Naskah Drama Bahasa Jawa Tentang Kehidupan Sehari

49
Naskah Drama Bahasa Jawa tentang kehidupan sehari-hari Ana ing sawijining desa ana pemuda kang wus akrab banget, yaiku Sardi lan Jono. Bocah loro iku seneng banget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora gelem nyedhek amarga mesthi diusili. Wektu iku sawise sekolah Sardi ngampiri Jono. Sardi : Jon, ayo engko dolan ! ( Nggeplek pundake Jono) Jono : Gaweanmu dolan ae . Koyo wong pinter wisan. Sardi : Halah gayamu, gelem opo ora kowe ? Jono : Dolan nyandi lho ? Sardi : Yo emboh... Pokoke dolan ben koyo cah gaul ngono lho... Jono : Emmm.. ayo lek ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib eneh ! Sardi : Hehehe, ora-ora. Jono : Gek nggawa duit opo ora ? Sardi : Halah, kuwi dirembug engko ae... Yo wis aku arep mulih ( Mlaku ngadohi jono ) Jono : Oke-oke.... Engko kowe neng o omahku. Sawise iku Sardi lan Jono dolan. Sardi lan Jono ora kelingan yen iki mau wayahe kelompok drama B. Jawa kanggo ujian praktek kelas 3. Ing sawijining panggon, Deni lan Parman nunggu bocah loro maeng. Bocah loro kuwi ora ngerti marang ngendi parane Sardi lan Jono. Parman : He, enek sing ngerti Sardi karo Jono ? Deni : Lha yo nyandi cah loro ki, maeng opo ndak krungu di omongi... Parman : Opo jajal diparani neng omahe ? Deni : Omahe sopo ? Parman : Yo omahe Jono ae sing enek wong tuwane

description

, m ,m

Transcript of Naskah Drama Bahasa Jawa Tentang Kehidupan Sehari

Naskah Drama Bahasa Jawa tentang kehidupan sehari-hari

Ana ing sawijining desa ana pemuda kang wus akrab banget, yaiku Sardi lan Jono. Bocah loro iku seneng banget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora gelem nyedhek amarga mesthi diusili. Wektu iku sawise sekolah Sardi ngampiri Jono.

Sardi: Jon, ayo engko dolan ! ( Nggeplek pundake Jono)

Jono: Gaweanmu dolan ae . Koyo wong pinter wisan.

Sardi: Halah gayamu, gelem opo ora kowe ?

Jono: Dolan nyandi lho ?

Sardi: Yo emboh... Pokoke dolan ben koyo cah gaul ngono lho...

Jono: Emmm.. ayo lek ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib eneh !

Sardi: Hehehe, ora-ora.

Jono: Gek nggawa duit opo ora ?

Sardi: Halah, kuwi dirembug engko ae... Yo wis aku arep mulih ( Mlaku ngadohi jono )

Jono: Oke-oke.... Engko kowe neng o omahku.

Sawise iku Sardi lan Jono dolan. Sardi lan Jono ora kelingan yen iki mau wayahe kelompok drama B. Jawa kanggo ujian praktek kelas 3. Ing sawijining panggon, Deni lan Parman nunggu bocah loro maeng. Bocah loro kuwi ora ngerti marang ngendi parane Sardi lan Jono.

Parman: He, enek sing ngerti Sardi karo Jono ?

Deni: Lha yo nyandi cah loro ki, maeng opo ndak krungu di omongi...

Parman: Opo jajal diparani neng omahe ?

Deni: Omahe sopo ?

Parman: Yo omahe Jono ae sing enek wong tuwane

Deni: Lek ora enek piye ? Gek iki urung latihan blas lho...

Parman: Halah kuwi masalah keri, sing penting anggotane wis enek kabeh.

Deni: Yo wis kowe rono ae, aku neng kene karo nggae naskah dramane, piye ?

Parman: Hmmm, yo lekno. Sing apik lho yo critane ?

Deni: Oke bos.....

Banjur Parman mara menyang omahe Jono. Ing kono Parman ora nemoni sopo-sopo. Akhire Parman mbalik maneh lan nerusake nggawe teks drama karo Deni. Akhire ditunggu sampek maghrib Sardi lan Jono ora ana ketok.

Deni: Piye bocah iki ? kok ora enek ketok ?

Parman: Lha yo piye neh, lek panggah ora gelem kelompok yo golek liyane ae.

Deni: Nah, setuju aku. Yo wis aku pamit. Ki mesthi wong tuwaku wis nggoleki.

Parman: Oke, dirembug sesuk neng sekolahan ae. Bocahe ditakoni.

Deni: Eh iyo, ojo lali sesuk nggawa gitar gae musicale.

Parman: Gampang, yo uwisndang muliho.

Deni mulih amarga wis maghrib. Sesuke neng sekolahan Deni lan Parman rembugan bab drama B. Jawa. Kanggo ngisi waktu ngenteni Jono lan Supardi bocah loro kuwi ngrembug musik kang bakal digawe.

Parman: Ayo sakiki nggawe musik kanggo dramane. Sing tentang lagu daerah ae.

Deni : Yo angel lho kuwi, lha kowe opo iso ?

Parman: Jajal kene aku (njupuk gitar saka tangane Deni)

Deni: Halah kemiso, jajal piye....

Parman: (nyanyi gundul-gundul pacul)

Deni: Hahaha, kuwi rak yo tembang dolanane bocah lho...

Parman: Sing penting lagu daerah lho...

Deni: Ojo, diganti liyane ngono lho.

Parman: Jajal kowe iso opo ora ? (ngekekne gitar marang Deni)

Deni: (Main gitar)

Parman: Lha kuwi opo ora yo lagu pop.... hahaha

Deni: Hahaha, lha aku ora iso lho..

Parman: Kene lek ngono aku ae.

Deni: (Ngekekne gitar) Aku sing nyanyi yo ?

Parman: (Nyanyi karo Deni)

Deni: Haha, apik kuwi... yo uwis nggae kuwi ae...

Sing ditunggu-tunggu mara-mara teko karo mlayu. Ora rumangsa yen ditunggu.

Jono: Heh, bocah-bocah wes podo latihan drama Bahasa Jawa, kelompoke awake dhewe

piye ?

Deni lan Parman : Trus gue harus bilang wow gitu ? wow

Supardi: Heladalah, iki tenanan lho...

Parman: Lha kowe dhekingi nyandi ae ?

Supardi: Nyapo aku sing kok takoni....

Parman: Lha wayahe kan kelompok, kowe yo wis diomongi...

Supardi: Kapan lekmu omong ? ( mulai nesu )

Parman: Ow, kowe wis pikun yo ?

Pak Guru : He he, enek opo iki ?

Deni: Niki, Pak. Sardi kalih Jono dhekwingi mboten purun kelompok drama.

Pak Guru : Weh weh, lha nyapo kok ora kelompok ki ?

Jono: Lha ancen ora diomongi to, Pak.

Pak Guru : Iyo to le ? Ora kok omongi ?

Deni: Sampun, Pak. Tapi mboten dugi.

Pak Guru : Lha kwi kowe ora teko...

Jono: Ora diomongi, Pak.

Pak Guru : Halah wis ora usah ngeyel, ndang gek kelompok

Sawise ngono, bocah papat kelompok nggae drama. Amarga gotong royong akhire kelompoke iso nampilake drama kang apik lan akeh kanca-kancane sing seneng.

Parman: Apik banget gayamu cah, jan pantes dadi artis.

Deni: Lho yo jelas lah, sopo disek...

Parman: Di, Jon, nyapo meneng ae ki.... wis berhasil lho

Sardi: Aku njaluk sepuro yo, Man.

Parman: Halah, ora opo-opo.... Sing penting iki wis sukses.

Pak Guru : Lha yo ngono, lek gotong royong bareng kan iso apik hasile

Sardi: Kula nyuwun pangapunten, Pak. Nika sampun mboten sopan kalihan bapak.

Jono: Kula nggih, Pak.

Pak Guru : Yo wis ora opo-opo. Makane ojo diterusne lekmu ndugal ki.

Sardi lan Jono mulai ngrubah sikape. Pirang wulan sawise kuwi bocah papat maeng oleh nilai Ujian kang paling apik dhewe. Gotong royong lan kerja keras iku bisa ndadekake semubarang gawe dadi gampang lan oleh hasil kan muasne.

Sumber :http://ceritadantipskeren.blogspot.com/2013/04/naskah-drama-bahasa-jawa-tentang.html#ixzz3ZMdYgbJl

Esuk-esuk srengenge wis mlethek lan njebul saka turone Eman, si bocah mbeling urung gelem tangi. Yo wis ngunu isine Eman sabendino.

Mbok Tar :Le, tangi le ! wis padhang jingglang kok kowe sek mlungker ae.

Lela :Percuma mbok. Ora bakal dirungokake karo Cak Man.

Mbok Tar :Gugahen kono. Guyangen banyu pisan lek gak gelem tangi

Lela :Siap mbok.

Tapi.

Mbok Tar :Lapo maneh??

Lela :Ngkok kasure teles kabeh, paling yo cak man gak ngurusi.

Wes tenang ae, aku duwe cara dewe.

Lela : (bengok-bengok nang kupinge Eman) KOBONGAN-KOBONGAN..

Tulung tulung tulung..

Eman : (gragapan) opo opo.. kobongan??? (kaya kabeh diinteri)

Mbok Tar :Ssssttttttt.. iki yo lapo se?

Eman :Lho mbok ana kobongan, gak ngungsi ta? (jek bingung

Mbok Tar :Kowe iki ngelindurta?

Lela :Hahaha haha iyo ak. Tak bijuki sampean. Salahe dewegak

tangi-tangi.

Eman :Ooo arek cilik kurang ajar kowe iku.

Lela :Babah se, anggite sampean iku gak cilik ta?

Mbok Tar :Halaah.. podo cilike ae lok-lokan barang. Wes ndang nimbo kono Man,

Eman:Sek talah mak, bener jare sampean. Podo cilike lha iku irunge hahaha

Mbok Tar:Lhe lhe tak untal kowe lak enak (Eman mlayu)

Bu RT:Assalamualaikum. Ono opo iki mbok?

Mbok Tar:Waalaikumsalam. Iki lho Bu RT, Eman terus. Wes biasane nggawe kisruh.

Bu RT:Oalah. Yahmno yahmene kok Eman terus. Kowe gak isinn ta Man? Dadi lakon bandmo?

Eman:Lha lapo isin. Wong aku klambnan og.

Lela :Halah ngomong ae sapean gak duwe isin. Yo seh?

Eman :Kowe iku mesti melok-melok !! meneng ngunu lho.

Mbok Tar :Wes mboh Man. Dikandani kok gak kenek. Ngelu aku mikirno kowe.

Eman :Yo wes gak usah dipikir ! ngunu ae repot.

(bengok-bengok nang ngarep omahe Lela)

Izah: La.. ela.. e e e.. under my umbrella. Terno aku nang Jagalan. Cepet La !

Lela: Bengak-bengok nang omahe wong. Gak duwe omah ta?

Opo? Imah mlaku dewe?

Bu RT: Aduh Nak, ojo bengak-bengok ae. Wes ndang terno Izah kae lho..

Lela:Enggeh Bu, Izah pancen rada saliwang.

Mbok aku mlaku-mlaku dhisek (saliman)

Mbok Tar: Iyo Nak terno sampek omahe ae yo. Ndang mbalio.

Lela: Lealha Mbok, gak mlaku-mlaku laan aku. (nyelonong ngalih).

Eman: Heh, gak pamitan karo mas mu ta Ndhug?

Izah: Lel, ndang cepet, koncoku selak garing o.

Mbok Tar: Zah mreneo! Bengak-bengok ae, llapo nang Jagalan? Ngguwak Eman ta?

Eman: Iling Mbok anak dhewe diguwak, angel lho nggawene.

Izah: Omongan mu Joh.

Iku lho Mbok konco ku jek tas muleh teko Gua Hiro. Arepe nang omah ku lha dalah kesasar.

Bu RT: Yo ndang budhal, sak no konco mu ngkok nangis. Gak eneg balon kotak ndek kene.

