M H N ia itt f tK f ij iH a a c T iK O ι β ρ ι φ α ι κ φ

•-------------------- @ > i tg ) -------------------- -

6 K \ \ \ 6 T k \ M6 Τ Η Ν Π Ρ Ο Ν Ο Ι λ T O Y C6 K . Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Ο Υ Μ Y T I \ H N H C

K 0 Y I \ K (D K Ο YI APYT HC: 0 M Y T I \ H N H C l \ K( DBOC ( t ) 1 3 3 3

ΛΙ6ΥΘΥΝΤΗ0: λΡΧΙΜ. l \K(DBOC C. K \p \MOY£HClepoKHpYX

e x o c o c t ' λ ε κ θ μ ε ρ ι ο ο · 2 0 1 1 · APIΘ. 1 2

R ? K R 6 \ 0 K K Η Μ I \ C λ θ Η Ν Ο Ν

n n « « ι μ μ μ »

ΓΡΑΦΕΙΑ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣΤΗΛ.: 22510 28514 καί 40892,

FAX: 22510 40893 e-mail: immit@otenet.gr,

web: www.immyt.gr

Ιδιοκτήτης:Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Εκδότης:Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Διευθυντής Συντάξεως:ΑΡΧΙΜ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ

Μητροπόλεως 1, Μυτιλήνη Τ.Κ. 81 100 Τηλ. 22510 45038

Συνεργάτης του περιοδικού:ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΛ ΜΕΣ

Κωδικός Εντύπου: 2595

Σ Υ Ν Δ Ρ Ο Μ Ε Σ

Ε τ ή σ ια Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ 1 0 €Ε τ ή σ ια Α μ ε ρ ικ ή ς 15$’Ά λ λ ω ν Χ ω ρ ώ ν Έ ξ ω τ ε ρ . ά ν ά λ ο γ ο ς Γ ιά Ν ο μ ικά π ρ ό σ ω π α Δ η μ ο σ ίο υ Δ ικ α ίο υ έ τ η σ ία σ υ ν δ ρ ο μ ή 2 5 €

Θερμώς παρακαλοΰμε νά μάς γνωρίζετε έγκαίρως τή νέα

σας διεύθυνση, άναφέροντας κα ί τήν παλαιά, γιά νά μήν έπιστρέφουν άνεπίδοτα τά τεύχη.

Γ ρα φ ικές Τ έχ ν ες «ΜΕΛΙΣΣΑ»570 21 Ά σπροβάλτα, Θεσ/νίκη

Τηλ.: 23970 23313, FAX: 23970 21754

ΠΕΡΙΕΧΟ Μ ΕΝΑ

Της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού ΠατριάρχουΕγκύκλιος επί τη εορτήτων Χριστουγέννων.................................. 265

Του Σεβ. Μητροπολίτου Μυτιλήνης κ. Ιακώβου

Εγκύκλιος επί τη εορτη των Χριστουγέννων ......................................... 269

Της Α.Θ.Π. του Οικουμενικου ΠατριάρχουΕυχές του Οικουμενικου Πατριάρχου πρός τόν Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβον ................................................ 272

Του Άρχιμ. Καλλίστρατου Ν. ΛυράκηΔιαπιστώσεις..............................................274

Άπό τόν Νέο ΣυναξαριστήΌ 'Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης......... 276

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Άγ. Βλασίου κ. ΙεροθέουΉ ασκητική ζωή ....................................... 281

Άρχιμ. Ιακώβου ΚαραμουξηΠροσπάθεια μιας αυτοκριτικής μέ θέα τό Θείο Βρέφος......................................... 285

Του Π. ΠάσχουΌ Γέροντας................................................ 288

Εκπαιδευτικό κληροδότημα Γεωργίου

Άθ. Βοστάνη..............................................290

Χρονικά .....................................................292

& ?L· & & & & & &w* tlv Se «JJ 3> «C 3C

0 T F O f M t t H {£ & & £ & £ & £ & at & * S * a & & & & a E * a & » £ * & it £& £& £& & £& &*iv *IJ W W tE * Hy tU tip tlv

t Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΘΛΘΩι ΘΘΟΥ ΑΡΧΙΘΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΘΩΣ

ΝΘΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΘΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τφ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΘΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΘΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΘΛΘΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΘΝ ΒΗΘΛΘΘΜ ΓΘΝΝΗΘΘΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

ή ή ) ή ή

Χριστός και πάλιν γενναται κα'ι οί ά γγελο ι καί πάλιν ψάλλουν:

«Δόξα εν ' Τψίστοις Θεά καί επί γης

ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

(Λουκ. β , 14 -5 )

Αδελφοί καί τέκνα έν Κυρίω άγαπητά,

Α

5 / / \ γγελοι ψάλλουν τας τρεις μεγαλει­ώδεις ταύτας δια­

κηρύξεις και ή μεγίστη πλει- ονότης των ανθρώπων, αν και έορτάζη Χριστούγεννα, δεν δύ- ναται να άντιληφθη τό νόημα τοΰ άγγελικοΰ αότοΰ δμνου και διερωταται εαν δντως σή­μερον δοξάζεται όπό των

άνθρώπων ό Θεός και διατι πρέπει να δοξάζεται, ποΰ δύ- ναταί τις να εδρη έπι γης την έξαγγελθεϊσαν ειρήνην και δια ποιον λόγον ή σημερινή άνθρω- πότης πρέπει να ζη έν εόδοκία.

Διότι, όντως, ή πλειονότης των άνθρώπων δεν δοξάζει τόν Θεόν, ούτε δια των έργων της, οΰτε δια των χειλέων της, άρκε- τοι δε έξ αότων άμφισβητοΰν

—* 265 · - Ο ΠΟΙ

κα'ι αότήν ταύτην τήν δπαρξιν τοΰ Θεοΰ και την

παρουσίαν Του εις τήν ζωήν των. Είναι μάλιστα πολλοι έκεϊνοι, οί όποϊοι άποδίδουν εις τόν Θεόν εόθύνας, δι’ δσα δυ­σάρεστα συμβαίνουν είς τήν ζωήν των. Άλλ’ όμως οί τοιου­τοτρόπως άγανακτοΰντες έναν- τίον τοΰ Θεοΰ σφάλλουν βαρέ- ως, καθ’ δσον τό κακόν δεν προέρχεται άπό Αότόν. Άντι- θέτως, ή έξ άγάπης πρός τόν άνθρωπον σάρκωσις τοΰ Υίοΰ και Λόγου τοΰ Θεοΰ και τα έπακολουθήσαντα αότήν γε­γονότα της Σταυρώσεως και Άναστάσεώς Του, άναμορφώ- νουν τόν πιστόν είς τό άρχαϊον κάλλος και χαρίζουν είς αότόν τήν αίώνιον ζωήν κα'ι τήν πάν­τα νοΰν υπερέχουσαν είρήνην και καθιστοΰν αότόν συγκλη- ρονόμον της αίωνίου βασιλείας τοΰ Θεοΰ. Ή πραξις αδτη της τοΰ Θεοΰ Συγκαταβάσεως, αν κα'ι περικλείη τήν έσχάτην τα- πείνωσιν, είναι άφ’ έαυτης ίκανή να υπερδοξάση Αότόν. Οδτως, αν και πολλων άνθρώ­πων αί καρδίαι δεν δοξάζουν τόν Θεόν, άποδίδοται δόξα είς Αότόν, τόν έν υψίστοις οίκοΰν- τα, υπό πάσης τε της κτίσεως και υπό των άντιλαμβανομένων

τα γενόμενα άνθρώπων. Διό κα'ι ήμεϊς εόγνωμόνως άναφω- νοΰμεν μετα των Άγγέλων τό “Δόξα έν υψίστοις Θεω” δια τήν μεγαλωσύνην των έργων Του και τό άσύλληπτον της άγάπης Του πρός ήμας.

Ή άπορία όμως άφορα κα'ι είς τήν δευτέραν έξαγγελίαν των άγγέλων "και έπι γης είρή­νη". Κατα ποϊον τρόπον ευρί- σκεται έπι γης είρήνη, δταν τό ημισυ σχεδόν τοΰ πλανήτου είναι είτε έν δράσει είτε έν προ­ετοιμασία πολεμική; Ή γλυκύ- φθογγος έξαγγελία των Άγγέ­λων “έπι γης είρήνη” είναι βε­βαίως πρωτίστως μία υπόσχε- σις τοΰ Θεοΰ, δτι έαν οί άνθρω­ποι άκολουθήσουν τόν δρόμον τόν όποϊον τό τεχθεν Παιδίον υποδεικνύει είς αότούς, θα φθάσουν είς τήν έσωτερικήν είρήνην κα'ι τήν είρηνικήν συμ- βίωσιν. Άλλά, φεΰ, μέγα μέρος των άνθρώπων συγκινεϊται κα'ι ελκεται άπό τα τύμπανα τοΰ πολέμου και βαρυθυμεϊ είς τό ακουσμα της υποσχέσεως της είρηνικης ζωης. Δεν όμιλοΰμεν βεβαίως μόνον περι των ζη­λωτών τών δι’ δπλων πολεμι - κων συρράξεων, άλλα κυρίως περι δλων έκείνων, οί όποϊοι μετατρέπουν τήν εόγενη αμιλ-

Π Ο Ι Μ Η Ν -# 266

λαν είς σύγκρουσιν κα'ι έφοδον κατα των συνανθρώπων κα'ι έπιδιώκουν τήν έξόντωσιν τοΰ άντιπάλου. Ύπ’ αότήν τήν έννοιαν, ό πόλεμος βιώνεται ώς πραγματικότης μεταξύ των μελων άντιτιθεμένων κοινω- νικων όμάδων κα'ι παρατάξεων, παντός είδους, έθνικων, κομ- ματικων, συνδικαλιστικων, οίκο- νομικων, ίδεολογικων, θρη- σκευτικων, άθλητικων κα'ι εί τι- νος άλλης, κα'ι ό ψυχισμός των μελων των διαμορφώνεται είς φιλοπόλεμον, άντι τοΰ, ώς θα έπρεπε, φιλειρηνικοΰ. Αύτό δμως δεν άναιρεϊ τήν άλήθειαν της έξαγγελίας των Άγγέλων, δτι δια της Γεννήσεως τοΰ Χρι- στοΰ κα'ι της άποδοχης των δι­δαγμάτων Αότοΰ, θα έπικρα- τήση δντως έπι γης ή είρήνη. Ό Χριστός ήλθε κομίζων τήν είρή­νην και έαν αότή δεν κυριαρχη είς τόν κόσμον, εόθύνονται οί μή άποδεχόμενοι κα'ι μή βιοΰν- τες αότήν ανθρωποι, και δχι ό προσφέρων αότήν Θεός.

Δεδομένης της τοιαύτης στά­σεως τοΰ συγχρόνου άνθρώπου έναντι τοΰ Θεοΰ κα'ι της προ- σφερομένης υπ’ Αότοΰ είρήνης, δεν είναι παράδοξον τό γεγονός δτι σπανίζει μεταξύ των άνθρώ­πων ή εόδοκία. Ή καλή διάθε-

σις τοΰ Θεοΰ πρός τούς άνθρώ- πους είναι δεδομένη, κα'ι τα εόμενη έπακόλουθα αότης ένεργα μεν δι’ δλους κατ’ άρχήν τούς άνθρώπους, ίδιαι- τέρως δε αίσθητα δια τούς έμπράκτως άποδεχομένους τας άνωτέρω άγγελικας έξαγγε­λίας. Άντιθέτως, διά τούς άρνουμένους αότας κα'ι έπιδι- δομένους είς τήν άλληλοεκμε- τάλλευσιν κα'ι τόν άλληλοσπα- ραγμόν, αί συνέπειαι βιοΰνται ώς κρίσις άγωνίας κα'ι άγχους, ώς κρίσις οίκονομική κα'ι ώς κρίσις σκοποΰ της υπάρξεώς μας κα'ι άβεβαιότης υπαρξιακή.

Άδελφο'ι κα'ι τέκναέν Κυρίω άγαπητά,

Πάντα λοιπόν τα ύπό των Άγγέλων έξαγγελθέντα κατα τήν Γέννησιν τοΰ Κυρίου άγαθα υπάρχουν κα'ι σήμερον κα'ι βιοΰνται έν πληρότητι υπό των πιστευόντων είς τόν Ίησοΰν Χριστόν ώς Θεάνθρωπον κα'ι Σωτηρα τού κόσμου. Άς άρχί - σωμεν άπό έφέτος να βιώνωμεν τα Χριστούγεννα ώς άρέσει είς τόν άγαθοδότην Θεόν, δια να βιώσωμεν τήν έπ'ι γης κα'ι έντός των καρδιων μας άνυπέρβλητον Είρήνην

καί τήν πλήρη αγάπης ευδοκίαν του Θεοΰ πρός

ήμας. ’Άς καταστήσωμεν εαυ­τούς πρόσωπα κοινωνοΰντα αγαπητικώς μετά τοΰ Θεοΰ καί τοΰ συνανθρώπου, μετα- τρεπόμενοι από άτομα είς πρό­σωπα. Άς αποβάλωμεν τά προ­σωπεία τοΰ διεσπασμένου καί άποκεκομμένου άπό τόν Θεόν καί τήν εικόνα Αυτοΰ, τόν συ­νάνθρωπον, τόν πλησίον, έγωϊ- στικοΰ ατόμου, καί ας έκπλη- ρώσωμεν τόν προορισμόν μας, ό οποίος είναι ή όμοίωσις πρός τόν Θεόν διά της εμπράκτου πρός Αυτόν πίστεώς μας. Άς γίνωμεν καί ήμείς αναμεταδό- ται των αγγελικών εξαγγελιών πρός τήν ανθρωπότητα, ή όποία δεινώς πάσχει καί δεν δύναται νά ευρη, διά των μέσων τά όποία συνήθως χρησιμοποιεί, τήν ΕΙρήνην καί τήν Ευδοκίαν. Ή μόνη όδός απαλλαγής έκ των πολεμικών καί των ο’ικονο -

μικών καί των πάσης φύσεως κρίσεων είναι ό Κύριος ήμών Ίησοΰς Χριστός, ό Όποιος μας διεβεβαίωσεν δτι Αυτός είναι ή Όδός καί ή Αλήθεια καί ή Ζωή. Δοξάζομεν, λοιπόν, όλο- καρδίως τόν έν Υψίστοις καί μεταξύ ήμών αναστρεφόμενον Συγκαταβάντα Ίησοΰν Χριστόν καί συνδιακηρύσσομεν μετά τών Άγγέλων δτι είναι έφικτή καί ύπάρχει όντως έπί της γης καί έντός τών καρδιών μας ή Είρήνη, διότι κατηλλάγημεν τώ Θεώ, ώς Αύτός ηυδόκησε σαρ­κωθείς διά της Γεννήσεως Αύτοΰ έν Φάτνη.

^ ς ζήσωμεν, λοιπόν, αδελφοί καί τέκνα έν Κυρίω αγαπητά, τήν χαράν της Γεννήσεως τοΰ Ίησοΰ Χριστοΰ, καί τήν πρό- γευσιν τών δσων αγαθών διά τόν άνθρωπον διακηρύσσει ή τριπλη αγγελική έξαγγελία.

Γένοιτο.

