MONSTER HIGH 4 – BACK AND DEADER THAN EVERwebdata.psichogios.gr/sample/9786180101850.pdf ·...

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: MONSTER HIGH 4 – BACK AND DEADER THAN EVERΑπό τις Εκδόσεις LITTLE, BROWN AND COMPANY, Νέα Υόρκη 2012

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Monster High (Βιβλίο 4) – Τέλος καλό, όλα καλάΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Lisi HarrisonΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Βίκη Λιανού

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Έλπη ΚυργιοπούλουΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Μερσίνα Λαδοπούλου

ΣχΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Ben MautnerΕΚΤΥΠΩΣΗ: Άγγελος Ελεύθερος & ΣΙΑ Ο.Ε.

ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε.

© Mattel, Inc, 2012. All rights reserved.MONSTER HIGH and associated trademarks are owned

by and used under license from Mattel, Inc.© Εξωφύλλου: Mattel, Inc, 2012

© ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥχΟΓΙΟΣ Α.Ε., Αθήνα 2013

Πρώτη έκδοση: Ιούνιος 2013

ISBN: 978-618-01-0185-0

Τυπώθηκε σε χαρτί ελεύθερο χημικών ουσιών, προερχόμενο αποκλειστικάκαι μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιο-κτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσοαντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση,διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη)και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥχΟΓΙΟΣ Α.Ε. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.Έδρα: Tατοΐου 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Μεταμόρφωση 144 52 Metamorfossi, GreeceΒιβλιοπωλείο: Μαυρομιχάλη 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 Αθήνα 106 79 Αthens, GreeceΤηλ.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: [email protected] e-mail: [email protected]

ΣΕΙΡΑ: ΜΙΚΡΗ ΠΥΞΙΔΑ

© Mattel, Inc, 2012 / ΕκδοσΕισ Ψυχογιοσ 2013

ÌåôÜöñáóç:Βίκη Λιανού


Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο είναι φαντα-στικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα, που βρίσκονται εν ζωή ήμη, είναι συμπτωματική και ουδόλως σκόπιμη από την πλευρά της συγγραφέως.


Για τη χάλι Τζόουνς.Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στην Ίνγκριντ Βαλόν,τη θαυμάσια Γαλλίδα φίλη μου και επιμελήτρια.

J’adore.(Ίνγκριντ, το έγραψα σωστά;)


ΠρόλογοςΑς γίνουμε ορατοί

Οαόρατος γόης είχε κορίτσι. Ήταν πνευματώδηςκαι ζωηρή και μύριζε σαν πασχαλιά. Τρελαινό-ταν να παρακολουθεί live εμφανίσεις συγκρο-

τημάτων και να εξιστορεί «τα πιο πρόσφατα» κου-τσομπολιά στους γεμάτους περιέργεια συμμαθητέςτης. Οι δυο τους περπατούσαν πιασμένοι χέρι χέρι.Εκείνη ξεκαρδιζόταν με τα αστεία του. Τα πράγμα-τα είχαν σοβαρέψει μεταξύ τους.

Είχε φτάσει επιτέλους η στιγμή ο Μπίλι να φορέ-σει ρούχα.

«Ετοιμάσου να βγεις από την αφάνεια και να γίνειςδιάσημος», του είπε η Φράνκι, κρατώντας ανοιχτήτην πόρτα στα Abercrombie & Fitch*.

* Αμερικανική φίρμα με νεανικά ρούχα. (Σ.τ.Μ.)


«Fitch, σου ερχόμαστε!» πρόσθεσε ο Μπίλι χαμο-γελώντας πλατιά, γεμάτος προσδοκία καθώς μπήκεμέσα στον κλιματιζόμενο χώρο. Μόλις είχαν τελειώ-σει οι γιορτές των χριστουγέννων και είχαν αρχίσειοι εκπτώσεις. Η ακρίβεια δεν αποτελούσε πλέον δι-καιολογία για τη γύμνια του. Ήταν έτοιμος να ντυ-θεί, να στολιστεί και να εμφανιστεί.

«Κοίτα», έκανε η Φράνκι, δείχνοντας τα είδωλά τουςστον καθρέφτη με την ξύλινη κορνίζα. Ένα κορίτσι μεπράσινη επιδερμίδα, μαύρα μαλλιά με λευκές ανταύ-γειες, καρό καλσόν και μίνι τζιν φόρεμα στεκότανδίπλα σε ένα αιωρούμενο ζευγάρι γυαλιά ηλίου καιφθαρμένα Timberland. Έβαλαν και οι δύο τα γέλια.

