Προσωπικότητες Προσωπικότητες

Tρίμηνη έκδοση του Mορφωτικού Oμίλου Πετρούπολης Aττικής • Γραφεία: Aγ. Λαύρας 37 Πετρούπολη • T.K. 13231 • Tηλ: 2105057231

Έτος 13ο • Aριθμός φύλλου 57 • Tιμή φύλλου 0,30 Eυρώ • Ιούλιος - Aύγουστος - Σεπτέμβριος 2009

ΠETPOYΠOΛH

ΚΚωωδδιικκόόςς:: 11993344

¶ › Û Ù Ë Î È · Ï ‹ ı Â È ·¶ › Û Ù Ë Î È · Ï ‹ ı Â È ·∏ ¤ÏÍË ¤¯ÂÈ ‰È¿ÚÎÂÈ· ·Ó¿ÌÂÛ· Û ‰˘Ô ·ÓıÚÒÔ˘˜ ÌfiÓÔ ·Ó ·Á·ÈÔ‡ÓÙ·È Î·È∏ ¤ÏÍË ¤¯ÂÈ ‰È¿ÚÎÂÈ· ·Ó¿ÌÂÛ· Û ‰˘Ô ·ÓıÚÒÔ˘˜ ÌfiÓÔ ·Ó ·Á·ÈÔ‡ÓÙ·È Î·È

̤۷ ÛÙË ·Á¿Ë ˘¿Ú¯ÂÈ Ë ‰‡Ó·ÌË Ô˘ ˙ËÙ¿ÂÈ ÙËÓ Â·Ó¿ÏË„Ë.̤۷ ÛÙË ·Á¿Ë ˘¿Ú¯ÂÈ Ë ‰‡Ó·ÌË Ô˘ ˙ËÙ¿ÂÈ ÙËÓ Â·Ó¿ÏË„Ë.

KarotenutoKarotenuto

AττίκΤα τραγούδια του Αττίκ, προϊόντα

μιας πολυτάραχης ζωής, ξεχειλίζουν

από ένα έντονο συναισθηματισμό κι

εκφράζουν την αγάπη και το ρομαντι-

σμό μιας υπερευαίσθητης ψυχής, που

τελικά δεν άντεξε στην πίεση

Θα μείνω πάντα ιδανικός

κι ανάξιος εραστής

Των μακρυσμένων ταξιδιών

και των γαλάζιων πόντων

Πέρσα Kουμούτση«Το ελεύθερο πνεύμα δεν υπήρξε ποτέ

επικίνδυνο και είναι αυτό που γράφει ι-

στορία».

Mουσείο Aκρόπολης

ŸŸ,,ÙÙÈÈ ··ÁÁ··‹‹ÛÛ··ÌÌ ››ÛÛˆ̂ ¤¤ÌÌÂÂÈÈÓÓ ŸŸ,,ÙÙÈÈ ··ÁÁ··‹‹ÛÛ··ÌÌ ››ÛÛˆ̂ ¤¤ÌÌÂÂÈÈÓÓ Όλα αρχίζουν στη Φλωρεντία, στα μέσα του 18ου αιώνα, μετά την απελευ-

θέρωση της Ιταλίας από τους Αυστριακούς. Δυο νέοι μια αγάπη. Δυο ζωές που γίνονται μία και διεκδικούν ένα κομμάτι

στον παράδεισο.Η Μαρία Ρόζα και ο Σαλιβέριος, αγωνίζονται να επιβιώσουν ανάμεσα σ

'ένα εχθρικό περιβάλλον και στην αναστάτωση του έρωτα. Βυθίζονται στις προσωπικές τους περιπέτειες και ζουν στιγμές ζωής με

όρκους αιώνιας αγάπης χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς διαπραγμάτευση. Οι οιωνοί της μοίρας όμως είχαν φροντίσει να βιώσουν μ' ένα τόνο λύπης

την πίστη και την περηφάνια μέσα στο τρόμο της ματαιότητας. Μια απέλπιδα φυγή με τη λαχτάρα κάποιας ευτυχίας σε μια ζωή γεμάτη

όμορφα όνειρα. Μια συγκλονιστική ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, από στιγμές

πραγματικής ζωής, φαντασίας και πάθους στα όμορφα χρόνια της αθωότη-τας.

Μια σπαρακτική αφήγηση μέχρι τα βάθη της ψυχής για τη ζωή, την ελευθε-ρία, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες των ανθρώπων που τηβίωσαν ως πρωταγωνιστές της.

Πού αρχίζει η φαντασία και πού τελειώνει η αλήθεια;Ποιος ορίζει το ταξίδι της ζωής, τους πρωταγωνιστές, το τέλος;

Nίκος Kαββαδίας

Oι θησαυροί της Eλλάδας

2 O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ

Βαρβαρήγος Δημήτρης

Γκίνης Δημήτρης

Ξιφάρη Δήμητρα

Ρηγοπούλου Κατερίνα

Σαλωνίδου Αθηνά

Φαντάκης Παναγιώτης

Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ

Πέρσα Kουμούτση

Olivier Clerc

Αλέκα Τσιλιμπάρη

Δημήτρης Βαρβαρήγος

Mαίρη Πίσια

Ο Μορφωτικός είναι μια εφημερίδαπου αναφέρεται σε θέματα τέχνης καιπολιτισμού. Είναι ανοιχτή, σε κάθε συ-νεργασία και θα δημοσιεύει μόνο ταενυπόγραφα κείμενα και άρθρα, ταοποία θα πρέπει να είναι ανέκδοτα καιθα αναρτώνται ανάλογα με τη θεματο-λογία τής εκάστοτε εφημερίδας και μεσειρά προτεραιότητας.Τα κείμενα θα παραδίδονται σε ηλε-κτρονική μορφή σε cd ή μέσω e-mail. Οι δημιουργοί των κειμένων είναιυπεύθυνοι για τις απόψεις που εκφρά-ζουν και δεν παρέχονται κανενός εί-δους δικαιώματα. Χειρόγραφα, κείμενα και φωτογρα-φίες δεν επιστρέφονται. Τα κείμενα θα κρίνονται από συντακτι-κή επιτροπή του Μορφωτικού.Απαγορεύονται αναδημοσιεύσεις χω-ρίς την έγκριση της επιτροπής. Είναι καθήκον μας να διατηρούμε τολόγο και το παρουσιαστικό της εφημε-ρίδας μας, όσο αυτό είναι δυνατόν, σευψηλό επίπεδο.

Φίλε αναγνώστη, αν νομίζεις, πως κάτι

έχεις να πεις, αν θέλεις κάποιοι να δια-

βάσουν όσα γράφεις, αν βγάζεις καλές

φωτογραφίες, αν ζωγραφίζεις και βρί-

σκεις την εφημερίδα κατάλληλη, στείλε

την εργασία σου με ηλεκτρονική μορ-

φή CD ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

morfi@asda.gr

Το πρώτο βήμα το έκανε ο Μορφωτικόςστο διαδίκτυο. Άνοιξε μια σελίδα blog με διεύθυνση:http://morfotikospetroupolis.blogspot.comΕπισκεφθείτε τη σελίδα, διαβάστε άρθρα,

επικοινωνήστε μαζί μας τηλ.: 210 5057231

6973412713.

Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου -Εκτύπωση: Εκδόσεις-Γραφικές Τέχνες Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 & Ελλησπόντου Ίλιον Τ.Κ. 131 21Τηλ.-Fax:2102619003- 210 2619696e-mail:karpouzi@otenet. gr

Ε D I T O R I A L

Πόσο επίκαιρος ο Ροΐδης, αλλά και πόσο ίδιοι απαράλλαχτοι οι Έλληνες ανά τους αιώνες.

Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων να αναγιγνώσκωσι και να αρθογραφώσιν

εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν,

οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν

αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς

τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.»

Εμμανουήλ Ροΐδης, Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)

OOÈÈ ‰‰˘̆ÔÔ Ïχ‡ÎÎÔÔÈÈ Ένα βράδυ ένας γέρος (ιν-διάνος) της φυλής Τσερό-κι, μίλησε στον εγγονό τουγια τη μάχη που γίνεται μέ-σα στην ψυχή των ανθρώ-πων.

Είπε: "Γιε μου, η μάχη γίνε-ται μεταξύ δυο 'λύκων' πουυπάρχουν μέσα σε όλους μας" Ο ένας είναι τοΚακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απο-γοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύ-πηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα,τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και τοεγώ. Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, ηειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπει-νοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συ-μπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλα-χνία και η πίστη στο Θεό. Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και με-τά ρώτησε τον παππού του: «Ποιος λύκος νι-κάει;»

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά...............

«Αυτός που ταΐζεις.»

Ο έφηβος

Μάτια ορθάνοιχτα στο πρωτόγνωρο

συναπάντημα της ζωής.

Νιώθω πως τη γνωρίζω, μα πότε αλή-

θεια θα τη μάθω;

Βιάζομαι, φοβάμαι, αρνούμαι, θέλω.

Όλα γύρω μου μια περιδίνηση σε μια πραγματικότητα θλιβε-

ρή, εικονική και λίγη.

Στοχεύουν το όνειρό μου, τ' ακρωτηριάζουν.

Βουρκώνω. Μοναδικό τους «επιχείρημα» ο δύσβατος δρό-

μος του πολέμου. Ο τρόμος του πολέμου πίσω από το προσω-

πείο των δικαίων αδίκων.

Κι όμως, το κορμί μου γεννήθηκε για να σκιρτά στο ρίγος

της ζωής.

Η ψυχή μου διψασμένη αναζητά την πηγή μιας δικαίωσης.

Κι ο νους μου απελπισμένα χρειάζεται χώρο και κουπιά να

με ταξιδέψει.

Η θέληση είναι η δύναμή μου. Η επιθυμία του ακατόρθωτου,

του ουτοπικού. Κερδίζω στα σημεία αυτούς που η ζωή προσπερ-

νά τα όνειρά τους.

Διεκδικώ, γιατί μου οφείλουν.

Αναρωτιέμαι, μιας και ποτέ δεν εξηγούν γιατί γκρεμίζουν

τον κόσμο μας.

Φωνάζω, γιατί αλίμονο αν σιωπήσει η άνοιξη.

Θυμώνω, γιατί αλλιώς δεν ξυπνούν οι εφησυχασμένοι.

Χαμογελώ, γιατί το αύριο ανθίζει στα χείλη μου.

Ονειρεύομαι και θέλω ο δρόμος να είναι μακρύς, όσο τα μά-

τια μου χωράνε το μέλλον, όσο τα χέρια μου αγγίζουν το φλο-

γάτο ήλιο της ήβης μου…..Μαίρη Πίσια

Από την αλληγορία της σπηλιάς του Πλάτωνα, έως τοMatrix, διαβαίνοντας μέσα από τους μύθους του LaFontaine, καταλήγουμε πως η χρήση του γλωσσικού συμ-βολισμού είναι ένας προνομιακός τρόπος που μπορεί νακάνει τον άνθρωπο να σκεφτεί και να διαδώσει τις ιδέεςτου σε άλλους ανθρώπους.