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βια7 t Ό Κωνσταντινουπόλεως

Διάπυρος πρός Θεόν ευχέτης πάντων ύμών

O Π Ο Ι Μ Η Ν - φ 268

e r M V K f l io c

em ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝι ι

ΙΑΚΩΒΟΣέ λ έ φ κ α ί χ ά ρ ι τ ι Θ ε ο υ

Ε π ί σ κ ο π ο ς κ α ί Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ς Μ υ τ ιλ ή ν η ς ,

θ ρ ε σ σ ο υ κ α ί Π λ ω μ α ρ ί ο υ

Πρός τόν ίερόν Κληρον καί τούς ευσεβείς χριστιανούς της Θεοσώστου ημών Επαρχίας

Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά καί πεφιλημένα,

^ -m ξιωνόμαστε καί πάλι / \ φέτος νά εορτάζουμε,

I \ .μ έ τη Χάρη καί τό άπειρο Έ λεος του Πανοικτίρ- μονος Τριαδικού Θεου μας, τη Γέννηση του Χριστού μας, άναφωνώντας μετά του ίερου ύμνωδου: Σημερα «ο ουρανός καί η γη ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστου». Σημερα «Θεός έπί γης παραγέγονε, καί άνθρωπος εις ουρανούς άνα- βέβηκε». Σημερα «οραται σαρκί, ο φύσει άόρατος, διά τόν άνθρωπον· διά τουτο καί ημείς δοξολογουντες, βοησω- μεν αύτω Δόξα έν ύψίστοις Θεω καί έπί γης ειρηνη».

Άληθεια, άγαπητοί μου ά- δελφοί, πόσο μας συγκλονίζει σημερα η έν σώματι φανέρωση του Θεου στην άνθρωπότητα; Πόσο άντηχεί στίς καρδιές μας τό Μυστηριο της Θείας Ένανθρωπησεως; Πόσο αισθά­νεται ο έσωτερικός μας κόσμος την παρουσία του Χριστου; Πόσο ποθουμε τό Λυτρωτη καί Εύεργέτη μας Θεάνθρωπο Ίησοΰ Χριστό, ο οποίος «έλα­βε μορφη δούλου» (Φιλιπ. 2,7), προκειμένου ν ’ άπελευθε- ρώσει τόν άνθρωπο άπό τά δε- σμά της άμαρτίας καί του θα­νάτου; Άραγε, έχουμε συνει­

— 269 ♦ O Π Ο Ι Μ Η Ν

δητοποιήσει τό μέγεθος τής άγάπης του Θεοΰ γιά τόν άνθρωπο η μήπως έχουμε έγκλωβιστεΐ τόσο πολύ στή γήϊνη καί υλική πραγματικότη­τα, στίς έπιστήμες, τά γράμ­ματα καί τίς τέχνες, ώστε κάθε λόγος γιά προσέγγιση του Θεί­ου Βρέφους καί γιά ένωση μαζί Του, άκόμη γιά μας τούς σύγχρονους χριστιανούς, έάν δέν ήχεΐ παράξενα καί άδιά- φορα, νά μήν άποτελεΐ τό βα­σικό μέλημα τής ζωής μας;

Γιά νά τοποθετηθούμε υ­πεύθυνα καί σοβαρά στά πα­ραπάνω έρωτήματα, είναι ά- ναγκαΐο προηγουμένως νά πα­ραδεχθούμε οτι ή παρουσία μας στόν κόσμο έχει αιώνια προοπτική καί οτι ή πραγμα­τοποίηση του Θείου θελήματος παντοΰ καί πάντοτε οφείλει νά είναι ο πρώτος στόχος μας. Ότι ή άμαρτία είναι έκεΐνο τό σα­ράκι τής ψυχής μας, πού μέρα μέ τή μέρα ολο καί περισσό­τερο μας άφανίζει. Ό τι τά πάθη μας έχουν παραμορφώ­σει καί άλλοιώσει. Ό τι ή άπο- μάκρυνση μας άπό τό Θεό μας έκανε έγωϊστές, φιλήδο­νους, πλεονέκτες, φιλάργυ­ρους, φθονερούς, ιδιοτελεΐς, έμπαθεΐς, σκληρούς καί άνε-

λέητους μέ τούς συνανθρώ­πους μας. Ό τι ή άπροθυμία μας νά μετέχουμε συνειδητά στή ζωή τής Εκκλησίας μας νέ­κρωσε τήν ύπαρξή μας. Ό τι ή θεραπεία τής ψυχής μας καί ή μεταμόρφωσή της έπιτυγχά- νεται μόνον άπό τόν «έν φάτνη άνακλιθέντα Ίησοΰ Χριστό», ο Όποΐος προσφέρει τή Χάρη Του μέσα άπό τά Ιερά Μυ­στήρια τής Εκκλησίας μας. Ό τι χωρίς άνυπόκριτη άγά- πη, ταπείνωση, έλεημοσύνη, μετάνοια, συγχωρητικότητα έ- ξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία δέν μπορεΐ νά γεννηθεΐ στίς καρδιές μας, ο έκ Παρθένου τεχθείς Ίησοΰς Χριστός. Τότε καί μόνο τότε έρχεται ή ειρή­νη σέ μας καί στό περιβάλλον μας.

Κ αλούμεθα καί πάλι νά προσκυνήσουμε τόν Ή λιο τής δικαιοσύνης, τόν Φιλάνθρωπο καί Πολυέλεο Ίησοΰ Χριστό μας, ο Όποΐος άνέτειλε, γιά νά θερμάνει τίς καρδιές μας, λιώ­νοντας τούς πάγους κάθε κα-

/ 9 Γ / / V C \ /κίας σ έναν κόσμο άθεο, φί- λαυτο, άδικο, υποκριτικό, άγ- χώδη, άνέλπιδο καί σκοτεινό άπό κάθε άποψη. Σέ μιά κοι­νωνία πού οι νέοι μας, οπως γράφει λόγιος Ιεράρχης τών

• ------- O Π Ο Ι Μ Η Ν -φ 270

ήμερων μας, «είναι σκανδαλι­σμένοι άπό τή διαγωγή των με­γάλων, μέ άποτέλεσμα νά είναι δύσκολο νά τούς μιλήσεις γιά ειρήνη, ό­ταν στήν κοι­νωνία μας υ­πάρχουν συ­νεχώς πολεμι­κές συγκρού­σεις. Νά είναι δύσκολο νά τούς μιλήσεις γιά τήν άγάπη, όταν έπικρατεΐ τό δίκαιο τοΰ ίσχυροτέρου .Νά είναι δύ­σκολο νά τούς μιλήσεις γιά τό Θεό, όταν βλέπουν στά πρό­σωπα τών έκκλησιαστικών άνθρώπων τήν άπουσία τοΰ Θεοΰ. Γενικά νά τούς μιλήσεις, όταν έξαναγκάζονται νά ζοΰν

9 <■/ / ' ι . / /σ εναν κόσμο μίζερο, σέ μιά φυλακή πού δημιουργήσαμε». Ά ς ένθρονίσουμε, λοιπόν, μέ­σα μας τόν «άχώρητο έν παν- τί», ο Όποιος «έχωρήθη έν γα-

στρί», γιά νά φωτίσει τήν πο­ρεία μας, ώστε νά βλέπουμε τό δρόμο πού οδηγεί στή Βασι­

λεία Του. Γιά

στεγους, πει- νασμένους καί ταλαιπωρημέ­

νους συνανθρώπους μας πού τόσο πολύ αυξήθηκαν. Γιά νά παρηγορούμεθα καί νά έλπί- ζουμε ολοι μας έφόσον «ο Πατήρ ευδόκησεν ο Λόγος σάρξ έγένετο· καί ή Παρθένος ετεκε, Θεόν ένανθρωπήσαντα· Άστήρ μηνύει· Μάγοι προ- σκυνοΰσι· Ποιμένες θαυμά- ζουσι· καί ή κτίσις άγάλλεται».

νά στρέφουμε τά βλέμματά μας στούς ά- δελφούς μας πού υ π οφ έ­ρουν άπό άρ- ρώστιες, μονα­ξιά, κατάθλιψη καί έγκατάλει- ψη. Γιά νά άνα- ζητοΰμε τούς άνεργους, ά-

Μετά πολλών έορτίων ευχών καί άγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

t Ό Μυτιλήνης ΙΑΚΩΒΟΣ

— 271 φ- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

'Ιερώτατε Μητροπολϊτα Μυτιλήνης, ύπέρτιμε καί εξαρχε πάσης Λέσβου, εν Άγίω Πνεύματι αγαπητέ αδελφέ καί συλλειτουργέ της ημών Μετριότη- τος κύριε ' Ιάκωβε, χάρις εΤη τη ημετέρα ' Ιερότητι καί ειρήνη παρά Θεοΰ.

ί Ασμένως κομισάμενοι τήν επ ί τή κοσμοχαρμο- σύνω τοϋ Σωτήρος έν σαρκί πρός ημάς επιδημία επιστολήν υμών, θερμώς εύχαριστοΰμεν τη ύμε- τέρα λίαν προσφιλεϊ ήμΐν Ιερότητι διά τάς εγκαρ­δίους εύχάς καί σπεύδομεν έν άντιδόσει άγάπης νά άσπασθώμεν αυτήν έν Χριστώ Ίησοΰ τεχθέντι έν Βηθλεέμ τήςΊουδαίας.

Καταθέτοντες τά προβλήματα τοΰ ριπιζομένου υπό παντοίων ανέμων καί κλυδωνιζομένου έν τώ πελάγει ποικίλων δεινών κόσμου ημών ένώπιον τοΰ φαινομενικώς αδυνάμου καί άπροστατεύτου Νηπίου τής Βηθλεέμ, καί όμολογοΰντες τήν αδυ­ναμίαν ημών νά Τό έκπροσωπήσωμεν έπαξίως, άνταποκρινόμενοι εις τήν θεόθεν κλήσιν, πεποι- θότως αίτούμεθα παρ’ Αύτοΰ τήν Χάριν, τήν «τά ασθενή θεραπεύουσαν καί τά έλλείποντα άνα- πληροΰσαν», εις κραταίωσιν έν τή πεπιστευμένη

/ ο 9 ·> Γ \ —' ’ / "> ~ήμιν διακονία επ αγαθω του εις τους αιώνας πα- ρατεινομένου θεανδρικοΰ Σώματος, τής Εκκλησίας. Άναβαπτισθέντες δέ εις τό μυστήριον τής θείας κενώσεως, άντλοΰμεν έκ τής ακένωτου πηγής τής

* Αντίστοιχα Γράμματα έλήφδησαν καί άπό άλλους Προκαδημένους ’Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν ----------------------------- · 272

περί ήμάς τοΰ Θεοΰ χρηστότητος, ώστε νά δυνάμεθα νά κατακολουθώμεν τοΐς ϊχνεσι/ν Αύτοΰ «γενόμε- νοι τοΐς πάσι τά πάντα, ϊνα πάντως τινάς σώσω- μεν» (πρβλ. Α' Κορ. θ' 22).

Ό θεν, ένοΰντες καί ήμεΐς τά φωνάς μετά τών αγγέλων, άδόντων μέλη δοξολογίας τω Σωτήρι, ύμνοΰμεν Αυτόν έν βαθεία ευγνωμοσύνη διά τάς καί αυθις καταπεμπομένας ήμΐν κατά τάς πανε- όρτους ταύτας ήμέρας δωρεάς, έν αίς καί ή μετά τής φίλης υμών ' Ιερότητος έπικοινωνία. Αδελφικώς δέ χαιρετίζοντες αυτήν, όλοκαρδίως αντευχόμεθα, δπως ό έν σαρκί πρός ήμάς έπιδημήσας Υιός καί Λό­γος τοΰ Θεοΰ δαψιλώς εύλογή αύτήν έν πάσι τοΐς θεοφιλέσι διαβήμασιν αύτής καί δωρήται αύτή τήν θείαν Αύτοΰ παράκλησιν, ένίσχυσιν καί ειρήνην είς έκπλήρωσιν τής ίεράς αύτής αποστολής.

Τό λοιπόν, αγαπητέ έν Χριστω αδελφέ, «ένδυ- ναμοΰσθε έν Κυρίω καί έν τω κράτει τής ίσχύος Αύτοΰ» (Εφ. ' 10).

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

A i a m c T w c e i cΤου Άρχιμ. Καλλίστρατου Ν. Λυράκη

τ. Ιεροκήρυκα Ί. Αρχιεπισκοπής Αθηνών

πωσδήποτε οί προλήψεις καί ■ 1 δεισιδαιμονίες είναι μιά τυ­

ραννία γιά τόν άνθρωπο, πού τίς προσέχει καί τίς πιστεύει. Έ να κακό ονειρο σήμερα, ενα γαύγισμα τοΰ σκύλου αύριο, τό κλάψιμο της κου­κουβάγιας μεθαύριο, ολα αυτά καί τά παρόμοια δημιουργοΰν άγχος καί φόβο στή ζωή τών άνθρώπων. Φόβος ά π ’ έδώ, φόβος ά π ’ έκεΐ, δέν μπορεΐ νά ήσυχάσει ο άνθρωπος. Κι είναι ζωή αυτή;

Ε π ιπ λ έο ν βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος έντονότατες έσωτερικές καί έξωτερικές συγκρούσεις καί άντιφά- σεις μέσα στόν υψηλης τεχνολογίας Πο­λιτισμό του. Έ τσι, άλλοτε ο νοΰς του έλεύθερος πετα καί συλλαμβάνει ιδέ­ες καί νοήματα πού άνοίγουν ορίζον­τες προόδου καί άνέλιξης πολιτι- σμικης· κι άλλοτε έγκλωβίζεται στίς πλεκτάνες καί δόλιες μεθοδεΐες τοΰ διαβόλου χωρίς κι ο ίδιος νά τό συνει­δητοποιεί. Άλλοτε ή καρδιά σκιρτα καί συγκινειται απ ο,τι ωραίο καί αληθι­νό, κι άλλοτε βαριά πλακώνεται άπό άδικαιολόγητες άνησυχίες καί άγω- νίες, μέ τίς οποΐες τά πονηρά πνεύματα γνωρίζουν νά ταράζουν τόν ψυχικό κόσμο τοΰ άνθρώπου πού στρέφει τήν προσοχή του στίς άνόητες είδω- λολατρικές μαντεΐες καί δεισιδαιμονίες.

Ό μως δόξα τώ Θεώ! Μας εδωσε τό Νόμο Του, πού μας διαφωτίζει καί στό

θέμα τών προλήψεων - οπως έξάλλου τό έπισημάναμε προηγουμένως - ώστε νά μή δεσμεύεται ή ψυχή, άλλά νά εχει πλήρη έμπιστοσύνη στή θεία Πρόνοια. Α παλλάσσεται ετσι τό άνθρώπινο πνεΰμα άπό ολα αυτά τά σκοτεινά ση- μεΐα μέ τά οποΐα ο Σατανας θέλει νά κρατεΐ στήν έξουσία του καί νά τυ- ραννεΐ τούς άνθρώπους.