Σε μια ρομαντική κωμωδία, αυτή θα ήταν μια απότις κορυφαίες σκηνές της ταινίας. Οι θεατές που θατην παρακολουθούσαν θα αποφάσιζαν ότι ο Μπίλιέπρεπε να είναι με τη Φράνκι και όχι με το κορίτσιπου μοσχοβολούσε άρωμα πασχαλιάς. Θα είχαν δειπόσο πολύ διασκέδαζαν μέσα στο τρένο, κατά τηδιάρκεια της διαδρομής τους από το Σάλεμ στο Πόρ-τλαντ. Θα είχαν ακούσει τους αγνώστους γύρω τουςνα σχολιάζουν πόσο τέλειο ζευγάρι είναι. Θα είχανθαυμάσει το πόσο άνετα ένιωθαν μεταξύ τους. Καιθα επιθυμούσαν το πρόσωπο που βρίσκεται δίπλατους να είναι εξίσου δυναμικό και ενθουσιώδες.

Όμως, αυτή δεν ήταν ταινία. Ήταν η αληθινή ζωή.Και, για πρώτη φορά, η ιστορία του αόρατου Μπίλιήταν πιο μαγική από τις ταινίες του χόλιγουντ.

�� ΛΙΖΙ ΧΑΡΙΣΟΝ


Περιεργάζονταν σχολαστικά τα ρούχα στα ράφια,αγνοώντας, ευτυχώς, τους άλλους πελάτες του κα-ταστήματος, που τους κοιτούσαν με σαστισμένα βλέμ-ματα. Αιωρούνταν μέσα σε μια φυσαλίδα ξεγνοιασιάςκαι γελούσαν με τα δικά τους αστεία, τα οποία μόνοαυτοί οι δύο μπορούσαν να καταλάβουν. Ούτε πουπρόσεξαν μια μητέρα η οποία τράβηξε μια από τις δί-δυμες κόρες της πιο κοντά της γεμάτη φόβο.

«Καλώς ήρθατε», είπε μια κατάξανθη κοπέλα μεμαύρο φόρεμα με βολάν και μπλε φούτερ με κουκού-λα. Γύρισε και κοίταξε τη συνάδελφό της στο ταμείομε ένα ύφος γεμάτο ικανοποίηση, λες και είχε κάνεικάποιο κατόρθωμα. «Μπορώ να σας βοηθήσω ναβρείτε το νούμερό σας;» Και ύστερα πρόσθεσε λίγοπιο δυνατά: «Και το σώμα σας;»

Η κοπέλα στο ταμείο χτύπησε με το χέρι της τονπάγκο, καθώς δεν πίστευε στα αυτιά της, και έβαλετα γέλια. Ο Μπίλι έσφιξε τις γροθιές του. Η Φράνκιτον είχε προειδοποιήσει για αυτό. Είχαν χρειαστείαρκετές εβδομάδες αγορών στο Σάλεμ προτού αρχί-σουν οι πωλητές να της συμπεριφέρονται σαν Νόρ-μι. Τώρα ήταν VIP*. Ωστόσο, η αποδοχή της ως σού-περ κουλ πρόσωπο δεν ήταν εύκολη υπόθεση καιούτε έγινε σε μια μέρα. χρειάστηκε χρόνος και υπο-μονή από μέρους της μέχρι να την εμπιστευτούν. Και

MONSTER HIGH 4 – ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ ��

* Voltage Important Person: σούπερ σημαντικό πρόσωπο.(Σ.τ.Μ.)


τώρα βρίσκονταν στο Πόρτλαντ, έτοιμοι να κατα-κτήσουν μια νέα αγορά. Έτσι, ο Μπίλι δάγκωσε τοχείλος του και άφησε τη Φράνκι να μιλήσει.

«Θα θέλαμε τη βοήθειά σας», είπε περιστρέφο-ντας τα μαλλιά της με το δάχτυλό της, κάνοντάς τακόμπο. Πώς το κάνουν αυτό τα κορίτσια; αναρωτή-θηκε ο Μπίλι. Οι βίδες της έλαμψαν χωρίς κανένανενδοιασμό και καμία διάθεση για απολογίες. «Ο φί-λος μου χρειάζεται καινούργια γκαρνταρόμπα».