Ο Olivier Clerc, συγγραφέας και φιλόσοφος, με αυτή τηνμικρή ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα κα-ταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεωςτων αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την υγεία μας,τις μεταξύ μας σχέσεις, την κοινωνική εξέλιξη και το περι-βάλλον.

Είναι μέσα της, συμπυκνωμένες, η ζωή και ηγνώση, που ο καθείς μας θα πρέπει να φυτέ-ψει στον προσωπικό του κήπο ώστε ένα αύριονα μπορέσει να δρέψει τους καρπούς τους.

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύονερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, έναβατραχάκι

Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβετε μια μι-κρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεταιπολύ σιγά.

Το νερό, σιγά - σιγά γίνεται χλιαρό και τοβατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο,συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ό,τι το βατραχάκι θα

θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλάπαρ’ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκιαρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμέ-νο. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά.

Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βα-τραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.

Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ' ευθείαν σε νερόθερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του,θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναντρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνείδησης και στηνπλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντί-δραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνίαμας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρί-νουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνισητων πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεντο καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για νατο συνηθίζουμε.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η40 χρόνια, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμεστους δρόμους, σιγά - σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμεραπερνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη τηνπλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρ-δους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά

της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, τηςαξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας τηςφύσης, της ομορφιάς και της χαράς τηςζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα,με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυ-μάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουνχάσει την ικανότητα και τη θέλησή τουςνα αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλονμας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις καιεξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παράνα προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο,

ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξα-θλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλ-λουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημέρωσης μετην υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και ταreality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέ-πεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε πα-θητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ι-κανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του.

Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι αυτά τα πράγματα, α-ναφερόμουν στο αύριο…

Τώρα, αναφέρομαι στο σήμερα!!!

Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι,κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά

Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι;!! Η όχι;!

Άνθρωποι, επιτέλους ξυπνήστε!

3O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

Δεν έχει σημασία αν πιστεύουμε ή όχι κάποια πράγματα... είμα-στε τυχεροί που έχουμε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας...Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου,γι' αυτό πρέπει να δοκιμάζεις.Αναρωτιέμαι πόσοι διαβάζουν στ' αλήθεια τα μηνύματάτους. Η ανταπόκρισή σου θα έχει ενδιαφέρον,γι' αυτό δώσε προσοχή σε ό,τι θα διαβάσεις.Όταν θα έχεις τελειώσει, θα ξέρεις το λόγοπου σου στάλθηκε.Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε γιακάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτεγια πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι νακάνεις για τον κάθε άνθρωπο.Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απα-ντά σε μία ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παρέχει κα-θοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας συνδράμει φυσικά, συναι-σθηματικά ή πνευματικά. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναιεκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν..... Μετά, χωρίςνα κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή καιπαρ' ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιοςαπό τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος. Μπορεί οάνθρωπος αυτός να πεθάνει. Μπορεί απλώς να φύγει μακριάμας. Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο πουνα μας αναγκάσει να πάρουμε θέση. Αυτό που πρέπει να κατα-νοήσουμε είναι ότι, η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση, η επιθυμίαμας εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελεί-ωσε. Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρή-σουμε.Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, αυτό ση-μαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μά-θουμε.Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γε-λάμε. Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα καιπάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά. Παρ' ότι μπή-κε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο. Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθή-ματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτί-σουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια. Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τονάνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μαςμαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή, αλλά η φιλία διαισθητική.Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μιαζωή, σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής τηςεμπειρίας. Σ' ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου. Μπορείς να μοιραστείς με τον Άλλον. Αύριο, κάποιος θα σου πεικάτι που περίμενες καιρό για να ακούσεις.

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος τηςγης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του αν-θρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε τρεις φορέςστην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. ΤοΕνδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να α-κούσει, ενώ η Περιέργεια, χωρίς να μπορεί να κρα-τηθεί, ρώτησε: «Τι είναι το κρυφτό;»Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με τηνΕυφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτωγια να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και τηνΑπάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίπο-τα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί πουδεν ήθελαν να παίξουν:Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει, γιατί ήξερε ότι ού-τως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, ηΥπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλίαδεν ήθελε να ρισκάρει.Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας καιβαριόταν, κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνά-ντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλιακρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με τηδύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιοψηλό δέντρο.Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατίκάθε μέρος που έβρισκε τής φαινόταν υπέροχο μέ-ρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπό-τε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι, η Γενναιοδωρίακρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτωςβρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο καιβολικό μέρος μόνο γι’ αυτόν. Το Ψέμα πήγε καικρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο

Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε έναηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχεβρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πια-σμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνοαπό τριαντάφυλλα και κρύφτηκεεκεί…….1000, μέτρησε η Τρέλακαι άρχισε να ψάχνει.Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τε-μπελιά, αφού δεν είχε κρυφτείκαι πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλα-γε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσετον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθοςτου ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήτανκαθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκεπολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη απο-φασίσει πού να κρυφτεί.Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο,κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, ματίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει,βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε νατον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογκητόπόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τατριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.Η Τρέλα δεν ήξερε πώς να επανορθώσει, έκλαιγε,ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γί-νει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρω-τας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συ-νοδεύει…

(Κείμενο από το internet)

Η συγγραφή είναι τέχνη, η οποία προϋποθέτει τε-χνική, που μαθαίνεται και εξελίσσεται συνεχώς.

Μέσα από τη τεχνική συγγραφής βελτιώνονται οιικανότητες ύφους και έκφρασης στο γραπτό λόγο.

Δημιουργική ενασχόληση με τις τεχνικές της γρα-φής και η απελευθέρωση της φαντασίας.

Η ορθή εκμετάλλευση του ταλέντου μέσα στουςβασικούς κανόνες γραφής ενός κειμένου.

Τεχνική ΣεναρίουΤεχνικές του γραπτού λόγου για διήγημα και μυθι-

στόρημαΔημιουργική γραφή για κινηματογράφο και θέα-

τρο.

Η τέχνη της συγγραφής και τα μυστικά τηςΈμπνευση: Τι είναι και πως μπορούμε πάντα να την

έχουμε στην διάθεσή μας. Το Θέμα: Η σωστή επιλογή ενός θέματος.Η σύνοψη: Αναλυτική αναφορά του θέματος.Ο σκελετός: Το προσχέδιο ενός κειμένου.Η πλοκή: Πως δημιουργείται ενδιαφέρουσα πλοκή.Η Δομή: Η ολοκληρωμένη δόμηση του κειμένου

αποτελεί την επιτυχία.Οι ήρωες. Πως δημιουργούνται οι ολοκληρωμένοι

ήρωες.Οι πέντε αισθήσεις: Πως χρησιμοποιούμε τις αι-

σθήσεις για καλύτερη περιγραφή των συναισθημάτωντων ηρώων και την ταύτιση των αναγνωστών.

Αφήγηση: Ύφος και στυλ αφήγησης.Περιγραφή: Η σωστή περιγραφή σε τοπία, κατα-

στάσεις, χώρους και χρόνους.Διάλογοι. Οι σωστοί διάλογοι ζωντανεύουν τους

ήρωες.Χρόνος: Συγγραφικές Τεχνικές προς εξασφάλιση

χρόνου για την συγγραφή.

Η χρησιμότητα ενός μπλόκ και η δημιουργία ημε-ρολογίου

Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου.Συγγραφή, ένα εργαλείο αυτογνωσίας. Απαραίτητο το διάβασμα για τη βελτίωση του γρα-

πτού λόγου. Στις συναντήσεις θα δημιουργηθεί η «πρώτη ύλη»

για την συγγραφή ενός βιβλίου, μιας σειράς αφηγημά-των, διηγημάτων, παραμυθιών, θεατρικών κειμένων ήτηλεοπτικού σεναρίου.

Για πληροφορίες & δηλώσεις συμμετοχής: :morfi@asda.gr

ή στα τηλ: 210 5057231. κιν: 6973 412 713

Οι συναντήσεις είναι δωρεάν και διαρκούν ανάλο-γα με τη δυναμική ευχέρεια της ομάδας

Φύλακας άγγελος

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιοδωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπο-νταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί

τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.Το κρεβάτι του βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυ-ρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεταισυνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχοςπου βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπενα κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλάνε ατελείωτα. Μιλού-σαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειές τους, τα σπί-τια τους, τις δουλειές τους,την θητεία τους στον στρα-τό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε α-πόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθι-στός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπεαπό το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησίαάρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικέςαπογευματινές ώρες που η άποψή του μεγάλωνε καιζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματατου έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσιαλίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παι-διά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαράζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υ-πέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιουτόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επά-νω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη

της πόλης φαινόταν από μακριά.Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε ό-

λες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο δι-πλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένααπόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, πε-ριέγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που οάντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τονήχο της μπάντας ,μπορούσε και μόνο με τα μάτια τουμυαλού του να δει τους κλόουνπου χόρευαν, τα πολύχρωμαάρματα και τα όμορφα διακο-σμημένα αυτοκίνητα και άλο-γα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο ά-ντρας που δεν μπορούσε ναδει από το παράθυρο άρχισενα επιτρέπει σπόρους έχθραςνα αναπτύσσονται μέσα του.Όσο και να εκτιμούσε τις πε-ριγραφές του συγκατοίκουτου, εύχονταν μέσα του να ή-ταν αυτός ο οποίος θα μπο-ρούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να α-ποστρέφεται τον συγκάτοικό του και στο τέλος ο πόθοςτου να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε από-γνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στοδωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό.

Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένακάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώματου.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρη-θεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στοκρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Εκείνη μεπολλή προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναιάνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του

να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο.Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμοκαι όλες τις δραστηριότητές του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος!Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: ―Πώς μπορούσε ο συγκάτοικός μου να

βλέπει όλα αυτά που μου περιέγραφε; ― Πώς μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορ-φιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό πουφαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι έναςπαλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε: Ω Θεέ μου...Δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικός σας ή-ταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο,ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

Αν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για τοτι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα να χάσετε την χαρά τουνα γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν νασας δώσουν.

Συναντήσεις Δημιουργικής γραφήςΓράψε το δικό σου μυθιστόρημα, θεατρικό έργο, ή σενάριο

M ٷ Ì¿ÙÈ· Ù˘ „˘¯‹˜

™˘Ó·ÈÛı‹Ì·Ù· Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματαζωής.

Αν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

4 O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

AττίκAττίκ

√ Αττίκ, κατά κόσμο Κλέων Τριανταφύλλου, γεννήθηκε

στην Αίγυπτο το 1885. Ο πατέρας του ήταν αρκετά ευκατά-

στατος κι ασχολιόταν με την παραγωγή κι εμπορία βάμβακος.

