San Antón.
Cualquier persona que aprecie y quiera nuestras Fiestas de Moros y Cristianos, sabe lo importante que es este Santo
en estas fechas tan señaladas. El caso es que haciendo memoria, nuestro patrón no había sido representado en
ningún distintivo y qué mejor homenaje que ese.
Así que siendo costaleros de nuestro Santo, tenía que salir en el distintivo si o sí. La verdad que el logo principal de
los marroquíes me ayudó mucho, porque esa media luna tan característica, parecía que lo abrazara y la estrella
que lo iluminara, el conjunto era perfecto.
a sido un honor er a un pueblo en fiestas, paseándose por sus calles, luciendo esa camiseta negra dorada
viendo en muchos chalecos ese distintivo dorado y rojo, con el diseño de mi logo. Ha sido un orgullo para mí recibir
este premio.
Pantone 1797 M
26
Porem necupit atuscipsa comnit ea pore, nus aut quam fugiam ut vit fugitis cilluptur? Ut acculpa ent ereperum volorum quatem volorem suntotas rerchil luptasin nessim rerum ligent que audam et
doluptas et aut pedigna tisqui quis esedit volorum solorpore sitat quat odicillam ditae vellorae molupta tiorrum res dolore cullenis volectam, velit laborit ulpa de alibus nus et di que iuriatur, uta vent assum sum venduci desciis quunt aceri omnienisciae parchillaut eaquatibus vidiossus exeria nonsercid qui rehento venditem in estiur rae. Nequi cusaectenim ium vitiam quuntii ssuntio omnihitatur sit ellam sequi utempore et quis ad esci conse rempore, cones re dolupti tecestrunt omnis re, od quas milis quiasin vellautem nihiliataqui autatur a quas quiae. Nam volum volor senis molla dolorepudam as num hillis re mossinim renist laceper chicae ea etur? Venduci atecto quiam et volores tiandent.
Ut occulla borecto rionsequi volo berae susa vendaes tisque este voluptate voluptateni dolen-dit, samus, to dernatende eos et eos ut lam invelit rerum is dis eturent. Ad unt maximet voluptas min rest volum imi, quoditiatur? Quiaeperent quo que ariaspic temque nimpore praepel itatium fugiatusa doluptas ulpario ipisciis estis ulparum quo eic tendis molut diti odionsene non poribus doluptat aborera vel est vit volo maiorpos santiam harum voluptior sime volorrovid ut odi si con es di utem aut accum eatus doluptatume adit la sam que excerio rereicipsunt quis aut eumquat incipi-tat.
Destrum veliqui dipsum ex et et et faccaborro dolut pliquam repudae nem eatem nonsequo idemolor sit voloresto est, volupid magni antotae essequam, ut rectotatia nonecta tiantent voles-trum et, ipsum iunto is dolorporum ulparumet vellore rorecteture voluptat ipsanda vit fugiatet ut
VICENTE ESTEBAN
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
2929
Tras el necesario paréntesis estival que nos hace
desconectar de la rutina y separar un curso de
otro, la Comparsa se puso manos a la obra a
preparar este acontecimiento creando una
comisión dedicada sólo y exclusivamente a todo lo
que tuviese que tener en cuenta con el Santo. De
esta manera, dicha comisión comenzó a organizar
todo lo que entraña esta misiva, exorno del paso,
música, organización de ensayos de costaleros, y
otros actos que nos acercasen a conocer mejor la
figura del patr n de las fiestas su inculaci n con
la misma.
Uno de los principales objetivos era que el hecho
de portar al Patrón de las Fiestas no se quedase
sólo en ello, sino que se convirtiese en un hecho
excepcional y que la familia marroquí se volcase
con Él, y así ocurrió, siendo más de un centenar de
personas las que desearon ser los pies del santo
anacoreta durante este año.
speras de las entra ables fiestas de a idad,
la cuadrilla marroquí de San Antón ‘echaba a
andar’ preparando la Media Fiesta. Durante varios
domingos se sucedieron los ensayos para preparar
el compás preciso que le queríamos imprimir al
paso, al son del conocido pasodoble, que lleva el
nombre del Santo Patrón. Poco a poco, se le iba
dando orma a un traba o cu o fin era que paso
música se fundiesen a un tiempo en la calle para
gloria de los festeros eldenses.
Ya llegó el esperado día, en el que el trono culminaba
su vestimenta luciendo en lo alto a San Antón en
el día de su onomástica, y un escuadrón marroquí
se encaminaba hacia la ermita por las angostas
calles que rodean el castillo. Tras la eucaristía, llegó
el momento de llevar a San Antón a bendecir el
pan y a dar las tradicionales vueltas a la hoguera,
con paso acompasado, cortito y siempre de frente,
como mandan los cánones, rompiendo el compás
al son del ‘fuerte’ del pasodoble, llevándolo en
volandas como si de una pluma se tratara.
l fin de semana de la edia iesta ue de ensue o,
el característico frío de Enero se rindió al calor de
los corazones, de aquellos que iban a ser los pies
de Dios en Elda durante dos días. La Casa de Rosas
y el salón de Santa Ana, fueron testigos mudos de
los últimos preparativos de las cuadrillas, de nuestra
oración elevada al cielo por intercesión del santo
anacoreta, dando sentido a todo lo que hacíamos.
El sábado por la tarde los costaleros de corazón
marroquí se volvieron a encaminar acompañando
al Estandarte de la Mayordomía hacia la ermita, con
la alegría de volver a encontrarse con Él y pasearlo
hasta Santa Ana, con la elegancia y el saber hacer
que esta cuadrilla de artistas supo imprimir al paso,
arrancando los aplausos y vítores de cuantos
festeros se encontraban en las calles esperando a
San Antón. Tras la misa solemne y la presentación de
las capitanías, llegó la hora de devolver al santo a
su casa, con la satisfacción del trabajo bien hecho,
la melancolía de lo poco que dura lo que tanto nos
gusta, pero con la mirada puesta en las Fiestas de
Moros y Cristianos, donde tendríamos de nuevo la
oportunidad de estar junto a Él.
30
Con el calorcito del mes de mayo, la cuadrilla
volvió a retomar sus ensayos para fiestas. Junto
a la preparación de los traslados con la alegría
del pasodoble, nos enfrentábamos a un nuevo
reto, la Procesión. En este acto tan especial
queríamos que San Antón se pasease por
las calles como nunca, y matizamos nuestro
andar sobre los pies, con la cadencia del paso
racheado al son de marchas procesionales
para mayor lucimiento del Santo Patrón.