Καί ο ίερός Χρυσόστομος πιστός στόν Ευαγγελικό Νόμο συνιστα νά φεύγομεν ολες αυτές τίς είδωλολα- τρικές συνήθειες καί διαβολικές πα­νουργίες, πού έκμηδενίζουν τόν πνευ­ματικό ορίζοντα της ψυχης καί τών δια­νοημάτων μας, ένώ μας καταποντίζουν σέ βάθος κακίας καί ηθικοΰ σκότους. Γράφει, λοιπόν, ο ίερός Πατήρ:

«Τήν έξης παράκληση υποβάλλω καί σέ άνδρες καί γυναΐκες. Νά άπο- φεύγουν τελείως τίς δεισιδαιμονίες καί τίς σ’ αυτές άναφερόμενες παρα­τηρήσεις. Αυτά είναι εργα τών είδω- λολατρών καί άνοησίες έκείνων, πού άκόμη παραμένουν στήν πλάνη της είδωλολατρείας, μέ τό νά έξετάζουν μέ προσοχή τή φωνή τοΰ κόρακα, τόν κρό­το τοΰ ποντικοΰ, τό τρίξιμο τοΰ δοκα- ριοΰ· καί τίς μέν συναντήσεις τών αίσχρών άνθρώπων μέ ευχαρίστηση νά δέχονται, τίς δέ τών σεμνών καί ευσεβών ως αίτίες άναριθμήτων κακών νά άποφεύγουν. Βλέπετε πόσες είναι οί πανουργίες τοΰ διαβόλου, ο οποΐος

• -------Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -# 274

οχι μόνο θέλει νά είμαστε χωρίς άρε- τή καί πρός τήν κακία νά τείνομε, άλλά καί μίσος έπιζητεΐ νά μας έμβάλλει πρός τήν άρετή καί άποστροφή πρός τούς άνθρώπους, πού τήν άκολουθοΰν. Καί πάλι οχι μόνο έπιθυμεΐ νά μας κά­νει νά άκολουθοΰμε τό κακό, άλλά καί σπεύδει νά μας δημιουργήσει οικειό­τητα μέ αυτό, παρουσιάζοντας ώς ευχάριστες τίς συνθήκες κάτω άπό τίς οποΐες τό πλησιάζουμε. Αυτά μή τά θε- ωρεΐτε περιττά καί χωρίς σημασία. Διό­τι είναι 'ικανά νά καταποντίσουν τήν ψυχή καί σ ’ αυτόν τό βυθό τής κακίας νά τήν οδηγήσουν. Σ’ αυτό δηλαδή έγκειται τό κακό καί τό τέχνασμα τοΰ διαβόλου: Ζήτησε νά μας καταβάλλει μέ μικρά μέσα. Ά λλά σεΐς ο'ι νέοι τοΰ Χριστού στρατιώτες, άνδρες καί γυ- ναΐκες, διότι σ ’ αυτό τό στρατόπεδο τοΰ Χριστού δέν υπάρχουν διακρίσεις, άποβάλλεται άπό τώρα κάθε τέτοια συνήθεια, διότι πρόκειται τό Βασιλιά τών ολων νά υποδεχθείτε. Καθαρίσε­

τε καλά τήν διάνοιά σας, ώστε νά μή μείνει σ ’ αυτή κανένα ρυπαρό σημεΐο, τό οποΐο νά σας έπισκοτίζει τά δια­νοήματα»1.

Μακριά, λοιπόν, άπό τίς ποικίλες πανουργίες τοΰ Σατανα. Αντίθετα, ο κάθε πιστός χριστιανός άς είναι πάν­τοτε στραμμένος πρός τό άνέσπερο φώς: Τό θεΐο Νόμο.

Διότι μόνο οταν καταυγάζεται ή με- ταπτωτική άνθρώπινη φύση άπό τό φώς τοΰ Ευαγγελίου, τότε μόνο φωτί­ζεται ο έσω άνθρωπος καί έλευθερώ- νεται άπό τούς ποικίλους φόβους καί τίς βασανιστικές πλάνες τοΰ Σατανα. Καί μόνο μέ τήν άκρόαση, τή μελέτη καί τήν έφαρμογή τοΰ θελήματος τοΰ Θεοΰ μπορεΐ ο χοϊκός άνθρωπος νά ση­κώνεται άπό τή γή καί νά έγγίζει τή μα­καριότητα τών κατά χάρη υ'ιών τοΰ υψί- στου Πατέρα.

Θά συνεχίσουμε στό επόμενο άρθρο.

1. «Παρακαλώ καί άνδρας καί γυναίκας τούς κληδονισμούς καί τάς παρατηρήσεις πάντ^ φεύγειν· ταΰτα γάρ Ελλήνων έστί καί τών έτι τ^ πλάν^ προκατειλημμένων λη- ρήματα, τό τοΰ κόρακος τήν φωνήν περιεργά -ζεσθαι καί τοΰ μυός τόν ψόφον καί τής δοκοΰ τόν τρισμόν, τό τάς άπαν-τήσεις τών μέν αισχρώς βεβιωκότων μεθ’ ήδονής δέ- χεσθαι, τάς δέ τών έν ευλαβεία καί σεμνότητι ώς αιτία μυρίων κακών, φεύγειν. Ό ρ α πόσαι τοΰ διαβόλου αι μηχαναί· ου μόνον γάρ ερήμους ήμας βούλεται τής άρετής καί πρός τήν κακίαν νενευκέναι, άλλά καί μίσος ήμΐν ένθεΐναι κατασκευάζει ώς καί άποστρέφεσθαι τούς τήν άρετήν μετιόντας. Καί πάλιν ου μόνον μετιέναι ήμας τά πο­νηρά βούλεται, άλλά καί οικειώσαι ήμας πρός αυτά σπεύδει καί έπείγεται, παρα- σκευάζων μεθ’ ήδονής αυτά προσίεσθαι.

»Ταΰτα μή πικρά είναι νομίσητε μηδέ τά τυχόντα, άλλ’ ικανά καταβαπτίσαι ψυχήν καί εις αυτόν τό πυθμένα τής κακίας άγαγεΐν. Αΰτη γάρ αΰτη τοΰ πονηροΰ δαίμονος ώστε ή έπιβουλή καί διά τών μικρών ύποσκε-λίξειν. Ά λλ’ ύμεΐς οι νέοι τοΰ Χριστοΰ στρατιώται καί άνδρες καί γυναίκες (τοΰτο γάρ τό τοΰ Χριστοΰ στρατόπεδον ουκ οίδε φύσεως διαφοράν) έντεΰθεν ηδη πασαν ταύτην συνήθειαν έκκόψαντες ώς μέλ­λοντες τόν άπάντων βασιλέα υποδέχεσθαι, οΰτως έκκαθάρατε υμών τήν διάνοιαν ώστε μηδέν ρύπον έπισκοπεΐν τοΐς υμετέροις λογισμοΐς» (Ε.Π.Ε. 30ος σελ. 352-353).

— 275 ♦ Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ

Ό ' λ γ ι ος Ι ω ά ν ν η ς

τ ή ς Κ ρ ο σ τ ά ν δ η ς *

Ο Ίβάν ’Ίλ ιτς Σέρκιεφ γεννήθηκε στίς 19 ’Οκτωβρίου 1829 στήν Σούρα, μικρό χωριό στήν έπαρχία τοΰ Αρχαγγέλου, στόν ρωσικό Ά πω Βορρα, από γονείς πτωχούς. Ο πατέρας του ήταν νεωκόρος καί τοΰ έμφύση - σε τήν αγάπη γιά τήν έκκλησία,

τίς ακολουθίες καί τήν προσευ - χή· τόν δ ίδαξε έπίσης νά μήν ζητα καταφύγιο καί παρηγορία γ ιά τίς δοκιμασίες του παρά μόνο στόν Θεό. Στό σχολείο, ό μικρός Ίβάν δυσκολευόταν πο - λύ νά μάθει γράμματα· ό Θεός όμως άκουσε τίς παρακλήσεις του καί έν μια νυκτί τόν απάλ­

• ------- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν 276

λαξε από τήν νωθρότητα τοΰ πνεύματος· ό Ιωάννης εγινε τό­σο λαμπρός μαθητής ώστε κέρ­δισε υποτροφία γ ιά νά συνεχί­σει τίς σπουδές του στήν Θεολο- γική Σχολή της Αγίας Π ετρού­πολης. Ώ ς σπουδαστής, ένδια- φερόταν γ ιά όλες τίς έπιστημες, μελετοΰσε πολύ αλλά αναζη- τοΰσε πάνω α π ’ όλα τήν προ­σευχή καί τήν δοξολογία τοΰ Κυρίου σέ μοναχικούς π ερ ιπά ­τους στήν φύση. Ό ταν πέθανε ό πατέρας του, ό Ιω άννης αναγ­κάσθηκε παράλληλα μέ τίς σπουδές του νά έργάζετα ι ώς γραμματέας, ώστε νά συμβάλ­λει στίς ανάγκες της οίκογενεί - ας του. Δοκιμάσθηκε σκληρά από κάθε λογης δεινά καί από τόν πειρασμό της αποθάρρυν- σης, καί αγωνιζόταν διαρκώς προσευχόμενος, ζητώντας από τόν Θεό τήν χάρη της πίστεω ς καί της χαρας. Ή θλίψη, ε'λεγε, είναι αποστασ ία καί θάνατος της καρδιας. Ο Ιω άννης θεω- ροΰσε κάθε γεγονός της ζωης του ώς σημείο έκ Θεοΰ, καί γ ι ’ αυτό, μετά από αποκαλυπτικό ένύπνιο, δέχθηκε νά νυμφευθεί τήν θυγατέρα τοΰ πρω θιερέα

τοΰ καθεδρικοΰ ναοΰ της Κρο - στάνδης, έγκαταλείποντας τά όνειρα γ ιά ιεραποστολικές πε - ριοδείες στήν μακρινή Κίνα, γιά νά γίνει ιεραπόστολος στήν ϊδια του τήν πατρίδα, στόν ναύσταθ­μο αυτό κοντά στήν πρωτεύου - σα, πού συγκέντρωνε όλη τήν αθλιότητα, τήν κοινωνική αδικία καί τήν ήθική κατάπτωση μιας κοινωνίας πού βρισκόταν στό χείλος της καταστροφης.

Τήν ήμέρα τοΰ γάμου του, είπε στήν γυναίκα του: «Λίζα, ευτυχισμένες οικογένειες ύπάρ - χουν πολλές. Ά ς θέσουμε τούς εαυτούς μας στήν ύπηρεσία τοΰ Θεοΰ!» Καί μέχρι τέλος της ζω - ης τους φύλαξαν τέλεια παρθε - νία, αποκαλώντας «αδελφό» η «αδελφή» ό ένας τόν άλλο. Χει - ροτονήθηκε στίς 12 Νοεμβρίου 1855, καί ό πατήρ Ιωάννης θε­μελίωσε τήν ιερατική του δια­κονία στήν ένδελεχη μελέτη τών ιερών Γραφών, στίς όλονύκτιες αγρυπνίες τίς αφιερωμένες στήν ευχή τοΰ Ίησοΰ, καί κυρίως στήν τέλεση της θείας Λειτουργίας. «Ή θεία Λειτουργία είναι αλη­θώς ή ουράνια τελετή έπί γης, κατά τήν διάρκεια της όποίας ό

* Τιμήθηκε ώς άγιος από όλον τόν ρωσικό λαό, ένόσω ακόμη ζοΰσε, ό Ιωάννης της Κρονστάνδης· ανακηρύχθηκε άγιος από τό Πατριαρχείο της Μό­σχας τό 1990. Ή Ρωσική Εκκλησία έν Ύπερορρία είχε προβεί στήν αγιοκατά­ταξή του ηδη από τό 1964. Εκτενέστερη βιογραφία: Επίσκοπος Αλέξανδρος Σέμενωφ - Τιάν- Σάνσκι, ό πατήρ Ιωάννης της Κρονστάνδης, εκδ. Ί. Μ. Παρα­κλήτου, Όρωπός Άττικης 1976.

277 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

ίδιος ο Θεός, μέ τρόπο ιδιαίτερο, άμεσο καί έγγύτατο, παρουσιά­ζεται καί σκηνώνει έν μέσω των ανθρώπων, όντας ο ίδιος έκεΐνος ο αόρατος Ίερουγός, ο προσφέ - ρων καί προσφερόμενος. Δέν υπάρχει τ ίποτα πλέον μεγα­λειώδες, πλέον ιερό, πλέον υψη - λό, πλέον ζωοποιό, από τήν θεία Λειτουργία», γράφει στό ήμε - ρολόγιό του Ή έν Χριστώ ζωή μου1. Γιά τόν Ιωάννη, όλες οί ένέργειες του πρεσβυτέρου, συμ- περιλαμβανομένης της ποιμαν­τικής στοργής γ ιά τό ποίμνιο, αποτελουν προέκταση του μυ - στηρίου της θείας Λειτουργίας, της ίερατείας, του Χριστου πού ένεργεΐ τήν σωτηρία καί τόν κα­θαγιασμό των ανθρώπων στήν Εκκλησία. Ό ιερέας είναι ζώσα εικόνα Χριστου, καί γ ι’ αύτό, ήδη από τήν αρχή της ίερωσύνης του, ο πατήρ Ιωάννης αφοσιώ- θηκε στό νά φέρνει τήν φωτεινή καί ζωοποιό παρουσία του Φι­λάνθρωπου Χριστου στίς πιό έ ξαθλιωμένες καί κακόφημες συ - νοικίες. Πήγαινε στά σπίτια, ε- παιρνε τά πα ιδιά στήν αγκαλιά του καί μέ τά λεγόμενά του, πού σφραγίζονταν από ασυνήθιστη πραότητα καί στοργή, βοηθουσε τούς γονείς νά μεταστραφουν. Φρόντιζε τούς αρρώστους μετα

μορφώνοντας τήν «κλίνη του πόνου σέ κλίνη εύτυχίας μέ τήν παραμυθία της πίστεως», ε'δινε έλεημοσύνη ο,τι είχε καί δέν είχε, καί συχνά έπέστρεφε στήν οικία του δίχως υποδήματα ή πανωφόρι. Πήγαινε παντου, όχι γ ιά νά κρίνει, αλλά γ ιά νά προ σευχηθεΐ καί νά μεταφέρει τήν παρουσία του Χριστου. Μέ τό πνευμα διαρκώς προσηλωμένο στόν Θεό, διέσχιζε τό πληθος πού πάντα συγκεντρωνόταν στό διά βα του καί, όπως ο ήλιος διαχέ- ει τό φώς, ο πατήρ Ιωάννης διέ- χεε γύρω του τήν εύωδία Χρι- στου καί τήν φιλευσπλαγχνία, εύλογώ ντας, προσευχόμενος, προσφέροντας αμέσως μέ τό αριστερό χέρι ο,τι δεχόταν στό δεξί (βλ. Ματθ. 6,4). Ή διαγωγή του σύντομα τόν εκανε στόχο κα τηγοριών καί συκοφαντιών, από ολες τίς πλευρές. Κατηγορήθηκε οτι ε'χασε τά λογικά του, αλλά έκεΐνος συνέχιζε π α ρ ’ ολα αύτά τό εργο του, χαρούμενος πού τα λαιπωρουνταν ετσι γιά τήν αγά πη του Χριστου. Παρά τίς ανα­ρίθμητες δυσκολίες, κατόρθωσε χάρις στίς ολο καί μεγαλύτερες δωρεές, νά ιδρύσει τόν Οίκο Εργασίας, τεράστιο φιλανθρω­πικό συγκρότημα πού αποτε λουνταν από ναό, σχολεία, νο-

1. Ή έν Χριστώ ζωή μου, τόμ. 1- 3, μτφρ. καί εκδ. π. Μπόστης, Αθήνα 2003-2004

• -------Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -# 278

σοκομεία, έργαστήρια, οπου χι­λιάδες κάτοικοι της πόλης λάμ - βαναν οχι μόνο ύλική βοήθεια άλλά ξαναέβρισκαν τήν άξιο- πρέπειά τους μέσω της έκπαί- δευσης καί της συμμετοχής τους στήν έκκλησιαστική ζωή. Έ π ί τριάντα δύο χρόνια, παράλληλα μέ τό ποιμαντικό εργο του, δ ί­δασκε καί στό σχολείο. Άντί της συσσώρευσης των γνώσεων, προ- έκρινε τήν έκπαίδευση της καρ διας καί προετοίμαζε τούς μα­θητές νά δεχθούν τήν χάρη τοΰ Θεοΰ, έμφυσώ ντας τους τήν αίσθηση της ωραιότητας τοΰ σύμπαντος καί τόν σεβασμό πρός τόν άνθρωπο ως εικόνας Θεοΰ.