(Lela lan Izah nang jagalan)

Eman : Bu RT karo Mbok iki kok gak nggenah bluas e, anake dewe dikacangno ngene.

Bu RT :Hush ! jek apik kowe diingoni mbokmu. Kuwalat kapok lho yo

Eman :Sopo sampean ? nguwalatno aku

Mbok Tar :Ati-ati Man, suwe-suwe kowe ngkuk kuciwa lak sampek nggawe aku mangkel

Eman :Lho mbok, dungane kok elek ngunu se?

Mbok Tar :Bah !

Bu RT :Sabar mbok, ngene ae

Sampean jaken Eman ngaji saben sore sing karo Bu Haji iku oo.

Mbok Tar :Oh iyo yo, Wes Man, ngkuk sore kowe kudu melu akku. Lak gak, awas yo

Eman :Hhhaaa.. ?? moh aku. Campur ibu-ibu

Nang jagalan, Izah ngomong dewe.

Izah: Oalah Lela, ngeterno sampe omah ku tok, yo dadi gawe. Iki pisan endi Menik ??

Menik: Assalamualaikum Izah. Iki lho aku, Menik. Sak jam aku muter-muter ora ketemu-ketemu.

Izah: Karo aku ?

Menik: Ora, karo sandalku iki lho. Sisihan seh.

( Bu Haji moro)

Bu Haji: Assalamualaikum. Iki sopo ngu ca-nguncal sandal sasisih? Kowe ngerti ta Nduk?

Izah + Menik: Waalaikumsalam Bu Haji.

Menik: ( Nyaut sandal) La iki sandalku. Matur nuwun Bu Haji, Alhamdulillah yah rotone ten Panjenengan, Aman sehat wal afiat sandal kula.

Bu Haji: Waduh.. waduh, waduh, endel tenan bocah iki! Sopomu Zah?

Izah: Koncoku Bu, naminipun Menik.

Menik: Hehehe.. Menik Menik Bu Haji.

Bu Haji: Iyo gak opo-opo Nik. Omahmu endi Nduk sampe kesasar nang Jagalan?

Menik: Wah.. omah, sandal iki wae aku ditukoake karo Wong Tuwaku kok Bu. Jelasipun, kula mboten saget tuku omah.

Izah: Omahe wong tuwamu endi?

Menik: Sepurane Zah, lali gak tak gowo. Tasku ues abot. Nggawa omah, lak gak mlaku-mlaku aku. GAK KUAT - - (ekspresi datar)

Bu Haji: Arek iki gak waras ta Zah? (bisik-bisik)

Izah: Gak ngerti aku Buk, ues suwi gak ketemu.

Menik: Hallo... Wulan Ramadhan kok ngerasani, jare kancaku nang SPADA : GAK ILOOK.

Bu Haji: Nang kini aku Bu Hajine. Sopo Nduk iku jenenge?

Izah: Jawab sing jujur lo..

Menik: Oke. Moro.o nang SPADA JOE, ngoleko kelas IX Hem, ono arek jenenge Dhona, lha iku jejerane.. Golekono Hpne.. La iku !!

Izah: HP..!!

Menik: Lanjut, nyalano Hpne bukaen inboxe, SMSe ono nang kunu.

Bu Haji: SMSe arek iku maeng Nik?

Menik: Mboten Bu Haji, SMSe pacare sing nang Hpne.

Izah + Bu Haji: GUBRAK.. GLODAK !!

Menik: Ojo ngunu, sing apik toh karo adek Menik :D

Bu Haji: Ues-ues Nduk, mandek ndagele. Poso-poso mengko mokel lo..

Izah: Bu Haji.. sabar, orang sabar cepet dapet pacar. (Blak-blakan)

Bu Haji: (mencep) Gak usah dibahas. Nik, gelem melu pengajian karo Izah?

Menik: Insyallah Bu Haji, mumpung isih Ramadhan.

Izah + Bu Haji: Ramadhan yo nang kelase, lungguh karo Fendy.

Menik: (ngguyu) Lapo ..? Cemburu ta?

Bu Haji: Lalapo? (melet nang Faiz Ramadhan) Iki isien formulire?

Izah: (moco Formulir)

Izah :Nami?

Menik :Raden Putri Menik Menok Mawon Seneng Masak Nang Pawon.

Izah :Sekolah?

Menik :SMP Luar Negeri Ploso

Izah :Alamat?

Menik :Numpak busPuspaIndah jurusan Malang, Madiun, Dempok. Ana kreta kelinci numpak.o, mudun keras. Numpak len nganti terminal. Oper len ijo jurusan endi ae. Terus ae... mudun pengairan pioso. Mlaku terus ono umbul-umbul wama kuning.

Bu Haji :Omahmu ndukk..

Menik :Ketua RTku Bu.Terus ae, sampek perempatan Pos Doreng. Ono omah tingkat 2 dicat putih, latar ombo,taman ono. La... iki aku gak mbijuk.

Izah :Sugih men koweNik.

Menik :La iku,tonggo ngarep omahku sing sugih.

Bu Haji :Ealah ndukk.... ndukk. Jawaban ogak gak iso digubris. Yo wes ndi, tk gawe mulih.

Izah :Niki buk.

Menik :Waalaikumsalam Bu Haji

Bu Haji :Aku durung salam ndukk. Assa...

Izah+menik:Waa...

Nang Pos Kamping

Tarmin :Woi bro. lapo mecucu koyok ngunu ? tambah elek kon

Eman :Ngunu ta? Koncone dewe jare elek. Aku wes eroh. Gak usah diomong-mongno. Yo podo eroh. Ngunu-ngunu aku yo anake mbokku.

Tarmin :Berarti mbokmu laan sing elek.

Eman :Lho ya. Duduk aku lo y seng ngomong. (rodok bengok)

Tarmin :Ono opo she?

Eman :Aku dipekso karo pilihane mboku.

Tarmin :Opo? Sing temen Man (kaget)

Eman :Iyo Min. aku yo rodo wei karo mbokku.

Tarmin :Opo kowe wis siap? Ilengo kowe jek cilik

Ayu ta?

Eman :Apane, ibu-ibu kok ayu. Yo wes koyok mbokku ngunu.

Tarmin :Astaghfirullahaladzim. Edan iku Man. Edan tenan !

Eman :He.. kowe lapo? Edan-edan barang.

Tarmin :Lha iyo, awakmu jare kudu nuruti pilihane mbokmu

Eman : Sakjane, iku yo sarane Bu RT.

Tarmin :Lho?? Astaghfirullahaladzim Man. Saknone kowe

Eman :Sek ta? Lapo kowe nyabut nyebut ae?

Tarmin :Kapan iku dilaksanakno?

Eman :Ngkuk sore.

Tarmin :Opo? Wes nggolek penghulu ta?

Eman :He? Lha lapo athek penghulu, anggite aku kate kawin aa?

Izah&imah : (moro-moro teko) opo kawin?

Izah : Eman kate kawin, karo mbok-mbok?

Izah&imah :Hhahaha

Eman :Ojo ngawyr ta kowe? Sopo sing kate kawin?

Tarmin :Lha iku maeng.

Eman :Maksutku, aku dikon mbokku melu pengajian Ibu-ibu. Karepen ben aku tobat. Ngunu lho.

Kabeh :Owalah

Izah :Lha ngkok kowe lak dadi dasteran Man.

Imah&izah : (ngguyu)

Eman :He.. ojo kurang ajar karo aku

Tarmin :Iyo. Ngejak geger ta?

Izah :Hem (ngece) anggite aku wedi ?

Imah :Kecil kowe iku. (ngece)

(kabeh kate gelut)

Bu Haji :Astaghfirullahaladzim. !!

Ancen bener jare Rhoma Irama. Darah muda darahnya para remajaa

Kabeh :Jeng jeng jeng

Bu Haji :Yang selalu merasa gagah, tak pernah mau mengalah a.. aa..

Kabeh : DARAH MUDA

Bu Haji :Ono opo maneh? Bendino kok geger ae.

Eman : iku lho Bu Haji, Izah kar Imah ngelok-ngelokne aku

Yo gak trimo se?

Izah :Halah.. biasane kowe yo ngelokno aku ngunu

Imah : yo

Izah :Tapi sing tak omong lak bener se?

Imah :Yo

Izah :Salahe dewe mbeling

Imah :Yo

Kabeh :Ya yo ya yo ae

Bu Haji :Wes buyar. Mending nglakoni hal-hal sing positif. Ora kok gelut ae

Sorenenang masjid.

Bu Haji : (kabeh podo kumpul)Assalamualaikum(banter) ya ahli kubur( irih)

Jamaah :Waalaikumsalam wr.wb

Bu Haji :Jamaah...

Jamaah :Dalem.

Bu Haji :Nggeh pun.

Saiki ayo di bahas masalah nkale arek nom-noman.

Mau isuk, ana bocah papat arep geger. Yo opo iku?

Mbok Tar : Eman ta Bu Haji ?

Ancene kowe iku senengane geger tok Man, Jian !

Eman :Aku maneh

Kabeh :Lha sopo mane lak gak kowe ?

Menik :Assalamualaikum. Sepurane Bu Haji kulo telat.

Bu Haji :Waalaikumsalam. oh yo gpp ndug.

Ibu-ibu iki ono anggota anyar jenenge Menik

Menik : (ngguyu) Monggo.

Eman : lho Min, asli menik-menik.

Tarmin : iyo. Ayu e.

Izah : hemm (mencep) ayu aku kok.

Imah : iyo, arek cilik ngunu ae jare ayu.

Tarmn : iri seh kowe ?

Izah : he ? gak yo. Wong jelas-jelas ayu aku.Kancaku paling gak nggenah kok iku.

Lela : sssttt rame ae yo. Wes ta ayu aku kok.

Izah :Halah.. podo ae.

Lela:Babah. Ayu aku kok. Gak ero aku wes kaya Putri Kate Midleton a ??

Imah :He ? Putri Kodok paling

Lela :Onoke Pangeran Kodok duduk Putri Kodok.

Eman :Lak rame ae.

Menik : (lungguh sanding Eman karo mesem) wes suwe toh Mas melok iki ?

Eman :Oow yo yo lah. Aku iki kayak-kayak o dijuluki Pak Ustadz.

Menik :Oohh ngunu toh.

Lela :Preeettt... Pak, nyusahke iyo.

Menik :Lucu sampean. Jeneng sampean sopo Mas ?

Eman :Kenalno. Emando Bieber Van Persie.

Lela :Heleh.. eman bibir kayak kursi ta ?

Menik :Hahaha Mas Eman karo adheke kok lucu banget toh.

Eman : Mbak Menik engko mulehe karo aku yo ?

Tarmin : lha aku Man ?

Lela :Sampean ambek Mbak Ijah, Mbak Imah ae lho. Hahaha

Tarmin : (ngece)He.. mosok aku mlaku ambek topeng monyet ??

Izah & Imah : (mencep)

Izah :Sepurane yo. Mosok aku bareng karo walang sangit ??

Izah & Imah : wleek

Bu Haji:ehm.. ehm.. wes mari kenalane ?

Kabeh :Saaammmpuuunnn.

Bu Haji :Dadi, ibu-ibu sampean kabeh kudu nuntun anake dhewe-dhewe ben ora kecanthol gawean-gawean sing elek. Kayak gasakan, mabuk-mabukan, lsp. Di didik supaya dadi wong juju. Ogak kok mari korupsi, terus nang Mbali ndelok tenis. Ono yo an sing jare berobat nang Singapur tapi gak moleh.

Tarmin : lha yo. Astaghfirullah.

Mbok Tar :Koyok kowe iku Min.

Tarmin :Anak sampean yo yo ae.

Bu Haji :Gak moleh-moleh. Opo ta pesawate ban e kempes. Dadi di kumpo sek. Ndilalah kumpo e keri.

Mbok Tar :Wah, nuntun laan ?

Bu Haji :Dadi mari ngene opo sing elek ditinggal sing apik ayo di gowo muleh.

Menik :Nggeh Bu Haji.Tapi aku ana urusan liyane iki. Dadi aku pamit sek.