El calendario quiso que este año nuestras
amadas fiestas de Moros y Cristianos viniesen en
el mes de Junio, y con ellas llegó la mañana del
viernes en la que se realiza el llamado Traslado
del Santo. Más de setenta hombres y mujeres
de alma y corazón marroquí eran enviados
por Él en esa mañana a la Junta Central de
Comparsas, destinados a ser manifestantes de
su amor por sus familias, por sus amigos, por su
escuadra, por su comparsa, por la fiesta, por
San Antón, por… por… cada uno tenemos
nuestra razón, aunque yo estoy plenamente
convencido de que la ‘providencia’ es sólo el
deseo de Dios, y Él nos tocó el corazón y nos
animó a ser sus pies durante estas fiestas. De
nuevo la Casa de Rosas era testigo de nuestros
últimos preparativos, de nuestro compañerismo
y hermandad, de nuestra oración elevada
al cielo eldense ofreciendo nuestro trabajo,
para acercar a Dios a las personas mediante
nuestro esfuerzo físico debajo de San Antón.
A renglón seguido, entre salvas de arcabucería
y la música de la AMCE Santa Cecilia nos
encaminamos a la ermita acompañando al
estandarte de la Mayordomía.
Ya con el sol en lo alto, la sombra del patrón
de las fiestas se proyectaba sobre el pueblo
eldense bendiciendo con su presencia a todos
los festeros, que un año más lo recibían en las
calles entre vítores y palmas a su acompasado
paso al son de su pasodoble, y sobre los
hombros de sus fieles costaleros marroquíes.
La ‘providencia’ nos dio una lección de fuerza,
y en este caso, de fuerza mayor. El cielo se
tiñó de lluvia en la tarde del lunes, impidiendo
que se realizase la procesión. Asomamos
al Santo a la cancela de la puerta de la
parroquia de Santa Ana, prestos a comenzar
nuestra esperada procesión. Las gotas de
agua interrumpieron nuestro momento de
recogimiento dirigido por el párroco D. José
Abellán. En plena oración el agua arreció y la
Junta Central tuvo que tomar la difícil y lógica
decisión de suspender la Procesión.
Con la caída del sol, el agua dio una tregua
y nos permitió trasladar al santo anacoreta a
su ermita. Ésta era la última vez que íbamos a
poder pasearlo hasta dentro de nueve largos
años, por lo que lo disfrutamos al máximo. A la
llegada a su casa, lo elevamos al cielo eldense
realizando las tres tradicionales vueltas de
despedida con el orgullo del trabajo bien
realizado, y una petición en el corazón que
nos de salud para poder pasearlo de nuevo.
Como ejemplo de la camaradería existente en
la cuadrilla, a la semana siguiente la comisión
del santo de la Comparsa, organizó una cena
en la que nos dimos cita más de 70 personas
que pasamos un rato muy agradable,
compartiendo experiencias de lo vivido tan
solo unos días antes bajo la imagen de San
Antón. Asimismo, como cierre de un año tan
especial junto al santo patrón, en el mes de
octubre tuvo lugar una charla ofrecida por el
arqueólogo y marroquí Gabriel Segura, quien
nos acercó un poco más a conocer la historia
de San Antón y su relación con nuestra ciudad
y nuestras fiestas.
La experiencia de portar la imagen de San
Antón nos ha enriquecido mucho en todos
los sentidos a cuantos hemos tenido el honor
de disfrutarlo. Por un lado nos ha hecho
involucrarnos en un trabajo en común por la
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
3131
Comparsa y por la Fiesta, uniendo a personas
de muchas escuadras que conforman la
familia marroquí, que sin conocerse de nada
se apoyaban unos a otros compartiendo
el esfuerzo debajo de un paso, ¡¡¡eso es ser
costalero!!!. Por otro lado, espiritualmente, el
hecho de ser testigos manifiestos de nuestra
convicción, más allá de las creencias, es muy
bonito ver a la gente emocionarse debajo de
un paso por el trabajo bien hecho, puedo dar fe
de verlo y de sentirlo.
Aprovecho estas líneas para agradecer
a cuantos hicisteis posible este sueño. En
primer lugar gracias a la Comparsa de Moros
arroqu es a su directi a, por su confian a
depositada en mí brindándome la oportunidad
de ser capata de esta magnifica cuadrilla
a la a ordom a de an nt n, por su infinita
disponibilidad y colaboración en lo que nos ha
hecho alta en todo momento a la omisi n
del anto, erdaderos art fices de cuanto
se pudo ver en la calle, siempre dispuestos
en el trabajo y una sonrisa con la que recibir
cualquier petici n c mo no, a los ángeles
de ios que con ormaron esta magn fica
cuadrilla de costaleros marroquíes que supieron
pudieron pasear al patr n de las fiestas de
Moros y Cristianos ‘como mandan los cánones
y por derecho’, gracias por crear ese pellizco
en mi corazón cada vez que recuerdo esos
maravillosos momentos.
Y qué mejores palabras para despedirme que
las que han sido nuestra consigna en todo este
caminar,
¡¡¡Viva la Comparsa de Moros Marroquíes!!!
¡¡¡Viva Elda!!!
¡¡¡Viva San Antón!!!
VICENTE ESTEBAN
32
34
Escuadras participantesen la Media Fiesta
AZU
LEM
AM
ESN
ADA
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
3535
OM
EYA
S JÚ
NIO
RZY
RO’S
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S
Foto de FamiliaFOTOGRAFÍA: VICENTE ESTEBAN
41
42
Porem necupit atuscipsa comnit ea pore, nus aut quam fugiam ut vit fugitis cilluptur? Ut acculpa ent ereperum volorum quatem volorem suntotas rerchil luptasin nessim rerum ligent que audam et
doluptas et aut pedigna tisqui quis esedit volorum solorpore sitat quat odicillam ditae vellorae molupta tiorrum res dolore cullenis volectam, velit laborit ulpa de alibus nus et di que iuriatur, uta vent assum sum venduci desciis quunt aceri omnienisciae parchillaut eaquatibus vidiossus exeria nonsercid qui rehento venditem in estiur rae. Nequi cusaectenim ium vitiam quuntii ssuntio omnihitatur sit ellam sequi utempore et quis ad esci conse rempore, cones re dolupti tecestrunt omnis re, od quas milis quiasin vellautem nihiliataqui autatur a quas quiae. Nam volum volor senis molla dolorepudam as num hillis re mossinim renist laceper chicae ea etur? Venduci atecto quiam et volores tiandent.