Τά χρόνια περνοΰσαν καί ή άγάπη τοΰ πατρός Ιωάννη γιά τούς άνθρώπους ολοένα καί με - γάλωνε, οπως μεγάλωνε ή φήμη του καί άπλωνόταν πέρα άπό τά ορια της πόλεως Κρονστάνδης. «Ό ιερέας πρέπει νά συμπονά ολον τόν κόσμο· πρέπει νά κα­θίσταται τά πάντα τοΐς πασι», ελεγε. Καί ο Κύριος εδωσε στήν προσευχή του έξαιρετική δύνα μη γ ιά τήν θεραπεία τοΰ σώμα­τος, γ ιά τήν παραμυθία καί τήν μεταστροφή των ψυχων, δεί- χνοντάς του μέ αύτόν τόν τρόπο ποιά ήταν ή άποστολή του: νά καταστεί ζωντανός στύλος προ- σευχης καί δεήσεων γιά ολον τόν κόσμο, νά γίνει ο «ποιμήν πάσης

Ρωσίας». Αργότερα στήν ζωή του εγινε μιά άλλαγή στήν κοι νωνία του μέ τούς άνθρώπους· δέν ήταν τόσο έκεΐνος πού εσπευδε νά πάει νά συναντήσει τούς δεινοπαθοΰντες, οσο ο φι λόχριστος ρωσικός λαός πού προσέτρεχε σέ κείνον. Κατά χι­λιάδες εφθαναν κάθε μέρα στήν Κρονστάνδη γιά νά λάβουν συμ - βουλές καί βοήθεια, γ ιά νά τοΰ ζητήσουν νά προσευχηθεί γ ιά έκείνους η άπλως γ ιά νά τόν δοΰν. Τό ταχυδρομείο άναγκά- στηκε νά άνοίξει ειδική ύπηρεσία γ ιά νά διανέμει τόν ογκο των γραμμάτω ν, τηλεγραφημάτων καί έμβασμάτων πού εφθαναν καθημερινά γ ιά τόν π α τέρα Ιωάννη. Μέ τά χρήματα αύτά, ο άγιος πρόσφερε συσσίτιο σέ πε­ρισσότερους άπό χίλιους άπό ρους καί ίδρυσε πολλούς ναούς καί μοναστήρια.

Ξυπνοΰσε στίς τρείς τό πρωί καί πήγαινε στήν έκκλησία, πού ήταν ηδη γεμάτη κόσμο γ ιά τόν ορθρο. Τήν ώρα της προσκομιδης εφερναν τά πρόσφορα σέ πελώ ρια πανέρια, μαζί μέ άτελεί ωτους καταλόγους ονομάτων. Ό πατήρ Ιωάννης τά ε'παιρνε στά χέρια του καί άνέπεμπε διάπυρο προσευχή πρός τόν Κύ ριο, ωσάν νά μεσίτευε γ ιά κάθε έναν χωριστά. Δέος σέ κατα­λάμβανε οταν τόν ε'βλεπες νά τε - λεί τήν θεία Λειτουργία· στεκό -

— 279 φ- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

ταν ένώπιον της Αγίας Τράπεζας ώσάν νά βρισκόταν ένώπιον τοΰ θρόνου της δόξης τοΰ Θεοΰ, πρόσφερε τίς εόχές μέ τρόπο πού συγκινοΰσε καί τούς πιό σκληρόκαρδους, καί όταν μετε - λάμβανε τό πρόσωπό του λου­ζόταν από δάκρυα. «Πεθαίνω ό­ταν δέν τελώ τήν θεία Λειτουρ­γία», ελεγε. Στά φλογερά του κηρύγματα παρότρυνε τούς χρι - στιανούς νά κοινωνοΰν συχνά, διότι τήν έποχή έκείνη πολλοί αρκοΰνταν νά κοινωνοΰν μιά φορά τόν χρόνο. Καθώς ήταν αδύνατο νά έξαγορεύσει τήν έξομολόγηση τοΰ καθενός χωρι - στά, οί πιστοί ξεναέβρισκαν α6 - θόρμητα τήν αρχαία συνήθεια της δημόσιας έξομολόγησης. Μετα- νοοΰντες καί θρηνοΰντες, έξομο- λογοΰνταν όλα τά αμαρτήματα ένώπιον τών αδελφών πρίν πανε νά αντλήσουν νέα ζωή από τήν Πηγή της Χαρας. Τόσο μέ τά λό­για του όσο καί μέ τήν διαγωγή του, ό πατήρ Ιωάννης είχε λάβει τό χάρισμα νά μπορεί νά μετα - δίδει τήν αίσθησή του γιά τήν παρουσία τοΰ Χριστοΰ: «Ο Χρι - στός είναι ή αναπνοή μου, πιό πολύ κι α π ’ τόν αέρα, κάθε στιγμή της ζωης μου. Είναι τό φώς μου πάνω από κάθε άλλο φώς, ή τροφή καί ή πόσις μου, ή ενδυσή μου, ή εόωδία μου, ή πραότης, ό πατέρας καί ή μητέ - ρα μου, τόπος πιό στέρεος από

τή γη, πού τίποτε δέν μπορεί νά κλονίσει καί μέ βαστάζει». Μετά τήν Λειτουργία, πού τέλειωνε τό μεσημέρι, περνοΰσε τήν ύπόλοι - πη μέρα του δεχόμενος αιτήμα­τα γιά προσευχές, έπισκεπτόμε- νος τά ίδρύματά του, έμπνέοντας πίστη, έλπίδα καί χαρά στούς απελπισμένους, καί γυρνοΰσε στήν οίκία του πολύ αργά τό βράδυ. Παρά τό πληθος τών δραστηριοτήτων του, τό πνεΰμα του δέν περιεσπατο ποτέ από τήν προσευχή, διότι εχοντας γί - νει κατά χάριν θεός, όλα τά λό - για καί ε'ργα του ήσαν προσευ - χές πλήρεις θείας ένέργειας.

Πρός τά τέλη τοΰ βίου του δοκιμάσθηκε σκληρά από αρρώ - στια τήν όποία ύπέμεινε μέ πρα­ότητα, υπομονή καί ευχαριστία. Προείπε τήν ήμέρα της έκδημίας του καί έκοιμήθη έν Κυρίω στίς 20 Δεκεμβρίου 1908, περιβεβλη­μένος τήν τιμή καί τήν εόλάβεια όλου τοΰ ρωσικοΰ λαοΰ, από τούς πιό ταπεινούς μέχρι τήν αότο- κρατορική οικογένεια. Σταλείς από τόν Θεό ώσάν προφήτης, ό πατήρ Ιωάννης της Κρονστάνδης κατέστη αφετηρία της πνευμα- τικης αφύπνισης τοΰ ρωσικοΰ λαοΰ στίς παραμονές της Ε π α ­νάστασης καί κατέδειξε τί πρέ - πει νά είναι ό ορθόδοξος ιερέας: ε'φορος καί οικονόμος της θείας φιλευσπλαγχνίας μεταξύ τών ανθρώπων.

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -Φ 280 "W Sa—

Γνωριμία μέ τήν πίστη μας

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΖΩΗΤοΰ Σεβ. Μητροπολίου Ναυπάκτου καίΆγ. Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ

6 κ τ η Κ α τ ή χ η σ η

Διάγραμμα

1. Ό άσωτος νοΰς2. Οί συνέπειες της άπομακρύνσεως τοΰ νοΰ άπό τήν καρδιά.3. Ή ούσία της άμαρτίας4. Ή άληθινή μετάνοιαΉ παραβολή του άσώτου υίου πού

μελετάμε, έκτός από τήν θεολογική, ανθρωπολογική καί έκκλησιολογική πλευρά έ'χει καί τήν ασκητική.

Αναλύοντας ο 'Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς τήν παραβολή του ασώτου λέγει οτι άσωτος είναι ο νους του ανθρώπου πού απομακρύνεται από τόν Θεό καί, γιά νά έκφραστουμε καλύτερα, λέγει οτι ή περιουσία του ανθρώπου, τήν οποία πηρε από τόν πατέρα του καί τήν σκόρπισε ασώ- τως, είναι ο νους. «Πρό πάντων ού - σία καί περιουσία ήμών έ'μφυτος ο νους έστιν ο ήμέτερος». Ή ψυχή του ανθρώπου έ'χει νου, λόγο καί πνεύμα κατά τό πρότυπο του Τριαδικου Θε - ου. Ό νους στήν φυσική του κατά­σταση είναι φωτισμένος καί διευθύ - νει τόν λόγο. Έ τσι, άσωτος άνθρω - πος είναι έκεΐνος του οποίου ο νους έκδαπανάται σέ άλλα πράγματα, δέν έ'χει μνήμη Θεου.

Ό ταν ο άνθρωπος ακολουθη τούς τρόπους της σωτηρίας, τότε ο νους παραμένει στόν έαυτό του καί στόν πρώτο νου, πού είναι ο Θεός. Ό ταν ομως ανοίξουμε τήν θύρα στά πάθη,

τότε ο νους, πού είναι ή δύναμη έκείνη της ψυχης πού μπορεΐ νά χα- ρακτηρισθη ώς λεπτοτάτη προσοχή, σκορπίζεται στά σαρκικά καί τά γή­ινα, στίς ηδονές καί τούς έμπαθεΐς λογισμούς. Ή φρόνηση, πού διακρί - νει τό καλό από τό κακό, είναι ο πλουτος του νου. Όσο ο νους τηρεΐ τίς έντολές του Θεου καί παραμένει στόν Θεό, τόσο καί ή φρόνηση λει - τουργεΐ φυσιολογικά, ξεχωρίζει τό καλό από τό κακό καί προτιμά τό πρώτο από τό δεύτερο, Ό ταν ομως ο νους αφηνιάση, τότε καί ή φρόνηση σκορπίζεται σέ πορνεία καί αφρο - σύνη.

Ό νους, λοιπόν, είναι ή κεντρική δύναμη της ψυχης, πού τήν διευθύνει καί τελικά κατευθύνει ολο τόν άνθρωπο. Αύτός κρατεί τήν έπιθυ - μία στραμμένη πρός τόν Θεό. Όταν, ομως ο νους αποχαυνωθη, τότε ή δύ­ναμη της ψυχης πού κατευθύνεται πρός τήν αγάπη, έκπίπτει από τόν Θεό καί σκορπίζεται σέ άλλα πράγ­ματα, οπότε αναπτύσσονται τά πά ­θη της φιληδονίας, της φιλαργυρίας καί της φιλοδοξίας. Στήν φυσική του

«Wj 281 ¥ Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -------·

κατάσταση ο νοΰς διευθύνει τόν θυ - μό έναντίον τοΰ διαβόλου. Ό ταν ομως ο νοΰς σκορπισθη καί άποχαυ - νωθη, τότε ο θυμός στρέφεται κατά των άλλων άνθρώπων καί μάχεται έναντίον τους. Επομένως, ο άνθρω - πος γίνεται άσωτος καί ο νοΰς του δαιμονιώδης καί θηριώδης.

Αύτό σημαίνει οτι ο νοΰς τοΰ άνθρώπου είναι πρωτοπαθής σχετικά μέ τήν άμαρτία. Διά των λογισμών, των αίσθητων πραγμάτων καί των φαντασιων εισέρχεται ή πειρασμική πρόταση μέσα στόν άνθρωπο, μέ μοναδικό σκοπό νά καταλάβη τόν νοΰ του, τήν λεπτοτάτη προσοχή, πού είναι τό κέντρο της προσωπικότητος τοΰ άνθρώπου. Γιά παράδειγμα, ερχεται κάποιος λογισμός, οτι γιά νά γίνη κάποιος πλούσιος πρέπει νά κλέ- ψη καί νά άδικήση τούς άλλους. Ή ομορφιά τοΰ πλούτου καί ολα οσα συνδέονται μέ αύτόν έρχονται ως εικόνες μέσα στήν ψυχή, μέ σκοπό νά καταληφθη ο νοΰς. ’Άν αίχμαλω- τισθη, τότε γίνεται έπιθυμία, στήν συ­νέχεια διάπραξη καί τέλος ή έπανα- λαμβανόμενη πράξη γίνεται πάθος. Έ τσι, ο άνθρωπος γίνεται ολοκλη­ρωτικά αιχμάλωτος τοΰ διαβόλου, οπως άκριβως ο άσωτος εγινε αιχμά­λωτος στούς πολίτας της πόλεως έκείνης, επομένως, ή έλευθερία τοΰ άνθρώπου είναι στήν πραγματικότη­τα έσωτερική. Μπορεί κανείς νά είναι έξωτερικά έλεύθερος, νά κα- τοικη σέ έλεύθερες πατρίδες, άλλά, οταν δέν εχη τήν έσωτερική έλευθε­ρία, ζη τήν τραγικότητα στήν ζωή του. Αντίθετα, μέ έλευθερία ύπαρξιακή μπορεί νά παραμένη κανείς στίς πιό άνελεύθερες τυραννίες καί νά αισθά­νεται έλεύθερος. ΟΙ μάρτυρες στήν περίοδο των διωγμων είχαν έσωτερική

έλευθερία, ένω πολλοί σύγχρονοι Χριστιανοί, πού εχουν έξωτερικές έλευθερίες, δέν τηροΰν τό θέλημα τοΰ Θεοΰ καί είναι δοΰλοι.

Στήν παραβολή τοΰ άσώτου λέ - γεται: «καί πορευθείς έκολλήθη ένί των πολιτών της χώρας έκείνης, καί επεμψεν αύτόν εις τούς άγρούς αύτοΰ βόσκειν χοίρους. καί έπεθύ- μει γεμίσαι τήν κοιλίαν αύτοΰ άπό τών κερατίων ών ησθιον οί χοίροι καί ούδείς έδίδου αύτω » (Λουκ. ιε', 15­16). '

ΟΙ πολίτες καί πολιτάρχες της πό - λεως έκείνης, πού βρισκόταν μακριά άπό τήν οίκία, είναι οί δαίμονες. Στή ’Ορθόδοξη Εκκλησία λέμε οτι οί δαί - μονες είναι πονηρά πνεύματα πού μι- σοΰν ύπερβολικά τόν άνθρωπο καί κάνουν τά πάντα γιά νά τόν άπομα- κρύνουν άπό τόν Θεό. Οί δαίμονες κατ’ άρχάς ήταν άγγελοι πού δόξα­ζαν τόν Θεό, άλλά άπό τήν ύπερη - φάνειά τους ε'πεσαν καί ε'γιναν δαί - μονες. Αύτοί γέννησαν άπό μόνοι τους τό κακό καί θέλουν νά οδηγήσουν τόν άνθρωπο στήν άποστασία. Τό μεγα­λύτερο πάθος είναι ή ύπερηφάνεια, γιατί αύτή ήταν ή πρώτη άμαρτία της πτώσεως των δαιμόνων καί τοΰ άνθρώπου.