Όπως οι περισσότεροι Έλληνες της Αιγύπτου, έτσι και ο Αττίκ

ανατράφηκε σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και ειδικότερα τη

γαλλική κουλτούρα. Από πολύ μικρή ηλικία δείχνει ιδιαίτερο

ενδιαφέρον κι έφεση στη μουσική και σύντομα ξεκινά μαθήμα-

τα φλάουτου και πιάνου. Ολοκληρώνει τη μουσική του παιδεία

στο Παρίσι κι εκεί κάνει τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Η

επιτυχία που γνώρισε από το παριζιάνικο κοινό σαν συνθέτης

και ερμηνευτής είναι τεράστια. Γρήγορα γίνεται περιζήτητος και

παίζει στα μεγαλύτερα κέντρα του Παρισιού και της Ευρώπης,

ενώ παράλληλα δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο, από την

Αμερική μέχρι την Ιαπωνία.

Σε αντίθεση όμως με τις επιτυχίες του Αττίκ στο εξωτερικό, πίσω στην πατρί-

δα η οικογένειά του καταρρέει οικονομικά, ενώ σοβαρή ασθένεια χτυπάει την

αδερφή του. Ο Αττίκ αναγκάζεται να εγκαταλείψει την επιτυχημένη καριέρα

του στο εξωτερικό κι επιστρέφει εσπευσμένα στην Αθήνα. Τα πρώτα χρόνια

της επιστροφής ήταν δύσκολα. Στην αρχή παίζει και τραγουδά σε διάφορα μα-

γαζιά, ενώ παράλληλα ασχολείται με τη σύνθεση των δικών του τραγουδιών.

Ξεκινά και κάποιες περιοδείες στην Ευρώπη και Ρωσία. Χαρακτηριστικό γεγο-

νός της φήμης που έχαιρε ο Αττίκ στο εξωτερικό, είναι η πρόσκληση που δέ-

χτηκε από τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας Ρομανώφ, για να παίξει στο πα-

λάτι του. Το 1930 ο Αττίκ ξεκινάει την περίφημη Μάντρα

του, ένα πρωτοποριακό εγχείρημα για την εποχή του. Η

Μάντρα ήταν τρόπον τινά ένα Καφέ Σαντάν, όπου έδινε

στην κυριολεξία παράσταση One Μan Show ο Αττίκ, ο ο-

ποίος εκτός από εξαίρετος πιανίστας,

συνθέτης και τραγουδιστής, ήταν ηθοποι-

ός, μίμος και κονφερασιέ. Άλλο ένα χαρα-

κτηριστικό ταλέντο του Αττίκ, για το οποίο

ήταν πασίγνωστος, ήταν το περίφημο διπλό

σφύριγμα. Ο Αττίκ συχνά συνόδευε τον εαυτό του στο πιάνο

σφυρίζοντας με μοναδική δεξιοτεχνία. Είχε δε τη μοναδική ι-

κανότητα να κελαηδά σφυρίζοντας σε δύο διαφορετικές νό-

τες ταυτόχρονα, σχηματίζοντας εκπληκτικές διφωνίες. Στη

Μάντρα δίπλα στον Αττίκ μαθήτευσαν κι έκαναν τα πρώτα

τους βήματα πολλοί μετέπειτα επιτυχημένοι καλλιτέχνες ό-

πως η Κάκια Μένδρη, η Δανάη, η Νινή Ζαχά, οι αδελφές Κα-

λουτά, ο Μίμης Τραϊφόρος, ο Οικονομίδης κ.ά.

Τα τραγούδια του Αττίκ είναι 100% ευρωπαϊκά και ουδεμία

σχέση έχουν με την παραδοσιακή Ελληνική μουσική παράδο-

ση. Αυτό όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία τους, άλ-

λωστε ο Αττίκ ήταν και πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένας

συνθέτης ευρωπαϊκής μουσικής. Οι μουσικές φόρμες που συ-

νέθετε ήταν διανθισμένες με σπάνιες μελωδίες και τα άρτια ε-

πεξεργασμένα μουσικά θέματά του, αναδυόταν με εκπληκτική μαεστρία σε

κάθε έργο του. Όταν ξεκίνησα να μελετώ τραγούδια του Αττίκ έμεινα πραγ-

ματικά έκπληκτος από την πολυπλοκότητα των μουσικών θεμάτων και τη δε-

ξιοτεχνία που απαιτείται για την ερμηνεία τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι

σε κάποια τραγούδια, το αριστερό χέρι στο πιάνο είναι τόσο περίπλοκο, ώστε

ο editor του υπολογιστή μου έπρεπε να το αναλύσει σε δύο χέρια (δύο πεντά-

γραμμα) για να το αποδώσει σωστά.

Μπορεί λοιπόν η μουσική του Αττίκ να ήταν ευρωπαϊκή, οι στίχοι του όμως ή-

ταν Ελληνικότατοι, λυρικοί, μελαγχολικοί και ερωτικοί, συνθέτοντας με χει-

ρουργική ακρίβεια ευαίσθητες συναισθηματικές καταστάσεις και αποκαλύπτο-

ντας το εξαίρετο στιχουργικό του ταλέντο.

Ο Αττίκ παντρεύτηκε τρεις φορές κι αγάπησε με πάθος τις γυναίκες του. Η

πρώτη του γυναίκα πέθανε λίγο μετά το θάνατο του μονάκριβου παιδιού τους.

Η δεύτερη ήταν η εντυπωσιακή ηθοποιός Μαρίκα Φιλιππίδου (μητέρα της Με-

λίνας Μερκούρη από τον επόμενο γάμο της), η οποία εγκατέλειψε τον Αττίκ

για χάρη του πατέρα της Μελίνας. Η τρίτη ήταν μια Ρωσίδα ονόματι Σούρα. Η

πολυτάραχη συναισθηματική ζωή του Αττίκ, ζωγραφίζεται έντονα από τη μου-

σική παλέτα της ευαίσθητης ψυχής του. Θα σταθώ για λίγο στη Μαρίκα Φιλιπ-

πίδου και θα αναφέρω ένα περιστατικό, όπως το διηγήθηκε ο Αλέκος Σακελά-

ριος, το οποίο αποδεικνύει τη μουσική ευφυΐα και τη στιχουργική δεινότητα κι

ευαισθησία του Αττίκ. Ο Αττίκ λοιπόν, είχε γράψει ένα εκπληκτικό τραγούδι

για τη δεύτερη γυναίκα του, τη πανέμορφη Μαρίκα Φιλιππίδου. Το καταπλη-

κτικό αυτό βαλσάκι είχε τίτλο "Είδα Μάτια" και γρήγορα αγαπήθηκε από τον

κόσμο κι έγινε μεγάλη επιτυχία. Κάποιο βράδυ, αφότου ο Αττίκ είχε χωρίσει,

έρχεται η Μαρίκα με τον δεύτερο άντρα της στη Mάντρα που έπαιζε ο Αττίκ

και κάθονται στις πρώτες θέσεις. Ο κόσμος που αντιλήφθηκε ποιοι ήρθαν στην

Μάντρα, αφού ξεπέρασε την αρχική του αμηχανία και θέλοντας να πειράξει

τον Αττίκ, άρχισε να φωνάζει ρυθμικά "Είδα Μάτια" - "Είδα Μάτια", απαιτώ-

ντας από τον Αττίκ να τους παίξει το αγαπημένο τους σουξέ. Ο Αττίκ αφού ση-

κώθηκε πικραμένος από το πιάνο

του, αποσύρθηκε στα καμαρίνια για

10 λεπτά και επέστρεψε, αφού είχε

ήδη συνθέσει μουσικά και στιχουρ-

γικά ένα καταπληκτικό κομμάτι, μέ-

σα σε ελάχιστο χρόνο. Το κομμάτι

αυτό είχε τίτλο "Ζητάτε Να Σας

Πω", έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία

κι έφτασε ως τις μέρες μας, δια-

σκευασμένο και τραγουδισμένο α-

πό την αισθαντική φωνή της Χα-

ρούλας Αλεξίου. Παραθέτω τις 2

πρώτες στροφές, για να διαπιστώ-

σετε τον μοναδικό τρόπο, με τον

οποίο η στιχουργική πένα του με-

γάλου αυτού δημιουργού, περι-

γράφει συγκλονιστικά την ψυχική

ένταση που βίωσε ο Αττίκ εκείνη τη

στιγμή. Έχετε υπόψη πως αυτούς τους στίχους μαζί με τη μουσική, σκάρωσε

ο Αττίκ μέσα σε 10 λεπτά.

Ο Αττίκ συχνά συνομιλούσε με το κοινό του κι αντάλλασσε πει-

ράγματα. Οι χρονογράφοι της εποχής είχαν συχνά την ευκαιρία

να μεταφέρουν στις εφημερίδες τους τα πανέξυπνα στιχάκια

που σκάρωνε στη στιγμή ο Αττίκ, ανάλογα με την επικαιρότητα

της εποχής και τις αντιδράσεις του κοινού του.

Τα τραγούδια του Αττίκ, προϊόντα μιας πολυτάραχης ζωής, ξε-

χειλίζουν από ένα έντονο συναισθηματισμό κι εκφράζουν την α-

γάπη και το ρομαντισμό μιας υπερευαίσθητης ψυχής, που τελικά

δεν άντεξε στην πίεση.

Στις 29 Αυγούστου του 1944, ενώ ο Αττίκ βάδιζε

στο πεζοδρόμιο, σκόνταψε κατά λάθος σ' ένα

Γερμανό στρατιώτη. Εκείνος ο αχρείος, έγινε θη-

ρίο ανήμερο κι άρχισε να χτυπάει ανελέητα το μι-

κρόσωμο Αττίκ. Αυτό ήταν το τελευταίο οχυρό

για την καταπονεμένη καρδιά του Αττίκ. Κάθε

βράδυ έπαιρνε για να κοιμηθεί μια μικρή δόση η-

ρεμιστικού Βερονάλ. Εκείνο το βράδυ αύξησε τη

δόση του...και δεν ξύπνησε ποτέ πια.

Την ίδια χρονιά το 1944, λίγο πριν πεθάνει, ο

Αττίκ πρωταγωνίστησε σε μια ταινία του Γιώρ-

γου Τζαβέλλα με τίτλο "Το Χειροκρότημα".

Προς τιμήν της η ελληνική κρατική τηλεόραση

την έχει προβάλει κατ΄ επανάληψη αρκετές

φορές, τελευταία αν θυμάμαι καλά ήταν τον

περασμένο χειμώνα.