Ut occulla borecto rionsequi volo berae susa vendaes tisque este voluptate voluptateni dolen-dit, samus, to dernatende eos et eos ut lam invelit rerum is dis eturent. Ad unt maximet voluptas min rest volum imi, quoditiatur? Quiaeperent quo que ariaspic temque nimpore praepel itatium fugiatusa doluptas ulpario ipisciis estis ulparum quo eic tendis molut diti odionsene non poribus doluptat aborera vel est vit volo maiorpos santiam harum voluptior sime volorrovid ut odi si con es di utem aut accum eatus doluptatume adit la sam que excerio rereicipsunt quis aut eumquat incipi-tat.
Destrum veliqui dipsum ex et et et faccaborro dolut pliquam repudae nem eatem nonsequo idemolor sit voloresto est, volupid magni antotae essequam, ut rectotatia nonecta tiantent voles-trum et, ipsum iunto is dolorporum ulparumet vellore rorecteture voluptat ipsanda vit fugiatet ut
VICENTE ESTEBAN
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
4343
qui idest.
Evelicient eatibea que pro dolestium as quas expe plauten dandicid eos et hario ommolendi optum sequae porroratus, utatum aborernat. Vitibus ullatem
fuga. Itae id molorecate viditin ihicium unt. Solupta velique alit, santuribus volorunt alissima volupta et accupti busanduciet rest, omnimet accatem. Iciam aut molor modi cum remporepero berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eatu-remperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audan-ditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit ium rem faceat lam nestores eos audandan-
dam aut libera as apellorum quis volup-tas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dollup-tius eost, sit eat et is deni nobitat aut pe-rovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vella-bor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volore-hendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus expe-resenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent venimet andipicias.
44FOTOGRAFÍAS CEDIDAS: COMPARSA MOROS MARROQUÍESPrimera Kábila. Calle La Purísima, 12.
Desde aquel enero de 1944 hasta la actualidad, la fiesta de Moros y Cristianos de Elda ha ido evolucionando, al igual que el concepto de la misma o la percepción por parte del festero. Tras 68 años de celebración, la Fiesta de Elda ha alcanzado una madurez consolidada. Estadio logrado a base de trabajo, de cambios, de innovaciones, de seriedad, etc pues como todo organismo i o, la iesta de Moros y Cristianos de Elda ha ido cambiando con el paso del tiempo, adaptándose a los nuevos tiempos, puliendo asperezas, dejando atrás actos y ceremonias varias e introduciendo novedades y mejoras que redundan en la actualidad en una fiesta ordenada en el desarrollo de los actos, equilibrada en la distribución de los tiempos y ortodoxa en la celebración canónica del ritual festero.
Paralela a la evolución de la Fiesta han ido todos los conceptos e hitos a ella ligados caso, entre otros, de la indumentaria festera, los gustos musicales, el grado de implicación social, tanto colectiva como individual, la gestión de la Fiesta, los órganos de gobierno de las comparsas, etc. Pero, entre todos ellos, queremos destacar en esta colaboración la figura de la sede social de la comparsa, como elemento, hoy día, indispensable para la celebración de la Fiesta y cuyo papel en la misma es bastante reciente. En líneas generales, las sedes de todas las comparsas integrantes de la Fiesta de Elda han pasado por los mismos estadios: ausencia, itinerancia, improvisación y provisionalidad, modestia y consolidación. Estadios que han dependido, o dependieron, en buena medida de las circunstancias socioeconómicas y del modo de ver y de disfrutar la Fiesta, según la época.
Hay que tener en cuenta que las sedes o, mejor dicho, los cuartelillos generales no eran concebidos ni jugaban el papel que hoy en día desempeñan las sedes de nuestras comparsas. Por lo general, la instalación del cuartelillo general quedaba vinculada estrechamente a los directivos de turno, a sus amistades, e incluso a las escuadras en las que desfilaban. Solo tenían actividad social durante las fiestas y las vísperas. Allí acudían las bandas de música contratadas, para desde allí partir en busca de los cargos de ese año. Circunstancias alejadas de los planteamientos vigentes en la actualidad, pero acorde con el hecho de que la participación de los festeros en los actos oficiales, sin contar las entradas, no era tan elevada como en la actualidad.
La Comparsa de Marroquíes no fue ajena a esta dinámica. Según testimonios orales, las primeras reuniones de las sucesivas juntas directivas se celebraban en los bares o, en el mejor de los casos, en las casas de los directivos de ese año. Sin embargo, la grave crisis existencial que atravesó la Comparsa a mediados de la década de los años sesenta del siglo XX, que llegó a provocar la ausencia del bando marroquí en las fiestas del 1966, no propició un proceso
Historia de nuestras sedes
45
de establecimiento de una sede fija. La lenta recuperación de la comparsa, de la mano del incremento de comparsistas a o , escuadras a o , escuadras a o ,
escuadras , escuadras moti la necesidad de contar con una sede social.
Así, con anterioridad a 1981, el cuartelillo general estuvo en diversos sitios, por lo general en bajos comerciales sin uso, que eran cedidos por amigos para los días de Fiesta. Así, en un par de ocasiones la comparsa tuvo su sede en unos locales situados en la entonces calle General Moscardó, actual calle Pi y Margall. En este sentido, cabe destacar, bajo la presidencia de Eduardo Gras, el intento de compra de un entresuelo en la calle Manuel Maestre (ant. calle General
á ila niciati a del todo loable pues ue la primera apuesta por poseer una sede social, que fue desestimada por los inconvenientes de acceso que suponía.
Pero, fue hacía 1981, una vez superada con creces la crisis estera que estu o a punto de cercenar la trayectoria de la comparsa, y siguiendo el modelo imperante en otros pueblos esteros illena, lco , etc , donde las diversas comparsas poseían sedes fijas, cuando se inicia la búsqueda de una sede social permanente que permitiera aglutinar en torno a ella a todos los marroqu es al tiempo que centralizar allí todas las gestiones, reuniones y decisiones de la Junta Directiva y poder alojar a los músicos de la banda oficial de la comparsa, para reducir los costes económicos que ello suponía. El lugar elegido fue la eldense calle de la Purísima, nº 12, en cuya planta baja se instaló la primera ábila marroqu i a, durante parte de la d cada de los a os ochenta del siglo nmueble de profunda raigambre histórica que estuvo y está presidido por uno de los escasos ejemplos de la religiosidad popular eldense que ha perdurado al paso de los siglos. En el centro
FOTOGRAFÍAS CEDIDAS: COMPARSA MOROS MARROQUÍES
Inauguración de la sede actual en 1.998
46
de la fachada, entre los balcones de la primera planta, todavía se conserva el retablo devocional compuesto de 12 azulejos polícromos, de 21 cm de lado cada uno de ellos, en composición de 3 x 4, con la representación iconográfica de la Santísima Trinidad. Queda enmarcado por unos filetes de color naranja sobre fondo amarillo. Falta el azulejo inferior central y su datación cabe situarla hacia finales del siglo XVIII y primeros años del siglo XIX.