«Δεν είστε από εδώ, σωστά;» ρώτησε το κορίτσι,κοιτάζοντάς τους λοξά με ύφος τα-ξέρω-όλα».

«Είμαστε από το Σάλεμ», απάντησε η Φράνκι.«Το φαντάστηκα. Έχω ακούσει για εσάς, παιδιά»,

δήλωσε κοιτάζοντας τις βίδες της Φράνκι. Άπλωσετο χέρι της για να τις ακουμπήσει. «Αυτές είναι–»

Η Φράνκι απομάκρυνε το χέρι της κοπέλας με έναελαφρύ χτύπημα. «Μην τις αγγίξεις. Έχουν ηλεκτρι-κό ρεύμα».

Η κοπέλα κοκκίνισε. «Συγγνώμη».«Δεν πειράζει», αποκρίθηκε η Φράνκι, χαμογελώ-

ντας. «Σε παρακαλώ, διάλεξε μερικά σούπερ κουλρούχα για τον Μπίλι και εγώ θα σου στείλω ένα ζευ-γάρι αυτοκόλλητες βίδες από το εργαστήριο του πα-τέρα μου. Το ίδιο έκανα και για όλους τους φίλουςμου στο εμπορικό κέντρο του Σάλεμ».

«Αλήθεια;»Η Φράνκι έγνεψε καταφατικά.«Υπέροχα. Είμαι η Ότομ. Αν θέλετε καθίστε στον

�4 ΛΙΖΙ ΧΑΡΙΣΟΝ


καναπέ, κι εγώ θα αρχίσω να σας φέρνω κάποιακομμάτια».

Η Φράνκι προχώρησε πρώτη και ο Μπίλι ακολού-θησε. Όμως, όχι όπως παλιά, με βαριά, αδέξια βή-ματα, σαν λυπημένο κουτάβι, επειδή η Φράνκι είχεερωτευτεί τον Μπρετ Ρέντινγκ και όχι εκείνον. Σήμε-ρα, τα βήματά του θύμιζαν περισσότερο ένα υπε-ρήφανο πόνι που περπατούσε με γρήγορα, σταθε-ρά βήματα, γεμάτος χαρά επειδή ήταν η εξαίρεσηστον κανόνα του χόλιγουντ. Μπορούσε να έχει μιασούπερ σέξι κολλητή φίλη δίχως να χρειάζεται πλέοννα καταπολεμήσει την επιθυμία του να τη φιλήσει.Μπορούσε να τη βλέπει μαζί με το κουλ Νόρμι αγό-ρι της, χωρίς να θέλει να τον πνίξει. Ήταν η προσω-ποποίηση της ηρεμίας.

Από τότε που γνώρισε τη Σπέκτρα –πριν από δύομήνες στο πάρτι των 16ων γενεθλίων της Κλοντίν– τομόνο που ένιωθε ο Μπίλι για τη Φράνκι και τον Μπρετήταν ειλικρινής χαρά. Είχε πάψει να αισθάνεται αό-ρατος. Η Σπέκτρα και το παιχνιδιάρικο χιούμορ της,το κοριτσίστικο γέλιο της και τα αυθόρμητα, χωρίς λό-γο φιλιά της είχαν φέρει χρώμα και ευκρίνεια στον κό-σμο του, με έναν τρόπο που κανένα σπρέι μαυρίσμα-τος δε θα μπορούσε ποτέ να το κάνει.

Βολεύτηκαν στον δερμάτινο καφέ καναπέ, έξω απότα δοκιμαστήρια, και πήραν ένα μπουκαλάκι εμφια-λωμένο νερό, προσφορά του καταστήματος A&F.

«Η Σπέκτρα με παρακαλάει να γίνω ορατός»,



έκανε ο Μπίλι, πετώντας τα γυαλιά ηλίου του μέσαστο τσαντάκι της Φράνκι. «Θα ενθουσιαστεί μόλιςμε δει».

Η Φράνκι ήπιε μια γουλιά νερό και έβαλε το καπά-κι στο μπουκάλι της. «Πιθανότατα θα πει σε όλουςότι σου χάρισαν μια ολόκληρη γκαρνταρόμπα καθώςείσαι το νέο μοντέλο της εταιρείας».