Ο Αττίκ ήταν αξιαγάπητος και συμπαθής σε ό-

λους. Παρόλο που οι τραγουδοποιοί της επο-

χής του ήταν διαιρεμένοι σε δύο στρατόπεδα,

από τη μια οι ρεμπέτες του περιθωρίου κι από

την άλλη οι συνθέτες ελαφρού τραγουδιού

των σαλονιών, ο Αττίκ δεν χάρασσε όρια ού-

τε έβαζε ταμπελίτσες, συνήθεια ιδιαίτερα προσφιλής στους καλλιτεχνι-

κούς κύκλους τότε και σήμερα. Παρά την έχθρα που υπήρχε ανάμεσα στα δυο

στρατόπεδα, αυτός ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους. Ο αλησμόνητος Γιάν-

νης Παπαïωάννου, έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι μόνοι που αξίζουν από τους

"απέναντι", είναι ο Αττίκ κι ο Γούναρης, γιατί εκείνοι είναι σαν κι εμάς, έχουν

καρδιά μποστάνι.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τη λύπη μου, διότι τέτοιοι δημιουργοί

σαν τον Αττίκ δεν χαίρουν της αναγνώρισης που τους αξίζει σήμερα. Εκτός α-

πό ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως κάποιες δουλειές της Χ. Αλεξίου και του πια-

νίστα Δ. Ναχμία, το έργο του παραμένει στην αφάνεια. Θα ήταν ευχής έργο

κι άλλοι σύγχρονοι δημιουργοί να ασχοληθούν με τα τραγούδια του Αττίκ, έ-

τσι ώστε ο έντονος λυρισμός και ρομαντισμός που τα διακρίνει να πλημμυρί-

σουν τις μέρες μας, ποτίζοντας με τα δάκρυα της ευαισθησίας του την στεγνή

εποχή μας.

ΠPOΣΩΠA

Ζητάτε να σας πω,τον πρώτο μου σκοπό,

τα περασμένα μου γινάτια,ζητάτε Είδα Μάτια,

με σχίζετε κομμάτια.

Σε μια παλιά πληγή,που ακόμα αιμορραγεί,

μη μου γυρνάτε το μαχαίρι,αφού ο καθένας ξέρει,τι πόνο θα μου φέρει.

5O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

¶¶¤¤ÚÚÛÛ·· ∫∫ÔÔ˘̆ÌÌÔÔ‡‡ÙÙÛÛË˶¶¤¤ÚÚÛÛ·· ∫∫ÔÔ˘̆ÌÌÔÔ‡‡ÙÙÛÛËËΑΝΘΡΩΠΟΙ- ΛΟΓΙΑ

ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Συνάντησα την Πέρσα Κουμούτση εν μέσω

39΄ βαθμών Κελσίου κοντά στο νέο μουσείο

της Ακρόπολης. Ήταν μια συνάντηση πολύ

ενδιαφέρουσα, όπως κάθε συνάντηση μαζί της,

καθώς μιλήσαμε για πολλά ζητήματα λογοτεχνικά

και μη. Παρακολουθώ, διαβάζω τα βιβλία της Πέρ-

σας Κουμούτση και κάθε φορά αναγνωρίζω όλο

και περισσότερο την δυναμική της γραφής της που

οδηγεί τους αναγνώστες της με αφηγηματική δε-

ξιοτεχνία στους μύθους της, όπου με άρρηκτους

σύμμαχους τη φαντασία και τη γνώση της για τη

ζωή και τους ανθρώπους, καταφέρνουν πάντα να

μας ταξιδεύουν σε έναν κατ' επίφαση αληθινό κό-

σμο.

Η συνάντησή μας προήλθε για το νέο της βιβλί-

ου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός

και να τη ρωτήσω.

Κυρία Κουμούτση,

μιλήστε μας λίγο για

το τελευταίο σας βι-

βλίο, «Καφέ Κλεμέ-

ντε».

Το βιβλίο, «Καφέ

Κλεμέντε» είναι ένα

βιβλίο για τις ψευδαι-

σθήσεις και τη τάση

του ανθρώπου να

εθελοτυφλεί προκει-

μένου να βιώσει την

ευτυχία. Στη ιστορία

μου, η ηρωίδα Ελισάβετ Παπαντωνίου, σε προ-

χωρημένη πια ηλικία , απομονωμένη στο σπίτι της,

έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της, όταν τυ-

χαία ανακαλύπτει ένα θεατρικό σενάριο. Αυτή εί-

ναι η αφορμή για την παρουσίαση της ιστορίας. Η

Ελισάβετ, αφού σπούδασε στη σχολή του Βασιλι-

κού Θεάτρου, καταξιώθηκε στο χώρο αυτό και η

φήμη της εξαπλώθηκε παντού. Τα πάντα στη ζωή

της τα σχεδίαζε και τα προγραμμάτιζε με απώτερο

στόχο τις επιτυχίες της στο θέατρο. Δεν επέτρεπε

στον εαυτό της να ασχοληθεί σοβαρά με οτιδήπο-

τε άλλο πέρα από αυτό. Είχε θεσπίσει τους δικούς

της ηθικούς κανόνες και τρόπους συμπεριφοράς,

οι οποίοι την εξυπηρετούσαν και τη συνέφεραν

χωρίς να της αποσπούν χρόνο από την καριέρα

της. Ο γάμος της με έναν καταξιωμένο επίκουρο

καθηγητή, με αριστερές πεποιθήσεις, της χαρίζει

συγκινήσεις που ποτέ δεν είχε το χρόνο να βιώσει.

Όμως η παράλληλη ερωτική της σχέση με έναν συ-

μπρωταγωνιστή της και η καλλιτεχνική κάμψη της

την οδηγούν σε άρνηση για τη ζωή και τον σύζυγό

της. Τα γεγονότα αυτά εκτυλίσσονται λίγο πριν ξε-

σπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στο

ιστορικό αυτό πλαίσιο βλέπουμε τη δράση των

ηρώων. Ο Αλέξανδρος, ως ιδεαλιστής, εμπλέκεται

στα γεγονότα, φυλακίζεται και βασανίζεται βά-

ναυσα από τις αρχές, ενώ η Ελισάβετ στην προ-

σπάθεια της να μην αποσπαστεί από τους στόχους

της κλείνει τα μάτια, αδιαφορεί για τα γεγονότα

και την ψυχική κατάρρευση του συζύγου της και

συνεχίζει να ζει στον δικό της ψευδαισθησιακό κό-

σμο, ικανοποιώντας μόνο τις επιθυμίες και τους

στόχους της… Τη συνέχεια θα τη διαβάσει ο ανα-

γνώστης στο βιβλίο.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στα γράμματα;

Κάποτε διάβασα ένα βιβλίο ενός αγαπημένου

Άραβα συγγραφέα που ήταν μεταφρασμένο από

ενδιάμεση γλώσσα. Η μετάφραση ήταν πολύ κα-

λή, αλλά πρόδιδε το πνεύμα του συγγραφέα, πα-

ραποιούσε την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του. Σκέφτη-

κα τότε πως θα μπορούσα να το αποδώσω πιο πι-

στά. Έτσι ξεκίνησα τη μετάφραση, κι όταν δούλε-

ψα αρκετά χρόνια πάνω σε αυτή- η ανάγκη μου να

δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και στη συγγραφική τέ-

χνη, ήταν πλέον επιτακτική.

Είστε πεζογράφος και μεταφράστρια, πόσο

δύσκολο και διαφορετικό είναι το κάθε είδος;

Η μετάφραση είναι σαφώς πιο δύσκολη και

επώδυνη ως διαδικασία. Λογοδοτείς σε πολλούς

ανθρώπους: στο δημιουργό που το έγραψε, στον

εκδότη που το επέλεξε και επένδυσε τα χρήματα

του σε αυτό, ύστερα στον επιμελητή που ενδεχο-

μένως να μη γνωρίζει καθόλου τη γλώσσα, και

επαφίεται αποκλειστικά στο κείμενο σου, στον

εαυτό σου αν είσαι έντιμος, φυσικά. Δεν είναι εύ-

κολο να μπαίνει κανείς στο πετσί του άλλου συγ-

γραφέα ώστε να μη τον προδώσει. Να αναδημι-

ουργεί το έργο κάποιου άλλου που ανήκει σε μια

διαφορετική γενιά, κουλτούρα, ιδιοσυγκρασία

κλπ. η συγγραφή από την άλλη είναι μια διαδικασία

ψυχοθεραπευτική, εξιλεωτική, μόνο εσύ αποφασί-

ζεις για την εξέλιξη και το αποτέλεσμα της δουλει-

άς σου, δεν γίνεται το ίδιο με τη μετάφραση.

Θεωρείτε την ενασχόλησή σας με τη λογοτε-

χνία τέχνη ή απλώς ένα επάγγελμα όπως τόσα

άλλα;

Στη δική μου περίπτωση είναι συνδυασμός των

δυο και αισθάνομαι πολύ τυχερή γι’ αυτό το σπάνιο

προνόμιο

Τα πρότυπα που πιστεύουμε σε νεαρή φυσικά

ηλικία και ο τόπος έχουν επηρεάσει τις σκέψεις

και το έργο σας;

Ναι, ιδιαίτερα ο τόπος. Έπαιξε σπουδαίο στη

διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, στις επιλογές

των θεμάτων, των εμμονών μου. Το να κουβαλά

κανείς μέσα του δυο κουλτούρες είναι πολύ σημα-

ντικό προσόν για την πνευματική του ωρίμανση.

Βέβαια χρειάζεται πολλή δουλειά για να τα αξιο-

ποιήσει κανείς όλα αυτά.

Έχετε μεταφράσει σχεδόν όλο το έργο του Αι-

γυπτίου νομπελίστα συγγραφέα Ναγκίμπ Μαφ-

χούζ. Πόσο δύσκολη δουλειά είναι οι μεταφρά-

σεις;

Νομίζω πως σας απάντησα σε αυτή την ερώτη-

ση. Είναι εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική δου-

λειά

Η λογοτεχνία είναι ταξίδι στο άγνωστο ή ένα

μέσον να το αναζητούμε; Είναι μια αλήθεια ή μια

είσοδος στην ψευδαίσθηση;

Είναι όλα αυτά μαζί. Επιγραμματικά, θα έλεγα

πως είναι ο καθρέφτης της αλήθειας- όχι της πραγ-

ματικότητας- υπάρχει διαφορά. Πολλοί συγγρα-

φείς συγχέουν τις δυο έννοιες. Μέσα από την

ψευδαίσθηση ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλή-

θεια.

Πώς θα χαρακτηρίζατε σήμερα το χώρο του βι-

βλίου και τους κριτικούς λογοτεχνίας;

Ο χώρος του βιβλίου έχει αλλάξει δραματικά,

τα κριτήρια των αναγνωστών έχουν αλλάξει. Οι

συγγραφείς που απευθύνονται στο μέσο όρο είναι

πάντα πιο ευνοημένοι και έχουν μεγαλύτερο μερί-

διο αναγνώρισης και επιτυχίας. Παλιά δεν γινόταν

κάτι τέτοιο. Οι συγγραφείς κρίνονταν μόνο από

την ποιότητα της γραφής, όχι από τις πωλήσεις

τους . Όσο για τους κριτικούς λογοτεχνίας είναι

απαραίτητοι, αρκεί να καθοδηγούν σωστά χωρίς

εμπάθεια και προκατάληψη.