Assalamualaikum.

Wektu mulih saka masjid.

Bu Haji :Wes yo rek aku tak mulih sek.

Imah :Nggeh Bu Haji.

Bu Haji :Assalamualaikumsalam wr.wb

Imah :Waalaikumsalam wr wb

Bu Haji :Kok durung mulih mah,

Imah :Kulo ngrantosi Izah,Bu Haji.

Bu Haji :Lo kate nang ndi?

Imah :Kulo bade blonjo bu,, hehehe..

Bu Haji :Blonjo opo mah, aku gak mok kei.

Imah :Heheh... klambi riyoyo Bu Haji.

Bu Haji :Poso jek intuk 6 kok wes tuku klambi riyoyo.

Imah :Mangkeh lak ngrentosi kate riyoyo rego kabeh mundak Bu Haji.

Bu Haji :Iyo wes aku tak mulih sek, wes salam se aku mau.

Imah :Sampun Bu Haji.

Moro-moro.

Bu Haji :Lo sandalku kok ilang.

Imah :Wonten napa bu? (marani Bu Haji)

Bu Haji :Sandalku ilang Mah.

Imah :Lo kok saget Bu Haji. Bu Haji mbonten supe ta? ngagem sandal kok sisihan.

Bu haji :Aku iki yo jek enom Mah. Mosok wes lalian.

Imah :Paling nggeh Eman Bu sing njupuk.

Bu Haji :Hheehhh... gak oleh suudzon, poso-poso lo !

Imah :Lha terus sinten lak mboten Eman.

Bu Haji :Bee kowe sing njupuk, kowe sing ndurung mulih dewe ngunu.

Imah :Lo kok aku Bu, lha jarene mboten angsal suudzon.

Bu Haji :Yowes aku tak mulih sek

Imah :Kondur nggem opo?

Bu Haji :Yo terpaksa nyeker aku

Imah :Owalah bu, bu kok yo mesaaken temenan sampean iku.

Bu Haji :Hhuuuusssttt.. meneng o. (isin)

Imah :Hahahah...

Dina keloro, gantian saldale Eman sing ilang nang masjid. (mulih saka masjid)

Eman :Lhuala sandalku ilang. Sandal anyar iku.

Izah :Halah sewu telu ae lho.

Eman :Nyeker dech !

Menene muleh ngaji, sandhale Eman ilang maneh.

Eman :Wes mboh !! Sandhalku ilang terus.

Mbok Tar :Ancene edan. Kelangan kok sampek bolak-balek.

Tarmin :Kowe gak salah ndeleh ta ?

Lela :Iyo. Sampean lak pikun sakdurunge wayahe se ??

Izah : (ngenyek) kuwalat se ?

Imah : Bu RT, yok opo iki ?

Bu RT :Iki kudu di basmi cepet-cepet.

Bu Haji :Ngene ae, engkok mari magrib ayo di inceng sopo sing njupukan.

Mari magrib..

Menik mlayu-mlayu dipergoki Eman.

Eman : lho, Nik lapo kowe mlayu-mlayu ?

Menik :Ee.. Cak Eman. Gak popo. Olahraga Cak. (gragapan)

Eman :Sek-sek, aku kok koyok gak petuk kowe wingi.

Menik :Ee..aa.. aku.. aku wingi..

Tarmin : Man, sandalku ilang Man.

Izah :Dadak aku yo yo. Ilang sisih.

Bu Haji :Ues di dengkek a maling e ?

Bu RT :Iyo. Wes ta ?

Imah :Maeng sing mlayu rene. Kowe petuk a Man ?

Eman :Gak i. Aku mek petuk Menik,

Tarmin :Edan. Maling saiki nyolonge gak sandal sak pasang.

Izah :Iyoh. Nyolong ae sisihan.

Bu Haji :Kok maling. Rai ne wong ae saiki yo sisihan.

Bu RT :Lha kok ?

Bu Haji :Lha yo se ? sisih lanang sisih wedok.

Kabeh :Hahahahahaha

Lela : (menggos-menggos) lha iku maling e.

Eman :Ndi ?

Lela : Menik iku lho ?

Menik :Lho ? apa buktine ??

Eman :Opo sing mbok gowo ?

Izah : (ngrebut) lha iki sandalku.

Mbok Tar :Lhealah ndug.. ayu-ayu kok nyolongan.

Bu Haji :Ya Allah. Menik.. lapo kowe njupuki sandale wong-wong ?

Menik :Lha jare Bu Haji tinggalen sing elek-elek jupuken sing apik-apik. Yo sandal e sing apik tak jupuk. Terus sandalku sing elek tak tinggal.

Kabeh :Ealahhh GLODHAK !!!

Meniiiiiiiikkkkk.. :P

TAMAT

naskah drama Roro Jonggrang (bahasa jawa)

Ing sawijine jaman, ing ndesa sing apik urip ana wedokan kang ditinggal karo bojone . Dheweke urip karo anake , sing jenenge Bandung.

Bandung:Bu,nopoibumbotenkesepianmenawikula lan panjenengan mung

manggon teng perkampungan endah niki tiang kaleh mawon.

Ibu:Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowe nang kene.Awak dewe uwis urip kecukupan,seneng tanpa ana sing ganggu,arep njaluk sing piye maneh ibu iki.

Bandung:ya mbok menawi ibu kersa duweni rama damel kula.

Ibu:(mesem ngguyu)Kowe ki ngomong opo to.Ora..ora..ibu rapapa urip janda kaya ngene sing penting ibu duwe kowe(Jare ibune banjur nyayang anake).

Bandung:Lho, saestu Bu.

Ibu:Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni koyo ngono kuwi anakku.Kowe iku wis gede, moso kowe arep dewean wae.

Bandung:(mesem)Ah, menawi kula, boten usah di pikir bu.Saktemene kulaajeng tanglet kalih ibu, Nanging kula botenkepenak,Bu.

Ibu:Kowe arep takon opo?Kok nganggo ora kepenak barang. Aku ikiibumu opodudu. Arep takon opo to Le?

Bandung:Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula menika sinten? Ngantossakniki kok kula taksih bingung.

Bandung:Bu,kok mendhel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?

Ibu:Anakku Bandung(ngelus pundake Bandung).Sajake iki wektu singpantes. Kowe saiki wis gede,ibuora wedimanehcerita karo kowe.Ibungerti,kowe mesti iso ngerteni iki.

Bandung:Ana apa,Bu?

Ibu:Bapakmu kuwi sakjane bangsawaning tlatah adoh kono.

Bandung:dados bapak tasik sugeng bu?

Ibu:Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora opo-opo.Golekana Ramamu kuwi,nanging ibu mung iso pesen.Rungokno pesen pesen ibu iki.

Bandung:inggih, Bu.

Ibu:Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal tok temu. Lek wis kepetuk ramamu,cepet sujud ing sikile ramamu kanggo tanda kahormatan.Ing jabakono, pastiakeh wong asing sing bakal kok temui lan kabeh pasti nduwe niat dhewe-dhewe.Kowe iku lanangan sing isok dipercaya . Ojo seneng adu otot anakku, iku ora apik.Ojowaton tumindak ing kono, ora liyo kanggo njaga keslametanmudhewe.

Bandung:Inggih,Bu.

Ibu:Lan siji meneh amanatku(mlebu ing kamar, metu lan nggawa selendang warna abang).Gawaen selendang iki supaya Ramamu percaya yen kowe iku anake.

Bandung:matur nuwunBu, nanging kepripun ibu menawi kulangembara.

Menapa ibu aman gesang piyambakan ing bumi ingkang boten temtu

niki.

Ibu:Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni slamet yoanakku sing tak tresnani.

Menika Bandung budal ngembara. Lan dheweke teko ing nggone jin. Dheweke ditekani karo para abdi dalem saka nggone jin. Bandung bisa nglawan para abdi dalem. Banjur Bandung nemoni Jin Bondowoso.

Jin : Sampean sapa?

Bandung :Aku Bandung

Jin : Ono kaperluan opo sampean mrene.

Bandung : Aku arep nggolek Ramaku,opo kowe isok bantu aku nggoleki

Ramaku?

Jin :Wani piro?

Bandung : Yen aku wis dadi raja ing Pengging kowe isok njaluk opo wae sing kowe karepake.

Jin :Wokey , gawe bantu kowe aku wenehi tigo panyuwunan.

Bandung : sing kasiji aku pengen nemoni Ramaku.

Jin :Oke (ngilang)

Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso , akhire jenenge Bandung diwenehi jeneng Bondowoso. Dadi saiki jenenge Bandung Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake panyuwunane Bandung Bodowoso. Deweke banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso saiki dadi sombong lan serakah. Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging lan kerajaan Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih Gupala perang karo Bandung Bondowoso. Bandung Bondowosonggawe panjalukansing keloromarang Jin Bondowoso ben iso menang ngelawan Prabu Boko.Akhire Jin Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang nglawan Prabu Boko.Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih Gupala muleh karo ngetokake getih lan kelaran.

Patih Gupala:Nyuwun sewu Putri.

Jonggrang:Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan, ana ngendi Ramaku?

Patih Gupala:(menundukkan kepala dan menyembah)Nyuwun sewu Roro.(mikir-mikir)Prabu Boko

Jonggrang:Rama!?Ana apa karo Rama?Opo panjenengan duwe kabar sing ora ke penak Patih?

Patih Gupala:Inggih Roro.

Jonggrang:Ana ngendi Ramaku?(bingung lan arep nangis)."Cerita karo aku Patih..pundi ramaku?

Patih Gupala:Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.

Jonggrang:HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten Goroh Patih?

PatihGupala:Saestundara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken kerisipun.

Jonggrang:Rama(nangis)

Wektu nangis ikupatih Gupala mati lanBandung Bondowoso teka ingngarepeRara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ingngarepeiku?Apa selire Prabu Baka sing dak pateni mau?

Bandung :(mlaku nyedekiRoro).Kena apa kowe duhcah ayu?

Jonggrang:Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?

Bandung:HahahaSopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing Kerajaan Pengging, lan saiki sing duweni kerajaan sing gedeiki(ngomong karo sombong),Bondowoso. Hahaha..Ayutenankowe.Apa kowe gelem dak dadekakegarwaku!

Roro Jonggrang bingung arepmenehi jawaban apa.

Jonggrang :(mbatin)Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani nolak. Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone. Penak tenan. Saya maneh, uwong iki sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.

Bandung:HALAH!!!,trimo ae,Aku ngganteng kok. Kena apa kowe ora gelem?

Opo kowe isin karo aku?Hem?(karo nggoda)

Jonggrang :Wah.Apa sing arep aku lakokake.Aku mumet.

Jonggrang banjur mikir-mikir.

Jonggrang:Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate sitik-sitikwae.Gawekno 1000 candi ing wektu sakmalem. Yen kowe kasil, akugelem tok pek bojo.

Bandung:Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!!Sewu candiwektu sewengni?10 candi wae, apa mending kowe njaluk syaratliyane. Sekarepmulah..Moso kon gawe 1000 candi.Arep tok nggongopo candi iku.

Jonggrang:Kula tetep pengen digawekke sewu candii. Iku panjalukku.buktekno yen kowe tresna aku Bandung.

Bandung:Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?

Jonggrang:Aku nyuwun sewu candi!!(karo arep nglungani)

Bandung:Yowes..yo wes..Aja mutung to! Kanggo buktekaketresna ku karo

kowe,bakal tak gawekake sewu candi.(janji)

Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing terakhir.

Bandung :jin, aku isik nduwe panyuwunan sing terakhir kan?

Jin :iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?

Bandung :aku njlauk tulung digaweake 1000 candi.

Jin :wokey, mari panyuwunanmu kuwi mau urusanku karo kowe wis

mari,dadi aku ora pingin bantu kowe maneh.

Jonggrang:Kepriye iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.

Dayang:La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to Putri,

miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa di tepati. La

wong samenika taksih jam kalih,anggenipun bangun candi sampun

badhe kelar to Putri.

Jonggrang:La terus apasing kudu tak lakokake.aku ora gelem rabi karo

Bandung.