Ο Μπίλι αναστέναξε. Άντε πάλι τα ίδια. «Η Σπεκμπορεί να μην είναι τόσο προσεκτική στη διασταύ-ρωση των πληροφοριών της, αλλά δεν είναι ψεύτρα».

Κάποτε ο Μπίλι ευχόταν η Φράνκι να μιλούσε έτσιαπό ζήλεια. Όμως, ήξερε ότι δεν ίσχυε αυτό. Μπο-ρεί το πράσινο χρώμα της επιδερμίδας της να τηνέκανε να μοιάζει ζηλόφθονη, αλλά είχε χρυσή καρδιάκαι είχε πάντα έναν καλό λόγο να πει για όλους, εκτόςβέβαια από τις στιγμές που άκουγε τη Σπέκτρα νααφηγείται κάποιο «περιστατικό» που είχε δει ή ακού-σει. Τότε εξαγριωνόταν.

«Δε λέω ότι είναι ψεύτρα», διαμαρτυρήθηκε ηΦράνκι. «Μάλλον–»

Τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο του Μπίλι σκλή-ρυναν. «Τι;»

Η Φράνκι έμεινε λίγο σιωπηλή για να σκεφτεί ταλόγια της. «Ένα λεκτικά ελεύθερο πνεύμα».

«Ίσως επειδή είναι πνεύμα», αντέδρασε εκείνος.«Αναφέρομαι στις διάφορες φήμες που διαδίδει»,

επέμεινε η Φράνκι. «Τις περισσότερες φορές επινοείπράγματα». Και ύστερα, όπως έκανε συνήθως, πρό-



σθεσε:«Συγγνώμη. Απλώς, δε θέλω να πληγωθείς».«Δε θα πληγωθώ», τη διαβεβαίωσε ο Μπίλι. «Η

Σπέκτρα μπορεί μερικές φορές να επινοεί κάποιαπράγματα στις ιστορίες της, αλλά δεν είναι κακιά».

«Μπορεί να διαδώσει μια ψεύτικη φήμη για σέ-να ή–»

Εκείνη τη στιγμή, ένα αγόρι με κούρεμα σαν τουBieber βγήκε από το δοκιμαστήριο κρατώντας έναριγέ μπλουζάκι με V γιακά. Σταμάτησε και κοίταξε τηΦράνκι, η οποία έμοιαζε να μιλάει στον εαυτό της.

«Τι κοιτάζεις;» ρώτησε ο Μπίλι με την πιο βρα-χνή φωνή του. «Δεν έχεις ξαναδεί πράσινη εγγα-στρίμυθη;»

«Ε…» Το αγόρι κοίταξε ολόγυρά του σχολαστικά,σαν να έψαχνε για κρυμμένες κάμερες. Όταν κατά-λαβε ότι δεν υπήρχαν κάμερες, παρέμεινε για μια στιγ-μή βλοσυρός – και ύστερα χαμογέλασε. Έκανε ένα βή-μα προς το μέρος τους και σήκωσε την παλάμη τουγια να ανταλλάξει χειραψία νίκης. «Μπράβο».

Ο Μπίλι άπλωσε το χέρι του προς τα εμπρός καιχτύπησε την παλάμη του αγοριού με ενθουσιασμό.Όμως, η αναπάντεχη δύναμη εκτόξευσε το αγόρι σεένα ράφι με ρούχα. Οι κρεμάστρες ταλαντεύοντανεπικίνδυνα πάνω από το ακίνητο σώμα του.

Η Φράνκι έτρεξε προς το μέρος του. «Ω Θεέ μου,είσαι καλά; Ήταν ατύχημα. Συνήθως οι Νόρμι το βά-ζουν στα πόδια. Δεν είμαστε συνηθισμένοι να–»

«Είμαι καλά», μουρμούρισε εκείνος και προσπά-



θησε με αρκετή δυσκολία να σταθεί στα πόδια του.«Να σας βγάλω μια φωτογραφία;»

Δεν έδειχνε να τον πειράζει που ένα από τα πρό-σωπα που θα φωτογράφιζε ήταν αόρατο. Υπήρχεκάτι που τον ενθουσίαζε στον τρόπο με τον οποίοτο χέρι της Φράνκι αιωρούνταν, και ένιωθε την ανά-γκη να τους ευχαριστήσει για αυτή την πρωτόγνω-ρη εμπειρία.

«Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά τώρα»,παρατήρησε ο Μπίλι μόλις έμειναν και πάλι μόνοι. Ηαυξανόμενη αποδοχή των RADs είχε αρχίσει να εξα-πλώνεται πέρα από το Σάλεμ.

Η Φράνκι στριφογύρισε μια χαλαρή βίδα του καρ-πού της γύρω από το δάχτυλό της. «Είναι δύσκολονα πιστέψεις ότι το πάρτι της Κλοντίν προκάλεσε τέ-τοια αλλαγή στον τρόπο σκέψης τους».

«Στην πραγματικότητα, όλα άρχισαν εκείνο τοβράδυ στο χορό του σχολείου, όταν ξεβιδώθηκε τοκεφάλι σου, δε συμφωνείς;»

Η Φράνκι γέλασε φέρνοντας στο νου της την ει-κόνα. «Δεν είμαστε πλέον φρικιά».

«Το ξέρω. Και είναι τελείως βαρετό», σχολίασε οΜπίλι αναστενάζοντας.

Η Φράνκι τού έριξε ένα αυστηρό βλέμμα.Εκείνος χαμογέλασε. «Θα πρέπει να ασχοληθώ με

κάτι άλλο τώρα».«Καιρός ήταν».«Πού είναι το μοντέλο μου;» ρώτησε η Ότομ, που



έφτασε φορτωμένη με κομψά καρό πουκάμισα καιτζιν παντελόνια.

Ο Μπίλι κούνησε τα μποτάκια του. «Εδώ».«Τέλεια. Θα τα αφήσω αυτά σε ένα δοκιμαστήριο

και–»«Δεν πειράζει», έκανε ο Μπίλι αρπάζοντας τη μι-

σή στοίβα και τοποθετώντας τη δίπλα του στον κα-ναπέ. «Μπορώ να αλλάξω εδώ έξω. Άλλωστε, δε φο-βάμαι μήπως με δει κάποιος, σωστά;»

Η Φράνκι πετάχτηκε όρθια και χειροκρότησε.«Επίδειξη μόδας!»

Ο Μπίλι για την επόμενη ώρα αφέθηκε να τον ντύ-νουν και να τον γδύνουν δύο πανέμορφα κορίτσιαπου το μόνο που ήθελαν ήταν να τον κάνουν όσο τοδυνατόν πιο ορατά χαριτωμένο. Ήταν έξω στον κό-σμο και διεκδικούσε την ταυτότητά του ως RAD, ελά-χιστες ώρες μακριά από μια νύχτα με αρωματισμέ-νες από πασχαλιά αγκαλιές.

Και το αόρατο αγόρι έζησε καλά και εμείς…«Υποσχέσου μου ότι δε θα αλλάξεις», έκανε η

Φράνκι καθώς επέστρεφαν στο Σάλεμ με το τρένο,καταχωνιασμένοι κάτω από ένα σωρό ασπρόμαυ-ρες τσάντες.

«Το υπόσχομαι», της είπε, αλλά ήταν ήδη πολύαργά. Είχε αλλάξει.



1Τα τέρατα θέλουν απλώς

να διασκεδάσουν

Η Φράνκι έλεγξε για τρίτη φορά την ημερομηνίαστο iPhone της. Έλεγε ακόμα �η Ιουνίου. Κί-τρινες σπίθες εκτοξεύτηκαν από τα ακροδά-

χτυλά της και έπεσαν σαν βροχή στις πολύβουεςκερκίδες στο γυμναστήριο του σχολείου. Προσγειώ-θηκαν στα ασπρόμαυρα ριγέ Mary Janes* της κιέσβησαν σαν πυγολαμπίδες. Ύστερα από τη σημε-ρινή μέρα, απέμεναν είκοσι τρεις μέρες σχολείου! Εί-κοσι τέσσερις μέρες μέχρι την πρώτη μέρα των κα-λοκαιρινών διακοπών! Είκοσι τέσσερις μέρες μέχριτην απόλυτη και αδιάκοπη ΣΟΥΠΕΡ διασκέδαση!

* Τύπος παπουτσιού που δένει με λουράκι στο πλάι.(Σ.τ.Μ.)


Ανάμεσα στους ολοένα αυξανόμενους ήχους τωνμαθητών που φλυαρούσαν καθώς προσπαθούσαννα προλάβουν κάποιο άδειο κάθισμα στις κερκίδες,ο Νόρμι φίλος της, που καθόταν δίπλα της, ακούμπη-σε το ζεστό χέρι του στον ώμο της. Είσαι εντάξει;έμοιαζαν να ρωτούν τα μπλε μάτια του.