Ό χοιρώδης βίος είναι κάθε πάθος, λόγω της μεγάλης του άκαθαρσίας. Καί χοίροι είναι οί άνθρωποι έκείνοι πού κυλιοΰνται στά πάθη. Πάθος λέ - γεται ή παρά φύσιν κίνηση καί λει­τουργία των δυνάμεων της ψυχης. Τά τρία βασικά πάθη είναι ή φιλοδοξία, ή φιλαργυρία καί ή φιληδονία. Κέν­τρο αύτων των τριων παθων είναι ή φιλαυτία, πού είναι ή παράλογος φι­λία τοΰ σώματος, οταν δηλαδή άγαπα κανείς τό σωμα του άνεξάρτητα άπό τήν ψυχή καί θέλη νά τό ίκανοποιη

• -------Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -# 282

σαρκικά. Άπό τά πάθη αυτά φύονται καί έκπορεύονται καί άλλα πάθη, τά όποια βασανίζουν τόν άνθρωπο. Στήν Ορθόδοξη Εκκλησία λέμε ότι τά πάθη είναι οί παρά φύσιν ένέργειες της ψυχης τοΰ ανθρώπου. Δηλαδή, υπάρχει ή αγάπη μέσα στόν άνθρω - πο γιά νά στρέφεται στόν Θεό καί νά Τόν έπιθυμη. Όταν όμως αυτή ή αγά­πη, αντί νά στρέφεται στόν Θεό, στρέ­φεται μέ έμπάθεια στά κτίσματα, τότε μιλοΰμε γιά πάθος της ψυχης.

Ο άσωτος άνθρωπος δέν μπορεί νά χορτάση από τά κέρατα τά όποια τρώγουν οί χοίροι, δηλαδή δέν είναι δυνατόν νά ίκανοποιήση πλήρως τήν έπιθυμία. Πάντοτε παραμένει νηστι­κός. Όσο κανείς αποκτα μεγαλύτε­ρη περιουσία τόσο καί αυξάνεται ή στέρηση, αλλά καί ή έπιθυμία γιά νά αποκτήση περισσότερα. Τότε ό άν­θρωπος θέλει, έάν είναι δυνατόν, νά αποκτήση όλο τό κόσμο. Επειδή όμως ένας είναι ό κόσμος, ένώ οί φιλάργυ - ροι είναι πολλοί, γ ι’ αυτό δέν μπορεί ποτέ νά χορτάση.

Κατά συνέπεια, όταν ό νοΰς αίχμαλωτισθη από έναν λογισμό η μιά φαντασία, παρασύρει τήν έπιθυμία καί τόν θυμό μακρυά από τόν Θεό καί ε'τσι όλόκληρος ό άνθρωπος αιχμα­λωτίζεται καί γίνεται άρρωστος μέ φοβερές συνέπειες τόσο γιά τόν εαυ - τό του όσο καί γιά τήν κοινωνία. Αότή είναι ή τραγικότητα της αμαρτίας. Καί φυσικά, όπως είπαμε προηγου - μένως, αυτό ξεκινα από τόν νοΰ πού αιχμαλωτίζεται.

Έ τσ ι καταλαβαίνουμε καλά τί α­κριβώς είναι ή αμαρτία. Έμεΐς ε'χου - με συνδέσει τήν αμαρτία μέ μερικά έξωτερικά γεγονότα καί έξωτερικές πράξεις. Αναμφίβολα καί αυτά είναι αμαρτία, αλλά μποροΰμε νά ποΰμε

ότι αυτές οί πράξεις (κλοπή, ψέματα, θυμοί, κ.λπ.) είναι αποτελέσματα καί καρποί τοΰ σκοτασμοΰ καί της αιχμαλωσίας τοΰ νοός. Ή αμαρτία είναι ό σκοτασμός τοΰ νοός καί στήν συνέχεια ή παρά φύσιν κίνηση τών δυνάμεων της ψυχης καί ή απομά­κρυνση τοΰ ανθρώπου από τόν Θεό, από τήν πραγματική του οίκία. Στήν κατάσταση αυτή ό,τι καί νά κάνη ό άνθρωπος είναι αμαρτωλός. Ο άγιος Γ ρηγόριος ό Παλαμας φθάνει στό ση - μεΐο νά πη ότι, όταν ό άνθρωπος δέν εχη τήν Χάρη τοΰ Θεοΰ μέσα του, τότε ό,τι κάνει είναι αμαρτωλό. Καί ό Χριστός σέ σχετική παραβολή ανέ - φερε ότι οί πέντε μωρές παρθένες, ένώ έξασκοΰσαν παρθενία καί έγκράτεια, έπειδή δέν είχαν λάδι στίς λαμπάδες, δηλαδή, έπειδή δέν είχαν μέσα τους τήν Χάρη τοΰ Θεοΰ - πράγ­μα τό όποιο φαίνεται από τήν ύπαρ­ξη της νοερας προσευχής - δέν είσήλθαν στήν Βασιλεία τοΰ Θεοΰ.

Γι’ αυτό καί ή άσκηση συνίσταται στό πώς νά κρατοΰμε τόν νοΰ καθα­ρό, πώς από τόν σκοτασμό θά φω - τισθη καί θά ε'χη αδιάλειπτη μνήμη Θεοΰ. Ή ορθόδοξη άσκηση δέν έξαν- τλεΐται σέ μερικά έξωτερικά εργα, αλλά στήν κάθαρση της καρδιας καί τόν φωτισμό τοΰ νοΰ. Γιατί, όταν ό νοΰς είναι σωστά προσανατολισμένος τότε λειτουργεί κανονικά όλόκληρος ό οργανισμός τοΰ ανθρώπου.

Άν αμαρτία είναι ό σκοτασμός τοΰ νοΰ, ή απομάκρυσή του από τόν Θεό, μετάνοια είναι ό φωτισμός τοΰ νοΰ, ή έπάνοδός του στόν Θεό. Στήν παραβολή τοΰ ασώτου υίοΰ φαίνεται καθαρά τί ακριβώς είναι ή μετάνοια. Λέγεται χαρακτηριστικά: «είς εαυτόν δέ έλθών είπε· πόσοι μίσθιοι τοΰ πα- τρός μου περισσεύουσιν άρτων, έ-

283 φ· Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

γώ δέ λιμώ άπόλλυμαι! άναστάς πο- ρεύσομαι πρός τόν πατέρα μου καί έρω αύτώ· πάτερ, ημαρτον εις τόν ουρανόν καί ένώπιόν σου· ούκέτι είμί άξιος κληθηναι υιός σου· ποίησόν με ώς ένα των μισθίων σου. κα ί άνα­στάς ήλθε πρός τόν πατέρα αύτοΰ» (Λουκ. ιε 17 -20).

Στό κείμενο αύτό μπορουμε νά δουμε μερικά γνωρίσματα της αλη­θινής μετανοίας.

Πρώτον, ήλθε στόν έαυτό του. Αύτό φανερώνει οτι ο νους έπέστρε- ψε μέσα στήν καρδιά από τήν διάχυ - σή του. Όσο καιρό λιμοκτονουσε, ο νους βρισκόταν έ'ξω, διασκορπισμέ - νος διά τών αισθήσεων στόν κόσμο. Έ ρχεται κάποια στιγμή πού γίνεται ανάνηψη του ανθρώπου καί καταλα­βαίνει τήν φρικτή του κατάσταση.

Δεύτερον, αναπτύσσεται έντονα ή αρετή της αύτομεμψίας. Καταδικάζει τόν έαυτό του, τόν θεωρεί ανάξιο νά είναι παιδί του Θεου. Δέν ένοχοποιεΐ κανέναν άλλον, δέν θεωρεί τούς άλ­λους ώς αιτία γιά τήν απομάκρυνσή του από τό σπίτι του πατέρα του. Θε­ωρεί οτι είναι ανάξιος νά είναι υίός του πατέρα του. Τό θεωρεί μεγάλο καί τό νά είναι μισθωτός.

Τρίτον, αύτή ή ανάνηψη καί ή κα- τάγνωση, δηλαδή ή αύτομεμψία δέν είναι έ'ργο ανθρώπινο, αλλά ώρα της Χάριτος του Θεου. Διά της θείας Χά- ριτος αντιπαραβάλλει τήν φρικτή κατάσταση στήν οποία βρίσκεται μέ τήν οικία του πατέρα του. Πραγμα­τικά, ο Θεός, διά της φιλανθρωπίας Του, μερικές φορές αποκαλύπτει με­ρικές ακτίνες της δόξης Του, ώστε ο άνθρωπος νά αντιληφθη τήν φρικτή του κατάσταση. Δέν μπορεΐ κανείς νά καταλάβη τήν κατάστασή του άν δέν

έμπνευσθη από τήν Χάρη του Θεου. Ή μετάνοια είναι μιά θεία έ'μπνευση.

Τέταρτον, δέν αρκεΐται σέ έπιθυ - μίες καλές, αλλά ένεργοποιεΐ καί τό θυμικό μέρος της ψυχης του. Δέν μπο­ρεΐ κανείς νά έπιστρέψη στόν Θεό άν καί τό θυμικό δέν συνεργήση πρός τουτο. Γι’ αύτό λέγεται οτι ο άσω - τος αμέσως μετά τίς σκέψεις πού έ'κανε «αναστάς ήλθε πρός τόν πα ­τέρα του».

Πέμπτον, ή τελική κατάληξη της έπιστροφης είναι ή είσοδος στήν οικία καί ή συμμετοχή του στό πα ­νηγύρι πού γίνεται έκεΐ, καθώς έπί - σης καί ή συμμετοχή του στό εύχα- ριστιακό δεΐπνο, στήν θεία Λειτουρ­γία καί τήν βρώση καί πόση του Σώ - ματος καί του Αίματος του Χριστου. Έ τσ ι π ιά καταλαβαίνουμε οτι ή συγχώρηση της αμαρτίας οπως καί ή λέξη τό λέγει (συγ-χώρηση), είναι συμπόρευση καί συμμετοχή στήν Εκκλησία. Μέ τήν αιχμαλωσία καί τόν σκοτασμό του νου φεύγουμε από τήν Εκκλησία καί μέ τήν έλευ - θέρωση καί τόν φωτισμό του νου έπα- νερχόμαστε στήν Εκκλησία.

Τά οσα είπαμε στήν Κατήχηση αύτή δείχνουν οτι ή αμαρτία είναι ή απομάκρυνση του νου καί του ανθρώ - που από τόν Θεό, ο σκοτασμός του νου, καί ή μετάνοια είναι ή έπιστρο - φή του νου καί του ανθρώπου στόν Θεό, πού γίνεται διά του φωτισμου του νοός. Αύτό έ'χει μεγάλη σημασία, γιατί καταλαβαίνουμε καλά γιατί τό άγιο Βάπτισμα λέγεται φώτισμα. Ό νους φωτίζεται, ολες οί δυνάμεις της ψυχης, τό έπιθυμητικό, τό λογιστικό καί τό θυμικό αγιάζονται καί χαρι- τώνονται καί έ'τσι αγιάζεται ολόκλη - ρος ο άνθρωπος.

('Από τό βιβλίο Κατήχηση γιά Βάπτιση τών ένηλίκων, Έ κδ. Άπ. Διακονίας. Αθήνα 1998).

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν - # 284

Π ρ ο σ π ά θ ε ια , μ ια ς α υ τ ο κ ρ ιτ ικ ή ς μ έ θ έ α τ ό Θ ε ιο Β ρ έφ ο ς *

Τοΰ Άρχιμ. Ιακώβου Καραμούζη

% L ς δοξολογήσουμε τόν Τρ1α- t / 1 δικό Θεό, διότι μας έ'χει χα-

γ ρίσει τό λειτουργικό έ'τος, ( μ Ι γ τό όποιο μέ τίς Δεσποτικές

I * * * Λκαί Θεομητορικές εορτές του καί μέ τίς καθημερινές μνήμες των αγίων, μας δείχνει τό δρόμο καί γιά τόν δικό μας προσωπικό αγιασμό καί τήν πνευματική ανα­γέννηση. Έφόσον «ο Λόγος σάρξ έγένετο» (Ίωάν. 1, 16) τότε μπορεί καί ο άνθρωπος νά εύλογηθεί καί νά άγιασθεί. Ή παρουσία του Χριστού, αύτό πού ονομάζουμε Χριστούγεννα, ή Ενανθρώπηση

του ΥΙου καί Λόγου του Θεου Πα- τρός στόν κόσμο άποτελεί τήν έκπλήρωση καί τήν πραγματο­ποίηση των προφητειών της Πα- λαιας Διαθήκης. Τό όνειρο τών Έθνων, ή έλπίδα του περιούσιου λαου, τό κήρυγμα τών Πατριαρχών καί ή δικαίωση τών άγίων καί ένα- ρέτων άνθρώπων της Παλαιας Διαθήκης συντελείται πλέον! Ό ’Άσαρκος Λόγος γίνεται ’Ένσαρκος Λόγος. Τό Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός καί Λόγος του Θεου Πατρός λαμβάνει πραγ­ματικό καί άληθινό άνθρώπινο

* Έκφωνήθηκε στήν αίθουσα της ’Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος «Ή εύσέβεια» στίς 18-12-2011 καί έπαναλήφθηκε στόν Ί.Ν. της Παναγίας της Αγιάσου μέ τήν εύκαιρία της έορτης τών Κατηχητικών Σχολείων.

• c\!SSm sS\, 285 Φ- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

σώμα μέ λογική ψυχή καί γενναται από τήν Παρθένο Μαρία, ή οποία συνέλαβε τό Σωτηρα καί Λυτρω­τή μας, μέ τήν ενέργεια τοΰ Αγί­ου Πνεύματος. Ό μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας μας άγιος ’Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αφοΰ σωστά καί ορθά ονομάζει τά Χριστούγεννα «κέντρο καί πηγή όλων τών εορτών», διότι εάν δέν γεννιόταν ο Χριστός μας οΰτε θά βαπτιζό- ταν οΰτε θά σταυρωνόταν καί οΰτε θά ανασταινόταν, αναφέρει τά εξης γιά τό μυστήριο της Ένσαρκώσεως τοΰ Θεοΰ: «Τί νά πώ; γιά ποιό νά μιλήσω; Βλέπω τή μητέρα, αντικρύζω τό παιδί, ομως, τόν τρόπο της γέννησης δέν τόν καταλαβαίνω. Νικιέται ο φυσικός νόμος, νικιέται καί ή τάξη τοΰ κό­σμου, οπου εκφράζεται ή βούλη­ση τοΰ Θεοΰ. Δέ γεννήθηκε σύμ­φωνα μέ τούς νόμους της φύσης. Ή φύση αδράνησε. Ένήργησε ή βούληση τοΰ Δεσπότη. Τί απερί­γραπτο δώρο! Ό μονογενής πού υπάρχει πρίν αρχίσουν νά με- τριοΰνται οι αιώνες, αυτός πού δέν εμπίπτει στίς ανθρώπινες αισθήσεις, ο ασύνθετος, ο αιώνιος, ο ασώματος, περιβλήθηκε τό σώμα μου πού υπόκειται στή φθορά, πού συλλαμβάνεται στίς αισθή­σεις. Γιατί; Γιά νά μπορέσει νά μας διδάξει καθώς τόν βλέπουμε κι ετσι νά μας οδηγήσει πρός οσα ή ορασή μας δέν μπορεί νά συλλά- βει. Έπειδή οι ανθρωποι εχουν με­γαλύτερη εμπιστοσύνη στά μάτια τους παρά στά αυτιά τους κι ετσι αμφιβάλλουν γιά ο,τι δέ βλέπουν,

γι’ αυτό ακριβώς ο Θεός ανέχτη­κε νά παρουσιαστεί μέ σώμα μπρός στά μάτια μας, γιά νά δια­λύσει τίς αμφιβολίες, πού είχαμε ακούγοντας μόνο τά λόγια του. Καί γεννιέται από παρθένα πού αγνοεί τήν υπόθεση καί ή οποία υπηρξε απλό όργανο της απόρ­ρητης δύναμης τοΰ Θεοΰ. Έ να μόνο πράγμα, εκείνο πού ρώτησε κι εμαθε από τό Γαβριήλ, δηλαδή, οταν ρώτησε «πώς εσται μοι τοΰτο επεί ανδρα ου γινώσκω;», της είπε: Αυτό θέλεις νά μάθεις; «Πνεΰμα άγιον επελεύσεται επί σέ καί δύναμις Ύψίστου επισκιάσει σοι».