A medida que la comparsa se consolidaba y crecía, la sede se mostraba insuficiente para dar cabida a las necesidades de un, cada vez mayor, número de comparsistas. Por este motivo, en 1987, con Rubén Martínez Payá, como presidente, y Luis Carrasco, como secretario, se decidió la compra de un inmueble que permitiera dotar a la comparsa de Marroquíes de una sede digna.
Tras la búsqueda de un local adecuado, se eligió un inmueble en la calle de San Agustín, nº 16, en la antigua placeta de las Parras (entre 1747 y 1858 llamada plazuela de la hi a o pla uela de guado nmueble que, despu s de su adecuación, fue inaugurado el 1 de junio de 1988, pudiéndose celebrar allí las fiestas de ese año. Contando con la asistencia de festeros y autoridades, la nueva sede fue bendecida por el rvdo. Don Enrique Garrigós Miquel, cura párroco de la iglesia de Santa Ana. Acto en el que también se bendijo la imagen de San Antonio, abad, que preside desde entonces la comparsa.a compra de la ábila, como pas a denominarse la sede
marroquí, en recuerdo de las tribus y del territorio bereber del Norte de África, fue realizada mediante la suscripción de un préstamo bancario personal por parte de varios de los directivos. Cambio de sede que vino a coincidir grosso modo con el cambio en la presidencia de la comparsa
, cogiendo el rele o de la misma el hasta entonces secretario, Luis Carrasco Maestre.
urante una d cada la comparsa estu o radicada en uno de los rincones que mejor han sabido guardar la esencia de lo eldense de antaño. Sin embargo, la propia y rápida evolución de la Fiesta, hacia una mayor participación de los festeros y hacia una mayor presencia de la Fiesta de Moros y Cristianos a lo largo de todo el año ocasionaron que la sede se mostrara insuficiente para las nuevas necesidades. Por eso, se optó por la adquisición de los inmuebles de la calle Gonzalo Sempere, nº 17 y 19, propiedad de Paquita e Isabel Morán, familiares de Pedro Díaz.
i eldense hab a sido la ubicaci n de la anterior ábila Marroquí, en la antigua placeta de las Parras, no lo fue menos la nueva, situada en la popularmente conocida como calle La Tripa. Vial peatonal que todavía conserva, en un estrecho tramo, el sabor humilde de las casas y calles eldenses de principios del siglo XX.
ue a ábila pro ectada e no o por el arquitecto rnesto Ortiz Juan, miembro de la comparsa, quien, sin grandes
Sede Plaza San Agustín
47
lujos, pero teniendo en cuenta las necesidades básicas festeras, diseñó una amplia y funcional sede, dispuesta a afrontar los retos que el siglo XXI depara a la Fiesta de Moros y Cristianos de Elda.
Fue inaugurada el 14 de octubre de 1998, con gran concurrencia de los comparsistas y contando con la presencia de las autoridades civiles, religiosas y festeras del momento, tal y como lo describe J. A. Sirvent Munllor, a la sazón, cronista oficial de la Fiesta de Moros y Cristianos:Las nuevas instalaciones cuentan con dependencias para secretaría, dormitorio y baños para la banda de música oficial de la comparsa, así como comedor y cocinas. El acto amenizado por la banda Virgen de la Salud contó con representación de toda la familia festera siendo presidido por el alcalde y varios concejales, así como por la Abanderada y Capitán de la comparsa, pronunciando unas palabras el párroco de Santa Ana, don José Navarro.
Fruto de una ejemplar gestión económica de los recursos económicos propios, que permitió su construcción y dotación de mobiliario, sin comprometer el equilibrio inanciero de la comparsa, la ábila marroqu cuenta con
una superficie de unos 400 m², distribuidos en tres plantas. Una amplia planta baja, con barra de bar para atención de los esteros una primera planta con o icinas sala de untas , una planta superior, con habitaciones para la banda de música.
Con posterioridad, se adquirió el inmueble colindante, ampliándose la sede, para que los músicos pudieran alo arse all destinando las habitaciones de la segunda planta al servicio de las capitanías.Frente a los espacios funcionales y ausentes de decoración de las plantas superiores, la planta baja conjuga en su ornamento los colores del traje oficial de la comparsa. Así, los azulejos del zócalo alicatado presentan la siguiente distribuci n, de arriba aba o ro o, como el e a ul, como la camisa el chaleco amarillo, como el a n ro o, como el pantal n , otra e amarillo, como las babuchas
En este sentido, hay que destacar la inquebrantable voluntad de la comparsa de Marroquíes de vincularse estrechamente con la historia e idiosincrasia eldense, al apostar por el Casco Antiguo para establecer su sede social, antes que ninguna otra comparsa pensara en este espacio urbano para ubicar sus sedes. Clarividente apuesta de futuro que si bien, a juzgar por las palabras de directivos y presidentes de otras comparsas, pareció arriesgada y hasta descabellada en su momento, con el paso del tiempo acabó dando la razón a la directiva
marroquí, pues su ejemplo fue seguido por la mayoría de las comparsas eldenses, tanto de un bando como de otro (Huestes del Cadí, Zíngaros, Realistas, Contrabandistas y
iratas , as como de un buen n mero de cuartelillos de escuadras.La apuesta marroquí persiguió apoyar la recuperación del Casco Antiguo de Elda, iniciando la implicación de los colectivos festeros que integran la fiesta de Moros y Cristianos, como puntas de lanza que, respetando la personalidad y características urbanísticas propias del barrio más frágil de Elda, afiancen entre la mayor parte de los eldenses festeros la voluntad de recuperar para la Elda de hoy en día las calles, plazas, rincones y casas de la Elda de ayer. Todo ello, con el legítimo fin dar vida a un barrio en el que nacieron, jugaron y crecieron un buen número de festeros que añoran esas calles con sabor a historia con el ob eto de colaborar en la recuperaci n de un barrio “maltratado” y olvidado por todos, cuya problemática no ha sabido ni querido ser resuelta , con el objetivo de enmarcar parte de la Fiesta en el entorno urbano donde se desarrollaron las primigenias fiestas de Moros y Cristianos de Elda durante el siglo XIX.
Gabriel Segura Herrero
FOTOGRAFÍAS CEDIDAS: COMPARSA MOROS MARROQUÍES
48
VICENTE ESTEBAN
49
50
Evolución de los gustos en la Música FesteraBreve reseña histórica
La fiesta de Moros y Cristianos tiene una historia y evolución inherente a la
propia música que se ha utilizado para acompañar a ésta. A principios del
s. XIX, Alcoy se convierte en un referente evolutivo de la Fiesta, ya que su
carácter de ciudad pionera en la revolución industrial le proporciona unos
recursos económicos capaces de renovar e incorporar nuevos elementos.