Dayang:Lajeng kepripun?

Jonggrangmloka mlaku ing jero kamar

Jonggrang:Wis, saiki ngene wae. Dayang,tulung tangekake kabehrakyat

Prambanan, kongkon wong wadonnumbukpari,lanbakaryajerami.

Sing ana ing kandange pitik.Awak dewe gawesuasanabengi iki

seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono jin-jin sing lagi kerja ngira lek

isuk wis teko,jin-jin padha mlayu lan ojo lali naburake kembang-

kembang.

Dayang:Ideingkangbagus,Putri.Karongono, Bandung pasti ora bias marikake

gawean kuwi.

Jonggrang:Iya. Dayang,cepet dewekmu tangikne wong wong!.

Dayang:Inggihndara.nyuwun sewu.

Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan ing ndesa iku. Wedokan

mau dikonkon numbuk padi lan mbakar jerami, Pitik pitik dikongkon nguruk.

Jin:Wah,Srengengewisnyilauing kono!awakdewe kudu cepetngalehiki.Yen ora,awake dhewe engko iso angus!Weleh..weleh..

Tapi,piye karo penggawean iki. Candising dideknokurangsiji engkas.Bandung ya ing endi iki?

Para jin-jin pada mlayu lan ninggalake gaweanne.Ora suwe maneh

Bandung Bondowoso teko karo. Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik

jago , para wadon wis mulai numbuk pari lan jin-jin pada ngilang kabeh.Ndeleng

keaadan kuwi BandungBondowoso.Ing esuk,BandungnekaniJonggrang.

Bandung:Jonggrang,panjalukmu uwis dak turuti,saiki rabio karo aku.

Jonggrang:Oh ya?singbener?Apa kowe wis bisa gaweanke aku sewu candi?

Bandung:Tentuwaetresnoku?

Jonggrang:Akuorapercaya.

Bandung:kowe orapercaya? Dhelengeniki itungen candi-candi kuwi.

Jonggrang:oke. Tapiiling janjimu,yen candi kuwi kurang teko sewu, berarti

kowe batal ngolehake aku, Bandung.

Jonggrangngitungcandi-candikuwi.Mari bolak-balik ngitung

Jonggrang ngomong.

Jonggrang:sepuraneBandung,uwis dak itung, candising kok gawe kurang siji.

Bandung:Hah?sing tenan.kowe pasti salah ngitung.

Jonggrang:aku uwis bola bali ngitung,nanging hasile pada.Jumlah candi iki

mung999.

Bandung:yawis, kanmung kurang sak buah,uwis ana999 buah. Engko bakal

dak gawekake maneh. Tapisak uwise kowe rabi karo aku.

Jonggrang:ora, Bandung.Janjine dudu kaya ngono!Kowe uwis gagal menuhi

janjimu.Dadi minggato saka uripku.Ojo nyideki aku.Utawa aku

sing bakal minggat.

Bandung:Ha?sak wise aku nggawe 999 candi,apa mung iki balesanmu

Jonggrang

Jonggrang:Iyo.kowe pingin apa maneh!! (nyentak)akonono yen kowe uwis kalah wong elek.

Bandung:Jonggrang!!wanine kowe ngenyek aku!

Jonggrang:pancen ngono toh nyatane!

Bandung:Jonggrang!!Kowe wis nggawe aku ngamuk! Ket mau aku wis nyobak

gawe sabar gawe ngentukake kowe , tapipercuma ae pengorbananku

iki. Ora papa aku ora ngentukne awakmu! Candi iki pancen kurang siji

, lan sakjane sing pantes ngelengkapi ya mung kowe tok! Dadi kowe

Candi Jonggrang dadio hiasan kanggo kerajaanku!

Jonggrang:Aaaaahhh !!!!!!!!!!

Moro-moroJonggrang berubahdadiPatung.

Rampung..

PANGGUNG GELAP

SOSOK LELAKI SEDANG DUDUK MELAMUN (PERLAHAN SOROT LAMPU KE ARAH LELAKI ITU DIIRINGI ALUNAN GAMELAN SENDU)

PANJI ASMARABANGUN

(pandangan menerawang)sampai kapan aku harus menyamar sebagai Ande-Ande Lumut. Bertahun-tahun kutinggalkan Jenggala untuk mengembara, hingga aku sampai di Desa Dadapan ini. Namun, hingga saat ini belum juga aku temukan Dewi Sekartaji, putri cantik dari Kediri. Oh Dewi Dewi Sekartaji.. Sungguh nama yang indah. Bagaikan bunga yang wanginya tiada sirna. Bahkan kecantikan parasnya tak tertandingi oleh Dewi Gita, Dewi Sandra, atau Sandra Dewi sekalipun. Semoga sebuah sayembara nantinya bisa menemukannya dan bisa mempersatukan Jenggala dan Kediri.

LAMPU YANG MENYOROT ANDE-ANDE LUMUT MULAI PADAM DAN SELANJUTNYA MENGARAH KE DEWI SEKARTAJ YANG DIIRINGI ALUNAN GAMELAN SENDU.

DEWI SEKARTAJI

Sudah dua purnama aku tinggalkan Kediri. Penderitaan yang sudah tak tertahan lagi membuatku berada di sini hingga kini. Di sini aku hanya seorang diri. Siapa yang tahu aku sebagai Dewi Sekartaji. Aku bagaikan kembang yang layu dan tak mungkin bersemi lagi, kecuali ada setetes air yang menyegarkan perasaan ini. semoga yang membawa setetes air itu adalah Kakang Panji. Kakang Panji Asmarabangun, semoga ada peristiwa yang membuat kita bersatu. Sudah tiga hari tiga malam terakhir ini, aku ada pada suasana yang semakin kelam. Semoga engkau merasakan, Kakang Panji

SUASANA KEMBALI GELAP DAN SUNYI

PANGGUNG KOSONG TERLIHAT DEKORASI DENGAN NUANSA PEDESAAN, DIIRINGI SUARA KOKOK AYAM DAN KICAUAN BURUNG. TERDENGAR MUSIK GENDING JAWA. MBOK MENAH MASUK DENGAN MEMBAWA TAMPAH BERISI BERAS, KEMUDIAN MEMPERKENALKAN DIRI.

SI MBOK

(Masuk panggung dengan menyanyikan lagu jawa)..Bangganya diri Si mbok ini..mempunyai putri-putri yang cuantik-cantik,,,, ya iyalah pasti cantik lha wong mboknya saja cantik,,makanya anak-anakku cantik-cantik(dengan nada sombong)

Lelaki mana yang tak tergoda melihat kecantikkan anak-anakku... sekali melirik ,para lelaki itu pasti akan klepek-klepek pada mereka, ah jadi teringat masa muda dulu... tapi sayangnya hingga sekarang aku masih menjanda. Tapi, meski janda, kadang masih sering digoda para jejaka.

KEMUDIAN SI MBOK KELUAR PANGGUNG. TERDENGAR MUSIK BERIRAMA KERAS, MENGIRINGI MASUKNYA PARA KLENTING.

K. ABANG

Haaaaaaaa,,,,hari ini kok udara panas sekali! Aku tidak mau kulitku yang indah, putih, mulus, lembut, wangi sepanjang hari... hangus terbakar matahari,,aku ini harus tetap tampil sempurna! Rugi dong aku sudah mahal-mahal manicure pedicure, lulur, berjemur.

K. IJO

Iya nih,,hari ini matahari serasa di atas kepala kita, panas terasa..

K. BIRU

Kalian ini kenapa sih? Ingat! Kita semua tidak akan berkurang kecantikkannya! Kita sudah ditakdirkan untuk lahir dengan kesempurnaan paras yang cantik ini,,betul kan klenting ungu

K. UNGU

Betul, betul, betul

K. ABANG

Kalau itu aku paham,,kita kan perempuan tercantik di jagad Malang Raya ini... apalagi aku yang mantan Mbak Yu Malang, Betul kan adik-adikku?

K. IJO

Benar sekali ..tak ada yang menendingi kecantikkan kita ini...betul kan Kleting Ungu?

K. UNGU

Betul, Betul, Betul

K. BIRU

Makanya,, kenapa kita takut luntur hanya karena matahari? Jangankan matahari, hujan badai sekalipun kita tak akan luntur...betul kan klenting ungu?

K. UNGU

Betul, betul, betul

K. ABANG

Tapi jangan salah,, di antara kalian semua tetap aku yang paling cantik! Kan aku adalah kakak dari kalian semua! pastinya aku yang paling cantik.

K. IJO

O. tidak bisa.. tentunya aku yang paling anggunwarna hijau itu sejuk dipandang mata, menunjukkan kesegaran, keindahan, kebaikan, kepandaian, pintar, pandai, tidak sombong, dan rajin menabung.

K. ABANG

Hei! Aku ini anak pertama,,,pastinya aku cetakan pertama! Kamu kan anak ketiga,, kecantikanmu itu sudah KW 3 alias kualitas ketiga, sudah bukan original lagi!

K.BIRU

Wis..wis.. sudah mengapa kita ribut sendiri? Kita semua cantik..tak ada yang buruk rupa.(bergumam dan memandang sinis K. Abang)lagian anak pertama kan belum tentu KW 1!

K. ABANG

Otidak bisa! Aku yang tetep cantik! Bagaimana menurutmu K. Ungu? kau anak paling bungsu aku kan yang paling cantik?

K.UNGU

Betul, betul, betul.

K. ABANG, K. BIRU, K. IJO

Haaaaaaaaaaaahhhhhhhhggggggggg!!!!

Dari tadi betal betul betal betul. Pa ndak ada kata lain??!!

K. UNGU

Hehehe aku kan ndak pandai menghafal naskah jadi ya kebagian yang pendek-pendek.

KLENTING-KLENTING AKAN KELUAR PANGGUNGMASUK KE RUMAH

DAN DI DALAM RUMAH MBOK MENA ADA DI DALAM.

SI MBOK

Kemana anak-anakku ini,, dari tadi pagi sampai matahari akan bersembunyi .belum ada yang pulang. Ah tak masalah yang penting biar semua desa ini bisa tahu bahwa anak-anakku cantik,, biar saja mereka keluyuran tebar pesona.

KEMUDIAN DATANGLAH MEREKA SEMUA DENGAN MASIH BERDEBAT MASALAH SIAPA YANG PALING CANTIK (aku..aku..aku)

SI MBOK

Hei hei hei..ada apa ini..datang-datang ribut semua?

K. BIRU

Maafkan aku ibu,,ini semua karena K.Merah dan K.Ijo berebut masalah siapa yang paling cantik,,

K. MERAH

Ibu, siapa dari kami yang paling cantik? Satu atau dua? Aku atau dia? Dia atau aku,?

K. IJO

Ya pastinya akulah Bu,, lihatlah keindahan dari diriku ini? Warna yang segar..

Apa itu Merah? Membuat suasana jadi panas dan gerah saja.

K. MERAH

Hei! Jaga bicaramu! Aku ini kakakmu tahu!

SI MBOK

E..wis..wis sudah hentikan perdebatan ini! Tidak ada yang boleh mengatakan ini yang paling cantik..ini yang paling jelek! Ayo siapa yang berani bilang itu di hadapan Si Mbok?

K. BIRU

Maaf mbok,,

SI MBOK

Apa kalian ini mau menghina Si Mbokmu ini? Kalian semua ini lahir dari rahim yang sama,rahimnya si mbok! Kalau si mbok cantiknya seperti ini ..pastinya kalian semua cantik! Tak ada yang buruk rupa! Paham!

PARA KLENTHING

Iiiya mbok..

TAK BERAPA LAMA KEMUDIAN DARI ARAH DEPAN PINTU TERDENGAR SUARA LANGKAH KAKI MENDEKATI RUMAH MBOK MENA. KLENTHING KUNING NAMANYA..SEJATINYA KECANTIKANNYA MELEBIHI KLENTHING 2 MBOK MENA TAPI PARASNYA SAAT ITU MASIH TERLIHAT LUSUH.

K. KUNING

Permisi kulonuwun spadaassalamualaikum... punten...