Ό δέ άγιος Γρηγόριος ο Θεο­λόγος μιλώντας γιά τήν Γέννηση τοΰ Χριστοΰ μας, ομολογεί μέ ιδι­αίτερο ευλαβη θαυμασμό: «Πόσο αξιοθαύμαστη είναι ή ένωση αυτή τοΰ Θεοΰ μέ τόν ανθρωπο! Πόσο παράδοξη ανάμιξη! Έκείνος πού υπάρχει δημιουργείται. Έκείνος πού πλουτίζει τούς αλλους, γίνε­ται πτωχός. Ό πλήρης κενοΰται από τή δόξα Του, γιά νά γευθώ εγώ από τήν πληρότητά Του».

Ασύλληπτο, αγαπητοί μου α­δελφοί, γιά τό μυαλό τοΰ ανθρώ­που νά συλλάβει τό γεγονός της Θείας Ένσαρκώσεως, νά ερμηνεύ­σει μέ τούς νόμους της λογικης τό «πάντων τών καινών καινότατον, τό μόνον καινόν υπό τόν ήλιον» (αγ. Ίω. ο Δαμασκηνός) μυστήριο. «Μυστήριο ξένον, ορώ καί παρά­δοξον» μας λέγει ο ιερος υμνωδός! Ό ’Άκτιστος γίνεται καί κτίσμα, δηλαδή δημιούργημα, χωρίς ταυ­

• ------- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -# 286

τόχρονα νά χάνει κάτι άπό τή Θεότητά Του. Τέ­λειος Θεός κατά πάντα καί τέλειος άνθρωπος σέ όλα εκτός φυσικά άπό τήν άμαρτία, διότι αύτή δέν άνήκεια στήν κατά φύση ζωή άλλά στήν παρά φύση. Μπορεΐ γιά τόν Πλάτωνα ο Θεός νά μήν είναι σέ θέση νά γίνει καί άνθρωπος, γιά τήν Εκκλησία μας, όμως «ο Λόγος ε'γινε άνθρωπος κι ε'στησε τή σκηνή άνάμεσά μας» (Ίω. 1, 14) γιά νά μας άπαλ- λάξει άπό τήν άμαρτία, τή φθορά καί τό θάνατο, άπό τήν κυριαρχία του διαβόλου. Γιά νά μας θυμίσει τό χαμένο Παράδεισο. Τή Βασιλεία του Θεου. Τήν αιώνια ζωή, η οποία άρχίζει άπό τόν παρόντα κόσμο καί άπό εκείνη τή στιγμή πού εντασσόμαστε μέ τό Βάπτι- σμά μας στή ζωή της Εκκλησίας. Ό πολυπόθητος, λοιπόν, Μεσσίας ηρθε. Είναι ο Σωτήρας του κό­σμου. Αύτό σημαίνει Ίησους. Είναι ο Εμμανουήλ, μέ άλλα λόγια, ο Θεός άνάμεσά μας. Είναι ο νέος Άδάμ πού ηρθε στόν άρρωστο άπό τήν άμαρτία άνθρωπο, γιά νά τόν θεραπεύσει σωματικά καί ψυχικά. Γιά νά δώσει τή δυνατό­τητα στόν καθένα μέσα άπό τή ζωή της Εκκλησίας μας νά προ­χωρήσει στήν πνευματική τελεί­ωση. Δέν ηρθε ο Χριστός γιά νά δείξει πόσο σοφός είναι, δέν ηρθε ο Χριστός στή γη γιά νά φέρει μία νέα διδασκαλία, δέν εμφανίστηκε

γιά νά άλλάξει εκεΐνα τά κοινω­νικά συστήματα καί τίς δομές πού καταδυναστεύουν τόν άνθρωπο, δέν ηρθε κάν γιά νά φέρει μιά νέα θρησκεία, δέν γεννήθηκε τελικά ο Χριστός μας, γιά νά γίνει ο άνθρω­πος καλύτερος.

Ό Χριστός ηλθε μας λέει ο Μέ- γας Άθανάσιος «γιά νά γίνει ο άνθρωπος θεός». Παράξενα άκού- γεται! Πολλές οι ενστάσεις του μυαλου! Δυσκολοκατόρθωτο τό εγχείρημα! Ό χι, όμως, άδύνατο άπό τή πλευρά του Θεου. Καί όταν ενα γεγονός τό θέλει ο Θεός τότε γίνεται, ε'στω καί άν χαλάσει ο κόσμος! Τότε είναι κάτι περισ­σότερο άπό φυσικό, περισσότερο άπό άληθινό. ’Ή μαλλον είναι τό όντως πραγματικό! Τό όντως θαυ­μαστό! Τό όντως άξιο εγκωμίων! Αύτό λένε, αύτό βροντοφωνά- ζουν, αύτό διαλαλουν οι άναρίθ- μητες στρατιές των άγίων μας καί πάνω άπό όλους τό πρόσωπο της Παναγίας μας.

Ή συνέχεια στό έπόμενος τεΰχος

287 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

^ νταμώ σανε στήν Ούρανούπολη, J \ πηγαίνοντας γιά προσκύνη μα στό

V V Π εριβόλι τη ς Παναγίας. Ό μ ω ς κάτι ετυχε στό δρόμο καί χάσανε τό τ ε ­λευτα ίο “μοτόρι” γιά τή Δάφνη.

- Καί πότε θά εχ ε ι άλλο μοτόρι; ρώτησε ό άσπρομάλ- λης, μά πού δέν εδ ε ιχ ν ε καί τόσο ήλικιω μένος.

- Αύριο τό πρωί, τώρα -τ ο υ άπάντη- σε ό πράκτορας. Π η γα ίνετε να β ρείτε κάποιο δω μάτιο νά κ ο ιμ η θ ε ίτ ε , καί αύριο πρωί, πάλι έδω είμασ τε.

Κ ο ιταχτήκανε γιά λίγο, σάν νά λ έ ­γανε: “Καί τώρα τί κάνουμε;” Κι άμέσως άποφασίσανε νά ψάξουν γιά δωμάτιο. Μά δέν ή τα νε πράγμα εύκολο, τέτο ια έποχή. Ό λ α γεμ ά τα , όπου ρω τούσανε. Μ ικρό τό μέρος, πολύς ό κόσμος. Τ έ ­λος, βρήκανε σ’ ε ν ’ άπόμακρο σπίτι ενα δω μάτιο καί τό πιάσανε. Δ έν ή τα ­

νε καί σπουδαίο, μά δέ βρίσκανε καί κα­λύτερο .

- Μ ιά βραδιά είνα ι, θά περάσει, ψ ι­θύρισε ό γερ ο ν τό τερ ο ς . Πρωί-πρωί θά πάρουμε τό μοτόρι γιά Δάφνη.

- Δίκιο εχεις, λέε ι ό άλλος. Σ τό δρ ό μ ο γ ιά τό 'Αγιον Ό ρ ο ς πρέπει νά ’ναι όλα όσο γ ίν ετα ι πιό άσκητικά!

Του εκανε πολλή έντύπωση ό λόγος καί τόν κο ίτα ξε μέ θαυμασμό. Άφήσα- ν ε τά πράγματά το υ ς , ερ ρ ιξα ν δυό χ ο υ φ τες νερό στό πρόσωπό το υ ς καί βγηκαν νά χαζέψουν λίγο στήν παραλία. Ή θ ε λ α ν νά βγουν άπό τό κλειστό δω­μάτιο, γ ια τί ε ίχ ε μιά περίεργη καί άκα- θόριστη μυρουδιά, κ ’ εκα νε καί πολλή ζέστη.

Μ ιά -δυ ό β ό λ τες π έρ α-δω θε, κ ο υ ­ράσ τηκαν. Είπαν νά κα θή σ ουν νά πιουνε κάτι. Βρηκαν ενα μαγαζάκι, σ’

Τοΰ Π. Πάσχου

(Άπό τό βιβλίο του Π. Πάσχου, Ό Γέροντας, Μάϊος 1997).

• ------- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -φ 288 ‘\ bso-~

έν α σ τενό , πού δέν ε ίχ ε πολύ κόσμο. Κ α θή σ α νε σέ μιά γω νιά . Τό μαγαζί σ έρ β ιρ ε ζεσ τή μπουγάτσα. Ό π ω ς ομολόγησαν μετά δέν το ύ ς έν δ ιέφ ερ ε τόσο τό γλυκό, αν καί ήταν φρέσκο καί νόστιμο , όσο ή γω νιά πού ε ίχ ε πολλή ησυχία.

Στίς στάσεις του λεω φορείου είχαν άλλά ξει δυ ό -τρ εΐς κο υ β έντες , μά δέν ε ίχα νε γνω ριστεί καλά. Τώρα το ύ ς δό ­θη κε ή εύκα ιρ ία νά γνω ριστούνε καί ν ’ ά ντα λλά ξο υνε τά πάθια καί το ύς πό­νους τους. Ό άσπρομάλλης, πού δέν ήταν ο ύ τε σαράντα χρονων, ήταν άπό τήν Πάτρα, καί τόν έλ εγα ν Βασίλη. Τόν αλλον τόν έλεγα ν Άντώνη, γύρω στά εξήντα, κ’ ήταν άπό τήν Κυπαρισσία. Κ’ οί δυό τους πήγαιναν νά βρουν τό Γ έ- ροντά τους, στό Ά γιον Ό ρ ο ς . Σιγά- σιγά, μάθανε πώς πήγαιναν νά ίδοΰν τόν ίδιο γέροντα , στά Καυσοκαλύβια.­

- Έγώ, πού λ ές Βασίλη, του χρωστω του Γέροντα όχι μονάχα τή ζωή μου, άλλά καί τή ζωή τή ς γυνα ίκας μου καί των παιδιων μου. Μ ά είνα ι μεγάλη καί μακριά ιστορία, που νά στή λέω τώ ρα...

- Τ ό τε νά σου πω έγώ τή δική μου, γιά νά μου πεΐς μετά, στό σπίτι, τή δική σου.

- Ά ν έχο υμ ε καιρό κι αν έχ ε ις κου­ράγιο ν ’ άκους ξέ ν α βάσανα, πολύ εύχαρίστω ς.

* * *

Παραμέρισε τό πιατάκι τή ς μπου­γάτσας, ήπιε μιά γουλιά νερό καί άρχι­σε, κοιτώ ντας τον στά μάτια.

- Έγώ, πού λές κύρ-Άντώνη, δέν τόν έγνώ ρισα ποτέ τό Γέροντα, μά έχω άκούσει τόσα πολλά, πού πίστεψα πώς μόνον αύτός μπορεΐ νά μέ βοηθήσει, νά μέ γ ια τρ έψ ει.

- Ά δ ελφ έ μου, αν σ’ ακουγε ο Γ έ­ροντας θά σου έλεγε: “Μη βλαστημάς τό Θεό, παιδί μου! Ό Θ εός κάνει τή θ ε ­ραπεία, τό θαυμα· έμ ε ΐς είμασ τε άπλως οί δ ιάκονοί του. Νά π ιστεύεις στό Θ εό

καί όχι στούς άνθρώπους!”- 'Έ χεις δίκιο, κύρ-Άντώ νη, ο Θ εός

κάνει τό θαυμα, όπως όλοι τό γνω ρί­ζουμε, μά δέν τόν βλέπουμε· κ ’ έτσ ι λ έμ ε πώς οί άγιοι καί οί χαρισματουχοι μάς γιατρεύουν, πού τούς βλέπουμε καί τούς άκουμε. Ή πίστη μας καί ή λατρεία μας ε ίνα ι στό Θ εό, μά ίσως νά ή τα νε λ ε ιψ ή , αν έλε ιπ α ν ο ί άνθρω π οί Του -όπω ς ο Γέροντας, πού πάμε νά ί- δουμε.

Ό Άντώ νης αρχισε νά τόν άκούει πιό προσεχτικά. Παρά τή ν εό τη τά του, μιλουσε μέ γνώση καί σύνεση, σά νά ’χε σπουδάσει τά γράμματα τής Εκκλησίας. Τόν ρώτησε, λοιπόν:

- Συμπάθα με, πού σέ διακόφτω, Βα­σίλη, γιά νά σέ ρωτήσω: τί σπούδασες; τί δο υλειά κάνεις;

- Μ όλις καί μετά βίας έβγαλα τό Γ υ- μνάσιο, κύρ-Άντώ νη, Είχε, όμως, ένα κατάστημα ο πατέρας μου καί όταν άνα- παύτηκε, Θ εό ς σχωρέστον, άνέλαβα έγώ. Μ ικρό έμπορικό είναι, πουλάω ύφάσματα, κουβέρτες κ.λπ., άλλά, δόξα τω Θεω, τά βολεύω. Ά ν δέν ύπήρχε τό δράμα, γ ιά τό οποΐο πάω νά ίδω τό Γ έ­ροντα, θά ήμουν πολύ εύτυχ ισ μ ένο ς...

- Μ έ συγχω ρεΐς, Βασίλη, πού σέ διέκοψα. Συνέχισ ε άπό κεΐ πού σ ταμά­τησες.

- Δ έν πειράζει, κύρ-Άντώ νη. Ά λ λ ω ­στε, δέν αρχισα τήν πικρή μου ίστορία, πού μου ασπρισε τά μαλλιά μου μέσα σέ μιά β ρ α δ ιά .!

- Καί πως έγ ιν ε αύτό, εύλογημένε;- Κάμε ύπομονή, κύρ-Άντώνη, καί θά

τ ’ άκούσεις.Ό Άντώνης μετακίνησε τήν καρέκλα

του πιό κοντά, ν ’ ά κο ύει καλύτερα. Έ ρ ρ ιξα ν μιά ματιά γύρω τους, ο κό­σμος πήγαινε πιό πολύ πρός τήν παρα­λία καί τά ζαχαροπλαστεΐα, τά καφενεΐα, τά εσ τιατόρ ιά της. Έδω ήταν σχεδόν έρημική γωνιά. Οί πιό πολλοί παίρνανε μπουγάτσες στό χαρτί καί φ εύγανε. Πολύ λίγοι καθόντανε. Ή τα ν ε σχεδόν μόνοι τους.