Así en 1817 la Filá Llana contrata por primera vez una Banda de Música
miliciana existente en la ciudad, sustituyendo al hasta entonces tradicional
acompañamiento musical de la dulzaina y el tabal. Esta práctica pronto fue
imitada en diferentes pueblos donde se desarrollaba la Fiesta.
El siguiente paso importante en la evolución de la música festera tiene
que ver con el repertorio, ya que la música que utilizaba este tipo de
agrupaciones era obviamente militar. Debido a esta necesidad de crear una
música específica para la Fiesta, el músico alcoyano Juan Cantó Francés
(1856–1908) compone en el año 1882 lo que hoy en día se considera como
la primera obra para las fiestas de Moros y Cristianos; el pasodoble Mahomet.
Durante el s. XX se producen dos hechos históricos en la evolución de
este género que cabe tener en cuenta. En los primeros años comienza a
gestarse un nuevo concepto musical que se adapta al acompañamiento
de las huestes árabes. La utilización de un vestuario específico y su particular
manera de desfilar con un carácter más pausado requiere la creación de
una música más acorde con estas características. De esta manera nace la
primera Marcha Mora en el año 1907 de la mano del compositor alcoyano Antonio Pérez Verdú (1875-1932): A ben Amet (Marcha Abencerraje).
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
5151
Para que las tropas cristianas disfruten de una música
espec fica para sus desfiles habrá que esperar hasta
el año 1958 en el que la Filá Vascos de Alcoy encarga
al gran músico Amando Blanquer Ponsoda (1935-
la m sica para su capitan a s es como nace
Aleluya. El propio maestro Blanquer, en un alarde de
modestia al que nos tenía acostumbrados, se quitaba
importancia varios años después de crear la primera
Marcha Cristiana de la historia de la Música Festera
cuando decía: “Yo no inventé nada. La marcha
cristiana estaba en el ambiente. Yo sólo tenía que
acogerla”.
Estos son los orígenes de los tres grandes géneros en
los que está basada la música de Moros y Cristianos:
el pasodoble festero, la marcha mora y la marcha
cristiana aunque tambi n podemos encontrar
otros subgéneros que se han ido incorporando a la
iesta que llegan a ser parte identificadora de la
tradición particular de algunas poblaciones: marcha
de procesión, ballet, pasodoble marcha, pasodoble
dianero, música incidental para boato, misa festera,
himno de fiestas
Evolución hasta nuestros días
Obviamente las obras que he nombrado anteriormente
y que han sido pioneras en su género, distan bastante
de la estética musical que poseen las composiciones
que se utilizan en la actualidad. Que la música ha
sufrido una evolución es algo indudable, pero esta
transformación no es una particularidad exclusiva
de la música, ya que los vestuarios, la renovación e
incorporación de nuevos actos, la manera de
desfilar, en definiti a, la propia iesta tambi n ha
evolucionado.
Desde un punto de vista técnico podríamos señalar
siempre en t rminos mu generales algunos
aspectos que demuestran una transformación en las
composiciones musicales.
Dificultad técnica. Las exigencias técnicas para los
instrumentistas han ido incrementándose y desde el
punto de vista individual, los músicos se enfrentan en
la actualidad a partituras mucho más complicadas.
Incremento instrumental. Algunas de las obras
contemporáneas son más exigentes con la
instrumentación. El compositor, con la intención de
conseguir un mayor colorido en la orquestación de
sus obras, requiere de una plantilla cuidadosamente
equilibrada, que no siempre coincide con el concepto
de una plantilla muy numerosa.
Complejidad rítmica. La propia complejidad
técnica de la música lleva intrínsecamente unida
una complejidad rítmica. En el repertorio actual el
aspecto rítmico desempeña un papel fundamental,
llegando incluso en algunas composiciones a ser más
importante que el concepto melódico o armónico.
sto, unido a un uso en ocasiones abuso de la
sección de los instrumentos de percusión con una
unci n predominante irtuos sima, confieren al
ritmo uno de los aspectos musicales que más se ha
desarrollado en los últimos tiempos.
Estética. Muchos de los actos han sufrido una cierta
transformación buscando una mayor teatralización
de la Fiesta, y la música ha ayudado mucho a
esto n aspecto que clarifica esta tendencia es la
similitud de la música festera actual y algunas bandas
sonoras utilizadas en la cinematografía. Sin duda al
crearse secciones de la iesta boatos, emba adas,
donde lo que prima es una estética exuberante y
en ocasiones casi holl oodiense, es comprensible
apreciar un cierto paralelismo entre la Fiesta y el cine.Manuel Mondéjar dirigiendo el pasodoble “Idella” en la
Entrada de Bandas 2002.
52
Factores que condicionan el gusto por la composición
Si bien la intención de este artículo, nunca es la
de indicar (ni tan siquiera sugerir) qué música es
la que nos tiene que gustar, sí me gustaría hablar
de algunos aspectos que condicionan sin duda
nuestro gusto musical y que deberíamos tener
en cuenta a la hora de crearnos un criterio
coherente para no acabar hastiados con un
limitado y repetitivo repertorio que impregne a la
Fiesta de una cierta monotonía.
Calidad compositiva. La primera valoración que
debemos tener en cuenta es la de la calidad
compositiva de la obra, y ya que no todo el
mundo posee las nociones técnicas y musicales
para hacer esta diferenciación, tenemos que
recurrir a la imprescindible figura del asesor
musical, quien sí debería de tener una adecuada
cultura musical para orientarnos en ese sentido.
Lenguaje musical. La propia complejidad del
lenguaje utilizado por los compositores requiere
en ocasiones de una cierta asimilación por
parte del oyente que no siempre se produce de
manera inmediata. Dicho de una forma mucho
más coloquial, con algunas composiciones hay
que tener la suficiente paciencia para poder
disfrutar de ellas y no rechazarlas si a la primera
audición nos resulta un tanto incómoda.
Es cierto que hay composiciones que nos atrapan
la primera vez que las oímos, pero aquellas
que necesitan un mayor recorrido por nuestro
intelecto pueden llegar a emocionarnos tanto o
más que las que nos van directas al corazón.