KLETING-KLETING BERBALIK ARAH MENUJU KLETING KUNING. KLETING ABANG MENDEKATI KLENTING KUNING.

K.ABANG

Ada apa, siapa kamu berani-beraninya datang ke sini slunang-slunung? Sudah item, jelek, kumal, ih....(iri terhadap kecantikkan K. Kuning)

K.KUNING

Ma.. Maaf aku ini pengembara. Aku ndak punya rumah. Aku ndak punya orang tua. Kalau boleh, aku mohon ijin untuk tinggal bersama kalian.

K. IJO, K. ABANG, K. BIRU

What? Apa? Mau numpang? Heloo..Emang siapa loh? Keluarga saja bukan.

Tidak! sudah ndak ada tempat. Kamu ini tak sederajat dengan kami

K. UNGU

Betul, betul, betul

K. KUNING

Aku mohon aku mau kok disuruh apa saja aku bisa kok nyuci, nyapu, masak, pokoknya semua pekerjaan rumah biar aku saja yang menyelesaikan

K.ABANG

Halah, sudahlah! Ndak usah pamer. Trus apa kita harus bilang WOW gitu? Sudah sana pergi! Lama-lama enek juga lihat kamu!

TETAPI KLETING KUNING TETAP MEMAKSA SAMPAI TERJADI KERIBUTAN. SI MBOK DATANG DARI ARAH DALAM.

SI MBOK

Anak-anakkuada apa toh ini, kedengarannya ribut-ribut!ada apa?(Kemudian Mbok menghampiri Kleting Kuning)

Lho siapa ini? Cantik sekali kamu nduk? Eh.. hmm..ih kamu buruk rupa

(Si Mbok secara tak sadar mengakui kecantikan K.Kuning, tapi Mbok cepat-cepat merubah pengakuannya)

K. KUNING

Mbok saya ini seorang pengembara saya ndak punya orang tua ndak punya rumah, ndak punya apa-apa dan ndak punya siapa-siapa saya hidup sebatang karajadi tolonglah mbok, saya ingin menjadi bagian keluarga sini

SI MBOK

Trus kok bisa kamu sampai ke sini.. asalmu dari mana nduk?

K.ABANG

Alaahsudahlah mbok! Ndak ada gunanya menanggapi dia.

K. IJO

Iya lagian rumah kita khan sudah penuh dengan wanita mbok, kamarnya sudah pas.

SI MBOK

Sudah-sudah, jangan ribut! Si mbok tambah bingung nih.(menunju ke arah Klenting Kuning)Nduk Cah Ayum eh Cah Jelek Simbok ijinkan kamu tinggal di sini .Tapi kamu harus bantu-bantu disini ya? Alias jadi pembantu di sini dan kamu tak akan dibayar. Kamu kan sudah kami tampung di sini, setuju?

K. KUNING

Wuah! Terima kasih terima kasih mbok!(sambil mencium tangan si mbok berkali-kali dan klenting yang lain merasa risih)

SI MBOK

Iyaiyaiyaeh, ihh tapi siapa namamu?

K. KUNING

Saya ndak tahu!(K. Kuning tampak bingung)orang-orang memanggilku dengan banyak nama..

SI MBOK

Ya sudahsudah mmmkarena pakaianmu kuning-kuning jadi kamu kuberi namaKlening Kuning.

PARA KLETING YANG LAIN MERASA SEWOT, TETAPI KLETING KUNING MERASA GEMBIRA.

SI MBOK

Nah kamu sekarang bantu saudara-saudara tirimu itu!.Ayo sana!

K. KUNING

Baik mbok

MUSIK GENDING JAWA/CAMPUR SARI. MBOK MENAH DAN PARA KLENTING KUNING KELUAR PANGGUNG.

ADEGAN II

PANGGUNG KOSONG,KLETING KUNING MASUK SAMBIL MENYAPU.

K. KUNING

Ini rumah banyak penghuninya dan wanita semua, tapi kotornya ndak ketulungan. Apa ndak risi ya tapi aku bersyukur sudah mendapat keluarga baru. Meski kadang mereka juga membenciku. Tapi ndak apa-apa, asal aku bisa memulai hidup dengan keluarga baru. Bagaimana juga mereka tetap orangtua dan saudara-saudaraku.

TIBA-TIBA TERDENGAR MUSIK KERAS, PARA KLENTING MASUK PANGGUNG SAMBIL LEMPAR-LEMPARAN KERTAS

K. ABANG

Hei, lihat pembantu kita rajin benar. Kerja yang bagus klenting kumal.

K. KUNING

Iya..iya.. terima kasih. Tapi maaf ini baru saja aku bersihkan, jangan dikotori lagi dong(ungkap klenting kuning dengan jengkel)

K. ABANG

Apa.. ndak terima ya. Ini kan rumah kita. Terserah lah kita mau buang-buang kertas. Itu kan tugasmu sebagai..PEM..BAN...TU..

K. KUNING

Iya..tapi kan(dipotong bicaranya oleh Kleting Abang)

K. ABANG

Haaaahhh.. sudah ndak usah mengeluh. Pokoknya kamu yang harus membersihkan(sambil memberantakkan sampah-sampah lagi)

PARA KLENTING KELUAR PANGGUNG DIIRINGI MUSIK.KLENTING KUNING MENERUSKAN MENYAPUNYA. KEMUDIAN MBOK MENAH DATANG SAMBIL MEMBAWA SEBUAH KERTAS.

SI MBOK

Wuah! Ini baru kabar gembira!

anak-anakku! Klenting AbangKlenting IjoKlenting UnguKlenting Biru!Ayo semuanya kesini!

PARA KLENTING MASUK PANGGUNG.

K. ABANG, IJO, UNGU, BIRU

Ada apa Mbok?(berebut masuk untuk mendekat di pangkuan si mbok sehingga mereka saling dorong untuk berada di depannya Mbok)

SI MBOK

Dengar Ndukanak-anakku semua! Baru saja si Mbok menemukan selebaran dari di jalan bahwa ada pemuda bernama Si Ande-ande Lumuten, eh salah.Ande-Ande Mulut Eh salah lagi maksudnya Ande-Ande Lumut yang gagah prakosa dari Desa Dadapan yang di seberang sungai sedang mencari istri.Syaratnya harus cantik, baik, sopan, dan harus membawa....(tiba-tiba dipotong oleh klenting abang)

K. ABANG

(memotng pembicaraan)sudahlah mbok kita sudah tahu. Pastilah dengan kecantikan kita bisa dipilih.

SEMUA KLENTING NAMPAK SANGAT GEMBIRA, KELUAR PANGGUNG DIIRINGI SI MBOK SAMBIL NGERUMPI UNTUK MEMBICARAKAN PERSIAPAN MEREKA

K. KUNING

(Sambil menyapu dan raut muka sedih menatap saudara-saudarnya)

SI MBOK BERSAMA KLENTING-KLENTING MASUK PANGGUNG DENGAN RIASAN DAN BAJU YANG BAGUS-BAGUS SAMBIL SALING MENGOMENTARI PENAPILAN MEREKA

K. ABANG

(sambil memamerkan dan memutar-mutar bajunya)Lihat penampilanku ini, pasti Ande-Ande Lumut akan klepek-klepek melihatku

K. IJO

O ya ndak bisa,,, jelas aku yang paling menjadi pilihan utama kamu itu terlalu tua ndak mungkin dipilih sama jejaka muda.

SI MBOK

Halah.. sudah-sudah.. kalian semua cantik-cantik. Siapa pun yang nantinya terpilih kalian harus menerimanya karena dia nanti juga akan menjadi menantu Mbok juga. Ayo cepet brangkat.

SEMUA KLETING

Mbok kami berangkat dulu ya(sambil mencium tangan Si Mbok)

SI MBOK

Ingat kalian ini sudah cantik-cantik harus bisa jaga diri di jalan. Ini bekal kalian jangan sampai ketinggalan(si Mbok memberikan bekal kepada anak-anaknya)dan nanti tolong diserahkan ke.(kembali perkataan si mbok dipotong oleh Klenting Ijo)

K. IJO

Iya..iya mbok tenang saja lah ayo kita berangkat(langsung mengajak saudara-saudaranya pergi)

Si MBOK

(melambaikan tangan hendak memanggil anak-anaknya, tetapi sudah keburu jauh)Lho Nduk tunggutunggu padahal aku belum selesai bicara. Oalahalah kok ya keburu pergi.

PARA KLETING KELUAR PANGGUNG DIIKUTI SI MBOK DAN DIIRINGI MUSIK. KLETING KUNING TETAP MELANJUTKAN MENYAPU DAN SESEKALI MEMANDANG SI MBOK DAN SAUDARA-SAUDARANYA PERGI. SEBENARNYA ADA KEINGINANNYA JUGA UNTUK IKUT SAYEMBARA ITU. NAMUN, TIBA-TIBA MUNCULLAH PERI

PERI

(memandang K. Kuning dari kejauhan dan belum menampakkan diri)hemmmm.... kasihan Kleting Kuning dia anak yang rajin dan penurut. Tetapi selalu dimusuhi oleh saudara-saudaranya. Baiklah aku akan membantumu Kleting Kuning

TIBA-TIBA PERI MENAMPAKKAN DIRI DIHADAPAN KLETING KUNING

K. KUNING

(Tampak terkejut hingga melepaskan sapunya)si..si..siapa kamu? Kenapa tiba-tiba muncul?(K. Kuning bergerak mundur-mundur ketakutan)

PERI

(mencoba mendekati K. Kuning)jangan takut K. Kuning, aku adalah peri.

K. KUNING

(masih tampak bingung)Pe..peri.. peri siapa? Dari mana asalmu?

PERI

Ah..sudahlah jangan terlalu banyak tanya. Biar cepat selesai ceritanya. Tenang saja K. Kuning aku akan membantumu. Aku akan mengubahmu menjadi cuaaaantik biar kamu bisa ikut sayembara dan menemui Ande-Ande Lumut.

K. KUNING

Cantik? A..aku tidak ingin ikut sayembara itu. Biarlah saudara-saudaraku saja. Mana mungkin aku pergi ke sana.

PERI

Lho kenapa? Apa kamu tidak ingin mendapatkan Ande-Ande Lemot..eh Lumut.. heh? Apa kamu tidak ingin menikah dengan pria tampan itu?

K. KUNING

Tidak aku akan tetap di rumah saja. Lagi pula tugasku belum selesai membersihkan rumah ini. Aku tidak ingin menikah dengan Ande-Ande Lumut. Aku masih mengharapkan Kakang Panji Asmarabangun. Dari mana kamu tahu dia tampan?

PERI

Ya siapa tahu juga dia itu jelmaan Panji Asmarabangun (berusaha meyakinkan K. Kuning)

K. KUNING

Dari mana kamu tahu dia itu tampan dan jelmaan Kakang Panji?

PERI

Dari..em.. dari...(berpikir)ya dari ceritanya pokoknya, heheh.. sudahlah ayo coba ikut saja. Aku akan mengubahmu menjadi lebih menarik dan cantik..

(saat peri ingin mengubah K. Kuning, tiba-tiba K. Kuning menghentikannya)

K. KUNING

Tunggu peri.. tunggu peri... jangan..jangan kau lakukan itu. Biarlah aku tampil apa adanya. Baiklah aku akan menemui Ande-Ande Lumut setelah aku selesaikan pekerjaan ini.

PERI

Ups..hampir saja. Lho kenapa? Bukanlah cantik itu dambaan semua wanita?

K. KUNING

Tidak.. kecantikan tidak selamanya dinilai dari tampilan. Cantik itu luas. Orang bisa menggambarkan kecantikan seseorang dari beragam sudut pandang. Biarlah... biarlah aku seperti ini

PERI

Baiklah..baiklah K. Kuning tapi jangan lupa kamu bawa bekal berupa selembar kain dan biji cabai ini. Bawalah ini akan menjadi penanda. Dalam sayembara itu tertulis bahwa Ande-Ande Lumut sangat membutuhan kain sutera ini. Hati-hatilah di perjalanan gunakan bekal ilmumu.