Ποια τα αγαπημένα σας βιβλία, αυτά που ση-

ματοδοτούν κάποιες αξίες μέσα μας;

Όλα εκείνα που διάβασα σε τρυφερή ηλικία και

διαμόρφωσαν το χαρακτήρα μου, βοήθησαν στην

αυτογνωσία μου και με ωρίμασαν ως συνείδηση.

Εστετισμός, ευαισθησία, αφοσίωση είναι στοι-

χεία απαραίτητα στο λογοτέχνη ή απλά μια έφεση

στο γράψιμο είναι αρκετή;

Όλα αυτά μαζί και θα έλεγα, επίσης, πως τα ση-

μαντικότερα είναι η γνώση, η παιδεία, το ήθος, και

η ειλικρίνεια. Η έφεση στο γράψιμό δεν αρκεί.

Ένας ολοκληρωμένο και υγιές πνευματικά άτομο

γίνεται ολοκληρωμένος συγ-

γραφέας. Αν και υπήρξαν άν-

θρωποι που έγραψαν αρι-

στουργήματα ενώ ήταν τα-

ραγμένοι ψυχικά. Αλλά αυ-

τές είναι οι εξαιρέσεις.

Μετά από κάθε κυκλο-

φορία κάποιου βιβλίου πως

αισθάνεστε;

Αγωνία. Είναι σαν να

αφήνεις το δημιούργημα

σου στη κρίση των άλλων.

Ανησυχείς, φοβάσαι μήπως

το αδικήσουν, μήπως δεν

το κατανοήσουν στο βαθμό

που θα ήθελες. Το αναγνωστι-

κό κοινό στη Ελλάδα δεν είναι

επαρκώς εκπαιδευμένο, κάθε

βιβλίο που ξεφεύγει από την

πεπατημένη κινδυνεύει να βρε-

θεί στο περιθώριο των προτιμή-

σεών τους, και να ξεμείνει στα

ράφια των βιβλιοπωλείων.

Το πνεύμα, όταν βρίσκεται

σε πλήρη ελευθερία, είναι επι-

κίνδυνο; Μπορεί να γράψει

ιστορία;

Το ελεύθερο πνεύμα δεν

υπήρξε ποτέ επικίνδυνο και εί-

ναι αυτό που γράφει ιστορία.

Είναι φορές που όλοι οι άν-

θρωποι έχουμε δικαίωμα στην

υπερβολή. Εσείς έχετε ανά-

λογες στιγμές κάποιας υπερ-

βολής;

Προσπαθώ να τιθασεύσω

την υπερβολή, τη θεωρώ μει-

ονέκτημα. Βέβαια σε κάποιες

περιπτώσεις είναι αναπό-

φευκτη. Συχνά, προκειμέ-

νου να υπογραμμίσουμε μια

δική μας εμμονή, υπερβάλ-

λουμε.

Υπάρχει κάποιος στόχος

που δεν έχει επιτευχθεί;

Αν είχαν επιτευχθεί όλοι

οι στόχοι μας δεν θα υπήρχε

σκοπός στη ζωή. Επιδιώκω

συνεχώς να βελτιώνομαι αυ-

τός είναι ο μεγαλύτερος από

τους στόχους μου.

Βρήκατε ποτέ στη ζωή σας το αληθινό πάθος;

Το αναζητώ συνεχώς. Πάντα υπάρχει περιθώ-

ριο για μεγαλύτερο και πιο αληθινό …

Σε ποιες συνήθειες του συρμού αντιστέκεστε;

Σε εκείνες που σε θέλουν να μοιάζεις με τους

άλλους.

Υπάρχει κάτι που θεωρείτε άφθαστο;

Η τελειότητα.

H συνέντευξη που έδωσε στο Δημήτρη Bαρβαρήγο

6 O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

Τρόμαξα να συνέλθωμετά τη χθεσινή νύχτα!

Ευτυχώς όμως, φύγανεόλοι από το σπίτι και το πιοσημαντικό, θα γυρίσουν,άκουσα, μετά από μία ε β δ ο μ ά δ α !!!

Ουφ, ξαλάφρωσα!! Θέλα-νε και πάρτι, στο τέλος δεν

μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους μετά από εκεί-νους τους αψυχολόγητους χορούς.

Κάθε φορά που τελείωνε ένα χορευτικό κομμάτι, προ-σγειώνονταν πάνω μου λες κι έπεφταν από αλεξίπτωτο.Άσε εκείνον τον άνθρωπο «ελέφαντα» που οπισινός του, κάλυπτε όλη μου την επιφάνεια(και όχι μόνο…).

Αμ το άλλο! Κάποια στιγμή, κάθισαν δύοτύποι πάνω στον άνθρωπο «ελέφαντα» για ναδούνε πόσο αντέχει. Ακριβώς εκείνη την απο-φράδα στιγμή, έμαθα κι εγώ πόσο…αντέχω.

Κι αρχίζουν τα ζεϊμπέκικα, κι ο μάγκας πουχόρευε, μαστουρωμένος από τη…μαγκιά καιτη μαγιά (μπύρας), με βουτάει και με πετάειστην άλλη γωνία του σαλονιού. Πέφτω άτσα-λα πάνω σ' ένα τραπεζάκι.

«Eϊ, στραβομάρα έχεις;» μου λέει ενοχλη-μένος. Τι να του πεις τώρα, δεν μίλησα, μόνοέβραζα μέσα μου.

Τι να πω για τον κύριο με το κουστούμι καιτη σφικτή γραβάτα, που του έπνιγε την καρω-τίδα, (με δυσκολία έβγαινε η μπάσα φωνή του δηλώνο-ντας εκείνον τον τύπο με την υποφώσκουσα λίμπιντο).Με σηκώνει κάποια στιγμή από εκεί που είχα πέσει και μεβάζει δίπλα σε μια εντυπωσιακή κυρία, πιάνοντας μια φι-λοσοφική συζήτηση, χωρίς αρχή και δυστυχώς χωρίς τέ-λος, με το ποτό του στο χέρι να το πηγαινοφέρνει, ώσπουφθάνει η στιγμή του ερωτικού του αποπροσανατολισμού!Του φεύγει το ποτήρι με το λικέρ και πέφτει στο ωραίομου δερματάκι, που γέμισε στάμπες parfait d' amour!!

Ο επίλογος της βραδιάς;Ο πιτσιρικάς φυσικά, που έπρεπε να υποστεί τις «υπέ-

ροχες» στιγμές που ζούσαν οι γονείς του στο πάρτι. Μεβρίσκει μόνη μου σε μια γωνιά, κι αποφασίζει να μου κά-νει…παρέα. Με ρίχνει κάτω με την πλάτη στο πάτωμα,ανεβαίνει πάνω κι αρχίζει να με σέρνει στο παρκέ. Εγώ,μεταμορφώνομαι αυτομάτως σε ηλεκτρική σκούπα, κι αρ-χίζω να μαζεύω μικρά και μεγάλα σκουπιδάκια, που ταβλέπω να κολλάνε στο parfait d' amour. Μάλλον έφθασε η

στιγμή της δοκιμασίας μου σ' αυτή τη ζωή!Πονούσα ολόκληρη, ήμουν μέσα στη βρόμα, λες κι

έκανα περιοδεία στο ΤΟΥΟΤΑ του γύφτου που περνάειέξω από το σπίτι κάθε πρωί.

Ευτυχώς όμως, το πάρτι τέλειωσε, όλα περάσανε καιτώρα θα ξεκουραστώ λιγάκι… ωραία.

…Μπα, δεν είναι δυνατόν, ακούω φωνές (και η …Ζανντ' Αρκ), όχι Θεέ μου, λάθος θα κάνω, δεν μπορεί να γύρι-σαν τόσο νωρίς, θα πήγαιναν εκδρομή… το μετάνιωσαν;

Eίχα κάνει λάθος στο λάθος! Μόνο οι γονείς θα πήγαι-ναν εκδρομή, ο νεαρός κύριος του σπιτιού, θα έμενε σπίτιμε μια ντουζίνα φίλους… Η ώρα της γαλήνης μου αργεί…

Αλλά για μια στιγμή… αυτό το φως από το παράθυροδεν μ' αφήνει να κοιμηθώ…ξέχασαχθες να κλείσω τα στόρια…

Τι έχει γίνει; Μμμ… μάλιστα….απλά επέστρεψα

στην πραγματικότητα και ξύπνησα, μό-νη, ανακατωμένη στα σεντόνια, μετάαπό έναν ανήσυχο ύπνο και μετά απότο ωραιότατο πάρτι που…έλαβε χώραχθες στο σπίτι μου.

Όνειρο ήταν λοιπόν, όλο αυτό τοσκηνικό;

Ονειρεύτηκα πως μου μιλούσε ηδερμάτινη καρέκλα μου, που λερώθηκεμε το λικέρ του λιμοκοντόρου! Ε, αυτόδεν ήταν όνειρο, ταινία μικρού μήκουςήταν με αρχή, μέση και τέλος!

Τελικά ο Φρόιντ έχει δίκιο. Με πήρεο ύπνος, παραδίδοντας τα σκήπτρα του στο ασυνείδητο,για να βγει στην επιφάνεια η ανασφάλειά μου απέναντιστο φόβο της μοναξιάς. Η καρέκλα, λειτούργησε συμβο-λικά στ' όνειρό μου και μέσα από εικόνες, αναδύθηκε εκεί-νο το έντονο συναίσθημα της κτητικότητας, επιλέγονταςτον υλικό κόσμο (μην αγγίζετε τα υπάρχοντά μου), πουδεν είναι άλλο από τον κρυφό φόβο μιας πιθανής μοναχι-κότητας στη ζωή μου, που κι αυτό δεν είναι άλλο από τονυπαρξιακό φόβο του θανάτου.

Κοίτα να δεις τι έβγαλε ένα όνειρο, όμως νιώθω ξαλα-φρωμένη.

Ίσως γιατί του έδωσα σημασία και το ερμήνευσα συμ-βολικά, γιατί, όπως έλεγε ο Φρόιντ, τα όνειρα είναι ψυχι-κά φαινόμενα που συσχετίζονται με τις απόκρυφες επιθυ-μίες και φόβους μας, κι αν δίνουμε βάρος στα αισθήματακαι τις σκέψεις που μας προκαλούνται όταν τα θυμόμα-στε, κι ακόμη, όταν καταφέρουμε να αποκωδικοποιήσου-με τους συμβολισμούς τους, εκπληρώνουμε τους φόβους

μας σε ασυνείδητο επίπεδο και όχι στο συνειδητό, προ-στατεύοντας έτσι την ψυχική μας υγεία. Τα θετικά όνειραβγάζουν στην επιφάνεια τις απωθημένες επιθυμίες μας,που άλλες τις συνειδητοποιούμε, κι άλλες εκπληρώνο-νται, ακόμη και ερήμην μας, στο συνειδητό επίπεδο.