Condiciones acústicas. Las condiciones en las
que uno escucha una obra no siempre son las
mismas. La audición de un CD, la presencia física
en un concierto, la presencia en un desfile como
espectador/oyente, desde la escuadra que
desfila inmediatamente delante de la banda de
música con los timbales “pisándoles las capas”
o desde la escuadra que desfila delante de la
banda de música pero con la separación de
cuatro escuadras más que distancian al festero
oyente de la banda, tanto que se confunde con
la banda que se sitúa a la misma distancia por
delante. Todas estas son diferentes maneras de
apreciar una composición festera que sin duda
influirán en nuestro criterio a la hora de hacer
una valoración, por lo que una vez más, la crítica
precipitada puede privarnos de un juicio sensato.
Condiciones interpretativas. Las interpretaciones
por parte de las bandas de música no siempre
se acercan al ideal que el compositor pensó a
la hora de escribir una composición. Ya sea por
la compensación en la plantilla de la banda, la
calidad de sus músicos, o el tiempo de ensayos
dedicado a preparar un repertorio, entre otros
factores, las versiones que oímos en directo
pueden alejarse de una concepción previa que
podamos tener de, por ejemplo, una buena
grabación en un CD.
Moda. El afán por querer renovar el repertorio
festero puede llevarnos erróneamente a dirigir
nuestra mirada únicamente a aquellas novedosas
composiciones que en la actualidad son muy
utilizadas pero por desgracia destierran al olvido
a otras obras, que no por ser muy tradicionales
pierden su calidad musical y emotiva.
Además de estos aspectos, existe otro factor
que si bien no es determinante, conviene tener
en cuenta para poder tener una visión general
de todo aquello que condiciona nuestro nivel de
satisfacción por una composición musical:
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
5353
Factor emocional. Seguro que todos somos
capaces de emocionarnos con composiciones
que no responden a ninguno de los aspectos
anteriormente citados. En el mundo de la música
estera e isten infinidad de composiciones
dedicadas a un pueblo, una comparsa,
una escuadra, un santo, un festero, etc. que
son capaces de conmovernos sin cumplir
favorablemente ninguno de los condicionantes
mencionados arriba, pero tienen una gran
capacidad de emocionarnos, más por el
significado e tramusical que por su alor
puramente artístico.
Conclusión
La extensión de este artículo impide hablar de
algunos aspectos que no han sido mencionados
o no se han tratado con la suficiente
profundidad, pero podemos atrevernos a decir
con rotundidad que la elección del repertorio
musical debe ser meditada y valorada con la
suficiente pro undidad a que son muchos los
aspectos históricos, estéticos y técnicos para
tener en cuenta.
Una buena selección del repertorio
musical es fundamental para el desarrollo y
engrandecimiento de la Fiesta, y cuanto mayor
sea la calidad de las composiciones y mejor
su interpretación por parte de las bandas de
música, mayor será el valor artístico y cultural de
las Fiestas de Moros y Cristianos. Sería interesante
que el festero aprendiera a interesarse por la
música festera, y para eso no es absolutamente
necesario tener conocimientos técnicos.
Obviamente una mínima cultura musical
ayudará a crear unas opiniones coherentes, pero
aún en el caso de carecer de conocimientos
musicales, todo el mundo puede dedicar un
poco de su tiempo a escuchar con atención
distintas composiciones, ya sean novedosas o
habituales para nuestro oído, siempre con un
mínimo sentido crítico, pero con la importante
premisa de dejar que la música llegue a
conmovernos y emocionarnos.
Manuel Mondéjar Criado
Banda de Música de Elda en las Fiestas de Petrer de 1905.
54
56
Luis Carrasco, muchos años Secretario, después fuiste Presidente de los Moros Marroquíes, ¿cómo recuerdas aquellos años en la fiesta?Para mí, todos los años transcurridos en la Fiesta, de
secretario de mi Comparsa y después presidente, como
de representante de la misma en nuestra Junta Central,
constitu e una etapa larga, dicho sea de paso ,
inolvidable. Son innumerables los recuerdos, y sobre
todo, los amigos que, a lo largo de más de la mitad de
mi vida hice y aún conservo, pues hasta aquellos que
ya no están con nosotros, viven todavía muy presentes
para mí , pues dejaron una huella muy profunda tanto
a nivel personal, como festero.
¿Luis, en qué ha cambiado para ti la fiesta de Moros y Cristianos en los últimos 25 años?La evolución que fue experimentando nuestra Fiesta
a partir de los años 70, es, en mi opinión, totalmente
positiva.
Las notables mejoras que se introdujeron en los actos
de guerrillas y embajadas, el incremento de festeros
en las omparsas los ctos de la iesta, los desfiles
infantiles, los Estatutos de la Junta Central, Mayordomía
y Comparsas, la consecución de locales propios, la
rique a de los tra es de fiesta, el respeto la de oci n
a nuestro Santo Patrono, etc.- Sin duda, la esencia es la
misma, pero sí, la Fiesta ha cambiado mucho, a mejor.
¿Crees que los Moros Marroquíes han cambiado también mucho?Nuestra Comparsa también ha cambiado en todos
esos años, pues con el esfuerzo de todos conseguimos
mejorar lo que ya habían forjado nuestros antecesores,
y todas las mejoras de la Fiesta en general, por supuesto
fueron favorables para los Moros Marroquíes.
¿De todo lo vivido en la fiesta, cuál es el mejor recuerdo que tienes de ella, quizá el haber logrado en tu mandato, hacer realidad el sueño de tener una gran sede social propia?Son tantos los recuerdos que no sabría elegir, claro que
nos llenó de alegría a todos poder contar con un local
social amplio y digno, pero el que mis hijos ostentaran
los cargos de Capitán y Abanderada, supuso una
satisfacción que tú sabes bien que la sentimos
especialmente los padres.
¿Te consideraste alguna vez, un presidente autoritario?Siempre he dialogado con todos, pidiendo opiniones,
consultando todo con las directivas, y sometiendo a la
Asamblea todos los asuntos. He procurado que nuestras
decisiones no perjudicaran a nadie, asumiendo toda
la responsabilidad. No creo que todo esto sea ser
autoritario.
¿Luis, por qué siendo presidente de la comparsa, nunca se llegó a aprobar la participación de los Moros Marroquíes en las “ Entradica mora” ?A mí como presidente de los Marroquíes me hubiera
gustado que la Comparsa participara, pero en
tres votaciones celebradas en distintas Asambleas,
los asociados, por unas mayorías abrumadoras lo
impidieron. De hecho, el haber participado hubiera
supuesto algún ingreso extra para nosotros, pero la
Comparsa manda a través de la Asamblea.
Entrevista a Luis Carrascopor Juan Deltell
57
Si con la experiencia acumulada, pudieras volver a revivir aquellos años de responsabilidad, ¿qué no harías que hiciste?Siempre he creído que debería arrepentirme de algo que
no haya hecho, no al revés.