Συνεχίζεται

289 ·■ Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

ΙΔΡΥΜΑΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΘ. ΒΟΣΤΑΝΗ

ΠΙ ΝΑΚΑΣύποψηφίων ύποτρόφων, οί οποΐοι θά συμμετάσχουν στό διαγω -

νισμό της 28ης καί 29ης Δεκεμβρίου 2011.(Πράξη του Διοικητικου Συμβουλίου τών Φιλανθρωπικών Κατα -

στημάτων Μυτιλήνης, αριθμ. 1184/3267/12-12-2011).

Νέοι1) Κουφου Μαρία του Δημη-

τρίου, κατεύθυνση Τεχνο­λογική, σχολή Επιστημώ ν Άγωγης, τμημα Παιδαγωγι - κό Δημοτικης Έ κπ α ίδευ - σης.

2) Κομνηνάκα Εύφροσύνη του Ιγνατίου, κατεύθυνση θεω - ρητική, σχολή Έ πιστημών Άγωγης, τμημα Παιδαγωγι - κό Δημοτικης Έ κπ α ίδευ σης.

3) Χατζημιχαήλ Μ αρία-Εύαγ- γελία του Έμμανουήλ, κα τεύθυνση Τεχνολογική, σχο λή Θ ετικών Ε π ισ τη μ ώ ν , τμημα Μαθηματικών.

4) Βερρη Μαρία του Σπυρίδω -νος, κατεύθυνση θεωρητική, σχολή Φιλοσοφική, τμημα Φιλολογίας.

5) Τριανταφύλλου Έρμιόνη του Ιω άννη , κατεύθυνση Τεχνολογική, σχολή Οικονο­μικών καί Κοινωνικών Έ π ι στημών, τμημα Λογιστικης καί Χρηματοοικονομικης.

6) Μακρη Ζωγραφία του Στυ - λιανου, κατεύθυνση θεωρη τική, σχολή Νομικών, Οικο - νομικών καί Πολιτικών Έ πι στημών, τμημα Νομικης.

7) Βογιατζης Νικόλαος του Κωνσταντίνου, κατεύθυνση Τε χνολογική, σχολή Πολυτε χνική, τμημα Η λεκτρολό­γων Μηχανικών καί Μηχα - νικών Υπολογιστών.

8) Β ακάλης Γρηγόριος του Λουκά, κατεύθυνση Τεχνο - λογική, σχολή Πολυτεχνική, τμημα Πολιτικών Μηχα - νικών.

9) Μ αυροθαλασσίτη Άποστο λία του Τιμολέοντα, κατεύ - θυνση Τεχνολογική, τμημα Οικονομικών Επιστημών.

Φιλανθρωπικά Κ αταστήματαΜυτιλήνης Έ κπαιδευτικό Κλη

ροδότημα Γ. Βοστάνη

Μυτιλήνη 12 Δεκεμβρίου 2011

• ------- Ο Π Ο Ι Μ Η Ν -# 290

ΙΔΡΥΜΑΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΘ. ΒΟΣΤΑΝΗ

ΠΙ ΝΑΚΑΣάνακηρυχθέντων ύποτρόφων, οί οποίοι συμμετείχαν στό διαγω -

νισμό της 28ης καί 29ης Δεκεμβρίου 2010.(Πράξη τοΰ Διοικητικοΰ Συμβουλίου των Φιλανθρωπικων Κατα -

στημάτων Μυτιλήνης άριθμ. 1177/3260/21-01-2011).

Παλαιοί1) Φιάσκα Στρατονίκη τοΰ Θε -

οδώρου, κατεύθυνση θετική, σχολή Έ πιστημων καί Τε- χνολογιων, τμημα Βιολογι - κων Έ φαρμογων καί Τε χνολογιων.

2) Ακάματου Βασιλεία τοΰ Γε -ωργίου, κατεύθυνση τεχνο λογική, τμημα Οίκονομικης Έπιστήμης.

3) Βαρδαξης Γεώργιος τοΰ Γρηγορίου, κατεύθυνση θεωρη τική, σχολή Έ πιστημων τοΰ Άνθρώπου, τμημα Π αιδα­γωγικό Είδικης Άγωγης.

4) Παλαιολόγος Ιωάννης τοΰ Χαριλάου, κατεύθυνση τε - χνολογική, τμημα Λογιστι - κης καί Χ ρηματοοικονο μικης.

5) Μαϊστρέλλη Βασιλική τοΰ Δημητρίου, κατεύθυνση θε ωρητική, σχολή Έ πιστημων Άγωγης, τμημα Παιδαγωγι - κό Δημοτικης Έ κπ α ίδευ σης.

6) Τουραμάνης Άλέξανδρος τοΰ Προκοπίου, κατεύθυνση

τεχνολογική, Πολυτεχνική σχολή, τμημα Η λεκτρολό­γων Μηχανικων καί Μηχα - νικων Ύπολογιστων.

7) Κροίσος Γεώργιος τοΰ Έ μ - μανουήλ, κατεύθυνση θετι - κή, σχολή Γεωπονική, τμημα Άγροτικης Οίκονομίας καί Ανάπτυξης.

8) Άξιομακάρου Μαριάνθη τοΰΘεοφάνους, κατεύθυνση τε χνολογική, Σχολή Θετικων Έπιστημων, Τμημα Μαθη ματικων.

9) Κινικλη Θέκλα τοΰ Μιχαήλ, κατεύθυνση τεχνολογική, Πολυτεχνική Σχολή, Τμημα Ηλεκτρολόγων Μηχανικων καί Μ ηχανικων Ύ πολο - γιστων.

Φιλανθρωπικά Κ αταστήματα Μυτιλήνης. Έ κπαιδευτικό Κληροδότημα Γ. Βοστάνη

Μυτιλήνη 21 Ίανουαρίου 2011

291 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Κατά τόν μήνα Δεκέμβριον ό Σεβ.Μητροπολίτης Μ υτιλήνης κ. Ιάκω ­βος έτέλεσ ε τήν θείαν Λειτουργίανή έχοροστάτησεν εις αλλας Ακο­λουθίας ώς κατωτέρω:❖ Τήν 4ην του μηνός, έτέλεσ ε τήν

Δ οξολογίαν έπί τή εορτή τής Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδος του Πυροβολικου, εις τόν όμώ- νυμον ίερόν Ναόν του Στρατοπέ­δου Λ/ΓΟΥ Σαράντου Μαυρουδή.

❖ Τήν 6ην του αύτοΟ μηνός, έτέλε- σεν όμοίως τήν Δοξολογίαν έπί τή εορτή του Αγίου Νικολάου εις τόν όμώνυμον ί. Ναόν Πλωμαρίου, προέστη τής Λιτανείας καί έ τ έ ­λεσε τρισάγιον διά τούς πεσόντας εις τάς Ναυμαχίας Λήμνου καί Έ λλης.

❖ Τήν 8ην ίδίου έτελέσ θη Δοξολο­γία εις τόν ί. Ναόν Αγίου Ίωάννου Καλλονής, χοροστατούντων των Μητροπολιτών Μηθύμνης καί Μυ­τιλήνης, καθώς καί Τρισάγιον είς τό Μνημεΐον Πεσόντων είς τό Τυ- ρανίδιον, χοροστατουντος του Μητροπολίτου Μυτιλήνης.

❖ Τήν 10ην του αύτου μηνός ό Σε- βασμιώτατος έτέλεσε είς τόν Μη- τροπολιτικόν Ναόν Μ υτιλήνης τήν κηδείαν του Πρωτοπρεσβυ­τέρου Εύστρατίου Άναστασέλλη, σ υγχοροσ τατούντω ν των Μ η ­τροπολιτών Μ ηθύμνης καί Λή­μνου.

❖ Τήν 15ην του μηνός, έτελέσ θη ό Αγιασμός των Ε γκα ιν ίω ν του Νέου Έ φετείου Μυτιλήνης, χο­ροσ τατούντω ν των Μ ητροπο­λιτών Μ ηθύμνης καί Μυτιλήνης.

❖ Τήν 17ην του μηνός, ό Σεβα- σμιώτατος έτέλεσ ε τήν Δοξολο­γίαν έπί τή εορτή των Τ ριων Αγίων

Παίδων, προστατων των Πυρο- σβεστων, είς τόν όμώνυμον ί. Ναόν τής Πυροσβεστικής.

❖ Τήν 23ην ίδίου, είς τόν ί. Ναόν Πα­ναγίας Αγιάσου έτέλεσ ε τήν κη­δείαν του Εύστρατίου Κουταλέλ- λη, διδασκάλου.

❖ Τήν 25ην του μηνός, είς τόν Μη- τροπολιτικόν Ναόν Μ υτιλήνης, τήν πανηγυρικήν θείαν Λ ειτουρ­γίαν, έπί τή εορτή των Χριστου­γέννων.

❖ Τήν 26ην ίδίου, τήν θείαν Λ ει­τουργίαν είς τόν ί. Ναόν Αγίου Ρα­φαήλ τής Ί. Μ ονής Αγίου Ρα­φαήλ. Τήν ίδίαν ήμέραν, είς τόν ί. Ναόν Ταξιάρχου Μιχαήλ Μαντα- μάδου, έτέλεσ ε καί τόν γάμον του Εύστρατίου Καραχάλια μετά τής Παναγιώτας Κυριαζή, έκ των παιδιων του Οίκοτροφείου.

❖ Τήν 29ην του ίδίου, έκοψε τήν πίτ­τα είς τήν Ίεράν Μονήν Ύψηλου, καί τήν 30ήν είς τόν Κάμπον Έρεσου (Κατασκηνώσεις).

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ

❖ Τήν 9ην του μηνός έπραγματο- ποιήθη ή συνεδρίασις του Σωμα­τείου «Οί Φίλοι τής Μητροπόλεως Μ υτιλήνης» είς Μυτιλήνην.

❖ Τήν 12ην του μηνός έπραγματο- ποιήθη ή ύπογραφή 10 Ύποτρο- φιων των Φ. Κ. Μ, ή Συνεδρίασις του Κληροδοτήματος Σημαντήρη, καθώς καί ή Συνεδρίασις των Φ.Κ.Μ.

❖ Τήν 13ην ίδίου έγένετο ή Συνε­δρίασις του Κληροδοτήματος Εύ­στρατίου καί Άθηνας Μωραΐτου, του ί. Ναου Ταξιαρχων Καγιανίου καί Αγίου Νικολόυ Μυτιλήνης.

❖ Τήν 19ην του μηνός έγένετο ή Συνε- δρίασις των Φ. Κ. Μ.

❖ Τήν 21ην ίδίου, έγένετο ή Συνεδρίασις του Σωματείου «Οί Φίλοι τής Μητρο- πόλεως Μυτιλήνης», είς Αγίαν Τριάδα Αγιάσου Μυτιλήνης.

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

❖ Τήν 19ην του μηνός ο Σεβασμιώτατος έδέχθη είς τήν Ίεράν Μητρόπολιν τήν έπίσκεψιν του Δ ιοικητου Ναυτικου Κλιμακίου,

❖ Τήν 21ην ίδίου, είς τόν ί. Ναόν Αγίας Τριάδος Αγιάσου, τήν έπίσκεψιν του Δι- οικητου 3ου Σταθμου Άναφοράς καί μελων του Σταθμου.

❖ Τήν 28ην ίδίου, είς τήν Ί. Μητρόπολιν, τήν έπίσκεψιν του Άντιναυάρχου κ. Κοσμά Χρηστίδη, μέ τήν συνοδείαν του Στρατηγου Διοικητου τής 98ης ΑΔΤΕ καί του Διοικητου του Ναυτικου Κλι­μακίου.

Ό Σεβ. Μητροπολίτης Φωκίδος κ. Άθη- ναγόρας, συνεπλήρωσε έφ έτος 25 έτη Άρχιερατείας του. Τό Ή μερολόγιον του 2012 είναι άφιερωμένον στήν θεοφιλή ποιμαντορία (1986-2011) του Σεβασμιω- τάτου.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

❖ Τήν 4ην Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης μας προέστη τής Δοξολογίας, πού έτελέσ θη είς τόν ί. Ναόν Αγίας Βαρ­βάρας του Στρατοπ έδου Λοχαγου Εύστρατίου Μαυρουδή, έπί τή εορτή του Πυροβολικου. Μ ετά τήν Δοξολο­γίαν, ο Στρατηγός κ. Μανώλης κατέ­θεσε στεφάνι καί άκολούθησε δεξίω- σις.

❖ Τήν 6ην του μηνός, ο Μητροπολίτης μας προέστη τής Δοξολογίας, πού

έτελέσ θη είς τόν ί. Ναόν Αγίου Νικο­λάου Πλωμαρίου, τής Λιτανείας καί του Τρισαγίου διά τούς πεσόντας είς τά Ναυμαχίας Έ λλης καί Λήμνου, έπί τή εορτή του Ναυτικου.Άκολούθησε δεξίωσις, ή οποία έδόθη ύπό του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του ί. Ναου Άγ. Νικολάου Πλωμαρίου.

❖ Τήν 8ην Δεκεμβρίου, έπί τή έπετείω τής άπελευθερώ σεω ς τής Λέσβου, έτελέσ θη Δοξολογία είς τόν Μητρο- πολιτικόν Ναόν Καλλονής, χοροστα- τούντων τών Σεβ. Μητροπολιτών Μη- θύμνης καί Μυτιλήνης.Μ ετά τήν Δοξολογίαν, είς τόν Τυρα- νίδιον έψάλη Τρισάγιον ύπό του Μ η­τροπολίτου Μυτιλήνης, συμπροσευ- χομένου του Άγ. Μ ηθύμνης καί πα­ρουσία των Άρχων τής Νήσου, τής Καλλονής καί των Σχολείων τής Καλ­λονής.Άκολούθησε ή άνάγνωσις των ονο­μάτων των πεσόντων, κατάθεσις στε­φάνων καί στή συνέχεια γευμα είς τήν Ί. Μονήν Λειμωνος, τό οποΐον παρέ­θεσε ο Ηγούμενος τής Μονής, Πανοσ. Άρχιμ. Νικόδημος Παυλόπουλος. Προ- ηγήθηκε ή έπίσκεψις είς τό Μουσεΐον τής Μονής, όπου φυλάσσεται ή Σημαία των Τούρκων καί αλλα κειμήλια άπό τήν μάχη του Κλαπάδου.

❖ Τήν 10ην Δεκεμβρίου έτελέσ θη ή κη­δεία του Πρωτοπρεσβ. Εύστρατίου Άναστασέλλη, μέ τή συμμετοχή των Μητροπολιτων Μυτιλήνης, Μηθύμνης καί Λήμνου.