Τα όνειρα, λέει ο Φρόιντ, δεν είναι ακριβώς προφητι-κά, αλλά μπορούν να δράσουν προειδοποιητικά αποκαλύ-πτοντας πτυχές του εαυτού μας που δεν γνωρίζαμε.

Άλλωστε, η ζωή στον ύπνο μας, θα ήταν βαρετή καικαθόλου δημιουργική χωρίς αυτά. Όνειρα γλυκά, λοι-πόν…

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα,και όχι γνωστά ως ΕλγίνειαΜάρμαρα, τα οποία σκοπί-

μως βαπτίστηκαν έτσι για νααποκτήσουν και να επιβάλουνστην παγκόσμια συνείδηση μιανάλλη πατρότητα, η οποία θα κα-λύπτει την ανόσια πράξη τηςκλοπής τους. Αλλά, τόσα χρόνιααποικιοκράτες, ξέρουν οι Eγγλέ-ζοι από τέτοιου είδους πρακτι-

κές. Τα Γλυπτά του Παρθενώνα, λοιπόν, αποτελούνται

από μία μεγάλη συλλογή μαρμάρινων γλυπτών αγαλμά-των που μεταφέρθηκαν - εκλάπησαν - παράνομα στηνΒρετανία το 1806 από τον Τόμας, Ζ' Κόμη του Έλγιν, πρε-σβευτή εκείνη την εποχή, 1799 έως 1803 στην Οθωμανι-κή Αυτοκρατορία.

Τυχοδιωκτικός τύπος απ' ό,τι αποδεικνύει η πράξητου, κι εκμεταλλευόμενος το γεγονός της πλήρουςΟθωμανικής ηγεμονίας στην ελληνική επικράτεια πείθειόχι αφολοκερδώς, τον οθωμανό σουλτάνο και καταφέρ-νει να αποκτήσει φιρμάνι που υπογράφεται με σφραγι-στόλιθο από τον Σεγκέρ Αβδουλάχ Καϊμακάμη αναπλη-ρωτή του Μεγάλου Βεζίρη για το ξήλωμα από τον Παρ-θενώνα των αγαλμάτων με σκοπό τη μελέτη και την απο-τύπωσή τους σε σχέδια. Στο φιρμάνι, πουθενά στο κείμε-νο δεν υπάρχει φράση που να επέτρεπε στα συνεργείατου Έλγιν να μεταφέρουν μέρη των μνημείων στηνΑγγλία.

Βέβαια ο σκοπός του ήταν εξ αρχής δόλιος, προχώ-ρησε ανενόχλητος όχι μονο στη φιγάδευση τους, αλλάκαι στην καταστροφή ορισμένων αγαλμάτων σπάζοντας

και αφαιρώντας διάφορα από τα μέλη τους. Η καταστροφική λεηλασία του μνημείου άρχισε το

1801. Ο δισδάρης της Ακρόπολης βλέποντας τα αγάλμα-τα του ναού να ξηλώνονται και να καταστρέφονται απόσυνεργείο του Έλγιν αποτελούμενο από τριακόσια άτο-μα, όπως και τα θρυμματισμένα κομμάτια της μετόπηςπου απεικόνιζε μάχες μεταξύ των Λαπήθων και των Κε-νταύρων, αλλά και της Ζωφόρου του Παρθενώνα που κο-σμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του ναού σε όλοτους το μήκος να διασκορπίζονται, επιχείρησε να προ-βάλλει αντίσταση και να σταματήσει την προσπάθειατων Άγγλων. Η ισχύς της προστάτιδος Μεγάλης Δυνάμε-ως ήταν ακλόνητη και τα κιβώτια άρχισαν να συσκευάζο-νται με τους θεούς των Ελλήνων, έτοιμα να φυγαδευ-τούν ανά πάσα στιγμή.

Η βουλημία του σφετεριστή Έλγιν και η ανικανότητατων ανδρών του συνεργείου του δεν άφησαν τίποταανέγγιχτο. Ο Παρθενώνας, το Ερεχθείο, ο Ναός τηςΑπτέρου Νίκης, τα Προπύλαια, όλα μα όλα λεηλατήθη-καν. Τα πρώτα κιβώτια με τα γλυπτά φορτώθηκαν στονΠειραιά, τον Ιανουάριο του 1802, στο ιδιωτικό πλοιάριοτου Έλγιν “Μέντωρ”. Το πλοίο λίγες μέρες αργότεραναυάγησε έξω από τα Κύθηρα, παραμένοντας στον βυθότου Αιγαίου περίπου έναν μήνα.

Ο Έλγιν, σε μια επιστολή του στον βρετανό πρόξενοστα Κύθηρα, γράφει σχετικά με το ναυάγιο. “Τα κιβώτιαπεριέχουν πέτρες χωρίς ιδιαίτερη μεγάλη αξία, αλλά εί-ναι πολύ σημαντικό για μένα να τις περισώσω”.

Οι κατακρεουργημένοι θεοί των Ελλήνων ταξίδεψαντελικά τον Φεβρουάριο του 1803 με το πλοίο για τη σκο-τεινή Γηραιά Αλβιόνα.

Τα γλυπτά πουλήθηκαν το 1810 στο βρετανικό μου-σείο από τον μπατίρη λόρδο, “μα τι λόρδος, που είσαι Κα-

ραγκιόζη μας” στο ποσόν των τριάντα χιλιάδων λιρών,υπό τον όρο ότι όλη η παραπάνω αναφερόμενη συλλογήθα παραμείνει αδιαχώριστη στο Βρετανικό Μουσείο καιανοικτή για επιθεώρηση και θα φέρει την ονομασία“Ελγίνεια Μάρμαρα” και ο ανωτέρω αναφερόμενος λόρ-δος και κάθε πρόσωπο που θα αποκτά τον τίτλο του λόρ-δου του Έλγιν θα πρέπει να προστίθεται στους επίτρο-πους του Βρετανικού Μουσείου”.

Εδώ και δεκαετίες έχουν λάβει χώρα πολλές προ-σπάθειες γιά την επιστροφή και επανένωση των γλυ-πτών, με σημαντικότερο το αίτημα που ανέπτυξε κατά τηδ ε κ α ε τ ί ατου '80 ωςΥπουργόςΠολιτισμούη ΜελίναΜερκούρη.

Σε ανα-κ ο ί ν ω σ ηπου εξέδω-σε το Βρε-τανικό Μου-σείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθε-ται να παραχωρήσει την κυριότητα των Γλυπτών τουΠαρθενώνα σε ελληνικό μουσείο. Νεότερη ανακοίνωσητου Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με τηνευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπο-λης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκείη Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιο-κτησίας τους στο Μουσείο.

Η Ελληνική Κυβέρνηση πολύ σωστά απέρριψε τηνπρόταση.

Μα δεν ντρέπονται οι άρπαγες να βάζουν όρους;

Ένοχη σιωπή και αμηχανίατου Δημήτρη Bαρβαρήγου

Oι Θεοί της Eλλάδας Oι Θεοί της Eλλάδας

To Όνειρο και ο Φρόυντ

Tης Aλέκας Tσιλιμπάρη

⁄„ÈÛÙÔ Â›Ù¢ÁÌ·

⁄„ÈÛÙÔ Â›Ù¢ÁÌ· Â›Ó·È Ë ¤ÏÏÂÈ„Ë ÙÔ˘ ∂ÁÒ.

⁄„ÈÛÙË ·Í›· Â›Ó·È Ó· ‰·Ì¿˙ÂȘ ÙÔÓ Â·˘Ùfi ÛÔ˘.

⁄„ÈÛÙË ÔÈfiÙËÙ· Â›Ó·È Ó· ÂȉÈÒÎÂȘ Ó· Â͢-

ËÚÂÙ‹ÛÂȘ ¿ÏÏÔ˘˜.

⁄„ÈÛÙË ÔÚÎÔ‰ÔÛ›· Â›Ó·È Ë Û˘Ó¯‹˜ Û˘ÓÂȉËÙfi-

ÙËÙ· ÙÔ˘ ÓÔ˘.

⁄„ÈÛÙÔ Ê¿ÚÌ·ÎÔ Â›Ó·È Ë ÎÂÓ‹ ʇÛË ÙˆÓ ¿-

ÓÙˆÓ.

⁄„ÈÛÙË ‰Ú·ÛÙËÚÈfiÙËÙ· Â›Ó·È Ó· ÌËÓ Û˘Ì‚È‚¿-

˙ÂÛ·È Ì ÙÔ˘˜ ÎÔÛÌÈÎÔ‡˜ ÙÚfiÔ˘˜.

⁄„ÈÛÙË Ú¿ÍË Â›Ó·È Ó· ÌÂÙÔ˘ÛÈÒÓÂȘ Ù· ¿ıË.

⁄„ÈÛÙË ÁÂÓÓ·ÈÔ‰ˆÚ›· Â›Ó·È Ë ÌË-ÚÔÛÎfiÏÏË-

ÛË.

⁄„ÈÛÙË Î·ÏÔÛ‡ÓË Â›Ó·È ¤Ó·˜ Á·Ï‹ÓÈÔ˜ ÓÔ˘˜.

⁄„ÈÛÙË ̆ ÔÌÔÓ‹ Â›Ó·È Ë Ù·ÂÈÓfiÙËÙ·.

⁄„ÈÛÙË ÚÔÛ¿ıÂÈ· Â›Ó·È Ë ÌË ÚÔÛ‰ÔΛ· ÁÈ·

·ÔÙÂϤÛÌ·Ù·.

⁄„ÈÛÙÔ˜ ‰È·ÏÔÁÈÛÌfi˜ Â›Ó·È ¤Ó·˜ ÓÔ˘˜ Ô˘ ‰ÂÓ

Ù·˘Ù›˙ÂÙ·È.

∏ ‡„ÈÛÙË ÛÔÊ›· ‰È·ÂÚÓ¿ fiÏ· Ù· Ê·ÈÓfiÌÂÓ·.

7O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

μÈ‚Ï›· Ô˘ ‰È·‚¿Û·ÌÂ

7 ψυχές 7 ζωέςομαδικό

εκδόσεις Δαρδανος Ε. Χρήστος

Επτά ιστορίες

ζωής που η μία

χαρίζει στην άλ-

λη τη ψυχή της.

Επτά συγγρα-

φείς που μοιρά-

ζονται τη δική

τους άποψη στα

μυστήρια των

πέντε αισθήσε-

ων.

Επτά διαφορε-

τικές ιστορίες,

γεμάτες από τη

λεπτή αύρα

των Νυμφών

που κινούνται

μέσα από την

π ρ ο σ ω π ι κ ή

γραφή, στη σιωπηλή μαγεία της ζωής και

του Θανάτου.

Επτά ζωές, επτά ψυχές που περιφέρονται

σαν σκιές στη σιωπή, σαν το αίμα που κυλά-

ει στα βάθη του χρόνου και ψάχνει να ζω-

ντανέψει το χαμένο πνεύμα.