¿Y si tuvieras que quedarte con algo de la fiesta, con qué te quedarías?obre todo, la misa procesi n a nuestro anto, el esfile
Infantil.
¿Pesa más la alegría de tus años como festero, o la nostalgia de lo vivido en aquellos años?No tengo nostalgia de lo vivido, al contrario, todo son
buenos recuerdos.
¿Eres un festeros con muchas distinciones, hasta tiene una marcha mora escrita para ti, todo esto, qué significa para un festero como tú?Siempre es un placer el ser distinguido por la Junta
Central, alguna Comparsa ó por mis Marroquíes, aunque
de erdad, refle ionando, esas distinciones para m están
motivadas por el trabajo y el buen hacer de todos los
Moros Marroquíes.
¿Cuál fue el mejor y el peor recuerdo al frente de la comparsa?
parte de la p rdida de compa eros amigos, no e isten
malos recuerdos, pues todos hemos hecho frente común
ante las dificultades que han podido surgir uestra
Comparsa ha estado muy unida.
¿Después de haber dejado la presidencia de la comparsa, que relación mantienes con la misma?Aunque no de forma presencial, mi relación con los
oros arroqu es es absolutamente cordial e iste una
comunicaci n constante fluida con mi presidente ablo
Ricote. No hay que olvidar que fuimos compañeros en la
Junta Directiva durante años.
¿Qué sentiste al ser nombrado presidente de honor por la actual Junta Directiva?
ara m supuso un gran honor, a pesar de no haber
podido asistir a la Gala en que se me otorgó ese título, es
un moti o más de agradecimiento hacia los arroqu es,
y la Fiesta.
¿Desde ahora, tus sueños como festero cuáles son?Mis sueños y deseos son el que nuestra Comparsa avance
con paso firme, culminen todos los pro ectos que la
Junta Directiva tienen marcados.
¿Te sentirás siempre Moro Marroquí?Estoy orgulloso de la Comparsa de Moros Marroquíes.
Mis sentimientos son de un profundo cariño hacia
mi Comparsa, y de agradecimiento a todos por
su colaboración y el respeto que siempre me han
demostrado. Sí, soy y seré siempre Moro Marroquí.
Luis Carrasco Maestre, gracias por todo lo que has dado
a esta comparsa y que nuestro Santo patrón San Antón,
siga apo ando a sta a las demás comparsas de nuestra
fiesta de oros ristianos
58
59
En el mes de julio la vecina localidad de Novelda contó con la
Guardia Negra de la Comparsa para participar en el boato de
los Moros Damasquinos.
El pasado 15 de octubre la Sociedad Musical La Lira de
Quatretonda celebro su XXV Aniversario, y por este motivo
sumado al de ser la banda oficial de la comparsa desde
hace muchos años, nos invitó a una jornada de convivencia
que tuvo lugar en el propio Quatretonda. Fue una jornada
espectacular celebrada en hermandad con la Banda y con
las diferentes comparsas moras y cristianas que allí acudimos,
procedentes de 19 localidades donde la Lira toca en sus
fiestas a ornada empe al mediod a con la recepci n
de las distintas comparsas, seguida de un pasacalles por la
población. Más tarde, comenzó la comida que constó de una
paella gigante para 700 personas, café y copas. Por último, a
las empe el acto central de la ornada, un desfile por
las calles de Quatretonda de todas las comparsas asistententes
con sus tra es oficiales, a la que acudieron m sicos de otras
localidades para darle más empaque al desfile erminado el
acto La Lira nos agasajó con una cena y posterior verbena
a todos los asistentes. Además, aprovechamos este evento
para que nuestro Presidente le hiciera entrega a La Lira de
Quatretonda del Marroquí de Plata en agradecimiento a estos
años de dedicación a nuestra comparsa.
El día 22 de octubre los Moros Marroquíes asistimos a un almuerzo
organizado por la Comparsa de Moros de Caudete. En dicho
almuerzo, nos reunimos las Comparsas de Moros Fundadores
de distintas localidades para así organizar el próximo Congreso
de Moros Fundadores que tendrá lugar en Castalla el 6 de
julio de 2013. También es una jornada que se aprovecha para
visitar la localidad de la comparsa que lo organiza, conocer
sus costumbres festeras y cambiar impresiones y experiencias
de la fiesta FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S
La Comparsa fuera de Elda
60
VICENTE ESTEBAN
61
62
VICENTE ESTEBAN
63
1 de Enerol grupo bdalá particip en el esfile de
acompañamiento al Paje Real.
14 de EneroEl sábado por la tarde la Colla participó en el
esfile de grupaciones usicales previo a la
festividad de San Antón.
2 de AbrilEl grupo de dulzainas y percusión acompañó a
la comparsa en la Gala Marroquí.
16 de AbrilEl grupo Abdalá asistió al acto acompañamiento
de la Gala y Merienda infantil.
1 de Mayoarticipaci n en el esfile de oros ristianos
en banilla urcia con la comparsa Cábila
Jaira y donde la colla consiguió el premio Pascual
Lozano al mejor acompañamiento musical de
todo el desfile, que otorga la ederaci n de
Moros y Cristianos de Abanilla. Cabe destacar
que es la segunda ocasión que el grupo consigue
dicho galard n en las mencionadas fiestas
8 de Mayoa olla toc en el esfile de oros ristianos
en ie a urcia con la comparsa Cábila
Alamines de Abu-Hassan.
27 de MayoEl grupo acompañó a la comparsa en la
Entradica Mora.
3 de JunioLa Colla Abdalá participó con la comparsa en
el esfile in antil
21 y 23 de Julioa olla particip en las fiestas de oros
Cristianos de Novelda con la comparsa de
Astures.
22 de Julioarticipaci n en el esfile de oros Cristianos
de Orihuela con la comparsa de Nazaries.
9 Septiembrel grupo bdalá toc en el esfile de Moros y
Cristianos en Murcia con la comparsa Im-arabi.
1 de Octubreesfile de oros ristianos en Sagunto
alencia con la ederaci n de oros
Cristianos de dicha localidad.
17 de DiciembreLa Colla amenizó con sus diferentes piezas
musicales la tarde navideña de la comparsa.