K. KUNING

Te..terima kasih Peri... aku akan membawa ini.

TIBA-TIBA PERI MENGHILANG LAGI. K. KUNING MASIH TERTEGUN DENGAN APA YANG BARU SAJA DIALAMINYA. SAMBIL MENGGENGGAM KAIN, DIA MENUJU KE DESA DADAPAN

(SUASANA PANGGUNG GELAP UNTUK BERGANTI SETTING TEMPAT)

Adegan III

YUYU KANGKANG MASUK PANGGUNG SAMBIL BERJOGET-JOGET, DIIRINGI MUSIK DAN SUARA GEMERICIK AIR DITENGAH DIA BERJOGET, TERJADI PANTATNYA TERJEPIT SUPITNYA SENDIRI.

YUYU K

Aduh..aduh.. sejak dibangun Jembatan Suramadu penghasilanku menjadi berkurang. Jarang sekali ada orang yang menyeberang. Makan apa kalau penghasilan terus menurun. Lama lama bisa bangkrut aku.

KEMUDIAN YUYU KANGKANG TERKEJUT KARENA DARI KEJAUHAN TERLIHAT BEBERAPA ORANG DENGAN PAKAIAN WARNA-WARNI

YUYU K.

Wah..wah.. siapa ya mereka kok seperti pelangi saja. Sepertinya mau menyeberang. Wah lumayan akhirnya dapat rejeki juga. Memang hari ini aku sangat beruntung. Baiklah kutunggu saja. Tapi dari jalannya sepertinya wanita-wanita.

BEBERAPA SAAT KEMUDIAN PARA KLETING TIBA DI PINGGIR SUNGAI. DAN TERKEJUT KETIKA MELIHAT YUYU KANGKANG.

YUYU K.

Eherm... embak-embak, nona-nona, cewek-cewek, mau kemana nih kok cantik-cantik. Mo nyebrang ya?

K. ABANG

Ih.. genit sekali sih. Siapa kamu? Kalau jalan miring-miring, tangan capit semua. Awas ya kalau dekat-dekat. Iya kami mau nyeberang ke Desa Dadapan. Memangnya ada apa? Apa ada tukang prahu di sini?

YUYU K.

Wah.wah.. kebetulan sekali cah ayu. Akulah tukang prahu itu aku yang akan menyeberangkan kalian.

K. IJO

O.. kamu. Baiklah sekarang kami akan naik prahumu.. mana prahumu?

YUYU K.

Hahaha.... mau nyebrang begitu saja?? O.. tidak bisa. Harus ada bayarannya.

K. BIRU

Berapa bayarannya? Katakan! 500? 1000?

YUYU K.

Apa 500? Kamu pikir mau beli cilok apa... menyebrang sungai dengan harga segitu. Ndak tahu apa, harga sembako dan BBM pasca lebaran belum turun. Pokoknya aku minta satu orang sekitar 100.000. gimana?

SEMUA KLETING

Apa......??? seratus ribu?? Mahal benar??

YUYU K.

Kalau ndak mau ya sudah.. silakan saja nyemlung dan berenang sendiri biar jadi santapan keong racun, tokek belang, dan buaya darat...eh buaya sungai..

K. ABANG

j..j..jangan dong. Kita kan sudah dandan cantik begini masak harus nyemplung sungai. Sudah kotor, bau, banyak limbah. Ihhh ogah ah... kami kan ndak bawa uang hanya bawa bekal dari Mbok kami. Ayolah... bisa ya..ya kali ini gratis saja yuyu cakep... kamu kan ganteng, baik hati, dan penolong betul kan K. Ungu?

K. UNGU

Betul, betul, betul

YUYU K.

Ah.. aku ndak butuh gombalanmu. Aku hanya butuh uang. Percuma saja, cantik-cantik tapi miskin juga. Kalau begitu serahkan saja bekal-bekalmu itu sebagai gantinya uang.

K. BIRU

Tapi Yuyu,,, inikan bekal kami menuju Desa Dadapan ndak mungkin kami serahkan

K. MERAH

Ah... sudahlah K. Biru, buat apa juga kita bawa bekal ini. Kita kasihkan saja. Kita ndak perlu repot-repot bawa bekal. Dengan kecantikan kita sudah cukup sebagai bekal untuk menaklukkan Ande-Ande Lumut.

YUYU K.

Ah sudahlah ndak usah banyak bicara. Cepat serahkan bekal-bekalmu ayo sini.

KEEMPAT KLETING-KLETING ITU AKHIRNYA SEPAKAT MENYERAHKAN BEKAL YANG DIBAWANYA KEPADA YUYU KANGKANG

AKHIRNYA MEREKA BISA DIBAWA OLEH YUYU KANGKANG MENYEBERANG DENGAN MENGAITKAN SELENDANG KE KLETING-KLETING

TAK BERSELANG LAMA SAMPAILAH KLETING KUNING DI TEPI SUNGAI DAN BERTEMU YUYU KANGKANG

YUYU K.

Aduh siapa lagi ini. Sepertinya kamu mau menyeberang. Kamu tidak begitu cantik. Wajahmu lusuh, pakaianmu kumal. Apa kamu punya uang nduk?

K. KUNING

Uang? Untuk apa?

YUYU K.

Untuk apa? Halah ndak usah berlagak bodoh. Aku ini menjual jasa. Sepertinya kamu seperti wanita-wanita warna-warni tadi. Sama-sama mau ke Desa Dadapan dan sama-sama ndak punya uang. Iya kan? Sekarang serahkan saja bekal yang kamu bawa!

K. KUNING

I..iya. saya mau ke Desa Dadapan. S..s..saya juga ndak punya uang.

Tapi saya punya

YUYU K.

(melirik bekal yang dibawa K. KUNING)hmm.. kalau memang ndak punya uang, serahkan saja bekal yang kamu bawa, baru kamu kuseberangkan.

K. KUNING

Ini bekal bukan milikku dan ingin aku berikan ke orang lain. Atau begini saja. Saya punya beberapa biji cabai. Ini bisa kamu tanam di pinggir sungai. Hasilnya bisa dijual ke pasar dan menjadi penghasilan tambahan jika tidak ada penumpang. Bagaimana?(sambil menyerahkan biji cabai)

YUYU K.

Hmmm... boleh juga. Baiklah aku terima biiji cabaimu. Tetapi jika tidak tumbuh maka aku kan menagih ongkos penyeberangan.

K. Kuning

Iya. Iya Ndap apa-apa. Sekali lagi terima kasih Yuyu.

AKHIRNYA YUYU KANGKANG MENYEBERANGKAN K. KUNING

Adegan IV

PARA KLETING TELAH SAMPAI DI DESA DADAPAN DAN TELAH BERADA DI DEPAN RUMAH ANDE-ANDE LUMUT

K. ABANG

Benarkah ini rumahnya? Kok jelek sekali. Jangan-jangan pemilik rumahnya.

K. IJO

(langsung menyahut pembicaraan k. Abang) Juga tidak setampan yang kita bayangkan. Wah gimana ini.

K. BIRU

Sudahsudah belum tentu juga. Dia pasti anak anak mahkota yang sedang mengembara untuk mencari istri.

K. ABANG

Alah jangan sok tahu kamu Biru. Ayo kita buktikan

KEEMPAT KLENTING BERADA DI DEPAN RUMAH ANDE-ANDE MULUT. CLINGAK CLINGUK KARENA KEADAAN RUMAH SEPI. KEMUDIAN MUNCUL ANDE-ANDE LUMUT DARI DALAM

ANDE LUMUT

Eherm. (tiba-tiba muncul dari dalam rumah dan mengagetkan para Kleting)

SEMUA KLETING

Waaaaaa. (terkejut tiba-tiba muncul Ande Lumut yang tampangnya pas-pasan)

K. ABANG

Si..siapa kamu? Apa kamu Ande-Ande Lumut?

ANDE LUMUT

Iya akulah Ande-Ande Lumut. Akulah yang menyebarkan sayembara itu. Pasti kalian yang ikut audisi ya?

SEMUA KLETING

Apa? Ande-Ande Lumut? Ndaak mungkiiin

K. IJO

Di sayembara jelas-jelas tertulis kalau Ande Lumut itu tampan.

K. ABANG

Wah rugi kita sudah jauh-jauh datang ke sini, menyeberang, capek, panas, ih menyesal kita datang ke sini. Ayo saudara-saudaraku kita pulang saja. Sia-sia saja kita ke sini.(mengajak saudara-saudaranya hendak pergi)

K. BIRU

(sambil berbisik ke saudara-saudaranya)Sebentar-sebentar. Jangan tergesa-gesa. Siapa tahu di memang benar-benar putra mahkota. Karena meski tidak tampan, baju yang dikenakannya juga cukup bagus kok.

K. IJO

Iyaya sepertinya begitu. Ndak masalah jika ndak tampan, asal kaya. Hahaha

Betul kan K. Ungu?

K. UNGU

Heeh betul, betul, betul

AKHIRNYA PARA KLETING SEPAKAT TIDAK JADI PERGI. MEREKA MEMUTUSKAN KEMBALI UNTUK BERTEMU ANDE-ANDE LUMUT. MEREKA MENCOBA MERAYU.

MEREKA SENYAM-SENYUM KETIKA BERHADAPAN DENGAN ANDE-ANDE LUMUT

ANDE LUMUT

(terheran) lho kok kembali lagi. Ada apa? Apa ada yang tertinggal?

K. ABANG

(tersenyum malu-malu) heheh iya ada yang tertinggal. Hati kami yang tertinggal di sini dan sepertinya enggan pulang karena terjerat oleh kekayaanmuups.. maksudnya perasaanmu.

K. IJO

Iya..iya benar. Tadi pandangan kami sedang kabur dan silau jadi kami ndak tahu bahwa kamu seorang pria kaya eh maksudnya tampan. Hehe(malu-malu mencoba merayu)

K. BIRU

Dari awal memang kami tertarik dengan denganmu, kau begitu perkasa dan rupawan. Mungkin dari kami BERTIGA ada yang membuat dirimu tertarik. Betul kan kleting Ungu?(sambil melirik K. Ungu)

K. UNGU

Beeet.(merasa janggal dengan perkataan K. Biru dan protes)Lho..Lho.. kok bertiga? Aku kan juga mau.(memandang K. Biru)

K. BIRU

Hmmm doyan juga kamu. Nah gitu dong dari tadi Cuma betal-betul..betal-betul.

ANDE LUMUT

(agak risi dan jengkel)Ah.. sudahlah.. siapapun bisa aku jadikan istri asal ada syaratnya yang sesuai dengan sayembara yang kusebar.

K. ABANG

(memotong pembicaraan) ah. Sudah tahu aku. Pasti cantik kan. Kalu soal cantik, jelas aku yang paling tua yang akan menarik perhatianmu ya kan? Ya kan?(perkataan K. abang diiri anggukan saudara-saudaranya)

ANDE LUMUT

Tidak hanya cantik secara fisik tapi juga hati. Wanita itu harus jujur, rajin, dan cerdas. Dan satu lagi ia harus membawa bekal kain sutera.(perkataan Ande Lumut membuat para kleting kebingungan dan berpikir mencari alasan).

Baiklah. Kau K. Abang. Kau memang cantik, tapi di mana bekal kain yang kau bawa?

K. ABANG

(bingung dan panik) emmm.. kain..bekal eemm.. di mana ya oiya aku baru ingat tadi waktu ke sini, kain itu tertiup angin saat menyeberang sungai jadinya hanyut terbawa air(pura-pura sedih)

ANDE LUMUT

Kau K. Ijo. Dimana bekal kain sutramu?

K. IJO

(bingung dan panik)emmm dimana ya? Tadi sih aku bawa, tapi tersangut ranting akhirnya sobek ya sudah aku buang saja.

ANDE LUMUT

Kau K. Biru?

(bingung tapi berusaha tenang)aku?. emtadi sudah kuberikan pengemis. Kasihan pengemisnya bajunya kan sudah compang camping.. ya terpaksa deh.(pura-pura sedih)

ANDE LUMUT

Baiklah alasan yang bisa diterima. Nah sekarang kamu K. Ungu. Di mana bekal sutramu?