Η Φράνκι έγνεψε καταφατικά χαμογελώντας καιύστερα στράφηκε στην οθόνη του κινητού της. Έπει-τα από έξι μήνες ΔΕΑ (Δημόσιας Έκθεσης Άγχους), οΜπρετ Ρέντινγκ εξακολουθούσε να προσέχει το κά-θε τρεμόσβημά της. Όταν σπινθήριζε κατά τη διάρ-κεια ενός τεστ, ανασήκωνε το βλέμμα του και τηςέκλεινε το μάτι καθησυχαστικά. Εάν σπινθήριζε ότανκάποιος καθηγητής τής ζητούσε να απαντήσει σεκάποια ερώτηση, ακουμπούσε το χέρι του τρυφεράστην πλάτη της. Όταν όμως σπινθήριζε κατά τηςδιάρκεια μιας τρομακτικής ταινίας, τότε ξεσπούσε σεγέλια. Όσο για τους άλλους μαθητές του ΓυμνασίουΜέρστον; Είχαν πάψει να εκπλήσσονται με όλο αυτότο σπινθήρισμα εδώ και αρκετούς μήνες. Το σοκ πουείχαν πάθει όταν είδαν το κεφάλι της εγγονής τουΦρανκεστάιν να βγαίνει από τη θέση του κροταλί-ζοντας και να πέφτει κάτω είχε ξεχαστεί τελείως.

Μην μπορώντας να καθίσει ακίνητη, η Φράνκικουνούσε νευρικά το πράσινο στο χρώμα της μένταςγόνατό της. Ζαπ! Άλλο ένα σπινθήρισμα καψάλισετην πλαστική επιφάνεια του καθίσματος, ανοίγο-ντας μια μικρή τρύπα. Ζάρωσε τη μύτη της και, κου-



νώντας τα χέρια της, προσπάθησε να απομακρύνειτη μυρωδιά του καμένου πλαστικού, προτού τοαντιληφθεί κανείς.

«Τι είναι όλο αυτό το σόου φωτός;» τη ρώτησε οΜπρετ, ενώ έλεγχε το χώρο του γυμναστηρίου ανα-ζητώντας κάποια πιθανή αιτία.

«Είμαι καλά», τον διαβεβαίωσε η Φράνκι, ενώ οαντίχειράς της κινιόταν στο πληκτρολόγιο του κινη-τού της. «Απλώς σκέφτηκα κάτι που θέλω να προ-σθέσω στην καλοκαιρινή “λίστα με τα πράγματαπου πρέπει να κάνω αλλιώς θα πεθάνω” και ενθου-σιάστηκα».

«Λέγεται απλώς “λίστα με τα πράγματα που πρέ-πει να κάνω”», τη διόρθωσε ο Μπρετ χαμογελώντας.«Το ξέρεις αυτό, σωστά;»

«Όχι η δική μου λίστα», απάντησε εκείνη και άρ-χισε να πληκτρολογεί ταχύτατα. ΠΕΙΡΑΜΑ: ΜΑΥΡΙ-ΣΜΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΦΟ-ΡΑΩ ΣΚΟΥΡΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΛΣΟΝ. «Τα πράγματα πουπρέπει να κάνω είναι βαρετά. Όλα όσα είναι στη λί-στα μου είναι πράγματα για τα οποία πεθαίνω»,επέμεινε η Φράνκι, υπερασπιζόμενη τις δεκαέξι επι-θυμίες της. Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάτι παραπά-νω από απλές σκέψεις. Ήταν αληθινά πρωτόγνω-ρες περιπέτειες που θα τις ζούσε αυτό το ζεστό κα-λοκαίρι. Τουλάχιστον, ήταν για εκείνη. Οι περισσό-τερες φίλες της είχαν ήδη γευτεί τη δροσερή αλμύ-ρα του Ειρηνικού Ωκεανού, είχαν περάσει μια ολό-