❖ Τήν 12ην του μηνός, τό Διοικητικόν Συμβούλιον των Φ.Κ.Μ., κατά τήν Συ- νεδρίασίν του είς τό Γραφεΐον του Ο ίκο τροφ είο υ Θ ηλέω ν Μ υτιλήνης, ένέκρ ινε τούς νέους ο ίκοτρόφους του Έκπαιδευτικου Κληροδοτήματος του Γεωργίου Βοστάνη, οί οποΐοι καί θά διαγωνισθουν είς τάς 28-29 Δ ε­

293 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

κεμβρίου 2011,❖ Επίσης τήν ιδίαν ήμέραν ύπεγρά-

φη ύπό του Προέδρου των Φ.Κ.Μ. καί των φοιτητών, οί όποίοι άνα- κηρύχθηκαν ώς νέοι ύπότροφοι του Κληροδοτήματος, ή σύμβασις, ή όποία περιέχει τούς όρους ύπό τούς όποίους χορηγείται ή ύπο- τροφία καί παραδόθηκαν οί Επι­ταγές του προηγουμένου ετους στούς νέους ύποτρόφους,

❖ Τήν 14ην του μηνός εις τό Χρι­στιανικών Κέντρον Νεότητος της πόλεώς μας, πραγματοποιήθηκε έκδήλωσις ύπό της Χ.Π.Κ. μέ όμι- λία του Προέδρου της κ. Εύστρα- τίου Μαντζουράνη μέ θέμα: «Ή διακονία της καταλλαγης καί ή έποχή μας», τήν όποίαν παρακο­λούθησαν Μ έλη καί φ ίλοι της Χριστ. Πνευματικης Κίνησης.. Τόν Μητροπολίτην μας έξεπρο- σώπησε ό Οίκον. π. Ν ικόλαος Βουλμές.

❖ Τήν 15ην του μηνός, είς τήν αίθου­σαν Τελετώ ν της Γραμματείας Αιγαίου καί Νησιωτικης Πολιτικης, εγινε ό Αγιασμός τών Εγκαινίων του νέου Έ φετείου Μυτιλήνης, χοροστατούντων τών Μητροπο­λιτών Μ ηθύμνης καί Μυτιλήνης, παρουσία του ύπουργου Δικαιο­σύνης κ. Πεταλωτη, του Προέδρου του Συλλόγου Δικαστών καί Είσαγ- γ ελέω ς κ. Χαραλάμπ ους, τών Άρχών του Τόπου καί τών Δ ι­καστών.Ακολούθως ό Πρόεδρος καί τά Μ έλη του Δικηγορικού Συλλό­γου Μυτιλήνης παρέθεσαν γευμα είς τήν Παναγιούδαν.

❖ Τήν 17ην Δ εκ εμ β ρ ίο υ , έπί τη έορτη τών Τριών άγίων Παίδων τών έν Καμίνω, έτελέσ θη ή θεία Λειτουργία είς τόν Ίερόν Ναόν

των είς τόν χώρον της Πυροσβε- στικης, έπί τη έπετείω της Πυρο- σβεστικης, καί ή Δοξολογία χο- ροστατουντος του Μητροπολίτου Μυτιλήνης.Ακολούθησε δεξίωσις είς τούς χώρους της Πυροσβεστικης.

❖ Τήν 21ην του μηνός τόν Μ ητρο­πολίτην μας έπεσκέφθησαν είς τήν αίθουσαν του ί. Ναου Αγ. Τ ριάδος Αγιάσου, ό Διοικητής του 3ου Σταθμου Αναφοράς μέ μέλη του Σταθμου, άφου προηγουμέ­νως διένειμαν διάφορα δέματα σέ οίκονομικά άδυνάτους. Προηγουμένως ό Μητροπολίτης μας ελαβε μέρος σέ Συνεδρίασι τών Μελών του Συλλόγου Αγιά­σου «Οί Φίλοι της Μητροπόλεως Μ υτιλήνης» καί συζήτησαν διά­φορα θέματα του Σωματείου.

❖ Τήν 23ην του μηνός, είς τόν Μη- τροπολιτικόν Οίκον, ή ’Ορχήστρα του Στρατου εψαλε τά κάλαντα είς τόν Μητροπολίτην μας, όπως έπί- σης καί πολλά παιδιά, τά κάλαντα τών Χριστουγέννων καί του Νέου χρόνου.

❖ Τήν 23ην ίδίου, χοροστατουντος του Μητροπολίτου μας έτελέσθη είς τόν ί. Ναόν Παναγίας Αγιάσου ή έξόδιος Ακολουθία διά τόν κοι- μηθέντα Διδάσκαλον Εύστράτιον Κουταλέλλη.Ό άείμνηστος, κατά τήν διάρ­κειαν της ζωης του, έκτός άπό Δι­δάσκαλος καί Δ ιευθυντής Σχο­λείων, δ ιετέλεσ ε καί Εκκλησια­στικός Επίτροπος της Παναγίας Αγιάσου, Μέλος του Διοικητ. Συμ­βουλίου του Α ναγνω στηρίου Αγιάσου, Μ έλος του Δ. Σ. του Ιδρύματος Άνιάτων Αγιάσου καί του Δημοτικου Συμβουλίου Αγιά­σου.

-# 294

❖ Τήν 25ην Δεκεμβρίου, έπί τή εορτή τής Γεννήσεως του Κυρίου μας, ο Μ η­τροπολίτης μας, μετά τήν θείαν Λ ει­τουργίαν είς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τής πόλεώς μας, έπεσκέφθη τό Γηρο- κομεΐον Μ υτιλήνης καί όλους τούς τροφίμους του, εύχηθείς τά δέοντα.

❖ Τήν 26ην του μηνός ο Μητροπολίτης μας έτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν είς είς τήν Ί. Μονήν του Άγ. Ραφαήλ, έπί τή εορτή τής Παναγίας μας, όπως κάθε χρόνο. Μ ετά τήν θείαν Λειτουρ­γίαν προσεφέρθη καφές είς όλας τάς Άρχάς τής νήσου μας πού παρευρέ- θησαν είς τήν θείαν Λειτουργίαν.Τήν ίδίαν ήμέραν ο Μητροπολίτης μας, είς τόν ί. Ναόν Ταξιάρχου Μαν- ταμάδου, έτέλεσ ε τό Μυστήριον του Γάμου του κ. Εύστρατίου Καραχάλιου καί τής Παναγιώτας Κυριαζή, έκ των παιδιων του Οίκοτροφείου μας.

❖ Τήν 28ην του μηνός, τόν Μητροπολί­την μας έπεσκέφθη έθιμοτυπικως είς τήν Μητρόπολιν, κατά τήν διάρκειαν τής έπισκέψεώς του είς τήν Νήσον μας ο Άρχηγός Ναυτικου Άντιναύαρχος κ. Κοσμάς Χρηστίδης, συνοδευόμε- νος άπό τόν Διοικητή τής 98ης ΑΔΤΕ, τόν Διοικητήν του Ναυτικου Κλιμακίου Μ υτιλήνης καί τήν συνοδείαν των Άρχηγων.Άντηλλάγησαν δωρα εκατέρω θεν.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

Στό ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΘΗΛΕΩΝ Α.Π. ΚΑΤΣΑΚΟΥΛΗ προσέφεραν τόν μήνα

Δεκέμβριο του 2011, οί κάτωθι:Ή κ. Ρούλα Μ ολυβιάτου, 30 € , άντί στε­φάνου στή μνήμη Ήλία Άσημακόπουλου. Ό Σύλλογος γονέων καί κηδεμόνων του Δημοτικου Σχολείου καί Νηπιαγωγείου Χαλικων 100 € γιά ένα γευμα των παι- διων. Ή κ. Είρήνη Παγκούση 150 € γιά δύο γεύματα των παιδιων. Ή οίκογένεια

Άντωνίου Χριστοδούλου άπό Ξυλοτύμ­βου, Κύπρος, 100 € γιά ένα γευμα των παιδιων ύπέρ ύγείας τής οικογενείας τους. Ό Πανοσιολ. Άρχιμ. Σεραφείμ Γιάν- νου 200 € γιά δύο γεύματα των παιδιων. Ό Ίερός Ναός Άγίου Γ εωργίου Λουτρων 100 € γιά ένα γευμα είς μνήμην Χαρί- κλειας Ίγγλέζου, νεωκόρου. Ή κ. Εύστρα- τία Σιδερή 1000 € γιά δέκα γεύματα των παιδιων. Ή οίκογένεια π. Εύστρατίου Καλομιτζή 200 € , άντί στεφάνου στήν κη­δεία του γαμβρου του πρωτ. Εύστρ. Άναστασέλλη. Ό πρωτ. π. Εύστρ. Μανω- λέλλης, 50 € είς μνήμην π. Ε. Άναστα­σέλλη. Ή οίκογένεια Άλέκου Καλλονιά- του 50 € είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη. Άνώνυμος 50 € . Άνώνυμος 50 € είς μνήμην γονέων καί άδελφων. Τό κλη­ροδότημα Εύστρατίου καί Άθηνάς Μω- ραΐτου (Ί.Ν. Ταξιαρχων Καγιανίου) 2000 είσφορά διά τό έτος 2011. Άνώνυμος 100 € γιά ένα γευμα ύπέρ άναπαύσεως γο­νέων, συγγενων. Τό Ίερό προσκύνημα Παναγίας Άγιάσου 100 € είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη. Ό κ. Εύστράτιος Κλει­δαράς 50 € είς μνήμην π. Εύστρ. Άνα­στασέλλη. Ό π. Νεκτάριος Χάιδως, 50 € είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη. Άνώνυμος 50 € . Ό κ. Εύστρ. Κακάμπουρας 50 € άπό Άλιμο. Ό κ. Παναγ. Γομόπουλος άπό Άμερική 441,97 € γιά τέσσερα γεύματα γιά τίς εορτές των Χριστουγέννων. Ή οίκογένεια Παναγιώτου καί Μαρίας Στα- ματίου 200 € γιά δύο γεύματα είς μνήμην του υίου τους καί των γονέων τους. Ό κ. Άναστάσιος Μοσχονησίου άπό Άμερική 145,02 € γιά δύο γεύματα των παιδιων γιά τίς εορτές των Χριστουγέννων καί του νέου έτους. Ό Ί. Μητροπολιτικός Ναός Άγίου Άθανασίου 500 € γιά πέντε γ εύ ­ματα είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη. Οί καθηγητές του Β' ΕΠΑΛ Μ υτιλήνης 105 € είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη, Άνώ­νυμος 50 € είς μνήμην π. Ε. Άναστα­σέλλη. Ό Ίεροδιάκονος Παναγ. Άνα-

295 Ο Π Ο Ι Μ Η Ν

στασέλλης 50 €, είς μνήμην του πα- τρός του. Ή οίκογένεια Γεωργίου καί Ζουμπουλιας Τσολίδου 30 € άντί στεφάνου είς μνήμην π. Ε. Άναστασέλλη. Ή κ. Λεμονιά Μα- χαιρα 500 € γιά πέντε γεύματα γιά τίς έορτές των Χριστουγέννων καί του νέου έτους. Ό κ. Νικόλαος Κούμπας 250 € γιά δύο γεύματα γιά τίς έορτές των Χριστουγέννων καί του νέου έτους. Ανώνυμος 1000 € γιά δέκα γεύματα των παιδιων γιά τίς έορτές των Χριστουγέννων καί του νέου έτους. Ή κ. Μαντώ Δη- μητριάδου 50 € άντί στεφάνου είς μνήμην Μαρίκας Βλάχου. Ή κ. Ανα­στασία Ζαραδούκα 100 € γιά ένα γευμα γιά τίς έορτές. Ό κ. Δημή- τριος Καμαρός 300 € γιά τρία γ εύ ­ματα είς μνήμην γονέων καί άδελ- φου γιά τίς έορτές των Χριστου­γέννων καί του νέου έτους. Ό π. Μι­χαήλ Βουλγαρέλλης 85 € γιά τίς έορτές των Χριστουγέννων καί του νέου έτους. Ό Ί.Ν. Αγίου Γεωργίου Άληφαντων 300 € γιά πέντε γ εύ ­ματα των παιδιων, είς μνήμην του άειμνήστου πρωτ. Εύστρατίου Άνα­στασέλλη. Ή οίκογένεια Προκοπίου Γ εωργαντή 30 € άντί στεφάνου, είς μνήμην του άείμνηστου διδασκάλου Εύστρατίου Κουταλέλλη. Ή οίκο­γένεια Ίωάννου Άνέμου 50 € άντί στεφάνου στήν κηδεία του διδα­σκάλου Εύστρατίου Κουταλέλλη. Τό Ίερό Προσκύνημα τής Πανα­γίας Άγιάσου άντί στεφάνου στήν κηδεία του διδασκάλου Εύστρατίου Κουταλέλλη. Άνώνυμος 100 € γιά ένα γευμα των παιδιων. Ό Μ ητρο­πολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος 100 € γιά ένα γευμα είς μνήμην του άδελφ ου του Δ η μ η τρ ίου . Ό κ. Εύστράτιος Σαρέλλης άπό Αύστρα- λία 70,86 € γιά ένα γευμα των παι­διων είς μνήμην του άδελφου του

Σοφοκλή Σαρέλλη. Τό κληροδότη­μα Εύστρατίου καί Άθηνας Μωραΐ­του 300 € διά είσφοράν έτους 2011. Ό Ί.Ν. Αγίου Άνδρέου Σκάλας Έρε- σου 200 € γιά δύο γεύματα των παι­διων. Ό Πανοσιολ. Άρχιμ. π. Ρα- φήλ Ίωσηφέλλης, Ηγούμενος τής Ί. Μονής Ύψηλου 200 € γιά δύο γ εύ ­ματα των παιδιων, είς μνήμην γο ­νέων καί άδελφων. Ό Πανοσιολ. Άρχιμ. Καλλίστρατος Λυράκης 100 € γιά ένα γευμα. Ό κ. Γ εώργιος Δε- λόγκος άπό Άγιάσο 200 € γιά δύο γεύματα. Ή κ. Βίκυ Δημητρίου Πα- πάμαλλη 500 € είς μνήμην γονέων Άγγελικής, Μιχαήλ καί τής άδελφής της Μελπομένης. Άνώνυμος 1000 € γιά δέκα γεύματα, είς μνήμην του συζύγου της Γεωργίου. Ή κ. Ελένη Μαρανή άπό Άμερική 15,36 € είς μνήμην γονέων καί άδελφων. Ό Ί.Ν. Αγίας Παρασκευής Πλωμαρίου 200 € γιά δύο γεύματα. Ή κ. Μαίρη Γο- μοπούλου 382,24 € άπό Άμερική γιά τέσσερα γεύματα. Ή οίκογένεια Αίκατερίνης καί Παύλου Walnio άπό Άμερική 152,89 € γιά δύο γεύματα των παιδιων. Ό κ. Δημήτριος Δου- κάκης 300 € είς μνήμην γονέων καί Άναστασίας Δουκάκη 200 καί 100 € είς μνήμην του πνευματικου του πα- τρός Ίωάννου Πιτσιλαδή, ίατρου.Ή οίκογένεια Βίκυς καί Τάκη Παπά- μαλλη 30 € είς μνήμην Ίορδάνου. Ό κ. Γεώργιος Άποστολέλλης 100 € γιά ένα γευμα των παιδιων είς μνή­μην τής συζύγου του Εύαγγελίας. Ό Ί. Ν. Παναγίας Χρυσομαλλούσας 200 € γιά δύο γεύματα. Ή Όσιωτά- τη Εύγενία Μοναχή, Ήγουμένη τής Ίερας Μονής Αγίου Ραφαήλ 14,815 € δωρεά έτους 2011.

Τό Διοικητικό Συμβούλιο, τό προσωπικό καί τά παιδιά εύχαρι- στοΰν θερμά.

Ο Π Ο Ι Μ Η Ν - φ 296 "W Sa—