K. UNGU

Emm..aku ya... Oh tadi saat mau menyebrang sungai ke sini, aku dan saudara-saudaraku sepakat memberikan bekal itu kepada yuyu Kangkang biar kami bisa menyeberang. Hehehe betul kan kakak-kakakku?

K. ABANG, IJO, BIRU (serempak)

(marah dan jengkel kepada k. ungu)Arghhhhhhh. Unguuuuuuu.. dasar kamu ya. Awas kamu ya ihhhhhhhhh..(sambil mengepalkan tangan hendak menghakimi K. Ungu)

K. UNGU

Lho bener kan apa yang salah dariku. Aku berkata jujur kan. Kan tadi syaratnya harus wanita jujur.(dengan wajah polos)

ANDE LUMUT

Sudah.. sudah.. aku tidak mau kalian ribut di rumahku. Baiklah sekarang aku pertimbangkan. K. Abang, Ijo, dan Biru kau telah berbohong dan tidak layak kujadikan istri. Nah, kau K. Ungu meski kau tidak membawa bekal yang aku inginkan, tapi kau sudah berkata jujur. Maka sementara ini aku putuskan bahwa aku akan memilihKleting(tiba-tiba terhenti karena terdengar suara orang yang akan bertamu)

K. KUNING

Kulonuwuuuun,,,, assalamualaikuuuuuum.(Kleting Kuning berada di depan rumah)

SEMUA KLETING DAN ANDE LUMUT PANDANGANNY TERTUJU PADA PINTU

ANDE LUMUT

Iya sebentar(sambil menuju ke pintu)

K. KUNING

Be.. Benarkah ini rumahnya Ande-Ande Lumut?

ANDE LUMUT

Iya benar sekali. Siapa kamu ? kenapa kau tampak lusuh seperti itu. Ayo masuklah.(Ande-Ande Lumut merasa tidak asing dengan wajah K. Kuning)

K. KUNING

I.. Iya terima kasih.(sambil menunduk dan agak takut, masuk ke rumah)

SAAT BERADA DI DALAM KLETING-LETING TAMPAK KAGET DENGAN KEDATANGAN K. KUNING

KLETING ABANG, IJO, BIRU, UNGU (SERENTAK)

(terkejut)Haaaaa. Kleting Kuning. Mau apa kamu ke sini?

K. ABANG

Semakin merusak suasana saja. Jangan kepedean kamu mau menjadi istrinya Ande-Ande Lumut. Ngaca dong ngaca

K. KUNING

E.. sebenarnya saya hanya ingin mengantarkan kain sutra ini mungkin kakang Ande membutuhkannya. (sambil menyerahan kain sutra kepadan Ande L.)

ANDE LUMUT

(tampak heran)jadi kalian semua ini saling kenal ya.

Baiklah K. Kuning terima kasih aku terima sutramu.

K. KUNING

Iya terima kasih juga . kalau begitu aku mau pamit dulu. Permisi kakang Ande(sambil membalikkan badan dan menuju pintu)

TIBA TIBA ANDE L. MERASA TERCIUM BAU YANG DIKENALNYA DARI KAIN ITU.

ANDE LUMUT

Tunggu K. Kuning. Tunggu. Jangan pulang dulu. Aku ingin menanyakan sesuatu.

K. KUNING BERHENTI DAN MENOLEH KE ANDE LUMUT

ANDE LUMUT

Sebentar. Aku ingin tanya sesuatu. Dari mana asal kain ini. dan dari mana asalmu. Siapa kamu sebenarnya?

K. KUNING

Maaf kakang. Saya adalah pengembara dan sudah lama pergi dari rumah. Akhirnya Saya tinggal di rumah saudara-saudara saya. Saya dapatkan kain itu dari seorang peri. Saya tidak ingin berharap jadi istri anda. Saya hanya sekadar membantumu saja.

ANDE LUMUT

Sepertinya aku kenal betul dengan wangi kain ini. dan wajahmu tidak begitu asing bagiku. Tolong katakan dengan jujur, dari mana asalmu?

K. KUNING

E.. maaf kakang saya. Saya sebenarnya dari Kediri.

ANDE LUMUT

Kediri? Kerajaan Kediri? Mengapa kamu memutuskan pergi dari rumah?

K. KUNING

S.s..saya.. sebenarnya saya diusir oleh selir Raja karena saya akan dijodohkan dengan pangeran Jenggala?

ANDE L.

(semakin penasaran)Jenggala? Jangan-jangan engkau

K. ABANG

(marah)Hei K. Kuning jangan mengada-ada cerita ya apa kamu pikir semudah itu bisa mendapatkan Ande-Ande Lumut?

K. KUNING

S..Saya tidak bermaksud begitu. Saya hanya.(tiba-tiba K. Ijo memotong pembicaraan)

K. IJO

(menyahut pembicaraan)Ah sudahlah yang jelas Ande-ande Lumut akan memilih dari kita bukan kamu. Betulkan K. Ungu?

K. UNGU

Betul..betul betul. Dan tepatnya akulah yang akan dipilih kakang Ande-Ande Lumut. hehehehe.

ANDE LUMUT

Baiklah..baiklah akan aku jelaskan semua. Tujuanku mengadakan sayembara ini hanya ingin menemukan seseorang yang aku cari. Oleh karena itu aku mengembara hingga Desa dadapan ini. aku memang menghargai kejujuran K. Ungu. Tapi kalian berempat sudah tidak teguh pendirian dan tidak memperhatikan amanahku. Kalian pasti akan melakukan segala cara agar bisa menyeberang termasuk menyerahkan bekal yang kalian bawa. Sedangkan K. Kuning bisa sampai ke sini dengan mempertahankan pesanku.

K. ABANG

Tapi Ande-ande lumut, mengapa harus K. kuning yang dipilih. Dia kan tidak ingin menjadi suamimu?

ANDE LUMUT

(memandang penuh keyakinan kepada K. Kuning)Kleting Kuning,, aku mohon jawablah lagi dengan jujur. Apakah kamu putri dari Prabu Lembu Amiluhur, dari Kediri?

K. KUNING

k..k..kakang. Mengapa Kakang bisa tahu? Iya saya adalah..

ANDE LUMUT

(memotong pembicaraan)De..Dewi? Kau kah Dewi Sekartaji?

K. KUNING

Ka.. Kakang? Jadi Kau Kakang Panji Asmarabangun, putra Raja Jenggala? Kau kah itu?

AKHIRNYA ANDE-ANDE LUMUT DAN K. KUNING SALING BERDEKATAN DAN SALING PANDANG DENGAN WAJAH BAHAGIA. WAJAH PARA KLETING TAMPAK KAGET MELIHAT MEREKA BERDUA

K. ABANG

Ti..tidak mungkin mereka adalah seorang bangsawan. Jadi selama ini K. Kuning yang jelek itu adalah seorang putri Kediri?(akhirnya K. Abang pingsan dan ditolong oleh saudara-saudaranya untuk dibawa keluar panggung).

DEWI SEKARTAJI

Kakang, telah lama aku menunggu Kakang Panji hingga aku sampai ke tempat ini.

PANJI ASMARABANGUN

Iya Dewi. Aku telah lama juga mencarimu. Perasaan inilah yang membawaku sampai ke Desa Dadapan ini. Wangi bunga di kain sutera itulah yang menjadi pertanda bahwa kaulah Dewi Sekartaji. Bagaimana jika kita kembali ke kerajaan dan mempersatukan Kerajaan Jenggala dengan Kediri? Biarlah masa lalu menjadi cerita dan pelajaran bagi kita. Aku berharap janganlah engkau menyimpan dendam.

DEWI SEKARTAJI

Iya kakang Panji. Aku bersedia. Sama sekali aku tak memiliki dendam dengan siapa pun. Aku akan ikut kemana pun kau pergi kakang.

DEWI SEKARTAJI DAN PANJI ASMARABANGUN KELUAR PANGGUNG BERSAMA DAN DIIKUTI PADAMNYA LAMPU DAN TEMBANG JAWA.

Skenario Drama

Ande-ande Lumut

Prolog

(Musik 1 : prolog)

Kadadosan ing Negari ingkang gemah ripah loh jinawi , tata tentrem kerta raharja . wonten salah sawijining pangeran ingkang gesangipun sarwe kacekapan . pangeran kala wau inggih punika putra mahkota ingkang bade nglajengake tahta kerajaan .

Ananging pangeran kala wau mboten marem kalih gesangipun ingkang kacekapan . pangeran kapingin lelono. Nglampahi wono. Pangeran kepingin madosi jati dirine ugi penggalaman gesang . saking mriku wau kawiwitan lelampahan gesangipun pangeran ingkang manggihake sisihan gesangipun inggih punika lare wadon ingkang sae manahipun lan ayu pasuryane.

Bagian 1 :

(musik 2 : di hutan )

Kalih tiang kaneman mlampah ngelewati wono ingkang rimbun . ningali kanan keringipun mboten bilih wonten kewan utawi peksi ingkang saget dipun buru. Kaneman bagus kalihan pandereke. Paneman wau sakyektosipun inggih punika pangeran ingkang lelono kangge pados jati dirinipun .

(keterangan: Dua orang berjalan waspada melihat keatas dan kebawah, mencari binatang buruan)

Pangeran : Jo bejo kowe neng endi? jo. bejo

Bejo : Pangeran. Pangeran. Panjenengan wonten pundi pangeran?.

(keterangan: berjalan mundur. Kemudian bertabrakan bersama, sampai gelimbungan).

Pangeran : aduh kowe kui ati-atio.

Bejo : hehehe.. ngapunten pangeran kula mboten ngertos pangeran enten wingking kula

Pangeran : rene Jo rene!!!. Aku arep cerita.

Bejo : wonten napa pangeran.

(keterangan: dua orang duduk bersama dan bercerita)

Pangeran : Kok renek kewan dina iki ya?

Bejo : Injih pangeran sepi sanget!!!

(Keterangan : Pangeran dan pengawalnya berdiri, Kaget melihat ada orang di hadapan mereka)

Pangeran : Siapa kui jo

Bejo : kula mboten ngertos pangeran.

Pangeran : ngapunten bu , kula bade tanglet?

(keterangan: Yang ditanya diam, tidak menjawab, sibuk dengan kayu bakarnya)

Pangeran : Kulanuwun bu.

(keterangan: Pangeran mendekat pada mbok rondo, tiba-tiba mbok rondo kaget melihat pangeran)

Mbok rondo dadapan : waladalah. Sapa kowe?..

Pangeran : kula penggembara bu ngapunten niki dusun napa?

Mbok rondo dadapan : Iki dusun dadapan le kowe arep ngapa neng kene??

Pangeran : kula bade menggembara bu ananging kula tersesat mboten ngertos dalane.

Mbok rondo dadapan : Wah.. yow weskowe melu mbok wae pie le ??tak dadekne anak angkatku yen kowe gelem.

Pangeran : Wah.. injih bu kulo purun bu..

Mbok rondo dadapan : mulai sekiki kowe dadi anakku.kowe tak jenengke ande-ande lumut ya le.

(keterangan: Pangeran bersama dengan pengawal dan mbok rondo pergi menuju rumahnya)

(Musik 3di hutan < akhir >)

Bagian 2 :

(musik 4 : dirumah keluarga kleting-kleting )

Wonten injang ingkang terang Mbok rondo kleting nyawiji kalihan putri-putrinipun. Putri-putri Mbok rondo kleting sanget ayu pasuryane, piyambake inggih punika kleting merah,kleting hijau ugi salah sak tunggaling putri tirinipun ingkang nami kleting kuning.

Mbok rondo kleting sanget remen lan tresno kalian putri-putrinipun , ananging benten kalian kleting kuning, dados putri tiri piyambake sanget dibentenake katresnonipun. Kleting kuning didawuhi nyapu,ngresiki griya lan ugi nyambut dame ling sawah . sanget mrihatinake kleting kuning.