κληρη ημέρα ξυπόλυτες στη ζεστή αμμουδιά, είχανπιάσει μια αληθινή πυγολαμπίδα σε ένα βάζο και εί-χαν κάνει τριήμερο καθαρισμό επιδερμίδας με προϊ-όντα θεραπείας solar energy. Όχι όμως η Φράνκι.Μπορεί να της είχαν εμφυτεύσει τις γνώσεις ενός δε-καπεντάχρονου κοριτσιού, αλλά αυτό θα ήταν τοπρώτο της αληθινό καλοκαίρι. Και είχε σκοπό να ζή-σει αυτή την ξεχωριστή εποχή με κάθε ραφή τουσώματός της. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν νααντέξει αυτό το τελευταίο μάθημα κατάρτισης σεθέματα διαφορετικότητας χωρίς να βραχυκυκλώσεικαι θα ήταν μία ώρα πιο κοντά στην πραγματοποίη-ση του ονείρου της.

Η Μπλου στριμώχτηκε δίπλα στη Φράνκι. Μόλιςβολεύτηκε, μάζεψε τις ξανθές μπούκλες της σε ένανυποτυπώδη κότσο και τις στερέωσε με ένα ανοιχτό-χρωμο, γαλαζοπράσινο τσόπστικ. Κάνοντας αέραστο πίσω μέρος του λαιμού της, το θαλάσσιο πλά-σμα από την Αυστραλία αναστέναξε. «Ανυπομονώνα μουσκέψω τα λέπια μου».

«Τι ώρα είναι το πεντικιούρ σου;» ρώτησε η Φράν-κι και σκέφτηκε ότι δε θα ήταν κακή ιδέα να κάνει καιη ίδια ένα.

«Όχι, φιλενάδα», απάντησε η Μπλου με τη συνη-θισμένη διαπεραστική κραυγή της που θύμιζε δελ-φίνι. «Εννοώ ότι θέλω επειγόντως να κολυμπήσω. Ταλέπια μου είναι το ίδιο σκασμένα με τα λέπια ενόςκουνουπιού που βρίσκεται στην έρημο». Οι ακτίνες



του ήλιου περνούσαν από το φεγγίτη και αντανα-κλούσαν στα ξηρά λέπια της σκορπίζοντας ιριδίζου-σες λάμψεις στον τοίχο πίσω τους.

«Τέλεια ιδέα!» αναφώνησε η Φράνκι και έλαμψε τοπρόσωπό της. «Ας μαζευτούμε όλοι στο σπίτι μου.Θα πω στον μπαμπά μου να κλείσει τις γεννήτριεςστην πίσω αυλή για να κάνουμε βουτιές στους κα-ταρράκτες».

Η Μπλου, γεμάτη χαρά, χτύπησε παλαμάκια μετα καλυμμένα με ροζ διχτυωτά γάντια χέρια της.

«Πάρτι στην πισίνα; Άκουσα καλά;» έκανε η Κλο-ντίν ανεβαίνοντας τα σκαλιά. Πέταξε την κόκκινη δερ-μάτινη τσάντα της στο κάθισμα δίπλα στην Μπλουκαι ύστερα έβγαλε ένα πορτοκαλί κομμάτι αφρολέξαπό το δεξί αυτί της. Τα αυτιά του λύκου ήταν πολύευαίσθητα και δεν άντεχαν το θόρυβο που επικρα-τούσε μέσα στο γυμναστήριο. Όμως, δεν είχε κανέ-να πρόβλημα όταν άκουγε για κουτσομπολιά καιπάρτι. Αυτά δεν τα αγνοούσε ποτέ. «Πού και πότε;»ρώτησε βγάζοντας την ωτοασπίδα από το αριστε-ρό αυτί της.

«Στο σπίτι μου, μετά το σχολείο», ανακοίνωσε ηΦράνκι.

«Με βολεύει μια χαρά», δήλωσε η Κλοντίν, φτιά-χνοντας με τα δάχτυλά της την καστανόξανθη τούφαγύρω από το λαιμό της και βάζοντας ξανά τις ωτο-ασπίδες στα αυτιά της. Παρόλο που δεν ήταν ακό-μα πανσέληνος, τα χέρια και ο λαιμός της ήταν κα-