Γραμμένο από τη συγγραφική ομάδα της Πετρούπολης

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Άνοιξα τα μάτια μου…Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος

"Η πόρτα του κόσμου μοι-

άζει σαν να είναι κιόλας

δίπλα μου. Την ακουμπάω.

Στηρίζομαι πάνω της. Κοι-

τάω από έξω τη γη να μου

γελάει και χαμογελάω.

Έμειναν λίγες ακόμη ώ-

ρες και αναπολώ τα χρό-

νια μου κλεισμένη εδώ

μέσα. Πολλά χρόνια!

Έχουν γεράσει κι αυτά

πια. Θυμάμαι τις μέρες

που έκλαιγα μονάχη, ζα-

ρωμένη στη γωνία μου.

Τις ώρες που ξάπλωνα

στο πάτωμα, ακίνητη

χωρίς να βγάλω άχνα...

Χιλιάδες σκέψεις να περνάνε α-

πό το μυαλό μου με ταχύτητα φωτός, σαν αστραπές... Πό-

σες φορές προσπάθησα να βρω μια άκρη να στηριχτώ. Κά-

που να ακουμπήσω... Άλλες φορές τεντωνόμουν για να

φτάσω το παράθυρο να δω τον ήλιο από κοντά. Ερχόταν δί-

πλα μου που και που και τα λέγαμε. Περνούσαμε ώρες ατέ-

λειωτες, να πίνουμε το καφεδάκι μας, να μιλάμε, να λέμε α-

νέκδοτα και να χασκογελάμε... Ωραία εκείνα τα πρωινά!"

Μία πορεία προς την αναζήτηση της ευτυχίας η οποία μπο-

ρεί να βρίσκεται καλά κρυμμένη σε κάθε μικρή ή μεγάλη

στιγμή, του παράξενου αυτού δρόμου, που λέγεται Ζωή...

ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΘΑΝΑΣΗΣ

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΕΛΑΔΙΚΟΥΕκδόσεις Δρόμων

Η φυγή, ως συναίσθη-

μα και επιθυμία, παίζει

κυρίαρχο ρόλο στην

αφήγηση του κάθε

συγγραφέα.

Υπάρχουν συγγρα-

φείς που ικανοποιούν

αυτό το συναίσθημα,

ταξιδεύοντας αδια-

λείπτως κι άλλοι μέ-

νοντας αμετακίνητοι

σ' έναν τόπο, "φυλα-

κισμένοι" οικειοθε-

λώς, με μοναδική

τους πυξίδα τη φα-

ντασία τους.

Με αυτά τα διηγήμα-

τα ο συγγραφέας, ε-

πιχειρεί ένα ταξίδι στο παρελθόν... Μόνο που, ό-

σες φορές και αν ξεκίνησε το ίδιο μονοπάτι, βρί-

σκεται ακόμα στην αρχή του...

Σκιαγραφεί τους ήρωές του με αμεσότητα και

ρεαλισμό... Ειδικά στον "Τρελό του καραμελάδι-

κου", επιχειρεί να προσεγγίσει και να αιτιολογή-

σει (όχι να δικαιολογήσει), την ψυχασθένεια του

ήρωά του από διαφορετική οπτική γωνία...

H Aνοιξη, το Kαλοκαίρι; Eποχές που μας ταυτίζονται απόλυτα με τη φύση καιφυσικά με αυτό το δυνατό όμορφο υγρό στοιχείο, τη θάλασσα που ακόμη κιαυτούς που δεν το αγαπούν με πάθος, δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροιμπροστά στο μεγαλείο της. Εμένα αμέσως μου έρχονται στο νου ταξίδια υ-περπόντια, θάλασσες, ωκεανοί και χωρίς να το καταλάβω πως ψιθυρίζω στί-χους του ποιητή της θάλασσας, Νίκου Καββαδία.

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστήςΤων μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,Και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιέςΧωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρη και το ΣφάξΘ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοίαΚ' εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούςΘα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Ο Νίκος Καββαδίας, γεννήθηκε το 1910 στο Χαρμπίν τηςΜαντζουρίας μεγάλωσε στον Πειραιά και πέθανε στηνΑθήνα το 1975. Από το 1929 ταξίδευε ασυρματιστήςτου εμπορικού ναυτικού. Έτσι κατάφερε να γυρίσει όλοτον κόσμο. Πήγε σε χώρες μακρινές με εξωτικά τοπία και διαφορετικούςανθρώπους. Ο Καββαδίας ήταν μια έντονη ανθρώπινη και λογοτεχνική ιδιοτυπία. Λεςκαι προερχόταν από τη θάλασσα σε κέρδιζε αμέσως. Ήταν ο άνθρωποςπου ερχόταν από εκεί, απ' τη θάλασσα.Παράλληλα με τη δουλειά του ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, ιδιαίτεραμε την ποίηση. Το 1933 κυκλοφορεί τη συλλογή ποιημάτων με τίτλο Μα-ραμπού. Το 1947 κυκλοφορεί μια άλλη με τίτλο Πούσι. Και οι δύο δια-βάστηκαν πολύ στην Ελλάδα και αγαπήθηκαν από τον κόσμο. Και στιςδύο συλλογές αναφέρεται στις μακρινές θάλασσες και τα λιμάνια, τουςμακρινούς εξωτικούς ανθρώπους και τη ζωή πάνω στα εμπορικά καρά-βια που ταξιδεύουν.Το 1954 τύπωσε ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Βάρδια» όπου εξιστορείδιάφορες ιστορίες ναυτικών που ζουν τη σκληρή ζωή των υπερπόντιωνταξιδιών. Το 1975 κυκλοφόρησε μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Τραβέρσο».Πολλά ποιήματα του μελοποιήθηκαν από έλληνες συνθέτες.Ο Καββαδίας ανήκει στους κοσμοπολίτες, που κάνανε κατά ένα τρόπο το τα-ξίδι του Οδυσσέα «που είδανε και μάθανε πολλά από τους σπουδασμένους».

Η θάλασσα, ο πλατύς ωκεανός, τον οδήγησαν στον κοσμοπολιτισμό, στο αί-σθημα δηλαδή και την αντίληψη πως είναι ένας κάτοικος της γης, ένας δια-βάτης του πλανήτη μας. Στη θάλασσα βρήκε ανοιγμένους τους αληθινούςδρόμους της λύτρωσης απ' τη μονοτονία της στατικής ζωής. Έτσι δεν άφησετα όνειρα της άγονης και ονειροπολημένης μονάχα φυγής να τον κατασπα-ράξουνε, μα εκείνος κατασπάραξε με δόντια ηδονικά τη δροσερή την εύγευ-στη σάρκα της ταξιδιωτικής πραγματικότητας που την έζησε με τρόπο ουσια-

στικό και σαν ναυτικός και σαν ποιητής. Με τα Μαραμπού, πλατιά πα-ράθυρα ανοίχτηκαν στους γκρίζους τοίχους της κοσμοπολίτικης ποίη-σης, αποκαλύπτοντας την ανακουφιστική θέα της απέραντης θάλασ-σας με τα καράβια τους ανθρώπους των αληθινών ταξιδιών.Η περιπέτεια μιας ανήσυχης θαλασσινής ψυχής, έντονα εκφράζεταιστο έργο του Καββαδία. Η θάλασσα κυριαρχεί παντού σαν απέραντοςδρόμος γνώσεων, σαν διέξοδος του ανικανοποίητου, παρήγορη προέ-κταση πέρα απ' τους ασφυκτικούς ορίζοντες του παραδεκτού. Η εναλ-λαγή της, η χωρίς στατικότητα αδιάκοπη κίνηση, το πελώριο και μετα-βλητό της οι μόνες πραγματικότητες για τον ποιητή, τον ξεκουράζουνσε μια συνεχή περιπέτεια σε μια αναζήτηση για την κατάκτηση και την

καταγραφή του ξένου, σε' ένα τυραννικό κυνήγι μονα-ξιάς. Τα λιμάνια μικροί σταθμοί για λίγη ξεκούρασηκι αναπαμό απ' τις ευθύνες της βάρδιας. Οι άνθρω-ποι επιβάτες περνούν και φεύγουν. Οι μνήμες μέ-νουν πολλές να συσσωρεύονται στην ανωνυμίατους.Ο στίχος του Καββαδία σε συνεπαίρνει καθώς οι ε-ντυπώσεις του από τα θαλασσινά ταξίδια παραμέ-νουν νωπές μέσα από τους στίχους. Η ποίηση του σεπαίρνει μαζί της, σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σε προ-βληματίζει. Μολονότι το έργο που άφησε σε έκτασηείναι μικρό, τρεις όλες κι όλες οι ποιητικές του συλ-λογές, σε αξία είναι ρεαλιστικά μεγάλο καθώς η αντο-χή των στίχων με τους γνωστούς ρυθμούς και τις απα-ραβίαστες ομοιοκαταληξίες είναι ένα κατόρθωμα. Ταποιήματα του μέσα από την μελοποίηση τους μας κρα-τούνε κοντά σε ένα μεγάλο θαλασσινό μεράκι που θυ-

μίζει, τι άλλο, Ελλάδα.Βιβλιογραφία. Πάπυρος Λαρούς. Βιογραφίες εργογραφίες ελλήνων συγγρα-φέων Δημήτρη Κιτρινιώτη, Γιάννη Μυλωνά.

Δημήτρης Bαρβαρήγος

NN››ÎÎÔÔ˜̃ KK··‚‚‚‚··‰‰››··˜̃ NN››ÎÎÔÔ˜̃ KK··‚‚‚‚··‰‰››··˜̃

8 O ªÔÚʈÙÈÎfi˜ Ù˘ ¶ÂÙÚÔ‡ÔÏ˘ πÔ‡ÏÈÔ˜ - A‡ÁÔ˘ÛÙÔ˜ - ™Â٤̂ÚÈÔ˜ 2009

£Â·ÙÚÈÎfi

‰ÚÒÌÂÓÔ

[Γυναίκα, Εμφανίζεται πίσω από την κουρτίνα, βήματα αργά, δείχνει κουρασμένη-απογοητευμένη, στέκεται στο κέντρο]

ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν ήρθε ποτέ…Ένας χρόνος πέρασεγεμάτος από μοναξιά. Με γερνάει ετούτη η μονα-ξιά. Δεν την αντέχω, καλύτερα να είχα τη δύναμηνα προκαλέσω το θάνατο μου. Μα ποιος το 'χει τάχακαταφέρει αν δεν είναι ανυπόφορα ευαίσθητος;…φαίνεται δεν είμαι ούτε εγώ για να γλιτώσω. Ίσως,ίσως γιατί δεν έχω ολοκληρωθεί. Μου το είχε πειάλλωστε.