Crónicas Grupo de dulzainas y percusión
Abdalá
64
Sección Infantil FO
TOG
RA
FÍA
S C
EDID
AS:
CO
MPA
RSA
MO
RO
S M
AR
RO
QU
ÍES
Y V
ICEN
TE E
STEB
AN
65
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S Y
VIC
ENTE
EST
EBA
N
66
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S Y
VALL
E D
E EL
DA
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
67
FOTO
GR
AFÍ
AS
CED
IDA
S: C
OM
PAR
SA M
OR
OS
MA
RR
OQ
UÍE
S Y
VALL
E D
E EL
DA
67
68
Almendros Amat, Alvaro · Almendros Saiz, María José
Avilés González, Javier · Bañón López, Javier
Barceló Rubio, Carolina · Barceló Rubio, Darío · Bauza Mira, Ana
Botella Jiménez, María · Cabrera Fernández, Juan Carlos
Cartagena Calafati, Andrea · Cáscales, Juan
Cortes Mula, Enrique · Cremades Poveda, Alvaro
Díaz Iñíguez, María Dolores · Durá Hernández, Ángela
Durán González, Ana · Folgado Segura, Alejandro
García Escobar, Juan · García Iñesta, Ana Isabel
García Martínez, Paloma · García Muñoz, Adrián
García Trigo, Rafael · Garrigós Pérez, Noelia
Gómez López, José Ramón · Gomis Navarro, Pablo
González Cañizares, Marina · González Lacárcel, Yolanda
on ále idal, ri a on ál e errera, arta
Gras Martínez, Eduardo · Inza Pastor, Noelia
Iñíguez García, Laura · Justamante Díaz, María Belén
Lázaro Garrido, Antonio · Lloret Primo, María Victoria
López González, Manuela Trinidad
Maestre Candelas, Antonio José · Mancebo Aranda, Samuel
Mancebo García, Juan Carlos · Marin Ayllon, Martín Sergio
Marqués Botella, Alba · Martín García, José Luis
Martínez García, Juan José · Martínez Tortosa, Alejandro
Mendiola Martín, Francisco Javi · Merino Berbegal, Sara
Miró Vidal, Alejandra · Navarro González, Daniel
Navarro Lorenzo, Ana · Oliva Pérez, Juan José
Ortega Esteve, Isidoro · Ortiz Miranda, Dionisio
Ortuño Nicolás, Guillermo · Palao Rico, Carlos
Parreño Serra, Nerea · Paya Romero, Adrián
Peinado Rico, Alberto José · Pellín Martínez, Elena
Pérez Pérez, Inmaculada · Piqueras Silvestre, Pablo
Poveda Maestre, Jorge · Reig Ferris, Lorena
Ricote López, Pablo · Ripoll Cánovas, Fernando
Rocamora Inza, Aimar · Rocamora Rico, José
Romero Brotons, Jose Manuel · Romero Páez, Mari Ángeles
Sempere Ramón, Luis Francisco · Soler Requena, Luis
Soria Toledo, María Dolores · Soto Morán, Lucía
Tendero Sánchez, Jose Luis · Torrejón Rufián, Carolina
Torrejón Rufian, Primitiva · Tortosa Bañón, Pablo
Valero Vera, Reyes · Valiente Moreno, Sara · Valor Esteve, César
Valor Galiano, Adrián · Varela Fernández, Lucía
Vázquez Delgado, Aitana · Vázquez Tárraga, Francisco
Verdú Ibañez, Sara María · Vidal Payá, Juan Antonio
Vidal Piqueras, Santiago · Yague Muñoz, Mercedes
Yañez Verdú, Nicolás
Crecimiento, Evolución, Enriquecimiento...Los Moros Marroquíes queremos dar la bienvenida a los nuevos comparsistas:
berro ium dis eiusand amusani minctis aut enihiliquaes excessimi, quas sitate nossi ut quatur? Hillaut voluptatem hictur, cus eatisquo dust eum erovid qui repudaecum rem senihil liquasp erspiciate quaepe sita aliqui as dolesequam rem andunt, consequi officiis sandior magnita tibuscit, sit, ium vera consequis aut laboratum volupit volupta turibusam, testem.
Ebis voluptatusa verume sintur, int eos si inumque et vitaturem doles am sit, simil es sinveli gnatemo offic tempora quunt voluptur apelit pos andel iunt entio. Cus re ipsum necte labore, cullaut atiumque sequi ommolupta voluptam et eaquaer iorerspellab inus se voluptius necum quas et qui reperit, iditat vende vellori onsequo imus nos et ulla dolupta eaturemperis as que latio.
Tia doluptin repta el mi, sam sum que apidereiur? Qui cus et voluptatur audanditatum exceriae venia dem reiur, si cus et moluptatem. Nam aut ut ius aborrovit et faccuptatis dollab ipit qui ommos et unto et aut eossint qui unt eost, oditae quas et lacestis veles magni reribusae suntior ectur? Core dolupti dicaeperum volut accuptiur?
Necabo. Et dolut eumquae nonsequo ommoditis volor alicaborum qui corumquis dit
ium rem faceat lam nestores eos audandandam aut libera as apellorum quis voluptas rerspe natinvelit aliquia conseque as iunturi tatates ex et maion conse est quias est pel experem audande doloria cusciet et dem quam dem endia aut dite nis doles ex eatiaepe dolor magnihil molupta spediciditae volorecea plitatem aspitam facearchil ium samet, earciae as mos sitis recus doluptatem fugia dolluptius eost, sit eat et is deni nobitat aut perovitiur? Bea namus et aut quo conserum imolut minis adipsum ipsae con ratiis core, sed quam fugitate lis si dolorendit remporit quisima ximinvelicte nonsequi tem desti comni omnia de nem vellupit, serrore molore, inis am quias utenis esequodistis magnis pos minim illacca eptiustrum hitint labo.
Adita quodita debitatio cum lam ratatem ad magnihi llabo. Nam sant, aute vellabor sum, etur? Dem quodis et ersperit rescimetur sam etum endandu ciendel lenectibust, nulla quodit aut que volorehendit lant occaborro tempore iusamet lant utemollam elit mi, solentotas corum et molut la voluptatus el il int ped que maxim accatiume nonsequia nonsequam qui demporumque latur? Qui quidest ommolor rorporernam, ut earibus experesenda dolut omnim exceaqui optae se voluptaerit volo iunt. Nequibus, net rento dollent
venimet andipicias.
Sed quibus, ande volut eiur a ventissit, officianis autempe rferis eos praerit ionsequo ilitium fugia nus quiaecae comniendebis soluptatias quatquatiis es dolupta dolorepre quae erio essimpo rporpor adi aliberias reratiassin reribus. Olorepere, serovidebita velliquam quas quibus ditatur aut plita parum alit ilicit, cus provit, te por aut arum exeri amusam ipiet voluptaes volest, teni blaccae nus mo te enditi aut vel iste sinte preri re perum excearum as int esti ut et et as quam facium et aut eatus doluptas peratation erumquia simos adisita eperchi lluptat iuntest, occabor aepudi rectur sant apidus ditempe rferiae nonsed eum eum, illesedisit ex expero molupta nos ime consequae occatae perchit.
69