�4 ΛΙΖΙ ΧΑΡΙΣΟΝ


λυμμένα με πλούσιο τρίχωμα. Είχε αποκτήσει μια μό-νιμη χολιγουντιανή γοητεία από τη στιγμή που είχεελαττώσει τη συχνότητα της αποτρίχωσης και ασχο-λούνταν περισσότερο με τον καλλωπισμό του τρι-χώματός της. Οι Νόρμι συμμαθητές της, ακολουθώ-ντας το παράδειγμά της, διακοσμούσαν τους γιακά-δες και τα μανίκια τους με συνθετικά γουνάκια σε μιαποικιλία χρωμάτων και υφών. Ωστόσο, κανένα απόαυτά δεν μπορούσε να συναγωνιστεί σε λάμψη καιπληρότητα το τρίχωμα της Κλοντίν. Είχε φτιάξει μό-νη της μια κρυστάλλινη καρφίτσα που έλεγε ΑΛΗΘΙ-ΝΟ ΤΡΙχΩΜΑ και τη φορούσε καθημερινά σε περίπτω-ση που δοκίμαζαν να τσεκάρουν εάν είναι αληθινό.

Η Κλειώ στριμώχτηκε δίπλα στην Κλοντίν. Οι μα-θητές έκαναν στην άκρη για να της αφήσουν χώρο.Πέρασε τα δάχτυλά της στις αφέλειές της, ισιώνοντάςτις, και ύστερα επιθεώρησε το πλήθος. Το μοβ ζέρσεϊμίνι φόρεμά της τύλιγε τις καμπύλες της σαν δώρο γε-νεθλίων. Οι χρυσαφένιες λινές κορδέλες γύρω απότους καρπούς της ήταν οι φιόγκοι του δώρου.

«Επιτρέπεται να κολυμπήσουμε γυμνοί στην πι-σίνα;» ρώτησε ο Μπίλι, που βρισκόταν κάπου εκείγύρω.

«Ποιο το νόημα όλων αυτών των εξορμήσεών μαςστα μαγαζιά εάν δε σκοπεύεις να φορέσεις τα και-νούργια σου ρούχα;» ρώτησε η Φράνκι τον αόρατοκολλητό της.

«Κάνει πολλή ζέστη έξω», απάντησε εκείνος.



«Ελπίζω τα γυμνά οπίσθιά σου να μην κάθονταισε αυτό το κάθισμα», δήλωσε η Κλειώ την ώρα πουκαθόταν. Η μυρωδιά του κεχριμπαριού και της ανω-τερότητας την περιέβαλλαν σαν προστατευτική φυ-σαλίδα. «Τα ρούχα μου δε διαθέτουν προστατευτικήουσία για τους λεκέδες, τουλάχιστον όχι ακόμα».

«Ίσως θα έπρεπε να διαθέτουν προστατευτική ου-σία για την κακία σου», απάντησε ειρωνικά ο Μπίλι.

Όλοι έβαλαν τα γέλια εκτός από τον Ντέους, τοαγόρι της Κλειώς. Ήξερε πολύ καλά ότι σε καμία πε-ρίπτωση δεν έπρεπε να γελάσει με οποιοδήποτε μηκολακευτικό σχόλιο για την «αυτής εξοχότητα» κο-πέλα του. Αντί για αυτό, άρχισε να στριφογυρίζειανήσυχα, σαν τα φίδια κάτω από το σκουφί του, καιγύρισε να χαιρετήσει το συμπαίκτη του στο μπά-σκετ, τον Ντέιβις Ντρέισον, που καθόταν στη πίσωσειρά. Τα Ray-Ban γυαλιά του Ντέους, σήμα κατατε-θέν του, αντανακλούσαν το χαλαρό και ζεστό χαμό-γελο του φίλου του.

«Και γιατί είμαστε εδώ;» ρώτησε η Μπλου. «Είμα-στε τόσο διαφορετικοί όσο ένα ντίνγκο* με δύο κε-φάλια». Αγκάλιασε την Ιρλανδή Έμι –την καινούργιαNόρμι φίλη της από την κολύμβηση– και ύστερα τηφίλησε αδέξια στο μάγουλο. «Βλέπεις;»

«Γιαχ! Σταμάτα, φιλενάδα», έκανε γελώντας η Ιρ-


* Άγριο σκυλί που εμφανίζεται μόνο στην ενδοχώρα τηςΑυστραλίας. (Σ.τ.Μ.)

12

T ’

’

12

MONSTER HIGH 4 – BACK AND DEADER THAN EVERwebdata.psichogios.gr/sample/9786180101850.pdf ·...

Documents

Transcript of MONSTER HIGH 4 – BACK AND DEADER THAN EVERwebdata.psichogios.gr/sample/9786180101850.pdf ·...