(keterangan: datanglah kleting kuning membawa sapu, menyapu dan mengepel lantai. Duduk di pojok ruangan. Tak lama datang mbok rondo mengawasi kleting kuning. Disusul sodaranya kelting merah,dan hijau berjalan menuju mbok rondo)

Mbok rondo Kleting : Anak-anakku sing ayu-ayurene ndug

Kleting-kleting : injih . Mbok

Mbok rondo : ngene ndug ana berita sing penting banget

Kleting merah : Berita apa to mbok (dewasa)

Kleting Hijau : iya mbok enten napa ta??(manja, mendekat sambil memegang tangan mbok rondo kleting)

Mbok rondo kleting : kowe ngerti ta mbok rondo dadapan kui duwe anak sing bagus banget, jenenge ande-ande lumut.

Kleting-keleting : Owh ande-ande lumut. Bagus!!!! Wahh gelem no.

Mbok rondo klenting : iyo,, mbok rondo dadapan gawe saembara kanggo anake ande-ande lumut sing lagi goleki garwo pendampinge

Klenting-klenting : wahh ,,,purun sanget bu.

(keterangan :kleting merah dan hijau bersama bergaya manja, centil)

Mbok rondo kleting : iya mengko mbok arep dandani kowe-kowe gen dadi putri sing ayu-ayu, sapa ngerti salah sijine kepilih dadi garwone ande-ande lumut.

Kleting-kleting : Iya mbok.. purun_purun

Kleting merah : wahh mesti aku sing dipilih mengko, kan aku ayu

Kleting hijau : ora iso,,!!mesti aku sing dipilih ande-ande lumut dadi garwone.

Kleting merah : heh!! Aku kan luwih tua saka kowekudune kowe ngajeni aku dadi mbakyumu!!!!

Mbok rondo kleting : wes-wes to!! Rasah padu..anak-anake mbok kan ayu-ayu,,rasah do udur!! Gek neng njero,,siap-siap dowan!!!

Kleting-kleting :injih mbok.

(keterangan: kleting merah,hijau meninggalkan mbok rondo dan masuk kerumah)

Mboten dangu melih , kleting kuning ingkang saking wau mirengake pirembugan saderekipun , datengi mbok rondo lan dialog.

Kleting Kuning : Mbok kulo bade matur

Mbok rondo kleting : Matur opo.? Apa kowe wes rampung nyapune ?

Kleting kuning : Sampun mbok, ngenten mbok kula inggih kepingin nglamar dados garwone ande-ande lumut kados mbakyu-mbakyu klenting.

Mbok rondo kletling : Owh yow wes..rene tak dandani kowe .

(keterangan: mbok rondo memberikan angus dan bau-bau tidak sedap kepada Kleting kuning)

Mbok rondo Kleting : yow wes sakiki kowe ngumbahi klambi-klambine mbakyumu karo gone mbok neng kali kono.

(keterangan: Mbok rondo mendorong Kleting kuning dengan kasar)

Kleting kuning : Injih mbok

(keterangan: Kleting kuning meninggalkan mbok rondo dan menuju dapur)

Mbok rondo Kleting : Hahaha muga-muga sing ditrima dadi garwone ande-ane lumut yaiku salah sijine anak-anakku.. dudu kleting kuning.

(keterangan: mbok rondo kleting tertawa terbahak-bahak, menuju kedalam rumah)

Kleting kuning nampi menapa ing ingkang dipun langkahi kanti sabar dipun dawuhake mbok rondo kleting ditampa kanti lemah manah .

(musik 5 : dirumah keluarga kleting-kleting )

Bagian : 3

(Musik 6 :perjalanan menuju sungai,, suara ghaib )

Kleting kuning saben dinten nyambut damel ,ngresiki griya,ugi nyambut damel wonten lading. Mboten karaos sayah lan keluh kesah . sinaos piyambake dipun damel mboten sae kaliyan mbok rondo klenting. Naming piyambake ugi Gusti Allah ingkang ngertos sengkowo piyambake . piyambake ngajengaken Gusti Allah bade maringi ganjaran ingkang sae kangge piyambakipun.

Kleting Kuning : Duh Gusti ngenten niki geangipun kulamugi-mugi kula saget nampi kanti lemah manah.

(Musik 7 : suara ghaib )

Suara Ghaib : Hai cah wadon ayu.

Kleting kuning : Siapa kui

Suara Ghaib : Kowe rasah wedi.. aku sifat sae sing ana ing njero awakmu.

Kleting kuning : ameh ngapa kowe?..

Suara Ghaib : Aku arep menehi kowe pusaka terimonen mugo-mugo pusaka iki keguna karo kowe. Iki jenenge Jimat Kalimosodo. Terimonen cah ayu.

Kleting kuning : Injih matur nuwun..

(keterangan: Kleting kuning meninggalkan sungai dengan membawa pusaka barunya).

(Musik 8 : suara ghaib )

Bagian : 4

(musik 9 : Yuyu kangkang (awal)

Lan salah sawijining lepen ingkang toyonipun santer , wonten mriku yuyu kangkang gesang. Piyambake ingkang nguasani lepen menika . piyambakipun si yuyu kangkang ingkang julik.

(keterangan: Yuyu kangkang sang penjaga sungai sedang mondar-mandir mengawasi jika ada orang datang).

Yuyu kangkang : Hohohoho. Godong waru ko bolong-bolong bocah ayu ko moblong-moblong.Sapa kae sing teko??

(keterangan: kemudian datang Kleting Merah dan hijau menuju pinggir sungai)

Kleting merah : Wah kaline banjir

Kleting hijau : Iya mbakyu piye carane awake dewe nyebrang??

Kleting merah : kosek-kosek.kae ono yuyu kang-kang to????

Kleting hijau : Wah iya.. ayo jaluk tulung yuyu kang-kang wae mbakyu..

Kleting merah : Iya .Yuyu kangkang yuyu kangkang

Yuyu kangkang : Hahaha ana apa cah ayu-ayu

Kleting merah : Yuyu kangkang aku jalik tulung kowe.tolong sebrangke lewat kali iki

Yuyu kangkang : Wahabot banget kui, tapi enek syarate cah ayu.enek imbalane

Kleting merah : imbalane apa tokon mbayar ngango duit?? Wah kowe kui mata duitan

Kleting hijau : yow wes lah yen duit gampang.mengko tak bayar..

Yuyu kangkang : dudu duitaku rak doyan. Hahaha

Kleting-kleting : Prett.

Yuyu kangkang : Imbalane yaiku ngango tangamu..

Kleting merah : apa tanganku???ameh bok kapakne??

Yuyu kangkang : ora tak kapak-kapaknemung tak ambung sitik

Kleting hijau : ihhhhh,,,emohh ahh.gilani

Kleting merah : iyo,,apa renek imbalan liyane..??mosok tanganku sing wangi iki bok ambungi??hiiiii

Yuyu kangkang : yow wes yen wegahyen suwe-suwe mengko imbalance nambah

(keterangan: kleting merah dan hijau berembug)

Kleting merah : yow wes,,,tapi neng tangan wae,,sedilit tok.

(keterangan: yuyu kangkang menyebrangkan kleting merah. dan hijau bergantian)

Yuyu kangkang : Wah seneng banget aku iso ngambung tangane cah wadon ayu-ayu..

(keterangan: datanglah kleting kuning akan menyebrang)

Yuyu Kangkang : Hohoho.. apa kui??.. ambune rak enak,,,rupane elek banget.

Kleting Kuning : Wah kok banjir to??pie carane aku iso nyebrang??

Wah kae enek yuyu kangkang,,yuyu kangkang merene.tolong sebrangne aku.

Yuyu kangkan : Hahaha aku wegah

Kleting kuning : mengko tak keki duit

Yuyu kangkang : aku wegah wes kono lungo.. ojo rene meneh!!dasar wung wadon elek

Kleting Kuning : alahkowe kok jahat to Yuyu kangkang

(keterangan: Kleting kuning mengeluarkan biting)

Kleting kuning : Yow wes yen kui karepmu. Aku arep gawe kali iki asat.

Dumadaan lepen menika asat , yuyu kangkang kacilakan lajeng kesah tebih. Sak lajengipun klenting kuning saget lumampah nyebrang lepen menuju griya mbok rondo dadapan , griyanipun si ande-ande lumut.

(Musik 10 : Yuyu kangkang mati)

Bagian 5

(Musik 11 : dirumah mbok rondo dadapan (awal) )

Salah sawijining dusun ingkang nami Dadapan , mbok rondo nembe nyapu griya , wonten ndalem mriku wau si ande-ande lumut nembe ngaji wonten salah sawijining surau . ngentosi gengantilaning manah ingkang dipun janjiaken Gusti Allah kangge piyambake.

(keterangan: Mbok rondo sedang menyapu halaman rumah, tiba-tiba datang rombongan gadis-gadis cantik, kleting merah, biru dan hijau)

Kleting-kleting : Assalamualaikum

Mbok rondo dadapan : Waalaikumsalam, sapa ya

Kleting merah : kula mbokKleting Merah

Kleting Hijau : kula kleting hijau mbok

Mbok rondo dadapan : wah.. ono cah wadon ayu-ayu arep ngopo iki??

Kleting-kleting : Kita arep nglamar Ande-ande lumut mbok

Mbok rondo dadapan : Owh.. arep nglamar ande-ande lumut sek ya tak omongne ande-ande lumut

(keterangan: mbok rondo menyanyikan lagu)

(Musik 12 : kleting merah)

Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi putrine Ngger sing ayu rupane.. kleting abang iku kang dadi asmane

Ande-ande Lumut : Duh ibu kulo mboten purun aduh ibu kulo mboten medun najan ayu sisane si yuyu kangkang.

Mbok rondo dadapan : Wah ora gelem ki nduk.

Kleting hijau : Cobi kulo mbok

(Musik 14 : kleting ijo)

Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi putrine Ngger sing ayu rupane.. kleting ijo iku kang dadi asmane

Ande-ande Lumut : Duh ibu kulo mboten purun aduh ibu kulo mboten medun najan ayu sisane si yuyu kangkang.

Mbok rondo dadapan : wah ora glem kabeh kae

(Tidak lama kemudian, datanglah Kleting Kuning, dari kejauhan sudah tercium bau yang tidak enak, wajahnya coreng moreng karena debu.)

(keterangan : datanglah Kleting Kuning menuju mbok rondo)

Kleting kuning : Assalamualaikum

Mbok rondo dadapan : waalaikumsalam sopo iku ya

Kleting kuning : kula Kleting kuning mbok bade nglamar Ande-ande lumut.

Mbok rondo dadapan : Opo.. arep nglamar anakku??? Ora salah to

Kleting merah : La iyo rupamu elek ambumu rak enak.aku wae sing ayu ditolak kok sansoyo kowe??

Kleting Kuning : Di coba disik mbok

(Musik 15 : kleting Kuning)

Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi putrine kang olo rupane.. kleting kuning iku kang dadi asmane

Ande-ande Lumut : Aduh ibu kulo inggih purun dalem putro inggih bade medun, najan olo meniko kang putro suwun.

Mbok rondo dadapan : Lo apa rasalah kowe le tole??

Ande-ande Lumut : mboten bu niki sampun dadi pilihane kula

(keterangan ; kleting-kleting kusak-kusuk)

Mbok rondo dadapan : Owh.. yen kui pilihanmu karepmu le..ibu manut wae.

Ande-ande lumut : Ibu.. kula bade ngomong jujur setunggal hal

Mok rondo dadapan : Apa kui???

Ande-ande lumut : Ibu sak jane iki kulo iku pangeran ingkang menggembara golek penggalaman urip.

Mbok rondo dadapan : Apa pangeran???

Kleting-kleting : haa!!!!???? Pangeran???

(keterangan; kleting-kleting pingsan)

Pungkasane klenting kuning dados sisishanipun ande-ande lumut ,pasuryanipun ingkang awon ugi mambet dumadakake dados putrid ingkang ayu , sejatosipun piyambake inggih punika Putri Sekartaji . Lan ande-ande lumut sakmeniko dados Raja ngetosi kerajaan Ramanipun . pangeran ugi klenting kuning ,gesang slaras saklawase.

(Musik 16 : penutup )

Selesai