ΑΝΤΡΑΣ: Ελάχιστοι άνθρωποι γίνονται κύριοιτης ψυχής τους προτού πεθάνουν… οι περισσότε-ροι δεν είναι ο εαυτός τους… αλλά οι άλλοι. Ίσωςγι αυτό μόνο το τέλειο έχει πάντα σωστό προορι-σμό και το ατελές να ψάχνει.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Το έμαθα καλά αυτό μαζί του. Οισκέψεις μου ήταν σκέψεις του. Προσάρμοσα τηζωή μου στις απαιτήσεις του…τα πάθη μου έγιναναποσπάσματα από τα δικά του πάθη… βλέπεις γε-νικά η ζωή είναι μια μίμηση που σε πηγαίνει αλ-λού.

{κοιτάζει το κοινό χαμογελάει ειρωνικά}.Μιλάνε για το μυστήριο του έρωτα, αλλά τελι-

κά το πιο μεγάλο μυστήριο είναι ο εαυτός μας καιτίποτα άλλο δεν είναι πιο σίγουρο στον άνθρω-πο, από την αγάπη.

Μα την αλήθεια, είναι το μοναδικό ευχάριστοσυμβάν στη ζωή μας… Ένα θαύμα! Έτσι νόμιζατότε… Τότε, πριν ένα χρόνο που αισθανόμουνανέα. Τότε που όλα έμοιαζαν αγαθά και άδολα και

τα λόγια φάνταζαν αιώνια κι ανεξίτηλα και πέθαινααπό τον πυρετό του πόθου.

Δεν γνώριζα, μα όσα κι αν δεν ήθελα να γνω-ρίζω για την άλλη όψη της…πόσο μπορεί αυτή, ηαγάπη, να γίνεται καημός και στεναχώρια και κα-ταπίεση.

{Ξεδιπλώνει ένα τσαλακωμένο χαρτί. Κάθεταιστην καρέκλα, διαβάζει}

Αγαπημένη μου…

ΑΝΤΡΑΣ: Το μυαλό μου σκορπίστηκε τις μέ-ρες που μεσολάβησαν μετά τη φυγή μου. Θυμά-μαι που μου 'λεγες, «Ο χρόνος όλα τα σβήνει»…Πράγματι, ξέρει να σκεπάζει με τη λήθη του ταπάντα, και τώρα αρχίζω να συνέρχομαι, αρχίζωνα ενώνω τα κομμάτια μου και να, η πρώτη οργα-νωμένη σκέψη μου είναι να σου γράψω αγαπη-μένη μου. Είναι αυτή η εσωτερική ανάγκη να βρί-σκομαι, έστω και μεταφορικά με του νου, κοντάσου.

Δεν μπορούσα ν' αντισταθώ στην πρόκλησηνα ζωντανέψω τις εικόνες σου κάτω απ' τα βλέ-φαρα μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ: {μονολογεί} Μου έλειπες τα βρά-δια… μάτωνα στην έλλειψη και το ήξερες και

πολλά από αυτά, όταν ερχόσουνα, γέμιζανγαλήνη τα σπλάχνα μου…

{στο κοινό με ενθουσιασμό}Τον έβλεπα και ήθελα να γινόμουνα θύελ-

λα να χαθώ στην αγκαλιά του. Ήταν για μέναη απόλυτη ελευθερία και ταυτόχρονα η από-λυτη υποταγή… Το αιώνιο παράδοξο της αν-θρώπινης ζωής, το βαθύ και τρομερό μυστή-ριο της ψυχής μου.

ΑΝΤΡΑΣ: Αλλά, βλέπεις αγαπημένη μου,ούτε η φαντασία μου δεν είχε το θάρρος, τηδύναμη να επαναστατήσει, πόσο μάλλον οιπράξεις μου. Φοβισμένη χάθηκε στα σκοτά-δια άλλων σκέψεων. Έσκυψε πάλι πάνω σταγραφτά μου, να σβήσει τις εντάσεις της.

Μη θεωρείς υπερβολικά όσα σκέφτομαιγια εσένα κι όσα σου γράφω. Ξεκινούν απόμέσα μου κι αιτία τους πάντα εσύ. Εσύ, πουδιαλύεις στα βάθη μου τα όρια του ηθικού καιτου ανήθικου. Όμως δεν νοιάζομαι γι αυτά ταερωτήματα, άλλωστε ξέρεις πόσο τα θεωρώπλάνες για τους ελεύθερους ανθρώπους.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Όλα τα θεωρούσε πλάνες καιγια όλα είχε μια σωστή τοποθέτηση. Ακόμηκαι για την αισιόδοξη φιλοδοξία μου που τουεξέφραζα μέσα από χαμόγελα και βλέμματα

γεμάτα πεποίθηση, ότι μια μέρα θα ξέφευγααπό τη ζωή που ζούσα, θα γινόμουνα κάτι άλλο,κάτι σημαντικό, κάτι πιο ελεύθερο, πιο μεγά-

λο… μια γυναίκα ανεξάρτητη που θα στηρίζεται στα πόδια της μόνη, δίχως την ανάγκητου άντρα…

ΑΝΤΡΑΣ: Η άμετρη φιλοδοξία είναι θανάσιμο αμάρτημα. Εκεί που νομίζεις ότι κάτικατέκτησες αντιλαμβάνεσαι τον πόνο της κενής, της έρημης ψυχής σου.

Αλλά ακόμη κι αυτή την ερημιά να την χαίρεσαι γιατί αλλιώς δεν θα είναι ερημιά, δενθα σου χαρίσει αληθινό τον πόνο…

Μόνο ό,τι ζεις αληθινά, ό,τι αισθάνεσαι με πάθος, είτε καλό είναι αυτό είτε κακό, μό-νο τότε μπορείς να το νιώσεις, να το ζήσεις, να το αισθανθείς…

Ακόμη και τον πόνο που προκαλεί η μοναξιά να τον δέχεσαι όπως ένα ζωντανό κομ-

μάτι του εαυτού σου που χρειάζεται κι αυτό τη φροντίδα σου… Αυτό είναι το απόλυτοσωστό… Και… το σπανιότερο πράγμα στον άνθρωπο, είναι μια πράξη αληθινά δικήτου…

ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε, να χαίρομαι την ερημιά. Δεν αντιλαμβα-νόμουνα τη μοναξιά που μου προετοίμαζε. Νόμιζα πως η Άνοιξη που είχε ανθίσει στασπλάχνα μου θα διαρκούσε για πάντα. Έβλεπε την ευτυχία μου και δεν ήθελε να την χα-

λάσει με μία μόνο λέξη…

ΑΝΤΡΑΣ: Αντίο!

ΓΥΝΑΙΚΑ: Και συνέχιζε ναμου μιλάει με τον τρόπο πουγνώριζα, με τον δικό του ξεχω-ριστό τρόπο.

ΑΝΤΡΑΣ: Το να συνειδητο-ποιείς το πρόβλημα είναι πολ-λές φορές ωφέλιμο, σ' ελευθε-ρώνει απ' τα δεσμά που οι ανά-γκες και οι αισθήσεις σ' έχουντυλίξει.

Σε κάνει να στοχάζεσαι τηζωή, σε κάνει να βρίσκεις πάλιτον αληθινό σου εαυτό…

Ο πόνος ο ανεξιχνίαστοςκαι ο σκοτεινός έχει τη φύσητου απείρου, αν δεν τον απο-δεχτείς με λογική εξήγηση θαχάσεις το νόημα του καλού.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Μπορεί να είναισωστά όσα έλεγε, αλλά δενισχύει για όλα τα πράγματα.Ας πάρουμε την αγάπη σανπαράδειγμα… πώς να αντέ-ξεις την άρνηση της αγάπηςεκείνου που θεωρείς δικόσου, που εν τέλει αγαπάς;Πώς να πεις «ναι» είναι ωφέ-λιμη η συνειδητοποίηση, ότιδεν σ' αγαπάει πια!... Όχι,δεν είναι ωφέλιμη. Θα μπο-ρούσα να την αποκαλέσωανήθικη. Ναι μην σας φαίνε-ται ακραίο… Ανήθικη!

ΑΝΤΡΑΣ: Αιώνες τώρα, η ελευθερία και οι ανθρώπινεςπροσωπικές στιγμές περιχαρακώθηκαν από τον συντηρητισμό.

Οι αρχές της πραγματικής ηθικής, αγαπημένη μου, βρίσκονται μέσα στην ελεύθερησυνείδησή μας που καταγράφει κάθε μας πράξη κι αφορά τη σχέση μας με τον Άλλον

και φυσικά με τη ζωή γενικότερα.Να 'ξερες… Πόσα μπορούσα να σου πω

από κοντά που δεν θα σου πω ποτέ πια.

ΓΥΝΑΙΚΑ: Σε φιλώ γλυκά, παντοτινάδικός σου.

Ένας φίλος σας.{κοιτάζει το κοινό}Έμεινα μόνη κι ακολούθησα ότι είχε

πει. Χάθηκα μέσα στην εσωτερική μουμοναξιά… ποτίστηκα ολόκληρη απόάγρια απόγνωση από οργή και πίκρα, απόαξιοθρήνητη δυστυχία, από αγωνία καιβουβή θλίψη. Ήταν οδυνηρό, όμως τοέζησα όπως έλεγε… Βυθίστηκα στονεαυτό μου και μέρες, μήνες δεν αντάμω-σα κανέναν… Με είπανε άρρωστη, μετάτους άκουσα να με αποκαλούν τρελή… τίποτα δεν με πείραξε γιατί δεν γνώριζαν πωςείχα βρει τις αλήθειες μου…

Ξέθαψα από μέσα μου μια φωνή καλά φωλιασμένη να μου λέει, ότι δεν υπάρχει τίπο-τα στον κόσμο που να στερείται νοήματος.

Αυτή η φωνή η γλυκιά φωνή είναι ένας θησαυρός σαν τη βροχή στο χώμα. Είναι ηφωνή του στοχασμού… ναι, βρήκα, έζησα τον έρωτα και με οδήγησε να συνειδητοποιή-σω και να ακολουθήσω, μετά την απουσία του, τον δικό μου προορισμό…

Να μείνω μονάχη, όπως μονάχη γεννήθηκα κι όπως μονάχη θα πεθάνω, αλλά όπωςήθελα, πρώτα να ζήσω!

Η συγγραφική ομάδα της Πετρούπολης έγραψε και δραματοποίησε ποίηση και θεατρικό δρώμενο

Του έρωτα και της μοναξιάςεκδήλωση που έδωσε στο Θέατρο

κείμενο Δημήτρη Bαρβαρήγου, Aπόδοση συγγραφική ομάδα

Xριστίνα Kαμπά

Λιάνα Θεοδωροπούλου

Bάσια Tσώτσου, Mαίρη Πίσια

Mουσικό σχήμα Crescendo

Xριστίνα Kαμπά, Mαίρη Πίσια, Bάσια Tσώτσου, Aθη-νά Zαχαροπούλου, Λιάνα Θεοδωροπούλου, ΣμαρώKουμεντάκη, Kων/νος Kαφρίτσας

Σμαρώ Kουμεντάκη, Aθηνά Zαχαροπούλου